FONH 06 2020

ΑΡ. 06 / ΙΟΥΝΙΟΣ 2020

WOODLAWN • Έτος έκδοσης παραγωγής: 2015 • Σκηνοθεσία: Jon Erwin, Andrew Erwin • Υπότιτλοι: Ελληνικά, English, Arabic, Bulgarian, Croatian, Czech, Danish, Estonian, Finnish, German, Hebrew, Hungarian, Icelandic, Italian, Latvian, Lithuanian, Norwegian, Polish, Portugeese, Romania, Russin, Serbian, Slovak, Slovene, Spanish, Swedish, Turkish • Διάρκεια: 123‘ • 5.1 Dolby Digital

1973. Μια πνευματική αφύπνιση καταλαμβάνει την καρδιά σχεδόν 1973. κάθε παίκτη της ομάδας ράγκμπι του λυκείου Γούντλοουν. Μαζί και του προπονητή τους, Τάντι Γκέρελντς. Η αφοσίωση τους για ενότητα έρχεται σε αντίθεση με ένα σχολείο όπου κυριαρχεί ο ρατσισμός και το μίσος, κι ενώ φτάνει το μεγαλύτερο παιχνίδι στην ιστορία της πόλης του Μπέρμιχαμ, της Αλαμπάμα. Ανάμεσα στους παίκτες, δε, ξεχωρίζει για πρώτη φορά ένας αφροαμερικανός, ο Τόνι Νέιθαν….

12 €

www.christianbookstore.gr

Επιστροφή στην Κανονικότητα Μετά από την πρωτοφανή και επώδυνη εμπειρία της καραντίνας επιστρέφουμε σιγά σιγά σε μια κανονικότητα και έχουμε την κρυφή ελπίδα ότι όλα θα πάνε καλά... Ανοίγουν οι επιχειρήσεις, τα σχολεία, τα ξενοδοχεία, τα γυμναστήρια, οι κατασκηνώσεις, οι μεταφορές και οι εκκλησίες... Όλοι έχουμε αρχίσει να ονειρευόμαστε ότι η επιστροφή στην κανονικότητα θα λύσει όλα μας τα προβλήματα. Το κρίσιμο, όμως, το ερώτημα είναι: Η επιστροφή στην κανονικότητα θα ’ναι πρόοδος ή μήπως είναι ένα πισωγύρισμα σε μια στρεβλή καθημερινότητα...; Ήταν η κανονικότητά μας μια πετυχημένη πορεία πριν την κρίση του COVID-19; Πήγαιναν όλα καλά στη ζωή μας, στις σχέσεις μας, στην πνευματική μας πορεία και γι’ αυτό τόσο ποθούμε την επιστροφή στην κανονικότητα; Μήπως ποθούμε να γυρίσουμε στη χλιαρότητα που ζούσαμε στην πνευματική μας ζωή, στη χολή που δίναμε απλόχερα στα αγαπητά μας, τη χαλαρότητα με την οποία διαχειριζόμασταν την αμαρτία στη ζωή μας... Και που, ίσως, η κοινωνική απόσταση και η στέρηση μας άλλαξε κάπως τη διάθεση και νοοτροπία. Μήπως πρέπει να σκεφτούμε σε ποια κανονικότητα θέλουμε να επιστρέψουμε; Μήπως, τώρα, πρέπει να σταθούμε, να δούμε και να αναθεωρήσουμε τα λάθη της «προκορωνοϊού εποχής» και με σοφία να κάνουμε ότι μπορούμε για να μην πάμε προς τα πίσω;... Στις ΗΠΑ αυτή την ώρα υπάρχουν σοβαρά προβλήματα, όχι μόνο λόγω της πανδημίας, με πάνω από εκατό χιλιάδες θανάτους, αλλά λόγω των θλιβερών συμβάντων από την αναβίωση του ρατσισμού και αλυσιδωτών κοινωνικών συγκρούσεων. Αυτή σίγουρα είναι μια κανονικότητα που απευχόμαστε και προσευχόμαστε να επικρατήσει η ειρήνη... Σίγουρα όμως πρέπει να ποθήσουμε μια κανονικότητα που οι αρχές και η αλήθεια του Δημιουργού Θεού της Βίβλου θα ξαναμπούν στις σχέσεις μας, στους στόχους μας και στα σχέδιά μας. Ίσως είναι αυτή μια ριζοσπαστική και ανατρεπτική κανονικότητα που προτεραιότητα δεν θα ’χουν τα προγράμματα μας, όσο σπουδαία και αν είναι, αλλά τα πρόσωπα που ο Θεός έχει βάλει στη ζωή μας. Επίσης, να μην επιστρέψουμε, απλώς, σε μια επιφανειακή και φαρισαϊκή θρησκευτικότητα και πνευματικότητα, αλλά στην επικράτηση του θελήματος του Θεού σε κάθε πεδίο της καθημερινότητάς μας. Να αγκαλιάσουμε τις ανάγκες του διπλανού, να υπηρετούμε με διαφάνεια και αλήθεια την κοινωνία, να χρησιμοποιούμε με σοφία τους πόρους που μας έχει χαρίσει ο Θεός στον πλανήτη μας, να διακηρύξουμε με παρρησία την ελπίδα της πίστης στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού... Μακάρι η επιστροφή στην κανονικότητα να μας βοηθήσει να υλοποιήσουμε όλες τις κρίσιμες αποφάσεις που δεν πήραμε μέχρι σήμερα, φέρνοντας μια ευλογημένη ανατροπή και αλλαγή που τόσο έχει ανάγκη ο κόσμος μας, έχει ανάγκη η ζωή μας. Αυτή είναι η ευχή της καρδιάς μας καθώς λέμε την κρίσιμη αυτή χρονιά με προσδοκία και ελπίδα σ’ όλους: Καλό Καλοκαίρι! Φώτης Ρωμαίος ΙΟΥΝΙΟΣ 2020 | 1

Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ / ΙΟΥΝΙΟΣ 2020

περιεχόμενα Προσευχή για την παρουσία του Θεού Από την Ανέχεια στην Ευλογία Χάρης Ι. Νταγκουνάκης

«Πιερικό Περισκόπιο»

Ιδιοκτησία: A.M.G. INTERNATIONAL Πρόεδρος: Τάσος Ιωαννίδης

«Ακυρωμένη Ζωή»! Θοδωρής Καλογερόπουλος

Δίδαξον Ημάς Αλτάνα Φίλου-Πατσαντάρα

Η Γωνιά του Βιβλίου Μαριάνθη Λ. Κοκτσίδου

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ «Ο Μεγάλος Αδελφός» είναι εδώ Γιάννης Χρ. Κρεμμύδας

«Μας εξέπληξε» Ανανίας Καβάκας

Γυναίκες σε διάλογο με τον Ιησού Ιωάννα Σαχινίδου

Prohibition Γιάννης Τσεβάς

Ένα διαφορετικό Πάσχα για μας... Paul Schneider (1897-1939) Βίκυ Κάλφογλου-Καλοτεράκη

Θεολογώντας στις Μέρες του Κορωνοϊού (Β΄) Γιώργος Αλεξανδρής

Το Άγιο Πνεύμα Γιούλικα Κ. Masry

Αξέχαστες εμπειρίες θαλάσσης Αλέξανδρος Δαδάος

Καιρός Απελπισίας Μυρτώ Θεοχάρους

Η κτίση στενάζει... Ρίτα Αναγνώστου

Έτσι για Αλλαγή! Renee Riede

Covid-19 (Γ΄) Ανέστης Πεταλίδης

ΜΗΝΙΑΙΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

«Σχολιάζοντας την Επικαιρότητα με το Φώς της Βίβλου» Σούλα Μαξιμιάδου-sch

Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ Τ.Θ. 254, 194 00 Κορωπί Τηλ. 210.4834214-5, Fax: 210.6627506

Από τον Επιούσιο Άρτο...

Παράξενο, αλλά γίνεται

ΚΩΔΙΚΟΣ ΜΜΕ: 1736

08 11

Γεώργιος Σ. Κανταρτζής

ΙΟΥΝΙΟΣ 2020 • TEΥΧOΣ 06 • ΕΤΟΣ 78ο

16 18 20 22 23 31

Μη κερδοσκοπικός θρησκευτικός & φιλανθρωπικός οργανισμός Έγκριση Υπ. Προεδρ. Κυβ/σεως 23580/5

Ιδρυτής: Δρ. ΣΠΥΡΟΣ ΖΩΔΙΑΤΗΣ (1922-2009) Ειδικός σύμβουλος έκδοσης: Συμεών Ιωαννίδης Δημοσιογραφική επιμέλεια: Γεώργιος Κανταρτζής Εκδότης - Διευθυντής: Φώτης Ρωμαίος office@ologos.gr

Συλλογή ύλης: Φρίντα Τσίνογλου-Λαμπριανίδου Διεκπεραίωση: Μαρίνα Νάκη-Καλογεροπούλου Λογιστήριο: Μαρία Κουράκου-Μησουρά Δημιουργικό-Επιμέλεια εντύπου: Δήμητρα Παπαναγή Εκτύπωση-Βιβλιοδεσία: ΝΕΑ ΓΡΑΦΗ (Δ. Μπιμπούδης) Τηλ.: 210-5767656 JUNE 2020 • NUMBER VI • VOL. LXXVIII

VOICE OF THE GOSPEL (USPS 942-960)

MONTHLY CHRISTIAN MAGAZINE

Owner: AMG International

Published in Greece by the Publishing House “O LOGOS” P.O. Box 182200 Chattanooga, TN.37422

Founder: Dr. Spiros Zodhiates President: Tasos Ioannidis Special Consultant: Symeon Ioannidis Managing Editor: Fotis Romeos

38 42 44

Subscription Rates: One Year $25.00 or $2.00 per copy Postmaster: If undeliverable please send form 3579 to: Voice of the Gospel P.O. Box 182200 Chattanooga, TN. 37422 Second class postage paid, in Chattanooga, TN 37422

46 48 50 52 56

Δείτε το περιοδικό μας online και συστήστε το στους φίλους σας: https://www.facebook.com/FoniTouEuaggeliou

ETHΣΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗ Ελλάδα: 20 € Ευρώπη: 25 € Αμερική: 25 $ Υπ. Χώρες: 30 € ΑΡ. ΛΟΓ/ΜΟΥ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ: ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ 129/48031831 ΙΒΑΝ:GR5101101290000012948031831 / ETHNGRAA Δικαιούχος: A M G INTERNATIONAL EKDOSEIS O LOGOS Τα αποσπάσματα της Παλαιάς Διαθήκης είναι από τη Νέα Μετάφραση της Βίβλου της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρίας, © 1997, Εμμ. Μπενάκη 50, Αθήνα. Tα αποσπάσματα της Καινής Διαθήκης είναι από την «Καινή Διαθήκη, εγχειρίδιο μελέτης και ζωής» των εκδόσεων «Ο Λόγος», © 1994, Εμμ. Μπενάκη 28, Αθήνα, εκτός και αν επιλέγει διαφορετικά ο εκάστοτε αρθρογράφος. Χειρόγραφα δημοσιευμένα και μη, δεν επιστρέφονται. Τα δημοσιευμένα ενυπόγραφα άρθρα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων. Η Σύνταξη του περιοδικού διατηρεί το δικαίωμα να περικόπτει τα άρθρα λόγω του περιορισμένου χώρου του περιοδικού.

Προσευχή για την παρουσία του Θεού Ο Λόγος του Θεού μάς υπενθυμίζει τις οδηγίες Του για τη ζωή μας. Ο Κύριος είναι ο Καλός Ποιμένας μας που το θέλημά Του είναι να ακολουθούμε το μονοπάτι Του. Κάνοντας αυτό, θα οδηγηθούμε στη δική Του χαρά και ειρήνη. Όταν προσευχόμαστε για την οδηγία του Θεού και για τη διάκριση του Αγίου Πνεύματος, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Θεός θα μας δώσει σοφία και έμπνευση για να ζήσουμε με δικαιοσύνη. Κύριε Ιησού, πήγαινε μπροστά μου με την παρουσία Σου. Βοήθησέ με να βλέπω καθαρά μέσα μου και έξω από εμένα. Ιησού μου, να είσαι και δίπλα μου. Η αγάπη Σου να επηρεάζει τις αποφάσεις μου και κάθε μου κίνηση και ενέργεια μέσα στη ζωή μου. Ιησού μου, ζητώ να είσαι παρών σε κάθε τομέα της ζωής μου και η κληρονομία Σου να με ανανεώνει, να εμπνέει και να εκπληρώνει τα όνειρά μου και τον τρόπο που βαδίζω στη ζωή. Ιησού μου, να είσαι και οπισθοφυλακή μου. Οι φτερούγες της παρουσίας Σου να με περικυκλώνουν, φρουρώντας το μυαλό μου και όλην την ύπαρξή μου. Να με κρατάς πάντα ασφαλή. Κύριέ μου, να είσαι και από πάνω μου. Να ανασαίνω τις υποσχέσεις σου και να γεμίζει η καρδιά μου με την αλήθεια Σου και το φως της αιωνιότητας. Κύριέ μου, ζητώ να είσαι και μέσα μου και το Πνεύμα Σου να με πλημμυρίζει. Ο ποταμός της Χάρης Σου να ρέει πάντοτε μέσα μου. Κύριε, σήμερα στέκομαι στην παρουσία Σου με ανοιχτά τα χέρια και την καρδιά μου, έτοιμος να στηριχτώ απόλυτα σ’ Εσένα, για να με βοηθάς κάθε μέρα, όλη την ημέρα να βαδίζω στο μονοπάτι της ζωής μου. Βοήθησέ με σαν τον Νεεμία να στρέφομαι σ’ Εσένα τόσο για την οδηγία Σου όσο και για την προστασία Σου. Καθώς πρέπει να κάνω κάποιες επιλογές σε δύσκολες περιστάσεις, βοήθησέ με να θυμάμαι τα αγαπημένα μου πρόσωπα, και ακόμη να θυμάμαι ότι είμαι δικό Σου παιδί. Δώσε μου σοφία να είμαι πρεσβευτής Σου μέσα στον κόσμο που δεν Σε γνωρίζει. Να δίνω τη μαρτυρία μου, με λόγια και με έργα, με τέτοιον τρόπο, που να Σε τιμά και να δοξάζει το Άγιο Όνομά Σου! Θεέ μου, δώσε μου την πνευματική γαλήνη να αποδεχθώ τα πράγματα που δεν μπορώ ν’ αλλάξω. Ακόμη δώσε μου το κουράγιο και το θάρρος να αλλάξω αυτά που μπορώ. Χορήγησέ μου και τη σοφία, ώστε να καταλάβω και τη διαφορά των παραπάνω. Στο Όνομα του Ιησού Χριστού προσεύχομαι. ΑΜΗΝ. Απόδοση: Νικολέττα Π. Πετρίδου, Εκπαιδευτικός ΙΟΥΝΙΟΣ 2020 | 3

Από την Ανέχεια στην Ευλογία

ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ; Ρουθ - Μια ιστορία πίσω από την Ιστορία Η ιστορία της Ρουθ στο φερώνυμο Βιβλίο της Αγίας Γραφής – ιστορία μιας ευσεβούς Μωαβίτισας που αποφάσισε στη ζωή της ν’ ακολουθήσει τον αληθινό Θεό– θέτει μπροστά μας ένα κρίσιμο ερώτημα: ποιος κυβερνάει τη ζωή μας; Παράλληλα είναι μια ιστορία πίσω από την Ιστορία. Η Ρουθ έγινε η προμάμμη του βασιλιά Δαβίδ, από τη γενιά του οποίου προήλθε ο Κύριος Ιησούς Χριστός σαν άνθρωπος στον κόσμο μας. Πολλοί προσφέρονται να κυβερνήσουν τη ζωή μας. Ευχή του Περιοδικού είναι να παραδώσουμε το τιμόνι της ζωής μας στον Χριστό. ια από τις πιο ενδιαφέρουσες ημέρες μάζεψε πολύ περισσότερα στάχυα απ’ ό,τι ενός ανθρώπου μπορεί να είναι η ήταν το φυσιολογικό, γέμισε ένα μεγάλο σακί μέρα που ανακοινώνονται τα κέρδη και το κουβάλησε σπίτι στην πεθερά της. ενός λαχείου. Γιατί; Επειδή άμα κερδίσει κα- Μαζί τής πήγε και φαγητό που της έδωσαν νένα εκατομμύριο ευρώ, μπορεί από τη μια οι δούλοι του Βοόζ. Τα είδε η Νωεμίν και μέρα στην άλλη να γίνει πλούσιος. Διηγούνται απόρησε: «Πού πήγες σήμερα να σταχυολογια τον Χάρρυ Τρούμαν ότι μια μέρα του γήσεις;» τη ρώτησε. Η Ρουθ της είπε τα καΑπρίλη του 1945 έγραφε στη μάνα του: «Βια- θέκαστα, και η Νωεμίν κατάλαβε πως επρόζόμουν να πάω στον Λευκό Οίκο για να συ- κειτο για τον Βοόζ, τον συγγενή του άντρα ναντήσω τον Πρόεδρο, κι όταν έφτασα εκεί, της που όπως ξέρουμε είχε πεθάνει. Κι εδώ διαπίστωσα πως ο Πρόεδρος ήμουν εγώ!» είναι που αλλάζει και η διάθεση της Νωεμίν. (Όπως είναι γνωστό, ο Τρούμαν, αντιπρόεδρος Μέχρι τώρα ήταν μια πικραμένη γυναίκα, του Φρ. Ρούσβελτ, ανέλαβε την Προεδρία χτυπημένη από την οικονομική καταστροφή ως 33ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, μετά τον αιφνίδιο και τον θάνατο –στοιχεία παρόμοια με του θάνατο του Ρούσβελτ). Σε μία μέρα είχε κορονοϊού στις μέρες μας– και τώρα ο Θεός αλλάξει η ζωή του. τής ξαναδίνει τη ζωή. Και τη διαφορά την Πολλά μπορούν ν’ αλλάξουν σε μία μέρα. έκανε ο Βοόζ, που τώρα τον βλέπουμε πρώτη Πολλά άλλαξαν και στη ζωή της Ρουθ. Στο φορά να εμφανίζεται στο προσκήνιο. προηγούμενο άρθρο μας είδαμε ότι στο δεύΤρία καινούργια πράγματα βλέπουμε να τερο κεφάλαιο του φερώνυμου βιβλίου ο λαμβάνουν χώρα στην κοινή πια ζωή των Θεός την παρακολουθούσε, και σε κάθε ευ- δύο γυναικών: καιρία έκανε αισθητή την παρουσία του στη ζωή της. Έτσι, διακρίναμε τρεις ενέργειες 1. Ένας νέος ΛΟΓΟΣ του Θεού στη ζωή των δικών του: ο Θεός Τώρα στα χείλη της Νοεμίν ανθίζει ένας καιπρονοεί για μας, ο Θεός φροντίζει για μας νούργιος λόγος. Η πικραμένη, φτωχή χήρα, και ο Θεός αποκαθιστά την ταπείνωσή μας εκείνη που έλεγε «Μη με λέτε πια Νωεμίν και μας καθίζει δίπλα του στο τραπέζι του. (Ευτυχία)· να με φωνάζετε Μαρά (Πίκρα), Η ιστορία όμως είχε και συνέχεια, με γιατί ο Παντοδύναμος με πίκρανε αφάνταστα», την οποία και τελειώνει το 2ο κεφάλαιο. Είναι τώρα λέει: «Ο Κύριος δεν έπαψε να δείχνει η μέρα όπου όλα άλλαξαν στη την αγάπη του σ’ εμάς τους ζωή της. Μέσα στις ευνοϊκές ζωντανούς, όπως την είχε Του ΧΑΡΗ συνθήκες που είχε δημιουρΝΤΑΓΚΟΥΝΑΚΗ δείξει στους νεκρούς μας. Ο harris.dagounakis@gmail.com γήσει για χάρη της ο Βοόζ, Κύριος να ευλογεί αυτόν τον

ΙΟΥΝΙΟΣ 2020 | 5

άνθρωπο». Α, τώρα στα χείλη της Νωεμίν ήταν λέξεις όπως «ευλογία» και «αγάπη»! Το κλειδί της νίκης μέσα στην ανέχεια είναι να αναλογίζεται ο χριστιανός τις ευλογίες του Θεού και να βλέπει τις όποιες περιστάσεις συναντά, σαν ευλογία. Τώρα η Νωεμίν δεν αιτιάται τον Κύριο –τον ευλογεί.

2. Μια νέα ΕΛΠΙΔΑ Όταν η Νωεμίν κατάλαβε πως αυτός που ευεργέτησε τη Ρουθ ήταν συγγενής τους, μια νέα ελπίδα άνθισε στην καρδιά της. Και η ελπίδα αυτή βασιζόταν σε τρεις πραγματικότητες: α) Σ’ αυτό που ήταν ο Βοόζ. Δεν ήταν ένας απλός συγγενής. Ήταν ένας συγγενής-σωτήρας, που από τον νόμο είχε και το προνόμιο και την ευθύνη να ευνοήσει τη συγγένισσά του που ήταν σε ανέχεια. Το Λευιτικό (25:47-55) πρόβλεπε πως αν κάποιος πτώχευε και δεν είχε περιουσία να πουλήσει για να ξοφλήσει, τότε «μπορούσε να τον εξαγοράσει ένας από τ’ αδέρφια του, ο θείος του ή ο ξάδερφός του, κάποιος από τους πλησιέστερους συγγενείς του». Το Δευτερονόμιο (25:5-10), εξάλλου, όριζε ότι ο συγγενής-σωτήρας μπορούσε, αν ήθελε, να παντρευτεί τη χήρα του «αδελφού» του για να του κάνει γιο, στον οποίο θα περνούσε η περιουσία. Αν δεν ήθελε, η χήρα θα μπορούσε να τον εξευτελίσει δημόσια. Η Νωεμίν είδε πως ο Βοόζ συγκέντρωνε και τις δύο νομικές δυνατότητες: μπορούσε να την ελευθερώσει από τη δουλεία λόγω χρεών, και από τη χηρεία με «ανδραδελφικό» γάμο αν παντρευόταν τη Ρουθ. Αυτό ήταν ο Βοόζ. β) Σ’ αυτό που έκανε ο Βοόζ. Έδειξε από την αρχή την καλοσύνη του στη Ρουθ. Της είπε λόγους παρηγοριάς, την προστάτεψε στη δούλεψή του και τη φρόντισε να πάει στην πεθερά της φορτωμένη με αγαθά. γ) Τρίτη πραγματικότητα, τέλος, ήταν αυτά που είπε ο Βοόζ στη Ρουθ: «να μείνει με τους υπηρέτες του, ώσπου να τελειώσουν όλον το θερισμό». Και σίγουρα υπονοούσε ότι κάτι καλύτερο είχε μετά γι’ αυτήν. Αν ο Βοόζ είναι τύπος του Χριστού, εμείς ως χριστιανοί έχουμε πολλούς λόγους να ελ6 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

πίζουμε στον Χριστό: Είναι αυτός που έγινε αδελφός μας και μας απελευθέρωσε από τη δουλεία του μεγάλου χρέους της αμαρτίας μας προς τον Θεό και αυτός που μας έβαλε σε μια νέα οικογένεια ως μέλη της Εκκλησίας, της νύμφης του Αρνίου (Εβρ 2:11-18). Ο Χριστός είναι αυτός που μας παρηγορεί σ’ αυτή τη ζωή και που «ξεδίψασε τους διψασμένους, τους πεινασμένους τους γέμισε αγαθά» (Ψλ 107:9). Τέλος ο Κύριος μας έδωσε την υπόσχεσή του πως όταν όλα θα έχουν τελειώσει σ’ αυτό τον κόσμο, κάτι άλλο, καλύτερο θα ξεδιπλώσει για μας: τον ίδιο τον ουρανό! (Ιω 14:27-29). Το τρίτο που έλαβε χώρα στη ζωή των δύο γυναικών ήταν:

3. Ένα νέο ΚΙΝΗΤΡΟ στη ζωή Στο εδ. 23, στο κλείσιμο του κεφαλαίου, η Ρουθ μένει μαζί με τις εργάτριες και συνεχίζει να κάνει τη δουλειά που πάντα έκανε –της σταχομαζώχτρας. Δεν πήραν τα μυαλά της αέρα με τη νέα προοπτική. Ούτε κάθισε να τεμπελιάζει περιμένοντας να τελειώσει ο θερισμός, για να δει ποια θα ήταν η εξέλιξη της ζωής της με τον Βοόζ. Όταν ο Χριστός έρχεται στη ζωή μας, μας δίνει νέο πνεύμα, να φρονούμε «τα άνω» και να δουλεύουμε για κείνον εδώ στον αγρό του, ώσπου να τελειώσει ο θερισμός... Το άρθρο μας του Απριλίου, είχε τον τίτλο «Από την Ευημερία στην Ανέχεια». Αυτό τον μήνα έχει τίτλο «Από την Ανέχεια στην Ευλογία». Όπως καταλαβαίνετε, άλλο ευμάρεια και άλλο ευλογία. Το πρώτο το προσπαθούν οι άνθρωποι - το δεύτερο το δίνει ο Θεός. Οι συνθήκες της ζωής μπορεί να σε φέρουν από την ευμάρεια στην ανέχεια. Πολλοί, αυτή την περίοδο του κορονοϊού αυτοκτόνησαν, γιατί τα έχασαν όλα. Όμως ο Θεός στηρίζει τους δικούς του δίνοντάς τους κάτι καλύτερο από ευμάρεια, ίσως όχι τα υλικά αγαθά που θα ήθελαν –τους χαρίζει τις ευλογίες του: βάζει καινούργια λόγια στο στόμα τους, βάζει νέα ελπίδα στην καρδιά τους και νέο κίνητρο να ζήσουν και να δουλέψουν γι’ αυτόν. n

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΗ

Ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΘΕΪΣΜΟΥ Ακούμε ή διαβάζουμε κατά καιρούς, και ιδιαίτερα την περίοδο αυτή με την πανδημία του κορονοϊού, ότι τραγουδιστές, ηθοποιοί ή κάποιοι «επώνυμοι» κάνουν δηλώσεις ότι πιστεύουν στον Θεό και περιμένουν την ώρα, μετά τον αποκλεισμό, να πάνε στην εκκλησία να κοινωνήσουν. Πρόσφατα, δημοσιογράφος ρώτησε γνωστό τραγουδιστή, που δήλωνε ότι πιστεύει στον Θεό κι ότι είναι ένθερμος χριστιανός, (παρότι δεν είναι και από εκείνους που πάνε τακτικά στην εκκλησία!), αν είχε τον Χριστό στην καρδιά του και αν δεν ήταν αρκετό αυτό, τις ημέρες του αποκλεισμού. Ο τραγουδιστής απάντησε:«Δεν έχουμε τον Χριστό μέσα μας, αν δεν τον πάρουμε από τη Θεία Κοινωνία. Τότε παίρνουμε τον Χριστό μέσα μας. Εγώ αυτά έχω μάθει από την εκκλησία». Αυτό δείχνει την άγνοια της πλειονότητας του λαού μας σε βασικά δόγματα της χριστιανικής πίστης. Από την άλλη, υπάρχουν εκείνοι που δηλώνουν ότι δεν 8 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

πιστεύουν στον Θεό και μάλιστα χωρίς καν να τους ρωτήσει κάποιος! Οι μεν πρώτοι μπορεί να πιστεύουν ότι διακηρύττοντας την πίστη τους στον Θεό ευχαριστούν τον Θεό, γιατί νομίζουν ίσως ότι ο Θεός έχει ανάγκη της συμπαράστασής τους, επειδή είναι επώνυμοι, για να ισχυροποιήσει τον θρόνο Του. Οι δε άλλοι με τις δηλώσεις τους ότι δεν πιστεύουν στον Θεό, νομίζουν ίσως ότι προσφέρουν υπηρεσίες στην ανθρωπότητα που, κατ’ αυτούς, ακολουθεί μια πλάνη. Υπάρχουν βέβαια κι εκείνοι που ρυθμίζουν την πίστη ή την απιστία τους ανάλογα με τις δηλώσεις κάποιων «επώνυμων». Ο Κυρίαρχος Θεός όμως δεν χρειάζεται την υποστήριξη κανενός, για να αποδείξει την ύπαρξή Του, κι ούτε τρομοκρατείται από τις δηλώσεις των άθεων!

