FONH 4 2021

ΑΡ. 4 / ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021

ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΣΧΑ... Συλλογή Νο. 4:

Πάνος Ζαχαρίου

Απ’ το Σταυρό στην Ανάσταση Ο Πάνος Ζαχαρίου συνεχίζει τις μουσικές του συλλογές με κλασσικούς ύμνους και μουσικές που όλοι αγαπήσαμε. Η Συλλογή Ν.4 έχει θέμα το Σταυρό και την Ανάσταση του Κυρίου μας...

CD 4.1 > «Ο Σταυρός» - 20 ύμνοι. Ψάλλουν οι Πάνος και Χαρά Ζαχαρίου.

CD 4.2 > «Ο Σταυρός» - 21 ύμνοι μόνο μουσική.

15

4 CD’s μόνο

Κυκλοφορούν επίσης: • Συλλογές Νο. 1-3: Μελωδίες Από Το Υμνολόγιο • Συλλογή Νο. 5: Ποιητή και Βασιλιά μου • Συλλογή Νο. 6: Σ’ ευχαριστώ και σήμερα!

• Συλλογή Νο. 7: Χριστούγεννα Ξανά

€

CD 4.3 > «Ανάσταση και Ελπίδα» 21 ύμνοι. Ψάλλουν οι Πάνος και Χαρά Ζαχαρίου.

CD 4.4 > «Ανάσταση και ελπίδα».

23 ύμνοι μόνο μουσική (14 από αυτούς με εκκλησιαστικό όργανο).

• Συλλογή Νο. 8: Ω Κύριέ μου πόσο Σε θαυμάζω • Συλλογή Νο. 9: Ύμνοι, Μπαλάντες & Επωδοί • Συλλογή Νο. 10: Ύμνοι Δοξολογίας & Λατρείας • Συλλογή Νο. 11: Ψάλλοντας από το Υμνολόγιο ΙΙ • Συλλογή Νο. 12: 80 Songs In English & Italian

www.christianbookstore.gr

Προσδοκώντας την Ανάσταση Το πιο μεγάλο και ένδοξο μήνυμα ελπίδας το κρύβει η Άνοιξη... Η φύση αναγεννιέται, γεμίζει χρώματα κι αρώματα, ύστερα από το μουντό κρύο και, πολλές φορές, μελαγχολικό φθινόπωρο και χειμώνα. Σε μια τέτοια ατμόσφαιρα και μέσα στις πιέσεις της πανδημίας καλούμαστε να γιορτάσουμε άλλη μια φορά, ως χριστιανική κοινότητα, την κορυφαία γιορτή της ζωής, το πάθος και την Ανάσταση του Ιησού Χριστού. Η καρδιά της άνοιξης είναι η δύναμη της δημιουργίας και η ελπίδα της αιώνιας ζωής. Το δράμα που ζει ο άνθρωπος σήμερα αναζητά μια δυνατή και στερεή πίστη και ελπίδα κι εδώ έχουμε το μεγάλο δίλημμα που πρέπει να απαντήσουμε στις καρδιές μας: Είναι η Ανάσταση απλά μια παράδοση με τα κόκκινα αυγά, τον οβελία και τα ταξίδια, που απαλύνουν τη κατάντια μας, μια παράσταση που απλά φωτίζει προσωρινά το σκοτάδι της καθημερινότητάς μας ή μια πραγματικότητα που φέρνει μια ζωντανή ελπίδα στην καρδιά μας και που μπορεί και κατευθύνει τις αποφάσεις της ζωής μας; H Ανάσταση είναι μια θεϊκή πρωτοβουλία και όχι ανθρώπινη ανακάλυψη. Στην ανθρώπινη ιστορία μόνο ένας τάφος είναι κενός, γιατί ο θάνατος δεν μπορούσε να κρατήσει Εκείνον που είναι η Πηγή και ο Δοτήρας της Ζωής. Ο Χριστός αναστήθηκε και τώρα μπορούμε να Τον δούμε με τα μάτια της πίστης και να ψηλαφίσουμε την αλήθεια της Ανάστασής Του... Να συνειδητοποιήσουμε ότι ο Κύριός μας είναι ζωντανός! Κανένας δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο Χριστός αναστήθηκε, ούτε οι γυναίκες ούτε οι μαθητές Του ούτε ο Θωμάς... αλλά ήρθε και τους έπεισε με την παρουσία Του με τέτοιο τρόπο που ήταν έτοιμοι να θυσιάσουν ακόμη και τη ζωή τους για την αλήθεια που ψηλάφισαν, που έζησαν... Η Aνάσταση είναι ένα αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός που γεννά μια ζωντανή ελπίδα, που τόση ανάγκη έχουμε ιδιαίτερα φέτος όσο ποτέ άλλοτε... Η Ανάσταση δεν είναι απλά μια θρησκευτική παράδοση ούτε μια θεατρική παράσταση. Είναι ένα ιστορικό γεγονός που μας εμπνέει και μας καλεί να πάρουμε θέση και να τη ζήσουμε με αγιότητα, δικαιοσύνη και ευσέβεια καθημερινά. Μακάρι με πίστη, να ζούμε πραγματικά καθώς διακηρύττουμε την ελπίδα της ζωής με το: Xριστός Ανέστη! Φώτης Ρωμαίος ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021 | 1

Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ / ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021

περιεχόμενα Πάσχα με ανανεωμένη καρδιά! Νικολέττα Π. Πετρίδου

Η Παλιγγενεσία της Επανεκκίνησης Χάρης Ι. Νταγκουνάκης

«Πιερικό Περισκόπιο» Γεώργιος Σ. Κανταρτζής

Υψηλά ιδανικά... και μεγάλο έλλειμμα ηθικής Νατάσα Αγγελοπούλου

Διδάγματα Ζωής «Χριστιανική Απολογητική Γωνιά» Η παγίδα της υπερπληροφόρησης Τάσος Μαρκουλιδάκης

«Αγοράκι μου, είμαι στο τελευταίο βαγόνι του τρένου» Σούλα Μαξιμιάδου-Isch

«Διάλεξα να ζήσω»

Αλτάνα Φίλου-Πατσαντάρα

Δεν ήταν μονάχα ο σταυρός, ήταν μονάχα ο Χριστός! Θοδωρής Καλογερόπουλος

Γιορτάζοντας 200 χρόνια Λευτεριάς ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ Η μεταμόρφωση του σώματός μας Γιάννης Χρ. Κρεμμύδας

Γιατί μόνο τότε κι όχι και σήμερα; Στέφανος Κατσάρκας

Μόνος Χαρούλα Ξανθοπούλου

5 γραμμάρια κορονοϊών Ανανίας Καβάκας

Από τον Επιούσιο Άρτο... «Αποχαιρετισμός σ’ έναν φίλο» Μιχάλης Γρίζος

Η σιγή του Μεγάλου Σαββάτου Γιώργος Π. Αλαξανδρής

«...Για να ξαναβρούμε ότι έχουμε χάσει...» Κάλλη Θωμαΐδου-Σκέιφ

21 Απριλίου 1957 Αλέξανδρος Δαδάος

Στο Δρόμο προς Εμμαούς Γιούλικα Κ. Masry

Από το Σταυρό στην Ανάσταση Ρίτα Αναγνώστου

Ήχοι της Ανάστασης Peggy King Anderson

«...βρήκαμε εμείς της γιατρειά» Ανέστης Πεταλίδης

03 04 08 10 11 12 14

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021 • TEΥΧOΣ 04 • ΕΤΟΣ 79ο ΚΩΔΙΚΟΣ ΜΜΕ: 1736

Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΜΗΝΙΑΙΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Τ.Θ. 254, 194 00 Κορωπί Τηλ. 210.4834214, Fax: 210.6627506

Ιδιοκτησία: A.M.G. INTERNATIONAL Πρόεδρος: Τάσος Ιωαννίδης Μη κερδοσκοπικός θρησκευτικός & φιλανθρωπικός οργανισμός Έγκριση Υπ. Προεδρ. Κυβ/σεως 23580/5

Ιδρυτής: Δρ. ΣΠΥΡΟΣ ΖΩΔΙΑΤΗΣ (1922-2009) Ειδικός σύμβουλος έκδοσης: Συμεών Ιωαννίδης Δημοσιογραφική επιμέλεια: Γεώργιος Κανταρτζής Εκδότης - Διευθυντής: Φώτης Ρωμαίος office@ologos.gr

16 18 20 22 25

Συλλογή ύλης: Φρίντα Τσίνογλου-Λαμπριανίδου Διεκπεραίωση: Μαρίνα Νάκη-Καλογεροπούλου Λογιστήριο: Μαρία Κουράκου-Μησουρά Δημιουργικό-Επιμέλεια εντύπου: Δήμητρα Παπαναγή Εκτύπωση-Βιβλιοδεσία: ΝΕΑ ΓΡΑΦΗ (Δ. Μπιμπούδης) Τηλ.: 210-5767656 APRIL 2021 • NUMBER IV • VOL. LXXIX

VOICE OF THE GOSPEL (USPS 942-960)

33

MONTHLY CHRISTIAN MAGAZINE

34

Owner: AMG International

36 38 41 42 43

Published in Greece by the Publishing House “O LOGOS” P.O. Box 182200 Chattanooga, TN.37422

Founder: Dr. Spiros Zodhiates President: Tasos Ioannidis Special Consultant: Symeon Ioannidis Managing Editor: Fotis Romeos Subscription Rates: One Year $25.00 or $2.00 per copy Postmaster: If undeliverable please send form 3579 to: Voice of the Gospel P.O. Box 182200 Chattanooga, TN. 37422 Second class postage paid, in Chattanooga, TN 37422

44 46 48 50 52 56

Δείτε το περιοδικό μας online και συστήστε το στους φίλους σας: https://www.facebook.com/FoniTouEuaggeliou

ETHΣΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗ Ελλάδα: 20 € Ευρώπη: 25 € Αμερική: 25 $ Υπ. Χώρες: 30 € ΑΡ. ΛΟΓ/ΜΟΥ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ: ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ 129/48031831 ΙΒΑΝ:GR5101101290000012948031831 / ETHNGRAA Δικαιούχος: A M G INTERNATIONAL EKDOSEIS O LOGOS Τα αποσπάσματα της Παλαιάς Διαθήκης είναι από τη Νέα Μετάφραση της Βίβλου της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρίας, © 1997, Εμμ. Μπενάκη 50, Αθήνα.

Tα αποσπάσματα της Καινής Διαθήκης είναι από την «Καινή Διαθήκη, εγχειρίδιο μελέτης και ζωής» των εκδόσεων «Ο Λόγος», © 1994, Εμμ. Μπενάκη 28, Αθήνα, εκτός και αν επιλέγει διαφορετικά ο εκάστοτε αρθρογράφος. Χειρόγραφα δημοσιευμένα και μη, δεν επιστρέφονται. Τα δημοσιευμένα ενυπόγραφα άρθρα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων. Η Σύνταξη του περιοδικού διατηρεί το δικαίωμα να περικόπτει τα άρθρα λόγω του περιορισμένου χώρου του περιοδικού.

Πάσχα η ν έ μ ω ε ν με ανα καρδιά! Αγαπημένε μας Ουράνιε Πατέρα, Σ’ ευχαριστούμε γιατί με τη σταυρική Σου θυσία, με την ένδοξη Ανάστασή Σου και με τη νίκη Σου πάνω στον θάνατο μάς έδωσες τη σωτηρία τα ψυχής μας. Εσύ κρατάς τα κλειδιά της ζωής και του θανάτου και άνοιξες για εμάς έναν καινούριο δρόμο νέας ζωής μαζί Σου. Κύριέ μας, μέσα στις σκληρές μέρες της πανδημίας που ζούμε, χρειαζόμαστε το φετινό Πάσχα ανανέωση στην καρδιά, στο μυαλό και στη ζωή μας. Βοήθησέ μας, να φυλάξουμε βαθιά ριζωμένο μέσα στην καρδιά μας τον Λόγο της Αληθείας και να υπακούμε τις εντολές και τα διδάγματά Σου. Κι όταν έρχεται ο εχθρός και μας ψιθυρίζει τα ψεύδη του και μας επιτίθεται, βοήθησέ μας να κλείνουμε τα αυτιά μας στις πανούργες δελεαστικές προτάσεις του και να εμπιστευόμαστε μόνο τη δική Σου καθαρή φωνή. Θύμιζέ μας ότι είμαστε ασφαλείς κάτω από την προστασία Σου, γνωρίζοντας ότι τα σχέδιά Σου για μας πραγματοποιούνται και δεν αποτυγχάνουν ποτέ. Κύριέ μας, Σου ζητούμε να είσαι η εμπροσθοφυλακή και η οπισθοφυλακή μας κάθε στιγμή και να απομακρύνεις τα εμπόδια και τις παγίδες του εχθρού. Να λάμψει το φως Σου μέσα μας, και να το σκορπούμε γύρω μας, ώστε να κάνουμε τη διαφορά σ’ αυτόν τον σκοτεινό κόσμο για τη δόξα Σου εκτελώντας τους άγιους σκοπούς Σου. Είθε όλα τα σχέδια, οι σκοποί και το θέλημά Σου να πραγματοποιηθούν και να αντανακλούν την ειρήνη και την ελπίδα σ’ όλον τον κόσμο, που απελπιστικά χρειάζεται ιδιαίτερα το φετινό Πάσχα. Κύριέ μας, Εσύ μας αγάπησες τόσο πολύ, που έδωσες τον μονογενή Σου Υιό να θυσιαστεί για τις αμαρτίες μας, ώστε να γίνουμε εμείς παιδιά Σου. Γι’ αυτό, θέλουμε κάθε μέρα η σκέψη μας να είναι επικεντρωμένη σ’ Εσένα, ιδιαίτερα καθώς όλη η ανθρωπότητα περνάει δοκιμασία. Θυμούμαστε με άπειρη ευγνωμοσύνη τη Σταύρωση και την Ανάστασή Σου. Είμαστε νέα δημιουργία εν Χριστώ, πλυμένοι με το αίμα Σου, όπως μας λες στη Β΄ Κορινθίους 5:17. Θέλουμε να Σε υπηρετήσουμε και να Σε δοξάσουμε, γιατί είσαι ζωντανός Θεός. Ω, Θεέ μας, μη μας αφήσεις ποτέ, καθοδήγησέ μας πάντα να Σε ακολουθούμε πιστά και να απολαύσουμε την πλούσια και αναντικατάστατη ειρήνη Σου, ζώντας μια νικηφόρα ζωή. Ακόμη, Θεέ μας, προσευχόμαστε να επισκεφθείς όσους δεν Σ’ έχουν γνωρίσει ή Σ’ έχουν απορρίψει, δείχνοντάς τους το μεγαλείο του Πάσχα, με τη θυσία και την Ανάστασή Σου, για τη σωτηρία μας. Εσύ, Κύριε, είσαι ο Ύψιστος, ο Θαυμαστός, ο Λυτρωτής και ο Φίλος των αμαρτωλών. Προσευχόμαστε στο άγιο όνομα του Ιησού Χριστού. ΑΜΗΝ. Διασκευή: Νικολέττα Π. Πετρίδου, Εκπαιδευτικός ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021 | 3

Η ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗΣ Μια Επιστροφή που δεν πρέπει να αναβληθεί

Η ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ και η Δική μας... Φέτος είναι η χρονιά που το Έθνος μας γιορτάζει τα 200 χρόνια από την εξέγερσή του ενάντια σε μια σκλαβιά 400 ετών. Το 1821 οι Έλληνες πήραν τα όπλα και πολέμησαν για να ζήσουν ελεύθεροι. Η Παλιγγενεσία ενός έθνους, ωστόσο, επεκτείνεται και στην πνευματική του ζωή –όχι μόνο στην ιστορική του πορεία. Φέτος μέσα από μια σειρά άρθρων θα δούμε με ποιους τρόπους μπορεί να λάβει χώρα μια πνευματική παλιγγενεσία στη ζωή μας.

υτή η παλιγγενεσία δεν είναι ανθρω- Νόμο –κάτι που βέβαια δεν έγινε ποτέ! Ήρθε, πίνως δυνατόν να συμβεί. Είναι η Πα- όμως, ο Χριστός και με το έργο του πάνω λιγγενεσία της Επανεκκίνησης ενός στον σταυρό έκαμε μια για πάντα εξιλέωση ανθρώπου, που έχει υπαναχωρήσει από τη των αμαρτιών όλων μας, έτσι που να μη χρειΧάρη του Θεού, ενώ μάλιστα έχει γνωρίσει άζονται πια οι επαναλαμβανόμενες θυσίες τη σωτηρία του Θεού διά της πίστεως. Η με- των ταύρων και των τράγων και οι στάχτες ταμέλεια της καρδιάς να δεχτεί ανεπιφύλακτα των δαμαλιών που καίγονταν κάθε μέρα στα τον Χριστό, έχει ήδη χαρίσει ένα ευλογημένο θυσιαστήρια (Εβρ 9:13). έργο παλιγγενεσίας στη ζωή του. Έχει ζήσει Τώρα που γνώρισαν τον Χριστό κι ενώμε τον Χριστό, έχει απολαύσει τις ευλογίες θηκαν με την εκκλησία του, οι Χριστιανοί της χριστιανικής ζωής, έχει περπατήσει με αυτοί μάλλον δεν περνούσαν καλά. Η ζωή τον Χριστό –και τώρα, απ’ τις επιλογές της τους είχε γίνει κόλαση. Περιφρόνηση από καθημερινότητάς του, φαίνεται να κάνει πίσω. την οικογένειά τους, κοινωνικοί αποκλεισμοί Τι γίνεται μ’ αυτούς τους πιστούς του Χρι- από το περιβάλλον τους, κατατρεγμοί κάθε στού; είδους, ακόμα και θάνατος ήταν η καθημεριΑνάλογο ερώτημα ανέκυπτε συχνά και νότητά τους. Σύντομα ξέσπασαν και οργανωανάμεσα στους πιστούς του πρώτου εκείνου μένοι διωγμοί του ιουδαϊκού ιερατείου εναντίον καιρού: Τι γίνεται μ’ εκείνους που πιεσμένοι τους, και μετά τον λιθοβολισμό του Στεφάνου ή φοβισμένοι από τους διωγμούς του Ιου- είχαν διασκορπιστεί στις γύρω περιοχές. Κι δαϊσμού κιότευαν και αρνούνταν τον Χριστό, όλα αυτά λόγω της πίστεώς τους στον Χριστό. που ώς τότε τον είχαν λατρέψει και είχαν Θυμόμαστε κι εδώ τον Σαύλο, τον αργότερα γευτεί τις ευλογίες της σωτηρίας. Τι συνέβαινε «Παύλο», που είχε προσωπικά αναλάβει έναν στην πραγματικότητα κι έκανε τον συγγραφέα τέτοιο διωγμό, αλλά τον συνάντησε ο Χριστός της προς Εβραίους Επιστολής (6:6) να γράφει λίγο προτού μπει στη Δαμασκό! αυτά τα δύσκολα στην κατανόησή τους λόγια; Πολλοί, λοιπόν, δείλιαζαν, όπως προαναΞέρουμε πως οι αναγνώστες της Επιστολής φέραμε, και γύριζαν «πίσω» στον Ιουδαϊσμό ήταν Χριστιανοί που προέρχονταν από τον ή στον Νομικισμό. Παρέμεναν, δηλαδή ΧριΙουδαϊσμό. Για χρόνια οι ίδιοι, στιανοί αλλά μαζί με τον Χριστό και για αιώνες οι προπάτορές έβαζαν και τις δικές τους προΤου ΧΑΡΗ τους, πίστευαν ότι θα πλησιάσπάθειες για να ζήσουν τη ΝΤΑΓΚΟΥΝΑΚΗ σουν τον Θεό τηρώντας τον ζωή του ευαγγελίου: τηρούσαν harris.dagounakis@gmail.com

Α

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021 | 5

την περιτομή, απέφευγαν να τρώνε κρέατα που προέρχονταν από τις θυσίες (τα «ειδωλόθυτα») κλπ. Ωστόσο, αυτή η τακτική, λέει ο Παύλος στην προς Γαλάτας Επιστολή του, ήταν όχι μόνον αξιοκατάκριτη αλλά και επικατάρατη. Βεβήλωνε την αγιότητα και τη μοναδικότητα της θυσίας του σταυρού: «Και αν εμείς ή ακόμη κι ένας άγγελος από τον ουρανό σάς κηρύξει ένα ευαγγέλιο διαφορετικό από το ευαγγέλιο που σας κηρύξαμε, να είναι ανάθεμα! Σας το είπα κιόλας και το ξαναλέω όποιος σας κηρύττει ως ευαγγέλιο άλλη διδασκαλία, διαφορετική απ’ αυτήν που παραλάβατε, να είναι ανάθεμα!» έγραφε στους «ανόητους» Γαλάτες (Γαλ 1:8-9). Αυτή ακριβώς τη διδασκαλία εννοούσε ο απόστολος. Τι μπορεί να γίνει μ’ αυτούς, που τώρα χαρακτηρίζονται «παραπεσόντες»; Τίποτε από ανθρώπινη πλευρά. Κανένας δεν μπορεί να τους οδηγήσει στη μετάνοια. Μόνον το Πνεύμα του Θεού μπορεί να μιλήσει στην καρδιά τους. Κάποτε, στο παρελθόν, βρήκαν τη θαυμαστή συγχώρηση, που δεν μπορεί με λόγια να περιγραφτεί. Όπως οι πρώτοι οπαδοί του Χριστού, έτσι κι αυτοί ομολογούσαν τον Κύριο Ιησού σαν τον μόνο σωτήρα και Κύριό τους. Τώρα, όμως, με τις επιλογές τους τον αρνούνται, τον θεωρούν αναποτελεσματικό, και με τη συμπεριφορά τους τον ξανασταυρώνουν και τον διαπομπεύουν, όπως έκανε ο άνομος και άθεος εκείνος όχλος που τον χλεύαζε κάτω από τον σταυρό. Είναι σαν να του λένε ότι δεν φτάνει ο εξιλασμός που προσφέρεις. Χρειάζεται και ο Νόμος. Δεν θέλουμε έναν μεσσία που καταργεί την οδό της σωτηρίας διά του Νόμου, που εμείς ξέραμε. Άχρηστο, ανώφελο το έργο του σταυρού! Υπάρχουν και σήμερα τέτοιοι «αναγεννημένοι» χριστιανοί. Ίσως στην πορεία σκανδαλίστηκαν, ίσως παρασύρθηκαν από κάποιον πειρασμό, ίσως τους τράβηξε η σαγήνη του κόσμου. Τα εδάφια της προς Εβραίους δεί6 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

χνουν με δυο μόνο λόγια τη σοβαρότητα της προσβολής τους προς τον Κύριο. Ατίμασαν στην πράξη το μοναδικό έργο του. Είναι ο Υιός του Θεού αυτός που για άλλη μια φορά τον σταυρώνουν. Ενώ μέχρι χτες τον λάτρευαν και τον τιμούσαν, παιδιά των Κυριακών ή Κατηχητικών Σχολείων, άνθρωποι που ζούσαν και δραστηριοποιούνταν στο περιβάλλον της εκκλησίας τους, τώρα βλέπουν τον Χριστό όπως τον έβλεπαν οι όχλοι την ώρα του πάθους του: «καταπεφρονημένον και απερριμμένον υπό των ανθρώπων». Ένας τέτοιος Χριστός μοιάζει να τους ενοχλεί. Όλοι μας ενδέχεται να βιώσουμε τέτοιες περιόδους στην πνευματική μας πορεία, και να νιώθουμε την πίστη μας να χάνεται... Μήπως είσαι ένας απ’ αυτούς, φίλε μου; Απογοητευμένος από τους ανθρώπους, από τις εκκλησίες, ενδεχομένως, από κάποιες συνεργασίες που τις πίστεψες αλλά δεν σου βγήκαν όπως τις είχες οραματιστεί; Μην αφήσεις την καρδιά σου να στραφεί κατά του Χριστού. Ο Χριστός δεν απογοήτευσε ποτέ κανένα. Μην πεις «δεν υπάρχει τίποτα... όλοι είναι σκάρτοι... καλύτερα να βρω μόνος μου τον δρόμο για τον ουρανό... καλύτερα μπορώ εγώ» κλπ. κλπ. Θυμήσου από πού ξέπεσες, άλλαξε μυαλά και κάνε τα πρώτα έργα πίστεως (Απ 2:5). Αυτή είναι η παραγγελία του Χριστού στους «παραπεσόντας» του (Εβρ 6:6). Τόλμησε τη σωτήρια Επανεκκίνηση στη ζωή σου. Ανανέωσε την αφιέρωσή σου στον Χριστό. Μην ξεχνάς ότι χάρη στη δική του θυσία στον Γολγοθά βρήκες τη σωτηρία σου. Μην τα τινάζεις όλα στον αέρα. Ο Χριστός σε περιμένει. Κανένας δεν μπορεί να σε σώσει όπως ο Χριστός. Είναι μια παλιγγενεσία που πρέπει να τη ζητήσεις και να τη βιώσεις με τη δύναμη του Χριστού, που είναι έτοιμος να δώσει συγχώρηση σε όλους, ιδιαίτερα μάλιστα στους δικούς του! n

