Het Wegraceboek

Hans van Loozenoord /Henk Keulemans

Editie

2011/2012

Veldhuis

Media

€ 22,50

HET OVERZICHT VAN: ALLE GRANDS PRIX | WK SUPERBIKES EN SUPERSPORT | DE TEAMS | GP-STATISTIEK | COMPLETE EINDSTANDEN | RACETECHNIEK | NEDERLANDS KAMPIOENSCHAP | KALENDER 2012

Editie

2011/2012

Door: Hans van Loozenoord FotograďŹ e: Henk Keulemans, Ad van de Graaf, e.a..

Een uitgave van:

Veldhuis

Media b.v.

2008/2009

1

Voorwoord door Hans van Loozenoord

Volgelingen van het WK wegrace zal het niet zijn ontgaan dat de verhoudingen het laatst decennium ietwat scheef zijn getrokken.

Uiteraard is motorsport in het ene land populairder dan bij de buren, maar tegenwoordig lijken mondiale predicaten een uitnodiging voor een open Iberisch racefeestje op twee wielen.

In een periode dat Assen zich moeite moet getroosten om de TT op rendabele wijze te behouden en de Sachsenring z’n plaats als klassieker niet zeker is, blijft men in Spanje kwistig met circuits, sponsors en teams strooien. Hoewel, die halflege tribunes bij het slotakkoord in Valencia moeten toch tot nadenken stemmen.

Terwijl Roelof Waninge Racing in 2011 één rijder in de baan bracht, moest de Spaanse teambaas Jorge Martinez tussen de races van shirt wisselen om zijn verschillende sponsors voor drie 125cc coureurs, twee Moto2-acteurs en één MotoGP-rijder, te behagen! De contrasten tussen Noord- en Zuid-Europa stonden op de internationale circuits vaak haaks op de realiteit van de nationale economie.

Het GP-seizoen begon boeiend, maar eindigde in mineur, met de dood van Marco Simoncelli en een anticlimax in de strijd om de Moto2 en de 125cc titel. Die donkere kant is helaas niet te vermijden in de racewereld, maar mag niets afdoen aan de prestaties van kampioenen als Casey Stoner, Stefan Bradl, Nicolas Terol en niet te vergeten Carlos Checa. Het Spaanse buitenbeentje in het SBK verzachtte het demasqué van Ducati en Rossi in de MotoGP. Oranje lichtpuntjes zagen we gelukkig ook, met Michael van der Mark (EK Superstock 600) en Scott Deroue (Red Bull Rookies Cup).

‘Het Wegraceboek’ houdt de vinger aan de pols en soms voegen we verse ingrediënten aan de inhoud toe. In de editie 2011/2012 zijn dat extra sfeerpagina’s, met beelden uit de paddock en naast het circuit.

Zo krijgen de racefans nog meer moois voorgeschoteld.

Colofon Hans van Loozenoord /Henk Keulemans

Editie

2011/2012

Veldhuis

Media

Uitgever

Statistiek

Veldhuis Media BV

Roadrace Publicity

Eindredactie en Grand Prix

Vormgeving

Hans van Loozenoord

Fred van den Driessche

Fotografie en techniek

Druk

Henk Keulemans

Drukkerij Veldhuis

Superbikes/Supersport

Advertentie exploitatie

SBKServicesNL

Veldhuis Media i.s.m. ConceptPlus

WK Zijspannen/EK/ONK

Distributie

Ad van de Graaf

Betapress bv, Gilze

€ 22,50

HET OVERZICHT VAN: ALLE GRANDS PRIX | WK SUPERBIKES EN SUPERSPORT | DE TEAMS | GP-STATISTIEK | COMPLETE EINDSTANDEN | RACETECHNIEK | NEDERLANDS KAMPIOENSCHAP | KALENDER 2011

Veel platter gaat het niet als Lorenzo (1) de degens kruist met Stoner (27) en Dovizioso

2

Het compacte MotoGP-veld in Catalonië, met Lorenzo (1), Stoner (half daarachter), Spies (11), Rossi (half daarachter) en Simoncelli (58)

ISBN: 978-90-75925-00-5 Copyright © 2011: Veldhuis Media BV

DE TEAMS ....................................................................4 GRAND PRIX QATAR..................................................12

Postbus 2, 8100 AA Raalte

GRAND PRIX JEREZ ...................................................18

tel: 0572-349700 fax: 0572-349799

GRAND PRIX PORTUGAL ......................................... 24

e-mail: info@veldhuis.nl

GRAND PRIX FRANKRIJK ......................................... 32

www.veldhuis.nl

GRAND PRIX CATALONIË .........................................38

Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een automatisch gegevenbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op enige andere manier, zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.

GRAND PRIX GROOT-BRITTANNIË ..........................44

All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, stored in a retrieval system or transmitted, in any form or by any means, electronic, mechanical, photocopying, recording or otherwise, without prior permission in writing from the publisher.

GRAND PRIX DUITSLAND .........................................68

De samenstellers bedanken de volgende personen en instanties voor hun waardevolle medewerking:

GRAND PRIX NEDERLAND/TT ..................................50 GRAND PRIX ITALIË ..................................................62 GRAND PRIX LAGUNA SECA ....................................74 GRAND PRIX TSJECHIË .............................................78 GRAND PRIX INDIANAPOLIS ....................................84 GRAND PRIX SAN MARINO ......................................90 GRAND PRIX ARAGON ............................................. 96

Christian Bourget (Trélazé, FRA) Greame Brown (East Kilbride, GBR)

GRAND PRIX JAPAN.................................................102

Waldemar Da Rin (Zürich, ZWI)

GRAND PRIX AUSTRALIË ........................................108

Friedemann Kirn (Noosa, AUS)

GRAND PRIX MALEISIË ...........................................114

Milagro (Milaan, ITA)

GRAND PRIX VALENCIA..........................................120

Jaime Olivares Camps (Madrid, SPA) Mat Oxley (Londen, GBR)

RED BULL ROOKIES CUP ........................................127

Stan Perec (Chelles Cedex, FRA)

DE TECHNIEK..........................................................128

NOS Studio Sport (Hilversum)

WK SUPERBIKE ....................................................... 138

Dr. Martin Raines (Walkington, GBR)

WK SUPERSPORT................................................... .150

Chris P. Reeves (Büttelborn, DUI) Michael Scott (Londen, GBR)

WK ZIJSPANNEN ................................................... .153

Neil Spalding (Tunbridge Wells, GBR)

EK SUPERSTOCK 600 ............................................. 154

Thomas Seidenglanz (Georgsmarienhütte, DUI)

FIM CUP1000 ...........................................................157

Günther Wiesinger (Zürich, ZWI)

ONK WEGRACE .......................................................158

Fritz Glaenzel (Heppenheim, DUI) Wim Mulder, KNMV (Arnhem)

RESULTATEN/STATISTIEK 1949-2011 .....................170

Friné Velilla, Dorna (Barcelona, SPA)

WEDSTRIJDKALENDER 2012 ..................................192

3

De teams

Presentatie van Rossi en Ducati in Madonna di Campligio

Laatste kansen en blikvangers Toen de koker met MotoGP-teams in de transferperiode lekker was geschud en daarna werd leeggegoten, bleven er opnieuw zeventien coureurs over. Het kwantum aan deelnemers in de Koningsklasse was dus in de winter van 2010/2011 constant gebleven, maar er was wel sprake van enkele opvallende verschuivingen. De voornaamste mutatie was uiteraard de verhuizing van Valentino Rossi, van Yamaha naar Ducati. Publicitair gezien was dat de grootste blikvanger, maar was de over-

4

stap van Casey Stoner, van Ducati naar Honda, niet minstens zo interessant? Jorge Lorenzo stond er bij en keek er naar. De nieuwe titeldrager kwam wat minder luidruchtig in het nieuws.

Geen enkele naam heeft in de media zoveel aantrekkingskracht als die van Rossi, maar de realiteit gebiedt een gezonde Stoner in vorm tot de serieuze titelkandidaten te rekenen. Bovendien kan Honda het meest krachtige raceteam op de been brengen als het gaat om het technisch

potentieel! De RC212V behoort al jaren tot de snelste machines van het hele veld, zeker wat de acceleratie betreft, maar ook de stuureigenschappen zijn van uitstekende kwaliteit, mits de juiste persoon met de technische staf een goede afstelling kan realiseren. In dat laatste facet zit ‘m nou net de kneep. De afgelopen jaren is steeds vaker de vraag gesteld of Honda wel de juiste rijder in het zadel had om de wereldtitel binnen te halen.

De vederlichte Pedrosa is onnavolgbaar als hij zijn dag heeft, maar hij blijft kwetsbaar en onvoldoende consistent. Een fitte Casey Stoner heeft als mannetjesputter toch een zekere reputatie opgebouwd en tijdens de testritten in de wintermaanden maakte hij met snelste rondetijden meteen aanspraak op de nummer 1-positie. Het Repsol Honda Team zou de titelstrijd in 2011 met maar liefst drie coureurs ingaan, want Andrea Divizio-

so, de minst opvallende van het trio, behield zijn plaats, maar werd in meerdere opzichten verder naar de achtergrond gedrongen.

Tijdens de voorbereidingen diende zich een verrassing aan in de persoon van Marco Simoncelli.

Uitgerust met een fabrieksmachine via de renstal van Fausto Gresini, liet de krullenbol op sommige testdagen zelfs de snelste tijden noteren. De overige Honda-coureurs, Hiroshi Aoyama en Toni Elias, beiden op een ‘klantenmotor’ onderweg, waren beduidend minder snel. De Spaanse Moto2-kampioen had via Lucio Cecchinello weer onderdak gevonden in de zwaarste raceklasse, maar had wel tijd nodig om zijn weg terug te vinden.

Toen de antracietkleurige kuipen van het Yamahafabrieksteam in februari werden vervangen door de gewenste uitmonstering voor 2011, konden twee opvallende zaken worden genoteerd. Ten eerste was de naam Fiat verdwenen. De autofabrikant was sterk gelieerd aan ‘het product Rossi’ en met diens vertrek was ook het contract met het raceteam afgelopen. Een nieuwe hoofdsponsor die aan de gewenste normen, zeg maar financiële inbreng, voldeed werd niet gevonden en daarom werd de YZR-M1 in de fabriekskleur blauw gespoten. Liever onder eigen vlag racen dan genoegen nemen met een hoofdsponsor die niet genoeg bijdraagt, was de filosofie van Yamaha. De strakke officiële uitstraling paste mooi in het straatje van Yamaha’s 50-jarig jubileum in de racerij. Wat er ook mooi bij aansloot was het nummer 1 dat Lorenzo als wereldkampioen wilde uitdragen.

Met deze uiting sloot hij aan op een oude traditie.

Iets minder imponerend waren de rondetijden van de combinatie Lorenzo/Yamaha.

De inhaalslag die de concurrentie in het seizoen 2010 had ingezet, werd niet meteen van een passend antwoord voorzien en de roep om meer vermogen galmde door de Yamaha-pits. Ben Spies bleek zich snel aan te kunnen passen als nieuwe teamgenoot van de wereldkampioen, die op zijn beurt liet blijken dat hij met de Amerikaan beter door een deur kon dan met diens voorganger. Dit alles in de wetenschap dat dit in de snelle racewereld altijd momentopnamen zijn. De meest zachtmoedige stalgenoot kan transformeren tot een gemene etterbak als hij zelf een mondiale prijs in het vizier heeft… In het Yamaha Tech3-satellietteam van Hervé Poncharal mocht veteraan Colin Edwards de jonge Brit Cal Crutchlow begeleiden die uit de Superbikewereld was overgekomen.

‘Er zijn 46 redenen waarom Ducati zich uit het WK Superbike heeft teruggetrokken’, was op een spandoek in Imola te lezen toen de Superbikes daar eind 2010 te gast waren. Deze uiting van narrige onvrede stond in schril contrast met de presentatie van het Ducati-team in Bologna, waar Valentino Rossi op het Piazza Maggiore door 35.000 fans, zeg maar een voetbalstadion vol, werd toegejuicht. Deze gebeurtenis vond begin

5

Repsol-Honda team met het trio Pedrosa, Stoner en Dovizioso

Salom tussen vele bekende gezichten bij RW Racing

6

maart plaats, nadat in januari in Madonna di Campiglio de GP11 in zijn nieuwe jasje aan de pers was getoond. Tijdens deze chique Marlboro-presentatie waren niet alleen Rossi en Hayden, maar ook de Formule 1-coureurs van Ferrari aanwezig en daar stond zelfs Fernando Alonso even in de schaduw van de grote motorkampioen. De goed geregisseerde aankondigingen waren indrukwekkend, de prestaties op het asfalt zeker niet. Rossi was nog niet hersteld van de zware schouderoperatie in november en bovendien bleken de roodwitte racers niet naar wens te sturen. Het oude gevoel met het voorwiel ontbrak en er werd ook te weinig grip aan de zijkant van de band geconstateerd. Het betekende wel dat de Ducatisti tegen een achterstand aankeken toen het seizoen begon. Naast het officiële fabrieksteam gold dat in

veel grotere mate voor Loris Capirossi en Randy de Puniet, die bij Pramac waren neergestreken en voor Karel Abraham met zijn eigen Cardion AB team. Het was opvallend dat Hector Barbera met de Aspar-Ducati wel een redelijk snelle en betrouwbare indruk maakte.

Ondanks de druk van Dorna was Suzuki niet te bewegen om meer dan één rijder in te schrijven voor de MotoGP-titel, die in 2011 voor de laatste keer met 800cc motoren werd bestreden. De fabriek, die toch kan terugkijken op een rijke geschiedenis in de zwaarste GP-klasse, hield het bij Alvaro Bautista in de bekende Rizla-kleuren. Dat vond men voldoende in dit technische uitloopjaar, waarin het racebudget zwaar onder druk stond.

De Moto2 ging het tweede seizoen tegemoet en deze ‘semi-eenheidsklasse’ mocht zich verheugen op een instroom uit verscheidene hoeken. Zo diende Marc Marzquez zich aan en de wereldkampioen nam zijn oud-125cc-collega’s Randy Krummenacher, Danny Webb, Bradley Smith, Esteve Rabat en Pol Espargaro mee. Vanuit de MotoGP deden Mika Kallio, Alex De Angelis en Aleix Espargaro een stapje terug, terwijl Max Neukirchner de Superbikes vaarwel zei. Kenan Sofuoglu wilde als meervoudig Supersportkampioen ook zijn geluk zoeken in de GP’s. Toni Elias bewandelde een pad dat hij al kende door binnen het Gresini-team weer terug te keren naar de MotoGP. Zoiets noemen ze tegenwoordig ‘een uitdaging…’

Het motormerk en -type in de middenklasse waren weliswaar gelijk gebleven, maar het aanbod aan frames om de 600cc Honda-blokken in te bouwen was in 2011 beperkt tot zeven. Suter bleef marktleider, maar FTR en Moriwaki trokken ook flink aan de bel en Kalex had een sterke troef in de persoon van Stefan Bradl. De merknaam MZ kwam nog op de lange inschrijflijst achter twee van de 39 rijders voor, maar het Duitse chassis was al lang vervangen door een exemplaar uit

Engeland. Met 39 coureurs op de startlijst was de Moto2 ook in het tweede jaar goed gevuld en dat wordt door de racefans toch zeer op prijs gesteld.

Toen begin november 2010 in Valencia werd meegedeeld dat Jasper Iwema in het volgende seizoen voor de renstal van Arie Molenaar zou uitkomen, werd dat nieuws in vele kringen met gejuich begroet. ‘De enige Nederlandse WK-coureur samen met de enige Nederlandse GP-renstal’; dat klonk in theorie wel lekker. Nog wat onwennig poseerde het trio Molenaar, Iwema en diens manager Abbink voor de fotograaf, terwijl en passant werd opgemerkt dat er nog wel wat geld gevonden moest worden voordat de motor in het voorjaar kon worden gestart. Nauwelijks drie maanden later werd een bom onder de oranje samenwerking gelegd op een persconferentie op het TT-circuit. Iwema kon de gewenste 350.000 euro om zich in te kopen bij Molenaar niet bij elkaar krijgen; nog afgezien van het feit dat dit bedrag nogal hoog was. De vaderlandse racewereld stond even volledig op zijn kop, want in dezelfde periode was ook een televisiedeal over rechtstreekse GP-uitzendingen tussen Dorna en een Nederlandse zendgemachtigde afgeketst (maar vlak voor de start van het seizoen werd in tweede instantie toch een contract getekend met de betaalzender Sport1). Goede raad was duur, Abbink en Iwema trokken de banden met hun geliefde Italiaanse connecties weer aan en Roelof Waninge, die als sponsor al een deel van het racemateriaal van Molenaar bezat, kwam naar voren om het financieel noodlijdende team van de motorhandelaar uit IJsselsteijn over te nemen. Met de persoonlijke inzet van Jan Abbink en diens gelijknamige metaalbedrijf uit Almelo kon alsnog een afspraak worden gemaakt met Mirko Cecchini (in 2010 nog de grote man van CB Corse), die via zijn landgenoot Italo Fontana een Aprilia RSA kon huren. Iwema was onder de pannen en hoewel hij pas tijdens de derde en laatste testritten in Jerez met zijn nieuwe motor kon kennismaken, slaakten zijn raceminnende landgenoten een zucht van verlichting. Waninge zorgde ervoor dat er onder de naam RW Racing GP-team toch een Nederlandse renstal op de IRTA-lijst verscheen en zo bleef de technische staf, onder aanvoering van Hans Spaan, in de running.

De nationale intriges waren voor de buitenwacht niet altijd even gemakkelijk te doorgronden. Bij de bekendmaking van het team van Waninge werd gezegd dat men op deze wijze Nederlandse coureurs een WK-platform kon bieden. Echter dat gold voor de toekomst, want in 2011 begon men met de Spaanse rijder Luis Salom die zich al had ingekocht. Iwema kon zich klaarblijkelijk voor een lager bedrag dan in Nederland werd verlangd inkopen bij een buitenlands team.

Het was een turbulent begin van het laatste officiële seizoen voor de 125cc klasse, waarvoor in totaal 31 rijders waren ingeschreven. Ondanks het vertrek van wereldkampioen Marquez naar

de Moto2 kwamen de Spanjaarden met de sterkste opstelling. Teambaas Aspar Martinez had met Nicolas Terol de grootste troef in handen en hij werd in nieuwe groene kleuren van Bankia gekoppeld aan oudgediende Hector Faubel, die op 27-jarige leeftijd naar de lichtste klasse was teruggekeerd. Zijn landgenoten Efren Vazquez, Alberto Moncayo en Maverick Viñales zorgden voor een wat jongere Iberische inbreng. Opvallende nieuwkomers waren Sarath Kumar uit India en Niklas Ajo, de zoon van de Finse teambaas Aki Ajo, die in 2008 Mike Di Meglio en in 2010 Marc Marquez naar de wereldtitel begeleidde. Door de naam van Paris Hilton aan Blusens te verbinden verkreeg het team nogal wat publiciteit en de motoren een likje roze verf.

In het jaar van de zwanenzang van de 125cc tweetaktklasse en de 800cc MotoGP-machines werd een nieuw tijdschema voor de GP-weekends ingesteld. Hierbij werd de vrijdagmorgen in ere hersteld met een training voor alle drie de klassen. De dwaling met drie sessies, uit oogpunt van bezuinigingen, had niet het gewenste effect teweeg gebracht en alleen maar gezorgd voor extra druk bij teams en rijders, die toch al trainingsmogelijkheden tekort kwamen. Verder was sprake van een nieuwe startopstelling voor de 125cc en Moto2. In navolging van de MotoGP moesten zij nu ook in rijen van drie - in plaats van vier - worden opgesteld, waardoor het startveld verder uiteen werd getrokken.

Op 11 maart, een week voor de eerste Grand Prix, had een tsnunami voor de kust van Japan onmetelijk drama’s veroorzaakt. Aangezien de vernietigende vloedgolf ook enkele kerncentrales had beschadigd en radioactieve straling was vrijgekomen, was het niet mogelijk om de GP van Motegi voor 24 april op de kalender te handhaven.

De WK-races werden voorlopig uitgesteld tot 2 oktober.

Ongetta-Abbink werd laat gestart voor Iwema

7

IRTA-teams 2011

Namen in cursief zijn wild cards (met minimaal twee starts) en/of invallers, tussen haakjes de startnummers van de coureurs die zij vervangen hebben

MotoGP Nr.

Coureur

Nationaliteit

Merk

Team

1 4 5 6 7 8 11 14 17 19 21 24 26 27 35 46 58 64 65 69 89

Jorge Lorenzo Andrea Dovizioso Colin Edwards Damian Cudlin (65, 8) Hiroshi Aoyama Hector Barbera Ben Spies Randy De Puniet Karel Abraham Alvaro Bautista John Hopkins Toni Elias Dani Pedrosa Casey Stoner Cal Crutchlow Valentino Rossi Marco Simoncelli Kousuke Akiyoshi (7, 24) Loris Capirossi Nicky Hayden Katsuyuki Nagasuki (1)

Spanje Italië Verenigde Staten Australië Japan Spanje Verenigde Staten Frankrijk Tsjechië Spanje Verenigde Staten Spanje Spanje Australië Groot-Brittannië Italië Italië Japan Italië Verenigde Staten Japan

Yamaha Honda Yamaha Ducati Honda Ducati Yamaha Ducati Ducati Suzuki Suzuki Honda Honda Ducati Yamaha Ducati Honda Honda Ducati Ducati Yamaha

Yamaha Factory Racing Repsol Honda Team Monster Yamaha Tech 3 Pramac/Mapfre Aspar San Carlo Honda Gresini Aspar Team Yamaha Factory Racing Pramac Racing Team Cardion AB Motoracing Rizla Suzuki MotoGP Rizla Suzuki MotoGP LCR Honda MotoGP Repsol Honda Team Repsol Honda Team Monster Yamaha Tech 3 Ducati Team San Carlo Honda Gresini San Carlo/LCR Honda Pramac Racing Team Ducati Team Yamaha Factory Racing

Moto2

8

Nr.

Coureur

Nationaliteit

Merk

Team

3 4 6 7 9 12 13 14 15 16 18 19 20 21 25 29 31 33 34 35 36 38 39 40 44 45 49 51 53 54 60 63 64 65 68 71 72 75

Simone Corsi Randy Krummenacher Joan Olive Tomoyoshi Koyama (54) Kenny Noyes Thomas Lüthi Anthony West Ratthapark Wilairot Alex de Angelis Jules Cluzel Jordi Torres (60) Xavier Simeon Ivan Moreno Javier Fores Alex Baldolini(33) Andrea Iannone Carmelo Morales Sergio Gadea Esteve Rabat Raffaele de Rosa Mika Kallio Bradley Smith Robertino Pietri Aleix Espargaro Pol Espargaro Scott Redding Kev Coghlan Michele Pirro Valentine Debise Kenan Sofuoglu Julian Simon Mike di Meglio Santiago Hernandez Stefan Bradl Yonny Hernandez Claudio Corti Yuki Takahashi Mattia Pasini

Italië Zwitserland Spanje Japan Verenigde Staten Zwitserland Australië Thailand San Marino Frankrijk Spanje België Spanje Spanje Italië Italië Spanje Spanje Spanje Italië Finland Groot-Brittannië Venezuela Spanje Spanje Groot-Brittannië Groot-Brittannië Italië Frankrijk Turkije Spanje Frankrijk Colombië Duitsland Colombië Italië Japan Italië

FTR Kalex FTR Suter/TSR6 FTR Suter MZ-RE Honda FTR Motobi Suter Suter Tech 3 Suter Suter Suter/Moriwaki Suter Suter Moriwaki FTR Moriwaki Suter Tech 3 Suter Pons Kalex FTR Suter FTR Moriwaki FTR Suter Suter Tech 3 FTR Kalex FTR Suter Moriwaki FTR

Ioda Racing Project GP Team Switzerland Kiefer Racing Aeroport de Castello Technomag-CIP/CIP with TSR Avintia-STX Interwetten Paddock M2 Racing MZ Racing Team Thai Honda Singha SAG JiR Moto2 Forward Racing Mapfre Aspar Team Moto2 Tech 3 B Mapfre Aspar Team Moto2 Mapfre Aspar Team Moto2 Forward Racing/Desguaces Speed Master Desguaces La Torre G22 Desguaces La Torre G22 Blusens-STX G22 Racing Team Marc VDS Racing Team Tech 3 Racing Italtrans Racing Team Pons Racing HP Tuenti Speed Up Marc VDS Racing Team Aeroport de Castello Gresini Racing Moto2 Speed Up Technomag-CIP Mapfre Aspar Team Moto2 Tech 3 Racing SAG Team Viessmann Kiefer Racing Blusens-STX Italtrans Racing Team Gresini Racing Moto2 Ioda Racing Project

Moto2 (vervolg) Nr.

Coureur

Nationaliteit

Merk

Team

76 77 82 80 88 93 95 96 97 99

Max Neukirchner Dominique Aegerter Elena Rosell (60) Axel Pons Ricky Cardus Marc Marquez Mashel Al Naimi Nasser Hasan Al Malki (88) Steven Odendaal Lukasz Wargala

Duitsland Zwitserland Spanje Spanje Spanje Spanje Qatar Qatar Zuid-Afrika Polen

MZ-RE Honda Suter Suter Pons Kalex Moriwaki Suter Moriwaki Moriwaki Suter Moriwaki

MZ Racing Team Technomag-CIP Mapfre Aspar Team Moto2 Pons Racing QMMF Racing Team Team Catalunya Caixa Repsol QMMF Racing Team QMMF Racing Team MS Racing Desguaces La Torre G22

125cc klasse Nr.

Coureur

Nationaliteit

Merk

Team

3 5 7 8 10 11 12 14 15 17 18 19 21 23 25 26 28 30 31 33 34 36 39 40 41 43 44 50 52 53 55 56 60 63 69 71 74 76 77 84 86 88 94 95 96 99

Luigi Morciano Johann Zarco Efren Vazquez Jack Miller Alexis Masbou (69) Sandro Cortese Daniel Kartheininger Brad Binder (39) Simone Grotzkyj Taylor Mackenzie Nicolas Terol Alessandro Tonucci Harry Stafford Alberto Moncayo Maverick Viñales Adrian Martin Josep Rodriguez (44) Giulian Pedone Niklas Ajo Sergio Gadea Daniel Ruiz Joan Perello Luis Salom Marco Coleandra Luca Gruenwald Francesco Mauriello Miguel Oliveira Sturla Fagerhaug (69) Danny Kent Jasper Iwema Hector Faubel Peter Sebestyen (36) Manuel Tatasciore (15) Zulfahmi Khairuddin Sarath Kumar John McPhee Kevin Calia Hiroko Ono Marcel Schrötter Jakub Kornfeil Kevin Hanus Massimo Parziani Jonas Folger Miroslav Popov Louis Rossi Danny Webb

Italië Frankrijk Spanje Australië Frankrijk Duitsland Duitsland Zuid-Afrika Italië Groot-Brittannië Spanje Italië Groot-Brittannië Spanje Spanje Spanje Spanje Zwitserland Finland Spanje Spanje Spanje Spanje Zwitserland Duitsland Italië Portugal Noorwegen Groot-Brittannië Nederland Spanje Hongarije Italië Maleisië Indonesië Groot-Brittannië Italië Japan Duitsland Tsjechië Duitsland Italië Duitsland Tsjechië Frankrijk Groot-Brittannië

Aprilia Derbi Derbi KTM Aprilia/KTM Aprilia KTM Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Honda Aprilia Aprilia Aprilia KTM Aprilia Aprilia Aprilia Derbi Aprilia Aprilia KTM/Aprilia Aprilia Derbi Aprilia Aprilia Aprilia KTM Mahindra Aprilia Honda Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Mahindra

Team Italia FMI Ajo Motorsport Ajo Motorsport Caretta Technology WTR-Ten10/Caretta Technology Impact-Racing Team Germany Caretta Technology Forward RW Racing GP/Andalucia Banca C. Phonica Racing Phonica Racing Bankia Aspar Team Team Italia FMI Ongetta-Centro Seta Andalucia Banka Civica PEV-Blusens-SMX-Paris Hilton Bankia Aspar Team Andalucia Banka Civica/Blusens Phonica Racing TT Motion Events Racing PEV-Blusens-SMX-Paris Hilton Larresport Matteoni Racing RW Racing GP WTR-Ten10 Racing Freudenberg Racing Team WTR-Ten10 Racing Andalucia Banka Civica WTR-Ten10 Racing Red Bull Ajo Motorsport Ongetta-Abbink Metaal Bankia Aspar Team Caretta Tech/Matteoni Racing Phonica Racing Airasia - Sic - Ajo WTR-Ten10 Racing Racing Steps Foundation KRP MGP Racing Caretta Technology Forward Te Mahindra Racing Ongetta-Centro Seta Team Hanusch Faenza Racing Red Bull Ajo Motorsport Ellegi Racing Matteoni Racing Mahindra Racing

9

E H T F O D A E AH N O I T TI

E P COINJM R 6 X Z & R A ZX-10 WER...

O P THE N E T A M I LT U E H T E T TAS PuPiL

Wil je zelf ook de kracht, performance en fantastische rijsensatie van een Ninja ZX-10R ervaren?

Kijk dan voor meer informatie op www.kawasaki.nl en schrijf je in voor de nieuwsbrief!

Check ook onze nieuwe site kawasaki-deals.be voor alle nieuws, acties en second select motoren.

10

11

Grand Prix Qatar/Doha

Boeiende eerste racemeters van Stoner, Pedrosa, Lorenzo, Dovizioso en Simoncelli

Nieuwe Honda-kopman Terwijl de politieke onrust in het Midden-Oosten bijna overal, behalve in Qatar, het wereldnieuws beheerste en verder alle ogen op de gevolgen van een tsunami bij de Japanse kust waren gericht, ging op het circuit van Losail de eerste Grand Prix in 2011 van start. De meeste mensen die onder het kunstlicht hun dagelijks werk verrichtten, ondervonden in de hoofdstad van het emiraat geen hinder van de onlusten die de regio teisterden, of het moesten de belangstellende telefoontjes van het thuisfront zijn geweest. Deze situatie

12

was zowel in topograďŹ sch als in politiek opzicht uniek. Het vuur van de brandhaard LibiĂŤ reikte niet ver genoeg, maar de opstand in het dichterbij gelegen Bahrein had in maart wel tot een afgelasting van de Formule 1 Grand Prix geleid.

En slechts elf dagen voor de wedstrijd werden Koningin Beatrix, Willem-Alexander en Maxima plus een Nederlandse handelsdelegatie in Doha ontvangen door emir Hamad bin Khalifa Al Thani en zijn drie vrouwen. Als daar geen rustgevende impuls van uitging!

Veel verder naar het oosten, in Japan, had een tsunami alle andere nieuwsonderwerpen met grof geweld weggespoeld. Meer dan tienduizend doden, enkele zwaar beschadigde kerncentrales en vrijgekomen radioactiviteit waren de voornaamste effecten. Twee keer werd in de MotoGPwereld ofďŹ cieel stilgestaan bij Japan. Eerst toen een plaquette werd onthuld ter ere van de in 2010 overleden Shoya Tomizawa, de winnaar van de eerste Moto2-race in Qatar. Daarna hield men op de wedstrijddag een minuut stilte voor de slachtoffers van de ongekend zware natuurramp, waarvan de consequenties nog nauwelijks te overzien waren. Ook niet voor de racewereld die in grote mate door de Japanse industrie wordt beheerst.

Met een grote mate van uiterlijke onverstoorbaarheid en dito werklust, die zo kenmerkend is voor Japanners, werd door de technici de laatste hand gelegd aan de racemachines waarmee op zondag de eerste WK-punten behaald moesten worden.

Bij Honda was de inbreng uit Nippon het grootst en moest het team van HRC de hooggespannen verwachtingen waarmaken die men door snelle trainingstijden in de winter had gewekt. Casey Stoner was zich hier terdege van bewust en trok de strakke lijn uit de testsessies voort door de eerste pole op zijn Repsol-Honda te realiseren. Daarmee verwees hij teamgenoot Dani Pedrosa naar de tweede plek. Jorge Lorenzo moest heel diep gaan om zich met de iets te trage Yamaha ook op de

13

Duw in de goede richting voor Terol

14

eerste startrij te nestelen en dat ging ten koste van Simoncelli, Spies en Barbera, voorlopig de snelste Ducati-man. Hoe verging het Rossi? De mensen in zijn directe omgeving probeerden de verwachtingen wat te temperen, want de feeststemming op de Ducati-presentaties kon niet meteen in competitieve rondetijden worden omgezet. Maar aangezien de multikampioen in het verleden wel vaker voor een wonder had gezorgd, wachtte men toch tot de klokken gingen lopen. De winnaar van 2010 worstelde met de voorzijde van de GP11 en voelde ook zijn pijnlijke schouder protesteren. De negende startplek, op 1,5 seconde van de pole, naast Dovizioso en debutant Crutchlow, was zijn deel en daarmee werd duidelijk dat een favorietenrol er voorlopig voor Valentino niet in zat.

Ducati mocht dan met problemen kampen; die van Suzuki waren nog veel groter. De enige blauwe viercilinder haalde de wedstrijd niet eens, nadat Alvaro Bautista in de derde training met te koude banden hard onderuit ging en als gevolg daarvan een fractuur in zijn linker dijbeen opliep.

De Spanjaard werd meteen in het ziekenhuis van Doha geopereerd, maar hij zou voorlopig uitgeschakeld zijn. Een vervanger kon ter plekke niet worden opgeroepen, zodat de technische staf van meer dan een dozijn personen voor de kat z’n viool naar Qatar was gekomen. Het was een onbegrijpelijk verhaal dat zo’n groot merk en de sponsors van dit mondiaal opererende team een dergelijk groot risico accepteerden om alles op één rijder te zetten. Teststrijders als Nobu Aoki en John Hopkins waren niet ter plekke en vergeefs werden enkele andere coureurs nog op zaterdag benaderd, maar die pogingen strandden. Voor het eerst sinds 37 jaar stond er geen Suzuki in een Grand Prix aan de start.

Om totaal andere redenen moest het Nederlandse kamp ook op één rijder vertrouwen en die heette, evenals in 2010, Jasper Iwema. Na een turbulente winter, waarin de sportieve toekomst van de kleine Drent aan een zijden draadje heeft gehangen, beschikte Jasper nu over een fabrieks-Aprilia, maar hij kampte wel met het nadeel dat de deal zo laat was rondgekomen dat hij nauwelijks had kunnen rijden. In feite waren de GP-trainingen

een verlengstuk van de testritten die aan een wedstrijdseizoen vooraf behoren te gaan. In absolute getallen gezien bedroeg de achterstand van Iwema op de meeste concurrenten vier tot zes testdagen, maar niet getreurd. Er kon worden gereden en bij iedere sessie gingen zijn rondetijden naar beneden. De 21e startplaats was het gevolg, maar in de warm-up knabbelde hij er nog een hele seconde vanaf en de, op dat moment, twaalfde tijd gaf het team een morele opkikker. De warm-up voor de 125cc en Moto2 werd overigens op zaterdagavond verreden. Het tijdschema werd volledig aangepast om de MotoGP-coureurs ter wille te zijn, want zij reden als enigen op zondag hun warm-up en de andere twee klassen pasten daar niet in op de wedstrijddag. Het programma begon namelijk twee uur eerder dan in 2010, toen de GP drie weken later, onder aanmerkelijk warmere omstandigheden, werd gehouden.

Door het vertrek van Marc Marquez naar de Moto2 was Nicolas Terol in de 125cc categorie van zijn grootste plaaggeest verlost. De in het appelgroen gestoken runner-up van 2010 kon in de duisternis zijn weg goed vinden. Direct na het doven van de startlichten maakte Terol zich uit de voeten en liet de concurrentie met grote stappen van bijna een seconde per ronde achter zich.

Zijn teamgenoot Hector Faubel wilde wel voor rugdekking zorgen en vocht om de tweede plek met Sandro Cortese en Efren Vazquez. Ook Jonas Folger en Sergio Gadea zaten er goed bij, maar toen Faubel met een onwillige motor naar de elfde plek terugzakte, maakte Cortese zich los van Gadea om een fraaie tweede plek bij de finish op te halen. Knap werk van de Duitser, wiens landgenoot Folger netjes vijfde werd voor Zarco. Iwema deed in de woestijn meer dan van hem werd verwacht. Na een behoudende start werkte hij zich in een regelmatig tempo naar voren, totdat hij op de veertiende plek, achter Grotzkyj en Kent, belandde. Pas in de laatste ronde pakte Iwema op pure snelheid de Italiaan en de Brit en dat leverde dus nog twee posities winst en vier WK-punten op, in een race die slechts twee uitvallers telde.

De prestaties van met name twee Moto2-coureurs deden in het winterseizoen van zich spreken. Ten eerste was daar Marc Marquez, de tengere 125cc wereldkampioen, die zich verrassend snel wist aan te passen aan de 600cc viertaktmachine en direct snelle rondetijden liet noteren. Ook Stefan Bradl sprong er uit en maakte duidelijk dat de overstap van Suter naar Kalex hem goed beviel.

De Duitser wist die vorm goed vast te houden, want hij mocht van de pole vertrekken bij de eerste GP. Daar kreeg hij Marquez als buurman, terwijl Tom Lüthi de eerste rij completeerde.

Takahashi, Cluzel en Simon stonden op de tweede rij, maar moesten in de tijdtraining al een seconde op de snelste man toegeven. Tijdens de wedstrijd zou blijken dat Bradl een aardig voorproefje had gegeven van zijn intenties. De coureur die in

Hulde aan Iannone, Bradl en L端thi

Werkloze Suzuki van Bautista

Bedoeinentent in de paddock

Stilstaan bij natuurramp in Japan

Iwema op weg naar eerste punten

15

2008 twee GP’s in de 125cc klasse had gewonnen en toen tot Estoril 2010 moest wachten op zijn derde GP-zege, maakte in Qatar een ijzersterke indruk. Terwijl Marquez zijn start verknalde was Bradl juist heel rap vertrokken en voerde hij het veld aan voor Lüthi en Cluzel. In de vijfde ronde vloog Marquez tijdens een overmoedige actie van zijn motor en verloor daarmee de zesde plek, met uitzicht op meer.

Stefan Bradl wist de achtervolgende groep op een afstand van zeven seconden te rijden en kon het zich daarna permitteren om deze voorsprong te consolideren. Toch lekker dat je buiten het gewoel weet te blijven als zich mensen als Iannone en De Angelis aandienen, want dat is precies wat gebeurde. Cluzel duelleerde met Lüthi en Takahashi, maar zakte wat terug in de slotfase.

Zijn rol werd overgenomen door Andrea Iannone, die vanaf de zestiende startplek naar de tweede plaats was opgeklommen. Lüthi moest alle zeilen bijzetten om De Angelis en Takahashi van het podium te houden. Niemand kwam echter in de buurt van Bradl en binnen het Kiefer-team werd de 21-jarige Beier terecht bejubeld om zijn zege en de leiderspositie in het wereldkampioenschap.

Na de overstap van Ducati naar Honda, alle voorbereidingen op het circuit en alle tamtam eromheen kwam dan voor favoriet Casey Stoner het moment dat hij zich voor het eerst moest waarmaken op de Repsol-Honda. Toen om 21.00 uur bijna gelijktijdig zestien gaskranen werden geopend was Stoner meteen in het voorste gelid te vinden, hoewel een bijzonder felle Lorenzo meteen in ieder gaatje dook dat hij zag en duidelijk maakte waarom hij het nummer één draagt.

De Yamaha-kopman moest al snel buigen voor de Honda-tandem Stoner/Pedrosa, die met veel machtsvertoon uit de laatste bocht accelereerde en Lorenzo op het rechte stuk naar de derde plaats Marc Marquez maakte een valse start

16

verwees. Daar trof de titelverdediger Dovizioso, Simoncelli en Rossi in de achtervolging, met Barbera en Spies daar weer een stukje achter. De Puniet had zijn Ducati al in de eerste ronde onderuit getrokken, waardoor ook teamgenoot Capirossi in de problemen kwam en even later zijn fiets bij de pits inleverde.

De strijd om de eerste plek leek gecontroleerd door Stoner, maar was boeiend. Pedrosa kon de Australiër goed volgen, maar Lorenzo moest het duo, ondanks subliem bochtenwerk, laten gaan.

Pedrosa nam ook een aantal ronden kopwerk voor zijn rekening, doch in de twaalfde ronde kwam Stoner weer aan de leiding en dat zou tot de finish zo blijven. Zijn Spaanse opponent moest het antwoord schuldig blijven en toen hij ook nog last kreeg van een afgeklemde zenuw in zijn linker arm, kon Dani de laatst ronden niet eens meer koppelen. Lorenzo rook bloed en achterhaalde zijn landgenoot om als tweede te worden afgevlagd en dat vierde hij als een overwinning, zeer begrijpelijk. Dovizioso werd op minder dan een seconde als vierde begroet en Spies verwees Rossi naar de zevende plaats. De nieuwe Ducati-kopman kampte nog steeds met de naweeën van zijn schouderoperatie uit november 2010 en het lag niet binnen de verwachting dat dit probleem voor juni opgelost zou zijn. Tot dat moment, dat gelijke tred zou kunnen houden met de eigen ontwikkeling van de Ducati, moesten Valentino en zijn fans geduld uitoefenen. Dat is al jaren een schone zaak en ook in de racerij soms gewenst.

Zo waren de eerste piketpaaltjes in 2011 geslagen, wisten alle teams voorlopig waar ze aan toe waren en kon het huiswerk voor de volgende races beginnen. Niet al te veel voor Stoner, want in combinatie met de nieuwe Honda RC212V, leek hij een redelijk grote voorsprong op de concurrentie te hebben.

22 ronden = 118,36 km

MotoGP 1. Casey Stoner 2. Jorge Lorenzo 3. Dani Pedrosa 4. Andrea Dovizioso 5. Marco Simoncelli 6. Ben Spies 7. Valentino Rossi 8. Colin Edwards 9. Nicky Hayden 10. Hiroshi Aoyama 11. Cal Crutchlow 12. Hector Barbera 13. Karel Abraham

AUS SPA SPA ITA ITA USA ITA USA USA JAP GBR SPA TSJ

Honda Yamaha Honda Honda Honda Yamaha Ducati Yamaha Ducati Honda Yamaha Ducati Ducati

42.38,569 = 166,536 km/u + 3,440 + 5,051 + 5,492 + 7,358 + 10,468 + 16,431 + 26,293 + 27,416 + 28,920 + 34,539 + 34,829 + 37,957

Niet geklasseerd Toni Elias Loris Capirossi

SPA ITA

Honda Ducati

4 ronden 21 ronden

Eerste ronde niet voltooid Randy De Puniet

FRA

Ducati

UITSLAGEN GP QATAR lengte: 5,380 km

Circuit: Losail Datum: 20 maart Weer: droog, 19-21˚ Pole position: links Bijzonderheden: avondrace bij kunstlicht

Snelste ronde (20e): Stoner, 1.55,366 = 167,883 km/u Ronderecord (2008): Stoner, 155,153 = 168,193 km/u WK-stand na 1 van 18 GP’s: 1. Stoner, 25 pnt; 2. Lorenzo, 20; 3. Pedrosa, 16; 4. Dovizioso, 13; 5. Simoncelli, 11; 6. Spies, 10; 7. Rossi, 9; 8. Edwards, 8; 9. Hayden, 7; 10. Aoyama, 6; 11. Crutchlow, 5; 12. Barbera, 4; 13. Abraham, 3.

Trainingstijden: 1. Stoner, 1.54,137 = 169,69 km/u; 2. Pedrosa, 1.54,342; 3. Lorenzo, 1.54,947; 4. Simoncelli, 1.54,988; 5. Spies, 1.55,095; 6. Barbera, 1.55,223; 7. Dovizioso, 1.55,229; 8. Crutchlow, 1.55,567; 9. Rossi, 1.55,637; 10. Edwards, 1.55,647

18 ronden = 96,84 km

125cc klasse 1. Nicolas Terol 2. Sandro Cortese 3. Sergio Gadea 4. Efren Vazquez 5. Jonas Folger 6. Johann Zarco 7. Alberto Moncayo 8. Luis Salom 9. Maverick Viñales 10. Miguel Oliveira 11. Hector Faubel 12. Jasper Iwema 13. Danny Kent 14. Simone Grotzkyj 15. Louis Rossi 16. Danny Webb 17. Niklas Ajo 18. Taylor MacKenzie 19. Zulfahmi Khairuddin 20. Luigi Morciano 21. Marcel Schrotter 22. Alessandro Tonucci 23. Jakub Kornfeil 24. Daniel Kartheininger 25. Harry Stafford 26. Giulian Pedone 27. Francesco Mauriello 28. Adrian Martin

SPA DUI SPA SPA DUI FRA SPA SPA SPA POR SPA NED GBR ITA FRA GBR FIN GBR MAL ITA DUI ITA CZE DUI GBR ZWI ITA SPA

Aprilia Aprilia Aprilia Derbi Aprilia Derbi Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Mahindra Aprilia Aprilia Derbi Aprilia Mahindra Aprilia Aprilia KTM Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia

38.28,687 = 151,005 km/u + 7,710 + 9,147 + 9,514 + 9,698 + 15,260 + 15,352 + 15,696 + 15,910 + 27,396 + 42,563 + 43,772 + 44,001 + 44,272 + 50,030 + 50,424 + 1.01,545 + 1.02,931 + 1.05,192 + 1.05,273 + 1.05,396 + 1.12,458 + 1.30,629 + 1.30,792 + 1.30,798 + 1.54,387 + 1.54,548 4 ronden

Niet geklasseerd Joan Perello Hiroki Ono

SPA JAP

Aprilia KTM

9 ronden 11 ronden

Snelste ronde (3e): Terol, 2.06,463 = 153,151 km/u Ronderecord (2008): B. Smith, Aprilia, 2.05,242 = 154,644 km/u WK-stand na 1 van 17 GP’s: 1. Terol, 25 pnt; 2. Cortese, 20; 3. Gadea, 16; 4. Vazquez, 13; 5. Folger, 11; 6. Zarco, 10; 7. Moncayo, 9; 8. Salom, 8; 9. Viñales, 7; 10. Oliveira, 6; 11. Faubel, 5; 12. Iwema, 4; 13. Kent, 3; 14. Grotzkyj, 2; 15. Rossi, 1.

Trainingstijden: 1. Terol, 1.06, 152,979 km/u; 2. Cortese, 2.06,695; 3. Vazquez, 2.07,651; 4. Gadea, 2.07,857; 5. Faubel, 2.08,062; 6. Folger, 2.08,298; 7. Zarco, 2.08,582; 8. Moncayo, 2.08,683; 9. Viñales, 2.09,218; 10. Salom, 2.09,331; 21. Iwema, 2.10,559. 9. Smith, 2.08,835; 10. Rabat, 2.08,850.

12. Iwema, 2.09,388.

20 ronden = 107,6 km

Moto2 1. Stefan Bradl 2. Andrea Iannone 3. Thomas Lüthi 4. Alex De Angelis 5. Yuki Takahashi 6. Simone Corsi 7. Jules Cluzel 8. Michele Pirro 9. Bradley Smith 10. Julian Simon 11. Aleix Espargaro 12. Yonny Hernandez 13. Dominique Aegerter 14. Esteve Rabat 15. Max Neukirchner 16. Axel Pons 17. Ricard Cardus 18. Kenan Sofuoglu 19. Mike Di Meglio 20. Mika Kallio 21. Claudio Corti 22. Pol Espargaro 23. Valentin Debise 24. Kenny Noyes 25. Xavier Simeon 26. Javier Fores 27. Randy Krummenacher 28. Alex Baldolini 29. Robertino Pietri 30. Raffaele De Rosa 31. Scott Redding 32. Nasser Hasan Al Malki

DUI ITA ZWI SAM JAP ITA FRA ITA GBR SPA SPA COL ZWI SPA DUI SPA SPA TUR FRA FIN ITA SPA FRA USA BEL SPA ZWI ITA VEN ITA GBR QAT

Kalex Suter Suter Motobi Moriwaki FTR Suter Moriwaki Tech3 Suter Pons-Kalex FTR Suter FTR Honda Pons- Kalex Moriwaki Suter Tech3 Suter Suter FTR FTR FTR Tech3 Suter Kalex Suter Suter Moriwaki Suter Moriwaki

40.38,549 = 158,848 km/u + 4,330 + 5,137 + 5,925 + 6,621 + 14,217 + 14,257 + 14,501 + 18,910 + 19,174 + 19,442 + 20,830 + 20,837 + 20,855 + 26,803 + 27,295 + 28,080 + 28,212 + 34,939 + 34,962 + 37,982 + 43,491 + 43,659 + 47,476 + 47,755 + 50,355 + 50,544 + 1.04,879 + 1.09,672 + 1.09,781 + 1.23,743 + 1.39,105

Niet geklasseerd Ratthapark Wilairot Kev Coghlan Marc Marquez Santiago Hernandez Anthony West Mattia Pasini

THA GBR SPA COL AUS ITA

FTR FTR Suter FTR MZ-RE FTR

10 ronden 14 ronden 16 ronden 16 ronden 16 ronden 17 ronden

Eerste ronde niet voltooid Mashel Al Naimi

QAT

Moriwaki

Snelste ronde (9e): De Angelis, 2.01,003 = 160,062 km/u (nieuw record) Oude record (2010): Lüthi, Moriwaki, 2.02,537 = 158,058 km/u WK-stand na 1 van 17 GP’s: 1. Bradl, 25 pnt; 2. Iannone, 20; 3. Lüthi, 16; 4. De Angelis, 13; 5. Takahashi, 11; 6. Corsi, 10; 7. Cluzel, 9; 8. Pirro, 8; 9. Smith, 7; 10. Simon, 6; 11. A. Espargaro, 5. 12. Hernandez, 4; 13. Aegerter, 3; 14. Rabat, 2; 15. Neukirchner, 1.

Trainingstijden: 1. Bradl, 2.00,168 = 161,174 km/u; 2. Marquez, 2.00,375 ; 3. Lüthi, 2.00,996; 4. Takahashi, 2.01,179; 5. Cluzel, 2.01,408; 6. Simon, 2.01,430; 7. Smith, 2.01,442; 8. De Angelis, 2.01,465; 9. Pirro, 2.01,479; 10. Redding, 2.01,564.

17

Het voorwiel van de Ducati luistert al niet meer

Stoner wordt meegenomen door de vallende Rossi

Sarcastisch applaus van Stoner als Rossi weer rijdt

18

Grand Prix Spanje/Jerez

Valentino’s uitglijder Het leek een beetje op paniekvoetbal, op een scherpe voorzet om de Grand Prix van Spanje onder de aandacht van subsidieverstrekkers te krijgen. Ja Spanje, oftewel Jerez, want die andere drie, in Barcelona, Valencia en Aragón komen qua sfeer, internationale uitstraling en traditie, niet in de buurt van het WK-evenement in het diepe zuiden. Jerez, verscholen in het hartje van Andalusië; daar trekken de meeste motorrijders vanuit de grote steden in horden naar toe. Een goede gewoonte die sinds 1987 is gegroeid. De zon, de bochtige piste, de binnenstad van de sherryhoofdstad en de haven van Puerta de Santa Maria lachen de racefans tegemoet.

Er werd gesuggereerd dat het circuit het contract met Dorna niet kon verlengen, omdat het in financiële problemen verkeerde. Een aannemer die zich onder de crediteuren schaarde wilde beslag laten leggen, maar hoe lang zou die situatie stand houden? Een toplocatie als Jerez kon

toch niet kapot? Natuurlijk niet. In de week voor de GP werd bekend dat de sportminister van Andalusië voor een financiële garantie voor een periode van vijf jaar zijn handtekening had gezet.

Als een verrassing kwam dat niet en anders hadden de oorspronkelijke initiatiefnemers van deze boeiende baan, de grote sherrybazen, toch wel ingegrepen. Het zou hun eergevoel, waarvan nogal wat op voorraad is, teveel hebben aangetast.

Eergevoel en prestatiedrang hebben ook de Spaanse motorcoureurs, die op eigen bodem graag een onderonsje uitvechten dat er niet om liegt. Nu gaan Lorenzo c.s. in hun onderlinge dispuut niet zo ver als Real Madrid en Barcelona, maar een mannetje als Pedrosa geeft zich niet graag gewonnen voor eigen publiek. De kleine Honda-man moest in Jerez nog op zijn tanden bijten, maar zou zich meteen na de race laten opereren aan de afgeklemde zenuw in zijn schouder om voor Estoril weer zo sterk te zijn dat hij nog beter de aanval

Grauwe lucht boven de Moto2, met Takahashi op kop voor Bradl, Lüthi, Smith en Marquez

19

op die blauwe nr. 1 zou kunnen inzetten. Alvaro Bautista was al onder het mes gegaan, maar een dijbeenfractuur vergt iets meer hersteltijd dan twee weken en de enige Suzuki-coureur werd vervangen door John Hopkins. Na een mislukt Superbike-avontuur- en een alcolholprobleem - is de Amerikaan enige tijd uit beeld geweest, maar hij heeft zich teruggevochten naar volledig herstel, zowel in mentaal als in fysiek opzicht.

De invitatie om de clip-ons van Bautista over te nemen kwam voor John als een geschenk van hogerhand. Hij ontpopte zich tijdens de trainingen (14e) nog niet als een kanshebber - dat lag ook niet in de lijn der verwachtingen - maar genoot zichtbaar dat hij er weer bij was. Om de voorste startplaatsen werd gevochten door hetzelfde trio dat in Qatar op de eerste rij stond, met als resultaat: Stoner, Pedrosa en Lorenzo. Voor de WK-koploper was het zijn eerste pole in Jerez, waar hij bepaald geen indrukwekkende staat van dienst heeft.

Aangezien de Yamaha M1 van Lorenzo qua vermogen wat tekort kwam op de Honda’s, moest hij in Jerez van een hogere bochtensnelheid profiteren.

Echter ook op de korte rechte verbindingsstukken tussen de bochten is zijn grootste concurrent nauwelijks te pakken, want de RC212V beschikt dit jaar over een nieuw type schakelbak. De motor valt zo snel van de ene in de andere versnelling, dat per ronde tot 0,7 seconden tijdwinst kan worden geboekt. Hoewel Honda in de MotoGPklasse in technisch opzicht weer maatgevend is, had men met het prototype van de 1000cc motor voor 2012 een kleine achterstand in de planning opgelopen. Nadat de nieuwe krachtbron op de proefbank had gedraaid, kon deze niet worden getest op Motegi, omdat het circuit door de aardbeving was beschadigd. Uitwijken naar een andere baan was op korte termijn niet mogelijk.

Na enkele dagen van stralende zonneschijn aan de Spaanse zuidkust, sloeg het weer op zaterdagavond om en kreeg men op zondagmorgen een grijze lucht en een natte baan voorgeschoteld.

Het was wel duidelijk dat de droogweerafstelling in de prullenbak kon. Met man en macht werd gewerkt om de motoren gereed te krijgen voor een regenrace. Daarbij werd iedere minuut benut, want zowel Stoner als Rossi hadden hun nieuwe materiaal nog niet op een nat circuit getest. Dit bleek voor beide vedetten geen onoverkomelijke handicap, want na de warm-up prijkten ze bovenaan de trainingslijst. Hoezo, aanpassingsvermogen! Eerst mochten de rijders uit de 125cc klasse een droog spoor trekken, waarbij Sandro Cortese van de pole mocht vertrekken, wat op zich al een verrassing was. In de race bleek de Duitser echter niet in staat om de gastheren voor te blijven, want het was Nico Terol die het tempo bepaalde, met Faubel, Vazquez en de snelle Portugees Miguel Oliveira knokkend om de tweede plek. Jasper Iwema reed met zijn RSA voor het eerst in de re-

20

gen en van een lekkere afstelling was geen sprake.

De Drent kon zijn draai niet vinden en waar hij had kunnen profiteren van het grote aantal valpartijen van collega’s behoorde hij nu zelf tot die betreurenswaardige groep.

Terol hield z’n hoofd er goed bij, scoorde zijn tweede zege in successie en liep in de WK-stand uit op Cortese, die na een foutje pas als zesde de finish bereikte. De tweede plek ging naar het jonge talent Jonas Folger. Hij profiteerde koelbloedig van de misstappen van vele collega’s.

Het betekende het tweede podium voor de pas 17-jarige Duitser. Ook de derde podiumplek was voor een nieuwe eigenaar, de 20-jarige Fransman Johann Zarco, waarmee de 125cc categorie zijn naam als opleidingsklasse weer alle eer aandeed. Om nog maar te zwijgen over de vierde en vijfde plek van respectievelijk Danny Kent en Taylor Mackenzie, die vanuit de Rookies Cup waren doorgestroomd.

In deze merkenklasse, die ook in Jerez werd verreden, debuteerde Scott Deroue. Een heugelijk moment voor de Nederlandse motorsport, want het heeft lang geduurd voordat een landgenoot door de strenge selectie kwam.

Andrea Iannone staat bekend als een bloedsnelle maar wisselvallige rijder, die overwinningen afwisselt met lage klasseringen. In Jerez vertrok hij van de elfde startplaats en het duurde tot halverwege de Moto2-race voordat hij de koploper voorbij kon komen. De snelste man was op dat moment Thomas Lüthi. De Helveet reed zijn eigen tempo en toen Iannone hem passeerde vocht hij zich niet terug, maar consolideerde zijn tweede plek tot aan de finish. Onder halfnatte omstandigheden zijn de onderlinge verschillen meestal groot en ook nu werd de binnenkomst tussen de rijders aan de meet in hele seconden uitgedrukt.

Stefan Bradl moest duidelijk wennen aan de Kalex op een natweerafstelling en toonde zich tevreden met de vijfde plek achter Simone Corsi en Bradley Smith. Tot de voornaamste uitvallers behoorden Takahashi en Marquez, die door Cluzel van de baan werd geramd. De Fransman rijdt soms briljant maar krijgt af en toe een waas voor zijn ogen.

Marquez kon er van meepraten.

De spanning was te snijden voor de start van de MotoGP-klasse, want het komt nauwelijks meer voor dat een natte piste niet garant staat voor sensatie. Voor de coureurs is het dan vaak geen feest - de meeste rijders geven begrijpelijkerwijs de voorkeur aan stabiel droog weer - maar voor het grote publiek des te meer. Stoner maakte optimaal gebruik van de beste startplaats en kwam ook als eerste uit de rechterbocht na de start. Lorenzo volgde op bijna een seconde en daarachter zaten Simoncelli, Dovizioso, Spies, Hayden Edwards en Rossi. Pedrosa daarentegen was voorzichtig begonnen en leverde veel posities in. De rondetijden lagen zo’n tien seconden hoger dan in de training en vroeg in de wedstrijd bleek

Hector Barbera werd goed droog gehouden

Simoncelli verlaat de eerste plek in de race

Scott Deroue (95) debuteert in Red Bull Rookies Cup

Bocht vernoemd naar Aspar Martinez

21

Gastoptreden van spectaculaire Hopkins

Koning Juan Carlos zag dat Lorenzo en Pedrosa zich als goede landgenoten gedroegen; Hayden was getuige

22

dat Rossi onder deze omstandigheden heel best zijn draai kon vinden. Iedere ronde kwam de oudwereldkampioen een of twee plekken naar voren en het verschil met Stoner, die de eerste plek had overgedaan aan Simoncelli, werd steeds kleiner.

Bij het ingaan van de achtste ronde kroop Rossi voor de pits naar het achterwiel van Stoner en remde de Australiër eruit voor het insteken van de eerste bocht naar rechts. Met een klap werd duidelijk dat Rossi een inschattingsfout had gemaakt. De motor schoof onder hem vandaan en tot overmaat van ramp werd de Honda van Stoner in dit proces meegenomen. Beide kemphanen belandden naast de baan en bochtencommissarissen snelden toe. Daarbij kozen ze bijna allemaal voor hulp aan Rossi, die tijdig de koppeling had ingetrokken, de motor draaiende hield en zijn reis kon vervolgen. Dit was niet weggelegd voor Stoner.

De Honda was afgeslagen en bovendien bekommerde zich maar één baco in eerste instantie om de motor met nr. 27. Terwijl Casey vanuit de berm nog wat misbaar maakte naar de voorbijrijdende Rossi, die nog in een behoorlijk tempo naar de vijfde plek zou doorstomen, reed Simoncelli op kop, op dik twee seconden gevolgd door Lorenzo en Hayden, met Pedrosa, Spies, de verassende Crutchlow en Edwards in de achtervolging. Echter Simoncelli’s benen konden de luxe van een nakende eerste MotoGP-zege niet dragen en in de twaalfde ronde tuimelde de krullenbol van zijn fiets. Ingetogen, maar constant snel, profiteerde Lorenzo van de misstappen van de opportu-

nistische concurrentie. De wereldkampioen spaarde nog even zijn regenbanden - dat was heel hard nodig - maar zorgde voor een ruime marge ten opzichte van Pedrosa en hengelde zijn eerste overwinning van het seizoen binnen.

Achter zijn rug was sprake van een foutenfestival. Randy de Puniet kwam ten val, evenals Ben Spies. Karel Abraham en Kel Crutchlow raakten eveneens naast de baan, maar konden weer aan de race deelnemen. De grootste pechvogel was ongetwijfeld Colin Edwards. De rechtdoorzee Amerikaan reed een schitterende race op de Tech3-Yamaha en leek op weg naar een derde plaats, totdat een probleem met de brandstoftoevoer hem tot opgave dwong. Zo schoof iedereen een plekje op en kwam een dolgelukkige Nicky Hayden op het podium, nadat hij een halve seconde eerder was afgevlagd dan Hiroshi Aoyama. John Hopkins haalde de eerste punten voor Suzuki binnen en voelde zich nog nooit zo gelukkig met een tiende plaats.

Terwijl Jorge Lorenzo op weg was naar het podium en de felicitaties van koning Juan Carlos tegemoet kon zien, kwam Rossi naar de Honda-pits om zijn verontschuldigingen aan te bieden aan zijn voorganger bij Ducati en dus ook aan de man die met hem sinds de GP van Laguna Seca (in 2008) op enigszins gespannen voet leeft. Casey accepteerde de uitgestoken hand, maakte een opmerking over de schouderblessure van Rossi en suggereerde dat diens eerzucht vandaag wat groter dan z’n talent was geweest. Maar ook dat is racen…

27 ronden = 119,421 km

MotoGP 1. Jorge Lorenzo 2. Dani Pedrosa 3. Nicky Hayden 4. Hiroshi Aoyama 5. Valentino Rossi 6. Hector Barbera 7. Karel Abraham 8. Cal Crutchlow 9. Toni Elias 10. John Hopkins 11. Loris Capirossi 12. Andrea Dovizioso ITA

SPA SPA USA JAP ITA SPA TSJ GBR SPA USA ITA Honda

Yamaha Honda Ducati Honda Ducati Ducati Ducati Yamaha Honda Suzuki Ducati

50.49,046 = 141,0 km/u. + 19,339 + 29,085 + 29,551 + 1.02,227 + 1.08,440 + 1.14,120 + 1.19,110 + 1.42,906 + 1.48,395 + 1.51,876 1 ronde

Niet geklasseerd Colin Edwards Ben Spies Randy De Puniet Marco Simoncelli Casey Stoner

USA USA FRA ITA AUS

Yamaha Yamaha Ducati Honda Honda

1 ronde 3 ronden 11 ronden 16 ronden 20 ronden

UITSLAGEN GP SPANJE lengte: 4,423 km

Circuit: Jerez Datum: 3 april Weer: lichte regen, 17˚ Pole position: links Bijzonderheden: 3 wet races

Snelste ronde (4e): Rossi, 1.48,753 = 146,412 km/u Ronderecord (2008): Stoner, 155,153 = 168,193 km/uur WK-stand na 2 van 18 GP’s: 1. Lorenzo, 45 pnt; 2. Pedrosa, 36; 3. Stoner, 25; 4. Hayden, 23; 5. Rossi, 20; 6. Aoyama, 19; 7. Dovizioso, 17; 8. Barbera, 14; 9. Crutchlow, 13; 10. Abraham, 12.

Trainingstijden: 1. Stoner, 1.38,757 = 161,232 km/u; 2. Pedrosa, 1.38,915; 3. Lorenzo, 1.38,918; 4. Spies, 1.39,390; 5. Simoncelli, 1.39,486; 6. Dovizioso, 1.39,709; 7. De Puniet, 1.39,892; 8. Edwards, 1.39,895; 9. Crutchlow, 1.40,019; 10. Aoyama, 1.40,168.

23 ronden = 101,729 km

125cc klasse 1. Nicolas Terol 2. Jonas Folger 3. Johann Zarco 4. Danny Kent 5. Taylor MacKenzie 6. Sandro Cortese 7. Jakub Kornfeil 8. Hiroki Ono 9. Efren Vazquez 10. Zulfahmi Khairuddin 11. Hector Faubel 12. Adrian Martin 13. Marcel Schrotter 14. Louis Rossi 15. Josep Rodriguez 16. Alberto Moncayo 17. Simone Grotzkyj 18. Harry Stafford 19. Alessandro Tonucci 20. Luigi Morciano 21. Daniel Ruiz 22. Daniel Kartheininger 23. Joan Perello 24. Kevin Hanus Niet geklasseerd Maverick Viñales Sergio Gadea Jasper Iwema Francesco Mauriello Danny Webb Luis Salom Giulian Pedone Miguel Oliveira Niklas Ajo

SPA DUI FRA GBR GBR DUI CZE JAP SPA MAL SPA SPA DUI FRA SPA SPA ITA GBR ITA ITA SPA DUI SPA DUI SPA SPA NED ITA GBR SPA ZWI POR FIN

Aprilia Aprilia Derbi Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia KTM Derbi Derbi Aprilia Aprilia Mahindra Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Honda KTM Aprilia Honda

44.50,646 = 136,110 km/u + 17,446 + 23,955 + 32,883 + 34,713 + 51,515 + 54,920 + 1.00,164 + 1.00,286 + 1.00,399 + 1.00,760 + 1.07,739 + 1.19,710 + 1.21,812 + 1.23,118 + 1.24,040 + 1.30,610 + 1.30,952 + 1.55,354 1 ronde 1 ronde 1 ronde 1 ronde 2 ronden

Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Mahindra Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia

8 ronden 8 ronden 8 ronden 10 ronden 13 ronden 14 ronden 15 ronden 18 ronden 21 ronden

Snelste ronde (13e): Faubel, 1.55,605 = 137,734 km/u Ronderecord (2009): J. Simon, Aprilia, 1.47,057 = 148,731 km/u WK-stand na 2 van 17 GP’s: 1. Terol, 50 pnt; 2. Folger, 31; 3. Cortese, 30; 4.

Zarco, 26; 5. Vazquez, 20; 6. Gadea, 16; 7. Kent, 16; 8. MacKenzie, 11; 9. Faubel, 10; 10. Kornfeil, 9; 11. Moncayo, 9; 18. Iwema, 4.

Trainingstijden: 1. Cortese, 1.47,399 = 148,258 km/u; 2. Terol, 1.47,608; 3. Faubel, 1.47,969; 4. Vazquez, 1.48,413; 5. Zarco, 1.48,601; 6. Salom, 1.48,791; 7. Folger, 1.48,799; 8. Oliveira, 1.48,825; 9. Kent, 1.49,181; 10. Moncayo, 1.49,247; 15. Iwema, 1.49,975.

26 ronden = 114,998 km

Moto2 1. Andrea Iannone 2. Thomas Lüthi 3. Simone Corsi 4. Bradley Smith 5. Stefan Bradl 6. Julian Simon 7. Alex De Angelis 8. Kev Coghlan 9. Michele Pirro 10. Max Neukirchner 11. Anthony West 12. Ratthapark Wilairot 13. Mattia Pasini 14. Yonny Hernandez 15. Esteve Rabat 16. Kenan Sofuoglu 17. Mika Kallio 18. Javier Fores 19. Xavier Simeon 20. Pol Espargaro 21. Claudio Corti 22. Ricard Cardus 23. Scott Redding 24. Aleix Espargaro 25. Raffaele De Rosa 26. Mike Di Meglio 27. Randy Krummenacher 28. Dominique Aegerter 29. Kenny Noyes 30. Valentin Debise 31. Santiago Hernandez 32. Steven Odentaal 33. Mashel Al Naimi

ITA ZWI ITA GBR DUI SPA SAM GBR ITA DUI AUS THA ITA COL SPA TUR FIN SPA BEL SPA ITA SPA GBR SPA ITA FRA ZWI ZWI USA FRA COL ZAF QAT

Suter Suter FTR Tech3 Kalex Suter Motobi FTR Moriwaki MZ-RE MZ-RE FTR FTR FTR FTR Suter Suter Suter Tech3 FTR Suter Moriwaki Suter Pons-Kalex Moriwaki Tech3 Kalex Suter FTR FTR FTR Suter Moriwaki

49.56,423 = 138,162 km/u + 7,850 + 12,625 + 15,355 + 17,850 + 24,247 + 27,991 + 36,181 + 36,775 + 41,407 + 41,711 + 41,870 + 42,313 + 45,384 + 47,193 + 47,204 + 47,316 + 50,677 + 57,958 + 58,554 + 1.07,467 + 1.10,925 + 1.16,149 + 1.19,512 + 1.22,459 + 1.26,753 + 1.37,226 + 1.42,838 + 1.54,532 + 1.57,120 1 ronde 1 ronde 3 ronden

Niet geklasseerd Alex Baldolini Marc Marquez Jules Cluzel Yuki Takahashi Robertino Pietri Lukasz Wargala

ITA SPA FRA JAP VEN POL

Suter Suter Suter Moriwaki Suter Moriwaki

14 ronden 16 ronden 16 ronden 17 ronden 22 ronden 25 ronden

Eerste ronde niet voltooid Axel Pons

SPA

Pons- Kalex

Snelste ronde (10e): Iannone, 1.53,893 = 139,804 km/u Oude record (2010): Elias, Moriwaki, 1.44,710 = 152,065 km/u WK-stand na 2 van 17 GP’s: 1. Iannone, 45 pnt; 2. Bradl, 36; 3. Lüthi, 36; 4. Corsi, 26; 5. De Angelis, 22; 6. Smith, 20; 7. Simon,16; 8. Pirro, 15; 9. Takahashi, 11; 10. Cluzel, 9; Trainingstijden: 1. Bradl, 1.42,706 = 155,032 km/u; 2. Takahashi, 1.42,988; 3. Lüthi, 1.43,288; 4. Marquez, 1.43,332; 5. Smith, 1.43,500; 6. De Angelis, 1.43,613; 7. Pirro, 1.43,615; 8. A. Espargaro, 1.43,676; 9. Corti, 1.43,687; 10. Simon, 1. 43,766.

23

Grand Prix Portugal/Estoril

Dani Pedrosa op jacht naar Jorge Lorenzo

Pedrosa lijkt hersteld Hoe langer de pauze tussen twee Grands Prix, des te groter de kans dat latente spanningen aan de oppervlakte komen. Dat was zeker het geval in Estoril waar de teams hun tenten opsloegen na een lange pauze van vier weken, veroorzaakt door het wegvallen van de GP van Japan. Honda had de tussenliggende periode gebruikt om de slipperclutch van de RC212V aan te passen, zodat de motor niet meer zo snel afslaat als de rijder onderuit gaat. Een in de haast ontwikkelde ver-

24

grendeling moest dit verhinderen en iedereen was benieuwd wie dit onderdeel als eerste in de praktijk zou gaan testen.