Του ΓΕΩΡΓΙΟΥ Σ. ΚΑΝΤΑΡΤΖΗ

Πρόσφατα, για να κερδίσει ίσως λίγα ψίχουλα δημοσιότητας, έδωσε στη δημοσιότητα το νέο τραγούδι του ο τραγουδιστής, συνθέτης και στιχουργός Χρήστος Δάντης. Τα λόγια του ρεφραίν είναι: «Δεν υπάρχει Θεός, μάλλον πέθανε κι αν υπήρξε ποτέ, μας την έκανε, μας παράτησε να ’ναι πιο άνετος ή κάπου θα ’ναι κλεισμένος τρελός. Δεν υπάρχει Θεός κι ούτε νοιάζεται που ένας κόσμος στα δύο μοιράζεται κι αν υπάρχει Θεός, είναι άθεος και μας δουλεύει από πάνω εντελώς». Όπως ήταν φυσικό ξεσηκώθηκαν διάφοροι θρησκευτικοί κύκλοι για να διαμαρτυρηθούν. Το θλιβερό όμως είναι συνήθως ότι στις έντονες διαμαρτυρίες τους οι «χριστιανοί» αυτοί χρησιμοποιούν τρόπους και

γλώσσα πεζοδρομίου. Αυτοί κάνουν δυστυχώς περισσότερο κακό παρά καλό στην υπόθεση της πίστης. Βέβαια, ο ίδιος για να δικαιολογήσει τα λόγια του τραγουδιού, προσκλήθηκε σε «βραδινάδικα», για να δηλώσει ότι και ο ίδιος πιστεύει στον Θεό. Ίσως γι’ αυτό στολίζει το αυτί του με σταυρουδάκι! Μεταξύ άλλων είπε ότι όλοι οι άνθρωποι, κάποιες φορές στην απελπισία τους, διερωτώνται πού είναι ο Θεός και δεν επεμβαίνει. Μάλιστα τόνισε ότι και ο Χριστός κάποτε έφτασε στο σημείο να αμφιβάλει για τον Θεό που Τον εγκατέλειψε! Αυτοί όμως, όταν τους ταλανίζουν τέτοια ερωτηματικά, δεν γράφουν ότι «ο Θεός πέθανε, είναι τρελός, είναι άθεος», αλλά προσεύχονται! Στην πραγματικότητα πολλοί απ’ αυτούς τους «επώνυμους», που είτε πιστεύουν στον Θεό είτε δεν πιστεύουν, δεν ξέρουν καν το γιατί της πίστης ή της απιστίας τους. Μερικοί που δηλώνουν ότι πιστεύουν στον Θεό, δεν διαβάζουν τη Βίβλο, δεν προσεύχονται, δεν εκκλησιάζονται, δεν ζουν σύμφωνα με τη διδασκαλία του Ευαγγελίου, δεν αγαπούν, δεν συγχωρούν... Άλλοι πάλι δηλώνουν άθεοι, ίσως λόγω συρμού ή οικογενειακής παράδοσης ή ιδεολογίας. Η απάντηση στους άθεους βρίσκεται στον Ψαλμό 14:1: «Είπε ο άφρονας μέσα στην καρδιά του: Δεν υπάρχει Θεός». Το πρόβλημα του άθεου δεν είναι διανοητικό αλλά ηθικό.

Διότι ξέρει πως, αν πιστεύει στον Θεό, τότε θα πρέπει να ζει και να ενεργεί σύμφωνα με τις εντολές Του. Ενώ αυτός θέλει να ζει χωρίς περιορισμούς. Όπως έγραψε ο Ντοστογιέφσκι: «Δίχως Θεό όλα επιτρέπονται». Γι’ αυτό και οι κοινωνίες μετατράπηκαν σε ζούγκλα. Η Βίβλος αποκαλεί τον άθεο «άφρονα», επειδή ο άμυαλος καταλήγει αβασάνιστα σε τέτοιο παρανοϊκό συμπέρασμα. Βέβαια, τα άτομα αυτά μπορεί να έχουν υψηλό δείκτη νοημοσύνης με ακαδημαϊκές περγαμηνές. Το πρόβλημά τους δεν βρίσκεται στο κεφάλι τους, αλλά στην καρδιά τους (Ψαλ. 14:1). Στη συνέχεια ο Ψαλμωδός αναφέρει την αιτία που κάποιος δεν πιστεύει στον Θεό: «Διαφθάρηκαν· έγιναν βδελυροί στα έργα· δεν υπάρχει κανένας, που να πράττει το αγαθό». Η διαφθορά, η αμαρτωλή φύση είναι γνώρισμα κάθε ανθρώ που, χωρίς εξαίρεση. Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται αμαρτωλοί: «Ο Κύριος έσκυψε από τον ουρανό επάνω στους γιους των ανθρώπων, για να δει αν υπάρχει κάποιος που να έχει σύνεση, που να ζητάει τον Θεό» (Ψαλ. 14:2). Τα ίδια γράφει και ο απόστολος Παύλος: «Δεν υπάρχει δίκαιος! Δεν υπάρχει ούτε ένας! Δεν υπάρχει κανένας συνετός! Δεν υπάρχει κανένας που να εκζητάει το Θεό!» (Ρωμαίους 1:18-32 και 3:10-12). Τι αποδείξεις υπάρχουν για την ύπαρξη του Θεού; Θα περιοριστούμε σε τρεις:

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Το κήρυγμα, η διδασκαλία, τα θαύματα, η άγια και αναμάρτητη ζωή Του δεν έχουν όμοιά τους. Ποιος άνθρωπος τόλμησε ποτέ να δηλώσει: «Εγώ κι ο Πατέρας είμαστε ένα» (Ιωάν. 10:30), «Όποιος έχει δει εμένα, έχει δει τον Πατέρα» (Ιωάν. 14:9). Τη μοναδικότητά Του τη δείχνουν ακόμη οι διακηρύξεις Του. Τα επτά «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ». Ο γνωστός απολογητής C.S. Lewis έκανε τον εξής συλλογισμό για τον Χριστό (μεταφράζουμε μόνο τμήμα του): «...Ένας άνθρωπος που ήταν απλώς άνθρωπος και είπε αυτά που είπε ο Ιησούς δεν θα μπορούσε να ήταν σπουδαίος ηθικός δάσκαλος. Θα ήταν είτε τρελός είτε Διάβολος της Κόλασης». Και καταλήγει: «Τώρα μου φαίνεται προφανές ότι δεν ήταν ούτε τρελός ούτε δαίμονας και κατά συνέπεια, όσο παράξενο, τρομακτικό ή απίθανο κι αν φαίνεται, πρέπει να αποδεχτώ την άποψη ότι ήταν και είναι Θεός».

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Όπου και αν στρέψουμε τα μάτια μας, παντού υπάρχουν σημάδια σοφού σχεδιασμού, από τα πιο μεγάλα ως τα πιο μικρά. Το ηλιακό σύστημα, οι γαλαξίες... Πώς δημιουργήθηκε η ζωή και το σύμπαν στην πολυπλοκότητά τους και στην ποικιλομορφία τους; Οι άθεοι δεν μπορούν να δώσουν απάντηση. Αντίθετα προβάλλουν ένα σωρό παιδαΙΟΥΝΙΟΣ 2020 | 9

ριώδεις θεωρίες. Και το πιο απλό μυαλό καταλαβαίνει το γεγονός ότι κάθε αποτέλεσμα έχει την αιτία του και άρα από το τίποτε δεν μπορεί να προέλθει το κάτι! Κι όμως, έτσι πιστεύουν μερικά «μεγάλα» μυαλά, ότι δηλαδή το σύμπαν έγινε από μια μεγάλη έκρηξη (και ποιος προκάλεσε την έκρηξη;). Αναμφίβολα το σύμπαν είναι μια αφάνταστα πιο περίπλοκη μηχανή από ένα απλό ρολόι, αν και μοιάζει σαν ένα τεράστιο καλοκουρδισμένο ρολόι! Πώς είναι δυνατόν να πιστεύουν ότι το ρολόι το κατασκεύασε κάποιος και το ρολόι του σύμπαντος έγινε από το τίποτα! Πάρε το σώμα του ανθρώπου. Είναι ένα

πολυσύνθετο αριστούργημα. Όποια άλλη εναλλακτική λύση στα πρώτα λόγια της Βίβλου ότι «Στην αρχή δημιούργησε ο Θεός τον ουρανό και τη γη» (Γέν. 1:1), είναι παράλογη.

Η ΒΙΒΛΟΣ Ο Θεός που δημιούργησε τον άνθρωπο δεν μένει σιωπηλός. Έχει μιλήσει μέσω του Μωυσή, των προφητών, του Χριστού και των Αποστόλων. Μας έχει δώσει τη Βίβλο, για να γνωρίσουμε τον Θεό και το τι θέλει από εμάς. Με το φως της Δημιουργίας, τον Ενσαρκωμένο Λόγο, τον Ιησού Χριστό, και τον γραπτό Λόγο Του ο άνθρωπος είναι αναπολόγητος, αν πει ότι δεν

γνωρίζει τον Θεό. «Ο Λόγος του Θεού είναι ζωντανός και αποτελεσματικός και κοφτερότερος από οποιοδήποτε δίκοπο μαχαίρι... κι έχει τη δύναμη να διακρίνει τους διαλογισμούς και τις προθέσεις της καρδιάς» (Εβραίους 4:12). Κλείνοντας, με ταπεινή καρδιά διακηρύττουμε ότι πιστεύουμε στον Θεό που είπε: «Εγώ είμαι ο Θεός του Αβραάμ και ο Θεός του Ισαάκ και ο Θεός του Ιακώβ. Ο Θεός δεν είναι Θεός νεκρών, αλλά ζωντανών» (Ματ. 22:32). Είναι ο Θεός που κι εμείς πιστεύουμε, αγαπούμε και λατρεύουμε! n

RAVI ZACHARIAS 1946-2020

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΑΠΟΛΟΓΗΤΗΣ Ύστερα από σύντομη αρρώστια, αναχώρησε για να είναι με τον Κύριο, o Ravi Zacharias. Ινδός στην καταγωγή, μέσα σε λίγα χρόνια έγινε ένας από τους πιο γνωστούς χριστιανούς απολογητές και φιλόσοφους των τελευταίων δεκαετιών. Το 1984 ίδρυσε μια διεθνή οργάνωση στις ΗΠΑ, με σκοπό να μεταδώσει το Ευαγγέλιο σε εκατομμύρια ανθρώπους σ’ όλον τον κόσμο, με έμφαση τον ευαγγελισμό, την απολογητική, την εκπαίδευση. Αγάπησε και με πιστότητα υπηρέτησε τον Κύριο σ’ όλη του τη ζωή. ΄Εφερε το μήνυμα της χριστιανικής πίστης στον ακαδημαϊκό χώρο με διαλέξεις, συζητήσεις και παρουσιάσεις στα μεγαλύτερα πανε-

πιστήμια του κόσμου. ΄Ηταν τακτικός ομιλητής στα μεγαλύτερα συνέδρια διαφόρων εκκλησιών και χριστιανικών οργανώσεων, όπως του Μπίλυ Γκράχαμ κ.ά. Μιλούσε με τρόπο μοναδικό στο μυαλό και την καρδιά του κόσμου... Σκοπός και σύνθημά του ήταν να «βοηθήσει τον στοχαστή να πιστέψει και τον πιστό να σκεφτεί». Πολλά από τα βιβλία του έγιναν μπεστ σέλερ. Προσευχόμαστε για το βάλσαμο της θεϊκής παρηγοριάς στους οικείους του και συνεργάτες της διακονίας του σ’ όλο τον κόσμο. Ο Κύριος της Βασιλείας να ξεσηκώσει πιστούς ανθρώπους με τέτοια συγκρότηση διανοητικής σκέψης και

πνευματικές διαστάσεις πολύτιμες, που είναι τόσο αναγκαίες στη μεγάλη μάχη της χριστιανικής πίστης στον σύγχρονο κόσμο της αθεΐας, της αμφισβήτησης και του σκεπτικισμού. n

> Μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας www.nikites.eu με ποικιλία θεμάτων. 10 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Από τον Επιούσιο Άρτο...

Ο ΕΠΙΟΥΣΙΟΣ ΑΡΤΟΣ είναι ένα πολύτιμο, καθημερινό, πνευματικό βοήθημα για τον άνθρωπο του σήμερα... Mια τριμηνιαία έκδοση που δε θα πρέπει να λείπει από κανένα χριστιανικό σπίτι. Ετήσια συνδρομή 11 |

Για νέες συνδρομές: τηλ. 210.4834214 Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ελλάδα: Αμερική: Υπ. Ευρώπη: Υπ. Χώρες:

12 € 25 $ 15 € 16 €

* Από το τεύχος του | 4-6/2020 ΜΑΪΟΣ 2020 11 Επιουσίου Άρτου

Σχολιάζοντας την Επικαιρότητα με το Φως της Βίβλου

Ανεπάρκεια Δικαιοσύνης Πολλά γεγονότα τις τελευταίες εβδομάδες μας αποκάλυψαν πως αυτά που ίσως πολλοί από μας θεωρούσαν δεδομένα, π.χ. η ισότητα και η δικαιοσύνη, είναι έννοιες ιδεαλιστικές οι οποίες δεν «επιβιώνουν» στην πραγματικότητα, ότι πρόκειται δηλαδή για ουτοπίες. Γι’ αυτό και πολλοί άνθρωποι σήμερα τις θεωρούν αυθαίρετες: Κανόνες που δεν ισχύουν για όλους εκτός κάποιων προνομιούχων. Κράτη, ακόμα και μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που από το Σύνταγμά τους ορίζονται ως δημοκρατίες, σήμερα διοικούνται από αυταρχικές ολιγαρχίες με σκοπό τη συστηματική φίμωση των αντιφρονούντων και την καθοδήγηση της δικαιοσύνης. Ως ευρωπαϊκά παραδείγματα θα ανέφερε κανείς την Πολωνία του Γιαροσλάβ Κατσίνσκι και την Ουγγαρία του Βίκτορ Όρμπαν. Αλλά και σε χώρες, όπως τις Ηνωμένες Πολιτείες, με μακροχρόνια παράδοση σε αξίες όπως είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι προσωπικές ελευθερίες, εκεί που θα περίμενε κανείς η δικαιοσύνη και η ισότητα ανάμεσα στους πολίτες να είναι αυτονόητες, κυριαρχεί, δυστυχώς, ο ρατσισμός, η αστυνομική βία και η αυθαιρεσία εκ μέρους των αρχηγών, με τη δικαιοσύνη πάντα όμηρο των περιστάσεων και της εξουσίας. Τη στιγμή που γρά12 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

φονται αυτά τα λόγια, διαδηλωτές κατά της απαράδεκτης και αλόγιστης αστυνομικής βίας έχουν ξεσηκωθεί σε άπειρες πόλεις των ΗΠΑ, για έβδομη μέρα, με τον πρόεδρο της χώρας να απειλεί τους διαδηλωτές και ταυτόχρονα να κρύβεται στο προεδρικό του καταφύγιο. Ο κίνδυνος δε που ελλοχεύει κατά την απονομή της δικαιοσύνης, δεν προέρχεται μόνο εκ των έξω, αλλά κι εκ των έσω. Στις 5 Μαΐου, το περίφημο Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας, το ανώτατο δικαστήριο της χώρας, εξέδωσε απόφαση κατά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), κρίνοντας ότι το πρόγραμμα ποσοτικής διευκόλυνσής της υπερβαίνει τις αρμοδιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και παραβιάζει τη δημοκρατική αρχή και τις αρμοδιότητες της γερμανικής Ομοσπονδιακής Βουλής, ως θεμελιώδη στοιχεία της γερμανικής συνταγματικής ταυτότητας, απόφαση που έρχεται σε ανοιχτή αμφισβήτηση προηγούμενης απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Όπως αποδείχτηκε μετά από λίγες μέρες, ήταν προγραμματισμένο ότι ο Πρόεδρος του Ανώτατου Δικαστηρίου και κύριος υπεύθυνος συντάκτης αυτής της άκρως θεσμικά και νομικά αμφισβητούμενης απόφασης, θα συνταξιοδοτείτο, αφήνοντας τη

θέση στο διάδοχό του. Φαίνεται πως ο δικαστής αυτός, έβγαλε τα απωθημένα του κατά του Ευρώ και της Νομισματικής Ένωσης με την απόφαση αυτή εμπλέκοντας έτσι όχι μόνο την γερμανική κυβέρνηση σε περιπέτεια απόδειξης πιστότητας στην ευρωπαϊκή νομιμότητα,

Ισραηλίτες: «Ξέρω πόσο πολλές είναι οι ασέβειές σας και τι βαριές οι αμαρτίες σας: Καταπιέζετε τον αδύνατο και τον κλέβετε, όταν του παίρνετε φόρο από το στάρι της σοδειάς του. δέχεστε δωροδοκίες και τον εμποδίζετε να βρει το δίκιο του στο δικαστήριο.» (Αμώς

αλλά μειώνοντας και την έννοια της «δικαιοσύνης». Παρόμοια και πολλοί άνθρωποι μεταξύ μας παίζουν απερίσκεπτα με τις έννοιες της δικαιοσύνης και της ισότητας, νομίζοντας ότι εύκολα θα ξεγελάσουν τους συνανθρώπους τους και θα αποκομίσουν κάποιο όφελος. Όμως η Βίβλος είναι ξεκάθαρη στην ανάλυσή της: «Μην έχετε ψευδαισθήσεις, ο Θεός δεν εμπαίζεται. Ότι σπέρνει ο άνθρωπος, αυτό θα θερίσει» (Γαλ. 6:7). Και στην Παλαιά Διαθήκη βλέπουμε το Θεό να προειδοποιεί τους

5:11) ή «το δίκαιο, μόνο το δίκαιο να επιδιώκετε, για να ζήσετε και να πάρετε ιδιοκτησία τη χώρα που σας δίνει ο Κύριος, ο Θεός σας» (Δευτ. 16:20).

