V.I.T.R.I.O.L. by Εκδόσεις Οσελότος

I NTERIORE I NTERIORE T ERRAE V ISITA V ISITA T ERRAE V ISITA I NTERIORE R ECTIFI I I NTERIORE R ECTIFI I I NTERIORE T ERRAE NVENIES T ERRAE T ERRAE Ελευθερία ΠαραγιουδάκηNVENIES (Λυκαία Ιεροφίλη) O CCULTU R ECTIFICANDO R ECTIFICANDO O CCULTU R ECTIFICA I NVENIES L APIDEM I NVENIES V ISITA I NVENIES L V APIDEM ISITA O O CCULTUM I NTERIO O CCULTUM I NTERIO CCULTUM L APIDEM L APIDEM ERRAE L APIDEM ERRAE V ISITA V ISITA R ECTIFI I V ISITA R ECTIFI I I NTERIORE I NTERIORE NVENIES I NTERIORE NVENIES T ERRAE T ERRAE O CCULT V T ERRAE O CCULT R ECTIFICA R ECTIFICANDO L ISITA APIDEM I R ECTIFICANDO V V L APIDEM ISITA I NVENIES I NVENIES I NTERIOR T I NVENIES I NTERIO O CCULTUM O CCULTUM T ERRAE O CCULTUM T ERRAE L APIDEM L APIDEM R ECTIFIC R L APIDEM R ECTIFI I V ISITA I V ISITA I NVENIESO V ISITA NVENIES I NTERIORE I NTERIORE O CCULTU I NTERIORE O CCULT T ERRAE T ERRAE L APIDEM L T ERRAE L APIDEM R ECTIFICA R ECTIFICANDO R ECTIFICANDO I N VENIES I NVENIES V ISITA I NVENIES V ISITA O CCULTUM O CCULTUM I NTERI O CCULTUM I NTERI L APIDEM L APIDEM L APIDEM 155 × 225 SPINE: 6.4 FLAPS: 70

Κι ως οι αυγές λιγώνουν στα επινίκια νύχτας και οι ζεστές μέρες μισεύουν στων ανέμων το μεθύσι, μια ευχή μονάχα κάνω. Γίγαντα αντρειωμένο τον ξανοίγω τον δεσμό μας, στο χάσιμο του ΕΓΩ! Και του ΕΜΕΙΣ η υπόσταση, σκυταλοδρόμος ακούραστος, να παίρνει τη ρεβάνς στις σχέσεις. Τα σκοτεινά δωμάτια ν’ αερίσει η αυριανή παρέα και νέα τραγούδια να ζωντανέψουν σοβάδες και κουφώματα χάρβαλα. Να κάμει φιλιά το ξέφτι του πόνου με της ψυχής το ντέρτι κι ο ξένος ομοαίματος να ζυγώσει – κοινή τράπεζα και θεία μεταλαβιά το ΕΝΑ! Έτσι ονειρεύομαι κόσμο μυστικό, σε φύλλα κρυφά κι απόσκια. Μ’ ένα όνειρο αληθινό καρτερώ του θερισμού το δρεπάνι να αγγίξει τον Άτλαντα. Και μ’ ανάσα κι αναστεναγμό –χαλάλι η ζήση– του Άδη τις καστρόπορτες θαρρετά ν’ αντικρύσω. Μάγισσας γέννα και πατρίδα μου οι βροχές!

ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ ΠΑΡΑΓΙΟΥΔΆΚΗ (ΛΥΚΑΊΑ ΙΕΡΟΦΊΛΗ)

Ουτοπία / έχω ένα όνειρο

V I T R I O L

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108

ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

0_cover_vitriol_2.indd 1

ο σ ε λ ότ ο ς

ISBN 978-960-564-530-4

7/21/2017 11:38:24 AM

0_soma_vitriol_2.indd 2

7/21/2017 11:42:56 AM

V ISITA I NTERIORE T ERRAE R ECTIFICANDO I NVENIES O CCULTUM L APIDEM Επισκέψου το εσωτερικό της γης και, καθαρίζοντας, θα ανακαλύψεις τη μυστική –φιλοσοφική– λίθο...

