Halve eeuw Adema Architecten: ‘Zendingswerk’ brengthistorie terug in binnensteden

Op de bovenverdieping van het binnenstadspand van Adema Architecten in Dokkum wordt verbouwd. Het is even zoeken om directeur/architect Silvester Adema te vinden. “Corona zorgde voor een nieuwe manier van werken, daarom delen we nu ruimtes anders in”, verklaart Adema zodra we zitten.

De coronacrisis zorgde ervoor dat online werken gewoon werd. Handig voor het architectenbureau dat niet alleen in Friesland, maar steeds meer in het hele Noorden én de rest van Nederland werkzaam is. “Terwijl het allemaal begonnen is met een lokale focus, die van mijn grootvader. Hij was directeur gemeentewerken in Dokkum, in een tijd dat de hele binnenstad verkrot was. Daar moest iets aan gedaan worden. Later heeft mijn vader Broor Adema dit architectenbureau in Dokkum opgericht. In hun tijd lag de focus op de utilitaire kant: zorgen dat panden weer bewoonbaar werden. Wij kijken met een architectonische blik, in samenhang met de historische en maatschappelijke context.”

Werelden van verschil Adema Architecten heeft de restauratiespecialisatie verder uitgebouwd, maar ontwerpt ook veel woningbouw, appartementencomplexen, supermarkten, scholen en fabrieken. “Met ons team van 55 medewerkers doen we alles zelf: van inventarisatie tot oplevering. Sommigen werken hier al veertig jaar, daarnaast trekken we veel jong talent aan. We krijgen tot in Amsterdam complimenten over hoe ‘wij Friezen’ werken.”

Sinds twee jaar doet het bureau ook zelf onderzoek naar bouw- en cultuurhistorie. “Jodi Sturge, onze Canadese collega, is recent gepromoveerd op de invloed die architectuur en de inrichting van publieke ruimten heeft op (geestelijke) gezondheid, onder andere op mensen met dementie. Dankzij de kennis van Jodi hebben we onder andere opdracht gekregen voor het ontwerpen van een nieuwe GGZ-locatie in Leeuwarden.”

Zendingswerk Projectleider Wouter Stoter schuift aan. Samen vertellen de heren over de maatschappelijke kant en de binnensteden waarover zijn hun deskundige oordeel geven. “We zijn trots op Dokkum en de regio. Met deze Noord-Friese pet kijken we ook naar andere steden, bijvoorbeeld in Noord-Groningen. Soms is het bijna zendingswerk: mensen laten zien dat ze trots mogen zijn op hun erfgoed.” Stoter en Adema zijn eveneens trots op hun opdrachtgevers. “Wij hebben een bepaald kwaliteitsniveau en kijken net wat anders. Wie voor ons kiest doet dat bewust. We hebben geluk dat we steeds leuke mensen treffen en hebben daardoor echt het mooiste werk van de wereld.”

Veel werk ook: bij Adema Architecten wordt aan tientallen projecten tegelijk gewerkt. “Als we in een dorp of stad bezig zijn en men ziet wat er gebouwd wordt, komen er vanzelf meer aanvragen. Soms zetten we uiteindelijk zo’n centrum helemaal op z’n kop omdat we op een gegeven moment op veel plekken tegelijk bezig zijn. Dan kun je het wel in één keer goed doen.” Het oog van de architect, in dit geval van Adema zelf, leidt bovendien regelmatig tot een proactieve aanpak. “Ik vraag soms op eigen initiatief aan eigenaren of ze openstaan voor verandering. De uitdaging zit voor mij in samenhang creëren, verbinding tot stand brengen.”

Zes jaar geleden was het werkgebied van Adema Architecten grotendeels Friesland. Inmiddels is de balans: 40% procent Friese projecten, 30% Groninger werk en ook 30% in de rest van Nederland. “In Groningen wonnen we in 2011 tweemaal een uitvraag. Daarna ging het daar ineens hard. Als je werkt met mensen die een binding hebben met de locatie, kun je samen veel bereiken. Die zien óók de maatschappelijke context en de cultuurhistorische waarde. Met goede mensen valt en staat alles.”

Jubileum In 1972 richtte Broor Adema, de vader van de huidige directeur Silvester Adema, het architectenbureau op. Inmiddels zijn er, naast hoofdvestiging Dokkum, ook vestigingen in Groningen en Kampen. Silvester, zelf ook architect, werkt er sinds 1995. Al ruim 27 jaar zet hij vanuit de gedachte van zijn vader het bureau voort. Op vrijdag 23 september werd het vijftigjarig bestaan gevierd met een groot jubileumfestival.

”Mensen die een binding hebben met de locatie zien óók de maatschappelijke context en de cultuurhistorische waarde”