Του χρόνου το ψιμύθι

160 × 230 SPINE: 8.8 FLAPS: 70

Τ

•

Του χρόνου το ψιμύθι

Πέρασαν οι καιροί, και σαν να νύχτωσε, και πώς ακούγεται αυτό σαν παραμύθι, δεν έχει μέσα του νεράιδες, ξωτικά, μονάχα της απόστασης το ψεύτικο ψιμύθι!

ΓΙΩΤΑ ΜΑΡΚΟΥ

ελικά πάντα μου άρεσαν οι «δαντέλες» στις ιστορίες, σαν κι αυτές που έβαζα την γιαγιά μου να μου λέει τα βράδια του Χειμώνα δίπλα στο τζάκι και πολλές φορές διαπίστωνα πως η γιαγιά αυτοσχεδίαζε γιατί κάθε φορά η ιστορία της είχε διαφορετικό τέλος. Αυτές οι «δαντέλες» εξακολουθούν και μου αρέσουν ακό­μα, κι ας μεγάλωσα· είναι που κάνουν πιο όμορφη την κατασκευή, όποια και να ’ναι. Να, κάτι παρόμοιο σαν αυτό που κάνει το ψιμύθι, που κι αυτό με την σειρά του αλλάζει τα πράγματα, στα άσχημα ρίχνει σκιές και δεν φαίνονται καθαρά, μπερδεύει το σχήμα τους, τους δίνει άλλη όψη, και στα όμορφα βάζει όλη του την δύναμη για να σου βγάλει εκείνο το «αχ», που δεν του δίνεις σημασία, κι όμως υπάρχει μέσα σου, βγαίνει στις «συννεφιές» και κάτι σαν να σου σφίγγει την καρδιά. «Αχ, και να έρχονταν πάλι οι μέρες οι παλιές, τότε που η ζωή μας είχε μόνο γέλιο», κι ας έκλαιγες όταν τις ζούσες! Εκεί, μπαίνει το ψιμύθι, στα πρόσωπα που χάσαμε, στις μέρες που έφυγαν, κάνει ρετούς στο παρελθόν και το ωραιοποιεί για να το νοσταλγήσουμε!

ΠΟΙΗΣΗ

ISBN 978-618-205-057-6

Φωτογραφία εξωφύλλου: Φωτεινή Μοιραράκη, «Λαβύρινθος»

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

Η Γιώτα Μάρκου γεννήθηκε στα Σπάτα, όπου έζησε τις περισσότερες μέρες του βίου της, κυρίως Χειμώνες. Τα Καλοκαίρια τα περνούσε στην Λούτσα! Αγάπησε τις δύο πόλεις για διαφορετικούς λόγους την καθεμιά· την πρώτη γιατί εκεί είναι οι ρίζες της, και την δεύτερη για την αίσθηση ελευθερίας που της δίνει! Τώρα ζει μόνιμα στην Αρτέμιδα Αττικής. Δίδαξε Αγγλικά και Γαλλικά αρκετά χρόνια. Της αρέσει να παρατηρεί τους ανθρώπους και να τους βάζει μέσα σε διάφορες ιστορίες που γράφει. Επίσης, της αρέσει να δίνει «φωνή» στους «εκτός των τειχών», όπως η ίδια χαρακτηρίζει αρκετούς ήρωές της, σ’ αυτούς που πολλές φορές οι άλλοι δεν τους βλέπουν, σαν να μην υπάρχουν, μόνο και μόνο γιατί είναι διαφορετικοί! «Οι περισσότεροι από τους ήρωές μου δεν φορούν ατσαλάκωτα ρούχα», επισημαίνει, «γι’ αυτούς γράφω!» Έχει δημοσιεύσει σε περιοδικά και εφημερίδες του Τοπικού καθώς και του Αθηναϊκού Τύπου. Η ποιητική συλλογή «Του χρόνου το ψιμύθι» είναι το έκτο βιβλίο της.

