FONH 1 2023

κρίσιμη περίοδο για την κοινωνία μας και για όλο τον κόσμο. Απ’ τη μια, συνεχίζουν να ακούγονται οι ιαχές και να πληθαίνει ο πόνος του πολέμου κι απ’ την άλλη, παρακολουθούμε αποσβολωμένοι την κατάρρευση των ηθικών αξιών παγκόσμια, σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας. Σ’ ένα τέτοιο ηθικά αρρωστημένο περιβάλλον, εμείς, οι συνειδητοί πιστοί του Χριστού καλούμαστε να αρθρώσουμε ένα λόγο και να έχουμε μια μαρτυρία ζωής που μπορεί να κάνει τη διαφορά Για να γίνει όμως αυτό προτείνουμε από καρδιάς τις παρακάτω επιλογές ζωής: Να αποβάλουμε κάθε εγωκεντρική διάθεση υιοθετώντας μια ένθερμη διαθεσιμότητα για τις ανάγκες των ανθρώπων γύρω μας… Να αποφύγουμε την κριτική αντίδραση απέναντι

O Χριστιανός είναι Αδελφός Χάρης Ι. Νταγκουνάκης 04 Ποια είναι η προτεραιότητά μας το 2023; Γεώργιος Σ. Κανταρτζής 08

Διδάγματα Ζωής Συμεών Α. Ιωαννίδης 11

Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι ο μόνος Τάσος Μαρκουλιδάκης 12

Η θετική επιρροή της χριστιανικής πίστης στην εποχή μας Έραστος Φίλος 14 Συνέχισε να οδηγείς... Σούλα Μαξιμιάδου-Isch 16 Το γκολ της νίκης! 18 Υποκρισία και αλήθεια Χαρούλα Τσαγκαλίδου-Ξανθοπούλου 21 Περί ευτυχίας Αλτάνα Φίλου-Πατσαντάρα 22 ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ 25 Η ποντικοπαγίδα Ανδρέας Φούρναρης 35 «Οι δαιμονισμένοι» του Φιόντρ Ντοστογιέφσκι Γιάννης Χρ. Κρεμμύδας 36 Ο «σασμός» του Χριστού! Θοδωρής Καλογερόπουλος 38 H γωνιά του βιβλίου Πάρις Παπαγεωργίου 41 12/05/1972 - Τι μου θυμίζει αυτή η ημερομηνία; Ανανίας Καβάκας 42 Από τον Επιούσιο Άρτο 45 Ο κάβος της συλλογής Αλέξανδρος

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2023 • TEΥΧOΣ 1 • ΕΤΟΣ 81ο ΚΩΔΙΚΟΣ ΜΜΕ: 1736 Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΜΗΝΙΑΙΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Τ.Θ. 254, 194 00 Κορωπί Τηλ. 210.4834214, Fax: 210.6627506 Ιδιοκτησία: A M G INTERNATIONAL Πρόεδρος: Τάσος Ιωαννίδης Μη κερδοσκοπικός θρησκευτικός & φιλανθρωπικός οργανισμός Έγκριση Υπ. Προεδρ. Κυβ/σεως 23580/5 Ιδρυτής: Δρ ΣΠΥΡΟΣ ΖΩΔΙΑΤΗΣ (1922-2009) Ειδικός σύμβουλος έκδοσης: Συμεών Ιωαννίδης Δημοσιογραφική επιμέλεια: Γεώργιος Κανταρτζής Εκδότης - Διευθυντής: Φώτης Ρωμαίος office@ologos gr Συλλογή ύλης: Φρίντα Τσίνογλου-Λαμπριανίδου Διόρθωση κειμένου: Παρασκευή Κάκαρη Διεκπεραίωση: Μαρίνα Νάκη-Καλογεροπούλου Λογιστήριο: Μαρία Κουράκου-Μησουρά Δημιουργικό-Επιμέλεια εντύπου: Δήμητρα Παπαναγή Εκτύπωση-Βιβλιοδεσία: ΝΕΑ ΓΡΑΦΗ (Δ. Μπιμπούδης) Τηλ.: 210-5767656

JANUARY 2023 • NUMBER I • VOL. LXXXI VOICE OF THE GOSPEL (USPS 942-960)

MONTHLY CHRISTIAN MAGAZINE

Published in Greece by the Publishing House “O LOGOS”

Owner: AMG International P.O. Box 182200 Chattanooga, TN.37422

Founder: Dr. Spiros Zodhiates

President: Tasos Ioannidis Special Consultant: Symeon Ioannidis

Managing Editor: Fotis Romeos

Subscription Rates: One Year $25.00 or $2.00 per copy

Postmaster: If undeliverable please send form 3579 to: Voice of the Gospel P.O. Box 182200 Chattanooga, TN. 37422 Second class postage paid, in Chattanooga, TN 37422

ΚΑΛΗ & ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ Ευχαριστούμε τον Θεό πάντοτε για όλους εσάς κάθε φορά που σας αναφέρουμε στις προσευχές μας καθώς θυμόμαστε συνεχώς μπροστά στον Θεό και Πατέρα μας το έργο που πραγματοποιείτε χάρη στην πίστη σας και τον κόπο στον οποίο υποβάλλεστε κινούμενοι από την αγάπη σας και την υπομονή που ασκείτε έχοντας στηρίξει την ελπίδα σας στον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Α΄ Θεσσαλονικεις 1:2-3

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ; Δυο χιλιάδες χρόνια τώρα η Εκκλησία του Χριστού πορεύεται το ταξίδι της στην οικουμένη, όπως ένα υπερωκεάνιο στον ωκεανό. Αντιμετωπίζει φουρτούνες και ήρεμα νερά, καλοσύνες και διωγμούς, άλλοτε ενότητα και άλλοτε διχασμούς Το πλήρωμά της, οι χριστιανοί κάθε πολιτιστικής προέλευσης και κάθε δογματικού προσανατολισμού, ορίζονται από τη Βίβλο με ξεχωριστά χαρακτηριστικά

τα δούμε φέτος στη σειρά των κύριων άρθρων μας Και ευχή μας είναι, σαν άτομα και σαν εκκλησίες, να επιδιώξουμε αυτά τα χαρακτηριστικά και για τον εαυτό μας. Ίσως η πιο πολυχρησιμοποιημένη λέξη εδώ στη χώρα μας, σχετική με τη συγγένεια, είναι η λ. «αδελφός/αδελφή». Χρησιμοποιείται σε πολλούς τομείς, ακόμα και πέρα από τη συγγένεια Χρησιμοποιείται π χ για εκείνους που έχουν μεγάλη ομοιότητα («μοιάζουν σαν αδέλφια»)· ή όταν ορίζεται οτιδήποτε διπλό (μάτια, πόδια κλπ.)· χρησιμοποιείται για τα μέλη συλλόγων ή μυστικών εταιριών (π.χ. «αδελφάτο»)· ή στις προσαγορεύσεις των μοναχών, αλλά και στις απλές προσαγορεύσεις («τι κάνεις, βρε αδελφέ;» κλπ.). Η σπουδαιότερη χρήση

Ετυμολογικά, ο όρος έχει πολύ ενδιαφέρον, αν σκεφτούμε ότι στην αρχαία Ελληνική είναι σύνθετο από το αθροιστικό α και το δελφύς, που σημαίνει μήτρα Άρα ο προερχόμενος από μία μήτρα είναι αδελφός με κάποιον που κι εκείνος γεννιέται από την ίδια μήτρα Ένα κοριτσάκι που δεχόταν μπούλινγκ στο σχολείο επειδή ήταν υιοθετημένο, ξέσπασε σε μια στιγμή και είπε στα άλλα που την κορόιδευαν: «Εμένα οι γονείς μου με διάλεξαν με αγάπη – εσείς απλά τους προκύψατε!». Ο Θεός είναι ο κοινός επουράνιος Πατέρας μας ως χριστιανών – κι εμείς είμαστε μεταξύ μας αδελφοί. Δεν διαλέξαμε τα πνευματικά μας αδέλφια. Κι έλεγε ένας πιστός χριστιανός ότι «αφού ο Θεός έχει παιδιά, έχω κι εγώ αδέλφια

αδέλφια

να είμαστε «αδελφοί εν Χριστώ», με πρωτότοκο αδελφό μας τον ίδιο τον Κύριο Ιησού, ο οποίος και δεν ντρέπεται να μας ονομάζει αδελφούς του (Εβρ 2:11). Στην Καινή Διαθήκη δίνονται δύο εικόνες για το πώς γίνεται κανείς παιδί του Θεού: είτε με την αναγέννηση, όπως είπε ο Χριστός στον Νικόδημο (Ιω 3:3), και κάτι ανάλογο επαναλαμβάνει και ο Ιωάννης στην Πρώτη Επιστολή του (κεφ. 2-5), είτε με υιοθεσία, που αναφέρει ο Παύλος (Γαλ 4:5· Εφ 1:5). Το πρακτικό ερώτημα μετά απ’ όλα αυτά είναι: πώς θέλει ο Θεός να συμπεριφερόμαστε απέναντι στα πνευματικά μας αδέλφια;

