FONH 2 2023

και πολεμήσαμε τις αρχές και αξίες που ο Δημιουργός μάς έχει αφήσει στο λόγο Του για να ζούμε σύμφωνα μ’ αυτές μια ζωή χαρούμενη και ολοκληρωμένη Προσέξαμε περισσότερο τις θελκτικές, αλλά δόλιες εισηγήσεις του διαβόλου, προτιμήσαμε τους δικούς μας δρόμους, φορέσαμε τις μάσκες υποκριτικών ρόλων και στοχεύσαμε να κερδίσουμε πιο πολλά και πιο γρήγορα Κάναμε τη ζωή μας μια μασκαρεμένη, ψεύτικη γιορτή εξαπατώντας πειστικά τον ίδιο τον εαυτό μας. Η αγάπη μας για τον Θεό και την Εκκλησία Του παγώνει, γιατί η ανομία πλεονάζει Προσπαθήσαμε να καλύψουμε τα βαθιά μας ελλείματα με γνώσεις επιφανειακές, που έχουν περίβλημα δήθεν επιστημονικό Προβάλλουμε ως αιτία κάτι επιφανειακό και εφήμερο, βρίσκοντας δικαιολογίες που δείχνουν ρεαλιστικές, αλλά στην πραγματικότητα αποτύχαμε να αναγνωρίσουμε τη δική μας αστοχία και την προσωπική μας ευθύνη και αμαρτία. Η όποια πρόταση για πνευματική μετάνοια προκαλεί ειρωνικά χαμόγελα Όλοι θέλουμε και ποθούμε τη ζεστή παρουσία της αγάπης, αφήνοντας όμως έξω απ’ τη ζωή μας τον Θεό, που είναι η πηγή της αγάπης Θέλουμε να απολαμβάνουμε τις ευεργεσίες που Εκείνος προσφέρει, χωρίς όμως την παρουσία

συνεπείς οπαδούς! Γεώργιος Σ. Κανταρτζής 08 Διδάγματα Ζωής Συμεών Α. Ιωαννίδης 11 Η δεξιότητα που είναι πιο σημαντική από το ΙQ Τάσος Μαρκουλιδάκης 12 Παραδείγματα Απολογητικής: Ιουστίνος ο Μάρτυρας (100-165 μ.Χ.) Έραστος Φίλος 14 Μια πολύ συγκινητική εμπειρία Σούλα Μαξιμιάδου-Isch 16 Το νόημα της ζωής Χαρούλα Τσαγκαλίδου-Ξανθοπούλου 18 Από τον Επιούσιο Άρτο 20

Καλοσύνη, σε έναν κόσμο που την αποφεύγει επιμελώς (;)! Θοδωρής Καλογερόπουλος 21

Και πάλι οι Αμερικανίδες Κυρίες

Αλτάνα Φίλου-Πατσαντάρα 22 ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ 25

Πάνω από τα σύννεφα Παναγιώτης Σταυρινού 35 Το σκάνδαλο των Βρυξελλών Γιάννης Χρ. Κρεμμύδας 36 Η «Νηνεμία» στο Μεγάλο Λιμάνι της Αγάπης... Συνέντευξη με τον Παύλο Δημητριάδη 38 H γωνιά του βιβλίου Μαριάνθη Λ. Κοκτσίδου 41

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2023 • TEΥΧOΣ 2 • ΕΤΟΣ 81ο ΚΩΔΙΚΟΣ ΜΜΕ: 1736 Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΜΗΝΙΑΙΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Τ.Θ. 254, 194 00 Κορωπί Τηλ. 210.4834214, Fax: 210.6627506 Ιδιοκτησία: A M G INTERNATIONAL Πρόεδρος: Τάσος Ιωαννίδης Μη κερδοσκοπικός θρησκευτικός & φιλανθρωπικός οργανισμός Έγκριση Υπ. Προεδρ. Κυβ/σεως 23580/5 Ιδρυτής: Δρ ΣΠΥΡΟΣ ΖΩΔΙΑΤΗΣ (1922-2009) Ειδικός σύμβουλος έκδοσης: Συμεών Ιωαννίδης Δημοσιογραφική επιμέλεια: Γεώργιος Κανταρτζής Εκδότης - Διευθυντής: Φώτης Ρωμαίος office@ologos gr Συλλογή ύλης: Φρίντα Τσίνογλου-Λαμπριανίδου Διόρθωση κειμένου: Παρασκευή Κάκαρη Διεκπεραίωση: Μαρίνα Νάκη-Καλογεροπούλου Λογιστήριο: Μαρία Κουράκου-Μησουρά Δημιουργικό-Επιμέλεια εντύπου: Δήμητρα Παπαναγή Εκτύπωση-Βιβλιοδεσία: ΝΕΑ ΓΡΑΦΗ (Δ. Μπιμπούδης) Τηλ.: 210-5767656

FEBRUARY 2023 • NUMBER II • VOL. LXXXI VOICE OF THE GOSPEL (USPS 942-960)

MONTHLY CHRISTIAN MAGAZINE

Published in Greece by the Publishing House “O LOGOS”

Owner: AMG International P.O. Box 182200 Chattanooga, TN.37422

Founder: Dr. Spiros Zodhiates

President: Tasos Ioannidis Special Consultant: Symeon Ioannidis

Managing Editor: Fotis Romeos

Subscription Rates: One Year $25.00 or $2.00 per copy

Postmaster: If undeliverable please send form 3579 to: Voice of the Gospel P.O. Box 182200 Chattanooga, TN. 37422 Second class postage paid, in Chattanooga, TN 37422

είναι Μαθητής

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ; Δυο χιλιάδες χρόνια τώρα η Εκκλησία του Χριστού πορεύεται το ταξίδι της στην Οικουμένη, όπως ένα υπερωκεάνιο στον ωκεανό. Το πλήρωμά της, οι χριστιανοί κάθε πολιτιστικής προέλευσης ή δογματικού προσανατολισμού, ορίζονται από τη Βίβλο με ξεχωριστά χαρακτηριστικά. Όπου αυτά υπάρχουν, η τόσο ποθητή Ενότητα γίνεται πραγματικότητα Πολλά από τα χαρακτηριστικά αυτά θα τα δούμε φέτος στη σειρά των κύριων άρθρων μας Και ευχή μας είναι, σαν άτομα και σαν εκκλησίες, να επιδιώξουμε αυτά τα χαρακτηριστικά και για τον εαυτό μας Η μαθητεία είναι μια πολύ μεγάλη, σπουδαία διάσταση της χριστιανικής ζωής κατά την Καινή Διαθήκη Ίσως είναι η δυσκολότερη πτυχή της ζωής της πίστεως, γιατί δύσκολα σήμερα κανείς παραδέχεται την αμάθειά του και δέχεται να καθίσει στα πόδια του Ιησού για να διδαχτεί, αλλά και να βιώσει στη συνέχεια τα όσα θα μάθει Η μαθητεία στα πράγματα του Θεού έχει ορισμένα χαρακτηριστικά, παρόμοια με της κοσμικής

θητεία σήμαινε: «Ακολουθώ έναν συγκεκριμένο φιλόσοφο». Εκείνο τον καιρό, όποιος ήθελε, μπορούσε, με πληρωμή βέβαια, να γίνει μαθητής ενός φιλοσόφου, να μάθει απ’ αυτόν και γι’ αυτόν, με σκοπό να γίνει σαν αυτόν Κατ’ αναλογία, οι μαθητές του Χριστού ήταν άνθρωποι που ήθελαν να μάθουν απ’ αυτόν και γι’ αυτόν, με σκοπό να γίνουν σαν αυτόν, δηλ να μοιάσουν στον Χριστό

Αυτό βέβαια δεν γίνεται με ανθρώπινη προσπάθεια ή ικανότητα Γίνεται μονάχα διά της πίστεως και με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, που έρχεται να κατοικήσει μέσα στην καρδιά του μαθητή Επομένως, μαθητής του Χριστού είναι όποιος μετανοήσει για το αμαρτωλό παρελθόν του και δοθεί ολόψυχα στον μεγάλο Δάσκαλο, τον Χριστό, με πίστη σ’ αυτόν και με απόφαση να τον ακολουθήσει στη ζωή του. β) Μαθητής του Χριστού είναι όποιος απαρνείται τον εαυτό του για να τον ακολουθήσει Απαρνούμαι τον εαυτό μου ως μαθητής σημαίνει ξεχνάω ποιος είμαι, ξεχνάω τι ξέρω ήδη, ξεχνάω ποιος είναι ο προηγούμενος κόσμος μου και, τέλος, ξεχνάω κάθε δικό μου πρόγραμμα Προσαρμόζομαι σε μια καινούρια κατάσταση –αυτήν που μου υπαγορεύει ο Χριστός γ) Μαθητεία σημαίνει ισότητα μεταξύ των μαθητών Όλοι οι μαθητές διδάσκονται την ίδια διδακτέα ύλη και μπροστά στον δάσκαλο είναι όλοι ίσοι. Τέλος, δ) Μαθητεία σημαίνει ίσες ευκαιρίες. Όλοι οι μαθητές στο τέλος της χρονιάς περνούν τις ίδιες εξετάσεις. Μ’ άλλα λόγια, παρέχονται ίσες ευκαιρίες στην πρόοδο την πνευματική

σε όλους τους πιστούς

μάρμαρο, στο πνευματικό εργαστήρι

–ξέρετε–

γυναίκα ή παιδιά ή χωράφια για χάρη μου, θα πάρει εκατό φορές περισσότερα και θα κληρονομήσει την αιώνια ζωή» (Μκ 10:30).