Δρ Έραστος Φίλος * Οσοι επιθυμείτε να διαβάσετε ενδιαφέροντα κείμενα σε θέματα Πίστης και Επιστήμης επισκεφθείτε το blog του Έραστου Φίλου: https://efilos.blogspot.gr/ ΙΟΥΝΙΟΣ 2020 | 13

Ο μαύρος θάνατος, ο κορωνοϊός και η δεύτερη έλευση του Χριστού Είναι η πανδημία του κορωνοϊού, το τέλος, η αρχή του τέλους ή σημάδι των έσχατων καιρών; Ο Χριστός απαντά στους μαθητές του, όταν αυτοί τον ρωτούν για τη συντέλεια του κόσμου, ότι προς το τέλος των ανθρωπίνων ημερών «θα γίνουν πείνες και μεταδοτικές αρρώστιες, και σεισμοί κατά τόπους» (Ματθαίος 24:7). Όλα αυτά όμως είναι αρχή ωδίνων (Ματθαίος 24:8). Σίγουρα, αυτό που περιγράφει η Αποκάλυψη 6:8 στην τέταρτη σφραγίδα όπου το ένα τέταρτο της οικουμένης θανατώνεται από πόλεμο, πείνα, θανατικό και τα θηρία της γης, είναι σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό χειρότερο από αυτό που βιώνουμε αυτή τη στιγμή. Τα πράγματα θα μπορούσαν στην εποχή του κορωνοϊού να είναι πολύ χειρότερα, και μόλις επτά αιώνες πριν, ήταν χειρότερα κατά τη διάρκεια του χειρότερου αιώνα της ανθρωπότητας, του 14ου. Στην αρχή του 14ου αιώνα είχαμε τον Μεγάλο Λιμό, καθώς η Βόρεια Ευρώπη γνώρισε μερικές από τις χειρότερες και πιο παρατεταμένες περιόδους κακοκαιρίας με βαρείς χειμώνες, βροχές και κρύα καλοκαίρια. Οι παράπλευρες επιπτώσεις του λιμού ήταν η τρομαχτική αύξηση της εγκληματικότητας, των ασθενειών και των μαζικών θανάτων. Τα χρονικά της εποχής καταγράφουν περιστατικά παιδοκτονιών και ανθρωποφαγίας. Οι ιστορικοί διαφωνούν ως προς τον αριθμό των θανάτων, αλλά υπολογίζεται ότι ένα 1025% του πληθυσμού πέθανε στις πόλεις και στα χωριά. 14 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Στον 14ο αιώνα είχαμε και τον μακροβιότερο πόλεμο στην ιστορία, τον Εκατονταετή πόλεμο που διήρκεσε από το 1337 μέχρι το 1453 (116 έτη) με περίπου 3,5 εκατομμύρια θανάτους. Παράλληλα, οι επεκτατικοί πόλεμοι του Μογγόλου πολιτικού και στρατιωτικού ηγέτη Τζένγκις Χαν, κόστισαν τη ζωή σε τουλάχιστον 40 εκατομμύρια ανθρώπους. Η Μογγολική αυτοκρατορία κατέκτησε περισσότερη γη και ανθρώπους σε 25 χρόνια από ό, τι

έκαναν οι Ρωμαίοι σε τέσσερις αιώνες, έχοντας υπό τον έλεγχό τους το σύνολο της ασιατικής ηπείρου, τη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ευρώπη. Η πανώλη (1348-1353) αποτέλεσε τη μεγαλύτερη ανθρωπιστική καταστροφή στην ιστορία. Η πολιορκία των Μογγόλων στην πόλη-λιμάνι της Κριμαίας Θεοδοσία στη Μαύρη Θάλασσα διακόπηκε από μια καταστροφική ασθένεια που μετέφεραν χωρίς να το γνωρίζουν οι εισβολείς. Πριν αποχωρήσουν οι αποκαρδιωμένοι Μογγόλοι, χρησιμοποιώντας τους ξύλινους καταπέλτες τους εκτόξευσαν τα σώματα των νεκρών τους πάνω από τους

τοίχους και μέσα στην πόλη σε ένα πρώιμο παράδειγμα βιολογικού πολέμου. Όταν τα πτώματα των θυμάτων της πανώλης προσγειώθηκαν εντός των τειχών, οι άνθρωποι της Θεοδοσίας δραπέτευσαν μέσω των πλοίων και ταξίδεψαν σε γειτονικές πόλεις, μεταφέροντας μαζί τους την ασθένεια, καθώς και τους αρουραίους και τους ψύλλους που τη μετέφεραν κυρίως. Σε λίγες εβδομάδες η ιταλική χερσόνησος έγινε το νέο επίκεντρο μιας επιδημίας που έμεινε γνωστή ως “βουβωνική πανώλη” ή “Μαύρος Θάνατος”, η οποία έφτασε να εξολοθρεύσει μέχρι και τον μισό ανθρώπινο πληθυσμό της Ευρώπης και περίπου το 1/4

του παγκόσμιου πληθυσμού. Μαζί με την Ασία, εκτιμάται ότι οι νεκροί ανήλθαν τελικά σε 100-200 εκατομμύρια, όταν ο παγκόσμιος πληθυσμός ανερχόταν σε 450 εκατομμύρια. Σύμφωνα με αναλυτές, ο πληθυσμός της Ευρώπης χρειάστηκε περίπου 200 χρόνια για να επανέλθει σε επίπεδα προ της μαύρης πανώλης. Οπότε, σε έναν αιώνα είχαμε εκατομμύρια να πεθαίνουν από την πείνα, τον Μαύρο Θάνατο, τους πολέμους, ενώ η λέπρα θέριζε εκατομμύρια. Στον ίδιο αιώνα, καταγράφηκαν 143 καταστροφικοί σεισμοί. Ένας από αυτούς κατέστρεψε τον Φάρο της Αλεξάνδρειας, ένα

από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, ενώ στις 18 Οκτωβρίου του 1356 καταγράφηκε ο ισχυρότερος σεισμός της ιστορίας στην κεντρική Ευρώπη στην πόλη της Βασιλείας στην Ελβετία. Αν τα δεινά ήταν το απόλυτο «σημείο τού τέλους», το τέλος θα ερχόταν τον 14ο αιώνα! Το σίγουρο είναι ότι όσο πλησιάζουμε προς το τέλος των ανθρωπίνων ημερών, θα δούμε μεγαλύτερη συχνότητα των γεγονότων που περιγράφει ο Χριστός στον Ματθαίο 24 και ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη. Εκεί αναφέρονται οι επτά σφραγίδες (Αποκάλυψη 6:1-17, 8:15), οι επτά σάλπιγγες (Αποκάλυψη 8:6-21, 11:15-19) και οι επτά φιάλες (Αποκάλυψη 16:1-21) που αποτελούν τρεις διαδοχικές σειρές κρίσεων του Θεού, στους έσχατους καιρούς. Οι κρίσεις γίνονται σταδιακά χειρότερες και περισσότερο καταστροφικές, καθώς θα εξελίσσονται οι έσχατοι καιροί. Εμείς πρέπει να ήμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή. Ο Χριστός θα επιστρέψει ένδοξα ως Βασιλιάς των Βασιλιάδων και Κύριος των Κυρίων στη δεύτερή Του έλευση, αλλά δεν γνωρίζουμε πότε θα έρθει (Ματθαίος 24:36). Καλούμαστε όμως να μετανοήσουμε και να αγρυπνούμε επειδή «αν ήξερε ο ιδιοκτήτης ενός σπιτιού ποια ώρα θα έρθει ο κλέφτης, θα ξαγρυπνούσε και δε θ’ άφηνε να διαρρήξουν το σπίτι του. Γι’ αυτό κι εσείς να είστε έτοιμοι, γιατί ο Υιός του Ανθρώπου θα έρθει την ώρα που δεν τον περιμένετε» (Ματθαίος 24:43-44).

Τάσος Μαρκουλιδάκης ΙΟΥΝΙΟΣ 2020 | 15

Παράξενο, αλλά γίνεται ιαβάζοντας το γράμμα μιας φίλης μου πρόσφατα, ο νους μου δούλεψε γρήγορα και ξαναέζησα μια εμπειρία που δεν ξεχνώ, αν και πέρασαν είκοσι ένα χρόνια. Η φίλη μου, που είναι ιεραπόστολος και ετοιμάζεται να πάρει τη σύνταξή της σε λίγο, μου έγραφε πως ο Ψαλμός 84 στάθηκε συχνά γι’ αυτήν παρηγοριά και ενθάρρυνση σε όλη τη ζωή της. Ο Charles Spurgeon είπε πως ο Ψαλμός 84 είναι «ο πιο γλυκός από τους Ψαλμούς της ειρήνης». Περιγράφει τη χαρά του πιστού που πηγαίνει στον Ναό του Θεού, για να επικοινωνήσει μαζί Του και να χαρεί την παρουσία Του. Ο δρόμος είναι μακρινός για πολλούς προσκυνητές, αλλά ο Θεός τούς συνοδεύει και ανανεώνει τις δυνάμεις τους, ενώ προχωρούν για να φτάσουν στον προορισμό τους. Κι εγώ αγαπώ τον Ψαλμό 84, ιδιαίτερα δεν ξεχνώ το εδάφιο 7: «Η δύναμή τους αυξάνει, ενώ προχωρούν και παρουσιάζονται όλοι μπροστά στον Θεό στη Σιών»! (Γαλλική μετάφραση) Ήταν Σάββατο απόγευμα, 23 Ιανουαρίου του 1999. Με πολλή χαρά ο Γιάννης, ο σύζυγός μου, αφού τακτοποίησε όλους τους φακέλους και τις γραφικές δουλειές για την επόμενη Δευτέρα, άλλαξε το εδάφιο που είχαμε εδώ και κάμποσο καιρό στην οθόνη του υπολογιστή μας, που ήταν: «Αρκεί σ’ εσένα η χάρη μου» (Β΄ Κορ. 12:9). Όταν κάθισε στο τραπέζι για το βραδινό φαγητό, πριν ακόμη κάνουμε προσευχή, πολύ χαρούμενος μου είπε: «Ξέρεις, άλλαξα το εδάφιο πάνω στην οθόνη του υπολογιστή μας». «Α, ναι; Και τι έβαλες;» του είπα. Με ένα γλυκό χαμόγελο ο Γιάννης συνέχισε: «Θα το δεις, είναι υπέροχο, θα σου αρέσει». Μετά από είκοσι δύο ώρες, εκείνος αναχώρησε για την παρουσία του Κυρίου. Έφυγε σαν ένα πουλάκι που πετά -τι τυχερός!- για να παρουσιαστεί μπροστά στον Θεό. Αλλά εγώ έζησα έναν σεισμό. Όλα άλλαξαν σε ένα δευτερόλεπτο και ήμουν τελείως μόνη! Μετά από πολλές μέρες -ποιος είχε όρεξη για υπολογιστή;- ανακάλυψα το εδάφιο του Γιάννη. Είχε βάλει μόνο το μισό: «Η δύναμή τους αυξάνει ενώ προχωρούν...» Ο Θεός τον είχε εμπνεύσει να μου αφήσει αυτό το μήνυμα, που έγινε το μοτίβο της ζωής μου όλα αυτά τα χρόνια. Ήταν σαν μια παραγγελία που μου άφησε: «Σε παρακαλώ, μη σταματάς τον δρόμο σου. Προχώρα, συνέχισε το έργο που αρχίσαμε μαζί. Θα δεις, ναι, είναι παράξενο, αλλά έτσι δουλεύει ο Θεός, εσύ θα περπατάς και θα προχωρείς, Εκείνος θα ανανεώνει τις δυνάμεις σου!» Ευχαριστώ τον Θεό γι’ αυτό το προφητικό μήνυμα που με βοήθησε να σηκωθώ και να ξαναπάρω την πορεία της ζωής και της διακονίας, και βρήκα πράγματι δύναμη ενώ προχωρούσα. Μα πώς γίνεται να βρίσκεις δύναμη, ενώ κουράζεσαι από την προσπάθεια που κάνεις και την ενέργεια που ξοδεύεις; Όταν κάνουμε έστω και έναν περίπατο, στο τέλος είμαστε κουρασμένοι, ίσως και λαχανιασμένοι μερικοί από εμάς. Ο Ψαλμωδός θα είχε πειραματιστεί αυτό που μοιράζεται μαζί μας. Ο Θεός δεν ακολουθεί τη δική μας λογική. Το μυστικό είναι να μη σταματούμε μπροστά στα εμπόδια και στις δοκιμασίες που βρίσκουμε στον δρόμο μας, αλλά να κρατούμε Από την το βλέμμα μας στον Κύριο, που υποσχέθηκε να ανανεώνει τις ΣΟΥΛΑ ΜΑΞΙΜΙΑΔΟΥ ISCH δυνάμεις μας. Παράξενο, αλλά γίνεται. Καλό δρόμο! n

16 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ΙΟΥΝΙΟΣ 2020 | 17

«Ακυρωμένη Ζωή»! Η λέξη ΑΚΥΡΟ, είναι μια απ’ αυτές που σήμερα χρησιμοποιείται κυρίως από τους νέους για να δηλώσουν ότι κάτι άλλαξε, αναβλήθηκε, δεν θα γίνει! Όταν ακυρώνεται π.χ., μια συναυλία, μια εκδήλωση, μια επίσκεψη, όλα τα μέρη νιώθουν δυσάρεστα. Την περίοδο αυτή, εκτός από το εισιτήριό μας που όταν ακυρώνεται στα μηχανήματα παύει να ισχύει, ζούμε μία πρωτόγνωρη ακύρωση! Ακυρώθηκε όλη η Ζωή μας με μιας! Σταμάτησε να λειτουργεί ο κόσμος μας! Απομονωμένοι στα σπίτια μας, χωρίς πόλεμο, ζούμε πολεμικές συνθήκες. Πριν λίγο καιρό, ετοιμάζαμε, προγραμματίζαμε, σκεφτόμασταν και τώρα τίποτε! Κενό, άδειο, αναμονή. Τρία δισεκατομμύρια άτομα βρέθηκαν αποκλεισμένα στα σπίτια τους. Και έτσι έπρεπε να γίνει! Τα σχέδια μας, ο τρόπος ζωής μας, αυτά που είχαμε κτίσει και πάνω σε αυτά που βασιζόμασταν, ακυρώθηκαν. Κατά κάποιο τρόπο, μας ξαναέρχεται το μήνυμα της Βαβέλ, ότι δεν είμαστε τίποτα! Δεν έχουμε καμία δύναμη, ακόμη και αν νομίζουμε ότι κυριαρχούμε, δεν μας ανήκει τίποτα ακόμη και αν έχουμε την εντύπωση ότι κατέχουμε τα πάντα! Μας πρόφτασε το μήνυμα της μικρής μας μηδαμινότητας σε σχέση με τη φύση η οποία βέβαια είναι υποχείριο του Δημιουργού της! Δεν είμαστε εμείς οι δημιουργοί της και παρότι νομίζουμε ότι είμαστε μεγάλοι, ακόμη δεν έχουμε καταφέρει απλά να ξεδιπλώσουμε τη δημιουργία! Δεν ξέρουμε αν ο σημερινός ιός, θα είναι ο πρώτος η ο τελευταίος, δεν ξέρουμε ποιους και πόσους ακόμη θα αποσπάσει απ’ αυτόν τον κόσμο, για τον άλλο κόσμο! Ξέρουμε όμως σίγουρα, ότι ένα τόσο μικρό σωματιδιάκι μάς άλλαξε την πορεία, μας γέμισε φόβο, μας ακύρωσε τη ζωή! Υποθέτω ότι σύντομα οι άνθρωποι θα βρουν το αντίδοτο και όλοι θα επανέλθουμε στις συνηθισμένες μας ενασχολήσεις. Μήπως όμως αυτή η κατάσταση είναι αυτή που χρειαζόμαστε για να δούμε τη ζωή και την ύπαρξη μας σ’ αυτό τον κόσμο διαφορετικά; Μήπως ήρθε η ώρα να αναδιαρθρώσουμε τις αξίες μας, ώστε να συνταιριάζουν με τις αξίες του αληθινού Θεού; Μήπως ήρθε η ώρα να αναγνωρίσουμε τον Θεό, Δημιουργό, Κυρίαρχο και τον μοναδικό Σωτήρα; Ο μοναδικός που μπορεί να μας σώσει ώστε να μην ακυρωθεί αιώνια η ζωή μας, είναι ο ίδιος ο Θεός, ο Οποίος κάποτε ακύρωσε τη δοξασμένη ζωή του Υιού Του, ώστε να τον στείλει στη γη, σε μας, για να μας δώσει τη δυνατότητα της σωτηρίας! Αυτός ο ίδιος μας φωνάζει και σήμερα ζωντανά, μέσα από τα κείμενα της Αγία Γραφής! «Σε βεβαιώνω, πως αν δε γεννηθεί κανείς ξανά, δεν μπορεί να δει τη βασιλεία του Θεού» (Κατά Ιωάννη 3:3). «Ελάτε σ’ εμένα όλοι όσοι κοπιάζετε κι είστε φορτωμένοι, κι εγώ θα σας ξεκουράσω» (Κατά Ματθαίον 11:28). Μόνο Εκείνος μπορεί να ενεργοποιήσει ξανά τη ζωή μας, να την ξαναγεννήσει, να μας ξεκουράσει, ώστε να βλέπουμε Εκείνον ως οδηγό και σωτήρα, τώρα στην επίγεια ζωή μας, όπως επίσης και ως φίλο για πάντα, στην επουράνια αιώνια ζωή μας! Θοδωρής Καλογερόπουλος 18 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

AKYPO!!! ΙΟΥΝΙΟΣ 2020 | 19

Δίδαξον Hμάς

αν ένα τσουνάμι ήρθε στη ζωή μας ο ιός σπίτι και παρακολουθήσαμε τις συναθροίσεις Covid-19 και τίποτα δεν άφησε όρθιο. Ει- των εκκλησιών μας διαδικτυακά. Ήταν να το σέβαλε στην καθημερινότητά μας χωρίς ζήσω κι αυτό! να μας αφήσει τον χρόνο να προετοιμαστούμε Θυμάμαι πριν πολλά χρόνια μια ηλικιωμένη για να τον αντιμετωπίσουμε. Ήταν από την αρχή σπιτονοικοκυρά μας, παλιό μέλος της τότε μια άνιση μάχη με έναν αόρατο αντίπαλο που τοπικής μας εκκλησίας, που κάποιες Κυριακές συνεχίζει ακόμα ύπουλα να καιροφυλακτεί το προτιμούσε να μένει στο σπίτι και να παρακοίδιο σε πλούσιες και φτωχές γειτονιές του πλα- λουθεί από την κρατική τηλεόραση την Κυριανήτη μας. κάτικη Λειτουργία. Ήταν τότε ακατανόητο για Όλα άλλαξαν τόσο γρήγορα που ακόμα τρί- μένα και από μέσα μου την κατέκρινα -το ομοβουμε τα μάτια μας από το ξάφνιασμα. O δημόσιες λογώ!- να θέλει να μένει μόνη της την Κυριακή συναθροίσεις απαγορεύτηκαν, ακόμη και ο εκ- το πρωί στο σπίτι, ενώ της προσφερόταν αυτοκλησιασμός! Αυτό δεν άρεσε σε πολλούς καθότι κίνητο να την πάει και να την φέρει στην ο χώρος της εκκλησίας ήταν πάντα ένας χώρος εκκλησία. Είχε προφανώς τους λόγους της, καταφυγής σε ώρες κινδύνου και ανάγκης, αλλά εγώ σκόνταφτα μόνο στην άρνηση τη δική αλλά πρωτεύοντες λόγοι δημόσιας υγείας το της και στην αλαζονεία τής τότε νιότης που με έβαζε να λέω στον εαυτό μου, «...αυτό δεν πρόεπέβαλαν κι αυτό χωρίς δεύτερη κουβέντα. «Για πρώτη φορά στη ζωή μου κήρυξα κειται εσένα ποτέ να σου συμβεί!». Και να, που σε... αυτοκίνητα!!!» Γέλασα με τα λόγια αυτά μου συνέβη! Η γενική απαγόρευση του εκκλητου αμερικανού πάστορα, που επέλεξε μια Κυ- σιασμού με έκανε να αναθεωρήσω πολλά και ριακή πρωί να στήσει τον άμβωνα έξω στο να αποκτήσω κατανόηση για ακόμα περισσότερα. Αλλοίμονο, αν αυτή η λαίλαπα πάρκινγκ, έχοντας μπροστά του Από την που όλοι μας βιώνουμε, μας άφητα μέλη της εκκλησίας του αλλά ΑΛΤΑΝΑ ΦΙΛΟΥνε ίδιους, όπως μας βρήκε δημέσα στα αυτοκίνητά τους! ΠΑΤΣΑΝΤΑΡΑ Διδάκτωρ Νομικής λαδή. Πολλοί από μας μείναμε στο

20 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ο υποχρεωτικός εγκλεισμός στο σπίτι με έκανε, για παράδειγμα, να παρατηρώ πιο προσεκτικά τον κόσμο γύρω μου. Ποτέ πριν δεν είχα προσέξει πόσο όμορφη ήταν η κερασιά του διπλανού σπιτιού ανθισμένη, μαζί με την βυσσινιά στο πλάι. Πάντα βιαζόμουν να δω τα κεράσια να ωριμάζουν! Φέτος βρήκα το χρόνο όχι μόνο να την θαυμάζω ολάνθιστη καθημερινά, αλλά και στην πρώτη ευκαιρία να το πω στη γειτόνισσά μου, πάνω από το φράχτη φυσικά. Έτσι έμαθα και την ιστορία αυτών των δένδρων, μετά από 25 ολόκληρα χρόνια, που τα έβλεπα να ανθίζουν και να καρποφορούν: «Η κερασιά είναι το δένδρο του μικρού Τίμοθυ», μου είπε θλιμμένα η γειτόνισσά μου, «ήταν συμμαθητής και φίλος της κόρης μας, όταν πήγαιναν στην πρώτη Δημοτικού. Η κόρη μας ήταν απαρηγόρητη, όταν ο Τίμοθυ αρρώστησε και πέθανε ξαφνικά. Ο πατέρας μου που έτυχε εκείνες τις μέρες να είναι σε επίσκεψη κοντά μας, την πήρε από το χέρι και πήγαν στο κοντινότερο φυτώριο και διάλεξαν τα δυο δέντρα και τα φύτεψαν κοντά-κοντά. Η κερασιά μας τον θυμίζει...». Πολλοί οι θάνατοι γύρω μας καθημερινά, η οικουμένη ολόκληρη βρίσκεται σε μαύρη απελπισία, λόγω της πανδημίας και όσο δεν έχει βρεθεί ακόμη το εμβόλιο ή κάποιο φάρμακο τέλος πάντων κατά του ιού. «Τι να την κάνεις τέτοια ζωή, θα φύγουμε και δεν θα καταλάβουμε ότι ζούσαμε...», άκουγα χθες στο ραδιόφωνο. Κάπως έτσι σε κατάθλιψη θα ήταν και ο Μωυσής, ο άνθρωπος του Θεού, όταν έγραφε στον 90:10 Ψαλμό, «...ταχέως παρέρχεται (η ζωή) και ημείς πετώμεν...». Δεν χρειαζόταν και ιδιαίτερη σοφία για να καταλάβει ο άνθρωπος το τέλος πάντων. Στάθηκε όμως και σκέφτηκε, ότι αν ήταν έτσι τα πράγματα, τότε δεν θα έπρεπε να χάσει ούτε στιγμή, γιατί εκείνος αποφάσισε ότι ήθελε οπωσδήποτε να ζήσει! Ζήτησε λοιπόν βοήθεια από τον Δημιουργό του, που τον έπλασε: «Δίδαξον ημάς να μετρώμεν ούτω τας ημέρας

ημών, ώστε να προσκολλώμεν τας καρδίας ημών εις την σοφίαν» (εδ. 12). Συνειδητοποίησε ότι η ζωή του ήταν εξ ολοκλήρου στα χέρια του Δημιουργού του, που τον έπλασε και έτσι αποφάσισε να αφήσει καλύτερα τον Θεό να γίνει ο Δάσκαλός του. Τον παρακάλεσε να του χαρίζει την δική Του Σοφία για την κάθε μέρα του για να είναι ασφαλής και να ζει τη ζωή που αξίζει κανείς να ζει. Μήπως αυτό δεν βιώνουμε κι εμείς σήμερα; Όσες και αν είναι οι μέρες μας, λίγες ή πολλές είναι πάντως μετρημένες και φεύγουν και κυλούν σαν το νερό. Χαρές και λύπες συνεχίζουν να υφαίνουν την καθημερινότητά μας κι εμείς προχωράμε όσο μπορούμε στην κανονικότητα. Λυγίζουμε όμως στο απρόοπτο, αρχίζουμε να τα χάνουμε και να μπερδεύουμε τα σημαντικά με τα ασήμαντα στη ζωή μας. Όσο σοφοί και να γίναμε στη μάθηση και στις επιστήμες, πάντα θα καιροφυλακτεί, όπως στις μέρες μας, ένας τόσο δα μικρούλης ιός έτοιμος να φέρει τα πάνω-κάτω στη ζωή μας. Χάνουμε τον βηματισμό μας στα δύσκολα αυτά και άλυτα, που εντελώς απρόοπτα μπαίνουν στη ζωή μας και μας μπερδεύουν. Ο ίδιος όμως Θεός, τότε και σήμερα, είναι πάντα εδώ, έτοιμος να συντονίσει το βήμα μας και πάλι στο δικό Του. Να σταθεί στο πλάι μας με αγάπη και υπομονή και να μας διδάξει για το πώς πρέπει να είναι το περπάτημά μας. Εκείνος ποτέ δεν θα μας αφήσει μόνους, ούτε στις καλές μα ούτε και στις άσχημες μέρες. Είμαστε πλάσματά Του και μας ξέρει καλά. Ξέρει τις ανάγκες μας, τις αδυναμίες μας, είναι Αυτός που μας στηρίζει καθημερινά και Αυτός που θα μας σηκώσει με Αγάπη, αν πέσουμε. Αρκεί εμείς να Τον έχουμε ορίσει Κύριο στη ζωή μας, να θέλουμε καθημερινά να Τον ακούμε να μας μιλάει κι εμείς, σαν καλοί μαθητές Του, να ακολουθούμε τις διδαχές Του! n

* Μπορείτε να επισκεφτείτε το ιστολόγιο της Αλτάνας Φίλου Πατσαντάρα http://www.filos-europe. com/from-brussels-with-love/ ΙΟΥΝΙΟΣ 2020 | 21

H ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ Ο ΓΥΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟΥ ΑΛΤΑ ΦΙΛΟΥ-ΠΑΤΣΑΝΤΑΡΑ «Ο ΓΥΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟΥ» είναι το νέο βιβλίο της Άλτας Φίλου-Πατσαντάρα και το πρώτο μιας τριλογίας που θα ακολουθήσει. Πρόκειται για την αληθινή ιστορία του Τρύφωνα Θεοχάρη, θείου της συγγραφέως, που έζησε τον περασμένο αιώνα. Ο Τρύφων Θεοχάρης γεννήθηκε σ’ ένα μικρό χωριό του Παρνασσού και ήταν ο τέταρτος και τελευταίος γιος μιας φτωχής οικογένειας. Γι’ αυτό, αν και του άρεσαν τα γράμματα και η μουσική, δεν είχε τη δυνατότητα να σπουδάσει. Στην εφηβεία του, εξαιτίας ενός εντελώς απρόσμενου γεγονότος, βρήκε για λίγο καιρό καταφύγιο σ’ ένα απομονωμένο μοναστήρι ψηλά στον Παρνασσό. Όμως μετά από κάποιες ευτυχείς συμπτώσεις, αποφάσισε να φύγει από το μοναστήρι και σε ηλικία δεκαέξι ετών ξενιτεύτηκε στην Αυστραλία. Εκεί, τα πρώτα χρόνια οι συνθήκες ζωής ήταν απίστευτα δύσκολες και η δουλειά πολύ σκληρή. Κατάφερε όμως να σταθεί στα πόδια του, να κάνει καλή οικογένεια και να ζει χωρίς στερήσεις. Αν και είχε πια αποκτήσει ό,τι είχε ποθήσει στη ζωή του, δεν ήταν χαρούμενος, δεν είχε ειρήνη στην καρδιά του. Κάτι του έλειπε. Τελικά αυτό «το κάτι» το βρήκε στον Ιησού Χριστό και στην αγάπη Του, όταν άκουσε το μήνυμα του Ευαγγελίου κάποιο βράδυ σε μια εκκλησία, καλεσμένος ενός γνωστού του. 22 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

