FONH 6 2023

H αποστολή συνεχίζεται...

Και ξαφνικά, στα τελευταία τέσσερα δύσκολα χρόνια πολλά άλλαξαν, άλλα ανατράπηκαν και πολλά άλλα αφαιρέθηκαν απ’

τη ζωή μας. Κι όμως, η ζωή συνεχίζεται. Καθώς μπήκαμε στο καλοκαίρι, καλά κρατούν ο πόλεμος στην Ουκρανία και ο εμφύλιος στο Σουδάν, οι επαναλαμβανόμενες εκλογές στη γειτονιά μας και στην πατρίδα μας, η περίοδος των

εξετάσεων με τα καρδιοχτύπια και την αγωνία των μαθητών και των οικογενειών τους... Πολ-

λοί περιμένουν με λαχτάρα τις διακοπές για να ξεφύγουν από το άγχος, τη ρουτίνα και τις

μέριμνες της καθημερινότητας Επίσης, μας απασχολούν οι θεαματικές κατακτήσεις της τε-

χνολογίας που δεν έχουν όρια και οι ατέρμονες συζητήσεις για την τεχνητή νοημοσύνη που

καλπάζει...

Υπάρχει όμως κάτι που μένει ανάλλαχτο, θερμαίνει και αναζωογονεί τις καρδιές των συνειδητών πιστών του Χριστού κι αυτό είναι η ευθύνη στη συμμετοχή για την εκπλήρωση και

ολοκλήρωση της Μεγάλης Αποστολής

Είναι αποστολή αγάπης, ελπίδας, σωτηρίας και συμφιλίωσης σ’ έναν κόσμο που ταράζεται από πολέμους, συγκρούσεις, προσωπικά πάθη, ρατσισμό, απάνθρωπη συμπεριφορά

και πνευματικά ελλείματα Πρέπει να το ομολογήσουμε ότι αστοχήσαμε σε κάθε τομέα και επίπεδο της ζωής Η μόνη ελπίδα που μας έχει απομείνει -και είναι η πιο σημαντική- είναι η

θυσία του Γολγοθά, που μας απελευθερώνει από την αμαρτία, το κακό, τη μιζέρια, τον εγωκεντρισμό μας. Ο κόσμος μας αυτή την απελευθέρωση χρειάζεται.

Εμείς, ως πιστοί του Χριστού έχουμε αυτή την αποστολή: Να φέρουμε τα Καλά Νέα της

χάρης και της λύτρωσης του Χριστού με λόγια αγάπης και πράξεις ελέους στις γειτονιές της πατρίδας μας και στις γωνιές όλου του κόσμου

Η αποστολή δεν τελείωσε, γι’ αυτό και οι ανθρωπιστικές δράσεις με πνευματικό περιε-

χόμενο είναι επίκαιρες όσο ποτέ!

Δοξάζουμε τον Θεό που μπορούμε να κάνουμε το μέρος το δικό μας σε διάφορες περιο-

χές του κόσμου και αυτό το καλοκαίρι με την ποικιλία των προγραμμάτων μας, ιδιαίτερα αυτά

που αγγίζουν παιδιά, εφήβους και νέους. Πόθος μας είναι να γίνουμε πιο αποδοτικοί και καρ-

ποφόροι μέσα στο σύγχρονο κόσμο, αξιοποιώντας τις μοναδικές ευκαιρίες που παρουσιά-

ζονται Η ζωή συνεχίζεται και η Φωνή των Καλών Νέων πρέπει να φτάσει

σε κάθε καρδιά στη γη μας Η Αποστολή δεν ολοκληρώθηκε ακόμη και χρει-

άζεται τη συμμετοχή, συμπόρευση και συμπαράσταση απ’ όλους μας με

προσευχή, με προθυμία και με μοναδικό στόχο και προσδοκία της καρδιάς

μας τη δόξα Του

Φώτης Ρωμαίος

ΙΟΥΝΙΟΣ 2023 |

περιεχόμενα

Ο Χριστιανός είναι Δούλος

Χάρης Ι. Νταγκουνάκης 04

Ποια είναι η ρίζα όλων των κακών; Γεώργιος Σ. Κανταρτζής 08

Διδάγματα Ζωής

Συμεών Α. Ιωαννίδης 11

Η βιωματική νοημοσύνη

και ο σκοπός των πάντων Τάσος Μαρκουλιδάκης 12

Τα δύο «βιβλία αποκάλυψης» του Θεού Έραστος Φίλος 14

Μια διαφορετική λίστα για ψώνια Σούλα Μαξιμιάδου-Isch 16

Το νόημα της ζωής

Χαρούλα Τσαγκαλίδου-Ξανθοπούλου 18

Το στίγμα του Tim Keller Γιώργος Π. Αλεξανδρής 20

Η καλλιελαία

Αλτάνα Φίλου-Πατσαντάρα 22

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ 25

Ο απύθμενος εκχυδαϊσμός

Γιάννης Χρ. Κρεμμύδας 33

Όσοι με δάκρυα σπέρνουνε...

Μάριον Μπόλντουιν 34

Συνέντευξη με την Τεχνητή Νοημοσύνη (ΑΙ) ChatGPT!

Θοδωρής Καλογερόπουλος 38

Μια φωτογραφία μια συζήτηση

Γιάννης Τσεβάς 40

Από τον Επιούσιο Άρτο 43

Τι ξεχνούμε και τι δεν πρέπει να ξεχνούμε

Ανανίας Καβάκας 44

Τα Παιδιά της Κρίσης

Βάσια Λιβιτσάνου 47

«ξένοι και παρεπίδημοι...»

Αλέξανδρος Δαδάος 48

Η ορχιδέα μου...

Ρίτα Αναγνώστου 50

Άσκηση ισορροπίας

Renee Riede 52

Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ

Ανέστης Πεταλίδης 56

ΙΟΥΝΙΟΣ 2023 • TEΥΧOΣ 6 • ΕΤΟΣ 81ο

ΚΩΔΙΚΟΣ ΜΜΕ: 1736

ΜΗΝΙΑΙΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

Τ.Θ. 254, 194 00 Κορωπί

Τηλ. 210.4834214, Fax: 210.6627506

Ιδιοκτησία: A M G INTERNATIONAL

Πρόεδρος: Τάσος Ιωαννίδης

Μη κερδοσκοπικός θρησκευτικός & φιλανθρωπικός οργανισμός

Έγκριση Υπ. Προεδρ. Κυβ/σεως 23580/5

Ιδρυτής: Δρ ΣΠΥΡΟΣ ΖΩΔΙΑΤΗΣ (1922-2009)

Ειδικός σύμβουλος έκδοσης:

Συμεών Ιωαννίδης

Δημοσιογραφική επιμέλεια:

Γεώργιος Κανταρτζής

Εκδότης - Διευθυντής: Φώτης Ρωμαίος office@ologos gr

Συλλογή ύλης: Φρίντα Τσίνογλου-Λαμπριανίδου

Διόρθωση κειμένου: Παρασκευή Κάκαρη Διεκπεραίωση: Μαρίνα Νάκη-Καλογεροπούλου

Λογιστήριο: Μαρία Κουράκου-Μησουρά

Δημιουργικό-Επιμέλεια εντύπου:

Δήμητρα Παπαναγή

Εκτύπωση-Βιβλιοδεσία:

ΝΕΑ ΓΡΑΦΗ (Δ. Μπιμπούδης) Τηλ.: 210-5767656

JUNE 2023 • NUMBER VI • VOL. LXXXI

VOICE OF THE GOSPEL

(USPS 942-960)

MONTHLY CHRISTIAN MAGAZINE

Published in Greece by the Publishing House “O LOGOS”

Owner: AMG International

P.O. Box 182200 Chattanooga, TN.37422

Founder: Dr. Spiros Zodhiates

President: Tasos Ioannidis

Special Consultant: Symeon Ioannidis

Managing Editor: Fotis Romeos

Subscription Rates: One Year $25.00 or $2.00 per copy

Postmaster: If undeliverable please send form 3579 to: Voice of the Gospel

P.O. Box 182200 Chattanooga, TN. 37422

Second class postage paid, in Chattanooga, TN 37422

30 $ Ευρώπη: 25 €

Υπ. Χώρες: 30 €

Διαθήκης είναι από την «Καινή Διαθήκη, εγχειρίδιο μελέτης και ζωής» των εκδόσεων «Ο Λόγος», © 1994, Εμμ. Μπενάκη 28, Αθήνα, εκτός και αν επιλέγει διαφορετικά ο εκάστοτε αρθρογράφος. Χειρόγραφα δημοσιευμένα και μη, δεν επιστρέφονται.

Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ / ΙΟΥΝΙΟΣ 2023

Ο Χριστιανός είναι Δούλος

Δυο χιλιάδες χρόνια τώρα η Εκκλησία του Χριστού πορεύεται το

ταξίδι της στην Οικουμένη, όπως ένα υπερωκεάνιο στον

ωκεανό. Το πλήρωμά της, οι χριστιανοί κάθε πολιτιστικής προ-

έλευσης ή δογματικού προσανατολισμού, ορίζονται από τη

Βίβλο με ξεχωριστά χαρακτηριστικά. Όπου αυτά υπάρχουν, η τόσο ποθητή Ενότητα γίνεται πραγματικότητα Πολλά από τα

χαρακτηριστικά αυτά τα βλέπουμε φέτος στη σειρά των κύριων

άρθρων μας Και ευχή μας είναι, σαν άτομα και σαν εκκλησίες, να επιδιώξουμε αυτά τα χαρακτηριστικά και για τον εαυτό μας

Από όλα τα χαρακτηριστικά του Χριστια-

νού που εξετάζουμε στα άρθρα μας φέτος, αυτό ακούγεται σαν το πιο αποτρόπαιο, το

πιο άδικο, το πιο απαράδεκτο: Πώς ένας

άνθρωπος που είναι παιδί του Θεού, που

είναι οπαδός του Χριστού, που έχει στο τσε-

πάκι του όλες τις υποσχέσεις του Θεού για

ένα λαμπρό, αιώνιο μέλλον, πώς ένας «βα-

σιλιάς και ιερέας» του Θεού, ένα πριγκιπό-

πουλο του ουρανού, πώς μπορεί να είναι

δούλος; Όλα μπορεί να τα δεχτεί κανείς –και

ιδιαίτερα ο έλληνας χριστιανός– αλλά όχι

και το «δούλος»!!! Παραπάει πια

Όσοι διαβάζουμε τη Βίβλο και εμβαθύνουμε

στα γεγονότα, μαθαίνουμε και τι συνέβη και

διαμείφθηκε την ώρα του Τελευταίου Δείπνου

του Ιησού με τους μαθητές στο ανώγειο,

λίγο πριν παραδοθεί στους σταυρωτές του

Εκεί τα Ευαγγέλια μας δίνουν

μια συγκλονιστική πληροφο-

ρία: Καθώς βρίσκονταν όλοι

γύρω από το πασχαλινό τρα-

πέζι, άρχισαν να τρώγονται ποιος ανάμεσά

τους είναι ο μεγαλύτερος –προφανώς ο πιο σπουδαίος Μοιάζει εξωφρενικό, αλλά συνέβη: μπροστά στον Κύριο, οι μαθητές διαπληκτίζονταν για ένα τόσο σπουδαίο ζήτημα. Δεν μας αναφέρεται αν ο Κύριος επενέβη στις αντιδικίες τους, αλλά μας αναφέρεται ότι έκανε κάτι άλλο: σηκώθηκε, ζώστηκε μια πετσέτα και τους έπλυνε τα πόδια. Κι όταν κάθισε πάλι στη θέση του, τους είπε ότι με

αυτό ήθελε να τους διδάξει ότι όποιος θέλει

να είναι μεγάλος, πρέπει να γίνει μικρός

Όποιος ήθελε να είναι «μείζων» έπρεπε να

πλύνει τα πόδια των άλλων Κι αυτό ήταν

δουλειά δούλου

Επομένως, το ότι ο χριστιανός είναι δούλος

είναι κάτι που το έδειξε τόσο παραστατικά ο

ίδιος ο Κύριος Γεννιούνται, ωστόσο, δύο

ερωτήματα, «απορίες επί του

μαθήματος », όπως λέγαμε

Του ΧΑΡΗ

ΝΤΑΓΚΟΥΝΑΚΗ harris.dagounakis@gmail.com

παλιά στα σχολεία:

ΙΟΥΝΙΟΣ 2023 | 5

(1) Ποιοι πρέπει να είναι δούλοι; (2) Με

ποιον τρόπο να είμαστε δούλοι;

1. Ποιοι είναι δούλοι;

Πρώτα απ’ όλα, ο Ιησούς έγινε δούλος μας

κι αυτό φαίνεται σε δύο εικόνες: Στη μία,

που ήδη την αναφέραμε, είναι σκυμμένος

να πλένει τα πόδια των μαθητών του, που,

σημειωτέον, όλοι ήθελαν να είναι ο ένας πα-

ραπάνω από τον άλλο! Η άλλη εικόνα είναι

ακόμα πιο τραγική: κρεμασμένος στον σταυ-

ρό, πληρώνει την ποινή των δικών μας

αμαρτιών, ενώ εκείνος ήταν «ο μόνος ανα-

μάρτητος». Ο ίδιος διακήρυξε πριν ανέβη

στον σταυρό ότι «ο Υιός του Ανθρώπου δεν

ήρθε για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να

υπηρετήσει και να προσφέρει τη ζωή του

λύτρο για όλους» (Μκ 10:45) –ήρθε ως Δού-

λος (έβεδ Γιαχβέ - Ησ 42:1· 49:3 κ.αλλ.)

Πλένοντας τα πόδια των μαθητών του στο

ανώγειο, τους όρισε ότι κι εκείνοι είναι δούλοι

και οφείλουν να πλένουν ο ένας τα πόδια

του άλλου Αργότερα, ως απόστολοι και με

αυτή την ιδιότητα του δούλου, έβαλαν τα θε-

μέλια της εκκλησίας, όντας αυτοί οι ίδιοι το

θεμέλιο, με ακρογωνιαίο λίθο τον Χριστό (Εφ 2:20).

Από την άλλη μεριά, οι κήρυκες είναι δούλοι

Ο Παύλος αποκαλεί τόσο τον Τυχικό (διάκονος

- Εφ 6:21,) όσο και τον Επαφρά (Κολ 4:12)

δούλους. Οι πρεσβύτεροι είναι δούλοι. Ο

απ Πέτρος τούς παροτρύνει να ποιμαίνουν

με αγάπη το ποίμνιο που τους έχει εμπι-

στευθεί ο Θεός (Α΄ Πε 5:1-3). Το ποίμνιο δεν

είναι δικό τους, είναι του Θεού, και κάποια

μέρα θα ανταμειφθούν με το αμάραντο στε-

φάνι της δόξας Οι διάκονοι είναι κι αυτοί

δούλοι και θα λάβουν τιμητική διάκριση μια

μέρα από τον Χριστό, αν έχουν «διακονήσει»

καλώς (Α΄ Τιμ 3:13).

Ο κάθε χριστιανός είναι δούλος! Οι κήρυκες

του ευαγγελίου, οι πρεσβύτεροι, οι διάκονοι

Όμως, μέλημά μας δεν είναι μόνο να κάνουμε

σωστά το έργο μας –κάτι πολύ βασικό–

αλλά να παρακινήσουμε και να προετοιμά-

σουμε και άλλους να γίνουν δούλοι του Θεού. Οι δάσκαλοι της εκκλησίας, που είναι κι αυτοί δούλοι, έχουν έργο «να καταρτίζουν

τους πιστούς για το έργο της διακονίας». Απώτερος σκοπός είναι να οικοδομείται το σώμα του Χριστού» (Εφ 4:11-13).

Δυστυχώς, δεν τα βλέπουμε όλοι οι πιστοί έτσι τα πράγματα Πολλοί παραπονιούνται

για έλλειψη αγάπης και φροντίδας εκ μέρους

των ποιμένων, των πρεσβυτέρων ή των δια-

κόνων, ενώ εκείνοι δεν κάνουν το παραμικρό

για να «οικοδομηθεί» με τη διακονία τους το

σώμα του Χριστού

2. Με ποιο τρόπο

να είμαστε δούλοι;

Το δεύτερο ερώτημα, εξίσου σπουδαίο με

το πρώτο: να δουλέψω, αλλά πώς; τι να

κάνω;

Μια πρώτη ιδέα είναι να είσαι προσιτός σε

όλους, στη διάθεση όλων, χωρίς δικές σου

δεσμεύσεις, όπως είναι ο στρατιώτης που τ’

αφήνει όλα για την πατρίδα (Β΄ Τιμ 2:4) Αν

διακονούμε μόνο όταν μας βολεύει, δεν θα

διακονήσουμε ποτέ! Μια άλλη ιδέα είναι:

ψάξε να βρεις ποιες είναι οι ανάγκες. Πού σε

χρειάζονται περισσότερο; Εκεί τρέξε –όσο

σου δίνεται η ευκαιρία (Γαλ 6:10)! Δυστυχώς, χάνουμε πολλές ευκαιρίες να δουλέψουμε

για τον Χριστό, επειδή μας λείπουν η ευαισθησία και η ετοιμότητα Οι μεγάλες ευκαιρίες

για διακονία δεν διαρκούν ποτέ πολύ Περ-

νούν γρήγορα και, μερικές φορές, δεν ξανα-

γυρίζουν ποτέ...

Παράλληλα, αδήριτη ανάγκη είναι να κάνεις

το καλύτερο που μπορείς, με ό,τι μέσα έχεις.

Ο δούλος ποτέ δεν αναβάλλει περιμένοντας

να βελτιωθούν οι συνθήκες ή να φτιάξει ο

καιρός! «Όποιος παρατηρεί συνέχεια τον

άνεμο», λέει η Γραφή, «δεν θα σπείρει ποτέ·

κι όποιος συνέχεια εξετάζει τα σύννεφα,

ποτέ δεν θα θερίσει» (Εκ 11:4). Κι όταν ο

Μωυσής δυστροπούσε να πάει να ελευθε-

ρώσει τον λαό του, ο Θεός τον έστειλε απλά

με το θαυματουργό ραβδί του να κάνει το

έργο του (Εξ 4:1-3). Κάνε το έργο σου με

αφοσίωση στον Κύριό σου Όσο ταπεινή κι

αν είναι στα μάτια των άλλων η διακονία

σου, κάνε την σαν να είναι μπροστά ο ίδιος

ο Χριστός και να σε βλέπει (Κολ 3:23). Οι

μεγάλες ευκαιρίες συχνά κρύβονται πίσω

από μικρές δραστηριότητες Τα μικρά πράγ-

ματα στη ζωή καθορίζουν τα μεγάλα Θυμή-

σου το βιβλικό : « Τις κατεφρόνησεν την

ημέραν των μικρών πραγμάτων;» (Ζαχ 4:10

–μετ Βάμβα).

Ο δούλος, εξάλλου, είναι αξιόπιστος. Αν

είσαι σωστός δούλος του Θεού ως χριστιανός,

αυτό πρέπει να το θυμάσαι καλά: ο αξιόπιστος

δούλος (ή διάκονος) πάντοτε ολοκληρώνει

το έργο του· ανταποκρίνεται πλήρως στις

ευθύνες του· τηρεί τις δεσμεύσεις του· δεν

αφήνει τίποτα στη μέση! Τέλος, ο σωστός

δούλος κρατάει «χαμηλό προφίλ» Όσο χαρισματούχος και αν είναι ο δούλος, μένει

στη σκιά για να προβληθεί ο Κύριός του

Θέλει πάντοτε «ο Κύριος να αυξάνει κι ο ίδιος να ελαττώνεται» (Ιω 3:30). Ακόμη και αν η διακονία σου δεν αναγνωρίζεται

μου, αδελφή μου, μείνε πιστός και ταπεινός, μείνε πιστή και ταπεινή. Και να ξέρεις ότι «ο κόπος που καταβάλλεις για χάρη του Κυρίου, δεν είναι μάταιος» (Α΄ Κορ 15:58). n

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ σ’ ένα εκπληκτικό

στις ρίζες της

ΙΣΡΑΗΛ

Ελάτε να

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΗ

είναι η ρίζα όλων των κακών;

Καταστροφική

μάστι-

γα της εποχής μας είναι ο

τζόγος. Θύματά του είναι άν-

θρωποι κάθε ηλικίας, ανε-

ξάρτητα από την οικονομική

και κοινωνική τους κατάστα-

ση Η υπεραπασχόληση με

κάθε είδους τυχερά παιχνίδια

είναι σοβαρότατο πρόβλημα

για πολλούς ανθρώπους και

τις οικογένειές τους

Σε μια εποχή όπως η

δική μας, όπου εξοβελίστη-

καν οι ηθικές και πνευματικές

αξίες και κυριαρχεί ο υλισμός

και ο αθεϊσμός, πολλοί θέ-

λουν να κερδίσουν γρήγορα,

πολλά χρήματα χωρίς κόπο!