Καταθέτοντας τα χρήματα στους λογαριασμούς που βρίσκονται στο κάτω μέρος της σελίδας 32.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΗ

Η ΠΙΣΤΗ ΤΩΝ ΔΙΑΣΗΜΩΝ Συχνά με πηχυαίους τίτλους αναγράφεται σε διάφορα ΜΜΕ ότι κάποιος σούπερ-σταρ του αθλητισμού, της τηλεόρασης, του τραγουδιού κλπ. δήλωσε ότι πιστεύει στον Θεό. Αυτό θεωρείται σημαντικό γεγονός, αν και στην ταυτότητα του διάσημου αυτού προσώπου αναγράφεται ότι είναι «Χριστιανός». Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι ότι πολλοί απ’ αυτούς που λένε ότι πιστεύουν στον Θεό και μάλιστα δηλώνουν ότι είναι «πολύ θρήσκοι», έχουν μια δικής τους επινόησης αόριστη, θολή και ακαθόριστη πίστη για τον Θεό. Κι αυτό εύκολα έρχεται στην επιφάνεια, όταν στη συνέχεια τους ερωτούν αν διαβάζουν τη Βίβλο, αν προσεύχονται, αν εκκλησιάζονται... Η απάντησή τους σχεδόν πάντα είναι αρνητική. Πιστεύουν ότι είναι «πολύ θρήσκοι», επειδή δεν έβλαψαν κανέναν, κάνουν καλές πράξεις, αγαθοεργίες, αγαπούν όλους κλπ. Από τις απαντήσεις τους αυτές συμπεραίνουμε ότι ο Θεός που πιστεύουν δεν προέρχεται από τη γνώση που 8 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

έχουν για τις διδαχές της Βίβλου, αλλά μάλλον είναι απόρροια της οικογενειακής ή φυλετικής τους παράδοσης. Δεν μπορούμε, βέβαια, να τους κρίνουμε εμείς, καθώς μόνο ο Θεός ξέρει τη γνησιότητα της πίστης τους. Υποθέτω όμως ότι ελάχιστοι είναι εκείνοι, που έχουν κατανοήσει ότι η διανοητική, συναισθηματική ή παραδοσιακή και κληρονομημένη πίστη στη θρησκεία ή το βάπτισμά τους, δεν τους κάνει αυτομάτως χριστιανούς. Αν ήταν έτσι, τότε ο Ιησούς Χριστός δεν θα μιλούσε στον θρησκευτικό ηγέτη και, ίσως, στον πιο ηθικό άνθρωπο της εποχής του, τον Νικόδημο, για την αναγέννηση (Ευαγγέλιο Κατά Ιωάννη, κεφ. 3). Επίσης, οι κατ’ εξοχήν άνθρωποι της θρησκείας, οι Φαρισαίοι, που τηρούσαν τον Νόμο του Θεού με σχολαστικότητα, θα έπρεπε να ήταν οι πρώτοι που θα έμ-

Του ΓΕΩΡΓΙΟΥ Σ. ΚΑΝΤΑΡΤΖΗ

παιναν στη Βασιλεία του Θεού. Κι όμως αυτούς αποκάλεσε υποκριτές και τους καυτηρίασε με σκληρά λόγια ο Χριστός. Αντί γι’ αυτούς, τους βαθιά θρησκευόμενους, ο ληστής που ήταν σταυρωμένος μαζί με τον Χριστό, ο αρχιτελώνης Ζακχαίος, η αμαρτωλή Σαμαρείτισσα, η Μαγδαληνή έγιναν τέκνα Θεού, επειδή συναισθάνθηκαν την αμαρτωλότητά τους, μετανόησαν για την αμαρτωλή τους κατάσταση, πίστεψαν και δέχτηκαν τον Χριστό ως προσωπικό τους Σωτήρα. Και στις ημέρες μας ναρκομανείς, πόρνες, απατεώνες, που κάποια στιγμή στη ζωή τους αναγνώρισαν την αμαρτωλότητά τους και την ανάγκη τους για αλλαγή και κατέφυγαν με μετάνοια στον Χριστό για να τους συγχωρήσει και να τους κάνει νέους ανθρώπους, τώρα είναι παιδιά του Θεού και χρήσιμοι στην κοινωνία. Διαβάσαμε πρόσφατα ότι ο γνωστός μουσικοσυνθέτης Σταμάτης Σπανουδάκης, στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου «Ενώπιος Ενωπίω» μίλησε με παρρησία, για μια

φορά ακόμη, για την αλλαγή που έφερε ο Χριστός στη ζωή του μετά από χρόνια αμαρτωλής ζωής που έζησε. Με αφορμή αυτήν τη συνέντευξη γράψαμε όλα τα παραπάνω. Ο Σπανουδάκης είναι ένας από τους λίγους καλλιτέχνες στην πατρίδα μας, που σε κάθε συνέντευξή του –και δεν είναι λί γες– μιλά για τη ριζική αλλαγή που έφερε στη ζωή του η πίστη του στον Χριστό. Μεταξύ άλλων είπε: «Προσπαθώ πάντα να έχω μια άλλη οπτική και μ’ αυτή να ξεφεύγω. Προσπαθώ να βάλω το μυαλό μου σε καλό λογισμό. Στον πόλεμο που ζούμε δεν φταίμε εμείς. Ο Θεός μάς λέει να σταματήσουμε και να κοιτάξουμε μέσα μας. Όσοι το κάνουν θα βρουν απαντήσεις. Θα έλεγα, κοιτάξτε μέσα σας και θα βρείτε πολλές απαντήσεις εκεί. Η τωρινή κατάσταση δεν επηρεάζει τη μουσική μου. Κάνω ταξίδια του νου. Προτιμώ τα μέσα μου τοπία», υπογράμμισε αναφερόμενος στον κορωνοϊό. Μιλώντας για τον ρόλο που παίζει ο Θεός στη ζωή του, δήλωσε: «Κάποια στιγμή ενώ παίζω, έρχεται κάτι που ξέρω ότι δεν είναι δικό μου. Γονατίζω, κλαίω και λέω: «Χριστέ μου, ευχαριστώ». Είναι ένα δώρο. Συγκινούμαι όταν έρθει αυτή η μελωδία. Περισσότερο συγκινούμαι την ώρα της έμπνευσης παρά στο χειροκρότημα...». Μίλησε για την εθισμό του στα ναρκωτικά και ομολόγησε

ότι η πίστη του στον Χριστό ήταν αυτή που τον έσωσε: «Οι αποτυχίες μέτρησαν, με έκαναν καλύτερο. Ήμουν ροκάς στην Αγγλία. Νόμιζα ότι θα γίνω ροκ σταρ και έφαγα τα μούτρα μου. Όταν τελείωσε ο κύκλος του ροκ, πήγα στη Γερμανία και σπούδασα μουσική σε αυστηρό κολέγιο. Εκεί έγινε η μεταστροφή μου στον Χριστό. Πριν απ’ αυτό υπήρξε μια δύσκολη περίοδος με ουσίες. Σκεφτόμουν

σπουδές. Μια Κυριακή είπα δεν αντέχω άλλο και πήγα σε μια μικρή εκκλησία. Πέφτω κάτω στη λειτουργία και αρχίζω να κλαίω και να λέω “θέλω τον Χριστό” και προσευχηθήκαμε όλοι μαζί. Σηκώθηκα και ήμουν χριστιανός. Έπειτα διάβαζα τη Βίβλο δύο μήνες, χωρίς να κουνιέμαι απ’ το σπίτι και βρήκα απαντήσεις σε όλα». Σε μια άλλη συνέντευξή του δήλωσε: «Η μόνη ελπίδα

ακόμα και την αυτοκτονία με τη γυναίκα μου. Ένας άνθρωπος μου μίλησε για τον Χριστό. Γέλασα στην αρχή. Όταν έφτασα σε άλλη μαυρίλα, μίλησα στον Χριστό και είπα: “αν υπάρχεις, δείξ’ το μου και εγώ θα σ’ ακολουθήσω”, και μου το έδειξε. Δεν εξηγείται με λόγια αυτό. Την επόμενη στιγμή πίστευα πως υπάρχει. Παράτησα τις

για το μέλλον είναι στον Χριστό...» Ευχή και προσευχή μας είναι όχι μόνο οι καλλιτέχνες αλλά και όλοι όσοι δέχτηκαν με μετάνοια και πίστη τον Χριστό ως Σωτήρα τους και άλλαξε ριζικά η ζωή τους, με ζήλο να διαδίδουν τα Καλά Νέα σ’ εκείνους που έρχονται σε επαφή. n

> Μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας www.nikites.eu με ποικιλία θεμάτων. ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021 | 9

Υψηλά ιδανικά... και μεγάλο έλλειμμα ηθικής Άραγε τι ήταν αυτό που οδήγησε τους τους καρπούς της: ήδη από τον καιρό της Επαπρογόνους μας το 1821 να μεγαλουργήσουν νάστασης μαζί με τα υψηλά ιδανικά συνανκαι πού οφείλεται η ακραία ηθική και πνευμα- τούμε ένα μεγάλο έλειμμα (!) ηθικής συνείδητική παρακμή της πατρίδας μας σήμερα; Συχνά σης, με πολύ μελανές μάλιστα εκφάνσεις σκεφτόμαστε τι πρέπει να γίνει ώστε η Ελλάδα (εμφύλιες συγκρούσεις, εξουσιαστικές δολοπλοκίες). να βρει τον ένδοξο ιστορικό προορισμό της... Η σημερινή εικόνα του Έλληνα δεν είναι Μπορούμε να αναλύσουμε αυτά τα ζητήματα σε διάφορα επίπεδα (ιστορικό, κοινω- παρά η ίδια νοσολογία με σύγχρονους όρους. νιολογικό, πολιτικό κ.λπ.) και κάθε ερμηνεία Το πρόβλημα είναι, βέβαια, πως αυτός ο πανα φωτίσει πολλές λεπτομέρειες και παραμέ- ράγοντας, δηλ. η αμαρτία και η εσωτερική τρους, αλλά τέτοια πληροφορία είναι άφθονα διαφθορά, (που δεν γιατρεύεται αποτελεσματικά διαθέσιμη. Διαλέγω λοιπόν να αγγίξω το θέμα ούτε καν με την παιδεία, γιατί εκπηγάζει από σ’ ένα πιο βαθύ επίπεδο, που φαίνεται να πα- περιοχές βαθύτερες από το πεδίο ελέγχου ράγει τα φαινόμενα και σε κάθε άλλο. Και του νου), δεν λαμβάνεται ποτέ υπ’ όψιν στις μιλάω για τη βαθιά αντιφατικότητα του αν- κοινωνιολογικές αναλύσεις, τις κοσμοθεωρίες θρώπου -το καλό και το κακό ταυτόχρονα- και τα οράματα. Κι όμως είναι αυτό που οδηγεί που ιδιαίτερα στην ελληνική ιδιοσυγκρασία σε αποτυχία όλα τα ελπιδοφόρα ξεκινήματα, παράγει εξαιρετικά αντιθετικές κορυφώσεις. κάτι που γίνεται φανερό σε έναν προσεκτικό Η ψυχή του Έλληνα μπορεί πολύ εύκολα αναστοχασμό της ιστορίας. Πάνω σε αυτήν τη βάση θαρρώ πως η να φλογιστεί από ένα υψηλό όραμα -όπως η λευτεριά της πατρίδας- και να φτάσει σε ψηλές μόνη ελπίδα για το έθνος μας είναι μια επέμβαση κορφές ηρωισμού και αυτοθυσίας, όπως και σε αυτό το πρωταρχικό σημείο: να συνειδητοέγινε το ’21. Το ισχυρό εκείνο όραμα σε συν- ποιήσει αυτή η χώρα ως σύνολο -άρχοντες δυασμό με τις συγκεκριμένες ιστορικές συγ- και λαός- την ανάγκη να λειτουργήσει σε συμκυρίες που το επέτρεψαν και το ενίσχυσαν, φιλίωση με τον Θεό, να επιστρέψει από τις καλειτούργησε σαν συνεκτική δύναμη, πηγή τευθύνσεις ανταρσίας και αυτονομίας σε πίστη νοήματος και σκοπού και ήταν βασική αιτία και σε σχέση με Αυτόν. Αυτό και μόνο μπορεί να φέρει την αναγκαία προσωπική ηθική υγεία για τα μεγαλουργήματα των προγόνων μας. Ωστόσο δεν μπόρεσε να διατηρήσει τη δυ- που με τη σειρά της θα επιδράσει σε συλλογικό επίπεδο και θα ανακάμψει όλα ναμική του, γιατί αυτή η σύμΑπό την τα μεγέθη της χώρας: κοινωνικά, μειξη του καλού με το κακό, ΝΑΤΑΣΑ οικονομικά, πολιτισμικά και τεβασικό γνώρισμα της έννοιας ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ Μουσικό λικά εθνικά. n «αμαρτία», γρήγορα έδωσε 10 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Διδάγματα Ζωής Σκέψεις, αποφθέγματα, αρχές και αλήθειες της ζωής

• • • • • •

Νίκη - Νικητές «Καθετί που έχει γεννηθεί από τον Θεό νικάει τον κόσμο. Και τούτο είναι το όπλο της νίκης που νίκησε τον κόσμο: η πίστη μας. Ποιος είναι εκείνος που νικάει τον κόσμο, παρά μόνο αυτός που πιστεύει ότι ο Ιησούς είναι ο Γιος του Θεού;» (Α΄ Ιωάννου 5:4-5). Κάποιος ρώτησε έναν Χριστιανό: «Γιατί υποφέρουν οι δίκαιοι;» κι εκείνος απάντησε: «Και γιατί όχι; Είναι οι μόνοι που μπορούν να βγουν νικητές μέσα από τον πόνο τους». Παρόλο που ο κόσμος είναι γεμάτος θλίψεις, είναι επίσης γεμάτος από ανθρώπους που βγήκαν νικητές μέσα από τις θλίψεις τους. Οι νικητές ποτέ δεν τα παρατάνε. Και όσοι τα παρατάνε ποτέ δεν νικούνε. Η ζωή του καθενός μας είναι σαν το μπούμερανγκ. Οι σκέψεις μας, οι πράξεις μας, τα λόγια μας αργά ή γρήγορα επιστρέφουν πίσω σ’ εμάς με μαθηματική ακρίβεια. Πάντοτε να υποστηρίζεις το σωστό, έστω κι αν οι άλλοι αντιδρούνε. Πάντοτε να λες την αλήθεια και να αποστρέφεσαι το ψέμα. Τη νίκη την κερδίζουν πάντοτε εκείνοι που είναι έτοιμοι να αγωνιστούν παρά τα εμπόδια και τις αντιδράσεις. Αν κατορθώσεις να κυριαρχήσεις στον εσωτερικό σου κόσμο, εύκολα θα μπορέσεις να νικήσεις τις εξωτερικές επιθέσεις. Τότε μπορείς να αποφεύγεις τα καταχθόνια και να προσκολληθείς στα αιώνια.

• • • • • • • • • •

Το μόνο όπλο που πάντοτε νικάει, και μάλιστα χωρίς αιματοχυσία, είναι το χαμόγελο. Μόνο εκείνοι που πιστεύουν στη νίκη μπορούν να νικήσουν. Η πρώτη νίκη σου μπορεί να οφείλεται σε τύχη. Η δεύτερη αποδεικνύει ότι πράγματι είσαι ο καλύτερος. Η νίκη πηγαίνει πάντοτε με το μέρος των τολμηρών. Όπως στα αθλήματα, έτσι και στη χριστιανική ζωή, που είναι κι αυτή ένας αγώνας, δεν μπορείς να βγεις νικητής αν δεν αγωνιστείς. Τον χριστιανικό αγώνα μπορείς να τον αγωνιστείς και να βγεις νικητής μόνο με τη δύναμη και την οδηγία του Αγίου Πνεύματος. Η επίτευξη ενότητας μεταξύ των πιστών είναι από μόνη της μια μεγάλη νίκη. Νίκη χωρίς ρίσκο μοιάζει με θρίαμβο χωρίς δόξα. «Αν, λοιπόν, πεινάει ο εχθρός σου, δίνε του να φάει. Αν διψάει, δίνε του να πιει. Και κάνοντάς το αυτό, είναι σαν βάζεις φωτιά στη συνείδησή του. Μη νικιέσαι από το κακό, αλλά με όπλο το καλό να νικάς το κακό» (Ρωμαίους 12:20-21). Η αμαρτία μπορεί να φάνηκε νικήτρια στην αρχή, όταν προκάλεσε τον θάνατο στους ανθρώπους, αλλά στο τέλος υπήρξε η μεγάλη νικημένη με την Ανάσταση του Χριστού που εξασφάλιση αιώνια ζωή στους πιστούς (Α΄ Κορινθίους 15:5457). n Συλλογή-Διασκευή: ΣΥΜΕΩΝ Α. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021 | 11

Χριστιανική Απολογητική Γωνιά Στη στήλη αυτή το περιοδικό μας αποσκοπεί –με λόγια απλά– να δώσει απαντήσεις σε θέματα που απασχολούν πολλούς ανθρώπους με ερωτήματα γύρω από τα «γιατί» της Πίστης...

Ο Θεός και το πρόβλημα του κακού Το πρόβλημα του κακού προβάλλεται βουνά: Ο αποκλεισμένος πιλότος ακουγόταν, συχνά ως επιχείρημα για την μη ύπαρξη του μαζί και άλλοι επιβάτες, να ουρλιάζουν: «Σε Θεού: Πώς συμβιβάζεται η ύπαρξη του κακού ικετεύω, άνοιξε την καταραμένη πόρτα!» Υπάρχει μια λέξη που αρθρώνει την ακαμε ένα πανάγαθο, πάνσοφο και παντοδύναμο Θεό; Αυτοί που χρησιμοποιούν αυτό ως επι- τανόητη πράξη του δεύτερου πιλότου. Ονομάζεται χείρημα κατά του Θεού πρέπει να δώσουν εξή- «κακό». Στο γερμανικό περιοδικό «Cicero» ένας γηση σχετικά με το γιατί η ύπαρξη του κακού ψυχολόγος επιχείρησε μια εξήγηση: «Ούτε η είναι γι’ αυτούς πρόβλημα, αν υποτίθεται ο Θεός κατάθλιψη ούτε η ψύχωση εξηγούν πλήρως μια τέτοια ενέργεια, πρέπει να υπάρχουν πεδεν υπάρχει. Ο Αυγουστίνος έγραφε πως το κακό είναι ρισσότερα. Προς το παρόν, αυτή η τραγωδία οντολογικά παρασιτικό: Είναι στέρηση του καλού!1 είναι ένα μάθημα εφαρμοσμένης δαιμονολογίας. Ένα περιστατικό που συνέβη πριν από έξι πε- Οτιδήποτε μπορεί να είχε οδηγήσει τον δεύτερο ρίπου χρόνια έφερε τα βάθη του κακού για πιλότο του αεροσκάφους να δράσει έτσι: Πιθανότατα προήλθε από μέσα, όχι από έξω, προήλθε πολλοστή φορά στο φως της δημοσιότητας: 2 Αεροπλάνο που πραγματοποιούσε πτήση από τα βάθη της ψυχής» . Η Βίβλος χαρακτηρίζει το ηθικό κακό ως γραμμής από την Μπαρτσελόνα της Ισπανίας «αστοχία» (Ρωμ.

3:10-12). Ο αμαρτωλός άνστο Ντίσελντορφ της Γερμανίας, με 150 επιβάτες θρωπος έχει χάσει τον στόχο του, μαζί και κάθε και το πλήρωμα, έπεσε στις Άλπεις. Κανένας επικοινωνία με τον Δημιουργό του. Δεν είναι δεν επέζησε. Το τραγικό ήταν όταν μετά από συνεπώς ο Θεός ο δημιουργός του κακού, αν λίγες μόνο ώρες επιβεβαιώθηκε το απίστευτο: Ο δεύτερος πιλότος που βρισκόταν για μια και επιτρέπει την ύπαρξή του. Μια εξήγηση στιγμή μόνος του στο πιλοτήριο, οδήγησε το που δίνει η Βίβλος βρίσκεται σε αυτό που κοινά αεροπλάνο εσκεμμένα στην καταστροφή αρ- ονομάζουμε «ελεύθερη βούληση» ή «επιλογή». νούμενος να ανοίξει την πόρτα στον πιλότο. Το Είναι αυτή που καθιστά δυνατή την «αγάπη» μαύρο κουτί με τις ηχογραφήσεις του πιλοτηρίου, που είναι κάτι πολύτιμο. Η αγάπη δεν επιβάλλεται στην ελεύθερη βούληση του άλπου βρέθηκε ώρες μετά, επιβελου. Αν ήμασταν μαριονέτες, με βαίωσε το δράμα των τελευταίων χορδές που θα τραβούσε ο Θεός, Απο τον δευτερολέπτων πριν την πρόΔΡΑ ΕΡΑΣΤΟ ΦΙΛΟ τότε οποιαδήποτε πράξη καλοσκρουση του αεροπλάνου στα 12 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

σύνης εκ μέρους μας θα ήταν όμορφη αλλά προγραμματισμένη. Επειδή όμως είμαστε όντα με ελεύθερη βούληση συγκινούμαστε όταν κάποιοι υποχρεώνονται για χάρη μας, γίνονται ικανοί για θαρραλέα βήματα, θυσιάζονται. Επίσης η αυτοδιάθεσή μας, η δυνατότητα να κάνουμε κάτι διαφορετικά, ασυνήθιστα, δημιουργικά οφείλεται στο ότι είμαστε ηθικά ελεύθερα όντα. Μπορεί αυτό να μας οδηγήσει σε εσφαλμένες κινήσεις και πράξεις, την αμαρτία. Πολλοί άνθρωποι σήμερα ρωτούν: «Αν ο Θεός είναι παντοδύναμος και πανάγαθος, τότε γιατί να αφήνει τα πλάσματά του να υποφέρουν;» Εδώ, εκτός από το ζήτημα της παντοδυναμίας του Θεού, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχουν «κανόνες» στον υπαρκτό κόσμο που βασίζονται στον χαρακτήρα του Θεού. Δεν αναιρούνται. Ο Θεός είναι αδύνατο να αντιφάσκει τον Εαυτό Του ή να ακυρώνει αυθαίρετα τους νόμους που ο Ίδιος έθεσε. Μέσα στους δύο αυτούς κανόνες, της «ελεύθερης επιλογής» και απαραβίαστων «νόμων του Θεού», διεξάγεται το δράμα των ανθρωπογενών παθημάτων. Οι νόμοι μέσω των οποίων ο Θεός φροντίζει τη φύση, δίνοντας νόημα στη ζωή, πρέπει να λειτουργούν με τρόπο τακτικό και συνεπή, διαφορετικά οι συνεχείς παρεμβάσεις του Θεού δεν θα επέτρεπαν καν την ύπαρξή τους. Ο C. S. Lewis το εξηγεί αυτό παραστατικά: «Μπορούμε ίσως να συλλάβουμε έναν κόσμο στον οποίο ο Θεός θα διόρθωνε τα αποτελέσματα αυτής της κατάχρησης της ελεύθερης βούλησης από τα πλάσματά Του την κάθε στιγμή, έτσι ώστε το ξύλινο δοκάρι να γίνεται μαλακό σαν το γρασίδι όταν χρησιμοποιείται ως όπλο, και ο αέρας να αρνείται να με υπακούει στην προσπάθειά μου να εγκαταστήσω σ’ αυτόν ηχητικά κύματα που φέρνουν ψέματα ή προσβολές. Ένας τέτοιος κόσμος θα ήταν κόσμος, στον οποίο λανθασμένες ενέργειες θα ήταν αδύνατες και στον οποίο η ελευθερία της θέλησης θα ήταν άκυρη»3. Το κακό είναι συνυφασμένο με την ανθρώπινη ιστορία μέχρι σήμερα. Η Βίβλος διδάσκει ότι υπάρχει επειδή οι πρωτόπλαστοι επαναστάτησαν εναντίον του Θεού, παραβιάζοντας την ρητή εντολή Του. Ένας από τους επιζώντες

του Άουσβιτς, ο Έλι Βίζελ, έγραφε στα απομνημονεύματά του ότι ο διαχειριστής του στρατοπέδου, Άντολφ Άιχμαν, ήταν ένας άνθρωπος όπως κάθε άλλος. Η ιστορία όμως διδάσκει ότι ως άνθρωποι έχουμε μια απίστευτη ικανότητα για το κακό. Πίσω από κάθε εκτελεστή που τραβάει τη σκανδάλη ή κάποιου που δίνει τις εντολές για φόνο, υπάρχουν η οικογένεια, και οι φίλοι που συνήθως γνωρίζουν για το κακό που εκείνος διαπράττει αλλά δεν κάνουν τίποτα για να το σταματήσουν. Μελέτες4 έχουν δείξει πως ακόμα και απλοί άνθρωποι είναι ικανοί να υποβάλλουν συναδέλφους τους σε σοβαρά βασανιστήρια. Η δυνατότητα για το κακό βρίσκεται μέσα σε κάθε άνθρωπο. Επειδή ο Θεός είναι δίκαιος κατά τον απόλυτο χαρακτήρα Του, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την ανθρώπινη αμαρτία, επειδή αλλιώς το μάθημα θα ήταν: «Ο Θεός παραβλέπει την αμαρτία». Αλλά για να δείξει την υπέρτατη Αγάπη Του στην ανθρωπότητα και να εξιλεώσει τη σοβαρότητα της αμαρτίας, ο Θεός έστειλε τον Υιό Του, τον Ιησού, να πεθάνει για τους αμαρτωλούς ανθρώπους. Όποιος σκανδαλίζεται με το πρόβλημα του κακού, ας δει τον Εσταυρωμένο στο Γολγοθά. Στο Σταυρό ο Χριστός δεν κουβαλά μόνο όλες τις αμαρτίες. Κουβαλά και όλο το κακό, όλο τον πόνο. Καταπίνει όλο το ποτήρι του φυσικού και ηθικού κακού. Στο Γολγοθά και με το «Χριστός ανέστη» ο Θεός λύνει το υπαρξιακό πρόβλημα του κακού. n ___________ 1

Αυγουστίνος Ιππώνος, Εξομολογήσεις, τομ. Γ’, κεφ. 7.