Το V.I.T.R.I.O.L. συμβολίζει το παγκόσμιο διαλυτικό! Το εσωτερικό ταξίδι του ανθρώπου προς την προσωπική Ιθάκη του. Την αυτοπραγμάτωση. Μοναδικό νόημα της αυτογνωσίας η αγάπη. Η μοναδική ουσία της νοήμονος αγάπης συνέχει τους κόσμους.

0_soma_vitriol_2.indd 3

7/21/2017 11:42:56 AM

V.I.T.R.I.O.L. Ελευθερία Παραγιουδάκη (Λυκαία Ιεροφίλη) Ελληνική λογοτεχνία [1358]0717/13 Ελευθερία Εμμανουήλ Έλσα Παντοπούλου Myrtilo, Λένα Παντοπούλου Ελευθερία Παραγιουδάκη (Λυκαία Ιεροφίλη) Αθήνα, Ιούλιος 2017

ISBN 978-960-564-530-4

Κάθε γνήσιο αντίγραφο του βιβλίου φέρει την υπογραφή της συγγραφέως.

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 E-MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

0_soma_vitriol_2.indd 4

7/21/2017 11:42:56 AM

V• I •T• R• I • O • L

ΛΥΚΑΙΑ ΙΕΡΟΦΙΛΗ

Της παλάμης τις γραμμές αναγνωρίζω Τσιγγάνας παιδί κι ανέμου γέννα, σαν ο Βορινός με διδάσκει. Λειτουργιά τελώ, της γης επιφώνημα. Πρωινό φως, γιορτή μου με πουλιά εκκλησίασμα. Άπατρις! Την ηχώ του χρόνου αναζητώ. Επίγεια μοίρα. Σ’ άγραφους σκοπούς και νόμους πειθαρχία τηρώ! Στον νου του Ενός γεννήθηκα. Στης λογικής τις εσχατιές, αέναους κύκλους διαγράφοντας. Μάγισσα εγώ! Ιεροφίλη η Λυκαία. Μοίρα μου να χρησμοδοτώ! Κι άλλης ζωής να προσμένω το ξημέρωμα.

—5— 0_soma_vitriol_2.indd 5

7/21/2017 11:42:56 AM

0_soma_vitriol_2.indd 6

7/21/2017 11:42:56 AM

Βιογραφικό και Ευχαριστίες

εγάλωσα στον κήπο του πατέρα μου, στο Δάσος Χαϊδαρίου, που είναι το «χωριό» μου από το 1963, όταν ήταν ακόμα αραιοκατοικημένο και παραδείσιο. Το κτήμα της οικογένειας έγινε από τα πρώτα μου βήματα «ο κήπος της Εδέμ» – τράφηκα με τ’ αρώματα, τις γεύσεις και τη γη του. Σ’ αυτή την άκρη της Αθήνας μεγάλωσα, εκπαιδεύτηκα, ερωτεύτηκα, έγινα μητέρα και δημιουργός. Η τρέλα στις εκδηλώσεις μου και η φλόγα μου για ζωή οφείλεται στην κρητική καταγωγή μου, την οποία τιμώ σε κάθε ευκαιρία. Τα μυστήρια απ’ το βασίλειο του Μίνωα και η θητεία του στον Άδη ως κριτή είναι πεδίο συχνών νοητικών αναζητήσεών μου. Είμαι μητέρα ενός ευλογημένου αγοριού, ενεργή επαγγελματίας και με ζωή πίσω μου «γεμάτη περιπέτειες, γεμάτη γνώσεις», πάντα στον δρόμο για τη δική μου Ιθάκη, προσμένοντας περισσότερες. Το βιβλίο αυτό είναι η πρώτη μου έκδοση και οφείλω ευχαριστίες σε αρκετούς άξιους και αγαπημένους ανθρώπους, που με κράτησαν στο στρατί της λογοτεχνίας. Μα εδώ αξίζει να αναφερθώ στην εικαστικό Ελευθερία Εμμανουήλ, που κόσμησε με την ομορφιά της τέχνης και την αγάπη της το βιβλίο μου, στον «Δάσκαλο» της ζωής μου Αντώνη Πάρδο που, από το Γυμνάσιο ακόμα, αναγνώρισε την ποίηση μέσα μου, όταν εγώ δεν ήξερα καν ποια είμαι, και στον καλό μου φίλο, γνωστό ως Λύκο Παραβάτη, για όση βοήθεια μου πρόσφερε απλόχερα. Με τεράστια ευγνωμοσύνη στα χώματα που μ’ ανάθρεψαν και όπου είδε το φως ο μονογενής μου, στον οποίο είναι αφιερωμένο το πρώτο μου «λογοτεχνικό παιδί», σας το παραδίνω.

