Η Αποτελεσματική Προσευχή

Brother Andrew και Susan DeVore Williams

Brother Andrew με τη Susan DeVore Williams

Λόγος

ΕΚΔΟ

Σ ΕΙΣ

PRAYER WORKS Brother Andrew με τη Susan DeVore Wiliams

Πρώτη Αγγλική έκδοση: ©1990 by Brother Andrew Μετάφραση: Χαρούλα Κωνσταντινίδου Διόρθωση: Άννα Καραουλάνη-Κοράκη Προσαρμογή εξωφύλλου & ηλεκτρονική σελιδοποίηση: Δήμητρα Παπαναγή Eπιμέλεια και παραγωγή εντύπου: Logos Graphics © 2014 Eκδόσεις «O Λόγος» Τ.Θ. 254, 194 00 Κορωπί τηλ.: 210.4834214, φαξ: 210.6627506 www.ologos.gr Κεντρική διάθεση: Βιβλιοπωλεία «Ο Λόγος» • Αθήνα: Εμμ. Μπενάκη 28, 106 78, τηλ.: 210 3823495 • Θεσσαλονίκη: Εθν. Αμύνης 42, 546 21, τηλ.: 2310 232210 • Πάτρα: Πουκεβίλ 22, 262 23, τηλ.: 2610 224197 • Λάρισα: Δευκαλίωνος 2, 412 22, τηλ.: 2410 232594 • Βόλος: Σωκράτους 23, 382 21, τηλ.: 24210 35801 • Αλβανία: Sarande, Libraria «O LOGOS», τηλ.: 00355 85223239

ISBN 978-960-510-144-2

Τα αποσπάσματα της Καινής Διαθήκης είναι από τη Νέα Μετάφραση της Βίβλου της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρίας, © 1997, Εμμ. Μπενάκη 50, Αθήνα. Η αναπαραγωγή ολόκληρου του βιβλίου ή τμημάτων του με οποιαδήποτε μορφή (εκτός από σύντομη ανασκόπηση ή αναφορά σ’ αυτό) επιτρέπεται μόνο μετά από γραπτή άδεια του εκδότη.

Περιεχόμενα Πρόλογος

..............................................................

1. Δεν είμαστε αβοήθητοι!

........................................

.................

...............

.....................

4. Ερχόμαστε με παρρησία στο θρόνο του Θεού 5. Πώς, λοιπόν, πρέπει να προσευχόμαστε;

6. Πότε είναι το θέλημα του σατανά και όχι του Θεού 7. Πώς μπορούμε να νικήσουμε τον εχθρό;

........

115

...................

142

8. Τι πρέπει να ζητήσουμε από το Θεό να κάνει σήμερα; Επίλογος

...............

2. Ποιος μπορεί να αλλάξει τη βουλή του Θεού; 3. Ζητώντας σύμφωνα με το θέλημα του Θεού

....

169

............................................................

199

Πρόλογος «Ο Θεός δεν είναι άνθρωπος για να ψεύδεται ούτε γιος ανθρώπου για να μεταμεληθεί. Αυτός είπε και δε θα εκτελέσει; Ή μίλησε και δε θα το τηρήσει;» (Αριθ. 23:19). «Και είπα: Αυτό είναι το πλήγμα μου: πως άλλαξε η εύνοια του Υψίστου» (Ψαλ. 77:11). «Έτσι ο Κύριος άλλαξε γνώμη για το κακό που είπε ότι θα έκανε στο λαό του» (Έξοδ. 32:14).

πάρχει νόημα στο να προσευχόμαστε; Αν ναι, υπάρχει κάποια

προσευχή που αν την πούμε θα αλλάξει ριζικά τον κόσμο; Ή

μήπως υπάρχει κάποια προσευχή που θα αλλάξει εμένα, ώστε ο Θεός να μπορεί να με χρησιμοποιήσει για να κάνω κάτι για το πρόβλημα; Υπάρχει περίπτωση ο Θεός να μου πει, ως απάντηση σε ένα από τα αιτήματά μου, «Τι θα έλεγες να απαντούσες εσύ στη δική σου προσευχή;» (και όχι Εγώ).

Πρόλογος

Προσέξτε. Αυτό δε θα ήταν άρνηση, αλλά εμφανές αποτέλεσμα ότι ο Θεός έχει παρατηρήσει ωριμότητα στην πνευματική μου ζωή (επειδή προσεύχομαι αρκετά!) και κρίνει ότι μπορώ ν’ ανταποκριθώ σε ό,τι μου ζητήσει. Ναι, η προσευχή και μπορεί και αλλάζει τον κόσμο, αλλά πάνω απ’ όλα, αλλάζει εμένα! Από τότε που έγραψα αυτό το βιβλίο, η πνευματική μου ζωή –και όχι αδικαιολόγητα– έχει αλλάξει πολύ. Επίσης έχει αλλάξει και ο τρόπος που κηρύττω και διδάσκω πάνω στο θέμα της προσευχής. Μακάρι να ήξερα κάποια από αυτά τα πράγματα νωρίτερα! Αλλά είμαστε απόστολοι και μαθαίνουμε συνεχώς, σωστά; Τα τελευταία χρόνια έμαθα ότι η πιο δύσκολη πτυχή της προσευχής –και εννοώ της προσευχής μεσιτείας– είναι να αγαπάς πάρα πολύ τον άνθρωπο για τον οποίο προσεύχεσαι. Και πώς αλλιώς μπορούμε να το πετύχουμε αυτό παρά προσευχόμενοι; Η πιο ξεκάθαρη εικόνα αυτού του είδους προσευχής βρίσκεται στο βιβλίο της Εξόδου στο κεφάλαιο 32, όπου ο Μωυσής και ο λαός του βρίσκονται σε μια κατάσταση που μου θυμίζει το σημερινό κόσμο. Εδώ βλέπουμε ότι ο ίδιος ο λαός του Θεού, αψηφά ξεκάθαρα την εντολή Του, Τον έχουν ξεχάσει κι έχουν στραφεί στην ειδωλολατρία, πιέζοντας τον ιερέα τους να φτιάξει ένα χρυσό μοσχάρι. Δικαιολογημένα ο Θεός είναι πολύ θυμωμένος, γιατί έχουν ανατρέψει το υπέροχο σχέδιό Του και το σκοπό Του για το λαό του Ισραήλ –να προετοιμαστεί δηλαδή ο δρόμος για τον ερχομό του βασιλιά Τους. Μέσα από την ανυπακοή τους, οι άνθρωποι του Θεού κατέστρεψαν τα υπέροχα σχέδιά Του για όλη την ανθρωπότητα. Ο Θεός

