1
2
Chapter 1 ¼Áª×èͤÒà Å
3
เรื่ องราวมันเรี ยบง่ายมากๆ มีเจ้ าชายองค์หนึง่ บุกมาช่วยเจ้ าหญิงที่ถกู มังกรจับตัวไป... เจ้ าชายปราบมังกรลงได้ แล้ วแต่งงานกับเจ้ าหญิงและอยูด่ ้ วยกัน อย่างมีความสุข ทุกคนชอบเรื่ องแบบนี ้
...ยกเว้ นผม 4
เพราะอะไรนะเหรอ?
5
เพราะผมเป็ นมังกรนะสิ
6
7
ผมชื่อ “คาร์ ล” ผมเป็ นทายาทมังกรรุ่นที่ 8 ของอาณาจักรเฮติโก้ พ่อส่งผมมาประจ�าการที่นี่ ผมอยูค่ นเดียวในปราสาทใหญ่ยกั ษ์ นี่ได้ ปีหนึง่ แล้ วครับ
8
อ้ อ ที่จริ งไม่คนเดียวหรอกครับ เจ้ า “ไข่ต้ม” ทาสผู้รับใช้ ก็อยูท่ ี่นี่ด้วย เขาอยูเ่ ฝ้าปราสาทก่อนผมจะมาซะอีก เขาเป็ นคนจัดการทุกอย่างให้ ผมละ ทังซั ้ กผ้ า หาอาหาร เรื่ องพวกนันละครั ้ บ ถ้ าคุณมีทาสอย่างไข่ต้มละก็ ชีวิตคุณจะสบายเหมือนเป็ นเจ้ าชายเชียวละ
9
ส่วนผม ผมไม่ชอบท�าอะไรพวกนันหรอก ้ ผมไม่ชอบล่าสัตว์ ไม่ชอบท�าครัว ไม่ชอบถูบ้าน...(เอ้ อ ถูปราสาทนัน่ แหละ) ผมชอบอ่านหนังสือ ฟั งเพลง วาดรูป แค่ท�าสามอย่างนี ้ผมก็ไม่มีเวลาไปท�าอย่างอื่นแล้ วละ
สมัยที่ผมยังอยูก่ บั พ่อที่หมูบ่ ้ านมังกรผู้พา่ ยแพ้ ผมค่อนข้ างมีชื่อเสียงเรื่ อง ความห่วยเลยละ ปู่ บอกว่าผมจะท�าให้ ชื่อเสียงวงศ์ตระกูลเสื่อมเสีย ผมคง แพ้ เจ้ าชายที่บกุ มาช่วยเจ้ าหญิงตังแต่ ้ ยกแรกโดยที่ผมยังไม่ทนั พ่นไฟ เลยด้ วยซ� ้า เห๊ อะ ผมก็ไม่ได้ อยากสู้นกั หรอก เชิญตามสบาย ผมไม่ชอบ การแข่งขันอะไรทังนั ้ นแหละ... ้ 10
แล้ วก็มีเสียงฝี เท้ าวิ่งตุบๆ ดังก้ องไปทัว่ ปราสาท
“·‹Ò¹¤Òà Å!!!!!” ไข่ต้มเรี ยก
“โอ๊ ย แย่ๆๆ” ไข่ต้มร้ องลัน่ ขณะวิ่งเข้ ามา “ท�าไมท่านคาร์ ลมานอนอ่านหนังสืออยูอ่ ย่างนี ้ละขอรับ” “แล้ วผมควรท�าอะไรเหรอ?” “หาเจ้ าหญิงสิขอรับ! โบยบิน! ลักพาตัว! พ่นไฟ! มังกร! อะไรก็ได้ ที่ไม่ใช่อา่ นหนังสือ” ไข่ต้มทรุด “ได้ ” คาร์ ลพูด “หลังอาหารเที่ยงละกัน”
11
âÍà¤.........
äÁ‹ª‹ÒÂ!