1. Η Ισότητα Ο Θεός θέλει να συμπεριφερόμαστε απέναντι σε όλους/ες σαν αδέλφια ίσα μεταξύ μας Ο Παύλος (Γαλ 3:26-28) το τονίζει αυτό με πάθος: Αφού έχουμε βαπτιστεί όλοι το ίδιο βάπτισμα κι έχουμε «ντυθεί» όλοι τον Χριστό, είμαστε και μεταξύ μας ίσοι. Δεν υπάρχει καμιά διαφορά εθνοτική, φυλετική, φύλου ή άλλη. Όλοι είμαστε ένας εν Χριστώ, επειδή δηλαδή είμαστε ενωμένοι με τον Χριστό. Είμαστε όλοι ίσοι, αλλά δεν είμαστε όλοι όμοιοι Πάλι ο Παύλος το εξηγεί αυτό με την εικόνα του ενιαίου σώματος

στο παζάρι Τα φούσκωνε με υγραέριο και τα άφηνε να χαθούν στον ουρανό Φούσκωνε κόκκινα μπαλόνια, λευκά, κίτρινα, γαλάζια Κι ο μικρός ρώτησε τον μπαλονά, αν φουσκώσει κι ένα μαύρο μπαλόνι, αν θα πάει το ίδιο ψηλά. «Σίγουρα, αγοράκι μου», του απάντησε ο άνθρωπος. «Σημασία δεν έχει το εξωτερικό χρώμα του μπαλονιού, αλλά το ίδιο αέριο που τους βάζω μέσα». Πράγματι, στα μάτια του ουράνιου Πατέρα μας όλοι είμαστε ίσοι σαν αξίες, λόγω του Πνεύματός του μέσα μας.

2. Η Αγάπη

Ο Θεός θέλει να αγαπάμε τα αδέλφια μας Θα ’λεγε κανείς ότι είναι ευνόητη αυτή η συμπεριφορά μεταξύ αδελφών – παιδιών του Θεού Χωρίς αγάπη δεν υπάρχει αδελφική σχέση Η Προς Εβραίους Επιστολή μάς προτρέπει με έναν ιδιαίτερο τρόπο: «Συνεχίστε ν’ αγαπάτε ο ένας τον άλλο σαν αδέρφια» (13:1). Κι ο Χριστός, λίγο πριν οδηγηθεί στο Πάθος, είπε στους μαθητές του: «Σας δίνω μια νέα εντολή, να αγαπάτε ο ένας τον άλλο» (Ιω 13:34). Το ερώτημα είναι: «μα πώς είναι νέα αυτή η εντολή, αφού την είχε αναφέρει ο ίδιος στην Επί του Όρους Ομιλία του και οι ακροατές του την ήξεραν ήδη από την Παλαιά Διαθήκη;». Στο Λευιτικό διάβαζαν: «Μην είσαι εκδικητικός και μνησίκακος απέναντι στους άλλους, αλλά ν’ αγαπάς

(Α΄ Πε 5:3). Κάποτε ένας μικρούλης έγχρωμος χάζευε κάποιον που πουλούσε μπαλόνια

6 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

(Α΄ Ιω 3:14-16).

πρώτους χριστιανούς: «Είναι η φροντίδα μας για τους αβοήθητους, η πρακτική μας της στοργικής καλοσύνης, που μας χαρακτηρίζει στα μάτια πολλών από τους αντιπάλους μας. “Κοιτάξτε”, λένε, “πόσο αγαπούν ο ένας τον άλλο! Κοιτάξτε πώς είναι έτοιμοι να πεθάνουν ο ένας για τον άλλο!”» Κι αυτό ήταν απόλυτα συμβατό με την περιγραφή των Πράξεων (4:34).

3. Ο Αλληλοσεβασμός Το ότι είμαστε ίσοι αδελφοί ενώπιον του Θεού δεν σημαίνει ότι πρέπει να εκλείψει ο αλληλοσεβασμός μεταξύ μας Είναι τραγικό να λυπούμε τον Θεό με τις διαιρέσεις, τις διενέξεις και τους χωρισμούς μας Δεν μπορούμε να αναφέρουμε εδώ όλες τις καινοδιαθηκικές παροτρύνσεις για το θέμα, αλλά ο Λόγος του Θεού ξεκαθαρίζει ότι αν υπάρχουν ανάμεσά μας «ζηλοτυπίες, φιλονικίες και διχόνοιες», εξακολουθούμε να ζούμε σαν κοσμικοί χριστιανοί (Α΄ Κορ 3:3). Κι αν τρωγόμαστε μεταξύ μας, σε λίγο θα πεθάνουμε πνευματικά σαν άτομα και σαν εκκλησίες (Γαλ 5:15). Ας ευχηθούμε για τον Καινούριο Χρόνο ν’ αρχίσουμε τη ζωή μας με τον Χριστό και τη βαθιά πεποίθηση ότι ο Χριστιανός είναι Αδελφός. n

που

από

ξοδέ

Πολύ όμορφη και σοφή συνήθεια Θα μας βοηθούσε, πιστεύω, αν την εφαρμόζαμε κι εμείς, καθώς αποχαιρετούμε το 2022 και ατενίζουμε το 2023. Καθώς το κάνουμε αυτό, ας μην ξεχνάμε ούτε στιγμή ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος και έχει τον απόλυτο έλεγχο της ζωής μας και των καταστάσεων και γι’ αυτό δεν υπάρχει λόγος να αγωνιούμε Ο Ιησούς μάς έδειξε ότι το άγχος, η αγωνία και η μέριμνα για το αύριο φανερώνουν ολιγοπιστία, αν όχι

απιστία, διότι ο Θεός έχει τον έλεγχο των καταστάσεων Ας μην παραβλέπουμε το γεγονός ότι ο Θεός είναι εκείνος που μας έδωσε τη ζωή και μας συντηρεί σ’ αυτή Η μέριμνα και το άγχος είναι ανώφελα, καθώς δεν αλλάζουν τα πράγματα ούτε και μας βοηθούν να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα. Μάλιστα, έχουν αρνητική, καταστροφική επίπτωση στη φυσική, ψυχική και πνευματική υγεία μας Πολλές φορές γίνονται και τροχοπέδη στην αντιμετώπιση

και η δικαιοσύνη Του. Βέβαια, είναι εύκολο να είμαστε καλοί χριστιανοί, όταν είμαστε μέσα στην εκκλησία Όμως είναι δύσκολο στην καθημερινή τριβή της ζωής στο σπίτι, στη δουλειά, στην κοινωνία Ο Θεός θέλει να είμαστε γνήσιοι χριστιανοί παντού και πάντοτε Αυτό, βέβαια, δεν είναι δυνατό με τις δικές μας δυνάμεις, αλλά μόνο με τη δύναμη του Θεού. Ποιο είναι το κέντρο της αφοσίωσής μας; Συνήθως τρία είναι τα βασικά θέματα που μας απασχολούν: στέγη, ενδυμασία και διατροφή Ασφαλώς είναι σημαντικά Όμως αυτά τα στοιχειώδη οι πιστοί του Κυρίου πολλές φορές τα βλέπουν και τα διαχειρίζονται όπως και άνθρωποι που δεν έχουν σχέση με τον Θεό. Ωστόσο, οι πιστοί, που γνωρίζουν

ξουμε ποιο από τα δύο θα κάνουμε επίκεντρο της ζωής μας: τη Βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη Του ή την υπεραπασχόλησή μας με τα υλικά πράγματα Οι στόχοι μας Ποιοι είναι οι στόχοι και οι προτεραιότητες των ενεργειών και των προσπαθειών μας; Το πρωταρχικό μας μέλημα είναι οι φυσικές ανάγκες της ζωής μας ή η Βασιλεία του Θεού και η δικαιοσύνη Του; Βασιλεία του Θεού σημαίνει να αναγνωρίζουμε και να υπακούμε στη διδασκαλία του Ιησού Χριστού σε κάθε τομέα της ζωής μας Αναγνωρίζουμε και προωθούμε την κυριαρχία Του, το θέλημα και την εξουσία Του. Η δε δικαιοσύνη του Θεού περιλαμβάνει τη ζωή μας, τη συμπεριφορά μας, τις σχέσεις μας στην οικογένεια, στη δουλειά, στο σχολείο, στην κοινωνία Να αναζητούμε

δικαιοσύνη του Χριστού , που είναι η αλήθεια, η αγάπη, η ειρήνη και η χαρά: «Γιατί βέβαια, η βασιλεία του Θεού δεν είναι φαγοπότι αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά με τη δύναμη του Πνεύματος του Αγίου» (Ρωμαίους 14:17). Σημαίνει ακόμη την επιθυμία μας να κερδίζουμε τους αμαρτωλούς για τη Βασιλεία του Θεού, ώστε να σωθούν και να δοξαστεί ο Θεός.

