¶Í´º·àÃÕ¹¨Ò¡â¤Ã§¡ÒÃàÊÃÔÁÊÌҧ ¤ÇÒÁࢌÁá¢ç§ ´ŒÒ¹¡ÒúÃÔËÒèѴ¡Òà ÊÓËÃѺ¼ÙŒºÃÔËÒÃÃдѺÊÙ§ÀÒ¤ÃÑ°
โครงการเสริมสร้างความเข้มแข็ง ด้านการบริหารจัดการสำหรับ ผู้บริหารระดับสูงภาครัฐ Proactive Senior Executive Services
1
คำนำ ด้ ว ยนโยบายของรั ฐ บาล ภายใต้ ก ารบริ ห ารของนางสาวยิ่ ง ลั ก ษณ์ ชิ น วั ต ร นายกรั ฐ มนตรี และหน่ ว ยงานภาครั ฐ อื่ น ๆ ที่ ต่ า งมุ่ ง เน้ น ไปที่ ป ระสิ ท ธิ ภ าพของ การบริหารราชการแผ่นดิน โดยอาศัยการส่งเสริมระบบการบริหารบุคคลภาครัฐใน การเข้ามาพัฒนาสมรรถนะและขีดความสามารถของข้าราชการ เพือ่ ให้ขา้ ราชการเหล่านี้ สามารถดำเนินการบริหารราชการแนวใหม่ โดยให้ความสำคัญกับความสามารถ และหลัก คุณธรรมเป็นที่ตั้งในการดำเนินงาน และตอบสนองต่อภารกิจของส่วนราชการและ ทิศทางการพัฒนาของประเทศ โดยเฉพาะการส่งเสริมระบบการบริหารบุคคลภาครัฐ ในการเข้ามาพัฒนาสมรรถนะและขีดความสามารถของข้าราชการ ที่เน้นรูปแบบการ ดำเนินงานของหน่วยงานราชการมุง่ เน้นการบริหารจัดการตามกรอบหน้าที่ (Functionalbased approach) ที่เชื่อมโยงกับการดำเนินงานในพื้นที่ (Area-based approach) ที่ สามารถตอบสนองต่อวาระเร่งด่วนของรัฐบาล (Agenda-based approach) ได้อย่างมี ประสิทธิภาพและทันต่อเหตุการณ์ ภายใต้กรอบดังกล่าว สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน ในฐานะที่ ทำหน้าที่ในการส่งเสริมการบริหารทรัพยากรบุคคลในภาคราชการ ส่งเสริมข้าราชการ พลเรือนให้ได้รับการพัฒนาอย่างต่อเนื่องและเป็นระบบ ได้เล็งเห็นถึงความสำคัญ ของการทำงานอย่างมีบูรณาการระหว่างหน่วยงานราชการอย่างมีประสิทธิภาพ จึงได้ ร่วมมือกับสถาบันบัณฑิตบริหารธุรกิจ ศศินทร์ แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และ กรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย กระทรวงมหาดไทย ในการดำเนินโครงการเสริม สร้างความเข้มแข็งด้านการบริหารจัดการสำหรับผู้บริหารระดับสูงภาครัฐ (Proactive Senior Executive Services) ขึ้น โดยมีวัตถุประสงค์ในการเสริมสร้างทักษะด้านการ บริหารจัดการในบริบทการเปลี่ยนแปลงให้แก่ผู้นำภาครัฐในตำแหน่งที่มีความสำคัญ ต่อยุทธศาสตร์การพัฒนาประเทศ ตลอดจนสร้างผู้นำการเปลี่ยนแปลงรุ่นใหม่ในระบบ ราชการให้สามารถขับเคลื่อนการบริหารงานราชการเป็นไปอย่างต่อเนื่อง โดยมุ่งหวัง ว่าผลสำเร็จจากการดำเนินโครงการดังกล่าว จะเป็นการพัฒนาระบบการดำเนินงาน ภาคราชการให้มีรากฐานที่มั่นคงและเข้มแข็งอย่างยั่งยืนสืบไป
2
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน ธันวาคม 2555
คำกล่าวนายกรัฐมนตรี “หลังจากนี้ เราจะนำแผนนี้ไปทำต่อ โดยผู้ว่าราชการจังหวัดจะต้องนำแผนใหญ่ไปถอดเป็นแผนพื้นที่ลงไปยังชุมชน สิ่งที่เรามีคือเป็นแผน master แต่ไม่รู้ว่าท่านจะอพยพคนไปที่ไหน ถ้าท่านจะย้ายคนจากศูนย์อพยพมีจำนวนคน รองรับเท่าใด ท่านต้องรายงานส่วนกลางอย่างไร หรือเวลามีคนเจ็บป่วย สาธารณสุขจะต้องมีข้อมูลทั้งหมดว่า โรงพยาบาลมีเตียงรองรับได้เท่าใด และมีอยู่แล้วเท่าใด ทั้งหมดนี้รวมถึงแผนเตือนภัยด้วย” วัตถุประสงค์ของการจัดอบรมครั้งนี้ ไม่อยากให้เรียกว่าเป็นการ “เทรน” แล้ว “นิ่ง” แต่เรียกว่าเป็น การประชุมเชิงปฏิบัติการ (workshop) ที่มีการเทรนด้วย วัตถุประสงค์ของวันนี้คือ เป็นการติดตามงาน แต่เป็นงานก่อสร้างล้วนๆ เพราะงานบริหารจัดการทั้งประเทศยังไม่ได้ทำ นี่คือประเด็นสำคัญที่มาคุยกัน คือ วิธีการบริหารการจัดการร่วมกัน ในกรณีของกระทรวงมหาดไทยอาจจะไม่ยากเพราะมีการรายงานตรงอยู่แล้ว แต่กระทรวงอื่นจะรู้ได้อย่างไรว่าเรื่องไหนกระทรวงไหนจะรายงานตรง เรื่องไหนกระทรวงไหนจะรายงาน ไปยังศูนย์รวมการควบคุมงาน สิ่งต่างๆ เหล่านี้ยังมีขั้นตอนที่ยังไม่ได้มีการบูรณาการร่วมกัน ฉะนั้น workshop ในครั้งนี้จะเป็นการ workshop กึ่ง training โดยสรุปก็คือ รอบแรกจะเป็นการ train ความรู้ เพื่อเปิดความคิดในเชิงของการวิเคราะห์ปัญหา (Potential Problem) ว่าปัญหาข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น โดยจะอาศัย case study เรื่องวิกฤตน้ำท่วมที่ผ่านมาเป็นโจทย์ เพื่อที่จะบอกกลไกของความคิดแบบ systematic หรือกลไกความคิดอย่างเป็นระบบว่าถ้ามีปัญหาอย่างนี้ แต่ละหน่วยงานจะแก้ปัญหาอย่างไร เพื่อให้หน่วยงานนำไปขบคิดปัญหาของตนเอง ซึ่งวันนี้จะเป็นการเริ่มก่อน โดยจะมีอีก section หนึ่งคือ งานด้ า นการบริ ห ารจั ด การเชิ ง บู ร ณาการทั้ ง หมด โดยนำแผนที่ ก รมป้ อ งกั น และบรรเทาสาธารณภั ย (ปภ.) จัดทำภายใต้กฎหมายป้องกันสาธารณภัย ไม่ว่าจะเป็นสิ่งที่ ปภ. ปรับแล้วหรือยังไม่ได้ปรับก็ตาม มาเป็นแผน master แล้วเชิญทุกกระทรวงมาถกกัน เพื่อปรับแผนดังกล่าวให้สะท้อนกับความเป็นจริงที่เราได้ จาก lesson learned ในปีที่ผ่านมา เมื่อปรับแผนเสร็จเท่ากับว่าทุกท่านจะได้ร่วมกันทำแผน และก็จะรู้ว่าควร ต้องทำงานร่วมกันอย่างไร สิ่งที่เป็นห่วงก็คือ เรามี กยอ. ขึ้นมาแล้ว มีกระทรวงมหาดไทย แต่เมื่อมีภัยพิบัติ มีกระทรวง มี สำนักนายกรัฐมนตรี แล้วท่านจะฟังแบบไหนเพื่อให้งาน นี่คือวิธีการบริหารจัดการที่เราจะมาตกลงกัน ฉะนั้น train ด้วยทำ workshop ด้วย นั่นคือที่มาว่าทำไมกรุณาอย่าขาด กระทรวงที่เกี่ยวข้องกับน้ำต้องไม่ขาด ขอยืนยันตรงนี้เลย หลังจากนี้ เราจะนำแผนนี้ไปทำต่อ โดยผู้ว่าราชการจังหวัดจะต้องนำแผนใหญ่ไปถอดเป็นแผนพื้นที่ ลงไปยังชุมชน สิ่งที่เรามีคือเป็นแผน master แต่ไม่รู้ว่าท่านจะอพยพคนไปที่ไหน ถ้าท่านจะย้ายคนจากศูนย์ อพยพมีจำนวนคนรองรับเท่าใด ท่านต้องรายงานส่วนกลางอย่างไร หรือเวลามีคนเจ็บป่วย สาธารณสุขจะต้อง มีข้อมูลทั้งหมดว่าโรงพยาบาลมีเตียงรองรับได้เท่าใด และมีอยู่แล้วเท่าใด ทั้งหมดนี้รวมถึงแผนเตือนภัยด้วย แผน early warning ทั้งหมด เราจะผูกกับแผน master ตัวจริง เอาแผน master ตัวจริงมาถ่ายทอด องค์ความรู้แล้วช่วยกันคุย เพราะบางครั้งแผนอยู่บนกระดาษ แต่วันนี้เราจะถอดแผนจากกระดาษเป็น แนวทางปฏิบัติร่วมกัน นี่คือที่มาของ workshop วันนี้ ซึ่งจะจัดถึงเดือนสิงหาคม เดือนสิงหาคมเราจะได้ แผนลงถึงจังหวัดแน่นอนและเดือนกันยายนเราจะได้ master plan ทั้งหมด ซึ่งเป็นตารางที่ค่อนข้างแน่น แต่ไม่ได้เป็นการทำงานซ้อน โดยจะทำร่วมกับ ปภ. ส่วนสำนักงาน ก.พ. จะมีหน้าที่ทำงานร่วมกับ ปภ. เพื่อให้ได้แผนนี้และสำนักงาน ก.พ.ร. จะเข้ามา เพื่อทำ process และทำ organization design และต้องทำกฎหมายที่จะต้องทำงานทั้งหมดนี้ ซึ่งควร ต้องสอดคล้องกันทั้งหมด คำกล่าวของนายกรัฐมนตรี นางสาวยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ในการประชุมหัวหน้าส่วนราชการระดับปลัดกระทรวง ครั้งที่ 5/2555 วันที่ 9 กรกฎาคม 2555 ณ ห้องรัตนโกสินทร์ ชั้น 1 ศาลาว่าการกรุงเทพมหานคร 3
สารบัญ Section I รายละเอียดโครงการ และกำหนดการกิจกรรม
ที่มา วัตถุประสงค์ของโครงการ กลุ่มเป้าหมาย รูปแบบการฝึกอบรม
Section II การพัฒนาทักษะการคิดวิเคราะห์: หลักสูตรการแก้ปัญหาและตัดสินใจอย่างเป็นระบบ Systematic Problem Solving & Decision Making – SPSDM
9-29
สรุปภาพรวมของหลักสูตร วัตถุประสงค์ของหลักสูตร กำหนดการ สรุปเนื้อหาหลักสูตร
Section III การพัฒนาการบริหารจัดการเชิงบูรณาการ
5-8
30
วัตถุประสงค์
การบรรยายภายใต้แนวคิด “การบริหารจัดการในวิกฤติอุทกภัย” ...................................................................................... 37 • ผศ.ดร.ทวิดา กมลเวชช
• ดร.เสรี ศุภราทิตย์ • ดร.จิระวัฒน์ กณะสุต • นายอนุสรณ์ แก้วกังวาล
การเดินทางศึกษาดูงาน และการแลกเปลี่ยนประสบการณ์การบริหารจัดการอุทกภัย......................................................... 69 • ศึกษาดูงานในพื้นที่จังหวัดเชียงใหม่ (ประตูระบายน้ำท่าวังตาล – เขื่อนแม่กวงอุดมธารา)
• การแลกเปลี่ยนประสบการณ์โดย นายวิทยา ผิวผ่อง ผู้ว่าราชการจังหวัดพระนครศรีอยุธยา • การแลกเปลีย่ นประสบการณ์โดย นายกังวาฬ ดีสุวรรณ ผู้อำนวยการกองพัฒนาระบบหลัก สำนักระบายน้ำ กทม.
การประชุมเชิงปฏิบัติการ (Workshop)..................................................................................................................................... 89 • รูปแบบและวิธีการประชุมเชิงปฏิบัติการ
• ภาพบรรยากาศของการประชุมเชิงปฎิบัติการ (ต้นน้ำ กลางน้ำ ปลายน้ำ หน่วยงานกลาง)
การฝึกปฏิบัติในสถานการณ์จำลองเสมือนจริง (Simulation)................................................................................................ 100 • กระบวนการฝึกปฏิบัติการในสถานการณ์จำลองเสมือนจริง (Simulation)
• ภาพกิจกรรมของการฝึกปฎิบัติในสถานการณ์จำลองเสมือนจริง (ต้นน้ำ กลางน้ำ ปลายน้ำ หน่วยงานกลาง) • สรุปสิ่งที่ได้รับจากการฝึกปฎิบัติในสถานการณ์จำลองเสมือนจริง
สรุปองค์ความรู้รายกิจกรรม.................................................................................................................................................... 117
Section IV ร่างคู่มือแผนเผชิญเหตุ
4
121
Section I
โครงการเสริมสร้างความเข้มแข็งด้านการบริหารระดับสูงภาครัฐ
5
โครงการเสริมสร้างความเข้มแข็งด้านการบริหารจัดการ สำหรับผู้บริหารระดับสูงภาครัฐ Proactive Senior Executive Services ที่มาของโครงการ – หลักการและเหตุผล จากเจตนารมณ์ของรัฐบาล และหน่วยงานภาครัฐอืน่ ๆ ที่ ต่ า งมุ่ ง เน้ น ไปที่ ป ระสิ ท ธิ ภ าพของการบริ ห ารราชการ แผ่ น ดิ น โดยอาศั ย การส่ ง เสริ ม ระบบการบริ ห ารบุ ค คล ภาครัฐในการเข้ามาพัฒนาสมรรถนะและขีดความสามารถ ของข้าราชการ เพื่อให้ข้าราชการเหล่านี้สามารถดำเนินการ บริหารราชการแนวใหม่ โดยให้ความสำคัญกับความสามารถ และหลักคุณธรรมเป็นที่ตั้งในการดำเนินงาน และตอบ สนองต่ อ ภารกิ จ ของส่ ว นราชการและทิ ศ ทางการพั ฒ นา ของประเทศ แม้ว่าในปัจจุบันจะมีการดำเนินงานตาม “มาตรการ บริหารจัดการกำลังคนเชิงยุทธศาสตร์” เพื่อตอบสนองใน ส่วนของการเตรียมกำลังคนให้มขี ดี ความสามารถ และความ พร้อมในการปฏิบัติภารกิจอยู่แล้ว ทั้งในเรื่องของการจัดทำ แผนพัฒนาสายอาชีพ แผนสร้างความต่อเนือ่ งในการบริหาร ราชการ (Succession Plan) แต่ดว้ ยโครงสร้างและรูปแบบ ของการดำเนิ น งานของหน่ ว ยงานราชการที่ มุ่ ง เน้ น การ บริ ห ารจั ด การตามกรอบหน้ า ที่ (Functional-based approach) โดยคำนึงถึงภารกิจหลักของกระทรวง หรือ หน่วยงานที่ตนเองสังกัดเป็นตัวตั้ง ส่งผลให้การบริหาร ราชการระดั บ กระทรวงในปั จ จุ บั น ขาดประสิ ท ธิ ภ าพ ขาดเอกภาพในการบังคับบัญชา และขาดการบูรณาการ การทำงานระหว่างหน่วยงาน ส่งผลให้การบริหารราชการ ยังคงไม่สามารถร่วมกันรับมือหรือตอบสนองต่อประเด็น หรือวาระเร่งด่วนของรัฐบาล (Agenda-based approach) ทั้งหมดได้อย่างมีประสิทธิภาพและทันต่อเหตุการณ์ ดัง จะเห็ น ได้ จ ากกรณี ตั ว อย่ า งความล้ ม เหลวในการบริ ห าร จัดการน้ำในช่วงมหาอุทกภัยครั้งร้ายแรงที่สุดของประเทศ ช่วงปลายปีพ.ศ. 2554 ซึ่งเหตุการณ์ดังกล่าวสะท้อนให้ เห็ น ถึ ง ประเด็ น ด้ า นการบริ ห ารจั ด การท่ า มกลางความ เปลี่ยนแปลงที่ต้องอาศัยความเชื่อมั่น และความร่วมมือ จากหน่ ว ยงานทุ ก ภาคส่ ว น และจากทุ ก ระดั บ ในการ เข้ามาร่วมปฏิบัติหน้าที่ตามภารกิจ และความรับผิดชอบ อย่างบูรณาการ และมีประสิทธิภาพ 6
ด้ ว ยเหตุ นี้ สำนั ก งานคณะกรรมการข้ า ราชการ พลเรือน (สำนักงาน ก.พ.) ในฐานะทีท่ ำหน้าทีใ่ นการส่งเสริม การบริ ห ารทรั พ ยากรบุ ค คลในภาคราชการ ส่ ง เสริ ม ข้าราชการพลเรือนให้ได้รับการพัฒนาอย่างต่อเนื่องและ เป็ น ระบบได้ เ ล็ ง เห็ น ถึ ง ความสำคั ญ ของการบู ร ณาการ การทำงานระหว่างหน่วยงานราชการอย่างมีประสิทธิภาพ จึงได้รว่ มมือกับสถาบันบริหารธุรกิจ ศศินทร์ แห่งจุฬาลงกรณ์ มหาวิ ท ยาลั ย ในการดำเนิ น โครงการเสริ ม สร้ า งความ เข้ ม แข็ ง ด้ า นการบริ ห ารจั ด การสำหรั บ ผู้ บ ริ ห ารระดั บ สู ง ภาครัฐ (Proactive Senior Executive Services)
วัตถุประสงค์ 1. เพื่ อ ยกระดั บ ขี ด สมรรถนะด้ า นการบริ ห ารจั ด การแก่ ผู้บริหารระดับสูงภาครัฐในการทำงานแบบบูรณาการ (หัวหน้าส่วนราชการระดับกระทรวง กรม และจังหวัด) 2. เพื่ อ เสริ ม สร้ า งองค์ ค วามรู้ แ ละทั ก ษะด้ า นการบริ ห าร จัดการในบริบทการเปลี่ยนแปลงให้แก่ผู้บริหารภาครัฐ ในตำแหน่งที่มีความสำคัญต่อ ยุทธศาสตร์การพั ฒ นา ประเทศ 3. เพื่อขยายผลองค์ความรู้ไปในวงกว้าง อันจะนำไปสู่การ สร้างผู้นำการเปลี่ยนแปลงรุ่นใหม่ในระบบราชการให้ สามารถขับเคลื่อนให้การบริหารงานราชการเป็นไปอย่าง ต่อเนื่อง
กลุ่มเป้าหมาย มุ่งเน้นไปที่กลุ่มผู้ดำรงตำแหน่งประเภทบริหารระดับ สูง ผูด้ ำรงตำแหน่งประเภทบริหารระดับต้น กลุม่ ผูน้ ำรุน่ ใหม่ และกลุ่ ม กำลั ง คนคุ ณ ภาพในระบบราชการที่ จ ะมี ส่ ว น ผลักดันการบริหารราชการให้มีประสิทธิภาพ และมีความ ต่อเนื่องจากหน่วยงานราชการระดับกระทรวงทั้งหมดใน ประเทศ โดยสามารถแบ่งออกเป็นกลุ่มใหญ่ๆ ได้ดังนี้ 1. ผู้ ด ำรงตำแหน่ ง ประเภทบริ ห ารระดั บ สู ง : ปลั ด กระทรวง หรือเทียบเท่า อธิบดี หรือเทียบเท่า และผู้ว่าราชการจังหวัด
2. ผู้ดำรงตำแหน่งประเภทบริหารระดับต้น: รองอธิบดี ด้านการบริหารจัดการแก่ผบู้ ริหารระดับสูงภาครัฐ (Capacity หรือเทียบเท่า และรองผู้ว่าราชการจังหวัด Building) และการทำงานแบบบูรณาการ (Strategic 3. กลุ่มผู้นำรุ่นใหม่ และกลุ่มกำลังคนคุณภาพในระบบ Coherence) ได้เป็นอย่างดี ราชการ เนื้อหาของหลักสูตร ประกอบด้วย การเสริมสร้าง ทักษะในด้านต่างๆ ดังนี้ รูปแบบการฝึกอบรม เพื่ อ ให้ โ ครงการเสริ ม สร้ า งความเข้ ม แข็ ง ด้ า นการ การประเมินสถานการณ์ (Situation Assessment) บริหารจัดการสำหรับผู้บริหารระดับสูงภาครัฐนี้ดำเนินการ กลุ่มผู้เข้ารับการอบรมจะได้เรียนรู้กระบวนการทาง ได้อย่างมีประสิทธิภาพและเป็นรูปธรรมมากที่สุด รวมทั้ง ตอบสนองต่อวัตถุประสงค์หลักทั้ง 3 ส่วนของโครงการฯ ความคิ ด ในการจั ด การเรื่ อ งต่ า งๆ ภายใต้ ข้ อ จำกั ด ของ อันได้แก่ 1. ยกระดับขีดสมรรถนะด้านการบริหารจัดการ ทรัพยากรได้อย่างเหมาะสม โดยสามารถระบุ ป ระเด็ น แก่ ผู้ บ ริ ห ารระดั บ สู ง ภาครั ฐ (Capacity Building) ปัญหา ความเชื่อมโยงสัมพันธ์ของผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้อง การ 2. การทำงานแบบบูรณาการ (Strategic Coherence) จัดลำดับความสำคัญของเหตุปัจจัย และแนวทางวางแผน และ 3. การฝึกซ้อมเพือ่ เตรียมความพร้อมรับสถานการณ์ได้ จัดการในการดำเนินงานต่างๆ ได้อย่างเหมาะสมมากยิ่งขึ้น ทุกขณะ (Operational Rehearsal) การวิเคราะห์ปัญหา (Problem Analysis) กลุ่ ม ผู้ เ ข้ า อบรมจะได้ เ รี ย นรู้ ก ระบวนการคิ ด วิ เ คราะห์ ส าเหตุ ข องปั ญ หาจากการประมวลข้ อ มู ล แยกแยะข้อเท็จจริงอย่างรอบคอบ วิเคราะห์ทดสอบหา สาเหตุที่เป็นไปได้ก่อนคิดวางแผนดำเนินการแก้ปัญหา การวิเคราะห์ทางเลือกในการตัดสินใจ (Decision Analysis) กลุ่ ม ผู้ เ ข้ า รั บ การอบรมจะได้ เ รี ย นรู้ ก ระบวนการ คิ ด สร้ า งหลั ก เกณฑ์ ใ นการพิ จ ารณาสร้ า งทางเลื อ ก การประเมินความเสี่ยง และเกณฑ์การตัดสินใจในทางเลือก โครงการนี้จึงแบ่งการดำเนินงานออกเป็น 2 ส่วนหลัก ดังต่อไปนี้
การวิ เ คราะห์ อุ ป สรรค (Potential Problem Analysis) กลุ่มผู้เข้าอบรมจะได้เรียนรู้กระบวนการป้องกันและ 1. การพัฒนาทักษะการคิดวิเคราะห์ หลักสูตรพัฒนาทักษะการคิดวิเคราะห์เพื่อตัดสินใจ เฝ้าระวังปัญหาและอุปสรรคที่อาจเกิดขึ้น เพื่อลดโอกาส แก้ปญ ั หาอย่างเป็นระบบ (Systematic Problem Solving ของข้ อ อุ ป สรรคและเตรี ย มแผนการรองรั บ หากปั ญ หา and Decision Making – SPSDM) มุ่งเน้นการส่งเสริม อุปสรรคเกิดขึ้นจริง ศักยภาพด้านทักษะการคิดและจัดการอย่างเป็นระบบ เพื่อ การวิ เ คราะห์ โ อกาส (Potential Opportunity นำมาใช้ในการวิเคราะห์ปญ ั หาหรือโอกาส การคัดเลือกข้อมูล การประเมินทางเลือก การตัดสินใจ และการนำเสนอข้อมูล Analysis) กลุม่ ผูเ้ ข้ารับการอบรมจะได้เรียนรูก้ ระบวนการฉกฉวย พร้อมๆ กับแนวทางในการพัฒนาแผนยุทธศาสตร์มาสู่แผน ปฏิบัติการ เป็นต้น โดยใช้รูปแบบการบรรยาย (Lecture) หรือสร้างโอกาสซึ่งเกิดเป็นผลทางบวกที่อาจเกิดขึ้น และ และการประชุมเชิงปฏิบตั กิ าร (Workshop) ควบคูก่ นั ซึง่ จะ หาแนวทางขยายผลเพื่ อ ให้ ไ ด้ ม าซึ่ ง ประโยชน์ สู ง สุ ด จาก สามารถตอบโจทย์ในส่วนของการยกระดับขีดสมรรถนะ โอกาสนั้น 7
2. การพัฒนาการบริหารจัดการเชิงบูรณาการ การพัฒนาศักยภาพในส่วนของการจัดการนี้ จะให้ ความสำคั ญ กั บ การจั ด การในบริ บ ทต่ า งๆ ที่ ส อดคล้ อ ง กับหน้าที่และความรับผิดชอบของผู้เข้าอบรม โดยจะเน้น ในเรื่ อ งของการศึ ก ษาข้ อ มู ล เพื่ อ นำมาจั ด ทำแผนการ ดำเนินงานในมิติต่างๆ ทั้งในส่วนของการบูรณาการทำงาน การประสานงาน เป็นต้น ซึ่งจะสามารถตอบโจทย์ในส่วน ของการทำงานแบบบูรณาการ (Strategic Coherence) และการฝึ ก ซ้ อ มเพื่ อ เตรี ย มความพร้ อ มรั บ สถานการณ์ ได้ทุกขณะ (Operational Rehearsal) ได้เป็นอย่างดี โดยมีการดำเนินงานในรูปแบบต่างๆ ดังต่อไปนี้ • การบรรยาย และการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ (Lecture & Discussion): เน้นการบรรยายและแลกเปลี่ยน เรียนรู้ความรู้และประสบการณ์ภายในกลุ่มผู้รับการ อบรม โดยมีวิทยากรกิตติมศักดิ์จากภาคส่วนต่างๆ ที่ เกี่ยวข้องเป็นผู้ถ่ายทอดความรู้และประสบการณ์ นำ เสนอกรณีศึกษาและบทเรียนที่ได้รับ รวมทั้งทำหน้าที่ เป็ น เสมื อ นผู้ จุ ด ประเด็ น คำถามและอำนวยการให้ เกิดการหารือ
8
• การเดิ น ทางศึ ก ษาดู ง าน (Fieldtrip) และการ แลกเปลี่ ย นประสบการณ์ (Experience Sharing): เพื่ อ ให้ ผู้ เ ข้ า ร่ ว มเข้ า ใจถึ ง ปั ญ หา สถานการณ์ที่เกิดขึ้นจริง และแนวทางการปฏิบัติงาน ที่เหมาะสมได้มากที่สุด การเดินทางดูงานในสถานที่ หรื อ หน่ ว ยงานต่ า งๆ รวมถึ ง การร่ ว มพู ด คุ ย แลก เปลี่ยนประสบการณ์ที่ผ่านมา และบทเรียนที่ได้รับ จะช่ ว ยส่ ง เสริ ม ประสบการณ์ ใ นการดำเนิ น งาน เพื่อให้สามารถนำความรู้และข้อมูลที่ได้ทั้งหมดมา ประกอบการจั ด ทำแผนการดำเนิ น งานได้ อ ย่ า งมี ประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น • การประชุมเชิงปฏิบัติการ (Workshop): เน้นการ แลกเปลี่ยนความคิดเห็นระหว่างผู้เข้าร่วมในระดับ ต่างๆ และร่วมกันลงมือปฏิบัติ คิดค้น และจัดทำ / ปรับปรุงแผนการดำเนินงานที่สอดคล้องกับแนวทาง ของภารกิจ และความรับผิดชอบของตนเอง • การฝึ ก ปฏิ บั ติ ใ นสถานการณ์ จ ำลองเสมื อ นจริ ง (Simulation): เพื่อให้ผู้เข้าร่วมได้มีโอกาสถ่ายทอด ความรูท้ ไี่ ด้รบั มาและประสบการณ์ของตนเองผ่านการ ซักซ้อม การดำเนินงานจากสถานการณ์จำลอง เพือ่ ให้ ได้รับประสบการณ์เสมือนจริงในการดำเนินงานจาก สถานการณ์จำลอง ในส่วนที่ตนเองรับผิดชอบและ มีส่วนเกี่ยวข้อง อันจะนำไปสู่การปรับปรุงกระบวน การดำเนินงานในส่วนต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับตนเองให้มี ประสิทธิภาพมากขึ้นต่อไป
Section II
การพัฒนาทักษะการคิดวิเคราะห์: หลักสูตรการแก้ปัญหาและตัดสินใจอย่างเป็นระบบ Systematic Problem Solving & Decision Making – SPSDM
9
การพัฒนาทักษะการคิดวิเคราะห์: หลักสูตรการแก้ปัญหาและตัดสินใจอย่างเป็นระบบ Systematic Problem Solving & Decision Making – SPSDM ที่มาของกิจกรรม จากกรอบแนวคิดพื้นฐานในการพัฒนาแนวทางการ ทำงาน ซึ่งเป็นเรื่องของการกำหนดเป้าหมายร่วมกัน การ เชื่อมโยงแนวทางการทำงานและการบริหารจัดการร่วม กันทั้งระหว่างกระทรวงและหน่วยงานของรัฐอื่นๆ อัน จะนำไปสู่กรอบแนวคิดความร่วมมือรูปแบบใหม่ (New Collaborative Platform) เพื่อร่วมสร้างการบูรณาการ ระหว่างภาครัฐ ภาคเอกชน และภาคประชาชน ให้สามารถ ทำงานในทิ ศ ทางที่ ส นองตอบโจทย์ น โยบายหรื อ วาระ แห่งชาติ (National Agenda) ได้อย่างตรงประเด็น จึง ต้ อ งมี ก ารพั ฒ นากระบวนการทำงานและการพั ฒ นา ศักยภาพด้านการคิดวิเคราะห์ที่มีประสิทธิภาพ มีการวาง แผนและนโยบายอย่างมีกลยุทธ์ พร้อมทั้งสามารถสร้าง สรรค์สิ่งใหม่ๆ เพื่อเตรียมรองรับกับเหตุการณ์และการ เปลี่ยนแปลงที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต ด้วยเหตุนี้ ภายใต้โครงการเสริมสร้างความเข้มแข็ง ด้านการบริหารจัดการสำหรับผู้บริหารระดับสูงภาครัฐนี้ จึง ได้มีการกำหนดกิจกรรมในส่วนของการพัฒนาทักษะการ คิ ด วิ เ คราะห์ ขึ้ น โดยอาศั ย หลั ก สู ต รการแก้ ปั ญ หาและ ตัดสินใจอย่างเป็นระบบ (Systematic Problem Solving & Decision Making – SPSDM) ที่พัฒนาโดยบริษัท เอซีไอ คอนซัลติ้ง จำกัด ที่จะมาช่วยปรับพื้นฐานทางด้านความคิด และให้ เ ครื่ อ งมื อ ที่ จ ะช่ ว ยให้ หั ว หน้ า ส่ ว นราชการต่ า งๆ สามารถวิเคราะห์และตัดสินใจได้อย่างมีประสิทธิภาพเพิ่ม มากขึ้น
10
วัตถุประสงค์ มุ่งเน้นการส่งเสริมศักยภาพด้านทักษะการคิดและ จัดการอย่างเป็นระบบ เพื่อนำมาใช้ในการวิเคราะห์ปัญหา หรือโอกาส การคัดเลือกข้อมูล การประเมินทางเลือก การตัดสินใจ และการนำเสนอข้อมูล พร้อมๆ กับแนวทาง ในการพัฒนาแผนยุทธศาสตร์มาสู่แผนปฏิบัติการ ซึ่งจะ สามารถตอบโจทย์ในส่วนของการยกระดับ ขีดสมรรถนะ ด้ า นการบริ ห ารจั ด การแก่ ผู้ บ ริ ห ารระดั บ สู ง ภาครั ฐ (Capacity Building) และการทำงานแบบบูรณาการ (Strategic Coherence) ได้เป็นอย่างดี
ภาพรวมของหลักสูตร
หลักสูตร SPSDM มุ่งเน้นการส่งเสริมศักยภาพด้าน ทักษะการคิดและการจัดการกับปัญหาและโอกาสอย่างเป็น ระบบ พร้อมการให้เครื่องมือทางความคิดที่เป็นระบบแก่ผู้ เข้าร่วมในการใช้ประโยชน์องค์ความรู้และประสบการณ์ ต่างๆ ที่สั่งสมมาของแต่ละบุคคล ประกอบกับความคิด สร้างสรรค์ เป็นปัจจัยสำคัญในการประเมินและวิเคราะห์ ประเด็นปัญหาของสถานการณ์ รวมทัง้ ทางเลือกทีก่ ำลังเผชิญ ซึง่ รวมถึงการวิเคราะห์ปญ ั หาหรือโอกาส การคัดเลือกข้อมูล การประเมินทางเลือก การตัดสินใจ และการนำเสนอข้อมูล เพื่ อ ให้ ไ ด้ ม าซึ่ ง การตั ด สิ น ใจดำเนิ น งานที่ เ หมาะสมกั บ สภาพการณ์รัดกุม มีความสมเหตุสมผลอีกทั้งยังสามารถ นำไปปฏิบัติให้เกิดผลได้จริง ซึ่งในขณะเดียวกัน เนื้อหา หลั ก สู ต รในส่ ว นนี้ จ ะถู ก ประยุ ก ต์ เ ข้ า กั บ บริ บ ทของการ บริหารจัดการภัยพิบัติรูปแบบต่างๆ ไปด้วย
ประโยชน์โดยรวมที่ผู้เข้าร่วมได้รับจากหลักสูตร คือ:
• มีกระบวนการคิดอย่างเป็นระบบและเป็นเหตุเป็นผล ในการประเมินสถานการณ์ การวิเคราะห์ปัญหา การ วิเคราะห์การตัดสินใจและการวิเคราะห์ปัญหาที่อาจ จะเกิดขึ้น และการวิเคราะห์โอกาสที่อาจจะเกิดขึ้น • มี เ ครื่ อ งมื อ ในการรวบรวมข้ อ มู ล จำเป็ น ในการจั ด ลำดับงาน การหาสาเหตุทแี่ ท้จริงของปัญหา การเลือก ให้ได้ทางเลือกที่ดีที่สุดและการจัดการความเสี่ยงได้ใน เวลาอันรวดเร็วขึ้น • เพิ่มประสิทธิภาพในการตั้งคำถาม ทำให้ตั้งคำถาม ได้ อ ย่ า งเหมาะสมจึ ง สามารถรวบรวมความรู้ แ ละ ประสบการณ์ที่สั่งสมของตนเองและผู้ร่วมงานมาใช้ ประโยชน์ได้อย่างเต็มที่ • มี ก ระบวนการคิ ด และแบบฟอร์ ม การประเมิ น สถานการณ์ การวิเคราะห์ปัญหา การวิเคราะห์ การตั ด สินใจและการวิเคราะห์ปัญหาและโอกาสที่ อาจจะเกิดขึ้น ใช้ร่วมกันทั้งองค์การจึงมั่นใจได้ว่าผู้ ปฏิ บั ติ ง านที่ เ กี่ ย วข้ อ งได้ ร วบรวมรายละเอี ย ดและ ดำเนินการในส่วนที่เกี่ยวข้องอย่างครบถ้วนและเสร็จ ในเวลารวดเร็ว • มีแนวทางในการประเมินระบบการคิด ติดตามความ คืบหน้าของงาน การพัฒนาทักษะการวิเคราะห์ของ ผู้ใต้บังคับบัญชา ทั้งนี้ จากประโยชน์ข้างต้นจะเห็นได้ว่าในภาพรวม ผลลัพธ์ที่ผู้เข้าร่วมจะได้รับจากหลักสูตรนี้ คือ “ระบบ ความคิด” ที่มีประสิทธิภาพ ซึ่งเปรียบเสมือนเครื่องมือ ทีส่ ามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้จริงกับสถานการณ์หลากหลาย รูปแบบ
วิทยากร
อาจารย์อุดม สว่างจิต
1. อาจารย์อุดม สว่างจิต Chief Executive Officer and Partner บริษัท เอซีไอ คอนซัลติ้ง จำกัด
อาจารย์วรวิทย์ ยังวณิชย์
2. อาจารย์วรวิทย์ ยังวณิชย์ Vice President and Partner บริษัท เอซีไอ คอนซัลติ้ง จำกัด
อาจารย์พงศ์ธิดา เกษมสิน
3. อาจารย์พงศ์ธิดา เกษมสิน Vice President & Partner บริษัท เอซีไอ คอนซัลติ้ง จำกัด
11
กำหนดการ กิจกรรมการพัฒนาทักษะการคิดวิเคราะห์ รุ่นที่ 1: วันที่ 13 – 15 ก.ค. 2555 วิทยากร: รุ่นที่ 2: วันที่ 20 – 22 ก.ค. 2555 วิทยากร: รุ่นที่ 3: วันที่ 23 – 25 ก.ค. 2555 วิทยากร: รุ่นที่ 4: วันที่ 27 – 29 ก.ค. 2555 วิทยากร: สถานที่: สำนักงาน ก.พ. จังหวัดนนทบุรี
12
อาจารย์อุดม อาจารย์อุดม อาจารย์อุดม อาจารย์อุดม
สว่างจิต สว่างจิต อาจารย์วรวิทย์ ยังวณิชย์ สว่างจิต อาจารย์พงศ์ธิดา เกษมสิน สว่างจิต อาจารย์พงศ์ธิดา เกษมสิน
วันที่ 1 8:30 – 9:00 9:00 – 9:30 9:30 – 10:00 10:00 – 10:15 10:15 – 12:00 12:00 – 13:00 13:00 – 13:30 13:30 – 14:30 14:30 – 15:00 15:00 – 15:15 15:15 – 16:00 16:00 – 17:00
การชี้แจงวัตถุประสงค์ของหลักสูตร ภาพรวมของกระบวนการทางความคิด กรณีศึกษา พักรับประทานอาหารว่าง ภาพรวมของกระบวนการทางความคิด (ต่อ) พักรับประทานอาหารกลางวัน การวิเคราะห์ความหมายของปัญหา การวิเคราะห์กรณีศึกษา เทคนิคการวิเคราะห์ปัญหา พักรับประทานอาหารว่าง เทคนิคการวิเคราะห์ปัญหา (ต่อ) การวิเคราะห์กรณีศึกษา
วันที่ 2 8:30 – 9:00 9:00 – 10:00 10:00 – 10:15 10:15 – 12:00 12:00 – 13:00 13:00 – 14:30 14:30 – 15:00 15:00 – 15:15 15:15 – 16:30 16:30 – 17:00
การทบทวนกิจกรรมวันที่ 1 เทคนิคการวิเคราะห์ทางเลือกตัดสินใจ พักรับประทานอาหารว่าง การวิเคราะห์กรณีศึกษา พักรับประทานอาหารกลางวัน เทคนิคการวิเคราะห์ทางเลือกตัดสินใจ (ต่อ) การวิเคราะห์กรณีศึกษา พักรับประทานอาหารว่าง การวิเคราะห์กรณีศึกษา สรุปกรณีศึกษา
วันที่ 3 8:30 – 9:00 9:00 – 9:30 9:30 – 10:00 10:00 – 10:15 10:15 – 11:00 11:00 – 12:00 12:00 – 13:00 13:00 – 13:30 13:30 – 15:00 15:00 – 15:15 15:15 – 16:30 16:30 – 17:00
การทบทวนกิจกรรมวันที่ 2 เทคนิคการวิเคราะห์อุปสรรค การฝึกปฏิบัติ พักรับประทานอาหารว่าง เทคนิคการวิเคราะห์อุปสรรค (ต่อ) การฝึกปฏิบัติ พักรับประทานอาหารกลางวัน เทคนิคการวิเคราะห์โอกาส การฝึกปฏิบัติ พักรับประทานอาหารว่าง การประเมินสถานการณ์ การสรุปภาพรวมของกระบวนการทางความคิด
สรุปเนื้อหาของหลักสูตร เนื้อหาของหลักสูตรนี้ถูกแบ่งออกเป็น 5 ส่วน ประกอบด้วย 1. การประเมินสถานการณ์ (Situation Assessment: SA) เป็นกระบวนการคิดทีม่ วี ตั ถุประสงค์เพือ่ ให้สามารถ วางแผนการทำกิจกรรมต่างๆ ให้สำเร็จตามเป้าหมายและ ตามลำดับความสำคัญ การประเมินสถานการณ์นี้จะช่วย ให้สามารถจัดการกับกิจกรรมต่างๆ ที่อยู่ในความรับผิดชอบ ได้ อ ย่ า งครบถ้ ว น พั ฒ นาการบริ ห ารเวลา พร้ อ มกั บ การช่ ว ยให้ ม องสถานการณ์ ไ ด้ อ ย่ า งครบถ้ ว น ทั้ ง ใน ภาพรวมและในรายละเอียด เปรียบเสมือนการวางกรอบ ทางความคิดอันจะนำไปสู่กระบวนการส่วนอื่นๆ ได้ต่อไป กระบวนการขั้นนี้จะอาศัยข้อเท็จจริงและการคาดการณ์ ของผู้ที่จะต้องตัดสินใจ เข้ามาช่วยในการวางแผนจัดการ กับเรื่องในงานและเรื่องส่วนตัว โดยคำนึงถึงความเกี่ยว ข้ อ งของเรื่ อ งราวต่ า งๆ ที่ มี ต่ อ ผู้ ที่ มี ส่ ว นเกี่ ย วข้ อ งทุ ก ภาคส่วน มุ่งให้เกิดการจัดการสู่เป้าหมายโดยใช้ทรัพยากร บุคลากร และเวลาให้เกิดประโยชน์สูงสุดได้ ประโยชน์ของกระบวนการประเมินสถานการณ์ (Situation Assessment) จะช่วยให้ผู้เข้าร่วมสามารถ: • แจกแจงกิ จ กรรมใดที่ ต้ อ งจั ด การในเวลานั้ น ได้ อย่างครบถ้วน • เรี ย งความสำคั ญ ของแต่ ล ะกิ จ กรรมได้ อ ย่ า ง เหมาะสม • ประเมินสถานการณ์ และคัดเลือกเทคนิค หรือ เครื่องมือในการจัดการกับแต่ละกิจกรรมได้อย่าง เหมาะสม • ในกรณีที่ไม่สามารถจัดการกับกิจกรรมทั้งหมดได้ ในเวลาที่จำกัดก็สามารถระบุผู้ที่จะช่วยจัดการกับ กิจกรรมต่างๆ ได้อย่างเหมาะสม
ขั้นตอนของการประเมินสถานการณ์จะเริ่มต้นเมื่อ บุคคลหรือองค์กรได้เผชิญกับสถานการณ์ที่กำลัง เป็นปัญหาและต้องการการตัดสินใจเพื่อที่จะแก้ไข ปัญหาดังกล่าว ซึง่ วิธกี ารในการประเมินสถานการณ์ แบ่งออกได้เป็น 5 ขั้นตอน ดังต่อไปนี้ 1.1 การระบุประเด็น (Identify Issues) หมายถึง การ
ระบุเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดที่จำเป็นจะต้องได้รับ การจั ด การเพื่ อ ให้ เ ห็ น ภาพรวมทั้ ง หมดของ สถานการณ์ วิธีการหลักที่ใช้ในการระบุเรื่องที่ต้อง จัดการ ได้แก่ “การตั้งคำถาม” รูปแบบต่างๆ เช่น มีอะไรที่ทำให้เป็นกังวลใจ มีสิ่งใดบ้างที่ผิดปกติไป จากที่ เ คยเป็ น อยู่ มี เ รื่ อ งอะไรที่ ต้ อ งเลื อ กหรื อ ต้องตัดสินใจบ้าง และมีเรื่องอะไรบ้างที่จำเป็น ต้องลงมือจัดการ เป็นต้น ซึ่งโดยทั่วไป เรื่องที่จะ ต้ อ งจั ด การสามารถเปลี่ ย นแปลงได้ ต ลอดเวลา โดยสามารถแบ่งออกได้เป็น 4 รูปแบบที่ครอบคลุม ทั้งอดีต ปัจจุบัน และอนาคต ได้แก่ 1.1.1 เหตุ ก ารณ์ ซึ่ ง ได้ เ กิ ด ขึ้ น แล้ ว และส่ ง ผล กระทบกับการดำเนินงาน กล่าวคือ เป็นเรือ่ ง ที่เกิดขึ้นแล้วในอดีตแต่ยังส่งผลกระทบมา ถึงปัจจุบัน จึงจำเป็นจะต้องได้รับการจัดการ เพื่อป้องกันความเสียหายที่เกิดขึ้นหรืออาจ เกิดขึ้น เช่น ลูกค้าปฏิเสธสินค้าที่ส่งมอบ และเรียกร้องค่าเสียหาย 1.1.2 เรือ่ งทีป่ ระกอบด้วยทางเลือกให้ตอ้ งตัดสินใจ หมายถึง เรื่องที่ต้องการการตัดสินใจเพื่อให้ สามารถดำเนินการในขั้นตอนต่อไปได้ เช่น การอนุมัติหรือปฏิเสธคำร้อง เป็นต้น 1.1.3 เรื่ อ งที่ ต้ อ งดำเนิ น การให้ ส ำเร็ จ ด้ ว ยความ ราบรื่น และเกิดประโยชน์สูงสุด เช่น การ ย้ายที่ตั้งสำนักงาน 1.1.4 เรื่องที่จะเกิดขึ้นในอนาคตและจะก่อให้เกิด ผลกระทบกับงาน เกีย่ วข้องกับการคาดการณ์ ถึ ง เหตุ ก ารณ์ ใ นอนาคตซึ่ ง อาจก่ อ ได้ ทั้ ง ผลดีและผลร้ายกับตัวบุคคลหรือองค์กร เช่น บริษัทคู่แข่งกำลังวางแผนจะเปิดตัวสินค้า ใหม่ออกสู่ตลาด 13
1.2 การสร้ า งความชั ด เจนในแต่ ล ะประเด็ น (Specify Issues) หมายถึง การระบุประเด็น แต่ ล ะประเด็ น ให้ มี ค วามชั ด เจนมากขึ้ น รวมถึ ง การแยกเรื่ อ งที่ มี ค วามซั บ ซ้ อ นให้ กลายเป็นประเด็นย่อยๆ ทั้งนี้เพื่อให้มั่นใจ ได้ว่าเป็นประเด็นที่ตรงกับความเข้าใจที่แท้ จริงของทุกฝ่าย อีกทั้งยังง่ายต่อการหาวิธี บริหารจัดการในขั้นต่อไปด้วย
วิ ธี ก ารสำคั ญ ที่ ใ ช้ ใ นการทำประเด็ น ให้ ชัดเจน คือ “การถามคำถามสำหรับแต่ละ ประเด็นอย่างเฉพาะเจาะจง” ซึ่งปริมาณ คำถามจะต้องมากเพียงพอทีจ่ ะสามารถทำให้ ประเด็นดังกล่าวมีความชัดเจนต่อการตัดสิน ใจได้ โดยจะลงลึกเพือ่ ค้นหารายละเอียดของ แต่ละประเด็น ผ่านคำถามรูปแบบต่างๆ เช่น แต่ละประเด็นมีความหมายอย่างไร มี วิธใี ด หรื อ ไม่ ที่ จ ะทำให้ แ ต่ ล ะประเด็ น มี ค วาม เฉพาะเจาะจงมากยิ่งขึ้น ยังมีประเด็นใด บ้ า งหรื อ มที่ ถู ก นำไปรวมไว้ เ ป็ น เรื่ อ ง เดี ย วกัน และที่จ ริงแล้ วเกิดสถานการณ์ อะไรขึ้น เป็นต้น
เรื่องที่ต้องจัดการ
ลูกค้าปฏิเสธ สินค้าที่ส่งมอบ
ทำประเด็นให้ชัดเจน ลูกค้าซึ่งเป็นเอเย่นต์ภาคใต้ หลายราย ปฏิเสธการรับสินค้า ที่เป็นน้ำผลไม้ตรา “Refresh” เพราะกล่องบรรจุมีรอยบุบ
1.3 การจัดลำดับความสำคัญของประเด็น (Prioritize Issues) จะมีความสำคัญ ในกรณีเมื่อต้องมีการ ตัดสินใจภายใต้ระยะเวลาทีก่ ำหนด ดังนัน้ การเรียง ลำดั บ ความสำคั ญ ของแต่ ล ะประเด็ น จึ ง มี ค วาม สำคั ญ ในการเลื อ กจั ด การกั บ ประเด็ น ที่ มี ค วาม สำคัญมากที่สุด หรือประเด็นที่มีความสำคัญใน อันดับต้นได้ก่อน ขั้นตอนในการจัดลำดับความสำคัญของประเด็น แบ่งออกได้เป็น 2 ขั้นตอนย่อย ได้แก่ 1.3.1 การรวบรวมข้อเท็จจริง (Fact) ของแต่ละ ประเด็นใน 3 ประเด็น ได้แก่ 1) ผล 14
กระทบในปัจจุบัน (Current Impact) เช่น ผลเสี ย ต่ อ ชื่ อ เสี ย ง บริ ก าร ยอดขาย ชี วิ ต คุ ณ ภาพ ทรั พ ย์ สิ น เป็ น ต้ น 2) เวลากำหนดเสร็จ / ส่งงาน (Deadline) และ 3) ผลระยะยาว (Future Impact) หมายถึง ถ้าหากประเด็นนี้ไม่ได้รับการจัดการจะเกิด อะไรขึ้นในอนาคต จะมีผลกระทบอย่างไร 1.3.2 การเปรียบเทียบข้อมูลของประเด็นทั้งหมด ในแต่ละลักษณะ จากนั้นจึงประเมินลำดับ ความสำคั ญ ของแต่ ล ะประเด็ น โดยอาศั ย เกณฑ์ สูง (High: H) / กลาง (Medium: M) / ต่ำ (Low: L) 1.4 การเลือกวิธีการที่จะใช้ (Choose Methodology) หมายถึง การกำหนดวิธีการในการจัดการกับแต่ละ ประเด็นได้อย่างมีประสิทธิผล ขั้นตอนหลักที่ใช้ ในการเลือกวิธีการที่จะใช้ คือ “การถามคำถาม สำหรับแต่ละประเด็นโดยเฉพาะเจาะจง” ผ่าน คำถามรูปแบบต่างๆ เช่น สาเหตุของปัญหานี้ คื อ อะไร ทางเลื อ กสำหรั บ ปั ญ หานี้ มี อ ะไรบ้ า ง และจะเลือกทางใด หรือแม้แต่ระยะเวลาในการ ตัดสินใจ เป็นต้น
อย่างไรก็ตาม การพิจารณาใช้เครื่องมือในการ ตรวจสอบ และแก้ไขปัญหา หรือประเด็นบาง อย่างนั้น อาจต้องพิจารณาตามความเหมาะสม ตามกรณีไป ขึ้นอยู่กับวัตถุประสงค์ และบริบท ของปัญหา หรือประเด็นดังกล่าว อาทิ • การวิเคราะห์ปัญหา (Problem Analysis) เพื่อป้องกันการ “ด่วนสรุป” • การวิเคราะห์การตัดสินใจ (Decision Analysis) เพื่อป้องกันการ “ด่วนเลือก”
• การวิเคราะห์ปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้น (Potential กรอบขัน้ ตอนในการประเมินสถานการณ์ (Situation Problem Analysis) เพื่อป้องกันการ “วัวหาย Assessment: SA) ล้อมคอก” Situation Assessment: SA • การวิเคราะห์โอกาสที่อาจจะเกิดขึ้น (Potential ÃкØàÃ×èͧ·Õ赌ͧ ·Ó»ÃÐà´ç¹ãËŒ ¨Ñ´ÅӴѺ ¨Ñ´¡Òà ªÑ´à¨¹ ¤ÇÒÁÊÓ¤ÑÞ Opportunity Analysis) เพื่อป้องกันแนวคิด (Identify Issues) (Specify Issues) (Prioritize Issues) “แค่นี้ก็พอแล้ว” • การประเมินสถานการณ์อีกครั้งสำหรับบางเรื่อง àÅ×Í¡¼ÙŒÁÕʋǹËÇÁ àÅ×Í¡¼ÙŒÁÕʋǹËÇÁ àÅ×Í¡ÇÔ¸Õ¡Ò÷Õè¨Ð㪌 (Choose People (Choose People (Choose ที่ยังไม่ชัดเจน (Situation Assessment) Involved) Involved) Methodology) สิ่ ง ที่ ค วรคำนึ ง คื อ ในบางกรณี อ าจต้ อ งมี ก าร 2. การวิเคราะห์ปัญหา (Problem Analysis: PA) พิ จ ารณาเลื อ กใช้ เ ครื่ อ งมื อ เหล่ า นี้ ม ากกว่ า หนึ่ ง เนื่องจากบ่อยครั้งที่ผู้บริหารจัดการกับปัญหาโดยไม่ได้ เพื่อช่วยให้การวิเคราะห์ และการตัดสินใจเป็นไป หาสาเหตุที่แท้จริงของปัญหาก่อน จนท้ายที่สุดก่อให้เกิด อย่างมีประสิทธิภาพควบคู่กันไปได้มากที่สุด ข้อผิดพลาด หรือปัญหาก็ยังไม่ได้รับการแก้ไข หรือกล่าวคือ 1.5 เลือกผู้มีส่วนร่วม (Choose People Involved) “ผู้บริหารได้ทำการด่วนสรุปถึงสาเหตุของปัญหา” ดังนั้น หมายถึง การระบุผู้รับผิดชอบและการวางกำหนด การวิเคราะห์ปัญหาจึงมีความสำคัญในการจัดการปัญหามี การในการแก้ไขแต่ละประเด็นปัญหา ขั้นตอน ความรัดกุมและรอบคอบมากที่สุด การวิเคราะห์ปัญหา (Problem Analysis หรือ หลักในการเลือกผู้มีส่วนร่วม คือ “การตั้งคำถาม” PA) มีวัตถุประสงค์เพื่อหาสาเหตุที่แท้จริงของปัญหาเพื่อ ซึ่งอาจแบ่งได้เป็น 2 รูปแบบย่อย ได้แก่ ช่วยให้การแก้ปัญหาตรงจุด ซึ่งจะมีส่วนช่วยในเรื่องของ 1.5.1 การตั้ ง คำถาม “เราสามารถจั ด การกั บ กระบวนการในการระบุปญ ั หาทีช่ ดั เจน และไม่ทำให้เกิดการ ประเด็ น ปั ญ หานี้ โ ดยลำพั ง ได้ ห รื อ ไม่ ? ” “หลงประเด็น” ช่วยในการรวบรวมรายละเอียดของปัญหา ซึ่งถ้าคำตอบคือ “ไม่” อาจจำเป็นต้อง ที่จะนำไปสู่การระบุสาเหตุที่เป็นไปได้ที่ใกล้เคียงในเวลา พิ จ ารณาบุ ค คลดั ง ต่ อ ไปนี้ 1) ใครมี ที่รวดเร็ว และมีขั้นตอนทดสอบเพื่อหาสาเหตุที่เป็นไปได้ ประสบการณ์ด้านการจัดการกับประเด็น มากที่สุด รวมทั้งวิธีพิสูจน์ยืนยันสาเหตุที่แท้จริง นอกจากนี้ ในลักษณะนี้มาก่อน 2) ใครมีข้อมูลเกี่ยว การวิ เ คราะห์ ปั ญ หายั ง มี บ ทบาทสำคั ญ ในการพั ฒ นา ข้องกับประเด็นดังกล่าวบ้าง 3) ใครเป็น กระบวนการคิดอย่างเป็นระบบและสมเหตุสมผล ผู้มีอำนาจอนุมัติเรื่องนั้นๆ 4) ใครเป็นผู้มี ขัน้ ตอนในการวิเคราะห์ปญ ั หาแบ่งออกได้เป็น 5 ลำดับ หน้าที่นำไปปฏิบัติให้เกิดผลสำเร็จ และ 5) ใครบ้างที่เราต้องการจะฝึกฝนให้ได้รับ ดังต่อไปนี้ 2.1 ตระหนักถึงปัญหา (Recognize Problem) เป็นขั้น ประสบการณ์จากเรื่องนี้ ตอนแรกที่ จ ะนำไปสู่ ก ระบวนการวิ เ คราะห์ ปั ญ หา 1.5.2 การตั้งคำถาม “เราจะแบ่งหน้าที่การดำเนิน อย่างไรก็ตาม สิ่งที่บุคคลหนึ่งมองว่าเป็นปัญหา อาจ การกันเช่นใด ใครเป็นผูร้ บั ผิดชอบส่วนใด?” จะไม่ใช่ปัญหาในความเห็นของอีกบุคคลหนึ่งก็เป็นไป และมี เ วลาในการดำเนิ น การมากน้ อ ย ได้ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับมุมมองและการตีความส่วนบุคคล เพียงใด ซึง่ จำเป็นจะต้องชีแ้ จงเรือ่ งเหล่านี้ ดั ง นั้ น การสร้ า งความเข้ า ใจที่ ต รงกั น ให้ ทุ ก ฝ่ า ยใน แต่แรกให้ผู้ที่เข้ามามีส่วนร่วมทุกคนเข้า องค์กรได้รับทราบจึงเป็นสิ่งสำคัญว่า แท้ที่จริงแล้ว ใจว่าตนเองจะเข้ามามีบทบาทในส่วนใด “ปัญหา” คืออะไร มีขอบเขตเท่าใด และต้องวางแผนการใช้ ทรัพยากรของตนเองอย่างไร
15
ในเชิงทฤษฎี ปัญหาจะเกิดขึ้นได้ก็ด้วยองค์ประกอบ 3 ส่วน ได้แก่ สิ่งที่ควรจะเป็น (Standard) สิ่งที่ เกิดขึ้น จริงจากการสังเกตุการณ์ (Actual) และ ผลต่างระหว่างสิ่งที่เกิดขึ้นจริงกับสิ่งที่ควรจะเกิดขึ้น (Deviation) กล่าวคือ “ปัญหา” หมายถึง สิ่งที่ เกิดขึ้นจริง (Actual) ที่มีการเบี่ยงเบน (Deviate) ไปจากสิ่งที่ควรจะเป็น (Standard) นั่นเอง อย่างไร ก็ตาม อาจเกิดคำถามต่อมาว่า จำเป็นจะต้องวิเคราะห์ ปัญหาทุกเรื่องที่เกิดจากการเบี่ยงเบนหรือไม่ ซึ่งต้อง พิจารณาองค์ประกอบเพิ่มเติมอีก 2 ส่วน ได้แก่ ทราบสาเหตุของความเบี่ยงเบนหรือไม่? และจำเป็น จะต้องทราบสาเหตุของความเบี่ยงเบนดังกล่าวหรือ ไม่? ดังนั้น หากเป็นกรณีที่เราไม่ทราบสาเหตุและ จำเป็นจะต้องทราบสาเหตุของความเบี่ยงเบน ก็จะ ต้องเข้าสู่กระบวนการวิเคราะห์ปัญหาอย่างแท้จริง อย่ า งไรก็ ต าม ต่ อ ให้ มี ก ารตระหนั ก ถึ ง ปั ญ หาแล้ ว ก็ต้องมีการระบุปัญหาให้ชัดเจน (Define Problem) ซึ่งก็คือการชี้ให้ชัดว่าสิ่งใดคือปัญหา (Object) และ ความผิ ด ปกติ ที่ เ กิ ด ขึ้ น คื อ อะไร (Defect) ทั้ ง นี้ อาจมีเพียงปัญหาเดียว หรืออาจเกิดปัญหาขึ้นหลาย ส่วนด้วยกัน หรือที่เรียกว่า “Group of Objects” นอกจากนี้ หากความผิดปกติที่เกิดขึ้นมีมากกว่าหนึ่ง และไม่ได้เกิดจากสาเหตุเดียวกัน จำเป็นจะต้องแยก ความผิดปกติทั้งหมดออกจากกันด้วย ตัวอย่าง: การตระหนัก และระบุปญ ั หา กรณีเครือ่ งยนต์ ขัดข้อง เครื่องยนต์ขัดข้อง (เครื่องยนต์ = Object / ขัดข้อง = Defect) หรือ เครื่องยนต์รุ่น ZL001 ขัดข้อง (เครื่องยนต์รุ่น ZL001 = Group of Objects / ขัดข้อง = Defect) 16
2.2 รวบรวมรายละเอียดของปัญหา (Develop Problem Specification) เพื่อช่วยในการมองภาพรวมของ ปัญหาให้มีความชัดเจนมากยิ่งขึ้น โดยอาศัยการระบุ รายละเอียดใน 4 ประเด็น ได้แก่ 2.2.1 สิ่ ง ที่ เ ป็ น ปั ญ หาและความผิ ด ปกติ คื อ อะไร (What) 2.2.2 สภาพแวดล้ อ มที่ พ บสิ่ ง ที่ เ ป็ น ปั ญ หานั้ น เป็ น อย่างไร (Where) 2.2.3 ช่วงเวลาที่พบสิ่งที่เป็นปัญหา (When) 2.2.4 ปริมาณและขนาดของปัญหาทีพ่ บ (Magnitude) ในการมองภาพรวมของปั ญ หาผ่ า นการระบุ รายละเอียดทั้ง 4 ประเด็นข้างต้น จำเป็นจะต้อง พิจารณาทั้งส่วนที่เป็นปัญหา (Problem) และส่วนที่ ไม่เป็น ปัญหา (Non Problem) ซึ่งวิธีการในการระบุ Non Problem คือการค้นหา “สิ่งที่อาจเป็นปัญหาได้ แต่ไม่เป็น” ทัง้ 4 ลักษณะข้างต้น สาเหตุทตี่ อ้ งพิจารณา Non Problem ด้วย ก็เพื่อให้สามารถขจัดสาเหตุที่ เป็นไปไม่ได้หรือไม่เกี่ยวข้องกับปัญหาทิ้งไปในระดับ หนึ่ง และเป็นการเพิ่มโอกาสที่จะพบสาเหตุที่แท้จริง 2.3 ค้นหาสาเหตุที่เป็นไปได้ (Search for Possible Causes) โดยใช้ความรู้และประสบการณ์ของบุคคล ที่วิเคราะห์ปัญหา โดยทั่วไปการค้นหาหรือระบุสาเหตุ ที่ เ ป็ น ไปได้ มั ก จะใช้ วิ ธี ก ารระดมความคิ ด (Brain Storming) ซึ่ ง เป็ น การประมวลเอาความรู้ แ ละ ประสบการณ์ของผู้ที่เกี่ยวข้องเพื่อพิจารณถึงสาเหตุ ที่อาจจะทำให้เกิดปัญหา การระบุสาเหตุที่เป็นไปได้ควรระบุในรูปประโยค ของ “สิ่งที่ทำให้เกิดปัญหา” และ “ทำให้เกิดปัญหา ขึ้นได้ อย่างไร” ตัวอย่าง “อุณหภูมทิ เี่ ย็นในห้องเก็บสินค้า อาจทำให้ปลา ที่ตกมาได้จากเขตทะเลน้ำอุ่น เกิดอาการสีหมองคล้ำ” สิ่งที่ทำให้เป็นปัญหา = อุณหภูมิที่เย็น ทำให้เกิดปัญหาขึ้นได้อย่างไร = ปลาอาศัยในเขตทะเล น้ำอุ่น เกิดอาการสีหมองคล้ำ แนวคิดสำคัญที่จะช่วยให้การค้นหาสาเหตุที่เป็นไป ได้มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้นคือ แนวคิด “สิ่งที่แตกต่าง + การเปลี่ยนแปลง” (Uniqueness & Change)
โดยใช้คำถามว่า “มีอะไรเปลี่ยนแปลงที่ไปเกี่ยวข้อง กล่าวคือ การเปลี่ยนแปลง (Change) ในคุณลักษณะ หรือเชื่อมโยงกับสิ่งที่แตกต่างแต่ละอย่าง” ซึ่งใน ของสิ่งที่เป็นปัญหา (Object) นั้น อาจเป็นได้ทั้ง กรณี ที่ ไ ม่ พ บการเปลี่ ย นแปลงใดใดจะใช้ ค ำว่ า การเปลี่ยนแปลงที่ทำให้เกิดปัญหา และการเปลี่ยน “เท่าที่ทราบ ไม่มีการเปลี่ยนแปลง (No Changes แปลงที่ไม่ทำให้เกิดปัญหา อย่างไรก็ตาม ถ้าต้องการ Known: NCK)” (เนือ่ งจากอาจเกิดการเปลีย่ นแปลง จะหาสาเหตุของปัญหา ก็ย่อมจะต้องมุ่งความสนใจ ที่เราไม่ทราบเกิดขึ้นก็เป็นได้) ซึ่งอาจนำเสนอได้ ไปที่การเปลี่ยนแปลงที่ทำให้เกิดปัญหา ซึ่งวิธีการใน ดังตัวอย่างตารางด้านล่างนี้ การแยกแยะว่าเรื่องใดเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ทำให้ เกิดปัญหาก็คอื การมุง่ ความสนใจไปทีก่ ารเปลีย่ นแปลง ตัวอย่าง Template การค้นหาการเปลี่ยนแปลง ที่ เ กิ ด ขึ้ น กั บ คุ ณ ลั ก ษณะเฉพาะที่ พ บในส่ ว นที่ เ ป็ น (Change) ปั ญ หา (Problem) แต่ ไ ม่ พ บในส่ ว นที่ ไ ม่ เ ป็ น ปัญหา (Non-Problem) ซึ่งเรียกว่า สิ่งที่แตกต่าง Problem Non Problem Uniqueness Change (Uniqueness) นั่นเอง What แนวคิดการเปลี่ยนแปลงที่แสดงให้เห็นถึงปัญหา Where
Standard Actual
Performance
Change
Past
Time
Present
วิ ธี ก ารค้ น หาสิ่ ง ที่ แ ตกต่ า ง (Uniqueness) ทำได้ด้วยการตั้งคำถามว่า “อะไรที่ทำให้สิ่งที่เป็น ปัญหา (Problem) แตกต่างไปจากสิง่ ทีไ่ ม่เป็นปัญหา (Non-Problem)” กับเฉพาะคำตอบที่ได้จากคู่แรก ของอะไร (What) ที่ไหน (Where) และเมื่อไหร่ (When) ซึ่ ง อาจนำเสนอได้ ดั ง ตั ว อย่ า งตาราง ด้านล่างนี้ วิธีการค้นหาสิ่งที่แตกต่าง (Uniqueness)
Problem Non Problem Uniqueness
When
จากนั้นจึงนำข้อมูลที่ได้จากสิ่งที่แตกต่างและการ เปลีย่ นแปลงมาตัง้ ข้อสันนิษฐานถึงสาเหตุทเ่ี ป็นไปได้ และเมือ่ ระบุสาเหตุทเ่ี ป็นไปได้ทง้ั หมดแล้ว จึงจะนำ ไปสู่ข้ัน ตอนการนำสาเหตุ เ หล่ า นั้น ไปทดสอบกั บ ข้อเท็จจริงของปัญหาต่อไป 2.4 ทดสอบสาเหตุทเี่ ป็นไปได้ (Test Possible Causes) หลังจากได้สาเหตุที่เป็นไปได้แล้ว จึงนำมาทดสอบ กับข้อเท็จจริงทีไ่ ด้รวบรวมเอาไว้ในตาราง Problem / Non Problem โดยทดสอบทีละสาเหตุทอี่ า้ งอิงกับ ตาราง Problem / Non Problem ซึ่งเมื่อทดสอบ จนครบถ้วนทุกคู่แล้วจะได้คำตอบ 3 ประเภท ได้แก่ 2.4.1 สาเหตุที่เป็นไปได้สามารถอธิบายข้อเท็จจริง ที่เกิดขึ้นได้
What Where When
คำตอบที่ได้จากสิ่งที่แตกต่าง (Uniqueness) ไม่ใช่ สิ่งที่บ่งบอกว่าสาเหตุของปัญหาคืออะไร แต่ทำหน้า ที่เป็นข้อมูลที่คอยนำทางให้เราทราบว่าควรมุ่งหน้า ไปจุดใด สิง่ ทีต่ อ้ งทำขัน้ ต่อไปคือ หาการเปลีย่ นแปลง (Change) ที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่แตกต่างแต่ละอย่าง 17
2.5.2 แก้ไขและติดตามผล คือ การปรับปรุง เปลี่ ย นแปลง หรื อ ขจั ด สาเหตุ ที่ เ ราเห็ น ว่ า เป็ น สาเหตุที่เป็นไปได้มากที่สุด และติดตามผลว่ามี ความเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางใด
2.4.2 สาเหตุที่เป็นไปได้สามารถอธิบายข้อเท็จจริง ได้ แต่ต้องมีสมมติฐานประกอบ 2.4.3 สาเหตุที่เป็นไปได้ไม่สามารถอธิบายข้อเท็จ จริงที่เกิดขึ้นได้ ในกรณี ที่ ผ ลการทดสอบออกมาเป็ น สาเหตุ ที่ เป็ น ไปได้ ส ามารถอธิ บ ายข้ อ เท็ จ จริ ง ได้ แต่ ต้ อ ง มีสมมติฐานประกอบ ให้มีการบันทึกสมมติฐาน เหล่านั้นไว้ แต่ถ้าเป็นสาเหตุที่เป็นไปได้ไม่สามารถ อธิบายข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้นได้ ให้ตัดสาเหตุนั้นทิ้งไป
2.5.3 ทดลอง มักใช้ในกรณีที่ 2 วิธีการแรก ไม่ ส ามารถใช้ ไ ด้ โดยเฉพาะกรณี ที่ วั ต ถุ สิ่ ง ของ ได้ ถู ก ทำลายลงหมดสิ้ น แล้ ว จึ ง ต้ อ งทดลอง จำลองสถานการณ์ (Simulation) ว่าสมมติฐาน ที่ตั้งไว้จะเป็นจริงหรือไม่อย่างไร กรอบขั้นตอนในการวิเคราะห์ปัญหา (Problem Analysis: PA) Problem Analysis: PA µÃÐ˹ѡ¶Ö§»˜ÞËÒ (Recognize Problem)
ÃǺÃÇÁ¢ŒÍà·ç¨¨ÃÔ§ ¢Í§»˜ÞËÒ (Develop Problem Specification)
¤Œ¹ËÒÊÒà˵طÕè ໚¹ä»ä´Œ (Search for Possible Causes)
»˜ÞËÒ¤×ÍÍÐäà (What) ¾º»˜ÞËÒ·Õèä˹ (Where) ¾º»˜ÞËҵ͹ä˹ (When) ÃдѺ / ¤ÇÒÁÃعáç ¢Í§»˜ÞËÒ (Magnitude)
·´ÊͺÊÒà赯 ·Õè໚¹ä»ä´Œ (Test Possible Causes) Â×¹ÂѹÊÒà赯 ·Õèá·Œ¨ÃÔ§ (Verify True Causes)
ประเด็นสำคัญต่อจากนัน้ คือ สำหรับสาเหตุทเี่ หลืออยู่ สาเหตุใดมีความเป็นไปได้ว่าจะเป็นสาเหตุที่แท้จริง 3. การวิเคราะห์การตัดสินใจ มากที่สุด หรือที่เรียกว่า สาเหตุที่เป็นไปได้มากที่สุด (Decision Analysis: DA) (Most Probable Cause: MPC) ซึ่งหมายถึง กระบวนการวิ เ คราะห์ ก ารตั ด สิ น ใจ (Decision สาเหตุ ที่ มี ส มมติ ฐ านน้ อ ยและสมเหตุ ส มผลมาก ที่ สุ ด อย่ า งไรก็ ต ามสาเหตุ ที่ เ ป็ น ไปได้ ม ากที่ สุ ด Analysis : DA) จะช่ ว ยให้ ก ารตั ด สิ น ใจเรื่ อ งต่ า งๆ ยังไม่ใช่สาเหตุที่แท้จริง จนกว่าจะได้นำไปทดสอบ เป็ น ไปอย่ า งมี ป ระสิ ท ธิ ภ าพ กระบวนการนี้ จ ะช่ ว ยให้ สามารถกำหนดเป้ า หมายของการตั ด สิ น ใจที่ ชั ด เจน และยืนยันในขั้นต่อไปว่าเป็นสาเหตุที่แท้จริง ระบุเกณฑ์การตัดสินใจที่ครอบคลุม ช่วยให้มีมุมมมองใน 2.5 ยืนยันสาเหตุที่แท้จริง (Verify True Cause) การ การตัดสินใจที่รอบคอบโดยพิจารณาทั้งส่วนที่ตอบสนอง ยืนยันสาเหตุที่เป็นไปได้มากที่สุดมี 3 วิธี ได้แก่ ความต้องการและความเสี่ยง ทั้งหมดจะช่วยให้ได้ทางเลือก ที่ ดี ที่ สุ ด ในกรณี ที่ ก ารตั ด สิ น มาจากผู้ มี ส่ ว นเกี่ ย วข้ อ ง 2.5.1 พิสูจน์สมมติฐาน เพื่อทดสอบว่าสมมุติฐานที่ จำนวนมาก กระบวนการนีช้ ว่ ยรวบรวมข้อมูล ประสบการณ์ ได้จากการทดสอบสาเหตุที่เป็นไปได้นั้นเป็นจริงหรือ และวิจารณญาณของผูต้ ดั สินใจทุกฝ่ายอันทำให้แน่ใจว่าการ ไม่ เช่น การนำสมมติฐานมาทดสอบกับเหตุการณ์ ตัดสินใจครัง้ นัน้ ได้สงิ่ ทีท่ กุ ฝ่ายต้องการและมีสว่ นร่วมในการ จริงอีกครั้งหนึ่ง ที่เหมือนกับเหตุการณ์ที่คาดว่าเป็น ตัดสินใจได้เป็นอย่างดี ปัญหาเพื่อยืนยันผลที่แท้จริงว่าเหมือนหรือแตกต่าง ประโยชน์ จ ากกระบวนการวิ เ คราะห์ ก ารตั ด สิ น ใจ จากที่คาดการณ์ไว้อย่างไร (Decision Analysis) มีดังต่อไปนี้ • เป็นกระบวนการที่เป็นระบบที่สามารถใช้ร่วมกัน เพื่อให้ได้มาซึ่งการเลือกทางเลือกที่ดีที่สุด
18
• เป็นเครือ่ งมือทีจ่ ะช่วยให้ทำงานเป็นทีมเดียวกันได้ • เปิดโอกาสให้สมาชิกมีส่วนร่วมในการให้ข้อมูลที่ สำคัญในการตัดสินใจ • ช่วยให้เกิดการตัดสินใจอย่างมีเหตุผล ลดอคติ หรือ ความลำเอียงทีม่ ตี อ่ ทางเลือกใดทางเลือกหนึง่ • ได้ทางเลือกที่ดีที่สุด กระบวนการวิ เ คราะห์ ก ารตั ด สิ น ใจ (Decision Analysis) เป็นกระบวนการที่เป็นเหตุเป็นผล มุ่งให้ผลลัพธ์ ของการตั ด สิ น ใจนำมาซึ่ ง ความสำเร็ จ และบรรลุ จุ ด มุ่ ง หมาย เป็ น กระบวนการที่ มี ขั้ น ตอนที่ เ ป็ น ระบบ สามารถประยุ ก ต์ ใ ช้ ไ ด้ กั บ หลากหลายสถานการณ์ ตั ว อย่ า งเช่ น การตัดสินใจในงานประจำวันด้วยตนเอง การกำหนดมาตรฐานการทำงาน การตัดสินใจเมื่อต้อง ทำงานเป็ น ที ม หรื อ แม้ แ ต่ ก ารนำเสนอเรื่ อ งเพื่ อ ขอ อนุมัติ เป็นต้น ซึ่งกระบวนการนี้ นอกจากจะช่วยให้ สามารถตั ด สิ น ใจได้ ทั้ ง ส่ ว นบุ ค คลและเป็ น ที ม แล้ ว ยั ง สามารถเสริมสร้างในเรื่องของการทำงานเป็นทีม และ การพัฒนาองค์กรได้ไปในตัวอีกด้วย 1. ระบุจุดมุ่งหมาย (State Purpose) ควรระบุทั้งจุด มุ่ ง หมายและผลลั พ ธ์ ที่ ต้ อ งการจากการตั ด สิ น ใจ ให้ชัดเจน หรือจัดทำเป็นลายลักษณ์อักษร เพื่อให้ ผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องเห็นและเข้าใจได้โดยทั่วกัน 2. กำหนดหลักเกณฑ์ (Set Criteria) เมื่อได้จุดมุ่งหมาย ในการตัดสินใจแล้ว จะนำไปสู่การกำหนดหลักเกณฑ์ เพื่ อ ให้ ท างเลื อ กทุ ก ทางเลื อ กได้ รั บ การพิ จ ารณา ภายใต้หลักเกณฑ์เดียวกัน ซึ่งหลักเกณฑ์ดังกล่าว อาจเกี่ยวข้องกับสิ่งที่เราต้องการ (Requirements) ได้รับจากทางเลือก ทรัพยากรที่เรามีอยู่ (Resources) หรือเกี่ยวกับข้อจำกัด (Restrictions) ก็เป็นได้
เมื่ อ ได้ ห ลั ก เกณฑ์ ทั้ ง หมดมาแล้ ว จึ ง แบ่ ง หลั ก เกณฑ์ ทั้งหมดออกเป็น 2 ประเภท คือ หลักเกณฑ์ที่ “ต้องมี (Must Have: M)” และ หลักเกณฑ์ที่ “อยากมี (Nice to Have: N)” ในการพิ จ ารณาว่ า หลั ก เกณฑ์ ใ ดเป็ น หลั ก เกณฑ์ ที่ “ต้องมี (Must Have: M)” นั้น จะต้องอาศัยความ พิถีพิถันในการสรรหา ซึ่งอาจได้มาโดยการสอบถาม ผู้เชี่ยวชาญ ผู้มีประสบการณ์ ดูจากสื่อต่างๆ หรือ จากเอกสารหรือบุคคลอ้างอิงต่างๆ เป็นต้น เพื่อให้ได้ มาถึงหลักเกณฑ์สำคัญที่ “ต้องมี” ซึ่งจะช่วยในการ ตัดทางเลือกอื่นที่ไม่ผ่านเกณฑ์พื้นฐานเหล่านี้ทิ้งไปได้ ง่ายมากขึ้น ในการพิจารณาหลักเกณฑ์ “อยากมี (Nice to Have: N)” นั้นจะต้องถูกนำมากำหนดความสำคัญอีกชั้น หนึง่ เนือ่ งจากหลักเกณฑ์แต่ละข้อมีผลต่อการตัดสินใจ แตกต่างกัน ซึ่งในการเปรียบเทียบความสำคัญของ “อยากมี (N)” แต่ละข้อ จะเริ่มที่การพิจารณาว่า หลั ก เกณฑ์ ข้ อ ใดที่ มี ค วามสำคั ญ ต่ อ การตั ด สิ น ใจใน ครั้งนี้มากที่สุด ซึ่งอาจใช้การให้คะแนนตามลำดับ เช่น คะแนน 1 อยากมีน้อยที่สุด ไปจนถึงคะแนน 10 อยากมีมากทีส่ ดุ จากนัน้ จึงค่อยเปรียบเทียบหลักเกณฑ์ ข้ออื่นๆ ว่ามีความสำคัญโดยเปรียบเทียบเป็นอย่างไร โดยกำหนดความสำคัญให้กับหลักเกณฑ์ในแต่ละข้อ ตั้งแต่ 1 - 10 ทุกข้อ ดังตัวอย่างในตารางด้านล่างนี้ การแบ่งประเภทของหลักเกณฑ์ หลักเกณฑ์ที่ หลักเกณฑ์ที่ หลักเกณฑ์ที่ หลักเกณฑ์ที่ หลักเกณฑ์ที่ หลักเกณฑ์ที่ หลักเกณฑ์ที่
ต้องมี อยากมี M N (1-10) 1 M 2 M 3 8 4 10 5 9 6 10 7 7
หลักเกณฑ์ที่ 1 และ 2 เป็นหลักเกณฑ์สำคัญทีต่ อ้ งมี (Must Have) ในขณะที่หลักเกณฑ์อื่นๆ เป็นหลักเกณฑ์ที่อยากมี (Nice to Have) โดยเฉพาะหลักเกณฑ์ที่ 4 และ 6 19
3. ประเมินทางเลือก (Assess Choices) การพิจารณา ว่ า หลั ก เกณฑ์ ใ ดผ่ า นหลั ก เกณฑ์ พื้ น ฐาน ควร บั น ทึ ก ข้ อ เท็ จ จริ ง เกี่ ย วกั บ หลั ก เกณฑ์ ที่ ต้ อ งมี (M) ของแต่ละทางเลือกที่นำมาพิจารณา แล้ว นำทางเลือกที่ตอบสนองหลักเกณฑ์ที่ต้องมี (M) ได้ทุกข้อให้เป็นทางเลือกที่ “ผ่าน (Pass)” ส่วน ทางเลือกที่ไม่ตอบสนองหลักเกณฑ์ที่ต้องมี (M) แม้เพียงข้อเดียว ถือว่า “ไม่ผ่าน (Fail)” จะถูก ตัดทิ้งไปไม่นำมาพิจารณาในส่วนของที่อยากมี (N) อีกต่อไป หลังจากนัน้ ทางเลือกที่ “ผ่าน” จะถูกนำมาพิจารณา ว่าตอบสนองหลักเกณฑ์ประเภท “อยากมี (N)” ได้มากน้อยเพียงใด เพื่อที่จะทราบได้ว่าทางเลือกใด ตอบสนองความต้องการโดยรวมของเราได้มากที่สุด ในขั้นตอนนี้จะบันทึกข้อเท็จจริงเกี่ยวกับหลักเกณฑ์ อยากมี (N) แต่ ล ะข้ อ ของทุ ก ทางเลื อ ก โดย เปรียบเทียบทุกทางเลือกด้วยหลักเกณฑ์อยากมี (N) เดียวกัน ทางเลือกทีต่ อบสนองหลักเกณฑ์อยากมี (N) ในข้อนั้นได้ดีที่สุด จะได้ 10 คะแนน ส่วนทางเลือก ที่เหลือให้คะแนนตามระดับความสามารถในการ ตอบสนองต่อหลักเกณฑ์ในข้อนั้นๆ ตามข้อเท็จจริง หลังจากนั้น จึงนำคะแนนที่ได้ คูณกับน้ำหนัก ความสำคัญทีเ่ ราให้ไว้สำหรับหลักเกณฑ์อยากมี (N) แต่ละข้อ แล้วจึงรวมคะแนนถ่วงน้ำหนักของแต่ละ ทางเลือก ดังตัวอย่างตารางด้านล่างนี้ ตัวอย่างการคำนวณทางเลือก หลักเกณฑ์ ต้อง N ทางเลือกที่ 1 ทางเลือกที่ 2 ทางเลือกที่ 3 มี ข้อมูล คะ คะ ข้อมูล คะ คะ ข้อมูล คะ คะ (M) 1- แนน แนน แนน แนน แนน แนน 10 ถ่วง ถ่วง ถ่วง น้ำหนัก น้ำหนัก น้ำหนัก หลักเกณฑ์ที่ M ข้อเท็จจริง P ข้อเท็จจริง P ข้อเท็จจริง P 1 หลักเกณฑ์ที่ M ข้อเท็จจริง P ข้อเท็จจริง P ข้อเท็จจริง F 2 หลักเกณฑ์ที่ 9 ข้อเท็จจริง 6 54 ข้อเท็จจริง 10 90 - - 3 หลักเกณฑ์ที่ 10 ข้อเท็จจริง 7 70 ข้อเท็จจริง 9 90 - - 4 หลักเกณฑ์ที่ 7 ข้อเท็จจริง 10 70 ข้อเท็จจริง 7 49 - - 5 หลักเกณฑ์ที่ 8 ข้อเท็จจริง 7 56 ข้อเท็จจริง 10 80 - - 6 รวม 250 รวม 309 - -
20
เมื่อได้ทางเลือกที่คาดว่าจะสามารถตอบสนองต่อ ความต้องการ ตลอดจนเงื่อนไขที่ให้ความสำคัญแต่ แรกได้มากที่สุดแล้ว (หรือบางกรณีอาจมีทางเลือก ทีไ่ ด้คะแนนรวมใกล้เคียงกันอย่างยิง่ ) จำเป็นจะต้อง นำทางเลือกเหล่านั้นมาพิจารณาความเสี่ยงก่อนที่ จะตั ด สิ น ใจในขั้ น สุ ด ท้ า ย เพื่ อ ให้ แ น่ ใ จได้ ว่ า ได้ ตัดสินใจเลือกทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว จากตารางข้างต้นจะเห็นได้ว่ามีทางเลือกทั้งหมด 3 ทางเลือก ซึ่งทางเลือกที่ 3 ไม่ผ่านหลักเกณฑ์ต้องมี (M) ที่ 2 ทำให้ไม่ต้องพิจารณาทางเลือกนี้ต่อไป ในขณะที่ เ มื่ อ มาเที ย บหลั ก เกณฑ์ อ ยากมี (N) โดยอาศัยการให้คะแนน และการถ่วงน้ำหนักแล้ว ทางเลือกที่ 2 มีคะแนนมากกว่า ดังนั้นทางเลือกที่ 2 จึงเป็นทางเลือกที่เหมาะสมที่สุด 4. พิจารณาความเสี่ยง (Consider Risks) ขั้นตอน แรกของการพิจารณาความเสี่ยงคือ การตระหนัก ถึงความเสี่ยง (Recognize Risks) ที่แฝงมา กับทางเลือกนั้นๆ การพิจารณาว่าทางเลือกใดมี ความเสี่ยงรูปแบบใด อาจทำได้โดยการสอบถาม จากผูม้ ปี ระสบการณ์ ข่าวสาร บทความ บทวิเคราะห์ หรือผูท้ มี่ สี ว่ นเกีย่ วข้องกับทางเลือกนัน้ ๆ เป็นต้น ซึง่ โดยมากแง่มุมที่มักจะได้รับการพิจารณาเป็นพิเศษ เช่น แง่มุมที่เกี่ยวกับหลักเกณฑ์ประเภท “ต้องมี (M)” และทางเลือกที่ผ่านการคัดเลือกมาได้แบบ ฉิวเฉียด หรือแง่มุมที่เกี่ยวข้องกับประเภท “อยากมี (N)” ที่มีน้ำหนักความสำคัญมากๆ อย่างไรก็ตาม ความเสี่ยงแต่ละรูปแบบก็มีความ แตกต่ า งกั น ทั้ ง ปั จ จั ย ในเรื่ อ งโอกาสที่ จ ะเกิ ด (Possibility) และผลกระทบหรือความเสียหาย ที่จะตามมา (Impact) จึงจำเป็นจะต้องทำการ
ประเมิ น ความเสี่ ย งด้ ว ยเพื่ อ ให้ ท ราบว่ า แต่ ล ะ ทางเลือกมีความเสี่ยงใดที่ยอมรับได้ ทางเลือกใด มีความเสี่ยงที่ไม่อาจยอมรับได้ ดังนั้น ในการ ประเมินความเสี่ยงจึงต้องตอบคำถาม 2 คำถาม ได้แก่ • ความเสี่ยงนี้มีโอกาสเกิดเพียงใด (Probability: P) มาก (High: H) / ปานกลาง (Medium: M) / น้อย (Low: L) • ความเสี่ยงนี้มีผลกระทบรุนแรงเพียงใด (Impact: I) มาก (High: H) / ปานกลาง (Medium: M) / น้อย (Low: L)
ในการใช้วิจารณญาณดังกล่าวก็เพื่อให้เลือกทาง เลือกที่มีคะแนนสูงที่สุดโดยที่มีความเสี่ยงในระดับ ที่รับได้หรือจัดการได้ ซึ่งเมื่อถึงขั้นตอนนี้ก็สามารถ สรุ ป ได้ แ ล้ ว ว่ า ได้ ด ำเนิ น การตั ด สิ น ใจอย่ า งเป็ น ระบบและสิง่ ทีไ่ ด้จากกระบวนการนี้ ก็คอื “ทางเลือก ที่ดีที่สุด” หรือทางเลือกที่สามารถตอบสนองต่อ วัตถุประสงค์ หรือความต้องการของเราได้ดีที่สุด โดยมีความเสี่ยงอยู่ในระดับที่สามารถรับได้ กรอบขั้นตอนในการวิเคราะห์การตัดสินใจ (Decision Analysis: DA)
5. ตัดสินใจเลือก (Make Decision) หลังจากพิจารณา Decision Analysis: DA ¡Ó˹´ Ø´ÁØ‹§ËÁÒ ความเสี่ยงตามขั้นตอนข้างต้นแล้ว ขั้นตอนสุดท้าย Ãкب(State ËÅѡࡳ± (Set Criteria) Purpose) คือ การตัดสินใจเลือกทางเลือกที่จะเกิดประโยชน์ มากที่สุด ประกอบกับมีความเสี่ยงในระดับที่ยอม รับได้ ซึ่งผู้ตัดสินใจจะต้องใช้วิจารณญาณว่าสิ่งที่ äÁ‹¼‹Ò¹ จะได้มานั้นคุ้มค่ากับความเสี่ยงหรือไม่ หากทาง เลื อ กใดมีความเสี่ยงเกินกว่าจะรับได้ จะมีทาง ป้ อ งกั น หรื อ ลดความเสี่ ย งนั้ น ลงหรื อ ไม่ อ ย่ า งไร หรือมีวิธีการใดที่จะลดความเสียหายได้บ้างหรือ ไม่หากความเสี่ยงนั้นเกิดขึ้น
¾Ô¨ÒÃ³Ò »ÃÐàÁÔ¹ µÑ´ÊÔ¹ã¨àÅ×Í¡ ¤ÇÒÁàÊÕè§ ·Ò§àÅ×Í¡ (Make (Consider (Assess Decision) Risks) Choices) »ÃÐàÁÔ¹ âÍ¡ÒÊ·Õè¨Ðà¡Ô´ ࡳ± ·Õ赌ͧÁÕ ¼Å¡Ãзº (Must Have)
Must ¼‹Ò¹ ¡Ó˹´à¡³± ·ÕèÍÂÒ¡ÁÕ (Nice to Have)
21
ตัวอย่างการนำงานในความรับผิดชอบของผู้เข้าร่วมประชุมมาใช้ในการฝึกหัดทักษะการวิเคราะห์การตัดสินใจ ตัวอย่าง: : กรณีการจัดหาเรือเพื่อส่งไปช่วยผู้ประสบอุทกภัย การพิจารณาตามหลักเกณฑ์ต้องมี (Must Have: M) และหลักเกณฑ์อยากมี (Nice to Have: N) บริษัท A
P
10 คน
P
10 คน
P
8 คน
อลูมิเนียม
P
อลูมิเนียม
P
อลูมิเนียม
3. เครื่องยนต์ติดท้าย 60 แรงม้า P ขนาดไม่ต่ำกว่า 60 แรงม้า
70 แรงม้า
P
60 แรงม้า
50 ซม.