Op donderdag kwam de racedirectie bijeen om samen met Juan Alvarez, de wedstrijdleider van Jerez, te beoordelen of de bochtencommissarissen correct hadden gehandeld bij de valpartij van Rossi en Stoner. Na de crash, veroorzaakt door Valentino, kreeg de Italiaan in eerste instantie hulp van bijna alle toegeschoten baco’s, terwijl slechts

een enkeling uit dit gezelschap zich om Casey bekommerde. Hoewel er geen sancties werden uitgesproken zou een waarschuwing op zijn plaats zijn geweest, want de beelden liegen niet en de nr. 27 werd bij dit incident duidelijk benadeeld.

Op het circuit van Estoril had het duo elkaar gevonden tijdens de tweede training en daarna was het in verbaal opzicht weer raak. Stoner beschuldigde Rossi van het zoeken naar een ‘sleepje’ voor een snelle rondetijd. Het bleef niet alleen bij het gekrakeel tussen dit tweetal, want op de persconferentie na de tijdtraining van de MotoGP beschuldigde Lorenzo Simoncelli van gevaarlijk rijden. De Spanjaard gebruikte hierbij weliswaar een verkeerd voorbeeld - een inhaalactie in Valen-

cia in 2010 - maar door de bank genomen had Jorge wel gelijk. Bijna geen enkele coureur racet graag in de buurt van Simoncelli, omdat ze nooit kunnen inschatten wanneer hij wat gaat doen en hoe dicht hij in de buurt komt van degene met wie hij duelleert. Soms lijkt Marco dat zelf ook niet te weten.

Ook het gemekker van sommige coureurs over de voordelen die Dani Pedrosa met zijn lage gewicht zou hebben, zoals een lager brandstofgebruik en hogere acceleratie, stak weer de kop op. Toch rook dit onderwerp voornamelijk naar afgunst, maar het was voer voor kranten, tijdschriften en voor de televisie. De altijd nuchtere en al iets oudere Colin Edwards werd bij de BBC om z’n mening

25

In de eerste linkerbocht dook Simoncelli de zandbak in

26

over dit onderwerp gevraagd en hij reageerde kort en bondig: ”Ik dacht dat we hier waren om met motoren te racen!”

Zoals ieder jaar speelden de weersomstandigheden de coureurs in Estoril parten. De Atlantische winden hadden vrij spel en een aangenaam zonnetje werd afgewisseld door een donderbui.

Tijdens de kwalificatie van de Rookies Cup sloeg de bliksem onverwacht in, terwijl de coureurs nog in de baan waren. De Oostenrijker Deni Cudic werd op enkele meters door dit natuurgeweld gemist, maar kwam wel ten val en liep een

hersenschudding op. Twee andere rijders doken de grindbak in. Goed nieuws was er ook en dat kwam van Scott Deroue. Hij behaalde zijn eerste punten in deze opleidingsklasse.

Tijdens de training was Nico Terol al 0,7 sneller dan tweede man Sandro Cortese en het was duidelijk: de Spanjaard reed op een wolk. Zo was het nauwelijks voorstelbaar dat hij een jaar eerder nog bijna ieder weekend werd gedeclasseerd door de vijf jaar jongere Marc Marquez. Verder is de preparatie van de motoren bij het Bankia Aspar Team in zeer goede handen. Eigenlijk leek het wel of

de Aprilia RSA van Terol een half pk’tje extra aan boord heeft. Heel even veerden de toeschouwers op toen Miguel Oliveira direct na de start naar voren stormde. De 16-jarige Portugees, die pas aan zijn eerste WK-seizoen bezig is, was van de derde startplek vertrokken, maar kon deze positie in de wedstrijd niet handhaven. Hij zou tenslotte als zevende worden afgevlagd. Terol was voor de derde keer in successie heer en meester en had al snel een voorsprong van enkele seconden te pakken op zijn teamgenoot Faubel, die met Cortese in de slag ging. Johann Zarco en Maverick Viñales dienden zich aan als nieuwe lichting in de 125cc klasse en toen Faubel drie ronden voor het einde onderuit ging schoven zij door naar de derde respectievelijk vierde plek, achter Terol en Cortese.

Maar daar was wel een finishfoto voor nodig!

Jasper Iwema worstelde tijdens de halfnatte training met zijn zelfvertrouwen op het circuit waar hij vorig jaar zijn schouder brak. Hij lag in de race op een achttiende plek toen zijn ketting brak.

Aan de Moto2-race kleefden zware emoties voor de Japanner Yuki Takahashi. Zijn jongere broer Koki (drievoudig GP-deelnemer) was in Japan om het leven gekomen bij een verkeersongeval met de auto. Pas na overleg met zijn familie vertrok de opvolger van wereldkampioen Elias in de renstal van Gresini vanuit zijn thuisland naar Portugal.

Het moet een emotionele kwelling voor Yuki zijn

geweest. Eenmaal gestart bleek hij zich toch goed te kunnen concentreren en reed op de vierde plek die automatisch een derde werd, omdat de onstuimige Andrea Iannone een inhaalrace plat op z’n buik voltooide. Op dat moment had hij net de leiding overgenomen, maar die positie kwam weer in handen van Stefan Bradl, de man die dit jaar met bijzonder veel zelfvertrouwen optreedt.

De Duitser behaalde in 2010 zijn eerste Moto2zege op Estoril en voegde er een tweede aan toe door Julian Simon in de laatste ronde nipt voor te blijven. Bradl leek opnieuw goed gewapend om de hegemonie van de Zuid-Europeanen te doorbreken. Toen de nummers een en twee de geëmotioneerde Takahashi op het podium hielpen, lieten zij uit respect de champagneflessen met rust en kozen voor een ingetogen huldiging.

Dominique Aegerter, Simone Corsi en Pol Espargaro bezetten de volgende posities. Marc Marquez ging in de fout en nam deze keer Scott Redding in zijn val mee. Tot nu toe was het seizoen voor deze jonge talenten een drama.

In de MotoGP stonden velen versteld van Alvaro Bautista, die, 42 dagen nadat hij in Qatar een dijbeenfractuur had opgelopen, weer op de piste verscheen. Uiteraard kon de Spanjaard in zo’n korte periode nooit fit zijn, maar hij kwalificeerde zich (15e) binnen de limiet en was vastbesloten om in ieder geval de wedstrijd uit

Scherp contrast bij de racewinnaars: Terol (125cc) straalt van oor tot oor en Takahashi (Moto2) eert zijn overleden broer

27

Iannone maakt onvrijwillig de weg vrij voor Bradl,Simon en Takahashi

28

te rijden. Zijn landgenoot Jorge Lorenzo had de laatste drie edities in Estoril gewonnen en startte vanaf de eerste rij als onbetwiste favoriet. Naast hem posteerden zich Marco Simoncelli en Dani Pedrosa, die Casey Stoner naar de tweede rij had verwezen. Casey probeerde bij het uitkomen van de verraderlijke eerste bocht na de start wat terrein goed te maken en werd bijna van de motor geworpen, maar hij hield de Honda net onder controle. Minder geluk was weggelegd voor Barbera en Simoncelli, die beiden in de eerste linkerbocht op koude banden hun machines onderuit trokken.

Met name de highsider van Simoncelli was spectaculair, maar de Italiaan voorzag op deze wijze zijn tegenstanders van nog meer emotionele munitie.

Ook al was het niet meer dan een overschatting van de grip in de openingsronde. De tegenstanders waren zo van een lastpak verlost en Lorenzo nam het heft in handen, gevolgd door Pedrosa, Stoner, Rossi en Dovizisoso. Daarachter reed Edwards, belaagd door Hayden, Cruchlow en Aoyama. Karel Abraham had zijn motor ook al vroeg neergelegd. Terwijl de Honda’s hun surplus aan power voornamelijk op het lange rechte stuk uitspeelden, kon Lorenzo zich in het stuurgedeelte

goed weren en behield de leiding voor Pedrosa.

Toch werd al snel duidelijk dat hij zijn landgenoot niet los kon rijden en toen Pedrosa de koploper vijf ronden voor het einde op het rechte stuk te grazen nam, was er geen weg terug meer. De kleine Catalaan die al acht GP’s droog stond wat betreft overwinningen, was weer terug aan de top. Hij vierde zijn eerste plek met ongekend veel emoties en dat was begrijpelijk. Direct na de GP van Jerez werd hij geholpen aan een zenuw in zijn schouder om het slapende gevoel in zijn linkerarm weg te nemen. De operatie was een succes, maar dat zou pas tijdens de duur van een wedstrijd, onder volle belasting, kunnen worden aangetoond en Estoril was de plaats waar dat gebeurde.

Stoner nam genoegen met de derde plaats, hoewel zijn race ook een bizarre wending had kunnen nemen. Bijna was hij gestopt omdat een oude blessure aan zijn rug begon op te spelen en verder rijden bijna onmogelijk werd door de pijn. Rossi reed voor wat hij waard was maar kon niet voorkomen dat Dovizioso hem op de streep te grazen nam en vierde werd. Het was het enige opwindende moment, want van een spannende race was in Portugal verder geen sprake. Daarvoor waren de onderlinge verschillen te groot.

28 ronden = 117,096 km

MotoGP 1. Dani Pedrosa 2. Jorge Lorenzo 3. Casey Stoner 4. Andrea Dovizioso 5. Valentino Rossi 6. Colin Edwards 7. Hiroshi Aoyama 8. Cal Crutchlow 9. Nicky Hayden 10. Randy De Puniet 11. Toni Elias 12. Loris Capirossi 13. Alvaro Bautiusta

SPA SPA AUS ITA ITA USA JAP GBR USA FRA SPA ITA SPA

Honda Yamaha Honda Honda Ducati Yamaha Honda Yamaha Ducati Ducati Honda Ducati Suzuki

45.51,483 = 153,206 km/u + 3,051 sec. + 7,658 + 16,530 + 16,555 + 32,575 + 38.749 + 40,912 + 54,887 + 59,697 + 1.00,374 + 1.01,793 + 1.24,370

Niet geklasseerd Ben Spies Karel Abraham

USA TSJ

Yamaha Ducati

16 ronden 27 ronden

Eerste ronde niet voltooid Marco Simoncelli Hector Barbera

ITA SPA

Honda Ducati

UITSLAGEN GP PORTUGAL lengte: 4,182 km

Circuit: Estoril Datum: 1 mei Weer: harde wind, 18-20˚ Pole position: links

Snelste ronde (27e): Pedrosa, 1.37,629 = 154,208 km/u Ronderecord (2009): Pedrosa, 1.36,937 = 155,309 km/u WK-stand na 3 van 18 GP’s: 1. Lorenzo, 65 pnt; 2. Pedrosa, 61; 3. Stoner, 41; 4.

Rossi, 31; 5. Hayden, 30; 6. Dovizioso, 30; 7. Aoyama, 28; 8. Crutchlow, 21; 9.

Edwards, 18 10. Barbera, 14.

Trainingstijden: 1. Lorenzo, 1.37,161 = 154,951 km/u; 2. Simoncelli, 1.37,294; 3. Pedrosa, 1.37,324; 4. Stoner, 1.37,384; 5. Spies, 1.37,866; 6. Dovizioso, 1.38,037; 7. Edwards, 1.38,080; 8. Crutchlow, 1.38,189; 9. Rossi, 1.38,271; 10. Barbera, 1.38,363.

23 ronden = 96,186 km

125cc klasse 1. Nicolas Terol 2. Sandro Cortese 3. Johann Zarco 4. Maverick Viñales 5. Jonas Folger 6. Efren Vazquez 7. Miguel Oliveira 8. Luis Salom 9. Adrian Martin 10. Simone Grotzkyj 11. Zulfahmi Khairuddin 12. Sergio Gadea 13. Jakub Kornfeil 14. Niklas Ajo 15. Danny Kent 16. Danny Webb 17. Hiroki Ono 18. Marcel Schrotter 19. Giulian Pedone 20. Joan Perello 21. Luigi Morciano 22. Kevin Hanus 23. Peter Sybesteyn 24. Sarath Kumar

SPA DUI FRA SPA DUI SPA POR SPA SPA ITA MAL SPA CZE FIN GBR GBR JAP DUI ZWI SPA ITA DUI HON IND

Aprilia Aprilia Derbi Aprilia Aprilia Derbi Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Derbi Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Mahindra KTM Mahindra Aprilia Aprilia Aprilia Honda KTM Aprilia

41.21,986 = 139,513 km/u + 3,671 + 4,466 + 4,468 + 12,140 + 20,304 + 25,905 + 46,316 + 46.395 + 49,447 + 51,071 + 1.00,365 + 1.00,479 + 1.11,738 + 1.13,752 + 1.15,357 + 1.18,155 + 1.27,900 + 1.32.623 + 1.35,088 1 ronde 1 ronde 1 ronde 2 ronden 4 ronden 5 ronden 11 ronden 15 ronden 17 ronden 19 ronden

Niet geklasseerd Hector Faubel Harry Stafford Jasper Iwema Francesco Mauriello Louis Rossi Alberto Moncayo

SPA GBR NED ITA FRA SPA

Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia

Niet gestart Taylor MacKenzie Alessandro Tonucci

GBR ITA

Aprilia Aprilia

Snelste ronde (4e): Terol, 1.46,815 = 140,946 km/u Ronderecord (2007): G. Talmacsi, Aprilia, 1.45,027 = 143,345 km/u WK-stand na 3 van 17 GP’s: 1. Terol, 75 pnt; 2. Cortese, 50; 3. Folger, 42; 4. Zarco, 42; 5. Vazquez, 30; 6. Gadea, 20; 7. Viñales, 20; 8. Kent, 17; 9. Salom, 16; 10. Oliveira 15. 19; 19. Iwema, 4.

Trainingstijden: 1. Terol, 1.46,556 = 141,289 km/u; 2. Cortese, 1.47,270; 3. Oliveira, 1.47,405; 4. Faubel, 1.47,600; 5. Moncayo, 1.47,750; 6. Zarco, 1.48,353; 7. Salom, 1.48,498; 8. Folger, 1.48,557; 9. Vazquez, 1.48,594; 10. Martin, 1.48,639; 20. Iwema, 1.50,197.

26 ronden = 108,732 km

Moto2 1. Stefan Bradl 2. Julian Simon 3. Yuki Takahashi 4. Dominique Aegerter 5. Simone Corsi 6. Pol Espargaro 7. Randy Krummenacher 8. Alex Baldolini 9. Mike Di Meglio 10. Esteve Rabat 11. Claudio Corti 12. Alex De Angelis 13. Andrea Iannone 14. Ricard Cardus 15. Axel Pons 16. Raffaele De Rosa 17. Kenny Noyes 18. Santiago Hernandez 19. Javier Fores 20. Mattia Pasini 21. Marc Marquez 22. Michele Pirro 23. Robertino Pietri 24. Yonny Hernandez 25. Scott Redding 26. Xavier Simeon 27. Anthony West 28. Mashel Al Naimi 29. Bradley Smith

DUI SPA JAP ZWI ITA SPA ZWI ITA FRA SPA ITA SAM ITA SPA SPA ITA USA COL SPA ITA SPA ITA VEN COL GBR BEL AUS QAT GBR

Kalex Suter Moriwaki Suter FTR FTR Kalex Suter Tech3 FTR Suter Motobi Suter Moriwaki Pons- Kalex Moriwaki FTR FTR Suter FTR Suter Moriwaki Suter FTR Suter Tech3 MZ-RE Moriwaki Tech3

44,40,765 = 146,016 km/u + 0,147 + 6,188 + 16,822 + 17,076 + 25,956 + 26,102 + 26,333 + 26,636 + 29,077 + 39,637 + 39,913 + 42,466 + 47,382 + 47,406 + 48,025 + 52,538 + 53,478 + 53,938 + 56,089 + 1.04,697 + 1.04,890 + 1.17,101 + 1.18,110 + 1.26,190 + 1.27,600 + 1.36,540 1 ronde 2 ronden

Niet geklasseerd Valentin Debise Ratthapark Wilairot Mika Kallio Aleix Espargaro Kenan Sofuoglu Jules Cluzel Steven Odentaal Thomas Lüthi

FRA THA FIN SPA TUR FRA ZAF ZWI

FTR FTR Suter Pons-Kalex Suter Suter Suter Suter

3 ronden 5 ronden 8 ronden 8 ronden 9 ronden 15 ronden 19 ronden 22 ronden

Niet gestart Kev Coghlan Max Neukirchner

GBR DUI

FTR MZ-RE

Snelste ronde (14e): Iannone, 1.42,026 = 147,562 km/u (ronderecord) Oude record (2010): S. Redding, 1.45,456 = 142,762 km/u WK-stand na 3 van 17 GP’s: . Bradl, 61pnt; 2. Iannone, 48; 3. Corsi, 37; 4. Lüthi, 36; 5. Simon, 36; 6. Takahashi, 27; 7. De Angelis, 26; 8. Smith, 20; 9. Aegerter, 10. Pirro, 15.

Trainingstijden: 1. Bradl, 1.41,591 = 148,194 km/u; 2. Lüthi, 1.41,754; 3. Simon, 1. 41,905; 4. Marquez, 1.42,073; 5. Aegerter, 142,143; 6. Pirro, 1.42,219; 7. Takahashi, 1.42,259; 8. Sofuoglu, 1.42,307; 9. Cluzel, 1.42,400; 10. P. Esparagaro, 1.42,456.

29

30

31

Grand Prix Frankrijk/Le Mans

Controversieel contact

In Le Mans is er ook veel ambiance achter de tribunes

32

Met Randy De Puniet, Jules Cluzel en Johann Zarco brengt racend Frankrijk een paar sterke publiekstrekkers in de baan en dat wordt bij de jaarlijkse Grand Prix zeker gewaardeerd. Van dit trio reikte alleen de verrassende Zarco in 2011 tot het podium en dat deed de 20-jarige 125cc coureur zelfs twee keer. De prestaties van Cluzel bleven wat achter bij de verwachtingen van ie-

mand die toch vorig jaar een Moto2-GP op zijn naam had geschreven. En De Puniet dan? Ach, Randy weet altijd de publiciteit te pakken en sinds hij een relatie heeft met een zekere Lauren - een Playboy-bunny die hij via zijn vorige teamsponsor wat intiemer leerde kennen - is de 30-jarige motorcoureur ook interessant voor andere media en klikken de camera’s in zijn periferie wat vaker.

Doordat Randy in de MotoGP uitkomt wordt hij sowieso op de voet gevolgd door l’Équipe, de nationale sportkrant. De sportbeleving is in Frankrijk misschien wat minder zwaar aanwezig als in Spanje of Italië, maar sport staat er toch in aanzien en men heeft in ieder geval een dagelijkse krant die zich alleen met dat onderwerp bezighoudt.

Dat kunnen we in Noord-Europa niet zeggen. Wat

de publieke belangstelling betreft zit het Bugatticircuit, in het hartje van La Sarthe, duidelijk in de lift. Op zaterdagmiddag waren er al meer dan 40.000 toeschouwers die overigens alleen de WKklassen kregen voorgeschoteld, want van een bijprogramma was geen sprake.

In goeden doen behoort De Puniet tot de betere privérijders, maar als hij zijn draai niet kan vinden

33

Viñales gaat ‘à la Nieto’ binnendoor bij Terol!

vervalt hij in zijn oude gewoonte van onbezonnen bravoure, met veel valpartijen tot gevolg. Dit seizoen had hij al een paar Ducati’s opgevouwen en voor eigen publiek was het weer een kwestie van buigen of barsten, waarbij hij soms de indruk wekt of hij de buitenwacht moet overtuigen van zijn inzet.

Maar Randy is niet het enige heethoofd in de MotoGP. Tijdens de warm-up ontmoette hij op de baan Casey Stoner die er steeds meer een handje van heeft om iedereen die in zijn optiek van ‘zijn’ ideale lijn gebruik maakt met gebarentaal op de motor naar een andere wereld te wensen. In Le Mans kruiste de onoplettende De Puniet het pad van de Australiër die met hoge snelheid kwam aanrijden. Deze wist gelukkig een botsing te vermijden, maar maakte daarna een slaande beweging naar zijn opponent. Hoewel beide partijen de zaak kort daarop susten kreeg Stoner van de racedirectie een boete van 5000 euro. Eerder tijdens de trainingen had hij zich al opzichtig geërgerd Emotionele De Puniet en vriendin Lauren na de aanvaring met Stoner

34

aan Horishi Aoyama en Nicky Hayden, terwijl Jorge Lorenzo negatieve energie verspeelde aan Karel Abraham. Deze acties zijn helaas typerend voor de sfeer die in 2011 op en rond de paddock heerst, waarbij sommige coureurs voortdurend een verbale strijdbijl opgraven en met provocerende opmerkingen hun rivalen in mentaal opzicht een kopje kleiner willen maken. Zo gooide Valentino Rossi, tijdens een test in Portugal, nog wat olie op het vuur door de nieuwe lichting collega’s voor ‘watjes’ uit te maken, met als onderbouwing dat er in de tijd van Wayne Rainey, Kevin Schwantz en Wayne Gardner niet werd gezeurd over lijf-aan-lijf-gevechten op de motor. Op zich is dat juist, maar of het nu handig was om die mening te ventileren? Rossi roept zelden iets zonder achterliggende gedachte.

Wereldkampioen Lorenzo had in Le Mans een heel ander probleem - en dan zijn we eindelijk op het circuit beland - en dat heette Honda. De RC212V-motoren hadden ondertussen zo’n surplus aan vermogen (naar schatting 20 pk extra!) en stuurden zo goed, dat na de tijdtraining maar liefst vier Honda’s voor zijn neus stonden. Dat hij door Stoner, of soms door Pedrosa, wordt geklopt kan er misschien nog net in bij de Spanjaard, maar dat rijders als Simoncelli en Dovizioso hem in de tijdtraining te snel af zijn is iets waar hij zichtbaar moeite mee heeft. Op zondagmorgen vergaloppeerde Lorenzo zich bij het aanremmen van de S-blues en schoof onderuit. Hij hield er een pijnlijke vinger aan over, maar erger was het feit dat zijn motor in brand vloog en hij met zijn reserve-machine moest starten. Een rij achter hem stond overigens Rossi (9e) opgesteld. Bij de Ducati was het carbonfiberframe weliswaar aangepast,

maar dat betekende nog niet dat er op een zachte bandencompound een hele snelle ronde mee gereden kon worden. Een update van de krachtbron was eveneens gereed, maar werd nog niet ingezet, omdat er jaarlijks maar zes blokken gebruikt mogen worden. De oude versie zat nog niet aan z’n verbruikskilometers en de technici wilden geen nieuw motorblok laten verzegelen alvorens dit nogmaals op betrouwbaarheid te testen.

Na enkele warme trainingsdagen was het op zondag bewolkt en afgekoeld tot 14 graden toen de 125cc klasse van start ging. Eerst leek het op een herhaling van zetten van de eerste drie races, want Nicolas Terol ging aan de leiding. Dat al in de eerste ronde ene Maverick Viñales aan zijn achterwiel kleefde werd aanvankelijk voor lief genomen, maar toen dat na twaalf ronden nog zo was, ging iedereen er eens goed voor zitten.

Vazquez, Faubel en Zarco waren op achterstand gereden en duelleerden om de derde plek, terwijl de Duitsers Folger en Cortese voor de zesde plaats in de slag gingen. Jasper Iwema boekte geen succes. Hij was na de start in het gedrang gekomen, reed een mooie inhaalrace, maar bleef steken op de achttiende plaats.

Viñales, goed in vorm voor het Blusens-team na zijn vierde plek in Estoril, kwam halverwege de wedstrijd even aan de leiding en met nog zes ronden te gaan reed hij voor de tweede keer op kop.

Toen was het weer de beurt aan Terol die de indruk maakte een spelletje te spelen. Niets bleek

minder waar, want in de laatste ronde sloeg de 16-jarige Maverick zijn slag. Op een manier, die aan de fameuze Angel Nieto deed denken, drukte hij met een hoge bochtensnelheid zijn machine aan de binnenzijde van de een-na-laatste rechter knik langs de motor van Terol en klopte hem op pure brutaliteit. De 16-jarige WK-debutant uit Catalonië had zich met een uitgekookte tactiek aan de motorwereld gepresenteerd!

De naam Stefan Bradl werd in Duitsland steeds vaker genoemd als toekomstig MotoGP-rijder en voor de koploper in het Moto2-klassement was het al routine om uit te leggen dat hij zich toch echt op zijn huidige werkzaamheden moest richten, ondanks de belangstelling van enkele MotoGP-bonzen.

Gestart vanaf pole-position voerde Bradl lange tijd de kopgroep aan die bestond uit een half dozijn rijders met Lüthi, Simon, Takahashi, Espargaro en Corsi. Kanshebber Andrea Iannone was al in de eerste ronde gevallen, maar Marc Marquez wilde in de openingsfase geen risico nemen. De 125cc wereldkampioen van 2010 had nog niets van zijn ambities in de Moto2 kunnen waarmaken en besloot het in Frankrijk over een andere boeg te gooien. Hij bouwde deze keer zijn race zorgvuldig op en nam weinig risico’s met inhalen.

Op driekwart van de race was Bradl de leiding kwijtgeraakt aan Lüthi en knokten Takahashi en Marquez om de tweede plek toen het even begon te druppelen, maar de regen zette niet door.

Rossi op weg naar zijn eerste podium op Ducati

35

Simoncelli kreeg een seintje dat hij binnen moest komen

Tenslotte bleek Marquez over wat reserves te beschikken, passeerde de Japanner en nam met enkele seconden voorsprong en veel uitbundige gebaren zijn eerste Moto2-zege in ontvangst. Volgens eigen zeggen dankte hij dit succes aan het feit dat hij in de training veel met gebruikte banden had gereden en op die manier beter met vergelijkbare wedstrijdomstandigheden leerde omgaan.

Takahashi, Bradl, Simon en Lüthi werden binnen 0,7 seconden afgevlagd.

Zoals vaker vertoond was het voor jockey Pedrosa geen probleem om vanaf de tweede rij naar voren te sturen en al voor de Dunlop-chicane de leiding te pakken, gevolgd door Stoner, Simoncelli, Dovizioso en daarachter Lorenzo, Edwards en Rossi.

Stoner voelde weinig voor een afwachtende rol en passeerde Pedrosa, Lorenzo nam de derde plek van Simoncelli over en Edwards kon zijn zesde plek niet houden tegenover Rossi. De Puniet spartelde toen al buiten de baan. De snelste man van het veld, Stoner, nam gestaag afstand van de onderling duellerende Pedrosa en Simoncelli. Lorenzo verloor de aansluiting bij dit duo en moest, mede door een remfout, ook buigen voor Dovizioso en Rossi.

In de achttiende ronde deed zich een controversiële inhaalactie voor die de gemoederen nog lang zou bezighouden. Nadat Simoncelli Pedrosa van de tweede plek had verdrongen verloor de onrustige Italiaan snelheid bij het uitkomen van de Garage Vert en op het rechte stuk naar de Chemin aux Boeufs kwam Pedrosa aan de binnenkant

36

langszij de koploper toen er geremd moest worden. De Italiaan zat weliswaar op de ideale lijn, maar de kleine Spanjaard reed iets voor hem toen Simoncelli de linkerbocht aansneed. Doordat Pedrosa met remmen iets te ver was doorgeschoten - omdat het achterwiel over een hobbeltje in het asfalt was gestuiterd - zat hij aan de binnenkant toen Marco zijn motor op een oor legde en Dani toucheerde. Simoncelli bleef daarbij in het zadel, maar zijn kleine opponent ging onderuit en greep bij het opstaan in de grindbak naar zijn rechterschouder. In het rennerskwartier werd een gebroken sleutelbeen geconstateerd en Simoncelli was het aangeschoten wild dat nog rondreed. Een ‘ride trough penalty’ was zijn straf voor deze actie en hoewel hij nog van de zevende naar de vijfde plek doorstootte door Spies en Hayden te passeren, was de lange krullenbol diep teleurgesteld maar zag hij zichzelf niet als schuldige aan het incident. De gemoederen liepen hoog op, waarbij bijna werd vergeten dat Stoner een onaangevochten tweede zege van het seizoen behaalde en Rossi zijn eerste podium op een Ducati veroverde. De multikampioen moest voor de tweede achtereenvolgende keer in Dovizioso zijn meerdere erkennen, maar de derde plek gaf volop reden tot vreugde. Ook al omdat Lorenzo pas zeven seconden later binnen kwam.

Een paar meter verderop zagen Dani Pedrosa en zijn vertrouwensman Alberto Puig de zoveelste kans op de MotoGP-titel met de stekende pijn aan de schouder wegebben.

28 ronden = 117,18 km

MotoGP 1. Casey Stoner 2. Andrea Dovizioso 3. Valentino Rossi 4. Jorge Lorenzo 5. Marco Simoncelli 6. Ben Spies 7. Nicky Hayden 8. Hiroshi Aoyama 9. Hector Barbera 10. Karel Abraham 11. Toni Elias 12. Alvaro Bautista 13. Colin Edwards

AUS ITA ITA SPA ITA USA USA JAP SPA TSJ SPA SPA USA

Honda Honda Ducati Yamaha Honda Yamaha Ducati Honda Ducati Ducati Honda Suzuki Yamaha

+ + + + + + + + + + +

Niet geklasseerd Loris Capirossi Dani Pedrosa Cal Crutchlow Randy De Puniet

ITA SPA GBR FRA

Ducati Honda Yamaha Ducati

7 ronden 11 ronden 22 ronden 27 ronden

UITSLAGEN GP FRANKRIJK

44.03,955 = 159,551 km/u 14,214 14,564 21,075.

31,245 (ride trough pen.)

31,609 35,566 51,502 1.03,731 1.03,885 1.04,068 1.04,192 2 ronden

lengte: 4,185 km

Circuit: Le Mans (Bugatti) Datum: 15 mei Weer: droog, 14-17˚ Pole position: links

Snelste ronde (9e): Pedrosa, 1.33,617 = 160,932 km/u (ronderecord) Ronderecord (2008): Rossi, Yamaha, 1.34,215 = 159,910 km/u WK-stand na 4 van 18 GP’s: 1. Lorenzo, 78 pnt; 2. Stoner, 66; 3. Pedrosa, 61; 4. Dovizioso, 50; 5. Rossi, 47; 6. Hayden, 39; 7. Aoyama, 36. 8. Simoncelli, 22; 9. Edwards, 21; 10. Barbera, 21; 11. Crutchlow, 21.

Trainingstijden: 1. Stoner, 1.33,15 = 161,733 km/u; 2. Simoncelli, 1.33,212; 3. Dovizioso, 1.33,621; 4. Pedrosa, 1.33,683; 5. Lorenzo, 1.33,706; 6. Crutchlow, 1.33,804; 7. Edwards, 1.38,080; 8. Spies, 1.34,206; 9. Rossi, 1.34,206; 10. Hayden, 1.34,277.

24 ronden = 100,44 km

125cc klasse 1. Maverick Viñales 2. Nicolas Terol 3. Efren Vazquez 4. Hector Faubel 5. Johann Zarco 6. Jonas Folger 7. Sandro Cortese 8. Sergio Gadea 9. Miguel Oliveira 10. Luis Salom 11. Alberto Moncayo 12. Simone Grotzkyj 13. Louis Rossi 14. Adrian Martin 15. Alexis Masbou 16. Hiroki Ono 17. Danny Kent 18. Jasper Iwema 19. Zulfahmi Khairuddin 20. Luigi Morciano 21. Jakub Kornfeil 22. Taylor MacKenzie 23. Giulian Pedone 24. Francesco Mauriello 25. Peter Sybesteyn 26. Alessandro Tonucci 27. Kevin Szalai 28. Kevin Thobois

SPA SPA SPA SPA FRA DUI DUI SPA POR SPA SPA ITA FRA SPA FRA JAP GBR NED MAL ITA TSJ GBR ZWI ITA HON ITA FRA FRA

Aprilia Aprilia Derbi Aprilia Derbi Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia KTM Aprilia Aprilia Derbi Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia KTM Aprilia Aprilia April

42.00,505 = 143,456 km/u + 0,048 + 6,836 + 8,298 + 8,590 + 10,236 + 10,667 + 15,642 + 22,838 + 30,901 + 33,796 + 34,413 + 34,696 + 41.236 + 56,943 + 57,409 + 57,763 + 57,823 + 57,884 + 1.02,089 + 1.02,713 + 1.25,418 + 1.42.498 + 1.43,885 + 1.44,903 + 1.44,903 1 ronde 1 ronde

Niet geklasseerd Joan Perello Danny Webb Marcel Schrotter Harry Stafford Niklas Ajo

SPA GBR DUI GBR FIN

Aprilia Mahindra Mahindra Aprilia Aprilia

4 ronden 7 ronden 7 ronden 11 ronden 21 ronden

26 ronden = 108,81 km

Moto2 1. Marc Marquez 2. Yuki Takahashi 3. Stefan Bradl 4. Julian Simon 5. Thomas Lüthi 6. Aleix Espargaro 7. Simone Corsi 8. Dominique Aegerter 9. Bradley Smith 10. Alex De Angelis 11. Jules Cluzel 12. Randy Krummenacher 13. Pol Espargaro 14. Michele Pirro 15. Max Neukirchner 16. Scott Redding 17. Kenny Noyes 18. Xavier Simeon 19. Raffaele De Rosa 20. Yonny Hernandez 21. Esteve Rabat 22. Claudio Corti 23. Mattia Pasini 24. Ratthapark Wilairot 25. Anthony West 26. Kenan Sofuoglu 27. Kev Coghlan 28. Valentin Debise 29. Javier Fores 30. Robertino Pietri 31. Mashel Al Naimi 32. Alexander Cudlin

SPA JAP DUI SPA ZWI SPA ITA ZWI GBR SAM FRA ZWI SPA ITA DUI GBR USA BEL ITA COL SPA ITA ITA THA AUS TUR GBR FRA FRA VEN QAT AUS

Suter Moriwaki Kalex Suter Suter Pons-Kalex FTR Suter Tech3 Motobi Suter Kalex FTR Moriwaki MZ-RE Suter FTR Tech3 Moriwaki FTR FTR Suter FTR FTR MZ-RE Suter FTR FTR Suter Suter Moriwaki Moriwaki

43.03,308 = 153,176 km/u + 1,982 + 2,237 + 2,234 + 2,609 + 12,295 + 18,739 + 18,918 + 20,408 + 20,566 + 23,225 + 23,359 + 23,676 + 24,756 + 25,063 + 29,587 + 32,803 + 32,997 + 33,273 + 34,837 + 35,765 + 41,502 + 49,089 + 50,198 + 50,789 + 51,362 + 51,471 + 1.01,904 + 1.14,039 + 1.14,338 + 1.28,827 + 1.29,889

Niet geklasseerd Mike Di Meglio Axel Pons Ricard Cardus Steven Odentaal Alex Baldolini Mika Kallio

FRA SPA SPA ZAF ITA FIN

Tech3 2 ronden Pons- Kalex 3 ronden Moriwaki 7 ronden Suter 12 ronden Suter 15 ronden Suter 22 ronden

Eerste ronde niet voltooid Andrea Iannone Yonny Hernandez

ITA COL

Suter FTR

Snelste ronde (9e): Terol, 1.44,083 = 144,749 km/u Ronderecord (2010): Marquez, Aprilia, 1.43,787 = 145,162 km/u

Snelste ronde (7e): Marquez, 1.38,533 = 152,903 km/u (ronderecord) Oude record (2010): Cluzel, 1.39,169 = 151,922 km/u

WK-stand na 4 van 17 GP’s: 1. Terol, 95 pnt; 2. Cortese, 59; 3. Zarco, 43; Folger, 52; 5. Vazquez, 46; 6. Viñales, 45; 7. Gadea, 28; 8. Faubel, 23; 9. Oliveira, 22; 10. Salom, 22; 20. Iwema, 4.

WK-stand na 4 van 17 GP’s: 1. Bradl, 77 pnt; 2. Simon, 49; 3. Iannone, 48; 4. Takahashi, 47; 5. Lüthi, 47; 6. Corsi, 46; 7. De Angelis, 32; 8. Smith, 27; 9. Marquez, 25; 10. Aegerter, 24.

Trainingstijden: 1. Terol, 1.43,578 = 145,455 km/u; 2. Faubel, 1.443,967; 3. Viñales, 1.44,315; 4. Cortese, 1.44,355; 5. Folger, 1.44,497; 6. Zarco, 1.44,592; 7. Martin, 1.44,726; 8. Gadea, 1.44,755; 9. Vazquez, 1.44,776; 10. Salom, 1.45,347; 16. Iwema, 1.45,720.

Trainingstijden:1. Bradl, 1.38,357 = 153,176 km/u; 2. Lüthi, 1.38,402; 3. Takahashi, 1.38,540; 4. A. Espargaro, 1.38,560; 5. Redding, 1.38,655; 6. Marquez, 1.38,679; 7. Corsi, 1.38,706; 8. Iannone, 1.38,799. 9. Simon, 1.38,819; 10. Aegerter, 1.38,849.

37

Casey Stoner prachtig in balans

38

Grand Prix Catalonië/Montmeló

Processie met inhaalverbod Bodyguards die een - in potentie kwetsbaar - personage in een krioelende menigte omringen. Het zijn beelden die je verwacht bij een vechtsportgala, of bij het bezoek van een omstreden politicus in een dubieuze omgeving. In 2011 kreeg de motorwereld de twijfelachtige eer van lijfwachten in de paddock, toen enkele vertegenwoordigers van deze beroepsgroep zich in de nabijheid van Marco Simoncelli manifesteerden. De man die met zijn uiterlijk ‘make love not war’ uitstraalt en moeiteloos kan doorgaan als een hippie die zich in de tijdgeest heeft vergist, kreeg persoonlijke bescherming van Fausto Gresini opgelegd. De teambaas vond dit noodzakelijk, omdat aan het adres van zijn rijder een aantal bedreigingen was geuit in de aanloop naar de GP van Catalonië. Er waren wat lieden die Marco een toontje lager wilden laten zingen, omdat ze het hem persoonlijk kwalijk namen dat Dani Pedrosa was uitgeschakeld.

Overigens moest de Italiaan zich hiervoor al op donderdag verantwoorden bij de racedirectie en hij was zo verstandig om toe te geven dat hij in Le Mans een inschattingsfout had gemaakt, waarmee de zaak in wedstrijdtechnisch opzicht was afgesloten. Simoncelli kreeg daarna publicitaire onder-

steuning van Jorge Lorenzo, die zijn landgenoten opriep om zich sportief te gedragen ten opzichte van zijn collega. Op zich was dat een mooi gebaar van de titeldrager, want enkele weken eerder toonde hij zich nog de grootste criticaster van de rijstijl van nr. 58, maar misschien werd Jorge wel goed gesouffleerd. De emoties en de druk van buitenaf leken op zaterdagmiddag een averechts effect op Simoncelli te hebben, want voor de eerste keer in zijn loopbaan behaalde hij de pole-positie in de MotoGP. Bij het San Carlo Team stond men te dansen van vreugde, de rijder zelf toonde zich wat verbaasd over deze prestatie en verderop bij Repsol-Honda stond Casey Stoner (tweede) zijn teleurstelling te verbijten. Hij had alle trainingen gedomineerd en werd plotseling door zijn langbenige merkgenoot opzij gezet. Dani Pedrosa ontbrak op het circuit en hoewel al enige tijd bekend was dat hij fysiek nog niet in staat was om op de motor te stappen, was dit verstoppertje spelen niet gebruikelijk. Het leidde in ieder geval tot speculaties over zijn absentie. De Spanjaard was niet de enige die door een sleutelbeenbreuk niet kon deelnemen, want Colin Edwards vervoegde zich met vergelijkbaar letsel in de ziekenboeg. Al

Terol in het gras na een elleboogje van Zarco

39

Honda presenteerde de eerste Moto3

40

op vrijdag ging de Texaan onderuit en met vijf fracturen in het gekwetste lichaamsdeel was een einde gekomen aan een serie van 141 onafgebroken MotoGP-starts die hij sinds 2003 had opgebouwd!

Een poging van Colin om op zondag voor één rondje van start te gaan werd door de race-directie geblokkeerd. Een gebroken asje van de roterende inlaat maakte halverwege een einde aan de kwalificatiesessie van Jasper Iwema en de tijd die hij in zijn vijfde omloop had gedraaid leverde hem de dertiende startplek op. Op vrijdag was de motor ook al kapot gegaan en op zondag maakte de coureur zelf op de natte baan een fout en schoof onderuit. Een alles behalve optimale voorbereiding voor Iwema dus, die dit seizoen pas één keer tot scoren kwam en hunkerde naar een paar punten.

Als een wulpse diva drentelde Paris Hilton over het asfalt om Maverick Viñales succes te wensen.

Haar naam is immers verbonden aan het Blusensteam waar de talentvolle Spanjaard voor uitkomt.

De ogen waren echter ook gericht op de wolken in de lucht en het bijna opgedroogde asfalt dat de meeste 125cc teams deed kiezen voor slicks. Zo ook de renstal van Iwema, maar het chassis van de Aprilia was afgesteld op nat weer en met een veel te zachte demping was Jasper kansloos voor een goede klassering. Na een sterke start, als negende, stuiterde hij alle kanten op en reed achter de feiten aan naar de zeventiende plaats. De sfeer in het Ongetta-Abbink-team was na afloop van de race niet geweldig. In de wedstrijd formeerde zich een kopgroep die lange tijd uit vijf rijders bestond, met Viñales (hij weer!), Terol, Zarco, Faubel en Vazquez, achtervolgd door Cortese en Folger.

Terol deed verwoede pogingen om zich van zijn belagers te ontdoen, maar met name Zarco wist van geen ophouden. Toen de Fransman de WKleider in de laatste bocht binnendoor voorbij stak - en Terol buitenom terug wilde komen - werd deze met de linker elleboog op hoge snelheid buiten de baan gedrukt! Gelukkig kwam de totaal verbouwereerde Terol niet ten val en stuurde hij terug naar het parc fermé waar Zarco dacht zijn

eerste GP-zege te gaan vieren. Die illusie duurde niet lang, want hij kreeg van de wedstrijdleiding 20 seconden tijdstraf wegens ‘ongeoorloofd inhalen’ en werd teruggezet naar de zesde plek.

Viñales en Folger mochten Terol naar het podium begeleiden, Cortese en Vazquez belandden er net naast.

Stefan Bradl begint zich steeds meer te ontwikkelen als een koele afmaker die zijn grenzen heel nauwkeurig heeft afgebakend en het lijkt wel of de concurrentie daar steeds meer moeite mee krijgt en de ene fout op de andere stapelt. In Catalonië startte de Duitser opnieuw van de pole en dat was al een streep door de rekening van de thuisrijders.

Marquez en Simon konden deze keer rekenen op steun van Aleix Espargaro, die heel even zijn Kalex op kop stuurde, maar daarna moest zwichten voor de aanval van Bradl. Daar bleef het bij, want Bradl zette een tempo neer waar iedereen zich op stuk beet. Marquez en Espargaro mochten voor Spanje weliswaar de overige twee podiumplaatsen innemen, maar Stefan bleef buiten bereik. Voor Julian Simon eindigde de race voor eigen publiek in een pijnlijk drama toen hij door Kenan Sofuoglu werd aangetikt en daarna in de grindbak overreden.

Simon liep een dubbele onderbeenbreuk op en zijn Turkse opponent zou later bij de wedstrijdleiding worden geroepen. Thomas Lüthi nam Yuki Takahashi in een onstuimige val mee en daarmee waren nogal wat kopstukken van het toneel verdwenen.

Onder een donker wolkendek ging de MotoGP van start en al bij de eerste rechts-linkscombinatie lag Simoncelli op de zesde plaats. Zo heb je weinig aan een start van de pole, maar niet alleen de kaarten van de lange Italiaan waren in een vroegtijdig stadium geschud. Ook de posities van de concurrentie lagen al een paar kilometer muurvast verankerd, met Casey Stoner na twee ronden op kop, gevolgd door Jorge Lorenzo, Ben Spies, Andrea Dovizioso en Valentino Rossi. Hoewel er keihard werd gereden en de onderlinge verschillen slechts enkele seconden of minder bedroegen, was het voor de toeschouwers een slaapverwekkende vertoning, omdat bijna niemand elkaar passeerde. Stoner gaf geen krimp, Lorenzo kwam net iets tekort, Spies reed zijn beste race van het seizoen en Dovizioso was Rossi weer de baas. De nieuwe krachtbron van de Duc bood nog geen soulaas en Valentino was tijdens de training al een keer gevallen. De vechtlust van Simoncelli leek wat aangetast - misschien een uitgestelde emotionele tik - en meer dan een zesde plaats, voor Crutchlow en Hayden zat er niet in. Heel even was er sprake van rinkelende alarmbellen toen een paar regendruppels het asfalt donkerder kleurden, maar deze neerslag was van voorbijgaande aard en Stoner hengelde vrolijk zijn derde zege van het seizoen binnen. Pedrosa werd node gemist, want hij had misschien een Catalaanse vlam kunnen aansteken.

Kirrende Paris Hilton bij ViĂąales

Wanneer komt Edwards terug?

Bradl’s feestje in de uitloopronde

Sofuoglu (54) raakte de motor van de vliegende Simon

41

Logistiek zat altijd al in ons bloed

Van jongs af aan zijn we gefascineerd door spulletjes van A naar B

sportevenementen ligt. Dankzij een wereldwijd netwerk van

te brengen. Dit gevoel is in de loop der tijd alleen maar sterker

agenten is niets onmogelijk en maakt Impeco uw evenement met

geworden. En nu, anno 2011, zijn we groot geworden in

transport over land, ter zee of in de lucht tot een succes. Maak ken-

transport en logistieke totaaloplossingen waarbij de focus op

nis met Impeco: groot in transport en oog voor het kleinste detail!

42

W W W. I M P E CO. N L

25 ronden = 118,175 km

MotoGP 1. Casey Stoner 2. Jorge Lorenzo 3. Ben Spies 4. Andrea Divizioso 5. Valentino Rossi 6. Marco Simoncelli 7. Cal Crutchlow 8. Nicky Hayden 9. Loris Capirossi 10. Karel Abraham 11. Hector Barbera 12. Alvaro Bautista 13. Toni Elias

AUS SPA USA ITA ITA ITA GBR USA TA TSJ SPA SPA SPA

Honda Yamaha Yamaha Honda Ducati Honda Yamaha Ducati Ducati Ducati Ducati Suzuki Honda

43.19,779 = 163,640 km/u + 2,403 + 4,291 + 5,255 + 7,371 + 11,831 + 26,483 + 33,243 + 43,092 + 43,113 + 44,224 + 45,239 + 58,268

Niet geklasseerd Randy De Puniet Hiroshi Aoyama

FRA JAP

Ducati Honda

22 ronden 22 ronden

Niet gestart Colin Edwards

USA

Yamaha

UITSLAGEN GP CATALONIË lengte: 4,727 km

Circuit: Montmeló Datum: 5 juni Weer: bewolkt, lichte regen,19-22˚ Pole position: links

Snelste ronde (5e): Stoner, 1.43,084 = 165,080 km/u Ronderecord (2008): Pedrosa, Honda, 1.42,358 = 166,251 km/u WK-stand na 5 van 18 GP’s: 1. Lorenzo, 98 pnt; 2 Stoner, 91; 3. Dovizioso, 63; 4. Pedrosa, 61; 5. Rossi, 58; 6. Hayden, 47; 7. Spies, 36; 8. Aoyama, 36; 9. Simoncelli, 32; 10. Crutchlow, 30.

Trainingstijden: 1. Simoncelli, 1.42,413 = 166,162 km/u; 2. Stoner, 1.42,429; 3. Lorenzo, 1.42,728; 4. Spies, 1.42,742; 5. Dovizioso, 1.42,749; 6. Crutchlow, 1.43,202; 7. Rossi, 1.43,223; 8. Hayden, 1.43,228; 9. Bautista, 1.43,447; 10. Barbera, 1.43,656.

22 ronden = 103,994 km

125cc klasse 1. Nicolas Terol 2. Maverick Viñales 3. Jonas Folger 4. Sandro Cortese 5. Efren Vazquez 6. Johann Zarco 7. Hector Faubel 8. Sergio Gadea 9. Adrian Martin 10. Jakub Kornfeil 11. Danny Kent 12. Louis Rossi 13. Niklas Ajo 14. Alexis Masbou 15. Alberto Moncayo 16. Marcel Schrotter 17. Jasper Iwema 18. Luigi Morciano 19. Sturla Fagerhaug 20. Francesco Mauriello 21. Giulian Pedone 22. Peter Sybesteyn 23. Josep Rodriguez 24. Kevin Hanus 25. Simone Grotzkyj 26. John McPhee 27. Joan Perello 28. Taylor MacKenzie 29. Alessandro Tonucci

SPA SPA DUI DUI SPA FRA SPA SPA SPA TSJ GBR FRA FIN FRA SPA DUI NED ITA NOR ITA ZWI HON SPA DUI ITA GBR SPA GBR ITA

Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Derbi Derbi Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Mahindra Aprilia Aprilia Aprlia Aprilia Aprilia KTM Aprilia Honda Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia

Niet geklasseerd Luis Salom

SPA

Aprilia

42.29,647 = 146,835 km/u + 10,356 + 15,260 + 15,670 + 15,942 + 19,758 (20 sec. tijdstraf) + 26,490 + 26,681 + 36,134 + 36,776 + 37,936 + 1.10,840 + 1.11,704 + 1.11,798. + 1.15,709 + 1.22,005 + 1.25,457 + 1.25,628 + 1.55,296 + 1.55,382 + 1.55,488 1 ronde 1 ronde 1 ronde 1 ronde 2 ronden 2 ronden 2 ronden 2 ronden 6 ronden

Eerste ronde niet voltooid Danny Webb GBR Mahindra Miguel Oliveira POR Aprilia Zulfahmi Khairuddin MAL Derbi Harry Stafford GBR Aprilia Snelste ronde (18e): Zarco, 152,621 = 151,101 km/u Ronderecord (2010): P. Espargaro, Aprilia, 1.50,590 = 153,876 km/u WK-stand na 5 van 17 GP’s: 1. Terol, 120 pnt; 2. Cortese, 72; 3. Folger, 68; 4. Viñales, 65; 5. Zarco, 63; 6. Vazquez, 57; 7. Gadea, 36; 8. Faubel, 32; 9. Kent, 22; 10. Oliveira, 22; 11. Salom, 22; 21. Iwema, 4.

Trainingstijden: 1. Terol, 1.51,281 = 152,92 km/u; 2. Faubel, 1.51,683; 3. Viñales, 1.52,099; 4. Zarco, 1.52,135; 5. Vazquez, 1.52,288; 6. Cortese, 1.52,449; 7. Folger, 1.52,476; 8. Salom, 1.52,629; 9. Gadea, 1.52,635; 10. Martin, 1.52,747; 13. Iwema, 1.53,607.

23 ronden = 108,721 km

Moto2 1. Stefan Bradl 2. Marc Marquez 3. Aleix Espargaro 4. Simone Corsi 5. Randy Krummenacher 6. Alex De Angelis 7. Esteve Rabat 8. Mika Kallio 9. Yonny Hernandez 10. Max Neukirchner 11. Scott Redding 12. Michele Pirro 13. Alex Baldolini 14. Xavier Simeon 15. Andrea Iannone 16. Pol Espargaro 17. Claudio Corti 18. Carmelo Morales 19. Bradley Smith 20. Valentin Debise 21. Santiago Hernandez 22. Anthony West 23. Jules Cluzel 24. Kev Coghlan

DUI SPA SPA ITA ZWI SAM SPA FIN COL DUI GBR ITA ITA BEL ITA SPA ITA SPA GBR FRA COL AUS FRA GBR

Kalex Suter Pons-Kalex FTR Kalex Motobi FTR Suter FTR MZ-RE Suter Moriwaki Suter Tech3 Suter FTR Suter Morikwaki Tech3 FTR FTR MZ-RE Suter FTR

41.38,888 = 156,627 km/u + 4,141 + 8,409 + 10,331 + 11,661 + 12,383 + 12,602 + 13,467 + 16,612 + 16,735 + 17,031 + 18,460 + 22,933 + 23,416 + 23,449 + 24,070 + 24,111 + 25,351 + 29,249 + 35,077 + 41,666 + 52,103 + 1.02,492 + 1.16,294

Niet geklasseerd Axel Pons Julian Simon Kenan Sofuoglu Dominique Aegerter Javier Fores Mattia Pasini Thomas Lüthi Yuki Takahashi Mike Di Meglio Robertino Pietri Mashel Al Naimi

SPA SPA TUR ZWI FRA ITA ZWI JAP FRA VEN QAT

Pons- Kalex Suter Suter Suter Suter FTR Suter Moriwaki Tech3 Suter Moriwaki

5 ronden 8 ronden 8 ronden 8 ronden 12 ronden 16 ronden 18 ronden 18 ronden 18 ronden 20 ronden 21 ronden

Eerste ronde niet voltooid Kenny Noyes

USA

FTR

Snelste ronde (5e): Smith, 1.47,762 = 157,914 km/u Oude record (2010): Iannone, Speed Up, 1.47,543 = 158,236 km/u WK-stand na 5 van 17 GP’s: 1. Bradl, 102 pnt; 2. Corsi, 59; 3. Iannone, 49; 4. Simon, 49; 5. Takahashi, 47; 6. Lüthi, 47; 7. Marquez, 45; 8. De Angelis, 42; 9. A. Espargaro, 31; 10. Smith, 27.

Trainingstijden:1. Bradl, 1.46,753 = 159,407 km/u; 2. A. Espargaro, 1.46,867; 3. Takahashi, 1.46,978; 4. Lüthi, 1.47,068; 5. Marquez, 1.47,154; 6. Smith, 1.47,207; 7. Kallio, 1.47,226; 8. Simon, 1.47,355; 9. Rabat, 1.47,426; 1 0. Cluzel, 1.47,456.

43

Colin Edwards excelleerde naar de derde plaats

44

Grand Prix Groot-Brittannië/Silverstone

Jorge’s dure fout Trots zijn ze op hun rijke racehistorie, de Britse racefans, maar ook op hun oude circuits waar al zoveel geschiedenis is geschreven. In 2011 werd er een nieuw hoofdstuk toegevoegd over het vliegveldcircuit van Silverstone. Nadat de loop van de baan eerder was uitgebreid met een vertragende asfaltlus tussen Abbey en Woodcote waarmee het circuit met 5,902 km de langste hedendaagse GP-piste werd - kon dit jaar een nieuw pitcomplex worden geopend. Deze futuristische Silverstone Wing lijkt onttrokken aan het brein achter Starwars en is gepositioneerd na de rechterbocht Club, waarmee het circuit een nieuwe start/finishplaats heeft gekregen. Uiteraard is het behoud van de Formule 1 een stok achter de deur geweest om dit kostbare bouwwerk - de grootste overdekte tentoonstellingsruimte tussen Londen en Birmingham - neer te zetten, maar de motorwereld profiteerde er lekker van mee. Bij de officiële opening, door z.k.h. de Hertog van Kent, waren vele oud-wereldkampioenen aanwezig en vloeide er veel droge sherry.

Ondanks een eerdere revisie, met chicanes voor enkele snelle bochten, behoort Silverstone in 2011 tot de meest uitdagende pistes van het seizoen en dat komt grotendeels door het afwisselende karakter. De snelheid zit er met een gemiddelde van bijna 175 km/u goed in en de breedte van 17 meter biedt ampele inhaalmogelijkheden. Dat de weersomstandigheden in Albion vaak een vochtig karakter dragen en voor een dompertje kunnen zorgen is een ander verhaal.

In de persoon van Cal Crutchlow hadden de Britten weer een aardige troef in handen voor de MotoGP en dat is toch de categorie die hen het meest aanspreekt. Met twee zeges uit het WK Superbike in 2010 op zak ging Cal vol goede moed aan het werk in de Grand Prix en zijn vierde vrije trainingstijd op de natte baan was meer dan hoopgevend, maar toen ging het mis. In de derde ronde van de kwalificatietraining nam de Yamaha-rijder iets teveel risico met een niet opgewarmde band en werd hij van de motor geslingerd. Een gebroken linker sleutelbeen zette de 25-jarige inwoner uit Coventry buitenspel en omdat het zijn thuisrace was deed dat dubbel pijn. Het magere startveld kon al geen deuk meer verdragen, omdat Dani Pedrosa zich nog steeds niet had aangediend. Hij moest zelfs een tweede operatie aan zijn sleutelbeen ondergaan om een botsplinter te laten vastzetten en zijn komst naar Assen werd al in twijfel getrokken. Een lichtpuntje was de rappe

terugkeer van Crutchlow’s teamgenoot Colin Edwards, die een week na zijn crash in Montmeló weer op de motor stapte. Het ene sleutelbeen is het andere niet.

De ‘Silverstone Wing’ was indrukwekkend

De Engelse weermannen hielden er een vrij nauwkeurige voorspelling op na, dus alle teams waren goed gewaarschuwd dat ze rekening moesten houden met een natte racedag. Het werd zelfs een kletsnatte aangelegenheid en dat zijn omstandigheden waarbij ineens outsiders met de neus vooraan kunnen staan. Zo wilde Johann Zarco zich graag revancheren voor zijn gemiste kans in Catalonië en alsnog zijn eerste GP-zege behalen, maar hij stuitte plotseling op Jonas Folger.

Het 17-jarige talent uit de stal van Aki Ajo was

Australiërs onder elkaar met Doohan en Stoner

45

Nat Brits onderonsje met Redding (45) en Smith (38)

46

bezig aan een uitermate sterke serie wedstrijden die hem de derde plek in de WK-stand had opgeleverd, maar ook de Duitser ontbeerde nog een GP-overwinning. De vechtlust en het zelfvertrouwen waren aanwezig toen Folger bij het ingaan van de tweede ronde de leiding overnam van Nico Terol, die even later ook Zarco en Faubel langszij moest dulden. De WK-koploper had een oud record van Carlo Ubbiali - veertien 125cc podiumplaatsen op rij (1955-1957) - kunnen breken, maar in de regen kwam Terol snelheid te kort. Hij moest ook zijn landgenoten Salom Vazquez en Martin voorbij laten gaan, waarna Cortese hem nog naar de achtste plaats verwees.

Aan de kop van het veld ontwikkelden Folger en Zarco een tempo dat door niemand te volgen

was en wie dat probeerde ging bijna (Martin) of helemaal (Vi単ales), onderuit. In de slotfase bleek dat Folger nog wat reserves had en met een prachtig slotakkoord, waarin Zarco helemaal zoek werd gereden, behaalde hij zijn eerste WKoverwinning en werd hij tevens de jongste Duitse GP-winnaar. Achter Faubel zorgde Salom met een vierde plek voor vreugde in het kamp van Waninge Racing, maar daar bleef het bij wat Nederland betrof, want Iwema tuimelde uit de race en moest opnieuw een streepje achter zijn naam laten zetten.

De Moto2-klasse staat met bijna veertig deelnemers op een droog wegdek al garant voor veel spektakel en waar moest dat op uitdraaien in de regen en een temperatuur van slechts elf graden?

Het Engelse publiek werd in ieder geval wat opgewarmd door Scott Redding, die vanaf de eerste rij vertrok en na de start de leiding overnam van Stefan Bradl. Zo sloeg meteen de vlam in de pan, met Randy Krummenacher op de derde plek voor Kenan Sofuoglu, die nog op donderdag was vrijgesproken door de racedirectie na zijn botsing met Julian Simon een week eerder. Terwijl Bradl de kop overnam van Redding en een regenspecialist als Anthony West al in de pits stond te koukleumen, raasde een warme stroom van sympathie met Bradly Smith mee. De roodharige coureur uit Oxford vetrok vanaf de 28e startplaats, maar hij toverde zo’n mooie inhaalrace op de baan dat iedereen er van onder de indruk raakte.

Iedereen, met uitzondering van Bradl, die we-

derom een koele, bijna foutloze indruk maakte en opnieuw de sterkste was. Achter zijn rug gingen Pasini, Marquez, Sofuoglu, Simeon en Espargaro allemaal onderuit, terwijl Smith het gas er goed ophield en doordrong tot de tweede plek.

Michele Pirro pakte zijn eerste Moto2-podium ten koste van Cluzel en Redding.

Jorge Lorenzo toonde de meeste durf bij het insturen van de eerste bocht en nam de leiding in de MotoGP-race, maar die vreugde was van korte duur want de Honda-tandem Dovizioso/Stoner stak hem al in de eerste ronde voorbij. Dit Repsol-duo wisselde een ronde later van positie en op dat moment had Casey Stoner helemaal zijn zin, want de koppositie betekende op een natte baan een extra voordeel en de Australiër weet als geen ander hoe hij dat kan uitbuiten. Simoncelli verschafte Honda extra rugdekking met zijn derde plaats, waardoor Lorenzo nog meer water tegen z’n vizier kreeg en de wereldkampioen een zware race tegemoet ging. Spies, Edwards, Hayden en Bautista reden achter hem; Rossi (elfde) kwam van de dertiende startplek en was bovendien tijdens de warm-up gevallen.

Simoncelli zocht de grens weer op toen hij Dovizioso op de derde plek aanviel en dat resulteerde in een ritje over het asfalt dat daar voor noodgevallen was neergelegd. Het kostte de Italiaan zijn vierde positie, maar even later veerde iedereen op toen de motor met nummer 1 horizontaal over de baan schoof nadat de berijder hoog in de lucht was geworpen. Dit was een zeer ongebruikelijk beeld. Jorge Lorenzo had de Yamaha onderuit getrokken en hoewel de fysieke gevolgen voor hem beperkt bleven, betekende dit de eerste keer in 25 GP-starts dat hij de finish niet haalde. Zijn uitvallen haalde meteen de angel uit de strijd om de eerste plaats, want Stoner werd nu niet meer onder druk gezet en pakte een ruime voorsprong op Dovizioso. Dat Simoncelli zich enkele ronden later niet kon beheersen en van de motor tuimelde was niet echt nieuws, maar door de crash van de Gresini-rijder kwam iemand op de derde plek die weinigen vooraf daar hadden ingeschaald: Colin Edwards! De houwdegen uit Texas, 37 jaren jong, ontpopte zich als de held van de dag, zonder iets te kort te doen aan het Honda-duo op de eerste twee plaatsen. Edwards werd zelfs de beste Yamaha-rijder, want Ben Spies was ook in de fout gegaan.

Nicky Hayden zag als eerste Ducati-coureur zijn inzet beloond met de vierde plek, gevolgd door Alvaro Bautista, die zijn beste MotoGP-resultaat op de Suzuki evenaarde. Op meer dan een minuut werd Rossi als zesde afgevlagd en Karel Abraham kreeg als zevende man al anderhalve minuut aan z’n broek.

De koukleumende Stoner, die de laatste ronden nauwelijks gevoel in zijn ledematen had, kreeg het pas iets warmer toen good old John Surtees hem de overwinningsbeker overhandigde.

47

Folger weet dat z’n eerste GP-zege binnen is

Zelden verlaat Lorenzo de wedstrijd op deze wijzel

48

20 ronden = 118,04 km

MotoGP 1. Casey Stoner 2. Andrea Divizioso 3. Colin Edwards 4. Nicky Hayden 5. Alvaro Bautista 6. Valentino Rossi 7. Karel Abraham 8. Toni Elias 9. Hiroshi Aoyama 10. Loris Capirossi 11. Hector Barbera 12. Randy De Puniet

AUS ITA USA USA SPA ITA TSJ SPA JAP ITA SPA FRA

Honda Honda Yamaha Ducati Suzuki Ducati Ducati Ducati Honda Ducati Ducati Ducati

47.53,459 = 147,885 km/u + 15,159 + 21,480 + 26,984 + 35,569 + 1.04,526 + 1.32,650 + 1.51,938 + 1.52,350 + 2.03,312 1 ronde 1 ronde

Niet geklasseerd Marco Simoncelli Jorge Lorenzo Ben Spies

ITA SPA USA

Honda Yamaha Yamaha

10 ronden 12 ronden 13 ronden

Niet gestart Cal Crutchlow

GBR

Yamaha

UITSLAGEN GP GROOT-BRITTANNIË lengte: 5,902 km

Circuit: Silverstone Datum: 12 juni Weer: Regen, 11˚ Pole position: links

Snelste ronde (17e): Hayden, 2.21,432 = 150,229 km/u Ronderecord (2010): Lorenzo, 2.03,526 = 172,005 km/u WK-stand na 6 van 18 GP’s: 1. Stoner, 116 pnt; 2. Lorenzo, 98 punten; 3. Dovisiozo, 83; 4. Rossi, 68; 5. Pedrosa, 61; 6. Hayden, 60; 7. Aoyama, 43; 8. Edwards, 37; 9. Spies, 36; 10. Abraham, 33.

Trainingstijden: 1. Stoner, 2.02,020 = 174,128 km/u; 2. Simoncelli, 2.02,208; 3. Lorenzo, 2.02,237; 4. Spies, 2.02,677; 5. Dovizioso, 2.03,212; 6. Abraham, 2.04,151; 7. Hayden, 2.94,304; 8. Edwards, 2.04,508; 9. Bautista, 2.04,520; 10. De Puniet, 2.04,589.

17 ronden = 100,334 km

125cc klasse 1. Jonas Folger 2. Johann Zarco 3. Hector Faubel 4. Luis Salom 5. Efren Vazquez 6. Adrian Martin 7. Sandro Cortese 8. Nicolas Terol 9. Jakub Kornfeil 10. Danny Kent 11. Danny Webb 12. Taylor MacKenzie 13. Louis Rossi 14. Alexis Masbou 15. John McPhee 16. Niklas Ajo 17. Alberto Moncayo 18. Zulfahmi Khairuddin 19. Joan Perello 20. Alessandro Tonucci

DUI FRA SPA SPA SPA SPA DUI SPA TSJ GBR GBR GBR FRA FRA GBR FIN SPA MAL SPA ITA

Aprilia Derbi Aprilia Aprilia Derbi Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Mahindra Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Derbi Aprilia Aprilia

43.48,862 = 137,398 km/u + 3,885 + 14,951 + 17,164 + 17,403 + 19,236 + 21,609 + 25,167 + 32,345 + 32,971 + 54,704 + 1.03,969 + 1.35,316 + 1.43,383 + 1.45,973 + 1.46,339 + 1.52,836 + 2.25,969 + 2.36,732 1 ronde

Niet geklasseerd Marcel Schrotter Sergio Gadea Maverick Viñales Peter Sybesteyn Giulian Pedone Simone Grotzkyj Jasper Iwema Francesco Mauriello

DUI SPA SPA HON ZWI ITA NED ITA

Mahindra Aprilia Aprilia KTM Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia

3 ronden 5 ronden 6 ronden 6 ronden 6 ronden 7 ronden 7 ronden 11 ronden

Eerste ronde niet voltooid Sturla Fagerhaug NOR

Aprilia

Niet gestart Harry Stafford

Aprilia

GBR

Snelste ronde (8e): Martin, 2.32,946 = 138,919 km/u Ronderecord (2010): P. Espargaro, Aprilia, 2.13,781 = 158,820 km/u

18 ronden = 106,236 km

Moto2 1. Stefan Bradl 2. Bradley Smith 3. Michele Pirro 4. Jules Cluzel 5. Scott Redding 6. Esteve Rabat 7. Yuki Takahashi 8. Kenan Sofuoglu 9. Yonny Hernandez 10. Simone Corsi 11. Randy Krummenacher 12. Max Neukirchner 13. Kev Coghlan 14. Alex Baldolini 15. Thomas Lüthi 16. Andrea Iannone 17. Mike Di Meglio 18. Aleix Espargaro 19. Javier Fores 20. Dominique Aegerter 21. Rafaele De Rosa 22. Valentin Debise 23. Robertino Pietri 24. Mashel Al Naimi 25. Nasser Hasan Al Malki

DUI GBR ITA FRA GBR SPA JAP TUR COL ITA ZWI DUI GBR ITA ZWI ITA FRA SPA FRA ZWI SPA FRA VEN QAT QAT

Kalex Tech3 Moriwaki Suter Suter FTR Moriwaki Suter FTR FTR Kalex MZ-RE FTR Suter Suter Suter Tech3 Pons-Kalex Suter Suter FTR FTR Suter Moriwaki Moriwaki

44.10,236 = 144.307 km/u + 7,601 + 12,241 + 17,271 + 23,531 + 28,661 + 32,391 + 34,662 + 37,181 + 38,981 + 39,657 + 51,622 + 54,810 + 56,242 + 1.00,769 + 1.06,198 + 1.19,530 + 1.27,092 + 1.29,849 + 1.30,338 + 1.57,792 + 2.11,104 + 2.29,168 1 ronde 1 ronde

Niet geklasseerd Pol Espargaro Anthony West Kenny Noyes Claudio Corti Alex De Angelis Xavier Simeon Carmelo Morales Rattahapark Willairot Marc Marquez Mattia Pasini Mika Kallio Jordi Torres

SPA AUS USA ITA SAM BEL SPA THA SPA ITA FIN SPA

FTR MZ-RE FTR Suter Motobi Tech3 Moriwaki FTR Suter FTR Suter Suter

2 ronden 4 ronden 4 ronden 5 ronden 7 ronden 8 ronden 10 ronden 10 ronden 11 ronden 12 ronden 12 ronden 15 ronden

Eerste ronde niet voltooid Axel Pons

SPA

Pons-Kalex

Snelste ronde (16e): Bradl, 2.25,096 = 146,435 km/u Oude record (2010): Lüthi, 2.09,886 = 163,583 km/u

WK-stand na 6 van 17 GP’s: 1. Terol, 128 pnt; 2. Folger, 93; 3. Zarco, 83; 4.

Cortese, 81; 5. Vazquez, 68; 6. Viñales, 65; 7. Faubel, 48; 8. Gadea, 36; 9. Salom, 35; 10. Martin, 30; 23. Iwema, 4.

WK-stand na 6 van 17 GP’s: 1. Bradl, 127 pnt; 2. Corsi, 65; 3. Takahashi, 56; 4. Iannone, 49; 5. Simon, 49; 6. Lüthi, 48; 7. Smith, 47; 8. Marquez, 45; 9. De Angelis, 42; 10. Pirro, 37.

Trainingstijden: 1. Viñales, 2.14,684 = 157,755 km/u; 2. Terol, 2.14,720; 3. Zarco, 2.15,266; 4. Vazquez, 2.15,284; 5. Cortese, 2.15,589; 6. Salom, 2.15,713; 7. Faubel, 2.15,747; 8. Folger, 2.16,073; 9. Moncayo, 2.16,250; 10. Gadea, 2.16,274; 18.

Iwema, 2.17,784.

Trainingstijden:1. Marquez, 2.08,101 = 165,862 km/u; 2. Redding, 2.08,598; 3.

Bradl, 2.08,618; 4. Cluzel, 2.08,923; 5. Corsi, 2.08,976; 6. Piurro, 209,021; 7. A. Espargaro, 2.09,216; 8. Krummenacher, 2.09,415; 9. Di Meglio, 2.09,527; 10. De Angelis, 2.09,646.

49

Spies redt Yamaha-feest

Deze Hollandse lucht kregen de GP-gasten voorgeschoteld

Voor een select aantal betrokkenen begint een Grand Prix al een dag voordat de baan open gaat voor de vrije training met de zogenaamde ‘prerace press conference’. Eigenlijk is dit een publicitair onderonsje van een kwartet MotoGP-deelnemers plus een locale favoriet met de pers, waarbij voornamelijk obligate vragen over het te berijden circuit en de kansen voor de wedstrijd ter sprake komen. Verder pogen Dorna en de organisatoren om daaraan vooraf een programmaonderdeel in te bouwen met een cultureel of geschiedkun-

50

dig karakter, waarbij enkele coureurs ‘iets leuks’ doen voor de camera. Dit alles overgoten met een nationaal sausje. In Nederland maakten de GPcoureurs al eens een rondvaart door de Amsterdamse grachten en werden zij met hun neus op een heuse Rembrandt gedrukt, maar meestal hebben deze verplichte schoolreisjes toch een hoog Koninginnedaggehalte en staat de plaatselijke klompenmaker handenwrijvend gereed bij de toegangsweg tot het dorp. Een aardige uitzondering die de regel bevestigde was het bezoek dat alle

Grand Prix Nederland/TT Assen

Nederlandse wildcards en oud-wereldkampioen Loris Capirossi brachten aan het Technasium van het Dr. Nassau College in de Drentse hoofdstad.