“.....เดี�ยวนี ้สิขอรับ ไปเดี�ยวนี ้! นี่ปีนึงแล้ วนะขอรับที่ทา่ นไม่ท�าอะไรเลย ท่านนี่ท�าให้ ข้าล�าบากใจจริ งๆ ท่านไม่ฝึกบิน ไม่พน่ ไฟ ไม่ลกั พาตัวเจ้ าหญิง แล้ วถ้ าไม่มีเจ้ าหญิง ก็ไม่มีเจ้ าชายบุกมาช่วย เรื่ องราวมันจะแย่ไปกันใหญ่ แล้ วนะขอร้ าบ” ไข่ต้มถอนหายใจ “แล้ วท�าไม?...ผมต้ องออกไปหาเจ้ าหญิง เพื่อจะให้ เจ้ าชาย ที่ไหนไม่ร้ ูมาชิงตัวคืนไปละ ไม่เข้ าท่าสักนิด” “โอ้ ท่านก�าลังดูถกู นิทานอยูน่ ะขอรับ” ไข่ต้มท�าหน้ าขรึม “นิทานที่สืบทอดกันมารุ่นแล้ วรุ่นเล่า เรื่ องมันต้ องเป็ น แบบนี ้! มันเป็ นของมันแบบนี ้มานานแสนนานแล้ วนะ ขอรับ”
“เห๊ อะ” คาร์ ลบอก “น่าเบื่อ”
12
“ท่านคาร์ ล!!!” ไข่ต้มตะโกน “โอ้ ปี ศาจช่วย! ท�าไมข้ าต้ องมาเจอท่านด้ วย ข้ าเบื่อเต็มทน น่าอิจฉารุ่นพ่อของข้ าเสียจริ งที่ได้ รับใช้ มงั กร มังกรที่แท้ จริ ง.. ฮือ...ฮือๆๆ” ไข่ต้มเริ่ มร้ องไห้ ฟมู ฟาย
คาร์ ลไม่ร้ ูจะท�ายังไง เขาเบื่อเวลาที่ต้องท�าสิง่ ที่ไม่อยากท�า เพราะสถานการณ์และคนอื่นรุมบีบบังคับ แต่ท�าไงได้ ไข่ต้มจะร้ องไม่หยุดอยูอ่ ย่างนี ้ไปจนหมดวันแน่ๆ คาร์ ลยอมแพ้ “โอเค ไข่ต้ม พอเถอะ ผมจะไปแล้ ว” คาร์ ลว่า “หยุดเสียทีเถอะการร้ องไห้ หลอกๆ ของเจ้ านะ” คาร์ ลเสียงอ่อยพลางเดินคอตกไปที่ประตู 13
แต่แล้ วเขาก็ชะงักค้ างอยูต่ รงนัน้ ค่อยๆ หันหลังกลับมา
“ขอเป็ นปี หน้ าไม่ได้ เหรอ?”
“ไม่ได้ ขอรับ!!!!” ไข้ ต้มโวยวายใหญ่ “ท่านไม่เข้ าใจอะไรซักอย่างเลยรึไงนะ หน้ าที่ของเราคือการลักพาตัวเจ้ าหญิง ให้ เจ้ าชายมาต่อสู้ชิงตัวกลับคืน เพื่อความ โรแมนติกของนิทาน แค่นนงานของเราก็ ั้ จบแล้ ว ทีนี ้เราก็จะได้ กลับไปใช้ ชีวิตที่ หมูบ่ ้ านมังกรผู้พา่ ยแพ้ เร็ วๆ ไงละขอรับ ไม่ต้องทนเหงาอยูใ่ นปราสาทแบบนี ้นาน”
14
คาร์ ลแทบไม่ได้ ฟังไข่ต้มเลย เขาก้ มมองพื ้นตลอดเวลา บ่นพึมพ�ากับตัวเอง “äÁ‹ä´Œà˧Ң¹Ò´¹Ñ鹫Ð˹‹Í”
“·‹Ò¹¨Ðä»ÃÙŒÍÐäÔ ไข่ต้มว่า
อาจจริ งอย่างที่ไข่ต้มว่า.... เพราะคาร์ ลชินกับการอยูค่ นเดียว ตังแต่ ้ สมัยที่อยูใ่ นหมูบ่ ้ าน เขาก็อยูค่ นเดียวเสมอ บางทีเขาอาจจะไม่ร้ ูจริ งๆ ก็ได้ วา่ ความเหงา ที่ไข่ต้มหมายถึงมันเป็ นยังไง 15
“แล้ วผมต้ องท�ายังไงบ้ าง...หมายถึง เริ่ มต้ นยังไงนะ” “ง่ายที่สดุ ! ท่านเพียงแค่เดินทางไปที่โรงเรี ยนสงวนองค์หญิง ที่นนั่ จะมีเจ้ าหญิงน่ารักๆ มารวมกันอยูเ่ พียบ ท่านก็เลือก เจ้ าหญิงสักองค์ ลักพาตัวมาที่นี่ แล้ วรอให้ เจ้ าชายมาปราบเรา แค่นี ้แหละขอรับ” “ง่ายมาก!” คาร์ ลพูด “แล้ ว....แล้ วถ้ าผมท�าไมส�าเร็จละ” “ท่านท�าได้ ส�าเร็ จแน่นอน! มังกรแรกเกิดยังท�าได้ เลย” ไข่ต้มเริ่ มโมโห “โอเค ผมไปละ” คาร์ ลตะโกนแล้ วออกจากปราสาทไป ไข่ต้มวิ่งตามไปดูที่รัว้ เหมือนแม่นกเผ้ าดูลกู โผบินเป็ นครัง้ แรก ปี กของคาร์ ลโผล่ออกจากแผ่นหลังเหมือนเสกด้ วยเวทย์มนต์ สยายออกโบยบินขึ ้นไปบนฟ้าอย่างสง่างาม 16
