Globo 50 - Extreem ongelijk = extreem oneerlijk

kwartaalblad van oxfam-solidariteit - juni 2015 - nummer 50

help Nepal Zie p. 16

dossier

Extreem ongelijk = extreem oneerlijk

Bootvluchtelingen vertellen

Kleine boeren in Mali

Anila, Cheickne en Rahman raakten veilig in Europa.

“We willen het elk jaar beter doen�

Pagina 5

Pagina 12

coverstory Amir Nasser is 12 en woont in Jamam, een vluchtelingenkamp in Zuid-Soedan. Het begrip “extreme ongelijkheid” zegt hem misschien niet veel, maar hij ondervindt er wel de gevolgen van. Extreme ongelijkheid veroorzaakt corruptie, hindert economische groei en ligt zelfs aan de basis van criminaliteit en conflicten.

inhoud

3

blikvangers

6

Oxfamily

© John Ferguson

voorwoord

7

Wat kan een Pakistaanse boerin doen aan de klimaatverandering? Wat doe jij met je oude gsm? Wat doen vluchtelingen in een bootje op de Middellandse zee? En wat doet Oxfam voor vrouwen?

“De Orval heeft mij doen doorbijten.” Deze en andere tips om de Oxfam Trailwalker uit te wandelen vind je op pagina 6.

dossier Extreem ongelijk = extreem oneerlijk

GEWONE MENSEN

“E

conomische groei die gepaard gaat met stijgende ongelijkheid, maakt een samenleving minder stabiel, en ontwikkeling minder duurzaam.”

Dat citaat is niet afkomstig van activisten, ngo’s of linkse politieke partijen.

Het kwam uit de mond van Alexander De Croo, de liberale minister van Ontwikkelingssamenwerking in onze centrumrechtse federale regering. Politici van alle strekkingen beginnen langzamerhand in te zien dat het huidige systeem van welvaartsverdeling op zijn grenzen botst.

In hun besparingsdrift hebben westerse beleidsmakers de laatste jaren een wig gedreven tussen de steeds armere middenklasse en een kleine, superrijke elite.

Twee derde van de belastinginkomsten van de Belgische staat komen uit arbeid en btw. En als er bespaard wordt, dan is dat eerst op onderwijs, gezondheid of sociale zekerheid. Het plaatje is duidelijk: gewone mensen betalen steeds meer, en krijgen er steeds minder voor terug.

Wie een beetje kan hoofdrekenen, vraagt zich bij het zien van zo’n optelsom af waar het resterende geld naartoe is. Wel: naast besparende overheden en getroffen burgers is er een derde hond in het spel. Grote bedrijven betalen nu nog ongeveer de helft van wat ze in de jaren 80 aan belasting betaalden. Door allerhande voordelen, van bedrijfswagens tot belastingdeals, betalen veel multinationals slechts enkele percenten belasting. Of helemaal niks.

De gemiste inkomsten slaan een gat van jewelste in het budget van overheden.

Het sterkst getroffen zijn ontwikkelingslanden. Sierra Leone, Liberia en Guinee bijvoorbeeld lopen jaarlijks naar schatting 250 miljoen euro mis door belastingontwijking. Dat is meer dan de drie landen alles bij elkaar uitgeven aan gezondheidszorg. En dus kon ebola er gretig om zich heen grijpen. Dat maakt meteen duidelijk waarom we bij Oxfam niet tegen armoede kunnen strijden zonder ongelijkheid aan te pakken. Het gaat om twee kanten van dezelfde medaille.

De kloof tussen arm en rijk neemt duizelingwekkende proporties aan, wereldwijd én in België. De massale steun voor Hart boven Hard, de verontwaardiging over Lux Leaks en de animo voor een tax shift: het zijn maar enkele voorbeelden die aantonen dat grenzeloze ongelijkheid niet langer zomaar getolereerd wordt.

Die massale mobilisatie schept kansen. Politici, maar ook bedrijven, luisteren wel degelijk naar gewone mensen. Dat geen bedrijf te groot is om naar zijn consumenten te luisteren, hebben Coca Cola, Kellogg’s en Nestlé al aangetoond. Elk van die bedrijven deed toegevingen nadat tienduizenden mensen de Oxfam-petitie tekenden om eerlijker voedsel te eisen. Dat moet ook lukken wanneer we onze overheden om eerlijke belastingen vragen.

U en ik – én onze politici – hebben er alles bij te winnen.

Stefaan Declercq, algemeen secretaris

2

globo • juni 2015

• Ongelijkheid is geen natuurramp • Landen lopen miljarden mis • Samuel Togo: “Wat met ons belastinggeld?”

• Carlos Bedoya: “Wij willen respect voor de burgers” • Sociale bescherming = ongelijkheid aanpakken

12

zuidgeluid

14

vrijwilliger in de kijker

15

tweedehands

16

tijd voor actie…

Ieder voor zich in Mali? “Nee, dat is het ergste wat je kan overkomen in tijden van crisis”, weet Al-Hassan Diallo.

Margaux deed gekke dingen voor Oxfam: ze kroop in een geitenpak, deed alsof ze Boliviaanse was en stond op het voetbalveld.

Gezien in de Oxfam-tweedehandswinkel: een origineel manuscript van Stijn Streuvels.

Wil je niet bij de pakken blijven zitten?

Snel naar de achterflap!

Globo Driemaandelijks tijdschrift nr. 50 • Tweede kwartaal 2015 Vier-Windenstraat 60, 1080 Brussel • België Tel.: +32 (0)2 501 67 00 • Fax: +32 (0)2 511 89 19 • www.oxfamsol.be Je uitschrijven of gratis abonneren op Globo? Mail naar globo@oxfamsol.be Verantwoordelijke uitgever: Stefaan Declercq • Redactie en eindredactie: Esther Favre-Félix, Wouter Fransen, Julien Lepeer, Mieke Vandenbussche, Lieve Van den Bulck • coördinatie: Lieve Van den Bulck • Werkten mee: Leïla Bodeux, Aaron Hamerlynck, Erik Vanmele, Xavier Declercq • Opmaak: www.commsa.be • Fotografie: Tineke D’haese Art. 4 Wet 8.12.92 – Min. Besluit 18. 03. 93. Oxfam-Solidariteit vzw, Vier-Windenstraat 60, 1080 Brussel, beheert een geautomatiseerd adressenbestand voor de relatie met haar donors en sympathisanten. Uw gegevens komen daarin terecht. U heeft het recht uw gegevens op te vragen en te laten wijzigen. Richt uw schriftelijke aanvraag aan: Oxfam Schenkersbestand, Vier-Windenstraat 60, 1080 Brussel. Oxfam-Solidariteit is geregistreerd onder nummer 000500836 bij het Rijksregister van de Commissie voor de Bescherming van de private levenssfeer.

De opinies en commentaren van personen en partnerorganisaties in dit tijdschrift weerspiegelen niet noodzakelijk de standpunten van Oxfam-Solidariteit.

Niets uit deze Globo mag overgenomen of gekopieerd worden zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de redactie.

Deze Globo wordt gedrukt op gerecycleerd papier, Cyclus Print 90 gr.

Geverifieerd milieuzorgsysteem Maatschappelijke zetel: Vier-Windenstraat 60, B-1080 Brussel Reg. Nr BE-BXL-000021

Teksten: Lieve Van den Bulck en Esther Favre-Félix

Blikvangers

“Ik had nog nooit gehoord van de klimaatverandering” Melk bij je ontbijt, broccoli in de soep: elke dag verorberen we producten uit de landbouw. En het klimaat heeft een enorme impact op die landbouw.

Y

De oorzaak: onze aardbol warmt op.

Dat veroorzaakt droogtes, hittegolven en overstromingen. Per graad Celsius dat de temperatuur stijgt, schatten wetenschappers dat landbouwgewassen 10 % minder voedsel opbrengen. Boeren in Afrikaanse landen beneden de Sahara zien hun oogst tegen 2080 dalingen mogelijk verminderen met 20 tot 30 %, en in Soedan en Senegal kan dat oplopen tot 50 %.

Voedsel voor iedereen Landbouw heeft te lijden onder de klimaatverandering. Bovendien is het huidige landbouwsysteem er ook de oorzaak van, bijvoorbeeld omdat er zoveel broeikasgassen uitgestoten worden. Daarom voert Oxfam over de hele wereld de GROEI-campagne voor een duurzaam voedselsysteem.

Want samen kunnen we dit veranderen. Hoe? • onze voedingsgewoonten (de manier waarop we eten, koken en inkopen doen) milieuvriendelijker maken • boeren ondersteunen die willen overschakelen naar duurzame productiemethodes • en eisen van onze politici dat ze werk maken van een eerlijk voedselsysteem.

Meer ideeën vind je op www.ikgroeimee.be

© Khaula Jamil/Oxfam Novib

ep, het klimaat warmt op. Dat lijkt ver van ons bed wanneer we ’s avonds onder de wol kruipen.

Maar ’s ochtend ligt de klimaatverandering op ons bord. Het voedsel dat we vandaag eten, is er in een zeer dichtbije toekomst misschien niet meer. Van broccoli vind je dat misschien niet zo erg, maar stel je je ochtend eens voor zonder die dampende kop koffie?

Chocolade mag je ook uit je menu schrappen. En dan hebben we het nog niet over de miljoenen mensen die honger lijden door de klimaatverandering.

“Ik wilde een verschil maken”, vertelt de Pakistaanse Hakim Mai. Ze leert nu vrouwen uit haar dorp hoe je een moestuin aanlegt, zodat die genoeg eten kunnen produceren voor hun gezin.

“Er kwamen telkens weer overstromingen, en het patroon van het regenseizoen is veranderd”, vertelt Hakim Mai (27) uit Multan, Pakistan. “Zijn er geen overstromingen, dan bedreigen de onregelmatige regens onze gewassen wel. Onze regio krijgt de volle laag door de klimaatverandering. Onze gewassen zijn onze bron van inkomsten, en daardoor zaten we zonder eten. Mijn familie en ik gingen dikwijls slapen met een lege maag.”