De koppeling van jeugd, techniek en sport (mensen) was een mooi initiatief. Het gaf de TT een positieve lading. Dat kon niet worden gezegd van de vergelijking van het grootste eendaagse sportevenement van Nederland met de Tilburgse Kermis. Waar gaat dit over‌!, vroeg men zich af toen deze losse odder tijdens de persconferentie werd afgeschoten.

In de aanloop naar de TT werden de namen van vier wildcards voor de 125cc klasse bekend gemaakt. Jerry van de Bunt en Ernst Dubbink kregen voor de derde keer een kans om hun kunsten voor een groot publiek te vertonen, terwijl Bryan Schouten en Thomas van Leeuwen - beiden pas 16 jaar oud - hun WK-debuut mochten maken in de lichtste klasse. Echter de grootste verrassing was de start van Michael van der Mark in de Moto2.

Deze aanvraag kwam zo laat dat de inschrijftermijn al was verstreken, maar via goede contacten

51

In de Strubben breekt het achterwiel van Simoncelli weg

Lorenzo vindt onverwacht een motor op zijn pad

Beide coureurs schuiven simultaan over het asfalt

52

van de KNMV bij de FIM werd de startpermissie alsnog gegeven. Dat de Rotterdammer als eerste Nederlander deze kans kreeg geboden was een gevolg van de samenwerking tussen zijn eigen EAB Racing Team en de junior renstal van Ten Kate. De techneuten uit Nieuwleusen hadden speciaal voor Van der Mark het Italiaanse I.C.P.-frame drastisch gemodificeerd, waarmee Alex Baldolini in 2010 onderweg was.

Zowel Van der Mark als Jasper Iwema kregen voor de TT extra sponsoring van Gamma, de bouwmarktketen die ook z’n naam aan de traditionele racing day in augustus heeft verbonden, als opvolger van Rizla. De verwachte publiciteit in eigen land was ook debet aan de groene TVM-kleuren die op de motor van Louis Salom van de renstal van Roelof Waninge waren aangebracht.

Na een afwezigheid van vijf jaar was de rechtstreekse uitzending van de TT voor de Nederlandse televisie weer terug bij de NOS. De deal met Dorna kwam pas laat tot stand maar was wel wenselijk, omdat de Grand Prix in eigen land nu eenmaal op het open net aangeboden moet worden en daaraan kan Sport1 - waar de hele wkcyclus is te zien - als betaalzender niet voldoen.

Met de terugkeer naar de publieke omroep, die een rechtstreekse uitzending van dik vier uur zou verzorgen, werd eindelijk weer een groot publiek bereikt en die impuls kon de motorsport wel gebruiken. Overigens begonnen de races in 2011

een uur later dan gebruikelijk, want met de MotoGP om 15.00 uur werd vermeden dat deze wedstrijd zou samenvallen met de kwalificatietraining van de Formule 1 in Valencia. Dorna heeft immers meer belangen om rekening mee te houden.

Dat Assen als traditionele Grand Prix door velen in het buitenland hoog wordt ingeschaald - en in sommige kringen op wat pompeuze toon als ‘kathedraal van de motorsport’ wordt aangeduid - bleek weer eens uit het feit dat Yamaha haar 50-jarig GP-jubileum in Nederland zou vieren.

Op 17 mei 1961 startten voor de eerste keer Yamaha-motoren in een wedstrijd die meetelde voor het wereldkampioenschap en dat gebeurde in de Grand Prix van Frankrijk op het circuit van Clermont-Ferrand. In 1963 behaalde Fumio Ito de eerste GP-zege en in 1965 werd de eerste wereldtitel door Phil Read behaald. Het merk met als symbool drie gekruiste stemvorken heeft in vijf decennia binnen de motorwereld veel sympathie verworden door een gepassioneerde benadering, de betrokkenheid van importeurs en uiteraard haar rol als underdog ten opzichte van het veel grotere Honda. Speciaal voor dit jubileum waren de motoren van het fabrieksteam in Assen gestoken in de traditionele wit-rode racekleuren, die door ontwerper Aldo Drudi in een modern design waren aangepast. Daarnaaast werd in Hotel De Bonte Wever een prachtige expositie gehouden, waarvoor enkele beroemde racers uit Japan

Mooie show in laatste 125cc TT met Viñales, Salom, Faubel, Folger en Kent

53

Expositie van Yamaha

Treurende Iwema na derde val van het weekend

KNMV-presentatie met Veneman, Becker en Giesbers Bryan Schouten werd eerste 125cc Nederlander

Oliebestrijding met Drentse gierkar

Wildcards Schouten, V.d. Bunt, Van Leeuwen en Dubbink

54 Rijdersvoorstelling in voertuig met begrafenisuitstraling

waren overgevlogen. Ook enkele schitterende exemplaren van het Yamaha Classic Racingteam waren tentoongesteld en op de TT-racedag zouden Giacomo Agostini en Phil Read als uitsmijter nog een heerlijke knetterende tweetakt demo op het circuit geven.

Voor de vaste TT-bezoekers - en overigens ook voor bijna alle betrokkenen in het rennerskwartier - was het een mooi gegeven dat er in 2011 weer vier trainingssessies waren ingedeeld en er dus gewoon op donderdagmorgen werd gereden.

De promotors waren gelukkig op hun dwaling van vorig jaar teruggekomen en gezien de toch al beperkte trainingsdagen buiten de raceweekends om, werden alle beschikbare uren door de teams volop benut. Dat de ochtendtraining op 23 juni een extra lading zou krijgen kon niemand op dat moment bevroeden. Het was ongeveer kwart voor twaalf, de Moto2-coureurs hadden nog enkele minuten te gaan, toen de motor van Marc Marquez benzine lekte. Over dit spoortje kwam Alex Baldolini ten val, beschadigde een oliesensor, maar onwetend hiervan reed hij toch verder.

Ook toen zijn motor rokend over de baan ging had hij nog niets in de gaten, maar op dat moment was het kwaad al geschied. Over een lengte van 2,5 kilometer lag een beste olievlek die door de regen extra breed werd uitgesmeerd. Hoewel de organisatie meteen aan de slag ging om de baan te reinigen bleek al snel dat dit op een natte piste gelijk stond met vechten tegen de bierkaai. De bekende witte korrels konden in de regen niets uitrichten en de inzet van schoonmaakploegen met hogedrukspuiten zou pas op een droog wegdek effect sorteren. In de loop van de middag - na uren van onzekerheid en uitstel - gebeurde het onvermijdelijke: alle trainingen voor de rest van de dag werden afgelast. Dit was in de geschiedenis van de TT nog nooit gebeurd! Er heerste een wat wezenloze, lamme sfeer in de paddock die wonderwel goed mixte met het druilerige weer. De TT-organisatie maakte een schaderegeling bekend voor de toeschouwers die met een geldig entreebiljet huiswaarts moesten en de schoonmaakploegen werkten tot elf uur ’s avonds door om de baan te cleanen.

Eerder op de dag had de KNMV bekend gemaakt dat Barry Veneman was benoemd tot nieuwe Bondscoach wegrace. De Dalfsenaar zou aan het einde van het seizoen stoppen met racen en bij de motorbond de functie van Hennie Lentink overnemen. De KNMV wil, net als in de motocross met Leon Giesbers, gaan werken met een fulltime bondscoach zonder commerciële verplichtingen, om op die wijze nog beter jong racetalent op weg te helpen. In de wegrace is het traject richting topsport duurder en minder toegankelijk dan bij de motocross en bovendien is de achterstand van Nederland ten opzichte van sommige andere landen groot. Veneman was zich daarvan bewust en toonde zich strijdbaar en verheugd. Johan Becker werd

tot nieuwe sporttechnisch directeur benoemd.

Het typische Nederlandse weer, met overwaaiende korte regenbuien, hield aan toen op vrijdagmiddag de kwalificatietraining begon en Jasper Iwema opzien baarde. Toen de baan werd vrijgegeven schoot hij als een raket uit de pitstraat en zette binnen enkele minuten de snelste tijd, waarna het ineens begon te regenen, zodat die polepositie veilig scheen en iedereen in zijn pits een grote grijns tevoorschijn toverde. Echter die gezichten betrokken toen de baan begon op te drogen en de ene na de andere concurrent op slicks ging rijden en de tijd van Jasper verbeterde. Om zijn kwalificatie veilig te stellen klom Iwema zelf ook weer op de motor, maar hij nam in de GT-bocht teveel risico en ging onderuit. De motor kon niet meer opgelapt worden en de minuten verstreken pijnlijk langzaam. Met een marge van 0,062 seconde had hij zich als 33e en laatste voor de race gekwalificeerd. Naderhand bleek dat iedereen, inclusief Ernst Dubbink 34e), aan de race mocht deelnemen omdat de wedstrijdleiding het wisselvallige weer als oorzaak accepteerde, maar dat wist men om twee uur ’s middags nog niet! Beste Nederlander bleek Bryan Schouten (26e), voor Jerry van de Bunt (29e) en Thomas van Leeuwen (32e), wiens eigenbouw motor twee keer terug moest voor reparatie naar de werkplaats in Wezep.

In de Moto2 werden met name de verrichtingen van debutant Michael van der Mark op de voet gevolgd, maar de winnaar van de EK Superstock 600 race in april, kwam lang niet aan de gewenste rondetijden. Een valpartij op donderdag en chatter in het voorwiel op vrijdag waren hier debet aan. Later werd een niet geheel ronde band als boosdoener aangewezen. Toch plaatste Michael (33e) zich moeiteloos in het uiterst competitieve veld, op 3,2 seconde van snelste man Bradl, die zijn Kalex als snelste rondjoeg. Jammerlijk was het optreden van Elena Rosell als vervanger van Julian Simon. De Spaanse ging in totaal drie keer onderuit, waarna teambaas Jorge Martinez het wijs achtte dat Elena zich voor de wedstrijd terugtrok. Alle tamtam dat eindelijk weer een vrouw in het GP-circus present was bleek iets teveel herrie te hebben opgeleverd.

Tijdens de vrije MotoGP-training op vrijdag leek het wel of het Repsol-fabrieksteam de gemiste sessie van donderdagmiddag in één klap wilde goedmaken, zo overijverig toog men aan het werk. Dit had tot gevolg dat in een tijdsbestek van drie minuten Stoner, Dovizioso en Aoyama onderuit vlogen. Drie oranje getinte Honda’s op de bezemwagen; het was werkelijk te bizar voor woorden. ‘Te koude banden’ werd als oorzaak genoemd, maar Stoner weerlegde dat door te stellen dat er nog wat water in De Bult stond waarop hij zich had verkeken. Niettemin deden deze crashes de bandendiscussie weer oplaaien, waarbij twee thema’s centraal stonden: de beperkte keuze (twee typen) en de te lange tijd die de banden benodigen voor-

55

dat ze grip boden. In die discussie nam de Australiër zelf enige malen het voortouw.

Overigens was Hiroshi Aoyama in het fabrieksteam aangesteld als vervanger van de nog steeds geblesseerde Dani Pedrosa, terwijl zijn plaats in het Gresini-team werd overgemomen door de Japanse testrijder Kousuke Akiyoshi. De kopman van die Italiaanse renstal, Marco Simoncelli, bleek de snelste tijdens de kwalificatie en met zijn pole nam hij de favorietenrol van het fabrieksteam over, hoewel je dat eigenlijk niet mag zeggen van een rijder die weliswaar voor een explosie van een paar snelle rondjes kan zorgen, maar nog nooit een MotoGP-podium heeft gehaald.

De tweede startplek ging naar Ben Spies die zich helemaal in z’n element voelde in Assen en misschien nog wat sneller had gekund als de gele vlaggen niet uit waren gegaan om de snelheid te drukken toen Loris Capirossi was gevallen. De nestor van de MotoGP-klasse was er bij de Ruskenhoek heel hard afgegaan en moest zich met een hersenschudding en een schouderblessure laten afmelden voor de race. Jorge Lorenzo had het niet makkelijk op het TT-circuit. Dat Stoner hem van de voorste rij knikkerde was al niet prettig, maar om tegen de rug van z’n teamgenoot aan te kijken is hij niet gewend. De vijfde plek voor Dovizioso was geen verrassing, maar de zesde positie van Kel Crutchlow was dat wel, zo kort na zijn crash in Silverstone. Opvallend was de zevende positie van de Tsjech Karel Abraham die zich profileerde als snelste Ducatist! Hiermee werd het fabrieksteam met Hayden (9e) en Rossi (11e) aardig in z’n hemd gezet. Valentino trad in Nederland aan met een nieuw model, type GP11.1, waarin zowel bij het rijwielgedeelte als bij de motor cruciale onderdelen van de machine van 2012 zijn verwerkt. Hij beproefde deze combinatie al bij testritten in Mugello. Bij het chassis kan weliswaar volop geëxperimenteerd worden, maar wat de krachtbron betreft wordt in 2012 met meer dan 800cc gereden en om die reden werd het prototype voorlopig teruggebouwd naar de reglementaire cilinderinhoud voor dit seizoen. Dit ontwikkelingsbeleid gaf wel aan dat Ducati alle titelkansen voor 2011 had laten varen en wilde proberen om in de nabije toekomst de Japanse industrie beter van repliek te dienen.

Precies 62 jaar nadat Nello Pagani op Mondial de eerste 125cc WK-race in Assen op zijn naam bracht, ging de laatste editie van start. In 1949 was de 125cc al de lichtste categorie en in 2011 gold dat nog steeds, nadat deze klasse de 50cc en de 80cc had overleefd. Nicolas Terol kon als WKkoploper niet van de partij zijn. Hij bevond zich al in een ziekenhuis in Barcelona waar hij werd geholpen aan de gebroken linkerpink als gevolg van een val op vrijdagmiddag. Het was een beetje guur en onbestendig toen de 125cc race om 12.00 uur van quitte ging en al snel een kopgroep ontstond, onder leiding van Gadea met Vazquez,

56

Viñales, Zarco, Salom, Cortese, Folger, Faubel en Kent. Hoewel Cortese met een paar rondjes kopwerk trachtte om het Spaanse feestje te verstoren, slaagde hij daar niet in. In de tiende ronde nam Viñales het initiatief en hij trok zich weinig aan van de donkere wolken die zich boven het meest actieve deel van Drenthe groepeerden. Jasper Iwema was vanuit het diepe achterveld via een goede start aan een mooie inhaalrace begonnen en leek na zeven ronden (16e) richting WK-punten te sturen toen Adrian Martin hem van achter aantikte bij de Strubben. Iwema pakte zijn motor op en moest weer opnieuw beginnen, totdat hij een paar ronden later zelf onderuit ging. Een TT voor hem om snel te vergeten.

In de Zuidlus was het licht gaan regenen en in de kopgroep werden gebaren naar de controletoren gemaakt of de race niet gestopt moest worden. De wedstrijdleiding achtte het nog niet noodzakelijk voor de veiligheid omdat de regen niet doorzette en de rondetijden nog acceptabel waren. Bovendien naderde de grens van 14 ronden (tweederde) die van deze wedstrijd een tellende race met toekenning van volledige WK-punten zou maken.

Assen-debutant Maverick Viñales ontpopte zich als de meest strijdlustige rijder uit de kopgroep, terwijl zijn eveneens flink getalenteerde landgenoot Louis Salom snel bleef rijden en de grens net niet overschreed. Dit duo reed in deze volgorde over start/finish toen de wedstrijd na veertien ronden werd gestaakt. Vreugde bij de rookie, die zijn tweede winst van het seizoen behaalde, maar ook bij Salom, die Nederland als zijn tweede vaderland beschouwt en ook Roelof Waninge Racing beloonde met de hoogste score uit zijn loopbaan.

Gadea was goed te spreken na zijn tweede podium van het seizoen, maar Zarco en de Duitsers Cortese en Folger leverden aardig wat punten op de concurrentie in. Heel knap was de zesde plaats van de jonge Brit Danny Kent. Vele teams waren van mening dat de race eerder gestopt had moeten worden. Als beste Nederlander werd Bryan Schouten (22e) binnen geluid. Dat gebeurde op 46 seconden van de winnaar en dat was een resultaat waar iedereen van het Dutch Racing Team tevreden over mocht zijn. Na vele mechanische problemen in de training zag Thomas van Leeuwen (28e) de finish wel en dat gold ook voor Jerry van de Bunt (29e) en Ernst Dubbink (32e).

Met een riante voorsprong van 62 punten op de naaste concurrentie - een buitensporig aantal voor GP-begrippen - ging Stefan Bradl in de Moto2race op het natte Drentse asfalt van start. Jules Cluzel had zich in de opwarmronde al op de grip verkeken, maar hij kon na een schuivertje, toch aansluiten bij het homogene gezelschap dat bestond uit 39 rijders. Simone Corsi nam de leiding voor Marc Marquez, Bradley Smith en Bradl, terwijl daarachter Kenan Sofuoglu en Anthony West snode plannen smeedden en ook Yuki Takahashi naar voren reed. Met Bradl ging het minder goed,

Salom even afgesloten van de buitenwereld Read en Agostini gekleed als Yamaha-gasten

Ducati kwam met de GP11.1 De mooiste tot nu toe voor Spies

Bradl valt voor Krummenacher en L端thi

57

Marquez duikt letterlijk RQGHU GH ÀQLVKYODJ door

58

want hij moest de kopgroep laten gaan en kwam in het gezelschap van Lüthi en Krummenacher terecht, totdat hij z’n motor in de GT-bocht onderuit trok en voor het eerst dit seizoen met nul punten naar huis ging.

Helemaal voorin wist Marquez zich te ontdoen van de achtervolgers en met de valpartij van Takahashi bleven alleen Sofuoglu en Smith over, die eieren voor hun geld kozen toen het weer harder begon te regenen. Marquez was duidelijk de sterkste en verkleinde het gat tot Bradl met 25 punten, terwijl de Turk en de Brit op enkele seconden afstand tweede respectievelijk derde werden. Regenrijder bij uitstek, Anthony West, stuurde de MZ-Honda naar de vierde plaats, gevolgd door De Angelis, Pasini en Rabat. Andrea Ianneone, vorig jaar nog overtuigend winnaar, behaalde nu slechts vier punten.

Michael van der Mark was er alles aan gelegen om onder deze moeilijke omstandigheden zijn eerste Moto2-race uit te rijden. Dat deed hij als 22e, in dezelfde ronde als de winnaar, met de mededeling dat dit optreden in Assen toch naar meer smaakte.

De TT van Assen staat bekend als een Grand Prix waarin zich altijd verrassende wendingen voordoen en de Koningsklasse vormt daarop geen uitzondering. Het begon allemaal heel hectisch met twee verkenningsronden waarin de rijders konden constateren dat er weliswaar nog natte plekken zichtbaar waren, maar dat op het wegdek snel begon op te drogen en dat de keuze voor slickbanden gerechtvaardigd was, zodat sommige coureurs nog snel van machine wisselden. Het droeg allemaal bij tot de zenuwenoorlog voor de start. Pas toen het licht doofde volgde een eerste ontlading die Ben Spies in zijn voordeel besliste door Jorge Lorenzo, die vanaf de tweede rij naar voren was geschoten, bij het uitkomen van de Haarbocht te passeren, nadat de Spanjaard te snel de bocht was ingestoken en moest corrige-

ren. Spies zat nog steeds op kop toen het kleine gezelschap van zestien rijders de Strubbenbocht naderde en Marco Simoncelli aan de binnenzijde van Lorenzo een stevige ruk aan het gashendel gaf. De nog koude linkerzijde van de achterband accepteerde deze ruwe impuls niet, de achterkant brak weg en Simoncelli moest z’n motor loslaten.

Daarna kwam het stuurloze projectiel op het pad van Lorenzo, die samen met Simoncelli en beide machines buiten de baan belandde.

Ben Spies zou later zeggen dat hij het voorval op het grote beeldscherm kon zien en dat hij maakte dat’ie wegkwam, mede omdat door de gevallen Simoncelli en Lorenzo een gaatje was geslagen van een dikke seconde ten opzichte van de achtervolgers Dovizioso en Stoner. Nadat Lorenzo de verbouwereerde Simoncelli opzij duwde om bij zijn motor te komen, hervatte de titelverdediger de wedstrijd, op enige afstand gevolgd door de Italiaan, die zich op zijn beschadigde machine vast kon opmaken voor een stortvloed aan spot en hoon dat hem ten deel zou vallen. Zijn knullige, onbehouwen optreden met te koude banden - bijna identiek aan de crash in de eerste linkerbocht in Estoril - deed de criticasters hun pen in vitriool dopen en voorzag zijn concurrenten weer van een lading emotionele dynamiet.

Spies gaf ondertussen duchtig gas en had na drie ronden al een voorsprong opgebouwd ten opzichte van Stoner, die op zijn beurt Dovizioso had afgeschud. Daarachter reed de eerste Ducati die wel degelijk werd bemand door Valentino Rossi, die een hele scherpe start had gemaakt en het Yamaha-duo Crutchlow en Edwards vooraf ging, met Nicky Hayden daar weer achter. Abraham en De Puniet hadden afscheid genomen met een valpartij en Lorenzo stormde naar voren, net als Simoncelli maar dan een halve minuut daarachter.

Gehuld in de ongebruikelijke maar uiterst fraaie wit-rode Yamaha-kleuren controleerde Spies voor het eerst van zijn leven een MotoGP-race en dat deed hij op overtuigende wijze. Ook de donkere wolken konden zijn eerste GP-zege niet in de schaduw houden, de 26-jarige Amerikaan kon zich op het TT-circuit manifesteren op de wijze, waarop hij dat eerder met een Superbike-machine had laten zien. Stoner had te weinig vertrouwen in zijn banden en consolideerde de tweede plaats voor Dovizioso, terwijl zijn grootste concurrent Lorenzo zich weliswaar opwerkte naar de zesde plek, maar toch punten inleverde op de plaats waar Yamaha misschien wel een één-twee had kunnen scoren. Rossi werd eenzaam als vierde afgevlagd, Aoyama werd zevende op de Repsolmotor achter de met bandenproblemen kampende Edwards, wiens stalgenoot Crutchlow zelfs een bandenwissel aan de pits liet uitvoeren. Toch kreeg de Engelsman nog twee WK-punten, want wie van het magere deelnemersveld in 2011 de finish haalt wordt toch beloond.

Scott Deroue zorgde voor twee mooie resultaten,

negende en zevende, in de Red Bull Rookies Cup. De 16-jarige coureur uit Nijkerkerveen boekte steeds meer progressie en zag het verschil met

de toppers in deze talentenklasse steeds kleiner worden. Ook tijdens de TT heeft de jeugd de toekomst.

De TT-verrassing kwam deze keer op naam van Ben Spies

Vochtig Moto2-debuut van Michael van der Mark

59

$54#( 44 \ JUNI

60

WWW TT ASSEN COM

26 ronden = 118,092 km

MotoGP 1. Ben Spies 2. Casey Stoner 3. Andrea Diviziozo 4. Valentino Rossi 5. Nicky Hayden 6. Jorge Lorenzo 7. Colin Edwards 8. Hiroshi Aoyama 9. Marco Simoncelli 10. Toni Elias 11. Alvaro Bautista 12. Hector Barbera 13. Kousuke Akiyoshi 14.Cal Crutchlow

USA AUS ITA ITA USA SPA USA JAP ITA SPA SPA SPA JAP GBR

Yamaha Honda Honda Ducati Ducati Yamaha Yamaha Honda Honda Ducati Suzuki Ducati Honda Yamaha

41.44,659 = 169,736 km/u + 7,697 + 27,506 + 30,684 + 43,172 + 44,536 + 1.08,112 + 1.10,753 + 1.24,925 + 1.26,216 + 1.38,466 1 ronde 1 ronde 2 ronden

Niet geklasseerd Randy De Puniet

25 ronden

FRA

Ducati

Eerste ronde niet voltooid Karel Abraham TSJ

Ducati

Niet gestart Loris Capirossi

Ducati

ITA

UITSLAGEN GP TT ASSEN lengte: 4,542 km

Circuit: TT Circuit Assen Datum: 25 juni Weer: bewolkt, afwisselend regen,14-15˚ Pole position: links Bijzonderheden: 125cc race na 14 van 22 ronden afgebroken

Snelste ronde (12e): Spies, 1.34,718 = 172,630 km/u Ronderecord (2010): Pedrosa, Honda, 1.34,525 = 172,982 km/u WK-stand na 7 van 18 GP’s: 1. Stoner, 136 pnt; 2. Lorenzo, 108; 3. Dovisiozo, 99; 4. Rossi, 81; 5. Hayden, 71; 6. Pedrosa, 61; 7. Spies, 61; 8. Aoyama, 51; 9. Edwards, 46; 10. Simoncelli, 39.

Trainingstijden: 1. Simoncelli, 1.34,718 = 172,63 km/u; 2. Spies, 1.34.727; 3. Stoner, 1.35,008; 4. Lorenzo, 1.35,143; 5. Dovizioso, 1.35,244; 6. Crutchlow, 1.35,329; 7. Abraham, 1.35,742; 8. Edwards, 1.35,818; 9. Hayden, 1.35,866; 10. De Puniet, 1.36,435.

14 ronden = 63,588 km

125cc klasse 1. Maverick Viñales 2. Luis Salom 3. Sergio Gadea 4. Sandro Cortese 5. Johann Zarco 6. Danny Kent 7. Efren Vazquez 8. Jonas Folger 9. Marcel Schrotter 10. Hector Faubel 11. Alexis Masbou 12. Simone Grotzkyj 13. Danny Webb 14. Zulfahmi Khairuddin 15. Alberto Moncayo 16. Jakub Kornfeil 17. Luigi Morciano 18. Luca Grünwald 19. Giulian Pedone 20. Peter Seybestyen 21. Josep Rodriguez 22. Bryan Schouten 23. Alessandro Tonucci 24. Francesco Mauriello 25. Harry Stafford 26. Taylor MacKenzie 27. Joan Perello 28. Thomas van Leeuwen 29. Jerry van de Bunt 30. Louis Rossi 31. Sturla Fagerhaug 32. Ernst Dubbink 33. Adrian Martin

SPA SPA SPA DUI FRA GBR SPA DUI DUI SPA FRA ITA GBR MAL SPA TSJ ITA DUI ZWI HON SPA NED ITA ITA GBR GBR SPA NED NED FRA NOR NED SPA

Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Derbi Aprilia Derbi Aprilia Mahindra Aprilia Aprilia Aprilia Mahindra Derbi Aprilia Aprilia Aprilia KTM Aprilia KTM Aprilia Honda Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Honda Honda Aprilia Aprilia Honda Aprilia

25.04,147 = 152,190 km/u + 2,555 + 2,655 + 3,670 + 3,903 + 4,469 + 8,828 + 10,416 + 10,791 + 13,238 + 15,255 + 16,061 + 25,420 + 26,954 + 27,578 + 27,886 + 29,450 + 32,367 + 33,472 + 39,819 + 40,069 + 46,619 + 47,645 + 47,904 + 48,341 + 1.03,962 + 1.06,347 + 1.10,403 + 1.22,128 + 1.23,063 + 1.25,572 + 1.33,434 3 ronden

Niet geklasseerd Jasper Iwema Niklas Ajo

NED FIN

Aprilia Aprilia

2 ronden 11 ronden

Niet gestart Nicolas Terol

SPA

Aprilia

Snelste ronde (6e): Viñales, 1.44,928 = 155,832 km/u Ronderecord (2010): Terol, 1.42,428 = 159,636 km/u

24 ronden = 109,008 km

Moto2 1. Marc Marquez 2. Kenan Sofuoglu 3. Bradley Smith 4. Anthony West 5. Alex De Angelis 6. Mattia Pasini 7. Esteve Rabat 8. Thomas Lüthi 9. Randy Krummenacher 10. Max Neukirchner 11. Alex Baldolini 12. Andrea Iannone 13. Yonny Hernandez 14. Simone Corsi 15. Claudio Corti 16. Aleix Espargaro 17. Michele Pirro 18. Dominique Aegerter 19. Ricard Cardus 20. Carmelo Morales 21. Kev Coghlan 22. Michael van der Mark 23. Javier Fores 24. Scott Redding 25. Mashel Al Naimi 26. Robertino Pietri

SPA TUR GBR AUS SAM ITA SPA ZWI ZWI DUI ITA ITA COL ITA ITA SPA ITA ZWI SPA SPA GBR NED SPA GBR QAT VEN

Niet geklasseerd Stefan Bradl Steven Odendaal Yuki Takahashi Pol Espargaro Kenny Noyes Xavier Simeon Mika Kallio Axel Pons Rattahapark Willairot Valentin Debise Santiago Hernandez Mike Di Meglio Jules Cluzel

DUI ZAF JAP SPA USA BEL FIN SPA THA FRA COL FRA FRA

Suter 44.30,409 = 146,954 km/u Suter + 2,397 Tech3 + 6,418 MZ-RE + 22,803 Motobi + 25,882 FTR + 26,851 FTR + 28,125 Suter + 28,712 Kalex + 29,744 MZ-RE + 39,767 Suter + 47,158 Suter + 50,846 FTR + 57,118 FTR + 1.00,775 Suter + 1.06,310 Pons-Kalex + 1.06,764 Moriwaki + 1.06,823 Suter + 1.16,296 Moriwaki + 1.21,524 Moriwaki + 1.22,289 FTR + 1.38,161 I.C.P./Ten Kate + 1.41,888 Suter + 1.42,189 Suter 1 ronde Moriwaki 1 ronde Suter 1 ronde Kalex Suter Moriwaki FTR FTR Tech3 Suter Pons-Kalex FTR FTR FTR Tech3 Suter

4 ronden 4 ronden 5 ronden 5 ronden 5 ronden 6 ronden 11 ronden 17 ronden 19 ronden 19 ronden 21 ronden 22 ronden 22 ronden

Snelste ronde (15e): P. Espargaro, 1.47,615 = 151,951 km/u Oude record (2010): Iannone, 1.38,917 = 165,302 km/u

WK-stand na 7 van 17 GP’s: 1. Terol, 128 pnt; 2. Folger, 101; 3. Cortese, 94; 4. Zarco, 94; 5. Viñales, 90; 6. Vazquez, 77; 7. Salom, 55; 8. Faubel, 54; 9. Gadea, 52; 10. Kent, 38; 24. Iwema, 4.

WK-stand na 7 van 17 GP’s: 1. Bradl, 127 pnt; 2. Marquez, 70; 3. Corsi, 67; 4. Smith, 63; 5. Takahashi, 56; 6. Lüthi, 56; 7. Iannone, 53; 8. De Angelis, 53; 9. Simon, 49; 10. Pirro, 37; 11. Rabat, 37.

Trainingstijden: 1. Viñales, 1.44,597 = 156,325 km/u; 2. Zarco, 1.44,785; 3. Cortese, 1.44,787; 4. Faubel, 1.44,963; 5. Salom, 1.45,235; 6. Vazquez, 1.45,338; 7. Folger, 1.45,859; 8. Terol, 1.45,983; 9. Gadea, 1.46,204; 10. Kent, 1.46,568; 26. Schouten, 1.49,002; 29. V.d. Bunt, 1.49,625; 32. V. Leeuwen, 1.50,020; 33. Iwema, 1.51,856; (buiten 107 %; wel startpermissie) Dubbink, 1.52,054.

Trainingstijden:1. Bradl, 1.39,305 = 164,656 km/u; 2. Marquez, 1.39,600; 3. Corsi, 1.39,700; 4. Lüthi, 1.39,844; 5. Takahashi, 1.39,890; 6. A. Espargaro, 1.39,962; 7. Sofuoglu, 1.40,123; 8. Redding, 1.40,149; 9. Pirro, 1.40,234; 10. Smith, 1.40,238; 33. V.d. Mark, 1.42,565.

61

Yamaha slaat slim terug

Lorenzo duikt voor Stoner en Dovizioso het dal in

Na iets meer dan een jaar - door het opschuiven van de datum - keerde de MotoGP terug naar Toscane, maar hoe drastisch was het beeld in die betrekkelijk korte periode veranderd? Om te beginnen was daar het Autodromo Internationale del Mugello. Het circuit had een nieuwe slijtlaag

62

gekregen met als gevolg meer grip; bovendien waren de gevaarlijkste hobbels verwijderd. Verder kregen de kerbstones een nieuw jasje in de nationale kleuren groen-wit-rood, om te vieren dat het land ItaliĂŤ 150 jaar als eenheid bestaat. Een fenomeen waar het grootste deel van de bevolking zich

Grand Prix Italië/Mugello

nauwelijks druk om maakt overigens. Wel deed men mee aan de ‘groene trend’ in Europa en dat was te zien aan de nieuwe hoofdtribune - uiteraard schitterend vormgegeven naar goed gebruik in dat land - die was uitgerust met een bijzondere overkapping. Hierin waren 2016 zonnepa-

nelen verwerkt, die voldoende energie leveren om in twintig procent van de elektriciteitsbehoefte van het circuit te voorzien. Met name Pramac, de sponsor van het Ducati-satellietteam, was bij dit project betrokken en maakte publicitair goede sier met deze Co2-reductie.

63

Verborgen wanhoop in de Ducati-pits

Sacchi (links) en Papetti bij hun Moto3blok

64

De meeste tifosi hadden alleen de hemel als dak boven hun hoofd, want zij bevonden zich op de groene heuvels en op de onoverdekte tribunes.

Op de plaats waar Valentino Rossi in 2010 zijn waterloo vond en met een beenfractuur tijdelijk afscheid nam, vloeiden nu zijn gele handelsmerk en de rode Ducatikleuren in elkaar over. Maar dat was uiterlijke schijn, want het aureool van het Italiaanse sprookjeshuwelijk en de prestaties op het circuit waren in tegenspraak met elkaar. Door al in Assen te kiezen voor de ontwikkeling van de racer voor 2012 had Ducati de handdoek geworpen wat de strijd om de wereldtitels in het lopende seizoen betrof. Hiermee had de renstal uit Borgo Panigale toegegeven dat de achterstand op de concurrentie gedurende het seizoen niet meer goedgemaakt kon worden. Zelfs met een fenomeen als Rossi in het zadel kon men niet aansluiten bij de successen van Casey Stoner, die eind 2010 nog bij machte was om drie van de laatste zes GP’s te winnen.

De negenvoudig wereldkampioen had geprobeerd om zijn rijstijl aan te passen aan het carbonfiber

frame van de GP11, maar dat baatte niet. Hij had ondertussen alleen maar aangetoond de beste van alle Ducati-rijders te zijn, maar dat futiele gegeven paste niet in het ambitiepatroon van de vedette.

Gewonnen moest er worden! Dat was vooraf aangekondigd voor de maand mei, als zijn schouderblessure genezen zou zijn en de aanpassingsproblemen aan de Ducati waren opgelost. Het resultaat was bedroevend: eind juni was Valentino nog steeds werkzaam als ontwikkelingsrijder aan de GP11.1, nota bene tijdens de races. Deze noodgedwongen dubieuze dubbelrol had de 32-jarige sinds zijn WK-debuut in 1996 nimmer gespeeld.

Het Italiaanse publiek moest dat accepteren, deed dat lijdzaam en kwam toch in groten getale naar Mugello om morele ondersteuning te bieden. Dat kon Vale wel gebruiken, want tot overmaat van ramp was zijn trouwe technische kompaan Jerry Burgess wegens privé-omstandigheden tijdelijk naar zijn familie in Australië vertrokken.

De man die terugkeerde naar de MotoGP heette Dani Pedrosa en hij deed dat met een openlijke morele weerbaarheid die we niet van hem gewend waren. Een extra operatie aan zijn sleutelbeen was nodig geweest om een botsplinter vast te zetten en dat was de verklaring voor zijn wat langere afwezigheid. Eenmaal op het circuit gearriveerd weigerde hij de hand van Marco Simoncelli en voegde daar fijntjes aan toe dat diens opmerkingen na het Le Mans-incident niet pasten en dat de excuses van de Italiaan niet volledig waren en veel te laat kwamen. Tijdens de persconferentie op donderdag was men zo handig om beide heren naast elkaar achter de tafel te posteren, waarna het duo een geestelijke variant van de Berlijnse Muur optrok.

Voor de toekomstige Moto3 luidde het nieuws dat Honda en KTM niet de enige fabrikanten waren die hun tanden in deze klasse hadden gezet, want in Italië werd ook een ééncilinder 250cc motorblok gebouwd: de Emir. Een van de mensen achter dit project was Giampiero Sacchi (ex-Piaggio), die al jaren als manager en teambaas werkzaam is en er veel aan gelegen is om Italië op de kaart te houden, zeker na het afscheid van de 125cc Aprilia. In die 125cc klasse mocht Johann Zarco voor het eerst in zijn loopbaan van de pole vertrekken en dat deed hij op zondagochtend met gezwinde spoed, in gezelschap van de ondertussen aan zijn rechter pink geopereerde Nicolas Terol. Terwijl het voor Italiaanse begrippen met 21 graden niet erg warm was, trok het tweetal er samen tussenuit en liet Viñales met Vazquez en Faubel de strijd aangaan om de derde plaats. Aanvankelijk bevond ook Luis Salom zich bij dit groepje, maar hij zakte terug naar de zesde plek, waarmee hij binnen het team zeker aan de verwachtingen voldeed.

Na de nodige decepties had Jasper Iwema nog een paar rekeningen open staan. Deze keer finishte hij met pijn en moeite als veertiende en eindigde zo voor de tweede keer in de punten. Dat gaf een beetje lucht. Op dat moment was de winnaar al

bijna een minuut binnen en hij heette Terol. De motor van de WK-koploper beschikte over veel meer vermogen dan de machine van Zarco en de Fransman werd moeiteloos geklopt in de sprint naar de streep. Terol had weer even laten zien wie er de baas was in de 125cc klasse.

In de Moto2-race vertrok Stefan Bradl van de zevende startplaats, nadat hij tijdens de kwalificatie zonder benzine kwam te staan. Toch was dat voor de Duitser geen beletsel om zich in de kopgroep te melden en de strijd aan te binden met Marc Marquez en Bradley Smith. De Spanjaard en de Engelsman begonnen steeds meer kleur te geven aan de middenklasse en Bradl had z’n handen vol om de tweede plaats achter Marquez veilig te stellen. De strijd aan de kop was boeiend, maar het trio ging nimmer over de schreef en liet de beslissing aankomen op de laatste ronde. De Angelis en Iannone zorgden voor de Italiaanse inbreng en eindigden net naast het podium in een race die opvallend weinig uitvallers telde.

Het lange rechte stuk en de acceleratie bergop leken op het lijf geschreven voor de viercilinder Honda’s en toen Jorge Lorenzo op zaterdagmiddag op de vijfde trainingstijd bleef steken - en zelfs tegen de rug van zijn teamgenoot Spies aankeek - zag het er niet geweldig uit voor de Yamaha-kopman. Zeker niet omdat Stoner op pole position stond en Simoncelli de eerste rij completeerde.

Spoedig zou blijken dat de verhoudingen heel anders lagen dan de trainingstijden suggereerden.

Zoals verwacht nam Stoner de leiding in de wedstrijd, maar het was al snel Lorenzo die vanaf de tweede plaats de achtervolging inzette met een kleine voorsprong op Dovizioso, Spies, Simoncelli en Hayden. Bij Yamaha had men gekozen voor

een andere afstelling van het rijwielgedeelte, dat in grote lijnen overeen kwam met het chassis van 2010. Aangezien zo’n actie uitgelegd kan worden als een stap terug in de ontwikkelingen werden er geen officiële mededelingen over gedaan, maar deze richting was al ingeslagen tijdens de TT van Assen. Hoe dan ook, de M1 stuurde als een scheermes en Lorenzo compenseerde een lager topvermogen met een hogere bochtensnelheid, in combinatie met zijn gebruikelijke bravoure en kunde. Terwijl Hayden door een ritje in de zandbak was vertraagd, Crutchlow in de pits was gestopt en Rossi vanaf de twaalfde plek naar voren stuurde, dichtte Lorenzo het gat met de koploper.

Stoner worstelde met zijn banden - zou later klagen over een vermeende te hoge bandenspanning - en moest het tempo iets laten zakken. Lorenzo ging op zijn beurt steeds sneller, passeerde Stoner en draaide een nieuw ronderecord. Later diende ook Dovizioso zich aan, die voor eigen publiek extra trek had in een topklassering. Op dat moment bleek dat er geen teamorders golden, want terwijl Lorenzo een krappe voorspong op het Honda-duo tot aan de finish handhaafde en zijn tweede zege van het seizoen behaalde, was Dovizioso de WK-koploper voorbij gestoken en maakte daarmee het verlies voor Stoner nog vier punten groter.

Lorenzo arriveerde uitgeput in het parc ferme. Zijn ingebouwde drinkfles functioneerde niet en bij een temperatuur van 29 graden was het lichaam van de winnaar behoorlijk uitgedroogd. Achter de ruggen van de drie koplopers deed Spies goede zaken door Simoncelli naar de vijfde plek terug te wijzen, met ruim daarachter Rossi, Barbera en de nog lang niet fitte Pedrosa.

Mooi vormgegeven brug en tribune met zonnepanelen

65

KNALLER! 26 NUMMERS VOOR € 55,– + 2 SPECIALS

EEN JAAR LANG ELKE TWEE WEKEN JOUW FAVORIETE MOTORBLAD OP DE MAT? PROFITEER DAN NU VAN DEZE AANBIEDING!

FOTO 2SNAP

KIJK OP WWW.ZESTER.NL/MOTO73 OF BEL 088-5500158 66 (MA. T/M VRIJ. 09.00-21.00 UUR, ZAT. 10.00 TOT 14.00 UUR)

MotoGP

23 ronden = 120,635 km

1. Jorge Lorenzo 2. Andrea Dovizioso 3. Casey Stoner 4. Ben Spies 5. Marco Simoncelli 6. Valentino Rossi 7. Hector Barbera 8. Dani Pedrosa 9. Colin Edwards 10. Nicky Hayden 11. Hiroshi Aoyama 12. Karel Abraham 13. Alvaro Bautista 14. Randy De Puniet 15. Toni Elias

SPA ITA AUS USA ITA ITA SPA SPA USA USA JAP TSJ SPA FRA SPA

Yamaha Honda Honda Yamaha Honda Ducati Ducati Honda Yamaha Ducati Honda Ducati Suzuki Ducati Honda

41.50,089 = 173,016 km/u + 0,997 + 1,143 + 8,980 + 9,076 + 26,450 + 28,745 + 32,043 + 33,421 + 34,724 + 37,359 + 43,964 + 47,654 + 48,840 + 1.15,199

Niet geklasseerd Cal Crutchlow

GBR

Yamaha

17 ronden

UITSLAGEN GP ITALIË lengte: 5,245 km

Circuit: Mugello Datum: 3 juli Weer: droog, 21-29˚ Pole position: rechts

Snelste ronde (17e): Lorenzo, 1.48,402 = 174184 km/u Oude record (2010): Pedrosa, 1.49,531 = 172,389 km/u WK-stand na 8 van 18 GP’s: 1. Stoner, 152 pnt; 2. Lorenzo, 133; 3. Dovisiozo, 119; 4. Rossi, 91; 5. Hayden, 77; 6. Spies, 74; 7. Pedrosa, 69; 8. Aoyama, 56; 9. Edwards, 53; 10. Simoncelli, 50.

Trainingstijden: 1. Stoner, 1.48,034 = 174,778 km/u; 2. Spies, 1.48,479; 3. Simoncelli, 1.48,485; 4. Dovizioso, 1.48,694; 5. Lorenzo, 1.48,756; 6. Edwards, 1.48,974; 7. Crutchlow, 1.49,021; 8. Pedrosa, 1.49,398; 9. Hayden, 1.49,509; 10. Barbera, 1.49,663.

125cc klasse

20 ronden = 104,9 km

1. Nicolas Terol 2. Johann Zarco 3. Maverick Viñales 4. Efren Vazquez 5. Hector Faubel 6. Luis Salom 7. Sergio Gadea 8. Miguel Oliveira 9. Alberto Moncayo 10. Jakub Kornfeil 11. Marcel Schrotter 12. Sandro Cortese 13. Simone Grotzkyj 14. Jasper Iwema 15. Danny Kent 16. Alexis Masbou 17. Taylor MacKenzie 18. Zulfahmi Khairuddin 19. Miroslav Popov 20. Alessandro Tonucci 21. Francesco Mauriello 22. Niklas Ajo 23. Giulian Pedone

SPA FRA SPA SPA SPA SPA SPA POR SPA TSJ DUI DUI ITA NED GBR FRA GBR MAL TSJ ITA ITA FIN ZWI

Aprilia Derbi Aprilia Derbi Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Mahindra Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Derbi Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia

+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

39.51,815 = 157,888 km/u 0,167 8,379 8,491 8,594 22,908 23,989 40,138 40,767 41,198 41,255 43,999 (20 sec. tijdstraf) 46,172 58,976 59,725 1.00,127 1.00,227 1.08,245 1.10,593 1.13,662 1.23,949 1.38,811 1.53,144

Niet geklasseerd Luigi Morciano Kevin Calia Jonas Folger Danny Webb Peter Seybestyen Louis Rossi Joan Perello Sturla Fagerhaug Massimo Parziani Adrian Martin Harry Stafford

ITA ITA DUI GBR HON FRA SPA NOR ITA SPA GBR

Aprilia Aprilia Aprilia Mahindra KTM Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia

1 ronde 1 ronde 3 ronden 11 ronden 11 ronden 13 ronden 13 ronden 13 ronden 14 ronden 19 ronden 19 ronden

Moto2

21 ronden = 110,145 km

1. Marc Marquez 2. Stefan Bradl 3. Bradley Smith 4. Alex De Angelis 5. Andrea Iannone 6. Thomas Lüthi 7. Simone Corsi 8. Max Neukirchner 9. Aleix Espargaro 10. Kenan Sofuoglu 11. Dominique Aegerter 12. Xavier Simeon 13. Randy Krummenacher 14. Yuki Takahashi 15. Jules Cluzel 16. Esteve Rabat 17. Mika Kallio 18. Valentin Debise 19. Jordi Torres 20. Mattia Pasini 21. Anthony West 22. Ricard Cardus 23. Claudio Corti 24. Mike Di Meglio 25. Carmelo Morales 26. Robertino Pietri 27. Scott Redding 28. Pol Espargaro 29. Kenny Noyes 30. Santiago Hernandez 31. Mashel Al Naimi

SPA DUI GBR SAM ITA ZWI ITA DUI SPA TUR ZWI BEL ZWI JAP FRA SPA FIN FRA SPA ITA AUS SPA ITA FRA SPA VEN GBR SPA USA COL QAT

Suter Kalex Tech3 Motobi Suter Suter FTR MZ-RE Pons Kalex Suter Suter Tech3 Kalex Moriwaki Suter FTR Suter FTR Suter FTR MZ-RE Moriwaki Suter Tech3 Moriwaki Suter Suter FTR FTR FTR Moriwaki

Niet geklasseerd Rattahapark Willairot Alex Baldolini Mattia Tarozzi Yonny Hernandez Michele Pirro Tommaso Lorenzetti

THA ITA ITA COL ITA ITA

FTR Suter Suter FTR Moriwaki FTR

Eerste ronde niet voltooid Raffaele de Rosa

ITA

Suter

40.02,941 = 165,015 km/u + 0,071 + 0,419 + 2,091 + 4,595 + 13,021 + 13,092 + 13,409 + 14,139 + 14,419 + 15,072 + 17,996 + 18,573 + 19,720 + 20,357 + 22,208 + 22,420 + 24,297 + 28,679 + 28,876 + 30,778 + 33,084 + 34,568 + 36,000 + 36,194 + 36,195 + 46,731 + 49,054 + 50,101 + 1.08,557 1 ronde 7 ronden 10 ronden 10 ronden 14 ronden 15 ronden 18 ronden

Snelste ronde (9e): Zarco, 1.57,783 = 160,311 km/u Ronderord (2010): B. Smith, Aprilia, 1.58,009 = 160,004 km/u

Snelste ronde (21e): Bradl, 1.53,362 = 166,563 km/u Oude record (2010): Iannone, Speed Up, 1.55,647 = 163,272 km/u

WK-stand na 8 van 17 GP’s: 1. Terol, 153 pnt; 2. Zarco, 114; 3. Viñales, 106; 4.

Folger, 101; 5. Cortese, 98; 6. Vazquez, 90; 7. Salom, 65; 8. Faubel, 65; 9. Gadea, 61; 10. Kent, 39; 23. Iwema, 6.

WK-stand na 8 van 17 GP’s: 1.Bradl, 147 pnt; 2. Marquez, 95; 3. Smith, 79; 4.Corsi, 76; 5. Lüthi, 56; 6. De Angelis, 66; 7. Iannone, 64; 8. Takahashi, 58; 9. Simon, 49; 10. Krummenacher, 39.

Trainingstijden: 1. Zarco, 1.58,988 = 158,688 km/u; 2. Salom, 2.00,620; 3. Gadea, 2.00,903; 4. Vazquez, 2.01,026; 5. Terol, 2.01,033; 6. Cortese, 2.01,093; 7. Viñales, 2.01,201; 8. Faubel, 2.01,351; 9. Martin, 2.01.679; 10. Rossi, 2.01,768; 19. Iwema, 2.02,745.

Trainingstijden:1. Marquez, 2.05,312 = 150,679 km/u; 2. De Angelis, 2.05,879; 3. 2.06,617; 4. Simeon, 2.06,757; 5. Krummenacher, 2.06, 941; 6. P. Espargaro, 2.06,963; 7. Bradl, 2.07,013; 8. Pasini, 2.07,023; 9. Kallio, 2.07,147; 10. West, 2.07,249.

67

Casey Stoner was een van de tuimelaars op vrijdagmorgen

Na het drama met de voorbanden stond Bridgestone onder druk

Vermoeidheid en verslagenheid bij Casey Stoner, nog voor de race was begonnen

68

Grand Prix Duitsland/Sachsenring

Onzichtbare finish!

Er zijn bochten waar je - als ware het bij de Loreley - kan worden verleid om in de fout te gaan. Als ervaren GP-coureur weet je dat, je kent die listige curve of dat venijnige hobbeltje, maar toch. De Sachsenring heeft zo’n bocht. Het is een blinde, snelle knik, die rechts stijl naar beneden buigt en ervoor zorgt dat de motor uit de voorvork heel licht wordt en daarom weinig druk op het voorwiel uitoefent. Als zo’n gemene ‘Kurve’ vooraf wordt gegaan door zeven(!) achtereenvolgende linkerbochten, dan kan men zich voorstellen dat de rechterzijde van de band aardig is afgekoeld en dat de grip te wensen overlaat. Dat was zeker het geval bij de vrije training van de MotoGP op vrijdagmorgen waar een lage asfalttemperatuur de laatste duit in het zakje deed om een serie spectaculaire valpartijen te veroorzaken. In een tijdsbestek van 21 minuten klapten, onafhankelijk van elkaar, de machines van Stoner, Elias, Rossi en Pedrosa met flinke snelheid over de voorkant weg en werd aan de buitenzijde van de piste als het ware een motorkerkhofje opgebouwd. De schrik in de paddock maakte plaats voor verbazing en zelfs verontwaardiging, want dit kon toch niet? Gelukkig bleven de kwetsuren van de rijders beperkt tot een blauwe elleboog voor Rossi, maar waren de Bridgestones hier niet de oorzaak van? Uiteraard waren de banden op het moment van de schuivers niet op temperatuur, maar moeten coureurs daar niet zelf rekening mee houden? Echter het feit dat ervaren wereldtoppers stuk voor stuk in de fout gingen deed de kritiek op de bandenfabrikant aanwakkeren, want er was te weinig keuze aan zachte compounds voor de voorbanden. Dit werd naar voren gebracht tijdens de bijeenkomst van de ‘Veiligheidscommissie’ op de traditionele vrijdagmiddag, waar, bij wijze van uitzondering, deze keer bijna alle MotoGP-coureurs present waren. Bridgestone reageerde alert met de toezegging dat er vanaf Brno meer keuze zal zijn. Het slechte weer de laatste maanden in Europa en het feit dat racebanden al maanden van te voren worden geproduceerd was van invloed op het aanbod.

In het racegekke Sachsen werd de naam Stefan Bradl heel breed uitgemeten, want het vooruitzicht dat de Heimat weer een wereldkampioen zou kunnen opleveren had bij onze oosterburen breed post gevat. Bovendien was het al weer veertig jaar geleden dat Dieter Braun als West-Duitser op de oude Sachsenring had gewonnen. De koploper in de Moto2-klasse was zo wijs om zijn privacy niet in de paddock te zoeken en bij zijn fami-

lie op de dichtstbijzijnde camping te overnachten.

Het bleek een perfect onderduikadres tussen alle pr-optredens door. In de tussentijd moest er gewoon getraind worden en dat eindigde voor Bradl op een tweede plek, naast zijn grootste tegenstrever Marc Marquez.

Minder prettig was het nieuws dat het contract van de organisator, de ADAC Sachsen, met Dorna niet was verlengd en dat de kans bestond dat dit niet zou gebeuren. Er werd al gespeculeerd dat de Lausitzring de Grand Prix wilde overnemen, ook als Dorna de prijs zou verdubbelen van 1,5 miljoen naar 3 miljoen euro, wat zeker zou gebeuren. De regionale kranten in Sachsen en Thüringen stonden er bol van, want het verlies van de WK-races zou een geweldige dreun voor de regio betekenen, zowel in financieel als in emotioneel opzicht. Om 11.00 uur begonnen Hector Faubel en Johann Zarco aan een 125cc avontuur dat voor hen op exact hetzelfde moment zou eindigen. De teamgenoot van WK-koploper Terol had samen met zijn Franse compaan een heel klein gaatje geslagen ten opzichte van Viñales, Terol en de opnieuw sterk sturende Luis Salom van het Waninge-team. Die voorsprong kreeg pas gestalte in de laatste ronde van de boeiende wedstrijd, toen Faubel zijn drie landgenoten achterliet en letterlijk naast Zarco over de streep kwam. De computer van de tijdwaarneming gaf geen onderscheid aan tussen de nummers een en twee en ook de finishvideo liet beide heren exact naast elkaar eindigen. Toen trad een regel in werking die nog nooit eerder was toegepast in een Grand Prix: bij een onbesliste finish gaat de overwinning naar de coureur die de snelste raceronde geeft gereden.

Die prestatie kwam op naam van Hector Faubel, zodat Zarco weer naast deze zege greep.

Jasper Iwema beleefde geen geweldig weekend dat al begon met een nagekomen boete van de racedirectie. In de opwarmronde van de GP van Mugello had de Nederlander, samen met Masbou en Perello te langzaam gereden, waardoor de safety car gedwongen was om hen te passeren. Alle heren waren hiervoor gewaarschuwd tijdens een briefing in Assen. Het trio mocht 500 euro afrekenen; per persoon wel te verstaan. Na een schuiver in de training en een moeizame race zat er voor Iwema nog een puntje in, omdat Martin en Stafford in de laatste ronde onderuit gingen. Met een zevende plaats voor Folger en een achtste voor Cortese bleven de gastheren in de 125cc klasse ook onder de maat.

69

Bradl probeert rustig te blijven

Stoner en Lorenzo begrijpen elkaar

Natuurlijk moet de GP blijven!

Vuurwerk naast de paddock

70

De beruchte Ankerberg naast het circuit

Daar zou Bradl in de Moto2 verandering in moeten brengen en de nr. 65 begon sterk door zijn motor naar de eerste plek te sturen, maar Marquez stoof hem meteen voorbij en De Angelis koos zijn achterwiel. Het werd een bikkelhard gevecht dat het publiek op de banken bracht. Een Marquez in topvorm - en dat is hij - is moeilijk te kloppen en hoewel Stefan Bradl heel graag deze thuisrace had gewonnen, moest hij voor dat resultaat onverantwoorde risico’s nemen. Gezien zijn positie in het kampioenschap was de Bayer zo verstandig om dat niet te doen. Zes ronden voor het einde capituleerde Bradl en omdat hij De Angelis netjes voor bleef, hield hij de schade ten opzichte van Marquez beperkt tot vijf punten. Randy Krummenacher reed een sterke race en werd vierde ten koste van Thomas Lüthi. Julian Simon kon zijn comeback, na de zware val in Catalonië, geen glans geven door te crashen en ook de lokale matador met dito machine, Max Neukirchner op de MZ, ging roemloos ten onder.

Nadat Casey Stoner en Jorge Lorenzo kenbaar hadden gemaakt dat zij niet van plan waren om later in het seizoen aan de GP van Japan deel te nemen, verdween de eendrachtigheid toen ze voor de MotoGP-race als concurrenten in de baan verschenen. Bijna 100.000 toeschouwers zaten met hun neus kort op de actie van het minibaantje en de race begon spectaculair met vier ronden kopwerk van Lorenzo, totdat Stoner deze positie overnam. Pedrosa zat op het vinkentouw op de derde plaats en achter zijn rug duelleerde Dovizi-

oso met Spies en Simoncelli op het bochtige circuit waar een goede wegligging en gecontroleerde bandenslijtage van doorslaggevende invloed zijn.

Dani Pedrosa was in Sachsen al twee keer eerder succesvol geweest en omdat de meeste bochten naar links wijzen had hij minder last dan gebruikelijk van zijn nog niet geheel genezen blessure aan z’n rechter sleutelbeen.

Terwijl de Honda van Stoner grip aan de achterzijde verloor en Lorenzo het commando weer overnam, ging Pedrosa eerst zijn teamgenoot voorbij en passeerde daarna de titelverdediger op tweederde van de wedstrijd. Deze actie bleek voldoende, want niemand kon in het spoor van de overtuigende koploper blijven en daarmee boekte Pedrosa zijn tweede zege van het seizoen. Het duel om de tweede plaats werd pas in de laatste bocht beslist toen Stoner capituleerde voor de extreem laat remmende Lorenzo. Felicitaties waren er voor Dani, die na zijn blessure van Le Mans alleen nog voor dagsuccessen kon gaan. Ook Lorenzo liet zich niet onbetuigd met gelukwensen en liet daarmee aan de buitenwereld zien dat de relatie met zijn landgenoot verder was genormaliseerd.

Verderop in een pitbox zat Valentino Rossi zijn race te evalueren. Negende na een zestiende startplaats en schakelproblemen. De vedette had weer een slok uit de gifbeker moeten nemen. Sylvain Guintoli, de vervanger van de geblesseerde Capirossi, werd laatste op een ronde. Uitvallers waren er deze keer niet, dus dat leverde de Pramac-coureur eeen zeventiende plaats voor de statistiek op.

Zarco (5) en Faubel (55): samen over de ZLWWH ÀQLVKOLMQ

71

Dani Pedrosa op het punt waar zijn collega’s eerder vielen

72

MotoGP 1. Dani Pedrosa 2. Jorge Lorenzo 3. Casey Stoner 4. Andrea Dovizioso 5. Ben Spies 6. Marco Simoncelli 7. Alvaro Bautista 8. Nicky Hayden 9. Valentino Rossi 10. Colin Edwards 11. Hector Barbera 12. Karel Abraham 13. Randy De Puniet 14. Cal Crutchlow 15. Hiroshi Aoyama 16. Toni Elias 17. Sylvain Guintoli

30 ronden = 110,13 km SPA SPA AUS ITA USA ITA SPA USA ITA USA SPA TSJ FRA GBR JAP SPA FRA

Honda Yamaha Honda Honda Yamaha Honda Suzuki Ducati Ducati Yamaha Ducati Ducati Ducati Yamaha Honda Honda Ducati

UITSLAGEN GP DUITSLAND

41.12,482 = 160,352 km/u + 1,477 + 1,568 + 10,513 + 10,719 + 10,923 + 27,451 + 27,510 + 27,576 + 33,491 + 38,944 + 39,148 + 39,415 + 39,477 + 54,516 + 1.12,335 1 ronde

lengte: 3,671 km

Circuit: Sachsenring Datum: 17 juli Weer: droog, 21-24˚ Pole position: links Bijzonderheden: 125cc zelfde totaaltijd na video-finish, winnaar op basis van snelste raceronde

Snelste ronde (20e): Pedrosa, 1.21,846 = 161,469 km/u (record|) Oude record (2010): Pedrosa, 1.21,882 = 161,398 km/u WK-stand na 9 van 18 GP’s: 1. Stoner, 168 pnt; 2. Lorenzo, 153; 3. Dovisiozo, 132; 4. Rossi, 98; 5. Pedrosa, 94; 6. Spies, 85; 7. Hayden, 85; 8. Simoncelli, 60; 9. Edwards, 59; 10. Aoyama, 57.

Trainingstijden: 1. Stoner, 1.21,681 = 161,795 km/u; 2. Pedrosa, 1.21,933; 3. Lorenzo, 1.21,944; 4. Simoncelli, 1.21,954; 5. Spies, 1.22,056; 6. Dovizioso, 1.22,157; 7. Edwards, 1.22,368; 8. Hayden, 1.22,388; 9. De Puniet, 1.22,503; 10. Bautista, 1.22,604.

125cc klasse 1. Hector Faubel 2. Johann Zarco 3. Maverick Viñales 4. Nicolas Terol 5. Luis Salom 6. Sergio Gadea 7. Jonas Folger 8. Sandro Cortese 9. Danny Kent 10. Niklas Ajo 11. Alberto Moncayo 12. Toni Finsterbusch 13. Jakub Kornfeil 14. Danny Webb 15. Jasper Iwema 16. Marcel Schrotter 17. Simone Grotzkyj 18. Louis Rossi 19. Luigi Morciano 20. Giulian Pedone 21. Sturla Fagerhaug 22. Francesco Mauriello 23. Joan Perello 24. Zulfahmi Khairuddin 25. Alessandro Tonucci 26. Alexis Masbou 27. Felix Forstenhäusler Niet geklasseerd Adrian Martin Harry Stafford Luca Grünwald Efren Vazquez Peter Seybestyen Marvin Fritz Jack Miller Miguel Oliveira Taylor MacKenzie

27 ronden = 99,117 km SPA FRA SPA SPA SPA SPA DUI DUI GBR FIN SPA DUI TSJ GBR NED DUI ITA FRA ITA ZWI NOR ITA SPA MAL ITA FRA DUI SPA GBR DUI SPA HON DUI AUS POR GBR

Aprilia Derbi Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia KTM Aprilia Mahindra Aprilia Mahindra Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Derbi Aprilia Aprilia Honda Aprilia Aprilia KTM Derbi KTM Honda Aprilia Aprilia Aprilia

39.57,979 = 148,800 km/u 39.57,979 + 0,272 + 1,723 + 2,784 + 6,786 + 13,116 + 13,414 + 13,710 + 29,090 + 29,341 + 33,483 + 34,357 + 34,405 + 36,878 + 43,087 + 43,123 + 52,487 + 1.01,936 + 1.04,494 + 1.05,804 + 1.05,900 + 1.24,205 + 1.27,327 + 1.27,505 1 ronde 1 ronde 1 ronde 1 ronde 4 ronden 7 ronden 8 ronden 19 ronden 24 ronden 25 ronden 25 ronden

Snelste ronde (11e): Faubel, 1.27,867 = 150,404 km/u Ronderord (2007): G. Talmacsi, Aprilia, 1.26,909 = 152,062 km/u WK-stand na 9 van 17 GP’s: 1. Terol, 166 pnt; 2. Zarco, 134; 3. Viñales, 122; 4. Folger, 110; 5. Cortese, 106; 6. Faubel, 90; 7. Vazquez, 90; 8. Salom, 76; 9. Gadea, 71; 10. Kent, 46; 24. Iwema, 7.

Trainingstijden: 1. Viñales, 1.27,477 = 151,075 km/u; 2. Faubel, 1.27,808; 3. Salom, 1.27,865; 4. Terol, 1.27,992; 5. Gadea, 1.28,067; 6. Zarco, 1.28,178; 7. Vazquez, 1.28,316; 8. Moncayo, 1.28,344; 9. Folger, 1.28,390; 10. Kent, 1.28,626; 24. Iwema, 1.29,523.

Moto2

29 ronden = 106,459 km

1. Marc Marquez 2. Stefan Bradl 3. Alex De Angelis 4. Randy Krummenacher 5. Thomas Lüthi 6. Yonny Hernandez 7. Scott Redding 8. Simone Corsi 9. Jules Cluzel 10. Michele Pirro 11. Kenan Sofuoglu 12. Dominique Aegerter 13. Pol Espargaro 14. Andrea Iannone 15. Claudio Corti 16. Mike Di Meglio 17. Alex Baldolini 18. Xavier Simeon 19. Mattia Pasini 20. Kenny Noyes 21. Jordi Torres 22. Axel Pons 23. Anthony West 24. Santiago Hernandez 25. Rattahapark Willairot 26. Robertino Pietri 27. Steven Odendaal 28. Ricard Cardus 29. Tommaso Lorenzetti 30. Mashel Al Naimi

SPA DUI SAM ZWI ZWI COL GBR ITA FRA ITA TUR ZWI SPA ITA ITA FRA ITA BEL ITA USA SPA SPA AUS COL THA VEN ZAF SPA ITA QAT

Suter Kalex Motobi Kalex Suter FTR Suter FTR Suter Moriwaki Suter Suter FTR Suter Suter Tech3 Suter Tech3 FTR FTR Suter Pons Kalex MZ-RE FTR FTR Suter Suter Moriwaki FTR Moriwaki

41.37,457 = 153,457 km/u + 0,896 + 1,387 + 3,413 + 4,185 + 7,691 + 10,606 + 10,667 + 12,079 + 12,337 + 13,197 + 21,516 + 21,652 + 21,827 + 22,238 + 22,359 + 26,498 + 30,137 + 34,023 + 34,188 + 34,300 + 34,949 + 49,149 + 49,902 + 53,180 + 57,673 + 1.12,318 + 1.12,943 1 ronde 1 ronde

Niet geklasseerd Yuki Takahashi Esteve Rabat Bradley Smith Aleix Espargaro Max Neukirchner Valentin Debise

JAP SPA GBR SPA DUI FRA

Moriwaki FTR Tech3 Pons Kalex MZ-RE FTR

6 ronden 10 ronden 14 ronden 24 ronden 24 ronden 27 ronden

Eerste ronde niet voltooid Julian Simon Mika Kallio

SPA FIN

Suter Suter

Snelste ronde (4e): Y. Hernandez, 1.25,255 = 155,012 km/u (nieuw record) Oude record (2010): Iannone, Speed Up, 1.25,629 = 154,335 km/u WK-stand na 9 van 17 GP’s: . Bradl, 167 pnt; 2. Marquez, 120; 3. Corsi, 84; 4. De Angelis, 82; 5. Smith, 79; 6. Lüthi, 77; 7. Iannone, 66; 8. Takahashi, 58; 9. Krummenacher, 52; 10. Simon, 49.

Trainingstijden: 1. Marquez, 1.24,733 = 155,967 km/u; 2. Bradl, 1.24,862; 3. A. Espargaro, 1.24,900; 4. Pirro, 1.25,085; 5. Simon, 1.25,189; 6. De Angelis, 1.25,223; 7. Simeon, 1.25,235; 8. Kallio, 1.25,271; 9. Smith, 1.25,304; 10. Y. Hernandez, 1.25,310.

73

Inhaalklassieker

Lorenzo kan niet meer terug; zijn achterband ook niet

Bij Ducati Corse waren ze niet snel klaar met het uitpakken van de flightcases, want de raceafdeling had voor beide fabriekscoureurs zowel complete machines voor het huidige seizoen (de GP11) als de vooruitgeschoven prototypes voor 2012 (de GP11.1) de Atlantische Oceaan over gestuurd. Dit betekende voor Nicky Hayden dat hij voor het eerst met de nieuwste creatie zou kennismaken, terwijl Rossi, na het debacle op de Sachsenring, beide opties open hield. Dat zou overigens niet ge-

74

beuren, want op voorspraak van de weer teruggekeerde Jeremy Burgess, hield Valentino het bij één type en dat was de nieuwe motor. Burgess weet als geen ander dat een GP-training geen test is en dat de beschikbare tijd nauwelijks toereikend is voor het afstellen van twee bijna identieke motoren voor de race. Dat Hayden voor het oude type koos wekte om die reden ook al geen verbazing, maar de hele procedure geeft wel aan dat Ducati haar rijders alle mogelijkheden wil bieden, maar niet

Grand Prix Verenigde Staten/Laguna Seca

erg zeker van haar zaak is. De Amerikaan gaf wel aan dat het nieuwste type beter schakelde dan z’n voorganger. Op de grid van Laguna Seca werden beide rode racers gescheiden door Hector Barbera van het Mapfre-Ducati klantenteam.

Yamaha USA had in publicitair opzicht weer flink uitgepakt en deze keer was het met een briljante commercial, waarin alle huidige MotoGP-coureurs, plus het legendarische trio Kenny Roberts sr, Wayne Rainey en Eddie lawson, waren ver-

kleed als hippies. De klok werd even teruggezet naar de Westcoast van de Seventies.

Het huidige Californië bood de 18 MotoGP-coureurs een circuit met een nieuw asfaltjasje. Zo was de Mazda Raceway nog spectaculairder geworden, want de meest vervaarlijke hobbels waren ook verwijderd en dat kwam de bochtensnelheid aldaar ten goede. Overigens was het deelnemersveld aangevuld met Ben Bostrom die de tweede Honda van LCR bestuurde om wat extra publiciteit voor

75

De welverdiende À QLVKYODJ YRRU 6WRQHU

76

een Italiaanse sponsor op de Amerikaanse markt te maken. Lucio Cecchinello had op deze wijze slechts een machine voor Toni Elias beschikbaar, maar gezien de matige prestaties van de Spanjaard was die relatie toch al bekoeld. De 37-jarige Bostrom vierde zijn Superbike-successen op WKniveau tien jaar geleden en het wekte geen verwondering dat hij vier seconden op de pole tekort kwam. De snelste tijd ging naar Jorge Lorenzo, op een manier die nauwelijks te bevatten was. In de uitloopronde van de derde vrije training was de wereldkampioen in Turn 5 (links vanuit het infield naar boven) van zijn motor geslingerd en kwam hij hard naast de baan terecht. Jorge was even vergeten dat de traction control van zijn motor niet was ingeschakeld, omdat hij net daarvoor een proefstart had gemaakt (dan staat dat ding uit, totdat je een keer terugschakelt).

Het zag er even heel vervelend uit - iedereen hield zijn adem in - maar langzaam krabbelde Jorge overeind. Hij had weliswaar niets gebroken, maar zijn lichaam had een enorme klap gekregen en hij kon nauwelijks lopen. Het bleek geen beletsel om er ’s middags, tegen alle verwachtingen in, de snelste tijd uit te persen. Stoner en Pedrosa schoven zo een plaatsje opzij op de eerste rij en daarachter posteerden zich Spies, Simoncelli en Dovizioso. Zonder De Puniet, die na de zoveelste valpartij dit seizoen door een rugblessure was uitgeschakeld, en met beide fabrieks-Yamaha’s in het mooie wit-rode jubileumdesign, ging het enige WK-programmaonderdeel onder gunstige weersomstandigheden van start. Na een bliksemstart nam de vastberaden Lorenzo de leiding, gevolgd door maar liefst vier Honda’s, van Pedrosa, Stoner, Dovizioso en Simoncelli en weer daarachter de Ducati van Rossi. Het kortste circuit uit het GP-circus moest maar liefst 32 keer worden gerond en daarmee is het in fysiek opzicht een van de zwaarste uitdagingen van het seizoen. In de tweede ronde trok Pedrosa ten aanval maar hij geraakte niet langs Lorenzo, terwijl Spies er wel in slaagde om Rossi te passeren en toen zijn vizier richtte op Dovizioso, die in duel was met Simoncelli, totdat deze onderuit ging. Meer rijders verloren de controle over hun motor; Bostrom ging

rechtuit het grind in en Bautista viel er helemaal af.