Ο τζόγος, που –δυστυχώς–

ενθαρρύνεται απ’ όλες τις

κυβερνήσεις, έχει πάρει ανη-

συχητικές διαστάσεις. Στα

τυχερά παιχνίδια η Ελλάδα

συγκαταλέγεται στην πρώτη

δεκάδα των χωρών της Ευ-

ρώπης Σύμφωνα με τα στοι-

χεία της Επιτροπής Επο-

πτείας και Ελέγχου Παιγνίων

(ΕΕΕΠ), το 2022 δαπανήθηκαν συνολικά 29,2 δισε-

κατομμύρια ευρώ σε διαδι-

κτυακό τζόγο, σε πρακτορεία

του ΟΠΑΠ, καζίνο, λαχεία

και ιππόδρομο Τα πολλά

οικονομικά προβλήματα και

η ενασχόληση μεγάλου μέ-

ρους της κοινωνίας με τον τζόγο σπρώχνουν χιλιάδες

συνανθρώπους μας στα τυχερά παιχνίδια, καθώς στηρίζουν σ’ αυτά τις ελπίδες

τους Όλοι ονειρευόμαστε να

κερδίζουμε πολλά, ώστε να

ζούμε ανέμελη ζωή και να εκπληρώνουμε τις επιθυμίες

μας Σ’ αυτό ακριβώς στοχεύουν οι ελκυστικές δια-

φημίσεις για τα τυχερά παιχνίδια. Αποκρύπτουν όμως τις αρνητικές επιπτώσεις του τζόγου και τις πολλές προσωπικές και οικογενειακές

τραγωδίες Ο τζόγος αλλάζει τη συμπεριφορά του ανθρώπου και προκαλεί προβλή-

ματα στην οικογένεια και

στη δουλειά του Στη ζωή του τζογαδόρου, ένα πράγμα κυριαρχεί και απασχολεί το μυαλό του: Πώς θα εξασφαλίσει χρήματα για το παιχνίδι. Είναι εξαρτημένος, όπως ο ναρκομανής και ο αλκοολικός . Γι ’ αυτό έ χει άμεση ανάγκη βοήθειας

Παρακάτω θα αναφέρουμε, από χριστιανική άποψη, τους κινδύνους των τυχερών παιχνιδιών Για το σκοπό αυτό διασκευάσαμε

Του ΓΕΩΡΓΙΟΥ Σ. ΚΑΝΤΑΡΤΖΗ

μερικά σχόλια από το κείμενο ενός Καναδού ποιμένα:

Ποια

1) Τα τυχερά παιχνίδια

που λάνε ψευδαισθήσεις

και όνειρα, «φύκια για με-

ταξωτές κορδέλες», για εύ-

κολο πλουτισμό. Στο τέλος

όμως ποτίζουν με πόνο,

πίκρα, απογοήτευση... κα-

ταστροφή!

Με ελκυστικές διαφημίσεις,

ντυμένες με μαγευτική μου-

σική, χαρούμενα, ενθουσια-

σμένα πρόσωπα παρουσιά-

ζουν έντεχνα ότι όλοι κερδί-

ζουν, χωρίς βέβαια να δεί-

χνουν κάποιον από τους χι-

λιάδες απελπισμένους που

χάνουν τεράστια ποσά. Είναι

απατηλή η διαφήμιση, χα-

ρακτηριστικό τέχνασμα των

μεθόδων του Σατανά, που

« μεταμφιέζεται σε άγγελο

φωτός» (Β΄ Κορ 11:14). Πα-

ρουσιάζεται σαν να ενδια-

φέρεται για την ευτυχία των

θυμάτων του κι έτσι τους δε-

λεάζει. Αυτό έκανε με τους

πρωτόπλαστους Τους υπο-

σχέθηκε ότι θα γίνονταν σαν

τον Θεό! (Γέν 3:5). Και από

τότε δεν σταματά να κρεμά

μπροστά στους αφελείς δο-

λώματα για πρόσκαιρες απο-

λαύσεις της αμαρτίας (Εβρ 11:25). Κρύβει ύπουλα τον

πόνο και την πίκρα που θα

δοκιμάσουν αργότερα

2) Τα τυχερά παιχνίδια βρί-

σκονται σε αντίθεση με τη χριστιανική αγάπη

Πολλές φορές στην Κ Διαθή-

κη ο απόστολος Παύλος

προτρέπει να έχουμε «φιλαδελφία... δείχνοντας στοργή

ο ένας στον άλλο» (Ρωμ

12:10) και με αγάπη να υπηρετούμε ο ένας τον άλλο (Γαλ 5:13). Η πεμπτουσία

της αληθινής αγάπης μοιάζει με την προσφορά της θυσίας

του Χριστού. Ασφαλώς, οι φανατικοί τζογαδόροι γνωρίζουν ότι χιλιάδες είναι οι χαμένοι και πολύ λίγοι αυτοί που κερδίζουν Μάλιστα, το κέρδος γίνεται σε βάρος εκείνων που χάνουν!

Αλλά δεν είναι δυνατό να αγαπούμε τους άλλους

και ταυτόχρονα να επιδιώκουμε να χάσουν εκείνοι για να κερδίσουμε εμείς! Στην πραγματικότητα, αυτός που κερδίζει εκμεταλλεύεται συνανθρώπους του, που μπορεί να είναι πλούσιοι ή φτωχοί, αλλά εθισμένοι κι εκείνοι στα τυχερά παιχνίδια Βέβαια, οι διαφημιστές, για να χρυσώσουν το χάπι, τονίζουν ότι μέρος των χρημάτων προσφέρεται για φιλανθρωπικούς σκοπούς! Και ίσως δίνουν κάποια ψίχουλα

σε φιλανθρωπικές οργανώσεις, για να πούνε ότι επιτελούν και θεάρεστο έργο Τη φιλανθρωπία μπορούμε

να την κάνουμε με «καθαρά» χρήματα , προσφέροντας

ανάλογα με τις οικονομικές

μας δυνατότητες ο καθένας.

3) Τα τυχερά παιχνίδια καλλιεργούν και προωθούν

την απληστία και την πλεονεξία

Η προσδοκία να κερδίσουμε

χρήματα από τυχερά παιχνίδια είναι απληστία κι αυτό δεν ευαρεστεί τον Θεό Η πλεονεξία είναι ειδωλολατρία (Κολ 3:5).

4) Ο τζόγος είναι αντίθετος

με τη θεάρεστη διαχείριση των χρημάτων μας

Ο Ιησούς παραγγέλλει να μη συσσωρεύουμε θησαυρούς

στη γη, αλλά θησαυρούς στον ουρανό (Ματ 6:19-20). Κι

αυτό γίνεται, όταν επενδύου-

με μέρος απ’ αυτά που μας

δίνει ο Θεός για τη διακήρυξη

του Ευαγγελίου Ο απόστολος Παύλος ευχαριστεί τους πιστούς των Φιλίππων για

το δώρο της αγάπης τους

για την ενίσχυση της διακονίας του (Φιλ 4:17).

Πώς όμως συμβιβάζεται

το σχέδιο του Θεού με το να τζογάρουμε αυτά που μας έχει δώσει ο Θεός με την ελπίδα να κερδίσουμε περισσότερα, ενώ στο τέλος, συνήθως, χάνουμε κι αυτά που έχουμε; Η Αγία Γραφή λέει: «...έχει τη δύναμη ο Θεός

να σας δώσει με το παραπάνω κάθε δωρεά, έτσι που έχοντας σε κάθε περίπτωση, πάντοτε και σε όλα αυτάρκεια, να προσφέρετε όλο και περισσότερο σε κάθε είδους αγαθοεργία» (Β΄ Κορ. 9:8).

Αντ’ αυτού, τα χρήματα του τζογαδόρου εξαφανίζονται σε μια μαύρη τρύπα.

5) Ο τζόγος είναι ειδωλο-

λατρική πράξη

Η Βίβλος μάς βεβαιώνει ότι

κάθε καλό δώρο προέρχεται

από τον Θεό (Ιακ 1:17). Ό,τι

έχουμε είναι δώρο της κυ-

ρίαρχης Πρόνοιας του Θεού

(Ματ. 6:25). Αντίθετα, ο τζο-

γαδόρος εμπιστεύεται τα χρή-

ματά του στη θεά τύχη και

όχι στον Θεό, τον Δωρητή.

Και θα ήταν παράξενο αν ο

τζογαδόρος ευχαριστούσε τον

Θεό για τα κέρδη του!

6) Τα τυχερά παιχνίδια μάς

υποδουλώνουν

Ο απόστολος Παύλος είπε:

«όλα μου επιτρέπονται, μα

εγώ δε θα αφήσω τίποτε να

με εξουσιάσει» (Α΄ Κορ. 6:12).

Όπως ο αλκοολικός εξουσιά-

ζεται από το ποτό, έτσι και ο

τζογαδόρος γίνεται δέσμιος

των τυχερών παιχνιδιών Βέ-

βαια, μεγάλη ευθύνη έχουν

και οι κυβερνήσεις των δια-

φόρων λαών που ενθαρρύ-

νουν τον τζόγο. Ο Θεός προ-

ειδοποιεί: «όποιος να πλου-

τίσει βιάζεται, σε δυστυχία

θα πέσει» (Παρ. 28:20).

Οι στατιστικές δείχνουν

ότι αυτού του είδους η «δια-

σκέδαση » οδηγεί χιλιάδες

στη φτώχεια , με οδυνηρά

αποτελέσματα: οικογενειακά

δράματα, αυτοκτονίες, κλο-

πές, απάτες, απώλεια δου-

λειάς, αλλά και σ’ ένα σωρό

αμαρτίες που προκαλούν

πόνο και θλίψη

8) Τα τυχερά παιχνίδια

προκαλούν μεγάλη ζημιά

στην κοινωνία

Ένας από τους κινδύνους

ενός συστήματος κοινωνικής

πρόνοιας είναι ότι τείνει να

αμβλύνει το κίνητρο για ερ-

γασία Αν η κυβέρνηση με

στηρίξει, γιατί να δουλέψω;

Έτσι κι ο τζόγος μπορεί να

έχει παρόμοιο αποτέλεσμα

Δημιουργεί την αίσθηση πως

είναι εύκολο να κερδίσω κάτι

χωρίς κόπο. Περιμένω την

τύχη μου στην κλήρωση για

να καλύψω τις ανάγκες μου Η νόμιμη εργασία είναι η

μέθοδος που ο Θεός θέλει, ώστε να κερδίζουμε χρήματα

προς το ζην Έτσι, δημιουργούνται και διατηρούνται υγιείς κοινότητες Για τους χριστιανούς η εργασία είναι ο τρόπος να αποκτούμε χρήματα και με ένα μέρος απ’ αυτά να υποστηρίζουμε τη διακονία του Ευαγγελίου Και μην ξεχνάμε αυτό που τονίζει η Βίβλος: «Αν κάποιος δε

θέλει να εργάζεται, δεν πρέ-

πει ούτε και να τρώει» (Β΄

Θεσ. 3:10).

Η Αγία Γραφή λέει: «Άλ-

λωστε, κανένας από μας δε

ζει πια για τον εαυτό του» (Ρωμ. 14:7). Να σκεφτούμε

ότι οι πράξεις μας επηρεά-

ζουν τους άλλους γύρω μας

και «να θυμόμαστε τους φτω-

χούς» (Γαλ. 2:10) και όχι να

τους παίρνουμε με τον τζόγο

τα λίγα που έχουν Στην πραγματικότητα , « Όποιος

σπλαχνίζεται φτωχό, τον Κύ-

ριο δανείζει, κι αυτός ανάλογα με το έργο του θα του το ανταποδώσει» (Παρ 19:17).

Αφού κληθήκαμε να αποφεύγουμε κάθε είδους κακό (Α΄ Θεσ 5:22) και να αγαπάμε τον συνάνθρωπό μας, τότε γεννιέται το ερώτημα: Γιατί να παίζουμε τυχερά παιχνίδια, αφού αυτό έρχεται σε αντίθεση με την πίστη μας ότι εξαρτιόμαστε από τον Θεό και δεν βασιζόμαστε στην πράσινη τσόχα και στα ζάρια; Κάποιος σοφά είπε: «Αν θέλετε να γνωρίζετε το μέτρο

της αγάπης σας για τον Θεό, απλά παρατηρήστε την αγά-

πη που έχετε για τον συνάνθρωπό σας Η συμπόνια, η συμπάθεια και η αγάπη μας

για τους άλλους είναι ο ακριβής μετρητής της αγάπης και αφοσίωσής μας στον Θεό». Και κλείνουμε με την παραίνεση του αποστόλου Παύλου:

«Και είναι, βέβαια, μεγάλος πλουτισμός η ευσέβεια, όταν την έχει κανείς αρκούμενος σ’ αυτά που έχει Άλλωστε, δε φέραμε τίποτε στον κόσμο με τη γέννησή μας και είναι φανερό πως ούτε και μπορούμε να πάρουμε μαζί μας τίποτε με το θάνατό μας. Εφόσον λοιπόν έχουμε τροφές και ενδύματα, θ’ αρκεστούμε σ’ αυτά... Γιατί πράγματι η ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία» (Α΄ Τιμ 6:6-8). n

> Μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας www.nikites.eu με ποικιλία θεμάτων

Σκέψεις, αποφθέγματα, αρχές και αλήθειες της ζωής

Παράπονα - Γκρίνιες

• Η γκρίνια και τα παράπονα αποτελούν

σημάδι απιστίας και αγνωμοσύνης Δί-

νουν αφορμή στο διάβολο και οδηγούν

σε ανυπακοή στον Θεό Σε καμία περίπτωση δεν αρμόζουν στους χριστιανούς.

• Να διαβάζεις τη Βίβλο τακτικά Να κερδίζεις το ψωμί σου εργαζόμενος σκληρά

και τίμια Και να μην παραπονιέσαι

• Η γκρίνια και τα παράπονα απλώς

χειροτερεύουν τα πράγματα χωρίς να διορθώνουν ή να καλυτερεύουν τίποτε.

• Δεν σε ωφελεί καθόλου να γκρινιάζεις

και να παραπονιέσαι. Είναι πιο εύκολο κι ωφέλιμο και δεν σου κοστίζει τίποτε

να έχεις ευχάριστη διάθεση και να χαί-

ρεσαι.

• Κάποτε δεν είχα παπούτσια να φορέσω

και παραπονιόμουν, μέχρι που συνάντησα κάποιον που δεν είχε πόδια.

• Συχνά παραπονιόμαστε ότι η ζωή

μας είναι σύντομη, αλλά ζούμε σαν να

μην πρόκειται να τελειώσει ποτέ.

• Είναι καλύτερα να χαίρεσαι και να απολαμβάνεις όσα έχεις, παρά να παραπονιέσαι για όσα δεν έχεις, πράγμα πολύ άχαρο για εκείνους που σε ακούνε

• Την επόμενη φορά που θα αισθανθείς

την ανάγκη να παραπονεθείς ότι δεν

έχεις αρκετά, σκέψου πως ο σκουπιδοτενεκές σου τρώει καλύτερα απ’ ό,τι

το 30% των ανθρώπων της γης!

• Μην παραπονιέσαι ότι δεν έχεις αυτά

που θα ήθελες. Απεναντίας, να χαίρεσαι

που δεν έχεις αυτά που θα σου άξιζαν

• Αν κάποιοι χριστιανοί ξόδευαν σε προ-

σευχή τόσο χρόνο όσο ξοδεύουν σε

παράπονα, δεν θα είχαν τίποτε για να

παραπονιούνται.

•

Αν βρίσκεις χρόνο για να παραπονιέ-

σαι για κάτι, τότε έχεις χρόνο να κάνεις

κάτι για τη διόρθωσή του.

• Μην παραπονιέσαι για την εκκλησία

σου, ότι δεν είναι τέλεια Αν ήταν τέλεια, δεν θα μπορούσες να είσαι μέλος της

• Όταν παραπονιέσαι για το κακό, το διπλασιάζεις. Όταν το αψηφάς, το εξουδετερώνεις

• Αν δεν σου αρέσει κάτι, άλλαξέ το Αν δεν μπορείς να το αλλάξεις, άλλαξε τη στάση σου απέναντί του και μην παραπονιέσαι

• Μπορείς να αντέξεις, να ξεπεράσεις τα πάντα και να βγεις νικητής, αν δεν γκρινιάζεις.

• Αυτοί που δεν παραπονιούνται δεν είναι ποτέ αξιολύπητοι, γιατί απολαμβάνουν αυτά που έχουν

• «Όλα να τα κάνετε χωρίς γογγυσμούς

και αμφισβητήσεις, για να γίνετε άμε-

μπτοι και ακέραιοι, παιδιά του Θεού

αψεγάδιαστα μέσα σε μια γενιά ανθρώπων πονηρών και διεστραμμένων,

ανάμεσα στους οποίους λάμπετε σαν

φώτα στον κόσμο, γιατί κατέχετε το

Λόγο της Ζωής» (Φιλ. 2:14-16). n

βιωματική νοημοσύνη

Στην αρχή ήταν ο Δείκτης Νοημοσύνης (IQ) και μετά ο Δείκτης Συναισθηματικής

Νοημοσύνης (EQ), ο οποίος από πολλούς

κρίθηκε ως πιο επαρκής για ένα επιτυχημένο

μέλλον Στη συνέχεια, αναδείχτηκε η ευελιξία

και η ανθεκτικότητα και, πιο συγκεκριμένα, ο

δείκτης προσαρμοστικότητας (AQ: adaptability quotient). Πλέον υπάρχει ένας νέος τρόπος

πρόβλεψης της επιτυχίας, ο δεί-

κτης XQ ή αλλιώς ο Δείκτης

Βιωματικής Νοημοσύνης (experiential intelligence).

Η βιωματική νοημοσύνη είναι ένα μέτρο του

πώς οι εμπειρίες της ζωής σας έχουν διαμορφώσει τον τρόπο που σκέφτεστε, τι γνωρίζετε και πώς χρησιμοποιείτε αυτή τη γνώση

Από τον ΤΑΣΟ ΜΑΡΚΟΥΛΙΔΑΚΗ

Η μέτρηση της βιωματικής σας νοημοσύνης

μπορεί να σας βοηθήσει να αποκτήσετε μεγαλύτερη αυτογνωσία, ένα βασικό χαρακτη-

ριστικό τόσο στη λήψη αποφάσεων, όσο και

στην οικοδόμηση σχέσεων

Πολλές φορές συμβαίνουν πράγματα στην

ζωή μας, τα οποία δεν επιθυμούμε. Μάλιστα, κάποιες φορές απορούμε με τις ενέργειες

του Θεού, τις οποίες δεν κατανοούμε Kάτι

τέτοιο ούτως ή άλλως είναι δύσκολο, αφού

Εκείνος είναι τέλειος και εμείς ατελείς Εκείνος

είναι άγιος, ενώ εμείς αμαρτωλοί. Εκείνος

είναι αιώνιος, ενώ εμείς πεπερασμένοι

Η Αγία Γραφή διδάσκει πως ό,τι μας συμβαίνει

δεν είναι μάταιο, τυχαίο, άσκοπο Ο απόστο-

λος Παύλος γράφει: «Και ξέρουμε ότι όλα

συνεργούν προς το αγαθό σ’ αυτούς που

αγαπούν τον Θεό, τους προσκαλεσμένους

σύμφωνα με τον προορισμό του. Επειδή,

όσους προγνώρισε, αυτούς και προόρισε να

γίνουν σύμμορφοι με την εικόνα τού Υιού

του, για να είναι αυτός πρωτότοκος ανάμεσα

σε πολλούς αδελφούς» (Ρωμαίους 8:28-29).

Το αγαθό αυτό δεν είναι γενικό και αόριστο, ούτε και διαφορετικό σε κάθε συνθήκη και

στροφή της ζωής μας. Το καλό για εμάς είναι

να έχουμε άνετη και υγιή ζωή, γεμάτη πνευματικές και υλικές ευλογίες, δίχως αρρώστιες,

προβλήματα και δυσκολίες. Τα πάντα όμως

συνεργούν προς ένα αγαθό, σύμφωνα με

τον Παύλο: να γίνουμε σύμμορφοι της εικόνας

του Χριστού Για αυτό και γράφει ο απόστολος

Παύλος: «επιθυμώ να γνωρίσω το Χριστό

και τη δύναμη της αναστάσεώς του, και να

μετάσχω στα παθήματά του ακολουθώντας

τον στο θάνατο» (Φιλιππησίους 3:10).