“เฮ้ อ ก็แค่นนแหละ” ั้ ไข่ต้มหันหลังเดินกลับ ได้ ไม่กี่ก้าวก็เริ่ มชัง่ ใจ “ตามไปดูหน่อยดีกว่า...เป็ นห่วงยังไงไม่ร้ ู” เขาห่วงตัวเองนะไม่ใช่หว่ งคาร์ ลหรอก 17
แทนที่จะบินไปโรงเรี ยนสงวนองค์หญิง คาร์ ลบินอ้ อมไปยังชายป่ า บินวนไปวนมาอย่างกล้ าๆ กลัวๆ ปู่ เคยบ่นกับเขาครัง้ หนึง่ ว่า เหมือนเขาไม่เคยจริ งจังกับเป้าหมายใดสักอย่าง เขาแสร้ งยุง่ กับสิง่ หนึง่ เพื่อจะได้ ไม่ต้องท�าอีกสิง่ หนึง่ คาร์ ลเองก็ตอบไม่ได้ เหมือนกันว่าจริ งหรื อเปล่า แต่ที่เขารู้ เขาเป็ นอย่างนี ้มานานและคงจะเปลี่ยน ได้ ยากทีเดียวแหละ
18
เมื่อบินวนไปมาจนเหนื่อยอ่อน เขาก็ร่อนลง หลังรัว้ ของโรงเรี ยนสงวนองค์หญิงจนได้
19
20
Chapter2 âçàÃÕ¹ʧǹͧ¤ ËÞÔ§
21
โรงเรี ยนสงวนองค์หญิงนับเป็ นสถานที่ที่งดงามแม้ สถาปั ตยกรรม จะไม่อลังการ แถมดูธรรมดามากก็ตามที ต�านานเล่ากันว่าสถาปนิก ผู้สร้ างไม่อยากให้ เจ้ าหญิงทังหลายเคยชิ ้ นกับความหรูหรา หากต้ อง อยูใ่ นอาคารธรรมดาเยี่ยงคนสามัญบ้ าง แต่ยงั ไงมันเป็ นโรงเรี ยนที่ดี ที่สดุ ในอาณาจักรเฮติโก้ เลยก็วา่ ได้
22
และตรงสวนน� ้าพุ เวลาพักเที่ยง เจ้ าหญิงทังหลายจะออกมา ้ รวมตัวกันเฉิดฉาย นัง่ เมาท์เรื่ องต่างๆ พูดคุยเสียงดังจอแจ บ้ างอ่านหนังสือ บ้ างเล่นดนตรี แต่สว่ นใหญ่แล้ วพวกเขาก็ นัง่ เมาท์กนั ถึงเรื่ องเจ้ าชายจากแค้ วนต่างๆ อยูน่ นั่ แหละ
23
คาร์ ลหลบซ่อนอยูห่ ลังพุม่ ไม้ แอบมองเหล่าเจ้ าหญิง “โห เจ้ าหญิงน่ารักเต็มไปหมด...แต่ก็นะ นอกจากความน่ารักแล้ ว ต่อไปก็จะมีความสับสนวุน่ วายตามมาเป็ นขโยงเลยละ” คาร์ ลนึก “ยิ่งเจ้ าหญิงที่ดนู า่ รักมากเท่าไรก็จะยิ่งเอาแต่ใจมากเท่านัน” ้
“เลือกคนที่ดนู า่ รักน้ อยที่สดุ แล้ วกัน”
24
สายตาของเขาสะดุดกับเจ้ าหญิงองค์หนึง่ ที่อยูบ่ นยอดไม้ สงู ๆ โน่น เธอส่งเสียงดังโหวกเหวกเหมือนก�ำลัง ชื่นอกชื่นใจกับวิวที่ได้ พบแม้ มนั จะอันตราย สักหน่อยส�ำหรับเจ้ าหญิง คาร์ ลลงความเห็นว่า ในบรรดาเจ้ าหญิง ที่รักสวยรักงามน่ะเขาไม่ปืนต้ นไม้ กนั หรอก
เมื่อคิดได้ ดงั นันเขาก็ ้ บนิ ไปหาเจ้ าหญิงบนยอดไม้ นนทั ั ้ นที
25
“องค์หญิง...ผมคือมังกร แห่งเฮติโก้ ! ผมมา..."
26
ยังพูดไม่ทนั จบ... เจ้ าหญิงตกใจที่เห็นคนมีปีก เธอเผลอปล่อยมือที่ยดึ กิ่งไม้
ร่างค่อยๆ ร่วงหล่นจากยอดไม้
"njҠͧ¤ ËÞÔ§µ¡µŒ¹äÁŒ!" ใครบางคนร้ องขึ ้น 27
คาร์ ลได้ สติ รี บบินลงไปรับเจ้ าหญิงได้ ทนั
28
เจ้ าหญิงยังคงตาลอย อยูใ่ นอาการช็อก คาร์ ลค่อยๆ วางเธอยืนบนพื ้น เธอก็ยงั จ้ องหน้ าคาร์ ลจนเขา รู้สกึ เขิน
เริ่ มมีเสียงพึมพ�าจากคนอื่นๆ เมื่อได้ เห็น คนมีปีกบินได้ แต่ไม่มีใครกล้ าท�าอะไร ทังเจ้ ้ าหญิงและครูซสิ เตอร์ ตา่ งยืนนิ่งกันไปหมด
29
คาร์ ลเริ่ มเขิน เขาต้ องรี บพูดสิง่ ที่ต้องพูดให้ จบ!
