160 × 230 SPINE: 3 FLAPS: 70
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΣΑΚΟΥΦΑΚΗ
Τ
H Αναστασία Σακουφάκη γεννήθηκε στο Αγρίνιο και έζησε στην Κανδήλα Ξηρομέρου Αιτωλοακαρνανίας, χωριό απόμερο από το θορυβώδες αστικό περιβάλλον, κυκλωμένο από βουνά. Είναι μέλος δωδεκαμελούς οικογένειας, στην οποία αρχικά συνεισέφερε στις αγροτικές εργασίες που ήταν η κύρια πηγή εισοδήματος. Αργότερα φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, στο τμήμα Φιλολογίας. Το μικρόβιο της υποκριτικής υπήρχε μέσα της από την παιδική της ηλικία, αλλά η δυνατότητα να το καλλιεργήσει της δόθηκε αργότερα, στο Τμήμα Υποκριτικής Θεάτρου-Κινηματογράφου, στο δημόσιο ΙΕΚ Ιωαννίνων. Εκεί ένιωσε πως επιτέλους βρήκε τον δρόμο της. Ξεκίνησε την πρακτική της άσκηση στο εργαστήριο Πολυθέατρο του Θοδωρή Γκόγκου και την ολοκλήρωσε στο εργαστήριο της Θεατρικής Συμπαιγνίας της Γιολάντας Καπέρδα και της Αγγελικής Μιχαλοπούλου.
ΒΑΛΤΟΣ
ο ταξίδι της επιστροφής βρίσκει την Άννα σε ένα μικρό, υγρό διαμέρισμα, φορτωμένη με βαλίτσες και γεμάτη αναμνήσεις, μετέωρη σε μια καινούρια αρχή. Η διάθεσή της εξαρτάται από τα όνειρα της νύχτας, μέσα από τα οποία περιμένει να ξαναζήσει τις παραμυθένιες στιγμές του καλοκαιριού. Σε μια απρόσμενη επίσκεψη της αδελφής της, στις αρχές της νέας καλοκαιρινής σεζόν, η Άννα, έχοντας μετατρέψει το διαμέρισμα σε καλοκαιρινό κάδρο μονολογεί κουβεντιάζοντας με την ηλεκτρική κουζίνα και αναπτύσσεται μεταξύ τους ένας διάλογος γεμάτος οργή και θυμό που δικαιολογεί τη μεταμόρφωσή της σε λείψανο. Έτσι, βρίσκει την αιώνια σωτηρία της στα σκοτεινά νερά του βάλτου που έσβησαν τις φλόγες της πυρωμένης κουζίνας. Καμένη από έρωτα, γεμάτη εγκαύματα, βούλιαξε στις λάσπες του βάλτου με μια βουτιά, χωρίς την ανάσα εκείνου, και έπαψε να αναπνέει.
ΘΕΑΤΡΟ ISBN 978-960-564-670-7
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr www.ocelotos.gr
0_cover_valtos.indd 1
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
9 789605 646707
ο σ ε λ ότ ο ς
8/20/2018 5:23:38 PM
ΤΙΤΛΟΣ
Βάλτος ΣΥΓΓΡΑΦΈΑΣ
Αναστασία Σακουφάκη ΣΕΙΡΑ
Θέατρο ΕΠΙMΕΛΕΙΑ - ΔΙΟΡΘΩΣΗ
Όλγα Παλαμήδη LAYOUT - DESIGN Myrtilo, Λένα Παντοπούλου COPYRIGHT© 2018 Αναστασία Σακουφάκη ΠΡΏΤΗ ΕΚΔΟΣΗ
Αθήνα, Αύγουστος 2018 ISBN 978-960-564-670-7
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ.: 210 6431108 ocelotos@ocelotos.gr www.ocelotos.gr Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.
