2. Planowanie i organizacja pracy na zajęciach matematycznych Organizacja pracy lekcyjnej powinna zmierzać do tego, aby uczniowie nie wykonywali zadań w sposób mechaniczny. Chodzi o to, aby uczniowie znali cel pracy, jej przeznaczenie oraz aby mogli korzystać z efektów pracy. Nastawienie na osiągnięcie konkretnych rezultatów sprzyja podejmowaniu zadań autentycznych, które mają ekonomiczny sens, przyczyniają się do powiększenia wspólnego dobra, do polepszenia warunków szkolnego życia. Na tej płaszczyźnie kształtuje się poczucie odpowiedzialności, wspólnoty celów, powstają warunki do tego, aby dzieci czuły się gospodarzami we własnej klasie i szkole. Warto przyjąć zasadę, że uczenie się nie może polegać tylko na powielaniu cudzych myśli, korzystaniu z gotowych treści. Trzeba więc stwarzać takie warunki, aby uczniowie mogli wyrażać własne sądy, ujawniać swoje wewnętrzne dążenia i przeżycia – dzieci mogą np. samodzielnie wybierać tematy do własnych prac. Każdy uczeń powinien mieć zapewnioną indywidualną „drogę” rozwoju. Nauczanie i wychowanie nie mają „tworzyć” dziecka, ale ma pomagać w jego rozwijaniu. Dlatego nauczyciel planujący pracę z dziećmi musi zadać sobie pytanie – „co chcę osiągnąć w pracy z dziećmi?”, a przy tym powinien pamiętać o dostosowaniu zadań i zajęć do potrzeb i zainteresowań dzieci. Praca wymaga spersonalizowania, a zatem powinna być zindywidualizowana, uspołeczniona, kreatywna. • Zindywidualizowana, ponieważ koncentruje się na osobie, na jej wcześniejszej wiedzy, jego pragnieniach, potrzebach. Promuje ekspresję i zapewnienie indywidualnej wolności, ponieważ opiera się na ekspresji wyboru, który wymaga zdolności do podjęcia decyzji, zaangażowania, promuje autonomię. • Uspołeczniona, ponieważ jest częścią zbiorowej dynamiki. Opowiada się za wzajemną pomocą, domaga się współpracy kosztem konkurencji. Wymaga komunikacji, wyjaśnienia procesów intelektualnych i osobistych oraz sfinalizowanych produktów. Opiera się na pojęciu umowy, ustanawia relację zaufania do drugiej osoby, zwłaszcza do nauczyciela i innych uczniów. • Kreatywna, ponieważ buduje i promuje działania ekspresji, wyobraźni. Promuje i rozwija indywidualne podejście do uczenia się. Osobiste zaangażowanie uczniów w proces uczenia się jest – według mnie – fundamentalną orientacją każdej transformacji życia szkolnego. Gwarantuje to, że uczeń nie będzie poddawany nakazowi: jest on podmiotem uczenia się, a nie – przedmiotem; jest częściowo mistrzem kontraktu, definiującym treść, rytm i cel oraz biorącym udział w ocenie swojej pracy.
15