P
50 ซม.
250,000 P บาท
200,000 บาท
Must-Have
1. ขนาดบรรจุผู้โดยสาร 10 คน 2. ตัวเรือทำจากอลูมิเนียม อลูมิเนียม
4. กินน้ำลึกไม่เกิน 50 ซม.
40 ซม.
5. ราคาไม่เกินลำละ 250,000 บาท
220,000 P บาท
F
P
บริษัท B
P F
บริษัท C
P
F F
P: ผ่าน (Pass), F: ไม่ผ่าน (Fail) การให้คะแนน และถ่วงน้ำหนักหลักเกณฑ์อยากมี (Nice to Have: N) หลักเกณฑ์ ความสำคัญ บริษัท A คะแนน ถ่วงน้ำหนัก บริษัท B คะแนน ถ่วงน้ำหนัก 1. น้ำหนักเบา 10 350 กก. 10 100 450 กก. 8 80 2. ขนส่งสะดวก 10 3. เครื่องยนต์ ประหยัดน้ำมัน
8
4. ใช้กับน้ำมัน 7 ได้มากชนิดยิ่งดี
สามารถบรรทุก 10 100 รถปิ๊คอัพ
สามารถบรรทุก รถปิ๊คอัพ
10
100
80
20ลิตร/ชม.
8
64
เบนซินและ 10 70 แก๊สโซฮอลล์
เบนซินและ แก๊สโซฮอลล์
10
70
15ลิตร/ชม.
10
5. อะหลั่ยหาง่าย 8
ตัวแทนจำหน่าย 53 จังหวัด
7 56
ตัวแทนจำหน่าย ทุกจังหวัด
10
80
6. บำรุงรักษาง่าย 8
ศูนย์บริการ ทั่วประเทศ
10 80
ศูนย์บริการ ทั่วประเทศ
10
80
รวม
474
คะแนน: 1 = น้อยสุด 10 = มากสุด
22
รวม
486
การประเมินความเสี่ยง โดยวัดจากโอกาส (Probability: P) และผลกระทบ (Impact: I) บริษัท A
บริษัท B
ความเสี่ยง
P
I
ความเสี่ยง
P
I
ถ้าโรงงานที่ต่างประเทศเลิกผลิตแล้วจะหา H H ถ้าผู้ผลิตในประเทศเลิกผลิตแล้วจะหา L อะหลั่ยทดแทนได้ยาก อะหลั่ยทดแทนได้ยาก ถ้าส่งมอบเรือช้ากว่ากำหนด L H แล้วต้องหาเรือจากแหล่งอื่นทดแทน
H
มาก (High: H) / ปานกลาง (Medium: M) / น้อย (Low: L) ตัดสินใจเลือก : บริษัท B เพราะมีคุณสมบัติตามความต้องการและความเสี่ยงที่จัดการได้ ตัวอย่าง: กรณีการเลือกที่ตั้งศูนย์พักพิงของผู้อพยพจากอุทกภัย การพิจารณาตามหลักเกณฑ์ต้องมี (Must Have: M) และหลักเกณฑ์อยากมี (Nice to Have: N)
Must-Have
บริษัท B
P
20 ไร่
P
25 ไร่
P
1,000 คน P
1,200 คน
P
1,400 คน
P
3. มีระบบไฟฟ้า น้ำประปาตลอด 24 ชม. 24 ชั่วโมง P
24 ชั่วโมง
P
24 ชั่วโมง
P
2 กม.
P
1 กม.
P
24 ชั่วโมง
P
24 ชั่วโมง
P
1. เนื้อที่ 20 ไร่ 2. อาคารที่พักจุคนได้ 1,000 คนขึ้นไป 4. ห่างจากที่ว่าการอำเภอไม่เกิน 4 กม. 5. มีรปภ.ดูแลตลอด 24 ชั่วโมง
บริษัท A
P
22 ไร่
P
4 กม.
F
P
24 ชั่วโมง P
F
บริษัท C
P F
P: ผ่าน (Pass), F: ไม่ผ่าน (Fail)
การให้คะแนน และถ่วงน้ำหนักหลักเกณฑ์อยากมี (Nice to Have: N) หลักเกณฑ์
ความ สำคัญ
ตำบล คะ ถ่วง ตำบล คะ ถ่วง ตำบล คะ ถ่วง ก. แนน น้ำหนัก ข. แนน น้ำหนัก ค. แนน น้ำหนัก
1. ใกล้โรงพยาบาลชุมชนยิ่งมากยิ่งดี
10
1 กม.
10
100
2. มีที่จอดรถยิ่งมากยิ่งดี
10
100 คัน
5
50
50 คน
6
4. มี จนท.ให้ บริการดูแลด้านสุขภาพจิต
8
100 คน
5
40
200 คน 10
80
50 คน 3
24
5. ใก้ลตลาดมากๆ
9
1 กม.
10
90
1.5 กม. 8
72
2 กม. 5
45
1 เครื่อง
4
32
รวม
241
3. มีสนามกีฬา 7 ที่จุคนได้มาก
42 60 คน
2 กม.
5
50
3 กม. 3
30
200 คัน 10
100
90 คัน 4
40
8
56 70 คน
6. มีเครื่องทำ น้ำสะอาดหลายๆ เครื่อง 8 2 เครื่อง 6 48 3 เครื่อง 10 80
รวม 370
รวม
10
438
70
คะแนน: 1 = น้อยสุด 10 = มากสุด
23
การประเมินความเสี่ยง โดยวัดจากโอกาส (Probability: P) และผลกระทบ (Impact: I)
ตำบล ก. ความเสี่ยง
ถ้ามีผู้อพยพเกินจำนวนทำให้ที่พักไม่พอแล้วต้องหาสถานที่เพิ่ม
P
I
H
L ถ้าผู้ประสบภัยป่วยแล้ว อาจช่วย
ถ้าผู้ประสพภัยป่วยแล้ว อาจช่วยเหลือไม่ทันท่วงที
ตำบล ข. ความเสี่ยง
L
เหลืือไม่ทันท่วงที
H
มาก (High: H) / ปานกลาง (Medium: M) / น้อย (Low: L)
ตัดสินใจเลือก : ตำบล ข. เพราะมีคุณสมบัติตามที่ต้องการมากกว่าและมีความเสี่ยงต่ำกว่า
24
P
I
L
H
4. การวิเคราะห์ปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้น (Potential Problem Analysis: PPA) การที่สามารถแก้ไขปัญหาหนึ่งใดได้ ไม่ใช่เครื่องยืนยัน ว่าปัญหาดังกล่าวจะไม่เกิดขึ้นอีก ดังนั้น เพื่อป้องกันไม่ให้ ทั้งปัญหาเดิมและปัญหาอื่นๆ เกิดขึ้นอีก จึงจำเป็นจะต้อง มี ก ระบวนการที่ ใ ช้ จั ด การปั ญ หาที่ อ าจเกิ ด ขึ้ น ในอนาคต ซึ่ ง ก็ คื อ กระบวนการวิ เ คราะห์ ปั ญ หาที่ อ าจจะเกิ ด ขึ้ น (Potential Problem Analysis) กระบวนการนี้เป็นแนวคิด ที่มองไปในอนาคตเพื่อให้ได้วิธีการจัดการกับความเสี่ยงและ ช่วยให้การดำเนินโครงการและแผนงานต่างๆ เป็นไปอย่าง ราบรื่น เพิ่มโอกาสประสบความสำเร็จตามแผนที่วางไว้
เช่น กรณีการจะย้ายออฟฟิคจากอาคาร A ไปยัง อาคาร B ภายในวันที่ 31 พฤษภาคมนั้น มีขั้นตอน กำหนดแล้วเสร็จ และผู้รับผิดชอบ ดังต่อไปนี้
ประโยชน์ แ ละผลลั พ ธ์ ข องการใช้ ก ระบวนการ
• • • •
•
การตระหนักถึงและระบุปัญหาให้ชัดเจน วิเคราะห์ปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้นจะช่วยให้ผู้เข้าร่วม ขั้นตอน กำหนดแล้วเสร็จ ผู้รับผิดชอบ สามารถรับรู้ ประเมิน และคาดการณ์ปัญหาที่อาจ ทำสัญญาเช่าพื้นที่อาคาร B 25 มี.ค. ผู้จัดการ เกิดขึ้นในอนาคตได้อย่างแม่นยำ เลือก Interior Designer 29 มี.ค. ผู้จัดการ ประเมินสาเหตุของปัญหา ออกแบบตกแต่งภายใน 11 เม.ย. ผู้จัดการ สามารถหาวิธีการป้องกันและลดโอกาสการเกิด เลือกผู้รับเหมา 25 เม.ย. ผู้จัดการ ของสิ่งที่น่าจะเป็นเหตุ ตกแต่งแล้วเสร็จ 27 พ.ค. เลขานุการ แนวทางการวิเคราะห์ และพัฒนาแนวทางการ ขนย้ายเฟอร์นิเจอร์ 29 พ.ค. เลขานุการ รั บ มื อ กั บ สถานการณ์ หรื อ ปั ญ หาที่ อ าจเกิ ด ขึ้ น ย้ายเข้าอยู่ 31 พ.ค. เลขานุการ ในกรณีทไี่ ม่สามารถป้องกันได้ (แม้วา่ จะมีมาตรการ ป้องกันไม่ใช่การรับประกันว่าปัญหาจะไม่เกิดขึ้น ซึ่งจากตัวอย่างสถานการณ์ข้างต้น อาจมีความเป็น อย่างแน่นอน ดังนั้นจึงต้องพิจารณาต่อไปด้วยใน ไปได้วา่ ขัน้ ตอน “ตกแต่งแล้วเสร็จ” อาจมีความเป็น กรณี ที่ ปั ญ หาเกิ ด ขึ้ น จริ ง นั้ น จะมี วิ ธี ก ารรั บ มื อ ไปได้สูงมากกว่าจะเกิดปัญหาหลากหลายรูปแบบ อย่างไร เพื่อบรรเทาผลกระทบที่เกิดขึ้น) และปัญหาเหล่านั้นจะส่งผลกระทบอย่างรุนแรงต่อ พัฒนาอุปนิสัยการทำงานเชิงรุก (Proactive) การย้ายอาคาร เป็นต้น
ในการนำกระบวนการวิเคราะห์ปัญหาที่อาจจะเกิด ขึ้นมาใช้กับแผนงาน กระบวนการดังกล่าวสามารถแบ่งออก ได้เป็น 5 ขั้นตอน ดังนี้ 1. ตระหนักถึงและระบุปญ ั หาทีอ่ าจจะเกิดขึน้ (Identify Potential Problem) ในการทำงานแต่ละขัน้ ตอนนัน้ ล้ ว นแล้ ว แต่ มี ค วามเป็ น ไปได้ ที่ จ ะเกิ ด ปั ญ หาขึ้ น ทั้ ง สิ้ น แต่ ด้ ว ยข้ อ จำกั ด ด้ า นทรั พ ยากรจึ ง ไม่ สามารถวิ เ คราะห์ ทุ ก ๆ ปั ญ หาที่ มี โ อกาสจะ เกิ ด ขึ้ นได้ จึงจำเป็นจะต้องเลือกปัญหาที่จะนำ มาวิเคราะห์ โดยใช้เงื่อนไข 2 ประการ ได้แก่ ปั ญ หาที่ มี โ อกาสเกิ ด สู ง (Probability) และ ปัญหาที่มีส่งผลกระทบรุนแรง (Impact) ตัวอย่าง
2. ระบุ ส าเหตุ ที่ อ าจจะทำให้ เ กิ ด ปั ญ หา (Identify Potential Causes) เมื่อเลือกขั้นตอนที่มีความ เป็นไปได้สูงว่าจะเกิดปัญหาและอาจส่งผลกระทบ รุนแรง จากขั้นตอนที่ผ่านมาได้แล้ว ก็จะต้อง พิ จ ารณาต่ อ ไปว่ า มี ปั ญ หาลั ก ษณะใดบ้ า งที่ อ าจ เกิดขึน้ รวมทัง้ สาเหตุของปัญหาเหล่านัน้ แล้วบันทึก สาเหตุทอี่ าจทำให้เกิดปัญหาให้ชดั เจน เช่น ขัน้ ตอน “การตกแต่งแล้วเสร็จ”
25
การระบุสาเหตุที่อาจทำให้เกิดปัญหา ปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้น สาเหตุที่อาจจะทำให้เกิดปัญหา (Potential Problem) (Potential Causes) ตกแต่งเสร็จไม่ทันกำหนด 1. ผู้รับเหมาทำงานช้า 2. ผูร้ ับเหมาให้ความสนใจน้อย 3. วัสดุที่ใช้ในการตกแต่งขาดตลาด
3. ระบุ ม าตรการป้ อ งกั น (Identify Preventive Effects) เมือ่ ได้สาเหตุทอี่ าจจะทำให้เกิดปัญหา ต้อง พิจารณาต่อไปว่าสำหรับแต่ละสาเหตุนนั้ มีมาตรการ หรือวิธีการใดบ้างที่จะช่วยลดโอกาสการเกิดของ แต่ละสาเหตุุ
หน้า จากนั้นจึงกำหนดสัญญาณเตือน (Signals) ซึ่งจะเป็นตัวบอกเหตุให้ทราบว่าปัญหาได้เกิดขึ้น แล้ว หรือกำลังจะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน เพื่อที่จะได้ นำเอามาตรการรั บ มื อ ที่ ร ะบุ ไ ว้ อ อกมาปรั บ ใช้ ไ ด้ อย่างทันท่วงที ซึ่งจากกรณีตัวอย่างที่ยกมานี้ ตัว บอกเหตุที่เหมาะสมที่สุดควรจะเป็น “เลขานุการ” นั่นเอง
การระบุมาตรการป้องกัน ปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้น สาเหตุที่อาจจะ (Potential Problem) ทำให้เกิดปัญหา (Potential Causes) ตกแต่งเสร็จไม่ทันกำหนด ผู้รับเหมาทำงานช้า ผู้รับเหมาให้ความ สนใจน้อย วัสดุที่ใช้ในการ ตกแต่งขาดตลาด
มาตรการป้องกัน (Preventive Actions) มอบหมายให้เลขานุการ ติดตามงานเป็นระยะๆ เซ็นสัญญาปรับล่วงหน้า หากเสร็จไม่ทันกำหนด ให้ Interior Designer กำหนดวัสดุที่ใช้ให้ ชัดเจนและแจ้งให้ผู้ รับเหมาสั่งซื้อล่วงหน้า
4. ระบุผลกระทบที่อาจจะเกิดขึ้น (Identify Potential Effects) อย่างไรก็ตาม ถึงแม้จะมีมาตรการป้องกัน หรือลดโอกาสการเกิดของสาเหตุแล้วก็ตาม ไม่ได้ หมายความว่าปัญหาดังกล่าวจะไม่เกิดขึ้น จึงนำไป สู่ ขั้ น ตอนต่ อ ไปในการกำหนดมาตรการรั บ มื อ กั บ ปัญหาทีอ่ าจจะเกิดขึน้ ในท้ายทีส่ ดุ แต่เพือ่ ให้สามารถ กำหนดมาตรการรับมือที่มีประสิทธิภาพนั้น จำเป็น จะต้องทราบก่อนว่าปัญหาที่อาจเกิดขึ้นนั้นจะส่งผล กระทบอะไรบ้าง เช่น ถ้าการตกแต่งล่าช้ากว่ากำหนด อาจทำให้เสียค่าเช่ารายวันของอาคารเดิมในอัตรา ที่สูงกว่ารายเดือน และทำให้ลูกค้าเกิดความสับสน และติดต่อธุรกิจยากขึ้น เป็นต้น 5. ระบุ ม าตรการรั บ มื อ (Identify Contingent Actions) และระบุสัญญาณ (Identify Signals) ขั้นตอนสุดท้าย หลังจากทราบแล้วว่าอาจเกิดผล กระทบอะไรจากปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้นบ้าง จึงนำ มาสู่การกำหนดมาตรการเพื่อรับมือกับปัญหาล่วง 26
การระบุมาตรการรับมือ
ผลกระทบที่อาจจะเกิดขึ้น (Potential Effects) เสียค่าเช่าอาคารเดิมด้วย อัตราที่สูงกว่าเดิม ทำให้ลูกค้าสับสนและติดต่อยาก
มาตรการรับมือ (Contingent Actions) เจรจากับนิติบุคคลเพื่อขออัตรา พิเศษ ในกรณีที่ต้องเช่าพื้นที่ต่อ แจ้ง ทศท. ขอโอนสายที่โทรเข้า หมายเลขใหม่ไปยังหมายเลขเก่า เป็นการชั่วคราว
กรอบขั้นตอนการวิเคราะห์ปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้น (Potential Problem Analysis: PPA) Potential Problem Analysis: PPA Ãкػ˜ÞËÒ ÃкØÊÒà˵طÕèÍÒ¨ ·ÕèÍÒ¨¨Ðà¡Ô´¢Öé¹ ¨Ð·ÓãËŒà¡Ô´»˜ÞËÒ (Identify Potential (Identify Potential Problem) Causes) âÍ¡ÒÊ·Õè¨Ðà¡Ô´ ¼Å¡Ãзº
ÃкØÁҵáÒà »‡Í§¡Ñ¹ (Identify Preventive Effects)
ÃкؼšÃзº ·ÕèÍÒ¨¨Ðà¡Ô´¢Öé¹ (Identify Potential Effects)
ÃкØÁҵáÒà ÃѺÁ×Í (Identify Contingent Actions)
ÃкØÊÑÞÞÒ³ àµ×͹ (Identify Signals)
ตัวอย่างจากกลุ่มผู้เข้าร่วมประชุมที่เกี่ยวข้องกับการนำงานในความรับผิดชอบมาใช้ในการฝึกหัด ตัวอย่าง: กรณีปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้น: น้ำท่วมศูนย์ฝึกอบรมเด็กและเยาวชนจังหวัดนครสวรรค์ สาเหตุที่อาจจะทำให้เกิดปัญหา มาตรการป้องกัน ผลกระทบที่อาจจะเกิดขึ้น ไม่มีเครื่องสูบน้ำ จัดหาเครื่องสูบน้ำให้พอ ขาดสถานที่ที่ใช้ประกอบอาหาร ไม่มีกำแพงกั้นน้ำ จัดเตรียมวัสดุสร้าง ขาดสถานที่ที่ใช้สำหรับ กำแพงกั้นน้ำ การเรียนการสอน เป็นพื้นที่นอกเขตป้องกัน ขยายพื้นที่เขตป้องกัน เด็กและเยาวชนเกิดความเครียด เป็นพื้นที่ต่ำ สร้างสถานที่ทำการใหม่ ทรัพย์สินเสียหาย ให้สูงกว่าที่เดิม ท่อระบายน้ำเล็ก ปรับปรุงท่อระบายน้ำ เด็กและเยาวชนอาศัยอยู่ในศูนย์ ให้เหมาะสม ไม่ได้
มาตรการรับมือ ประกอบอาหาร จากภายนอกแล้วนำส่ง จัดการเรียนการสอน บนหอนอน จัดตั้งศูนย์ทางการ แพทย์ฉุกเฉินภายใน ขนย้ายอุปกรณ์ขึ้นที่สูง ย้ายไปควบคุมที่ค่ายทหาร
สัญญาณ: มีระดับน้ำสูงและท่วมขังพื้นที่ภายในและโดยรอบมากกว่า 30 ซม.
ตัวอย่าง: กรณีปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้น: น้ำท่วมฉับพลันในสนามกีฬาที่มีผู้พักพิงจำนวนมาก
สาเหตุที่อาจจะทำให้เกิดปัญหา มาตรการป้องกัน ผลกระทบที่อาจจะเกิดขึ้น ฝนตกหนักติดต่อกันหลายวัน 1. มีระบบระบายน้ำ ที่พักถูกน้ำท่วมขัง ที่มีประสิทธิภาพ 2. จัดเตรียมเครื่องสูบน้ำให้พอ ระบบระบายน้ำอุดตัน ขุดลอกท่อระบายน้ำเป็นประจำ ห้องน้ำห้องส้วมใช้การไม่ได้ ระบบระบายน้ำไม่เพียงพอ วางแผนสร้างระบบระบายน้ำ เกิดโรคท้องร่วง เพิ่มเติม (Flood way) เครื่องสูบน้ำเสียใช้การไม่ได้ 1. ซ่อมบำรุงสม่ำเสมอ ไฟฟ้าดับ 2. มีเครื่องสูบน้ำสำรอง 3. Check list แหล่งที่จะเสริมได้ แนวป้องกันรอบสนามกีฬาพัง 1. สำรวจตรวจสอบเป็นประจำ 1 จุด 2. มีเวรยามเฝ้าระวัง 3. มีกระสอบทรายสำรอง 4. เตรียมเครื่องจักร พร้อมดำเนินงาน ขาดงบประมาณในการซื้อน้ำมัน 1. ตั้งงบประมาณสำรองฉุกเฉิน ดีเซลสำหรับเครื่องสูบน้ำ 2. ตั้งกองทุนฉุกเฉินจากเครือข่าย
มาตรการรับมือ 1. จัดเตรียมพื้นที่สูง รองรับผู้พักพิง 2. เตรียมผู้รับผิดชอบ 3. เตรียมคู่มือปฏิบัติการฉุกเฉิน 1. จัดหาส้วมลอยน้ำ 2. เตรียมผู้รับผิดชอบ 3. เตรียมคู่มือปฏิบัติการฉุกเฉิน 1. เตรียมหน่วยแพทย์และยา 2. ประสานโรงพยาบาล ที่ใกล้เพื่อเตรียมรับมือ 3. เตรียมผู้รับผิดชอบ 4. เตรียมคู่มือปฏิบัติการฉุกเฉิน 1. เตรียมเครื่องปั่นไฟ 2. เตรียมอุปกรณ์ให้แสงสว่าง 3. เตรียมผู้รับผิดชอบ 4. เตรียมคู่มือปฏิบิตการฉุกเฉิน
สัญญาณ: ระฆังบอกการสื่อสาร 27
ตัวอย่างการวิเคราะห์ปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้นสำหรับการทำแผนงาน (Potential Problem Analysis for the Complex Plan) ตัวอย่าง: กรณีการกำหนดแผนงาน: อพยพประชาชนออกจากพื้นที่ประสบอุทกภัย อำเภอคลองหลวง จังหวัดปทุมธานี มายังมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ให้เสร็จในวันที่ 15 ตุลาคม 2555 ขั้นตอน
กำหนดเสร็จ
ผู้รับผิดชอบ
1. หาศูนย์อพยพเพื่อรองรับประชาชน
1 ตุลาคม 2555
ปภ.จังหวัด
2. สำรวจจำนวนประชากรที่คาดว่าจะถูกน้ำท่วม
5 ตุลาคม 2555
นอภ.คลองหลวง
3. ชี้แจงทำความเข้าใจถึงความจำเป็นที่ต้องย้ายออก
P1
7 ตุลาคม 2555
นอภ.คลองหลวง
4. แสดงข้อมูลมวลน้ำแก่ประชาชนที่ยังไม่ย้ายออก
P2
7 ตุลาคม 2555
นอภ.คลองหลวง
5. เตรียมพาหนะสำหรับขนย้าย
7 ตุลาคม 2555
นอภ.คลองหลวง
6. อพยพประชากร
14 ตุลาคม 2555
นอภ.คลองหลวง
7. สำรวจผู้ไม่อพยพ
15 ตุลาคม 2555
นอภ.คลองหลวง
8. ส่งผู้นำชุมชนทำความเข้าใจกับผู้อพยพ
C1
16 ตุลาคม 2555
กำนัน / ผู้ใหญ่บ้าน / นายก อบต.
9. กำหนดจุดให้ความช่วยเหลือ
C2
16 ตุลาคม 2555
นอภ.คลองหลวง
16 ตุลาคม 2555
ปภ.จังหวัดปทุมธานี
10. ประเมินผลการอพยพ P: ขั้นตอนที่ต้องได้รับการป้องกัน (Preventive Action) C: ขั้นตอนรับมือ (Contingent Action) ขั้นตอนวิกฤติ: ขั้นตอน “อพยพประชากร”
5. การวิเคราะห์โอกาสที่อาจจะเกิดขึ้น
(Potential Opportunity Analysis: POA)
• กำหนดมาตรการขยายผลเพื่อให้ได้ผลประโยชน์ จากโอกาสให้ได้มากที่สุด • รับรู้สัญญาณเพื่อสามารถนำมาตรการขยายผล มาใช้ได้เร็วที่สุด • พัฒนาอุปนิสัยการทำงานเชิงรุก (Proactive)
การวิเคราะห์เหตุการณ์หรือสถานการณ์ย่อมต้อง มีสองมิติควบคู่กันไปเสมอ กล่าวคือ เมื่อมีการวิเคราะห์ ปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้นแล้ว จึงต้องมีการวิเคราะห์โอกาส ขั้นตอนในการวิเคราะห์หาโอกาสที่อาจจะเกิดขึ้น ที่ อ าจจะเกิ ด ขึ้ น ด้ ว ยเช่ น กั น การวิ เ คราะห์ โ อกาสที่ นั้น แบ่งออกได้เป็น 5 ขั้นตอน ได้แก่ อาจจะเกิ ด ขึ้ น เป็ น กระบวนการคิ ด ที่ มี วั ต ถุ ป ระสงค์ ที่ จ ะ 1. ตระหนักและระบุถงึ โอกาสทีอ่ าจจะเกิดขึน้ (Identify ขยายประโยชน์ให้มากขึ้นกว่าที่จะได้รับตามปกติ Potential Opportunity) เพื่อเตรียมความพร้อม รับโอกาสทีอ่ าจจะเกิดขึน้ ในอนาคต โดยให้ระบุอย่าง ประโยชน์และผลลัพธ์ของการใช้กระบวนการคิดนี้ เฉพาะเจาะจงและชัดเจน ผ่านการตั้งคำถามต่างๆ จะช่วยให้ผู้เข้าร่วมสามารถ: ทั้ ง กรณี ที่ อ าจจะเกิ ด โอกาสหรื อ สิ่ ง ที่ ดี อ ะไรขึ้ น • วิ เ คราะห์ ถึ ง โอกาสที่ อ าจเกิ ด ขึ้ น ในแต่ ล ะ ได้บ้าง เราเคยพบโอกาสอะไรบ้างในการทำงาน สถานการณ์ต่างๆ ได้ ประเภทนี้ เราเคยโชคดีอะไรบ้างในการทำงาน • ช่ ว ยกำหนดมาตรการสนั บ สนุ น ให้ โ อกาสที่ ประเภทนี้ และมีอะไรที่เราอยากให้เกิดขึ้นบ้าง ต้องการเกิดขึ้น เป็นต้น เช่น มีโอกาสที่จะได้เลื่อนขั้น • วิเคราะห์ถึงผลประโยชน์ที่จะได้จากโอกาสนั้นๆ 28
2. ระบุสาเหตุที่อาจจะทำให้เกิดโอกาส (Identify Potential Causes) เพื่ อ สนั บ สนุ น หรื อ เพิ่ ม โอกาสที่ จ ะทำให้ เ กิ ด สิ่ ง ดี ดี ขึ้ น ตามที่ เ ราต้ อ งการ โดยให้ ร ะบุ ว่ า สาเหตุ นั้ น ทำให้ เ กิ ด โอกาสขึ้ น ได้ อย่างไร ผ่านวิธีการตั้งคำถามต่างๆ ทั้งอะไรที่ อาจจะทำให้เกิดโอกาสนี้ขึ้นได้บ้าง หรือเราเคย พบว่ า โอกาสนี้ เ กิ ด จากสาเหตุ ใ ดบ้ า ง เป็ น ต้ น เช่ น ผลการดำเนิ น งานทะลุ เ ป้ า หมายที่ ตั้ ง ไว้ คุณสมบัติเข้าตามเกณฑ์ที่กำหนด ฯลฯ
นอกจากนี้ ยังต้องระบุสัญญาณหรือสิ่งที่จะเป็นตัว บอกว่าโอกาสได้เกิดขึ้นแล้ว หรือจะเกิดขึ้นอย่างแน่นอนอีก ด้วย เพื่อให้สามารถใช้มาตรการขยายผลที่ได้เตรียมไว้ได้ ภายในเวลาที่เหมาะสม ซึ่งสัญญาณดังกล่าว มี 3 ประเภท ได้แก่ i. สัญญาณอัตโนมัติ (Automatic) ii. สัญญาณแจ้งปกติ (Manual) iii. สัญญาณล่วงหน้า (Advanced Greetings) – แต่เป็นกรณีที่มักจะไม่เกิดขึ้น
3. ระบุมาตรการสนับสนุน (Identify Promoting โดยสัญญาณต่างๆ อาจค้นหาได้จากคำถามบาง Actions) เพือ่ พยายามเปิดโอกาสของสาเหตุทที่ ำให้ ประเภท เช่น เราจะรู้ได้อย่างไรว่าสิ่งดีดีได้เกิดขึ้นแล้ว และ เกิดสิง่ ดีๆ ผ่านวิธกี ารตัง้ คำถามสำหรับแต่ละสาเหตุ เราจะรู้ได้อย่างไรว่าต้องนำมาตรการขยายผลมาใช้ เป็นต้น เช่ น เราจะสามารถเพิ่มโอกาสของสาเหตุนี้ได้ อย่างไร และมีการกระทำใดบ้างทีส่ ามารถสนับสนุน โดยสรุ ป แล้ ว หลั ก สู ต รการแก้ ปั ญ หาและการ การเกิดของสาเหตุนี้ เป็นต้น ตัดสินใจอย่างเป็นระบบเป็นกระบวนการที่ช่วยพัฒนาการ คิ ด ให้ เ ป็ น ระบบและเป็ น ขั้ น เป็ น ตอน ให้ แ นวทางแก่ 4. ระบุประโยชน์ที่อาจจะเกิดขึ้น (Identify Potential ผู้บริหารทุกระดับในการจัดการประเด็นต่างๆ ในความ Benefits) เพื่อช่วยในการวางแผนการขยายผล ซึ่ง รับผิดชอบไม่ว่าจะเป็นการหาสาเหตุที่แท้จริงของปัญหา ผลประโยชน์ อ าจอยู่ ใ นรู ป แบบของสิ่ ง ที่ เ กิ ด ขึ้ น การเลือกสิ่งที่เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด การจัดการความเสี่ยง กับชีวิต ร่างกาย ทรัพย์สิน คุณภาพผลิตภัณฑ์ การสร้ า งประโยชน์ ใ ห้ ไ ด้ ม ากที่ สุ ด และการบริ ห ารงาน ผลประกอบการ ชื่อเสียง ภาพลักษณ์องค์กร และ ในความรั บ ผิ ด ชอบ หากหน่ ว ยงานนำกระบวนการคิ ด ความสัมพันธ์ทง้ั ภายในและระหว่างองค์กร เป็นต้น นี้มาใช้รวมกันทั้งหน่วยงานจะช่วยลดเวลาในการทำงาน เพิ่ ม ประสิ ท ธิ ผ ลของงาน ลดความขั ด แย้ ง และเพิ่ ม 5. ระบุมาตรการขยายผล (Identify Optimizing ประสิทธิภาพของการทำงานอย่างเป็นระบบ Actions) และระบุสัญญาณ (Identify Signals) เพื่ อ ทำให้ ไ ด้ รั บ ประโยชน์ สู ง สุ ด ในกรณี ที่ สิ่ ง ดี ๆ กรอบขั้นตอนการวิเคราะห์โอกาสที่อาจจะเกิดขึ้น เกิดขึ้น ด้วยการระบุและเลือกมาตรการขยายผลที่ (Potential Opportunity Analysis: POA) ปฏิบตั ไิ ด้ และคุม้ ค่ากับการลงทุน รวมทัง้ มีการเตรียม การสำหรับมาตรการขยายผลไว้ล่วงหน้า โดยมี Potential Opportunity Analysis: POA ตัวอย่างคำถามสำหรับแต่ละประโยชน์ทอี่ าจเกิดขึน้ Ãкػ˜ÞËÒ ÃкØÁҵáÒà ÃкؼšÃзº ÃкØÁҵáÒà ÃкØÊÒà˵طÕèÍÒ¨ ·ÕèÍÒ¨¨Ðà¡Ô´¢Öé¹ ÃѺÁ×Í ¨Ð·ÓãËŒà¡Ô´»˜ÞËÒ »‡Í§¡Ñ¹ (Identify ·ÕèÍÒ¨¨Ðà¡Ô´¢Öé¹ Potential (Identify Potential Preventive (Identify (Identify เช่น จะแสวงหาผลประโยชน์เหล่านี้อย่างไร ถ้า (Identify Problem) Effects) Potential Contingent Causes) Effects) Actions) โอกาสนี้ เ กิ ด ขึ้ น แล้ ว จะขยายผลประโยชน์ ข อง âÍ¡ÒÊ·Õè¨Ðà¡Ô´ โอกาสนี้อย่างไร ต้องเตรียมพร้อมเพื่อใช้ประโยชน์ ¼Å¡Ãзº ÃкØÊÑÞÞÒ³ àµ×͹ เหล่านีล้ ว่ งหน้าไว้อย่างไร และถ้าเกิดโอกาสเหล่านี้ (Identify Signals) ขึ้นมาแล้วจะต้องทำอะไร เป็นต้น
29
Section III
การพัฒนาการบริหารจัดการเชิงบูรณาการ
30
การพัฒนาการบริหารจัดการเชิงบูรณาการ วัตถุประสงค์ สรุปภาพรวมการพัฒนาการบริหารจัดการเชิงบูรณาการ เพื่ อ เสริ ม สร้ า งทั ก ษะของผู้ บ ริ ห ารระดั บ สู ง ในภาค สำหรับผู้บริหารระดับสูงภาครัฐ ราชการ โดยใช้กรณีศึกษาจากปัญหาวิกฤตอุทกภัย พ.ศ. การพัฒนาศักยภาพในส่วนนี้ จะให้ความสำคัญกับ 2554 – 2555 เป็นตัวแบบของการพัฒนาในด้าน การจัดการในบริบทต่างๆ ที่สอดคล้องกับหน้าที่และความ รั บ ผิ ด ชอบของผู้ เ ข้ า อบรม โดยจะเน้ น ในเรื่ อ งของการ 1. การคิ ด วิ เ คราะห์ ประกอบด้ ว ย การประเมิ น ศึกษาข้อมูล เพื่อนำมาจัดทำแผนการดำเนินงานในมิติ สถานการณ์ การวิ เ คราะห์ ป ระเด็ น ปั ญ หา ต่างๆ ทัง้ ในส่วนของการบูรณาการทำงาน การประสานงาน การวิ เ คราะห์ แ นวทางตั ด สิ น ใจ การวิ เ คราะห์ เป็นต้น โดยมีการดำเนินงานในรูปแบบต่างๆ ดังต่อไปนี้ ปัญหาอุปสรรค และการวิเคราะห์โอกาส (รายละเอียดของแต่ละกิจกรรมจะได้กล่าวถึงในแต่ละส่วน 2. การบริหารจัดการเชิงบูรณาการ ประกอบด้วย เป็นการเฉพาะต่อไป) การประสานงาน การเชื่อมโยงการทำงาน • การบรรยาย และการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ (Lecture 3. การจั ด การข้ อ มู ล ข่ า วสาร และการสื่ อ สารที่ มี & Discussion): เน้นการบรรยายและแลกเปลี่ยน ประสิทธิภาพ เรียนรู้ความรู้และประสบการณ์ภายในกลุ่ ม ผู้ เ รี ย น ซึ่งจะสามารถตอบโจทย์ในส่วนของการทำงานแบบ บูรณาการ (Strategic Coherence) และการฝึกซ้อมเพื่อ เตรียมความพร้อมรับสถานการณ์ได้ทุกขณะ (Operational Rehearsal) ได้เป็นอย่างดี
กลุ่มเป้าหมายของการพัฒนา 1. กลุ่มหัวหน้าส่วนราชการระดับกระทรวง 2. กลุ่มหัวหน้าส่วนราชการระดับกรม 3. กลุ่มผู้ว่าราชการจังหวัด
ภายใต้แนวคิด “การบริหารจัดการในวิกฤตอุทกภัย” โดยมีวิทยากรผู้ทรงคุณวุฒิจากภาคส่วนต่างๆ ที่เกี่ยว ข้องเป็นผู้ถ่ายทอดความรู้และประสบการณ์ นำเสนอ กรณีศึกษาและบทเรียนที่ได้รับ รวมทั้งทำหน้าที่เป็น เสมือนผู้จุดประเด็นคำถามและอำนวยการให้เกิดการ หารื อ เพื่ อ เปิ ด โลกทั ศ น์ ด้ า นการบริ ห ารจั ด การ เหตุ ก ารณ์ ในภาวะวิ ก ฤติ ข องผู้ บ ริ ห ารภาครั ฐ ให้ กว้างขวางยิง่ ขึน้ และเป็นประโยชน์ในการนำความรูท้ ี่ ได้รบั ไปพัฒนาปรับปรุงแผนการดำเนินงานของตนเอง ให้มีความสมบูรณ์มากที่สุด • การเดินทางศึกษาดูงาน (Fieldtrip) และการแลก เปลี่ยนประสบการณ์ (Experience Sharing): โครงการฯ ได้ มี ก ารจั ด การศึ ก ษาดู ง านขึ้ น ในกลุ่ ม พื้นที่ต้นน้ำ และยังมีการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ การทำงานจากผูท้ รี่ บั ผิดชอบพืน้ ทีโ่ ดยตรง สำหรับกลุม่ พืน้ ทีก่ ลางน้ำและปลายน้ำ ทัง้ นีเ้ พือ่ ให้ผเู้ ข้าร่วมประชุม เข้ า ใจถึ ง ปั ญ หา สถานการณ์ ที่ เ กิ ด ขึ้ น จริ ง และ แนวทางการปฏิ บั ติ ง านที่ เ หมาะสมได้ ม ากที่ สุ ด การเดินทางดูงานในสถานที่ หรือหน่วยงานต่างๆ จึง จะช่ ว ยส่ ง เสริ ม ประสบการณ์ ใ นการดำเนิ น งาน เพื่อให้สามารถนำความรู้และข้อมูลที่ได้ทั้งหมดมา 31
ประกอบการจั ด ทำแผนการดำเนิ น งานได้ อ ย่ า งมี ประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น • การประชุมเชิงปฏิบัติการ (Workshop): เน้นการ แลกเปลี่ยนความคิดเห็นระหว่างผู้เข้าร่วมในระดับ ต่างๆ และร่วมกันลงมือปฏิบัติ คิดค้น และจัดทำ / ปรับปรุงแผนการดำเนินงานที่สอดคล้องกับแนวทาง ของภารกิจ และความรับผิดชอบของตนเอง โดยตั้ง อยู่บนพื้นฐานของโจทย์ที่กำหนดโดยคณะทำงาน ซึ่ง ได้แบ่งออกเป็นเหตุการณ์ทั้งในส่วน ก่อน – ระหว่าง – หลังเกิดเหตุ
32
• การฝึ ก ปฏิ บั ติ ใ นสถานการณ์ จ ำลองเสมื อ นจริ ง (Simulation): เพื่อให้ผู้เข้าร่วมได้มีโอกาสถ่ายทอด ความรูท้ ไี่ ด้รบั มาและประสบการณ์ของตนเองผ่านการ ซักซ้อม เพื่อให้ได้รับประสบการณ์เสมือนจริงในการ ดำเนินงานจากสถานการณ์จำลองที่ตั้งขึ้น ในส่วนที่ ตนเองรับผิดชอบและมีส่วนเกี่ยวข้อง อันจะนำไปสู่ การปรับปรุงกระบวนการดำเนินงานในส่วนต่างๆ ที่ เกี่ยวข้องกับตนเองให้มีประสิทธิภาพมากขึ้นต่อไป
กำหนดการ กิจกรรมการพัฒนาการบริหารจัดการเชิงบูรณาการ ต้นน้ำ: ณ โรงแรม ดิ เอ็มเพรส จังหวัดเชียงใหม่
วันที่ 17 สิงหาคม 2555 09.00 – 09.15 กล่าวเปิดงาน โดย นายนนทิกร กาญจนะจิตรา เลขาธิการ ก.พ. 09.15 – 09.30 นำเสนอภาพรวมของโครงการ โดย นายอนุสรณ์ แก้วกังวาล รองอธิบดี กรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย และ ดร. สุวิทย์ เมษินทรีย์ ผู้อำนวยการ Sasin Institute for Global Affairs (SIGA) 09.30 – 12.30 ศึกษาระบบการบริหารจัดการและการไหลของน้ำในช่วงลุ่มน้ำตอนบน ประตูระบายน้ำท่าวังตาล และเขื่อนแม่กวงอุดมธารา 12.30 – 13.30 รับประทานอาหารกลางวัน 13.30 – 14.30 บรรยายเรื่อง “การบริหารสถานการณ์ในภาวะอุทกภัย” โดย ผศ.ดร.ทวิดา กมลเวชช คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ 14.30 – 15.30 การประชุมเชิงปฏิบัติการ: ถอดบทเรียน และสรุปบทเรียนจากวิกฤตอุทกภัยปี 2554 โดยสถาบันฯ ศศินทร์ 15.30 – 15.45 รับประทานอาหารว่าง 15.45 – 18.00 การประชุมเชิงปฏิบัติการ: ถอดบทเรียน และสรุปบทเรียนจากวิกฤตอุทกภัยปี 2554 (ต่อ) โดยสถาบันฯ ศศินทร์ 18.00 – 19.00 รับประทานอาหารเย็น 19.00 – 21.00 การตรวจสอบและทบทวนแผนและการเตรียมแผนสู่แนวทางการฝึกปฏิบัติ โดยสถาบันฯ ศศินทร์ วันที่ 18 09.00 – 12.00 – 13.00 – 14.45 –
สิงหาคม 2555 12.00 การฝึกปฏิบัติในสถานการณ์จำลองเสมือนจริง (Simulation) โดย กรมปภ. 13.00 รับประทานอาหารกลางวัน 14.45 สรุปผลการฝึกปฏิบัติในสถานการณ์จำลองเสมือนจริง โดย กรมปภ. 15.00 กล่าวปิดงาน โดย นายพระนาย สุวรรณรัฐ ปลัดกระทรวงมหาดไทย 33
กลางน้ำ: ณ โรงแรมกรุงศรีริเวอร์ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา
วันที่ 8 กันยายน 2555 09.00 – 09.30 กล่าวเปิดงาน โดย นายพระนาย สุวรรณรัฐ ปลัดกระทรวงมหาดไทย 09.30 – 10.45 บรรยายเรื่อง “การบริหารสถานการณ์ในวิกฤติอุทกภัย” โดย ดร.เสรี ศุภราทิตย์ มหาวิทยาลัยรังสิต 10.45 – 11.00 รับประทานอาหารว่าง 11.00 – 12.30 บรรยายเรื่อง “ประสบการณ์ในการจัดการอุทกภัยในอยุธยา” โดย นายวิทยา ผิวผ่อง ผู้ว่าราชการ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา 12.30 – 13.30 รับประทานอาหารกลางวัน 13.30 – 14.00 บรรยายเรื่อง “การบริหารจัดการน้ำเชิงบูรณาการ” โดย นายอนุสรณ์ แก้วกังวาล รองอธิบดีกรม ป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย 14.00 – 15.30 การประชุมเชิงปฏิบัติการ: สรุปบทเรียนจากเหตุการณ์อุทกภัยปี 54 การทบทวนแผน และการเตรียม แผนสู่แนวทางการปฏิบัติ โดย สถาบันฯ ศศินทร์ 15.30 – 15.45 รับประทานอาหารว่าง 15.45 – 17.00 การประชุ ม เชิ ง ปฏิ บั ติ ก าร: สรุ ป บทเรี ย นจากเหตุ ก ารณ์ อุ ท กภั ย ปี 54 การทบทวนแผน และ การเตรียมแผนสู่แนวทางการปฏิบัติ (ต่อ) โดย สถาบันฯ ศศินทร์ วันที่ 9 กันยายน 2555 09.00 – 12.00 การฝึกปฏิบัติในสถานการณ์จำลองเสมือนจริง (Simulation) โดย กรมปภ. 12.00 – 13.00 รับประทานอาหารกลางวัน 13.00 – 14.30 สรุปผลการฝึกปฏิบัติในสถานการณ์จำลองเสมือนจริง โดย กรมปภ. 14.30 – 15.00 กล่าวปิดงาน โดย นายวิบูลย์ สงวนพงศ์ อธิบดีกรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย
34
ปลายน้ำ: ณ สำนักงาน ก.พ. จังหวัดนนทบุรี
วันที่ 13 09.00 – 09.15 – 10.45 – 11.00 – 12.30 – 13.30 – 14.00 –
กันยายน 2555 09.15 กล่าวเปิดงาน โดย นายพระนาย สุวรรณรัฐ ปลัดกระทรวงมหาดไทย 10.45 บรรยายเรื่อง “การบริหารสถานการณ์ในวิกฤติอุทกภัย” โดย ผศ.ดร. ทวิดา กมลเวชช มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ 11.00 รับประทานอาหารว่าง 12.30 บรรยายเรื่อง “ประสบการณ์ในการจัดการอุทกภัยในกทม.” โดย นายกังวาฬ ดีสุวรรณ ผู้อำนวยการกองพัฒนาระบบหลัก สำนักการระบายน้ำกทม. 13.30 รับประทานอาหารกลางวัน 14.00 บรรยายเรื่อง “โครงสร้างและการบริหารจัดการภัยพิบัติตามระบบ Single Command” โดย นายอนุสรณ์ แก้วกังวาล รองอธิบดีกรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย 17.00 การประชุ ม เชิ ง ปฏิ บั ติ ก าร: สรุ ป บทเรี ย นจากเหตุ ก ารณ์ อุ ท กภั ย ปี 54 การทบทวนแผน และ การเตรียมแผนสู่แนวทางการปฏิบัติ โดย สถาบันฯ ศศินทร์
วันที่ 14 09.00 – 09.30 – 12.00 – 13.00 – 15.00 –
กันยายน 2555 09.30 กล่าวเปิดงาน โดย นายวิบูลย์ สงวนพงศ์ อธิบดีกรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย 12.00 การฝึกปฏิบัติในสถานการณ์จำลองเสมือนจริง (Simulation) โดย กรมปภ. 13.00 รับประทานอาหารกลางวัน 15.00 สรุปผลการฝึกปฏิบัติในสถานการณ์จำลองเสมือนจริง โดย กรมปภ. 15.30 กล่าวปิดงาน โดย นายชาญวิทย์ ไกรฤกษ์ รองเลขาธิการ ก.พ.
35
หน่วยงานกลาง: ณ สำนักงาน ก.พ. จังหวัดนนทบุรี และกรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย วันที่ 6 กันยายน 2555 (ณ สำนักงาน ก.พ. จังหวัดนนทบุรี) 09.00 – 09.15 กล่าวเปิดงาน โดย 09.15 – 10.30 บรรยายเรื่อง “การบริหารสถานการณ์ในวิกฤติอุทกภัย” โดย ดร.จิระวัฒน์ กณะสุต คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ 10.30 – 10.45 รับประทานอาหารว่าง 10.45 – 12.00 บรรยายเรื่อง “การบริหารสถานการณ์ในวิกฤติอุทกภัย” (ต่อ) โดย ดร.จิระวัฒน์ กณะสุต คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ 12.00 – 13.30 รับประทานอาหารกลางวัน 13.30 – 14.00 บรรยายเรื่อง “การบริหารจัดการน้ำเชิงบูรณาการ” โดย นายอนุสรณ์ แก้วกังวาล รองอธิบดีกรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย 14.00 – 15.30 การประชุมเชิงปฏิบตั กิ าร: สรุปบทเรียนจากเหตุการณ์อทุ กภัยปี 54 การทบทวนแผน และการเตรียมแผน สู่แนวทางการปฏิบัติ โดย สถาบันฯ ศศินทร์ 15.30 – 15.45 รับประทานอาหารว่าง 15.45 – 18.00 การประชุมเชิงปฏิบตั กิ าร: สรุปบทเรียนจากเหตุการณ์อทุ กภัยปี 54 การทบทวนแผน และการเตรียมแผน สู่แนวทางการปฏิบัติ (ต่อ) โดย สถาบันฯ ศศินทร์ วันที่ 9 กันยายน 2555 (ณ กรมป้องกันและบรรเทา สาธารณภัย กรุงเทพฯ) 09.00 – 12.00 การฝึกปฏิบัติในสถานการณ์จำลองเสมือนจริง (Simulation) โดย กรมปภ. วันที่ 14 09.00 – 09.30 – 12.00 – 13.00 – 15.00 –
36
กันยายน 2555 (ณ สำนักงาน ก.พ. จังหวัดนนทบุรี) 09.30 กล่าวเปิดงาน โดย นายวิบูลย์ สงวนพงศ์ อธิบดีกรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย 12.00 การฝึกปฏิบัติในสถานการณ์จำลองเสมือนจริง (Simulation) โดย กรมปภ. 13.00 รับประทานอาหารกลางวัน 15.00 สรุปผลการฝึกปฏิบัติในสถานการณ์จำลองเสมือนจริง โดย กรมปภ. 15.30 กล่าวปิดงาน โดย นายชาญวิทย์ ไกรฤกษ์ รองเลขาธิการ ก.พ.
Section III
การพัฒนาการบริหารจัดการเชิงบูรณาการ การบรรยายภายใต้แนวคิด การบริหารจัดการในวิกฤติอุทกภัย
37
การบริหารจัดการในวิกฤติอุทกภัย : น้ำท่วม ตอผุด ถอดรหัสการจัดการอุทกภัย ผศ. ดร. ทวิดา กมลเวชช รองคณบดีฝ่ายวิชาการ คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ หากได้ มี โ อกาสพิ จ ารณาแผนปฏิ บั ติ ก ารจั ง หวั ด และแผนปฏิ บั ติ ก ารท้ อ งถิ่ น โดยละเอี ย ด อาจกล่ า ว ได้ ว่ า เปรี ย บเสมื อ นกั บ การเอาแผนกรอบของชาติ ไปไว้ ที่ จั ง หวั ด เอาคำว่ า ชาติ อ อกแล้ ว ใส่ ค ำว่ า จั ง หวั ด เข้ า ไป ในส่ ว นท้ อ งถิ่ น ก็ เ ช่ น เดี ย วกั น คื อ เอาคำว่ า จั ง หวั ด ออกและเอาคำว่ า ท้ อ งถิ่ น เข้ า ใส่ เ ข้ า ไป ถ้ า หาก พิ จ ารณาให้ ล ะเอี ย ดยิ่ ง ขึ้ น อี ก จะเห็ น ได้ ว่ า ส่ ว นครึ่ ง แรกของแผนนั้นเป็นที่น่าพอใจ โดยเฉพาะแผนที่มีส่วน แรกไม่ ห นามากนั้ น ยิ่ งเหมาะสมมาก เนื่ อ งจากแนวคิ ด ของการจัดทำแผนปฏิบัติการนั้น ด้านหน้าต้องไม่ละเอียด ด้ ว ยเหตุ ผ ลที่ ว่ า เป็ น เรื่ อ งของการหยิ บ ฉวยและภาพ ของการทำงานทั้ ง หมด อย่ า งไรก็ ต าม “ภาคผนวก และดัชนี” คือส่วนที่สำคัญที่สุดของแผน แต่กลับไม่ค่อย ได้ รั บ ความสนใจมากนั ก ทั้ ง นี้ เวลาอ่ า นแผน EOP แผน Emergency Operation Plan ส่วนด้านหน้า เรียกว่า Basic Plan ซึ่งบอกรายละเอียดว่าเมื่อเกิด เหตุการณ์หนึ่งใดขึ้น จะต้องมีแผนงานรองรับกี่รูปแบบ และระบุวิธีการปฏิบัติคร่าวๆ แต่เมื่อพิจารณาให้ถี่ถ้วน จะพบว่าเวลาเขียนแผน EOP นั้นจะพบข้อความต่างๆ ยกตัวอย่างเช่น “ดำเนินการประสานงานตามแผนการ อพยพ วงเล็ บ ผนวก ก7” นั่ น หมายความว่ า การเผชิญเหตุใช้คู่มือที่อยู่ที่ ก7 ซึ่งเป็นการสอนให้ใช้ ดัชนีให้มีคุณค่า เพราะฉะนั้น ส่วนที่ใช้งานกันจริงคือ ส่วนด้านหลัง ซึ่งจะได้สอดแทรกแนวคิดนี้เข้าไว้ตลอด การบรรยายอี ก สิ่ ง หนึ่ ง ที่ ข าดหายไป คื อ เราไม่ เ คยให้ ความสนใจ กับ SOP หรือ Standard Operating Planner ซึ่งคล้ายๆ กับระเบียบการบริหาร อบต. หรือ อบจ. ซึ่งที่จริงแล้ว SOP คือ ขั้นตอน Step By Step 38
เป็นขั้นตอนของการปฏิบัติงานมาตรฐานที่ทำอยู่ ไม่ ว่า จะอยู่ในโหมดใด โหมด Routine หรือ โหมด Emergency ต่างก็มีโหมดของมันเอง หน่วยงานบางหน่วยงานยังไม่มี SOP ด้วยซ้ำ การเผชิญเหตุจงึ เป็นการรอให้เหตุเกิดก่อนแล้วค่อยตัง้ หลักทำงานกัน แนวคิดที่ว่า “เพราะว่าแผนการเผชิญหน้า ไม่มเี หตุจำเป็น ใครจะไปรูจ้ ะมานัง่ ทำแผนกันไว้ได้อย่างไร” จึงเป็นแนวคิดที่ไม่ถูกต้อง เนื่องจากแผนปฏิบัติการโดยปกติ ส่วนแรกจะต้องเป็น Scenario (เป็น Scenario Base) เป็น Scenario Simulations หมายถึง ต้องมีให้ท้องถิ่น วิ เ คราะห์ ค วามเสี่ ย งต่ อ พื้ น ที่ เ สี่ ย งภั ย ส่ ว นนี้ เ รี ย กว่ า Hazard Specific คือ ข้อมูลเทคนิคโดยเฉพาะของภาค ทั่วไป วิเคราะห์ไว้ก่อนเหตุเสี่ยง แผนที่เป็นรูปแบบนี้ เช่น มีแผน 1 2 3 เป็นแบบนี้เพื่อที่สถานการณ์เป็นแบบนี้เลือก แผนที่ 1 แผนหนึ่งดำเนินการไปได้หนึ่งส่วนสามของแผน ปรากฏว่ า เอาไม่ อ ยู่ จึ ง ย้ า ยไปแผนสองโดยไม่ ต้ อ งไปเริ่ ม ใหม่ตั้งแต่ต้น แต่อาจจะเริ่มส่วนที่สองหรือสาม หรือเศษ หนึ่งส่วนสามของแผนสองที่เหลือก็เป็นได้ ไม่ต้องเสียเวลา เริ่มต้นใหม่ทั้งหมด เนื่องจากแต่ละแผนมีความเชื่อมโยงกัน ปัญหาที่เกิดขึ้นคือ ภาครัฐไม่เคยเรียนรู้ SOP ร่วมกัน เขียนเป็น Role Play เขียนตาราง ซึ่งถ้าเราเขียนเป็น แบบนี้จะเรียกว่า Process Flow ต้องทดสอบ Flow ของกระบวนงาน เพราะถ้าไม่ได้ทดสอบวิธีการทำงาน ก็จะไม่มีประโยชน์กับคนเขียนแผนแต่อย่างใด เพราะฉะนั้น Scenario Base เป็นเรื่องใหญ่มาก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หากเกิดสภาวะฉุกเฉินก็จะต้องขอให้ใช้ แผน Functional Exercise ซึ่งสิ่งที่จะได้ปฏิบัติกันต่อไปในวันนี้ เรียกว่าเป็น Functional Exercise หรื อ Command Post
การทำงานสามารถทดลอง (Test Run) การทำงานทีส่ ามารถ ทำงานร่วมกันได้เป็นอย่างดี ซึ่งดีกว่า Table Top ตามปกติ ดีกว่าการฝึกซ้อมในห้องประชุมปกติ รวมทั้งจะเป็นการ ทดสอบ Technical Time จริงที่เกิดขึ้น ต่ อ มาในประเด็ น การวางแผนในการจะจั ด ทำแผน มักจะมีปัญหาหลักเรื่อง “การทำความเข้าใจธรรมชาติ ของภั ย พิ บั ติ ” โดยลองเที ย บกั บ เหตุ ก ารณ์ ใ นปี 2554 ถ้าพิจารณาตามหลักการของนักปฏิบัตินั้นที่อเมริกาหรือ ญี่ ปุ่ น จะเชื่ อ กั น เสมอเวลาทำงานว่ า หากหน่ ว ยงาน ท้ อ งถิ่ น (ซึ่ ง เป็ น หั ว ใจหลั ก ของการบริ ห ารการจั ด การ ภั ย พิ บั ติ ) สามารถตอบสนองวิ ฤ กติ ขั้ น ต้ น ได้ แ ล้ ว ภัยพิบัติก็ไม่อาจจะเกิดขึ้นได้ ต่างประเทศจะมีสเกลวัด ระดับความรุนแรงของภัยกล่าวคือ จะเกิดเหตุฉุกเฉินก่อน (Emergency) ซึ่ ง เป็ น วิ ก ฤติ ใ นรู ป แบบของ Time Conscience คือ ต้องการให้ใช้ทรัพยากรซึ่ง ณ ขั้นนี้ยัง คงมีขอบเขตของการปกครอง (Jurisdiction) ควบคุมอยู่ และหากตอบสนองต่อภาวะฉุกเฉินได้ ภาวะฉุกเฉินจะไม่มี ทางขยายผลเป็นระดับภัยพิบัติได้ ลำดับถัดจากเหตุฉุกเฉิน คือ ระดับภัยพิบัติ และถัดจากภัยพิบัติ คือ ระดับหายนะ ดังนัน้ เมือ่ ปรับเข้ากับบริบทประเทศไทย คือ ณ สถานการณ์ นี้ ต้ อ งรวมท้ อ งถิ่ น เข้ า มาเป็ น ส่ ว นหนึ่ ง ในการรั บ มื อ กั บ เหตุ ก ารณ์ ด้ ว ย เราควรคำนึ ง ได้ ว่ า ตั ว ภั ย พิ บั ติ เ องนั้ น มีลักษณะในภาษาเทคนิคใช้คำว่า Compound Hazard ซึ่งเสมือนภัยที่มาเป็นแพคเก็จ ยกตัวอย่าง เช่น เหตุการณ์ กูฟูชิมะ เชนได พบมีภัย 7 – 8 รูปแบบที่ต่อเนื่องกัน ตลอดเหตุการณ์ นอกเหนือจากแผ่นดินไหว และสึนามิ ถ้าคำนึงได้มากพอว่าภัยอื่นๆ ที่อาจเกิดขึ้นมา ณ เวลา ทีจ่ ะเกิดขึน้ เป็นนัน้ ยังเป็นแค่ภาวะฉุกเฉิน จะทำให้สามารถ จัดการได้อย่างมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้นเพราะมีการคาดการณ์ ล่ ว งหน้ า ไว้ แ ล้ ว ว่ า มั น จะเกิ ด ดั ง นั้ น ในการทำแผน ปฏิบัติการต้องมีแผนรองรับสิ่งที่เป็นภัยคู่แฝดเหล่านี้ด้วย
การใช้หลักการจัดการภัยพิบัติกับลักษณะพิเศษของภัย ลักษณะพิเศษของภัย ภัยเกิดได้จากหลายสาเหตุ คู่แฝดของภัยหลัก ระดับความอ่อนไหวของชุมชน ไร้ขอบเขตพื้นที่ทางรัฐศาสตร์ ไม่มีความแน่นอน แปรเปลี่ยนเสมอ ไม่เป็นเส้นตรง โกลาหลวุ่นวาย ภัยพิบัติเป็นการเมือง
หลักการจัดการภัยพิบัติ ความครบถ้วน คาดการณ์ล่วงหน้า ขับเคลื่อนด้วยความเสี่ยง บูรณาการ (เอกภาพการประสานงาน) ประสานสอดคล้อง ร่วมแรงร่วมใจ ความเป็นมืออาชีพ ยืดหยุ่น
กรณีภัยคู่แฝดนั้น หากเป็นเหตุการณ์น้ำท่วมกรุงเทพ มหานคร ต้องเกิดปัญหาขยะขึ้นแน่นอน ในครั้งที่ผ่านมา ไม่มีการนำประเด็นภัยคู่แฝดเข้ามาพิจารณามากนัก ดังนั้น การวางแผนการปฏิ บั ติการหลั กต้อ งไม่ มีแ ผนเดี ย ว แต่ ต้ อ งมี แ ผนสำรองสำหรั บ สถานการณ์ ที่ จ ะพลิ ก ผั น ด้ ว ย นี่ คื อ วิ ธี ก ารทำแผนหนึ่ ง แผนสอง แผนสาม แต่ ใ น ขณะเดี ย วกั น ก็ ต้ อ งมี แ ผนอี ก ข้ า งที่ เ ป็ น คู่ แ ฝดกั น ด้ ว ย อันเป็นปกติ วีธีในการวาด Scenario Base ซึ่งเป็นส่วน แรกของแผนปฏิบัติการอยู่แล้ว ระดับความอ่อนไหวของชุมชุมเองก็ความสำคัญมาก การสำรวจศั ก ยภาพของตั ว เองสำคั ญ มาก ปกติ ค วาม อ่ อ นไหวของชุ ม ชน ไม่ ไ ด้ จ ำกั ด เฉพาะแต่ เ รื่ อ งผู้ ห ญิ ง ผู้ชาย คนแก่ ซึ่งเป็นมิติทางสังคมเท่านั้น แต่ยังต้องคำนึง ถึงเรื่อ งของกายภาพด้วย เวลาคิด ต้อ งคิดนอกกรอบ ของหน้าที่หน่วยงานรัฐบ้าง ยกตัวอย่างเช่น การที่กองทัพ ไทยเริ่มให้ความสำคัญกับเรื่อง Business Continuity Management (BCM) หรือหลักความต่อเนื่องในการ บริหารจัดการ ซึ่งเป็นแนวคิดที่ใช้กับองค์กรธุรกิจ BCM มีความได้เปรียบหน่วยงานรัฐ ตรงทีม่ ี Function หนึง่ ทีท่ ำให้ ภาคเอกชนตอบสนองสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว นั่นคือ “การประเมิ น ศั ก ยภาพตั ว เอง” ผู้ ที่ ท ำหน้ า ที่ บ ริ ห าร จั ด การภั ย พิ บั ติ มั ก มี ค วามคิ ด ว่ า “ตั ว เองตายไม่ เ ป็ น บาดเจ็บไม่เป็น คนของตัวเองช้ำไม่เป็น” ดังนั้น เขื่อน พนั ง ของเก่ า ที่ เ คยตั้ ง เอาไว้ ก็ ตั้ ง ต่ อ ไป ไม่ ต้ อ งไปสำรวจ ว่ า สิ่ ง เหล่ า นั้ น อ่ อ นแอแค่ ใ ดเมื่ อ เวลาผ่ า นไป คื อ ไม่ ประเมิ น ศั ก ยภาพของตั ว เอง ท้ า ยที่ สุ ด ถ้ า หน่ ว ยงานรั ฐ ไม่ ส ามารถทำให้ พั ฒ นาศั ก ยภาพได้ ก็ จ ะกลายเป็ น ภาระให้กับหน่วยงานข้างเคียง เพราะฉะนั้น เรื่องระดับ 39
ความอ่อนไหวจึงต้องพิจารณาในหลายมิติ ทัง้ มิตทิ างกายภาพ พืน้ ทีส่ งู ต่ำ ดำ ขาว คอคอดอยูต่ รงไหน มีขยะมากน้อยแค่ไหน น้ ำ ไหลผ่ า นได้ ห รื อ ไม่ (ดั ง เช่ น กรณี ก ารทดสอบรางน้ ำ ในกรุงเทพมหานคร) ในขณะเดียวกันก็มีมิติอีกมิติหนึ่ง ที่เกี่ยวข้องและมีความสำคัญไม่น้อยกว่ากัน คือ ระบบ ข้อมูล ยกตัวอย่างกรณี อบต. แห่งหนึ่งว่ามูลนิธิเพื่อน พึ ง ภาฯ ได้ ม าติ ด ต่ อ เพื่ อ จะวางแผนเรื่ อ ง Logistics ในการส่ ง ของบริ จ าค ปรากฎว่ า มี อบต. แห่ ง หนึ่ ง ยื่นกระดาษมาให้ ซึ่งมีรายละเอียดมาก ถึงระดับมีละติจูด กั บ ลองติ จู ด ของหลั ง คาบ้ า นเลยที เ ดี ย ว นั บ เป็ น ความมี ประสิทธิภาพอย่างสูงของระบบข้อมูล เนื่องจากเวลาที่ น้ำท่วมบ่อยครั้งที่ท่วมมิดถึงหลังคาบ้าน ข้อมูลที่ได้รับมา ก็จะมีประโยชน์ อย่างยิ่งในการระบุสถานที่ต่างๆ แม้จะ มองด้ ว ยตาเปล่ า ไม่ เ ห็ น ก็ ต าม ยิ่ ง ถ้ า สามารถทำงาน ควบคู่กับระบบ GPS ได้ จะยิ่งรวดเร็วมากขึ้นไปอีก ซึ่ ง ระบบรู ป แบบนี้ เ ป็ น “ระบบย้ อ นกลั บ ” กล่ า วคื อ แม้ หน่วยงานรัฐจะมาด้วยระบบ Single Command มี ก ารรวมข้ อ มู ล และดาวน์ โ หลดข้ อ มู ล ส่ ง ผ่ า นข้ อ มู ล ไปให้ทุกหน่วยงานเหมือนกัน ดูเหมือนลักษณะ Downs Stream ลงไป แต่ ใ นส่ ว นข้ อ มู ล ที่ อั พ โหลดขึ้ น มา อยู่ตรงไหนบ้างอาจไม่ชัดเจนเลย ได้ข้อมูลจาก Single Command ไปก็จริง ไม่สามารถ Over Lay บนแผนที่ หรือในพื้นที่เสี่ยงทำไม่ได้เลย มีอะไร มีใครอยู่ที่ไหนบ้าง ทำไม่ได้ ตำแหน่งแผนทีก่ ท็ ำไม่ได้ ดังนัน้ ระบบข้อมูลข้างหลัง ที่ย้อนกลับมาถือเป็นความอ่อนไหวของชุมชุน และเป็นแผน สำคัญของแผนเผชิญเหตุ เป็นข้อมูลซึ่งไม่อาจได้มาด้วยการ นั่งประชุมระหว่างหน่วยงานรัฐเท่านั้น ข้อมูลจากปลายทาง ขึ้ น มานั้ น ไร้ ข อบเขตทางพื้ น ที่ รั ฐ ศาสตร์ ต้ อ งตระหนั ก ให้ดีว่าภัยรูปแบบใดๆ ก็ตามไม่มีขอบเขตทางรัฐศาสตร์ ดังนั้นในการบริหารจัดการภัยพิบัติจึงต้องเลิกล้มความคิด ในการบริหารแบบแบ่งเขตพื้นที่ หากแต่ต้องอาศัยความ เชื่อมโยงตลอดทั้งภาพรวม การปฏิบัติราชการของไทยถูกออกแบบตามฟังค์ชั่น เป็นหลัก อย่างไรก็ตาม เวลาที่ต้องเปลี่ยนรูปแบบการ ดำเนินงาน ถ้าเป็นการบริหารการจัดการราชการแผ่นดิน ก็ตอ้ งอ้างพระราชบัญญัติ ระเบียบการบริหารราชการแผ่นดิน ฉบั บ พ.ศ. 2534 แต่ ห ากเปลี่ ย นเข้ า สู่ ก ารป้ อ งกั น และ บรรเทาภั ย สาธารณภั ย จะต้ อ งเปลี่ ย นรู ป แบบอย่ า ง แท้ จ ริ ง เพื่ อ ยกเลิ ก ขอบเขตทางรั ฐ ศาสตร์ ทิ้ ง เสี ย เพื่ อ
40
ที่ จ ะหั น มามองเพื่ อ นบ้ า นและมาบริ ห ารจั ด การร่ ว มกั น ไม่ใช่จะยึดถือพื้นที่ตัวเอง หนึ่งเดียวเท่านั้นในการบริหาร จัดการภัยนั้นไม่มีความแน่นอน ไม่เป็นเส้นตรง ไม่อาจใช้ สูตรบัญญัติไตรยางค์ง่ายๆ ที่บอกว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น ดังนั้น การทำแผนที่จะต้องคิดเผื่อ Worst Case Scenario ด้ ว ย นอกจากนี้ ต้ อ งให้ ค วามสำคั ญ กั บ การปรั บ มุ ม มอง ของประชาชนควบคู่ กั น ไปด้ ว ย ไม่ ใ ช่ ว่ า พอหน่ ว ยงาน ที่ เ กี่ ย วข้ อ งประกาศเตื อ นภั ย ออกมาแล้ ว ภั ย กลั บ ไม่ เ กิ ด (หรื อ เกิ ด ช้ า กว่ า ที่ ค าด) ก็ วิ พ ากษ์ วิ จ ารณ์ กั น เสียหาย ตัวอย่างเห็นได้ชัดจากปี 2554 คือ เตือนว่า วันนี้ประตูน้ำอาจจะแตก ถ้าไม่แตก หรือแตกช้าไปอีก สามวั น ให้ ห ลั ง ประชาชนก็ ลื ม ไปแล้ ว ว่ า เคยมี ค ำเตื อ น ออกมา แล้วก็ต่อว่าภาครัฐ ส่วนนี้เองจึงเป็นหน้าที่ที่ต้อง ควบคุ ม ดู แ ล โดยเฉพาะจั ง หวั ด และท้ อ งถิ่ น ต้ อ งปรั บ ความเข้าใจประชาชนของท่านเอง ปัจจุบันนี้ จังหวัด ยั ง คงรั บ คำเตื อ นจากส่ ว นกลางจึ ง อาจจะยั ง ไม่ ค่ อ ยรู้ สึ ก ว่ามีผลกระทบกับตนเอง แต่หากวันหนึ่งที่เกิดการกระจาย อำนาจขึ้นจริง ส่วนจังหวัดและท้องถิ่นนั่นเองที่จะต้องรับ ภาระหน้าที่ในส่วนนี้โดยตรง อำนาจการแจ้งเตือนภัยอยู่ กับท้องถิ่นโดยตรง และถ้าหากแจ้งเตือนไปแล้ว ไม่เกิดเหตุ จะต้องรับผลที่ตามมา อาจจะต้องลาออก จะมีกล้าออกมา เตือนล่วงหน้าบ้างหรือไม่ หรือบางครั้งอาจกล้า แต่ก็มา เตือนเอาในขณะที่ใกล้จะเกิดเหตุอยู่แล้วเพื่อให้แน่ใจว่า จะเกิดจริง ซึ่งในความเป็นจริงไม่สามารถปฏิบัติเช่นนั้นได้ ประเด็นเหล่านี้จึงอาศัยการปรับทั้งสองทาง อีกหน้าที่หนึ่ง คือ หลังจากที่จัดทำแผนเผชิญเหตุ วั น นี้ ให้ ช่ ว ยปรั บ ความเข้ า ใจของอี ก ฝ่ า ยหนึ่ ง หลั ง จาก ที่อีกฝ่ายหนึ่งเป็นฝ่ายรับจากเราด้วย อีกอย่างหนึ่งก็คือ ต้ อ งบอกเผื่ อ กรณี ที่ เ ป็ น Worst Case Scenario ไว้ด้วย สิ่งที่น่าสังเกตอีกประการหนึ่ง คือ เวลาคนไทย รับข่าวสาร มักจะชอบรับข่าวสารด้านลบมากกว่าด้า น บวก รั บ ได้ แ ม้ ว่ า ข่ า วด้ า นลบนั้ น จะไม่ เ กิ ด ขึ้ น จริ ง ก็ ต าม (เช่น บอกว่าน้ำจะท่วมสูง แต่กลับไม่มีมวลน้ำผ่านมา เลย) ผิ ด กั บ การให้ ข่ า วสารด้ า นบวก แต่ ก ลั บ เกิ ด เหตุการณ์ตรงกันข้าม (เช่น รัฐบาลบอกว่าจัดการน้ำได้ แต่ น้ ำ กลั บ ท่ ว ม) ภาครั ฐ จึ ง ควรฉวยโอกาส รู ป แบบนี้ พยายามสร้างเหตุการณ์สมมติในลักษณะ Worst Case Scenario เตรียมไว้ ซึ่งคนไทยส่วนใหญ่รับข่าวสารรูป แบบนี้ได้แน่นอน
สำหรั บ การบริ ห ารจั ด การ Social Network และ Twitter ในเชิ ง การให้ ข้ อ มู ล นั้ น ไม่ จ ำเป็ น ต้องจัดการมากนัก เนื่องจากโดยลักษณะของสื่อรูปแบบ ดั ง กล่ า วไม่ ส ามารถจั ดการอะไรได้ม ากอยู่แล้ว แต่ควร เป็ น หน้ า ที่ ข องภาครั ฐ เองที่ ต้ อ งเป็ น ฝ่ า ยรั บ มื อ เช่ น ให้ ภ าครั ฐ สู้ กั บ Social Network, Twitter, Facebook หรือสื่ออื่นๆ เพราะการลุกขึ้นสู้ในที่นี้จะเกิด ประโยชน์อย่างยิ่ง จากผลการสำรวจ สังเกตได้ว่าเวลาเกิด เหตุ ร้ า ยต่ า งๆ ภาครั ฐ มั ก จะโดนต่ อ ว่ า เป็ น ประจำว่ า Sever Office ล่ ม ทุ ก ครั้ ง โดยเฉพาะ Server หลักกรมทุกกรมที่มีข้อมูลโดยตรงนี้ล่มก่อนที่อื่นเสมอ ทั้งนี้ อธิบายสาเหตุที่ล่มได้ว่าประชาชนปรารถนาอยากรู้ข้อมูล จากหน่วยงานรัฐก่อนนั่นเอง สะท้อนให้เห็นว่าประชาชน ไม่ได้ฟังจาก Social Network Twitter Facebook ก่อนแต่อย่างใด ประชาชนต้องการข้อมูลจากภาครัฐก่อน ระบบถึงล่ม เมื่อเป็นเช่นนี้ จึงเป็นอีกกรณีที่ควรฉวยโอกาส ไว้ เพราะอย่ า งไร ประชาชนก็ วิ่ ง เข้ า หาภาครั ฐ ก่ อ น เสมอ ซึ่ ง ถ้ า สามารถจั ด การประเด็ น นี้ ไ ด้ ต ามที่ ก ล่ า ว แล้วจะช่วยลดความโกลาหลไปได้มาก ถ้าสามารถควบคุม ความเสียหาย (Damage Control) ได้ด้วยการใช้สื่อ ลักษณะต่างๆ ที่กล่าวมานี้ ภัยพิบัติถือเป็นเรื่อง “การเมือง” ณ วินาทีแรก ที่เกิดขึ้นโดยมิอาจหลีกเลี่ยงได้ ในมุมมองเชิงรัฐศาสตร์ “การเมือง” เป็นคำกลาง จะเลวร้ายก็ต่อเมื่อใช้ให้มันเลว จะดีก็ต่อเมื่อใช้ให้มันดี ในเมื่อภัยพิบัติไม่มีขอบเขตทาง รัฐศาสตร์แล้ว อย่างไรเสียก็ต้องเกี่ยวข้องกับการเมือง อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ถ้าต้องยกเลิกขอบเขตการปกครอง ของตนเอง เพื่อมาทำงานร่วมกันจะพบปัญหามากมาย ทั น ที ว่ า จะใช้ ท รั พ ยากรของใคร จะเผื่ อ แผ่ ท รั พ ยากร กันอย่างไร จะร่วมมือกันอย่างไร แผนการจะเป็นอย่างไร ระหว่ า งผู้ ว่ า ราชการสองจั ง หวั ด พอเจอพื้ น ที่ ร อยต่ อ
