dag
04 maandag 17 juni ’13
nieuws en updates
www.oerol.nl
SENSE OF PLACE
De Kift vat zichzelf samen p.5
Sjoerd heeft het voormekaar p.8
Barefoot Beach Avantgarde
Het complete programma p.6–7
Verdieping?! p.5
Gegidste route: allemaal goede leerlingen p.9
Stapelgek p.5
Zondagochtend gaf regisseur Joost van Hezik een preek in de Hervormde Kerk van Midsland, ’s middags werd Dantons dood, zijn radicale bewerking van Georg Büchners stuk er twee keer opgevoerd door Toneelschuur Producties. De voorstelling eindigt op straat, waar Robespiere het publiek vraagt zonder wie de wereld beter wordt. Politici. Kinderverkrachters. Christenen. Extremisten. Graaiers. CIA. Wilders. Berlusconi? Freek de Jonge’ grapte iemand. Foto anke teunissen Sense of Place
Achter de lampjes aan fladderen Een tijdelijke gast, aangewaaid uit verre oorden, doorkruist het eiland en zoekt zijn plek in de festivalhectiek en de vele landschappen van Terschelling. Vanuit zijn geïmproviseerde nest in de duinen overziet hij het strand.
Rode en witte fietslampjes die als vuurvliegjes in de nacht over het eiland slingeren wakkeren mijn nieuwsgierigheid aan. Waar gaan al die regenponcho’s toch naartoe? In een koud tentje met de slaapzakken aan elkaar geritst de warmte opzoeken? Of met juttersbitter de nacht een beetje korter maken? Ik vang een flard van een gesprek op, “Naar het strand”, roept iemand. Mijn interesse is gewekt. Zand onder mijn poten voelt toch beter dan asfalt of mosgrond en aan een
tropisch feestje heb ik zo langzamerhand wel behoefte. Ik fladder zo hard ik kan achter de rode lampjes aan, maar de stemmen verdwijnen in de nacht. Parapluutjes in drankjes zijn in de verste verte niet te bekennen, om over opblaaspalmbomen nog maar te zwijgen. Maar ik volg mijn instinct en het duurt niet lang voor ik het zoute zeewater over mijn poten voel golven. Aan de vloedlijn genoeg kreeftjes en wormen die mijn honger kunnen stillen.
Voor ik het weet zie ik al een streep licht aan de horizon. Het is fel, en wordt weerkaatst via spiegeltjes die in een bunkerraam verderop staan opgesteld. Nog nooit tijdens een van mijn vele verre reizen kwam ik op een eiland met zoveel wonderlijke verrassingen terecht. Bovenop de bunker zie ik twee eenzame schoenen staan. Ik wil ook wel eens wat anders dus ik wurm mijn poten in het leren schoeisel en sta klaar voor vertrek...