160 × 230 SPINE: 5.8
ISBN 978-618-205-547-2
9 786182 055472
Anamaria Domiele
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | Τηλ.: 210 64 31 108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com | www.ocelotos.gr
Το Bασίλειο της μικρής Λίνας της Kαρδουλίνας
«[…] Έχω μια αιωνιότητα να ακούσω τη μελωδία της άρπας. Θέλω να ακούσω μια μελωδία, το έχουν τόσο ποθήσει τα κλαδιά μου!» Το Αρπιστό Μανιτάρι δεν της αρνήθηκε, κι έτσι έβαλε όλη του την εξαιρετική ικανότητα στις χορδές της άρπας. Και ήχος, μαγικός και αρμονικός, περιέβαλλε το τοπίο και τα κλαδιά τής Σαμανκιάς πήγαιναν δεξιά και αριστερά και οι ηχητικές μεταμορφώσεις πέταξαν στα κλαδιά της και χόρευαν μαζί αιωρούμενα με τις χρωματιστές μεταμορφώσεις των κλαδιών της Κρατούσας και οι ηλιαχτίδες ζήλεψαν που δεν μπορούσαν και εκείνες να κατέβουν να χορέψουν μαζί με τις μεταμορφώσεις, μα ο Λαμπερός Ήλιος δεν χαλούσε χατίρια και τις άφησε να κατέβουν κι αυτές. Ήταν μια αιωρούμενη οπτασία όπου όλα τα αερικά είχαν μαζευτεί δημιουργώντας μια χορευτική συγχορδία ήχων και χρωμάτων και τα πλάσματα όλα του δάσους συμμετείχαν με τα πνεύματά τους και η μελωδία ακούστηκε έως το Σκοτεινό Δάσος και κάποια πλάσματα, που είχαν αντισταθεί στη μοχθηρία του Σκοταδένιου, χαμογελούσαν γιατί γνώριζαν πως ακόμα υπήρχε ελπίδα.
FLAPS: 75
Η Anamaria Domiele κατάγεται από τη Γερμανία και έχει μεγαλώσει στην Ελλάδα. Η αγάπη της για τα ζώα και τη φύση είναι μεγάλη και αποτελεί πηγή διαρκούς έμπνευσης. Γνωρίζει ελληνικά, αγγλικά και ιταλικά, ενώ έχει σπουδάσει Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Σπουδές στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς. Η συγγραφή γεννήθηκε στα παιδικά της χρόνια και τη συντροφεύει έως σήμερα αποτελώντας τρόπο έκφρασης και αναστοχασμού.
Anamaria Domiele
Το Bασίλειο
της μικρής Λίνας
της Kαρδουλίνας
Τιτλος
Το Bασίλειο της μικρής Λίνας της Kαρδουλίνας Συγγραφέας
Anamaria Domiele Σειρα
Παιδική λογοτεχνία [3358] 0224/04 Εικονογραφηση
Εμμανουέλα Κακαβιά Επιmελεια - Διορθωση
Μαρίνα Σταμέλου Layout - Design Myrtilo, Λένα Παντοπούλου Copyright© 2024 Anamaria Domiele Πρώτη Εκδοση
Αθήνα, Φεβρουάριος 2024 ISBN 978-618-205-547-2
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | Τηλ.: 210 64 31 108
ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.