เข้าหากันแล้ว จะ Transfer Command กันอย่างไร หรื อ ถ้ า ท่ า นผู้ ว่ า ฯ จะต้ อ งไปดู พื้ น ที่ อื่ น ต่ อ รองผู้ ว่ า ฯ จะเข้ามารับช่วง Command เองหรือไม่ หรือว่าจะผลัก ไปให้ น ายอำเภอ ล้ ว นแต่ เ ป็ น ประเด็ น การเมื อ งทั้ ง สิ้ น เป็นการใช้โครงสร้างอำนาจที่มีอยู่ เพื่อจัดสรรทรัพยากร และบริการสาธารณะให้เกิดประโยชน์สูงสุดแก่ประชาชน หรือแม้แต่การที่หน่วยงานทหารเข้าไปในพื้นที่แต่ละท่าน จะอยู่ในคำสั่ง หรือการบังคับบัญชาของแม่ทัพภาคอย่างไร จะสั่งท่านได้หรือไม่ หรือว่าจะใช้หลัก Unified Command นี่คือเหตุผลที่หน่วยงานภาครัฐมักไม่รู้เรื่องหลักการทำงาน ของกันและกัน เพราะฉะนั้น ในการวางแผนของหน่วยงาน หรือในหลักของการบริหารสถานการณ์ มีสิ่งที่ต้องคำนึกถึง ดังนี้ ประการที่หนึ่ง คำว่า “ครบถ้วน” ต้องครบทุกภัย คู่ แ ฝด ต้ อ งนำเข้ า มาพิ จ ารณาให้ ห มด คิ ด ให้ ห มด สถานการณ์ ทุ ก อย่ า งที่ ท ำได้ กลุ่ ม คนทุ ก กลุ่ ม ในสั ง คม ตัวอย่างที่ชัดเจนจากปี 2554 พบว่ากลุ่มคนที่ถูกละเลย อย่างเห็นได้ชัดที่สุด คือ “แรงงานข้ามชาติ” หลายท่าน อาจโต้ แ ย้ ง ว่ า ควรต้ อ งใส่ ใ จคนไทยก่ อ น อย่ า เพิ่ ง ใส่ ใ จ ต่ า งชาติ แต่ อ ย่ า งไรก็ ต าม เมื่ อ จ้ า งแรงงานเขาแล้ ว ก็ต้องดูแลเขาให้ดีด้วย ไม่มีสิทธิ์พูดในเรื่องอื่นในเวลาแบบ นี้ นอกจากนี้กลุ่มคนเหล่านี้ยังไม่ถูกจัดอยู่ในกลุ่มคนพิเศษ ด้วย เพราะกลุ่มคนพิเศษ คือ ผู้ป่วย เด็ก สตรี คนชรา เลยไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรกับคนกลุ่มนี้ สุดท้ายก็ถูกลืมไป คนกลุ่ ม ที่ ส องที่ มั ก จะถู ก ลื ม (หรื อ คาดไม่ ถึ ง ) คื อ กลุ่ ม คนป่ ว ยเรื้ อ รั ง ซึ่ง นอกจากยาสำหรั บ กลุ่ ม คน เรื้ อ รั ง จะหมดอายุ ง่ า ย ใช้ ไ ด้ ไ ม่ น านแล้ ว ยั ง ไปไหน มาไหนไม่สะดวกยิ่ง จะให้ลุยน้ำออกมาก็คงไม่เหมาะสม แต่ถ้าไม่มีใครไปส่งยา พวกเขาก็ออกมาเอายาเองไม่ได้ ซึ่งก็ต้องคิดถึงคนกลุ่มนี้เวลาเกิดเหตุด้วย โดยเฉพาะอย่ า งยิ่ ง ในประเด็ น การวางแผนการ ตอบสนองต่ อ ภั ย ที่ จ ะเกิ ด มาคู่ กั น นี้ ปั ญ หาที่ มั ก พบ คื อ การใช้ ค วามคิ ด และการขั บ เคลื่ อ นเรื่ อ งความเสี่ ย ง แม้จะไม่ปรากฎชัดแล้วในขณะนี้ แต่หากเทียบกับปีที่แล้ว จะพบว่าเรายังใช้โมเดลเดิมๆ โดยคาดหวังว่า สามารถ ปรับใช้ได้เหมือนในอดีต บ่อยครั้งที่มักจะต้องตอบคำถาม ว่ า “ปี นี้ จ ะน้ ำ ท่ ว มไหม?” ประเด็ น ก็ คื อ ท่ ว มที่ ไ หน ถ้ า ถามพู ด ถึ ง จั ง หวั ด อื่ น ๆ นั้ น ท่ ว มทุ ก ปี เ ป็ น ปกติ แต่ คนทั่ ว ไปไม่ ใ ส่ ใ จที่ จ ะรู้ ม ากนั ก แม้ แ ต่ ก รุ ง เทพฯ ส่ ว น พื้ น ที่ ร อบนอกก็ ยั ง ท่ ว มทุ ก ปี คื อ เราจึ ง ใช้ โ มเดลแบบ 41
เดิมๆ และคาดการณ์แบบเดิมตลอดมา เพราะฉะนั้น อาจต้ อ งพิ จ ารณาเหตุ ก ารณ์ ใ ห้ อ อกนอกกรอบมากขึ้ น โดยเฉพาะในปัจจุบันนี้ การคิดนอกกรอบเป็นเรื่องง่ายขึ้น สามารถอ้ า งถึ ง สิ่ ง ที่ ไ ม่ ค าดคิ ด มาก่ อ นได้ เ สมอ การ ออกนอกกรอบแล้ ว คิ ด ในทุ ก วั น นี้ การคาดการณ์ ค วาม เสี่ยงไว้ล่วงหน้าไม่น่าจะทำได้ยากอีกต่อไป ส่ ว นการแสดงเหตุ ผ ลประกอบการของบประมาณ เพื่อการเตรียมพร้อม เป็นประเด็นที่ต้องพูดคุยกันต่อไป เนื่องจากพบว่างบประมาณในการเตรียมพร้อมมีน้อยมาก ประกอบกับการตัง้ ชือ่ ว่าเป็น “งบฉุกเฉิน” หมายความว่าต้อง ฉุกเฉินก่อนจึงค่อยใช้ ก็จะนำมาซึง่ ปัญหาในการใช้อกี ดังนัน้ การคาดการณ์ ด้ ว ยความเสี่ ย งด้ า นนี้ จึ ง ควรทำไว้ ห ลายๆ สถานการณ์ (Scenario) ซึ่งปกติแล้วการทำ Simulations หมายถึง พวกทีน่ กั วิทยาศาสตร์ใช้กนั จะเป็นพืน้ ฐาน (Base) ทางข้อมูลสถิตนิ นั้ เราไม่ใช่ประเทศ ทีง่ บประมาณเหลือเฟือ ขนาดทีจ่ ะดำเนินการทุกเรือ่ งได้ เช่น จะยกถนนทัง้ ประเทศขึน้ คงเป็นไปไม่ได้ เพราะฉะนั้นจึงเป็นเรื่องการใช้งบประมาณ ให้คุ้มค่ามากที่สุด ดังนั้นการคาดการณ์สถานการณ์ต้อง อยู่บนพื้นฐานสถิติ (จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาแล้ว) เพราะ จะสามารถแสดงเหตุผลรองรับได้ง่าย อย่างไรก็ตาม ขอให้ คิดออกนอกกรอบสถิติเดิมอีกเล็กน้อย สมมติว่าถ้าปีพ.ศ. 2568 น้ำจะท่วมมากกว่าปีพ.ศ. 2554 ภาครัฐก็อาจจะ เอาไม่อยู่อีก เพราะมาตรการที่เตรียมไว้ตั้งอยู่บนพื้นฐาน ของปริ ม าณน้ ำ ปี พ .ศ. 2554 ดั ง นั้ น ก็ ต้ อ งทำเผื่ อ ไว้ อี ก เล็ ก น้ อ ย ลองพิ จ ารณาดู ว่ า ถ้ า มวลน้ ำ มามากกว่ า ปี พ.ศ. 2554 ในลั ก ษณะข้ อ มู ล ที่ เ ป็ น ไปได้ แ ล้ ว ก็ ห า นักวิทยาศาสตร์มาทำ Trend Analysis ดูว่าแนวโน้ม หากเป็นเช่นนี้ น้ำทะเลหนุนสูงขึ้น กรุงเทพจะหยุดจม แล้ ว ใช่ ห รื อ ไม่ หรื อว่าอัตราการทรุดจะเหลือเพียงปีละ 1 เซนติเมตร ถามแนวโน้มดูว่าในอนาคตจะเป็นอย่างไร แล้ ว ลองซ้ ำ สถานการณ์ ใ ห้ ส ามารถสอดรั บ ภั ย ที่ ม ากกว่ า ปีพ.ศ. 2554 ได้ จะได้เป็นการตัดประเด็นว่า “คาดไม่ถึง” ออกไปได้ ไม่ ต้ อ งนั่ ง คิ ด กั น อี ก ต่ อ ไปว่ า จริ ง ๆ แล้ ว น้ำฉลาดกว่าเรา หรือเป็นเราเองที่บริหารจัดการได้ไม่ดี (Mismanage) ซึ่งเป็นคำถามที่ตอบไม่ได้ถ้าหากไม่เตรียม พร้อมกับความต้องการเอาไว้ก่อน การบู ร ณาการที่ ป ฏิ บั ติ กั น อยู่ ข ณะนี้ คื อ การ บูรณาการในหน้ากระดาษ ในพระราชบัญญัติ ในนโยบาย เดียวกันมีชื่อทุกหน่วยงานอยู่ในนั้น ทุกหน่วยงานมีแผน
42
ชื่ อ เดี ย วกั บ นโยบายนั้ น แต่ ไ ม่ เ คยทราบว่ า เวลาที่ เ อา แผนงานมาใช้ในตอนประสานงาน จะต้องเขียนขั้นตอน การปฏิบัติงานใส่แผ่นใส แล้วเอาแต่ละแผ่นใสมาต่อกัน ผลปรากฎว่ามีช่องมากมาย แท้ที่จริงนั้น การใช้ระบบ Incident Command System (ICS) มีใช้กันทุกหน่วยงาน แต่ ล ะหน่ ว ยงานก็ แ บ่ ง กลุ่ ม งานจำนวนไม่ เ ท่ า กั น ผลที่ ตามมาคือ เวลารวมกระบวนการกัน (Unified Command) หรือส่งผ่านกระบวนการ (Transfer Command) กันระหว่าง พื้ น ที่ ร อยต่ อ หรื อ หน่ ว ยงานแต่ ล ะระดั บ ไม่ ส ามารถ นำมารวมกันได้ บางส่วนเกิดช่องว่าง บางส่วนเกิดการ ทั บ ซ้ อ น ซ้ ำ ซ้ อ นกั น ซึ่ ง ปั ญ หาเรื่ อ งการทำงานของ ภาครัฐที่ไม่สอดประสานกัน เป็นปัญหาเรื้อรังที่มีมานาน มากแล้ว ในการแก้ปัญหาสามารถทำได้ 2 รูปแบบ ซึ่งแบบหนึ่ง ได้ แ ก่ การสร้ า งหน่ ว ยงานใหม่ ที่ ใ หญ่ ก ว่ า หน่ ว ยงานที่ ทำงานไม่ประสานกัน แล้วบังคับให้หน่วยงานที่ไม่ประสาน กันส่งข้อมูลไปยังหน่วยงานที่ใหญ่ขึ้น ถือเป็นวิธีที่ประหยัด เวลา ไม่ต้องรอแก้ วัฒนธรรมองค์กรให้ประสานงานกัน สำหรับแบบที่สองนั้น หน่วยงานจะต้องบอกตัวเองได้ว่า ทำเพื่อประชาชนแท้จริง ต้องยกเลิกขอบเขตทางรัฐศาสตร์ ในการทำงานได้ จ ริ ง นั่ น หมายถึ ง การเริ่ ม ยอมรั บ ว่ า ต้ อ งทำงานกั บ ชาวบ้ า น เริ่ ม แลกเปลี่ ย นข้ อ มู ล กั น ถ้ า สามารถทำเช่ น นี้ ไ ด้ การประสานงานกั น อาจจะถู ก ยกระดั บ มากขึ้ น เขยิ บ จากระดั บ “ชาติ ” (Nation) ไปเป็นระดับ “องค์กร” (Corporation) ซึง่ เป็นการประสาน งานแบบที่มีความเชื่อมั่นซึ่งกันและกัน มีความตั้งใจทำงาน ร่วมเป้าหมายเดียวกัน และสร้างช่องทางสื่อสารระหว่างกัน อย่างสม่ำเสมอและไม่มีการกักข้อมูล ใช้ข้อมูลชิ้นเดียวกัน ดร. ทวิดา ให้มุมมองว่ากรมอุตุนิยมวิทยานั้นให้ข้อมูลชิ้น เดียว กันกับหน่วยงาน ทั้งภาคระดับชาติ ระดับจังหวัด และท้องถิ่น เพราะฉะนั้น หากแต่การวิเคราะห์อาจจะ ออกมาต่างกัน ตัวอย่างเช่น กทม. ควรจะ Test Run น้ำในวันที่ 5 – 7 กันยายน หรือไม่? สมควรให้ทดสอบจริงในวันที่ 5 กันยายน มั่นใจว่ารัฐบาลเองคงไม่กล้าปล่อยเหตุการณ์ ให้ ผิ ด พลาด ปล่ อ ยน้ ำ มาจนถึ ง น้ ำ ท่ ว มกรุ ง เทพแน่ น อน ต้องไม่ลืมว่าโมเดลทางวิทยาศาสตร์ ที่ปกติดำเนินงาน กันอยู่แต่ในคอมพิวเตอร์นั้น ขณะนี้ได้มีการนำไปทดลอง ปฏิบัติจริงแล้ว ดังนั้น ประเด็นรูปแบบนี้สามารถพูดคุยกัน
ได้ถา้ ประสงค์จะประสานงานกัน รัฐบาลเองต้องทราบอยูแ่ ล้ว โดยเฉพาะข้อมูลปริมาณน้ำฝนจากกรมอุตุนิยมวิทยานั้น ไม่ได้ด้อยกว่าที่ใดเลย สามารถพยากรณ์ได้ละเอียดถึงขั้น 3 วันล่วงหน้า ถูกต้องกว่า 80% ยิ่งถ้า 1 วันล่วงหน้าแล้ว สามารถทำได้ แ น่ น อน มี ค วามถู ก ต้ อ งแม่ น ยำสู ง มาก ทีเดียวจึงมั่นใจได้ อย่างไรก็ตาม กทม. เองก็นับเป็น ฝ่ายที่มีข้อมูลพื้นที่มากที่สุด ถนนทรุดที่ใด น้ำในคลอง สามารถผ่านไปได้หรือไม่ ผักตบชวายังมีอยู่เยอะ ดังนั้น ถ้าหากจะต้องถูกทดสอบ ก็คงต้องทดสอบประสิทธิภาพ เหมื อ นกั น เรื่ อ งแบบนี้ พู ด คุ ย กั น ก่ อ นได้ พยายาม ใช้ความเป็นมืออาชีพ อย่าตกเป็นเครื่องมือในการที่เราไม่ สามารถระวังเรื่องการสื่อสาร การสื่อสารในขณะนี้เดินทางเร็วมาก การสื่อสารที่พูด ออกไปจะถูก Realize กันเองโดยผู้รับสาร ซึ่งล่อแหลม ต่อการสร้างความเสียหายมาก เนื่องจากในช่วงที่ผ่านมา ผู้สื่อข่าวเองเวลาออกข่าว หรือสรุปข่าว จากหน่วยงาน ต่ า งๆ มั ก จะมี “คำสร้ อ ย” เนื่ อ งจากสั ง คมไทยมั ก ไม่ ค่ อ ยออกความเห็ น เพราะฉะนั้ น คำสร้ อ ยจะมี ประโยชน์ ม าก อย่ า งเช่ น คำว่ า “ขณะนี้ ผ นั ง กั้ น น้ ำ ของจั ง หวั ด สุ โ ขทั ย ได้ ถ ล่ ม ลง ในขณะที่ ท่ า นปลอดประสพบอกว่าเป็นพนังเก่า ปี 44 แต่ขณะนี้ สมาคม วิ ศ กรรมสถานแห่ ง ประเทศไทย อาจารย์ ท่ า นหนึ่ ง เมื่อเช้าฟังข่าวมา บอกพนังนี้เป็นพนังใหม่ เพิ่งเอากั้นน้ำ แล้วกั้นไม่ได้ น้ำก็ทะลัก” คำพูดแบบนี้จะทำให้ข้อมูล ล้มเหลวกันทั้งสองฝ่าย กลายเป็นข้อมูลขัดแย้งกันได้อย่าง ไม่คาดถึง ต้องระวังเป็นพิเศษ โดยปกตินั้น ในการจัดการภัยพิบัติ จะต้องมีตำแหน่ง Media Liaison คือ ผู้ประสานงานหรือสื่อประสานเป็น ตำแหน่ง ต้องกำหนดล่วงหน้า ไม่ว่าผู้ที่มาปฏิบัติจะอยู่ใน ระดับไหน ระดับชาติ ระดับจังหวัด ระดับท้องถิ่นก็ตาม เป็ น สิ่ ง หนึ่ ง ที่ ยั ง ไม่ ป รากฎในแผนปฏิ บั ติ ก าร หรื อ แผนเผชิญเหตุเลย ตัวอย่างที่เด่นชัดที่สุด คือ ถ้าได้ อ่ า นแผนเผชิ ญ เหตุ ไ ปสั ก พั ก มั น จะพบข้ อ ความเขี ย นว่ า “การสือ่ สาร” และการสือ่ สารในแผนเหล่านัน้ มักจะแบ่งเป็น การสือ่ สารกับหน่วยงาน (เช่น ทีต่ งั้ มารายงานขึน้ มาอย่างไร ลงอย่างไร การสื่อสารกับหน่วยงานจะไปอย่างไร) แต่ก็ มักจะมีเขียนเท่านั้น ไม่ได้เขียนระบุไปที่ใคร และคนนั้น มีหน้าที่รับผิดชอบอย่างไร จะคนผู้นั้นเจอได้ที่ใด รวมทั้ง คนสำรองที่ต้องมารับหน้าที่แทนคือใคร ซึ่งควรจะอยู่ใน ส่วนดัชนีข้างหลังแผน
การสือ่ สารแบบทีส่ องแบ่งเป็น Public Relation ซึง่ ก็ยงั ไม่ปรากฎเช่นกันว่าต้องทำอะไรกับ Public Relation บ้าง มี ขัน้ ตอนกระบวนการคืออะไร โดยเฉพาะการจัดการสือ่ Social Network เพราะฉะนั้ น จะต้ อ งเพิ่ ม เติ ม ส่ ว นนี้ ใ ห้ ไ ด้ การให้ ข้ อ มู ล ข่ า วสารจากภาครั ฐ เป็ น สิ่ ง สำคั ญ ส่ ว น ประชาชนจะเชื่อหรือไม่นั้นอีกเรื่องหนึ่ง แต่ต้องให้เขา มี ท างเลื อ กว่ า นี่ คื อ ข้ อ มู ล จากรั ฐ แต่ ถ้ า ส่ ว นนี้ ห ายไป ป ร ะ ช า ช น ก็ ต้ อ ง หั น ไ ป ห า แ ห ล่ ง ที่ ไ ม่ เ ป็ น ท า ง ก า ร ไม่ อ าจควบคุ ม ความเสี ย หายได้ (Damage Control) ต้องมีมาตรการว่าใครให้ข่าวได้บ้าง ใครให้ข่าวไม่ได้บ้าง จั ด การวางกฎระเบี ย บให้ รู้ ก่ อ น เพราะต้ อ งไม่ ลื ม ว่ า สื่ อ ทุกวันนี้ไม่ได้ทำงานกับ Head Quarter แต่ลงพื้นที่จริง ตลอดเวลา เพราะฉะนั้น ภาครัฐต้องเร็วเท่าเขา เช่น กลุ่ ม คนที่ มั ก จะยื น อยู่ ด้ า นหลั ง ตอนที่ ผู้ ใ หญ่ ใ ห้ สั ม ภาษณ์ ต้องใช้ประโยชน์ได้จริง คำตอบที่ตอบไม่ได้ ก็อย่าตอบ อย่ามั่ว เช็คข้อมูลก่อนตอบคำถาม การเลือกสื่อ การปล่อย ข้ อ มู ล การออกแบบสื่ อ นั้ น มี วิ ธี ก าร มี ห ลั ก การอยู่ ความเป็นมืออาชีพไม่ใช่แค่เรื่องสื่อเท่านั้น มิติทางด้านสังคมและเทคนิคของการจัดการภัยพิบัติ ความยืดหยุ่น ขององค์การ (Organizational Flexibility)
กฎหมาย ระดับชาติ
ระเบียบ ปฏิบัติเฉพาะ
โครงสร้างพื้นฐาน ทางเทคนิค (Technical Infrastructure)
การเปิดทาง วัฒนธรรม (Cultural Openness)
การประเมิน ความเสี่ยง
ค่านิยมร่วมกัน
การกำหนดรหัส การยอมรับ อาคารสิ่งปลูกสร้าง เป้าหมายร่วมกัน
แผนการ การสำรวจ ปฏิบัติงาน โครงสร้าง แบบบูรณาการ
เต็มใจที่จะ แลกเปลี่ยน ข้อมูลที่จำเป็น
การสั่งการและ การสร้างทางเลือก ยอมรับข้อมูลใหม่ๆ การประสานงาน ของการติดต่อสื่อสาร การประสานงาน ขององค์การ กับชุมชน
จัดให้มีสิ่งอำนวย เปิดรับวิธีการใหม่ๆ ความสะดวกหลัก
43
ความยืดหยุ่น ขององค์การ (Organizational Flexibility)
โครงสร้างพื้นฐาน ทางเทคนิค (Technical Infrastructure)
การเปิดทาง วัฒนธรรม (Cultural Openness)
การประสานงาน จัดให้มีสิ่งอำนวย เต็มใจที่จะทบทวน ระหว่างองค์การ ความสะดวกสำรอง การปฏิบัติงาน การแลกเปลี่ยน ข้อมูลแบบหลายทาง ระหว่างองค์การ
อุปกรณ์พิเศษ ที่จำเป็นต่อการ ปฏิบัติการ
เต็มใจที่จะยอมรับ และแก้ไข ข้อผิดพลาด
การแลกเปลี่ยน การจัดให้มีระบบ เต็มใจที่จะรับ ข้อมูลแบบหลายทาง การปฏิบัติงานและ ผิดชอบงานและ ข้ามภาคส่วน การสื่อสารสำรอง แก้ไขความขัดแย้ง ในภาวะฉุกเฉิน หัวหน้างานหรือ ผู้บริหารได้รับการ ฝึกฝนให้มี ความชำนาญ
คู่มือกระบวนการ เต็มใจที่จะบริการ ปฏิบัติงานและ สาธารณะ รายละเอียด ทางเทคนิคต่างๆ
บุคลากรได้รับ การฝึกฝนให้มี ความชำนาญ
การสนับสนุน รู้จักการพัฒนา ทางโครงสร้าง ตัวเองและองค์การ และเทคนิคอื่นๆ อย่างต่อเนื่อง
อีกประเด็นที่ต้องเน้นย้ำ คือ การเชื่อมแผนท้องถิ่น การวางแผนต้ อ งมี ก ารจั บ แผนท้ อ งถิ่ น มาสอดกั น ตัวจังหวัดเองเวลาจัดแผนที่เป็น Scenario หรือส่วน ที่เป็น Hazard Specific นั้นจะต้องได้แผนของท้องถิ่น มาวางรวมกั น ทั้ ง หมด และอย่ า ไปคาดคั้ น กั บ จั ง หวั ด เพราะจั ง หวั ด นั้ น เป็ น เพี ย งส่ ว นเชื่ อ ม (Linking Pin) เป็ น หน่ ว ยประสานทางองค์ ก ารสหประชาชาติ (UN) ก็ ไ ด้ ส อบถามมาว่ า ตกลงเป็ น ปภ. หรื อ หน่ ว ยจั ง หวั ด กันแน่ที่เป็นฝ่าย Set Up ดังนั้น ต้องถามให้ถูกว่า ถามว่า Set Up หรือ Setting Up นี่คือสิ่งที่ต้องผลักต่อ ต้ อ งมี ก ารดำเนิ น งานของหน่ ว ยงานอื่ น มาสอดต่ อ กั น หน่วยงานของจังหวัด ต้องตอบให้ได้ว่าจะขยายงานของ ตัวเอง มี ERT ของตัวเอง หรือจะทำหน้าที่เป็นหมุดเชื่อม เรือ่ งนีเ้ ป็นความเป็นมืออาชีพ ต้องช่วยกัน ช่องว่างของแผน ทุกแผนทางภัยพิบัติจะเก่าทันทีที่ทำเสร็จ เนื่องมาจากถูก สร้างมาจากประสบการณ์ที่ผ่านมา ดังนั้น เมื่อความเสี่ยง เปลี่ยนรูป แผนที่ทำไว้จะใช้การไม่ได้ กล่าวคือ ต้องเผื่อ ไว้บ้างว่า Scenario อาจเปลี่ยนไปและแผนต้องมีความ ยืดหยุ่น หรือการยืดหยุ่นมิติที่ 1
44
ความยืดหยุ่นมิติที่ 2 เกิดจากการฝึกอบรม (Train) ตัวเจ้าหน้าที่ โดยต้องฝึกอบรมเพื่อสร้างความสามารถ ในการคิด หรือ ประยุกต์กับสถานการณ์ (Improvise) สร้ า งทั ก ษะในการแก้ ไ ขปั ญ หาเฉพาะหน้ า ด้ ว ย ไม่ ใ ช่ ท่องเพียงหลักการ หรือจำความรู้เก่า การให้ความรู้แก่ ประชาชนก็ต้องให้ทั้งหมด ตัวอย่างการให้ความรู้ไม่หมด เช่น เหตุการณ์ในการเตือนภัยสึนามิในวันที่ 11 เมษายน 2555 สึนามิในปี 2547 สอนเราว่าคลื่นจะผ่านไปและ ปลอดภัยภายใน 2 ชั่วโมง แต่สถานการณ์ที่ต่างกันในวันที่ 11 เมษายนใช้เวลา 3 – 4 ชั่วโมง แต่ประชาชนกลับยึด ติดกับข้อมูลเก่า การยึดข้อมูลเก่า ใช้ไม่ได้กับการกู้ภัยพิบัติ การกระจายอำนาจก็เช่นกัน หากปลายทางไม่มีศักยภาพ ก็จะไม่เกิดผลสำเร็จ Classic Problem ถ้าปลายทางไม่ดี ความยืดหยุ่นจะต่ำ การพัฒนาศักยภาพจะทำไม่ได้ ความยื ด หยุ่ น อี ก ประเด็ น หนึ่ ง คื อ กฎระเบี ย บ ทำให้ทำงานได้ลำบากและอึดอัดเช่น เรื่องเงินงบประมาณ ฉุ ก เฉิ น ผู้ ว่ า ราชการจั ง หวั ด สามารถเบิ ก ใช้ ไ ด้ 50 ล้านบาท (สำหรับงบฉุกเฉิน) แก้ตามพระราชบัญญัติปี พ.ศ. 2522 ฉบับใหม่บัญญัติมาว่าให้ใช้เงินได้ หากมั่นใจว่า จะเกิดภัยพิบัติหรือมีการประกาศ แต่ในขั้นตอนเตรียมการ คือ ตอนที่ยังไม่เกิดภัย จึงไม่มีเงินเพื่อเตรียมการ และ เมื่ อ เตรี ย มการแล้ ว ภั ย ไม่ เ กิ ด ยั ง จะจะต้ อ ง Defend หรือไม่ จึงควรเปลี่ยนวิธีคิดให้มีความยืดหยุ่นมากกว่านี้ หากตามหลักทฤษฏีแล้ว หากเราลงทุนกับทรัพยากรมนุษย์ ทรัพยากรสิ่งของ (ที่ไม่ใช่เงิน) และการลงทุนกับองค์ ความรู้ ต่ า งๆ ยิ่ ง มี ก ารลงทุ น เตรี ย มพร้ อ มสู ง เท่ า ไหร่ จะยิ่งทำให้การเตรียมขั้นตอนต่างๆ ง่ายขึ้น แต่ปฏิบัติการ ถุงยังชีพ ถุงทราย Big Bag หรือ Super Wall เหล่านี้ เป็นการแสดงความไม่พร้อมทั้งสิ้น อันนี้เป็นหลักสากล จึงควรใส่ประเด็นเหล่านี้ลงในการทำแผน เพื่อเราจะได้หา ช่องว่างได้มากขึ้น
ในเรื่ อ งมิ ติ ห รื อ การวั ด ศั ก ยภาพ ทำได้ ห ลายแบบ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับว่าจะใช้สูตรไหน เช่น ถ้าคำนวณความเสี่ยง โดยการวั ด จากความมั่ น คง โดยการวั ด จากที่ ไ ด้ ทำงานกั บ Secret Service ที่ อ เมริ ก าจะใช้ โ อกาส ที่ จ ะเกิ ด ภั ย ที่ ไ ม่ อ ยากให้ เ กิ ด คู ณ ด้ ว ย Impact หรื อ ผลกระทบคู ณ ด้ ว ยจุ ด อ่ อ น ก็ จ ะได้ เ ป็ น ค่ า ความเสี่ ย ง หรือจะใช้สูตรของ UN ก็เป็นโอกาสที่ภัยนั้นจะเกิดคูณด้วย Impact หารด้วยศักยภาพของหน่วยงาน อย่างไรก็ตาม ดร.ทวิดา เสนอว่าให้ใช้สูตรแรกจะสะดวกกว่า เพราะว่า วัดจุดอ่อนมากกว่าวัดศักยภาพ แต่ก็ขึ้นอยู่กับความถนัด ของแต่ละฝ่ายด้วย หรือจะใช้สูตรของ ปภ. ก็มีเช่นกัน คือ เอาผลกระทบคูณกับโอกาสที่จะเกิด แต่วิธีนี้จะต้องคิดลึก มาก เพราะว่ า โอกาสของอะไรที่ จ ะเกิ ด ต้ อ งถู ก ถ่ ว ง น้ำหนักออก ด้วยมาตรการที่สร้างไว้ จึงควรใช้อะไรที่ ละเอียดที่จะทำให้เห็นสิ่งที่ควรจะซ่อมดีกว่า วัตถุประสงค์ของการจัดทำแผนรับมือ ตามหลักการคือ อยากให้ระบบการบริหารจัดการภัยพิบัติทั้งในระดับประเทศ จังหวัด ชุมชน และหมูบ่ า้ น เป็นระบบทีส่ ามารถปรับตัวความ ซับซ้อนได้เป็นอย่างดี ซึ่งการปรับตัวของระบบต้องมีปัจจัย 3 สิ่งคือ ปัจจัยทางด้านความยืดหยุ่นขององค์การ (ในด้าน Non-Structural Approach) การบริหารจัดการสถานการณ์ ฉุกเฉินหรือภัยพิบตั ฉิ กุ เฉิน แบบ Non-structural approach เป็นแนวทางแบบไม่ใช่โครงสร้าง รวมทั้งเรื่องวัฒนธรรม ซึ่งแบ่งได้ 2 แบบ คือ วัฒนธรรมของประชาชน และ วัฒนธรรมของหน่วยงานราชการ ดังนั้นในการฝึกอบรม (Training) ครั้ งต่อ ไป สมควรให้เ พิ่ ม เรื่อ งการเปิ ดรับ วัฒนธรรมแทรกเข้าไปด้วย อย่างไรก็ตาม ระบบสึนามิของไทยเป็นกลับเป็นระบบ ที่ไม่ปรับตัว ในการวัดระดับการจัดการน้ำท่วมปี 2538 ที่ผ่านมา ดร. ทวิดาวัดไว้ที่ระดับ 3 แต่เมื่อปี 2554 ได้ลดลงเล็กน้อยเป็นระดับที่ 2 ดังนั้น ในเมื่อจะทำแผน จึงมาถูกทางแล้ว ตามที่ได้สำรวจดูในแต่ละหน่วยงานตั้งแต่ ปี 2547 เป็นต้นมา ทำให้พบว่ากฎหมายเฉพาะที่เกี่ยวกับ หน่วยงานรัฐโดยตรงในวันนี้ มีกฎหมายใช้เล็กน้อย รวมทั้ง ยังสับสนกับการใช้ระเบียบบริหารราชการแผ่นดินในการตั้ง ศปภ. แต่เมื่อวันที่ 23 ตุลาคม ก็ได้เปลี่ยนมาใช้พระราชบั ญ ญั ติ ป้ อ งกั น และบรรเทาสาธารณภั ย ซึ่ ง เป็ น สิ่ ง ดี เพราะองคาพยพที่ ใ ช้ มี ค วามใกล้ ชิ ด และรู้ ขั้ น ตอนการ ทำงานกับกระทรวงมหาดไทยมากขึ้น
ปั ญ หาที่ ป ระสบอยู่ ใ นขณะนี้ คื อ แผนการทำงาน แบบบู ร ณาการ ที่ ก ำลั ง จั ด ทำขณะนี้ ยั ง ไม่ เ คยมี แ ผน ลั ก ษณะนี้ ม าก่ อ น บางส่ ว นอาจบอกว่ า มี อ ยู่ ใ นแผน แม่ บ ท แต่ ส่ ว นนั้ น ไม่ ใ ช่ แ ผน หากแต่ เ ป็ น โครงสร้ า ง การทำงานตามอำนาจหน้ า ที่ ที่ ค วรจะเป็ น เมื่ อ ตอน เกิ ด เหตุ โครงสร้ า งดั ง กล่ า วยั ง ไม่ ไ ด้ ร ะบุ ว่ า ใครต้ อ งทำ อะไร และส่งต่องานอย่างไร ซึ่งถ้าสามารถจัดทำได้จริง ต้องไม่ลืมเอาต้นน้ำ กลางน้ำ ปลายน้ำ มาสวมกับแผน นี้ด้วยจึงจะเกิดประโยชน์สูงสุด การประสานงานกับชุมชนนั้นเป็นเรื่องความยืดหยุ่น ของหน่วยงาน ดังนั้นควรมีการฝึกอบรมให้บ่อยขึ้น และ ควรจะลงรายละเอี ย ดกั น เลยว่ า ใครทำอะไร จะมี ประโยชน์ ม าก ทุ ก ฝ่ า ยต้ อ งมาคุ ย กั น บ้ า ง อย่ า งน้ อ ย ก็ จ ะช่ ว ยเสริ ม สร้ า งความสั ม พั น ธ์ อ ย่ า งไม่ เ ป็ น ทางการ (Informal Relationships) ระหว่างหน่วยงานเข้ามา ด้วยกัน การประเมิ น ความเสี่ ย งตรงกลางนั้ น มั ก จะลื ม ตรวจสอบโครงสร้างของเราเอง อีกทั้งต้องไม่ทำตามกระแส ไม่ใช่ว่าพอไฟไหม้ ตึกร้าว ตรวจดูอยู่สองอาทิตย์ เป็นอันจบ ดั ง นั้ น พอตรวจเสร็ จ แล้ ว ต้ อ งไม่ ลื ม ประชาสั ม พั น ธ์ ใ ห้ ประชาชนทราบด้วยว่าเป็นอย่างไร มีความปลอดภัยมาก น้อยแค่ไหน แผ่นดินไหวที่ไหน ส่งผลอย่างไร ถ้าได้รู้จะช่วย ได้มาก เพราะประชาชนจะได้ทำตัวถูก บางประเทศถึงกับ รั บ ประกั น ว่ า หน่ ว ยกู้ ภั ย จะต้ อ งไปถึ ง ภายใน 8 นาที แต่ระหว่าง 8 นาทีนั้น หากประชาชนไม่รู้ว่าต้องทำตัว อย่ า งไร ก็ จ ะกลายเป็ น การไปกู้ ศ พแทนการกู้ ชี พ ประชาชนต้ อ งมี ข้ อ มู ล บ้ า ง หลั ก การในการควบคุ ม ฝูงชนในภัยพิบัติต้องมี 3 อย่าง คือ ความรู้ ข้อมูล และความพร้ อ ม ถ้ า มี ค วามรู้ แต่ ไ ม่ ใ ห้ ข้ อ มู ล ก็ ไ ม่ ร อด มีข้อมูลแต่เป็นความเห็นทั้งหมด ไม่มีความรู้ก็ไปไม่รอด มีข้อมูล มีความรู้ ไม่มีความพร้อม ไม่จะไปไหน ไม่รู้ จะทำอย่างไรก็ไปไม่รอดเหมือนกัน ดังนั้นต้องทำไว้แล้ว บอกให้รู้ด้วย สิ่ ง หนึ่ ง ที่ พ บว่ า ในแผนแล้ ว คื อ มี ก ารทำศู น ย์ อพยพเต็มรูปแบบ แบบคู่มือ CCCM ที่จังหวัดใช้อยู่ ขณะนี้ มี อี ก แบบคื อ ที่ พั ก พิ ง ชั่ ว คราว ความแตกต่ า ง คือ ศูนย์อพยพจะถูกเลือกไว้ก่อนแล้ว เลือกนอกพื้นที่ เสี่ ย งตามหลั ก การ อย่ า งไรก็ ต าม เมื่ อ ประชาชน ไม่ ช อบออกจากบ้ า น จึ ง ต้ อ งมี ตั ว ที่ เ รี ย กว่ า ประยุ ก ต์ ตามสถานการณ์ (Improvise) หรือตัว Immediate 45
Shelter ในท้องถิ่น ซึ่งพื้นที่หรือหมู่บ้านจะเลือกกันเองว่า จะไปใช้ ที่ ไ หน อาจเป็ น โรงเรี ย น หรื อ วั ด หรื อ อะไร ที่ อ ยู่ ใ นพื้ น ที่ ชุ ม ชนที่ เ ขาสามารถไปดู บ้ า นเขาได้ แม้ ว่ า จะไม่ ถู ก ต้ อ งตามหลั ก การ แต่ จ ะให้ แ ก้ ไ ขคงเป็ น การยาก อีกแผนที่ดี คือ การ Set Up Immediate Shelter ที่เริ่มมีจังหวัดทำกันบ้างแล้ว เกิดจากการที่บ้าน ของเขาไม่สามารถอยู่ได้แล้ว อุปกรณ์พิเศษจะอยู่ที่ไหน อุปกรณ์สำรองจะอยู่ที่ไหน เก็บที่จังหวัดเองอาจจะไม่ได้ เก็ บ ที่ ศู น ย์ เ ขตของ ปภ. ก็ อ าจจะไม่ พ อ เรื่ อ งนี้ เ ป็ น ส่วนของการสนับสนุน ซึ่งต้องมีการวิเคราะห์ อย่างที่ UN เองก็เพิ่งถามมาว่า จะมีตัวชี้วัดหรือไม่ในกรณีที่แต่ละ ท้องถิ่นมีศักยภาพไม่เท่าเทียมกัน จะมีมาตรฐานหรือไม่ ที่อย่างน้อยต้องมี ต้องทำให้ได้ จะต้องคิดถึง Critical Process อะไรที่เป็น Critical Process ที่ทุกหน่วยงาน ต้องทำให้เกิดและต้องไว้ที่ปลายทาง ที่อาจไม่ใช่องค์กร ปกครองส่วนท้องถิ่น (อปท.) ภาครัฐจะทำงานไม่ได้ถ้าขาดความร่วมมือจากชาว บ้าน ตัวอย่างหนึ่งที่เห็นได้ชัดคือ เรื่อง ความมีระเบียบวินัย ของคนญี่ปุ่นที่คนไทยชื่นชมกันมาก หรือเหตุการณ์รถไฟ ใต้ดินระเบิดในอังกฤษ ที่ผู้บาดเจ็บด้านนอกจะเปิดทางให้ เจ้ า หน้ า ที่ ส ามารถเข้ า ไปช่ ว ยเหลื อ ผู้ บ าดเจ็ บ ซึ่ ง มี อ าการ หนักหนากว่าด้านในได้ก่อน เป็นสิ่งที่สมควรแทรกเข้าไว้ เวลาให้องค์ความรู้หรือพบปะชาวบ้าน อาจจะช่วยให้ชาว บ้านมีวินัยมากขึ้น รู้หน้าที่ของตนเองมากขึ้น ซึ่งจะทำให้ เจ้าหน้าที่ทำงานได้เร็ว ไม่เหมือนกรณีการแจกของบริจาค ซึ่ ง ไม่ เ คยผ่ า นต้ น ซอยได้ เ ลย หรื อ เรื่ อ งการเตื อ นภั ย ถ้ า เ ตื อ น แ ล้ ว ผิ ด พ ล า ด แ ล้ ว ก็ อ ย่ า เ พิ่ ง ม า ต่ อ ว่ า กั น ถ้าทำได้เรื่องนี้จะทำงานได้ดีขึ้นเยอะ จุดนี้เป็นเรื่องของ วัฒนธรรม ทั่วโลกก็ใช้แบบ N to N ประเทศไทยก็เช่นกัน คือ ตั้งแต่นายกฯ ลงมาจนถึงประชาชน สามารถทำงาน ร่วมกันได้ รู้ขั้นตอนทั้งหมด ซึ่งเป็นปกติในการบริหาร จัดการปกติ และการสร้างความยืดหยุ่น ในเมื่อลงมือ จะทำแผนแล้ว อยากให้ทบทวนระเบียบที่ทำให้อึดอัดเวลา ทำงาน ถ้ า กฎระเบี ย บทำให้ เ ราทำงานไม่ ไ ด้ คนออก ระเบียบเป็นผู้รู้ว่าจะทำให้มันเบาลงอย่างไร แต่ผู้ปฏิบัติ ก็ ต้ อ งแสดงให้ เ ขาเห็ น ด้ ว ยว่ า เราทำได้ ปรั บ แผนงาน เมื่ อ ใดที่ แ ผนสุ ด ท้ า ย ยังเป็นการกล่าวถึงว่ามอบให้ใคร ให้ ผู้ อ ำนวยการนี้ ตั้ ง ศู น ย์ แผนนื้ ยั ง ไม่ ไ ด้ ผ ล แผนที่ ดี สุ ด ท้ า ยแล้ ว ต้ อ งบอกถึ ง ว่ า ใครทำหน้ า ที่ อ ะไร บุ ค คล นั้นคือใคร แต่ไม่ต้องถึงขั้น SOP ก็ได้ เช่น เรื่องของ 46
ศู น ย์ อ พยพไม่ ว่ า จะเป็ น Immediate Shelter หรื อ Evacuation Center ตอนนี้ในแผนปฏิบัติของท้องถิ่น ภาคผนวก ข เรื่องการอพยพท้องถิ่นต้องเป็นแผนที่ที่ บอกตำแหน่ง Evacuation Center ได้อย่างชัดเจน อีกอันเป็นแผนที่จุด lot Immediate helter แต่ก็ยัง ต้องทำเพิ่มเติม ให้แต่ละอันมีตารางด้านหลัง บอกว่า สถานที่แต่ละแห่งอยู่ตรงไหน จุได้กี่คน การจัดการพื้นที่ (Space Management) เป็ น อย่ า งไร Logistics ในการเข้าถึงได้กี่เส้นทาง ก็จะทำให้จัดการได้ และเมื่อ มีแล้ว ใครต้องไปก่อน ตัวแทนจังหวัด หรือ ปภ. คนที่คุม การอพยพใช่หรือไม่ ไปถึงร่วมกับใคร อปท. ใช่ไหม อปท. มาอีกหนึ่งคน เป็นเส้าที่สอง เส้าที่สามจะเป็นใคร พมจ. ใช่ไหม พอ พมจ. สามเส้าเข้าถึงแล้ว เส้าที่สี่คือใคร ทหาร ทหารมาช่วยอพยพ พอเค้าส่งแล้วใครรับ พมจ. รับใช้ ICS ใน CCCM ซึ่งเป็นคู่มือที่จังหวัดใช้อยู่นี่ เป็ น การเผชิ ญ เหตุ ทั้ ง หมด เห็ น ได้ ว่ า มั น เป็ น ขั้ น ตอน อยู่แล้ว ระเบียบการเงิน หรืออะไรก็ตามที่ขัดข้องอยู่ ก็กลับไป ทบทวนใหม่ รวมทัง้ เรือ่ งการส่งเสริมศักยภาพ ใช้การประสาน งานคู่ขนานแบบเป็นทางการและไม่เป็นทางการได้ในการ จัดการภัยพิบัติ Single Command Unit ที่พยายามทำ อยู่นั้น เป็นการทำให้สายงานในแนวนอนนี้ตรงกันและ ทำให้งานที่ส่งไปในแนวตั้งนั้นตรงกัน และทำให้ข้อมู ล เหลือเพียงชุดเดียว เมื่อใส่ข้อมูลไปแล้ว วิธีทำ Brief Analysis ก็ต้องมาทำออกมาด้วย Single Command ต้องคิดว่า เมื่อ Trigger สถานการณ์แล้ว Scenario Base ก็ ต้ อ งฟั ง ท้ อ งถิ่ น ด้ ว ยโครงสร้ า งการจั ด การ ประเทศต้ อ งเป็ น แบบนี้ ดั ง นั้ น Down Stream โครงสร้างการจัดการจะเกิดเอกภาพหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับ แผนที่กำลังจัดทำ และก็ต้องมีแผน Feedback กลับมา ไม่ได้มองแผนแบบ Top down เพียงด้านเดียวเท่านั้น โครงสร้างในความไม่เป็นโครงสร้าง คือ การตรวจสอบ เมื่อต้องการทำ Scenario Base แล้ว สิ่งนี้จะมาด้วยกัน มันจะบังคับให้ต้องไม่ทำ หรือต้องทำอะไร ก็เราต้องปรับ วัฒนธรรมการทำแผนกันเล็กน้อย รวมทั้งเรื่องการจัดการ ศูนย์อพยพในพื้นที่เสี่ยง ระบบการจัดการ Logistics ก็ต้องมี อี ก เหตุ ก ารณ์ ส ำคั ญ จากปี ที่ ผ่ า นมา พบว่ า ร้ า น 7-11 มีของ แต่ไม่มี Logistics ทหารมีของ แต่ไม่มีการ ส่ ง ของ อปท. ไม่ มี ทั้ ง การขน ไม่ มี ทั้ ง ของ สามเส้ า
นี้เจอกันได้หากมีการวางแผนร่วมกัน เวลามีภัย พฤติกรรม ของคนเราจะเปลี่ยนไป ทำให้เสีย Critical Line ทำให้ เสี ย ระบบ จึ ง ต้ อ งเอามาเป็ น ปั จ จั ย เผื่ อ ในการวางแผน โดยเฉพาะกับชุมชน ดังนั้นแผนที่กำลังจัดทำจะต้องมีแผน ในการประสานงานกับเอกชน กับ NGOs และมูลนิธิ ด้ ว ย ในแผนแม่ บ ทมี บ อกไว้ แต่ พ อในแผนปฏิ บั ติ ก าร กลับหายไปหมด และการสร้างช่องทางสื่อสารทุกช่องทาง ทั้ ง ใหม่ แ ละเก่ า การให้ ตั ว บุ ค คล การประสานงาน บุคคล การให้ตัวบุคคลทั้งหลักและรอง ดังเช่นที่ขณะนี้ มีการประสานงานระหว่าง ICT และ กสทช. กำลัง ร่ า งระเบี ย บการทำงานของสถานี วิ ท ยุ ก ระจายเสี ย ง และสถานีวิทยุโทรทัศน์ในภัยพิบัติ ก็จะมีขั้นตอนออกมา เลย ทางสถานีจะต้องส่ง SOP ให้ดูว่าถ้ามีการเตือนมา จากศูนย์เตือนภัยพิบัติ เมื่อคำเตือนวิ่งเข้ามาที่สถานีแล้ว ผังรายการที่ออกอยู่ ดุลยพินิจเขาจะมีอะไรบ้าง ขั้นตอน แรกจะมีตัววิ่งไหม หรือจะตัดรายการไหม จะมีจอดำไหม จะมีภาษามือ มีสัญลักษณ์หรือไม่ ทั้งหมดนี้ต้องส่งให้ หน่วยงานรัฐดูด้วย ต้องเลือกคนประสานงานให้ภาครัฐ ก่อนล่วงหน้าอย่างน้อยสามคน พร้อมหมายเลขที่ติดต่อ ได้ ต ลอด 24 ชั่ ว โมง และต้ อ งบอกว่ า คนนั้ น มี แ ผน จะทำอย่างไรต่อไป แล้วนำมาประสานกับแผนของ ICT และ กสทช. ซึ่งก็เป็นส่วนหนึ่งในแผนเรื่องการเตือนภัย ปิ ด ท้ า ย ถ้ า หากจะทำ Training ในอนาคต ให้เน้นไปที่ Good Governance ด้วย เพียงแต่เรื่อง MPN ประสิทธิภาพ ประสิทธิผลอย่างเดียวไม่เหมาะสม
แต่ ก็ ไ ม่ ถึ ง กั บ ไม่ ถู ก ต้ อ ง เพี ย งแต่ ไ ม่ เ หมาะกั บ ภั ย พิ บั ติ เพราะเหมื อ นมี อ ะไรขาดหายไป รั ฐ เน้ น การบริ ห าร ให้ เ ท่ า เที ย มแต่ ก็ ไ ม่ ช่ ว ยให้ เ ราแก้ ปั ญ หาเฉพาะหน้ า ได้ หรือทำให้เกิดระบบที่แข็งแกร่งยืดหยุ่นได้ ส่วนที่จะช่วยได้ คื อ ที่ ก ำลั ง จะไป Simulation เรื่ อ ง Functional Exercise นี้ จะเป็นตัวที่ช่วยเรื่องความสามารถในแบบ Lambda Type ได้ไม่ อย่างนั้น ถ้าไปมุ่ง เน้ น เรื่ อ ง ประสิ ท ธิ ภ าพ ประสิ ท ธิ ผ ลอย่ า งเดี ย ว อาจไม่ มี ประสิทธิภาพนัก ดังเช่นเรื่องค่าชดเชย แทนที่จะไปช่วย ทำให้ประชาชนได้เงินเท่ากัน ควรต้องวางแผนว่าทำอย่างไร ต้องมีวิธีการคิดที่ปรับเข้ากับสถานการณ์ การจ่ายที่เท่า เทียมไม่ใช่เรื่องของเม็ดเงิน แต่เป็นเรื่อของต้นทุนความ เสียหายที่แตกต่า งกัน (Damage Cost) ดั ง นั้ น อาจ ไม่ใช่เรื่องของ Efficiency แต่เป็น Effectiveness คือ ทำให้ได้ก่อน ให้ไปถึงผู้ที่เดือดร้อนที่สุดก่อน ส่ ว นวั ฒ นธรรมของประชาชน ก็ ต้ อ งช่ ว ยกั น ดู แ ล สิ่ ง หนึ่ ง ที่ ดร. ทวิ ด าพยายามทำคื อ การไปสอนเด็ ก ต้องการสอนให้เขารู้ว่าเพื่อนบ้านสำคัญ อันนี้ใช้กับเด็ก ถ้าใช้กับรัฐก็คือ หน่วยงานข้างเคียงก็สำคัญ ถ้าใช้กับ จั ง หวั ด คื อ จั ง หวั ด ข้ า งเคี ย งก็ ส ำคั ญ ใช้ กั บ ตำบล ก็ตำบลข้างเคียงสำคัญ เพราะการบริหารจัดการภัยพิบัติ นั้น ต้องมีการจัดการร่วมกัน ไม่เช่นนั้น ไม่มีทางรอด หลังจากทำแผนของแต่ละหน่วยงานเสร็จแล้ว ปลายทาง จะต้ อ งสอดแทรกเรื่ อ งนี้ เข้ า ไปช่ ว ยกั น ขยายขอบเขต เรื่องนี้ ก็จะช่วยให้ทำงานได้สะดวกขึ้น
47
การบริหารจัดการในวิกฤติอุทกภัย : เราจะผ่านวิกฤติได้อย่างไร? กรณีศึกษามหาอุทกภัย 2554 ดร. เสรี ศุภราทิตย์ ผู้อำนวยการศูนย์การเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ และภัยพิบัติ มหาวิทยาลัยรังสิต ภาวะวิกฤติทางธรรมชาติหาได้เกิดขึน้ และมีผลกระทบ แต่กับประเทศไทยเท่านั้นไม่ หากแต่เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทัว่ โลก ยกตัวอย่างเช่น แผ่นดินไหวทีป่ ระเทศจีน มีจำนวนผู้ เสียชีวิตมากมาย หรือพายุใต้ฝุ่นที่รุนแรงและดินโคลนถล่ม (Landfall) ในหลายประเทศ ทั้งฟิลิปปินส์ ไต้หวัน ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ และจีน สิ่งต่างๆ เหล่านี้เกิดขึ้นตลอดเวลา โดยล่ า สุ ด นั้ น NASA ได้ออกมาประกาศเตือนอีกครั้ง เกี่ยวกับประเด็นน้ำแข็งละลายที่ขั้วโลก โดยแสดงภาพให้ เห็นปริมาตรที่ละลายไประหว่างปี 2010 – 2012 ซึ่งก็ยิ่ง ทำให้มีความเสี่ยงหรือความล่อแหลมมากขึ้นตามลำดับ ในขณะเดียวกัน ภายในประเทศไทยเองก็มกี ารวิพากษ์ วิจารณ์เรื่องน้ำท่วมกันอย่างกว้างขวาง หลายภาคส่วน โดยเฉพาะภาคอุ ต สาหกรรมต่ า งมี ค วามกั ง วลถึ ง วิ ก ฤติ ดั ง กล่ า ว และต้ อ งการจะทราบข้ อ มู ล ที่ แ น่ ชั ด ทั้ ง ในปัจจุบันและการคาดการณ์ในอนาคต เพื่อเตรียมพร้อม รั บ มื อ อย่ า งไรก็ ต ามสถานการณ์ อุ ท กภั ย อาจไม่ ไ ด้ เกิดขึ้นและส่งผลกระทบกับทุกพื้นที่เสมอไป ยกตัวอย่าง เช่น ที่เกาะเต่า ปัจจุบันนี้น้ำคิวละ 300 บาท ต้องขนส่ง จากชุมพรไป เนื่องจากไม่มีน้ำใช้สอยกันในพื้นที่ หรือที่ เกาะสมุยเองก็ต้องใช้น้ำ RO เนื่องจากไม่มีน้ำผิวดิน น้ำ RO ก็มขี อง กปภ. ไปทำอยูห่ นึง่ เครือ่ ง และของอีสฟรัคเตอร์ ไปดำเนิ น การอี ก เครื่ อ งหนึ่ ง ตามที่ ไ ด้ รั บ สั ม ปทานไป แต่ ก ำลั ง การผลิ ต ก็ ยั ง สู้ ไ ม่ ไ หว นี่ คื อ สิ่ ง ที่ เ กิ ด ขึ้ น จริ ง ใน ปัจจุบัน ประเด็นที่อยากให้ความสำคัญเป็นลำดับแรก ได้แก่ เรื่องของความเสี่ยง ประกอบกับปีนี้จะเป็นอย่างไรต่อไป? รวมทั้งทางออกสำหรับปัญหาต่างๆ ปัจจุบันนี้ประเด็นเรื่อง “2P 2R” (Preparation (การเตรียมการ) – Prevention 48
(การป้องกัน) – Response (การตอบสนอง) – Recovery (การฟืน้ ฟู)) เป็นเรือ่ งทีส่ มควรจะต้องเกิดมากในประเทศไทย ซึ่งก็เป็นไปตามพระราชบัญญัติบรรเทาสาธารณภัยนั่นเอง เพราะตราบใดที่ยังไม่ใช้พระราชบัญญัติฉบับนี้ จะไม่มี โอกาสที่จะได้บริหารจัดการแบบบูรณาการ Area Base ตามที่หลายๆ ท่านได้กล่าวไว้ “2P 2R” จึงมุ่งเน้นไปที่ Area Base ตามที่จะได้กล่าวต่อไป ภัยพิบัติโดยทั่วไปแบ่งเป็น 2 ประเภท ประเภทแรก คือ เรื่องเกี่ยวกับภูมิอากาศ (เส้นสีน้ำเงิน) เกิดความ เปลี่ยนแปลงอย่างไร เช่น น้ำป่าไหลหลาก แผ่นดิน ถล่ ม น้ ำ ท่ ว ม น้ ำ แล้ ง จะเห็ น ได้ ว่ า มี อั ต ราการเกิ ด ที่ เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ เมื่อเปรียบเทียบกับเหตุการณ์ ที่เกี่ยวข้องกับเปลือกโลก (เส้นสีแดง) ซึ่งไม่ค่อยจะมีอะไร หวือหวามากนัก
อย่างไรก็ตาม บางส่วนอาจตั้งข้อสังเกตุว่า เหตุใด จึงเกิดเห็นแผ่นดินไหวขึ้นมาก ทำไม 2 ริกเตอร์ ก็ สามารถจับวัดได้ นั่นเพราะว่าเรามี Network ที่หนาแน่น (Dense) มากขึน้ กล่าวคือ เพียงรถบรรทุกวิง่ ผ่าน ก็สามารถ จับความเคลื่อนไหวได้แล้วกว่า 2 ริกเตอร์ เพราะฉะนั้น นี่จึงเป็นประเด็นว่า เหตุใดถึงจับความเคลื่อนไหวได้มากขึ้น อย่ า งไรก็ ต าม จำนวนการเกิ ด ของภู มิ อ ากาศมี ค วาม สำคัญที่จะต้องกลับมามองตัวเอง ดังนี้ ตามสถิติเมื่อปี ที่ แ ล้ ว คงเป็ น ที่ ชั ด เจนว่ า อย่ า งน้ อ ยสุ ด ประเทศไทย ก็ติดหนึ่งในสิบ ในด้านความเสียหายทางเศรษฐกิจ Munich Re Insurance ซึ่งเป็น Insurance ระดับต้นๆ ของโลก ได้ระบุว่า เหตุการณ์ที่ประเทศไทยนับเป็นความเสียหาย อันดับหนึง่ ของโลกเลยก็วา่ ได้ กล่าวคือ อุทกภัยทีป่ ระเทศไทย ถ้ า เปรี ย บเที ย บเหตุ ก ารณ์ อุ ท กภั ย ด้ ว ยกั น เอง นั บ เป็ น อุทกภัยที่มีความสูญเสียรุนแรงที่สุดในโลก เพราะฉะนั้น จึงเกิดเป็นประเด็นว่า ทำไมจึงมีความสำคัญและต่างชาติก็ ให้ความสำคัญกับเราหลายๆ เรื่อง ในขณะเดียวกัน หลายๆ ประเทศได้ออกมาให้ความเห็น ในเชิ ง ลั ก ษณะว่ า ปั จ จั ย (Contribution) ที่ ส ำคั ญ ประการหนึ่งก็คือ เรื่องนโยบายการปรับเปลี่ยนพื้น ที่ทาง การเกษตรไปสู่การทำอุตสาหกรรม และการรองรับน้ำ (Conversion of Agricultural Land to Industrial Purpose and Reservoir Operation Policy) เพราะฉะนัน้ คำถามเหล่านี้จึงเป็นสิ่งที่ประเทศไทยจะต้องตอบคำถามแก่ ต่างชาติอยู่เสมอ ต้องพยายามอธิบายเพื่อจะสร้างความ เชือ่ มัน่ กับเขาว่าได้เกิดอะไรขึน้ และข้อเท็จจริงเป็นอย่างไร? นอกจากนี้ Land Water Management ก็เป็นอีก ประเด็นสำคัญ เนื่องจากเป็นไปไม่ได้เลยที่จะบริหารน้ำ โดยที่ ไ ม่ บ ริ ห ารผั ง เมื อ งควบคู่ กั น ไปด้ ว ย ซึ่ ง ทาง คณะกรรมการยุทธศาสตร์ เพื่อวางระบบการบริหารจัดการ ทรัพยากรน้ำทาง (กยน.) ก็ได้ดำเนินการวางไว้แล้วว่าผังจะ ออกมาในรูปไหน คำถามอีกรูปแบบหนึ่งที่ต่างประเทศ มักจะถามอยู่เสมอก็คือ เหตุการณ์ปีที่แล้วเป็นเรื่องของ เหตุการณ์หงส์ดำหรือไม่? กล่าวคือ “Black Swan” มั ก จะถู ก หยิ บ ยกขึ้ น มาสนทนากั น ในวงการภั ย พิ บั ติ อ ยู่ เสมอ Black Swan หากเปรียบเทียบกับประเทศญี่ปุ่น เมื่ อ ปี ที่ แ ล้ ว ที่ สึ น ามิ เ กิ ด หลายฝ่ า ยพิ จ ารณาได้ ว่ า เป็ น Black Swan เลย 100% เพราะเป็นเหตุการณ์ที่ 1) สร้างผลกระทบสามส่วน ได้แก่ สังคม เศรษฐกิจ สิง่ แวดล้อม
และ 2) เหตุการณ์นี้เป็นเหตุการณ์ที่คาดการณ์ไม่ได้เลย หรือคาดการณ์ได้น้อยมาก นั่นเอง
เพราะฉะนั้น ต่างประเทศจึงอยากทราบว่ากรณีของ ประเทศไทยเป็นเช่นไร และหลายฝ่ายก็ลงความเห็นว่า น่ า จะเป็ น “Dirty White Swan” มากกว่ า หมายความว่ า มี สั ญ ญาณบ่ ง บอกล่ ว งหน้ า มาก่ อ นแล้ ว แต่ ป ระเด็ น อยู่ ที่ ว่ า ประเทศไทยเตรี ย มพร้ อ มมาก ขนาดไหน เราจะต้ อ งอธิ บ ายให้ เ ขาฟั ง ว่ า เป็ น เพราะ อะไร คำถามต่ า งๆ เหล่ า นี้ เ ป็ น คำถามที่ เ ราจะต้ อ ง ให้ ค วามชั ด เจนกั บ เขาสร้ า งความเชื่ อ มั่ น ให้ กั บ เขา เราจะแก้ปัญหาเหล่านี้ได้อย่างไร Master plan มีหรือไม่ วางเอาไว้อย่างไร เพราะฉะนั้ น ในอนาคตข้ า งหน้ า IPCC ได้ อ อก รายงานมาฉบับหนึ่งเป็นฉบับล่าสุด ออกเมื่อเดือนมีนาคม สิ่งที่น่าสนใจยิ่ง คือ รายงานฉบับนี้ได้นำเสนอมุมมอง ทั้งของ IPCC ต่อประเทศไทย และต่อโลกในอนาคต เมื่อวันที่ 4 พฤษภาคม 2555 ประธาน IPCC ได้มา ที่ ก รุ ง เทพฯ และได้ เ ข้ า เฝ้ า สมเด็ จ พระเทพฯ แล้ ว ถวายรายงานฉบั บ นี้ ใ ห้ กั บ สมเด็ จ พระเทพฯ เพราะ ฉะนั้ น รายงานชิ้ น นี้ จึ ง เป็ น รายงานที่ มี ค วามหมายมาก เนื่องจากจัดทำเสร็จและรีบนำมาถวายในทันที
49
เรื่องต่อมา อยากจะเน้นที่คำว่า “Adaptation” เพราะ IPCC ได้ ใ ห้ ค วามสำคั ญ กั บ Adaptation เป็ น อย่ า งมาก จะเห็ น ว่ า มี ก ารประชุ ม โลกร้ อ นกั น หลายแห่ ง หลายสถานที่ พ ยายามโน้ ม น้ า วให้ ห ลายๆ ประเทศลดการปล่ อ ยแก๊ ส เรื อ นกระจก ซึ่ ง IPCC ระบุ ว่ า ผลจากการปล่ อ ยแก๊ ส เรื อ นกระจก ณ จนถึ ง วั น นี้ จะส่ ง ผลไปอี ก 500 – 1,000 ปี ข้ า งหน้ า เพราะฉะนั้น เหตุที่เกิดอยู่ทุกวันนี้คือผลพวงของจากเมื่อ 500 หรือ 1,000 ปีที่แล้ว นั่นหมายถึงว่าเราไม่สามารถ ห้ามได้แล้ว เพราะฉะนั้น ควรกลับมาดูที่ตัวเรา เรื่อง 2P 2R ก็จะเป็นเรื่องของการ Adaptation เป็นหลัก มีการกล่าวกันอย่างกว้างขวางว่าในปีนี้ “เอาอยู่” แน่ น อน อย่ า งไรก็ ต าม รายงานฉบั บ นี้ ก ลั บ ระบุ ว่ า ไม่มีคำว่า “เอาอยู่” ในการจัดการกับมหาภัยพิบัติ ประเด็น ดังกล่าวมีความหมายลึกซึ้ง นอกจากนี้ รายงานฉบับนี้ ยังได้ระบุถึงสาเหตุที่ประเทศไทยไม่สามารถ “เอาอยู่” ได้ในปีที่ผ่านมายกตัวอย่างเช่น เวลาเราออกแบบอะไรก็ ตามที่ จ ะไปป้ อ งกั น เรามักจะใช้ข้อมูลในอดีต ซึ่งอาจ จะมี เ พี ย งแค่ 10 หรื อ 20 ปี แต่ เ มื่ อ วิ ศ วกรที่ ทำการออกแบบมาบอกว่านี่คือ 1 ใน 100 ปี นั้น หมายความว่า การออกแบบนั้นอาศัยสมมติฐานว่า ใน อนาคตก็จะเกิดเหตุการณ์เช่นเดียวกับลักษณะของข้อมูล ที่มีการเก็บมาในช่วง 20 ปีที่ผ่านมาเช่นเดียวกัน ซึ่ง วิ ศ วกรก็ มั ก จะออกแบบภายใต้ ส มมติ ฐ านว่ า เหตุ ก ารณ์ ในอดีตจะเหมือนกับเหตุการณ์ในอนาคตนี้ จึงเห็นได้ว่า ชาวญี่ ปุ่ น ออกมาอ้ า งว่ า ได้ มี ก ารออกแบบระบบป้ อ งกั น หนึ่งในร้อย หรือในกรณีของระบบป้องกันสึนามิ ที่อ้างว่า เป็นหนึง่ ในรอบหนึง่ พันปี ซึง่ ในความเป็นจริงแล้วสมมติฐาน นี้เป็นไปไม่ได้ เนื่องจากไม่ได้มีการเก็บข้อมูลไว้ถึง 100 ปี แต่ในความเป็นจริงอาจมีเพียงข้อมูล 20 ปี 5 ปี 10 ปี เท่านั้น ดังนั้น ในอนาคตจากการอ้างอิงข้อมูลในรอบ 25 ปี ที่ เ กิ ด ขึ้ น ไม่ว่าจะเป็นข้อมูลด้านอุณหภูมิ หรือ ปริมาณน้ำฝนก็ตาม อาจจะเหลือเพียง 2 – 5 ปีเท่านั้น ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความเสี่ยงที่เพิ่มมากขึ้น หากยกตัวอย่างที่กล่าวถึงประเทศญี่ปุ่น มีหมู่บ้าน แห่งหนึ่งชื่อ “หมู่บ้านทาโร่” รัฐบาลได้สร้างระบบป้องกัน ให้กับหมู่บ้านแห่งนี้ มีการสร้างเขื่อนกั้นคลื่น มีการสร้าง Jetties Seawall ถึงสามชั้น และได้ทดสอบประสิทธิผลใน ปี 1933 50
ญี่ ปุ่ น เคยเกิ ด เหตุ ก ารณ์ สึ น ามิ ค รั้ ง ใหญ่ คร่ า ชี วิ ต ผู้ ค นไปกว่ า สองถึ ง สามหมื่ น คน เมื่ อ ปี 1933 1896 ญี่ปุ่นก็ได้ทดสอบว่าโครงสร้างพื้นฐาน (Infrastructure) ที่ จั ด เตรี ย มไว้ เ หล่ า นี้ ส ามารถจะปกป้ อ งประชาชน ได้ ห รื อ ไม่ ผลปรากฏว่ า ภายหลั ง จากเกิ ด แผ่ น ดิ น ไหว ประมาณสามสิบนาที เมื่อคลื่นสึนามิเข้าปะทะสิ่งก่อสร้าง ต่ า งๆ เหล่ า นี้ (จุ ด สี สี แ ดง คื อ คลื่ น สึ น ามิ ลู ก สู ง ๆ) ไม่สามารถจะเข้าไปจู่โจมประชาชนที่อาศัยอยู่ในบริเวณนั้น ได้ เ ลย ตรงนี้ คื อ การประเมิ น ประสิ ท ธิ ผ ลว่ า โครงสร้ า ง เหล่านี้ สถานะปัจจุบันเป็นอย่างไร การออกแบบโครงสร้าง บนพื้นฐานข้อมูลในอดีต 1933 1896 นั้นคือ วิศวกรรม (Engineer) ออกแบบ นี่คือการต้องยอมรับความจริงว่า วิ ศ วกรที่ อ อกแบบมามี ส มมติ ฐ าน ไม่ มี ท างที่ จ ะป้ อ งกั น อนาคตได้ เพราะฉะนั้นจึงต้องมีความยืดหยุ่น
เมื่อพิจารณาถึงบริบทของไทยในปัจุบัน โดยเฉพาะ เรื่องแผ่นดินไหว กำลังเป็นเรื่องที่สภาวิศวกรกำลังถกเถียง กันอย่างหนัก จากข้อเท็จจริงพบว่ากรุงเทพฯ ตั้งอยู่บน พื้ น ที่ ชั้ น ดิ น อ่ อน หนาประมาณ 20 เมตร ได้มีการ ออกกฎกระทรวงไปแล้ ว ในปี 2550 ให้ อ าคารที่ ส ร้ า ง ตั้ ง แต่ ปี 2550 เป็ น ต้ น ไป ต้ อ งออกแบบให้ รั บ แรง แผ่นดินไหวได้ หากแต่กฎกระทรวงดังกล่าวไม่ได้ครอบคลุม อาคารเก่าทั่วเมืองด้วย เพราะฉะนั้น คาดหมายว่าในปี 2556 จะมีกฎกระทรวงออกมาอีกหนึ่งฉบับใช้บังคับกับ อาคารเก่าด้วย นั่นหมายความว่าอาคารที่สร้างขึ้นก่อน ปี 2550 จะต้องถูกประเมินและตรวจสอบด้วยเช่นกัน สาเหตุ ที่ ต้ อ งมี ค วามรั ด กุ ม ในการออกแบบอาคาร เนื่องจากตัวอย่างเช่น เกิดแผ่นดินไหวที่ประเทศพม่าเมื่อ วันที่ 24 มีนาคม 2554 มีการตรวจวัดแรงสั่นสะเทือน ที่ จั ง หวั ด สุ ริ น ทร์ กั บ ที่ ก รุ ง เทพฯ เปรี ย บเที ย บกั น ระยะห่ า งจากจุ ด ศู น ย์ ก ลางแผ่ น ดิ น ไหวใกล้ เ คี ย งกั น คื อ ประมาณ 700 กิ โ ลเมตร พบว่ า ความเร่ ง มี ค วาม สัมพันธ์กับแรงที่มากระทำต่อโครงสร้าง กรุงเทพมหานคร ต้ อ งรั บ แรงสั่ น สะเทื อ นมากกว่ า สุ ริ น ทร์ ถึ ง ประมาณ 7 – 8 เท่า หมายความว่า ยังมีความเสี่ยงอยู่มาก เพราะฉะนั้น กฎกระทรวงก็ต้องออกตามมา เพื่อแก้ไข ผู้ที่สร้างอาคารก่อนปี 2550 ต้องตระหนักว่าอาจจะต้อง ถูกประเมินด้วยกฎกระทรวงฉบับใหม่นี้ ประเด็นพิจารณาต่อไปก็คือ เราจะสร้างองค์ความรู้ เหล่านี้ให้แก่ประชาชนได้อย่างไร? ยกตัวอย่างที่ประเทศ ญี่ปุ่นได้ให้การศึกษากับคนของเขาเวลาประชาชนจะเลือก ซื้อบ้าน มีบ้านให้เลือกเพียงสองหลัง โดยหลังหนึ่งออกแบบ ให้ต้านทานแผ่นดินไหว ด้วยสิ่งก่อสร้างที่มองไม่เห็นด้วย ตาเปล่า ข้อมูลประกอบการตัดสินใจมีเพียงโบร์ชัวร์กับบ้าน ตัวอย่างให้ดูเท่านั้น บ้านทั้งสองหลังต่างกันที่การออกแบบ ถ้ามองด้วยตาเปล่า เสามีขนาดเท่ากัน คานบ้านมีขนาดเท่ากัน หลังคาโมเนีย กระเบื้องเซรามิค สองห้องนอน หนึ่งห้องน้ำ เท่ า กั น ทั้ ง หมด สิ่ ง ที่ ต่ า งกั น มี เ พี ย งแค่ บ้ า นหลั ง แรกใส่ เหล็กปอกระหว่างที่เสากับคานให้หนามากกว่าเดิมสองเท่า เท่านั้น ถ้าหากต้องตัดสินใจในเวลาอันจำกัด หากพิจารณา ในบริบทของประเทศไทยแล้ว ภาครัฐจะสามารถสร้างองค์ ความรู้ให้แก่ผู้บริโภคได้อย่างไร สำนักงานคณะกรรมการ คุม้ ครองผูบ้ ริโภค (สคบ.) จะมีวธิ อี อกมาให้ความรูป้ ระชาชน ได้อย่างไร เพราะฉะนั้นนี่ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่สภาวิศวกร มีส่วนเกี่ยวข้อง
จากการที่ได้ประเมินข้อมูลต่างๆ พบว่า ปี 2555 ทั่วโลก ใช้ดัชนีอุณหภูมิน้ำทะเลรอบๆ ประเทศเป็นตัวชี้วัด ที่สำคัญ ยกตัวอย่างในปี 2553 ดัชนีในเดือนสิงหาคม อุณหภูมิรอบๆ ประเทศไทยเป็นสีแดงทั้งหมด และมีการ คาดการณ์ว่าจะมีฝนตกหนักในเฉดสีน้ำเงิน ผลปรากฏว่า ในปี 2553 เกิ ด น้ ำ ท่ ว มโคราช น้ ำ ท่ ว มภาคอี ส าน เกือบทั้งหมด เกือบทั้งสาย น้ำท่วมหาดใหญ่ น้ำท่วม นครศรีธรรมราช น้ำท่วมอำเภอท่าเรือ น้ำท่วมลพบุรี ดัชนีสามเดือนก่อนหน้านี้บ่งชี้อย่างชัดเจน ทำให้อย่างน้อย ที่สุดเรายังสามารถทราบถึงความเสี่ยงได้
หากพิจารณาปี 2554 ดัชนีตัวเดียวกันนี้ ก่อนหน้า สามเดือนก็บ่งชี้ว่าขณะนี้อุณหภูมิน้ำทะเลกำลังเคลื่อนตัว ไปทางฝั่งตะวันออกจะผ่านจุดกำเนิดพายุ มีการคาดการณ์ เช่นเดียวกันว่าพายุจะเกิดเยอะในปี 2554 (เกิดขึ้นจริง 40 ลูก) โดยที่เฉลี่ยเกิดประมาณ 31 ลูก สำหรั บ ปี 2555 จะสามารถนำผลของดั ช นี ตั ว นี้ ไปเที ย บเคี ย งกั บ ของปี ที่ ผ่ า นๆ มาได้ เพื่ อ ให้ ส ามารถ คาดการณ์ ไ ด้ ว่ า สถานการณ์ ใ นปี นี้ จ ะเป็ น อย่ า งไร อย่างไรก็ตาม การเทียบเคียงโดยคนที่แตกต่างกันอาจให้ ผลการคาดการณ์ที่แตกต่างกันได้ด้วย ส่งผลให้การเตรียม รั บ สถานการณ์ แ ตกต่ า งกั น ด้ ว ย นอกจากนี้ ปี นี้ ยั ง มี ก ารคาดการณ์ จ ากอี ก หลายฝ่ า ย ซึ่ ง บ่ ง ชี้ ว่ า อากาศ (อุณหภูมิภาคพื้นดิน) ในปีนี้จะไม่หนาว อุณหภูมิส่วนใหญ่ จะสูงกว่าปกติเล็กน้อย มีแนวโน้มว่าช่วงฝนปลายปีจะ มีน้อย เมื่อย่างเข้าตุลาคมจะไม่มีฝน เดือนกันยายนยัง มีฝนตกอยู่แต่จะไม่หนักเหมือนปีที่แล้ว ประเด็ น ต่ อ ไปเกี่ ย วข้ อ งกั บ จำนวนพายุ ที่ เ กิ ด มาก ยิ่งขึ้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ข้อมูลเมื่อ 40 ปีที่ระบุว่า หลั ง จากปี 2553 จะเกิ ด พายุ ม ากยิ่ ง ขึ้ น เนื่ อ งมา จากผลของอิ ท ธิ พ ลลานิ ญ ญา ดั ง นั้ น ในปี 2555
51
ซึ่งเป็นปีหลังลานิญญาเช่นกัน จึงต้องเฝ้าระวังการเกิด พายุอย่างใกล้ชิด
คำถามที่ตามมาคือ เมื่อพายุเกิดขึ้นแล้วจะเคลื่อน ตั ว ไปทิ ศ ทางใด ถ้ า หากเข้ า มาทางซ้ า ยก็ ส่ ง ผลกระทบ ต่อประเทศไทย สถิติที่ผ่านมา 60 ปีบ่งชี้บอกว่ามีพายุ เข้ามาทางซ้ายประมาณ 16% เท่านั้น และขึ้นไปด้านบน 84% นั้ น คื อ สิ่ ง ที่ ข้ อมูลในอดีตบ่งชี้มา เพราะฉะนั้นปี 2555 เมื่อพิจารณาแล้ว พบว่าขณะนี้พายุก่อตัวไปแล้ว 23 ลูก (เทียบกับปีที่แล้วจำนวน 40 ลูก) ถ้าเทียบเป็น สถานการณ์แบบเลวร้ายที่สุด คือเท่ากับปีที่แล้ว ก็จะเหลือ ในปีนี้อีก 17 ลูก เพราะฉะนั้นจึงไม่น่าเป็นห่วงเท่าใดนัก อย่างไรก็ตาม ที่กล่าวถึงข้างต้นนั้นเป็นการเปรียบเทียบ กั บ ข้ อ มู ล ในอดี ต แต่ เ มื่ อ พิ จ ารณาข้ อ มู ล ที่ เ ป็ น อยู่ จ ริ ง แล้ ว จะพบว่ า ฝนสะสมในภาคเหนื อ ในปี ที่ แ ล้ ว (เส้นสีน้ำเงิน) ฝนต้นปี 2555 (เส้นสีแดง) ซึ่งปัจจุบัน นี้คือเดือนสิงหาคม จึงประมาณการณ์ได้ว่าในหนึ่งเดือน ฝนควรจะต้ อ งตกประมาณ 600 มิ ล ลิ เ มตร ซึ่ ง เทียบเท่ากับปริมาณฝนจากพายุเข้าเต็มที่ 3 ลูก แต่ ประเทศไทยไม่ น่ า จะได้ รั บ อิ ท ธิ พ ลจากพายุ ม าเท่ า นั้ น ภายในปี 2555 อย่ า งไรก็ ต ามยั ง มี ค วามเป็ น ไปได้ ที่ เหตุ ก ารณ์ จ ะเกิ ด ขึ้ น เหมื อ นกั บ ปี 2538 เช่ น กั น เนื่ อ งจากเมื่ อ พิ จ ารณาสภาพในสั ป ดาห์ ที่ แ ล้ ว จะ พบว่ามีร่องความกดอากาศพาดผ่านครั้งที่แล้ว เพียงแค่ สองวันที่แล้วมีฝนตก วัดปริมาณฝนได้ 100 – 150 มิลลิเมตร เพราะฉะนั้น ถ้าหนึ่งสัปดาห์มีฝนตก 100 มิ ล ลิ เ มตร สี่ สั ป ดาห์ จ ะมี ป ริ ม าณน้ ำ ฝนเท่ า กั บ 400 มิลลิเมตร ซึ่งยังคงต้องติดตามสถานการณ์อย่างใกล้ชิด ว่ า เหตุ ก ารณ์ จ ะดำเนิ น ไปทิ ศ ทางใดต่ อ ไป และควรจะ ต้องเตรียมการรับมือกับสถานการณ์ที่อาจจะเกิดขึ้นด้วย วิธีใดบ้าง
52
หากพิจารณาประเด็นเรื่องที่มาของมวลน้ำที่เกิดขึ้น ในปีที่แล้วจะพบว่า แม่น้ำปิง วัง ยม น่าน แม่น้ำปิง เขือ่ นภูมพิ ล ปล่อยน้ำประมาณ 3,800 ล้าน แม่นำ้ วัง 3,500 ล้าน แม่น้ำยม 11,000 ล้าน แม่น้ำน่านประมาณ 5,200 ล้าน ข้อสังเกตก็คือ แม่น้ำยมเป็นแม่น้ำที่มีความต่อเนื่อง (Continuation) สูงทีส่ ดุ เนือ่ งจากไม่มอี าคารควบคุม ดังนัน้ จึงไม่สามารถเก็บกักน้ำที่ผ่านมาได้เลย รัฐบาลจึงให้ความ สำคัญกับแม่น้ำยมเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะการสอดแทรก แผนจัดการแม่น้ำยมเข้าเป็นส่วนหนึ่งแผนแม่บท ซึ่งเกี่ยว ข้องกับงบประมาณสามแสนห้าหมื่นล้านบาท ในปี 2555 นั้น ถ้าสามารถควบคุมปริมาณน้ำ 3,800 ล้าน กับ 5,200 ล้านได้ กล่าวคือ ให้ปริมาณลดลงไปประมาณ 8 – 9 พันล้าน น้ำที่ผ่านนครสวรรค์ปีที่แล้ว 34,000 ล้าน ผ่านมาก็ลดลงไปอย่างต่ำประมาณ 8 – 9 ล้าน เพราะฉะนัน้ น้ ำ ในทุ่ ง ก็ จ ะลดลงไปได้ (ปี ที่ แ ล้ ว มี น้ ำ ในทุ่ ง ประมาณ 13,000 ล้าน ลดลงไป 8,000 ล้าน ก็คงเหลือประมาณ 5 – 6 พั น ล้ า น) เพราะฉะนั้ น เหตุ ก ารณ์ น้ ำ ท่ ว ม จังหวัดอยุธยาจึงไม่น่าจะเกิดขึ้นอีก เนื่องจากมีพื้นที่แก้มลิง ซึ่งสามารถรองรับได้กว่า 3 – 4 พันล้าน ส่วนมวลน้ำที่ ยังเหลืออยู่ก็จะท่วมกระจายพื้นที่ทั่วๆ ไป (ในกรณีที่พื้นที่ ภาคเหนือไม่ได้ปล่อยน้ำลงมาเพิ่มเติม) สำหรั บ เครื่ อ งมื อ ที่ ใ ช้ ป ระกอบการประเมิ น สถาน การณ์ น้ ำ ในปี 2555 ได้ มี ก ารสร้ า งแบบจำลองขึ้ น มา ครอบคลุมพื้นที่ตั้งแต่เหนือจรดใต้ แม่น้ำปิง แม่น้ำยม แม่น้ำวัง แม่น้ำน่าน รวมทั้งดูพื้นที่อยุธยากับในกรุงเทพฯ เป็นหลัก โดยใส่ตัวแปรต่างๆ เช่น ความสามารถของ เครื่องสูบน้ำ คลองระบายน้ำต่างๆ ก่อนจะมีการขุดลอก จะพบว่ า มี เ ครื่ อ งสู บ น้ ำ ที่ พื้ น ที่ ป ลายน้ ำ บริ เ วณติ ด อ่ า ว เป็ น จำนวนมาก มี ค วามสามารถสู บ น้ ำ รวมกั น แล้ ว ประมาณ 400 ลบ.ม/วิ น าที (เที ย บเท่ า กั บ แม่ น้ ำ ยม
