dag
07
donderdag 20 juni ’13
nieuws en updates
www.oerol.nl
SENSE OF PLACE
Hoe organiseert de mens de mens? p.3
Het complete programma
“Ben jij blijven zitten?”
p.6–7
Skinnydip p.5
p.3
Rockende boekhandelaar
Paardenworkshop p.8
p.8
Fysieke inspanning scherpt de geest, zo blijkt tijdens de voorstelling (Un)Breakable van Les Triplettes. Terwijl de vrouwen met volle overgave en in opperste concentratie hun act opvoeren, trakteren ze het publiek op filosofische uitspraken over het leven en de dood. Lees op p.9 meer over het straattheaterprogramma op West-Terschelling. foto anke teunissen Sense of Place
Weer wat roze veertjes kwijt Een tijdelijke gast, aangewaaid uit verre oorden, doorkruist het eiland en zoekt zijn plek in de festivalhectiek en de vele landschappen van Terschelling. Daar vindt hij een onverwachte bedgenoot.
Ik schrik en hap naar adem. Wat is dat nou? Er spetteren druppels op mijn verendek en van mijn mooie lange stelten is niets meer over. Luciferhoutjes zijn het. Verzopen luciferhoutjes. Blijkbaar heb ik staan slapen. Gedroomd over thuis, met het vertrouwde gevoel van modder tussen mijn tenen. Het water komt in rap tempo op me af. Hier wil ik niet langer zijn. Opnieuw strek ik mijn vleugels en vlieg de donkere nacht in. Met de zon zijn
ook alle paradijsvogels verdwenen. Op de kade rijdt een auto met een open laadbak stapvoets langs. Ik grijp mijn kans. Even wat wind in mijn gezicht, zonder zelf te hoeven vliegen. Heerlijk. We rijden het hele eiland over en ik geniet van de wind en het uitzicht. Het is stil en warm; een heerlijke nacht. Toch heb ik na een paar uur genoeg van het rijden. Zodra ik water zie glinsteren lanceer ik mezelf uit de open laadbak. Oef, dat kon subtieler. Ik ben
alweer wat van mijn roze veertjes kwijt. Ik strek mijn nek en kijk om me heen. Zie ik dat goed? Vlakbij een meertje ligt een stapel dekens, zacht genoeg om nog een paar uurtjes heerlijk zacht te slapen. Pas als ik me neervlij voel ik dat dit nest al bezet is. Een slaperig vrouwenhoofd kijkt me vriendelijk aan vanonder een deken. “Kom maar lekker tussen Erik en mij in liggen. Maar wel stil zijn, hoor. Eigenlijk mogen we hier niet slapen…”