FONH 9 2023

«πρωτάκια»... στο Σχολείο της Ζωής!

Όλες και όλοι έχουμε ποικίλες αναμνήσεις από την έναρξη της σχολικής χρονιάς Αι-

σθήματα ανησυχίας, προσμονής, ενθουσιασμού και προσδοκίας για το τι θα φέρει η καινούρ-

για χρονιά Νέα πρόσωπα στη ζωή μας, καινούργιος δάσκαλος ή δασκάλα, άλλο σχολείο και

περιβάλλον, ακόμα και οι παλιοί συμμαθητές μας φαίνονται διαφορετικοί μετά από το καλο-

καίρι

Η ζωή είναι γεμάτη καινούργιες εκκινήσεις, όπως και κάθε ακαδημαϊκή χρονιά, που πρέπει

να μας βρίσκει πιο ώριμους αλλά, ίσως, πιο έτοιμους για τις απρόσμενες αλλαγές που φέρνει

ζωή Μάλιστα, καθώς τη ζούμε, βλέπουμε να γίνεται όλο και πιο απρόβλεπτη και γεμάτη

τραγικά γεγονότα

Μέχρι τώρα, μαζί με την κλιματική αλλαγή και τις ατέλειωτες φωτιές, είχαμε τον πόλεμο στην

Ουκρανία, που συνεχίζεται με αβέβαιο μέλλον. Τώρα βλέπουμε να ξεπηδάει μια καινούργια

εστία συγκρούσεων, στον Νίγηρα της Αφρικής, σε μια τόσο ευαίσθητη και φτωχή περιοχή

του πλανήτη μας, που όμως επηρεάζει διακρατικά συμφέροντα σε Ανατολή και Δύση!

Σε κάθε έναρξη είναι ωραίο να κάνουμε σχέδια, προγραμματισμούς, να καλλιεργούμε προσ-

δοκίες, να έχουμε όνειρα Όλα αυτά, ασφαλώς, πρέπει να τα βάζουμε πάντα σε μια βασική

παράμετρο, που ίσως έχει καταντήσει τόσο παραδοσιακή, αλλά έχει μια τεράστια πραγματική

διάσταση Είναι αυτό που έλεγαν οι παλιοί και το λέμε κι εμείς: «πρώτα ο Θεός...».

Χαίρομαι που στην πατρίδα μας, ακόμα και στις μέρες μας, έστω για λόγους παράδοσης, τα

σχολεία μας έχουν την τελετή έναρξης με τον περίφημο «αγιασμό»... Πόσο, αλήθεια, στον

σχεδιασμό, σε κάθε τομέα της ζωής μας και στις αποφάσεις μας ζητούμε την ευλογία του

Θεού; Πόσο διαφορετικός θα ’ταν ο κόσμος μας, αν αυτή ήταν η συνειδητή μας επιλογή, να ζητήσουμε δηλαδή την ευλογία του Θεού για κάθε δραστηριότητα και διαδρομή της ζωής μας!

Πόσο σημαντικό είναι να καταλάβουμε ότι σε κάθε καινούργια αρχή είμαστε σαν τα «πρωτά-

κια», που δεν ξέρουν τι τους περιμένει και χρειάζονται καθοδήγηση! Έτσι κι εμείς, καθώς συ-

νεχίζουμε στο Σχολείο της Ζωής, είναι βασική μας προτεραιότητα να

ζητήσουμε την οδηγία και ευλογία του Θεού, όχι απλά επειδή το λέει η πα-

ράδοσή μας, αλλά επειδή το υπαγορεύει η πίστη της καρδιάς μας Ευχό-

μαστε καλή σχολική χρονιά, καλή ακαδημαϊκή χρονιά σε μικρούς και

μεγάλους!

Φώτης Ρωμαίος

περιεχόμενα

Ο Χριστιανός είναι Δέντρο με Καρπό Χάρης Ι. Νταγκουνάκης 04

Ποιος είναι ο πρωταρχικός σκοπός της ζωής μας Γεώργιος Σ. Κανταρτζής 08

Διδάγματα Ζωής

Συμεών Α. Ιωαννίδης 11

Ο πληθωρισμός της απληστίας Τάσος Μαρκουλιδάκης 12

Η Απολογητική της Εκκλησίας στην Ιστορία Έραστος Φίλος 14

Δύσκολη η συγχώρηση!

Σούλα Μαξιμιάδου-Isch 16

Η απουσία του Θεού - θάνατος

Χαρούλα Τσαγκαλίδου-Ξανθοπούλου 18

«Η θάλασσα, η πικροθάλασσα...»

Γιάννης Χρ. Κρεμμύδας 20 Μεταβατικό σύνδρομο

Αλτάνα Φίλου-Πατσαντάρα 22

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ 25

Η γωνιά του βιβλίου Μαριάνθη Λ. Κοκτσίδου 33

Τα ανώτερα και τα στοιχειώδη

Στέφανος Κατσάρκας 34

Να δεις ή να μη δεις;

Θοδωρής Καλογερόπουλος 36

Παιδιά μου, λίγη ησυχία παρακαλώ

Γιάννης Τσεβάς 38

Από τον Επιούσιο Άρτο 41

Πέφτουμε, αλλά... μένουμε όρθιοι!

Ανανίας Καβάκας 42

Ο Χριστιανός και η προστασία

του περιβάλλοντος

Βάσια Λιβιτσάνου 45

Για την απόκτηση πραγματικής

πνευματικής ελευθερίας

Γιούλικα Κ. Masry 46

Οι ξεχασμένες λίρες Αγγλίας

Αλέξανδρος Δαδάος 48

Σαν την άμμο...

Ρίτα Αναγνώστου 50

Οι Καταρράχτες Φάντασμα Jill Nogales 52

Ελέησέ με...

Ανέστης Πεταλίδης 56

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2023 • TEΥΧOΣ 8 • ΕΤΟΣ 81ο

ΚΩΔΙΚΟΣ ΜΜΕ: 1736 Η

ΜΗΝΙΑΙΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

Τ.Θ. 254, 194 00 Κορωπί

Τηλ. 210.4834214, Fax: 210.6627506

Ιδιοκτησία: A M G INTERNATIONAL

Πρόεδρος: Τάσος Ιωαννίδης

Μη κερδοσκοπικός θρησκευτικός & φιλανθρωπικός οργανισμός Έγκριση Υπ. Προεδρ. Κυβ/σεως 23580/5

Ιδρυτής: Δρ ΣΠΥΡΟΣ ΖΩΔΙΑΤΗΣ (1922-2009)

Ειδικός σύμβουλος έκδοσης:

Συμεών Ιωαννίδης

Δημοσιογραφική επιμέλεια:

Γεώργιος Κανταρτζής

Εκδότης - Διευθυντής: Φώτης Ρωμαίος office@ologos gr

Συλλογή ύλης: Φρίντα Τσίνογλου-Λαμπριανίδου

Διόρθωση κειμένου: Παρασκευή Κάκαρη

Διεκπεραίωση: Μαρίνα Νάκη-Καλογεροπούλου

Λογιστήριο: Μαρία Κουράκου-Μησουρά

Δημιουργικό-Επιμέλεια εντύπου:

Δήμητρα Παπαναγή

Εκτύπωση-Βιβλιοδεσία: ΝΕΑ ΓΡΑΦΗ (Δ. Μπιμπούδης) Τηλ.: 210-5767656

SEPTEMBER 2023 • NUMBER VIII • VOL. LXXXI

VOICE OF THE GOSPEL

(USPS 942-960)

MONTHLY CHRISTIAN MAGAZINE

Published in Greece by the Publishing House “O LOGOS”

Owner: AMG International

P.O. Box 182200 Chattanooga, TN.37422

Founder: Dr. Spiros Zodhiates

President: Tasos Ioannidis

Special Consultant: Symeon Ioannidis

Managing Editor: Fotis Romeos

Subscription Rates: One Year $25.00 or $2.00 per copy

Postmaster: If undeliverable please send form 3579 to: Voice of the Gospel

P.O. Box 182200 Chattanooga, TN. 37422

Second class postage paid, in Chattanooga, TN 37422

της Καινής Διαθήκης είναι από την «Καινή Διαθήκη, εγχειρίδιο μελέτης και ζωής» των εκδόσεων «Ο Λόγος», © 1994, Εμμ. Μπενάκη 28, Αθήνα, εκτός και αν επιλέγει διαφορετικά ο εκάστοτε αρθρογράφος. Χειρόγραφα δημοσιευμένα και μη, δεν επιστρέφονται. Τα δημοσιευμένα ενυπόγραφα άρθρα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων. Η Σύνταξη του περιοδικού

Ο Χριστιανός είναι Δέντρο με Καρπό

Δυο χιλιάδες χρόνια τώρα η Εκκλησία του Χριστού πορεύεται το

ταξίδι της στην Οικουμένη, όπως ένα υπερωκεάνιο στον

ωκεανό. Το πλήρωμά της, οι χριστιανοί κάθε πολιτιστικής προ-

έλευσης ή δογματικού προσανατολισμού, ορίζονται από τη

Βίβλο με ξεχωριστά χαρακτηριστικά. Όπου αυτά υπάρχουν, η τόσο ποθητή Ενότητα γίνεται πραγματικότητα Πολλά από τα

χαρακτηριστικά αυτά τα βλέπουμε φέτος στη σειρά των κύριων

άρθρων μας Και ευχή μας είναι, σαν άτομα και σαν εκκλησίες, να επιδιώξουμε αυτά τα χαρακτηριστικά και για τον εαυτό μας

Τι θα λέγατε, αν φυτεύατε ένα δέντρο

στην αυλή σας, με σκοπό να φάτε κανένα

φρέσκο πορτοκάλι ή μήλο και το δέντρο

αυτό μεγάλωνε, έκανε πολλά φύλλα και

όμορφη σκιά, αλλά εσείς δεν φάγατε ποτέ

κανένα πορτοκάλι ή μήλο Στην καλύτερη

περίπτωση θ’ απογοητευόσασταν και στη

χειρότερη θα το κόβατε για να φυτέψετε

κάτι άλλο, που να έκανε καρπό

Κάπως έτσι έβλεπε τα πράγματα κι ο Κύ-

ριος Ιησούς Χριστός, όταν μιλούσε στους

συμπατριώτες του Ιουδαίους, που δεν τον

δέχονταν για Μεσσία τους. Για αιώνες ο

Θεός καλλιεργούσε τη συκιά αυτή, που

στη Βίβλο συμβολίζει πάντα

τον λαό του Ισραήλ Τους

είχε δώσει τον Νόμο του στο

Σινά, εξαιρετικούς αρχηγούς,

νομοθέτες, προφήτες, βασιλιάδες Όταν

τον είχαν απαρνηθεί λατρεύοντας τα είδωλα, τους τιμώρησε με 70 χρόνια αιχμαλωσίας

στη Βαβυλώνα Τίποτα εκείνοι!

Μόλις ξαναγύρισαν στην Παλαιστίνη, μπο-

ρεί να μη λάτρεψαν πάλι τα είδωλα, αλλά

ανέπτυξαν μια βαριά θρησκεία, που κανένας δεν μπορούσε να την ανεχτεί ούτε να

την τηρήσει Περιορίστηκαν στις πολιτικές

Του ΧΑΡΗ ΝΤΑΓΚΟΥΝΑΚΗ harris.dagounakis@gmail.com

ομάδες των Φαρισαίων, των Σαδδουκαίων, των Ζηλωτών κλπ και διαμόρφωσαν έναν νομικισμό που, αντί να βοηθάει τον λαό να πλησιάσει τον Θεό, τους απέτρεπε Ο ίδιος ο Χριστός, άλλωστε, τους το είπε κατάμουτρα : « Αλίμονό σας , γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, γιατί τριγυρνάτε στη στεριά και στη θάλασσα

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2023 | 5

για να κερδίσετε έναν προσήλυτο· κι όταν

τον κερδίσετε, τον κάνετε ν’ αξίζει για την

κόλαση δυο φορές παραπάνω από σας»

(

Ματθαίος 23:15). Κι άλλοτε πάλι: «Αλίμονό

σας... Φορτώνετε τους ανθρώπους με δυ-

σβάστακτα φορτία κι εσείς ούτε με το δά-

κτυλό σας δεν τα αγγίζετε να τους βοηθή-

σετε» (Λουκάς 11:46).

Ποτέ δεν αποδέχτηκαν τον Χριστό για

Μεσσία τους, γιατί δεν πληρούσε τις εθνι-

κιστικές και άλλες προσδοκίες τους Δεν

αποτίναζε τον ζυγό των Ρωμαίων, δεν τη-

ρούσε τον τυπικό νόμο όπως εκείνοι τον

ήθελαν, δεν, δεν, δεν... Από την άλλη,

τους έλεγε ότι θα πεθάνει Μα πώς ένας

«καταραμένος», που πεθαίνει κρεμασμένος

στο ξύλο, μπορεί να είναι ο Μεσσίας; (Δευ-

τερονόμιο 21:23);;; «Δεν μας κάνει»! Έτσι,

το καλλιεργημένο από τον Θεό δέντρο

της συκιάς (Λουκάς 13:6-9) ποτέ δεν είχε

δώσει καρπό. Κι ούτε εκμεταλλεύτηκε την

παράταση των 3 ετών που του έδωσε ο καλλιεργητής, μπας και γίνει τίποτα, αλλά

τίποτα δεν έγινε! Ο ισραηλιτικός λαός

απέρριψε και σταύρωσε τον Μεσσία του

και το ευαγγέλιο κηρύχθηκε στα έθνη Από

τότε, εκατομμύρια και δισεκατομμύρια αν-

θρώπων, που δεν είχαν την παράδοση

και τα προνόμια του ισραηλιτικού λαού,

σώζονται μέχρι σήμερα! Έτσι, επαληθεύεται

αυτό που προανάγγειλε ο Χριστός στους

Ιουδαίους: «Σας βεβαιώνω πως οι τελώνες

και οι πόρνες θα μπουν πριν από σας στη

βασιλεία του Θεού. Ήρθε σ’ εσάς ο Ιωάννης

κηρύττοντας την οδό της σωτηρίας, και

δεν τον πιστέψατε· οι τελώνες όμως και οι

πόρνες τον πίστεψαν Κι εσείς, παρ’ όλο

που τους είδατε, δεν μετανοήσατε ούτε

τότε για να τον πιστέψετε» (Ματθαίος 21:31-32).

Θα πει κανείς ότι αυτά αφορούν τον λαό

του Ισραήλ. Τι σχέση έχουμε εμείς; Εμείς

είμαστε οπαδοί του Χριστού Κι όμως, ο Χριστός παράγγειλε και στους δικούς του

να πάνε και να κάνουν καρπό, καρπό που

να είναι μόνιμος Κι αν ρωτήσουμε ποιος

είναι ο μόνιμος καρπός του χριστιανού

και πού φαίνεται στην υπόλοιπη Καινή

Διαθήκη, η απάντηση είναι ότι έχουμε 4

είδη καρπού που να είναι μόνιμος, δηλαδή

που να διαρκεί και να γίνεται ευλογία σε

όσους έρχονται σε επαφή με τέτοιους χριστιανούς, γιατί και ο χριστιανός καλείται

να είναι ένα δέντρο με καρπό

1. Ο καρπός της δικαιοσύνης

Τον βρίσκουμε στην Επιστολή προς Φιλιππησίους του απ Παύλου(1:11 –πρωτότυπο κείμενο). Εκεί ο απόστολος κάνει

λόγο για «καρπούς δικαιοσύνης, που προέρχονται από την πίστη στον Χριστό» κι

έχουν σκοπό τη δόξα του Θεού –όχι τη

δική μας! Τα καλά αυτά έργα δεν είναι

δικά μας, αλλά είναι το θαύμα της δικαιο-

σύνης του Θεού μέσα από μας Τι εννο-

ούμε; Καθώς δεχτήκαμε τον Χριστό στην

καρδιά μας με την αναγέννηση, δεχτήκαμε

και όλη τη ζωή που έζησε ο Χριστός εδώ

στη γη, δηλ. τη δικαιοσύνη του. Τώρα ο

Θεός μάς βλέπει δικαίους, επειδή ο Χριστός

έζησε ως ο Δίκαιος του Θεού, κι εμείς λά-

βαμε ως δώρο διά της πίστεως («πακέτο»)

τη ζωή του (δες και Ρωμαίους 3:10 και 2024 και Φιλιππησίους 3:9).

2. Ο καρπός των καλών έργων

Στις Επιστολές του προς Κολοσσαείς (1:10)

και προς Τίτον (2:14· 3:8) ο απ Παύλος

κάνει λόγο για αγαθά έργα «κάθε είδους».

Εδώ τα έργα δεν είναι του αμαρτωλού, ο οποίος προσπαθεί να σωθεί –αυτά τελει-

ώσανε με τη «δικαιοσύνη του Χριστού», όπως προαναφέραμε Τα καλά έργα τώρα

είναι το αποτέλεσμα της αγαθής ψυχής

του κάθε χριστιανού, καθώς έχει παραδοθεί

στον Χριστό.

Δεν μπορεί, δηλαδή, ο αφιερωμένος χρι-

στιανός να μη νοιαστεί για τη φτώχεια

γύρω του, για την κάθε είδους ανάγκη,

τους πρόσφυγες, τους μετανάστες, τους

άνεργους, τους άστεγους, τους ναρκομα-

νείς, τις κατατρεγμένες γυναίκες Κι ευχα-

ριστούμε τον Θεό γιατί η σημερινή εκκλησία

του Χριστού –και στην πατρίδα μας– δείχνει

ανανεωμένο ενδιαφέρον και φροντίζει ορ-

γανωμένα για «κάθε λογής καλό έργο»!

3. Ο καρπός του Πνεύματος

Ίσως είναι ο πιο γνωστός «καρπός» για

έναν χριστιανό Αναφέρεται στην Προς

Γαλάτας Επιστολή (5:22-23) και είναι ένας

καρπός κι όχι πολλοί, μολονότι εκδηλώνεται

με πολλές αρετές: αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθότητα, πίστη, πραότητα, εγκράτεια. Είναι σαν ένα ζουμερό

πορτοκάλι με πολλές φέτες. Εμείς, που

φέρουμε σάρκα, δεν μπορούμε να παραγάγουμε αυτό τον καρπό. Μόνο το Πνεύμα

του Θεού μπορεί Αν το αφήνουμε να κυ-

ριαρχεί στη ζωή μας και να μας οδηγεί, έτσι που να είμαστε γνήσια παιδιά του

Θεού, τότε θα βλέπουμε αυτόν τον καρπό

στη ζωή μας

Δεν μπορείς να λες ότι οδηγείσαι από το

Πνεύμα και να μην μπορείς να συγκρατή-

σεις τις παρορμήσεις του παλιού εαυτού

σου: να κουτσομπολεύεις, να κρατάς κακία

και να μη συγχωρείς ή να μην μπορείς να

συγκρατήσεις τα νεύρα σου ή τη γλώσσα

σου κ ο κ

4. Ο καρπός των ψυχών

Τέλος, ένας καρπός που δεν πολυσυζητείται

είναι αυτό που λέει ο Παύλος για τη διακονία του στην οικουμένη, ότι «παντού το ευαγγέλιο καρποφορεί και αυξάνει...». Εννοεί

την αύξηση των πιστών, δηλαδή αυτών που ανταποκρίνονται στο κήρυγμα της εκκλησίας του Χριστού ή στη μαρτυρία του

κάθε χριστιανού Αυτός είναι καρπός της διακονίας μας

Είναι κάτι που και ο Κύριος Ιησούς το έδειξε παραστατικότατα με την εικόνα του σπόρου που πέφτει στη γη, αλλά δεν πεθαίνει και μένει μόνος, και του σπόρου

που πέφτει στη γη και λιώνει για να φέρει παρόμοιο, πολλαπλάσιο καρπό (Ιωάννης 12:24). Σπόρος σταριού πεθαίνει – σπόρος σταριού φυτρώνει πολλαπλός στο στάχυ

Βέβαια, αυτό ο Ιησούς το είπε πρώτιστα

για τον εαυτό του, αλλά ο Παύλος το λέει

και για τη διακονία του πιστού, όταν λέει

πως όλη του η ζωή γίνεται «σπονδή» για

το ευαγγέλιο (Β΄ Τιμόθεον 4:5-7). Κάνουμε, άραγε, τέτοιο καρπό στη ζωή μας; μέσα στην καθημερινότητά μας μιλάμε για τον Χριστό; Μπορεί να μη δούμε σήμερα τον καρπό. Ίσως δεν τον δούμε ποτέ όσο ζούμε και κάποτε στον ουρανό να μας πιστωθεί από τον Θεό!

