Śpiewnik Orszaku Trzech Króli
Pokłon Trzech Króli z siedmiu scen z życia Chrystusa ok. 1390, Austria Wszystkie dzieła sztuki prezentowane w tej publikacji pochodzą ze zbiorów MET – Metropolitan Museum of Art www.metmuseum.org
MĘdrcy Świata, monarchowie Mędrcy świata, monarchowie, gdzie spiesznie dążycie? Powiedzcież nam, Trzej Królowie, chcecie widzieć Dziecię?
Mędrcy świata, złość okrutna Dziecię prześladuje. Wieść okropna, wieść to smutna, Herod spisek knuje.
Przed Maryją stają społem, niosą Panu dary. Przed Jezusem biją czołem, składają ofiary.
Ono w żłobie nie ma tronu i berła nie dzierży, a proroctwo Jego zgonu już się w świecie szerzy.
Nic monarchów nie odstrasza, do Betlejem spieszą, gwiazda Zbawcę im ogłasza, nadzieją się cieszą.
Trzykroć szczęśliwi królowie, któż wam nie zazdrości? Cóż my damy, kto nam powie, pałając z miłości?
Grupa Adoracji Hans Thoman około 1515–20 Południowe Niemcy
Tak, jak każą nam kapłani, damy dar troisty: modły, pracę niosąc w dani, i żar serca czysty. To kadzidło, mirrę, złoto niesiem, Jezu, szczerze. Co dajemy Ci z ochotą od nas przyjm w ofierze.
2
Ach ubogi Żłobie Ach ubogi żłobie, cóż ja widzę w tobie? Droższy widok niż ma niebo, w maleńkiej osobie.
Anioł Christian Jorhan the Elder XVIII w., Niemcy
Zbawicielu drogi, jakżeś to ubogi. Opuściłeś śliczne niebo, obrałeś barłogi.
Na twarz upadamy, czołem uderzamy, witając Cię w tej stajence, między bydlętami.
Czyżeś nie mógł Sobie w największej ozdobie obrać pałacu drogiego, nie w tym leżeć żłobie? Gdy na świat przybywasz grzechy z niego zmywasz. A na zmycie tej sprośności gorzkie łzy wylewasz. Stojący pasterz XIXw., Neapol, Włochy
Anioł pasterzom mówił Anioł pasterzom mówił: Chrystus się wam narodził w Betlejem, nie bardzo podłym mieście, narodził się w ubóstwie Pan wszego stworzenia.
Taki Pan chwały wielkiej uniżył się Wysoki, Pałacu kosztownego żadnego, Nie miał zbudowanego, Pan wszego stworzenia.
Chcąc się dowiedzieć tego poselstwa wesołego, bieżeli do Betlejem skwapliwie, znaleźli Dziecię w żłobie, Maryję z Józefem.
Bogu bądź cześć i chwała, która by nie ustała. Jak Ojcu, tak i Jego Synowi, i Świętemu Duchowi w Trójcy Jedynemu.
3
Bóg się rodzi Bóg się rodzi, moc truchleje, Pan niebiosów obnażony! Ogień krzepnie, blask ciemnieje, ma granice Nieskończony. Wzgardzony, okryty chwałą, śmiertelny, Król nad wiekami. A Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami.
W nędznej szopie urodzony, żłób Mu za kolebkę dano! Cóż jest, czym był otoczony? Bydło, pasterze i siano. Ubodzy, was to spotkało witać Go przed bogaczami. A Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami.
Cóż masz Niebo nad ziemiany? Bóg porzucił szczęście Swoje. Wszedł między lud ukochany, dzieląc z nim trudy i znoje. Niemało cierpiał, niemało, żeśmy byli winni sami. A Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami.
Potem i króle widziani. Cisną się między prostotą, niosąc dary Panu w dani: mirrę, kadzidło i złoto. Bóstwo to razem zmieszało z wieśniaczymi ofiarami. A Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami.
