Proefnummer BalansKIDS

Colofon

BalansKIDS verschijnt 4x per jaar als bijlage bij Balans Magazine en Autisme Magazine. Je moet je hiervoor apart aanmelden. Tel: 030-2255050 of info@balansdigitaal.nl BalansKIDS kost €18,- per jaar

Hoofdredactie: Joli Luijckx Eindredactie: Jurgen Breeman Anouk van Westerloo Vormgeving en opmaak: Laura Yark-Pelle www.madebylau.nl

Druk: Senefelder Misset

BalansKIDS registreert gegevens volgens de AVG Richtlijn. Kijk voor meer informatie in Balans Magazine of op balansdigitaal.nl

©Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen zonder toestemming van de redactie. Uitgave van de Landelijke Oudervereniging

Bijna vakantie!

Hier is hij dan. De laatste BalansKIDS voor de zomervakantie. Nog een paar weken en dan is het schooljaar weer voorbij. Heb jij al vakantieplannen? De redactie van BalansKIDS gaat deze zomer werken aan een extra feestelijke nieuwe KIDS die in september verschijnt. Ja extra feestelijk omdat Balans dan 35 jaar bestaat. Wij hebben er zin in. Veel vakantieplezier. En als je zin hebt? Stuur dan een mailtje en laat ons weten hoe jouw vakantie is. Veel leesplezier!

De Voorleeshoek

Lezen is fantastisch! Je ontdekt een heel andere wereld door een boek te lezen. Maar lezen kan ook lastig zijn, en dan is het niet altijd leuk. Wil je wel genieten van mooie, grappige of spannende boeken, maar vind je zelf lezen (nog) een beetje moeilijk? Misschien is thereadingcorner.tv (De Voorleeshoek) dan iets voor jou. Dat is een site (en sinds kort ook een app) waar meer dan 750 boeken worden voorgelezen, met plaatjes uit het boek en muziek op de achtergrond. Speciaal voor kinderen van 0 tot 10 jaar. Elke week komen er nieuwe

Oproep!

Wil jij ook een keer op de voorkant van BalansKIDS?

wil je in BalansKIDS vertellen over je hobby’s of over andere dingen?

dan een mail naar

voorleesfilmpjes bij. Als je lid bent van de bibliotheek, dan is het ook nog eens voor jou helemaal gratis. Een normaal abonnement kost € 4,95 per maand. Scholen kunnen ook een abonnement afsluiten.

Zelf stoepkrijt maken

En zo maak je het: Stamp de eierschalen zo fijn mogelijk. In een keukenmachine of in een vijzel. Je moet net zo lang doorgaan tot je een soort poeder over hebt. Meng dit poeder met half zoveel bloem. Heb je twee eetlepels poeder? Dan doe je er dus één eetlepel bloem bij. Doe hier al roerend een beetje warm water bij totdat het een dikke pasta wordt. Verdeel de pasta over de verschillende vakjes van de eierdoos, of je ijsvorm pjes. Eerst bekleden met bakpapier kan helpen bij het losmaken als het krijt gedroogd is. Geef elk vormpje of vakje een eigen kleurtje met een paar druppels kleurstof en meng het goed door. Laat zeker 24 uur drogen.

Kristel

Stilzitten vindt Kristel altijd heel lastig. ‘Ik ga dan altijd friemelen. Met mijn potlood bijvoorbeeld, of met mijn schoenveters.’ Op school doet Kristel dat friemelen altijd onder de tafel. Want dan ziet niemand het. Vooral bij saaie vakken, kan Kristel moeilijk stilzitten. ‘Bij begrijpend lezen vind ik het heel lastig om me te concentreren en op te letten. Je krijgt dan eerst een halfuur uitleg, en daarna

op de voorkant

Paspoort

Naam: Kristel Leeftijd: 11 jaar Klas: Groep 7

Heeft: ADHD Hobby’s: Motorrijden, Harry Potter, Donald Duck, gamen, freerun

moet je nog een halfuur zelf werken. Dat duurt best lang. En dan ga ik veel friemelen.’