Ένας παλιός όμορφος ύμνος του Άγγελου

Δαμασκηνίδη, υμνογράφου της Ευαγγελικής

Εκκλησίας, καταλήγει με την αγνή επιθυμία

του αφιερωμένου πιστού κατά το Β΄ Κοριν-

θίους 5:10: «Θέλω στην κρίση όταν θα στα-

θώ/Μπροστά στο Βήμα σου για να κριθώ/Να

σ’ ατενίσω χωρίς να ντροπιαστώ/Να ’ναι η

ζωή μου γεμάτη με καρπό». Το ποθούμε

αυτό για τη ζωή μας; n

Συμπέρασμα

Για μέρες όλη η ανθρω-

πότητα, μέσα από τα ΜΜΕ, παρακολούθησε την περιπέ-

τεια τεσσάρων πολυεκατομ-

μυριούχων, που με το βα-

θυσκάφος Titan προσπάθη-

σαν να εξερευνήσουν το

ναυάγιο του Τιτανικού Ο

ένας είχε μαζί του και τον

19χρονο γιο του Και φα-

νταστείτε ότι γι’ αυτή την επι-

κίνδυνη εξερεύνηση ο καθέ-

νας πλήρωσε από 250.000

δολάρια! Δεν θα ήταν πιο

χρήσιμο, αν αυτοί οι ζάπλου-

τοι πήγαιναν σε υπανάπτυ-

κτες χώρες για να εξερευνή-

σουν τον ανθρώπινο πόνο

και τη

φτώχεια που υπάρχει

ανάμεσα σε εκατομμύρια συ-

νανθρώπων μας, που ζουν

κάτω από άθλιες συνθήκες;

Πλήρωσαν 1.250.000 δολ

και πέθαναν τραγικά. Πόσο

καλό θα έκαναν, αν με τα

χρήματα αυτά έσωζαν χιλιά-

δες παιδιά, που πεθαίνουν

κάθε μέρα από ασιτία και

αρρώστιες!

Αυτή η ματαιόδοξη περιπέτεια, που είχε και τραγικό τέλος, έφερε στη μνήμη το

τραγικό ναυάγιο του πολυτελούς υπερωκεάνιου «Τιτανικός », που το 1912 στο

παρθενικό του ταξίδι ναυά-

γησε στον Ατλαντικό. Ένας

από τους 2.224 επιβάτες και

το πλήρωμα ήταν κι ο John Harper, ένας βαθιά πνευμα-

τικός πάστορας από τη Σκω-

τία Θα αναφερθούμε με συ-

ντομία στο πρόσωπο αυτού του ποιμένα, που η ιστορία

του, σχετικά με το ναυάγιο, είναι στους περισσοτέρους

άγνωστη.

Ο Harper είχε προσκληθεί κάποτε να διακονήσει για

τρεις μήνες την εκκλησία

Moody στο Σικάγο Στη διάρ-

κεια εκείνων των μηνών, η εκκλησία είχε γνωρίσει μια

από τις πιο ευλογημένες ανα-

ζωπυρώσεις στην ιστορία

της Μετά, επέστρεψε στη

Ποιος είναι ο πρωταρχικός σκοπός της ζωής μας

Σκωτία. Ύστερα όμως από

ένα σύντομο διάστημα, του

ζήτησαν να επιστρέψει για

συναθροίσεις στην εκκλησία

του Σικάγου Έτσι, προγραμ-

μάτισε να πάρει μαζί του και

την εξάχρονη κόρη του Η

σύζυγός του είχε πεθάνει

πολύ νέα. Ταξίδεψαν με τον

Τιτανικό... Στο μακρινό εκείνο

ταξίδι ήταν μαζί του και η

ανιψιά του, η οποία τελικά

διασώθηκε Διηγείται λοιπόν

ότι το απόγευμα της Κυρια-

κής 14 Απριλίου 1912, το

βράδυ της οποίας έγινε το

ναυάγιο, είδε τον θείο της

να μιλάει στους ανθρώπους

για τη σωτηρία της ψυχής

τους. Ήταν συνήθειά του να

αναζητά ανθρώπους που δεν

είχαν σωτηρία...

Ο «αβύθιστος», όπως

καυχιούνταν οι ιδιοκτήτες, Τι-

τανικός προσέκρουσε σε πα-

γόβουνο To πλήρωμα ανα-

κοίνωσε στους επιβάτες ότι

έπρεπε να εγκαταλείψουν τις

καμπίνες τους. Ο Harper

τύλιξε την κόρη του σε μια

κουβέρτα, της είπε ότι θα

τον ξαναδεί κάποια μέρα και

την παρέδωσε σε έναν άν-

δρα του πληρώματος Αφού

την είδε να επιβιβάζεται με

ασφάλεια σε μία από τις σω-

σίβιες λέμβους , ησύχασε

Ένας από τους επιζώντες

θυμάται ότι τον άκουσε να

φωνάζει: «Γυναίκες, παιδιά, όσοι δεν έχετε τη σωτηρία

της ψυχής σας, μπείτε στις

σωσίβιες λέμβους!». Ο Χάρπερ ήξερε ότι οι πιστοί ήταν

έτοιμοι να πεθάνουν, αλλά οι μη σωσμένοι δεν ήταν έτοιμοι...

Στη συνέχεια, πήγαινε

πάνω κάτω στο κατάστρωμα

παρακαλώντας τους ανθρώ-

πους να στραφούν προς τον Χριστό και να Τον δεχτούν

ως σωτήρα τους Και καθώς το πλοίο βυθιζόταν, κά-

λεσε την ορχήστρα του Τιτανικού να παίξει το ύμνο «Εγγύτερον, Θεέ, επιποθώ». Συγκέντρωσε τους ανθρώπους γύρω του στο κατάστρωμα, στη συνέχεια γονάτισε και «με άγια χαρά στο πρόσωπό του» ύψωσε τα χέρια του σε προσευχή Καθώς το πλοίο βούλιαζε, πήδηξε στα παγωμένα νερά και κολύμπησε μανιωδώς για να μιλήσει σε όσο περισσότερους μπορούσε, παρακαλώντας τους να στραφούν

στον Κύριο Ιησού και να σωθούν Τελικά, ο John Harper

πριν βυθιστεί, έδωσε το σωσίβιό του σε κάποιον που του

παρουσία του Κυρίου. Ήταν 39 ετών.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, ένας νεαρός Σκωτσέζος, ο Αγκουίλα Γουέμπ, σηκώθηκε σε μια σύναξη στο Χάμιλτον του Καναδά και έδωσε την ακόλουθη μαρτυρία: «Είμαι ένας από τους επιζώντες

του Τιτανικού. Όταν παρασύρθηκα μόνος μου, πιασμένος από κάποιο αντικείμενο, η παλίρροια έφερε κοντά μου τον αείμνηστο John Harper από τη Γλασκώβη

«Φίλε», μου είπε, «είσαι σωσμένος;». «Όχι», του είπα, «δεν είμαι σωσμένος». Μου απάντησε: «Πίστεψε στον Κύριο Ιησού Χριστό και θα σωθείς». Τα κύματα τον παρέσυραν, αλλά παραδόξως

τον επανέφεραν λίγο αργότερα και ρώτησε πάλι: «Είσαι σωσμένος τώρα;». «Όχι», είπα, «δεν μπορώ να πω ειλικρινά ότι είμαι». Μου είπε πάλι: «Πίστεψε στον Κύριο Ιησού Χριστό και θα σωθείς». Και λίγο αργότερα, μόνος μέσα στη νύχτα, πίστεψα. Είμαι ο τελευταίος καρπός

του John Harper».

Ο Harper είχε καταλάβει το νόημα της ζωής και έζησε

και πέθανε γι’ αυτό Ο απόστολος Παύλος διακήρυξε:

«ζωή για μένα είναι ο Χρι-

στός» (Φιλ. 1:21) και «στην

πραγματικότητα όλα είναι ζη-

μία μπροστά στην υπεροχή

της γνώσης του Ιησού Χρι-

στού του Κυρίου μου» (Φιλ.

3:8). Ο δε Τζον Νοξ, ο με-

ταρρυθμιστής της Σκωτίας,

με πόνο προσευχήθηκε :

«δώσ’ μου τη Σκωτία, αλλιώς

ας πεθάνω».

Άραγε, εμείς έχουμε συ-

νειδητοποιήσει ποιος είναι ο

σκοπός της ζωής μας ; Ο

Θεός μάς δημιούργησε και

μας έσωσε διά της θυσίας

του Γιου Του, με σκοπό να

Τον δοξάζουμε με τα χαρί-

σματα που έδωσε στον κα-

θένα μας, να Τον υπηρετού-

με, να Τον λατρεύουμε και

να μοιραζόμαστε με τους αν-

θρώπους γύρω μας τα Καλά

Νέα. Βέβαια, υπάρχουν και

τα διάφορα χαρίσματα για

την οικοδομή των πιστών και

τη μαρτυρία μας στον κόσμο

Ο Θεός δίνει στον καθένα

μας τουλάχιστον ένα πνευ-

ματικό χάρισμα, όταν ζητή-

σουμε από τον Ιησού να έρθει

στη ζωή μας.

Από τη μια είδαμε τον

δραματικό θάνατο πέντε συ-

νανθρώπων μας, που μας

δείχνει τη συντομία, τη μα-

ταιότητα και την αβεβαιότητα

της ζωής Από την άλλη βλέ-

πουμε το παράδειγμα ενός

ανθρώπου που βρήκε στην

πληρότητά του τον πρωταρ-

χικό σκοπό τής ζωής Η «Μι-

κρή Κατήχηση» του Γουε-

στμίνστερ λέει: «Ο βασικός

σκοπός του ανθρώπου είναι

να δοξάσει τον Θεό και να

Τον απολαμβάνει αιωνίως». Πώς όμως δοξάζουμε

τον Θεό; Οι περισσότεροι Τον δοξάζουν στην πρωινή λα-

τρεία τής Κυριακής κι εκεί τελειώνουν τα καθήκοντά τους

προς τον Θεό Όλη την υπόλοιπη εβδομάδα υπηρετούμε

και λατρεύουμε τους δικούς

μας ποικίλους θεούς Υπάρχουν, βέβαια, διάφοροι τρό-

ποι με τους οποίους λατρεύουμε τον Θεό, όπως: με

την υμνωδία μας ή υπακούοντας στον Λόγο Του, με

το να φέρουμε πνευματικό

καρπό, να ζούμε άγια ζωή,

να προσφέρουμε γενναιόδωρα κλπ Ασφαλώς, όλα αυτά

είναι καλά και δοξάζουν τον Θεό. Πόσοι όμως από μας υπακούμε στην εντολή του Χριστού να είμαστε μάρτυρες

των Καλών Νέων; Αυτό το μυστικό το ανακάλυψε ο Harper και το χρησιμοποίησε, έως ότου άφησε την τελευταία

πνοή του στα παγωμένα νερά

του Ατλαντικού.

Μήπως η δική μας λα-

τρεία αρχίζει και τελειώνει, όταν πάμε κάθε Κυριακή στην

εκκλησία και «ξεσκονίζουμε

τα θρανία τής εκκλησίας», όπως είπε κάποιος, κι εκεί τελειώνει η αποστολή και η λατρεία μας; Μην ξεχνάμε, στην εκκλησία απλώς πηγαίνουμε για να λατρεύσουμε συλλογικά τον Θεό και να ανεφοδιαστούμε πνευματικά, ώστε στη διάρκεια της εβδομάδας να είμαστε πρέσβεις

και μάρτυρες Χριστού!

Η εντολή να είμαστε μάρτυρες Χριστού αφορά τον καθένα μας που δέχτηκε το

δώρο της σωτηρίας, τη θεραπεία της ψυχής του. Παραθέτουμε λίγα, από τα πολλά που αναφέρει η Βίβλος, για τη ευθύνη μας για ευαγγελισμό: Ο Ιησούς παράγγειλε: «Θα είστε μάρτυρές

μου...» (Πράξεις 1:8). «Για τον Χριστό λοιπόν εργαζόμαστε ως πρεσβευτές του» (Β΄ Κορινθίους 5:20). «Στους πάντες έγινα τα πάντα μόνο και μόνο για να σώσω μερικούς » ( Α΄ Κορινθίους 9:22).

Υ Γ Χρησιμοποιήσαμε ιστορικό υλικό για τον John Harper από το παρακάτω site: https://www.google.com/search ? client = firefox - b -

d&q=John+Harper+TITANIC

> Μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας www.nikites.eu με ποικιλία θεμάτων

Σκέψεις, αποφθέγματα, αρχές και αλήθειες της ζωής

Ακεραιότητα - Τιμιότητα

• «Όλα να τα κάνετε χωρίς γογγυσμούς

και αμφισβητήσεις, για να γίνετε άμε-

μπτοι και ακέραιοι, παιδιά του Θεού

αψεγάδιαστα μέσα σε μια γενιά ανθρώπων πονηρών και διεστραμμένων, ανάμεσα στους οποίους λάμπετε σαν

φώτα στον κόσμο, γιατί κατέχετε το Λόγο της Ζωής» (Φιλιππησίους 2:1416).

• Δεν νοείται ακεραιότητα χαρακτήρα

χωρίς τιμιότητα.

• Θέλεις να είσαι ακέραιος; Μην κάνεις

ποτέ κάτι που δεν είναι σωστό και μην πεις κάτι που δεν είναι αλήθεια.

• Περισσότερο να εμπιστεύεσαι την εντιμότητα κάποιου παρά τον όρκο του

• Είναι αδύνατο να νιώθεις ευτυχισμένος

χωρίς να ζεις συνετά, έντιμα και δίκαια

• Ο πιο σίγουρος τρόπος να μείνεις φτωχός από υλική άποψη κι όμως να νιώθεις ευτυχισμένος είναι να είσαι σε όλα τίμιος.

• Η ακεραιότητα και η τιμιότητα δεν

έχουν ανάγκη από κανόνες και νόμους

• Να ζεις με τέτοιο τρόπο, ώστε όταν τα

παιδιά σου ακούνε κάποιον να μιλάει

για δικαιοσύνη, εντιμότητα και ακε-

ραιότητα, ο νους τους να πηγαίνει σ’

εσένα

• Το μυστικό για να κερδίσεις την εκτίμηση

των άλλων είναι η εντιμότητα και η ει-

λικρίνεια

• Η τιμιότητα είναι το πρώτο κεφάλαιο

στο βιβλίο της σοφίας

• Ο άνθρωπος με ακέραιο χαρακτήρα

κάνει το σωστό, ακόμα κι όταν δεν τον βλέπει κανένας

• Η τιμιότητα και η ειλικρίνεια δίνει ακόμα και στον πιο ασήμαντο άνθρωπο

μεγαλύτερη αξία από τον πιο ταλαντούχο υποκριτή

• Να προσλαμβάνεις στις επιχειρήσεις

σου ανθρώπους με τρία βασικά χαρακτηριστικά: ακεραιότητα, εξυπνάδα και εργατικότητα Αν όμως δεν έχουν το

πρώτο, τα άλλα δύο θα σε ζημιώσουν.

• Όποιος λέει πως δεν υπάρχει έντιμος άνθρωπος, σίγουρα χρησιμοποιεί ως

κριτήριο τον εαυτό του.

• Αν όλοι οι άνθρωποι ήταν τίμιοι, ο Θεός θα συνόψιζε τις Δέκα Εντολές

Του σε τρεις λέξεις: «Κάνε ό,τι θέλεις».

• Είναι πολύ απογοητευτικό το γεγονός

που πολλοί άνθρωποι ξαφνιάζονται πε-

ρισσότερο με την τιμιότητα και πολύ

λίγοι με την ψευτιά και την ατιμία.

• Ο τίμιος άνθρωπος είναι πάντοτε σαν

παιδί. Γι’ αυτό, «ο Ιησούς φώναξε κοντά

του ένα παιδάκι, το έστησε ανάμεσά

τους και είπε: ‘Πραγματικά, σας λέω,

αν δεν αλλάξετε τον τρόπο που σκέ-

φτεστε και δε γίνετε σαν τα παιδιά, δε

θα μπείτε στη βασιλεία των ουρανών’»

(Ματθαίος 18:2-3). n

Κοινή είναι η διαπίστωση ότι ο ρυθμός

ανόδου των τιμών των τροφίμων είναι υψη-

λότερος από τον ρυθμό ανόδου των τιμών

των υπολοίπων αγαθών, ενώ εντείνεται διε-

θνώς η συζήτηση για τον πληθωρισμό της

αισχροκέρδειας (greed inflation). Σχετική

έρευνα του ΔΝΤ διαπιστώνει ότι ο πληθωρι-

σμός της Ευρωζώνης από τις αρχές του

2022 οφείλεται κατά 45% στα υψηλότερα

επιχειρηματικά κέρδη, κατά 40% στις τιμές

εισαγωγών και κατά μόλις 25% στην αύξηση

των μισθών

Σύμφωνα με μελέτη των ΜΚΟ Oxfam

και ActionAid, τα κέρδη των 722

μεγαλύτερων επιχειρήσεων του

πλανήτη στην τελευταία διετία

ξεπέρασαν το 1 τρισεκατομμύριο

δολάρια τον χρόνο, την ώρα που τα νοικο-

κυριά στις αναπτυγμένες χώρες αναγκάζονταν

να περικόψουν την κατανάλωση, ενώ στις

φτωχότερες χώρες είχαμε επισιτιστικές κρίσεις Επιπλέον πρόβλημα αποτελεί το γεγονός

ότι η ελληνική αγορά σε πάρα πολλούς κλάδους είναι ολιγοπωλιακή, βρίσκεται δηλαδή συγκεντρωμένη στα χέρια πολύ λίγων επιχειρήσεων, με αποτέλεσμα να εμποδίζεται η αυτορρύθμιση της αγοράς με εξομάλυνση

των τιμών Το χειρότερο είναι ότι, σύμφωνα

με την ιστορική εμπειρία, έπειτα από μια έκρηξη εταιρικής απληστίας και πληθωρισμού

κερδών, καθώς τα νοικοκυριά

περιορίζουν την κατανάλωσή

Από τον ΤΑΣΟ

ΜΑΡΚΟΥΛΙΔΑΚΗ

τους, ακολουθεί ύφεση στην εταιρική κερδοφορία και οι επι-

Ο

πληθωρισμός της απληστίας

χειρήσεις συρρικνώνουν τις επενδύσεις και

τη δραστηριότητά τους για να περιορίσουν

τη ζημιά Έτσι πυροδοτούν εκ νέου ένα

σπιράλ ύφεσης, με απώλεια θέσεων εργασίας

και συρρίκνωση εισοδημάτων.

Οι οικονομολόγοι αναφέρουν ότι η απο-

τελεσματικότητα αντιμετώπισης του πληθωρισμού εξαρτάται περισσότερο από τη συ-

γκράτηση των επιχειρηματικών κερδών και

την αναπλήρωση των εισαγωγών με εγχώρια

παραγωγή και πολύ λιγότερο από τον έλεγχο

των μισθολογικών αυξήσεων

Η ανθρώπινη απληστία δεν είναι τωρινό

φαινόμενο Ο Βέκσιν υποστήριξε ότι «μπορείς

πολύ εύκολα ν’ αποκτήσεις πέντε αρετές: κα-

λοσύνη, μεγαλοψυχία, γενναιοδωρία, εντι-

μότητα, ακόμα και σοφία, αν υπερνικάς μέσα

σου ένα μόνο ελάττωμα: την απληστία», δη-

λαδή την υπέρμετρη και ακόρεστη ανθρώπινη

επιθυμία για περισσότερα.

Στη σημερινή εποχή, οι επενδυτές κι-

νούνται ανάμεσα στην «απληστία» και την

«ακραία απληστία», σύμφωνα με τον δείκτη

Fear & Greed του CNN Money που κατα-

γράφει το επενδυτικό κλίμα. Από την εποχή

του θεμελιωτή της σχολής των κλασικών οι-

κονομικών Άνταμ Σμιθ, η απληστία, «το προσωπικό συμφέρον» και ο ανταγωνισμός αποτελούν τις κινητήριες δυνάμεις που παράγουν

τα οφέλη του «αόρατου χεριού» της καπιτα-

λιστικής οικονομίας, καθώς επίσης και των

πιο σκοτεινών πλευρών της Είναι εντυπω-

σιακό το γεγονός ότι στα διασημότερα οικο-

νομικά πανεπιστήμια παγκοσμίως διδάσκεται

από ορισμένους καθηγητές η θεώρηση ότι η

απληστία είναι ηθικά ουδέτερη έννοια και ότι

η ανισότητα των εισοδημάτων είναι θεμιτή

Η απληστία εκδηλώνεται με διάφορες

μορφές, όπως η φιλαργυρία, η οποία αποτελεί

τη ρίζα όλων των κακών (Α΄ προς Τιμόθεον

6:10), η αρχομανία, η φιλοκέρδεια και η

ασυγκράτητη και σφοδρή επιθυμία για υλικά

αγαθά ή ηδονές.