Του χρόνου το ψιμύθι

ΤΙΤΛΟΣ

Του χρόνου το ψιμύθι ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Γιώτα Μάρκου ΣΕΙΡΑ

Ποίηση [2358] 0221/04 ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΔΙΟΡΘΩΣΗ

Όλγα Παλαμήδη LAYOUT - DESIGN Myrtilo, Λένα Παντοπούλου COPYRIGHT© 2021

Γιώτα Μάρκου

ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ

Αθήνα, Φεβρουάριος 2021 ISBN 978-618-205-057-6

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν.

2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ.: 210 6431108 ocelotos@ocelotos.gr www.ocelotos.gr

ΓΙΩΤΑ ΜΑΡΚΟΥ

Του χρόνου το ψιμύθι

Πάρε τον χρωστήρα και ζωγράφισε, κάνε το μαύρο άσπρο και άλλαξε το χρώμα, πέρασε ο καιρός και διάβηκε, και η καρδιά θυμάται μονάχα το τώρα! Γ. Μ.

Της ίδιας Χορός σαλτιμπάγκων, Νοέμβριος 2016, εκδ. Οσελότος Κλεπταποδόχος δειλινού, Νοέμβριος 2017, εκδ. Οσελότος Στης ρίμας το φτερό, στου λόγου την ανέμη, Ιανουάριος 2019, εκδ. Οσελότος Χρόνος ελάσσων, μεγάλα και μικρά αφηγήματα σε πρώτο και τρίτο πρόσωπο, Οκτώβριος 2019, εκδ. Οσελότος Δίνες, Θέατρο, Ιούλιος 2020, εκδ. Οσελότος

Για τον αναγνώστη

Τ

ι να ’ναι άραγε του χρόνου το ψιμύθι; Η απόσταση που αλλοιώνει τα πρόσωπα, τα γεγονότα, και τα κάνει να φαντάζουν στα μάτια μας ελκυστικά ακόμα κι αν την στιγμή που τα ζούσαμε μας πονούσαν; Μήπως ο καιρός, που αλαργεύει και απομακρύνεται, λειτουργεί επάνω μας σαν «συγχωροχάρτι» που δίνει άφεση σε όσα μας βασάνισαν μόνο και μόνο γιατί έβαλαν το «χέρι» τους πάλι η νοσταλγία και η απόσταση και μας παραπλάνησαν; Τα σκέπασαν όλα με την αχλή τους και τα κάνουν να φαίνονται διαφορετικά από ό,τι είναι. Ναι, αυτό είναι το ψιμύθι, η ωραιοποίηση της πραγματικότητας όταν αυτή είναι ιδιαίτερα σκληρή, περνά από πάνω της και την αγγίζει με τα «σύνεργά» του και την βάφει με χρώματα χαρούμενα, την ζωγραφίζει με τις μπογιές του και μας παρασύρει, μας κάνει να χαμογελάμε για ό,τι πέρασε, κι εμείς τότε γινόμαστε νοσταλγοί ακόμα και των εποχών που μας είχαν πληγώσει! Είναι που κάποιες φορές το παραμύθι μπορεί και να μας είναι απαραίτητο! Σ’ αυτήν την ποιητική συλλογή λοιπόν, όλα έχουν την σειρά τους· ο χωρισμός, η αγάπη, ο κοινωνικός βίος και η καθημερινή ζωή, ο εγκλεισμός λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, τα φεγγάρια, οι αφιερώσεις, τα σκωπτικά, η θάλασσα, όλα είναι μέρος της ζωής μας, μου προκαλούν κραδασμούς και τους αποτυπώνω στο χαρτί, είτε μαζί, είτε χωρίς το ψιμύθι του χρόνου!

7

Του χωρισμού

Του χρόνου το ψιμύθι1 Στο φανελάκι που φοράς κατάσαρκα κέντησα τ’ όνομά μου με μπιρσίμι, και στην καρδιά σου μ’ ανεξίτηλη μπογιά τα «σ’ αγαπώ» που σου είπα μια βραδιά! Και ήταν η νύχτα γύρω μαγική κι άκουγε των κορμιών τους στίχους, «Έλα μαζί μου», μου ’λεγες, «παντοτινά, για να γλυκάνουμε του κόσμου όλου τους κρυμμένους ήχους!». Πέρασαν οι καιροί, και σαν να νύχτωσε, και πώς ακούγεται αυτό σαν παραμύθι, δεν έχει μέσα του νεράιδες, ξωτικά, μονάχα της απόστασης το ψεύτικο ψιμύθι!