Πρόλογος

είναι τόσο θυμωμένος που λέει στο Μωυσή: «Άσε με, λοιπόν τώρα, να ξεσπάσει ο θυμός μου πάνω τους και να τους αφανίσω» (εδάφιο 10). Σ’ αυτό το εδάφιο φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο Θεός έχει τελειώσει οριστικά με το Ισραήλ. Νίπτει τας χείρας Του απ’ τους ανθρώπους στους οποίους έχει επενδύσει τόσα πολλά. Συχνά, όταν αναλογίζομαι τον κόσμο μας σήμερα, νομίζω ότι ο Θεός αισθάνεται το ίδιο με τότε, μετά από όλες τις ευκαιρίες που μας έχει δώσει: μετά από τις εκτενείς διανομές Αγίων Γραφών και φυλλαδίων, μετά από τις αναζωπυρώσεις που έγιναν σε κάθε ήπειρο, μετά από εκκλησίες, σχολεία και αποστολές που έχουμε ιδρύσει, μετά από τα χριστιανικά βιβλία, τα περιοδικά, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση που διέδωσαν το Λόγο του Θεού στην ανθρωπότητα, μετά από τους ισχυρισμούς κάποιων ένθερμων χριστιανών ότι ο Ιησούς μπορεί να επιστρέψει και αύριο, επειδή το έργο μας για την κήρυξη του Ευαγγελίου στη γη έχει τελειώσει, μετά από επιφανειακούς υπολογισμούς, ότι τώρα υπάρχουν περισσότεροι χριστιανοί ανά τετραγωνικό μέτρο σε σχέση με παλαιότερα. Τι θα μπορούσε αλήθεια να κάνει ένας αληθινός χριστιανός απ’ το να πει: «Τι μεγάλη ακαταστασία δημιουργήσαμε στον κόσμο μας!». Είναι ο Θεός θυμωμένος με όλα αυτά; Ναι. Σίγουρα είναι. Αλλά συνεχίζοντας την ανάγνωση του χωρίου στην Έξοδο συναντούμε κάτι απροσδόκητο: Καθώς ο Θεός ανακοινώνει τις προθέσεις Του να καταστρέψει το Ισραήλ, δίνει στο Μωυσή μια υπόσχεση, λέγοντας «Και θα κάνω να προέλθει από σένα ένα μεγάλο έθνος» (Έξοδ. 32:10). Κανένας άνθρωπος στην ιστορία δεν έχει δεχτεί τέτοια προσφορά!

Πρόλογος

Θα μπορούσε άραγε σήμερα κάποιος αληθινός, ακμαίος, πραγματικός χριστιανός να σταθεί μπροστά στο Θεό και να αρνηθεί τέτοια προσφορά; «Θεέ μου, θέλεις να δημιουργήσεις καινούριους ανθρώπους μέσα από μένα –ανθρώπους που θα κάνουν το θέλημά Σου, που θα ακολουθούν τις εντολές Σου και θα προετοιμάσουν τον κόσμο για τον Ιησού;» Όλως παραδόξως ο Μωυσής δεν αντιλαμβάνεται την τιμή που του έχει κάνει ο Θεός. Αντίθετα Τον παρακαλεί: «Γιατί Κύριε να ξεσπάσει ο θυμός σου πάνω στο λαό σου, που τον έβγαλες από την Αίγυπτο με τη μεγάλη σου δύναμη και με ενέργειες τόσο δυναμικές; ...Ας σταματήσει ο φλογερός θυμός σου. Άλλαξε γνώμη για το κακό που θέλεις να κάνεις στο λαό σου» (Έξοδ. 32:11-12). Ναι, ο Μωυσής μεσολαβεί για το λαό του και εδώ είναι το κρίσιμο σημείο: Στην εβραϊκή Βίβλο, στο εδάφιο 11, λέει, στην κυριολεξία, ότι: «Ο Μωυσής εξαφάνισε τις ρυτίδες από το πρόσωπο του Ιεχωβά». Αν δεν έχετε εβραϊκό λεξικό, δε θα μπορέσετε να βρείτε αυτή τη φράση, αλλά προτείνω σε όσους έχουν θεολογικό υπόβαθρο και πρόσβαση στην Εβραϊκή Αγία Γραφή να το ψάξουν, να το διαβάσουν και να κηρύξουν πάνω σ’ αυτό. Εδώ βλέπουμε το Μωυσή να βρίσκεται τόσο κοντά στο Θεό, ώστε να μπορεί να Του μιλάει, όχι μόνο ως φίλος προς φίλο, αλλά να μπορεί ακόμα και να καταλαγιάσει το θυμό Του! Προσπαθήστε να το φανταστείτε –ο Μωυσής να τεντώνει τα χέρια του και να χαϊδεύει το πρόσωπο του Κυρίου μέχρι όλες οι ρυτίδες και το συνοφρύωμα να εξαφανιστούν! Όχι, δεν ήταν εύκολη προσευχή. Δεν ήταν προσευχή μίας ώρας. Δεν ήταν προσευχή μιας ή δύο ημερών και νηστείας και μετά είσαι

Πρόλογος

έτοιμος να κηρύξεις ή να γράψεις ένα βιβλίο. Ήταν σαράντα μέρες – η δεύτερη φορά στη σειρά. Πόσο κουρασμένος θα ένιωθε ο Μωυσής! Αλλά μετά που άκουσε για το χρυσό βόδι, αποφάσισε ότι η μόνη ελπίδα για το έθνος του –η μοναδική– είναι να πείσει το Θεό να αλλάξει γνώμη. Στο Δευτερονόμιο 9:25-27 ο Μωυσής λέει στους Ισραηλίτες πώς το κατάφερε: «Εκείνα τα σαράντα μερόνυχτα λοιπόν, έπεσα στη γη ενώπιον του Κυρίου, γιατί είχε πει ότι σκόπευε να σας εξοντώσει και τον παρακαλούσα: “Κύριε Θεέ, μην καταστρέψεις το λαό σου, που σου ανήκει, που τον λύτρωσες με τη μεγαλοσύνη σου και τον έβγαλες από την Αίγυπτο με τη μεγάλη σου δύναμη. Μη λάβεις υπόψη σου το πείσμα του λαού αυτού, την ασέβειά του και την αμαρτία του. Θυμήσου τους δούλους σου, τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ”...». Συνειδητοποιώ ότι αφού μελετήσει κανείς τις προσευχές του Μωυσή για το Ισραήλ, κανείς δεν μπορεί να περιμένει να γίνει εύκολα μεσάζοντας. Φανταστείτε το Μωυσή, πιο αδύνατο από ποτέ, ξαπλωμένο μπρούμυτα, με γυμνά και πονεμένα πόδια και χέρια να ακουμπούν πάνω στις πέτρες και τη σκόνη του αραβικού εδάφους, τα φίδια να βρίσκονται γύρω του, οι σκορπιοί να ψάχνουν άνοιγμα να κάνουν επίθεση στο κουρασμένο σώμα του, στα χέρια του και στα πόδια του. Τι τρόπος για να προσευχηθείς στο Θεό! Σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες! Χωρίς να αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω του, ο Μωυσής είχε μόνο ένα πράγμα κατά νου: «Πρέπει να επικοινωνήσω με το Θεό! Πρέπει