2 Αεροπορική τραγωδία – Ο ανθρώπινος παράγοντας, «Ciceroonline», 8 Απριλίου 2015.

3 C. S. Lewis, The Problem of Pain (ΤοΠρόβλημα του Πόνου), Λονδίνο: Collins-Fontana, 1970, σ.21.

4 π.χ. τα περίφημα πειράματα Milgram στο Γέιλ και Mantell στο Μόναχο.

* Οσοι επιθυμείτε να διαβάσετε περισσότερα ενδιαφέροντα κείμενα του Έραστου Φίλου: https://efilos.blogspot.gr/ https://areopagusbriefs.wordpress.com/

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021 | 13

Η παγίδα της υπερπληροφόρησης

σύγχρονος μετανεωτερικός άνθρωπος, τικά με την εξέλιξη και τον περιορισμό της coκατακλύζεται καθημερινώς από όγκους vid-19, έχουν οδηγήσει σε υπερκορεσμό και πληροφοριών, άχρηστων ως επί το πλεί- πληροφοριακή παχυσαρκία. Ζούμε σε ένα καστον, για την κατάρτιση, διαβίωση και επιβίωσή θεστώς πληροφοριομανίας που μας οδηγεί σε του. 300 εκατομμύρια λέξεις δημοσιεύονται μεγαλύτερη σύγχυση και αβεβαιότητα, καθώς καθημερινά στο Twitter. Oι λέξεις αυτές ισο- πολλές φορές η υπερπληροφόρηση οδηγεί σε δυναμούν σε 4.500 βιβλία. Επιστήμονες υπο- αντιφατική πληροφόρηση, αλλά και σε παραστήριξαν ότι η μέση έκδοση μίας κυριακάτικης πληροφόρηση. Η υπερπληροφόρηση δίνει την εφημερίδας περιέχει περισσότερες πληροφορίες αίσθηση της ελευθερίας με τις άφθονες επιλογές απ’ όσες θα μάθαινε ένας μέσος άνθρωπος πληροφόρησης, αλλά δημιουργεί περισσότερο του 17ου αιώνα σ’ ολόκληρη τη άγχος, αφού βουλιάζοντας στις ζωή του. επιλογές, αδυνατούμε να αποΑπό τον Ιδιαίτερα στην εποχή του φασίσουμε ή να επιλέξουμε τι ΤΑΣΟ ΜΑΡΚΟΥΛΙΔΑΚΗ κορωνοϊού, οι πληροφορίες σχεείναι αληθές και σωστό.

Ο

14 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Στην εποχή μας η γνώση καλπάζει. Οι επιστημονικές πληροφορίες διπλασιάζονται κάθε έξι χρόνια. Μόλις κάποιος ολοκληρώσει τη διδακτορική του διατριβή σε ένα θέμα, ήδη, η βιβλιογραφία του θεωρείται εν μέρει πεπαλαιωμένη, αφού ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, νέες μελέτες, άρθρα και διατριβές επί του διερευνηθέντος θέματος. Σήμερα πρέπει να γνωρίζουμε περισσότερα απ’ όσα γνωρίζουμε για να γνωρίζουμε. Βιώνουμε κατά τον Κορνήλιο Καστοριάδη την άνοδο της ασημαντότητας. Όπως το είχε πει πριν από χρόνια προφητικά ο μεγάλος Άγγλος ποιητής Έλιοτ: «Πού είναι η σοφία που χάσαμε μέσα στη γνώση;» Ένα αποτέλεσμα της υπερπληροφόρησης είναι ο κυνισμός, καθώς μειώνουμε την ενσυναίσθησή μας σε βαθμό που δεν δείχνουμε ουσιαστική κατανόηση και συμπόνια για τον πόνο του άλλου. Παράλληλα, οδηγούμαστε στην απομόνωση με αποτέλεσμα να περιχαρακωνόμαστε στον εαυτό μας και να αποξενωνόμαστε από τον πλησίον μας. Πώς μπορούμε να διαχειριστούμε την υπερπληροφόρηση; Οι αρχαίοι μας πρόγονοι έλεγαν: «πολυγνωσίη νόον ου ποιεί». Ο Γκαίτε έδωσε τη συμβουλή: επιλογή και περιορισμός. Αυτά τα δύο στοιχεία μπορούν να μας επιφέρουν την απλοποίηση και την αποταγή των περιττών πληροφοριών. Γι’ αυτό πρέπει να αποφασίζουμε εκ των προτέρων πόση ώρα θα αφιερώνουμε καθημερινά στην ενημέρωσή μας και να επιβεβαιώνουμε τις πληροφορίες πριν τις πιστέψουμε και κυρίως πριν μας καταβάλουν. Επίσης, είναι σημαντικό να επιλέξουμε λίγες αξιόπιστες βασικές πηγές πληροφόρησης, αλλά και να απενεργοποιήσουμε τις μη απαραίτητες ειδοποιήσεις στο κινητό, tablet και laptop μας. Στην πνευματική σφαίρα η υπερπληροφόρηση μας σπαταλά πολύτιμο ελεύθερο χρόνο, καθώς και μας αποσπά την προσοχή από την κοινωνία μας με τον Θεό μέσω της προσευχής και της μελέτης του αλάθητου και Θεόπνευστου Λόγου Του.

Προκειμένου να διαχειριστούμε σωστά τον χρόνο μας πρέπει να θέσουμε σωστές προτεραιότητες. Δεν υπάρχει ποτέ αρκετός χρόνος για να κάνουμε όλα όσα θα θέλαμε, αλλά πάντα υπάρχει αρκετός χρόνος για να κάνουμε ό,τι είναι πραγματικά σημαντικό.

Tίποτα δεν πρέπει να είναι πιο σημαντικό από τη σχέση μας με τον Θεό (Ματθαίος 6:33). Στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο διαβάζουμε ότι μια γυναίκα, που ονομαζόταν Μάρθα, υποδέχθηκε τον Χριστό στο σπίτι της. Η αδελφή της όμως Μαρία, κάθησε στα πόδια τού Ιησού και άκουγε τον λόγο του με αποτέλεσμα η Μάρθα να παραπονεθεί στον Χριστό και να Του ζητήσει να της πει να τη βοηθήσει. Απαντώντας ο Ιησούς είπε σ’ αυτήν: «Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και αγωνίζεσαι για πολλά· εντούτοις, για ένα υπάρχει ανάγκη· η Μαρία, όμως, διάλεξε την αγαθή μερίδα, η οποία δεν θα αφαιρεθεί απ’ αυτήν» (Λουκάς 10:41-12). Ο Ιησούς επαινεί τη Μαρία, επειδή επέλεξε να εστιάσει στο καλύτερο. Ορισμένες φορές το καλό είναι εχθρός του καλύτερου και το περισσότερο δεν είναι καλύτερο. Η Μάρθα είχε την προσοχή της σε πολλά πράγματα και κατέληξε να παραμελήσει τον Κύριο και Σωτήρα της. Πολλές φορές δυστυχώς κάνουμε ακριβώς το ίδιο. Ο Χριστός λέει στη Μάρθα ότι κάποιες φορές το λιγότερο είναι περισσότερο. Δεν χρειαζόμαστε πολλές πληροφορίες για να είμαστε χαρούμενοι, άγιοι, ενημερωμένοι και ικανοποιημένοι. Μόνο ένα πράγμα έχει μεγάλη σημασία, να εστιάζουμε αδιάκοπα σε Εκείνον που είναι η απόλυτη αλήθεια στην εποχή της απόλυτης σχετικότητας και να φανερώνουμε το μεγαλείο της δικής Του αγάπης. Ο συγγραφέας της προς Εβραίους επιστολής μας καλεί να «τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που είναι μπροστά μας· αποβλέποντας στον Ιησού, τον αρχηγό και τελειωτή τής πίστης, ο οποίος, εξαιτίας τής χαράς που ήταν μπροστά του, υπέφερε σταυρό, καταφρονώντας τη ντροπή, και κάθησε στα δεξιά τού θρόνου τού Θεού» (Εβραίους 12:1-2). n ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021 | 15

«Αγοράκι μου, είμαι στο τελευταίο βαγόνι του τρένου» Γάλλος συγγραφέας Jean D’ Ormesson από το παράθυρο, ενώ έτρεχε το τρένο. Έβλεπε σ’ ένα άρθρο του με τίτλο «Το τρένο της και τους οι επιβάτες που έμπαιναν, μερικοί μάζωής μου» μεταξύ άλλων λέει: «Όταν λιστα έκαναν θόρυβο. Κάποιοι το κοίταζαν παγεννιόμαστε, ανεβαίνουμε σε ένα τρένο και ράξενα που ήταν μόνο. Άρχισε να αισθάνεται συναντούμε τους γονείς μας. Πιστεύουμε πως άσχημα και να φοβάται. Στριφογύριζε στη θέση θα ταξιδεύουν πάντοτε μαζί μας. Αλλά σε του, συμμαζεύτηκε σαν ένα κουβάρι, έσκυψε το κάποια στιγμή θα κατέβουν σε έναν σταθμό κεφάλι του και άρχισε να κλαίει. Ξαφνικά θυκαι θα μας αφήσουν μόνους μας να συνεχίσουμε μήθηκε το χαρτάκι που του έδωσε ο μπαμπάς το ταξίδι μας». Αλλά είναι όμορφο να κρατούμε του. Πολύ δειλά το έβγαλε από την τσέπη του καλές σχέσεις με τους γονείς μας. Ο Λόγος και θαύμασε, όταν διάβασε: «Αγοράκι μου, του Θεού μάς προτρέπει να τους τιμούμε μέχρι είμαι στο τελευταίο βαγόνι του τρένου!» το τέλος της ζωής τους, είναι για μας στήριγμα Το μάθημα αυτής της ιστορίας είναι διπλό. και ευλογία. Η ζωή συνεχίζεται και βέβαια πρέπει να αφήΈνα παιδάκι πήγαινε κάθε χρόνο να περά- σουμε τα παιδιά μας να πάρουν μόνα τους «το σει τις καλοκαιρινές του διακοπές με τη γιαγιά τρένο της ζωής», αλλά ας μην ξεχνάμε να βριτου. Οι γονείς του το πήγαιναν με το τρένο και σκόμαστε στο τελευταίο βαγόνι σε περίπτωση επέστρεφαν την επόμενη μέρα. Μετά από με- που θα μας χρειαστούν, όποια και αν είναι η ρικά χρόνια το παιδάκι είπε στους γονείς του: ηλικία τους. «Μεγάλωσα πια, μπορώ να πάρω το τρένο και Αυτό κάνει και ο Θεός μαζί μας. Είναι πάννα πάω στη γιαγιά μόνος μου». Οι γονείς του τοτε διαθέσιμος και περιμένει στο τελευταίο προσπαθούσαν να το αποθαρρύνουν λέγοντας βαγόνι του τρένου της ζωής μας, έτοιμος να ότι ήταν ακόμη μικρό για να ταξιδέψει μόνο μας βοηθήσει όταν του το ζητήσουμε. του, αλλά εκείνο επέμενε. Αφού μίλησαν μεΚαι κάτι που δεν πρέπει να ξεχνάμε: το ταξύ τους, αποφάσισαν να το αφήσουν. Ετοί- Άγιο Πνεύμα είναι παρών στη ζωή μας. Από μασαν το σακίδιό του και το πήγαν στον σταθμό τότε που πιστέψαμε στο έργο του Ιησού Χριδίνοντάς του συμβουλές. Εκείνο απαντούσε: στού πάνω στον Σταυρό, μας συνοδεύει, μας «Ναι, το ξέρω, μου το είπατε πέντε φορές». προστατεύει και μας βοηθά να αντιμετωπίΠριν ανεβεί το παιδάκι στο τρένο, ο μπαμ- ζουμε τις δυσκολίες της ζωής μας με έναν πάς του το πλησίασε και του είπε στο αυτί: «Παι- θαυμαστό τρόπο, δεν μας αφήνει μόνους. Το δάκι μου, αν ξαφνικά φοβηθείς μέσα στο τρένο, Άγιο Πνεύμα μας διδάσκει, μας παρηγορεί, γιατί όλοι γύρω σου θα είναι άγνωστοι, αυτό μας δίνει τη δύναμη να μένουμε όρθιοι πνευείναι για σένα» και του έβαλε ένα χαρτάκι μέσα ματικά και παράγει τον πνευματικό καρπό στη στην τσέπη του. Το παιδάκι ανέζωή μας. Δεν είμαστε μόνοι. Τι βηκε στο τρένο και κάθισε στη μεγάλο προνόμιο και ευλογία, Από την θέση του. Ήταν η πρώτη φορά αλλά κι εμείς πρέπει να το επιΣΟΥΛΑ ΜΑΞΙΜΙΑΔΟΥ ISCH που βρέθηκε μόνο του. Κοίταζε θυμούμε... n

Ο

16 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

«Διάλεξα να ζήσω» Ε

ίναι ο τίτλος ενός βιβλίου που έγραψε η βαίνει δυστυχώς και σήμερα παντού, σε όλες Βελγίδα Sabine Dardenne, το 2004. τις χώρες και σε όλες τις κοινωνίες. Έπεσε τυχαία πάλι στα χέρια μου και με Το «Διάλεξα να ζήσω» του τίτλου, είναι η πήγε πολύ πίσω, στα μέσα της δεκαετίας του δική της απάντηση, όπως αναφέρει η συγγραφέας ’90, τότε που ένας σεισμός αποκαλύψεων για στην τραγωδία της ζωής της. Ο εγκληματίας κύκλωμα παιδεραστίας είχε συγκλονίσει το που την είχε αρπάξει της είχε πει το παραμύθι, Βέλγιο. Η Σαμπίν, δώδεκα χρονών εκείνη την ότι τάχα «κατάφερε» να την αποσπάσει από τα εποχή, είχε αρπαχτεί τον Μάιο του 1996, από νύχια του «αρχηγού» της σπείρας και να την έναν κατ’ εξακολούθηση παιδεραστή, καθώς κρύψει στο υπόγειο. Αν τον ανακάλυπταν θα πήγαινε το πρωί με το ποδήλατό της στο σχο- τους σκότωναν και τους δύο. Αν ήθελε να ζήσει λείο. Ήταν η πέμπτη εξαφάνιση ανηλίκου σε λοιπόν θα έπρεπε να είναι ήσυχη και να κάνει σχετικά μικρό διάστημα και όσοι είχαμε παιδιά ό,τι της έλεγε. Η Σαμπίν ήταν 12 χρόνων μόνο σε σχολική ηλικία είχαμε χάσει τον ύπνο μας. και διάλεξε να ζήσει, όπως η ίδια γράφει στον Το έκτο θύμα τρεις μήνες αργότερα έγινε και η πρόλογο. αιτία να βγουν όλα στην επιφάνεια, καθώς ένας Ήταν και κάποια άλλα σημεία στον πρόλογο άστεγος παρατηρούσε για μέρες ένα κλειστό του βιβλίου που μου έκαναν εντύπωση. Ανααυτοκίνητο να κόβει βόλτες στην περιοχή της φέρεται η συγγραφέας με πίκρα και με μομφή τελευταίας εξαφάνισης. Κατάφερε μάλιστα να στο νομικό σύστημα της χώρας της, που άφησε συγκρατήσει και τα δυο πρώτα ψηφία από τον έναν παιδεραστή ελεύθερο, λόγω «καλής διααριθμό του. Πήγε και το δήλωσε στην Αστυνο- γωγής» στη φυλακή. Πράγματι μέχρι τις αρχές μία και έτσι οδηγήθηκαν στο σπίτι του δράστη. της δεκαετίας του ’90 ο δράστης έκτιε ποινή Το έγκλημα της παιδεραστίας, έγκλημα των φυλάκισης για το ίδιο έγκλημα που διέπραξε εγκλημάτων όπως το έχουν ονομάσει, είναι μόλις βγήκε και πάλι από την φυλακή. Εγκλητόσο παλιό όσο και η ανθρωπόματίες αυτού του είδους είναι καΑπό την τητα. Πάντα ένας ισχυρός καταλοί «ηθοποιοί» γράφει και μποΑΛΤΑΝΑ ΦΙΛΟΥδυνάστευε με ποικίλους τρόπους ρούν εύκολα να παρασύρουν τον ΠΑΤΣΑΝΤΑΡΑ Διδάκτορα Νομικής τον πιο αδύνατο και αυτό συμκάθε αρμόδιο προκειμένου να 18 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

τον πείσουν ότι έχουν γιατρευτεί από το πάθος τους και το μόνο που ζητούν είναι να ζήσουν σαν φυσιολογικοί άνθρωποι. Αυτά τα αμετανόητα «τέρατα», όπως τα ονομάζει στη συνέχεια, δεν πρέπει ποτέ να αφήνονται να κυκλοφορούν ελεύθερα γιατί θα συνεχίσουν αργά ή γρήγορα το καταστροφικό τους έργο και πάλι. Σημειώνει και ένα τελευταίο σχετικά με το «τεκμήριο αθωότητας», για το οποίο κόπτονταν τότε κάποιοι νομικοί και μη και απαιτούσαν από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να μην αναφέρονται σε «εγκληματία» πριν το δικαστήριο αποφανθεί! Αφού σε όλους ήταν γνωστές οι προηγούμενες αποτρόπαιες πράξεις του εγκληματία, είχε μάλιστα καταδικαστεί για το ίδιο ακριβώς έγκλημα, γράφει η Σαμπίν, κάποιοι το έπαιζαν «φιλάνθρωποι» και ζητούσαν τάχα την προστασία του από την δημόσια κατακραυγή, στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων! Έκαναν πολύ κακό στην όλη υπόθεση. Τόση υποκρισία δεν μπορούσε να την χωρέσει το μυαλό της... Έρεβος απόλυτο της ανθρώπινης ψυχής! Όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, την κορωνίδα της δημιουργίας Του, τον προίκισε με όλα τα αγαθά και με ελευθερία βούλησης/επιλογής. Ο άνθρωπος όμως διάλεξε την αποστασία μακριά από τον Θεό και την παρακοή στο θέλημά Του. Ξέπεσε σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που άρχισε αμέσως να σκοτώνει, να βασανίζει και να ατιμάζει με κάθε τρόπο τον συνάνθρωπό του. Σίγουρα δεν ήταν στο σχέδιο του Θεού αυτή η εξέλιξη για τον άνθρωπο και θα είχε κάθε λόγο να τον εξαφανίσει από προσώπου γης. Αλλά ο Θεός εκτός από Δικαιοσύνη είναι και Αγάπη. Στα μάτια Του ακόμη και ο πιο μεγάλος αμαρτωλός παραμένει δημιούργημά Του και τον αγαπά με εκείνη την πρώτη αγάπη και αν παρεκκλίνει στην πορεία, τον περιμένει με υπομονή να επιστρέψει και πάλι, με αληθινή μετάνοια, κοντά Του. Όσα εγκλήματα και αδικήματα έχουν κάνει οι άνθρωποι μακριά από τον Θεό, τόση και η τιμωρία επάνω στον Γιό Του, τον Ιησού Χριστό, που φορτώθηκε την

αμαρτία, την ενοχή και τον θάνατο: «Διότι παρέδωκε την ψυχήν αυτού εις θάνατον και μετά ανόμων ελογίσθη. Και αυτός εβάστασε τας αμαρτίας πολλών και θέλει μεσιτεύσει υπέρ των ανόμων» (Ησαΐας 53:12). Και η δική μας στάση; Ποτέ βέβαια δεν θα δικαιολογήσουμε πράξεις που ντροπιάζουν την ίδια την υπόσταση του ανθρώπου, μάλιστα όταν πρόκειται για ανυπεράσπιστα παιδιά. Ούτε θα κλείσουμε τα μάτια στην αδικία και στο έγκλημα. Καμιά φορά συμβαίνουν όλα αυτά -σε μικρό ή μεγάλο βαθμό- δίπλα μας και καλούμαστε να πάρουμε θέση. Είναι βολικό να προσπεράσουμε χωρίς λέξη και με την δικαιολογία ότι όλα αυτά δεν μας αφορούν και ότι άλλοι είναι οι αρμόδιοι να τα επιλύσουν. Όποιος όμως προσπερνά και δεν αντιδρά στο κακό με όποιον τρόπο έχει στη διάθεσή του, σημαίνει ότι κατά κάποιον τρόπο συμφωνεί. Όσο ζούσε ο Χριστός στη γη, ποτέ δεν προσπέρασε τον πόνο, την αρρώστια, την απόγνωση και τη θλίψη. Στάθηκε, αφουγκράστηκε, στήριξε, γιάτρεψε, βοήθησε με κάθε μέσο και τρόπο και συγχώρησε τέλος και τον ληστή στον σταυρό, επειδή μετανόησε ειλικρινά για την προηγούμενη αμαρτωλή ζωή του και του χάρισε αιώνια ζωή. Δεν αποφασίζουμε πάντα οι ίδιοι τι θα συμβεί στη ζωή μας, αλλά στο χέρι μας είναι να αποφασίσουμε πώς θα το αντιμετωπίσουμε ή τι θα διαλέξουμε. Το καλό και το κακό ζουν μαζί και αυξάνονται όπου ζουν άνθρωποι, γιατί εκεί βρίσκουν το έδαφος για να αναπτυχθούν. Ας διαλέξουμε να είμαστε «καλή γη» και γόνιμο έδαφος για το καλό γύρω μας, όπου μπορούμε και όσο μπορούμε. Δεν μας ζητάει πάντα ο Θεός να κάνουμε το ανθρωπίνως ακατόρθωτο, όπως τότε παλιά που ζήτησε από τον Μωϋσή να βγάλει τον λαό Του από την Αίγυπτο. Αλλά και σ’ αυτή την περίπτωση, ο δούλος Του μια χαρά τα κατάφερε, με την πλήρη υποταγή τελικά στο Θέλημά Του! n