—7— 0_soma_vitriol_2.indd 7

7/21/2017 11:42:56 AM

Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι Α Π Α ΡΑ Γ Ι Ο ΥΔ Α Κ Η

Το V.I.T.R.I.O.L. είναι αυτονόητα επίσης αφιερωμένο στη μνήμη του Βασίλη Τριανταφυλλίδη, του ανθρώπου που έχασα για πάντα και του οποίου η μετάβαση στο επέκεινα πυροδότησε την πένα μου. Εκείνος, καλώντας με συχνά με τη σκέψη του στην αμφίδρομη πορεία ζωής και θανάτου, ημέρας και νύχτας, με οδήγησε στην ανακάλυψη της χαραμάδας, στα σύνορα φωτός και σκότους, και από τότε η ζωή μου πλούτισε με την αναζήτηση της σοφίας των αρρήτων.

—8— 0_soma_vitriol_2.indd 8

7/21/2017 11:42:57 AM

Πορεία στον χάρτη Στον γιο μου, προσευχή, στο μέσα του ταξίδι

Χαρά στον πρώτο, που χορό του σέρνει απ’ τη στεριά Που στάζει δάκρυ του, λυγμό –βωμό– σ’ άσπρο μαντήλι Σεργιάνι πάει, σε πέλαγα του νου του μακρινά Κι αποσπερίς να διακονεί, της μάνας του καντήλι Ακούραστά του, που κερνά την πιο παχιά τροφή Της ψίχας του κρυφό καρπό, μαζί με την ελπίδα Με νου ακόρεστο, ακριβό κι αχόρταγα βαθύ Να στέκει –βράχος ζωντανός– σε χρόνο και ρυτίδα Ξαγνάντια του, στο ξέβαθο, σ’ ορίζοντα θολό Σημάδι –φως του– αλαργινό, οι μακρινές Πλειάδες Πατρίδα να θυμίζουνε κι ένα λευκό φτερό Να τον διασώζει οριστικά από τις Συμπληγάδες Κι εγώ που κόσμους γύριζα, με σκέψη πλοηγό Λαβωματιά μου, μ’ έσπρωξε σ’ έναν παλιό στρατώνα Λωτοπνιγμένος βρέθηκα, σε κάτεργο βουβό Με προσφορά, τη σάρκα μου – Αδηφάγου Λαιστρυγόνα.

0_soma_vitriol_2.indd 9

7/21/2017 11:42:58 AM

Σημείωμα εικαστικού Ελευθερίας Εμμανουήλ

ε μια εποχή που οι αλλαγές είναι καταιγιστικές, άγριες και απειλητικές, που διαρκώς απομακρυνόμαστε από τον εαυτό, την ουσιαστική ζωή και το δικαίωμα να υπάρχεις και να ευδαιμονείς, είναι ωραίο να εισχωρείς στην τέχνη και να βρίσκεις δημιουργίες που αφορούν και αγγίζουν με την αυθεντικότητα και την ειλικρίνειά τους. Αυτό συμβαίνει με το V.I.T.R.I.O.L. της Ελευθερίας Παραγιουδάκη, που διαβάζοντάς το ένιωσα μια αυθεντική και έντονη γραφή – ειλικρινή και άμεση, που καταφέρνει να εισδύσει στις ταλαιπωρημένες ψυχές των ηρώων της, για να τις τραβήξει και να τις λυτρώσει στο φως των αναγνωστών της. Την ευχαριστώ πολύ που είδε κάτι κοινό ανάμεσα στα εικαστικά έργα μου και τα δικά της συγγραφικά κι έτσι γίναμε συνοδοιπόροι σ’ αυτό το ταξίδι στην τέχνη. Ελευθερία Εμμανουήλ