στα σχολεία υπάρχει στο

μαθητών, όπως στο τέλος

επιβράβευση του αγρότη ή του αμπελουργού για την επιμέλεια που έδειξαν στην καλλιέργεια του χωραφιού ή του αμπελώνα τους, έτσι το ίδιο συμβαίνει και με τον χριστιανό που είναι μαθητής του Χριστού Υπάρχει ανταμοιβή απ’ αυτή τη ζωή. Ό,τι και αν χάσει κανείς, που θα το θυσιάσει για τον Χριστό, θα το λάβει πίσω εκατό φορές περισσότερο εδώ, σ’ αυτό τον κόσμο, και ζωή αιώνια στους ουρανούς (Μκ 10:30). Ο χριστιανός είναι μαθητής Το ερώτημα είναι: Τι μαθητές είμαστε; n

Υπάρχουν πολλοί ψεύτικοι θεοί και πολλές ψεύτικες θρησκείες στις ημέρες μας, που προσπαθούν να προσελκύσουν την προσοχή κυρίως των παιδιών και των νέων Τέτοιοι ψεύτικοι θεοί είναι π χ η ψυχαγωγία, τα σπορ , οι διασκεδάσεις , η φήμη, τα χρήματα, η δύναμη

κλπ Όλοι αυτοί οι σύγχρονοι θεοί αντικατέστησαν τις πολλές θεότητες της αρχαιότητας. Παρ’ όλα αυτά, όλες οι θεό

συνάντηση-συνάθροιση, άσχετα από τις καιρικές συνθήκες. Για να το καταλάβετε αυτό, επισκεφτείτε έναν αγώνα – «τελετουρ-

δε αφορά τα συμβόλαια

ωρείται « ο

των

ράγοντες πληρώνουν αστρονομικά ποσά. Για να μη νομίζετε ότι υπερβάλλουμε, όταν λέμε ότι το ποδόσφαιρο είναι θρησκεία, παραθέτουμε με συντομία κάτι που διαβάσαμε: Στην Αγγλία, όπου γεννήθηκε το ποδόσφαιρο, ένας καλλιτέχνης παρουσίασε στη γκαλερί του τον ποδοσφαιριστή Ντέιβιντ Μπέκαμ ως Ιησού Χριστό. Ένας άλλος ζωγράφος απεικόνισε τον άλλο διάσημο ποδοσφαιριστή , τον Τζορτζ Μπεστ, ως Ιησού Χριστό! Στη Βραζιλία οι άνθρωποι της Σάο Πάολο, για να προσελκύσουν νέους φίλους στην ομάδα τους, εκείνους που «αλλαξοπίστησαν» αφήνοντας την παλιά ομάδα τους και προσχώρησαν στη Σάο Πάολο, τους βάπτιζαν και τους έδιναν σχετικό πιστοποιητικό έναντι 45 ευρώ Οι παίκτες της εθνικής της Αιγύπτου στη διάρκεια του Κόπα Άφρικα θυσίασαν μια αγελάδα , προκειμένου να τους φέρει καλή τύχη. Οι φανατικότεροι θαυμαστές του Μαραντόνα το 1998 ή αλλιώς το 38 μ Μ. (μετά Μαραντόνα), δημιούργησαν στο Μπουένος Άιρες την εκκλησία «Iglesia Maradoniana», που

γάλο ροζάριο με 34 κόμπους που συμβολίζουν τα 34 τέρματα που έχει σημειώσει με τη φανέλα της εθνικής Αργεντινής! Η Μπόκα Τζούνιορς λατρεύεται ως θρησκεία στη ζωή αλλά και μετά θάνατον! Στο Πάρκε Ιραόλα, κοντά στο Μπουένος Άιρες, υπάρχει νεκροταφείο, στο οποίο μπορούν να ταφούν οι αφοσιωμένοι οπαδοί της Μπόκα! Το σύνθημα «Μπόκα και μετά θάνατον». Υπάρχουν κι άλλα πολλά που δείχνουν τη θεοποίηση ποδοσφαιριστών Θα κλείσουμε με το πιο πρόσφατο γεγονός παλλαϊκής «λατρείας», ως επιστέγασμα των όσων ήδη αναφέραμε. Είναι η κατάκτηση του κυπέλου του Μουντιάλ από την Αργεντινή. Η άφιξη των ποδοσφαιριστών της ξεκίνησε μετά από τα μεσάνυχτα και διάρκεσε και όλη την άλλη ημέρα με έξαλλες εκδηλώσεις και πανηγύρια Εκατομμύρια Αργεντινοί ξενύχτησαν στους δρόμους για να υποδεχτούν και να «λατρεύσουν» τους

διέκοψαν

προγράμματά

μεταδώσουν την

έκτακτη είδηση» ότι πέθανε

στα 82 του ο «βασιλιάς» του ποδοσφαίρου Πελέ. Οι ηγέτες σχεδόν όλων των κρατών έσπευσαν να υμνήσουν με διθυράμβους το μεγάλο ποδοσφαιριστή Πελέ Τα δελτία ειδήσεων αφιέρωσαν για μέρες πολύ χρόνο για να αναφερθούν στη ζωή του Η χώρα του κήρυξε τριήμερο πένθος και η σορός του τέθηκε σε τριήμερο λαϊκό προσκύνημα. Κι αυτό δείχνει ότι το ποδόσφαιρο είναι θρησκεία Στα παλιά χρόνια οι ποδοσφαιριστές, όλοι Έλληνες, έπαιζαν με την ψυχή κι ο μισθός τους δεν ήταν παρά ένα πλούσιο γεύμα! Με την πάροδο των ετών ακολούθησε κι αυτό την πτωτική πορεία της παρακμασμένης κοινωνίας μας. Από ερασιτεχνικό, μέσα στα χωματένια γήπεδα, έγινε επαγγελματικό Οι συνθέσεις όλων των επαγγελματικών ομάδων διακοσμούνται από ονόματα αστέρων του διεθνούς ποδοσφαίρου, που ο καθένας κοστίζει μυθικά ποσά. Οι προπονητές, ξένοι και ντόπιοι, χρυσοπληρώνονται. Από άθλημα ψυχαγωγίας έγινε επιχείρηση με μεγαλομετόχους Εκατοντάδες αστυνομικοί, εντεταλμένοι να προστατεύουν τους πολίτες από κακοποιούς, ξοδεύουν ώρες στα γήπεδα Τα θύματα είναι οι οπαδοί. Ακριβοπληρώνουν το εισιτήριο για να παρακολουθήσουν τους μελανόξανθους ποδοσφαιριστές της ελληνικής

ομάδας. Από την εντεκάδα διακρίνουμε ένα ή δύο και σπάνια τρία ονόματα Ελλήνων! Οι οπαδοί χάνουν τον ύπνο τους, όταν ηττάται η ομάδα τους και οι πιο φανατικοί σπάζουν τα καθίσματα και ό,τι άλλο βρουν μπροστά τους και πολλές φορές συγκρούονται με τους οπαδούς της αντίπαλης ομάδας. Όσον αφορά δε την Εθνική μας, μία μας φουντώνει τον πατριωτικό οίστρο και μία πέφτει σε ανυποληψία Και καθώς ο απλός άνθρωπος βλέπει όλα αυτά τα εξωφρενικά φαινόμενα που συμβαίνουν, διερωτάται: Ποια είναι τα πρότυπα και ποιες είναι οι αξίες του σημερινού ανθρώπου; Όλα έχουν αντιστραφεί Είναι δυνατόν ο άνθρωπος, που πλάστηκε «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Θεού», να θεοποιεί και να λατρεύει κάποιους ανθρώπους που έχουν τις δεξιότητες να κλοτσούν μια μπάλα για 90 λεπτά! Ποια είναι τα πρότυπα της νεολαίας μας σήμερα, εκτός από τους ποδοσφαιριστές; Οι τραγουδιστές, οι ηθοποιοί , οι παρουσιάστριες «των πρωινάδικων ή απογευματινάδικων

κατώτερο από εκείνους, οι οποίοι έχουν πανελλήνια προβολή από τα ΜΜΕ και αμείβονται με παχυλούς μισθούς; Πώς αισθάνονται οι άνθρωποι του μόχθου και της βιοπάλης, που δουλεύουν σκληρά και δεν μπορούν να καλύψουν τα βασικά έξοδα της οικογένειας; Όλα αυτά δεν είναι παρά σύμπτωμα της γενικής ηθικής και πνευματικής σήψης, κατάπτωσης και εξαχρείωσης. Η επικράτηση της αδικίας και της εκμετάλλευσης είναι αποτέλεσμα της αποστασίας και της απομάκρυνσής μας από τον Θεό Και «δίχως Θεό, όλα επιτρέπονται». Ας μη γελιόμαστε, η κατάσταση αυτή δεν αλλάζει με την αλλαγή της όποιας κυβέρνησης ή την επικράτηση κάποιας ιδεολογίας Όλα αυτά δεν μπορούν ν’ αλλάξουν τον άνθρωπο που, εκ φύσεως, είναι αμαρτωλός. Μόνο όταν ο άνθρωπος ταπεινωθεί και αναγνωρίσει την αμαρτωλότητα και ανικανότητά του να σωθεί και με μετάνοια και πίστη ζητήσει τον Χριστό να

προσαρμόσουμε τις προτεραιότητές μας Τι είναι εκείνο που αποτελεί την πρώτη έγνοια μας, χωρίς το οποίο δεν μπορούμε να ζούμε; Τι είναι αυτό που αγαπάμε περισσότερο, ξοδεύουμε πολύ χρόνο και δίνουμε απλόχερα τα χρήματά μας; Τελικά, αυτό είναι που στην πραγματικότητα λατρεύουμε Η αληθινή λατρεία ορίζεται από τη θέση στην οποία βάζουμε εμείς τον Θεό στον κατάλογο των προτεραιοτήτων μας. Η αληθινή λατρεία είναι θέμα της καρδιάς που εκφράζεται με ζωή αγιότητας. Διαβάζοντας τα παραπάνω, ίσως να υποθέσετε ότι είμαστε εναντίον του ποδοσφαίρου και των άλλων αθλημάτων Κάθε άλλο, είμαστε υπέρ του υγιούς αθλητισμού και μακάρι τα παιδιά μας να ξοδεύουν το χρόνο τους σε κάποιο άθλημα παρά σε αμαρτωλές ασχολίες Το λάθος είναι όταν το ποδόσφαιρο ή άλλο άθλημα ή οτιδήποτε άλλο παίρνει τη θέση του Θεού Ο απόστολος Παύλος μάς προτρέπει: «να φεύγετε μακριά από την ειδωλολατρία» (Α΄ Κορινθίους 10:14) και «να προσφέρετε τα σώματά σας θυσία ζωντανή, άγια, τέτοια που να είναι αρεστή στο Θεό, η οποία και αποτελεί την πνευματική σας λατρεία» (Ρωμαίους 12:1). n

μαθήματα ή οδηγίες στον Θεό. Απλά ευχαρίστησέ Τον για τις δωρεές Του, εξομολογήσου τις αμαρτίες σου και ζήτησέ Του δύναμη να ζεις άγια και καθαρή ζωή σύμφωνα με το θέλημά Του

• Όταν αναθέσεις το φορτίο σου στον Θεό με την προσευχή, άφησέ το εκεί. Με την προσευχή φέρνουμε τα προβλήματά μας στο Θεό Με την πίστη τα αφήνουμε σ’ Αυτόν • Μην αφήσεις ποτέ τις δυσκολίες να σε γονατίσουν, παρά μονάχα για προσευχή Να θυμάσαι πάντα ότι ο Θεός στέλνει

αυξάνεσαι στην πνευματική σου ζωή και εξετάσεις την αιτία, θα διαπιστώσεις ότι δεν

τακτικά και σωστά το λίπασμα της ανάγνωσης του Λόγου του Θεού και της προσευχής.