* Μπορείτε να επισκεφτείτε το ιστολόγιο της Αλτάνας Φίλου Πατσαντάρα http://www.filos-europe. com/from-brussels-with-love/ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021 | 19

Δεν ήταν μονάχα ο σταυρός, ήταν μονάχα ο Χριστός! Οι σταυρώσεις ξεκίνησαν μάλλον από τους Ασσύριους και τους Βαβυλώνιους, αλλά χρησιμοποιήθηκαν και από τους Πέρσες (6ο αι. π.X.) από όπου πιθανότατα ο Μέγας Αλέξανδρος τις έφερε στην Μεσόγειο (4ο αι. π.X.), και από όπου οι Φοίνικες (3ο αι. π.X.) τις παρέδωσαν στους Ρωμαίους, οι οποίοι τις χρησιμοποίησαν για 500 χρόνια, πριν τις καταργήσει ο Κωνσταντίνος ο Α΄ ο Μέγας (4ο αι. μ.X.) σύμφωνα με το South African Medical Journal! Οι Ρωμαίοι, θανάτωσαν πάρα πολλούς ανθρώπους με σταυρικό θάνατο, ο οποίος ήταν εξευτελιστικός. Υπολογισμοί λένε ότι περίπου 150-200 χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν από σταύρωση, στην ιστορία του κόσμου. Μία εντυπωσιακή ιστορία είναι η σταύρωση της Τζούλιας! Η Τζούλια (Ιουλία), ήταν ένα χριστιανό κορίτσι, το οποίο αιχμαλωτίστηκε στην πόλη της, την Καρθαγένη (Καρχηδόνα) της Βόρειας Αφρικής, όταν ο Γιζέρικος, βασιλιάς των Βανδάλων και των Αλανών (5ο αι. μ.X.) κυρίευσε την περιοχή της και την πούλησε σαν δούλα στην υπηρεσία κάποιου Ευσέβιου. Σε ένα ταξίδι στην Κορσική, βρέθηκαν σε μια ειδωλολατρική γιορτή και ο κυβερνήτης του νησιού την ζήτησε από τον Ευσέβιο για να συμμετάσχει σε ειδωλολατρικές τελετές. Ο Ευσέβιος αρνήθηκε και τότε τον μέθυσαν και την πήραν με το ζόρι. Επειδή η Τζούλια δεν ήθελε να λάβει μέρος στις παγανιστικές γιορτές, την σταύρωσαν και πέθανε με μαρτυρικό θάνατο πάνω στον σταυρό! Η ιστορία της έγινε πιο γνωστή λόγω του πίνακα σε λάδι, «Η Σταύρωση της Αγίας Ιουλίας» του Gabriel von Max, το 1866. Η σταύρωσή της όμως, δεν μας προσφέρει τίποτε παραπάνω από έναν θαυμασμό προς το πρόσωπό της, και μία θλίψη. Ούτε και να σώσει κανένα μπορεί, όπως και όλοι οι προηγούμενοι που σταυρώθηκαν! Δεν είναι όμως ο σταυρός το ειδοποιό γεγονός, αλλά ο Χριστός! Αν ήταν ο σταυρός μόνο, τότε όλοι οι προηγούμενοι που σταυρώθηκαν, μαζί με τους δύο ληστές, τους δύο αποστόλους Πέτρο και Ανδρέα (αν και αυτοί σταυρώθηκαν ανάποδα και χιαστί για να μην θυμίζουν τον Χριστό) θα διεκδικούσαν ποσοστό(;) και μερίδιο(!) στην σωτηρία! Σήμερα σε όλο τον κόσμο, ο σταυρός σηματοδοτεί τον Χριστό και τη θανάτωση του! Αυτό που κάνει τη διαφορά, είναι ο ίδιος ο Χριστός, που ανέβηκε εθελοντικά επάνω στο σταυρό, προσφέροντας τη ζωή του ανταλλαγή! Ο μόνος που μπορούσε να προσφέρει αποδεκτή ανταλλαγή, ήταν ο αναμάρτητος! Ο Ιησούς! Η θυσιαστική προσφορά του Χριστού λοιπόν επάνω στο σταυρό, ήταν, είναι και θα είναι αρκετή και για τον Ωνάση και για τον άγνωστο Στρατιώτη, για τον Φρέντι Μέρκιουρι, για τους Ινδιάνους, για τους φτωχούς και για τους πλούσιους, για τους μαύρους και τους κινέζους, για τους βουδιστές και τους μουσουλμάνους! Για μένα και για σένα! Του ΘΟΔΩΡΗ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ 20 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Μία θυσία που χωράει όλο τον κόσμο! Μία θυσία που έγινε και για μένα και για Σένα! n

1821 - 2021

Γιορτάζοντας 200 χρόνια Λευτεριάς Μ’ ευγνωμοσύνη για το παρελθόν και με πίστη για το μέλλον... ε την ευκαιρία της επετείου 200 χρόνων από την Παλιγγενεσία γράφτηκαν και ακούστηκαν πολλά για τους ηρωικούς αγώνες των προγόνων μας που μας χάρισαν την εθνική ελευθερία ύστερα από τη σκλαβιά 400 χρόνων. Με την ευκαιρία αυτή, κάναμε έρευνα, στην οποία απάντησαν διάφορα γνωστά πρόσωπα της ευρύτερης κοινότητάς μας στην ερώτηση:

Μ

«Τι ήταν αυτό που οδήγησε τους προγόνους μας το 1821 να μεγαλουργήσουν και πού οφείλεται η ακραία ηθική και πνευματική παρακμή της πατρίδας μας σήμερα; Τι πρέπει να γίνει ώστε η Ελλάδα να βρει τον ένδοξο ιστορικό προορισμό της;»

Άσβεστη επιθυμία για ανεξαρτησία Όλοι οι ιστορικοί υπογραμμίζουν την άσβεστη επιθυμία των προγόνων μας για ανεξαρτησία και ουσιαστική ελευθερία. Όχι μόνο οι πτωχοί και καταπιεσμένοι αλλά και οι πλούσιοι και πετυχημένοι δεν υπολόγισαν τα λίγα ή τα πολλά που θα έχαναν αλλά ξεσηκώθηκαν εναντίον των Τούρκων, δείχνοντας για μια ακόμη φορά την άσβεστη επιθυμία του ανθρώπου για αυτοδιάθεση. Εντύπωση ωστόσο προκαλεί, και δεν έχει επισημανθεί επαρκώς, ότι όλοι σχεδόν οι ηγέτες

της Επανάστασης μνημόνευαν τον Θεό, φανερώνοντας την ελπίδα που είχαν σ’ Αυτόν και επικαλούμενοι την βοήθειά Του. Στα χρόνια του ξεσηκωμού του Γένους μας έγινε κατάδηλο ότι η πίστη στον Θεό της Αγίας Γραφής δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει, παρόλο που αντίτυπα της Βίβλου και χριστιανικά έντυπα ήταν δυσεύρετα, οι γραμματιζούμενοι ελάχιστοι και η διδασκαλία υποτυπώδης και αποσπασματική. Η σχέση όμως αυτή του λαού μας με τον Θεό έχει πλέον ατονήσει και εν πολλοίς χαθεί. Δεν είναι μόνο οι αυξανόμενες εκδηλώσεις οργανωμένης βίας που επιβεβαιώνουν την παρατήρηση. Ακόμη και εκείνοι που συρρέουν

* Σε επόμενες εκδόσεις της ΦΩΝΗΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ θα δημοσιευτούν και άλλες απαντήσεις...

22 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

σε θρησκευτικές τελετές και εορτές κινούνται συχνά όχι από εσωτερική ανάγκη αλλά από κοινωνικούς και πολιτιστικούς λόγους. Όσοι βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης στην πατρίδα μας χρειάζεται να κατανοήσουν το μεγάλο πνευματικό όφελος που ως έθνος θα έχουμε αν στραφούμε στην εκζήτηση του αληθινού Θεού. Μίνως Τυλλιανάκης Καθηγητής Ιατρικής Πανεπιστημίου Πατρών

Απίστευτος ηρωισμός και αυτοθυσία, αλλά... Όπως σύνθετη και πολύπλοκη είναι η κάθε ανθρώπινη προσωπικότητα το ίδιο σύνθετες είναι συνήθως οι διεργασίες και οι αιτίες πίσω από τα ιστορικά γεγονότα και φαινόμενα. Δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις στα «γιατί». Πολλές οι αιτίες που οδήγησαν καταρχήν στην αφύπνιση της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων και εν συνεχεία στην έκρηξη της Επανάστασης του 1821. Ενδεικτικά: η επιβίωση της γλώσσας και της προσήλωσης στη Χριστιανική πίστη, οφειλόμενη σε μεγάλο βαθμό στην Εκκλησία, η δράση των λογίων της Διασποράς και των δασκάλων στις Τουρκοκρατούμενες περιοχές που διέδωσαν τις νεωτερικές ιδέες για το δικαίωμα των λαών στην ελευθερία και επίσης επανέφεραν στη συλλογική μνήμη των υποδούλων το νήμα που τους συνέδεε με ένα παρελθόν, του οποίου την πνευματική προσφορά αναγνώριζε και τιμούσε η Ευρώπη. Αυτή η αφύπνιση οδήγησε πράγματι σε πράξεις απίστευτου ηρωισμού και αυτοθυσίας. Από την άλλη πλευρά, δεν στάθηκε δυνατόν να αποτρέψει τραγικά φαινόμενα εμφύλιου σπαραγμού που λίγο έλειψε να ακυρώσουν τις τόσες θυσίες. Τι θα μπορούσε να οδηγήσει την πατρίδα μας στην ανάταση; Παρατηρούμε τις ικανότητες, τα

φυσικά χαρίσματα του λαού μας που τόσες φορές οδηγούν σε εξαιρετικά αποτελέσματα, όταν οι άνθρωποι λειτουργούν ως ομάδα παραμερίζοντας το ατομικό συμφέρον, τον φανατισμό και την εμπαθή προκατάληψη απέναντι στη διαφορετική άποψη. Θεωρώ ότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος για την προκοπή και την απελευθέρωση από τον ατομικισμό που πλήττει την κοινωνική συνοχή και αμαυρώνει τον δημόσιο βίο. Δύσκολο έως ακατόρθωτο. Μόνον μια αληθινή πνευματική παλιγγενεσία, μόνον η αληθινή ζωή που ο Αναστημένος Κύριος Ιησούς προσφέρει μπορεί να ανοίξει αυτόν τον δρόμο φέρνοντας συγχρόνως την ηθική αναγέννηση της πατρίδας μας. Βίκυ Κάλφογλου-Καλοτεράκη Λέκτορας Αρχαίας Ιστορίας ΑΠΘ

Να ξαναγίνουμε άνθρωποι Ασχέτως από την πολυπαραγοντική ιστορική συγκυρία, οι πρόγονοί μας έζησαν ηρωικά. Αφουγκράστηκαν τα σημεία των καιρών και θεώρησαν τη ζωή τους φτηνή για κάτι μεγαλύτερο, έναν πλούτο, έξω από τον εαυτό. Εκεί γεννιούνται οι αξίες, τα ιδανικά, τελικά η ελευθερία. Η παρακμή μας οφείλεται ακριβώς σε αυτό: τον εγκλωβισμό μας στον υποτιθέμενο θησαυρό του ενός, τον άκρατο ναρκισσισμό, την αέναη ακινησία για το καλύτερο δυνατό μικρο ή μεγαλοαστικό βόλεμα. Για να βρει η Ελλάδα τον ένδοξο προορισμό της πρέπει οι άνθρωποί της να ξαναγίνουν άνθρωποι και να περπατήσουν στη ζωή ηρωικά. Αυτό προϋποθέτει να ξανασκεφτούμε τη σχέση μας με το παρελθόν, αλλά και να βρούμε στο παρόν τη θέση μας μέσα στον κόσμο. Ο μόνος τρόπος για να έχει αυτή η παλιγγενεσία ουσία, ποιότητα και διάρκεια είναι ο τρόπος του Ιησού Χριστού, ο δρόμος ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021 | 23

της αληθινής αγάπης για τον Θεό και τον διπλανό μας. Πηγή δεν μπορεί παρά να είναι η Αγία Γραφή που μας διδάσκει αυτή την τέλεια αγάπη και μας καλεί να αναλάβουμε την προσωπική μας ευθύνη, ενσαρκώνοντας το ευαγγέλιο.

πρόοδο χωρίς να εμποδίζουν την ευημερία που μπορεί, αν γίνει αυτοσκοπός, να διαβρώσει τη σύνδεση της κοινωνίας με το Θεό. Φρόσω Δαλάκα Εκπαιδευτικός

Θεοδόσης Καρβουνάκης Ποιμένας Α΄ ΕΕΕ

Η πίστη στον Θεό κυματοθραύστης στη διχόνοια Εκείνο που οδήγησε τους προγόνους μας να μεγαλουργήσουν ήταν η πίστη τους στο Θεό που, παραβλέποντας τυχόν διαφορές, τους ένωσε να σταθούν με γενναιότητα μπροστά στον εχθρό. Η πίστη τους αυτή έγινε ο κυματοθραύστης που πάνω του σπάσανε τα κύματα της διχόνοιας, της αμφισβήτησης και της αδυναμίας. Σήμερα διαπιστώνουμε μια ηθική και πνευματική παρακμή στην πατρίδα μας γιατί η επιδίωξη της οικονομικής ευημερίας και της κοινωνικής προβολής άρχισαν να γίνονται αυτοσκοπός όλο και περισσότερων ανθρώπων ανεξάρτητα από το κόστος που προκαλεί στην πνευματική και ηθική υπόσταση της κοινωνίας, με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί ο Έλληνας από το Θεό. Εκείνο που πρέπει να γίνει για να σταματήσει αυτή η κατάντια που οδηγεί στην ηθική απαξίωση και στην αυτοκαταστροφή της κοινωνίας είναι να βρεθούν ηγέτες πολιτικοί, θρησκευτικοί, κοινωνικοί , που θα κρατήσουν τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην οικονομική πορεία της κοινωνίας και στο βαθμό της ευημερίας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η άλλη όψη της ευημερίας είναι η ηθική χαλάρωση. Οι ηγέτες πρέπει να έχουν τη δύναμη και την ικανότητα να κατευθύνουν την οικονομική 24 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Τα ελαττώματα της φυλής μας Δεν υπάρχει ένδοξος προορισμός στον κόσμο μας, ούτε μεγαλούργησαν όλοι οι πρόγονοί μας, αλλά μόνον πολύ λίγοι, οι οποίοι μάλιστα είχαν πολύ κακό τέλος στη ζωή τους επειδή τους εξόντωσαν οι συμπατριώτες τους πολιτικοί ηγέτες της εποχής. Οι περισσότεροι εξορίστηκαν, δολοφονήθηκαν και εξοντώθηκαν. Η σημερινή παρακμή της πατρίδας μας οφείλεται στα ίδια ελαττώματα του γένους μας, δηλαδή στη διχόνοια, τον εγωϊσμό, το ατομικό συμφέρον, την προδοσία, την ανηθικότητα και την υποκρισία. Η ιστορία της χώρας μας είναι γεμάτη από πολέμους, ανταγωνισμούς, αίμα και νεκρούς. Μπορεί να υπήρξαν ευφυείς Έλληνες δημιουργοί των επιστημών, της φιλοσοφίας, της τέχνης και του πολιτισμού, μπορεί τρεις Έλληνες να βραβεύτηκαν με το Νόμπελ (Σεφέρης, Ελύτης, Πισσαρίδης), μπορεί να κατακτήσαμε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου το 2004 και την Eurovision, όμως η Ελλάδα ως χώρα ποτέ δεν αναγνωρίστηκε ούτε δοξάστηκε για ο,τιδήποτε. Εξάλλου, για να σε δοξάσει κάποιος, πρέπει ο ίδιος να αξίζει να κάνει κάτι τέτοιο, και τέτοια κράτη δεν υπάρχουν. Άκης Δημητριάδης Φιλόλογος - Συγγραφέας

n

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ

Αγαπητοί μας αδελφοί και φίλοι... Μένουμε πραγματικά εκστατικοί μπροστά στον τρόπο που εργάζεται ο Θεός και στα όσα πραγματοποιεί σε διάφορες περιοχές του κόσμου χρησιμοποιώντας την Ιεραποστολή μας. Βλέπουμε να αλλάζει η ζωή ανθρώπων και κοινότητες να μεταμορφώνονται. Αυτό που κάνουμε δεν είναι τίποτε παραπάνω από του να μιμούμαστε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό όταν ήταν στη γη. Εκδήλωνε την αγάπη Του στους ανθρώπους με πολλούς τρόπους. Έτρεφε τους πεινασμένους, θεράπευε τους αρρώστους και ενθάρρυνε τους αδύνατους. Και, το σημαντικότερο απ’ όλα, πρόσφερε τη ζωή Του για να εξασφαλίσει σωτηρία και αιώνια ζωή στον άνθρωπο. Έτσι, επί 79 χρόνια τώρα, η Ιεραποστολή μας, ακολουθώντας το παράδειγμά Του, προσπαθεί να ικανοποιήσει τις πνευματικές, φυσικές και συναισθηματικές ανάγκες των ανθρώπων. Με τον τρόπο αυτό, εμπνέουμε, με τη χάρη του Θεού, και δίνουμε ελπίδα σ’ αυτούς που υπηρετούμε, προετοιμάζοντάς τους για την αιωνιότητα. Βοηθούμε πρόσφυγες στην Ελλάδα, αρκετοί από τους οποίους πιστεύουν στον Χριστό και προστίθενται στην Εκκλησία Του. Ένας απ’ αυτούς τους πρόσφυγες μάς είπε πως αισθάνεται μεγάλο βάρος στην καρδιά του να επιστρέψει στη Συρία για να φέρει τα Καλά Νέα και να οδηγήσει στον Σωτήρα Χριστό συμπατριώτες του. Είδαμε ακόμα τον αριθμό των σπουδαστών στη Σχολή Νοσοκόμων της Ιεραποστολής μας στην Ουγκάντα να αυξάνεται σε εκατόν εικοσιένα, από τους οποίους οι είκοσι πέντε πίστεψαν στον Χριστό κατά τη διάρκεια μιας εκστρατείας ευαγγελισμού που πραγματοποίησε η ηγεσία της διακονίας μας εκεί. Στην Κολομβία έχουμε επεκτείνει τη διακονία μας προσφέροντας φαγητό και εκπαίδευση σε πολλά παιδιά του δρόμου. Έχουμε εκπαιδεύσει εκατοντάδες ποιμένες και ευαγγελιστές σε χώρες όπως η Ουγκάντα, η Κένυα, η Ινδονησία και άλλες κι έχουμε κατασκευάσει αρτεσιανά πηγάδια σε 21 χωριά της Ινδίας που αντιμετωπίζουν μεγάλη ξηρασία και στερούνται το πόσιμο νερό. Παράλληλα, τους μιλάμε για το Ζωντανό Νερό, που προσφέρει ο Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός.

26 | ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ ME TO XΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ

Ο Θεός ανοίγει νέες πόρτες για επέκταση των διακονιών μας σε κλειστές μέχρι τώρα μουσουλμανικές χώρες και ειδικότερα στο Ιράν και τη Μαλαισία. Μας δίνεται επίσης η ευκαιρία να επεκτείνουμε τις εγκαταστάσεις μας και να εκπαιδεύσουμε ακόμα περισσότερους ντόπιους συνεργάτες μας στην Ινδονησία, μια χώρα με τον μεγαλύτερο μουσουλμανικό πληθυσμό. Αλλά και στην Ουγκάντα και την Κένυα, οι ντόπιοι ποιμένες έχουν μεγάλη ανάγκη σωστής Βιβλικής εκπαίδευσης για να γίνουν αποτελεσματικότεροι στη διακονία τους. Κι ενώ ο Κύριός μας, μέσα στη χάρη Του, μας δίνει όλες αυτές τις ευκαιρίες, το έργο δεν είναι χωρίς προκλήσεις. Βρισκόμαστε σε πνευματική μάχη! Γι’ αυτό έχουμε ανάγκη ένθερμης προσευχής για την αντιμετώπιση προβλημάτων, όπως είναι το πνευματικό σκοτάδι, η έλλειψη καταρτισμένων εργατών του Ευαγγελίου, η μεγάλη ανέχεια, η περιορισμένη πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη και οι επιπτώσεις φυσικών καταστροφών. Με τη χάρη και τη δύναμη του Θεού, συνεχίζουμε τον αγώνα για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων. Ένα άλλο πρόβλημα Ο Πρόεδρος της AMG Τάσος Ιωαννίδης (6ος από τα δεξιά) σε επίσκεψή που δημιουργεί ο Διάτου μαζί με συνεργάτες του στις διακονίες μας στις Φιλιππίνες. βολος στο έργο μας είναι οι περιορισμοί στην προώθηση του Ευαγγελίου στην Ασία. Η αντίθεση της Ινδικής κυβέρνησης καθώς και άλλων κυβερνήσεων μουσουλμανικών χωρών, με τους περιορισμούς που επέβαλαν στο ιεραποστολικό έργο, δημιούργησαν μια πολύ δύσκολη κατάσταση στις προσπάθειες των διακονιών μας εκεί. Γι’ αυτό και προσπαθούμε να βρούμε νέους τρόπους ευαγγελισμού στις χώρες αυτές. Εκπαιδεύουμε, εφοδιάζουμε και στηρίζουμε ντόπιους εργάτες του Ευαγγελίου για να ξεπεράσουμε αυτό το πρόβλημα. Για να έχουμε καλά αποτελέσματα στις διακονίες μας χρειαζόμαστε τις προσευχές σας και την έμπρακτη αγάπη σας. Πιστεύουμε πως υπηρετώντας με πιστότητα τον Θεό, Εκείνος θα κάνει περισσότερα από ό,τι μπορούμε εμείς να σκεφτούμε ή να φανταστούμε. Αυτή είναι και η προσευχή μας και η προσδοκία μας. Σας ευχαριστώ που μας συμπαραστέκεστε με την αγάπη σας και τις προσευχές σας. Με την εν Χριστώ αγάπη μου, ο συνεργάτης σας στο έργο Του, Τάσος Ιωαννίδης ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021 | 27