Η σειρά μας στις προτεραιότητες

Για να μην παρερμηνευτούν

τα λόγια του χωρίου, «να ζητάτε πρώτα τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη του, κι όλα αυτά θα σας προστεθούν » ( Ματθαίος

10 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

αυτά

Με τη λέξη «πρώτον» ο Χριστός μιλά για τη διαφορά ανάμεσα στη Βασιλεία του Θεού και στο άγχος και τη μέριμνα που έχουμε για τα υλικά πράγματα γενικά Θέλει να έχουμε ως προτεραιότητα τον Θεό και ασφαλώς και τη φροντίδα της οικογένειάς μας Τα πρόσκαιρα να μη μας παρασύρουν και ξεχάσουμε τα αιώνια Κλείνουμε με την ερώτηση που απευθύνεται προς τον εαυτό μας πρώτα, αλλά και προς όλους τους αναγνώστες: Ποια θα είναι η πρώτη προτεραιότητά μας τη νέα χρονιά; Να ξοδεύουμε περισσότερο χρόνο με την οικογένειά μας, να επεκτείνουμε τις δουλειές μας, να κερδίσουμε περισσότερα χρήματα, να γίνουμε δημοφιλείς, να θωρακίσουμε με βιταμίνες την υγεία μας, να... Όλα αυτά είναι καλά, αλλά έχουν να κάνουν με το εδώ και τώρα της ζωής αυτής και όχι με την αιωνιότητα, που πρέπει να κατέχει την πρώτη θέση στη ζωή μας. Το σύνθημά μας για το 2023 ας είναι: «Άλλωστε

τα βασικά

ο Χριστός υπονοεί

τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο αν κερδίσει τον κόσμο ολόκληρο, αλλά χάσει τη ζωή του» (Ματθαίος 16:26, Μάρκος 8:36).

Σκέψεις, αποφθέγματα, αρχές και αλήθειες της ζωής

Χαρακτήρας

• Ο χαρακτήρας μας, αλλά και η ζωή μας, διαπλάθεται από εκείνους που μας αγαπούν, όπως επίσης και από εκείνους που αρνούνται να μας αγαπήσουν.

• Η μόρφωση μπορεί να σου ανοίξει πόρτες, αλλά μόνο ο χαρακτήρας σου μπορεί να τις κρατήσει ανοιχτές

• Οι κακές συνήθειες γρήγορα μεταβάλλονται σε κακό χαρακτήρα

• Πρόσεχε τις σκέψεις σου. Αυτές μετατρέπονται σε λόγια Πρόσεχε τα λόγια σου Αυτά μετατρέπονται σε πράξεις. Πρόσεχε τις πράξεις σου. Αυτές γίνονται συνήθεια Πρόσεχε τις συνήθειές σου Αυτές συγκροτούν το χαρακτήρα σου.

• Το πρόβλημα με το γάμο είναι

τον οποίο αντιδρούμε στους πειρασμούς αποκαλύπτει το χαρακτήρα μας • Χαρακτήρας είναι η τέλεια και σωστά εκπαιδευμένη θέληση.

• Ο τρόπος με τον οποίο παίζει κανείς ένα παιχνίδι δείχνει μέρος του χαρακτήρα του. Ο τρόπος με τον οποίο αντιδρά όταν χάσει στο παιχνίδι δείχνει ολόκληρο το χαρακτήρα του

• Αν χάσεις τα πλούτη σου, δεν χάνεις και τίποτε σπουδαίο. Αν χάσεις την υγεία σου, χάνεις κάτι σημαντικό Αν χάσεις το χαρακτήρα σου, χάνεις τα πάντα

• Το κριτήριο για το χαρακτήρα ενός ανθρώπου είναι το πώς παίρνει τα εγκώμια που του γίνονται • Πρόσεχε το χαρακτήρα σου, αυτός καθορίζει το μέλλον σου

φερόμενο πόλεμο, από τον Α΄ Παγκόσμιο». Ο ΟΗΕ προειδοποιεί ότι ο πόλεμος της Σαουδικής Αραβίας εναντίον της Υεμένης απειλεί να προκαλέσει το μεγαλύτερο λιμό και τη μεγαλύτερη επιδημία χολέρας που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα τις τελευταίες δεκαετίες. Η Υεμένη, η “Ευδαίμων Αραβία” όπως την περιέγραφε ο Πτολεμαίος, έχει βιώσει πολλαπλούς πολέμους σχεδόν από την πρώτη στιγμή που κατοικήθηκε, τον 12ο π.Χ. αιώνα Μια ανθρωπιστική κρίση συμβαίνει επίσης στη βόρεια Αιθιοπία Η επαρχία Τιγκράι πολιορκείται από δυνάμεις της Αιθιοπίας και της Ερυθραίας. Αυτά τα στρατεύματα στήνουν αποκλεισμούς, καίνε σιλό τροφίμων και πηγαίνουν από χωριό σε χωριό διαπράττοντας σφαγές και βιασμούς. Σύμφωνα με το Γραφείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, στο Τιγκράι έχουμε πάνω από 500.000 απώλειες αμάχων, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Πανεπιστημίου της Γάνδης Πού οφείλεται αυτή η διαφορετική αντιμετώπιση; Η απάντηση είναι: στη γεωγραφική περιοχή που διεξάγεται η σύγκρουση Ένας πόλεμος στο ευρωπαϊκό έδαφος συγκινεί περισσότερο από άλλον που διεξάγεται στην Αφρική. Συχνά η αντίδραση των Δυτικών για συρράξεις σε Αφρική ή Μέση Ανατολή είναι υποτονική, θεωρώντας ότι σ’ αυτές τις περιοχές πάντα γίνονται πόλεμοι Κάπως έτσι αμβλύνεται και η ευαισθησία για τα χιλιάδες θύματα, μεταξύ των οποίων και παιδιά! Ένα τέτοιο παράδειγμα

χεια, με άλλα λόγια σημειώθηκε αύξηση κατά 19% σε σύγκριση με το 2021. Ενώ τα παιδιά αντιπροσωπεύουν το 25% του πληθυσμού, σε αυτά αναλογεί σχεδόν το 40% των επιπλέον 10,6 εκατομμυρίων ανθρώπων που περιέπεσαν σε κατάσταση φτώχειας φέτος Αξιοσημείωτο είναι ότι η Ρωσία, με επιπλέον 2,8 εκατ παιδιά να ολισθαίνουν στη φτώχεια, αντιπροσωπεύει σχεδόν τα τρία τέταρτα της αύξησης που μετρά η UNICEF. Από την πλευρά της, η Ουκρανία που μετρά μισό εκατομμύριο επιπλέον παιδιά που περιέπεσαν στη φτώχεια, βρίσκεται στη δεύτερη θέση, ακολουθούμενη από τη Ρουμανία (+110.000 επιπλέον παιδιά) κατά τη UNICEF Η αύξηση της παιδικής φτώχειας στην ανατολική Ευρώπη και στην κεντρική Ασία μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο επιπλέον 4.500 παιδιών προτού συμπληρώσουν το πρώτο τους έτος και να προκαλέσει κενά στην εκπαίδευση επιπλέον 117.000 παιδιών μόνο το 2022, προειδοποιεί η UNICEF. Ας προσευχόμαστε με θέρμη λοιπόν για την Ουκρανία, να σταματήσει ο πόλεμος και να αμβλυνθούν οι συνέπειες του πολέμου. Όμως ας ενημερωνόμαστε και ας προσευχόμαστε και για τις υπόλοιπες συρράξεις Καλούμαστε ως χριστιανοί να ενδιαφερόμαστε για όλα όσα δεν ενδιαφέρονται τα ΜΜΕ και οι Δυτικές κυβερνήσεις. Ας προσευχόμαστε ο Θεός, που έχει τη δύναμη να τσακίζει τόξα, να συντρίβει λόγχες και να καίει ασπίδες στη φωτιά, να σταματήσει τους πολέμους στης γης τα πέρατα (Ψαλμός 46:10). Ας θρηνούμε με τους αμάχους, τους αθώους, τους φοβισμένους και όσους έχασαν αγαπημένα πρόσωπα

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2023 |

«Ως άθεος, πιστεύω πραγματικά ότι η Αφρική χρειάζεται τον Θεό: Οι ιεραπόστολοι, και όχι μόνο τα χρήματα για βοήθεια, είναι η λύση στο μεγαλύτερο πρόβλημα της Αφρικής που είναι σε μεγάλο βαθμό η παθητικότητα της νοοτροπίας των ανθρώπων». Με αυτά τα εκπληκτικά λόγια1 , ο γνωστός δημοσιογράφος και τηλεπαρουσιαστής, πρώην βουλευτής της βρετανικής Βουλής των Κοινοτήτων Matthew Parris συνοψίζει το συμπέρασμα που αναγκάστηκε να βγάλει μετά από πρόσφατη επίσκεψή

τη θετική προδιάθεσή του απέναντι σε τέτοιου είδους φιλανθρωπικές οργανώσεις ανάπτυξης, αλλά του προκάλεσε και μια κρίση προσωπικής πίστης Ως άθεος – κατά δήλωσή του – ανακάλυψε ότι η τεράστια συνεισφορά στο καλό της Αφρικής είναι συνυφασμένη με τον ευαγγελισμό εκ μέρους των χριστιανών εκεί. Δεν ήταν σε θέση να εναρμονίσει το γεγονός αυτό με τον αθεϊσμό του, αλλά αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι ήταν μια πραγματικότητα και μάλιστα βρισκόταν σε αντίθεση