Tot de achttiende ronde had Stoner de vergeefse pogingen van Pedrosa om Lorenzo in te halen aangezien en toen vond hij het genoeg. Blakend van zelfvertrouwen viel hij zijn teamgenoot aan bij de Corkscrew, niet bepaald de makkelijkste weg, maar dit was slechts een voorproefje van wat volgen zou. Na het passeren van Pedrosa reed hij het gat naar de koploper dicht.

Ondanks zijn blessures, een klein tekort aan vermogen t.o.v. de Honda en een bijna versleten achterband, verzette de Spanjaard zich met hand en tand tegen de snellere V-4 van de Australiër, maar met nog zes ronden te gaan vond Stoner eindelijk een gaatje: rechts buitenom voorbij start/finish, in een linker knik met 260 km/u! Het werd nog even spannend om de lijn te houden bij het aanremmen voor de Andretti-hairpin, maar dat ging net goed. Op hetzelfde circuit waar hij ooit door Rossi in de Corkscrew opzij werd gezet, had Casey met een gewaagde maar klassieke inhaalmanoeuvre teruggeslagen. Zo werd een oud vlekje in het geheugen weggewerkt! Die eerste plek gaf hij niet meer uit handen en gezien de omstandigheden was Lorenzo content met de tweede plaats, ruim voor Pedrosa. Ben Spies kwam elf seconden tekort voor een podiumplek. Hij had teveel tijd verspeeld om Rossi voorbij te komen, die op zijn beurt een prestigeduel met Hayden in zijn voordeel beslechtte.

UITSLAGEN GP USA lengte: 3,61 km

MotoGP

32 ronden = 115,52 km

1. Casey Stoner 2. Jorge Lorenzo 3. Dani Pedrosa 4. Ben Spies 5. Andrea Dovizioso 6. Valentino Rossi 7. Nicky Hayden 8. Colin Edwards 9. Hector Barbera 10. Hiroshi Aoyama 11. Karel Abraham 12. Loris Capirossi 13. Toni Elias

AUS SPA SPA USA ITA ITA USA USA SPA JAP TSJ ITA SPA

Honda Yamaha Honda Yamaha Honda Ducati Ducati Yamaha Ducati Honda Ducati Ducati Honda

43.52,145 = 157,997 km/u + 5,634 + 9,467 + 20,562 + 20,885 + 30,351 + 31,031 + 45,502 + 51,549 +1.08,850 +1.09,132 1 ronde 1 ronde

Niet geklasseerd: Alvaro Bautista Ben Bostrom Marco Simoncelli Cal Crutchlow

SPA USA ITA GBR

Suzuki Honda Honda Yamaha

19 ronden 24 ronden 26 ronden 29 ronden

Niet gestart : Randy De Puniet

FRA

Ducati

Circuit: Laguna Seca Datum: 24 juli Weer: droog, 23Ëš Pole position: rechts

Snelste ronde (3e): Stoner, 1.21,673 = 159,122 km/u Ronderecord (2010): Stoner, Ducati, 1.21,376 = 159,703 km/u WK-stand na 10 van 18 GP’s: 1. Stoner, 193 pnt; 2. Lorenzo, 173; 3. Dovizioso, 143; 4. Pedrosa, 110; 5. Rossi, 108; 6. Spies, 98; 7. Hayden, 94; 8. Edwards, 67; 9. Aoyama, 63; 10. Simoncelli, 60.

Trainingstijden: 1. Lorenzo, 1.21,202 = 160,045 km/u; 2. Stoner, 1.21,274; 3. Pedrosa, 1.21,385; 4. Spies, 1.21,578; 5. Simoncelli, 1.21,696; 6. Dovizioso, 1.21,731; 7. Rossi, 1.22,235; 8. Barbera, 1.22,238; 9. Hayden, 1.22,271; 10. Crutchlow, 1.22,385.

5REHUWV VU YHUPDDNW ]LFK PHW ]LMQ FF <DPDKD XLW

9HUNOHHG DOV KLSSLHV voor een Yamaha commercial v.l.n.r: Lorenzo, Crutchlow, (GZDUGV 5REHUWV VU /DZVRQ 6SLHV HQ 5DLQH\ IRWR ZZZ \DPDKD racing.com)

77

Het publiek gokt op Simoncelli (58), Dovizioso (4) niet

Podium voor krullenbol Echt een hele warme zomer was het niet geweest en hoewel de temperaturen in Brno in augustus behoorlijk kunnen oplopen - en achter de pits wel eens een waterballet werd opgezet - bleven ze nu binnen de perken met 24 graden op de wedstrijddag. Het maakte de overgang van de korte vakantie naar de dagelijkse werkzaamheden voor de raceteams enigszins dragelijk. Op zaterdagmorgen was sprake van een natte baan en daarmee hield TsjechiĂŤ gelijke tred met de neerslag die in heel Europa al enige tijd te voelen was.

78

Ook over radioactieve neerslag werd weer gesproken, want het onderzoeksbureau ARPA, dat door Dorna was ingehuurd om de situatie in Motegi te bestuderen, was met cijfers naar buiten gekomen.

Op de bewuste locatie bestond geen verhoogd risico op radioactieve straling, concludeerde men na metingen in de lucht, op de grond en in het voedsel. Hiermee leken de bezwaren tegen de Grand Prix van Japan van tafel geveegd en werden de argumenten van coureurs als Stoner en Lorenzo om deze race te boycotten ongegrond verklaard. Toch

Grand Prix Tsjechië/Brno derlanders al veel plezier beleefd aan de prestaties en misschien nog wel meer aan de samenwerking met Luis Salom. De jonge Spanjaard deed het boven verwachting en als je in de 125cc klasse de strijd met je eigen landgenoten uit de topteams aandurft dan heb je echt wat in je mars. Aan zelfvertrouwen geen gebrek, maar in Tsjechië kwam een einde aan een serie van topzes klasseringen.

Tijdens de warm-up gleed Luis naast de baan en brak daarbij een botje in zijn rechterhand. Operatief ingrijpen bleek noodzakelijk en de bijna 20-jarige coureur pakte het eerste vliegtuig naar zijn woonplaats Mallorca om zich te laten behandelen. Aldaar kwamen in het ziekenhuis nog meer fracturen aan het licht.

Een andere rijder die de start na een valpartij moest missen was John Hopkins. Iedereen had zich verheugd op de tijdelijke terugkeer van de Amerikaan, die wat smaak aan het uitgedunde deelnemersveld kon geven, maar het mocht niet zo zijn. Op zaterdagmorgen klapte zijn voorwiel op de natte baan onderuit en John liep fracturen op in twee vingers van zijn rechterhand. Dat was een dikke streep door de rekening van Suzuki, want door deze schuiver zette hij ook zijn kansen in het Engelse Superbike kampioenschap op het spel.

De 125cc wedstrijd ging van start zonder Jonas Folger, die in juni nog de GP van Engeland had gewonnen. De jonger Duitser, die op zaterdag achttien jaar werd, kampte eerder in het hele seizoen al met gezondheidsklachten die niet direct ergens thuisgebracht konden worden. In Brno was het duizeligheid en Dr. Costa, die er toch voornamelijk om bekend staat dat hij coureurs aan het rijden probeert te houden, legde Folger een startverbod op. Danny Kent profiteerde hiervan, want hij kreeg van het Ajo-team nu de snellere Aprilia RSA toegewezen.

Marco’s eerste podium vol emoties

bleven de negatieve berichten over de nasleep van de tsunami uit de Japanse media in Europa binnenstromen en heerste er een verdeeld gevoel van onbehagen. Ondertussen werd bekend dat Adriana, de vrouw van Casey Stoner, zwanger was, hetgeen een deel van de emotionele voedingsbodem voor de Australiër bleek te zijn om Motegi te willen mijden. De Japanse fabrieken hadden via de teammanagers al aan de GP-rijders laten weten dat men wel degelijk een optreden van hen in hun thuisland verwachtte. Sommigen noemden dat ‘druk uitoefenen’, anderen waren van mening dat men de coureurs gewoon aan hun contract wilde houden.

Roelof Waninge en zijn team hadden andere prioriteiten, want zij kwamen in Brno ongewild langs de zijlijn te staan. Het hele seizoen hadden de Ne-

79

Terol verwerkt de tegenslag als een man

80

Wie anders dan Johann Zarco was weer in de kopgroep van de 125cc race te vinden? Daar viel hij niet alleen op door zijn competitieve rijstijl, maar ook door zijn goudkleurige helmdesign, naar voorbeeld van Gabor Talmacsi. De Fransman droeg dit hoofddeksel als eerbetoon aan zijn Hongaarse moeder en het feit dat Talmacsi hem in 2009 aan een GP-contract had geholpen. Samen met Nico Terol en Sandro Cortese vormde hij de kopgroep en toen de WK-koploper met een defect membraan stil viel knokten Zarco en Cortese tot de laatste ronde voor de zege. Geen van beiden had ooit een Grand Prix gewonnen, Zarco was er al twee keer heel dichtbij geweest, maar weer mocht het niet lukken, want hij verslikte zich bij het aansnijden van de laatste S-bocht. Cortese aarzelde niet en pakte de overwinning.

Na 109 GP-starts mocht de 21-jarige Duitser eindelijk de hoogste trede beklimmen en ontmoette hij op het podium Alberto Moncayo die er voor het eerst terecht kwam. Hij had Faubel, Gadea en Viñales achter zich gelaten, terwijl Vazquez en Kent onderuit waren gegleden. Jasper Iwema maakte een slechte start, maar reed daarna mooie ronde-

tijden die hem de tiende plaats zouden opleveren.

Toch was een negende plaats mogelijk geweest als hij zich niet had laten inpakken door Khairuddin.

Ondanks het grote homogene startveld weet zich in de Moto2 steeds een klein groepje met vedetten aan de massa te ontworstelen en dat was ook in Brno het geval. Uiteraard zaten Stefan Bradl en Marc Marquez in de kopgroep en samen met Andrea Iannone en Alex de Angelis werd een prachtig duel uitgevochten, dat door Thomas Lüthi vanaf de vijfde plek werd bekeken. Maar zoals zo vaak kwam de Zwitser net iets aan dadendrang tekort om te kunnen ingrijpen en werd de buit voor zijn neus door de concurrentie verdeeld. Na een inhaalactie waarbij de kuipen tegen elkaar kwamen, bleek Iannone de sterkste en wees hij Marquez terug, terwijl Bradl op het beslissende moment van het gas was en beheerst derde werd.

De Masaryk-Ring, zoals het circuit officieel wordt aangeduid, is een piste waar flink wat topvermogen lekker helpt om de laatste sectie bergop te overwinnen. Anderzijds moet je als coureur de duurzaamheid van de voorband scherp in acht nemen, omdat die veel te lijden heeft in het deel

na de start dat naar het dal voert. Jorge Lorenzo was met zijn Yamaha in pk’s iets in het nadeel ten opzichte van de Honda’s, maar dat probeerde hij in de snelle S-bochten te compenseren. De titelverdediger maakte de beste start en kon de eerste paar ronden de Honda-trein achter zich houden.

In de derde ronde ging Pedrosa even op kop, maar de Spanjaard schoof kort daarop over zijn voorwiel onderuit. Toen was het de beurt aan Stoner om Lorenzo aan te vallen en dat deed hij met succes, maar ook Dovizioso kwam langs de blauwe Yamaha en enkele ronden later volgde ook Simoncelli. Het was duidelijk, Lorenzo had problemen nadat hij een te zachte voorband had gekozen. De motor stuurde er misschien beter mee, maar de levensduur van deze band schoot tekort en meer dan een vierde plaats zat er niet in.

Een compleet Honda-podium was wel eens eerder vertoond en een oppermachtige Stoner als winnaar was geen nieuws, maar het feit dat Marco Simoncelli er stond was wel bijzonder. Het betekende zijn eerste grote succes in de MotoGP en dit resultaat kwam zijn wat beschadigde palmares zeker ten goede. Spies werd vijfde, gevolgd door Rossi en daarachter gaapte een gat van 11 seconden naar Hayden. De verschillen in het veld lijken steeds groter te worden en sommige rijders en teams (zoals Ducati) hadden zich al zover neergelegd bij de suprematie van Honda, dat zij uitkeken naar de maandag die traditioneel in het teken stond van testritten met de nieuwe, 1000cc

machines voor het volgende seizoen. Leuk voor de lange termijn, maar minder interessant voor de huidige competitie die het publiek soms te weinig te bieden heeft, ondanks het spectaculaire sturen van Stoner en de tomeloze inzet van Lorenzo.

Over het geheel genomen kwam de echte liefhebber in Brno niet aan z’n trekken in de MotoGP en daar kon thuisrijder Karel Abraham ook geen positieve draai aan geven. De mentale druk rond het Cardion AB team van zijn puissant rijke vader zal zeker een rol hebben gespeeld bij de valpartijen van zoon Karel in de training en de wedstrijd.

Iannone: kleurrijke spectaculaire Moto2winst

Eerste GP voor Cortese met Zarco (links) en Moncayo

81

PERFORMANCE AT YOUR FINGERTIPS

TACTILE TECHNOLOGY Touch the screen to get the ultimate multisports watch experience with 11 functions including compass, tide, chronograph split and lap.

IN TOUCH WITH YOUR TIME

compass

82

lap

split

Experience more at www.t-touch.com

MotoGP 1. Casey Stoner 2. Andrea Dovizioso 3. Marco Simoncelli 4. Jorge Lorenzo 5. Ben Spies 6. Valentino Rossi 7. Nicky Hayden 8. Colin Edwards 9. Hiroshi Aoyama 10. Hector Barbera 11. Toni Elias 12. Randy De Puniet 13. Loris Capirossi

22 ronden = 118,886 km AUS ITA ITA SPA USA ITA USA USA JAP SPA SPA FRA ITA

Honda Honda Honda Yamaha Yamaha Ducati Ducati Yamaha Honda Ducati Honda Ducati Ducati

Niet geklasseerd: Alvaro Bautista Karel Abraham Cal Crutchlow Dani Pedrosa

SPA TSJ GBR SPA

Suzuki Ducati Yamaha Honda

Niet gestar:t John Hopkins

USA

Suzuki

UITSLAGEN GP TSJECHIË

43.16,796 = 164,786 km/u + 6,532 + 7,792 + 8,513 + 10,186 + 12,632 + 23,037 + 24,189 + 25,202 + 36,566 + 36,679 + 37,109 + 48,911

lengte: 5,403 km

Circuit: Brno/Masaryk Ring Datum: 14 augustus Weer: droog, 24˚ Pole position: links

6 ronden 10 ronden 16 ronden 20 ronden

Snelste ronde (2e): Stoner, 1.57,191 = 165,975 km/u Ronderecord (2009): Lorenzo, 1.56,670 = 166,716 km/u WK-stand na 11 van 18 GP’s: 1. Stoner, 218 pnt; 2. Lorenzo, 186; 3. Dovizioso, 163; 4. Rossi, 118; 5. Pedrosa, 110; 6. Spies, 109; 7. Hayden,103; 8. Simoncelli, 76; 9. Edwards, 75; 10. Aoyama, 70.

Trainingstijden: 1. Pedrosa, 1.56,591 = 166,829 km/u; 2. Lorenzo, 1.56,704; 3. Stoner, 1.56,860; 4. Spies, 1.57,178; 5. Simoncelli, 1.57,351; 6. Rossi, 1.57,367; 7. Dovizioso, 1.57,442; 8. Edwards, 1.57,676; 9. Hayden, 1.57,721; 10. Aoyama, 1.57,784.

125cc klasse

19 ronden = 102,657 km

1. Sandro Cortese 2. Johann Zarco 3. Alberto Moncayo 4. Hector Faubel 5. Sergio Gadea 6. Maverick Viñales 7. Jakub Kornfeil 8. Simone Grotzkyj 9. Zulfahmi Khairuddin 10. Jasper Iwema 11. Luigi Morciano 12. Danny Webb 13. Harry Stafford 14. Marcel Schrotter 15. Louis Rossi 16. Sturla Fagerhaug 17. Miroslav Popov 18. Luca Grünwald 19. Alessandro Tonucci 20. Francesco Mauriello 21. Taylor MacKenzie 22. Joan Perello 23. Miguel Oliveira 24. Giulian Pedone 25. Ladislav Chmelik 26. Peter Seybestyen

DUI FRA SPA SPA SPA SPA TSJ ITA MAL NED ITA GBR GBR DUI FRA NOR TSJ DUI ITA ITA GBR SPA POR ZWI TSJ HON

Aprilia Derbi Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Derbi Aprilia Aprilia Mahindra Aprilia Mahindra Aprilia Aprilia Aprilia KTM Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia KTM

40.59,229 = 150,276 km/u + 0,397 + 10,773 + 10,794 + 11,144 + 11,473 + 24,720 + 39,982 + 42,887 + 43,023 + 43,183 + 43,675 + 43,764 + 44,076 + 50,240 + 50,297 + 1.06,807 + 1.06,870 + 1.07,004 + 1.07,132 + 1.15,543 + 1.19,523 + 1.19,885 + 1.33,814 + 1.45,564 + 2.03,770

Niet geklasseerd Manuel Tatasciore Efren Vazquez Nicolas Terol Alexis Masbou Danny Kent Adrian Martin

ITA SPA SPA FRA GBR SPA

Aprilia Derbi Aprilia KTM Aprilia Aprilia

3 ronden 6 ronden 11 ronden 17 ronden 18 ronden 18 ronden

Eerste ronde niet voltooid Niklas Ajo FIN

Aprilia

Niet gestart: Luis Salom

Aprilia

SPA

Snelste ronde (7e): Cortese, 2.08,365 = 151,527 km/u Ronderord (2003): L. Cecchinello, Aprilia, 2.07,836 = 152,154 km/u WK-stand na 10 van 17 GP’s: 1. Terol, 166 pnt; 2. Zarco, 154; 3. Viñales, 132; 4. Cortese, 131; 5. Folger, 110; 6. Faubel, 103; 7. Vazquez, 90; 8. Gadea, 82; 9. Salom, 76; 10. Kent, 46; 21. Iwema, 13.

Trainingstijden: 1. Terol, 2.08,118 = 151,819 km/u; 2. Zarco, 2.08,503; 3. Cortese, 2.08,638; 4. Faubel, 2.08,689; 5. Salom, 2.09,125; 6. Vazquez, 2.09,189; 7. Kent, 2.09,211; 8. Moncayo, 2.09,421; 9. Viñales, 2.09,458; 10. Grotzkyj, 2.09,590; 16. Iwema, 2.10,450.

Moto2

20 ronden = 108,06 km

1. Andrea Iannone 2. Marc Marquez 3. Stefan Bradl 4. Alex De Angelis 5. Thomas Lüthi 6. Aleix Espargaro 7. Esteve Rabat 8. Dominique Aegerter 9. Simone Corsi 10. Kenan Sofuoglu 11. Mattia Pasini 12. Yuki Takahashi 13. Mika Kallio 14. Claudio Corti 15. Mike Di Meglio 16. Pol Espargaro 17. Rattahapark Willairot 18. Michele Pirro 19. Jordi Torres 20. Kenny Noyes 21. Valentin Debise 22. Ricard Cardus 23. Xavier Simeon 24. Axel Pons 25. Robertino Pietri 26. Scott Redding 27. Santiago Hernandez 28. Steven Odendaal 29. Anthony West 30. Mashel Al Naimi

ITA SPA DUI SAM ZWI SPA SPA ZWI ITA TUR ITA JAP FIN ITA FRA SPA THA ITA SPA USA FRA SPA BEL SPA VEN GBR COL ZAF AUS QAT

Suter Suter Kalex Motobi Suter Pons Kalex FTR Suter FTR Suter FTR Moriwaki Suter Suter Tech3 FTR FTR Moriwaki Suter FTR FTR Moriwaki Tech3 Pons Kalex Suter Suter FTR Suter MZ-RE Moriwaki

41.13,255 = 157,289 km/u + 0,161 + 0,407 + 0,807 + 4,225 + 13,636 + 13,647 + 14,365 + 14,617 + 21,383 + 26,235 + 29,726 + 30,046 + 30,380 + 30,459 + 31,691 + 31,752 + 35,548 + 40,270 + 40,722 + 40,803 + 42,247 + 42,285 + 42,348 + 53,036 + 53,044 + 1.06,674 + 1.07,935 + 1.30,360 + 1.30,499

Niet geklasseerd Tommaso Lorenzetti Alex Baldolini Jules Cluzel Max Neukirchner Carmelo Morales Bradley Smith Yonny Hernandez

ITA ITA FRA DUI SPA GBR COL

FTR Suter Suter MZ-RE Suter Tech3 FTR

1 ronde 9 ronden 9 ronden 13 ronden 17 ronden 19 ronden 9 ronden

Eerste ronde niet voltooid Randy Krummenacher

ZWI Kalex

Snelste ronde (20e): Iannone, 2.02,493 = 158,791 km/u (nieuw record) Oude record (2010): Elias, Moriwaki, 2.04,315 = 156,463 km/u WK-stand na 10 van 17 GP’s: 1. Bradl, 183 pnt; 2. Marquez, 140; 3. De Angelis, 95; 4. Iannone, 91; 5. Corsi, 91; 6. Lüthi, 88; 7. Smith, 79; 8. Takahashi, 62; 9. Krummenacher, 52; 10. Simon, 49.

Trainingstijden: 1. Marquez, 2.02,493 = 158,791 km/u; 2. Bradl, 2.02,704; 3. A. de Angelis, 2.02,725; 4. Lüthi, 2.02,848; 5. Iannone, 2.02,943; 6. Espargaro, 2.03,461; 7. Corsi, 2.03,497; 8. Pasini, 2.03,523; 9. Corti, 2.23,545; 10. Krummenacher, 2.203,606.

83

Onvoorspelbare grip

Grand Prix

De wheelies bij de start breken Stoner (27) en Spies (11) even op

Vol trots wordt ieder jaar aangekondigd dat de eerste race in Indianapolis in 1909 toch echt een motorrace was en geen autowedstrijd. Alsof er een rechtvaardiging uit klinkt om heden ten dage verantwoord met tweewielers te racen. Nu is dat best mogelijk, het kan immers in Daytona ook, waar ze een aanzienlijk groter deel van de banking met een kleiner ‘infield’ combineren, maar komboch-

84

ten horen bij linksom ‘racing in the USA’ en niet in de GP-wereld, waar ze van alle soorten curves houden, maar niet van schuin geplaatste plakken beton. Zo is zelfs de verkanting uit De Bult op ons heilige TT Circuit gehaald; iedere valse glooiing in het asfalt wordt glad gestreken, want stel je voor dat het een beetje afwijkt van het gebruikelijke patroon. Nu doet de banking op de Indianapolis

Indianapolis/Indianapolis Motor Speedway

Motor Speedway dat zeker en vormt daarmee de basis voor de fameuze Indy 500. En daarom worden die opgehoogde secties ook angstvallig gemeden door de motorfietsen.

Als de GP-coureurs van de originele piste gebruik maken is dat voornamelijk om rechtuit te rijden, want voor de bochten zoekt men het tamelijk platte ‘infield’ op. Daar is echter de laatste jaren

zoveel opgeplakt dat er een lappendeken van verschillende soorten asfalt is ontstaan. Voor wie een beetje constante grip wenst en een verantwoorde bandenkeuze moet maken is zo’n asfaltmozaïek een crime en de kritiek van de teams was de laatste jaren niet van de lucht. Reden genoeg voor de uitbaters om er voor 2011 een nieuwe toplaag op te smeren. Dat was een verstandige beslissing.

85

Vastberaden begint Spies aan z’n werkdag

86

Minder verstandig was het om dit wegdek niet vooraf te laten inrijden, door bijvoorbeeld auto’s met dikke banden, maar om het circuit pas in gebruik te nemen toen het Grand Prix gezelschap in Indiana was neergestreken. Het gevolg liet zich raden. De grip van de banden was onvoorspelbaar en de rijders reden zichtbaar hoofdschuddend rond. Nadat er tijdens de trainingen op de ideale lijn wat rubber was gelegd verbeterde de situatie, maar de grip was niet overal gelijk en wie een beetje van de donkere lijn afweek (soms handig met inhalen) schoof weer alle kanten op.

In totaal 34 valpartijen werden op vrijdag en zaterdag genoteerd - bochten missen en rechtuit rijden bij het remmen niet meegerekend - en vele rijders gingen twee keer in de fout, onder wie Jasper Iwema (24e tijd). De MotoGP-rijders voelden zich niet happy, klaagden zonder uitzondering over de glijdende voorpartij, maar ze namen niet al te veel risico, want alleen Rossi en Abraham legden hun Duc’s wat te plat. Stefan Bradl (22e) behoorde tot de meest voorname tuimelaars toen zijn Kalex over de kerbstones wegschoof. Slecht voor zijn zelfvertrouwen en zijn startpositie. Kenan Sofuoglu trof het nog minder, want hij brak zijn rechter voet op meerdere plaatsen en was voorlopig uitgeschakeld.

Voordat de officiële trainingen waren begonnen had Elena Myers al een paar rondjes met een GSVR op de Speedway gereden. De 17-jarige jongedame, die vorig jaar als vijfde in het Supersport

kampioenschap van West-Amerika was geëindigd, kreeg deze kans van het Suzuki MotoGPteam aangeboden. Of zo’n actie, behalve vluchtige publiciteit, iets zinvols oplevert, is twijfelachtig.

Myers was er zelf wel blij mee, maar dat was geen verrassing.

Als op een accommodatie met 257.000 zitplaatsen nauwelijks 60.000 toeschouwers afkomen, dan verzuipen die racefans op de tribunes in dezelfde mate als de 125cc horzels in de grijze betonbak. Toch was het aantal bezoekers niet eens zo slecht als je bedenkt dat wegrace in de Verenigde Staten geen nationale sport is, maar echt sfeervol werd het er niet door. Dit alles deerde Nico Terol weinig. Hij was de grote plas overgestoken om punten te pakken en om even recht te zetten wat er Brno was misgegaan. De Spanjaard had absoluut geen trek in spelletjes met de bekende dwarsliggers en bewees van start tot finish dat hij terecht de meeste aanspraak op de laatste 125cc wereldtitel maakte. Achter zijn rug ontpopte zich een aardig duel tussen Viñales, Cortese en Gadea, dat in deze volgorde werd afgerond. Zarco bleef steken op de zesde plek en had zijn handen vol om Vazquez voor te blijven.

De achterstand van Iwema (16e) op de winnaar bedroeg bijna een minuut. Hij werd op veertien seconden gevolgd door Brad Binder. De 16-jarige Zuid-Afrikaan, afkomstig uit de plaats met de welluidende naam Potchefstroom, maakte zijn GP-debuut voor Waninge Racing waar hij de ge-

blesseerde Salom zeer verdienstelijk verving. Hoe hard de racerij kan zijn ervoer Jonas Folger. De winnaar van de Britse GP moest van teambaas Aki Ajo met de Aprilia RSW starten, terwijl zijn teamgenoot Danny Kent op de snelle RSA mocht plaatsnemen. Het zijn mentale tikken die dan worden uitgedeeld. Folger werd 20 seconden eerder afgevlagd dan Kent! Al voor de start van de Moto2-race wist Bradl dat hij vanaf de achtste rij aan een achtervolging moest beginnen waarvan de uitkomst onzeker was. De vraag was in hoeverre zijn voornaamste rivaal Marc Marquez zou kunnen ontsnappen. De Spaanse lichtgewicht deed precies wat hij moest doen. Hij maakte gehakt van de oppositie, die voornamelijk uit Britten en Spanjaarden bestond. Het waren z’n landgenoten Pol Espargaro en Esteve Rabat die Marquez naar het podium vergezelden. Bradley Smith en Scott Redding zaten er net achter en weer op enkele seconden volgde Stefan Bradl op de zesde plek. Op zich een uitstekend resultaat na een inhaalrace in deze homogene klasse, maar z’n voorsprong van 82 punten (voor de TT) was gekrompen tot 28.

In de MotoGP maakte Jorge Lorenzo tijdens de kwalificatie niet de indruk zich echt op z’n gemak te voelen op dit circuit en ook Casey Stoner was niet erg positief. Toch stonden beiden op de voorste rij en ze namen Ben Spies in de sandwich, waarmee de Amerikaan zich na z’n tweede plek in 2010 opnieuw als podiumkandidaat aandiende. Geen van drieën kon voorkomen dat Dani Pedrosa vanaf de tweede rij naar voren stormde.

Hij nam de leiding voor Lorenzo, Stoner, Hayden, Simoncelli en Dovizioso. Spies raakte bij de eerste links-rechtscombinatie ingeklemd, kreeg in het gewoel nog een tikje van Dovi, en moest vanaf de negende plaats hard aan het werk. Dat was geen simpele opgave, want afgezien van de hoge temperatuur kwam hij steeds meer snelle Honda’s tegen naarmate zijn inhaalrace vorderde. Lorenzo kreeg het moeilijk, want vanaf de zevende ronde kon hij zijn versleten voorband nauwelijks meer vertrouwen en kwam onder druk van Simoncelli.

Op datzelfde moment had Stoner voorin orde op zaken gesteld door Pedrosa te passeren in de bocht na de start. Zijn teamgenoot zou daarna op enkele seconden voor rugdekking zorgen.

Heel even koesterde Simoncelli de tweede plek, nadat hij Stoner voorbij was gevlogen, maar toen begon zijn voorband te glijden en zakte hij terug naar de twaalfde plaats. De Italiaanse vierpitters hadden het ook niet makkelijk. De beste Ducatirijder werd Randy De Puniet (achtste), twee seconden voor Rossi, die alle kanten op vloog als hij aan de gaskraan draaide. De Italiaan was zelfs buiten de toptien geëindigd als Barbera in de laatste ronde niet was gevallen. Hayden strompelde met zijn zachte banden naar twee WK-punten en hij voltooide in ieder geval de race, wat drie merkgenoten niet konden zeggen.

Ben Spies, die weer opviel in de prachtige Yamaha-

jubileumkleuren, kreeg de fans wel op de banken. Hij had minder gripproblemen dan Lorenzo en wist zijn grenzen op de ‘tricky’ piste goed te vinden. Gebruik makend van zijn impulsieve vechtlust vocht de nummer 11 zich naar de derde plaats, want teamorders zijn er niet bij Yamaha en Lorenzo was al blij dat hij net uit de klauwen van Dovizioso kon blijven. Spies had zijn podiumplek sowieso verdiend, maar op de baan waar Lorenzo dacht zijn slag te kunnen slaan, verloor hij veel punten op Stoner, die, ondanks de problemen, in een prachtig ritme zat. Bij HRC was men uitermate tevreden met het resultaat, temeer omdat de hele wereld had kunnen zien dat Honda nog steeds de snelste motor heeft (topsnelheid minimaal 7 km/u hoger dan bij Yamaha). Alvaro Bautista boekte met zijn zesde plek een opvallend resultaat op de Suzuki, maar met een achterstand van een halve minuut op de winnaar was er wel sprake van enorm grote verschillen.

Esteve Rabat (34) en Pol Espargaro (44) gaven de Moto2 nieuwe impulsen

Geen hoofdrol voor de Ducati’s van Barbera, Rossi en Capirossi

87

FOTO 2SNAP

26 NUMMERS VOOR €55,-

+ 2 SPECIALS

IEDERE TWEE WEKEN NEEMT MOTOR MAGAZINE JE MEE IN DE ULTIEME BELEVING, HÉT GEVOEL VAN MOTORRIJDEN. WIL JIJ DIT OOK BELEVEN? PROFITEER DAN NU!

PASSIE

+ AVONTUUR + EMOTIE

KIJK OP WWW.ZESTER.NL/MOTORMAGAZINE OF BEL 088 - 550 01 59 88 (ma t/m vrij 09.00-21.00 uur, za 10.00-14.00 uur)

MotoGP 1. Casey Stoner 2. Dani Pedrosa 3. Ben Spies 4. Jorge Lorenzo 5. Andrea Dovizioso 6. Alvaro Bautista 7. Colin Edwards 8. Randy De Puniet 9. Hiroshi Aoyama 10. Valentino Rossi 11. Cal Crutchlow 12.Marco Simoncelli 13. Toni Elias 14. Nicky Hayden Niet geklasseerd: Hector Barbera Karel Abraham Loris Capirossi

28 ronden = 118,048 km AUS SPA USA SPA ITA SPA USA FRA JAP ITA GBR ITA SPA USA SPA TSJ ITA

Honda Honda Yamaha Yamaha Honda Suzuki Yamaha Ducati Honda Ducati Yamaha Honda Honda Ducati Ducati Ducati Ducati

UITSLAGEN GP INDIANAPOLIS

46.52,786 = 151,086 km/u + 4,828 + 10,603 + 16,576 + 17,202 + 30,447 + 39,690 + 53,416 + 53,790 + 55,345 + 57,184 + 1.00,141 + 1.02,169 2 ronden

lengte: 4,216 km

Circuit: Indianapolis Motor Speedway Datum: 28 augustus Weer: droog, 23-24˚ Pole position: rechts

1 ronde 8 ronden 12 ronden

Snelste ronde (20e): Stoner, 1.39,807 = 152,069 km/u (nieuw record) Ronderecord (2009): Lorenzo, 1.40,152 = 151,545 km/u WK-stand na 12 van 18 GP’s: 1. Stoner, 243 pnt; 2. Lorenzo, 199; 3. Dovizioso, 174; 4. Pedrosa, 130; 5. Spies, 125; 6. Rossi, 124; 7. Hayden,105; 8. Edwards, 84; 9. Simoncelli, 80; 10. Aoyama, 77.

Trainingstijden: 1. Stoner, 1.38,850 = 153,541 km/u; 2. Spies, 1.39,373; 3. Lorenzo, 1.39,629; 4. Pedrosa, 1.39,947; 5. Dovizioso, 1.40,024; 6. Edwards, 1.40,098; 7. Simoncelli, 1.40,204; 8. Hayden, 1.40,244; 9. Bautista, 1.40,333; 10. Barbera, 1.40,360.

125cc klasse

23 ronden = 96,968 km

1. Nicolas Terol 2. Maverick Viñales 3. Sandro Cortese 4. Sergio Gadea 5. Johann Zarco 6. Efren Vazquez 7. Hector Faubel 8. Miguel Oliveira 9. Jonas Folger 10. Jakub Kornfeil 11. Simone Grotzkyj 12. Louis Rossi 13. Danny Kent 14. Alexis Masbou 15. Luigi Morciano 16. Jasper Iwema 17. Brad Binder 18. Francesco Mauriello 19. Zulfahmi Khairuddin 20. Joan Perello 21. Taylor MacKenzie 22. Peter Seybestyen 23. Alessandro Tonucci 24. Giulian Pedone

SPA SPA DUI SPA FRA SPA SPA POR DUI TSJ ITA FRA GBR FRA ITA NED ZAF ITA MAL SPA GBR HON ITA ZWI

Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Derbi Derbi Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia KTM Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Derbi Aprilia Aprilia KTM Aprilia Aprilia

42.11,978 = 137,870 km/u + 3,633 + 3,737 + 4,227 + 14,186 + 14,200 + 18,477 + 23,992 + 24,239 + 38,748 + 39,194 + 40,203 + 44,088 + 45,201 + 46,183 + 58,451 + 1.12,015 + 1.12,898 + 1.14,294 + 1.23,947 + 1.29,369 + 1.29,813 + 1.34,296 2 ronden

Niet geklasseerd Marcel Schrotter Adrian Martin Sturla Fagerhaug Niklas Ajo Harry Stafford

DUI SPA NOR FIN GBR

Mahindra Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia

1 ronde 3 ronden 12 ronden 16 ronden 16 ronden

Niet gestart: Danny Webb

GBR

Mahindra

Moto2

26 ronden = 109,616 km

1. Marc Marquez 2. Pol Espargaro 3. Esteve Rabat 4. Bradley Smith 5. Scott Redding 6. Stefan Bradl 7. Julian Simon 8. Mattia Pasini 9. Mika Kallio 10. Aleix Espargaro 11. Andrea Iannone 12. Dominique Aegerter 13. Xavier Simeon 14. Simone Corsi 15. Alex De Angelis 16. Jules Cluzel 17. Thomas Lüthi 18. Jordi Torres 19. Ricard Cardus 20. Michele Pirro 21. Randy Krummenacher 22. Claudio Corti 23. Raffaele De Rosa 24. Max Neukirchner 25. Yuki Takahashi 26. Anthony West 27. Mike Di Meglio 28. Martin Cardenas 29. JD Beach 30. Valentin Debise 31. Jacob Gagne 32. Robertino Pietri 33. Santiago Hernandez 34. Alex Baldolini 35. Mashel Al Naimi

SPA SPA SPA GBR GBR DUI SPA ITA FIN SPA ITA ZWI BEL ITA SAM FRA ZWI SPA SPA ITA ZWI ITA ITA DUI JAP AUS FRA COL USA FRA USA VEN COL ITA QAT

Suter FTR FTR Tech3 Suter Kalex Suter FTR Suter Pons Kalex Suter Suter Tech3 FTR Motobi Suter Suter Suter Moriwaki Moriwaki Kalex Suter Suter MZ-RE Moriwaki MZ-RE Tech3 FTR FTR FTR FTR Suter FTR Pons Kalex Moriwaki

45.50,601 = 143,465 km/u + 1,889 + 2,310 + 3,389 + 5,674 + 9,134 + 9,347 + 15,010 + 15,031 + 15,339 + 17,447 + 21,727 + 24,279 + 25,714 + 26,894 + 27,375 + 27,546 + 27,764 + 27,946 + 29,362 + 31,701 + 32,030 + 32,100 + 35,387 + 37,801 + 42,146 + 53,491 + 58,947 + 1.04,334 + 1.12,230 + 1.12,503 + 1.15,177 + 1.15,899 + 1.37,102 1 ronde

Niet geklasseerd Rattahapark Willairot Carmelo Morales Kenny Noyes

THA SPA USA

FTR Suter FTR

5 ronden 11 ronden 19 ronden

Niet gestart: Kenan Sofuoglu

TUR

Suter

Snelste ronde (6e): Terol, 1.48,380 = 140,04 km/u (nieuw record) Oude record (2010): Marquez, Aprilia, 1.48,672 = 139,664 km/u

Snelste ronde (3e): Iannone, 1.44,329 = 145,478 km/u (nieuw record) Oude record (2010): Simon, Suter, 1.46,580 = 142,405 km/u

WK-stand na 11 van 17 GP’s: 1. Terol, 191 pnt; 2. Zarco, 165; 3. Viñales, 152; 4. Cortese, 147; 5. Folger, 117; 6. Faubel, 112; 7. Vazquez, 100; 8. Gadea, 95; 9. Salom, 76; 10. Kent, 49; 21. Iwema, 13.

WK-stand na 11 van 17 GP’s: 1. Bradl, 193 pnt; 2. Marquez, 165; 95; 3. Iannone en De Angelis, 96; 5. Corsi, 93; 6. Smith, 92; 7. Lüthi, 88; 8. Takahashi en Rabat, 62; 10. Simon, 58.

Trainingstijden: 1. Terol, 1.48,199 = 140,274 km/u; 2. Cortese, 1.48,919; 3. Zarco, 1.48,939; 4. Viñales, 1.48,991; 5. Kent, 1.49,256; 6. Faubel, 1.49,324; 7. Vazquez, 1.49,490; 8. Folger, 1.49,608; 9. Gadea, 1.49,919; 10. Masbou, 1.49,994; 24. Iwema, 1.52,498.

Trainingstijden: 1. Marquez, 1.44,038 = 145,885 km/u; 2. Corsi, 1.44,039; 3. Iannone, 1.44,158; 4. Smith, 1.44,344; 5. Lüthi, 1.44,623; 6. Pasini, 1.44,732; 7.

P. Espargaro, 1.44,785; 8. Aegerter, 1.44,794; 9. Rabat, 1.44,859; 10. A. de Angelis, 1.44,864.

89

Lorenzo straalde agressie uit en dat werd beloond

90

Grand Prix San Marino/Misano

Emoties en fluitconcert Als grote sportmensen nog tijdens hun actieve carrière hun afscheid aankondigen gaat dat meestal met de nodige emoties gepaard. Logisch, want je gaat niet voor je lol de leukste hobby ter wereld (want daar had je toch je beroep van gemaakt?) vaarwel zeggen. Hoe de nieuwe dagtaak in de toekomst ingevuld moet worden wordt soms aangegeven door een lieftallige partner die zich op de achtergrond met een roepende baarmoeder manifesteert, of van mening is dat ze de laatste jaren genoeg emotionele spanning heeft doorstaan. Soms vormen andere factoren een reden voor vertrek - bij Kevin Schwantz in Mugello in 1995 waren het onbehandelbare blessures - doch bij Loris Capirossi speelde een uitbreiding van het gezinsleven in Monte Carlo wel een rol. Het gebrek aan sportieve successen in 2011 had zijn besluit uiteraard bespoedigd, maar als iemand de leeftijd van 38 heeft bereikt, drie wereldtitels op zak heeft, 22 (!) seizoenen in het GP-zadel zit en nog recht van lijf en leden is, dan valt er sowieso niets te mopperen. Dat wist ook zijn vrouw Ingrid die hem bijna altijd naar de races begeleidt. De geweldige prestaties op het circuit werden door de kleine Capirex altijd begeleid door zijn innemende persoonlijkheid, hetgeen hem in de paddock een leger aan vrienden en sympathisanten heeft opgeleverd. Daar kon hij best trots op zijn.

In 1993 behaalde Capirossi een van zijn 99 podiumplaatsen in Misano (tweede in de 250cc race), toen op dezelfde dag een einde kwam aan de carrière van Wayne Rainey. Na 18 jaar keerde de Amerikaan terug naar het circuit waar hij zo ongelukkig ten val kwam, dat een dwarslaesie hem sindsdien aan een rolstoel kluistert. Gelukkig kon de drievoudig 500cc wereldkampioen op realistische wijze terugblikken naar de plaats des onheils die ondertussen een ander aanzien heeft gekregen. Hij koesterde het circuit nog steeds, mede omdat hij er zijn eerste podiumplek behaalde. Verder onderhoudt Wayne nog altijd nauwe contacten met zijn oude werkgever Yamaha en ligt het circuit van Laguna Seca letterlijk in z’n achtertuin.

In Italië werd gerouwd om de dood van Claudio Castiglioni (64), een van de meest invloedrijke mensen uit de Europese motorindustrie.

Deze markante persoonlijkheid was verbonden aan Aermacchi, haalde Ducati uit het slop, was samen met zijn broer oprichter van Cagiva, blies

het merk MV Agusta nieuw leven in en kocht Husqvarna. Castiglioni was de animator achter de Cagiva-renstal in de 500cc klasse en had het geduld om te wachten op de GP-zeges van Eddie Lawson en John Kocinksi. Met de Ducati Superbikes werden ondertussen de eerste wereldtitels binnengesleept. Maar de sportieve successen werden in de loop der jaren ook vergezeld door grote financiële problemen en gedwongen verkopen.

De ondernemer Castiglioni gaf in zijn leven altijd tegengas waarbij hij het namens Europa tegen de Japanse industriële grootmachten opnam. In het hedendaagse Misano rustte die schone taak op de schouders van Ducati, met een fabrieksrenstal die de laatste maanden door een dal was gegaan.

Voor het hondstrouwe eigen publiek hoefde men nauwelijks op verbetering te rekenen, want Valentino Rossi had in de Italiaanse pers de te hoge verwachtingen al bij voorbaat getemperd.

Een paar pitboxen verderop zat Jorge Lorenzo zijn kansen te overdenken op het circuit waar slechts één keer met moeite de zesde versnelling wordt gehaald en een hoge bochtensnelheid van cruciaal belang is. Hier zou hij misschien een kans hebben om het krachtige Honda te breken. Yamahamanager Wilco Zeelenberg ondersteunde de gedachte van zijn pupil.

Niet zonder trots woonde Carmelo Ezpeleta van Dorna de persconferentie bij van Colin Edwards.

De 37-jarige Amerikaan was de eerste die bekend maakte dat hij in 2012 voor een CRT (Claiming Rule Team) zal uitkomen en wel in de kleuren van Forward Racing. Dat was ook het enige dat verteld

Loris Capirossi en Wayne Rainey in het middelpunt, naast Cadalora

91

Zarco, met armgebaar, vergist zich en Terol hapt toe

92

kon worden, want zowel de frameconstructeur als de motorenleverancier waren nog niet bekend.

Voor Dorna was het echter een belangrijk signaal dat werd afgegeven, want de MotoGP heeft nieuwe teams nodig en in de optiek van Ezpeleta zullen die in de toekomst steeds meer uit CRTrenstallen bestaan. Op die manier kunnen de kosten worden gedrukt en is de racewereld minder afhankelijk van de fabrikanten. Voor Edwards zou het een aardige afsluiting van zijn carrière betekenen.

Toen de 125ccc race op zondagmorgen onder warme omstandigheden van start ging, was het Danny Kent die voor een verrassing zorgde door heel even de tweede plaats in te nemen achter Nicolas Terol. Daarna moest het Engelse talent uit de renstal van Ajo zich laten afzakken en werd zijn rol overgenomen door wie anders dan Johann Zarco. De nummers een en twee in het WK-klassement leverden een geweldige slag om de overwinning die pas na de laatste bocht werd beslist. Op dat moment leek Zarco zijn eerste GPzege te gaan behalen, nadat hij met veel moeite zijn opponent voorbij was gestoken. Toen beging Johann een klassieke fout. De finishlijn bevindt zich in Misano namelijk vijftig meter verderop dan de voorste startlijn en daar hield hij geen rekening mee. Zarco keek over z’n schouder, maakte een triomfantelijk gebaar naar Terol en werd door

de Spanjaard voorbij geblazen op de plek waar de vlag werd gezwaaid. Zo werd Zarco de schlemiel van de dag, want terwijl hij in de uitloopronde de Franse vlag toonde wist hij nog niet eens dat hij slechts tweede was geworden. Teambaas Aki Ajo was verbijsterd, want hij had zijn coureur vooraf nog op de finishlijn gewezen en op zaterdag was de race in de Red Bull Rookies Cup op dezelfde manier beslist!

Achter het dominante duo kwam Vazquez netjes als derde binnen, op ruime afstand gevolgd door Cortese en Faubel en weer daarachter Kent voor Viñales. Jasper Iwema beleefde een moeizaam weekend. Buiten het bereik van WK-punten maakte hij in de achtste ronde een gemene high sider en bleef even buiten kennis naast de baan liggen. Na een tochtje met de ambulance werden een hersenschudding, een pijnlijke schouder en een beschadigde kin geconstateerd.

Stefan Bradl maakte een montere en agressieve indruk in de Moto2-klasse en hij leek bereid om vanaf de pole position de hegemonie te herstellen. Helaas voor de Duitser dacht zijn grootste rivaal Marc Marquez ongeveer hetzelfde en dat resulteerde in een prachtig duel, waarin ook Andrea Iannone tot het laatste moment betrokken was. Het snelle trio had zich na enige tijd ontdaan van Alex de Angelis, die op de vierde plaats nog enkele seconden marge had ten opzichte van de

Edwards en Ezpeleta bij het eerste CRT-contract

Sommige fans zorgden voor teveel sfeer

Motoren op de winkelpromenade in Riccione

Zilverkleurige promotie met Bautista

Daar moet op gedronken worden, hihaho!

93

Redding duelleert met Iannone, Marquez en Bradl

Pasini leidt de 250cc race, met op de achtergrond Misano Monte

94

beide Britten Scott Redding en Bradley Smith. In de laatste ronde rekende Marquez weer op koele wijze af met Bradl, die niet gelukkig was met de keuze voor het harde type achterband waarmee hij iets te weinig grip had. Of alleen een zachtere band voldoende zou zijn geweest om Marquez te kloppen blijft de vraag. De Spanjaard lijkt vaak te racen in een ‘buitencategorie’. In de tussenstand naderde hij Bradl als een sluipmoordenaar.

Hoe brutaal en wilskrachtig je moet zijn om in de MotoGP-race de dingen naar je hand te zetten, werd geïllustreerd door de eerste meters die Jorge Lorenzo na de start veroverde. Het druppelde iets toen hij vanaf de tweede plek naast Casey Stoner op de eerste bocht af schoot en er echt iemand van het gas moest om ruimte te maken. Het was de Australiër die toegaf en voor het achterwiel van de Yamaha koos. Pedrosa, Dovizioso en Spies volgden en kort daarachter zat Rossi die een wereldstart had gemaakt vanaf de elfde plaats.

Zijn teamgenoot Hayden, die nooit erg gelukkig is in Misano, kwam al vroeg in de race ten val (zijn eerste nulscore in 2011) en niet veel later stopte Capirossi in de pits: problemen met de ketting en het achterwiel. Jammer zo’n afscheid in eigen land, maar Loris had zelf ook niet verwacht voor eigen publiek zijn honderste GP-podium te halen.

Aan de kop van het veld werd een moordend tempo opgelegd door Lorenzo die als een schaduw werd gevolgd door Stoner. Het duo reed gestaag weg van Pedrosa, terwijl Simoncelli iets naar voren kwam, Dovizioso bedreigde en gezelschap kreeg van Spies, met Rossi op een eenzame zevende plaats. Op sommige secties was Stoner iets sneller dan Lorenzo, maar iedere keer als de Australiër naar het achterwiel van de kopman ac-

celereerde kwam hij iets te laat om een aanval in te zetten. Het was een boeiend duel waarbij de wereldkampioen zich met een iets minder snelle motor met hand en tand verzette tegen de koploper in het wereldkampioenschap, totdat Stoner inzag dat het niet zou lukken. Toen kreeg hij last van vermoeide armen, alsof de kracht uit zijn lichaam werd getrokken. Casey zou dit later wijten aan de zware reis, binnen een week, van Indianapolis naar de Adriatische kust. Hij was daar klaarblijkelijk toch gevoeliger voor dan de meeste van zijn collega’s.

Terwijl een triomfantelijke Lorenzo zijn derde zege van het jaar tegemoet reed verdrong Pedrosa vijf ronden voor de finish Stoner naar de derde plaats. De meest spectaculaire strijd werd geleverd om de vierde plek. In een desperate rempoging om deze plaats te veroveren schoot Spies bijna rechtdoor, maar dat betekende wel dat Simoncelli en Dovizioso uit de klauwen van de Amerikaan bleven.

Traditioneel namen vele duizenden fans na de uitloopronde bezit van de baan en stormden naar het podium, waar de beker voor de constructeur door Wayne Rainey namens Yamaha in ontvangst werd genomen. Het was een schitterend gebaar dat in schril contrast stond met de houding van een groep Rossi-fans, die Lorenzo op een fluitconcert trakteerden toen hij op de hoogste trede plaatsnam. Het onsportieve gedrag werd nog even voortgezet door het Italiaanse volkslied te zingen op het moment dat het Spaanse voor de winnaar uit de luidsprekers schalde. Ze bewezen er niemand een goede dienst mee en de negenvoudig wereldkampioen zou zich later nog verontschuldigen voor het gedrag van deze volgelingen.

MotoGP

28 ronden = 118,328 km

1. Jorge Lorenzo 2. Dani Pedrosa 3. Casey Stoner 4. Marco Simoncelli 5. Andrea Dovizioso 6. Ben Spies 7. Valentino Rossi 8. Alvaro Bautista 9. Hector Barbera 10. Cal Crutchlow 11. Hiroshi Aoyama 12. Karel Abraham 13. Colin Edwards 14. Randy De Puniet 15. Toni Elias

SPA SPA AUS ITA ITA USA ITA SPA SPA GBR JAP TSJ USA FRA SPA

Yamaha Honda Honda Honda Honda Yamaha Ducati Suzuki Ducati Yamaha Honda Ducati Yamaha Ducati Honda

44.11,877 = 163,344 km/u + 7,299 + 11,967 + 17,353 + 17,390 + 18,092 + 23,703 + 30,678 + 37,502 + 37,720 + 39,548 + 40,506 + 53,359 + 1.02,366 + 1.20,156

Niet geklasseerd: Nicky Hayden Loris Capirossi

USA ITA

Ducati Ducati

20 ronden 21 ronden

UITSLAGEN GP SAN MARINO lengte: 4,226 km

Circuit: Misano Adriatico Datum: 4 september Weer: droog, 28-31˚ Pole position: links

Snelste ronde (12e): Lorenzo, 1.33,906 = 162,008 km/u (nieuw record) Oude record (2010): Pedrosa, 1.34,340 = 161,263 km/u WK-stand na 13 van 18 GP’s: 1. Stoner, 259 pnt; 2. Lorenzo, 224; 3. Dovizioso, 185; 4. Pedrosa, 150; 5. Spies, 135; 6. Rossi, 133; 7. Hayden,105; 8. Simoncelli, 93; 9. Edwards, 87; 10. Aoyama, 82.

Trainingstijden: 1. Stoner, 1.33,138 = 163,344 km/u; 2. Lorenzo, 1.33,258; 3. Pedrosa, 1.33,318; 4. Spies, 1.33,947; 5. Simoncelli, 1.33,990; 6. Dovizioso, 1.33,026; 7. Edwards, 1.34,054; 8. Bautista, 1.34,360; 9. Barbera, 1.34,592; 10. Aoyama, 1.34,637.

125cc klasse 1. Nicolas Terol 2. Johann Zarco 3. Efren Vazquez 4. Sandro Cortese 5. Hector Faubel 6. Danny Kent 7. Maverick Viñales 8. Sergio Gadea 9. Jonas Folger 10. Miguel Oliveira 11. Alberto Moncayo 12. Jakub Kornfeil 13. Miroslav Popov 14. Luigi Morciano 15. Marcel Schrotter 16. Kevin Calia 17. Alessandro Tonucci 18. Manuel Tatasciore 19. Alessandro Giorgi 20. Alexis Masbou 21. Danny Webb 22. Taylor MacKenzie 23. Giulian Pedone 24. Jack Miller 25. Joan Perello 26. Adrian Martin 27. Zulfahmi Khairuddin

23 ronden = 97,198 km SPA FRA SPA DUI SPA GBR SPA SPA DUI POR SPA TSJ TSJ ITA DUI ITA ITA ITA ITA FRA GBR GBR ZWI AUS SPA SPA MAL

Aprilia Derbi Derbi Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Mahindra Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia KTM Mahindra Aprilia Aprilia KTM Aprilia Aprilia Derbi

40,02,164 = 145,665 km/u + 0,022 + 4,932 + 9,322 + 9,964 + 12,100 + 12,324 + 12,556 + 21,489 + 30,678 + 31,321 + 31,552 + 32,637 + 52,542 + 53,850 + 53,917 + 58,742 + 1.03,723 + 1.04,113 + 1.04,956 + 1.08,795 + 1.08,846 + 1.17,719 + 1.18,752 + 1.36,950 2 ronden 3 ronden

Niet geklasseerd Sturla Fagerhaug NOR Jasper Iwema NED Massimo Parziani ITA Louis Salom SPA Francesco Mauriello ITA

Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia

6 ronden 13 ronden 13 ronden 16 ronden 20 ronden

Eerste ronde niet voltooid: Harry Stafford GBR Louis Rossi FRA

Aprilia Aprilia

Snelste ronde (8e): Zarco, 1.43,379 = 147,163 km/u Ronderecord (2010): Marquez, Aprilia, 1.43,195 = 147,425 km/u WK-stand na 12 van 17 GP’s: 1. Terol, 216 pnt; 2. Zarco, 185; 3. Viñales, 161; 4. Cortese, 160; 5. Folger, 124; 6. Faubel, 123; 7. Vazquez, 116; 8. Gadea, 103; 9.

Salom, 76; 10. Kent, 59; 21. Iwema, 13.

Trainingstijden: 1. Zarco, 1.43,247 = 147,351 km/u; 2. Faubel, 1.43,440; 3. Terol, 1.43,604; 4. Cortese, 1.43,605; 5. Kent, 1.44,240; 6. Popov, 1.44,255; 7. Folger, 1.44,266; 8. Salom, 1.44,275; 9. Oliveira, 1.44,327; 10. Viñales, 1.44,351; 21. Iwema, 1.45,639.

Moto2

26 ronden = 109,876 km

1. Marc Marquez 2. Stefan Bradl 3. Andrea Iannone 4. Alex De Angelis 5. Scott Redding 6. Bradley Smith 7. Yuki Takahashi 8. Thomas Lüthi 9. Pol Espargaro 10. Simone Corsi 11. Esteve Rabat 12. Julian Simon 13. Dominique Aegerter 14. Michele Pirro 15. Mika Kallio 16. Mike Di Meglio 17. Mattia Pasini 18. Claudio Corti 19. Randy Krummenacher 20. Tomoyoshi Koyama 21. Ricard Cardus 22. Raffaele De Rosa 23. Kenny Noyes 24. Santiago Hernandez 25. Valentin Debise 26. Joan Olive 27. Anthony West 28. Jacob Gagne 29. Alessandro Andreozzi 30. Mashel Al Naimi

SPA DUI ITA SAM GBR GBR JAP ZWI SPA ITA SPA SPA ZWI ITA FIN FRA ITA ITA ZWI JAP SPA ITA USA COL FRA SPA AUS USA ITA QAT

Suter Kalex Suter Motobi Suter Tech3 Moriwaki Suter FTR FTR FTR Suter Suter Moriwaki Suter Tech3 FTR Suter Kalex Suter Moriwaki Suter FTR FTR FTR FTR MZ-RE FTR FTR Moriwaki

43.08,197 = 152,829 km/u + 0,619 + 0,713 + 1,634 + 3,275 + 3,436 + 5,255 + 8,739 + 13,224 + 13,551 + 17,533 + 18,163 + 18,254 + 19,180 + 24,454 + 24,858 + 24,992 + 35,358 + 35,800 + 37,371 + 37,484 + 47,904 + 48,833 + 56,858 + 1.06,771 + 1.07,053 + 1.13,378 + 1.21,741 + 1.30,644 1 ronde

Niet geklasseerd Aleix Espargaro Max Neukirchner Carmelo Morales Jules Cluzel

SPA DUI SPA FRA

Pons Kalex MZ-RE Suter Suter

13 ronden 13 ronden 14 ronden 20 ronden

Eerste ronde niet voltooid Alex Baldolini Xavier Simeon Robertino Pietri Rattahapark Willairot

ITA BEL VEN THA

Pons Kalex Tech3 Suter FTR

Niet gestart: Jordi Torres

SPA

Suter

Snelste ronde (8e): Iannone, 1.38,609 = 154,282 km/u (nieuw record) Oude record (2010): De Angelis, 1.39,430 = 153,008 km/u WK-stand na 12 van 17 GP’s: 1. Bradl, 213 pnt; 2. Marquez, 190; 95; 3. Iannone, 112; 4. De Angelis, 109; 5. Smith, 102; 6. Corsi, 99; 7. Lüthi, 96; 8. Takahashi, 71; 9. Rabat, 67; 10. Simon, 62.

Trainingstijden: 1. Bradl, 1.37,828 = 155,513 km/u; 2. Marquez, 1.38,084; 3. Takahashi, 1.38,340; 4. Redding, 1.38,364; 5. De Angelis, 1.38,461; 6. Smith, 1.38,535; 7. Iannone, 1.38,544; 8. Pirro, 1.38,600; 9. P. Espargaro, 1.38,647; 10. Lüthi, 1.38,657.

95

Oranje Hondaâ&#x20AC;&#x2122;s dicteren

Stoner en Pedrosa opgezogen door het cowboy-landschap van Aragon

96

Grand Prix Arag贸n/Motorland Arag贸n

97

Rossi’s Ducati vertoont ineens aluminium trekjes

Fel getinte fabrieksHonda’s voor de start

98

Wat begonnen was als een vervangende WK-locatie voor een Hongaarse Grand Prix zonder circuit, ging in 2012 bijna geruisloos de tweede editie tegemoet op Aragon Motorland. Een schitterend circuit, dat wel, maar de vierde in z’n soort binnen de Spaanse landgrenzen. De ironie wil dat in dezelfde week, verderop in Europa, bekend werd dat de ADAC Sachsen zich terug zou trekken als organisator van de Duitse Grand Prix. Hierbij werden kritische vragen gesteld, want ondanks de jaarlijkse hoge kosten van tribunebouw en de prijsverhoging van Dorna tot drie miljoen euro, zou de niet kinderachtige recette van 230.000 toeschouwers toch voldoende moeten zijn? Er werd al gesuggereerd dat er misschien een andere organisatie in Sachsen moest komen, die met regionale subsidies en investeringen zelfs geld zou kunnen overhouden. Gaan we van de knusse ‘Traditionsstrecke’ naar de betonbak van de Lausitzring, die zich als opvolger al voelde aangesproken?

In het thuisland kan Dorna klaarblijkelijk wel

de miljoenen van financieel autonome overheden bij elkaar krijgen, hoewel de autoriteiten in de omgeving van Jerez eerder dit jaar ook even dwars hebben gelegen. De economische spin-off van een Grand Prix loopt in de tientallen miljoenen, waarom gaan we anders naar Aragon? Op de kuipen van diverse Spaanse teams prijken namen van steden, landstreken en zelfs vliegvelden als sponsors. Om toeristen naar Giethoorn te lokken zou men op de kuip van Jasper Iwema kunnen adverteren… Wie de positie van de nationale economie van landen als Duitsland en Spanje met elkaar vergelijkt - desnoods de motormarkten naast elkaar legt - zou kunnen concluderen dat onze oosterburen er een stuk steviger voor staan.

Echter de praktijk leert dat in Zuid-Europa meer en makkelijker geld voor sport wordt vrijgemaakt dan in onze regio. Dat geldt niet alleen voor de motorsport, want in de voetbalwereld wordt de schuldenlast van Barcelona en Real Madrid met zeven nullen geschreven, terwijl in ons land clubs al onder curatele komen te staan als ze tien procent van deze bedragen te kort komen op de begroting.

Bijna geen enkel circuit ter wereld kan zonder overheidssteun de rechten van een Grand Prix nog betalen en dat baart ook de organisatie van de TT in Assen zorgen. Als Dorna een vrijbrief van de FIM behoudt, zullen Spanje – en Italië in mindere mate - als enige machtsbolwerken in Europa overblijven en gaat de MotoGP de Formule 1 achterna. Naar nog meer zandbakken en circuits zonder passie.

Met 28 graden in de schaduw heb je als zonnige bestemming wat te verkopen, want terwijl in Nederland de vakantiegangers van de campings spoelden, werden de GP-teams in Aragon op deze hoge temperatuur getrakteerd. Zo heet was het op vrijdagmorgen, maar in de loop van de middag werd het nog warmer. Totdat aan het einde van de tweede 125cc training de stroom uitviel, omdat in het nabijgelegen Alcañiz een storing in een krachtcentrale was ontstaan. De generatoren op het circuit - in een dor afgelegen gebied tussen Zaragoza en Reus - konden de klap niet opvangen en zo zat men bij racecontrol naar zwarte beeldschermen te turen. Van uitstel, tot vier uur, kwam afstel en daarna volgde een gewijzigd tijdschema voor de zaterdag, waarbij de Moto2 en de MotoGP extra tijd kregen toegewezen, omdat hun tweede training was vervallen.

Extra training, maar dan liever verdeeld over vier sessies, kon men wel gebruiken bij Ducati waar men voor Valentino Rossi twee nieuwe rijwielgedeelten had gebouwd die hij eerder op Mugello had kunnen testen met een 1000c prototype. Het voorste subframe - van het zelfdragende motorblok - was nu niet langer van carbonfiber maar van aluminium gemaakt, waardoor Vale meer gevoel zou moeten krijgen met de voorzijde van zijn machine. Het was een langverwachte stap van Ducati, waarbij men afstand deed van de eigen designfilosofie om aan de wensen van de rijder tegemoet te komen. Mede door een valpartij van Rossi kwam het ware potentieel van dit chassis nog niet naar voren. Terwijl de Honda’s van Stoner en Pedrosa schijnbaar moeiteloos de eerste twee plaatsen op het startveld veroverden, worstelde Jorge Lorenzo met de grip van zijn Yamaha waarmee hij

achter teamgenoot Spies de vierde tijd draaide.

Op zondagmorgen luidde de vraag hoe goed de teams konden anticiperen, want het weer was volledig omgeslagen. De temperatuur was meer dan tien graden gezakt en dat maakte de afstelling en de bandenkeuze weer een stuk interessanter.

In de 125cc klasse mocht Hector Faubel bij wijze van uitzondering van pole position vertrekken, maar daar bleek zijn teamgenoot Nico Terol geen boodschap aan te hebben. De nummer 1 uit de renstal van Martinez greep na de start de leiding en er was niemand die hem voor de finish nog terugzag. Daarmee was de zevende zege van het seizoen voor Terol - en de wereldtitel voor constructeurs voor Aprilia - een feit. De strijd om de tweede plaats werd gevoerd tussen Faubel en de altijd competitieve Zarco. Pas in de laatste bocht viel de beslissing toen Faubel een laatste onmogelijke aanval op de Fransman met een crash beeïndigde. Zarzo bleef net buiten schot en werd tweede voor Viñales, die al tegen een vrije grote achterstand aankeek. Salom leek beslag te leggen op de vierde positie, maar die moest hij afstaan (hij werd als vijfde geklasseerd) aan Vazquez, omdat hij onder geel had ingehaald. Kent, Cortese en Moncayo volgden binnen een seconde. Jasper Iwema had al in de tweede ronde afscheid genomen met een schuiver.

Lange tijd mocht Stefan Bradl de illusie koesteren dat hij in de Moto2 wat terrein zou kunnen terugwinnen op Marc Marquez. Beide kemphanen voor de wereldtitel bevonden zich in de kopgroep waarvan ook Andrea Iannone, Simone Corsi, Alex de Angelis en Scott Redding deel uitmaakten.

Naarmate de race vorderde werd deze groep uit elkaar getrokken en weer bleek Marquez de meest

Mooi 125cc treintje met Cortese, Salom, Vazquez, Moncayo, Kent en Luis Rossi

99

koelbloedige. Gezeten op een prototype van de 2012-Suter, die hij een week eerder in Valencia had getest, stoomde de 18-jarige Spanjaard naar zijn zevende zege van het seizoen. Ook Iannone moest afhaken en werd op enkele seconden tweede, gevolgd door Corsi en De Angelis. Voor Bradl werd de situatie alleen maar erger. Doordat de achterband over de velg was geschoven ontstonden steeds zwaardere trillingen tijdens het rijden.

De Duitser moest het tempo laten zakken en werd slechts achtste en daarmee was zijn voorsprong in het WK tot zes punten geslonken.

De kuipen van de fabrieks-Honda’s waren op de wedstrijddag in nogal opvallende kleuren gespoten. Het leek een variant op primitieve kunst, die overigens wel het gebruik van zonnebrillen aanjoeg, ondanks de afwezigheid van felle zon. Reden voor deze kunstzinnige uitspatting was het feit dat voor hoofdsponsor Repsol de honderdste GP-zege kon worden behaald (de eerste kwam in 1995 op naam van Mick Doohan). Voor Casey Stoner was het van groter belang dat HRC een kleiner stroomlijnkuipje liet monteren, waar op de rechte stukken van geprofiteerd kon worden.

Even klikte het niet met de regie binnen het Honda-team, toen Stoner en Pedrosa elkaar na de start kort toucheerden en Ben Spies naar de eerste plek schoot. Lang duurde die vreugde van de Amerikaan niet, want de oranje schichten vlogen hem voorbij en verdwenen aan de horizon. Dat zag ook Jorge Lorenzo, die op de vijfde plek reed en zijn handen vol had aan Marco Simoncelli. Daarachter reden Hayden, Bautista en Rossi, die vanuit de pitstraat moest starten, omdat Ducati voor zijn Platleggen is de hobby van Iannone, Marquez, Corsi, Bradl, Redding en De Angelis

100

nieuwe frame de zevende krachtbron had ingezet.

Wie er per seizoen meer dan zes gebruikt, wordt op deze wijze gestraft en het was de eerste keer dat deze regel werd toegepast. Abraham kwam bij de eerste bocht na de start al ten val en dwong zo De Puniet om rechtdoor de zandbak op te zoeken. Later in de wedstrijd gingen Elias en Capirossi samen onderuit, waarbij de schouder van de Italiaanse veteraan een flinke klap opliep. Ook Dovizioso zag door een crash de finish niet en dat is iets wat we van deze oerdegelijke coureur niet gewend zijn.

Voor in het veld deelde Stoner de lakens uit, hij distantieerde zich van zijn teamgenoot Pedrosa en had niets te duchten van de Yamaha-oppositie.

Lorenzo kon op dit circuit geen vuist maken, wist dat van te voren en consolideerde zijn derde plek.

Simoncelli was na een foutje teruggevallen en pakte de vierde plaats, gevolgd door Spies, Bautista en Hayden. Spannend was het niet in deze omgeving waar je eerder cowboys op paarden dan op motoren verwacht, maar dat kon Stoner niet deren. Hij had het echec van Misano weggepoetst en zag zijn tweede wereldtitel aan de horizon opdoemen. Het racetempo lag voor de meeste rijders lager dan vorig jaar, toen de weersomstandigheden heel anders waren en er twee Ducati-rijders op het podium stonden.

Op zondag wisten de inwoners van de paddock dat men elkaar over twee weken zou terugzien in Motegi, want van een staking bij de Japanse Grand Prix was al lang geen sprake meer. Alleen Loris Capirossi had een geldige reden (blessure) om zich af te melden.

MotoGP

23 ronden = 116,794 km

1. Casey Stoner 2. Dani Pedrosa 3. Jorge Lorenzo 4. Marco Simoncelli 5. Ben Spies 6. Alvaro Bautista 7. Nicky Hayden 8. Hector Barbera 9. Cal Crutchlow 10. Valentino Rossi 11. Hiroshi Aoyama 12. Randy De Puniet 13. Colin Edwards

AUS SPA SPA ITA USA SPA USA SPA GBR ITA JAP FRA USA

Honda Honda Yamaha Honda Yamaha Suzuki Ducati Ducati Yamaha Ducati Honda Ducati Yamaha

42.17,427 = 165,702 km/u + 8,162 + 14,209 + 20,646 + 27,739 + 30,373 + 34,288 + 37,305 + 39,652 + 39,832 + 39,997 + 54,717 + 58,430

Niet geklasseerd: Toni Elias Loris Capirossi

SPA ITA

Honda Ducati

8 ronden 21 ronden

Eerste ronde niet voltooid: Andrea Dovizioso ITA Karel Abraham TSJ

Honda Ducati

UITSLAGEN GP ARAGÓN lengte: 5,078 km

Circuit: Motorland Aragón Datum: 18 september Weer: droog, 19˚ Pole position: rechts

Snelste ronde (4e): Stoner, 1.49,046 = 167,643 km/u (nieuw record) Oude record (2010): Pedrosa, 1.49,521 = 166,915 km/u WK-stand na 14 van 18 GP’s: 1. Stoner, 284 pnt; 2. Lorenzo, 240; 3. Dovizioso, 185; 4. Pedrosa, 170; 5. Spies, 146; 6. Rossi, 139; 7. Hayden,114; 8. Simoncelli, 106; 9. Edwards, 90; 10. Aoyama, 87.

Trainingstijden: 1. Stoner, 1.48,451 = 163,344 km/u; 2. Pedrosa, 1.48,747; 3. Spies, 1.49,155; 4. Lorenzo, 1.49,270; 5. Dovizioso, 1.49,372; 6. Simoncelli, 1.49,528; 7. Hayden, 1.49,752; 8. Abraham, 1.49,777; 9. Aoyama, 1.49,813; 10. De Puniet, 1.49,826.