ME TO XΕΡΙ ΤΗ Σ ΑΓΑΠΗΣ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ

Ζωή για μένα είναι ο Χριστός... Σεμινάριο Αγίας Γραφής Phayao

Ταϊλάνδη είναι μια όμορφη χώρα όπου βλέπει κανείς φαντασμαγορικά τοπία και χαμογελαστά πρόσωπα, αλλά υπάρχει ένα πνευματικό κενό που διακρίνεται όπου κι αν βρεθεί κανείς. Μόνο το 1% των 70 εκατομμυρίων κατοίκων της Ταϊλάνδης είναι χριστιανοί, και γύρω στο 96% βουδιστές. Η τεράστια αυτή διαφορά παρουσιάζει σημαντικές προκλήσεις για την εκεί χριστιανική εκκλησία, η οποία προσπαθεί όχι μόνο να διατηρήσει την πνευματική της καθαρότητα αλλά και να επηρεάσει την ευρύτερη κοινότητα που δεν πιστεύει στο Ευαγγέλιο. Για να πετύχει σ’ αυτούς τους σκοπούς είναι απαραίτητοι καλά εκπαιδευμένοι στη Βίβλο εργάτες του Ευαγγελίου. Η Βιβλική Σχολή Phayao, που βρίσκεται στη βόρεια Ταϊλάνδη, βγάζει τέτοιους ηγέτες για πάνω από 50 χρόνια τώρα. Παρέχει ένα τετραετές πρόγραμμα σπουδών τόσο για τη θεωρητική όσο και για την πρακτική εκπαίδευση των σπουδαστών. Προσελκύει σπουδαστές κάθε ηλικίας και κουλτούρας απ’ όλη την Ταϊλάνδη και τις γειτονικές χώρες. Οι διδάσκοντες είναι κυρίως Ταϊλανδοί, αλλά περιλαμβάνουν ιεραπόστολους από δυτικές και ασιατικές χώρες. Οι απόφοιτοι υπηρετούν ως ποιμένες, ευαγγελιστές, αλλοδαποί ιεραπόστολοι, και εργάζονται ανάμεσα σε ποικίλες ομάδες όπως ορφανά και πρόσφυγες. Μπορεί ακόμη να υπηρετούν στα ανώτερα επίπεδα της κοινωνίας της χώρας αλλά και στα πιο απομακρυσμένα χωριά της Νοτιοανατολικής Ασίας, έχοντας ως σύνθημά τους τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: «ζωή για μένα είναι ο Χριστός» (Φιλιππησίους 1:21), που είναι και το έμβλημα της Σχολής. Τα τελευταία επτά χρόνια, ο ιεραπόστολός μας Jeremy Gatzke είχε το προνόμιο να υπηρετεί στη Σχολή αυτή,

Η

28 | ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ ME TO XΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ πράγμα που ήταν γι’ αυτόν και πρόκληση και επιβράβευση. Δοξάζουμε τον Θεό που συνεχίζει να χρησιμοποιεί τη Σχολή για να ασκήσει μια τέτοια επίδραση στη ζωή των σπουδαστών, που ξεπερνά κάθε αρχική μας προσδοκία. Ένα τέτοιο παράδειγμα ανατρεπτικής αλλαγής αποτελεί κι ένας φοιτητής του Jeremy. Στην αρχή ήταν συνεσταλμένος και αγωνίστηκε πολύ για να ξεπεράσει τις συστολές του. Τελικά αναδείχθηκε προικισμένος κήρυκας του Ευαγγελίου. Όσο περισσότερο κήρυττε τον Λόγο του Θεού τόσο αύξανε η αγάπη και το πάθος του γι’ Αυτόν και τα κηρύγματά του άρχισαν να έχουν δυνατή επίδραση στις καρδιές των ακροατών. Τώρα υπηρετεί σε διακονία πλήρους απασχόλησης στη βορειοανατολική Ταϊλάνδη. Μια άλλη ιστορία αφορά μια φοιτήτρια που, λίγο πριν την αποφοίτησή της, ήρθε και ζήτησε από την οικογένεια Gatzke να προσευχηθεί για το μέλλον της. Παρά τις ικανότητές της στη γλώσσα και τη μουσική, ένιωθε πως δεν είχε ιδιαίτερα χαρίσματα για τη διακονία και δεν καταλάβαινε πώς θα μπορούσε να τη χρησιμοποιήσει ο Θεός. Προσευχήθηκαν να της δώσει ο Θεός την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει τα μοναδικά της χαρίσματα. Λίγες εβδομάδες αργότερα, τηλεφώνησε στην οικογένεια Gatzke να πει ότι ο Θεός της άνοιξε την πόρτα να πάει ως ιεραπόστολος σε μια γειτονική χώρα και να υπηρετήσει σε μια διακονία που ταίριαζε τέλεια για αυτήν. Αυτές είναι μόνο δύο από τις πολλές μαρτυρίες σπουδαστών που καταδεικνύουν το σχέδιο του Θεού για κάθε σπουδαστή να Τον υπηρετήσει, αξιοποιώντας τα χαρίσματα που Εκείνος έχει δώσει στον καθένα για να φέρει το μήνυμα του Ευαγγελίου σε περιοχές που βρίσκονται σε πνευματικό σκοτάδι.

Κορωνοϊός και Χριστιανισμός Πανδημία και διωγμοί στο Πακιστάν

Ιεραποστολή έχει πολλούς ντόπιους συνεργάτες που υπηρετούν σε περιοχές μεγάλου κινδύνου σε όλο τον κόσμο. Σε κάποιες απ’ αυτές τις χώρες είναι παράνομο να είναι κανείς Χριστιανός ή να μιλάει για το Ευαγγέλιο με αποτέλεσμα πολλοί πιστοί να αντιμετωπίζουν διωγμούς και διακρίσεις λόγω της πίστης τους.

Η

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021 | 29

ME TO XΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ Στις χώρες αυτές έχουμε δει πολλούς, και ιδιαίτερα ντόπιους συνεργάτες μας, να εξαιρούνται από τα μέτρα βοήθειας που προσφέρουν οι κυβερνήσεις τους εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού, μόνο και μόνο επειδή είναι Χριστιανοί! Ο Θωμάς είναι ποιμένας μιας εκκλησίας σε μια μουσουλμανική περιοχή στο Πακιστάν. Αποτελείται από 25 περίπου οικογένειες που συναντώνται τακτικά σε μια κατ’ οίκον εκκλησία. Υπάρχει μεγάλη φτώχεια στο χωριό όπου υπηρετεί ο Θωμάς και οι περισσότερες οικογένειες έχουν χάσει τις δουλειές τους. Η κυβέρνηση ξεκίνησε ένα πρόγραμμα ανακούφισης, ωστόσο ο Θωμάς στερήθηκε τη βοήθεια, επειδή η ταυτότητά του τον αναφέρει ως Χριστιανό, γιατί η

βοήθεια ήταν μόνο για μουσουλμανικές οικογένειες. Εμείς αρχίσαμε να προσφέρουμε δέματα για την κάλυψη βασικών αναγκών τους έως ότου μπορέσουν να εργαστούν και πάλι. Ένα από τα μέλη της εκκλησίας που διακονεί ο Θωμάς, ο Σίμων που είναι και συνεργάτης του στη διακονία, βοηθά στις προσπάθειες ευαγγελισμού και ίδρυσης καινούριων εκκλησιών στις γύρω περιοχές. Πρόσφατα, ο Σίμων μοιράστηκε μία από τις δημοσιεύσεις του φίλου του στο Facebook που θεωρήθηκε προσβλητικό για πολλούς Μουσουλμάνους που ζουν στο χωριό. Αρκετοί απ’ αυτούς ζήτησαν από τον Σίμων να πάει στο τζαμί του χωριού για να ζητήσει συγχώρεση για το δημοσίευμά του, αλλά αυτός ήξερε ότι επρόκειτο για παγίδα. Αργότερα τον συνέλαβαν και η κοινότητα ζήτησε τη θανατική του καταδίκη. Η αστυνομία τον μετέφερε για ασφάλεια σε κάποια φυλακή άλλης περιοχής. Ωστόσο, εξακολουθεί να βρίσκεται στη φυλακή εν αναμονή της απόφασης του δικαστηρίου για την υπόθεσή του. Έχει τρία παιδιά, το μικρότερο από τα οποία γεννήθηκε ενώ βρισκόταν υπό κράτηση. Μετά από αυτό το περιστατικό, πολλές χριστιανικές οικογένειες, συμπεριλαμβανομένου του Θωμά, έπρεπε να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους λόγω απειλών εναντίον τους.

30 | ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ ME TO XΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ Ας προσευχόμαστε για τους διωκόμενους αδελφούς μας καθώς είναι αποφασισμένοι να μην αρνηθούν την πίστη τους σε ένα εξαιρετικά εχθρικό περιβάλλον που απειλεί τα σπίτια και τις οικογένειές τους. Δοξάζουμε τον Θεό που τελικά ο Σίμων αφέθηκε ελεύθερος και επέστρεψε στην οικογένειά του. Εάν θέλετε να μάθετε περισσότερα σχετικά με το πώς μπορείτε να βοηθήσετε οικογένειες που υποφέρουν εξαιτίας των οικονομικών επιπτώσεων της πανδημίας, παρακαλούμε επισκεφθείτε www.amginternational.org και κάντε κλικ στο «COVID-19 Reflower Fund».

26 χρόνια στην Ιταλία Larry και η Mary Lowery υπηρετούν ως Ιεραπόστολοι της AMG στη βόρεια Ιταλία για 26 χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια έχουν υπηρετήσει σε τρεις διαφορετικές εκκλησίες προσφέροντας τις υπηρεσίες τους σε διάφορους τομείς του έργου. Τώρα εργάζονται σε μια εκκλησία, που ο βασικός της στόχος είναι ο ευαγγελισμός. Η εκκλησία διαθέτει επίσης ένα παρεκκλήσι, 40 μίλια μακριά, που στόχος του είναι ο ευαγγελισμός των τουριστών. Έχει επίσης μια θυγατρική εκκλησία στην Ελβετία. Η εκκλησία φιλοξενεί διάφορες κοινοτικές εκδηλώσεις όπως συναυλίες, διαλέξεις, εκθέσεις βιβλίων κλπ. Το εκκλησίασμα τυπώνει τα δικά του φυλλάδια για να τα διανείμει στους επισκέπτες. Ο ποιμένας της εκκλησίας έχει διαδικτυακό πρόγραμμα με ακροατήριο αρκετές εκατοντάδες ανθρώπων. Ο Larry και η Mary λένε πως η εκκλησία αναπτύσσεται σταθερά επειδή δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις οικογένειες. «Ενθαρρυνόμαστε, λένε, απ’ αυτά που προσδοκούμε για το μέλλον της εκκλησίας μας. Κερδίζουμε όλο και περισσότερο την αναγνώριση και τον σεβασμό από τις γύρω κοινότητες. Αυτό μας προσφέρει μεγαλύτερες ευκαιρίες για να κηρύξουμε το Ευαγγέλιο σε όλη την πόλη, και παράλληλα προσελκύει σ’ εμάς ανθρώπους που αναζητούν πνευματική βοήθεια». n

Ο

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021 | 31

O σκοπός της ιεραποστολής μας είναι: ❉ Να δώσει σε κάθε άνθρωπο στη γη τουλάχιστον μια ευκαιρία να καταλάβει και ν’ ανταποκριθεί στο Ευαγγέλιο. ❉ Να εκφράσει την ευσπλαχνία του Χριστού στις φυσικές ανάγκες του ανθρώπου σ’ όλο τον κόσμο με τις ευκαιρίες και τα μέσα που δίνει ο Κύριος. ❉ Να υπηρετήσει την ηγεσία της τοπικής εκκλησίας, να ενημερώσει και να ενθαρρύνει το λαό του Θεού στην παγκόσμια ευθύνη του.

H A.M.G (Advancing the Ministries of the Gospel, που σημαίνει: Αναπτύσσοντας τις Διακονίες του Ευαγγελίου), είναι μια παγκόσμια χριστιανική ιεραποστολική οργάνωση με ιδρυτή της το Σπύρο Ζωδιάτη. Το έργο της μέχρι σήμερα είναι ενεργό σε πολλές χώρες του κόσμου, με ένα βασικό διπλό σκοπό: Την κάλυψη των φυσικών, αλλά και πνευματικών αναγκών των ανθρώπων. Φροντίζει για την παροχή τροφής, ενδυμασίας, ιατρικής περίθαλψης και μόρφωσης στους ανθρώπους, πράγματα που είναι απόλυτα αναγκαία για το σώμα και τη διάνοιά τους. Όμως, εμείς οι χριστιανοί ξέρουμε πως ο κάθε άνθρωπος, πέρα από το σώμα και το νου, έχει κι ένα πνεύμα, για τη λύτρωση του οποίου ήρθε στον κόσμο, σταυρώθηκε κι αναστήθηκε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Έτσι, με τη βοήθεια του Θεού και την ηθική και υλική συμπαράσταση των χριστιανών, η ιεραποστολή μας κάνει ό,τι μπορεί για την πραγμάτωση του διπλού αυτού σκοπού σ’ όλο τον κόσμο, ανεξάρτητα από φυλή, γλώσσα ή θρήσκευμα, γιατί όλοι έχουν φυσικές ανάγκες και όλοι χρειάζονται το Χριστό και τη σωτηρία που Αυτός παρέχει.

Γράψτε μας Όσοι θέλετε να συνεργαστείτε μαζί μας, ενισχύοντάς μας με τακτικές ή έκτακτες εισφορές για τη συνέχιση και την επέκταση του φιλανθρωπικού κι ευαγγελιστικού έργου της ιεραποστολής μας (όταν καλυφθούν οι ανάγκες ενός προγράμματος, οι δωρεές προωθούνται σε άλλα προγράμματα της Ιεραποστολής μας), παρακαλούμε γράψτε μας στις παρακάτω διευθύνσεις: Αμερική/Καναδάς: “The Voice of the Gospel” A.M.G. International, P.O. Box 22000, Chattanooga, Tenn. 37422, U.S.A. Αυστραλία: AMG International “The Voice of the Gospel”, c/o Milton Kalogeropoulos, 1 Miowera Green Greensborough Vic. 3088., AUSTRALIA Γερμανία: Spyridon Kounouslis, Neckarstr 59, Esslingen 73728, Deutschland, Tel.: 071132099857 Commerzbank IBAN DE25611400710823286000 Ελλάδα και υπόλοιπες χώρες: A.M.G. Σπορέας: Aρ. λογ.: EUROBANK 0026.0040.61.0200212895 IBAN: GR 5402 6004 00000 6102 0021 2895 Αρ. λογ.: ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 5144-046244-761 ΙΒΑΝ: GR22 0172 1440 0051 4404 6244 761 Αρ. λογ.: ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ 177/480039-71 ΙΒΑΝ: GR75 0110 1770 0000 1774 8003 971 Τ.Θ. 254, 194 00 Κορωπί, τηλ. 210-4834214, fax: 210-6627506

Τροφή για Σκέψη

Η μεταμόρφωση του σώματός μας

Είναι θαύμα του Θεού και χάρμα των ματιών, οι πολύχρωμες, πανέμορφες πεταλούδες που κοσμούν κάθε χρόνο το νυφικό της Άνοιξης. Πετούν με τις πνοές των γιασεμιών, χορεύουν με τις μουσικές του ζέφυρου και ξεκουράζονται τα βραδινά στις μυρωμένες αγκαλιές των τριαντάφυλλων. Και όμως! Οι συναρπαστικές αυτές χορεύτριες των αιθέρων, υπήρξαν κάποτε απωθητικά, χαμοσερνάμενα σκουλήκια αλλά μεταμορφώθηκαν σε πλάσματα ονειρικά. Έτσι και τα φθαρτά μας σώματα, μια μέρα που δεν είναι μακριά, θα μεταμορφωθούν και θα αχτινοβολούν φως και δόξα. Ο Λόγος του Θεού βεβαιώνει πως με την παντοδύναμη διαταγή του Χριστού «οι νεκροί θα αναστηθούν άφθαρτοι και εμείς οι ζωντανοί, σε μια στιγμή, θα μεταμορφωθούμε». Τώρα, σερνόμαστε σε αυτό τον κόσμο και φθειρόμαστε από τον πόνο, γέρνουμε κάτω από τα βάρη της ζωής και γερνούμε στο πέρασμα του καιρού. Όμως ο αναστημένος Χριστός «θα μετασχηματίσει το θνητό σώμα της ταπείνωσής μας για να το καταστήσει σύμμορφο με το σώμα της δόξας Του». Ο πάνσοφος Δημιουργός που κάθε χρονιά μεταμορφώνει τα θλιβερά χαμοσερνάμενα πλάσματα σε θαυμαστά φτερωτά αριστουργήματα, θα μεταμορφώσει και μας και πάνω στων ανέμων Του ΓΙΑΝΝΗ ΧΡ. ΚΡΕΜΜΥΔΑ τα φτερά θα μας υψώσει πασίχαρους στους κόσμους Φιλόλογου-Ποιητή της αιωνιότητας. n ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021 | 33

Γιατί μόνο τότε κι όχι και σήμερα; άπως έτσι, νομίζω, μπορεί να διατυπωθεί, εντελώς λακωνικά, όπως το λέει ο τίτλος μας, το θέμα της έρευνας που ξεκίνησε το περιοδικό μας με αφορμή τα 200 χρόνια της ελληνικής επανάστασης. Μ’ άλλα λόγια: «Πώς τα καταφέραμε τότε και μεγαλουργήσαμε, και από κει και πέρα, διακόσια χρόνια τώρα, δεν έχουμε κατορθώσει να «στήσουμε» ένα σωστά οργανωμένο κράτος;» Κάνω λάθος, ή μήπως η απάντηση όντως είναι πολύ απλή; Μα δεν άλλαξε τίποτα από τότε: Στον πόλεμο, πάντα ενωμένοι μπροστά στον κοινό εχθρό, μεγαλουργούμε -δείτε και τους βαλκανικούς του ’12 ή τον ελληνοϊταλικό του ’40- κι αμέσως μετά, στην ειρήνη, αρχίζουν οι διχόνοιες -εμφύλιοι «καυγάδες» μετά το ’21 που κόντεψαν να μας κοστίσουν την ελευθερία μας αν δεν μας είχαν «ξελασπώσει» οι ξένοι με το Ναυαρίνο, εθνικός διχασμός μετά τους βαλκανικούς, «δεκεμβριανά» κι εμφύλιος μετά τον ελληνοϊταλικό και τη γερμανική κατοχή... Κι ύστερα απ’ όλα αυτά; Τα γνωστά, χρειάζεται να τα επαναλάβουμε; Προχειρότητες, έλλειψη συνεννόησης και αμοιβαίας εμπιστοσύνης, αναξιοκρατία, αλλεργικά «εξανθήματα» μπροστά στο ενδεχόμενο αξιολόγησης στο δημόσιο. Γνωστά, χιλιοειπωμένα και χιλιογραμμένα. (Πρόσφατος «καρπός»: άψογοι ολυμπιακοί το 2004, και στα επόμενα χρόνια, «ρημάδι» οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις.) Και το «κερασάκι στην τούρτα»: ο φθόνος και η ζήλια, το «θάψιμο» με λόγια και πράξεις για κάθε καλή προσπάθεια, για τον συνάδελφο, για τον «φίλο», ακόμη και για τον αδελφό... Κι όλα αυτά όχι μονάχα σήμερα ή στα τελευταία διακόσια χρόνια. Τα ίδια ακριβώς από την αρχαιότητα, από την ομηρική ακόμη εποχή (πώς φαίνεται η «συνέχεια της φυλής»...): Σπουδαίοι φιλόσοφοι και στοχαστές κι επιστήμονες, «δουλευταράδες» που αναδείχτηκαν σε επιχειρηματίες παγκόσμιας εμβέλειας κι αρκετοί απ’ αυτούς και σε λαμπρούς εθνικούς ευεργέτες (δείτε και τα σημερινά «Ωνάσειο» και «Σταύρος Νιάρχος»), μυαλά σπουδαία που ξέρουν να γεννούν ιδέες και χέρια επιδέξια που ξέρουν να μαστορεύουν και να δημιουργούν, κι από την άλλη κάποιοι άλλοι που δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να «περιεργάζονται», να κρίνουν, να προσπαθούν ν’ αναδειχτούν «με μέσον» ή με ραδιουργίες και κομπίνες. Δείτε πόσοι και πόσοι Έλληνες από παλιά μέχρι σήμερα προκόβουν και αναδεικνύονται σε καίριες και ηγετικές θέσεις σ’ όλους του τομείς σε ξένες χώρες όπου βρίσκουν το κατάλληλο κλίμα και που εδώ εμποδίζονται να προχωρήσουν. Μήπως έχετε προσέξει τι κοινό έχουν μεταξύ τους όλες αυτές οι χώρες; Όλες αναπτύχθηκαν, δημιούργησαν θεσμούς, έστησαν σωστά πολιτεύματα και σωστές κοινωνίες, έχουν λαμπρά εκπαιδευτικά

Κ

34 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ιδρύματα -πάντα, φυσικά, μέσα στα περιορισμένα ανθρώπινα πλαίσια- γιατί βασίστηκαν πάνω στις αρχές της Αγίας Γραφής. Οι χώρες της θρησκευτικής μεταρρύθμισης, οι προτεσταντικές, που κατά γενική ομολογία είναι αυτές που έχουν προοδεύσει σ’ όλους τους τομείς, πολύ περισσότερο από όλες τις υπόλοιπες, όπως το δείχνουν και οι στατιστικές που εκδίδονται και δημοσιεύονται κάθε τόσο. Δεν ξέρω πόσοι παρακολουθείτε τα πολύ ενδιαφέρονται μαθήματα ιστορίας της κ. Μαρίας Ευθυμίου από το κανάλι της βουλής. Με πόσο θερμά λόγια μίλησε για τις προτεσταντικές χώρες, για την πρόοδό τους παντού και για τη νοοτροπία των λαών τους. Θυμάστε τον συστηματικό και εργασιομανή κ. Σημίτη, που οι δημοσιογράφοι τον αποκαλούσαν «καλβινιστή». Τι απ’ όλα αυτά έχει διδάξει το λαό μας η «κρατούσα» εκκλησία, που το μόνο που έκανε και κάνει (με κάποιες λαμπρές εξαιρέσεις, με επικεφαλής τον κ. Αναστάσιο, τον αρχιεπίσκοπο Αλβανίας) είναι να τρέφει τον θρησκευτικό σοβινισμό και τον εθνικιστικό εγωισμό του ποιμνίου με βαρύγδουπες εκφράσεις που τώρα πια μετά την πολλή και κακή χρήση τους έχουν αδειάσει εντελώς από περιεχόμενο; Το θέμα όμως δεν είναι μόνο η «κρατούσα» εκκλησία. Είμαστε κι εμείς, οι Έλληνες ευαγγελικοί προτεστάντες. Τι άραγε έχουν διδάξει τόσα χρόνια οι άμβωνές μας τους πιστούς τους για την εργασιακή ηθική των πρώτων μεταρρυθμιστών, για την επιμέλεια και τη σοβαρή δουλειά σ’ όλους τους τομείς, για τις διαπροσωπικές σχέσεις παντού, στην οικογένεια, στους χώρους δουλειάς, στην εκκλησία; Πώς άραγε διαπαιδαγωγούμε τους νέους μας; Πόσο χώρο έχει αφήσει ο «πιετισμός» που επικρατεί όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια μαζί με την αδράνεια και την πνευματική αδιαφορία -το άλλο άκρο- για τις παλιές ευαγγελικές αρχές που τόση σημασία τους είχαν δώσει οι πρώτοι μεταρρυθμιστές; Πώς να το κάνουμε· τα πολλά «αλληλούια», τα «αμήν» και τα υψωμένα χέρια και οι «λατρευτικές βραδιές» μπορεί να είναι καλά και χρήσιμα για όλους όσους αρέσκονται σε αυτά. Χρειάζονται όμως κι άλλα -πιο σοβαρά και πιο ουσιαστικά. Φαινόμενο που δυστυχώς χαρακτηρίζει όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια και τις χώρες που έχουν προοδεύσει τόσο, και που αναφέραμε παραπάνω, εξακολουθούν όμως ακόμα και βαδίζουν στα παλιά «χνάρια» λόγω αρχικής «κεκτημένης ταχύτητος». Ως πότε όμως... n Από τον ΣΤΕΦΑΝΟ ΚΑΤΣΑΡΚΑ Πολιτικό Μηχανικό

* Μπορείτε να διαβάσετε κείμενα του Στ. Κατσάρκα σε ποικιλία θεμάτων στο παρακάτω: https://www.nikites.eu/category/stefanoskatsarkas/ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021 | 35