«Η ψυχή του γαλήνεψε στη στιγμή» και «μια νέα ζωή ξεκινούσε για εκείνον και την οικογένειά του», όπως χαρακτηριστικά σημειώνει η συγγραφέας. Από εκεί και ύστερα για τον Τρύφωνα Θεοχάρη ο Λόγος του Θεού γίνεται πια ένας πολύτιμος «θησαυρός». Στα εξήντα πέντε του χρόνια αποφασίζει να επιστρέψει για πρώτη φορά στην πατρίδα του. Από τους δικούς του ζούσε μόνο ο ένας αδερφός του. Στη μικρή κοινωνία του χωριού έγινε δεκτός με πολλή χαρά, καθώς μάλιστα τους είχε ειδοποιήσει ότι θα έφερνε μαζί του έναν «θησαυρό», που ήθελε να τον μοιραστεί με όλους. Παράλληλα με την ιστορία του Τρύφωνα Θεοχάρη, η συγγραφέας αναφέρεται στους γονείς, στα αδέρφια και στους συγγενείς του, που έμειναν πίσω στην Ελλάδα, σε μία περίοδο ιδιαίτερα δύσκολη: Μικρασιατική Καταστροφή, Κατοχή, Εμφύλιος. Κατάφεραν όμως να αντιμετωπίσουν όλα αυτά και να επιβιώσουν, καθώς στη μικρή κλειστή κοινωνία του χωριού όλοι γνωρίζονταν καλά μεταξύ τους, μοιράζονταν τις χαρές, τις λύπες και τις αγωνίες τους και συμπαραστέκονταν ο ένας στον άλλον. Επίσης η αφήγηση περιλαμβάνει πολλά ηθογραφικά στοιχεία από την απλή ζωή των κατοίκων του χωριού. Το βιβλίο αποτελείται από 239 σελίδες και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Επίμετρο», διακίνηση από τον Εκδοτικό Οίκο «Παπαζήση». Διατίθεται και από τα βιβλιοπωλεία των εκδόσεων «Ο Λόγος» (Παραγγελίες: 210.3823495). n Μαριάνθη Λ. Κοκτσίδου, Φιλόλογος

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ ΙΟΥΝΙΟΣ 2020

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ

Αγαπητοί μας αδελφοί και φίλοι... Ο Θεός δεν παύει να εργάζεται! Ακόμη και σε μέρη όπου υπάρχει σκληρή εναντίωση στο Ευαγγέλιο, η εκκλησία του Χριστού προοδεύει. Μόνο στο Πακιστάν, ένας από τους ποιμένες που εκπαίδευσε η AMG, έχει ιδρύσει δύο νέες εκκλησίες. Τρεις βουδιστές δέχτηκαν πρόσφατα τον Χριστό ως Σωτήρα τους στο βόρειο Μπαγκλαντές. Αυτό είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό, αφού, στατιστικά, οι βουδιστές είναι από τους πιο δύσκολους ανθρώπους για να τους πλησιάσει κανείς με το Ευαγγέλιο. Οι περισσότεροι βουδιστές πιστεύουν ότι η μεταστροφή στον Χριστιανισμό ισοδυναμεί με απάρνηση της καταγωγής και του πολιτισμού τους. Αρκετοί έφηβοι που ήρθαν στην καλοκαιρινή μας κατασκήνωση στο Μπαγκλαντές δέχτηκαν τον Χριστό ως Σωτήρα τους και βαπτίστηκαν. Με τη χάρη του Θεού, 407 άτομα πίστεψαν στον Χριστό τον περασμένο χρόνο χάρη στο έργο ευαγγελισμού των ντόπιων συνεργατών μας στο Πακιστάν και το Μπαγκλαντές. Έτσι, δημιουργήθηκαν έξι νέες εκκλησίες αποτελούμενες από νέους πιστούς. Η Ιεραποστολή μας πρόσφερε την απαραίτητη βοήθεια για την αποκατάσταση ανθρώπων που οι περιουσίες τους καταστράφηκαν από την έκρηξη ενός ηφαιστείου στη Γουατεμάλα. Βοήθησε, ακόμη, εκείνους που επλήγησαν από σοβαρή φυσική καταστροφή στην Ινδονησία. Στο Κέντρο Ανάπτυξης Παιδιών και Νέων της Ιεραποστολής μας στην Κολομβία, βοηθούμε πολλά αγόρια και κορίτσια, για να ανοίξει ο δρόμος για ένα καλύτερο μέλλον, μέσω ενός νέου προγράμματός μας. Στη νέα Σχολή Νοσοκόμων που ιδρύσαμε στην Ουγκάντα, εκπαιδεύουμε πολλές νοσοκόμες για την κάλυψη καίριων αναγκών στον νοσοκομειακό τομέα. Στην Ελλάδα, υπάρχουν πρόσφυγες που πιστεύουν στον Χριστό, χάρη στη βοήθεια που τους προσφέρουμε, εκδηλώνοντάς τους έτσι την αγάπη του Θεού. Στην Ινδία, για πολλές δεκαετίες τώρα, φροντίζουμε πολλούς λεπρούς στ’ όνομα του Ιησού Χριστού. Με τον τρόπο αυτό καλύπτουμε τις πνευματικές, φυσικές και συναισθηματικές ανάγκες ανθρώπων που βρίσκονται σε απελπιστική κατάσταση σ’ όλο τον κόσμο. Κι ενώ γίνεται όλο αυτό το έργο, ολοένα παρουσιάζονται περισσότερες ανάγκες για προσφορά βοήθειας. Το 24 | ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ ME TO XΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ γεγονός αυτό μας κάνει να ξεκινάμε νέες διακονίες για να μπορούμε ν’ ανταποκριθούμε. Υπάρχουν δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο που οδεύουν προς τον αιώνιο θάνατο χωρίς να έχουν ακούσει το σωτήριο μήνυμα του Ευαγγελίου. Χιλιάδες παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα εξαιτίας υποσιτισμού και ασθενειών. Υπάρχουν πολλά εκατομμύρια συνάνθρωποί μας που βρίσκονται σε έσχατη φτώχεια που χρειάζονται τα στοιχειώδη: φαγητό, ενδυμασία, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και μόρφωση, ώστε να μπορέσουν να βελτιώσουν την απελπιστική τους κατάσταση. Γι’ αυτό και πρέπει να συνεχίσουμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τους βοηθήσουμε στο όνομα του Ιησού Χριστού, ο Οποίος κατά τη διάρκεια της επίγειας διακονίας Του κήρυττε τα Καλά Νέα, καλύπτοντας παράλληλα με ευσπλαχνία και συμπόνια τις φυσικές ανάγκες των ανθρώπων. Παρήγγειλε στους μαθητές Του να κάνουν το ίδιο: να κηρύττουν το Ευαγγέλιο και να φροντίζουν για τις φυσικές ανάγκες των ανθρώπων (Λουκ. 10:5-9). Καθ’ όλη τη διάρκεια των 78 χρόνων της διακονίας μας, ακολουθούμε κι εμείς το παράδειγμα του Κυρίου μας και διακηρύττουμε τα Καλά Νέα και, παράλληλα, εκδηλώνουμε την αγάπη Του προς τους καταπιεσμένους συνανθρώπους μας. Ευχαριστούμε και δοξάζουμε τον Θεό που χάρη στις προσφορές πιστών ανθρώπων και φίλων της Ιεραποστολής μας, μπορούμε να κάνουμε το έργο αυτό για τη δόξα Του Κυρίου μας. Παρακαλούμε συνεχίστε να προσεύχεστε ώστε ο Θεός να μας δίνει σοφία δική Του, τις δυνάμεις και τα μέσα να συνεχίσουμε το έργο αυτό για τη σωτηρία αμαρτωλών και για την κάλυψη των φυσικών αναγκών δυστυχισμένων συνανθρώπων μας. Μαζί μπορούμε να ξαναδώσουμε αισιοδοξία και να αναμορφώσουμε κοινωνίες, δίνοντας παράλληλα ελπίδα στους απελπισμένους. Σας ευχαριστώ και εύχομαι σε όλους σας κάθε ευλογία από τον Ουράνιο Πατέρα μας. Ο συνεργάτης σας στο έργο του Θεού,

Τάσος Ιωαννίδης ΙΟΥΝΙΟΣ 2020 | 25

ME TO XΕΡΙ ΤΗ Σ ΑΓΑΠΗΣ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ

Αποκατάσταση ζημιών στην Αϊτή έρσι τον Οκτώβριο, η AMG ανακοίνωσε στους υποστηρικτές της μια επείγουσα ανάγκη που είχε προκύψει. Το Κέντρο Ανάπτυξης Παιδιών και Νέων Bethesda στο GrandBassin στην Αϊτή, είχε χτυπηθεί από ισχυρότατο τυφώνα, με αποτέλεσμα να προκληθούν ζημιές στις στέγες δυο μεγάλων σχολικών κτιρίων της κι επίσης να προκληθούν σημαντικές ζημιές στους εξωτερικούς τοίχους τους. Χρειαζόμασταν σημαντικά κονδύλια για να αποκαταστήσουμε τις ζημιές. Τώρα, είμαστε στην ευχάριστη θέση να αναφέρουμε ότι οι απαραίτητες επισκευές στο Κέντρο έχουν ολοκληρωθεί. Ευχαριστούμε ΠΡΙΝ: Στην πάνω φωτογραφία, διακρίνονται καθαρά τρύπες πολύ όλους εκείνους που στα υλικά κατασκευής της σκεπής, καθώς και ρωγμές στις συνέβαλαν σ’ αυτό. Έτσι, μαρκίζες και κατά μήκος των πλευρών. εκατοντάδες παιδιά, το προσωπικό και οι δάσκαλοι του ➡ΜΕΤΑ: Στη κάτω φωτογραφία, η στέγη είναι επισκευασμένη Κέντρου μας, νιώθουν τώρα και ενισχυμένη από μέσα και από έξω, πράγμα που προσφέρει μεγαλύτερη ασφάλεια στις μεγαλύτερη ασφάλεια στους μαθητές και στους δασκάλους. αίθουσες διδασκαλίας ύστερα από τις βελτιώσεις που έχουν γίνει. Ο Rodné Romeus, διευθυντής του έργου μας στην Αϊτή, λέει: «Είμαστε ευγνώμονες στους υποστηρικτές για τις δωρεές τους, χάρη στις οποίες ολοκληρώθηκαν τα έργα αποκατάστασης των ζημιών προς όφελος όλων των παιδιών και δασκάλων του Κέντρου μας».

26 | ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ ME TO XΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ

Ανατροφή παιδιών Μια σειρά Βιβλικών μαθημάτων δι’ αλληλογραφίας άλλαξε τα πάντα για την Jessica στο Μπαγκλαντές Jessica Sen πηγαίνει στη Α΄ Λυκείου και η ζωή της άλλαξε για πάντα τους τελευταίους μήνες. Πήρε μαθήματα από τη Σχολή Βιβλικών Μαθημάτων δι’ Αλληλογραφίας της διακονίας μας στο Μπαγκλαντές. Από τα Βιβλικά μαθήματα, κατάλαβε την πραγματικότητα της αμαρτίας και την ανάγκη σωτηρίας. Ολοκλήρωσε τη σειρά των μαθημάτων κι έδωσε τη ζωή της στον Ιησού Χριστό. Είναι κατενθουσιασμένη που απέκτησε δική της Αγία Γραφή και πήρε δίπλωμα περάτωσης των Βιβλικών μαθημάτων δι’ αλληλογραφίας. Εκκλησιάζεται τακτικά και χαίρεται ν’ ακούει τα κηρύγματα και τις διδαχές της Βίβλου. Νιώθει μεγάλη ευγνωμοσύνη στον Θεό για την ριζική αλλαγή που έχει γίνει στη ζωή της χάρη στην Ιεραποστολή μας.

Jessica Sen

Νέα Ελπίδα για την Daowpawan AMG έχει σε λειτουργία 55 κέντρα ανάπτυξης παιδιών και νέων σε 11 χώρες, από τα οποία ωφελούνται χιλιάδες παιδιά που έχουν ανάγκη. Ένα από αυτά τα κέντρα είναι στην Ταϊλάνδη και ονομάζεται «Νέα Ελπίδα». Το κέντρο αυτό διαθέτει σχολείο και οικοτροφείο. Ιδρύθηκε το 1980 και βρίσκεται σε ένα μικρό χωριό στη Β. Ταϊλάνδη. Ο σκοπός του κέντρου είναι η μεταμόρφωση της ζωής των παιδιών με την αγάπη του Χριστού και να τους διδάξει πως να γίνουν υπεύθυνοι πολίτες και καλοί χριστιανοί. Η D. Wattanatrakulwong είναι μια από τις μαθήτριες του σχολείου του κέντρου Νέα Ελπίδα. Οι γονείς της είναι φτωχοί αγρότες που προσπαθούν να μεγαλώσουν τα τέσσερα παιδιά τους με τα λίγα που έχουν. Δουλεύουν

Daowpawan Wattanatrakulwong

ΙΟΥΝΙΟΣ 2020 | 27

ME TO XΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ σκληρά προσπαθώντας να καλύψουν τις βασικές ανάγκες της οικογένειας. Επειδή το χωριό απέχει πολλά χιλιόμετρα από την πλησιέστερη πόλη, δεν είχε ευκαιρία να πάει στο σχολείο. Έτσι, την πήραμε στο οικοτροφείο μας και άρχισε να φοιτά στο σχολείο μας. Η μόρφωση αποτελεί σημαντικό μέσο για να η φτώχεια σε περιοχές όπως η Β. Ταϊλάνδη. Η Daowpawan έκανε αρκετούς καλούς φίλους στο κέντρο μας. Το σπουδαιότερο είναι ότι διδασκόταν τακτικά τις αλήθειες του Ευαγγελίου στην ώρα λατρείας που είχαμε καθημερινά. Πριν έρθει στο κέντρο μας «Νέα Ελπίδα», ήταν πολύ ντροπαλή και δεν είχε καθόλου αυτοεκτίμηση. Έτσι, η ζωή της ήταν γεμάτη προκλήσεις, καθώς οι φυσικές και πνευματικές της ανάγκες δεν καλύπτονταν. Στο κέντρο «Νέα Ελπίδα», η D.W. πίστεψε και δέχτηκε τον Χριστό ως Σωτήρα και Κύριο της. Τώρα είναι στην Γ΄ Γυμνασίου και πάει πολύ καλά με τις σπουδές της. Θέλει να γίνει νοσοκόμα για να μπορεί να βοηθάει αρρώστους της φυλής της. Ένα από τα προβλήματα είναι ότι οι άνθρωποι της φυλής Hmong δεν μπορούν να εξηγήσουν στους γιατρούς τα συμπτώματα των ασθενειών τους πράγμα που δυσχεραίνει τη σωστή ιατρική φροντίδα τους. Η D.W ελπίζει να είναι σε θέση να βοηθήσει οικονομικά την οικογένειά της, για μια καλύτερη ζωή, με το να σταδιοδρομήσει ως νοσοκόμα.

«Με τη χάρη του Θεού...» Παρά τις διώξεις, το Ευαγγέλιο συνεχίζει να κηρύττεται και να καρποφορεί στο Πακιστάν και το Μπαγκλαντές ρκετές από τις δεκάδες χώρες στις οποίες η ιεραποστολή μας εργάζεται για να καλύψει τις ανάγκες των ανθρώπων -πνευματικές και φυσικές- θεωρούνται περιοχές ιδιαίτερα δύσκολες. Κι όμως, ο Θεός ευλογεί τις προσπάθειες των ντόπιων συνεργατών μας που υπηρετούν σ’ αυτές τις περιοχές και τα αποτελέσματα για την επέκταση της Βασιλείας του Θεού είναι καταπληκτικά. Με τη χάρη του Θεού, 407 άτομα δέχτηκαν τον Ιησού Χριστό ως Σωτήρα και Κύριό τους στη διάρκεια μιας χρονιάς ως αποτέλεσμα της διακονίας των ντόπιων συνεργατών μας στο Πακιστάν και το Μπαγκλαντές. Επιπλέον, ιδρύθηκαν έξι νέες εκκλησίες στο Πακιστάν και αυξήθηκε ο αριθμός εκείνων που εγγράφηκαν στη «Βιβλική Σχολή ΧΑΡΙΣ» που λειτουργεί στην

28 | ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ ME TO XΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ περιοχή. Επίσης ο αριθμός των σπουδαστών στο επαρχιακό σχολείο της ΑMG για φτωχά και ορφανά παιδιά, αυξήθηκε από 70 σε 200 άτομα. Ας έχουμε στην προσευχή μας τα παιδιά αυτά που έχουν ανάγκη. Η διακονία μας πρόσφερε επίσης θεολογική εκπαίδευση σε επτά ποιμένες στο Πακιστάν την περασμένη χρονιά. Ένας από αυτούς είναι ο Perviez Masih, που μεγάλωσε σε μια μικρή, φτωχή οικογένεια. Πίστεψε στον Χριστό κατά τη διάρκεια μιας ευαγγελιστικής σύναξης που πραγματοποιήθηκε σ’ ένα μικρό χωριό από τους ντόπιους συνεργάτες της Ιεραποστολής μας. Γρήγορα ένιωσε μέσα του την επιθυμία να κηρύττει στους ομοεθνείς του το Ευαγγέλιο, αλλά καταλάβαινε πως δεν είχε την κατάλληλη θεολογική κατάρτιση γι’ αυτό. Για το λόγο αυτό, ήθελε να πάει σε κάποια Βιβλική σχολή για να διδαχτεί καλύτερα τον Λόγο του Θεού. Έτσι, ο Θεός τού άνοιξε τον δρόμο για να σπουδάσει στη Βιβλική Σχολή ΧΑΡΙΣ, να αποκτήσει την κατάλληλη θεολογική γνώση και να ενταχθεί στο έργο του Θεού ως ποιμένας. Ο Perviez είναι ευγνώμων για τους καθηγητές του σεμιναρίου στη Σχολή ΧΑΡΙΣ, για το πόσο συντέλεσαν στην πνευματική του πρόοδο. Είναι επίσης ευγνώμων που ο Θεός, μέσα στο έλεος και τη χάρη Του, τον έλκυσε στον Χριστό, τον αξίωσε να διδαχτεί τον Λόγο του Θεού και να Τον υπηρετεί στο έργο Του. Τώρα υπηρετεί με πάθος τον Χριστό και μέχρι στιγμής έχει ιδρύσει δύο εκκλησίες στη Gujarnawala του Πακιστάν. Ας προσευχόμαστε για την ασφάλειά του και για να τον χρησιμοποιήσει ο Θεός για τη σωτηρία πολλών αμαρτωλών ψυχών. Ο Θεός χρησιμοποίησε επίσης ντόπιους εργάτες του Ευαγγελίου να προσφέρουν βοήθεια σε όσους γλίτωσαν από αρκετές τρομοκρατικές επιθέσεις που έγιναν εναντίον χριστιανικών εκκλησιών στο Πακιστάν. Πολλοί πιστοί έχουν σκοτωθεί από τις επιθέσεις και άλλοι υποφέρουν από τραυματισμούς χωρίς να έχουν την κατάλληλη ιατρική βοήθεια. Ας έχουμε στην προσευχή μας τους εν Χριστώ αδελφούς μας που διώκονται και υποφέρουν σε χώρες όπως το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές. Η AMG έχει τώρα τριάντα ντόπιους συνεργάτες που υπηρετούν στο Πακιστάν και επτά στο Μπαγκλαντές. Οι αφοσιωμένοι αυτοί συνεργάτες μας είναι επιφορτισμένοι με την ευθύνη 127 διακονιών μας στις δύο αυτές χώρες. Σχεδιάζουμε, στο μέλλον να επεκτείνουμε το έργο μας και να υπηρετούμε ακόμη περισσότερους ανθρώπους. n ΙΟΥΝΙΟΣ 2020 | 29

O σκοπός της ιεραποστολής μας είναι: ❉ Να δώσει σε κάθε άνθρωπο στη γη τουλάχιστον μια ευκαιρία να καταλάβει και ν’ ανταποκριθεί στο Ευαγγέλιο. ❉ Να εκφράσει την ευσπλαχνία του Χριστού στις φυσικές ανάγκες του ανθρώπου σ’ όλο τον κόσμο με τις ευκαιρίες και τα μέσα που δίνει ο Κύριος. ❉ Να υπηρετήσει την ηγεσία της τοπικής εκκλησίας, να ενημερώσει και να ενθαρρύνει το λαό του Θεού στην παγκόσμια ευθύνη του.

H A.M.G (Advancing the Ministries of the Gospel, που σημαίνει: Αναπτύσσοντας τις Διακονίες του Ευαγγελίου), είναι μια παγκόσμια χριστιανική ιεραποστολική οργάνωση με ιδρυτή της το Σπύρο Ζωδιάτη. Το έργο της μέχρι σήμερα έχει ξεπεράσει τις 50 χώρες του κόσμου, με ένα βασικό διπλό σκοπό: Την κάλυψη των φυσικών, αλλά και πνευματικών αναγκών των ανθρώπων. Φροντίζει για την παροχή τροφής, ενδυμασίας, ιατρικής περίθαλψης και μόρφωσης στους ανθρώπους, πράγματα που είναι απόλυτα αναγκαία για το σώμα και τη διάνοιά τους. Όμως, εμείς οι χριστιανοί ξέρουμε πως ο κάθε άνθρωπος, πέρα από το σώμα και το νου, έχει κι ένα πνεύμα, για τη λύτρωση του οποίου ήρθε στον κόσμο, σταυρώθηκε κι αναστήθηκε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Έτσι, με τη βοήθεια του Θεού και την ηθική και υλική συμπαράσταση των χριστιανών, η ιεραποστολή μας κάνει ό,τι μπορεί για την πραγμάτωση του διπλού αυτού σκοπού σ’ όλο τον κόσμο, ανεξάρτητα από φυλή, γλώσσα ή θρήσκευμα, γιατί όλοι έχουν φυσικές ανάγκες και όλοι χρειάζονται το Χριστό και τη σωτηρία που Αυτός παρέχει.