0_soma_valtos.indd 2
8/20/2018 4:51:03 PM
Αναστασία Σακουφάκη
ΒΑΛΤΟΣ
ΘΕΑΤΡΟ
— ΑΘΗΝΑ 2018 —
0_soma_valtos.indd 3
8/20/2018 4:51:03 PM
0_soma_valtos.indd 4
8/20/2018 4:51:03 PM
ΒΑΛΤΟΣ
ΠΡΑΞΗ 1 Σκηνή: Κουζίνα – Άννα Σκηνικό δωματίου:
Η Άννα ετοιμάζεται να πάει στη θεατρική σχολή. Είναι τέλη Οκτωβρίου, δεν έχει ούτε μια βδομάδα που έφυγε από το νησί του παραδείσου, ενώ εργαζόταν. Ακόμη έχει το ηλιοκαμένο μαύρισμα και τα μαλλιά της είναι χρυσά από τις ακτίνες του ήλιου. Τις βαλίτσες τις έχει αφήσει κάπου στην άκρη του δωματίου και δεν τις έχει τακτοποιήσει ακόμη. Γεμάτη όρεξη, ξυπνάει για να δει τους φίλους της στη σχολή, χωρίς να σκέφτεται το καλοκαίρι που πέρασε. Φεύγει από το κρύο δωμάτιο, αφηρημένη, χωρίς να πάρει μπουφάν και ομπρέλα, έχοντας μόνο το κινητό της, πάντα περιμένοντας να την πάρει κάποιος. Πρωί, ετοιμάζει τον καφέ της για να τον πάρει στη σχολή· απευθύνεται στην κουζίνα (αντικείμενο).
ΑΝΝΑ:
Επιτέλους ξημέρωσε. Μια, δυο, τρεις κουταλιές καφέ και... ααα, πού είναι το μέλι; Ωραία, και λίγο μέλι. (Χτυπάει τον καφέ. Δοκιμάζει.) Α! Πολύ πικρό. Έχω ξεχάσει να φτιάχνω τον καφέ μου. Δεν πειράζει. Πρώτη μέρα στη σχολή, έχω αγωνία. Ευχήσου μου καλή αρχή και να είναι μια χρονιά γεμάτη δημιουργία και ομαδικότητα. Πού είναι το κινητό μου; Πέρασε η ώρα. Πρέπει να φύγω. Θα με περιμένουν. Επιστροφή: Βραδάκι
Ανοίγει με δυσκολία την πόρτα και στάζει ολόκληρη από τη βροχή, ενώ το μυαλό της είναι ακόμα στην κουβέντα που είχε με μια φίλη της στη σχολή, για την πανσέληνο. (Απευθύνεται στην κουζίνα.) [5]
0_soma_valtos.indd 5
8/20/2018 4:51:03 PM
ΑΝΑΣΤΑΣΊΑ ΣΑΚΟΥΦΆΚΗ
ΑΝΝΑ: Έγινα
μούσκεμα, μούσκεμα. Στάζω από την κορυφή ως τα νύχια. Ε, βέβαια, κυρία μου, τώρα δεν είναι καλοκαίρι. Τώρα πρέπει να κουβαλάμε τις ομπρέλες. Αμάν! (Σιγά σιγά βγάζει τα βρεγμένα της ρούχα και παπούτσια και ψάχνει να βρει τις αρβύλες της.) Εσείς θα με σώσετε. (Τις φοράει και συνειδητοποιεί ότι είναι πολύ βαριές.) Ποπό! Είχα ξεχάσει το βάρος σας. Κρυώνω. Αυτό το σπίτι είναι παγωμένο. Τι να κάνω; (Ετοιμάζει φαγητό για να φάει και βάζει τα χέρια της κοντά στα μάτια της κουζίνας για να ζεσταθεί.) Ζέστη! Ωραία! Το ήξερες εσύ πως έχουμε πανσέληνο κάθε μήνα; Χα, χα, χα! Πόσο χαζή ένιωσα. Και μάλιστα σε λίγες μέρες. Πόση λαχτάρα είχα εκείνη τη νύχτα! Πόσο ήθελα να αντικρίσουμε μαζί μια πανσέληνο! Δεν πειράζει. Κάηκα! (Κοιτάει τον τοίχο.) Στάζει υγρασία. Πώς θα κοιμηθώ; ΟΝΕΙΡΟ 1:
(Κλείνει την κουζίνα και σκεπάζεται στο κρεβάτι. Αρχίζει το πρώτο όνειρο, ενώ σιγοτραγουδάει.) Τώρα δεν είναι καλοκαίρι, τώρα έχει παγωνιά.