• Αν οι χριστιανοί ξόδευαν σε προσευχή τόσο χρόνο όσο ξοδεύουν σε παράπονα, δεν θα είχαν τίποτε για το οποίο να παραπονούνται • Να μην ανησυχείς για τίποτε. Να προσεύχεσαι για όλα Να ανησυχείς μόνο αν δεν μπορείς να προσεύχεσαι.

• Μπορείς είτε να ανησυχείς είτε να προσεύχεσαι. Δεν μπορείς να κάνεις και τα δύο

• Η προσευχή έχει τη δύναμη να κινήσει το χέρι που έχει τη δύναμη

σπάθειά τους (π.χ. «Δουλέψατε τόσο σκληρά για αυτό! Ωραία δουλειά»), έχουν περισσότερα κίνητρα και εργάζονται σκληρότερα Τα παιδιά πρέπει να αναπτύξουν μια νοοτροπία ανάπτυξης, ώστε να κατανοήσουν ότι η επιτυχία δεν είναι συνεχόμενη και δεδομένη Ο τρίτος παράγοντας είναι οι μαθησιακές προσδοκίες που δεν ταιριάζουν με τις ικανότητες. Οι πολύ υψηλές προσδοκίες μπορεί να προκαλέσουν άγχος, ενώ αυτές που είναι πολύ χαμηλές μπορεί να οδηγήσουν σε πλήξη Ακόμη, είναι σημαντικό τα παιδιά να διδαχτούν ότι όλοι κάνουν λάθη, ότι σε πολλά φταίμε όλοι μας (Ιακώβου 3:1) και ότι τα λάθη μπορούν να γίνουν κίνητρο για κάτι καλύτερο, ακόμα κι αν μια κατάσταση δεν εξελίσσεται όπως προσδοκούμε Την ίδια στιγμή όμως είναι σημαντικό να διδάσκουμε στα παιδιά μας να μαθαίνουν από τα λάθη των άλλων και όχι από τα δικά τους. Ο Θεός συγχωρεί τις αμαρτίες μας, τις οποίες ποδοπατά και ρίχνει στης θάλασσας τα βάθη (Μιχαίας 7:19), αλλά δεν διαγράφει πάντοτε τις συνέπειες των λαθών και αμαρτιών μας Οι συνέπειες των λαθών μας δεν ρίχνονται πάντοτε στον Καιάδα της μνήμης, ούτε εξοστρακίζονται στη χώρα της αμνησίας. Η επαναλαμβανόμενη αποτυχία μπορεί να κατα-

του παιδιού μας ή κάνουμε κάτι για αυτά, τα μαθαίνουμε όλο και περισσότερο να εξαρτώνται από εμάς. Η Αγία Γραφή μάς διδάσκει την επιμονή στα πνευματικά θέματα. Η επιμονή στο ευαγγέλιο και το καλό πάντοτε αποβαίνει νικηφόρα και στεφανώνεται Η επιμονή αποκαλύπτει τους πραγματικούς και γνήσιους πιστούς. «Και θα είστε μισούμενοι από όλους εξαιτίας του ονόματός μου και εκείνος που θα έχει υπομείνει μέχρι τέλους θα σωθεί» (Μάρκος 13:13). Η επιμονή αποκαλύπτει την αληθινή πίστη «Ενώ ο Χριστός ήταν πιστός, όπως ένας γιος στο σπίτι του πατέρα του· και σπίτι του είμαστε εμείς, αν βέβαια διατηρήσουμε ως το τέλος το θάρρος και την ελπίδα για την οποία καυχόμαστε» (Εβραίους 3:6). Ο Θεός υπόσχεται να ανταμείψει όσους επιμένουν να γίνονται όλο και πιο σταθεροί και αμετακίνητοι στην πίστη και να έχουν πάντοτε όλο και περισσότερο ζήλο για την εκπλήρωση του έργου του Κυρίου, αφού γνωρίζουν ότι ο κόπος που καταβάλλουν για χάρη του Κυρίου δεν είναι μάταιος (Α΄ Κορινθίους 15:58). Καλούμαστε να μην αποκάμνουμε (Λουκάς 18:1), αλλά να προσκαρτερούμε στην προσευχή (Ρωμαίους 12:12), καθώς και να αγρυπνούμε σε αυτή με ευχαριστία (Κολοσσαείς 4:2). Οφείλουμε να κηρύττουμε το λόγο είτε έχουμε είτε δεν έχουμε τον κατάλληλο καιρό, αλλά και να ελέγχουμε και να προτρέπουμε με κάθε μακροθυμία και διδασκαλία (Β΄ Τιμόθεον 4:2). Παράλληλα, ο Παύλος μάς ζητά να αποφεύγουμε

Εθνικός χριστιανός από τη Σαμάρεια, μορφωμένος στην ελληνική φιλοσοφία, ο Ιουστίνος ζητούσε να απονεμηθεί δικαιοσύνη στους αδελφούς του χριστιανούς που διώκονταν απλώς και μόνο επειδή ήταν χριστιανοί. Στην πρώτη του Απολογία1 τον βλέπουμε να αντικρούει τους επαγγελματίες φιλοσόφους της εποχής του, θεωρώντας ψεύτικη και κούφια μια σοφία που δεν περιλαμβάνει τους κοινούς ανθρώπους Κάνοντας χρήση της ρητορικής της εποχής του, εκθέτει τη σωκρατική φιλοσοφία ως «ανίκανη», αποδεικνύοντας τη δύναμη του λόγου του Χριστού και της αναγέννησης που προέρχεται

αν αυτές αποδειχθούν βάσιμες, τότε αυτοί να τιμωρούνται όπως τους αρμόζει εάν όμως δεν υπάρχει καμία απόδειξη, ο αληθινός λόγος [ο ρωμαϊκός νόμος] δεν επιτρέπει να αδικούνται αθώοι άνθρωποι εξαιτίας κάποιας ύπουλης δυσφήμησης. Έτσι μάλλον τους εαυτούς σας καταδικάζετε, επειδή δεν σας οδηγεί η κρίση, αλλά το πάθος (3,1). Διασαφηνίζει ένα παράλογο της ρωμαϊκής κοινωνίας: οι χριστιανοί κατηγορούνταν ως «άθεοι» επειδή δεν σεβόντουσαν τους ειδωλολατρικούς θεούς, ενώ αυτοί που πραγματικά «πρόσβαλλαν τους θεούς», οι φιλόσοφοι και οι ποιητές, απολάμβαναν εκτίμηση: Έτσι μας αποκαλούν άθεους Όντως, ομολογούμε ότι όσον αφορά τους δήθεν θεούς είμαστε άθεοι, αλλά δεν είμαστε τέτοιοι ως προς τον αληθέστατο Πατέρα της δικαιοσύνης

βάρος

Στη συνέχεια, ο Ιουστίνος παραθέτει κάποιες εξηγήσεις σχετικά με τη λατρεία των ειδώλων, ότι η βασιλεία του Θεού είναι κυρίως πνευματική, ότι οι χριστιανοί είναι υπόλογοι στον αληθινό Θεό, ότι ο Θεός τους είναι ορθολογικός, σε αντίθεση με τη δαιμονική πραγματικότητα. Επίσης, ότι ο Χριστός έδωσε εντολή στους πιστούς να υπακούν στην πολιτική εξουσία, ότι υπάρχει κόλαση και ότι απέδειξε τη δύναμή Του μέσω της Ανάστασης. Στην Απολογία του, ο Ιουστίνος προσφέρει μια πλήρη ιστορία της χριστιανικής θεολογίας, κάνοντας αναφορά στις μεσσιανικές προφητείες και τις διδασκαλίες της Παλαιάς Διαθήκης αντιπαραθέτοντάς τες στη συνέχεια με ειδωλολατρικές απόψεις Μάλιστα, υποστηρίζει ότι οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, όπως ο Σωκράτης και ο Πλάτωνας, βασίστηκαν στην Παλαιά Διαθήκη αντλώντας έμπνευση από αυτήν, ενώ η ειδωλολατρική μυθολογία είναι εμπνευσμένη από δαίμονες και είναι μη συμβατή με την πραγματικότητα Εξηγεί επίσης γιατί οι χριστιανοί απορρίπτουν τον παγανισμό, ότι αυτό που τον κάνει αποτρόπαιο είναι το γεγονός ότι εκθέτει παιδιά και νέους, καθώς και οι πολλές άλλες ανήθικες πρακτικές του Αφιερώνει σημαντικό μέρος της υπεράσπισής του στην απόδειξη ότι ο Πλάτωνας αντέγραψε τον Μωυσή, γράφοντας χαρακτηριστικά: Για να μάθετε ότι ο Πλάτων την αντίληψη ότι ο Θεός έκτισε τον κόσμο μέσω μεταποίησης άμορφης ύλης την παρέλαβε από τον δικό μας δάσκαλο, εννοούμε

Επίλογο της Α΄ Απολογίας βρίσκουμε το συμπέρασμα της όλης επιχειρηματολογίας του Ιουστίνου, που καταλήγει: αν η απολογία του δεν τους πείσει, υπάρχει ο κρίνων Θεός: Εάν νομίζετε ότι αυτά είναι λογικά και αληθινά, τιμήστε τα αναλόγως· εάν σας φαίνονται φλυαρίες, καταφρονήστε τα ως φλύαρα πράγματα, αλλά μην επιβάλλετε θάνατο, ως προς εχθρούς, σε ανθρώπους που δεν αδικούν σε τίποτα. Διότι σας προλέγουμε ότι δεν θα διαφύγετε τη μέλλουσα κρίση του Θεού, εάν επιμείνετε στην αδικία και μεις κραυγάσουμε: ‘ό,τι θέλει ο Θεός ας γίνει’ (68,1). Παραθέτει και ως δικαιολογητικό μια επιστολή του Καίσαρα Αδριανού προς τον Μινούκιο Φουνδανό, στην οποία ο Αυτοκράτορας θεωρεί σημαντικό να τιμωρούνται οι συκοφάντες των χριστιανών: Αν οι επαρχιώτες σου είναι σε θέση να υποστηρίζουν επίσημα την αναφορά τους ενάντια στους χριστιανούς, έτσι που να αιτιολογείται και ενώπιον δικαστηρίου, ας ακολουθούν αυτή την οδό και μόνο, και ας μη δέχονται μη τεκμηριωμένες κατηγορίες. Πολύ περισσότερο αρμόζει, εάν κανείς κάνει καταγγελία, να λαμβάνεις εσύ γνώση των προβαλλομένων πραγμάτων. Εάν κάποιος καταγγέλλει και αποδεικνύει ότι ο καταγγελλόμενος εκτελεί παράνομη πράξη, να ορίζεις τιμωρία κατά το μέγεθος του παραπτώματος εάν καταγγέλλει απλώς για συκοφαντικούς λόγους, τότε εξέτασε τη σοβαρότητα του θέματος και φρόντισε να τιμωρήσεις το συκοφάντη