Cicha noc Cicha noc, święta noc! Pokój niesie ludziom wszem. A u żłóbka Matka Święta, Czuwa sama uśmiechnięta, Nad Dzieciątka snem.(bis)
Cicha noc, święta noc! Narodzony Boży Syn, Pan wielkiego majestatu, niesie dziś całemu światu Odkupienie win. (bis)
Cicha noc, święta noc! Pastuszkowie od swych trzód biegną wielce zadziwieni za anielskim głosem pieni, gdzie się spełnił cud. (bis)
Cicha noc, święta noc! Jakiż w tobie dzisiaj cud. W Betlejem Dziecina Święta wznosi w górę swe rączęta. Błogosławi lud. (bis)
Dziewica z Dzieciątkiem i Czterema Aniołami Gerard David l. 1510–15, Niderlandy
4
Podnieś rękę, Boże Dziecię, błogosław ojczyznę miłą, w dobrych radach, w dobrym bycie, wspieraj jej siłę swą siłą, dom nasz i majętność całą, i wszystkie wioski z miastami! A Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami.
Bracia, patrzcie jeno Bracia, patrzcie jeno, jak niebo goreje! Znać, że coś dziwnego w Betlejem się dzieje. Rzućmy budy, warty, stada; niechaj nimi Pan Bóg włada, a my do Betlejem.
Wszakże powiedziałem, że cuda ujrzymy: Dziecię, Boga świata, w żłóbku zobaczymy. Patrzcie, jak biednie okryte w żłobie Panie znakomite, w szopie przy Betlejem.
Patrzcie, jak tam gwiazda światłem swoim miga, pewnie dla uczczenia Pana swego ściga. Krokiem śmiałym i wesołym śpieszmy i uderzmy czołem przed Panem w Betlejem.
Jak prorok powiedział: Panna zrodzi Syna, dla ludu całego szczęśliwa nowina; Nam zaś radość w tej tu chwili, gdyśmy Pana zobaczyli w szopie przy Betlejem.
Obchodząc pamiątkę odwiedzin pasterzy, każdy czciciel Boga, co w Chrystusa wierzy niech się cieszy i raduje, że Zbawcę swego znajduje w szopie przy Betlejem.
Anioł grający na harfie Figurka współczesna
Gdy Śliczna Panna Gdy śliczna Panna Syna kołysała, z wielkim weselem tak Jemu śpiewała: Li li li li laj, moje Dzieciąteczko, li li li li laj, śliczne Paniąteczko. Wszystko stworzenie, śpiewaj Panu swemu, pomóż radości wielkiej sercu memu. Li li li li laj, wielki Królewicu, li li li li laj, niebieski Dziedzicu! Sypcie się z nieba, śliczni Aniołowie, śpiewajcie Panu, niebiescy duchowie! Li li li li laj, mój wonny Kwiateczku, li li li li laj, w ubogim żłóbeczku.
Cicho wietrzyku, cicho południowy, cicho powiewaj, niech śpi Panicz nowy. Li li li li laj, mój wdzięczny Synaczku, li li li li laj, miluchny Robaczku. Cicho bydlątka parą swą chuchajcie, ślicznej Dziecinie snu nie przerywajcie. Li li li li laj, mój Jedyny Panie, li li li li laj, Jedyne Kochanie. O jako serce, jako się rozpływa! Jakiej radości śpiewając zażywa. Li li li li laj, mój drogi Kanaczku, Li li li li laj, najmilszy synaczku.
5
Do szopy, hej pasterze Do szopy, hej pasterze, do szopy, bo tam cud. Syn Boży w żłobie leży, by zbawić ludzki ród. Śpiewajcie Aniołowie, pasterze grajcie Mu. Kłaniajcie się Królowie, nie budźcie Go ze snu!
