FONH 4 2023

τέλος

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΑΛΛΙΩΣ

Σου είπαν πως τα λόγια της Αγάπης είναι

απολιθώματα μιας άλλης εποχής που

έσβησε για πάντα

Σου είπαν πως όποιοι ακόμη αναζητούν

την αγάπη είναι κάτι μελαγχολικά γε/

ροντάκια που δεν μπόρεσαν ποτέ να κα

ταλάβουν πως ο κόσμος άλλαξε

Σου είπαν πως ό0τι προστάζει η αγάπη

είναι ανεφάρμοστο στον κόσμο που ζούμε

και όποιοι την εμπιστεύονται είναι τα σί

γουρα θύματα μιας εποχής που θέλει

μόνο νικητές-"

Θα δεις όμως πως η αγάπη είναι δρόμος-"

Δρόμος χαράς που μένει πάντα αχαρτο

γράφητος για κείνους που δεν της έδω

σαν έστω και μισή ευκαιρία να εισβάλει

στη ζωή τους

Ένα βιβλίο με μικρές ιστορίες για μια

ζωή αλλιώς-" Ζωή αγαπητική0" ζωή ανα/

τρεπτική0" πέρα από συμβατικότητες και

καθωσπρεπισμούς που κρύβουν την αληθινή αγάπη και κλέβουν τη χαρά της

Μέσα στις σελίδες του βιβλίου που κρατάς είναι κρυμμένη μια πρόσκληση Μια πρό/ σκληση για σένα που ακόμη δεν κουράστηκες ν΄ αναζητάς τη χαρά της αγάπης-

!"Το βιβλίο συνοδεύεται από ένα"#$%" !!!!!!!!!!"

#"12&"σελίδες #"Χαρτόδετο #"Εκδόσεις"3Αρχονταρίκι4

Κραυγή

για Ανάσταση...

Είναι εξαιρετικά κρίσιμοι οι καιροί που ζούμε Δεν προλαβαίνουμε να σκουπίσουμε τα δάκρυα απ’ τον παράλογο συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία και συγκλονιζόμαστε απ’ τις

τεράστιες καταστροφές και τις εκατόμβες νεκρών των σεισμών στην Τουρκία Πριν στεγνώ-

σουν τα μάτια μας απ’ την ανθρώπινη τραγωδία των γειτόνων μας, η δυστυχία χτυπάει την

πόρτα μας με το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη και βυθίζει στο θρήνο όλη τη χώρα

Σε μια περίοδο που η οικονομική κρίση κορυφώνεται μέσα στα απόρθητα δυτικά κάστρα της

υλιστικής ευημερίας, οι καταστάσεις γίνονται ολοένα και πιο σκληρά απάνθρωπες, με τις δολοφονίες αθώων ανθρώπων, παιδιών και ενηλίκων, από πρωτοφανείς ενδοοικογενειακές

τραγωδίες σε όλες τις χώρες, ακόμη και στην κάποτε ασφαλή χώρα μας Ευτυχώς που η έγκαιρη κινητοποίηση της αστυνομίας απέτρεψε το τρομοκρατικό χτύπημα που ετοίμαζαν

πλούσια αμειβόμενοι επαγγελματίες τρομοκράτες στο κέντρο της Αθήνας σε μια εβραϊκή συναγωγή

Η κραυγή των ανθρώπων σε παγκόσμια κλίμακα για απελευθέρωση και ελπίδα φωλιάζει

στις καρδιές όλων των ανθρώπων που, απογοητευμένοι και αποκλεισμένοι, στο δικό του ο καθένας θεωρείο, παρακολουθούν ωσάν θέατρο παραλόγου τη ζωή να διαγράφει μια κατα-

κόρυφη και ατέλειωτη πτωτική πορεία στην καρδιά της κόλασης.

Αυτές τις ώρες, όσο ποτέ άλλοτε, είναι που χρειαζόμαστε λύτρωση, αναζητούμε ελπίδα, ποθούμε την άνοιξη, περιμένουμε τη σωτηρία Αυτά δεν μπορεί να τα φέρει κανένας «από μηχανής θεός», παρά μόνο ο αληθινός Θεός Αποκλειστικά Αυτός μπορεί να φέρει ριζοσπαστικά

ανατρεπτική μεταμορφωτική αλλαγή στη ζωή μας

Τον Θεό όμως «εμείς οι ίδιοι σκοτώσαμε και πώς να παρηγορηθούμε, εμείς οι φονιάδες των

φονιάδων;» (σύμφωνα με τον «Τρελό» του Νίτσε).

Η αλήθεια της ιστορίας, που μπορεί να γίνει η αλήθεια της καρδιάς μας, είναι ότι ο Κύριός

μας Ιησούς Χριστός δεν έμεινε στον ψυχρό τάφο, αλλά αναστήθηκε! Η Ζωή νίκησε το θάνατο

και η πάνδημη κραυγή για ανάσταση βρήκε ανταπόκριση και έγινε πραγματικότητα που φέρ-

νει φως, αισιοδοξία και ελπίδα στη δική μας ζωή Γι’ αυτό στις πιο ζοφερές

ώρες της ανθρώπινης ιστορίας, ο Ιησούς, το Φως της ζωής, μας γεμίζει ελ-

πίδα και χαρά με την πιο γλυκιά ανοιξιάτικη διακήρυξη: Χριστός Ανέστη!

Και όλοι λέμε μέσα απ’ την καρδιά μας: Αληθώς Ανέστη!

Φώτης Ρωμαίος

|

περιεχόμενα

Ο Χριστιανός είναι Φίλος Χάρης Ι. Νταγκουνάκης 04

«Χωρίς καρναβάλια και ειδωλολατρικά

ξεφαντώματα δεν μπορούμε!»

Γεώργιος Σ. Κανταρτζής 08

Διδάγματα Ζωής Συμεών Α. Ιωαννίδης 11

4 στους 10 στην Ελλάδα πιστεύουν

στα μάγια και στο «μάτι»

Τάσος Μαρκουλιδάκης 12

Πώς αντιμετωπίζεται το φυσικό κακό; Έραστος Φίλος 14

Νότες από ένα πρόσφατο ταξίδι... Σούλα Μαξιμιάδου-Isch 16

Μια Πασχαλινή Ευχή

Άργος Ζωδιάτης 18

Από τον Επιούσιο Άρτο 21

Ανάληψη ευθύνης

Αλτάνα Φίλου-Πατσαντάρα 22

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ 25

Κάτω από τον Σταυρό

Διασκευή: Γ. Σ. Κανταρτζής 33

Επιστροφή στο Μεσαίωνα Γιάννης Χρ. Κρεμμύδας 34

Χρήσιμες συμβουλές για κάθε εποχή Στέφανος Κατσάρκας 37

Το δενδρόσπιτο καταφύγιό μου!

Θοδωρής Καλογερόπουλος 38

Αναμνήσεις και Προβληματισμοί Δημοσθένης Κατσάρκας 40

Αγγίζοντας την Επόμενη Γενιά Αλτάνα Φίλου-Πατσαντάρα, Έραστος Φίλος 42

Κώστας Μεταλληνός

Ανανίας Καβάκας 44

Η αξία του χρήματος

Βάσια Λιβιτσάνου 47

Καινή Διαθήκη στο «Liberty»

Αλέξανδρος Δαδάος 48

Στο μικρό σπίτι του χωριού

Ρίτα Αναγνώστου 50

Μάλλον οι αλλαγές δεν μου πάνε...

Liza A. Reiss 52

Και φέτος είναι ζωντανός κι αναστημένος

Ανέστης Πεταλίδης 56

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2023 • TEΥΧOΣ 4 • ΕΤΟΣ 81ο

ΚΩΔΙΚΟΣ ΜΜΕ: 1736

ΜΗΝΙΑΙΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

Τ.Θ. 254, 194 00 Κορωπί

Τηλ. 210.4834214, Fax: 210.6627506

Ιδιοκτησία: A M G INTERNATIONAL

Πρόεδρος: Τάσος Ιωαννίδης

Μη κερδοσκοπικός θρησκευτικός & φιλανθρωπικός οργανισμός Έγκριση Υπ. Προεδρ. Κυβ/σεως 23580/5

Ιδρυτής: Δρ ΣΠΥΡΟΣ ΖΩΔΙΑΤΗΣ (1922-2009)

Ειδικός σύμβουλος έκδοσης:

Συμεών Ιωαννίδης

Δημοσιογραφική επιμέλεια:

Γεώργιος Κανταρτζής

Εκδότης - Διευθυντής: Φώτης Ρωμαίος office@ologos gr

Συλλογή ύλης: Φρίντα Τσίνογλου-Λαμπριανίδου

Διόρθωση κειμένου: Παρασκευή Κάκαρη Διεκπεραίωση: Μαρίνα Νάκη-Καλογεροπούλου Λογιστήριο: Μαρία Κουράκου-Μησουρά

Δημιουργικό-Επιμέλεια εντύπου:

Δήμητρα Παπαναγή

Εκτύπωση-Βιβλιοδεσία: ΝΕΑ ΓΡΑΦΗ (Δ. Μπιμπούδης) Τηλ.: 210-5767656

APRIL 2023 • NUMBER IV • VOL. LXXXI

VOICE OF THE GOSPEL

(USPS 942-960)

MONTHLY CHRISTIAN MAGAZINE

Published in Greece by the Publishing House “O LOGOS”

Owner: AMG International

P.O. Box 182200 Chattanooga, TN.37422

Founder: Dr. Spiros Zodhiates

President: Tasos Ioannidis

Special Consultant: Symeon Ioannidis

Managing Editor: Fotis Romeos

Subscription Rates: One Year $25.00 or $2.00 per copy

Postmaster: If undeliverable please send form 3579 to: Voice of the Gospel

P.O. Box 182200 Chattanooga, TN. 37422

Second class postage paid, in Chattanooga, TN 37422

ΙΒΑΝ: GR5101101290000012948031831 / ETHNGRAA

A M G INTERNATIONAL EKDOSEIS O LOGOS

Τα αποσπάσματα της Παλαιάς Διαθήκης είναι

Διαθήκης είναι από την «Καινή Διαθήκη, εγχειρίδιο μελέτης και ζωής» των εκδόσεων «Ο Λόγος», © 1994, Εμμ. Μπενάκη 28, Αθήνα, εκτός και αν επιλέγει διαφορετικά ο εκάστοτε αρθρογράφος.

Χειρόγραφα δημοσιευμένα και μη, δεν επιστρέφονται.

Ο Χριστιανός είναι Φίλος

ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ;

Δυο χιλιάδες χρόνια τώρα η Εκκλησία του Χριστού πορεύεται το

ταξίδι της στην Οικουμένη, όπως ένα υπερωκεάνιο στον

ωκεανό. Το πλήρωμά της, οι χριστιανοί κάθε πολιτιστικής προ-

έλευσης ή δογματικού προσανατολισμού, ορίζονται από τη

Βίβλο με ξεχωριστά χαρακτηριστικά. Όπου αυτά υπάρχουν, η τόσο ποθητή Ενότητα γίνεται πραγματικότητα Πολλά από τα

χαρακτηριστικά αυτά θα τα δούμε φέτος στη σειρά των κύριων

άρθρων μας Και ευχή μας είναι, σαν άτομα και σαν εκκλησίες, να επιδιώξουμε αυτά τα χαρακτηριστικά και για τον εαυτό μας

Κάπου διάβασα

έναν πολύ εύστοχο,

κατά τη γνώμη μου, ορισμό για τον φίλο:

«Αληθινός φίλος είναι ένας που πιστεύει

πως είσαι ένα καλό αυγό, ακόμη κι όταν

είσαι αυγό ραγισμένο»!

Η έννοια της φιλίας είναι διάχυτη στη Βί-

βλο Ο Θεός ήταν φίλος με τους πρωτόπλα-

στους στον Κήπο της Εδέμ και κατέβαινε

κάθε απόγευμα και περπατούσε μαζί τους

Ο Θεός ήταν φίλος του Αβραάμ Θεωρούσε

τον Ενώχ φίλο του και τον πήρε μαζί του...

Ο Δαβίδ κι ο Ιωνάθαν ήταν φίλοι αχώριστοι.

Ο Χριστός στην Καινή Διαθήκη ήταν «φίλος

των αμαρτωλών και των τελωνών». Οι μα-

θητές του ήταν οι στενοί του φίλοι: «Εσείς

είστε φίλοι μου», τους έλεγε, «αν κάνετε

αυτά που εγώ σας παραγγέλλω Δεν σας

ονομάζω πια δούλους, γιατί ο δούλος δεν

ξέρει τι κάνει ο κύριός του Σας ονομάζω φί-

λους, γιατί σας έκανα γνωστά

όλα όσα άκουσα από τον Πα-

τέρα μου...» (Ιω 15:14-15).

Ίσως αντιμετωπίσεις με

σκεπτικισμό το παραπάνω εδάφιο: «Φίλοι ήταν οι Μαθητές που αργότερα έγιναν Απόστολοι», θα πεις. «Από πού κι ώς πού εμείς

φίλοι του Χριστού;» Εκ πρώτης όψεως έτσι

είναι, αλλά ο Ιάκωβος βάζει το θέμα της σχέσης μας με τον Θεό σε άλλη βάση. «Ο Αβραάμ», μας λέει, «πίστεψε στον Θεό, και γι’ αυτή του την πίστη ο Θεός τον αναγνώρισε δίκαιο, κι ονομάστηκε φίλος του Θεού» (Ιακ 2:23). Κι ο Θεός δεν έκρυβε από τον φίλο του όσα έμελλε να κάνει (Γεν 18:17). Ο Παύ-

λος, εξάλλου, διευκρινίζει πως επειδή πιστέψαμε σαν τον Αβραάμ και γίναμε με την πίστη παιδιά του Θεού, είμαστε «τέκνα Αβραάμ» (Ρωμ 3:7). Επομένως, είμαστε κι εμείς

φίλοι του Θεού μέσω του Αβραάμ, αν θα θέλαμε ν’ αμφισβητήσουμε ότι είμαστε φίλοι

του Θεού όπως οι Μαθητές του Κυρίου!

Του ΧΑΡΗ ΝΤΑΓΚΟΥΝΑΚΗ harris.dagounakis@gmail.com

Αξίζει να δούμε, όμως, μερικά χαρακτηριστικά του φίλου κατά τη Βίβλο και να τα συνταιριάξουμε με τη μεταξύ μας συμπεριφορά ως χριστιανών

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2023 | 5

1. Ο φίλος γνωρίζει

Κάποιος έλεγε ότι αν θέλεις να δεις ποιοι

είναι φίλοι σου, απλώς κάνε ένα λάθος Αν

το μάθουν και φύγουν, δεν είναι φίλοι σου

Κι ο Παροιμιαστής μάς συμβουλεύει: «Σ’

όλες τις περιστάσεις αγαπάει ο φίλος· κι ο

αδερφός γεννιέται για να παραστέκεται στις

δύσκολες στιγμές» (Πρμ 17:17). Τις περισ-

σότερες φορές η έννοια του φίλου εμπερι-

κλείεται στις έννοιες του αδελφού και της

αδελφής Οι άνθρωποι της οικογένειάς μας

είναι οι καλύτεροι φίλοι μας και είναι κρίμα

που στις μέρες μας αυτό δεν ισχύει πάντα!

Ο Χριστός γνωρίζει τις αδυναμίες μας, τα

σκοτεινά σημεία μας, τις αμαρτίες μας, κι

όμως δεν παύει να είναι φίλος μας, αν βλέπει

την προθυμία μας να τον υπακούμε

Τι φίλοι είμαστε εμείς ως χριστιανοί

μεταξύ μας; Είμαστε πρόθυμοι να παραβλέ-

ψουμε τις αδυναμίες του αδελφού μας; «Η

αγάπη», λέει η Γραφή «θα καλύψει πλήθος

αμαρτιών» (Α΄ Πε 4:8). Αγαπάμε σαν φίλοι,

σαν τον Χριστό; Ακριβώς επειδή το επόμενο

χαρακτηριστικό λέει ότι:

2. Ο φίλος αγαπάει

Οι Ινδιάνοι έχουν μια φράση για τη φιλία,

που λέει περιφραστικά: «Φίλος είναι ένας

που κουβαλάει στους ώμους του τις θλίψεις

μου». Αλλά τι διαφορετικό έκανε ο Χριστός

στον σταυρό; Ο Ησαΐας λέει πως ο Δούλος

του Κυρίου «φορτώθηκε τις θλίψεις μας κι

υπέφερε τους πόνους τους δικούς μας» (53:4).

Τι κάνουμε όταν ο αδελφός μας βρίσκεται

σε θλίψη; Όταν αγχώνεται μπροστά σε μια

αποτυχία, όταν κλαίει μπροστά σε μια απώ-

λεια, όταν στενάζει κάτω από το βάρος μιας

ενοχής; Στεκόμαστε δίπλα του με προσευχή,

με μια καλή κουβέντα, έστω με ένα τηλεφώ-

νημα; Ο χριστιανός είναι φίλος...

3. Ο φίλος προστατεύει

Κάποιος έλεγε ότι «Ένας φίλος σε προστατεύει αν μπορεί, στέκεται δίπλα σου ακόμη

κι όταν δεν μπορεί, και μετά σε στηρίζει

μέχρι να καθαρίσει η σκόνη και να σταθείς

ξανά μόνος σου». Αυτό είναι πιστότητα μέχρι

την έκβαση – ώς το τέλος Ο απ Παύλος

γράφει στους Θεσσαλονικείς πιστούς ότι «ο

Κύριος κρατάει τον λόγο του· αυτός θα σας

στηρίξει και θα σας φυλάξει από τον πονηρό» (Β΄ Θεσ 3:3).

Η φιλία μεταξύ των εν Χριστώ αδελφών

χαρακτηρίζεται απ’ αυτή την προθυμία να

προστατέψουμε τον αδελφό μας – όχι να

τον εκθέσουμε! Πολλές φορές, δυστυχώς, δεν προσέχουμε και τον αφήνουμε ακάλυπτο

κι απροστάτευτο Μια επιπόλαιη κουβέντα

μας ή μια σκόπιμη σιωπή μας, όταν πρέπει

να μιλήσουμε και να υπερασπιστούμε τον

αδελφό, καταστρέφει τη φιλία μας ως χριστιανών

4. Ο φίλος είναι πιστός

Όταν όλοι μάς έχουν ξεχάσει, ο γνήσιος

φίλος θα στέκεται δίπλα μας. Δεν είναι όλοι

τέτοιοι φίλοι, δυστυχώς! Στις Παροιμίες (18:24)

διαβάζουμε: «Υπάρχουν φίλοι που καταστρέφει ο ένας τον άλλο· μα είναι και φίλοι

πιστότεροι κι από αδελφό». Τέτοιος φίλος

είναι ο Χριστός. Στην Προς Εβραίους διαβάζουμε πως είναι κι αδελφός μας. Κάποτε στη Μεγάλη Βρετανία έγινε διαγωνισμός,

ποιος θα δώσει τον καλύτερο ορισμό του φίλου. Το βραβείο κέρδισε ο ορισμός: «Φίλος

είναι ένας που εμφανίζεται όταν όλος ο άλλος

κόσμος γύρω έχει εξαφανιστεί»... Ξέρεις κάτι καλύτερο;

Ποια είναι η δική μας πιστότητα; Εμφανιζόμαστε μόνο στις καλές μέρες και στη θύελλα είμαστε απόντες; Πού είσαι όταν ο

φίλος σου χάνεται;

5. Ο

φίλος δημιουργεί

όμορφη ατμόσφαιρα

Αν ο Χριστός είναι ο καλύτερος φίλος μας,

θέλουμε να περνάμε χρόνο μαζί του, όπως

με τον καλύτερο φίλο μας στην καφετέρια

Αποζητάμε την παρέα του και νιώθουμε

τέλεια όταν συναντιόμαστε. Είμαστε ευτυχι-

σμένοι Ο Χριστός θέλει να περνάμε χρόνο

μαζί του. Θέλει να του μιλάμε και να μας

μιλάει μέσα από τον Λόγο του Κι εμείς αυτό

το χαιρόμαστε.

Όταν λέμε πως οι αδελφοί στην εκκλησία

είναι φίλοι μας, πόσο χρόνο περνάμε μαζί

τους και πόσο τους κάνουμε να νιώθουν

όμορφα; Όταν στη Γραφή διαβάζουμε να

αφήνουμε όλα μας τα βάρη και τις έγνοιες

στον Χριστό, που μας φροντίζει με αγάπη

(Α΄ Πε 5:7), αυτό ακριβώς βλέπουμε Κι

όπως ο Χριστός μάς κάνει να νιώθουμε

όμορφα, απλώς και μόνο όταν τον σκεφτόμαστε, κάτι ανάλογο περιμένει κι ο φίλος

μας από μας. Να ακουμπήσει πάνω μας και

να ηρεμήσει, να ξεκουραστεί

Τώρα το Πάσχα ξαναθυμόμαστε ότι ο

Χριστός απέδειξε πως είναι ο φίλος που θυσιάστηκε για μας Ἀγαπήσας τοὺς ἰδίους

τοὺς ἐν τῷ κόσμῳ εἰς τέλος ἠγάπησεν αὐτούς.

Είμαστε τέτοιοι φίλοι εμείς ως χριστιανοί; n

ΨΑΛΜΟΣ 46:10

Hσυχάστε, και γνωρίστε ότι εγώ είμαι o Θεός· θα υψωθώ ανάμεσα στα

Η ιστοσελίδα «Εκκλη-

σία Online» στις 25/2/23

είχε ένα ενδιαφέρον επίκαιρο

άρθρο, με τίτλο: «Είμαστε

άξιοι της μοίρας μας: Χω-

ρίς Θεό μπορούμε – Χωρίς

καρναβάλια και ειδωλολα-

τρικά ξεφαντώματα δεν

μπορούμε!». Συντάκτης του

ο κ. Ελευθέριος Ανδρώνης.

Υποθέσαμε ότι ήταν είτε κλη-

ρικός είτε θεολόγος. Ψάχνο-

ντας στο ΦΒ, διαπιστώσαμε

ότι εργάζεται σε μια αθλητική

εφημερίδα και ασχολείται

μόνο με κοινωνικά και πολι-

τικά θέματα! Το άρθρο θα

έπρεπε να αναδημοσιευτεί

σε μεγάλες εφημερίδες, αλλά

πού χώρος σ’ εκείνες, αφού

είναι γεμάτες με τις πολιτικές

αντιπαραθέσεις και τα κάθε

είδους σκάνδαλα και ό , τι

άλλο τρέφει τα πιο χαμηλά

ένστικτα των αναγνωστών

τους.