Γράψτε μας Όσοι θέλετε να συνεργαστείτε μαζί μας, ενισχύοντάς μας με τακτικές ή έκτακτες εισφορές για τη συνέχιση και την επέκταση του φιλανθρωπικού κι ευαγγελιστικού έργου της ιεραποστολής μας (όταν καλυφθούν οι ανάγκες ενός προγράμματος, οι δωρεές προωθούνται σε άλλα προγράμματα της Ιεραποστολής μας), παρακαλούμε γράψτε μας στις παρακάτω διευθύνσεις: Αμερική/Καναδάς: “The Voice of the Gospel” A.M.G. International, P.O. Box 22000, Chattanooga, Tenn. 37422, U.S.A. Αυστραλία: AMG International “The Voice of the Gospel”, c/o Milton Kalogeropoulos, 1 Miowera Green Greensborough Vic. 3088., AUSTRALIA Γερμανία: Spyridon Kounouslis, Neckarstr 59, Esslingen 73728, Deutschland, Tel.: 071132099857 Commerzbank IBAN DE25611400710823286000 Ελλάδα και υπόλοιπες χώρες: A.M.G. Σπορέας: Aρ. λογ.: EUROBANK 0026.0040.61.0200212895 IBAN: GR 5402 6004 00000 6102 0021 2895 Αρ. λογ.: ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 5144-046244-761 ΙΒΑΝ: GR22 0172 1440 0051 4404 6244 761 Αρ. λογ.: ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ 177/480039-71 ΙΒΑΝ: GR75 0110 1770 0000 1774 8003 971 Τ.Θ. 254, 194 00 Κορωπί, τηλ. 210-4834214, fax: 210-6627506

Τροφή για Σκέψη

«Ο Μεγάλος Αδελφός» είναι εδώ ο πασίγνωστο βιβλίο του Τζωρτζ Όργουελ «1984» είναι ένα από τα σπουδαιότερα του εικοστού αιώνα. Περιγράφει το ολοκληρωτικό καθεστώς του «Μεγάλου Αδελφού», του τυραννικού εκείνου δικτάτορα που παρακολουθεί τους πάντες και τα πάντα μέσα από αμέτρητες διαδραστικές τηλεοθόνες και ασκεί τον απόλυτο έλεγχο στις πράξεις και τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Όλοι παρακολουθούνται ακόμα και μέσα στα σπίτια τους. Όλα ελέγχονται. «Ο Μεγάλος Αδελφός βλέπει» τα πάντα. Σήμερα, διαπρεπείς επιστήμονες προειδοποιούν πως το κράτος της τρομοκρατίας που περιγράφει ο Τζωρτζ Όργουελ, απέχει μόλις ένα βήμα από το να γίνει πραγματικότητα. Η σημερινή τεχνολογία έχει ξεπεράσει τη φαντασία του Όργουελ. Έχει τη δυνατότητα να παρακολουθεί όλους και όλα. Αλλά «τι χρείαν έχομεν άλλων μαρτύρων;» Ο «Μεγάλος Αδελφός» έχει περιγραφεί μέσα στην Αγία Γραφή, από πολύ παλιά, γι’ αυτό, δεν ταραζόμαστε από τα τεκταινόμενα και τα επερχόμενα γεγονότα. Όσοι έχουμε δεχτεί με πίστη τον Χριστό ως προσωπικό μας Λυτρωτή προετοιμαζόμαστε για τον ερχομό Του. Η βασιλεία Του θα απλωθεί στη γη και στον ουρανό. Ο αντίχριστος, «ο μεγάλος αδελφός» θα ριχτεί στη λίμνη του πυρός. Η ελπίδα του Ερχόμενου Χριστού γεμίζει την καρδιά μας και αναπτερώνει τα όνειρά μας. Κοιτούμε το μέλλον χαρούμενα, αισιόδοξα. Του Τι κι αν το σκοτάδι είναι τόσο βαθύ. Ροδοχαράζει η αυγή! ΓΙΑΝΝΗ ΧΡ. ΚΡΕΜΜΥΔΑ Αδέλφια, ας σηκωθούμε! n Φιλόλογου-Ποιητή

ΙΟΥΝΙΟΣ 2020 | 31

«Μας εξέπληξε»

Καθηγητής Ιατρικής Σωτ. Τσιόδρας, ει- και τόση ανησυχία και αβεβαιότητα σε σχέση δικός Λοιμωξιολόγος, απαντώντας -ως με την εξέλιξη και τις συνέπειες της πανδημίας εκπρόσωπος του Υπουργείου Υγείας- αυτής. Ο κορωνοϊός αυτός μας έπιασε πραγσε ερώτηση δημοσιογράφου αν είχε προβλέψει ματικά «στον ύπνο» και ως γιατρούς και ως την εμφάνιση της πανδημίας του κορωνοϊού, απλούς πολίτες και επιπλέον γκρέμισε μερικές απάντησε ότι αυτή ήταν μια έκπληξη για τη επι- αντιλήψεις μας όπως τις εξής: στημονική ιατρική κοινότητα. Περιμέναμε, είπε, εκδήλωση πανδημίας γρίπης. Αυτό ήταν φυσικό, α) Την αλαζονεία του επειδή ο ιός της γρίπης είναι εκείνος που έχει εγωκεντρισμού μας την ικανότητα να κάνει πιο εύκολα μεταλλάξεις από ό,τι άλλοι ιοί. Γι’ αυτό προκαλεί συχνά επι- Τι ήταν αυτό που ως νοοτροπία επικρατούσε δημίες και κατά διαστήματα μερικών δεκάδων γενικά στον κόσμο γύρω μας όλο αυτόν τον ετών προκαλεί πανδημίες, με εκατομμύρια κά- καιρό; Αναφέρω μερικά στερεότυπα που ήταν ποτε θύματα. Οι πιο γνωστές από αυτές, τα τε- γενικώς παραδεκτά: Ο εαυτός μας θα είναι το λευταία εκατό χρόνια, είναι η ισπανική γρίπη το κέντρο, η ικανοποίηση των δικών μας επιθυμιών 1918, με πάνω από 20 εκατομμύρια θανάτους, ο κύριος στόχος μας και η επίτευξη των προη ασιατική γρίπη το 1957, με περισσότερους σωπικών μας φιλοδοξιών απαρέγκλιτα. Όλοι οι από ένα εκατομμύριο θανάτους, η γρίπη του άλλοι στην περιφέρεια είναι δεκτοί μόνο όταν 1968 (Hong Kong), με περισσότερους από εξυπηρετούν εμάς, το συμφέρον ή τις επιδιώξεις 500.000 θανάτους και η γρίπη του 2009 (Η1Ν1), μας. Η γνώμη μου είναι η σωστή, χωρίς να με περίπου 18.500 θανάτους παγκοσμίως. ανέχομαι αμφισβητήσεις. Θα γίνεται το δικό Η πανδημία λοιπόν που ζούμε αυτές τις μου, έστω κι αν χαλάσει ο κόσμος όλος. Εγώ ημέρες ήταν μια έκπληξη για την επιστημονική να είμαι καλά, δεν με ενδιαφέρει διόλου τι ιατρική κοινότητα αλλά και για όλους εμάς. γίνεται στους άλλους. Να ζήσω εγώ κι ας πεΚανείς νομίζω δεν φανταζόταν μέχρι πριν με- θάνουν όλοι οι άλλοι. Ο εαυτός μας λοιπόν το ρικούς μήνες ότι θα άλλαζε έτσι ξαφνικά και κέντρο και το εγώ μας ο θεός μας. Δεν μου μάλιστα τόσο πολύ όλη η ροή είναι απαραίτητοι οι άλλοι. της καθημερινής ζωής μας, ότι Κι όμως η πανδημία αυτή Του Δρ ΑΝΑΝΙΑ θα επερχόταν τόσο μεγάλη ανατου κορωνοϊού covid-19 απέδειξε ΚΑΒΑΚΑ Νευρολόγου-Ψυχίατρου στάτωση στα προγράμματά μας ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε

32 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

χωρίς τους άλλους, χωρίς τη συνεργασία τους και χωρίς την κατανόησή τους. Εμείς να μην τους πλησιάζουμε, αλλά κι εκείνοι να μην μας πλησιάζουν. Εμείς να κλειστούμε στα σπίτια μας, αλλά κι εκείνοι να κάνουν το ίδιο. Εμείς να τηρούμε αυστηρά τις οδηγίες που μας δίνονται, αλλά και οι άλλοι να τις τηρούν, αν θέλουμε να σταματήσουμε τη διασπορά και να προφυλαχτούμε από τον κορωνοϊό covid-19. Εμείς να στερηθούμε τις εξόδους μας, αλλά και οι άλλοι να κάνουν το ίδιο για να καταπολεμηθεί η πανδημία. «Δεν είναι καλό να είναι ο άνθρωπος μόνος» (Γένεσις 2:18), ήταν η διαπίστωση του Δημιουργού και αυτό ακριβώς το βιώσαμε όλοι αυτές τις ημέρες. Χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο και για πολλούς άλλους λόγους, που δεν είναι η ώρα να τους αναφέρουμε.

β) Τη θεοποίηση των δυνατοτήτων της επιστήμης Η αλματώδης αύξηση των γνώσεών μας, των ευρημάτων αλλά και των επιτευγμάτων της επιστήμης στο πεδίο της τεχνολογίας -αλλά και στο πεδίο της ιατρικής- τα τελευταία εκατό με εκατόν πενήντα χρόνια (ανακάλυψη των μικροβίων, χρησιμοποίηση των εμβολίων, των αντιβιοτικών και όλης της σύγχρονης ιατρικής τεχνολογίας τόσο στο διαγνωστικό όσο και στον θεραπευτικό τομέα) η οποία οδήγησε στον δι-

πλασιασμό σχεδόν του προσδόκιμου χρόνου της ζωής μας δημιούργησε την εντύπωση σε πολλούς και σε κάποιους τη βεβαιότητα, ότι δεν κινδυνεύουμε πια από επιδημίες ή πανδημίες σαν κι αυτές που είχαν ενσκήψει και είχαν προκαλέσει εκατομμύρια θανάτους σε όλο τον κόσμο εκείνα τα παλιά χρόνια. Η διάψευση ήρθε από έναν μικροσκοπικό ζωικό οργανισμό, τον κορωνοϊό covid-19, που το μέγεθός του είναι μικρότερο από το ένα εκατομμυριοστό του χιλιοστού. Ο μικροσκοπικός αυτός οργανισμός μέσα σε λίγους μήνες αναστάτωσε όλη την οικουμένη. Ανέτρεψε όλους τους υπολογισμούς, τα προγράμματα και τους προϋπολογισμούς, ακόμη και των πιο ισχυρότερων οικονομικά κρατών. Διέλυσε σχεδόν την παγκόσμια οικονομία. Οδήγησε σε ανεργία εκατομμύρια ανθρώπους σε όλη την υφήλιο και το χειρότερο προκάλεσε το θάνατο σε πάρα πολλές χιλιάδες ανθρώπους (τη στιγμή που γράφονται αυτές οι σειρές, ο αριθμός των νεκρών εξαιτίας μόλυνσής τους από τον κορωνοϊό έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τις τριακόσιες χιλιάδες και δεν ξέρουμε που θα φθάσει τελικά). Η επιστήμη είναι καλή και τα επιτεύγματά της εξαιρετικά χρήσιμα και συχνά απαραίτητα, επειδή μειώνουν σε ένα βαθμό τις οδυνηρές συνέπειες του χαμένου Παραδείσου. Εξάλλου, σε τελική ανάλυση, η επιστήμη και οι προσφορές της είναι ένα δώρο του Θεού σε μας. Ο Θεός ΙΟΥΝΙΟΣ 2020 | 33

έδωσε αυτές τις καταπληκτικές ικανότητες στο ανθρώπινο μυαλό για μπορέσει να ανακαλύψει, να εφεύρει, να επινοήσει ή να δημιουργήσει όλα αυτά που μας έχει προσφέρει η επιστημονική έρευνα και τα επιτεύγματά της. Γι’ αυτό, ενώ δεν πρέπει ποτέ να σταματήσουμε να ευχαριστούμε και να ευγνωμονούμε κάθε έναν επιστήμονα για την πολύτιμη προσφορά του στο γενικό σύνολο, μη φθάσουμε ποτέ να θεοποιήσουμε ανθρώπους ή την ανθρώπινη επιστήμη και τις ικανότητές της. Γιατί, όπως γράφει ο απόστολος Παύλος: «Απ’ αυτόν (τον Θεό) πηγάζουν, απ’ αυτόν συντηρούνται και σ’ αυτόν καταλήγουν τα πάντα! Σ’ αυτόν ανήκει η δόξα στους αιώνες! Αμήν» (Ρωμαίους 11:36).

γ) Τον εφησυχασμό μας, σε σχέση με τον κίνδυνο από τον κορωνοϊό covid-19 Όταν άρχισαν να φτάνουν οι ειδήσεις για την επιδημία αυτή στη Γουχάν της Κίνας, σε ένα σημείο της γης που απέχει πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από εμάς, κανείς νομίζω δεν υποπτεύθηκε το μέγεθος του κινδύνου που θα διατρέχαμε πολύ σύντομα όλοι μας. Η ιστορική διαδρομή των πανδημιών γρίπης τα τελευταία εκατό χρόνια, μας έδινε την εντύπωση ότι η επικινδυνότητά τους μειωνόταν συνεχώς. Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, η ισπανική γρίπη (1918) προκάλεσε περισσότερους από 20 εκατομμύρια θανάτους, η ασιατική γρίπη (1957) πάνω από ένα εκατομμύριο θανάτους, η γρίπη του 1968 (Hong Kong) πάνω από μισό εκατομμύριο θανάτους και η γρίπη του 2009 (Η1Ν1) προκάλεσε 18.500 περίπου θανάτους παγκοσμίως. Επιπλέον, οι πληροφορίες που έφθαναν, σε σχέση με τη σοβαρότητα της προσβολής από τον κορωνοϊό covid-19, ήταν περισσότερο καθησυχαστικές παρά ανησυχητικές. Προσβάλλει, μας έλεγαν, κυρίως ηλικιωμένους, άνω των 65 ετών και σε αυτούς η θνησιμότητα είναι σχετικά μικρή. Τέλος, ως προς την ταχύτητα διασποράς του ιού αυτού δεν είχαμε ιδέα. Μά34 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

λιστα, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που υποστήριζαν ότι πρόκειται για μια απλή γρίπη και τίποτε παραπάνω. Ο εφησυχασμός μας λοιπόν ήταν πλήρης. Ήρθε όμως ξαφνικά ο ίδιος ο κορωνοϊός να τον διαλύσει με τον αριθμό των θανάτων που προκαλούσε, αριθμό που αυξανόταν με γεωμετρική πρόοδο στην γειτονική μας Ιταλία και στη συνέχεια στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και του κόσμου γενικά. Εφησυχασμός επικίνδυνος τρομερά. Να έρχεται ο κίνδυνος και εσύ να μη τον αντιλαμβάνεσαι και για αυτό να μη λαμβάνεις τα μέτρα σου έγκαιρα και σωστά. Δεν είναι κρίμα να χάνονται άδικα τόσοι άνθρωποι, ενώ θα μπορούσαν να σωθούν; Αν όμως ο εφησυχασμός αυτός είναι απαράδεκτος, πόσο περισσότερο απαράδεκτος και πόσο περισσότερο επικίνδυνος είναι ο εφησυχασμός μας απέναντι στις προειδοποιήσεις του Λόγου του Θεού: «Είναι αποφασισμένον εις τους ανθρώπους άπαξ να αποθάνωσι, μετά δε τούτο είναι κρίσις» (Εβραίους θ΄ 27, Μετ. Ν. Βάμβα). Γι’ αυτό η προτροπή είναι: «Ζητήστε τον Κύριο, τώρα που μπορεί να βρεθεί, τώρα που βρίσκεται κοντά, φωνάξτε τον να σας βοηθήσει. Το δρόμο του ο ασεβής ας τον εγκαταλείψει κι ο άδικος τις αποφάσεις του. Στον Κύριο ας επιστρέψει που θα τον σπλαχνιστεί, ας επιστρέψει στο Θεό μας, που δίνει τη συγγνώμη πλούσια» (Ησαΐας 55:6-7, ΝΜΒΕ), και ο ίδιος ο Θεός προσκαλεί με το στόμα του προφήτη, λέγοντας: «Στραφείτε σ’ εμένα για να σωθείτε, όλα τα πέρατα της γης, γιατί εγώ είμαι ο Κύριος, κι άλλος Θεός εκτός από μένα δεν υπάρχει» (Ησαΐας 45:22, ΝΜΒΕ). Όχι εφησυχασμός λοιπόν στις προειδοποιήσεις του Λόγου του Θεού, επειδή δημιουργηθήκαμε από τον Θεό, για τον Θεό. Γι’ αυτό δεν μπορεί η ψυχή μας να βρει ικανοποίηση και ασφάλεια πουθενά αλλού εκτός από τον Θεό και σε μια στενή σχέση μας με Αυτόν. Επιστροφή λοιπόν στον ζωντανό Θεό, στον Κύριό μας Ιησού Χριστό, που «Παραδόθηκε στο θάνατο για τις ανομίες μας και αναστήθηκε για τη σωτηρία μας» (Ρωμαίους 4:25, ΝΜΒΕ). n

Γυναίκες σε διάλογο με τον Ιησού Η Χαναναία (Ματθαίος 1:21-28)

Γυναίκα που δεν ήταν ιουδαία αλλά χαναναία, μιλά στον Ιησού παρά την αποδοκιμασία των μαθητών που θέλουν να την διώξουν. Η γυναίκα αυτή πάνω απ’ όλα είναι γυναίκα πίστης. Αναγνωρίζει και χαιρετά τον Ιησού ως Υιό του Δαβίδ και πέφτει στα πόδια Του. Τον παρακαλούσε και του έλεγε: «Ελέησέ με, Κύριε, Υιέ του Δαβίδ. Η θυγατέρα μου βασανίζεται από δαιμόνιο». Ο Ιησούς δεν της απαντούσε και οι μαθητές τού έλεγαν να την διώξει γιατί φωνάζει. Ο Ιησούς τότε της είπε: «Έχω αποσταλεί μόνο για τους πλανεμένους Ισραηλίτες». Εκείνη ήρθε και τον προσκύνησε λέγοντας: «Κύριε, βοήθησέ με». Αυτός της αποκρίθηκε: «Δεν είναι σωστό να πάρει κανείς το ψωμί των παιδιών και να το πετάξει στα σκυλιά». Η γυναίκα τότε αποκαλύπτει την πίστη της σ’ ένα Θεό που η θεραπευτική Του αγάπη είναι για όλα τα έθνη. «Ναι, Κύριε», είπε εκείνη, «αλλά και τα σκυλιά τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους». Τα λόγια της εκφράζουν την περιφρόνηση που αντιμετώπιζε ο λαός της. Τότε ο Ιησούς της απάντησε: «Μεγάλη είναι η πίστη σου, γυναίκα! Ας γίνει όπως το θέλεις». Κι από κείνη την ώρα γιατρεύτηκε η θυγατέρα της. Η πεποίθησή της ότι η θεραπεία είναι για όλους και η πίστη της έκαναν δυνατή τη θεραπεία της κόρης της. Η χαναναία είναι γυναίκα και είναι ξένη, δεν ανήκει στο λαό Ισραήλ είναι διπλά διαχωρισμένη και απόβλητη από την Ιουδαϊκή κοινωνία. Τα λόγια της όμως ηχούν μέχρι σήμερα σαν ένα μήνυμα για την παγκοσμιότητα του απολυτρωτικού έργου του Χριστού. Ακόμα αποτελεί παράδειγμα μιας πιστής και δυναμικής μάνας που αγωνίζεται για την υγεία του παιδιού της. Στο πρόσωπό της μπορούμε να δούμε κάθε μάνα που αγωνίζεται για τα παιδιά της.

Η Σαμαρείτισσα (Ιωάννης 4:7-29)

Ο Ιησούς συνάντησε μια γυναίκα κοντά σε ένα πηγάδι και άνοιξε μαζί της κουβέντα. Η κουβέντα στο πηγάδι οδήγησε σε βαθειά θεολογική συζήτηση. Όταν η γυναίκα έμαθε ότι ο άνθρωπος με τον οποίον συζητούσε ήταν ο Μεσσίας, έτρεξε να φέρει τα νέα στους συντοπίτες της και αποτέλεσμα της μαρτυρίας της ήταν πολλοί Σαμαρείτες να πιστέψουν ότι ο Ιησούς είναι ο Σωτήρας του κόσμου. Έγινε έτσι η πρώτη ιεραπόστολος. Το περιστατικό αυτό δείχνει ότι ο Ιησούς ήταν έτοιμος να σπάσει τα θρησκευτικά δεδομένα του πρώτου αιώνα και να μοιραστεί τα Καλά Νέα του Ευαγγελίου με μια γυναίκα. Οι ραβίνοι δεν μιλούσαν δημόσια με γυναίκα. Αντί να την αποφύγει ο Χριστός ανοίγει ελεύθερα συζήτηση μαζί της. Η γυναίκα ήταν Σαμαρείτισσα και γυναίκα κακής διαγωγής. Στα μάτια ενός Ιουδαίου Ραβίνου ήταν σεξουαλικά, φυλετικά και ηθικά ακάθαρτη. Και η ίδια παραξενεύτηκε όταν ο Ιησούς άνοιξε συζήτηση μαζί της. Είναι φανερό ότι ο Χριστός αποκάλυψε στη γυναίκα τον εαυτό Του, όπως σε κάθε άνθρωπο ανεξάρτητα από φύλο, κοινωνική και ηθική υπόσταση. Ο Ιησούς είπε στη Σαμαρείτισα: «οι πραγματικοί λάτρεις θα λατρεύσουν τον Πατέρα με τη δύναμη του Πνεύματος, που αποκαλύπτει την αλήθεια· γιατί έτσι τους θέλει ο Πατέρας αυτούς που τον λατρεύουν. Ο Θεός είναι πνεύμα. Κι αυτοί που Από την Τον λατρεύουν πρέπει να Τον λατρεύουν με τη δύναμη του Πνεύματος, Δρα ΙΩΑΝΝΑ ΣΑΧΙΝΙΔΟΥ που φανερώνει την αλήθεια». n ΙΟΥΝΙΟΣ 2020 | 35

«Prohibition», γράφει ο τίτλος μας, που σημαίνει «απαγόρευση». Όταν την διαβάζει κάποιος, που ξέρει λίγα αγγλικά ή λίγη ιστορία, ο νους του πάει αμέσως στην «ποτοαπαγόρευση», δηλαδή στην απαγόρευση κατασκευής, εμπορίας, κατοχής και χρήσης οινοπνευματωδών ποτών κάθε είδους στις ΗΠΑ, που ξεκίνησε το 1920. Η λέξη χρησιμοποιείται στην αναφορά της Βιβλικής Εταιρίας στην Ελλάδα για το έτος 1901, την οποία έχουμε στο Αρχείο από όπου και η φωτό του τίτλου. Στην αναφορά αυτή, γραμμένη στα αγγλικά, γίνεται περιγραφή των «Ευαγγελικών», των γεγονότων των σχετικών με το Ευαγγέλιο και την μετάφρασή του. Τι είχε συμβεί; Η Βασίλισσα Όλγα μελετούσε την Αγία Γραφή και την είχε πάντα στο χέρι της όταν πήγαινε να επισκεφτεί τους αρρώΗ Βασίλισσα Όλγα. στους στα νοσοκομεία, ιδίως τους τραυματισμένους στρατιώτες του πολέμου του 1897. Παρατήρησε ότι διάβαζε την Καινή Διαθήκη στο κείμενο και οι άρρωστοι δεν καταλάβαιναν. Αποφάσισε να παραγγείλει μία νέα μετάφραση, ακούγοντας τους συμβούλους της, ενώ αν είχε χρησιμοποιήσει την εν κυκλοφορία μετάφραση του Βάμβα, δεν θα προέκυπτε κανένα πρόβλημα. Η μετάφραση έγινε -την χαρακτηρίζουν «απλοϊκή»-, ο Αρχιεπίσκοπος έδωσε την ευχή του και όλα καλά. Ένα- δύο χρόνια αργότερα, το 1901, η εφημερίδα «Ακρόπολις» άρχισε να δημοσιεύει την μετάφραση του Ευαγγελίου, που είχε εκπονήσει ένας λόγιος, ο Αλέξανδρος Πάλλης. Η μετάφραση χαρακτηρίστηκε «χυδαία». Οι φοιτητές ξεσηκώθηκαν, τα μπέρδεψαν και ταύτισαν την μετάφραση του Πάλλη με εκείνη της Βασίλισσας, έδωσαν πολιτική χροιά στην υπόθεση, διαδίδοντας ότι επειδή η Βασίλισσα ήταν Ρωσίδα, ήθελε να κάνει την Ελλάδα υποτελή των Ρώσων με μοχλό την... Καινή Διαθήκη. Ξέσπασαν επεισόδια, και υπήρξαν 11 νεκροί και 70 τραυΑπό τον ματίες. Η κυβέρνηση Θεοτόκη και ο Αρχιεπίσκοπος Προκόπιος ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΕΒΑ παραιτήθηκαν. Τα 1.000 αντίτυπα που τύπωσε η Βασίλισσα, οδη36 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ένα Παράθυρο Ιστορίας Μαθαίνοντας απ’ το χτες και ζώντας το σήμερα...

Η Καινή Διαθήκη της Βασίλισσας Όλγας με εμφανή τα σημάδια από τη φωτιά από την οποία κάποια χέρια την περιέσωσαν. Δωρεά στο Αρχείο από τον Γιάννη Φαφαλιό.

γήθηκαν στην πλειοψηφία τους στην πυρά. Η μετάφραση, εμπορία, κατοχή και χρήση των Γραφών σε μετάφραση, απαγορεύτηκε απολύτως με νόμο. Ήταν η ελληνική «Βιβλοαπαγόρευση». Αν η αστυνομία έβρισκε κάπου τη μετάφραση (οποιαδήποτε μετάφραση), την κατέστρεφε. Ενώ διάβαζα όλα αυτά στην αναφορά της Β.Ε., έβλεπα την λέξη «prohibition» για τις Γραφές, να επαναλαμβάνεται, και είπα από μέσα μου: στις ΗΠΑ απαγόρευσαν το οινόπνευμα και εμείς εδώ απαγορεύσαμε το Πνεύμα. Το 1911 η πλήρης απαγόρευση των μεταφράσεων των Γραφών μπήκε σαν άρθρο στο Σύνταγμα, και υπάρχει μέχρι σήμερα ελαφρώς αλλαγμένο, ένα άχρηστο και χωρίς νόημα άρθρο. Είχαν κανένα αποτέλεσμα τα ελάχιστα αντίτυπα της μετάφρασης της Βασίλισσας, που σώθηκαν από τη φωτιά; Σε μία επίσκεψή της στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» που ίδρυσε, η Βασίλισσα δώρισε την Καινή Διαθήκη αυτή σε μία νοσηλεύτρια, την Σοφία (μετέπειτα) Αθανασίου. Η κοπέλα αυτή μελετώντας την, αποφάσισε να ακολουθήσει την απλότητα του Ευαγγελίου, και ενώθηκε με την Ευαγγελική Εκκλησία της Αθήνας. Αργότερα παντρεύτηκε, και έζησε στη Λαμία. Από το σπίτι της ξεπήδησε η Ευαγγελική Εκκλησία της πόλης1. Ο Λόγος του Κυρίου μένει εις τον αιώνα. Ο Λόγος του Θεού δεν δεσμεύεται. n ________ 1

Ανανία Καβάκα, «Ιστορία Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών», Εκδόσεις «Ο Λόγος». Το Ελληνικό Ιστορικό Ευαγγελικό Αρχείο είναι ένας οργανισμός που συγκεντρώνει, συντηρεί, καταλογογραφεί και αποδίδει στην επιστημονική και εκκλησιαστική κοινότητα όλα τα τεκμήρια παρουσίας της Διαμαρτυρόμενης εκκλησίας στην Ελλάδα και της Ελληνικής Διαμαρτύρησης σε όλο τον κόσμο. http://www.eiea.gec.gr/ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ

Η Καινή Διαθήκη του Α.Πάλλη.

Greek Evangelical Archive

ΙΟΥΝΙΟΣ 2020 | 37

Ένα διαφορετικό Πάσχα για μας Το σκίτσο ενός ασυνήθιστου ανθρώπου

λοι μιλούν για celli άφηνε να ηχήένα διαφορεσουν οι μοναδικοί τικό Πάσχα, στίχοι του John Neαυτό που ζήσαμε τον wton. Όλος ο πλαΑπρίλη του 2020. Και νήτης άκουγε τα λόδικαιολογημένα. Ποιγια εκείνου του ος μπορούσε ποτέ να πρώην δουλέμποφανταστεί τις εικόνες ρου αλλά αργότερα που κατακλύζουν το ταπεινού υπη ρέτη διαδίκτυο; Δρόμοι, του Θεού: (1897-1939) πλατείες, αίθουσες “Amazing Grace! αεροδρομίων, οικείες γωνιές στις ιστορικές How sweet the sound / that saved a wretch πόλεις της Ευρώπης, άλλες λιγότερο γνωστές like me! / I once was lost, but now am σε μακρινές ηπείρους, όλα ένα σκηνικό found; / was blind, but now I see”... θεάτρου χωρίς πρωταγωνιστές. Ποιος θα Καθώς πετούσαμε κι εμείς μαζί με την κάξεχάσει ποτέ -Κυριακή,12 Απρίλη (το Δυτικό μερα, περνούσαν μπροστά μας πανέμορφα Πάσχα)- τα πλάνα αυτής της απόκοσμης μέγαρα, αληθινά έργα τέχνης, γνωστά μουερημιάς που περνούσαν μπροστά από τα σεία, επιβλητικοί ναοί (ποιήματα σμιλεμένα μάτια μας, ενώ συγχρόνως η κάμερα του στην πέτρα απ’ τα χέρια ανώνυμων μαστόdrone «πετούσε» πάνω από τη μοναχική ρων), εμβληματικοί ουρανοξύστες που στεανθρώπινη φιγούρα, όρθια στην άδεια πλα- γάζουν κέντρα οικονομικού προγραμματιτεία μπροστά στον Duomo του σμού και εξουσίας πάνω σε Μιλάνου; Σ’ ολόκληρη την υφήεκατομμύρια ζωές. Κι όλα έρηΑπό την Δρα ΒΙΚΥ ΚΑΛΦΟΓΛΟΥλιο πάνω απ’ από τις αγέρωχες μα -η ζωή σε αναστολή, σαν ΚΑΛΟΤΕΡΑΚΗ μεγαλουπόλεις ο Andrea Boτον ασθενή στο χειρουργικό

Paul Schneider

38 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

τραπέζι, σαν την παγωμένη εικόνα στον υπολογιστή, όταν πατάς pause, σαν τις μαρμαρωμένες πόλεις των παραμυθιών, φυλακισμένες στα μάγια μιας μοχθηρής δύναμης. Κι εμείς; Σχεδόν βίαια οι δραστηριότητες οι συνδεδεμένες στην προσωπική και συλλογική μας εμπειρία με τις μέρες του Πάσχα ματαιώθηκαν. Οι βεβαιότητες ανατράπηκαν μαζί με την ασφάλεια του γνώριμου, το αίσθημα της ζεστασιάς που φέρνει η επανάληψη εορτάσιμων εθίμων και πράξεων της εκκλησιαστικής ζωής και, κυρίως, για τους συνειδητούς πιστούς του Χριστού η κοινή λατρεία μέσα σε μια ευφρόσυνη κοινωνία αγάπης και ευγνωμοσύνης μπροστά στην ύψιστη θυσία του Σταυρού. Πέρα από τον φόβο ενός αόρατου εχθρού, απέναντι στον οποίο η τόσο εξελιγμένη επιστήμη μας μοιάζει για την ώρα ανίσχυρη, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα διαφορετικό Πάσχα. Κι ενώ το διαδίκτυο ένωνε πρωτόγνωρα τις μεμονωμένες πνευματικές εστίες, η σκέψη και η προσοχή μας, χωρίς τους περισπασμούς του συλλογικού γιορτασμού, οδηγήθηκαν μ’ έναν αναμφίβολα αμεσότερο τρόπο στην καρδιά του Πασχαλινού μηνύματος, στα «γιατί» του Σταυρού και της Ανάστασης. Αυτές τις μέρες θυμόμουν επίμονα έναν πιστό άνθρωπο του Θεού που βίωσε κι αυτός ένα διαφορετικό Πάσχα. Διαφορετικό ναι, ούτε κατά διάνοια όμως συγκρίσιμο με τη δική μας καραντίνα. Για τον Paul Schneider, τον «πάστορα του Buchenwald», υπάρχει βεβαίως αρκετά εκτενής βιβλιογραφία. Εδώ δίνω μόνον λίγες πινελιές. Ο Schneider δεν είχε συγγραφικό και θεολογικό έργο του βεληνεκούς ενός Dietrich Bonhoeffer ούτε η προσωπικότητά του την ακτινοβολία

εκείνου (τουλάχιστον στην κρίση των ανθρώπων). Είναι πολύ λιγότερο, έως καθόλου, γνωστός εκτός Γερμανίας και στο ευρύτερο κοινό. Όμως, όταν ο Bonhoeffer πληροφορήθηκε τον Ιούλιο του 1939 τον θάνατό του στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Buchenwald σχολίασε στους δικούς του: «Να θυμάστε αυτό το όνομα. Είναι ο πρώτος μάρτυρας της εκκλησίας». Ύστερα από θεολογικές σπουδές στο Gießen, Marburg και Tübingen ο Paul Schneider υπηρέτησε ως πάστορας από το 1926 ως τον Νοέμβριο του 1937 και τον εγκλεισμό του στο Buchenwald σε μικρές ενορίες της Έσσης, αργότερα της Ρηνανίας. Μετά την κατάληψη της εξουσίας από τον Α. Χίτλερ και στο διάστημα 1934-1937 συνελήφθη τέσσερις φορές εξαιτίας της αντίθεσής του προς την επιβαλλόμενη επίσημη ναζιστική ιδεολογία, αντίθεση, την οποία ανοιχτά εξέφραζε, ενώ από το 1934 ήταν μέλος της Ομολογούσας Εκκλησίας (Bekennende Kirche), του τμήματος εκείνου της Γερμανικής Ευαγγελικής Εκκλησίας, το οποίο διαφοροποιήθηκε από την ταύτιση με το καθεστώς. Τελικά, τον Νοέμβριο του 1937 μεταφέρθηκε για καταναγκαστική εργασία στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Buchenwald. Κύρια αιτία: η άρνησή του να συμμορφωθεί με τη διαταγή των αρχών να εγκαταλείψει το μικρό του ποίμνιο και να τοποθετηθεί αλλού με παράλληλη βέβαια απαγόρευση κάθε αντιναζιστικής αναφοράς στον λόγο του. Θα μπορούσε να ελευθερωθεί από το στρατόπεδο, αν συμμορφωνόταν, όμως αυτό θα σήμαινε ότι αποδεχόταν την παρέμβαση της εξουσίας στο εσωτερικό και στην ίδια τη διδασκαλία της Εκκλησίας. Και έτσι έμεινε αμετακίνητος στην αρχική του άρνηση. Συγκρατούμενοί του: αντιφρονούντες επίσης από τον χώρο της Εκκλησίας, Ευαγγελικής ΙΟΥΝΙΟΣ 2020 | 39

και Καθολικής, αλλά κυρίως πολιτικοί κρατούμενοι, πολλοί από τον χώρο της Σοσιαλιστικής και Κομμουνιστικής Αριστεράς. Ανάμεσά τους και ο κατοπινός πολιτικός και συγγραφέας Bruno Apitz, γνωστός ιδιαίτερα για το έργο του, βασισμένο στα βιώματα του στρατοπέδου, «Γυμνό ανάμεσα στους λύκους».1 Δεκάδες μαρτυρίες επιζώντων πληροφορούν για τη ζωή και τον θάνατο του πάστορα Schneider μέσα στο στρατόπεδο, για την επίδρασή του πάνω τους, ανεξάρτητα από την προσωπική τους ιδεολογία. Πρόθυμος να στηρίξει και να βοηθήσει με κάθε τρόπο τους συγκρατουμένους του έγινε από την αρχή και επανειλημμένα θύμα σκληρής τιμωρίας με την άρνησή του να χαιρετά τα ναζιστικά σύμβολα, ώσπου από τον Αύγουστο του 1938 ως τον θάνατό του το επόμενο καλοκαίρι πέρασε τον μεγαλύτερο χρόνο στην απομόνωση και, το χειρότερο, στην απόλυτη εξουσία ενός σαδιστή φρουρού, του οποίου η συμπεριφορά και οι μέθοδοι κάποια στιγμή «ενόχλησαν» ακόμα και τους Ναζί ανωτέρους του (καταδικάστηκε το 1958 σε ισόβια ως ένοχος για τον αποδεδειγμένο θάνατο τουλάχιστον 25 κρατουμένων). Η ανείπωτη πράγματι κακοποίηση που σχεδόν καθημερινά υφίστατο από αυτόν ο Schneider είχε ως αποτέλεσμα μέσα σε λίγους μήνες ο νέος αυτός άνθρωπος να μεταβληθεί σε αληθινό ερείπιο. Και όμως... Μέσα απ’ αυτή την κόλαση, με τα σκελετωμένα χέρια του (κατά τη μαρτυρία πολλών κρατουμένων) γαντζωμένα στα _____________ 1

Βλ. ένα σχετικό άρθρο στον εξής σύνδεσμο: https://www.nikites.eu/totelefteoprosopo/. 40 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

κάγκελα ενός μικρού φεγγίτη του κελιού του ο Schneider αγωνιζόταν να σταθεί όρθιος και στη διάρκεια του προσκλητηρίου φώναζε με όση δύναμη είχε «Σας μιλά ο πάστορας Schneider...» συνεχίζοντας με εδάφια της Γραφής, χωρία από την Επί του Όρους Ομιλία, λόγια ενθάρρυνσης. Βλέπετε, το κελί και ο φεγγίτης βρίσκονταν πολύ κοντά στο μεγάφωνο απ’ όπου έδιναν τα προστάγματα οι επικεφαλής του στρατοπέδου. Τις περισσότερες φορές η φωνή του πνιγόταν και σιγούσε μέσα στους ήχους βάναυσων χτυπημάτων. Ο γνωστός φρουρός ανελάμβανε δράση. Πολλές φορές όσοι τον άκουγαν πίστευαν πως αυτή θα ήταν η τελευταία φορά. Όμως ύστερα από κάποιες μέρες έβλεπαν πάλι τα δάχτυλα πάνω στα κάγκελα, πίσω τους το χλωμό πρόσωπο με χαρακτηριστικά αλλοιωμένα, άκουγαν και πάλι τη φωνή να προφέρει χωρία από τον Λόγο του Θεού και να καλεί σε εμπιστοσύνη και αφοσίωση στον Θεό, όχι στον Χίτλερ. Ο ίδιος ο Bruno Apitz σε άρθρο του το 1958 για τον «πάστορα του Buchenwald» έγραφε χαρακτηριστικά πως στην αρχή ακούγοντας αυτή τη φωνή νόμισε, όπως και άλλοι, πως πρόκειται για άλλον έναν κρατούμενο που είχε τρελλαθεί από τα βασανιστήρια. Καθώς αυτό όμως γινόταν ξανά και ξανά και όλοι, απορώντας που ο άνθρωπος αυτός ήταν ακόμα ζωντανός, τον άκουγαν να επαναλαμβάνει σταθερά τα ίδια λόγια ενθάρρυνσης, τα λόγια του Ιησού Χριστού, ο Apitz κατάλαβε. Γράφει: «Ο άνθρωπος αυτός δεν ήταν τρελλός! Σύντομα μάθαμε ποιος ήταν, ο πάστορας Paul Schneider! Ένας άνθρωπος της εκκλησίας, ένας Χριστιανός». Ναι, ένας Χριστιανός, που, όταν μετά τη Νύχτα των Κρυστάλλων τον Νοέμβριο του 1938 πολλοί Εβραίοι σύρθηκαν στο στρατόπεδο, ύψωσε και πάλι τη φωνή του, φωνή διαμαρτυρίας.

Την Κυριακή του Πάσχα η γνωστή φωνή ακούστηκε και πάλι πίσω απ’ τα κάγκελα: «Φίλοι μου, ακούστε! Σας μιλά ο πάστορας Paul Schneider. Εδώ είναι ένας τόπος βασανιστηρίων και εγκλημάτων. Αλλά ο Κύριος λέει: “Εγώ είμαι η Ανάσταση και η Ζωή”». Και πάλι ακούστηκαν τα χτυπήματα του φρουρού, και πάλι η φωνή σίγησε. Ήταν ένα διαφορετικό Πάσχα. Ήταν ένα ασυνήθιστο Πασχαλινό κήρυγμα. Διαβάζοντας τις τόσες μαρτυρίες των κρατουμένων για το κατάχλωμο, αποστεωμένο πρόσωπο στο παράθυρο του κελιού, για τα άγρια χτυπήματα του φρουρού πάνω στα δάχτυλα τα γαντζωμένα στα κάγκελα, για την εικόνα που αντίκρυσαν όσοι για λίγο βρέθηκαν κοντά του, δεν μπορεί παρά να γεμίζεις απέραντη θλίψη μπροστά στον πόνο ενός αθώου, οργή για το άδικο. Όμως αυτές τις μέρες, πέρα από τη θλίψη και την οργή, σκεφτόμουν και κάτι άλλο. Ο ματωμένος, βασανισμένος Ιησούς του Γολγοθά εκείνες τις ώρες ήταν Παρών, δίπλα στο πιστό παιδί Του. Ο Πάσχων Θεός κατέβηκε ο Ίδιος στην άβυσσο της ανθρώπινης κακίας, οδύνης και εγκατάλειψης και τώρα, όπως έλεγε η Corrie ten Boom, «δεν υπάρχει λάκκος απελπισίας τόσο βαθύς που ο Ιησούς να μην βρίσκεται πιο χαμηλά, δυνατός να σε κρατήσει». Στις 18 Ιουλίου 1939 ο «πάστορας του Buchenwald» δολοφονήθηκε με μια ένεση υπερβολικής δόσης στροφαντίνης που επέφερε καρδιακή ανακοπή. Οι αρχές δεν τόλμησαν να απαγορεύσουν την κηδεία και ταφή του στην εκκλησία που υπηρέτησε. Η τελετή εξελίχθηκε σε μια ήρεμη αλλά επιβλητική δημόσια συγκέντρωση της Ομολογούσας Εκκλησίας. Πάνω από εκατό πάστορες ήταν παρόντες όπως και εκατοντάδες

πιστοί από όλη τη Γερμανία και όχι μόνον. Η Γκεστάπο στάθηκε αδύνατον να ελέγξει αυτή την κοσμοσυρροή. «Το πρόσωπό του είχε την ειρήνη και μεγαλοπρέπεια της απελευθέρωσης», έγραψε η γυναίκα του και μητέρα των έξι παιδιών τους. «Τώρα είναι πια ελεύθερος, μπορεί να βλέπει με τα μάτια αυτό που ως τώρα δεχόταν με την πίστη -έφτασε στο σπίτι του», σημείωνε μεταξύ άλλων ο γνωστός θεολόγος Karl Barth σε επιστολή του προς την Margarete Schneider. Η γυναίκα αυτή, πνευματικά ισχυρή και ισορροπημένη προσωπικότητα, μεγάλωσε με θάρρος τα παιδιά παλεύοντας με τις δύσκολες συνθήκες του πολέμου που ακολούθησε αλλά και των μεταπολεμικών χρόνων. Έζησε ως τα βαθιά γεράματα (19042002), εξαιρετικά δραστήρια και ενεργή στη ζωή της Γερμανικής Ευαγγελικής Εκκλησίας.2 Αυτό το ασυνήθιστο Πασχαλινό κήρυγμα θυμήθηκα, τον ασυνήθιστο «ναό» και άμβωνα, αυτόν τον αδύναμο βασανισμένο κρατούμενο. Δεν ήταν σε θέση να δομήσει ένα «πετυχημένο» κήρυγμα, ούτε καν να προφέρει περισσότερο από μια δυο φράσεις. Όμως από την καρδιά της κόλασης, από τις πολλές που ο άνθρωπος έφτιαξε για τον συνάνθρωπό του, ο «πάστορας του Buchenwald» κήρυξε εκείνη την Κυριακή του Πάσχα την καρδιά του μηνύματος του Ευαγγελίου: «Αυτά είναι τα λόγια του Κυρίου: “Εγώ είμαι η Ανάσταση και η Ζωή”»! n _____________ 2

Συνέγραψε βιογραφία του συζύγου της, η οποία επανεκδόθηκε επηυξημένη, με προσθήκη νέων στοιχείων και μαρτυριών το 2019, 80 χρόνια μετά τον θάνατό του: Margarete Schneider, Paul Schneider. Der Prediger von Buchenwald, SCM 2019. ΙΟΥΝΙΟΣ 2020 | 41

Θεολογώντας στις Μέρες του Κορωνοϊού B΄ ΜΕΡΟΣ εύπεπτο Μεσσία που θα «λυτρώσει τον Ισραήλ», έναν νικητή που θα έκανε το απόλυτο θαύμα Του κατεβαίνοντας από το Σταυρό, κατατροπώΈχοντας εξετάσει στο προηγούμενο τεύχος το νοντας τους πάντες. Ο πόνος λοιπόν στη βιβλική πως η εποχή μας και παλιότερες αντιμετώπιζαν αφήγηση έχει νόημα και θέση και στις μικρές τον πόνο, θα δούμε τώρα το θέμα από τη βιβλική μας ζωές αλλά και στο απολυτρωτικό σχέδιο του σκοπιά. Η Βίβλος είναι γεμάτη μικρές τρα- του Θεού. Όμως υπάρχει μια ακόμη σπουδαία γωδίες. Θυμηθείτε την ιστορία του Ιωσήφ και αλήθεια. Στο Σταυρό ο Χριστός θριάμβευσε κατων αδελφών του, του Φαραώ και της σκλήρυνσης τατροπώνοντας το Διάβολο και τις δυνάμεις του. της καρδιάς του, την ιστορία του λιθοβολισμού Ο πόνος, απόρροια του κακού λοιπόν είναι νιτου Στέφανου στην Καινή Διαθήκη. Όλες αυτές κημένος. Και διαβάζοντας σωστά τη βιβλική είναι ιστορίες πόνου που αίτιό τους έχουν το εσχατολογία, χωρίς να κάνουμε τη γνωστή σπέκακό, καταλήγουν όμως στην θριαμβική ευόδωση κουλα που ελέω κορωνοϊού ξαναέγινε της μόδας, του σχεδίου του Θεού. Ακόμα και το μεγάλο διακηρύττουμε ότι μια μέρα και για πάντα θα αφήγημα, ο Σταυρός του Χριστού, είναι περισ- ζήσουμε σε μία νέα πραγματικότητα όπου ο Θεός σότερο από όλες τις μικρότερες ιστορίες μια θα έχει αποκαταστήσει τα πάντα. Τότε δεν θα τέτοια. Το ανθρώπινο κακό που γεννά ανείπωτο υπάρχει πόνος, θλίψη και αρρώστια. Ο Χριστός πόνο καταλήγει να γίνει η μεγαλύτερη ευλογία. νίκησε στο σταυρό, μόνο που τα επίχειρα αυτής Εμείς θα περιμέναμε έναν θριαμβευτή Θεό που της νίκης δεν τα έχουμε γευτεί σε όλο τους το οι ακόλουθοί Του είναι πετυχημένοι και «ευλο- μεγαλείο. Η για να το πούμε πιο σωστά είναι μια γημένοι» ικανοποιώντας Τον με τη ζωή τους. νίκη που ΉΔΗ έχει συμβεί, ΑΚΟΜΗ όμως οι συΑυτή ήταν η θεολογία των φίλων του Ιώβ. Η θε- νέπειές της δεν έχουν πλήρως φανερωθεί. ολογία που μοιάζει με το αμερικανικό όνειρο. Ο πόνος λοιπόν, στη βιβλική αφήγηση αν και Όμως στη Βίβλο βλέπουμε έναν προσωρινός και νικημένος, έχει Θεό που αποκαλύπτεται στην αδυνόημα, και συμβάλλει στην ευόναμία, στη θλίψη, στο Σταυρό. Οι δωση του αγαθού, ευάρεστου και Του ΓΙΩΡΓΟΥ Π. ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ* σύγχρονοι του Ιησού ανέμεναν έναν τέλειου σχεδίου του Θεού.