— 10 — 0_soma_vitriol_2.indd 10

7/21/2017 11:42:58 AM

Εισαγωγικό σημείωμα

πό τις πρώτες σπίθες νόησης, ο ανθρώπινος νους ετόλμησε ταξίδια γνωριμίας του με τους πάνω και κάτω και γύρω του κόσμους. Η παρουσία του ανάμεσα σε ομοίους δεν του παρείχε αποδεκτή ερμηνεία των εσωτερικών κραυγών του και των ανεξήγητων της αίσθησής του. Η ατράνταχτη απόδειξη αυτού βρίσκεται στις Μυθολογίες όλων των λαών, όλες πλούσιες στην ιχνηλασία του Άγνωστου, ανεξάρτητα από το πρωτόλειο ή πεπαιδευμένο υπόστρωμα της σκέψης τους. Κι επειδή στη διανομή των ρόλων η αποκρυπτογράφηση των Ουρανίων υιοθετήθηκε (για την ακρίβεια έγινε αντικείμενο σφετερισμού) από το ιερατείο, και καθιερώθηκαν ως δημοφιλή ή ως πηγή αποδεκτών «ερμηνειών», η λοιπή, χθόνια πλευρά του Αόρατου αφέθηκε στον φόβο του απαγορευμένου. Ω, τίποτα πιο ελκυστικό για τον άνθρωπο με τη συνεχή εσωτερική τάση προς το ανερμήνευτο! Ιδίως για εκείνα τα ιδιαιτέρως προικισμένα πλάσματα, που έβγαιναν στο ξέφωτο της αρχέγονης Μνήμης, σε επίπονη προσπάθειά τους να «θυμηθούν», αντίθετα στις απαγορεύσεις ιερέων που περιέβαλλαν με τρόμο και απειλές «απώλειας της ψυχής» όσους γύριζαν «πίσω» στην ουσία του Όντος απ’ όπου απεσπάσθησαν. Τους ονόμασαν καταραμένους, τσαρλατάνους, τέκνα Διαβόλου και αποσυνάγωγους. Μάταια. Το είδωλο στον καθρέφτη δεν αναιρείται με απαγόρευση. Και έτσι, όσοι έβλεπαν ίσκιους αλλόκοτους, άκουγαν ήχους δίχως ίχνος ντεσιμπέλ ή τους έγνεφαν νεύματα δυσερμήνευτα, αυτοί ριγούσαν απ’ τη βεβαιότητα των ολίγων. Όταν ο Θεός «όριζε» προφήτες και αγγέλους στο ενδιάμε-