Η Αγία Γραφή προειδοποιεί ότι «αυτός

που είναι φιλοχρήματος δε χορταίνει με τα χρήματα, ούτε αυτός που αγαπάει τον πλούτο ξεδιψάει με τα πλούτη» (Εκκλησιαστής 5:10)

«Οι παράνομοι από την απληστία τους πιάνονται σε παγίδα» (Παροιμίες 11:6), ενώ «η

απληστία του ασεβή δεν έχει όρια, κι ωστόσο με τους θησαυρούς του δε νιώθει ασφαλής» (Ιώβ 20:20).

Η απληστία μετατρέπεται σε πλεονεξία, όταν επιθυμούμε αυτό που ανήκει στον πλησίον μας. Η πλεονεξία μπορεί να οδηγήσει σε αθέμιτους τρόπους εκπλήρωσης των σκοπών μας, αλλά και σε εκζήτηση καλών πραγμάτων σε λάθος χρόνο, για λάθος λόγο και με λάθος τρόπο (Ιάκωβος 4:1-3).

Ο απόστολος Παύλος καλεί τους Κορίνθιους πιστούς να μην συναναστρέφονται με όσους είναι ανήθικοι και πλεονέκτες (Α΄ Κορινθίους 5:9-11). Οι πλεονέκτες συγκατατάσσονται στις λίστες όσων δεν πρόκειται

να κληρονομήσουν τη βασιλεία των ουρανών

μαζί με πόρνους, ειδωλολάτρες, μοιχούς, κλέφτες, μέθυσους, υβριστές, κατάλαλους

και άρπαγες Η πλεονεξία μάλιστα αναφέρεται

ως ειδωλολατρία (Εφεσίους 5:3-5, Κολοσσαείς 3:5).

Η χριστιανική απάντηση στην απληστία

είναι η αυτάρκεια του πιστού, που αντιλαμβάνεται τον αστείρευτο πλούτο που έχει εν Χριστώ (Εφεσίους 1-3), αναγνωρίζει ό,τι έχει και είναι ως δώρο Θεού (Α΄ Κορινθίους 4:7), ευχαριστεί τον Θεό για όσα Εκείνος του χαρίζει κάθε δεδομένη χρονική στιγμή (Α΄ Θεσσαλονικείς 5:18), ενώ παράλληλα προσπαθεί για ένα καλύτερο αύριο σε όλους τους τομείς, όντας αξιόπιστος διαχειριστής (Λουκάς 16:10-11). Η χριστιανική αυτάρκεια βασίζεται στη βεβαιότητα πως ο Θεός θα φροντίσει για μας, από τη στιγμή που φρόντισε για τη σπουδαιότερη και δυσκολότερη ανάγκη

μας, τη σωτηρία της ψυχής μας, μέσω της σταυρικής θυσίας και της ανάστασης του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδας, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού n

Στη στήλη αυτή το περιοδικό μας αποσκοπεί –με λόγια απλά–να δώσει απαντήσεις σε θέματα που απασχολούν πολλούς ανθρώπους

με ερωτήματα γύρω από τα «γιατί» της Πίστης

Στο βιβλίο του «Πώς ο Χριστιανισμός

άλλαξε τον κόσμο»1, ο Αμερικανός καθηγητής

κοινωνιολογίας Άλβιν Σμιτ καταγράφει την

επίδραση του Χριστιανισμού στην εξέλιξη

του ανθρώπινου πολιτισμού Περιγράφει πώς

τα χριστιανικά πρότυπα ηθικής, με έμφαση

στην αξία της ανθρώπινης ζωής, οδήγησαν

στην κατάργηση της παιδοκτονίας και των

απάνθρωπων ρωμαϊκών μονομαχιών, στην

απελευθέρωση της γυναίκας και στην κα-

τάργηση της δουλείας και ενέπνευσαν τη φι-

λανθρωπία, έχτισαν νοσοκομεία και ίδρυσαν

ορφανοτροφεία και σχολεία Στον Μεσαίωνα, χριστιανικά μοναστήρια διατήρησαν ζωντανό

τον κλασικό πολιτισμό, με την ανάκτηση και

μετάφραση χειρογράφων και την οικοδόμηση

βιβλιοθηκών Ήταν οι χριστιανοί που επι-

νόησαν σχολές και πανεπι-

στήμια και – ειδικά ως συνέ-

πεια της μεταρρυθμιστικής

θεολογίας – απέδωσαν αξιο-

πρέπεια στη (χειρωνακτική) εργασία ως θεϊκή κλήση Καμία άλλη θρησκεία, φιλοσοφία, διδασκαλία, έθνος, κίνημα ή οτιδήποτε άλλο δεν

είχε τέτοια θετική επίδραση στον κόσμο, γράφει ο Σμιτ Πολλοί από τους μαθητές του Χριστού σφράγισαν τη μαρτυρία τους με

αίμα, πληρώνοντας με τη ζωή τους όσα κήρυξαν και έγραψαν Ειδικά στους πρώτους τρεις αιώνες μετά τον ερχομό του Χριστού στη γη, όσο περισσότερο διώκονταν οι χριστιανοί, τόσο αυξανόταν ο αριθμός τους, όπως έγραψε χαρακτηριστικά ο απολογητής

Τερτυλλιανός: «Το αίμα των μαρτύρων είναι ο σπόρος της εκκλησίας».

Από τον

ΕΡΑΣΤΟ ΦΙΛΟ

Δρα Φυσικών Επιστημών

Ο Διαμαρτυρόμενος θεολόγος και ιστορικός Philip Schaff έγραψε: «Ο ρωμαϊκός κόσμος ήταν ένας κόσμος χωρίς φιλανθρωπία». Οι χριστιανοί διώχθηκαν, επειδή ζούσαν τον νόμο της αγάπης

Η Απολογητική της Εκκλησίας

στην Ιστορία

και της ανθρωπιάς ακολουθώντας πιστά τον

Κύριό τους και αρνούνταν να αποκαλέσουν

τον Αυτοκράτορα «Κύριο». Δεν συμμετείχαν

σε ειδωλολατρικές θυσίες, αλλά εφάρμοζαν

μια ηθική που καταδίκαζε κοινές ρωμαϊκές

πρακτικές όπως την έκτρωση, τη παιδοκτονία,

την εγκατάλειψη των βρεφών, την αυτοκτονία, τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις, την περιθωριο-

ποίηση και υποβάθμιση των γυναικών. Η

ηθική τους στάση ήταν ένας από τους λόγους

για τους οποίους περιθωριοποιήθηκαν, μισήθηκαν, περιφρονήθηκαν, φυλακίστηκαν,

βασανίστηκαν και πολλοί πλήρωσαν με τη

ζωή τους Οι Ρωμαίοι τούς κατέστησαν έναν

στρατό μαρτύρων.

Ο κοινωνιολόγος Ρόντνι Σταρκ, στο βιβλίο

του «Η Εξάπλωση Του Χριστιανισμού»2, το-

νίζει έναν άλλο παράγοντα στο ανερχόμενο

χριστιανικό κίνημα: Κατά τη διάρκεια των

πρώτων αιώνων της χριστιανικής ανάπτυξης, μια σειρά φυσικών καταστροφών (συμπερι-

λαμβανομένων σεισμών και επιδημιών) συντάραξε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ο Σταρκ

θεωρεί πως ο Χριστιανισμός πρόσφερε στους ανθρώπους μια πιο ικανοποιητική εξήγηση

στο γιατί τέτοιες συμφορές πλήττουν την ανθρωπότητα, προσφέροντας ένα ελπιδοφόρο

πορτραίτο του μέλλοντος Επειδή οι χριστιανοί, στηριζόμενοι και στην πίστη τους, ήταν πιο πιθανό να επιβιώσουν μέσα σε όλα αυτά τα δεινά, οι ειδωλολάτρες συνάνθρωποί τους

θεώρησαν τη χριστιανική πίστη πιο ελκυστική

και πιο πειστική εν μέσω των αναταραχών αυτών Έτσι, η ανώτερη ερμηνευτική δύναμη της χριστιανικής θεολογίας βοήθησε να ξε-

περαστεί η ειδωλολατρία Μαζί με πολλά

ακόμα στοιχεία, τα οποία εξετάζει ο Σταρκ, εξηγείται η ταχεία ανάπτυξη του Χριστιανισμού

μέσα σε λίγους μόνο αιώνες

Κάποια παραδείγματα εκκλησιαστικής

απολογητικής της χριστιανικής πίστης αφορούν και τη νεότερη Ελλάδα Ο Όμιλος Αμε-

ρικανίδων Κυριών της Νέας Υόρκης έστειλε

για τις «αδελφές χριστιανές και φίλες στην Ελλάδα», αμέσως μετά από την Επανάσταση

του 1821, ρούχα, τρόφιμα και σχολικά είδη Έστειλαν μάλιστα κάμποσα καράβια με προμήθειες Σε ένα από αυτά, το 1828, επέβαινε και ο γραμματέας τους, ο γνωστός Ιωνάς Κινγκ, Διαμαρτυρόμενος πάστορας και φιλέλληνας Ο Κινγκ ίδρυσε το πρώτο σχολείο

θηλέων το 1829 στην Τήνο και το 1833 το

πρώτο μικτό Γυμνάσιο στην Αθήνα Πέθανε

στην Αθήνα και ο τάφος του βρίσκεται στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. Σώζεται επίσης η κα-

τοικία του στην Πλάκα

Μετά από τη Μικρασιατική

Καταστροφή

, πολλές κυρίες του ίδιου Ομίλου ήρθαν αυτοπροσώπως στην Ελλάδα και βοήθησαν στο χτίσιμο, τη στελέχωση και την οργάνωση

νοσοκομείων, όπως το Αγία Όλγα στη Νέα Ιωνία, καθώς και το νοσοκομείο που σήμερα ονομάζεται Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας (κάποια χρόνια αργότερα, διετέλεσε εκεί πρόεδρος ο Χάρης Καρτερούλης, συνεργάτης και αδελφικός φίλος του Κώστα Μεταλληνού).

Οι ιδρυτές της περίφημης Σχολής Χιλλ, οι Αμερικανοί Διαμαρτυρόμενοι και φιλέλληνες Ιωάννης και Φανή Χιλλ, ίδρυσαν το 1831

στην Αθήνα την πρώτη σχολή θηλέων και το 1835 το Πρώτο Νηπιαγωγείο, πρωτοφανές

για τα δεδομένα της εποχής Η σχολή λειτουργεί μέχρι σήμερα, κάτω από άλλες συνθήκες, βέβαια, και με άλλη διεύθυνση, ως πρότυπο ιδιωτικό σχολείο n

1 Alvin J. Schmidt, How Christianity Changed the World, Grand Rapids: Zondervan, 2001.

2 Rodney Stark, The Rise of Christianity: How the Obscure, Marginal Jesus Movement

Became the Dominant Religious Force in the Western World in a Few Centuries, New York: Harper One, 1996, στα ελληνικά: μετάφραση Μαρία Λουκά, Αθήνα: Εκδόσεις Άρτος Ζωής, 2005.

* Οσοι επιθυμείτε να διαβάσετε περισσότερα ενδιαφέροντα κείμενα του Έραστου Φίλου: https://efilos blogspot gr/, https://areopagusbriefs.org/

συγχώρηση

Ένας Νοτιοαφρικανός έπιασε έναν

άνδρα που λήστευε το σπίτι του Κατάφερε

να σπρώξει τον κλέφτη στην πισίνα της

αυλής του για να τον απομονώσει Ο ληστής

δεν ήξερε κολύμπι, οπότε ο ιδιοκτήτης του

σπιτιού πήδηξε μέσα για να τον σώσει Μόλις

βγήκε από την πισίνα, ο κλέφτης έβγαλε

από τα βρεγμένα ρούχα του ένα μαχαίρι, τον

κοίταξε και τον απείλησε να τον

σκοτώσει, αν και εκείνος μόλις

τον είχε σώσει! Ο ιδιοκτήτης

του σπιτιού είπε αργότερα: «Στε-

ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

κόμασταν ακόμα κοντά στην πισίνα και όταν είδα το μαχαίρι, απλά έσπρωξα τον κλέφτη

πάλι μέσα Αλλά όταν τον είδα να βουλιάζει, γιατί δεν ήξερε να κολυμπά, μπήκα για να τον σώσω Δεν το περίμενα να θέλει να με μαχαιρώσει μετά».

Ο Κύριος μιλούσε συχνά με τους μαθητές

Του για τα πρακτικά θέματα της καθημερινής

ζωής, αυτά που αντιμετωπίζουμε εσείς κι εγώ κάθε μέρα Συ-

Από την ΣΟΥΛΑ

ΜΑΞΙΜΙΑΔΟΥ-ISCH

χνά άρχιζε την κουβέντα μαζί

τους και περίμενε να δει την

Δύσκολη η

αντίδρασή τους ή να ακούσει τις απορίες

τους. Τα θέματά Του ήταν πρακτικά και αφο-

ρούσαν την καθημερινότητα, όπως αυτά που

απασχολούν κι εμάς, όταν δεν έχουμε απα-

ντήσεις ή δεν θέλουμε να υπακούσουμε στον

λόγο του Θεού

Μια μέρα άρχισε να μιλά στους μαθητές

Του για τη συγχώρηση, τη διαδικασία της και

τη σημασία της στη ζωή μας Όλοι τον άκου-

γαν προσεκτικά Ζούσαν μαζί, αλλά ήταν

διαφορετικοί σε ηλικία, προέρχονταν από

διαφορετικό κοινωνικό επίπεδο και είχαν συ-

χνά προστριβές, κάτι που φαίνεται ότι απα-

σχολούσε τον Πέτρο Ίσως να είχε συγχω-

ρήσει κάποιον από τους συναδέλφους του

εκείνη τη μέρα, αλλά ο άλλος συνέχιζε να

κάνει το ίδιο και το ίδιο. Έτσι ο Πέτρος

ρώτησε: «...Κύριε, πόσες φορές θα συγχω-

ρήσω τον αδελφό μου, όταν αμαρτάνει ενα-

ντίον μου; Ως εφτά φορές;» Ο Ιησούς απά-

ντησε: «Δεν σου λέω ως εφτά φορές, αλλά

ως εβδομήντα φορές εφτά» (Ματθαίος 18:21-

22). Ο Πέτρος άκουσε τα λόγια του Κυρίου

και δεν είπε τίποτα, είχε την απάντηση που

ασφαλώς δεν την ξέχασε ποτέ

Δυστυχώς, οι σχέσεις μας δεν είναι πά-

ντοτε αυτές που θα έπρεπε να είναι Αν κά-

νουμε μια προσπάθεια και δεν υπάρχει αν-

ταπόκριση από την άλλη μεριά, απογοη-

τευόμαστε Οι σχέσεις μας με τους άλλους, όποιοι κι αν είναι, δεν είναι πάντοτε εύκολες

και συχνά χάνουμε την ειρήνη μας. Προ-

σπαθούμε να τα βρούμε, όπως λέμε, με φί-

λους ή συγγενείς, με τους οποίους έχουμε

κάποια προστριβή, αλλά κάτι μπλοκάρει τα

πράγματα και τα παρατάμε, αφήνουμε την

κατάσταση όπως είναι για καιρό, για χρόνια

Όμως έτσι ζούμε μια αρρωστημένη κατάσταση

που δεν μας αφήνει ήσυχους, χάνουμε την

ειρήνη μας και συχνά και τον ύπνο μας

Ο Θεός μπορεί να μας δώσει τη χάρη

που χρειαζόμαστε και να μας απελευθερώσει

από τα συναισθήματα και τις ενοχές που

μας πνίγουν και καμιά φορά μάς οδηγούν

στην κατάθλιψη. Η αρρωστημένη

κατάσταση

που ζούμε μας φθείρει πνευματικά, ψυχικά

και σωματικά Να συγχωρούμε και να είμαστε

έτοιμοι να «πηδήξουμε στην πισίνα» για να

βοηθήσουμε κάποιον που πνίγεται, ακόμη

κι αν αυτός μας είχε κάνει κακό! «Η συγχώ-

ρηση είναι η ευωδία που αφήνει το λουλούδι

στη φτέρνα εκείνου που το συνέθλιψε», είπε

ο Mark Twain

«Συγχώρηση είναι να παραιτούμαι από

το δικαίωμά μου να σε πληγώσω, επειδή

εσύ με πλήγωσες». Και «Η συγχώρηση είναι

ένα απίστευτο πράγμα. Ζεσταίνει την καρδιά

και δροσίζει το τσίμπημα». «Το να συγχωρείς

σημαίνει πως αφήνεις έναν κρατούμενο ελεύθερο και τότε ανακαλύπτεις ότι ο κρατούμενος

ήσουν εσύ».

Ας μάθουμε να συγχωρούμε και να ξεχνάμε αυτό που μας έκαναν οι άλλοι, αντί να κρατούμε αποστάσεις και να μη θέλουμε να συγχωρούμε Όταν συγχωρούμε, δεν αλλάζουμε βέβαια το παρελθόν, αλλά σίγουρα αλλάζουμε το μέλλον! Η συγχώρηση είναι δύσκολη, ιδιαίτερα

μέσα στην οικογένεια ή στον γάμο Εάν έχουν δημιουργηθεί προβλήματα στο παρελθόν, υπάρχει ο φόβος της απόρριψης

και της ταπείνωσης, υπάρχει καχυποψία και

δυσπιστία. Πονάει να συγχωρήσεις, γιατί σημαίνει πως αποδέχεσαι ότι έκανες λάθος.

Ναι, κοστίζει να συγχωρείς, αλλά δεν υπάρχει

πιο μεγάλη πνευματική και ψυχική απελευθέρωση από το να αποφασίσεις να το κάνεις, και είναι μια πράξη βούλησης και υπακοής

στον λόγο του Θεού

Ας μην ξεχνούμε τα λόγια του Κυρίου, που με τρομάζουν: «Αν όμως δεν συγχωρή-

σετε στους ανθρώπους τα σφάλματά τους, ούτε ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει τα δικά

σας σφάλματα» (Ματθαίος 6:15). n

Ένας καθηγητής

είπε κάποια μέρα

στην τάξη πως θα αποδείξει ότι «εάν υπάρ-

χει Θεός, αυτός είναι κακός Αν ο Θεός δη-

μιούργησε τα πάντα, τότε δημιούργησε και

το κακό. Αυτό σημαίνει ότι και ο ίδιος είναι

κακός».

Τότε ένας μαθητής σηκώθηκε και ρώτησε

αν υπάρχει κρύο

-Τι ερώτηση είναι αυτή; Φυσικά και υπάρχει

κρύο, απάντησε ο καθηγητής

- Όχι, κ. καθηγητά, το κρύο δεν υπάρχει.

Σύμφωνα με τους νόμους της Φυσικής,

αυτό που εμείς θεωρούμε ως κρύο είναι,

στην πραγματικότητα, η απουσία της θερ-

μότητας Και κάτι άλλο, κύριε Πείτε μου, σας παρακαλώ, αν υπάρχει σκοτάδι

- Και βέβαια υπάρχει, απάντησε και πάλι

απορημένος ο καθηγητής.

- Όχι, ξαναείπε ο μαθητής Το σκοτάδι

είναι η απουσία του φωτός. Το φως μπο-

ρούμε να το ερευνήσουμε, το σκοτάδι όχι

Το κακό είναι, όπως το κρύο και το σκοτάδι,

αποτέλεσμα της έλλειψης του Θεού στην

καρδιά του ανθρώπου. Δεν δημιουργεί ο

Θεός το κακό, κ καθηγητά

Αυτός ο μαθητής έγινε κατόπιν παγκόσμια

διάσημος επιστήμονας Με τους συλλογι-

σμούς του μαθητή Αϊνστάιν, η αλαζονεία

του καθηγητή είχε καταρρεύσει

Στον κήπο της Εδέμ το κακό, η καταστροφή,

ήρθε από τη στιγμή που ο Αδάμ και η Εύα

έβγαλαν τον Θεό από τη ζωή τους

Ο Θεός εγκατέστησε τον Αδάμ

σ’ έναν κήπο που την ομορφιά

του δεν μπορεί να περιγράψει

η ανθρώπινη πένα Ο Αδάμ,

μέσα στον Παράδεισο, βλέποντας την

ομορφιά της φύσης, την πλούσια βλάστηση, τα καρποφόρα δένδρα και τα κάθε είδους

λουλούδια και ζώα, μπορούσε να νιώσει

την καλοσύνη του Θεού. Μπορούσε να θαυμάσει τη δημιουργία, που ήταν απόδειξη

της αγαθότητας και της αγάπης του Θεού

στη ζωή του

Ο Αδάμ και η Εύα, όμως, από τη στιγμή

που υπάκουσαν στις εισηγήσεις του εχθρού, αμφέβαλαν για τις προθέσεις και την καλοσύνη του Θεού και πέθαναν πνευματικά.