κατάρτιση. Η διαφορά που προσφέρει ο Χριστιανισμός, γράφει, είναι η αλλαγή καρδιάς των ανθρώπων, η οποία οδηγεί σε «μια πνευματική μεταμόρφωση Η αναγέννηση είναι πραγματική. Η αλλαγή αυτή είναι καλή». Αυτό ακριβώς σηματοδότησε μια σημαντική αλλαγή οπτικής γωνίας των πραγμάτων στην αντίληψη του Parris. Ενώ υποστήριζε αρχικά ότι παρόλο που το ανθρωπιστικό έργο των χριστιανών στην Αφρική – η κατασκευή σχολείων, νοσοκομείων, συστημάτων καθαρού νερού και ούτω καθεξής – είναι θετικό, περισσότερη σημασία έχει το γεγονός ότι καλύπτονται οι ανάγκες των ανθρώπων και όχι τόσο το κήρυγμα του ευαγγελίου. Όμως δεν συνεχίζει πλέον να το πιστεύει αυτό, επειδή μια τέτοια στάση δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα που συνάντησε Είναι αναγκαία προϋπόθεση η πίστη στον Θεό, επειδή αυτή είναι σε θέση να κάνει πολύ περισσότερα από το να παρακινεί απλώς ανθρώπους σε καλές πράξεις Η πίστη μεταδίδεται στους άλλους και τα αποτελέσματα είναι τεράστιας σημασίας Θυμάται πως, όταν ήταν παιδί, χριστιανοί ιεραπόστολοι έμεναν στο σπίτι της οικογένειάς του. Ήταν άνθρωποι διαφορετικοί, γράφει. «Φαινόταν πως η πίστη τους τους είχε απελευθερώσει, τους είχε χαλαρώσει Υπήρχε μια ζωντάνια, μια περιέργεια, μια επαφή με τον κόσμο –μια αμεσότητα στις συναλλαγές τους με τους άλλους – που φαίνεται

μάλιστα ότι, όταν έμπαιναν σε μια περιοχή όπου υπήρχαν ιεραπόστολοι, κάτι διαφορετικό χαρακτήριζε τους ανθρώπους που συναντούσαν Τους πλησίαζαν απευθείας, πρόσωπο με πρόσωπο, χωρίς να αποφεύγουν να τους κοιτάζουν κατάματα, θυμάται. Στο πρόσφατο ταξίδι του στο «σπίτι» τους στο Μαλάουι, ανακάλυψε με έκπληξη ότι «μια χούφτα από τα πιο εντυπωσιακά αφρικανικά μέλη της ομάδας Pump Aid (κυρίως από τη Ζιμπάμπουε) ήταν ένθερμοι χριστιανοί». Η ειλικρίνεια, η εργατικότητα και η αισιοδοξία τους στη δουλειά εντυπωσίασαν βαθιά τον Parris, ο οποίος θα προτιμούσε να τα θεωρήσει ως ένα προσωπικό χαρακτηριστικό, ξεχωριστό από την πίστη τους, αλλά δεν μπορούσε φυσικά να αγνοήσει την πραγματικότητα. Η αντίληψή τους για τον εαυτό τους, γράφει, βασίζεται στην πίστη τους για τη θέση της ανθρωπότητας στο σύμπαν – κάτι που διδάσκει ο Χριστιανισμός. Ίσως μπορούμε να αμφισβητήσουμε λεπτομέρειες της μαρτυρίας του Matthew Parris, αλλά πρόκειται για την ιστορία του, την οποία και διηγείται ο ίδιος Στέκεται ως μαρτυρία της συνεχιζόμενης βαθιάς και θετικής επιρροής του Χριστιανισμού στον κόσμο από άκρη σε άκρη. Το κείμενο αυτό βρίσκεται στο ενδιαφέρον βιβλίο του Πολ Τσάμπερλεν με τίτλο «Γιατί οι άνθρωποι δεν πιστεύουν»2. n

1. Matthew Parris, “As an atheist, I truly believe Africa needs God: Missionaries, not aid money, are the solution to Africa’s biggest problem— the crushing passivity of the people’s mindset”, εφημερίδα Times Online, 27 Δεκεμβρίου 2008, https://www. thetimes.co.uk/article/as-an-atheisti-truly-believe-africa-needs-god-3xj9bm80h8m (αναζήτηση 17/11/2022).

2. Paul Chamberlain, Why People Don’t Believe. Confronting Seven Challenges to Christian Faith, Grand Rapids: Baker, 2011, σ. 146-148.

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ

κοπέλα. Εκείνος πάλι της είπε: «Συνέχισε να οδηγείς». Μετά από μερικά χιλιόμετρα η κοπέλα παρατήρησε πως τα φορτηγά και τα πιο μεγάλα επιβατικά αυτοκίνητα σταματούσαν κι αυτά στην άκρη του δρόμου. Η κοπέλα με κάποιο άγχος είπε στον μπαμπά της: «Πρέπει να σταματήσω, δεν βλέπω καθαρά μπροστά μου Είναι τρομερό και όλοι σταματάνε!». Ο πατέρας της είπε άλλη μια φορά: «Μην τα παρατάς, συνέχισε

απάντησε: «Όταν βγεις έξω, κοίταξε πίσω και δες όλους τους οδηγούς που σταμάτησαν, είναι ακόμη μέσα στη θύελλα Εσύ δεν σταμάτησες, για σένα η θύελλα έχει τελειώσει» Και σκέφτομαι όλες τις φορές που ήθελα να τα παρατήσω, να σταματήσω να οδηγώ «το αυτοκίνητό μου» από φόβο μπροστά στις θύελλες της ζωής μου - και ήταν πολλές Πόσες φορές δεν είπα στον Κύριο: «Και τώρα τι κάνω, πώς να προχωρήσω, δεν βλέπεις τη θύελλα;» Ο κατάλογος είναι μεγάλος, πού να τις αναφέρω τις θύελλες! Αλλά ο ουράνιος Πατέρας μου ήταν πλάι μου και κάθε φορά μού έλεγε και εξακολουθεί να μου λέει: «Συνέχισε να οδηγείς, μην τα παρατάς, είμαι πλάι σου, είμαι μαζί σου Μη βλέπεις τη θύελλα, άκου μόνο τα λόγια μου!». Οι θύελλες έρχονται συχνά στη ζωή μας και θα έρθουν, ίσως τώρα να περνάς μέσα από μια θύελλα, από μια δοκιμασία. Στην αρχή αυτής της χρονιάς ας ζητήσουμε από τον Κύριο να μας συνοδεύσει στο ταξίδι της ζωής μας Ας μάθουμε να

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ

δεν λέμε την αλήθεια» (Α΄ Ιωάννου 1:8). Και σίγουρα θα οδηγηθούμε σε οδυνηρή ήττα

όμως στον Χριστό, η ήττα μπορεί να

νίκη

ενός

η σωστή αντικατά-

ενός παίκτη με έναν άλλο μπορεί ν’ αλλάξει τη ροή του αγώνα. Στον πνευματικό αγώνα η καλύτερη, η τέλεια αντικατάσταση είναι αυτή του Ιησού Χριστού. Είναι το μόνο πρόσωπο που έζησε τέλεια ζωή και πέθανε στο σταυρό του Γολγοθά παίρνοντας με τη θέλησή Του «κόκκινη κάρτα» για λογαριασμό μας. «...Επειδή πράγματι ο Χριστός, ενώ εμείς ήμασταν ακόμα ηθικά άρρωστοι, πέθανε στον καθορισμένο καιρό για λογαριασμό των ασεβών» (Ρωμαίους 5:6). Ο αναστημένος Ιησούς μπορεί να συγχωρήσει το παρελθόν σου, ν’ αλλάξει το παρόν σου και να εξασφαλίσει το μέλλον σου, αλλά μόνο αν Του το επιτρέψεις ΧΟΡΗΓΟΣ ΝΕΑΣ ΖΩΗΣ Το αποτέλεσμα ενός

ανήκει στον Χριστό, είναι καινούριο δημιούργημα Τα παλιά πέρασαν, τώρα πια έχουν γίνει όλα καινούρια!» ( Β΄ Κορινθίους 5:17).