Een moestuin Het werk wordt moeilijker voor boeren.

Ze weten niet meer wanneer ze moeten zaaien, oogsten en planten. Ze weten niet meer hoe ze voldoende moeten produceren om te overleven en hun boterham te verdienen.

“Ik had nog nooit gehoord van de klimaatverandering”, vertelt Hakim.

“Ik behoorde tot een kleine gemeenschap. Maar ik heb beslist om een verschil te maken.” Hakim deed mee aan een project voor voedselzekerheid, dat ondersteund werd door Oxfam. Ze leerde onder andere hoe je een moestuin aanlegt, waarmee je je eigen gezin kan voorzien van gevarieerd en voldoende voedsel. Zelfs wanneer de oogst op het veld mislukt.

De juiste info Boeren in ontwikkelingslanden beschikken niet over grote middelen om zich aan te passen aan de klimaatverandering. Maar er zijn andere oplossingen om eten op de plank te krijgen.

Moestuinieren, maar ook dammen aanleggen, gebieden opnieuw bebossen om erosie tegen te gaan, regenwater opvangen… Voor al die oplossingen is het cruciaal dat de boeren toegang krijgen tot de juiste informatie en technieken, en dat ze die info ook verspreiden.

“Ik ben blij met de resultaten van mijn inspanningen”, zegt Hakim. Maar daar stopte het verhaal niet voor de jonge Pakistaanse. “Ik zet mij nu in voor het welzijnscomité in mijn dorp. Ik heb zelf afgezien door de klimaatverandering, maar dat stopt mij er niet om andere

mensen te helpen. Ik heb een hoop vrouwen bijeengebracht en hen vorming gegeven over moestuinen. Nu produceren ze allemaal zelf genoeg voedsel voor hun familie.”

Droom waarmaken Hakim heeft twee jonge kinderen.

“Niets houdt mij tegen om mijn droom waar te maken: mijn kinderen een goede toekomst geven en ervoor zorgen dat iedereen in mijn gemeenschap genoeg te eten heeft. Ik ben blij dat ik voor het klimaat vecht en dat ik anderen kan helpen. Maar ik roep overheden op om maatregelen te nemen tegen de klimaatverandering. En de ontwikkelde landen moeten ook helpen vechten tegen klimaatverandering, want zij zijn in de eerste plaats verantwoordelijk voor dit fenomeen.”

Ook iets doen voor het klimaat?

• Zoek op de zomerfestivals de Oxfam-stand en kies een concrete actie die jij kan doen voor het klimaat! Seizoensgroenten eten, kleine boeren steunen, minder voedsel verspillen, met de klimaattrein naar Parijs sporen… Je krijgt een toffe verrassing als bedankje.

• Ga als vrijwilliger mee naar een festival deze zomer en maak festivalgangers warm om iets te doen voor het klimaat.

Ontdek op www.oxfamsol.be/nl/festivals hoe je mee kan doen.

Je vindt Oxfam-Solidariteit op Couleur Café, Les Ardentes, de Gentse Feesten, Sfinks Mixed, Dranouter, Pukkelpop en La Fête des Solidarités.

juni 2015 • globo

3

Blikvangers

VN stelt vrouwenrechten in vraag

I

n 2015 vieren we de 20ste verjaardag van het Peking Actieplatform.

Dat is een concreet actieplan om de rechten van de vrouw op 12 domeinen te verbeteren: geweld, economie...

Twee decennia later kwamen de 189 VN-lidstaten bijeen voor de 59ste zitting van de Commissie voor de Status van de Vrouw, samen met bijna 8.600 vertegenwoordigers van middenveldorganisaties.

Gaza: één jaar later In de zomer van 2014 laaide het geweld in de Gazastrook opnieuw op.

Voor een groot deel van de bevolking is de situatie er sindsdien alleen maar op achteruitgegaan.

Als reactie op de verklaring organiseerden middenveldorganisaties wereldwijd honderden acties. Oxfam zette de impact van religieus fundamentalisme op vrouwenrechten in de kijker. Religieus fundamentalisme heeft een grote invloed op de plaats van vrouwen in de maatschappij. Het beperkt hun bewegingsvrijheid en hun seksuele en reproductieve rechten.

Geloof wordt zelfs gebruikt om geweld tegen vrouwen te rechtvaardigen.

O

p het hoogtepunt van de crisis vorig jaar in Gaza moest een half miljoen mensen hun woning ontvluchten. Vandaag hebben 100.000 mensen nog steeds geen dak boven hun hoofd.

Velen onder hen leven in geïmproviseerde kampen of scholen. Van de 19.000 vernielde woningen staat er nog enkele opnieuw recht.

© Loey Felipe

Het doel van de bijeenkomst: een gemeenschappelijke verklaring, waarin de vooruitgang van het Peking Actieplatform besproken wordt en waarin vooral engagementen aangegaan worden voor de toekomst. Maar het is een bijzonder korte, vage en weinig ambitieuze tekst geworden.

Zeer jammer, vinden Oxfam en andere middenveldorganisaties.

Want elke regel van de verklaring is het resultaat van felle discussies tussen de VN-lidstaten. Conservatieve landen en landen met radicalere standpunten zoals Egypte, Iran, Rusland en Turkije hebben de afgelopen tien jaar aan kracht gewonnen. Dat maakt de jaarlijkse besprekingen van het Peking Actieplatform steeds moeilijker. Zo raakten de landen in 2012 niet tot een gemeenschappelijk besluit. Veel thema’s zorgen in bepaalde landen voor ernstige problemen: voorbehoedsmiddelen, de strijd tegen geweld, de rechten van homoseksuelen of de opvatting van wat een gezin is. Om in 2015 een overeenkomst te vinden, moesten de landen de tekst volledig uithollen.

© Iyad al Baba/Oxfam

Oxfam was in maart aanwezig op de 59ste zitting van de VN-Commissie voor de Status van de Vrouw. Deze jaarlijkse bijeenkomst leverde een teleurstellende slotverklaring op, vindt Oxfam.

HUMANITAIRE NOODsituatie

Ook het huis van Sawsan al Najjar werd vorige zomer gebombardeerd. Haar gezin is gevlucht naar de enige kamer die nog overeind is gebleven. “Ik heb schrik dat de muren instorten terwijl we slapen”, vertelt Sawsan. “Deze winter stroomde de regen door het dak en de muren, waardoor de kinderen voortdurend ziek waren.”

Oxfam-partner PMRS heeft een mobiele kliniek, gefinancierd door de Belgische overheid. Om de twee weken komt zij langs om het gezin van Sawsan te verzorgen. “Veel gezinnen leven in slechte hygiënische omstandigheden”, vertelt dokter Dabour van PMRS. De internationale gemeenschap beloofde 3,5 miljard dollar voor de heropbouw van de Gazastrook. Tot nu toe werd slechts 26,8 % van dat bedrag vrijgegeven. En zelfs als het geld voorhanden is, is het moeilijk om bouwmaterialen te importeren. Dat komt door de Israëlische blokkade en het beperkt de werkzaamheden. Als de heropbouw van de Gazastrook aan dit tempo blijft doorgaan, zal het 100 jaar duren voor alle werken voltooid zijn.

De internationale gemeenschap moet de dieperliggende oorzaken van het conflict aanpakken. Ze moet een permanent staakt-hetvuren eisen en de stopzetting van de Israëlische blokkade. Alleen zo kunnen we een nieuw conflict in de Gazastrook vermijden.

189 landen bespreken in New York de situatie van vrouwen over de hele wereld.

Er zit goud in jouw schuif!

44 % van alle afgedankte gsm’s belandt uiteindelijk ergens achteraan in een schuif. Zonde, want de meer dan dertig metalen in een gsm kan je perfect recycleren.

J

ouw oude mobieltje is een verborgen goudmijn, want het bevat onder andere goud, zilver, koper en wel 27 andere metalen. Net die grondstoffen waar een gigantische vraag naar is, omdat we zoveel elektronische toestellen gebruiken. Net die grond-

4

globo • juni 2015

stoffen die langzaam maar zeker uitgeput raken.

Gsm’s inzamelen is dus geen toekomstmuziek, maar een kans die we vandaag moeten grijpen. Gespecialiseerde bedrijven kunnen de grondstoffen in je mobiele devices recupereren. Urban mining, heet dat: klassieke grondstoffen halen uit stedelijk afval. En dat biedt veel voordelen: urban mining is relatief goedkoper dan traditionele mijnbouw, want we vinden de grondstoffen in onze directe omgeving.

Echte mijnbouw richt schade aan mens

GSM

en milieu aan, doordat er bijvoorbeeld bossen voor worden gekapt of rivieren voor worden ingedamd. Bij urban mining is dat geen probleem.

GSM GSM

Gratis versturen

Ten bate van:

In je ongebruikte of kapotte gsm zitten ook schadelijke stoffen, die eerst in de vuilbak, daarna op het stort en uiteindelijk in het milieu terechtkomen. Als een recyclagebedrijf je gsm juist verwerkt, kan je dat voorkomen.

Oxfam werkt samen met Brainscape, een gespecialiseerd recyclagebedrijf.

Heb jij nog ergens een oude gsm of smartphone in een schuif liggen? Je

kan hem gratis opsturen naar Brainscape voor recyclage. Oxfam krijgt van het bedrijf bovendien 10 % van de winst op die recyclage. Daarmee kunnen we Oxfam-projecten ondersteunen.

Stuur je gsm op via www.oxfamsol.be/nl/gsm

Blikvangers

Naar Europa in een bootje Duizenden vluchtelingen riskeren hun leven om de Europese grens te bereiken.

Oxfam helpt vluchtelingen die in Italië aankomen om een toekomst op te bouwen.