Harry Potter en Donald Duck Kristel kan makkelijk en goed leren. Daarom krijgt ze soms extra werk zodat ze zich niet verveelt. Soms doen ze ook leuke opdrachten op school. ‘Dan mag je rondjes lopen en moet je elkaar vragen stellen over bepaalde onderwerpen. Ik vind het fijn dat ik tijdens

de opdracht dan mag lopen.’ Verder is Kristel dol op lezen. ‘Ik heb alle Harry Potterboeken gelezen en de films gezien. En ik ben ook gek op Donald Duck’s.’

Hulp als ik boos word Vorig jaar zat Kristel ook in groep 7. Ze had het niet leuk op school, want ze werd

gepest. ‘Mijn vader en moeder hebben toen veel op school gepraat. En daarna mocht ik kiezen. Naar een andere klas of naar een andere school. Ik wilde het liefst op dezelfde school blijven. Dus toen koos ik voor een andere klas.’ Kristel is blij met haar nieuwe klas. ‘Ik heb nu veel vrienden. We hebben het gezellig en ze helpen mij bijvoorbeeld als ik boos word. Dan gaan ze me afleiden of

proberen me mee te nemen om iets anders te doen. Dat helpt heel goed.’ Nu is het niet meer nodig. Maar vroeger had Kristel ook gesprekken met een speciale juf op school. ‘Ik vond het een hele aardige juf en kon echt alles tegen haar zeggen. Dat was heel fijn. Soms hielp ze ook om iets op te lossen.’

Motorrijden en freerun Wat Kristel het allerleukste vindt om te doen, is motorrij den. Ze gaat dan met haar motorpak aan bij haar vader achterop. ‘Maar anderhalf uur vind ik dan wel lang genoeg. Dan wil ik weer bewegen.’ Kristel zit ook op freerun. ‘Dan leer je ook salto’s maken. Die kan ik nu bijna helemaal. En, oh ja… BLOBVIS! Dat zeg ik soms zomaar, als ik iets wil zeggen. Omdat ik het een grappig woord vind. Een blobvis is een hele bijzondere vis.’

Over een bijzondere verhalenverteller

Aaron is dol op tekenen en mooie verhalen. Hij droomt ervan om boeken te kunnen schrijven. Tot hij naar school gaat en gaat leren lezen. De letters die hij schrijft, blijven eruitzien als krabbels. En lezen is voor hem veel moeilijker dan voor zijn klasgenoten. Wanneer de juf hem vraagt om een verhaal te schrijven, lukt het hem niet om ook maar één woord op papier te krijgen. Aaron weet het nu zeker: zijn droom om verhalen te kunnen vertellen, zal nooit uitkomen. Totdat hij voor de klas staat…

en uit zijn hoofd een heel mooi verhaal vertelt. 'Aaron Terhaar, tekenaar' is geschreven door Andrea Beaty. Het boek is uitgegeven door Nieuwezijds en kost € 14,95.

Wegwijs in dyslexie en dyscalculie

Dyslexie of dyscalculie: blijf positief denken!

Kinderen die dyslexie hebben of dyscalculie, kunnen minder goed lezen en rekenen. Maar dat is niet het enige. Doordat ze dat minder goed kunnen, gaan zij vaak ook negatief denken over zichzelf. En kunnen ze minder plezier krijgen in school en andere dingen. Er is nu een training: Wegwijs in dyslexie en dyscalculie, die kinderen helpt om positiever over zichzelf te denken.

Hans van Luit, Martine Mönch, Jojanneke van der Beek en Sylke Toll hebben samen dit boek geschreven. Zij zijn allemaal deskundigen die veel afweten van dyslexie en dyscalculie.

en rekenen

Als je dyslexie of dyscalculie hebt, is dat vervelend. Je kunt dan minder goed lezen, spellen of rekenen dan je klasgenoot jes. Je zult er vast ook weleens van balen dat je niet zo snel vooruitgaat, ook al werk je heel hard.

Onzeker voelen

Als je dyslexie of dyscalculie hebt, kun je last krijgen van emotionele problemen. Je voelt je anders dan andere kin deren en vaak onzeker of minder vrolijk. Als je te veel last hebt van je dyslexie of dyscalculie, kan het leren lezen, spellen of rekenen ook steeds moeilijker gaan. Het is dus heel belangrijk dat je lekker in je vel zit.

Faalangst

Wat zijn dat nu eigenlijk, die emotionele problemen? Die kun je op verschillende manieren herkennen. Je kunt bijvoor

beeld erg negatief denken over jezelf en je leerproble men. En je vindt het moeilijk om iets leuks of knaps van jezelf te noemen. Ook kun je last hebben van faalangst: je voelt veel spanning in je lijf, je wil niet naar school of hebt buikpijn als er een toets aankomt.

Negatieve gedachten Verder gebruik je soms wat minder handige manieren om met nare ervaringen om te gaan. Je denkt vaak: ik kan het toch niet, of je geeft het op. Ook kan het zijn dat je ge frustreerd raakt doordat je te weinig hulp van je leraar of ouder(s) krijgt. Als je last hebt van emotionele problemen bij je dyslexie of dyscalculie, heb je dus vaak negatieve gedachten en nare gevoelens.

Speciale training

Het is best lastig om van die

vervelende gedachten en nare gevoelens af te komen. Je moet namelijk iedere dag op school lezen, spellen en rekenen. Precies wat jij moeilijk vindt! Als de hulp op school of van je ouder(s) niet genoeg helpt, is er misschien toch een oplossing. Speciaal voor kinderen zoals jij is er een training ontwikkeld om jouw emotionele problemen te verminderen. Deze training heet 'Wegwijs in dyslexie en dyscalculie'.

Positiever denken

Samen met je trainer (een orthopedagoog of psycholoog) ga je een avontuurlijke route afleggen. De route is een deel van een grote reis: jouw leven met dyslexie of dyscalculie. Je maakt verschillende tussenstops, waarbij je uitleg en oefeningen krijgt. Zo leer je steeds beter omgaan met jouw dyslexie of dyscalculie. Je leert bijvoorbeeld om positiever over jezelf te denken. En om je te ontspannen

als je te veel stress voelt. Je ouder(s) en leraar worden ook bij de training betrokken, zodat zij weten hoe ze jou het beste kunnen ondersteunen. Op pagina 15 zie je een plaatje van de routekaart van de training voor kinderen met dyscalculie.

Denk je dat deze training iets voor jou is? Vertel dat dan aan je vader of moeder. Die kan jou helpen bij het zoeken van een trainer.

Bij de training horen ook speciale werkboeken vol met oefeningen.

lezen en rekenen

Anna Dijk

Anna Dijk (27) heeft Nederlands gestudeerd, en journalistiek. Ze wil graag op zoveel mogelijk verschillende manieren mooie verhalen vertellen.

‘Misschien ga ik ooit nog eens een strip maken!’ zegt ze. Maar het liefst maakt ze podcasts. Dat zijn verhalen/ documentaires waar je naar kunt luisteren. Ze maakte er één over hoe zij erachter kwam dat ze ADHD heeft.

Anna weet pas sinds kort dat ze ADHD heeft. Haar broer kreeg zijn diagnose als kind al. Waarom kreeg haar broer wel een diagnose als kind en Anna niet? Anna: ‘Ik was goed op school en ik was niet druk, zoals hij. Hij kon niet stilzitten, tolde door het huis, dat viel echt op. Aan mij merkte je niets. Er gebeurde wel van alles, maar dat zat allemaal in mijn hoofd, dat zag niemand. Mijn ouders maakten zich helemaal geen zorgen om mij. Dat was ergens fijn, maar ik voelde me ook niet echt gezien. Want het ging helemaal niet zo goed als zij dachten.’ Uiteindelijk raakte Anna overspannen, ze werd erg gestrest van haar studie. Om te begrijpen waarom dat gebeurde, is ze hulp gaan zoeken. Daar kwam uit dat ze ADHD heeft.

Wervelwind van gedachten In het hoofd van Anna gebeurde een heleboel dat je aan de lees verder op pag. 18-->

buitenkant niet kon zien. Zo was ze vaak boos op zichzelf als iets haar niet lukte, en had ze vaak chaotische gedachten. Ze hield er ook niet van om hulp te vragen. Anna: ‘Ik voelde me soms alsof ik in het midden, in het oog, van een orkaan zat. Zolang ik precies in het midden bleef, met al die drukke chaos om me heen, dan was het goed. Maar deed ik dat niet, dan werd ik meegesleurd in een wervelwind van gedachten en emoties, en dat stopte gewoon niet. Maar als je dan naar me keek, zag je gewoon iemand op de bank zitten die niets deed…’

Een beetje raar In de podcast interviewt Anna haar ouders, haar broer, haar vrienden en nog meer mensen met ADHD. Zo kom je er als luisteraar achter dat Anna veel vrienden heeft die ook ADHD hebben, of autisme, of weer iets anders. Neurodivers

noemt ze dat. Anna: ‘Ik denk dat het een beetje ‘soort zoekt soort’ is. Ik ben een beetje raar, en ik zoek mensen die zelf ook een beetje raar zijn. Ik kan het in elk geval makkelijker accepteren als anderen gekke dingen hebben. Bijvoorbeeld

een vaste plek aan tafel willen hebben. Of altijd te laat komen. Ik herken dat soort dingen ook bij mezelf.’

Lui en kinderachtig Als kind had Anna heel precies uitgedacht hoe een volwassene hoorde te zijn. Anna: ‘Een volwassene raakt nooit iets kwijt, komt altijd op tijd en heeft al zijn zaakjes goed op orde. Dus toen ik volwassen werd en nog steeds te laat kwam en alles kwijtraakte en mijn zaakjes

‘Aan mij merkte je niets, het gebeurde allemaal in mijn hoofd’

helemaal niet op orde had, voelde ik me kinderachtig. Onaf. Alsof er iets mis was met mij. Ik vond mezelf lui, ik moest maar beter mijn best doen. Nu weet ik dat mijn ADHD me soms in de weg zit bij dit soort dingen. Ik weet nu dat ik chaotisch kan zijn en te laat kan komen, en tóch ook volwassen ben.’

Niet meer boos Sinds Anna weet dat ze ADHD heeft, helpt dat haar met de soms vervelende gedachten die ze had. Anna: ‘Ik kon heel boos op mezelf worden als iets mij niet lukte, of als die orkaan van gedachten mij meesleurde. Ik raakte dan een beetje verlamd, kon niet meer opstaan van de bank. Ik kon helemaal niets meer doen, terwijl ik wel een heleboel móést doen. Huiswerk bijvoorbeeld. Nu begrijp ik mezelf beter en word ik niet meer zo boos op mezelf. Ik ben nog steeds dezelfde persoon, ik ben nog steeds chaotisch, maar

ik straf mezelf daar niet meer voor. Dat geeft een hoop rust. En daardoor kan ik eerder die vervelende gedachten stoppen.’

Superkrachten Anna heeft ook ontdekt dat ADHD hebben, een boel positieve eigenschappen meebrengt. Anna: ‘Het is soms lastig om ADHD te hebben, maar het maakt me ook heel creatief. En ik heb veel passies en hobby’s. Ik heb ook voor dingen die ik echt leuk vind een hyperfocus, dan duik ik er helemaal in. Mijn superkrachten noem ik dat. Dat heb ik nu met films, daar lees en kijk ik alles over, en ik ben gek op handwerken: naaien en breien. En ik ken inmiddels zoveel coole mensen die ook ADHD hebben en allemaal toffe dingen doen. Dat wist ik als kind niet, dat dat kon, een coole volwassene zijn met ADHD. Maar nu weet ik het zeker!’

‘Kinderen hebben recht op veiligheid’

Ilse Krabben (31) heeft een boek geschreven voor kinderen: Springlevend. In dat boek beantwoordt zij vragen die zij zelf had als kind. Alleen kon ze er toen de woorden niet voor vinden. Nu wel. Ze ziet het boek zelf als een reis naar het kind dat ze toen was. Ilse: ‘Ik hoop dat ik kinderen kan helpen, die nu met dezelfde vragen zitten als ik toen.’

Foto © Dinand van der Wal

Ilse heeft het in haar kinder tijd niet makkelijk gehad. Ze heeft veel heftige dingen meegemaakt. Toen wist ze nog niet precies wat er allemaal gebeurde, en ze wist ook niet wat ze ermee moest. Ze kreeg als volwassene last van de dingen die ze had meegemaakt. Ze was bijvoorbeeld altijd heel druk om zichzelf af te leiden.

Schetsen

Ilse: ‘Ik ging mindfulness doen, om te ontspannen, en ik had een coach die mij met dingen hielp. Ik leerde heel veel. Die dingen ben ik gaan schetsen en opschrijven. Toen zei iemand: daar moet je iets mee doen, daar kun je andere kinderen mee helpen! En zo is het uiteindelijk een boek geworden. Ik heb de tekst geschreven en Hedie Meischke heeft de mooie tekeningen gemaakt.

Ontspannen

In het boek komen ook oefenin gen terug om te ontspannen, bij de vraag: Wat moet ik doen als ik het zat ben? Ilse: ‘Ik voelde me als kind vaak onrustig en angstig. Toen wist ik niet hoe ik kon ontspannen. Dat heb ik nu wel geleerd. En de dingen die ik noem in het boek, doe ik zelf ook elke dag. Daardoor vind ik meer rust en voel ik me veiliger, dat maakt veel verschil.’

Vragen van nu en toen Ilse probeerde terug te denken aan haar kindertijd. Aan de vragen waar ze toen mee zat, maar waar ze geen antwoord op kreeg. Bijvoorbeeld: Het maakt mij bang als mensen ruziemaken, wat kan ik doen? En: Ben ik mooi genoeg? Ilse: ‘Ik praat veel met kinderen nu, ik geef ook les. Ik vind het heel inspirerend om met kinderen te praten.

lees verder op pag. 22-->

Ik ben altijd verbaasd waar ze mee komen. Zo slim! Zo’n mooie, pure en eerlijke manier van kijken naar dingen! De vragen in het boek zijn een combinatie van mijn vragen uit mijn kindertijd en vragen van kinderen nu.’

Vrij zijn

Kinderen zijn ‘vrij’, zegt Ilse. En in het boek vertelt ze ook dat kinderen aan volwassenen kunnen leren om weer ‘vrij’ te zijn, als ze dat zijn vergeten. Is zij zelf, nu ze volwassen is, ook nog wel een beetje kind? Ilse: ‘Ik moet er wel op letten. Dat kind zit zeker nog in mij, maar het volwassen leven is best druk. Met werk en allerlei verplichtingen. Daarom vind ik het ook zo fijn om veel met kinderen te werken. Die energie is heel prettig. Kinderen zijn veel vrijer, veel meer in het nu, in contact met de natuur, spontaner. En dat wil ik ook zoveel mogelijk zijn. Ik

moet me niet te veel verliezen in het volwassen zijn.’

Cijfers bestaan niet Volgens Ilse is het helemaal niet belangrijk om nummer 1 te zijn, om altijd maar de beste te zijn bijvoorbeeld. In het boek zegt ze zelfs: cijfers bestaan niet. Ilse: ‘Daarmee bedoel ik dat cijfers niets zeggen over jou als persoon. Ik kan me herinneren dat al heel vroeg op school kinderen cijfers heel belangrijk vonden. Als je een

hoog cijfer haalt op school, dan ben jij ‘goed’. Terwijl zo’n cijfer maar een klein praktisch onderdeeltje is van school, en niets zegt over jou. Ik wil aan kinderen meegeven dat er ook een ander deel is. Dat ze niets hoeven te bewijzen, dat ze al een compleet mens zijn met alles erop en eraan.’

Als iemand je pijn doet De vraag: Wat moet ik doen als iets of iemand mij pijn doet?, is voor Ilse heel belangrijk. Ilse: ‘Zelf voelde ik me niet veilig in mijn jeugd en deed iemand mij pijn. Ik wist toen niet dat ik recht had op veiligheid. Ik kon niet praten over wat er gebeurde. Mijn droom is dat kinderen leren dat ze recht hebben op veiligheid, en dat ook volwassenen soms foute dingen doen. Dat ze hulp mogen vragen en dat ze het niet binnenhouden. En dat er, als je iets niet aan je ouders kunt vertellen, ook

anderen zijn waar je naartoe kan. Dat kinderen zich sterker gaan voelen. Dat hoop ik.’

Contact over het boek kan via Instagram: @springlevend_hetboek

Springlevend is geschreven door Ilse Krabben, met illustraties van Hedie Meischke, uitgeverij Clavis, € 18,95. Illustraties Copyright Clavis Uitgeverij 2022