125cc klasse

20 ronden = 101,56 km

1. Nicolas Terol 2. Johann Zarco 3. Maverick Viñales 4. Efren Vazquez 5. Louis Salom 6. Danny Kent 7. Sandro Cortese 8. Alberto Moncayo 9. Adrian Martin 10. Jonas Folger 11. Marcel Schrotter 12. Luigi Morciano 13. Jakub Kornfeil 14. Alessandro Tonucci 15. Danny Webb 16. Sturla Fagerhaug 17. Manuel Tatasciore 18. Giulian Pedone 19. Damien Raemy 20. Pedro Rodriguez

SPA FRA SPA SPA SPA GBR DUI SPA SPA DUI DUI ITA TSJ ITA GBR NOR ITA ZWI ZWI SPA

Aprilia Derbi Aprilia Derbi Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Mahindra Aprilia Aprilia Aprilia Mahindra Aprilia Aprilia Aprilia KTM Aprilia

40,26,726 = 150,662 km/u + 6,771 + 18,929 + 27,472 + 27,469 (1 plaats teruggezet) + 27,750 + 27,740 + 27,778 + 43,009 + 49,090 + 53,876 + 56,395 + 57,513 + 1.07,215 + 1.14,906 + 1.31,266 + 1.36,871 + 1.40,668 + 1.58,898 1 ronde

Niet geklasseerd Hector Faubel Zulfahmi Khairuddin Harry Stafford Josep Rodriguez Niklas Ajo Francesco Mauriello Taylor MacKenzie Louis Rossi Kevin Hanus Alexis Masbou Jasper Iwema Joan Perello

SPA MAL GBR SPA FIN ITA GBR FRA DUI FRA NED SPA

Aprilia Derbi Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Honda KTM Aprilia Aprilia

2 ronden 4 ronden 9 ronden 13 ronden 13 ronden 13 ronden 14 ronden 15 ronden 15 ronden 16 ronden 19 ronden

Eerste ronde niet voltooid: Harry Stafford GBR Louis Rossi FRA

Aprilia Aprilia

Snelste ronde (4e): Viñales, 1.59,835 = 152,549 km/u Ronderecord (2010): P. Espargaro, Derbi, 1.49,509 = 152,965 km/u WK-stand na 13 van 17 GP’s: 1. Terol, 241 pnt; 2. Zarco, 205; 3. Viñales, 177; 4. Cortese, 169; 5. Folger, 130; 6. Vazquez, 129; 7. Faubel, 123; 7. 8. Gadea, 103; 9. Salom, 87; 10. Kent, 69; 21. Iwema, 13.

Trainingstijden: 1. Faubel, 1.59,222 = 153,334 km/u; 2. Viñales, 1.59,231; 3. Terol, 1.59,365; 4. Zarco, 1.59,598; 5. Kent, 1.59,814; 6. Salom, 1.59,902; 7. Cortese, 2.00,011; 8. Moncayo, 2.00,316; 9. Vazquez, 2.00,432; 10. Folger, 2.00,447; 17. Iwema, 2.01,492.

Moto2

21 ronden = 106,638 km

1. Marc Marquez 2. Andrea Iannone 3. Simone Corsi 4. Alex De Angelis 5. Aleix Espargaro 6. Bradley Smith 7. Thomas Lüthi 8. Stefan Bradl 9. Dominique Aegerter 10. Mika Kallio 11. Anthony West 12. Mike Di Meglio 13. Max Neukirchner 14. Pol Espargaro 15. Scott Redding 16. Esteve Rabat 17. Julian Simon 18. Xavier Simeon 19. Claudio Corti 20. Jordi Torres 21. Randy Krummenacher 22. Alex Baldolini 23. Kenny Noyes 24. Tomoyoshi Koyama 25. Ricard Cardus 26. Santiago Hernandez 27. Sergio Gadea 28. Joan Olive 29. Valentin Debise 30. Robertino Pietri 31. Yuki Takahashi 32. Mashel Al Naimi 33. Elena Rosell

SPA ITA ITA SAM SPA GBR ZWI DUI ZWI FIN AUS FRA DUI SPA GBR SPA SPA BEL ITA SPA ZWI ITA USA JAP SPA COL SOA SPA FRA VEN JAP QAT SPA

Suter Suter FTR Motobi Pons Kalex Tech3 Suter Kalex Suter Suter MZ-RE Tech3 MZ-RE FTR Suter FTR Suter Tech3 Suter Suter Kalex Pons Kalex FTR Suter Moriwaki FTR Moriwaki FTR FTR Suter Moriwaki Moriwaki Suter

40.20,575 = 158,597 km/u + 2,466 + 2,574 + 3,054 + 10,831 + 10,870 + 11,005 + 11,212 + 11,810 + 11,939 + 12,108 + 12,114 + 12,180 + 12,908 + 13,329 + 13,875 + 13,954 + 15,251 + 18,470 + 20,128 + 38,974 + 39,072 + 39,340 + 48,695 + 48,843 + 1.02,670 + 1.05,633 + 1.06,619 + 1.11,832 + 1.27,512 + 1.31,402 + 1.33,725 + 1.36,548

Niet geklasseerd Michele Pirro Jules Cluzel Rattahapark Willairot Raffaele De Rosa Mattia Pasini

ITA FRA THA ITA ITA

Moriwaki Suter FTR Suter FTR

4 ronden 12 ronden 12 ronden 12 ronden 18 ronden

Niet gestart: Yonny Hernandez

COL

FTR

Snelste ronde (8e): Marquez, 1.53,956 = 160,419 km/u (nieuw record) Oude record (2010): Iannone, Speed Up, 1.55,003 = 158,959 km/u WK-stand na 13 van 17 GP’s: 1. Bradl, 221 pnt; 2. Marquez, 215; 3. Iannone, 132; 4. De Angelis, 122; 5. Corsi, 115; 6. Smith, 112; 7. Lüthi, 105; 8. Takahashi, 71; 9. Rabat, 67; 10. A. Espargaro, 65.

Trainingstijden: 1. Marquez, 1.53,296 = 161,354 km/u; 2. Simon, 153,980; 3. Redding, 1.54,004; 4. Bradl, 1.54,075; 5. De Angelis, 1.54,174; 6. A. Espargaro, 1.54,220; 7. Cluzel, 1.54,289; 8. P. Espargaro, 1.54,358; 9. Kallio, 1.54,385; 10. Iannone, 1.54,390.

101

En ze kwamen allemaal!

Terwijl de Honda-trein op kop gaat wordt Rossi (46) door Lorenzo geraakt; Spies (11) zou volgen

Zelden zal in de aanloop naar een Grand Prix sprake zijn geweest van zoveel emoties en onzekerheden als in 2011 voor het WK-evenement in Japan. De tsunami in het voorjaar had een drama veroorzaakt waarbij niet alleen meer dan tienduizend mensen de dood vonden, maar waar door de materiĂŤle schade een veelvoud van dat aantal dakloos was geraakt. Verder hadden de beschadigingen van de kerncentrales in Fukushima ook op het buitenland een afschrikwekkende uitwerking gehad en daarmee op vele coureurs en teams in de racewereld. Nadat de WK-race was verschoven

102

van april naar oktober hoopten vele rijders dat van uitstel afstel zou komen, want hoe groot was de radioactieve straling in Motegi? En in de stad Mito, waar de meeste teams verblijven, op 150km afstand van het rampgebied? Bovendien, hadden die Japanners niet iets anders aan hun hoofd dan het organiseren van een motorrace? Casey Stoner, Jorge Lorenzo en Valentino Rossi behoorden tot de meest prominente rijders die hun bezorgdheid in het openbaar toonden, zich hadden uitgesproken tegen de reis naar Japan en zelfs met een staking dreigden, omdat ze dachten dat hun gezond-

Grand Prix Japan/Motegi Twin Ring Wat men in de Europese paddock schromelijk had onderschat was de diepgekoesterde wens van de Japanners dat het gewone leven door moest gaan, dat men respect moest tonen voor de mensen die de schade aan het herstellen waren en dat de buitenlanders juist extra welkom waren. Het niet laten verrijden van de Grand Prix zou in hun optiek gezichtsverlies betekenen en dat zou als een extra klap na de aardbeving worden ervaren.

Hiroshi Aoyama, de enige Japanner met een vaste MotoGP-startplaats, sprak wijze woorden door te stellen dat men niet alleen geld nodig had voor de wederopbouw, maar meer nog de morele steun die door de fysieke aanwezigheid van de gasten uit de hele wereld werd gegeven. Hij zei dit nadat Dorna een cheque van 104.000 euro had overhandigd aan de gezagsdragers in Motegi, de opbrengst van een actie onder de racefans.

De verpersoonlijking van de Japanse kwestie was Shinichi Ito, afkomstig uit de provincie Miyagi, niet ver van Fukushima en derhalve persoonlijk getuige van de natuurramp. De voormalige GPcoureur, 44 jaar oud, had meerdere familieleden als gevolg van de tsunami verloren en hij besloot een eenmalige GP comeback te maken. Hij beschouwde zijn optreden als een daad van erkenning en ondersteuning voor zijn landgenoten die zes maanden na de ramp nog steeds onder moeilijke omstandigheden leefden. Eerder in 2011 had de gedreven veteraan al de 8 uren van Suzuka gewonnen en nu kreeg hij van HRC een RC212V ter beschikking voor de MotoGP. Zelden zagen we een coureur op de laatste startplaats zoveel vastberadenheid uitstralen! Naast Ito kreeg ook de Honda-testrijder Kousuke Akiyoshi een wildcard

Takanobu Ito (links), de hoogste baas van Honda, vergezelde Lorenzo, Pedrosa en Stoner op het podium

heid in gevaar zou kunnen komen. Vele collegaâ&#x20AC;&#x2122;s deelden hun mening, maar traden er wat minder nadrukkelijk mee op de voorgrond. Dorna liet ter plekke metingen verrichten (in lucht, water en voedsel) door een onafhankelijk bureau uit Europa en toen deze informatie geen verhoogd risico uitwees, hield men alle teams aan hun contract.

Nog even werd gespeculeerd om te starten in het veel verder van het rampgebeid gelegen Suzuka, maar dat idee liet men varen, omdat dit circuit niet is goedgekeurd voor motoren; wel voor de Formule 1 overigens.

103

Met een Geigerteller werd de radioactiviteit op het circuit gemeten

Dankbare toeschouwers in Motegi

Dani Pedrosa kwam handen tekort Lachend in Yamaha-jubileumkleuren

104

Randy Mamola en de vader van Norick Abe vonden elkaar

en daarmee was het aantal deelnemers aan de MotoGP gestegen tot negentien, een ongekende luxe anno 2011, want het Pramac Racing Team had de Australiër Damian Cudlin opgeroepen als vervanger van de geblesseerde Capirossi.

Ze kwamen dus allemaal naar Motegi, het complete MotoGP-deelnemersveld, waarmee alle eerder gedane opmerkingen de geschiedenis zouden ingaan als publicitaire losse flodders. Tot een eenheid onder de rijders had het ook al niet geleid.

Het meeste wantrouwen - of moet je zeggen de grootste angst - rond dit onderwerp heerste in Italië. Het grootste deel van de afwezigen was met name uit dat land afkomstig. Van alle WK-rijders, de geblesseerden niet meegerekend, ontbrak alleen Claudio Corti uit de Moto2. Verder waren alle Italiaanse journalisten, op één na, thuis gebleven en dat gold ook voor een groot aantal van hun landgenoten die normaliter als monteur werkzaam zijn. Zij werden vervangen door Japanse sleutelaars. De meeste renstallen namen hun eigen voedsel en drinken mee naar Japan en sommigen hadden zelfs een geigerteller in hun bagage. Overigens werd met een dergelijk apparaat, door een Italiaanse technicus, voor vertrek op het vliegveld van Rome een hogere waarde gemeten dan op het circuit van Motegi!

Jasper Iwema had ook zo zijn bedenkingen tegen deze wedstrijd, maar hij behoorde gewoon tot de 35 deelnemers in de 125cc race, die een bijzonder verloop kende. Het was geen verrassing dat de kopgroep bestond uit het trio Terol, Faubel en Zarco, maar het was de uitkomst die een bijzonder beeld bood. In de achtste ronde was Zarco Faubel voorbij gegaan en samen met Terol ging hij het tweede deel van de wedstrijd tegemoet. Met nog zes ronden te gaan nam de Fransman het initiatief en toen zijn opponent door een foutje enkele seconden verloor koos Terol voor een zekere tweede plek en kwam de weg vrij voor Johann Zarco om zijn eerste Grand Prix-zege te behalen. Na acht podiumplaatsen bij 46 WK-starts, waarin hij dit seizoen drie keer op miraculeuze wijze van de overwinning werd beroofd, was daar eindelijk het verdiende resultaat voor de 21-jarige inwoner van Cannes, die, toeval of niet, al enige tijd de Japanse oorlogsvlag als symbool op zijn helm draagt!

Een knappe inhaalrace vanuit de pitstraat, na kettingbreuk in de opwarmronde, bracht Viñales een knappe vierde plaats, voor Cortese en Folger. Na een slechte start moest ook Iwema nogal wat mensen voorbij, voordat hij in de punten belandde, maar met de dertiende plaats werden zijn inspanningen beloond.

In de Moto2-race was de laatste weken al sprake van toegenomen druk op Stefan Bradl die als WKkoploper de nodige punten had gemorst, terwijl Marc Marquez zes van de laatste zeven races had gewonnen. Ook in Motegi moest Bradl terrein prijsgeven op de kleine Spanjaard, die een bikkelhard gevecht om de overwinning aanging met An-

drea Iannone; nou niet bepaald iemand die er een zachtzinnige rijstijl op nahield en veel risico’s nam.

Het tweetal passeerde elkaar verscheidene malen, terwijl achter hun ruggen Bradl zijn handen vol had aan Corsi, Lüthi en De Angelis. Drie ronden voor het einde was Iannone met een scherpe uitremactie Marquez gepasseerd, waarna de Spanjaard wijselijk capituleerde en voor de twintig punten koos. Anderhalve seconde later werd Lüthi afgevlagd en omdat de Zwitser de nodige punten bij Bradl (vierde) weghaalde, heette de nieuwe Moto2-koploper voor het eerst Marc Marquez.

Het wereldkampioenschap kon opnieuw beginnen, concludeerde Bradl na afloop, maar iedereen wist wie nu het psychologisch voordeel had.

Voor de start van de MotoGP-race werd verwacht dat het ronderecord van Motegi zou sneuvelen, want het circuit was van een nieuwe asfaltlaag voorzien die veel grip bood. Ook rond de baan en bij de toevoerwegen hadden de Japanners alle beschadigingen als gevolg van de aardbeving hersteld en konden de 34.000 toeschouwers probleemloos hun weg naar het circuit vinden. Naast de gebruikelijke vlaggetjes werden op de tribunes diverse spandoeken getoond met Engelstalige teksten waarmee de racefans de GP-teams bedankten voor hun komst naar Japan. Ook de hoogste directeuren van de Japanse motorindustrie waren aanwezig en zij zouden getuige zijn van een wedstrijd met vele verrassingen. Met vier Honda’s en twee Yamaha’s op de voorste twee rijen - en snelste man Stoner duidelijk als favoriet - vertrok het gezelschap voor 24 ronden. Echter de eerste surprise vond plaats voordat de lampen waren gedoofd, want Dovizioso, Simoncelli en Crutchlow hadden toen al met de motor een ongewenste voorwaartse beweging gemaakt (valse start) en daar zou de wedstrijdleiding even later op reageren.

Shinichi Ito, veteraan en voorvechter van de Japanse GP

105

Terol voor Zarco en de halfvolle tribunes

Marquez proost met Iannone (links) en Lüthi

106

De gebeurtenissen volgden elkaar snel op, want in de tweede bocht werd Rossi, begonnen vanaf de zevende startplek, even geraakt door Lorenzo, die niet zo goed was vertrokken. De Italiaan moest opzij, maar daar reed Spies op de tweede Yamaha.

Valentino ging onderuit, zijn tweede val van het weekend, en Spies moest rechtdoor de zandbak in. Aan de kop van het veld reed Stoner, gevolgd door Pedrosa, Dovizioso, Lorenzo, Simoncelli, Bautista, Elias en Hayden. Heel even kon Dovi profiteren van de extra grip die zijn zachtere achterband bood en passeerde hij Pedrosa, maar daarna moest hij voor een ‘ride through penalty’ met Simoncelli en Crutchlow in laag tempo door de pitstraat en was een podiumplek voor de Honda-rijders buiten bereik. Maar ook Stoner stuurde niet feilloos, want toen hij over een bult

in de weg had gereden kwam hij in een vervaarlijke speedwobble terecht. De Australiër kreeg het slaande stuur met hoge snelheid na enkele seconden onder controle, maar toen was de afstand tot de volgende rechterbocht te kort om die nog te halen. Stoner koos eieren voor zijn geld, liet de rem weer los en reed de zandbak in om na een kleine worsteling, met een beetje geluk, de baan weer op te rijden in zevende positie. Pedrosa en Lorenzo waren uiteraard in hoog tempo doorgereden en de positie van de beide Spanjaarden kwam tot aan de finish niet meer in gevaar. Zij reden met een onderling verschil van zo’n vijf seconden over de baan, waarbij Pedrosa altijd de controle behield. Na eerdere successen in de lichtere klassen was het zijn eerste zege in Motegi in de MotoGP. Achter dit tweetal was het een roerige bedoening, want nadat Stoner vrij snel de derde plaats van Bautista had overgenomen leek de Suzuki-coureur op weg naar zijn beste MotoGP-resultaat, totdat zijn motor voor wegbrak toen hij Casey probeerde te volgen. Barbera was al onderuit gegaan en Cudlin volgde hem later. Een verbeten duel werd uitgevochten tussen Dovizioso en Simoncelli, met als inzet de vierde plaats. De winnaar werd de man met de meest agressieve rijstijl op de witte Gresini-machine. Geen slechte zaak voor Simoncelli, die enkele dagen eerder z’n contract met Honda had verlengd. Spies stuitte na zijn inhaalrace op Hayden en Edwards, maar wist zijn beide landgenoten te verschalken en eindigde als zesde.

De laatste drie WK-punten waren voor Shinichi Ito; hij zal ze voor altijd met grote dankbaarheid koesteren.

MotoGP

24 ronden = 115,224 km

1. Dani Pedrosa 2. Jorge Lorenzo 3. Casey Stoner 4. Marco Simoncelli 5. Andrea Dovizioso 6. Ben Spies 7. Nicky Hayden 8. Colin Edwards 9. Hiroshi Aoyama 10. Randy De Puniet 11. Cal Crutchlow 12. Kousuke Akiyoshi 13. Shinichi Ito

SPA SPA AUS ITA ITA USA USA USA JAP FRA GBR JAP JAP

Honda Yamaha Honda Hond Honda Yamaha Ducati Yamaha Honda Ducati Yamaha Honda Honda

42.47,481 = 161,561km/u + 7,299 + 18,380 + 23,550 + 23,691 + 37,604 + 39,167 + 45,023 + 49,074 + 59,022 + 39,652 + 1.21,709 + 1.26,381

Niet geklasseerd: Toni Elias Alvaro Bautista Damian Cudlin Hector Barbera Loris Capirossi

SPA SPA AUS SPA ITA

Honda Suzuki Ducati Ducati Ducati

7 ronden 11 ronden 11 ronden 23 ronden 21 ronden

Eerste ronde niet voltooid Valentino Rossi ITA

Ducati

Niet gestart Karel Abraham

Ducati

TSJ

UITSLAGEN GP JAPAN lengte: 4,801 km

Circuit: Twin Ring Motegi Datum: 2 oktober Weer: droog, 17-19˚ Pole position: links

Snelste ronde (11e): Pedrosa, 1.46,090 = 162,914 km/u (nieuw record) Oude record (2008): Stoner, Ducati, 1.47,091 = 161,391 km/u

Moto2

WK-stand na 15 van 18 GP’s: 1. Stoner, 300 pnt; 2. Lorenzo, 260; 3. Dovizioso, 196; 4. Pedrosa, 195; 5. Spies, 156; 6. Rossi, 139; 7. Hayden, 123; 8. Simoncelli, 119; 9. Edwards, 98; 10. Aoyama, 94.

1. Andrea Iannone 2. Marc Marquez 3. Thomas Lüthi 4. Stefan Bradl 5. Simone Corsi 6. Alex De Angelis 7. Bradley Smith 8. Dominique Aegerter 9. Esteve Rabat 10. Mika Kallio 11. Xavier Simeon 12. Anthony West 13. Michele Pirro 14. Mattia Pasini 15. Pol Espargaro 16. Jules Cluzel 17. Kenny Noyes 18. Max Neukirchner 19. Kenan Sofuoglu 20. Scott Redding 21. Valentin Debise 22. Rattahapark Willairot 23. Yonny Hernandez 24. Randy Krummenacher 25. Robertino Pietri 26. Joan Olive 27. Mike Di Meglio 28. Tomoyoshi Koyama 29. Mashel Al Naimi 30. Yuki Takahashi 31. Aleix Espargaro

ITA SPA ZWI DUI ITA SAM GBR ZWI SPA FIN BEL AUS ITA ITA SPA FRA USA DUI TUR GBR FRA THA COL ZWI VEN SPA FRA JAP QAT JAP SPA

Suter Suter Suter Kalex FTR Motobi Tech3 Suter FTR Suter Tech3 MZ-RE Moriwaki FTR FTR Suter FTR MZ-RE Suter Suter FTR FTR FTR Kalex Suter FTR Tech3 Suter Moriwaki Moriwaki Pons Kalex

Niet geklasseerd Axel Pons Santiago Hernandez

SPA COL

Pons Kalex FTR

Eerste ronde niet voltooid Jordi Torres Raffaele De Rosa Ricard Cardus

SPA ITA SPA

Suter Suter Moriwaki

Niet gestart Sergio Gadea Takaaki Nakagami

SPA JAP

Moriwaki Suter

Trainingstijden: 1. Stoner, 1.45,267 = 164,188 km/u; 2. Lorenzo, 1.45,523; 3. Dovizioso, 1.45,791; 4. Pedrosa, 1.45,966; 5. Spies, 1.46,042; 6. Simoncelli, 1.46,211; 7. Rossi, 1.46,467; 8. Bautista, 1.46,586; 9. Barbera, 1.46,694. 10. Hayden, 1.46,763.

125cc klasse

20 ronden = 96,02 km

1. Johann Zarco 2. Nicolas Terol 3. Hector Faubel 4. Maverick Viñales 5. Sandro Cortese 6. Jonas Folger 7. Alberto Moncayo 8. Adrian Martin 9. Danny Kent 10. Alessandro Tonucci 11. Jakub Kornfeil 12. Marcel Schrotter 13. Jasper Iwema 14. Harry Stafford 15. Zulfahmi Khairuddin 16. Jack Miller 17. Hikaari Ookubo 18. Sturla Fagerhaug 19. Giulian Pedone 20. Brad Binder 21. Syunya Mori 22. Joan Perello 23. Louis Salom 24. Takehiro Yamamoto 25. Luca Fabrizio

FRA SPA SPA SPA DUI DUI SPA SPA GBR ITA TSJ DUI NED GBR MAL AUS JAP NOR ZWI ZAF JAP SPA SPA JAP ITA

Derbi Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Mahindra Aprilia Aprilia Derbi KTM Honda Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Honda Aprilia

39.49,968 = 144,634 km/u + 5,900 + 13,605 + 16,191 + 23,422 + 23,661 + 24,034 + 24,171 + 49,118 + 51,393 + 51,893 + 1.01,043 + 1.04,921 + 1.05,606 + 1.06,245 + 1.07,653 + 1.07,770 + 1.11,052 + 1.15,954 + 1.16,227 + 1.16,729 + 1.17,514 + 1.40,618 + 1.41,836 1 ronde

Niet geklasseerd Taylor MacKenzie Alexis Masbou Hyuga Watanabe Danny Webb Efren Vazquez Niklas Ajo Luigi Morciano Josep Rodriguez

GBR FRA JAP GBR SPA FIN ITA SPA

Aprilia KTM Honda Mahindra Derbi Aprilia Aprilia Aprilia

3 ronden 7 ronden 10 ronden 11 ronden 12 ronden 19 ronden 19 ronden 19 ronden

Niet gestart Louis Rossi Jun Ohnishi

FRA JAP

Aprilia Honda

Snelste ronde (9e): Zarco, 1.58,508 = 145,843 km/u Ronderord (2006): M. Kallio, KTM, 1.57,666 = 146,886 km/u WK-stand na 14 van 17 GP’s: 1. Terol, 261 pnt; 2. Zarco, 230; 3. Viñales, 190; 4.

Cortese, 180; 5. Folger, 140; 6. Faubel, 139; 7. Vazquez, 129; 7. 8. Gadea, 103; 9.

Salom, 87; 10. Kent, 76; 19. Iwema, 16.

Trainingstijden: 1. Zarco, 1.57,888 = 146,610 km/u; 2. Faubel, 1.58,130; 3. Terol, 1.58,248; 4. Viñales, 1.58,458; 5. Moncayo, 1.58,937; 6. Vazquez, 1.59,002; 7. Cortese, 1.59,178; 8. Folger, 1.59,210; 9. Martin, 1.59,418; 10. Tonucci, 1.59,917; 15. Iwema, 2.00,367.

23 ronden = 110,423 km 43.25,007 = 152,599 km/u + 1,999 + 3,686 + 4,313 + 4,647 + 4,813 + 10,520 + 10,724 + 11,387 + 12,803 + 18,259 + 20,815 + 23,795 + 24,388 + 34,071 + 38,236 + 39,505 + 39,609 + 42,296 + 44,162 + 46,662 + 46,950 + 49,625 + 50,590 + 52,044 + 52,365 + 1.02,873 + 1.35,569 + 1.35,771 1 ronde 3 ronden 6 ronden 6 ronden

Snelste ronde (21e): Iannone, 1.52,307 = 153,896 km/u (nieuw record) Oude record (2010): Simon, RSV/Suter, 1.53,653 = 152,073 km/u WK-stand na 14 van 17 GP’s: 1. Marquez, 235 pnt; 2. Bradl, 234; 3. Iannone, 157; 4. De Angelis, 132; 5. Corsi, 126; 6. Smith en Lüthi, 121; 8. Rabat, 74; 9. Takahashi, 71; 10. A. Espargaro, 65.

Trainingstijden: 1. Marquez, 1.52,067 = 154,225 km/u; 2. Lüthi, 1.52,260; 3. Iannone, 1.52,423; 4. Smith, 1.52,645; 5. Takahashi, 1.52,694; 6. Corsi, 1.52,696; 7. De Angelis, 1.52,763; 8. Bradl, 1.52,789; 9. Aegerter, 1.52,799; 10. Pasini, 1.52,853.

107

Triomftocht van de nieuwe wereldkampioen

108

Grand Prix Australië/Phillip Island

Casey’s Island Voorpret door de feestvreugde over een eventuele tweede wereldtitel voor Casey Stoner was misschien wel de beste warmtebron voor de rillende toeschouwers in Australië. Zoals de laatste jaren gebruikelijk bleven de temperaturen in de omgeving van Melbourne nogal laag en zorgden de windstoten op het kleine eiland voor een hoge moeilijkheidsgraad. Aan dat tweede fenomeen valt, net als in Estoril, niets te doen, maar aan het eerste wel. Iedereen ziet graag de motorfietsen bij wat hogere temperaturen dan veertien graden in actie en dan hebben we het niet eens over de parapludames. Nee de technici, de rijders zelf en niet te vergeten de toeschouwers gedijen beter als het kwik tot achttien graden of hoger stijgt en dat was ook de aanleiding om de datum van de Australische GP ter discussie te stellen. Dat was enkele maanden eerder - mede op instigatie van Valentino Rossi - al voor de kalenderindeling gebeurd, maar het dispuut tussen Dorna en de circuitpromotor had geen resultaat opgeleverd. Er zaten zelfs wat scherpe kantjes aan de dialoog en een weekend in het Europese voorjaar bleek niet mogelijk vanwege afspraken met het WK Superbike op hetzelfde circuit en de Formule 1 in Melbourne. In deze status quo kwam geen verandering en voor 2012 kunnen de teams de dikke jacks en wollen mutsen weer inkratten.

De enige rijder die in theorie het feestje van Casey Stoner nog kon verstieren was Jorge Lorenzo.

De Spanjaard hield de druk op de ketel door de tweede kwalificatietijd te draaien achter de Honda-kopman, hoewel hij daarbij wel een halve seconde moest inleveren op de ontketende nr. 27 die met kop en schouders boven zijn collega’s uitstak, maar ook in de aanloop naar deze supertijd een keer hard van de motor was gevallen. Echter op zondagmorgen kwam aan de laatste zweem van spanning in de MotoGP een einde toen Lorenzo in de warm-up zwalkend uit de laatste bocht opdoemde en met een klap afscheid van zijn Yamaha nam. Daarbij haakte zijn linkerhand aan de motor en toen hij weer overeind krabbelde bleken het topje en de nagel van zijn linker ringvinger te ontbreken. Na medisch onderzoek werd besloten dat het beter zou zijn om zonder dralen een plastisch chirurg in Melbourne te bezoeken, zodat er snel geopereerd kon worden.

Lorenzo verliet vroegtijdig de paddock, maar ook zijn teamgenoot Ben Spies zou niet aan de start verschijnen. De Amerikaan ondervond teveel last van een hersenschudding die hij als gevolg van een

crash in de tijdtraining had opgelopen. Zo werd veteraan Colin Edwards ineens gebombardeerd tot beste Yamaha-rijder. Zijn Tech3-team had een dag eerder al aangekondigd dat Andrea Dovizioso de renstal in 2012 zou komen versterken. Dat was niet echt een verrassing, want de Italiaan had bij Honda, met Stoner, Pedrosa en Simoncelli, teveel mensen voor zich in de pikorde. Baustista profiteerde van de Yamaha-uitval door met de Suzuki voor het eerst in zijn MotoGP-loopbaan naar de voorste startrij door te schuiven, naast Simoncelli.

Op de tweede startrij stonden Dovizioso, Hayden en Pedrosa.

Meteen na de start beek dat Stoner geen trek had om op zeker te rijden - een plaats bij de eerste zes zou voldoende zijn voor de titel - maar dat hij gewoon voor de winst ging. Gewoon een kwestie van zelfvertrouwen, een demonstratie naar zijn eigen fans plus een cadeautje voor zijn 26e verjaardag als het allemaal mocht lukken. Over dat laatste bestond geen twijfel, mits hij van materiaalpech verschoond zou blijven, want na een ronde had Casey al een voorsprong van een seconde op Hayden, Simoncelli, Dovizioso, Bautista, Pedrosa en Rossi. Na de tweede ronde was de voorsprong verdubbeld op Simoncelli en de kopman van het Gresini-team moest na vier ronden al vier seconden toegeven. Het was duidelijk dat niemand Stoner kon stuiten en dat alleen de strijd daarachter nog enige spanning met zich meedroeg.

Valentino Rossi was na een beroerde trainingssessie (13e) goed van start gegaan, opende halverwege de race de aanval op Bautista en nam de vijfde plaats over, om meteen daarna over z’n voorwiel onderuit te schuiven. Toen het enkele ronden voor het einde licht begon te miezeren verloor Bautista eveneens de controle over zijn motor en deed de vijfde plaats over aan Colin Vreselijke botsing van Marquez tegen Willairot (foto: MotoGP.com)

109

Reden tot vreugde bij Alex De Angelis

Edwards, gevolgd door Randy De Puniet die zijn beste resultaat op de Pramac-Ducati behaalde.

Terwijl Casey Stoner triomfantelijk en meer dan overtuigend zijn negende GP-zege van het seizoen tegemoet reed en na het vallen van de vlag als een echte kampioen door zijn tienduizenden feestende fans werd onthaald, werd op respectabele afstand een bikkelhard duel uitgevochten door zijn teamgenoot Andrea Dovizioso en Honda-huurling in de San Carlo-kleuren, Marco Simoncelli. Laatstgenoemde had zich al vaker de snellere getoond in een rechtstreekse confrontatie met Dovi en in Phillip Island was hij ook de betere. Het duel tussen beide Italianen was bikkelhard en ‘Super Sic’ scoorde de beste MotoGP-score uit zijn carrière, wat de nodige euforie in het Gresini-kamp teweeg bracht.

Enkele uren voordat de zware kanonnen op de koude zondag voor hun wedstrijd in de baan kwamen, was het de beurt aan de 125cc klasse onder aanvoering van Nicolas Terol. De rijders in de lichtste categorie zorgden voor een verrassende wedstrijd, waarin Johann Zarco, de enige tegenstrever van Terol, voor de eerste keer van de pole mocht vertrekken, op een halfnatte baan na een uitgestelde start. De Fransman kreeg het meteen aan de stok met Luis Salom, die, na twee schuivers in de training, vanaf de tiende plek naar voren was geschoten, terwijl zijn landgenoot Terol zich op de deels natte piste niet lekker voelde, geen risico nam en veertiende lag. Verreweg de snelste man was de Duitser Sandro Cortese, die in de zesde ronde de leiding had genomen, heel even de degens kruiste met Salom, maar daarna een ruime voorsprong wist op de bouwen. Enkele ronden voor de geplande finish begon het weer te

110

regenen en schoven enkele rijders van de baan, waarna de rode vlag uitging. Zo boekte Cortese onder moeilijke omstandigheden zijn tweede GPzege. Salom werd verdiend tweede voor Zarco, terwijl Terol als zesde werd geklasseerd en hij de schade in WK-punten beperkt hield. Jasper Iwema liet in Australië geen sterke indruk achter, trainde als 26e en gaf in de race op.

Aan de start van de Moto2-wedstrijd ging een curieuze gebeurtenis vooraf, toen WK-koploper Marc Marquez als een bezetene aan het gas bleef hangen in de uitloopronde van de zaterdagochtendtraining. Daarbij zag hij de voor hem rijdende Ratthapark Wilairot over het hoofd en ramde zijn collega vol van achteren. De Thai moest met een vervelende knieblessure naar het ziekenhuis, beide motoren waren total loss en de nauwelijks gekwetste Marquez kreeg een tijdstraf van één minuut bij zijn trainingstijd opgeteld. Zijn team had daarna nog het lef om tegen de beslissing van de wedstrijdleiding te protesteren en men mocht blij zijn dat deze straf werd gehandhaafd door de FIM-stewards. Voor het zelfde geld hadden ze Marquez geschorst. Zo startte de jonge Spanjaard helemaal achter aan het veld van in totaal 38 rijders, met Stefan Bradl in achtste positie. De Duit-

ser had ook liever wat verder naar voren getraind, maar vanaf de derde rij was de afstand naar de kop te overzien.

Terwijl Scott Redding de leiding nam voor Pol Espargaro, stootte Bradl door naar de derde plaats voor Bradley Smith en Alex De Angelis. Marquez gleed ondertussen door het deelnemersveld als een warm mes door de boter en bevond zich in de zesde ronde al op de tiende plaats. Daar bleef het niet bij, want de kleine doorzetter die aan de crash alleen een blauw oog had overgehouden, belandde tenslotte op de derde plaats, die hij van Claudio Corti had overgenomen.

Bradl en De Angelis waren vanaf de achtste ronde in een bikkelhard duel om de eerste plaats verwikkeld, waarbij eerstgenoemde de leiding in de titelstrijd weer kon overnemen en de Italiaan vocht voor zijn eerste zege van het seizoen. Het duo passeerde elkaar in de laatste ronden enkele keren, waarbij zelfs even sprake was van lichamelijk contact, maar het was De Angelis die aan het langste eind trok en de race op zijn naam schreef. Ondanks de heroverde leiding van het kampioenschap kon Bradl niet tevreden zijn met dit resultaat en dat was hij ook niet. Verderop in de pitstraat werd de derde plek van de indruk-

wekkende Marquez op uitbundige wijze als een zege begroet. Een protest van het MZ-team van Max Neukirchner, die door Marquez in de tweede ronde van de baan was gedrukt, had niets opgeleverd. Het was al laat toen de fans van Stoner Phillip Island - zeg maar ‘Casey’s Island’ - in jubelstemming verlieten.

Voor het familiealbum van de Stoner’s

De steeds snellere Mahindra’s van Schrötter en Webb

111

G N I C RA O T WIN

Ervaar de RCV genen op de 2012 CBR-modellen!

CBR250R

112

CBR600F

CBR600RR

CBR1000RR FIREBLADE

www.honda.nl

MotoGP

27 ronden = 120,096 km

1. Casey Stoner 2. Marco Simoncelli 3. Andrea Dovizioso 4. Dani Pedrosa 5. Colin Edwards 6. Randy De Puniet 7. Nicky Hayden 8. Toni Elias 9. Loris Capirossi 10. Karel Abraham

AUS ITA ITA SPA USA FRA USA SPA ITA TSJ

Honda Honda Honda Honda Yamaha Ducati Ducati Honda Ducati Ducati

42.02,425 = 171,400 km/u + 2,210 + 2,454 + 13,160 + 30,886 + 48,800 + 1.16,314 1 ronde 1 ronde 1 ronde

Niet geklasseerd: Alvaro Bautista Hiroshi Aoyama Cal Crutchlow Valentino Rossi

SPA JAP GBR ITA

Suzuki Honda Yamaha Ducati

4 ronden 4 ronden 4 ronden 14 ronden

Niet gestart Jorge Lorenzo Ben Spies Damian Cudlin

SPA USA AUS

Yamaha Yamaha Ducati

Snelste ronde 3e): Stoner, 1.30,629 = 176,685 km/u Oude record (2008): Hayden, Honda, 1.30,059 = 177,803 km/u WK-stand na 16 van 18 GP’s: 1. (en wereldkampioen) Stoner, 325 pnt; 2. Lorenzo, 260; 3. Dovizioso, 212; 4. Pedrosa, 208; 5. Spies, 156; 6. Simoncelli, 139; 7. Rossi, 139; 8. Hayden, 132; 9. Edwards, 109; 10. Aoyama, 94.

Trainingstijden: 1. Stoner, 1.29,975 = 177,969 km/u; 2. Lorenzo, 1.30,448; 3. Simoncelli, 1.30,599; 4. Bautista, 1.30,714; 5. Dovizioso, 1.30,780; 6. Hayden, 1.30,792; 7. Spies, 1.30,835; 8. Pedrosa, 1.30,871; 9. Edwards, 1.31,237; 10. Capirossi, 1.31,583.

125cc klasse

20 ronden = 88,96 km

1. Sandro Cortese 2. Louis Salom 3. Johann Zarco 4. Efren Vazquez 5. Alberto Moncayo 6. Nicolas Terol 7. Hector Faubel 8. Maverick Viñales 9. Louis Rossi 10. Danny Webb 11. Marcel Schrotter 12. Luigi Morciano 13. Jakub Kornfeil 14. Alexis Masbou 15. Sturla Fagerhaug 16. Alessandro Tonucci 17. Josep Rodriguez 18. Taylor MacKenzie 19. Manuel Tatasciore 20. Zulfahmi Khairuddin 21. Brad Binder 22. Danny Kent 23. Jack Miller 24. Marco Coleandra 25. Giulian Pedone 26. Joshua Hook 27. Adrian Martin

DUI SPA FRA SPA SPA SPA SPA SPA FRA GBR DUI ITA TSJ FRA NOR ITA SPA GBR ITA MAL ZAF GBR AUS ZWI ZWI AUS SPA

Aprilia Aprilia Derbi Derbi Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Mahindra Mahindra Aprilia Aprilia KTM Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Derbi Aprilia Aprilia KTM Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia

34.49,670 = 153,256 km/u + 13,572 + 14,311 + 14,926 + 22,328 + 26,689 + 28,887 + 35,635 + 36,553 + 36,686 + 38,608 + 41,697 + 43,349 + 47,896 + 55,159 + 56,909 + 1.10,093 + 1.10,237 + 1.10,802 + 1.10,844 + 1.27,965 + 1.37,676 + 1.40,315 1 ronde 1 ronde 1 ronde 1 ronde

Niet geklasseerd Niklas Ajo Joan Perello Jasper Iwema Nicky Diles

FIN SPA NED AUS

Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia

1 ronde 8 ronden 11 ronden 14 ronden

Niet gestart Jonas Folger Harry Stafford

DUI GBR

Aprilia Aprilia

Snelste ronde (14e): Cortese, 1.40,276 = 159,687 km/u Ronderord (2006): Bautista, Aprilia, 1.36,927 = 165,204 km/u WK-stand na 15 van 17 GP’s: 1. Terol, 271 pnt; 2. Zarco, 246; 3. Cortese, 205; 4. Viñales, 198; 5. Faubel, 148; 6. Vazquez, 142; 7. Folger, 140; 8. Salom, 107; 9. Gadea, 103; 10. Moncayo, 77; 20. Iwema, 16.

Trainingstijden: 1. Zarco, 1.39, 207 = 161,407 km/u; 2. Cortese, 1.39,558; 3. Folger, 1.39,610; 4. Terol, 1.39,702; 5. Faubel, 1.39,963; 6. Vazquez, 1.40,272; 7. Kent, 1.40,292; 8. Moncayo, 1.40,301; 9. Viñales, 1.40,334; 10. Salom, 1.40,424; 26. Iwema, 1.42,304.

UITSLAGEN GP AUSTRALIE lengte:4,448 km

Circuit: Phillip Island Datum: 16 oktober Weer: harde wind, afwisselend regen, 14-16˚ Pole position: links Bijzonderheden: 125cc race over 20 i.p.v. 23 ronden na regen

Moto2

25 ronden = 111,2 km

1. Alex De Angelis 2. Stefan Bradl 3. Marc Marquez 4. Claudio Corti 5. Pol Espargaro 6. Kenan Sofuoglu 7. Scott Redding 8. Andrea Iannone 9. Mike Di Meglio 10. Yuki Takahashi 11. Thomas Lüthi 12. Dominique Aegerter 13. Aleix Espargaro 14. Michele Pirro 15. Simone Corsi 16. Mika Kallio 17. Ricard Cardus 18. Bradley Smith 19. Axel Pons 20. Raffaele De Rosa 21. Randy Krummenacher 22. Kenny Noyes 23. Joan Olive 24. Yonny Hernandez 25. Ivano Moreno 26. Santiago Hernandez 27. Blake Leigh-Smith 28. Mashel Al Naimi

SAM DUI SPA ITA SPA TUR GBR ITA FRA JAP ZWI ZWI SPA ITA ITA FIN SPA GBR SPA ITA ZWI USA SPA COL SPA COL AUS QAT

Motobi Kalex Suter Suter FTR Suter Suter Suter Tech3 Moriwaki Suter Suter Pons Kalex Moriwaki FTR Suter Moriwaki Tech3 Pons Kalex Suter Kalex FTR FTR FTR Suter FTR FTR Moriwaki

39.44,774 = 167,864 km/u + 1,358 + 6,362 + 6,475 + 14,815 + 15,155 + 15,261 + 16,047 + 16,331 + 20,337 + 22,081 + 26,248 + 29,295 + 30,203 + 30,745 + 30,776 + 30,784 + 43,520 + 47,064 + 50,357 + 50,364 + 1.04,747 + 1.04,907 + 1.19,734 1 ronde 1 ronde 1 ronde 1 ronde

Niet geklasseerd Robertino Pietri Valentin Debise Kris McLaren Xavier Simeon Jules Cluzel

VEN FRA AUS BEL FRA

Suter FTR Suter Tech3 Suter

5 ronden 6 ronden 11 ronden 13 ronden 24 ronden

Eerste ronde niet voltooid Max Neukirchner Mattia Pasini Jordi Torres Esteve Rabat Anthony West

DUI ITA SPA SPA AUS

MZ-RE FTR Suter FTR MZ-RE

Niet gestart Rattahapark Wilairot

THA

FTR

Snelste ronde (6e): De Angelis, 1.34,549 = 169,315 km/u (nieuw record) Oude record (2010): Iannone, Speed Up, 1.34,771 = 168,963 km/u WK-stand na 15 van 17 GP’s: 1. Bradl, 254 pnt; 2. Marquez, 251; 3. Iannone, 165; 4. De Angelis, 157. 5. Corsi, 127; 6. Lüthi, 126; 7. Smith, 121; 8. Takahashi, 77; 9. Rabat, 74; 10. A. Espargaro, 68.

Trainingstijden: 1. De Angelis, 1.34,574 = 169,315 km/u; 2. Di Meglio, 1.34,662; 3 Takahashi, 1.34,689; 4. Redding, 1.34,699; 5. Sofuoglu, 1.34,729; 6. P. Espargaro, 1.34,797; 7. Smith, 1.34,867; 8. Bradl, 1.34,902; 9. Lüthi, 1.34,958; 10. Pasini, 1.35,092; 38. Marquez, 2.35,298 (inclusief 1 strafminuut wegens roekeloos rijden)

113

â&#x20AC;&#x2DC;Super Sicâ&#x20AC;&#x2122; verongelukt

Marco voor het laatst aan de start, naast vader Paolo, chefmonteur Deganello en vriendin Kate

114

Het was warm en Aziatisch klam op het circuit van Sepang, gelegen onder de rook van de nationale luchthaven. De spanning in de paddock richtte zich wat meer op de 125cc en Moto2, want daar konden de laatste beslissingen vallen. In de MotoGP leek de druk van de ketel, omdat Casey Stoner het karwei enkele dagen eerder thuis had geklaard en volkomen relaxed naar Kuala Lumpur was vertrokken. Daar zou hij zijn successenreeks kunnen voorzetten zonder al te veel concurrentie

van andere teams, want Jorge Lorenzo had zich met zijn vingerblessure afgemeld. Van de aanwezigheid van de testrijder Katsuyuki Nakasuga, die door Yamaha als vervanger was gestuurd, zal Stoner geen slapeloze nachten hebben gehad.

Plaatselijke regenbuien kunnen in MaleisiĂŤ voor een onberekenbare dimensie zorgen die de teams en de bandentechnici tot wanhoop drijven. Echter wat zich in de eerste ronde van de eerste vrije training van de Moto2 afspeelde tartte iedere be-

Grand Prix Maleisië/Sepang

schrijving. Een lokale miniregenbui had gezorgd voor een nat wegdek in één bocht en dat fenomeen had zelfs de bochtencommissarissen verrast. Er werd in ieder geval niet gevlagd toen een groepje rijders die bocht naderde en eerst Jules Cluzel en meteen daarna Marc Marquez, Bradley Smith en Yonny Hernandez hard onderuit gingen.

Met een gebroken sleutelbeen was Smith voorlopig uitgeschakeld, maar twijfel heerste er rond Marquez. De titelkandidaat had weliswaar geen

botten gebroken, maar hij werd gekweld door hevige hoofdpijn. De Spanjaard bleef de komende dagen binnen en reed alleen in de tijdtraining een drietal rondjes om zich te kwalificeren, maar zijn deelname zou tot zondagmorgen discutabel blijven. Doordat er niet tijdig waarschuwingsvlaggen waren getoond kreeg de Maleisische organisatie een boete van € 15.000 opgelegd.

In de 125cc categorie kon Nicolas Terol kampioen worden door in de wedstrijd voor zijn enige concurrent Johann Zarco te finishen. De Fransman was in de training, na een crash, blijven steken op de vijftiende startplaats, terwijl de WK-koploper vanaf de pole mocht beginnen. Dat zag er dus goed uit voor Terol, die meteen munt wilde slaan uit zijn mooie startplek en de eerste plaats innam, gevolgd door Cortese, Viñales, Folger en op de vijfde plek al Zarco. De Nederlandse teams konden al na de eerste bocht hun koffers pakken, want zowel Jasper Iwema als Louis Salom kwamen niet verder. Stafford ging te laat in de ankers, tikte Perello aan en die nam vervolgens de Nederlander mee plus de pupil van het Waninge Team, die van de tweede startrij was vertrokken.

Het leidende groepje bood de toeschouwers een prachtige strijd waarbij Terol en Vinales het meeste kopwerk voor hun rekening namen, maar Zarco, Cortese en Faubel niet werden losgereden.

In de laatste twee ronden zou blijken wie zijn hoofd koel kon houden en dat was Terol zeker niet, want hij begon fouten te maken en moest de leiding eerst aan Cortese en daarna aan Viñales afstaan. De jongste van het quintet had de langste adem, want de 16-jarige Maverick boekte zijn derde zege, terwijl Terol in de laatste ronde zijn motor bijna kwijt was, een bocht miste, door de berm stuurde en met alle geluk van de wereld nog op tien seconden als vijfde werd afgevlagd! Terwijl Terol in de uitloopronde in de berm van zijn motor was gestapt om tot bezinning te komen, was Zarco met Cortese, die knap tweede werd, onderweg naar het podium en berekende hij zijn laatste kansen voor Valencia.

Zonder Marquez, die op zondagmorgen niet fit genoeg bleek te zijn, ging de Moto2-race van start.

Verlost van zijn kwelgeest kon Stefan Bradl alleen een beslissing voor de wereldtitel forceren door deze wedstrijd te winnen en hij maakte ook lange tijd de indruk dat dit zou gebeuren. Samen met Tom Lüthi nam de rood-witte Kalex afstand van de rest van het veld en zo probeerde Bradl kalm te blijven, terwijl het kwik steeg tot 34 graden. Pol Espargaro en Alex De Angelis volgden op grote afstand. In de zeventiende ronde nam Lüthi voor het eerst de leiding over van Bradl en terwijl iedereen wachtte op een tegenaanval van de Duitser, ging de rode vlag uit na een val van Axel Pons, die

115

Marco1987 Simoncelli – 2011

Met Marco Simoncelli heeft de GP-paddock een van haar meest opvallende en kleurrijke inwoners verloren. In de serieuze, keiharde MotoGP-wereld toonde de lange krullenbol een meestal vrolijk, opportunistisch karakter, waarmee hij steeds meer fans naar zich toetrok. Hij was een kind van de Adriatische kust, net als zijn vriend Valentino Rossi. Zijn lachende gezicht reflecteerde het open karakter waarmee hij zijn medemens tegemoet trad. Hoewel die lichaamstaal wat tendeerde naar nonchalance - een van de eigenschappen die hij bijvoorbeeld deelde met onze Jack Middelburg - was hij serieus met zijn sport bezig.

Iedereen kent immers zijn eigen manier van concentratie.

Als 125cc broekeman, die in 2002 zijn GP-debuut maakte, torende Marco als een reus boven zijn concurrerende dwergen uit. Het was wonderbaarlijk om te zien hoe hij zijn lange lichaam achter het kleine kuipje wist op te vouwen en er nog twee GP-zeges met de Aprilia uitperste. De man die bekend zou worden met het nummer 58 had ontegenzeggelijk veel talent, hoewel hij vaak moeite had om te bepalen waar de grens van zijn mogelijkheden lag. Dat zagen zijn concurrenten al in de jaren dat hij in de 250cc klasse actief was en tijdens een duel lichamelijk contact op de motor niet schuwde. Hector Barbera en Alvaro Bautista kunnen er van meepraten. In 2008 behaalde hij zijn enige mondiale titel, maar met iets meer zelfbeheersing had hij daar in 2009 een tweede aan toe kunnen voegen. De overstap naar de zwaarste klasse, een jaar later, was een logische en de achtste plaats in de eindstand was een voorschot op de gebeurtenissen die komen zouden.

Het seizoen 2011, met directe fabriekssteun in het team van Fausto Gresini, had in alle opzichten een tumultueus verloop. Razendsnelle, indrukwekkende rondetijden tijdens de wintertests deden de concurrentie de wenkbrauwen fronsen. Er was een nieuwe kanshebber opgestaan, iemand met potentieel en hij was nog jong. Tijdens het raceseizoen werd duidelijk dat snelle rondjes niet zomaar in resultaat worden omgezet en vele valpartijen in de openingsfase van de GP’s kwam hem op harde kritiek te staan, van ondermeer Casey Stoner, Jorge Lorenzo en Dani Pedrosa. Ze hadden geen ongelijk. Enkele maanden was Simoncelli aangeschoten wild, maar hij was ambitieus, toonde doorzettingsvermogen en leek zijn leven te beteren.

Gewoon een bocht of een rondje wachten voordat je iemand voorbij gaat, wetend dat hoe verder je naar voren zit, hoe groter de weerbaarheid van de tegenstander is. In zijn laatste zes GP’s had ‘Super Sic’ WKpunten gescoord en haalde hij twee keer het podium. Honda had hem al ingelijfd voor het 1000cc-tijdperk en hij nam nog deel aan een test in Japan, maar tot een race zou het nooit komen.

In Sepang, op het zelfde circuit waar hij in 2008 wereldkampioen werd, kwam tijdens zijn 149e GP een einde aan zijn leven. De onheilstijding verspreidde zich in recordtempo - als ware het Marco Simoncelli zelf - over de wereld en het nieuws sloeg in als een bom, ook buiten Italië.

Vier dagen later was de uitvaartplechtigheid, tienduizenden tifosi waren ter plekke en de rest van de wereld kon rechtstreeks meekijken en luisteren naar de muziek van Vasco Rossi. Heel even maar veel te vroeg was Coriano, de woonplaats van de Simoncelli’s, het centrum van de wereld.

116

Achter het Repsol-trio start Simoncelli vanaf de tweede rij, tussen Edwards en Hayden

op een gevaarlijke plek bleef liggen. Gelukkig bleken de gevolgen voor de zoon van de oud-wereldkampioen mee te vallen, maar Lüthi werd tot winnaar uitgeroepen en Bradl kwam drie punten te kort voor zijn eerste wereldtitel. Zo werd ook de tweede beslissing vooruitgeschoven naar Valencia.

Met Stoner, tussen Pedrosa (pole) en Dovizioso op de eerste rij en Edwards, Simoncelli en Hayden daarachter, ging de MotoGP-klasse van start. In de tweede ronde reden de drie fabrieks-Honda’s met Stoner, Pedrosa en Dovizioso op kop en volgde Simoncelli op de vierde plaats, duellerend met de goed gestarte Bautista en vlak daarachter Edwards en Rossi. In de tweede ronde voltrok zich een drama in Bocht 11, een doorlopende rechterbocht, toen de motor van Simoncelli onderuit schoof. De rijder probeerde zijn machine zo lang mogelijk vast te houden om deze weer onder controle te krijgen, waarna de banden plotseling weer grip kregen en de motor naar de binnenzijde van de bocht stuurde, over de ideale lijn, waar op dat moment Edwards en Rossi reden. Simoncelli werd vol geraakt door de motor van de Amerikaan en kreeg ook nog een tik van de machine van Rossi.

Beide rijders hadden geen enkele kans om hun collega te ontwijken. Door de klap was de helm

van Simoncelli afgeschoten en de coureur zelf bleef roerloos op het asfalt liggen, met zijn gezicht naar beneden. Het waren afschuwelijke beelden die de hele wereld overgingen, inclusief de gezichten van vader Paolo Simoncelli, vriendin Kate en teambaas Fausto Gresini.

De wedstrijd werd meteen gestaakt om medische assistentie te kunnen bieden. Na transport naar het medisch centrum op het circuit, waarbij men het slachtoffer nog een keer van de draagbaar onderweg naar de ambulance liet vallen, bleef het lang stil in de pitstraat en op de beeldschermen.

Te lang zou blijken, want om 16.56 uur maakte Dr. Michele Macchiagodena bekend dat zijn landgenoot was overleden. Drie kwartier lang hadden de artsen geprobeerd het leven van Simoncelli te redden, maar het zware letsel aan hoofd, nek en borst was fataal geweest.

De MotoGP-rijders werden allen persoonlijk door Carmelo Ezpeleta op de hoogte gebracht en de schokkende, emotionele reacties waren over de hele wereld zichtbaar. Het publiek op het circuit in Sepang werd in het ongewisse gelaten en sommigen reageerden verontwaardigd toen bekend werd dat de MotoGP-race was afgelast. De rest van de wereld wist al wel waarom.

Terol houdt nog even stand voor Viñales, Faubel, Zarco en Cortese

117

Bradl kreeg de Moto2-titel binnen handbereik

118

UITSLAGEN GP MALEISIË

MotoGP

lengte: 5,548 km

Datum: 23 oktober Weer: 31-34˚ Pole position: links Bijzonderheden: Moto2-race na ongeval over 17 in plaats van 19 ronden.

MotoGP-race na ongeval Simoncelli na twee ronden afgebroken en daarna afgelast.

WK-stand (ongewijzigd na 17 van 18 GP’s): 1 (en wereldkampioen). Stoner, 325 pnt; 2. Lorenzo, 260; 3. Dovizioso, 212; 4. Pedrosa, 208; 5. Spies, 156; 6. Simoncelli, 139; 7. Rossi, 139; 8. Hayden, 132; 9. Edwards, 109; 10. Aoyama, 94.

Trainingstijden: . Pedrosa, 2.01, 462 = 164,436 km/u; 2. Stoner, 2,01,491; 3. Dovizioso, 2.01,666; 4. Edwards, 2.02,010; 5,. Simoncelli, 2.02,105; 6. Hayden, 2.02,172; 7. Aoyama, 2.02,254; 8. Bautista, 2.02, 332; 9. Rossi, 2.02,395; 10. Crutchlow, 2.02,756.

Moto2

125cc klasse

18 ronden = 99,864 km

1.Maverick Viñales 2. Sandro Cortese 3. Johann Zarco 4. Hector Faubel 5. Nicolas Terol 6. Jonas Folger 7. Zulfahmi Khairuddin 8. Jakub Kornfeil 9. Alberto Moncayo 10. Danny Kent 11. Efren Vazquez 12. Alexis Masbou 13. Danny Webb 14. Josep Rodriguez 15. Alessandro Tonucci 16. Jack Miller 17. Giulian Pedone 18. Louis Rossi 19. Sturla Fagerhaug 20. Arthur Sissis 21. Taylor MacKenzie 22. Manuel Tatasciore 23. Marco Coleandra 24. Farid Badrul

SPA DUI FRA SPA SPA DUI MAL TSJ SPA GBR SPA FRA GBR SPA ITA AUS ZWI FRA NOR AUS GBR ITA ZWI MAL

Aprilia Aprilia Derbi Aprilia Aprilia Aprilia Derbi Aprilia Aprilia Aprilia Derbi KTM Mahindra Aprilia Aprilia KTM Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Derbi

+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

Niet geklasseerd Brad Binder Adrian Martin Luigi Morciano Harry Stafford Marcel Schrotter

ZAF SPA ITA GBR DUI

Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Mahindra

2 ronden 8 ronden 10 ronden 10 ronden 13 ronden

Eerste ronde niet voltooid Louis Salom SPA Jasper Iwema NED Joan Perello SPA

40.34,280 = 147,686 km/u 0,354 2,455 2,921 10,049 17,964 38,706 39,099 39,223 40,237 54,806 1.07,891 1.07,907 1.08,099 1.08,156 1.15,230 1.18,703 1.18,913 1.30,270 1.31,810 1.33,250 1.50,690 2.02,252 2.16,968

Aprilia Aprilia Aprilia

17 ronden = 94,316 km

1. Thomas Lüthi 2. Stefan Bradl 3. Pol Espargaro 4. Alex De Angelis 5. Dominique Aegerter 6. Mika Kallio 7. Michele Pirro 8. Aleix Espargaro 9. Andrea Iannone 10. Scott Redding 11. Esteve Rabat 12. Kenan Sofuoglu 13. Jules Cluzel 14. Mike Di Meglio 15. Xavier Simeon 16. Axel Pons 17. Kenny Noyes 18. Joan Olive 19. Jordi Torres 20. Mohamad Zamri Baba 21. Ivano Moreno 22. Hafizh Syahrin 23. Randy Krummenacher 24. Robertino Pietri 28. Mashel Al Naimi

ZWI DUI SPA SAM ZWI FIN ITA SPA ITA GBR SPA TUR FRA FRA BEL SPA USA SPA SPA MAL SPA MAL ZWI VEN QAT

Suter Kalex FTR Motobi Suter Suter Moriwaki Pons Kalex Suter Suter FTR Suter Suter Tech3 Tech3 Pons Kalex FTR FTR Suter Moriwaki Suter Moriwaki Kalex Suter Moriwaki

36.35,114 = 154,678 km/u + 0,187 + 7,465 + 9,127 + 11,494 + 11,903 + 12,568 + 12,963 + 14,098 + 16,697 + 19,568 + 24,885 + 25,345 + 26,696 + 32,806 + 33,179 + 36,497 + 36,497 + 40,569 + 56,756 + 1.05,966 + 1.06,110 + 1.17,083 + 1.19,045 1 ronde

Niet geklasseerd Raffaele De Rosa Mattia Pasini Santiago Hernandez Apiwat Wongthanano Valentin Debise Yuki Takahashi Claudio Corti Simone Corsi Anthony West Max Neukirchner

ITA ITA COL THA FRA JAP ITA ITA AUS DUI

Suter FTR FTR FTR FTR Moriwaki Suter FTR MZ-RE MZ-RE

5 ronden 9 ronden 10 ronden 10 ronden 11 ronden 12 ronden 14 ronden 14 ronden 16 ronden 16 ronden

Gediskwalificeerd Yonnie Hernandez

COL

FTR

Niet gestart Bradley Smith Ricard Cardus Marc Marquez

GBR SPA SPA

Tech3 Moriwaki Suter

Snelste ronde (12e): Terol, 2.14,229 = 148,796 km/u Ronderord (2006): Bautista, Aprilia, 2.13,118 = 150,038 km/u

Snelste ronde (4e): Bradl, 2.08,220 = 155,769 km/u (nieuw record) ) Oude record (2010): Simon, RSV/Suter, 2.08,691 = 155,199 km/u

WK-stand na 16 van 17 GP’s: 1. Terol, 282 pnt; 2. Zarco, 262; 3. Cortese, 225; 4.Viñales, 223; 5. Faubel, 161; 6. Folger, 150; 7. Vazquez, 147; 8. Salom, 107; 9. Gadea, 103; 10. Moncayo, 84; 21. Iwema, 16.

WK-stand na 16 van 17 GP’s: 1. Bradl, 274 pnt; 2. Marquez, 251; 3. Iannone, 172; 4. De Angelis, 170. 5. Lüthi, 151; 6. Corsi, 127; 7. Smith, 121; 8. Rabat, 79; 9.

Aegerter, 78; 10. Takahashi, 77.

Trainingstijden: 1. Terol, 2.13,579 = 149,52 km/u; 2. Faubel, 2.13,594; 3. Cortese, 2.13,954; 4. Vazquez, 2.14,581; 5. Salom, 2.14,682; 6. Folger, 2.14,776; 7. Viñales, 2.15,055; 8. Moncayo, 2.15,272; 9. Martin, 2.15,304; 10. Kent, 2.15,590; 20. Iwema, 2.16,652.

Trainingstijden: 1. Lüthi, 2.07,512 = 156,634 km/u; 2.Bradl, 2.07,724; 3. Pirro, 2.08,004; 4. Takahashi, 2.08,069; 5. P. Espargaro, 2.08,107; 6. A. Espargaro, 2.08,154; 7. Kallio, 2.08,240; 8. Corti, 2.08,319; 9. Redding.2.08,412; 10. Pasini, 2.08,414.

119

Stefan Bradl en Marc Marquez schudden elkaar al op zaterdagmiddag de hand Het victoriegebaar van de laatste 125cc wereldkampioen: Nicolas Terol

120

Grand Prix Valencia/Ricardo Tormo

Afscheid en anticlimax Een wat grauwe lucht, frisse temperaturen en al helemaal geen vrolijk Spaans najaarszonnetje.

De weergoden voegden zich in Valencia naar de stemming waarin de GP-teams MaleisiĂŤ hadden verlaten. De MotoGP-race was sowieso een formaliteit en verder stond de laatste Grand Prix grotendeels in het teken van het afscheid van Marco Simoncelli, zowel in emotioneel als in publicitair opzicht. Fausto Gresini, die na de dood van Daijiro Kato in 2003 voor de tweede keer een rijder uit zijn team had verloren, wilde aanvankelijk met zijn renstal niet naar Valencia gaan, maar hij kwam op deze beslissing terug.

Zo werd de motor met nr. 58 als een icoon in de pitbox geĂŤxposeerd en kon Hiroshi Aoyama, die in 2012 naar het WK Superbike vertrekt, zijn laatste MotoGP-race rijden. Het nummer 58 en de rood-witte kleuren van zijn overleden teamgenoot werden op overweldigende wijze, door vele andere teams en rijders, op hun motoren, helmen en kleding uitgedragen.

Jorge Lorenzo was wel aanwezig in Valencia, maar hij had zich voor de race afgemeld en Colin Edwards herstelde thuis in Texas van een operatie aan zijn linker schouder. Hij werd bij Tech 3 vervangen door zijn landgenoot Josh Hayes, terwijl de Japanner Nakasuga plaats nam op de Yamaha die voorlopig voor de laatste keer met het nummer 1 was getooid. Zo was nog enigszins sprake van een acceptabel startveld bij het laatste optreden van de 800cc motoren.

Deze prototypes worden in 2012 vervangen door 1000cc krachtbronnen die in Spanje al gereed stonden om getest te worden in de week na de GP. Zowel Honda, Yamaha als Ducati hadden de nodige nieuwe machines paraat, maar Suzuki schitterde door zich in stilzwijgen te blijven hullen over haar toekomst in de MotoGP en Carmelo Ezpeleta vaardigde een nieuw ultimatum uit. Of de fabriek zich daar iets van zal aantrekken is maar de vraag. Overigens werd de relatie tussen Dorna en de complete Japanse industrie door Ezpeleta verder op scherp gezet, toen de Spanjaard felle kritiek uitte op het prijsbeleid als gevolg van de kostenexplosie in de MotoGP. Honda wilde de leaseprijs voor klantenteams in 2012 opschroeven tot 3,5 miljoen euro per rijder en zulke bedragen zijn nauwelijks meer op te hoesten. Het was een extra pleidooi van Ezpeleta om in de toekomst alleen verder te gaan met motoren die op productiemodellen zijn gebaseerd, dus volgens de nieuwe CRT-formule.

Door de problematische toekomst en het tragische recente verleden zoog de MotoGPcategorie onevenredig veel aandacht weg bij de twee raceklassen waar de WK-titel nog open was.

Nicolas Terol en Stefan Bradl stonden er zo goed voor, dat ze nog maar een paar punten voor het

De laatste GP van Capirossi met geleend nummer

121

Michele Pirro wordt afgevlagd door Paul Butler, die daarmee afscheid nam als racedirecteur

122

mondiale goud nodig hadden, zelfs als Johann Zarco en respectievelijk Marc Marquez zouden winnen. Echter het is nog altijd gebruikelijk dat er eerst geracet wordt, hoewel die vlieger niet opging voor de Moto2. Het Catalunya Caixa Repsol-team hield de optie voor een start nog tot zaterdagmiddag open, maar dit bleek ijdele hoop voor Marquez, die als gevolg van een hersenschudding, opgelopen in Sepang, ‘dubbel zag’ en beslist niet kon rijden. De nieuwe Moto2-wereldkampioen werd zodoende op zaterdagmiddag al in de pits bekend, want toen Marquez na 45 minuten niet in de baan was verschenen en geen tijd had gezet, was voor hem het seizoen voorbij en kon bij Stefan Bradl de vlag uit. Misschien een anticlimax voor de titelstrijd die nooit kwam, maar in feite was de beslissing al in Maleisië gevallen. De Duitser was zo sportief om zich meteen naar de pitbox van Marquez te spoeden, alwaar de opponenten felicitaties en complimenten uitwisselden. Met de technische inbreng van Peter Bom was ook sprake van een Nederlands tintje bij Viessmann Kiefer Racing.

De emoties bij de Duitse renstal werden overigens vooraf gegaan door een opmerkelijk moment, want met Michele Pirro en Yuki Takahashi stonden beide rijders van het Gresini-team bovenaan de tijdlijst toen het begon te regenen en niemand hun rondetijden kon verbeteren. Zo’n prestatie had het San Carlo Moto2-team nog nooit geleverd en zo was er even aanleiding om te geloven dat toeval niet bestond en hogere machten de helpende hand hadden toegestoken…

De surprise door het wisselvallige weer en de

halfnatte baan strekte zich ook uit tot de 125cc klasse, waarin Danny Webb op de Mahindra voor het eerst een polepositie bemachtigde. Geen slecht moment voor het Indiase team, dat zich verder wil profileren en ook een Moto3-machine heeft laten ontwikkelen. Bovendien was een hoge baas uit India in Valencia aanwezig en dat zijn toch de mannen die beslissen over de racebudgets. Naast de Fransman Louis Rossi zette ook Johann Zarco zijn motor op de eerste rij en daarmee stond hij zes posities voor Nico Terol, die ieder risico uit de weg ging, omdat hij nog maar vijf punten nodig had, zelfs als Zarco zou winnen.

Ter nagedachtenis aan Marco Simoncelli reden de GP-machines uit alle klassen op zondagmorgen een ereronde, onder aanvoering van Kevin Schwantz op de motor met nr. 58. Daarna verzamelde men zich op het startveld, waar het complete GP-gezelschap in gelid stond te wachten. Na een knallend vuurwerk werd, in plaats van een minuut stilte, op verzoek van de familie Simoncelli, een minuut lang gas gegeven.

Lekker herrie maken; zo had hun zoon het gewild!

Drie kwartier later stond Nico Terol paraat om de allerlaatste 125cc wereldtitel - en zijn eerste - binnen te halen. Daarbij moest de 23-jarige Spanjaard alleen Johann Zarco in de gaten houden. Voor het bepaald niet inspirerende decor van halflege tribunes kwamen nog eenmaal de snerpende tweetakt motoren tot leven en nam Webb de leiding voor Faubel, Folger, Cortese en Zarco, met vlak daarachter Viñales. Maar in de derde ronde nam Zarco te veel risico en schoof met de motor in de berm, waarmee de beslissing in het kampioenschap een feit was. Een anticlimax als ontknoping, maar goed voor lachende gezichten bij het Bankia-team van Aspar Martinez. Dat Maverick Viñales de race wist te winnen was een verdiende score voor de ‘Rookie van het Jaar’, maar met de tweede plaats kwam Terol keurig op het podium en kon hij in stijl gehuldigd worden, naast zijn teamgenoot Faubel. De lichte regenval, die de laatste ronden was begonnen kon de pret niet drukken.

Webb was gevallen, evenals Cortese, die daarmee zijn kansen op de derde plek in het WK verspeelde. Jasper Iwema (20e) ondervond nog hinder van zijn blessure uit Maleisië en was in het rennerskwartier, net als vele collega’s, zoekende naar een zitje voor 2012. Louis Salom (7e) en Brad Binder hoefden dat niet meer te doen, want zij kregen beiden onderdak bij het team van Roelof Waninge Racing, dat twee starts voor de Moto3 had gekregen.

De baan was niet volledig droog toen de Moto2race van start ging en Stefan Bradl van zijn wereldtitel zou kunnen genieten. Die pret duurde voor de Bayer slechts vijf ronden, want toen ging hij onderuit. Misschien was er teveel druk van de ketel, maar voor hem had het geen verdere gevolgen. Aan de kop van het veld reed Takahashi,

Indrukwekkend eerbetoon aan Simoncelli

Parc fermĂŠ voorgoed gesloten voor 125cc Gemengd helmdesign van Rossi

Hij leek veel ouder: Kevin Schwantz

Gresiniâ&#x20AC;&#x2122;s emoties na winst van van Pirro

123

Close-racing tot de streep met Spies (11) en Stoner (27)

124

totdat hij spectaculair van zijn motor buitelde, waarna teamgenoot Michele Pirro de honneurs waarnam. De Italiaan hield zijn hoofd wel koel en behaalde zijn eerste GP-overwinning ten koste van de geroutineerde Mika Kallio en de Zwitser Dominique Aegerter, die zijn eerste podiumplek mocht vieren. Andrea Iannone (11e) behield zijn derde plaats in de WK-eindstand door Alex De Angelis nipt voor te blijven.