Φέτος, μετά τις απανωτές

και ποικίλες παγκόσμιες σο-

βαρές κρίσεις και δοκιμασίες, από τις οποίες μαστίζεται και

η χώρα μας, ελπίζαμε ότι

πολλοί από τους συμπατριώτες μας θα στρέφονταν στον Θεό Δυστυχώς διαψευστή-

καμε Κι αυτό το διαπιστώ-

νουμε στην καθημερινή ζωή

και συμπεριφορά.

Αυτό φάνηκε καθαρά

από το ντελίριο που κυρίεψε

μεγάλες μάζες συμπατριω-

τών μας με τα καρναβάλια

Ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες

του Φεβρουαρίου, ολόκληρη

η Ελλάδα μεταβλήθηκε σε

Βραζιλία Κινήθηκε και χό-

ρεψε στον αισθησιακό ρυθμό

του καρναβαλιού Μεταβλή-

θηκε σε ένα παραλήρημα

των αχαλίνωτων καρναβα-

λίστικων ξεσπασμάτων. Πολλές χιλιάδες οι καρναβαλιστές (60 χιλ μόνο στην Πάτρα!)

και εκατοντάδες χιλιάδες οι

«θεατές», που πήγαν κυρίως

στην Πάτρα και στην Ξάνθη, όπου υπήρξε το ξέφρενο ξε-

φάντωμα Κι όχι μόνο σ’ αυτές τις πόλεις Ανταγωνισμός

επικράτησε και σε πολλές

άλλες πόλεις και χωριά, ποι-

ος θα είχε τα πιο έξαλλα και εντυπωσιακά καρναβάλια

«Χωρίς καρναβάλια

και ειδωλολατρικά ξεφαντώματα δεν μπορούμε!»

Ακόμη και πολλά σχολεία

δεν έμειναν πίσω.

Οι καρναβαλιστές με τις

κάθε είδους αλλοπρόσαλλες,

αδιάντροπες και παρδαλές

πολύχρωμες μεταμφιέσεις

τους, με λογιών λογιών κι-

νήσεις και χειρονομίες έκαναν

με καμάρι παρέλαση Όλα

έριχνε κεραυνούς με τους πύρινους λόγους του κι έδινε κυριολεκτικά ομηρικές μάχες

για την κατάργηση των παρελάσεων του καρνάβαλου

Παρότι ο ζήλος του πολλές

φορές ξέφευγε από τα όρια

της χριστιανικής ευπρέπειας

και αγάπης, ήταν όμως αυ-

τοῦ ἀνθρώπου

ἐθεοποιήθη-

σαν. Ἡ μέθη εἶχε θεὸν, τὸν Βάκχον Ἡ κλοπὴ τὸν Ἑρμῆν

Ἡ ἀκολασία τὴν Ἀφροδίτην

Ἡ μοιχεία τὸν Δία Ἡ ἀγρία

ἐκδίκησις τὸν Ἄρην Οἱ θεοὶ προστάται τῆς κακίας, τῆς ἀνηθικότητος...»

Οι Πατέρες της Εκκλη-

αυτά κόστισαν τεράστια

ποσά, από τα πτωχά έσοδα

των Δήμων σε περίοδο κρί-

σης! Όλο αυτό το θέαμα στην

πραγματικότητα μετέφερε και

με σατιρικό τρόπο καθρέφτιζε

με φανταχτερά χρώματα τη

γύμνια για τα όσα συμβαί-

νουν στην αρρωστημένη κοι-

νωνία μας

Ο γνωστός αγωνιστής

επίσκοπος Αυγουστίνος Καν-

τιώτης, πριν από δεκαετίες,

θεντικός. Έχει γράψει πλη-

θώρα άρθρων για τη θεοποίηση του καρνάβαλου

Σε κάποιο απ’ αυτά αναφέρει για την εποχή που ο

Θεός ήταν άγνωστος στην

αρχαία Ελλάδα: «μεσάνυχτα

εἶχεν ὁ κόσμος. Εἴδωλα παντοῦ Δεισιδαιμονία, εἰδωλολατρία καὶ τὰ ρυπαρότερα

τῶν ζώων καὶ τὰ εὐτελέστερα

τῶν ἀντικειμένων εἶχον θεοποιηθῆ. Καὶ αὐτὰ τὰ πάθη

σίας, όπως ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, μίλησαν με λόγια καταπέλτες εναντίον της τάσης των χριστιανών να μιμούνται τους ειδωλολάτρες

Και σύσσωμη η Εκκλησία καταδίκασε τις καρναβαλικές

συνήθειες.

Η γιορτή του καρναβαλιού έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα και με την πάροδο του χρόνου εξαπλώθηκε σε όλες τις «πολιτισμέ-

νες» χώρες. Οι αρχαίοι Έλ-

ληνες είχαν καθιερώσει γιορ-

τές για να τιμήσουν το θεό

του κρασιού το Διόνυσο, που

επονομαζόταν και Βάκχος

Οι ειδωλολατρικές εκείνες τε-

λετές είχαν θρησκευτικό χα-

ρακτήρα, με κύριο στοιχείο

τα ακατονόμαστα όργια, το

χυδαίο ερωτισμό, την ελευ-

θεριότητα κάθε είδους. Αυτοί

που γιόρταζαν φορούσαν μά-

σκες, κρατούσαν αισχρά σύμ-

βολα, άνδρες και γυναίκες

τραγουδούσαν αισχρά τρα-

γούδια, βωμολοχούσαν, με-

θούσαν κι έκαναν κάθε είδους

ασχήμιες

Στις μέρες μας οι Δήμοι

προσπαθούν να ντύσουν με

ωραίο προσωπείο το καρ-

ναβάλι και το παρουσιάζουν

ως «πολιτιστική εκδήλωση»,

δηλ σαν ένα είδος φεστιβάλ

ψυχαγωγίας Ωστόσο, όπως

κι αν «ντύσεις» το καρναβάλι,

μόνο πολιτισμό δεν δείχνει

και δεν παύει να είναι καρ-

ναβάλι!

Σκοπός του καρναβαλιού

είναι η απόλαυση κάθε σαρ-

κικής επιθυμίας και αποτελεί

περίοδο ασυλίας, ώστε με-

ταμφιεσμένοι οι άνθρωποι να

κάνουν ό,τι επιθυμεί η καρδιά

τους. Κάποιος έγραψε ότι «η

φιλοσοφία και ο σκοπός του

καρναβαλιού στην αρχαιότητα

ήταν η ανατροπή της τάξης

των πραγμάτων Αμφισβη-

τούσαν τις αξίες και καταρ-

γούσαν τα όρια των καθιε-

ρωμένων άγραφων ηθικών νόμων».

Για την προβολή των καρναβαλικών εκδηλώσεων μεγάλη ευθύνη έχουν και τα

ΜΜΕ, που ασταμάτητα απο-

θεώνουν τα καρναβάλια. Στην πραγματικότητα, τα καθημερινά πρωινά προγράμματα

της τηλεόρασης δεν διαφέρουν και πολύ από τα καρ-

ναβάλια, αφού κυρίως οι παρουσιάστριες ανταγωνίζονται

ποια θα ντυθεί πιο προκλητικά! Κάποιος έγραψε : « Το

καρναβάλι είναι μια γιορτή

του τίποτα, γιατί είναι ένας

φόρος τιμής στο εγώ, δηλαδή

στο τίποτα Γιορτάζεις υπνω-

τισμένος από τα πάθη και

νιώθεις πως δεν χρωστάς σε

κανέναν, δεν ενδιαφέρεσαι

για κανέναν, δεν τιμάς κανέ-

ναν».

Και ύστερα απ’ όλο αυτό

το ανήθικο ξεφάντωμα, ποια

διάθεση και όρεξη μπορεί να

μείνει για πνευματική περισυλλογή και ανάταση για τη

Σαρακοστή!

Όταν ερωτοτροπούμε με

την αμαρτία και τις σαρκικές

επιθυμίες που πολεμούν την

ψυχή μας, μοιάζουμε με το

Σαμψών που έπεσε στα δίχτυα, στην αγκαλιά της Δαλιδά (Κριτές 16:4-6, 15-21).

Ο χριστιανός που παίζει με

σαρκικές επιθυμίες, όπως γίνεται με το καρναβάλι, μοιάζει

με το Σαμψών που χαριεντί-

ζεται με τη Δαλιδά, αλλά τε-

λικά η σχέση του αυτή τον

οδηγεί στην τύφλωση Κι όταν

ο χριστιανός κάνει συμβιβα-

σμούς με την ηθική του, κιν-

δυνεύει να χάσει την πνευματική του όραση, δύναμη

και ελευθερία

Το καρναβάλι δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτά που διδάσκει η Βίβλος . Υπάρχουν

«χριστιανοί» που ακολουθούν

τη φιλοσοφία «ας φάμε, ας πιούμε, ας γλεντήσουμε και

ας διασκεδάσουμε». Και μετά

απ’ αυτά έρχεται η νηστεία

της Σαρακοστής, η εξομολόγηση και η προσευχή Μα

ύστερα από την ικανοποίηση

της σάρκας, τι διάθεση μπορεί να έχει ο άνθρωπος για πνευματικές αναζητήσεις;

Η Βίβλος προειδοποιεί:

«...σας παρακαλώ να μην ενδίδετε στις σαρκικές επιθυμίες, οι οποίες εκστρατεύουν

ενάντια στην ψυχή» (Α΄ Πέτρου 2:11). Ο απόστολος

Παύλος μάς καλεί ως άνθρωποι του φωτός και της ημέρας να είμαστε άγρυπνοι και νηφάλιοι (Α΄ Θεσσαλονικείς 5:56) και να συμπεριφερόμαστε άψογα: «Όχι μέσα σε γλεντοκοπήματα και μεθύσια, όχι μέσα σε ανηθικότητες και ακολασίες, όχι μέσα στη φιλονικία και το φθόνο» (Ρωμαίους 13:13-14). n

> Μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας www.nikites.eu με ποικιλία θεμάτων

Σκέψεις, αποφθέγματα, αρχές και αλήθειες της ζωής

Ευγνωμοσύνη - Ευχαριστία

• «Και εύχομαι η ειρήνη του Θεού, στην

οποία έχετε κληθεί σαν ένα σώμα, να κυριαρχεί στις καρδιές σας και να είστε ευγνώμονες» (Κολοσσαείς 3:15).

• Τις ικανότητες τις δίνει ο Θεός. Να είσαι ταπεινός. Τη φήμη τη δίνουν οι άνθρωποι. Να είσαι ευγνώμων. Την αλαζονεία σού τη δίνει ο εγωισμός σου. Να είσαι προσεκτικός

• Ο άνθρωπος που νιώθει ευγνωμοσύνη, νιώθει και ευτυχισμένος. Αντίθετα, ο αγνώμων είναι αδύνατο να είναι ευτυχισμένος.

• Αν δεν μπορείς να είσαι ευγνώμων

για όσα σου συνέβησαν, να είσαι ευγνώμων για όσα δεν σου συνέβησαν.

• Η γκρίνια και τα παράπονα αποτελούν σημάδι απιστίας και έλλειψη ευγνωμοσύνης Δίνουν αφορμή στο διάβολο

και οδηγούν σε ανυπακοή στον Θεό Σε καμιά περίπτωση δεν αρμόζουν για

τους χριστιανούς.

• Αν σου κάνουν κάποιο καλό, να είσαι

ευγνώμων και να το θυμάσαι Αν κάνεις

κάποιο καλό σε κάποιον, ξέχασέ το

• Να είσαι ευγνώμων και για τα καλά

και για τα άσχημα στη ζωή σου Και τα

δύο σού δίδαξαν κάτι

• Να είσαι ευγνώμων για όλα τα δώρα

του Θεού, για την οικογένειά σου, για

τους φίλους σου, για τους συνανθρώ-

πους σου.

• Η ευγνωμοσύνη που δεν εκφράζεται

δεν έχει μεγάλη αξία για κανέναν.

• Αν νιώθεις ευγνωμοσύνη γι’ αυτά που

έχεις, θα νιώθεις ευτυχισμένος. Αν επι-

κεντρώνεσαι σε ό,τι δεν έχεις, θα νιώθεις

πάντοτε ανικανοποίητος, γιατί οι επι-

θυμίες σου δεν θα έχουν ποτέ όριο και

ποτέ δεν θα έχεις όσα επιθυμείς.

• Η ευγνωμοσύνη είναι κάτι που όλοι χρωστούν να εκφράζουν, αλλά κανένας

δεν έχει δικαίωμα να την απαιτεί

• Το να αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη και

να μην την εκφράζεις είναι σαν να τυ-

λίγεις ένα δώρο και να μην το δίνεις

• Μια απλή σκέψη ευγνωμοσύνης προς

τον Θεό για τα δώρα Του είναι η τέλεια προσευχή.

• Ευγνωμοσύνη να νιώθουμε όχι μόνο

σ’ αυτούς που μας έκαναν καλό, αλλά

και σ’ εκείνους που δεν μας έβλαψαν, ενώ θα μπορούσαν

• «Για τίποτε μην ανησυχείτε, αλλά σε κάθε περίπτωση να παρουσιάζετε με

την προσευχή και τη δέηση και με

πνεύμα ευγνωμοσύνης τα αιτήματά

σας στον Θεό» (Φιλιππησίους 4:6).

• «Να επιμένετε καρτερικά στην προσευχή αγρυπνώντας σ’ αυτήν με πνεύμα ευχαριστίας» (Κολοσσαείς 4:2).

• «Για όλα να ευχαριστείτε τον Θεό, γιατί αυτό είναι πραγματικά το θέλημα

του Θεού για σας που ανήκετε στον Ιησού Χριστό» (Α΄ Θεσσαλονικείς 5:18). n

4 στους 10 στην Ελλάδα

πιστεύουν στα μάγια

και στο «μάτι»

Χτύπημα ξύλου

για καλό και για κακό, αποφυγή μαύρης γάτας και ξεμάτιασμα ως

γιατρικό για τον πονοκέφαλο Όπως αναδεικνύει επιστημονική έρευνα από το τμήμα οικονο-

μικών του αμερικανικού Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον με συμμετοχή 140.000 ανθρώπων

από 95 χώρες, πάνω από το 40% των ανθρώπων πιστεύει ότι ορισμένοι άνθρωποι μπορούν

να κάνουν μαγικά ή να καταραστούν κάποιον και να του προκαλέσουν κακό. Μάλιστα, στην

Ελλάδα αυτό το ποσοστό φαίνεται ελαφρώς πιο αυξημένο

Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι διαφορές από χώρα σε χώρα που καταγράφονται – και είναι μεγάλες – έχουν σχέση με την εμπιστοσύνη των πολιτών στο πολιτικό σύστημα, τους θεσμούς και τη δυνατότητα της πολιτείας να τους προσφέρει στήριξη και ασφάλεια Αυτό συμβαίνει, σύμφωνα με τους επιστήμονες, όταν ο μέσος άνθρωπος δεν μπορεί εύκολα να τα βγάλει πέρα με την αβεβαιότητα και έτσι καταφεύγει στη μαγεία και τη βεβαιότητα του άσπρου – μαύρου, όσο ανορθολογική

Από τον

που θα λειτουργήσει ως εχθρός, είτε ως αποκούμπι. Όσο παράλογη κι αν είναι μια τέτοια

πεποίθηση, είναι τουλάχιστον παρηγορητική.

Βασκανία, μάτιασμα ή κακό μάτι ονομάζεται η πεποίθηση κατά την οποία είναι δυνατό

να επηρεαστεί αρνητικά ένας άνθρωπος εξαιτίας του φθόνου ή μονάχα ενός βλέμματος από

έναν άλλο άνθρωπο (πιθανόν και ακούσια).

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι η εξαιρετική ευτυχία και ο μεγάλος έπαινος μπορούσαν

να επισύρουν το φθόνο των ανθρώπων, αλλά και των θεών. Κάθε συνετός άνθρωπος

έπρεπε να προφυλάσσεται και να μηn κινεί το φθόνο των θεών – «το γαρ θείον φθονερόν»

– με ασύνετα λόγια που θα πρόδιναν μεγάλη ικανοποίηση για τον εαυτό ή ευτυχία

Τα παιδιά θεωρούνταν τα ευκολότερα θύματα της βασκανίας Οι Ρωμαίοι είχαν θέσει τα

παιδιά υπό την προστασία ειδικής θεάς, της Cumina, η οποία απέτρεπε την επίδραση του

κακού ματιού. Στην αρχαία Ρώμη μάλιστα κρέμαγαν ένα φυλαχτό φαλλικού σχήματος στο

λαιμό, κυρίως των παιδιών, για προστασία από το κακό μάτι Από τα αρχαιότατα χρόνια, οι

άνθρωποι αναζητούσαν διάφορα μέσα για την εξουδετέρωση της ενέργειας της βασκανίας

Γενικά τα φυλακτήρια ήταν χειρονομίες, σύμβολα, χρήση λίθων, μετάλλων, φυτών και ζώων

Από τις χειρονομίες για την αποτροπή της βασκανίας αναφέρουμε το φτύσιμο («Φτύσε τον

κόρφο σου»), γνωστό και στους αρχαίους Έλληνες αλλά και μέχρι σήμερα: «Ως μη

βασκανθώ τρις εις εμόν έπτυσα κόλπον» (Θεοκρίτου Ειδύλλια 6, 14).

Γιατί έχει τόση πέραση το μάτιασμα; Επειδή όταν κάτι πάει στραβά, είναι πιο εύκολο να

επιρρίψουμε τις ευθύνες σε κάποιον άλλο Δεν πήγε καλά η δουλειά; Του έκαναν μάγια!

Απέτυχε σε κάποιο τομέα; Τον γλωσσόφαγαν! Έχει πονοκέφαλο; Τον μάτιασαν! Ο Χριστός

όμως μας προειδοποίησε ότι οι θλίψεις είναι λογικές και αναμενόμενες στον αμαρτωλό

κόσμο μας «Εν τω κόσμω θέλετε έχει θλίψιν· αλλά θαρσείτε, εγώ ενίκησα τον κόσμον» (Ιωάννης 16:33).

Ο απόστολος Παύλος δεν διδάσκει το μάτιασμα Όταν αναφέρει: «Ὦ ἀνόητοι Γαλάται, τίς

ὑμᾶς ἐβάσκανεν » ( Γαλάτ ε ς 3:1) χρησιμοποιεί μια γνώριμη ειδωλολατρική πρακτική, προκειμένου να χαρακτηρίσει την ολέθρια και φθοροποιά δραστηριότητα των ψευδοπροφητών, που απομάκρυναν τους πιστούς στις εκκλησίες της Γαλατίας από το έργο του Χριστού στο σταυρό, που αποτελεί το μόνο τρόπο συμφιλίωσης και δικαίωσης ενώπιον του Θεού

Πατέρα

Οι χριστιανοί καλούνται να εμπιστεύονται τη στοργική κυριαρχία και πρόνοια του Αιώνιου

Τριαδικού Θεού της Βίβλου που τους προστατεύει, αγαπά και οδηγεί, επειδή όταν ο Θεός

είναι μαζί μας, κανείς και τίποτα δεν μπορεί να είναι εναντίον μας (Ρωμαίους 8:31). Ο πιστός

δεν χρειάζεται να φοβάται το μάτιασμα, ούτε να χρησιμοποιεί φυλαχτά προκειμένου να προ-

φυλαχτεί Μόνο ο Θεός μπορεί πραγματικά να μας προφυλάξει αποτελεσματικά «Την πόλη

ο Κύριος αν δεν τη φυλάξει, μάταια ο φρουρός της αγρυπνά» (Ψαλμός 127:1)

Ο

Χριστός μεσιτεύει για εμάς (Εβραίους 7:25) και το Άγιο Πνεύμα ικετεύει για εμάς με στεναγμούς αλάλητους (Ρωμαίους 8:26). Ούτε μία τρίχα δεν πέφτει από το κεφάλι μας, εφόσον ο Θεός δεν το έχει επιτρέψει ή προκαλέσει Ο Θεός υπόσχεται να είναι μαζί μας έως

τη συντέλεια του αιώνος (Ματθαίος 28:20) και να μας ενισχύει, βοηθά και στηρίζει Μόνο

Εκείνος έχει τη δύναμη να μας φυλάξει από τον εχθρό της ψυχής μας (Β΄ Θεσσαλονικείς 3:3), επειδή «είναι ισχυρότερος απ’ αυτόν που κυριαρχεί μέσα στον κόσμο» (Α΄ Ιωάννου 4:4). Οι πιστοί μπορούν να εμπιστεύονται τον παντοδύναμο Θεό που διακηρύττει: «όποιος

αγγίζει εσάς, αγγίζει την κόρη του ματιού μου» (Ζαχαρίας 2:8) n

|

Στη στήλη αυτή το περιοδικό μας αποσκοπεί –με λόγια απλά–

να δώσει απαντήσεις σε θέματα που απασχολούν πολλούς ανθρώπους

με ερωτήματα γύρω από τα «γιατί» της Πίστης

Οι

θεολόγοι

κάνουν διάκριση ανάμεσα

στο ‘ηθικό’ και το ‘φυσικό’ κακό. Ως ηθικό

κακό νοούνται όλες οι κακές καταστάσεις

που προκαλούνται σκόπιμα ή άσκοπα από

ανήθικες ανθρώπινες πράξεις – το κακό

ως διαφθορά του καλού – και που προκύ-

πτουν από την κατάχρηση της ελεύθερης

βούλησης του ανθρώπου, συμπεριλαμβά-

νοντας κλοπές, αδικία, βία, δολοφονίες,

πολέμους και άλλα πολλά Είχαμε ασχοληθεί παλιότερα με το θέμα αυτό σ’ αυτή

τη στήλη

Στο φυσικό κακό θα κατατάσσαμε όλες

τις κακές καταστάσεις που δεν παράγονται

άμεσα ή εσκεμμένα και κακόβουλα από

ανθρώπους – πολλές φορές μάλιστα δεν

διακρίνονται ως ανθρώπινα προκαλούμε-

νες, γι’ αυτό και η ονομασία ‘φυσικό κακό’,

δηλαδή το κακό και ο πόνος που προκα-

λούνται από σεισμούς, θεομηνίες, πυρκα-

γιές, ασθένειες, ατυχήματα κ λπ Οι σεισμοί

της 6ης Φεβρουαρίου στην

νοτιοανατολική Τουρκία και

στη Συρία και η σύγκρουση

των δυο τρένων στις 28

Φεβρουαρίου στα Τέμπη ανήκουν στην κατηγορία αυτή

Σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του1 ο καθηγητής Χαρίδημος Κ Τσούκας εξιστορεί

την αλλαγή σκέψης των ανθρώπων έπειτα

από το φρικτό σεισμό της Λισαβώνας, ανήμερα της εορτής των Αγίων Πάντων το 1775, όπου χιλιάδες πιστοί μέσα στις εκκλησίες θάφτηκαν κάτω από τα συντρίμμια

των εκκλησιών και του 85% των κτηρίων

της αυτοκρατορικής πρωτεύουσας της Πορτογαλίας. Στην εποχή αυτή του Διαφωτισμού

και με αφορμή το σεισμό αυτό, άθεοι όπως ο Βολταίρος διακωμώδησαν «τη φιλοσοφία του Λάιμπνιτς, σύμφωνα με τον οποίο ο Θεός δημιούργησε τον ‘καλύτερο δυνατό κόσμο’». Στο ερώτημα, σε τι συνίσταται το κακό, πολλοί άνθρωποι και σήμερα επικεντρώνονται στο επιχείρημα κατά του Θεού: «Πώς συμβιβάζεται η ύπαρξη του κακού και του πόνου στον κόσμο μας και στη ζωή μας με την έννοια ενός πανάγαθου, παντοδύ-

Από τον

ΕΡΑΣΤΟ ΦΙΛΟ

Δρα Φυσικών Επιστημών

ναμου και παντογνώστη Θεού;». Είναι σοβαρό το ε-

Χριστιανική Απολογητική Γωνιά

ρώτημα αυτό για πολλούς άθεους και α-

γνωστικιστές και είναι ένας από τους κύριους λόγους να απορρίπτουν την ύπαρξη

του Θεού

Όσον αφορά αυτού του είδους το κακό,

πρέπει κανείς να θέσει τη θεολογική έννοια

της ανθρώπινης πτώσης σε ευρύτερη

βάση Ο Αδάμ δεν αμάρτησε μόνο ηθικά

Από ηθικής άποψης η αμαρτία του Αδάμ

ορθά κατανοείται ως αιτία του (ηθικού) κα-

κού που πλήττει την ανθρωπότητα καθ’

όλη της την ιστορία Ωστόσο, λιγότερο κα-

τανοητός φαίνεται να είναι ο αντίκτυπος

της αμαρτίας του Αδάμ σχετικά με τη δια-

νοητική της πτυχή και στις τρεις διαστάσεις

τις οποίες ερευνώ πιο εκτεταμένα σε μελέτη

μου στο ιστολόγιο «Απολογητική Ενημέ-

ρωση»2.