ΑΦΟΣΙΩΣΗ ΜΕ ΚΟΣΤΟΣ Το επίπεδο αφοσίωσης που απαιτείται από κάθε παίκτη είναι μεγάλο Ο Ιησούς περιμένει απόλυτη αφοσίωση και δέσμευση απ’ όλους εκείνους που θέλουν να είναι ακόλουθοί Του: «Όποιος θέλει να με ακολουθεί, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώνει καθημερινά το σταυρό του και ας με ακολουθεί» (Λουκάς 9:23). ΣΙΓΟΥΡΗ ΝΙΚΗ Τα μετάλλια που παίρνουν οι νικητές είναι περιορισμένης αξίας. Το βραβείο του χριστιανού ξεπερνά κάθε σύγκριση. Είναι υπόσχεση νίκης σ’ αυτή τη ζωή: «Ποιος είναι εκείνος που νικάει τον κόσμο, παρά μόνο αυτός που πιστεύει ότι ο Ιησούς είναι ο Γιος του Θεού;» ( Α΄ Ιωάννου 5:5). Αλλά συγχρόνως είναι υπόσχεση νίκης και για την άλλη ζωή: «Άρα λοιπόν, δεν υπάρχει πια καμιά περίπτωση καταδίκης για εκείνους που ανήκουν στον Ιησού Χριστό» (Ρωμαίους 8:1). Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ Η μεγαλύτερη πρόσκληση και συγχρόνως πρόκληση που αντιμετωπίζουμε είναι η εξής: «Γιατί ο Θεός αγάπησε με μια τέτοια αγάπη τον κόσμο, ώστε πρόσφερε το Γιο του το Μονογενή, για να μην χαθεί ο καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν (στον Χριστό) αλλά να έχει ζωή αιώνια» (Ιωάννης 3:16). Επίσης, «Όποιος πιστεύει σ’ αυτόν δεν καταδικάζεται, αλλ’ όποιος δεν πιστεύει είναι ήδη καταδικασμένος, γιατί δεν έχει πιστέψει στο όνομα του Μονογενή Γιου του Θεού» (Ιωάννης 3:18). Εσύ θα ανταποκριθείς σ’ αυτή την πρόσκληση και θα δώσεις τη ζωή σου στον μόνο Σωτήρα τον Χριστό; n Διασκευή: Μαρία Γούδα-Κοκτσίδου, Οδοντίατρος

απομακρύνει

από τον Θεό Βέβαια, ο κατ’ εξοχήν πλαστογράφος, ο εχθρός των ψυχών, είναι ο Εωσφόρος. Αυτός, χρησιμοποιώντας ως όργανά του ανθρώπους, με τις μεθοδείες του παραπλανά και παρασύρει πολύτιμες ψυχές στην αιώνια απώλεια

ρχές του καινούριου χρόνου και οι ευχές δίνουν και παίρνουν ακόμα. «Καλή χρονιά!», «Πάνω απ’ όλα, υγεία!», «Ειρήνη στον κόσμο!», «Να σταματήσει ο πόλεμος!», «Αγάπη!», «Ευτυχία!». Πήραμε και δώσαμε, φαντάζομαι όλοι μας, και άλλες, πιο προσωπικές ευχές. «Να μη λείψουν από δίπλα

σου πρόσωπο και όχι μια οθόνη, ν’ ακούς το γέλιο και να δέχεσαι την αγκαλιά, να περνάνε από ανάμεσά μας φουριόζικα τα παιδιά του Κυριακού σχολείου ψάχνοντας τους γονείς τους και συ να έχεις αφοσιωθεί στο μουτράκι του νεογέννητου Οδυσσέα, που στο καλαθάκι του δίπλα στη νεαρή μαμά του σκάει χαμόγελο ευτυχίας στον ύπνο του. Φαίνεται ότι σε όλους μας δίνει αυτή η κυριακάτικη συναναστροφή ιδιαίτερη χαρά, το να βλέπει κανείς τα πρόσωπα γύρω του και το συναγωνισμό, ποιος θα κλείσει τελευταίος την εξώπορτα της εκκλησίας! Πολλές Κυριακές, γυρίζοντας από την εκκλησία μας στο σπίτι, έπιασα τον εαυτό μου να μονολογεί: «Κοίτα τι χάναμε!» «Ευφράνθηκα», λέει ο Ψαλμωδός, «όταν μου

τόσες πολλές, που κάποιες φορές είναι δύσκολο να αποφασίσουμε στα κεντρικά μας γραφεία πώς να χρησιμοποιήσουμε τους πόρους που μας εμπιστεύεται ο Θεός Παίρνουμε καθεμιά απόφαση με ιδιαίτερη προσοχή και

Άλλωστε, ο πνευματικός πόλεμος κατά της εκκλησίας του Χριστού ήταν πάντα μια πραγματικότητα σε όλη την πορεία της Η ολόψυχη επιθυμία μας είναι να παραμείνουμε πιστοί στην κλήση μας και η ένθερμη προσευχή μας είναι όσοι θα ακολουθήσουν μετά από εμάς να παραμείνουν επίσης πιστοί σ’ αυτή την αποστολή. Αυτή τη στιγμή η Ιεραποστολή μας έχει διακονίες σε 40 χώρες Επιθυμία και προσευχή μου είναι, αν ο Κύριος το επιτρέψει, να επεκταθούμε σε περισσότερες χώρες και να φτάσουμε τουλάχιστον τις 50 μέσα στα επόμενα

λόγω της διακίνησης ναρκωτικών είναι μερικές μόνο από τις καθημερινές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι γονείς στην Κολομβία Η Ιεραποστολή μας δίνει τη δυνατότητα να αντιμετωπιστούν αυτές οι ανάγκες Η δημιουργία νέων Κέντρων Παιδικής Ανάπτυξης ως καταφύγιο για αυτά τα παιδιά έχουν ως αποτέλεσμα την αλλαγή της ζωής πολλών παιδιών Είναι ένα ασφαλές σημείο για να λάβουν εκπαίδευση και γεύματα και κυρίως να μάθουν για τον Ιησού Χριστό Ο ντόπιος ποιμένας Έμερσον, η σύζυγός του Ντάμαρις και η Διευθύντρια του Κέντρου Μάιρα εκδηλώνουν την αγάπη του Χριστού προς τα παιδιά του Κέντρου Η επιθυμία των ντόπιων αυτών ηγετών των Κέντρων μας είναι να δουν τα παιδιά να δέχονται ως Σωτήρα και Κύριό τους τον Χριστό και να ζουν σύμφωνα με το θέλημά Του Διευθύνουν το Κέντρο με αγάπη και συμπόνια, καθοδηγώντας τα παιδιά σε μια σχέση με τον Ιησού Χριστό Το Κέντρο Με τη Ζωή παρέχει ασφαλές καταφύγιο για τα υποστηριζόμενα παιδιά μετά από το σχολείο τους κάθε μέρα Σαν αληθινό φως που λάμπει στο σκοτάδι

του Αμαζονίου

σκοπός

φτάσει σε απομακρυσμένες

για να εκπαιδεύσει ποιμένες και πιθανούς χριστιανούς ηγέτες μεταξύ των διαφορετικών ομάδων των ανθρώπων στον Αμαζόνιο Η Βιβλική Σχολή Shipibo βρίσκεται στην Pucallpa, η οποία είναι μια μεγάλη κοινότητα σε κεντρική τοποθεσία στον ποταμό Αμαζόνιο Έτσι είναι προσβάσιμη για τους κατοίκους πολλών γειτονικών κοινοτήτων Η Σχολή φιλοξενεί ποιμένες

σπουδαστές

διαφορε

υπάρχει

ντόπιους

θέλουν να μάθουν το λόγο του Θεού και να Τον μεταδώσουν και στους άλλους Μερικοί είναι ποιμένες και άλλοι έχουν διαφορετικές διακονίες στην εκκλησία. Η Σχολή δεν είναι μόνο για τους Shipibo, αλλά και για άλλες φυλετικές ομάδες, ώστε ο λόγος του Θεού να διαδοθεί σε κάθε φυλή Μέρα με τη μέρα, ο αριθμός των φοιτητών αυξάνεται και οι χώροι που διαθέτουμε δεν επαρκούν». Η πρόσφατη αύξηση των αιτήσεων για εγγραφή ήταν μεγάλη πρόκληση για μας Οι υπεράριθμοι σπουδαστές μπόρεσαν να βρουν στέγη στην πόλη Μέρος του σκοπού μας είναι η καλλιέργεια σχέσεων με άλλους σπουδαστές. Δοξάζουμε τον Θεό για όλα όσα κάνει και προσευχόμαστε για εξεύρεση μεγαλύτερου χώρου Είμαστε ευγνώμονες προς τους υποστηρικτές της Ιεραποστολής μας, που μας δίνουν αυτή τη δυνατότητα. «Ο σκοπός μας είναι οι νέοι ποιμένες και τα μέλη των εκκλησιών να μπορούν να εκπαιδεύονται στο λόγο του Θεού και να επιστρέφουν στις κοινότητές τους και στις εκκλησίες τους και να διδάσκουν άλλους Η ανάγκη γι’ αυτή τη Σχολή είναι μεγάλη». Andres – Καθηγητής στη Σχολή Shipibo. Στόχος

O σκοπός της ιεραποστολής μας είναι: ❉ Να δώσει σε κάθε άνθρωπο στη γη τουλάχιστον μια ευκαιρία να καταλάβει και ν’ ανταποκριθεί στο Ευαγγέλιο. ❉ Να εκφράσει την ευσπλαχνία του Χριστού στις φυσικές ανάγκες του ανθρώπου σ’ όλο τον κόσμο με τις ευκαιρίες και τα μέσα που δίνει ο Κύριος. ❉ Να υπηρετήσει