Μόνος Π

λησίαζαν οι μέρες των παθών, οι μέρες του Πάσχα. Προσπαθώντας να προσεγγίσω το Θείο Δράμα, συνειδητοποίησα ότι η μάχη για τη νίκη του Σταυρού δόθηκε μέσα στον κήπο της Γεθσημανής· στον τόπο της προδοσίας. Ο Κύριος μόνος δίνει τον αγώνα με τον εχθρό. Ο ιδρώτας Του γίνεται σταγόνες αίματος που πέφτουν στη γη. Η ψυχή Του περίλυπη μέχρι θανάτου. Και οι μαθητές... κοιμούνται... τα βλέφαρά τους βαριά από τη νύστα. Μήπως όμως και σε όλη την επίγεια διακονία Του δεν υπήρξε μόνος; Διμέτωπο αγώνα είχε, ανάμεσα στην έχθρα του κόσμου και στην αδυναμία να Τον κατανοήσουν οι δικοί Του. Ενώ Εκείνος τους μιλάει για το Θείο Πάθος, εκείνοι ζητούν πρωτοκαθεδρίες. Και ο Ιούδας... με την κουστωδία του θρησκευτικού κατεστημένου, με μαχαίρια και ρόπαλα, έρχονται να αντιμετωπίσουν «τον πράο και ταπεινό» σαν επικίνδυνο ληστή. Και πίσω από αυτούς οι σφιγμένες γροθιές και τα τρεμάμενα από το μίσος χείλη των Αρχιερέων και Γραμματέων. Μέσα σ’ όλη αυτή την εγκατάλειψη και μοναξιά του Κυρίου, την ώρα της μεγάλης Του αγωνίας, την ώρα που ούτε ένας δε βρίσκεται κοντά Του, ήταν εκεί μόνο τα... αγριολούλουδα του κήπου. Αυτά τα ταπεινά λουλούδια ποτέ δεν στόλισαν καμιά αψίδα θριάμβου, ποτέ δε στεφάνωσαν κάποιον νικητή, ποτέ δεν μπήκαν σε περίτεχνα βάζα για να κοσμήσουν τις αίθουσες κάποιου αρχοντικού, αλλά ήταν εκεί και με την ευωδιά τους και με την απλή τους ομορφιά, απάλυναν έστω και λίγο τον πόνο και την αγωνία τού Κυρίου και ξεκούρασαν τη ματιά Του. Γι’ αυτό ο Κύριος διάλεξε αυτό το φυσικό περιβάλλον του κήπου, τις τελευταίες Του ώρες, για να ησυχάσει -όσο είναι δυνατόν- την εσωτερική Του

Από την ΧΑΡΟΥΛΑ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ Εκπαιδευτικό

36 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ταραχή. Κι εκεί στη Γεθσημανή, θριάμβευσε η πειθαρχημένη, στο θέλημα του Θεού, Αγάπη για τη Σωτηρία του πεσμένου ανθρώπου και κερδήθηκε η μεγαλύτερη μάχη της ανθρωπότητας. Υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται σ’ αυτόν τον κόσμο, όχι για να κάνουν μεγάλο έργο, ούτε για να σηκώσουν μεγάλα βάρη. Μοιάζουν ίσως με τα λουλούδια του κήπου που δεν τα είδαν ούτε τα μάτια των μαθητών, αλλά μόνο η ματιά του Κυρίου, γιατί την ώρα του αγώνα, την ώρα της οδύνης Του ήταν εκεί! Μην παραπονείσαι αν νοιώθεις και εσύ σαν ένα από αυτά. Ίσως και στη δική σου ζωή έρχονται στιγμές που αισθάνεσαι ότι ζεις στην αφάνεια και νοιώθεις ασήμαντος. Και καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι, μέσα στα μεγάλα ταλέντα του κόσμου, η απουσία σου δε θα γίνει αισθητή σε καμιά περίπτωση. Ναι, μπορεί η συνεισφορά σου να μην αλλάξει σημαντικές καταστάσεις, μάθε όμως ότι ο Κύριος «δεν καταφρονεί την ημέρα των μικρών πραγμάτων». Μην ξεχνάς ότι τα πέντε ψωμάκια και τα δύο ψαράκια ενός μικρού παιδιού, στα χέρια του Κυρίου, έθρεψαν ένα ολόκληρο πλήθος χιλιάδων ανθρώπων. Ο Κύριος σε έχει τοποθετήσει εκεί που βρίσκεσαι. Τη σπουδαιότητα του έργου σου θα την εκτιμήσει Εκείνος που «δε βλέπει το φαινόμενο, αλλά βλέπει την καρδιά». Εσύ, απλώς, βάλε στην υπηρεσία Του αυτό που έχεις πάρει. Πάντοτε αυτό που πρέπει να προσέχουμε είναι ο τρόπος με τον οποίον επιμελούμαστε ό,τι Εκείνος μας χάρισε. Και ίσως ο Κύριος σήμερα, σε σένα έχει αναθέσει να απαλύνεις τον πόνο και την αγωνία κάποιου· κάποιου που έχει μείνει μόνος. Άλλοι μπορούν να κάνουν τα μεγάλα, μα έχεις και εσύ ένα μέρος στη δουλειά, που κανείς άλλος σ’ όλη αυτή την πλάση δε θα το κάνει, όσο εσύ καλά. n

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021 | 37

5 γραμμάρια κορονοϊών ριν από λίγο καιρό, ένας ειδικός επι- κουμένης. Ένα τόσο μικρό ποσό επιβλαβών στήμονας για covid-19 κατά τη διάρκεια κορονοϊών προκάλεσε ένα τόσο απερίγραπτα μιας τηλεοπτικής συνέντευξης είπε ότι μεγάλο κακό σε όλη την ανθρωπότητα. το βάρος των κορονοϊών που έχουν προκαλέσει όλη αυτή την καταστροφή δεν είναι περισσότερο Μια μόνο παρακοή να φέρει από πέντε γραμμάρια. Δεν ξέρω με ποια βάση τόσο μεγάλη καταστροφή; ο άνθρωπος αυτός έκανε τους υπολογισμούς του αυτούς και πόσο ακριβή είναι τα συμπεράΠαραξενεύονται μερικοί -κάτι που συνέβαινε σματά του. Δεν μπορεί όμως νομίζω κανένας και σε μένα όταν ήμουν μικρό ακόμη παιδίνα αμφισβητήσει εύκολα τα συμπεράσματά του επειδή δεν μπορούν να δεχθούν ως επαρκή αυτά, όταν γνωρίζουμε ότι είναι τόσο μικροαιτία την παρακοή του Αδάμ και της Εύας για σκοπικός ο οργανισμός αυτός, ώστε μόνο με την είσοδο της βίας, της κακίας, της αδικίας, ηλεκτρονικά μικροσκόπια που προκαλούν τετου θανάτου στην ανθρώπινη φύση μας και γεράστια μεγέθυνση μπορεί να γίνει ορατός. νικά όλης της κακοδαιμονίας που μαστίζει την Πέντε γραμμάρια κορονοϊών ήταν ικανά να ανθρωπότητα σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας οδηγήσουν σε θάνατο περισσότερους από δύο της. «Μια μόνο παρακοή να φέρει τόσο μεγάλη εκατομμύρια ανθρώπους, μέχρι αυτή τη στιγμή, καταστροφή;» σκεφτόμουν. Φυσικά δεν μπονα προκαλέσουν πνευμονία και αναπνευστική ρούσα να καταλάβω τι ακριβώς σήμαινε η απόανεπάρκεια σε πολλές δεκάδες εκατομμύρια φαση αυτή του Αδάμ και της Εύας. Ότι δηλαδή ανθρώπους ταλαιπωρώντας τους με διασωληδεν ήταν απλά μια ανυπακοή σε μια εντολή του νώσεις μέσα σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας Θεού, αλλά μια απόφαση να απορρίψουν τον (ΜΕΘ), να ανατρέψει όλους τους οικονομικούς Θεό από αρχηγό και καθοδηγητή της ζωής τους, προγραμματισμούς και τις προσδοκίες όλου αναλαμβάνοντας οι ίδιοι μόνοι τους τον ρόλο σχεδόν του κόσμου, να αλλάξει όλο τον τρόπο αυτό για τον εαυτό τους. Ότι απέρτης ζωής μας και να δημιουρριψαν το ρόλο που τους έδωσε γήσει έντονη ανασφάλεια και Του Δρ ΑΝΑΝΙΑ ο Θεός, ρόλο πιστού και ευλοΚΑΒΑΚΑ φόβο σε όλα τα πέρατα της οιΝευρολόγου-Ψυχίατρου γημένου συνεργάτη Του και θέ-

Π

38 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

λησαν να γίνουν αφεντικά, υπακούοντας στην υπόσχεση του πονηρού ότι θα γίνονταν σαν θεοί (Γένεση 3:5). Ήταν δηλαδή μια απόφαση κομβική, η οποία καθόριζε μια ριζικά διαφορετική πορεία ζωής από ό,τι τους είχε παραχωρηθεί.

Η μεγάλη διακλάδωση Καθώς μεγάλωνα, κάποια στιγμή είδα σε ένα φυλλάδιο μια φωτογραφία που είχε παρθεί, όπως αναφερόταν, σε ένα υψηλό σημείο στα Βραχώδη Όρη της Αμερικής. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση, επειδή βοηθούσε στην καλύτερη κατανόηση αυτού του γεγονότος της αποστασίας δηλαδή του ανθρώπου από τον Θεό. Έδειχνε ένα ρυάκι που καθώς κυλούσε προς τα κάτω, σε ένα σημείο όπου η κλίση του εδάφους ήταν αμφίρροπη, χωριζόταν σε δύο μικρότερα ρυάκια, που το ένα προχωρούσε ελαφρώς προς τα δεξιά και το άλλο προς τα αριστερά, απομακρυνόμενα συνέχεια το ένα από το άλλο. Εκεί ακριβώς που διακλαδιζόταν το ρεύμα του νερού υπήρχε μια πινακίδα που έγραφε: «Η μεγάλη διακλάδωση». Πιο κάτω στο φυλλάδιο τονιζόταν ότι από εκεί και κάτω όχι μόνο δεν υπήρχε πια δυνατότητα να ξανασμίξουν τα ρυάκια, αλλά το καθένα

από αυτά ακολουθούσε την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από το άλλο. Το ένα από αυτά καθώς προχωρούσε προς τα κάτω ενωνόταν με άλλα ρυάκια και ως ποτάμι πια είχε τις εκβολές του στον Ατλαντικό Ωκεανό, ενώ το άλλο στο Ειρηνικό. Το ένα στην Ανατολή και το άλλο στη Δύση, θυμίζοντάς μας ότι μερικές αποφάσεις που μας φαίνονται από πρώτη άποψη πολύ μικρής ή ασήμαντης αξίας, μπορεί να υποκρύπτουν ασύλληπτα σε μέγεθος θετικά ή αρνητικά επακόλουθα. Μια μικρή κερκόπορτα στο τείχος της Κωνσταντινούπολης που έμεινε ακλείδωτη ένα βράδυ είχε ως συνέπεια την άλωση της Πόλης. Μια μικρή φωτιά που άναψε ένας ασυνείδητος κάτοικος ενός προαστίου της Αθήνας για να κάψει μερικά άχρηστα σε αυτόν ξύλα μια ζεστή καλοκαιρινή ημέρα, είχε ως συνέπεια να προκληθεί τόσο μεγάλη πυρκαγιά, που όχι μόνο κατέκαψε όλο το Μάτι, σπίτια, αυτοκίνητα, περιουσίες ολόκληρες, αλλά να οδηγήσει σε φρικτό θάνατο 102 ανθρώπους. Από την άλλη πλευρά, μία απλή παρατήρηση του Αλεξάντερ Φλέμιγκ το 1928, ότι κάποια μικρόβια έχουν τη δυνατότητα να σκοτώσουν κάποια άλλα, οδήγησε στην ανακάλυψη του πρώτου αντιβιοτικού, της πενικιλίνης και στη συνέχεια ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021 | 39

όλων των άλλων. Το πόσο σημαντική ήταν η παρατήρηση αυτή αποδείχτηκε στη συνέχεια. Αν σήμερα το προσδόκιμο όριο της επιβίωσης των ανθρώπων στον αναπτυγμένο κόσμο είναι γύρω στα 80 χρόνια, ενώ ήταν γύρω στα 45 με 50 χρόνια, πριν από 100 περίπου χρόνια, αυτό οφείλεται βασικά στην ανακάλυψη των αντιβιοτικών και των εμβολιασμών.

Το ίδιο ισχύει και στο πνευματικό πεδίο Φαινομενικά, από ανθρώπινης εννοώ πλευράς, ήταν ασήμαντο το γεγονός της γέννησης ενός βρέφους σε έναν στάβλο και η τοποθέτησή του σε μια φάτνη, επειδή και άλλα βρέφη είχαν πιθανόν γεννηθεί σε παρόμοιο περιβάλλον. Από πνευματικής όμως πλευράς ήταν εξαιρετικά σημαντικό, επειδή ήταν η ενανθρώπηση του Γιου του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου. Γι’ αυτό ένα πλήθος στρατιάς αγγέλων έψαλαν το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία» (Λουκάς β΄ 14). Το ίδιο συνέβη και με τη σταύρωση του Χριστού. Φαινομενικά σταυρωνόταν κάποιος που είχε κατηγορηθεί και καταδικαστεί, έστω και άδικα, ότι παραπλανούσε τον κόσμο. Ήταν διαδικασία αρκετά συνηθισμένη σε επαρχίες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Στην πραγματικότητα όμως ήταν ένα μοναδικό γεγονός στην ιστορία όλης της ανθρωπότητας. Ο αναμάρτητος Γιος του Θεού σταυρωνόταν στη θέση κάθε αμαρτωλού ανθρώπου. Ήταν δηλαδή ένα μεγαλειώδες γεγονός για όλη την ανθρωπότητα. Ένα γεγονός που άλλαξε την πορεία όλου του κόσμου. Ένα γεγονός που πρόσφερε συγχώρηση και σωτηρία σε εκατομμύρια αμαρτωλούς ανθρώπους οι οποίοι έχουν ζητήσει το έλεος και τη σωτήρια Χάρη του Θεού όλους αυτούς τους περασμένους αιώνες. Μικρά λοιπόν ή από πρώτης άποψης ασήμαντα πράγματα ή γεγονότα μπορεί να αποδειχτεί ότι ήταν τελικά πολύ σημαντικά και έφεραν ή μπορούν να φέρουν εξαιρετικά μεγάλο καλό ή αντίθετα μεγάλο κακό στην ανθρωπότητα ή στον 40 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

καθένα από μας ως άτομα ξεχωριστά. Γι’ αυτό ο Λόγος του Θεού μας προειδοποιεί ότι δεν είναι απαραίτητο πολύ προζύμι αμαρτίας για να μας καταστρέψει πνευματικά, επειδή και μια πολύ μικρή ποσότητα μπορεί να κάνει τη ζημιά. Γι’ αυτό τονίζει λέγοντας: «Δεν ξέρετε ότι λίγο προζύμι φουσκώνει όλο το ζυμάρι; Βγάλτε, λοιπόν, από ανάμεσά σας το παλιό προζύμι για να γίνετε καινούργιο ζυμάρι – αφού πραγματικά είστε χωρίς το προζύμι της αμαρτίας. Γιατί η δική μας γιορτή του Πάσχα συνίσταται στο γεγονός ότι θυσιάστηκε για χάρη μας ο Χριστός. Ας γιορτάζουμε, λοιπόν, το Πάσχα όχι με ψωμί που περιέχει την παλιά ζύμη, τη ζύμη της αμαρτίας και της πονηριάς, αλλά με το άζυμο ψωμί της καθαρότητας και της αλήθειας» (Α΄ Κορινθίους 5:6-8). Το ίδιο τονίζεται και στην προς Εβραίους Επιστολή: «Προσέχετε μήπως κανείς από σας βρεθεί μακριά από τη χάρη του Θεού» και επεξηγεί το πώς αυτό το κακό μπορεί να συμβεί, λέγοντας: «Μήπως υπάρχει καμιά ρίζα πικρίας, η οποία φυτρώνοντας προκαλεί ενόχληση, και εξαιτίας της μολυνθούν πολλοί» (Εβραίους 12:15). Η ρίζα δηλαδή της πικρίας, που αν δεν προσέξουμε μπορεί να φυτρώσει μέσα μας, όχι μόνο μπορεί να οδηγήσει εμάς μακριά από τη χάρη του Θεού, αλλά να φέρει ενοχλήσεις και να μολύνει εκτός από μας και πολλούς άλλους. «Μη γένοιτο Κύριε και Θεέ μας!». Βλέπετε τι μεγάλη ζημιά μπορεί να κάνει όχι ένα μεγάλο και φουντωτό δέντρο πικρίας αλλά μία μόνο ρίζα πικρίας, που όμως την αφήνουμε να φυτρώσει μέσα μας, αντί να την ξεριζώσουμε από την αρχή. Κάθε λοιπόν πικρία, θυμός, οργή, ζήλεια, κακία, αμαρτωλή επιθυμία, πρέπει να ξεριζώνονται αμέσως από μέσα μας με τη χάρη και τη δύναμη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, όσο κι αν αυτά είναι ακόμη σε πολύ μικρή ένταση. Έτσι μόνο μπορούμε να προχωρήσουμε σωστά πνευματικά, χωρίς να σκοντάψουμε ή να χάσουμε τον προορισμό μας. n

Από τον Επιούσιο Άρτο...

Ο ΕΠΙΟΥΣΙΟΣ ΑΡΤΟΣ είναι ένα πολύτιμο, καθημερινό, πνευματικό βοήθημα για τον άνθρωπο του σήμερα...

Mια εξαμηνιαία έκδοση που δε θα πρέπει να λείπει από κανένα χριστιανικό σπίτι. Ετήσια συνδρομή Για νέες συνδρομές: τηλ. 210.4834214

Ελλάδα: Αμερική: Υπ. Ευρώπη: Υπ. Χώρες:

12 € 25 $ 15 € 16 €

* Από το τεύχος του | 1-6/2021 ΜΑΪΟΣ 2020 41 Επιουσίου Άρτου

«Αποχαιρετισμός σ’ έναν φίλο» Στη μνήμη του μοναδικού και αναντικατάστατου φίλου Μανώλη Διαμαντάτου (1960-2021) που έφυγε τόσο ξαφνικά από ανάμεσά μας, αφήνονταςόμως πίσω του ένα γλυκύτατο άρωμα Χριστού...

Σαν ένα φευγαλέο τοπίο απ’ το παράθυρο ενός τραίνου πέρασε η ταχύτατη διαβατική ζωή μου, εντυπώσεις, συγκινήσεις, αισθήματα, ενθουσιασμοί...

Ώσπου το τοπίο με τις αλλεπάλληλες εικόνες έσβησε στης νύχτας το πυκνό σκοτάδι. Κι εγώ μισοδακρυσμένος πίσω απ’ τα χνωτισμένα τζάμια ψάχνω να βρω το δικό μου καλό αστέρι, τελικός σταθμός και προορισμός της ψυχής μου, ο Ποιμήν μου, Κύριος και Χριστός μου.

Γιατί η ζωή μας, Θεού δώρο, κι αν κάποτε αίνιγμα, με το χρόνια όμως σε φως αληθοδύναμο διαλευκαμένη, έχει μια διάρκεια ασύλληπτη πέρα απ’ το έσχατο σύνορο κάθε τελευτής, πέρα από κάθε αριθμό και μέτρηση και συνεχίζει εκεί που ο χρόνος μηδενίζεται κι όσα ταπεινά και μ’ άγιο αίμα θυσίας καθαρισμένα επανέρχονται άθικτα και απείραχτα στη δικαιοσύνη και την αγάπη που μια ορισμένη στιγμή τα γέννησε.

Γιατί ο άνθρωπος κατατεμαχισμένος σε πλήθος συμβατικούς προσδιορισμούς, φέρει ωστόσο εντός του σπερματικά τά λησμονημένα αρχέτυπα μιας αθανασίας, μια βαθύτερη φύση ακέραιας ενότητας, σφραγισμένος με τα δακτυλικά αποτυπώματα του αγαθού Πρωτοδημιουργού του.

Ναι, κάποια φωτόπλαστα φτερά με την αγγελική πνοή μιας παντοτινής αφθαρσίας μάς ανεβάζουν στο αιώνιο ξάγναντο του Πατέρα, εκεί που καταργείται το στερέωμα του θανάτου και η εφήμερη βαρύτητα της ματαιότητας δεν μπορεί να μας δεσμεύσει στη λιγόζωή της έλξη.

Κι εσύ φίλε... που ξεγλίστρησες μέσα απ’ τα χέρια του χρόνου άξαφνα σαν σε απροσδόκητο φευγιό μην προλαβαίνοντας να φορέσεις το καθημερινό σου ρούχο, να πεις μια καλημέρα, μια καλησπέρα, να πιείς ένα ποτήρι νερό και να κόψεις μια φέτα ψωμί, τώρα σε μπαλκόνι ουράνιας γλαυκής πρωίας κοιτάς τον κόσμο μας χαμηλά όλος χαμόγελο καλοσύνης και μελετάς τη γλώσσα κάποιας άλλης σοφίας που ερμηνεύει βάθη ανεξερεύνητα και προαιώνια και προσδοκάς και προσδοκούμε καλή αντάμωση στης αγάπης το αναστάσιμο τραπέζι, ενώ εμείς ακόμα κλαίμε σαν σε άγνοια χωρίς να κατέχουμε και να εννοούμε ποια μεγαλόχαρη αγάπη σε κρατεί, πως εσύ απολαμβάνεις πια το πλήρες νόημα της απόλυτης εκείνης ομορφιάς που η ανθρώπινη γλώσσα μοναχά εικάζει... Μιχάλης Γρίζος

42 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Η σιγή του Μεγάλου Σαββάτου Σε όλη την ιστορία υπήρξε μόνο μία μέρα που όλοι οι άνθρωποι πίστεψαν ότι ο Ιησούς ήταν ένας αποτυχημένος, ηττημένος νεκρός. Εκείνο το πρώτο μεγάλο Σάββατο της ιστορίας, η σιωπή των δικών Του ήταν η εκκωφαντική σιωπή της αμηχανίας, η σιωπή της πιο ντροπιαστικής ήττας, η σιωπή της ηχηρής διάψευσης. Κατά κάποιο τρόπο η εποχή μας μοιάζει με εκείνο το πρώτο μεγάλο Σάββατο. Πού είναι ο Θεός; Πού είναι το χέρι Του που ψάλλουμε ότι είναι ίδιο με χθες; Γιατί δεν κάνει το αποστομωτικό θαύμα Του ξανά και ξανά; Το Σάββατο είναι πάντα η μέρα μεταξύ των δύο μεγάλων γεγονότων, των γεγονότων της Παρασκευής και της Κυριακής. Είναι γεμάτο μελαγχολία, εσωστρέφεια, ερωτηματικά. Το Σάββατο μοιάζει βασανιστικά ατέλειωτο. Λένε όμως ότι το πιο βαθύ σκοτάδι είναι το σκοτάδι πριν ροδίσει το φως. Το δικό μας Σάββατο έχει ερωτηματικά, αλλά έχει και απαντήσεις. Κυρίως έχει αναμνήσεις. Θυμόμαστε την ιστορία του λαού μας. Την ιστορία μας που ξεκίνησε όταν ο Θεός κάλεσε τον Άβραμ να βγει από την ασφάλεια της Ουρ των Χαλδαίων. Θυμόμαστε την πορεία στην έρημο, θυμόμαστε τις απαντήσεις στις προσευχές ακόμη κι όταν αυτή η απάντηση είναι «αρκεί σε σέ η χάρις μου» (αλήθεια πόσο συχνά δίνεται αυτή η απάντηση το Σάββατο...). Και πάνω απ’ όλα θυμόμαστε ότι σήμερα η ιστορία μας έχει αλλάξει. Η βασιλεία είναι ήδη εδώ κι ας μην έχει ακόμη θριαμβεύσει. Ιδρύθηκε εκείνο το κυριακάτικο πρωινό όταν (άκουσον άκουσον) κάποιες γυναίκες ανάγγειλαν ότι η ιστορία άλλαξε μια για πάντα. Ότι ο Θεός έριξε τη γέφυρα του ουρανού στη γη, ότι ο Ιησούς είναι ο πρωτότοκος από τους νεκρούς κι ας χρειαστεί μέχρι τη δεύτερη ανάσταση να μεσολαβήσει το μακρύ, βασανιστικό Σάββατο. Το Σάββατο είναι μακρύ, είναι σιωπηλό είναι καμιά φορά μελαγχολικό. Είναι όμως η ημέρα που προηγείται της Κυριακής. Ας σπάσουμε τη σιωπή του και ας το κάνουμε συναρπαστικό αναγγέλλοντας το τι έγινε την Παρασκευή. Και κυρίως ότι σε λίγο ξημερώνει η Κυριακή. n

Του ΓΙΩΡΓΟΥ Π. ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ*

*Ο Γ.Π.Α. είναι Διευθύνων Σύμβουλος της Alexandris Engineering Ltd & Ποιμένας της Ελεύθ.Ε.Ε. Γλυφάδας.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021 | 43

«...Για να ξαναβρούμε ότι έχουμε χάσει...»