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

– Ψάχνω τον Φ.! του λέω. – Ολόκληρος! μου λέει γελώντας – Δεν με θυμάσαι, ε; Με κοιτάζει εξεταστικά, αλλά πάντα με χαμόγελο – Είμαι ο Ν., ήμουν ομαδάρχης σου στην κατασκήνωση – Ν.; μου κάνει – Ναι, απαντώ. Χωρίς να σβήσει το χαμόγελο, μου λέει μετά από λίγα δευτερόλεπτα – Λυπάμαι Ν..., δεν σε θυμάμαι. Με συγχωρείς, τι μπορώ να κάνω για σένα; – Πέρασα απλά να δω πώς είσαι Όλοι μας προσευχόμαστε για τον μικρό Το χαμόγελο έσβησε απότομα Το βλέμμα του σκλήρυνε και γυάλισε Ομολογώ, γυάλισε! Μεταφέρθηκε αμέσως σε μια άλλη πραγματικότητα, αυτή που

το γυμναστήριο Στο

του και

νόημα να τον ακολουθήσω

–

Τότε

εγώ

γύρω μου

προσπαθεί να

του Φοβήθηκα

Το νόημα της ζωής

Η ζωή δεν αποκτά νόημα όταν ο άνθρωπος έχει οικονομικό κέρδος σε σύντομο χρονικό διάστημα Γιατί αυτό, τις περισσότερες φορές, προκαλεί περισσότερες απογοητεύσεις, αδικίες, καταστροφές, παρά ευημερία Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο λαός μας είναι λαός ευφυής. Αν όμως μελετήσουμε την ιστορία μας, θα διαπιστώσουμε ότι είναι γεμάτη καταστροφικά γεγονότα

αρκεί να έχει μόνο γνώσεις, τεχνολογία ή περισσότερη ανάπτυξη, αλλά είναι απαραίτητο πρώτιστα να διαθέτει περισσότερη κοινή λογική χωρίς εξάρσεις Δυστυχώς, οι δυτικές κοινωνίες, και προφανώς και εμείς οι Έλληνες, είμαστε φυλακισμένοι σε μια υποκειμενική λογική, μια λογική ιδιοτέλειας Ενώ η Καινή Διαθήκη έχει γραφεί στη γλώσσα μας, ο λαός μας, στην πλειονότητά του, την αγνοεί. Όχι μόνο στη σύγχρονη εποχή, αλλά και από τα πρώτα αποστολικά χρόνια Γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος έγραψε ότι ο λόγος του Θεού για τους Έλληνες είναι μωρία Αν πάμε

Αν ο κάθε άνθρωπος εμπιστευόταν το λόγο του Θεού που αναφέρει ότι ο μεγαλύτερος πλουτισμός είναι η ευσέβεια με αυτάρκεια, τότε δεν θα έπεφτε σε τέτοιες καταστροφικές παγίδες. Η Αγία Γραφή έχει λόγους σοφίας και, αν τη μελετήσουμε, δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ στην καθημερινή μας πορεία Στο βιβλίο του Εκκλησιαστή 9:13-15 διαβάζουμε: «Είναι ακόμη και κάτι άλλο που μου φάνηκε σημαντικό σχετικά με το ρόλο που παίζει η σοφία πάνω στη γη Ήταν μια μικρή πόλη με λίγους κατοίκους. Ένας ισχυ

τον χωρίς όρια ωφελιμισμό.

Κυρίαρχη φυσιογνωμία είναι ο σωτήρας της πόλης, που όμως ξεχάστηκε γιατί ήταν φτωχός Ας ήταν σοφός, ας ήταν σωτήρας, ας αντιμετώπισε τον μεγάλο και δυνατό βασιλιά, ας τους ευεργέτησε τόσο αποτελεσματικά Κανένας δεν τον θυμήθηκε! Μήπως αυτή η εικόνα μάς φέρνει στο νου τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, που όχι απλώς Τον ξεχάσαμε, αλλά και Τον σταυρώσαμε; Ήρθε, σήκωσε τους πόνους μας, φορτώθηκε τις ανομίες μας, υπέμεινε τις θλίψεις μας, γλύκανε τη ζωή της προσκαιρότητάς μας, στάθηκε δίπλα στους δοκιμαζόμενους και μας χάρισε όχι μόνο αυτή την εφήμερη ζωή, αλλά και μια ένδοξη αιωνιότητα. Η καθημερινότητά μας αποκτά νόημα μόνο μ’ Εκείνον, είναι Αυτός που έχει τη δύναμη να μας χαρίσει μια ζωή ελευθερίας, ειρήνης, αληθινής χαράς Δώρα που κανείς και τίποτε δεν μπορεί να τα αφαιρέσει! Ούτε όμως και ν’ αγοράσει μ’ όλα τα πλούτη αυτού του κόσμου n

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

ζωή και καλοσύνη για τα σοβαρά θέματα της ζωής Πολλοί άνθρωποι ζουν και υπάρχουν έχοντας εμπειρίες και συναισθήματα αρνητικής φύσης, τα οποία τους οδηγούν σε αρνητικές και κακές πράξεις Πράξεις μικρής κακής αξίας, όπως να μη θέλουν να καλημερίσουν τους άλλους, αλλά και πράξεις μεγαλύτερης κακίας, όπως να θέλουν να κάνουν κακό ή να αδιαφορούν για το κακό που κάνουν! Πριν από χρόνια είδα μια ταινία, όπου δύο άνθρωποι φυσιολογικοί και πολιτισμένοι, σε ένα περιστατικό αυτοκινητιστικής βίας αρχίσανε να φέρονται αρνητικά και επιθετικά ό ένας προς τον άλλον, με αποτέλεσμα σχεδόν να φτάσουν να εξοντώσουν αλλήλους, λίγο πριν “ξυπνήσουν” και καταλάβουν πού οδηγούνται! Χρειαζόμαστε λοιπόν επειγόντως να αλλάξουμε συμπεριφορά προς τους γνωστούς και αγνώστους, προς τους δικούς μας και τους ξένους, ώστε να βοηθήσουμε τον κόσμο μας προς την καλοσύνη! Και η καλοσύνη μπορεί να είναι απλώς μια ευγενική

Είχα προσκληθεί σε μια επιστημονική εκδήλωση της εταιρείας διοικητικών σπουδών με θέμα: «Η διαχείριση από το ελληνικό κράτος της προσφυγικής κρίσεως του 1922», σε αίθουσα του κεντρικού κτηρίου του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών – alma mater –, καθώς η χρονιά που μας πέρασε ήταν χρονιά μνήμης και συλλογισμού για τα εκατό χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Καταξιωμένοι καθηγητές

που αναφέρθηκε στις πολλές ξένες Φιλανθρωπικές Οργανώσεις που ήρθαν και συνέδραμαν τότε το κράτος, προκειμένου αυτό να αντεπεξέλθει στις τεράστιες ανάγκες που είχαν προκύψει Γυρίζοντας στο σπίτι εκείνο το βράδυ, για πρώτη φορά συνειδητοποίησα ότι ξεκίνησα τη φοιτητική μου ζωή στην Αθήνα, στα μέσα της δεκαετίας του ΄70, σε μια τέτοια προσφυγική γειτονιά, τη Λαμπρινή, και ήταν ένα από αυτά τα τυπικά διώροφα προσφυγικά σπίτια, όπως τα περιέγραψε

αυτές, γιατροί και νοσοκόμες, ήλθαν αυτοπροσώπως στην Ελλάδα και βοήθησαν στην οικοδόμηση και οργάνωση νοσοκομείων για τους πρόσφυγες Στη συζήτηση μετά, δεν μπόρεσα να συγκρατήσω δύο ερωτήσεις που έκαιγαν τα χείλη μου: «Ενώ υπάρχει μέχρι σήμερα το Νοσοκομείο ‘Ερυθρός Σταυρός’, δεν έχει πέσει στην αντίληψή μου ένα από τα τόσα νοσοκομεία, όπως αναφέρθηκε, με το όνομα των ‘Αμερικανίδων Κυριών’. Τι ήταν αυτό που ώθησε αυτές τις Αμερικανίδες Κυρίες να έλθουν από τόσο μακριά και με κίνδυνο της ζωής τους, λόγω και των συνθηκών, να βοηθήσουν;».

