Deze Onderox is voor een groot deel geschreven in het moederhuis, u mag dat gerust weten. Niet dat we het daardoor uitsluitend over borstvoedingsbeleid of verschillende soorten suiker- bonen gaan hebben, verre van. Maar misschien is de toon van deze Onderox daardoor nóg euforischer dan anders. En wij waren al geen pessimisten. Maar de geboorte van zo’n nieuwe telg heft je meteen de wolken in. Al blijft het soms ook een strijd natuurlijk. Ik dacht er gisteren nog aan toen ik ‘s avonds thuiskwam, mijn schoenen uitstampte en – met dank aan mijn le- gendarische onhandigheid – spontaan mijn kleine teen, de rechter, stootte aan de salontafel. Ik moest er toch even van gaan zitten, dat kan ik je verzekeren. Daar kan zo’n nachtje weeën vast niet tegenop.