Ten Bóg przedwiecznej chwały, Bóg godzien wszelkiej czci, patrz w szopie tej zbutwiałej, jak słodko On tu śpi. Śpiewajcie Aniołowie …
Padnijmy na kolana, to Dziecię to nasz Bóg, uczcijmy niebios Pana, miłości złóżmy dług. Śpiewajcie Aniołowie …
On Ojcu równy w bóstwie, opuszcza niebo swe. A rodzi się w ubóstwie i cierpi wszystko złe. Śpiewajcie Aniołowie …
O Boże niepojęty, któż pojmie miłość Twą? Na sianie wśród bydlęty masz tron i służbę swą. Śpiewajcie Aniołowie …
Anioły grające na trąbkach Giovanni Pisano l. 1302–10, Włochy
Anioł Christian Jorhan the Elder XVIII w., Niemcy
Dzisiaj w Betlejem Dzisiaj w Betlejem, dzisiaj w Betlejem wesoła nowina, że Panna czysta, że Panna czysta porodziła Syna. Chrystus się rodzi, nas oswobodzi, Anieli grają, Króle witają, pasterze śpiewają, bydlęta klękają, cuda, cuda ogłaszają. Maryja Panna, Maryja Panna Dzieciątko piastuje i Józef święty, i Józef święty Ono pielęgnuje. Chrystus się rodzi…
6
Choć w stajeneczce, choć w stajeneczce Panna Syna rodzi, przecież On wkrótce, przecież On wkrótce, ludzi oswobodzi. Chrystus się rodzi… I trzej Królowie, i trzej Królowie od wschodu przybyli, i dary Panu, i dary Panu kosztowne złożyli. Chrystus się rodzi… Pójdźmy też i my, pójdźmy też i my przywitać Jezusa, Króla nad królmi, Króla nad królmi, uwielbić Chrystusa.
Gdy siĘ Chrystus rodzi Gdy się Chrystus rodzi i na świat przychodzi, ciemna noc w jasności promienistej brodzi. Aniołowie się radują, pod niebiosy wyśpiewują! Gloria, gloria, gloria, in excelsis Deo!
O niebieskie duchy i posłowie nieba, powiedzcież wyraźniej, co nam czynić trzeba; bo my nic nie pojmujemy, ledwo od strachu żyjemy. Gloria, gloria, gloria, in excelsis Deo!
A gdy pastuszkowie wszystko zrozumieli, zaraz do Betlejem spieszno pobieżeli i zupełnie tak zastali, jak Anieli im zeznali. Gloria, gloria, gloria, in excelsis Deo!
Mówią do pasterzy, którzy trzód swych strzegli, aby do Betlejem czem prędzej pobiegli, bo się narodził Zbawiciel, wszego świata Odkupiciel. Gloria, gloria, gloria, in excelsis Deo!
Idźcie do Betlejem, gdzie Dziecię zrodzone, w pieluszki powite, w żłobie położone. Oddajcie Mu pokłon boski, On osłodzi wasze troski. Gloria, gloria, gloria, in excelsis Deo!
A stanąwszy w miejscu pełni zadumienia, iż się Bóg tak zniżył do swego stworzenia, padli przed Nim na kolana i uczcili swego Pana. Gloria, gloria, gloria, in excelsis Deo!
7
Gore gwiazda
Jezus malusieŃki
Gore gwiazda Jezusowi w obłoku, w obłoku. Józef z Marią asystują przy boku, przy boku.
Jezus malusieńki leży wśród stajenki, Płacze z zimna, nie dała Mu Matusia sukienki.
Tylko nie płacz, proszę, bo żalu nie zniosę, Dosyć go mam z męki Twojej, którą w sercu noszę.
Bo uboga była, rąbek z głowy zdjęła, w który Dziecię owinąwszy, siankiem Je okryła.
Pokłon oddawajmy, Bogiem Je wyznajmy, To Dzieciątko ubożuchne ludziom ogłaszajmy.
Hejże ino dyna, dyna, narodził się Bóg dziecina W Betlejem, w Betlejem Hejże ino dyna, dyna, narodził się Bóg dziecina W Betlejem, w Betlejem Wół i osioł w parze służą przy żłobie, przy żłobie. Huczą, buczą delikatnej osobie, osobie. Hejże ino dyna, dyna... Pastuszkowie z podarunki przybiegli, przybiegli. Wkoło szopę o północy obiegli, obiegli. Hejże ino dyna, dyna... Anioł Pański sam ogłosił te dziwy, te dziwy. Których oni nie słyszeli jak żywi, jak żywi. Hejże ino dyna, dyna... Anioł Pański kuranciki, wycina, wycina. Stąd pociecha dla człowieka jedyna, jedyna. Hejże ino dyna, dyna... Już Maryja Jezuleńka powiła, powiła. Stąd wesele i pociecha zstąpiła, zstąpiła. Hejże ino dyna, dyna...
8
Nie ma kolebeczki, ani poduszeczki, we żłobie Mu położyła siana pod główeczki. Dziecina się kwili, Matusieńka lili, w nóżki zimno, żłóbek twardy, stajenka się chyli. Panienka truchleje, a mówiąc łzy leje: O mój Synu! Wola Twoja, nie moja się dzieje.
Hej, w dzień narodzenia
Jezusa narodzonego
Hej, w dzień narodzenia Syna Jedynego, Ojca Przedwiecznego, Boga prawdziwego wesoło śpiewajmy, chwałę Bogu dajmy. Hej, kolęda, kolęda!
Jezusa narodzonego wszyscy witajmy. Jemu po kolędzie dary nasze oddajmy. Oddajmy wesoło, skłaniajmy swe czoło, skłaniajmy swe czoło Panu naszemu.
Panna porodziła niebieskie Dzieciątko, w żłobie położyła małe pacholątko. Pasterze śpiewają, na multankach grają. Hej, kolęda, kolęda! Skoro pastuszkowie o tym usłyszeli, zaraz do Betlejem czym prędzej bieżeli, witając Dzieciątko, małe pacholątko. Hej, kolęda, kolęda! A Klimas porwawszy barana jednego, i Staszek czym prędzej schwytawszy drugiego, tych bydlątek parę Panu na ofiarę. Hej, kolęda, kolęda! Kuba nieboraczek nierychło przybieżał, śpieszno, ni tak, ni siak wszystkiego odbieżał. Panu nie miał co dać, kazali mu śpiewać. Hej, kolęda, kolęda! Święta Rodzina Niclaus Weckmann ok. 1500 Południowe Niemcy
Oddajmy za złoto wiarę, czyniąc wyznanie, że to Bóg i człowiek prawy leży na sianie. Oddajmy wesoło… Oddajmy też za kadzidło Panu nadzieje, że Go będziem witać w niebie, mówiąc to śmiele. Oddajmy wesoło…
Anioł XVIII w., Niemcy The Met Fifth Avenue
in Gallery 533
Oddajmy za mirrę miłość, na dowód tego, że Go nad wszystko kochamy z serca całego. Oddajmy wesoło… Przyjmij Jezu po kolędzie te nasze dary, odbierz Sobie serca, dusze, za Swe ofiary. Oddajmy wesoło…
9
Narodzenie Pańskie z Darczyńcami i Świętymi Hieronimem i Leonardem, fragment Gerard David, l. 1510–15
LulajŻe, Jezuniu Lulajże, Jezuniu, moja perełko, lulaj ulubione me pieścidełko. Lulajże, Jezuniu, lulajże lulaj, a Ty Go, Matulu, w płaczu utulaj. Zamknijże znużone płaczem powieczki, utulże zemdlone łkaniem usteczki. Lulajże, Jezuniu… Lulajże, piękniuchny mój aniołeczku, Lulajże, wdzięczniuchny świata kwiateczku. Lulajże, Jezuniu… Lulajże różyczko najozdobniejsza, lulajże, lilijko najprzyjemniejsza. Lulajże, Jezuniu… Lulajże, przyjemna oczom gwiazdeczko, lulaj, najśliczniejsze świata słoneczko. Lulajże, Jezuniu… Dam ja Jezusowi słodkich jagódek, pójdę z Nim w Matuli serca ogródek. Lulajże, Jezuniu… Dam ja Jezusowi z chlebem masełka, włożę ja kukiełkę w Jego jasełka. Lulajże, Jezuniu… Dam ja ci słodkiego, Jezu, cukierka, rodzenków, migdałków z mego pudełka. Lulajże, Jezuniu…
10
Mizerna cicha Mizerna, cicha stajenka licha, pełna niebieskiej chwały. Oto leżący, przed nami śpiący w promieniach Jezus mały. Nad Nim anieli w locie stanęli i pochyleni klęczą, z włosy złotymi, skrzydły białymi, pod malowaną tęczą. Wielkie zdziwienie, wszelkie stworzenie, cały świat orzeźwiony, mądrość mądrości, światłość światłości Jezus to Bóg wcielony! I oto mnodzy ludzie ubodzy radzi oglądać Pana, pełni natchnienia, pewni zbawienia upadli na kolana. Długo czekali, długo wzdychali, aż niebo rozgorzało, piekło zawarte, niebo otwarte, Słowo Ciałem się stało. Śpi jeszcze senne Dziecię promienne w ciszy ubogiej strzechy. Na licach białych, na ustach małych migają się uśmiechy. Lulaj Dziecino, lulaj ptaszyno, nasze umiłowanie, gdy się rozbudzi, w tej rzeszy ludzi zbawienie nam się stanie. Hej, ludzie prości Bóg z wami gości, skończony czas niedoli. On daje siebie, chwała na Niebie, mir ludziom dobrej woli.