Η Πρόεδρος του πάνελ, καταξιωμένη νομικός, ζήτησε να απαντήσει

είχε έρθει στην

ταυλισμούς. Όσο για τα νοσοκομεία που ίδρυσαν, είπε ότι το ένα είναι το σημερινό «Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας» και ένα άλλο, το «Αγία Όλγα» στη Νέα Ιωνία. Μια οδός κάπου στη Νίκαια φέρει και το όνομά τους Έστω και αυτή τη μικρή δημόσια αναφορά στο όνομά τους, στα πλαίσια μιας επιστημονικής ημερίδας, τη θεώρησα «ευωδία» στη μνήμη των «Αμερικανίδων Κυριών» εκείνη τη στιγμή και ήμουν χαρούμενη που ακούστηκε έτσι η χριστιανική τους δράση Το δεύτερο που συνειδητοποίησα, και πάλι για πρώτη φορά εκείνο το βράδυ, ήταν ότι η «Νοσοκόμα η Κική», μια ευγενέστατη και αρχοντική γυναίκα, που ερχόταν στη συμμελέτη του Λόγου του Θεού κάθε Τρίτη στο προσφυγικό σπίτι της θείας Αργυρούλας στη Λαμπρινή, ανήκε στα νιάτα της στο προσωπικό του γειτονικού «προσφυγικού» νοσοκομείου της «Αγίας Όλγας», που το είχε περί πολλού, αλλά δεν καταλάβαινα τότε γιατί το ανέφερε πάντα στην κουβέντα της Ερχόταν πρώτη με τη μεγάλη καφέ τσάντα της γεμάτη με νοσοκομειακό υλικό, γιατί πάντα κάποια πληγή θα έπρεπε να καθαρίσει επαγγελματικά και κάποιον επίδεσμο θα έπρεπε να αλλάξει. Το ήξεραν όλοι στη γειτονιά και ερχόντουσαν στο σπίτι μας, μένοντας και στη συμμελέτη

μπορούσα

όμως εδώ ασφάλεια, μια ανοιχτή αγκαλιά, έμαθαν ένα επάγγελμα και στέριωσαν

H εμπορία ανθρώπων καταστρέφει εκατομμύρια ζωές κάθε χρόνο στον κόσμο. Όταν συναντώ θύματα εμπορίας ανθρώπων κι ακούω τις ιστορίες τους, ραγίζει η καρδιά μου κι ασφαλώς έτσι θα νιώθετε κι εσείς Είναι μεγάλη τραγωδία και πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε πρώτα για να βοηθήσουμε τα θύματα, αλλά και για να την αποτρέψουμε, πάντοτε μέσα στις δυνατότητές μας Τα στατιστικά στοιχεία είναι συγκλονιστικά. Υπολογίζεται ότι 40 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται σήμερα κάτω από τη σύγχρονη αυτή δουλεία. 71% των θυμάτων είναι γυναίκες και μικρά κορίτσια Δύσκολα μπορούν να υπολογιστούν οι προεκτάσεις της εμπορίας ανθρώπων

’ εικόνα

από την κατάσταση όπου βρίσκονται και να τους τοποθετήσουν σ’ ένα ασφαλές περιβάλλον, όπου η αγάπη του Ιησού μπορεί να φέρει την ψυχολογική θεραπεία τους. Στη συνέχεια, διδάσκονται βασικά θέματα για τη ζωή, σωστή συμπεριφορά έναντι των άλλων, σωστή διαχείριση των οικονομικών στο σπίτι τους, εκμάθηση κάποιας τέχνης και εξάσκησης κάποιου επαγγέλματος, ώστε να μπορέσουν να κερδίζουν έντιμα με την εργασία τους τα προς το ζην Φροντίζουν επίσης για τη συναισθηματική και πνευματική θεραπεία τους με τη διδασκαλία του Ευαγγελίου και την κατανόηση της αγάπης του Χριστού Η διαδικασία αυτή είναι μακροχρόνια και απαιτητική Διαρκεί από αρκετούς μήνες μέχρι και χρόνια Αλλά τελικά, είναι πράγματι εκπληκτική η διαφορά που επέρχεται στη ζωή τους Και το πιο εκπληκτικό απ’ όλα είναι όταν τα άτομα αυτά γίνονται αφοσιωμένοι ακόλουθοι του Χριστού και ζουν για τη δόξα Του, παρά τις τραυματικές εμπειρίες

θέλει τόσο απεγνωσμένα να ζήσει, αλλά ήξερα ότι

του τελειώνει.

αγωνία μου ήταν τεράστια Για την παραμικρή αλλαγή που παρατηρούσα στην κατάσταση της υγείας του, ενοχλούσα τους γιατρούς στην αιμοκάθαρση Πάντα με άκουγαν με υπομονή και πάντα προσπαθούσαν να βρουν μια λύση. Είμαι σίγουρη ότι πολλές φορές το άγχος μου με έκανε να γίνομαι φορτική Σιγά σιγά άρχισα να συνειδητοποιώ ότι δεν ήταν απλά υπέροχοι επαγγελματίες, ούτε γιατροί που είχαν συνηθίσει λόγω του επαγγέλματός τους να μένουν ασυγκίνητοι μπροστά στις δύσκολες περιπτώσεις, αλλά άνθρωποι με πολλή αγάπη Πόσα ευχαριστώ μπορώ να πω σ’ αυτούς τους ανθρώπους, που έδειξαν τόση αγάπη στον ηλικιωμένο πατέρα μου με ψυχραιμία και αισιοδοξία; Κάθε φορά που ο πατέρας μου επέστρεφε από την αιμοκάθαρση, πιο δυνατός και πιο αισιόδοξος

είναι ένα εντελώς καινούριο άτομο. Έχει κερδίσει το σεβασμό των άλλων τροφίμων και τη θεωρούν αρχηγό τους. Το 2020 η Althea εξελέγη πρόεδρος των «Υπερασπιστών», ενός παραρτήματος του Ιδρύματος ABSI που στοχεύει στην ενίσχυση των κοινωνικών σχέσεων Αυτό ενίσχυσε τις ηγετικές ικανότητες και την αυτοπεποίθησή της, καθώς καθοδηγούσε τα άλλα παιδιά του Ιδρύματος. Ήταν κι αυτή μία από τα πρόσωπα που οδηγούσαν τις καθημερινές πρωινές λατρευτικές συνάξεις τους Έτσι είχε ευκαιρίες να μοιράζεται το Ευαγγέλιο και να μιλάει για την καλοσύνη

τώρα

-

της είναι να τελειώσει τις σπουδές της. Αγαπάει ιδιαίτερα την ιστορία και τη γεωγραφία και θέλει να γίνει ξεναγός Θέλει να στηρίξει οικονομικά την οικογένειά της στο μέλλον και να ενθαρρύνει τα μικρότερα αδέρφια της να σπουδάσουν Χαμογελάει, γνωρίζοντας ότι το ταξίδι της προς την εκπλήρωση των ονείρων της είναι σε εξέλιξη κι ότι ο ουράνιος Πατέρας είναι μαζί της Η μαρτυρία της Althea είναι μόνο μία από τις πολλές που μοιράζονται τα παιδιά του ABSI.

O σκοπός της ιεραποστολής μας είναι: ❉ Να δώσει σε κάθε άνθρωπο στη γη τουλάχιστον μια ευκαιρία να καταλάβει και ν’ ανταποκριθεί στο Ευαγγέλιο. ❉ Να εκφράσει την ευσπλαχνία του Χριστού στις φυσικές ανάγκες του ανθρώπου σ’ όλο τον κόσμο με τις ευκαιρίες και τα μέσα που δίνει ο Κύριος. ❉ Να υπηρετήσει

οργάνωση με ιδρυτή της τον Σπύρο Ζωδιάτη. Το έργο της μέχρι σήμερα είναι ενεργό σε πολλές χώρες του κόσμου, με ένα βασικό διπλό σκοπό: Την κάλυψη των φυσικών, αλλά και πνευματικών αναγκών των ανθρώπων. Φροντίζει για την παροχή τροφής, ενδυμασίας, ιατρικής περίθαλψης και μόρφωσης στους ανθρώπους, πράγματα που είναι απόλυτα αναγκαία για το σώμα και τη διάνοιά τους. Όμως, εμείς οι χριστιανοί ξέρουμε πως ο κάθε άνθρωπος, πέρα από το σώμα και το νου, έχει κι ένα πνεύμα, για τη λύτρωση του οποίου ήρθε στον κόσμο, σταυρώθηκε κι αναστήθηκε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Έτσι, με τη βοήθεια του Θεού και την ηθική και υλική συμπαράσταση των χριστιανών, η ιεραποστολή μας κάνει ό,τι μπορεί για την πραγμάτωση του διπλού αυτού σκοπού σ’ όλο τον κόσμο, ανεξάρτητα από φυλή, γλώσσα ή θρήσκευμα,

Ένα ελαφρό, δροσερό αεράκι μάς προειδοποίησε πρωί πρωί ότι σήμερα θα έχουμε βροχή Ο ουρανός ήταν φορτωμένος με γκριζόμαυρα νέφη, καθώς ταξιδεύαμε προς το αεροδρόμιο. Στη διαδρομή κοιτούσα από το παράθυρο του αυτοκινήτου τα νέφη, που κάποιες στιγμές άνοιγαν παραθυράκια στον ουρανό κι άφηναν τις ηλιαχτίδες να εισβάλουν για λίγα δευτερόλεπτα στις τζαμαρίες των σπιτιών, ενώ στα διπλανά χωράφια έπεφτε η βαριά σκιά των μαύρων νεφών. Αυτή η εικόνα συμβολίζει τη ζωή μας, συλλογίστηκα, καθώς οι εναλλαγές των φωτεινών και σκιερών τοπίων δεν έλεγαν να σταματήσουν Οι μέρες της ζωής μας δεν είναι πάντα ηλιόλουστες, αλλά μοιάζουν με τούτο το εναλλασσόμενο τοπίο Τα σύννεφα των θλίψεων θα κρύψουν το γαλάζιο ουρανό μας, αλλά ο Θεός θα τα υποχρεώσει ν’ ανοίξουν για λίγο για να φωτίσουν τις σκιερές και απελπισμένες περιοχές της

πουμε απ’ τη μεριά του Θεού! Γιατί μέσα από αυτές έρχονται οι ευλογίες και αποκτούμε τις αρετές της υπομονής, της εγκαρτέρησης, της ανεκτικότητας, της συμπάθειας, της ελπίδας, της σοφίας, της εμπιστοσύνης στον Θεό, της εμμονής στην προσευχή, κλπ. Η ευλογημένη βροχή έρχεται πάντα με τα νέφη, όπως και οι πνευματικές ευλογίες έρχονται με τις θλίψεις. Θα σου πω δυο λόγια και προσπάθησε να με καταλάβεις, εσύ που πιστεύεις στον Χριστό Αν τούτες τις μέρες ένα νέφος σκοτεινό σού πλακώνει την καρδιά, να μην παραπονιέσαι γι’ αυτό, αλλά να δοξάζεις τον Κύριο Διότι τα δάκρυα των δοκιμασιών σου, αγαπητέ αναγνώστη, είναι οι βροχοστάλες του καταιγιδοφόρου νέφους των θλίψεων που θα ποτίσουν τον κήπο της καρδιάς σου. Η βροχή του θα γίνει αιτία να ανθίσουν μέσα σου ευωδιαστά λουλούδια σαν τα κρίνα των αγρών. Αυτός που δεν περνά θλίψεις και ζει με καταγάλανο ουρανό, να ξέρεις ότι κουβαλά μια Σαχάρα μέσα του Κουβαλά μια ξεραμένη και ραγισμένη από την ανομβρία καρδιά, χωρίς ίχνος πνευματικής ζωής Η βροχή των δακρύων σου, αγαπητέ αναγνώστη, θα αναστήσει μέσα σου τα λουλούδια

