Wprowadzenie Dynamiczny rozwój technologii cyfrowych ma coraz większy wpływ na wszystkie obszary naszego życia. Nowe narzędzia stały się, szczególnie w kontekście kształcenia na odległość, nieodłącznym elementem szeroko rozumianej edukacji. Przed nauczycielami, rodzicami, ale także samymi uczniami, stoi konieczność opracowania i wdrożenia nowego modelu nauczania i uczenia się. Polska szkoła ma obecnie do zrealizowania niezwykle ważne zadanie, polegające na umiejętnym przełączaniu się pomiędzy tradycyjnymi metodami i formami pracy a edukacją opartą na cyfrowych technologiach, zarówno w kontekście kształcenia zdalnego, jak i hybrydowego modelu nauczania, który niebawem może stać się elementem codzienności. Wydaje się, że nie ma już odwrotu od wykorzystania nowych technologii. Jeśli szkoła ma być przestrzenią nowoczesną i przystającą do rozwijającej się cywilizacji, nie może wzbraniać się przed koniecznymi zmianami. Negatywne nastawienie do wykorzystywania nowoczesnych narzędzi w nauczaniu może powstawać na bazie konfliktu wartości i umiejętności, priorytetów i zwyczajów kulturowych. W procesach edukacyjnych bardzo przydatne są technologie cyfrowe, rozumiane jako urządzenia wykorzystywane do zbierania, przechowywania, przetwarzania i przesyłania informacji oraz skuteczne metody wykorzystania tych rozwiązań. Wiele młodych osób jest zafascynowanych nowymi technologiami. Umiejętne ich wykorzystywanie, które wypływa z wiedzy i kompetencji, ale także z praktyki, staje się uzupełnieniem sprawdzonych i stosowanych dotąd metod pracy oraz technik uczenia się. Korzystanie z technologii informacyjno-komunikacyjnych (TIK) staje się ważne i efektywne szczególnie w pracy z uczniami ze zróżnicowanymi potrzebami edukacyjnymi i rozwojowymi. Dzieci, które przejawiają trudności w przyswajaniu wiedzy i realizowaniu materiału, często borykają się także z obniżoną motywacją do nauki. Podejmowane wobec nich tradycyjne oddziaływania edukacyjne nie zawsze przynoszą skutki. Niska motywacja, zaniżona samoocena i problemy wynikające z dysfunkcji czy przewlekłej choroby nie skłaniają ich bowiem do podejmowania dodatkowych działań, lecz powodują spadek aktywności, która warunkuje uzupełnianie braków w wiedzy i umiejętnościach oraz wyrównywanie szans. Nowoczesne technologie są dostępne i przyjazne dla każdego – również dla uczniów wymagających większej uwagi nauczyciela i mniej sprawnych cyfrowo. Często narzędzia tego typu okazują się jedynym skutecznym sposobem usprawniania zaburzonych sfer oraz wspomagania rewalidacji osób z niepełnosprawnościami motorycznymi czy intelektualnymi. Uatrakcyjniają one także zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze, których cel stanowi nadrobienie zaległości i wyrównanie
5
