Magazine
Voor de
Opmerkzame Mens 1
Janette Kommerkamp en Marit van Dijk spelen met beeld en taal om het brein te verrassen en te inspireren. Zij doen dat onder het motto:
2
~ ~ Niets is wat het lijkt en van niets valt altijd iets te maken ~
Fotografie Janette Kommerkamp-Leurink
Tekst Marit van Dijk-Boelhouwer
3
Tekst en Fotografie Marit van Dijk-Boelhouwer
4
~
Oud En afgedankt In een hoek gesmeten Vergeten
Als een niemand Geen bedankje Geen waarde
Een doekje Voor het bloeden ~
5
Dik kan echt niet meer Beschaving vertelt ons dat we niet mogen stigmatiseren. Dat is niet
chic. Met stigmatiseren oftewel brandmerken doen we de ander pijn en dat is het laatste wat beschaafde mensen willen. Dus wie nu nog om jodenkoeken of negerzoenen durft te vragen wordt terecht met een scheef oog aangekeken.
Sinds kort zijn zelfs de woorden allochtoon en autochtoon in de ban
gedaan. Deze woorden kunnen anno 2017 echt niet meer, aldus de overheid. Vanaf nu spreken we over inwoners met een migratieachtergrond en inwoners met een Nederlandse achtergrond. Een hele mond vol.
Er is nog een groep vogelvrij en dat is de dikke medemens. Zij mogen
dagelijks aanhoren dat ze sneller ziek worden, eerder doodgaan en pas mooi zijn als ze heel veel kilo’s zijn kwijtgeraakt. En dus lachen zij als een boer met kiespijn om alle grappen en cartoons die dagelijks via de media worden verspreid. En kijken ze er niet van op dat hoofdrollen in films en series worden vertolkt door de slanke medemens, terwijl de werkster of de domme vriendin wordt gespeeld door een volslanke dame.
En daarom wordt het tijd om dit taboe eens flink aan te pakken. Hoe doen we dat? Nou, heel simpel. We schrappen alle woorden die met dik te maken hebben. Voorbeelden?
Dikkertje Dap wordt Dappere Dap.
De Dikke Van Dale wordt De Omvangrijke Van Dale. Een Dikke portemonnee wordt een Afgeladen portemonnee. Dat zit er Dik in wordt dat zit er Duchtig in. Een Dikke huid hebben wordt een Olifantshuid hebben. Dik doen wordt Bekakt doen. Van Dik hout zaagt men planken wordt van Duurzaam hout zaagt men planken.
Met deze column steken we onze vollere medemens een hart onder de riem. We staan aan het begin van een revolutie en mocht je toch nog hier en daar een brandmerkje oplopen denk dan: Verdikkeme…uh…Potjandorie, het komt Dik …uh… Faliekant voor elkaar! 6
Fotografie Janette Kommerkamp-Leurink
Tekst Marit van Dijk-Boelhouwer 7
Fotografie Janette Kommerkamp-Leurink
8
Fotografie Janette Kommerkamp-Leurink
Tekst Marit van Dijk-Boelhouwer
~
Een Bijzonder onderonsje Aandachtig luisterend Belangstellend Geen oordeel vormend Zo mooi kan communicatie zijn In een kleurrijke wereld
9
Fotografie Erna Vloebergh
10
Vergetelheid
De oude vrouw mijmert. Als kind kon de tijd haar niet snel genoeg gaan. Toen ze acht jaar was verlangde ze ernaar om 16 te zijn. Maar de tijd kroop in traag tempo, op handen en voeten voorbij. Groot zijn was alles wat dit kleine kind zich wenste. Dan hoefde ze naar niemand meer te luisteren en zou ze mogen opblijven zolang ze wilde. Groot zijn is vrijheid…dacht ze. Opeens was het zover. Ze heette volwassen en men verwachtte van haar dat zij zich ook zo gedroeg. Gek genoeg moest ze nog steeds op tijd naar bed, want haar baas wilde dat je ze uitgerust op haar werk verscheen. Vader en moeder zaten haar niet meer achter de broek, maar de bodem van haar portemonnee had hun plaats ingenomen. Op het moment dat er kinderen kwamen was het helemaal bekeken met haar vrijheid. Daarna kwamen de rimpels om de hoek kijken, want toen haar kinderen het eens stevig ‘op een puberen zetten’, ging zij piekeren. Wakker liggen werd core business. Toen de kinderen het huis verlieten, kwamen de kwaaltjes erin. Pijntje hier, pijntje daar. Ondertussen rende ze heen en weer tussen haar ouders en haar kinderen en werd ongemerkt oppasoma. Jeugd, vrijheid, beloftes. Doen waar je zin in hebt, baas over je eigen leven zijn…tja dat was eens een mooie droom. De oude vrouw vouwt al die mooie wensen en verlangens in een stofje dat over is van haar eerste baljurk. Ze klemt het onder haar arm, loopt de trap op en brengt het naar de vergetelheid. En de vergetelheid echoot: ‘Spelen, spelen, spelen…’
Tekst Marit van Dijk-Boelhouwer
11
Fotografie Marit van Dijk-Boelhouwer 12
Dwinelderveld 13
14
15
Kluts Wat kun je zoal kwijtraken op een gewone doordeweekse dag? Je au-
tosleutels, de keukenschaar, die ene pen die zo lekker schrijft, je leesbril, je mobieltje. Kleine ergernissen, die hapjes van je kostbare tijd nemen. De chaotische medemens weet precies hoe zoiets gaat.
Maar gelukkig vinden we de meeste spullen binnen afzienbare tijd
weer terug. Even met de vaste telefoon je 06-nummer bellen en je mobiel licht op of maakt een geluidje. Fotografie Janette Kommerkamp-Leurink 16
Je schreeuwt naar boven, waar je kinderen volgens eigen zeggen braaf huiswerk zitten te maken en de keukenschaar kan weer terug in het laatje. Je kijkt in de spiegel en ziet tot je verrassing dat je leesbril gewoon op je hoofd staat.
Maar wat nou als je de kluts kwijt bent?
De uitdrukking ‘de kluts kwijtraken’ is ontleend aan het eieren klutsen. Als je het ritme kwijtraakt dan raak je ‘van slag’. Maar het kan ook afstammen van het Engelse woord ‘clutch’; een hendel van een apparaat. Als je die ‘clutch’ kwijtraakt, dan ben je niet meer in staat goed te handelen.
En daar zit zij. Een lieve oude dame. Kromgebogen, de bril op het
puntje van haar neus. Haar grijze haar mooi gekamd. Reuma heeft zich in haar vingers genesteld. Ze is de kluts kwijt en met die kluts een groot deel van haar geheugen. Dat heeft haar persoonlijkheid ingrijpend veranderd.
Dan ziet ze haar dochter aankomen. De blik in haar ogen is dezelfde
als van een kind dat kijkt naar de mand vol cadeautjes afkomstig van Sinterklaas. Ze is de naam van haar dochter vergeten, ook de namen van haar kleinkinderen. Ze weet niet meer wat ze die ochtend heeft gedaan. Maar het geheugen van haar hart blijkt nog helemaal in tact. Ze kijkt haar kind liefdevol aan en vraagt: ‘Fijn dat je er bent, heb je al gegeten?’
In het donker licht één plek op. En precies daar ligt de liefde! Tekst en Fotografie Marit van Dijk-Boelhouwer 17
18
19
20
21
22
23
24
25
Niets is wat het lijkt
26
en van niets valt altijd iets te maken
27
28
29
30