(Ζωντανεύει το όνειρο μπροστά στη σκηνή. Σκηνικό: Ολόγιομο φεγγάρι, τα κύματα ακούγονται. Εκείνη μ’ εκείνον στην παραλία, καθισμένοι κάτω από μια ομπρέλα.)
ΑΝΝΑ:
Θυμάσαι όταν είχες έρθει στα Γιάννενα και μου παρήγγειλες μ’ έναν τόσο ευγενικό τρόπο –«αγάπη» με είχες πει–, «Θα ήθελα ένα τζιν τόνικ»;
ΘΑΝΟΣ: Ναι, το θυμάμαι. Σπάνια ανεβαίνω Γιάννενα.
[6]
0_soma_valtos.indd 6
8/20/2018 4:51:03 PM
ΒΑΛΤΟΣ
ΑΝΝΑ:
Χάρηκα που πήρες την αδελφή μου και την κολλητή μου στο μαγαζί σου, το έχουν ανάγκη.
ΘΑΝΟΣ: Είδες; Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Αν δεν ερχόσουν τότε, δεν
θα σε γνώριζα. Εσύ τι θα κάνεις;
ΑΝΝΑ:
Ελπίζω να βρω κάποια δουλειά εδώ. Θα είμαστε και όλες μαζί.
ΘΑΝΟΣ: Θες λίγο; (ποτό) ΑΝΝΑ:
Ναι, ναι!
ΘΑΝΟΣ: Πίνεις αρκετά, ε; ΑΝΝΑ:
Γίνομαι πιο τολμηρή.
(Ο Θάνος την πλησιάζει και τη φιλάει. Σταματάει το όνειρο.)
[7]
0_soma_valtos.indd 7
8/20/2018 4:51:04 PM
ΑΝΑΣΤΑΣΊΑ ΣΑΚΟΥΦΆΚΗ
ΠΡΑΞΗ 2 Σκηνικό δωματίου: Σκηνή βουβή
Η Άννα σηκώνεται από το κρεβάτι γεμάτη αισιοδοξία για τη νέα μέρα, νιώθοντας ότι το όνειρο είναι ζωντανό κι έχοντας τη γεύση από το φιλί του Θάνου. Ετοιμάζεται να πάει στη σχολή, αυτή τη φορά κατάλληλα ντυμένη για φθινόπωρο. Από συνήθεια κοιτάζει το κινητό της. Κανένα τηλεφώνημα. Φεύγει με βιασύνη κοιτάζοντας με απόγνωση το παγωμένο και υγρό σπίτι. Επιστρέφει αργά το απόγευμα τρέμοντας από το κρύο.