I

n april kwamen meer dan 700 vluchtelingen om het leven bij een schipbreuk tussen Libië en Italië. “Duizenden vrouwen, kinderen en mannen zetten wanhopig hun leven op het spel om aan de oorlog en de honger te ontsnappen”, zegt Alessandro Bechini van Oxfam Italië. “De onverschilligheid van de Europese gemeenschap is werkelijk onverantwoord.”

In Italië biedt Oxfam deze vluchtelingen individuele begeleiding, zodat ze een toekomst kunnen opbouwen. Die begeleiding kan een verblijfplaats zijn, juridische steun voor een asielaanvraag, toegang tot een cursus Italiaans, een computer of een opleiding om een job te vinden.

© Tineke D’haese

Juridische steun

Anila, Cheikne en Rahman hebben hun leven op het spel gezet om in Europa te raken.

In zee gegooid Oxfam Italië helpt mensen zoals Rahman Ijaz (31 jaar), die tot de burgeroorlog van 2011 in Libië woonde. Op een nacht braken enkele mannen zijn huis binnen en ze bedreigden zijn gezin. Toen besloot Rahman om naar Italië te vluchten. Hij betaalde 2.000 euro aan een mensensmokkelaar.

Met zijn zwangere vrouw en twee kinderen begon hij aan de gevaarlijkste reis van zijn leven, samen met honderden anderen. Op enkele kilometers van de Libische kust werden de bootvluchtelingen aan hun lot overgelaten. Eén van de vluchtelingen probeerde zich daartegen te verzetten, maar werd vermoord en in de zee gegooid. Na drie dagen zonder voedsel of drinkwater werd de boot opgemerkt door een

Afscheid Op 10 maart overleed Bruno Dujardin (60), die voor Oxfam-Solidariteit werkte in België, Honduras en Nicaragua.

Bruno Dujardin werkte eind jaren 70 in Honduras als arts voor Oxfam-Solidariteit, in een kamp voor vluchtelingen van de Nicaraguaanse dictatuur. Na de overwinning van de revolutionairen ging Bruno werken in Nicaragua, in een gezondheidscentrum voor het volk. Later, van 1995 tot aan zijn overlijden, zette Bruno zich in voor de Raad van Bestuur van Oxfam-Solidariteit.

“Bruno heeft het idee van internationale solidariteit zijn hele leven lang in de praktijk omgezet”, reageert algemeen secretaris Stefaan Declercq. “We zijn zeer dankbaar voor zijn inzet en leven sterk mee met zijn familie en naasten.”

Italiaans schip. Ondertussen heeft zowel Rahman als zijn vrouw een job gevonden en het statuut van politiek vluchteling gekregen.

Eerste klasse Cheickne Niakate, een 22-jarige jongeman uit Mali, is profvoetballer. Hij speelde in zijn land in eerste klasse. In 2012 was er een staatsgreep en vluchtte Cheickne naar Senegal, om vervolgens koers te zetten naar Europa. Hij bereikte Libië na een tocht van vier maanden doorheen Noord-Afrika en betaalde 650 euro voor de oversteek naar Italië. Zijn schip werd onderschept door de Italiaanse marine.

Cheickne wacht nu op zijn statuut van vluchteling en

speelt bij Atletico Ubuntu, een voetbalclub van vluchtelingen.

Vervolgingen Anila Pervaiz (28 jaar) is een Pakistaanse christen.

Door religieuze vervolgingen moest ze samen met haar gezin het land ontvluchten. Ze kwam terecht in Libië. Daar ging ze samen met haar broer aan de slag in de oliesector, terwijl haar moeder als verpleegster werkte. Toen daar de burgeroorlog uitbrak, besloten ze naar Italië te vluchten. Daar heeft het gezin asiel gekregen. Anila werkt nu in een schoenenfabriek. In augustus 2014 trouwde ze met een Indiër die ze in Italië heeft ontmoet.

Hoe duurzaam is jouw bank?

Op BankWijzer.be ontdek je of jouw bank investeert met respect voor mens, milieu, transparantie en fiscale spelregels.

J

e zet je spaarcenten – als je die hebt – netjes op de bank. En dan? Gebruikt je bank dat geld om te investeren in projecten die mensen of het milieu schaden? Besteedt ze aandacht aan transparantie, en heeft ze een efficiënt beleid tegen belastingontwijking en corruptie?

Op de nieuwe website BankWijzer.be kan je de test doen. Negen Belgische banken krijgen er scores voor acht thema’s: klimaatverandering, natuur, mensenrechten, arbeidsrechten, wapens, belasting en corruptie, bonussen en transparantie.

Acht Belgische organisaties werken mee aan de Bankwijzer, waaronder Oxfam-Solidariteit, Amnesty

International en Netwerk Bewust Verbruiken. Ook Zweden, Nederland, Brazilië, Indonesië, Frankrijk en Japan hebben een gelijkaardige website.

BankWijzer legt de link tussen banken en bedrijven die een negatieve impact hebben. Zo ontdek je bijvoorbeeld welke banken beleggen in de Amerikaanse supermarktketen Wal-Mart. Die werd al meermaals gelinkt aan dwangarbeid (bv. In Bahrein), slavernij (Thailand), corruptie (Mexico) en wapenverkoop (VS).

Vind je dat jouw bank eerlijker moet investeren? Stuur dan via BankWijzer een klacht naar je bank. Je kan ook bewust kiezen voor een bank die het beter doet en overstappen. Want banken zijn gevoelig voor de commentaar en acties van hun klanten.

Check de scores van jouw bank op BankWijzer.be.

juni 2015 • globo

5

oxfamily

Op 29 en 30 augustus trekken duizenden stappers, supporters en vrijwilligers naar Eupen voor Oxfam Trailwalker: 100 km wandelen door de Hoge Venen, met een team van 4, in minder dan 30 uur. Zin om mee te gaan?

“100 km stappen, dat is te gek” Oxfam Trailwalker, da’s een verdraaid straffe uitdaging. Doe je mee als stapper, vrijwilliger of supporter, zoals Nicole en Ludo?

Dan word je een bevoorrechte getuige van deze bijzondere ervaring.

N

icole Janssens is niet zomaar een wandelaar. Op haar 64ste gooide ze zich op haar eerste Oxfam Trailwalker. Drie jaar later is het weer zover. Met haar ploeg Trimousette wil ze opnieuw de finish bereiken.

is. Wij bundelen onze krachten om fondsen te werven. Niemand maakt de rekening van welke stapper het meeste geld ingezameld heeft.

Tijdens het evenement is de solidariteit compleet. Iedere stapper past zich aan aan het ritme van de anderen. Als iemand er even aan onderdoor gaat, en dat gebeurt bij iedereen wel eens, dan steunen we elkaar. We hebben beslist om koste wat het kost samen te blijven. En we hebben ook te gekke supporters bijeengebracht.

Dankzij hen gaan we door, verder en verder.

De vrijwilligers zijn ook ongelooflijk. Ze moedigen ons aan, wij moedigen hén aan. Ze spelen muziek op sommige checkpoints: dat geeft ons zin om sneller te stappen.”

De magie van hop “Tijdens één editie was het de Orval die mij heeft doen doorbijten. Ik stapte samen met twee mensen uit Binche, en ze herinnerden mij er de hele tijd aan dat we bij de finish een goede Orval zouden drinken. Dat heeft goed gewerkt!

Zo’n uitdaging tot een goed einde brengen op mijn leeftijd, misschien verbaast je dat. Maar de categorie stappers van 40 tot 70 jaar doet het merkbaar goed. Ik herinner mij de eerste keer dat ik over de finish kwam. Ik was uitzinnig van vreugde. En trots. Dat ben ik nog altijd. Mijn kleinkinderen praten er trouwens dikwijls over: ‘Mamy heeft 100 kilometer gestapt!’ Sindsdien is heel mijn familie aan het wandelen geslagen.”

Schrijf je in op www.oxfamtrailwalker.be

“Kicken op pijn? Nee hoor!”

“Ik dacht eerst dat het een estafetteloop was (lacht). Toen ik door had dat iedereen de 100 km moet wandelen, vroegen mijn kinderen zich af: ‘Maar besef je wel wat dat betekent?’ Nee, het drong toen niet echt tot mij door… En nu doe ik voor de vierde keer mee aan de Oxfam Trailwalker!

© Tineke D’haese

Of ik kick op pijn? Helemaal niet. Meedoen is zo tof, er is een uitzonderlijke sfeer. En dat begint lang vóór het evenement zelf. Je leert je teamgenoten beter kennen, je zamelt samen fondsen in en tegen het einde krijg je er echte vrienden voor terug. Je maakt zoveel mee samen.”

Samen, koste wat het kost “Wat ik ontzettend leuk vind aan de Oxfam Trailwalker is dat solidariteit altijd van de partij

Wie een keer proeft van de sfeer van Oxfam Trailwalker, is voorgoed verkocht.

”Tranen in de ogen” Ludo Kluppels was vrijwillig chauffeur tijdens de editie van 2014.

“T

oen ik zondagavond naar huis reed na Oxfam Trailwalker, hoorde ik op de radio dat het evenement 600.000 euro had opgebracht. Meteen moest ik denken aan een discussie die ik met een andere vrijwilliger had. Hij zei dat de hele organisatie toch ook veel geld moest kosten, vroeg zich af of het al die moeite waard was.

6

globo • juni 2015

Ik heb van Oxfam Trailwalker vooral een heleboel andere resultaten onthouden, die je kan meten in termen van waarden, uitstraling en menselijke warmte.

Ik zag één wandelaar toekomen op de controlepost op 50 km, met de tranen in de ogen, diep ontroerd door de warme ontvangst van de vele supporters. Ik zag twee gemotiveerde jonge meisjes, erg trots dat ze de 50 km al hadden gehaald. Ik zag drie mensen, een moeder en haar twee kinderen, vol verwachting papa opwachten met een biertje – zoals afgesproken.