A.M.G

Ministries of the Gospel, που

Διακονίες του Ευαγγελίου),

ιεραποστολική οργάνωση με ιδρυτή της τον Σπύρο Ζωδιάτη. Το έργο της μέχρι σήμερα είναι ενεργό σε πολλές χώρες του κόσμου, με ένα βασικό διπλό σκοπό: Την κάλυψη των φυσικών, αλλά και πνευματικών αναγκών των ανθρώπων. Φροντίζει για την παροχή τροφής, ενδυμασίας, ιατρικής περίθαλψης και μόρφωσης στους ανθρώπους, πράγματα που είναι απόλυτα αναγκαία για το σώμα και τη διάνοιά τους. Όμως, εμείς οι χριστιανοί ξέρουμε πως ο κάθε άνθρωπος, πέρα από το σώμα και το νου, έχει κι ένα πνεύμα, για τη λύτρωση του οποίου ήρθε στον κόσμο, σταυρώθηκε κι αναστήθηκε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Έτσι, με τη βοήθεια του Θεού και την ηθική και υλική συμπαράσταση των χριστιανών, η ιεραποστολή μας κάνει ό,τι μπορεί για την πραγμάτωση του διπλού αυτού σκοπού σ’ όλο τον κόσμο, ανεξάρτητα από φυλή, γλώσσα ή θρήσκευμα, γιατί όλοι έχουν φυσι

ενός δηλητηριώδους φιδιού! Έτσι, το φίδι δάγκωσε τη σύζυγο του αγρότη και ο αγρότης την πήγε στο νοσοκομείο. Όταν γύρισαν σπίτι, εκείνη ήταν εξαντλημένη και αδύναμη. Σε τέτοιες περιπτώσεις, μια ζεστή κοτόσουπα κάνει καλό Ο αγρότης λοιπόν πήρε το τσεκούρι του και βγήκε στην αυλή για το κύριο συστατικό της σούπας Αλλά η αδυναμία της συζύγου συνεχίστηκε. Στο μεταξύ, πολλοί φίλοι και γείτονες ήρθαν κι έμειναν μαζί της ολόκληρο το εικοσιτετράωρο. Για να τους ταΐσει, ο αγρότης έσφαξε το γουρούνι Όμως η σύζυγος του αγρότη δεν έγινε καλά Πέθανε και στην κηδεία της ήρθαν τόσοι πολλοί άνθρωποι, ώστε ο αγρότης έσφαξε την αγελάδα για να τους ταΐσει με το κρέας της. Έτσι, την επόμενη φορά που θ’ ακούσουμε ότι κάποιος συνάνθρωπός μας αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα, ας μη σκεφτούμε ότι δεν μας αφορά, αλλά ας θυμόμαστε πως ακόμη κι όταν κινδυνεύει ο πιο ασήμαντος από μας, όλοι βρισκόμαστε σε κίνδυνο Ο Κάιν είπε για τον Άβελ τον αδελφό του στον Θεό: «Μήπως είμαι φύλακας του αδελφού μου;». Αλλά εμείς, καθώς μας προτρέπει ο απόστολος

Παύλος, ας βαστάζουμε ο ένας τα βάρη του άλλου, εκπληρώνοντας έτσι το νόμο του Χριστού Ας φροντίζουμε ο ένας

να δει τι πιάστηκε Στο σκοτάδι, δεν πρόσεξε πως εκείνο που είχε πιαστεί στην ποντικοπαγίδα ήταν η ουρά Η ποντικοπαγίδα

, πυροδοτούν

πολέμους

, ανεπηρέαστο

ανεμπόδιστο

προσπαθούν

μας εκτρέψουν

από τους φραγμούς της συνείδησης και τους ενδοιασμούς της παράδοσης. «Χωρίς Θεό, όλα επιτρέπονται» Γι’ αυτό, διολισθαίνουν σε ένα φρικτό κατήφορο χωρίς κανένα σταματημό Αν και ισχυρίζονται πως είναι ελεύθεροι, στην πραγματικότητα είναι σκλάβοι οικτροί των σκοτεινών, δαιμονικών δυνάμεων και των παθών που σκοτίζουν τη λογική τους, φλογίζουν τις επιθυμίες

Και όμως, υπάρχει Λυτρωτής! Είναι ο παντοδύναμος Χριστός. Αυτός στο σταυρό πάλεψε με όλες τις δαιμονικές δυνάμεις και θριάμβευσε. «Απογύμνωσε τις αρχές και τις εξουσίες του σκότους και τις έσυρε αιχμάλωτες στο θρίαμβό Του» (Κολοσσαείς 2:15) Μόνον ο Χριστός μπορεί να μας ελευθερώσει και να μας προστατεύσει από τις πλάνες τους και τις πλεκτάνες τους, από τις απάτες τους και τις αυταπάτες, από την κυριαρχία τους και την εξουσία τους, από τη μαγεία τους και τη γοητεία τους. Μπορεί να εξουδετερώσει κάθε επιρροή τους, τη φοβερή

της σύσσωμης ανταπόκρισης της ελληνικής κοινωνίας στη σύγχρονη προσφυγική κρίση, ιδιαίτερα στα πρώτα χρόνια της, από το 2014 ως το 2016. Πρωτοστάτης του εθελοντισμού ο ίδιος μέσω του φορέα δράσης «ΠΛΗΣΙΟΝ», ο Χρήστος Νάκης είχε τη δυνατότητα να βιώσει από πρώτο χέρι αλλά και στη συνέχεια με την επιστημονική του έρευνα να τεκμηριώσει την τεράστια κινητοποίηση εθελοντών που υπηρέτησαν τους πρόσφυγες σε όλη την Ελλάδα αυτή την περίοδο. Στο βιβλίο παρουσιάζεται πρωτότυπο και αυθεντικό υλικό με σημαντικές δράσεις και μαρτυρίες εθελοντών, οι

αναγκών αψηφώντας φραγμούς και διαχωρισμούς Η παρουσίαση συμπληρώνεται με σημαίνουσες συνεντεύξεις από ανθρώπους που υπηρέτησαν το προσφυγικό από ποικίλες άλλες θέσεις: εργαζόμενοι σε ΜΚΟ, πρόσωπα επιρροής από το χώρο της Εκκλησίας, δημοσιογράφοι, αλλά και εκπρόσωποι κρατικών φορέων που διαχειρίστηκαν το προσφυγικό: ο Υπουργός Ναυτιλίας, ο υποπτέραρχος (Ι) επικεφαλής του ΚΕΠΟΜ, ο πρόεδρος της Ο Κ Ε, ο Διοικητής του Α΄ Λιμενικού Τμήματος Πειραιά, ο Διοικητής της Λιμενικής Αστυνομίας Πειραιά, Δήμαρχοι, Αντιδήμαρχοι, δικαστικοί λειτουργοί και άλλοι Το βιβλίο του Χρήστου Νάκη δεν στοχεύει να παρουσιάσει τις ελλείψεις, τα λάθη και τις αποτυχίες στη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης ή να αποδώσει ευθύνες για αυτές Ο στόχος του είναι άλλος: Να καταγράψει και να κρατήσει στη μνήμη πρόσφατα πραγματικά γεγονότα που αξίζει ταυτόχρονα να προβληθούν στην ελληνική κοινωνία ως οδηγός πορείας για το παρόν και το μέλλον. Να αφήσει ένα ντοκουμέντο για μια Ελλάδα που με αλληλεγγύη και συντονισμένη δράση της κοινωνίας των πολιτών, των ενόπλων δυνάμεων και της πολιτείας μπόρεσε να σταθεί σύσσωμη απέναντι σε μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις του σύγχρονου κόσμου, την προσφυγιά· για μια Ελλάδα η οποία μέσα στη στέρησή