Το κακό, η αμαρτία, το σκοτάδι στη ζωή τους, αυτά ήταν αποτέλεσμα της επιλογής

τους, αποτέλεσμα της απουσίας του Θεού

Μήπως και σήμερα δεν γίνεται το ίδιο; Όπου κι αν ρίξει κάποιος τη ματιά του, η Δημιουργία, ακόμη κι έτσι όπως την κατάντησε η ανθρώπινη απληστία, φανερώνει

το μεγαλείο, την αγαθότητα και την παντοδυναμία του Δημιουργού Όμως, και στην εποχή μας οι άνθρωποι τυφλωμένοι από το «εγώ» αμφιβάλλουν ακόμη για την αγαθότητα του Θεού Ο σταυρός του Γολγοθά

είναι η πιο μεγάλη απόδειξη αυτής της ασύλληπτης αγάπης.

Έτσι και σήμερα, η ιστορία επαναλαμβάνεται, όπως με τους πρωτόπλαστους Οι άνθρωποι παραβαίνουν την εντολή του

Θεού, δεν πιστεύουν τι λέει ο Λόγος Του, τον παρακούν και η απουσία του Θεού στη ζωή τους έχει ως αποτέλεσμα τον θάνατο.

«Το Φως ήρθε στον κόσμο και

Από τη

ΧΑΡΟΥΛΑ ΤΣΑΓΚΑΛΙΔΟΥΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ

Εκπαιδευτικό

οι άνθρωποι προτίμησαν το

σκοτάδι μάλλον παρά το Φως»

(Ιωάννης 3:19). n

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2023 | 19

Το πολύνεκρο ναυάγιο

της Πύλου

μάς συγκλονίζει Ένα σαπιοκάραβο φορτω-

μένο με όμορφα όνειρα και με αγγελικά παι-

δικά χαμόγελα βυθίστηκε σε μια θάλασσα

ανείπωτου πόνου Ξεκίνησε χαρούμενα από

το λιμάνι της ελπίδας και της απαντοχής και

βρέθηκε απρόσμενα στα απροσμέτρητα βάθη

της αγωνίας και του θανάτου.

Πόσα δράματα έχουν ξετυλιχθεί στο πέ-

ρασμα των αιώνων στη Μεσόγειο θάλασσα!

Πόσες ναυμαχίες έχουν διεξαχθεί, πόσα θύ-

ματα, πόσα μνήματα έχουν ανοιχτεί μέσα

στα ανήσυχα, φλύαρα κύματα! Την έχουν

διασχίσει τολμηροί κυνηγοί του πλούτου, πα-

ράτολμοι κουρσάροι, ατρόμητοι ναύτες, τρομεροί στρατιώτες, ανίκητοι στρατηλάτες. Την

έχουν βάψει με το αίμα τους αθώοι και ένοχοι

Της Μεσογείου τα κύματα είναι οι ασίγαστοι

μάρτυρες της αγωνίας αμέτρητων ναυαγίων, της απληστίας και αναλγησίας αδίστακτων

ανθρώπων, της πανανθρώπινης δυστυχίας

Η Βίβλος, το Βιβλίο του Θεού, μας πλη-

ροφορεί πως στα τέλη των καιρών, κάποια

στιγμή, «η θάλασσα θα δώσει τους εν αυτή

νεκρούς». Όλοι όσοι στο πέρασμα των επο-

χών «έχουν κοιμηθεί» στης θάλασσας την

αγκαλιά θα αναστηθούν μαζί με τους νεκρούς

όλης της γης και θα σταθούν μπροστά στον

Δίκαιο και Αδέκαστο Κριτή Καμία αδικία που

διαπράχθηκε εδώ στη γη δεν θα μείνει ατι-

μώρητη Καμία αμαρτία, καμία ηθική ατα-

σθαλία δεν θα διαφύγει από την προσοχή

του παντεπόπτη Κριτή.

Η εκμετάλλευση, η καταπίεση θα λάβουν

δίκαιη ανταπόδοση Την Ημέρα της κρίσης,

το δάχτυλο των μικρών παι-

διών του ναυαγίου της Πύλου

θα σηκωθεί για να δείξει και

η αθώα τους φωνή θα υψωθεί

για να κατηγορήσει τους πε-

τρόκαρδους διακινητές, τους αδίστακτους εκμεταλλευτές, τους στυγερούς φυσικούς και

ηθικούς αυτουργούς της φρικτής τραγωδίας

Επειδή ο άνθρωπος πλάστηκε ελεύθερος, γι’ αυτό είναι υπεύθυνος και θα κληθεί, Εκείνη

την Ημέρα, να λογοδοτήσει μπροστά στον

Δίκαιο Κριτή

Του Σεφέρη και του Αισχύλου τα ερωτή-

ματα είναι βαθυστόχαστα και δραματικά: «Τη

θάλασσα, τη θάλασσα, ποιος θα μπορέσει

να την εξαντλήσει;», «Τη θάλασσα ποιος θα την καταλύσει;».

Η Αγία Γραφή απαντά πως, κάποια μέρα, «την πικροθάλασσα την πικροκυματούσα»

«θα την αφανίσει» ο Παντοδύναμος Δημιουργός. Εκεί, στην αιώνια Πολιτεία που ο Θεός ετοίμασε για όλους εκείνους που Τον αγαπούν, όπως αναφέρεται στην Αποκάλυψη,

«η θάλασσα δεν θα υπάρχει πια». Η θάλασσα

στην Αγία Γραφή είναι το σύμβολο του πόνου

και της απονιάς, του φόβου και της ξενιτιάς, του πικρού χωρισμού των ανθρώπων. Δεν

θα υπάρχουν στην ουράνια Πολιτεία του

Θεού τα κύματα των θλίψεων, τα δράματα, τα μνήματα, οι πόνοι, οι θρήνοι, οι στεναγμοί, οι καημοί, οι σπαραξικάρδιοι αποχωρισμοί

Όλα θα είναι αρμονικά, ιδανικά, ονειρικά.

Όσοι έχουμε δεχτεί τον Χριστό στην καρδιά

μας με πίστη, ως προσωπικό μας Λυτρωτή, αν και καθημερινά «θαλασσοδερνόμαστε»

εδώ στη γη, έχουμε στην καρδιά μας τη

βαθιά βεβαιότητα πως θα βρεθούμε μια

μέρα εκεί, στην Ουράνια Πόλη, που «τεχνίτης

της και δημιουργός της είναι ο Θεός». Μια

μέρα στο πανανθρώπινο δράμα ο Θεός θα

δώσει μια μεγαλειώδη λύση. Η ανθρωπότητα

θα ζήσει τη Λύτρωση από

Του ΓΙΑΝΝΗ ΧΡ. ΚΡΕΜΜΥΔΑ

Φιλόλογου-Ποιητή

όλα τα δεινά. Στον Ουρανό

«η θάλασσα δεν θα υπάρχει

πια» n

«Η θάλασσα, η πικροθάλασσα...»

Μεταβατικό

Μεταβατικό σύνδρομο

είναι το

πρόβλημα της καθυστερημένης προσαρ-

μογής σε καινούργια δεδομένα, διάβαζα

τον ορισμό από έναν καθηγητή Πανεπι-

στημίου. Συμβαίνει αυτό, συνέχιζε ο κύριος

καθηγητής, όταν μεταβαίνουμε από μια

μεγάλη φάση στην επόμενη και, μάλιστα,

με ταχείς ρυθμούς Τείνουμε να αντιμετω-

πίζουμε τη νέα κατάσταση με βάση αρχές

και αντιλήψεις που είχαν διαμορφωθεί στο

πλαίσιο της προηγούμενης κατάστασης

Δηλαδή, δεν καταφέρνουμε να προσαρ-

μοστούμε γρήγορα και αποτελεσματικά,

οπότε πέφτουμε σε σοβαρά σφάλματα.

Ο Σεπτέμβρης, για παράδειγμα, ο πρώτος

μήνας του φθινοπώρου, δεν

μας βοηθάει - τουλάχιστον

στην Ελλάδα- να απαρνη-

θούμε έγκαιρα τις καλοκαιρι-

νές μας συνήθειες Άνοιξαν τα σχολεία,

γυρίσαμε στις δουλειές μας και στην καθημερινή μας ρουτίνα, αλλά ο νους μας είναι στο καλοκαιράκι και στις χαρές του Συνεχίζουμε τις φιλικές βεγγέρες στις αυλές και στα μπαλκόνια μέχρι αργά τη νύχτα, ξεχνώντας πολλές φορές ότι τα σχολεία

άνοιξαν και οι περισσότεροι από μας γυρίσαμε στις δουλειές μας και στην καθημερινότητα, με το πρωινό ξύπνημα ανάμεσα

στα άλλα «ενοχλητικά» της εποχής.

Από την ΑΛΤΑΝΑ ΦΙΛΟΥΠΑΤΣΑΝΤΑΡΑ Δρα Νομικής

Μου άρεσε ο ορισμός και για έναν ακόμη λόγο, ο οποίος δικαιολογούσε μέσα μου κάποια « ατοπήματα » προσωπικά , τον πρώτο χρόνο της επανεγκατάστασής μας στην Ελλάδα, μετά από δεκαετίες στην αλλοδαπή Συνειδητοποίησα , για παράδειγμα, ότι οι περισσότεροι

στην Ελλάδα δεν τρώνε μεσημεριανό στις

1 μμ, όπως είχαμε συνηθίσει εμείς Σε φί-

λους που τηλεφωνούσαν εκείνη την ώρα

έλεγα ευγενικά ότι θα τους καλέσω μόλις

φάμε. «Τι, τρώτε από τώρα για μεσημε-

ριανό;» ήταν η κάπως έκπληκτη απάντησή

τους Ή στο τηλεφώνημα φίλης στις 10.45

το βράδυ φαίνεται πως η φωνή μου ήταν

άκρως ανήσυχη, όταν την ρώτησα αν της

συνέβη κάτι. «Πώς κάνεις έτσι;», ήταν η

έντονη απάντησή της, «απλά πήρα να δω

τι κάνεις...». Χρόνια σε χώρες που το χτύ-

πημα του τηλεφώνου πριν από τις 8 το

πρωί ή αργότερα από τις 9 το βράδυ σή-

μαινε κάτι ανησυχητικό, εύκολα σκεπτό-

μασταν ότι ίσως κάποιος στην οικογένειά

μας που ήταν μακριά να είχε ανάγκη. Για

φιλικές κουβέντες, πάντα καλοδεχούμενες,

βέβαια, ήταν οι άλλες ώρες της ημέρας

Έτσι έπεσα σε σοβαρά σφάλματα, όπως

αναφέρει και ο κύριος καθηγητής, σ’ εκείνη

την πρώτη φάση μετεγκατάστασής μας

στην πατρίδα, αλλά -ευτυχώς- οι συνομι-

λητές μου στην άλλη άκρη της γραμμής το

καταλάβαιναν αμέσως, όταν τους το εξη-

γούσα και με συγχωρούσαν Μείναμε φίλοι!

Θα μπορούσα να σας διηγηθώ και πολλά

άλλα τέτοια γεγονότα «καθυστερημένης

προσαρμογής» μου, κάποια όχι και τόσο

ανώδυνα, που με ταλάνισαν τον πρώτο

καιρό.

Οι αλλαγές στη ζωή μας, μικρές ή μεγάλες,

μας θέλουν στις επάλξεις και άγρυπνους

Μια στιγμή να κοιτάξεις πίσω στην προ-

ηγούμενη «φάση» σου και χάνεις το έδαφος

κάτω από τα πόδια σου για το «σήμερα»,

αν προσπαθείς να το αντιμετωπίσεις με

τα συνηθισμένα τού «χθες». Άλλες οι αρχές

και οι κανόνες του «χθες» και άλλα επιτάσσει το «σήμερα». Και σε θέματα πίστης

δεν είναι διαφορετικά για έναν χριστιανό

στην όποια μεταβατική περίοδο στη ζωή

του. Αλλιώς ζούσε το «χθες» και άλλα κα-

λείται να αντιμετωπίσει στη συνέχεια

Έτσι και στη ζωή του Πέτρου, που του ήλ-

θαν ξαφνικά ένα βράδυ τα πάνω κάτω σε

όσα ήξερε για τους νόμους της βαρύτητας.

Στο «ελθέ» του Ιησού Χριστού, ο Πέτρος

ανταποκρίθηκε αυθόρμητα, ήταν και στον

χαρακτήρα του, βλέπετε, και χωρίς να διστάσει περπάτησε πάνω στη θάλασσα,

στην αρχή τουλάχιστον Πέρασε αριστούχος

στη νέα «φάση» από κεκτημένη ταχύτητα,

θα λέγαμε Ήταν ο Κύριος που τον καλούσε

και η υπακοή στον λόγο Του ήταν νόμος

για τον Πέτρο Μετά έριξε μια ματιά γύρω

του, κατάλαβε ότι δεν μπορεί να του συμβαίνει να περπατάει, άνθρωπος αυτός, πάνω στα κύματα, δυνάμωσε και ο άνεμος

ξαφνικά, και ...προσθαλασσώθηκε. Έχασε τον Ιησού από τα μάτια του και άρχισε να βουλιάζει!

Τραβηγμένο το παράδειγμα για μια απλή τεκμηρίωση του μεταβατικού συνδρόμου, θα πει κάποιος Δεν έχετε παρά να διαβάσετε και μόνοι σας το περιστατικό στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου 14:24-33 και να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα! Εγώ πάντως κρατάω για μένα σήμερα το εδάφιο 31: «Και ο Ιησούς απλώνοντας αμέσως το

χέρι, τον έπιασε και του λέει: Ολιγόπιστε,

γιατί σε κυρίεψε η αμφιβολία;». n

* Μπορείτε να επισκεφτείτε το ιστολόγιο της Αλτάνας Φίλου Πατσαντάρα

http://www.filos-europe. com/from-brussels-with-love/

«Ένας λεπρός τον πλησίασε, τον προσκύνησε και του είπε: “Κύριε, αν θέλεις, μπορείς να με καθαρίσεις από τη λέπρα”. Ο Ιησούς άπλωσε το χέρι, τον άγγιξε και του είπε: “Θέλω· να καθαριστείς από τη λέπρα”. Κι αμέσως καθαρίστηκε από τη λέπρα του» (Ματθαίος 8:2-3)

Στην εποχή του Ιησού, θεωρούσαν τη λέπρα φοβερό στίγμα. Θεωρούσαν τους λεπρούς ακάθαρτους, που δεν έπρεπε να ζουν ανάμεσα στους άλλους Έπρεπε να εκδιωχθούν από την κοινωνία. Σήμερα στην Ινδία υπάρχει παρόμοια στάση έναντι των λεπρών.

Εξαιτίας των θρησκευτικών πεποιθήσεων των Ινδών, είναι συνηθισμένο φαινόμενο οι λεπροί

να διώχνονται από τους δικούς τους και να εγκαταλείπονται στην τύχη τους για να τα βγάλουν

πέρα μόνοι τους. Γι’ αυτό, τους βλέπει κανείς στους δρόμους ή τους σιδηροδρομικούς σταθμούς να ζητιανεύουν, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι προσπαθούν να τους αποφύγουν και δεν θέλουν καμιά σχέση μαζί τους.

Αλλά ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός έδειχνε την αγάπη Του και άγγιζε τα θύματα της λέπρας στην εποχή Του Η Ιεραποστολή μας ακολουθεί το παράδειγμά Του στην Ινδία τα τελευταία 50 χρόνια γι’ αυτούς τους δυστυχισμένους συνανθρώπους μας. Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην εγκαταλειφθούν και να γνωρίσουν την αγάπη του Χριστού στην πράξη

Η Shaik είναι ένα από τα θύματα της λέπρας. Μια ντόπια συνεργάτιδά μας στην Ινδία

μοίραζε τρόφιμα στην κοινότητα της Shaik κι εκείνη της είπε: «Δεν μπορούσα να εργαστώ

για να κερδίζω τα αναγκαία για τη ζωή μου Ήμουν αναγκασμένη να ζητιανεύω, αλλά αυτά

που μου έδιναν δεν αρκούσαν ούτε για τις βασικές μου ανάγκες Μέσα στη δύσκολη αυτή

κατάστασή μου, η AMG ανέλαβε να με βοηθήσει παρέχοντάς μου ρούχα και τρόφιμα Σας

ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για όσα έχετε κάνει και συνεχίζετε να κάνετε για μένα,

καθώς όλοι οι άλλοι εδώ με έχουν εγκαταλείψει και με αποφεύγουν».

Η λέπρα, από την οποία έχουν μολυνθεί χιλιάδες άνθρωποι σε όλη την Ινδία, προκαλεί

σοβαρή βλάβη των νεύρων και οδηγεί σε παραμόρφωση και απώλεια της αίσθησης της

αφής Σε όλο τον κόσμο, η Ινδία έχει το μεγαλύτερο ποσοστό μολύνσεων από λέπρα, ιδιαίτερα σε αγροτικές και φυλετικές κοινότητες

Αγαπητοί μας αδελφοί

ME TO X ΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ

πλών φαρμάκων, που διαρκεί από έξι μήνες έως δύο χρόνια. Όταν προχωρήσει και προκα-

λέσει βλάβη στο νευρικό σύστημα, δεν μπορεί πια να αναστραφεί Επιπλέον, όταν ξέρουν

ότι κάποιος πάσχει από λέπρα, τον αποφεύγουν

Η Ιεραποστολή μας, μέσω των ντόπιων συνεργατών μας στην Ινδία, βοηθάει πολλούς

λεπρούς σαν την Shaik Έχουμε κάτω από τη μόνιμη φροντίδα μας περίπου 600 λεπρούς

και τις οικογένειές τους, στους οποίους προσφέρουμε τρόφιμα και φάρμακα. Οι παραμορ-

φώσεις που προκαλεί η λέπρα αφήνουν συχνά τους ανθρώπους ανίκανους να εργαστούν

και να κερδίσουν τα προς το ζην Η «Κοινότητα της Αγάπης» της Ιεραποστολής μας εξασφαλίζει χώρο διαμονής για τους λεπρούς, ώστε να ζουν και να εργάζονται. Μπορούν να χρησιμοποιούν τις δεξιότητες που τους μαθαίνουμε και γίνονται παραγωγικά μέλη της κοινωνίας.

Η Ιεραποστολή μας, μέσα στις δυνατότητές της, θα συνεχίσει να βοηθάει τους λεπρούς Αν και δεν μπο-

ρούμε να αναστρέψουμε τις επιπτώσεις της νόσου, αν η

θεραπεία αρχίσει πολύ αργά, μπορούμε ακόμα και τότε

να τους βοηθούμε στην πράξη. Πολύ συχνά, τα θύματα

της λέπρας είναι οι ναυαγοί της ζωής και δεν έχουν καμία

ελπίδα για το μέλλον Αλλά μπορούμε να συνεχίσουμε

να τους παρέχουμε τροφή, ενδυμασία και ιατρική περί-

θαλψη, εκδηλώνοντας έτσι την αγάπη του Χριστού γι’

αυτούς και δίνοντάς τους ελπίδα και δύναμη στη ζωή.

Η βοήθεια που παρέχουμε στους 600 λεπρούς κα τις

οικογένειές τους που φροντίζουμε έχει βελτιώσει ριζικά

τη ζωή αυτών των πονεμένων συνανθρώπων μας και

προσφέρεται χωρίς να λογαριάζουμε τυχόν ταλαιπωρία

και κόστος. Το πιο σπουδαίο είναι πως, ως πιστοί του

Χριστού, υπηρετούμε την ομάδα των συνανθρώπων μας

που η υπόλοιπη κοινωνία έχει απορρίψει Μάλιστα, έχουμε την ευκαιρία να τους διδάσκουμε το ευαγγέλιο

Θέλω με το γράμμα μου αυτό να εκφράσω τις θερμές ευχαριστίες της Ιεραποστολής μας, αλλά και τις

προσωπικές μου, σε όλους εσάς τους υποστηρικτές της

Ιεραποστολής, που με την έμπρακτη, γενναιόδωρη

αγάπη και τις προσευχές σας μας προσφέρετε τη δυνα-

τότητα να κάνουμε το ευλογημένο αυτό έργο για τη δόξα

του Θεού. Εύχομαι κάθε ευλογία Θεού στη ζωή σας.