— 11 — 0_soma_vitriol_2.indd 11

7/21/2017 11:42:58 AM

Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι Α Π Α ΡΑ Γ Ι Ο ΥΔ Α Κ Η

σό του με τον κόσμο μας, η ουσία του Αγνώστου Αρχέγονου προίκιζε τους δικούς του πιονιέρους με ανοιχτό μάτι στην παρουσία του. Η Μοίρα των ανθρώπων δεν καθορίζεται από μυθεύματα. Ανάμεσα στο ερώτημα της φιλοσοφικής σκέψης «από πού ήλθαμε και πού πηγαίνουμε» και στις ταξινομημένες απαντήσεις του ιερατείου για την προσωρινή μας αποσκίρτηση από τη θεϊκή ευδαιμονία, προϋπόθεση της οποίας είναι, δήθεν, η επιτυχής «δοκιμασία» της επίγειας ζωής του ανθρώπου, αιωρείται η ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ πως αυτός ο κόσμος παραμένει ημιτελώς ερμηνευμένος όσο αγνοούμε τον ίσκιο που συνοδεύει το φως. Και όπως η φωτεινή θεότητα παρέχει ανοίγματα προσέγγισής της στην πεπερασμένη νόηση των ανθρώπων κατά τις στιγμές μιας συνειδησιακής εγρήγορσής τους (π.χ. στο όραμα), έτσι και ο κόσμος του Χάους δεν έχει στεγανά όσο κι αν αυτό φοβίζει. Τα περάσματα προς την ουσία του είναι δύσβατα, τρομακτικά, ναι, συχνά επαπειλούν με τρέλα ή και θανατηφόρο έκσταση τον μύστη, αλλά είναι ΥΠΑΡΚΤΑ! Ο Ηρακλής, ο Ορφέας, η Περσεφόνη, ο Λάζαρος και όσοι μετείχαν δύο κόσμων, δεν είναι παρά η απλοϊκή επισήμανση της δυνατότητας ολίγων, των σαλών, όσων τραυλίζουν σε γλώσσα ακατάληπτη τη γνώση που τους χαρίστηκε προνομιακά. Στον πυρήνα της νόησής μας σέρνουμε αρχέγονη μνήμη. Τι κι αν αυτό συντελείται ασυνείδητα για τους περισσότερους; Μυστήρια, αερικά, μάγισσες, ζόμπι, βουντού, νεκρανάσταση, μετεμψύχωση είναι η (απελπισμένη) ορολογία του Ανείπωτου, ανάλογα με την αίσθηση που μας αφήνει άλλοτε η φευγαλέα ματιά, άλλοτε το στιγμιαίο ρίγος ή μια αιφνίδια «επαφή» (ρίπισμα φλόγας, μετακίνηση υλικών κ.λπ.) με το «άλλο» που εγώ το ονομάζω Προαιώνιο Σκιερό. Και να που στο βιβλίο αυτό, έρχεται η συγγραφέας Ελευθερία Παραγιουδάκη με την πολυμερή κατάθεση της ΒΕΒΑΙΟ-

— 12 — 0_soma_vitriol_2.indd 12

7/21/2017 11:42:58 AM

V• I •T• R• I • O • L

ΤΗΤΑΣ πως το σώμα δεν είναι αναγκαίο όχημα για το μυθικό ταξίδι σε άυλους κόσμους, με όλη την ανθρώπινη αίσθηση της ύπαρξης σε λειτουργία! Με υπαινικτικό τίτλο V.I.T.R.I.O.L. αποδεικνύει ότι έχει αυτό το χάρισμα. Και φυσικά μόνο τυχαία δεν είναι η ενασχόλησή της με τον κόσμο της έκτης αίσθησης. Απ’ όσα αποκόμισα από σχετικές συζητήσεις μας, η ίδια δαπάνησε πολύ χρόνο μαθητεύοντας στο αντικείμενο αυτό, κυρίως γιατί έχει αξιωθεί εκ γενετής να ανήκει στα ιδιαίτερα πλάσματα με τους ευαίσθητους αισθητήρες, που δεν αρκούνται στις προτροπές: «μη δίνεις σημασία» ή «αυτό δεν είναι για σένα». Με την ένταση της φιλομάθειας και την έξαψη του πιονιέρου, αφέθηκε στα ταξίδια της πέρα από τον απτό κόσμο. Αγγίζει τα άυλα, απλοποιεί τα ακατάληπτα και δίνει κίνητρο σε όποιον θέλγουν τα «απαγορευμένα». Φυσικά κανένα βιβλίο δεν είναι τόσο απαραίτητο, ώστε η απουσία του να φτωχύνει τη γραμματεία της Λογοτεχνίας, μα και ΚΑΘΕ (αληθινό) λογοτέχνημα, μικρό ή πολύτευχο, είναι χρήσιμη τροφή στα ανήσυχα πνεύματα, που αναζητούν οδοσήμανση στις πνευματικές τους αναζητήσεις. Από αυτή την άποψη το V.I.T.R.I.O.L. έρχεται να στρέψει τη ματιά μας στην κατεύθυνση που δεν στεγάζει ο ορίζοντας των εμφανών εικόνων μας. Πηγαίνει ίσια στο απόκρυφο και απαιτεί την εμφάνισή του. Και το κάνει με τον μόνο τρόπο που το κλειδί της ερμηνείας του είναι προσιτό στους αδαείς: με τη διήγηση! Οι ιστορίες στο βιβλίο αυτό –οι περισσότερες τουλάχιστον– αποτελούν ιχνηλασία του χώρου μεταξύ εικόνας και αίσθησης, μια καταβύθιση στο Σιωπηλό της ψυχής, που ελκύει τους μυημένους και, για τούτο, είναι απόλυτα... ΕΡΩΤΙΚΕΣ. Γιατί η πραγματική κατανόηση των αρρήτων επιτυγχάνεται μόνο αν η ματιά μας μετασχηματιστεί από την αγάπη. Αφού, ναι, η ουσία του αρχέγονου Όντος είναι, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ

— 13 — 0_soma_vitriol_2.indd 13

7/21/2017 11:42:58 AM

Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι Α Π Α ΡΑ Γ Ι Ο ΥΔ Α Κ Η

ΕΙΝΑΙ, ο Έρωτας και τα μυστήριά του, η Ζωή και η αρχή της, η επανάληψη της φύσης και της αιώνιας γονιμότητας. Θαρρώ πως το V.I.T.R.I.O.L. θα αγαπηθεί και θα γίνει κίνητρο για πολλά ταξίδια του αναγνώστη, ακόμα κι όταν θα έχει κλείσει το βιβλίο. Λύκος Παραβάτης

— 14 — 0_soma_vitriol_2.indd 14

7/21/2017 11:42:58 AM

Εξομολόγηση (Μητέρα – Πόρνη – Παναγιά)

Εμβρυακές αναμνήσεις

0_soma_vitriol_2.indd 15

7/21/2017 11:42:58 AM

Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι Α Π Α ΡΑ Γ Ι Ο ΥΔ Α Κ Η

«ΣΙΧΆΘΗΚΑ ΤΟΝ ΤΡΌΠΟ ΤΟΥ». Παράλυτη στην παραβίασή του, με σαλεμένο λογικό, άκουσα τα βήματά του να φτάνουν στο κατώφλι μου. Με τη γλώσσα στον φάρυγγα και ακατοίκητο κορμί, κουφάρι καταραμένο της σιχασιάς μου, στο παρά πέντε να πηδήξω έφτασα συχνά, δίνοντας τέλος σε ζωή ανώφελη. Να κατεβάσω μονοκοπανιά τα υπνωτικά που μου ’δωσε o τρελογιατρός για να ησυχάζω λίγο τις νύχτες. Κάθε μέρα. Κάθε κάθε μέρα σκεφτόμουν πως μου άξιζε. Κάθε κάθε μέρα έλεγα στον εαυτό μου: «Φαίδρα, είσαι μια άχρηστη, μια πουτάνα, σου αξίζει το φέρσιμό του! Νόμισμα που ταιριάζει στης σάπιας σου ζωής το χρηματιστήριο. Μη μιλάς! Μην κουνιέσαι! Μην ανασαίνεις! Γίνε διάφανη ή τράβα στη θανή σου! Όσο υπάρχεις, σε βλέπει, κι όσο σε βλέπει, θα πεθαίνεις!» Στον καθρέφτη μου μπροστά, μετά την κατάρα του έρωτά του, σαν χορτάτος με παρατούσε κατασπαραγμένη λεία για του σπιτιού του το καταφύγιο και την ιερή του οικογένεια. Έβλεπα το ναυάγιο του κορμιού μου και τη δύση στα μάτια μου. Ναυάγιο, ναυάγιο! Μόνον αυτό. Ήθελα να ξαπλώσω στο χώμα και μαγικά να χωθώ μέσα του, να με προστατέψει. Να γίνω σκόνη, λυτρωμένη απ’ το μαρτύριο. Μια μέρα πριν πάω στον ψυχίατρο, ήρθε το πρωί, μόλις δύο μερών ξέμπαρκος. Τον περίμενα σαν φύλλο τρεμάμενο. Πριν ακόμα διαβεί την πόρτα, απ’ το κατώφλι, δάγκωσε τα χείλη μου. Πεθυμιά του, το αίμα μου. Έτρεμα! Απούσα η ηδονή κι η νοσταλγία του, μα ο φόβος κι η αηδία εκεί, με εμένα αποδέκτη. Αφέθηκα να με πετάξει στο κρεβάτι, χωρίς κανέναν σεβασμό. Άθυρμα!