1

Φτιασίδι.

11

160 × 230 SPINE: 8.8 FLAPS: 70

Τ

•

Του χρόνου το ψιμύθι

Πέρασαν οι καιροί, και σαν να νύχτωσε, και πώς ακούγεται αυτό σαν παραμύθι, δεν έχει μέσα του νεράιδες, ξωτικά, μονάχα της απόστασης το ψεύτικο ψιμύθι!

ΓΙΩΤΑ ΜΑΡΚΟΥ

ελικά πάντα μου άρεσαν οι «δαντέλες» στις ιστορίες, σαν κι αυτές που έβαζα την γιαγιά μου να μου λέει τα βράδια του Χειμώνα δίπλα στο τζάκι και πολλές φορές διαπίστωνα πως η γιαγιά αυτοσχεδίαζε γιατί κάθε φορά η ιστορία της είχε διαφορετικό τέλος. Αυτές οι «δαντέλες» εξακολουθούν και μου αρέσουν ακό­μα, κι ας μεγάλωσα· είναι που κάνουν πιο όμορφη την κατασκευή, όποια και να ’ναι. Να, κάτι παρόμοιο σαν αυτό που κάνει το ψιμύθι, που κι αυτό με την σειρά του αλλάζει τα πράγματα, στα άσχημα ρίχνει σκιές και δεν φαίνονται καθαρά, μπερδεύει το σχήμα τους, τους δίνει άλλη όψη, και στα όμορφα βάζει όλη του την δύναμη για να σου βγάλει εκείνο το «αχ», που δεν του δίνεις σημασία, κι όμως υπάρχει μέσα σου, βγαίνει στις «συννεφιές» και κάτι σαν να σου σφίγγει την καρδιά. «Αχ, και να έρχονταν πάλι οι μέρες οι παλιές, τότε που η ζωή μας είχε μόνο γέλιο», κι ας έκλαιγες όταν τις ζούσες! Εκεί, μπαίνει το ψιμύθι, στα πρόσωπα που χάσαμε, στις μέρες που έφυγαν, κάνει ρετούς στο παρελθόν και το ωραιοποιεί για να το νοσταλγήσουμε!

ΠΟΙΗΣΗ

ISBN 978-618-205-057-6

Φωτογραφία εξωφύλλου: Φωτεινή Μοιραράκη, «Λαβύρινθος»

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr

Η Γιώτα Μάρκου γεννήθηκε στα Σπάτα, όπου έζησε τις περισσότερες μέρες του βίου της, κυρίως Χειμώνες. Τα Καλοκαίρια τα περνούσε στην Λούτσα! Αγάπησε τις δύο πόλεις για διαφορετικούς λόγους την καθεμιά· την πρώτη γιατί εκεί είναι οι ρίζες της, και την δεύτερη για την αίσθηση ελευθερίας που της δίνει! Τώρα ζει μόνιμα στην Αρτέμιδα Αττικής. Δίδαξε Αγγλικά και Γαλλικά αρκετά χρόνια. Της αρέσει να παρατηρεί τους ανθρώπους και να τους βάζει μέσα σε διάφορες ιστορίες που γράφει. Επίσης, της αρέσει να δίνει «φωνή» στους «εκτός των τειχών», όπως η ίδια χαρακτηρίζει αρκετούς ήρωές της, σ’ αυτούς που πολλές φορές οι άλλοι δεν τους βλέπουν, σαν να μην υπάρχουν, μόνο και μόνο γιατί είναι διαφορετικοί! «Οι περισσότεροι από τους ήρωές μου δεν φορούν ατσαλάκωτα ρούχα», επισημαίνει, «γι’ αυτούς γράφω!» Έχει δημοσιεύσει σε περιοδικά και εφημερίδες του Τοπικού καθώς και του Αθηναϊκού Τύπου. Η ποιητική συλλογή «Του χρόνου το ψιμύθι» είναι το έκτο βιβλίο της.