γνωρίζετε, η λέξη «σκάνδαλον» είναι λέξη βιβλική Τη συναντούμε συχνά στην Αγία Γραφή Όπως η αρχαιότερη λέξη «σκανδάληθρον» και η λέξη «σκάνδαλον» σημαίνει το ραβδί, το ξύλο, το ελατήριο της παγίδας, της φάκας πάνω στο οποίο τοποθετείται το δόλωμα που, όταν το αγγίξει το ζώο

;» Αυτά που υπόσχεται ο διάβολος είναι προσωρινά, ενώ η ζωή μας παρατείνεται παντοτινά, και μετά το θάνατο εδώ στη γη. Η ψυχή μας είναι αθάνατη. Ο Χριστός μάς συνετίζει, ώστε να αντιληφθούμε πόσο απατηλά και προσωρινά είναι τα πράγματα αυτού του κόσμου Μας διαφωτίζει ώστε να εννοούμε τα τεχνάσματα και τα δολώματα του διαβόλου. Μας εξοπλίζει

, την πόλη του πατέρα του . Ασχολήθηκε με την ελληνορωμαϊκή πάλη για αρκετά χρόνια και αναδείχτηκε πρωταθλητής στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα το 1986. Σε ηλικία 20 ετών, το 1988, σε μια ευαγγελιστική συνάθροιση της Ε Ε Ε Κατερίνης αναγεννήθηκε και αφιέρωσε τη ζωή του στον Χριστό Σπούδασε στο τμήμα Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Σερρών Φοίτησε δύο χρόνια στο Ελληνικό Βιβλικό Κολέγιο και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Θεολογία στο Westminster Theological Seminary στις Η.Π.Α. Υπηρέτησε

–

τηρήσει την αποστολή της μέσα στον κόσμο. Υπάρχει ανάγκη για περισσότερους εργάτες και υπηρέτες μέσα στις εκκλησίες μας Δυστυχώς, στην πράξη πολλοί χριστιανοί έχουν αρκεστεί σ’ έναν απλό εκκλησιασμό, χωρίς να έχουν κάποια συνεχή προσφορά και διακονία Η διατήρηση της ενότητας της εκκλησίας. Η πίστη και η νοοτροπία πολλών χριστιανών είναι εγωκεντρική Ολοένα και περισσότεροι χριστιανοί, αλλά και εκκλησίες, θέλουν να ανεξαρτητοποιούνται και να απομονώνονται Ο Χριστός έδωσε μια νέα ανατρεπτική εντολή: «αγαπάτε αλλήλους» (Ιωάννης 13:34) και προσευχήθηκε, ώστε όλοι οι μαθητές Του να είναι ένα. Μόνο έτσι θα πιστέψει ο κόσμος (Ιωάννης17:21). Μόνο ο Θεός μπορεί να ενώσει πραγματικά τους ανθρώπους μεταξύ τους με αγάπη με την κοινή πίστη

στον Χριστό!

αποδείξουμε

ντές της εκκλησίας μας υπηρετούμε 50-60 ανθρώπους καθημερινά. Προσφέρουμε μια ολιστική διακονία για την ψυχή και το σώμα Ενδιαφερόμαστε για τους πρόσφυγες, τους μετανάστες ή όσους έχουν άλλα προβλήματα Θέλουμε να γνωρίσουν με χειροπιαστό τρόπο την αγάπη του Χριστού Τους διαβάζουμε αναγνώσματα από την Αγία Γραφή και κάνουμε σύντομα σχόλια. Τα άτομα ακούν με σεβασμό και ενδιαφέρον. Καθημερινά εθελοντές της εκκλησίας μας προσφέρουν με αγάπη γεύματα, κούρεμα, μπάνιο, είδη ρουχισμού, καφέ, τσάι Σκοπός της διακονίας μας, ως εκκλησία, είναι να εκπληρώσουμε τα λόγια του Χριστού, που είπε ότι είμαστε το αλάτι της γης και το φως του κόσμου, έτσι ώστε, καθώς οι άνθρωποι βλέπουν τα καλά μας έργα, να δοξάσουν τον Θεό (Ματθαίος 5:13-16). Αυτή η διακονία γίνεται με την οικονομική υποστήριξη ιεραποστολών, εκκλησιών και αδελφών. Ευχαριστούμε τον Θεό για όσους μας συμπαραστέκονται, ώστε να μπορούμε να σταθούμε ως υπηρέτες και μάρτυρες του Χριστού στον Πειραιά – Ποια είναι η ανταπόκριση των νέων σχετικά με την εκκλησία σήμερα; Οι νέοι σήμερα, αν δουν την εκκλησία να παίρνει γνήσιες πρωτοβουλίες που ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες, ανταποκρίνονται θετικά Αν διαπιστώσουν τυπικότητα, παραδόσεις και, πολύ περισσότερο, υποκρισία, αντιδρούν και καλώς γίνονται οι κριτές μας. – Ποιος είναι ο οραματισμός σας και τα μελλοντικά σας σχέδια στη διακονία του Ευαγγελίου; Ο οραματισμός μου είναι

στη γερμανική γλώσσα έκδοση απευθυνόταν στο ευρύ κοινό και αποτελεί την επιτομή της μεταρρυθμιστικής θεολογίας Τυπώθηκε το 1520 και αμέσως γνώρισε μεγάλη επιτυχία

Αποτελείται από τριάντα σημεία-θέσεις, όπου ο Λούθηρος βασισμένος στην Επιστολή προς Ρωμαίους και στην Επιστολή προς Γαλάτας διατυπώνει τις σκέψεις του σχετικά με την ελευθερία του χριστιανού, την οποία ταυτίζει με την πίστη. Η πίστη ελευθερώνει από τον Νόμο και τις εντολές, αλλά

τον άνθρωπο στην αγάπη για τον συνάνθρωπο Είναι χαρακτηριστικό το ακόλουθο απόσπασμα: «Ωστόσο, τα έργα δεν είναι το πραγματικό καλό, το οποίο θα τον καθιστούσε [τον άνθρωπο] αγαθό και δίκαιο μπροστά στον Θεό, παρά τα κάνει από ελεύθερη αγάπη, δίχως αμοιβή, για να ευχαριστήσει τον Θεό. Δεν γυρεύει σ’ αυτά τίποτε, ούτε νοιάζεται για τίποτε, εκτός από το να ευχαριστήσει τον Θεό, για τον οποίο θα έκανε με χαρά του το καλύτερο δυνατό» (Λούθηρος, Περί της ελευθερίας του χριστιανού, εκδόσεις «Άρτος Ζωής», σελ. 40).

Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει ένα εξαιρετικά χρήσιμο επίμετρο του φιλολόγου, συγγραφέα και προέδρου του Βιβλικού Ιδρύματος «Άρτος Ζωής» Σταύρου Ζουμπουλάκη, ο οποίος συνοψίζοντας τις σκέψεις και τις θέσεις του Λούθηρου, παραθέτει διευκρινίσεις, σχόλια και διάφορα χρήσιμα στοιχεία για την καλύτερη κατανόηση της πραγματείας που προηγήθηκε. Τη μετάφραση έκανε ο Μιχάλης Παπανικολάου από τη γερμανική

Θυμάστε το σλόγκαν του Χέρμπερτ Μαρκούζε στην παρισινή εξέγερση του Μάη του ’68: «η φαντασία στην εξουσία» που εμείς το παραφράσαμε με το «η φαντασία στην εκκλησία», που μπορεί να πραγματωθεί αποκλειστικά σχεδόν με την τέχνη και την καλλιτεχνική ευαισθησία; Γεμάτη η Αγία Γραφή από δείγματα τέτοιες μορφής: με την ποίηση των Ψαλμών και με το Άσμα Ασμάτων, με τα εικαστικά που περιγράφονται στο ναό του Σολομώντα και στην Αποκάλυψη, με τη μουσική που αντηχεί σ’ ολόκληρη την Παλαιά Διαθήκη κι ακόμη και στη βραδιά της Γέννησης και στην Αποκάλυψη – και προπάντων με την ομορφιά των λόγων του Χριστού στις παραβολές, στις όμορφες περιγραφές και στη διδασκαλία Του Πώς μπορεί να συλλάβει ο πιστός όλο αυτό το μεγαλείο με μοναδικό εφόδιο την ψυχρή θεολογική ταξινόμηση χωρίς τη βοήθεια της τέχνης και χωρίς την καλλιτεχνική ευαισθησία Χρήσιμη κι απαραίτητη η ορθή θεολογική διδασκαλία για να μας προστατεύει από επικίνδυνα «ικάρια» πετάγματα. Πόση όμως ανάγκη έχουμε, ιδιαίτερα μερικοί από μας, και από τον καθαρό, ελεύθερο αέρα της ποίησης και της μουσικής «Πότε θα καταλάβουμε ότι οι νόρμες [οι αυστηροί κανόνες] και τα συνθήματα από υπηρέτες

με τον «Άνθρωπο Θλίψεων», τώρα με τον «Γιο του Μαραγκού», κι απ’ ό,τι μαθαίνω, ετοιμάζει και το τρίτο βιβλίο Πόσο πρωτότυπο – και πόσο εύστοχο – το πάντρεμα του λόγου με τη μουσική (δυο «άυλες», σχεδόν μεταφυσικές τέχνες), όχι με το γνωστό καθιερωμένο τρόπο του στίχου με τη μελωδία, αλλά με τον αλλιώτικο, που φανερώνει την ομορφιά της χριστιανικής ευγενικής συμπεριφοράς, της συγχωρητικότητας και της αγάπης. Παρομοιάζει την ειρηνική συνύπαρξη με τη σπουδαία τέχνη της αντίστιξης, όπου κάθε φωνή, ανεξάρτητα η μια από την άλλη, πορεύεται το δικό της δρόμο κι όλες μαζί δημιουργούν ένα θαυμάσιο αρμονικό σύνολο – άγνωστο και ακατάληπτο χωρίς τη συνύπαρξη και την αρμονική συνήχηση Κι ακόμη, πόσο λυτρωτική η λύση των διάφωνων διαστημάτων που πραγματοποιείται είτε με αμοιβαία απομάκρυνση, είτε με υποχώρηση του ενός από τους δύο φθόγγους – όπως ακριβώς στη ζωή Πρίαμε, ο πανάρχαιος συνονόματός σου δεν κατόρθωσε να προστατεύσει τα τείχη της Τροίας από τη μανία των εχθρών της. Οι ψεύτικοι θεοί και θεές, βλέπεις, δεν μπόρεσαν να τον βοηθήσουν καθόλου Εσύ όμως με τη βοήθεια και την έμπνευση του αληθινού Θεού κατόρθωσες κάτι σπουδαίο: ν’ ανέβεις