Ik zag zes echte voetbalsupporters, volledig uitgedost om hun wandelende collega’s aan te moedigen. Ik zag zeven vrijwilligers, in enkele

uren tijd vrienden geworden, met de glimlach terugkeren naar het basiskamp. Ik zag een tiental masseurs de pijnlijke spieren van menig wandelaar bewerken in de hoop het toch nog even vol te houden.

Ik zag honderden vrijwilligers vreugde en moed uitstralen. Ze bleven lachen ondanks het gebrek aan slaap en het lastige weer. Ik zag duizenden wandelaars het beste van zichzelf geven. Om zichzelf te bewijzen, om niet onder te doen voor de collega’s, maar vooral om iets te doen voor een goed doel.

Nu weet ik wat ik tegen mijn collega-vrijwilliger zou zeggen als hij me vroeg of dit al die moeite waard is: Voor mij zeker en vast!”

© G.M.B. Akash/Panos

Het is geen toeval dat er zo veel gepraat wordt over ongelijkheid. Zeven op de tien mensen leeft in een land waar de kloof tussen arm en rijk de voorbije 30 jaar groter is geworden.

dossier

Extreem ongelijk = extreem oneerlijk De paus weet het, Bill Gates weet het, Barack Obama weet het: we moeten dringend iets doen aan extreme ongelijkheid. Ook Oxfam blijft niet bij de pakken zitten. Want als er mensen zijn die écht weten wat extreme ongelijkheid is, zijn het Jan, Carlos, Bernarda en Tiziwenji-met-de-pet.

Gewone mensen zoals jij en ik, die geen miljarden bezitten. En die niets meer vragen dan te kunnen zorgen voor hun familie en hun eigen toekomst.

INHOUD • Ongelijkheid is geen natuurramp • Landen lopen miljarden mis • Samuel Togo: “Wat met ons belastinggeld?”

• Carlos Bedoya: “Wij willen respect voor de burgers” • Sociale bescherming = ongelijkheid aanpakken

Teksten: Lieve Van den Bulck, Julien Lepeer • foto’s:

Tineke D’haese • Werkten mee: Leïla Bodeux, experte ontwikkelingsfinanciëring, Aaron Hamerlynck, medewerker campagne Krijg Gelijk, Erik Vanmele, coördinator Latijns-Amerika en Xavier Declercq, directeur beleidswerk.

juni 2015 • globo

7

dossier

Ongelijkheid is geen natuurramp Ongelijkheid is geen probleem. Het is de natuurlijke gang van zaken, en je kan er niets aan doen. Of toch?

jaar komen 100 miljoen mensen in armoede terecht doordat de gezondheidszorg die ze nodig hebben teveel kost. Sinds 2009 stierven minstens 1 miljoen vrouwen bij de bevalling, terwijl tegelijkertijd het aantal miljardairs verdubbeld is.

Ongelijkheid betekent dat niet iedereen als even belangrijk wordt gezien in de samenleving: mensen met veel geld en macht krijgen veel gedaan, terwijl mensen onderaan de ladder niet eens naar een goede school of dokter kunnen.

Het is geen toeval dat de laatste jaren zo veel gepraat, geschreven en gedebatteerd wordt over ongelijkheid.

Zeven op de tien mensen op onze aardbol leeft in een land waar de kloof tussen arm en rijk de voorbije 30 jaar groter is geworden.

Half miljoen per minuut De cijfers drukken ons met de neus op de feiten.

Amper 80 mensen zijn samen even rijk als de armste helft van de bevolking op onze planeet. In 2013 groeide de rijkdom van de 85 rijkste mensen met 244 miljard dollar, ofwel een half miljoen dollar per minuut. En als er niets verandert, bezit de rijkste 1 procent mensen in 2016 even veel als de andere 99 procent van de bevolking.

Tegelijkertijd heeft 1 op de 9 mensen niet genoeg te eten. Meer dan een miljard mensen moet zien te overleven met minder dan 1,25 dollar per dag. Elk

Politieke keuzes Ongelijkheid is geen vaststaand gegeven of een natuurramp die je zomaar overkomt: het is een gevolg van economische en politieke keuzes.

© Pablo Tosco/Oxfam

H

et is het buzz-woord van het voorbije jaar: ongelijkheid. En dan gaat het niet over wiskundige vergelijkingen, maar over de grote kloof tussen arm en rijk. In ontwikkelingslanden, maar ook in westerse landen zoals de Verenigde Staten en ons eigen kleine België.

In de voorbije eeuw hebben verschillende landen al laten zien dat de kloof tussen arm en rijk effectief kan verkleinen. In 1925 was het niveau van inkomensongelijkheid in Zweden te vergelijken met dat van Turkije vandaag. Maar politici beslisten om van Zweden een welvaartsstaat te maken, met onder andere gratis toegang tot gezondheidszorg en overheidspensioenen. Resultaat: tegen 1958 was de ongelijkheid in Zweden bijna met de helft teruggedrongen. De 20 jaar daarop bleef de ongelijkheid dalen.

2x een ander leven in de Dominicaanse Republiek

Latijns-Amerika

Bernarda Paniagua verkoopt kazen in Villa Eloisa de las Cañitas, één van de armste en minstbedeelde regio’s van de Dominicaanse Republiek. Victor Rojas is manager bij een prestigieus bedrijf; hij woont in één van de rijkste regio’s van het land.

Recenter hebben ook landen in Latijns-Amerika ongelijkheid met succes aangepakt. Tussen 2002 en 2011 is de inkomensongelijkheid in 14 van de 26 LatijnsAmerikaanse landen gedaald. In die periode zijn 50 miljoen mensen toegetreden tot de opkomende middenklasse. Dat is nooit eerder gezien. Voor de eerste keer ooit behoorden meer mensen in de regio tot de middenklasse dan er in armoede leven.

De kinderen in Victors wijk komen niets tekort. Ze krijgen het beste onderwijs op maat aangeboden en bij het eerste teken van ziekte komt een dokter thuis op bezoek.

Het is het resultaat van jarenlange politieke druk van sociale bewegingen. Daardoor hebben regeringen gekozen voor een vooruitstrevend sociaal en economisch beleid: meer geld voor publieke gezondheidszorg en onderwijs, meer pensioenrechten, sociale bescherming, een progressief belastingsysteem, een hoger minimumloon en meer werkgelegenheid. Maar toch is er nog werk aan de winkel: Latijns-Amerika blijft één van de meest ongelijke en gevaarlijkste regio’s ter wereld.

Daarentegen: de oudste dochter van Bernarda, Karynely, heeft haar middelbare school vier jaar geleden afgemaakt. Ze helpt Bernarda nu om kazen te verkopen. Ze kan niet verder studeren of geen goede job vinden, want op haar school waren er geen computers en daardoor heeft ze de nodige IT-kennis niet.

Bernarda betaalt een groter deel van haar inkomen aan belastingen dan Victor. Het grootste deel van de belastinginkomsten van de Dominicaanse Republiek komt uit belastingen op consumptie, meer dan uit belastingen op het inkomen.

Consumptiebelastingen, btw dus, treffen de armste mensen het meest, want zij besteden een hoger percentage van hun inkomen aan consumptie. Met andere woorden: wie meer dan genoeg verdient, wordt minder zwaar belast.

© Eric de Mildt

Niets doen?

Amper 80 mensen zijn samen even rijk als de armste helft van de wereldbevolking.

Ongelijkheid is oneerlijk, dat staat vast. Maar is het ook echt een probleem? “Extreme ongelijkheid zorgt voor instabiliteit en corruptie in de politiek”, zegt Xavier Declercq, directeur beleidswerk van OxfamSolidariteit. “De inspanningen voor ontwikkelingswerk en armoedebestrijding gaan erdoor teniet.

Wereldwijd sterven miljoenen mensen door een gebrek aan gezondheidszorg, terwijl enkele extreem rijke mensen meer geld bezitten dan ze op een mensenleven kunnen uitgeven.”

Armoedeloontjes in het rijkste land van de wereld Lage lonen en onzeker werk, dat verhaal is niet voorbehouden voor ontwikkelingslanden.

Werk je in de Verenigde Staten als kassier, keukenhulp of kelner, dan krijg je slechts een minimumloon. Zoals Dwayne, die in een fastfoodrestaurant in Chicago werkt. Met zijn loon moet hij de kost verdienen voor twee dochters,

8

globo • juni 2015

zijn broers en zussen, zijn moeder en grootmoeder. “Ik haal het niet met een loon van 8,25 dollar per uur.”

Als je in de VS werkt, is de kans klein dat je betaald ziekteverlof of een ziekteverzekering krijgt. Veel werknemers moeten geld lenen om te overleven. Deze mensen wonen in één van de

rijkste landen van de wereld, maar hebben het net zo moeilijk als werknemers in de allerarmste landen.

De ongelijkheid in de VS is sterk toegenomen. Het inkomen van de laagste 90 procent werknemers is amper gestegen, terwijl het inkomen van de 1 procent aan de top pijlsnel gegroeid is.

dossier

Oplossing: een eerlijk belastingsysteem Veel landen delen fiscale cadeaus uit om bedrijven aan te trekken. Gewone mensen zijn daar de dupe van. Maar die pijnlijke vaststelling biedt meteen ook een oplossing voor de kloof tussen arm en rijk.

“E

Shazia krijgt intussen les in de school in haar dorp, die gebouwd werd met de hulp van Oxfam. Maar er zijn zoveel meisjes in Pakistan die naar school willen gaan. Een parlementslid in Pakistan beschikt over een gemiddeld vermogen van 900.000 dollar. Toch betalen maar weinig parlementsleden er belastingen.

Met het geld van die belastingen zouden politici scholen, ziekenhuizen en sociale bescherming kunnen financieren. Allemaal oplossingen die helpen om de kloof tussen arm en rijk te dichten

© Irina Werning/Oxfam

lke ochtend wanneer ik wakker werd, bad ik dat ik naar school zou mogen gaan.” Shazia Batti is één van de duizenden meisjes in Pakistan die dromen van een betere toekomst. En van een schoolcarrière om die toekomst mogelijk te maken. In de landelijke gebieden van Pakistan is amper één op drie vrouwen ooit naar school geweest.

Doordat ze niet naar school kunnen gaan, zitten veel mensen gevangen in de armoede.

Oxfam hielp Shazia Batti (rechts op foto) om naar school te gaan in haar dorp. Maar veel andere Pakistaanse meisjes willen ook naar school, en daarvoor zijn structurele ingrepen nodig.

LuxLeaks

100 miljard dollar gemist

Rijke mensen en bedrijven gebruiken hun politieke invloed om gunsten te verkrijgen van de overheid.

In België was er veel verontwaardiging over de LuxLeaks-affaire. Daaruit bleek dat Belgische bedrijven en rijke families 37 deals hadden gesloten met Luxemburg om minder belastingen te moeten betalen.

Werknemers betalen bij ons 45 à 50 % belastingen, kmo’s gemiddeld 30 %. Multinationals slagen erin om – volledig legaal - in België vaak niet meer dan 5 % belastingen bij te dragen. Een schoonmaakster, verpleger of leraar betaalt in verhouding veel meer dan een multinational als AB InBev.

Veel van de rijkste mensen hebben hun fortuin verzameld met dank aan exclusieve toegevingen van hun overheid. De Mexicaanse zakenman Carlos Slim – die met Bill Gates wedijvert om de titel van rijkste man op aarde – verdiende miljarden dankzij de overheid van zijn land. Die gaf hem de exclusieve rechten op activiteiten in de Mexicaanse telecomsector. Doordat Slim een monopolie heeft, kan hij de prijzen verhogen wanneer hij dat maar wil. Gewone Mexicanen die willen bellen, mailen of internet gebruiken, zijn daar de dupe van.

“Veel rijke mensen verzamelen hun fortuin met dank aan toegevingen van hun overheid.”

“Het belastingsysteem is afgestemd op de rijksten”, bevestigt Leïla Bodeux, beleidsmedewerkster bij Oxfam-Solidariteit. ”En ontwikkelingslanden hebben daar nog het meest onder te lijden. Door belastingontwijking lopen ontwikkelingslanden elk jaar 100 miljard dollar mis.”

Veel landen delen fiscale cadeaus uit om bedrijven aan te trekken, en dat gaat dikwijls om grote bedragen. “Liberia, Sierra Leone en Guinee hebben in 2011

© Eric de Mildt

Thomas Piketty, econoom

“Extreme ongelijkheid ondermijnt democratie. Als een kleine groep bijna alle economische middelen in handen heeft, bestaat het principe “iedereen is gelijk” niet meer. Op papier mag ieders stem even zwaar tellen, maar in de praktijk heeft een klein groepje extreem rijken de touwtjes in handen.”

samen naar schatting 287 miljoen dollar mislopen doordat multinationals er niet genoeg belastingen betalen. Het zijn de drie landen waar ebola het zwaarst heeft toegeslagen. Met die 287 miljoen had je een efficiëntere gezondheidszorg kunnen opzetten en ebola-doden kunnen vermijden.”

Elk kind naar school Een eerlijk belastingsysteem biedt overal kansen om de ongelijkheid drastisch te verminderen. In 2013 alleen al parkeerden rijke individuen minstens – hou je vast – 156 miljard euro in fiscale paradijzen. Met dat bedrag kan je twee keer extreme armoede uit de wereld helpen. En een belasting van amper 1,5% op het vermogen van miljardairs zou volstaan om elk kind ter wereld naar school te sturen en gezondheidszorg te voorzien in de armste landen.

“We gunnen mensen met geld best hun auto, villa of jacht”, verduidelijkt Xavier Declercq van OxfamSolidariteit. “Maar we kunnen niet aanvaarden dat rijken langer en gezonder leven, en beter onderwijs en voedsel krijgen, dan mensen die minder hebben.”

“In arme landen is er een extra probleem: economische ongelijkheid remt ontwikkeling. De rijke elite sluist grote sommen geld naar Zwitserland, Parijs of Londen, terwijl dat gebruikt zou moeten worden om bijvoorbeeld onderwijs en infrastructuur te financieren. Dit is een economisch drama.” (uit MO*magazine, 26 april 2014, door Evert Nieuwenhuis)

juni 2015 • globo

9

dossier

“Wat met ons belastinggeld?”

“In mijn land kan lang niet iedereen naar school of naar een gezondheidscentrum”, vertelt Samuel Togo.

Hij is 38 en woont in Mali.

politici ter verantwoording te roepen. De politici moeten een beter zicht krijgen op waar hun inwoners van wakker liggen: onderwijs voor hun kinderen, drinkwater, een oplossing voor gezondheidsproblemen. En de inwoners op hun beurt moeten meer vertrouwen krijgen in de politici.

S

Toch zijn er in Mali heel wat problemen die om een oplossing vragen. “In mijn land kan lang niet iedereen naar school of naar een gezondheidscentrum”, vertelt Samuel Togo. “Veel kinderen, en dan vooral meisjes, gaan niet naar school omdat er geen geld voor is. En op het vlak van gezondheidszorg is er hetzelfde probleem.”

Acht gemeentes

Het overleg werkt, vindt Samuel Togo. “Dankzij de info ken ik mijn rechten beter. Ik weet nu wat de plaatselijke overheid kan doen om te zorgen voor een betere toegang tot onderwijs en gezondheidszorg. In mijn gemeente hebben wij ervoor geijverd om met onze leiders in gesprek te gaan. Sindsdien besteden zij het geld beter. Het onderwijs in mijn gemeente is nu gratis en de geneesmiddelen zijn minder duur geworden.”

© Tineke D’haese

amuel Togo wil zijn landgenoten een beter leven geven. Volgens de Gini-index, de maatstaf waarmee de Wereldbank de inkomensongelijkheid van landen vergelijkt, doet Mali het niet bijzonder slecht, met een score van 33.0 in 2010.

Hoe hoger de score op 100, hoe meer inkomensongelijkheid er is in het land. Mali doet het minder goed dan Nederland (met een Gini-index van 28.9), maar wel beter dan de Verenigde Staten (41.1), Colombia (55.5) of buurland Senegal (40.3).

“We zijn in onze gemeente in gesprek gegaan met onze leiders”, zegt Samuel Togo. “Sindsdien besteden zij het geld beter. Het onderwijs is nu gratis en de geneesmiddelen zijn minder duur.”

lijke overheden van acht gemeentes om hun uitgaven voor onderwijs en gezondheidszorg op te trekken.

School gratis

Een eerlijk belastingsysteem kan die problemen helpen oplossen. In zijn gemeente, Djalakorodji, heeft Samuel Togo meegewerkt aan eerlijke belastingen.

Samuel zet zich in voor de Coalitie van Afrikaanse Alternatieven voor Schuld en Ontwikkeling (CADMali), een partnerorganisatie van Oxfam. De leden van CAD-Mali hebben druk uitgeoefend op de plaatse-

“Wij hebben onze overheden gevraagd om ons belastinggeld beter te beheren. Vaak weten wij niet wat ze met dit geld doen.” De mensen van CAD-Mali richtte buurtcomités, ouderverenigingen en gezondheidscommissies op. Het doel: mensen informeren over hun rechten, en hen aanzetten om de plaatselijke

Meer meisjes naar school Conclusie: overleg tussen politici en inwoners kan veel dingen in beweging zetten. De 8 gemeentes van het project in Mali hebben hun belastinginkomsten tussen 2011 en 2013 kunnen verhogen, van in totaal 85 naar 446 miljoen CFA-frank. Er werden klaslokalen, scholen en gezondheidscentra gebouwd, drinkwater en elektriciteit aangevoerd en leerkrachten aangeworven.

En sinds de start van het project gaan meer meisjes naar school.

“Wij willen respect voor de burgers” Besparingen om de crisis op te lossen?

“Dat hebben wij al gezien in de jaren negentig.”

C

arlos Bedoya gooit zich elke dag in de strijd voor eerlijke belastingen. Hij is coördinator van het LatijnsAmerikaanse Netwerk voor schulden, ontwikkeling en rechten (Latindadd).

“Latindadd is opgericht in het begin van de jaren 2000, toen overheden in Latijns-Amerika meer en meer openstonden voor sociale dialoog. Het was het decennium van Chavez. Maar de economische crisis heeft de sociale bewegingen verzwakt.”

Wat moet er veranderen in Latijns-Amerika?

“Multinationals en rijke individuen trekken de macht

KILLER FACT

en rijkdommen naar zich toe. De miljarden die zich in fiscale paradijzen bevinden, zouden kunnen dienen om basisdiensten mee te financieren, zoals onderwijs en gezondheid. Wij eisen respect voor de burgers. We willen dat de overheden zich in de eerste plaats bekommeren om de rechten van mensen.”

Hoe helpt jullie netwerk om dat doel te realiseren?

“We beïnvloeden politici om maatregelen aan te nemen die ervoor zorgen dat grote bedrijven belastingen betalen. Wij zoeken mee naar een oplossing voor het probleem van de staatsschulden. We zetten ontwikkelingsprojecten op touw, praten met de overheid en voeren campagnes.”

Zijn er parallellen tussen de situatie in LatijnsAmerika en die in Europa?

“Natuurlijk! De crisis heeft over de hele wereld toegeslagen. We staan tegenover dezelfde bedreiging: de rechten van gewone mensen worden ingeperkt.

Bovendien lijkt het Europese besparingsbeleid van

Als alle meisjes lager onderwijs volgen, kan het aantal vrouwen dat sterft bij de bevalling met twee derde verminderen.

10 globo • juni 2015

KILLER FACT

vandaag sterk op het besparingsbeleid in de jaren 90 bij ons. We hebben toen gezien dat dat catastrofale gevolgen had voor de bevolking.”

Kan je daar een voorbeeld van geven?

“Peru had uitstekende wetten voor sociale bescherming. Maar de schuldencrisis werd er in 1990 ‘opgelost’ door de sociale bescherming af te schaffen. Ook in Europa worden nu systemen van sociale bescherming vernietigd. Om besparingsmaatregelen op te leggen, spelen politici in op de angst om je job of comfort te verliezen.”

Moet je geen internationale maatregelen nemen om iets te kunnen veranderen?

“Ja, daar zijn we ons van bewust. Daarom heeft Latindadd 21 kantoren, verdeeld over 12 LatijnsAmerikaanse landen, van Mexico tot Argentinië. We werken ook nauw samen met verwante netwerken op andere continenten, zoals Afrodad en Eurodad. We moeten samenwerken.”

Vandaag leven in Afrika ten zuiden van de Sahara 16 miljardairs, en 358 miljoen mensen in extreme armoede.

dossier

Sociale bescherming = ongelijkheid aanpakken Belgische ngo’s, vakbonden en mutualiteiten zijn gestart met een campagne voor sociale bescherming.

Want sociale bescherming is de beste manier om extreme ongelijkheid aan te pakken.

D

rie vierde van de wereldbevolking heeft geen sociale bescherming. Sociale bescherming helpt je net wanneer je op je kwetsbaarst bent in je leven. Als je zonder werk valt, als je ziek wordt of zwanger bent. Een pensioen, een uitkering, betaald ziekteverlof of zwangerschapsverlof.

Zonder sociale bescherming is het moeilijk: elk jaar komen bijvoorbeeld 100 miljoen mensen in armoede terecht omdat gezondheidszorg zoveel kost. Daarom schaart ook Oxfam-Solidariteit zich achter de Belgische campagne ‘Sociale bescherming voor iedereen’.

Echt nodig?

Sociale bescherming is meer dan nodig, bij ons én in de armste landen. Voor wie? Voor wie ziek wordt, maar zijn behandeling niet kan betalen. Voor wie vol-

Pensioenen in Zambia

tijds werkt en toch arm is. Voor wie ontslagen wordt of zijn oogst vernield ziet, en daardoor geen inkomen heeft. Voor wie zijn hele leven lang werkt, maar geen pensioen krijgt op zijn oude dag.

Wat gebeurt er wanneer de overheid beslist om haar belastingsysteem eerlijker te maken?

Tiziwenji Tembo was in 2009 75 jaar oud. Ze woont in Katate, een district in Zambia. Ze had lang geen vast inkomen en hing af van giften van familieleden. Zij, en de vier kleinkinderen waar ze voor zorgde, zaten dikwijls zonder eten.

De kinderen wilden niet naar school gaan, want de andere kinderen lachten hen uit omdat ze geen schoolboeken en uniform hadden.

5 miljard mensen Meer dan 5 miljard mensen moet zien te overleven zonder voldoende sociale bescherming. Ook in België, want hier leven nog steeds 1,5 miljoen mensen in armoede. Armoede is het grootste gevolg van een gebrek aan sociale bescherming. Iedereen heeft recht op gezondheidszorg, een leefbaar inkomen en een waardige uitkering als het tegenzit.

In 2009 kwamen er nieuwe maatregelen voor sociale bescherming in Katete. Sindsdien krijgt Tiziwenji een vast pensioen van 12 dollar per maand. Daardoor kan haar gezin regelmatig eten, schoolkledij kopen en het huis waar ze wonen repareren. Tiziwenji heeft met het geld van haar pensioen ook een varken gekocht, dat ze met winst opnieuw wil verkopen. Pensioenen hebben het leven van Tiziwenji helemaal veranderd, en kunnen hetzelfde doen voor miljoenen oudere mensen.

Sociale bescherming werkt Landen als Thailand, Brazilië en Indonesië bewijzen het: sociale bescherming stimuleert de ontwikkeling én vermindert de ongelijkheid. Een jaar nadat Thailand een systeem van universele gezondheidszorg invoerde, betalen de armste Thai jaarlijks de helft minder voor gezondheidszorg. Ook de kinderen moedersterfte daalde. Sociale bescherming werkt.

Plak je pleister voor sociale bescherming op www.socialebescherming.be

Eerlijke belastingen, stap voor stap • In Oeganda hebben parlementairen aan hun overheid gevraagd om een lijst te maken van bedrijven die belastingvrijstellingen krijgen.

De parlementairen willen ook dat overwogen wordt om fiscale stimulansen te herzien.

• In Ecuador is het belastingsysteem hervormd.

Daardoor zijn de publieke uitgaven voor gezondheidszorg en onderwijs de laatste vijf jaar gestegen.

© Tineke D’haese

• Sociale bewegingen in de Dominicaanse Republiek lieten de nieuwe president beloven dat hij 4 procent van het bruto nationaal product zou besteden aan onderwijs. De belofte is uitgevoerd, en dat is een belangrijke stap vooruit.

• Ook in Senegal doen politici inspanningen om het belastingsysteem zo te hervormen dat wie meer verdient, meer moet bijdragen.

Meer dan 5 miljard mensen moeten zien te overleven zonder voldoende sociale bescherming. Ook in België leven nog steeds 1,5 miljoen mensen in armoede.

Herschrijf de belastingregels In de OESO, de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling, schrijven de rijke landen op dit moment aan nieuwe, wereldwijde belastingregels voor bedrijven. “Maar ze dreigen regels te creëren die alleen hun eigen belangen dienen”, vreest Leïla Bodeux van OxfamSolidariteit.

“Erger nog: de armste landen hebben niet eens

een plek aan de onderhandelingstafel.

Belastingparadijs Luxemburg maakt bijvoorbeeld deel uit van de onderhandelingen, maar Sierra Leone niet.”

Oxfam gelooft dat het niet te laat is om wereldleiders te doen veranderen van beleid.

Daarvoor hebben we wel jouw hulp nodig. Doe er

vandaag iets aan: eis van wereldleiders dat ze in juli een Internationale Belastingtop houden in Addis Abeba. Waar alle landen welkom zijn, en waar de belangen van de bevolking op de eerste plaats staan.

Laat horen dat ook jij dat belangrijk vindt op www.oxfamsol.be/krijggelijk

juni 2015 • globo 11

© Tineke D’haese

zuidgeluid

De inwoners in de omgeving van Kayes, West-Mali, zijn er trots op dat ze opnieuw kunnen boeren.

Zaadjes solidariteit planten in Mali In Mali zijn er veel droogtes.

Hoe meer de plaatselijke bevolking weet over landbouw en hoe meer ze elkaar helpen, hoe beter hun toekomst.

Al-Hassan Sylla kan beter aan landbouw doen sinds het Oxfam-programma

schakelden over naar landbouw en hadden de veeteelt opgegeven. De weinige dieren die ze nog hadden, konden ze door de droogte niet te eten en te drinken geven.

Wegraken uit de overlevingsmodus

n het uiterste westen van Mali, aan de grens met Mauritanië en Senegal, was het klimaat al bar. De periodes van droogte worden alleen maar extremer. Verschillende dorpen in de omgeving van Kayes zagen hun oogst verloren gaan.

“Iedereen stopt met landbouw, omdat het niet opbrengt”, vertelt Al-Hassan Diallo, inwoner van het dorp Sintchane. ”We hebben nu een opleiding en hulp gekregen van Oxfam.

Daardoor hebben we geleerd hoe we beter aan landbouw kunnen doen en hebben we ingezien dat we er niet op ons eentje uit raken. Ieder voor zich: in crisistijden is er niets ergers dan dat.”

De bewoners van deze dorpen, de Peul, waren niet goed georganiseerd en beschikten niet over goed materiaal om hun land te bewerken. Peul zijn van oorsprong nomaden en herders, maar zagen zich geleidelijk aan gedwongen om een vaste woonplaats te kiezen. Ze

Al-Hassan Diallo is vader van 12 kinderen en heeft de onderlinge solidariteit tussen de dorpsbewoners langzaam aan zien afbrokkelen. Zonder bron van inkomsten en zonder voedsel is het moeilijk om aan iets anders te denken dan zelf overleven. Daarom

I

Al-Hassan Sylla: “Ik kan mijn kinderen nu naar school sturen.”

heeft Oxfam, in samenwerking met partnerorganisatie STOP-SAHEL (zie p. 13), een programma in het leven geroepen om de landbouw er bovenop te helpen in verschillende dorpen in de regio.

Met het programma kunnen de Peul beter aan landbouw doen, groenten telen tijdens het droge seizoen en leren ze bij over het belang van gezondere voedingsgewoonten. Ten slotte is een belangrijk deel van het programma gericht op hoe je de oogst en het budget beheert.

Sorghum en pindanoten Oxfam werkt samen met onderzoekers aan de ontwikkeling van zaaigoed dat beter bestand is tegen de droogte. Zo hebben de dorpsbewoners nieuwe zaden van sorghum (een soort graan) en pindanoten getest. De opbrengst van die nieuwe zaden kunnen ze vergelijken met de opbrengsten die ze vroeger hadden. Om optimale resultaten te halen, bood Oxfam de inwoners ook opleidingen aan over landbouwtechnieken: hoe je groenten op een lijn zaait, hoeveel afstand je tussen de planten laat enzovoort.

“Dat heeft ons al veel geholpen, we

12 globo • juni 2015

hebben er veel uit geleerd”, vertelt Al-Hassan Diallo. “Het is een enorme stap voor ons, in onze voeding. We kennen nu nieuwe landbouwtechnieken. En vooral: de nieuwe variëteiten van zaaigoed zijn echt aangepast aan onze omstandigheden. De gewassen groeien goed en smaken zelfs beter.

Nu kunnen we een deel van onze opbrengst verkopen op de markten in Kayes. We kunnen ook verdergaan met het kweken van kippen en geiten. Dit is echt een geslaagd project, want er is zelfs overschot en daardoor geven we zaaigoed aan andere dorpen uit de regio. Van zo’n goede zaden moeten ook andere landbouwers kunnen profiteren. Natuurlijk hebben we nog altijd schrik dat het niet genoeg gaat regenen. Maar we hebben vertrouwen in deze nieuwe zaden.”