Ο Θεός χρησιμοποιεί κάθε εμπειρία, περί-

σταση και βίωμα προκειμένου να μας οδη-

γήσει στο να αναπτύξουμε μεγαλύτερη πνευ-

ματική και βιωματική νοημοσύνη και να μοι-

άσουμε περισσότερο στον χαρακτήρα του

Χριστού, τον οποίο βλέπουμε στον καρπό

του Αγίου Πνεύματος (Γαλάτας 5:22-23). Ο

Θεός δεν υπόσχεται ότι δεν θα έχουμε προβλήματα. Μάλιστα, ο Κύριος Ιησούς Χριστός

ανέφερε: «μέσα στον κόσμο θα έχετε θλίψη· αλλά να έχετε θάρρος· εγώ νίκησα τον κόσμο» (Ιωάννης 16:33).

Η ελπίδα μας δεν είναι ότι ο Θεός εγγυάται ότι η ζωή μας θα είναι ασυννέφιαστη, δεν θα

χτυπηθεί από άγρια κύματα και θα είναι

απαλλαγμένη από δεινά, δυσκολίες και τραγωδίες Ο Θεός δεν υπόσχεται ότι όλα θα

κυλήσουν ήρεμα και ομαλά στη ζωή μας Η

ελπίδα που μας προσφέρει δεν έρχεται να μας καθησυχάσει ότι όλα θα πάνε καλά όπως

προσδοκούμε ή όπως έχουμε ονειρευτεί Ο

Θεός δεν υπόσχεται ότι δεν θα αρρωστή-

σουμε, δεν θα χάσουμε τη δουλειά μας, δεν θα μειωθεί το εισόδημά μας, δεν θα στραβοπατήσουν τα παιδιά μας, δεν θα δοκιμαστεί

ο γάμος μας ή δεν θα μας απογοητεύσουν

οι φίλοι μας Ο Θεός υπόσχεται να είναι μαζί

μας σε κάθε στροφή της ζωής. Ο Παύλος

λέει ότι τα πάντα, συμπεριλαμβανομένων

και πραγμάτων, προσώπων και περιστάσεων

που θα μας πληγώσουν βαθύτατα και θα κλονίσουν ακόμη και την πίστη μας ή θα

οδηγήσουν σε αμφισβήτηση του Θεού, συντελούν στο τελικό καλό μας

Ο Παύλος λέει ότι ξέρουμε, όχι επειδή γνω-

ρίζουμε τα πάντα ή έχουμε πάντοτε τις σωστές απαντήσεις, αλλά επειδή εμπιστευόμαστε Εκείνον που γνωρίζει τα πάντα και θυσίασε ό,τι πολυτιμότερο είχε για εμάς.

Ο Θεός, εάν δεν Τον αγαπάμε, χρησιμοποιεί

κάθε μας βίωμα για να μας οδηγήσει στη μετάνοια και στην αναγνώριση ότι ο Χριστός

είναι το μόνο πρόσωπο που μπορεί να μας συμφιλιώσει με τον Ουράνιο Πατέρα. Eφόσον

όμως Τον αγαπάμε, αξιοποιεί κάθε μας βίωμα

προς ένα βασικό σκοπό, να μοιάσουμε περισσότερο στον Κύριο Ιησού Χριστό

Στη στήλη αυτή το περιοδικό μας αποσκοπεί –με λόγια απλά–

να δώσει απαντήσεις σε θέματα που απασχολούν πολλούς ανθρώπους

με ερωτήματα γύρω από τα «γιατί» της Πίστης...

Ο μεταρρυθμιστής Ιωάννης Καλ-

βίνος γράφει πως ο κατ’ εικόνα Θεού δημιουργημένος άνθρωπος φέρνει μέσα του

το σπόρο της θρησκείας. Με τη μαρτυρία

της δημιουργίας γύρω του, αποκτά αίσθηση

περί θεότητας, ίσως όχι πλήρη και σαφή

αντίληψη του Θεού, αλλά τη συνειδητο-

ποίηση της ύπαρξης ενός αόριστα αντιληπτού υπέρτατου Όντος Αυτή και μόνο η ενσυνείδηση του ανθρώπου αρκεί για να

τον καταστήσει υπόλογο απέναντι στον

Δημιουργό (Ρωμαίους 1:20).

Ο θεολόγος Μίλλαρντ Έρικσον το περιγράφει αυτό πιο συγκεκριμένα:

Η μελέτη της θείας αποκάλυψης προς

την ανθρωπότητα μπορεί να ταξινομηθεί

ως γενική και ειδική αποκάλυψη Η γενική αποκάλυψη του Θεού συμπεριλαμβάνει τη δημιουργία, την ιστορία, καθώς και την ανθρώπινη φύση. Κάποιοι θεολόγοι, στην ενασχόλησή τους με την περιεκτικότητα της γενικής

αποκάλυψης, δημιούρ-

γησαν αυτό που είναι γνωστό ως ‘Θεολογία της Φύσης’. Η θεολογία αυτή μελετά τους τρόπους με τους οποίους η ύπαρξη του Θεού γνωρίζεται έξω

από τη Βίβλο, ειδικά χρησιμοποιώντας

τις μεθόδους της λογικής Υπάρχει γενική αποκάλυψη χωρίς τη θεολογία της φύσης, αλλά οι επιπτώσεις της αμαρτίας εμποδίζουν τον άπιστο άνθρωπο να

έλθει σε επίγνωση του Θεού1

Κάποιοι θεολόγοι ονομάζουν τη διπλή αυτή αποκάλυψη του Θεού ‘θεωρία των δύο βιβλίων’, επειδή ο Θεός είναι ο αλάνθαστος

συγγραφέας και των δύο, τόσο του παραδειγματικού βιβλίου της φύσης, όσο και

του γραπτού λόγου Του, δηλαδή της Βίβλου, που, ως εκ τούτου, δεν έρχονται σε αντίθεση

μεταξύ τους

Ο άνθρωπος όμως, ως ο διερμηνέας

των μηνυμάτων, είναι υποκείμενος σε

Από τον

ΕΡΑΣΤΟ ΦΙΛΟ

Δρα Φυσικών Επιστημών

σφάλματα και εκλαμβάνει

είτε το ένα είτε και τα δύο

αφηγήματα αυτά με τρόπο

τέτοιο, που φαίνεται ότι έρ-

Τα δύο «βιβλία αποκάλυψης»

του Θεού

χονται σε αφύσικη σύγκρουση μεταξύ

τους

O Αμερικανός επιστήμονας Μπέρναρντ

Ραμ, στο περίφημο έργο του «Η Χριστιανική

Θεώρηση Επιστήμης και Πίστης», γράφει

ότι η επιστήμη είναι σε θέση να ανακαλύψει

τις αλήθειες που ο Θεός έχει εμφυτεύσει

στη φύση, όταν εκείνη, η φύση, παραμένει

απροκατάληπτη και ανεπηρέαστη από κοσμοθεωρίες:

Η επιστήμη, σε στενή αντίληψη, δεν

είναι με το μέρος κανενός φιλοσοφικού

συστήματος, αλλά σχηματίζει υλικό το

οποίο κάθε φιλοσοφία πρέπει να λάβει

υπόψη της2

Ο Ραμ εξηγεί πώς ορισμένες φιλοσοφικές

τοποθετήσεις και αντιθρησκευτικές αντιλήψεις είναι ικανές να επισκιάσουν την

επιστημονική αναζήτηση. Γι’ αυτό το λόγο

υπάρχει ανάγκη να ξεκαθαρίσει το τοπίο,

κάτι που κοινώς θεωρείται ως ο ρόλος της απολογητικής. Καταρχάς, χρειάζεται να ξεσκεπάσει το μανδύα του επιστημονισμού, που εύκολα επισκιάζει κάθε επιστημονική

προσέγγιση στη φύση ή σε κάποιο πεδίο

εφαρμογών Έπειτα, πρέπει να ενάγει τον επιστημονισμό για την απλουστευτική του

τάση. Επίσης, η απολογητική είναι σημα-

ντικό να καταδεικνύει τις παράλογες προκαταλήψεις του επιστημονισμού απέναντι

στην τελεολογική σκέψη Και, τέλος, η

απολογητική αμφισβητεί τον επιστημονισμό

για τη γενική του προκατάληψη απέναντι

σε καθετί υπερφυσικό

Οι περισσότεροι αρχαίοι φιλόσοφοι

είχαν αίσθηση του θείου. Με τη φιλοσοφία

τους είχαν σε πολλά δίκιο, αν και σε πολλά

άλλα βρίσκονταν μακριά από τη γνώση

του Θεού Με δεδομένη τη γενική αποκά-

λυψη του Θεού στη δημιουργία και τη συνείδηση (Ρωμ. 1-2), ο Γερμανός φιλόσοφος Ιμμάνουελ Καντ εκφράζεται ως εξής:

Δύο πράγματα γεμίζουν την ψυχή μου

θαυμασμό κι ευλάβεια ο έναστρος

ουρανός πάνω από μένα κι ο ηθικός

νόμος μέσα μου Το πρώτο αρχίζει

απ’ τη θέση που κατέχω στον αισθητό

εξωτερικό κόσμο το δεύτερο αρχίζει

απ’ το αόρατο εγώ μου, απ’ την προσωπικότητά μου, και με παρουσιάζει σ’

έναν κόσμο όπου υπάρχει το αληθινό

άπειρο κι όπου μόνο η διάνοια μπορεί

να εισδύσει. 3

Η εμπειρία του αποστόλου Παύλου στην Αθήνα, όταν ανακάλυψε εκεί ένα θυσιαστήριο αφιερωμένο στον ‘άγνωστο θεό’, καταδεικνύει την ανάγκη του ανθρώπου, όταν εμπνέεται από ένα αίσθημα περί Θεού, να προχωρήσει σε συγκεκριμένη αποκάλυψη του Θεού, που είναι το πρόσωπο του Ιησού Χριστού Έτσι, ο απόστολος κηρύττει στους Αθηναίους στον Άρειο Πάγο τον Θεό αυτόν. Ο Θεός που εκείνοι ήδη είχαν ‘διαισθανθεί’ μέσω των εικασιών τους είναι ο Δημιουργός ουρανού και γης και προσφέρει σωτηρία μέσω του Ιησού Χριστού n

1 Millard J. Erickson, Introducing Christian Doctrine, 3η έκδοση, Grand Rapids: Baker Academic, 2015, σ. 25-38.

2 Bernard Ramm, The Christian View of Science & Scripture, Exeter: The Paternoster Press, 1971, σ. 39.

3 Immanuel Kant, Κριτική του Πρακτικού Λόγου, μτφρ Γ Δ Σκούρτσης, Αθήνα

γνωστίδου, 1944, σ. 212.

Μια διαφορετική

Μια φτωχοντυμένη κυρία,

που

φαινόταν και πολύ πονεμένη, μπήκε σε ένα

παντοπωλείο πολύ διστακτικά με απελπι-

σμένο βλέμμα Πλησίασε τον καταστημα-

τάρχη και με πολύ ταπεινό, αλλά ευγενικό

τρόπο τον ρώτησε αν θα μπορούσε να

πάρει μερικά τρόφιμα από το μαγαζί του με

πίστωση Του εξήγησε πολύ ντροπαλά πως

ο σύζυγός της ήταν πολύ άρρωστος και

ανίκανος να εργαστεί, είχαν επτά παιδιά και

τα ντουλάπια τους ήταν άδεια. Ο καταστη-

ματάρχης γέλασε, την κορόιδεψε και της

είπε να φύγει αμέσως από το κατάστημά

του. Εκείνη όμως, επειδή ζούσε ένα δράμα

στην οικογένειά της, τόλμησε να του πει:

«Σας παρακαλώ, κύριε! Σας παρακαλώ! Θα

σας φέρω τα χρήματα όσο πιο

σύντομα μπορέσω». Εκείνος

της απάντησε ότι δεν μπορούσε

να της δώσει τρόφιμα με πί-

στωση, αφού δεν είχε λογαριασμό στο κατάστημά του Δίπλα στο ταμείο στεκόταν ένας άλλος

πελάτης και άκουγε με πολύ ενδιαφέρον

όλη τη συζήτηση Η κυρία εκείνη τη στιγμή

πλησίασε τον καταστηματάρχη και του είπε

πως ήταν έτοιμη να θυσιαστεί για τις ανάγκες

της οικογένειάς της. Τελικά εκείνος με πολύ

δισταγμό τη ρώτησε: «Τι θέλετε να πάρετε, έχετε κάποια λίστα για τα ψώνια σας;». Εκείνη απάντησε: «Ναι, κύριε». «Εντάξει», της είπε, «βάλτε την στη ζυγαριά και σύμφωνα

με το βάρος της θα σας δώσω φαγώσιμα

από το μαγαζί μου».

Η κυρία δίστασε για μια στιγμή, αλλά

μετά έσκυψε ντροπαλά το κεφάλι της και

άνοιξε την τσάντα της Έβγαλε

ένα χαρτί και ένα στυλό και

Από την

ΣΟΥΛΑ

ΜΑΞΙΜΙΑΔΟΥ-ISCH

έγραψε κάτι Μετά έβαλε το

χαρτί στον έναν δίσκο της ζυ-

λίστα για ψώνια

γαριάς πολύ προσεκτικά, με το κεφάλι της ακόμα σκυμμένο. Τα μάτια του καταστημα-

τάρχη και του πελάτη που στεκόταν στο πλάι

δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν. Ο δίσκος

κατέβηκε, κατέβηκε και έμεινε κάτω Ο καταστηματάρχης κοιτάζοντας το θέαμα, στράφηκε

διακριτικά προς τον πελάτη και του είπε με

απορία: «Δεν μπορώ να το πιστέψω!»

Ο πελάτης χαμογέλασε και ο καταστημα-

τάρχης άρχισε να βάζει τα ψώνια στον άλλο

δίσκο της ζυγαριάς Η ζυγαριά δεν ισορροπού-

σε κι έτσι συνέχισε να βάζει όλο και περισσότερα τρόφιμα, μέχρι που η ζυγαριά έφτασε στα

όριά της! Εκείνος στεκόταν με μεγάλη απορία

Τελικά, άρπαξε το χαρτί από τη ζυγαριά, το

διάβασε και έμεινε άφωνος. Δεν ήταν κατά-

λογος για ψώνια, αλλά μια προσευχή που

έλεγε: «Αγαπημένε μου Κύριε, γνωρίζεις τις

ανάγκες μου, τις αφήνω στα χέρια σου!».

Στάθηκε έκπληκτος, της έδωσε τα ψώνια

που είχε βάλει στη ζυγαριά και η κυρία τον ευχαρίστησε θερμά και βγήκε από το μαγαζί.

Ο άλλος πελάτης έδωσε ένα χαρτονόμισμα στον καταστηματάρχη και του είπε: «Άξιζε κάθε δεκάρα Μόνο ο Θεός ξέρει πόσο ζυγίζει μια προσευχή».

Διερωτώμαι πόσο ζυγίζει η δική μου προσευχή! Παρουσιάζω με πίστη τον κατάλογό μου στον Κύριο; Εκείνος

επανειλημμένα

είπε στους μαθητές του να προσεύχονται με

πίστη, να ζητούν ό,τι επιθυμούν και θα τους δοθεί! Ό,τι! Ένα από τα πολλά απόλυτα του Λόγου του Θεού που μου μιλούν ιδιαίτερα

Μεταξύ πολλών άλλων, είναι και αυτή η όμορφη υπόσχεση στον Ιωάννη 15:7: «Αν παραμείνετε ενωμένοι μαζί μου και τα λόγια μου μείνουν ριζωμένα μέσα σας, ό,τι κι αν θέλετε, ζητήστε και θα σας δοθεί». Η κυρία αυτή πήρε ό,τι ζήτησε. Η λίστα της ήταν τέλεια, άξιζε να επιμένει

Το νόημα της ζωής

Η ζωή δεν αποκτά νόημα, όταν

ο άνθρωπος έχει οικονομικό κέρδος σε σύ-

ντομο χρονικό διάστημα. Γιατί αυτό, τις πε-

ρισσότερες φορές, προκαλεί απογοητεύσεις, αδικίες, καταστροφές μάλλον, παρά ευημε-

ρία

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο λαός μας

είναι λαός ευφυής. Αν όμως μελετήσουμε

την ιστορία μας, θα διαπιστώσουμε ότι είναι

γεμάτη καταστροφικά γεγονότα. Ύστερα

από την μεταπολίτευση, ο πρώτος Πρόεδρος

της Δημοκρατίας σε μια συνέντευξή του

ανέφερε: «Έχουμε κάνει, σε όλη την μα-

κραίωνη ιστορία μας, τραγικά λάθη και το

ότι υπάρχουμε ως έθνος είναι πραγματικά

ένα θαύμα». Ίσως γι’ αυτό ο Θεόδωρος Κο-

λοκοτρώνης είχε πει: «Οι Έλληνες είναι τρε-

λοί, έχουν όμως Θεόν φρόνιμον».

Γιατί άραγε τόσα λάθη; Μήπως μας

λείπει η σύνεση ή η φρόνηση; Μήπως λει-

τουργούμε περισσότερο με το συναίσθημα;

Για να ξεφύγει κάποιος από τα αδιέξοδα

δεν αρκεί να έχει μόνο γνώσεις, τεχνολογία

ή περισσότερη ανάπτυξη, αλλά πρώτιστα

να διαθέτει περισσότερη κοινή λογική χωρίς

εξάρσεις Δυστυχώς, οι δυτικές κοινωνίες -

και προφανώς και εμείς οι Έλληνες - είμαστε

φυλακισμένοι σε μια υποκειμενική λογική,

μια λογική ιδιοτέλειας Ενώ η Καινή Διαθήκη

έχει γραφεί στη γλώσσα μας, ο λαός μας,

στην πλειονότητά του, την αγνοεί Όχι μόνο

κατά τη σύγχρονη εποχή, αλλά και από τα

πρώτα αποστολικά χρόνια. Γι’ αυτό ο απ.

Παύλος έγραψε ότι ο Λόγος του Θεού για

τους Έλληνες είναι μωρία.

Αν πάμε λίγα χρόνια πίσω, τότε που οι

περισσότεροι Έλληνες «έπαιζαν» στο χρη-

ματιστήριο, τότε που χάθηκαν τεράστιες πε-

ριουσίες και έφτασαν πολλοί συμπατριώτες

μας στην καταστροφή, διαπιστώνουμε τη

λαχτάρα τους για το εύκολο κέρδος Γνώριζα

τότε μια συνάδελφό μου που

τις οικονομίες πολλών ετών τις

επένδυσε στο χρηματιστήριο και

τις έχασε μέσα σε μια νύχτα.

Αν κάθε άνθρωπος εμπιστευόταν τον

Λόγο του Θεού, που αναφέρει ότι ο μεγαλύτερος πλουτισμός είναι η ευσέβεια με αυτάρκεια, τότε ποτέ δεν θα έπεφτε σε τέτοιες καταστροφικές

παγίδες Η Αγία Γραφή

έχει

λόγους σοφίας και, αν τη μελετήσουμε, δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ στην καθημερινή

μας πορεία

Στο βιβλίο του Εκκλησιαστή 9:13-15 διαβάζουμε: «Είναι ακόμη και κάτι άλλο που μου φάνηκε σημαντικό σχετικά με το ρόλο

που παίζει η σοφία πάνω στη γη Ήταν μια μικρή πόλη με λίγους κατοίκους Ένας ισχυρός βασιλιάς ήρθε εναντίον της. Την περικύκλωσε και κατασκεύασε γύρω της μεγάλους

πολιορκητικούς πύργους για να την εκπορθήσει Σ’ αυτή την πόλη ζούσε ένας άνθρωπος

φτωχός, αλλά σοφός κι αυτός με τη σοφία του ελευθέρωσε την πόλη. Κανένας όμως δεν θυμόταν πια εκείνον τον φτωχό».

Τα τελευταία εδάφια αυτού του αναγνώσματος χτυπούν τον χωρίς όρια ωφελιμισμό Κυρίαρχη φυσιογνωμία είναι ο σωτήρας της πόλης, που όμως ξεχάστηκε, γιατί ήταν φτωχός Ας ήταν σοφός, ας ήταν σωτήρας, ας αντιμετώπισε το μεγάλο και δυνατό βασιλιά, ας τους ευεργέτησε τόσο αποτελεσματικά Κανένας δεν τον θυμήθηκε!

Μήπως αυτή η εικόνα μάς φέρνει στο νου τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, που όχι απλώς τον ξεχάσαμε, αλλά και τον σταυρώσαμε; Ήρθε, σήκωσε τους πόνους μας, φορτώθηκε τις ανομίες μας, υπέμεινε τις θλίψεις

μας, γλύκανε τη ζωή της προσκαιρότητάς

μας, στάθηκε δίπλα στους δοκιμαζόμενους

και μας χάρισε όχι μόνο αυτή την εφήμερη

ζωή, αλλά και μια ένδοξη αιωνιότητα Η καθημερινότητά μας αποκτά νόημα μόνο μ’

Εκείνον, είναι Αυτός που έχει τη δύναμη να μας χαρίσει μια ζωή ελευθερίας, ειρήνης, αληθινής χαράς. Δώρα που κανείς και τίποτε

Από τη

ΧΑΡΟΥΛΑ ΤΣΑΓΚΑΛΙΔΟΥΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ Εκπαιδευτικό

δεν μπορεί να τα αφαιρέσει!