Πρόλογος

να εξαλείψω το θυμό Του! Πρέπει να Τον πείσω να αλλάξει γνώμη»! Τι ήταν αυτό που τον κράτησε; Η ίδια βαθιά επιθυμία που εξέφρασε όταν είπε στους ανθρώπους του: «Έχετε διαπράξει μεγάλη αμαρτία. Θ’ ανέβω τώρα στον Κύριο και ίσως πετύχω την εξιλέωση γι’ αυτήν την αμαρτία σας» (Έξοδ. 32:30). Τίποτ’ άλλο δε θα μπορούσε να τον κρατήσει. Κάποιοι από σας θα με ρωτήσετε σ’ αυτό το σημείο: «Και ο Γολγοθάς;». Το γεγονός της Σταύρωσης δεν είχε λάβει ως τότε χώρα, αλλά η ηθική αρχή είναι η ίδια. Ο Μωυσής, ο πραγματικός μεσάζων, πρόσφερε την ίδια του τη ζωή ως θυσία για να εξιλεώσει τους ανθρώπους του. Ήταν πρόθυμος να τιμωρηθεί για χάρη τους. «Τώρα όμως αν θέλεις, συγχώρησε την αμαρτία τους. Αν όχι, τότε διέγραψε, σε παρακαλώ, το όνομά μου από το βιβλίο σου» (Έξοδ. 32:32). Φανταστική προσευχή! Διαπιστώνουμε ότι οι δύο μεγαλύτεροι μεσάζοντες στην Παλαιά και Καινή Διαθήκη, ο Μωυσής και ο απόστολος Παύλος, είπαν και οι δύο την ίδια προσευχή (βλ. Ρωμ. 9:3). Ήταν πρόθυμοι να θυσιάσουν την παρουσία τους μπροστά στο Θεό για να συγχωρηθούν τα αδέρφια τους. Όχι, δεν είπαν οξύθυμα, «Δε θέλω να πάω στον Παράδεισο αν δε σώσεις τους ανθρώπους μου». Δεν υπήρχε ίχνος επανάστασης στις προσευχές τους, αλλά βαθιά αγάπη και προθυμία να υποφέρουν μαζί με το Χριστό για χάρη των αμαρτωλών ανθρώπων. Αυτό σημαίνει μεσιτεία. Κι αυτό είναι που πρέπει σήμερα να κάνουμε περισσότερο απ’ όλα, αν θέλουμε να δούμε ριζική αλλαγή σ’ αυτόν τον κόσμο. Πράγματι, η εξιλεωτική θυσία του Ιησού Χριστού ήταν ικανή και επαρκής για να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα, αλλά

Πρόλογος

μας καλεί να αγαπάμε ο ένας τον άλλον με τον ίδιο τρόπο που μας αγάπησε και Αυτός. Και να πώς μπορούμε να τη μετρήσουμε – «Κανείς δεν έχει μεγαλύτερη αγάπη από κείνον που θυσιάζει τη ζωή του για χάρη των φίλων του» (Ιωάν. 15:13). Ο Μωυσής έκανε ακριβώς αυτό κι έτσι ο Θεός ματαίωσε τα σχέδιά Του να καταστρέψει τους ανθρώπους Του. Ο Θεός μπορεί να μην αλλάζει γνώμη όπως οι άνθρωποι, αλλά αλλάζει τον κόσμο –κι εμάς– όταν προσευχόμαστε όπως ο Μωυσής. Αυτό είναι κάτι που ο επιφανειακός χριστιανός δεν μπορεί ούτε καν να το ονειρευτεί, γιατί δεν είναι πρόθυμος να πληρώσει το τίμημα. Η ερώτηση, λοιπόν, είναι: Είμαστε πρόθυμοι; Είμαστε πρόθυμοι να αφήσουμε το Θεό να εκτελέσει το έργο Του και να γίνουμε εμείς οι άντρες και οι γυναίκες που Αυτός θέλει να είμαστε; Ο Θεός ψάχνει σήμερα έναν άλλο Μωυσή, έναν άλλο Παύλο, έναν άλλον άντρα ή μία άλλη γυναίκα που θα είναι πρόθυμοι να αγαπούν, όπως και οι άνθρωποι στην Αγία Γραφή, δίνοντας μέσω της προσευχής και τη ζωή τους για τους φίλους τους. Για χάρη του κόσμου που δεν έχει ακόμα λυτρωθεί, για τη δόξα του ονόματός Του, για τον ερχομό της βασιλείας Του και γιατί εγώ κι εσύ είμαστε μέλη του σώματος του Ιησού Χριστού σ’ όλο τον κόσμο, ας ενστερνιστούμε το ρόλο μας και ας τον κάνουμε πράξη! Ο Θεός να σας ευλογεί!

Δεν είμαστε αβοήθητοι!

ριν λίγο καιρό άκουσα δύο χριστιανές γυναίκες να συζητούν για

τις κακουχίες των ομήρων από τρομοκράτες στη Μέση Ανατολή.

«Λυπάμαι πολύ γι’ αυτούς τους άντρες και τις οικογένειές τους», είπε μία απ’ τις γυναίκες, «αλλά αυτό είναι πρόβλημα του Θεού, όχι δικό μας. Πρέπει να θυμόμαστε ότι Αυτός έχει ήδη αποφασίσει πώς θα εξελιχθούν οι ζωές τους». Η άλλη γυναίκα αναστέναξε. «Ναι», είπε «αλλά είναι λυπηρό! Είναι σαν να είμαστε όλοι όμηροι αυτού του σατανικού κόσμου –οι τρομοκράτες, οι δικτάτορες, οι έμποροι ναρκωτικών, οι δολοφόνοι...». Η πρώτη γυναίκα χαμογέλασε και χάιδεψε το μπράτσο της φίλης της. «Έτσι φαίνεται», είπε παρηγορητικά, «αλλά ξέρουμε ότι ο Θεός έχει τους λόγους Του που επιτρέπει να γίνονται τέτοια πράγματα. Ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνουμε τους λόγους, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι τίποτα δε γίνεται χωρίς το θέλημά Του».

Η Αποτελεσματική Προσευχή

Καθώς άκουγα, ένιωσα αγανάκτηση μέσα μου. Προσπάθησα πολύ να μην πάω κοντά τους και να πω: «Τι συμβαίνει με σας; Γιατί μιλάτε μ’ αυτόν τον τρόπο; Δεν είστε αβοήθητες! Ο Θεός σάς έδωσε τη δύναμη να αλλάξετε την κατάσταση! Γιατί δεν τη χρησιμοποιείτε; Γιατί δεν προσεύχεστε;». Αλλά κάποιες φορές ξέρω ότι είναι ανώφελο να ανοίξω το στόμα μου και αυτή ήταν μία από αυτές τις φορές. Αυτές οι γυναίκες δε θα καταλάβαιναν τι ήθελα να πω. Ακόμα κι έτσι όμως, δεν μπορούσα να τις βγάλω απ’ το μυαλό μου και η συζήτησή τους συνέχιζε να με προβληματίζει, γιατί απεικόνιζε ξεκάθαρα ένα πρόβλημα που αποδυναμώνει όλο και περισσότερο το σώμα του Ιησού Χριστού στην εποχή μας. Αυτές οι δύο πολύ «ευσεβείς» γυναίκες μιλούσαν για μια λάθος ιδεολογία που μολύνει τη σκέψη πολλών χριστιανών στις μέρες μας. Εγώ το ονομάζω –λόγω έλλειψης ενός πιο δόκιμου όρου– χριστιανική μοιρολατρία. Χωρίς να το καταλαβαίνουν, αυτές οι γυναίκες είχαν υποκύψει σ’ έναν πνευματικό τρόμο, ο οποίος το μόνο που έκανε ήταν να εξουδετερώνει την αποτελεσματικότητά τους ως πιστές. Αν τις είχα ρωτήσει: «Αγαπητές μου κυρίες, έχετε σκεφτεί ποτέ να ασπαστείτε τη θρησκεία του Ισλάμ;», τότε σίγουρα θα είχαν θυμώσει και προσβληθεί. Αλλά η αλήθεια είναι ότι τα πιστεύω τους για «το θέλημα του Θεού» θα ταίριαζαν απόλυτα με τη θρησκεία των Μουσουλμάνων και άλλων μοιρολατρικών θρησκειών, όπως ο Ινδουισμός και ο Βουδισμός. Δεν υπάρχει όμως χώρος για μοιρολατρικές θεωρίες στο Χριστιανισμό! Ακριβώς το αντίθετο μάλιστα! Η Αγία Γραφή είναι γεμάτη με εικόνες που το αποδεικνύουν. Σ’ αυτές τις σελίδες θα μιλήσουμε για μερικές απ’ αυτές, γιατί πιστεύω ότι στην απόφασή μας να κάνουμε το θέλημα του Θεού, πολλοί από

Δεν είμαστε αβοήθητοι!