Στη μνήμη του πατέρα μου
Κεφάλαιο πρώτο Τα πλάσματα του Αρκουφρούτι και η γέννηση της Λίνας της Καρδουλίνας
Μ
ια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μαγικό δάσος όπου όλα τα πλάσματα –και μη– μιλούσαν, ακόμα και τα δέντρα, ζούσε ένα μικρό κοριτσάκι. Το όνομά της ήταν Λίνα. Η μικρή Λίνα κατοικούσε σε ένα μεγάλο παλάτι, ψηλά στον λόφο Αρκουδιτσιούκ. Το παλάτι είχε χρώμα ροδακινί και τα παράθυρά του είχαν γεύση παγωτού –οποιαδήποτε γεύση μπορεί κανείς να φανταστεί– και ποτέ δεν έλιωνε μα ούτε τελείωνε. Αυτό ήταν γνωστό σε όλα τα πλάσματα του χωριού Αρκουφρούτι γι’ αυτό και κατά καιρούς το επισκέπτονταν όλα τα ζωάκια του χωριού, μιας και το παγωτό του παλατιού βρισκόταν σε αφθονία! Στο παλάτι κατοικούσαν επίσης ο Τουίνκι και ο Ουίνκι, τα δίδυμα αδελφάκια-αρκουδάκια που είχαν χρώμα ροζ και γαλάζιο. Ο Τουίνκι ήταν ροζ και ο Ουίνκι, γαλάζιος. Η μικρή Λίνα η Καρδουλίνα ονομάστηκε έτσι γιατί γεννήθηκε με μία πολύ ξεχωριστή μύτη σε σχήμα καρδιάς. Η Λίνα είχε δύο μακριές ξανθές πλεξούδες και φορούσε ένα κόκκινο δαντελωτό φορεματάκι με άσπρες πουά βούλες. Το παλάτι φιλοξενούσε πολλά ζωάκια, μεταξύ αυτών ήταν η χήνα η Τσαχπίνα, η Πάπι η κίτρινη πάπια, η Τσίκι η κατσίκα, ο Νίνι το γαϊδαράκι, η Βούλα η γατούλα, η Τίκι η ποντικίνα, ο Λάκι το σκυλάκι, η Τίτσα η αγελαδίτσα, η Κούκου η κουκουβάγια, η Τάκι η προβατούλα, η Τούλα η κοτούλα, ο Άκι το γουρουνάκι. Το παλάτι περιβαλλόταν από έναν τεράστιο κήπο με λογής
5
λογής φρούτα, πανύψηλα δέντρα, στα οποία φύτρωναν καραμέλες, και μία έκταση όπου άνθιζαν σοκολάτες! Στα δέντρα όπου φύτρωναν οι καραμέλες κατοικούσε το είδος των πτηνών καλουτσίου. Αυτό το είδος δεν υπήρχε πουθενά αλλού παρά μόνο στην αυλή του παλατιού της Καρδουλίνας. Άλλωστε, ήταν γνωστό πως το παλάτι αυτό περιστοιχιζόταν από πολλά παράξενα πράγματα που ήταν δύσκολο κάποιος να διανοηθεί ότι υπάρχουν! Τα καλουτσίου δεν κελαηδούσαν απλώς · θα λέγαμε πως έβγαζαν μια τραγουδιστή φωνή και σαν να ακουγόταν μια παράξενη λέξη, που, ωστόσο, κανείς δεν γνώριζε αν σημαίνει κάτι. Μα, αυτό τους το τραγούδι ξεκινούσε σαν ανέτελλε και σαν έδυε ο ήλιος και έδινε τη θέση του στο φεγγάρι, το οποίο κοσμούσε τον ημισκότεινο ουρανό, αφού το σκοτάδι, όπως το γνωρίζουμε εμείς στα μέρη μας, δεν ερχόταν ποτέ σε τούτο το μέρος. Οπότε, με την ανατολή του ήλιου τα καλουτσίου ξεκινούσαν «τσίου τσίου καλουτσίου, τσίου τσίου καλουτσίου» και άλλοτε με τη δύση του ήλιου πάλι «τσίου τσίου καλουτσίου, τσίου τσίου καλουτσίου». Ήταν ένα είδος χαιρετισμού των καλουτσίου. Έτσι ερχόταν η νύχτα –όπως λέμε στα μέρη μας– που όμως δεν ήταν σκοτεινή στον ουρανό του χωριού Αρκουφρούτι.
Ε
ίχε ξεπροβάλει ο ήλιος, ενώ το φεγγάρι αποχαιρετούσε το Αρκουφρούτι, για άλλα μέρη μακρινά, και τα λουλούδια άνοιξαν διάπλατα τα πέταλά τους καλωσορίζοντας τις ηλιαχτίδες που ακουμπούσαν απαλά στην πεδιάδα του χωριού. Το ίδιο έκαναν και τα δέντρα, χαιρετώντας με τα φύλλα τους τον φωτεινό γαλάζιο ουρανό που φιλοξενούσε τον φίλο τους τον ήλιο, ο οποίος ήταν τόσο μα τόσο πολύτιμος για τα πλά-
6