เต็มสาย) เพราะฉะนั้น จึงเกิดคำถามว่า เพราะเหตุใด จึ ง ไม่ มี ม วลน้ ำ มาถึ ง เครื่ อ งสู บ น้ ำ เหล่ า นั้ น ในปี ที่ ผ่ า นมา เป็ น เพราะมี ก ารกั ก เก็ บ กั น ไว้ ใ นส่ ว นเหนื อ น้ ำ นั่ น เอง เช่น มีการปิดประตูน้ำคลอง 8 ถึง คลอง 16 เป็นต้น เมื่อ เหตุการณ์เหล่านีเ้ กิดขึน้ จึงเป็นการยากทีจ่ ะบริหารจัดการน้ำ ได้อย่างเต็มที่ เพราะฉะนั้น จึงจำเป็นจะต้องเตรียมการ เพิ่มเติมอีกหลายประการ ปัจจัยอื่นๆ ที่จำเป็นจะต้องนำมาพิจารณาประกอบ กันยังมีอีกหลายส่วน เช่น ถ้าไม่สามารถจะมีทางอ้อม สำหรับน้ำ (Bypass) ที่ผ่านเขื่อนเจ้าพระยาเกิน 2,000 ได้แล้ว ท้ายเขื่อนเจ้าพระยาก็จะประสบปัญหาโดยตลอด เหมือนเช่นเหตุการณ์อุทกภัยใหญ่ในปี 2538 เนื่องจาก น้ำที่ผ่านเขื่อนชัยนาทมีประมาณ 5,100 ลบ.ม./วินาที น้ำที่ผ่านนครสวรรค์ 4,500 ผ่านเขื่อนเจ้าพระยา 5,500 เกิ น กว่ า ความสามารถของเขื่ อ นเจ้ า พระยามหาศาล นอกจากนี้ ปัจจุบันยังมีประเด็นเรื่องแผ่นดินทรุดประมาณ 2 เซนติเมตร/ปี รวมทั้งเรื่องระดับน้ำทะเลที่สูงขึ้นปีละ 3 มิลลิเมตรอีกด้วย ซึ่งต้องคิดวิเคราะห์กันต่อไปว่าภาพ รวมของกรุงเทพฯ จะเป็นเช่นไร อย่างไรก็ตาม ดร.เสรี มองว่ า กรุ ง เทพฯ ชั้ น ในไม่ น่ า จะมี ปั ญ หามากนั ก เนื่ อ ง จากมี คั น กั้ น น้ ำ พระราชดำริ อ ยู่ แต่ ส ำหรั บ กรุ ง เทพฯ ใน Floodway บริเวณหนองจอก มีนบุรี ลาดกระบัง คงต้องรับสภาพน้ำท่วมแน่นอน เนื่องจากจะมีแผนการ เปิ ด ประตู เ พื่ อ ให้ น้ ำ ระบายลงไปบริ เ วณนั้ น เพื่ อ ให้ เครื่องสูบน้ำได้ทำงาน สำหรับกรุงเทพฯ ฝั่งตะวันตก และ ฝั่งธนฯ ยังคงมีปัญหา ระบบระบายน้ำของแม่น้ำท่าจีน เนื่องจากรับน้ำได้เพียง 200 ลบ.ม./วินาที สำหรับประเด็นที่ว่า หากมวลน้ำปริมาณมากเข้ามา อี ก เหมื อ นในปี 2554 จะเกิ ด อะไรขึ้ น บ้ า ง ดร.เสรี ได้เตรียมทำโมเดลไว้สองกรณี กล่าวคือ ในกรณีแบบปี 2538 และปี 2554 เพราะฉะนั้น หากกรณีปีที่แล้วมีน้ำผ่าน 4,600 จะมีพื้นที่น้ำท่วมประมาณ 8.8 ล้านไร่ แต่ในปี 2555 มีข้อแตกต่างตรงที่ใน Floodway ที่เป็นธรรมชาติ น้ำจะลงไป จะไม่มกี ารปิดประตู เพราะว่าใช้การบริหารแบบ Single Command แล้วจะต้องใช้ให้ได้ผล สำหรับพื้นที่ ฝั่งตะวันตกคาดว่าจะมีปัญหาเช่นกัน จะสังเกตเห็นว่าน้ำ จะเริ่มล้นมาจากที่อยุธยาก่อน อยุธยามีความสามารถรับน้ำ เจ้าพระยาประมาณ 1,200 – 1,500 แต่ปีที่แล้วผ่านมา 5,500 เกิ น กว่ า กำลั ง ในการรั บ มื อ เป็ น อย่ า งยิ่ ง นอก
จากนี้ยังมีผลพวงของประตูน้ำบางประตูแตก ส่งผลทำให้ บางชุมชนรอดพ้นจากภาวะน้ำท่วม หรือประสบภัยเพียง เล็กน้อย ที่กล่าวข้างต้น คือกรณีถ้ามวลน้ำมาแบบปีที่แล้ว เพราะว่าระบบที่เตรียมไว้ยังไม่สามารถจะไปรับได้อย่าง เต็มประสิทธิภาพ เหตุการณ์ผ่านมาได้เพียงหนึ่งปีเท่านั้น จึ ง ยั ง ไม่ ไ ด้ ท ำอะไรที่ เ ป็ น ในลั ก ษณะของ Floodway อย่างเต็มรูปแบบ ขณะนี้ภาครัฐสามารถหาพื้นที่รองรับ น้ำได้สองล้านไร่ แต่ยังไม่สามารถประกาศแก่สาธารณะได้ เพราะปัญหาจ่ายค่าชดเชยมันยังคงอยู่ เพราะฉะนั้ น ปั ญ หาจึ ง เกิ ด ขึ้ น มากกั บ ประชาชน ที่ น้ ำ ท่ ว ม ซ้ ำ ซ า ก ซึ่ ง ไ ม่ ไ ด้ อ ยู่ ใ น พื้ น ที่ รั บ น้ ำ น อ ง (ความหมายของพื้นที่รับน้ำนอง คือ พื้นที่ซึ่งไม่เคยท่วม แต่ ว่ า อยากจะฝากน้ ำ ให้ ท่ ว ม) ถ้ า น้ ำ ท่ ว มมา สิ่ ง ที่ ชาวบ้านจะได้รับคือ จ่ายชดเชย ดังนั้นจึงเกิดความไม่ เข้ า ใจกั น อี ก มาก สิ่ ง ที่ ส ำคั ญ ที่ สุ ด คื อ สาธารณู ป โภค พื้ น ฐานเวลาเกิ ด เหตุ ก ารณ์ จ ะต้ อ งรั ก ษาไว้ ใ ห้ ไ ด้ ต ามที่ ได้เรียนในเบื้องต้นว่า เวลาที่วิศวกรออกแบบว่าระดับน้ำ จะล้นคันกั้นน้ำหรือไม่นั้น 0.5% เป็น 1 ใน 200 ซึ่ง เที ย บได้ กั บ ข้ อ มู ล 200 ปี อย่ า งไรก็ ต าม ข้ อ มู ล ที่ มี อยู่ในขณะนี้ไม่มีถึง 200 ปีแน่นอน จึงต้องอาศัยข้อมูล 10 – 20 ปีแล้วจึงต่อยอดข้อมูล โดยสมมติว่าคุณสมบัติ ของข้ อ มู ล เป็ น รู ป แบบหนึ่ ง ซึ่ ง อาจจะเหมื อ นกั บ อดี ต และอนาคตเหมื อ นกั น เรื่ อ งเหล่ า นี้ คื อ สิ่ ง ที่ เ กิ ด ขึ้ น จริ ง สาธารณู ป โภคพื้ น ฐาน (Infrastructure) เป็ น เช่ น นี้ เพราะฉะนั้น 2P 2R จึงเป็นเรื่องสำคัญ ที่ท่านนายก รัฐมนตรีให้ความสำคัญมาก โดยในส่วนของกฎหมายก็ มีกรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย (ปภ.) ทำหน้าที่ เป็นเลขาอยู่แล้ว ดร.เสรีมองว่าขณะนี้ 2P 2R จะเป็น จุดที่นำไปสู่การบริหารจัดการแบบเชิงบูรณาการ กล่าวคือ นับจากนี้ต่อไป ก่อนเกิดภัยใดๆ จะต้องทำภารกิจ 4 แผน นี้เป็นหลัก หลังเกิดภัยจะต้องดำเนินการอย่างไร แต่ที่ ผ่ า นมาบางพื้ น ที่ ยั ง ไม่ ไ ด้ ท ำ ไม่ มี ค วามพร้ อ มเนื่ อ งจาก ยังไม่ได้เริ่มดำเนินการ สำหรับประเด็นด้านโครงสร้างองค์กร สามารถแบ่ง โครงสร้างองค์กรออกได้เป็น 3 ประเภท ประเภทที่หนึ่งให้ อยูใ่ นสำนักนายกรัฐมนตรี ให้นายกรัฐมนตรีบญ ั ชาการ (เช่น กบอ.) ประเภทที่สอง คือ ฝากไว้กับกระทรวงใดกระทรวง หนึ่ง ผู้ที่มีหน้าเกี่ยวกับการบริหารจัดการภัยพิบัติ (เช่น กรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย กระทรวงมหาดไทย)
53
และประเภทที่สาม คือ แบ่งย่อยไปทุกกระทรวง (เช่น หน่วยงานที่สังกัดอยู่กับกระทรวง) อย่างไรก็ตาม มิได้ หมายความว่ า ประเภทหนึ่ ง จะดี ก ว่ า อี ก ประเภทหนึ่ ง หากแต่ขึ้นอยู่กับวัฒนธรรมองค์กร ซึ่งขณะนี้ประเทศไทย มีครบทั้งสามรูปแบบ 2P 2R เปรียบเสมือนกับการต่อตัวต่อ (Jigsaw) ของแต่ ล ะจั ง หวั ด ผู้ ว่ า ราชการจั ง หวั ด แต่ ล ะท่ า นก็ ท ำ ภารกิจ 4 ภารกิจเช่นกัน ทั้งในเชิงมาตรการการป้องกัน เชิ ง โครงสร้ า ง แผนเตรี ย มพร้ อ มรั บ ภั ย แผนปฏิ บั ติ ภายในภาวะฉุกเฉิน แผนฉุกเฉิน แผนหลังเกิดภัย เมื่อ แต่ ล ะจั ง หวั ด จั ด ทำเสร็ จ แล้ ว ก็ น ำแผนแต่ ล ะจั ง หวั ด มา ต่ อ เข้ า ด้ ว ยกั น เพื่ อ ดู ค วามสอดประสานระหว่ า งกั น ถ้าผลปรากฏว่าแต่ละแผนงาน สามารถสอดรับกันได้ดี รั ฐ บาลก็ จ ะเข้ า มาดู ใ นภาพรวม เช่ น รั ฐ บาลจะทำ Floodway ซึ่งต้องผ่านหลายจังหวัด ก็เป็นประเด็นของ รัฐบาลที่ต้องมาดู Area Base จึงมีความสำคัญมาก ผู้ ว่ า ราชการจั ง หวั ด เป็ น ผู้ ที่ ไ ด้ รั บ ผลกระทบระดั บ แรก และจะต้องตอบสนองระดับแรก เหมือนดังว่าผู้ว่าราชการ จังหวัดรับผิดชอบในส่วนของจังหวัด รองนายกรัฐมนตรี ก็ จ ะเข้ า มาดู แ ลจั ง หวั ด ที่ ร อยต่ อ ท่ า นคุ ม ภาคเหนื อ ภาคกลางก็ เ ช่ น เดี ย วกั น ใช้ 2P 2R เหมื อ นกั บ ที่ รองนายกรัฐมนตรีใช้ จากนั้นนายกรัฐมนตรีก็จะมาดูใน ภาพรวม นอกจากนี้ ประเด็นใดที่สามารถจัดการได้เสียก่อน ที่จะเกิดเหตุการณ์ก็สมควรที่จะตกลงกันให้เรียบร้อย เช่น ในยามปกติ แต่ละฝ่ายจะต้องไปตกลงกันเรื่องเงื่อนไขใน การเปิดปิดประตูระบายน้ำระหว่างพื้นที่ เช่น ถ้าหากน้ำมา ปริมาณนีจ้ ะเปิดประตูนำ้ 2 เมตร ถ้าน้ำมามากกว่านีจ้ ะเปิด 2.5 เมตร ถ้าน้ำมาเท่านี้จะเปิด 3 เมตร ตกลงกันแล้ว ประกาศผู้ ใ ช้ น้ ำ ทั้ ง สองฝั่ ง รั บ ทราบทั่ ว กั น เป็ น อั น จบ
54
แต่เหตุการณ์ทเี่ กิดในปีทแี่ ล้ว พบว่าเรือ่ งเหล่านีย้ งั ไม่มกี ติกา จึงเกิดเป็นปัญหาในหลายๆ พื้นที่ เพราะฉะนั้นเรื่อง 2P 2R ก็คือเรื่องกติกาที่ต้องไปตกลงกันกันในพื้นที่ หากเปรี ย บเที ย บกั บ การดำเนิ น ธุ ร กิ จ จะพบว่ า ภาคธุ ร กิ จ มี ห ลั ก ความต่ อ เนื่ อ งในการดำเนิ น ธุ ร กิ จ (BCD) List รายละเอียดทั้งหมด ผลปรากฏว่าภารกิจ P1 กลับเว้นไว้ทั้งสองอันเลย ภารกิจ P1 หมายถึง ภารกิจของการเตรียมการป้องกันพร้อมรับภัย กล่าวคือ หากสมมติให้อยู่ ณ จุดปัจจุบัน ถ้าหากไม่มีสองตัวนี้ ความเสี ย หายก็ ไ ม่ อ าจลดลงได้ อ ย่ า งนี้ นอกจากนี้ ชุ ม ชนเองก็ ยั ง ไม่ ไ ด้ มี ก ารเตรี ย มการในเรื่ อ งดั ง กล่ า ว จึงเป็นหน้าที่ของหน่วยงานสนับสนุน 2P 2R ก็ระบุชัดเจน อยู่แล้วว่าผู้ว่าราชการจังหวัดต้องบูรณาการทุกภาคส่วน ในจังหวัด ในชุมชนก็มี กรมน้ำก็มี กรมทรัพยากรน้ำก็มี ต้องสนับสนุนเรื่องพวกนี้ ชุมชนเหล่านี้จึงจะได้มีปฏิบัติ 2P 2R ของตนเองด้วย จึงเป็นประเด็นหนึ่งที่สามารถยก ตัวอย่างให้เห็นได้วา่ ชุมชนท่าข้ามยังขาดเรือ่ งนี้ เพราะฉะนัน้ ภาครั ฐ จึ ง ไปเสริ ม สร้ า งเรื่ อ งนี้ ใ ห้ ปั จ จุ บั น ภารกิ จ P1 ชุมชนทำเพียง 8% P2 เพิ่มมากขึ้นกว่าเล็กน้อย แต่ R1 R2 ชุมชนทำเป็นส่วนมาก เมื่อเกิดเหตุแล้วจะมีการตั้ง ศูนย์ มีเสบียง มีแจกข้าวสาร อาหารแห้ง มีแผนอพยพ ซึ่งอยู่ใน R1 R2 แต่สิ่ งที่ภ าครัฐต้อ งการ ก็คือ การ เติมเต็ม พอเติมให้แก่ชุมชนได้แล้ว ภารกิจ R1 R2 ก็จะ ไม่ใช่ภาระของภาครัฐอีกต่อไป อี ก ตั ว อย่ า งหนึ่ ง ที่ ดร.เสรี ห ยิ บ ยกขึ้ น มา คื อ กรณี แ ม่ น้ ำ ตาปี แม่ น้ ำ พุ ม ดวง ภาครั ฐ ก็ ช่ ว ยทำ P1 ให้ชุมชน เช่นแนะนำพื้นที่สร้างอ่างเก็บน้ำ สร้างแก้มลิง สร้าง Floodway ถ้าใช้ถนน Southern เป็น Floodway หรือจะทำคลองผันน้ำจากเขาหัวคาย ภาครัฐได้ลงไปดูราย ละเอียดและประเมินเบื้องต้นให้ ผลสุดท้ายน้ำที่เคยท่วมมา ตลอดค่อยๆ หายไป เป็นต้น สำหรั บ แผนบริ ห ารจั ด การน้ ำ ปี 2555 ในส่ ว น ของแผนเร่ ง ด่ ว น ส่ ว นแผนยั่ ง ยื น เพิ่ ม เติ ม ไปอี ก เพี ย ง สองแผน สำหรั บ แผนเร่ ง ด่ ว นปี 2555 นั้ น การ บริหารจัดการเขื่อนหลัก คือ ลดการปล่อยน้ำ พร่องน้ำ เหลื อ ออกมาจากเขื่ อ น ซึ่ ง ขณะนี้ เ หลื อ เพี ย ง 40% รวมทั้ ง ปรั บ ปรุ ง ประสิ ท ธิ ภ าพสิ่ ง ก่ อ สร้ า ง ซึ่ ง อยู่ ใ น ช่ ว งดำเนิ น การ หลายๆ สิ่ ง ดำเนิ น ไปตามเป้ า หมาย จั ด ทำระบบเตื อ นภั ย และคลั ง ข้ อ มู ล ยั ง อยู่ ใ นระหว่ า ง
การดำเนิ น การ พั ฒ นาแผนเผชิ ญ เหตุ เฉพาะที่ ซึ่ ง ได้ มี ก ารซั ก ซ้ อ มแล้ ว ในหลายพื้ น ที่ (เช่ น ถ้ า ชุ ม ชน เหนือประตูน้ำกับท้ายประตูน้ำ เอาม็อบเหนือประตูน้ำ มาพั น คน ตำรวจสิ บ คน ผู้ คุ ม ประตู น้ ำ จะต้ อ งปฏิ บั ติ ตนอย่างไร หรือกรณีประตูน้ำพระยาสุเรนทร์ ระหว่าง คนกรุงเทพฯ กับคนลำลูกกา สายไหม จะมีปัญหากันได้ ถ้ า ไม่ มี ก ติ ก ามากำกั บ ดู แ ล) นอกจากนี้ กำหนดพื้ น ที่ รั บ รองและการช่ ว ยเหลื อ ก็ เ ป็ น เรื่ อ งสำคั ญ ยิ่ ง พื้ น ที่ ประมาณสองล้านไร่ที่กำหนดไว้แล้ว แต่ยังไม่ได้ประกาศ ออกมาให้ ท ราบทั่ ว ไปจะจั ด การอย่ า งไร การปรั บ ปรุ ง องค์กรเพื่อการบริหารจัดการน้ำ ณ ขณะนี้ออกมาแล้ว คือ สิ่งที่ทำแผนเร่งด่วนออกไป ก็ต้องมีการประเมินอีกเช่นกัน ถ้าไม่ได้ทำเลย แต่ถ้าทำจริงแล้ว พื้นที่สองล้านไร่จะเป็น เช่นไร มีแก้มลิงสองล้านไร่ รวมทั้งคันป้องกันต่างๆ และ แผนระยะยาวมี Floodway ตะวันออก กรณีศึกษาที่สาม สืบเนื่องจากความกังวลของรัฐบาล ที่ จ ะไม่ ใ ห้ เ กิ ด เหตุ ก ารณ์ เ ช่ น ที่ เ กิ ด ในปี 2554 จึ ง ออก มาตรการหนึ่ง คือ “มาตรการคันกั้นน้ำ” พื้นที่เหล่านี้ จะเป็นพื้นที่ปิดล้อม จะมีคันกั้นน้ำตามเส้นสีม่วง ไล่มา ตั้ ง แต่ เ ขื่ อ นป่ า สั ก เขื่ อ นพระรามหกและทางซ้ า ยของ เขื่ อ นพระรามหกลงมา จะเห็ น ได้ ว่ า ขณะนี้ ก ำลั ง ดำเนินการยกถนน เนื่องจากน้ำหลากจากป่าสักเข้ามา น้ำท่วมหนักประมาณ 1 – 1.5 เมตรแต่ถึงกระนั้นก็สามารถ ยกถนนได้ประมาณ 50 เซนติเมตร ที่เหลือจึงใช้เป็น มาตรการชั่ ว คราว ซึ่ ง อาจอยู่ ใ นรู ป ของคั น ดิ น หรื อ คอนกรี ต Barrier ดั ง นั้ น ถ้ า ประเมิ น ว่ า น้ ำ ผ่ า น นครสวรรค์ 4,600 จริง มาตรการชั่วคราวจะต้องลงไป ดำเนิ น การทั น ที ในเรื่ อ งของ Barrier หรื อ คั น ดิ น จะมีของคลองพระยาบันลือ จะมีการสร้างถนน ตอนนี้ เปลี่ยนเป็น Barrier ไปแล้ว ริมคลองพระพิมลราชา ริมคลองแม่น้ำท่าจีน ฝั่งซ้ายทั้งหมด จะมีการยกถนน ซึ่งถนนบางเส้นยกระดับเสร็จแล้ว ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ตั้ ง แต่ อ ยุ ธ ยาลงมาถึ ง กรุ ง เทพฯ ขณะนี้ ถ นนได้ ย ก หลายเส้นแล้ว บางเส้นอาจจะมีปัญหาบ้าง ความขัดแย้ง ระหว่ า งชุ ม ชน อย่ า งไรก็ ต ามถนนที่ ย กทุ ก เส้ น ยั ง ไม่ เพียงพอที่จะป้องกันน้ำ 4,600 แน่นอน เพราะฉะนั้น มาตรการชั่ ว คราวจึ ง ต้ อ งเตรี ย มพร้ อ มไว้ ริ ม ฝั่ ง ตะวันออก ริมคลองรพีพัฒน์ ก็มีการยกถนนเช่นเดียวกัน ขนานกับคลอง 13 ลงมาถึงคลองด่าน อันนี้คือมาตรการ เฉพาะในปีนี้
คำถามสำคั ญ ที่ ห ลายภาคส่ ว นต้ อ งการจะทราบ ได้ แ ก่ ปี 2555 กรุ ง เทพฯ จะต้ อ งรั บ น้ ำ อี ก หรื อ ไม่ ปี 2555 คณะกรรมการยุ ท ธศาสตร์ เพื่ อ การวางระบบ การบริ ห ารจั ด การทรั พ ยากรน้ ำ (กยน.) กำหนดให้ กรุงเทพฯ จะต้องเปิดคลองมหาสวัสดิ์ให้รับน้ำ 75 ลบ.ม./ วิ น าที ผ่ า นคลองพระยาบั น ลื อ 300 ลงมาคลอง พระพิมลราชาให้ปล่อยไป 160 เพราะฉะนั้นจึงเตรียม แผนว่าในทุ่งเหล่านี้จะต้องรับน้ำ 30 – 40 เซ็นติเมตร เนื่ อ งจากจะเป็ น ไปไม่ ไ ด้ ถ้ า จะไม่ รั บ น้ ำ เลย ผ่ า นคลอง พิมลราชา 167 มาคลองมหาสวัสดิ์ จะต้องปล่อยออกไป 91 เพราะฉะนั้น 75 จะต้องมาฝั่งกรุงเทพฯ ที่เหลือจะต้อง ไปฝั่งนครชัยศรี (คือฝั่งตะวันตก) เพราะฉะนั้น กรุงเทพฯ เองจึ ง ต้ อ งเตรี ย มประตู น้ ำ ที่ ติ ด คลองมหาสวั ส ดิ์ ข อง กทม. จะต้องเปิดรับน้ำ ในส่วนของฝั่งตะวันออกจะผัน น้ ำ ผ่ า นคลองรพี พั ฒ น์ 250 โดยพยายามจะให้ ล งมา ทางตรงในแนวดิ่ง คือคลอง 13 คลอง พระองค์เจ้าฯ และต่ อ ลงมาหาเครื่ อ งสู บ น้ ำ ตอนปลาย ขณะนี้ มี ก าร เพิ่มประสิทธิภาพของเครื่องสูบน้ำในบริเวณต่างๆ เช่น คลองรังสิต เพิ่มขึ้นประมาณ 3 เท่า ถ้าหากไม่สามารถ จะยั บ ยั้ ง น้ ำ ได้ หรื อ เกิ ด เหตุ ก ารณ์ ที่ ไ ม่ ค าดคิ ด ขึ้ น (เช่น กรณีคันกั้นน้ำมีปัญหา เช่น แม่น้ำป่าสัก แม่น้ำ เจ้ า พระยา) ก็ ต้ อ งเตรี ย มแผนการรั บ มื อ ก็ คื อ ต้ อ งเตรี ย มรั บ ด้ ว ยคลองขวางเหล่ า นั้ น ต้ อ งไปสำรวจ ว่ า ขณะนี้ คั น กั้ น น้ ำ มี ค วามแข็ ง แรงพอหรื อ ไม่ ระดั บ ที่ เ ราต้ อ งป้ อ งกั น มี เ ท่ า ไหร่ แผนการก็ คื อ จะปล่ อ ยน้ ำ มาทางนี้ตลอดแล้วก็มาลงคลองไหนก็ตามจะผันออกแม่น้ำ บางปะกงส่วนหนึง่ ส่วนหนึง่ ไปลงแม่นำ้ เจ้าพระยา สิง่ ต่างๆ เหล่านี้คือแผนที่รัฐบาลได้วางไว้แล้ว กล่ า วโดยสรุ ป เมื่ อ มี แ ผนระยะยาวงบประมาณ 350,000 ล้าน ดังนั้น Floodway จำเป็นจะต้องเกิดขึ้น จะเอาน้ำมาผ่านชัยนาท 5,000 คงหลีกเลี่ยงภาวะน้ำท่วม ไม่ได้ จึงต้องผันน้ำออกมาก่อน โดยใช้คลองชั ย นาทป่ า สั ก ซึ่ งมี เ ข ต คั น ค ล อ งที่ ไ ด้ อ อ ก แ บ บ ม า แ ล้ ว มี ความกว้ า งประมาณ 80 เมตร (เฉพาะตั ว คลอง) ที่ ข นานกั บ คลองชั ย นาท-ป่ า สั ก แต่ ส่ ว นหลั ง จาก แม่น้ำป่าสักแล้วจะต้องเวนคืน เนื่องจากพอมาพื้นที่ราบๆ เวนคืนพื้นที่ คลองจะมีความกว้างประมาณ 200 เมตร ตอนนี้ ไ ด้ มี ก ารสำรวจรวมทั้ ง กำหนดพื้ น ที่ เ หล่ า นี้ เรี ย บร้ อ ยแล้ ว ส่ ว นพื้ น ที่ ฝั่ ง ตะวั น ตกยั ง ไม่ ไ ด้ ก ำหนด เนื่ อ งจากต้ อ งสำรวจรายละเอี ย ดความเหมาะสมของ 55
บริ เ วณก่ อ น ดร.เสรี ไ ด้ ท ดลองทำโมเดลในกรณี ที่ สามารถกำหนดพื้ น ที่รับน้ำได้ทั้งหมดแล้ว ผลที่ออกมา คือ ภาพพื้นที่น้ำท่วม 8.8 ล้านไร่ จะเหลือเพียง 4.2 ล้ า นไร่ กรุ ง เทพฯ และปริม ณฑลจะไม่ โดนผลกระทบ จากน้ำท่วม แต่อาจกระทบจังหวัดอยุธยาเล็กน้อย จึงต้อง หามาตรการเพิ่ ม เติ ม อย่ า งไรก็ ต าม ที่ ก ล่ า วถึ ง นั้ น เป็ น เรื่ อ ง Floodway อย่ า งเดี ย วเท่ า นั้ น ยั ง คงต้ อ ง หามาตรการอื่นๆ ควบคู่ไปด้วย เช่น สร้างอ่างเก็บน้ำ เพื่ อ จะลดน้ ำ ในท้ า ยน้ ำ ให้ ไ ด้ ม ากที่ สุ ด อย่ า งไรก็ ต าม ต้องพิจารณาวิธีการปรับตัวของประชาชนในพื้นที่ด้วยว่า เหมาะสมหรื อ ไม่ เ พี ย งใด เช่ น จั ง หวั ด อยุ ธ ยาตอนนี้ ชาวบ้านนิยมดีดบ้านเพื่อหนีน้ำ แต่บางบ้านไปดีดจนพัง เพราะว่ า ไม่ มี วิ ศ วกรไปช่ ว ยดู หรื อ การถมดิ น หนี น้ ำ คนกรุ ง เทพฯ ส่ ว นใหญ่ ท ำแบบนี้ เพราะยั ง มี ค วาม เข้าใจว่าน้ำท่วมปีที่แล้วเท่าใด ถมดินให้สูงเท่านั้น แต่ถ้า บ้านหนึ่งถมได้ บ้านข้างเคียงก็ถมได้ หากทุกบ้านถมดิน หมดจั ง หวั ด อยุ ธ ยาก็ จ ะยิ่ ง แย่ ขึ้ น ไป เพราะมี ข้ อ จำกั ด ในการระบายน้ำอยู่แล้ว นี่คือปัญหา ภาพรวมจะต้อง
56
แสดงออกมาให้ เ ห็ น ว่ า การถมดิ น แบบนี้ มั น มี ปั ญ หาใน อนาคต อี ก ทางเลื อ กหนึ่ ง คื อ การเอาเทคโนโลยี เ ข้ า มา ช่วยจัดการโดยสมบูรณ์ ไม่ให้น้ำผ่านเลย เช่น Flood Resistant ของประเทศญี่ปุ่น เกิดน้ำท่วมเมื่อปี 1947 โตเกี ย วโดนผลกระทบหนั ก มาก ญี่ ปุ่ น จึ ง วางแผน ในอนาคตจะซื้ อ สิ ท ธิ บ ริ เ วณริ ม น้ ำ ทั้ ง หมด 30 เท่ า ของคันกั้นน้ำ (สมมติว่าคันกั้นน้ำเขาสูง 10 เมตร 300 เมตร) รั ฐ บาลจะไปเจรจากั บ เจ้ า ของที่ ดิ น เพื่ อ หาที่ ให้น้ำอยู่ ปรับปรุงบริเวณริมน้ำ สร้างอาคารให้อยู่กับน้ำ จะเป็นศูนย์การค้าก็ทำให้อยู่กับน้ำ ชั้นล่างโปร่ง นี่คือ การหาที่ให้น้ำอยู่ของญี่ปุ่น แต่หากพิจารณาประเทศไทย มีการสร้างคันกั้นน้ำ ปีที่แล้วท่วมหนักเท่าใด ก็ต่อคันกั้น ไปอี ก 60 เซนติ เ มตร ของประเทศไทยจึ ง เป็ น การ เอาทางสูงเข้ารับมือ ถือเป็นเรื่องอันตรายมาก จึงต้องเร่ง มาดูภาพรวม เพราะฉะนั้น ภาพรวมต่อจากนี้เป็นเรื่อง สำคัญมากที่รัฐบาลต้องมาดู เพราะถ้าจัดการอย่างที่เป็น อยู่ในปัจจุบันหมด น้ำจะ “ชูต” คือ น้ำจะไปเร็วมาก ทำให้ บริเวณท้ายน้ำได้รับผลกระทบอย่างใหญ่หลวง
การบริหารจัดการในวิกฤติอุทกภัย : การบูรณาการข้อมูลอุต-ุ อุทกภัยวิทยาในลุม่ น้ำชี-มูล เพื่อจัดทำระบบช่วยตัดสินใจในการบริหารจัดการ วิกฤติน้ำท่วม ดร.จิระวัฒน์ กณะสุต ภาควิชาทรัพยากรน้ำ คณะวิศวะกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ การนำเสนองานส่ ว นนี้ เ ป็ น ผลการวิ จั ย ที่ ม หาลั ย เกษตรศาสตร์ ไ ด้ รั บ ทุ น สนั บ สนุ น จากสำนั ก งานกองทุ น สนับสนุนการวิจัย (สกว.) เพื่อบูรณาการอุตุวิทยาและ อุ ท กวิ ท ยา ในการช่ ว ยตั ด สิ น ใจในการบริ ห ารวิ ก ฤติ น้ ำ การศึกษาวิจัยครอบคลุมลุ่มน้ำชี ลุ่มน้ำมูล ซึ่งเป็นลุ่มน้ำ ขนาดใหญ่ ข องลุ่ ม น้ ำ ทางภาคตะวั น ออกเฉี ย งเหนื อ เป็นการทำงานร่วมกันกับ 7 หน่วยงานหลักที่เกี่ยวข้อง กับน้ำ ประกอบด้วย กรมอุตุนิยมวิทยา กรมชลประทาน กรมทรัพยากรน้ำ การไฟฟ้าฝ่ายผลิต กรมพัฒนาที่ดิน กรมทรั พ ยากรธรณี และหน่ ว ยงานที่ เ กี่ ย วข้ อ งกั บ การ บรรเทาสาธารณภั ย คื อ ปภ. รวมทั้ ง ได้ เ ชิ ญ ผู้ แ ทน จากหน่วยงานหลักมาทำงานศึกษาร่วมกันและบูรณาการ ข้อมูลร่วมกัน โดยมีมหาลัยเกษตรศาสตร์เป็นแกนกลาง ช่วยทำการศึกษาวิจัย เหตุ ก ารณ์ น้ ำ ท่ ว มภาคตะวั น ออกเฉี ย งเหนื อ เมื่ อ ปี พ.ศ. 2553 และ 2554 เกิดความรุนแรงมากเช่นกัน โดยเฉพาะ พ.ศ. 2553 ทางลุ่มน้ำภาคตะวันออกเฉียงเหนือ โดยเฉพาะจั ง หวั ด โคราช เหตุ ก ารณ์ น้ ำ ท่ ว มครั้ ง นั้ น เกิ ด จากร่ อ งความกดอากาศต่ ำ ที่ พั ด ผ่ า นภาคตะวั น ออก เฉี ย งเหนื อ ทำให้ เ กิ ด วิ ก ฤตอุ ท กภั ย อย่ า งรุ น แรง จาก การตรวจสอบข้ อ มู ล จะมี ก ารแปลข้ อ มู ล ปริ ม าณน้ ำ ฝน จากการตรวจจั บ ของเรดาร์ ซึ่ ง จะเห็ น ว่ า มี ฝ นตกหนั ก อย่างรุนแรงที่เขาใหญ่ ซึ่งเป็นพื้นที่ต้นน้ำ เมื่อฝนตกอย่าง รุ น แรงบริ เ วณต้ น น้ ำ จึ ง เกิ ด น้ ำ หลากลงมาพื้ น ที่ ก ลางน้ ำ และปลายน้ ำ ขณะนั้ น จั ง หวั ด นครราชสี ม ายั ง ไม่ ท ราบ เหตุการณ์ว่ามีฝนตกอย่างรุนแรงบริเวณเขาใหญ่ ปริมาณ กว่า 200 มิลลิเมตร น้ำจึงหลากลงมาถึงพื้นที่ตัวเมือง อย่างรวดเร็วและรุนแรงเกิดความเสียหายอย่างมากมาย
เกิดความโกลาหลวุน่ วายไปหมด เนือ่ งจากไม่มกี ารเตรียมการ หรื อ เตรี ย มภั ย ล่ ว งหน้ า ให้ ทั น สถานการณ์ จากสถิ ติ ปี 2553 มีคนเสียชีวิตเป็นจำนวนมาก โดยเฉพาะจังหวัด นครราชสีมามีคนเสียชีวิตมากถึง 31 คน รองลงคือ จังหวัดชัยภูมิ บุรีรัมย์ สุรินทร์ พื้นที่น้ำท่วมจะหลากมา ตามลำน้ำชีและลำน้ำมูล อุทกภัยเป็นภัยธรรมชาติซึ่งไม่สามารถป้องกันไม่ให้ เกิ ด ได้ ป ระเด็ น หลั ก จึ ง อยู่ ที่ จ ะทำอย่ า งไรจึ ง จะบรรเทา ความรุนแรงให้เกิดความเสียหายน้อยที่สุด กระทบกับชีวิต ทรั พ ย์ สิ น ของราษฎรให้ น้ อ ยที่ สุ ด เพราะฉะนั้ น จะต้ อ ง มี ร ะบบมาช่ ว ยพยากรณ์ ห รื อ เตื อ นภั ย ตรวจสอบว่ า มี ระบบเฝ้าติดตามสถานการณ์น้ำเพียงพอหรือไม่ ถ้าหาก มี ร ะบบเฝ้ า สถานการณ์ น้ ำ เพี ย งพอแล้ ว จะสามารถ คาดการณ์ แ นวโน้ ม ได้ พยากรณ์ วิ ก ฤตรู้ ล่ ว งหน้ า ได้ หน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ผู้บริหารป้องกันภัยสาธารณะต่างๆ เตรียมมาตรการรองรับไว้ให้ทันสถานการณ์ความรุนแรง อย่างที่เคยเกิดในปี 2553 และ 2554 อาจจะไม่รุนแรง อย่างที่เป็น นอกจากนี้ ต้ อ งพิ จ ารณาด้ ว ยว่ า ในพื้ น ที่ มี อุ ป กรณ์ ข้อมูลเพียงพอหรือไม่ ผลจากการทำงานศึกษาวิจัยของ คณะทำงานพบว่ า ในพื้ น ที่ ลุ่ ม น้ ำ ต่ า งๆ ในประเทศไทย จะมี ส ถานี โ ทรมาตร หรื อ สถานี วั ด น้ ำ อั ต โนมั ติ ซึ่ ง จะ สื่อสารข้อมูลจากภาคสนามเข้ามาส่วนกลาง ซึ่งเรียกว่า “ระบบโทรมาตร” ทำหน้ า ที่ ต รวจวั ด ปริ ม าณน้ ำ ฝน ระดับน้ำ อัตราการไหล มีหน่วยงานในพื้นที่ที่เกี่ยวข้อง กั บ เรื่ อ งน้ ำ ทั้ ง กรมอุ ตุ นิ ย มวิ ท ยา กรมชลประทาน กรมทรัพยากรน้ำ การไฟฟ้าฝ่ายผลิต ต่างก็ติดตั้งอุปกรณ์ ตรวจวั ด น้ ำ ในพื้ น ที่ เ ต็ ม ไปหมด แต่ อ าจยั ง ขาดการ 57
บู ร ณาการกั น จึ ง เป็ น ที่ ม าของงานศึ ก ษาวิ จั ย ส่ ว นนี้ ในส่วนของกรมอุตุนิยมวิทยา โดยเฉพาะลุ่มน้ำชีและลุ่ม น้ำมูล พบว่ามีอุปกรณ์วัดน้ำที่เป็นสถานีวัดน้ำฝนถึงกว่า 280 สถานี กรมชลประทานเองก็มีสถานีวัดน้ำประมาณ 20 สถานี ปัจจุบันมีการตั้งสถานีเพิ่มเติม ลุ่มน้ำชีและลุ่มน้ำมูล กรมทรั พ ยากรน้ ำ และการไฟฟ้ า ฝ่ า ยผลิ ต ก็ มี เ ช่ น กั น แต่ละหน่วยงานจะมีภารกิจ การบริหารจัดการน้ำต่างกัน เช่น กรมชลประทานที่ตั้งสถานีชลมาตรเพื่อบริหารจัดการ น้ ำ ของเขื่ อ นลำปาวและบริ ห ารจั ด การน้ ำ ลุ่ ม น้ ำ มู ล จั ง หวั ด อุ บ ลราชธานี ซึ่ ง เข้ า โปรแกรมในการคำนวณ ชื่ อ ว่ า “โซบิ ท ” เป็ น โปรแกรมในด้ า นการคำนวณน้ ำ กรมทรัพยากรน้ำ ก็มกี ารตัง้ สถานีชลมาตรก็แบ่งเป็นลุม่ น้ำชี ลุม่ น้ำมูลตอนบน ตอนกลาง ตอนล่างเพือ่ ติดตามน้ำในลุม่ น้ำ การไฟฟ้าฝ่ายผลิตมีเขื่อนอุบลรัตน์ เขื่อนปากมูล ติดตั้ง ชลมาตรไว้เพื่อจะคาดการณ์ ปริมาณน้ำเข้าเขื่อน จะเห็น ได้ว่าหน่วยงานแต่ละหน่วยมีภารกิจแตกต่างกัน ปริมาณ ข้อมูลมีมากมาย แต่จะทำอย่างไรจึงจะบูรณาการข้อมูล ทั้งหมดเข้ามาเป็นข้อมูลกลาง เพราะสถานีชลมาตรแต่ละ สถานีมีต้นทุนการก่อสร้างสูง นอกจากเรื่องชลมาตรแล้ว การติดตามคาดการณ์ อุทกภัย ต้องติดตามตั้งแต่ฝน สถานีเรดาร์ตัวใหม่ของ กรมอุ ตุ นิ ย มวิ ท ยาก็ มี อ ยู่ ที่ จั ง หวั ด สุ ริ น ทร์ (ตั ว เก่ า อยู่ ที่ จั ง หวั ด อุ บ ลราชธานี ) สำนั ก ฝนหลวงก็ มี ส ถานี เ รดาร์ ที่ พิมาย สามารถนำมารวมกันได้ โดยมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ก็มีการร่วมมือกับกระทรวง ICT และประเทศจีน จึงมีสถานีรับสัญญาณดาวเทียม โดยคณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาลัยเกษตรศาสตร์รับข้อมูลจากประเทศจีนเป็นข้อมูล รายชั่วโมง เพราะฉะนั้นอุปกรณ์ข้อมูลในพื้นที่จึงมีข้อมูล มากมายพอสมควร และถึงเวลาแล้วที่จะนำข้อมูลทั้งหมด มาบู ร ณาการร่ ว มกั น ส่ ว นนี้ จ ะเห็ น ตั ว อย่ า งว่ า เป็ น การ บู ร ณาการข้ อ มู ล ร่ ว มกั น ว่ า ฝนบนฟ้ า เอาดาวเที ย มมา คาดการณ์ได้หรือไม่ว่าฝนจะตกปริมาณเท่าใด เอาเรดาร์ มาตรวจวั ด ได้ ห รื อ ไม่ ว่ า ปริ ม าณฝนบนเขาใหญ่ ต กเยอะ หรือไม่ ถ้าตกเยอะจะได้เตรียมการเฝ้าระวังเพื่อรองรับ สถานการณ์ให้ทันเวลา ข้อมูลชลมาตรก็มีเยอะในลุ่มน้ำชี ลุ่มน้ำมูล ถ้าเอาบูรณาการร่วมกันจะได้ข้อมูลขนาดใหญ่ ขณะนี้ เ กิ ด โครงการวิ จั ย แบบบู ร ณาการเชิ ง ปฏิ บั ติ ง าน ในการวิจัยครั้งนี้เชิญผู้แทนจากกรมอุตุนิยมวิทยา ซึ่งเป็น เสมื อ นเจ้ า ของข้ อ มู ล ฝนบนฟ้ า กรมชลประทาน
58
กรมทรั พ ยากรน้ ำ หรื อ แม้ แ ต่ ก ารไฟฟ้ า ฝ่ า ยผลิ ต ที่ มี ความเชื่ อ มโยงกั บ ในเรื่ อ งของดิ น ถล่ ม ถึ ง แม้ ว่ า ภาค ตะวั น ออกเฉี ย งเหนื อ ไม่ เ กิ ด ปั ญ หาดิ น ถล่ ม แต่ ก็ เ ริ่ ม มี แนวโน้ ม จากการได้ เ ข้ า ไปพื้ น ที่ เ ริ่ ม มี ปั ญ หาดิ น ถล่ ม บริเวณไหล่เขา เพราะฉะนั้นการศึกษาวิจัยต้องคิดเป็น ระบบ คิ ด เต็ ม รู ป แบบในเรื่ อ งของข้ อ มู ล กายภาพ กรมพั ฒ นาที่ ดิ น มี เ รื่ อ งของข้ อ มู ล แดมป์ ใ นเรื่ อ งเส้ น ชั้นความสูง เพราะฉะนั้นจึงบูรณาการร่วมกัน แล้วมา สร้างแบบจำลองการศึกษาวิจัย วิเคราะห์ ทั้งน้ำท่วมและ ดิ น ถล่ ม และเพื่ อ ให้ ก ารดำเนิ น งานไปสู่ แ นวทางการ ปฏิ บั ติ จึ ง ได้ เ ชิ ญ ผู้ แ ทนจากกรมป้ อ งกั น และบรรเทา สาธารณภั ย เข้ า มาเป็ น คณะทำงานด้ ว ย เพื่ อ ที่ เ มื่ อ ได้ ผลการศึกษาวิจัยแล้วจะได้นำไปปฏิบัติต่อไปได้ เป็นการ ทำงานลักษณะวิจัยเชิงปฏิบัติ หรือ (Action Research) มีการประชุมปรึกษาหารือกันเกือบทุกเดือน มีการปรั บ ประสานกันโดยตรง เพราะฉะนั้นจะเกิดเป็นการบูรณาการ การศึ ก ษาหรื อ การทำงานเป็ น ระบบจะต้ อ งมี ผู้ เชี่ยวชาญจากหลายๆ ด้าน และนำข้อมูลมาแลกเปลี่ยน กันเพื่อสร้างเป็นแบบจำลอง ต้องเตือนภัยตั้งแต่บนฟ้า ก็คือ สร้างแบบจำลองตามอุตุนิยมวิทยา เตือนภัยโดยระดับน้ำ โดยดูว่าน้ำมาแล้ว อีกกี่วันน้ำจะเคลื่อนถึงเมือง เพราะ ฉะนั้ น การเตื อ นภั ย บนฟ้ า จะใช้ เ รดาร์ ใช้ ด าวเที ย ม ตรวจจับแปลงเป็นปริมาณฝน ซึ่งข้อมูลที่เห็นจากเรดาร์ เป็นค่าข้อมูล สะท้อนกลับรังสีหรือค่า Reflectivity ปัจจุบัน สามารถแปลค่ า เป็ น ความเข้ ม ของน้ ำ ฝนจากข้ อ มู ล ฝน บนฟ้ า จะรู้ ว่ า น้ ำ ท่ ว มเมื่ อ ใด จะต้ อ งสร้ า งแบบจำลอง กายภาพของน้ ำ หรื อ พยากรณ์ น้ ำ ซึ่ ง ตรงนี้ ส ามารถนำ ข้อมูลรูปลำน้ำ เอาข้อมูลเส้นชั้นความสูงต่างๆ มาดูได้ ว่าน้ำจะท่วมบริเวณใด สร้างเป็นระบบช่วยตัดสินใจให้ หน่ ว ยงานที่ เ กี่ ย วข้ อ งไปเตรี ย มมาตรการ สิ่ ง สำคั ญ คื อ การบริหารจัดการน้ำ จะศึกษาหรือวางแผนเฉพาะพื้นที่ ไม่ได้ ต้องเตรียมการตั้งแต่ต้นน้ำ ในการศึกษาฝนที่ตก ที่โคราช ในลุ่มน้ำมูลมีปริมาณเท่าใด ฝนที่ตกลุ่มน้ำชีมี ปริมาณเท่าใด แล้วจะเคลื่อนตัวลุ่มน้ำชีตอนบน มาถึง อุบลราชธานี มีการเคลือ่ นตัวตัง้ แต่ตน้ น้ำ กลางน้ำ ปลายน้ำ จะต้องมีการวางแผนเป็นลำดับเป็นขั้นตอน เพราะฉะนั้น การบูรณาการข้อมูลจะต้องใช้ข้อมูลที่เพียงพอ
ยกตัวอย่างเช่น ข้อมูลในส่วนสีเขียว คือ ข้อมูลเรดาร์ ของดาวเทียมต้องประมาณออกมาให้เป็นปริมาณฝนให้ได้ ตรวจจับ แล้วมีปริมาณฝนเท่าใด ซึ่งจะมีประโยชน์มาก สำหรับการบริหารจัดการอ่างเก็บน้ำ
ตามที่ ก ล่าวถึงช่วงต้นว่าเหตุการณ์น้ำท่วมที่โคราช นั้นมีฝนตกที่เขาใหญ่ปริมาณมากกว่า 200 มิลลิเมตร หลากมาที่เขื่อนลำพระเพลิง ลำตะคลอง ถ้าสามารถ คาดการปริ ม าณน้ ำ ท่ า ที่ จ ะไหลลงเขื่ อ นได้ การบริ ห าร จัดการน้ำของเขื่อนก็จะง่ายขึ้น เพราะฉะนั้น การศึกษา วิ จั ย จะแบ่ ง พื้ น ที่ ลุ่ ม น้ ำ เหนื อ เขื่ อ น ดู ว่ า เหนื อ เขื่ อ น ลำพระเพลิ ง ลำตะคลองมี ป ริ ม าณน้ ำ เท่ า ไหร่ ฝนตก ลงมาแล้ ว มี ป ริมาณเท่าไหร่ เพื่อจะได้เตรียมมาตรการ รองรับ อันนั้นเป็นการตรวจวัดเวลา ณ ปัจจุบัน แต่นำมา ต่ อ ยอด คื อ คาดหวั ง ว่ า จะต้ อ งทำนายล่ ว งหน้ า ได้ (สีส้ม) ประมาณ 5 – 7 วัน ให้มีความถูกต้อง แต่ใน เบื้ อ งต้ น จะพยากรณ์ ล่ ว งหน้ า หนึ่ ง วั น (ตามปกติ ห าก พยากรณ์ ล่ ว งหน้ า นานๆ ความถู ก ต้ อ งจะลดน้ อ ยลง) ถ้ า พยากรณ์ ร ะยะสั้ น จะมี ค วามถู ก ต้ อ งสู ง จึ ง ต้ อ งปรั บ ค่าพารามิเตอร์ต่างๆ เพื่อที่จะพยากรณ์ฝนล่วงหน้าให้ได้ ต่ อ มาจากปริ ม าณน้ ำ ฝนที่ ค าดการณ์ ไ ว้ ถ้ า นำไป ปรั บ เข้ า กั บ เรื่ อ งดิ น ถล่ ม เป็ น ที่ ท ราบกั น ว่ า ฝนที่ ต ก ลงมาในดิ น จนทำให้ ดิ น อิ่ ม ตั ว จะเกิ ด เลื่ อ นไถล มั น เกิ ด การสไลด์ จากแบบจำลองวิเคราะห์ การอ่อนไหวการ เกิดดินถล่ม ซึ่งขณะนี้เริ่มตรวจพบมากขึ้นบริเวณไหล่เขา บริเวณทางหลวง แต่เมื่อพิจารณาเฉพาะประเด็นเรื่อง น้ำท่วม พอได้แบบจำลองพยากรณ์น้ำแล้ว เอาข้อมูลฝน มาใส่ เ ข้ า ไปจะทำให้ ค าดการณ์ พื้ น ที่ น้ ำ ท่ ว มได้ เพราะ
น้ำท่วมเกิดจากฝน ฝนตกลงมาจะไหลจากเหนือน้ำลงมา ท้ายน้ำ ถ้าบริหารจัดการไม่ดกี จ็ ะท่วม แต่ถา้ แบ่งน้ำทยอยเข้า ทุง่ บ้างก็จะเบาบางลง ต้องบริหารจัดการให้ดี แต่การบริหาร จัดการต้องมีข้อมูลเพียงพอ เพราะฉะนั้นในส่วนของการ ดำเนิ น งานโครงการมหาวิ ท ยาลั ย เกษตรศาสตร์ จ ะเป็ น แกนกลาง เอาของข้ อ มู ล จากหน่ ว ยงานที่ เ กี่ ย วข้ อ ง มาแล้วสร้างเป็นแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ หลังจาก ทำการศึ ก ษาเสร็ จ แล้ ว ผู้ ที่ เ ข้ า มาดำเนิ น การศึ ก ษา ก็ อ าจนำแบบจำลองที่ ส ร้ า งหรื อ เรี ย นรู้ ไ ปด้ ว ยกั น กลั บ ไป ใช้ ใ นหน่ ว ยงาน ยกตั ว อย่ า งเช่ น ในเรื่ อ งของเรดาร์ ปั จ จุ บั น กรมอุ ตุ นิ ย มวิ ท ยาจะมี ข้ อ มู ล เรดาร์ เ ป็ น ค่ า (Reflectivity) หรือค่าสะท้อนกลับ ซึ่งปัจจุบันสามารถ แปลเป็นปริมาณฝนได้ เพราะฉะนั้น Know How ในส่วนนี้ หรือเทคโนโลยีต่างๆ ที่แปลงตรงนี้จึงสามารถถ่ายทอด ได้ เอาไปใช้งานในส่วนงานได้ ในเรื่องของการคาดการณ์ หรือเตือนภัยต่างๆ ก็บริหารจัดการน้ำได้ และก็ประสาน กรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย รวมทั้งประสานศูนย์ เตือนภัยพิบัติแห่งชาติ ในการประชุมแต่ละครั้งทางศูนย์ฯ จะมีผู้แทนมาร่วมแล้ว บอกว่าถ้าผลการศึกษาออกมาแล้ว ให้ลิงค์เว็บไซต์มาด้วย เพื่อจะได้นำเสนอสู่สาธารณชนได้ ในส่ ว นการประเมิ น ปริ ม าณฝนจากดาวเที ย ม ต้ อ งตรวจจั บ ก้ อ นเมฆว่ า ก้ อ นเมฆนี้ จ ะมี ป ริ ม าณฝน ประมาณเท่าใด เพราะถ้าหากตรวจจับมันได้ ก็สามารถ คาดการณ์ ป ริ ม าณฝนได้ เทคนิ ค การตรวจจั บ ก้ อ นเมฆ จะได้ ข้ อ มู ล จากดาวเที ย มอุ ตุ นิ ย มวิ ท ยา FY-2E โดย รั บ ข้ อ มู ล จากประเทศจี น เป็ น รายชั่ ว โมง ในรู ป แบบ ดิ จิ ต อลไฟล์ ครอบคลุ ม ขนาดพื้ น ที่ ข องข้ อ มู ล 5.5 กิโลเมตร ฉะนั้น ผู้ที่สนใจก็สามารถไปดาวน์ โ หลดได้ จากเว็ บ ไซต์ ข องมหาวิ ท ยาลั ย เกษตรศาสตร์ ซึ่ ง เปิ ด ให้ ดู เมื่อได้ปริมาณฝนตัวนี้แล้ว จะสามารถคาดการณ์ปริมาณ ฝนออกมารายชั่วโมง แล้วนำไปเข้าแบบจำลองของการ วิ เ คราะห์ วิ ก ฤตน้ ำ ท่ ว มได้ ส่ ว นนี้ คื อ ข้ อ ดี ข องดาวเที ย ม ตัวนี้ ข้อมูลเรดาร์มีการศึกษาค่อนข้างมากทำให้มีความ ถู ก ต้ อ งค่ อ นข้ า งสู ง ถ้ า ต่ อ ยอดเอาข้ อ มู ล ตรวจวั ด ข้ อ มู ล ของเรดาร์ไปแปลเป็นปริมาณฝน ก็จะเป็นประโยชน์ต่อการ บริหารจัดการน้ำค่อนข้างมาก
59
ข้อมูลดาวเทียม FY-2E เป็นข้อมูลดาวเทียมในด้าน เพื่ อ นำไปคิ ด ฝนล่ ว งหน้ า ได้ มี เ ทคโนโลยี ต่ า งๆ ซึ่ ง การตรวจวั ด อุ ตุ นิ ย มวิ ท ยาซึ่ ง ตรวจวั ด โดยใช้ ค ลื่ น รั ง สี ต่างประเทศใช้กันอยู่ เพราะฉะนั้น จึงนำข้อมูลตรงนี้มา ใช้ ต่ อ นอกจากนี้ โครงการที่ ด ำเนิ น การอยู่ ยั ง มี ก าร อินฟาเรต รังสีอินฟาเรตมีหลายช่องสัญญาณ ใช้ ข้ อ มู ล เรดาร์ ซึ่ ง เป็ น การยิ ง คลื่ น แบบสะท้ อ นกลั บ ไปที่ Band Channel Wavelength Primary Resolution Name ( m) Uses (km) ตั ว ยอดเมฆ (ยิ ง อิ น ฟาเรต) ในขบวนการขั้ น ตอนไป IR1 Long 10.3-11.3 Infrared surface/ 5 ตรวจจับยอดเมฆ ได้ตรวจสอบดูว่าเมื่อใดที่จะเริ่มมีฝน Wave cloud-top ต้อ งมาหาอุณ หภู มิ ยอดเมฆที่กีเ คลวิ น น์ ต้อ งตรวจสอบ Infrared temperature IR2 Split 11.5-12.5 Infrared surface/ 5 ก่ อ นว่ า เมื่ อ ใดจะเกิ ด ฝน พอรู้ ว่ า จะเกิ ด ฝนก็ เ ริ่ ม หา Window cloud temperature, ความสัมพันธ์ระหว่างกัน low-level เพราะฉะนั้น ถ้ารู้อุณหภูมิยอดเมฆ จะสามารถหา water vapor IR3 Water 6.5-7.0 Infrared mid-level 5 ความสัมพันธ์ของปริมาณฝนออกมาได้โดยการสร้างเป็น Vapor water vapor สมการ โดยการใช้คา่ IR1 คือ ค่าอินฟาเรตทีช่ อ่ งสัญญาณที่ IR4 Medium 3.5-4.0 Infrared low-level 5 1 เทียบกับข้อมูลปริมาณฝน ซึ่งต้องได้ค่าความน่าจะเป็น Wave cloud/fog, fire detection มาวิเคราะห์ดว้ ย เพราะฉะนัน้ จึงพยายามสร้างความสัมพันธ์ VIS Visible 0.55-0.90 Visible cloud 1.25 ออกมาเป็ น ปริ ม าณฝน หาความสั ม พั น ธ์ อ อกมาแล้ ว and surface features พยายามปรับความสัมพันธ์ ซึ่งมีความถูกต้องแม่นยำ ถ้า ตารางแสดงคุณสมบัติของช่องสัญญาณต่าง ๆ เอาข้อมูลนี้ไปใช้ก็จะมีความถูกต้องระดับหนึ่ง บนดาวเทียมอุตุนิยมวิทยา FY-2E นอกจากนี้ ยั ง มี ก ารนำข้ อ มู ล มาตรวจสอบหรื อ ปรั บ แก้ด้วยว่า พารามิเตอร์ควรมีค่าเท่าใด ใช้ข้อมูลของปี 2009 หรือ พ.ศ. 2552 นำมาศึกษาวิจัยปี พ.ศ. 2553 เอาข้อมูลย้อนหลังมาวิจัยก่อนว่าจะสร้างแบบจำลองแบบ นี้ได้เช่นไร ข้อมูลแบบนี้มีความถูกต้องในบางช่วงบางตอน การแปลงค่ า จากอุ ณ หภู มิ ย อดเมฆ ไม่ ไ ด้ ใ ช้ เ ป็ น การวั ด ปริ ม าณน้ ำ ฝนโดยตรง แต่ เ ป็ น ข้ อ มู ล ตั ว อย่ า งของกรม อุตุนิยมวิทยา ใช้ตรวจวัดฝนในวันที่ 14 ปี พ.ศ. 2553 จากตางรางด้ า นบนจะเห็ น ว่ า ด้ า นซ้ า ยมื อ คื อ จะมีค่ากราฟเป็นความเข้ม เป็นปริมาณน้ำฝนจากแบบ สั ญ ญาณของรั ง สี อิ น ฟาเรต โดยช่ อ งสั ญ ญาณ IR1 จ ำ ล อ ง น ำ เ ส น อ เ อ า ข้ อ มู ล ด า ว เ ที ย ม ม า ต ร ว จ วั ด นี้ จ ะสามารถตรวจจั บ อุ ณ หภู มิ ย อดเมฆได้ ดาวเที ย ม แล้ ว หาสมการก็ จ ะได้ แ นวโน้ ม ออกมา อุ ป กรณ์ เ หล่ า นี้ ที่ ไ ด้ ข้ อ มู ล จากประเทศจี น จะทำการส่ ง รั ง สี อิ น ฟาเรตมา เป็ น การตรวจจั บ ข้ อ มู ล ดาวเที ย ม เที ย บกั บ การวั ด ที่ อุ ณ หภู มิ ย อดเมฆ ซึ่ ง พอตรวจจั บ อุ ณ หภู มิ ย อดเมฆได้ ข้ อ มู ล โทรมาตร ซึ่ ง ข้ อ มู ล ดาวเที ย มในศึ ก ษาวิ จั ย ต่ อ ไป ก็ จ ะแปลค่ า ออกเป็ น ปริ ม าณน้ ำ ฝนได้ อย่ า งไรก็ ต าม จะมีการพยากรณ์เป็นเช่นนี้ ดังนั้น ในอีกหนึ่งถึงสองวัน เพื่ อ เป็ น การยื น ยั น ความถู ก ต้ อ งของข้ อ มู ล จึ ง ต้ อ ง จะเป็นเช่นไรก็จะสามารถต่อยอดได้ สามารถดูแนวโน้ม มี ส ถ า นี วั ด ป ริ ม า ณ น้ ำ ฝ น ที่ อ ยู่ บ น ภ า ค พื้ น ดิ น เ ป็ น ได้ ว่ า ปริ ม าณฝนชั ก เริ่ ม มี ป ริ ม าณมากแล้ ว วั น ที่ 14 ก า ร แ ป ล ค่ า ฝ น บ น ฟ้ า กั บ ฝ น บ น ดิ น ป ร ะ ก อ บ กั น และ 15 จะเห็นปริมาณฝนจะเพิ่มมากขึ้น เหมือนเป็น ประเทศไทยมี ข้ อ มู ล ชลมาตรเยอะ โดยเฉพาะลุ่ ม น้ ำ ชี การแปลงข้ อ มู ล หรื อ การบู ร ณาการข้ อ มู ล ดาวเที ย มที่ และมู ล มี ป ระมาณสองร้ อ ยกว่ า สถานี (ทั้ ง ทั่ ว ประเทศ ตรวจวัดได้ นำมาแปลค่าเป็นปริมาณน้ำฝน ซึ่งเป็นเทคนิค รวมกว่ า หนึ่ ง พั น สถานี ) เพราะฉะนั้ น การเอาข้ อ มู ล หนึ่งที่อยู่ในช่วงศึกษาวิจัยปรับข้อมูลให้ถูกต้องยิ่งขึ้น อี ก เทคนิ ค หนึ่ ง เป็ น การแปลค่ า ข้ อ มู ล จากเรดาร์ ดาวเทียมมาเทียบกับการตรวจวัดปริมาณฝนภาคพื้นดิน ได้ ส ร้ า งเป็ น กราฟความสั ม พั น ธ์ ขึ้ น มาทำให้ รู้ ป ริ ม าณฝน ซึ่ ง ทำการศึ ก ษาวิ จั ย ค่ อ นข้ า งมาก ข้ อ มู ล เรดาร์ ที่ แ ปล ล่วงหน้าคือ รู้ปริมาณฝน ปัจจุบันมีการพัฒนาแบบจำลอง เป็นปริมาณฝนนั้นจะมีความถูกต้องแม่นยำยิ่งกว่าข้อมูล 60
ดาวเทียม ข้อมูลเรดาร์ในพื้นที่จะมี 2 สถานี ได้แก่ เรดาร์ ที่ พิ ม ายของสำนั ก ฝนหลวง วงสี น้ ำ เงิ น รั ศ มี ทำการ 240 กิโลเมตร และเรดาร์จังหวัดสุรินทร์ของ กรมอุตุนิยมวิทยา เพราะฉะนั้นเรดาร์แต่ละตัวจะมีการ ตรวจวัดค่า Reflec tivity ซึ่งในการศึกษาวิจัยจะนำเรดาร์ 2 ตัวนี้มาศึกษา นำแต่ละสถานีมาเชื่อมกันก่อน จากนั้น จึงบูรณาการกันระหว่างเรดาร์พิมาย กับเรดาร์สุรินทร์ จะมองพื้ น ที่ ไ ด้ ก ว้ า งยิ่ ง ขึ้ น (พิ ม ายเรามองพื้ น ที่ ต้ น น้ ำ สุ ริ น ทร์ ม องพื้ นที่ปลายน้ำ) ซึ่งตรงนี้เป็นการศึกษาวิจัย ผลการศึกษาวิจัยค่อนข้างจะมีความถูกต้อง เรื่องนี้เป็น ตั ว อย่ า งการบู ร ณาการข้ อ มู ล จากกรมอุ ตุ นิ ย มวิ ท ยากั บ สำนักฝนหลวง เรดาร์พิมายเป็นของสำนักฝนหลวง วัตถุประสงค์ หลั ก ไม่ ไ ด้ ใ ช้ ต รวจอากาศ แต่ เ ป็ น การทำเรื่ อ งฝนหลวง เพราะฉะนั้ น การตรวจวั ด ทำระหว่ า งวั น จั น ทร์ ถึ ง ศุ ก ร์ (ช่ ว งเวลาราชการ) โดยวั น เสาร์ แ ละอาทิ ต ย์ จ ะวั ด เป็ น ช่ ว งเวลา เพราะฉะนั้ น การตรวจวั ด ที่ พิ ม ายจะไม่ ไ ด้ ดำเนินการตลอด 24 ชั่วโมง มีขีดความสามารถวงเรดาร์ 240 กิโลเมตร ตรวจทุกๆ 6 นาที ข้อมูลจึงมีความถี่ ค่ อ นข้ า งสู ง ข้ อ เสี ย ของเรดาร์ ที่ พิ ม ายคื อ ไม่ ไ ด้ ข้ อ มู ล ดิ จิ ต อล ไม่ ไ ด้ วั ด ปริ ม าณความเข้ ม ของฝน แต่ วั ด ค่ า สะท้ อ นกลั บ เวลาเรดาร์ ส่ ง รั ง สี ไ ปยั ง ก้ อ นเมฆจะมี ค่ า สะท้อนกลับที่แตกต่างกัน ก้อนเมฆมีปริมาณฝนไม่เท่ากัน เพราะฉะนั้ น หากพิ จ ารณาจากในเว็ บ จะพบว่ า มี ค่ า Reflectivity เป็นเขียวและแดง หมายถึงฝนจะเยอะ แต่ ไ ม่ ท ราบปริ ม าณน้ ำ ฝน อย่ า งไรก็ ต าม ขณะนี้ สามารถแปลผลได้แล้ว ในส่วนของจังหวัดสุรินทร์ก็เป็น ข้อมูลของกรมอุตุนิยมวิทยา มีการตรวจวัดทุก 15 นาที แต่เป็นเรดาร์คนละประเภทกัน ความถูกต้องแตกต่างกัน แต่มีวงรัศมีที่ 240 กิโลเมตร จากการศึกษา พบว่าวงที่อยู่ ตรงกลางมี ค วามถู ก ต้ อ งสู ง กว่ า ถ้ า อยู่ ป ลายออกไป ความถู ก ต้ อ งจะลดลง ดาวเที ย มจะตรวจวั ด อุ ณ หภู มิ ยอดเมฆ แต่เรดาร์ตรวจวัดการสะท้อนกลับคลื่นแม่เหล็ก ไฟฟ้า เพราะฉะนั้น จะหาความสัมพันธ์ของข้อมูลเรดาร์ จะต้องหาค่าสะท้อนกลับ ซึ่งจะแปลค่าเป็นปริมาณฝน เพราะฉะนั้น วิธียืนยันความถูกต้องข้อมูล จึงต้องวัดที่ ปริ ม าณฝนของภาคพื้ น ดิ น ซึ่ ง ตรวจโดยเครื่ อ งวั ด ฝน อัตโนมัติโดยโทรมาตรแล้วต้องมาเทียบกัน เรดาร์ตรวจวัด เป็ น วงกว้ า ง (ในบางพื้ น ที่ ไ ม่ มี ที่ ต รวจวั ด น้ ำ ฝนเรดาร์ ) สามารถ Calibrate การตรวจจับได้ เพราะฉะนั้นวงเรดาร์
กวาดได้เท่าไรก็กวาดได้ทุกพื้นที่ ลักษณะจานเรดาร์จะมีจานกระดก มีความเอียงตั้งแต่ ศู น ย์ อ งศาขึ้ น ไป ถ้ า การมี ก ระดกขึ้ น สู ง ๆ จะตรวจจั บ ได้ไกล (ความถูกต้องของเรดาร์สุรินทร์ ระยะประมาณ 50 กิ โ ลเมตร ความคาดเคลื่ อ นน้ อ ยแต่ ยิ่ ง ไกลจะยิ่ ง มี ความคลาดเคลื่อนมาก จึงต้องหาสมการปรับแก้เข้าช่วย เช่น เรดาร์พิมายมีการผิดพลาด 7 มิลลิเมตร/ชั่วโมง อยู่ในช่วงปรับปรุงหาสมการต้องดียิ่งขึ้น เรดาร์สุรินทร์ ผิดพลาดประมาณ 3 – 4 มิลลิเมตร/ชั่วโมง เพราะฉะนั้น ความคาดเคลื่อนอยู่ในกรอบที่ยอมรับเอาไปใช้ในการวาง แผนบริหารจัดการน้ำได้ การวัดค่าที่จำเป็นอีกส่วนหนึ่งคือ ปริมาณฝนสะสม ต้องวัด เนื่องจากเรดาร์ตรวจทุก 15 นาที จึงต้องสะสม เข้าไปเรื่อยๆ เอาข้อมูลเรดาร์ที่ตรวจทุกสิบห้านาทีมาบวก เข้ า ไป จะได้ ป ริ ม าณฝนสะสมซึ่ ง นำไปต่ อ ยอดในการ คาดการณ์ปริมาณน้ำได้ นำไปประยุกต์สำหรับการบริหาร จัดการน้ำในเขื่อนก็ได้ หรือใช้เตรียมการอุทกภัย ก็เป็นได้ เพราะฉะนั้ น โดยสรุ ป ต้ อ งมี ก ารแปลงค่ า ปริ ม าณฝน สะสมใน 24 ชั่วโมง นำเอาข้อมูลเรดาร์ทั้งสองตัวเอา มาตรวจวัดกันแล้ว เอามา Composite กัน จะได้ปริมาณ ฝนเต็มทั้งพื้นที่ ซึ่งจะเป็นประโยชน์ในการบริหารจัดการ น้ำทั้งลุ่มน้ำ รวมทั้งนำไปต่อยอดลุ่มน้ำต่างๆ ได้ทั้งหมด แต่ต้องควบคู่กับการศึกษาวิจัยการแปลข้อมูลจากเรดาร์ จากภาคพื้นดินทำให้รู้ปริมาณฝนจากตำแหน่งต่างๆ
รู ป ตั ว อย่ า งปริ ม าณน้ ำ ฝนที่ ต กภายในพื้ น ที่ ลุ่ ม น้ ำ ย่ อ ย น้ำพรหมโดยใช้วิธี Composite radar reflectivity Composite เรดาร์ คือ การนำเรดาร์หลายตัวมาผสม กันให้เต็มทั้งพื้นที่ เพราะตัวเดียวอาจดูได้ไม่หมดทั้งลุ่มน้ำ ถ้ า อยากให้ เ ต็ ม ทั้ ง ลุ่ ม น้ ำ พอดี ต้ อ งศึ ก ษาสองตั ว Composite สองตัวเอาข้อมูลนำเข้า คือข้อมูลเรดาร์ ข้อมูลฝนปัจจุบันมาใส่เข้าในแบบจำลองซึ่งเตรียมสมการ แล้ ว ผลลั พ ธ์ (Out Put) ที่ อ อกมาจากคาดการณ์ 61
ปริมาณที่เรดาร์จำได้เป็นปริมาณฝนยี่สิบสี่ชั่วโมง หรือ จะเอาในปัจจุบันก็ได้ รายชั่วโมงก็ได้ สั่งให้คำนวณฝน ทุกชั่วโมง สามารถสั่งคอมพิวเตอร์ได้ทุกรูปแบบ ตัวอย่าง เรดาร์พิมายตรวจจับมาแล้วเป็นค่า BBZ เป็นค่ารังสีสะท้อนกลับ แต่ของสุรินทร์ผลตรวจมาไม่เท่า กันเพราะวงไม่เท่ากัน ต้องนำทั้งสองตัวมาผสมกัน ตรวจ ณ เวลาใดๆ ก็เป็นผลปัจจุบัน แต่ถ้าบวกสะสมกันก็เป็นผล สะสมยี่สิบสี่ชั่วโมง เพราะฉะนั้น เมื่อรู้ผลยี่สิบสี่ชั่วโมงก็ สามารถนำไปใช้ในการเตือนภัยได้ กรมอุตุนิยมวิทยามีการ ตั้งว่า ถ้าฝนเกิน 90 มิลลิเมตร หมายถึง ฝนหนักมาก เพราะฉะนั้นต้องเตรียมการป้องกัน เฝ้าระวัง สามารถปรับ โทนสี ใ ส่ เ ข้ า ไปในแบบจำลองและสามารถเตื อ นภั ย จาก ข้อมูลฝนได้ บางครั้งเตือนจากการเคลื่อนตัวของน้ำอาจ เตือนไม่ทันเวลา แต่ถ้าเป็นการเตือนฝนนั้น กว่าที่ฝนบน ต้นน้ำจะไหลมายังมีเวลาที่ยาวกว่า เพราะฉะนั้นหน่วยงาน ที่เกี่ยวข้องใช้ประโยชน์จากข้อมูลที่มีการเตรียมการตรวจ วัดอันนี้มีการเตรียมการล่วงหน้าได้ ถ้าเอาลุ่มน้ำมาจับลง ไปก็จะคำนวณเป็นปริมาณฝนในพื้นที่ลุ่มน้ำ ถ้าเอาลุ่มน้ำ เหนือเขื่อนก็เป็นปริมาณฝนเหนือเขื่อน จะเห็นได้ว่าถ้า Composite ข้อมูลได้จะรู้กว้าง ถ้าดูตัวเดียวก็เห็นแค่ตัว เดียวต้องเอามาต่อกันโดยอาศัยเทคโนโลยี นอกจากการคำนวณ ณ เวลาปัจจุบนั แล้ว ทางเทคนิคยัง สามารถจับก้อนเมฆเพื่อหาค่าความเข้ม Reflectivity ว่า ณ เวลาใดๆ มีค่า ณ เวลาใดๆ จะมีการตรวจว่าตอนนี้อยู่ ตรงนี้ ต่อไปอยู่ตรงนี้ จะเคลื่อนไปที่ใดต่อ ก็คาดการณ์ ล่วงหน้าว่าค่า Reflectivity จะเคลื่อนไปอย่างไร พอ เคลื่อนไปเป็นอย่างไร ก็มีสมการเพื่อแปลเป็นปริมาณฝน ต้องสังเกตุว่าเรดาร์ไม่อาจคาดการณ์ล่วงหน้านานๆ ได้ โปรแกรมที่วิเคราะห์ หรือโปรแกรมสเกาท์ของเยอรมัน ที่ทางคณะวิจัยใช้อยู่อาจคาดการณ์ได้ประมาณ 1 – 3 ชั่ ว โมง หากเอาไปใช้ กั บ น้ ำ ท่ ว มจะคาดการณ์ ไ ม่ ไ ด้ แต่ ถ้ า เอาไปใช้ กั บ ดิ น ถล่ ม ยั ง สามารถทำได้ เพราะ ดิ น ถล่ ม เป็ น การตรวจสอบปริ ม าณฝนรายชั่ ว โมง เพราะฉะนั้ น ในส่ วนของคณะกรรมการดินถล่มจะเอา ข้อมูลฝนจากการคาดการณ์เรดาร์ไปใช้ แต่น้ำท่วมต้อง ใช้ข้อมูลดาวเทียม แล้วคาดการณ์ฝนจากข้อมูลดาวเทียม เป็นเทคนิคที่ใช้ในงานวิจัย เพราะฉะนั้น ณ ตอนนี้ในเรื่อง ของแบบจำลองฝนบนฟ้ า ก็ ส ามารถคำนวณปริ ม าณฝน ล่วงหน้า ณ ปัจจุบัน ฝนล่วงหน้า แต่ถ้าเป็นเรดาร์ช่วง จะสั้นประมาณ 1 – 3 ชั่วโมง ก็เอาไปใช้ของการคาดการณ์ 62
พยากรณ์ คงต้องไปเอาข้อมูลจากดาวเทียมมาวิเคราะห์ต่อ ขณะนี้ ก ารทำแบบจำลองอุ ตุ นิ ย มวิ ท ยาเพื่ อ การจั ด การน้ำได้อย่างถูกต้องแม่นยำยิ่งขึ้น เพราะฉะนั้น ในส่วน ของพยากรณ์ฝนล่วงหน้าจึงตั้งเป้าหมายคาดการณ์ปริมาณ ฝนล่วงประมาณ 3 – 5 วันเพื่อจะใช้ในแบบจำลอง พยากรณ์น้ำ หากการพยากรณ์นาน ความถูกต้องก็จะลดลง ในเบื้องต้นมีเป้าหมาย 3 – 5 วัน การพยากรณ์ปัจจุบัน มีการพยากรณ์ฝนแบบ Super Com NWT ซึ่งกรม อุตุนิยมวิทยาก็มีตัวนี้ จะมีคณะทำงานลองประสานเอา ข้ อ มู ล ตั ว นี้ ม าลองใช้ ง าน ในขณะเดี ย วกั น เมื่ อ รู้ ข้ อ มู ล ดาวเทียม รู้ข้อมูลปัจจุบันแล้ว หากอยากจะรู้ต่อไปว่า ก้อนเมฆจะเคลื่อนที่ไปอย่างไร เพื่อที่จะคาดการว่าฝน จะตกปริ ม าณเท่ า ใดต่ อ ไป ดั ง นั้ น ในการศึ ก ษาวิ จั ย จึ ง ใช้ โ ปรแกรม ANN ไปเชื่ อ ม Social Network โปรแกรมนี้เป็นการสอนการเรียนรู้ จะมองพื้นที่บริเวณ รอบข้าง จะมองอุณหภูมิฝนเป็นอย่างไร อุณหภูมิยอดเมฆ เป็นอย่างไร แล้วหาค่า ANN โครงข่ายใยประสาทเทียม จำลองสมการวุ่นวายไปหมด เพื่อที่จะหาผลลัพธ์ออกมา เป็นปริมาณฝนล่วงหน้า เพราะฉะนั้น ในการสร้างแบบ จำลองตั ว นี้ ต้ อ งมี ข้ อ มู ล ย้ อ นหลั ง ก่ อ น ถ้ า อยากได้ ข้ อ มู ล ล่ ว งหน้ า ต้ อ งตามแนวโน้ ท (Trend) ให้ ข้ อ มู ล ล่วงหน้า ในเรื่ อ งของการคาดการณ์ อ ยู่ ใ นช่ ว งศึ ก ษาวิ จั ย เพราะฉะนั้ น การศึ ก ษาวิ จั ย จึ ง พยายามต่ อ ยอดข้ อ มู ล ดาวเที ย มจากประเทศจี น ให้ ไ ด้ ม ากที่ สุ ด มหาวิ ท ยาลั ย เกษตรศาสตร์ พ ยายามจะให้ ข้ อ มู ล ให้ ไ ด้ ม ากที่ สุ ด เพื่ อ จะช่ ว ยในการบริ ห ารจั ด การน้ ำ ในการวิ จั ย จะแปล อุ ณ หภู มิ ย อดเมฆเป็ น ปริ ม าณฝน เพราะฉะนั้ น จะ คาดการณ์ ฝ นล่ ว งหน้ า จากอุ ณ หภู มิ ย อดเมฆ ขณะนี้ ตั้งเป้าไว้ที่ 35 วัน ซึ่งอยู่ในการดำเนินการศึกษาวิจัยอยู่ ในปัจจุบันใช้ข้อมูลตรวจวัดจริง รู้ล่วงหน้าจริง ใช้ ANN พยากรณ์ล่วงหน้า ซึ่งขณะนี้กำลังสร้างแบบจำลอง ซึ่ง แบบจำลองตั ว นี้ ต้ อ งใช้ ข้ อ มู ล กายภาพรู ป ลำน้ ำ จาก หน่วยงานต่างๆ มาดู Flow Chart ของการคำนวณเรื่อง ของการพยากรณ์ น้ ำ จากข้ อ มู ล ฝนหรื อ ข้ อ มู ล โทรมาตร ถ้าเอาเข้ามาในแบบจำลองสภาพการไหลได้ก็คำนวณการ เคลื่ อ นตั ว ของน้ ำ ได้ แต่ ก็ มี ก ระบวนการของมั น เอง เหตุการณ์น้ำท่วมเกิดจากปริมาณฝน จึงต้องสร้างอุตุนิยม วิทยาให้ได้ก่อน เพื่อป้อนข้อมูลฝนเข้าไป เรียกว่า น้ำฝน น้ำท่า ทำหน้าที่แปลงจากฝนที่ตกลงมาเป็นที่ไหลในแม่น้ำ
พอไหลในแม่น้ำก็จะไม่รู้ว่าท่วมหรือไม่ท่วม ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับ สภาพของแม่นำ้ เพราะฉะนัน้ ก็มาสร้างแบบจำลองกายภาพ ของการไหลของแม่น้ำ เมื่อรู้ฝนปัจจุบันแล้ว มีฝนทำนายแล้ว สิ่งที่ได้คือ แบบจำลองพยากรณ์ น้ ำ เอาไปช่ ว ยในการตั ด สิ น ใจ พยากรณ์น้ำ เอาไปช่วยในการเตือนภัย ซึ่งเป้าหมายคือ ดูพฤติกรรมการเคลื่อนตัวของต้นน้ำ กลางน้ำ ปลายน้ำ ได้ ป ระสานข้ อ มู ล จากกรมพั ฒ นาที่ ดิ น ข้ อ มู ล เขื่ อ น ก็ ส นั บ สนุ น ข้ อ มู ล มาให้ เพราะฉะนั้ น ก็ รู้ ว่ า พื้ น ที่ ไ หน ที่ท่วม ก็จะตอบโจทย์ได้ว่าฝนตกตอนนี้น้ำจะท่วมแถวไหน จะไปเตือนภัยเตรียมการอย่างไร นอกจากการเตือนภัย แล้ ว การบริ ห ารจั ด การน้ ำ อย่ า งไร เช่ น ที่ โ คราชมี ก าร ขุ ด คลองผั น น้ ำ อ้ อ มเมื อ ง สร้ า งประตู อ้ อ ม จะผั น น้ ำ อ้ อ มเมื อ งหรื อ ไม่ อ ย่ า งไร สร้ า งไปแล้ ว สามารถป้ อ น ข้ อ มู ล ลงไปในแบบจำลองคณิ ต ศาสตร์ จะต้ อ งผั น ไป เยอะเท่าใดไม่ให้ท่วม ถ้าผันไปแล้วจะไม่ท่วมเมืองโคราช แต่จะไปท่วมนอกเมืองหรือไม่ ผันไปอย่างไรไม่ให้คนอื่น เดื อ ดร้ อ น อยู่ ใ นแบบจำลองคณิ ต ศาสตร์ ที่ ส ามารถ ทำได้ การสร้ า งแบบจำลองต้ อ งบู ร ณาการข้ อ มู ล หลาย อย่ า งในเรื่ อ งแบบจำลองน้ ำ ฝนน้ ำ ท่ า แปลข้ อ มู ล ฝน บนฟ้าให้เป็นน้ำที่ไหลในแม่น้ำ ในแบบจำลองที่ไหลเป็น การเคลื่อนที่เป้าหมายการคำนวณ อยากให้ระดับน้ำมีค่า เท่าใด แผนที่น้ำท่วมจะท่วมตรงไหนบ้าง ประตูต่างๆ จะควบคุมอย่างไร จากการจำลองคณิตศาสตร์ซึ่งจะใช้ พยากรณ์น้ำ คาดการณ์น้ำในการทำแบบจำลองนี้ จะ ต้องรู้พื้นที่น้ำท่วมพื้นที่ศึกษาเป็นอย่างไร ลุ่มน้ำชี ลุ่มน้ำมูล เป็ น ลั ก ษณะน้ ำ ไหลลาดบริ เ วณต้ น น้ ำ และท่ ว มขั ง ตลิ่ ง ริมแม่นำ้ มันล้นตลิง่ ริมแม่นำ้ และมันท่วมขังบริเวณทีร่ าบลุม่ ตั วเมื อ งโคราช ชัยภูมิ ลุ่มน้ำชีตอนบน มีแม่น้ำชีกับ แม่น้ำมูลไหลบรรจบกันที่จังหวัดอุบลราชธานี ก็เกิดพื้นที่ น้ำท่วมกันวุ่นวายเมื่อปี พ.ศ. 2553 และ 2554 เกิดปัญหา น้ำท่วมเนื่องจากการเคลื่อนตัวของน้ำที่ไหลมาจากต้นน้ำ และฝนในพื้ น ที่ เพราะฉะนั้ น ต้ อ งศึ ก ษากั น ทั้ ง ลุ่ ม น้ ำ จะดูเฉพาะจุดไม่ได้ ดูว่าต้นน้ำเป็นอย่างไร เมื่อน้ำกำลัง มาแล้ว หน่วยงานที่เกี่ยวข้องมีการเฝ้าระวังกันเป็นจุดๆ กรมชลประทาน กรมทรั พ ยากรน้ ำ มี ก ารตั้ ง สถานี เ ฝ้ า ระวั ง กั น ไว้ ในการประสานงาน ก็ ป ระสานงานว่ า มี ก ารเฝ้ า ระวั ง ตรงไหน แบบจำลองที่ ส ร้ า งมาจะได้ สอดคล้ อ งกั บ สิ่ ง ที่ ส ร้ า งมา พื้ น ลุ่ ม น้ ำ มี ก ารแบ่ ง เป็ น ลุ่มน้ำย่อย ต้นน้ำ จะเห็นเครือข่าย ลำตะคอง ลำพระเพลิง