μας ξεχάσαμε μια σημαντική αλήθεια: Ο Θεός δε μας δημιούργησε για να είμαστε μαριονέτες. Μας έφτιαξε κατ’ εικόνα Του, μας προίκισε με την ικανότητα να παίρνουμε δικές μας αποφάσεις. Μ’ αυτό που έκανε, περιόρισε κατά μία έννοια, την παντοδυναμία Του επιτρέποντάς μας να λέμε ναι ή όχι στο θέλημά Του. Με άλλα λόγια, ο Θεός μάς έδωσε το πλεονέκτημα να διαλέξουμε πώς θα εξελιχθούν οι ζωές μας (και ο κόσμος μας). Κι εμείς που γνωρίζουμε το Θεό, είμαστε σε πλεονεκτική θέση. Γινόμαστε σύμμαχοι του Θεού στην καταγραφή της ιστορίας της ανθρωπότητας. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά έχουμε τη δύναμη να αμφισβητήσουμε τις δυνάμεις του κακού που είναι ενάντια στο Θεό από την αρχή της ιστορίας. Μπορούμε, μέσα από την πίστη και τις προσευχές μας, να αλλάξουμε τον κόσμο –και μακάρι να το κάνουμε πράξη! Όχι, ο Θεός δεν ενδιαφέρεται για μαριονέτες. Ψάχνει για ανθρώπους που θα πουν ναι στο κάλεσμά Του και θα φέρουν τη διαφορά στον κόσμο. Ψάχνει για ανθρώπους που καταλαβαίνουν ότι κάνοντας τον εαυτό Του «ευάλωτο» προς εμάς, μας έδωσε «το κλειδί της βασιλείας των ουρανών» (Ματθ. 16:19) –τη δύναμη ν’ αλλάξουμε την ιστορία της ανθρωπότητας προς το καλύτερο. «Σας βεβαιώνω πως αυτός που πιστεύει σ’ εμένα, θα κάνει κι εκείνος τα ίδια έργα που κάνω εγώ και μάλιστα ακόμη μεγαλύτερα από αυτά, γιατί εγώ πηγαίνω κοντά στον Πατέρα. Κι ό,τι ζητήσετε στο όνομά μου θα το κάνω, ώστε η δόξα του πατέρα να φανερωθεί μέσω του Υιού. Αν ζητήσετε κάτι στο όνομά μου εγώ θα το πραγματοποιήσω» (Ιωάν. 14:1214). Η δήλωση δε θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρη, έτσι δεν είναι; «Υιοθέτησε αυτό που κάνω!», λέει ο Ιησούς. «Κοιτάξτε τι έχω κάνει και κάντε περισσότερα! Σας έχω δώσει τη δύναμη, οπότε κάντε το!».

Η Αποτελεσματική Προσευχή

Αλλά εμείς ακόμα διστάζουμε. Ακόμα δεν πιστεύουμε ότι είμαστε σε θέση «πούμε στο Θεό τι θέλουμε να κάνει με τον κόσμο που Αυτός δημιούργησε» –έτσι μάλιστα άκουσα κάποιο χριστιανό να περιγράφει την προσευχή μεσιτείας. Αλλά γιατί όχι; Ο Θεός μάς παροτρύνει –μας διατάζει μάλιστα– να το κάνουμε αυτό! Θα έπρεπε ν’ αρνηθούμε την πρόσκλησή Του σαν καλοί Μουσουλμάνοι ή Βουδιστές ή Ινδουιστές που φέρονται δουλοπρεπώς και είναι δήθεν ταπεινοί στη σκέψη ενός Θεού που μπορεί να επηρεαστεί, που τα σχέδιά Του μπορούν να αλλάξουν; Προσεύχομαι να μην είμαστε έτσι δουλοπρεπείς, επειδή ο Θεός στηρίζεται σ’ εμάς –και το ίδιο και ο κόσμος. Αν δεν απομακρύνουμε τη μοιρολατρική απάθεια και χρησιμοποιήσουμε τη δύναμη που μας δίνει ο Θεός μέσω της προσευχής, το αίμα πολλών ανθρώπων στον πλανήτη θα είναι στα χέρια μας. Είμαστε υπεύθυνοι! Ο Θεός θέλει να είμαστε ενεργά άτομα, όχι παθητικά. Θέλει να αντιστεκόμαστε και ν’ αφανίσουμε ολότελα τις εξουσίες και τις δυνάμεις που κρατούν τον κόσμο μας αιχμάλωτο από την αρχή της ιστορίας. Και μας δίνει όπλα, δυνατότερα από τα δικά τους για να το κατορθώσουμε. «Ό,τι κρατήσεις ασυγχώρητο στη Γη, θα είναι ασυγχώρητο και στους ουρανούς» είπε ο Ιησούς. «Κι ό,τι συγχωρήσεις στη γη, θα είναι συγχωρημένο και στους ουρανούς» (Ματθ. 16:19). Υπέροχα! Ο μοιρολάτρης μπορεί να καταρρεύσει ακούγοντας τέτοια λόγια! Αλλά εμείς ως χριστιανοί πρέπει να παίρνουμε θάρρος από αυτά τα λόγια! Επιβεβαιώνουν ότι ο Θεός μάς έδωσε πρόσβαση στην απεριόριστη δύναμη του ίδιου του Ιησού Χριστού –δύναμη πολύ μεγαλύτερη απ’ όποια υπερδύναμη μπορούμε να σκεφτούμε εδώ στη Γη. Μας λένε επίσης ότι, σε αντίθεση με ό,τι πίστευαν οι δύο γυναίκες

Δεν είμαστε αβοήθητοι!

