Τόποι ντυμένοι με χρόνο

LAYOUT - DESIGN

COPYRIGHT© 2023

ISBN 978-618-205-420-8

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα

ΤΗΛ.: 210 6431108 ocelotos@ocelotos.eu www.ocelotos.eu

κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

 55

 64

ΙΙΙ  74

ΙV

 86

V 

ηλή, ξερακιανή αλλά ευθυτενής, ήρθε και στά-

θηκε πίσω από τον τελευταίο πελάτη που περίμενε τη σειρά του στο τμήμα μαναβικής, με το

καλαθάκι της για τα ψώνια περασμένο στο μπράτσο της

Ήταν ντυμένη απλά αλλά όμορφα, ρούχα και αξεσουάρ

διαλεγμένα με το γούστο των ανθρώπων εκείνων που

έχουν δει δυο πράγματα παραπάνω στη ζωή τους, και

γι’ αυτό μπορούν να επιλέγουν κάτι διαφορετικό από τα μαζικά πρότυπα ρουχισμού και αισθητικής Με γκριζόξανθα μαλλιά και θολερό καφέ δέρμα γεμάτο

και υπερμελαχρωστικές φακίδες,

πολύ μεγαλύτερη

αυτήν που θα υποδείκνυε το πιστοποιητικό γέννησής της Θα ’ταν από τον Βορρά, σίγουρα όχι Ελληνίδα Το πρόσωπό της δεν ήταν άσχημο, ήταν όμως σοβαρό, σαν των ανθρώπων εκείνων που

επειδή καταπιάνονται με σοβαρές αποφάσεις, δεν ευκαι-

ρούν να αισθανθούν και με τα χρόνια μαθαίνουν να είναι

ανέκφραστα Τα μάτια της δύσκολα τα συναντούσες, μα

αν σου έδιναν αυτή την ευκαιρία, θα ένοιωθες πως εί-

χαν από καιρό εξαντληθεί να φωτίζουν τον έξω κόσμο

Παραίτηση από το παρόν, αδιαφορία για το μέλλον και

ήσυχη συμφιλίωση με την απουσία που απόμεινε από το

παρελθόν, έδειχναν αυτά τα μάτια Στο διπλανό τμήμα αλλαντικών και τυριών του μαγαζιού, κάποιος υπάλληλος εξυπηρετούσε έναν άλλον

πελάτη Έναν άντρα γύρω στα σαράντα, σκουρόχρωμο, με μπουκλωτό μαλλί, μεσαίου αναστήματος, ντυμένο με

ελληνικής κατασκευής τζιν και φανελάκι, όλα φορεμένα

σε ένα σώμα δυνατό και ψωμωμένο, στη μέση του οποί-

ου κρέμονταν –περασμένα σ’ ένα θηλάκι του τζιν παντελονιού του– μια αρμαθιά κλειδιά Χειρώνακτας σίγουρα, όπως φαινόταν και από το επίχρισμα σκόνης που βρισκόταν πάνω στα ρούχα του και πετιόταν στον αέρα

κάθε φορά που αυτός κινιόταν

Παράγγελνε προϊόντα το ένα μετά το άλλο στον υπάλληλο, που τα απίθωνε αρχικά πάνω στο ψυγείο που

βρισκόταν ανάμεσά τους, σκοπεύοντας να τα πάρει αργότερα με τις μεγάλες παλάμες του και να τα μεταφέρει στο ταμείο Όσο ο υπάλληλος τον εξυπηρετούσε, εκείνος του μιλούσε συνέχεια, κοιτάζοντας ταυτόχρονα τους άλλους πελάτες γύρω του, μετρώντας τους άλλοτε με βλέμμα ευθύ κι άλλοτε πλάγιο Με βλέμμα γρήγορο, σβέλτο, να φωτίζει τον χώρο και να ελέγχει το πεδίο Κάποιες στιγμές το βλέμμα του έδειχνε να σέρνεται μακρόσυρτα πάνω σε κάποιον, ν’ ανηφορίζει με αναίδεια

στο πρόσωπό του, να σκαλώνει στα μάτια του Κι αν ο άλλος τολμούσε εκείνη τη στιγμή να αντιπαρατάξει στο βλέμμα του το δικό του, ο σαραντάχρονος άντρας δεν