ΑΝΝΑ:
(Απευθύνεται στην κουζίνα.) Περιπλανιέμαι στους δρόμους, από στενό σε στενό, μέχρι να νυχτώσει. Ναι, το είδα. Αυτοί οι τέσσερις τοίχοι «πηγαδεύουν» την αγάπη μου. (Αρχίζει να χρωματίζει τον τοίχο, απέναντι από την κουζίνα, ενώ έχει ανοίξει τον φούρνο για να ζεστάνει φαγητό. Παράλληλα ζεσταίνει και τα παγωμένα χέρια της.) Ένα χλομό μηδενικό. Μια στάμπα στον μαύρο ουρανό. Μα τι μας ξεγελάει όλους και περιμένουμε να το δούμε; Τι ουσία έχει; Ήθελα να το δω μαζί του. Άδειο, άσχημο σαν φαλακρό κεφάλι, καθρεφτίζεται όπου ζει νερό, για να μας χαρίσει, δήθεν, λίγο από τη μαγεία του. Γύρω ζευγαράκια, χέρι χέρι, να φιλιούνται. Κι εγώ να τα κοιτώ με τη ματιά αδέσποτου σκυλιού, που λαχταρά να δει τον αφέντη του για να του λύσει το λουρί. (Έχει ζωγραφίσει την καλοκαιρινή πανσέληνο.) Σαν τον Οδυσσέα. Ξέρεις πώς με φώναζε; Πηνελόπη. Και μου άρεσε! Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο! Πιστή, να τον περιμένω. Ώρες ατέλειωτες. Μα ήταν τόσο λίγος ο χρόνος που ζητούσα να είχα μαζί του. Δεν μπορούσα να φύγω αν δεν μου χάριζε έστω μια λέξη του. Ας ήταν και η ίδια κάθε φορά. Λέξη με τη λέξη,
[8]
0_soma_valtos.indd 8
8/20/2018 4:51:04 PM
ΒΑΛΤΟΣ
έφτιαξα παράγραφο. Εγώ ούτε λέξη δεν άρθρωνα. Σαν μικρό παιδί που δεν ξέρει να διαβάζει. Παρά μόνο βυθιζόμουν στα μάτια του, χαμογελώντας του γλυκά, για να λάβω αυτά που του ’λεγε η καρδιά του. Φαίνεται ότι έχω μυωπία. Κούφιες ελπίδες. Πώς πλανεύτηκα έτσι μόνη μου! Όμως είμαι σίγουρη. Κι εκείνος χάνεται λίγο στη σκέψη μου. Λίγη γεύση από τα φιλιά μου, αλμυρή. Χα, χα, χα! Πάντα έμενε η αλμύρα γύρω απ’ τα χείλη μου. Και κατακλυσμό να έκανε, εγώ τη βουτιά μου θα την έριχνα. Περίμενα να περάσει η μπόρα και μετά πάλευα με τα κύματα. Κι εκείνον περίμενα, δεν σου λέω ψέματα. Και ακόμα περιμένω. Να του δώσω αυτά που δεν θα ’ρθει να πάρει ποτέ... (Το φαγητό έχει καεί στον φούρνο και η θερμοκρασία του σπιτιού έχει ανέβει. Πετάει στα σκουπίδια το φαγητό και αφήνει την κουζίνα ανοιχτή.) Ελπίζω να μην πάρουμε καμιά φωτιά. Αχ, ζεστούλα! Τρέμει το κοκαλάκι μου. Τι να κάνει τώρα; Να κοιμάται; Καληνύχτα, αγάπη μου. Θα περάσει ο χειμώνας. (Η Άννα κοιμάται και στον ύπνο της ζωντανεύει ένας κλόουν, μέσα στο πλήθος των γενεθλίων της μικρής Ελένης. Όλοι μαζί τραγουδούν τα «Χρόνια πολλά», ενώ η Άννα, μεταμφιεσμένη σε κλόουν, τους κοιτά από απόσταση, έτοιμη να το σκάσει από το πάρτι.)
[9]
0_soma_valtos.indd 9
8/20/2018 4:51:04 PM
ΑΝΑΣΤΑΣΊΑ ΣΑΚΟΥΦΆΚΗ
ΟΝΕΙΡΟ 2: Σκηνή Κλόουν ΟΛΟΙ:
Να ζήσεις, Ελένη, και χρόνια πολλά, μεγάλη να γίνεις με άσπρα... (Γέλια ακούγονται από παντού. Αγκαλιές. Ενώ εκείνη προσπαθεί να τον πλησιάσει για να του μιλήσει, εκείνος την αποφεύγει.)