«Εάν ο Θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών»! ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

υτή ήταν η πρώτη φράση της πρώτης Αυτός ήταν ο άνδρας που διάλεξε ο Θεός ομιλίας του Ιωάννη Καποδίστρια στον να σταθεί ως γεννήτορας και οδηγητής του νεελληνικό λαό το 1828 στην Αίγινα, όταν οσύστατου έθνους μας! ανέλαβε να κυβερνήσει και να δημιουργήσει Ο Κολοκοτρώνης, όταν ρωτήθηκε αν είναι ένα έθνος εκ του μηδενός, και καταγράφηκε αγγλόφιλος, ρωσόφιλος ή γαλλόφιλος, απάντησε, στην ιστορία ως «ο άγιος της πολιτικής» και «ο «Εγώ είμαι και θα είμαι πάντοτε Θεόφιλος. Γιατί πιο σημαντικός Έλληνας των νεοτέρων χρόνων». σαν τον Θεό, κανείς δεν αγαπά την Ελλάδα»! Στην μνημειώδη εκείνη ομιλία του είπε μεΚαι ο μοναδικός Μακρυγιάννης, «Στο όνομα ταξύ άλλων: του Θεού και της βασιλείας Του σηκώνεται η «...Τα θεμέλιά σας θα είναι η πίστη σας στον σημαία της πατρίδας... Κάντε κουράγιο, ενεργάτε Θεό... Αυτό θα διδάξετε στα παιδιά σας, αυτό θα με τον φόβο του Θεού και θα κερδίσουμε... προυπάρχει στα σχολικά βιβλία... Τα άθεα γράμματα, στρέχομεν εις το έλεός Σου, να μας ευλογήσεις δηλαδή η μονομερής ανάπτυξη του πνεύματος και να μας συγχωρήσεις, να μας καθαρίσεις και χωρίς την χριστιανική διάπλαση της καρδιάς, να μας αναστήσεις ως τον Λάζαρον, και εις τη δεν έχουν θέση στην ζωή του ελληνικού έθνους... οδηγία της παντοδυναμίας Σου να αγωνιστούμε Χωρίς πίστη στον Θεό δεν μπορούμε να κάνουμε ως χριστιανοί και να χύσομεν το ίδιον μας αίμα τίποτα... Με χαρά αποδέχομαι τον ουρανόθεν και να λάμψει η δικαιοσύνη Σου και ο Σταυεπιβαρύνοντα μοι σταυρόν... Θα ρός...» παραμείνω στην χαλάστρα μέχρι Ακόμα, στον όρκο των αγωΑπό την την τελευταία στιγμή της ζωής νιστών της 3ης Σεπτεμβρίου 1840, ΚΑΛΛΗ ΘΩΜΑΪΔΟΥ-ΣΚΕΪΦ μου, κι ας κινδυνεύω να χαθώ». διαβάζουμε, «...Εις το όνομα του

Α

44 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Θεού... Βάλε την αγαθή θέληση Κύριε Παντοδύναμε να μας φωτίσεις και να μας ενώσεις και να μας δυναμώσεις... να λαμπρυνθεί η πατρίς μας και να δοξαστεί ο Σταυρός... Ορκιζόμαστε... στο όνομα της Αγίας Τριάδος». Ένας από αυτούς τους 60 ήταν και ο Νεόφυτος Βάμβας. Και ο Κοραής, «Άλλο φως δεν γνωρίζω παρά το Φως εκ Φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού, τον Ιησού Χριστό». Ζωές που προσφέρθηκαν «Για του Θεού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία!» Από τους χιλιάδες ανδρείους της εποχής, αυτούς κάλεσε, σήκωσε και χρησιμοποίησε ο Θεός, για να ξετυλίξει ένα καινούργιο κεφάλαιο στην ιστορία της φυλής μας και να θεμελιώσει το νέο Ελληνικό κράτος σε καινούργια αυλάκια. Τους διάλεξε όχι μόνο για την ανδρεία τους, αλλά πρωταρχικά για τον φόβο και την στάση της καρδιάς τους προς Αυτόν! Καταγράφηκε και πολυδιαφημίστηκε η γεναιότητά τους, αλλά η πίστη τους περιφρονήθηκε και ο φόβος του Κυρίου που ήταν επάνω τους πέρασε απαρατήρητος. Αυτή η πίστη όμως και η στάση αποτελούν την ουσία και την εξήγηση της σπουδαιότητας των γεγονότων του 1821. Το 1821 ήταν επίσκεψη Κυρίου. Ο Κύριος ήταν πίσω από το ξεσήκωμα. Σκοπός Του δεν ήταν μόνο η απελευθέρωση από τους Τούρκους, αλλά και η αλλαγή πορείας του έθνους και η χάραξη καινούργιας τροχιάς. Ο Κύριος στοχεύει πάντα σε απώτερους ορίζοντες και δεν παραιτείται από τους σκοπούς Του. «Η Βουλή του Κυρίου μένει στον αιώνα, οι λογισμοί της καρδιάς Του διαβιβάζονται από γενεά σε γενεά» (Ψαλ. 33:11). Ο πρωταρχικός σκοπός για τη φυλή μας δεν ήταν να δοξαστεί το όνομα της Ελλάδας από τους προγόνους μας, αλλά να δοξαστεί το δικό Του όνομα, από έναν λαό που ευαγγελίστηκε πρώτος μετά τον πρωτότοκο Ισραήλ, που φοβάται και τιμάει το όνομα Του, θεμελιωμένος πάνω στις κρίσεις και τις διατάξεις Του. Γι’ αυτό σήκωσε άνδρες σαν τον Καποδίστρια, τον Κολοκοτρώνη, τον Μακρυγιάννη, τον Βάμβα, τον

Ιωνά Κινγκ και άλλους ιεραποστόλους, που με την υποστήριξη του Καποδίστρια εγκαθίδρυσαν μετά την επανάσταση χριστιανικά σχολεία με βάση την Αγία Γραφή στη Μάνη, στην Κέρκυρα, στην Τήνο, στην Αθήνα και στην Σύρο. Το 1821 ήταν μια προσπάθεια του Θεού να αφυπνίσει, και να επαναφέρει την φυλή μας στους αρχικούς προαιώνιους και αμετάβλητους σκοπούς Του. Ονομάστηκε «Παλιγγενεσία του Έθνους», αλλά η κατεύθυνση που χαράχτηκε τότε από τον Κύριο δεν τελεσφόρησε. Σώθηκε η πατρίδα αλλά δεν σώθηκε η ψυχή του έθνους. Η αφετηρία καθορίζει το πεπρωμένο. Εάν κατανοήσουμε την αφετηρία και τους απώτερους ορίζοντες του Κυρίου θα καταλάβουμε πώς αυτά τα ιστορικά γεγονότα αγγίζουν τη σημερινή μας πορεία σαν φυλή, και πώς κατατάσσονται οι μέρες και η εποχή που ζούμε στους χρόνους του Θεού. Η προτροπή στο τελευταίο μήνυμα του αρχιεπίσκοπου Χριστόδουλου ήταν: «Ας μην ξεπουλήσουμε την κληρονομιά και τα πρωτοτόκιά μας. Διδάξτε στα παιδιά μας τις αλήθειες όπως τις βίωσαν οι αείμνηστοι πατέρες μας. Για να ξαναβρούμε ότι έχουμε χάσει και να υπερασπισθούμε ότι κινδυνεύει»! Στην επίσημη επέτειο του 1821, ας Του ζητήσουμε να συγχωρήσει τις εκτροπές του έθνους μας και να επαναφέρει την Ελλάδα στους προαιώνιους σκοπούς που έχει για τη φυλή μας. Να σηκωθούν δημόσια πρόσωπα, με φόβο Κυρίου, που θα τραβήξουν το έθνος από την παρούσα αλόγιστη πορεία του, σε πορεία Ζωής, στην κατεύθυνση που είχε ο Κύριος στον νου Του. Και ο εορτασμός να μην μείνει στη μάταια αναπόληση ιστορικών γεγονότων, αλλά να φέρει ο Θεός στην επιφάνεια, στα ΜΜΕ και κοινωνικής δικτύωσης, τις διακηρύξεις και την πνευματική ταυτότητα των ανδρών με τους οποίους εργάστηκε και φανέρωσε τους σκοπούς Του το 1821. Είναι η επιτακτική ανάγκη αυτής της επετείου και των ημερών μας. n ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021 | 45

Εν πλω

21 Απριλίου 1957 άσχα σήμερα. Όλα γύρω και πάνω μου παρουσιάζουν μια γιορτινή όψη. Το λίμπερτυ «ANDROS BALLEY» γλιστράει ξέγνοιαστο στο πρόσωπο του ήρεμου Ατλαντικού. Πού και πού κάποιο χελιδονόψαρο δοκιμάζει τις πτητικές του ικανότητες. Τα χελιδονόψαρα μοιάζουν πολύ μ’ εμάς τους ανθρώπους στις δοκιμαστικές πνευματικές μας πτήσεις, όταν προσπαθούμε ελεύθεροι από τα βάρη μας να απογειωθούμε και με τα ατροφικά πνευματικά φτερά μας να πετάξουμε προς τον δικό μας παράδεισο. Σήμερα, όπου και να βρεθείς, αισθάνεσαι την ανάγκη να γιορτάσεις την Ανάσταση. Ο Εσταυρωμένος από εμάς Χριστός αναστήθηκε! Μέσα σε τούτη τη γιορτή σίγουρα κρύβεται η δύναμη της ίδιας της Ζωής που απεχθάνεται τον θάνατο. Καμιά φορά σκέφτομαι πόσο επιπόλαιοι και ασεβείς είμαστε εμείς οι ναυτικοί, που σαν να μην συμβαίνει τίποτα ταξιδεύουμε πάνω από το σκοτεινό νεκροταφείο του βυθού, που από μόνος του προσπαθεί να θάψει τους ουρανοκατέβατους νεκρούς του. Χιλιάδες ζωές πνιγμένες, θαμμένες και άθαφτες και όλες ξεχασμένες. Συνέρχομαι... Τι είναι πάλι τούτες οι σκέψεις πασχαλιάτικα; Σήμερα όλοι οι χριστιανοί γιορτάζουμε. Ακόμη και τα χελιδονόψαρα γιορτάζουν με τις εκτός του υγρού στοιχείου πτήσεις τους. Με κάτι τέτοιες σκέψεις και Από τον ντυμένος με τα κατά τον εργένικο τρόπο σκολιανά μου, πήγα στην ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΔΑΔΑΟ τραπεζαρία. Χαιρέτησα πεντέξι συναδέλφους και κάθισα στην καρέκλα

Π

46 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

μου. Το καμαρωτάκι μου έφερε τη μαγειρίτσα. Δεν τρωγόταν με τίποτα, αλλά δεν μίλησα. Απλά δεν έφαγα. Πήρα το κόκκινο αυγό και κοίταξα τον διπλανό μου. Δεν είχε διάθεση για τσούγκρισμα και έτσι το έσπασα στην κόψη του τραπεζιού ευχόμενος από μέσα μου «Χριστός ανέστη» στους απόντες δικούς μου. Σε λίγο ήλθαν κι άλλοι και τότε προσθαλασσώθηκα στη θλιβερή καραβίσια «ανάστασή» μας. Καθισμένοι μπροστά στο πασχαλινό τραπέζι και ευχόμενοι «Χριστός ανέστη», για μια ασήμαντη αφορμή δύο ναύτες ξεστόμισαν τα πιο ιταμά υβριστικά λόγια για τον Αναστημένο Θεάνθρωπο. Λόγια βαριά, φοβερά, ανηλεή μαστιγώματα τρύπησαν τα αυτιά μου και μάτωσαν την ψυχή μου. Άφησα το πασχαλινό τραπέζι και βγήκα στο φωταγωγημένο κατάστρωμα της πρύμης. Ένα φτερούγισμα και ένας μαλακός χτύπος τράβηξε μηχανικά την προσοχή μου. Έσκυψα να ιδώ τι ήταν. Ένα χελιδονόψαρο ξεγελασμένο από τα φώτα είχε κάνει την άτυχη γιορταστική του πτήση. Το επέστρεψα βαριά τραυματισμένο στο περιβάλλον του. Επέστρεψα κι εγώ βαριά ψυχικά πληγωμένος στην καμπίνα μου. Είμαι μόνος, ο συγκάτοικός μου έχει βάρδια, κοιτάζω τις φωτογραφίες που έχω στερεώσει στο μπουλμέ, πάνω από το μαξιλάρι μου. «Χριστός ανέστη», ψιθυρίζω και σκύβοντας τις φιλώ. Φιλώ και το χρυσό σταυρουδάκι που κρέμεται στον λαιμό μου. Δεν με χωράει ο τόπος. Ξαπλώνω, δεν μπορώ να κοιμηθώ, στριφογυρίζω μέχρι το πρωί στο κρεβάτι μου. Αυτό ήταν το φετινό μου Πάσχα, το Πάσχα του 1957. Αυτή ήταν και η δική μου πασχαλινή πτήση εκείνης της χρονιάς. Λίγους μήνες αργότερα στα χέρια μου έφτασε μια Καινή Διαθήκη. Την άνοιξα και διάβασα: «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή». «Όποιος πιστεύει σ’ Εμένα έχει ζωή αιώνια και σε κρίση δεν έρχεται αλλά μετέβη από τον θάνατο στη Ζωή». «Μη φοβάσαι μόνο πίστευε». «Αν μονάχα σε αυτή τη ζωή ελπίζουμε στον Χριστό, είμαστε οι ελεεινότεροι πάντων των ανθρώπων... Αλλά τώρα ο Χριστός αναστήθηκε!» (Α΄ Κορ. κεφ. 15) Αυτή την πίστη είχε ο απ. Παύλος, και γι’ αυτήν την πίστη έβαλε το κεφάλι κάτω από το σπαθί του φοβερού Νέρωνα. Εμείς οι xριστιανοί με τόση μακροχρόνια πείρα ανθρώπων πιστών ταλανιζόμαστε και σκουντουφλάμε σε θεωρίες, αμφιβολίες και ένα σωρό σκουπίδια, που μας οδηγούν στον βυθό του σκοτεινού Ατλαντικού μας με τους θαμμένους και άθαφτους νεκρούς του. Κάνουμε μικρές παραπλανητικές πτήσεις και σαν το χελιδονόψαρο μας τραβά το τεχνητό φως του καραβιού της πρόσκαιρης ζωής μας, με αποτέλεσμα να χτυπήσουμε και να πεθάνουμε μαζί με τις δικές μας τεχνολογίες και επιστήμες. Κανένα χελιδονόψαρο που έλκεται από το φως της μέρας δεν επιστρέφει στο στοιχείο του νεκρό. Κανείς πιστός που έλκεται από το φως του Ευαγγελίου δεν πεθαίνει. «Ο πιστεύων εις Εμέ», είπε ο Χριστός, «και αν ακόμη πεθάνει, θα ζήσει». Τον ευχαριστούμε γιατί «πέθανε για τις αμαρτίες μας και αναστήθηκε για την δικαίωσή μας». Ο καθένας μας είναι ελεύθερος να κάνει την εκλογή του και την πτήση του. Είτε προς ζωή είτε προς θάνατο. Ας κάνουμε την εκλογή της Αληθινής Ανάστασης, της πληρωμένης με το Αίμα του Χριστού. Χριστός Ανέστη! n ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021 | 47

Εδάφια που μιλούν άμεσα στην καθημερινότητά μας

«και αυτός ο Ιησούς επορεύετο μετ’ αυτών... ...διενοίχθησαν οι οφθαλμοί (αυτών) και εγνώρισον αυτόν» (Λουκ. 24:16 & 31)

το ευαγγέλιο κατά τον Λουκά ο Λόγος Ενώ όμως προσπαθούσαν να αναλύσουν του Θεού μάς παρουσιάζει ένα αφήγημα με τη λογική τους τα γεγονότα, ο Ίδιος ο που η σημασία του είναι κολοσσιαία για Χριστός τους πλησίασε και άρχισε να βαδίζει τη ζωή της πίστης μας, ιδιαίτερα σε περιστάσεις μαζί τους· αλλά εκείνοι δεν Τον αναγνώρισαν γενικής χριστιανικής αλλά και εκκλησιαστικής γιατί τα μάτια τους ήταν ακόμα τυφλά στα σύγχυσης για το ποιος είναι ο σωστός τρόπος πνευματικά. Ο Ιησούς τότε, ακούγοντάς τους να καθοδηγούμαστε σ’ αυτήν. Μια ομάδα μα- να Του εξιστορούν τα όσα νόμιζαν πως Αυτός θητών του Χριστού, όχι όμως από τους έντεκα, δεν ήξερε, άρχισε να τους εξηγεί από τις ήταν στο δρόμο που πήγαινε στους Εμμαούς προφητείες ποιο ήταν το προαιώνιο σωτηριακό και βρισκόταν σε μεγάλη απορία σχετικά με σχέδιο του Θεού σύμφωνα με το οποίο ο την είδηση που είχαν μάθει ότι ο Ιησούς ο Ίδιος ο Θεός στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού Ναζωραίος, τον οποίο κι εκείνοι πίστευαν θα ερχόταν στη γη να πάρει Αυτός τη θέση ως σταλμένο από τον Ουράνιο Πατέρα και του αμαρτωλού επάνω στο Σταυρό έτσι ώστε δυνατό ενώπιον Θεού και ανθρώπων -τόσο εκείνοι να ελευθερωθούν από το κρίμα της στο λόγο όσο και στα έργα- είχε καταδικαστεί αποστασίας τους κατά την Πτώση. Τότε, ως σε θάνατο από τους αρχιερείς και τους άρ- καινούργια πια ανθρώπινα όντα, θα μπορούσαν χοντες, είχε σταυρωθεί και τανα ξαναγίνουν υιοθετημένα παιφεί αλλά μετά το θάνατό του διά του Θεού, κάτι που και οι Από την είχε εμφανιστεί ζωντανός σε προφήτες είχαν προφητέψει ότι ΓΙΟΥΛΙΚΑ Κ. MASRY ορισμένους. θα γινόταν και έγινε πραγματι-

Σ

48 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

κότητα μέσα από τον Χριστό και το έργο Του. Ο Ίδιος όμως, μετά την ολοκλήρωση του έργου Του της σωτηρίας, θα ξαναγύριζε στη Βασιλεία των Ουρανών και θα ήταν πια ο πρώτος «δεύτερος-τελευταίος» Αδάμ (Α΄ Κορινθ. 15:45) τον οποίο θ’ ακολουθούσαν όλοι οι ξαναγεννημένοι πιστοί. Στο άκουσμα όλων αυτών οι μαθητές που πήγαιναν στους Εμμαούς φοβήθηκαν και φοβήθηκαν ακόμα περισσότερο όταν Εκείνος αργότερα έκατσε κι έφαγε μαζί τους παραπέμποντάς τους με την αναστημένη παρουσία Του σε δύο πράγματα: στο ότι η θυσία του Μεσσία ήταν απαραίτητη προκειμένου να δικαιωθεί ο άνθρωπος μέσ’ απ’ τη Χάρη του Θεού και να γλιτώσει από τον αιώνιο θάνατο και στο ότι ο τρόπος για να μελετάμε και να εφαρμόζουμε το Λόγο του Θεού είναι μόνο πηγαίνοντας στη ζωντανή παρουσία του Χριστού δίπλα μας. Η κατευθυντήρια γραμμή για ένα ζωντανό χριστιανικό κήρυγμα δεν βρίσκεται μόνο στη διδασκαλία της Αγίας Γραφής αλλά κυρίως στη ζωντανή Του παρουσία ανάμεσά μας. Η κατευθυντήρια γραμμή για όλους μας καθημερινά είναι όχι απλά να εκτελέσουμε το χριστιανικό μας καθήκον ή την επιθυμία να μελετήσουμε τη Γραφή αλλά να το κάνουμε με οδηγό τον ζωντανό Ιησού ο οποίος είναι πάντοτε μαζί μας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ανάλυση του Λόγου του Θεού είναι εξαιρετικά χρήσιμη για τους πιστούς. Αυτή όμως η προσέγγιση έχει τη θέση της στις ώρες της διδασκαλίας στην εκκλησία. Αλλά ο κηρυγματικός λόγος είναι εποικοδομητικός της χριστιανικής πίστης μόνο όταν ο ομιλητής -όπως ακριβώς και ο Κλεόπας και οι σύντροφοί του- έχει τον Χριστό συνοδοιπόρο στην ομιλία του, ο οποίος πρώτα ευαγγελίζεται τον ίδιο τον ομιλητή προκειμένου να μπορεί μετά αυτός να μοιράζει απλόχερα τη Χάρη Του σε ολόκληρη την εκκλησία. Παρόμοια, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η καθημερινή ατομική μελέτη του Λόγου του Θεού είναι απαραίτητη για τον πιστό. Αλλά ούτε ως καθήκον ούτε απλά με την ανθρώπινη τάση

να εξαντλήσει κανείς κάθε ερμηνευτικό εργαλείο προκειμένου να εννοήσει σωστά εκείνα που διαβάζει. Στη μελέτη μας είναι ο Ζωντανός Χριστός που συνιστά τη μόνη εγγύηση όχι μόνο για την άρτια πνευματική γνώση εκείνων που μελετάμε αλλά και για την επίγνωση αυτών. Η φράση «Ζωντανή Παρουσία» δεν παραπέμπει ωστόσο σε κάποια επαυξημένη συναισθηματικότητα του πιστού ο οποίος καλείται με τις αισθήσεις του να εννοήσει εντονότερα τον Εμμανουήλ -στα εβραϊκά κυριολεκτικά «μαζί μας ο Θεός»- αλλά σε μια διαρκώς βαθύτερη συνειδητοποίηση του τι σημαίνει για τον άνθρωπο το γεγονός ότι στο Πρόσωπο του Χριστού ο Τριαδικός Θεός γεφύρωσε το χάσμα που μας χώριζε απ’ Αυτόν μετά την Πτώση και μάς έκανε το δώρο να πληρώσει Ο Ιησούς αντί για μας το τίμημα της δικής μας αποστασίας. Στη γλώσσα της θεολογίας αυτή η αναφορά στη Ζωντανή Παρουσία του Χριστού αναφέρεται κάποτε ως «ολόκληρος ο Χριστός», κάτι που παραπέμπει στον Χριστό όχι ως ένα μοναχικό «σούπερ σταρ», όπως καμιά φορά θεωρείται και λατρεύεται από έλλειψη γνώσης και διδασκαλίας για τον Τριαδικό Θεό των χριστιανών, αλλά ως το πρόσωπο του Τριαδικού Θεού που πραγματοποίησε το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου. Ούτε παραμερίζει το ρόλο του Αγίου Πνεύματος ως το θεϊκό χέρι που μας βοηθάει να καταλάβουμε τα πράγματα του Θεού (Ιωάν. 14:25) αφού έτσι κι αλλιώς το Άγιο Πνεύμα πάντοτε φωτίζει την οδό του ανθρώπου προς μία μόνο κατεύθυνση: προς τον Χριστό. Εξάλλου για τον Χριστό ως ζωντανή παρουσία στη ζωή των πιστών μάς βεβαιώνει και ο αγαπημένος μαθητής του Ιησού, ο Ιωάννης, όταν λέει πως ο τριαδικός Θεός θα έρθει και θα κατοικήσει μέσα στην καρδιά του καθενός μας (Ιωάν.