εργάζονταν εκεί Βγήκε αμέσως

και ο Ελ. Τζεράνης στο σαλόνι και ο Καθηγητής άρχισε να τους ενημερώνει για το τι έπρεπε να γίνει για τον κάθε ασθενή του. Μόλις τελείωσε και γύρισε να φύγει, πετάχτηκε ο Ελ. Τζεράνης και είπε στον Καθηγητή: «Κύριε Καθηγητά, εδώ είναι και ένας νέος γιατρός, ο κ Καβάκας, που δεν έχει αυτοκίνητο και θέλει να κατέβει στην Αθήνα Μήπως μπορείτε να τον πάρετε μαζί σας;». «Όχι», απάντησε κοφτά ο Καθηγητής και συνέχισε: «Πάω στην Κηφισιά» και προχώρησε προς την έξοδο της Κλινικής Η απάντησή του με εξέπληξε και με στενοχώρησε Έκπληξη πρέπει να δημιουργήθηκε και στους άλλους γιατρούς Αυτό φάνηκε από την έκφραση του προσώπου τους, που εκδήλωνε απορία Βγήκα κι εγώ από την Κλινική και προχώρησα προς τη στάση των λεωφορείων, ελπίζοντας να βρεθεί κάποιο μέσο για να κατέβω στην Αθήνα. Συγχρόνως στο μυαλό μου τριγύριζαν οι σκέψεις: «Καλά, δεν πήγαινε στην Αθήνα, αλλά στην Κηφισιά. Δεν μπορούσε να με κατεβάσει μέχρι κάτω, στους πρόποδες του βουνού, όπου θα έστριβε αυτός δεξιά προς τα Μελίσσια και την Κηφισιά; Εκεί θα εύρισκα ευκολότερα κάποιο μεταφορικό μέσο». Με αυτές τις σκέψεις πήγα στη στάση των λεωφορείων Ταξί δεν φαινόταν πουθενά και το λεωφορείο άργησε πολύ να εμφανιστεί Έτσι τουλάχιστον φάνηκε σε μένα Και όταν ήρθε, ήταν ήδη γεμάτο κόσμο Με το ζόρι μπορέσαμε να μπούμε μέσα εγώ και μια κυρία με το παιδί της Το λεωφορείο ξεκίνησε σιγά σιγά την κατηφορική πορεία του, με εμάς τους επιβάτες του στριμωγμένους σαν τις παστωμένες σαρδέλες. Καθώς σταματούσε στις περισσότερες στάσεις για να αποβιβάσει ή να επιβιβάσει κάποιον επιβάτη, άργησε πολύ να φτάσει στην αφετηρία του που ήταν τότε, αν θυμάμαι καλά, κοντά στο Εθνικό Μουσείο. Τελικά έφτασα κατάκοπος στο σπίτι μου (κοντά στου FIX) και εξήγησα στη γυναίκα μου την Μπέτη τα γεγονότα, για να την καθησυχάσω, επειδή είχε ανησυχήσει πολύ για την τόσο μεγάλη αργοπορία μου Ηρεμήσαμε και οι δυο μέχρι το επόμενο πρωινό

Είπε ψέματα Το επόμενο πρωί βγήκα έξω για κάποια δουλειά και, περνώντας δίπλα από το περίπτερο της γειτονιάς, έριξα μια ματιά στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων, καθώς αυτές ήταν κρεμασμένες έξω από αυτό. Ξαφνιάστηκα όταν είδα τη φωτογραφία του Καθηγητή Α Π στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας «ΤΟ ΒΗΜΑ» και το λόγο της δημοσίευσής της εκείνη την ημέρα Ο Καθηγητής είχε πει ψέματα. Η πορεία του έδειξε ότι δεν θα πήγαινε στην Κηφισιά. Προχώρησε ευθεία στην οδό Πεντέλης προς την Αθήνα. Πέρασε μέσα από τα Βριλήσσια και μπήκε στο Χαλάνδρι, όπου έγινε το μεγάλο κακό Η σύγκρουση ήταν τόσο μεγάλη που, όπως έλεγε το ρεπορτάζ, το αυτοκίνητό του εκσφενδονίστηκε σε απόσταση 15 μέτρων από το σημείο της σύγκρουσης. Ο ίδιος σκοτώθηκε ακαριαία και η πιθανότητα για οποιονδήποτε επιβάτη του αυτοκινήτου να επιζήσει ήταν μηδενική «Είχες άγιο», ήταν η πρώτη φράση που μου είπαν στο τηλέφωνο οι γιατροί από την Κλινική, μόλις έμαθαν το συμβάν Η πραγματικότητα ήταν πως είχα τον Θεό και τα δικά Του σχέδια, σύμφωνα με τα οποία δεν έπρεπε να φύγω τόσο νωρίς από αυτή τη ζωή Όλα αυτά ήρθαν στο μυαλό μου ζωντανά, μόλις διάβασα αυτό που είχα γράψει τότε

στην τελευταία σελίδα της Αγίας Γραφής μου:

(1) Ψαλμοί 103:2-4, Αγία Γραφή, Εκδόσεις Πέργαμος, 1995. (2) Ψαλμοί 40:4-5, Αγία Γραφή, Εκδόσεις Πέργαμος, 1995.

μεγάλα κύματα, κάθε που σήκωναν κεφάλι. Ένας φάρος στο βάθος μάς αποχαιρετούσε, ήταν ο φάρος της «συλλογής»... Το νέο ταξίδι άρχιζε και μαζί του όλες εκείνες οι διαδικασίες, που θα οδηγούσαν το χαλύβδινο σπίτι μας όπου θέλαμε εμείς Αυτή ήταν η ζωή μου χρόνια ολόκληρα Λιμάνια πολλά, μικρά και μεγάλα, θάλασσες ήσυχες και άγριες, ωκεανοί μικροί και μεγάλοι, σε ποτάμια και λίμνες φυσικές και τεχνητές αρκετές φορές μπαινοβγήκα Αυτή, ναι, αυτή είναι και παραβολικά η γήινη ζωή όλων μας Αδράνεια στο «πουθενά» και «τίποτα», κάποτε με σταυρωμένους τους αγκώνες στην κουπαστή μιας κάποιας ονειροπαρμένης προσπάθειας και, στη συνέχεια, διαρκής πάλη μέχρι το τελικό λιμάνι... Πολλά τα ενδιάμεσα λιμάνια, οι θάλασσες, οι ποταμοί και οι λίμνες Ποιο τελικά είναι το τελικό μας λιμάνι; Κάποιο κοιμητήριο; Κάποια μεγαλοπρεπής μαρμάρινη κατασκευή; Κάποιος λοξά καρφωμένος στο χώμα ξύλινος σταυρός πρόχειρης κατασκευής; Αυτή είναι η «τελευταία κατοικία» μας; Αυτός είναι ο επιθυμητός λιμένας; Όχι, βροντοφωνάζει το μικρό, ατομικό πνευματικό μας σύμπαν. Κανείς δεν παραδέχεται κάτι τέτοιο και απόδειξη είναι η μέχρι και την τελευταία του πνοή συνεχιζόμενη δραστηριότητα. Αν και ξέρει πως πεθαίνει, συνεχίζει να δρα σαν αιώνια ύπαρξη Η εκμηδένιση είναι αδιανόητη για τον απλό ή το διανοούμενο «άνθρωπο». Τούτη η υπέροχη και μεγαλειώδης επιστημονική, ολότελα δική μας δημιουργία, είναι πνευματικό και όχι σωματικό μας επίτευγμα Το σώμα μας είναι απλά το εργαλείο του πνεύματος Το πνεύμα είναι εκείνο που δίνει την εντολή στο χέρι να γράψει, να σχεδιάσει, να κατασκευάσει, να υλοποιήσει. Αυτό διατάζει το πόδι να περπατήσει, να γονατίσει, να στερεώσει το σώμα. Αυτό παιδαγωγεί τους αθλητές στα τόσο ελκυστικά για όλους μας αθλήματα και μας καθηλώνει μπροστά στις τηλεοράσεις Αυτό χαίρεται, λυπάται, στενάζει στα δεινά του σώματος Αυτό το πνεύμα είναι εκείνο που ο Σωτήρας Χριστός μάς λέει πως πρέπει να ξαναγεννηθεί διά Πνεύματος Αγίου Αυτό το πνεύμα είναι εκείνο που χτύπησε ο Πονηρός και έφερε όλα τα δεινά που μας μαστίζουν Αυτά είναι πραγματικότητες και όχι λόγια και ανθρώπινες θεωρίες. Κανένας μας δεν θα χαθεί, διότι είμαστε πνευματικές υπάρξεις. Η αιωνιότητά μας είναι δεδομένη

περιεχόμενο Η ζωή μας είναι ναρκοθετημένη από το διάβολο, το μεγάλο εχθρό της ψυχής μας Οι «νάρκες» του είναι κρυμμένες έντεχνα στις διάφορες περιστάσεις της καθημερινής μας ζωής Πώς όμως θα βρούμε ένα σίγουρο χάρτη, που θα δείχνει τα ναρκοθετημένα σημεία που διάλεξε ο σατανάς για να μας θανατώσει πνευματικά; Καταρχάς, να ξέρουμε ότι αφού είναι πονηρός, θα ανοίξει μπροστά μας ένα δρόμο εύκολο και ελκυστικό Βαδίζοντας σ’ αυτές τις διάπλατες λεωφόρους κινδυνεύουμε να πατήσουμε τις «νάρκες» του, γιατί πορευόμαστε μέσα στο ναρκοπέδιό του. Μας παρουσιάζει τη στενή οδό του Χριστού σαν μωρία και έτσι θα μας παρασύρει στη λεωφόρο του ολέθρου και της απώλειας. Πώς μπορούμε λοιπόν να διαβούμε το μονοπάτι της ζωής; Μόνο ένας τρόπος υπάρχει Να ακολουθήσουμε τις υποδείξεις της Βίβλου