που ανέφερα πριν, ο Θεός δεν «έχει ήδη αποφασίσει πώς θα εξελιχθεί η ζωή τους», πόσο μάλλον ποιον θα παντρευτούμε εμείς ή τι θα κάνει ο Γκορμπατσόφ σε 5 χρόνια από τώρα. Δεν εννοώ ότι ο Θεός δεν έχει σχέδια για μας ή ότι έχει παρατήσει τον κόσμο και μας αφήνει να περιπλανιόμαστε όπου και όπως θέλουμε. Ούτε εννοώ ότι έχουμε απόλυτο έλεγχο πάνω στο Θεό ή ότι ο Θεός μάς έχει δώσει εξουσία να ελέγχουμε τα πάντα. Είναι ένας υπέρτατος Θεός και μπορούμε και θα πρέπει να γνωρίσουμε το θέλημά Του, πάση θυσία! Κύρια επιδίωξή μας πρέπει να είναι να πράττουμε το θέλημα του Θεού και ο Λόγος Του μας δίνει όλες τις οδηγίες για να το καταφέρουμε. Πρέπει, όμως, επίσης να θυμόμαστε ότι τα σχέδια του Θεού για μας δεν είναι αμετάβλητα! Μόνο ο χαρακτήρας Του και η φύση Του είναι αμετάβλητα. Οι αποφάσεις Του όχι! Πράγματι, όταν βλέπουμε γεγονότα στον κόσμο που είναι «έργα του Θεού» και διαφωνούμε μ’ αυτά ή διαφωνούμε με το γεγονός ότι τα επιτρέπει να συμβαίνουν, μπορούμε να Του ζητήσουμε να αλλάξει

γνώμη. Ο Θεός είναι πάντα έτοιμος να ακούσει την άποψή μας και ακόμα κι αν έχει ένα σχέδιο κατά νου, είναι ανοιχτός να το αλλάξει υπό κατάλληλες συνθήκες. Ο Μωυσής ήταν από τους λίγους που κατανόησε αυτήν την πτυχή του χαρακτήρα του Θεού και η Γραφή μάς δίνει πολλά παραδείγματα για να μας βοηθήσει να καταλάβουμε κι εμείς. Στην Έξοδο διαβάζουμε ότι ο Κύριος είπε στο Μωυσή: «Είδα τι είναι ο λαός αυτός. Είναι λαός απείθαρχος... Άσε με να ξεσπάσει ο θυμός μου πάνω τους και να τους αφανίσω». Ακούγεται τελεσίδικο, σωστά; Ένας μοιρολάτρης θα απαντούσε κάπως έτσι: «Αμάν, τώρα καταστραφήκαμε στα σίγουρα!

Η Αποτελεσματική Προσευχή

Όλα τέλειωσαν!». Ο Μωυσής, όμως, δεν το δέχτηκε αυτό. «…Προσπάθησε να καταπραΰνει το θυμό του Κυρίου… Έτσι ο Κύριος άλλαξε γνώμη για το κακό που είπε ότι θα έκανε στο λαό Του» (Έξοδ. 32:9,11,14). Ο Μωυσής ήξερε ότι ήταν εφικτό να αλλάξει η γνώμη του Θεού, όπως το ήξεραν και τα περισσότερα πρόσωπα της Αγίας Γραφής. Ο Μωυσής γνώριζε το Θεό και ως φίλος του Θεού ήξερε ότι η γνώμη Του μπορεί να αλλάξει. Σε επόμενα κεφάλαια θα μιλήσουμε περισσότερο για το Μωυσή και τους άλλους ανθρώπους που άλλαξαν τη γνώμη του Θεού, αλλά –προς το παρόν– μας είναι αρκετό να γνωρίζουμε ότι αυτοί ήταν κανονικοί άνθρωποι, όπως εσύ κι εγώ. Αν μπορούν να το κάνουν αυτοί, μπορούμε κι εμείς! Συμβαίνει συνέχεια. Ένα παράδειγμα, που με ενθουσιάζει ιδιαίτερα, περιλαμβάνει τις τελευταίες εξελίξεις στη Σοβιετική Ένωση. Το 1983, ο οργανισμός μας, Open Doors, συγκάλεσε επτάχρονη προσευχή για τη Σοβιετική Ένωση. Ήμαστε πεπεισμένοι ότι η σατανική συνομωσία που έφερε ανείπωτη μιζέρια και βάσανα στο σώμα του Χριστού σ’ όλο τον κόσμο, είχε έδρα ένα συγκεκριμένο μέρος: τη Μόσχα. Εκατομμύρια πέθαναν από τη γενοκτονία στα κομμουνιστικά έθνη και χιλιάδες οδηγήθηκαν στη φυλακή για την πίστη τους. Αποφασίσαμε να κάνουμε επίθεση ενάντια στο σατανά επιτιθέμενοι στα φρούριά του. Πολλοί χριστιανοί σ’ όλο τον κόσμο προσευχήθηκαν μαζί μας. Προσευχηθήκαμε συγκεκριμένα ότι τα εμπόδια που κρατούσαν το Λόγο Του Θεού έξω από την Ανατολική Ευρώπη και τη Ρωσία θα εξαφανίζονταν και οι φυλακισμένοι χριστιανοί θα απελευθερώνονταν. Μέσα σ’ ένα χρόνο αρχίσαμε να βλέπουμε αποτελέσματα.

Δεν είμαστε αβοήθητοι!

Ακούσαμε για πρώτη φορά για την ύπαρξη ενός άγνωστου άντρα που λεγόταν Γκορμπατσόφ. Αρχίσαμε να ακούμε τις λέξεις glasnost (πολιτική διαφάνεια) και perestroika, σε αντίθεση με τη γνωστή κομμουνιστική ρητορική. Η αλλαγή για την οποία προσευχόμασταν άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά και δεν υπήρχε περίπτωση να σταματήσει. Επιτέλους, σχεδόν έξι χρόνια από τη στιγμή που ξεκινήσαμε να προσευχόμαστε, το τείχος μεταξύ της Ανατολής και της Δύσης άρχισε να πέφτει. Το τείχος του Βερολίνου –ένα παγκόσμιο σύμβολο της κομμουνιστικής καταδυνάστευσης– έπεσε. Οι πόρτες της φυλακής άρχισαν να ανοίγουν. Η ανατολική Ευρώπη αντιστάθηκε στις δυνάμεις που την κρατούσαν αιχμάλωτη. Το 1989, μετά από 30 χρόνια λαθραίας εισαγωγής Γραφών πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα, ζήτησα ανοιχτά από τους Ρώσους να επιτρέψουν στον οργανισμό μας να μοιράσει ένα εκατομμύριο ρώσικες Αγίες Γραφές στις σοβιετικές εκκλησίες. Προς έκπληξή μου, δέχτηκαν. Κι εκείνη τη στιγμή, σχεδόν ούτε 7 χρόνια από τότε που ξεκινήσαμε την προσευχή, ανακοινώσαμε με χαρά στα υπόλοιπα άτομα που προσεύχονταν τα υπέροχα νέα, ότι ούτε ένας χριστιανός δεν είναι

στη φυλακή ή σε στρατόπεδο συγκέντρωσης για την πίστη του. Να τι συμβαίνει, φίλοι μου, όταν προσευχόμαστε. Έχουμε το δικαίωμα να σχολιάσουμε ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Δε χρειάζεται να δεχόμαστε παθητικά τη ζωή. Μπορούμε να έχουμε τεράστια επιρροή στον κόσμο, γιατί ο νους και η καρδιά του Κυρίου είναι ανοιχτά σε μας και η δύναμή Του είναι διαθέσιμη σε μας. Δεν είναι να απορεί κανείς που ο Θεός εξοργίζεται όταν βλέπει πόσο διστακτικοί είμαστε στο να χρησιμοποιήσουμε τη δύναμη της