Πρώτον, η άρνηση της αλήθειας οδηγεί

τον Αδάμ στο σφάλμα και σε λαθεμένους

υπολογισμούς μακριά από τη διορθωτική

καθοδήγηση του Δημιουργού, καθώς και

στο λαβύρινθο της ημι-αλήθειας, της μετα-

αλήθειας και της ματαιοδοξίας. Φαίνεται

πως και σήμερα οι άνθρωποι εύκολα χά-

νονται στα ρηχά και – πολλές φορές – ανα-

ληθή λόγια και ιδέες που τελικά τους παρασύρουν να σκέφτονται π.χ. ότι ο Θεός

είναι Εκείνος που προκαλεί άδικα το ‘φυ-

σικό κακό’, το οποίο μαστίζει την ανθρω-

πότητα

Δεύτερον, η αργοπορία της ανθρωπότητας να φέρει την επιστημονική επανά-

σταση, κάτι που είναι και σοβαρή παρά-

λειψη της ανθρωπότητας. Ο Θεός είχε εξοπλίσει τον άνθρωπο με διανοητικές ικανό-

τητες ώστε να υποτάξει τη γη μέσω μιας

έξυπνης κατανόησης των περίπλοκων μηχανισμών του ‘φυσικού κακού’ και να σχεδιάσει λύσεις ικανές να το αντισταθμίσουν,

προστατεύοντας έτσι την ανθρωπότητα

από το κακό που εκείνη θα συναντούσε σ’ ένα τραχύ, απροστάτευτο

περιβάλλον έξω

από τον κήπο της Εδέμ Το έκανε τελικά, αλλά ημιτελώς και

αργοπορημένα

Τρίτον, η τεχνολατρία του Αδάμ, που αντικατοπτρίζεται κατά μεγάλο μέρος στην ανελέητη εκμετάλλευση των συνανθρώπων

του και του φυσικού περιβάλλοντος, καθώς

και στην ελπίδα πως η επιστήμη και η τεχνολογία θα αποβούν σωτήριες γι’ αυτόν.

Η επιθετική του συμπεριφορά απέναντι

στη φύση τού επιστρέφεται υπό τη μορφή

του ‘φυσικού κακού’ – επειδή η φύση αντιστέκεται!

Όπως είπε σε κήρυγμά του στις 26 Φεβρουαρίου 2023 ο Δημήτρης Παπαδημητρίου: Σχετικά με το σεισμό στην Τουρκία, δεν υπάρχει κάποιος που να έχει μια απάντηση, επειδή μας λείπει η μεγάλη εικόνα3 , η εικόνα που έχει ο Θεός Ή, όπως το περιγράφει ο Χαρ. Τσούκας, «Το νόημα του κόσμου βρίσκεται έξω από αυτόν».

Ως πιστοί, αλλά και ως πολίτες, ας κάνουμε τουλάχιστον το καθήκον μας ενάντια στα διεφθαρμένα, αυταρχικά κοινωνικά συστήματα (και στη χώρα μας), που χρονίως ανέχονται και επιβραβεύουν - για παράδειγμα - την οικοδομική αυθαιρεσία ή τον ωχαδερφισμό που διευκολύνουν απατεώνες εργολάβους και ανίκανους διαχειριστές σε κρίσιμα πόστα Για να μη θρηνήσουμε κι άλλα θύματα. n

1. «Πώς αντιμετωπίζουμε το φυσικό κακό;», Καθημερινή της Κυριακής, 19/2/2023, σ. 31.

2. «Γιατί το φυσικό κακό;» ιστολόγιο https://areopagusbriefs org, στις 25 Δεκεμβρίου 2020.

3. Κήρυγμα στην εκκλησία «Νέα Ζωή» στις 26 Φεβρουαρίου 2023.

* Οσοι επιθυμείτε να διαβάσετε περισσότερα ενδιαφέροντα κείμενα του Έραστου Φίλου: https://efilos blogspot gr/, https://areopagusbriefs.org/

Νότες από ένα

πρόσφατο ταξίδι...

Μετά από μερικά χρόνια ξανα-

βρέθηκα στο Μπενίν Φτάνοντας στο αε-

ροδρόμιο στην Κοτονού, ήξερα πως μας

περίμενε ένα ταξί, αλλά κάτι μου έλεγε

πως, βγαίνοντας έξω, θα βλέπαμε δύο

πολύ αγαπητά μας

αδέλφια. Με ένα με-

γάλο χαμόγελο και με

ιδιαίτερη χαρά μάς πε-

ρίμεναν η Μπενουάτ

και ο Λούσιεν, μας κα-

λωσόρισαν και μας

αγκάλιασαν Και το

μυαλό μου άρχισε να

πηγαίνει πίσω στο

χρόνο και να μου φέρ-

νει εικόνες που δεν

ξεχνιούνται

Ξαναβλέπω τον

Λούσιεν να έρχεται

στο σπίτι μας στην

Κοτονού για να μας

ζητήσει μια Καινή Διαθήκη. Μέσα από το

ραδιοφωνικό σταθμό ELWA (Eternal Love

Winning Africa) στη Μονρόβια, όπου είχαμε

υπηρετήσει πριν, είχαμε κάνει μια ανακοί-

νωση πως όποιος επιθυμούσε

να έχει μια Καινή Διαθήκη, θα

μπορούσε να έρθει στο σπίτι

μας και θα του τη δίναμε δω-

ρεάν Ένας από τους πολλούς νέους που συναντήσαμε ήταν ο Λούσιεν. Ερχόταν

συχνά στο σπίτι μας και κάθε φορά μάς

έφερνε κάτι, λίγες μπανάνες ή μερικά αυγά!

Όταν αρχίσαμε τις βιβλικές μελέτες για

Με τον Λούσιεν και την Μπενουάτ στο πρόσφατο ταξίδι μου

τους νέους και τους φοιτητές που είχαν ενδιαφέρον να γνωρίσουν καλύτερα το

λόγο του Θεού, ήταν ο πρώτος που εξέ-

φρασε την επιθυμία να τις παρακολουθήσει

Σε μια από αυτές, ο σύζυγός

μου εξήγησε στην ομάδα των

Από την

ΣΟΥΛΑ

ΜΑΞΙΜΙΑΔΟΥ-ISCH

νέων που παρακολουθούσαν

τις βιβλικές μελέτες τη σημασία

του σταυρικού θανάτου του Κυρίου μας.

Εκείνο το βράδυ ο Λούσιεν προσευχήθηκε

και δημόσια έδωσε την καρδιά του στον

Θεό

Ξαναπέρασα από τη γειτονιά που μέ-

ναμε τότε και το σπίτι που είχαμε νοικιάσει

Πολλές όμορφες ανα-

μνήσεις!

Την Κυριακή το

πρωί βρεθήκαμε σε

μια από τις πολλές

εκκλησίες που με τη

δύναμη του Κυρίου

ίδρυσε ο Λούσιεν στα

νότια του Μπενίν !

Ακούω τον ομιλητή

και βλέπω πρόσωπα

που, αν και έχουν πε-

ράσει χρόνια, δεν τα

ξέχασα, γιατί έχουν

σημαδέψει τη ζωή

μου

Ο Λούσιεν είχε με-

γάλο ζήλο για ευαγ-

γελισμό και συχνά ορ-

σκέψεις που έκανε σε διάφορες εκκλησίες, ήταν πολύ ευγνώμων. Γι’ αυτόν ήταν ένα δώρο του Κυρίου (Don de Christ)!

Ευχαριστώ τον Κύριο που μου έδωσε

το προνόμιο να ξαναέρθω στο Μπενίν μετά από τέσσερα χρόνια και να ζήσω με-

Η μοτοσικλέτα που του χάρισαν Έλληνες φίλοι.

γάνωνε τις εξορμήσεις που έκαναν οι νέοι

για να μοιραστούν το μήνυμα του Ευαγγε-

λίου με άλλους νέους Θυμάμαι πως είχαμε

διηγηθεί την ιστορία του Λούσιεν σε εκ-

κλησίες στην Ελλάδα και όταν εξέφρασε

την επιθυμία να πάει στο Βιβλικό Κολέγιο

στον Νίγηρα, γιατί ο Κύριος τον καλούσε

στο έργο Του, τον βοήθησαν οικονομικά.

Ήταν μια εξαιρετική επένδυση . Ο Λούσιεν

δεν το ξέχασε ποτέ. Ο Κύριος του χάρισε

μια πολύ ικανή και δυναμική σύζυγο, την

Μπενουάτ, που στάθηκε και στέκεται πλάι

του όχι μόνο ως υπέροχος σύντροφος,

αλλά και ως μια πιστή συνεργάτις στο

έργο του Θεού Όταν φίλοι από την Ελλάδα

τού χάρισαν μια μοτοσυκλέτα για τις επι-

ρικές ευλογημένες μέρες, να ξαναδώ τον Λούσιεν και την Μπενουάτ και τόσους άλλους αγαπητούς αδελφούς Σε λίγες ώρες θα αποχωριστώ τους αγαπητούς μου εδώ

στο Μπενίν. Είμαι πολύ ευγνώμων για ό,τι

μου επέτρεψε να ξαναζήσω.

Αυτό το ταξίδι με έφερε πίσω στην ιστορία και μου ξαναθύμισε την πιστότητα

του Θεού και τα λόγια του αποστόλου Παύλου: «Συ λοιπόν, τέκνον μου, ενδυναμού διά της χάριτος της εν Χριστώ Ιησού, και όσα ήκουσας παρ’ εμού διά πολλών

μαρτύρων, ταύτα παράδος εις πιστούς ανθρώπους, οίτινες θέλουσιν είσθαι ικανοί και άλλους να διδάξωσι» (Β΄ προς Τιμόθεον 2:1-2). n

Πασχαλινή

Λέγεται

ότι ο ιερός Αυγουστίνος είχε

τρεις μεγάλες επιθυμίες στη ζωή του: να

επισκεφθεί τη Ρώμη, να δει τον Χριστό και

ν’ ακούσει τον απόστολο Παύλο να κηρύττει!

Ο απ. Παύλος, συνοψίζοντας όλες του τις

επιθυμίες σε μία μόνο, εκφράζει την ευχή

να γνωρίσει τον Χριστό και τη δύναμη της

ανάστασής του. Πιο επίκαιρη πασχαλινή

ευχή απ’ αυτή κανείς δεν θα μπορούσε να

έχει ούτε για τον εαυτό του, ούτε για άλ-

λους

Περισσότερο από οποιονδήποτε ίσως

άλλο συγγραφέα της Καινής Διαθήκης, ο

απ Παύλος απέδειξε, συστηματικά και με

επιχειρήματα αναντίρρητα (δες λ.χ. Α΄ Κο-

ρινθίους κεφ. 15), την ιστορική ακρίβεια της

σωματικής εκ νεκρών ανάστασης του Χρι-

στού. Γι’ αυτόν όμως η εκ νεκρών ανάσταση

του Κυρίου δεν ήταν ένα απλό ιστορικό γε-

γονός Τον Παύλο ποτέ δεν τον ικανοποιούσε

η ξερή γνώση μιας δεδομένης αλήθειας.

Είχε την απαίτηση οι αλήθειες ή τα γεγονότα

που γνώριζε να ασκούν κάποια θετική επί-

δραση στην καθημερινή του ζωή.

Στέκεσαι στην ακρογιαλιά, μπρος στην

αφρισμένη θάλασσα και παρακολουθείς τη

θύελλα. Τα άγρια κύματα σού εμπνέουν τρό-

μο Κάτι ασφαλώς μπορείς να μάθεις για τη

φύση των κυμάτων, έστω κι από την απο-

μακρυσμένη και ασφαλή αυτή θέση σου.

Πόσο όμως διαφορετική και πόσο ζωηρότερη

η γνώση του ναυαγού, τον οποίο βλέπεις

να παλεύει μέσα στα αφρισμένα κύματα!

Εσύ γνωρίζεις περί των κυμάτων, εκείνος

έχει δοκιμάσει τη φοβερή δύναμη των κυμά-

των. Η δική σου περίπτωση είναι ζήτημα

πληροφορίας, εκείνου όμως είναι ζήτημα

εμπειρίας

Ο Ιησούς έφερε στο φως «τη ζωή και

την αφθαρσία» Η ανάστασή του,

εν τούτοις, δεν ήταν μια απλή

αποκάλυψη της αλήθειας περί

αθανασίας Η πρακτική αξία τού

έργου του συνίσταται σε τούτο: ότι έφερε τη μέλλουσα ζωή της ανάστασης σ’ επαφή με

την παρούσα. Τη μεταβίβασε –τη ζωή και

την αφθαρσία– σ’ επίπεδα που να μπορεί

να χρησιμεύσει σαν μια αγαθή επίδραση, μια δύναμη που εξαγνίζει μέσα στη ζωή του πιστού Πλην της ιστορικής της σημασίας, συνεπώς, ποια προοπτική αξία μπορεί να

έχει η εκ νεκρών ανάσταση του Χριστού για

τον άνθρωπο;

Δεν θα μπορεί να υπάρξει καμία απολύτως ασφάλεια για έναν αμαρτωλό, ο οποίος

μετανοεί και πιστεύει στον Χριστό –καμία βεβαιότητα ότι συγχωρήθηκαν οι αμαρτίες

του– εάν ο Χριστός δεν αναστήθηκε. Αλλά

«κι έδωσε (ο Θεός) βέβαιη απόδειξη σε

όλους, ότι αυτός θα είναι ο κριτής, ανασταίνοντάς τον από τους νεκρούς» (Πράξεις 17:31). «Ποιος μπορεί να κατηγορήσει αυτούς

που διάλεξε ο Θεός; Κανείς, γιατί ο Θεός ο

ίδιος τούς δικαιώνει Και ποιος θα τους καταδικάσει; Κανείς, γιατί ο Χριστός πέθανε

για μας, αλλά κι αναστήθηκε και βρίσκεται

τώρα στα δεξιά του Θεού, όπου μεσολαβεί

για μας» (Ρωμαίους 8:33-34).

Καταδικάζεσαι σε ενός έτους φυλάκιση

για αδίκημα, το οποίο στην πραγματικότητα

έχει διαπράξει ένας επιστήθιος φίλος σου. Και επειδή, για να αποδείξεις τη δική σου αθωότητα, οφείλεις να εκθέσεις τον ένοχο φίλο σου, προτιμάς να φυλακιστείς αντί εκείνου. «Μη φοβάσαι καθόλου, φίλε μου» –τον διαβεβαιώνεις, όταν φοβισμένος σε επισκέπτεται στη φυλακή– «είμαι αποφασισμένος

να σιωπήσω και να υποστώ την ποινή αυτή

στη θέση σου». Βαθιά συγκινημένος από

την έμπρακτη αυτή έκφραση της αγάπης και

της αυτοθυσίας σου, δεν μπορεί παρά να αι-

σθανθεί ανακούφιση Σε λίγο όμως αρχίζει

και πάλι να τον ανησυχεί η σκέ-

ψη: «Για μερικές εβδομάδες, για

Του ΑΡΓΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

ένα δύο μήνες, ίσως αντέξει

Θα μπορέσει όμως άραγε να

υπομείνει επί έναν ολόκληρο χρόνο το βα-

σανιστήριο της φυλάκισης;». Θα ήταν πολύ

φυσικό να έρχονται στο νου του ένοχου φίλου

σου οι ενοχλητικές αυτές σκέψεις, όσο εσύ

παραμένεις ακόμη στη φυλακή Ξαφνικά

όμως κάποια μέρα, ελεύθερος πλέον, τον

συναντάς στο δρόμο. «Τι να σημαίνει άραγε

η ευχάριστη αυτή έκπληξη;», σπεύδει να σε

ρωτήσει με δάκρυα ευγνωμοσύνης. «Σημαί-

νει», του απαντάς με χαρά, «πως δεν έχεις

πλέον να φοβάσαι τίποτε απολύτως! Εγώ

έχω εκτίσει πλήρως την ποινή σου και κανείς

δεν μπορεί πλέον να σε τιμωρήσει για το

αδίκημά σου εκείνο!». Αυτή ακριβώς τη δια-

βεβαίωση έδωσε και σε μας ο Θεός ανα-

σταίνοντας τον Χριστό από τους νεκρούς!

Η εγγύηση της παντοδυναμίας του Θεού

στην Παλαιά Οικονομία ήταν το γεγονός της

διάβασης της Ερυθράς Θάλασσας. «Μπορεί

ο Θεός στην ερημιά τραπέζι να ετοιμάσει;

Πράγματι, χτύπησε το βράχο και έτρεξαν τα

νερά και ξεχύθηκαν χείμαρροι· μπορεί άραγε

να δώσει ψωμί; Ή κρέας να προμηθεύσει το

λαό του;» (Ψαλμός 78:19-20). Μπορεί να

δώσει νίκη εναντίον των γιων του Ανάκ;

Μπορεί να γκρεμίσει τα τείχη στην Ιεριχώ;

Μπορεί ο Θεός; Η μία, στερεότυπη απά-

ντηση των προφητών προς την ολιγοπιστία

και τις αμφιβολίες αυτές των Εβραίων ήταν:

«Ελάτε και δείτε τα έργα του Θεού! Διέσχισε

τη θάλασσα και διαπέρασε αυτούς – μετέβαλε

τη θάλασσα σε ξηρά, πεζοί διάβηκαν μέσα

από το ποτάμι!».

Και εάν το μέτρο της δύναμης του Θεού

στην Παλαιά Διαθήκη ήταν η Ερυθρά Θά-

λασσα, στην Καινή Διαθήκη είναι ο άδειος

τάφος. Όπως στην Παλαιά Οικονομία η διά-

βαση της Ερυθράς Θάλασσας θεωρούταν

ως το κατ’ εξοχήν θαύμα, έτσι στη Νέα Οι-

κονομία της χάρης, η ανάσταση του Χριστού

θεωρείται -και είναι- το μέγιστο απ’ όλα τα

θαύματα Όταν ο Θεός ανέστησε τον Ιησού

από τους νεκρούς, απέδειξε ότι δεν υπάρχουν

όρια στην παντοδυναμία του. Όταν λοιπόν

προσευχόμαστε, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι δεν υπάρχει τίποτε το δύσκολο ή

ακατόρθωτο για τον Θεό. Η ανάσταση του

Χριστού είναι η μεγαλύτερη εγγύηση της δύ-

ναμης του Θεού να ακούει και να απαντά

στις προσευχές των παιδιών του.

Για κείνον που γνώρισε τη δύναμη της

ανάστασης του Χριστού, η λύπη μετατρέπεται

σε χαρά, ο πόνος σε θριαμβευτικό παιάνα, η απογοήτευση σε ζωντανή ελπίδα Γι’ αυτόν

«καταργήθηκε ο θάνατος για πάντα» (Ησαΐας

25:8) κι ο Άδης έχει χάσει την τρομερή του

βλοσυρότητα (Α΄ Κορινθίους 15:55). Αφού

πρώτα κατάργησε «αυτόν που εξουσίαζε

τον θάνατο, ο αναστημένος Ιησούς μάς ελευ-

θέρωσε από το φόβο και τη δουλεία τού θανάτου» (Εβραίους 2:14). «Και αν κατοικεί

στο είναι σας το Πνεύμα του Θεού που ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς, αυτός

που ανέστησε τον Χριστό από τους νεκρούς

θα δώσει και στα θνητά σας σώματα ζωή με

το Πνεύμα του, που ζει μέσα σας» (Ρωμαίους 8:11).