Een gedeeld succes In het Peul-dorp Diguidjan hetzelfde verhaal. Inwoner Al-Hassan Sylla steekt zijn enthousiasme niet onder stoelen of banken: “We zijn heel trots wanneer we de opbrengst zien. Stelt u zich eens voor, duizend kilo sorghum in het eerste jaar! Dat is enorm veel. Het is meer dan alles wat we in het verleden

zuidgeluid

Van het veld naar het bord Dit humanitair programma wordt uitgewerkt in samenwerking met Oxfam GrootBrittannië. Het geeft de plaatselijke landbouw een nieuwe impuls door landbouwopleidingen van Oxfam-partner STOP-SAHEL (zie bovenaan deze pagina) te financieren. En door productiemiddelen zoals meststoffen en beter geschikte zaden te leveren.

Het humanitair programma sensibiliseert de bevolking ook om meer gevarieerd en gezonder te eten. Dit is vooral gericht op jonge kinderen en zwangere vrouwen.

Ook moestuinprojecten zijn belangrijk, om groenten voor een gezondere voeding te voorzien.

STOP-Sahel wie?

STOP-SAHEL is een niet-gouvernementele organisatie in Mali. Ze houdt zich bezig met milieubescherming en een aangepast beheer van natuurlijke rijkdommen.

Het programma omvat ook een meer directe vorm van hulp in cash geld.

Daarmee kunnen dorpsbewoners voldoen aan de dringendste noden. De reden?

Landbouw is een traag proces, dat niet onmiddellijk een oplossing kan bieden voor acute honger en andere dringende problemen. De bewoners die deze cash hulp krijgen, krijgen ook opleidingen om het gezinsbudget te beheren.

wat?

Deze ngo geeft vorming over landbouwmethodes die aangepast zijn aan de extreme weersomstandigheden in de regio. STOP-SAHEL investeert ook in voedselzekerheid, drinkwatervoorziening, onderwijs en inkomsten uit microkredieten of moestuinen.

algerije

MALI Mauritanië

© Tineke D’haese

Mali ondervindt grote Mali moeilijkheden om de Niger Senegal ontwikkeling en het Bamako Burkina welzijn van zijn bevolking Faso (16.455.903 inwoners) te Guinee Ivoorkust verzekeren. De mensen die op het platteland leven, zijn voortdurend onzeker over hun voedselvoorziening. Dat komt door armoede, droogte en een gebrek aan steun van de overheid. Ongeveer 43,6 % van de bevolking leeft onder de armoedegrens. Bijna 80 % van de inwoners leeft van landbouw of veeteelt. De landbouwsector vertegenwoordigt 38 % van het bruto nationaal product.

geoogst hebben. We kunnen niet wachten om de resultaten te zien van de volgende oogsten.

De andere dorpen in de buurt spreken erover. Iedereen is onder de indruk. Er is nu trouwens een gezonde concurrentie tussen de dorpen. We praten over onze oogst en willen allemaal de beste zijn. En daarbij wint iedereen! (lacht) De naam van het sorghumzaaigoed is uitstekend gekozen: Seghifa.

Dat betekent: ‘vult de mand’.”

We zijn heel tevreden over de opleidingen van STOP-SAHEL en Oxfam.

We vroegen ons een beetje af wat we zouden bijleren. Uiteindelijk zijn we echt blij. We hebben betere landbouwmethoden leren kennen. Vroeger plantten we zomaar wat op het gevoel, en we zouden wel zien wat er wilde groeien. Nu is het een gestructureerd en efficiënt werk.”

Gezonder eten Tijdens de opleidingen die van STOPSAHEL leerden de dorpsbewoners ook technieken om groenten te telen. Er was niet alleen aandacht voor de technische kennis, maar ook voor het belang van gezonde en gevarieerde voeding. Daardoor geven vooral de moeders hun kinderen een betere voeding, en dat voorkomt tekorten en ondervoeding.

Korika Jalou is ondervoorzitter van een vereniging die de vrouwen van Diguidjan in het leven hebben geroepen, en net als veel andere dorpsgenoten is ze tevreden met de verbeteringen. “We hebben opleidingen gekregen over voeding en over tuinbouwtechnieken. We kunnen nu groenten telen, zoals bieten, wortelen, uien en sla. Dat werkt uitstekend, en we eten meer gevarieerd. Men heeft ons uitgelegd hoe belangrijk gezonde en gevarieerde voeding is. En we zien inderdaad dat onze kinderen heel wat minder vaak ziek zijn dan vroeger.”

“Deze ondersteuning is van cruciaal belang voor onze kinderen”, bevestigt Janaba Keita, afkomstig uit hetzelfde dorp. “Ze eten beter en we kunnen geld

vrijmaken om hun studies te betalen. Ik kan mijn kinderen helpen om hún kinderen naar school te sturen, en dat maakt me heel trots. Dit maakt voor ons echt het verschil.”

“Sparen is bouwen aan de toekomst” “We hebben heel wat kennis verworven dankzij deze steun van Oxfam”, vervolgt Janaba Keita. “Over landbouwtechnieken, maar ook over het leven van elke dag. Zo hebben we ook opleidingen gevolgd over hoe je het gezinsbudget beheert.

Sparen, dat is bouwen aan de toekomst. Vroeger hadden we de neiging om geld uit te geven zodra we

Einde van de reis voor de Peul De Peul (of Peuhl, Fulbe) zijn van oorsprong een volk van herders, nomaden die in West-Afrika leven.

Sinds de jaren 70 hebben de Peul geleidelijk aan hun nomadenleven moeten opgeven. Omdat het steeds moeilijker werd om de grenzen over te steken, en omdat terugkerende

droogtes in de Sahelzone het moeilijk maken om voer en water te vinden voor het vee.

De wegen naar graaslanden in het uiterste zuiden van de Sahel werden afgesloten, en door conflicten met landbouwers werd het bijna onmogelijk om te leven als rondtrekkende herders.

het hadden. We hebben ook beter leren koken. Gezonder, en zonder voedsel te verspillen. We maken geen grote hoeveelheden meer klaar. Gewoon zoveel als we nodig hebben om genoeg gegeten te hebben.”

Solidariteit herstellen En Janaba merkt ook een ontwikkeling op sociaal vlak sinds het Oxfamprogramma gelanceerd werd. “Voor ons, vrouwen, ligt het wat anders dan bij mannen wat betreft solidariteit.

Zelfs tijdens de voedselcrisis hebben we een hechte band onderhouden. Dus voor ons is samenwerken niet echt iets nieuws. Maar wat wel veranderd is, dat is de samenwerking met de mannen.

We ondersteunen elkaar echt. Zij hebben hun velden en wij de onze, met pindanoten. Maar zodra één van beide groepen klaar is, gaat die helpen bij de andere.”

Al-Hassan Sylla verliest de positieve onderlinge concurrentie tussen de dorpen niet uit het oog: “Het hele dorp, mannen en vrouwen, zet zich in voor het programma. Het is een motor voor ons, en we zijn gemotiveerd om elk jaar opnieuw beter te doen. En de beste te blijven van alle omliggende dorpen.”

Dit programma werd gefinancierd door de Belgische Ontwikkelingssamenwerking.

juni 2015 • globo 13

vrijwilliger in de kijker

Margaux Clerbois, sociaal-cultureel werker, is op zoek naar een job. In tussentijd doet ze als vrijwilliger nuttige ervaring op bij Oxfam.

“Ik ging in op een vacature voor Oxfam Trailwalker, maar die plaats was al ingenomen. Zo ben ik bij Oxfam Pakt Uit beland, de collectie grappige Oxfamcadeautjes die levens veranderen.”

d voor het “Ik werd meteen gevraag n Oxfam. Dat vrouwenvoetbalteam va andere was een leuke manier om leren kennen.”

Oxfam-werknemers te

“Het vrijwilliger swerk was ee n boeiende ervaring. Ik kree g echt het gevo el dat mijn bijdrage geap precieerd wer d en dat ik ee verschil kon m n aken.”

ne over sociale “Ik heb geposeerd voor de campag t. En in België valt raak me bescherming, een thema dat moeten zijn voor t het nog mee, maar het zou een rech iedereen in de wereld.”

14 globo • juni 2015

Ook vrijwilliger worden?

Kijk op www.oxfamsol.be > Doe mee > word vrijwilliger

nt “Op een scoutseveneme nd voor sta hielden we een promo ga en ik Oxfam Pakt Uit. Mijn colle t trokken om de beurt he van er b he geitenpak aan. Ik l graag we mezelf ontdekt dat ik en dat ik de mensen aanmoedig er nog goed in ben ook!”