— 16 — 0_soma_vitriol_2.indd 16

7/21/2017 11:42:59 AM

V• I •T• R• I • O • L

Άνοιξε τις θύρες μου χωρίς αντίσταση. «Πουτάνα!» βρυχήθηκε και χύθηκε στο κορμί μου, αρπάγη στην τροφή του. Μιλούσε ακατάπαυστα. Αγριάδα και γλύκα μπερδεμένες μες στου μυαλού του την τρικυμία, σαν να ’χε κι ο ίδιος αποτρελαθεί. Το παραλήρημά του, σαν κάθε φορά απαράλλαχτο: «Η διχοτόμηση της Φαίδρας! Έτσι να ονοματίσεις το επόμενο έργο σου! Και θα μιλάς για μας, τους καψούρηδες για πάρτη σου, που ξαναγεννιόμαστε στα σκέλια σου ανάμεσα!» Με μάτια τρελού, πυρετικά, έδωσε στάση στο κορμί μου συνήθειό του από γυναίκες μουσουλμάνες των λιμανιών, την ισορροπία της φύσης μου να συλήσει. «Τόσα λιμάνια, τόσες πόρνες! Σαν κι εσένα, καμιά δεν υπάρχει!» Ο ζωώδης και διεστραμμένος τρόπος του με έκοψε στα δυο. Η μόνη βεβαιότητα, ο άφατος πόνος, μου θύμισε πως είμαι ακόμα ζωντανή. Με φαγωμένη γλώσσα και στο μυαλό την υπακοή, αντίσταση καμιά να μην του φέρω, έμεινα παγωμένη. Να μην πονάω, να είμαι υπάκουη, να μην αντιστέκομαι, να μη μιλάω, να μη μου δίνει σημασία. Να μην πονάω. Να μην πονάω! Να μην πονάωωω! Το βράδυ βγήκα στην πίσω αυλή και ξάπλωσα στο χώμα. Κουκουλώθηκα σκόνες και χώματα κι άγια λάσπη κι έβαλα σκουλήκια και μιαρά να φυλάν τον ύπνο μου. Σαν να ’νοιωσα μεγαλύτερη συγγένεια με δαύτα. Πιο τίμια μου φάνηκαν, πιο αυθεντικά. Κι ύστερα ζουλώντας και σκάβοντας τη γης κάτω απ’ την κοιλιά μου, σκέφτηκα πως θα μεταφερθώ στα Ηλύσια Πεδία, στις νήσους των Μακάρων, στον Παράδεισο των χριστιανών με τους αγγέλους, ή σ’ εκείνον τον τούρκικο παράδοξο, με τα πιλάφια.

— 17 — 0_soma_vitriol_2.indd 17

7/21/2017 11:42:59 AM

ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ ΠΑΡΑΓΙΟΥΔΆΚΗ (ΛΥΚΑΊΑ ΙΕΡΟΦΊΛΗ)

Ουτοπία / έχω ένα όνειρο

V I T R I O L

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108

ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

0_cover_vitriol_2.indd 1

ο σ ε λ ότ ο ς

ISBN 978-960-564-530-4

7/21/2017 11:38:24 AM