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2023 |

Το ερέθισμα για να γράψω αυτές τις λίγες σκέψεις σχετικά με αυτό το πολύ σοβαρό – κατά τη γνώμη μου – θέμα μού δόθηκε από τη στάση και αντίδραση δύο διάσημων Ελλήνων αθλητών μπροστά στην αποτυχία, όπως μεταδόθηκε από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ) στις 19/10/2022. Ο ένας από αυτούς, ο γνωστός σε όλο τον κόσμο Γιάννης Αντετονκούμπο, παιδί προσφύγων από τη Νιγηρία, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα και κατόρθωσε να αποκτήσει τέτοιες εκπληκτικές ικανότητες στο μπάσκετ μέσα σε λίγα χρόνια, ώστε να χαρακτηριστεί ως ο πολυτιμότερος καλαθοσφαιριστής (μπασκετμπολίστας) στο ΝΒΑ της Αμερικής για την προπέρσινη χρονιά1 . Οι εκπληκτικές του αποδόσεις συνέβαλλαν σε μεγάλο βαθμό στην κατάκτηση από την ομάδα του –Μιλγουόκι Μπακς – του πρωταθλήματος των ΗΠΑ μετά από 50 χρόνια Είχε, λοιπόν, επανειλημμένα εξαιρετικές επιτυχίες στη διάρκεια των συνεχών αγώνων. Όμως έρχονται κάποτε και οι αποτυχίες, σε άλλους συχνά και σε άλλους σπάνια, όπως φαντάζομαι συμβαίνει στον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Μια από τις σπάνιες αποτυχίες του συνέβη εκείνη την ημέρα Ηττήθηκε η ομάδα του Η δική του μάλιστα απόδοση στα δίποντα δεν ήταν τόσο καλή, όσο άλλες φορές Αυτό φαίνεται ότι τον ενόχλησε τόσο πολύ, ώστε μετά από τον τερματισμό του αγώνα, όταν οι υπάλληλοι του γηπέδου της αντίπαλης ομάδας

πολλούς τίτλους υψηλού επιπέδου στην αντισφαίριση2 Πολλές οι επιτυχίες του λοιπόν Κάποτε όμως έρχονται και οι αποτυχίες Μια τέτοια ήταν και αυτή εκείνης της ίδιας ημέρας. Σε μια φάση, όταν η εξέλιξη του αγώνα ήταν εξαιρετικά δυσμενής για αυτόν, με την ήττα του να προβλέπεται ως σχεδόν βέβαιη και τη στιγμή που ο πατέρας και προπονητής του επενέβη δίνοντάς του μια συμβουλή, εκείνος οργισμένος στράφηκε προς αυτόν και έστειλε δυνατά το μπαλάκι εναντίον του Μια πράξη τελείως αντιαθλητική κι αυτή2

Εμείς τι κάνουμε; Μέσα στην Αγία Γραφή αναφέρονται περιπτώσεις ανθρώπων που απέτυχαν, καθώς και ο τρόπος που αντέδρασαν στην αποτυχία. Αξίζει, νομίζω, να δούμε μόνο την περίπτωση των δύο πρωτοπλάστων Ο Αδάμ απέτυχε στη δοκιμασία που τους είχε βάλει ο Θεός και αμέσως έριξε την ευθύνη στη γυναίκα του την Εύα και, έμμεσα, στον ίδιο τον Θεό: «Η γυναίκα που μου έδωσες, εκείνη μου πρόσφερε έναν καρπό και έφαγα». Το ίδιο έκανε και η Εύα: «Το φίδι με εξαπάτησε και έφαγα» (Γένεση 3:12-13, ΝΜΒΑ). Το ίδιο δεν κάνουμε κι εμείς; Δεν φτάνουμε έγκαιρα στο ραντεβού ή στη δουλειά μας και αμέσως λέμε: «Η κυκλοφοριακή συμφόρηση φταίει», όχι εμείς που δεν φροντίσαμε να ξεκινήσουμε πιο νωρίς Δεν τα πάμε καλά με την ή τον σύζυγο, «φταίει εκείνος ή εκείνη» λέμε, «όχι εμείς

σε παγκόσμιας

αποτέλεσμα να αποκτήσει

εμβέλειας αγώνες αντισφαίρισης,

χαρακτήρα μας, οι γονείς μας έκαναν το σφάλμα να μη μας λένε ποτέ σχεδόν «Όχι» στις επιθυμίες και στις απαιτήσεις μας, πρέπει τώρα το ίδιο να κάνουμε κι εμείς απέναντι στη γυναίκα και τα παιδιά μας; Είναι γνωστό ότι όλοι δεν γεννιόμαστε ίδιοι Οι βασικοί παράγοντες που επηρεάζουν και συμβάλλουν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας είναι τα στοιχεία που κληρονομούμε από τους γονείς και τους προγόνους μας, οι εμπειρίες

και

δεν άλλαξε»,

1. Γιάννης Αντετοκούνμπο - Βικιπαίδεια: bit.ly/3XCek3w

2) Στέφανος Τσιτσιπάς - Βικιπαίδεια: http://bit.ly/3XNf7xW

Ο γάμος ήταν θαυμάσιος. Οι καλεσμένοι με πολλή ευγένεια έδωσαν τα συγχαρητήρια και τις ευχές τους. Η τεράστια τούρτα ήταν αρκετή για όλους τους καλεσμένους Τα όμορφα και πλούσια δώρα είχαν ανοιχτεί όλα και ήταν ήδη στο σπίτι των νεόνυμφων Η λιμουζίνα με τη νύφη

γαμπρό κατευθυνόταν

για την αναχώρηση

ζεύγους για τον μήνα του μέλιτος. Ξαφνικά η νύφη στράφηκε στον άντρα της και του είπε: «Χρήστο, θέλω να με πας πίσω στο σπίτι!» Η έκπληξή του ήταν μεγάλη, αλλά κατάφερε να της απαντήσει ήρεμα: «Το σπίτι μας θα είναι έτοιμο σε τρεις εβδομάδες, όταν θα έχουμε επιστρέψει από το ταξίδι του μέλιτος». «Όχι», του είπε, «δεν εννοώ το σπίτι που ετοιμάζεις για μένα. Εννοώ το σπίτι μου. Θέλω να επιστρέψω στο παλιό μου σπίτι». Ο Χρήστος ήταν σοκαρισμένος Η γυναίκα του σοβαρολογούσε! Η νύφη συνέχισε: «Χρήστο, είμαι πολύ ευτυχισμένη που σε παντρεύτηκα Ανήκουμε τώρα ο ένας στον άλλο και, όποτε θέλω, θα μπορώ να χρησιμοποιώ το όνομά σου σαν δικό μου όνομα. Αλλά θέλω να πάω πίσω στο παλιό μου σπίτι. Τώρα που είμαστε παντρεμένοι, θα βλεπόμαστε από καιρό σε καιρό, αλλά αν νομίζεις ότι θα μένω μαζί σου συνεχώς, ξέχνα το Θέλω να πάω πίσω στο

υποσχέσεων που δόθηκαν και ένα πολύ κακόγουστο αστείο! Όπως ακριβώς ο γάμος είναι μια πράξη ολοκληρωτικής δέσμευσης, έτσι είναι και η αναγέννηση για τον χριστιανό Υπάρχουν πολλοί που αποκαλούν τους εαυτούς τους χριστιανούς, αλλά οι πράξεις και η συμπεριφορά τους δεν διαφέρουν καθόλου από τη στάση της παραπάνω νύφης. Με τον τρόπο που ζουν είναι σαν να λένε: «Κύριε, σ’ έχω δεχτεί ως προσωπικό μου Σωτήρα Σ’ ευχαριστώ που με έσωσες Αλλά, τώρα, παρακαλώ, άφησέ με ήσυχο Θα πάω πίσω στον κόσμο με τους φίλους μου και θα ζήσω όπως ζούσα και πριν. Αν χρειαστώ τη βοήθειά Σου, θα Σου τη ζητήσω. Στο κάτω κάτω, είσαι ο Σωτήρας μου, έτσι δεν είναι; Αλλά μη μου ζητάς να ζήσω όπως ακριβώς θέλεις Εσύ Αυτό πάει πολύ Φυσικά, όταν πεθάνω, θέλω να έρθω στο σπίτι που ετοιμάζεις για μένα, αλλά μέχρι τότε άφησέ με να ζήσω με τον τρόπο που θέλω εγώ». Αν αυτή είναι η στάση μου, μπορώ να ονομάζομαι χριστιανός; Έχω δώσει την καρδιά μου ολότελα στον Χριστό; Στην Επιστολή προς Ρωμαίους κεφ 7 βλέπουμε τι συμβαίνει, όταν είμαστε αναγεννημένοι χριστιανοί Στην πραγματικότητα, ο Παύλος χρησιμοποιεί ως παράδειγμα τον γάμο, για να περιγράψει την ένωσή μας με τον Χριστό. Εσύ είσαι του Χριστού και Αυτός είναι δικός σου; «Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, με το προνόμιο που έχετε χάρη στις εκδηλώσεις του ελέους του Θεού, να προσφέρετε τα σώματά σας θυσία ζωντανή, άγια, τέτοια που να είναι αρεστή στο Θεό, η οποία και αποτελεί την πνευματική σας λατρεία». (Προς Ρωμαίους 12:1). n Από το βιβλίο ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ του Ιωσήφ Χοβσεπιάν, Εκδόσεις Ο ΛΟΓΟΣ Μετάφραση: Αντρέας Φούρναρης, Εκπαιδευτικός

Εκείνο το βράδυ, λοιπόν, καθώς σκεφτόμουν την εμπειρία του συγγενή μου, ο νους μου έτρεξε στο όμορφο περιστατικό της λίμνης της Γεννησαρέτ Κάποιο απόγευμα σε παραλιακό σπίτι της λίμνης και μετά από την ανάσταση του Δασκάλου τους, είχαν συγκεντρωθεί επτά μαθητές Του Αυτοί είχαν ζήσει μαζί Του τα τρία τελευταία χρόνια και είχαν θαυμάσιες, πρωτόγνωρες, αλλά και συγκλονιστικές εμπειρίες Είχαν δει με τα ίδια τα μάτια τους θεραπείες ανίατων ασθενειών, εκβολές δαιμονίων, εμφανίσεις αγγέλων, είχαν ακούσει ακόμη και τη φωνή του ίδιου του Θεού Πριν από λίγες μόλις ημέρες είχαν δει τον Δάσκαλό τους να συλλαμβάνεται, να βασανίζεται, να σταυρώνεται, να ενταφιάζεται, να ανασταίνεται! Αναστημένο Τον είδαν, Τον άγγιξαν,