Η Αποτελεσματική Προσευχή

προσευχής. «Εσείς όμως είστε λαός που σας λεηλάτησαν και σας γύμνωσαν», λέει στον Ησαΐα. «Όλοι σας παγιδευμένοι είστε στα σπήλαια και μες στις φυλακές κλεισμένοι. Αρπάζουν τα αγαθά σας χωρίς να τα ζητά κανείς. Ποιος από σας δίνει προσοχή σ’ αυτά;» (Ησαΐας 42:22-23). Ποιος άραγε; Ποιος θα σταθεί ενάντια στο σατανά στις μέρες μας και θα απαιτήσει, όπως έκανε και ο Μωυσής στο Φαραώ, «Άφησε το λαό μου να φύγει» (Έξοδ. 7:16). Ποιος θα πάει με το μέρος του Θεού; Φυσικά όχι οι μοιρολάτρες –οι χριστιανοί ή κάποιοι άλλοι. Αυτοί δε θα αντισταθούν στις δυνάμεις του σατανά. Πρέπει να μας ανησυχεί το γεγονός ότι το Ισλάμ είναι η πιο ταχύτατα διαδεδομένη θρησκεία στη Γη. Η πλειοψηφία των ανθρώπων στον πλανήτη σήμερα ανήκουν σε μοιρολατρικές –μη χριστιανικές θρησκείες και οι οπαδοί τους αυξάνονται ανησυχητικά. Και τώρα μολύνεται και η εκκλησία του Χριστού από τον ιό της μοιρολατρικής απάθειας. Πώς μπορεί και γίνεται αυτό; Δεν είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβει κανείς. Δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς ότι η γοητεία της μοιρολατρίας επιδρά σε ανθρώπους που είναι θέλουν να είναι πνευματικοί, θρησκευόμενοι. Η μοιρολατρική συμπεριφορά φαίνεται να αντανακλά απίστευτη πίστη: «Αρνούμαι να αμφισβητήσω το θέλημα του Θεού», θα πει ταπεινά ένας μοιρολάτρης. Αλλά εννοεί ουσιαστικά πως ό,τι συμβαίνει στον κόσμο συμβαδίζει με το θέλημα του Θεού; Δηλαδή και οι πόλεμοι, η πείνα, η καταπίεση, η οικογενειακή και κοινωνική κατάρρευση, η εκμετάλλευση των αθώων και των αδύναμων, η εξαθλίωση όλων όσα είναι αγνά και άγια; «Αν το επιτρέπει ο Θεός, θα υπάρχει λόγος» θα πει «και δεν μπορώ να κατανοήσω με το ανθρώπινο μυαλό μου πώς

Δεν είμαστε αβοήθητοι!

σκέφτεται ο Θεός. Αποδέχομαι ό,τι κάνει έχοντας πίστη και “υμνώντας Τον” έτσι κι αλλιώς». Και οι αδαείς άνθρωποι που ακούν τέτοιου είδους λόγια θα αναφωνήσουν «Μα τι ισχυρή πίστη!» Αυτού του είδους η «πίστη», όμως, δεν έχει δύναμη, γιατί είναι βασισμένη σε λάθος συλλογισμό. Ονομάστε το όπως θέλετε –κάρμα, πεπρωμένο, μοίρα, κισμέτ– όλα οδηγούν στο ίδιο συμπέρασμα ανεξάρτητα από την ονομασία. Υποστηρίζουν πως δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα σχέδια του Θεού και το καθήκον μας είναι απλά να υπακούμε στο πρόγραμμά του. Κάνει τη ζωή τόσο απλή, σωστά; Ναι και γι’ αυτό είναι τόσο ελκυστική. Οι μοιρολάτρες μπορούν να έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους, γιατί δεν είναι υπεύθυνοι για τίποτα. Δε χρειάζεται να υπακούν στο Θεό ή να αντιστέκονται ενεργά στο κακό. Μπορούν απλά ν’ αφήσουν τα πράγματα ως έχουν. Η μοιρολατρία έχει κι άλλες πτυχές που την καθιστούν ελκυστική. Αν ένας χριστιανός μπορεί να ενσωματώσει τη μοιρολατρία στη θεολογία του, η ζωή του γίνεται πιο εύκολη και πιο άνετη. Θα κερδίσει εκατοντάδες ώρες το χρόνο κοιτώντας τηλεόραση και θα έχει χρόνο να κοιμάται αντί να χαραμίζει την ώρα του σε άχρηστες δραστηριότητες, όπως μελετώντας την Αγία Γραφή, γνωρίζοντας το Θεό μέσω της προσευχής, μεσιτεύοντας για την οικογένειά του και τον κόσμο, μαχόμενος τις δυνάμεις του κακού ή προσεγγίζοντας άλλους χριστιανούς για χάρη του Ιησού Χριστού. Δε θα χρειαστεί να κουνήσει ούτε το δαχτυλάκι του. Θα κάθεται στην πολυθρόνα του και θα αδρανεί για το υπόλοιπο της ζωής του, νιώθοντας σιγουριά για την «πίστη» του. Είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει κάθε αναποδιά της ζωής, από το διαζύγιο ως το θάνατο, με τυφλή αποδοχή.

Η Αποτελεσματική Προσευχή

Φυσικά, αυτό δεν είναι κάτι καινούριο. Ακόμα και οι πιο γνωστοί ήρωες της Αγίας Γραφής υποκύπτουν συχνά στη μοιρολατρία. Θυμάστε τι είπε ο Ιώβ όταν έμαθε ότι ολόκληρη η οικογένειά του είχε εξαφανιστεί και όλη η περιουσία του είχε καταστραφεί; «Ο Κύριος τα έδωσε όλα, ο Κύριος τα πήρε πίσω όλα. Ευλογημένο να είναι το όνομά Του» (Ιώβ 1:21). Εκπληκτικό! Τι υπέροχη δήλωση! Πράγματι, αυτά είναι τα λόγια που αναφέρονται στις κηδείες σήμερα ως ένδειξη πίστης μπροστά στο χαμό ενός αγαπημένου προσώπου. Αλλά είναι η συμπεριφορά αυτή χριστιανική; Όχι! Είναι «βιβλική» μόνο με την έννοια ότι τα λόγια αυτά βρίσκονται μέσα στην Αγία Γραφή. Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτές τις λέξεις τις ξεστόμισε ένας άνθρωπος που δε γνώριζε καν ότι ο Θεός και ο σατανάς χρησιμοποιούσαν το σώμα του ως πεδίο μάχης. Ο Ιώβ δεν μπορούσε να δει ότι ο σατανάς χρησιμοποιούσε τη μοιρολατρία ως το πιο ισχυρό όπλο του. Αλλά δεν μπορούμε να παρεξηγούμε τον Ιώβ. Τότε δεν υπήρχε Αγία Γραφή για να τον βοηθήσει να κατανοήσει το χαρακτήρα του Θεού ή τον πνευματικό πόλεμο που μαίνονταν στη ζωή του. Δεν είχε κανένα μέσο για να μάθει ότι ήταν ο σατανάς και όχι ο Θεός που «πήρε πίσω» τα πάντα. Το θαύμα στην ιστορία του Ιώβ δεν ήταν ότι αποδέχτηκε τις αναποδιές χωρίς να πει τίποτα, αλλά το γεγονός ότι παρά τη λανθασμένη εντύπωση του για το ποιος τα προκαλούσε όλα αυτά, ποτέ δεν πρόσβαλε το Θεό ή Τον κατηγόρησε για αδικία. Γι’ αυτό, λοιπόν, μπορούμε να θαυμάσουμε τον Ιώβ που παρέμεινε πιστός παρά τις λανθασμένες πεποιθήσεις του για την κατάσταση. Αλλά δεν είναι δουλειά μας να μετατρέψουμε τις πεποιθήσεις του σε χριστιανική θεολογία!