“¼Á¤×ÍÁѧ¡ÃáË‹§àεÔâ¡Œ! ¼ÁÁÒÅÑ¡¾ÒµÑÇ Í§¤ ËÞÔ§ ¢Íãˌͧ¤ ËÞԧ仡Ѻ¼Áà´ÕëÂǹÕ!é ”
"โอ....................." เสียงพึมพ�ากลายเป็ นเสียงฮือฮา
เจ้ าหญิงตรงหน้ าคาร์ ลเอ่ยถามด้ วยใบหน้ านึง่ เฉย “.....เมื่อกี ้เธอบอกว่า เธอคือมังกรเหรอ?” “เอ้ อ...อืม....ใช่...มัง� ” คาร์ ลตอบ เขายังเขินอยูห่ น่อยๆ “แต่เธอดูเป็ นมนุษย์มากๆเลย” “เพราะผมอยูใ่ นร่างมนุษย์นะซี” “หมายความว่ายังไง? ร่างมนุษย์?” “ก็ไม่หมายความว่าไง เผ่ามังกรจะอยู่ แบบมังกรหรื ออยูใ่ นร่างแบบพวกเธอก็ ได้ เหมือนกัน ก็แค่นนแหละ" ั้
30
"ว้ าว" เจ้ าหญิงอุทาน "เท่สดุ ๆ ไปเลย" คาร์ ลหน้ าแดงอีก “แล้ วยังไงต่อ?” เจ้ าหญิงถาม “อะไรแล้ วไง?” คาร์ ลสะท้ อนค�าถามคืน “แน่ะ! ก็เป็ นมังกรแล้ วยังไงต่อเล่า มาท�าไมที่นี่” "นี่เธอไม่ได้ ฟังที่ผมพูดเลยรึไง ผมบอกแล้ วไงว่า องค์หญิงต้ องไปกับผม" "ไป? ไปไหน? ไปท�าไม? เรา...เหรอ?"
"เห๊ อะ" คาร์ ลนึกในใจ "นี่อตุ ส่าห์เลือกคนที่ น่ารักน้ อยที่สดุ แล้ ว นะเนี่ย"
31
แต่แล้ วเขาก็ตอบ "ก็ไปที่ปราสาทของผมไง แต่ก็ ไม่นานหรอก เดี�ยวก็จะมีเจ้ าชาย มาช่วยเธอออกไปเองละ"
"ว้ าว" เจ้ าหญิงอุทาน "งันที ้ ่พวกแจ็คกี ้...เอ้ อ พวกเจ้ าหญิงองค์ อื่นๆ พูดกันก็เป็ นเรื่ องจริ งงันสิ ้ อาณาจักร ของเราจะโดนมังกรบุกเข้ ามาจับองค์หญิง ที่สวยที่สดุ ไป เหมือนๆ กับอาณาจักรอื่นๆ " เธอตาวาว "ไม่นา่ เชื่อว่าจะเกิดขึ ้นจริ งแฮะ"
32
คาร์ ลไม่ร้ ูจะพูดอะไร เจ้ าหญิงก็เงียบด้ วยเช่นกัน เหมือนทังคู ้ ก่ �าลังปะติดปะ ต่อภาพเหตุการณ์ที่ก�าลังเกิดขึ ้น "ฉันนึกว่าเธอจะเป็ นมังกรซะอีก แบบว่า มังกร...มังกรนะ ตัวใหญ่ๆ ปี กใหญ่ๆ พ่นไฟ บินๆๆ" "ที่พดู มาผมก็ท�าได้ ทงนั ั ้ นแหละ" ้ "จริ งเหรอ!" "อือ" "งันท� ้ าให้ ดหู น่อย"
คาร์ ลเพิ่งนึกอะไรเจ้ าเล่ห์ออก " ถ้ าผมท�าให้ ดู องค์หญิงต้ องไปกับผมนะ" "ได้ " "จริ งอ่ะ?" คาร์ ลไม่เชื่อหูตวั เอง เขาตกใจว่าท�าไมมันง่ายจัง "สัญญา" เจ้ าหญิงยืนยัน "ก็ดี" คาร์ ลตอบ เขากระแอมหนึง่ ที เหมือนเทสเสียงก่อนร้ องเพลง
33
สิ ้นแสงสว่างวาบ คาร์ ลก็กลายร่างเป็ นมังกรตัวใหญ่ พอๆ กับอาคารของโรงเรี ยน ร่างใหญ่โผล่พงุ่ เบียดต้ นไม้ แทบล้ มครื น กลุม่ เจ้ าหญิงที่ยงั เมาท์กนั อยูก่ ็ตกใจกรี ดร้ องกัน ยกใหญ่ แม้ บางคนจะเหมือนกรี ด้ เพราะ ดีใจอยูด่ ้ วย