ΑΝΝΑ:
Μπορώ να σου πω δυο λεπτά; Ξέρεις...
ΘΑΝΟΣ: Περίμενε
στο μπαρ. Πιες ένα σφηνάκι και θα έρθω. Μιλάω, δεν βλέπεις;
ΕΛΕΝΗ: Ε, ναι! Δεν γίνεται να ξέρουν όλοι... ΘΑΝΟΣ: Βέβαια! Τα λόγια είναι περιττά. Χα, χα, χα!
(Η Άννα απομακρύνεται και εμφανίζεται ο κλόουν.)
ΚΛΟΟΥΝ: Πρέπει να το σκάσω. Σε αυτό το πάρτι δεν είμαι καλεσμέ-
νος. Όλοι με κοιτούν σαν να ξέρουν τι γυρεύω. Η μάσκα δεν τους ξεγελάει. Δεν είμαι κλέφτης. Μήτε και το πάρτι θέλω να χαλάσω. Είμαι ένας ξένος, περαστικός. Γιατί μου φέρεστε σαν να ’μαι παλαβός; Τα πόδια μου τρίζουνε, τα χέρια μου μουδιάζουν. Το βλέμμα μου σκοτεινιάζει ρίχνοντας ομίχλη στο βάθος της ψυχής μου. Γέλια μικρών παιδιών, αυθόρμητα και ξεκαρδιστικά. Τσιριχτές φωνές εκτεταμένου γέλιου. Γέλια ξέφρενης μέθης πιρουνιάζουν τη στολή μου και ξεφουσκώνω σαν μπαλόνι, στεκούμενος σαν σκιάχτρο. Νιώθω τη στάχτη του κεριού να λιώνει στο κορμί μου. Κέρινο αγαλματάκι, αμίλητο. Ήρθε η ώρα να σβήσω αυτή τη φλόγα. Μια σκιά είμαι. Αέρας που περνά ανάμεσά σας. Σε λίγο, θα πατάς πάνω στο σώμα μου. Θα περνάς, χωρίς τον δρόμο σου να εμποδίζω. Γιατί δεν έρχε[ 10 ]
0_soma_valtos.indd 10
8/20/2018 4:51:04 PM
ΒΑΛΤΟΣ
σαι; Μα πού είσαι; Ξέρω. Θα είσαι καλός μαζί μου. Μόνο καλός.
(Η Άννα σηκώνεται απότομα από το κρεβάτι έχοντας τη μορφή του κλόουν, που κλαίγοντας ξεβάφεται και γίνεται πάλι η Άννα. Χτυπάει το τηλέφωνο και τρέχει να το σηκώσει νομίζοντας πως είναι ο Θάνος.)
ΑΝΝΑ:
Ναι! Ναι! Α! Καλημέρα, μητέρα. (Τέλος σκηνής) Διάλογος αποκάλυψης:
Η Άννα καθισμένη στο κρεβάτι της, που το έχει μετατρέψει σε βάρκα, ντυμένη καλοκαιρινά, με αναμμένη την κουζίνα, συνδιαλέγεται μαζί της, έχοντας καθηλωμένο το βλέμμα της στο φως του δωματίου, πιστεύοντας πως είναι ο ήλιος. Το ανοιγοκλείνει, μα δεν της διεγείρει κανένα συναίσθημα. Προσπαθεί να το φτάσει για να το ξεριζώσει, ώσπου χτυπάει το κουδούνι και από την επιθυμία της τρέχει στο τηλέφωνο.