Ούτε όμως και ν’ αγοράσει μ’

όλα τα πλούτη αυτού του κό-

σμου n

Tο στίγμα

του Tim Keller

Τι ήταν αυτό που έκανε τον Tim Keller

τόσο αγαπητό, αλλά και τόσο επιδραστικό

σε μια ολόκληρη γενιά Eυαγγελικών εργατών

του Ευαγγελίου; Ήταν η φρεσκάδα, η τόλμη

και η πρωτοτυπία της απολογητικής του

πέννας, όπως αυτή εκφράστηκε κυρίως στο

«The Reason for God»; Ήταν η εξηγητική

του δεινότητα και η ερμηνευτική του πρωτο-

τυπία; (θυμηθείτε το «Prodigal God»). Ήταν

η μοναδική του ικανότητα να βρίσκει τον

Χριστό , να εντοπίζει τον Χριστό και να

εστιάζει στον Χριστό σχεδόν σε κάθε κείμενο,

ακόμη και στα πλέον «ανύποπτα» της Πα-

λαιάς Διαθήκης; Ήταν η στρατηγική του

σκέψη και η ηγετική του στόφα που δημι-

ούργησε ένα παγκόσμιο κίνημα ίδρυσης εκ-

κλησιών σε αστικές περιοχές; Ήταν τα εξαιρετικά βιβλία του για δύσκολα θέματα της χριστιανικής ζωής όπως ο πόνος, ο γάμος, η εργασία; Ήταν η απρόσμενη επιτυχία που

είχε η διακονία του στο “hot spot” του μεταμοντέρνου κόσμου, το Μανχάταν της Νέας

Υόρκης; Ήταν η σοφία που τον χαρακτήριζε,

η ειρηνική του παρουσία, οι μετρημένες και

βαθιά βιβλικές - αν και συχνά ριζοσπαστικές

- θέσεις του σε θέματα που βασανίζουν και

θα βασανίζουν την Εκκλησία στο σύγχρονο

δυτικό κόσμο;

Ήταν σίγουρα όλα αυτά μαζί Κυρίως

όμως, κατά τη γνώμη μου, ήταν κάτι άλλο

Ο Tim Keller δεν ήταν πρωτίστως ποιμένας, απολογητής, θεολόγος, ηγέτης, διανοητής ή

συγγραφέας Κυρίως ήταν ένας ιδανικός ιεραπόστολος. Διαφορετικός από αυτούς που

γνωρίζαμε, αλλά ιεραπόστολος Προσέγγισε

έναν πολιτισμό που δεν ήξερε τον Χριστό ή

που είχε μια στρεβλωμένη άπο-

ψη για τον Χριστό Προσέγγισε

μια ηθική που ήταν μακριά από

αυτήν του Χριστού, σεβόμενος

αυτόν τον πολιτισμό και τους φορείς του, χωρίς να αφήνει το εμπόδιο της ηθικής απόστασης να κρύψει το πρόσωπο του Χριστού

Δεν σκάλωσε σε εμπόδια που δημιουργούσαν

οι διαμετρικά αντίθετες με των χριστιανών συνήθειες αλλά, αντίθετα, έστησε γέφυρες

και κανάλια επικοινωνίας με την εκκοσμικευμένη κοινωνία του Μανχάταν και όλου

του δυτικού κόσμου Και κυρίως κήρυξε και

εξήγησε το ευαγγέλιο, το καθαρό και αυθεντικό ευαγγέλιο, με μια γλώσσα κατανοητή

από τις σύγχρονες «φυλές» που κατοικούν στις μεγαλουπόλεις της Δύσης. Άφησε σε

όλους τους αδελφούς του που έμειναν πίσω ένα λαμπρό παράδειγμα χριστοκεντρικής

ζωής, γνήσιας και αυθεντικής πνευματικότητας, εργατικότητας και παραγωγικότητας

στο έργο του Θεού Αλλά και την απόδειξη ότι ένα μήνυμα βασισμένο σε ένα βιβλικό κείμενο του πρώτου αιώνα, ή και παλιότερο, μπορεί να γίνει επίκαιρο, σχετικό και συναρπαστικό και για τον ακροατή του εικοστού πρώτου αιώνα Νομίζω πως για τη ζωή του θα ταίριαζε μια φράση του Ισαάκ Νεύτωνα για τον απόστολο Παύλο: «Ήταν άκαμπτος

σαν το ατσάλι όσο είχε να κάνει με τις δογματικές αδιαπραγμάτευτες αλήθειες της πίστης και ήταν εύκαμπτος σαν το καλάμι

προκειμένου να γκρεμίσει εμπόδια και να

πλησιάσει ανθρώπους για τον Χριστό».

Ο Keller αγάπησε τον Χριστό, λάτρεψε

τον Χριστό και, καθώς δεν έβαλε τίποτα

άλλο δίπλα στον Χριστό, ερμήνευσε τα πάντα

με κλειδί τον Χριστό και όχι τις παραδόσεις

μας, τις προκαταλήψεις μας ή τις ερμηνείες

μας. Γι’ αυτό και άφησε ένα χαρακτηριστικό

Του ΓΙΩΡΓΟΥ Π.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ*

στίγμα στον κόσμο μας: Το στίγμα της φρεσκάδας και της δροσιάς του Χριστού

Θα μας λείψεις, Τιμ n

*Ο Γ.Π.Α. είναι Διευθύνων Σύμβουλος της Alexandris Engineering Ltd & Ποιμένας της Ελεύθ.Ε.Ε. Γλυφάδας.

Τι όμορφη λέξη! Είναι η ελιά που

μπολιάστηκε και, από αγριελιά, έγινε ήμερη

και καρποφόρα, χρήσιμη και τιμημένη,

όπως την αναφέρει και στο ποίημά του «Η

ελιά η τιμημένη» ο εθνικός μας ποιητής

Κωστής Παλαμάς (1859-1943):

...Όπου κι αν λάχω κατοικία, δε μ’ απολεί-

πουν οι καρποί· ως τα βαθιά μου γηρατεία

δε βρίσκω στη δουλειά ντροπή· μ’ έχει ο

Θεός ευλογημένη, κι είμαι γεμάτη προκοπή·

είμ’ η ελιά η τιμημένη

Εδώ στον ίσκιο μ’ αποκάτου ήρθ’ ο Χρι-

στός ν’ αναπαυθεί, κι ακούστηκ’ η γλυκιά

λαλιά του λίγο προτού να σταυρωθεί· το

δάκρυ του, δροσιά αγιασμένη, έχει στη

ρίζα μου χυθεί· είμ’ η ελιά η τιμημένη...

Βαθιά είναι η ευγνωμοσύνη μου στους

πρώτους μου δασκάλους και δασκάλες

του Δημοτικού, που επέμεναν τα χρόνια

εκείνα να μαθαίνουμε «απ’ έξω» όλα αυτά

τα ποιητικά αριστουργήματα,

που χωρίς κόπο μού έρχονται

τώρα κάθε τόσο και λιγάκι

στο νου. Έτυχε να γεννηθώ σε ορεινή περιοχή, που το μόνο δέντρο παραγωγής

που ευδοκιμούσε ήταν η ελιά και από τους

καρπούς της ζούσε ολόκληρο το χωριό

εκείνη την εποχή. Η ζωή μας ήταν συνυ-

φασμένη με την καλλιέργειά της και από

μικρά παιδιά μαθαίναμε να αγαπάμε αυτό

το δένδρο και να εκτιμάμε τον καρπό του

Η ελιά είναι ένα δένδρο που δεν γερνάει.

Ο κορμός της ηφαίστειο, που ακόμη και

μετά από 300-400 χρόνια μπορεί να πετάξει

νέα βλαστάρια Θέλει μόνο το σωστό κλά-

δεμα για να δώσει τους καρπούς της

Ένα πατρικό κτήμα είχε το όνομα «Κε-

ντρώματα», αλλά ποτέ δεν αναρωτήθηκα

γιατί, μέχρι που ο πατέρας μου μού διηγή-

θηκε κάποια φορά την ιστορία Ο δικός

του πατέρας, ο παππούς μου δηλαδή,

είχε δει έξω από το χωριό, σε μια πλαγιά

γεμάτη πέτρες, να φυτρώνουν πολλές

αγριελιές Ήταν πολύ άγονο το

σε ένα χωράφι του και, όταν «έπιαναν» οι

ρίζες τους, τις «κέντριζε» με μόσχευμα

ήμερης ελιάς. Έτσι δημιουργήθηκαν τα

«Κεντρώματα», από όλες αυτές τις αγριελιές

που «κεντρίστηκαν» και έγιναν με τον

καιρό εύφορες ελιές Στην πλαγιά θα έμεναν

αγριελιές, όμως «κεντρισμένες», ήμερες,

δίνουν τον καρπό τους μέχρι σήμερα

Το ίδιο παράδειγμα χρησιμοποίησε και ο

απόστολος Παύλος στην επιστολή του

προς Ρωμαίους 11:17-24. Ο Ισραήλ ήταν

στο πρώτο ενδιαφέρον του Θεού για τη

σωτηρία του κόσμου, αλλά ο λαός αυτός

απέρριψε τον Σωτήρα Χριστό Το μήνυμα

πέρασε στους Εθνικούς, που «ενεκεντρί-

σθησαν» από τα «κομμένα» κλαδιά του

λαού Ισραήλ που απίστησαν και απομα-

κρύνθηκαν από τον κορμό (εδ. 19-20)

Έγιναν έτσι το «κέντρισμα» για την αγριελιά

των Εθνών, για να αλλάξει αυτή και να

γίνει καλλιελαία (εδ. 24), χρήσιμη και ευ-

λογημένη, όπως λέει και ο ποιητής Είναι

σήμερα ο παγκόσμιος λαός του Θεού, τα

παιδιά Του σε όλα τα μήκη και πλάτη της

γης.

Όμως και η ελιά, όσο εύκολο δένδρο κι αν

είναι, θέλει την περιποίησή της, γιατί αν

την αφήσεις χωρίς περιποίηση και το απα-

ραίτητο κλάδεμα κάθε χρόνο, με τον καιρό

θα γίνει πάλι αγριελιά, καθώς θα αρχίσουν

- από τη ρίζα κυρίως - να ξεφυτρώνουν

άγρια κλαδιά, που θα την «πνίξουν» και

δεν θα μπορεί να δώσει πια τον ευλογημένο

καρπό της Έτσι ακριβώς, λέει ο απόστολος

Παύλος, μπορεί να συμβεί και με τους αν-

θρώπους που, όντας παιδιά του Θεού, παραστρατίζουν, δεν ζουν σύμφωνα με το

θέλημά Του και απομακρύνονται από κοντά

Του (εδ 22). Από «καλλιελαία», γίνονται

με τον καιρό πάλι «αγριελιά» και όσο περισσότερο χρόνο μένουν σ’ αυτή την κατάσταση, τόσο θα πληθαίνουν στοιχεία

μέσα τους και γύρω τους που δεν θα συνάδουν με την ομολογία τους πως είναι παιδιά του Θεού Όμως, η καλοσύνη του

Θεού και τότε δεν θα τους εγκαταλείψει

παντελώς, γιατί η αγάπη Του είναι απέραντη

και θαυμαστή Στέκει και περιμένει Μπορεί, βέβαια, να χρειαστεί και η αυστηρότητά

Του για να επανέλθει και πάλι στην οικογένεια του Θεού κάποιος που έφυγε, ένα

«κλάδεμα» δηλαδή για να απομακρυνθούν

και όλα όσα πρέπει να φύγουν (εδ. 2324) Στην Αγία Γραφή αναφέρονται πολλές

τέτοιες ιστορίες ανθρώπων που απομακρύνθηκαν σε κάποια φάση της ζωής τους

από τον Θεό, άλλαξαν, αμάρτησαν, αλλά

με κάποιον θαυμαστό τρόπο ο Θεός τούς έλκυσε στη συνέχεια πάλι κοντά Του και, αφού μετανόησαν, τους συγχώρησε και η σχέση τους αποκαταστάθηκε. Το «κλάδεμα» όμως σίγουρα πόνεσε...

Το έλεός Του μένει στους αιώνες, αλλά ας διάγουμε κι εμείς με φρόνηση και σοφία

τις μέρες του βίου μας εδώ κάτω στη γη, υπακούοντας στις εντολές Του και μένοντας

στο θέλημά Του! Για να είμαστε σαν την

καλλιελαία, που ζει και υπάρχει πλέον για

να δίνει εν καιρώ τον ευλογημένο καρπό

της. n

* Μπορείτε να επισκεφτείτε το ιστολόγιο της Αλτάνας Φίλου Πατσαντάρα

http://www.filos-europe. com/from-brussels-with-love/

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ

Να τι μας έγραψε ο Sujoy, φοιτητής στο Κέντρο Hebron Hostel της Ιεραποστολής

μας στο Μπαγκλαντές: «Πίστευα ότι θα πήγαινα στον παράδεισο, επειδή γεννήθηκα σε χριστιανική οικογένεια Δεν ήξερα ότι έπρεπε να δεχτώ τον Χριστό εγώ προσωπικά με μετάνοια

και πίστη σ’ Αυτόν. Νόμιζα ότι τα καλά μου έργα ήταν αρκετά. Τώρα καταλαβαίνω ότι είμαι αμαρτωλός κι ότι ο Ιησούς πλήρωσε το χρέος μου στο σταυρό Αυτός με ελευθέρωσε από την

εξουσία και τις συνέπειες της αμαρτίας με τη θυσία Του Είμαι ευγνώμων που ο Θεός με οδή-

γησε σ’ αυτό το Κέντρο της AMG, Εδώ άκουσα τα Καλά Νέα και με μετάνοια και πίστη δέχτηκα

τον Χριστό ως σωτήρα μου και τώρα είμαι παιδί του Θεού Τώρα ξέρω την αλήθεια και τον αληθινό Θεό. Δεν θα κοιτάξω ποτέ πια πίσω και επιθυμώ και προσεύχομαι να Τον υπηρετήσω

για το υπόλοιπο της ζωής μου».

Είμαι βέβαιος ότι χαίρεστε μαζί μου διαβάζοντας τη μαρτυρία του Sujoy, που γνώρισε τον

Χριστό στο Κέντρο μας. Ευχαριστούμε και δοξάζουμε τον Θεό καθώς, χάρη στην έμπρακτη

αγάπη και τις προσευχές σας, μπορούμε να καλύπτουμε τις πνευματικές και φυσικές ανάγκες

νέων όπως ο Sujoy.

Κατά τη διάρκεια των βιβλικών μαθημάτων στην κατασκήνωσή μας στο Μπαγκλαντές, ο Bir, ένας από τους ντόπιους συνεργάτες μας που εργάζεται με μαθητές, είπε ότι άκουσε κι

άλλες μαρτυρίες όπως αυτή του Sujoy! Στ’ αλήθεια, πόσο υπέροχο και ένδοξο είναι να βλέ-

πουμε τον καρπό που δίνει ο Κύριός μας! Ο Bir αισθάνεται μεγάλη ευγνωμοσύνη στον Θεό

για τους μαθητές που γνωρίζουν τον Χριστό και λέει πόση ικανοποίηση νιώθει, βλέποντας τη μεταμόρφωση που αποφέρει ο Θεός στις ζωές των νέων που φοιτούν στο Κέντρο μας Στην

κατασκήνωσή μας γίνονται βιβλικά μαθήματα, στα οποία συμμετείχαν 230 μαθητές. Έπαιξαν

παιχνίδια, έψαλαν ύμνους και απομνημόνευσαν εδάφια της Αγίας Γραφής Και το πιο θαυμαστό και συγκινητικό ήταν ότι στο τέλος του συνεδρίου βαπτίστηκαν 45 νέοι!

Χάρη στο έργο της Ιεραποστολής μας, οι σωτήριες αλήθειες του Ευαγγελίου διδάσκονται

σε αγόρια και κορίτσια σε 21 χώρες Παρέχουμε στα παιδιά ένα ασφαλές περιβάλλον για

σωστή εκπαίδευση και παράλληλα τη διδασκαλία του Ευαγγελίου. Και τα αποτελέσματα είναι

θαυμαστά, καθώς πολλά παιδιά βρίσκουν τη σωτηρία τους, όπως ο Sujoy, ο οποίος ευχαριστεί

τον Θεό για το εξαιρετικό προσωπικό του Κέντρου μας Hebron Hostel, όπου γνώρισε την

αγάπη του Χριστού.

Σας παρακαλώ, ενώστε τις προσευχές σας με τις δικές μας, ώστε να μας δώσει ο Θεός

τα μέσα για την επέκταση του έργου μας αυτού Το Κέντρο Hebron Hostel χρειάζεται μία επι-

Αγαπητοί μας αδελφοί και φίλοι...

ME TO X ΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ

πλέον τάξη, που θα μας δώσει τη δυνατότητα να δεχόμαστε περισσότερα παιδιά. Στη Γουατεμάλα, οι ντόπιοι συνεργάτες μας χρειάζονται μεγαλύτερη οικονομική ενίσχυση για να

καλύψουν το κόστος ενός προγράμματος που παρακολουθούν τα παιδιά, όπως αυτό που παρακολούθησε ο Sujoy στο Μπαγκλαντές. Επίσης, θα μπορέσουμε να δεχτούμε και να βοηθήσουμε παιδιά στην Κολομβία με την επέκταση ενός άλλου παιδικού Κέντρου Οι ντόπιοι

συνεργάτες, μαζί με όλο το προσωπικό των Κέντρων μας, είναι πρόθυμοι να ανοίξουν τις πόρτες και να δουν περισσότερα παιδιά να έρχονται χαρούμενα, καθώς ξέρουν ότι μπαίνουν σε

μια νέα και ασφαλή τάξη, όπου θα βιώσουν την αγάπη του Χριστού Ο κύριος στόχος για το

καθένα απ’ αυτά τα Κέντρα είναι να αναθρέψει μια νέα γενιά θεοσεβών ανθρώπων που θα

μπορούν να διαβάζουν, να κατανοούν και να εφαρμόζουν τον Λόγο του Θεού στη ζωή τους.

Ένα από τα εδάφια που δίδαξε ο Bir στα παιδιά στην κατασκήνωση της Βίβλου στο Μπα-

γκλαντές ήταν: «Σε όσους όμως τον δέχτηκαν (τον Χριστό), σ’ αυτούς έδωσε το προνόμιο να

γίνουν παιδιά του Θεού, σ’ εκείνους, δηλαδή, που πιστεύουν στ’ όνομά του» (Ιωάννης 1:12).

Ο Bir λέει ότι οι μαθητές απομνημόνευσαν 30 εδάφια της Αγίας Γραφής και το χάρηκαν Χάρη

στην Ιεραποστολή μας, ο Bir μπορεί να λειτουργήσει την κατασκήνωση της Βίβλου και να

διδάξει στα παιδιά τον Λόγο του Θεού Τώρα χρειαζόμαστε ένα μεγάλο ποσό δεκάδων χιλιάδων δολαρίων ή ευρώ για να διατη-

ρήσουμε και να επεκτείνουμε τα αναπτυξιακά προγράμματα για παιδιά και νέους. Η επένδυση

αυτή θα προωθήσει τη Βασιλεία του Θεού με αιώνια αποτελέσματα Η ζωή περισσότερων

παιδιών σαν τον Sujoy θα μεταμορφωθεί με την πίστη τους στον Χριστό

Κάθε δωρεά από τους υποστηρικτές μας είναι πολύτιμη γι’ αυτά τα τόσο αναγκαία έργα.