Δεν είμαστε αβοήθητοι!

Η απάντησή μας στις ύπουλες τακτικές του σατανά πρέπει να αντανακλά μια πιο βαθιά γνώση για το Θεό σε σχέση με αυτήν που είχε ο Ιώβ, γιατί πλέον δεν έχουμε μόνο την Αγία Γραφή που μπορούμε να τη μελετούμε, αλλά και δύο χιλιάδες χρόνια χριστιανικής εμπειρίας. Έχουμε επίσης το Άγιο Πνεύμα να μας διαφωτίζει. Αλλά πολλοί χριστιανοί στις μέρες μας συμβαδίζουν με τις δύο γυναίκες που άκουσα να μιλούν για τους αιχμαλώτους. Δεν πηγαίνουν αντίθετα στο ρεύμα, ικανοποιημένες που κάνουν ό,τι και οι άλλοι, σαν να σταμάτησε ο Θεός να αποκαλύπτεται στους ανθρώπους Του την εποχή του Ιώβ. Σαν να μην ήρθε ποτέ το Άγιο Πνεύμα και η προσευχή να μη μας δόθηκε ως μέσο να μπούμε στην καρδιά και το νου του Θεού. Δυστυχώς, δεν το αντιλαμβάνονται, μέχρι που είναι πολύ αργά, ότι το παρόν που φαίνεται να προσφέρει μια άνετη, ασφαλή πορεία, στην πραγματικότητα τούς τραβάει όλο και πιο γρήγορα σε μια θανατηφόρα ρουφήχτρα και στη λήθη. Αυτή ήταν μία από τις κύριες στρατηγικές του σατανά στη διάρκεια της ιστορίας. Συνεχίζει να τις θέτει σε εφαρμογή, γιατί πετυχαίνει εδώ και τόσο καιρό. Αλλά δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στη στρατηγική του να πετύχει! Έχουμε τη δύναμη να αντισταθούμε και να τον ανατρέψουμε και ο Θεός μάς έχει δώσει το όπλο στα χέρια μας. Το όπλο είναι η προσευχή. Τίποτα δεν κάνει το σατανά να φοβάται περισσότερο από ένα χριστιανό που καταλαβαίνει τη δύναμη της προσευχής, γιατί γνωρίζει ότι ο Θεός δε στερεί τίποτα απ’ τους φίλους Του. Όσο γνωρίζουμε το Θεό και αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε τη φύση Του και όσα είναι δικά Του, δεν είμαστε πλέον αβοήθητα θύματα που παρασύρονται από

Η Αποτελεσματική Προσευχή

καταιγίδες και κύματα που στέλνει ο σατανάς. Έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε αυτό που ο σατανάς και οι δαίμονές του δεν μπορούν. Ο Ιησούς μάς λέει: «Αν έχετε πίστη χωρίς να αμφιβάλλετε... αν πείτε σ’ αυτό το βουνό, σήκω και πέσε στη θάλασσα, θα γίνει. Κι όλα όσα ζητήσετε στην προσευχή με πίστη, θα τα λάβετε» (Ματθ. 21:21-22). Δεν είναι να απορεί κανείς που ο σατανάς προσπαθεί απεγνωσμένα να αποτρέψει τους χριστιανούς από τη σοβαρή προσευχή! Δε διαθέτει καμία δύναμη που να συγκρίνεται μ’ αυτή. Μέσα από την προσευχή, όχι μόνο μπορούμε να μετακινήσουμε βουνά, αλλά και να καταστρέψουμε κάθε ύπουλο σχέδιο του σατανά. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου και για το σατανά και για μας. Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει λοιπόν ότι κάνει υπερωρίες καταστρώνοντας ύπουλα σχέδια για να αδρανοποιήσει τις προσευχές μας. Αν μπορεί να το κάνει αυτό, δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από εμάς. Μπορεί να συνεχίζει το πρόγραμμά του ανενόχλητος. Γι’ αυτό ανησυχώ για τη μοιρολατρία των χριστιανών. Δεν είναι απλώς μια ακίνδυνη δογματική ερμηνεία με την οποία μπορούμε να συμβιβαστούμε, όπως κάνουμε με μικρές παραλλαγές στη χριστιανική θεολογία. Η μοιρολατρία είναι μία σοβαρή αρρώστια που έχει εισέλθει στο σώμα του Χριστού με καταστροφικές συνέπειες. Μολύνει τα θύματά της με αυταρέσκεια και απάθεια, που ακινητοποιεί τη θέλησή τους να αντισταθούν στο κακό, ενώ φθείρει την αποφασιστικότητά τους να ολοκληρώσουν το τέλειο έργο του Χριστού. Αν δεν αντιμετωπιστεί αυτή η παραλυτική αρρώστια, ο κόσμος θα βρεθεί σε μεγαλύτερους μπελάδες απ’ ό,τι είναι ήδη. Το κόστος για τους

Δεν είμαστε αβοήθητοι!

ανθρώπους θα είναι πολύ πιο τρομακτικό απ’ όσο φανταζόμαστε. Η κτηνωδία και η δυναστεία που είδαμε με το Χίτλερ στην Ευρώπη, με το Μάο στην Κίνα και με το Στάλιν στη Ρωσία δε θα είναι τίποτα μπροστά σ’ αυτό. Εκατομμύρια άνθρωποι σ’ όλο τον κόσμο θα συνεχίσουν να φθείρονται στη μοναξιά και στην απελπισία τη στιγμή που θα έπρεπε να βασίζονται σ’ εμάς για τη σωτηρία τους. Και αν πιστέψουμε έστω για μια στιγμή ότι ο Θεός θα κρατήσει μακριά το κακό που καταπίνει την ανθρωπότητα, κάνουμε τραγικό λάθος! Δε θα κάνει τίποτα. Αν κρυβόμαστε απ’ την αλήθεια βρίσκοντας καταφύγιο σε λάθος δόγματα, αξίζουμε να υποφέρουμε τις συνέπειες. Πιστέψτε με, ο Θεός δε θα μας προστατέψει από αυτές. Δεν έχουμε απαλλαγεί από τα βάσανα. Μη γελιέστε. Ο σατανάς δε γίνεται πιο καλός ή πιο μαλακός με τον καιρό. (Θα μελετήσουμε τις στρατηγικές του και πώς να τις αντιμετωπίσουμε στα κεφάλαια 6 και 7). Γίνεται πιο δυνατός και πιο τρομακτικός κάθε μέρα. Μπορούμε να κοιτάξουμε τους πρόσφατους τίτλους ειδήσεων για να το καταλάβουμε. Ένας φίλος μου το διατύπωσε ως εξής: «Όταν ήμουν νέος, κάποιος που έκλεβε ένα μήλο από το μπακάλικο ήταν κακό παιδί. Σήμερα κακό παιδί είναι αυτός που σκοτώνει όλη του την οικογένεια για να πάρει αποζημίωση από την ασφάλεια και να αγοράσει ναρκωτικά». Ξέρουμε καλά ότι αυτό δεν είναι υπερβολή. Το κακό επεκτείνεται μέρα με τη μέρα και η μοιρολατρική απάθεια το αφήνει να επεκτείνεται ακόμα περισσότερο, γιατί δεν προσφέρει καμία αντίσταση. Αλλά οι χριστιανοί πρέπει να αντιστέκονται στο κακό. Γεννηθήκαμε για μάχη! Κάθε χριστιανός είναι στρατιώτης, «μέλος της αντίστασης» στο στρατό του Κυρίου, παίρνοντας μέρος στον πνευματικό πόλεμο. Όταν δεν