De laatste MotoGP-race met 800cc motoren begon met een aanvaring voordat de eerste bocht was bereikt, toen de lijnen van Dovizioso en Bautista elkaar kruisten. De Suzuki-rijder remde zich onderuit en nam vervolgens Rossi, De Puniet en Hayden mee naar de zandbak. Niemand van dit kwartet raakte gewond, maar hun race was voorbij en zo eindigde het seizoen voor deze rijders in mineur. Met name voor Valentino Rossi moet de slotfase van 2011 een martelgang zijn geweest met experimentele testsessies tijdens de trainingen en vier crashes in evenzoveel races.

Gelukkig beschouwden Andrea Dovizioso en Dani Pedrosa hun laatste GP van het seizoen niet als een formaliteit – dat was het ook niet met de derde plaats in de WK-eindstand als inzet – en vochten ze een schitterend duel uit achter de rug van hun kopman Casey Stoner. Daarachter reed de vastberaden Ben Spies, die de laatste weken

ook te vaak was gevallen en nu op de Yamaha het seizoen sterk wilde afsluiten. Dat deed de Amerikaan op indrukwekkende wijze, want toen het na tweederde van de race begon te miezeren gingen zijn concurrenten beduidend langzamer rijden, terwijl zijn tempo minder hard naar beneden ging. Stoner verloor zichtbaar terrein en van zijn voorsprong van tien seconden bleef niets over, toen Spies hem drie ronden voor het einde passeerde.

Een verrassing hing in de lucht, maar de nieuwe wereldkampioen beet op zijn tanden en besloot bij het uitkomen van de laatste bocht toch wat risico te nemen. Daarbij profiteerde hij van het surplus aan Honda-power en pakte hij Spies, letterlijk op de streep terug, met een verschil van 0,015 seconde! Het was een hartverwarmende apotheose voor de kleumende toeschouwers, die Dovizisio de prestigestrijd met Pedrosa zagen winnen. De kleine Spanjaard, geen liefhebber van nattigheid, werd in de laatste ronde nog gepasseerd door Kel Crutchlow. Nakasuga, Hayes en Abraham gingen Loris Capirossi vooraf, die bij deze gelegenheid was gestart met het nummer 58. De kleine Italiaan maakte op deze wijze zijn 328e GP-start in 22 seizoenen. Het was een memorabel moment tijdens een wat ongebruikelijke tweeslachtige Grand Prix.

MotoGP

30 ronden = 120,15 km

1. Casey Stoner 2. Ben Spies 3. Andrea Dovizioso 4. Cal Crutchlow 5. Dani Pedrosa 6. Katsuyuki Nakasuga 7. Josh Hayes 8. Karel Abraham 9. Loris Capirossi 10. Toni Elias 11. Hector Barbera 12. Hiroshi Aoyama

AUS USA ITA GBR SPA JAP USA TSJ ITA SPA SPA JAP

Honda Yamaha Honda Yamaha Honda Yamahha Yamaha Ducati Ducati Honda Ducati Honda

Eerste ronde niet voltooid: Randy De Puniet Alvaro Bautista Valentino Rossi Nicky Hayden

FRA SPA ITA USA

Ducati Suzuki Ducati Ducati

UITSLAGEN GP VALENCIA lengte: 4,005 km

48.18,645 = 149,221 km/u + 0,015 + 2,454 + 8,718 + 9,321 + 23,818 + 33,118 + 37,952 + 48,953 + 52,501 + 1.06,519 + 1.08,760

Circuit: Ricardo Tormo Datum: 6 november Weer: droog met incidenteel lichte regen, 17˚ Pole position: rechts

Snelste ronde (14e): Dovizioso, 1.34,167 = 153,110 km/u Oude record (2008): Stoner, Ducati, 1.32,582 = 155,732 km/u WK-eindstand: 1. (en wereldkampioen) Stoner, 350 pnt; 2. Lorenzo, 260; 3. Dovizioso, 228; 4. Pedrosa, 219; 5. Spies, 176; 6. Simoncelli, 139; 7. Rossi, 139; 8. Hayden, 132; 9. Edwards, 109; 10. Aoyama, 98.

Trainingstijden: 1. Stoner, 1.31,861 = 156,954 km/u; 2. Pedrosa, 1.32,875; 3. Spies, 1.33,057; 4. De Puniet, 1.33,118; 5. Bautista, 1.33,443; 6. Rossi, 1.33,478; 7. Hayden, 1,33,656; 8. Dovizioso, 1.33,824; 9. Barbera, 1.34,186; 10. Abraham, 1.34,265.

125cc klasse

24 ronden = 96,12 km

1. Maverick Viñales 2. Nicolas Terol 3. Hector Faubel 4. Efren Vazquez 5. Jonas Folger 6. Alberto Moncayo 7. Louis Salom 8. Niklas Ajo 9. Luigi Morciano 10. Louis Rossi 11. Manuel Tatasciore 12. Marcel Schrotter 13. Alessandro Tonucci 14. John McPhee 15. Giulian Pedone 16. Sturla Fagerhaug 17. Danny Kent 18. Peter Sebestyen 19. Daniel Ruiz 20. Jasper Iwema 21. Marco Coleandra 22. Alexis Masbou 23. Kevin Hanus 24. Jakub Kornfeil 25. Zulfahmi Khairuddin

SPA SPA SPA SPA DUI SPA SPA FIN ITA FRA ITA DUI ITA GBR ZWI NOR GBR HON SPA NED ZWI FRA DUI TSJ MAL

Aprilia Aprilia Aprilia Derbi Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Mahindra Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Honda Aprilia Aprilia KTM Honda Aprilia Derbi

41.44,138 = 138,184 km/u + 3,216 + 7,460 + 14,560 + 18,451 + 36,472 + 52,614 + 1.00,138 + 1.00,253 + 1.03,258 + 1.09,892 + 1.12,741 + 1.18,337 + 1.18,434 + 1.20,580 + 1.21,155 + 1.27,770 + 1.33,406 + 1.34,593 + 1.34,832 1 ronde 1 ronde 1 ronde 1 ronde 3 ronden

Gefinished in pitlane Adrian Martin

SPA

Aprilia

+ 2.16,952

Niet geklasseerd Taylor MacKenzie Brad Binder Josep Rodriguez Sandro Cortese Danny Webb Harry Stafford Jack Miller Johann Zarco

GBR ZAF SPA DUI GBR GBR AUS FRA

Aprilia Aprilia Aprilia Aprilia Mahindra Aprilia KTM Derbi

6 ronden 7 ronden 9 ronden 13 ronden 13 ronden 17 ronden 21 ronden 22 ronden

Snelste ronde (17e): Viñales, 1.42,882 = 140,141 km/u Ronderord (2007): Faubel, Aprilia, 1.39,380 = 145,079 km/u

Moto2

27 ronden = 108,135 km

1. Michele Pirro 2. Mika Kallio 3. Dominique Aegerter 4. Anthony West 5. Kenny Noyes 6. Yonnie Hernandez 7. Mike Di Meglio 8. Xavier Simeon 9. Max Neukirchner 10. Julian Simon 11. Andrea Iannone 12. Alex De Angelis 13. Jules Cluzel 14. Pol Espargaro 15. Claudio Corti 16. Randy Krummenacher 17. Thomas Lüthi 18. Jordi Torres 19. Alex Baldolini 20. Kenan Sofuoglu 21. Aleix Espargaro 22. Santiago Hernandez 23. Bradley Smith 24. Robertino Pietri 25. Elena Rosell 26. Joan Olive 27. Mashel Al Naimi 28. Oscar Climent 29. Nasser Hasan Al Malki 30. Scott Redding

ITA FIN ZWI AUS USA COL FRA BEL DUI SPA ITA SAM FRA SPA ITA ZWI ZWI SPA ITA TUR SPA COL GBR VEN SPA SPA QAT SPA QAT GBR

Moriwaki Suter Suter MZ-RE FTR FTR Tech3 Tech3 MZ-RE Suter Suter Motobi Suter FTR Suter Kalex Suter Suter Moriwaki Suter Pons Kalex FTR Tech3 Suter Suter FTR Moriwaki MIR Racing Moriwaki Suter

46.22,205 = 139,919 km/u + 6,150 + 6,363 + 8,843 + 9,229 + 9,926 + 10,115 + 10,385 + 13,018 + 13,685 + 14,686 + 15,200 + 18,428 + 19,177 + 20,356 + 26,031 + 27,160 + 33,813 + 46,003 + 49,635 + 1.12,187 + 1.14,567 + 1.15,394 + 1.16,767 + 1.19,893 + 1.22,339 1 ronde 1 ronde 1 ronde 1 ronde

Niet geklasseerd Raffaele De Rosa Simone Corsi Valentin Debise Ratthapark Wilairot Mattia Pasini Esteve Rabat Yuki Takahashi Stefan Bradl

ITA ITA FRA THA ITA SPA JAP DUI

Suter FTR FTR FTR FTR FTR Moriwaki Kalex

2 ronden 2 ronden 7 ronden 14 ronden 17 ronden 21 ronden 22 ronden 23 ronden

Snelste ronde (21e): Iannone, 1.39,730 = 144,570 km/u Oude record (2010): K. Abraham, RSV/FTR, 1.36,611 = 149,237 km/u

WK-eindstand: 1. (en wereldkampioen) Terol, 302 pnt; 2. Zarco, 262; 3. Viñales, 248; 4. Cortese, 225; 5. Faubel, 177; 6. Folger, 161; 7. Vazquez, 160; 8. Salom, 116; 9. Gadea, 103; 10. Moncayo, 94; 23. Iwema, 16.

WK-eindstand: 1. (en wereldkampioen) Bradl, 274 pnt; 2. Marquez, 251; 3. Iannone, 177; 4. De Angelis, 174. 5. Lüthi, 151; 6. Corsi, 127; 7. Smith, 121; 8. Aegerter, 94; 9. Pirro, 84; 10. Rabat, 79.

Trainingstijden: 1. Webb, 1.45,898 = 136,149 km/u; 2. L. Rossi, 1.46,325; 3. Zarco, 1.48,028; 4. Salom, 1.48,264; 5. Masbou, 1.48,283; 6. Faubel, 1.48,288; 7. Cortese, 1.48,731; 8. Viñales, 1.48,756; 9. Terol, 1.48,920; 10. Folger, 1.49,438; 27. Iwema, 1.53,063.

Trainingstijden: 1. Pirro, 1.37,067 = 148,536 km/u; 2. Takahashi, 1.37,076; 3. Kallio, 1.37,477; 4. Bradl, 1.37,870; 5. De Angelis, 1.37,888; 6. Lüthi, 1.37,963; 7. Aegerter, 1.38,085; 8. Simeon, 1.38,182; 9. Di Meglio, 1.38,496; 10. Corsi, 1.38,565.

125

Congratulations to Martin Bauer and the Motorex KTM team with their RC8R! In 2010 behaalde Martin Bauer met het Motorex KTM team de IDM constructeurstitel . In 2011 valt alles op zijn plaats en is het kampioenschap van het prestigieuze Duitse Superbike kampioenschap binnen!

126

Red Bull Rookies Cup

Deroue dient zich aan De 15-jarige Scott Deroue was de eerste Nederlander die de strenge selectieprocedure voor de Red Bull Rookies Cup had doorstaan en voor 2011 een vaste startplaats had veroverd. In deze competitie rijden 25 deelnemers, afkomstig uit de hele wereld, op hetzelfde type KTM RC125, een slanke ééncilinder tweetakt die goed is voor 45 pk. Aangezien al deze motoren in principe gelijk zijn, is het aan de coureurs zelf om het onderscheid te maken en dat vormt de basis waarop het jonge talent zich moet onderscheiden. Close-racing en veel plezier zijn de voornaamste ingrediënten van deze mooie merkencup, die professioneel en serieus wordt begeleid.

Het is slechts weinigen gegund om aan deze prestigieuze serie, die als bijprogramma over 14 races bij acht Grands Prix wordt verreden, mee te mogen doen. Scott pakte de geboden kans met beide handen aan en samen met zijn vader Bert begonnen ze in Jerez aan het grote avontuur. Op het gelijknamige, bepaald niet makkelijke, GP-circuit ondervond de jongen uit Nijkerkerveen hoe hard de concurrentie was en hoeveel hij nog moest leren. Het verschil met de poleposition bedroeg in Andalusië nog meer dan vijf seconden, maar daar zou in de loop van het seizoen verandering in komen. Na de races in Estoril en Silverstone volgde een dubbel optreden voor eigen publiek op TT Circuit Assen en met twee klasseringen in de toptien deed Deroue zich voor het eerst gelden.

Het zelfvertrouwen was gegroeid en na Mugello stond de Sachsenring op het programma. Op het korte, bochtige baantje werd Deroue derde en was zijn eerste podium een feit. Dat smaakte naar meer! In Brno werden hele andere stuurmanskunsten gevraagd, maar ook op deze brede piste ging het uitstekend en eindigde hij een keer als derde.

Toch was er even sprake van een teleurstelling, omdat in Tsjechië de eerste overwinning voor Scott binnen bereik was, als hij voor de laatste bochtencombinatie niet had misgeschakeld… In de laatste wedstrijd, op het circuit van Misano, zat Deroue weer in de kopgroep en draaide hij enkele keren de snelste ronde, totdat hij ten val kwam.

De Italiaan Lorenzo Baldassarri werd in Italië kampioen, gevolgd door de Australiër Arthur Sissis. Deroue eindigde op de vijftiende plaats in het eindklassement door zeven keer in de punten te rijden. Al met al een prachtig debuutjaar voor de jonge rijder die met het startnummer 95 en zijn knaloranje helm een opvallende verschijning is.

In 2012 zal hij voor het tweede seizoen in de Red Bull Rookies Cup van de partij zijn en Deroue blijft daarin de enige Nederlander. Bo Bendsneijder, Marcel ter Braake en Robert Schotman slaagden er niet in om zich medio oktober, tijdens de selectiedagen op het circuit van Aragon, te kwalificeren.

De Belg Lovio Loi, bekend van zijn deelname aan vele wegracecompetities in ons land, wist zich wel te plaatsen.

Deroue liet zich zien in de Rookies Cup

127

De techniek

Tweetakttijdperk ten einde

De 125cc Aprilia RSA is de laatste en sterkste GP tweetakt, met een top van 244 km/u

128

Nadat de tweetaktmotor al in 2003 uit de Koningsklasse en in 2010 uit de 250cc verdween, waren ze in 2011 voor het laatst van de partij in de 125cc categorie. Daarmee was in de Grand Prix het tweetakttijdperk ten einde, want vanaf 2012 mag er, in navolging van de MotoGP en de Moto2, ook in de nieuwe Moto3 alleen met viertakten worden gereden.

Sinds mensenheugenis maakte de tweetaktmotor deel uit van de GP-racerij. Het duurde enige tijd dat dit type verbrandingsmotor binnen de geldende technische regels, die altijd de cilinderinhoud als uitgangspunt hebben gehad, zich de sterkere toonde van de viertakt. Nadat in 1949 de strijd om de officiële wereldtitel in verschillende raceklassen was ingesteld, duurde het tot 1952 voordat er een GP met een tweetaktmotor werd gewonnen.

Die eer was weggelegd voor Rudolf Felgenheier en DKW. De Duitse combinatie won in 1952 op het circuit van Solitude de 250cc race van de GP van West-Duitsland. Vervolgens duurde het tien jaar voordat de eerste wereldtitel met een tweetakt

in de boeken kon worden bijgeschreven. Degene die voor deze primeur zorgde was Ernst Degner, een coureur afkomstig uit het oostelijk deel van Duitsland en rijdend op een 50cc Suzuki. Het gebeurde in 1962, het jaar dat er voor het eerst in de ‘borrelglaasjesklasse’ om WK-punten werd gestreden. Een jaar eerder had Degner, die niet alleen een goed coureur maar ook zeer kundig technicus was, voor opzien gebaard door de DDR (OostDuitsland) te ontvluchten. Vervolgens verkaste hij met de nodige gegevens van de MZ tweetaktmachines in zijn hoofd, plus diverse belangrijke tekeningen en onderdelen in zijn bagage, naar Suzuki in Japan. De nadien voor West-Duitsland uitkomende coureur en zijn nieuwe werkgever (ze hadden gezamenlijk de vlucht naar het westen beraamd) plukten daar dus onmiddellijk de vruchten van. Met zijn opzienbarende overstap en wereldtitel leverde Degner bovendien een wezenlijke bijdrage aan de opkomst van de Japanse motorindustrie.

Van alle racecategorieën bleef de 500cc het langst

een viertaktbolwerk. In 1975 schreven Giacomo Agostini en Yamaha geschiedenis door in de 500cc klasse wereldkampioen te worden met een tweetakt. Dit type verbrandingsmotor had inmiddels een dusdanig hoog niveau bereikt, dat in competitieverband de viertakt bij een gelijke cilinderinhoud geen enkele kans meer had. In 1975 werden dan ook alle zes wegracewereldtitels - er werd gestreden in de 50, 125, 250, 350, 500cc en zijspanklasse - gewonnen met een tweetaktkrachtbron. Het duurde vervolgens niet lang of de viertakt verdween van het GP-toneel. Het definitieve einde kwam in 1981 toen de praktijk uitwees dat zelfs Honda niet in staat was om met een zeer gecompliceerde viercilinder met ovale zuigers en 32 kleppen (een verkapte achtcilinder) de tweetakten te verslaan!

Als uitvinder/grondlegger van de huidige tweetaktmotor zonder kleppen wordt de Engelsman Joseph Day (1855-1946) gezien. In de racerij vond de ontwikkeling met name plaats door technische genieën als de Duitsers Hermann Weber en Helmut Gorg (beiden DKW), Walter Kaaden (MZ), Jörg Möller (Van Veen Kreidler, Morbidelli en Minarelli), de Spanjaard Francisco Tombas (Derbi), de Oostenrijker Harald Bartol (Derbi, Gilera en KTM), de Nederlander Jan Thiel (Jamathi, Piovaticci, Bultaco, Minarelli, Garelli, Aprilia en Derbi) en door talloze technici van de Japanse merken Suzuki, Honda, Yamaha en Kawasaki.

In de eerste plaats waren het de technici van DKW en MZ die de tweetakt tot een ware racemotor ontwikkelden, waarna de Japanners met de successen aan de haal gingen. Diezelfde Japanners, met Honda voorop, zorgden er daarop voor dat de tweetakt vanaf nu van het racetoneel is verdwenen, met als motivatie dat de tweetaktmotor niet alleen een lager rendement heeft, maar door de uitlaatgassen schadelijk voor het milieu is. Daardoor is volgens de tegenstanders de tweetakt met name voor dagelijks gebruik minder geschikt dan een viertakt. Iets waar tweetakttechneuten het niet mee eens zijn, maar als verreweg grootste motorfietsfabrikant ter wereld heeft Honda nu eenmaal de meeste invloed.

2011 was dus het laatste jaar dat er hoogtoerige tweetakten over de GP-circuits snerpten. Omdat reeds geruime tijd bekend was dat dit zou gaan gebeuren, was de ontwikkeling van de laatste generatie 125cc eencilindermotoren eind 2008 stil komen te liggen. Vanaf dat moment werd de dienst in de lichtste klasse uitgemaakt door Aprilia en Derbi, die beide tot Piaggio behoorden, dus waren de machines identiek. De enige vreemde eend in de bijt was een nieuwkomer in 2011, de Indiase multinational Mahindra. Deze producent van velerlei voertuigen, waaronder gemotoriseerde tweewielers, is met 137.000 werknemers, verdeeld over vestigingen in honderd landen, bepaald geen kleintje. Een van de bedrijven die de Indiërs hadden overgenomen, was het Italiaanse

Engine Engineering. Deze firma was verantwoordelijk voor de bouw en de ontwikkeling van de 125cc racemachines die in 2009 Loncin en in 2010 Lambretta heetten. In zijn laatste levensjaar prijkte er dus Mahindra op de tank en stroomlijn. Bij het blok ging het in grote lijnen om een (slechte) kopie van de Aprilia die geen schijn van kans had tegen de veel snellere RSA’ s. Met deze door Jan Thiel geconstrueerde machine werden dan ook de laatste 125cc wereldtitels (bij de constructeurs en bij de coureurs met Nicolas Terol) uit de geschiedenis veroverd. De Aprilia RSA was goed voor 54 pk bij 13.600 tpm. Met een litervermogen van maar liefst 432 pk was het de sterkste tweetaktmotor ooit.

Het jaar 2011 was niet alleen het laatste seizoen van de 125cc klasse; ook het technisch reglement van de MotoGP wordt weer gewijzigd. Aangezien er in 2012 met motoren met een maximale cilinderinhoud tot 1000cc gereden gaat worden, kunnen de 800cc machines reeds na vijf seizoenen het museum in. Van 2008 t/m 2010 was Yamaha in de belangrijkste wegraceklasse oppermachtig. Het Japanse merk won drie maal achter elkaar zowel

Bij de Aprilia RSA bevindt de roterende inlaat zich boven op het carter

129

De Honda NSR500 was de succesvolste tweetakt in de koningsklasse. Met het blok uit 1997 werden alle GPâ&#x20AC;&#x2122;s gewonnen. Topsnelheid: 320 km/uur

Klein Duimpje onder de tweetaktracers: de 25cc metende zuiger van een 50cc Suzuki twin; de boring bedraagt 32,5 mm

DKW speelde een essentiĂŤle rol in de ontwikkeling van de tweetaktmotor, onder meer met de 350cc driecilinder uit 1954

Tweetakt uurwerktechniek: de 50cc Suzuki twin uit 1965 met 17,5 pk bij 17.300 tpm en 12 of 14 versnellingen

130

Indrukwekkende watergekoelde 125cc viercilinder Yamaha RA31 met vier roterende inlaten en negen versnellingen (1966 t/m 1968)

de wereldtitel bij de coureurs, de constructeurs als de teams. Dit tot grote frustratie van Honda.

HRC was er dan ook alles aan gelegen om het laatste 800cc wereldkampioenschap te veroveren.

Na de komst van voormalig Ducati-teammanager Livio Suppo en drie Italiaanse elektronicaspecialisten, die tot dan voor Yamaha hadden gewerkt, werd Casey Stoner als nummer één coureur aangetrokken, maar dat niet alleen. Ook de ploeg Italiaanse technici van de Australiër, onder leiding van Cristian Gabarrini, maakte de overstap van Ducati naar Honda. Zo kon het zijn, dat er in de pitbox van Stoner meestal meer Italianen dan Japanners aanwezig waren.

De belangrijkste man op technisch gebied was echter Shuhei Nakamoto, die na acht jaar voor Honda in de Formule 1 werkzaam te zijn geweest, terugkeerde naar zijn oude liefde: de motoren. Als HRC-vicepresident had Nakamoto de dagelijkse leiding over de MotoGP-activiteiten van Honda. De in Engeland wonende Japanner was bij alle GP’s aanwezig en zorgde in de eerste plaats voor de zo noodzakelijke continuïteit.

Bovendien bracht hij uit de F1 een noviteit naar de tweewielerwereld en dat was de zogenaamde ‘seamless’ versnellingsbak, een schakelmechanisme dat voorziet in een naadloze overgang van de ene in de andere versnelling. Omdat er bij het overschakelen een constante aandrijving is, komt er nagenoeg geen onrust in de machine. Bovendien werkt het mechanisme brandstofbesparend.

Iets wat met een maximale tankinhoud van 21 liter zeker zo belangrijk is. Er kan namelijk meer vermogen worden gegenereerd.

Van alle MotoGP-machines had de laatste uitvoering van de RC212V duidelijk het meeste vermogen, vermoedelijk meer dan 220pk. Bovendien was het blok zeer gebruiksvriendelijk en uitermate betrouwbaar. Vanaf het begin was de basis van de 2011 - en tevens laatste 800cc-uitvoering van de Honda - zo’n beetje als perfect aan te duiden, zeker in de handen van Stoner. De Australiër zorgde er voor dat de doelstelling van HRC voor 2011, het winnen van alle MotoGP-wereldtitels, werd gehaald. Overigens gaf Stoner’s teamgenoot Dani Pedrosa afgelopen seizoen de voorkeur aan het 2010-frame.

Uiterlijk veranderde Yamaha voor het laatste 800cc seizoen niet veel aan haar succesvolle M1, maar tijdens de laatste race van 2011 bracht het merk naar buiten dat er toch twee belangrijke wijzigingen waren toegepast. Ten eerste werd de boring en slag van de motor veranderd om een hogere topsnelheid te kunnen krijgen. Verder werd het chassis gewijzigd. Dit laatste bleek geen succes te zijn, want na de GP van Groot-Brittannië werd op verzoek van Jorge Lorenzo teruggegrepen op een aantal componenten van het 2010-frame. Dat leverde positieve resultaten op, maar het waren er te weinig om Honda van de wereldtitel te kunnen houden.

Dat de racerij nog altijd een technische vooruitgang bewerkstelligt, wordt bewezen door een aantal cijfers die Yamaha na vijf jaar ontwikkeling van de 800cc motor vrij gaf. In eerste instantie bedroeg de levensduur van een M1-blok 600 kilometer. Door de reglementen gedwongen bedroeg die het afgelopen seizoen 2400 kilometer.

Ten opzichte van 2007 had de 2011-versie zestien procent meer vermogen en twaalf procent meer trekkracht. Bovendien was het brandstofgebruik met acht procent teruggebracht. Op het circuit van Qatar had de laatste M1 een topsnelheid die maar liefst twintig kilometer hoger was dan de eerste uitvoering van 2007. In grote lijnen werden in 2011 op de meeste circuits met de 800ccM1 dezelfde rondetijden gerealiseerd als met de 990cc-machine uit 2006. Je mag concluderen dat aan de meeste technische ontwikkelingen een hoog prijskaartje hangt, maar dat die nog altijd hun vruchten afwerpen.

Dat laatste kon niet worden gezegd van Ducati.

Met de komst van negenvoudig wereldkampioen Valentino Rossi en zijn ploeg onder leiding van Jeremy Burgess, die als chef-technicus maar liefst tien titels in de koningsklasse veroverde, waren de verwachtingen hoog. Echter deze samenwerking leverde in het eerste jaar nauwelijks successen op. Sterker nog, de ontwikkeling van de Ducati Desmosedici was teleurstellend. Vanaf het eerste moment had Rossi totaal geen vertrouwen in de voorkant van de GP11. Iets waar Casey Stoner en andere Ducati-coureurs in het verleden ook veelvuldig over klaagden. Als schuldige werd het carbonfiberframe met de motor als dragend element genoemd. Het was zeker een nadeel dat Rossi en Ducati, gedwongen door de reglementen, buiten de races nauwelijks konden testen. Dat kon wel worden gedaan met de 1000cc machine voor 2012. Naar aanleiding van deze testen kwam Ducati-constructeur Filippo Preziosi voor de TT van Assen met een zogenaamde GP11.1 op de proppen. Het ging hierbij om het prototype van de GP12. Door een andere krukas toe te passen werd de cilinderinhoud van het nieuwe motor-

Verouderde techniek in nieuw jasje: de 125cc Mahindra

131

De laatste 800cc Honda RC212V was in 2011 de maatstaf

132

blok, dat in navolging van Honda met een seamless versnellingsbak was uitgerust, op de voorgeschreven 800cc gebracht. Wat het rijwielgedeelte betrof kwam er een compleet ander achterveringsysteem. De gelijkenis met dat van de Yamaha M1 was treffend, maar nog altijd betrof het een carbonfiberframe met de motor als dragend element.

Ondanks alle veranderingen bleef Rossi (en ook tweede man Nicky Hayden) klagen dat de machine te stijf was geconstrueerd. Het gevolg was dat de rijders geen enkel vertrouwen in de voorkant hadden. Dat dit niet in orde was, kwam ook tot uiting door de vele keren dat Rossi met de Desmosedici onderuit ging. Om meer ‘flex’ te krijgen werd vervolgens voor de GP van Aragon het carbonfiber voorframe - het gedeelte met het balhoofd dat direct aan het motorblok is verbonden - vervangen door een exemplaar van aluminium. Ook deze wijziging bracht niet het gewenste resultaat.

Uiteindelijk kwam Ducati, direct na het einde van het seizoen, met een aluminium twin spar frame voor de 1000cc metende GP12, dat compleet door de Engelse firma FTR was gebouwd. Maar na twee dagen testen verklaarde Rossi dat de problemen nog niet waren opgelost. 2012 zal moeten uitwijzen of dit alsnog gaat gebeuren. Na alle flops is het uur u nu echt voor constructeur Prezioso en het fameuze Italiaanse merk aangebroken!

Het was dat de Suzuki Motor Corporation contracten met promotor Dorna en coureur Alvaro Bautista had, anders had deze Japanse fabriek zich eind 2010 vanwege de financiële crisis uit de MotoGP teruggetrokken. Uiteindelijk werd besloten met één rijder door te gaan. Deze beslissing had tot gevolg dat de ontwikkeling van de GSV-R, die toch al een achterstand ten opzichte van de concurrentie had, nog moeilijker zou gaan verlopen. Met een aanzienlijk kleiner budget slaagden

Shuhei Nakamoto en Livio Suppo brachten Honda terug naar de absolute top

De Ducati GP11.1, een 800cc versie van het 1000cc prototype voor 2012

Het prachtige design van de Suzuki GSV-R

133

Zeker in de Yamahakleuren ziet de M1 er prachtig uit

Het compacte 800cc Yamaha YZR M1-blok

134

de Suzuki-technici er toch in om de machine betrouwbaarder te maken. Dat moest ook wel, want omdat het 800cc blok van Suzuki te vaak stuk ging, had het merk in 2010 van de MSMA toestemming gekregen om vanaf de GP van Tsjechië zoals de drie andere fabrikanten geen zes maar negen blokken per rijder in te zetten. Die uitzondering was in 2011 niet meer van kracht. De enige Suzuki bleef afgelopen seizoen niet alleen heel, de machine werd in de tweede helft van het seizoen ook een stuk beter, met als gevolg dat Bautista, die als MotoGP-coureur was gegroeid, geregeld het gevecht met de fabrieks-Ducati’ s aan kon gaan.

In 2012 gaat er gereden worden met 1000cc motoren, die niet meer dan vier cilinders met een maximale boring van 81mm mogen hebben. Dit laatste is gedaan om het toerental te beperken en op die manier weer de kosten. Verder komen er de zogenaamde CRT-machines. CRT staat voor Claiming Rule Teams. Dat zijn op 1000cc standaardblokken gebaseerde machines voorzien van een prototype rijwielgedeelte. Ten opzichte van de fabrieksmachines mogen ze o.a. met vijf liter brandstof meer starten. Ondanks dit voordeel zal het verschil in pk’s echter nog (te) groot zijn. Dornabaas Carmelo Ezpeleta heeft laten weten, dat wat hem betreft de CRT-machines de toekomst zijn, omdat de huidige prototypes veel te duur zijn geworden. De Spanjaard is niet langer bereid om financieel bij te dragen aan de technische ontwikkeling van de motorfabrikanten. Hij deed dit de laatste jaren door diverse satellietteams veel geld toe te schuiven, waardoor ze op de been bleven.

Na een succesvol debuutseizoen werd het technisch reglement van de Moto2-klasse ongemoeid gelaten. Dat betekende dat elke deelnemer onderweg was op de zogenaamde Moto2-eenheidsmotor, gebaseerd op een Honda CBR600RRkrachtbron die 130 pk bij maximaal 16.000 tpm leverde. Ondanks het feit dat de motoren exact hetzelfde bleven, ging het in het tweede levensjaar van de Moto2 een stuk sneller. Dat kwam in de eerste plaats door de Dunlop eenheidsbanden, die wel verder werden ontwikkeld. Dat gold ook voor de rijwielgedeelten. Verschenen er begin 2010 nog dertien verschillende fabrikanten aan de start, een jaar later waren dat er nog maar zes: Suter, Kalex, FTR (waaronder ook de MZ-RE Honda valt), Tech3, Moriwaki en Motobi. Bij het laatstgenoemde merk gaat het om een frame dat door de Japanse firma TSR is gebouwd. In grote lijnen zijn de zes rijwielgedeelten hetzelfde, want alle constructeurs passen een aluminium brugframe toe.

In de meeste gevallen stamt de vering van Öhlins.

Mede door een uitgekiende aerodynamica was de Duitse Kalex in het begin van het jaar het snelst, maar in de loop van het seizoen wist de concurrentie de achterstand te verkleinen. Dat gold met name voor Suter. De Zwitserse firma testte veel met Moto2-nieuwkomer Marc Marquez, die door zijn prestaties tot de kopman van het merk was

De Kalex is onbetwist de mooist afgewerkte Moto2-machine

Peter Bom (midden) verzorgde de tele-metrie voor Stefan Bradl

uitgegroeid. Mede omdat ook in 2011 de meeste coureurs in deze klasse in het zitje van een MMX van Suter zaten prolongeerde dit merk drie races voor het einde de wereldtitel bij constructeurs.

Het in 2008, door Klaus Hirsekorn en Alex Baumgärtel opgerichte, Kalex won samen met het team van de gebroeders Jochen en Stefan Kiefer - en Stefan Bradl als rijder - de titel bij de coureurs.

Het prototype van 2012 Suter MMX van Marc Marquez

135

Rondweg 4 - 8091 XB Wezep - 038 3765433 www.vanleeuwen.r-squared.nl

Vermogenstestbanken Hogerwerf 15 - 4704 RV Roosendaal

Tel: 0165 521 336 - Fax 0165 521 366 E-mail: info@dynostar.com Web: www.dynostar.com

Hexagonaal carbon/titanium

Moto GP conisch rvs

Circuit dempers Rechtstreeks van Fabrikant naar Klant dus stukken goedkoper, staat Uw model niet op de website, ook maatwerk is mogelijk voor een gunstige prijs.

Conische MotoGP dempers

www.superpole.nl

Superpole BV - Van Haestrechtstraat 7b - 5171 RB KAATSHEUVEL tel: + 31 (0)416 363365 - fax: + 31 (0)416 364234 mobiel: + 31 (0)6 511 66 811 e-mail: info@superpole.nl

136

EEN KEER ZELF OP ASSEN RIJDEN? â&#x20AC;ŚOF OP ZOLDER? www.motorsportschool.com

250cc 4-stroke

De standaard voor Moto3

van start tot finish met TOTAL Wereldwijd is TOTAL als sponsor nauw betrokken bij tal van raceteams en autosportevenementen. Ook in Nederland is deze passie van TOTAL terug te vinden. Naast sponsoring verzorgt TOTAL op het circuit van Assen de brandstof en smeermiddelenleveranties. TOTAL heeft als één van de grootste oliemaatschappijen ter wereld verschillende redenen voor deze nauwe betrokkenheid. Naast de bijdrage aan de technologische vooruitgang bij onze partners, is er ook een continue ontwikkeling op het gebied van brandstoffen en smeermiddelen.

De praktijkresultaten worden weer omgezet in nieuwe productconcepten die bijdragen aan bijvoorbeeld zuinigere auto’s. Maar de beste reden blijft toch wel onze passie voor de sport..........UW SPORT!

www.total.nl

www.olyve.nl

www.total-competition.nl

137

‘Carlos Primero’

Absolute machinebeheersing op de Althea-Ducati door Carlos Checa

De spectaculaire toename van het aantal fabrieksteams wekte de voorbije drie jaar de illusie dat het WK Superbike nauwelijks hinder leek te ondervinden van de economische crisis en de onheilstijdingen die de (motor)wereld te wachten stonden. Die schijnwerkelijkheid werd nog versterkt door zowel de kwaliteitsverbreding als de bezettingsgraad van het internationale deelnemersveld, dat op een bepaald ogenblik bijna dubbel zoveel deelnemers telde als de startgrid van de MotoGP. Zowel sportief als commercieel had het

138

WK Superbike de wind in de zeilen, wat zich vertaalde in uiterst aantrekkelijke wedstrijden en een evenwichtige merkenstrijd tussen de zeven deelnemende constructeurs. De euforische stemming van twee jaar geleden is inmiddels flink getemperd, want met het terugtrekken van het officiële Ducati-fabrieksteam werden eind 2010 de eerste barsten en scheuren zichtbaar in het fundament van het Italiaanse kleppencircus.

Hoewel Ducati-directeur Gabriele del Torchio bij hoog en bij laag bleef volhouden dat het terugtrek-

WK Superbike

ken van het meest succesvolle Superbike-team aller tijden niets te maken had met het exorbitante salaris van Valentino Rossi, was er werkelijk niemand die hem geloofde toen hij de wereldwijde ineenstorting van de sportieve motormarkt als belangrijkste oorzaak aangaf voor deze pijnlijke beslissing. Dat de malaise veel dieper zat dan aanvankelijk werd vermoed, werd medio 2011 pas echt duidelijk toen ook Yamaha, Suzuki en Kawasaki hetzelfde rigoureuze bezuinigingsplan aankondigden. Ook bij de Japanse merken was de

aangekondigde schaalverkleining een rechtstreeks gevolg van de sterk verminderde inkomsten uit het productiesegment dat in de ultrasportieve sector de zwaarste klappen te verduren kreeg.

Hoewel er met boosheid, verontwaardiging en verbijstering werd gereageerd op het stopzetten van de fabrieksinmenging, kan men zich terecht afvragen waarom het nog zo lang heeft geduurd voordat men tot de conclusie kwam dat het effect van de jarenlang gekoesterde slogan â&#x20AC;&#x2DC;Win on Sunday, sell on Mondayâ&#x20AC;&#x2122; al lang en breed was

139

Een lachende, bijna 39-jarige, Checa achter het bronzen kampioensbeeld

140

uitgewerkt. Per slot van rekening was de budgettaire uitholling van het WK Supersport - toch jarenlang de commerciële ruggengraat van het WK Superbike - een duidelijk signaal dat de synergie tussen de prestaties op het circuit en de publicitaire return in de showrooms niet langer vanzelfsprekend was.

Dat ook de topklasse van de productieracerij vroeg of laat de gevolgen zou ondervinden van de dalende motorverkopen was een lotsbestemming waar niet aan te ontsnappen viel. De commerciële binding tussen de investeringen van de fabrieksteams en de weerslag op de verkoopcijfers was in het WK Superbike altijd al sterker dan in de MotoGP, die als prototypeklasse meer bedoeld was (en is) om het merkimago te versterken. In het WK Superbike was de persoonlijke identificatie van het bloedeigen motormerk 23 jaar lang het fundamentele bestaansrecht van deze klasse: hypersportmachines met een ijzersterk straatvechtersimago, al dan niet naar een hoger niveau getild door karaktercoureurs met een authentieke uitstraling: Doug Polen, Carl Fogarty, Troy Corser, Troy Bayliss en Max Biaggi... Stuk voor stuk wereldkampioenen die tot de verbeelding spraken van drie generaties motorrijders, die hun koopgedrag lieten inspireren door de bovenaardse stuurmanskunsten van hun benaderbare idolen.

Maar tijden veranderen en door de toegenomen professionalisering van het WK Superbike, verdween de laatste jaren ook een beetje de onbevangen gemoedelijkheid die grotendeels de charme van deze klasse belichaamde. Vanwege de com-

merciële belangen werd het allemaal wat strakker en afstandelijker en dat ging onmiskenbaar ten koste van de gezellige sfeer in de paddock.

In dat opzicht is de sportieve toekomst van het WK Superbike misschien wel gebaat bij een terugkeer naar de basis en een toename van het aantal privéteams, die slechts op beperkte steun van de fabrikanten kunnen rekenen. Dat de broekriem best een paar gaatjes kan worden aangespannen, zonder dat dit ten koste gaat van de sportieve prestaties, werd immers dit jaar op treffende wijze geïllustreerd door het onwaarschijnlijke succesverhaal van Carlos Checa op de Althea-Ducati. Onwaarschijnlijk voor de buitenwereld misschien, maar voor de insiders kwam de doorbraak van de 38-jarige Catalaan allerminst als een verrassing. Hoewel er voor het eerst in 23 jaar geen officieel Ducati-fabrieksteam van start ging, was het een publiek geheim dat Checa dit jaar kon beschikken over de doorontwikkelde versie van de fabrieks-1098RR, die het jaar daarvoor nog in de Xerox-kleuren rondreed. Het tuningsniveau van de Althea satelliet-Ducati lag in 2010 al behoorlijk hoog, want anders had Checa nooit als derde in de totaalstand kunnen finishen (ver voor de officiële fabriekscoureurs, die het toen compleet lieten afweten). Dit seizoen kon hij ook nog eens rekenen op de ervaring van de voormalige fabrieksmonteurs, die na het opdoeken van het Xerox Ducati-team meer dan ooit met opgestroopte hemdsmouwen en rancuneuze gedrevenheid het 2011-seizoen tegemoet zagen.

In eerste instantie werd Checa’s dubbelslag tijdens

Achter de rug van Melandri (33) schuiven Rea (4) en Haslam (91) onderuit in de chicane van Monza

De komende en de gaande kampioen, met Max Biaggi (1) voor Carlos Checa (7)

141

Superbikedebuut van Barry Veneman tijdens zijn afscheidtournee

142

de openingswedstrijd van Phillip Island nog als een gelukstreffer bestempeld, maar na het eerste wedstrijdkwartaal werd duidelijk dat dit wedstrijdbeeld ook de rest van het seizoen zou gaan overheersen. En hoe! Met acht Superpoles, 15 overwinningen en 21 podiumplaatsen in 26 races slaagde de aimabele Spanjaard er bijna in om de recordvoorsprong van Troy Bayliss uit 2008 te evenaren. In dat jaar sloot Bayliss het seizoen af met een verschil van 118 punten op zijn landgenoot Troy Corser, terwijl Checa nu drie jaar later de balans afsloot met een voorsprong van 110 punten op Marco Melandri. Ook zijn totale puntensaldo (505) punten was de op een na hoogste score van de afgelopen 24 jaren.

Om het Ducati-feestje helemaal compleet te maken werd ook nog eens de 300e Superbikeoverwinning en de zeventiende constructeurstitel binnengehaald. En dat allemaal voor een kwart van het investeringsbudget dat het fabrieksteam in het totaal verkwanselde 2010-seizoen had gekost! Checa’s fenomenale one-man-show was niet alleen een ‘eyeopener’ voor Ducati, maar ook een schokmoment voor alle andere fabrieksteams die het hele seizoen achter de feiten bleven aanlopen.

De knock-out-voorsprong waarmee de eerste Spaanse Superbike-kampioen de concurrentie vloerde, zorgde voor een pijnlijke uppercut bij Yamaha, dat met het aantrekken van Marco Melandri en de Superbike-promotie van Eugene La-

verty op een veel beter resultaat had gerekend.

Per slot van rekening was de dubbele rijderswissel vooral bedoeld om de tegenvallende 2010-resultaten van James Toseland en Cal Crutchlow zo snel mogelijk te doen vergeten. De sporadische uitschieters van het talentrijke Yamaha-duo wogen niet op tegen de middelmatigheid en het gevoel van onmacht dat in het laatste kwartaal een dieptepunt bereikte, toen Yamaha Motor Europe begin augustus bekend maakte dat het fabrieksteam aan het eind van het seizoen ophield te bestaan. Dat sombere vooruitzicht weerhield beide fabriekscoureurs er niet van om met een ijzersterk slotoffensief de tweede (Melandri) en een gedeelde derde plaats (Laverty) in het eindklassement veilig te stellen; een collectief teamresultaat dat vorig jaar nog op enthousiast gejuich zou zijn onthaald, maar dat nu als een nederlaag werd ervaren. Met het aantrekken van Melandri had Yamaha gehoopt om met de onvolprezen YZF-R1 een rol van betekenis te kunnen spelen in de strijd om de wereldtitel, maar die ambities bleken te hoog gegrepen.

Als je terugkijkt op de zeven jaar dat het merk met de gekruiste stemvorken actief was in het WK Superbike, dan kun je alleen maar concluderen dat de schaarse hoogtepunten niet opwegen tegen de talrijke dieptepunten die we de voorbije seizoenen de revue zagen passeren. Om van de kostenbatenanalyse nog maar te zwijgen...

Dat het qua kapitaalverkwisting altijd nog een

graadje erger kan, werd voor het derde achtereenvolgende seizoen bevestigd door het wederom falende BMW-fabrieksteam. Ondanks de vrijwel onbeperkte inzet van geld en middelen, de technische know-how van een klein legertje data-analysten en het aantrekken van Leon Haslam als nieuwe frontman, slaagde BMW er ook dit jaar niet in om een oplossing te vinden voor de structurele ontwikkelingsproblemen van de S1000RR. Eind 2010 werd de ervaren Davide Tardozzi bij gebrek aan resultaten bedankt voor bewezen diensten als teammamanager bij het BMW-fabrieksteam (een kapitale vergissing), maar het Duitse management dat er voor in de plaats kwam mocht zichzelf helemáál een brevet van arrogant onvermogen op de borst spelden. Na drie jaar moeizaam ploeteren is het BMW Superbike-team er nog steeds niet in geslaagd om van het omnipotente pk-pakhuis (dat overigens in alle nationale Superbike kampioenschappen wel ongelooflijk goed scoort) een resultaatgericht compromis te ontwikkelen.

Met veel pijn en moeite wist Leon Haslam drie keer een derde plaats te scoren, maar dat was natuurlijk veel te karig voor een coureur van zijn kaliber. Toch zeker als je het vergelijkt met de 23 podiumplaatsen (waaronder drie overwinningen) die de talentrijke zoon van ‘Rocket Ron’ Haslam het jaar daarvoor op de technisch gedateerde Alstare Suzuki wist te behalen. En dan waren Haslam’s prestaties nog bovengemiddeld vergeleken bij de resultaten van zijn teamgenoot en tweevoudig wereldkampioen Troy Corser, want die had al

na een paar races gedesillusioneerd de handdoek in de ring gegooid. De 39-jarige Australiër had zich waarschijnlijk een andere afvloeiingsregeling richting zijn welverdiende pensioen voorgesteld.

Voor aanvang van het seizoen werd nog gehoopt dat de interne tweestrijd met het Italiaanse BMWsatellietteam de prestaties naar een hoger niveau zou brengen, maar die hoop werd vrijwel meteen de grond in geboord door het aanhoudende blessureleed van James Toseland. Door een ernstige polsblessure werd hij zelfs gedwongen om voorgoed te stoppen met racen. Gelukkig vond de onfortuinlijke Toseland relationele troost bij singer-songwriter Katie Melua, met wie hij hopelijk zijn muzikale carrière nieuw leven weet in te blazen. Wel jammer dat de raceloopbaan van de afgetrainde Sheffielder al op zo’n jonge leeftijd werd afgebroken, maar bij BMW was voor hem ook geen toekomst weggelegd. Deze fabrikant mist nog steeds de intrinsieke motorsportervaring om in dit kampioenschap een rol van betekenis te spelen, maar zolang het management weigert in te zien dat je wetmatigheden uit de autosport niet één-op-één kunt transformeren naar de tweewielerracerij, blijft de grote Duitse doorbraak een onhaalbare doelstelling. Tekenend voor het organisatorische falen van BMW was het gastoptreden van Barry Veneman in Assen, die als vervanger van de geblesseerde Toseland tot kantlijndecoratie werd gedegradeerd in beide wedstrijdmanches. Wat voor de Dalfsenaar de bekroning van zijn racecarrière had moeten worden, werd door

Hopkins start verrassend van de pole op Silverstone, met daarnaast Laverty, Camier en Checa

143

de zielloze medewerking van het Italiaanse BMWteam vakkundig de nek omgedraaid.

Helemaal bizar was de futloosheid waarmee titelverdediger Max Biaggi dit WK-seizoen afhaspelde. Dat de regerend wereldkampioen drie races moest missen vanwege een mysterieuze voetblessure (volgens Biaggi als gevolg van een losgeslagen drainagerooster dat door een voorganger werd opgeworpen op de Nürburgring) was een iets te makkelijk excuus voor de magere prestaties van het Aprilia-fabrieksteam, dat ook met Leon Camier - weinig potten kon breken. De verdachtmaking dat de Italiaanse beleidsmakers van het WK Superbike het vorig jaar niet zo nauw namen met de technische conformiteit van de RSV4fabrieksfiets, was een publiek paddockgeheim.

Beweerd wordt dat de significante terugval van het Aprilia-fabrieksteam vooral te maken had met de terugkeer van de ervaren Steve Whitelock, die

als technische waakhond van de FIM opnieuw de reglementaire puntjes op de i plaatste. Zwart op wit valt zo’n gerucht nooit te bewijzen, maar je mag er van uitgaan dat zijn verscherpte controles op de legaliteit van het fabrieksblok toch wel van invloed zijn geweest op het middelmatige prestatieniveau van de Aprilia’s.

Naast de twee fabrieks RSV4’s reed er dit jaar nog een derde Aprilia mee, namelijk die van het Italiaanse PATA-team, waar Noriyuki Haga onderdak vond na zijn onvrijwillige ontslag bij het Xerox Ducati Team. Maar ook dat werd geen gelukkig huwelijk, want de explosiviteit uit Nitro Nori’s flamboyante verleden was dit jaar herleid tot een iel waakvlammetje dat iets te vaak werd uitgeblazen door tegenstanders die hij een paar jaar geleden geen blik waardig had gegund.

Net als in 2010 waren de Honda’s dit jaar in de minderheid, maar het minilegertje dat het Ten

Veel sneeuw met lage temperaturen in Miller Motorsport Park voor beide fabrieks-BMW’s

144

Kate Castrol Honda-team dit jaar in stelling bracht werd voor aanvang van het seizoen wel als de gevaarlijkste outsider beschouwd. Niet zozeer vanwege het aantrekken van Catalaanse crashkoning Ruben Xaus (die zijn kwalijke reputatie zowat elke race wist waar te maken), maar vooral vanwege de groeispurt die vicewereldkampioen Jonathan Rea eind 2010 had gemaakt. Helaas werden de ambities van het Noord-Ierse wonderkind het hele jaar door gedwarsboomd door opeenvolgend blessureleed, dat pas eind augustus volledig was hersteld. Rea’s emotionele ontlading na zijn eerste seizoenszege in Imola was dan ook niet meer dan begrijpelijk, maar voor het Ten Kate Honda Team had er beslist meer ingezeten dan de schamele negende plaats in de eindstand.

Misschien wel de meest bizarre overwinning van 2011 was die van Tom Sykes, de Britse Kawasakicoureur die zijn doorzettingsvermogen van 2010

beloond zag met een fabriekszitje op de derde ZX10RR van het Paul Bird Team. Uitgerekend enkele uren nadat het Britse team op de Nürburgring te horen had gekregen dat ook Kawasaki de stekker uit het fabrieksteam had getrokken, zegevierde Sykes op het GP-circuit van de Groene Hel. De barre weersomstandigheden waarin dit unieke wapenfeit werd gerealiseerd waren een afspiegeling van het tranendal dat Kawasaki naar de rand van de afgrond dreef. Sykes’ overwinning op het totaal verregende Eifelcircuit was een zeldzaam lichtpunt na het zoveelste pechseizoen van de groenen dat gebukt ging onder het aanslepende blessureleed van Chris Vermeulen en de tegenvallende Superbike-transfer van het Spaanse Supersport-talent Juan Lascorz. In hoeverre het Alstare Suzuki team in 2012 nog kan rekenen op de steun van Japan is volledig afhankelijk van het onderhandelingstalent van teambaas Francis Batta,

145

Sykes viert de enige Kawasaki-zege van het seizoen in Duitsland

want na de wanprestaties van de compleet over het paard getilde Michel Fabrizio, die wedstrijd na wedstrijd zijn frustraties botvierde op de inboedel van de pitbox, was de sfeer bij het Luikse Suzukiteam om te snijden. Dat het falen van het officiële

Suzuki-fabrieksteam beslist niet aan het potentieel van de motor lag, werd op pijnlijke wijze bevestigd door wildcardstarter John Hopkins, die op de Britse Crescent Suzuki de Superpole-trofee in de wacht sleepte tijdens de thuiswedstrijd op het compleet vernieuwde circuit van Silverstone. Het Alstare Suzuki-team was de voorbije jaren al uitgekleed tot op importeursniveau, maar als Japan daadwerkelijk besluit om voorgoed de stekker uit het team te trekken, is de kans groot dat er in de toekomst helemaal geen GSX-R1000’s meer aan de start verschijnen.

Het afhaken van Yamaha, Suzuki, Kawasaki en Ducati kwam in een totaal ander daglicht te staan toen medio 2011 bekend werd dat er een overname-akkoord was gesloten tussen Bridgepoint - grootaandeelhouder van Dorna - en Infront Sports & Media, het bedrijf dat de commerciële rechten van het WK Superbike beheert. Of liever gezegd beheerde, want door deze overname komen beide kampioenschappen onder de supervisie van Bridgepoint en indirect dus onder Dorna te liggen. Hoewel Superbike-organisator Paolo Flammini tijdens de bekendmaking benadrukte dat beide wedstrijddisciplines autonoom en los van elkaar blijven opereren, is de onrust over een eventuele samenvoeging daardoor alleen maar toegenomen. Dat onzekerheid zal nog wel even voortduren.

Waterballet op de Nürburgring met Melandri, Laverty, Camier en Smrz

146

De cowboys op bezoek in Assen met v.l.n.r. Veneman, Rolfo, Xaus, Oosterbaan (circuitdirecteur), Camier, onbekend paard met amazone, Fabrizio, Checa en Scassa.

Met een milde glimlach naar het WK Superbike

Goedbezochte pitwalk in sfeervol Monza

De gecrashte Aprilia van Camier werd zo ingeleverd in Utah

Melandri keek als dj niet alleen naar z’n draaitafel

In Portimão kon Checa zijn vreugde over de titel GHOHQ PHW HHQ GROÀMQ

147

VOOR WEGRACE EN ALLE ANDERE MOTORSPORT

Koninklijke Nederlandse Motorrijders Vereniging Postbus 650, 6800 AR Arnhem 026-3528517

148

WWW.KNMV.NL/SPORT

De doorontwikkelde 2010 fabrieks-Ducati was in 2011 goed voor alle titels Na veel blessureleed scoorde Rea pas in Imola zâ&#x20AC;&#x2122;n eerste zege

149

WK Supersport

Yamaha op herhaling Na jarenlange verwaarlozing werd het noodlijdende WK Supersport dit jaar nieuw leven ingeblazen met een aantal ingrijpende reglementswijzigingen, die tot doel hadden om de kosten te beperken. Zo mochten de teams nog maar één motor per rijder inzetten, inclusief één reserveblok. Bovendien werd de internationale wedstrijdkalender beperkt tot slechts een overzeese wedstrijd in Australië en kregen de teams die aan alles races deelnamen een compensatiebonus. Die was hoog genoeg om het volledige bandenbudget - sinds de invoering van het uniforme Pirelli-reglement de grootste kostenpost - te compenseren.

De noodlijdende Supersportklasse keerde daarmee terug naar de roots, toen de 600-klasse nog een levendig productiekampioenschap was in de meest letterlijke zin van het woord. De revitalisering werd in de hand gewerkt door het verdwijnen van de complete top-drie van vorig jaar, maar dat leverde allerminst een voorspelbare doorstroming op. Door een bizarre samenloop van omstandigheden kregen we tijdens de openingswedstrijd in Phillip Island een winnaar waar eigenlijk niemand op had gerekend. In eerste instantie leek alles in kannen en kruiken voor Luca Scassa en Chaz Davies, de twee Triumph-coureurs van het Italiaanse BE1-team dat vorig jaar zo verrassend sterk voor de dag kwam. Het BE1-team zou dit jaar niet alleen op fabriekssteun kunnen rekenen in het WK Superbike, maar daarnaast ook betrokken worden bij de ontwikkeling van een Superbike-prototype dat het Britse merk vanaf 2012 wilde gaan inzetten. Maar net voor aanvang van het seizoen werd vanwege een intern meningsverschil de samenwerking met Triumph verbroken, waardoor het team buiten de boot dreigde te vallen. Toen dat bekend werd, schoot Yamaha ter hulp. Na het behalen van de Supersporttitel in 2009, met Cal Crutchlow, besloot Yamaha zich terug te trekken uit de 600-klasse. Het fabrieksmateriaal werd opgeslagen, waarmee men wilde voorkomen dat de machines terecht zouden komen bij een team dat qua uitstraling niet beantwoordde aan de normen van het echte fabrieksteam. Doch het BE1-team voldeed wel degelijk aan die kwalificaties en dat gaf bij Yamaha de doorslag om het embargo op de fabrieksspullen met onmiddellijke ingang op te heffen. Dit had tot gevolg dat Davies en Scassa tijdens de voorjaarstest in Portimão plotseling weer gewend moesten raken aan de piekerige gasrespons van een krachtige viercilinder, die uiter-

150

aard nogal afweek van de vermogensafgifte van de Britse driepitter.

Ondanks de minimale voorbereiding en een totaal gebrek aan testkilometers werd meteen duidelijk dat de gedateerde fabrieks-Yamaha’s - zelfs na een winterslaap van een jaar - nog steeds competitief genoeg waren om het voltallige Supersportveld het nakijken te geven. In eerste instantie leek Luca Scassa de beste papieren in huis te hebben, want de 27-jarige Italiaan won gelijk de eerste twee wedstrijden en bleef tot halverwege het seizoen koploper in het kampioenschap. Toen was eigenlijk al duidelijk dat Scassa het steeds moeilijker begon te krijgen met de toenemende druk van zijn Britse teamgenoot Davies, die na zijn overwinning op Assen als een traag op gang komende diesellocomotief richting wereldtitel denderde.

Met zes overwinningen voor Davies en drie voor Scassa was Yamaha meteen ook zeker van de constructeurstitel in het WK Supersport. Een welver-

diende dubbelslag, die vanwege het overwicht onwillekeurig de indruk wekt dat de andere merken voor spek en bonen meereden, maar dat was hoegenaamd niet het geval.

De grootste bedreiging vormde het Kawasakiteam, dat voor de onaangekondigde come-back van Yamaha als grootste titelfavoriet werd beschouwd. Het team dat de naar het WK Superbike vertrokken Juan Lascorz een sterstatus bezorgde, koos de ervaren Broc Parkes als vervangende kopman van het Provec Motocard Team. Het voorbije decennium behaalde de 29-jarige Australiër maar liefst vijf overwinningen en 29 podiumplaatsen, maar ondanks alle tegenslagen en verkeerde carrièrekeuzes bleek Parkes nog steeds gedreven genoeg om zijn terugkeer in het WK Supersport als een volwaardige come-back te beschouwen. Parkes’ teamgenoot was David Salom, de 26-jarige coureur uit Mallorca die vorig jaar als zesde eindigde op de Triumph-driecilinder, maar die een seizoen eerder al ‘ontgroend’ werd bij het Kawasaki Superbike-team van Lucio Pedercini. Hoewel dit onstuimige Kawasaki-duo gedurende het hele seizoen slechts een overwinning behaalde, zag Salom zijn regelmatige prestaties (hij was de enige top-tien-coureur die in alle races punten scoorde) beloond met de titel van vicewereldkampioen, terwijl zijn teamgenoot het seizoen afsloot op de vierde plaats.

Het zal niemand verbazen dat Honda ook dit jaar

Na Crutchlow werd Chaz Davies de tweede Britse Supersportkampioen

weer een meerderheidsbelang had in het WK Supersport, maar wie had kunnen voorspellen dat een nagenoeg onbekende WK-debutant dé revelatie van het 2011-seizoen zou worden? Behalve dan die paar insiders die Sam Lowes hadden gevolgd in het Britse Supersport-kampioenschap, want daar stak het jonge talent met kop en schouders boven de concurrentie uit. Simon Buckmaster, de teammanager van het Portugese Parkalgar-team was behoorlijk ontstemd over het niet doorgaan van de Superbike-transfer van Eugene Laverty, maar die teleurstelling werd naderhand ruimschoots gecompenseerd toen hij Lowes als vervanger wist te strikken. Met een knappe zesde plaats in de eindstand wist de 21-jarige Hondacoureur niet alleen de verwachtingen waar te maken, maar werd hij ook nog de beste van het Parkalgar-kwartet.

Grote rivaliteit en een dominante rol voor Davies en Scassa op de Yamaha’s

151

David Salom werd op de Kawasaki knap tweede in het WK

Voor het Ten Kate Honda team was de vanzelfsprekendheid waarmee ze in het verleden het WK Supersport domineerden voorgoed voorbij. Dat het meest succesrijke team uit het WK Supersport dit jaar weer een beroep deed op de ervaring van voormalig wereldkampioen Fabien Foret, was tekenend voor de onzekerheid waarmee het TKRteam aan het 2011-seizoen begon. Maar ondanks een compleet gemiste seizoenstart, als gevolg van een handblessure, begon Fabien Foret vanaf Assen aan een ijzersterk offensief, dat hem na de overwinning in Imola zelfs naar de tweede plaats in het kampioenschap katapulteerde. Helaas liet de wispelturige Fransman het in de laatste twee races compleet afweten, waardoor hij uiteindelijk genoegen moest nemen met een derde plaats in het totaalklassement. Na de twee nulscores waarmee Foret vanaf het begin kansloos leek, was dit Prachtige remactie op Imola van Foret (99) ten koste van Lowes (11)

152

toch een opsteker voor de Nederlandse renstal!

Dat gold trouwens ook voor de achtste plaats namens de 17-jarige teamgenoot van Foret, de uit Cannes afkomstige Florian Marino. In 2009 won de jonge Fransman op een Ten Kate Honda de Superstock 600-race in Magny-Cours en dat leverde hem contractverlenging voor het volgende seizoen op.

Als je op die jonge leeftijd tijdens je debuutseizoen in zoâ&#x20AC;&#x2122;n fel bevochten competitie al een top-tien klassering in de wacht kunt slepen, dan ligt er een gouden toekomst in het verschiet. De doorgroeikansen die het Ten Kate Honda Team in toenemende mate biedt aan coureurs als Florian Marino en Michael van der Mark in het EK Superstock, toont aan dat men in Nieuwleusen eindelijk begint te geloven in het toekomstige winstpotentieel van het eigen opleidingsprogramma.

Wereldkampioenschap zijspannen

Streuer klaar voor de top Na jarenlang verstoken te zijn geweest van Nederlandse deelname in het WK zijspan wegrace, kwam daar in 2010 verandering in. Bennie Streuer ging, samen met zijn bakkenist Kees Endeveld, aan het WK deelnemen. Daarmee trad de coureur uit Grolloo in de voetsporen van zijn vader Egbert, die in de jaren tachtig drie keer de wereldtitel behaalde in deze discipline. Met een veertiende plaats in het eindklassement was het doel in het eerste seizoen bereikt. Met die ervaring op zak ging het duo hoopvol van start in 2011. De LCRSuzuki-equipe was de enige vaste Nederlandse WK-deelnemer en in hun tweede seizoen lieten Streuer/Endeveld zien dat ze snel vooruitgang boekten. Het fanatieke duo wilde graag bij de eerste tien in het eindklassement eindigen, maar gezien de zware concurrentie was dat geen gemakkelijke opgave. Team Streuer eindigde tenslotte als zesde en daar mocht men best trots op zijn.

Aanvankelijk stonden er acht races op het programma, maar helaas voor de Nederlanders viel de WK-race op het TT Circuit Assen af, zodat ze niet voor eigen publiek konden schitteren. Daarnaast werd ook de Engelse ronde op het circuit van Donington afgeblazen, zodat de circuits van Schleiz, Hungaroring, Rijeka, Sachsenring, Oschersleben en Le Mans overbleven. De strijd om de kopposities gaat al enkele jaren tussen de Fins/ Zwitserse combinatie Pekka Päivärinta/Adolf Hänni, de Britten Ben en Tom Birchall, Tim Reeves/Gregory Cluze en de Duitsers Kurt Hock/Enrico Becker. Het semi-permanente stratencircuit van Schleiz vormde het decor van de eerste race.

De zijspanklasse kent sinds enkele jaren naast de hoofdrace op zondag ook een sprintrace op zaterdag. In beide wedstrijden kunnen WK-pun-

ten worden behaald en dat maakt het wel eens ingewikkeld voor het publiek. In Schleiz werd de wedstrijd vroegtijdig stilgelegd na een zware crash waarbij vier teams waren betrokken. Na de herstart waren de wereldkampioenen Päïvärinta/ Hänni de snelsten voor Hock/Becker en Reeves/ Cluze. Bennie Streuer en zijn fanatieke bakkenist Kees Endeveld behaalden hun eerste WK-punten, ondanks mechanische pech in de hoofdrace. Het duo liet zich hierdoor niet uit het veld slaan en revancheerde zich in Rijeka met een vijfde plaats.

De winst ging daar wederom naar Päivärinta, die na een spannende race in de laatste bocht z’n slag sloeg, voor Reeves en Birchall. De zijspannen stonden in 2011 slechts één keer aan de start tijdens een Grand Prix en ook dit keer was dat op de Sachsenring. De driewielers zijn nog steeds enorm populair in het voormalige Oost-Duitsland en het was mooi te zien dat het publiek massaal bleef zitten. Het geluk liet dit keer Bennie Streuer en Kees Endeveld niet in de steek. Met een negende plaats deed het duo goede zaken. De strijd om de podiumplaatsen ging weer tussen de gevestigde orde en het was dit keer Birchall die zijn eerste winst behaalde, voor Reeves, Päivärinta en Hock. Op het circuit van Oschersleben prolongeerden Pekka Päivärinta en Adolf Hänni hun titel. Het Fins/ Zwitserse duo was wederom een klasse apart en won de race voor Ben en Tom Birchall en Hock/ Becker. De Nederlanders finishten als zesde. In Le Mans werd het seizoen afgesloten. Met een achtste plaats lieten Streuer/Endeveld zien klaar te zijn om aan de top van de driewielerklasse te kunnen meestrijden. Voor 2012 zal in overleg met de Zwitserse zijspanbouwer Louis Christen het span op enkele punten worden aangepast.

Streuer/Endeveld boekten veel vooruitgang in 2011

153

EK Superstock 600

Van der Mark grote aanwinst

Trotse vader en zoon Van der Mark na de winst in Assen

154

Na zijn mislukte Grand Prix-avontuur in het WK 125cc stond Michael van der Mark eind 2010 met lege handen. Toen kreeg hij van het Ten Kate Junior Team de kans om in de laatste EK Superstock race, op Magny-Cours, te laten zien wat hij in zijn mars had. De zoon van oud GP- en endurancecoureur Henk van der Mark slaagde met zijn zevende plaats met lof voor dit examen. Van teammanager Ferry Schoenmaker mocht hij in 2011 aantreden bij het Europese 600cc geweld. Ondanks het feit dat Van der Mark bijna geen viertaktervaring had, was het vertrouwen in de jonge Nederlander groot. De 19-jarige Rotterdammer zou het Ten Kate team niet teleurstellen, integendeel. Tijdens de openingsrace op het TT Circuit Assen versloeg de Honda-rijder in een bloedstollend duel de Australiër Jed Metcher en de Fransman Romain Lanusse, beiden op Yamaha. Met zijn verrassende overwinning voor eigen publiek had Van der Mark laten zien dat hij met de top mee kon draaien en schiep hij meteen hoge verwachtingen voor de volgende races. In alle feestvreugde op Assen werd bijna vergeten dat Van der Mark pas bezig was aan zijn eerste volledige viertaktseizoen. Na Roy ten Napel - 2007 in Vallelunga - werd weer een oranje overwinning genoteerd en dat kon de Nederlandse motorracewereld goed gebruiken.

In de tweede race, op het supersnelle circuit van Monza, behaalde hij de tiende plaats. De baan was voor hem nieuw en op de rechte stukken kwam de Honda duidelijk snelheid te kort ten opzichte van de Yamaha R6-motoren, maar daar maakte het jonge talent zich allerminst druk over. Het was voor hem in eerste instantie zaak om ervaring

op te doen en goed te scoren. Dat deed de Rotterdammer ook, behalve in Misano en Silverstone.

In de derde, verregende, Superstock 600 race in Misano kwam hij in de tweede ronde ten val waardoor hij puntloos bleef.

Op het circuit van Aragon herstelde hij zich netjes met een zesde plaats, al was hij zelf niet helemaal tevreden over het eindresultaat. Hoewel Van der Mark vanaf de eerste startrij begon, kon hij niet meekomen met de leiders, na problemen bij de start en tijdens de eerste ronde. In Brno finishte hij wederom als zesde, een resultaat waar hij achteraf zeker vrede mee kon hebben. Na een prima start schoot de motor in zijn neutraal waardoor hij veel tijd verloor. Van der Mark liet zich niet uit het veld slaan en knokte zich naar voren, maar hij kreeg te kampen met een motor die te heet werd waardoor vermogensverlies optrad. Op het vliegveldcircuit van Silverstone sloeg de pechduivel toe en moest hij vanwege een technisch probleem vroegtijdig de arena verlaten. Erg sneu omdat hij daar voor de eerste keer vanaf de pole van start mocht gaan. Zo incasseerde hij een tweede nulscore, die hem op het einde van het seizoen zou gaan opbreken in de strijd om de titel.

Gelukkig keerde het tij voor het Ten Kate Junior Team. De pechduivel was opgestapt en eindelijk kon Van der Mark weer laten zien wat hij waard was. Op de Nürburgring werd de volle buit binnen gesleept. De witte Honda mocht vanaf de derde startplaats aan de race beginnen, ging al snel aan de leiding en reed onbedreigd naar de winst. Daarna vloeide menig Hollands vreugdetraantje op het Eifelcircuit. Dat het niet altijd feest is ondervond Van der Mark in de zesde race van het seizoen. Op het circuit van Imola werd hij als vijfde afgevlagd en na afloop heersten gemengde gevoelens binnen het team, want een betere klassering was mogelijk geweest. Echter tijdens de twee laatste races liet Michael zien dat hij als rijder in de loop van het seizoen was gegroeid. Op Magny-Cours en tijdens de laatste race op Portimão behaalde hij de overwinning. Met vier keer 25 punten had hij in de EK Superstock in 2011 zelfs de meeste zeges behaald en dat bleek in het eindklassement goed voor de derde plaats. Een prestatie waar hij met trots op kan terugkijken en waar hij heel racend Nederland blij mee heeft gemaakt!

Volgend jaar zal Michael van der Mark wederom voor het Ten Kate Junior Team van start gaan in het EK Superstock 600 klasse. Met de opgedane ervaring kan hij een gooi naar het kampioenschap

Michael van der Mark op weg naar winst op de N端rburgring

155

Hier kan Coveña niet meer ingrijpen

Vertrouwd beeld na de start met V.d. Mark (60), Metcher (3), Lanusse (4) en Lentink (78) achterin

156

in deze 600cc categorie gaan doen. De titel ging naar de Australiër Jed Metcher (Yamaha) voor de Amerikaan Joshua Day (Kawasaki).

Voor de 19-jarige Yamaha-coureur Tony Coveña was het een jaar van ups en downs. Na zijn twee podiumplaatsen in 2010 waren de verwachtingen hoog gespannen bij de Hagenees en zijn team.

Te hoog, want het zat de VWO-student het hele jaar tegen. Niet alleen was het deelnemersveld groter geworden, het lag veel dichter bij elkaar en wanneer je dan niet lekker in je vel zit en het niet lukt om de motor goed af te stellen, ben je kansloos. Coveña kan er over meepraten. Na diverse testen werd het lek gelukkig gevonden en de hoofdschuldige bleek een stakende voorvork te zijn. Extra cru was het dat de vering z’n werk niet kon doen vanwege een productiefout. Naast de raceactiviteiten moest Nito Racing-coureur ook nog even zijn VWO-diploma zien te halen en dat was geen gemakkelijke opgave.