Με δωρεά 20 δολαρίων, θα παρέχουμε σε έναν από τους μαθητές μας μια καινούργια στολή

ή σχολικά είδη για μία τάξη. Με τη δωρεά 100 δολαρίων, ένας δάσκαλος θα λάβει τον εξοπλι-

σμό που απαιτείται για τα μαθήματα Και χρειάζονται περίπου 1.000 δολάρια για να

φιλοξενήσουν τα Κέντρα μια κατασκήνωση της Βίβλου Εύχομαι ο Κύριος να ανταμείψει πλούσια κάθε υποστηρικτή μας καλύπτοντας κάθε ανάγκη του υλική και πνευματική και να συνεχίσει να τον χρησιμοποιεί για τη δόξα Του

Κλείνοντας το γράμμα μου, θέλω να εκφράσω τις θερ-

μές μου ευχαριστίες στον καθένα και την καθεμιά από εσάς

Με την εν Χριστώ αγάπη μου, ο συνεργάτης σας, Τάσος Ιωαννίδης

TO X ΕΡΙ

Κέντρα Ανάπτυξης Παιδιών και Νέων

Το Δώρο της Ελπίδας

Νεαρά κορίτσια στην Αφρική που ζουν σε συνθήκες φτώχειας αντιμετωπίζουν

εξαιρετικά δύσκολες προκλήσεις Η περιορισμένη πρόσβαση σε βασικά αγαθά για τη

ζωή τα κάνει ευάλωτα Μπορεί να στερηθούν την εκπαίδευση, την υγειονομική περίθαλψη

και τελικά τις ευκαιρίες για δουλειά, με αποτέλεσμα να εγκλωβίζονται σ’ έναν ατέλειωτο κύκλο φτώχειας Επίσης, διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο πρόωρης εγκυμοσύνης και

τον κίνδυνο να οδηγηθούν σε αναγκαστικό γάμο σε παιδική ή εφηβική ηλικία, προκειμένου

να εξασφαλίσουν εισόδημα για τις οικογένειές τους με τη μορφή προίκας από την οικογένεια του γαμπρού Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ακόμα περισσότερα εκπαιδευτικά

και οικονομικά προβλήματα, με μεγαλύτερο κίνδυνο τη σεξουαλική εκμετάλλευσή τους Η αντιμετώπιση της φτώχειας των νεαρών κοριτσιών στην Αφρική απαιτεί πολύ πε-

ME TO X ΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ

ρισσότερα από την παροχή απλά και μόνο οικονομικής βοήθειας Χρειάζονται

ένα περιβάλλον ευκαιριών και ασφά-

λειας, πρόσβαση στην εκπαίδευση,

κάλυψη των βιοτικών αναγκών και υγειονομική περίθαλψη, ώστε να έχουν

ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον Οι ντόπιοι συνεργάτες της Ιεραποστολής

μας στην Κένυα επιδιώκουν να αντιμετωπίσουν αυτή την ανάγκη, εκδηλώνοντας έμπρακτα την αγάπη του

Χριστού προς τα κορίτσια και τις οικογένειές τους, μεταδίδοντάς τους ταυ-

τόχρονα τις σωτήριες αλήθειες του

Ευαγγελίου

Η Gloria είναι μια κοπελίτσα που βοηθάει η Ιεραποστολή μας Είναι 11

ετών και προέρχεται από μια απελπιστικά φτωχή οικογένεια Αναζητώντας φαγητό κι ένα μέρος για ύπνο, η μητέρα

Gloria

«Ο Χριστός ήταν ο Γιος του Θεού»

ME TO X ΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

της πήγαινε τα τέσσερα παιδιά της από σπίτι σε σπίτι, όπου τα άφηνε να περάσουν τη νύχτα. Τα τέσσερα αδερφάκια δεν πήγαιναν τακτικά στο σχολείο, λόγω του άστατου

τρόπου ζωής τους. Έψαχναν για φαγητό κάθε μέρα, ελπίζοντας ότι ένας καλός

Σαμαρείτης θα τους έδινε τουλάχιστον κάποια αποφάγια

Ο Samuel είναι ποιμένας και ιεραπόστολος της AMG, ο διευθυντής των διακονιών

της Ιεραποστολής μας στην Κένυα Υπηρετεί στην περιοχή όπου ζει η Gloria και η οικογένειά της Η Diana, σύζυγος του Samuel, έχοντας και η ίδια τραυματικές εμπειρίες

από την παιδική της ηλικία, έχει μεγάλο πάθος να βοηθάει τα άπορα παιδιά Ταξιδεύει

τακτικά στις φτωχογειτονιές της περιοχής, αναζητώντας φτωχά παιδιά που δεν έχουν

την απαραίτητη υποστήριξη και κινδυνεύουν να γίνουν θύματα εκμετάλλευσης

Σε μια από αυτές τις επισκέψεις, η Diana συνάντησε για πρώτη φορά την Gloria και την πήρε στην Ακαδημία Precious Zawadi, το Κέντρο Ανάπτυξης Παιδιών και Νέων της Ιεραποστολής μας Τώρα πηγαίνει τακτικά στο σχολείο και διδάσκεται στο Κέντρο μας τον Λόγο του Θεού κάθε μέρα. Έχει αλλάξει η ζωή της και εκφράζει συνεχώς την ευγνωμοσύνη της για την ελπίδα που έχει αποκτήσει για το μέλλον της. Ακόμη πιο συναρπαστικό είναι το νέο ότι η Gloria γνώρισε τον Ιησού ως Σωτήρα της. Έχει ηγετικά χαρίσματα, διακονεί μεταξύ των συνομηλίκων της κι ασχολείται με πολλές δραστηριότητες στο σχολείο

ME TO X ΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ

Οδηγεί την τάξη της σε προσευχή και υμνωδία Της αρέσει να απομνημονεύει εδάφια

της Αγίας Γραφής και να ασχολείται με βιβλικές μελέτες

Όταν οι δάσκαλοι ρωτούν την Gloria τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει, εκείνη λέει ότι

δεν είναι ακόμα σίγουρη, γιατί υπάρχουν τόσες πολλές δελεαστικές επιλογές Θα ήθελε

να είναι σύζυγος ποιμένα όπως η Diana και να κάνει το έργο του Θεού οδηγώντας στον

Χριστό παιδιά που υποφέρουν στις φτωχογειτονιές ή να είναι δασκάλα για να διδάσκει

και να ενθαρρύνει τα μη προνομιούχα παιδιά. Θα ήθελε επίσης να γίνει ιεραπόστολος

για να βοηθήσει πολλά παιδιά σε όλο τον κόσμο και να δίνει τη μαρτυρία της για το πώς

ο Θεός την έσωσε και την έβγαλε και από την ανέχεια.

Το χαμόγελο στο πρόσωπό της μιλάει από μόνο του για την προσδοκία της για ένα

λαμπρό μέλλον, με τη βεβαιότητα ότι ο Θεός θα της ανοίξει πόρτες για να βοηθήσει

τους άλλους

Έχουμε 179 παιδιά στην Ακαδημία Precious Zawadi από την προσχολική ηλικία

μέχρι την 4η τάξη, ο αριθμός των οποίων αυξάνεται συνεχώς Δέκα από αυτά τα παιδιά

προέρχονται από μουσουλμανικές οικογένειες που θέλουν τα παιδιά τους να μορφωθούν

και ν’ αποκτήσουν ελπίδα για το μέλλον κι έχουν δώσει την άδεια τα παιδιά τους να δι-

δαχθούν τον Λόγο του Θεού και να μάθουν για τον Χριστό Ο ποιμένας Samuel και η

Diana εκφράζουν τις ευχαριστίες τους στους πιστούς που έχουν αναλάβει την υποστήριξη

των παιδιών αυτών n

|

O σκοπός της ιεραποστολής μας είναι:

❉ Να δώσει σε κάθε άνθρωπο στη γη τουλάχιστον μια ευκαιρία να καταλάβει και ν’ ανταποκριθεί στο Ευαγγέλιο.

❉ Να εκφράσει την ευσπλαχνία του Χριστού στις φυσικές ανάγκες του ανθρώπου σ’ όλο τον κόσμο με τις ευκαιρίες

και τα μέσα που δίνει ο Κύριος.

❉ Να υπηρετήσει την ηγεσία της τοπικής εκκλησίας, να ενημερώσει και να ενθαρρύνει το λαό του Θεού στην παγκόσμια ευθύνη του.

H A.M.G (Advancing the Ministries of the Gospel, που σημαίνει: Αναπτύσσοντας τις Διακονίες του Ευαγγελίου), είναι μια παγκόσμια χριστιανική ιεραποστολική οργάνωση με ιδρυτή της τον Σπύρο Ζωδιάτη.

Το έργο της μέχρι σήμερα είναι ενεργό σε πολλές χώρες του κόσμου, με ένα βασικό διπλό σκοπό: Την κάλυψη των φυσικών, αλλά και πνευματικών αναγκών των ανθρώπων. Φροντίζει για την παροχή τροφής, ενδυμασίας, ιατρικής περίθαλψης και μόρφωσης στους ανθρώπους, πράγματα που είναι απόλυτα αναγκαία για το σώμα και τη διάνοιά τους. Όμως, εμείς οι χριστιανοί ξέρουμε πως ο κάθε άνθρωπος, πέρα από το σώμα και το νου, έχει κι ένα πνεύμα, για τη λύτρωση του οποίου ήρθε στον κόσμο, σταυρώθηκε κι αναστήθηκε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός.

Έτσι, με τη βοήθεια του Θεού και την ηθική και υλική συμπαράσταση των χριστιανών, η ιεραποστολή μας κάνει ό,τι μπορεί για την πραγμάτωση του διπλού αυτού σκοπού σ’ όλο τον κόσμο, ανεξάρτητα από φυλή, γλώσσα ή θρήσκευμα, γιατί όλοι έχουν φυσι

κές ανάγκες και όλοι χρειάζονται τον Χριστό

και τη σωτηρία που Αυτός παρέχει.

Γράψτε μας

Αν θέλετε να συνεργαστείτε μαζί μας, ενισχύοντάς μας με τακτικές ή έκτακτες εισφορές για τη συνέχιση και την επέκταση του φιλανθρωπικού κι ευαγγελιστικού έργου της ιεραποστολής μας (όταν καλυφθούν οι ανάγκες ενός προγράμματος, οι δωρεές προωθούνται σε άλλα προγράμματα της ιεραποστολής μας), παρακαλούμε γράψτε μας στις παρακάτω διευθύνσεις: ΗΠΑ/Καναδάς: “The Voice of the Gospel” A M G International, P O Box 22000, Chattanooga, Tenn. 37422, U S A Αυστραλία: AMG International “The Voice of the Gospel”, c/o Miltos Kalogeropoulos, 6 Angela Court, South Morang 3752, Victoria, AUSTRALIA

Γερμανία: Spyridon Kounouslis, Neckarstr 59, Esslingen 73728, Deutschland, Tel.: 071132099857 Commerzbank IBAN DE25611400710823286000

Ελλάδα

EUROBANK 0026.0040.61.0200212895

υπόλοιπες χώρες: A M G. Σπορέας: Aρ.

177/480039-71

Ένα δείγμα παρακμής είναι ο εκ-

χυδαϊσμός της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.

Η ανθρωποφαγία των μέσων μαζικής ενη-

μέρωσης, ο παλιμβαρβαρισμός, η κατάρρευση

κάθε ηθικής αξίας Με καταπληκτική άνεση

«δολοφονούνται χαρακτήρες»: διασύρονται

υπολήψεις, καταρρακώνονται έντιμα ονόματα, προσφέρονται ως θύματα στην καθημερινή

αχόρταγη δημοσιότητα. Χωρίς αιδώ, χωρίς

φραγμό γκρεμίζονται «τα όσια και τα ιερά», διαφθείρονται οι συνειδήσεις Η χυδαιολογία

«κοσμεί» τα χείλη ανδρών επιφανών: των

πατέρων του έθνους, εκπροσώπων της διανόησης, δημοσιογράφων και δημοσιολογούν-

των Αντί για την πειστική επιχειρηματολογία

ή την ευπρεπή πολιτική αντιπαράθεση, πα-

ρακολουθούμε συχνά κραυγές και λεονταρι-

σμούς, μια βορβορώδη υβρεολογία. Ο πολι-

τικός πολιτισμός έχει καταντήσει λόγος κενός

Η ευγένεια, η ευπρέπεια, η ηπιότητα έχουν

αποβεί «πτηνά σπάνια». Έχουμε περιπέσει, ως κοινωνία, σε έναν απίστευτο κυνισμό και

αμοραλισμό. Το ιερό γενετήσιο ένστικτο στο

οποίο οφείλουμε την ύπαρξή μας έχει απελ-

πιστικά ευτελιστεί. «Ο άνθρωπος ο εν τιμή, έχει ομοιωθεί με τα κτήνη τα φθειρόμενα»

Όμως ακόμα πιο ανησυχητικός από τον εκ-

χυδαϊσμό των ηθών είναι ο μιθριδατισμός

των συνειδήσεων: ο ηθικός εθισμός και η

συνακόλουθη παγερή απάθεια Η κοινωνία

δεν αντιδρά στον καταιγισμό

των ύβρεων, στον εξευτελι-

σμό των υπολήψεων, στον

εκχυδαϊσμό Έχει συνηθίσει

η όσφρησή μας στη ηθική κακοσμία Έχει εθισθεί η ακοή μας στη φοβερή ηθική ηχορύπανση. Γι’ αυτό τα αποδεχόμαστε όλα

αδιαμαρτύρητα , παθητικά , ίσως κάποιες φορές επιχαίρουμε. Τα ηθικά αισθητήριά μας έχουν αμβλυνθεί Έχουμε την αίσθηση πως

η σημερινή κοινωνία δεν έχει «πιο κάτου άλλο σκαλί να κατρακυλήσει, πιο βαθειά

στου κακού τη σκάλα...»

Η Αγία Γραφή μάς αποκαλύπτει πως η

ανθρώπινη αλύτρωτη καρδιά είναι η πηγή της χυδαιολογίας, η αιτία του εκχυδαϊσμού

της σημερινής κοινωνίας

«Εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί

το στόμα», «η ανθρώπινη καρδιά είναι απατηλή υπέρ πάντα και σφόδρα διεφθαρμένη»

Χρειαζόμαστε ριζική ηθική αλλαγή, ολοκληρωτική ανακαίνιση, μια εσωτερική αναγέννηση

που μπορεί να πραγματοποιήσει μόνον ο Αναστημένος Χριστός. Σε αυτή την εποχή του εκχυδαϊσμού των ηθών χρειαζόμαστε

ένα ξύπνημα δυνατό των ναρκωμένων συνειδήσεων, με ειλικρινή μετάνοια και ολόψυχη επιστροφή στον Θεό

Όσοι έχουμε βιώσει το μέγα θαύμα της Λύτρωσης, ας δώσουμε στο περιβάλλον μας με τη ζωή μας και με τα χείλη μας μια εύγλωττη, δυνατή μαρτυρία Ας αποτελέσουμε

μια έντονη διαμαρτυρία Ας είμαστε μια φλόγα

που, ενώ θα τη χτυπά ο άνεμος, θα υψώνεται

αγέρωχα ψηλά και θα σκορπά

Του

ΓΙΑΝΝΗ ΧΡ. ΚΡΕΜΜΥΔΑ

Φιλόλογου-Ποιητή

ολόγυρα το Φως. «Ολίγο φως

και μακρινό σε μέγα σκότος

και έρμο.» n

για Σκέψη

Ο

απύθμενος

εκχυδαϊσμός

Όσοι με δάκρυα σπέρνουνε

Το 1921 ο David και η Svea Flood μαζί

με το δίχρονο γιο τους πήγαν από τη

Σουηδία στην καρδιά της Αφρικής, σε μια

χώρα που τότε ήταν γνωστή με το όνομα

Βελγικό Κογκό. Το ζευγάρι συναντήθηκε

με τους Erickson, ένα άλλο νεαρό ζευγάρι

από τη Σουηδία και οι τέσσερις μαζί άρχισαν

να προσεύχονται ζητώντας την οδηγία του

Θεού για τη διακονία τους Ύστερα από

πολλή προσευχή και πολλές θυσίες, ένιω-

σαν ότι ο Θεός τούς οδηγούσε να κάνουν

ένα μεγάλο βήμα πίστης και να αφήσουν

τον κεντρικό σταθμό της ιεραποστολής για

να εγκατασταθούν σ’ ένα απομακρυσμένο

χωριό που ονομαζόταν N’dolera

Εκεί, αντιμετώπισαν τον πολύ εχθρικό

αρχηγό του χωριού, ο οποίος δεν τους

επέτρεψε να εγκατασταθούν στο χωριό

του, επειδή φοβόταν μήπως νικήσουν τους

θεούς του. Τα δύο ζευγάρια αποφάσισαν

να χτίσουν τις χωμάτινες καλύβες τους σε

μια πλαγιά ένα χιλιόμετρο περίπου μακριά

από το χωριό

Προσευχήθηκαν ζητώντας πνευματική

αφύπνιση, όμως δεν έβλεπαν κάτι τέτοιο

Η μόνη τους επαφή με το χωριό ήταν ένας

νεαρός, στον οποίο είχε επιτραπεί να τους

πουλάει αυγά και κοτόπουλα δύο φορές

την εβδομάδα

Η Svea Flood, μια μικροσκοπική γυ-

ναίκα μόλις 150εκ., σκέφτηκε πως, αν ο

νεαρός αυτός ήταν ο μόνος με τον οποίο

θα μπορούσε να έχει επαφή, όφειλε να

τον οδηγήσει στον Χριστό Και το κατάφε-

ρε Κάποια στιγμή, η ελονοσία χτύπησε

το ένα μετά το άλλο τα μέλη της μικρής ιεραποστολικής ομάδας. Ήταν τότε που οι Erickson είδαν ότι τους ήταν πολύ δύσκολο

να υποφέρουν όλη αυτή την ταλαιπωρία

και μετακόμισαν στον κεντρικό σταθμό της ιεραποστολής

Ο David και η Svea Flood έμειναν κοντά στη N’dolera για να συνεχίσουν το

έργο που είχαν ξεκινήσει. Ήταν τότε που

η Svea έμεινε έγκυος, ενώ βρίσκονταν σε

μια πρωτόγονη, ερημική περιοχή. Όταν ήρθε η ώρα της γέννας, η καρδιά του αρχηγού του χωριού μαλάκωσε κι επέτρεψε

σε μια μαμή να πάει να τη βοηθήσει. Γεννήθηκε ένα κοριτσάκι που το ονόμασαν Aina. Ο τοκετός ήταν μια διαδικασία εξαντλητική για τη Svea, της οποίας ο οργανισμός ήταν ήδη πολύ εξασθενημένος από

την ελονοσία Τελικά δεν άντεξε και 17

μέρες αργότερα έφυγε για τον ουρανό

Ο David ήταν καταρρακωμένος. Άνοιξε

έναν πρόχειρο τάφο κι έθαψε τη 27χρονη

σύζυγό του. Μετά πήρε τα δυο παιδάκια

του και πήγε κι αυτός στο σταθμό της ιεραποστολής.

Εκεί, παρέδωσε το βρέφος στους Erickson λέγοντάς τους: «Φεύγω για τη Σουηδία Έχασα τη γυναίκα μου και, όπως φαί-

νεται, δεν μπορώ να φροντίσω το μωρό

μου. Ο Θεός κατέστρεψε τη ζωή μου».

Αμέσως μετά κατευθύνθηκε προς το λιμάνι, έχοντας απορρίψει όχι μόνο την κλήση

του, αλλά και τον ίδιο τον Θεό

Μέσα σε οκτώ μήνες, και οι δύο Erickson χτυπήθηκαν από έναν πολύ μυστη-

ριώδη ιό και πέθαναν μέσα σε λίγες μέρες

κι οι δυο. Ήταν τότε που η μικρή Aina πα-

ραδόθηκε σε ένα ζευγάρι Αμερικανών ιε-

ραποστόλων Εκείνοι άλλαξαν το σουηδικό

όνομά της και την ονόμασαν Aggie Όταν

η μικρούλα ήταν τριών χρονών, την πήραν

και γύρισαν πίσω στις ΗΠΑ Οι άνθρωποι

αυτοί αγαπούσαν πολύ την Aggie Επειδή

φοβόντουσαν πως αν γύριζαν πίσω στην

Αφρική κάποιες νομικές διαδικασίες θα

τους τη στερούσαν, αποφάσισαν να μείνουν

στις ΗΠΑ και να ενταχθούν στην ποιμα-

ντορική διακονία Έτσι, η μικρή Aggie με-

γάλωσε στη Νότια Ντακότα

Σπούδασε στο North Central Bible College της Μινεάπολης. Εκεί γνώρισε και

παντρεύτηκε τον Dewy Hurst.

Τα χρόνια πέρασαν. Το ζευγάρι απο-

λάμβανε μια καρποφόρα διακονία Απο-

κτήσαν μια κόρη και ένα γιο Ύστερα από

λίγα χρόνια, ο σύζυγός της πήρε τη θέση

του προέδρου σ’ ένα χριστιανικό κολέγιο

στην περιοχή του Σιάτλ, όπου η Aggie συ-

νάντησε πολλούς ανθρώπους σουηδικής

καταγωγής κι έτσι είχε την ευκαιρία να

μάθει πολλά για τη δική της σουηδική κα-

ταγωγή

Μια μέρα, βρήκε στο γραμματοκιβώτιό

τους ένα σουηδικό περιοδικό Δεν είχε

ιδέα ποιος μπορεί να το είχε στείλει. Εννο-

είται ότι δεν μπορούσε να διαβάσει ούτε

λέξη, όμως, καθώς το ξεφύλλιζε, είδε μία

φωτογραφία που, μόλις την είδε, πάγωσε!