Η διαφορά της χριστιανικής οπτικής

42 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Γιατί τότε μας ήρθε ο κορωνοϊός; Γιατί πάντοτε υπήρχαν επιδημίες. Ο κόσμος μας είναι ένας κόσμος που υπόκειται στον αμείλικτο νόμο της φθοράς. Δεν είναι ο κόσμος όπως τον είχε σχεδιάσει και τον δημιούργησε ο Θεός και ο κορωνοϊός δεν είναι μέρος της αρχικής δημιουργίας. Όσο υπάρχει ο κόσμος μας, όπως υπάρχουν πόλεμοι, σεισμοί και καταποντισμοί, θα υπάρχουν επιδημίες, αρρώστιες, μαζικοί θάνατοι και ο Θεός θα επεμβαίνει, πολλές φορές ανταποκρινόμενος στις προσευχές της Εκκλησίας Του, με έναν τρόπο όμως που μόνο Αυτός γνωρίζει και ορίζει. Τι να θυμόμαστε λοιπόν, τι είναι σοφό να πούμε; Οι γύρω μας άνθρωποι βλέποντας τις βεβαιότητες να κλονίζονται και τα βάθρα στα οποία είχαν εδράσει τις ζωές τους να γίνονται κομμάτια, θα μας ρωτήσουν για την ελπίδα που μας κάνει να μοιάζουμε στην μέση του κυκεώνα ψύχραιμοι και σίγουροι . Μπορούμε λοιπόν να επισημαίνουμε 5 σημεία που είναι στην καρδιά της πίστης μας και με σοφία να μεταδίδουμε το περιεχόμενό τους: 1) O Θεός δεν είναι μια απρόσωπη δύναμη αλλά ένας προσωπικός Θεός που συμπάσχει με τον λαό Του. Είναι Αυτός που λέει στους δικούς Του «Μη φοβού· διότι εγώ σε ελύτρωσα, σε εκάλεσα με το όνομά σου· εμού είσαι. Όταν διαβαίνης διά των υδάτων, μετά σου θέλω είσθαι· και όταν διά των ποταμών, δεν θέλουσι πλημμυρήσει επί σέ· όταν περιπατής διά του πυρός, δεν θέλεις καή ουδέ θέλει εξαφθή η φλόξ επί σε» (Ησ. 43:1-2). Είναι Αυτός που είπε στον Σαύλο στο δρόμο για τη Δαμασκό όχι γιατί διώκεις τους δικούς μου αλλά «Σαούλ, Σαούλ τι με διώκεις» (Πραξ.9:4). Είναι Αυτός που μπήκε στο καμίνι με τους τρεις παίδες (Δαν. 3:25) και αγωνιούσε και συνέπασχε με το Στέφανο την ώρα του λιθοβολισμού του (Πραξ. 7:56... ο Υιός που κάθεται στα δεξιά του Πατέρα εδώ ίσταται). 2) Ο Θεός αν και δεν μας το όφειλε μπήκε στην περιπέτεια της ενανθρώπισης για να δώσει λύση στο δράμα μας. Πολλές φορές στενεύουμε την αξία του Σταυρού του Χριστού εστιάζοντας αποκλειστικά στην απολυτρωτική του διάσταση και

στην ποινική μας εξιλέωση. Αυτό είναι πολύ σπουδαίο, δεν περιέχει όμως την οικουμενική διάσταση του έργου του Χριστού. Η Καινή Διαθήκη μας μιλάει για τη Νίκη του Σταυρού, για το ότι ο Χριστός στο Σταυρό αναμετρήθηκε με τις δυνάμεις του κακού και τις συνέτριψε. Άρα λοιπόν στο σύνηθες ερώτημα τι κάνει ο Θεός με τον πόνο μας, η απάντηση είναι ότι όχι μόνο δεν αδιαφορεί, αλλά ότι τον γεύτηκε ο ίδιος στο Σταυρό αντιμετωπίζοντας με τον πιο ριζικό και αποτελεσματικό τρόπο την αιτία του, το κακό. Ο Θεός αντιμετώπισε με έναν απόλυτα σοφό τρόπο το κακό, εξολοθρεύοντάς το, χωρίς να εξολοθρεύσει αλλά αντίθετα να λυτρώσει από την παντοδυναμία του και μια μέρα από την παρουσία του, τους φορείς του τους ανθρώπους. Ο σταυρός του Χριστού δεν μας λέει γιατί υπάρχει το κακό και ο πόνος, μας διαβεβαιώνει όμως, ότι ο Θεός δεν αδιαφορεί για αυτά. 3) Ο πόνος μας δεν είναι τιμωρία για την προσωπική μας αμαρτία. Ναι, όταν το παρακάνουμε με το αλκοόλ παθαίνουμε κύρωση του ήπατος και πεθαίνουμε. Όταν κλέβουμε πάμε φυλακή. Η αμαρτία μας όμως δεν προκαλεί πόνο σαν ηθική τιμωρία σε αυτήν τη ζωή. Δεν θα μολυνθούν και δεν πεθάνουν από κορωνοϊό αυτοί από εμάς που φιλοξενούν αμαρτία στη ζωή τους. Όλοι μας φιλοξενούμε αμαρτίες που φαίνονται και που δεν φαίνονται. Την τιμωρία την πήρε επάνω Του ο Χριστός στο σταυρό. 4) Για μας το ζειν είναι ο Χριστός και το αποθανείν κέρδος. Επειδή υπάρχει ο Ουρανός, ο θάνατος για μας και τους δικούς μας είναι επώδυνος αλλά δεν είναι το τέλος. Είναι το πέρασμα στην ουράνια πραγματικότητα. 5) Ο Ουρανός είναι ελπίδα αλλά δεν είναι η απόλυτη δικαίωση για τον πιστό. Υπάρχει και η Ανάσταση και η ζωή σε νέο ουρανό και νέα γη στους οποίους θα βασιλεύσει ο Θεός με απόλυτη δικαιοσύνη. Χωρίς την παρουσία του κακού, χωρίς πόνο, χωρίς δάκρυα. Αν ο Ουρανός είναι η παρηγοριά μας και η ελπίδα μας, η τελική αποκατάσταση και δικαίωση για τους πιστούς θα έρθει με την Ανάσταση και την ενεργή συμμετοχή μας στη νέα ιδανική πολιτεία του Θεού, στην οποία το θέλημά Του θα γίνεται στη γη, όπως στον Ουρανό. n

*Ο Γ.Π.Α. είναι Διευθύνων Σύμβουλος της Alexandris Engineering Ltd & Ποιμένας της Ελεύθ.Ε.Ε. Γλυφάδας. ΙΟΥΝΙΟΣ 2020 | 43

Εδάφια που μιλούν άμεσα στην καθημερινότητά μας

ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ: ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΚΑΛΩΣΩΡΙΣΜΑΤΑ

«Ας μη ταράττηται η καρδία σας... Και εγώ θέλω παρακαλέσει τον Πατέρα, και θέλει σας δώσει άλλον Παράκλητον...» (ΙΩΑΝ. 14:1,16)

αθώς ο Χριστός πορεύεται προς τον αναχωρήσει, Εκείνος θα πάει να τους ετοιμάσει Σταυρό διαφαίνεται πια καθαρά το τέλος τόπο στον οίκο του Πατέρα Του ώστε να είναι της ζωής και του έργου Του στη γη ο- κι αυτοί όπου θα είναι κι ο Χριστός (Ιωάν. 14:1πότε οι μαθητές, εύλογα, αρχίζουν να φοβούνται 4). Περαιτέρω τους επαναλαμβάνει ότι επειδή και ν’ ανησυχούν. Τι θα απογίνουν αυτοί; Τι θα Εκείνος και ο Πατέρας είναι ένα («εγώ είμαι εν απογίνει το μήνυμά του Κυρίου τους για το πώς τω Πατρί και ο Πατήρ είναι εν εμοί») πρέπει να να μη χαθεί ο άνθρωπος αλλά ν’ αποκτήσει διαλυθούν οι οποίες τυχόν αμφιβολίες τους για ζωή αιώνια; Όμως ο Ιησούς τους καθησυχάζει την ταυτότητα του Κυρίου ως Θεού στο μεγάλο λέγοντάς τους να μην ταράζονται και να μη δει- εκείνο μυστήριο της Τριαδικότητας του Θεού λιάζουν και τους εξηγεί το γιατί. Εν πρώτοις στη χριστιανική πίστη. τους βεβαιώνει πως θα έρθει Ωστόσο από πλευράς ανθρώκαι πάλι ο Ίδιος στη δεύτερη παπινης φύσης -των μαθητών του Από την ρουσία Του να τους παραλάβει Χριστού εκείνη την εποχή, το ίδιο ΓΙΟΥΛΙΚΑ Κ. MASRY καθώς επίσης και πως, όταν όπως γίνεται και μ’ εμάς σήμε-

44 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ρα- η αγωνία αφορά όχι μόνο τα μελλούμενα αλλά και τα παρόντα. Τι θα γίνει δηλαδή μέχρι τότε; Πώς θα τα βγάλ-ουν/-ουμε πέρα; Ο Ιησούς καθησυχάζει τους πάντες με την υπόσχεση πως, μετά τη δική Του αναχώρηση, θα παρακαλέσει τον Πατέρα να δώσει στους δικούς Του έναν «άλλον Παράκλητο» ο Οποίος θα μείνει μαζί τους “εις τον αιώνα“, δηλαδή ώσπου να γίν-ουν/-με όλοι πολίτες του Ουρανού. Αυτό είναι το Πνεύμα το Άγιο που θα μας παραστέκεται πάντοτε διδάσκοντάς μας διαρκώς τα βαθιά πράγματα του Θεού, καθοδηγώντας, υπενθυμίζοντας, παρηγορώντας, ακόμα και “μεταφράζοντας“ τις προσευχές μας στη γλώσσα του Θεού όταν η δική μας αδυναμία να τις εκφράσουμε είναι προφανής. Επειδή οι άνθρωποι έχουν κατά καιρούς πολύ παρανοήσει το Πρόσωπο και τη διακονία του Αγίου Πνεύματος αξίζει ίσως να σταθούμε περισσότερο σε ορισμένα κομμάτια της Αγίας Γραφής που φωτίζουν άπλετα το Τρίτο αυτό Πρόσωπο του Τριαδικού Θεού των χριστιανών τα οποία κάποιες φορές είναι δυνατό να έχουν περάσει σχεδόν απαρατήρητα. Σε όποια συγκεκριμένη αποστολή και αν στην κάθε περίπτωση τάσσεται το Άγιο Πνεύμα, το κύριο μέλημά Του είναι να δοξάσει τον Χριστό. Δεν θα βρίσκεται δηλαδή ποτέ μέσα σε περισσότερο ή λιγότερο ενθουσιώδεις εκδηλώσεις που πηγάζουν από συναισθηματικές εξάρσεις του ανθρώπινου “εγώ“. Από τον Χριστό και μόνο θα πάρει και θα αναγγείλει στον άνθρωπο, τον Χριστό στον Οποίο ανήκουν όλα όσα έχει κι ο Πατέρας (Ιωάν. 16:14-16). Στον Χριστό ήταν επικεντρωμένο το Άγιο Πνεύμα κατά τη Βάπτιση του Ιησού, όταν δηλαδή Εκείνος ξεκίναγε το σωτηριακό έργο Του, στον Χριστό είναι και η αναφορά Του όταν Εκείνος το έφερνε εις πέρας καθώς βάδιζε προς τον Γολγοθά. Ίσως όμως το μεγαλύτερης σπουδαιότητας έργο του Αγίου Πνεύματος είναι εκείνο στο

οποίο ο ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρεται όταν λέει για το έργο που το Πνεύμα το Άγιο επιτελεί από κοινού με τον αναστηθέντα Ιησού στις ανθρώπινες καρδιές των πιστών «...θέλομεν ελθεί προς αυτόν {το Άγιο Πνεύμα και ο Χριστός} και εν αυτώ θέλομεν κατοικήσει» (14:23). Και μετά την αναχώρησή Του συνεπώς για τη Βασιλεία του Πατέρα ο Ιησούς Χριστός δεν μεριμνά μόνο για τη δική μας ουράνια κατοικία αλλά και για να κάνει την ύπαρξή μας εδώ στη γη και δική Του κατοικία, μέσω του Αγίου Πνεύματος. Συνεπώς δεν κατοικεί μόνο στους χώρους της λατρείας στους οποίους μάλιστα μπορεί κάποτε να μην είναι καν δυνατή η πρόσβαση λόγω κοινωνικών συνθηκών, παρόλο που είναι έργο δικό Του η ένταξή των πιστών στο σώμα της εκκλησίας (Α΄ Κορ. 12:13). Κατοικεί μέσα μας, στην πιστή καρδιά μας, την οποία καθοδηγεί, εκπαιδεύει και τρέφει με το έργο του Αγίου Πνεύματος «εις τον αιώνα». Η γλυκιά αυτή υπόσχεση δεν είναι μόνο άμεσα συνδεδεμένη με το ιστορικό γεγονός του παραπετάσματος του Ναού του Σολομώντα που σκίστηκε στα δύο από πάνω προς τα κάτω όταν ο Χριστός επάνω στον Σταυρό παρέδωσε το πνεύμα Του στον Ουράνιο Πατέρα προετοιμάζοντάς μας να καταλάβουμε ποια θα ήταν από κει και μετά η έδρα της συνάντησης του Θεού με τον άνθρωπο (Ματθ. 57:51), αλλά και με το ότι αυτή η κοντινότητα γίνεται και πηγή ανεκλάλητης χαράς για τον πιστό, ιδίως σε ώρες κρίσης και δοκιμασίας που καμία ανθρώπινη παρηγοριά δεν μπορεί να απαλύνει τη θλίψη. «Ταύτα ελάλησα προς εσάς», κλείνει την υπόσχεσή Του ο Χριστός στους ανήσυχους και ταραγμένους μαθητές, το ίδιο όπως και στη σημερινή κοινωνία των πιστών, «διά να μείνη εν υμίν η χαρά μου, και η χαρά υμών να είναι πλήρης» (Ιωάν. 15:11). n

* Όσοι επιθυμείτε να διαβάσετε κείμενα ή μεταφράσεις της Γιούλικας Κ. Masry μπορείτε να επισκεφτείτε το λινκ https://www.nikites.eu/category/gioulikakotsovolou/ ή τα σάιτ της ίδιας τόσο στο LinkedIn όσο και στο Academia.edu ΙΟΥΝΙΟΣ 2020 | 45

Εν πλω

Αξέχαστες εμπειρίες θαλάσσης Είχε γίνει πια έθιμο σε κάθε παραμονή μπαρκαρίσματός μου. Μια μικρή συντροφιά πιστών ανθρώπων συγκεντρωνόταν στο σπίτι για προσευχή με κύριο αίτημα να τεθώ υπό την προστασία του Θεού κατά το διάστημα του μπάρκου μου. Την επομένη θα έφευγα για Βηρυτό. Μόλις είχα πάρει το αντίστοιχο δίπλωμα και θα μπαρκάριζα πια ως πλοίαρχος. Το καράβι ήταν ένα μικρό φορτηγό με ταξίδια Ανατολική Μεσόγειο - Β. Ευρώπη, η δε εποχή άσχημη λόγω του επερχόμενου χειμώνα, αλλά λόγω ναυτιλιακής κρίσης δυνατότητες επιλογής δεν υπήρχαν. Από τον Την επομένη λοιπόν βρέθηκα στη Βηρυτό και το ταξίδι μου ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΔΑΔΑΟ άρχισε υπό μέτριες καιρικές συνθήκες. Στους Καλούς Λιμένες 46 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

πήραμε καύσιμα και συνεχίσαμε για Βαρκελώνη. Ο καιρός μετά την Κρήτη άρχισε να αγριεύει και όταν πια φτάσαμε στις Βαλεαρίδες Νήσους, τα πράγματα ήταν απελπιστικά. Τα Πυρηναία κατεβάζουν σφοδρούς ανέμους που μαστιγώνουν μια κυριολεκτικά μανιασμένη θάλασσα. Τρία μερόνυχτα στη Γέφυρα θυμάμαι ακόμη εκείνη την ταλαιπωρία. Το μικρό καράβι πότε στεκόταν όρθιο και έβλεπες τα απόνερα της προπέλας να βγαίνουν από μπροστά, καθώς κατρακυλούσε προς τα πίσω και πότε κουτρουβαλώντας έπεφτε σε ένα υδάτινο πηγάδι, από το οποίο είχες την αίσθηση πως δεν θα έβγαινε ποτέ. Οι κλίσεις πια ήταν το κάτι άλλο. Τα μάτια μου είχαν τζαμώσει από την αϋπνία και το στόμα μου είχε γίνει δηλητήριο από τους καφέδες. Για φαγητό βέβαια ούτε λόγος να γίνεται. Ποια χύτρα να σταθεί σ’ εκείνον τον χαμό; Χέρια και πόδια πονούσαν από την προσπάθεια να ισορροπώ. Μια χιονοθύελλα ήλθε και μηδένισε την ορατότητα. Τίποτα δεν έδειχνε κάποια βελτίωση. Το καράβι για άλλη μια φορά, κατρακυλώντας είχε πέσει στα έγκατα θαρρείς της θάλασσας και εγώ γύρισα προς τον κατάκοπο τιμονιέρη να του δώσω κάποια εντολή. Τότε η ματιά μου έπεσε στην ανοιχτή πόρτα του δωματίου των χαρτών και στον καναπέ, που σε ώρες επιφυλακής ξάπλωνε ο καπετάνιος για λίγη ξεκούραση. Βλέποντάς τον, σχεδόν μηχανικά είπα: «Πόσο θα ήθελα, Κύριε, να ξαπλώσω λίγο σ’ εκείνον τον καναπέ!» Εντωμεταξύ το καράβι άρχισε και πάλι να ανεβαίνει τον γνωστό του ανήφορο και τα απόνερα της προπέλας να ξενερίζουν από τη δεξιά μάσκα. Τελικά ανέβηκε, ή μάλλον το κύμα το τίναξε από πάνω του φεύγοντας προς τα πίσω κι εγώ άνοιξα διάπλατα τα μάτια μου για να καταλάβω τι συνέβαινε. Μπροστά μας ήταν μια συνηθισμένου βαριεστημένου κυματισμού θάλασσα. «Τι έγινε;» φώναξε ο τιμονιέρης, «κάτσαμε;» (ναυτική έκφραση του προσαράξαμε). Το καράβι είχε ισορροπήσει και σχεδόν έπαιζε με τα κύματα. Πίσω από κείνο το κύμα, πίσω από κείνη την ανηφόρα ήταν η γαλήνη. Μια γαλήνη που ο Κύριος έχει ετοιμάσει για όλους εκείνους που σε κάποια στιγμή της ζωής τους γονατίζουν ειλικρινά μπροστά Του ζητώντας Του συγγνώμη για την εν γένει ζωή τους. Μια γαλήνη που την υποσχέθηκε στη γονατιστή συντροφιά του σαλονιού την παραμονή της αναχώρησης, πριν αρχίσει και τούτο το ταξίδι. «Ναι», απάντησα στον τρομαγμένο τιμονιέρη. «Κάτσαμε στον Βράχο των αιώνων, στη μικρή εκείνη ανεκτίμητη πέτρα που πριν από 2.000 χρόνια έπεσε από τον ουρανό μέσα σε μια σπηλιά της Βηθλεέμ και έγινε όρος μέγα που σκέπασε όλη τη Γη και που αυτήν την ώρα έγινε λιμενοβραχίονας και μας αγκαλιάζει». Δεν κατάλαβε, γι’ αυτό και συνέχισα: «Ο Χριστός είναι Εκείνος που διατάζει τους ανέμους και τα κύματα να σωπάσουν, ακόμη και σε στιγμές που η ολιγοπιστία μας αμφιβάλλει και ανοιγοκλείνουμε τα έκπληκτα μάτια μας και τινάζουμε το κεφάλι μας δεξιά και αριστερά, για να βεβαιωθούμε για το τόσο φυσικό για Κείνον αλλά και τόσο απίστευτο για μας. Ο Χριστός είναι Εκείνος που άφησε τα μεγαλεία και τις δόξες του ουρανού και μπαρκάρισε σε τούτον τον ταλαίπωρο πλανήτη, με έναν σκοπό ακόμη πιο απίστευτο σ’ εμάς. Ήλθε για να μας γλιτώσει από τα βάσανα τούτης της ζωής και από τον αιώνιο χαμό. Ήλθε για να μας βγάλει από την άβυσσο της άγνοιας και να περιφράξει το χείλος του γκρεμού, στον οποίο κατρακυλάει το καράβι του κόσμου». Ο τιμονιέρης, απ’ ό,τι έμαθα, εκκλησιάστηκε μερικές φορές. Είθε να μπαρκάρισε κιόλας στο καράβι που τιμονιέρη έχει τον Κύριό μας. n ΙΟΥΝΙΟΣ 2020 | 47

Καιρός Απελπισίας ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ 3

υχνά σκεφτόμαστε ότι δεν επιτρέ- ση: χλιαρός χριστιανός, πλανεμένος, κοπεται η απελπισία κι η αίσθηση της σμικός, συμβιβασμένος ή μάλλον άπιματαιότητας στους πιστούς που στος. ζουν μετά τον ερχομό και την ανάσταση του Ιησού Χριστού. Αυτά που περιγράφει Πράγματι, ο Εκκλησιαστής δεν μας πεο Εκκλησιαστής είναι για την προ-Χριστού ριγράφει τι θα έπρεπε να νιώθουμε ή τι εποχή όταν οι άνθρωποι δεν ήξεραν α- θα έπρεπε να συμβαίνει. Κάνει μια ωμή κόμα την εν Χριστώ ελπίδα. Επομένως, παρατήρηση του τι συμβαίνει. Μια καταόταν κάποιος από μας απελπίζεται, απο- γραφή όλων των εναλλαγών απ’ τις οποίγοητεύεται, δεν βλέπει το νόημα σ’ αυτά ες περνά ο άνθρωπος στα έργα του και που κάνει, δεν μπορεί να βρει εξήγηση στα συναισθήματά του. Οι δηλώσεις του ή σκοπό για όσα συμβαίνουν γύρω του Εκκλησιαστή πηγάζουν αποκλειστικά και τότε σπεύδουμε με ζήλο να του υπενθυ- μόνο από την ειλικρινή παρατήρηση της μίσουμε ότι είναι λανθασμένη η στάση ανθρώπινης εμπειρίας, χωρίς ωραιοποίτου. Αναρωτιόμαστε, κιόλας, αν ένας ηση, χωρίς θεολογικές εξόδους κινδύάνθρωπος με τέτοια στάση νου. Η εμπειρική παρατήρηΑπό την είναι πράγματι Χριστιανός ση του «παρατηρήσιμου» Δρα ΜΥΡΤΩ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ και βγάζουμε άμεσα διάγνωκόσμου διδάσκει ακριβώς

48 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

αυτό: κανένα τέλος, κανένας σκοπός, κανένα κέρδος. Αυτά, όμως, δεν είναι αλήθειες που τις βιώνει μόνο ο προ-Χριστού άνθρωπος και ξαφνικά, μόλις κάποιος πιστέψει, διακτινίζεται μακριά απ’ την τραγική εμπειρία της ζωής. Ή ακόμα χειρότερα, μόλις πιστέψει κάποιος ξαφνικά δεν ισχύει πλέον η τραγικότητα της ζωής. Αυτό είναι στρουθοκαμηλισμός, βόλεμα φυγής. Ο κάθε άνθρωπος, πιστός και μη, παρά το Πιστεύω του, συνεχίζει κατά διαστήματα να βιώνει τη ματαιότητα και την απελπισία της ζωής αυτής. Η μετάβαση από την τραγικότητα στην ελπίδα της Ανάστασης δεν είναι μια μετάβαση που συνέβη χρονικά μια φορά και τελείωσε. Είναι μια μετάβαση που θα συμβαίνει συνεχώς στη ζωή του πιστού. Στο κεφάλαιο 3 ο Εκκλησιαστής δείχνει ότι ο Θεός είναι που τα φέρνει όλ’ αυτά στην καρδιά του ανθρώπου, το να βλέπει την ομορφιά, να ποθεί την αιωνιότητα, αλλά ταυτόχρονα να βλέπει και τη μηδαμινότητά του, την ισοπεδωτική του ομοιότητα με τα ζώα, την απουσία εγγυήσεων για την ευημερία του. Το να ακουμπά ακόμα και την απελπισία για την ίδια τη ζωή. Ο Απόστολος Παύλος στην Β΄ Κορινθίους επιστολή λέει στην εκκλησία ότι αυτή η απόγνωση δεν ήταν βίωμα του παρελθόντος αλλά του παρόντος στη ζωή του και των συνεργατών του: «Διότι δὲν θέλομεν νὰ ἀγνοῆτε, ἀδελφοί, περὶ τῆς θλίψεως ἡμῶν, ἥτις συνέβη εἰς ἡμᾶς ἐν τῇ Ἀσίᾳ, ὅτι καθ ὑπερβολὴν ἐστενοχωρήθημεν ὑπὲρ δύναμιν, ὥστε ἀπηλπίσθημεν καὶ τοῦ ζῇν» (1:8). Η σημασία αυτού του βιώματος στη ζωή του πιστού είναι ανεκτίμητης αξίας γιατί λειτουργεί

ως καταπέλτης ώστε η πίστη να ξαναρίχνεται στο έλεος του Θεού, ξανά και ξανά. Γι’ αυτό συνεχίζει ο απ. Παύλος στο 1:9: «ἀλλ ἡμεῖς αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς, ἐλάβομεν τὴν ἀπόφασιν τοῦ θανάτου, διὰ νὰ μὴ ἔχωμεν τὴν πεποίθησιν εἰς ἑαυτούς, ἀλλ εἰς τὸν Θεὸν τὸν ἐγείροντα τοὺς νεκρούς.» Εάν το βίωμα της απελπισίας είχε τελειώσει μια κι έξω για τον απ. Παύλο τη στιγμή της μεταστροφής του στον Χριστό αυτό θα σήμαινε ότι είχε χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα, ότι είχε σταματήσει την παρατήρηση της αλήθειας, της φύσης, των γεγονότων, του πόνου. Το αντίθετο, όμως, συμβαίνει. Η απελπισία του ζην συνεχίζει κατά διαστήματα να επιστρέφει στη ζωή του αποστόλου και δεν ντρέπεται να την ομολογήσει μπροστά στην εκκλησία της Κορίνθου. Ξέρει ότι η ελπίδα του είναι ο Θεός που ανασταίνει νεκρούς, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι νεκρούς είναι που ανασταίνει αυτός ο Θεός, όχι ζωντανούς, και στην περίπτωσή του ακόμα και «νεκρούς» ως προς τη θέληση για ζωή. Η απελπισία μάς ρίχνει στη θεία εξάρτηση, τη στιγμή που πιστέψαμε αλλά και κατά τη διάρκεια της χριστιανικής μας πορείας. Ας αναμένουμε τέτοια βιώματα «νεκρώματος» στ’ αδέλφια μας και στους εαυτούς μας. Ας μην ντρεπόμαστε γι’ αυτά. Ας τα ομολογούμε. Οι «νεκρωμένοι» μας εαυτοί, ήταν και θα είναι η πρώτη ύλη στα χέρια του ἐγείροντα τοὺς νεκρούς! n Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο site της εξαιρετικά ενδιαφέρουσας Ομάδας «Ανανέωση» στο facebook: https://www.facebook.com/groups/ ananeosi/?ref=nf_target&fref=nf ΙΟΥΝΙΟΣ 2020 | 49

Η κτίση στενάζει... εσα στην εμμονή των τελευταίων μηνών με το «Μένουμε Σπίτι» που έγινε δεύτερη φύση μας, ένα όμορφο απογευματάκι, με βρήκε στο μπαλκόνι μου, χωμένη στις σελίδες ενός βιβλίου. Κάποια στιγμή, ανάμεσα στις απολαυστικές γουλιές του καφέ μου, συνειδητοποιώ ότι δεν ακούω να κυκλοφορούν μηχανάκια, αυτοκίνητα γκαζομένα να διασχίζουν το δρόμο κι άλλους τέτοιους ενοχλητικούς θορύβους.