Met vallen en opstaan kreeg Coveña langzaam maar zeker het juiste ritme te pakken. Aan het einde van het seizoen kwamen eindelijk de resul-

taten terug en dat gaf het team de rust en het vertrouwen om door te gaan.

De grootste verassing kwam in 2011 misschien wel op naam van Tristan Lentink. Het mag een klein wonder heten dat de coureur uit het HondaDomburg team, na zijn zware crash op het TTcircuit in 2010, überhaupt nog op een motorfiets kon rijden, maar ondanks zijn enorme wil om te racen werkte het lichaam niet echt mee. Zijn EK-debuut maakte Lentink op het Asser circuit waar hij met een veertiende plaats meteen twee EK punten scoorde. Ondanks de verschrikkelijke pijn die deze 19-jarige coureur onderging zette hij stug door en voor zijn enorme wilskracht kon men veel bewondering opbrengen. Na afloop van trainingen en de wedstrijd moest hij vaak door zijn monteurs van de motorfiets worden getild.

Menig mens had onder die omstandigheden al lang de handdoek geworpen. Tijdens het seizoen moest Lentink nog enkele keren onder het mes om schroeven en pennen uit zijn lichaam te laten halen. Toch dacht geen haar op z’n hoofd aan stoppen met zijn geliefde sport.

FIM Cup Superstock 1000

Ducati slaat terug Na de alleenheerschappij van BMW in de FIM Superstock 1000-klasse was het de vraag of het Duitse motormerk dit succes in 2011 kon voortzetten. De 24-jarige Italiaan Ayrton Badovini was met de S1000RR een klasse apart geweest en zijn opvolgers in het BMW Motorrad Italia STK Team waren de Italiaan Lorenzo Zanetti en de Fransman Sylvain Barrier. Maar men had bij BMW geen rekening gehouden met Davide Giugliano, die in het semi-fabrieksteam van Ducati zijn opwachting maakte. De 22-jarige coureur uit Rome maakte de overstap van Suzuki naar het Althea Ducati-team, waar Carlos Checa in het WK voor uitkwam. Een sterk wapen van Davide was het feit dat hij alle steun kreeg van de technische staf van de latere Spaanse wereldkampioen.

Vanaf het begin van het seizoen reed de Ducati 1098 vooraan. Van de tien verreden wedstrijden wist Giugliano er vier te winnen en bij alle andere races waaraan hij deelnam mocht hij het erepodium betreden. De snelle regelmaat was het sterke punt van de sluwe Italiaan. Niet minder dan acht keer finishte een Ducati als eerste in deze 1000cc standaardklasse en twee keer mocht een BMW-coureur de hoogste trede op het podium betreden.

Davide Giugliano maakte zijn debuut in 2005 in de Superstock 600, waarin hij twee jaar actief was. In zijn tweede jaar behaalde hij twee overwinningen, resulterend in de derde plaats in het eindklassement. Daarna werd de overstap gemaakt naar het WK Supersport in het Team Lightspeed Kawasaki. Dat bleek geen succes te zijn, waarna hij zijn geluk ging beproeven in de Superstock 1000. Op Magny-Cours haalde hij in 2011 de titel binnen en als nieuwe kampioen mocht hij op Portimão zijn debuut maken in het WK Superbike als teamgenoot van Checa. In 2012 zal de Italiaan definitief de overstap naar de Superbikes maken.

De tweede plaats ging naar Danilo Petrucci, eveneens op Ducati, met slechts twee punten achterstand op de kampioen. De eindstand geeft een iets vertekend beeld, want aan de laatste race nam Giugliano niet deel en kon Petrucci 25 punten aan zijn conto toevoegen. Met vier overwinningen gaf de Italiaan, die voor het Barni Racing-team uitkwam, duidelijk zijn visitekaartje af. Als derde eindigde

Lorenzo Zanetti die de hoge verwachtingen helaas niet kon waarmaken. Met slechts een overwinning op het circuit van Monza had hij over een compleet seizoen te weinig geboden. De enige andere winnaar in 2011 was zijn teamgenoot Sylvain Barrier.

Roy ten Napel startte als enige Nederlander in de FIM Superstock 1000. De 24-jarige coureur uit Ermelo begon in de openingsrace op het TT-circuit heel voortvarend met de achtste plaats, maar daarna ging het niet zoals de HBO-student had verwacht. Na veelbelovende voorjaarstrainingen - waarin hij gemakkelijk met de snelle jongens kon meekomen - stokte zijn opmars na de eerste wedstrijd. De BMW’s en de Kawasaki’s beschikten duidelijk over meer vermogen dan de Honda Fireblade waarmee Ten Napel reed. Binnen het Domburg Racing-team werd keihard gewerkt om de Honda sneller te krijgen, maar vanwege het tekort van 20 pk en het verschil in elektronica moest Roy voortdurend zijn meerdere erkennen in zijn tegenstanders. Het was soms vechten tegen de bierkaai.

Aan het einde van het seizoen was Roy ten Napel helemaal opgebrand en de motivatie om door te gaan was weg. Met acht punten eindigde hij op de 21e plaats in het eindklassement. Een resultaat waar hij allerminst tevreden over was. Na de laatste race op Portimão besloot hij te stoppen met de EK-races.

De nieuwe kampioen Giugliano op Ducati

157

ONK wegrace

Regelmaat loont voor Voskamp

De gecontroleerde rijstijl van Supersportkampioen Voskamp

158

Ook in 2011 werd duidelijk dat de Dutch Supersport en de Dutch Superbikes weliswaar flink wat spektakel bieden, maar dat dit alleen niet voldoende is om de mensen regelmatig naar de circuits te lokken. Er zal aan de structuur van het ONK wegrace moeten worden gesleuteld om dit interessant te houden voor de toeschouwers. Daar is nog voldoende werk te verrichten voor de mensen van de KNMV en de organiserende verenigingen en daar wordt ook hard over nagedacht.

In totaal tien ONK wedstrijden stonden op het programma en zes daarvan werden verreden op het TT Circuit Assen. Daarnaast waren er races op Oschersleben in Duitsland, op Francorchamps in België en op de stratencircuits van Hengelo en Oss. Ondanks kritiek van, vooral, de nieuwe generatie coureurs op dit soort parkoersen, waren alle toppers aanwezig op beide stratenbanen. We hebben in Nederland nu eenmaal maar één permanent circuit en dat is Assen. Daarom blijven ook in de toekomst de twee stratencircuits in gebruik

en beide organisatoren doen er alles aan om de veiligheid op peil te houden. Ook in onze buurlanden wordt er soms op dit soort banen gereden, temeer omdat circuits als de Nürburgring en Hockenheim voor een promotor te duur zijn geworden om te huren.

Het niveau in de Dutch Supersport is de laatste jaren gegroeid. De onderlinge concurrentie is zwaar en wie de titel wil halen moet van goeden huize komen, want de verschillen in de top zijn echt minimaal. Daarom is het van groot belang om in elke race goed te scoren. Kervin Bos werd voorafgaande aan het seizoen als torenhoge favoriet gezien.

Bos - die bekend staat als een cou-reur met een heel groot motorsporthart - liet het in het verleden nog wel eens liggen, omdat hij te vaak van zijn motorfiets viel. Echter de 23-jarige coureur, die een HBO-studie commerciële economie volgt op de Johan Cruijff Universiteit, is als coureur enorm gegroeid. Van een roekeloze rijder werd Bos een bedachtzaam coureur die ook wel eens genoegen

Voskamp krijgt de felicitaties van Bovee (rechts)

kan nemen met een tweede of derde plaats. De Yamaha-rijder uit het Van der Heijden-team bevestigde in de openingsrace op het TT Circuit zijn titelaspiraties door afgetekend de Supersportrace naar zijn hand te zetten. In de tweede ontmoeting, op het circuit van Francorchamps, zette hij zijn opmars door en in de derde race op Assen was er weer niemand opgewassen tegen Bos. Echter tijdens de vrije trainingen op het stratencircuit van Hengelo sloeg het noodlot keihard toe. Bij het uitkomen van een bocht werd hij met een highsider van zijn motorfiets geworpen en blesseerde daarbij zijn enkel. Het gevolg was dat hij wederom zijn titelaspiraties niet kon verzilveren, want maar liefst vijf races stond Bos aan de kant.

Uiteraard had de concurrentie daar geen boodschap aan en de titelstrijd ging onverminderd verder, met als grootste verrassing ongetwijfeld Leon Bovee. De Yamaha R6-coureur uit het DTC-Yamaha-Pirelli-team is zeker geen liefhebber van stratencircuits en hij heeft daar nooit een geheim van gemaakt. De coureur uit Nijmegen gaf voorheen de voorkeur aan het IDM bij onze oosterburen boven het ONK, maar dit seizoen wilde Bovee serieus voor de Nederlandse titel in de Supersportklasse gaan en daar horen ook de twee stratencircuits bij die Nederland nog rijk is. Uitgerekend op de Varsselring in Hengelo behaalde de 26-jarige rijder zijn eerste triomf in het ONK. Daarna volgden nog zeges in Assen, op de Gamma Racing Day en bij de Race of the Champions. Met drie overwinningen was hij, naast Bos, de meest succesvolle coureur, maar dat bood nog geen garantie voor de titel. Met drie keer een nulscore moest Bovee genoegen nemen met de tweede plaats in het eindklassement.

Een rijder die wel regelmatig scoorde was Stuart

Voskamp. Na twee jaar op Honda te hebben gereden, stond hij eind vorig jaar met lege handen.

Suzuki-tuner Marc Hoegee schatte de kwaliteiten van Voskamp goed in en vroeg aan de mensen van Verolme-GrafiCom Suzuki Racing of zij interesse hadden om hem in hun team op te nemen. Een besluit waar men zeker geen spijt van zou krijgen.

Slechts één overwinning (op het stratencircuit Paalgraven te Oss) en vijf tweede plaatsen waren voor Voskamp toereikend om op Francorchamps vroegtijdig de titel in deze 600cc-klasse binnen te halen. Het was voor Voskamp zijn eerste Nederlandse wegracetitel en het was een bekroning voor de 28-jarige coureur uit Naaldwijk. Voskamp werd al jaren gezien als een groot talent, maar tot op heden kwam dat er niet helemaal uit. Zijn carrière begon in 1998 in de 50cc-brommerklasse.

Daarna werd hij opgenomen in het DeeCeejeugdteam van teammanager Jan Huberts. In 2001 werd hij ‘Rookie of the Year’ in het ONK 250cc,

Veel inzet werd verlangd van Raymond Schouten

159

Start van de Dutch Superbikes in Assen, met op de eerste rij: Vos (28), Schalken (46), Schouten (85) en De Boer (44)

160

de klasse waarin hij een jaar later vicekampioen werd. Daarna werd de overstap gemaakt naar de Supersport, met wisselende resultaten. In 2007 kwam hij met een Ducati aan de start in de Dutch Superbike. Succes bleef uit en Voskamp maakte een eenmalige start in de Supersport, waar hij als vervanger van de geblesseerde Joan Veijer de overwinning behaalde in Hengelo.

Het Duntep-Honda-team beloonde hem hiervoor, waarna hij twee jaar op Honda reed. Helaas werden de verwachte resultaten niet behaald en na twee jaar stond Voskamp zonder team. Nu kreeg hij een herkansing en op de Hoegee Suzuki GSXR600 voelde hij zich goed thuis, met als resultaat de eerste Nederlandse Supersporttitel voor dit Japanse motormerk.

Een andere titelkandidaat was Jos van der Aa, maar de Yamaha-rijder moest halverwege het seizoen tijdelijk afhaken vanwege evenwichtstoornissen. Hierdoor miste de Brabander vier races.

Nadat hij van de doktoren weer mocht gaan rijden behaalde hij twee opeenvolgende overwinningen op Francorchamps en Assen.

Van de 17-jarige Kevin Valk werd vooraf het nodige vuurwerk verwacht op de Ten Kate-Honda.

Met slechts één zege kon de Honda-coureur deze verwachtingen niet helemaal waar maken.

Voorafgaand aan het nieuwe seizoen werd met veel belangstelling uitgekeken naar de Dutch

Superbikes. Op papier stond er een sterk deelnemersveld met diverse potentiële titelkandidaten aan de start, maar de grootste belangstelling ging toch weer uit naar Arie Vos. Joop Wijnen, directeur van detacheringbureau Labour Force uit Rotterdam, zag het wel zitten in de coureur uit het Brabantse Oss. Met een nieuwe sponsor en de nieuwe BMW S1000RR was de inmiddels 35-jarige eigenaar van Vos Oss Motoren gemotiveerder dan voorheen. Na zijn nipt verloren titelstrijd in 2010 wilde Vos maar één ding en dat was revanche nemen. Het was dan ook niet verwonderlijk dat hij dé grote favoriet was voor de titel. Vos ging strijdvaardig van start en won de eerste zeven (!) races op overtuigende wijze. Daarmee legde hij de basis voor de zesde Nederlandse wegracetitel in zijn succesvolle carrière. De concurrentie moest het antwoord schuldig blijven en hierdoor verloor de Dutch Superbikes enige glans en spanning. Op het Ardennencircuit bij onze zuiderburen had Vos voldoende aan de derde plaats om drie races voor het einde van het seizoen de titel veilig te stellen.

De winnaar in Francorchamps heette Raymond Schouten en de Yamaha-coureur was hier ontzettend blij mee. Zijn Yamaha R1 was absoluut niet de snelste motorfiets van het veld en daarom moest de 26-jarige coureur uit het DTC-YamahaPirelli-team het hele jaar terugvallen op zijn tomeloze inzet. Dat hij achter Vos als tweede eindigde

in het eindklassement mag als grote klasse worden gezien. Een andere winnaar was voormalig 500cc Grand Prix-coureur Chris Burns. Op de Honda van het team van Gijsbert Spilt kon de Brit niet echt vlammen. Met slechts één overwinning

- behaald op Oschersleben - bleven zijn prestaties beneden de maat. BMW-rijder Ghisbert van Ginhoven, die de voorkeur aan het Duitse IDMSuperbike gaf, was een keer de snelste tijdens een ONK in Assen.

De laatste krachtmeting bij de Superbikes stond in het teken van afscheid nemen. Barry Veneman, Joan Veijer en Bas Winkel reden hun laatste wedstrijd. Veneman deed dat in stijl en won deze laatste race uit zijn glansrijke carrière. Vanaf 1995 was Veneman actief aanwezig op de circuits. Als beginnend coureur ging hij van start in de brommerrace. Daarna maakte hij de overstap naar de Supersport 400, waarin hij in 1998 de Nederlandse titel behaalde. In de Supersport 600 was hij in 2002 en 2003 de beste. Internationaal maakte hij carrière in het WK Supersport op Suzuki. Zijn beste prestatie was in 2008 toen hij tweede werd in Magny-Cours. In dat jaar zegevierde hij in de 24 uurs-race op het circuit van Le Mans. De afgelopen twee seizoenen was hij actief in het IDM Superbike op BMW. Als nieuwe bondscoach van de KNMV zal Veneman het jonge aanstormend talent gaan begeleiden.

De 125cc-klasse stond het afgelopen seizoen voor het laatst op de wedstrijdkalender. Deze lichtste wegraceklasse zal in 2012 vervangen worden door de Moto3. Een goede beslissing van de KNMV, omdat Nederland op die wijze aansluiting kan vinden met het Grand Prix-gebeuren. Hopelijk krijgen we door deze nieuwe klasse ook meer deelnemers. Door het geringe aantal inschrijvingen besloot men om de 125cc in enkele Duitse IDM-races te laten meerijden. Voor de coureurs was dat zeker geen straf, want zo kon men internationale ervaring opdoen. Slechts vier van de zes races werden in ons land gehouden. De eerste race Bryan Schouten, opgevouwen naar de laatste 125cc titel

161

162

kwam op naam van de Duitse KTM-coureur Toni Finsterbusch, die ook in de tweede race op de Nürburgring met de winst aan de haal ging. Het jonge Duitse talent nam slechts deel aan de eerste twee ONK-evenementen. Dit tot grote opluchting van de Nederlanders.

Het kampioenschap ging naar Bryan Schouten, die in zijn tweede seizoen de titel vrij gemakkelijk binnenhaalde. Op zijn DRT-Honda was hij een klasse apart. Zijn eerste overwinning behaalde hij op de Varsselring in Hengelo. Tijdens de vierde wedstrijd moest hij de hoogste eer laten aan Ernst Dubbink, maar daarna was er op Hockenheim en in Assen geen kruid gewassen tegen de ontketende Schouten. De 17-jarige coureur volgt, net als vele andere sportmensen, een opleiding aan het Johan Cruijff College. Dit doet hij in Roosendaal met als vakken marketing en communicatie & organisatie. Zijn voorkeur gaat uit naar het IDM en het is de vraag of hij volgend jaar zijn Nederlandse titel zal verdedigen. Zijn Dutch Racing Team wil verder gaan in de 125cc-klasse en in het IDM zullen in 2012 zowel 250cc viertakten (Moto3) als de 125cc tweetakten worden toegelaten, evenals in Nederland. Of dit een verstandige keuze van het team is zal de toekomst moeten uitwijzen.

De enige die in het spoor van Schouten kon blijven was Jerry van de Bunt. De 19-jarige coureur uit Nijkerkerveen moest het telkens afleggen op topsnelheid. De Honda waarmee Van de Bunt mee reed was al rijp voor het museum en die wil hij in

2012 zeker omruilen voor een Moto3-machine.

Om de aanwas van nieuw talent te stimuleren is er de laatste jaren hard gewerkt om opstapklassen voor de jeugd te creëren. Zo kon men in standaardklassen kennis maken met de motorsport.

Nadat drie jaar geleden Arie Molenaar met de Honda NSF100 Cup begon, voor jeugd van 10 tot 14 jaar, besloten Gerrit ten Kate en Hennie Lentink dit jaar met de Moriwaki Cup van start te gaan. De Moriwaki GP3 Junior Cup is een logi-

Arie Vos was heer en meester op de Superbike-BMW

Lex van Dijk pakte de Supermonotitel in de laatste race

163

Start van de driewielers in Hengelo, met Streuer/Endeveld, voor Nicholson/Van Lith, Keppel/Dirksen en Kentrop/ DeHaas

164

sche volgende stap voor bijvoorbeeld de NSF100 coureurs.

Een ander belangrijk aspect is het feit dat deze klasse veel overeenkomsten heeft met de nieuwe Moto3-klasse. Het bleek een prachtig initiatief waar ook belangstelling voor bestond. Bo Bendsneijder, die in beide klassen deelnam, ging ook met beide hoofdprijzen aan de haal! De 12-jarige scholier uit Rotterdam was in 2009 en 2010 vicekampioen in de Honda NSF Cup. In beide standaardklassen moest de beslissing voor de titel in de laatste race worden uitgevochten. De kleine Bendsneijder bleek over de sterkste zenuwen te beschikken, want in zowel de Honda NSF als de Moriwaki GP3 Junior Cup was hij in de laatste races de snelste.

Een andere nieuwe categorie was de Talent Cup 600. In deze standaardklasse mogen jonge wegracetalenten tussen de 15 en 23 jaar op Suzuki en Yamaha motoren de onderlinge strijd met elkaar aangaan. Hierin was de 17-jarige Wayne Tessels een klasse apart. Daar was aanvankelijk kritiek op omdat Tessels in het verleden al had deelgenomen aan de ONK en het EK 125cc. Hierdoor had de rijder uit Lopik uiteraard meer ervaring dan de rest van het deelnemersveld. Maar naarmate het seizoen vorderde verstomde langzaam maar zeker de kritiek. Mede door toedoen van de Yamaha R6 coureur trok hij deze 600cc standaardklasse omhoog en daar hadden ook de andere rijders proďŹ jt

van.

De Nederlandse motorwereld werd dit jaar opgeschrikt door een ernstig ongeluk van Jordy Prins. De 15-jarige Honda coureur kwam tijdens de openingswedstrijd van het IDM op het Lausitzring circuit zwaar te val. Het ongeval, waarbij ook de Duitser Marvin Fritz betrokken was, gebeurde in de opwarmronde van de 125cc klasse.

Met zwaar hoofdletsel werd de tiener uit Klazienaveen overgebracht naar het ziekenhuis in Dresden. Prins werd wekenlang in kunstmatige coma gehouden en zo bleef iedereen in het ongewisse over zijn herstel. Na weken van onzekerheid kwam er langzaam maar zeker enige verbetering in zijn situatie. De jonge student zal nog een heel lange revalidatie moeten ondergaan en het is te hopen dat Jordy Prins zal genezen van zijn zware blessures.

Dat de zijspanklasse zich in een opwaartse spiraal bevond, was mede te danken aan het duo Bennie Streuer/Kees Endeveld. De LCR-Suzuki-equipe is een voorbeeld van jonge rijders die hun geluk met succes beproeven bij de driewielers. Niet minder dan elf races hadden de zijspanequipes voor de boeg en dat is de laatste jaren wel eens anders geweest. Het duo uit Grolloo kreeg meer tegenstand dan ze misschien vooraf hadden verwacht, maar daar waren ze helemaal niet treurig om. De voornaamste concurrentie kwam van Kees Kentrop/ Danny de Haas en Jarno Keppel/Freek Dirksen.

‘Team van het Jaar’ werd Team Streuer

Beide combinaties waren het hele seizoen vooraan te vinden en maakten het de titelverdedigers soms knap lastig. Echter met zes overwinningen trok Streuer uiteindelijk aan het langste eind. In de openingsrace op TT Circuit Assen moest Streuer nog het Britse koppel Lawrie Scott/James Neave voor laten. Daarna sloeg hij zijn slag met winst op het Belgische circuit van Mettet (twee races), Assen en Hengelo. In Oss waren het respectievelijk

de equipes Kentrop en Keppel die voor het eerst in hun carrière een race wisten te winnen, maar tijdens de gratis toegankelijke Gamma Racing Day in Assen pakte Streuer wederom de winst en was prolongatie van de titel bijna een feit. Het kampioensfeestje kon op Francorchamps worden gevierd, na de eerste race waar men in de stromende regen als negende werd afgevlagd. In de tweede race werd de enige nulscore van dit jaar genoteerd

165

Volop strijd in de Moriwaki Cup met Ter Braake (46), Loi (11), Bendsneijder (64) en Licciardi (87)

Dubbelkampioen Bo Bendsneijder poseert op de Honda NSF100

De eerste kampioen in de Talent Cup 600: Wayne Tessels

166

na een zware crash. In de afsluitende race op Assen liet Streuer samen met Endeveld zien dat ze ware kampioenen zijn.

De Supermonoklasse had tien races op het programma staan, waarvan er enkele dubbel stonden geprogrammeerd. De meest regelmatige coureur was de 18-jarige Bryan Slooten. De Suzuki-coureur leek regelrecht op zijn eerste titel af te stevenen maar de eencilinderklasse kende een zeer merkwaardig slotrace. Na de start gebeurde er een

bizar raceongeval waarbij Slooten betrokken was.

Waarschijnlijk maakte hij een schakelfout waardoor zijn motorfiets even stil viel. De Belg Joseph Grauwmans klapte achter op de motor van Slooten en beide rijders kwamen ten val. Slooten was hierdoor voor het kampioenschap uitgeschakeld.

Lex van Dijk, de andere gegadigde voor de titel, had voldoende aan de zesde plaats om kampioen te worden. Mike Velthuizen won maar liefst drie races, maar doordat de Yamaha-rijder niet aan alle races deelnam was hij kansloos voor de titel.

Jan Frank Bakker pakte bij de Classics zijn verloren titel weer terug. De Groningse ABSAF-rijder was vier keer de snelste en behaalde daarnaast drie keer de tweede plaats achter de enige andere winnaar, Niek Leeuwis.

De SMA (Stichting Motorwegraces Assen) reikt elk jaar tijdens de laatste ONK wegrace van het seizoen enkele ereprijzen uit. SMA-voorzitter Henri Wolters maakte bekend dat deze ereprijzen dit jaar voor het laatst werden toegekend. De titel ‘Team van het Jaar 2011’ kwam op naam van Team Streuer. Een terechte keuze want Bennie Streuer en zijn passagier Kees Endeveld hebben in Nederland de zijspansport weer internationaal op de kaart gezet. Naast hun successen in het Open Nederlands Kampioenschap zijn ze ook op wereldniveau succesvol. Daarnaast besteden ze veel aandacht aan de teampresentatie en hun pr. Het team is een goed voorbeeld van goede promotie van de motorsport.

De nationale racewereld moest in 2011 onverwacht afscheid nemen van Jan Bakker, die op 2 september was overleden. De 54-jarige Bakker was eigenaar van Racing Team Jan Bakker auto’s en jarenlang steun en toeverlaat van vele nationale wegracecoureurs, met wie hij in 2005 en 2006 de 125cc ONK-titel behaalde. Scott Deroue mocht in 2011 nog op de steun van Bakker rekenen.

In memoriam

Bennie Pinners

Het Wegraceboek 2010/2011 was nauwelijks gereed, toen Bennie Pinners op 11 januari zijn laatste adem uitblies. Hij was al een tijdje ziek, maar dat belette hem niet om nog de laatste gegevens voor de pagina’s met statistiek aan te leveren. Voor de uitslagen had hij niet meer de kracht. De motorwereld moest hem op 68-jarige leeftijd al vaarwel zeggen.

Vol toewijding was Bennie, sinds de eerste editie in 1991, bij dit naslagwerk betrokken en ieder jaar leverde hij, met de van hem bekende accuratesse, zijn bijdragen met namen en getallen. ‘Motorstatisticus’ was zijn eretitel en daar was de vriendelijke vrijgezel best trots op.

Na de periode dat hij in de jaren zestig als organisator was betrokken bij de internationale wegraces in Tubbergen, besteedde Bennie steeds meer aandacht aan zijn archief met wetenswaardigheden over motorcoureurs. Met vele van die rijders zou hij een persoonlijke band opbouwen. De laatste jaren werd dat iets moeilijker door de verzakelijking van de racerij, maar de gepassioneerde Twentenaar hield zich dapper staande in de wereld van Wikipedia, Dorna en professionele prmensen. Hoewel hij met zijn tijd meeging en bijna alles digitaal had opgeslagen, vertrouwde hij op locatie altijd op zijn persoonlijke aantekeningen. En zijn koren stond te bloeien als hij tijdens de TT of het WK Superbike, weer een journalist met een moeilijke vraag had geholpen. Dat deed hij ook vanuit zijn huis, uren aan de telefoon, om informatie te vergaren en er anderen mee van dienst te zijn.

Die brandende Caballero, de vuistdikke ordners met biografieën en programmaboekjes, het laatste nieuws over een - denkbeeldige - debuterende 16-jarige Superstockcoureur uit een onbekend oord. Zonder Bennie Pinners hadden we dat niet meegemaakt en zo ontstond het afgelopen jaar een lagune in het perscentrum die door niemand opgevuld zal worden.

Op 21 oktober overleed meervoudig Nederlands kampioen en TT-held Drikus Veer op 93-jarige leeftijd. Veer, met de welluidende bijnaam ‘De Tijger van Borculo’, was een veelzijdige coureur die zowel op de weg als in het terrein goed uit de voeten kon. Hij verwierf grote bekendheid door als eerste Nederlander WK-punten te bemachtigen in de 500cc klasse als gastrijder voor de Gilera fabriek. Hij finishte in de TT van Assen in 1955 als vierde achter de vedetten Geoff Duke, Reg Armstrong en Umberto Masetti. In 1953 werd hij vijfde in TT op een 125cc Morini.

Jan Frank Bakker geeft zijn Seeley-BSA de sporen

De Gouden Motorster, een onderscheiding voor iemand met grote verdiensten voor de Nederlandse wegracesport, werd deze keer aan twee personen toegekend. Jaap Timmer (Mr. TT himself) en Jan Pol waren de laatste twee die deze oorkonde in ontvangst mochten nemen. Assenaar Jaap Timmer kreeg de onderscheiding vanwege zijn vele verdiensten voor de motorsport en in het bijzonder de wegrace. Hij heeft zich in de afgelopen decennia op bestuurlijk en organisatorisch vlak enorm breed ingezet. Zo was Timmer sportcommissaris en lid van de Centrale Sportcommissie van de motorbond KNMV en was hij ook vele jaren voorzitter van de wegracecommissie van de internationale motorfederatie FIM. Jan Pol was onder meer voorzitter van de afdeling Drenthe van de KNMV, bestuurslid van de SMA en actief in de organisatie van de Internationale Motorzesdaagse in Assen in 1984 en 1993. De titel Rookie of the Year 2011 werd niet meer toegekend. Datzelfde lot is dus de andere eretitels vanaf komend seizoen beschoren.

De laatste Gouden Motorsterren waren voor Jaap Timmer en Jan Pol (rechts)

HvL

167

6! + ! . 4 ) % 0! 2 +

7)44%2:/-%2

-%4 (%4 44 #)2#5)4 /- $% (/%+ 7/2$4 (%4 $5""%, '%.)%4%.

!##/--/$!4)%3 Â&#x201E; CAMPING Â&#x201E; VAKANTIEHUIZEN PERS Â&#x201E; LUXE CHALETS PERS Â&#x201E; LUXE CHALETS VERKOOP Â&#x201E; TREKKERSHUTTEN STANDAARD PERS

6//2:)%.).'%. Â&#x201E; TREKKERSHUTTEN GEHELE JAAR MET DOUCHE WC CV PERS Â&#x201E; INGERICHTE VAKANTIETENTEN PERS Â&#x201E; FAMILIEHUIZEN PERS Â&#x201E; GROEPSACCOMMODATIES PERS Â&#x201E; HOTELKAMERS

0!2+%. -%4 0%23//.,)*+(%)$

Â&#x201E; VERWARMD ZWEMBAD OPENLUCHT MET WATER GLIJBAAN Â&#x201E; ALL WEATHER TENNISBAAN Â&#x201E; MIDGET GOLF Â&#x201E; FIETSVERHUUR Â&#x201E; JEU DE BOULES BAAN Â&#x201E; STRANDVIJVER MET SPEELSTRAND Â&#x201E; PEUTER BAD Â&#x201E; SPRINGKUSSEN Â&#x201E; PONY BAAN Â&#x201E; SUPER MARKT Â&#x201E; RESTAURANT SNACKBAR Â&#x201E; MINI BOWLING

6!+!.4)%0!2+ 7)44%2:/-%2 7ITTERZOMER Â&#x201E; 6% !SSEN 4ELEFOON Â&#x201E; &AX % MAIL INFO WITTERZOMER NL

WWW WITTERZOMER NL

Postbus 422 - 5680 AK Best

Ruim 12 jaar ervaring in reizen naar MotoGP en Superbike.

Compleet georganiseerd of in losse onderdelen door u zelf samen te stellen. Bij de complete reis is alles inbegrepen voor een geslaagd weekend m.u.v. uw persoonlijk uitgaven.

Bij ons zijn alle cliĂŤnten even belangrijk en zijn er geen verrassingen achteraf.

Tevens losse kaartverkoop voor alle wedstrijden.

Wij zijn ook het goedkoopste met overtochten naar Engeland met P&O ferries.

Overtochten v.a. â&#x201A;Ź 50,= met full service en alle mogelijkheden.

Vraag ons programma 2012 aan op info@roadracetravel.nl Wij staan ook op de motorbeurs in Utrecht van 23 t/m 26 februari in hal 11 stand F072 Zoals elk jaar hebben we een leuke prijsvraag met mooie prijzen en verloten we een reis voor 2 personen naar een GP en/of Superbike. U kunt daar alle informatie krijgen die u wenst en een lekkere kop kofďŹ e.

Wij zijn het beste bereikbaar door de week â&#x20AC;&#x2122;s avonds en in het weekend de hele dag.

168

=VVY HS \^ JPYJ\P[ NLYLSH[LLYKL HY[PRLSLU ]HU )YPKNLZ[VUL YHJLIHUKLU IHUKLU^HYTLYZ [V[ YHJL V]LYHSS KP[ HSSLZ ]VVY aLLY ZJOLYWL WYPQaLU

Hightech offset met supersnelle levertijdenâ&#x20AC;¦

9HJLV]LYHSS»Z ]HUHM L\YV Y\PTL ]VVYYHHK ]HU TPU Z[\RZ >PQ KVLU LY LJO[ HSSLZ HHU VW QV\ OVII` aV NVLKRVVW TVNLSPQR [L OV\KLU

Veldhuis

Media

+L ^LIZOVW KPL LJO[ HSSLZ VW ]VVYYHHK OLLM[ NLSVVM[ \ OL[ UPL[ RVT KHU THHY SHUNZ +L RVMÃ&#x201E; L Z[HH[ IPQUH HS[PQK RSHHY Openingstijden: 6]LYKHN Z»H]VUKZ LU PU OL[ ^LLRLUK THHY ^LS VW HMZWYHHR =PH THPS VM TVIPLS

7VS`HUKLY^LN ?; /LLU]SPL[ +PYLJ[ HHU KL ( [LY OVVN[L ]HU KL )V[SLR[\UULS IPQ 9V[[LYKHT

Kanaaldijk Oostzijde 3 - 8102 HL Raalte - 0572 349700 info@veldhuis.nl - www.veldhuismedia.nl

Wij leveren o.a.:

Airblade racescreens Bandenwarmers Helmen Paddock stands, TomTom navigatie Remschijven uitlaten en nog veel meer

/HUKLSZ^LN ?? >PQOL ;LSLMVVU !

169

Wereldkampioenen 1949 - 2011 50cc

125cc

250cc

350cc

500cc

zijspannen

Nello Pagani (ITA)

Bruno Ruffo (ITA)

Freddie Frith (GBR)

Leslie Graham (GBR)

Oliver/Jenkinson (GBR)

Mondial

Moto-Guzzi

Velocette

AJS

Norton

Bruno Ruffo (ITA)

Dario Ambrosini (ITA)

Bob Foster (GBR)

Umberto Masetti (ITA)

Oliver/Dobelli (GBR/ITA)

Mondial

Benelli

Velocette

Gilera

Norton

Carlo Ubbiali (ITA)

Bruno Ruffo (ITA)

Geoff Duke (GBR)

Geoff Duke (GBR)

Oliver/Dobelli (GBR/ITA)

Mondial

Moto-Guzzi

Norton

Norton

Norton

Cecil Sandford (GBR)

Enrico Lorenzetti (ITA)

Geoff Duke (GBR)

Umberto Masetti (ITA)

Smith/Clements (GBR)

MV-Agusta

Moto-Guzzi

Norton

Gilera

Norton

Werner Haas (DUI)

Werner Haas (DUI)

Fergus Anderson (GBR)

Geoff Duke (GBR)

Oliver/Dibben (GBR)

NSU

NSU

Moto-Guzzi

Gilera

Norton

Rupert Hollaus (OOS)

Werner Haas (DUI)

Fergus Anderson (GBR)

Geoff Duke (GBR)

Noll/Cron (DUI)

NSU

NSU

Moto-Guzzi

Gilera

BMW

Carlo Ubbiali (ITA)

Hermann Paul Müller (DUI)

Bill Lomas (GBR)

Geoff Duke (GBR)

Faust/Remmert (DUI)

MV-Agusta

NSU

Moto-Guzzi

Gilera

BMW

Carlo Ubbiali (ITA)

Carlo Ubbiali (ITA)

Bill Lomas (GBR)

John Surtees (GBR)

Noll/Cron (DUI)

MV-Agusta

MV-Agusta

Moto-Guzzi

MV-Agusta

BMW

Tarquinio Provini (ITA)

Cecil Sandford (GBR)

Keith Campbell (AUS)

Libero Liberati (ITA)

Hillebrand/Grunwald (DUI)

Mondial

Mondial

Moto-Guzzi

Gilera

BMW

Carlo Ubbiali (ITA)

Tarquinio Provini (ITA)

John Surtees (GBR)

John Surtees (GBR)

Schneider/Strauss (DUI)

MV-Agusta

MV-Agusta

MV-Agusta

MV-Agusta

BMW

Carlo Ubbiali (ITA)

Carlo Ubbiali (ITA)

John Surtees (GBR)

John Surtees (GBR)

Schneider/Strauss (DUI)

MV-Agusta

MV-Agusta

MV-Agusta

MV-Agusta

BMW

Carlo Ubbiali (ITA)

Carlo Ubbiali (ITA)

John Surtees (GBR)

John Surtees (GBR)

Fath/Wohlgemuth (DUI)

MV-Agusta

MV-Agusta

MV-Agusta

MV-Agusta

BMW

Tom Phillis (AUS)

Mike Hailwood (GBR)

Gary Hocking (ZIM)

Gary Hocking (ZIM)

Deubel/Hörner (DUI)

Honda

Honda

MV-Agusta

MV-Agusta

BMW

Ernst Degner (DUI)

Luigi Taveri (ZWI)

Jim Redman (ZIM)

Jim Redman (ZIM)

Mike Hailwood (GBR)

Deubel/Hörner (DUI)

Suzuki

Honda

Honda

Honda

MV-Agusta

BMW

Hugh Anderson (NZE)

Hugh Anderson (NZE)

Jim Redman (ZIM)

Jim Redman (ZIM)

Mike Hailwood (GBR)

Deubel/Hörner (DUI)

Suzuki

Suzuki

Honda

Honda

MV-Agusta

BMW

1949 1950 1951 1952 1953 1954 1955 1956 1957 1958 1959 1960 1961

1962 1963 1964 1965 1966 1967 1968 1969 1970 1971 1972 1973 1974 1975

170

Hugh Anderson (NZE)

Luigi Taveri (ZWI)

Phil Read (GBR)

Jim Redman (ZIM)

Mike Hailwood (GBR)

Deubel/Hörner (DUI)

Suzuki

Honda

Yamaha

Honda

MV-Agusta

BMW

Ralph Bryans (IER)

Hugh Anderson (NZE)

Phil Read (GBR)

Jim Redman (ZIM)

Mike Hailwood (GBR)

Scheidegger/Robinson (ZWI/GBR)

Honda

Suzuki

Yamaha

Honda

MV-Agusta

BMW

Hans-G. Anscheidt (DUI) Luigi Taveri (ZWI)

Mike Hailwood (GBR)

Mike Hailwood (GBR)

Giacomo Agostini (ITA)

Scheidegger/Robinson (ZWI/GBR)

Suzuki

Honda

Honda

MV-Agusta

BMW

Honda

Hans-G. Anscheidt (DUI) Bill Ivy (GBR)

Mike Hailwood (GBR)

Mike Hailwood (GBR)

Giacomo Agostini (ITA)

Enders/Engelhardt (DUI)

Suzuki

Honda

Honda

MV-Agusta

BMW

Yamaha

Hans-G. Anscheidt (DUI) Phil Read (GBR)

Phil Read (GBR)

Giacomo Agostini (ITA)

Giacomo Agostini (ITA)

Fath/Kalauch (DUI)

Suzuki

Yamaha

MV-Agusta

MV-Agusta

URS-Fath

Yamaha

Angel Nieto (SPA)

Dave Simmonds (GBR)

Kel Carruthers (AUS)

Giacomo Agostini (ITA)

Giacomo Agostini (ITA)

Enders/Engelhardt (DUI)

Derbi

Kawasaki

Benelli

MV-Agusta

MV-Agusta

BMW

Angel Nieto (SPA)

Dieter Braun (DUI)

Rodney Gould (GBR)

Giacomo Agostini (ITA)

Giacomo Agostini (ITA)

Enders/Kalauch (DUI)

Derbi

Suzuki

Yamaha

MV-Agusta

MV-Agusta

BMW

Jan de Vries (NED)

Angel Nieto (SPA)

Phil Read (GBR)

Giacomo Agostini (ITA)

Giacomo Agostini (ITA)

Owesle/Rutterford (DUI/GBR)

Kreidler

Derbi

Yamaha

MV-Agusta

MV-Agusta

Kremer (DUI) Münch-URS

Angel Nieto (SPA)

Angel Nieto (SPA)

Jarno Saarinen (FIN)

Giacomo Agostini (ITA)

Giacomo Agostini (ITA)

Enders/Engelhardt (DUI)

Derbi

Derbi

Yamaha

MV-Agusta

MV-Agusta

BMW

Jan de Vries (NED)

Kent Andersson (ZWE)

Dieter Braun (DUI)

Giacomo Agostini (ITA)

Phil Read (GBR)

Enders/Engelhardt (DUI)

Kreidler

Yamaha

Yamaha

MV-Agusta

MV-Agusta

BMW

Henk van Kessel (NED) Kent Andersson (ZWE)

Walter Villa (ITA)

Giacomo Agostini (ITA)

Phil Read (GBR)

Enders/Engelhardt (DUI)

Kreidler

Harley-Davidson

Yamaha

MV-Agusta

BMW

Yamaha

Angel Nieto (SPA)

Paolo Pileri (ITA)

Walter Villa (ITA)

Johnny Cecotto (VEN)

Giacomo Agostini (ITA)

Steinhausen/Huber (DUI)

Kreidler

Morbidelli

Harley-Davidson

Yamaha

Yamaha

König

1976 1977 1978 1979 1980 1981 1982 1983

1984 1985 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001

50cc

125cc

250cc

350cc

500cc

Angel Nieto (SPA)

Pierpaolo Bianchi (ITA)

Walter Villa (ITA)

Walter Villa (ITA)

Barry Sheene (GBR)

Steinhausen/Huber (DUI)

Bultaco

Morbidelli

Harley-Davidson

Harley-Davidson

Suzuki

König

Angel Nieto (SPA)

Pierpaolo Bianchi (ITA)

Mario Lega (ITA)

Takazumi Katayama (JAP)

Barry Sheene (GBR)

O’Dell/Holland/Arthur (GBR)

Bultaco

Morbidelli

Morbidelli

Yamaha

Suzuki

Yamaha

Ricardo Tormo (SPA)

Eugenio Lazzarini (ITA)

Kork Ballington (ZAF)

Kork Ballington (ZAF)

Kenny Roberts (USA)

Biland/Williams (ZWI/GBR)

Bultaco

MBA

Kawasaki

Kawasaki

Yamaha

BEO-Yamaha

Eugenio Lazzarini (ITA) Angel Nieto (SPA)

Kork Ballington (ZAF)

Kork Ballington (ZAF)

Kenny Roberts (USA)

Biland/Waltisperg (ZWI)

Kreidler

Minarelli

zijspannen

Kawasaki

Kawasaki

Yamaha

LCR-Yamaha

Eugenio Lazzarini (ITA) Pierpaolo Bianchi (ITA)

Anton Mang (DUI)

Jon Ekerold (ZAF)

Kenny Roberts (USA)

Taylor/Johansson (GBR/ZWE)

Iprem

MBA

Kawasaki

Yamaha

Yamaha

Yamaha

Ricardo Tormo (SPA)

Angel Nieto (SPA)

Anton Mang (DUI)

Anton Mang (DUI)

Marco Lucchinelli (ITA)

Biland/Waltisperg (ZWI)

Bultaco

Minarelli

LCR-Yamaha

Kawasaki

Kawasaki

Suzuki

Stefan Dörflinger (ZWI) Angel Nieto (SPA)

Jean-L. Tournadre (FRA)

Anton Mang (DUI)

Franco Uncini (ITA)

Schwärzel/Huber (DUI)

Kreidler

Yamaha

Kawasaki

Suzuki

Seymaz-Yamaha

Garelli

Stefan Dörflinger (ZWI) Angel Nieto (SPA)

Carlos Lavado (VEN)

Freddie Spencer (USA)

Biland/Waltisperg (ZWI)

Kreidler

Garelli

Yamaha

Honda

LCR-Yamaha

80cc

125cc

zijspannen

250cc

500cc

Stefan Dörflinger (ZWI) Angel Nieto (SPA)

Christian Sarron (FRA)

Eddie Lawson (USA)

Streuer/Schnieders (NED)

Zündapp

Yamaha

Yamaha

LCR-Yamaha

Stefan Dörflinger (ZWI) Fausto Gresini (ITA)

Freddie Spencer (USA)

Freddie Spencer (USA)

Streuer/Schnieders (NED)

Krauser

Garelli

Honda

Honda

LCR-Yamaha

Jorge Martinez (SPA)

Luca Cadalora (ITA)

Carlos Lavado (VEN)

Eddie Lawson (USA)

Streuer/Schnieders (NED)

Derbi

Garelli

Yamaha

Yamaha

LCR-Yamaha

Jorge Martinez (SPA)

Fausto Gresini (ITA)

Anton Mang (DUI)

Wayne Gardner (AUS)

Webster/Hewitt (GBR)

Derbi

Garelli

Honda

Honda

LCR-Krauser

Jorge Martinez (SPA)

Jorge Martinez (SPA)

Sito Pons (SPA)

Eddie Lawson (USA)

Webster/Hewitt/Simmons (GBR)

Derbi

Derbi

Honda

Yamaha

LCR-Krauser

Manuel Herreros (SPA) Alex Crivillé (SPA)

Sito Pons (SPA)

Eddie Lawson (USA)

Webster/Hewitt (GBR)

Derbi

LCR-Krauser

Garelli

JJ-Cobas

Honda

Honda

Loris Capirossi (ITA)

John Kocinski (USA)

Wayne Rainey (USA)

Michel/Birchall (FRA/GBR)

Honda

Yamaha

Yamaha

LCR-Krauser

Loris Capirossi (ITA)

Luca Cadalora (ITA)

Wayne Rainey (USA)

Webster/Simmons (GBR)

Honda

Honda

Yamaha

LCR-Krauser

Alessandro Gramigni (ITA)

Luca Cadalora (ITA)

Wayne Rainey (USA)

Biland/Waltisperg (ZWI)

Aprilia

Honda

Yamaha

LCR-Krauser

Dirk Raudies (DUI)

Tetsuya Harada (JAP)

Kevin Schwantz (USA)

Biland/Waltisperg (ZWI)

Honda

Yamaha

Suzuki

LCR-Krauser

Kazuto Sakata (JAP)

Massimiliano Biaggi (ITA)

Michael Doohan (AUS)

Biland/Waltisperg(ZWI)

Aprilia

Aprilia

Honda

LCR

Haruchika Aoki (JAP)

Massimiliano Biaggi (ITA)

Michael Doohan (AUS)

Dixon/Hetherington (GBR)

Honda

Aprilia

Honda

Windle-ADM

Haruchika Aoki (JAP)

Massimiliano Biaggi (ITA)

Michael Doohan (AUS)

Dixon/Hetherington (GBR)

Honda

Aprilia

Honda

Windle-ADM

Valentino Rossi (ITA)

Massimiliano Biaggi (ITA)

Michael Doohan (AUS)

Aprilia

Honda

Honda

Kazuto Sakata (JAP)

Loris Capirossi (ITA)

Michael Doohan (AUS)

Aprilia

Aprilia

Honda

Emillio Alzamora (SPA)

Valentino Rossi (ITA)

Alex Crivillé (SPA)

Honda

Aprilia

Honda

Roberto Locatelli (ITA)

Olivier Jacque (FRA)

Kenny Roberts jr. (USA)

Aprilia

Yamaha

Suzuki

Manuel Poggiali (SAM)

Daijiro Katoh (JAP)

Valentino Rossi (ITA)

Gilera

Honda

Honda

171

2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009

2010 2011

125cc

250cc

MotoGP

Arnaud Vincent (FRA)

Marco Melandri (ITA)

Valentino Rossi (ITA)

Aprilia

Aprilia

Honda

Daniel Pedrosa (SPA)

Manuel Poggiali (SAM)

Valentino Rossi (ITA)

Honda

Aprilia

Honda

Andrea Dovizioso (ITA)

Daniel Pedrosa (SPA)

Valentino Rossi (ITA)

Honda

Honda

Yamaha

Thomas Lüthi (ZWI)

Daniel Pedrosa (SPA)

Valentino Rossi (ITA)

Honda

Honda

Yamaha

Alvaro Bautista (SPA)

Jorge Lorenzo (SPA)

Nicky Hayden (USA)

Aprilia

Aprilia

Honda

Gabor Talmacsi (HON)

Jorge Lorenzo (SPA)

Casey Stoner (AUS)

Aprilia

Aprilia

Ducati

Mike Di Meglio (FRA)

Marco Simoncelli (IT)

Valentino Rossi (ITA)

Derbi

Gilera

Yamaha

Julian Simon (SPA)

Hiroshi Aoyama (JAP)

Valentino Rossi (ITA)

Aprilia

Honda

Yamaha

125cc

Moto2

MotoGP

Marc Marquez (SPA)

Toni Elias (SPA)

Jorge Lorenzo (SPA)

Derbi

Moriwaki

Yamaha

Nicolas Terol (SPA)

Stefan Bradl (DUI)

Casey Stoner (AUS)

Aprilia

Kalex

Honda

Grand Prix winnaars 1949 - 2010 1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

10.

11.

12.

15.

16.

17.

18.

20.

22.

25.

27.

30.

31.

32.

34.

37.

172

Giacomo Agostini Valentino Rossi Angel Nieto Mike Hailwood Michael Doohan Phil Read Jim Redman Massimiliano Biaggi Anton Mang Casey Stoner Carlo Ubbiali Jorge Lorenzo Daniel Pedrosa John Surtees Jorge Martinez Luca Cadalora Geoff Duke Kork Ballington Eddie Lawson Loris Capirossi Luigi Taveri Pierpaolo Bianchi Eugenio Lazzarini Freddie Spencer Hugh Anderson Kevin Schwantz Wayne Rainey Kenny Roberts sr.

Walter Villa Barry Sheene Marco Melandri Fausto Gresini Bill Ivy Alex Crivillé Tarquinio Provini Ralf Waldmann Gary Hocking Carlos Lavado Ricardo Tormo

ITA ITA SPA GBR AUS GBR ZIM ITA DUI AUS ITA SPA SPA GBR SPA ITA GBR ZAF USA ITA ZWI ITA ITA USA NZE USA USA USA ITA GBR ITA ITA GBR SPA ITA DUI ZIM VEN SPA

122 105 90 76 54 52 45 42 42 40 39 38 38 38 37 34 33 31 31 30 30 27 27 27 25 25 24 24 24 23 22 21 21 20 20 20 19 19 19

40. # 43.

47.

48. # # #

51.

57. # 61.

64.

69.

77.

Kent Andersson Stefan Dörflinger Wayne Gardner Toni Elias Tetsuya Harada Daijiro Kato Marc Marquez Alvaro Bautista Ernst Degner Sito Pons Jarno Saarinen Hans-Georg Anscheidt Dieter Braun Johnny Cecotto Marco Simoncelli Dirk Raudies Jan de Vries John Kocinski Randy Mamola Nicolas Terol Noboru Ueda Fergus Anderson Mika Kallio Manuel Poggiali Werner Haas Takazumi Katayama Kazuto Sakata Dave Simmonds Youichi Ui Masao Azuma Héctor Barbera Ralph Bryans Andrea Dovizioso Rodney Gould Gregg Hansford Andrea Iannone Mattia Pasini Haruchika Aoki Hiroshi Aoyama

# = nog actief in GP’s in 2011

ZWE ZWI AUS SPA JAP JAP SPA SPA DUI SPA FIN DUI DUI VEN ITA DUI NED USA USA SPA JAP GBR FIN SAM DUI JAP JAP GBR JAP JAP SPA IER ITA GBR AUS ITA ITA JAP JAP

18 18 18 17 17 17 17 16 15 15 15 14 14 14 14 14 14 13 13 13 13 12 12 12 11 11 11 11 11 10 10 10 10 10 10 10 10 9 9

#

# #

#

#

#

# #

# # #

84.

92.

106.

120.

Ezio Gianola Roberto Locatelli Bill Lomas Hans Spaan Gabor Talmacsi Héctor Faubel Leslie Graham Sete Gibernau Teuvo Länsivuori Paolo Pileri Loris Reggiani Kenny Roberts jr.

Julian Simon Reg Armstrong Alexandre Barros Stefan Bradl Kel Carruthers Lucio Cecchinello Jon Ekerold Olivier Jacque Henk van Kessel Enrico Lorenzetti Charles Mortimer Sebastien Porto Christian Sarron Franco Uncini Arnaud Vincent Ray Amm Guy Bertin Manfred Herweh Libero Liberati Marco Lucchinelli Thomas Lüthi Tomomi Manako Umberto Masetti Shinya Nakano Tadayuki Okada Renzo Pasolini Tom Phillis Doriano Romboni Aalt Toersen Dario Ambrosini August Auinger Jean-François Baldé Helmut Bradl Carlos Cardus Pierfrancesco Chili Simone Corsi Freddie Frith John Hartle Wil Hartog Rupert Hollaus Ken Kavanagh Bruno Kneubühler Garry McCoy Pol Espargaró Bob McIntyre Mike Di Meglio Alfonso Nieto Peter Öttl Stefano Perugini Randy De Puniet Cecil Sandford Masaki Tokudome Takeshi Tsujimura Tohru Ukawa

ITA ITA GBR NED HON SPA GBR SPA FIN ITA ITA USA SPA IER BRA DUI AUS ITA ZAF FRA NED ITA GBR ARG FRA ITA FRA ZIM FRA DUI ITA ITA ZWI JAP ITA JAP JAP ITA AUS ITA NED ITA OOS FRA DUI SPA ITA ITA GBR GBR NED OOS AUS ZWI AUS SPA GBR FRA SPA DUI ITA FRA GBR JAP JAP JAP

9 9 9 9 9 8 8 8 8 8 8 8 8 7 7 7 7 7 7 7 7 7 7 7 7 7 7 6 6 6 6 6 6 6 6 6 6 6 6 6 6 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5

145.

#

#

#

164.

#

#

# #

#

200.

Emilio Alzamora John Dodds Janos Drapal Santiago Herrero Börje Jansson Yoshimi Katayama Paul Lodewijkx Nello Pagani Gilberto Parlotti Didier De Radigues Herbert Rittberger Roberto Rolfo Bruno Ruffo Dominique Sarron Barry Smith Frantisek Stastny Kunumitsu Takahashi Maverick Viñales Gerhard Waibel Norifumi Abe Alex De Angelis Daryl Beattie Otello Buscherini Keith Campbell Maurice Cann Jacques Cornu Mike Duff Patrick Fernandez Jack Findlay Bob Foster Sergio Gadea Juan Garriga Alessandro Gramigni Mick Grant Silvio Grassetti Nicky Hayden Pat Hennen Hideo Kanaya Gianni Leoni Emilio Mendogni Alfredo Milani Alberto Pagani Frank Perris Tommy Robb Graziano Rossi Reinhold Roth Michel Rougerie Jean-Philippe Ruggia Simone Sanna Bradley Smith Yuki Takahashi Theo Timmer Charlie Williams Martin Wimmer Juliaan van Zeebroeck Angelo Bergamonti Gianfranco Bonera Salvador Canellas Carlos Checa Sandro Cortese Dickie Dale Bill Doran Virginio Ferrari Alberto Gandossi Stuart Graham Tom Herron

SPA AUS HON SPA ZWE JAP NED ITA ITA BEL DUI ITA ITA FRA AUS TSJ JAP SPA DUI JAP SAM AUS ITA AUS GBR ZWI CAN FRA AUS GBR SPA SPA ITA GBR ITA USA USA JAP ITA ITA ITA ITA GBR IER ITA DUI FRA FRA ITA GBR JAP NED GBR DUI BEL ITA ITA SPA SPA DUI GBR GBR ITA ITA GBR IER

4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 2 2 2 2 2 2 2 2 2 2 2

#

#

#

#

# #

# #

173

Grand Prix winnaars 1949 - 2011

229.

174

Manuel Herreros Jan Huberts Mitsuo Itoh Helmuth Kassner Cromie McCandless Jack Middelburg Pierre Monneret Ivan Pallazzese Lukas Pesek Tony Rutter Eric Saul Gianluigi Scalvini Alan Shepherd Makoto Tamada Herri Torrontegui Maurizio Vitali Arthur Wheeler Tommy Wood Karel Abraham Duilio Agostini Jack Ahearn Nobuatsu Aoki Jean Auréal Andrea Ballerini Manliff Barrington Troy Bayliss Artie Bell Jaques Bolle Jack Brett Domenico Brigaglia Jan Bruins Benedicto Caldarella Phil Carpenter Alan Carter Bruno Casanova Paolo Casoli Olivier Chevallier Jules Cluzel Rod Coleman Giuseppe Colnago Pierluigi Conforti Angelo Copeta Simon Crafar Dick Creith Edmund Czihak Harold Daniell Cees van Dongen Boet van Dulmen Ingo Emmerich Rudi Felgenheier Romolo Ferri Jim Filice Jonas Folger Roland Freymond Michel Frutschi Horst Fügner Ivan Goi Ulrich Graf Benjamin Grau Hervé Guillieux Leif Gustafsson Hiroshi Hasegawa Dennis Ireland Fumio Ito Tony Jefferies Steve Jenkner

SPA NED JAP DUI IER NED FRA VEN TSJ GBR FRA ITA GBR JAP SPA ITA GBR GBR TSJ ITA AUS JAP FRA ITA IER AUS IER FRA GBR ITA NED ARG GBR GBR ITA ITA FRA FRA NZE ITA ITA ITA NZE IER DUI GBR NED NED DUI DUI ITA USA DUI ZWI ZWI DUI ITA ZWI SPA FRA ZWE JAP NZE JAP GBR DUI

2 2 2 2 2 2 2 2 2 2 2 2 2 2 2 2 2 2 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1

#

#

#

Gerd Kafka Jorge Kissling Masaru Kobayashi Pentti Korhonen Tomoyoshi Koyama Régis Laconi Mario Lega Guido Leoni Marcellino Lucchi Kevin Magee Gyula Marsovszky Ian McConnachie Ray McCullough Jeremy McWilliams Derek Minter Osamu Miyazaki Ginger Molloy Isao Morishita Ken Mudford Hermann-Paul Müller Godfrey Nash John Newbold Kim Newcombe Pablo Nieto Alan North Victor Palomo Michele Pirro Stefan Prein Alberto Puig Scott Redding Fritz Reitmeier Fausto Ricci Guido Sala Adu Celso-Santos Bert Schneider Jos Schurgers Jean-Claude Selini Bruno Spaggiari Ben Spies Edi Stöllinger Tadahiko Taira Teisuke Tanaka Gerhard Thurow Shoya Tomizawa Jean-Louis Tournadre Remo Venturi Chris Vermeulen Anthony West John Williams Peter Williams Johann Zarco Wilco Zeelenberg

OOS ARG JAP FIN JAP FRA ITA ITA ITA AUS ZWI GBR IER IER GBR JAP NZE JAP NZE DUI GBR GBR NZE SPA ZAF SPA ITA DUI SPA GBR DUI ITA ITA BRA OOS NED FRA ITA USA OOS JAP JAP DUI JAP FRA ITA AUS AUS GBR GBR FRA NED

1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1

#

#

#

#

#

Eindstanden wereldkampioenschappen 2011 MotoGP-klasse Nr. Naam

Land

Merk

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22

AUS SPA ITA SPA USA ITA ITA USA USA JAP SPA GBR SPA TSJ SPA FRA ITA JAP USA JAP USA JAP

Honda Yamaha Honda Honda Yamaha Honda Ducati Ducati Yamaha Honda Ducati Yamaha Suzuki Ducati Honda Ducati Ducati Yamaha Yamaha Honda Suzuki Honda

Casey Stoner Jorge Lorenzo Andrea Dovizioso Dani Pedrosa Ben Spies Marco Simoncelli Valentino Rossi Nicky Hayden Colin Edwards Hiroshi Aoyama Hector Barbera Cal Crutchlow Alvaro Bautista Karel Abraham Toni Elias Randy De Puniet Loris Capirossi Katsuyuki Nakasuga Josh Hayes Kousuke Akiyoshi John Hopkins Shinichi Ito

Totaal QAT SPA POR FRA CAT GBR NED ITA DUI USA TSJ IND SAM ARA JAP AUS MAL 350 260 228 219 176 139 139 132 109 98 82 70 67 64 61 49 43 10 9 7 6 3

25 20 13 16 10 11 9 7 8 6 4 5 3 -

25 4 20 11 16 13 10 8 9 7 5 6 -

16 20 13 25 11 7 70 9 8 3 5 6 4 -

25 13 20 10 11 16 9 3 8 7 4 6 5 -

25 20 13 16 10 11 8 5 9 4 6 3 7 -

25 20 10 13 16 7 5 11 9 8 4 6 -

20 10 16 25 7 13 11 9 8 4 2 5 6 3 -

16 25 20 8 13 11 10 6 7 5 9 3 4 1 2 -

16 20 13 25 11 10 7 8 6 1 5 2 9 4 3 -

25 20 11 16 13 10 9 8 6 7 5 3 4 -

25 13 20 11 16 10 9 8 7 6 5 4 3 -

25 13 11 20 16 4 6 2 9 7 5 10 3 8 -

16 25 11 20 10 13 9 3 5 7 6 8 4 1 2 -

25 16 20 11 13 6 9 3 5 8 7 10 4 -

16 20 11 25 10 13 9 8 7 5 6 4 3

25 16 13 20 9 11 6 8 10 7 -

VAL

-

25 16 11 20 4 5 13 8 6 7 10 9 -

WK constructeurs MotoGP-klasse Nr. 1 2 3 4

Merk Honda Yamaha Ducati Suzuki

Totaal QAT SPA POR FRA CAT GBR NED 405 25 20 25 25 25 25 20 325 20 25 20 13 20 16 25 180 9 16 11 16 11 13 13 73 6 3 4 4 11 5

ITA DUI USA 20 25 25 25 20 20 10 8 10 3 9 -

TSJ IND SAM ARA JAP AUS MAL 25 25 20 25 25 25 13 16 25 16 20 11 10 8 9 9 9 10 10 8 10 -

VAL 25 20 8 -

AFKORTING LANDEN AND = Andorra ARA = Aragon GP ARG = Argentinië AUS = Australië BEL = België BRA = Brazilië BUL = Bulgarije CAN = Canada CAT = Catalonië GP

CHN = China COL = Colombia DEN = Denemarken DUI = Duitsland FIN = Finland FRA = Frankrijk GBR = Groot Brittannië HON = Hongarijë IER = Ierland

INP = Indianapolis GP ITA = Italië JAP = Japan KRO = Kroatië MAL = Maleisië NED = Nederland QAT = Qatar ROE = Roemenië RUS = Rusland

SAM = San Marino SLO = Slovenië SPA = Spanje SWK = Slowakije THA = Thailand TSJ = Tsjechië TUR = Turkije USA = Amerika VAL = Valencia GP

VEN = Venezuela ZAF = Zuid Afrika ZIM = Zimbabwe ZWE = Zweden ZWI = Zwitserland

175

Eindstanden wereldkampioenschappen 2011 Moto2-klasse Nr. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32

Naam Land Stefan Bradl DUI Marc Marquez SPA Andrea Iannone ITA Alex De Angelis SAM Thomas L端thi ZWI Simone Corsi ITA Bradley Smith GBR Dominique Aegerter ZWI Michele Pirro ITA Esteve Rabat SPA Yuki Takahashi JAP Aleix Espargaro SPA Pol Espargaro SPA Julian Simon SPA Scott Redding GBR Mika Kallio FIN Kenan Sofuoglu TUR Randy Krummenacher ZWI Yonny Hernandez COL Max Neukirchner DUI Jules Cluzel FRA Anthony West AUS Mike Di Meglio FRA Mattia Pasini ITA Claudio Corti ITA Xavier Simeon BEL Alex Baldolini ITA Kenny Noyes USA Kev Coghlan GBR Ratthapark Wilairot THA Ricard Cardus SPA Axel Pons SPA

Merk Totaal QAT SPA POR FRA Kalex 274 25 11 25 16 Suter 251 25 Suter 177 20 25 3 Motobi 174 13 9 4 6 Suter 151 16 20 11 FTR 127 10 16 11 9 Tech 3 121 7 13 7 Suter 94 3 13 8 Moriwaki 84 8 7 2 FTR 79 2 1 6 Moriwaki 77 11 16 20 Pons Kalex 76 5 10 FTR 75 10 3 Suter 68 6 10 20 13 Suter 63 Suter 61 Suter 59 Kalex 52 9 4 FTR 43 4 2 MZ-RE Honda 42 1 6 1 Suter 41 9 5 MZ-RE Honda 40 5 Tech 3 30 7 FTR 28 3 Suter 23 5 Tech3 23 Suter 18 8 FTR 11 FTR 11 8 FTR 4 4 Moriwaki 2 2 Pons Kalex 1 1 -

CAT 25 20 1 10 13 4 9 16 5 8 11 7 6 2 3 -

GBR 25 1 6 20 16 10 9 11 8 5 7 4 13 2 3 -

NED 25 4 11 8 2 16 9 20 7 3 6 13 10 1 5 -

ITA 20 25 11 13 10 9 16 5 2 7 6 3 8 1 4 -

DUI 20 25 2 16 11 8 4 6 3 9 5 13 10 7 1 -

TJS 16 20 25 13 11 7 8 9 4 10 3 6 1 5 2 -

IND 10 25 5 1 2 13 4 16 6 20 9 11 7 8 3 -

SAM 20 25 16 13 8 6 10 3 2 5 9 7 4 11 1 -

ARA 8 25 20 13 9 16 10 7 11 2 1 6 3 5 4 -

JAP AUS MAL 13 20 20 20 16 25 8 7 10 25 13 16 5 25 11 1 9 8 4 11 3 2 9 7 5 6 3 8 1 11 16 9 6 6 10 10 4 3 4 7 2 2 13 5 1 -

VAL 5 4 16 25 2 6 20 10 7 3 13 9 1 8 11 -

WK constructeurs Moto2-klasse Nr. 1 2 3 4 5 6 7 8

Merk Suter Kalex FTR Motobi Tech 3 Moriwaki Pons Kalex MZ-RE Honda

176

Totaal QAT SPA POR FRA CAT GBR NED ITA DUI TJS IND SAM ARA 384 20 25 20 25 20 13 25 25 25 25 25 25 25 281 25 11 25 16 25 25 7 7 20 20 10 20 8 199 10 16 11 9 13 7 10 10 9 10 20 7 16 174 13 9 4 6 10 10 11 13 16 1 13 13 149 7 13 7 7 2 11 20 16 16 13 10 10 138 11 7 16 20 4 16 16 2 6 9 77 5 1 10 16 7 6 11 61 1 6 1 6 4 4 13 8 5

JAP AUS 25 16 13 20 11 11 10 25 9 7 3 6 3 4 -

MAL 25 20 16 13 2 9 8 -

VAL 20 11 4 9 25 13

125cc klasse Nr. Naam 1 Nicolas Terol 2 Johann Zarco 3 Maverick Vi単ales 4 Sandro Cortese 5 Hector Faubel 6 Jonas Folger 7 Efren Vazquez 8 Luis Salom 9 Sergio Gadea 10 Alberto Moncayo 11 Danny Kent 12 Jakub Kornfeil 13 Adrian Martin 14 Miguel Oliveira 15 Marcel Schrotter 16 Simone Grotzkyj 17 Louis Rossi 18 Zulfahmi Khairuddin 19 Danny Webb 20 Luigi Morciano 21 Niklas Ajo 22 Alexis Masbou 23 Jasper Iwema 24 Taylor Mackenzie 25 Alessandro Tonucci 26 Hiroki Ono 27 Manuel Tatasciore 28 Harry Stafford 29 Toni Finsterbusch 30 Miroslav Popov 31 John McPhee 32 Josep Rodriguez 33 Giulian Pedone 34 Sturla Fagerhaug

Land SPA FRA SPA DUI SPA DUI SPA SPA SPA SPA GBR TSJ SPA POR DUI ITA FRA MAL GBR ITA FIN FRA NED GBR ITA JAP ITA GBR GER TSJ GBR SPA ZWI NOR

Merk Totaal Aprilia 302 Derbi 262 Aprilia 248 Aprilia 225 Aprilia 177 Aprilia 161 Derbi 160 Aprilia 116 Aprilia 103 Aprilia 94 Aprilia 82 Aprilia 72 Aprilia 45 Aprilia 44 Mahindra 36 Aprilia 32 Aprilia 31 Derbi 30 Mahindra 24 Aprilia 23 Aprilia 19 KTM 18 Aprilia 16 Aprilia 15 Aprilia 12 KTM 8 Aprilia 5 Aprilia 5 KTM 4 Aprilia 3 Aprilia 3 Aprilia 3 Aprilia 1 Aprilia 1

QAT SPA POR FRA CAT 25 25 25 20 25 10 16 16 11 10 7 13 25 20 20 10 20 9 13 5 5 13 9 11 20 11 10 16 13 7 10 16 11 8 8 6 16 4 8 8 9 5 1 3 13 1 5 9 3 6 4 7 2 7 6 9 7 3 2 6 4 1 2 3 4 6 5 2 3 1 2 4 11 8 1 -

GBR 8 20 9 16 25 11 13 6 7 10 3 5 2 4 1 -

NED 11 25 13 6 8 9 20 16 1 10 7 4 2 3 5 -

ITA DUI TSJ 25 13 20 20 20 16 16 10 4 8 25 11 25 13 9 13 10 11 9 10 11 7 5 16 1 7 6 3 9 8 5 - 2 3 - 8 - 1 - 7 2 4 - 5 6 2 1 6 - 3 4 -

IND 25 11 20 16 9 7 10 13 3 6 8 5 4 1 2 -

SAM 25 20 9 13 11 7 16 8 5 10 4 6 1 2 3 -

ARA 25 20 16 9 6 13 11 8 10 3 7 5 1 4 2 -

JAP AUS MAL 20 10 11 25 16 16 13 8 25 11 25 20 16 9 13 10 10 13 5 20 9 11 7 7 6 5 3 8 8 4 5 7 1 9 6 3 4 2 4 3 6 1 2 2 1 -

VAL 20 25 16 11 13 9 10 4 6 7 8 3 5 2 1 -

WK constructeurs 125cc klasse Nr. 1 2 3 4

Merk Aprilia Derbi Mahindra KTM

Totaal 450 284 49 29

QAT 25 13 -

SPA 25 16 3 8

POR 25 16 -

FRA 25 16 -

CAT 25 11 2

GBR 25 20 5 2

NED 25 11 7 5

ITA 25 20 5 -

DUI 25 20 2 4

TSJ 25 20 4 -

IND 25 11 2

SAM 25 20 1 -

ARA 25 20 5 -

JAP 20 25 4 -

AUS 25 16 6 2

MAL VAL 25 25 16 13 3 4 4 -

177

Eindstanden wereldkampioenschappen 2011 WK Superbike Nr.