ไหลลงแม่ น้ ำ มู ล แม่ น้ ำ ชี ไหลมาบรรจบที่ จั ง หวั ด อุบลราชธานี เพราะฉะนั้น ต้นน้ำลำพระเพลิง ก็มีเขื่อน ลำพระเพลิ ง ต้ น น้ ำ ลำตะคลองก็ มี เ ขื่ อ นลำตะคลอง พวกนี้ถูกแบ่งลุ่มน้ำย่อยทั้งหมด เพราะฉะนั้น การตรวจวัด ปริ ม าณฝนด้ ว ยเรดาร์ ห รื อ ดาวเที ย มจะเข้ า ไปแบบ จำลองคณิตศาสตร์ ที่ทำการคำนวณน้ำท่า ถ้าพื้นที่น้ำท่า เหนือเขื่อนลำตะคลอง ลำพระเพลิงจะรู้ปริมาณน้ำไหล ลงเขื่อน เพราะฉะนั้น ลำพระเพลิง ลำตะคลองน้ำจะ ผ่านตัวเมืองอย่างไร จะบริหารอย่างไร จะเป็นประโยชน์ ในการบริ ห ารจั ด การน้ ำ ค่ อ นข้ า งจะเป็ น ประโยชน์ อย่ า งมาก แสดงให้ เ ห็ น ว่ า จุ ด ต่ า งๆในสถานี โ ทรมาตร ที่ มี ก ารตรวจวั ด ปริ ม าณน้ ำ ฝนของกรมอุ ตุ นิ ย มวิ ท ยา มี ป ริ ม าณมากมาย ใช้ เ ทคนิ ค ในการแปลค่ า ฝนเฉลี่ ย บริเวณลุม่ น้ำ โดยการหาค่าเฉลีย่ บริเวณลุม่ น้ำ เพราะฉะนัน้ สถานีโทรมาตรทั้งหมดที่มีการตรวจวัดก็ทำการประมวล ผลเฉลี่ ย บริ เ วณลุ่ ม น้ ำ แล้ ว แปลค่ า เป็ น ปริ ม าณน้ ำ ท่ า ถ้ า ผนวกกั บ ข้ อ มู ล ดาวเที ย ม ข้ อ มู ล เรดาร์ ก็ จ ะสามารถ คาดการณ์ล่วงหน้าต่อไปได้ ในการสร้างแบบจำลองหรือ การบู ร ณาการข้ อ มู ล เป็ น พื้ น ที่ ศึ ก ษาที่ จั ง หวั ด อุ บ ล พื้นที่ตัวเมืองใช้แบบจำลองที่ชื่อว่าไมค์ 11 ของเดนมาร์ค เป็ น การจำลองการเคลื่ อ นตั ว ของน้ ำ ได้ เ ป็ น อย่ า งดี มีหน่วยงานนำไปใช้กันอยู่ กรมชลประทาน กรมพัฒนา ที่ดิน กรมทรัพยากรน้ำ หรือการไฟฟ้าฝ่ายผลิตต่างก็ใช้ โปรแกรมตัวนี้ นำโปรแกรมตัวนี้ไปป้อนข้อมูล รูปตัดลำน้ำ ข้ อ มู ล ฝน ข้ อ มู ล ระดั บ น้ ำ ต่ า งๆ ลงไปในแบบจำลอง ประตูน้ำต่างๆ ตอนนี้มีการบูรณาการข้อมูลจากหน่วยงาน ต่างๆ กรมชลประทาน กรมทรัพยากรน้ำ การไฟฟ้าฝ่ายผลิต รวบรวมข้อมูลจาก 3 หน่วยงานมาสร้างเป็นแบบจำลอง การไหลตั้ ง แต่ ต้ น น้ ำ ตั ว อย่ า งของแม่ น้ ำ มู ล ที่ โ คราช แม่ น้ ำ มู ล ก็ มี ส ถานที่ เ ฝ้ า ระวั ง M164 เข้ า เฝ้ า ระวั ง เตือนภัยอยู่นอกเมือง ถ้า M164 ถึงวิกฤต โคราชต้อง เตรี ย มพร้ อ ม อุ บ ลราชธานี ก็ เ ช่ น กั น M7 เป็ น สถานี วัดน้ำของกรมชลประทาน มีรหัส M คือมูล ถ้าแม่น้ำชีจะ เป็นตัว E จะมีการเฝ้าระวังของแต่ละฝ่าย เพราะฉะนั้น รูปตัดลำน้ำ น้ำที่ไหลมาต่างๆ จะถึงจุดเฝ้าระวังทั้งหมด เพราะฉะนั้นการสร้างแบบจำลอง การจะสร้างให้ประสาน สอดคล้ อ งกั น ก็ คื อ มี จุ ด เฝ้ า ระวั ง ทั้ ง ลุ่ ม น้ ำ ทั้ ง หมด การเคลื่อนตัวของน้ำต้นน้ำ กลางน้ำ ปลายน้ำ ต้อ ง เฝ้าระวังตลอด เพราะฉะนั้น ต้นเหตุหลักของน้ำท่วม คือ “ฝน” จุดเฝ้าระวังมีมากมาย เฝ้าระวังอยู่ตรงที่ใด 63
จะคำนวณระดับน้ำให้ เพราะฉะนั้น ณ จุดที่มีการตรวจวัด ณ ปั จ จุ บั น ข้ อ มู ล โทรมาตร จะคำนวณแค่ ปั จ จุ บั น แบบจำลองคือ น้ำฝนน้ำท่า แปลให้จากน้ำฝน ให้นำ้ ท่าให้ได้ จากน้ำท่าไหลในสภาพการไหล เส้นเวลา ถ้าเป็นเวลา ณ ปัจจุบันจะมีข้อมูล แต่อนาคตข้างหน้าต้องพยากรณ์ เพราะฉะนั้นพยากรณ์ด้วยข้อมูลฝน หรือเรดาร์ สิ่งที่ได้ ออกมาก็ คื อ ข้ อ มู ล การคาดการณ์ จุ ด เฝ้ า ระวั ง ต่ า งๆ จะมีสถานการณ์เตือนภัย วิกฤตหรือไม่อย่างไร เพราะฉะนัน้ จุ ด นี้ ต้ อ งมี ก ารประสานงานจากหน่ ว ยงานที่ เ กี่ ย วข้ อ ง หน่ ว ยงานคำนวณเรื่ อ งน้ ำ ก็ ค ำนวณประมวลผลออกมา หน่ ว ยงานปฏิ บั ติ ก็ รั บ ข้ อ มู ล ตรงนี้ ไ ปเตรี ย มมาตรการ รองรับให้สอดคล้องกับสถานการณ์ พอรู้ระดับน้ำในแม่น้ำ แล้ว อยากจะรู้ว่าน้ำจะท่วมตรงที่ใด ต้องการข้อมูลแดม หรื อ เส้ น ชั้ น ความสู ง ซึ่ ง จะบอกความสู ง ความต่ ำ ของ พื้ น ดิ น บริ เ วณพื้ น ที่ ถ้ า เป็ น ข้ อ มู ล ของพื้ น ที่ ก รมทหาร เส้นความสูงทุก 20 เมตรอาจสูงเกินไป ถ้านำเอาข้อมูล แดมของกรมพั ฒ นาที่ ดิ น เส้ น ชั้ น ความสู ง ทุ ก 2 เมตร ก็จะเริ่มละเอียดขึ้น บางช่วงที่เป็นพื้นที่ราบก็จะละเอียด ขึน้ เอารูปตัดลำน้ำทีข่ ดี ๆ เอาเส้นชัน้ ความสูงมาผนวกเข้าไป เอาพื้นที่น้ำท่วมที่เคยเกิดจากข้อมูลเหตุการณ์น้ำท่วมจิสด้า ที่เขามีการสำรวจด้วย GIS เอามาซ้อนทับกัน เพราะ ฉะนั้ น จะต่ อ ขยายรู ป ตั ด ลำน้ ำ ทำให้ ล้ น ตลิ่ ง ออกไปได้ เพราะฉะนั้น พอล้นตลิ่งแล้ว ก็จะรู้แล้วว่า น้ำท่วมแถวที่ใด เพราะฉะนั้น แบบจำลองหรือการเคลื่อนตัวเหล่านี้จะต้อง บูรณาการทั้งข้อมูลฝนบนฟ้า การเคลื่อนตัวของน้ำ ข้อมูล สภาพภูมิประเทศ หน่วยงานที่เกี่ยวข้องต้องทำงานร่วมกัน เพราะฉะนั้น สิ่งที่ได้จากแบบจำลองนี้สิ่งบ่งชี้เบื้องต้น ทำให้รู้ว่าน้ำจะท่วมตรงจุดใด ท่วมลึกเท่าไหร่ ซึ่งจะใช้ช่วย ในการเตื อ นภั ย ได้ เป็ น การจั ด ทำระบบช่ ว ยตั ด สิ น ใจ ในการบริหารจัดการน้ำ ซึ่งจะเห็นผลสรุปก็คือ การเอา ดาวเที ย มที่ มี ก ารตรวจวั ด บนฟ้ า ข้ อ มู ล เรดาร์ ที่ มี ก าร ตรวจวัดค่า Reflectivity คาดการณ์ปริมาณฝนล่วงหน้า จากนั้ น นำข้ อ มู ล โทรมาตรที่ มี อ ยู่ แ ล้ ว เต็ ม ประสิ ท ธิ ภ าพ มาผนวกกั น เอามาบูร ณาการร่ ว มกัน ทำการบริ หารจั ด การน้ำ จัดประชุมร่วมกันทุกฝ่าย ก็จะสามารถเตือนภัย เตือนสถานการณ์น้ำ เพราะฉะนั้นหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง
64
ต้องมาประสานกันในเรื่องของข้อมูล และความต้องการ ของแต่ละหน่วยงานในการเรื่องการบรรเทาสาธารณภัย จะต้ อ งรู้ ส ถานการณ์ อ ย่ า งไรเพื่ อ จะได้ เ อาไปเตรี ย มการ ล่วงหน้า ตามที่นำเสนอข้างต้นถึงการสร้างแบบจำลองเพื่อจะ เตรียมการบริหารจัดการน้ำของโคราชหลังจากเหตุการณ์ น้ำท่วมปี พ.ศ. 2553 และ 2554 ทางจังหวัดมีการทำ คลองผันน้ำอ้อมเมือง ซึ่งถึงแม้จะผันน้ำอ้อมเมืองบรรเทา อุทกภัยในเมือง แต่น้ำที่ผันก็จะไปท่วมที่อื่นแทน เพราะ ฉะนั้นชาวบ้านนอกเมืองจึงเดือดร้อน ดังนั้น จะผันน้ำ ไปอย่างไรไม่ให้ที่อื่นเดือดร้อน ต้องเตรียมมาตรการรองรับ ไว้ให้ดี แบบจำลองคณิตศาสตร์หรือระบบช่วยตัดสินใจนี้ จึงเป็นเครื่องมือช่วยในการตัดสินใจว่า ถ้าทำแบบนี้ไป แล้ ว จะเป็ น อย่ า งไร ตอนนี้ รั ฐ บาลกำลั ง ทดสอบระบบ ของการบริ ห ารจั ด การน้ ำ สร้ า งแบบจำลองอุ ป กรณ์ เครื่ อ งมื อ อั น เป็ น เครื่ อ งมื อ ทางคอมพิ ว เตอร์ ต้ อ งดู ว่ า ปฏิ บั ติ จ ริ ง แล้ ว ผลเป็ น อย่ า งไร เพราะฉะนั้ น อุ ป กรณ์ เครื่ อ งมื อ ทางคอมพิ ว เตอร์ จึ ง ช่ ว ยในการตั ด สิ น ใจ เท่ า นั้ น แต่ ใ นทางปฏิ บั ติ ยั ง ต้ อ งอาศั ย บุ ค ลากรลงไป ในพื้ น ที่ เ พื่ อ ไปตรวจสอบดู ว่ า จุ ด ไหนควรทำอย่ า งไร (ซึ่ ง เป็ น งานวิ จั ย ของคณะทำงานของมหาวิ ท ยาลั ย เกษตรศาสตร์กำลังดำเนินการศึกษาอยู่) จะบูรณาการ ข้อมูลเป็นระบบช่วยในการตัดสินใจ เพื่อการบริหารจัด การน้ำ นับเป็นส่วนหนึ่งของแกนกลาง ศูนย์กลางในการ ศึ ก ษาวิ จั ย ซึ่ ง เมื่ อ ดำเนิ น การเสร็ จ แล้ ว ต้ อ งนำไปสู่ การปฏิ บั ติ ด้ ว ย พยายามคิ ด ต่ อ ไปว่ า ถ้ า ทำออกไปแล้ ว หน่ ว ยงานที่ เ กี่ ย วข้ อ งจะเอาไปใช้ ป ระโยชน์ อ ย่ า งไร ซึ่งต้องอาศัยการปรึกษา หารือหน่วยงานที่เข้าร่วมการ ศึ ก ษาวิ จั ย จะช่ ว ยในทางปฏิ บั ติ ช่ ว ยในการเตื อ นภั ย ได้ ม ากน้ อ ยอย่ า งไร อย่ า งน้ อ ยที่ สุ ด เมื่ อ ทำออกมา แ ล้ ว ก็ จ ะ ขึ้ น บ น เ ว็ บ ไ ซ ต์ โ ค ร ง ก า ร เ พื่ อ ร า ย ง า น ว่ า สถานการณ์ น้ ำ บนฟ้ า เป็ น อย่ า งไร จากการใช้ ข้ อ มู ล เรดาร์ ข้ อ มู ล ดาวเที ย ม ถ้ า สร้ า งแบบจำลองเรดาร์ มาแล้ ว ก็ จ ะช่ ว ยสั ง คมตรวจสอบว่ า น้ ำ จะเคลื่ อ นตั ว ประมาณเท่ า ไหร่ และอาจจะท่ ว มบริ เ วณไหนบ้ า ง ส่ ว นจะเตื อ นภั ย หรื อ ไม่ ต้ อ งสร้ า งความเกี่ ย วข้ อ งกั บ หน่วยงานบรรเทาสาธารณภัย ตัดสินใจเพิ่มเติมอีกครั้งหนึ่ง
การบริหารจัดการในวิกฤติอุทกภัย : โครงสร้างและการบริหารจัดการภัยพิบัติตามระบบ Single Command นายอนุสรณ์ แก้วกังวาล รองอธิบดี กรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย ในประเด็ น แรกต้ อ งย้ อ นกลั บ ไปในสิ่ ง ที่ ผ่ า นมา อาจทราบดีว่า ในการบริหารจัดการที่ผ่านมา ได้มีการ ตั้ ง หน่ ว ยงานมากมายขึ้ น ใหม่ เพื่ อ รองรั บ การจั ด การ “ศปภ.” (ศู น ย์ ป ฏิ บั ติ ก ารช่ ว ยเหลื อ ผู้ ป ระสบภั ย น้ำท่วม) ที่กลายเป็นคำฮิต มีที่มาจากที่รัฐบาลได้ตั้งขึ้น เพื่อเป็นองค์กรในการบูรณาการรองรับและแก้ไขปัญหา อย่ า งไรก็ ต าม เกิ ด คำถามว่ า ในเวลานั้ น รั ฐ บาลหรื อ ประเทศไทยไม่มีองค์กรรองรับเลยหรือ เหตุใดจึงต้องตั้ง องค์กรใหม่ รวมทั้งมีปัญหาอีกมากมาย หลังจากการแต่งตั้ง ตามมาจนถึงปัจจุบันนี้ จึงเป็นสิ่งที่ต้องทำความเข้าใจกัน ให้ดี เนื่องจากหลายๆ ท่านเองก็เคยทำงานร่วมกันใน ศปภ. ได้ทำงานร่วมกันภายใต้การตัดสินใจของรัฐบาล ย่อมต้อง เห็นการทำงานร่วมกันภายใต้อุปสรรคมากมายในการแก้ไข ปัญหาที่ ศปภ. มีการบูรณาการกันหรือไม่ มีการใช้แผน ในการแก้ ไ ขปั ญ หาจริ ง หรื อ ไม่ ซึ่ ง การดำเนิ น งานของ องค์ ก รนี้ ก่ อ ให้ เ กิ ด ปั ญ หาตามมาอย่ า งมาก โดยเฉพาะ อย่างยิ่งต่อตัวนายกรัฐมนตรีเอง และกับหน่วยงานรัฐบาล ทุกหน่วยที่เข้ามาเกี่ยวข้อง ในการบริหารทุกภาคส่วนก็ปฏิบัติตามอำนาจหน้าที่ ที่มีอยู่เดิม ทุกฝ่ายเข้ามาช่วยกันเป็นในลักษณะการแก้ไข ปั ญ หาเฉพาะหน้ า เป็ น ไปในแบบต่ า งฝ่ า ยต่ า งช่ ว ย ต่ า งคนต่ า งทำ เป็ น การระดมกั น เข้ า มาแล้ ว ปฏิ บั ติ ไ ป ในแผนที่มีอยู่เดิม เนื่องจากยังไม่เคยมีแผนการบูรณาการ ร่วมในอดีต จึงเห็นได้ว่าการดำเนินการ การตัดสินใจ ในการดำเนินงานในช่วงที่ผ่านมาค่อนข้างจะมีปัญหา หลัง จากที่ ส ามารถช่ ว ยเหลื อ ประชาชนให้ ก ลั บ มามี ค วามสุ ข อี ก ครั้ ง ได้ แ ล้ ว ปรากฏว่ า บุ ค คลที่ บ ริ ห ารจั ด การใน ขณะนั้ น กลั บ ไม่ มี ค วามสุ ข ตามไปด้ ว ย นายกรั ฐ มนตรี
รัฐมนตรีและหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ถูกประชาชนฟ้องร้อง ดำเนินคดีกว่า 700 คดี โดยมีประเด็นที่ฟ้อ งร้ อ งคื อ “เหตุ ใ ดนายกรั ฐ มนตรี และรั ฐ มนตรี ไ ม่ แ ก้ ไ ขปั ญ หา ตามกฎหมายที่มีอยู่” นั่นคือ กฎหมายการป้องกันและ บรรเทาสาธารณภัยปี 2553 – 2557 เป็นประเด็นหลัก ที่โดนฟ้องร้องเรียกค่าเสียหายหลายพันล้านบาท ด้วยเหตุดังกล่าว การบริหารจัดการแบบบูรณาการจึง เริ่มเกิดขึ้น หลายหน่วยงานเกี่ยวกับการบริหารจัดการน้ำได้ ถูกจัดตั้งขึ้นมาใหม่ ยกตัวอย่างหน่วยงานหลัก 3 หน่วยงาน ได้แก่ คณะกรรมการนโยบายน้ำและอุทกภัยแห่งชาติ (กนอช.) ซึ่งมีนายกรัฐมนตรีเป็นประธาน จากนั้นหน่วยงานที่เข้ามา เป็ น หน่ ว ยขั บ เคลื่ อ นนโยบาย ที่ รู้ จั ก กั น ดี นั่ น คื อ กบอ. หรือ คณะกรรมการบริหารจัดการน้ำและอุทกภัย ซึ่งมี ท่านปลอดประสพ สุรัสวดี เป็นประธาน และหน่วยงาน ฝ่ายเลขานุการของ กบอ. คือ สำนักงานนโยบายและ บริ ห ารจั ด การน้ ำ และอุ ท กภั ย แห่ ง ชาติ (สบอช.) ซึ่ ง มี นายสุ พ จน์ โตวิ จั ก ษณ์ ชั ย กุ ล เป็ น ประธาน เป็ น หน่วยงานหลักที่จะเข้ามาบูรณาการ และบริหารจัดการ หน่วยงานในการจัดการน้ำในปัจจุบันที่มีเป็นจำนวนมาก กว่ า 20 หน่ ว ย ให้ เ ข้ า มาบู ร ณาการร่ ว มกั น เพื่ อ สั่ ง การลงไปในระบบ Command Center หรื อ Single Command Center เพื่อให้ไปสู่พื้นที่ปฏิบัติ ไม่ว่าจะเป็นหน่วยงานตามหน้าที่ (Function) หน่วยงาน ตามพื้นที่ (Area) หรือภาคประชาชนต่างๆ ประเด็ น เหล่ า นี้ เ ป็ น โจทย์ ที่ ท่ า นนายกรั ฐ มนตรี มอบหมายมาให้ ห น่ ว ยงานปฏิ บั ติ ทุ ก หน่ ว ย คื อ จะทำ อ ย่ า ง ไ ร ใ ห้ ห น่ ว ย ง า น เ ห ล่ า นี้ ไ ม่ ถู ก ฟ้ อ ง ร้ อ ง อี ก ใ น การปฏิบัติงาน ถ้าต้องมีการปฏิบัติงานอีก เป็นการบ้าน 65
ที่ ต้ อ งคิ ด ให้ อ อกว่ า ทำอย่ า งไรให้ ห น่ ว ยงานเหล่ า นั้ น มี กฎหมายรองรั บ การบริ ห ารจั ด การน้ ำ ที่ ไ ด้ เ ห็ น เหล่ า นี้ ก็ เ ป็ น ไปตามคำสั่ ง นโยบายของท่ า นนายกรั ฐ มนตรี ไม่ว่าในเรื่องของ 2 P และ 2 R โดยที่ P ตัวแรก เป็นเรื่องของการป้องกัน P ตัวที่ 2 เป็นเรื่องของการ เตรี ย มความพร้ อ มหากพู ด ถึ ง เรื่ อ งน้ ำ และอุ ท กภั ย นโยบายนี้จะมอบให้หน่วยงานรับไปบริหารทั้งหมด สำหรับประเด็นเรื่องของการเผชิญเหตุ การฟื้นฟู เยี ย วยา มี ค ำถามว่ า หน่ ว ยงานเหล่ า นี้ จ ะเข้ า ไปทำงาน ได้หรือไม่ จะมีกฎหมายรองรับหรือไม่ หากมองย้อนไป ใน 2 เรื่อง คือ “การฟื้นฟูกับการเยียวยา” ไม่ใช่ หน้ า ที่ ข องหน่ ว ยงานเหล่ า นี้ แ ล้ ว ต้ อ งเป็ น อี ก หน่ ว ย ในภาวะปกติ ซึ่งกฎหมายได้กำหนดไว้ชัดเจนอยู่แล้ว คือ ให้ มี ค ณะกรรมการป้ อ งกั น และบรรเทาสาธารณภั ย แห่งชาติ ที่มีนายกรัฐมนตรีเป็นประธาน และมีหน่วยงาน ในพื้ น ที่ ทั้ ง หมดที่ เ ข้ า มาจั ด การตามกฎหมายพระราชบั ญ ญั ติ ป้ อ งกั น และบรรเทาสาธารณภั ย พ.ศ. 2550 และทำอย่ า งไรให้ ส องส่ ว นนี้ ม าเข้ า กั น ได้ ทำอย่ า งไร ให้หน่วยงานที่บริหารเกี่ยวกับน้ำได้มีกฎหมายรองรับ จุดนี้ เองที่ ส ามารถนำเอา 2P กั บ 2R มาติ ด กั น ให้ ดู ไ ด้ โดยแบ่ ง เป็ น ในเรื่ อ งของการจั ดการตามพระราชบัญญัติ ปภ. ปี 50 ในเรื่องของการรับมือ และการเยียวยา แต่ ถ้ า เป็ น เรื่ อ งของการเตรี ย มพร้ อ ม ก็ เ ป็ น เรื่ อ งของ หน่วยงานที่เกี่ยวกับการบูรณาการบริหารจัดน้ำจะเป็นผู้ จั ด การทั้ ง หมด คำถามที่ ต ามมาคื อ จะเชื่ อ มกั น ได้ ต รง ส่ ว นใด ในขณะนี้ ค ณะกรรมการป้ อ งกั น และบรรเทา สาธารณภัยแห่งชาติ ที่มีนายกรัฐมนตรีเป็นประธาน มีหลัก การให้จัดตั้งศูนย์อำนวยการร่วมในการป้องกันและบรรเทา สาธารณภัยแห่งชาติขึ้น (ศอร.ปภ.ช) ในภาวะปกติใน เรื่องน้ำหรือภัยทั้งหมด หากต้องมีการปฏิบัติงานร่วมกัน ศูนย์นี้จะมีหน้าที่ในการปฏิบัติงาน บูรณาการร่วมกัน ต่อมา ทำอย่ า งไรที่ จ ะทำให้ ห น่ ว ยงานเหล่ า นี้ มี ก ฎหมายรองรั บ จึงมีความจำเป็นอย่างมากที่จะต้องปรับปรุงและเพิ่มเติม แผนการป้องกันและบรรเทาสาธารณภัยแห่งชาติปี 2553 – 2557 กันแล้ว อย่างไรก็ตาม การแก้ไขแผนในภาวะเร่งด่วน เช่นนี้ คงปฏิบัติได้ยาก จึงได้แก้ไขโดยการเพิ่มบทเข้าไป อี ก หนึ่ ง บทบาท นั่ น คื อ บทว่ า ด้ ว ยการบริ ห ารจั ด การน้ ำ และสาธารณภัยทั้งหมด และนำหน่วยงานด้านน้ำที่กล่าว
66
ถึ ง ทั้ ง หมดมาแยกไว้ อี ก บทหนึ่ ง ภายใต้ แ ผนป้ อ งกั น และ บรรเทาสาธารณภัยแห่งชาติ นี่เป็นสิ่งที่ต้องดำเนินการกัน ต่อไป จึงต้องนำมารวมกันใหม่ ดังภาพด้านล่างนี้ ในเขตสีฟา้ จะเข้ามาทำงานในภาวะปกติ แต่เมื่อมีภัยก็จะเข้าไปสู่เขต สี ส้ ม ซึ่ ง เกี่ ย วข้ อ งกั บ หน่ ว ยงานภายใต้ พ ระราชบั ญ ญั ติ ป้ อ งกั น และบรรเทาสาธารณภั ย ทั้ ง หมด โดยมี ก าร เชื่อมต่อโดย ศอร.ปภ.ช และเมื่อภัยนั้นเกินกว่าที่ทาง จังหวัดจะรับได้ จะมีการตั้งกองบัญชาการป้องกันและ บรรเทาสาธารณภั ย แห่ ง ชาติ ขึ้ น เพื่ อ สั่ ง การลงไปยั ง พื้ น ที่ ทั้ ง หมด กองอำนวยการป้ อ งกั น และบรรเทา สาธารณภัยจังหวัด อำเภอ กรุงเทพฯมหานคร ทั้งหมด จะปรั บ สภาพเป็ น ศู น ย์ อ ำนวยการส่ ว นหน้ า ให้ ก อง บัญชาการนั้น เป็น EOC หรือ Emergency Operations Center เพื่อสั่งการลงไปยังส่วนหน้าตรงนี้
เพื่ อ ให้ ก ารปฏิ บั ติ ง านโดย Single Command มี ค วามชั ด เจนขึ้ น ได้ มี ก ารแบ่ ง ความรุ น แรงของ สาธารณภัยออกเป็น 4 ระดับ ระดับ 1 สมมติว่า เป็นองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นแห่งหนึ่ง (อาจเป็นเทศบาล หรื อ อบต. หรื อ กทม. ก็ ไ ด้ ) เมื่ อ เกิ ด ภั ย พิ บั ติ ขึ้ น กองอำนวยการป้ อ งกั น และบรรเทาสาธารณภั ย ของ ท้ อ งถิ่ น นั้ น ก็ จ ะเข้ า ไปเผชิ ญ เหตุ เ ป็ น อั น ดั บ แรก นายก เทศมนตรี หรือนายกองค์กรบริหารส่วนตำบล จะเข้าไป ทำหน้าที่แก้ไขปัญหาตรงนั้น จากนั้นหากภัยขยายตัวขึ้น แต่ยังคงอยู่ในระดับหนึ่ง นายอำเภอจะใช้อำนาจในฐานะ ผู้อำนวยการอำเภอตามพระราชบัญญัติ ปภ. พ.ศ. 2550 เข้าไปบูรณาการท้องถิ่นข้างเคียงกัน และช่วยเหลือกัน นี่คือภัยในระดับหนึ่ง
หากภัยได้ขยายเป็นระดับ 2 (หรือเกินความสามารถ ของท้ อ งถิ่ น แล้ ว ) กองอำนวยการป้ อ งกั น และบรรเทา สาธารณภั ย จั ง หวั ด โดยมี ผู้ ว่ า ราชกาจั ง หวั ด เป็ น ผู้อำนวยการ ก็จะเป็นผู้สั่งการบูรณาการและลงไปดูแล ในที่เกิดภัยนั้นด้วย
เมื่อภัยลุกลามเป็นระดับ 3 ยกตัวอย่างเช่น สุโขทัย ซึ่งในช่วงที่ผ่านมา พื้นที่เทศบาลสุโขทัยไม่สามารถรับมือ กับน้ำท่วมได้ ก็ยกระดับสถานการณ์เป็นระดับ 3 แล้ว นายกรั ฐ มนตรี ได้ ม อบหมายให้รัฐ มนตรีว่า การกระทรวง มหาดไทย ในฐานะผู้ บั ญ ชาการให้ ล งไปทำการควบคุ ม แก้ไขที่นั่น
ที่กล่าวถึงช้างต้นเป็นลักษณะของแผนบรรเทาและ ป้องกันสาธารณภัยปี 2554 ที่ไม่ได้นำมาใช้ ทำให้ถูก ฟ้องร้องในหลายๆ คดีนั่นเอง จากนั้นในการนำระบบ Single Command มาใช้จะเป็นไปตามระดับความรุนแรง ของภัยต่างๆ ที่จริงนั้น Single Command ได้เกิดขึ้น ตั้งแต่แรกที่ระดับท้องถิ่นแล้ว โดยนายอำเภอ หรือใน เขตตำบล แต่เมื่อเกินกำลังก็จะเป็นผู้ว่าราชการจังหวัด ในระดั บ ที่ 2 และเช่ น เดี ย วกั น กั บ กรุ ง เทพฯมหานคร ที่ผู้ว่าราชการกรุงเทพฯ ได้เข้าไปสั่งการ ต่อมาในระดับที่ 3 เมื่ อ สถานการณ์ ไ ด้ ย กระดั บ ขึ้ น ก็ จ ะกำหนดให้ กองกำลั ง ป้ อ งกั น และบรรเทาสาธารณภั ย แห่ ง ชาติ เข้าไปทำงาน โดยมีรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย เป็ น ผู้ บั ญ ชาการ หน่ ว ยงานด้ า นน้ ำ ที่ ก ล่ า วถึ ง ข้ า งต้ น จะมี ห น้ า ที่ ข องการแก้ ไ ขข้ อ มู ล การสนั บ สนุ น ข้ อ มู ล ในการแก้ ไ ขให้ แ ก่ ก องบั ญ ชาการเพื่ อ ใช้ ใ นการสั่ ง การ เช่นเดียวกันในเรื่องของนโยบาย สำนักงาน แก้ไขและ บรรเทาป้องกันสาธารณภัยแห่งชาติก็จะเข้าไปสนับสนุน ด้ า นนโยบายที่ เ กิ น ความสามารถของกองบั ญ ชาการจะ จัดการได้
เมื่ อ เปรี ย บกั บ ปี 2554 นั้ น ส่ ว นนี้ เ ป็ น ระดั บ วิกฤติของชาติ คือ ระดับที่ 4 นายกรัฐมนตรีจึงได้ใช้ อำนาจในมาตรา 31 ที่กำหนดให้นายกรัฐมนตรีเข้าไป ควบคุมผู้บัญชาการ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย และผู้อำนวยการทุกระดับ รวมทั้ง กทม. ในการที่จะ บัญชาการควบคุมภัยทั้งหมด
67
ณ จุ ด นี้ ศู น ย์ บั ญ ชาการป้ อ งกั น และบรรเทา สาธารณภัยจังหวัดจะกลายเป็นศูนย์บรรเทาและป้องกัน สาธารณภั ย ส่ ว นหน้ า รวมทั้ ง ที่ ก รุ ง เทพฯ เองด้ ว ย และจะบริ ห ารจั ด การในพื้ น ที่ ที่ รั บ ผิ ด ชอบทั้ ง หมดตาม กฎหมาย และหากร้ า ยแรงขึ้ น เหมื อ นเช่ น ปี ที่ แ ล้ ว ก็จะมีนายกรัฐมนตรีเข้าควบคุมทั้งหมด โดยท่านนายกฯ ได้ มี ค ำสั่ ง ให้ ตั้ ง ศู น ย์ ฯ ไว้ ที่ ก รมป้ อ งกั น และบรรเทา สาธารณภั ย ที่ ส ามารถเชื่อ มโยงข้อ มู ล ลงไปได้ทุกพื้น ที่ แม้แต่ในระดับอำเภอและตำบล
68
โครงสร้ า งของกองบั ญ ชาการป้ อ งกั น และบรรเทา สาธารณภั ย แห่ ง ชาติ ไ ด้ ใ ช้ โ ครงสร้ า งของ ICS หรื อ Incident Command System เข้ามาจัดการเพื่อเป็น ไปตามหลั ก สากล แต่ โ ครงสร้ า งนี้ ถู ก จั ด ให้ เ หลื อ เพี ย ง สามส่ ว น เนื่ อ งจากต้ อ งการให้ สั้ น และกระชั บ โดย เหลือเพียงส่วนแผน ส่วนอำนวยการปฏิบัติการ และส่วน สนับสนุน ส่วนงานอื่นๆ ตามหลักการของ ICS นั้น ได้ ถู ก ซ่ อ นกระจายอยู่ ภ ายใต้ 3 ส่ ว นสำคั ญ นั่ น เอง รัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างๆ จะถูกวางหน้าที่ในแผนนี้ ในอนาคตจะไม่มีการตั้ง ศปภ. หรือหน่วยงานอื่นๆ ขึ้นมา อีกต่อไป เมื่ อ มี รั ฐ มนตรี ไ ปบั ญ ชาการจั ง หวั ด ก็ ไ ด้ ก ลายไป เป็นกองบัญชาการส่วนหน้าไปตามแบบ ICS ซึ่งอาจ ต้องนำไปใช้ในการ Refined Command การ Single command ในพื้นที่เดียวนั้นอาจไม่พอ แต่ต้องกระจาย ไปในหลายๆ ระดับ ทั้งกองบัญชาการส่วนจังหวัดหรือ ส่วนหน้าจังหวัด หรือที่อำเภอ ส่วนนี้คือข้อมูลเบื้องต้น ประกอบการทำ Workshop และ Simulation ต่อไป
Section III
การพัฒนาการบริหารจัดการเชิงบูรณาการ การเดินทางศึกษาดูงาน และแลกเปลี่ยนประสบการณ์การบริหารจัดการอุทกภัย
69
ศึกษาดูงานระบบการบริหารจัดการและการไหลของน้ำในช่วงลุ่มน้ำตอนบน ประตูระบายน้ำท่าวังตาล และ เขื่อนแม่กวงอุดมธารา วันศุกร์ที่ 17 สิงหาคม 2555 เวลา 9.30 – 12.30 น. วัตถุประสงค์ การนำคณะผู้เข้าร่วมประชุมเดินทางไปดูงานในสถาน ทีจ่ ริง ณ ประตูระบายน้ำท่าวังตาล และเขือ่ นแม่กวงอุดมธารา มี วั ต ถุ ป ระสงค์ ห ลั ก เพื่ อ ร่ ว มกั น ศึ ก ษาระบบการบริ ห าร จัดการและการไหลของน้ำในช่วงลุ่มน้ำตอนบน ซึ่งมุ่งเน้น ที่ ก ารศึ ก ษาระบบบริ ห ารจั ด การสาธารณู ป โภคเชิ ง โครงสร้างในการช่วยป้องกัน และบรรเทาเหตุอุทกภัยใน เขตเมืองเชียงใหม่ (ต้นน้ำ) พร้อมทั้งผลประโยชน์อื่นๆ ที่ ไ ด้ รั บ จากสาธารณู ป โภคเชิ ง โครงสร้ า งดั ง กล่ า ว เช่ น แนวทางการเพิ่มผลผลิตการเกษตร เป็นต้น
ประตูระบายน้ำท่าวังตาล โครงการก่อสร้างประตูระบายน้ำในลำน้ำปิงที่ฝาย ท่าวังตาล อำเภอสารภี จังหวัดเชียงใหม่ เป็นผลสืบ เนื่องมาจากมติคณะรัฐมนตรี เมื่อวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2549 ในเรื่องการแก้ไขปัญหาน้ำท่วมเมืองเชียงใหม่แบบ บูรณาการ เพื่อสร้างประตูระบายน้ำแทนที่ฝายเดิม 3 แห่ง ได้แก่ ฝายพญาคำ ฝายท่าวังตาล และฝายหนองผึ้ง ซึ่งมัก ถูกกล่าวถึงว่าเป็นสาเหตุของปัญหาน้ำท่วมเชียงใหม่และ จังหวัดใกล้เคียง ประตู ร ะบายน้ ำ ท่ า วั ง ตาลอยู่ ใ นความรั บ ผิ ด ชอบ ของโครงการชลประทานเชียงใหม่ สำนักชลประทานที่ 1 กรมชลประทาน กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ ใช้ ง บประมาณการก่ อ สร้ า งทั้ ง สิ้ น กว่ า 464 ล้ า นบาท โดยมีบริษัท อิตาเลียนไทย ดีเวล๊อปเมนต์ จำกัด (มหาชน) เป็นผู้ดำเนินการก่อสร้าง ขณะนี้มีความคืบหน้าแล้วเสร็จ กว่าร้อยละ 55 ซึ่งโครงการดังกล่าวเริ่มดำเนินการมาตั้งแต่ วันที่ 23 ตุลาคม 2553 และคาดว่าจะแล้วเสร็จภายในวันที่ 9 เมษายน 2556 ตัวอาคารตัวของประตูระบายน้ำ มีลักษณะคล้าย คลึ งกับ สะพานทั่ ว ๆ ไป นับความยาวตลอดทั้งอาคาร ก่อสร้างได้ 90 เมตร ความกว้างของฐานประมาณ 35 เมตร ซึ่ ง เป็ น ชุ ด ที่ ลึ ก ที่ สุ ด ของโครงสร้ า ง จุ ด ก่ อ สร้ า ง
70
อยู่ด้านท้ายของฝายท่าวังตาลห่างจากตัวฝายเดิมประมาณ 75 เมตร เป็นสะพานที่มีตอม่อ และมีแผ่นเหล็กมาขวาง ทางน้ำเพือ่ ควบคุมระดับน้ำ ดังนัน้ ถ้ามีปริมาณน้ำผ่านมามาก ก็สามารถยกบานประตูแผ่นเหล็กให้พ้นน้ำ ก็จะเป็นการ ระบายน้ำได้ตามปกติ โครงการนี้มีประตูระบายน้ำทั้งหมด 6 บาน แต่ละบานมีขนาดความกว้าง 12.50 เมตร สูง 6.50 เมตร พร้อมด้วยระบบควบคุมระดับน้ำอัตโนมัติ หากเปิ ด ประตู ร ะบายน้ ำ พร้ อ มกั น ทั้ ง 6 บาน จะมี ศักยภาพในการปล่อยน้ำที่ 1,200 ลูกบาศก์เมตรต่อวินาที ความคืบหน้าการก่อสร้างประตูระบายน้ำท่าวังตาล
ประวัติความเป็นมา สืบเนือ่ งจากเหตุการณ์อทุ กภัยในบริเวณเมืองเชียงใหม่ ที่เกิดขึ้นมากถึง 5 ครั้ง ระหว่างช่วงเดือนสิงหาคมถึง เดือนพฤศจิกายน 2548 ซึ่งครั้งแรกเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 14 สิงหาคม 2548 นั้น คิดเป็นมูลค่าความเสียหายมากกว่า 2,500 ล้านบาท จนกระทั่งประมาณวันที่ 25 สิงหาคม 2548 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้ทรงพระราชทาน พระราชดำริ ณ วังไกลกังวล อ.หัวหิน จ.ประจวบคีรีขันธ์ ในเรื่องปัญหาน้ำท่วมที่จังหวัดเชียงใหม่ โดยสรุปใจความ โดยย่อได้ว่า เนื่องจากมีการบุกรุกแม่น้ำปิงอย่างกว้างขวาง ประกอบกับลำน้ำแคบ นอกจากนั้นยังพบว่ามีฝายหินทิ้ง เป็นระยะ ส่งผลให้น้ำไหลได้ไม่สะดวกเท่าที่ควร จึงมี ความจำเป็ น ต้ อ งปรั บ ปรุ ง สภาพลำน้ ำ ให้ โ ล่ ง และทำ อาคารบังคับน้ำ หรือประตูระบายน้ำที่ฝายทดแทน เพื่อให้ น้ำไหลสะดวกในฤดูฝน และสามารถยกน้ำใช้ในการเกษตร ได้ในฤดูแล้ง หลังจากนั้น จังหวัดเชียงใหม่จึงได้ตั้งคณะทำงาน ของหน่วยงานที่เกี่ยวข้องในเรื่องน้ำต่างๆ ขึ้นมาหลาย ภาคส่วน ทั้งภาครัฐภาคเอกชน โดยมีผู้ว่าราชการจังหวัด เชียงใหม่เป็นประธาน แต่ละหน่วยงานได้นำเสนอแผน ทั้งแก้ปัญหาน้ำท่วมและน้ำแล้งรวมกัน โดยในส่วนของ กรมชลประทานได้เสนอโครงการหนึ่งไว้ คือ โครงการ ประตูระบายน้ำในลำน้ำปิง หลังจากนั้นจึงได้ดำเนินการหา ผู้รับจ้างประกวดราคาในปี 2549 และได้คัดเลือกบริษัท อิตาเลียนไทย ดีเวล๊อปเมนต์ จำกัด (มหาชน) เป็นผู้รับ จ้างเป็นคู่สัญญากับทางกรมชลประทานดำเนินการก่อสร้าง ประตูระบายน้ำดังกล่าว อย่างไรก็ตาม แม้ว่าสัญญาจะได้ลงนามไว้ตั้งแต่ปี 2549 แต่ยังไม่สามารถเริ่มดำเนินการได้ทันที เนื่องจาก ประสบปัญหาหลายประการ ทั้งประเด็นเรื่องการเวนคืน ที่ดินที่ต้องออกกฎหมายในช่วงเวลานั้น ประกอบกับมีการ เปลี่ยนแปลงรัฐบาลในช่วงนั้นหลายชุดต่อเนื่อง ทำให้การ ออกกฎหมายต้องหยุดชะงักไปหลายครั้ง อีกทั้งปัญหาใน พื้นที่เองที่ยังมีราษฎรบางกลุ่ม (กล่าวคือ กลุ่มชาวบ้าน
โดยเฉพาะในท้องถิ่นที่อยู่อาศัยมาแต่เดิมและใช้ประโยชน์ จากฝายพญาคำ ฝายท่าวังตาล และฝายหนองผึง้ ) ทีอ่ าจยังไม่ ได้รบั การชีแ้ จงให้เข้าใจถึงประโยชน์ของโครงการโดยชัดเจน จึ ง เกิ ด กระแสการต่ อ ต้ า นการดำเนิ น โครงการ ดั ง นั้ น กรมชลประทานจึ ง ได้ ท ำการประชาสั ม พั น ธ์ กั บ มวลชน ท้องถิ่น โดยเฉพาะประชาชนที่ได้รับผลกระทบโดยตรง คือ ผู้ใช้น้ำในพื้นที่รับน้ำทั้ง 3 ฝาย หลังจากนั้นก็มีการ ทำประชาสั ม พั น ธ์ เ พิ่ ม เติ ม โดยจั ง หวั ด เชี ย งใหม่ เ ป็ น เจ้ า ภาพ กรมชลประทานเป็ น ผู้ ใ ห้ ข้ อ มู ล อย่ า งต่ อ เนื่ อ ง กระทั่งกลุ่มผู้ที่ไม่เห็นด้วยลดจำนวนลงเหลือเพียงร้อยละ 20 และในที่สุดกรมชลประทานก็สามารถส่งมอบพื้นที่ให้ กับผู้รับจ้างได้ประมาณปี 2552 กรมชลประทานจึงเริ่มให้ ผู้รับจ้างเข้าทำงาน ผลประโยชน์ของโครงการฯ 1. โครงการนี้มีวัตถุประสงค์หลักเพื่อบรรเทาเหตุอุทกภัย ในเขตเมื อ งเชี ย งใหม่ (ทั้ ง น้ ำ ท่ ว มและน้ ำ แล้ ง ) ทดน้ำ – ยกระดับน้ำเข้าระบบลำน้ำเดิม 3 ฝาย ได้แก่ ฝายท่าวังตาล ฝายพญาคำ และฝายหนองผึ้ง โดยมีพื้นที่รวมกันทั้ง 3 ฝายประมาณ 23,300 ไร่ (แยกเป็นพื้นที่รับน้ำจากฝายท่าวังตาล 10,000 ไร่ ฝายหนองผึ้ง 5,200 ไร่ และฝายพญาคำ 8,100 ไร่) 2. ป้องกันการกัดเซาะตลิ่ง โดยมีประตู 6 บาน เมื่อ สร้างแล้วเสร็จจะมีความกว้าง 90 เมตร มีบันได ปลาโจน และอาคารประกอบ 3. ในกรณีน้ำหลากสามารถจะสามารถควบคุมปริมาณ น้ำไหลได้ โดยระบายน้ำได้กว่า 1,200 ลูกบาศก์ เมตรต่ อ วิ น าที นอกจากนี้ ยั ง มี กิ จ กรรมขุ ด ดิ น 350,000 ลูกบาศก์เมตร ก่อสร้างระบบป้องกันดินพัง ก่อสร้างอาคารประตูระบายน้ำคอนกรีตเสริมเหล็ก 6 ช่องบานประตู และก่อสร้างเขื่อนป้องกันตลิ่งควบคู่ กันไปด้วย
71
คณะเดินทางรับฟังบรรยายความคืบหน้าการก่อสร้างประ ตูระบายน้ำท่าวังตาล
72
โครงการส่งน้ำและบำรุงรักษาแม่กวง เขื่อนแม่กวงอุดมธารา Mae Kuang Udomthara Dam : Mae Kuang Operation and Maintenance Project
ประวัติความเป็นมา ลำน้ ำ แม่ ก วง เป็ น ลำน้ ำ สาขาใหญ่ ส าขาหนึ่ ง ของ ลำน้ำปิง มีความยาวจากต้นน้ำถึงลำน้ำแม่ปงิ 115 กิโลเมตร มี ต้ น น้ ำ อยู่ ที่ บ ริ เ วณเทื อ กเขาในท้ อ งที่ อ ำเภอดอยสะเก็ ด ทางทิศตะวันออกของจังหวัดเชียงใหม่ ติดกับจังหวัดเชียงราย ลำน้ำนี้ไหลผ่านท้องที่อำเภอดอยสะเก็ด อำเภอสันทราย อำเภอสั น กำแพง จั ง หวั ด เชี ย งใหม่ และอำเภอเมื อ ง จังหวัดลำพูน ไหลลงสู่แม่น้ำปิงที่บ้านสบทา อำเภอป่าซาง จั ง หวั ด ลำพู น ในกรณี เ กิ ด มี พ ายุ ดี เ ปรสชั่ น ในบริ เ วณ จังหวัดเชียงใหม่ จะทำให้นำ้ ในลำน้ำต่างๆ ซึง่ เป็นสาขาของ ลำน้ ำ ปิ ง ไหลลงสู่ ล ำน้ ำ ปิ ง อย่ า งรวดเร็ ว แต่ เ นื่ อ งจาก ลำน้ำแม่กวงนีม้ คี วามลาดชันมากจึงทำให้นำ้ ในลำน้ำแม่กวง ไหลท่ ว มพื้ น ที่ ทั้ ง สองฝั่ ง ของลำน้ ำ แม่ ก วงไปยั ง บริ เ วณ จุ ด บรรจบที่ บ้ า นสบทา และไหลตั ด ผ่ า นลำน้ ำ แม่ ปิ ง จึ ง มี ผ ลทำให้ น้ ำ ในลำน้ ำ แม่ ปิ ง เอ่ อ ท่ ว มท้ น บริ เ วณพื้ น ที่ ทั้ ง สองฝั่ ง ของลำน้ ำ แม่ ปิ ง ในจั ง หวั ด ลำพู น จนกระทั่ ง ถึงตัวเมืองเชียงใหม่ ทำให้พื้นที่เพาะปลูกของราษฎรใน บริเวณดังกล่าวได้รับความเสียหายเกือบทุกปี การพัฒนา งานชลประทานในลุ่มน้ำแม่กวงอาจไล่ตามลำดับเหตุการณ์ สำคัญได้ดังต่อไปนี้ • ปี พ.ศ. 2472 พระองค์เจ้าบวรเดชผู้สำเร็จราชการ แทนพระองค์ ท รงมี ค วามดำริ ที่ จ ะทดน้ ำ จากลำน้ ำ แม่กวง เพื่อส่งไปช่วยเหลือการเพาะปลูกในเขตพื้นที่ ราบบริ เ วณฝั่ งซ้ า ยของลำน้ ำ แม่ กวง ในเขตท้อ งที่ อำเภอดอยสะเก็ดและอำเภอสันกำแพง โดยสร้าง ฝายทดน้ำขึ้นพร้อมทั้งขุดคลองส่งน้ำเพื่อกระจายน้ำ ให้พื้นที่ราบดังกล่าว โดยตั้งประมาณการไว้เป็นเงิน 8 ล้านบาท แต่โครงการต้องเลิกล้มไป เพราะใน ขณะนั้ น งบประมาณของประเทศไทยมี เ พี ย งปี ล ะ ประมาณ 6 ล้านบาทเท่านั้น
• ปี พ.ศ. 2478 เจ้ า ราชภาคี นั ย ได้ ล งทุ น ส่ ว นตั ว สร้ า งฝายชั่ ว คราว กั้ น ลำน้ ำ แม่ ก วงขึ้ น ที่ บ ริ เ วณ หมู่บ้านผาแตก ตำบลลวงเหนือ อำเภอดอยสะเก็ด จั ง หวั ด เชี ย งใหม่ พร้ อ มขุ ด คลองส่ ง น้ ำ ช่ ว ยเหลื อ พื้นที่เพาะปลูกได้ 1,012 ไร่ แต่เนื่องจากการไหล ของน้ ำ ในฤดู ฝ นรุ น แรงมาก จึ ง ทำให้ ฝ ายพั ง ทุ ก ปี ต้ อ งเสี ย ค่ า ใช้ จ่ า ยในการซ่ อ มแซมสู ง มากเกิ น กว่ า ที่ จ ะรั บ ภาระไว้ ไ ด้ เจ้ า ราชภาคี นั ยจึ งต้ อ งการขาย กรรมสิทธิใ์ ห้แก่กรมชลประทาน เพือ่ จัดหางบประมาณ ปรับปรุงและซ่อมแซมต่อไป ซึ่งกรมชลประทานก็ได้ ทำการสำรวจหาข้อมูลเพื่อพิจารณา จึงได้พบเห็น ว่ า จุ ด ที่ ส ร้ า งฝายนี้ อ ยู่ ลึ ก เกิ น ไปถึ ง แม้ จ ะปรั บ ปรุ ง ก็ สามารถขยายพื้นที่เพาะปลูกได้อีกเพียง 510 ไร่ ไม่ ส ามารถขยายพื้ น ที่ เ พาะปลู ก ได้ ต ามที่ ต้ อ งการ จึงไม่ตกลงซื้อกรรมสิทธิ์นี้ จนในที่สุดเจ้าราชภาคีนัย ไม่สามารถรับภาระในการซ่อมแซมฝายที่พังทุกปีได้ จึงยกกรรมสิทธิ์โครงการชลประทานผาแตกนี้ให้แก่ กรมชลประทาน เพื่อปรับปรุงเป็นฝายถาวรต่อไป • พ.ศ. 2488 กรมชลประทานได้เริ่มสำรวจรายละเอียด อีกครั้งและกำหนดจุดที่ก่อสร้างตัวฝายทดน้ำขึ้นใหม่ ให้อยู่ใต้จากฝายผาแตกเดิมประมาณ 2 กิโลเมตร และวางแนวคลองส่ ง น้ ำ ใหม่ ใ ห้ ถู ก ต้ อ งตามหลั ก วิชาการ โดยใช้แ นวเดิม ประมาณ 4 กิ โ ลเมตร เริม่ ทำการก่อสร้างเมือ่ ปี พ.ศ. 2490 ตัวฝายเป็นฝายกึง่ ถาวรแบบหินทิ้งโครงยึดเป็นเสาไม้เนื้อแข็ง มีความสูง 3.50 เมตร กำหนดระดับสันฝายที่ระดับ +337.00 (รทก.) ยาว 80.00 เมตร พร้อมทั้งขุดคลองส่งน้ำ สามารถส่ ง น้ ำ ช่ ว ยเหลื อ พื้ น ที่ เ พาะปลู ก ในพื้ น ที่ อำเภอดอยสะเก็ดและอำเภอสันกำแพง รวมพื้นที่ 25,000 ไร่ งบประมาณค่าใช้จ่ายในการก่อสร้างนี้
73
ราษฎรยินยอมออกค่าใช้จ่ายสมทบให้ไร่ละ 35 บาท ซึ่งรวมกับงบประมาณของกรมชลประทานแล้วเป็น ค่าใช้จ่ายทั้งสิ้น 6,778,000 บาท ในปัจจุบันชาวบ้าน ยังคงเรียกชือ่ คลองสายนีต้ ามชือ่ เดิมว่า “คลองผาแตก” สำหรั บ น้ ำ ส่ ว นหนึ่ ง จากประตู ร ะบายปากคลองยั ง สามารถส่งให้กับคลองของชาวบ้านที่ใช้กันอยู่เดิมอีก 2 สาย คือ คลองเกาะมะตัน และคลองเมืองวะ ซึ่งรับ น้ำจากฝายเดิมของราษฎรที่สร้างไว้ ทำให้สามารถส่ง น้ำให้พื้นที่เพาะปลูกทั้งโครงการจำนวน 60,000 ไร่ • อย่างไรก็ตาม ฝายเดิมที่สร้างไม่มีสถิติปริมาณน้ำที่ แน่นอน และการออกแบบฝายหินทิ้งมีความยาวเพียง 80 เมตร ปีใดทีม่ นี ำ้ มากเช่นปี 2499 ปริมาณน้ำมากถึง 595 ลบ.ม./วินาที ทำให้ฝายเสียหายมาก ดังนั้นในปี 2500 กรมชลประทานจึ ง ได้ ป รั บ ปรุ ง ฝายใหม่ โ ดย เทคอนกรี ต ผสมหิ น ใหญ่ ทั บ หน้ า หิ น ทิ้ ง เดิ ม และ ขยายตัวฝายจากยาว 80 เมตรเป็น 120 เมตร พร้อมปรับปรุงอาคารประกอบต่างๆ ตามแนวคลอง เช่น สร้างอาคารรับน้ำเข้าคลอง, ท่อส่งน้ำเข้านา, อาคารอัดน้ำ และประตูระบายต่างๆ เพื่อส่งน้ำได้ ทั่วถึงในพื้นที่ดอนอีกบางส่วน ซึ่งรวมแล้วเป็นพื้นที่ 74,750 ไร่ • ในปี 2516 ฝายแม่กวงเสียหายมากที่บริเวณคันดิน ตลิ่ ง ฝั่ ง ขวา เนื่ อ งจากผลของดี เ ปรสชั่ น หลายลู ก ที่ เข้ า มาในระยะใกล้ ชิ ด กั น มากบริ เ วณลุ่ ม น้ ำ แม่ ปิ ง เกิ ด สภาพน้ ำ ท่ ว มอย่ า งหนั ก ต้ อ งทำการซ่ อ มแซม เป็นการด่วน ดังนั้น กรมชลประทานจึงได้เริ่มสำรวจ ข้อมูลต่างๆ เกีย่ วกับสภาพของลำน้ำ เพือ่ พิจารณาการ พัฒนาต้นน้ำนี้ต่อไป • วันที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2519 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยูห่ วั ได้ เ สด็ จ พระราชดำเนิ น เพื่ อ ทรงเยี่ ย มราษฎรใน ท้ อ งที่ อ ำเภอดอยสะเก็ ด จั ง หวั ด เชี ย งใหม่ ได้ มี พระราชดำริ ใ ห้ ก รมชลประทานรั บ ดำเนิ น การ พัฒนาลำน้ำแม่กวง โดยการสร้างเขื่อนปิดกั้นลำน้ำ เพื่ อ จะได้ เ ก็ บ น้ ำ ที่ มี เ กิ น ความต้ อ งการในฤดู ฝ น
74
ไว้สำหรับให้ราษฎรทำการเพาะปลูก เพื่อเพิ่มผลผลิต ในฤดูแล้งเนื่องจากราษฎรมีสิทธิ์ถือครองที่ทำกินน้อย อยู่แล้ว ซึ่งจะเป็นการบรรเทาความเดือดร้อนให้แก่ ราษฎรตลอดจนบรรเทาอุทกภัยในบริเวณพื้นที่ลุ่มน้ำ แม่ ก วงและน้ ำ แม่ ปิ ง ด้ ว ย ดั ง นั้ น กรมชลประทาน จึ ง ได้ ด ำเนิ น การขออนุ มั ติ ต่ อ คณะรั ฐ มนตรี เ พื่ อ เปิ ด การก่ อ สร้ า งโครงการแม่ ก วงขึ้ น บริ เ วณเหนื อ ฝาย แม่กวงเดิมประมาณ 1 กิโลเมตร และคณะรัฐมนตรี เห็นชอบอนุมัติให้กรมชลประทานดำเนินการก่อสร้าง เบื้องต้นได้เมื่อวันที่ 27 กรกฎาคม 2519 และ เริ่ ม การสำรวจ ออกแบบ และก่ อ สร้ า งเบื้ อ งต้ น ในปี ถั ด มา ทั้ ง นี้ ไ ด้ ข อความช่ ว ยเหลื อ จากรั ฐ บาล ญี่ ปุ่ น ในการศึ ก ษาความเหมาะสมของโครงการ เพื่ อ ขอใช้ เ งิ น กู้ จ ากต่ า งประเทศ ซึ่ ง คณะรั ฐ มนตรี อนุ มั ติ ใ ห้ ไ ด้ เ งิ น กู้ ข องรั ฐ บาลญี่ ปุ่ น รวมทั้ ง สิ้ น 4 สัญญา ระหว่างปี พ.ศ. 2525 ถึงปี พ.ศ. 2530 รวมเงินกู้ที่ใช้ในการก่อสร้าง 7,003.5 ล้านเยน • ปั จ จุ บั น นี้ โครงการส่ ง น้ ำ และบำรุ ง รั ก ษาแม่ ก วง ภายใต้ ค วามรั บ ผิ ด ชอบของกรมชลประทาน มี นายวุฒิชัย รักษาสุข เป็นผู้อำนวยการ แบ่งโครงสร้าง องค์กรออกได้เป็นฝ่ายต่างๆ เพื่อรับผิดชอบวางแผน ควบคุมตรวจสอบ และดำเนินการส่งน้ำและบำรุงรักษา ในเขตพื้นที่ของโครงการ ได้แก่ งานบริหารทั่วไป ฝ่ า ยวิ ศ วกรรม ฝ่ า ยจั ด สรรน้ ำ และปรั บ ปรุ ง ระบบ ชลประทาน ฝ่ายช่างกลและฝ่ายส่งน้ำและบำรุงรักษา
บรรยากาศบริเวณเขื่อนแม่กวงอุดมธารา
แผนที่สถานที่ตั้งเขื่อนแม่กวงอุดมธารา
พื้นที่โครงการ ครอบคลุ ม พื้ น ที่ 28 ตำบลของ 3 อำเภอใน จั ง หวั ด เชี ย งใหม่ และ 5 ตำบลของ 2 อำเภอใน จังหวัดลำพูน พื้นที่โครงการเขื่อนแม่กวงอุดมธารา
ขอบเขตของพื้นที่โครงการ • ขอบเขตด้านทิศเหนือ — คลองส่งน้ำสายใหญ่ฝั่งขวา ที่ตั้ง • ขอบเขตด้านทิศใต้ — น้ำแม่ยาก เขื่อนแม่กวงอุดมธารา ตั้งอยู่ที่บ้านผาแตก หมู่ 2 • ขอบเขตด้ า นทิ ศ ตะวั น ออก — คลองส่ ง น้ ำ ตำบลลวงเหนือ อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่ พิกัด สายใหญ่ฝั่งซ้าย 47QNA 132-927 ระวาง 4846 IV (513220E 2092750N) • ขอบเขตด้านทิศตะวันตก — น้ำแม่กวง แผนที่มาตราส่วน 1:50,000 กรมแผนที่ทหาร ขนาดพื้นที่ • พื้นที่โครงการประมาณ 300,000 ไร่ • พืน้ ทีช่ ลประทานประมาณ 175,000 ไร่ คิดเป็นร้อยละ 58 ของพื้นที่โครงการ • พื้ น ที่ โ ครงการอยู่ ใ นเขตจั ง หวั ด เชี ย งใหม่ ป ระมาณ ร้อยละ 68 และอยู่ในเขตจังหวัดลำพูนประมาณ ร้อยละ 32
75
ลักษณะทางอุตุนิยมวิทยา และอุทกวิทยา • พื้นที่รับน้ำฝนเหนือที่ตั้งเขื่อน 569 ตารางกิโลเมตร • ความยาวของลำน้ำเหนือจุดที่ตั้งเขื่อน 45 กิโลเมตร • ความลาดเทเฉลี่ ย ของลุ่ ม น้ ำ เหนื อ จุ ด ที่ ตั้ ง เขื่ อ น ประมาณ 1:100 • ปริม าณฝนตกเฉลี่ยในลุ่มน้ำปีละประมาณ 1,200 มิลลิเมตร • ปริ ม าณน้ ำ ไหลลงอ่ า งเก็ บ น้ ำ เฉลี่ ย ปี ล ะ 238.25 ล้านลูกบาศก์เมตร • อัตราการระเหยเฉลี่ยปีละประมาณ 1,233 มิลลิเมตร อ่างเก็บน้ำ • ระดับน้ำสูงสุด + 387.80 เมตร (ร.ท.ก.) • ระดับน้ำเก็บกัก + 385.00 เมตร (ร.ท.ก.) • ระดับน้ำต่ำสุด + 350.00 เมตร (ร.ท.ก.) • ความจุอ่างเก็บน้ำ ณ ระดับน้ำสูงสุดประมาณ 295 ล้าน-ลูกบาศก์เมตร • ความจุอ่างเก็บน้ำ ณ ระดับเก็บกัก 263 ล้าน ลูกบาศก์เมตร • ความจุ อ่ า งเก็ บ น้ ำ ณ ระดั บ ต่ ำ สุ ด 14 ล้ า น ลูกบาศก์เมตร • ปริมาณน้ำเก็บกักใช้งาน 249 ล้านลูกบาศก์เมตร • พื้นที่ผิวน้ำที่ระดับน้ำเก็บกัก 11.80 ตารางกิโลเมตร อ่างเก็บน้ำของเขื่อนแม่กวงอุดมธารา
ความยาวสันเขื่อน 610 เมตร ความสูงตัวเขื่อน 68 เมตร ความกว้างผิวจราจรบนสันเขื่อน 10 เมตร และปริ ม าตรดิ น ถมตั ว เขื่ อ น 4,900,000 ลูกบาศก์เมตร 2. เขื่อนปิดช่องเขาขาดฝั่งขวา (Right Saddle Dam) เริ่มก่อสร้าง ปี พ.ศ. 2530 แล้วเสร็จในปี พ.ศ. 2536 โดยจ้างเหมาดำเนินการ เป็นเขื่อนดินชนิด Zoned Earth Fill โดยมีแกนกลางเป็นดินเหนียว สันเขื่อนอยู่ ที่ระดับ +390.00 เมตร (ที่ระดับน้ำทะเลปานกลาง) ความยาวสันเขื่อน 640 เมตร ความสูงตัวเขื่อน 42 เมตร ความกว้างผิวจราจรบนสันเขื่อน 8 เมตร ปริมาตรดินถมตัวเขื่อน 1,600,000 ลูกบาศก์เมตร และใต้ตัวเขื่อนได้สร้างท่อส่งน้ำคอนกรีตเสริมเหล็ก เส้นผ่าศูนย์กลางด้านเหนือน้ำ 1.20 เมตร 3. เขื่อนปิดช่องเขาขาดฝั่งซ้าย (Left Saddle Dam) เริ่มก่อสร้างปี พ.ศ. 2521 แล้วเสร็จในปี พ.ศ. 2536 โดยดำเนินการเอง เป็นเขื่อนดินชนิด Zoned Earth Fill สันเขื่อนอยู่ที่ระดับ +390.00 เมตร (ที่ ร ะดั บ น้ ำ ทะเลปานกลาง) มี ค วามยาวสั น เขื่ อ น 655 เมตร ความสูงตัวเขื่อน 54 เมตร ความกว้าง ผิวจราจรบนสันเขื่อน 10 เมตร ปริมาตรดินถม ตัวเขื่อน 2,730,000 ลูกบาศก์เมตร และใต้ตัวเขื่อน ได้ ก่ อ สร้ า งท่ อ ส่ ง น้ ำ ขนาดเส้ น ผ่ า ศู น ย์ ก ลางด้ า น เหนือน้ำ 3.00 เมตร
อาคารประกอบ 1. อาคารระบายน้ำล้น (Service Spillway) เป็นอาคาร คอนกรีตเสริมเหล็ก สร้างอยู่ระหว่างเขื่อนหลักและ เขื่อนปิดช่องเขาขาดฝั่งขวาเพื่อระบายน้ำส่วนที่เกิน ความจุ ข องอ่ า งเก็ บ น้ ำ ลงไปทางด้ า นท้ า ยน้ ำ โดย ทางระบายน้ำมีลักษณะเป็นรูปพัด (Fan Shape) ตัวฝายเป็นแบบ Ogee Crest มีความยาวสันฝาย เขื่อน (Crest Length) 150 เมตร เป็นอาคารระบายน้ำล้นชนิด โครงการส่งน้ำและบำรุงรักษา เขื่อนแม่กวงอุดมธารา Gateless Chute ช่วงรางเทมีขนาดกว้าง 40 เมตร แบ่งออกได้เป็น 3 เขื่อนย่อย ดังนี้ ยาว 96.292 เมตร อาคารสามารถระบายน้ำได้สูงสุด 1. เขื่อนหลัก (Main Dam) หรือเขื่อนแม่กวงอุดมธารา 1,470 ลูกบาศก์เมตรต่อวินาที เริ่มก่อสร้างปี พ.ศ. 2530 แล้วเสร็จในปี พ.ศ. 2536 โดยจ้างเหมาดำเนินการ เป็นเขื่อนดินชนิด Zoned 2. ท่อส่งน้ำเขื่อนหลัก (Main Dam Outlet) เป็นอุโมงค์ Earth Fill โดยมีแกนกลางเป็นดินเหนียว สันเขื่อน คอนกรีตเสริมเหล็ก (Reinforced Concrete Tunnel) ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 2.20 เมตร ยาว 385.93 เมตร อยูท่ รี่ ะดับ +390.00 เมตร (ทีร่ ะดับน้ำทะเลปานกลาง) 76
เจาะผ่ า นภู เ ขาทางฐานยั น ไหล่ เ ขาฝั่ ง ซ้ า ยของตั ว เขื่ อ นหลั ก (Left Abutment) อาคารสามารถ ใช้ระบายน้ำได้สูงสุด 12 ลูกบาศก์เมตรต่อวินาที
บริการพื้นที่ชลประทาน 74,750 ไร่ • ระบบที่ก่อสร้างใหม่ (New System) เป็นระบบ ส่ ง น้ ำ ที่ ก่ อ สร้ า งขึ้ น มาเพื่ อ รองรั บ การขยายพื้ น ที่ ชลประทาน จากการก่อสร้างเขื่อนแม่กวงอุดมธารา สามารถบริการพื้นที่ชลประทานได้ถึง 100,250 ไร่ ประกอบด้วย คลองสายใหญ่จำนวน 2 สายได้แก่ คลองส่งน้ำสายใหญ่ฝั่งขวา (Right Main Canal: RMC) และคลองส่งน้ำสายใหญ่ฝั่งซ้าย (Left Main Canal: LMC)
3. ท่อส่งน้ำเข้าคลองสายใหญ่ฝงั่ ขวา (Right Main Canal Outlet) หรือท่อส่งน้ำเขื่อนปิดช่องเขาขาดฝั่งขวา (Right Saddle Dam Outlet) ก่อสร้างลอดใต้ เขื่ อ นปิ ด ช่ อ งเขาขาดฝั่ ง ขวา เป็ น ท่ อ เหล็ ก เหนี ย ว (Steel Liner) ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 1.20 เมตร ด้านเหนือน้ำ และลดลงเป็น 0.80 เมตรด้านท้ายน้ำ หุม้ ด้วยคอนกรีตเสริมเหล็กหนา 0.50 เมตร มีความยาว ผลประโยชน์ของโครงการฯ 279.00 เมตร อาคารสามารถใช้ระบายน้ำได้สูงสุด 1. ผลประโยชน์ ช ลประทานหรื อ การเพิ่ ม ผลผลิ ต 2.90 ลูกบาศก์เมตรต่อวินาที อาคารควบคุมการส่ง การเกษตรซึ่งเป็นประโยชน์หลักของโครงการ คือ สามารถส่ ง น้ ำ ให้ แ ก่ พื้ น ที่ เ พาะปลู ก ได้ ป ระมาณ น้ำด้านเหนือน้ำเป็นแบบ Box Intake 175,000 ไร่ ให้ได้ผลสมบูรณ์ให้ฤดูฝนกับจะมีน้ำ 4. ท่อส่งน้ำเข้าคลองสายใหญ่ฝั่งซ้าย (Left Main Canal เพียงพอต่อการปลูกพืชผักในฤดูแล้งได้อีกประมาณ Outlet) หรือท่อส่งน้ำเขือ่ นปิดช่องเขาขาดฝัง่ ซ้าย (Left ร้อยละ 50 ของพื้นที่เพาะปลูกฤดูฝน ซึ่งเกษตรกร Saddle Dam Outlet) ก่อสร้างลอดใต้เขื่อนปิดช่อง จะมีรายได้เพิ่มขึ้น ครอบครัวละประมาณ 20,000 – เขาขาดฝั่งซ้ายเป็นท่อเหล็กเหนียว (Steel Liner) 60,000 บาท ต่อปี ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 3.00 เมตร ด้านเหนือน้ำ 2. เพื่ อ การบรรเทาอุ ท กภั ย สามารถบรรเทาอุ ท กภั ย ความยาว 267.30 เมตร และลดลงเป็น 1.80 เมตร ในพื้นที่ลุ่มน้ำแม่กวง และลุ่มน้ำแม่ปิง จากบริเวณจุด ด้านท้ายน้ำความยาว 45.00 เมตร หุ้มด้วยคอนกรีต บรรจบที่บ้านสบทา อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน เสริ ม เหล็กหนา 0.60 เมตร อาคารสามารถใช้ จนกระทั่งถึงตัวเมือง ระบายน้ำได้สูงสุด 12.80 ลูกบาศก์เมตรต่อวินาที 3. เพื่ อ การอุ ป โภคบริ โ ภคในตั ว เมื อ งจั ง หวั ด เชี ย งใหม่ อาคารควบคุ ม การส่ ง น้ ำ ด้ า นเหนื อ น้ ำ เป็ น แบบ โดยส่ ง น้ ำ เข้ า ระบบของการประปาส่ ว นภู มิ ภ าค Box Intake สำนักงานประปาเชียงใหม่ ประมาณปีละ 10 ล้าน ระบบส่งน้ำ ลูกบาศก์เมตร ระบบส่งน้ำของโครงการส่งน้ำและบำรุงรักษาแม่กวง 4. เพือ่ การประมงในอ่างเก็บน้ำแม่กวง อ่างเก็บน้ำห้วยฮัก ประกอบด้วย 2 ระบบได้แก่ และอ่างเก็บน้ำห้วยเกี๋ยง ก็จะเป็นแหล่งเลี้ยงปลา • ระบบเดิม (Existing System) เป็นระบบที่มีอยู่ก่อน น้ำจืดได้เป็นอย่างดี การก่อสร้างโครงการฯ ประกอบด้วย ระบบคลอง 5. เพื่อเป็นแหล่งพักผ่อนหย่อนใจ พื้นที่บริเวณตัวเขื่อน และเหมื อ งฝาย ทั้ ง ที่ ก รมชลประทานดำเนิ น การ และอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ซงึ่ ห่างจากตัวเมืองเชียงใหม่ ก่ อ สร้ า งปรั บ ปรุ ง และราษฎรร่ ว มกั น สร้ า งขึ้ น ประมาณ 25 กิโลเมตรเป็นแหล่งที่สวยงามเหมาะที่ ได้แก่ คลองผาแตก คลองเมืองวะ คลองเกาะมะตัน จะใช้เป็นแหล่งพักผ่อนหย่อนใจได้เป็นอย่างดี และคลองปู่ เ ห็ น ซึ่ ง เป็ น คลองสายหลั ก ที่ ส ามารถ ส่ ง น้ ำ บริ ก ารพื้ น ที่ เ พาะปลู ก ในเขตอำเภอสั น ทราย 6. เมื่อราษฎรในเขตพื้นที่โครงการแม่กวงมีน้ำพอเพียง ดอยสะเก็ด และอำเภอสันกำแพง นอกจากนี้ยัง ในการเพาะปลูกแล้วก็จะมีผลให้ราษฎรดังกล่าวใช้ มี ร ะบบคลองซอย ที่ ส ำคั ญ ได้ แ ก่ เหมื อ งเปา ประโยชน์ในพื้นที่ดินที่มีอยู่ได้อย่างเต็มที่ โดยไม่ต้อง เหมืองลวงเหนือ และเหมืองแม่ลาย ซึ่งเป็นคลอง ไปบุกรุกที่ดินตัดไม้ทำลายป่าสงวนต่อไป ซอยจากคลองเกาะมะตัน ระบบส่งน้ำเดิมสามารถ 77
ประสบการณ์ในการจัดการอุทกภัย ในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา นายวิทยา ผิวผ่อง ผู้ว่าราชการจังหวัดพระนครศรีอยุธยา เป็ น ที่ ท ราบกั น ทั่ ว ไปว่ า สถานการณ์ อุ ท กภั ย ใน พระนครศรีอยุธยาและจังหวัดใกล้เคียงนั้นมีความรุนแรง เป็นอย่างยิ่ง และหายนะที่เกิดขึ้นได้สร้างความเสียหายแก่ ชีวิตทรัพย์สินของประชาชนเป็นจำนวนมาก เพราะฉะนั้น การที่จะได้ร่วมกันคิดและนำบทเรียนที่ได้รับในปีที่ผ่านมา นั้น มากำหนดแนวทางในการป้องกันและแก้ไขปัญหา จึง เป็นประโยชน์กับประชาชนเป็นอย่างยิ่ง ทุกคนที่เข้าร่วมอบรมในครั้งนี้ต่างก็มีประสบการณ์ ในการแก้ไขปัญหาน้ำท่วม ในการแก้ปัญหาให้กับพี่น้อง ประชาชนด้วยกันทุกคน อย่างไรก็ตาม แต่ละพื้นที่อาจมี ความแตกต่างกันในรายละเอียด ในช่วงนี้จึงขอใช้เวลา แบ่งปันความรู้และประสบการณ์ว่า สิ่งที่อยุธยาประสบใน ปีที่ผ่านมานั้นมีความเป็นรูปแบบหรือมาตรฐานในการที่เรา จะนำไปใช้ในการแก้ปัญหาในอนาคตได้หรือไม่เพียงใด สิ่งที่อยุธยาเผชิญในปีที่ผ่านมา ถือเป็นเรื่องที่เราไม่ได้ คาดหมายกันล่วงหน้า ซึ่งเป็นจุดอ่อนของระบบราชการ ตั้ ง แต่ ผ มดำรงตำแหน่ ง เป็ น ผู้ อ ำนวยการกองป้ อ งกั น ภั ย ฝ่ า ยพลเรื อ น ได้ มี ก ารพู ด คุ ย กั บ ลู ก น้ อ ง รองอธิ บ ดี สอนกันมาโดยตลอดว่า แผนป้องกันบรรเทาสาธารณภัย ปัจจุบันมีแต่กรอบกับเปลือกมีแต่โครง ทั้งแผนในระดับ ท้องถิ่น ในระดับจังหวัด ในระดับอำเภอ ลอกกันมาเป็น ส่วนมาก (บางครั้งคัดลอกมาแล้วก็ลบชื่ออำเภอ ลบชื่อ หน่วยงานไม่หมด แผนมีสิบกว่าหน้า ลบแต่หน้าหนึ่ง หน้าสอง หน้าสุดท้าย และตรงกลางไม่ได้ลบออกก็เคยพบ) อีกทัง้ ยังไม่มรี ายละเอียด เพราะฉะนัน้ เมือ่ เกิดเหตุขนึ้ มาจริง จึงแทบจะนำแผนเหล่านั้นมาแก้ปัญหาไม่ได้ เกิดความ ชุลมุนวุ่นวายไปหมด ตามที่เห็นในภาพข่าว
78
จังหวัดอยุธยามีประสบการณ์ในการแก้ไขปัญหาพอ สมควร เริ่มตั้งแต่ก่อนเหตุการณ์น้ำท่วม มีเรือน้ำตาลล่ม เมื่อเกิดเหตุในส่วนของจังหวัดก็ดี ในส่วนของกรมป้องกัน บรรเทาสาธารณภั ย ก็ ดี กลั บ ไม่ มี เ ครื่ อ งไม้ เ ครื่ อ งมื อ ไม่ มี บุ ค ลากร ไม่ มี เ จ้ า หน้ า ที่ ที่ จ ะแก้ ปั ญ หานั้ น ได้ โดยตรง ผู้ว่าราชการจังหวัดยังไม่สามารถหาเรือที่จะไป กู้เรือน้ำตาลล่มได้ การเดินทางไปถึงที่เกิดเหตุจึงต้องไป ขอยืมเรือคนอื่นไป เมื่อพิจารณาเจ้าหน้าที่ของสำนักป้องกัน บรรเทาสาธารณภัยจังหวัด ก็พบว่าจะหาคนดำน้ำเพื่อไป กู้เรือก็ไม่ได้เลย เช่นกัน เนื่องจากว่ายน้ำไม่เป็น คือ สิ่งที่มี อยู่ กั บ เหตุ ก ารณ์ ที่ ต้ อ งเผชิ ญ ยั ง มี ค วามห่ า งไกลกั น มาก โดยเฉพาะในเรื่องของแผน เราไม่ค่อยให้ความสำคัญกันว่า จะต้องทำแผนที่มีความละเอียด สามารถใช้การได้จริง จะต้องมีกระทั่งชื่อคน ทะเบียนรถ แม้แต่รายละเอียด อย่ า งอื่ น ที่ มั น ลึ ก ไปกว่ า นี้ แต่ วั ฒ นธรรมของหน่ ว ยงาน ราชการกลั บ พบว่ า เวลาที่ สั่ ง การให้ ท ำรายละเอี ย ด มักจะได้รับคำตอบว่า หากทำละเอียดอย่างที่สั่งการจะส่ง กรมฯ ไม่ทัน เพราะฉะนั้นต้องขออนุญาตให้ลงนามส่ง ไปก่อน และบอกว่าคราวหน้าจะทำให้ละเอียดอย่างที่ต้อง แต่พอผ่านมาหนึ่งปีก็ยังเหมือนเดิมอีก ถื อ เป็ น โชคดี ข องอยุ ธ ยาที่ มี ช ลประทานจั ง หวั ด ที่ มี ความสามารถในการคำนวณน้ำ สามารถแจ้งเตือนระดับน้ำ ได้ตลอดเวลา ตัง้ แต่นำ้ ยังอยูท่ พี่ ษิ ณุโลก ทีส่ โุ ขทัย แจ้งเตือน ได้ว่าปีนี้ปริมาณน้ำเยอะมาก แต่ถึงกระนั้น ก็ไม่ทราบว่าจะ ป้องกันหรือเตรียมตัวให้มันพ้นจากภาวะวิกฤติน้ำได้อย่างไร เนื่องจากจะไปติดขัดที่ระเบียบ และงบประมาณ จึงมีความ จำเป็นจะต้องพูดคุยกับหน่วยงานที่ควบคุมหรือดูแลจังหวัด ทั้งสำนักงานการตรวจเงินแผ่นดิน (สตง.) กรมบัญชีกลาง
หรือกระทรวงมหาดไทยเองว่าควรจะทำอย่างไร เพื่อให้ จั งหวัดหรือ อำเภอสามารถจะคิดหรือทำในเรื่องของการ ป้ อ งกั น ได้ อ ย่ า งเป็ น รู ป ธรรม ให้ มี ค วามยื ด หยุ่ น กว่ า นี้ สะดวกกว่านี้ หลายฝ่ายกังวลเกี่ยวกับการจะไปควบคุมใน เรื่องของการใช้จ่ายของงบประมาณตรงนี้ บางที่ห่วงกันว่า จะไปใช้จ่ายที่เกินกว่าความเป็นจริง เกินกว่าความจำเป็น นายวิทยามีความเห็นว่า ควรต้องประเมินกันที่ผลลัพธ์ (Outcome) ที่เกิดขึ้นมากกว่า ว่าสิ่งที่เค้าคิดหรือที่เค้า ทำสามารถแก้ปัญหา หรือว่าป้องกันปัญหาที่จะเกิดขึ้น ได้จริงหรือไม่ ถ้าพบว่าทำเกินกว่าความจำเป็นจริงก็อยู่ ที่ ก ารประเมิ น หรื อ อยู่ ที่ ก ารพิ สู จ น์ ว่ า ใช้ ไ ด้ จ ริ ง หรื อ ไม่ แต่ ถ้ า ยั ง มี ปั ญ หาว่ า ยั ง คุ ย กั น ไม่ จ บว่ า สำนั ก งานเราเอง หัวหน้าสำนักงาน ลูกน้องบอกทำได้ ผู้ว่าฯ บอกทำได้ หารือไปที่กรมฯ กรมฯ กลับบอกว่าทำไม่ได้ ก็กลายเป็น เรื่องที่ยังไม่มีข้อยุติว่าเรื่องแบบนี้สามารถทำได้หรือไม่ สืบเนื่องจากที่ ดร.เสรี ศุภราทิตย์ ได้บรรยายให้ทราบ นั้น ฟังแล้วสบายใจได้ว่าอย่างไรก็ตามจังหวัดอยุธยาก็ ต้ อ งประสบปั ญหาอุทกภัยแน่นอน ไม่ว่าจะมีมาตรการ หนึ่ง สอง สาม สี่ ถึงระยะที่ห้าก็ตาม ประเด็นสำคัญ จึงไม่ได้อยู่ที่ว่าทำอย่างไรไม่ให้น้ำท่วม แต่คือ “ทำอย่าง ไรคุณจะอยู่กับน้ำได้อย่างมีความสุข” ไม่ต้องทุกข์มาก มายนั ก หนาเพราะเมื่ อ พิ จ ารณาจากที่ ตั้ ง ของอยุ ธ ยาเอง ยกตัวอย่าง ตอนที่นายวิทยาเข้ามารับตำแหน่งใหม่ๆ ได้เข้า ไปในหมู่บ้านที่บอกว่าน้ำท่วมเป็นประจำทุกปี ให้นายอำเภอ เชิ ญ กำนั น ผู้ ใ หญ่ บ้ า นมาประชุ ม และถามคำถามว่ า “น้ ำ มั น ท่ ว มเป็ น ประจำใช่ ไ หม?” คำตอบที่ ไ ด้ รั บ คื อ น้ำท่วมเยอะ ท่วมมาก ท่วมนาน พอลองถามต่อไปว่า ท่ ว มเยอะนี่ สู ง แค่ ไ หน ท่ ว มมาก นี่ ท่ ว มกี่ ค รั ว เรื อ น ท่ ว มนานนี่ ท่ ว มกี่ วั น กี่ เ ดื อ น ปรากฏว่ า มั น ไม่ มี ข้ อ มู ล ตั ว เลขตรงนี้ เ ลย ว่ า ระดั บ น้ ำ สู ง แค่ ไ หน ปี ไ หน มั น แค่ไหน เกิดมาจากอะไร ท่วมกี่หลังคาเรือน ปีทีแล้ว