Με την εν Χριστώ αγάπη μου,

Τάσος

Ιωαννίδης

ME TO X ΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ

ΠΕΡΟΥ

Ντόπιοι υπεύθυνοι των διακονιών μας

Η

Χάρη Του

Μεγάλη

Είχε γίνει νυχτερινή ρουτίνα για τον Henry και τον μικρότερο αδερφό του

να κρύβονται κάτω από το κρεβάτι του Ήταν ήδη 10 ετών, όταν ο πατέρας του άρχισε

να πίνει πολύ και να συμπεριφέρεται απάνθρωπα

και βίαια στην οικογένειά

του Γύριζε σπίτι από τη

δουλειά μεθυσμένος και

κακοποιούσε σωματικά τον

Henry, τον αδελφό του και

τη μητέρα τους

Δεν ήταν μόνο η βίαιη συμπεριφορά, ήταν επίσης

ότι ο μισθός του από τη

δουλειά πήγαινε στο ποτό,

πράγμα που άφηνε την οι-

κογένεια χωρίς χρήματα

για τις ανάγκες τους Η

μητέρα του Henry έκανε

αίτηση για βοήθεια και

της έδιναν φαγητό για την

οικογένειά τους. Ο Henry

Ο ποιμένας Henry με τη σύζυγό

του και τα παιδιά τους.

ME TO X ΕΡΙ

ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Η

ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ

κι ο αδερφός του έπρεπε να περπατούν πάνω από μία ώρα για να παραλάβουν τα

τρόφιμα Καθώς επέστρεφαν, τσιμπολογούσαν από τα τρόφιμα, μάλιστα μερικές φορές

για να καταπραΰνουν την πείνα τους δεν άφηναν αρκετά για να ετοιμάσει το δείπνο η

μητέρα τους Αυτό δημιουργούσε μπελάδες και με τους δύο γονείς Ο Henry ένιωθε

αγανάκτηση για τους

ανθρώπους που ζού-

σαν καλή ζωή και

πήρε μια επαναστα-

τική , καταστροφική

πορεία Έλεγε ψέμα-

τα, έκλεβε και μπλε-

κόταν σε καυγάδες

Γύρω στην ηλικία των

13 ετών, ο ποιμένας

Andrés, του οποίου

η εκκλησία στεγάζει

ένα Κέντρο Ανάπτυ-

ξης Παιδιών και Νέων

της Ιεραποστολής

μας, προσέγγισε την

οικογένεια του Henry. Γνώριζε μερικές

από τις οικογένειες

της κοινότητας και

ήθελε να τους μιλήσει

ποιμένας Henry κηρύττει

για το έργο που κάνει η AMG για όσους χρειάζονται βοήθεια. Η μητέρα του Henry

χάρηκε που το παιδί της θα είχε την ευκαιρία να μορφωθεί χάρη στο Κέντρο μας Μόλις

ο Henry άρχισε να πηγαίνει στο Κέντρο, άκουσε το Ευαγγέλιο και η καρδιά του

αγγίχτηκε από το Πνεύμα του Θεού και άρχισε να μελετάει τον Λόγο του Θεού

Πέρασαν άλλα δύο χρόνια Ο Henry ένιωθε ότι το προσωπικό της Ιεραποστολής

νοιαζόταν πραγματικά γι’ αυτόν και τα άλλα παιδιά κι αυτό τον ενθάρρυναν. Άρχισε να

σκέφτεται το μέλλον του Δεν ήθελε να γίνει σαν τον πατέρα του και ένιωθε την ανάγκη

Προσευχήθηκε και ζήτησε από τον Ιησού Χριστό να τον σώσει και να γίνει ο Κύριός του.

Ήταν κομβική στιγμή αυτή για τον Henry Συγχώρησε τους γονείς του κι άρχισε να προ-

σεύχεται για τη σωτηρία τους. Σύντομα, η μητέρα του άρχισε να πηγαίνει στην εκκλησία

μαζί του και γνώρισε κι αυτή τον Κύριο Έτσι, άρχισαν και ο Henry και η μητέρα του να

προσεύχονται αδιάκοπα για τον πατέρα του Και ο Θεός έκανε άλλο ένα θαύμα: Ο

πατέρας του πίστεψε στον Χριστό! Ο Θεός έκανε σπουδαία πράγματα στη ζωή τους Ο

Henry λέει: «Όλα άλλαξαν για μας από τότε που ήρθε ο Χριστός στην οικογένειά μας».

Ο Θεός άλλαξε

τελείως την οι-

κογένεια του

Henry Τα τρία

μικρότερα αδέλ-

φια μεγαλώνουν

τώρα με χριστια-

νούς γονείς

Αυτά δεν βίωσαν

ποτέ την κακο-

ποίηση, όπως ο

Henry και ο

αδερφός του Ο

Henry χαίρεται

που βρέθηκε στο

Κέντρο της AMG

σε μια τόσο δύ-

σκολη στιγμή .

Λέει: «Βρήκα εκεί

φροντίδα και

τροφή για το

σώμα μου και τη διδαχή του Λόγου του Θεού που χρειαζόταν η ψυχή μου».

Χάρη στο έργο που επιτελεί η Ιεραποστολή μας, η ζωή

γρήγορα ανοδική πορεία. Είχε ένα καλό εισόδημα και βοηθούσε την οικογένειά του.

Παρόλο που ένιωθε επιτυχημένος, δεν ένιωθε ικανοποιημένος Προς έκπληξή του, η

εκκλησία τού πρόσφερε μια ηγετική θέση. Ήξερε ότι ο μισθός του θα ήταν μικρότερος,

αλλά ένιωσε ότι ο Θεός άνοιγε την πόρτα να Τον υπηρετήσει στη διακονία Του και

δέχτηκε με χαρά την προσφορά Εκεί γνώρισε τη Liz, την οποία παντρεύτηκε

Συνέχισε την επιμόρφωσή του. Στο μεταξύ, η Liz αρρώστησε σοβαρά. Οι ντόπιοι

γιατροί δεν μπορούσαν να διαγνώσουν την αιτία της ασθένειας και έτσι η οικογένεια

πήγε στη Λίμα, την πρωτεύουσα. Εκεί διαγνώστηκε για τη Liz μια ανίατη, επώδυνη αρ-

ρώστια Κι ενώ προσεύχονταν θερμά, ο Θεός δεν έκανε το θαύμα που περίμεναν κι

άρχισαν να αναρωτιούνται γιατί ο Θεός το επέτρεψε όλο αυτό στη ζωή τους.

Αλλά ο Θεός συνέχισε να εργάζεται στη ζωή και του Henry και της Liz ελκύοντας πε-

ρισσότερο την προσοχή τους σ’ Αυτόν Ο Henry λέει: «Θα ήθελα να τελειώσει αυτή η

ιστορία με ένα θαύμα θεραπείας από τον Θεό. Αλλά μάθαμε να Τον εμπιστευόμαστε και

να υπακούμε συνεχώς στον Λόγο Του Η χάρη Του μας αρκεί Γιατί μέσα στην ανθρώπινη

αδυναμία εκδηλώνεται τέλεια η δική Του δύναμη. Με μεγάλη ευχαρίστηση, λοιπόν, θα

καυχηθούμε περισσότερο για τις αδυναμίες μας, ώστε να κατασκηνώσει πάνω μας η

δύναμη του Χριστού», όπως λέει ο απόστολος Παύλος (Β΄ Κορινθίους 12:9).

Ο Henry είναι τώρα ο ποιμένας της εκκλησίας τους, που πρόσφατα μάλιστα επέκτεινε

τις κτηριακές εγκαταστάσεις της, όπου εδρεύει και το Κέντρο Ανάπτυξης Παιδιών και

Νέων Huaylas Valley της Ιεραποστολής μας. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για τη Liz και

τον Henry, καθώς αυτό το Κέντρο είναι που άλλαξε τη ζωή τους Τώρα μπορούν να συ-

ναναστρέφονται με τα παιδιά που χρειάζονται κι εκείνα ασφάλεια κι επίσης την αγάπη

του Χριστού στη ζωή τους

Παρόλο που οι γιατροί τούς είχαν πει πως μπορεί να μην κάνουν ποτέ παιδιά λόγω των

θεραπειών που έπρεπε να κάνει η Liz, έχουν τώρα δύο όμορφα παιδιά και ο Henry

βλέπει το χέρι του Θεού τόσο μέσα στις καλές, όσο και στις δύσκολες περιστάσεις της

ζωής τους. «Ο Θεός είναι πιστός στη ζωή μας», λέει. «Τα παιδιά μας είναι καλά στην

υγεία τους και η γυναίκα μου αντιμετωπίζει την ασθένειά της με τη δύναμη του Θεού Η

εκκλησία μας πάει καλά. Το κέντρο της AMG μεγαλώνει κι έχουμε ένα μέρος, όπου τα

μπορούν να μείνουν και να έχουν την αναγκαία τροφή και για το σώμα τους και για την ψυχή τους. Ο Θεός είναι και θα είναι καλός μαζί μας. Δεν ξέρω τι θα μας συμβεί στο μέλλον, αλλά ξέρω ότι ο Θεός θα είναι εκεί». n

O σκοπός της ιεραποστολής μας είναι:

❉ Να δώσει σε κάθε άνθρωπο στη γη τουλάχιστον μια ευκαιρία να καταλάβει και ν’ ανταποκριθεί στο Ευαγγέλιο.

❉ Να εκφράσει την ευσπλαχνία του Χριστού στις φυσικές ανάγκες του ανθρώπου σ’ όλο τον κόσμο με τις ευκαιρίες

και τα μέσα που δίνει ο Κύριος.

❉ Να υπηρετήσει την ηγεσία της τοπικής εκκλησίας, να ενημερώσει και να ενθαρρύνει το λαό του Θεού στην παγκόσμια ευθύνη του.

H A.M.G (Advancing the Ministries of the Gospel, που σημαίνει: Αναπτύσσοντας τις Διακονίες του Ευαγγελίου), είναι μια παγκόσμια χριστιανική ιεραποστολική οργάνωση με ιδρυτή της τον Σπύρο Ζωδιάτη.

Το έργο της μέχρι σήμερα είναι ενεργό σε πολλές χώρες του κόσμου, με ένα βασικό διπλό σκοπό: Την κάλυψη των φυσικών, αλλά και πνευματικών αναγκών των ανθρώπων. Φροντίζει για την παροχή τροφής, ενδυμασίας, ιατρικής περίθαλψης και μόρφωσης στους ανθρώπους, πράγματα που είναι απόλυτα αναγκαία για το σώμα και τη διάνοιά τους. Όμως, εμείς οι χριστιανοί ξέρουμε πως ο κάθε άνθρωπος, πέρα από το σώμα και το νου, έχει κι ένα πνεύμα, για τη λύτρωση του οποίου ήρθε στον κόσμο, σταυρώθηκε κι αναστήθηκε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός.

Έτσι, με τη βοήθεια του Θεού και την ηθική και υλική συμπαράσταση των χριστιανών, η ιεραποστολή μας κάνει ό,τι μπορεί για την πραγμάτωση του διπλού αυτού σκοπού σ’ όλο τον κόσμο, ανεξάρτητα από φυλή, γλώσσα ή θρήσκευμα, γιατί όλοι έχουν φυσι

κές ανάγκες και όλοι χρειάζονται τον Χριστό

και τη σωτηρία που Αυτός παρέχει.

Γράψτε μας

Αν θέλετε να συνεργαστείτε μαζί μας, ενισχύοντάς μας με τακτικές ή έκτακτες εισφορές για τη συνέχιση και την επέκταση του φιλανθρωπικού κι ευαγγελιστικού έργου της ιεραποστολής μας (όταν καλυφθούν οι ανάγκες ενός προγράμματος, οι δωρεές προωθούνται σε άλλα προγράμματα της ιεραποστολής μας), παρακαλούμε γράψτε μας στις παρακάτω διευθύνσεις: ΗΠΑ/Καναδάς: “The Voice of the Gospel” A M G International, P O Box 22000, Chattanooga, Tenn. 37422, U S A Αυστραλία: AMG International “The Voice of the Gospel”, c/o Miltos Kalogeropoulos, 6 Angela Court, South Morang 3752, Victoria, AUSTRALIA

Γερμανία: Spyridon Kounouslis, Neckarstr 59, Esslingen 73728, Deutschland, Tel.: 071132099857 Commerzbank IBAN DE25611400710823286000

Ελλάδα

EUROBANK 0026.0040.61.0200212895

υπόλοιπες χώρες: A M G. Σπορέας: Aρ.

177/480039-71

ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

ΒΑΘΥΤΕΡΗ

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ

ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ

Κύκλος Μελέτης της Αγίας Γραφής

Ο χριστιανικός οργανισμός Agape-Αγάπη, με έδρα τη Θεσσαλονίκη, κυκλοφόρησε πρόσφατα κατηχητικό υλικό για ενήλικες με τον τίτλο «ΒΑΘΥΤΕΡΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ

ΜΕ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ». Πρόκειται για

υλικό που μπορεί να χρησιμοποιείται στις

Συνάξεις Μελέτης της Αγίας Γραφής που λειτουργούν σε διάφορες ενορίες ή εκκλησιαστικές κοινότητες

Το θέμα του είναι η ζωή και η διδασκαλία

του Ιησού Χριστού, όπως την παρουσιάζει ο

Ευαγγελιστής Λουκάς στο ιερό Ευαγγέλιό

του Το υλικό αποτελείται από 550 σελίδες

στο σύνολό του και περιλαμβάνει 61 ενότητες

Απαρτίζεται από δύο τεύχη του Βιβλίου Με-

λέτης και δύο τεύχη του Βιβλίου Συντονισμού (τα Α΄ τεύχη αφορούν τις ενότητες 1-30, και

τα Β’ τεύχη τις ενότητες 31-61).

Κατά τη διάρκεια της σύναξης γίνεται η

προβολή μικρών αποσπασμάτων της ταινίας

«ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ» (τα οποία είναι διαθέσιμα

μέσω QR code), γίνεται συμμελέτη που

αφορά τις μελετώμενες κάθε φορά περικοπές

και ακολουθεί συζήτηση Έναυσμα για τις

συζητήσεις αυτές αποτελούν οι ερωτήσεις

που υπάρχουν σε καθεμία από τις εξήντα

μία ενότητες του υλικού. Επιπλέον, κάθε

ενότητα συνοδεύεται από αντίστοιχα Πατερικά

Κείμενα, τα οποία παρατίθενται και στο πρω-

τότυπο και σε μετάφραση

Τις ενδεικτικές απαντήσεις στα ερωτήματα

κάθε ενότητας, τις μεταφράσεις, καθώς και τις ενδεικτικές επεξηγήσεις στα Πατερικά Κείμενα έχει επιμεληθεί ο Δρ Δημήτριος Χρηστίδης, ομότιμος καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας του ΑΠΘ, με ειδίκευση στην Κριτική των κειμένων και την Πρόσληψη της αρχαίας ελληνικής γραμματείας στα βυζαντινά κείμενα

Το υλικό προλογίζει ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού κ Ιγνάτιος, ο οποίος αναφέρει μεταξύ άλλων: «Γιατί η μελέτη του Λόγου του Θεού είναι τροφή της ψυχής, προστασία από τα ποικίλα και αντίθετα ρεύματα και ιδεολογήματα που επικρατούν στους δυσχείμερους καιρούς μας, “ὃπλον τοῦ μή ἁμαρτάνειν”. Η πίστη μας δεν είναι ένα τέτοιο ιδεολόγημα, αλλά ελπίδα σε Θεό ζώντα και προσωπικό[...] Σε Εκείνον θα επικεντρώσουμε το ενδιαφέρον μας, την προσοχή μας, την προσευχή μας, για μια βαθύτερη γνωριμία μαζί Του, μια γνωριμία που μπορεί να αποβεί σωτήρια για τη ζωή και για το αιώνιο μέλλον μας».

H πρωτοβουλία, η επιμέλεια και η χορηγία της έκδοσης του υλικού αυτού έγινε από τον οργανισμό Agape-Αγάπη. Η ιερά Μητρόπολη

Δημητριάδος και Αλμυρού, η οποία λειτούργησε συμβουλευτικά και καθοδηγητικά στη δημιουργία του, είναι η πρώτη Μητρόπολη

στην Ελλάδα που το εφάρμοσε στο ποίμνιό της Θα ακολουθήσουν, με τη χάρη του Θεού, και άλλες Μητροπόλεις

Για οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με το υλικό «Βαθύτερη γνωριμία με τον Ιησού Χριστό » μπορείτε να επικοινωνείτε στο : ask@agape gr n

Μαριάνθη Λ. Κοκτσίδου, Φιλόλογος

Είναι ανώφελο να μιλάμε για υψηλές πνευματικές έννοιες, διδακτέα ύλη των ανώτερων τάξεων του πνευματικού σχολείου, όταν δεν έχουμε μάθει ακόμη τα

στοιχειώδη Αυτό, για παράδειγμα, που ονομάζουμε «χριστιανικό ήθος» μαζί με άλλα

«μικροκεφάλαια» της καθημερινής ζωής του χριστιανού, αποτελούν αντικείμενο διδασκαλίας των πρώτων σχολικών τάξεων Είναι όμως θλιβερό να διαπιστώνει κανείς

ότι οι πιο πολλές αποτυχίες σημειώνονται ακριβώς σ’ αυτά τα «στοιχειώδη», που στην

πραγματικότητα μόνο στοιχειώδη δεν είναι

Όσοι έχουν ασχοληθεί κάπως περισσότερο με τα μαθηματικά, το ξέρουν πολύ καλά: τα

στοιχειώδη μαθηματικά –άλγεβρα, γεωμετρία, τριγωνομετρία– από πολλές πλευρές

είναι πιο δύσκολα από τ’ ανώτερα –μαθηματική ανάλυση, διαφορικός και ολοκληρωτικός

λογισμός κ α Έχουν του κόσμου τις περιπτώσεις και υποπεριπτώσεις, αμέτρητες

ασκήσεις με τεχνάσματα κάθε είδους και παγίδες κάθε μορφής και κρύβουν και γοητεία

διαφορετική από εκείνη των ανώτερων μαθηματικών Τα ανώτερα μαθηματικά είναι πιο

στρωτά, περιέχουν πιο υψηλές και πιο γενικές έννοιες, δεν παρουσιάζουν όμως ούτε την ποικιλία, ούτε τ’ αμέτρητα τεχνάσματα, ούτε και τις παγίδες που κρύβουν τα

κά– και στις υψηλές πνευματικές ή θεολογικές έννοιες –τα ανώτερα μαθηματικά Πώς

να μιλήσεις για αγιασμό, για συσταύρωση του «εγώ», για παρόμοιες σπουδαίες

αλήθειες, όταν η συμπεριφορά σου στ’ αμέτρητα θέματα της καθημερινής ζωής μαρτυρεί

πως δεν έχεις καμία σχέση μ’ όλα αυτά˙ πώς να μιλήσεις για ομόνοια, ενότητα και

αγάπη, όταν δεν μπορείς να συνεργαστείς ή και να συνυπάρξεις με αδελφούς σου,

ακόμη και από κείνους που τίποτε δεν σε χωρίζει σε θέματα πίστης όταν ακόμη ο

φθόνος και η ζήλεια σ’ έχουν πάρει κυριολεκτικά «από κάτω» ή κι όταν –άλλο συχνό

παράδειγμα– είσαι έτοιμος να καυγαδίσεις με τον γείτονα για τα κοινόχρηστα της πολυ-

κατοικίας... Στα μαθηματικά, βλέπεις, ένα κι ένα κάνουν δύο. Αν δεν ξέρεις τα στοιχειώδη, είναι αδύνατον να λύσεις οποιαδήποτε άσκηση από τ’ ανώτερα –κι αυτό ούτε κρύβεται, ούτε μπορεί κανείς να παραπλανήσει κάποιον άλλον, πως είναι τάχα μαθηματική ιδιοφυΐα Αντίθετα, στην πνευματική ζωή υπάρχει αρκετή σύγχυση κι αρκετοί περνούν

για «πνευματικοί» – και μάλιστα των ανώτερων μαθηματικών – χωρίς να μπορούν να

λύσουν την πιο στοιχειώδη άσκηση γεωμετρίας – χριστιανικού ήθους – από τις πιο

απλές της καθημερινής ζωής.

Κι αν θέλετε ένα χαρακτηριστικό, διαχρονικό παράδειγμα σε παγκόσμια κλίμακα, πάρτε

τη ζωή και τη δράση σε οποιοδήποτε τομέα του μεγάλου ευαγγελιστή Μπίλυ Γκράχαμ

αντιπαραβάλλοντάς την με τη ζωή μερικών –όχι όλων– «τηλευαγγελιστών». Πολύ απλή

άσκηση, ακόμη και για τις πρώτες τάξεις του δημοτικού... n

Να δεις

ή

να

μη δεις;

Κι αν δεις, είναι σίγουρο πως θα δεχτείς;

Ή μήπως αν δεν δεις, θα είσαι καλότυχος!...