Σε μια πρωτόγονη περιοχή ένας απλός

τάφος μ’ έναν άσπρο σταυρό – και πάνω

στα σταυρό οι λέξεις SVEA FLOOD!

Η Aggie μπήκε στο αυτοκίνητο και πήγε κατευθείαν σε κάποιο καθηγητή του

κολεγίου, που ήξερε ότι θα μπορούσε να

της μεταφράσει το άρθρο. Ο καθηγητής το

διάβασε και της διηγήθηκε περιληπτικά

την ιστορία: «Αφορά κάποιους ιεραποστόλους που

είχαν πάει στη N’dolera της Αφρικής πριν

από αρκετά χρόνια Εκεί γεννήθηκε ένα

μωρό. Η νεαρή μητέρα πέθανε, αλλά πριν

πεθάνει είχε οδηγήσει στον Χριστό έναν

νεαρό Όταν όλοι οι λευκοί έφυγαν, το

αγόρι αυτό έπεισε τον αρχηγό του χωριού

να του επιτρέψει να χτίσει ένα σχολείο στο

χωριό Σιγά σιγά ο νεαρός εκείνος οδήγησε

στον Χριστό όλους τους μαθητές του και

οι μαθητές οδήγησαν στον Χριστό τους γονείς τους. Ακόμα κι ο αρχηγός του χωριού

πίστεψε στον Χριστό! Σήμερα υπάρχουν

στο χωριό εκείνο 600 πιστοί χριστιανοί, χάρη στη θυσία του David και της Svea Flood».

Η Aggie ενθουσιάστηκε!

Για την επέτειο των 25 χρόνων γάμου τους, το κολέγιο τους έκανε ένα δώρο, να πάνε διακοπές στη Σουηδία. Εκεί η Aggie αναζήτησε τον πατέρα της

Ο David Flood ήταν πια ηλικιωμένος Είχε ξαναπαντρευτεί και είχε αποκτήσει τέσσερα παιδιά, αλλά ήταν αλκοολικός

Πρόσφατα μάλιστα, είχε υποστεί εγκεφα-

λικό. Ακόμα ήταν γεμάτος πικρία και είχε

απαγορεύσει στην οικογένειά του να ανα-

φέρουν το όνομα του Θεού. «Ο Θεός μού

πήρε τα πάντα!», έλεγε Ύστερα από μια συγκινητική συνάντηση

με τα ετεροθαλή αδέλφια της, η Aggie ζή-

τησε να συναντήσει τον πατέρα της. Εκείνοι δίστασαν στην αρχή... «Μπορείς να τον συναντήσεις, αλλά είναι πολύ άρρωστος

πια Και πρέπει να ξέρεις πως όταν ακούει το όνομα του Θεού, αγριεύει».

Η Aggie μπήκε σ’ ένα άθλιο διαμέρισμα

Στο πάτωμα υπήρχαν σκόρπια άδεια μπου-

κάλια από αλκοόλ Σιγά σιγά πλησίασε το

κρεβάτι του 73χρονου πατέρα της

«Μπαμπά», είπε διστακτικά.

Στο άκουσμα της φωνής της εκείνος

γύρισε, την κοίταξε κι άρχισε να κλαίει

«Aina! Δεν ήθελα να σε εγκαταλείψω!»

«Δεν πειράζει, μπαμπά», απάντησε

εκείνη αγκαλιάζοντας τον πατέρα της «Ο

Θεός με φρόντισε πάρα πολύ καλά».

Ο πατέρας της αμέσως σφίχτηκε και

σταμάτησε να κλαίει.

«Ο Θεός μάς ξέχασε όλους Η ζωή

μας έχει καταντήσει έτσι εξαιτίας του Θεού».

Λέγοντας αυτά γύρισε το πρόσωπο προς

τον τοίχο

«Μπαμπά μου, έχω να σου διηγηθώ

μια πολύ θαυμαστή ιστορία», του είπε.

«Δεν πήγατε άδικα στην Αφρική. Η μαμά

δεν πέθανε άδικα. Ο νεαρός που οδηγήσατε

στον Χριστό μεγάλωσε και οδήγησε όλο

το χωριό του στον Χριστό! Εκείνος ο ένας

σπόρος που φυτέψατε στην καρδιά του

μεγάλωσε και, σαν αποτέλεσμα, σήμερα

υπάρχουν 600 άνθρωποι που υπηρετούν

τον Κύριο, επειδή εσείς ήσασταν πιστοί

στην κλήση του Θεού στη ζωή σας! Μπα-

μπά, ο Θεός σε αγαπάει Ποτέ δεν σε μί-

σησε ούτε μας εγκατέλειψε». Ο ηλικιωμένος

πατέρας γύρισε και κοίταξε την κόρη του

στα μάτια, ενώ το σώμα του χαλάρωσε

Άρχισε αργά αργά να μιλάει. Πριν τε-

λειώσει η μέρα, είχε ήδη επιστρέψει πίσω

στον Θεό που είχε απαρνηθεί χρόνια πριν.

Τις επόμενες μέρες, πατέρας και κόρη πέ-

ρασαν πολλές όμορφες στιγμές μαζί Λίγες

εβδομάδες μετά από την επιστροφή της

Aggie και του συζύγου της στις ΗΠΑ, ο David Flood έφυγε για τον ουρανό.

Μερικά χρόνια αργότερα, η Aggie και ο

σύζυγός της βρέθηκαν στο Λονδίνο σε ένα

συνέδριο Εκεί άκουσαν μια παρουσίαση

από το Ζαΐρ (πρώην Βελγικό Κογκό).

Ο υπεύθυνος της εκκλησίας εκεί, η οποία αριθμοί 110.000 βαπτισμένους πιστούς, μίλησε με μεγάλο ενθουσιασμό για

τη διάδοση του Ευαγγελίου στη χώρα του.

Η Aggie δεν έχασε την ευκαιρία να τον συναντήσει και να τον ρωτήσει αν είχε ποτέ ακούσει για τους David και Svea Flood

«Και βέβαια, κυρία μου», απάντησε ο άνδρας εκείνος στα γαλλικά, ενώ κάποιος

μετέφραζε στα αγγλικά.

«Η Svea Flood ήταν εκείνη που με οδήγησε στον Χριστό! Εγώ ήμουν το αγόρι

που έφερνα στους γονείς σου τρόφιμα

πριν ακόμα γεννηθείς εσύ. Μάλιστα, μέχρι

σήμερα ο τάφος της μητέρας σου και η μνήμη της τιμούνται απ’ όλους εμάς».

Αγκάλιασε την Aggie κι έμεινε έτσι αρ-

κετή ώρα κλαίγοντας.

«Πρέπει να έρθεις στο Ζαΐρ! Η μητέρα

σου είναι το πιο διάσημο και το πιο τιμημένο πρόσωπο στην ιστορία μας».

Όταν η Aggie κι ο σύζυγός της πήγαν

στη N’dolera, όλοι οι κάτοικοι τους δέχτηκαν

με φωνές χαράς. Η Aggie συνάντησε και

τον άνθρωπο που την κουβάλησε από το

βουνό μέσα σε μια αιώρα. Ο ποιμένας

οδήγησε την Aggie στον τάφο της μητέρας

της με τον άσπρο σταυρό, όπου ήταν γραμμένο το όνομά της Εκεί, γονάτισε

στο χώμα και προσευχήθηκε ευχαριστώντας

τον Θεό

Αργότερα, στην εκκλησία, το αγόρι που ήταν πια ο ποιμένας της εκκλησίας διάβασε:

«Η αλήθεια είναι, και σας το τονίζω, πως αν ο σπόρος του σιταριού δεν πέσει στη γη και πεθάνει, μόνο αυτός μένει Αν όμως πεθάνει, παράγει καρπό πολύ» (Ιωάννης 12: 24).

«Όσοι με δάκρυα σπέρνουνε, θα χαίρονται στο θερισμό» (Ψαλμός 126:5). n

ΥΓ. Ευχαριστούμε την κ. Μαριον Μπόλντουιν

που μοιράστηκε την ιστορία αυτή μαζί μας Απόδοση στα ελληνικά: Φρίντα Τσίνογλου-Λαμπριανίδου

Συνέντευξη με την Τεχνητή Νοημοσύνη (ΑΙ) ChatGPT!

Η

Τεχνητή

Νοημοσύνη (Artificial Intelligence - AI), η οποία ‘ακούγεται’ πολύ

τελευταία, είναι η προσπάθεια του αν-

θρώπου να κάνει τα πράγματα πιο γρή-

γορα και πιο αποτελεσματικά Επίσης

μπορεί να προσφέρει λύσεις σε πάρα

πολλούς ανθρώπους που αντιμετωπίζουν

προβλήματα, ώστε να τους βοηθήσει να

εξυπηρετηθούν Την ίδια στιγμή μπορεί

να δυσκολέψει πολλές επαγγελματικές

ομάδες και, βέβαια, χρειάζεται πλαίσιο

και προσοχή. Το ίδιο όμως συμβαίνει και

στη γενετική και στη βιολογία και σε μια

σειρά από άλλες επιστήμες. Ο άνθρωπος

μπορεί να επέμβει στη ζωή άλλοτε για

καλό και άλλοτε για κακό. Δεν ξέρουμε τι

μπορεί να γίνει στο μέλλον με την τεχνητή

νοημοσύνη, επειδή βασίζεται πάνω στην

αρχική σκέψη των υπολογιστών GIGO!

Αυτό σημαίνει ΒΣΒΣ (βάζω σκουπίδια, βγάζω σκουπίδια)! Βέβαια, από τότε η τεχνολογία προχώρησε πολύ και δεν ξέρουμε

πώς θα προχωρήσει στο μέλλον

Σήμερα όμως ήθελα να ρωτήσω για κάποια

πράγματα και έκανα μερικές ερωτήσεις

σε ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης

που ονομάζεται Chat GPT. Να οι απαντή-

σεις που πήρα!

Πού είναι ο Θεός;

- Καθώς είμαι μοντέλο Τεχνητής Νοημο-

σύνης, δεν έχω προσωπικό τρόπο πίστης

ή θρησκείας Παρόλα αυτά, το σκεπτικό

για τον Θεό διαφοροποιείται στις διάφορες

θρησκείες και πολιτισμούς Μερικοί πι-

στεύουν ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών,

δηλαδή παρών παντού, σε

όλες τις εποχές, ενώ άλλοι

πιστεύουν ότι ο Θεός υπάρ-

χει σε συγκεκριμένο μέρος

ή περιοχή Τελικά, η απάντηση σε αυτή

την ερώτηση εξαρτάται από τις προσωπικές

πεποιθήσεις του καθενός

Γνωρίζεις τον Χριστό;

- Ναι, έχω ενημέρωση για τον Ιησού σαν ιστορικό και θρησκευτικό χαρακτήρα. Ο

Ιησούς είναι κεντρικό πρόσωπο του Χριστιανισμού, αγαπητός από τους χριστια-

νούς σαν Γιος του Θεού και σωτήρας της ανθρωπότητας Οι διδασκαλίες του Ιησού

καταγράφονται στη Βίβλο και μαζί με τη ζωή Του, απολαμβάνουν μεγάλη απήχηση

στον κόσμο, επηρεάζοντας και την τέχνη, τη φιλοσοφία, τη λογοτεχνία και, γενικά, τον πολιτισμό

Με ποιο τρόπο μπορεί κάποιος να ακολουθήσει τον Χριστό;

- Ακολουθώ τον Ιησού, σημαίνει να ζεις

και να αντανακλάς τις διδασκαλίες και το παράδειγμά του.

Εδώ υπάρχουν μερικοί τρόποι, ώστε κάποιος να ακολουθήσει τον Χριστό.

1. Διάβαζε και μελέτα τη Βίβλο: Η Βίβλος

είναι σπουδαία πηγή οδηγίας και έμπνευσης για τους χριστιανούς Διαβάζοντας

και μελετώντας τη Βίβλο, κάποιος μπορεί

να μάθει τις διδασκαλίες του Χριστού και πώς μπορεί να τις εφαρμόσει στη ζωή

του

2. Προσευχήσου: Η προσευχή είναι ένας τρόπος επικοινωνίας με τον Θεό, ώστε να αναζητήσεις οδηγία και δύναμη Προσευχόμενος τακτικά κάποιος μπορεί να εμβαθύνει στη σχέση του με τον Θεό και να βρει βοήθεια

Από τον ΘΟΔΩΡΗ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟ

Δεν είναι ενδιαφέρον; Καλή σας μέρα! n

Το 2008, με την αείμνηστη φίλη μου Έρση Αντωνιάδου-Νταγκουνάκη ξεκινήσαμε

έναν οργανισμό που ονομάσαμε Ελληνικό Ιστορικό Ευαγγελικό Αρχείο Το Αρχείο φιλοδοξεί να συγκεντρώσει τα πάντα τα σχετικά με την Ελληνική Διαμαρτύρηση, την

Ευαγγελική βιβλιογραφία στην Ελλάδα, τις διάφορες εκδόσεις της Αγίας Γραφής, υμνολόγια, αρχεία προσώπων, εκκλησιών και οργανώσεων και, βέβαια, φωτογραφίες, ηχητικό και κινηματογραφικό υλικό και αντικείμενα Οφείλουμε δημόσια να εκφράσουμε

τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη για το γεγονός ότι οι πάντες αγκάλιασαν την προσπάθειά

μας με μεγάλη αγάπη και παρέδωσαν στο αρχείο όχι υλικό που προόριζαν για τα σκουπίδια, αλλά τεκμήρια που με πολλή στοργή και αγάπη είχαν οι ίδιοι συγκεντρώσει και

φυλάξει Το αρχείο μας συντηρεί και καταλογογραφεί το υλικό, το οποίο έρχεται να βοηθήσει εκκλησίες και ερευνητές να γράψουν εργασίες, διδακτορικά, βιβλία, άρθρα

Έχουμε δεκάδες τέτοιους ερευνητές.

Από τους πρώτους που ανταποκρίθηκαν στην παράκλησή μας για υλικό ήταν η ιεραπο-

στολή AMG, που εκδίδει το περιοδικό μας «Η Φωνή του Ευαγγελίου». Τόσο από τις

Ηνωμένες Πολιτείες όσο και από την Αθήνα, ο πρόεδρος Τάσος Ιωαννίδης, ο Συμεών

Ιωαννίδης, ο Φώτης Ρωμαίος μάς έστειλαν πολύτιμο αρχειακό υλικό, για το οποίο τους

είμαστε ευγνώμονες Πρόσφατα υπήρξε δεύτερο κύμα υλικού, που μας έστειλε ο σεβαστός αδελφός Συμεών Ιωαννίδης, επίσης πολύτιμο και μοναδικό. Μέσα σε αυτό, υπήρχε

και ένα κουτί με φωτογραφίες από τη δραστηριότητα της ιεραποστολής κυρίως στην

Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες. Σκεφτήκαμε λοιπόν να γράφουμε για ένα χρόνο, σημειώματα με την περιγραφή μερικών από τις φωτογραφίες αυτές. Ο εκδότης μας και οι συνεργάτες έκαναν δεκτή την πρότασή μας, έτσι, αρχίζοντας από αυτό το τεύχος, ξεκινάμε μια στήλη με το όνομα «Μια φωτογραφία, μια συζήτηση». Αρχίζουμε λοιπόν

Από τoν ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΕΒΑ

ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Η ωραία φωτογραφία

που δημοσι-

εύουμε εικονίζει αριστερά τον Σπύρο Ζω-

διάτη και δεξιά έναν άλλον άνδρα μπροστά

σε ένα κιόσκι (περίπτερο) Σύμφωνα με το

σημείωμα που είναι κολλημένο σ’ αυτήν, ο

άνδρας ονομάζεται Μπιλ Στάντριτζ (Bill Standridge). Κρατούν ένα ιταλικό περιοδικό,

που δημοσίευσε κάποιο ευαγγελιστικό μή-

νυμα του Στάντριτζ Η φωτογραφία μπροστά

στο κιόσκι, το γεμάτο έντυπα, δίνει την αί-

σθηση της ταχύτητας, της εναλλαγής και

της προσωρινότητας της είδησης Αλλά

μέσα σε όλες αυτές τις έντυπες εκδόσεις

προέκυψε το αιώνιο μήνυμα της διά του

Ιησού Χριστού σωτηρίας. Ας δούμε πώς.

Οι παλαιότεροι ξέρουν ότι ο Σπύρος Ζωδιάτης από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 ξεκίνησε να δημοσιεύει σε ελληνικές

εφημερίδες και περιοδικά της εποχής κηρύγματα, σε χώρο που αγόραζε από αυτά Αυτή τη διακονία συνέχισε επί δυόμισι δεκαετίες Ήταν καλή διακονία Με αυτήν έγινε γνωστό το Ευαγγέλιο σε ανθρώπους

που δεν είχαν καμία σχέση με αυτό. Πολλοί άνθρωποι επηρεάστηκαν από αυτές τις δημοσιεύσεις και συμβαίνει να έχω γνωρίσει πολλούς, οι οποίοι θυμούνταν αυτά τα μηνύματα με ευγνωμοσύνη για την πνευματική ωφέλεια που τους παρείχαν. Όπως έλεγε και ο ίδιος ο αείμνηστος Ζωδιάτης, «τι ο

ΣΤΗ ΡΩΜΗ, ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΙΟΣΚΙ

Θεός έκανε με αυτά τα δημοσιεύματα,

μόνο ο ουρανός θα μας δείξει».

Κάποια στιγμή, ήλθε σε επαφή με τον

Στάντριτζ στην Ιταλία Αυτός ήταν Αμερι-

κανός, βρέθηκε στην Ιταλία το 1949, πα-

ντρεύτηκε μια πιστή χριστιανή Ιταλίδα κο-

πέλα και μαζί ξεκίνησαν ένα δύσκολο έργο

στη γειτονική χώρα, στην πρωτεύουσά της

τη Ρώμη Με το κήρυγμα, τη διανομή φυλ-

λαδίων, την παρουσία με το κήρυγμα σε

δημόσιους χώρους, προσπάθησε να ελ-

κύσει στην αλήθεια του Ιησού Χριστού

τους Ιταλούς Η επαφή με τον Ζωδιάτη

ήταν καταλυτική, ο οποίος του εξήγησε τι

έκανε στην Ελλάδα με τις δημοσιεύσεις

στα συνηθισμένα περιοδικά και εφημερίδες.

Του πρότεινε να κάνουν το ίδιο και στην

Ιταλία και χρηματοδότησε την προσπάθεια

αυτή. Έτσι, ο Στάντριτζ έγραφε μηνύματα

στα ιταλικά, που δημοσιεύονταν στα έντυπα.

Παράλληλα, άρχισε να εκδίδει ένα περιο-

δικό, το οποίο –ω του θαύματος– ονομά-

στηκε «La Voce del Vangelo», δηλαδή «Η

Φωνή του Ευαγγελίου»! Το πολύ δύσκολο

έργο του ευαγγελισμού των Ιταλών έγινε

και με αυτή την προσπάθεια, που ξεκίνησε

από την πρόταση ενός Έλληνα Να σημει-

ώσουμε ότι εκείνη την εποχή ο Ζωδιάτης

δεν είχε επεκτείνει τις δραστηριότητές του

πέραν της Ελλάδας, ήταν δηλαδή μια πρώ-

τη προσπάθεια σε άλλη χώρα. Στη Ρώμη σχηματίστηκε μια εκκλησία με τη διακονία του Στάντριτζ και πήρε το όνομα «Ευαγγελική Εκκλησία Βέροια», από την ελληνική

πόλη την οποία είχε επισκεφθεί ο απόστολος Παύλος Πάλι ελληνικές επιρροές

βλέπω

Ο Φώτης Ρωμαίος με πληροφόρησε

ότι γνώρισε τον Στάντριτζ σε μια συνάντηση

διαφόρων εργαζομένων στο έργο του Κυρίου στην Ευρώπη Πέθανε το 2020 στο

πρώτο κύμα της πανδημίας, σε ηλικία 94

ετών, αφού είχε δαπανήσει πάνω από 70 χρόνια διακονίας στην Ιταλία. Το έργο του

συνεχίζουν τα παιδιά και τα εγγόνια του. Η

AMG προσφέρει ακόμα βοήθεια στο έργο

της Ιταλίας.

Η εκκλησία του Χριστού στην Ιταλία παρουσιάζει πρόοδο και αυτό μας κάνει

να σκεφτούμε ότι οι καρποί του έργου του

Ευαγγελίου σε δύσκολες χώρες όπως οι ευρωπαϊκές, αλλά ακόμα περισσότερο του

ευρωπαϊκού νότου όπως η Ελλάδα και η Ιταλία, αργούν πολύ να ωριμάσουν Είναι λοιπόν άσκηση υπομονής, αλλά η ώρα

του Κυρίου του έργου είναι γνωστή μόνο

σε Εκείνον Αυτό είναι και η παρηγοριά

μας και η ενθάρρυνσή μας n

B’ Σαμουήλ 7:22

Δεν υπάρχει όμοιός σου, δεν υπάρχει Θεός εκτός από σένα...