Ο ήλιος ήδη προχωρούσε στα τελευταία του βηματα και τα σύννεφα είχαν αρχίσει να παίρνουν τις ζεστές αποχρώσεις της δύσης, καθώς έπεφταν οι τίτλοι του τέλους, μιας ιδανικής μέρας. Το ελαφρύ αεράκι χαϊδολογούσε τις πευκοβελόνες των τεράστιων πεύκων που ήταν ολόγυρά μου και ένα ελαφρύ μουρμουρητό κρατούσε το ίσο, στα κελαηδήματα των πουλιών που είχαν βρει τις φωλιές τους στις πλούσιες φυλλωσιές τους.

Της ΡΙΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ

Ένιωσα ότι η φύση είχε ανανεωθεί, και μέσα στην απόλυτη ηρεμία είχε βρει τον εαυτό της. Εκεί χάθηκα στις σκέψεις μου. Αλήθεια, πόσο πολύ έχουμε κάνει τη γη μας να υποφέρει, καθώς δέχεται όλων των ειδών τα βάναυσα χτυπήματα, που ειναι κατασκευάσματα του πολιτισμού μας... Πόσες φορές την είδαμε να εκδικείται, καθώς δεν αντέχει τις παράφρονες επεμβάσεις μας. Πόσο θα ήθελα να αφουγκραστώ τα παράπονά της για τα τραύματα και τις πληγές που της προξενούμε..

Τώρα που εμείς υποχρεωτικά ησυχάσαμε ησύχασε κι ο πλανήτης. Καθάρισε η ατμόσφαιρα και φάνηκε η γη καθαρά από τους δορυφόρους. Τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, ήρθαν στο νου μου: «Ξέρουμε καλά ότι ως τώρα όλη η κτίση στενάζει και κραυγάζει από πόνο. Όλη η κτίση προσμένει με λαχτάρα πότε θα φανερωθεί η δόξα των παιδιών του θεού» (Ρωμ. 8:22). Όλη η γη ζει κάτω από τη συνεχή πίεση της ανθρωπότητας, με έργα που την εξοντώνουν και με την αμαρτία που εχει απλωθεί, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της. Δημιουργός και δημιουργία έχουν ποδοπατηθεί και ο άνθρωπος μέσα από τα πονηρά του έργα, ασκεί εξουσία. Μια θλίψη ηρθε στην καρδιά μου, καθώς το βλέμμα μου ατένιζε στο κενό. Εκείνη τη στιγμή, ένα λευκό περιστέρι βρήκε στήριγμα στην κουπαστή του μπαλκονιού μου. Ήταν ένα ήρεμο «σύμβολο ειρήνης» σκέφτηκα... Μέσα στο συνοθύλευμα των σκέψεών μου, μοναδική του Κυρίου μας η υπόσχεση: «Την δική μου ειρήνη σας δίνω, μην ανησυχείτε και μη δειλιάζετε, φεύγω αλλά θα ξανάρθω κοντά σας». Μια γλυκιά αίσθηση με γέμισε ειρήνη και χαρά, γιατί η ελπίδα μας είναι να έρθει ο Κύριος να μας γλιτώσει από τη φθορά της γης και να μας φέρει, εκεί που είναι το άφθαρτο και το αιώνιο, ετοιμασμένο για αυτούς, που τον αγαπούν και το προσμένουν... n ΙΟΥΝΙΟΣ 2020 | 51

Έτσι... για Αλλαγή! κέφτηκα πως θα ήταν άδικος κόπος να εκφράσω τη γνώμη μου, αλλά το έκανα. «Ας πάμε στο Γλαρονήσι».

«Ξανά;» ρώτησε η μεγαλύτερη αδελφή μου η Αμαλία. «Έχει απίθανες παραλίες» είπε ο μικρός μου αδελφός Ντάνυ. «Μα ποιος θα ήθελε να ξανακάνει διακοπές εκεί;» είπε η Αμαλία. «Είναι πολύ ωραίο το νησί Ναταλία μου» είπε η μαμά, «όμως φέτος θα μπορούσαμε να πάμε κάπου αλλού». Ο μπαμπάς ενθουσιασμένος μπήκε κι εκείνος στην κουβέντα, «μπορούμε να πάμε να κάνουμε κάμπινγκ στο βουνό». Σταμάτησα να ακούω τις ιδέες τους. Όπως φαίνεται η οικογένειά μου δε σέβεται καμία δική μου γνώμη! Ίσως γιατί είμαι διαφορετική από εκείνους. Για παράδειγμα, σε όλους αρέσουν τα πιο βαρετά φαγητά, όπως πατάτες, ψωμί, ζυμαρικά. Όσο λιγότερο ενδιαφέρουσα γεύση τόσο το καλύτερο! Ενώ σ’ εμένα αρέσουν οι πικάντικες σάλτσες, τα φαλάφελ, το κάρυ... τέτοιες γεύσεις. Και πάντα είμαι εκείνη που θα πει, «Ας δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό για... αλλαγή». Κανένας δεν με ακούει! 52 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Και μετά είναι και το ροζ δωμάτιο που μοιράζομαι με την Αμαλία (εμένα μου αρέσει το πράσινο!) και είναι κι εκείνο το άχαρο αυτοκίνητό μας. Θα σκεφτόταν κανείς ότι τουλάχιστον θα μπορούσαμε να πάμε διακοπές εκεί που πρότεινα εγώ! «Εντάξει, ας το σκεφτούμε λίγο και αποφασίζουμε αργότερα», είπε η μαμά. «Καλή ιδέα» απάντησε ο μπαμπάς. «Ας ετοιμάσουμε το βραδινό μας. Τι θα λέγατε για ψητό κοτόπουλο;» Θα τους εκλιπαρούσα για κάτι πιο πικάντικο, όμως δεν θα με άκουγαν έτσι κι αλλιώς. Μετά το φαγητό πήγα στο ροζ δωμάτιό μου, ξάπλωσα πάνω στο ροζ κρεβάτι μου και προσπάθησα να διαβάσω. Τελικά πέταξα το βιβλίο μου στο πλάι. Εκείνη τη στιγμή μπήκε η Αμαλία. «Δεν σου αρέσει το βιβλίο;» «Δεν είναι αυτό», είπα εγώ. «Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Νοιώθω σα να βρίσκομαι μέσα σε μία τσιχλόφουσκα!» «Έλα τώρα Ναταλία, μην αρχίζεις πάλι» είπε η Αμαλία. Είναι απαίσιο να μη νοιάζεται κανένας γι’ αυτά που προτείνεις εσύ. Την επόμενη μέρα, την ώρα του πρωινού

(βρώμη!) άνοιξε η συζήτηση για τα γενέθλια της γιαγιάς. «Θα μπορούσαμε να την πάμε έξω για φαγητό» πρότεινε η μαμά. «Πού λέτε να πάμε;» «Στο Ταμάλι!» φώναξα εγώ με ενθουσιασμό. «Αυτό θα ήταν μια καλή ιδέα» είπε ο μπαμπάς. «Να πάμε στο Καφέ της Έμμας» πρότεινε η Αμαλία. Συζήτησαν για όλα τα εστιατόρια της περιοχής, εκτός από εκείνο που πρότεινα εγώ. Κι εγώ, γι’ ακόμα μια φορά, ένοιωσα ότι κανένας δεν σέβεται τη γνώμη μου. Και ήταν τότε που πήρα την απόφαση να βάλω τα δυνατά μου και να πείσω την οικογένειά μου να πάμε στο Γλαρονήσι. Έπρεπε να τα καταφέρω!

Το απόγευμα που βοηθούσα τον Ντάνη στα μαθήματά του τον ρώτησα, «θυμάσαι τι ωραία είχαμε περάσει στο Γλαρονήσι;» «Αχά» έκανε εκείνος. «Δεν θα ήταν πολύ ωραία να ξαναπηγαίναμε φέτος;» «Εμένα μου αρέσει το κάμπινγκ». «Το κάμπινγκ δεν θα είναι τόσο ενδιαφέρον», είπα εγώ. «Αυτό είναι η δική σου γνώμη». «Για την οποία γνώμη μου δεν ενδιαφέρεται κανένας» μουρμούρισα. Όταν η Αμαλία κι εγώ πήγαμε στο δωμάτιό μας, είπα «Είμαι σίγουρη ότι ανυπομονείς για τις διακοπές μας. Θα πάρεις και καινούριο μαγιό». Η Αμαλία ασχολείται αρκετά με τη μόδα. «Αν πάμε κάπου που μπορούμε να κολυμπήσουμε...» «Α, καλά, κατάλαβα! Όλοι μας ξέ-

ΙΟΥΝΙΟΣ 2020 | 53

ρουμε ότι θέλεις να πάμε στο Γλαρονήσι. Δεν χρειάζεται να μας το κάνεις τόσο φανερό». «Μα είναι το αγαπημένο μου μέρος!» «Δεν μπορείς, όμως, να έχεις πάντοτε αυτό που θέλεις» είπε η Αμαλία. «Α, μπα;» Δε θα ήταν καλό να έχω αυτό που θέλω έστω για μια φορά; αναρωτήθηκα. Το Σάββατο βοήθησα τους γονείς μου με τα ψώνια του σουπερ μάρκετ. «Σκέφτομαι να γίνω θαλάσσιος βιολόγος» είπα. Και ήταν αλήθεια ότι το σκεφτόμουν. «Ωραία ιδέα Ναταλία μου», είπε η μαμά. «Ναι, και θα ήταν πολύ ωραίο αν μπορούσα να παρατηρήσω τη θαλάσσια ζωή». Όταν οι γονείς δεν είπαν τίποτα, εγώ πρόσθεσα, «εκεί στον τόπο κατοικίας τους». «Όπως το Γλαρονήσι;» ρώτησε ο μπαμπάς. «Αυτό θα ήταν τέλειο!» «Ξέρουμε ότι σ’ αρέσει πολύ το Γλαρονήσι» είπε η μαμά, «όμως όλοι οι άλλοι θέλουμε να πάμε κάπου αλλού». «Κάποιες φορές πρέπει να σκεφτόμαστε και τους άλλους» είπε ο μπαμπάς. «Μα τους σκέφτομαι! Το Γλαρονήσι είναι τέλειο για όλους» απάντησα εγώ. «Αρκετά» είπε η μαμά. «Πάρε σε παρακαλώ αυτά τα κουτιά από εδώ». Εκείνο το βράδυ πήγαμε με τη γιαγιά στο βαρετό καφέ της Έμμας. Εγώ καθόμουν αμίλητη ανακατεύοντας το φαγητό μου. «Τι έχεις Ναταλία μου;» με ρώτησε η γιαγιά. «Δεν μου αρέσει αυτό το εστιατόριο» απάντησα σηκώνοντας τους ώμους μου. «Ναταλία!» άκουσα τη φωνή του μπαμπά. «Λυπάμαι κούκλα μου» είπε η γιαγιά. «Εσύ πού θα ήθελες να πάμε;» «Στο Ταμάλι», είπα. «Ποτέ δεν πάμε εκεί!» «Ποτέ;» Η γιαγιά έδειχνε προβληματισμένη. «Μα δεν ήμασταν εκεί πριν από δυο εβδομάδες;» 54 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

«Ε, ναι καλά... αλλά κανείς δεν σέβεται ποτέ τις δικές μου επιθυμίες». «Αυτό δεν ισχύει», είπε η μαμά. «Και το υπνοδωμάτιό μου;» συνέχισα «εγώ απεχθάνομαι το ροζ». «Το υπνοδωμάτιό μας» θέλεις να πεις είπε η Αμαλία. «Μην ξεχνάς ότι ανεχόμουν το πράσινο επί τέσσερα χρόνια. Ήταν επιτέλους η δική μου σειρά να επιλέξω χρώμα». «Αυτό μου ακούγεται δίκαιο» είπε η γιαγιά ευγενικά. «Έτσι δεν είναι;» «Φαντάζομαι». Έπρεπε να βρω κάτι άλλο να υποστηρίξω την άποψή μου. «Κανένας δεν ακούει τη γνώμη μου όταν πρόκειται για τις διακοπές μας. Εγώ θέλω να πάω στο Γλαρονήσι». «Το μέρος που επισκέπτεστε κάθε καλοκαίρι;» ρώτησε η γιαγιά. «Ε όχι και κάθε καλοκαίρι!» φώναξα. «Τρεις χρονιές στη σειρά», είπε η Αμαλία. Τα πράγματα δεν πήγαιναν και τόσο καλά. Στην τελική εγώ φαινόμουν η εγωίστρια. Ότι δηλαδή έπρεπε τα πάντα να γίνονται όπως θέλω εγώ. Δεν μου άρεσε αυτό καθόλου, κι έτσι φώναξα στην Αμαλία, «Ε λοιπόν θέλω να ξαναπάω εκεί!» Η φωνή μου αντήχησε σαν ηχώ μέσα στο ήσυχο εστιατόριο. Οι άνθρωποι γύρισαν προς το μέρος μας, ενώ όλα τα μέλη της οικογένειάς μου με κοιτούσαν με δυσαρέσκεια. Εντάξει... όλοι εκτός από τη γιαγιά. «Κάποιες φορές μας είναι δύσκολο να υπολογίσουμε και τη γνώμη των άλλων» μου είπε η γιαγιά χαϊδεύοντας το χέρι μου. Ύστερα μ’ αγκάλιασε και συνέχισε, «όμως αν σκεφτόμαστε τους άλλους πρώτα, αυτό είναι κάτι που κάνει μια οικογένεια να λειτουργεί αρμονικά. Και ξέρω ότι σ’ ενδιαφέρει κάτι τέτοιο, γι’ αυτό συνέχισε να προσπαθείς γλυκιά μου». Ο σερβιτόρος έφερε την τούρτα της γιαγιάς, ενώ όλοι μαζί άρχισαν να της τραγουδούν.

Ένοιωθα αρκετά ντροπιασμένη ώστε να μπω κι εγώ στο τραγούδι. Κατάλαβα ότι με τη συμπεριφορά μου το μόνο που κατάφερα ήταν να χαλάσω τα γενέθλια της γιαγιάς. Εκείνη, όμως συνέχισε να προσπαθεί να με κάνει να νοιώσω καλύτερα. Σκεφτόταν εμένα κι όχι τον εαυτό της. Βέβαια κι εγώ... τον εαυτό μου σκεφτόμουν! Απαιτούσα από την οικογένειά μου να κάνουν όλοι αυτό που ήθελα εγώ. Κι αν δεν το έκαναν έλεγα πως δεν με σέβονται και δεν με υπολογίζουν. Εγώ, όμως, τους σεβόμουν; Όχι ιδαίτερα! Η τούρτα ήταν η αγαπημένη της γιαγιάς, με γεύση λεμόνι. «Αχ κούκλα μου», γύρισε και

μου είπε, «εσένα σου αρέσει η σοκολάτα, έτσι δε είναι;» Όλοι περίμεναν να διαμαρτυρηθώ, και ειλικρινά ήμουν σχεδόν έτοιμη να το κάνω. Η σοκολάτα είναι η καλύτερη γεύση, όπως και το Γλαρονήσι είναι ο καλύτερος τόπος διακοπών. Όμως ήταν καιρός ν’ αρχίσω να σκέφτομαι πρώτα την οικογένειά μου –κι όχι μόνο τον εαυτό μου. «Η τούρτα λεμόνι είναι πολύ ωραία», είπα. «Έτσι... για αλλαγή». n

Της Diana Jenkins Μετ.: Φρίντα Τσίνογλου-Λαμπριανίδου

ΙΟΥΝΙΟΣ 2020 | 55

Από τη Θεσσαλονίκη με αγάπη...

Covid-19 (Γ΄)* Αυτά που ζούμε στις μέρες της πανδημίας είναι πρωτόγνωρα για όλους μας. Αρχίζουν και διαμορφώνονται καινούριες καταστάσεις σε όλα τα επίπεδα της ζωής. Σίγουρα η πανδημία του Covid-19 επηρεάζει τις εκκλησιαστικές μας κοινότητες. Όσοι διαβάζουμε την Αγία Γραφή ξέρουμε πολύ καλά ότι η πρώτη εκκλησία ήταν αφοσιωμένοι στη διδασκαλία των αποστόλων, στη μεταξύ τους κοινωνία, στην τέλεση της Θείας Ευχαριστίας και στις προσευχές (Πράξεις 2:42). Στην περίοδο αυτή της πανδημίας εμείς έχουμε μόνο δύο από τα τέσσερα που είχαν οι πρώτοι πιστοί. Έχουμε τη διδασκαλία και τις προσευχές. Δεν έχουμε την κοινωνία μεταξύ μας όλοι μαζί και την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας. Η μη κοινωνία όλων των πιστών διασαλεύει τον πυρήνα του τρόπου ζωής της εκκλησίας που είναι η συνάντηση, η κοινότητα, η ψυχική και σωματική κοινωνία των πιστών. Εκκλησία είναι ο τρόπος ζωής που έχει κέντρο τον Ιησού Χριστό, τη Θεία Ευχαριστία, στην οποία θυμόμαστε τι κόστισε η δική μας η σωτηρία στον Κύριό μας τον Ιησού Χριστό και Τον ευχαριστούμε και Τον ευγνωμονούμε μέσα από τις καρδιές μας. Λοιπόν η διαδικτυακή εκκλησία απέχει πάρα πολύ από τη ζωντανή εκκλησία του Χριστού όπως περιγράφεται στις Πράξεις των Αποστόλων. Η εκκλησία, όμως, μέσα στα δυο χιλιάδες χρόνια της παρουσίας της, έχει περάσει πολύ χειρότερες ιστορικές κρίσεις και δοκιμασίες. Ξέρει πώς να χρησιμοποιεί με διάκριση και Πνεύμα Θεού όλα τα δεδομένα και να κατευθύνει την πορεία της. Σ’ αυτή την πανδημία, σε συνεργασία με την επιστημονική κοινότητα και τις αρχές της πολιτείας έκρινε (και πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου) ότι πρέπει να καλέσει τα μέλη τους σώματός της να προστατέψουν τις ζωές τους, και κύρια τις ζωές των συνανθρώπων τους, μένοντας στα σπίτια τους. Σ’ αυτή την περίπτωση έχουμε την εφαρμογή της μεγαλύτερης εντολής του Χριστού, να αγαπήσουμε και να θυσιαστούμε για τον πλησίον μας. Ας μας βοηθήσει ο Θεός κι ας ενεργήσει μέσα μας ο Παράκλητος της αλήθειας ώστε να αυξηθεί πιο πολύ η εμπιστοσύνη μας στον Κύριό μας. Ας αφεθούμε στο Θεό με όλη μας την καρδιά, ας Τον αγαπήσουμε ακόμα πιο πολύ αγαπώντας τον αδελφό μας και τον πλησίον μας μέσα σε μια πανδημία γεμάτη από αρρώστια και θάνατο... * Το άρθρο γράφτηκε 19/5/2020 56 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Του ΑΝΕΣΤΗ ΠΕΤΑΛΙΔΗ

ΤΟ AIDS ΚΑΙ ΣΥ Είναι μεγάλη η παγκόσμια κρίση λόγω του COVID-19 αλλά έχουμε αντιμετωπίσει κι άλλες προκλήσεις στο παρελθόν. Πριν μερικά χρόνια οι προβλέψεις ήταν ότι το AIDS θα σκοτώσει πάνω από 200 εκατομμύρια ανθρώπους μέσα σε δύο δεκαετίες. Παρά τις τεράστιες προσπάθειες, ο ιός HIV εξαπλωνόταν με τεράστια ταχύτητα, προκαλώντας τραγωδίες, μιζέρια, απελπισία και θλίψη, καταστρέφοντας οικογένειες, κοινότητες και προκαλώντας ζημιά σε οικονομίες. Αυτή η έκδοση είναι μία ευκολοδιάβαστη σύντομη έκδοση του διάσημου κλασσικού έργου «Η Αλήθεια σχετικά με το AIDS». Είμαστε η γενιά του AIDS αλλά και του COVID-19: ωστόσο τα καλά νέα είναι πως υπάρχει μία απάντηση. Αυτό το βιβλίο περιγράφει τα γεγονότα και μας προσκαλεί όλους σε επείγουσα πρακτική δράση. Πώς μπορείς εσύ και οι γύρω σου να κάνετε κάτι σημαντικό, να σώσετε πολλές ζωές και να φροντίσετε για εκείνους που έχουν προσβληθεί; Υπάρχουν σίγουρα πολλές διαφορές ανάμεσα στο AIDS και τον κορωνοϊό κάποιες όμως απ’ τις αρχές αυτές μπορεί να εφαρμοστούν και στη δικιά μας χρονιά με την πανδημία του COVID-19 καθώς προσπαθούμε να βγούμε απ’ την καραντίνα σε μια κανονικότητα.

ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ!!! Τα 3 τεμάχια 10€ ή αλλιώς 4€ το ένα!

• Εξώφυλλο: Μαλακό • Σελίδες: 176 • Έτος έκδοσης: 2007 • Διαστάσεις: 20.8x14.5 εκ.

Για Για παραγγελίες παραγγελίες > > www.ologos.gr www.ologos.gr ήή 210.6626835 210.6626835 και και στα στα βιβλιοπωλεία βιβλιοπωλεία μας: μας: Αθήνα: Αθήνα:

Εμμ. Εμμ. Μπενάκη Μπενάκη 28 28 106 106 78 78 210-3823495 210-3823495

Θεσσαλονίκη: Θεσσαλονίκη:

Εθν. Εθν. Αμύνης Αμύνης 42 42 546 21 546 21 2310-232210 2310-232210

Πάτρα: Πάτρα:

Κορίνθου Κορίνθου 199 199 262 262 23 23 2610-224197 2610-224197

Λάρισα: Λάρισα:

Δευκαλίωνος Δευκαλίωνος 22 412 412 22 22 2410-232594 2410-232594

Βόλος: Βόλος:

Σωκράτους Σωκράτους 23 23 382 382 21 21 24210-35801 24210-35801

Αλβανία: Αλβανία:

Sarande Sarande Libraria Libraria «O «O LOGOS» LOGOS» 00355.692585746 00355.692585746

SS PO RE

Χ+5 ES

ΠΛΗΡΩΜΕΝΟ ΤΕΛΟΣ ____________________________ Ταχ. Γραφείο ΚΕΜΠ KΡΥΟΝΕΡΙΟΥ ____________________________ Αρ. Αδείας 013943

του Ευαγγελίου

ENTYΠO KΛEIΣTO • AP. AΔEIAΣ 1841 ΚΕΜΠΑ MHNIAIO XPIΣTIANIKO ΠEPIOΔIKO Γ. ΣOYPH 14, 185 47 ΠEIPAIAΣ

Η ΦΩΝΗ

S PO

Μένουμε σπίτι & αξιοποιούμε το χρόνο μας... • Διαβάζουμε • Ακούμε μουσική • Βλέπουμε ταινίες με νόημα...

Δωρεάν μεταφορικά εντός Ελλάδος για παραγγελίες άνω των 60€

Για τις μέρες που ακόμα επιλέγουμε την ασφάλεια του σπιτιού μας, το Christianbookstore.gr προσφέρει όλα τα βιβλία των εκδόσεων «ο Λόγος», με έκπτωση έως 50% και μεγάλη ποικιλία σε μουσικά CD’s και DVD’s, με έκπτωση που φτάνει στο 90%.

*To christianboostore.gr μπορεί να εξυπηρετήσει τις παραγγελίες σας στη δύσκολη αυτή περίοδο, 3 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ με την επιφύλαξη ότι πιθανόν να υπάρξουν ελλείψεις σε προϊόντα τρίτων προμηθευτών.