θα ήταν αυτός που θα το αποτραβούσε πρώτος Θα έμε-

νε εκεί, με επιμονή, νεύρο και δύναμη πρωτόγονου ζώου,

να κοιτάζει, να διεκδικεί την κυριότητα του πεδίου, αν

όχι την ίδια τη νίκη από την πολεμοχαρή σύγκρουση των

βλεμμάτων τους

Σε κάποιο άλλο τμήμα του ίδιου καταστήματος, μια κοντόχοντρη γυναίκα, ντυμένη με πλαστικές παντόφλες, συνθετικό κολάν και κολλητό μπλουζάκι, που αναδείκνυαν τις δίπλες που πετάγονταν από το σώμα της, προσπαθούσε να τεντώσει τα λεφτά της, έτσι ώστε να φτάσουν να καλύψουν τη σημερινή λίστα τροφίμων που

’χε στο μυαλό της Άβαφη, απεριποίητη, με ίχνη από μώ-

λωπες ακόμα στο κορμί της από τη χθεσινή κλοτσοπα-

τινάδα που τράβηξε από τον άντρα της, βιαζόταν να τε-

λειώσει τα ψώνια της, να γυρίσει στο σπίτι, όπου είχε

αφήσει μόνα τα δύο παιδιά της, το μεγαλύτερο να προσέχει το μικρότερο Με βλέμμα αγχωμένο έψαχνε τα

προϊόντα που θα γέμιζαν το καλαθάκι της, αν και από

καιρού εις καιρόν ξέκλεβε λίγες κλεφτές ματιές στους

άντρες που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο μαγαζί, ιδι-

αίτερα σ’ εκείνο τον ψηλό υπάλληλο που εξυπηρετούσε

στα είδη σπιτιού, τον αγαπημένο της Κάποια στιγμή όλοι αυτοί θα καταλήξουν, με τα επι-

λεγμένα στο καλαθάκι τους προϊόντα, στο ταμείο Ο

ένας μπροστά από τον άλλον Ο καθένας με την ιστορία

του και την πραγματικότητά του, ιστορίες και πραγματι-

κότητες διαφορετικές, σαν φυλακές μέσα στις οποίες ο

καθένας τους έχει βρεθεί κλεισμένος, να κοιτάζει προς

τα έξω όλους τους άλλους Εκεί, στο ταμείο, θα τους πε-

ριμένει καθισμένος στη θέση του ένας υπάλληλος πίσω

από το τζάμι του, για να υποδεχτεί τα προϊόντα του κα-

θενός, να τα περάσει από ένα συγκεκριμένο σημείο για

να διαβαστεί η τιμή τους, και στη συνέχεια να πατήσει τα

κατάλληλα πλήκτρα ώστε να αθροιστεί το ολικό ποσόν

που θα οφείλουν αυτοί να πληρώσουν Την ίδια διαδικα-

σία θα ακολουθήσει με όλα τα προϊόντα του κάθε πελά-

τη, ώσπου να ’ρθει η σειρά ενός επόμενου πελάτη, για να

αρχίσει πάλι να υποδέχεται νέα προϊόντα στα χέρια του

και να κάνει την ίδια διαδικασία με αυτήν που έκανε με

όλους τους προηγούμενους, και θα συνεχίσει να κάνει

και με όλους τους επόμενους

Δυο τρεις μύγες που παλεύουν με το τζάμι του ταμεί-

ου του, θα συνεχίσουν κατά πάσα πιθανότητα να παλεύ-

Από ταξίδια σε ανθρώπους και τόπους είναι φτιαγμένο τούτο το βιβλίο. Ανθρώπους οικείους ή ξενικούς, πλάσμα-

τα της φαντασίας ή πρόσωπα που έχουν δραπετεύσει

από διηγήσεις άλλων. Που ο συγγραφέας προσπαθεί

να φωτίσει, να κατανοήσει και να μας συστήσει.

Άνθρωποι που ζουν σε διαφορετικές εποχές. Εποχές που έρχονται και καταπλακώνουν τους ανθρώπους αυτούς και τους αλλάζουν ή τους διαλύουν. Άνθρωποι που ζουν σε διαφορετικούς τόπους. Άλλοτε σ’ ένα χωριό της Κρήτης, άλλοτε στο Περιστέρι Αττικής, στην Τιμισοάρα της Ρουμανίας, στο κέντρο της

Αθήνας, στα Γιάννενα, στο Λονδίνο ή στην Πρέβεζα. Σε μικρότερες ή μεγαλύτερες πόλεις, που συνεχώς αλλάζουν κι αυτές καθώς διαβρώνονται από τον χρόνο. Και τίποτε δεν μένει ίδιο. Και το μόνο που μετρά στο τέλος είναι ότι η ζωή μοιάζει μακρύτερη για εκείνους που συναντούν περισσότερους ανθρώπους ή ζουν σε περισσότερους

τόπους. Γιατί στο τέλος τέλος εμείς οι άνθρωποι από

τόπους και ανθρώπους είμαστε φτιαγμένοι.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα

ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.eu

ISBN 978-618-205-420-8