Μη ξέροντας πώς αλλιώς να διαλύσει το φόβο των παιδιών του, ύστερα από τη διάδοση που άκουσαν, πως τάχα ένα από τα δωμάτια του καινούριου σπιτιού τους ήταν στοιχειωμένο, πήρε ένα βράδυ το κρεβάτι του και κλείστηκε μόνος στο δωμάτιο, όπου, όπως νόμιζαν τα παιδιά, σύχναζαν τα κακά πνεύματα Όταν το πρωί ξύπνησε γελαστός, τα παιδιά κατάλαβαν αμέσως πως όλοι οι φόβοι τους ήταν εντελώς αδικαιολόγητοι, αφού ο μπαμπάς τους ο ίδιος κοιμήθηκε στο «στοιχειωμένο» δωμάτιο ένα ολόκληρο

βράδυ, χωρίς να του συμβεί τίποτε το κακό.

Έτσι κι ο πιστός, με τη δύναμη της ανάστασης

του Κυρίου του στέκεται μπροστά στον άδειο

τάφο και λέει στον αναστημένο Ιησού: «Και

μέσα από την κοιλάδα που τη σκιάζει ο θά-

νατος αν περπατήσω, δε θα φοβηθώ κακό, γιατί Εσύ είσαι μαζί μου» (Ψαλμός 23:4). n

Ανάληψη ευθύνης

Το 2013 ήταν μια επετειακή χρονιά για

τον Νίκο Καζαντζάκη, το μεγάλο κρητικό συγ-

γραφέα, αφού πέρασαν 130 χρόνια από τη

γέννησή του Ζούσαμε τότε στις Βρυξέλλες

και είχα πάρει την πρόσκληση του Συλλόγου

«Φίλοι του Νίκου Καζαντζάκη», που καλούσε

σε μια φιλολογική βραδιά στην αίθουσα εκ-

δηλώσεων της Ελληνικής Πρεσβείας και

πήγα Χρόνια είχα να ασχοληθώ με τον Κα-

ζαντζάκη και ήμουν περίεργη να ακούσω αν

είχε κάτι καινούριο ακόμα να μου δώσει.

«Ν΄ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο Αν

χαθεί, εγώ θα φταίω»

Το είχε γράψει στην «Ασκητική» του το

1923, δηλαδή 100 χρόνια από σήμερα. Στα

φοιτητικά μου χρόνια τα είχα καρφιτσώσει

αυτά τα λόγια στον τοίχο του δωματίου μου,

γιατί τα έβρισκα πολύ επαναστατικά και θαρ-

ραλέα Μου άρεσε στον Καζαντζάκη αυτή η

«λατρεία» που είχε με τις λέξεις, κάθε λέξη

και μια σκέψη Αγαπούσε την Ελλάδα τόσο,

όσο εκείνη τον πλήγωνε Η τότε Ιερά Σύνοδος

της Εκκλησίας με έγγραφό της προς την Ελ-

ληνική Κυβέρνηση ζητούσε την απαγόρευση

των βιβλίων του, γιατί διασυ-

ρόταν, τάχα, η Εκκλησία με τα

γραφόμενά του Τον καταρά-

στηκε και τον αφόρισε και δεν

επέτρεψε σε ιερωμένο να τελέσει την εξόδιο

ακολουθία Όσο για τα βιβλία του, ποιος

ήταν άξιος από μας να τον κρίνει, καταλήγαμε

στις ατέλειωτες φοιτητικές μας συζητήσεις

τότε για τον Θεό και για τον κόσμο. Θυμάμαι ότι στο πάνελ της εκδήλωσης

στην Πρεσβεία ήταν και η κόρη ενός φίλου

του Καζαντζάκη, από την Ελβετία Τον φιλοξενούσαν συχνά, είχε πει, από τότε που ο Καζαντζάκης είχε διοριστεί αντιπρόσωπος

της Ελλάδας στην UNESCO Παιδούλα η

ίδια, είχε συνηθίσει την παρουσία στο σπίτι τους αυτού του επιβλητικού άνδρα, που ο πατέρας της εκτιμούσε και θαύμαζε απεριό-

ριστα. Θυμόταν τις ατέλειωτες συζητήσεις

μαζί του και τις περιγραφές από τα ταξίδια

του Λίγο πριν από το θάνατό του, τον Οκτώ-

βρη του 1957, ξαναβρέθηκαν και τον ρώτησε

με περιέργεια: ‘‘Tu as trouvé Dieu?’’ (Βρήκες

τον Θεό;), και η απάντησή του, όπως μας

την μετέφερε: ‘‘Non, mais quelqu’un d’ autre

le trouvera’’ (Όχι, αλλά κάποιος άλλος θα

τον βρει).

Η τελευταία αυτή φράση από το στόμα

της ομιλήτριας, έτσι όπως την άκουσε από

τον ίδιο τον Καζαντζάκη, ήταν

καταπέλτης

φοιτητικού μου δωματίου, τελεσίδικα και αμε-

τάκλητα, το χαρτάκι με τις γενναίες, όπως τις

αντιλαμβανόμουν τότε, προτροπές του περί

προσωπικής ευθύνης Ήταν άραγε μόνο λό-

για; Στα τέλη της ζωής του, άρρωστος και

καταβεβλημένος μετέφερε ο ίδιος, όπως φαί-

νεται, την ευθύνη αυτή στους άλλους να ψά-

ξουν να βρουν Αυτόν, που εκείνος, μια ζωή,

έλεγε ότι έψαχνε!

Εύκολο είναι να λες ή να γράφεις: «να

αγαπάς την ευθύνη», όταν ο ίδιος μάλιστα

δεν θα κληθείς ίσως ποτέ από κάποια «θέση

ευθύνης» να απολογηθείς αν κάτι πάει στραβά

και -κυρίως- αν από τη δική σου εγκληματική

ανευθυνότητα άνθρωποι ταλαιπωρούνται ή

ζωές χάνονται. Το ζούμε καθημερινά και το

ζήσαμε πρόσφατα με τον πιο τραγικό τρόπο

στην τραγωδία των Τεμπών με τη μετωπική

σύγκρουση των δύο τρένων Πώς να περάσεις

στην «ημερήσια διάταξη», μετά από τις δε-

κάδες απώλειες σε ζωές κυρίως νέων αν-

θρώπων, όταν κάποιος ή κάποιοι δεν είχαν

καταλάβει ότι η καρέκλα που κάθονταν ήταν

«ηλεκτρική» και ότι ήταν ευθύνη τους να μην

εξελιχθεί σε όλεθρο Κανένα αίσθημα κα-

θήκοντος από κανέναν; Σε τέτοιες τραγικές

στιγμές πολλοί βέβαια γυρίζουν την πλάτη

στην ευθύνη τους, άλλοι την αγνοούν, είναι

και θέμα χαρακτήρα όπως και επιλογής.

Είναι πολλοί αυτοί που δεν έχουν μάθει να

αναλαμβάνουν τέτοιου είδους «πρωτοβου-

λίες»...

Με αίσθημα καθήκοντος μπορούμε κάλ-

λιστα να αποφύγουμε με κάποιο τρόπο τις

ευθύνες μας από την αρχή, αν για τον άλφα

ή βήτα λόγο διαβλέπουμε - για παράδειγμα -

ότι δεν είμαστε επαρκείς για ένα πόστο Δεν

μπορούμε όμως να αποφύγουμε τις συνέπειες

στη συνέχεια, επειδή αποφύγαμε τις ειλημ-

μένες ευθύνες μας. Είναι αυτονόητο ότι ο

καθένας μας με τις επιλογές του αποφασίζει

για τη ζωή του, αλλά ας θυμόμαστε και τα

λόγια του μεγάλου Γάλλου θεατρικού συγ-

γραφέα Μολιέρου (1622-1673): «Δεν είμαστε υπεύθυνοι γι’ αυτό που κάνουμε μόνο, αλλά

και γι’ αυτό που δεν κάνουμε».

Και γράφοντας αυτό, θυμήθηκα τον Πόντιο Πιλάτο, Ρωμαίο διοικητή της Ιουδαίας, μέρες

των Παθών του Χριστού που διανύουμε και φέτος. «Ένιψε τας χείρας αυτού έμπροσθεν

του όχλου», (κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο 27: 24), λέγοντας πως είναι αθώος «από του αίματος του δικαίου τούτου». Ενώ ο ίδιος είχε πειστεί προσωπικά ότι ο Ιησούς δεν ήταν

αυτό που οι Ιουδαίοι τον κατηγορούσαν, ενώ

ακόμη και η γυναίκα του τον προειδοποίησε:

«άπεχε του δικαίου εκείνου», αυτός δεν ήταν

διατεθειμένος να αναλάβει την ευθύνη και

να πράξει το καθήκον του εκ του αξιώματός

του, αφήνοντας τον Ιησού ελεύθερο Επέμενε

να ζητάει από τον όχλο να πάρει την ευθύνη, ρωτώντας και ξαναρωτώντας τους συγκεντρωμένους μπροστά στο κτήριο, «και τι κακό έπραξεν;». Η στάση του Πιλάτου δεν εξετάζεται εδώ ούτε θεολογικά ούτε τελεολογικά Έχει μείνει πάντως μέχρι σήμερα η έκφραση από τότε, «νίπτω τας χείρας μου», για κάποιον που ρίχνει σκοπίμως ή αδιαφορώντας την ευθύνη σε κάποιον τρίτο, αποποιούμενος έτσι και τις συνέπειες αυτής της ευθύνης από πάνω του Όλο και κάποιο προσωπικό όφελος θα είναι στη μέση, εκτός από την ελαφρότητα του προσώπου και την έλλειψη υπευθυνότητας Δεν είναι κατακριτέο

να αρνηθούμε να αναλάβουμε μια υπεύθυνη

θέση εργασίας για παράδειγμα, όσο και να την επιθυμούμε, αν δεν έχουμε τα προσόντα

και δεν είμαστε έτοιμοι με ήθος και υπευθυνότητα να εκτελέσουμε το καθήκον μας. Είναι γεγονός όμως ότι η έμπρακτη ατομική ευθύνη θέλει κότσια και πολλές φορές προσωπικές

θυσίες και δεν ευδοκιμεί στη θάλασσα της μαζικής ανευθυνότητας, ιδιαίτερα αυτή της εγωκεντρικής κοινωνίας που ζούμε σήμερα

* Μπορείτε να επισκεφτείτε το ιστολόγιο της Αλτάνας Φίλου Πατσαντάρα http://www.filos-europe. com/from-brussels-with-love/

Ένας άνδρας στην Ινδονησία, νέος στην ηλικία, ήταν γνωστός στην κοινότητά

του ως αδίστακτος κλέφτης. Είχε διαρρήξει ακόμα και την εκκλησία της κοινότητάς του για να

κλέψει Μια μέρα, την ώρα της κυριακάτικης πρωινής λατρείας, τον είδαν έκπληκτοι να μπαίνει μέσα στην εκκλησία. Το εκκλησίασμα, γνωρίζοντας τη φήμη του, απόρησε και αναρωτήθηκε τι ήθελε αυτός εκεί την ώρα της λατρείας Φοβήθηκαν ότι θα προκαλούσε προβλήματα, αλλά με έκπληξη τον είδαν να κάθεται στα μπροστινά θρανία και να ακούει με προσοχή το κήρυγμα! Το Πνεύμα του Θεού εργάστηκε στην καρδιά του και δέχτηκε τον Χριστό ως Σωτήρα του! Ύστερα από λίγο καιρό βαφτίστηκε και έγινε μέλος της εκκλησίας Από

τότε πηγαίνει τακτικά στην εκκλησία με τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Ποιμένας της εκκλησίας είναι ο Adios, ντόπιος συνεργάτης της Ιεραποστολής μας, που διδάχτηκε το λόγο του Θεού και μπήκε στη διακονία του Ευαγγελίου με την υποστήριξη της AMG. Όταν, λοιπόν, είδε εκείνο τον πρώην κλέφτη να κάθεται και να ακούει το κήρυγμα, ο Adios ένιωσε ότι ο Θεός τον είχε φέρει εκεί για να ακούσει το Ευαγγέλιο και να βρει τη σωτηρία του. Και πράγματι έτσι έγινε. Η ζωή του μεταμορφώθηκε ριζικά. Καθώς o ποιμένας Adios

αναλογίζεται πώς ιδρύθηκε η εκκλησία αυτή, νιώθει ευγνωμοσύνη στον Θεό, που τον χρησιμοποίησε για την ίδρυση της εκκλησίας, έτσι που τώρα άνθρωποι σαν τον πρώην κλέφτη

να ακούνε το Ευαγγέλιο, να πιστεύουν στον Χριστό και η ζωή τους να μεταμορφώνεται.

Τώρα ο Θεός χρησιμοποιεί την εκκλησία αυτή για τη μεταμόρφωση όχι μόνο μεμονωμέ-

νων ατόμων, αλλά και ολόκληρης της κοινότητας. Τα μέλη της δραστηριοποιούνται στο έργο

του Θεού και μένουν σταθερά στην πίστη τους παρά τις οικονομικές και άλλες δυσκολίες που

αντιμετωπίζουν Πολλές από αυτές τις οικογένειες κερδίζουν τα προς το ζην από τη γεωργία

Όμως τον περασμένο χρόνο οι ακρίδες κατέστρεψαν τις καλλιέργειές τους, προκαλώντας

πολλές ζημιές και στερήσεις Ωστόσο, οι γνήσιοι αυτοί πιστοί του Χριστού εκφράζουν τις

ευχαριστίες τους στον Θεό παρά την κρίση που αντιμετωπίζουν. Οι περισσότεροι εξασφαλί-

ζουν μόνο ένα γεύμα την ημέρα, καθώς

Αγαπητοί μας

αδελφοί και φίλοι...

ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ

ME TO X ΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ

Ο ποιμένας Adios, βλέποντας την αλλαγή που πραγματοποίησε ο Θεός στην κοινότητά

του, αισθάνεται πως είναι ανάγκη τώρα να πηγαίνει και να κηρύττει το Ευαγγέλιο και σε πιο

απομακρυσμένες περιοχές ιδρύοντας κι άλλες εκκλησίες Έτσι, άρχισε να εργάζεται τώρα

στην Ανατολική Sumba, μια πόλη που απέχει έξι ώρες οδικώς από το σπίτι του. Νιώθει την

ανάγκη να ιδρυθεί κι εκεί μια χριστιανική εκκλησία και ζητάει να προσευχόμαστε να βρεθεί

ένας ποιμένας να την αναλάβει

Η Ιεραποστολή μας έχει πολλούς

ντόπιους συνεργάτες σαν τον ποι-

μένα Adios, που κάνουν έργο

ευαγγελισμού σε χώρες όπου κυριαρ-

χούν μουσουλμάνοι, με στόχο να

ιδρύσουν 50 εκκλησίες μέσα στο 2023. Εργάζονται σε περιοχές όπου

οι άνθρωποι χρειάζονται απεγνω-

σμένα να ακούσουν το Ευαγγέλιο του

Χριστού

Κατά μέσο όρο, η ίδρυση μιας

νέας εκκλησίας σε περιοχές σαν κι

αυτές κοστίζει 150 δολάρια το μήνα για μια πενταετία. Με τη χάρη του Θεού προσπαθούμε

να κάνουμε ό,τι μπορούμε για την κατάρτιση ντόπιων πιστών που να κηρύττουν τον Χριστό, με σκοπό να ιδρύουν νέες εκκλησίες

Ενώ το κήρυγμα του Ευαγγελίου και γενικά ο ευαγγελισμός σε χώρες όπως η Ινδονησία, το Πακιστάν και άλλες χώρες υψηλού κινδύνου στη Νοτιοανατολική Ασία είναι πολύ δύσκολο, ωστόσο υπάρχουν άνθρωποι που διψούν να ακούσουν τις αλήθειες του Ευαγγελίου και είναι έτοιμοι να ανταποκριθούν και να ενταχθούν σε μια χριστιανική εκκλησία Με τη χάρη του Θεού, αφοσιωμένοι ντόπιοι εργάτες του Ευαγγελίου, όπως ο Adios, εργάζονται ήδη σκληρά για τη διάδοση των αληθειών του Ευαγγελίου στις κοινότητές τους.

Κάνουν ό,τι μπορούν για την κάλυψη τόσο των πνευματικών, όσο και των φυσικών αναγκών

των ανθρώπων στις κοινότητές τους. Εμείς, ως Ιεραποστολή, θα συνεχίσουμε να κάνουμε

ό,τι μπορούμε με τα μέσα που μας παρέχει ο Θεός για να βοηθήσουμε ακόμη περισσότερους

εργάτες του Ευαγγελίου να εργάζονται για την επέκταση της Βασιλείας του Θεού στον κόσμο

Ζητούμε και τις δικές σας προσευχές να μας δίνει ο Θεός τη σοφία, τις δυνάμεις και τα

μέσα για τη συνέχιση και την επέκταση του ευλογημένο αυτού έργου Του στον κόσμο μας

Σας ευχαριστώ που μας συμπαραστέκεστε με την αγάπη, τις προσευχές και τις δωρεές

σας και σας αφήνω στη χάρη του Κυρίου μας

Με την εν Χριστώ αγάπη μου, ο συνεργάτης σας

Τάσος Ιωαννίδης

ΑΛΒΑΝΙΑ

Μέσα από

της φυλακής

τα κάγκελα

Στην Αλβανία, πάνω από το μισό του πλη-

θυσμού είναι μουσουλμάνοι Οι ντόπιοι συνεργάτες

της Ιεραποστολής μας εκεί εργάζονται με ζήλο

για την κάλυψη των πνευματικών και φυσικών

αναγκών των ανθρώπων, εκδηλώνοντας έμπρα-

Ένας κρατούμενος που αποφυλακίστηκε και ξόδεψε το υπόλοιπο της ζωής του περιοδεύοντας από χωριό σε χωριό κηρύττοντας το ευαγγέλιο.

κτα την αγάπη του Θεού με την κάλυψη των βιοτικών αναγκών τους με ποικίλους τρόπους

και κηρύττοντας παράλληλα τις αλήθειες του Ευαγγελίου

Ο Μπέρτι, συνεργάτης της Ιεραποστολής μας, κηρύττει το Ευαγγέλιο με σκοπό να ιδρυθούν καινούριες εκκλησίες νέων πιστών. Επισκέπτεται επίσης τις φυλακές της περιοχής του για να μιλήσει για τον Χριστό στους κρατούμενους και τις οικογένειές τους όλο το χρόνο. Όταν επισκέπτεται τη φυλακή, υπάρχουν κάποιοι που δεν τον θέλουν, επειδή δεν θέλουν να ακούσουν τις αλήθειες του Ευαγγελίου. Ωστόσο, μόλις μπει στην αίθουσα συγκεντρώσεων για να μιλήσει στους φυλακισμένους, νιώθει τη δύναμη του Πνεύματος να τον εμπνέει και να τον ενισχύει Αυτό είναι επιβεβαίωση ότι οι επισκέψεις του είναι αναγκαίες για να μεταδώσει τις σωτήριες αλήθειες του Ευαγγελίου.

Οι φυλακισμένοι, τόσο εκείνοι που έχουν πιστέψει στον Χριστό όσο και οι άλλοι που από περιέργεια έρχονται στην αίθουσα, υποδέχονται τον Μπέρτι με χαμόγελο και αγκαλιές και ακούνε το μήνυμα του Ευαγγελίου. Η προσέλευση στη συνάντηση αυτή είναι προαιρετική, αλλά οι φυλακισμένοι έρχονται επειδή θέλουν να ακούσουν το λόγο του Θεού. Υπάρχουν κάποιοι που τους κατακρίνουν που πηγαίνουν στις συνάξεις αυτές Μάλιστα, κόβουν την επαφή μαζί τους Ο Μπέρτι, υπακούοντας στην κλήση του από τον Θεό, τους επι-

ME TO X ΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ

σκέπτεται για να τους μιλήσει για τη σωτηρία που προσφέρει ο Χριστός Και το κάνει με

χαρά και ευγνωμοσύνη στον Θεό, γιατί βλέπει τους καρπούς της διακονίας αυτής.

Οι περισσότεροι φυλακισμένοι άρχισαν να παρακολουθούν τις συναθροίσεις με τον

Μπέρτι για να σπάσουν απλώς τη μονοτονία τους Κάποιοι όμως απ’ αυτούς αγγίχτηκαν

από το μήνυμα του Ευαγγελίου και δέχτηκαν τον Χριστό ως Σωτήρα τους. Τους βλέπεις

τώρα να στεριώνουν και να αυξάνουν στην πίστη τους και να έχουν την επιθυμία να

πηγαίνουν κάθε φορά στις συνάξεις. Αυτό είναι ευλογία! Ο Μπέρτι κάνει τις λατρευτικές

αυτές συνάξεις στη φυλακή τρεις φορές την εβδομάδα Μετά από κάθε σύναξη, δίνεται

χρόνος για συναναστροφή και συζήτηση. Τις ώρες εκείνες, καλλιεργεί φιλικές σχέσεις με τους φυλακισμένους Του λένε τα προβλήματά τους κι εκείνος τους βοηθάει Καθώς

συζητάει μαζί τους, μαθαίνει για τις ανάγκες των οικογενειών τους και τις επισκέπτεται

κάθε μήνα. Στις επισκέψεις του αυτές, τους παραδίδει φαγητό και τους μιλάει για τον

Χριστό

Στη διάρκεια των επισκέψεων αυτών, ο Μπέρτι συνήθως ακούει πόσο δύσκολο είναι

γι’ αυτούς να μην έχουν μαζί τους στο σπίτι τα αγαπημένα τους πρόσωπα Με προσοχή

τούς ακούει και τους δίνει κουράγιο και κυρίως τους μιλάει για την αγάπη του Χριστού, τη

σωτηρία που προσφέρει και την ελπίδα

της αιώνιας ζωής Ακόμη και μουσουλμα-

νικές οικογένειες τον ακούν με ευχαρίστηση

και συζητούν μαζί του τόσο για τη θρησκεία

τους, όσο και για το Χριστιανισμό. Αυτό

που χαροποιεί και ενθαρρύνει τον Μπέρτι

«Τα συναισθήματα που του δημιουργεί ο ήχος της μεταλλικής κλειδαριάς που ασφαλίζει την είσοδο πίσω του, καθώς περνάει μέσα από τις πύλες της φυλακής, είναι κάτι που δεν θα μπορέσει ποτέ να συνηθίσει»

ME TO X ΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

σχετικά με τη διακονία του αυτή είναι ότι έχει την ευκαιρία να κατηχεί άνδρες στη φυλακή

και να βλέπει μέλη των οικογενειών τους να δέχονται ως Σωτήρα τον Χριστό. Μέσα στις

δύσκολες αυτές περιστάσεις, ο Θεός φέρνει αλλαγή ζωής σε άτομα και οικογένειες

Η διακονία αυτή είναι επίπονη και δύσκολη, αλλά αξίζει τον κόπο Ο Μπέρτι ξέρει ότι ο

Κύριος τον κάλεσε γι’ αυτό τον σκοπό. Είναι ευγνώμων για την κλήση του αυτή και

χαίρεται βλέποντας τους καρπούς της διακονίας του Παρόλο που οι τοίχοι της φυλακής

χωρίζουν τους φυλακισμένους από τις οικογένειές τους, τους ενώνει το Ευαγγέλιο και

βρίσκουν τη μακάρια ελπίδα τους στον Ιησού Χριστό Ας προσευχόμαστε για τον Μπέρτι

και τη διακονία που του έχει αναθέσει ο Κύριος, καθώς συνεχίζει να διακηρύττει το

Ευαγγέλιο στους φυλακισμένους και στις οικογένειές τους.