ปีก่อนหน้านั้น ท่วมกี่หลังคาเรือน คือหาคำตอบไม่ ได้ คำตอบที่มีมักเป็นนามธรรม คือ “มาก เยอะ นาน” จึงเอาไปใช้ประโยชน์ในปีตอ่ ๆ ไปไม่ได้ พอปีตอ่ ไปก็ทว่ มเยอะ ท่วมมาก ท่วมนาน อย่างเดิมอีก เคยได้ทดลองให้กำนัน ผู้ใหญ่บ้านในพื้นที่ที่น้ำท่วมเก็บข้อมูลว่าวันนี้น้ำท่วมเข้า มาในหมู่ บ้ า นเรา เข้ า มาทางไหน วั น ที่ ห นึ่ ง น้ ำ ท่ ว มกี่ หลังคาเรือน ท่วมมากน้อยแค่ไหน วันที่สองสูงขึ้นไหม วันทีส่ ามสูงขึน้ แค่ไหน หรือขยายวงกว้างไปมากน้อยเพียงใด ผลปรากฏว่ า สามปี ก็ ยั ง ไม่ มี ห มู่ บ้ า นไหนเก็ บ ข้ อ มู ล ให้ ไ ด้ นี่ คื อ สิ่ ง ที่ เ ป็ น จุ ด อ่ อ น ไม่ มี ฐ านข้ อ มู ล ในการแก้ ปั ญ หา ที่จะเป็นรูปธรรมจริงจัง ระบบเราอยู่กับความเป็นนามธรรม ตลอด เยอะมาก นาน เวลาที่กรมป้องกันและบรรเทา สาธารณภั ย ให้ ส ำรวจบ้ า นเรื อ นที่ ไ ด้ รั บ ความเสี ย หาย ว่ามีเท่าไหร่ นายอำเภอ กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน ก็มั่วมา ประเมิ น โดยการคาดเดาเฉยๆ ไม่ มี ก ารสำรวจจริ ง ก็เลยมีปัญหาอย่างนี้ 5,000 บาทก็จ่ายไม่ทั่วบ้าง จ่าย เกินบ้าง บ้านเรือนเสียหายก็จ่ายกันไม่ไหว ยังมีคนมา อุทธรณ์ขอเพิ่ม เพราะระบบเราหรือวิธีปฏิบัติที่เรามีอยู่ ไม่ได้เตรียมตัวสำหรับมหาอุทกภัย ปฏิบัติกันมาตามที่มัก เกิดภัยเล็กๆ น้อยๆ ที่มีอยู่เป็นประจำ หรืออย่างในปี 2538 น้ำท่วมมากกว่าปีที่ผ่านๆ มาก็ตาม หรือว่าน้อยกว่าปีนี้ เล็กน้อยก็ตาม ยังไม่มีการเก็บข้อมูลหรือว่ามีการนำข้อมูล นั้นมาใช้ประโยชน์ ผลก็คือ ต้องแก้ปัญหาเฉพาะหน้ากันไป จะโทษว่าเราไม่ได้เตรียมตัว ก็คงโทษไม่ได้ เพราะเรา ก็รู้ว่าน้ำจะมาท่วมเราแล้ว แต่พอเราจะเตรียมตัว จะคิดว่า ต้องใช้งบประมาณ ต้องใช้วิธีการอย่างไร ก็ไม่มีข้อยุติ ที่ชัดเจน ว่าทำได้หรือทำไม่ได้ มาถึงวันนี้ จึงอยากให้ กำนันผู้ใหญ่บ้าน ช่วยกันบันทึกน้ำเข้าบ้านวันแรกวันที่ เท่าไหร่ ท่วมไปกี่หลังคาเรือน บ้านเลขที่ จดชื่อเจ้าของ บ้านเลย วันที่สอง วันที่สาม วันสุดท้าย ที่น้ำจากเราไป น้ำไปทางไหน แห้งเพราะอะไร ถ้าเรามีการเก็บข้อมูลกัน แบบนี้ก็สามารถที่จะมาใช้ประโยชน์ในปีต่อไปได้ หลายคนบอกว่าจะใช้ประโยชน์ได้อย่างไร นายวิทยา มองว่า ถ้าเราอ่านน้ำให้ออก ดูนำ้ ให้เป็น เราจะลดการสูญเสีย ลดความเดือดร้อนไปได้เยอะ สมมติวา่ วันนีว้ นั ที่ 3 น้ำเข้าท่วม บ้านของเรา มีนำ้ เข้ามาทางโรงเรียน มีบา้ นทีถ่ กู น้ำท่วมยีส่ บิ หลังคาเรือน บ้านเลขที่เท่าไหร่บ้าง บ้านใครบ้าง น้ำท่วมสูง ขนาดไหน เราจดไว้แล้วมาดูวา่ น้ำทีม่ นั ท่วมบ้านเรา มาจาก เขื่อนเจ้าพระยาปล่อยน้ำมา เขื่อนเจ้าพระยาที่ปล่อยน้ำมา เดินทาง 24 ชั่วโมง เราก็ไปดูว่าเมื่อ 24 ชั่วโมงที่แล้ว เขื่อน 79
เจ้าพระยาปล่อยน้ำมาเท่าใด ถ้าปล่อยน้ำมา 1,300 น้ำมาท่วม เรา 20 หลังคาเรือน ท่วม 10 ซม. 15 ซม. พอวันทีส่ นี่ ำ้ สูงขึน้ อีก เราก็ดวู า่ 24 ชัว่ โมงทีแ่ ล้ว มีการปล่อยน้ำเพิม่ อีกเท่าไหร่ ขณะนี้ ไ ด้ ใ ห้ สู ต รกั บ ประชาชนว่ า ถ้ า เขื่ อ นเจ้ า พระยา (ซึ่งมีอิทธิพล ต่อจังหวัดพระนครศรีอยุธยามากที่สุดใน หลายอำเภอ) ปล่อยน้ำเพิ่มขึ้นทุก 100 ลบ.ม./วินาที น้ำจะมาถึงเราภายใน 20 – 28 ชั่วโมง หรืออย่างเร็วสุด 20 ชั่วโมง แล้วจะมีผลต่อพื้นที่ของเรา คือทุก 100 ลบ.ม. น้ำจะเพิ่มขึ้น 10 ซม. นี่เป็นสูตรง่ายๆ ถ้า ประชาชนมีฐานข้อมูลอย่างนี้ ฟังว่าเขื่อนปล่อยน้ำเท่าใด วันนี้ปล่อย 1,000 เมื่อวานนี้ปล่อยอีก 1,000 วันนี้ปล่อย 1,100 ก็ บ อกกั บ คนบางบ้ า น บอกกั บ คนผั ก ไห่ ไ ด้ ว่ า วันพรุ่งนี้น้ำจะสูงขึ้นอีก 10 ซม. แม้ว่าอาจจะไม่ 10 ซม. พอดี อาจจะเป็น 8 หรือ 11 หรือตอนนี้อาจจะไม่ใช่ 10 ซม. แล้วก็ตาม นี่คือสิ่งที่คิดว่าจะให้ความรู้อย่างไร กับพี่น้องประชาชน ในเรื่องการเตรียมรับมือ เพียงฟังจากชลประทาน จั ง หวั ด ว่ า น้ ำ เยอะ ก็ ค งมองไม่ อ อกว่ า จะมากแค่ ไ หน แทบไม่ เ ชื่ อ สายตาตั ว เองหลั ง จากที่ น้ ำ ท่ ว ม ไปดู ที่ นครหลวง ไปดู อ ำเภออุ ทั ย อำเภอพระนคร น้ ำ มา ทั้งทุ่ง สูงเกือบหนึ่งในสามของเสาไฟฟ้า ไม่มีใครคิดว่า น้ำจะมามากมายขนาดนั้น อันนี้เป็นบทเรียนว่าเรารู้เรื่องน้ำ ไม่ จ ริ ง ตั ว เลขหลายตั ว ที่ ไ ด้ รั บ ข้ อ มู ล ข่ า วสารจากทาง ราชการเองหรือจากหน่วยงานภายในเอง ไม่ใช่ตัวเลขที่ตรง กับความเป็นจริงมากนัก ก็เลยทำให้เข้าใจคลาดเคลื่อน หรื อ แก้ ปั ญ หาผิ ด ทาง หลายครั้ ง ที่ ตั ว เลขที่ ไ ด้ ม าไม่ ใ ช่ ตั ว เลขที่ ต รงกั บ สิ่ ง ที่ เ กิ ด ขึ้ น ตอนนี้ ผู้ เ ชี่ ย วชาญของ จังหวัดหลายคนเป็นพลเรือเอก เป็นนายทหารพยายาม เข้ามาช่วย พยายามพูดคุยกับหน่วยงานที่เป็นคนให้ตัวเลข ให้ต้อ งเปิดเผยตัวเลข และข้อมูลที่แท้จริงเพื่อจะได้แก้ ปั ญ หาได้ ถ้ า ตั ว เลขที่ ใ ห้ ม าไม่ ต รงกั บ ความเป็ น จริ ง เราก็หลงทาง แก้ปัญหาผิดไปหมด สิ่งที่เกิดขึ้นจริง คือ เรารู้ข้อมูลไม่ชัดเจน เรามีวิธีปฏิบัติที่มันยังไม่ตรงกับสภาพ ปัญหา หรือเหตุการณ์ที่มันเกิดขึ้นในบ้านเมืองเรา ประการแรก ระเบี ย บวิ ธี ป ฏิ บั ติ ใ นเรื่ อ งของการ ป้ อ งกั น ถึ ง วั น นี้ มี ช าวบ้ า นหลายคนมาบอกว่ า ขนาด น้ ำ ยั ง ไม่ ท่ ว มตลิ่ ง เขายั ง พั ง ถ้ า น้ ำ มาแล้ ว จะพั ง มาก ขนาดไหน นายวิ ท ยาได้ ถ ามลู ก น้ อ งว่ า จะแก้ อ ย่ า งไร จะประกาศภั ย พิ บั ติ จะเอาเงิ น อะไรมาใช้ จะขอไป หน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ขอไปกรมชลประทาน กรมเจ้าท่า 80
ผลสุดท้าย คุยกันไปคุยกันมา กลับไม่มชี อ่ งทางทีจ่ ะไปป้องกัน บ้านเรือนของราษฎรได้เลย เนื่องจากไม่รู้ว่าจะไปเอาเงิน ที่ไหนมาช่วย หากได้เงินมาวันนี้ คำถามคือ จะป้องกัน น้ำที่จะมาในอีกเดือนข้างหน้าได้ทันหรือไม่ ก็คงไม่ทันการ สิ่งที่เราให้คิดกันตอน Flagship มาให้คิด ให้ท่านผู้ว่าฯ เตรียมโครงการไว้ 30 ล้านบาท แต่งบประมาณจำนวน นั้นจะเอาไปทำอะไรได้บ้าง เนื่องจากสร้างเขื่อนตัวหนึ่ง ต้ อ งใช้ ง บประมาณเกื อ บสองร้ อ ยล้ า นบาทแล้ ว แต่ ไ ด้ พื้นที่ป้องกันน้ำท่วม เพียง 100 – 200 เมตรเท่านั้น สามสิบล้านบาทได้เพียงสิบเมตร สิ่งที่เราคิดวางแผนกัน มันนำไปสู่การแก้ปัญหาไม่ได้จริงๆ ขณะนี้รัฐบาลบอกให้จังหวัดขุดลอกแม่น้ำเจ้าพระยา มอบอำนาจให้ผู้ว่าฯ มาแล้ว คุยกับลูกน้องมาได้ 3 – 4 อาทิตย์แล้ว ทุกคนกลัวกันไปหมด ครั้งแรกได้ขอให้องค์การ บริ ห ารส่ ว นจั ง หวั ด เป็ น เจ้ า ภาพ ขอให้ เ ป็ น หน่ ว ยงานที่ ทำเรื่ อ งขอขุ ด ลอกแม่ น้ ำ อาศั ย อำนาจตามระเบี ย บ กระทรวงมหาดไทย อาศัยอำนาจตามพระราชบัญญัติที่ดิน อาศัยอำนาจทีม่ อบมาจากกรมเจ้าท่า พระราชบัญญัตเิ ดินเรือ ทำหนังสือไป อบต. กลับตอบมาว่ายังไม่มีบุคลากรและ เจ้าหน้าที่พอที่จะรับผิดชอบเรื่องนี้ได้ เนื่องจากยังถูก ปปช. ตรวจสอบอยู่ในตอนนี้ที่ไปขุดลอกหนองน้ำและการตรวจ สอบและการควบคุมงานอาจจะไม่รอบคอบรัดกุม ถูกร้องอยู่ ผูอ้ ำนวยการกองช่างก็ไปบอกกับท่านนายกขอไม่เป็น เราอย่า เป็นหน่วยงานที่รับผิดชอบได้ไหม นายวิทยาจึงต้องเชิญ เจ้าหน้าทีท่ งั้ หมดมาคุยกัน จะทำก็ตอ้ งทำอย่างรอบคอบรัดกุม อย่ า งที่ ไ ม่ มี ผ ลกระทบ ต้ อ งเกลี่ ย กล่ อ มบุ ค ลากรกั น เกลี่ ย กล่ อ มเสร็ จ ก็ ต้ อ งมาหาวิ ธี ที่ จ ะป้ อ งกั น คนเหล่ า นั้ น ไม่ ใ ห้ เ ค้ า มี ผ ลกระทบกระเทื อ น หรื อ ว่ า มี ปั ญ หาในชี วิ ต ราชการ พอมีโอกาสลงไปคุยกันจริงๆ จังๆ หลายหน่วยที่ มาร่วมพิจารณาต่างป้องกันตัวเองกันหมด ไม่ยอมลงมาช่วย เพราะฉะนั้นกังวลเรื่องอะไร ห่วงเรื่องอะไร ต้องพูดมา ให้ ชั ด เจนว่ า อะไรที่ อ าจจะทำให้ เ กิ ด ความเสี ย หายหรื อ เป็ น ปั ญ หาได้ จ ะได้ ช่ ว ยกั น หาทางแก้ ปั ญ หาถู ก จุ ด ให้ ไ ด้ มาถึงตรงนี้ ก็แต่เพียงทดลองเครื่อง ทดลองดิน ทดลอง โครงการว่าจะไม่มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม ต่อระเบียบ กฎหมายที่ ต้ อ งดู แ ล ที นี้ ก็ ต้ อ งระวั ง สองอย่ า ง ดู ด น้ ำ เสร็ จ แล้ ว ไม่ ใ ห้ ต ลิ่ ง ชาวบ้ า นพั ง สองดู ด น้ ำ เสร็ จ แล้ ว ไม่ต้องถูกสอบ การทำงานแบบนี้อยู่ในภาวะที่เคร่งเครียด ภาวะจำกัดอย่างยิ่ง เพราะฉะนั้นทางส่วนกลางเองหรือ ทางหน่ ว ยงานที่ เ ป็ น เจ้ า ของงานจริ ง ๆ จะต้ อ งให้ ค วาม
มัน่ ใจกับผูป้ ฏิบตั ิ โดยเฉพาะผูป้ ฏิบตั ใิ นภูมภิ าคทีอ่ ยูก่ บั ปัญหา รับประกันว่าสิ่งที่จะทำลงไป หนึ่งคือ ไม่ถูกเรียกเงินคืน สองคื อ ไม่ ถู ก ดำเนิ น คดี ท างวิ นั ย ทำยั ง ไงไม่ ต้ อ งถู ก ดำเนินคดีอาญา กับความพยายามที่จะช่วยพี่น้องประชาชน เรียกว่าป้องกัน ปัญหาที่มันจะเกิดขึ้น เพราะมันล่อแหลม เกินความพอดี การดำเนินงานลักษณะนี้ไม่มีสูตร หนึ่ง สอง สาม แต่อยู่ที่ดุลพินิจของคน ปัญหาของราชการมักอยู่ที่ การใช้ดุลพินิจของเจ้าหน้าที่ในหน่วยของการตรวจสอบผล หลายเรื่อง ส่วนที่สอง ในเรื่องของการช่วยเหลือพี่น้องประชาชน ระเบียบที่มีอยู่ กับภัยที่เกิดขึ้นปีที่แล้วจับคู่กันไม่ได้เลย ตั้ ง แต่ ใ นเรื่ อ งของการแก้ ไ ขปั ญ หาความเดื อ ดร้ อ น ครัวเรือนละห้าพันบาท บอกว่าเพื่อช่วยแก้ความเดือดร้อน แต่ ก็ มี ห ลั ก เกณฑ์ในการช่วยเหลือหลายข้อ หลักเกณฑ์ เหล่านี้เองที่ทำให้ต้องใช้ดุลพินิจ การใช้ดุลพินิจ มองได้ หลายมุมมอง ต้องเถียงกับชาวบ้านว่าน้ำมาจนป้องกันไม่ได้ ถือว่าฉับพลันหรือไม่ ฉับพลันหมายถึงกี่นาทีหรือกี่วินาที พอน้ ำ มาถึ ง ประตู บ้ า นแล้ ว ไหลเข้ า บ้ า นกี่ น าที จึ ง จะเรี ย ก ฉับพลัน กฎระเบียบก็ระบุอีกว่าต้องท่วมขังนานกว่าเจ็ดวัน เคยให้กำนันผู้ใหญ่บ้านตรวจสอบว่าบ้านไหนถูกน้ำท่วมบ้าง ก็ยังได้ข้อมูลหลังจากที่น้ำท่วมไปแล้ว เป็นเดือนกว่าจะทำ เรื่องไป ดังนั้นจะไปตัดสินสามวัน เจ็ดวัน ห้าวัน ยังไม่รู้แน่ ชัดว่าจะนับเมื่อไหร่ ไม่มีเครื่อง ต้องตรวจสอบกับบ้านเรือน 2 – 3 แสนหลังคาเรือน ก็อยากฝากให้ผู้ที่ออกระเบียบมา ได้ลองสำรวจดูบ้างว่าจะสำรวจได้ทันหรือไม่ อันทีส่ ามบอก ระเบียบระบุวา่ บ้านเรือนต้องได้รบั ความ เสี ย หายก็ ยิ่ ง หนั ก เข้ า ไปอี ก เพราะนอกจากจะไม่ มี ใ คร ทราบแน่ชัดว่าฉับพลันหมายถึงอะไร แล้วยังต้องมาพิสูจน์ ต่อว่าเกิดความเสียหายอีก แล้วความเสียหายต้องระดับใด อย่างไรจึงจะเรียกว่าเสียหาย กระเบื้องหลุดไป 1 แผ่น ประตูปิดไม่ได้ สีถลอก หรือว่าโคลนเข้าบ้าน เรียกว่า เสียหายหรือไม่ เพราะฉะนั้นเลยมีปัญหาที่จะช่วยเหลือ ประชาชนเป็นอย่างมาก คนที่ส่งให้ไปสำรวจก็เป็นช่าง โยธา เป็นเจ้าหน้าที่อบต. การใช้ดุลพินิจ การตัดสินใจ ร้อยคนร้อยความเห็นในเรื่องเดียวกัน ระเบียบที่ออกมา แล้ ว ให้ ค นไปใช้ ดุ ล พิ นิ จ ในการพิ จ ารณาหรื อ การตั ด สิ น ยิ่ ง มี ร ายละเอี ย ดมากก็ ยิ่ ง เสี่ ย งต่ อ ปั ญ หาที่ จ ะเกิ ด ขึ้ น ยกตัวอย่าง วัดพนัญเชิง ได้สำรวจความเสียหาย และ แจ้งเจ้าคณะจังหวัดว่าท่านไม่อยู่ในหลักเกณฑ์น้ำไม่ท่วม บ้านเรือนไม่เสียหาย แต่ความจริงปรากฏว่าท่านใช้เงินไป
10 ล้านบาท เพื่อทำกำแพงป้องกันน้ำท่วม พอถึงเวลา ที่จะช่วยเหลือเยียวยา ข้อเท็จจริงว่าวัดนี้น้ำไม่ท่วม จึง ไม่ได้รับเงินช่วยเหลือเลย ท่านบอกว่าถ้าทราบอย่างนี้น่า จะปล่อยให้ท่วมดีกว่า จะได้มีเงินมาซ่อมวัดบ้าง หลาย หมู่ บ้ า นก็ ป ระสบเหตุ แ บบเดี ย วกั น คื อ ลงทุ น กั้ น น้ ำ ทำกำแพง ซื้อกระสอบทรายมา น้ำไม่เข้าบ้านเลย รัฐ บอกว่าไม่จ่าย ทั้งๆ ที่คนในพื้นที่ออกไปไหนไม่ได้เลย 2 – 3 เดือน จะไปไหนก็ต้องนั่งเรือไป หรือคนที่อยู่ชั้นสอง น้ำมันท่วมชั้นหนึ่ง คนที่อยู่ชั้นสองก็จ่ายให้ไม่ได้เพราะน้ำ ไม่ท่วม อันนี้คือสิ่งที่ต้องมาคิดกันว่าทำอย่างไร จะให้ ผู้ปฏิบัติมีความชัดเจนในการช่วยเหลือประชาชนตรงนี้ ที่จังหวัดอยุธยามีบ้านที่เป็นสังคมไทยกับสังคมสมัย ใหม่อยู่คละกัน บ้านที่เป็นสังคมสมัยใหม่อยู่กั น สองคน บ้านที่เป็นสังคมชนบท สังคมเดิมอยู่กัน 10 – 20 คน การจ่ายช่วยเหลือ 5,000 บาท จะจ่ายเป็นรายบ้าน เพราะ ฉะนั้น บ้านที่อยู่สองคนได้คนละพันห้า แต่บ้านที่อยู่สิบคน จ่ายมา 5,000 ได้มาคนละ 500 บาท นี่ก็เป็นอีกประเด็น หนึ่งของการแก้ปัญหาความเดือดร้อน สิง่ ทีก่ ล่าวข้างต้นสะท้อนให้เห็นการแก้ปญ ั หาไม่ตรงจุด เพราะถ้าเป็นปัญหาความเดือดร้อน ถ้าอยู่ในเขตภัยพิบัติ น้ำท่วมทั้งหมู่บ้าน จะท่วมบ้านหรือไม่ท่วมบ้านก็ออกไป ไหนไม่ได้เดือดร้อนทั้งนั้น ทำอย่างไรเราจึงจะช่วยบ้านที่อยู่ ในเขตภัยพิบัติ โดยไม่ต้องมานั่งใช้ดุลพินิจกันว่าน้ำเข้าบ้าน ไม่เข้าบ้าน เสียหายหรือไม่เสียหาย ฉับพลันหรือไม่ฉับพลัน อันที่สอง ทำอย่างไรจะจ่ายเป็นรายหัวได้หรือไม่ เพราะ ถ้าอยู่กันสิบคน คนเอาไปหัวละพันบาท ถ้าอยู่สองคน ก็หัวละพันบาท ก็เอาไปพันบาทต่อคนต่อน้ำสองเดือนก็จะ ได้แก้ไขปัญหาและเยียวยาใกล้เคียงกัน พอมาถึงเรื่องบ้านเรือนเสียหาย ถึงตรงนี้ยังคงเป็น ปั ญ หาค้ า งคาอยู่ เพราะคนที่ อ ยากได้ ก็ มี คนที่ เ ดื อ ด ร้อนจริงก็มี คนที่มาเพราะการเมืองส่งมาก็มี เพราะฉะนั้น 81
จึ ง ต้ อ งคิ ด ว่ า ในช่ ว งที่ น้ ำ ลงทางนครสวรรค์ สุ โ ขทั ย พิษ ณุ โลก น้ ำ แห้งแล้ว แต่อยุธยาอยู่สูงกว่ากรุงเทพฯ เพียง 1 – 2 เมตร ตอนที่ทางส่วนกลางบอกให้สำรวจ มาว่าบ้านเรือนเสียหายเท่าไหร่ น้ำบางหมู่บ้านยังไม่ลงเลย ก็ต้องดำน้ำยกเมฆรายงานไป มีเวลาสามวันเจ็ดวันที่จะ รายงานไม่ ไ ด้ เ ก็ บ ข้ อ มู ล ตั้ ง แต่ วั น แรกที่ น้ ำ เข้ า พอทาง ส่วนกลางเร่งมาเราก็ต้องรีบๆ ลวกๆ ส่งไป ตรงบ้าง ไม่ตรงบ้าง ใช่บ้างไม่ใช่บ้างแล้วจะแก้ปัญหาตรงส่วนนี้ อย่ า งไรนายวิ ท ยาเสนอว่ า ให้ แ ยกเรื่ อ งความเดื อ ดร้ อ น เป็นจ่ายรายหัว ถ้าเป็นความเสียหายให้จ่ายรายบ้าน แต่ กรณีจ่ายรายบ้าน ก็ยังไม่สามารถจะจ่ายให้ได้โดยทันที เพราะความเสี ย หายแต่ ล ะบ้ า นต่ า งกั น เพราะถ้ า พิจารณากันจริงๆ อย่างที่ระเบียบเป็นอยู่ขณะนี้ ที่นอน เสี ย หายไหม เครื่ อ งแบบเสี ย หายไหม? เครื่ อ งทำมา หากิ น เสี ย หายไหม? เป็ น เรื่ อ งที่ ต้ อ งไปเปิ ด ประตู สำรวจกันเป็นรายบ้าน ซึ่งชัดเจนว่าเกินกว่ากำลังบุคลากร ของอบต. จะรับไหว ท้องถิ่นหนึ่งๆ มีโยธาธิการเพียง 1 – 2 คนเท่านั้น แต่ตำบลหนึ่งมีบ้านเรือนนับพันหลังคา ไม่มีทางสำรวจได้ทันเวลา นอกจากนี้ นายวิทยายังเสนอด้วยว่าตอนที่สำรวจ บ้ า นเรื อ นเสี ย หาย ส่ ว นกลางควรสั่ ง ให้ จั ง หวั ด ที่ น้ ำ ไม่ ท่ ว มให้ ส่ ง ช่ า งโยธา เจ้าหน้าที่อบต. จากจังหวัดมา ช่วยอบต. พื้นที่ที่น้ำท่วมสำรวจความเสียหายด้วย เช่น ส่งช่างโยธาจากศรีสะเกษ จากสุรินทร์ มาทั้งจังหวัดเลย มาช่ ว ยอยุ ธ ยาสำรวจเป็ น รายบ้ า น รวมทั้ ง การจ่ า ย ชดเชยความเสียหายควรต้องจ่ายแบบ Flat Rate ก่อน สมมติ ว่ า บ้ า นหลั ง หนึ่ ง เสี ย หาย อยู่ ใ นข่ า ยเสี ย หาย รับไปก่อนบ้านละ 3,000 บาท เพื่อบรรเทาความเสียหาย เบื้ อ งต้ น ก่ อ น แต่ ถ้ า บ้ า นไหนคิ ด ว่ า บ้ า นตั ว เองเสี ย หาย มากกว่ า นั้ น ให้ ม ายื่ น เรื่ อ งขอรั บ เงิ น ช่ ว ยเหลื อ เพิ่ ม เติ ม เป็ น รายบ้ า น โดยที่ แ ต่ ล ะบ้ า นเป็ น ผู้ เ สนอและประเมิ น ว่ า บ้ า นตนเองเสี ย หายอย่ า งไร ตรงนี้ ต้ อ งให้ ป ระชาชน มีความรับผิดชอบ ไม่ใช่แต่ให้เจ้าหน้าที่มีความรับผิดชอบ อย่างเดียว ประชาชนยื่นเรื่องมาเลยว่า เขาเสียหายอะไร ควรได้ รั บ การช่ ว ยเหลื อ เท่ า ไหร่ จะช่ ว ยให้ เ จ้ า หน้ า ที่ ไม่ต้องปวดหัว ไม่ต้องกดดัน ไม่ต้องทุจริต ไม่ต้องทำผิด ระเบียบกันอีก มีเวลาตรวจสอบ มีเวลาประเมิน มีเวลาจัด การให้ตรงกับความเป็นจริง อีกเรื่องหนึ่งที่จังหวัดอยุธยาประสบ คือ เดิมใช้วิธีการ แจกถุงยังชีพ แจ้งประชาชน 200 500 หรือ 1,000 82
คนให้ ม าที่ วั ด หรื อ โรงเรี ย น เพื่ อ ทางส่ ว นราชการ คน ใจบุ ญ องค์ ก รการกุ ศ ลก็ จ ะไปยื น แจกของบริ จ าคกั น ตอนน้ำท่วมอยุธยาแรกๆ มีหลายหน่วยงานโทรศัพท์มา บอกทางจั ง หวั ด ว่ า วั น นี้ จ ะมาช่ ว ยแจกถุ ง ยั ง ชี พ สามร้ อ ย ถุง และขอให้ช่วยจัดเรือให้รองรับคณะประมาณ 30 คน รวมทั้งนัดชาวบ้านให้ด้วย อย่างไรก็ตาม กลับต้องปฏิเสธ ไปเนื่ อ งจากไม่ ส ามารถจะจั ด ให้ ไ ด้ ต ามที่ ร้ อ งขอ ผู้ ว่ า ราชการจั ง หวั ด เองยั ง ไม่ มี เ รื อ ที่ จ ะไปเยี่ ย มประชาชน ยั ง ต้ อ งไปนั่ ง รอเรื อ ของประมง รอเรื อ ของทรั พ ยากร ธรรมชาติ ที่ เ ข้ า มาช่ ว ย สะท้ อ นให้ เ ห็ น ว่ า หลายฝ่ า ยให้ การช่ ว ยเหลื อ แบบเป็ น พิ ธี ก ารมากจนเกิ น ไป สมมติ ว่ า จะมาแจกเก้ า โมงเช้ า พวกนี้ ม ารอตั้ ง แต่ แ ปดโมงเช้ า มานั่งรอแจกเสร็จ กว่าจะเดินทางกลับบ้านถึงเที่ยง หมด เวลาไปครึ่งวัน ต้องไปตั้งเต็นท์ ต้องไปถ่ายรูป บางคนไม่ได้ ถ่ายรูปถึงกับแจกของไม่ออกก็มีบ้าง นายวิทยาจึงพยายาม ที่จะเปลี่ยนวิธีการแจกถุงยังชีพเท่าที่จะเปลี่ยนได้ ต่อไปนี้ จะไม่นัดชาวบ้านมารับถุงยังชีพ แต่จะต้องตั้งผู้แทนของ คุ้ม ผู้แทนของซอย ผู้แทนของชุมชน หนึ่งคนต่อยี่สิบ คนมารับถุงยังชีพไป รับไปยี่สิบถุง ห้าสิบถุงเอาไปแจก ปี 2555 แจ้ ง กั บ อำเภอให้ ท ำแผนทุ ก หมู่ บ้ า น ให้ ทุ ก หมู่บ้านตั้งผู้แทนคุ้ม ผู้แทนซอย ผู้แทนชุมชนรับผิดชอบ หนึ่ ง ต่ อ ยี่ สิ บ ถ้ า น้ ำ ท่ ว มหมู่ บ้ า นไหน ผู้ แ ทนนี้ ม ารั บ สมมติว่าผู้แทนนี้มีคนอยู่สองร้อยคนก็ให้คนสิบคนมารั บ ของเอาไปแจกสองร้ อ ยถุ ง อาจจะขั ด ใจคนบริ จ าคบ้ า ง แต่ถ้ารายการใดขัดไม่ได้จริงๆ ก็จะต้องให้ผู้บริจาคแจกจ่าย ในหมู่ บ้ า นด้ ว ยตนเอง แล้ ว ก็ นั ด ชาวบ้ า นให้ แต่ ถ้ า ให้ ผ่านจังหวัด จังหวัดจะพยายามจะจัดระบบใหม่ ไม่คิดที่ จะใช้วิธีเรียกชาวบ้านมารับถุงยังชีพอีกต่อไป เนื่องจาก ภาพที่เผยแพร่ออกไปทั่วโลกนั้น ดูเหมือนกับว่าเหตุการณ์ ในประเทศไทยดู หนั ก หนาสาหัส มากจริ งๆ ต้ อ งเปลี่ ย น ไปใช้วิธีให้ผู้แทนแต่ละคนจะมีบัญชี แต่ละคนรับผิดชอบ บ้านเลขที่เท่าไหร่ ชื่ออะไร ใครบ้าง นอกจากนี้ ระบบใหม่ช่วยแก้ปัญหาว่าจะมีสื่อมวลชน ไปสัมภาษณ์ถามว่า “ป้าเป็นยังไง น้ำท่วมมาสองอาทิตย์ แล้ ว เป็ น ยั ง ไง?” คนตอบก็ มั ก จะพู ด ด้ ว ยความเคยชิ น ซึ่ ง ที่ จ ริ ง ไม่ มี เ จตนาอะไร แต่ พู ด เพราะความเคยชิ น จึ ง ตอบว่ า “ยั ง ไม่ มี ใ ครมาช่ ว ยเลย ยั ง ไม่ เ ห็ น มี ใ ครมา ช่วยเลย” ทั้งที่จริงเพิ่งรับไปเมื่อวานนี้ก็มีแต่ถ้ามีระบบ บัญชีอย่างนี้แล้ว ทุกบ้านจะมีผู้แทนรับผิดชอบ เมื่อเกิดเหตุ ผู้แทนมาหาจังหวัดก็แจกของไป มันต้องไปแจกถึงครบ
ทุ ก ยี่ สิ บ หลั ง คาเรื อ นที่ อ ยู่ ใ นรายการของผู้ แ ทนแต่ ล ะคน หรือในความดูแลของเค้า ประเด็นทีส่ องของเรือ่ งถุงยังชีพ คือ ในปีทแี่ ล้ว น้ำท่วม อยุธยาทุกหมูบ่ า้ น การจะเอาของไปส่งตามทีต่ า่ งๆ รถหรือเรือ ที่จะไป ถ้าจะต้องไปส่ง 16 อำเภอ จะเกินปริมาณที่มีอยู่ และความสามารถ ก็เลยต้องเรียกนายอำเภอมาทำความ ตกลงกั น ว่ า จะกำหนดวงรอบในการส่ ง กำลั ง บำรุ ง วั น จั น ทร์ ไ ปสามอำเภอ วั น อั ง คารไปอำเภอ วั น พุ ธ วันพฤหัสบดี เป็นวงรอบชัดเจนเลยว่า วันไหนอำเภอไหน จะได้รับการสนับสนุนถุงยังชีพ ต้องจัดเป็นรอบไปแล้ว ปัญหาอีกประการหนึ่ง คือ เวลาผู้บริจาคมา มีหน่วยงาน องค์กรการกุศลมา ได้ตั้งศูนย์รับการช่วยเหลือที่ศาลากลาง ก็มีคนมาอพยพอยู่กันเต็มศาลากลางจังหวัด รถของมูลนิธิ ขององค์กรต่างๆ วิ่งเข้าไปในศาลากลางปุ๊บ มีคนไปช่วย ขนของไปเลย โดยที่ ค นที่ ขั บ รถมาก็ ไ ม่ รู้ ว่ า คนที่ ข นไป คือใคร มาถึงก็ยกไปเลย ผลสุดท้ายจึงต้องห้าม หมายถึง ต้ อ งให้ อ าสาสมั ค รมาคุ ม ยกลงเอง ห้ า มชาวบ้ า นเข้ า มาช่วย แต่ปรากฏว่าพอให้อาสาสมัครยกเอง รถมาถึง ยกลง วันรุ่งขึ้นยกขึ้น ภาระหนักมาก แค่ยกลงยกขึ้นก็ เหนื่ อ ยมากแล้ ว คราวหลั ง เลยต้ อ งเปลี่ ย นแผนใหม่ สมมติว่า วันนี้เป็นวันจันทร์ วงรอบไปบ้านแพรก จัดถุง ยังชีพที่จ้างจัดจะไปบ้านแพรก ถ้ามีรถของมูลนิธิไหนมา จะบอกว่าให้ตามไปที่บ้านแพรกเลย ไม่ต้องเอาลง ดังนั้น จึงขึ้นอยู่กับความโชคดีว่าอำเภอไหนจะได้มาก ได้น้อย เนื่องจากหากมีรถมาสามคันไปที่บ้านแพรกก็สบายไป แต่ ถ้าวันรุ่งขึ้นเป็นของอำเภอลาดบัวหลวง มีรถมาคันเดียว อย่างน้อยก็มสี งิ่ หรือกำลังบำรุงทีเ่ ราจัดไว้ตามวงรอบอยูแ่ ล้ว ส่วนที่จะมาจากที่อื่นก็ถือว่าเป็นของแถม เหล่านี้เป็นความ พยายามในการปรับปรุง วิธีการบริหารของบริจาคในพื้นที่ ประเด็นสุดท้ายคือ เรื่องศูนย์พักพิง เราไม่ได้เตรียม บุ ค ลากรที่ จ ะอยู่ กั บ ศู น ย์ พั ก พิ ง เลย ไม่ มี ก ารให้ ค วามรู้ ไม่ มี ก ารจั ด ระเบี ย บ ไม่ เ คยมี ก ารซ้ อ มคนของเราเลย เมื่ อ เกิ ด เหตุ คนที่ ม าอยู่ ศู น ย์ พั ก พิ ง มาพั ก แล้ ว ก็ พิ ง ยกตัวอย่างเช่น ในความเป็นจริงนั้น ศาลากลางไม่ได้ใช้ เป็นศูนย์พักพิง แต่ชาวบ้านก็ขอมาอยู่ ซึ่งจังหวัดจัดที่ไว้ ฝั่ ง ตรงข้ า มแต่ ช าวบ้ า นไม่ ย อมไปอยู่ เนื่ อ งจากเวลารถ ที่มาช่วย มักจะมาช่วยที่ศาลากลาง มีของแจก มีครัว มีอะไรมากมายอยู่ที่นี่ ดังนั้น ไล่ชาวบ้านอย่างไรก็ไม่ยอมไป เ พี ย ง ส า ม วั น ที่ มี ผู้ อ พ ย พ เ ข้ า ม า อ ยู่ ใ น ศ า ล า ก ล า ง
ปรากฏว่ากระดาษโฟมเต็มศาลากลาง ของเสีย น้ำเสีย เศษขยะเต็มศาลากลาง ต้องให้ไปร้องขอหน่วยงานอื่นๆ มาช่วยเก็บขยะ มาช่วยล้างศาลากลาง ทำความสะอาด คนของเราไม่มีใจที่จะทำงานให้ส่วนรวม เรามีชาวต่างชาติ เป็นญี่ปุ่น เป็นฝรั่งเศสมาอพยพอยู่กับเรา พวกนี้เช้าตื่น ขึ้ น มาเขาเดิ น เก็ บ ขยะ เขาเดิ น เก็ บ ใบไม้ แต่ ค นไทย ด้ ว ยกั น เองนอนอยู่ เ ฉยๆ เช้ า ขึ้ น มาผมเปิ ด ประตู ไ ปดู ยืนเข้าแถวแล้ว เข้าแถวรอรับข้าวกล่อง วันไหนแม่ครัวมาช้า เพราะว่าทำงานติดกันสองสามอาทิตย์ เป็นเดือน ก็ต้อง เหนื่อยบ้างเป็นธรรมดา ยืนผัดข้าว ตักข้าว แค่มาช้า พวกที่ยืนเข้าแถวรอถึงกับด่าเลย ทำไมป่านนี้ยังไม่มาอีก ผมก็ ไ ม่ รู้ ว่ า คนครั ว เหล่ า นั้ น ไปเป็ น ลู ก จ้ า งของผู้ อ พยพ ตั้งแต่เมื่อไหร่? ผมก็แก้ปัญหาว่าจะทำยังไง? จะลดโฟม ทีเ่ ป็นขยะอยูใ่ นศาลากลาง นอกจากนีย้ งั ได้แจ้งให้สำนักงาน พัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัด (พมจ.) ไปจัดหาถาดหลุม และแจกถาดหลุมเป็นรายคน คนที่อยู่ ในศูนย์อพยพจะไม่แจกข้าวกล่อง แต่จะตักใส่ถาดหลุมให้ ส่ ว นที่ เ ป็ น ข้ า วกล่ อ งในโฟม จะเอาไปแจกอำเภอต่ า งๆ ที่ อ ยู่ ร อบนอก เพื่ อ ลดปริ ม าณขยะที่ อ ยู่ ใ นศู น ย์ อ พยพ ให้น้อยลง พอแจกถาดหลุมก็มีปัญหาอีก เนื่องจากต้องไป ล้างถาดหลุม ต้องมีที่ล้างจาน ต้องมีที่ทำความสะอาด ก็ ต้ อ งไปต่ อ ประปาทำที่ ล้ า งจานให้ แต่ ก็ ส ามารถลด ขยะลงได้ ในส่ ว นการทำแผนอพยพคน แจ้ ง ให้ อ ำเภอหรื อ กรรมการหมู่บ้านกำหนดมาเลย สมมติว่าหมู่บ้านนี้มีคน ต้องอพยพ 100 คน ร้อยคนนี้จะต้องกำหนดว่าจะต้องไป ทำอะไรบ้างที่ศูนย์พักพิง แบ่งเป็นห้างานตอนนี้ ฝ่ายอาหาร ฝ่ายรักษาความปลอดภัย ฝ่ายดูแลเรื่องสุขภาพอนามัย ฝ่ า ยประสานงาน ฝ่ า ยสาธารณสุ ข ทำความสะอาด ใครอยู่ฝ่ายไหนให้ระบุชัดเจน ในร้อยคนฝ่ายละยี่สิบคน ฝ่ า ยทำครั ว ก็ บ อกว่ า ให้ ร ะบุ ไ ปอี ก ที่ ร ะบุ นี่ ยี่ สิ บ คน ถึ ง เวลาเกิดเหตุจริงๆ จะเหมือนแผนบรรเทาสาธารณภั ย คือไม่รู้ว่า ใครจะต้องทำอะไร ขนาดระบุแล้วว่ายี่สิบคน ให้ทำครัว แต่พอถึงเวลากลับเดินตัวเปล่ามาที่ศูนย์พักพิง มาถึ ง ก็ ไ ม่ รู้ ว่ า จะเอาหม้ อ เอาไห เอาเตา เอาช้ อ น เอาตะหลิวจากที่ไหน ก็ต้องกำหนดแผนลงไปให้ละเอียด กว่ า นี้ อี ก ว่ า ในยี่ สิ บ คน ใครเป็ น นายกองครก ใครเป็ น นายกองเตา นายกองเตามีสองคน พอเกิดเหตุคุณต้อง อพยพมาอยู่ที่นี่ เอาเตามาด้วย เผื่อคนหนึ่งลืม อีกคน
83
หนึ่งยังเอามา แต่ถ้าลืมทั้งสองคน ก็ต้องอดข้าวกันไปก่อน นายกองครก ต้องเอาครกเอาเขียงมา ต้องลงรายละเอียด ถึ ง ขนาดนี้ ใ นแผนเผชิ ญ เหตุ ข องหมู่ บ้ า น แต่ พ อถึ ง เกิ ด เหตุจริงๆ ก็ยังไม่รู้แน่ว่าจะได้ผลมากน้อยเพียงใด เรื่องนี้ แบ่งงานเอาไว้แล้วเป็น 5 ส่วน ศูนย์อพยพ คนที่ทำครัว ควรจะอยู่ ต รงไหน คนทำความสะอาดจะอยู่ ต รงไหน ค น ที่ จ ะ ดู แ ล รั ก ษ า ค ว า ม ป ล อ ด ภั ย จ ะ อ ยู่ ต ร ง ไ ห น คนที่ จ ะดู แ ลเรื่ อ งการติ ด ต่ อ ประสานงานอยู่ ต รงไหน และแต่ละคนจะต้องทำอะไร ทุกคนจะต้องเตรียมตัวมา ไม่ใช่ว่ามามือเปล่าแล้วงอมืองอเท้า เหมือนอย่างที่ผ่านมา ปีที่แล้ว สิ่งสำคัญที่สุด แผนต้องมีรายละเอียดที่ชัดเจน ท้ายที่สุด ขอฝากประเด็นที่ต้องพิจารณาว่าปีต่อไป จะทำอย่างไรให้ผู้ปฏิบัติ หนึ่งคือ ไม่ต้องใช้ดุลพินิจมาก มีรูปแบบ มีกรอบของการปฏิบัติที่ชัดเจน สองคือ จะทำ อย่ า งไรให้ ต รงเป้ า กั บ เจตนาที่ อ ยากจะช่ ว ยเหลื อ พี่ น้ อ ง ประชาชน จะช่วยเรื่องความเดือดร้อน เดือดร้อนแล้วช่วย อย่างไร เรื่องความเสียหายจะช่วยอย่างไร ที่เสียหาย ตรงกับสิ่งที่เป็นจริงแล้วสามารถทำงานได้จริงตามนั้น ใน เรื่องการป้องกันคิดว่ามันควรจะทำอะไรได้ก่อนโดยที่ไม่ ต้องถูกสอบ ไม่ต้องคืนเงิน ไม่ต้องมานั่งแก้ปัญหาทำการ ชี้แจงกัน ทำอะไรได้บ้าง แล้วจะดูแลมวลชน ประชาชน ของเราให้ได้รับการช่วยเหลืออย่างทั่วถึง อย่างเป็นธรรม ได้อย่างไร
84
ประสบการณ์ในการจัดการอุทกภัย ในจังหวัดกรุงเทพมหานคร นายกังวาฬ ดีสุวรรณ ผอ. กองพัฒนาระบบหลัก สำนักการระบายน้ำ กรุงเทพฯ
สภาพโดยทั่วไปของลุ่มเจ้าพระยา พื้นที่รับน้ำของ ลุ่ ม เจ้ า พระยามี ป ระมาณ 159,000 ตารางกิ โ ลเมตร หรื อ ประมาณร้ อ ยละ 35 ของพื้ น ที่ ป ระเทศทั้ ง หมด ลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาตอนบน ได้แก่ ปิง วัง ยม น่าน แ ละลุ่มแม่น้ำสะแกกรังที่ไหลมาสู่แม่น้ำเจ้าพระยา แล้ว ลงมาตอนล่างที่ลุ่มเจ้าพระยาลุ่มป่าสัก และท่าจีน เนื้อหา ที่จะกล่าวถึงต่อไปนี้มุ่งความสำคัญไปที่ขีดความสามารถ ของลุ่ ม แม่ น้ ำ เจ้ า พระยา (ตั้ ง แต่ น ครสวรรค์ ม าจนถึ ง อ่าวไทย) ในเชิงประสิทธิภาพของลำน้ำด้านเหนือเขื่อน เจ้าพระยาที่จังหวัดชัยนาท จะมีความสามารถในการรับ น้ำอยู่ที่ 4,400 ลูกบาศก์เมตรต่อวินาที พอผ่านเขื่อน ลงมาจะเหลือ 3,200 ลูกบาศก์เมตรต่อวินาที พอลงมาถึง จังหวัดอยุธยา ตรงบริเวณคอขวดแถวบางบาลจะรับได้ เพียง 1,300 ลูกบาศก์เมตรต่อวินาที เป็นสาเหตุที่อยุธยา น้ำท่วมเป็นประจำทุกปี เป็นจุดที่น้ำล้นตลิ่งตลอดเวลา ต้องมีการจัดการบริหารน้ำว่าจะผันอย่างไร ซ้ายขวาเป็น หน้าที่ของรัฐบาลและกรมชลประทานคู่กัน ต้องบริหาร จั ด การว่ า จะจั ด การผั น น้ ำ อย่ า งไร ผั น ออกทุ่ ง อย่ า งไร
ไม่ ใ ห้ ป ระชาชนริ ม น้ ำ เกิ ด ความเดื อ ดร้ อ น พอมาถึ ง ตอนล่างแถวนนทบุรี หรือกรุงเทพฯ ประสิทธิภาพใน ช่ ว งน้ ำ ทะเลสู ง สุ ด รั บ ได้ เ พี ย งประมาณ 1,400 ช่ ว งที่ น้ำทะเลต่ำจะรับได้ 3,500 ที่กล่าวถึงสาเหตุในการท่วม นั่นคือ ถ้ามวลน้ำมาเกิน 3,500 ลูกบาศก์เมตรต่อวินาที ก็จะเริ่มมีปัญหาในเขตกรุงเทพฯ โดยเฉพาะผู้อยู่ริมน้ำ หากกล่าวถึงสภาพในพืน้ ทีก่ รุงเทพฯ และปริมณฑลแล้ว มีพนื้ ทีป่ ระมาณ 1,500 ตารางกิโลเมตร เป็นทีต่ ำ่ เกือบทัง้ หมด ต่ำกว่าน้ำทะเลปานกลางไปแล้ว อยู่ที่ประมาณ 00 ถึง +2 จากระดับน้ำทะเล ด้านบนบริเวณปทุมธานี หรือสายไหม ก็ค่อนข้างจะสูง แต่พอมาที่ลาดกระบังจะอยู่ที่ประมาณ 00 ก็เป็นแนวลาดลงมาแต่ก็จะเป็นแอ่งอยู่ที่ลาดกระบัง ซึ่งเป็นที่ต่ำ เหตุการณ์ อุทกภัยปี 2538 เห็นได้ว่าพื้ น ที่ ที่ ท่ ว ม ไล่ลงมาจากเขื่อนเจ้าพราะยา น้ำท่วมประมาณครึ่งเมตร ถึง 3.50 เมตร ส่วนเหตุการณ์น้ำท่วมปี 2549 จะเห็น ได้ ว่ า บริ เ วณลุ่ ม เจ้ า พระยาสองฝั่ ง น้ ำ ท่ ว มหมด สำหรั บ เหตุการณ์ปี 2553 จะเห็นได้ว่ามีการท่วมทั้งทาง ด้านเหนือ 85
เ ขื่ อ น เ จ้ า พ ร ะ ย า ท่ ว ม ไ ล่ ม า จ น ม า ถึ ง ก รุ ง เ ท พ ฯ แต่ ด้ า นนนทบุ รี แ ละปทุ ม ธานี จ ะได้ รั บ ผลกระทบหนั ก กว่ า ปี 2554 ที่ ผ่ า นมาก็ จ ะเห็ น ได้ ว่ า รอบบริ เ วณ กรุงเทพฯ ทั้งหมดไปถึงที่ท่าจีน บางปะกง และเข้ามาทาง พื้นที่กรุงเทพฯ ทางด้านเหนือมีกว่า 20 เขต และที่โดน กระทบหนักจริงๆ มีสิบกว่าเขต ทั้งนี้เนื่องจากน้ำมีปริมาณ มาก จะเห็ น ภาพว่ า เขตที่ ถู ก น้ ำ ท่ ว มจะอยู่ ด้ า นบนและ ตะวันตกเกือบทั้งหมด ฝั่งธนบุรีจะถูกท่วมมาก ท่วมสูงกว่า 50 เซ็นติเมตรถึงเกือบหนึ่งเมตรก็มีในที่ลุ่มต่ำบางส่วน ได้รับผลกระทบพอสมควร เนื่องจากการมารื้อคันกั้นน้ำ ต่างๆ และการล้นคันกั้นน้ำ สาเหตุปกติ การที่กรุงเทพฯ น้ำท่วม คือ สภาพพื้นที่ เป็นที่ลุ่มต่ำค่อนข้างจะแบนราบ (Flat) การระบายน้ำ ออกต้องใช้ระบบสูบหรือปิดล้อมแล้วสูบออก เนื่องจาก เราออกแบบมาสำหรั บ น้ ำ ฝน ไม่ ใ ช่ น้ ำ ผ่ า นโดยแต่ เ ดิ ม ของระบบ สาเหตุอีกประการหนึ่งคือ การขยายตัวของ เมื อ งที่ เ กิ ด ขึ้ น อย่ า งรวดเร็ ว การถมที่ เ พื่ อ สร้ า งหมู่ บ้ า น สร้ า งถนน ทำให้ ที่ ลุ่ ม ต่ า งๆ ที่ ฝ นเคยตกลงมาแล้ ว ไหลลงไปได้ กลับกลายเป็นถนน เป็นอาคาร ดังนั้นน้ำที่ฝน ตกลงมาจะท่ ว มเร็ ว ขึ้ น และสู ง ขึ้ น เนื่ อ งจากน้ ำ ไม่ สามารถลงไปไหนได้ แล้วก็มาตามถนนเข้าบ้าน และ ระบบระบายน้ำเดิมของเราก็พัฒนาตามไม่ทัน เนื่องจาก มีงบประมาณจำกัด และการพัฒนาก็ยุ่งยาก การขุดก็ยาก เพราะกีดขวางการจราจร แต่ เ ดิ ม ระบบท่ อ ระบบคลองของกรุ ง เทพฯ นั้ น ออกแบบไว้รองรับที่ 60 มิลลิเมตรต่อชั่วโมง ดังนั้นเมื่อ น้ำเกินปริมาณก็ทำให้ท่วมบ้าง และการที่น้ำเหนือหลาก มาก็อยู่เหนือการควบคุมของกรุงเทพฯ ก็ต้องตั้งรับอย่าง เดียวให้น้ำผ่านไป และการที่น้ำทะเลหนุนสูง เนื่องจาก เราอยู่ปากอ่าว และการที่น้ำทะเลหนุนสูงในช่วงเดือน ตุลาคม กันยายน ทำให้น้ำที่ผ่านลงมาจากด้านบนไหลผ่าน ไปได้ช้า ทำให้เกิดน้ำท่วมขังนานขึ้น และน้ำทุ่งที่มาจาก รอบๆ จากนครนายก ปทุมธานีและนนทบุรีอีกด้วยก็ไหล เข้ามา
86
จากสภาพพื้ น ที่ ส่ ว นใหญ่ มี ค วามสู ง อยู่ ที่ ป ระมาณ 00 หรือถึงประมาณ +0.5 – 1 ทำให้เป็นที่แอ่งกระทะ ทำให้น้ำขังอยู่นานขึ้น เนื่องจากมีความลาดชัน (Slope) จึงต้องมีการใช้ระบบสูบเพื่อดึงน้ำออกทะเล หากพิจารณา จากรูปตัดขวางของกรุงเทพฯ จะเห็นว่าระดับน้ำในแม่น้ำ เจ้าพระยาปี 25554 มีระดับประมาณ +2 เมตร 53 เซนติเมตรจากระดับน้ำทะเลปานกลาง สูงสุดวัดที่สะพาน พุทธฯ ถ้าไม่มีคันกั้นน้ำริมแม่น้ำเจ้าพระยาก็จะท่วมพื้นที่ กรุงเทพฯ เกือบทั้งหมด อาจท่วมถึง 2.50 เมตร ในพื้นที่ต่ำ เช่นสุขุมวิท รามคำแหง เป็นต้น ถ้าไม่มีคันกั้นน้ำเจ้าพระยา หรือคันกั้นน้ำพระราชดำริ ก็จะเป็นปัญหาแก่กรุงเทพฯ ถ้าเกิดเหตุการณ์จริงก็ต้องอพยพคนประมาณ 6 – 7 ล้านคน ถ้าหากควบคุมไม่ได้ จะทำอย่างไร อันนี้เป็น ประเด็นสำคัญ ไม่มีที่ใดยอมให้น้ำผ่านเมืองแน่นอน สิ่ง สำคัญหลายอย่างอยู่ในกรุงเทพฯ ถ้าปล่อยให้ท่วมจะยิ่ง เสี ย หายหนั ก มากขึ้ น เมื่ อ ปี ที่ แ ล้ ว เกิ ด ความเสี ย หายไป กว่า 1.4 ล้านล้านบาท แต่ถ้าปล่อยให้เข้าท่วมกรุงเทพฯ คงเกิดความเสียหายไม่ต่ำกว่า 3 – 4 ล้านล้านบาทแน่นอน ทั้งเศรษฐกิจ โรงงานอุตสาหกรรม โรงแรม เสียหายหมด ต้องอพยพคน 5 – 6 ล้านคน แล้วจะหาที่อยู่ที่รอง รั บ ที่ ไ หนก็ จ ะเป็ น ปั ญ หา แต่ ถ้ า กั้ น น้ ำ ไว้ ไ ด้ สมมติ ว่ า มีคันกั้นน้ำอยู่ที่รังสิตแล้ว ประชาชนยังสามารถก้าวข้าม คันเข้ามาสามารถมาจับจ่าย มาทำธุระกันได้ แต่ถา้ ปล่อยน้ำ พังเข้ามา เมืองก็เสียหาย ก็ไม่มีใครช่วยใครได้ จาก ประสบการณ์ที่ผ่านมาจึงปล่อยน้ำเข้ามาไม่ได้ และต้อง อธิบายให้ประชาชนเข้าใจว่าทำไมต้องกันน้ำไว้เช่นนั้น
ในส่วนของปริมาณน้ำฝน โดยปกติปริมาณน้ำฝน ในกรุงเทพฯ เฉลี่ยจะอยู่ที่ประมาณ 1,500 มิลลิเมตรต่อปี แต่ ใ นปี 2554 กลั บ มี สู ง ถึ ง 2,257.5 มิ ล ลิ เ มตร ซึ่งสูงกว่าค่าสถิติเฉลี่ยมาก สำหรับในปี 2555 นี้ยังถือว่ามี ปริมาณน้ำฝนอยู่ในระดับต่ำ โดยมีประมาณ 900 มิลลิเมตร ซึ่ ง ต้ อ งมี ก ารพิจ ารณาปริมาณน้ำฝนในช่วงเดือ นตุลาคม ต่ อ ไป ซึ่ ง ถ้ า ปริ ม าณน้ ำ ฝนยั ง อยู่ ใ นระดั บ นี้ ก็ จ ะไม่ ส่งผลกระทบมากนัก หากกล่าวถึงระบบป้องกันน้ำท่วมของกรุงเทพฯ มีระบบ ป้องกันคือ คันกั้นน้ำพระราชดำริที่ด้านตะวันออก เริ่มจาก ถนนพหลโยธิน (ซอยแอนเน็กซ์) ไล่ลงมาจนถึงถนนสายไหม ลงมาถึงถนนหทัยราษฎร์ ถนนนิมิตรใหม่ ลงมาที่กิ่งแก้วลาดกระบัง เป็นแนวคันที่สร้างมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2528 ซึ่ ง เป็ น คั น ที่ ใ นหลวงท่ า นทรงมี พ ระราชดำริ ไ ว้ ใ ห้ ท ำ และสามารถป้องกันน้ำทุ่งที่มาจากนครนายกได้ แนวนอก คันก็เป็นทางน้ำ (Flood way) ให้น้ำผ่านลงทะเล นอกจาก นีก้ ม็ คี นั ริมแม่นำ้ เจ้าพระยา หลังปีนำ้ ท่วมใหญ่ปี พ.ศ. 2538 ได้เริ่มทำคันกั้นน้ำตลอดริมสองฝั่งเจ้าพระยา ต้องทำยาว ถึง 77 กิโลเมตร ปัจจุบันยังขาดอีกประมาณ 1 กิโลเมตร เศษๆ คาดว่าภายในสิ้นปีนี้น่าจะเสร็จสมบูรณ์ ดังนั้น ถ้ า ไม่ ไ ด้ ส ร้ า งคั น กั้ น น้ ำ ทั้ ง สองส่ ว นนี้ ไ ว้ ตั้ ง แต่ เ กื อ บสิ บ ปี ที่ แ ล้ ว น้ ำ จะต้ อ งทะลั ก เข้ า ท่ ว มกรุ ง เทพฯ ทั้ ง สองฝั่ ง อย่างแน่นอน นอกจากนี้ยังมีระบบสูบน้ำริมแม่น้ำพระยารองรับน้ำ ได้ประมาณ 1,500 กว่าลูกบาศก์เมตรต่อวินาที รวมทั้ง มีอุโมงค์ขนาดใหญ่ที่จะสูบน้ำออก โดยดึงน้ำจากภายใน ออกแม่น้ำเจ้าพระยามีประมาณ 7 อุโมงค์ที่ทำเตรียม ไว้แล้ว การป้องกันน้ำท่วมของกรุงเทพฯ แบ่งเป็น 2 ระบบ คือ ใช้คันกั้นน้ำปิดล้อมกันน้ำหลาก น้ำทะเลหนุน และ ระบบระบายน้ ำ ภายในที่ ใ ช้ ร ะบายน้ ำ ฝนออกจากพื้ น ที่ ระบบคันกั้นน้ำ มีคันพระราชดำริ มีระดับถึง +2 ถึง +3 เมตรจากระดับน้ำทะเลปานกลาง ก็สามารถป้องกันน้ำ หลากจากน้ ำ ทุ่ ง ตามที่ เ รี ย นว่ า มี ถึ ง ระดั บ +3 เมตร ขณะนี้ได้รับเงินงบประมาณส่งเสริมและจะเสริมให้สูงไปถึง 3.5 เมตร แล้วลดระดับมาแถวบางนาก็จะเหลือประมาณ 2.8 เมตร ปีทแี่ ล้วน้ำปริม่ ๆ ทีด่ า้ นบนปริม่ พอดี ทีด่ า้ น 3 เมตร ทางนนทบุรีก็ปริ่มๆ
ส่วนคันกั้นน้ำริมแม่น้ำเจ้าพระยาที่ทำไปแล้ว 75.8 กิโลเมตร เหลืออีกเพียง 2 กิโลเมตร ตามแนวคลอง มหาสวัสดิ์ คลองบางกอกน้อย อันนี้เป็นแนวระบบพื้นที่ ปิดล้อมเป็น 3 พื้นที่ มีฝั่งตะวันออก ฝั่งธนบุรี และทางน้ำ (Flood way) ด้ า นนอกระบบระบายในเรื่ อ งน้ ำ ฝน ตามที่เรียนไปแล้วว่าออกแบบไว้ที่ 60 มิลลิเมตรต่อชั่วโมง คูคลองก็มถี งึ 1,682 คลอง ท่อระบายน้ำมีถงึ 6,400 กิโลเมตร ซึ่ ง ยาวมาก รวมทั้ ง มี อุ โ มงค์ ที่ มี ก ำลั ง สู บ อยู่ ที่ 150.5 ลู กบาศก์เ มตรต่อ วิน าที มี แก้ม ลิงที่มี ประสิ ทธิ ภ าพอยู่ ที่ 12.88 ล้านลูกบาศก์เมตร แก้มลิงที่อยู่ในกรุงเทพฯ เช่น แก้มลิงหนองบอนสามารถรับได้ 5 ล้านลูกบาศก์เมตร แก้มลิงสนามชัย-มหาชัย 6 ล้านลูกบาศก์เมตร เป็นโครงการ ใหญ่ แ ละใช้ แ ก้ ปั ญ หาน้ ำ ท่ ว มตามแนวทางพระราชดำริ และมีศูนย์ป้องกันน้ำท่วมที่ดินแดง - กรุงเทพฯ ก็มีการ วิเคราะห์และแจ้งเตือนต่างๆ ในส่วนของอุโมงค์มีขนาดตั้งแต่ 1 เมตรไปจนถึง 5 เมตร และจะสร้างเพิ่มอีก 3 แห่งในอนาคตก็จะรับได้อีก 180 ลูกบาศก์เมตร คือ ถ้าฝนตกในกรุงเทพฯ แล้วปล่อย ให้ไหลไปตามแรงโน้มถ่วง หรือให้ไหลไปเองคงระบาย ไม่ทัน ต้องเตรียมอุโมงค์ไปรับ ต้องเป็นเหมื อ นสะดื อ เป็นอ่างน้ำที่ดึงลงมา ดังนั้นพื้นที่ที่ห่างไกลจากริมแม่น้ำ ต้ อ งใช้ ร ะบบอุ โ มงค์ ช่ ว ย นี่ เ ป็ น สาเหตุ ที่ ต้ อ งก่ อ สร้ า ง อุโมงค์ แต่ก็ต้องใช้งบประมาณที่สูงตามไปด้วย อุโมงค์ ด้านบนเป็นที่ที่จะตัดน้ำที่คลองสอง ในปีที่แล้วที่กรุงเทพฯ มีปัญหาด้านเหนือ ด้านสายไหม ดอนเมือง อุโมงค์ตัวบนนี้ จะตัดน้ำออกแม่น้ำเจ้าพระยา
87
ศูนย์ป้องกันน้ำท่วมกรุงเทพฯ 2 ที่อยู่ที่ดินแดงเอง ก็มีเรดาห์การตรวจวัดอากาศเป็นแบบ Real Time และ Update ทุก 15 นาที เข้าไปดูได้เลย ทั้งในเรื่องทิศทาง ด้วยว่าเคลื่อนที่ไปเขตไหน มีระบบ SCADA มีเครือข่าย กว่า 70 แห่ง ระดับน้ำในคลองสายหลัก ถนนสายหลัก สามารถตรวจสอบได้ทั้งหมด สำหรั บ การเตรี ย มความพร้ อ มในปี 2555 จาก ประสบการณ์ในปีที่ผ่านมา กรุงเทพฯ ได้รับงบประมาณ เร่งด่วนจากคณะกรรมการยุทธศาสตร์เพือ่ การวางระบบการ บริหารจัดการทรัพยากรน้ำ (กยน.) หรือรัฐบาล ในการที่จะ มาเสริมประสิทธิภาพในการระบายน้ำ ได้มีการกำหนด ให้ เ อาน้ ำ ผ่ า นเพี ย งบางส่ ว นแล้ ว เร่ ง ให้ อ อกอ่ า วไทย มีการเร่งประชุมหารือกันใน กยน. ซึ่งก็ได้ดำเนินการตาม ที่รัฐบาลกำหนด โดยต้องคิดในเรื่องน้ำผ่านด้วย ไม่ใช่ เพียงแค่น้ำฝน แต่จะให้ผ่านเท่าไหร่ไม่ให้กรุงเทพฯ เกิด น้ำท่วม แต่ก็ต้องมีการออกแบบใหม่ให้เกิดประสิทธิภาพ ในการให้น้ำผ่านจากบนลงล่างให้เร็วขึ้น ถือว่ามีความพร้อมในปี 2555 มีการขุดลอกคลอง ขุดลอกท่อเกือบ 100% แล้ว และคาดว่าจะรองรับน้ำ ได้ในมาตรการระยะเร่งด่วน มีการติดตั้งเครื่องผลักดัน น้ำแรงสูง เครื่องผลักดันน้ำดีเซลก็มี และมีการติดตั้ง เครื่องผลักดันน้ำเพิ่มเข้าไปในสถานที่ต่างๆ เพื่อเร่งระบาย และติ ด ตั้ ง เครื่ อ งวั ด อั ต ราการไหลของน้ ำ ตามที่ รั ฐ บาล กำหนดว่าคลองไหลได้เท่าไหร่ มีการติดตั้งเครื่องวัดน้ำ ตามประตู เพื่อให้รู้ว่าน้ำผ่านเข้ากรุงเทพฯ เท่าไหร่ ในช่ ว งเหตุ อุ ท กภั ย ในปี ที่ ผ่ า นมามี แ นวคั น กั้ น น้ ำ พั ง ประมาณ 5 จุดซึ่งได้จัดการซ่อมแซมไปเกือบทั้งหมดแล้ว มี 5 จุดที่ฝั่งธนบุรี และมีการเสริมคันอยู่ ซึ่งคิดว่าเพียงพอ ถ้าน้ำมาสูงไม่มาก ตอนบนคาดว่าเสริมประมาณ 3.50 เมตรจากระดับน้ำทะเล ตอนกลาง 2.50 เมตร ส่วน ตอนปลาย 2.80 เมตร ซึ่งเพิ่มจากเดิมประมาณ 50 เซนติเมตร
88
ตามแนวคั น กั้ น น้ ำ พระราชดำริ ก็ ไ ด้ เ พิ่ ม ความสู ง ซึ่ ง ก็ ไ ด้ รั บ งบจากรั ฐ บาลมาทำ ตั ว นี้ เ ป็ น แนวทางของ รั ฐ บาลที่ ม ากั น ที่ ค ลองรั ง สิ ต ประมาณคลองเจ็ ด ซึ่ ง ของกทม. ก็ จ ะต่ อ ลงมาตรงแนวถนนนิ มิ ต รใหม่ ตามแนวคั น พระราชดำริ คั น แนวใหญ่ คื อ ที่ ค ลอง สิ บ สามที่ ล งมาจากปทุ ม ธานี เป็ น คั น ใหญ่ ที่ รั ฐ บาลทำ ส่ ว นตะวั น ตกก็ ไ ด้ ท ำที่ ค ลองมหาสวั ส ดิ์ ในปี ที่ แ ล้ ว มี น้ำล้นประมาณ 10 – 15 เซนติเมตร ก็ต้องเสริมตามที่ รัฐบาลกำหนด มาตรการที่ รั ฐ บาลกำหนด และทางกรุ ง เทพฯ ก็ได้นำมาพัฒนา คือ มาตรการการพัฒนาระบบลำเลียง น้ำผ่าน โดยรัฐบาลได้กำหนดให้เอาน้ำผ่านด้วย แต่ก็ ต้ อ งคุ ม ไว้ ไ ม่ ใ ห้ ท่ ว ม และพั ฒ นาระบบการเร่ ง ให้ อ อก สู่อ่าวไทย มีการพัฒนาการก่อสร้างอุโมงค์ เพื่อให้ระบายน้ำ ได้ เ ร็ ว และตรวจสอบความมั่ น คงของแนวที่ มี อ ยู่ เ ดิ ม ตรวจสอบและพัฒนาแก้มลิงให้ดีกว่าเดิม หาแก้มลิงใหม่ และมี ก ารนำเอาเครื่ อ งมื อ ไปติ ด ตั้ ง เพื่ อ พั ฒ นาให้ ดี กว่าเดิม ซึ่งก็ได้มีการของบประมาณไปแล้วกว่า 13,900 ล้ า นบาทซึ่ ง ใช้ ใ นงบเงิ น กู้ 300,000 กว่ า ล้ า นบาท ซึ่งก็เป็นแนวทางยั่งยืนที่ กทม. ได้เสนอรัฐบาล
Section III
การพัฒนาการบริหารจัดการเชิงบูรณาการ การประชุมเชิงปฎิบัติการ (Workshop)
89
การฝึกอบรมเชิงปฏิบัติการ – Workshop การตรวจสอบและทบทวนแผน และการเตรียมแผนสู่แนวทางการฝึกปฏิบัติ วัตถุประสงค์
ลักษณะการดำเนินกิจกรรม
เพื่ อ เตรี ย มความพร้ อ มและเสริ ม สร้ า งทั ก ษะ ในการบริ ห ารจั ด การสาธารณภั ย ในเชิ ง บู ร ณาการ เพื่ อ นำแนวนโยบายไปสู่ ก ารปฏิ บั ติ โดยใช้ ก รณี ศึ ก ษา (Case Study) จากปี พ.ศ. 2554 ที่ผ่านมานางสาว ยิ่ ง ลั ก ษณ์ ชิ น วั ต ร นายกรั ฐ มนตรี มี ค วามต้ อ งการให้ ข้าราชการระดับสูงสามารถมีทักษะในการจัดการบริหาร ภั ย พิ บั ติ ไ ด้ ใ กล้ เ คี ย งกั น จึ ง เป็ น ที่ ม าให้ ป ลั ด กระทรวง อธิ บ ดี รองอธิ บ ดี ผู้ ว่ า ราชการจั ง หวั ด และรองผู้ ว่ า ราชการจังหวัดได้เข้ามาฝึกอบรมทำ Workshop และ Simulation เพื่อฝึกการคิดและการทำงานแบบบูรณาการ โดยมี ห น่ ว ยงานที่ เ ข้ ามาเกี่ยวข้อ งในขั้นตอนนี้อ ย่างมีนัย สำคัญจำนวน 3 หน่วยงาน ได้แก่ อันดับแรกคือ สำนักงาน ก.พ. ทีร่ บั นโยบายจากนายกรัฐมนตรีลงมา แล้วขับเคลือ่ นให้ เกิดการปฏิบตั ใิ นด้านวิชาการขัน้ สูง อันดับทีส่ องคือ สถาบัน บัณฑิตบริหารธุรกิจศศินทร์ แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ทีไ่ ด้จดั หาผูท้ รงคุณวุฒมิ าช่วยในการคิดวิเคราะห์ และอันดับ ที่ ส ามคื อ กรมป้ อ งกั น และบรรเทาสาธารณภั ย (ปภ.) กระทรวงมหาดไทยที่รับผิดชอบในการฝึกทำ Simulation วัตถุประสงค์ในการประชุมเชิงปฏิบตั กิ ารจึงเป็นไปเพือ่ ศึกษาแผนงานที่มีความสำคัญ วิเคราะห์ปัญหาพร้อมกับหา แนวทางในการแก้ ไ ข โดยเนื้ อ หาจากการประชุ ม เชิ ง ปฏิบัติการส่วนหนึ่งจะถูกนำไปรวบรวม และประมวลเพื่อ จั ด ทำเป็ น คู่ มื อ ภายใต้ แ ผนเผชิ ญ เหตุ ด้ า นอุ ท กภั ย ของ จั ง หวั ด และแผนเผชิ ญ เหตุ ด้ า นการบริ ห ารจั ด การน้ ำ และอุ ท กภั ย ของกระทรวงต่ อ ไป (โปรดพิ จ ารณาตาม ภาคผนวกด้านท้ายของหนังสือ)
ในส่วนของการประชุมเชิงปฏิบัติการ (Workshop) ให้ความสำคัญกับ 2 ประเด็นหลัก ได้แก่ การทบทวน บทเรี ย นจากเหตุ ก ารณ์ วิ ก ฤติ อุ ท กภั ย ปี 2554 และ การทบทวนแผนของแต่ละจังหวัด / หน่วยงาน ซึ่งเป็น แบบมาตรฐานรู ป แบบใหม่ ข องการถอดบทเรี ย นที่ ท าง สถาบันฯ ศศินทร์ ได้เข้ามาช่วยอำนวยการถอดบทเรียน และทบทวนกับแผนการทำงาน กิจกรรมทุกรูปแบบภายใต้การประชุมเชิงปฏิบัติการ จะดำเนิ น ไปเช่ น เดี ย วกั น ทุ ก พื้ น ที่ ตั้ ง แต่ พื้ น ที่ ต้ น น้ ำ พื้นที่กลางน้ำ พื้นที่ปลายน้ำ และกลุ่มหน่วยงานส่วนกลาง ซึ่งได้รับความร่วมมือทั้งจากผู้ว่าราชการจังหวัด เจ้าหน้าที่ ที่ เ กี่ ย วข้ อ งหลากหลายระดั บ และส่ ว นงาน ผู้ แ ทนจาก ทุ ก กระทรวงและทุ ก กรมที่ เ กี่ ย วข้ อ งทั่ ว ประเทศเข้ า มา ร่วมกันทำ Workshop เพื่อให้ได้มีความรู้ทัดเทียมกัน เป็นไปในทางเดียวกัน ลั ก ษณะกิ จ กรรมจะมี ก ารแบ่ ง กลุ่ ม เป็ น จั ง หวั ด / หน่วยงานแยกกัน โดยมี Moderator และ Facilitator จากสถาบั น ฯ ศศิ น ทร์ เข้ า มาช่ ว ยกั น ดำเนิ น กิ จ กรรม จะมี ก ารนำแผนของแต่ ล ะจั ง หวั ด หน่ ว ยงาน หรื อ ประเด็นสำคัญ (เช่น เรื่อง Logistics การแพทย์หรือ สาธารณสุข การจัดการภัย การบริจาค การฟื้นฟู เยียวยา ทั้งระบบการศึกษา การพาณิชย์ อุตสาหกรรม เป็นต้น) มา ทบทวนว่าครอบคลุมเหตุดีแล้วหรือไม่ รวมทั้งจะสามารถ นำประสบการณ์จากต้นน้ำ กลางน้ำ และปลายน้ำ มาระบุ ชี้ให้เห็นว่าแผนที่ชัดเจนขึ้นและดีขึ้นนั้นเป็นอย่างไร ทั้งนี้ ผู้เข้าร่วมประชุมจะได้มีโอกาสในการคิดค้น หรื อ ทบทวนขั้ น ตอนในการดำเนิ น การ ทั้ ง ในช่ ว งก่ อ น ระหว่างและหลังเกิดเหตุ รวมถึงการวิเคราะห์ และถอด บทเรียนจากเหตุการณ์ และปัญหาทีเ่ กิดขึน้ ในช่วงเหตุการณ์ อุทกภัยในปี 2554 ทีผ่ า่ นมา พร้อมกับการร่วมกันหาแนวทาง ในการป้องกัน และรับมือปัญหาทั้งหลายต่อไป
90
วิธีการดำเนินกิจกรรม แนวทางการดำเนินการของการประชุมเชิงปฏิบัติการ จะถูกแบ่งออกเป็น 2 รูปแบบ (ซึ่งมีความแตกต่างกันใน รายละเอียดการดำเนินกิจกรรมบางส่วน) ประกอบด้วย 1. กลุ่มตามพื้นที่ จะถูกแบ่งออกตามจังหวัดในช่วง - ต้นน้ำ 10 จังหวัด ได้แก่ เชียงใหม่, เชียงราย, สุโขทัย, อุตรดิตถ์, ตาก, น่าน, แพร่, ลำปาง, ลำพูน, พะเยา - กลางน้ำ 14 จังหวัด ได้แก่ ชัยนาท, พิษณุโลก, กำแพงเพชร, อุทยั ธานี, พิจติ ร, นครสวรรค์, สุพรรณบุร,ี อยุธยา, ปราจีนบุรี, สิงห์บุรี, อ่างทอง, ลพบุรี, สระบุรี, นครนายก - ปลายน้ำ 7 จังหวัด ได้แก่ นนทบุรี, สมุทรสาคร, สมุทรปราการ, ฉะเชิงเทรา, นครปฐม, ปทุมธานี, กรุงเทพมหานคร โดยขณะดำเนินกิจกรรมนั้น แต่ละกลุ่มจะนั่งประจำ โต๊ะของกลุ่มตนเอง ซึ่งจะประกอบไปด้วยตัวแทนบุคลากร จากหน่วยงานทีม่ สี ว่ นเกีย่ วข้องโดยตรงกับการบริหารจัดการ ภาวะภัยพิบัติ (โดยทั่วไปจะมีสมาชิกประมาณ 12 – 14 คนต่ อ โต๊ ะ ) โดยมี ค ณะทำงานจากสถาบั น ฯ ศศิ น ทร์ ทำหน้าที่เป็น Moderator หรือ Facilitator ประจำกลุ่ม โต๊ะละ 1 – 2 คน เมื่อวิทยากรหลักได้อธิบายถึงรายละเอียดและวิธีการ ประชุมเชิงปฏิบัติการให้ผู้เข้าประชุมทุกคนทราบโดยทั่วกัน แล้ว จะเริ่มดำเนินกิจกรรมในขั้นตอนแรก ซึ่งกำหนด บริ บ ทของช่ ว งเวลาก่ อ นเกิ ด เหตุ อุ ท กภั ย มี ก ารเปิ ด วีดิทัศน์สั้นๆ เพื่อให้ผู้เข้าประชุมได้เห็นภาพและเสียงของ ช่วงเวลาก่อนเกิดเหตุอุทกภัย ซึ่งเป็นการรวบรวมภาพข่าว จากที่ต่างๆ เข้าไว้ด้วยกัน เมื่อจบจากการชมวีดิทัศน์ช่วงต้นแล้ว แต่ละกลุ่ม จะต้องดำเนินการตาม 4 ขั้นตอนดังต่อไปนี้ 1. วิ เ คราะห์ แ ละนำเสนอประเด็ น ในการดำเนิ น งาน ต่างๆ โดยพยายามให้ครอบคลุมกับประเด็นสำคัญ ของการป้ อ งกั น และบรรเทาสาธารณภั ย ให้ ไ ด้ ม าก ที่สุด 2. ระบุหน่วยงานหลักที่ต้องรับผิดชอบในประเด็นนั้นๆ 3. เลื อ กประเด็ น ในการดำเนิ น งานที่ ส ำคั ญ มากที่ สุ ด ประมาณ 3 ประเด็น พร้อมระบุขนั้ ตอนการดำเนินงาน อย่างละเอียด
4. จากประเด็นที่ได้รับการคัดเลือก ทำการวิเคราะห์ ปัญหา หรืออุปสรรค์ทอี่ าจเกิดขึน้ พร้อมทัง้ หาแนวทาง ในการป้องกัน และรับมือปัญหาเหล่านั้น เมื่อเสร็จสิ้นขั้นตอนที่ 4 แล้ว เป็นการสิ้นสุดบริบท ของช่ ว งเวลาก่ อ นเกิ ด เหตุ อุ ท กภั ย จากนั้ น ขั้ น ตอนของ กิจกรรมจะดำเนินการซ้ำอีกสองครั้ง ในส่วนบริบทของช่วง เวลาระหว่างเกิดเหตุอุทกภัย และหลังเกิดเหตุอุทกภัย ประเด็ น สำคั ญ ในด้ า นการป้ อ งกั น และบรรเทา สาธารณภัยที่แต่ละกลุ่มควรต้องคำนึงถึงอย่างครอบคลุม อาจจัดกลุ่มได้เป็น 10 กลุ่ม ดังนี้ 1. เชื้อเพลิงและพลังงาน 2. การสื่อสารโทรคมนาคม ในภาวะฉุกเฉิน และการแจ้ง เตือนภัย 3. คมนาคมและระบบโลจิสติกส์ 4. การแพทย์และการสาธารณสุข 5. การจัดการภัยพิบัติ การบริจาค การเยียวยา และ การฟื้นฟู 6. การศึกษา 7. การพาณิชย์ อุตสาหกรรม และการต่างประเทศ 8. การรักษาความสงบเรียบร้อย และความมั่นคง 9. การประชาสัมพันธ์และการจัดการข่าวสาร ฐานข้อมูล และสารสนเทศ 10. การบริหารจัดการน้ำ การเกษตร หลังจากที่เสร็จสิ้นการดำเนินการทั้งสามบริบทแล้วจะ เป็ น ช่ ว งสุ ด ท้ า ยของการประชุ ม เชิ ง ปฏิ บั ติ ก าร ได้ แ ก่ การนำเสนอผลการประชุมรายกลุ่ม โดยตัวแทนแต่ละ กลุ่มออกมานำเสนอหน้าที่ประชุม และสรุปผลการประชุม ในภาพรวม โดยวิ ท ยากรดำเนิ น รายการจากสถาบั น ฯ ศศินทร์ 2. กลุ่มตามหน้าที่ จะถูกแบ่งตามประเด็นสำคัญที่ เกี่ ย วข้ อ ง โดยจะมี ก ารคั ด เลื อ กหน่ ว ยงานที่ เ กี่ ย วข้ อ ง และมีความสำคัญต่อประเด็นในด้านนั้นๆ เป็นหลัก ซึ่ง แบ่งออกได้เป็น 7 กลุ่ม ได้แก่ - กลุ่มที่ 1: ด้านเชื้อเพลิงและพลังงาน – คมนาคม และระบบโลจิ ส ติ ก ส์ เช่ น กรมธุ ร กิ จ พลั ง งาน กระทรวงพลังงาน กรมเจ้าท่า กระทรวงคมนาคม สำนักงานนโยบายและแผน การขนส่งและจราจร เป็นต้น 91
- กลุ่มที่ 2: การแพทย์และสาธารณสุข – การรักษา ความสงบเรี ย บร้ อ ยและความมั่ น คง เช่ น กรม การแพทย์ กรมควบคุมโรค กรมอนามัย สำนักงาน ตำรวจแห่งชาติ และกรมบังคับคดี เป็นต้น - กลุ่มที่ 3: การช่วยเหลือผู้ประสบภัย (การบริจาค การเยียวยา และการฟื้นฟู) เช่น สำนักนายกรัฐมนตรี สำนักงบประมาณ กรมบัญชีกลาง กรมการจัดหางาน และกรมศิลปากร เป็นต้น - กลุม่ ที่ 4: การพาณิชย์ อุตสาหกรรม และการต่างประเทศ เช่น กรมศุลกากร กรมสรรพสามิต กรมสรรพากร กรมองค์การระหว่างประเทศ กรมส่งเสริมการส่งออก กรมพัฒนาธุรกิจการค้า เป็นต้น - กลุ่มที่ 5: การศึกษา การประชาสัมพันธ์และการ จั ด การข่ า วสาร ฐานข้ อ มู ล และสารสนเทศ การสื่อสารโทรคมนาคม ในภาวะฉุกเฉิน และการ แจ้ ง เตื อ นภั ย เช่ น สำนั ก งานสภาการศึ ก ษา สำนั ก งานคณะกรรมการการอุ ด มศึ ก ษา กรม ประชาสั ม พั น ธ์ สำนั ก ข่ า วกรองแห่ ง ชาติ ศู น ย์ เตือนภัยพิบัติแห่งชาติ และสำนักงานสถิติแห่งชาติ เป็นต้น - กลุ่มที่ 6: การบริหารจัดการน้ำ การเกษตร (1) เช่น กรมชลประทาน กรมประมง กรมปศุสัตว์ กรมพัฒนาที่ดิน และกรมวิชาการเกษตร เป็นต้น - กลุ่มที่ 7: การบริหารจัดการน้ำ การเกษตร (2) เช่น กรมทรัพยากรธรณี กรมทรัพยากรน้ำบาดาล กรมอุตุนิยมวิทยา และสำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร เป็นต้น โดยวิธีดำเนินกิจกรรมนั้นจะคล้ายคลึงกับกลุ่มตาม พื้นที่ กล่าวคือ แต่ละกลุ่มจะนั่งประจำโต๊ะของกลุ่มตนเอง ซึง่ จะประกอบไปด้วยตัวแทนบุคลากรจากหน่วยงานทีม่ สี ว่ น เกี่ยวข้องกับการบริหารจัดการภาวะภัยพิบัติภายใต้ประเด็น สำคัญทีก่ ำหนดไว้แต่ละกลุม่ โดยมีคณะทำงานจากสถาบันฯ ศศินทร์ ทำหน้าที่เป็น Moderator หรือ Facilitator ประจำกลุ่ม โต๊ะละ 1 – 2 คน