σματα και τα φυτά του χωριού Αρκουφρούτι, που βρισκόταν ψηλά στον λόφο Αρκουδιτσιούκ. Τα καλουτσίου ήταν τόσο χαρούμενα σήμερα! Πέταγαν χαμηλά και τραγουδούσαν στα λουλούδια και στα δέντρα. Τα λουλούδια απελευθέρωναν τα ευωδιαστά αρώματά τους προς ανταπόδοση του γλυκού τραγουδιού που τους πρόσφεραν τα καλουτσίου, γιατί, όπως όλοι γνωρίζουμε, σε αυτό το χωριό όλοι ήθελαν να κάνουν χαρούμενους τους φίλους τους και κάθε μέρα ήταν μια νέα πρόσκληση ευγνωμοσύνης και χαράς για τον καθένα. Έτσι λοιπόν ξεκίνησε η χιλιοστή πέμπτη ημέρα της άνοιξης στον λόφο Αρκουδιτσιούκ, με μουσική, άρωμα και εργασία, όπως κάθε πρωί για όλα τα πλάσματα του χωριού. Η Βούλα η γατούλα και ο Λάκι το σκυλάκι ξύπναγαν πρώτοι απ’ όλους, καθώς είχαν την πιο σημαντική δουλειά, που αφορούσε τα πολύ μακρινά χωριά πέρα από το χωριό Αρκουφρούτι. Έπρεπε να πάνε στην πεδιάδα να ελέγξουν αν το χορτάρι ήταν κατάλληλο για φάγωμα. Σε περίπτωση που δεν ήταν, αμέσως αμέσως έπρεπε να φυτέψουν άλλο. Τα δύο γλυκύτατα ζωάκια έβαζαν τις μουσούδες τους και μύριζαν το χορτάρι ώστε να καταλάβουν αν ήταν κατάλληλο να φαγωθεί από την Τίτσα την αγελαδίτσα, από την Τσίκι την κατσίκα και από την Τάκι την προβατούλα. Αυτά με τη σειρά τους, όταν πλέον κατανάλωναν το ευεργετικό χορταράκι, παρήγαγαν ένα πολύτιμο γάλα, το οποίο ήταν πάρα πολύ ωφέλιμο για τις ρίζες των δέντρων του χωριού. Το πότισμα των δέντρων ήταν εργασία για την Τίκι την ποντικίνα. Πήγαινε κάθε πρωί και έπαιρνε το γάλα που της έδιναν η Τίτσα, η Τσίκι και η Τάκι και έπειτα πήγαινε όλο χαρά και πότιζε τα δέντρα της πεδιάδας σέρνοντας το καροτσάκι με το πολύτιμο γάλα, που βρισκόταν μέσα σε πράσινα ξύλινα βαρελάκια. Έπαιρνε στα μικρά ποντικίσια χεράκια της το ποτιστήρι και, σιγοτραγουδώντας, πότιζε με ευλάβεια ένα ένα τα δεντράκια.
7
160 × 230 SPINE: 5.8
ISBN 978-618-205-547-2
9 786182 055472
Anamaria Domiele
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | Τηλ.: 210 64 31 108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com | www.ocelotos.gr
Το Bασίλειο της μικρής Λίνας της Kαρδουλίνας
«[…] Έχω μια αιωνιότητα να ακούσω τη μελωδία της άρπας. Θέλω να ακούσω μια μελωδία, το έχουν τόσο ποθήσει τα κλαδιά μου!» Το Αρπιστό Μανιτάρι δεν της αρνήθηκε, κι έτσι έβαλε όλη του την εξαιρετική ικανότητα στις χορδές της άρπας. Και ήχος, μαγικός και αρμονικός, περιέβαλλε το τοπίο και τα κλαδιά τής Σαμανκιάς πήγαιναν δεξιά και αριστερά και οι ηχητικές μεταμορφώσεις πέταξαν στα κλαδιά της και χόρευαν μαζί αιωρούμενα με τις χρωματιστές μεταμορφώσεις των κλαδιών της Κρατούσας και οι ηλιαχτίδες ζήλεψαν που δεν μπορούσαν και εκείνες να κατέβουν να χορέψουν μαζί με τις μεταμορφώσεις, μα ο Λαμπερός Ήλιος δεν χαλούσε χατίρια και τις άφησε να κατέβουν κι αυτές. Ήταν μια αιωρούμενη οπτασία όπου όλα τα αερικά είχαν μαζευτεί δημιουργώντας μια χορευτική συγχορδία ήχων και χρωμάτων και τα πλάσματα όλα του δάσους συμμετείχαν με τα πνεύματά τους και η μελωδία ακούστηκε έως το Σκοτεινό Δάσος και κάποια πλάσματα, που είχαν αντισταθεί στη μοχθηρία του Σκοταδένιου, χαμογελούσαν γιατί γνώριζαν πως ακόμα υπήρχε ελπίδα.
FLAPS: 75
Η Anamaria Domiele κατάγεται από τη Γερμανία και έχει μεγαλώσει στην Ελλάδα. Η αγάπη της για τα ζώα και τη φύση είναι μεγάλη και αποτελεί πηγή διαρκούς έμπνευσης. Γνωρίζει ελληνικά, αγγλικά και ιταλικά, ενώ έχει σπουδάσει Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Σπουδές στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς. Η συγγραφή γεννήθηκε στα παιδικά της χρόνια και τη συντροφεύει έως σήμερα αποτελώντας τρόπο έκφρασης και αναστοχασμού.