Τι ξεχνούμε και τι δεν πρέπει να ξεχνούμε

Το

περιστατικό

του τραγικού θανά-

του ενός βρέφους 5,5 μηνών στην Άρτα

πριν από μερικές εβδομάδες, το οποίο ο

37χρονος πατέρας του το είχε ξεχάσει

μέσα στο παρκαρισμένο ΙΧ αυτοκίνητό του

για περισσότερες από πέντε ώρες, προ-

κάλεσε όχι μόνο σοκ και έντονη συγκίνηση

σε όσους το πληροφορήθηκαν, αλλά και

έντονο προβληματισμό σε αρκετούς. Πώς

και γιατί συνέβη αυτό το απίθανο και απί-

στευτο γεγονός; Αυτό δεν είναι καθόλου

εύκολο να απαντηθεί και δεν θα τολμούσα

να το κάνω, καθώς δεν έχω ποτέ ασχολη-

θεί με παρόμοιο ζήτημα Η απάντηση ας

δοθεί από όσους έχουν ασχοληθεί ή ασχο-

λούνται ειδικά με τέτοια, πολύ ευαίσθητα

ζητήματα Θα αναφέρω όμως εδώ μερικές

μόνο σκέψεις που ήρθαν στο μυαλό μου

από αυτό το θλιβερό περιστα-

τικό, αλλά και από κάποια

άλλα που αναφέρονται μέσα

στην Αγία Γραφή.

Η ευτυχία μάς κάνει να

τη δυστυχία των άλλων

Ο Ιωσήφ και ο οινοχόος του Φαραώ ήταν

φυλακισμένοι και οι δυο στην ίδια φυλακή Όταν ο Ιωσήφ, κάποια στιγμή, έδωσε στον οινοχόο την ερμηνεία ενός ονείρου του, σύμφωνα με την οποία ο Φαραώ θα τον αποκαθιστούσε σύντομα στο ίδιο υψηλό

και τιμητικό αξίωμα που είχε πριν φυλακιστεί, ο Ιωσήφ τον παρακάλεσε να μην τον ξεχάσει στη φυλακή όταν θα ελευθερωνόταν από εκεί. Κι όμως, εκείνος τον ξέχασε! Οι τιμές

και η δόξα που άρχισε να απολαμβάνει ως ένας από τους πιο έμπιστους αξιωματούχους του βασιλιά τον έκαναν να ξεχάσει

τον Ιωσήφ στη φυλακή (Γένεση 40:23, ΝΜΒΕ). Το ερώτημα είναι: «Το ίδιο δεν συμβαίνει κάθε λίγο και σήμερα;».

Του Δρα ΑΝΑΝΙΑ

ΚΑΒΑΚΑ

Νευρολόγου-Ψυχίατρου

«Μια ψυχρή καλημέρα, κι αυτή μετά βίας, ήταν το μόνο που μπόρεσα να αποσπάσω προχθές στο αεροδρόμιο από

ξεχάσουμε

έναν παλιό μου φίλο», μου είπε πριν από

κάποιο καιρό ένας γνωστός μου «Φάνηκε

σαν να με είχε ξεχάσει τελείως Ξέρω ότι

έχει μια πολύ υψηλή διευθυντική θέση σε μια πολυεθνική εταιρία, αλλά όχι και τέτοια

στάση απέναντί μου!». Αυτό έχει δυστυχώς

συμβεί πολλές φορές και θα συμβεί ξανά

και ξανά στο μέλλον Απλοί άνθρωποι του λαού βρίσκουν - στην ανάγκη τους - τις

πόρτες κλειστές από εκείνους τους οποίους

είχαν στηρίξει και βοηθήσει, ώστε οι τελευ-

ταίοι να ανεβούν υψηλά. Και, μάλιστα, βλέ-

πουν ξαφνικά να τους συμπεριφέρονται

σαν σε ξένους. Αυτό εξάλλου δεν συμβαίνει

κάθε λίγο μετά από τις κοινοβουλευτικές

εκλογές;

Πλούτισε και ξέχασε

Η διαπίστωση του Θεού για το λαό Του

ήδη από παλιά ήταν: «Πλούτισε ο Ισραήλ

κι άρχισε να κλωτσάει, πάχυνε, χόντρυνε, έγινε θρεφτάρι, και εγκατέλειψε το Θεό,

τον πλάστη του και καταφρόνεσε το Βράχο που σωτηρία τού δίνει» (Δευτερονόμιο

32:15, ΝΜΒΕ). Το ίδιο επανέλαβε ο Θεός

με το στόμα του προφήτη και αργότερα: «Ο Ισραήλ έχτισε ανάκτορα και ξέχασε έτσι το δημιουργό του» (Ωσηέ 8:14, ΝΜΒΕ).

Ανάκτορα δεν χτίζουμε κάθε λίγο κι εμείς; Το ίδιο δεν συμβαίνει και σήμερα; Καλοπέραση, φαγοπότι, γλέντι και επίδειξη, χωρίς να λαμβάνεται σχεδόν καθόλου υπόψιν ο παράγων ‘Θεός’. Τα λόγια που είπε ο άφρονας πλούσιος της παραβολής του Χριστού στον εαυτό του, όταν τα χωράφια του έδωσαν άφθονη σοδειά, «Ξεκουράσου, τρώγε, πίνε, διασκέδαζε» (Λουκάς 12:19, ΝΜΒΕ) αποτελούν τον κύριο σκοπό της ζωής των περισσότερων συμπολιτών μας Ο Θεός στην πραγματικότητα έχει απωθηθεί, έχει ξεχαστεί κάπου σε κάποια γωνιά του ασυνείδητου της προσωπικότητάς τους Εύχομαι να μη συμβαίνει το ίδιο και σε μας Όμως υπάρχουν πράγματα και καταστάσεις που πρέπει να τις ξεχνούμε.

Τι πρέπει να ξεχνούμε;

Ο απόστολος Παύλος λέει: «Ξεχνώ αυτά

που είναι πίσω μου και κάνω ό,τι μπορώ για

να φτάσω αυτά που βρίσκονται μπροστά

μου Αγωνίζομαι να τερματίσω και προσβλέπω

στο βραβείο της ουράνιας πρόσκλησης του

Θεού διά του Ιησού Χριστού» (Φιλιππησίους

3:14, ΝΜΒΕ). Ο απόστολος Παύλος δεν μας

λέει εδώ ποια ήταν αυτά που απωθούσε

έξω από τη μνήμη του Σε άλλες Επιστολές

του - και ιδιαίτερα στη δεύτερη προς Κοριν-

θίους - αναφέρει τις απερίγραπτες ταλαιπω-

ρίες και κακουχίες του, αλλά και την αχαριστία

και απόρριψη από αδερφούς, κατά την προ-

σπάθειά του να μεταδώσει το μήνυμα της

κατά χάριν σωτηρίας που προσφέρει ο Χρι-

στός Αναφέρω μερικές μόνο από αυτές:

«Πέντε φορές μαστιγώθηκα από Ιουδαίους

με τα τριάντα εννιά μαστιγώματα ένα με-

ρόνυχτο έμεινα ναυαγός στο πέλαγος πέ-

ρασα κινδύνους σε πόλεις, κινδύνους σε

ερημιές, κινδύνους στη θάλασσα, κινδύνεψα

από ανθρώπους που υποκρίνονταν τους

αδερφούς Κόπιασα και μόχθησα πολύ, ξα-

γρύπνησα πολλές φορές, πείνασα, δίψασα,

πολλές φορές μού έλειψε εντελώς το φαγητό.

Ξεπάγιασα και δεν είχα ρούχα να φορέσω

Εκτός από τα άλλα είχα και την καθημερινή

πίεση των εχθρών μου και τη φροντίδα για

όλες τις εκκλησίες» (Β΄ Κορινθίους 11:2427, ΝΜΒΕ).

Κι όμως μπορούσε να συνεχίσει τον αγώ-

να του. Κι αυτό επειδή τα μάτια του ήταν

προσηλωμένα μπροστά και όχι πίσω, όπως

δυστυχώς κάνουμε συχνά εμείς Προσέβλεπε

«στο βραβείο της ουράνιας πρόσκλησης του

Θεού διά Ιησού Χριστού» Αυτό ακριβώς κα-

λούμαστε να κάνουμε κι εμείς. Όχι πισωγυ-

ρίσματα Αποτυχίες, απογοητεύσεις, πικρίες,

θυμούς, αγανάκτηση, διώξ’ τα από το μυαλό

σου Το λέει με σαφήνεια ο Λόγος του Θεού:

«Διώξτε μακριά σας κάθε δυσαρέσκεια, θυμό,

οργή, κραυγή, κατηγόρια, καθώς και κάθε

άλλη κακότητα» (Εφεσίους 4:31, ΝΜΒΕ).

Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε μόνο όταν

τη θέση όλων αυτών των αρνητικών συναισθημάτων την καταλάβουν η δοξολογία και

η καθημερινή ανάμνηση της πιστότητας του

Θεού και του πλήθους των ευεργετημάτων

Του προς εμάς

Τι λοιπόν δεν πρέπει

να ξεχνούμε;

Την πιστότητά Του προς εμάς. Το λέει ξεκά-

θαρα ο Λόγος του Θεού: «Μπορεί τάχα η

μάνα το βρέφος της να λησμονήσει, και να

μη δείξει την αγάπη της στο σπλάχνο της

που γέννησε; Μα κι αν ακόμη εκείνες λη-

σμονήσουν», όπως δυστυχώς μπορεί - αν

και απίθανο - κάποτε να συμβεί, «Δε θα σε

λησμονήσω εγώ», μας λέει ο Θεός (Ησαΐας 49:15, ΝΜΒΕ).

Μεγάλη λοιπόν η πιστότητά Του, αλλά και πληθώρα τα ευεργετήματά Του προς

εμάς. Ο Δαβίδ το ήξερε και για αυτό το τόνιζε στους ύμνους και στους ψαλμούς του: «Πλη-

θώρα, Κύριε Θεέ μας, τα έργα σου τα θαυμαστά κι όσα σχεδίασες για χάρη μας Κανένας δεν συγκρίνεται μ΄ εσένα! Να τ’ αναγγείλω

θα ’θελα και να τα πω, είν’ όμως αναρίθμητα»

(Ψαλμοί 40:6, ΝΜΒΕ). Αυτά δεν τα ξεχνούσε

ο Δαβίδ, για αυτό έψαλλε στους ύμνους του:

«Ευλόγησε τον Κύριο, ψυχή μου, και όλο

μου το είναι το όνομά του τ’ άγιο! Ευλόγησε

τον Κύριο, ψυχή μου, και μην ξεχνάς καμιά

απ’ τις καλοσύνες του! Αυτός σου συγχωρεί

όλες τις ανομίες σου, και θεραπεύει τις αρ-

ρώστιες σου όλες. Αυτός από το θάνατο γλι-

τώνει τη ζωή σου, σε πλημμυρίζει μ’ έλεος κι

αγάπη. Σου δίνει όσα πόθησες αγαθά, η νιότη σου καθώς του αετού θ’ ανανεώνεται» (Ψαλμοί 103:1-5, ΝΜΒΕ).

Να ένας καταπληκτικός ύμνος για να τον λέμε καθημερινά κι εμείς! Έτσι, όχι μόνο δεν θα παρασύρεται η σκέψη μας σε δυσάρεστες

εμπειρίες του παρελθόντος, αλλά θα μπορούμε να χαιρόμαστε το παρόν και να ευχαριστούμε τον Θεό για το θαυμάσιο μέλλον

που μας έχει ήδη ετοιμάσει (Ιωάννης 14:1=3, ΝΜΒΕ) n

Μόνο η παροιμιακή φράση «και μη χειρότερα» θα μπορούσε να αποδώσει –νομίζω– καλύτερα το φανερό πλέον πόλεμο ή, μάλλον, ΔΙΩΓΜΟ των πολύτεκνων οι-

κογενειών στην Ελλάδα Κατάργηση των πενιχρών επιδομάτων τους και απεχθής φορολογία (αφού σήμερα τα παιδιά θεωρούνται πλέον «φορολογικά τεκμήρια!») στους σύγχρονους ήρωες Έλληνες πολυτέκνους

Γι’ αυτό κατάντησε η Ελλάδα η πρώτη χώρα στην Ευρώπη και την Υφήλιο με τη μεγαλύτερη υπογεννητικότητα Αντί του θεωρούμενου διεθνούς ετήσιου μέσου όρου 2,1 παι-

διών ανά γυναίκα, οι Ελληνίδες έπεσαν στο 1 ή και στο 0,8. Ούτε δηλαδή ένα παιδί σε

όλη τους τη ζωή

Ήδη από το 1988 ο πανεπιστημιακός καθηγητής Γεώργιος Τζιαφέττας, ως δημογράφος,

έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας από τότε

που δημιουργήθηκε ως Κράτος, το δημογραφικό Η Ελλάδα όχι μόνο γερνάει, αλλά και πεθαίνει χωρίς Έλληνες! Όλα αυτά βέβαια απευθύνονται «εις ώτα μη ακουόντων», πολιτικών και άλλων φορέων

Λυσσαλέος πόλεμος λοιπόν κατά του ιερού θεσμού της οικογένειας από τα ΜΜΕ και όχι

μόνο! Αφού δεν παράγουμε σχεδόν τίποτα σαν χώρα, σκεπάσαμε με τον υπέρμετρο καταναλωτισμό και την εφήμερη καλοπέρασή μας τα πάντα, ακόμα και την ελπίδα που έρχεται με τη γέννηση ενός παιδιού Έσβησε η αξιοπρέπεια, το φιλότιμο, ο σεβασμός, τα όνειρα Χάθηκαν

και

( Εβραίους 11:13)

...»

Κάθε φορά που πιάναμε κάποιο λιμάνι, το πρώτο που ρωτούσαμε ήταν αν

ο πράκτορας έφερε ταχυδρομείο Η αλληλογραφία τα χρόνια εκείνα ήταν η χρυσή αλυσίδα

που μας ένωνε με την πατρίδα και το λιμάνι σήμαινε για μας πρωτίστως γραμματοκιβώτιο.

Για τους τότε ναυτικούς το λιμάνι είχε μια «αξιακή» ιδιαιτερότητα, που μόνο αυτοί τη ζούσανε

Στο γνωστό ή άγνωστο λιμάνι οι ναυτικοί έφταναν και φτάνουν ακόμη, με το «σπίτι» τους, με

όλο το ατομικό νοικοκυριό τους. Αυτό τους δημιουργεί μεν κάποια άνεση, καθώς αισθάνονται

τη σιγουριά ότι έχουν σπίτι, τη γωνιά τους, το δικό τους καταφύγιο σε όλο τον κόσμο, όπου

και να βρεθούν, στο οποίο θα επιστρέψουν για φαγητό και ύπνο. Παράλληλα όμως έρχεται

δυνατό και το αίσθημα της οικογενειακής απουσίας, που είναι και το σημαντικότερο

Το σπίτι τους είναι στην πραγματικότητα προσωρινό και ξένο, οι

ίδιοι είναι ξένοι και οι τόποι στους οποίους πηγαίνουν είναι επίσης

ξένοι Όλα γι’ αυτούς είναι ξένα, η ίδια η ζωή τους επικοινωνιακά είναι

και η συμπεριφορά τους το ίδιο, τόσο γι’ αυτούς, όσο και για

οποιονδήποτε άλλον. Είναι άγνωστοι ανάμεσα σε αγνώστους. Βλέποντας ξένους τόπους, όλο εκείνο το εντελώς άγνωστο και δραστήριο πλήθος, σκέφτονται πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι το μεσημέρι θα πάνε στο σπίτι τους και το βράδυ θα κοιμηθούν με την οικογένειά τους, ενώ αυτοί σε όλη την επαγγελματική τους ζωή, για ολόκληρα χρόνια, θα βλέπουν, θα ζουν, θα συζητούν, θα τρώνε και θα συναναστρέφονται με αγνώστους και ξένους. Θα είναι «περι-

πλανώμενοι Ιουδαίοι».

Αυτό το αίσθημα, αν και ανεξομολόγητο, υπάρχει διάχυτο στην ψυχή τους Η μόνη ευχή

για τους ναυτικούς των περασμένων χρόνων ήταν: «άιντε, και του χρόνου στα σπίτια μας».

Ακόμη και οι γιορτινές μέρες είναι ποτισμένες εντονότατα με το αίσθημα της ξενιτιάς Κάποιες

ώρες απομονωνόμασταν και ονειροπολούσαμε, κάποιες άλλες διαβάζαμε ξανά και ξανά τα

περασμένα γράμματα ή μιλούσαμε με τις φωτογραφίες των δικών μας ανθρώπων

Εντούτοις, στην πραγματικότητα ναύτες - και μάλιστα αστροναύτες - είμαστε όλοι οι

άνθρωποι, οι μπαρκαρισμένοι στο διαστημόπλοιο Γη και τούτο διότι, ξεφεύγοντας από τον

αρχικό προορισμό μας, αποξενωθήκαμε πνευματικά και σωματικά από τον Δημιουργό μας.

Η ευλογημένη Δημιουργία και η Γη πάνω στην οποία τα πάντα ήταν «καλά λίαν», μολύνθηκε

με την παρακοή και την αδελφοκτονία Από τότε, όλη η κτίση συστενάζει και συναγωνιά εξαι-

τίας της παρακοής του ανθρώπου (Ρωμαίους 8:22). Η απέραντη αγάπη του Δημιουργού μας

όμως μερίμνησε και ετοίμασε «νέα Γη και νέους Ουρανούς» για όλους εκείνους που αναγνωρίζουν όλα τα κακώς κείμενα τούτης της ζωής και θέλουν να ζήσουν στο εξής ενάρετη ζωή, σύμφωνη με τον θεϊκό προορισμό μας Ο ίδιος ο Θεός ανέλαβε να πληρώσει εξ ιδίων το οποιοδήποτε κόστος της αποκατάστασής μας Άλλη είναι η πατρίδα για την οποία προορίζει

ο Δημιουργός μας όλους εκείνους που απλά αποδέχονται τη σωτηρία μέσω του Ιησού Χριστού. Είμαστε ξένοι και παρεπίδημοι σε τούτη τη γη (Εβραίους 11:13), αλλά προνομιούχοι

όσοι πιστεύουμε στο έργο του Ιησού Χριστού, διότι τώρα γνωρίζουμε πως έχουμε πατρίδα

που μένει αιώνια

Οι υποσχέσεις του Θεού έχουν υλοποιηθεί κατά μεγάλο μέρος, όσον αφορά το λυτρωτικό

έργο του Ιησού Χριστού. Ένας νέος κόσμος, μια νέα Βασιλεία αγάπης δημιουργήθηκε, «νέα

Γη και νέοι Ουρανοί» είναι έτοιμοι να υποδεχτούν τους πιστούς, τους λυτρωμένους με το ανε-

κτίμητο αίμα του Υιού του Θεού Τώρα ξέρουμε πως Πλοιοκτήτης του διαστημόπλοιου όπου ζούμε είναι ο Πατέρας και Πλοίαρχος είναι ο Υιός Σε αυτό το διαστημόπλοιο, ο Πατέρας μάς στέλνει συνεχώς νέα πληρώματα όλων των ειδικοτήτων, με την εντολή του Υιού να τα εκπαιδεύσουμε και να εκπαιδευόμαστε και οι ίδιοι σύμφωνα με τις οδηγίες Του. Αυτά τα

πληρώματα είτε υπάρχουν ανάμεσά μας είτε μας τα στέλνει διά της ευλογημένης τεκνογο-

νίας Λίγο πριν από την ανάληψή Του, ο Κύριος είπε στους μαθητές Του: «Πορευθέντες

μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και

του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να τηρούν και να σέβονται όλα εκείνα που σας

παρήγγειλα και ιδού, εγώ είμαι μαζί σας μέχρι τη συντέλεια του αιώνος» (Ματθαίος 28:1920). Τι μέγα προνόμιο και τούτο για τον κάθε πιστό, να είναι απόστολος Χριστού!