Oj Maluśki, Maluśki Oj Maluśki, Maluśki, Maluśki, kieby rękawicka alboli też jakoby, jakoby kawałeczek smycka. Śpiewajmy i grajmy Mu, Dzieciątku, małemu. Czy nie lepiej by Tobie, by Tobie siedzieć było w niebie, wszak Twój Tatuś kochany, kochany nie wyganiał Ciebie. Śpiewajmy i grajmy Mu, Dzieciątku, małemu. Tam Ci zawsze służyły, służyły prześliczne Anioły, a tu leżysz sam jeden, sam jeden jako palec goły. Śpiewajmy i grajmy Mu, Dzieciątku, małemu. Tam kukiełki jadałeś, jadałeś z czarnuszką i miodem, tu się tylko pożywisz, pożywisz samym tylko głodem. Śpiewajmy i grajmy Mu, Dzieciątku, małemu.
Tam to miałeś posłanie, posłanie i miękkie piernatki, tutaj na to nie stanie, nie stanie Twej kochanej Matki. Śpiewajmy i grajmy Mu, Dzieciątku, małemu. Tam w niebiosach wygody, wygody, a tu bieda wszędzie, jak Ci teraz dokucza, dokucza, to i potem będzie. Śpiewajmy i grajmy Mu, Dzieciątku, małemu. A powiedzże, mój Panie, mój Panie, co się też to stało, że się Tobie na ten świat, na ten świat przychodzić zachciało. Śpiewajmy i grajmy Mu, Dzieciątku, małemu.
Cud pod palmą podczas drogi do Egiptu l. 1490–1510, Włochy
Tam se w niebie spijałeś, spijałeś słodkie małmazyje, tu się Twoja gębusia, gębusia gorzkich łez napije. Śpiewajmy i grajmy Mu, Dzieciątku, małemu.
11
Przybieżeli do Betlejem Przybieżeli do Betlejem pasterze, grając skocznie Dzieciąteczku na lirze. Chwała na wysokości, chwała na wysokości, a pokój na ziemi. Oddawali swe ukłony w pokorze. Tobie serca ochotnego, o Boże! Chwała na wysokości… Anioł Pański sam ogłosił te dziwy, których oni nie słyszeli jak żywi. Chwała na wysokości… Dziwili się napowietrznej muzyce i myśleli, co to będzie za Dziecię? Chwała na wysokości… Oto Mu się wół i osioł kłaniają, Trzej Królowie podarunki oddają. Chwała na wysokości… I Anieli gromadami pilnują, Panna czysta wraz z Józefem piastują. Chwała na wysokości… Poznali Go Mesyjaszem być prawym, narodzonym dzisiaj Panem łaskawym. Chwała na wysokości… My Go także Bogiem, Zbawcą już znamy i z całego serca wszyscy kochamy. Chwała na wysokości…
Anioł, XVIII w., Niemcy
PójdŹmy wszyscy do stajenki
Anioł, XVIII w., Niemcy Giuseppe Sanmartino
Pójdźmy wszyscy do stajenki, do Jezusa i Panienki. Powitajmy Maleńkiego i Maryję, Matkę Jego. Witaj, Jezu ukochany, od patryjarchów czekany. Od proroków ogłoszony, od narodów upragniony. Witaj, Dzieciąteczko w żłobie, wyznajemy Boga w Tobie, coś się narodził tej nocy, byś nas wyrwał z czarta mocy. Witaj, Jezu nam zjawiony; witaj, dwakroć narodzony, raz z Ojca przed wieków wiekiem, a teraz z Matki człowiekiem. Któż to słyszał takie dziwy? Tyś człowiek i Bóg prawdziwy, Ty łączysz w Boskiej Osobie dwie natury różne sobie. O szczęśliwi pastuszkowie, któż radość waszą wypowie! Czego Ojcowie żądali, wyście pierwsi oglądali.