“พ่นไฟ พ่นไฟ” เจ้ าหญิงตะโกนสัง่ คาร์ ลพ่นไฟเล็งออกไปที่ก้อนหินซึง่ อยูห่ า่ งๆ เพราะกลัว ใครจะโดนลูกหลงเข้ า แต่นนั่ ก็ท�าให้ ทงครู ั ้ ซสิ เตอร์ และ เจ้ าหญิงหลายองค์หวาดผวาไปตามๆ กัน ทว่าหนึง่ ในนันกลั ้ บโดดดีใจ เธอคงชอบอะไรที่มนั แปลกๆ อยูห่ น่อยแหละ
“ÎÙÁÁÁÁÁÁ” คาร์ลทวงสัญญากับองค์หญิง 34
35
เจ้ าหญิงหันหน้ าประจัญ กับคาร์ ลในร่างมังกร เธอชูกระดาษขึ ้นอ่าน
36
"เราคือ เม โมบลี่ย์ เจ้ าหญิงแห่งคชาร์ หมันหมายไว้ ้ กบั เจ้ าชายแห่งโมศ์ โดยที่มิเคยเห็นหน้ า พาตัวเราไปเลย! ท่านมังกร! หะ...หาก" เธอก้ มหน้ าดู กระดาษในมือชัดๆ "หากเจ้ าชายแห่งโมศ์ประสงค์ศรัทธารักแท้ ในตัวเรา ที่มีตอ่ พระองค์ ดัง่ ที่เราประสงค์จะพิสจู น์ในตัวเจ้ าชาย จงแผ้ วผางท�าลาย อุปสรรค์ตา่ งๆ นาๆ แล้ วช่วยเราออกจากปราสาทแห่งนัน"้ เจ้ าหญิง เม โมบลี่ย์ อ่านบทที่เธอเคยจดไว้ แล้ วชี ้ไปที่ปราสาทของคาร์ ล ที่สดุ ขอบอาณาจักร
37
มันเป็ นบทที่เธอคิดขึ ้นเองแหละ เธอแค่ไม่อยากตะโกนว่า "ช่วยด้ วยๆ" เหมือนคนอื่นๆ ขณะที่ มังกรมาลักพาตัวไป และแม้ โอกาสโดยลักพาตัวน้ อยมากๆ (ใครๆ เขาก็วา่ อย่างนัน้ เพราะองค์หญิงแจ็คกี ้ตะหากที่สวย สง่าเหมาะสมกับที่จะโดนลักพาตัวที่สดุ ) แต่เม โมบลี่ย์ก็ยงั เอากระดาษติดตัวไว้ ทกุ วัน เจ้ าหญิงแจ็คกี ้เห็นภาพนันเกิ ้ ดขึ ้นต่อหน้ าต่อตา ได้ ยินทุกถ้ อยที่เม โมบลี่ย์แถลงก้ องในหู ลมหวนพัดฝุ่ นฟุ้งกระจายพริ ว้ ขึ ้นเป็ นริ ว้ จนต้ องหรี่ ตา ลมแรงจากการกระพือปี กบานใหญ่ของมังกร... มังกรที่เธอใฝ่ ฝั นเสมอว่าจะมาลักพาตัวเธอไปในเร็ววัน แต่ไหนเล่า? ภาพที่เห็นกลับเป็ นเม โมบลี่ย์ เจ้ าหญิง เงอะงะก๋ากัน่ จากแคว้ นกันดารคนนันไปซะได้ ้ เสียงของปี กมังกรพัดตีกบั อากาศดังวูบวาบจนเธอ แทบไม่ได้ ยินสิง่ อื่นใด แล้ วก็พดั หายขึ ้นไปบนฟากฟ้า
38
เม โมบลี่ย์กอดคอมังกรของเธอบินจากไปแล้ ว
39
40
Chapter3 ¨Ø´ËÁÒÂ
41
แม้ จะเกิดมาในตระกูลสูงศักดิ์ ก็ไม่เคยสักครัง้ ที่จะได้ เห็นภาพวิวเช่นนี ้ ขณะที่องค์หญิงเม โมบลี่ย์กอดคอมังกรแล้ วมองลงจากฟากฟ้า ผืนน� ้ำสะท้ อนแสงระยิยระยับ หุบเขาเกาะแก่งเบียดพริ ว้ ไปกับสายน� ้ำ พุม่ ไม้ เขียวชะอุม่ บนฟ้านัน่ เล่า ปุยเมฆก็ออ่ นนุม่ เหมือนจับต้ องได้ อากาศก็สดชื่นรู้สกึ เหมือนเกิดมาเพิ่งเคยหายใจเป็ นครัง้ แรก มันงดงาม จนเธอกลันไว้ ้ ไม่ไหว “ว้ าว................ว งดงามมาก สวยงามสุดๆ ไปเลยยยยยย”