Πόσο συνεπής είναι ο χρόνος, πάντα στην ώρα του Δεν ξεχνάει ποτέ το ραντεβού του και να ’τος, την επομένη της 31ης Δεκεμβρίου μάς περιμένει στη γωνία με το δώρο του, που είναι η επόμενη χρονιά Έτσι φτάσαμε αισίως και χωρίς να το πολυκαταλάβουμε στο 2023, που κάποτε μας φαινόταν μακρινό όνειρο, όμως να που τώρα είναι παρόν Αν υποθέσουμε, λέω στον εαυτό μου, ότι η ζωή μου είναι μια ευθεία γραμμή, έχω διανύσει το μεγαλύτερο μέρος της και δεν γνωρίζω πόσο και αν έχω ακόμη δρόμο Πολύ σωστά ο ψαλμωδός μάς λέει: «Οι ημέρες του ανθρώπου είναι όπως το χορτάρι, όπως το άνθος του αγρού έτσι ανθίζει, ο άνεμος περνάει από πάνω του και δεν υπάρχει πια και ο τόπος του πλέον δεν τον ξέρει» (Ψαλμός 103:15-16). Πόσο ρεαλιστική παρομοίωση... Προηγουμένως - στο 14 - μας αναφέρει ότι «ο Θεός γνωρίζει την πλάση μας, θυμάται πως είμαστε χώμα ..». Μια όμορφη μέρα περπατούσα σε ένα μονοπάτι

δικαιώ

Πατέρα Θεό, με υψηλό κόστος την ίδια του τη ζωή! Τι μπορώ να κάνω εγώ, ο χωμάτινος άνθρωπος, για όλο αυτό το έργο της θυσίας; Τίποτα. Επειδή αυτό το χρέος δεν ξεπληρώνεται... Απλά, θέλει να υπακούσω στο κάλεσμά του, όταν ακούω τη φωνή του καθώς μου λέει «ακολούθησέ με». Παραιτούμαι, σηκώνω λευκή σημαία πίσω από τα συντρίμμια του εαυτού μου και παραδίνομαι, επειδή δεν μπορώ να ζήσω γι’ Αυτόν χωρίς Αυ

Όλη τη μέρα ο Τηλέμαχος άκουγε τον αέρα που λυσσομανούσε έξω. Αν έμεναν σε κάποιο άλλο μέρος, σίγουρα σήμερα δεν θα είχαν σχολείο! Σκέφτεται τον ξάδελφό του τον Άλεξ που μένει στο Τεννεσί, που δεν είχαν σχολείο για μία εβδομάδα επειδή είχε ρίξει μερικούς πόντους χιόνι. Πόσο τυχερός ήταν εκείνος, σκέφτεται με ζήλεια ο Τηλέμαχος. Το χιόνι έπεφτε πυκνό πάνω στα παράθυρα χτυπώντας τα σαν σε αμμοθύελλα Την ώρα του μεσημεριανού φαγητού, ο αέρας λυσσομανούσε έξω από τα παράθυρα της τραπεζαρίας λες και προσπαθούσε να μπει μέσα. Την ώρα που μαζεύτηκαν στην τάξη τους, ακούστηκε η φωνή του Διευθυντή από τα μεγάφωνα που ανακοίνωνε ότι θα σχολούσαν νωρίτερα Τελικά κάτι καλό γίνεται μέσα στη μέρα! σκέφτεται ο Τηλέμαχος. «Τα λεωφορεία είναι ήδη έξω, καθώς και οι γονείς που ήρθαν με τα αυτοκίνητά τους να πάρουν τα παιδιά τους Όλοι οι μαθητές πρέπει να ετοιμαστούν για να πάνε στα σπίτια τους», ανακοίνωσε ο Διευθυντής Τα παιδιά

να δει το μπουφάν του Σάκη λίγα μέτρα πιο πέρα. Ξαφνικά, όμως, τον χάνει! Ο Τηλέμαχος σταματάει Δεν υπάρχει περίπτωση να έφυγε τόσο ξαφνικά, μουρμουρίζει και δυναμώνει το βήμα του ενάντια στον άνεμο που αλλάζει κατεύθυνση με κάθε βήμα του, λες και προσπαθεί να τον ρίξει κάτω. Ξαφνικά ο Τηλέμαχος βλέπει το Σάκη Ο αέρας τον είχε ρίξει ανάσκελα κάτω και τώρα γλιστράει πολύ γρήγορα πάνω στο παγωμένο και γλιστερό πεζοδρόμιο, που ακριβώς μπροστά στο Σάκη καταλήγει στο δρόμο. Αν δεν προλάβει να τον σταματήσει, ο Σάκης θα βρεθεί ακριβώς στο δρόμο του λεωφορείου Δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσει ο οδηγός να σταματήσει εγκαίρως το λεωφορείο πάνω στον πάγο και το χιόνι Μπορεί ούτε καν να τον έχει δει μέσα σ’ αυτή τη χιονοθύελλα! Ο Τηλέμαχος τρέχει να βοηθήσει καθώς βλέπει το Σάκη να προσπαθεί απεγνωσμένα να πιαστεί απ’ οτιδήποτε μπορούσε, όμως ο δυνατός άνεμος τον έσπρωχνε κατά μήκος του πεζοδρομίου Ξαφνικά μια ριπή του αέρα ρίχνει και τον Τηλέμαχο κάτω και καταλήγει δίπλα στο Σάκη ακριβώς στην πορεία του λεωφορεί

μυρωδιά του λάστιχου, καθώς τρίζουν πάνω στον πάγο. Για μερικές στιγμές κι οι δυο τους μένουν ξαπλωμένοι πάνω στο παγωμένο χιόνι κρατώντας την ανάσα τους. Μετά, ο Τηλέμαχος σηκώνεται πρώτος και δίνει το χέρι του στο Σάκη για να σηκωθεί κι εκείνος

τούν προσεκτικά πίσω προς το πεζοδρόμιο «Σου ζητώ συγγνώμη για τα προσβλητικά σχόλιά μου για τις μπότες σου το πρωί. Ήταν πολύ ανόητο από μέρους μου», είπε ο Σάκης «Μερικές φορές δεν μπορώ ούτε εγώ να καταλάβω για ποιο λόγο λέω τέτοια πράγματα». Ο Τηλέμαχος χαμογέλασε και του λέει: «Ε, εντάξει, μπορεί να ζηλεύεις – που δεν έχεις

εποχή

είναι εποχή της άρνησης των ηθικών και πνευματικών αξιών, του συμβιβασμού και της προσαρμογής

ασήμαντο

η απληστία, δημιούργημα της δίψας του μεγάλου κέρδους με το μικρότερο δυνατό κόστος. Δεν είναι τυχαία λοιπόν η κρίση που περνάει ο άνθρωπος, η ανθρωπότητα γενικότερα. Και το φαινόμενο αυτό έχει σαν αφετηρία του το γεγονός πως ο άνθρωπος της καταναλωτικής μηχανοκρατούμενης κοινωνίας θεοποίησε τον εαυτό του και με τα έργα του αρνήθηκε τον Θεό της Αγάπης.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην μπορεί η συνείδησή του να επιτελέσει το έργο του χρέους και της ευθύνης, ενώ τα χαρίσματα της ψυχής του είναι άτολμα και υπολειτουργούν.

Αυτό σημαίνει ότι οδηγούμαστε σε μια κοινωνία αδιαφορίας και εγωισμού, όπου χωρίς αντικειμενικά κριτήρια προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε τη ζωή και τους νόμους της με βάση το προσωπικό μας – αποκλειστικά – συμφέρον.

Ημεροδείκτη

στις ποιητικές μου συλλογές και, φυσικά, επαναλαμβάνομαι αρκετά Όμως

ΛΟΓΟΣ

πολύ ουσιώδη και σημαντικά δεν τα προσπερνάς με την πρώτη και τη δεύτερη αναφορά. Τα καλά νέα, το Ευαγγέλιο και γενικά ολόκληρος ο λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, δεν αφομοιώνονται εύκολα, ούτε από αυτόν που γράφει ούτε από τον αναγνώστη Επανέρχονται και μας κυνηγούν, γιατί πολύ εύκολα τα λέμε και τα γράφουμε και πολύ δύσκολα τα εφαρμόζουμε Πρώτα εντυπωσιαζόμαστε, μετά τα λησμονούμε Θεωρία από πράξη, τις χωρίζει μεγάλη απόσταση Ευτυχώς που η αποτυχία, η πτώση και ο πόνος μάς βάζουν και κάνουμε επαναλήψεις. Μετάνοια κι επιστροφή Έτσι πρέπει Η σχέση μας με τη μετάνοια είναι ζήτημα ουσιωδέστατο. Δεν την έχουμε. Μας δίνεται από τον Θεό, το Άγιο Πνεύμα, τον Παράκλητο. Η μετάνοια είναι ο καθρέφτης του εαυτού μας, είναι η άμμος όπου χαράσσονται τα ίχνη του Κυρίου μας που προπορεύεται Τα ίχνη που ακολουθούμε πάντα Τα ίχνη που οδηγούν, που διδάσκουν, που αλλάζουν όποιον επιθυμεί να μάθει, να οδηγηθεί και να αλλάξει. Δεν αρκεί να ανακοινώνω πραγματικότητες, έχω ανάγκη να τις δουλεύω μέσα μου, με επιμονή και με υπομονή