Naam

Land

Merk

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35

Carlos Checa Marco Melandri Massimiliano Biaggi Eugene Laverty Leon Haslam Sylvain Guintoli Leon Camier Noriyuki Haga Jonathan Rea Ayrton Badovini Juan Lascorz Michel Fabrizio Tom Sykes Jakub Smrz Troy Corser Maxime Berger Ruben Xaus Roberto Rolfo Mark Aitchison John Hopkins Chris Vermeulen James Toseland Javi Fores Lorenzo Lanzi Joshua Waters Federico Sandi Alessandro Polita Davide Giugliano Matteo Baiocco Barry Veneman Jon Kirkham Viktor Kispataki Alexander Thomas Lowes Fabrizio Lai Bryan Staring

SPA ITA ITA GBR GBR FRA GBR JPN GBR ITA SPA ITA GBR TSJ AUS FRA SPA ITA AUS USA AUS GBR SPA ITA AUT ITA ITA ITA ITA NED GBR HON GBR ITA AUS

Ducati Yamaha Aprilia Yamaha BMW Ducati Aprilia Aprilia Honda BMW Kawasaki Suzuki Kawasaki Ducati BMW Ducati Honda Kawasaki Kawasaki Suzuki Kawasaki BMW BMW BMW Suzuki Ducati Ducati Ducati Ducati BMW Suzuki Honda Honda Honda Kawasaki

Totaal 505 395 303 303 224 210 208 176 170 165 161 152 141 127 87 64 49 42 36 20 14 13 12 10 8 7 5 4 4 3 3 1 1 1 1

AUS 25 11 20 13 16 3 7 4 2 10 8 9 6 0 0 5 0 0 0 1

25 16 20 1 11 10 9 13 8 7 5 0 0 6 4 0 2 3 0

GBR 16 25 9 13 5 8 10 11 3 6 20 7 4 2 1 -

25 20 2 13 5 16 0 10 7 11 9 4 8 3 6 1 0 -

NED 16 13 20 9 4 25 7 5 11 2 10 8 6 3 -

25 20 10 11 6 13 8 16 1 4 9 5 7 3 2 0 0 0 -

ITA (1) 7 13 20 25 16 4 8 0 10 5 11 3 6 9 2 1 0 0 -

6 20 8 25 9 13 10 7 16 5 11 4 3 2 1 -

USA 25 6 11 8 16 13 7 9 2 10 20 3 5 0 0 1 4 -

25 10 16 13 3 9 20 5 7 4 11 6 8 2 0 0 0 1 -

SAM 25 16 20 11 9 10 8 7 13 6 5 2 1 3 4 -

SPA 25 20 3 11 9 16 13 7 10 2 8 4 6 5 -

25 20 13 7 5 16 10 8 9 11 6 3 0 2 1 4 -

16 20 25 10 7 5 8 9 6 11 13 3 4 2 1 -

TSJ 16 25 20 11 8 0 9 4 10 7 13 6 5 3 2 0 0 0 0 1 -

GBR 16 20 25 11 9 7 6 10 8 13 2 5 4 3 1 -

25 16 5 20 13 10 1 6 9 7 8 3 11 4 2 -

25 16 13 20 8 10 11 6 7 5 4 2 9 3 1 0 -

GER

ITA (2)

FRA

POR

25 8 20 10 - - 13 11 11 7 10 20 8 16 6 13 7 9 9 5 0 5 25 -16 1 4 - 6 - 2 3 4 - - 3 - - - - - - - - - - - - - -

16 8 11 10 1 20 25 7 6 13 9 4 0 0 5 3 2 0 -

25 20 11 16 10 13 9 8 4 6 7 3 5 -

25 10 9 0 7 20 4 1 16 3 11 5 8 6 2 9 0 0 0 -

GER

ITA (2)

25 10 13 11 9 16 20 6 8 3 5 7 2 4 -

25 20 13 16 13 11 10 6 8 9 7 4 5 -

13 25 20 1 11 10 5 16 7 8 2 3 0 6 0 0 0 4 -

WK constructeurs Superbike Nr.

Merk

1 2 3 4 5 6 7

Ducati Yamaha Aprilia BMW Kawasaki Honda Suzuki

178

Totaal 529 450 422 275 228 194 169

AUS

GBR

25 13 20 16 8 4 10

20 25 10 13 6 11 0

25 16 20 11 7 13 8

25 20 16 13 11 10 9

NED 16 13 20 10 6 25 11

25 10 20 11 5 16 9

ITA (1) 7 25 20 16 3 10 11

USA

SAM

SPA

9 25 25 25 25 5 16 25 11 13 16 3 25 20 13 13 20 20 20 20 25 11 9 7 8 13 8 7 7 10 6 13 7 11 11 4 0 5 5 8 0 0 16 4 11 0 10 0 13

TSJ 16 25 20 10 7 1 13

GBR 16 20 25 10 8 1 13

25 25 25 20 16 20 20 20 11 11 5 13 16 0 20 13 8 11 9 7 9 2 9 25 13 0 0 6 13 25 11 9 0 0 0

25 13 20 11 8 5 0

FRA 25 20 13 16 8 0 4

25 20 10 13 9 0 0

POR 25 10 13 7 11 16 5

13 25 10 7 8 16 2

WK Supersport 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34

Naam Chaz Davies David Salom Fabien Foret Broc Parkes Luca Scassa Sam Lowes James Ellison Florian Marino Roberto Tamburini Massimo Roccoli Gino Rea Robbin Harms Miguel Praia Vittorio Iannuzzo Balazs Nemeth Alexander Lundh Danilo Dellâ&#x20AC;&#x2122;Omo Ronan Quarmby Imre Toth Valery Ivanov Pawel Szkopek Ilano Dionisi Ondrej Jezek Vladimir Leonov Stefano Cruciani Bastien Chesaux Mirko Giansanti Marko Jerman Patrik Vostarek Alessio Velini Luca Marconi Roman Stamm Louis Bulle Robert Muresan

Land GBR SPA FRA AUS ITA GBR GBR FRA ITA ITA GBR DEN POR ITA HON ZWE ITA ZAF HON RUS POL ITA TSJ RUS ITA ZWI ITA SLO TSJ ITA ITA ZWI FRA ROU

Merk Yamaha Kawasaki Honda Kawasaki Yamaha Honda Honda Honda Yamaha Kawasaki Honda Honda Honda Kawasaki Honda Honda Triumph Triumph Honda Honda Honda Honda Honda Yamaha Kawasaki Honda Kawasaki Triumph Honda Honda Yamaha Honda Yamaha Honda

Totaal 206 156 148 136 134 129 99 89 80 71 69 59 51 44 42 29 26 14 13 12 12 11 9 7 7 6 4 4 3 3 3 2 1 1

AUS GBR NED ITA (1) 0 20 25 25 13 10 11 8 20 16 20 11 16 13 25 25 20 16 11 10 9 0 9 8 9 0 4 10 9 10 7 16 0 11 13 13 6 5 8 8 7 2 2 6 2 7 6 0 6 2 5 5 0 1 0 5 0 7 4 4 3 3 3 4 0 1 3 0 1 1 -

SAM 10 13 20 25 16 9 5 7 6 8 4 0 1 0 0 0 11 0 0 0 3 2 -

SPA 25 16 9 20 6 11 13 10 8 7 4 0 2 1 5 3 0 -

TSJ 16 13 20 9 10 8 7 11 1 25 6 4 5 0 3 2 0 -

GBR 25 20 16 10 4 6 7 13 11 5 8 1 9 3 2 0 0 0 0 0 -

DUI ITA (2) FRA 25 10 8 11 13 10 25 8 9 16 16 13 25 16 20 20 20 10 11 7 13 7 5 9 11 5 0 8 3 4 9 4 6 5 3 2 0 6 1 6 2 1 0 0 4 0 0 2 0 7 0 0 0 3 0 1 -

POR 25 20 4 13 16 11 10 9 2 8 5 6 3 1 7 0 0 0 -

Merk

Totaal

AUS

SAM

SPA

TSJ

GBR

DUI ITA (2) FRA

POR

Yamaha Honda Kawasaki Triumph

251 230 197 36

25 16 20 6

ITA (1) = Monza ITA (2) = Imola

WK constructeurs Supersport 1 2 3 4

GBR NED ITA (1) 25 25 16 20 11 16 1 2

25 16 13 5

10 20 25 0

25 20 16 2

16 25 13 5

25 16 20 2

25 20 11 1

0 25 16 6

25 20 16 6

25 16 20 0

179

Eindstanden WK/FIM Cup/EK 2011 WK zijspannen Nr. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30

Naam Pekka Päivärinta Ben Birchall Kurt Hock Tim Reeves Jacub Rutz Bennie Streuer Milan Spendal Mike Roscher Lawrie Scott Gary Knight Josef Moser Adam Treasure Janez Remse Michael Grabmueller Philippe Gallerne Markus Schlosser Kees Kentrop Phillipe Le Bail Sébastien Delannoy Ben Bygrave André Kretzer Robert Zimmermann James Barry Bertrand Hugues Jean-Louis Hergott Petri Makkula Oliver Purtschert Jean-Philippe Brunazzi Thilo Wotzka Christian Ruppert

Land FIN GBR DUI GBR ZWI NED SLO DUI GBR GBR OOS OOS SLO OOS FRA ZWI NED FRA FRA GBR DUI DUI GBR BEL FRA FIN ZWI FRA DUI DUI

Passagier Adolf Hànni Tom Birchall Enrico Becker Grégory Cluzé Ueli Wafler Kees Endeveld Peter Hill--Paul Knapton Danny Kamerbeek James Neave Daniel Kight Jerry Walker/Daniel Evanson Aki Aalto Paul Knapton Axel Koelsch/Jonathan Huet Alex Schreiber Thomas Hofer Gerard Daalhuizen Christian Chaigneau Sébastien Lavorel Calum Lawson Michael Prudlik-Enrico Roick/Adrian Kretzer Maik Ziegler Jamie Winn Sébastien Seret Stéphane Josse Harri Asumaniemi Prishka Purtschert Mickael Rigondeau Enrico Roick Lucas Bernhardt

Land ZWI GBR DUI FRA ZWI NED GBR NED GBR GBR GBR FIN GBR OOS FRA ZWI NED FRA FRA GBR DUI DUI GBR BEL FRA FIN ZWI FRA DUI DUI

Merk LCR LCR LCR LCR LCR LCR LCR LCR LCR RSR LCR LCR LCR LCR RCN LCR LCR AUTOMOTO LCR LCR HOCK LCR LCR LCR RSR LCR LCR LCR LCR LCR

Totaal 190 146 120 99 62 48 46 37 32 28 27 21 20 18 18 16 14 13 11 11 9 9 9 8 6 5 5 2 1 1

DUI 1 20 25 25 13 20 11 13 6 11 3 4 10 16 8 2 7 10 5 0 9 16 9 1 -

KRO 25 25 16 20 13 16 20 13 8 8 11 9 10 7 10 11 9 -

DUI 2 20 25 16 13 5 7 6 11 3 10 0 8 2 9 0 4 1

DUI 3 25 25 20 20 10 16 16 13 7 9 8 10 9 8 13 11 6 3 2 4 5 5 7 11 0 6 3 4 1 -

FRA 25 20 16 8 9 7 4 10 13 11 3 0 6 5 1 2 -

POR

DUI 1 Schleiz DUI 2 Sachsenring DUI 3 Oschersleben

Superstock FIM Cup 1000 Nr.

Rijder

Land

Merk

Totaal

NED

ITA

SAM

SPA

TSJ

DUI

ITA

FRA

Davide Giugliano

ITA

Ducati

171

25

20

25

25

20

-

25

20

11

-

2

Danilo Petrucci

ITA

Ducati

169

20

13

20

16

-

25

-

25

25

25

3

Lorenzo Zanetti

ITA

BMW

148

7

25

16

20

16

20

13

-

20

11

4

Sylvain Barrier

FRA

BMW

132

16

-

13

11

25

-

20

11

16

20

5

Niccolo Canepa

ITA

Kawasaki

109

6

7

11

13

11

16

16

16

13

-

6

Andrea Antonelli

ITA

Honda

77

10

8

-

10

7

9

9

5

9

10

7

Lorenzo Baroni

ITA

Ducati

74

13

-

4

7

9

13

11

13

-

4

8

Markus Reiterberger

DUI

BMW

69

0

10

0

9

13

10

10

10

2

5

9

Fabio Massei

ITA

BMW

69

0

11

9

6

10

3

5

7

10

8

10

Sheridan Morais

ZAF

Kawasaki

65

5

-

3

-

8

8

8

9

8

16

11

Bryan Staring

AUS

Kawasaki

56

11

-

5

8

-

4

6

4

5

13

12

Marco Bussolotti

ITA

Kawasaki

50

2

9

7

0

3

5

7

3

7

7

13

Michele Magnoni

ITA

BMW

34

-

16

10

-

-

-

-

8

-

-

14

Eddy la Marra

ITA

Honda

32

9

-

8

4

-

7

4

-

-

-

15

Lorenzo Savadori

ITA

Kawasaki

31

1

3

6

-

6

0

3

6

6

-

16

Leandro Mercado

ARG

Kawasaki

20

-

-

1

2

0

11

0

2

1

3

17

Jeremy Guarnoni

FRA

KTM

16

4

-

0

5

0

6

1

0

0

-

18

Luca Verdini

ITA

Kawasaki

11

3

5

2

-

1

0

-

-

-

-

19

Loris Baz

FRA

Honda

9

-

-

-

-

-

-

-

-

-

9

20

Brett MC Cormick

CAN

BMW

9

-

-

-

-

-

-

-

-

3

6

21

Johan ten Napel

NED

Honda

8

8

0

0

0

0

-

-

-

-

-

22

Tomas Svitok

SLO

Ducati

8

0

0

0

3

5

0

0

0

0

0

23

Mathieu Lussiana

FRA

BMW

7

0

6

-

0

-

1

-

-

-

-

1

180

GBR

vervolg Superstock FIM Cup 1000 Nr.

Rijder

Land

Merk

Totaal

NED

ITA

SPA

TSJ

GBR

DUI

ITA

FRA

24

Ferruccio Lamborghini

ITA

Honda

7

-

-

SAM -

-

4

0

2

1

-

POR -

25

Michael Savary

ZWI

BMW

4

-

-

-

-

-

-

0

-

4

-

26

Riccardo Fusco

ITA

BMW

4

-

4

-

-

-

-

-

-

-

-

27

Ross Beaton

AUS

BMW

3

0

1

0

-

2

0

0

0

0

0

28

Christoffer Bergman

ZWE

Kawasaki

2

-

-

-

-

-

-

-

-

0

2

29

Danny Buchan

GBR

Kawasaki

2

-

-

-

-

-

2

-

-

-

-

30

Daniele Beretta

ITA

Honda

2

0

2

-

0

-

-

-

-

-

-

31

Daniel Rivas

SPA

Kawasaki

1

-

-

-

-

-

-

-

0

0

1

32

Randy Pagaud

FRA

BMW

1

0

-

0

1

0

-

0

0

0

0

EK Superstock 600 Nr. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Naam Jed Metcher Joshua Day Michael van der Mark Romain Lanusse Dino Lombardi Ricardo Russo Gauthier Duwelz Tony Covena StĂŠphane Egea Francesco Cocco Daniele Beretta Tomas Krajci Giuliano Gregorini Nacho Calero Perez Alex Schacht Adrian Nestorovic Franco Morbidelli Joshua Elliot Nicola Morrentino Mircea Vrajitoru Luca Vitali Nelson Major Christian Gamarino Robin Mulhauser Roberto Cecchini Mathiou Marchal Riccardo Cecchini Joey Pascarella Federico Dittati Federico Monti Gregory Di Carlo Cristophe Ponsson Frederico Dittadi Richard de Tournay Sebastien Suchet Clement Chevrier Gennaro Romano Austin DeHaven Christophe Ponsson Jos.Wainwright Tristan Lentink Kevin Szalai

Land AUS USA NED FRA ITA ITA BEL NED FRA ITA ITA SVK ITA ESP DEN AUS ITA GBR ITA ROU ITA FRA ITA SUI ITA FRA ITA USA ITA ITA FRA LUX ITA FRA ZWI FRA ITA USA LUX GBR NED FRA

Merk Yamaha Kawasaki Honda Yamaha Yamaha Yamaha Yamaha Yamaha Yamaha Yamaha Yamaha Yamaha Yamaha Yamaha Honda Yamaha Yamaha Yamaha Yamaha Yamaha Yamaha Yamaha Kawasaki Yamaha Triumph Yamaha Triumph Yamaha Yamaha Yamaha Yamaha Yamaha Yamaha Yamaha Honda Triumph Yamaha Yamaha Yamaha Suzuki Honda Yamaha

Totaal 150 138 137 101 96 94 67 50 44 39 38 37 35 35 35 34 32 32 26 20 17 16 12 11 10 10 10 10 8 8 7 6 5 5 4 4 4 4 4 2 2 1

NED 16 7 25 20 13 9 8

ITA (1) 16 6 25 20 11 3 4 1

SAM 20

16

11

11

SPA 25 8 10 20 13 9 16 6 11 5

1 10 6

20 10 25 9 13 6 11 7

GBR 20 25 13 3 16 8 10 4 11

DUI 20 1 25 3 9 16 10 6 4 11

16 10 7

25 2 6

5

TSJ

13 2

9 8

1 7

8 4 5

6 9 1

13 7

3

2

7

8

ITA (2) 16 25 11 7 9 20

FRA 20 16 25

3

13

10 11

5 6 4

8 10 16 2 2 3 9

5 10

5 13 9

POR 13 20 25

13 5

6 8

3 7

5 2

2

1 11

10 9 3 8

2 8 5

1 7

3 7 6

5 1

4 4

4 4 4 3

1 2

2 1

ITA (1) = Monza ITA (2) = Imola

181

Eindstanden ONK 2011 125cc klasse 1. Assen, 02-04-11; 2. Duitsland, 22-05-11; 3. Hengelo 02-06-11; 4. Assen 27-08-11; 5. Hockenheim, 18-09-1; 6. Assen 24-09-11; Nr. Naam Merk 1 2 3 4 5 6 1 Bryan Schouten Honda 20 25 20 25 25 2 Jerry van de Bunt Honda 13 13 16 16 10 5 3 Ernst Dubbink Honda 11 25 13 20 4 Scott Deroue Honda 10 20 11 13 5 Joey Rispens KTM 9 8 13 11 10 6 Toni Finsterbusch (DUI) KTM 25 25 7 Tasia Rodink Honda 7 6 13 7 9 8 Brian Slooten Suzuki 6 9 10 10 6 9 Marvin Fritz (DUI) Honda 16 20 10 Luca Grunwald (DUI) KTM 20 16 11 Lukas Wimmer (DUI) Honda 11 16 9 12 Ricardo Brink RFJ 5 9 9 5 7 13 Thomas van Leeuwen Honda 10 16 14 Mike Brouwers Honda 7 8 8 15 Wesley Jonker Honda 7 4 8 16 Nick Janssen Honda 8 6 17 Miguel Correia Lourenco Honda 4 6 3 18 Alexander Knaf (DUI) Honda 11 19 Henk Ruiter Honda 11 20 Rene Lohse Honda 8 21 Kim Brouwers Honda 7 22 Bo Bendsneijder Honda 6 23 Ryan van de Lagemaat Honda 4

Totaal 115 73 69 54 51 50 42 41 36 36 36 35 26 23 19 14 13 11 11 8 7 6 4

Dutch Supersport 1. Assen, 02-04-11; 2. Francorchamps, 24-04-11; 3. Assen, 21-05-11; 4. Hengelo 02-06-11; 5. Oss, 12-06-11; 6. Assen 23-06-11; 7. Oschersleben, 0207-11; 8. Oschersleben 02-07-11; 9. Assen, 07-08-11; 10. Francorchamps, 13-08-11; 11. Assen, 27-08-11; 12. Assen, 24-09-11 Nr. Naam Merk 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Totaal 1 Stuart Voskamp Suzuki 13 20 16 20 25 20 20 20 11 165 2 Leon Bovee Yamaha 10 13 25 10 8 11 25 10 25 137 3 Kevin Valk Honda 9 10 9 16 25 13 8 16 20 10 136 4 Kervin Bos Yamaha 25 25 25 10 20 20 125 5 Ronald ter Braake Yamaha 20 6 10 5 16 6 13 13 16 9 114 6 Jos van der Aa Yamaha 6 9 20 4 11 25 25 100 7 Twan van Poppel Yamaha 5 16 13 13 13 4 11 8 13 96 8 Gauthier Duwelz (BEL) Yamaha 11 20 25 25 81 9 Nigel Walraven Suzuki 1 4 5 16 20 8 16 8 78 10 Gert-Jan Kok Yamaha 8 8 4 13 9 9 11 16 78 11 Erwin Druijff Suzuki 2 3 8 7 16 16 2 13 67 12 Jan Roelofs Yamaha 7 8 10 7 1 1 5 6 7 7 59 13 Davy Thoonen Yamaha 1 6 11 2 7 7 7 6 5 52 14 Joop Timmer Yamaha 11 4 9 9 4 7 3 47 15 Martin van Ruitenbeek Yamaha 6 4 11 10 1 3 3 4 42 16 Roel Hoekstra Yamaha 8 5 6 5 8 6 38 17 Marcel van Nieuwenhuizen Yamaha 3 6 6 6 9 30 18 Richard White (BEL) Yamaha 3 2 10 2 4 4 2 27 19 Kevin van Leuven Yamaha 11 13 24 20 Frank Brouwer Honda 2 11 9 22 21 Arjan Tiemens Honda 7 3 10 20 22 Michael van der Mark Honda 16 16 23 Coen Bouwmeester Honda 9 2 5 16 24 Lesley ten Tusscher Honda 2 7 1 4 14 25 Alex Schacht Honda 4 10 14 26 Pepijn Bijsterbosch Yamaha 2 11 13 27 RafaĂŤl Sinke Kawasaki 3 9 12 28 Frank Bakker Yamaha 5 5 10

182

vervolg Dutch Supersport Nr. 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Naam Nelson Major James Joshua Elliot (GBR) Nick Nieuwenhuizen Sebastian Le Grelle (BEL) Ivar Doornbos Dean Hipwell (GBR) Koen Zeelen Roy Duyst Vincent Lonbois (BEL) Tim van Ooijen Wim van den Broeck (BEL) Michel Koster Ron Looijesteijn Marcel Zuurbier

Merk Yamaha Yamaha Yamaha Honda Kawasaki Yamaha Yamaha Yamaha Honda Yamaha Yamaha Kawasaki Suzuki Yamaha

1 8 7

2

3

4

5

6

7

8

3

3

9

10

11

12

5 5 3 3 2 2 1

1 1 1 1 1

Totaal 8 7 6 5 5 3 3 2 2 2 1 1 1 1

Dutch Superbikes 1. Assen, 02-04-11; 2. Assen, 15-04-11; 3. Francorchamps 24-04-11; 4. Assen, 21-05-11; 5. Hengelo 02-06-11; 6. Oss, 12-06-11; 7. Oschersleben, 0207-11; 8. Oschersleben 02-07-11; 9. Assen, 07-08-11; 10. Francorchamps, 13-08-11; 11. Assen, 27-08-11; 12. Assen, 24-09-11 Nr. Naam Merk 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Totaal 1 Arie Vos BMW 25 25 25 25 25 25 25 20 25 16 20 256 2 Raymond Schouten Yamaha 11 16 16 20 16 20 16 13 20 25 16 20 209 3 Chris Burns (GBR) Honda 10 10 16 20 16 25 13 20 13 11 154 4 Danny de Boer Honda 16 20 13 13 13 20 16 16 6 16 149 5 Allard Kerkhoven Kawasaki 4 9 9 11 7 10 10 11 13 10 9 103 6 Joan Veijer Honda 13 11 13 11 10 11 6 4 9 13 101 7 Bas Winkel Honda 3 8 11 3 8 9 5 3 8 6 2 7 73 8 Randy Gevers Aprilia 5 3 7 4 8 11 7 10 8 9 72 9 William Hommersom BMW 9 10 10 6 7 8 6 7 5 3 71 10 Peter Politiek Suzuki 9 13 11 10 11 10 64 11 Peter Schalken Suzuki 4 5 8 9 10 9 7 8 60 12 Rob Hakvoort BMW 6 7 6 9 9 4 5 46 13 Barry Veneman BMW 20 25 45 14 Maarten Bekker Honda 5 3 5 8 6 11 4 42 15 Ghisbert van Ginhoven BMW 13 25 38 16 Wim Theunissen Honda 6 8 5 6 2 1 5 1 2 36 17 Nelson Rolfes KTM 6 4 5 7 3 6 31 18 Gregory Fastre (BEL) BMW 7 20 27 19 Ferry van Rijn Honda 1 4 4 4 3 16 20 Alex Ott Yamaha 1 5 3 2 2 13 21 Roy ten Napel Honda 8 8 22 Lenart van Houwelingen BMW 8 8 23 Branko Srdanov Yamaha 7 7 24 Bram Appelo Honda 7 7 25 Johan Fredriks BMW 2 5 7 26 Bertus Folkertsma BMW 2 3 1 6 27 Michel van Keeken Suzuki 1 4 5 28 Heinz Reiner Dussel (DUI) BMW 1 4 5 29 Gian van Zandbeek Kawasaki 3 3 30 Tom van Looy Suzuki 3 3 31 Peter Heijmans Kawasaki 2 2 32 Luca Verdini (ITA) Honda 2 2 33 Dave Hendriksen Suzuki 2 2 34 Joey den Besten Yamaha 2 2 35 Sebastian Le Grelle (BEL) Yamaha 1 1 36 Gian Mertens (BEL) Honda 1 1 37 Jarco Grotenhuis Honda 1 1 35 Sebastian Le Grelle (BEL) Yamaha 1 1 36 Gian Mertens (BEL) Honda 1 1 37 Jarco Grotenhuis Honda 1 1

183

Eindstanden ONK 2011 Zijspannen 1. Assen, 02-04-11; 2. Mettet, 07-05-11; 3. Mettet 08-05-11; 4. Assen, 21-05-11; 5. Hengelo 02-06-11; 6. Oss, 12-06-11; 7. Oss, 12-06-11; 8. Assen, 07-08-11; 9. Francorchamps, 13-08-11; 10. Francorchamps, 13-08-11; 11. Assen, 24-09-11 Nr. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35

Naam Bennie Streuer - Kees Endeveld Kees Kentrop - Danny de Haas Jarno Keppel - Freek Dirksen Colin Nicholson (GBR) - Jarno van Lith Wim Barneveld - Paul Vollebrecht John Smits - Ferenc van der Weerden Jaap Kleve - Dominique van Middegaal Paul Steenbergen - Rene Steenbergen Allan SchoďŹ eld (GBR) - Mark Hegarty (GBR) Johan Reuterholt (ZWE) - Aki Aalto (FIN) Philippe Le Bail (FRA) -Jonathan Huet (FRA) Philip Croft (GBR) - Arjen Portijk Wiggert Kranenburg - Jermaine van Middelgaal Michael Ouger (FRA) - Regis Renard (FRA) Ad Joosen - Robbert van Kampen Lawrie Scott (GBR) - James Neave (GBR) Remy Guignard (FRA) -Frederique Poux (FRA) Milan Spendal (GBR) - Peter Hill (GBR) Chris Baert (BEL)- Hans de Vries Rolf Schmitz (BEL) - Lenhertz (BEL) Jean Cornet (BEL) - Herve Chenu (BEL) Pierre Leguen (BEL) - Christophe Guilliot (BEL) Nicolas Carre (FRA) - Jose Jantzen (FRA) Marcel Ritzer - Alex Arts Bertrand Hughes (BEL) - Sebastien Seret (BEL) Didier van Loo (BEL) - Charlot Felix (BEL) Philippe Gallerne (FRA) - Alex Schreiber(FRA) Frank Lelias (GBR) - Mike Aylott (GBR) Jef Driesen (BEL) - Frank Clays (BEL) Keith Walters (GBR) - Paul Skinner (GBR) Jean Claude Deroo (BEL) - Pierre Leonard (BEL) Claude Montagnier (FRA) - Laurent Seyeux (FRA) Michiel de Groen - Arnold Rooymans Leif Aurosell (ZWE) - Mats Granat (ZWE) Daniel van Hatlter(BEL) -Cedric de Godenne (BEL)

Merk Suzuki LCR Yamaha RCN Yamaha RCN Yamaha LCR Honda Yamaha Suzuki LCR Yamaha LCR Suzuki Suzuki LCR Yamaha Windle LCR LCR Suzuki LCR Suzuki LCR MR LCR LCR Suzuki RSR BMW Suzuki Yamaha LCR Honda LCR Suzuki LCR Suzuki LCR Suzuki Suzuki LCR Suzuki Honda Ireson Suzuki Kawasaki LCR Suzuki Suzuki LCR

1 20 10 13 16 8 4 6 7

2 25 16 13 20 7 11 6 10

5 0 9

5 2 9

3 25 20 16 10 9 8 13

7 4 11

4 25 11 10 16 9 8 6 13 20

5 25 16 13 20 11 10

6 16 20 25

7 20 25 16

11 13 10

11 13 10

5 2

7

9

8 9

3

9

8

7

8 9 25 7 10 8 13 5 16 11 1 6 6 5 11 0 16 20 20 25 0 2 0 4 3

10 11 10 8 5

20 16 25 7 3

25 13 10

9 1

4

6

8 8

3 3 5

7 4

7

9 13 6 4

4

11 9 8 7 2

3

2 3

1 2 2

1

1

11 Totaal 25 213 16 163 13 147 20 129 9 84 11 77 8 69 6 60 56 56 50 5 42 3 38 36 30 25 10 23 19 19 17 16 7 16 16 15 11 9 8 7 7 4 4 4 2 2 2 2 2

Supermono 1. Assen, 02-04-11; 2. Francorchamps, 24-04-11; 3. Assen, 14-05-11; 4. Assen 14-05-11; 5. Oss, 12-06-11; 6. Oss 12-06-11; 7. Oschersleben, 14-0811 8. Oschersleben, 14-08-11; 9. Assen, 27-08-11; 10. Assen, 24-09-11 Nr. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17

Naam Lex van Dijk Brian Slooten Mike Velthuijzen Josef Frauenschuh (OOS) Manfred Kehrmann (DUI) Evert van de Beek Stefan Meiners (DUI) Sjoerd van Buiten Michel Campen Erik van der Starre Mark Lawes Ricardo Brink Jarno Sanders Henk From Jeffrey Vermeulen Joseph Grauwmans (BEL) Alexander Michel (DUI)

184

Merk Yamaha Bakker Yamaha KTM BMW Ducati Yamaha Ducati Yamaha Special BMW RFJ Rotax BMW Yamaha BMW MZ

1 20

16 25 13 11

2 20 13 25 16 8 10 11 2 9

3 25

11 5 16 20

4 25 3

5

.

6

25

25

16 11 20 13 5 6 10

3 8

4

16 20 16 20

6

8 16 9 25 13 20 8

9

9 3

7

25 16 13

13

10

11

10 9

7 11 8 20 16 25 10

11 13 10

10 13

25 20 16 8 9

5 13

10 7

2

10 10

7 11

11 11 9

Totaal 107 103 95 92 85 72 69 68 62 55 46 40 39 39 33 32 29

vervolg Supermono Nr. 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 41 42 43

Naam Perry Goldstein (GBR) Allan Ostli Mark George (GBR) Josri Salem Bob de Boer Enrico Cairo (ITA) Jan Muijsers Frank Schouren Emiliano Lazzarini (ITA) Marco Winkelaar Jan Hanhoff (DUI) Kai-Uwe Lohrengel (DUI) Lucas Cervellin (FRA) Libor Kamenicky (TSJ) Piet Laan Alex Oomen David Legalle (FRA) Tomas Talkfist (FIN) Jocelyn Henry (FRA) Erwin Hangobl (OOS) Oliver Hirschoff (DUI) Martin Kamenicky (TSJ) Luis Martins (POR) Markus Herzig (ZWI) Nicolas Bonduelle (FRA)

Merk KTM Ducati Rotax Yamaha Yamaha Husqvarna Gilera Suzuki Husqvarna BMW KTM Yamaha Aprilia Jawa Suzuki Husqvarna BMW Tallis MK2 Honda KTM Gilera Jawa CC KTM Honda

1

2

3 8 13

4 8

5

6

7 4 2

8 4 6

9

10

20 7 10

4 6

9 1 9

5 8

7

3

9 8

8

7 6

7 6

5

5

6 9 4

1

3

7 7 3 7

4 6

6 5 1 1

2

2

2 1 1

Totaal 24 21 20 20 17 17 17 16 14 13 11 11 9 8 7 7 7 7 6 6 5 5 2 2 1

Classics 1. Assen, 02-04-11; 2. Francorchamps, 24-04-11; 3. Assen, 14-05-11; 4. Hengelo 02-06-11; 5. Oss, 12-06-11; 6. Oss 12-06-11; 7. Assen, 27-08-11 Nr. Naam Merk 1 2 3 4 5 6 7 Totaal 1 Jan Frank Bakker Absaf 25 20 20 25 25 25 20 160 2 Gerard van den Brom Honda 20 16 16 16 16 11 16 111 3 Niek Leeuwis BSA 25 25 4 5 16 25 100 4 Jarno Onstenk BSA 16 10 10 9 10 13 68 5 Jarno Jonker BMW 20 20 20 60 6 Guust van Gool Norton 13 13 8 13 10 57 7 Yrjo van der Meijden Honda 11 8 8 8 11 46 8 Bernhard Bakker Absaf 8 13 9 10 40 9 Roel Pasop Triumph 6 9 13 11 39 10 Jan Koning Absaf 9 5 5 3 4 8 34 11 Willem van Kooij Suzuki 7 13 9 29 12 Franklin Lemstra Honda 6 8 6 9 29 13 Fred Blom BSA 2 2 6 6 7 23 14 Ton Groot Norton 11 11 22 15 Peter van Giersbergen Ducati 7 7 7 21 16 Jeroen de Jager Ducati 7 4 2 1 5 19 17 Gert Boon Triumph 10 6 16 18 Rob van Teulingen Aermacchi 5 3 1 2 3 14 19 Alex Siertsema Ducati 4 4 5 13 20 Andy Hunt Ducati 11 11 21 Harry Nab Aermacchi 10 10 22 Piet Damen Honda 9 9 23 Maarten Pieterse BSA 4 3 7 24 José van Meurs BSA 7 7 25 Roel Weijers Ducati 6 6 26 Leo Smids Ducati 5 5 27 Henk Nebbeling Honda 1 3 4 28 Ben Mensink Norton 4 4 29 Richard van der Linden Ducati 3 3 30 Colin Stockdale (GBR) Honda 3 3 31 Leo Poot Matchless 1 1

185

Eindstanden ONK 2011 Talentcup 600 1. Assen, 02-04-11; 2. Assen 09-04-11; 3. Assen, 11-06-11; 4. Oschersleben, 03-07-11; 5. Assen, 23-07-11; 6. Assen, 07-08-11; 7. Assen, 13-08-11; 8. Assen, 28-08-11; 9. Assen, 10-09-11; 10. Assen 01-10-11; 11. Assen 01-10-11 Nr. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17

Naam Wayne Tessels Rob Hartog Christiaan Nobel Manuel Wienen Jaco Boonen Mick Jansen Tommy Sentges Roy van Sambeek Kevin van der Gulik Dennis Verbeke Joel Wienen Jerrey Duits Terrel Bivens Daphne Hop Marvyn Verploegen Martijn Polinder Eddie de Vries

Merk Yamaha Suzuki Suzuki Suzuki Yamaha Yamaha Suzuki Yamaha Suzuki Suzuki Suzuki Suzuki Yamaha Yamaha Yamaha Yamaha Suzuki

1 25 10 20 13 16 9 2 11 8 4 3 6

2 25 5 20 13 16 8 3 10 11 4 7 6

3 11 20 16 25 10 13 8 6 9 7

5 7 5 1

4 16 20 25 13 11 10 9 5 8 6 4 7 3

5 25 20

6 25 16 20 8

9 13

13 10 11

16 9 5

8 7 10 6

7 6

11

4

7 25 10 20 8 13 16 9 11 4 7 5

6

8 25 13 16 20 11 10 8

9 25 16 20 11 9 13 8 10 4 5 7 6

10 25 20 2 10

3 1 2

8 4

16 11 13 9 7 5 6

9

9

11 Totaal 25 252 16 166 20 154 9 122 8 114 10 109 11 96 13 94 5 81 59 41 4 38 3 38 37 6 31 2 23 2

Moriwaki junior cup 1. Assen, 09-04-11; 2. Assen, 21-05-11; 3. Assen, 11-06-11; 4. Oschersleben, 03-07-11; 5. Oschersleben 03-07-11; 6. Assen, 23-07-11; 7. Assen 13-08-11; 8. Assen, 10-09-11; 9. Assen 01-10-11; 10. Assen 01-10-11 Nr. Naam Merk 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Totaal 1 Bo Bendsneijder Honda 25 16 16 6 8 20 20 25 25 25 186 2 Marcel ter Braake Honda 11 20 20 20 25 25 25 16 11 13 186 3 Livio Loi (BEL) Honda 20 25 13 25 20 16 16 13 16 16 180 4 Mike Brouwers Honda 16 10 11 13 13 11 13 11 20 20 138 5 Angelo Licciardi Honda 13 13 25 16 11 10 5 9 102 6 Kenzo de Koning Honda 9 6 7 11 16 9 8 10 11 87 7 Jorel Boerboom Honda 8 7 4 7 5 10 10 9 9 10 79 8 Ricardo van Duijn Honda 6 11 13 3 20 13 2 68 9 Thijs Peeters Honda 10 9 10 9 9 11 8 66 10 Renzo van Emmerik Honda 3 5 5 8 9 8 6 6 7 57 11 Manuel Jonker Honda 5 8 9 2 4 6 6 7 1 5 53 12 Eduard Troost Honda 4 6 5 7 8 7 7 6 50 13 Joey Louwes Honda 4 2 8 10 10 5 5 3 3 50 14 Frank Kastermans Honda 3 4 6 7 2 4 26 15 Johan Postma Honda 4 8 12 16 Jordi Prins Honda 7 7 17 Kristian Laursen (DEN) Honda 3 3 6 18 Lotte Uhre (DEN) Honda 4 4

Opbouwen en wedstrijdklaar maken van racemotoren

Afstellen, vervangen van schokbrekers

In- en verkoop van race- en wegmotoren en raceartikelen

Service en advies op circuits

Runnen van FH Racing Team

Gespecialiseerd in BMW motoren

WWW.KEVIT-RACESHOP.NL FH TRADING Verlengde Gildenweg 11B 8304 BK Emmeloord T 06-10844933

186

Molenaar NSF 100 cup 1. = Berghem, 09-04-2011; 2. = Berghem, 09-04-2011; 3. = Brakel, 25-04-2011; 4. = Brakel, 25-04-2011; 5. = Emmen, 07-05-2011; 6. = Emmen, 07-05-2011; 7. = Veldhoven, 21-05-2011; 8 = Veldhoven 21-05-2011; 9. = Francorchamps 04-06-2011; 10. = Francorchamps 05-06-2011; 1 1. = Berghem, 28-08-2011; 12. = Berghem, 28-08-2011; 13. = Zwolle, 17-09-2011; 14. = Zwolle, 17-09-2011; 15. = Emmen, 24-09-2011; 16. = Emmen, 24-09-2011 Nr. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22

Naam Bo Bendsneijder Vasco van der Valk Victor Steeman Robert Schotman Luuk Pruijn Pascal Manuels Jordy de Jonge Dave van Kats Mike Slings Frank Nieman Jorel Boerboom Michiel de Boer Bart van der Helm Maurice Karsijns Bobby Bos Rik Cramer Gert van Schoonhoven William Maasse Ryan van de Lagemaat Henk Vos Luca Kramer Jorden de Gelder

Merk Honda Honda Honda Honda Honda Honda Honda Honda Honda Honda Honda Honda Honda Honda Honda Honda Honda Honda Honda Honda Honda Honda

1

2

55 100

65 80

80 65 40 22 19 18

100 47 22 20 16 34

29 34 20 15 16 17 13 47 14 25

40 29 19 15 13 18 17 55 14 25 12

3 100 55 34 80

4 100 65 34 80

5 100 80 65

6 100 65 80

47 29 40 16 22 11 14 25 19 15 17 18 12 65 13 20

47 25 40 19 22 20 29

34 55 47 22 25 40 29 20

55 29 47 20 34 40 25 22 19 17 15 18

13 14 15 17 16 55

18

17 16 19 18

15

16

7 65 55 100 47 80 34 25 40 17 29 22 19 18 20 15

8

9 100 80 80 55 65 100 47 40 65 40 29 22 34 34 47 55 20 18 25 25 29 17 20 18 19 19 22 14 17

14

15

16

16

16

10 11 12 100 100 100 80 65 47 65 55 65 80 80 40 29 29 47 25 29 34 55 20 14 22 18 17 19 16

22 25 34 47 40 19 18 20 14 16 17 12

20 25 55 40 34 22 18 19 14 15 16 13

15

13 15

12 17

13 100 65 55 80 47 22 20 19 29 40 34 17 25 15 16 18 14

14 100 65 55 80 29 20 25 34 40

15 16 Totaal 65 65 1130 80 80 1092 55 55 973 100 100 880 40 22 550 16 34 532 29 40 477 47 47 467 34 16 430 397 47 382 16 22 17 371 22 25 323 14 25 29 295 15 20 19 264 17 18 18 264 19 239 18 19 20 238 222 15 15 170 17 119 93

XXX CJLFSTCVZJU DPN %F JOUFSOFU XJOLFM WPPS NPUPSSJKEFST

Nabestellingen Het Wegraceboek verschijnt sinds 1991. Kijk voor nabestellingen van de edities vanaf 2003/2004 en voor het boek â&#x20AC;&#x2DC;80 jaar TTâ&#x20AC;&#x2122; op de site: www.veldhuis.nl

Veldhuis

Media b.v.

Vele oude uitgaven tot en met de editie 2002/2003 en het boek â&#x20AC;&#x2DC;Coureurs van Oranjeâ&#x20AC;&#x2122; zijn nog leverbaar bij: Roadrace Publicity in Schalkhaar tel: 0570-620334 - e-mail: hvlroad@daxis.nl

187

FIM-kampioenen 1977 - 2011 1977

1984

>2 -VYT\SL

:[L]L )HRLY <:( @HTHOH

>2 ,UK\YHUJL

.tYHYK *V\KYH` 7H[YPJR 0NVH -9( /VUKH

>2 -VYT\SL ;;

7OPS 9LHK .)9 /VUKH

>2 -VYT\SL ;;

1VL` +\USVW .)9 /VUKH

>2 -VYT\SL ;;

(SHU 1HJRZVU .)9 /VUKH

>2 -VYT\SL ;;

;VU` 9\[[LY .)9 +\JH[P

>2 -VYT\SL ;;

1VOU 2PKZVU .)9 /VUKH

,2 JJ

9PJOHYK )H` +<0 9\WW

,2 JJ

5VYILY[ 7LZJORL +<0 4)(

1978

,2 JJ

.HY` 5VLS .)9 9V[H_

>2 -VYT\SL

1VOUU` *LJV[[V =,5 @HTHOH

,2 JJ

,LYV /`]pYPULU -05 :\a\RP

>2 -VYT\SL ;;

4PRL /HPS^VVK .)9 +\JH[P

,2 APQZWHU

/HUZ 9\KVSM *OYPZ[PUH[ 4HYR\Z -HOYUP A>0 @HTHOH

>2 -VYT\SL ;;

(SHU 1HJRZVU .)9 /VUKH

>2 -VYT\SL ;;

)PSS :TP[O .)9 /VUKH

1985

1979

>2 ,UK\YHUJL

.tYHYK *V\KYH` 7H[YPJR 0NVH -9( /VUKH

>2 -VYT\SL ;;

1VL` +\USVW .)9 /VUKH

>2 -VYT\SL

7H[YPJR 7VUZ -9( @HTHOH

>2 -VYT\SL ;;

)YPHU 9LPK .)9 @HTHOH

>2 -VYT\SL ;;

9VU /HZSHT .)9 /VUKH

,2 JJ

.Â&#x2026;U[LY :JOPYUOVMLY +<0 2YH\ZLY

>2 -VYT\SL ;;

(SHU 1HJRZVU .)9 /VUKH

,2 JJ

7PLYMYHUJLZJV *OPSP 0;( 4)(

>2 -VYT\SL ;;

)HYY` :TP[O (<: @HTHOH

,2 JJ

4HZZPTV 4H[[LVUP 0;( /VUKH

>2 APQZWHU ) )

)Y\UV /VSaLY 2HYS 4LPLYOHUZ A>0 @HTHOH

,2 JJ

4HYJV .LU[PSL A>0 @HTHOH

,2 APQZWHU

-YHUR >YH[OHSS 7OPS :WLUKSV]L .)9

2LYY` *OHWTHU 5A, @HTHOH

1980 >2 ,UK\YHUJL

4HYJ -VU[HU /LY]t 4VPULH\ -9( /VUKH

>2 -VYT\SL ;;

.YHLTL *YVZI` 5A, :\a\RP

1986

>2 -VYT\SL ;;

*OHYSPL >PSSPHTZ .)9 @HTHOH

>2 ,UK\YHUJL

7H[YPJR 0NVH -9( /VUKH

>2 -VYT\SL ;;

9VU /HZSHT .)9 /VUKH

>2 -VYT\SL ;;

1VL` +\USVW .)9 /VUKH

1981

>2 -VYT\SL ;;

)YPHU 9LPK .)9 @HTHOH

,2 JJ

)Y\UV *HZHUV]H 0;( <UPTV[V

>2 ,UK\YHUJL

9H`TVUK 9VJOL 1LHU 3HMVUK -9( 2H^HZHRP

,2 JJ

*SH\KPV 4HJJPV[[H 0;( 4)(

>2 -VYT\SL ;;

.YHLTL *YVZI` 5A, :\a\RP

,2 JJ

/HUZ 3PUKULY 66: 9V[H_

>2 -VYT\SL ;;

;VU` 9\[[LY .)9 +\JH[P

,2 JJ

4HZZPTV 4LZZLYL 0;( /VUKH

>2 -VYT\SL ;;

)HYY` :TP[O (<: @HTHOH

,2 APQZWHU

)LYUK :JOLYLY >VSMNHUN .LZZ +<0

,2 JJ

.P\ZLWWL (ZJHYLNNP 0;( 4PUHYLSSP

@HTHOH

,2 JJ

7PLYS\PNP (SKYV]HUKP 0;( 4)(

,2 JJ

/LYILY[ /H\M +<0 @HTHOH

1987

,2 JJ

3LHUKYV )LJOLYVUP 0;( :\a\RP

>2 ,UK\YHUJL

,2 APQZWHU

1VOU )HYRLY 1VOU )Y\ZO^VVK .)9 @HTHOH

>2 -VYT\SL ;;

=PYNPUPV -LYYHYP 0;( )PTV[H

,2 JJ

1\SPHU 4PYHSSLZ :7( +LYIP

1982

/LY]t 4VPULH\ )Y\UV 3L )POHU -9( :\a\RP

,2 JJ

(KVSM :[HKSLY +<0 4)(

1LHU *SH\KL *OLTHYPU -9(

,2 JJ

1H]PLY *HYKLS\Z (5+ 11 *VIHZ

1HJX\LZ *VYU\ A>0 2H^HZHRP

,2 JJ

4HUMYLK -PZJOLY +<0 /VUKH

>2 -VYT\SL ;;

1VL` +\USVW .)9 /VUKH

,2 APQZWHU

1LHU 3V\PZ 4PSSL[

>2 -VYT\SL ;;

;VU` 9\[[LY .)9 +\JH[P

*SH\KL +LIYV\_ -9( @HTHOH

,2 JJ

AKYH]RV 4H[\SQH 296 ;VTVZ

>2 ,UK\YHUJL

,2 JJ

:[LMHUV *HYHJJOP 0;( 4)(

1988

,2 JJ

9LPUOVSK 9V[O +<0 @HTHOH

>2 ,UK\YHUJL

,2 JJ

-HIPV )PSPV[[P 0;( :\a\RP

>2 -VYT\SL ;;

*HYS -VNHY[` .)9 /VUKH

,2 APQZWHU

4PJR )HY[VU 5PJR *\[TVYL .)9 @HTHOH

>2 :\WLYIPRL

-YLK 4LYRLS <:( /VUKH

,2 JJ

)VNKHU 5PRVSV] )<3

,2 JJ

,TPSPV *\WWPUP 0;( .HYLSSP

1983

2YH\ZLY

>2 ,UK\YHUJL

/LY]t 4VPULH\ -9( 9PJOHYK /\IPU ),3

,2 JJ

-H\Z[V 9PJJP 0;( @HTHOH

:\a\RP

,2 JJ

(SILY[V 9V[H 0;( /VUKH

>2 -VYT\SL ;;

1VL` +\USVW .)9 /VUKH

,2 APQZWHU

;VU` >`ZZLU 2PSPHU >`ZZLU A>0 @HTHOH

>2 -VYT\SL ;;

;VU` 9\[[LY .)9 +\JH[P

,2 JJ

/\ILY[ (IVSK +<0 AÂ&#x2026;UKHWW

1989

,2 JJ

>PSSP /\WWLYPJO +<0 4)(

>2 -VYT\SL ;;

*HYS -VNHY[` .)9 /VUKH

,2 JJ

*HYSVZ *HYK\Z :7( 9V[H_

>2 :\WLYIPRL

-YLK 4LYRLS <:( /VUKH

,2 JJ

7L[LY :RÂ&#x20AC;SK A>, :\a\RP

-04 *\W ,UK\YHUJL

(SL_ =PLPYH -9( /VUKH

,2 APQZWHU

2LP[O *V\ZPUZ 7OPS /VVROHT .)9 @HTHOH

,2 JJ

1HPTL 4HYPHUV :7( *HZHS

188

/LY]t 4VPULH\ ;OPLYY` *YPUL -9( :\a\RP

,2 JJ

.HIYPLSL +LIIPH 0;( (WYPSPH

,2 JJ

(UKYLH )VYNVUV]V 0;( (WYPSPH

,2 JJ

7L[LY 3PUKLU A>, /VUKH

,2 APQZWHU

9HSWO )VOUOVYZ[

;OVTHZ )Â&#x20AC;[[JOLY +<0 @HTHOH

1990 >2 :\WLYIPRL -04 *\W -VYT\SL ;; -04 *\W ,UK\YHUJL ,2 JJ ,2 JJ ,2 :\WLYZWVY[ ,2 :\WLYIPRL ,2 APQZWHU

1996 9H`TVUK 9VJOL -9( +\JH[P *HYS -VNHY[` .)9 /VUKH (SL_ =PLPYH -9( /VUKH 1H]PLY +LI}U :7( 11 *VIHZ 3LVU ]HU KLY /LPQKLU 5,+ (WYPSPH /V^HYK :LSI` .)9 @HTHOH 9PJOHYK (YUHPa <:( /VUKH +HYYLU +P_VU :LHU +P_VU .)9 @HTHOH

>2 :\WLYIPRL >2 ,UK\YHUJL ;O\UKLYIPRL ;YVWO` ,2 JJ ,2 JJ ,2 :\WLYZWVY[ VWLU ,2 :\WLYIPRL

;YV` *VYZLY (<: +\JH[P )YPHU 4VYYPZVU .)9 2H^HZHRP >PSSPHT *VZ[LZ -9( /VUKH 1VYNL 4HY[PULa :7( (WYPSPH :LIHZ[PHU 7VY[V (9. (WYPSPH -HIYPaPV 7PYV]HUV 0;( +\JH[P 0KHSPV .H]PYH :7( /VUKH

1997 1991 >2 :\WLYIPRL >2 ,UK\YHUJL ,2 JJ ,2 JJ ,2 :\WLYZWVY[ ,2 :\WLYIPRL ,2 APQZWHU

+V\N 7VSLU <:( +\JH[P (SL_ =PLPYH -9( 2H^HZHRP 6SP]LY 2VJO +<0 /VUKH 4HZZPTPSPHUV )PHNNP 0;( (WYPSPH 3\PZ +»(U[PU :7( /VUKH +H]PKL ;HYKVaaP 0;( +\JH[P 1\RRH 3H\ZSLO[V :HRHYP 7HSVQpY]P -05 2YH\ZLY

1992 >2 :\WLYIPRL >2 ,UK\YHUJL ,2 JJ ,2 JJ ,2 :\WLYZWVY[ ,2 :\WLYIPRL ,2 APQZWHU

+V\N 7VSLU <:( +\JH[P ;LYY` 9`TLY *HYS -VNHY[` .)9 2H^HZHRP 1\HU )H\[PZ[H )VYQH :7( /VUKH 3\PZ *HYSVZ 4H\YLS :7( (WYPSPH :[LMHU :JOLZJOV^P[ZJO +<0 /VUKH +HUPLS (TH[YPHPU :7( +\JH[P .HY` 2UPNO[ 4HSJVST 1HJRZVU .)9 2YH\ZLY

1993 >2 :\WLYIPRL >2 ,UK\YHUJL ,2 JJ ,2 JJ ,2 :\WLYZWVY[ ,2 APQZWHU

:JV[[ 9\ZZLSS <:( 2H^HZHRP +V\N ;VSHUK <:( 2H^HZHRP :[LMHUV 7LY\NPUP 0;( (WYPSPH .P\ZLWWL -PVYPSSV 0;( (WYPSPH 4PJOHwS 7HX\H` ),3 /VUKH 2PLYVU 2H]HUHNO 0HU :[HWSL[VU .)9 4PJOHLS -PUUHNHU .)9 3*9 2YH\ZLY

1994 >2 :\WLYIPRL >2 ,UK\YHUJL ,2 JJ ,2 JJ ,2 :\WLYZWVY[ ,2 :\WLYIPRL ,2 APQZWHU

*HYS -VNHY[` .)9 +\JH[P (KYPLU 4VYPSSHZ -9( 2H^HZHRP 0]HU *YLTVUPUP 0;( (WYPSPH 9tNPZ 3HJVUP -9( /VUKH @]LZ )YPN\L[ A>0 /VUKH (UKLYZ 9HZT\ZZLU +,5 @HTHOH (UKYt =Â&#x20AC;NLSP /HUZ\LSP >PJRSP A>0 3*9 @HTHOH

1995 >2 :\WLYIPRL >2 ,UK\YHUJL

;O\UKLYIPRL ;YVWO` ,2 JJ ,2 JJ ,2 :\WLYZWVY[ ,2 :\WLYIPRL

*HYS -VNHY[` .)9 +\JH[P :[tWOHUL 4LY[LUZ ),3 1LHU 4PJOLS 4H[[PVSP -9( /VUKH <KV 4HYR +<0 2H^HZHRP 3\JPV *LJJOPULSSV 0;( /VUKH 3\JH )VZJVZJ\YV 0;( (WYPSPH 4PJOHwS 7HX\H` ),3 +\JH[P 4HYPV 0UUHTVYH[P 0;( +\JH[P

>2 :\WLYIPRL >2 ,UK\YHUJL

:\WLYZWVY[ >VYSK :LYPLZ ,2 JJ ,2 JJ ,2 :\WLYZWVY[ ,2 :\WLYIPRL APQZWHU >VYSK *\W

1VOU 2VJPUZRP <:( /VUKH 7L[LY .VKKHYK (<: +V\N 7VSLU <:( :\a\RP

7HVSV *HZVSP 0;( +\JH[P (YUV\K =PUJLU[ -9( (WYPSSPH +H]PKL )\SLNH 0;( (WYPSPH (UNLSV *VU[P 0;( +\JH[P <KV 4HYR +<0 :\a\RP :[L]L >LIZ[LY +H]PK 1HTLZ .)9 3*9 (+4

1998 >2 :\WLYIPRL >2 ,UK\YHUJL

:\WLYZWVY[ >VYSK :LYPLZ ,2 JJ ,2 JJ ,2 :\WLYZWVY[ APQZWHU >VYSK *\W

*HYS -VNHY[` .)9 +\JH[P *OYPZ[PHU 3H]PLPSSL -9( +V\N 7VSLU <:( /VUKH -HIYPaPV 7PYV]HUV 0;( :\a\RP 4HZZPTPSPHUV :HIIH[HUP 0;( /VUKH (SL_HUKLY /VMTHUU +<0 /VUKH 1HU /HUZVU A>, /VUKH :[L]L >LIZ[LY +H]PK 1HTLZ .)9 3*9 /65+(

1999 >2 :\WLYIPRL >2 ,UK\YHUJL

>2 :\WLYZWVY[ ,2 JJ ,2 JJ ,2 :\WLYZWVY[ APQZWHU >VYSK *\W

,2 :\WLYZ[VJR

*HYS -VNHY[` .)9 +\JH[P ;LYY` 9`TLY .)9 1tOHU +º6YNLP_ -9( :\a\RP :[tWOHUL *OHTIVU -9( :\a\RP 2SH\Z 5Â&#x20AC;OSLZ +<0 /VUKH 0]HU *SLTLU[P 0;( (WYPSPH :tIHZ[PLU 3L .YLSSL ),3 :\a\RP :[L]L >LIZ[LY +H]PK 1HTLZ .)9 3*9 :\a\RP 2HYS /HYYPZ .)9 :\a\RP

2000 >2 :\WLYIPRL >2 ,UK\YHUJL

>2 :\WLYZWVY[ ,2 JJ ,2 JJ ,2 :\WLYZWVY[ ,2 :\WLYZ[VJR APQZWHU >VYSK *\W

*VSPU ,K^HYKZ <:( /VUKH 7L[LY 3PUKLU A>, >HY^PJR 5V^SHUK (<: :\a\RP 1Â&#x20AC;YN ;L\JOLY[ +<0 @HTHOH +PLNV .P\NV]Ha 0;( (WYPSPH 9PJJHYKV *OPHYLSSV 0;( (WYPSPH (\N\Z[PU ,ZJVIHY :7( /VUKH 1HTLZ ,SSPZVU .)9 /VUKH :[L]L >LIZ[LY 7H\S >VVKOLHK .)9 3*9 :\a\RP

189

FIM-kampioenen 1977 - 2011 2001 >2 :\WLYIPRL >2 :\WLYZWVY[ >2 :\WLYZPKL

>2 ,UK\YHUJL ,2 JJ ,2 JJ ,2 :\WLYZWVY[ ,2 :\WLYZ[VJR

2006 ;YV` )H`SPZZ (<: +\JH[P (UKYL^ 7P[[ (<: 2H^HZHRP 2SH\Z 2SHMMLUI JR *OYPZ[PHU 7HYaLY 66: 3*9 :\a\RP >PT 4V[VYZ 9HJPUN ),3 /VUKH (UKYLH +V]PZPVaV 0;( (WYPSPH +H]PK .HYJPH :7( /VUKH (SLZZPV *VYYHKP 0;( @HTHOH 1HTLZ ,SSPZVU .)9 :\a\RP

2002 >2 :\WLYIPRL >2 :\WLYZWVY[ >2 :\WLYZPKL

>2 ,UK\YHUJL ,2 JJ ,2 JJ ,2 :\WLYZWVY[ ,2 :\WLYZ[VJR

*VSPU ,K^HYKZ <:( /VUKH -HIPLU -VYL[ -9( /VUKH :[L]L (IIV[[ 1HTPL )PNNZ .)9 >PUKSL @HTHOH AVUNZOLU */5 :\a\RP 4HYJV :PTVUJLSSP 0;( (WYPSPH (S]HYV 4VSPUH :7( @HTHOH 2HP )¥YYL (UKLYZLU 566 @HTHOH =P[[VYPV 0HUU\aaV 0;( :\a\RP

2003 >2 :\WLYIPRL >2 :\WLYZWVY[ >2 ,UK\YHUJL >2 :\WLYZPKL

,2 JJ ,2 JJ ,2 :\WLYZWVY[ ,2 :\WLYZ[VJR

5LPS /VKNZVU .)9 +\JH[P *OYPZ =LYTL\SLU (<: /VUKH :\a\RP .) 7OHZL 6UL .)9 :\a\RP :[L]L >LIZ[LY 7H\S >VVKOLHK .)9 3*9 :\a\RP 4H[[PH (UNLSVUP 0;( /VUKH ;HYV :LRPN\JOP 1(7 @HTHOH 4H[[LV )HPVJJV 0;( @HTHOH 4PJOLS -HIYPaPV 0;( :\a\RP

>2 :\WLYIPRL >2 :\WLYZWVY[ >2 ,UK\YHUJL >2 :\WLYZPKL

-04 *\W :\WLYZ[VJR ,2 JJ ,2 JJ ,2 :\WLYZWVY[ ,2 :\WLYZ[VJR <,4 *\W :\WLYZ[VJR <,4 >VTLU»Z *\W JJ <,4 >VTLU»Z *\W JJ

;YV` )H`SPZZ (<: +\JH[P :tIHZ[PLU *OHYWLU[PLY -9( /VUKH :\a\RP *HZ[YVS ;LHT -9( :\a\RP ;PT 9LL]LZ ;YPZ[HU 9LL]LZ .)9 3*9 :\a\RP (SLZZHUKYV 7VSP[H 0;( :\a\RP 7OPSPWW ,P[aPUNLY 66: /VUKH (S]HYV 4VSPUH :7( (WYPSPH +PLNV .P\NV]Ha 0;( @HTHOH ?H]PLY :PTLVU ),3 :\a\RP 4P[QH ,TPSP 0;( 2H^HZHRP *OPHYH =HSLU[PUP 0;( +\JH[P 7HVSH *HaaVSH 0;( +\JH[P

2007 >2 :\WLYIPRL >2 :\WLYZWVY[ >2 ,UK\YHUJL

>2 :\WLYZPKL

-04 *\W :\WLYZ[VJR ,2 JJ ,2 JJ ,2 :\WLYZWVY[ ,2 :\WLYZ[VJR 9LK )\SS 9VVRPLZ *\W <,4 :\WLY 4VUV *\W ,2 :[VJRWVY[ <,4 :[VJRWVY[ *\W ,2 >VTLU»Z JJ ,2 >VTLU»Z JJ

1HTLZ ;VZLSHUK .)9 /VUKH 2LUHU :VM\VNS\ ;<9 /VUKH :\a\RP ,UK\YHUJL 9HJPUN ;LHT -9( :\a\RP ;PT 9LL]LZ 7H[YPJR -HYYHUJL .)9 3*9 :\a\RP 5PJJVS} *HULWH 0;( +\JH[P (SLU .` YÄ /65 (WYPSPH (S]HYV 4VSPUH :7( (WYPSPH .\NSPLSTV ;HYYPaV 0;( /VUKH 4H_PTL )LYNLY -9( @HTHOH 1VOHUU AHYJV -9( 2;4 4HYR 3H^LZ .)9 )4> /LSNL :WQLSKULZ 566 @HTHOH -HIYPaPV 7LSSPaVU 0;( +\JH[P 0YPZ [LU 2H[LU 5,+ /VUKH 5PUH 7YPUa +<0 +\JH[P

2004 >2 :\WLYIPRL >2 :\WLYZWVY[ >2 ,UK\YHUJL >2 :\WLYZPKL

,2 JJ ,2 JJ ,2 :\WLYZWVY[ ,2 :\WLYZ[VJR

1HTLZ ;VZLSHUK .)9 +\JH[P 2HYS 4\NNLYPKNL (<: /VUKH @HTHOH .4; -9( @HTHOH :[L]L >LIZ[LY 7H\S >VVKOLHK .)9 3*9 :\a\RP 4PJOLSL 7PYYV 0;( (WYPSPH (S]HYV 4VSPUH :7( (WYPSPH ;H[\ 3H\ZSLO[V -05 /VUKH 3VYLUaV (SMVUZP 0;( @HTHOH

2005 >2 :\WLYIPRL >2 :\WLYZWVY[ >2 ,UK\YHUJL >2 :\WLYZPKL

-04 *\W :\WLYZ[VJR ,2 JJ ,2 JJ ,2 :\WLYZWVY[ ,2 :\WLYZ[VJR <,4 *\W :\WLYZ[VJR <,4 >VTLU»Z *\W JJ <,4 >VTLU»Z *\W JJ

190

;YV` *VYZLY (<: :\a\RP :tIHZ[PLU *OHYWLU[PLY -9( /VUKH :\a\RP *HZ[YVS ;LHT -9( :\a\RP ;PT 9LL]LZ ;YPZ[HU 9LL]LZ .)9 3*9 :\a\RP +PKPLY =HU 2L`TL\SLU ),3 @HTHOH 4PJOLSL *VU[P 0;( /VUKH (S]HYV 4VSPUH :7( (WYPSPH .PSSLZ )VJJVSPUP 0;( 2H^HZHRP *SH\KPV *VY[P 0;( @HTHOH 3\RH 5LKVN :36 /VUKH (SLZZPH 7VSP[H 0;( :\a\RP :HT\LSH +L 5HYKP 0;( (WYPSPH

2008 >2 :\WLYIPRL >2 :\WLYZWVY[ >2 ,UK\YHUJL >2 :\WLYZPKL

,2 JJ ,2 :\WLYZWVY[ ,2 :\WLYZ[VJR ,2 :\WLYZ[VJR -04 *\W :\WLYZ[VJR ,2 >VTLU»Z JJ ,2 >VTLU»Z JJ ,\YVWLHU *\W JJ ,\YVWLHU *\W JJ ,\YVWLHU *\W :\WLYZWVY[ ,\YVWLHU *\W :[VJRWVY[ ,\YVWLHU *\W :[VJRWVY[ 9LK )\SS 9VVRPLZ *\W <,4 :\WLY 4VUV *\W

;YV` )H`SPZZ (<: +\JH[P (UKYL^ 7P[[ (<: /VUKH :\a\RP ,UK\YHUJL 9HJPUN ;LHT -9( :\a\RP 7LRRH 7pP]pYPU[H ;PTV 2HY[[PHSH -05 3*9 :\a\RP 3VYLUaV :H]HKVYP 0;( (WYPSPH ÍUNLS 9VKYPN\La :7( @HTHOH 3VYPa )Ha -9( @HTHOH *HYTLSV 4VYHSLZ :7( @HTHOH )YLUKHU 9VILY[Z (<: +\JH[P 0YPZ [LU 2H[LU 5,+ /VUKH 5PUH 7YPUa +<0 @HTHOH 2PT 3PM]LUIVYN A>, /VUKH (S]HYV 4VSPUH :7( (WYPSPH 0PVULS 7L[Y\ 7HZJV[H 96, /VUKH 6STV :WPNHYPVS 0;( @HTHOH 7H^LS :aRVWLR 763 @HTHOH 1HTLZ +V\NSHZ )LHJO <:( 2;4 4HYR 3H^LZ .)9 )4>

2009 >2 :\WLYIPRL >2 :\WLYZWVY[ >2 ,UK\YHUJL

>2 :\WLYZPKL

,2 JJ ,2 :\WLYZWVY[ ,2 :\WLYZ[VJR ,2 :\WLYZ[VJR -04 *\W :\WLYZ[VJR 9LK )\SS 9VVRPLZ *\W <,4 :\WLY 4VUV *\W

2011 )LU :WPLZ <:( @HTHOH *HS *Y\[JOSV^ .)9 @HTHOH @HTHOH (\Z[YPH 9HJPUN ;LHT 66: @HTHOH )LU )PYJOHSS ;VT )PYJOHSS .)9 3*9 :\a\RP 4HYJLS :JOYÂ&#x20AC;[[LY +<0 /VUKH 2L] *VNOSHU .)9 /VUKH .PUV 9LH .)9 /VUKH *HYTLSV 4VYHSLZ :7( @HTHOH ?H]PLY :PTLVU ),3 +\JH[P 1HR\I 2VYUMLPS ;:1 2;4 4HUMYLK 2LOYTHUU +<0 )4>

>2 :\WLYIPRL >2 :\WLYZWVY[ >2 ,UK\YHUJL >2 aPQZWHUULU

,2 :\WLYZ[VJR -04 *\W :\WLYZ[VJR ,2 JJ ,2 :\WLYZWVY[ ,2 :\WLYZ[VJR 9LK )\SS 9VVRPLZ *\W <,4 :\WLYTVUV *\W

*HYSVZ *OLJH :7( +\JH[P *OHa +H]PLZ .)9 @HTHOH :\a\RP ,UK\YHUJL 9HJPUN ;LHT -9( 7LRRH 7pP]pYPU[H -05 (KVSM /pUUP A>0 3*9 :\a\RP 1LK 4L[JOLY (<: @HTHOH +H]PKL .P\NSPHUV 0;( +\JH[P 9VTHUV -LUH[P 0;( (WYPSPH 1VYKP ;VYYLZ :7( @HTHOH 0]HU :PS]H :7( 2H^HZHRP 3VYLUaV )HSKHZZHYYP 0;( 2;4 3L_ ]HU +PQR 5,+ @HTHOH

2010 >2 :\WLYIPRL >2 :\WLYZWVY[ >2 ,UK\YHUJL >2 :\WLYZPKL

,2 JJ ,2 :\WLYZWVY[ ,2 :\WLYZ[VJR ,2 :\WLYZ[VJR -04 *\W :\WLYZ[VJR 9LK )\SS 9VVRPLZ *\W <,4 :\WLY 4VUV *\W

4H_ )PHNNP 0;( (WYPSPH 2LUHU :VM\VNS\ ;<9 /VUKH :\a\RP ,UK\YHUJL 9HJPUN ;LHT -9( :\a\RP 7LRRH 7pP]pYPU[H -05 (KVSM /pUUP A>0 3*9 :\a\RP 4H]LYPJR =P|HSLZ :7( (WYPSPH *HYTLSV 4VYHSLZ :7( @HTHOH 1LYLT` .\HYUVUP -9( @HTHOH :HU[PHNV )HYYHNHU :7( /VUKH (`Y[VU )HKV]PUP 0;( )4> 1HJVI .HNUL <:( 2;4 :[LMHU 4LPULYZ +<0 @HTHOH

Grand Prix zeges per merk 1949 - 2011

/VUKH @HTHOH (WYPSPH 4= (N\Z[H :\a\RP +LYIP 2H^HZHRP 2YLPKSLY .PSLYH .HYLSSP 4V[V .\aaP 5VY[VU +\JH[P 4VYIPKLSSP 4PUHYLSSP )\S[HJV /HYSL` +H]PKZVU 4)( 2;4

5:< 4VUKPHS :\[LY )LULSSP 2YH\ZLY 4A (1: 1HTH[OP 1 1 *VIHZ =LSVJL[[L 4VYP^HRP 4V[V 4VYPUP *OL]HSSPLY 9V[H_ 1H^H 4V[VItJHUL (LYTHJJOP 2HSL_ 4HPJV

6ZZH :HU]LULYV AÂ&#x2026;UKHWW *HNP]H 4H[JOSLZZ :LLS :WLLK <W *HZHS 4HSHUJH 4V[VIP 7PV]H[PJJP )YPKNLZ[VUL +2> -;9 2Â&#x20AC;UPN 3PU[V 7LYUVK ;LJO ?

191

WEDSTRIJDKALENDER 2012 Wegrace Grand Prix 15 april 29 6 mei 20 3 juni 17 30 8 juli 16 29 19 augustus 26 16 september 30 14 oktober 21 28 11 november

Qatar/Losail * Spanje/Jerez Portugal/Estoril Frankrijk/Le Mans Catalonië/Montmelo Groot-Brittannië/Silverstone Nederland/TT Circuit Assen Duitsland/Sachsenring Italië/Mugello Verenigde Staten/Laguna Seca ** Indianapolis/Indianapolis Motor Speedway Tsjechië/Brno San Marino/Misano Aragon/Aragon Motorland Japan/Motegi Maleisië/Sepang Australië/Phillip Island Valencia/Ricardo Tormo

* avondrace

** alleen MotoGP-klasse

WK Superbike en Supersport 26 februari 1 april 22 april 6 mei 13 28 10 juni 1 juli 22 5 augustus 26 9 september 23 7 oktober

Australië/Phillip Island Italië/Imola Nederland/TT Circuit Assen Italië/Monza Europa/Donington Park Verenigde Staten/Miller Motorsport Park San Marino/Misano Aragon/Aragon Motorland Tsjechië/Brno Groot-Brittannië/Silverstone Rusland/Moscow Int. Raceway Duitsland/Nürburgring Portugal/Portimão Frankrijk/Magny-Cours

ONK wegrace 9 apr 22 13 mei 20 28 10 jun 30 15 jul 5 aug 19 23 sep 7 okt

Paasraces Assen ONK Dutch Superbike* WK SBK Assen Ducati Club Races Assen Int. Wegraces Hengelo (GLD) Pinksterraces Oss Speed Challenge Assen ONK Dutch Supersport* TT Assen ONK wegrace Oschersleben (DUI) Gamma Racing Days Assen ONK wegrace Francorchamps (BEL) British Superbikes Assen Race of the Champions Assen

* bijprogramma WK-evenement

Alle data en evenementen onder voorbehoud; raadpleeg www.fim.ch of www.knmv.nl voor de laatste informatie

192