Η Αποτελεσματική Προσευχή

κρατάμε όλα τα παραπάνω στο νου μας, οι πράξεις μας δεν έχουν σκοπό και η συγκέντρωσή μας αποσπάται. Ξεχνάμε γιατί ήρθαμε στον κόσμο, ξεχνάμε γιατί εκπαιδευθήκαμε και με τι εξοπλιστήκαμε για το πεδίο μάχης και πεθαίνουμε χωρίς να γνωρίζουμε καν γιατί ζήσαμε. Και το κυριότερο, δεν εκπληρώνουμε την αποστολή που έχουμε. 10 για το σατανά! Όταν αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τις συνέπειες της χριστιανικής μοιρολατρίας, δε θα μπορούμε να την ανεχτούμε. Πρέπει να την πολεμήσουμε όσο μπορούμε, γιατί είναι το πιο ισχυρό όπλο του εχθρού στην ιστορία για να ματαιώσει τους σκοπούς του Θεού. Και πού καταλήγουμε; Υπάρχει ελπίδα ν’ αλλάξει η κατάσταση; Ή μπορούμε να αντιστρέψουμε την παράλυση που απειλεί το σώμα του Χριστού, να ξανακερδίσουμε το έδαφος που χάσαμε με την αδράνεια και να αντισταθούμε στον εχθρό; Δε θα είναι εύκολο, αλλά είμαι σίγουρος ότι μπορεί να γίνει. Αυτό το βιβλίο θα αναλύσει τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσουμε αν αποφασίσουμε να το επιχειρήσουμε. Θα σας δώσει τη γνώση που απαιτείται για να κάνετε επίθεση στις δυνάμεις του κακού –και να νικήσετε. Αλλά πρέπει να σας προειδοποιήσω: Η γνώση είναι κάτι επικίνδυνο. Όταν τελειώσετε αυτό το βιβλίο, θα ξέρετε πράγματα που θα απαιτούν από εσάς να προχωρήσετε σε πράξεις. Θα νιώθετε υποχρεωμένοι να κάνετε κάτι. Θα προσεύχεστε και θα μετακινείτε βουνά. Θα χρησιμοποιήσετε τα κλειδιά της βασιλείας του Θεού, ώστε ν’ ανοίξετε πόρτες φυλακής και να ελευθερώσετε ανθρώπους. Θα πολεμήσετε τον εχθρό που κρατάει τον κόσμο αιχμάλωτο για τόσο καιρό. Αυτό θα σας βάλει για τα καλά στον πνευματικό πόλεμο για τον πλανήτη Γη με

Δεν είμαστε αβοήθητοι!

διάφορους τρόπους που ίσως να μην έχετε φανταστεί μέχρι τώρα. Μπορεί να γίνετε στόχος στις επιθέσεις του εχθρού με τρόπους που δεν μπορείτε να φανταστείτε αυτήν τη στιγμή. Η ζωή σας δε θα είναι πλέον η ίδια. Αυτό μπορώ να σας το εγγυηθώ. Αν λοιπόν αναζητάτε μια ήρεμη, προβλέψιμη ζωή, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να κλείσετε αυτό το βιβλίο τώρα και να το δώσετε σε κάποιον που ζητάει λίγη περιπέτεια στη ζωή του. Θυμηθείτε τι είπε ο Ιησούς: «Μη νομίσετε πως ήρθα για να επιβάλλω αναγκαστική ομόνοια μεταξύ των ανθρώπων. Δεν ήρθα να φέρω τέτοια ομόνοια αλλά διαίρεση» (Ματθ. 10:34). Να είστε έτοιμοι! Όταν τελειώσετε αυτό το βιβλίο και κάνετε πράξη όσα έχετε μάθει, αν μάθετε να διακρίνετε πότε ο Θεός είναι ανοιχτός σε μια αλλαγή και αν πιστέψετε ότι περιμένει τις προσευχές μας για να νικήσει τον εχθρό, τότε όλες οι προοπτικές μιας συμβατικής ζωής θα χαθούν για πάντα. Θα σηκώσετε το ξίφος του Αγίου Πνεύματος και θα το αξιοποιήσετε στο μέγιστο, εκπληρώνοντας τον αιώνιο σκοπό Του με τρόπους που δεν μπορεί άλλος να επιχειρήσει. Στο επόμενο κεφάλαιο θα δούμε πώς μπορεί κανείς να προετοιμαστεί για να το κάνει αυτό. Σε ρωτάω, φίλε μου: Πώς θα σε θυμούνται στην ιστορία; Θα μιλούν για το όνομά σου με ευλάβεια όπως του Αβραάμ, του Μωυσή, του Δαβίδ, του Ιησού του Ναυή, του Ηλία ή του Παύλου; Θα «υποτάξεις βασίλεια» μέσα από τις προσευχές σου; Ή θα χαθείς στην αφάνεια χωρίς να ανταποκριθείς ποτέ στο κάλεσμα του Θεού; Η επιλογή είναι δική σου.

ΜΠΟΡΕΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ; Ο Θεός δε γνωρίζει ήδη τι θα γίνει στο μέλλον; Δεν έχει ήδη αποφασίσει τι θα κάνει στο μέλλον; Ο φημισμένος συγγραφέας Brother Andrew δίνει απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα μέσω του βιβλίου που κρατάτε στα χέρια σας. Θα σας δείξει πώς:

• Να μιλάτε στο Θεό και να Τον ακούτε • Να κατανοήσετε τη διαφορά μεταξύ της προσωπικής προσευχής και της προσευχής μεσιτείας • Να κατανοήσετε τα σχέδια και τον τρόπο που ο Θεός βλέπει τα πράγματα • Να περιμένετε τον Κύριο να δράσει • Να απαντάτε όταν ο Θεός λέει «όχι» Χρησιμοποιώντας παραδείγματα από την Αγία Γραφή, καθώς και βαθιά διορατικότητα και πρακτικές συμβουλές παρμένες από τη δική του ιεραποστολική εμπειρία, ο Brother Andrew δείχνει ότι η προσευχή μπορεί –και αλλάζει– τον κόσμο. Αλλά πάνω απ’ όλα, αλλάζει εσένα τον ίδιο. Γίνετε συνοδοιπόροι του Brother Andrew στο ταξίδι του προς ένα είδος προσευχής που δε γνωρίζατε μέχρι τώρα. Ο Brother Andrew ξεκίνησε να μοιράζει Αγίες Γραφές το 1955 σε χριστιανούς που ζούσαν σε απαγορευμένες χώρες. Το έργο του συνεχίστηκε και έγινε ο οργανισμός Open Doors International. Έχει γράψει πλήθος βιβλίων, μερικά από τα οποία είναι: God’s Smuggler (Ο Λαθρέμπορος του Θεού), The Narrow Road και Light Force.

Λόγος

ΕΚΔΟ

Σ ΕΙΣ

www.ologos.gr

ISBN 978-960-510-144-2