“Ik heb meegedaan aan het inleefatelier over Bolivia. Dat was een inspirerende gelegenheid om te zien hoe ngo’s werken aan sensibilisering. Volgende maand kom ik nog eens terug voor het andere atelier, Mondiapolis.”

tweedehands

ANTWERPEN: Lange Koepoortstraat 49, 2000 Antwerpen • 03 707 11 61 • di t/m za: 10-18u • kleding, brocante, boeken, computers Antwerpen: Quellinstraat 28 , 2000 Antwerpen • 03 227 44 82 • ma t/m za: 10-18u • Bookshop Antwerpen: Brederodestraat 27, 2018 Antwerpen • 03 238 24 60 • di t/m za: 10-18u • Oxfam Boutique: kleding, brocante, boeken Brugge: Leopold II-laan 19, 8000 Brugge • 050 31 04 51 • di t/m za: 10-17u30 • kleding, brocante, boeken, computers Gent: Sint-Amandstraat 16, 9000 Gent • 09 233 42 13 • ma t/m za: 10-18u • Bookshop Gent: Bij Sint-Jacobs 12, 9000 Gent • 09 223 13 53 • di t/m za: 10-18u, zo: 10-13u • Vintage (kleding) HASSELT: Dorpsstraat 21, 3500 Hasselt • 011 21 50 11 • ma t/m za: 10-18u • Bookshop Knokke-Heist: Elizabetlaan 141, 8300 Knokke-Heist • 050 51 04 51 • ma tot za : 10-12u30, 14-18u • kleding, boeken, computers, brocante • Ook Oxfam-Wereldwinkel Kortrijk: Budastraat 21, 8500 Kortrijk • 056 31 26 22 • ma t/m do: 14u-18u, vr en za: 10-18u • Bookshop LeUVEN: Parijsstraat 60, 3000 Leuven • 016 50 07 03 • ma t/m za: 10-18u • Bookshop Mechelen: O.L. Vrouwestraat 53, 2800 Mechelen • 015 43 67 10 • di t/m vr: 9u30-17u30, za: 10-17u • kleding, brocante, boeken Oostende: Torhoutsesteenweg 641, 8400 Oostende • 059 51 87 78 • di t/m za: 10-18u • kleding, brocante, boeken, computers Roeselare: Westlaan 210, 8800 Roeselare • 051 25 24 55 • di t/m za: 10-18u • kleding, brocante, boeken, computers Sint-Niklaas: Ankerstraat 44, 9100 Sint-Niklaas • 03 776 72 59 • di t/m vr: 9u30-17u30, za: 10-17u • kleding, brocante, boeken, computers Wilrijk: Jules Moretuslei 157, 2610 Wilrijk • 03 828 83 33 • di t/m vr: 9u30-17u30, za: 10-17u • kleding, brocante, boeken, computers

brussel Brussel: Vlaamsesteenweg 102-104, 1000 Brussel • 02 522 40 70 • ma: 14-18u, di t/m za: 11-18u • vintage kleding, brocante, boeken Brussel: Hoogstraat 243, 1000 Brussel • 02 502 39 59 • di t/m za: 10-17u, zo: 11-15u • kleding, brocante Brussel: Kartuizersstraat 37, 1000 Brussel • 02 502 30 03 • ma: 13-18u, di t/m vrij: 11-18u, za: 13-18u (zomer ma-za: 13-18u)• Oxfam Kids: kleding, accessoires voor kinderen Brussel: Brabançonnelaan 133, 1030 Brussel • 02 732 72 68 • di t/m za: 9-14u30 - kleding, brocante, boeken Brussel: Vossenstraat 19, 1000 Brussel • 02 513 83 23 • di, do, vr: 11-18u, za: 10-18u, zo: 10-15u • herenkleding en accessoires Elsene: Elsensesteenweg 254, 1050 Elsene • 02 648 58 42 • ma t/m za: 10-18u • Bookshop Elsene: Elsensesteenweg 252, 1050 Elsene • 02 647 48 51 • di t/m za: 10-18u • computers Etterbeek: Waversteenweg 295, 1040 Etterbeek • 02 640 09 25 • ma : 14-18u, di t/m vr: 11-18u, za: 11-15u • kleding, boeken, brocante Molenbeek: Dubois-Thornstraat 105, 1080 Molenbeek • 02 411 45 53 • ma t/m za: 10-18u • kleding, brocante, boeken, computers, kantoormeubilair Schaarbeek: Lambermontlaan 47, 1030 Schaarbeek • 02 215 05 11 • ma t/m vr: 9-17u • kleding, boeken, brocante Ukkel: Vanderkinderestraat 248, 1180 Ukkel • 02 344 98 78 • ma t/m za: 10-18u (zomer 13-18u) • bookshop Vorst: Neerstalsesteenweg 66, 1190 Vorst • 02 332 59 91 • ma t/m za: 10-17u30 • kleding, boeken, brocante, computers

Twee maal per jaar organiseert e5 een kledinginzamelactie voor Oxfam.

Bij de laatste inzameling in maart hebben de klanten van e5 maar liefst 437 ton kleding binnengebracht. Dat zijn 72 volle vrachtwagens ofwel het gewicht van 110 olifanten. Het was de meest succesvolle inzamelactie van de voorbije 5 jaar.

© Tineke D’haese

Vlaanderen

437.000 kg of 110 olifanten

Oxfam opent 11de bookshop Oxfam-Solidariteit heeft een nieuwe bookshop geopend in Hasselt.

Het is de elfde tweedehandsboekenwinkel van Oxfam na Gent, Kortrijk, Antwerpen, Leuven, Ukkel, Elsene, Namen, Luik, Bergen en Dinant.

Oxfam zamelt afgedankte en overtollige boeken en verkoopt ze na een kwaliteitscontrole in haar winkels.

Nieuwe boeken worden aan een derde of de helft van de prijs verkocht, voor andere boeken schommelt de prijs tussen 2 en 5 euro.

“We nemen alle types boeken aan, maar dit is geen recyclageproject. We mikken op mooie boeken, waar mensen graag wat geld voor neertellen”, aldus Veerle Vandenabeele, die de winkel in Hasselt mee heeft opgestart.

Maandelijks gaan er gemiddeld 25.000 exemplaren over de toonbank van alle Oxfam-boekenwinkels. Gezien de winkels uitgebaat worden door vrijwilligers, gaat de winst integraal naar Oxfam-projecten.

Dorpstraat 21, 3500 Hasselt Open van ma tem za van 10 tot 18 uur

© Tineke D’haese

Waar vind je ons?

wallonië Ans: Rue de l’Yser 185A, 4430 Ans • 04 371 20 44 • ma t/m za: 10-18u • kleding, brocante, computers Bergen: Rue de Houdin 5b • 7000 Bergen • 065 84 75 04 • di t/m za: 10-18u • computers, boeken Charleroi: Rue de Montigny 66, 6000 Charleroi • 071 31 80 62 • do, vr: 10-17u30, za: 10-16u • kleding, boeken Ciney: Rue St. Gilles 61, 5590 Ciney • 083 67 85 04 • di t/m za: 10-18u • kleding, brocante, boeken, computers Dinant: Rue Grande 61-63, 5500 Dinant • 082 66 68 50 • ma t/m za: 10-18u • kleding, brocante, boeken, computers Herstal: Rue Grande Foxhalle 99, 4040 Herstal • 04 240 08 01 • ma: 12-16u45, di t/m vr: 10-16u45, za: 12-16u (juli/aug: gesloten op za) • kleding, brocante, boeken, computers Hoei: Rue Montmorency 2, 4500 Hoei • 085 23 32 98 • wo: 9-16u, vr 10-17u, za 10-12u en 14-16u • kleding Luik: Rue de la Casquette 19b, 4000 Luik • 04 223 27 87 • ma t/m vr: 10-17u (zomer:18u), za: 12-17u (zomer 17u30) • kleding, brocante, boeken Luik: Rue St Séverin 117, 4000 Luik • 04 221 49 58 • ma t/m vr: 10-17u, za: 11-16u • kleding, brocante, boeken Luik: Rue Puits-en-sock 137, 4020 Luik • 04 341 18 00 • ma t/m za: 10-17u • kleding Luik: Rue St. Gilles 29, 4000 Luik • 04 222 24 42 • ma t/m vr: 10-17u30 (zomer 18u), za: 10-17u • Bookshop Marcinelle: Chée de Philippeville 290/292, 6001 Marcinelle • 071 37 65 05 • ma t/m za: 10-18u • kleding, brocante, boeken, computers Namen: Chée de Louvain 5, 5000 Namen • 081 22 22 22 • ma t/m vr: 11-17u, za: 10-15u • kleding, brocante, boeken, computers, kantoormeubilair Namen: Av de la Plante 27, 5000 Namen • 081 26 28 38 • ma t/m vr: 11-18u, za: 10-15u • computers Namen: Bas de la Place 12-14, 5000 Namen • 081 22 91 22 • ma t/m za: 9u30-18u • Bookshop Nijvel: Rue de Namur 36, 1400 Nijvel • 067 77 34 85 • ma t/m za: 10-18u • kleding, brocante, boeken, computers Seraing: Rue de la Baume 250, 4100 Seraing • 04 337 29 58 • ma t/m vr: 9u45-16u45 • kleding

Manuscript Stijn Streuvels belandt bij Oxfam Gezien in de Oxfam bookshop in Gent: een origineel manuscript van de Vlaamse schrijver Stijn Streuvels.

Het zat tussen een hoop waardevolle werken die de weduwe van een groot boekenverzamelaar aan de winkel heeft geschonken.

‘Boschvolkje’ is een vertaling in het Nederlands die Stijn Streuvels maakte van een werk van de Oostenrijkse schrijfster Ida Bohatta-Morpurgo. De

vertaling, uit 1940, telt 61 handgeschreven pagina’s en werd vergezeld van een begeleidende brief van Streuvels.

De bookshop in Gent ontvangt regelmatig oude, waardevolle boeken en biedt meer dan 2.000 dergelijke werken aan in zijn webshop op de gespecialiseerde online boekenwinkel abebooks.com

www.oxfamsol.be/shops juni 2015 • globo 15

1, 2, 3 actie AARDBEVING IN NEPAL

Een verwoestende aardbeving heeft in april Nepal getroffen. Duizenden mensen zijn omgekomen en het leven van zoveel anderen is nog steeds in gevaar. Families hebben alles verloren door de aardbeving. Oxfam is ter plaatse en brengt de slachtoffers drinkbaar water, sanitaire voorzieningen en voedselpakketten.

doe een gift: BE37 0000 0000 2828 met vermelding “9146�

Duurzaam, praktisch en

mooi Dankzij deze herbruikbare Dopper-fles heb je geen plastic wegwerpflesjes meer nodig. Dat scheelt direct veel afval en je promoot kraantjeswater.

Koop je Dopper

in je lokale wereldwinkel www.oxfamsol.be > winkelen

16

KRIJG GELIJK Doe vandaag iets aan extreme ongelijkheid.

Lees het dossier in deze Globo, en eis van wereldleiders dat ze in juli een Internationale Belastingtop houden in Addis Abeba.

TEKEN DE PETITIE op www.oxfamsol.be/ krijggelijk

volg ons op www.facebook.com/oxfamsol