Υπάρχουν πράγματα που τα βλέπουμε και μας κάνουν να πιστέψουμε, όπως

ο ανθύπατος του ρωμαϊκού στρατού:

«Τότε ο ανθύπατος, όταν είδε αυτό που έγινε, πίστεψε, γιατί ήταν βαθιά εντυπωσιασμένος

από τη δύναμη που είχε η διδασκαλία του Κυρίου» (Πράξεις 13:12).

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που πλεονεκτούσαν, που είδαν ή άκουσαν πολλά, αλλά δεν πίστεψαν!

«Ανόητοι Γαλάτες, ποιος σας μάτιασε και δεν πιστεύετε στην αλήθεια, εσείς, μπροστά

στα μάτια των οποίων ζωγράφισα με το κήρυγμά μου τόσο ζωντανά τον Ιησού Χριστό

σταυρωμένο;» (Γαλάτες 3:1).

Επίσης το να δεις για να πιστέψεις, λόγω αμφιβολιών ή δυσπιστίας, το στηλιτεύει ο Χριστός, εκθειάζοντας αυτούς που δεν είδαν και πιστεύουν Ο Θωμάς πείστηκε όταν είδε τις πληγές του Ιησού, αλλά τον άκουσε να του λέει:

«Πείστηκες επειδή με είδες με τα μάτια σου· μακάριοι εκείνοι που πιστεύουν χωρίς να μ’ έχουν δει!» (Κατά Ιωάννη 20:29).

Συμπεράσματα:

Α) Η πίστη είναι μόνιμο ζητούμενο!

Β) Το να δεις πράγματα για να πιστέψεις, έχει να κάνει με τη σχέση σου με τον Θεό: Αν

είσαι μακριά ή κοντά, αν είσαι νέος ή παλιός, αν είσαι υπάκουος η ανυπάκουος!

Γ) Όσοι πιστεύουν χωρίς αποδείξεις, είναι μακάριοι, καλότυχοι! n

Από τον

* Μπορείτε να ακούσετε επίσης βιβλικές

ομιλίες στο OdoiporikoStiZoi.gr

μια συζήτηση

Το 1952 ιδρύθηκε στην Κατερίνη από την AMG, την ιεραποστολή που εκδίδει το περιοδικό μας, ένα ευαγγελικό ορφανοτροφείο

Ήταν η ευτυχής συγκυρία συμπόρευσης και

υλοποίησης του οραματισμού του περίφημου

γιατρού του Ευαγγελικού Συνοικισμού Κατερίνης Χαράλαμπου Σιδηρόπουλου, της δρά-

σης του απαράμιλλου ποιμένα της Κατερίνης

Άργου Ζωδιάτη και της βοήθειας της ιερα-

ποστολής του Σπύρου Ζωδιάτη, που χρηματοδότησε την όλη προσπάθεια Σε αυτό το

ορφανοτροφείο φιλοξενήθηκαν παιδιά, που

είχαν χάσει είτε και τους δύο είτε τον ένα

από τους γονείς τους στους πολέμους, ελληνοϊταλικό, εμφύλιο, και γερμανο-ιταλοβουλγαρική κατοχή, είτε από άλλες αιτίες Η

φτώχεια ήταν μια πικρή πραγματικότητα για

τη μεταπολεμική Ελλάδα και το ορφανοτρο-

φείο ήταν μια λύση για πολυμελείς οικογένειες,

που είχαν χάσει τους φυσικούς τους προ-

στάτες, τους γονείς, ή αντιμετώπιζαν άλλες,

ειδικές συνθήκες Μερικά δραματικά στοιχεία

θα παραθέσουμε από ένα βιβλίο του Α Ζω-

διάτη, το οποίο θα δούμε και πιο κάτω: στην

Ελλάδα μετά από τον πόλεμο, σε έναν πλη-

θυσμό 2.750.000 παιδιών, υπήρχαν 380.000

ορφανά, το 12% των οποίων

ήταν κάτω των 15 ετών Από

αυτά, τα 34.000 είχαν χάσει και

τους δύο γονείς, τα 218.000 τον πατέρα τους

και τα 75.000 τη μητέρα τους Επίσης, κατά

τη δεκαετία των πολέμων είχε καταστραφεί

το 91% των σχολείων

Η ζωή στο ορφανοτροφείο δεν είναι πανομοιότυπη με τη ζωή στο σπίτι των γονέων

Αντί να λες σ’ αυτόν που έχεις μπροστά σου «μπαμπά» και «μαμά», τους αποκαλείς «Κύριε» και «Κυρία». Η διοίκηση και η διαχείριση

ενός τέτοιου οργανισμού δεν ήταν καθόλου

εύκολη υπόθεση Δεν ήταν εύκολη ούτε η

διαχείριση παιδιών από διαφορετικά περιβάλλοντα, που έφερναν τον κόσμο τους μαζί τους Ήταν εποχή μεγάλης αυστηρότητας

και υποθέτω πως μερικά στοιχεία ή πρακτικές

ήταν δυσάρεστα, αλλά δεν υπήρχε και άλλη

λύση Έτσι λοιπόν, τα παιδιά μεγάλωσαν

εκεί με χαρές και λύπες Η μεγαλύτερη λύπη

τους ήταν βέβαια η απουσία από τη ζωή

τους του ενός ή και των δύο γονέων Αυτά

τα καταλαβαίνουμε απόλυτα, αλλά συνέβη

τα παιδιά στο ευαγγελικό ορφανοτροφείο της

Κατερίνης να απολαμβάνουν προνομίων,

που πολλά από τα παιδιά που έμεναν στα σπίτια τους δεν είχαν Χαρακτηριστικά, ένας

Από τoν ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΕΒΑ

αγαπητός φίλος, παλιός φιλοξε-

νούμενος στο ορφανοτροφείο, μου είπε τα εξής ενδιαφέροντα:

Παιδιά μου,

λίγη ησυχία παρακαλώ

«Στο ορφανοτροφείο τρώγαμε καλύτερα από τα άλλα παιδιά, ντυνόμασταν καλύτερα, μας πρόσφεραν ιδιαίτερα βοηθητικά μαθήματα

για το σχολείο και, τελικά, πάρα πολλοί σπουδάσαμε, κάτι που δεν ήταν εύκολο εκείνη την εποχή».

Στην υπέροχη φωτογραφία-στιγμιότυπο που

δημοσιεύουμε, γίνεται κάποια γιορτή στο ορ-

φανοτροφείο Σε δεύτερο πλάνο βλέπουμε

τα τραπέζια με τα παιδιά Σε πρώτο πλάνο, στο μπροστινό τραπέζι, ένας άνθρωπος κλεί-

νει τα αφτιά του με τα χέρια του. Ο άνθρωπος

έχει κακοπαθήσει από τις φωνές των παιδιών!

Οι γύρω του κυρίες έχουν βάλει τα γέλια με

την αντίδρασή του Αυτές είναι από αριστερά

προς τα δεξιά: η Κατίνα Καραγκούνη (σύζυγος

Γιάννη Τριανταφυλλίδη που ζει στον Καναδά,

κορίτσι του ορφανοτροφείου τότε), η Καλλιρόη

Λαζαρίδου (σύζυγος Γιάγκου, δεύτερου δι-

ευθυντή του ορφανοτροφείου, που ανέλαβε

το 1954), τρίτη (σε προφίλ στο πίσω τραπέζι)

η Νόπη Σιδηροπούλου που ζει στην Αγγλία

Στο άκρο δεξιά, προφίλ, η Αντιγόνη Τσονίδου

από τα Γιάννενα. Ο άνθρωπος που κλείνει τ’ αφτιά του είναι ο καλός τους ποιμένας Άργος

Ζωδιάτης, που αντιδρά με αυτό τον τρόπο

Ο Άργος αγαπούσε πολύ τα παιδιά Είχε αφιερώσει έναν ολόκληρο χρόνο στις ΗΠΑ, πριν ιδρυθεί το ορφανοτροφείο, για να μελετήσει το θέμα και να κατορθώσει να συγκινήσει ανθρώπους που ενδιαφέρονταν για ένα τέτοιο έργο, ώστε να προσφέρουν για τα παιδιά

Μεταξύ άλλων, έγραψε ένα ωραίο κείμενο

για τη σημασία των παιδιών και για τον τόπο, ο οποίος είναι προεικόνιση της Βασιλείας

του Θεού Τμήμα του κειμένου εκείνου δημοσιεύουμε εδώ

«Και αι πλατείαι της πόλεως θέλουσιν είσθαι πλήρεις παιδίων και κορασίων παιζόντων εν ταις πλατείαις αυτής» (Ζαχαρίας 8:5). «Μας κάνει εντύπωσι το γεγονός ότι, όταν ο Θεός θέλει να μας περιγράψη την ιδεώδη πόλι, διαλέγει το παιδί και λέγει: ‘‘Να ο τύπος, ο

ιδεώδης τύπος της ιδεώδους πόλεως’’. Με

άλλα λόγια, όταν θέλουμε να καταλάβουμε τι

είναι η Βασιλεία του Θεού, δεν καλούμεθα

να πάμε σε μια εκκλησία να εκκλησιασθούμε,

δεν καλούμεθα καν να πάμε σε μια συμπρο-

σευχή για να προσευχηθούμε, αλλά καλού-

μεθα να βγούμε έξω στους δρόμους της πό-

λεως Και να πάμε πού; Όχι στα μαγαζιά της

πόλεως, όχι στο παντοπωλείο σου ή στο

υφασματοπωλείο σου ή στο γραφείο σου,

αλλά στο γυμναστήριον της πόλεως. Και κα-

θώς παρακολουθούμε τα παιδιά, αγόρια και

κορίτσια να παίζουν, βρισκόμαστε πλησιέ-

στερα στη Βασιλεία των Ουρανών απ’ ό,τι

πολλές φορές βρίσκεται ένας άνθρωπος θε-

οσεβής την ώρα που εκκλησιάζεται Αυτό

είναι το αξιοθαύμαστον μέρος της εικόνος

ταύτης του Ζαχαρίου, ότι είναι ενδεχόμενο

να βρίσκωμαι πιο κοντά στον Θεό και να

έχω μίαν ορθοτέρα αντίληψιν της Βασιλείας

του Θεού στο γυμναστήριον, παρά σε οιαν-

δήποτε εκκλησίαν της πόλεως αυτής Πότε

νιώθω τον Θεόν καλλίτερα, εγώ ο ίδιος ως άνθρωπος; Στο γραφείο μου, στη βιβλιοθήκη

μου ανάμεσα στα βιβλία μου, ετοιμάζοντας

το κήρυγμά μου; Όχι Σας βεβαιώ, βρίσκομαι

κοντά στον Θεόν και έχω μίαν ορθοτέραν

αντίληψιν της ιδεώδους εκείνης πόλεως, όταν

κάθωμαι και παίζω με τα παιδιά μου...»

(Α Ζωδιάτη, Από το Ημερολόγιο ενός Ιεροκήρυκος, Κατερίνη 1960, 11-13)

Ευχαριστώ τον κύριο Χάρη Αναστασίου, ο

οποίος με τη σύζυγό του Τζόαν έχουν ιδρύσει

στην Κατερίνη τον «Βενιαμίν», έναν οργανισμό

φιλοξενίας και περίθαλψης ορφανών, για τη

βοήθεια που μου έδωσε στην αναγνώριση

των προσώπων της φωτογραφίας n

Ήταν αρχή του φετινού χρόνου. Συγκε-

κριμένα, ήταν Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2023

το βράδυ, μετά από τα κεντρικά δελτία ειδή-

σεων των τηλεοπτικών καναλιών. Καθόμουν

σε μια πολυθρόνα και απέναντί μου ήταν το

τραπεζάκι του σαλονιού Επάνω σε αυτό

ήταν μερικά χριστουγεννιάτικα στολίδια –

που θύμιζαν ακόμα τις γιορτές που μόλις

είχαν περάσει – καθώς και το τηλεκοντρόλ

της τηλεόρασης και το ακουστικό του ασύρ-

ματου τηλεφώνου Καθώς ήμουν για λίγο τελείως αφηρημένος, άκουσα έναν μικρής έ-

ντασης κρότο, σαν να έπεσε κάτι στο δάπεδο.

Γύρισα και είδα ότι είχε πέσει κάτω το ακου-

στικό του ασύρματου τηλεφώνου μου Τι το

παράξενο, θα μου πείτε, άφησες το ακουστικό

στην άκρη του τραπεζιού κι αυτό σιγά σιγά

γλίστρησε κι έπεσε κάτω Το περίεργο ήταν

ότι αυτό, πέφτοντας κάτω επάνω στο χαλί, δεν ξάπλωσε όπως θα περιμέναμε να συμβεί, αλλά στάθηκε όρθιο, όπως φαίνεται στη φω-

τογραφία.

Δεν είμαι ειδικός σε θέματα σχετικά με

τον νόμο της αμοιβαίας έλξης των μαζών (Νόμος της Βαρύτητας του Νεύτωνα) και για

αυτό δεν μπορώ να καταλάβω και, φυσικά,

ούτε και να εξηγήσω πώς συνέβη αυτό Το

μόνο για το οποίο είμαι βέβαιος είναι ότι

αυτό μπορεί να συμβεί Το είδα με τα μάτια

μου και, επιπλέον, κάλεσα όλη την οικογένεια

να το δει. Το περιστατικό αυτό

μου θύμισε ένα άλλο, εξαιρετικά

επίσης απίθανο και όμως από-

λυτα αληθινό γεγονός.

Έπεσε, αλλά έμεινε όρθια και συνέχισε να δίνει το φως της

Συνέβη στα τέλη της δεκαετίας του 1940.

Στο σπίτι μας στο χωριό δεν υπήρχε ακόμη

ηλεκτρικό ρεύμα. Τα οικονομικά της οικογέ-

νειας δεν επαρκούσαν για να γίνει μια τέτοια εγκατάσταση Οι δουλειές, από τη στιγμή

που νύχτωνε και μετά, γίνονταν με το φως μιας λάμπας πετρελαίου Ένα βράδυ συνέβη το ακόλουθο περιστατικό: η μητέρα μου καθόταν κάτω στο πάτωμα και κοπάνιζε κάτι, δεν θυμάμαι τι ήταν αυτό Δίπλα της ήταν ένα τραπέζι και πάνω σε αυτό ήταν τοποθετημένη η λάμπα αναμμένη. Φαίνεται ότι το συνεχές χτύπημα επάνω στο ξύλινο πάτωμα

–ξύλινα ήταν όλα τότε στο χωριό– δημιουργούσε μια μικρή κίνηση που μεταδιδόταν

στο τραπέζι και από κει στη λάμπα Έτσι, σιγά σιγά η λάμπα κύλησε απαρατήρητη

προς την άκρη του τραπεζιού και ξαφνικά

έπεσε κάτω Την ξαφνική κραυγή τρόμου

της μητέρας μας, που μας έκανε να πετα-

χτούμε όλοι από τις θέσεις μας, τη διαδέχτηκαν

σχεδόν αμέσως ασυγκράτητα γέλια

Τι είχε συμβεί; Φυσιολογικά θα περιμέναμε

η λάμπα να είχε γείρει, μόλις το μεγαλύτερο

μέρος της βάσης της βρέθηκε στο κενό, και

να πέσει αμέσως με το πλάι της κάτω Οπότε

το λαμπόγυαλο θα θρυμματιζόταν, με άμεσο

κίνδυνο να μεταδοθεί η φλόγα

στις κουρελούδες που ήταν

Του Δρα ΑΝΑΝΙΑ

ΚΑΒΑΚΑ

Νευρολόγου-Ψυχίατρου

στρωμένες στο πάτωμα. Η λά-

μπα πρέπει να έπεσε όντως

Πέφτουμε, αλλά...

μένουμε όρθιοι!

πλαγιαστά, αυτό μας λέει ο νόμος της βαρύ-

τητας του Νεύτωνα Το πώς όμως αναπήδησε

και ορθοπόδησε δεν το ξέρουμε και ούτε έχει

κάποια ιδιαίτερη αξία να το μάθουμε Αξία

έχει το γεγονός ότι, παρόλο που έπεσε, στά-

θηκε όρθια και παρόλο που για μια στιγμή το

φως της τρεμόσβησε, ξαναβρήκε την έντασή

του και συνέχισε να φωτίζει το περιβάλλον.

Τα δύο παραπάνω περιστατικά, του ακου-

στικού και της λάμπας που, παρόλο που

έπεσαν, έμειναν όρθια, απεικονίζουν στο

πνευματικό πεδίο πολύ καλά, κατά τη γνώμη

μου, την πορεία μας ως πιστών χριστιανών

Απαλλαγμένοι από τα δεσμά

της αμαρτίας τρέχουμε

με το κεφάλι ψηλά

Λίγο πριν ο λαός Ισραήλ προχωρήσει στην

κατάκτηση της γης της επαγγελίας, ο Θεός

τούς υπενθύμισε τι είχε κάνει για αυτούς και

ποια θα ήταν η πορεία τους στο εξής: «Εγώ

σύντριψα τα δεσμά της δουλείας σας», τους

είπε «και σας έκανα να βαδίζετε με το κεφάλι

ψηλά» (Λευιτικό 26:13, ΝΜΒΕ). «Σας έκαμα

να περιπατείτε όρθιοι» (σύμφωνα με τη με-

τάφραση του Ν Βάμβα). Αυτό ισχύει και σε

μας Ο Κύριος έχει συντρίψει τα δεσμά της

δουλείας μας στην αμαρτία. Γι’ αυτό, μας

λέει ο απόστολος Παύλος, «ας ευχαριστούμε

τον Θεό», επειδή «παλιότερα υπήρξατε βέβαια

δούλοι της αμαρτίας, τώρα όμως δεχτήκατε

με την καρδιά σας και υποτάξατε όλο το

είναι σας στην αλήθεια που διδαχτήκατε Εί-

στε, λοιπόν, ελεύθεροι πια από το ζυγό της

αμαρτίας κι υπηρετείτε το καλό και το δίκαιο»

(

Ρωμαίους 6:17-18, ΝΜΒΕ). Το φορτίο των

αμαρτιών μας το έχει σηκώσει ο Χριστός

επάνω στον Σταυρό και για αυτό έχει βρει

ανάπαυση η ψυχή μας (Ματθαίος 11:28). Τι

κάνουμε τώρα; Απαλλαγμένοι από τις αμαρτίες

μας τρέχουμε, όπως έκανε και ο απόστολος

Παύλος, αποβλέποντας «στο βραβείο της

ουράνιας πρόσκλησης του Θεού μέσω του

Ιησού Χριστού» (Φιλιππισίους 3:14).

Πέφτουμε, αλλά ορθοποδούμε

Ενώ όμως τρέχουμε, κάποιες στιγμές σκο-

ντάφτουμε επειδή δεν προσέξαμε, επειδή δεν αγρυπνήσαμε, επειδή για μια στιγμή αποκοιμηθήκαμε, επειδή στη δοκιμασία λυγίσαμε, επειδή στον πειρασμό δεν αντισταθήκαμε, επειδή τις εισηγήσεις του πονηρού δεν τις απορρίψαμε αμέσως, επειδή τις αμαρτωλές επιθυμίες μας δεν τις καταδικάσαμε, επειδή τις φιλοδοξίες μας τις χαϊδέψαμε, επειδή στο ρεύμα του κόσμου αυτού δεν αντισταθήκαμε, επειδή, επειδή, επειδή... «Στους έσχατους

καιρούς ακόμη και οι συνετοί θα πέσουν», μας λέει ο άγιος Λόγος του Θεού (Δανιήλ 11:35).

Όμως όσοι έχουμε βάλει προτεραιότητα

στη ζωή μας τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη Του (Ματθαίος 6:33), δεν μένουμε

πεσμένοι. Πέφτουμε, αλλά ανορθωνόμαστε, έστω κι αν, σαν τον απόστολο Πέτρο, χρειαστεί

για λίγο να κλάψουμε πικρά. Βυθιζόμαστε

σαν τον Πέτρο μέσα στη θάλασσα, επειδή το βλέμμα μας στράφηκε στον ισχυρό άνεμο

και στα μεγάλα κύματα; Έρχεται το χέρι του

Κυρίου να μας πιάσει και να μας σώσει Κινδυνεύει να βυθιστεί το καραβάκι μας από τον

ισχυρό άνεμο και τα αφρισμένα κύματα; Με ένα Του λόγο ο Κύριος τα ηρεμεί.