92
เมื่อวิทยากรหลักได้อธิบายถึงรายละเอียดและวิธีการ ประชุ ม เชิ ง ปฏิ บั ติ ก ารให้ ผู้ เ ข้ า ประชุ ม ทุ ก คนทราบโดยทั่ ว กันแล้ว จะเริ่มดำเนินกิจกรรมในขั้นตอนแรก ซึ่งกำหนด บริ บ ทของช่ ว งเวลาก่ อ นเกิ ด เหตุ อุ ท กภั ย มี ก ารเปิ ด วีดิทัศน์สั้นๆ เพื่อให้ผู้เข้าประชุมได้เห็นภาพและเสียงของ ช่วงเวลาก่อนเกิดเหตุอุทกภัย ซึ่งเป็นการรวบรวมภาพข่าว จากที่ต่างๆ เข้าไว้ด้วยกัน เมื่อจบจากการชมวีดิทัศน์ช่วงต้นแล้ว แต่ละกลุ่ม จะต้องดำเนินการตาม 3 ขั้นตอนดังต่อไปนี้ 1. วิเคราะห์และนำเสนอประเด็นในการดำเนินงานต่างๆ ในประเด็นที่ตนเองมีความเชี่ยวชาญและอยู่ในหน้าที่ ความรับผิดชอบให้ได้มากที่สุด พร้อมระบุขั้นตอน การดำเนินงานอย่างละเอียด 2. ระบุหน่วยงานหลักที่ต้องรับผิดชอบในประเด็นนั้นๆ 3. ร่วมกันเลือกประเด็นในการดำเนินงานที่สมาชิกใน กลุม่ เห็นว่ามีความสำคัญมากทีส่ ดุ ประมาณ 3 ประเด็น เพื่อทำการวิเคราะห์ปัญหา หรืออุปสรรคที่อาจเกิดขึ้น พร้อมทั้งหาแนวทางในการป้องกัน และรับมือปัญหา เหล่านั้น เมื่อเสร็จสิ้นขั้นตอนที่ 3 แล้ว เป็นการสิ้นสุดบริบท ของช่ ว งเวลาก่ อ นเกิ ด เหตุ อุ ท กภั ย จากนั้ น ขั้ น ตอนของ กิจกรรมจะดำเนินการซ้ำอีกสองครั้ง ในส่วนบริบทของช่วง เวลาระหว่างเกิดเหตุอุทกภัย และหลังเกิดเหตุอุทกภัย หลั ง จากที่ เ สร็ จ สิ้ น การดำเนิ น การทั้ ง สามบริ บ ท แล้ ว จะเป็ น ช่ ว งสุ ด ท้ า ยของการประชุ ม เชิ ง ปฏิ บั ติ ก าร ได้แก่ การนำเสนอผลการประชุมรายกลุ่ม โดยตัวแทนแต่ ละกลุ่ ม ออกมานำเสนอหน้ า ที่ ป ระชุ ม และสรุ ป ผลการ ประชุมในภาพรวม โดยวิทยากรดำเนินรายการ จากสถาบันฯ ศศินทร์ ทั้ ง นี้ ข้ อ มู ล ที่ ไ ด้ รั บ จากการประชุ ม เชิ ง ปฏิ บั ติ ก าร ทั้ ง หมดนั้ น จะถู ก นำไปถอดเป็ น ประเด็ น แผนงาน และ รายละเอียดต่างๆ เพื่อจัดทำเป็นร่างคู่มือภายใต้แผนเผชิญ เหตุด้านอุทกภัยของจังหวัด และร่างแผนเผชิญเหตุด้าน การบริ ห ารจั ด การน้ ำ และอุ ท กภั ย ของหน่ ว ยงานของ กระทรวง ทั้ง 16 ด้าน (ดู Section IV ร่างคู่มือ แผนเผชิญเหตุ)”
(ร่าง) ขั้นตอนการดำเนินการก่อนเกิดเหตุอุทกภัย ระหว่างเกิดเหตุอุทกภัย และหลังเกิดเหตุอุทกภัย (อ้างอิงจากข้อมูลการประชุมเชิงปฏิบัติการ)
ก่อนเกิดเหตุอุทกภัย
1. สำรวจพื้นที่เสี่ยง/พื้นที่ที่ได้รับ ผลกระทบ
ระหว่างเกิดเหตุอุทกภัย 1. อพยพผู้ประสบภัย
หลังเกิดเหตุอุทกภัย 1. ฟื้นฟูผู้ประสบภัย
2. เฝ้าระวังสถานการณ์ 2. ช่วยชีวิตผู้ประสบภัย เพือ่ เยียวยาผู้ประสบภัย
2. ประเมินความเสียหาย
3. เตรียมความพร้อมด้านการป้องกัน 3. บริหารสิ่งของบริจาค
3. บริหารจัดการผู้สูญหาย
4. เตรียมความพร้อมของแผนอพยพ 4. บริหารจัดการด้านการแพทย์ 4. อพยพผู้ประสบภัยกลับ และสาธารณสุข 5. เตรียมความพร้อมด้านการแพทย์ 5. รักษาความปลอดภัยและดูแล 5. ฟื้นฟูด้านสาธารณสุข และสาธารณสุข ความสงบเรียบร้อยในพื้นที่ และสุขาภิบาล ประสบภัย 6. เตรียมความพร้อมด้าน 6. ติดตามผู้สูญหายและ เครือ่ งอุปโภคบริโภค จัดการผู้เสียชีวิต
6. ฟื้นฟูเร่งด่วนด้านที่อยู่อาศัย
7. เตรียมความพร้อมด้านดูแล ความปลอดภัย ความสงบ เรียบร้อย และความมั่นคง
7. ฟื้นฟูระบบสาธารณูปโภค
7. แจ้งสถานการณ์ฉุกเฉิน
8. แจ้งเตือนภัยและเตรียม 8. แจ้งข้อมูลประชาชน 8. ฟื้นฟูสถานที่สำคัญและ ความพร้อมประชาชน ระหว่างเกิดเหตุ สิ่งแวดล้อม ในการเผชิญเหตุอุทกภัย 9. ประชาสัมพันธ์ 9. ประชาสัมพันธ์กับสื่อมวลชน 9. ฟื้นฟูด้านการจัดการน้ำ ก่อนเกิดเหตุอุทกภัย 10. เตรียมความพร้อมด้านระบบ 10. จัดการระบบสื่อสาร สื่อสารและเครื่องมือสื่อสาร ในภาวะฉุกเฉิน
10. ฟื้นฟูด้านคมนาคม และโลจิสติกส์
11. เตรียมความพร้อมด้านคมนาคม 11. บริหารจัดการด้านคมนาคม 11. ฟื้นฟูด้านการศึกษา 12. สำรองเชื้อเพลิงพลังงาน
12. บริหารจัดการน้ำ
12. ฟื้นฟูด้านเกษตร
13. เตรียมความพร้อมด้านการศึกษา 13. จัดการขยะ ซากสิ่งของ ปรักหักพัง ที่คงค้างอย่างเหมาะสม
13. บริหารจัดการสิ่งของบริจาค
14. เตรียมความพร้อมด้าน เกษตรกรรม
14. ประชาสัมพันธ์หลังเกิดอุทกภัย
14. ปกป้องสถานที่สำคัญ
93
ก่อนเกิดเหตุอุทกภัย
ระหว่างเกิดเหตุอุทกภัย
15. เตรียมป้องกันสถานที่สำคัญ
15. ปกป้องระบบสาธารณูปโภค
16. เตรียมป้องกันระบบ สาธารณูปโภค
16. บริหารจัดการด้านการศึกษา
17. เตรียมระบบฐานข้อมูล
17. บริหารจัดการด้านการเกษตร
18. เตรียมความพร้อมในการ ระดมพลเพื่อป้องกันและ บรรเทาอุทกภัย
18. บริหารจัดการระบบฐานข้อมูล
19. เตรียมความพร้อมด้านเครื่องมือ 19. บริหารจัดการดูแลนักท่องเที่ยว อุปกรณ์ ยานพาหนะและ การจัดสรรทรัพยากร 20. จัดระบบการสำรวจคนหายและ 20. จัดตั้งศูนย์บัญชาการ กระบวนการทางนิติวิทยาศาสตร์ เฉพาะกิจส่วนหน้าในเขตพื้นที่ ประสบภัย 21. จัดตั้งศูนย์อำนวยการเฉพาะกิจ 21. บริหารศูนย์รองรับผู้อพยพ 22. เตรียมจัดตั้งศูนย์พักพิงชั่วคราว 23. จัดตั้งศูนย์รับบริจาค
94
หลังเกิดเหตุอุทกภัย
ภาพบรรยากาศ การประชุมเชิงปฎิบัติการ (Workshop) ต้นน้ำ
95
ภาพบรรยากาศ การประชุมเชิงปฎิบัติการ (Workshop) กลางน้ำ
96
ภาพบรรยากาศ การประชุมเชิงปฎิบัติการ (Workshop) ปลายน้ำ
97
ภาพบรรยากาศ การประชุมเชิงปฎิบัติการ (Workshop) หน่วยงานกลาง
98
Section III
การพัฒนาการบริหารเชิงบูรณาการ การฝึกปฎิบัติในสถานการณ์จำลองเสมือนจริง (Simulation)
99
การฝึกปฏิบัติในสถานการณ์จำลองเสมือนจริง Simulation
เป้าประสงค์ (Purpose) เพื่อให้หน่วยงานที่เข้าร่วมการฝึกซ้อมได้มีโอกาสนำ แผนเผชิญเหตุอุทกภัย และกระบวนการปฏิบัติเมื่อเกิด เหตุ ฉุ ก เฉิ น จากอุ ท กภั ย ทั้ ง ในส่ ว นของจั ง หวั ด และ หน่วยงานกลางมาพิจารณาทบทวน ทดสอบ และหาข้อ บกพร่องของแผน อันจะนำไปสู่ข้อเสนอแนะข้อคิดเห็น และการกำหนดแนวทางในการปรั บ ปรุ ง แผนเผชิ ญ เหตุ และกระบวนการปฏิบัติดังกล่าวให้มีความสมบูรณ์ยิ่งขึ้น รวมทั้งให้แผนดังกล่าว สามารถดำเนินการตามหลักเกณฑ์ และแนวทางการบริ ห ารจั ด การน้ ำ ตามที่ รั ฐ บาลได้ กำหนดไว้ นอกจากนี้ยังเป็นการกระตุ้น และส่งเสริมการสร้าง ความตระหนั ก ให้ เ จ้ า หน้ า ที่ ที่ เ กี่ ย วข้ อ งให้ เ กิ ด การเรี ย นรู้ ในบทบาทหน้าที่ กระบวนการดำเนินงานในแต่ละเหตุการณ์ ของการฝึกซ้อม เพื่อนำไปพัฒนาแนวทางการดำเนินการ ของหน่ ว ยงานในอนาคต ขณะเดี ย วกั น ยั ง ก่ อ ให้ เ กิ ด ความตื่ น ตั ว ของภาคประชาชนให้ เ ห็ น ความสำคั ญ และ ความตระหนักในเรื่องความปลอดภัยอันเกิดจากภัยพิบัติ ธรรมชาติ
ขอบเขต (Scope)
3. มิติพื้นที่ (Area) กำหนดสถานการณ์อุทกภัยที่ส่ง ผลกระทบต่ อ จั ง หวั ด ในพื้ น ที่ ต่ า งๆ (ต้ น น้ ำ กลางน้ ำ และปลายน้ำ) ผ่านกระบวนการการสัมมนาและประชุม เชิงปฏิบัติการตามมิติพื้นที่ตามภูมิศาสตร์ เส้นทางการไหล ของลำน้ำในแต่ละลุ่มน้ำ และความสำคัญทางเศรษฐกิจ 4. มิตหิ น่วยงานทีเ่ ข้าร่วม การสัมมนาและประชุมเชิง ปฏิบัติการครั้งนี้ประกอบด้วยหน่วยงานที่เกี่ยวข้องในด้าน การบริ ห ารจั ด การน้ ำ และการป้ อ งกั น และบรรเทา สาธารณภัย โดยแบ่งเป็น 2 ระดับตามพื้นที่ดังนี้ ได้แก่ หน่วยงานในระดับจังหวัด และหน่วยงานในส่วนกลาง
เป้าหมาย (Goals) มีความมุง่ หมายสำคัญในการทดสอบประสิทธิภาพของ แผนเผชิญเหตุอุทกภัยจังหวัดและหน่วยงานในส่วนกลาง รวมถึ ง การเชื่ อ มโยงแผนของจั ง หวั ด ในกลุ่ ม จั ง หวั ด และ หน่วยงานในส่วนกลาง และแนวทางการบริหารจัดการน้ำ ตามที่ ค ณะกรรมการยุ ท ธศาสตร์ เพื่ อ วางระบบการ บริหารจัดการทรัพยากรน้ำ (กยน.) กำหนด โดยมุ่งเน้น การทดสอบกระบวนการ วิ ธี ก ารปฏิ บั ติ ข องหน่ ว ยงาน ผู้ เ ข้ า ร่ ว มการฝึ ก ซ้ อ มตามบทบาทหน้ า ที่ ต ามแผน เผชิญเหตุอุทกภัยที่ได้จัดทำไว้ รวมทั้งเป็นการรับทราบ บทบาทอำนาจหน้ า ที่ แ ละทรั พ ยากรในการปฏิ บั ติ ง าน ร่ ว มกั น ของหน่ ว ยงานที่ เ กี่ ย วข้ อ ง ตลอดจนเป็ น การ ทดสอบขี ด ความสามารถของบุ ค ลากร ทรั พ ยากรของ หน่ ว ยงานที่ เ กี่ ย วข้ อ งในการเผชิ ญ ต่ อ สถานการณ์ อุทกภัยที่ส่งผลกระทบรุนแรง ตามแผนเผชิญเหตุอุทกภัย ที่มีอยู่ทั้งในระดับพื้นที่ของจังหวัดและกลุ่มจังหวัด
การสั ม มนาและประชุ ม เชิ ง ปฏิ บั ติ ก ารในครั้ ง นี้ ได้กำหนดขอบเขตไว้ ดังนี้ 1. มิ ติ ป ระเภทของภั ย (Type of Hazard) กำหนดประเภทของภั ย ในการสั ม มนาและประชุ ม เชิ ง ปฏิ บั ติ ก ารหลั ก สู ต รฯ ตามนโยบายของรั ฐ บาลที่ ส่ ง ผล กระทบรุนแรงครอบคลุมพื้นที่หลายจังหวัด (สาธารณภัย ระดับ ๓) ตถุประสงค์ในภาพรวม (Overall Objectives) 2. มิติบทบาทหน้าที่ (Functions) มุ่งเน้นบทบาท วั หน้าทีข่ องหน่วยงานในการแจ้งเตือนภัย การอพยพประชาชน 1. เพื่อเสริมสร้างองค์ความรู้ด้านการจัดทำแผนเผชิญ และการช่วยเหลือประชาชนและผู้ประสบภัย การบริหาร เหตเุ ฉ พาะพื้ น ที่ (พื้ น ที่ เ ศรษฐกิ จ อุ ต สาหกรรม สิ่ ง ของ สำรองจ่ า ย (Inventory Management) และพื้นที่เมือง) แผนป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย การบู ร ณาการการปฏิ บั ติ ง านของหน่ ว ยงาน โดยผ่ า น และการฝึ ก ซ้ อ มแผนเผชิ ญ เหตุ ใ ห้ กั บ ส่ ว นราชการ กระบวนการฝึกซ้อมเฉพาะหน้าที่ (Functional Exercise: องค์ ก รปกครองส่ ว นท้ อ งถิ่ น และทุ ก ภาคส่ ว นที่ FEX) เกี่ ย วข้ อ งในการบริ ห ารจั ด การอุ ท กภั ย ที่ เ ป็ น ไปใน 100
ทิศทางเดียวกันและมีประสิทธิภาพ 2. เพื่อส่งเสริมและผลักดันการฝึกซ้อมแผนเผชิญเหตุ เฉพาะพื้นที่ของทุกภาคส่วนที่เกี่ยวข้อง เพื่อให้การ จั ด การสาธารณภั ย ในขณะเกิ ด ภั ย มี ร ะบบและมี ประสิทธิภาพ 3. เพื่อเสริมสร้างพัฒนาฐานความรู้ความเข้าใจ และ แลกเปลี่ ย นประสบการณ์ พร้ อ มทั้ ง ปลู ก ฝั ง องค์ ความรู้ให้กับเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องกับการป้องกันและ บรรเทาสาธารณภัยทั้งในระดับนโยบายและระดับ ปฏิ บั ติ ง านด้ า นการบริ ห ารจั ด การอุ ท กภั ย ในส่ ว น กลาง ภูมิภาค ศูนย์ป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย เขต จังหวัด องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่เกี่ยวข้อง
โครงสร้างการสัมมนาและประชุมเชิงปฏิบตั กิ าร (Structure) การสัมมนาและประชุมเชิงปฏิบัติการครั้งนี้ กำหนด เป็ น รู ป แบบการฝึ ก ซ้ อ มเฉพาะหน้ า ที่ (Functional Exercise: FEX) โดยมุ่งเน้นการทดสอบการประสานงาน การปฏิ บั ติ หรื อ ประเมิ น บทบาทหน้ า ที่ ข องหน่ ว ยงานที่ เกี่ยวข้องภายในจังหวัดและหน่วยงาน เช่น การแจ้งเหตุ ฉุกเฉิน (Alert Notification) การแจ้งเตือนประชาชน (Public Warning) การติดต่อสื่อสาร (Communication) การประสานงานและการควบคุม (Coordination and Control) การนำเสนอข้อมูลเหตุฉุกเฉินต่อสาธารณชน (Emergency Public Information) การขนส่งและคมนาคม (Transportation) การบริหารทรัพยากร (Resource Management) การอพยพประชาชน และการช่วยเหลือ ประชาชนและผู้ประสบภัย การบริหารสิ่งของสำรองจ่าย (Inventory Management)
ผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง (Participants) ผู้ เ ข้ า ร่ ว มการสั ม มนาและประชุ ม เชิ ง ปฏิ บั ติ ก าร ประกอบด้วย 4 ส่วน ดังนี้ 1. ผู้เข้ารับการฝึกซ้อม (Players) บุ ค คลที่ จ ะเป็ น ผู้ เ ข้ า ร่ ว มการฝึ ก ซ้ อ มในการฝึ ก ซ้ อ ม เฉพาะหน้ า ที่ จะต้ อ งเป็ น ผู้ มี อ ำนาจในการตั ด สิ น ใจ หรือเป็นผู้ประสานการปฏิบัติระหว่างหน่วยงาน รวมทั้ง แสดงบทบาทหน้าที่ในการตอบโจทย์คำถาม และแก้ไข ปั ญ หาตามสถานการณ์ ส มมติ บ นพื้ น ฐานของแผน เผชิ ญ เหตุ จั ง หวั ด หรื อ แผนซึ่ ง อยู่ ใ นความรั บ ผิ ด ชอบ
ของหน่วยงาน ประกอบกับความรู้ความสามารถ และ ประสบการณ์ในการปฏิบัติงานตามความเป็นจริง ทั้งนี้ ในระหว่ า งการฝึ ก ซ้ อ มผู้ เ ข้ า รั บ การฝึ ก ซ้ อ มแต่ ล ะ หน่ ว ยงานอาจจะมี บ ทบาทหน้ า ที่ แ ตกต่ า งกั น ไป ตาม โจทย์ ค ำถามตามสถานการณ์ ที่ ก ำหนด อย่ า งไรก็ ต าม ผู้ เ ข้ า รั บ การฝึ ก ซ้ อ มสามารถแสดงการมี ส่ ว นร่ ว มได้ อย่างเต็มที่โดยการนำเสนอความคิดเห็น และข้อเสนอ แนะตามบทบาทหน้ า ที่ ข องหน่ ว ยงานตนเองในประเด็ น ย่ อ ยๆ ที่ อ าจเกิ ด ขึ้ น ได้ จ ากสถานการณ์ ที่ ก ำหนดได้ ทั้ ง นี้ ค วรเป็ น ผู้ แ ทนหน่ ว ยงานในระดั บ นโยบาย และ / หรื อ หั ว หน้ า ส่ ว นราชการจากหน่ ว ยงานซึ่ ง มี ค วามรู้ ความสามารถ และประสบการณ์ในการบริหารจัดการน้ำ และการป้ อ งกั น และบรรเทาสาธารณภั ย ตามแผน เผชิญเหตุอุทกภัยจังหวัดหรือหน่วยงาน ดังตัวอย่างต่อไปนี้ - ผู้ว่าราชการจังหวัด หรือรองผู้ว่าราชการจังหวัดกลุ่ม เป้าหมายที่ได้รับมอบหมาย - ที่ทำการปกครองจังหวัดกลุ่มเป้าหมาย - สำนักงานป้องกันและบรรเทาสาธารณภัยจังหวัด / ประธาน อปพร. จังหวัด - สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดกลุ่มเป้าหมาย - โครงการชลประทานจังหวัด หรือสำนักชลประทาน จังหวัดกลุ่มเป้าหมาย - ตำรวจภูธรจังหวัด / อำเภอ จังหวัดกลุ่มเป้าหมาย - ประชาสัมพันธ์จังหวัดกลุ่มเป้าหมาย - จังหวัดทหารบก / กอ.รมน. / หน่วยทหารในพืน้ ทีจ่ งั หวัด กลุ่มเป้าหมาย - มณฑลทหารบกจังหวัดกลุ่มเป้าหมาย - พัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัดกลุ่ม เป้าหมาย - นายอำเภอจังหวัดกลุ่มเป้าหมาย - แขวงการทางจังหวัดกลุ่มเป้าหมาย - สำนักงานขนส่งจังหวัด - อุตสาหกรรมจังหวัด - สำนักงานทางหลวงชนบทจังหวัดกลุ่มเป้าหมาย - องค์การบริหารส่วนจังหวัดกลุ่มเป้าหมาย - เทศบาล / องค์ ก ารบริ ห ารส่ ว นตำบลในจั ง หวั ด กลุ่มเป้าหมาย - เหล่ากาชาดจังหวัดกลุ่มเป้าหมาย - การไฟฟ้าส่วนภูมิภาค
101
- การประปาส่วนภูมิภาค - กสท. / บริ ษั ท ทศท. จำกั ด ในพื้ น ที่ จั ง หวั ด กลุ่มเป้าหมาย - โรงพยาบาลในพื้นที่ ฯลฯ ตามความเหมาะสม - หน่วยงานที่มีภารกิจตามแผนเผชิญเหตุของจังหวัด 2. วิทยากรกระบวนการ (Facilitators) วิทยากรกระบวนการมีหน้าที่กำกับดูแลการฝึกซ้อม และแจกโจทย์ ค ำถามตามสถานการณ์ ส มมติ ที่ ก ำหนด รวมทั้ ง อำนวยการฝึ ก ซ้ อ มให้ เ กิ ด กระบวนการกลุ่ ม เป็ น ไปได้ อ ย่ า งราบรื่ น ตามห้ ว งระยะเวลาที่ ก ำหนด และหากพบเห็นข้อขัดข้อง หรือเกิดการขัดแย้งระหว่าง ผู้เข้าร่วมการฝึกซ้อม วิทยากรกระบวนการจะต้องมีหน้าที่ ดำเนิ น การเข้ า แก้ ไ ขปั ญ หาดั ง กล่ า ว นอกจากนี้ ยั ง มี บทบาทหน้ า ที่ ใ นการกระตุ้ น ให้ ผู้ เ ข้ า ร่ ว มการฝึ ก ซ้ อ ม การดำเนินการแก้ไขปัญหาตามโจทย์หากเกิดความล่าช้า โดยวิทยากรกระบวนการอาจให้คำแนะนำหรือแจ้งข้อมูล เพิ่ ม เติ ม ให้ แ ก่ ผู้ เ ข้ า ร่ ว มการฝึ ก ซ้ อ มเพื่ อ ให้ ก ารฝึ ก ซ้ อ ม ดำเนิ น การต่ อ ไปได้ ทั้ ง นี้ ภารกิ จ ของวิ ท ยากร กระบวนการที่ ส ำคั ญ อี ก ประการคื อ การควบคุ ม ให้ ผู้ เข้าร่วมการฝึกซ้อมดำเนินการเป็นไปตามกรอบแนวทาง ที่วางแผนไว้ เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ของการฝึกซ้อม ทั้งนี้วิทยากรกระบวนการควรเป็นผู้มีความรู้ ความสามารถ และประสบการณ์การจัดการฝึกซ้อม 3. ผู้เก็บรวบรวมข้อมูล (Data Collectors) ผู้เก็บรวบรวมข้อมูล มีหน้าที่เก็บข้อมูลในประเด็น สำคัญที่ได้จากการอภิปราย / ถกแถลงภายในกลุ่ม โดย เฉพาะอย่างยิ่งประเด็นที่สอดคล้องและตอบโจทย์คำถาม ตามสถานการณ์สมมติของการฝึกซ้อม โดยเรียบเรียงออก มาเป็นลายลักษณ์อักษรอย่างถูกต้องและรวดเร็ว ทั้งนี้ใน แต่ละส่วนของการฝึกซ้อมอาจกำหนดให้มีผู้เก็บรวบรวม ข้อมูลหลายคนได้ตามความเหมาะสม 4. ผู้สังเกตการณ์ (Observers) ผู้สังเกตการณ์ มีหน้าที่ในการจดบันทึกกิจกรรมที่ เกิดขึ้นในระหว่างการฝึกซ้อม ไม่ว่าจะเป็นในประเด็นด้าน ข้อผิดพลาด หรือข้อค้นพบในการปฏิบัติตามอำนาจหน้าที่ และบทบาทของหน่วยงานในระหว่างการฝึกซ้อม ทั้งนี้ ผู้ สั ง เกตการณ์ จ ะต้ อ งเตรี ย มข้ อ มู ล ในประเด็ น ดั ง กล่ า ว
102
และหยิบยกมานำเสนอในการประชุมสรุปผลการฝึกซ้อม (Hot Wash) อย่างไรก็ตาม ผู้สังเกตการณ์ไม่มีหน้าที่เข้า ร่วมในการอภิปราย / ถกแถลงใดๆ ร่วมกับผู้รับการฝึกซ้อม ในระหว่างการฝึกซ้อม ซึง่ อาจเป็นผูแ้ ทนหน่วยงานตามแผน เผชิญเหตุจังหวัด และหน่วยงานส่วนกลางที่เกี่ยวข้อง
สถานการณ์สมมติ (Scenario) กำหนดสถานการณ์ ส มมติ อุ ท กภั ย ร้ า ยแรงในพื้ น ที่ ต่างๆ (ต้นน้ำ กลางน้ำ ปลายน้ำ) พร้อมทั้งสถานการณ์ และคำถามสอดแทรก (Injects) เพิ่มเติม แผนผังโครงสร้างระบบบัญชาการเหตุการณ์ และแผนผัง การจัดการฝึกซ้อม TTX 1. โครงสร้างระบบบัญชาการเหตุการณ์ (ICS)
2. แผนผั ง สถานที่ จั ด การสั ม มนาและประชุ ม เชิ ง ปฏิบัติการหลักสูตรฯ
โดยผู้แทนที่จะปฏิบัติหน้าที่ในส่วนต่างๆ อาจประกอบ ด้วยหน่วยงานต่างๆ ดังนี้ 1. IC ได้แก่ ผู้ว่าราชการจังหวัดหรือรองผู้ว่าราชการ จังหวัดที่รับผิดชอบด้านสาธารณภัยหรือผู้แทนอื่นๆ ที่เหมาะสม 2. Liaison Officer ได้แก่ หัวหน้าสำนักงานจังหวัด หรือผู้แทนอื่นๆ ที่เหมาะสม 3. Information Officer ได้แก่ ประชาสัมพันธ์จังหวัด หรือผู้แทนอื่นๆ ที่เหมาะสม 4. Safety Officer ได้แก่ ตำรวจภูธรจังหวัด / อำเภอ หรือผู้แทนอื่นๆ ที่เหมาะสม 5. Logistic Section ได้แก่ สำนักงานขนส่งจังหวัด / แขวงการทาง / สำนักงานทางหลวงชนบทจังหวัด / องค์การบริหารส่วนจังหวัด / เทศบาล / องค์การบริหารส่วนตำบล / การไฟฟ้าส่วนภูมภิ าค / การประปาส่วนภูมภิ าค / กสท. / บริษทั ทศท. จำกัด / เหล่ากาชาดจังหวัด หรือผู้แทนอื่นๆ ที่เหมาะสม 6. Operation Section ได้แก่ ที่ทำการปกครอง จังหวัด / ประธาน อปพร. จังหวัด / สำนักงาน สาธารณสุขจังหวัด / สำนักงานป้องกันและบรรเทาสาธารณภัยจังหวัด / โครงการชลประทานจังหวัด หรือสำนักชลประทานจังหวัด / จังหวัดทหารบก / กอ.รมน. / หน่ ว ยทหารในพื้ น ที่ จั ง หวั ด / มณฑลทหารบก / พัฒนาสังคมและความมัน่ คงของ มนุษย์จังหวัด / อุตสาหกรรมจังหวัด / โรงพยาบาล ในพื้นที่ / เหล่ากาชาดจังหวัด หรือผู้แทนอื่นๆ ที่เหมาะสม 7. Finance and Admin Section ได้แก่ ทีท่ ำการปกครอง จังหวัด / คลังจังหวัดหรือผู้แทนอื่นๆ ที่เหมาะสม 8. Planning Section สำนักงานป้องกันและบรรเทา สาธารณภัยจังหวัด / ที่ทำการปกครองจังหวัด / โครงการชลประทานจังหวัด หรือสำนักชลประทาน จังหวัด สำหรับหน่วยงานต่างๆ ข้างต้นเป็นเพียงแนวคิดใน การมอบหมายหน้าที่ในส่วนต่างๆ ทั้งนี้ผู้รับผิดชอบให้เป็น ไปตามแผนเผชิญเหตุที่จังหวัดได้จัดทำขึ้น
สมมติฐานการสัมมนาและประชุมเชิงปฏิบัติการหลักสูตรฯ (Assumptions) 1. ให้ถือว่าสมมติฐานและสถานการณ์สมมติที่กำหนด ขึ้นนั้น เปรียบเสมือนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง 2. คำถามหรือโจทย์สถานการณ์ที่กำหนดไว้ จะเกิด ขึ้นเพื่อให้ผู้เข้าร่วมการฝึกซ้อมได้ถกแถลงต่อเมื่อ วิทยากรกระบวนการเป็นผู้นำเสนอ 3. คำถามหรือโจทย์สถานการณ์ที่กำหนดไว้นั้นจะไม่มี วาระซ่อนเร้นเพื่อให้ผู้เข้าร่วมการฝึกซ้อมสับสน
ข้อกำหนดเบื้องต้นในการฝึกซ้อม (Exercise Rules) การฝึกซ้อมครั้งนี้ได้กำหนดข้อกำหนดเบื้องต้นสำหรับ ผู้เข้ารับการฝึกซ้อมเพื่อสร้างความเชื่อมั่นว่าการฝึกซ้อมจะ ก่อให้เกิดการถกแถลงอย่างกว้างขวาง และเป็นไปภายใต้ บรรยากาศการฝึกที่ไม่มีภาวะกดดัน ดังนี้ 1. ส่งเสริมและสนับสนุนการแสดงออกทางความคิด และความเห็นที่หลากหลายแม้เป็นข้อคิดเห็นใน เชิงขัดแย้ง 2. การดำเนิ น การหรื อ การถกแถลงในการฝึ ก ซ้ อ ม ต้ อ งอยู่ บ นพื้ น ฐานความเป็ น จริ ง ในแผน และ ทรัพยากรของหน่วยงาน 3. ผู้เข้าร่วมการฝึกซ้อมต้องใช้สถานการณ์ ส มมติ ที่ กำหนด ประกอบการตัดสินใจและถกแถลงภายใน กลุ่มเท่านั้น 4. หากพบความต้องการทรัพยากรหรือประเด็นสำคัญ ในการฝึกซ้อมด้านใด ให้จดบันทึกไว้ 5. หลี ก เลี่ ย งการใช้ ท างลั ด ในการแก้ ปั ญ หา เช่ น การใช้ โ ทรศั พ ท์ มื อ ถื อ ส่ ว นบุ ค คลในการติ ด ต่ อ ประสานงาน เนื่ อ งจากสิ่ ง เหล่ า นั้ น อาจมิ ไ ด้ ถู ก กำหนดไว้เป็นส่วนหนึ่งของระบบการปฏิบัติการ 6. พึงระลึกไว้เสมอว่าการตัดสินใจในการแก้ปัญหา หรื อ การตอบโจทย์ ส ถานการณ์ / คำถาม จะต้องไม่ได้ถูกตระเตรียมมาก่อน รวมทั้งให้ใช้ บททดสอบระหว่างการฝึกซ้อม เป็นโอกาสในการ หารือ และอภิปรายถึงแนวทางทางเลือกที่เป็น ไปได้ในการแก้ไขปัญหาต่างๆ ร่วมกับหน่วยงาน ที่เกี่ยวข้อง
103
การเตรียมตัวของผู้เข้าร่วมการฝึกซ้อม 1. การเตรียมตัวก่อนเข้าร่วมฝึกซ้อม 1.1 ผู้เข้าร่วมการฝึกซ้อมควรเป็นหัวหน้าหน่วยงาน หรือผู้ที่มีอำนาจตัดสินใจหรือเป็นบุคลากรที่รับ ผิ ด ชอบในการตอบโต้ ส ถานการณ์ ภั ย ภายใต้ ภารกิจหน่วยงาน 1.2 ทำความเข้าใจและแสดงบทบาทหน้าที่ความรับ ผิดชอบของผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในการฝึกซ้อมอย่าง ถูกต้อง 1.3 ให้ศึกษาแผนป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย / แผนเผชิญเหตุอุทกภัยเฉพาะหน้าที่ของจังหวัด / แผนเผชิญเหตุ หรือแผนอื่นๆ จากหน่วยงาน ที่เกี่ยวข้องก่อนการฝึกซ้อม พร้อมทั้งนำมาใช้ ประกอบการฝึกซ้อม 1.4 หากผู้จัดการฝึกซ้อม จัดส่งเอกสารประกอบ การร่วมฝึกซ้อมมาให้ท่านล่วงหน้า ควรศึกษา และทำความเข้าใจ ก่อนเข้าร่วมการฝึกซ้อมโดย ละเอียด 1.5 จั ดเตรียมอุปกรณ์หรือเอกสารที่จำเป็นในการ ฝึ ก ซ้ อ มตามรายละเอี ย ดในเอกสาร เช่ น คอมพิวเตอร์แบบพกพา (ท่านละ 1 เครื่อง โดย เฉพาะผู้เข้าร่วมการฝึกซ้อมหลัก) ผังโครงสร้าง หน่วยงาน รายนามพร้อมหมายเลขโทรศัพท์ ของผู้รับผิดชอบงานที่จำเป็นต้องติดต่อ ข้อมูล ทรัพยากรต่างๆ ของหน่วยงาน เป็นต้น 2. การปฏิบัติตนของผู้เข้าร่วมการฝึกซ้อม 2.1 ตอบสนองต่อสถานการณ์สมมติที่กำหนดไว้ใน รูปแบบกลุ่ม 2.2 ตอบคำถามตามบทบาทหน้าที่ความรับผิดชอบ ของหน่ ว ยงาน รวมทั้ ง ให้ ข้ อ คิ ด เห็ น หรื อ ข้ อ เสนอแนะที่เป็นประโยชน์ร่วมกัน 2.3 การตอบคำถามควรมีเอกสารหลักฐานในการ อ้างอิง
104
2.4 ใช้เอกสาร / ข้อมูล / วัสดุอุปกรณ์ที่จำเป็น เช่น แผนการปฏิ บั ติ ง านในหน่ ว ยงาน รายนามผู้ เกี่ยวข้อง และหมายเลขโทรศัพท์ประกอบใน การฝึกซ้อมข้อมูลทรัพยากรต่างๆ ฯลฯ 2.5 ให้ความร่วมมือในรูปแบบการประชุมอภิปราย กลุ่ม เพื่อให้กระบวนการซ้อมแผนบรรลุตาม วัตถุประสงค์ 2.6 บันทึกประเด็น / ปัญหาอุปสรรคทีพ่ บในการตอบ คำถามตามสถานการณ์สมมติในการฝึกซ้อม 2.7 ควรรวบรวมประเด็นข้อเสนอแนะจากหน่วยงาน ในกลุ่มอภิปรายให้ครบถ้วน 2.8 จดบั น ทึ ก ประเด็ น ที่ เ ป็ น ประโยชน์ ด้ า นการ ประเมินผลการฝึกซ้อมเพื่อนำเสนอในการสรุป ประเมินผล
กระบวนการฝึกซ้อม (Process) วิทยากรกระบวนการจะเป็นผู้นำเสนอโจทย์คำถาม ในแต่ ล ะช่ ว งของสถานการณ์ ก ารฝึ ก ซ้ อ มที่ ก ำหนด โดยในแต่ละช่วงของสถานการณ์ ผู้เข้าร่วมการฝึกซ้อม จะต้องแนะนำตัว / หน่วยงานที่สังกัด แล้วจึงถกแถลง หรื อ อภิ ป รายต่ อ สถานการณ์ แ ละโจทย์ ก ารฝึ ก ซ้ อ ม ในช่วงแรก และดำเนินการแก้ไขโจทย์การฝึกซ้อมตามลำดับ สถานการณ์ไปจนจบการฝึกซ้อม โดยภายหลังการฝึกซ้อม จะต้ อ งเปิ ด โอกาสให้ ผู้ สั ง เกตการณ์ และผู้ เ ข้ า ร่ ว มการ ฝึกซ้อมได้แสดงความคิดเห็นต่อการฝึกซ้อมในการประชุม สรุปผลการฝึกซ้อม อย่างไรก็ตาม ภายหลังการฝึกซ้อม เจ้าหน้าที่ฝ่าย จั ด การฝึ ก ซ้ อ มต้ อ งดำเนิ น การจั ด ทำรายงานสรุ ป ผลการ ฝึ ก ซ้ อ ม (After Action Report: AAR) ซึ่ ง รวบรวมได้จากผลของการอภิปราย ข้อคิดเห็น และข้อ เสนอแนะในระหว่ า งการฝึ ก ซ้ อ ม ซึ่ ง จะเป็ น ประโยชน์ สำหรั บ ใช้ วิ เ คราะห์ จุ ด อ่ อ น และข้ อ บกพร่ อ งในการ ประสานการปฏิบัติระหว่างหน่วยงาน ซึ่งจะเป็นแนวทาง ในการติดตามพัฒนาผลการฝึกซ้อมซึ่งเป็นสิ่งสำคัญในการ พัฒนาการฝึกซ้อมต่อไป
(ตัวอย่าง) เอกสารประกอบการฝึกซ้อมแผนเผชิญเหตุอุทกภัย สถานการณ์สมมติที่ 1 ร่องมรสุมกำลังแรงพาดผ่านภาคเหนือตอนล่าง ภาคกลาง และภาคตะวันออกเฉียงเหนือ เข้าสู่หย่อมความกดอากาศต่ำบริเวณ ชายฝั่งประเทศเวียดนาม ซึ่งหย่อมความกดอากาศต่ำนี้ มีแนวโน้มจะเคลื่อนเข้าปกคลุม ภาคตะวั น ออกเฉี ย งเหนื อ ตอนล่ า งและภาคกลางในระยะต่ อ ไป ลักษณะเช่นนี้ ทำให้ประเทศไทยตอนบนมีฝนตกชุกหนาแน่น และมี ฝนตกหนักถึงหนักมากในบางแห่ง ขอให้ ป ระชาชนบริ เ วณพื้ น ที่ เ สี่ ย งภั ย ตามที่ ล าดเชิ ง เขาใกล้ ทางน้ำไหลผ่าน และพื้นที่ราบลุ่มของจังหวัดแม่ฮ่องสอน เชียงใหม่ ลำปาง แพร่ สุโขทัย ตาก กำแพงเพชร พิษณุโลก พิจิตร เพชรบูรณ์ ชัยภูมิ สกลนคร นครพนม มุกดาหาร อำนาจเจริญ อุบลราชธานี บุรีรัมย์ นครราชสีมา นครสวรรค์ อุทัยธานี ชัยนาท สิงห์บุรี อ่างทอง พระนครศรีอยุธยา ลพบุรี สระบุรี นครนายก ปราจีนบุรี และสระแก้ว ระวังอันตรายจากฝนตกหนัก ซึ่งอาจทำให้เกิดสภาวะน้ำท่วมฉับพลัน และน้ำป่าไหลหลาก น้ำเอ่อล้นตลิ่งขึ้นได้
105
(ตัวอย่าง) เอกสารประกอบการฝึกซ้อมแผนเผชิญเหตุอุทกภัย สถานการณ์สมมติที่ 2 สถานการณ์น้ำ แม่นํ้าเจ้าพระยา สถานี C.2 ที่ อ.เมือง จ.นครสวรรค์ มีปริมาณน้ำไหลผ่าน 4,344 ลบ.ม./วิ น าที ระดั บ น้ ำ +26.68 เมตร สู ง กว่ า ตลิ่ ง 0.48 เมตร เขื่อนเจ้าพระยา สถานี C.13 ที่ อ.สรรพยา จ.ชัยนาท มีปริมาณน้ำไหลผ่าน 3,616 ลบ.ม./วินาที ระดับน้ำเหนือเขื่อน +17.72 ม.รทก. ระดับน้ำท้ายเขื่อน +17.57 ม.รทก. รั บ นํ้ า เข้ า ระบบส่ ง นํ้ า ทุ่ ง ฝั่ ง ตะวั น ออก ปริ ม าณน้ ำ ไหลผ่ า น 98 ลบ.ม./วิ น าที คลองชั ย นาท-ป่ า สั ก (ปตร.มโนรมย์ ) 98 ลบ.ม./วิ น าที คลองชัยนาท-อยธุยา (ปตร.มหาราช) ปิดการระบาย คลองเล็กอื่นๆ ปิดการระบาย โดยรับน้ำเข้าคลองระพีพัฒน์ (ปตร. พระนารายณ์) 210 ลบ.ม./วินาที รับน้ำเข้าระบ บส่งน้ำทุ่งฝั่งตะวันตก ปริมาณน้ำไหลผ่าน 523 ลบ.ม./วินาที (เมื่อวาน 456 ลบ.ม./ วินาที) คลองมะขามเฒ่าอูท่ อง (ปตร. มะขามเฒ่า-อ่ทอง) 38 ลบ.ม./วินาที แม่นำ้ สุพรรณ 314 ลบ.ม./วินาที (ปตร. พลเทพ 256 ลบ.ม./วินาที คลองเล็กอื่นๆ 58 ลบ.ม./วินาที) แม่น้ำน้อย (ปตร. บรมธาตุ) 171 ลบ.ม./วินาที เขื่อนพระรามหก อัตราการไหลเฉลี่ย 1,229 ลบ.ม./วินาที บางไทร สถานี C.29 อัตราการไหลเฉลี่ย 3,212ลบ.ม./วินาที ปตร. คลองลัดโพธิ์ ปริมาณน้ำไหลผ่าน 39.17 ล้าน ลบ.ม. อัตราการไหลเฉลี่ย 453.42 ลบ.ม./วินาที ระยะเวลาเปิดการระบายน้ำ 24.00 ชั่วโมง ทุ่ ง เจ้ า พระยาฝั่ ง ตะวั น ออกตอนล่ า ง รวมสู บ และระบายทั้ ง หมด วั น ละ 30.79 ล้ า น ลบ.ม. โดยได้ เ ร่ ง ระบายน้ ำ ลง แม่ น้ ำ เจ้ า พระยา วั น ละ 2.67 ล้าน ลบ.ม. ระบายน้ำลงแม่น้ำนครนายก วันละ 1.90 ล้าน ลบ.ม. ระบายน้ำลงแม่น้าบางปะกง วันละ 5.82 ล้าน ลบ.ม. ระบายน้ำาลงอ่าวไทยวันละ 20.40 ล้าน ลบ.ม. (สูบจากคลองชายทะเลลงอ่าวไทย วันละ 16.08 ล้าน ลบ.ม. และสูบจากสถานีสูบน้ำสุวรรณภูมิ ลงอ่าวไทย วันละ 4.32 ล้าน ลบ.ม.) ทุ่ ง เจ้ า พระยาฝั่ ง ตะวั น ตกตอนล่ า ง รวมสู บ และระบายท้ั ง หมด วั น ละ 12.96 ล้าน ลบ.ม. โดยได้เร่งระบายน้ำลงแม่น้ำาเจ้าพระยา วันละ 1.79 ล้าน ลบ.ม. ระบายน้ำลงแม่น้าท่าจีน วันละ 11.18 ล้าน ลบ.ม.
106
ภาพบรรยากาศ การฝึกปฎิบัติในสถานการณ์จำลองเสมือนจริง ต้นน้ำ
107
ภาพบรรยากาศ การฝึกปฎิบัติในสถานการณ์จำลองเสมือนจริง กลางน้ำ
108
ภาพบรรยากาศ การฝึกปฎิบัติในสถานการณ์จำลองเสมือนจริง ปลายน้ำและหน่วยงานส่วนกลาง
109
Section III
การพัฒนาการบริหารจัดการเชิงบูรณาการ สรุปสิ่งที่ได้รับจากการฝึกปฎิบัติในสถานการณ์จำลองเสมือนจริง
110
สรุปสิ่งที่ได้รับจากการฝึกปฏิบัติในสถานการณ์จำลองเสมือนจริง กลุ่มพื้นที่ต้นน้ำ โดยผู้แทนจังหวัดเชียงใหม่ เชียงราย สุโขทัย อุตรดิตถ์ ตาก น่าน แพร่ ลำปาง ลำพูน และพะเยา ความรู้และประโยชน์ที่ได้รับ 1. การฝึกปฏิบัติในสถานการณ์จำลอง ซึ่งประกอบไปด้วย การเตรี ย มแผนการรั บ มื อ กั บ สถานการณ์ ที่ เ ป็ น ระบบ ทำให้แนวทางการดำเนินงานมีความชัดเจนมากยิ่งขึ้น ซึ่งสามารถนำไปต่อยอดได้ทันที ซึ่งจะมีส่วนช่วยในการ ศึกษาสถานการณ์ที่เกิดขึ้นแล้ว พร้อมกับการเตรียมการ รับมือกับเหตุการณ์ที่อาจเกิดขึ้นได้อีก ในขณะเดียวกัน การเรียนรู้ร่วมกันกับหลายฝ่าย แลกเปลี่ยนความรู้และ ประสบการณ์ซึ่งกันและกัน ยังช่วยให้เกิดการบูรณาการ การทำงาน ซึ่งจะทำให้เตรียมความพร้อมรับมือหาก เกิ ด วิ ก ฤติ ก ารณ์ ขึ้ น อี ก ครั้ ง ได้ อ ย่ า งมี ป ระสิ ท ธิ ภ าพ ผ่านการแลกเปลี่ยน ช่วยเหลือสนับสนุนด้านทรัพยากร ต่างๆ ระหว่างพื้นที่ 2. การอบรมตามหลักสูตรทีก่ ำหนด ประกอบกับการฝึกปฎิบตั ิ ครั้งนี้เป็นการหล่อหลอมรวมสร้างความมั่นใจและค้นหา จุดบกพร่องต่างๆ รวมทั้งได้รับทราบถึงสิทธิบางอย่างที่มี แต่ไม่เคยนึกถึงมาก่อน เช่น การร้องขอความช่วยเหลือ ด้านอุปกรณ์จากส่วนกลาง เป็นต้น รวมทั้งการจำลอง สถานการณ์แทรกที่ผ่านเข้ามาหลายเรื่องราว ซึ่งทำให้ 3. ในภาพรวมตามแผนงานที่แต่ละจังหวัดนั้น ก็จะมีการ เกิดประโยชน์ต่อผู้บัญชาการแต่ละส่วน ผู้บัญชาการ เรียกหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเข้ามาทำการทบทวนแผนงาน เหตุ ก ารณ์ ทั้ ง ระดั บ ผู้ ว่ า ราชการจั ง หวั ด หรื อ คนที่ กันเป็นประจำอยูแ่ ล้ว ประกอบกับการทำกิจกรรมในเรือ่ ง เกี่ ย วข้ อ งที่ ต้ อ งตั ด สิ น ใจในการทำงาน ซึ่ ง สามารถ ของการรับภัยพิบัติร่วมกันอยู่เสมอ ทั้งนี้ความถี่ของการ ปรั บ ประยุ ก ต์ ใ ช้ ไ ด้ เห็ น จุ ด บกพร่ อ งและไม่ ห ลงลื ม ฝึกซ้อมจะขึน้ อยูก่ บั งบประมาณทีไ่ ด้รบั มา ซึง่ การฝึกซ้อม มองข้ามจุดใดๆ ไปอีก ในครั้งนี้ช่วยในการตอกย้ำให้มีความพร้อมยิ่งขึ้น ควบคู่ ไปกับการอุดช่องว่างในการดำเนินงานต่างๆ ให้สมบูรณ์ เช่ น ปั ญ หาเรื่ อ งของการส่ ง ผ่ า นข้ อ มู ล ไปในแต่ ล ะ ส่วนงานก็ตอ้ งกลับไปทบทวนแก้ไขข้อบกพร่อง การจัดตัง้ ศู น ย์ ข้ อ มู ล การจั ด ทำบั ญ ชี อุ ป กรณ์ ซึ่ ง ต้ อ งพร้ อ มทั้ ง จำนวนและสภาพใช้งาน เป็นต้น
111
ข้อเสนอแนะ และข้อคิดเห็นอื่นๆ 1. เมื่ อ เสร็ จ สิ้ น การฝึ ก ซ้ อ มครั้ ง นี้ แ ล้ ว จะต้ อ งกลั บ ไป สร้างความเชื่อมโยงกับระดับท้องถิ่น ซึ่งไม่ว่าจะเป็น ระดั บ ผู้ ใ หญ่ บ้ า น กำนั น นายกเทศมนตรี นายก อบต. รวมทั้งประชาชน จะต้องทำการบ้านให้รัดกุม ทำการฝึ ก ซ้ อ มสม่ ำ เสมอ ทั้ ง ในส่ ว นของการติ ด ต่ อ สื่อสารข้อมูล การรายงานเหตุการณ์ ถ่ายรูป บันทึกภาพ ส่งข้อมูลไปยังอำเภอ และส่งตรงถึงท่านผู้ว่าราชการ จังหวัด หรือศูนย์บัญชาการที่จังหวัดได้ตามลำดับ 2. ในขณะเกิดเหตุการณ์จริง จะต้องมีการสื่อสารระหว่าง พื้นที่ใกล้เคียงอย่างใกล้ชิด เพื่อให้ทราบสถานการณ์ ร่วมกัน และร่วมกันหาทางแก้ไขเพื่อให้ทุกพื้นที่ที่ได้รับ ผลกระทบมีส่วนร่วมตัดสินใจ และไม่เกิดความขัดแย้ง ขึ้น แต่ในขณะที่เหตุการณ์เป็นปกติ ก็จะต้องสร้าง เครือข่ายการดำเนินงานให้ชัดเจนเช่นกัน สร้างความ คุ้ น เคยระหว่ า งกั น เพื่ อ ให้ ท ราบล่ ว งหน้ า ว่ า ใครอยู่ ตรงไหน มีหน้าทีค่ วามรับผิดชอบประการใด และสามารถ ดำเนินงานเมื่อเกิดภัยได้อย่างรวดเร็ว ลดขั้นตอนการ ค้นหา การติดต่อประสานงานลงไปได้มาก 3. จากประสบการณ์ที่ผ่านมา และจากการฝึกในครั้งนี้ ทำให้ต้องคำนึงถึงแผนงาน และแนวทางการปฏิบัติ เมื่ อ อยู่ ใ นสถานการณ์ จ ริ ง อาทิ กรณี ก ารแจกจ่ า ย สิ่ ง ของช่ ว ยเหลื อ แก่ ผู้ ป ระสบภั ย ต้ อ งคำนึ ง ถึ ง สภาพ ของวิธีการเก็บ และระยะเวลาตั้งแต่การได้รับมาไปจน ถึงการแจกจ่ายถึงมือด้วย เช่น อาหารกล่องที่นำไปแจก ถ้าเป็นข้าวสุกกว่าจะถึงมือผู้ประสบภัยมักบูดเสีย ดังนั้น ถ้าเปลี่ยนเป็นข้าวเหนียวจะเก็บได้นานขึ้น เป็นต้น ซึ่ง สิ่งเหล่านี้เป็นรายละเอียดปลีกย่อยที่ควรจัดทำให้ชัดเจน เพื่อป้องกันการมองข้าม
112
สรุปสิ่งที่ได้รับจากการฝึกปฏิบัติในสถานการณ์จำลองเสมือนจริง กลุ่มพื้นที่กลางน้ำ
โดยผู้แทนจังหวัดสิงห์บุรี นครสวรรค์ อ่างทอง ปราจีนบุรี พิจิตร อยุธยา กำแพงเพชร ชัยนาท สระบุรี สุพรรณบุรี พิษณุโลก นครนายก ลพบุรี และอุทัยธานี ความรู้และประโยชน์ที่ได้รับ 1. ถึงแม้การฝึกซ้อมจะเป็นหนึง่ ในกิจกรรมทีแ่ ต่ละหน่วยงาน จะต้องดำเนินการอยู่แล้ว แต่ประโยชน์เพิ่มเติมที่ได้รับ ก็คือ การทำให้ทุกภาคส่วนรับทราบสถานการณ์ว่าเป็น อย่างไร ต้องรับมืออย่างไร การได้ทราบข้อมูลทีค่ าดไม่ถงึ หรือไม่เคยพิจารณามาก่อน ซึง่ ข้อมูลความรูท้ ไี่ ด้รบั นัน้ จะ สามารถนำไปพัฒนาปรับปรุงแผนงานให้มคี วามครบถ้วน มากขึ้นต่อไป เช่น ในส่วนของการวางระบบการสื่อสาร ระบบการแจ้ ง เตื อ นภั ย การจั ด ตั้ ง ศู น ย์ ช่ ว ยเหลื อ ชาวต่ า งชาติ การอาศั ย เทคโนโลยี เ ข้ า ช่ ว ยเหลื อ การจัดการคมนาคมท้องถิ่น และการจัดการผู้ป่วยแบบ ต่างๆ รวมทัง้ สถานพยาบาล เป็นต้น และทีส่ ำคัญยิง่ คือ ทำให้ส่วนกลางได้รับทราบปัญหาอุปสรรคต่างๆ และ ความต้องการของส่วนจังหวัดและส่วนท้องถิ่นได้เห็น ภาพชัดเจน และต้องพร้อมจะให้การสนับสนุน จึงจะ เกิดการบูรณาการอย่างแท้จริง 2. การเปิดโอกาสให้แต่ละจังหวัดได้ทบทวนการเตรียมการ ล่วงหน้า ซึง่ จะมีสว่ นในการสร้างความมัน่ ใจ และช่วยใน การวางแผนงานล่วงหน้าได้ชัดเจนยิ่งขึ้น โดยเฉพาะ การฝึ ก ฝนผ่ า นการจำลองสถานการณ์ ที่ จ ะช่ ว ยให้ รับรู้ได้ว่าเหตุการณ์จะเกิดขึ้นอย่างไร และต้องมีการ เตรียมการสิ่งใดบ้าง ทั้งก่อนเกิดเหตุ ระหว่างเกิดเหตุ และหลังเกิดเหตุ รวมถึงการช่วยในเรื่องของการจัด ลำดั บ ความสำคั ญ ของเหตุ ก ารณ์ แ ละวิ ธี ก ารรั บ มื อ ได้ อย่างเหมาะสม ซึ่งการที่ผู้เข้าร่วมฝึกซ้อมได้รับความ กดดันเสมือนหนึ่งอยู่ในเหตุการณ์จริง ทำให้ทราบว่าจะ ต้องเตรียมคนอย่างไร เตรียมการในเรื่องของอุปกรณ์ อย่างไร เตรียมการล่วงหน้าเรื่องข้อมูลข่าวสารจาก ภาครัฐและเอกชนอย่างไร และเตรียมการในเรื่องของ ประชาสัมพันธ์ในจุดที่เสี่ยงภัยจะต้องรับทราบ ซึ่งการ เรียนรู้ครั้งนี้ทำให้รู้ว่าจะเตรียมการได้ถูกต้องอย่างไร และไม่มองข้ามรายละเอียดปลีกย่อยไป
113
ข้อเสนอแนะ และข้อคิดเห็นอื่นๆ 1. การข่าวเป็นสิ่งสำคัญมาก ต้องมีความน่าเชื่อถือและ แน่นอน หากไม่มีการรายงานข่าวที่ถูกต้องและแม่นยำ จะประเมิ น สถานการณ์ ไม่ ถูก สั่ งการไม่ ถูก ฉะนั้ น ความแม่นยำในเรือ่ งของการข่าว การสือ่ สารให้กบั พีน่ อ้ ง ประชาชนที่คอยรับข้อมูลข่าวสารจากเราต้องแม่นยำ 2. ข้อบกพร่องที่พบบ่อย ได้แก่ การประสานงาน นั่นคือ แต่ ล ะหน่ ว ยงานไม่ ท ราบบทบาทของตั ว เอง ดั ง นั้ น สิ่ ง สำคั ญ ก็ คื อ ผู้ บั ญ ชาการเหตุ ก ารณ์ ท่ า นสั่ ง การ อะไรไป ทุกหน่วยงานต้องมีการประสานงาน และ ทราบภารกิจของกันและกัน 3. ข้อน่าเป็นห่วงเมื่อเกิดภัยอีกประการหนึ่ง คือ การอพยพ ผู้ประสบภัยออกจากพื้นที่ ซึ่งบ่อยครั้งผู้ประสบภัยมัก ไม่ยอมออกจากบ้านของตนเองด้วยสาเหตุต่างๆ กัน ซึ่งไม่มีแนวทางปฏิบัติที่ตายตัวในกรณีนี้จะต้องอาศัย การพูดคุยหารือระหว่างหน่วยงานถึงแนวทางในการ รับมือ 4. เพื่อความสมบูรณ์ที่สุดในการฝึกซ้อมแผน สมควรให้ รวมระดับผู้นำท้องถิ่น และภาคประชาชนเข้ามามีส่วน ร่วมด้วย เพราะเป็นผู้ที่ประสบเหตุการณ์จริง และต้อง ลงมือปฏิบัติจริงในระดับแรก 5. ต้ อ งไม่ ม องข้ า มการเข้ า มามี ส่ ว นร่ ว มของประชาชน ในพื้นที่ เพราะเป็นผู้ที่อยู่ในพื้นที่จริง บ่อยครั้งมักทราบ สภาพปัญหาดีกว่า 6. การทำงานต้องทำกันเป็นทีม จัดแบ่งหน้าที่ความรับ ผิดชอบให้เด็ดขาด ชัดเจน ประสานงานกันตลอดเวลา มีผู้เชี่ยวชาญเฉพาะด้านที่จำเป็น รวบรวมภาคส่วนที่ เกีย่ วข้องทัง้ หมดให้เข้ามามีสว่ นร่วม และให้ความสำคัญ กับส่วนงานทุกส่วนอย่างเท่าเทียมกัน 7. ปฏิบัติการจิตวิทยาก็มีความสำคัญและไม่ควรมองข้าม เนื่ อ งจากทั้ ง ผู้ ป ระสบภั ย และผู้ ป ฏิ บั ติ ง านต่ า งมี ความเครี ย ดจากความเสี ย หายที่ เ กิ ด ขึ้ น ทั้ ง สิ้ น การ ช่วยเหลือด้านจิตวิทยา เช่น การจัดกำลังคนออกไป แสดงดนตรีให้กบั ผูท้ อี่ ยูใ่ นศูนย์อพยพ ให้ความช่วยเหลือ โดยเป็นที่ปรึกษา เป็นที่ระบาย เพื่อลดความกดดัน ความเครี ย ดของผู้ ที่ ไ ด้ รั บ ผลกระทบด้ ว ยจึ ง มี ค วาม จำเป็น 114
สรุปสิ่งที่ได้รับจากการฝึกปฏิบัติในสถานการณ์จำลองเสมือนจริง กลุ่มพื้นที่ปลายน้ำ และหน่วยงานส่วนกลาง โดยผู้แทนจากกลุ่มจังหวัดสมุทรสาคร สมุทรปราการ นครปฐม กรุงเทพมหานคร นนทบุรี ปทุมธานี ฉะเชิงเทรา และตัวแทนหน่วยงานส่วนกลางที่เกี่ยวข้อง ความรู้และประโยชน์ที่ได้รับ ในการจัดฝึกซ้อมครั้งนี้เป็นประโยชน์ต่อผู้ที่เกี่ยวข้อง เนื่องจากทุกฝ่ายจะได้รับทราบปัญหา ทราบหน้าที่ของแต่ ละส่วนราชการว่าจะต้องทำอะไรบ้างเมื่อเกิดเหตุการณ์จริง มีความชัดเจนมากขึ้น สามารถประสานงานกับหน่วยงาน ข้างเคียง รวมทั้งได้ทราบว่ามีอะไรที่สามารถช่วยเหลือกัน และกันได้ในการช่วยเหลือประชาชน นอกจากนี้ยังได้ทราบ แนวการทำงานอีกหลายๆ แนวทางซึ่งไม่เคยคิดถึงมาก่อน ทำให้ ส ามารถนำไปปรั บ ปรุ ง แผนในปั จ จุ บั น ให้ มี ค วาม สมบูรณ์มากยิ่งขึ้นได้ต่อไป ในขณะเดียวกันยังช่วยให้ทุก หน่วยงานได้มีโอกาสมาร่วมระดมความคิดเห็น เพื่อค้นหา แนวทางการดำเนิ น การที่ เ หมาะสมให้ พ ร้ อ มรั บ กั บ สถานการณ์ที่อาจเกิดขึ้นได้ในอนาคตได้อย่างทันท่วงที
ข้อเสนอแนะ และข้อคิดเห็นอื่นๆ 1. ควรต้องระบุหน่วยงาน และมอบหมายคนให้ตรงกับเรื่อง ที่จะทำ เพื่อให้คนที่มาซ้อมแผนงานเป็นผู้ที่มีหน้าที่ความ รับผิดชอบ หรือผู้ปฏิบัติโดยตรง นอกจากนี้ยังควรจัดการ ฝึกซ้อมแผนงานอย่างสม่ำเสมอเพื่อสร้างความชัดเจน และความชำนาญให้มากยิ่งขึ้น 2. เสนอให้ มี ส ถาบั น ที่ ท ำหน้ า ที่ เ ป็ น คลั ง สมอง เช่ น ประเทศญี่ ปุ่ น ทำหน้ า ที่ จั ด ทำแผนปฏิ บั ติ ก ารให้ กั บ ภาครัฐ โดยพัฒนาแผนงานตั้งแต่ขั้นตอนการอพยพ การวางผั ง เมื อ งไปจนถึ ง เรื่ อ งการจั ด การขยะ ซึ่ ง ครอบคลุมตั้งแต่ต้นน้ำ กลางน้ำ และปลายน้ำอย่าง เป็นระบบ 3. จะต้ อ งสร้ า งความน่ า เชื่ อ ถื อ ของระบบข้ อ มู ล ในขณะ เกิดเหตุการณ์วิกฤติให้ได้ เพื่อให้เป็นหลักสำคัญในการ ตัดสินใจดำเนินการใดๆ
115
4. การจ่ายเงินชดเชยค่าเสียหายแก่ประชาชนจะต้องเป็น ระบบ มีมาตรฐานที่ทัดเทียมกันทั่วประเทศ รวมทั้งมีการ กำหนดหลักเกณฑ์การจ่ายที่แน่นอน เพื่อเป็นเกราะ ป้องกันการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ไปในตัวด้วย 5. ต้องมีการศึกษาบทเรียนที่ผ่านมาของเหตุการณ์ทั้งหมด ที่ เ กิ ด ขึ้ น อย่ า งจริ งจัง รวมทั้งนำมาวิเคราะห์ต่อยอด และเผยแพร่ให้ทราบเป็นการทั่วไปอย่างจริงจัง โดย เฉพาะกรณี 1) การดำเนินงานของ ศปภ. ดอนเมือง กับกระทรวงพลังงาน ซึ่งอาจมีจุดต้องปรับปรุงในการ ปฏิ บั ติ ง านหลายประการ 2) ระเบี ย บในการขอ งบประมาณช่วยเหลือ ซึง่ มีความซับซ้อนและใช้เวลานาน ทำให้ไม่ทันต่อสถานการณ์ซึ่งเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและ สร้างความเสียหายเป็นอย่างยิ่งในเวลาอันสั้น 6. นอกจากการฝึ ก ซ้ อ มในระดับจั งหวัดแล้ว ควรมีการ ฝึกซ้อมให้แก่ระดับพื้นที่ท้องถิ่นด้วย เพื่อให้สอดคล้อง รับกันไปเป็นทอดๆ 7. ควรเปิดโอกาสให้ภาคเอกชน ประชาชน มูลนิธิ ฯลฯ เข้า มามีส่วนร่วมในการฝึกซ้อมด้วย เพื่อความสมบูรณ์ที่สุด 8. ควรจัดเตรียมความพร้อมของอุปกรณ์ในการฝึกอบรมให้ มากขึ้น ทั้งด้านปริมาณ และอยู่ในสภาพพร้อมใช้งาน
116
Section III
การพัฒนาการบริหารจัดการเชิงบูรณาการ สรุปองค์ความรู้รายกิจกรรม
117
สรุปองค์ความรู้รายกิจกรรม 1. การบรรยายภายใต้แนวคิด “การบริหารจัดการในวิกฤติอุทกภัย” - ผศ.ดร.ทวิดา กมลเวชช สร้ า งองค์ ค วามรู้ ใ นเรื่ อ งของการสร้ า งความเข้ า ใจ ถึ ง บริ บ ท ลั ก ษณะพิ เ ศษของภั ย พิ บั ติ ใ นรู ป แบบ ต่างๆ และองค์ประกอบที่เกี่ยวข้องทั้งหลาย อันจะ นำไปสู่การออกแบบแนวทางการรับมือ และจัดการ ภั ย พิ บั ติ ที่ ส ามารถตอบสนองต่ อ ลั ก ษณะพิ เ ศษของ ภั ย พิ บั ติ แ ต่ ล ะประเภทที่ เ กิ ด ขึ้ น ได้ อ ย่ า งเหมาะสม และเกิ ด ประสิ ทธิภาพสูงสุดด้วยความเข้าใจบริบท ของสภาพภัยพิบัติ - ดร.เสรี ศุภราทิตย์ สร้างองค์ความรู้ในเรื่องแนวโน้มของลักษณะการเกิด ภัยพิบัติ ปัจจัยอื่นๆ ที่อาจเกี่ยวข้องผ่านกรณีศึกษา การพั ฒ นาระบบการป้ อ งกั น ภั ย พิ บั ติ ข องประเทศ ญี่ปุ่น พร้อมการนำแนวคิด 2P 2R (Preparation (การเตรียมการ) – Prevention (การป้องกัน) – Response (การตอบสนอง) – Recovery (การฟืน้ ฟู) มาปรั บ ใช้ ใ นบริ บ ทของอุ ท กภั ย ในประเทศไทยการ วิเคราะห์อุทกภัย พร้อมกับศึกษาถึงแผนการบริหาร จัดการอุทกภัยปี 2555 - ดร.จิระวัฒน์ กณะสุต สร้างองค์ความรูใ้ นเรือ่ งการพัฒนาระบบฐานข้อมูลมา ช่วยในการพยากรณ์ วิเคราะห์สถานการณ์ พร้อมกับ หาแนวทางป้องกันอุทกภัย โดยมุ่งเน้นไปที่กรณีศึกษา ลุ่มน้ำชีและลุ่มน้ำมูล - นายอนุสรณ์ แก้วกังวาล สร้ า งองค์ ค วามรู้ ใ นเรื่ อ งการสร้ า งความเข้ า ใจที่ ถู ก ต้ อ งถึ ง โครงสร้ า ง การสั่ ง การ และแนวทาง การบริ ห ารจั ด การภั ย พิ บั ติ ที่ เ หมาะสม และมี ประสิ ท ธิ ภ าพ ตามหลั ก การของกรมป้ อ งกั น และ บรรเทาสาธารณภัย 118
2. การเดินทางศึกษาดูงาน และการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ การบริหารจัดการอุทกภัย - การเดินทางศึกษาดูงาน สร้ า งองค์ ค วามรู้ ซึ่ ง มุ่ ง เน้ น การเรี ย นรู้ เ รื่ อ งการ บริหารจัดการทรัพยากรน้ำ โดยเฉพาะในส่วนของ พื้นที่ต้นน้ำ เพื่อให้ทราบถึงความสำคัญ บทบาท หน้าที่ และความรับผิดชอบของระบบสาธารณูปโภค เชิงโครงสร้างขนาดใหญ่ (เขื่อน / อ่างเก็บน้ำ) ที่มี ต่อการบริหารจัดการน้ำอย่างมีประสิทธิภาพ และ การเชื่อมโยงกับพื้นที่ตอนล่างอื่นๆ ต่อไป - แลกเปลี่ยนประสบการณ์ โดย นายวิทยา ผิวผ่อง (ผู้ว่าราชการจังหวัดพระนครศรีอยุธยา) สร้างองค์ความรู้ในเรื่องการทำความเข้าใจกับปัญหา จากเหตุอุทกภัยที่เกิดขึ้นในช่วงกลางน้ำ การเรียนรู้ การวิเคราะห์ปญ ั หาทีพ่ บ ทัง้ ในช่วงก่อน และระหว่าง เกิดเหตุอุทกภัย แนวทางการแก้ไขอุปสรรค / ปัญหา ที่ต้องเผชิญระหว่างการแก้ไข หรือแม้แต่ในเรื่อง ข้อเรียกร้องต่างๆ จากหลายภาคส่วน โดยเฉพาะ ประเด็นเรื่องของกฎระเบียบที่ต้องได้รับการปรับปรุง หรื อ แก้ ไ ขให้ มี ค วามยื ด หยุ่ น มากยิ่ ง ขึ้ น เพื่ อ ให้ หน่วยงานสามารถรับมือกับสถานการณ์ได้อย่างทัน ท่วงที - แลกเปลีย่ นประสบการณ์ โดย นายกังวาฬ ดีสวุ รรณ (ผู้ อ ำนวยการกองพั ฒ นาระบบหลั ก สำนั ก การ ระบายน้ำ กทม.) สร้างองค์ความรู้ในเรื่องการทำความเข้าใจปัญหา จากเหตุ อุ ท กภั ย ที่ เ กิ ด ขึ้ น ในพื้ น ที่ ป ลายน้ ำ ทั้ ง ใน เรื่องของสภาพแวดล้อม แนวทางการจัดการและ ระบายน้ ำ พร้ อ มกั บ นำเสนอความคื บ หน้ า ของ โครงการด้านการบริหารจัดการน้ำในปี 2555 พร้อม ทั้งบทเรียนที่ได้รับจากการดำเนินการ
3. การประชุมเชิงปฏิบัติการ (Workshop) สร้างองค์ความรู้จากข้อมูลหลากหลายรูปแบบที่ได้รับ จากการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ซึ่งกันและกันระหว่างหน่วยงาน มุ่งเน้นไปที่การศึกษาแผนงานที่มีความสำคัญ วิเคราะห์ ปัญหา พร้อมกับหาแนวทางในการแก้ไข ภายใต้ช่วงเวลา และสถานการณ์ ที่ แ ตกต่ า งกัน ซึ่งข้ อ มู ล ที่ ได้ รั บ มี ค วาม หลากหลาย ครอบคลุ ม ทุ ก องค์ ป ระกอบในการบริ ห าร จัดการเหตุการณ์ในภาวะวิกฤติ เช่น ข้อมูลด้านงบประมาณ กฎเกณฑ์ กฎระเบียบที่ต้องปฏิบัติตามการบริหารจัดการ พื้นที่เสี่ยงภัย การแจ้งเตือนภัย การป้องกันเหตุ การจัดการ ความขัดแย้งของคนในพื้นที่ รวมไปถึงวิธีการในการบริหาร งานร่วมกับหน่วยงานอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง เป็นต้น โดยข้ อ มู ล ส่ ว นหนึ่ ง ที่ ไ ด้ จ ากการประชุ ม เชิ ง ปฏิ บั ติ การจะถูกนำไปรวบรวม และประมวลเพื่อจัดทำเป็นคู่มือ ภายใต้ แ ผนเผชิ ญ เหตุ ด้ า นอุ ท กภั ย ของแต่ ล ะจั ง หวั ด และแผนเผชิญเหตุด้านการบริหารจัดการน้ำและอุทกภัย ของกระทรวง
สรุปองค์ความรู้ของแต่ละพื้นที่ / ส่วนงาน อย่างไรก็ตาม เนื่องจากผู้เข้าร่วมประชุมแต่ละกลุ่มมา จากพื้ น ฐานที่ แ ตกต่ า งกั น โดยเฉพาะในเชิ ง พื้ น ที่ ท าง ภูมิศาสตร์ ย่อมส่งผลโดยตรงต่อรูปแบบและเนื้อหาใน การดำเนินงานของโครงการฯ ตามที่ได้กล่างถึงแล้วข้างต้น โดยองค์ ค วามรู้ ที่ แ ต่ ล ะกลุ่ ม พื้ น ที่ แ ละหน่ ว ยงานได้ รั บ จากการเข้าร่วมประชุมภายใต้โครงการ จึงมีความแตกต่าง กันในเชิงบริบท แบ่งออกได้ดังต่อไปนี้
พื้นที่ต้นน้ำ:
มุ่งเน้นการศึกษาและเรียนรู้ในเรื่องของการบริหาร จั ด การพื้ น ที่ ต้ น น้ ำ โดยเฉพาะประเด็ น ของการรั ก ษา ทรัพยากรน้ำ การรักษาระดับน้ำ และการระบายน้ำจากเขือ่ น หรื อ อ่ า งเก็ บ น้ ำ ซึ่ ง ผลจากการบริ ห ารจั ด การงานส่ ว น ดังกล่าวจะส่งผลโดยตรงต่อพื้นที่ด้านล่าง นอกจากนี้ยัง อาศัยต้องการสังเกตและพยากรณ์สภาพลุ่มน้ำและดินฟ้า อากาศ การเตรียมการและการป้องกันการเผชิญเหตุวิกฤติ ภัยทางธรรมชาติเฉียบพลัน รวมทั้งให้ความสำคัญกับการ 4. การฝึกปฏิบัติการในสถานการณ์จำลอง (Simulation) สือ่ สารและการแจ้งเหตุการเตือนภัย (ในภาษาและรูปแบบที่ สร้างองค์ความรู้จากการฝึกปฏิบัติการในสถานการณ์ หลากหลาย) หรื อ แม้ ก ระทั่ ง การแจ้ ง เหตุ แ ละการส่ ง จำลอง (Simulation) โดยมุ่ ง เน้ น ที่ ผ ลคำตอบ และ ความช่วยเหลือไปยังพื้นที่อื่นๆ โดยเฉพาะพื้นที่ที่อยู่ต่ำกว่า การตอบสนองต่อสถานการณ์จำลองต่างๆ ที่ถูกหยิบยก หรือต้องรับน้ำจากพื้นที่ต้นน้ำ ขึ้นมาเป็นสถานการณ์คำถาม ทั้งนี้ เพื่อให้ผู้เข้าอบรม เกิดความเคยชิน และมีสติพร้อมรับเหตุการณที่เกิดขึ้น พื้นที่กลางน้ำ: จริง จึงให้ความสำคัญกับการทดสอบ การฝึกฝน และ ให้ความสำคัญกับการศึกษาและการเรียนรู้ในเรื่อง การเรี ย นรู้ ทั้ ง ในส่ ว นของการประสานงานภายใน ของการเตรี ย มการป้ อ งกั น เหตุ วิ ก ฤติ ภ ายในเวลาจำกั ด หน่วยงานและระหว่างหน่วยงาน การปฏิบัติการ หรือ ทั้ ง ในกรณี ที่ ไ ด้ รั บ การแจ้ ง เตื อ นล่ ว งหน้ า จากพื้ น ที่ ต้ น น้ ำ ประเมิ น บทบาทหน้ า ที่ ข องหน่ ว ยงานที่ เ กี่ ย วข้ อ งภายใน หรือหน่วยงานส่วนกลาง และกรณีเกิดเหตุการณ์เฉียบพลัน จังหวัดและหน่วยงานกลาง ที่ทำหน้าที่ในประเด็นอื่นๆ ซึ่งต้องอาศัยการประเมิน การวิเคราะห์ถึงความสำคัญ ที่เกี่ยวข้อง ความเร่งด่วน และแนวทางการป้องกัน สถานที่ที่ต้อง ดูแลเป็นพิเศษ เช่น โบราณสถาน หรือโรงงานอุตสาหกรรม การดู แ ลความปลอดภั ย ทางด้ า นชี วิ ต และทรั พ ย์ สิ น ของ ประชาชน การเดิ น ทาง การอพยพขนย้ า ยประชาชน ออกจากพื้นที่เสี่ยงภัย การบริหารจัดการการบริจาคสิ่งของ และการแจ้งเหตุ และการส่งความช่วยเหลือไปยังพื้นที่อื่นๆ โดยเฉพาะพื้นที่ปลายน้ำ
119
พื้นที่ปลายน้ำ: ดำเนิ น การต่ อ เนื่ อ งจากพื้ น ที่ ที่ อ ยู่ สู ง กว่ า โดยให้ ความสำคั ญ กั บ การศึ ก ษาและการเรี ย นรู้ ใ นเรื่ อ งของ การเตรี ย มการป้ อ งกั น เหตุ วิ ก ฤติ ภ ายในเวลาจำกั ด ซึ่งต้องอาศัยการประเมิน การวิเคราะห์ถึงความสำคัญ ความเร่ ง ด่ ว นและความจำเป็ น ในแต่ ล ะสถานการณ์ และแนวทางการป้ อ งกั น สถานที่ ที่ ต้ อ งดู แ ลเป็ น พิ เ ศษ การกำหนดทิศทางและปริมาณการไหลของน้ำ กระบวน การการผันน้ำลงสู่ทะเล การดูแลความปลอดภัยทางด้าน ชีวิตและทรัพย์สินของประชาชน การเดินทาง การอพยพ การบริจาคสิง่ ของ รวมทัง้ ประเด็นการจัดการกับความขัดแย้ง ระหว่างคนในพื้นที่เชื่อมต่อกัน
กลุ่มหน่วยงานกลาง: เนื่ อ งจากเป็ น กลุ่ ม งานที่ ต้ อ งสร้ า งความเชื่ อ มโยง กั บ กลุ่ ม พื้ น ที่ ทั้ ง สามส่ ว น จึ ง มุ่ ง เน้ น การศึ ก ษาและ การเรียนรู้ในเรื่องของการกำหนดรูปแบบการสั่งการของ กองบัญชาการ การให้การสนับสนุน ตอบสนองความ ช่วยเหลือทั้งในกรณีที่ถูกร้องขอ และกรณีการให้ความ ช่วยเหลือด้วยตนเอง และการตรวจสอบสถาพพื้นที่ต่างๆ
