Ο χώρος διαμορφώνεται και ορίζεται από τις ποικίλες σχέσεις των υποκειμένων – ανθρώπων, με τα αντικείμενα – παράγωγα τις τεχνικής. Οι σχέσεις αυτές αναπτύσσονται κάτω από διαφορετικές συνθήκες και εξελίσσονται μέσα στον χρόνο, με αποτέλεσμα η νοηματοδότηση του χώρου να διαφέρει. Σε αυτή την εργασία έχουμε στόχο να προσεγγίσουμε τον χώρο μέσα από τον κινηματογράφο, που αποτελεί μια κινούμενη αρχιτεκτονική του βλέμματος αναλύοντας τα μορφώματα των σχέσεων υποκειμένων και αντικειμένων.