Η οικογένεια

του Άλεν στις Φι-

λιππίνες ήταν πολύ φτωχή και δεν είχαν

τα αναγκαία για να καλύψουν τις βασικές

του ανάγκες καθώς μεγάλωνε Ο πατέρας

του ήταν οδηγός ταξί και η μητέρα του

πουλούσε αυγά στη λαϊκή αγορά. Ακόμη

και ως παιδί, αναγνώριζε τις δυσκολίες

που αντιμετώπιζαν καθημερινά οι γονείς

του, γι’ αυτό κι έψαχνε τρόπους να συνει-

σφέρει κι αυτός στις βασικές ανάγκες της

οικογένειας. Αντί να παίζει με τα άλλα

παιδιά, καθάριζε χοιροστάσια των γειτόνων

Η φτώχεια ανάγκασε τον Άλεν να ανα-

λάβει ευθύνες ενήλικου ανθρώπου από

την παιδική του ηλικία Και το χειρότερο

που συνέβη ήταν ο ξαφνικός θάνατος του

πατέρα του Ήταν τόση η

φτώχεια τους, που δεν είχαν

την οικονομική δυνατότητα

να τον θάψουν Ο Άλεν που

εργαζόταν από πολύ μικρή

Ο Άλεν, όταν έμαθε ότι βρήκε υποστηρικτή.

Κέντρα Ανάπτυξης Παιδιών & Νέων

Ποτέ μην τα παρατάτε

ΦΙΛΙΠΠΙΝΕΣ

ME TO X ΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

ηλικία και του άρεσε να βοηθά την οικογένειά

του, ανέλαβε τώρα περισσότερες ευθύνες

για να βοηθήσει τη μητέρα του Μπόρεσε

να βρει δουλειά σ’ ένα σύλλογο τένις και να

εργάζεται τα απογεύματα για να μπορεί να

συνεχίσει το σχολείο του, αν και τα όνειρα

για εκπαίδευση και για μια καλύτερη ζωή

έμοιαζαν όνειρα πολύ μακρινά γι’ αυτόν

Τότε ήταν που ο Άλεν άκουσε τα ευχά-

ριστα νέα που άλλαξαν τη ζωή του και του

έδωσαν ελπίδα για το μέλλον Ο ίδιος και η

αδερφή του ενημερώθηκαν ότι ένας φιλεύ-

σπλαχνος χριστιανός είχε αναλάβει την

υποστήριξή τους μέσω της AMG. Το γεγονός

αυτό άλλαξε αμέσως τη ζωή της οικογένειας.

Ο Άλεν εκφράζει την ευγνωμοσύνη του που

η αδελφή του κι αυτός βρήκαν φροντίδα

στο Κέντρο Ανάπτυξης Παιδιών και Νέων

της Ιεραποστολής μας και καλύπτονταν

όλες οι ανάγκες τους. Δεν ήταν όμως μόνο

η κάλυψη των φυσικών αναγκών τους που

έκανε τη διαφορά. Έμαθαν επίσης για τον

Θεό και δέχτηκαν τον Χριστό ως Σωτήρα τους Η ζωή

του Άλεν έχει αλλάξει Κι όλο αυτό χάρη στην αγάπη

Ένας σκληρά εργαζόμενος νέος, που συντηρεί τώρα οικονομικά την οικογένειά του.

ενός πιστού χριστιανού, που ανέλαβε την υποστήριξή τους σε μια περίοδο απελπισίας γι’

αυτούς

Του δόθηκαν τα μέσα και οι ευκαιρίες που χρειαζόταν για να αναλάβει ζωτικό, ηγετικό

ρόλο στην οικογένειά του Τώρα μπορεί άνετα να φροντίζει τη μητέρα του και την αδερφή

του και ξέρει ότι ο πατέρας του θα ήταν πολύ περήφανος

Έχει αναπτύξει πολλές δεξιότητες κι εργάζεται ως ξυ-

λουργός και χτίστης Διδάσκει επίσης πιάνο κι εξακολουθεί

να βοηθάει στο σύλλογο τένις. Παράλληλα με τη σκληρή

δουλειά του, συνεχίζει τις σπουδές του και βρίσκεται στο

δεύτερο έτος του κολεγίου με στόχο να γίνει αστυνομι-

κός Η αγάπη και η έμπρακτη υποστήριξη ενός πιστού του

Χριστού άλλαξε εντελώς τη ζωή του και αποτελεί τώρα τη

ζωντανή μαρτυρία της μεταμορφωτικής δύναμης του

Θεού για το υπόλοιπο της ζωής του. Ο Άλεν εκφράζει με

κάθε ευκαιρία την ευγνωμοσύνη του για τον υποστηρικτή

του και για το έργο που έχει κάνει ο Θεός στη ζωή του n

«Ποτέ μην τα παρατάτε.

Μπορούμε να κάνουμε

καλύτερη τη ζωή μας, αν συνεχίσουμε

να υποστηρίζουμε

ο ένας τον άλλο»...

Άλεν

πρώην υποστηριζόμενο παιδί

της Ιεραποστολής μας

O σκοπός της ιεραποστολής μας είναι:

❉ Να δώσει σε κάθε άνθρωπο στη γη τουλάχιστον μια ευκαιρία να καταλάβει και ν’ ανταποκριθεί στο Ευαγγέλιο.

❉ Να εκφράσει την ευσπλαχνία του Χριστού στις φυσικές ανάγκες του ανθρώπου σ’ όλο τον κόσμο με τις ευκαιρίες

και τα μέσα που δίνει ο Κύριος.

❉ Να υπηρετήσει την ηγεσία της τοπικής εκκλησίας, να ενημερώσει και να ενθαρρύνει το λαό του Θεού στην παγκόσμια ευθύνη του.

H A.M.G (Advancing the Ministries of the Gospel, που σημαίνει: Αναπτύσσοντας τις Διακονίες του Ευαγγελίου), είναι μια παγκόσμια χριστιανική ιεραποστολική οργάνωση με ιδρυτή της τον Σπύρο Ζωδιάτη.

Το έργο της μέχρι σήμερα είναι ενεργό σε πολλές χώρες του κόσμου, με ένα βασικό διπλό σκοπό: Την κάλυψη των φυσικών, αλλά και πνευματικών αναγκών των ανθρώπων. Φροντίζει για την παροχή τροφής, ενδυμασίας, ιατρικής περίθαλψης και μόρφωσης στους ανθρώπους, πράγματα που είναι απόλυτα αναγκαία για το σώμα και τη διάνοιά τους. Όμως, εμείς οι χριστιανοί ξέρουμε πως ο κάθε άνθρωπος, πέρα από το σώμα και το νου, έχει κι ένα πνεύμα, για τη λύτρωση του οποίου ήρθε στον κόσμο, σταυρώθηκε κι αναστήθηκε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός.

Έτσι, με τη βοήθεια του Θεού και την ηθική και υλική συμπαράσταση των χριστιανών, η ιεραποστολή μας κάνει ό,τι μπορεί για την πραγμάτωση του διπλού αυτού σκοπού σ’ όλο τον κόσμο, ανεξάρτητα από φυλή, γλώσσα ή θρήσκευμα, γιατί όλοι έχουν φυσι

κές ανάγκες και όλοι χρειάζονται τον Χριστό

και τη σωτηρία που Αυτός παρέχει.

Γράψτε μας

Αν θέλετε να συνεργαστείτε μαζί μας, ενισχύοντάς μας με τακτικές ή έκτακτες εισφορές για τη συνέχιση και την επέκταση του φιλανθρωπικού κι ευαγγελιστικού έργου της ιεραποστολής μας (όταν καλυφθούν οι ανάγκες ενός προγράμματος, οι δωρεές προωθούνται σε άλλα προγράμματα της ιεραποστολής μας), παρακαλούμε γράψτε μας στις παρακάτω διευθύνσεις: ΗΠΑ/Καναδάς: “The Voice of the Gospel” A M G International, P O Box 22000, Chattanooga, Tenn. 37422, U S A Αυστραλία: AMG International “The Voice of the Gospel”, c/o Miltos Kalogeropoulos, 6 Angela Court, South Morang 3752, Victoria, AUSTRALIA

Γερμανία: Spyridon Kounouslis, Neckarstr 59, Esslingen 73728, Deutschland, Tel.: 071132099857 Commerzbank IBAN DE25611400710823286000

Ελλάδα

EUROBANK 0026.0040.61.0200212895

υπόλοιπες χώρες: A M G. Σπορέας: Aρ.

177/480039-71

Κάτω από τον Σταυρό

Εκείνη την κοσμοϊστορική μέρα βρέθηκαν κάτω από τον Σταυρό του Χριστού γυναίκες που αγάπησαν και υπηρέτησαν τον Ιησού, Ρωμαίοι φρουροί που μοιράστηκαν τα

ιμάτιά Του, πλήθη που βρέθηκαν εκεί από περιέργεια Όλοι ήταν μαζεμένοι εκεί: Να προσκυ-

νήσουν, να κλάψουν, να χλευάσουν, να εμπαίξουν!... Ήταν εκεί πλούσιοι και φτωχοί, σοφοί

και αγράμματοι, καλοντυμένοι και κουρελήδες Ήταν όλοι εκεί, κάτω από τον σταυρό

Και σήμερα είμαστε συγκεντρωμένοι κάτω από τον σταυρό Άνθρωποι που αγαπούν τον Χριστό, κάποιοι που Τον μισούν, αδιάφοροι που Τον προσπερνούν. Αντιπροσωπεύονται πάλι όλες οι κατηγορίες: πλούσιοι και φτωχοί, σοφοί και αγράμματοι, «επώνυμοι» και ανώνυμοι, καλοντυμένοι και φτωχοντυμένοι... Όλοι είμαστε εκεί, κάτω από τον σταυρό.

Στην κοινωνία, την εκπαίδευση, την κυβέρνηση και το εμπόριο υπάρχουν αυτές οι διακρίσεις, έτσι δεν είναι; Στις επιχειρήσεις, στους νομικούς κύκλους, την ιατρική και τον χώρο εργασίας είναι έτσι! Υπάρχουν τάξεις και κατηγορίες, κάστες και διαιρέσεις – και είτε μας αρέσει είτε όχι, ανήκουμε συχνά σε διαφορετικούς κόσμους Δεν υπάρχει κοινό έδαφος

συνάντησης και επαφής... έως ότου...

...όλοι φτάσουμε στον σταυρό – κι εκεί βρίσκουμε ένα διαφορετικό έδαφος. Είναι άγιο

έδαφος. Είναι ένα επίπεδο, στο οποίο είτε στεκόμαστε με δέος, με ευλάβεια, λυτρωμένοι, με

τα ενδύματα της δικαιοσύνης Του ή μένουμε στον εμπαιγμό, την αφροσύνη, την αντίσταση

και απόρριψη, με τα βρόμικα κουρέλια των μη λυτρωμένων Αλλά όλοι είμαστε εκεί, όλοι στο

ίδιο επίπεδο κάτω από τον σταυρό

Θέλω όμως να μείνω εκεί – να προσβλέπω σ’ εκείνον τον στυγερό σταυρό, να προσκυ-

νήσω και να λατρεύσω τον Ένα, που κρέμεται εκεί για μένα Αν και είμαι μέσα στο πλήθος,

στέκομαι μόνος. Είμαι ένα ξεχωριστό πρόσωπο, σ’ αντίθεση με οποιονδήποτε άλλον στο

πλήθος. Κι Εκείνος με βλέπει. Με γνωρίζει. Μ’ αγαπά. Τον κοιτώ και γονατίζω ταπεινά με

δάκρυα ευγνωμοσύνης μπροστά στον σταυρό! Απόστολος Παύλος: «Γιατί δε θεώρησα σωστό, όσο ήμουν μεταξύ σας, να αποβλέψω σε

οτιδήποτε άλλο, παρά μονάχα στον Ιησού Χριστό, και μάλιστα σταυρωμένο» (Α΄ Κορινθίους 2:2).

Διασκευή: Γ Σ Κανταρτζής

Αποτελεί θλιβερή διαπίστωση ότι οι ελεύθερες Δυτικές κοινωνίες στο όνομα

της πολιτικής ορθότητας, του άκρατου δικαιωματισμού, μιας κακώς εννοούμενης ελευθερίας καταπνίγουν το δικαίωμα της ισηγορίας, της ελευθερίας του λόγου, της

ελευθεροτυπίας Στη «χριστιανική» Ευρώπη, η οποία ραγδαία αποχριστιανίζεται, το δικαίωμα των χριστιανών να εκφράσουν δημόσια, ανεμπόδιστα και άφοβα τη θέση

τους πάνω σε θέματα κοινωνικά φλέγοντα, σε ζητήματα ηθικά κρίσιμα συρρικνώνεται

ασφυκτικά ή αφαιρείται προκλητικά και κάποιες φορές ποινικοποιείται Αυτή η τάση, που χαρακτηρίζει τη «χριστιανική» Δύση, αν και παρουσιάζεται ως «προοδευτική»,

σηματοδοτεί στην πραγματικότητα μια ανη-

συχητική επιστροφή στο Μεσαίωνα ή μάλ-

λον μια εισαγωγή στους ζο-

φερούς καιρούς του τέλους

που περιγράφονται με με-

λανά χρώματα στην Αγία Γραφή.

Αναρωτιόμαστε, αλλά και φοβόμαστε, μήπως στο όνομα του πλουραλισμού, του δικαιωματισμού, της πολιτικής ορθότητας εξαναγκασθεί η Εκκλησία να νοθεύσει το μήνυμά της, να κηρύξει ένα «άλλο ευαγγέλιο»

Όμως, γιατί εκπλησσόμαστε εμείς οι χριστιανοί; Πάντοτε η αλήθεια του Ευαγγελίου εθεωρείτο «αιρετική» και ήταν υπό διωγμόν. Η πυρά του μαρτυρίου και των κατατρεγμών ποτέ δεν έσβησε στο πέρασμα των εποχών. «Πάντες οι θέλοντες να ζώσι ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού θέλουσι διωχθεί» (Β΄ Τιμόθεον 3:12)

Στους έσχατους καιρούς οι άνθρωποι

«από την αλήθεια θα αποστρέψουν την ακοή, εις δε τους μύθους θα εκτραπούν» (Β΄ Τιμόθεον 4:4)

Του ΓΙΑΝΝΗ ΧΡ. ΚΡΕΜΜΥΔΑ

Φιλόλογου-Ποιητή

Σε πείσμα των αρνησίθεων καιρών, άφοβα, αδίστακτα , με παρρησία ας υψώσουμε τη σημαία του Ευαγγελίου Η Αγία Γραφή

δίνει απαντήσεις σε όλα τα αγωνιώδη υπαρξιακά ερωτήματα του σύγχρονου ανθρώπου,

σε όλα τα πιεστικά ηθικά διλήμματα, δίνει λύσεις σε όλα τα άλυτα προβλήματα. Στη σημερινή εποχή, που τη χαρακτηρίζει η υψηλή μόρφωση και η βαθιά δια-

φθορά, διασαλπίζουμε ένα μήνυμα μοναδικό, ελπιδοφόρο, λυτρωτικό Όμως, σύμ-

φωνα με τη βιβλική προτροπή είναι σημαντικό να το διακηρύττουμε χωρίς φανατισμό, χωρίς μισαλλοδοξία, χωρίς την εμπρηστική ρητορική του μίσους, αλλά με

την αληθινή αγάπη του Θεού και με ανεξικακία. «Να αληθεύομεν εν αγάπη» (Εφεσίους 4:15) Δεν τιμά και δεν συνιστά έναν

αυθεντικό χριστιανό να χρησιμοποιεί απρε-

πείς, αγενείς, προσβλητικές, υποτιμητικές

εκφράσεις σε βάρος συνανθρώπων μας

Το χριστιανικό ήθος επιτάσσει να τους περιβάλλουμε όλους χωρίς προκατάληψη, με ενσυναίσθηση και κατανόηση, ανεξάρτητα

από το χρώμα τους, τη χώρα τους, το φύλο τους, τη φυλή τους, το φρόνημά τους,

το ηθικό ανάστημά τους Ο Χριστός αγάπησε όλους τους ανθρώπους ανεξαιρέτως

και στο σταυρό θυσιάστηκε για όλους τους ανθρώπους αδιακρίτως. Η αγκαλιά Του είναι ανοιχτή διάπλατα και προσκαλεί κοντά Του όλους «τους κοπιώντες και πεφορτισμένους» (Ματθαίος 11:28) που μετανοούν

για την αμαρτία τους και αναζητούν τη σωτηρία Του, τη χαρά Του, την ευτυχία Του Ας αγκαλιάσουμε και εμείς με την ίδια ανυπόκριτη αγάπη τον πλησίον μας Ας του δείξουμε τον Σταυρωμένο και Αναστημένο Χριστό ως τη μοναδική ελπίδα του κόσμου. Ας φωνάξουμε σε αυτή την αρνησίθεη εποχή , όπως ο απόστολος Παύλος 2.000 χρόνια πριν στο βράχο της Ακρόπολης, στην ειδωλολατρική Αθήνα: «Τους καιρούς της αγνοίας παρέβλεψε ο Θεός και τώρα παραγγέλλει σε όλους τους ανθρώπους παντού να μετανοούν» (Πράξεις 17:30)

Τον Χριστό χρειάζεται απελπιστικά ο σημερινός άνθρωπος, όσο ψηλά κι αν βρίσκεται, όσο χαμηλά κι αν σέρνεται n

Ο Στέφανος Ληναίος και η Έλλη

Φωτίου είναι ένα ζευγάρι γνωστών ηθοποιών

με παραστάσεις σταθερά υψηλής ποιότητας

Έτυχε να συνταξιδέψω πριν από μερικά

χρόνια με τον Στέφανο Ληναίο και να εκτι-

μήσω το βάθος της σκέψης του, τον πλούτο

των ιδεών του και το νεανικό ενθουσιασμό

του Με την Έλλη Φωτίου έχουν συμπλη-

ρώσει πενήντα χρόνια συμβίωσης και σ’

ένα από τα θεατρικά τους προγράμματα

μας έδωσαν μερικά «απλά, συζυγικά μαθή-

ματα». Νομίζω ότι αξίζει να τους ακούσουμε

Μπορούν να διδάξουν και χριστιανούς

Προσπαθήστε να συμπεριφέρεστε, όσο

γίνεται, όσο μπορείτε, ο ένας στον άλλον

όπως τότε όταν πρωτογνωριστήκατε. Δύ-

σκολο, ε; Όχι όμως ακατόρθωτο

Μην γκρινιάζετε για μικροπράγματα Μην

αφήνετε τις γνωστές κακές συνήθειες να

σας απορρυθμίζουν Έτσι είναι η ζωή Αρκεί

βέβαια να μη βλέπουμε μόνο του άλλου,

αλλά και τις δικές μας κακές συνήθειες

Βάλτε στη ζυγαριά τα θετικά και τα αρ-

νητικά ο ένας του άλλου. Και αποφασίστε

ανάλογα με την πλευρά που

γέρνει πιο πολύ.

(

Κάντε και λίγο σκόντο, αξίζει

τον κόπο...)

Μη βλέπετε σαν μια βαθιά πληγή κάποια

«αμαρτήματα». Καλύτερα να τα δείτε σαν μια μικρή «γρατζουνιά» που σύντομα θα

σβήσει. Και πείτε μέσα σας: «Για μια γρατζουνιά θα κάνουμε έτσι;».

Μην επιμένετε στην «γκρίνια» όταν διαπιστώσετε ότι ο άλλος δεν την αντέχει Συνεχίστε την κάποια άλλη ώρα!

Μη «χτυπάτε» ο ένας τα ελαττώματα

του άλλου Δεν κόβονται με αυτό τον τρόπο Μάλλον πολλαπλασιάζονται...

Μην γκρινιάζετε, μη διαφωνείτε, μην αλληλοαποκαλύπτεσθε μπροστά σε τρίτους

Εκτονωθείτε οι δυο σας, στο σπίτι σας

Αγαπήστε και πονέστε κάποια απρόβλεπτα αρνητικά στοιχεία που ανακαλύπτετε με την πάροδο του χρόνου Σας βεβαιώνουμε

ότι σε όλα τα ζευγάρια, ακόμη και στα πιο ιδανικά, κάποτε συμβαίνει και αυτό

Μια τελευταία συμβουλή: Μετά από μια ορισμένη μεγάλη ηλικία, μη βλέπετε όλο το σώμα του συντρόφου σας Μόνο τα μάτια του να βλέπετε!!!

Και πάντα να λέτε: «Εδώ ο κόσμος καί-

γεται κι εμείς...!». n

(Από το περιοδικό

«Οι Θεσσαλονικείς», Δεκέμβριος 2005)

Χρήσιμες συμβουλές για κάθε εποχή

Όταν ήμουν εφηβονεαρός, στο πατρικό μου, ζούσαμε σε ένα σπίτι που είχε αυλή περιτριγυρισμένη από πεύκα, στο Δάσος Χαϊδαρίου. Δύο από αυτά τα πεύκα ήταν στην αυλή

του σπιτιού μας και είχαν και τα δύο δενδρόσπιτα! Το ένα, που ήταν εντελώς μέσα στην αυλή μας, ήταν χαμηλό, περίπου 3 μέτρα και κάθε μέρα σκαρφάλωνα εκεί! Κριτς, χραπ και πάνω!

Ήταν το στέκι μου, ο ιδιωτικός χώρος μου, το καταφύγιό μου! Χαρές, δυσκολίες και ήττες, τις έζησα εκεί πάνω, στο καταφύγιό μου

Το θυμάμαι ακόμη με γλυκιά θύμηση!