42
43
แต่แล้ วจูๆ่ มังกรก็ลอ่ นลงที่หน้ าผา ปล่อย เม โมบลี่ย์ลง แล้ วคาร์ ลก็กลายร่างเป็ นมนุษย์
“เอ่อ ยังอีกไกลเชียวนะกว่าจะถึงปราสาทโน่นนะ” เม โมบลี่ย์พดู ชี ้ไปที่ปราสาท “ แฮ่กๆ” คาร์ ลตอบ “เหมือนเธอจะบินไม่คอ่ ยเก่งนะ” “แฮ่กๆ “ คาร์ ลตอบ “บินแบบพ่วงคนมาด้ วย.....มันเหนื่อยอ่ะ” เขานอนแผ่หราเป็ นที่เรี ยบร้ อย
44
เมโมบลี่ย์รวบกระโปรง นัง่ ลงบนหญ้ าที่ก�าลังพริ ว้ ไหวด้ วยลมเย็นๆ มองวิวจากหน้ าผาที่สงู สง่า สวยงาม เธอรู้สกึ ได้ วา่ ลมทะเลที่หน้ าผานี่ชา่ งหอม สดชื่นเหมือนสูดหายใจเข้ าไปแล้ วจะฟอกปอดของเธอเป็ นสีฟ้าอย่างนันแหละ ้ ตรงขอบผา มองไกลออกไป โพ้ นทะเลกว้ างหมดจด สุดลูกหูลกู ตา ไม่เคย สักครัง้ ที่จะมีเรื อแปลกหน้ าข้ ามแผ่นน� ้ามาถึง ไม่มีแม้ นกสักตัวที่จะบินผ่าน มาทักทาย มีเพียงฟ้าและผืนน� ้า ไม่ต้องมองหาอะไรอีก เงียบสงบ สวยงามและคุ้นเคย เม โมบลี่ย์ก�าลังพบความสุขในความสงบนัน้
45
"àÍ Ð ¹Ñ¹è ?"
จูๆ่ เม โมบลี่ย์ร้องขึ ้น
คาร์ ลลุกขึ ้นนัง่ ชันเข่า เพ่งมองออกไปตามนิ ้วที่เจ้ าหญิงชี ้
46
47
ตรงนัน้ เพนกวินตัวหนึง่ เกาะอยู่ บนกระดานโต้ คลื่นสีแปลกๆ ก�าลังแกว่งขาปี นขึ ้นก่ายกระดาน อย่างหมดแรง คาร์ ลและ เม โมบลีย์ มองดูอยูส่ กั พัก
48
“ฉันว่าเธอควรจะไปช่วยเขานะ” เจ้ าหญิงบอก
“อ๊ ะ..อื ้ม” คาร์ ลเพิ่งนึกได้ แล้ วเขาก็โผบินไปยังผืนทะเล เจ้ าหญิงยืนมองจากหน้ าผา เห็นคาร์ ลบินไปอย่างอิสระ เธอชักอยากจะบินได้ ขึ ้นมาบ้ างแล้ ว 49
คาร์ ลร่อนลงตรงหน้ าเพนกวิน เขาไม่ร้ ูจะเอ่ยอะไรจึงได้ แต่ทกั “สะ...สวัสดี.......” เพนกวินเงยหน้ ามองอย่างอิดโรย เชื่องช้ า นานกว่าจะจับโฟกัสภาพได้ “พ่อ....พ่อของผม.....” เพนกวินพูด แล้ วสลบไสลจมน� ้าไป
50
คาร์ ลตกใจรี บมุดลงน� ้าไปช่วยพาขึ ้นมาพักที่หน้ าผา ไม่นานเพนกวินก็ตื่นได้ สติ
51
เรื่ องราวไม่เป็ นธรรมทารุณกรรมในโลกนี ้มีเยอะแยะ แต่คาร์ ลไม่เคยได้ สนใจเท่าไร จนเรื่ องราวเหล่านัน้ ได้ เดินทางมาส่งถึงตรงหน้ า
“พวกนัน� รุมทําร้ายพ่อของผม แล้วก็จบั ตัวพ่อของผมไปครับ ฮือๆๆๆ” เพนกวินเล่า
52
เป็ นครัง้ แรกในรอบหลายปี ที่คาร์ ลรู้สกึ ถึงอะไรบางอย่าง ประจุเล็กๆ ร้ อนรุ่มแผดเผา อยูก่ ลางอก เหมือนตัวตน ที่แท้ จริ งของเขาพึง่ ตื่นจาก การหลับใหลอันยาวนาน
....