14:23). Και είναι τόσο κοντά μας η δική μας καρδιά! Το ίδιο κοντά όσο είναι και ο Ζωντανός Χριστός ως λυτρωτής μας! n

* Όσοι επιθυμείτε να διαβάσετε κείμενα ή μεταφράσεις της Γιούλικας Κ. Masry μπορείτε να επισκεφτείτε το λινκ https://www.nikites.eu/category/gioulikakotsovolou/ ή τα σάιτ της ίδιας τόσο στο LinkedIn όσο και στο Academia.edu ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021 | 49

Από το Σταυρό στην Ανάσταση αθώς οι μέρες πλησίαζαν για να γιορτάσουμε για άλλη μία φορά την Ανάσταση του Ιησού Χριστού, ο νους μου βρήκε αφορμή για διάφορες σκέψεις γύρω από αυτό το μοναδικό και κοσμοϊστορικό γεγονός. Άφησα την εικόνα του Σταυρού πάνω στο Γολγοθά, να παγώσει στην οθόνη των ματιών μου. Αναλογίστηκα εντυπωσιασμένη, πώς ένας ξύλινος Σταυρός που ήταν η πιο εξευτελιστική ποινή θανάτου, σημάδεψε την ιστορία του κόσμου μας και χάραξε βαθιά τους πέτρινους αιώνες, μένοντας ανεξίτηλος από τη φθορά του χρόνου. Πάνω σε αυτό το σταυρό, χύθηκε το αίμα ενός αθώου που πέθανε για παραβάτες, άδικους και αμαρτωλούς. Για κάποιον δίκαιο, ίσως κάποιος μπορεί να πεθάνει,, αλλά, για κάποιον άδικο ποτέ! Βλέπω το μίσος να εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους από τους σταυρωτές του... Του φέρθηκαν τόσο απαξιωτικά, σκληρά και εχθρικά που δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι... Θλίβομαι και λυπάμαι συγχρόνως, γιατί ακόμα συνεχίζουν να υπάρχουν οι σταυρωτές του... Ο Ιησούς δεν έχει πλέον την ανθρώπινη μορφή, όμως αν και είναι Θεός στο θρόνο του Πατέρα, δέχεται ακόμα τους εξευτελισμούς, το μίσος, τις ύβρεις την απιστία και την απόλυτη αδιαφορία από τα πλάσματά του, πού γι’ αυτά «υπέφερε το σταυρικό θάνατο περιφρονώντας την ατίμωση». Ένας ξύλινος Σταυρός ανάμεσα σε δύο άλλους... Δες μαζί μου την εικόνα του κόσμου μας... Στη μέση ο Χριστός, γίνεται το χώρισμα ανάμεσα σε αυτούς που τον δέχονται και σε αυτούς που τον απορρίπτουν... Σε

Κ

Της ΡΙΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ

αυτούς που συντετριμμένοι και ταπεινωμένοι του ζητούν συγχώρεση και σε αυτούς που αδιαφορούν για το σωτήριο έργο της μοναδικής του Θυσίας. Δύο δρόμοι με αντίθετη κατεύθυνση, που οδηγούν στον τελικό προορισμό, ανάλογα με την επιλογή του καθενός. Η συγχώρηση γράφτηκε με αίμα αθώου, πάνω στον ξύλινο σταυρό... Όποιος ταυτίστηκε μαζί του και βίωσε το δώρο της συγχώρεσης, προχώρησε στην Ανάσταση. Η δύναμη που σήκωσε το Κύριο από τον τάφο, αυτή η ίδια δύναμη, ζωντανεύει τη νεκρή ψυχή... Είναι το θαύμα που βιώνει ο καθένας που λυτρώνεται από το βάρος της αμαρτίας. Είναι η «αναγέννηση» που χωρίζει τη ζωή στο προ Χριστού και στο μετά Χριστόν... Σκέπτομαι, λοιπόν, καθώς ο Θεός μακροθυμεί ακόμα ενώ βλέπει ένα πλανήτη να κατακλύζεται από τα πάθη της αμαρτίας, πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι να απορρίπτουν τον μοναδικό που μπορεί να δώσει την απόλυτη ελευθερία. Πόσο σκοτάδι σκεπάζει τις συνειδήσεις, που δεν αντιλαμβάνονται αυτό το ολέθριο λάθος, καθώς «ο πλάνων την οικουμένη όλη» συνεχίζει να τους εξαπατά. Όμως δόξα τω Θεώ, υπάρχουν και αυτοί που έχουν εκτιμήσει τη θυσία του Σταυρού, που έχουν αναστηθεί και ζουν χαρούμενα και ευλογημένα, δοξάζοντάς τον κάθε στιγμή της ζωής τους. Αν είμαστε μέσα σε αυτούς ας τον δοξάσουμε για την καινούργια ζωή που μας χαρίζει. Αν ακόμα κάποιοι δεν έχουν βιώσει αυτή την εμπειρία, με πολλή αγάπη θα πω και θα ευχηθώ, ο Χριστός να αναστηθεί μέσα στην καρδιά τους... Η ψυχή θέλει να ζήσει αναπαυμένη στον Θεό και κανένας ας μην της στερήσει αυτό το δικαίωμα... Ας αφήσουμε την καρδιά μας να γεμίσει με χαρά, καθώς ακούμε τον Κύριο να απευθύνεται στον καθένα μας ξεχωριστά: «Εγώ είμαι η Ανάσταση και η Ζωή, εκείνος που πιστεύει σε μένα και αν πεθάνει θα ζήσει και καθένας που ζει και εμπιστεύεται σε μένα, δεν θα πεθάνει ποτέ.» Το πιστεύεις αυτό; Μακάρι ο καθένας μας να συμφωνεί με αυτή τη διακήρυξη... Έτσι, με αυτό το πνεύμα, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, ας γιορτάσουμε την Ανάσταση του Χριστού μας. «Χριστός Ανέστη»... «Αληθώς Ανέστη»... και ζει και βασιλεύει για μας, τώρα και στους αιώνες των αιώνων... n ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021 | 51

Ήχοι της Ανάστασης ε λένε Μάρκο και είμαι ένα αρκετά δραστήριο άτομο. Πολλές φορές δυσκολεύομαι να ηρεμήσω και απλά να ακούσω τι γίνεται γύρω μου...

λες και ήταν πολύτιμες πέτρες. Στα μάτια

Βρισκόμασταν στις διακοπές του Πάσχα και μαζί με δέκα φίλους από τον όμιλο εφήβων της εκκλησίας μου είχαμε έρθει σε μια παραθαλάσσια κατασκήνωση. Στην ομάδα μας ήταν ένα καινούριο παιδί, ο Νίκος, που ήταν το ζευγάρι μου. Ο Νίκος καθυστερούσε αρκετά γιατί σταματούσε κάθε τόσο για να μαζέψει βότσαλα που τα θαύμαζε

προσπαθήσουμε ν’ ακούσουμε τους «ήχους

Μ

52 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

τα δικά μου όμως, φαίνονταν απλά συνηθισμένα βότσαλα. Περπατούσαμε χωρίς να μιλάμε πολύ. Ο ποιμένας μας ο κ. Γιώργος μάς είχε πει να της ανάστασης». Εγώ δεν είχα ιδέα τι μπορούσε να σημαίνει αυτό, παρόλο που ήταν το θέμα της εκδρομής μας. Επιπλέον θα ευχόμουν η εκδρομή μας αυτή να μη γινόταν αυτό το Σαββατοκύριακο επειδή υπήρχαν πολλές άλλες καταπλη-

κτικές δραστηριότητες στην πόλη μας –συμπεριλαμβανομένου κι ενός διαγωνισμού ταχυδακτυλουργίας όπου ήθελα να συμμετάσχω. Δυστυχώς είχα ήδη δηλώσει συμμετοχή για την εκδρομή, πριν μάθω για το διαγωνισμό, κι έτσι οι γονείς μου δεν μου επέτρεψαν να ακυρώσω τη συμμετοχή μου. Προσπάθησα να παρηγορήσω τον εαυτό μου με το να φαντάζομαι πως ήμουν εκεί. Τα δυο τελευταία χρόνια παρακολουθούσα μαθήματα ταχυδακτυλουργίας και θα μπορούσα να πω ότι ήμουν αρκετά καλός. Έτσι με «έβλεπα» να κάνω κάποια επιτυχημένα, καταπληκτικά τρικ και όλοι να με χειροκροτούν όρθιοι... Ξαφνικά, ο Νίκος άρπαξε το χέρι μου. «Κοίτα Μάρκο!» μου ψιθύρισε και μου έδειξε κάτι πίσω από έναν τεράστιο κέδρο που βρισκόταν στην άκρη του μονοπατιού που χώριζε το δάσος από την παραλία. Κοίταξα και είδα κάτι να κινείται προς τα δέντρα. Ο Νίκος μου ψιθύρισε, «είναι δυο ελάφια με μαύρη ουρά. Τα άκουσα να μασουλάνε πίσω από εκείνο το θάμνο». Σήκωσα τους ώμους μου. Το να βλέπεις ελάφια στην περιοχή μας δεν ήταν κάτι το ασυνήθιστο, ακόμα και κοντά στο σπίτι μας.

σή σου Νίκο. Είναι θαυμάσιο τι μπορεί κανείς να δει ή να ακούσει αν δώσει την κατάλληλη προσοχή. Απλά συνεχίστε μήπως ακούσετε τους ήχους της ανάστασης». Τώρα τι σήμαινε αυτό... δεν είχα ιδέα! Συνεχίσαμε την πορεία μας πάνω στο μονοπάτι πλάι στην παραλία με προορισμό μια αλάνα πολύ ωραία και κατάλληλη για πικ νικ. Ο Νίκος βρήκε ακόμα ένα βότσαλο. «Αυτό μοιάζει πολύ με αυτό που ψάχνω» είπε. Και συνέχισε την κουβέντα του γύρω από τα βότσαλα, λέγοντας πως ηταν κάτι σαν μεταβολισμένα πυριγενή ορυκτά κι ακόμη μια λέξη που δεν την έπιασα. Εγώ κοιτούσα πέρα από τον κόλπο κι ευχόμουν να ήμουν εκεί με τον μπαμπά μου και να ψαρεύαμε σολομούς. Προχωρήσαμε και φτάσαμε στο χώρο του πικ νικ . Μαζευτήκαμε γύρω από τον ποιμένα μας κι εκείνος μας μοίρασε σάντουιτς και μήλα. «Προχωράμε στο δεύτερο στάδιο της εκδρομής» μας είπε. «Απογευματινό κολατσιό και συνεννόηση με το ζευγάρι σας. Θα συζητήσετε για δέκα λεπτά και θα πείτε ο ένας στον άλλο με τι σας αρέσει να ασχολείστε».

Ο ποιμένας μας, που ερχόταν τελευταίος, μας πλησίασε. «Καλή η παρατήρη-

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021 | 53

Επιτέλους! «Ξεκίνα εσύ πρώτος», είπα στο Νίκο μόλις καθίσαμε κάτω κι αρχίσαμε να τρώμε το σάντουιτς. Έτσι εγώ θα μπορούσα να σκεφτώ τι θα ήθελα να πω όταν ερχόταν η δική μου σειρά. «Είσαι σίγουρος;» με ρώτησε ο Νίκος. «Ναι, βέβαια, ξεκίνα» του είπα κι άρχισα να τρώω το σάντουιτς. Ο Νίκος άρχισε πάλι να μιλάει για βότσαλα και να μου λέει πόσο πολύ του άρεσαν από τότε που ήταν μικρός. Κρατούσε στο χέρι του ένα γκρι βότσαλο που είχε βρει και προσπαθούσε να μου εξηγήσει ότι αυτή η λευκή ρίγα ήταν κρύσταλλος ενώ το γκρι μέρος ήταν μελανόλιθος... Πολύ σύντομα έχασα το ενδιαφέρον μου και σκεφτόμουν ποιος θα ήταν ο καλύτερος τρόπος να εξηγήσω στο Νίκο τις τεχνικές της ταχυδακτυλουργίας. Είναι δύσκολο να εξηγήσεις σε κάποιον τη συγκίνηση που νοιώθεις όταν είσαι μπροστά σε κόσμο και παρουσιάζεις κάποια τρικ.

54 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

«...επειδή θέλω να τη χαρίσω στη μαμά μου πριν από την εγχείρησή της» άκουσα το Νίκο να μου λέει. «Τι θέλεις να πεις; Η Μαμά σου θα κάνει εγχείρηση;» Ξαφνικά τον κοίταξα δείχνοντας, για πρώτη φορά, ενδιαφέρον σ’ αυτά που έλεγε. Ο Νίκος φαινόταν στεναχωρημένος. «Μου λες την τελευταία φράση ξανά;» του είπα. Εκείνος, όμως, απλά κοιτούσε μακριά. «Τέλος πάντων. Συνέχισε εσύ». Έτσι του εξήγησα τι είναι η ταχυδακτυλουργία και πόσο με βοήθησε να αποκτήσω αυτοπεποίθηση. Ο Νίκος με κοιτούσε και καταλάβαινα ότι με πρόσεχε. Όμως εγώ δεν ένοιωθα την ικανοποίηση που νόμιζα ότι θα νιώσω. Ακόμα και μια ώρα αργότερα, όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω την παρουσίασή μου σ’ όλη την ομάδα καθώς ήμασταν μαζεμένοι γύρω από την πυρά και με χειροκρότησαν όλοι, εγώ ένιωθα κενός.

Τότε ο ποιμένας μας, πήρε το λόγο και μας εξήγησε τι σημαίνουν οι ήχοι της ανάστασης: σημαίνει να ακούς το Θεό και να βλέπεις την αγάπη και την καλοσύνη του σε όλη τη δημιουργία – κι ακόμα ο ένας στον άλλο με το να ακούμε, αλλά στ’ αλήθεια να ακούμε, ο ένας τον άλλο.

αρκετά σοβαρή εγχείρηση και γι’ αυτό

Όταν η φωτιά σχεδόν έσβησε, ο Νίκος κι εγώ κατευθυνθήκαμε στη σκηνή μας. «Κοίτα Νίκο» του είπα, «Λυπάμαι πάρα πολύ που δεν έδωσα την κατάλληλη προσοχή όσο μου μιλούσες σήμερα το απόγευμα... Νομίζεις ότι θα μπορούσα να έχω άλλη μια ευκαιρία;»

Το επόμενο πρωί, ενώ όλοι περπατούσαμε

Με κοίταξε και κατάλαβα ότι είδε ότι εννοούσα όσα του είπα.

Έτρεξα και το έδωσα στο Νίκο. Εκείνος το

Κι έτσι μου μίλησε ξανά για τα βότσαλα, για τη λευκή ρίγα και τον μελανόλιθο, βότσαλα που κάποιοι άνθρωποι τα ονομάζουν βότσαλα ευχών. Και μου είπε ακόμα πόσο αρέσουν στη μαμά του. «Η μαμά μου τα ονομάζει λίθους αιωνιότητας επειδή η στρογγυλή αυτή γραμμή δεν διακόπτεται, και της αρέσει να κάνει συλλογή από αυτά. Αύριο, η μαμά μου πρόκειται να κάνει μια

ήθελα να βρω ένα πολύ ιδιαίτερο βότσαλο και να της το πάω». Αυτή τη φορά πραγματικά άκουγα με μεγάλη προσοχή – χωρίς να σκέφτομαι τι θα έλεγα εγώ στη συνέχεια ή οτιδήποτε άλλο.

πλάι στην παραλία, πλησιάσαμε σ’ έναν μικρό ορμίσκο γεμάτο με βότσαλα. Άρχισα να ψάχνω και βρήκα ένα τέλειο βότσαλο με μια τέλεια λευκή γραμμή στο κέντρο. Ε, Ναι!

πήρε στο χέρι του και το κοίταξε ολόγυρα, λες και δεν πίστευε στα μάτια του. Έπειτα με κοίταξε και μου είπε, «Είναι τέλειο! Σ’ ευχαριστώ!» Και αυτή τη φορά πραγματικά άκουσα τους ήχους την ανάστασης! n Της Peggy King Anderson Μετ.: Φρίντα Τσίνογλου-Λαμπριανίδου ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021 | 55

Από τη Θεσσαλονίκη με αγάπη...

«...βρήκαμε εμείς τη γιατρειά» «Ο Θεός όμως εκδηλώνει το είδος της δικής του αγάπης σ’ εμάς, γιατί, ενώ εμείς ήμασταν αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για μας» (Ρωμαίους 5:8)

Ο θάνατος στο σταυρό ήταν φρικιαστικά αργός και βασανιστικός. Μετά την ανακοίνωση της ποινής, τον καταδικασμένο τον μαστίγωναν για ώρες Ρωμαίοι στρατιώτες. Του στερέωναν, δένοντάς το, ένα βαρύ δοκάρι πίσω από το λαιμό και τον οδηγούσαν στην περιοχή όπου θα σταυρωνόταν. Ο μελλοθάνατος έπρεπε να κουβαλάει το δοκάρι σ’ όλη τη διαδρομή και να δέχεται λογχίσματα από τους στρατιώτες, όποτε το βάρος τον έκανε αργοκίνητο ή σταματούσε. Όταν τελικά έφταναν, προσάρμοζαν το δοκάρι σ’ έναν μεγάλο πάσσαλο μπηγμένο στη γη και κάρφωναν το μελλοθάνατο στο σταυρό. Αντίθετα με όσα συνηθίζουμε να πιστεύουμε, τα καρφιά δεν στερεώνονταν στις παλάμες αλλά στους πήχεις, για να μπορεί να κρατηθεί το βάρος του σώματος. Επιπλέον ο καταδικασμένος δενόταν και με σχοινιά στο σταυρό, όπου σχεδόν πάντοτε υπήρχε ένα μικρό υποστήριγμα στα πόδια. Έτσι οι μελλοθάνατοι μπορούσαν να στέκονται όρθιοι με λίγη προσπάθεια, χωρίς η βαρύτητα να τους τοποθετεί σε αφύσικες στάσεις. Όταν τελικά ο θάνατος τους λύτρωνε από το μαρτύριο, δεν ήταν εξ αιτίας της αιμορραγίας, αλλά από αφυδάτωση, φυσική εξάντληση ή ασφυξία, όταν πια ήταν πολύ αδύναμοι να κρατηθούν όρθιοι. Με αυτόν τον τρόπο ο Ιησούς Χριστός παραδόθηκε στο θάνατο, για τις ανομίες του κάθε ανθρώπου κι αναστήθηκε για τη σωτηρία μας (Ρωμαίους 4:25). Θέλησαν οι άνθρωποι να κρύψουν τον Ιησού Χριστό, τον Γιο του Πατέρα Θεού, σε τάφο ψυχρό και σκοτεινό, μα ξέχασαν πως δεν μπορεί εκεί να τον κρατήσει ο θάνατος. Τον νίκησε το θάνατο και δοξάστηκε σ’ όλη τη γη. Έτσι εξαγοράζει απ’ τη σκλαβιά της αμαρτίας τον κάθε άνθρωπο που με μετάνοια και πίστη καλεί τον Γιο του Θεού στη ζωή του. Τον συγχωρεί, τον καθαρίζει από την αμαρτία και τον σώζει. Από κει και πέρα είναι δικός του ο Ιησούς Χριστός. Είναι ο Σωτήρας του κι ο Κύριός του. «Μα ήταν αιτία οι αμαρτίες μας που αυτός πληγώθηκε, οι ανομίες μας που αυτός εξουθενώθηκε. Για χάρη της δικής μας σωτηρίας Εκείνος τιμωρήθηκε και στις πληγές του βρήκαμε εμείς τη γιατρειά» (Ησαΐας 53:5). n 56 | Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Του ΑΝΕΣΤΗ ΠΕΤΑΛΙΔΗ

Κυκλοφορεί το πρώτο CD της σειράς «Ψάλλω»! Μια συλλογή με 14 λατρευτικά τραγούδια, για πρώτη φορά ηχογραφημένα σε ένα CD,

9 1. ΤΡΕΧΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ ΤΩΡΑ Come Now Is the Time to Worship

στις επίσημες Ελληνικές μεταφράσεις τους...

€

6. ΜΕΣ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ In Christ Alone

11. ΣΑΝ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΟΥ ΗΛΙΑ Days of Elijah

7. ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΠΑΝ ΓΙΑ ΜΕ You Are My All in All

12. ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΜΕΡΑ Happy Day

8. ΒΑΣΙΛΙΑ ΜΟΥ You Are My King (Amazing Love)

13. ΠΑΛΑΙΟΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ Ancient of Days

4. ΘΕΕ ΘΑΥΜΑΤΩΝ God of Wonders

9. Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΜΑΣ How Deep the Father’s Love For Us

14. Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΜΕΝΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ Forever

5. ΗΡΘΑ ΝΑ ΛΑΤΡΕΥΣΩ Here I Am To Worship

10. ΜΟΝΟ ΕΣΥ You Alone Can Rescue

2. ΣΕ ΔΟΞΑΖΩ You’re Worthy of My Praise 3. ΔΟΞΑ ΣΤ’ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ Blessed Be Your Name

Τραγουδούν οι: Άρης Γραβάνης, Βιβή Τουφεξή, Δαβίδ Παπαναγής, Δημήτρης Αναγνώστου, Ευαγγελία Βιταλάκη, Μιχάλης Λιτσικάκης, Νταϊάνα Ρωμαίου, Πάνος Καραγκούνης, Φιλήμων Αρμένης, Φοίβος Μανταγκιώζης

Αποκτήστε τώρα κι εσείς τη συλλογή και ψάλτε μαζί τους! Για παραγγελίες > www.ologos.gr ή 210.6626835 και στα βιβλιοπωλεία μας: Αθήνα:

Θεσσαλονίκη:

Πάτρα:

Λάρισα:

Βόλος:

Αλβανία:

Εμμ. Μπενάκη 28 106 78 210-3823495

Εθν. Αμύνης 42 546 21 2310-232210

Κορίνθου 199 262 23 2610-224197

Δευκαλίωνος 2 412 22 2410-232594

Σωκράτους 23 382 21 24210-35801

Sarande Libraria «O LOGOS» 00355.692585746

13

P

SS PO RE

Χ+5 ES

T

ΠΛΗΡΩΜΕΝΟ ΤΕΛΟΣ ____________________________ Ταχ. Γραφείο ΚΕΜΠ KΡΥΟΝΕΡΙΟΥ ____________________________ Αρ. Αδείας 013943

PR

του Ευαγγελίου

ENTYΠO KΛEIΣTO • AP. AΔEIAΣ 1841 ΚΕΜΠΑ MHNIAIO XPIΣTIANIKO ΠEPIOΔIKO Τ.Θ. 254, 19400 ΚΟΡΩΠΙ

ST

Η ΦΩΝΗ

S PO

S

€

Μετά το “Πινελιές αγάπης” και αργότερα το “Πέντε ψωμάκια και δυο ψαράκια”, έρχεται ένα νέο CD με τίτλο “Ταξίδι στην ευτυχία”, ως καρπός της συνεργασίας του Νίκου Παπαδογιώργου με την Χαρούλα Ηλία για τη δημιουργία τραγουδιών για παιδιά, με χριστιανικό στίχο.

Με στίχους που συμβαδίζουν με τις πιο ουσιαστικές πτυχές και αλήθειες της χριστιανικής ζωής, συνθέσεις που χαρακτηρίζονται από πλούτο ιδεών και φαντασία, με λεπτοδουλεμένες ενορχηστρώσεις και μια, συνολικά, άρτια και απόλυτα επαγγελματική παραγωγή - το CD “Ταξίδι στην ευτυχία” θα πλουτίσει την ζωή των παιδιών σας (καθώς και την δική σας) με γλυκές μελωδίες και λόγια που έχουν τη δύναμη να εμπνεύσουν, να στηρίξουν και να ενισχύσουν μια ζωή πίστης...

www.christianbookstore.gr