Καλοκαίρι, χειμώνας, πρωί, απόγευμα, επιτυχίες, αποτυχίες, εκεί! Διαφυγή! Απόδραση! Αυτοκυριαρχία, εκεί! Μου λείπει! Πόσες φορές χρειαζόμαστε στη ζωή καταφύγιο

Συνήθως οι άνθρωποι ψάχνουν για καταφύγιο, όταν βρίσκονται σε δυσκολίες και όταν θέλουν να απομονωθούν για να αντιμετωπίσουν τις υποθέσεις τους Αλλά και στις επιτυχίες, συχνά χρειάζεσαι χώρο να καθαρίσει το μυαλό, να ξανασκεφτείς, να αφουγκραστείς τις συνθήκες

Αν είσαι άνθρωπος που πιστεύεις, αγαπάς και ακολουθείς τον Θεό, ίσως να έχεις την ανάγκη, την ευκαιρία και τη δυνατότητα να καταφύγεις σε κάποιο πνευματικό καταφύγιο.

Αν είσαι νέος στην πίστη στον Θεό, πάλι θα χρειαστείς κάποιο χώρο όταν θα βρεθείς σε δυ-

σκολίες ή ακόμη και χαρές στη ζωή σου, ακόμα κι αν συμβαίνει να μην το έχεις σκεφτεί μέχρι

τώρα.

Ακόμη και αυτή την ανάγκη μας την καλύπτει και μας προτείνει να την έχουμε ο Λόγος του

Θεού! Το ταμείο, το απόμερο σημείο, το δωμάτιο, το γραφείο, το «δενδρόσπιτό» μας!

«...όταν προσεύχεσαι, πήγαινε στο πιο απόμερο δωμάτιο του

σπιτιού σου, κλείσε την πόρτα σου και προσευχήσου εκεί

Από τον ΘΟΔΩΡΗ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟ

κρυφά στον Πατέρα σου· κι ο Πατέρας σου, που βλέπει τις

κρυφές πράξεις, θα σε ανταμείψει φανερά.» n

Το δενδρόσπιτο καταφύγιό μου!

Αφιέρωμα

στα 60 χρόνια

από τον θάνατο του Κ. Μεταλληνού

Αναμνήσεις και Προβληματισμοί

(

στα εξήντα χρόνια από την «αποδημία» του Κώστα Μεταλληνού)

Η δεκαετία του ’60 στον περασμένο

αιώνα, αυτή που έμεινε τελικά στην ιστορία

με τον όρο «δεκαετία των sixties», υπήρξε

μια χρονική περίοδος που συσσώρευσε πολ-

λές ελπίδες, πολλά όνειρα και συγχρόνως

πολλές αποτυχίες και πολλές απογοητεύσεις

στην ανθρωπότητα

Ποιος, σ’ ολόκληρο τον κόσμο, δεν θυ-

μάται τον Μάη του ’68, που σημάδεψε ανεξί-

τηλα την ιστορία του κόσμου, με τον ξεσηκωμό

της νεολαίας και, με την προβολή και επώαση

ονείρων και προσδοκιών; Ή ακόμα, ποιος

δεν θυμάται, εδώ στην Ελλάδα τον τραγικό

Απρίλη του 1967, που «φιλοδώρησε» τη

χώρα μας με την επαίσχυντη δικτατορία της

χούντας των συνταγματαρχών; Πολλές προσ-

δοκίες, πολλά όνειρα, πολλές διαψεύσεις,

πολλή πίκρα

Σ΄ αυτή τη δεκαετία, για το Ευαγγελικό

κίνημα στον τόπο μας κρίσιμη και αποφασι-

στική ήταν η χρονιά του 1963. Λες και «βά-

σκανος μοίρα» είχε σημαδέψει το Ευαγγελικό

κίνημα της Ελλάδας και στη χρονιά αυτή ση-

μειώνονται τρία ισχυρότατα πλήγματα εις

βάρος του Το πρώτο, εξορίζεται οριστικά

από την Ελλάδα ο Άργος Ζωδιάτης. Το δεύ-

τερο, αποχωρεί από το ελληνικό προσκήνιο

ο Γιώργος Χατζηαντωνίου. Το τρίτο, το χει-

ρότερο απ’ όλα, πεθαίνει ο Κώστας Μεταλ-

ληνός Έχει κανείς την εντύπωση ότι η Ευαγγελική κοινότητα της Ελλάδας έχασε, μέσα

σε μια χρονιά, σχεδόν ολόκληρη την ηγεσία

της Και μια περίεργη πραγματικά σύμπτωση:

Την ίδια χρονιά, δολοφονείται ο Πρόεδρος

των Ηνωμένων Πολιτειών Τζον Κέννεντυ –

μια δολοφονία που άλλαξε ριζικά τη ροή της

ιστορίας

Από τότε και μέχρι σήμερα, που συ-

μπληρώθηκαν εξήντα χρόνια

ακριβώς, πολλά γράφτηκαν και

πολλά υποστηρίχτηκαν για τα

δυσάρεστα εκείνα γεγονότα. Ει-

δικά όμως φέτος, δεν είναι κα-

θόλου λίγοι εκείνοι που θυμούνται τον θάνατο του Κώστα Μεταλληνού, παρόλο που στο

κύλισμα των εξήντα χρόνων από τότε, έχουν εκλείψει οι περισσότεροι που είχαν το προνόμιο, την τιμή, αλλά και την ευλογία να τον γνωρίσουν προσωπικά Ο Κώστας Μεταλληνός υπήρξε, αναντίρρητα, μεγάλο δώρο του Θεού στον τόπο μας. Κάτι που λίγοι το κατάλαβαν τότε, περισσότεροι το ένιωσαν αργότερα και, ίσως, πολλοί περισσότεροι το σκέφτονται σήμερα Ήταν ένας άνθρωπος ασυνήθιστος, απλός και μεγαλειώδης, σεμνός και εντυπωσιακός, ένας από κείνους τους ανθρώπους που είναι αδύνατο να περάσουν απαρατήρητοι Ο Κώστας Μεταλληνός γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κέρκυρα. Με την πρόοδο των εγκύκλιων σπουδών του, άρχισε να καλλιεργεί στη σκέψη του την άρνηση και την αθεΐα Όταν ήρθε στην Αθήνα να σπουδάσει μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ήταν ένας νεαρός φοιτητής που έψαχνε τη βιβλιο-

γραφία για να βρει επιχειρήματα εναντίον του Ιησού Χριστού. Όπως όμως και στην περίπτωση του Σαύλου του Ταρσέα, έτσι και στην περίπτωση του Κώστα Μεταλληνού, ο Θεός τον περίμενε σε κάποιο δρόμο προς τη «Δαμασκό». Κάποιο βιβλίο του Πασκάλ, κάποια άλλα κείμενα διάσημων μαθηματικών που πίστευαν στον Ιησού Χριστό άγγιξαν τη σκέψη και την καρδιά του Και παίρνοντας μια Καινή Διαθήκη, με αρχική πρόθεση να αντλήσει επιχειρήματα εναντίον του Χριστού, διαπίστωσε έκπληκτος και απορημένος ότι τον είχε κερδίσει ο Χριστός! Από κει κι ύστερα, με πίστη και αφοσίωση σε Κείνον, συνέχισε

την πορεία του με κύριο σκοπό να κηρύξει στον κόσμο το μήνυμα της σωτηρίας του

Χριστού, όσο γινόταν πιο

απλά και πιο κατανοητά.

Του Δρα

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΚΑΤΣΑΡΚΑ

Διευθ. Κλινικής «Άγιος Λουκάς»

Λίγα χρόνια αργότερα, διωγμένος από την Ορθό-

δοξη Εκκλησία που δεν

ανέχθηκε το καθαρό βιβλικό κήρυγμά του, δημιουργεί έναν κύκλο πιστών, που γρήγορα

εξελίχθηκε στην Ευαγγελική Εκκλησία Αυτή

στεγάστηκε αρχικά στην οδό Λυκούργου και

αργότερα στην οδό Αλκιβιάδου Επί δεκαετίες

πολλές ο Μεταλληνός κήρυττε τον Λόγο του

Θεού και κατόρθωσε να δημιουργήσει δυο

μεγάλες ομάδες πιστών ανθρώπων, που κυ-

ριολεκτικά «έγραψαν ιστορία». Η πρώτη ήταν

μια ομάδα ανωτάτων κρατικών λειτουργών,

που τους άγγιξε το μήνυμα του Ευαγγελίου

από τη διακονία του Μεταλληνού Η δεύτερη

ήταν μια ομάδα νέων, ταλαντούχων φοιτητών

κατά το πλείστον, που γοητεύτηκαν από την

ιδέα της γνωριμίας με τον Χριστό και της πα-

ραπέρα μεταφοράς του μηνύματος της σω-

τηρίας του Χριστού. Ένα φαινόμενο που από

τότε και μέχρι σήμερα, τουλάχιστον σε κείνες

τις διαστάσεις, δεν επαναλήφθηκε ποτέ

Η πολλαπλή και ποικίλη δραστηριότητα

του Μεταλληνού, που αναπτύχθηκε επί σειρά

δεκαετιών, θα απαιτούσε πολλές σελίδες για

να καταγραφεί έστω και περιληπτικά. Είναι

όμως αδύνατο να μην αναφέρει κανείς την πρωτοποριακή του θέση στο «φύτεμα εκ-

κλησιών» - ένα κίνημα που αναπτύχθηκε

πριν από μερικά χρόνια στην Αμερική, ο Μεταλληνός όμως το είχε αναπτύξει στον τόπο μας αρκετές δεκαετίες νωρίτερα Από την

πρώτη εκκλησία που δημιουργήθηκε με τη

διακονία του, ξεπήδησαν άλλες δεκαοκτώ, σε διάφορα σημεία της Αττικής, χωρίς να λογαριάσουμε και όλες εκείνες που δημιουρ-

γήθηκαν σε άλλα μέρη της Ελλάδας από τη

διακονία και τη δραστηριοποίηση μαθητών

του Μεταλληνού

Σαν άνθρωπος , ο Μεταλληνός ήταν

απλός, αλλά και μεγαλειώδης Μιλώντας μαζί

του, είχες την αίσθηση ότι απευθύνεσαι σε

ένα ασυνήθιστο πνεύμα – έναν άνθρωπο

γεμάτο αγάπη, κατανόηση, έτοιμο να συ-

μπαρασταθεί, να βοηθήσει, να καθοδηγήσει

Έναν άνθρωπο που ένιωθες ότι η παρουσία

του Αγίου Πνεύματος σε κείνον, δημιουργούσε

μια επέκταση και προς εσένα Ένα είδος μα-

γνητισμού, που δεν μπορούσε να εξηγηθεί

αλλιώς.

Απλός, ταπεινός, ήρεμος και πάντα μ’

ένα ελαφρό χαμόγελο στο πρόσωπό του, ο

Μεταλληνός παρέμεινε σ’ όλη τη ζωή του

ένας πιστός εργάτης του Θεού. Αυτοί που τον γνώρισαν από κοντά δεν θυμούνται ποτέ

να θύμωσε, να ξέσπασε, να ξέφυγε απ’ την ήρεμη και ειρηνική συμπεριφορά του γνήσιου

χριστιανού, ακόμη και όταν κάποιοι γύρω

του του συμπεριφέρθηκαν με τρόπο απαρά-

δεκτο Το κήρυγμά του, πάντα απλό και προσιτό στον καθένα, άγγιζε τις καρδιές του ακροατηρίου. Οι μεγάλες αλήθειες του Ευαγγελίου γίνονταν προσιτές σε όλους. Και η διακονία του Αγίου Πνεύματος στις καρδιές

και τις συνειδήσεις εξελισσόταν ανεμπόδιστα

Ήταν ένας άνθρωπος που, χωρίς υπερβολή, θα τον χαρακτήριζε κανείς όργανο του Θεού για την Ελλάδα

Έχουν περάσει από τότε εξήντα ολόκληρα

χρόνια και είναι πια πολύ λίγοι εκείνοι που διατηρούν αναμνήσεις προσωπικής επαφής και γνωριμίας με τον Μεταλληνό Προσωπικά, έχω αποθησαυρίσει στη σκέψη και την καρδιά μου κάποιες λίγες επαφές μαζί του, όταν κάθισα στο ακροατήριό του να ακούσω το κήρυγμά του, όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να παρακολουθήσω κάποια μαθήματα που έκανε για τη νεολαία της εποχής, όταν στην εκκλησία

της οδού Αλκιβιάδου ο άμβωνας εξέπεμπε

ένα μήνυμα τόσο απλό, τόσο πνευματικό, τόσο μοναδικό πραγματικά, ώστε να μένει αξέχαστο Τώρα που πέρασαν τα χρόνια, διερωτάται κανείς πόσο μεγάλο είναι το κενό που έμεινε από την ξαφνική και απρόοπτη αναχώρησή

του. Όταν ο Θεός τον πήρε κοντά Του, αρκετοί έκλαψαν, κάποιοι άλλοι ένιωσαν τύψεις, μερικοί αισθάνθηκαν την ανάγκη να μετανοήσουν Για πράγματα που είχαν κάνει, για ιδέες που είχαν προωθήσει, για ενέργειες

που, τουλάχιστον εκ των υστέρων, τους φαίνονταν πως δεν ήταν οι σωστές. Εξήντα ολόκληρα χρόνια είναι πολύ μεγάλο χρονικό

διάστημα. Γι’ αυτό και είναι λίγοι αυτοί που θυμούνται την παρουσία του Πολλοί περισσότεροι εκείνοι που υπέστησαν τις συνέπειες

της απουσίας του Ένας πραγματικά μεγάλος άνθρωπος του Θεού, που όσο ήταν στη γη φώτιζε και ομόρφαινε το περιβάλλον του Ένα περιβάλλον, που έχασε τη λάμψη του και την ακτινοβολία του, όταν ο Θεός πήρε κοντά Του τον ηγέτη. Μια αβυσσαλέα διαφορά, που από μόνη της τα λέει όλα n

Αφιέρωμα στα 60 χρόνια

από τον θάνατο

του Κ. Μεταλληνού

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ & ΑΛΚΜΗΝΗ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ

Γενιά

Τον Κωνσταντίνο Μεταλληνό δεν τον γνώρισα, παρά μόνο μέσα από τα γραπτά του και από όλα όσα άκουγα άλλους να διηγούνται γι’ αυτόν Είχα όμως τη χαρά και την τιμή να γνωρίσω από κοντά την Αλκμήνη Μεταλληνού στην Ελεύθερη

Ευαγγελική Εκκλησία της οδού Αλκιβιάδου στην Αθήνα, που ήταν η εκκλησία της και

έγινε και η δική μου, όταν φοιτήτρια έφτασα από την επαρχία στην πρωτεύουσα για

σπουδές. Δεν έφευγα τις Κυριακές από την εκκλησία χωρίς να ακούσω εκείνο το γεμάτο

αγάπη, «Τι κάνεις, χρυσό μου;» από τα χείλη της Μας συνέδεε μια «μικρή» ιστορία

που για πρώτη φορά την εξομολογούμαι: Καλοκαίρι του 1974 είχα έρθει από την

επαρχία για τις εισαγωγικές εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο Δίναμε, τότε, σε Γυμνάσια

των Αθηνών και το δικό μου «έτυχε» να είναι στην οδό Βελβενδού, στην Κυψέλη. Με τη

μητέρα μου που είχε έρθει μαζί μου φιλοξενούμαστε στο σπίτι της ξαδέλφης της και

κάθε πρωί, αυτές τις τέσσερις μέρες που έγραφα, ένα ταξί μάς πήγαινε και τις τρεις

μέχρι το Γυμνάσιο Εγώ έμπαινα στην αίθουσα για να γράψω και εκείνες οι δύο, μαζί με

μια άλλη αγαπημένη οικογενειακή φίλη που έμενε στην περιοχή, τραβούσαν με τα

πόδια για το σπίτι της Αλκμήνης Μεταλληνού, στην οδό Λαχανά 38, που ήταν δυο

βήματα πιο πέρα. Μαζί και οι τέσσερες προσεύχονταν κλεισμένες στο δωματιάκι, όσο

εγώ έγραφα. Η καθεμιά είχε μια ιδιαίτερη αγάπη για μένα, αλλά και οι τέσσερις είχαν τη βεβαιότητα, όπως έμαθα αργότερα, ότι ο Θεός θα άνοιγε για μένα

Το ζεύγος Μεταλληνού το «ξαναβρήκα» πρόσφατα σε μια επίσκεψή μου στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, στον ιδιαίτερο χώρο των «Προτεσταντών»: Κωνσταντίνος Μεταλληνός 1891-1963, Αλκμήνη Μεταλληνού 1897-1977 και στην ταφόπλακα σκαλισμένο: «Δεν είν’ το μνήμα του χαμού, κι ας βγάζει απάνω χόρτα, είναι μια σκάλα τ’ ουρανού, με χωματένια πόρτα» και το εδάφιο Φιλιππησίους 1:21.

Αλτάνα Φίλου-Πατσαντάρα

Τον Κωνσταντίνο και την Αλκμήνη Μεταλληνού τούς γνώρισα από κοντά, ως παιδί της εκκλησίας της Αλκιβιάδου Εκείνη τη θυμάμαι από το Κυριακό

Σχολείο, όπου με τη βαθιά, βροντερή φωνή της μας δίδασκε με εικόνες από το λόγο του Θεού. Ήμουν 8 χρονών τη μέρα της κηδείας του Μεταλληνού. Δεν είχα ξαναδεί τόσο

κόσμο να κλαίει απαρηγόρητα.

Τον Μεταλληνό χαρακτήριζε ένα ευθύ πνεύμα, καθώς και μια «δίψα για αλήθεια»1

που τον οδήγησε με πάθος και ειλικρίνεια στο Πρόσωπο του Ιησού Χριστού Η

δραματική ιστορία της επιστροφής του από την αθεΐα στον Χριστό έχει καταγραφεί και

διαδοθεί διεθνώς Όταν ζούσα στη Γερμανία, με είχαν παρακαλέσει να βοηθήσω να με-

ταφραστεί και διαβάζοντάς την είχα πολύ συγκινηθεί Ο Δημήτρης Μαγκριώτης τον περιγράφει ως εξής: «Δεν θέλω να παραλείψω να υπογραμμίσω την απέραντη στοργή και το συγκινητικό πατρικό ενδιαφέρον που έδειχνε πάντοτε προς τους νέους, τους οποίους βοηθούσε ποικιλοτρόπως ώστε να βαδίζουν

την οδό της υπακοής και της νέας ζωής. Η στάση του αυτή προς τους νέους ιδίως θα πρέπει ν’ αποτελέσει φωτεινό παράδειγμα για όλους μας»2. Ο Χάρης Καρτερούλης έγραψε για τον Μεταλληνό: «Όλη του η προσπάθεια ήταν να ξαναζωντανέψει στη χώρα μας την απλή και φωτεινή πίστη των ηρώων της μεταρρύθμισης, οι οποίοι δεν επεδίωξαν να εισάγουν κώδικες καλύτερων θρησκευτικών κανόνων, αλλά να υψώσουν υψηλά την Αγία Γραφή και την σωτηρία διά πίστεως στο λυτρωτικό έργο του Ιησού Χριστού»3

Και οι δυο μας θεωρούμε πως το παράδειγμα ζωής και υπηρεσίας του ζεύγους Μεταλληνού δεν πρέπει να λησμονηθεί, αλλά να γίνει παράδειγμα προς μίμηση για ανθρώπους στην εποχή μας Ο Θεός έβαλε στην καρδιά μας να ιδρύσουμε ένα «Κέντρο Απολογητικών Μελετών» εις μνήμην των Κωνσταντίνου και Αλκμήνης Μεταλληνού, υπό την αιγίδα τής «Κοινωνίας Ευαγγελικών Εκκλησιών, Θρησκευτικό Νομικό Πρόσωπο».

Ελπίζουμε να ξεκινήσει σύντομα η λειτουργία του ως διακονία. Σκοπός του Κέντρου θα

είναι να προάγει τον επανευαγγελισμό της χώρας μας, μέσω στοχευμένων δράσεων.

Ευελπιστούμε και προσευχόμαστε ο Θεός να ωθήσει πιστούς και εκκλησίες στην ευαγγελιστική εξωστρέφεια που χαρακτήριζε τη ζωή και μαρτυρία του ζεύγους Μεταλληνού

1. Μιχ. Κυριακάκης, «Καίτοι αποθανών έτι λαλεί», Ομιλία στην κηδεία του Κ. Μεταλληνού, 24 Ιαν. 1963.

2. Δημ Ι Μαγκριώτης, «Ο ακούραστος πνευματικός οδηγός», Σάλπισμα, Ιαν. 1963, σ. 14.

3. Χ Καρτερούλης, «Κώστας Μεταλληνός», Σάλπισμα, Ιαν. 1963, σ. 15.

Αφιέρωμα

στα 60 χρόνια

από τον θάνατο του Κ. Μεταλληνού

Κώστας Μεταλληνός

«Καίτοι αποθανών, έτι λαλεί»

Δεν είχα την ευκαιρία να είμαι μα-

θητής του Κώστα Μεταλληνού ή να έχω κά-

ποια ιδιαίτερη σχέση μαζί του Οι συναντήσεις

μου μαζί του ήταν δυο τρεις μόνο κι αυτές

μικρής διάρκειας Ως εκ τούτου, δεν θα ήταν

δυνατό με βάση μόνο αυτές να βγάλω κάποιο

συμπέρασμα για την προσωπικότητά του ή

για το έργο που έχει επιτελέσει Οι ανάγκες

όμως που προέκυψαν στη συνέχεια, όταν

άρχισα να συγκεντρώνω υλικό για την έκδοση

του βιβλίου «Ιστορία Ελευθέρων

Ευαγγελικών Εκκλησιών», με

υποχρέωσαν να ερευνήσω όσο

ήταν δυνατό πιο πλατιά και πιο

βαθιά την ιστορία και την προσφορά του αν-

θρώπου αυτού του Θεού στο έργο των Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών στον τόπο μας και όχι μόνο Από τη μελέτη αυτή θα

σας αναφέρω μερικά μόνο στοιχεία που αποδίδουν, κατά τη γνώμη μου, αρκετά καλά την προσωπικότητα και το έργο του:

Του Δρα ΑΝΑΝΙΑ ΚΑΒΑΚΑ Νευρολόγου-Ψυχίατρου

1) Δεν περιοριζόταν από τα εκάστοτε δεδομένα. Γεννήθηκε και ανατράφηκε από γονείς που δεν είχαν καμία ουσιαστική σχέση με τον Θεό. Επιπλέον, οι ελάχιστες εμπειρίες που είχε κατά τον υποχρεωτικό

(Εβραίους 11:4)*

του εκκλησιασμό ήταν πολύ αρνητικές. Τα

δύο αυτά δεδομένα ενισχύθηκαν από τις υλιστικές θεωρίες, όπως η θεωρία της εξέλιξης

των ειδών, που διδάχτηκε στο σχολείο και

που με πάθος ενστερνίστηκε Δεν κόλλησε

όμως σε αυτά που ήταν για αυτόν εκείνες τις

ώρες δεδομένα. Αντίθετα, μόλις έπεσε στα

χέρια του το βιβλίο «Στοχασμοί περί θρη-

σκείας» του Πασκάλ, ο οποίος αμφισβητούσε

μέσω αυτού του βιβλίου την ορθότητα του

συλλογισμού των άθεων, όχι μόνο προβλη-

ματίστηκε, αλλά και αφιέρωσε έξι ολόκληρους

μήνες για να βρει την αλήθεια, την οποία

βρήκε τελικά στο Πρόσωπο του Κυρίου μας

Ιησού Χριστού1 .