ยังไม่ทนั ที่เพนกวินจะร้ องขอความช่วยเหลือ คาร์ ลก็ประกาศกร้ าว “ผมจะเป็ นคนพาตัวพ่ อของเจ้ ากลับมาให้ เอง ดีม�ัย!”
“ไม่ ด!ี ” เสียงตอบไล่หลังอย่างทันควัน คาร์ ลมองหาต้ นเสียง ไข่ต้มนัน่ เอง เขาคงตาม มาจากปราสาทนัน่ แหละ “ท่านคาร์ ลท�าอย่างนี ้ ไม่ได้ นะขอรับ ท่านมี ภาระกิจที่ส�าคัญมากๆ ต้ องรี บท�าก่อนนะขอรับ” 53
“แต่...นี่ก็ส�าคัญนะ” คาร์ ลอ� ้าอึ ้ง ตัวตนแท้ จริ งที่พงึ่ ตื่น เริ่ มสลืมสลืออีกแล้ ว ไข่ต้มโวยวายต่อ “มันไม่ใช่เรื่ องของเรานะขอรับ ท่านต้ องพาองค์หญิงกลับ ไปที่ปราสาทแล้ วรอจนกว่าเจ้ าชายจะมาชิงตัวกลับไปถึงจะถูก” แล้ วเจ้ าเพนกวินก็ร้องไห้ ออกมาฮือใหญ่ “แง.....แงๆๆ” “ไปเถอะ ท่านคาร์ ล ท�าสิง่ ที่ถกู ที่ควร ท�าให้ ตระกูลของท่านพอใจเถิดขอรับ” ไข่ต้มตะโกนย� ้า
“แล้ วเธอจะทิ ้งเขาไว้ อย่างนี ้เหรอ” องค์หญิงเม โมบลี่ย์พดู ขึ ้น “นี่เหรอท�าสิง่ ที่ถกู ที่ควรนะ ท�าไมถึงใจด�าขนาดนี ้”
“เอ่อ...” คาร์ ลอ� ้าอึ ้ง พลางหันมองเจ้ าเพนกวิน
54
คาร์ ลรู้ในใจว่า เวลาแบบนี ้ เขาคิดอะไรไม่คอ่ ยออกหรอก หรื อถ้ าคิดออก มันก็ไม่ใช่ความคิดที่ดีเท่าไร แต่เขาเชื่อในสิง่ หนึง่ เสมอ สิง่ นันคื ้ อ เขาต้ องท�าตามที่ใจอยาก แล้ วผลลัพท์มนั จะเลวร้ ายยังไงก็ชา่ ง อย่างน้ อยก็มาจาก หัวใจของตัวเอง
“เอางี ้มัย� ละ?!” ฮึดสุดท้ ายของคาร์ ลเสียง ดังจนเพนกวินเงียบ เขาหันไปหาไข่ต้ม “ไหนๆ ก็ก�าลังลักพาตัวเจ้ าหญิงแล้ ว ท�าไมเราไม่ไปช่วยลักพาตัวพ่อของเจ้ า เพนกวินนี่จากรังมาเฟี ยด้ วยเสียเลยละ”
“ท่านหมายถึง.....ตอนนี ้....และจะพา องค์หญิงไปด้ วยหรื อขอรับ?” ไข่ต้มถาม “ใช่ เป็ นการลักพาตัวสองตัวในคราว เดียวกัน!”
55
ทุกคนถึงกับเงียบ ไข่ต้มรู้วา่ ตัวเองไม่คอ่ ยฉลาดเท่าไร แต่ไอ้ ที่ ได้ ฟังตะกี ้นี ้ ฟั งดูโง่ชะมัด นัน่ หมายความว่า คาร์ ลจะแบกเจ้ าหญิง ไว้ บนคอ ถือเจ้ าเพนกวินไปด้ วยในมือซ้ าย ขณะบินเข้ าไปฉกตัวพ่อเพนกวิน ในมือขวา ด้ วยพลังกล้ ามแขนของมังกรที่ไม่เคยซักผ้ าแม้ แต่ครัง้ เดียว
“ท่านบินไม่ไหวหรอกนะขอรับ ท่านก็ร้ ู” ไข่ต้มค้ าน คาร์ ลเริ่ มเอ่ะใจ เมื่อกี ้แค่เจ้ าหญิงองค์เดียวยังพาไปไม่ถงึ ปราสาทเลย “งัน...ให้ ้ เจ้ าหญิงไปรอที่ปราสาทมัย� ละ?” คาร์ ลหันไปบอกเจ้ าหญิง “ผมจะจัดห้ องอย่างดีให้ อยูเ่ ลยละ” “ไม่ได้ ขอรับ!” ไข่ต้มขัดอย่างรวดเร็ว “หากเจ้ าชายบุกเข้ ามาในตอนที่ ท่านไม่อยู่ แล้ วพาตัวเจ้ าหญิงกลับไปเฉยๆ เรื่ องราวมันจะพิลกึ กึกกือ กันใหญ่นะขอรับ” “อ่า...งันผมจะกลั ้ บไปส่งเจ้ าหญิงคืนที่โรงเรี ยน แล้ วไปช่วยพ่อของ เจ้ าเพนกวินก่อน ค่อยกลับมาลักพาตัวเจ้ าหญิงใหม่” คาร์ ลเสนอ 56
“ไม่มีทาง!” เจ้ าหญิงเสียงแข็ง “ ถ้ าเธอพาเรากลับไปที่โรงเรี ยน เจ้ าหญิง องค์อื่นๆ เขาจะคิดยังไง เขาคงคิดว่าเกิดการลักพาตัวผิดคน หรื อเธอทนเรา ไม่ไหวจนต้ องเอามาคืน โอ้ ย! มีแต่เรื่ องเสียหาย เราไม่มีวนั กลับไปเด็ดขาด”
"หว๋า....." คาร์ ลจนปั ญญา "กวิววว...." เจ้ าเพนกวินเสียงหงอย
57
เจ้ าหญิงหันมาถามเจ้ าเพนกวิน “พ่อของเจ้ าถูกลักพาตัวที่ไหนละ?”