συνομίλησαν μαζί Του Ήξεραν πως ήταν ζωντανός, αλλά τους

δικά σας»,

Το παρακάτω περιστατικό διηγόταν ένας στρατιώτης που υπηρετούσε στο πεζικό. «Στο κέντρο βασικής εκπαίδευσης, είχαμε ένα συνάδελφο στρατιώτη, που συνήθιζε κάθε βράδυ πριν πέσει για ύπνο, να γονατίζει στο κρεβάτι του και να προσεύχεται »Εμείς όλοι οι άλλοι στρατιώτες γύρω τον περιγελούσαμε και πότε με άσεμνες ιστορίες, άλλες φορές με βλαστήμιες, ειρωνείες και κοροϊδίες, προσπαθούσαμε να τον αναγκάσουμε να πάψει να προσεύχεται. Εκείνος όμως ήταν ακλόνητος, τίποτα δεν μπορούσε να τον επηρεάσει, τίποτα και κανείς »Ώσπου ένα βράδυ, καθώς προσευχόταν γονατιστός όπως πάντα, άρπαξα τις λασπωμένες από τα γυμνάσια της μέρας και ιδρωμένες αρβύλες μου και του τις πέταξα με δύναμη στην πλάτη Ένα μουγκρητό πόνου ακούστηκε, αλλά εκείνος συνέχισε να προσεύχεται, καθώς όλοι οι άλλοι γελούσαν γύρω του. Όταν τελείωσε την προσευχή του, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, έπεσε όπως κάθε φορά στο κρεβάτι του για ύπνο »Την άλλη μέρα το πρωί

Πόσες φορές χάνουμε πολύτιμες ευκαιρίες που ο Θεός μάς χαρίζει, για να ελκύσουμε κάποια ψυχή με την ανοχή και τη μακροθυμία μας ή με ένα λόγο αγάπης, που ξέρει να αποδίδει «καλό αντί κακού», που μπορεί «διωκόμενη να ανέχεται», που κατορθώνει «μισούμενη να αγαθοποιεί»... Πόσο σημαντικό

δωμάτιό τους, επειδή οι βαθμοί του αδελφού της είχαν αρχίσει να πέφτουν κι έτσι κανένας τους δεν μπορούσε πια να βλέπει ταινίες. Ευτυχώς η Μάγκυ άρπαξε το παγουράκι της, ήπιε μια καλή γουλιά και τερμάτισε εκεί το παιχνίδι. Τα άλλα κορίτσια έφυγαν, όμως η Καίτη έμεινε λίγο ακόμα για να μελετήσει μαζί με τη Μάγκυ. Στο δωμάτιο της Μάγκυ, η Καίτη κάθισε στο πάτωμα κι άνοιξε τα φυλλάδια που τους είχε δώσει η δασκάλα τους. Η ματιά της έπεσε σ’ ένα κίτρινο φυλλάδιο. «Το είδες αυτό;», ρώτησε τη Μάγκυ. «Το θεατρικό του Πνευματικού Κέντρου ανεβάζει τη ‘Μελωδία της Ευτυχίας’ κι έχουν ρόλους για παιδιά της ηλικίας μας». «Ναι, το είδα», είπε η Μάγκυ Έριξε μια ματιά στο φυλλάδιο και μετά το πέταξε στο πάτωμα «Όμως τα θεατρικά είναι κάπως βαρετά, δεν νομίζεις;» «Ε, ναι, τελείως βαρετά», είπε η Καίτη και

αμέσως μετάνιωσε γι’ αυτό που είπε Για ποιο λόγο το είπε αυτό; Τα θεατρικά δεν είναι καθόλου βαρετά! Τουλάχιστον όχι γι’ αυτήν. Έβαλε το φυλλάδιο πίσω στο τετράδιό της κι άνοιξε την εργασία των μαθηματικών. Το ίδιο βράδυ, όταν καθόταν στο κρεβάτι της η Καίτη θυμήθηκε εκείνη τη στιγμή κι ευχόταν να ήταν πιο ειλικρινής με τη Μάγκυ. Δεν ήταν καθόλου κακό που ήθελε να πάρει μέρος στο δοκιμαστικό για το θεατρικό. Όμως τι θα έλεγε η Μάγκυ, αν η Καίτη έπαιρνε μέρος στις ακροάσεις και τελικά γινόταν δεκτή; Τι θα έλεγε η φίλη της; Τις σκέψεις της διέκοψε ένα χτύπημα στην πόρτα της «Καίτη, θα συμμετάσχεις στο δοκιμαστικό για το θεατρικό;», τη ρώτησε ο μεγάλος της αδελφός. «Εγώ θα πάω και η μαμά μού ζήτησε να σε πάρω κι εσένα μαζί μου αύριο μετά το σχολείο». Ο Παύλος μόλις είχε πάρει την άδεια οδήγησής του και δεν έχανε ευκαιρία να οδηγεί το αυτοκίνητο Κάθε εβδομάδα έπαιρνε την ωδείο όπου έκαναν προσπαθούσε να μαμά τους να του δίνει περισσότερες ευκαιρίες για οδή-

η μαμά αγόρασε το DVD κι έχεις μάθει απέξω όλα τα τραγούδια της Λουίζας», απάντησε ο Παύλος «Τι θα σκεφτούν, όμως, τα άλλα παιδιά;», είπε η Καίτη «Νόμιζα πως σε ενδιέφερε το θεατρικό», είπε ο Παύλος. «Μα και βέβαια με ενδιαφέρει», απάντησε η Καίτη. «Τότε γιατί σε νοιάζει τι θα σκεφτούν τα άλλα παιδιά; Πρέπει να κάνεις δοκιμαστικό κάποια στιγμή». Η Καίτη έκλεισε τα μάτια

μάτι προηγούμενη νύχτα, όμως ντύθηκε πολύ γρήγορα και κατέβηκε . Η μαμά της ήταν στην κουκι έπινε τον καφέ της Πολύ νωρίς σηκώθηκες», της

κλείσει

Η Καίτη κοίταξε τον κατάλογο και το όνομά

της ήταν

της Ευτυχίας’», είπε η Καίτη. «Πήρα το ρόλο της Λουίζας και είμαι ενθουσιασμένη!» «Έκανες δοκιμαστικό;», ρώτησε η Μάγκυ μ’ ένα περίεργο ύφος στο πρόσωπό της. «Δεν ήξερα ότι ενδιαφερόσουν». «Ναι, μου αρέσει πάρα πολύ η ‘Μελωδία της Ευτυχίας’ και σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ ωραία ευκαιρία», απάντησε η Καίτη. «Αλήθεια», είπε η Μάγκυ. «Ήθελα κι εγώ να κάνω δοκιμαστικό, όμως δεν φαντάστηκα πως κάποια φίλη μου θα συμμετείχε. Μου αρέσει κι εμένα η ‘Μελωδία της Ευτυχίας’. Η αδελφή μου κι εγώ το βλέπουμε συνεχώς». «Μα εσύ είπες ότι τα θεατρικά είναι πολύ βαρετά», είπε η Καίτη με έκπληξη «Ε, ναι, φαντάζομαι ότι δίσταζα να το παραδεχτώ ότι μου αρέσουν», είπε η Μάγκυ σχεδόν ψιθυριστά φυσώντας μια τούφα μαλλιών από το πρόσωπό της. «Φοβόμουν μήπως θεωρηθώ παράξενη».

«Τι κρίμα, θα έπρεπε να είχες κάνει κι εσύ δοκιμαστικό», είπε η Καίτη. «Και θα ήμασταν μαζί».

«Ε, ναι! Και θα ήταν πολύ ωραία». «Την επόμενη φορά;», ρώτησε η Καίτη «Ναι, σίγουρα», είπε χαμογελώντας η Μάγκυ, «θα είμαι πιο θαρραλέα». Εκείνη τη στιγμή κάποια κοπέλα από την ομάδα ποδοσφαίρου της Μάγκυ τη φώναξε Η Μάγκυ άρπαξε τη σάκα της και είπε: «Συγχαρητήρια, θα σκίσεις Τα λέμε αργότερα». Η Καίτη προχώρησε προς την τάξη της σιγομουρμουρίζοντας ένα τραγούδι από τη ‘Μελωδία της Ευτυχίας’. Τελικά θα έπαιρνε μέρος σε ένα θεατρικό. Ήταν ικανοποιημένη που δεν άφησε τη γνώμη των άλλων να την επηρεάσει και να τη σταματήσει από το να κάνει κάτι ωραίο που τόσο πολύ αγαπούσε n

Της Abigail Singrey Μετ.: Φρίντα Τσίνογλου-Λαμπριανίδου

Όταν βρεθώ στην παρουσία του Θεού, δεν θα κριθώ για το αν είχα βαθιά γνώση του Θεού, αν ήμουν θεολόγος, αν έζησα στον υπερβατικό χώρο Το κριτήριο για να μπω σε οποιαδήποτε θεία πραγματικότητα είναι αυτό: Ήμουν άνθρωπος; Άνθρωπος μες στις προδιαγραφές του Δημιουργού μου Αν δεν ήμουν «άνθρωπος», δεν θα γίνω σαν Εκείνον που ήταν Θεός κι έγινε άνθρωπος, σαν τον Θεάνθρωπο Ιησού, που αυτός αποτελεί το μέτρο όλων των πραγμάτων. Αν προσέχω να είμαι ευσεβής και να γνωρίζω για τον Θεό, θα πρέπει να ξέρω πως αυτά είναι κριτήρια που ανήκουν στη θρησκεία και όχι στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Ο Ιησούς Χριστός θα με ρωτήσει: «Ήσουν άνθρωπος ή υπάνθρωπος; Μπόρεσες να αγαπήσεις ή όχι; Ήμουν πεινασμένος, ήμουν διψασμένος, ήμουν γυμνός, ήμουν φυλακισμένος, ήμουν άρρωστος Εσύ τι έκανες γι’ αυτό; Ανταποκρίθηκες με την καρδιά σου στη δυστυχία μου; Απάντησες με όλη την ανθρωπιά σου, έστω και με κάποιο κόστος ή όχι;». Ο Χριστός δεν θα μετρήσει τα ψωμιά ή τα ποτήρια νερό που πρόσφερα ή τον αριθμό των επισκέψεων που έκανα στα νοσοκομεία και τα παρόμοια. Θα μετρήσει το σκίρτημα της