2) Δεν κράτησε όμως την αλήθεια μόνο

για τον εαυτό του. Αγόρασε μια Καινή Δια-

θήκη από έναν παλαιοπώλη Το πρώτο

εδάφιο από τη σελίδα που άνοιξε τυχαία, μόλις έφτασε στο σπίτι του, έλεγε: «Εγώ

ήρθα στον κόσμο σαν το φως, έτσι ώστε

όποιος πιστεύει σ΄ εμένα να μη μείνει στο

σκοτάδι» (Ιωάννης 12:46, ΝΜΒΕ). Αυτή η

μεγάλη αλήθεια έκρινε ότι άξιζε να μεταδοθεί

και σε άλλους ανθρώπους, για αυτό άρχισε

να τη μοιράζεται με τους συμφοιτητές και φί-

λους του. Έτσι δημιουργήθηκε μια ομάδα

πιστών που είχαν ξεχωριστές και τακτικές

εβδομαδιαίες συνάξεις μελέτης του Λόγου

του Θεού Συγχρόνως ο Κ Μεταλληνός κή-

ρυττε στην «Ανάπλαση» και σε Ορθόδοξους

ναούς (Αγία Αικατερίνη, Άγιος Δημήτριος

στην Πλάκα της Αθήνας), ελπίζοντας ότι θα

κατόρθωνε να μεταδώσει «τα στοιχεία εκείνα

της αλήθειας που θα μπορούσαν αργότερα

να γίνουν απαρχή για μια εσωτερική μεταρρύθμιση της Εκκλησίας»2 (περίοδος 19111918).

των πιστών λειτουργούσε μέχρι το 1918 περισσότερο ως ένας θρησκευτικός όμιλος, παρά ως μια εκκλησία του Χριστού με υμνωδία, συμπροσευχές, τέλεση του Δείπνου του Κυρίου κλπ Η μακροχρόνια απουσία των

μέσων αυτών της Χάρης του Θεού στη ζωή

τους έγινε αισθητή και τους προβλημάτισε.

Επιπλέον προστέθηκε η διαπίστωση του

ίδιου του Μεταλληνού ότι τα κηρύγματά του

όχι μόνο δεν οδηγούσαν τους ανθρώπους

στον Χριστό, αλλά τους οδηγούσαν στον ασκητισμό2 Αυτές οι δύο διαπιστώσεις οδή-

γησαν τον Κ Μεταλληνό στην απόφασή του

να εργαστεί ανεξάρτητα από την κρατική εκκλησία, ξεκινώντας μια κατ’ οίκον εκκλησία2 .

4) Αξιοποιούσε το χάρισμά του. Μαθηματικός ο ίδιος, είχε το χάρισμα να μεταδίδει

απλά, ζωντανά και ευχάριστα ακόμη και δύσκολες έννοιες και έτσι αυτές γίνονταν κατανοητές και παρέμειναν στη μνήμη των ακροατών του. Πέρασαν ήδη γύρω στα εβδομήντα

χρόνια από τότε που ο Κ Μεταλληνός, περνώντας από το χωριό μου, την Προσοτσάνη Δράμας, μίλησε σε έκτακτη σύναξη της εκκλησίας Κι όμως θυμάμαι το κύριο μήνυμά

του. «Όπως», είπε, «ένα καράβι έχει ανάγκη

από μια πυξίδα οι ενδείξεις της οποίας θα το βοηθήσουν να έχει μια σωστή πορεία, έτσι

και ο κάθε άνθρωπος χρειάζεται μια πνευματική πυξίδα και αυτή είναι ο Λόγος του Θεού».

5) Δεν έδινε αξία σε ονόματα ή δόγματα, αλλά στην ουσία. Η κατ’ οίκον αυτή εκκλησία

λειτουργούσε κανονικά και αθόρυβα, από το

1918 μέχρι το 1938, χωρίς άδεια κυβερνητική

και χωρίς ταμπέλα κάποιου δόγματος3 Το

ίδιο συνέβαινε και με πολλές άλλες εκκλησίες

του Χριστού που είχαν ιδρυθεί και λειτουρ-

3) Ήταν έτοιμος για αναθεώρηση της πορείας του και για αλλαγή. Η ομάδα αυτή

γούσαν σε διάφορες πόλεις και χωριά της

χώρας μας. Αυτό όχι μόνο επειδή η Πολιτεία

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2023 | 45

δεν το απαιτούσε, αλλά και επειδή πίστευαν

ότι δεν έχουν αξία τα ονόματα, αλλά η πίστη

στον Χριστό4 Αυτό φαίνεται και από την επί-

σημη δήλωση του Κων Μεταλληνού προς

το υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρη-

σκευμάτων, στην οποία έγραφε: «Ούτε υπήρ-

ξα ποτέ ούτε είμαι Αρχηγός δόγματος ή αι-

ρέσεως τινός Είμαι απλώς χριστιανός επι-

στήμων έχων ως μοναδικόν σκοπόν ουχί

την προσηλύτησιν αυτών εις ιδιαιτέραν από-

χρωσιν δογματικήν, αλλά την εκ των υλιστικών

θεωριών απόσπασιν αυτών και μόρφωσιν

εν αυτοίς του Χριστιανικού ιδεώδους»1

6) Εκμεταλλευόταν κάθε ευκαιρία για τη

μετάδοση του Ευαγγελίου του Ιησού Χρι-

στού. Μόλις του δόθηκε η ευκαιρία, άρχισε

να δίνει διαλέξεις σε δημόσιους χώρους. Οι

διαλέξεις του στην αρχή γίνονταν στην αί-

θουσα της Αρχαιολογικής Εταιρίας (Πανεπι-

στημίου 22 στην Αθήνα) και στη συνέχεια

και για τρία περίπου χρόνια (1935-1938)

στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής, πίσω

από το άγαλμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη

στην οδό Σταδίου, δύο φορές την εβδομάδα5

Στη διάρκεια της Κατοχής (1941) ο Κων Με-

ταλληνός εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι

η αίθουσα της εκκλησίας τους είχε επιταχθεί

από τις Κατοχικές δυνάμεις για να εγκατα-

σταθεί εκεί μια Ιταλική στρατιωτική μονάδα,

ζήτησε άδεια και του παραχωρήθηκε η αί-

θουσα της Νέας Βουλής στην πλατεία Συ-

ντάγματος, όπου σήμερα συνεδριάζει το Κοι-

νοβούλιο, και όταν αυτή δεν ήταν διαθέσιμη,

χρησιμοποιούσε την αίθουσα της Γερουσίας

Σε αυτές ο Κων Μεταλληνός έκανε τακτικές

διαλέξεις για μεγάλο χρονικό διάστημα σε

ποικίλα θέματα, τα οποία όμως είχαν πάντοτε

σχέση με την πίστη στον Θεό και την από-

κτηση της σωτηρίας6 .

7) Είχε μεγάλη καρδιά και ταπεινό πνεύμα.

Αυτή η φράση αποτέλεσε τον κοινό παρονομαστή όλων όσοι έζησαν κοντά του ή συνερ-

γάστηκαν στενά μαζί του. Αυτό βοήθησε στη

διατήρηση αρμονικής συνεργασίας με όλες

σχεδόν τις αδελφικές εκκλησίες, που υπήρχαν

ήδη στην περιοχή της πρωτεύουσας, παρά

το γεγονός ότι υπήρχαν διαφορετικές αντιλήψεις ανάμεσά τους σε αρκετά θεολογικά

θέματα Η στάση του Κων Μεταλληνού μπορεί να συνοψιστεί σε αυτό που είπε ο ιερός

Αυγουστίνος: Στα ουσιώδη ενότητα, στα αμφίβολα ελευθερία, σε καθετί αγάπη7 Αυτό

φάνηκε και όταν κάποιες χριστιανικές συναθροίσεις άρχισαν να εμπλέκονται σε διαλόγους

που υποβοηθούσαν τη διαμάχη Ο Κων Μεταλληνός, μεταξύ των άλλων που είπε, τόνισε ότι έκαναν το λάθος να βλέπουν με πείσμα

τις διαφορές και να παραβλέπουν τα σημεία

συμφωνίας. «Δυνάμεθα», είπε, «να έχωμεν

τας αντιλήψεις μας επί δευτερευόντων ζητημάτων, αρκεί να είμεθα ειλικρινείς και να βαδίζωμεν εκ πίστεως»8 n

* Το εδάφιο «Καίτοι αποθανών, έτι λαλεί» χρησιμοποίησε για τον Κωνσταντίνο Μεταλληνό ο Μιχαήλ Κυριακάκης στην ομιλία του κατά τη διάρκεια της εξοδίου τελετής του πρώτου.

Πηγές

1) Ζερβοπούλου Γερασίμου, «Έπεσε ο δυνατός», 1970, Σελ 19-22.

2) Ζερβοπούλου Γερασίμου, «Έπεσε ο δυνατός», 1970, Σελ. 55-56.

3) Θαβωρίτη Μ., «Οι ρίζες της Ελεύθερης Ευαγγελικής Εκκλησίας», 1982, Σελ. 35-61.

4) Κατσάρκα Βασ. Α., «Επιστροφή στην Αποστολική απλότητα», Αθήνα 1971, Σελ. 22.

5) Θαβωρίτη Μ , «Οι ρίζες της Ελεύθερης Ευαγγελικής Εκκλησίας, 1982 Σελ. 81-94.

6) Χίντζογλου Αβραάμ Ε ., Συνέντευξη της 23/04/1985.

7) Φερεντίνου Γεωργίου, «Σύγχρονος Επιστήμη και Χριστιανική Πίστις», Εκδόσεις «Ο ΛΟΓΟΣ», 1960 (πριν από τον πρόλογο).

8) Ζερβοπούλου Γερασίμου, «Έπεσε ο δυνατός», 1970, Σελ 81-91.

Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και του νεοευδαιμονισμού που ζούμε, κυριαρχεί ένα

νέο δημόσιο ήθος, τα γνωρίσματα του οποίου είναι ορατά διά γυμνού οφθαλμού: φιλοχρηματία, θεσμικός εκφυλισμός, ηθική εξαχρείωση, περιφρόνηση προς καθετί το παραδοσιακό

και τις αξίες και τις αναγνωρισμένες αρχές συμπεριφοράς Κι ακόμα ροπή στο εύκολο κέρδος, άκοπο ανέβασμα, οργασμός χρυσοθηρίας. «Πάντων ανθρώπων μέτρον το χρήμα».

Εποχή του χρήματος λοιπόν. Αναζητείται ο άνθρωπος της επιτυχίας και του χρήματος

και όχι η επιτυχία του ανθρώπου Όλοι μαθαίνουμε να εκτιμάμε την τιμή των πάντων, αλλά

όχι την αξία τους, κατά τον Όσκαρ Γουάιλντ. Ένας κυνικός, αντιανθρώπινος ατομικισμός, όπου κάθε αποτίμηση είναι χρηματική και μας εξουσιάζει

Ο χριστιανός οφείλει να είναι διαχειριστής (οικονόμος) της περιουσίας του Θεού, με σωστή διαχείριση των ταλάντων που του έχουν δοθεί και μάλιστα πάντα να γίνεται «πλού-

σιος» ως προς τον Θεό, στις αρετές και την αγιότητα, αφού ο πλουτισμός προκαλεί πολλούς

ηθικούς κινδύνους, όπως είπε ο Κύριός μας: «Για εκείνους που έχουν τα χρήματα, πόσο δύ-

σκολο είναι να μπουν στη βασιλεία του Θεού». Και ο προφήτης Αγγαίος λέει για τον χωρίς

αφοσίωση στον Θεό πλούσιο, ότι «μαζεύει τα χρήματά του από τους κόπους του και τα ρίχνει

σε ένα τρύπιο πουγκί». Είναι σχεδόν αδύνατον να συσσωρεύσεις πλούτο υλικό χωρίς αμαρ-

τία, κατά τη ρήση του επισκόπου Αστέριου κι ο απόστολος Παύλος λέει για τη διαστροφή των

χριστιανών εξαιτίας της φιλαργυρίας: «Η ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία. Εξαιτίας

αυτού του πάθους, μερικοί πλανήθηκαν από την πίστη και εκάρφωσαν τον εαυτό τους με

πολλά βάσανα».

Ο χριστιανός καλείται να προσφέρει πάντα σε αυτούς που έχουν ανάγκη Στη Θήβα της

Αιγύπτου ο ασκητής Δωρόθεος έχτιζε κάθε χρόνο ένα σπιτάκι και το χάριζε σε έναν φτωχό που δεν είχε. Ο πλούτος δεν έχει καμία πνευματική αξία, μόνο ο άνθρωπος με τη σωστή του

τοποθέτηση μπορεί να τον αξιοποιήσει Ο Μέγας Βασίλειος είπε: «Όσο πλεονάζεις στον πλούτο, τόσο ελλείπεις στην αγάπη».

Από τη

ΒΑΣΙΑ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΥ Νομικό

Αυτό λοιπόν είναι το ζητούμενο της εποχής μας: να γίνουμε

πλούσιοι ως προς τον Θεό στην αρετή και την αγιότητα, με αγάπη

στο συνάνθρωπο και προσφορά στον αδύναμο! n

Η αξία του χρήματος

Καινή Διαθήκη

«Liberty»

«Κήρυξε τον λόγο, επίμενε εγκαίρως ακαίρως» (Β΄ Τιμόθεον 4:2)

Συμπτώσεις ή ευκαιρίες σωτηρίας;

Ο Κύριος ξέρει. Εσύ εργάζου τον καλόν

αγώνα. Δεκαετία του ’60. Ένας άλλος κόσμος ζούσε τότε. Η εξεύρεση εργασίας ήταν στην

αποκλειστική ευθύνη του καθενός μας και καμία εργασία δεν ήταν ντροπή. Οι άνθρωποι ήταν πιο υπεύθυνοι και πιο κοντά ο ένας στον άλλο. Η «συναλλαξιά», προσφορά εργασίας έναντι εργασίας, ήταν κάτι το πολύ συνηθισμένο. Ο ένας βοηθούσε τον άλλο με μεροκάματο, όπου και όπως μπορούσε. Οι νοικοκυρές ήταν πρόθυμες να συμπαρασταθούν στις ανάγκες της

«λάτρας» με αυθόρμητη προσωπική προσφορά η μία προς την άλλη και στις αγροτικές δου-

λειές οι άνδρες δεν λογάριαζαν μεροκάματα αλληλοβοήθειας

Ο σεβασμός της οικογένειας ήταν ιερό, πηγαίο καθήκον Η σύζυγος ήταν ιερή «ιδιοκτησία» αγάπης του άνδρα της και ο σύζυγος

εκχύλισμα μιας ενάρετης κοινωνικής προσφοράς. Όταν ο πατέρας πρωί πρωί έβγαινε από

το σπίτι για τη δουλειά του, μαζί του έβγαινε και η σύζυγος και, καθώς απομακρυνόταν, σταυ-

ροκοπιόταν η ίδια, σταύρωνε και τον άνδρα της μέχρι να στρίψει στην πρώτη γωνία Τότε υπήρχαν δύο φύλα, άνδρες και γυναίκες, αγόρια και κορίτσια, έτοιμα να αναλάβουν

τους τίμιους ρόλους των γονιών τους Ο Θεός ήταν ο Κυρίαρχος της ζωής, ο κυριακάτικος

εκκλησιασμός ιερή υποχρέωση Η πατρίδα ήταν ο αποκτημένος με αίμα τόπος που μας τάιζε

και τον ποτίζαμε με τον ιδρώτα μας, το «κεραμίδι» ήταν η φωλιά και το καταφύγιο της οικο-

γένειας. Αυτή ήταν η ζωή

για τα καράβια.

Δύσκολες εποχές λόγω ναυτιλιακής κρίσης, αλλά στάθηκα «τυχερός». Μπορώ να πω

πως υπήρξα μεταξύ των ευνοημένων της εποχής, καθώς κατάφερα να βρω δουλειά σαν ναυ-

τόπαιδο - μετά από καθημερινή προσπάθεια 5-6 μηνών - και μάλιστα με μισθό 45 δολάρια

μεικτά Πολλοί μπαρκάριζαν άμισθοι, με την ελπίδα να αντικαταστήσουν κάποιον που μελ-

λοντικά θα ξεμπαρκάριζε. Σ’ εκείνο το πλοίο συνειδητοποίησα την αγάπη του Κυρίου μας για

τον κάθε άνθρωπο, από κάποιο φυλλάδιο, αλλά και με τη βοήθεια κάποιου πιστού χριστιανού

που ήλθε στο καράβι Αυτός μου χάρισε και την πρώτη μου Καινή Διαθήκη Πριν από μερικά

χρόνια μάλιστα την αναζήτησα στο πατρικό μου σπίτι, για να την έχω έτσι, σαν ενθύμιο, αλλά

δεν τη βρήκα Το βαπόρι εκείνο το παροπλίσαμε στη Βαλτιμόρη λόγω ναυτιλιακής κρίσης και μετά από

σχεδόν 2 μήνες βρεθήκαμε στον Πειραιά. Φθάνοντας, μάθαμε πως μόλις προ ολίγων ημε-

ρών άλλο πλήρωμα έφυγε για Βαλτιμόρη, καθώς το πλοίο βρήκε ξανά δουλειά. Είχα αρκετά

στεναχωρηθεί τότε για λόγους τόσο οικονομικούς, όσο και επαγγελματικούς.

Πριν από μερικά χρόνια λοιπόν, συζητώντας με συγχωριανό συνάδελφό μου πλοίαρχο,

έμαθα πως σε κείνη την αποστολή ήταν και ο ίδιος Αν και είχε τελειώσει τη Σχολή

Εμποροπλοιάρχων Οινουσσών, είχε μπαρκάρει άμισθος σαν ναυτόπαιδο Ήταν κι αυτός πρωτόμπαρκος τότε Το καταπληκτικό όμως είναι πως τον έβαλαν και στην ίδια καμπίνα με μένα! Μάλιστα μου έλεγε και διάφορες λεπτομέρειες, όπως ότι στην προμετωπίδα της προβλήτας του Porto Orntaz της Βενεζουέλας είδε το όνομά μου, που το είχα γράψει σε κά-

ποιο ταξίδι Πάνω στη συζήτηση ήλθε και το θέμα της χαμένης Καινής Διαθήκης που δεν τη

βρήκα Και τότε έμαθα το άλλο καταπληκτικό των καταπληκτικών: Την Καινή Διαθήκη την

είχα αφήσει πάνω στο πτυσσόμενο τραπεζάκι της καμπίνας μου, για να τη βρει ο επόμενος

ναυτικός Τη βρήκε ο συνάδελφός μου, συνταξιούχος τώρα πλοίαρχος και αυτός των μεγα-

λύτερων ειδικών τάνκερ και νυν σύζυγος της αδελφής μου!

Ποιος λοιπόν ρύθμισε κατ’ αυτό τον τρόπο τόσα απίστευτα πράγματα; Εμείς δεν λέμε

τίποτα. Απλά χαιρόμαστε με μια άλλη χαρά διαβάζοντας στη Βίβλο μας: «Ρίψον τον άρτον

σου επί πρόσωπον των υδάτων Διότι εν ταις πολλαίς ημέραις θέλεις ευρεί αυτόν» (Εκκλη-

σιαστής 11:1). Και δόξα στον Θεό, γνωρίζουμε πολύ καλά ποιες είναι οι πολλές ημέρες, στις

οποίες αναφέρεται με σιγουριά ο Εκκλησιαστής Το έργο είναι του Κυρίου, η μαρτυρία όμως

είναι δική μας Δεν ξέρω τη συνέχεια εκείνης της Καινής Διαθήκης

|

Ήταν ανήμερα του Πάσχα του 1942. Η άνοιξη είχε φέρει όλα τα χρώματα στη φύση και το τοπίο ήταν χάρμα οφθαλμών κάτω από το φως του ήλιου.

Ανάμεσα στο ποικιλόχρωμο χαλί της γης, ξεχώριζε ένα χωμάτινο μονοπάτι, που οδηγούσε στο τέλος του χωριού. Εκεί βρισκόταν ένα μικρό καλοστεκούμενο σπιτάκι, λευκό και νοικοκυρεμένο

Το βήμα από τις βαριές μπότες του Γερμανού αξιωματικού, καθώς περπατούσε κατευθυνόμενος σ’ αυτό, άφηνε το αποτύπωμά του στο χώμα Φτάνοντας, χτυπά διακριτικά την ξύλινη πορτούλα και τον υποδέχεται με χαρά το ηλικιωμένο ζευγάρι που έμενε εκεί. Αυτός αφήνει το πιστόλι του πάνω στο τραπέζι και βγάζει από τις τσέπες του διάφορα καλούδια για τους αγαπητούς γέροντες. Κονσέρβες ζαμπόν, μαρμελάδα, μπισκότα και κάτι γερμανικά λουκάνικα Βλέπεις, ήταν η Κατοχή και το τρόφιμα ήταν δυσεύρετα Κάθισαν γύρω από το τραπέζι και αφού προσευχήθηκαν, ο καθένας στη γλώσσα του, άνοιξαν το Ευαγγέλιο να διαβάσουν για την Ανάσταση του Χριστού, καθώς το απαιτούσε η μέρα του Πάσχα.

Ο Χανς ήταν γιος Ελληνίδας μητέρας και Γερμανού πατέρα και γνώριζε στοιχειώδη ελληνικά, τόσα που μπορούσε να συνεννοηθεί κάπως.

Κάποια μέρα, που οι στρατιώτες του μαζί με αυτόν έκαναν έφοδο σε όλα τα σπίτια του χωριού, όπως συνήθιζαν, είχαν βρει το ζευγάρι του παππού και της γιαγιάς να κρατούν στα χέρια τους το Ευαγγέλιο και να διαβάζουν Τον κοίταζαν τρομοκρατημένοι, αλλά συγχρόνως ήταν γλυκείς και ήρεμοι... Πήρε στα χέρια του το βιβλίο, το άνοιξε ξεφυλλίζοντάς το και το άφησε στο τραπέζι. Φεύγοντας, τους είπε «πάλι εγκώ έρτω εντώ» και έκλεισε την πόρτα πίσω του.

Στο μικρό σπίτι του χωριού...

Τι να ήθελε άραγε; αναρωτήθηκαν προβληματισμένοι

Όταν γύρισε στο δωμάτιό του, αναζήτησε τη Βίβλο, που η χριστιανή μητέρα τού είχε

δώσει πριν φύγει από την πατρίδα, αλλά ποτέ δεν την είχε ανοίξει. Άρχισε να τη διαβάζει

μέχρι που νύχτωσε

Είχε ένα θησαυρό στα χέρια του, που τώρα είχε αρχίσει να τον ανακαλύπτει!

Ήρθε στο νου του η μορφή της μητέρας, καθώς προσευχόταν για αυτόν και εκείνος ήταν

αδιάφορος. Θυμήθηκε ότι κάποιες φορές αμφισβητούσε τον Θεό και ειρωνευόταν την πίστη

της Αυτές οι σκέψεις τού έφεραν δάκρυα στα μάτια που τον έπνιγαν, καθώς κάτω από τον

έλεγχο του Θεού δεν μπορούσε να αντέξει την πίεση των ενοχών του Ζητούσε γονατιστός

συνεχώς από τον Θεό να τον συγχωρήσει, ένιωθε τόσο βρόμικος και αμαρτωλός

Σηκώθηκε από τα γόνατα τόσο ανάλαφρος, χαρούμενος και ανακουφισμένος... Ο Θεός

τον είχε συγχωρήσει, ο Χριστός είχε πεθάνει για αυτόν στο σταυρό για να τον ελευθερώσει

από κάθε αμαρτία Τώρα θα ζούσε για Αυτόν ακολουθώντας Τον Με τα λίγα ελληνικά που γνώριζε, την άλλη μέρα πήγε να τους πει τι είχε συμβεί:

«Κριστός είναι καρντιά μου, μαμά έντωσε εμένα βιβλίο Τεού και εγκώ ντιάβασα αυτό, Κριστός συγγώρεσε εμένα, τώρα έρκομαι ντιαβάζουμε μαζί... Εσείς μου ντείξατε αυτό.

Ευκαριστώ...» Η χαρά τους ήταν μεγάλη...

Από τότε βρισκόταν μαζί τους αρκετά συχνά και προσεύχονταν στον Θεό να τον απαλ-

λάξει από τη θέση που είχε και Αυτός το έκανε Αυτή η φορά λοιπόν ήταν και η τελευταία

που τους επισκεπτόταν, επειδή ένας τραυματισμός τον ανάγκαζε να νοσηλευθεί σε νοσοκο-

μείο της χώρας του.

«Τεός τέλει πάω πατρίντα μου», είπε, «έχω πόνο» και έδειξε το αριστερό του χέρι, «πάω

γκιατρό, ντεν τέλω άλλο είμαι στρατό Αγκαπάω όλους, αγκαπάω Κριστό, όχι πόλεμο μόνο αγκάπη...»

Έγιναν μια αγκαλιά, κλάψανε, δώσανε τα χέρια, είχαν περάσει τόσο ευλογημένες ώρες

μαζί... Διάβασαν για τελευταία φορά εκείνη την Κυριακή του Πάσχα του 1942 για την Ανά-

σταση του Κυρίου από το Ευαγγέλιο, είπαν «Χριστός Ανέστη» και οι δρόμοι τους χώρισαν.

Ο Θεός είχε κάνει ακόμα ένα θαύμα, μέσα σε μια δύσκολη περίοδο Η δύναμη της Ανάστασης του Χριστού αλλάζει ζωές, λυτρώνει καρδιές, ενώνει με τη

δύναμη της αγάπης του κάθε λαό και τους κάνει αδερφούς

Κύριος διακηρύττει. «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή» (Ιωάννης 11:25). Εκείνος ζει

να ζούμε και εμείς μια αναστημένη ζωή μαζί του, από τώρα και στην αιωνιότητα

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2023 | 51

Κάθε φορά που υπάρχει μια αλλαγή

στη ζωή μου – όπως τότε που πήγα από

το δημοτικό στο γυμνάσιο ή άλλαξα τμήμα

στη μουσική μπάντα που συμμετείχα και

χρειάστηκε να καθίσω πλάι σε κάποιον

που δεν γνώριζα ή όταν η θεία Τερέζα

ήρθε πέρυσι να μείνει μαζί μας – δυσκο-

λεύομαι πολύ να προσαρμοστώ Και τότε

γεμίζει το σώμα μου εξανθήματα και τρε-

λαίνομαι στη φαγούρα Είναι πολύ, πολύ

απαίσιο.

Όλες οι παραπάνω περιπτώσεις τελικά

πήγαν μια χαρά – αυτό το ξέρω τώρα

Όταν όμως αντιμετωπίζω κάποια αλλαγή

όπως τώρα, νιώθω ένα μυρμήγκιασμα

στο δέρμα μου, λες και όλα εκείνα τα εξαν-

θήματα θέλουν να εμφανιστούν ξανά

Πριν από μερικούς μήνες, ο μπαμπάς

έχασε τη δουλειά του Όσο εκείνος είναι

σε αναζήτηση καινούριας δουλειάς, η μαμά

εργάζεται περισσότερες ώρες στον παιδικό σταθμό η θεία Τερέζα κι εκείνη δουλεύει

διπλές βάρδιες στο εστιατόριο και η αδελφή

μου η Λίλη κι εγώ βοηθάμε περισσότερο

με τις δουλειές του σπιτιού. Όλα αυτά

ήταν αρκετές αλλαγές και μου δημιούργη-

σαν πολλή φαγούρα στην αρχή, ενώ τώρα

Μ ά λλ ο ν

οι α λλ α γ έ ς δ ε ν μου π ά ν ε

τα πράγματα φαίνονταν ότι πήγαιναν καλά

Αυτό ίσχυε μέχρι χθες, όταν η μαμά κι ο

μπαμπάς μάς είπαν τα νέα

«Χάνουμε το σπίτι μας», είπε ο μπα-

μπάς τελείως φυσικά, λες και παραγγέλ-

ναμε πίτσα ή διαλέγαμε ένα επιτραπέζιο

παιχνίδι. Έτσι απλά. Όλοι μας μείναμε

σιωπηλοί Η Λίλη κοίταξε τους γονείς μας

με μάτια ορθάνοιχτα

Τελικά, η μαμά κοίταξε εμένα. «Λεωνίδα, τώρα θα χρειαστούμε τη βοήθειά σου όσο

ποτέ άλλοτε», είπε.

Κάποια στιγμή βρήκα τη λαλιά μου

«Τη δική μου; Πώς μπορώ εγώ να βοηθή-

σω; Τι πρόκειται να μας συμβεί; Πού θα

πάμε να ζήσουμε;» Οι ερωτήσεις έβγαιναν

από το στόμα μου σαν ένα μακρύ ρυάκι.

Γύρισα και κοίταξα τη Λίλη, που τα μάτια

της είχαν ήδη αρχίσει να βουρκώνουν.

Ο μπαμπάς πήρε το λόγο. «Δεν χρει-

άζεται να ανησυχείτε. Η μαμά κι εγώ τα έχουμε φροντίσει όλα», είπε

Παρά τα καθησυχαστικά λόγια του μπαμπά, η Λίλη κι εγώ ανταλλάξαμε ανή-

συχες ματιές

«Έχουμε βρει ένα διαμέρισμα που μπορούμε να πληρώσουμε και είναι αρκετά

καλό για μας», είπε η μαμά. «Αυτό που χρειαζόμαστε από εσάς είναι να βοηθήσετε

στο πακετάρισμα, γιατί έχουμε μόνο δύο εβδομάδες γι’ αυτό».

«Τι; Τόσο σύντομα;», ξέσπασα εγώ Βέβαια, ίσως θα έπρεπε να ήμουν πιο προσεκτικός και να νοιαζόμουν για το πώς

ένιωθαν οι γονείς μου με όλη αυτή την αναστάτωση Κι ακόμα, θα έπρεπε να πω πόσο λυπόμουν που χάνουμε το σπίτι

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2023 | 53

μέσα στο οποίο μεγαλώσαμε η Λίλη κι

εγώ. Όμως η δική μου ανησυχία ήταν

σχετικά με τον εαυτό μου, πάνω από όλα

τα άλλα

«Πού βρίσκεται το διαμέρισμα;», ρώ-

τησα

« Είναι στο Λέικβιου » , απάντησε ο

μπαμπάς.

«Λέικβιου!», είπα εγώ κι άρχισα να ξύ-

νομαι. «Αυτό ακούγεται λες και πηγαίνουμε

στην Ανταρκτική! Θα πρέπει να αλλάξουμε

σχολείο, να αλλάξουμε εκκλησία, Κυριακό

σχολείο και δεν θα ξαναδώ τους φίλους

μου!»

Η Λίλη είχε ήδη ξεσπάσει σε κλάματα.

Η θεία Τερέζα την έσφιξε στην αγκαλιά

της και προσπαθούσε να την παρηγορήσει

«Όλα θα πάνε καλά», της έλεγε «Ξέρεις,

καμιά φορά οι αλλαγές είναι για το καλό

μας».

«Οι αλλαγές δεν είναι ποτέ για το

καλό!», φώναξα καθώς έξυνα τα χέρια

μου. «Ειδικά αυτή η αλλαγή!»

«Λεωνίδα...», είπε η μαμά.

«Έτσι είναι», είπε η Λίλη ανάμεσα στους λυγμούς της. «Κι εγώ θα χάσω τη

Σαμάνθα, την Μπρίτανυ, τον Τιμόθεο, τον Άλμπερτ και...»

«Όλοι μας θα χάσουμε τους φίλους

που έχουμε εδώ», είπε ο μπαμπάς, ενώ

εγώ έξυνα τα πόδια μου Η μαμά βγήκε

και γύρισε σε λίγο με το φάρμακό μου για

τη φαγούρα Την ευχαρίστησα, όμως συ-

νέχισα να είμαι στεναχωρημένος

Ύστερα από λίγα λεπτά, ο μπαμπάς

είπε: «Κανένας από εμάς δεν θέλει να με-

τακομίσουμε, όμως πρέπει να κάνουμε

ό,τι είναι καλύτερο για την οικογένεια Κι

αυτή τη στιγμή είναι η μετακόμιση». Ο

μπαμπάς κοίταξε εμένα, μετά τη Λίλη και

ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΕΙΣ

μπορώ να πω ότι έκανε προσπάθεια για

να χαμογελάσει

«Τα πράγματα θα πάνε καλά με τη

βοήθεια του Θεού Θα το δείτε»

Ναι, καλά, θα δούμε πόσο μίζεροι θα

είμαστε όλοι μας, σκέφτηκα.

Τις επόμενες δύο εβδομάδες, η μαμά

κι η θεία Τερέζα δούλευαν διπλές βάρδιες

και οι δύο, ενώ ο μπαμπάς έψαχνε για

δουλειά (χωρίς αποτέλεσμα). Όταν ήμασταν

στο σπίτι, πακετάραμε και γεμίζαμε κούτες,

καλάθια και σακούλες

Ένα βράδυ που ήμουν εκνευρισμένος,

κουρασμένος – και η φαγούρα δεν με

άφηνε – η Λίλη μπήκε στο δωμάτιό μου

και μου ζήτησε κολλητική ταινία «Σου έχω

ήδη πει ότι δεν έχω!», της φώναξα

«Συγγνώμη», είπε η Λίλη και γύρισε

να φύγει με πεσμένους τους ώμους. Ήθελα

να τη φωνάξω να γυρίσει πίσω και να της

ζητήσω συγγνώμη, όμως ήμουν πολύ θυ-

μωμένος! Θα της περάσει, σκέφτηκα και

συνέχισα να πετάω πράγματα μέσα στις

κούτες, κάποια ίσως με μεγαλύτερη ορμή

απ’ ό,τι έπρεπε

Τελικά, έφτασε η μέρα της μετακόμισης

Εγώ ξυνόμουν όσο ποτέ άλλοτε Όταν

όλα μας τα πράγματα φορτώθηκαν στο

φορτηγό, η θεία Τερέζα με αγκάλιασε και

μου είπε: «Λεωνίδα μου, ξέρω πώς νιώ-

θεις».

Γύρισα και την κοίταξα. «Αλήθεια, ξέ-

ρεις;» Πώς μπορούσε να ξέρει, σκέφτηκα.

Δεν είναι δυνατόν!

«Θυμάσαι τότε που ήρθα εδώ για να

μείνω μαζί σας;», με ρώτησε

Και βέβαια το θυμάμαι Η θεία Τερέζα

είναι η αδελφή της μαμάς μου. Ήρθε να

και έπρεπε να πουλήσει το σπίτι της.

Αναγκάστηκε να ζητήσει από τον μπαμπά

και τη μαμά να μείνει μαζί μας επειδή δεν

μπορούσε, λόγω των οικονομικών, να

ζήσει μόνη της Κοιμόταν σ’ έναν καναπέκρεβάτι στο σαλόνι μας και είχε όλα της τα

ρούχα μέσα σε βαλίτσες. Αυτό σίγουρα

δεν ήταν κάτι εύκολο γι’ αυτήν

«Ναι, νομίζω ότι θυμάμαι», είπα. «Λυ-

πάμαι που είχα αυτές τις αντιδράσεις, θεία

μου, όμως απλά φοβάμαι πολύ».

Με έσφιξε πιο δυνατά στην αγκαλιά

της. «Κάποιες φορές οι αλλαγές είναι δύ-

σκολες, όμως είναι απαραίτητες για να

αυξηθούμε πνευματικά και να προχωρήσουμε στη ζωή μας, με τη βοήθεια του Θεού», είπε.

«Σαν να λέμε, πάμε μπροστά», είπα

και γελάσαμε και οι δυο μας

Εκείνη τη στιγμή μάς πλησίασε η Λίλη

«Κι εγώ φοβάμαι», είπε Τα χειλάκια της έτρεμαν και ήταν έτοιμη να κλάψει.

«Όλα θα πάνε καλά, Λίλη», της είπα.

«Οι αλλαγές δεν είναι πάντοτε κακές Θα

είμαστε μια χαρά, αφού έχουμε ο ένας τον

άλλο και τον Θεό να μας φροντίζει Έτσι

δεν είναι, θεία Τερέζα;»

Η θεία Τερέζα χαμογέλασε και έγνεψε

θετικά με το κεφάλι της.

Καθώς ξεκινήσαμε και απομακρυνό-

μασταν από το σπίτι μας, έκανα μια σιω-

πηλή προσευχή και ζήτησα βοήθεια από

τον Θεό για όλους μας. Και μόλις στρίψαμε

στη γωνία, κατάλαβα πως κάτι είχε αρχίσει

ήδη να αλλάζει Δεν ξυνόμουν πια! n

Της Liza A. Reiss

Μετ.: Φρίντα Τσίνογλου-Λαμπριανίδου

Όπου κι αν πάω, ό,τι κι αν κάνω, εκείνα τα Άνω Πορρόια του Νομού Σερρών κι εκείνα

τα χρόνια προσπαθώ να αναστήσω μέσα μου. Πάσχα στο βουνό. Μόνο με το φως των

κεριών Αναμονή της Ανάστασης μέσα στη σιωπηλή και σκοτεινή νύχτα Με πονούν και πολ-

λές φορές προσπαθώ να τα αποφύγω, μα εκείνα με καταδιώκουν Τελικά, νομίζω πως ό,τι

σε πονάει είναι εκείνο που μένει ζωντανό

Το μεγαλύτερο ρίσκο στη ζωή μας είναι η πίστη Μετακομίζεις τη ζωή σου όλη από ασφαλές

οικοδόμημα, το εγώ σου, που έχτισες μέσα σου από τότε που γεννήθηκες, σε ένα πρόσωπο

κυνηγημένο από όλες τις εξουσίες, που καμία χειροπιαστή εγγύηση δεν σου δίνει και –επι-

πλέον– είναι και αόρατο

Το φόντο της ελπίδας είναι σκοτεινό Στο άπλετο φως η ελπίδα δεν φαίνεται Ανάβει κανένας

φαροφύλακας το φάρο μεσημέρι; Η αληθινή σχέση μας με το σταυρωμένο κι αναστημένο

Ιησού Χριστό είναι εκείνη που έχουμε, όταν αισθανόμαστε πικρία, αδικία, όταν τα πράγματα

δεν πάνε καθόλου καλά. Στις ώρες της απελπισίας μας φανερώνεται, αν έχουμε τον Θεό στη

ζωή μας Τότε που δεν γίνεται αυτό που θέλουμε και περιμένουμε Τότε που δεν απαντά στις

προσευχές μας Τότε που νομίζουμε ότι είναι μακριά και δεν ακούει Μόνο τότε μετράει αν

πιστεύουμε ή υποκρινόμαστε σαν παιδάκια

Αν έχει υπάρξει ανάσταση μέσα μας, η ζωή μας θα πρέπει να μοιάζει σαν το κερί Μια ζωή

που λιώνει, υποχωρεί, αλλά δεν εξαφανίζεται. Το σημαντικό είναι το φυτίλι μέσα της που με

το λιώσιμο παίρνει φωτιά, ζεσταίνει και φωτίζει

Σίγουρα οι καμπάνες της ανάστασης θα ηχήσουν κι αυτή τη χρονιά Δεν υπάρχει περίπτωση

να μην αναστηθεί ο Γιος του Θεού ο Ιησούς Χριστός και φέτος, επειδή έχουμε εκλογές, πλη-

θωρισμό, πολέμους και διάφορα ζόρια Αμφιβάλλεις ότι θα γεννηθεί ακόμα ένα παιδάκι, ότι

ο ουρανός θα είναι στη θέση του αύριο μόλις ξημερώσει; Δες γύρω σου! Η φύση ανθίζει, φουντώνει, ομορφαίνει, μεγαλώνει, ζει... Η ζωή είναι πολύ πιο δυνατή από τους πόνους μας.

Πολύ πιο έξυπνη από τα δικά μας σχέδια

Ναι, ο Γιος του Θεού αναστήθηκε και είναι ζωντανός, αφού πρώτα πέθανε για τις αμαρτίες

του καθενός μας Και φέτος είναι ζωντανός κι αναστημένος! Το θέμα μας είναι

χρόνος

Καθημερινές Μελέτες Για Εφήβους

Νιώθεις ποτέ σαν να κοντεύεις να σκάσεις"! Έχεις κουραστεί να ακούς τη γνώμη του καθε# νός για τις επιλογές που κάνεις"! Ξέρεις$! στην πραγματικότητα μόνο η γνώμη του Θεού μετράει%! Αυτό το βιβλίο θα σου δείξει πώς ο χρόνος που ξοδεύεις με το Θεό μπορεί να σε βοηθήσεις να βάλεις τα πράγματα σε μια σειρά$! ώστε να αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες που συναντάς καθημερινά Το κείμενο κάθε μέρας θα σε βοηθά να δεις την πρακτική εφαρμογή της αλήθειας της Βίβλου στις διάφορες καταστά

σεις της καθημερινής ζωής$!θα σε καθοδηγεί να ακούς καλύτερα τη φωνή του Θεού μέσα από τη Βίβλο και την προσευχή και θα σε ενθαρρύνει στις προκλήσεις που αντιμετωπίζεις%! Δες τον επόμενο χρόνο της ζωής σου μέσα από το αιώνιο φίλτρο του Λόγου του Θεού$! ένα φίλτρο δοκιμασμένο$! σταθερό και απαράλλα&το$! μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου

● Η !"#$%&!'%((%)*%+,%+ έχει υπηρετήσει ως υπεύθυνη ομίλων εφήβων και καθηγήτρια Λυκείου"! Υπήρξε η εκδότρια του περιοδικού!#$%&'()!που εξέδιδε ο οργανισμός!*'+,-!'.!/01!*23&45!και συ6 μπαρουσιάστρια της ραδιοφωνικής εκπομπής για εφήβους!#7&81!'.!9:;1!<!7&=1>(!που μεταδιδόταν σε πανεθνική εμβέλεια στις ΗΠΑ"!Η!?,-&1! είναι συχνή ομιλήτρια σε συνέδρια εφήβων σε όλη την Αμερική και έχει γράψει πάνω από!@A!βιβλία

!!!!!!!!!!" #"$%&"σελίδες #"Χαρτόδετο #"Εκδόσεις"'()*+",-.-

16€

www.christianbookstore.gr

!"!#$%!&$''$()$*+$*%

Ένας

με τον Θεό

Τόση αγάπη

Η Ρέα Συλβία!"Μαρία Γεροπάντα Φερεντίνου!$%$$#$%&&'! είναι γνωστή(!

μεταξύ πολλών άλλων(! για τα ποιήματά της(! τους στίχους ύμνων και τις μεταφράσεις παιδικών βιβλίων)!Ποιήματά της άρχισα να διαβάζω εξαιτίας

κάποιων υπέροχων μελοποιήσεων που έγιναν από σπουδαίους μουσικούς

τα προηγούμενα χρόνια)!

Η ελπίδα μου είναι και τώρα οι μελωδίες που ντύνουν τα υπέροχα αυτά ποιήματα να γίνουν το όχημα για την ανάδειξή

τους και μέσω αυτών να θυμηθούμε το μεγάλο δώρο της αγάπης του Θεού στον άνθρωπο(!ο οποίος μέσω του Ιησού Χριστού μάς έδειξε !όση αγάπη#

Βασίλης Αντωνιάδης Μάιος!*+**

"