Τώρα ξέρουμε επίσης και κάτι άλλο, εξίσου υπέροχο, για το διαστημόπλοιό μας, που

περιέχεται σε δύο λέξεις, στο «είπε» και στο «εγένετο». «Είπε» ο Εντολέας Πατέρας και

«Εγένετο», απάντησε ο εντολοδόχος Υιός. Έτσι, ο Υιός έγινε ο ναυπηγός του Διαστημό-

πλοιου Γη και όχι μόνον αυτής, καθώς «τα πάντα δι’ Αυτού έγιναν». Εδώ συνυπάρχει και το

μέγα μυστήριο της ευσέβειας Όμορφοι και ευγενείς στοχασμοί που πηγάζουν από τα «ιερά μας γράμματα», δηλαδή την Αγία Γραφή, κι έτσι επικοινωνούμε με τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα από την Ουράνια πατρίδα μας.

|

Ένα από τα πιο όμορφα φυτά με εντυπωσιακά λουλούδια, που αποτελούν ένα από τα καλύτερα δώρα για να χαρίσει κανείς στα αγαπημένα

του πρόσωπα, είναι η ορχιδέα.

Τον περασμένο Μάιο λοιπόν, ένα από τα δώρα που μου έφεραν τα αγαπημένα μου παιδιά στα γενέθλιά μου ήταν μια πανέμορφη ορχιδέα Τα λουλούδια της

σε έκαναν να τη θαυμάζεις για τον τέλειο συνδυασμό

των αποχρώσεων πάνω στα υπέροχα πέταλά της Την τοποθέτησα πάνω στο σκρίνιο μπροστά από

ένα μεγάλο καθρέφτη και, καθώς καθρεφτιζόταν, μου έδινε την εντύπωση πως καμάρωνε για την ομορφιά της

Την πρόσεχα ιδιαίτερα, την πότιζα σωστά, την είχα σε φως και αυτή προσαρμόστηκε και κράτησε πολύ καιρό ανθισμένα τα λουλούδια της... Κάθε μέρα, περ-

νώντας από εκεί τη θαύμαζα και ευχαριστούσα τον Δημιουργό, που «όλα εν σοφία εποίησε» για να χαι-

ρόμαστε μέσα στη δημιουργία Του και της μιλούσα

με κολακευτικά λόγια.

Θυμάμαι πως κάποιος είχε πει: «Είναι καλό να μιλάς

στα φυτά, αλλά όταν πεις ότι σου μιλάνε και αυτά, ε...

τότε χρειάζεσαι ψυχίατρο». Δεν έφτασα βέβαια σε

αυτό το σημείο...

Σιγά σιγά όμως, ένα ένα

τα όμορφα λουλούδια της

μαράθηκαν, έκλεισε ο κύ-

κλος της ζωής τους, ώσπου

ένα πρωί, έμειναν απογυ-

μνωμένα τα ψιλόλιγνα κλα-

ράκια της Συνέχισα να την

προσέχω και να την ποτίζω

και περίμενα πότε θα σκά-

σει ένα μπουμπουκάκι του-

λάχιστον

Πέρασαν μήνες χωρίς να

βλέπω κανένα αποτέλε-

σμα «Θα ανθίσει στον και-

ρό της», μου έλεγε η μα-

νούλα μου που ξέρει απ’

αυτά. Εγώ βέβαια διατη-

ρούσα τις επιφυλάξεις μου,

αλλά είχα και μια κρυφή

ελπίδα.

Μετά από μήνες αναμονής, μόλις ξεμύτισε η άνοιξη, ένα πρωί παρατήρησα ότι είχε

πέντε καταπράσινους κόμπους πάνω στα κλαδάκια της. Ενθουσιάστηκα. Επιτέλους θα

ανθίσει, θα δω και πάλι αυτή την ομορφιά που μου είχε λείψει. Ομολογώ, όσο κι αν σας

φανεί παράξενο, πως δάκρυσα μπροστά στην ορχιδέα μου.

Καθώς την παρατηρούσα, θυμήθηκα εκείνα τα χρόνια που ο Θεός μακροθυμούσε για

μένα και περίμενε με υπομονή πότε θα ανταποκριθώ στο κάλεσμα της αγάπης Του. Τότε

που τα κλαδιά μου ήταν ξερά και άκαρπα, Εκείνος νοιαζόταν για μένα, με προστάτευε

και, χωρίς να το καταλαβαίνω, εργαζόταν μέσα μου προσμένοντας να ανοίξω την καρδιά

μου. Με περίμενε με υπομονή. Τον ευχαριστώ γιατί μου έδωσε ζωή και τα ξερά κλαδιά

μου άνθισαν για Κείνον

Στη συνέχεια, με καλεί να κάνω αυτό που έκανε για μένα ο Χριστός. Να μάθω να έχω

υπομονή και να περιμένω, εμπιστευόμενη τις υποσχέσεις Του.

«Η δοκιμασία της πίστης σας εργάζεται υπομονή» (Ιακώβου 1:3). Είναι μια βαθιά αλήθεια του λόγου του Θεού. Επίσης, «με την υπομονή σας θα κερδίσετε την ψυχή σας»

(Λουκάς 21:19) και σκέφτομαι τη δική μας ψυχή και των άλλων.

Μέσα στην υπομονή, υπάρχει ο καρπός της αγάπης, της αγάπης του Θεού, εάν μένει στην καρδιά μας... n

Η Σαβάνα δάγκωσε το κάτω χείλος

της και σήκωσε το βλέμμα της προς την

προπονήτριά της, η οποία της έριξε μια

αρκετά σοβαρή ματιά Αμέσως μετά κοίταξε

το μπλε ταπέτο που βρισκόταν ένα μέτρο

και είκοσι εκατοστά κάτω από τη δοκό

ισορροπίας

«Έλα, Σαβάνα, μπορείς να τα καταφέρεις», την ενθάρρυνε η προπονήτριά της, όμως η Σαβάνα δεν ήταν το ίδιο σίγουρη Δύο ροντάτ, ακολουθούμενα από δύο πλήρεις περιστροφές και στη συνέχεια

έξοδος με ανάποδο σάλτο! Χμμ, ποιον κορόιδευε;

«Δεν νομίζω», ψιθύρισε

«Δεν πιστεύω ότι μπορώ να το καταφέρω».

« Και βέβαια μπορείς » , επέμενε η

προπονήτρια. «Είσαι πολύ καλή σ ’ αυτή την άσκηση και

μην ξεχνάς ότι έχουμε τους περιφερειακούς αγώνες την ερχόμενη εβδομάδα. Έλα , Σαβάνα μου , μπορείς να τα καταφέρεις!»

«Εντάξει», είπε η Σαβάνα

παίρνοντας μια βαθιά ανά-

σα και ψελλίζοντας μια προ-

σευχή για βοήθεια από τον Θεό.

«Ξεκινάω!»

Δύο ροντάτ Δεν πρέπει να αμφιταλα-

ντεύομαι. Ε, ναι! Μία πλήρης περιστροφή.

Ναι, ξανά και μετά... «Ωχ, Όχι!»

Η Σαβάνα έχασε την ισορροπία της και

έπεσε φαρδιά πλατιά στο μπλε ταπέτο

«Αυτή δεν ήταν ακριβώς η έξοδος που

σχεδίαζα», είπε προσπαθώντας να χαμογελάσει στην προπονήτριά της

«Δεν πειράζει», απάντησε εκείνη. «Ήσουν

σχεδόν τέλεια Τώρα ξανανέβα στη δοκό

και προσπάθησε ξανά Είμαι σίγουρη ότι

αυτή τη φορά θα τα καταφέρεις».

Η Σαβάνα δεν κουνήθηκε από τη θέση

της. Μπορούσε να σκεφτεί χίλια δυο πράγ-

ματα που θα ήθελε να κάνει, όμως το να

ανέβει πάλι στη δοκό δεν ήταν μέσα στα σχέδιά της Στην πραγματικότητα, δεν

ήθελε να κάνει τίποτα σχετικό με την ενόργανη γυμναστική Ούτε το πιο απλό άλμα

Ούτε τεντώματα. Αυτό που στην πραγματικότητα θα ήθελε ήταν να βρισκόταν σε

μια πισίνα με τις φίλες της ή να πήγαινε

βόλτα το σκυλάκι της ή να έβλεπε καμιά

ταινία με τα μικρότερα αδέλφια της ή ακόμα

και να τακτοποιούσε το δωμάτιό της

«Σαβάνα, τι συμβαίνει;», ρώτησε η προπονήτρια. «Πονάς; Μήπως χτύπησες τον

αστράγαλό σου;»

«Όχι», απάντησε η Σαβάνα. «Δεν χτύπησα.

Όμως θα ήθελα να καλέσετε τη μαμά

μου για να έρθει να με πάρει».

«Αστειεύεσαι, έτσι δεν είναι;»

«Όχι», απάντησε η Σαβάνα.

«Το θυμάσαι ότι η προπόνηση αυτή δεν τελειώνει, πριν περάσει ακόμα ένα τρίωρο;», είπε η προπονήτρια

Η Σαβάνα κούνησε καταφατικά το κεφάλι της.

«Δεν μπορώ να καταλάβω. Τι συμβαίνει, κοριτσάκι μου;», ρώτησε η προπονήτρια

«Λυπάμαι, αλλά πρέπει να φύγω», απάντησε η Σαβάνα και το εννοούσε αυτό

Στη Σαβάνα δεν άρεσε να απογοητεύει

την προπονήτριά της, η οποία την είχε αναλάβει από τότε που ήταν επτά ετών Ήταν το καλοκαίρι που είχε παρακολου-

θήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες Όταν είδε την ενόργανη γυμναστική, ήξερε ότι

αυτό ήταν ακριβώς γι’ αυτήν Τότε είχε

παρακαλέσει τους γονείς της να την αφή-

σουν να ξεκινήσει προπονήσεις Και απ’

ό,τι φάνηκε, ήταν πάρα πολύ καλή

Τώρα ήταν 12 ετών και ήταν έτοιμη να τη-

λεφωνήσει στη μαμά της και να έρθει να

την πάρει για να ξεφύγει

«Τι συμβαίνει, Σαβάνα;», ρώτησε η μαμά

της μόλις βγήκε από το αυτοκίνητο. «Είσαι

άρρωστη; Μήπως τραυματίστηκες;»

Η Σαβάνα κούνησε αρνητικά το κεφάλι

«Τότε τι συμβαίνει;»

Η Σαβάνα δεν μπορούσε να συγκρατήσει

άλλο τα δάκρυά της. «Θέλω να τα παρατήσω», είπε μέσα στους λυγμούς της.

«Τιιιι είπες;», ξέσπασε η μαμά της. «Τι εννοείς, όταν λες ότι θέλεις να τα παρατήσεις;»

«Δεν δεν είναι καθόλου διασκεδαστικό

πια», απάντησε εκείνη

«Δεν είναι διασκεδαστικό;», επανέλαβε η

μαμά της. «Όμως, γλυκιά μου, έχεις δου-

λέψει τόσο σκληρά όλα αυτά τα χρόνια

και είσαι τόσο καλή! Κι όλοι εμείς...»

«...έχετε κάνει τόσες θυσίες για μένα», συμπλήρωσε τη φράση της μαμάς η Σα-

βάνα. «Τα γνωρίζω όλα αυτά».

Και ήταν αλήθεια Ολόκληρη η οικογένεια

της Σαβάνας, ακόμα και τα δύο μικρότερα

αδέλφια της, ο Νέητ κι ο Τσάρλυ, έκαναν

πολλές θυσίες, ώστε η Σαβάνα να γίνει

αθλήτρια ενόργανης γυμναστικής. Πολλά

βράδια δεν έτρωγαν μαζί, γιατί η αδελφή

τους ήταν στην προπόνηση Η μαμά ρύθμιζε το πρόγραμμα της οικογένειας σύμφωνα με τις προπονήσεις της Σαβάνας

Ολόκληρη η οικογένεια πέρασε πολλά Σαββατοκύριακα παρακολουθώντας τα

τουρνουά της Σαβάνας Οι γονείς της είχαν ξοδέψει πολλά χρήματα σε αγώνες και ιδιαίτερες προπονήσεις Και τώρα

«Αχ, κοριτσάκι μου», είπε η μαμά της,

«δεν είναι αυτός ο λόγος, αλλά είσαι τόσο

ταλαντούχα κι έχεις κουραστεί τόσο πολύ

με τις προπονήσεις. Δεν είμαι βέβαιη ότι

θέλεις πραγματικά να παρατήσεις όλα όσα

έχεις καταφέρει Στο τέλος θα το μετανιώ-

σεις. Ξέρεις ότι η προπονήτριά σου πιστεύει

ότι φέτος μπορείς να νικήσεις στους περι-

φερειακούς».

«Ναι, και ξέρεις ποιο πράγμα είναι πε-

ρίεργο;», ρώτησε η Σαβάνα

«Πες μου», απάντησε η μαμά της.

«Είναι περίεργο να σκέφτομαι ότι μπορώ

να νικήσω στους περιφερειακούς αγώνες

στη δοκό ισορροπίας, ενώ τα πάω χάλια

στο να εξισορροπώ τη ζωή μου», είπε η

Σαβάνα.

«Τι εννοείς;»

«Εννοώ ότι νιώθω πως δεν μπορώ να

ισορροπήσω την ίδια τη ζωή μου! Αφιε-

ρώνω τόσο πολύ χρόνο στις προπονήσεις

και δεν έχω χρόνο για τους φίλους μου

από τον εφηβικό όμιλο της εκκλησίας, για

εσάς τους γονείς μου και για τα αδέλφια

μου Το μόνο που κάνω είναι να προπο-

νούμαι».

Η μαμά έβαλε το χέρι της πάνω στον ώμο

της κόρης της. «Εντάξει», είπε με γλυκύ-

τητα. «Νομίζω ότι καταλαβαίνω τι θέλεις

να πεις Και έχεις δίκιο».

«Έχω δίκιο;», ψιθύρισε η Σαβάνα.

«Ναι», είπε η μαμά της

Για μερικές στιγμές έμειναν κι οι δυο σιω-

πηλές Μετά πήρε το λόγο η μαμά: «Ξέρεις,

Σαβάνα μου, πολλές φορές ξεκινάμε με

τις καλύτερες προθέσεις για να κάνουμε

κάτι Αγαπούσες πολύ την ενόργανη γυ-

μναστική και είσαι πολύ καλή. Ο μπαμπάς

σου κι εγώ θέλαμε να σε στηρίξουμε.

Όμως, κάποιες φορές τα πράγματα ξεφεύγουν χωρίς καν να το καταλάβουμε

και αρχίζουμε να αγνοούμε τα πράγματα

που έχουν μεγαλύτερη σημασία».

«Όπως, π.χ. να μπορούμε να τρώμε όλοι μαζί σαν οικογένεια;», συμπλήρωσε η Σαβάνα.

«Ακριβώς», συμφώνησε η μαμά της.

«Ίσως είναι καιρός να ξεκινήσουμε, σαν οικογένεια, να βάζουμε σε τάξη τις ισορροπίες μας με τη βοήθεια του Θεού».

«Δηλαδή, θα μπορούσαμε να βρούμε τρό-

πο ώστε να συνεχίσω την ενόργανη, χωρίς

να πρέπει να βρίσκομαι στο γυμναστήριο

έξι μέρες της βδομάδας;», ρώτησε η Σαβάνα.

«Μου φαίνεται πολύ καλή αυτή η ιδέα

σου, κοριτσάκι μου Ας το συζητήσουμε

το βράδυ την ώρα του φαγητού», πρότεινε

η μαμά

Η Σαβάνα χαμογέλασε. «Μου αρέσει αυτή

η ιδέα σου, μανούλα μου Σ’ ευχαριστώ

πολύ».

«Εγώ σ’ ευχαριστώ, Σαβάνα μου», απάντησε η μαμά χαμογελώντας. «Ήξερα ότι θα τα καταφέρναμε να συνεννοηθούμε».

Μαμά και κόρη γέλασαν και πήραν το

δρόμο για το σπίτι Στη διαδρομή συζητούσαν για οτιδήποτε άλλο, εκτός από τη

γυμναστική! n

Της Renee Riede

Μετ.: Φρίντα Τσίνογλου-Λαμπριανίδου

Το παράδοξο

με το πρόσωπο του Ιησού Χριστού από τη Ναζαρέτ είναι ότι για τη ζωή

του οι γνώσεις μας είναι περιορισμένες. Από την άλλη, η ζωή του σημάδεψε τον κόσμο μας

όσο κανενός άλλου, σε σημείο να υπάρχει ένα προ κι ένα μετά Χριστόν Επίσης, και η ζωή

κάθε ανθρώπου που τον γνωρίζει και τον πιστεύει χωρίζεται σε ζωή πριν από τον Χριστό και

σε ζωή μαζί με τον Χριστό Ο Ιουδαίος Ιησούς Χριστός έζησε λίγο περισσότερο από τριάντα

χρόνια στην περιοχή της Παλαιστίνης, αλλά μπόρεσε να αφήσει το χνάρι του στους τελευ-

ταίους είκοσι περίπου αιώνες σε όλους τους τομείς της ζωής Στο θρησκευτικό, τον πολιτικό, τον πολιτιστικό, τον καλλιτεχνικό, στα ήθη και στην ηθική. Σήμερα δεν υπάρχει αμφιβολία πως η ιστορία ολόκληρου του κόσμου μας θα ήταν διαφορετική χωρίς τον Ιησού Χριστό, τον μονογενή Υιό του Πατέρα Θεού. Ας μην ξεχνούμε πως το πρόσωπό του λατρεύουν ως Θεό πάνω από ένα δισεκατομμύριο πιστοί στον κόσμο μας Ποια άλλη θρησκεία θα είχε κυριαρχήσει, αν δεν υπήρχε ποτέ ο Ιησούς Χριστός κι ο Χριστιανισμός; Ποια άποψη θα είχαμε σήμερα για την αμαρτία, τη γυναίκα, τη δουλεία, την πολιτική, την οικογένεια, την κοινωνία, την ηθική, τις τέχνες; Χωρίς τον Ιησού Χριστό και την εκκλησία του, ποια μουσική θα είχε συνθέσει ο Μπαχ; Τι θα είχε ζωγραφίσει ο Μιχαήλ Άγγελος, ο Ραφαήλ, ο Τιτσιάνο, ο Ελ Γκρέκο, ο Βελάσκεθ και τόσοι άλλοι; Ένας πίνακας με τον Ιησού Χριστό δεν είναι από τα πιο διάσημα έργα του Νταλί; Όπως υπογράμμισε ο κριτικός της

ισπανικής τέχνης Κάλβο Σεραγέρ, κάποιος που αγνοεί τον Ιησού Χριστό και τον Χριστιανισμό θα επισκεφθεί τα μεγάλα παραδοσιακά μουσεία όπως το Πράδο της Μαδρίτης και δεν θα καταλάβει πολλά πράγματα Αυτό αποδεικνύει μέχρι ποιο σημείο ο Ιησούς Χριστός καθόρισε, για παράδειγμα, την τέχνη στο πέρασμα των αιώνων Και τι θα είχαν γράψει ο Δάντης και χιλιάδες άλλοι συγγραφείς, η έμπνευση των οποίων πήγασε και πηγάζει από το πρόσωπο του Ιησού Χριστού κι από άλλα χριστιανικά θέματα; Θα είχε γράψει ο Σαραμάγκο, που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, το έργο του «Το κατά Ιησούν Ευαγγέλιον», την πιο αμφιλεγόμενη, την πιο δημιουργική, την πιο περίπλοκη σπαζοκεφαλιά που έχει γραφτεί ποτέ; Αυτό που συνηθίζει να λέει η Εκκλησία, δηλαδή αυτοί που πιστεύουν στον Ιησού Χριστό, είναι ότι σημασία κι αξία έχει η πίστη στο πρόσωπό του Πόσο ξεκάθαρα μας το λέει ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός: «Γιατί ο Θεός αγάπησε με μια τέτοια

αγάπη τον κόσμο, ώστε πρόσφερε τον Γιο του τον Μονογενή, για να μη χαθεί ο καθένας που

πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια» (Ιωάννης 3:16). Αν διψάς τον Θεό, ο Ιησούς Χρι-

στός δεν θα σε αφήσει αξεδίψαστο. Πάλι ο Ιησούς Χριστός μάς λέει: «...Μα όποιος πιεί από

το νερό που θα του δώσω εγώ, αυτός όχι, δε θα διψάσει ποτέ. Απεναντίας, το νερό που θα

του δώσω θα γίνει μέσα του μια πηγή που θ’ αναβλύζει νερό ζωής αιώνιας» (Ιωάννης 4:14).

Η πίστη δεν σε καλεί να βασιστείς σε κάτι που έζησες, αλλά να βασιστείς σε κάτι ακόμα πιο

παράδοξο: να διακινδυνεύσεις να στηριχθείς σε κάτι μελλοντικό Που θα ζήσεις από τη στιγμή

που δεχθείς τον Ιησού Χριστό με μετάνοια και πίστη στη ζωή σου Θα

το κάνεις; Θα τον πιστέψεις; Τώρα; n

* Αν θέλεις μια Καινή Διαθήκη, επικοινώνησε με το περιοδικό μας να σου

στείλουμε μία δωρεάν

Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ*