GOEDE DOELEN
ARNO VAN CAMPFORT
11 JAAR EN TE VOET NAAR SCHERPENHEUVEL
MOL — Kleine jongens worden groot. En hoe! Arno Van Campfort (11) vierde op 8 mei zijn lentefeest. Hij broedde al een tijdje op een plan om in dit bijzondere overgangsjaar iets speciaals te doen voor het goede doel . Ik trof hem op een zonnige woensdagmiddag in april om hem uit te horen.
“ÉÉN TIP: NEEM ALTIJD NAPOLEONNEKES MEE!” Hoe bereid je je voor op 8 mei? “We wandelen regelmatig. Dat zijn niet altijd heel verre tochten. We proberen nu vooral sneller te stappen. Eind april ga ik nog één keer zo’n 20 à 25 kilometer doen, het laatste weekend voor de grote dag misschien nog 10 of 15 kilometer. Maar dan niets meer. Op die manier zou ik op 8 mei topfit moeten zijn. Ik denk er wel heel veel aan. Dan probeer ik vooral te denken aan hoe blij ik ga zijn als het lukt. Het zal zwaar en moeilijk zijn maar ik verwacht dat het toch vooral een hele leuke dag gaat worden. Ik denk dat de laatste 5 kilometer het minst zwaar zullen zijn door de adrenaline.” Waauw, Arno, ik vind dit heel knap van je. Veel succes! “Dank u. Ik ben zelf ook wel trots. We hebben tot hiertoe al 1.750 euro in gezameld. Dat had ik echt nooit durven denken. Er zijn meer dan 100 sponsors. En… we gaan ook een bon van Sluysjes IJs verloten onder alle sponsors. Benieuwd wie die gaat winnen!”
1 Vertel me eens wat je van plan bent. Arno Van Campfort: “Op 8 mei ga ik om mijn lentefeest te vieren te voet naar Scherpenheuvel en ik laat me sponsoren om Bednet te steunen.”
juni 2021 I p 16 - 17
Hoe ben je op dat idee gekomen? “Ik vind dit lentefeest toch wel iets belangrijks. Het is zo’n beetje als een verjaardag, maar dan nog specialer. Je wordt ouder, je gaat bijna naar het middelbaar, je krijgt een gsm,… Eigenlijk is het een beetje ‘vieren dat je ouder wordt’. Daarnaast wandel ik graag, vooral sinds corona. Tijdens één van de wandelingen met mijn ouders nam ik me voor om eens een uitdaging aan te gaan. Dat wilde ik niet alleen voor mezelf doen, maar ook voor een goed doel.” Waarom koos je voor Bednet? “Ik wilde een goed doel dat iets met onderwijs te maken heeft. Na wat opzoekwerk bleek het heel eenvoudig om via de website van Bednet zelf een actie op poten te zetten. En dat was een goed doel waar ik echt voor wilde gaan. Het is al erg genoeg dat kinderen ernstig ziek worden. Ik vind het leuk dat Bednet ervoor zorgt dat die kinderen niet zomaar online les moeten volgen, maar echt deel kunnen uitmaken van het klasgebeuren. Dat klasgevoel is belangrijk, zeker als je ziek bent.” Hoe heb je die actie dan opgezet?
“Op de website van Bednet heb ik zelf een actiepagina aangemaakt. Als je surft naar www. bednet.be kan je rechts bovenaan klikken op een knop ‘Bednet steunen’. Op die pagina zie je bij ‘Doe een actie’ de mogelijkheid ‘Zet een actie op’. Daaronder kan je ook klikken op ‘Steun een lopende actie’, daar vind je mijn actie: ‘Wandeltocht Mol-Sluis-Scherpenheuvel’.” En dan was het tijd om de actie te lanceren? “Ja, dat was heel spannend! Enkele weken geleden was het moment aangebroken. Ik schakelde mijn ouders in om het bericht te verspreiden via hun social media. Het bericht was amper de wereld in gestuurd en het geld stroomde al binnen. Na één dag hadden we al 1.000 euro ingezameld! Ik had dat echt niet verwacht. Ik kreeg ook zoveel leuke reacties. Veel mensen vonden het knap dat ik dat ging doen. Iemand zei: ‘Zolang ik het zelf maar niet moet doen!’ (lacht). Echt, al die reacties waren hartverwarmend!” Wat ging er allemaal door je heen? “Ik was nogal onder de indruk! Ik was heel erg blij maar ik kreeg ook een beetje stress. Nu moest het echt wel lukken want ik wou niemand teleurstellen. Ik zal zo’n 39 kilometer moeten wandelen naar Scherpenheuvel. Gaandeweg is de stress al wel wat geminderd. Ik heb er wel vertrouwen in dat het gaat lukken.”
En dan is het 8 mei, de grote dag! De dag erna tref ik Arno in zijn tuin. In tegenstelling tot wat ik verwachtte — strompelend en half kreupel — komt hij fris voor de dag. En? Hoe gaat het met de spiertjes? Arno: “Heel goed! Ik voel niets meer. Dat had ik niet verwacht. Zelfs mama en papa hebben geen last. (lacht) De laatste 10 kilometer kreeg ik wat pijn aan mijn voeten, maar voor de rest ging het super goed. Het is gelukt!” Proficiat! Je mag heel fier zijn op jezelf! Vertel eens, hoe is de dag verlopen? “Mama heeft mij ’s morgens moeten wakker maken. Ik had heel goed geslapen. Rond 8 uur ben ik met mama, papa en mijn nonkel Wim vertrokken. We hadden de dag opgedeeld in vier ‘etappes’ en bij elke etappe kregen we ander gezelschap. Een eerste bijzonder moment was toen we in de fietstunnel (onder de ring van Mol, nvdr.) kwamen. Daar zijn pas kei toffe nieuwe graffitikunstwerken aangebracht. Heel mooi! En voor we het wisten, hadden we de eerste 10 kilometer in de benen.” En dan was het tijd voor de tweede etappe? “Tijdens de tweede etappe kwamen mijn nonkel Jan en tante Tessa ons vergezellen. Die afwisseling maakte het leuk. De derde etappe was de moeilijkste. Toen hebben we twee uur regen gehad. We werden niet super nat, maar toch… Gelukkig was het gezelschap op-entop. Mijn tante Kathleen en mijn nicht Hannah hielpen om de sfeer erin te houden. Onderweg werden we nog verrast door papa zijn wieler-