“รังมาเฟี ยในบลูพลัสครับ” เพนกวินตอบ “อืม บลูพลัส ไม่ไกลมากนี่นา “ เจ้ าหญิงท�าท่าคิด “ฟั งนะ เราเป็ นคนพบ เจ้ าเพนกวินคนแรก และเป็ นคนบอกให้ เธอลงไปช่วยใช่มยั� ละ?” คาร์ ลพยักหน้ า “ยังไงเราก็ต้องมีสว่ นรับผิดชอบ โชคชะตาพาเรามาพบกัน งันเราก็ ้ เดินทางไป ด้ วยกันซะเลยสิ เธอบินพาพวกเราไปไม่ไหว แต่บลูพลัสเดินทางด้ วยรถไฟ ครึ่งวันก็ถงึ ” 58
“เยี่ยมเลย งันเราขึ ้ ้นรถไฟไปกันหมดนี่เลย” คาร์ ลตะโกน “เจ้ าก็ไปด้ วยนะไข่ต้ม” “กรี ด้ ดด” ไข่ต้มร้ อง “ข้ าไม่ไปขอรับ ข้ าจะอยูเ่ ฝ้าปราสาท” “ไปด้ วยกันเถอะน่า นานๆ ทีไปผจญภัยบ้ าง” คาร์ ลคะยันคะยอ ้ “ท่านไม่ร้ ูรึไงว่าชื่อของข้ ามันหมายถึงอะไร ไข่ต้มไงละ! ข้ าสมองฝ่ อ ขี ้ตื่น ขี ้กลัว พ่อของข้ าตังชื ้ ่อข้ านันสมดั ้ ง่ เนื ้อในและจิตใจของข้ าโดยแท้ ท่านคิดจะเอาไข่ต้ม ไปช่วยรับกระสุนปื นของพวกมาเฟี ยหรื อขอรับ” “มะ..ไม่ถงึ ขนาดนันซะหน่ ้ อย..มัง� ไปด้ วยกันเถอะน่า ถ้ าไม่มีเจ้ าผมคงท�าอะไร ไม่ถกู ” “ไม่ไปขอรับ!” ไข่ต้มยืนกราน
“งันเอางี ้ ้มัย� ” คาร์ ลพูด “หากเจ้ ายอมไปด้ วย แม้ สดุ ท้ ายจะท�าไม่ส�าเร็จ ผมก็จะปล่อยเจ้ ากลับคืนสูแ่ ผ่นดินที่เจ้ ามาโดยไม่มีพนั ธะใดต้ องผูกพัน” ไข่ต้มสังเกตได้ วา่ สีหน้ าของคาร์ ลดูจริ งจังกว่าทุกๆ ครัง้ ที่ผา่ นมา เขาเริ่ มลังเล เหมือนกันว่าอยากตัดสินใจอย่างไร แต่เอาเป็ นว่าเขาจะยอมท�าตามที่ คาร์ ลขอ ส่วนข้ อตกลง เอาไว้ คดิ ทีหลังแล้ วกัน 59
ไข่ต้มพูด “ไปก็ไป...แต่ข้าต้ องกลับปราสาทไปเตรี ยมสบู่ ช้ อน ชาม เสบียงส�าหรับ เดินทางสี่คนและ....” ยังพูดไม่ทนั จบ คาร์ ลคว้ ามือไข่ต้มวิ่งตามเจ้ าหญิง กับเจ้ าเพนกวิน มุง่ สูส่ ถานีรถไฟของอาณาจักรเฮติโก้ ทนั ที
60
“ขะ...ขอบคุณคร้ าบบบบบ” เจ้ าเพนกวินดีใจจนร้ องเสียงหลง
61