Wstęp Współczesny świat stawia szkole i nauczycielom ogromne wymagania. Zadaniem szkoły jest przygotowanie do życia we wciąż zmieniającej się rzeczywistości, oznaczające realizowanie programu skoncentrowanego na dziecku, na jego indywidualnym tempie rozwoju i możliwościach uczenia się. Sukces uczniów w znacznej mierze zależy od ich umiejętności kreatywnego podejścia do życiowych zadań i radzenia sobie ze złożonością wciąż przekształcającej się rzeczywistości. Rolą nauczyciela jest wspieranie uczniów w twórczej aktywności, w budowaniu postawy otwartości na świat i drugiego człowieka, rozwijanie potrzeby poszukiwania i odkrywania naszej rzeczywistości, ale także – jej zmieniania. Wiąże się to przede wszystkim z koniecznością świadomego budowania motywacji wewnętrznej wychowanków do bycia twórczym. W tym współczesnym świecie ważne miejsce zajmuje matematyka, będąca zbiorem reguł i zasad pozwalających opisać świat i aktywność człowieka. Pozwala wyposażyć dziecko w to, co niezbędne do funkcjonowania wśród innych ludzi: wiedzę i umiejętności. Dzieci od najmłodszych lat wzmacniają i doskonalą umiejętności matematyczne oraz kształtują pozytywne myślenie o matematyce, która jest częścią naszego życia. Nauczyciele powinni uzmysławiać małym uczniom, że matematyka jest wokół nich i ma zastosowanie w licznych dziedzinach życia1. Kompetencje zdobyte w tym okresie powinny zapewnić optymalny wszechstronny rozwój dziecka, który będzie determinował jakość jego późniejszego życia. To, w jaki sposób młody człowiek poradzi sobie z tym wyzwaniem, zależy oczywiście od wielu czynników. Jednym z najważniejszych czynników sukcesu życiowego jest sposób przygotowania procesu edukacji zgodnie z potrzebami i możliwościami jego odbiorcy. Dla zaplanowania optymalnego procesu kształcenia konieczna jest świadomość możliwości i ograniczeń rozwojowych dzieci. Młodszy wiek szkolny to etap rozwoju charakteryzujący się szczególną sensytywnością procesów poznawczych, chłonnością umysłu, ale równocześnie jest to nadal czas, w którym symboliczny sposób myślenia jest warunkowany konkretnymi doświadczeniami. Sukcesy odnoszone w tym okresie przez dzieci wspomagają ich poczucie sprawczości i podmiotowości, co przekłada się na solidne podstawy do stawiania sobie wyzwań i do ich realizowania w przyszłości. Odwrotnie dzieje się z porażkami. Brak emocjonalnej dojrzałości do radzenia sobie z sytuacjami trudnymi, przy dużym ich nawarstwieniu, sprawia, że w dziecku uruchamia się mechanizm obronny w postaci odrzucenia szkoły i traktowania jej jako przestrzeni drugo- lub nawet trzecioplanowej.
1
Fechner-Sędzicka I., Ochmańska B., Odrobina W., (2012), Rozwijanie zainteresowań i zdolności matematycznych uczniów klas I–III szkoły podstawowej. Poradnik dla nauczyciela, Warszawa: ORE, s. 5. 5