ΑΝΝΑ:
Πέρασαν οι μέρες, δεν πρόλαβα καν να τις υπολογίσω. Έχω ιδρώσει. Θέλω να βουτήξω. Κουνάει πολύ όμως. (Απευθύνεται στο φως.) Δεν θέλω φέτος να καώ. Θα φροντίσω να κολυμπάω νηφάλια. Χα, χα, χα! Θα βουτάω με τη σκέψη μου μόνο στον βυθό, θα είμαι δόλωμα για όλα τα ψάρια. Και μόνο όταν πέφτει ο ήλιος (κλείνει το φως) θα βγαίνω στη στεριά. Περιμένοντας να ’ρθει... Να με αγκαλιάσει, να με φιλήσει, να με καληνυχτίσει! (Ανοίγει πάλι το φως, φοράει τα γυαλιά ηλίου.) Με ζάλισες... (Χτυπάει το κουδούνι.) Χτυπάει το τηλέφωνο. Μια φορά δεν χτύπησε σήμε[ 11 ]
0_soma_valtos.indd 11
8/20/2018 4:51:04 PM
160 × 230 SPINE: 3 FLAPS: 70
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΣΑΚΟΥΦΑΚΗ
Τ
H Αναστασία Σακουφάκη γεννήθηκε στο Αγρίνιο και έζησε στην Κανδήλα Ξηρομέρου Αιτωλοακαρνανίας, χωριό απόμερο από το θορυβώδες αστικό περιβάλλον, κυκλωμένο από βουνά. Είναι μέλος δωδεκαμελούς οικογένειας, στην οποία αρχικά συνεισέφερε στις αγροτικές εργασίες που ήταν η κύρια πηγή εισοδήματος. Αργότερα φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, στο τμήμα Φιλολογίας. Το μικρόβιο της υποκριτικής υπήρχε μέσα της από την παιδική της ηλικία, αλλά η δυνατότητα να το καλλιεργήσει της δόθηκε αργότερα, στο Τμήμα Υποκριτικής Θεάτρου-Κινηματογράφου, στο δημόσιο ΙΕΚ Ιωαννίνων. Εκεί ένιωσε πως επιτέλους βρήκε τον δρόμο της. Ξεκίνησε την πρακτική της άσκηση στο εργαστήριο Πολυθέατρο του Θοδωρή Γκόγκου και την ολοκλήρωσε στο εργαστήριο της Θεατρικής Συμπαιγνίας της Γιολάντας Καπέρδα και της Αγγελικής Μιχαλοπούλου.
ΒΑΛΤΟΣ
ο ταξίδι της επιστροφής βρίσκει την Άννα σε ένα μικρό, υγρό διαμέρισμα, φορτωμένη με βαλίτσες και γεμάτη αναμνήσεις, μετέωρη σε μια καινούρια αρχή. Η διάθεσή της εξαρτάται από τα όνειρα της νύχτας, μέσα από τα οποία περιμένει να ξαναζήσει τις παραμυθένιες στιγμές του καλοκαιριού. Σε μια απρόσμενη επίσκεψη της αδελφής της, στις αρχές της νέας καλοκαιρινής σεζόν, η Άννα, έχοντας μετατρέψει το διαμέρισμα σε καλοκαιρινό κάδρο μονολογεί κουβεντιάζοντας με την ηλεκτρική κουζίνα και αναπτύσσεται μεταξύ τους ένας διάλογος γεμάτος οργή και θυμό που δικαιολογεί τη μεταμόρφωσή της σε λείψανο. Έτσι, βρίσκει την αιώνια σωτηρία της στα σκοτεινά νερά του βάλτου που έσβησαν τις φλόγες της πυρωμένης κουζίνας. Καμένη από έρωτα, γεμάτη εγκαύματα, βούλιαξε στις λάσπες του βάλτου με μια βουτιά, χωρίς την ανάσα εκείνου, και έπαψε να αναπνέει.
ΘΕΑΤΡΟ ISBN 978-960-564-670-7
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr www.ocelotos.gr
0_cover_valtos.indd 1
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
9 789605 646707
ο σ ε λ ότ ο ς
8/20/2018 5:23:38 PM