Περπατούμε ακόμα προς τη δική μας Εμμαούς σκυθρωποί και προβληματισμένοι; Έρχεται να περπατήσει δίπλα μας ο ίδιος ο Κύριος για να μας δείξει την εξήγηση στα ανεξήγητα και με τη φανέρωση του εαυτού Του να μετατρέψει το σκυθρωπό πρόσωπό μας σε τρισευτυχισμένο. Έχουμε τη στιγμή αυτή δυσκολίες, ανάγκες, προβλήματα, αρρώστια, αδιέξοδα, αναποδιές και αισθανόμαστε δυστυχία; Την απάντηση μας τη δίνει ο Λόγος του Θεού: «Ζήτα την ευτυχία σου στον Κύριο και θα σου δώσει ό,τι η καρδιά σου λαχταρά Δώσε στον Κύριο τη ζωή σου, έλπισε σ΄ αυτόν κι εκείνος θα φροντίσει. Θα κάνει τη δικαιοσύνη σου να λάμψει σαν το φως, το δίκιο σου, σαν μέρα μεσημέρι. Στον Κύριο σιωπηλά εγκαταλείψου και έλπισε σ΄ αυτόν» (Ψαλμοί 37:4-7, ΝΜΒΕ). Κι Εκείνος θα δώσει τη λύση Αν αυτή τη στιγμή είσαι πεσμένος, θα ορθοποδήσεις και θα ευτυχήσεις, εφόσον

θέλεις να δοξαστεί το όνομα του Θεού και με τη δική σου τη ζωή n

Κάθε χρόνο γινόμαστε μάρτυρες στη χώρα μας μιας τρομερής οικολογικής καταστροφής, καθώς καίγονται χιλιάδες στρέμματα δάσους και καλλιεργημένων εκτάσεων, σπίτια και περιουσίες. Και, φυσικά, το φθινόπωρο με τις βροχές το επακόλουθο είναι πλημμύρες και κατολισθήσεις Βιώνουμε μια άνευ όρων οικολογική κρίση Ρύπανση του περιβάλλοντος, όξινη βροχή, αποψίλωση εδαφών, ερημοποίηση, εξαφάνιση πολλών ειδών ζώων σε παγκόσμια κλίμακα. Η φύση που μας περιβάλλει (βουνά, θάλασσες, δέντρα, λουλούδια) είναι δημιούργημα του Θεού της αγάπης: «Στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τον ουρανό και τη γη» (Γεν.1:1). Μέσα σε αυτό τον κόσμο πλάστηκε και εγκαταστάθηκε ο άνθρωπος «για να τον καλλιεργεί και να τον προσέχει» (Γεν. 2:15), δηλαδή ο Θεός όρισε τον άνθρωπο διαχειριστή

και φύλακα του κόσμου μας Του τον πρόσφερε για να τον χαίρεται, να τον αξιοποιεί, να τον

διαφυλάττει, να τον προσέχει και, κυρίως, να τον διατηρεί.

Όμως, τι συνέβη στην πορεία; Οι σχέσεις του ανθρώπου με τον Θεό διαταράχθηκαν Ο

άνθρωπος θεοποίησε τις δυνάμεις του, περιφρόνησε το θέλημα του Θεού και στράφηκε ενα-

ντίον του Αυτό αποτέλεσε την αρχή της οικολογικής καταστροφής, γιατί ο άνθρωπος κινήθηκε

και εναντίον της φύσης και του περιβάλλοντος Το φυσικό περιβάλλον είχε δημιουργηθεί από τον Θεό σαν δώρο αγάπης και προσφέρθηκε στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος μακριά από τον Θεό καταχράστηκε το κυριαρχικό δικαίωμα που του είχε δοθεί πάνω στη φύση και την εκμεταλλεύτηκε καταστρέφοντάς την.

Υπάρχει λύση έστω και τώρα; Μπορούμε άραγε να αναστρέψουμε την οικολογική καταστροφή; Σήμερα χρειάζεται μια καινούργια σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον Να αναγνωρίσουμε έστω και την τελευταία στιγμή τις λάθος επιλογές μας και τα καταστροφικά τους αποτελέσματα και να επιδιώξουμε την αλλαγή προς το καλύτερο Κι αυτή η αλλαγή θα έρθει όχι μόνο με οικονομικά κονδύλια για την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά με την αλλαγή της στάσης του καθένα μας απέναντι στον Θεό και στον κόσμο που εκείνος μας χάρισε Κόσμος στα αρχαία ελληνικά σημαίνει κόσμημα, στολίδι Έτσι κι εμείς ας τον διαχειριστούμε, σαν κάτι πολύτιμο Με προσευχή και προσπάθεια, μπορούμε ακόμα και τώρα να αποτρέψουμε την καταστροφή. «Όποιος φυτεύει ένα δέντρο, φυτεύει μια ελπίδα, φυτεύει ειρήνη,

αγάπη και τις ευλογίες του Θεού», είπε ένας σοφός. Να μάθουμε στα παιδιά μας να αγαπούν

τη φύση και τα ζώα για να έχουμε ελπίδα για το μέλλον Η ευθύνη κάθε χριστιανού μπροστά

στον Θεό είναι τεράστια. Δεν δικαιολογείται καμία αμέλεια απέναντι

στα οικολογικά μας εγκλήματα, θα αποδώσουμε λόγο ενώπιον του

Θεού για το πώς διαχειριστήκαμε τον κόσμο που τόσο γενναιόδωρα

μας πρόσφερε. n

Από τη

ΒΑΣΙΑ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΥ

Νομικό

O Χριστιανός και η προστασία του περιβάλλοντος

ΓΙΑ ΤΗΝ

ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ

François Fénelon Γάλλος θεολόγος (1651-1715)

Πόσοι και πόσοι, ιδίως οι ποιητές, δεν έχουν εξυμνήσει την ελευθερία! Ας επιλέξουμε για παράδειγμα έναν απ’ αυτούς,

Γάλλο κατά προτίμηση, για να εναρμονίζεται

πολιτισμικά με τα χριστιανικά σχόλια του επίσης Γάλλου Φρανσουά Φενελόν: τον διάσημο

Paul Éluard, συγγραφέα του πασίγνωστου

ποιήματος Liberté

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Στα τετράδιά μου τα μαθητικά / Επάνω στο

θρανίο μου και στα δέντρα / Στην άμμο και

στο χιόνι / Γράφω το όνομά σου. / Σ’ όλες τις

διαβασμένες σελίδες / Και τις αδιάβαστες /

Πέτρα, αίμα, χαρτί ή στάχτη / Γράφω το

όνομά σου... / Στις νύχτες τις θαυμάσιες /

Στων ημερών τ’ άσπρο ψωμί / Στων εποχών

τ’ αρραβωνιάσματα / Γράφω το όνομά σου

/ Πάνω στην κάθε της αυγής μπουκιά / Πάνω

στα καράβια στη θάλασσα / Επάνω στο

τρελό βουνό / Γράφω το όνομά σου / Πάνω

σε κάθε σάρκα που μας δόθηκε

/ Πάνω στων φίλων μου το μέ-

τωπο / Πάνω σε κάθε απλω-

μένο χέρι / Γράφω το όνομά

την

σου... / Πάνω στης υγείας την επιστροφή /

Πάνω στον κίνδυνο που εξαφανίστηκε / Επά-

νω στην ελπίδα δίχως αναμνήσεις / Γράφω

το όνομά σου... / Και με τη δύναμη μιας

λέξης / Αρχίζω τη ζωή μου απ’ την αρχή / Γεννήθηκα για να σε γνωρίσω / Και να σε ονομάσω / Ελευθερία. (Poésies et vérités, 1942).

Η πνευματική όμως ελευθερία είναι κάτι περισσότερο από μια προσωπική, θριαμβική διακήρυξη του ατόμου σε απάντηση του έντονου ανθρώπινου πόθου για απρόσκοπτη ύπαρξη και δημιουργικότητα Ο Γάλλος θεολόγος και ποιητής του 17ου αιώνα, αρχιεπίσκοπος Φρανσουά Φενελόν, την προσδιόρισε και περιέγραψε ως εξής:

«Πιστεύω ότι η ελευθερία του Πνεύματος

πρέπει να έχει απλότητα Όταν δεν μας τυραννούν οι ατέρμονες αναφορές στον εαυτό μας, αρχίζουμε να βιώνουμε την αληθινή

ελευθερία Αντίθετα, η κίβδηλη σοφία, η οποία χαρακτηρίζεται από άγχος και είναι μονίμως επικεντρωμένη στον άνθρωπο, διαρκώς υπερευαίσθητη ως προς

τη δική της τελειότητα, νιώθει φοβερό πόνο

κάθε φορά που διακρίνει τον κατελάχιστο

λεκέ αμαρτίας στον εαυτό της

»Δεν είναι ότι ο απλός και μη προσκολ-

λημένος στον εαυτό του άνθρωπος δεν απο-

βλέπει και δεν εργάζεται για την τελείωσή

του. Αυτό όμως το κάνει με ακόμα μεγαλύτερη

αφοσίωση, όταν ξεχνάει τον εαυτό του και

σκέφτεται τις αρετές του μόνο σε σχέση με

την εκπλήρωση του θελήματος του Θεού. Το

κακό μέσα μας —που είναι και η αιτία όλων

των άλλων— είναι ο εαυτός μας που τον κά-

νουμε το επίκεντρο των πάντων, αντί να

συνδέουμε το καθετί με τον Θεό Την καλύτερη

δουλειά την κάνει εκείνος που βάζει στην

άκρη τον εαυτό του, τον ξεχνάει, τον απαρ-

νείται (σύμφωνα με την παραγγελία του

Ιησού Χριστού), κόβοντας έτσι τη ρίζα κάθε

κακού και βρίσκοντας σ’ αυτή την απλή απε-

ξάρτηση τον σπόρο όλων των αρετών Τότε

είναι που ακούμε με τ’ αφτιά της ψυχής μας

και πραγματικά βιώνουμε το βιβλικό χωρίο:

«Όπου είναι το πνεύμα του Κυρίου, εκεί

υπάρχει ελευθερία» (Βʹ Κορ. 3:17).

»Δεν παραμελούμε τίποτε απ’ όσα είναι

απαραίτητα προκειμένου να βασιλεύει ο Θεός

μέσα μας και στον κόσμο, αλλά έχουμε ειρήνη

ακόμα και στο μέσο της ταπείνωσής μας, που απορρέει από τις αστοχίες μας. Καλύτερα

να πεθαίναμε παρά να αμαρτήσουμε θελη-

ματικά, αλλά δεν φοβόμαστε την κρίση των

ανθρώπων που θίγει την αξιοπρέπειά μας.

Ή, τουλάχιστον, αν τους φοβόμαστε, το κάνουμε προκειμένου να μην τους σοκάρουμε

Πέρα απ’ αυτό, παραδινόμαστε στον εξευτελισμό όπως ακριβώς και ο Ιησούς Χριστός

και δεν μας απασχολεί τι θα συμβεί στη συνέχεια. Όσον αφορά την κρίση του Θεού,

αφηνόμαστε σ’ αυτήν ανάλογα με τον βαθμό

εμπιστοσύνης και θυσίας μας σ’ Εκείνον και

εξάλειψης του «εγώ» που έχουμε φτάσει.

»Όσο περισσότερο παραδινόμαστε, τόσο μεγαλύτερη ειρήνη έχουμε και αυτή η ειρήνη

τόσο πλαταίνει την καρδιά μας, που είμαστε έτοιμοι για τα πάντα Ποθούμε τα πάντα, ενώ συγχρόνως δεν ποθούμε απολύτως τίποτε Είμαστε τόσο απλοί, σαν τα μικρά παιδιά. Το φως του Θεού μάς κάνει να συναισθανόμαστε και την παραμικρή αστοχία μας, αλλά δεν μας αποθαρρύνει Συνεχίζουμε την

πορεία μας μαζί Του, αλλά, αν σκοντάψουμε, σπεύδουμε να ξανασταθούμε στα πόδια μας

και να συνεχίσουμε επικεντρώνοντας την προσοχή μας αποκλειστικά και μόνο στην

πορεία μας. Πόσο εξαίσια είναι αυτή η απλότητα!

»Πόσοι όμως άνθρωποι έχουν το θάρρος να μην κοιτάξουν πίσω! Σαν τη γυναίκα του

Λωτ, τραβάνε σαν μαγνήτης επάνω τους την κατάρα του Θεού, ακριβώς επειδή γυρίζουν

διαρκώς στην αγάπη του εαυτού τους με μια πεισματική και ζηλότυπη εμμονή. Πρέπει να χάσουμε τον εαυτό μας, αν θέλουμε να τον ξαναβρούμε στον Θεό

»Ο Ιησούς Χριστός είπε πως το βασίλειό

Του ανήκει σε όσους είναι σαν τα μικρά παιδιά Ας μην κάνουμε υπερβολική χρήση του ορθολογισμού. Ας πορευτούμε στην ευτυχία εστιάζοντας ορθά στα απλά πράγματα.

Ας πετάξουμε από πάνω μας τις χιλιάδες

περίπλοκες σκέψεις με τις οποίες περιβάλλουμε την ύπαρξή μας, σκέψεις που μας κάνουν να βυθιζόμαστε ακόμα περισσότερο

στο «εγώ» μας, με τη δικαιολογία ότι έτσι διορθώνουμε τα λάθη μας. Αυτή είναι με λίγα λόγια η οδός προς την αληθινή ελευθερία, χωρίς ωστόσο να παραμελούμε και τα καθήκοντά μας». n

Η μετάφραση του ποιήματος του Ελυάρ από τα

γαλλικά και του κειμένου του Φενελόν από τα αγγλικά είναι της Γιούλικας Masry (© 2016)

* Όσοι επιθυμείτε να διαβάσετε κείμενα ή μεταφράσεις της Γιούλικας Κ. Masry μπορείτε να επισκεφτείτε το λινκ https://www.nikites.eu/category/gioulikakotsovolou/

ή τα σάιτ της ίδιας τόσο στο LinkedIn όσο και στο Academia.edu

ξεχασμένες λίρες

Συνταξιούχος πια, ο καπετάνιος θέλησε να τακτοποιήσει και να αρχειοθετήσει κάπως, αν και πολύ αργά, ό,τι παλιό και νέο έγγραφο ή επαγγελματικό μικροαντικείμενο διασώθηκε

από την επαγγελματική του δραστηριότητα. Ναυτιλιακά βιβλία από τις εξετάσεις του, πυξίδα σωσίβιας λέμβου και διπαράλληλος* από πλοίο που πουλήθηκε σε διαλυτήριο, πιστοποιητικά, συμβάσεις εργασίας, διαβατήρια, Μaster Accounts,** πτυχία και διπλώματα, φωτογραφίες πλοίων

Μεταξύ αυτών όμως βρέθηκε και ένας φάκελος ανοιχτός, που είχε 10 λίρες Αγγλίας χάρτινες, ξεχασμένες Τις έβαλε χωριστά, με πρόθεση κάποια μέρα να τις πάει στην Τράπεζα

για εξαργύρωση. Αλλά και πάλι ξεχάστηκε, καθώς το καλοκαίρι ο καπετάνιος μας βρισκόταν στο παραλιακό εξοχικό σπίτι. Τελικά όμως πήγε στην Τράπεζα, όπου έμπαινε η σύνταξή του, αλλά εδώ του συνέστησαν να αποταθεί στην Τράπεζα της Ελλάδος. «Καλά», σκέφτηκε, «όταν θα κατεβώ στο κέντρο το φθινόπωρο, θα τις πάρω μαζί μου». Το φθινόπωρο ήλθε και ύστερα από μια δυο φορές που κατέβηκε

του είχε παλαιά ελληνικά χαρτονομίσματα και ζητούσε επίμονα να του τα αλλάξουν. Ο υπάλ-

ληλος προσπαθούσε να τον πείσει πως δεν περνάνε πια, «είναι πολύ παλιά», του επανα-

λάμβανε ξανά και ξανά. Τελικά, το γεροντάκι έφυγε απελπισμένο και μόνο που δεν έκλαιγε.

Τον καπετάνιο τον ζώσανε τα φίδια, αλλά όσο και να ’ναι, λίρες Αγγλίας είναι αυτές, μια που ήλθε, θα δοκιμάσει. Έβγαλε τον φάκελο και τον έδωσε στον υπάλληλο. «Δυστυχώς»,

είπε εκείνος, «δεν περνάνε, είναι πολύ παλιές». Δεν χρειαζόταν καμιά διαμαρτυρία, αρκετά

ήταν εκνευρισμένος ο υπάλληλος από τον προηγούμενο πελάτη. Κάποτε και τα ελληνικά

χαρτονομίσματα και οι αγγλικές λίρες «περνούσαν», είχαν πάντοτε την οποιαδήποτε αξία τους, στον γκισέ όμως της Τράπεζας της Ελλάδος τώρα ήταν κατοχικά «στούκας».

Και ο γέρος καπετάνιος πήρε ακόμη ένα μάθημα Κάποια μέρα θα παρουσιαστεί στον

γκισέ του Ουρανού με τους οποιουσδήποτε γήινους θησαυρούς του και εκεί, σε κάποιον

έλεγχο, παρόμοιο με εκείνον των αεροδρομίων, θα περάσουν όλες οι γήινες δραστηριότητές

του από έλεγχο φωτιάς, μέσα από αναμμένο δίστομο φούρνο. «Το έργο του καθενός θα φα-

νερωθεί, γιατί θα το βγάλει στην επιφάνεια η Ημέρα της Κρίσης Διότι με τη φωτιά αποκαλύ-

πτεται το καθετί Και ποιας ποιότητας είναι το έργο του καθενός θα το αποδείξει η φωτιά» (Α΄ Κορινθίους 3:13).

Τι άραγε θα βγει από το εσωτερικό στόμιο του φούρνου; Και ο ίδιος ο άνθρωπος θα περάσει από ακτίνες Την τελευταία φορά που πέρασε από έλεγχο αεροδρομίου, του συνέστη-

σαν να βγάλει τη ζώνη του, αν είχε μεταλλική αγκράφα Υπάκουσε ελαφρά δυσανασχετώντας,

καθώς -λόγω ηλικίας- δεν ήταν και τόσο γρήγορος και στη σειρά περίμεναν πολλοί Τελικά

πέρασε με όλα τα υπάρχοντά του, καθώς δεν είχε τίποτα το επιλήψιμο Ο Κύριός μας μας συμβουλεύει να μη θησαυρίζουμε γήινα αγαθά, αλλά ουράνια Ποια

είναι αυτά τα αγαθά, το γνωρίζουμε όλοι μας Πολλοί κάνουν πως δεν ενδιαφέρονται, όμως

είναι σίγουρο πως μέσα τους ανησυχούν Είναι κρίμα όλες οι γήινες δραστηριότητες και οι

«θησαυροί» να κατακαούν, τη στιγμή που υπάρχει ο ανεκτίμητος θησαυρός της σωτηρίας

μας διά της ειλικρινούς μετάνοιας και της πίστης μας στο πολύτιμο αίμα του Ιησού Χριστού

Ανάμεσά τους πρέπει να υπάρχουν και ψήγματα -τουλάχιστον- χρυσού Ο λόγος του Θεού

μάς λέει πως οι πιστοί στο πολύτιμο έργο του Χριστού δεν θα χρειαστεί καν να κριθούν περί

ζωής ή θανάτου Θα κριθούν όμως σύμφωνα με τη διαγωγή τους, προκειμένου να ανταμει-

φθούν για τους κόπους τους Όλοι οι γήινοι θησαυροί μας, είτε είναι ελληνικές δραχμές είτε

λίρες Αγγλίας, δεν περνάνε από τον έλεγχο του Ουρανού, αλλά κατακαίγονται στην είσοδο!

Η καθυστέρηση του γέροντα και του καπετάνιου, στο να εκμεταλλευτούν έγκαιρα την

οποιαδήποτε αξία των χρημάτων τους, τους κόστισε λίγο Η καθυστέρηση όμως να αποδε-

χτούμε το σωτήριο μήνυμα του Σταυρού είναι, αφενός, βαριά αμέλεια, αφετέρου ίσως και μοιραία, καθώς δεν γνωρίζουμε τι κρύβει η επόμενη στιγμή. Ο Σωτήρας μας μας λέει: «Σε

συμβουλεύω ν’ αγοράσεις από μένα χρυσάφι καθαρισμένο από φωτιά για να πλουτίσεις,

καθώς και ρούχα λευκά για να ντυθείς και να μη φανερωθεί η ντροπή της γύμνιας σου, κι

επίσης κολλύριο για να αλείψεις τα μάτια σου, ώστε να βλέπεις! Εγώ όσους αγαπώ ως

φίλους μου, τους ελέγχω και τους παιδαγωγώ. Γίνε λοιπόν θερμός και μετανόησε» (Αποκάλυψη 3:18-19). n

*Διπαράλληλος: Ναυτικό εργαλείο χαρτών, χρήσιμο όπως και ο διαβήτης **Μaster Accounts: Λογαριασμοί Πλοιάρχου σχετικοί με τις πληρωμές του πληρώματος και του ιδίου

Σαν την άμμο...

Για τον Σεπτέμβρη, λένε, καθώς ήδη έχουν περάσει οι ζεστοί μήνες, ότι είναι «το μικρό καλοκαιράκι», δίνοντάς μας μια τελευταία γλυκιά γεύση πριν από την αλλαγή του καιρού, που σηματοδοτεί τον ερχομό του χειμώνα Έτσι λοιπόν, φροντίζουμε κάποιες μέρες του να πραγματοποιούμε συνήθως μια μικρή απόδραση μερικών ημερών με τον αγαπημένο μου σύζυγο σε ένα από τα πανέμορφα θέρετρα που μας προσφέρει άφθονα η αγαπημένη μας πατρίδα.

Ένα όμορφο πρωινό λοιπόν, την ώρα που αχνά λίγες ακτίνες φωτός άρχισαν να προβάλλουν στον ορίζοντα, βρίσκομαι να περπατώ ξυπόλητη δίπλα στο κύμα, καθώς σχημάτιζε ατελείωτες αφρισμένες γραμμές

κι έγλειφε τα βότσαλα με το διάφανο νερό του, κάνοντάς

τα να αναδεικνύουν τα γυάλινα χρώματά τους

Μέσα στην απόλυτη σιγή του ήρεμου γαλάζιου

πρωινού, που πότε πότε την τάραζε το πέταγμα και το κρώξιμο κάποιου γλάρου, σκύβω ασυναίσθητα και παίρνω στις χούφτες μου μια χούφτα λαμπερή, ξανθιά

άμμο. Την κοιτώ και στον νου μου έρχεται η υπόσχεση του Θεού στον Αβραάμ, «θα κάνω το σπέρμα σου όπως την άμμο της θάλασσας, η οποία από το πλήθος της δεν μπορεί να αριθμηθεί» (Γένεση 32:12). Υπόσχεση με επαγγελία που, στη συνέχεια, εκπληρώθηκε επιβεβαιώνοντας την πιστότητα του δημιουργού Θεού

«Σαν την άμμο της θάλασσας», ψιθύρισα, καθώς άφηνα τους κόκκους να χυθούν σαν τρεχούμενο νερό ανάμεσα από τα δάχτυλά μου Κάποιοι κόκκοι είχαν κολλήσει στις παλάμες μου και τις παρατηρούσα Ένας κόκκος άμμου είμαι κι εγώ μέσα στην απεραντοσύνη του σύμπαντος... Χάνομαι μέσα σε αυτές και σε πολλές άλλες σκέψεις και με καταλαμβάνει δέος. Μένω κάποιες

στιγμές μέσα στη σιωπή και μιλώ με τον εαυτό μου. Ο Θεός μού έδωσε αξία, μου αποκαλύπτει

τα σημαντικά και με κάνει να τα συγκρίνω με τα ανούσια και ασήμαντα, που κάποιες φορές

μου κλέβουν τη χαρά και την ειρήνη του.

Ζούμε μέσα στην κοινωνία αρχίζοντας από το σπίτι μας και χανόμαστε μέσα σε ένα πλή-

θος ανθρώπων. Όμως ο καθένας -στην ουσία- ζει μόνος. Μέσα στον δικό του κόσμο, με τις

σκέψεις του, τα όνειρα και τις προσδοκίες του, τις επιθυμίες και τα συναισθήματά του. Ο κα-

θένας χτίζει τη δική του ιστορία με τις επιλογές που κάνει.

Πλαστήκαμε για την οικογένεια του Θεού Αυτό έχει τη μεγαλύτερη αξία και εκείνος έχει

προνοήσει, ώστε να οικοδομήσει μια πνευματική κοινότητα όπου να ανήκουμε, να αυξανό-

μαστε και να μεταμορφωνόμαστε, με τη δύναμη του Κυρίου μας στην αδυναμία μας Είμαστε

πλάσματα του Θεού, αλλά ο σκοπός του είναι να γίνουμε παιδιά του κι αυτό έχει μεγάλη δια-

φορά

Επειδή είμαστε άνθρωποι ατελείς, μου φαίνεται

φυσιολογικό να σκεφτόμαστε κατά καιρούς αν πραγ-

ματικά είμαστε σωσμένα παιδιά του Θεού Ο Billy

Graham έλεγε κάποτε ότι πριν από μερικά χρόνια απο-

σύρθηκε μόνος πάνω στα βουνά για λίγες μέρες, για

να βεβαιωθεί ότι γνώριζε πραγματικά τον Ιησού Χριστό

σαν προσωπικό του Σωτήρα και Κύριο... και μιλάμε

για έναν άνθρωπο πιστό και αφιερωμένο στην υπηρε-

σία του ευαγγελίου, που είχε οδηγήσει χιλιάδες αν-

θρώπους στον Χριστό και όμως αισθανόταν την

ανάγκη να ερευνήσει την καρδιά του!

Μέσα στην απόλυτη σύγχυση του κόσμου μας, έστω κι αν είμαστε μικροί κόκκοι άμμου, χρειάζεται να

ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον εαυτό μας Με ειλικρίνεια

και σοβαρότητα να πλησιάζουμε με πνεύμα ταπείνω-

σης τον Πατέρα και να τον αφήνουμε να μας ελέγχει

και να διορθώνει τις άσχημες πλευρές του εαυτού μας

Έρχονται στον νου μου κάποιοι στίχοι μου σε έναν

ύμνο:

Μέσα από τα μάτια σου, Θεέ,

Θέλω να δω τον εαυτό μου

Να ψάξω με τη σκέψη μου να βρω

Σε τι μες στη ζωή μου σε λυπώ

Μόνο αν βλέπουμε μέσα από τα μάτια του Θεού, θα έχουμε την πραγματική εικόνα του

εαυτού μας και της σχέσης μας μαζί του Είναι πάντα έτοιμος να συνεργαστεί μαζί μας -αν

εμείς το επιθυμούμε- για την πνευματική μας αύξηση, μέσα στη χάρη και τη γνώση του

Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού Τότε αυτή η πραγματικότητα θα του δίνει χαρά, άλ-

λωστε γι’ αυτό μας έπλασε Τι πιο σημαντικό από αυτό, να ζούμε μια ζωή με σκοπό και

«κατά την καρδιά του Θεού»! n

«Κοντεύουμε;», ρώτησα τον μπαμπά Ο μπαμπάς σταμάτησε να πάρει ανάσα

«Έχουμε να περπατήσουμε λίγο ακόμα, νομίζω», μου είπε Σταμάτησε και κάθισε δίπλα

σε έναν θάμνο. «Ααα, δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο δύσκολη θα ήταν η ανάβαση

Δώσε μου ένα λεπτό να ξεκουραστώ, εντάξει, Σάμη;»

«Ναι, βέβαια», απάντησα, παρόλο που

δεν ήθελα να σταματήσω.

Όση ώρα ο μπαμπάς ξεκουραζόταν, εγώ

θαύμαζα τη φύση γύρω μας Βρι-

σκόμασταν σ’ ένα βουνό

με πανύψηλα

Κ α τ α ρρ άχ τ ες

κωνοφόρα δέντρα Πέρα μακριά

μπορούσα να δω τα γαλάζια

νερά της λίμνης, όπου είχαμε

κατασκηνώσει. Σήμερα ανε-

βαίναμε στην κορυφή του

βουνού, όπου βρίσκονταν

οι Καταρράχτες Φάντα-

σμα! Τα νερά έπεφταν

με ορμή από το βουνό

και κατέληγαν κάτω

στη λίμνη Και ανυ-

πομονούσα τόσο

πολύ να θαυμάσω

το θέαμα αυτό! «Έτοιμος να

συνεχίσουμε ,

μπαμπά ;», ρώτησα

Βιαζόμουν, βλέπετε .

Είμαι

από τη

φύση

μου πολύ ανυπόμονο και ενεργητικό άτομο.

Θα έλεγα πως είμαι σαν τα σκυλάκια τεριέ,

που κυνηγούν την ουρά τους Τουλάχιστον

αυτό λέει ο μπαμπάς για μένα! Ανυπομονούσα

να φτάσουμε στην κορυφή

Ο μπαμπάς σκούπισε τον ιδρώτα από

το μέτωπό του και μου έγνεψε: «Εντάξει, ας συνεχίσουμε». Σηκώθηκε αργά, πήρε το σακίδιό του και συνεχίσαμε να ανηφορίζουμε

το μονοπάτι. Για μερικά δευτερόλεπτα, στην

αρχή τον ακολουθούσα Στη συνέχεια τον

προσπέρασα και προχώρησα λίγο πιο μπροστά.

Δεν πέρασε πολλή ώρα και ακούσαμε

έναν υπόκωφο θόρυβο Ήμασταν σχεδόν

στον προορισμό μας. Όσο πλησιάζαμε, ο

ήχος του καταρράχτη όλο και δυνάμωνε Κι

εγώ ενθουσιαζόμουν όλο και περισσότερο

Μακάρι να μπορούσε ο μπαμπάς να περ-

πατήσει λίγο πιο γρήγορα! Δεν θέλεις να κα-

θυστερείς όταν έχεις φτάσει στο καλύτερο

σημείο της αναρρίχησης, έτσι δεν είναι;

Πολύ γρήγορα, το μονοπάτι μάς έβγαλε

έξω από το δάσος Και ξαφνικά, το μονοπάτι

φάρδυνε και μπορούσα να νιώσω όλη τη δροσιά από τους καταρράχτες στο πρόσωπό μου Προχώρησα λίγο παραπάνω προς τον τεράστιο καταρράχτη. Η ομίχλη που δημιουργούσαν τα νερά όταν έπεφταν με ορμή έκαναν τον καταρράχτη να φαίνεται τρομακτικός Έχουν δίκιο που τον ονόμασαν Καταρράχτη Φάντασμα Το θέαμα ήταν τόσο φαντασμαγορικό, όσο το φανταζόμουν Ίσως ακόμα περισσότερο Στο τέλος του δρόμου μας υπήρχε ένα κιγκλίδωμα ασφαλείας. Και ήταν πολύ σωστό και σοφό αυτό, γιατί η υγρασία έκανε το έδαφος πολύ γλιστερό.

Κρατήθηκα από το κιγκλίδωμα και άφησα

την υγρασία της ομίχλης να με τυλίξει. Ήταν

καταπληκτική εμπειρία!

Ενθουσιάστηκα τόσο πολύ με τον καταρράχτη, που άφησα πίσω τον μπαμπά

μου. Έμεινα για λίγο να θαυμάσω τον καταρράχτη περιμένοντας ότι κι εκείνος θα

έφτανε δίπλα μου Όμως δεν ήταν κοντά

μου. Γιατί αργούσε τόσο πολύ; αναρωτήθηκα.

Τελικά γύρισα πίσω να δω πού ήταν

Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που

είδα Τον μπαμπά μου, πεσμένο κάτω, μόλις

λίγα μέτρα πιο πίσω. Έτρεξα κοντά του και

προσπάθησα να τον βοηθήσω να σηκωθεί

«Μπαμπά, είσαι καλά;», ρώτησα με αγωνία.

Ο μπαμπάς κούνησε το κεφάλι του. «Δεν

νιώθω καθόλου καλά», μουρμούρισε. «Το

κεφάλι μου γυρίζει και το στομάχι μου ανα-

κατεύεται».

Ήταν κάτωχρος και ιδρωμένος από τη

ζέστη. «Μάλλον χρειάζεσαι λίγο νερό», είπα.

Άρπαξα το σάκο του, πήρα το μπουκάλι με

το νερό και προσπάθησα να τον ανασηκώσω

λίγο για να πιει μια γουλιά Το νερό όμως

χυνόταν έξω στο πηγούνι του. Ήταν τότε

που το κεφάλι του έγειρε πίσω

Είχα αρχίσει να πανικοβάλλομαι. Ήμα-

σταν τελείως μόνοι εκεί πάνω Όσο κι αν

φώναζα, δεν θα με άκουγε κανένας. Και θα

περνούσε πολλή ώρα ίσως μέχρι να συνα-

ντήσουμε κάποιον άλλον ορειβάτη. Ήξερα

ότι ο μπαμπάς εξαρτιόταν από μένα Δεν

υπήρχε κανένας άλλος. Έπρεπε να κάνω

κάτι!

Σκέφτηκα να κατηφορίσω πίσω για να

ζητήσω βοήθεια Όμως κάτι τέτοιο δεν μου

φάνηκε καλή ιδέα. Ήμασταν πολύ μακριά

και θα χρειαζόμουν πολύ χρόνο για κάτι

τέτοιο Εξάλλου, δεν ήθελα να αφήσω τον

μπαμπά μόνο του εδώ πάνω Έψαξα τον

σάκο του μπαμπά και βρήκα το τηλέφωνό

του Τα χέρια μου έτρεμαν καθώς το πήρα

στα χέρια μου Σε παρακαλώ, Θεέ μου, σκέ-

φτηκα Όμως, όπως φοβόμουν, δεν υπήρχε

σήμα εκεί πάνω Τι θα έκανα;

Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα Τι θα γι-

νόταν, αν κάτι δεν πήγαινε καλά με τον

μπαμπά; Φοβήθηκα πάρα πολύ και δεν μπο-

ρούσα να σκεφτώ τι άλλο θα μπορούσα να κάνω.

Έπεσα στα γόνατα και έκλεισα τα μάτια

μου. «Αγαπημένε μου Θεέ», ψιθύρισα. «Ξέρω

πως είσαι εδώ, μαζί μας Σε παρακαλώ, βοήθησέ με Δεν ξέρω πώς να βοηθήσω

τον μπαμπά και φοβάμαι πολύ Σε παρακαλώ, βοήθησέ με, δώσε μου δύναμη και κουράγιο

και δείξε μου τι να κάνω».

Όταν άνοιξα τα μάτια μου, είδα ότι ο

μπαμπάς ακόμα ήταν πολύ ζεστός και ιδρωμένος Ξεκούμπωσα το μπουφάν του και

του το έβγαλα. Άφησα τη δροσιά της ομίχλης

από τους καταρράχτες να δροσίσει το πρόσωπό του. Και συνέχισα να προσεύχομαι

σιωπηλά στον Θεό να μας βοηθήσει.

Ύστερα από λίγο, ο μπαμπάς άνοιξε τα

μάτια του και σιγά σιγά σήκωσε το κεφάλι

του. Του έδωσα το νερό του και του είπα

πως έπρεπε να πιει λίγο. Κούνησε αδύναμα

το κεφάλι του, όμως αυτή τη φορά ήπιε μια

καλή γουλιά Στη συνέχεια ήπιε μερικές γου-

λιές ακόμα και άρχισε να δείχνει αρκετά καλύτερα Όταν ο μπαμπάς έδειξε με τον αντίχειρά του πως ήταν έτοιμος, ήξερα ότι ήταν

πλέον καλά και ένιωσα μεγάλη ανακούφιση

Έβγαλα έναν αναστεναγμό και ψιθύρισα: «Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου».

Μείναμε εκεί στους καταρράχτες λίγο ακόμα, ωσότου ο μπαμπάς να νιώθει τελείως καλά Στη συνέχεια, αρχίσαμε αργά να κατηφορίζουμε κάνοντας συχνές στάσεις για

να ξεκουράζεται. Όταν φτάσαμε πίσω στο κάμπινγκ, πήγαμε στις πρώτες βοήθειες για

να σιγουρευτούμε πως ήταν καλά.

Δεν ήμουν κάποιος σούπερ ήρωας εκείνη

την ημέρα. Ήμουν, όμως, ικανοποιημένος

που ήξερα ότι κάθε φορά που φοβάμαι, μπορώ να προσεύχομαι στον Θεό για να

μου δίνει το κουράγιο που χρειάζομαι για να

είμαι ήρεμος και να ξέρω τι να κάνω n

Της Jill Nogales

Μετ.: Φρίντα Τσίνογλου-Λαμπριανίδου

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2023 | 55

Ελέησέ με...

Θεέ μου και Κύριέ μου, ελευθέρωσέ με από την ανάγκη για επιβεβαίωση από κά-

ποιον, οποιονδήποτε άλλον, ακόμα κι από τα πιο σημαντικά για τη ζωή μου άτομα γιατί

είσαι ο μόνος που μπορείς! Κράτα με ταπεινό, γιατί η ταπείνωση είναι τόσο ανακουφιστική

και δεν ασχολείται με επιβεβαιώσεις

Κύριε, υπάρχουν φορές που τα κάνω μούσκεμα Πέφτω, αστοχώ, αμαρτάνω Σ’ ευχαριστώ,

γιατί μου δίνεις πνεύμα μετάνοιας Καταλαβαίνω πως λυπώ πρώτα απ’ όλα εσένα και μετά

τα αδέλφια μου Καταλαβαίνω, μετανοώ κι επιστρέφω

Σ’ ευχαριστώ, γιατί με συγχωρείς Έτσι μόνο συνεχίζω Σ’ ευχαριστώ, γιατί με τη μετάνοια

αδειάζω από αυτά που έχω μέσα μου και δεν τα θέλεις, κάνοντας χώρο να κατοικήσεις μέσα

μου πλούσια

Δεν υπάρχει πιο απλή και γεμάτη ζωή από εκείνη την ανάλαφρη, την ταπεινή, την ανεξάρτητη

από τις γνώμες, τις εκτιμήσεις και τις κρίσεις των γύρω Αν με κρίνουν, να το δέχομαι και να

κρίνω αυστηρά τον εαυτό μου Μόνο η αυξανόμενη πίστη σ’ εσένα, Θεέ και Κύριέ μου, με

λυτρώνει Εσύ είσαι ο αγαθός και δίκαιος κριτής μου

Σε κάθε περίπτωση, δίχως εξαίρεση, να κάνω στη ζωή μου αυτό που θέλεις Όσο για το τι θέλεις, το ξέρω πολύ καλά από τις εντολές και τις παρακαταθήκες του λόγου σου που μας

έχεις δώσει Χρειάζεται κάποιος τη βοήθειά μου, να τον βοηθώ Με προσβάλλει κάποιος, να

τον συγχωρώ Προσβάλλω και κάνω κακό σε κάποιον, να τρέχω να του ζητήσω συγγνώμη

και να συμφιλιωθώ μαζί του Αν κάποιος με παινέψει, να μην υπερηφανευτώ Αν κάποιος

μου μιλήσει άσχημα, να μη θυμώσω Όταν είναι ώρα για προσευχή, να προσεύχομαι Όταν

είναι ώρα για δουλειά, να δουλεύω Όταν είναι ώρα να μιλήσω, να μιλώ κι όταν πρέπει να

σιωπήσω, να σιωπώ...

Βοήθησέ με, Θεέ μου, να βλέπω ίσια με τα μάτια μου, να φρουρώ τη γλώσσα μου και να

αποφεύγω ν’ ακούω μάταια πράγματα που φθείρουν την ψυχή Τα χέρια μου να κινούνται

για να κάνουν το δικό σου θέλημα Κράτα την καρδιά μου καθαρή και χάρισε μέσα μου τον

καρπό του Παράκλητου

Δώσε μου αδιάκοπο πνεύμα προσευχής και ευχαριστίας για το πρό-

σωπό σου και να μην κουράζομαι να κάνω το καλό

Κύριέ μου Ιησού Χριστέ, ελέησέ με! n

Καλωσορίζουμε στην ελληνική βιβλιογραφία, ύστερα από καιρό, ένα εξαιρετικό βιβλίο στο χώρο της «χριστιανικής απολογητικής σκέψης» και μάλιστα από Έλληνα συγγραφέα. Το βιβλίο αναφέρεται σε κάποια από τα οδυνηρά για την ανθρωπότητα στοιχεία που περιέχει ο «καρπός του απαγορευμένου δέντρου», τον οποίο ο άνθρωπος γεύτηκε –ως αποτέλεσμα

παραπλάνησης– χωρίς να υπολογίσει τις τραγικές συνέπειες της πράξης του αυτής. Εκεί ο παράδεισος μπορεί

να χάθηκε, αλλά το δέντρο της ζωής

είναι ακόμα εκεί και μπορεί να το

γευτεί ο άνθρωπος αρχίζοντας μια

νέα ζωή!

Ο συγγραφέας, με πολύχρονη εμπειρία στον επιχειρησιακό τομέα στο εξωτερικό, γράφει ως φυσικός επιστήμονας, υιοθετώντας παράλληλα το πνεύμα των πρώτων απολογητών του Χριστιανισμού, με την πεποίθηση

πως η αλήθεια της χριστιανικής πίστης αποτελεί το καλύτερο αφήγημα

ελπίδας για το μέλλον της ανθρωπότητας.

#"$%%"σελίδες #"Χαρτόδετο