Trąbka, XVIII w., Niemcy The Met Fifth Avenue in Gallery 680
12
Tryumfy Tryumfy Króla niebieskiego, zstąpiły z nieba wysokiego. Pobudziły pasterzów, dobytku swego stróżów, śpiewaniem, śpiewaniem, śpiewaniem! Chwała bądź Bogu w wysokości, a ludziom pokój na niskości. Narodził się Zbawiciel, dusz ludzkich Odkupiciel, na ziemi, na ziemi, na ziemi! Zrodziła Maryja Dziewica, wiecznego Boga bez rodzica, by nas z piekła wybawił, a w niebieskich postawił, pałacach, pałacach, pałacach! Pasterze w podziwieniu stają, tryumfu przyczynę badają. Co się nowego dzieje, że tak światłość jaśnieje, nie wiedząc, nie wiedząc, nie wiedząc! Że to Bóg, gdy się dowiedzieli, swej trzody w polu odbieżeli, śpiesząc na przywitanie do Betlejemskiej stajni Dzieciątka, Dzieciątka, Dzieciątka!
W dzień Bożego Narodzenia W dzień Bożego Narodzenia radość wszystkiego stworzenia: ptaszki w górę podlatują, Jezusowi wyśpiewują, wyśpiewują. Słowik zaczyna dyszkantem, szczygieł mu wtóruje altem, szpak tenorem krzyknie czasem, a gołąbek gruchnie basem, gruchnie basem. Wróbel, ptaszek nieboraczek, uziąbłszy śpiewa jak żaczek: dziw dziw dziw dziw, dziw nad dziwy, narodził się Bóg prawdziwy, Bóg prawdziwy. A mazurek z swoim synem tak świergocze za kominem: cierp cierp cierp, cierp miły Panie, póki ten mróz nie ustanie, nie ustanie. I żurawie w swoje nosy wykrzykują pod niebiosy, czajka w górę podlatuje, chwałę Bogu wyśpiewuje, wyśpiewuje.
13
Wesołą nowinę
W żłobie leży
Wesołą nowinę, bracia słuchajcie, niebieską Dziecinę ze mną witajcie. Jak miła ta nowina! Mów, gdzie jest ta Dziecina? Byśmy tam pobieżeli i ujrzeli.
W żłobie leży, któż pobieży kolędować Małemu? Jezusowi Chrystusowi, dziś nam narodzonemu?
Bogu chwałę wznoszą na wysokości, pokój ludziom głoszą duchy światłości. Jak miła ta nowina… Panna nam powiła Boskie Dzieciątko, pokłonem uczciła to Niemowlątko. Jak miła ta nowina…
My zaś sami z piosneczkami za wami pospieszymy. A tak Tego Maleńkiego niech wszyscy zobaczymy.
Którego zrodziła, Bogiem uznała, i Panną, jak była, Panną została. Jak miła ta nowina…
Jak ubogo narodzony, płacze w stajni położony, więc Go dziś ucieszymy.
Królowie na wschodzie już to poznali i w judzkim narodzie szukać jechali. Jak miła ta nowina…
Naprzód tedy, niechaj wszędy zabrzmi świat w wesołości, że posłany, nam jest dany Emmanuel w niskości.
Gwiazda najśliczniejsza ich oświeciła, nad wszystko piękniejsza doń prowadziła. Jak miła ta nowina… Znaleźli to Dziecię i Matkę Jego Tam idźcie, znajdziecie Syna Bożego! Jak miła ta nowina… Już wiemy, gdzie Dziecina, wszyscy tam pobieżymy i ujrzymy. Jak miła ta nowina, już wiemy, gdzie Dziecina, wszyscy tam pobierzemy i ujrzymy.
14
Pastuszkowie przybywajcie, Jemu wdzięcznie przygrywajcie, jako Panu naszemu.
Jego tedy przywitajmy, z Aniołami zaśpiewajmy: „Chwała na wysokości”. Witaj, Panie, cóż się stanie, że rozkosze niebieskie, Opuściłeś, a zstąpiłeś na te niskości ziemskie. „Miłość moja to sprawiła, by człowieka wywyższyła, pod nieba empirejskie”.
O gwiazdo Betlejemska
Z Narodzenia Pana
O gwiazdo Betlejemska, zaświeć na niebie mym. Tak szukam Cię wśród nocy, tęsknię za światłem Twym.
Z narodzenia Pana dzień dziś wesoły, wyśpiewują chwałę Bogu żywioły. Radość ludzi wszędzie słynie, Anioł budzi przy dolinie pasterzów, co paśli pod borem woły.
Zaprowadź do stajenki, leży tam Boży Syn, Bóg-Człowiek z Panny świętej, dany na okup win. O nie masz Go już w szopce, nie masz Go w żłóbku tam. Więc gdzie pójdziemy Chryste? Gdzie się ukryłeś nam? Pójdziemy przed ołtarze, wzniecić miłości żar, I hołd Ci niski oddać: to jest nasz wszystek dar. Ja nie wiem; o mój Panie, któryś miał w żłobie tron, czy dusza moja biedna milsza Ci jest, niż on. Ulituj się nade mną, błagać Cię kornie śmiem, gdyś stajnią nie pogardził, nie gardź i sercem mem.
Wypada wśród nocy ogień z obłoku, dumają pasterze w takim widoku. Każdy pyta, co się dzieje, czy nie świta, czy nie dnieje? Skąd ta łuna bije, tak miła oku? Ale gdy anielskie głosy słyszeli zaraz do Betlejem prosto bieżeli, tam witali w żłobie Pana, poklękali na kolana i oddali dary, co z sobą wzięli. Potem wykrzyknęli w głos na przemiany: żyj, Jezu maleńki, na świat zesłany. Niech Ci, Panie, od nas chwała nie ustanie, wiecznie trwała, żyj, żyj Zbawicielu z nieba zesłany. Odchodzą z Betlejem pełni wesela, że już Bóg wysłuchał próśb Izraela, gdy tej nocy to widzieli, co prorocy widzieć chcieli, w ciele ludzkim Boga i Zbawiciela. I my z pastuszkami dziś się radujmy, chwałę z Aniołami wraz wyśpiewujmy, bo ten Jezus z nieba dany, weźmie nas między niebiany, tylko Go z całego serca miłujmy!
15
oRSZAK tRZECH KRÓLI to największe na świecie Jasełka wystawiane w przestrzeni publicznej. Scenariusz oparto na ewangelicznym przekazie – podążający za Gwiazdą Mędrcy oraz towarzyszący im Orszak, odkrywają w ubogiej szopie najprawdziwszego Boga i oddają Mu pokłon. Orszakowi towarzyszą inscenizacje biblijne związane z Narodzeniem Pańskim oraz wspólne kolędowanie. Trzej Królowie XV w., Francja lub Południowe Niderlandy
„Niech spadnie nam korona z głowy...”
Pastorałka orszakowa 1. Daleko stąd do Betlejem, daleko stąd do nieba, a jednak serce się grzeje widokiem Chleba, co biały leży tu w sianie, ku synom się uniża, gotowy na połamanie drzewem krzyża. Ref: Więc niech spadnie nam korona z głowy przed Panem tego świata. Czas łaski trwa, już przyszedł nowy Król – Jezus Bóg! (bis) 2. Tyle dróg krętych za nami, przed nami tyle krętych. Dobrze jest znaleźć czasami Drogowskaz święty. Dobrze się nie bać przez chwilę, dobrze miłością pożyć. Nadzieję – do raju bilet – w Nim położyć… Ref: Więc niech spadnie nam korona z głowy...
16
Tabernakulum ze scenami z dzieciństwa Chrystusa l. 1340–50, Francja