120
Section IV
ร่างคู่มือแผนเผชิญเหตุ
121
øŠćÜ ÙĎŠöČĂõć÷ĔêšĒñîđñßĉâđĀêčéšćîĂčìÖõĆ÷ǰ øąéĆïÝĆÜĀüĆéĒúąĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ ÿĞćîĆÖÜćîÙèąÖøøöÖćøךćøćßÖćøóúđøČĂîǰ ĒúąÖøöðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ǰ
ÿćøïĆâǰ üĉíĊÖćøĔßšÙĎŠöČĂÖćøéĞćđîĉîÖćø×ĂÜĒñîÜćîǰ üĆêëčðøąÿÜÙŤĔîÖćøÝĆéìĞćÙĎŠöČĂĒúąĒîüìćÜÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ ĒñîÜćîǰĒúą×ĆĚîêĂîÖćøðäĉïĆêĉìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøߊüÜǰ ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ ĀúĆÜđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ
õćÙñîüÖǰ ǰ ǰ 9(56,21
122
ǰ
üĉíĊÖćøĔßšÙĎŠöČĂÖćøéĞćđîĉîÜćîĒñîđñßĉâđĀêčéšćîĂčìÖõĆ÷×ĂÜÝĆÜĀüĆéǰ øŠćÜÙĎŠöČĂĒñîđñßĉâđĀêčéšćîĂčìÖõĆ÷øąéĆïÝĆÜĀüĆéĒúą ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜ ǰöĊđîČĚĂĀćøć÷úąđĂĊ÷éǰéĆÜîĊĚǰ ÿćøïĆâĒÿéÜĀîšć×ĂÜĒêŠúąĒñîÜćîǰ øĎðõćóĒÿéÜúĞćéĆï×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîÜćî ×ĂÜÝĆÜĀüĆéìĆĚÜĀöéǰ øć÷úąđĂĊ÷éĒñîđñßĉâđĀêčéšćîĂčìÖõĆ÷×ĂÜÝĆÜĀüĆéĒúą ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰĒïŠÜĂĂÖđðŨîǰ ǰÿŠüîêćöߊüÜ øą÷ąđüúćǰ ĒñîÜćîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰǰ ĒñîÜćîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ ĒñîÜćîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøĀúĆÜđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ õćÙñîüÖǰ øć÷úąđĂĊ÷éÖćøĔßšÙĎŠöČĂĂ÷ĎŠĔîĀîšćǰ ǰ ǰ
øŠćÜ ÙĎŠöČĂõć÷ĔêšĒñîđñßĉâđĀêčéšćîĂčìÖõĆ÷ øąéĆïÝĆÜĀüĆéĒúąĀîŠü÷ÜćîÖúćÜ ÿĞćîĆÖÜćîÙèąÖøøöÖćøךćøćßÖćøóúđøČĂî ĒúąÖøöðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøèõĆ÷
ǰøŠćÜÙĎŠöČĂĒñîđñßĉâđĀêčéšćîĂčìÖõĆ÷øąéĆïÝĆÜĀüĆéĒúąĀîŠü ÷ÜćîÖúćÜđðŨîÖćøÝĆéìĞćđóČęĂđðŨîêĆüêĆĚÜêšîĔîÖćøÝĆéìĞćÙĎŠöČĂĒñîđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰǰÝċÜêšĂÜöĊÖćø ðøĆïðøčÜĒúąøĆïøĂÜÝćÖñĎšđßĊę÷üßćâđóČęĂĔĀšđðŨîךĂöĎúìĊęëĎÖêšĂÜĒúąìĆîÖĆïđĀêčÖćøèŤêŠĂĕðǰǰ
9(56,21
ǰ
123
ĒñîÜćîĒúąÖĉÝÖøøöìĊęêšĂÜ éĞćđîĉîÖćøߊüÜǰ ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰǰ øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰǰ ĒúąĀúĆÜđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ
124
ǰ
ïìïćìĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔîÖćøéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîđñßĉâđĀêčéšćîĂčìÖõĆ÷ǰǰ ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ
Āîšćǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ
Āîšćǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøîĚĞćÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîđßČĚĂđóúĉÜĒúąóúĆÜÜćîÖŠĂîđÖĉéđĀêč ǰ
ǰ
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÝĆéÖćøõĆ÷óĉïĆêĉĒúąÖćøôŚŪîôĎǰ
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîóĉÿĎÝîŤđĂÖúĆÖþèŤǰîĉêĉüĉì÷ćýćÿêøŤǰǰǰǰǰǰǰǰǰǰ ǰǰǰǰǰǰÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÖćøĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ǰǰ
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÖćøýċÖþćÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÖćøĒóì÷ŤĒúąÿćíćøèÿč×ǰ
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÖćøêŠćÜðøąđìýÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÙüćööĆęîÙÜÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîóćèĉß÷ŤÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÖćøïøĉÝćÙÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîĂčêÿćÖøøöÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰðøąßćÿĆöóĆîíŤĒúąÖćøÝĆéÖćø׊ćüÿćøÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîđÖþêøÖøøöÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÿČęĂÿćøēìøÙöîćÙöÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîåćîךĂöĎúĒúąÿćøÿîđìýÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÙöîćÙöĒúąøąïïēúÝĉÿêĉÖÿŤÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
9(56,21
ǰ
125
ïìïćìĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔîÖćøéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîđñßĉâđĀêčéšćîĂčìÖõĆ÷ǰǰ øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ
Āîšćǰǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ
Āîšćǰǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøîĚĞćøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîđßČĚĂđóúĉÜĒúąóúĆÜÜćîøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰÝĆéÖćøõĆ÷óĉïĆêĉĒúąÖćøôŚŪîôĎøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîóĉÿĎÝîŤđĂÖúĆÖþèŤǰîĉêĉüĉì÷ćýćÿêøŤøąĀüŠćÜǰ ǰǰǰǰǰǰđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÖćøĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ǰǰ
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÖćøýċÖþćøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÖćøĒóì÷ŤĒúąÿćíćøèÿč×ǰ
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîêŠćÜðøąđìýøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÙüćööĆęîÙÜøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîĂčêÿćĀÖøøöøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÖćøïøĉÝćÙøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÖćøóćèĉß÷ŤøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîðøąßćÿĆöóĆîíŤĒúąÖćøÝĆéÖćø׊ćüÿćøøąĀüŠćÜǰǰ ǰǰǰǰđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÖćøđÖþêøøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÿČęĂÿćøēìøÙöîćÙöøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîåćîךĂöĎúĒúąÿćøÿîđìýøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêč ǰ
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÙöîćÙöĒúąøąïïēúÝĉÿêĉÖÿŤøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêč ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ïìïćìĀîšćìĊę×ĂÜÝĆÜĀüĆéĔîÖćøéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîđñßĉâđĀêčéšćîĂčìÖõĆ÷ǰǰ ĀúĆÜđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ ĀúĆÜđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ
Āîšćǰ
ǰðøąÖćý÷čêĉõĆ÷óĉïĆêĉÞčÖđÞĉîĒúąÿŠÜöĂïõćøÖĉÝǰ
ǰ
ǰôŚŪîôĎéšćîÙöîćÙöĒúąēúÝĉÿêĉÖÿŤǰ
ǰ
ǰðøąßćÿĆöóĆîíŤĀúĆÜđÖĉéĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ǰôŚŪîôĎøąïïÿćíćøèĎðēõÙǰ
ǰ
ǰÝĆéÖćøñĎšÿĎâĀć÷ÝćÖđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ǰôŚŪîôĎéšćîđÖþêøǰ
ǰ
ǰĂó÷óñĎšðøąÿïõĆ÷ÖúĆïǰ
ǰ
ǰôŚŪîôĎÿëćîìĊęÿĞćÙĆâĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöǰ
ǰ
ǰôŚŪîôĎñĎšðøąÿïõĆ÷ǰ
ǰ
ǰôŚŪîôĎéšćîÖćøýċÖþćǰ
ǰ
ǰôŚŪîôĎđøŠÜéŠüîéšćîìĊęĂ÷ĎŠĂćýĆ÷ǰ
ǰ
ǰðøąđöĉîÙüćöđÿĊ÷Āć÷ǰđóČęĂđ÷Ċ÷ü÷ćñĎšðøąÿïõĆ÷ǰ
ǰ
ǰôŚŪîôĎéšćîÿćíćøèÿč×Ēúąÿč×ćõĉïćúǰ
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøÿĉęÜ×ĂÜïøĉÝćÙìĊęÙÜÙšćÜĂ÷ŠćÜđĀöćąÿöǰǰ
ǰ
ǰôŚŪîôĎéšćîÖćøÝĆéÖćøîĚĞćǰ
ǰ
9(56,21
126
ǰ
ĀúĆÜđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ
Āîšćǰ
ïìïćìĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔîÖćøéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîđñßĉâđĀêčéšćîĂčìÖõĆ÷ǰǰ ĀúĆÜđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ ĀúĆÜđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ
Āîšćǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøîĚĞćĀúĆÜĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰÝĆéÖćøõĆ÷óĉïĆêĉĒúąÖćøôŚŪîôĎĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøÿćíćøèĎðēõÙĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰǰ
ǰ
ǰðøĆïðøčÜÖøąïüîÖćøĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ĀúĆÜđÖĉéđĀêč ǰǰ
ǰ
9(56,21
ǰ
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
ǰĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ĒúąđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöðøąßćßîǰ ĔîÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ êŠĂ ǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
đòŜćøąüĆÜÿëćîÖćøèŤ ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîðøąßćÿĆöóĆîíŤÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ ×ĆîĚ êĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ ÝĆéòřÖĂïøöĔĀšÖĆïðøąßćßîĔîóČĚîìĊęđÿĊę÷ÜǰđóČęĂĔĀšöĊÙüćöóøšĂöĔîÖćøøĆïöČĂÖĆïĂčìÖõĆ÷ǰĒúąÖćøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ìĊę ĂćÝÝąđÖĉé×ċĚîĔîøąĀüŠćÜĂčìÖõĆ÷Ă÷ŠćÜëĎÖêšĂÜǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ǰ
ǰ ÝĆéêĆĚÜĒúąóĆçîćðøąßćßîĔĀšđðŨîĂćÿćÿöĆÙøǰđߊîǰĂðóø ǰìĊöĀîċęÜêĞćïúĀîċęÜÖĎšßĊóǰ 0504 ǰ ǰ ÖĞćĀîéĒúąÝĆéđêøĊ÷öÜïðøąöćèĔîÖćøéĞćđîĉîÜćîĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ĒúąøĆïöČĂÖĆïĂčìÖõĆ÷ǰǰ ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂöĊÖćøĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ÝćÖĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜǰđߊîǰÖøöĂčêčîĉ÷ öüĉì÷ćǰ đöČęĂöĊÙĞćÿĆęÜÝćÖñĎšïøĉĀćøǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
øć÷ßČęĂĀîŠü÷ÜćîìĊęìĞćĀîšćìĊęĒÝšÜđêČĂîĔîóČĚîìĊęǰ ÝĞćîüîðøąßćßîĔîóČĚîìĊęđÿĊę÷ÜõĆ÷ǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂöĉÿđêĂøŤđêČĂîõĆ÷×ĂÜ ßčößîǰ ÝĞćîüîĂčðÖøèŤĒÝšÜđêČĂîõĆ÷Ĕîßčößîǰ
ǰ
9(56,21
ǰđêøĊ÷öÖćøÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤóĆÖóĉÜßĆęüÙøćüǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
đêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîđÙøČęĂÜĂčðēõÙïøĉēõÙǰ đêøĊ÷öÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤøĆïïøĉÝćÙǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ ÿĞćøüÝĒúąøąïčóČĚîìĊęĔîÖćøÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤóĆÖóĉÜßĆęüÙøćüĀúĆÖēé÷đúČĂÖÿëćîìĊęìĊęĂ÷ĎŠĔîóČĚîìĊęðúĂéõĆ÷ ǰĒúąĀć ÿëćîìĊęĂČęîđóČęĂđðŨîýĎî÷ŤóĆÖóĉÜÿĞćøĂÜǰǰ ǰ ðøąÿćîÜćîÖĆïÝĆÜĀüĆéךćÜđÙĊ÷ÜđóČęĂÝĆéĀćÿëćîìĊęìĊęđĀöćąÿöĔĀšđðŨîýĎî÷ŤóĆÖóĉÜßĆęüÙøćüǰÖøèĊîĚĞćìŠüöìĆĚÜ ÝĆÜĀüĆéǰ ǰ ÖĞćĀîéñĎšøĆïñĉéßĂïǰđóČęĂéĎĒúýĎî÷ŤóĆÖóĉÜǰĒúąēÙøÜÖćøÖćøïøĉĀćøÜćî×ĂÜýĎî÷ŤóĆÖóĉÜǰǰ ǰ đêøĊ÷öđÝšćĀîšćìĊęĒúąĂćÿćÿöĆÙøǰóøšĂöÖĞćĀîéïìïćìĀîšćìĊęÙüćöøĆïñĉéßĂï×ĂÜđÝšćĀîšćìĊęìĊęđÖĊę÷üךĂÜĔî ýĎî÷ŤóĆÖóĉÜǰ ǰ ìĞćÙüćöÿąĂćéĒúąÝĆéĀćÿćíćøèĎðēõÙǰÿĉęÜĂĞćîü÷ÙüćöÿąéüÖĒúąÙüćöߊü÷đĀúČĂĔîÖćøéĞćøÜßĊóǰ ǰ ÝĆéøąïïõć÷ĔîýĎî÷ŤóĆÖóĉÜĒúąÝĆéÿøøóČĚîìĊęĔîýĎî÷ŤóĆÖóĉÜĔĀšđðŨîÿĆéÿŠüîǰđߊîǰóČĚîìĊęĂ÷ĎŠĂćýĆ÷ óČĚîìĊę øĆÖþćó÷ćïćúǰóČĚîìĊęðøąÖĂïĂćĀćøǰóČĚîìĊęìĊęàĆÖúšćÜǰóČĚîìĊęøĆïïøĉÝćÙĒúąÝčéìĉĚÜ×÷ą ǰ ÖĞćĀîéĒúąĒÝšÜøąđïĊ÷ïĔîÖĆïñĎšĂó÷óĔîÖćøđךćóĆÖĔîýĎî÷ŤóĆÖóĉÜǰ ǰ ÝĆéìĞćøąïïåćîךĂöĎúđóČęĂøĂÜøĆïךĂöĎúðøąßćÖøĂó÷óǰǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰǰ ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ đ×êǰ ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰ ĀîŠü÷ìĀćøĔîóČĚîìĊęǰ ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰǰ ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ ÿĞćîĆÖÜćîÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷òść÷ǰǰǰ óúđøČĂîǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂöĊÙĞćÿĆęÜÝćÖĀîŠü÷ÜćîøąéĆïÿĎÜǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ĒñîìĊęđÿšîìćÜÿëćîìĊęýĎî÷ŤóĆÖóĉÜǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂñĎšðøąÿćîÜćî ñĎéš ĒĎ úýĎî÷ŤóÖĆ óĉÜǰ ǰÝĞćîüîðøąßćßîìĊęÙćéüŠćÝą Ăó÷óǰ ךĂöĎúÿćíćøèĎðēõÙǰĂćĀćøǰîĚĞćéČęöǰ÷ćøĆÖþćēøÙǰøąïïÿč×ćõĉïćúǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂĀîŠü÷Üćî÷ćîóćĀîąǰ
9(56,21
ǰ 137
ǰđêøĊ÷öÖćøÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤóĆÖóĉÜßĆęüÙøćüǰ êŠĂ ǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
đêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîđÙøČęĂÜĂčðēõÙïøĉēõÙǰ đêøĊ÷öÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤøĆïïøĉÝćÙǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰǰ ǰ
ǰ ÝĆéøąïïÙöîćÙöǰìćÜđךćĂĂÖõć÷ĔîýĎî÷ŤóĆÖóĉÜĔĀšđðŨîøąđïĊ÷ïǰ ǰ ÖĞćĀîéøĎðĒïïĒúą×ĆĚîêĂîøąïïÿŠÜêŠĂñĎšðśü÷ÖøèĊÞčÖđÞĉîĕð÷ĆÜēøÜó÷ćïćúĔÖúšđÙĊ÷Üǰ ǰ ðøąÿćîÜćîđïČĚĂÜêšîÖĆïĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜđóČęĂÝĆéđêøĊ÷öÖĞćúĆÜÙîĒúąÝĆéđêøĊ÷öĂčðÖøèŤǰđÙøČęĂÜöČĂǰ ÷ćîóćĀîąĒúąøąïïÿČęĂÿćøĔĀšĂ÷ĎŠĔîÿõćóóøšĂöĔßšÜćîǰ ǰ ÖĞćĀîéĒúąđêøĊ÷öÜïðøąöćèĔîÖćøéĞćđîĉîÖćøÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤóĆÖóĉÜßĆęüÙøćüǰ ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂöĊÙĞćÿĆęÜÝćÖĀîŠü÷ÜćîøąéĆïÿĎÜǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ĒñîìĊęđÿšîìćÜÿëćîìĊęýĎî÷ŤóĆÖóĉÜǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂñĎšðøąÿćîÜćî ñĎšéĎĒúýĎî÷ŤóĆÖóĉÜǰ ǰÝĞćîüîðøąßćßîìĊęÙćéüŠćÝą Ăó÷óǰ ךĂöĎúÿćíćøèĎðēõÙǰĂćĀćøǰîĚĞćéČęöǰ÷ćøĆÖþćēøÙǰøąïïÿč×ćõĉïćúǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂĀîŠü÷Üćî÷ćîóćĀîąǰ
ǰ
9(56,21
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîđÙøČęĂÜĂčðēõÙïøĉēõÙǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
đêøĊ÷öÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤóĆÖóĉÜßĆęüÙøćü đêøĊ÷öÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤøĆïïøĉÝćÙǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ ÿĞćøüÝðøĉöćèđÙøČęĂÜĂčðēõÙïøĉēõÙìĊęöĊĂ÷ĎŠǰĒúąðøąöćèÖćøđÙøČęĂÜĂčðēõÙïøĉēõÙìĊęêšĂÜđêøĊ÷öǰĀćÖđÖĉé ĂčìÖõĆ÷ǰ ǰ ÿĞćøüÝĒĀúŠÜÿĉîÙšćĂčðēõÙïøĉēõÙĔîÝĆÜĀüĆéĔÖúšđÙĊ÷ÜǰĀøČĂïøĉþĆìñĎšñúĉêĒúąÝĆéÝĞćĀîŠć÷ÿĉîÙšćĂčðēõÙïøĉēõÙ ëċÜðøĉöćèđÙøČęĂÜĂčðēõÙïøĉēõÙìĊęÿćöćøëÿĆęÜàČĚĂĒúąÝĆéÿŠÜĕéšǰ ǰ ðøąđöĉîÝĞćîüîÙøĆüđøČĂîìĊęĂćÝÝąðøąÿïõĆ÷ǰĒúąðøąöćèÖćøøą÷ąđüúćĔîÖćøđÖĉéĂčìÖõĆ÷ǰđóČęĂÝĆéđêøĊ÷ö ÝĞćîüîđÙøČęĂÜĂčðēõÙïøĉēõÙĔĀšđĀöćąÿöǰ ǰ ĒÝšÜđĀêčĔĀšÖĆïĀîŠü÷ÜćîĒúąìčÖõćÙÿŠüîĔîđøĉęöÝĆéđêøĊ÷öđÙøČęĂÜĂčðēõÙïøĉēõÙĔîðøĉöćèìĊęđĀöćąÿöǰ ǰ ÖĞćĀîéÿëćîìĊęĔîÖćøÝĆéđÖĘïđÙøČęĂÜĂčðēõÙïøĉēõÙĒúąÿëćîìĊęĒÝÖÝŠć÷ÿĉęÜ×ĂÜïøĉÝćÙǰđóČęĂÿąéüÖêŠĂÖćø ÝĆéÿøøđךćߊü÷đĀúČĂĀćÖđÖĉéĂčìÖõĆ÷ǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ đ×êǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþćÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîóćèĉß÷ŤÝĆÜĀüĆéǰǰ ǰ
ǰ ðøąÿćîÜćîÖĆïĀîŠü÷ÜćîĂČęîđóČęĂ×ĂøĆïÙüćöߊü÷đĀúČĂìćÜéšćîđÙøČęĂÜĂčðēõÙïøĉēõÙǰĒúąÿĉęÜ×ĂÜìĊęĔßš ðøąÝĞćüĆîǰ ǰ ÖĞćĀîéĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïĔîÖćøĒÝÖÝŠć÷ëčÜ÷ĆÜßĊóǰÿĉęÜ×ĂÜïøĉÝćÙĔîĒêŠúąóČîĚ ìĊę ǰ ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
ǰđöČęĂöĊÖćøĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ǰ đöČęĂöĊđĀêčÝĞćđðŨîêšĂÜöĊÖćøĂó÷óđøŠÜéŠüîǰ đöČęĂóČĚîìĊęéĆÜÖúŠćüđðŨîóČĚîìĊęðøąÿïõĆ÷àĚĞćàćÖǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ÝĞćîüîñĎšðøąÿïõĆ÷ìĊęöĊÙüćöđÿĊę÷Üǰ ÝĞćîüîÿĆêüŤìĊęĂćÝÝąĕéšøĆïÙüćöđéČĂéøšĂîǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂ×ĂÜĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęìĊę ÿćöćøëĔĀšÖćøߊü÷đĀúČĂǰ øć÷úąđĂĊ÷éÙüćöøčîĒøÜ×ĂÜõĆ÷đóČęĂðøąđöĉîøą÷ąđüúćĒúąÿëćîÖćøèŤ ǰ
9(56,21
138
ǰ
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîđÙøČęĂÜĂčðēõÙïøĉēõÙǰ êŠĂ ǰ đêøĊ÷öÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤóĆÖóĉÜßĆęüÙøćü đêøĊ÷öÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤøĆïïøĉÝćÙǰ
úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ ÝĆéĀîŠü÷ÜćîđÙúČęĂîìĊęĔîÖćøÝĞćĀîŠć÷đÙøČęĂÜĂčðēõÙïøĉēõÙøćÙćëĎÖđóČęĂĔĀšðøąßćßîàČĚĂđêøĊ÷öĕüšĔßšĔî÷ćö ðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ǰ
ǰ ÙüïÙčöøćÙćÿĉîÙšćĂčðēõÙïøĉēõÙǰ ǰ ÖĞćĀîéĒúąđêøĊ÷öÜïðøąöćèĔîÖćøéĞćđîĉîÜćîđøČęĂÜĂčðēõÙïøĉēõÙǰ ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
ǰđöČęĂöĊÖćøĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ǰ đöČęĂöĊđĀêčÝĞćđðŨîêšĂÜöĊÖćøĂó÷óđøŠÜéŠüîǰ đöČęĂóČĚîìĊęéĆÜÖúŠćüđðŨîóČĚîìĊęðøąÿïõĆ÷àĚĞćàćÖǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ÝĞćîüîñĎšðøąÿïõĆ÷ìĊęöĊÙüćöđÿĊę÷Üǰ ÝĞćîüîÿĆêüŤìĊęĂćÝÝąĕéšøĆïÙüćöđéČĂéøšĂîǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂ×ĂÜĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęìĊę ÿćöćøëĔĀšÖćøߊü÷đĀúČĂǰ øć÷úąđĂĊ÷éÙüćöøčîĒøÜ×ĂÜõĆ÷đóČęĂðøąđöĉîøą÷ąđüúćĒúąÿëćîÖćøèŤ ǰ
ǰ
9(56,21
ǰđêøĊ÷öÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤøĆïïøĉÝćÙǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
đêøĊ÷öÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤóĆÖóĉÜßĆęüÙøćü đêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîđÙøČęĂÜĂčðēõÙïøĉēõÙǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ ÖĞćĀîéýĎî÷ŤøĆïïøĉÝćÙĒúąĒÝšÜĔĀšýĎî÷ŤðäĉïĆêĉÖćøךĂöĎú׊ćüÿćøđóČęĂÖćøðøąßćÿĆöóĆîíŤĔĀšĀîŠü÷ÜćîêŠćÜėǰ ǰ ÖĞćĀîéÝčéÖøąÝć÷ÿĉęÜ×ĂÜđóČęĂĒÝÖÝŠć÷ǰøüöìĆĚÜÖĞćĀîéóČĚîìĊęǰĒúąøą÷ąđüúćĔîÖćøĒÝÖÝŠć÷ǰ üÜøĂï ǰĒúą ĒÝšÜĔĀšðøąßćßîĔîóČĚîìĊęøĆïìøćïǰ ǰ øąïčĒúąÖĞćĀîéđÝšćĀîšćìĊęñĎšøĆïñĉéßĂïĔîÖćøéĎĒúÖćøïøĉĀćøÝĆéÖćøÖćøïøĉÝćÙëčÜ÷ĆÜßĊóǰ ǰ ÝĆéìĞćøąïïïĆâßĊĔîÖćøøĆï ÝŠć÷ÿĉęÜ×ĂÜĒúąđÜĉîïøĉÝćÙǰ ǰ ðøąđöĉîÙüćöêšĂÜÖćø×ĂÜǰđÙøČęĂÜĂčðēõÙïøĉēõÙìĊęÝĞćđðŨîĒúąöĊÙüćö×ćéĒÙúîǰĒúąĒÝšÜĔĀšýĎî÷ŤðäĉïĆêĉÖćø ךĂöĎú׊ćüÿćøđóČęĂÖćøðøąßćÿĆöóĆîíŤĔĀšĀîŠü÷ÜćîêŠćÜėìøćïǰ ǰ ÖĞćĀîéÿëćîìĊęĔîÖćøÝĆéđÖĘïÿĉęÜ×ĂÜïøĉÝćÙǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ đ×êǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰ ĀîŠü÷ìĀćøĔîóČĚîìĊęǰ ÿĞćîĆÖÜćîÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷òść÷ǰǰǰ óúđøČĂîǰ
ǰ ðøąÿćîÜćîđïČĚĂÜêšîǰÖĆïóČĚîìĊęĂČęîđóČęĂ×ĂÙüćöߊü÷đĀúČĂéšćîÿĉęÜ×ĂÜïøĉÝćÙǰ ǰ ÖĞćĀîéĒúąđêøĊ÷öÜïðøąöćèĔîÖćøÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤøĆïïøĉÝćÙǰ ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂöĊÖćøĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ĒñîìĊęêĆĚÜýĎî÷ŤøĆïïøĉÝćÙ ÝĞćîüîĂčðÖøèŤǰ ÝĞćîüîđÝšćĀîšćìĊęǰ
9(56,21
ǰ 139
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÙöîćÙöǰ ÿĞćøĂÜđßČĚĂđóúĉÜóúĆÜÜćîǰ
úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ
ǰ ÝĆéĒñîÖćøÿĞćøüÝđÿšîìćÜÙöîćÙöĔîÖćøđéĉîìćÜđÿšîìćÜĀúĆÖǰĒúąđÿšîìćÜøĂÜǰ ǰ ÖĞćĀîéúĞćéĆïÙüćöÿĞćÙĆâǰĒúąøąïčđÿšîìćÜĔîÖćøéĞćđîĉîàŠĂöĒàöǰ ǰ ÖĞćĀîéêćøćÜđüúćĔîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰðøĆïðøčÜǰàŠĂöĒàöǰĒúąøąïčđÝšćĀîšćìĊęĔîÖćøøĆïñĉéßĂïĔîÖćø éĞćđîĉîÖćøàŠĂöĒàöđÿšîìćÜìĊę×ĞćøčéǰĀøČĂĂćÝÝąßĞćøčéĀćÖđÖĉéĂčìÖõĆ÷ǰ ǰ ĒÝšÜĔĀšĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęøĆïìøćïëċÜÖĞćĀîéÖćøĔîÖćøðøĆïðøčÜǰàŠĂöĒàöǰđÿšîìćÜĀúĆÖǰĒúąìćÜøĂÜǰ
ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ Ē×üÜÖćøìćÜÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïìÝĆÜĀüĆéǰǰ ĀîŠü÷ìĀćøĔîóČĚîìĊęǰ
ǰ đêøĊ÷öÝĆéĀć÷ćîóćĀîąđóČęĂđךćߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïõĆ÷ĒúąđóČęĂĂó÷óñĎðš øąÿïõĆ÷ǰ øüöëċÜǰđêøĊ÷öÿĞćøĂÜÙüćöóøšĂöéšćîìŠćĂćÖćý÷ćîǰ ǰ ðøąÿćîÜćîÖĆïĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰĀøČĂǰĀîŠü÷ìĀćøđóČęĂ×ĂÙüćöߊü÷đĀúČĂĔîđøČęĂÜ÷ćîóćĀîąìĊęÝĞćđðŨî ǰ
ǰ ÝĆéìĞćđÿšîìćÜđìšćēé÷ÖćøÖĞćĀîéđÿšîìćÜđìšćđóČęĂĔĀšñĎšðøąÿïõĆ÷đéĉîìćÜđךćĂĂÖĔîïøĉđüèóČĚîìĊęîĚĞć×ĆÜǰ ǰ ÝĆéđêøĊ÷öĂčðÖøèŤǰđÙøČęĂÜöČĂđÙøČęĂÜÝĆÖøǰĒúąéĞćđîĉîÖćøÝĆéìĞćđÿšîìćÜêćöìĊęÖĞćĀîéǰ ǰ đêøĊ÷öÝĆéĀćÿëćîìĊęĔîÖćøÝĂéøëĒÖŠðøąßćßîĒúąñĎšðøąÖĂïÖćøìĊęðøąÿïõĆ÷ǰ ĀćÖÝĞćđðŨî
ǰ ÖĞćĀîéĒúąđêøĊ÷öÜïðøąöćèĔîÖćøéĞćđîĉîÖćøéšćîÙöîćÙöǰ ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂđךćÿϊߊüÜùéĎòîǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ÝĞćîüîđÿšîìćÜÙöîćÙöĔîóČĚîìĊę đÿšîìćÜðúĂéõĆ÷ ǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïéšćîÖćøÙöîćÙöǰ Ēñî ìĊęêĆĚÜĒúąÿõćóđÿšîìćÜìĊęĂćÝđÖĉéÙüćöđÿĊ÷Āć÷ǰ ǰ
9(56,21
ǰÿĞćøĂÜđßČĚĂđóúĉÜĒúąóúĆÜÜćîǰ đêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÙöîćÙöǰ
úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ
ǰ üćÜĒñîÖćøÿĞćøĂÜđßČĚĂđóúĉÜĒúąóúĆÜÜćîǰēé÷ðøąđöĉîÙüćöêšĂÜÖćøđßČĚĂđóúĉÜĒúąóúĆÜÜćîĔî÷ćöđÖĉéđĀêč ĂčìÖõĆ÷ǰ ǰ êøüÝÿĂïïøĉöćèđßČĚĂđóúĉÜìĊęöĊĂ÷ĎŠĔîóČĚîìĊęĒúąðøĉöćèđßČĚĂđóúĉÜÿĞć øĂÜìĊęöĊÖćøÝĆéđÖĘïĕüšǰǰ ǰ ðøąÿćîÜćîĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜøüöëċÜÿëćîìĊęìĊęĔßšĔîÖćøÝĆéđÖĘïđßČĚĂđóúĉÜĔĀšđóĊ÷ÜóĂêŠĂÖćøøĂÜøĆï ÿëćîÖćøèŤǰ
ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ǰÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ ĀîŠü÷ìĀćøĔîóČĚîìĊęǰ
ǰ üćÜĒñîĔîÖćøÝĆéÖćøøąïïÖćøðŜĂÜÖĆîÿëćîìĊęđÖĘïđßČĚĂđóúĉÜđóČęĂĔĀšÿćöćøëøĂÜøĆïÖćøđßČĚĂđóúĉÜĔî ÿëćîÖćøèŤÞčÖđÞĉîǰ ǰ ÝĆéđêøĊ÷öĒúąÖøąÝć÷đÙøČęĂÜðŦũîĕôÿĞćøĂÜǰđÙøČęĂÜÖĞćđîĉéĕôôŜćǰĒúąðøĉöćèđßČĚĂđóúĉÜìĊęđóĊ÷ÜóĂĔîÿëćîìĊęìĊę ÖĞćĀîéǰ ǰ ÖĞćĀîéóČĚîìĊęĒúąĒÝšÜĔĀšĀîŠü÷ÜćîêŠćÜėëċÜóČĚîìĊęĔîÖćøÝĆéÝĞćĀîŠć÷đßČĚĂđóúĉÜǰ ǰ ðøąÿćîÜćîǰĒúąÿČęĂÿćøĔĀšýĎî÷ŤïĆâßćÖćøÞčÖđÞĉîëċÜðøĉöćèđßČĚĂđóúĉÜìĊöĊĂ÷ĎŠĂ÷ŠćÜêŠĂđîČęĂÜǰ ǰ ðøąÿćîÜćîÖĆïÝĆÜĀüĆéĂČęîėđóČęĂđêøĊ÷ö×ĂÙüćöߊü÷đĀúČĂǰĀćÖđßČĚĂđóúĉÜĒúąóúĆÜÜćî×ćéĒÙúîǰ ǰ ÖĞćĀîéĒúąđêøĊ÷öÜïðøąöćèĔîÖćøéĞćđîĉîÖćøéšćîđßČĚĂđóúĉÜĒúąóúĆÜÜćîǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂđךćÿϊߊüÜùéĎòîǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ÝĞćîüîđÿšîìćÜÙöîćÙöĔîóČĚîìĊę đÿšîìćÜðúĂéõĆ÷ ǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïéšćîÖćøÙöîćÙöǰ Ēñî ìĊęêĆĚÜĒúąÿõćóđÿšîìćÜìĊęĂćÝđÖĉéÙüćöđÿĊ÷Āć÷ǰ
9(56,21
140
ǰ
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂö×ĂÜĒñîĂó÷óǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
đêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÖćøĒóì÷ŤĒúąÿćíćøèÿč× ÝĆéøąïïÖćøÿĞćøüÝÙîĀć÷ĒúąÖøąïüîÖćøìćÜîĉêĉüĉì÷ćýćÿêøŤ đêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîéĎĒúÙüćöðúĂéõĆ÷ǰÙüćöÿÜïđøĊ÷ïøšĂ÷ĒúąÙüćööĆęîÙÜǰǰ ×ĆîĚ êĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ ÿĞćøüÝךĂöĎúðøąßćßîÖúčŠöđÿĊę÷ÜĔîóČĚîìĊęǰđߊîǰñĎšóĉÖćøǰÙîßøćǰđéĘ ÖǰĒøÜÜćîêŠćÜéšćüǰÿĆêüŤđúĊĚ÷ÜǰĒúąđêøĊ÷ö ÙüćöóøšĂöĔîÖćøߊü÷đĀúČĂĔĀšêøÜêćöðøąđõìǰ ǰ üćÜĒñîÖćøĂó÷óǰĒúąÖĞćĀîéÿëćîìĊęðúĂéõĆ÷ĔîÖćøøĂÜøĆïÖćøĂó÷óǰǰ ǰ ÖĞćĀîéóČĚîìĊęøüöóúĔîĒêŠúąóČĚîìĊęǰĒúąĒÝšÜĔĀšðøąßćßîìøćïǰ ǰ ĒÝšÜĔĀšðøąßćßîìøćïëċÜÿĆöõćøąǰĒúąÿĉęÜ×ĂÜìĊęĕöŠÙüøîĞćǰĀøČĂ×î÷šć÷Ĕî×èąÖćøéĞćđîĉîÖćøĂó÷óǰ ǰ ÖĞćĀîéĀîšćìĊęÙüćöøĆïñĉéßĂï×ĂÜđÝšćĀîšćìĊęǰĒúąĂćÿćÿöĆÙøìĊęđÖĊę÷üךĂÜĔîÖćøĂó÷óǰ ǰ øąïč×ĆĚîêĂîÖćøĂó÷óǰóøšĂöìĆĚÜøąđïĊ÷ïÖćøøĆÖþćÙüćöðúĂéõĆ÷×èąìĞćÖćøĂó÷óǰ ǰ ÝĆéđêøĊ÷öĂčðÖøèŤĔîÖćøߊü÷đĀúČĂǰĒúąÿîĆïÿîčîÖćøĂó÷óǰđߊîǰđðúĀćöǰĂčðÖøèŤÖćøĒóì÷ŤÿĞćĀøĆïÖćø Ăó÷óǰñĎšðśü÷ǰÙîßøćǰñĎšóĉÖćøǰĄúĄǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ đ×êǰ ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜÝĆÜĀüĆéǰǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïú ÝĆÜĀüĆéǰ êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰ ĀîŠü÷ìĀćøĔîóČĚîìĊęǰ ÿĞćîĆÖÜćîÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷òść÷ǰǰǰ óúđøČĂîǰ ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ĒÝšÜĔĀšðøąßćßîìøćïëċÜüĉíĊÖćøđêøĊ÷öÖćøÖŠĂîĂó÷óǰđߊî ǰÖćøÝĆéđÖĘïĂčðÖøèŤĕôôŜćêŠćÜėǰĔîìĊęóĆÖĂćýĆ÷ǰ ÖŠĂîÖćøĂó÷óǰǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂðøĉöćèîĚĞćòîìĊęêÖĔîóČĚîìĊęĀøČĂðøĉöćèîĚĞćĔîĒöŠîĚĞćđÖĉîÝčéüĉÖùêĉǰǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ĒñîìĊęđÿšîìćÜÿëćîìĊęýĎî÷ŤóĆÖóĉÜǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂñĎšðøąÿćîÜćî ñĎšéĎĒúýĎî÷ŤóĆÖóĉÜǰ ǰÝĞćîüîðøąßćßîìĊęÙćéüŠćÝą Ăó÷óǰ ךĂöĎúÿćíćøèĎðēõÙǰĂćĀćøǰîĚĞćéČęöǰ÷ćøĆÖþćēøÙǰøąïïÿč×ćõĉïćúǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂĀîŠü÷Üćî÷ćîóćĀîąǰ
ǰ
9(56,21
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂö×ĂÜĒñîĂó÷óǰ êŠĂ ǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
đêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÖćøĒóì÷ŤĒúąÿćíćøèÿč× ÝĆéøąïïÖćøÿĞćøüÝÙîĀć÷ĒúąÖøąïüîÖćøìćÜîĉêĉüĉì÷ćýćÿêøŤ đêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîéĎĒúÙüćöðúĂéõĆ÷ǰÙüćöÿÜïđøĊ÷ïøšĂ÷ĒúąÙüćööĆęîÙÜǰǰ ×ĆîĚ êĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ
ǰ ĒÝšÜñĎšĂó÷óǰéĞćđîĉîÖćøĒÝšÜĔĀšÙøĂïÙøĆüǰĒúąâćêĉìøćïëċÜÖćøĂó÷óđךćÿĎŠýĎî÷ŤĂó÷óǰ
ǰ ÖĞćĀîéđÿšîìćÜÙöîćÙöĔîÖćøĂó÷óǰìĆĚÜđÿšîìćÜĀúĆÖĒúąđÿšîìćÜøĂÜǰ ǰ ÝĆéìĞćðŜć÷ǰĀøČĂđĂÖÿćøĒÝÖÝŠć÷đÿšîìćÜÖćøĂó÷óĒÖŠðøąßćßîĔîĒêŠúąóČĚîìĊęǰ ǰ àĆÖàšĂöĒñîĂó÷óìĆĚÜøąéĆïĂĞćđõĂĒúąÝĆÜĀüĆé ǰ ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂðøĉöćèîĚĞćòîìĊęêÖĔîóČĚîìĊęĀøČĂðøĉöćèîĚĞćĔîĒöŠîĚĞćđÖĉîÝčéüĉÖùêĉǰǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ĒñîìĊęđÿšîìćÜÿëćîìĊęýĎî÷ŤóĆÖóĉÜǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂñĎšðøąÿćîÜćî ñĎéš ĒĎ úýĎî÷ŤóÖĆ óĉÜǰ ǰÝĞćîüîðøąßćßîìĊęÙćéüŠćÝą Ăó÷óǰ ךĂöĎúÿćíćøèĎðēõÙǰĂćĀćøǰîĚĞćéČęöǰ÷ćøĆÖþćēøÙǰøąïïÿč×ćõĉïćúǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂĀîŠü÷Üćî÷ćîóćĀîąǰ
9(56,21
ǰ 141
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÖćøĒóì÷ŤĒúąÿćíćøèÿč×ǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
đêøĊ÷öÙüćöóøšĂö×ĂÜĒñîĂó÷óǰ ÝĆéøąïïÖćøÿĞćøüÝÙîĀć÷ĒúąÖøąïüîÖćøìćÜîĉêĉüĉì÷ćýćÿêøŤ đêøĊ÷öÙüćö óøšĂöéšćîéĎĒúÙüćöðúĂéõĆ÷ǰÙüćöÿÜïđøĊ÷ïøšĂ÷ĒúąÙüćööĆęîÙÜǰǰ ×ĆîĚ êĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ
ǰ éšćîÖćøĒóì÷Ťǰ ÝĆéđêøĊ÷öĒñîÜćîéšćîÿćíćøèÿč×ǰéšćîÖćøÝĆéÖćøÿëćîó÷ćïćúĔîõćüąĂčìÖõĆ÷ǰ ĒñîĂó÷óñĎðš üś ÷ǰĒñî ÝĆéêĆĚÜēøÜó÷ćïćúÿîćö ìĊöĒóì÷ŤđÙúČęĂîìĊę ǰ ǰ ÝĆéìĞćĒîüðŜĂÜÖĆîîĚĞćìŠüöïøĉđüèÿëćîó÷ćïćúǰ ǰ êøüÝÿĂïǰĒúąÝĆéđêøĊ÷öđüßõĆèæŤǰĂčðÖøèŤìćÜÖćøĒóì÷ŤǰóøšĂöÝĆéĀćĒĀúŠÜÿĞćøĂÜǰóøšĂöìĆĚÜðøąÿćîÜćî ÖĆïēøÜó÷ćïćúÙĎŠ×îćîĀøČĂĒóì÷ŤìćÜđúČĂÖ ǰ
ǰ
ēøÜó÷ćïćúðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰ ēøÜó÷ćïćúÿŠÜđÿøĉöÿč×õćóêĞćïúǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰǰ ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷òść÷ǰǰǰǰǰ óúđøČĂîǰ
ǰ êøüÝÿĂïǰĒúąÝĆéđêøĊ÷öđÝšćĀîšćìĊęìćÜÖćøĒóì÷Ťǰó÷ćïćúǰóøšĂöÝĆéĀćÖĞćúĆÜÙîÿĞćøĂÜǰ ǰ êøüÝÿĂïǰĒúąìĞćìąđïĊ÷îñĎšðśü÷óČĚîìĊęđÿĊę÷ÜǰóøšĂöìĆĚÜøąïčøć÷úąđĂĊ ÷é×ĂÜĂćÖćøĒúą÷ćìĊęÝĞćđðŨî ǰ ĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷òść÷óúđøČĂî ǰ ǰ ðøąÿćîÜćîēøÜó÷ćïćúÙĎŠ×îćîđóČęĂđêøĊ÷öÿŠÜêŠĂñĎšðśü÷ĀøČĂߊü÷đĀúČĂ đøČęĂÜĂčðÖøèŤìćÜÖćøĒóì÷Ť ǰ đüßõĆèæŤǰ
ǰ ÝĆéđêøĊ÷ö÷ćîóćĀîąđóČęĂđךćߊü÷đĀúČĂĒúąúĞćđúĊ÷ÜñĎšðśü÷ÖøèĊÞčÖđÞĉîìĆĚÜìćÜïÖǰìćÜĂćÖćýĒúąìćÜîĚĞćǰ ǰ ĒÝšÜĔĀšðøąßćßîĔîóĊĚîìĊęđÖĉéđĀêčìøćïëċÜǰÝčéĔĀšïøĉÖćøÿëćîó÷ćïćúĔîÖøèĊđÖĉéĂčìÖõĆ÷ǰ ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂöĊÖćøĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ǰ ǰđöČęĂöĊÖćøĂó÷óðøąßćßîĕð÷ĆÜìĊęðúĂéõĆ÷ǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ĒñîìĊęêĆĚÜ×ĂÜēøÜó÷ćïćúĒúąÿćíćøèÿč×ǰ ÝĞćîüîĂčðÖøèŤǰ ÝĞćîüîđÝšćĀîšćìĊęǰǰ ÝĞćîüîñĎšðśü÷ ñĎšïćéđÝĘïǰ ǰ
9(56,21
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÖćøĒóì÷ŤĒúąÿćíćøèÿč×ǰ êŠĂ ǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
đêøĊ÷öÙüćöóøšĂö×ĂÜĒñîĂó÷óǰ ÝĆéøąïïÖćøÿĞćøüÝÙîĀć÷ĒúąÖøąïüîÖćøìćÜîĉêĉüĉì÷ćýćÿêøŤ đêøĊ÷öÙüćö óøšĂöéšćîéĎĒúÙüćöðúĂéõĆ÷ǰÙüćöÿÜïđøĊ÷ïøšĂ÷ĒúąÙüćööĆęîÙÜǰǰ ×ĆîĚ êĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ
ǰ ĂïøöĔĀšÙüćöøĎšÖĆïđÝšćĀîšćìĊęĔîĀîŠü÷ÜćîǰĂćÿćÿöĆÙøǰĒúąðøąßćßîĔîÖćøðåöó÷ćïćúĒúąÖćøðäĉïĆêĉ êîđïČĚĂÜêšîǰ ǰ éšćîÿćíćøèÿč×ǰ ÝĆéđêøĊ÷öøąïïÿč×ćõĉïćúĔîøąĀüŠćÜđÖĉéõĆ÷ǰđߊîǰÖĞćĀîéĔĀšöĊĀšĂÜîĚĞć ÿŠüîÖúćÜ×ĂÜĒêŠúąĀöĎŠïšćîǰÖĞćĀîé Ýčéøüïøüö×÷ąĒúąÝčéÖĞćÝĆé×÷ąĀćÖđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰÝĆéĀćÿč×ćúĂ÷îĚĞć ǰ ǰ ÖĞćĀîéöćêøÖćøĔîÖćøÖĞćÝĆé×÷ąǰĒúąÿĉęÜðäĉÖĎúǰ ÖĞćĀîéóČĚîìĊęĔîÖćøøüïøüö×÷ą ÖĞćÝĆé×÷ąǰøą÷ąđüúć đÖĘï×÷ą ǰĒúąÝĆéóČĚîìĊęĔîÖćøÝĆéđÖĘï×÷ąǰÖĞćÝĆé×÷ąĕöŠĔĀš×üćÜđÿšîìćÜøąïć÷îĚĞ ćǰ ǰ ÖĞćĀîéĒîüìćÜĔîÖćøéĎĒúïøĉđüèóĊĚîìĊęĂó÷óĔĀšëĎÖÿč×ćõĉïćúǰ ǰ đêøĊ÷öđÙøČęĂÜöČĂǰĂčðÖøèŤǰìĊęĔßšĔîÖćøéĎĒúïøĉđüèóČĚîìĊęìĊęĂó÷óĔĀš ëĎÖÿč×ćõĉïćúǰ ǰ ÖĞćĀîéĒúąđêøĊ÷öÜïðøąöćèĔîÖćøéĞćđîĉîÖćøéšćîÖćøĒóì÷ŤĒúąÿćíćøèÿč×ǰ ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂöĊÖćøĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ǰ ǰđöČęĂöĊÖćøĂó÷óðøąßćßîĕð÷ĆÜìĊęðúĂéõĆ÷ǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ĒñîìĊęêĆĚÜ×ĂÜēøÜó÷ćïćúĒúąÿćíćøèÿč×ǰ ÝĞćîüîĂčðÖøèŤǰ ÝĞćîüîđÝšćĀîšćìĊęǰǰ ÝĞćîüîñĎšðśü÷ ñĎšïćéđÝĘïǰ
9(56,21
142
ǰ
ǰÝĆéøąïïÖćøÿĞćøüÝÙîĀć÷ĒúąÖøąïüîÖćøìćÜîĉêĉüĉì÷ćýćÿêøŤǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
đêøĊ÷öÙüćöóøšĂö×ĂÜĒñîĂó÷óǰ đêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÖćøĒóì÷ŤĒúąÿćíćøèÿč× đêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîéĎĒú ÙüćöðúĂéõĆ÷ǰÙüćöÿÜïđøĊ÷ïøšĂ÷ĒúąÙüćööĆęîÙÜǰǰ ×ĆîĚ êĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ ÖĞćĀîéǰĒúąđêøĊ÷öÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤøĆïĒÝšÜÙîĀć÷ǰøüöëċÜÖĞćĀîéĀöć÷đú×ēìøýĆóìŤĔîÖćøĒÝšÜñĎšÿĎâĀć÷ǰ
ǰ ÖĞćĀîé×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøÿĞćøüÝÙîĀć÷ĒúąÖćøóĉÿĎÝîŤđĂÖúĆÖþèŤǰ ǰ ÝĆéđêøĊ÷öđÝšćĀîšćìĊęđóČęĂêĆĚÜìĊöÖĎšßĊóǰÖĎšõĆ÷đóČęĂđךćߊü÷đĀúČĂǰĀćñĎšÿĎâĀć÷ĒúąñĎšêĉéÙšćÜǰ ǰ ÝĆéđêøĊ÷öđÙøČęĂÜöČĂǰĂčðÖøèŤǰ÷ćîóćĀîąĔîÖćøĀćñĎšÿĎâĀć÷ĒúąĔîÖćøóĉÿĎÝîŤđĂÖúĆÖþèŤǰøüöìĆĚÜÖćø éĞćđîĉîÖćøêćöÖøąïüîÖćøîĉêĉüĉì÷ćýćÿêøŤǰ ǰ ĒÝšÜĔĀšðøąßćßîìøćïëċÜĀöć÷đú×ĒúąÿëćîìĊęĔîÖćøĒÝšÜñĎšÿĎâĀć÷ǰ ǰ ÖĞćĀîéĒúąđêøĊ÷öÜïðøąöćèĔîÖćøéĞćđîĉîÖćøéšćîîĉêĉüĉì÷ćýćÿêøŤ ǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ēøÜó÷ćïćúðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰ ēøÜó÷ćïćúÿŠÜđÿøĉöÿč×õćóðøąÝĞć êĞćïúǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖøðÖÙøĂÜìšĂÜëĉęîǰǰ ÿëćïĆîîĉêĉđüßǰ êĞćøüÝüĉì÷ćÖćøǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂöĊÖćøĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ǰ ǰđöČęĂöĊÖćøĂó÷óðøąßćßîĕð÷ĆÜìĊęðúĂéõĆ÷ǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ĒñîìĊęêĆĚÜ×ĂÜÿëćîìĊęĂó÷óǰ ÝĞćîüîĂčðÖøèŤǰ ÝĞćîüîđÝšćĀîšćìĊęǰǰ ÝĞćîüîðøąßćßî ñĎšðøąÿïõĆ÷ǰǰ ÝĞćîüîñĎšðśü÷ ñĎšïćéđÝĘï ìĊęêšĂÜĕéšøĆïÖćøøĆÖþćǰ
ǰ
9(56,21
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîéĎĒúÙüćöðúĂéõĆ÷ǰÙüćöÿÜïđøĊ÷ïøšĂ÷ǰ ĒúąÙüćööĆęîÙÜǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
đêøĊ÷öÙüćöóøšĂö×ĂÜĒñîĂó÷óǰ đêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÖćøĒóì÷ŤĒúąÿćíćøèÿč× ÝĆéøąïïÖćøÿĞćøüÝÙîĀć÷ ĒúąÖøąïüîÖćøìćÜîĉêĉüĉì÷ćýćÿêøŤǰ ×ĆîĚ êĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ
ǰ ÝĆéđêøĊ÷öĒñîÜćîéšćîÙüćööĆęîÙÜǰĒúąÙüćöðúĂéõĆ÷ǰ ǰ ÝĆéÿøøÖĞćúĆÜđÝšćĀîšćìĊęǰĒúąÖĞćĀîéóČĚîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ǰ ĒÝšÜĔĀšðøąßćßîìøćïëċÜĀöć÷đú×ĔîÖćøêĉéêŠĂĔîÖøèĊÞčÖđÞĉî ǰ ǰ ÝĆéđêøĊ÷öĂčðÖøèŤǰ÷ćîóćĀîąĔîÖćøđךćéĞćđîĉîÖćøøĆÖþćÙüćöðúĂéõĆ÷ǰ
ǰ ðøąÿćîÜćîÖĆïßćüïšćîĔîóČĚîìĊęđóĊęĂđðŨîĂćÿćÿöĆÙøĔîÖćøߊü÷đĀúČĂđÝšćĀîšćìĊęǰđߊîǰñĎšìĊęÿćöćøë×ĆïđøČĂĕéšǰ ĒúąøĎšđÿšîìćÜǰđóČęĂĔĀšđðŨîóîĆÖÜćî×ĆïđøČĂĔĀšÿć÷êøüÝǰ
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰ êĞćøüÝêøąđüøßć÷Ēéîǰ ĀîŠü÷óĆçîćÖćøđÙúČęĂîìĊęǰ ĀîŠü÷ìĀćøĔîóČĚîìĊęǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ÝĆéđêøĊ÷öđÝšćĀîšćìĊęßčéðøąéćîĚĞćǰđÝšćĀîšćìĊęðøąöÜĔîÖćøðŜĂÜÖĆîÿĆêüŤøšć÷ìĊęöćÖĆïîĚĞćǰđߊîǰÜĎǰÝøąđךǰ ǰ ÖĞćĀîéÿëćîĔîÖćøÝĆéđÖĘïìøĆó÷Ťÿĉî×ĂÜñĎšĂó÷óǰđߊîǰēøÜđøĊ÷îǰǰ ǰ ÝĆéđêøĊ÷öđÝšćĀîšćìĊęĔîÖćøéĎĒúìøĆó÷ŤÿĉîìĊęĂó÷óöćđóČęĂÿøšćÜÙüćööĆęîĔÝĔĀšÖĆïðøąßćßîǰ
ǰ ÖĞćĀîéĒúąđêøĊ÷öÜïðøąöćèĔîÖćøéĞćđîĉîÖćøéšćîÙüćööĆęîÙÜǰĒúąÙüćöðúĂéõĆ÷ǰ ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂđÖĉéÿëćîÖćøèŤõĆ÷óĉïĆêĉǰ đöČęĂöĊÖćøĂó÷óðøąßćßîĂĂÖÝćÖóČĚîìĊęđÿĊę÷ÜõĆ÷ ǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ÝĞćîüîđÝšćĀîšćìĊęǰ ǰÝĞćîüîýĎî÷ŤóĆÖóĉÜóøšĂöĒñîìĊęêĆĚÜǰ ךĂöĎúÿëćîìĊęÿĞćÙĆâìćÜøćßÖćøĒúąïšćîđøČĂîðøąßćßîóøšĂöĒñîìĊęêĆĚÜ ǰ
9(56,21
ǰ 143
ǰđêøĊ÷öðŜĂÜÖĆîÿëćîìĊęÿĞćÙĆâǰ
đêøĊ÷öðŜĂÜÖĆîÿëćîìĊęÿĞćÙĆâǰ đêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÖćøýċÖþć đêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîđÖþêøÖøøöǰ
úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ
ǰ ÝĆéìĞćĒñîðŜĂÜÖĆîĒĀúŠÜñúĉêÿćíćøèĎðēõÙÝćÖîĚĞćìŠüöǰ ÿëćîĊñúĉêĕôôŜćǰÿëćîĊÝŠć÷ĕôǰĒĀúŠÜîĚĞćéĉï ǰ ǰ ÝĆéìĞćøąïïðŜĂÜÖĆîĒĀúŠÜñúĉêÿćíćøèĎðēõÙÝćÖîĚĞćìŠüöǰǰ ǰ ðøąÿćîđÝšćĀîšćìĊęìĊęđÖĊę÷üךĂÜđóČęĂÿĞćøüÝøąïïÿćíćøèĎðēõÙǰ ĕôôŜćǰðøąðć ǰ
ǰ ßĊĚÝčéđÿĊę÷ÜìĊęêšĂÜðŜĂÜÖĆîøąïïÿćíćøèĎðēõÙǰ ǰ üĉđÙøćąĀŤĒúąĀćüĉíĊðÖðŜĂÜøąïïÿćíćøèĎðēõÙÖĆï ñĎšđßĊę÷üßćâđÞóćąéšćîǰđóČęĂúéñúÖøąìïÝćÖĂčìÖõĆ÷ǰ ǰ ðøąÿćîđÝšćĀîšćìĊę×ĂÜÖćøĕôôŜćđÙúČęĂî÷šć÷ĀöšĂĒðúÜǰöĉđêĂøŤĕôôŜćĔĀšÖïĆ ðøąßćßîñĎšđÿĊę÷ÜõĆ÷ ǰ
ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰǰ Ē×üÜÖćøìćÜÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïìÝĆÜĀüĆéǰǰ ĀîŠü÷ìĀćøĔîóČĚîìĊęǰ ÖćøĕôôŜćõĎöĉõćÙǰ ÖćøðøąðćõĎöĉõćÙǰ ǰ
ǰ ÖĞćĀîéĒúąđêøĊ÷öÜïðøąöćèĔîÖćøéĞćđîĉîÖćøéšćîðŜĂÜÖĆîÿëćîìĊęÿĞćÙĆâ ǰ ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂđךćÿϊߊüÜùéĎòîǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ĒñîìĊęêĆĚÜĒúąÿõćóøąïïÿćíćøèĎðēõÙǰ
ǰ
9(56,21
ǰđêøĊ÷öðŜĂÜÖĆîøąïïÿćíćøèĎðēõÙǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ ÝĆéìĞćĒñîðŜĂÜÖĆîĒĀúŠÜñúĉêÿćíćøèĎðēõÙÝćÖîĚĞćìŠüöǰ ÿëćîĊñúĉêĕôôŜćǰÿëćîĊÝŠć÷ĕôǰĒĀúŠÜîĚĞćéĉï ǰ ǰ ÝĆéìĞćøąïïðŜĂÜÖĆîĒĀúŠÜñúĉêÿćíćøèĎðēõÙÝćÖîĚĞćìŠüöǰǰ ǰ ðøąÿćîđÝšćĀîšćìĊęìĊęđÖĊę÷üךĂÜđóČęĂÿĞćøüÝøąïïÿćíćøèĎðēõÙǰ ĕôôŜćǰðøąðć ǰ
ǰ ßĊĚÝčéđÿĊę÷ÜìĊęêšĂÜðŜĂÜÖĆîøąïïÿćíćøèĎðēõÙǰ ǰ üĉđÙøćąĀŤĒúąĀćüĉíĊðÖðŜĂÜøąïïÿćíćøèĎðēõÙÖĆï ñĎšđßĊę÷üßćâđÞóćąéšćîǰđóČęĂúéñúÖøąìïÝćÖĂčìÖõĆ÷ǰ ǰ ðøąÿćîđÝšćĀîšćìĊę×ĂÜÖćøĕôôŜćđÙúČęĂî÷šć÷ĀöšĂĒðúÜǰöĉđêĂøŤĕôôŜćĔĀšÖïĆ ðøąßćßîñĎšđÿĊę÷ÜõĆ÷ ǰ ǰ ÖĞćĀîéĒúąđêøĊ÷öÜïðøąöćèĔîÖćøéĞćđîĉîÖćøéšćîðŜĂÜÖĆîøąïïÿćíćøèĎðēõÙǰ ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂđךćÿϊߊüÜùéĎòîǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ĒñîìĊęêĆĚÜĒúąÿõćóøąïïÿćíćøèĎðēõÙǰ
9(56,21
144
ǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ
ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰǰ Ē×üÜÖćøìćÜÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïìÝĆÜĀüĆéǰǰ ĀîŠü÷ìĀćøĔîóČĚîìĊęǰ ÖćøĕôôŜćõĎöĉõćÙǰ ÖćøðøąðćõĎöĉõćÙǰ
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÖćøýċÖþćǰ
đêøĊ÷öðŜĂÜÖĆîÿëćîìĊęÿĞćÙĆâǰ đêøĊ÷öðŜĂÜÖĆîøąïïÿćíćøèĎðēõÙ đêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîđÖþêøÖøøöǰ
úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ
ǰ ÝĆéìĞćĒñîÖćøðÖðŜĂÜÿëćîýċÖþćÝćÖĂčìÖõĆ÷ǰĒúąÝĆéìĞćĒîüÖĆĚîîĚĞćǰ ǰ ÿĞćøüÝóČĚîìĊęÿëćîýċÖþćìĊęðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ ǰ ÝĆéìĞćĒñîĔîÖćø×î÷šć÷ǰĂčðÖøèŤìćÜÖćøýċÖþćǰĕðĔîÿëćîýċÖþćÿĞćøĂÜĔîÖøèĊîĚĞćìŠüö×ĆÜđðŨîđüúćîćîǰ
ÿëćîýċÖþćĔîóČĚîìĊęǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ĀîŠü÷ìĀćøĔîóČĚîìĊęǰ
ǰ ÝĆéìĊöÜćîǰĒúąđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîĂčðÖøèŤĔîÖćøðŜĂÜÖĆîĂčìÖõĆ÷ĔîÿëćîýċÖþćǰ ǰ úĞćđúĊ÷ÜÿČęĂÖćøđøĊ÷îÖćøÿĂîĂĂÖîĂÖóČĚîìĊęðøąÿïõĆ÷ ǰ ǰ ÝĆéđêøĊ÷öóČĚîìĊęĔîÖćøýċÖþćÿĞćøĂÜĔîÖøèĊîĚĞćìŠüö×ĆÜđðŨîđüúćîćîǰ ǰ ĒÝšÜÿëćîýċÖþćÿĞćøĂÜĒÖŠîĆÖđøĊ÷îǰîĆÖýċÖþćǰÙøĎǰĂćÝćø÷ŤĒúąđÝšćĀîšćìĊęìĊęđÖĊę÷üךĂÜǰ ǰ ĒîąîĞćüĉíĊðäĉïĆêĉêî×èąđÖĉéĂčìÖõĆ÷ĔĀšÖĆïÙøĎǰĒúąîĆÖđøĊ÷îǰîĆÖýċÖþćǰ ǰ ÖĞćĀîéĒúąđêøĊ÷öÜïðøąöćèĔîÖćøéĞćđîĉîÖćøéšćîÖćøýċÖþćǰ ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂđךćÿϊߊüÜùéĎòîǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ÝĞćîüîđÿšîìćÜÙöîćÙöĔîóČĚîìĊę đÿšîìćÜðúĂéõĆ÷ ǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïéšćîÖćøÙöîćÙöǰ Ēñî ìĊęêĆĚÜĒúąÿõćóđÿšîìćÜìĊęĂćÝđÖĉéÙüćöđÿĊ÷Āć÷ǰ
ǰ
9(56,21
ǰđêøĊ÷öøĂÜøĆïĂčìÖõĆ÷éšćîđÖþêøÖøøöǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
đêøĊ÷öðŜĂÜÖĆîÿëćîìĊęÿĞćÙĆâǰ đêøĊ÷öðŜĂÜÖĆîøąïïÿćíćøèĎðēõÙ đêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÖćøýċÖþćǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ
ǰ ÿĞćøüÝóČĚîìĊęÖćøđÖþêøìĊęĂ÷ĎŠĔîóČĚîìĊęđÿĊę÷ÜĀøČĂóČĚîìĊęìĊęĂćÝĕéšøĆïñúÖøąìïǰ ǰ ÿĞćøüÝÝĞćîüîÿĆêüŤìĊęĂ÷ĎŠĔîóČĚîìĊęđÿĊę÷ÜĀøČĂóČĚîìĊęìĊęĂćÝĕéšøĆïñúÖøąìïǰ ǰ ×ċĚîìąđïĊ÷îđÖþêøÖøǰđóČęĂøąïčóČĚîìĊęìćÜÖćøđÖþêøǰðýčÿĆêüŤǰðøąöÜǰøüöìĆĚÜÝĞćîüîÿĆêüŤìĊęöĊ ǰ
ǰ ÿĞćøüÝðøĉöćèĂćĀćøÿĆêüŤǰðčŞ÷ǰóĆîíčŤóČßǰ÷ćøĆÖþćēøÙóČßĒúąÿĆêüŤǰ ǰ ðøąđöĉîÝĞćîüîđÖþêøÖøǰÝĞćîüîÿĆêüŤĒúąóČĚîìĊęÖćøđÖþêøìĊęĂćÝÝąðøąÿïõĆ÷Ēúąøą÷ąđüúćǰđóČęĂ ÝĆéđêøĊ÷öĂćĀćøÿĆêüŤǰðčŞ÷ǰóĆîíčŤóČßǰ÷ćøĆÖþćēøÙóČßĒúąÿĆêüŤǰ ǰ ðøąÿćîÜćîÖĆïĀîŠü÷ÜćîĒúąìčÖõćÙÿŠüîĔîđøĉęöÝĆéđêøĊ÷öĂćĀćøÿĆêüŤǰðčŞ ÷ǰóĆîíčŤóČßǰ÷ćøĆÖþćēøÙóČßĒúą ÿĆêüŤǰ
ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ đ×êǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ ǰǰ
ǰ ÖĞćĀîéÿëćîìĊęĔîÖćøÝĆéđÖĘïĂćĀćøÿĆêüŤǰðčŞ÷ǰóĆîíčŤóČßǰ÷ćøĆÖþćēøÙóČßĒúąÿĆêüŤĒúąÿëćîìĊęĒÝÖÝŠć÷ÿĉęÜ×ĂÜ ïøĉÝćÙǰđóČęĂÿąéüÖêŠĂÖćøÝĆéÿøøđךćߊü÷đĀúČĂĀćÖđÖĉéĂčìÖõĆ÷ĒúąĒÝšÜĔĀšđÖþêøÖøìøćïǰ ǰ ÝĆéðäĉìĉîðúĎÖךćüĒúąóĆîíčŤóČßĂČęîėđóČęĂđúĊę÷ÜîĚĞćìŠüöǰĒúąÝĆéđÖĘïÖŠĂîߊüÜîĚĞćĀúćÖǰ ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
ǰđöČęĂöĊÖćøĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ǰ đöČęĂöĊđĀêčÝĞćđðŨîêšĂÜöĊÖćøĂó÷óđøŠÜéŠüîǰ đöČęĂóČĚîìĊęéĆÜÖúŠćüđðŨîóČĚîìĊęðøąÿïõĆ÷àĚĞćàćÖǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ÝĞćîüîñĎšðøąÿïõĆ÷ìĊęöĊÙüćöđÿĊę÷Üǰ ÝĞćîüîÿĆêüŤìĊęĂćÝÝąĕéšøĆïÙüćöđéČĂéøšĂîǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂ×ĂÜĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęìĊę ÿćöćøëĔĀšÖćøߊü÷đĀúČĂǰ øć÷úąđĂĊ÷éÙüćöøčîĒøÜ×ĂÜõĆ÷đóČęĂðøąđöĉîøą÷ąđüúćĒúąÿëćîÖćøèŤǰ
9(56,21
ǰ 145
ǰđêøĊ÷öøĂÜøĆïĂčìÖõĆ÷éšćîđÖþêøÖøøöǰ êŠĂ ǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
đêøĊ÷öðŜĂÜÖĆîÿëćîìĊęÿĞćÙĆâǰ đêøĊ÷öðŜĂÜÖĆîøąïïÿćíćøèĎðēõÙ đêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÖćøýċÖþćǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ
ǰ ĒÝšÜðäĉìĉîðúĎÖךćüĒúąóĆîíčŤóČßĂČęîėĔĀšđÖþêøÖøìøćïđóČęĂüćÜĒñîÖćøìĞćÖćøÖćøđÖþêøǰ ǰ ĒÝšÜðøĉöćèîĚĞćĔîĒêŠúąóČĚîìĊęĔĀšđÖþêøÖøøĆïìøćïđóČęĂüćÜĒñîÖćøÝĆéđêøĊ÷öÖćøĂó÷óĒúąđÖĘïđÖĊę÷ü ñúñúĉêÖćøđÖþêøǰ ǰ ÝĆéÿŠÜđÝšćĀîšćìĊęĔîÖćøđךćĕðĒîąîĞćÖćøéĎĒúøĆÖþćóČßĒúąÿĆêüŤĀćÖđÖĉéĂčìÖõĆ÷ǰ ǰ ðøąÿćîÜćîÖĆïĀîŠü÷ÜćîĂČęîėǰđóČęĂ×ĂøĆïÙüćöߊü÷đĀúČĂìćÜéšćîĂćĀćøÿĆêüŤǰðčŞ÷ǰóĆîíčŤóČßǰ÷ćøĆÖþćēøÙóČß ĒúąÿĆêüŤǰ ǰ ÖĞćĀîéĒúąđêøĊ÷öÜïðøąöćèĔîÖćøéĞćđîĉîÖćøéšćîđÖþêøÖøøöǰ ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
ǰđöČęĂöĊÖćøĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ǰ đöČęĂöĊđĀêčÝĞćđðŨîêšĂÜöĊÖćøĂó÷óđøŠÜéŠüîǰ đöČęĂóČĚîìĊęéĆÜÖúŠćüđðŨîóČĚîìĊęðøąÿïõĆ÷àĚĞćàćÖǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ÝĞćîüîñĎšðøąÿïõĆ÷ìĊęöĊÙüćöđÿĊę÷Üǰ ÝĞćîüîÿĆêüŤìĊęĂćÝÝąĕéšøĆïÙüćöđéČĂéøšĂîǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂ×ĂÜĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęìĊę ÿćöćøëĔĀšÖćøߊü÷đĀúČĂǰ øć÷úąđĂĊ÷éÙüćöøčîĒøÜ×ĂÜõĆ÷đóČęĂðøąđöĉîøą÷ąđüúćĒúąÿëćîÖćøèŤ ǰ
9(56,21
ǰ
ĒñîÜćî×ĂÜ ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ ÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
146
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøîĚĞćÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ
ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ ǰ
ÖćøïøĉĀćøÝĆéÖćøîĚćĞ ǰ øüïøüöךĂöĎúÝćÖĀîŠü÷ÜćîêŠćÜėđóČęĂÝĆéđêøĊ÷öĒñîìĊęđÿšîìćÜîĚĞć ǰĒúąðøĉöćèîĚĞćǰ
ǰ
ÙćéÖćøèŤǰðøąöćèÖćøðøĉöćèîĚĞćĔîđ×ČęĂîǰðøąêĎîĚĞćǰÙĆîÖĆĚîîĚĞćǰĔîóČĚîìĊęĒúąóČĚîìĊęēé÷øĂïǰĒúąÝĆéÿŠÜĕð÷ĆÜýĎî÷Ť ïĆâßćÖćø×ĂÜóČĚîìĊęĔîÖćøðŜĂÜÖĆîǰ
ǰ
ÝĆéìĞćĒñîÖćøêøüÝÿĂïðøąÿĉìíĉõćóđ×ČęĂîǰðøąêĎîĚĞćǰÙĆîÖĆĚîîĚĞćĒúąÝĆéìĞćךĂđÿîĂĒîąđðŨîøą÷ąėǰ
ǰ
ÖĞćĀîéĒñîïĞćøčÜøĆÖþćǰđ×ČęĂîǰðøąêĎîĚĞćǰÙĆîÖĆĚîîĚĞćǰĒúąéĞćđîĉîÖćøïĞćøčÜøĆÖþćǰ
ǰ
ÖĞćĀîéǰĒúąêøüÝÿĂïǰĒñîÖćøøąïć÷îĚĞćĔîóČĚîìĊę ǰĒúąÖĞćĀîéÝčéǰÖĆÖđÖĘïîĚĞćǰĒúąÝčéøąïć÷îĚĞćǰĀúĆÖĔîĒêŠóČĚîìĊęĔî õćóøüöǰ
ǰ
ïøĉĀćøîĚĞćĔîđ×ČęĂîǰĂŠćÜđÖĘïîĚĞćǰĒúąÝčéÖĆÖđÖĘïîĚĞćĔĀšĂ÷ĎŠĔîðøĉöćèìĊęÖĞćĀîéêćöĒñîÜćîǰ
ǰ
ÖĞćÝĆéÿĉęÜÖĊé×üćÜìćÜîĚĞćìĊęĂčéߊĂÜøąïć÷îĞćìĊęđðŨîĂčðÿøøÙêŠĂÖćøøąïć÷îĚĞćǰ
ǰ
êøüÝÿĂïÿõćóÖćøĔßšÜćî×ĂÜ đÙøČęĂÜöČĂǰĂčðÖøèŤǰđÙøČęĂÜÿĎïîĚĞć ǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ
Öøöē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜǰ Öøößúðøąìćîǰ ÖćøðøąðćõĎöĉõćÙǰ ÖøöĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćǰ
ǰ ïĞćøčÜøĆÖþćǰđÙøČęĂÜöČĂǰĂčðÖøèŤǰđÙøČęĂÜÿĎïîĚĞćǰđÙøČęĂÜðŦũîĕôǰĔĀšđóĊ÷ÜóĂêŠĂÖćøĔßšÜćîǰǰ ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøößúðøąìćîóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
ǰ
9(56,21
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøîĚĞćÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ êŠĂ ǰ ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ
ǰ üćÜĒñîÖøąÝć÷đÙøČęĂÜöČĂǰĂčðÖøèŤǰđÙøČęĂÜÿĎïîĚĞćǰĕð÷ĆÜÝčéìĊęÖĞćĀîéêćöĒñîǰ ǰ êøüÝÿĂïÖćøĔßšÜćî×ĂÜøąïïÿČęĂÿćø×ĂÜđÙøČĂ׊ć÷ÖćøïøĉĀćøîĚĞć ǰ ǰ ÝĆéêĆĚÜÙèąÖøøöÖćøĔîÖćøđðŗéðŗéðøąêĎøąïć÷îĚĞćĒúąðøąßćÿĆöóĆîíŤÖćøÝĆéêĆĚÜÙèąÖøøöÖćøĔĀšðøąßćßîĔîóČĚîìĊę ǰ ǰ øąïïîĚĞćðøąðćǰ êøüÝÿĂïøąïïîĚĞćðøąðćǰĒúąüćÜĒñîðŜĂÜÖĆîøąïïîĚĞćðøąðćǰǰ ǰ ÝĆéìĞćĒñîÖćøĔîÖćøüćÜÝčéÖøąÝć÷îĚĞćÿąĂćéǰĒúąüćÜĒñîĔîÖćø×îÿŠÜîĚĞćÿąĂćéđóČęĂĒÝÖÝŠć÷ðøąßćßîǰ ǰ đêøĊ÷öøąïïîĚĞćéČęöîĚĞćĔßšĔîõćüąĂčìÖõĆ÷ǰđߊîǰÖćøêĆĚÜđÙøČĂ׊ć÷ñúĉêîĚĞćĔĀšÖĆïĒĀúŠÜìĊęðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøößúðøąìćîóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
9(56,21
ǰ 147
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÝĆéÖćøõĆ÷óĉïĆêĉĒúąÖćøôŚŪîôĎǰ ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰ
ÝĆéêĆĚÜÙèąñĎšđßĊę÷üßćâĔîÿć×ćìĊęđÖĊę÷üךĂÜìĊęöĊÙüćöøĎšđßĉÜđìÙîĉÙǰđóČęĂÿîĆïÿîčîüćÜĒñîÖćøÖćøðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰǰǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ǰ
ǰ
đêøĊ÷öĒñîÝĆéÖćøõĆ÷óĉïĆêĉĒúąöćêøÖćøĔîÖćøðŜĂÜÖĆîĂčìÖõĆ÷ǰĒúąÖĞćĀîéöćêøÖćøĔîÖćøߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïõĆ÷ǰ
ǰ
ÿĞćøüÝÿëćîìĊęÿĞćÙĆâǰ ÿëćîìĊęøćßÖćøǰÿëćîýċÖþćǰýćÿîÿëćîǰēïøćèÿëćîǰÿëćîĊ×îÿŠÜǰÿëćîìĊęìŠĂÜđìĊę÷üĒúąóČĚîìĊę ÿĞćÙĆâìćÜđýøþåÖĉÝ ǰĒúąüĉđÙøćąĀŤÙüćöđÿĊę÷ÜîĚĞćìŠüöǰ
ǰ
đêøĊ÷öĒñîðŜĂÜÖĆîĂčìÖõĆ÷ĔîÿëćîìĊęÿĞćÙĆâøüöëċÜĒñîĂó÷óÿŠüîøćßÖćøǰøŠüöÖĆïĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęǰǰ
ǰ
ĒÝšÜĔĀšĀîŠü÷ÜćîìĀćøđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöĔîÖćøĔĀšÙüćöߊü÷đĀúČĂǰ ÖøąìøüÜÖúćēĀö ǰ
ǰ
đêøĊ÷öÖĞćúĆÜóúǰđóČęĂđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöĔîÖćøðåöó÷ćïćúĒúąßŠü÷đĀúČĂñĎšĂČęîđöČęĂðøąÿïõĆ÷ĔîĒêŠúąóČĚîìĊǰ ÿõćÖćßćé ĕì÷ ǰ
ǰ
đêøĊ÷öĒñîÙüćöóøšĂöǰĒúąÖćøÿîĆïÿîčîÖćøðäĉïĆêĉÜćîĔîÖćøðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćõĆ÷ÝćÖÿćøđÙöĊĒúąüĆêëčĂĆîêøć÷ǰ øŠüöÖĆïĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęǰǰ
ǰ
ÝĆéđêøĊ÷öđÙøČęĂÜöČĂÿîĆïÿîčîÝćÖĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔîÖćøðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ǰøŠüöÖĆïĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęǰ ǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ÖøöðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ǰ ÿĞćîĆÖđú×ćíĉÖćø îć÷ÖøĆåöîêøĊǰ ÖøąìøüÜĒøÜÜćîǰ ÖøąìøüÜöĀćéĕì÷ǰ ÿõćÖćßćéĕì÷ǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜìĊęđÖĊę÷üךĂÜóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
ǰ
9(56,21
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÝĆéÖćøõĆ÷óĉïĆêĉĒúąÖćøôŚŪîôĎǰ êŠĂ ǰ ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ ǰ
üćÜÖøąïüîÖćøĔîÖćøøĆïïøĉÝćÙđÙøČęĂÜĂčðēõÙïøĉēõÙĒúąÿĉęÜ×ĂÜÝĞćđðŨîĔîßĊüĉêðøąÝĞćüĆîĒÖŠñĎšðøąÿïõĆ÷ĒúąðøąÿćîÖĆï ĀîŠü÷øĆïïøĉÝćÙĔîóČĚîìĊęǰ
ǰ ÝĆéđêøĊ÷öđÙøČęĂÜĂčðēõÙïøĉēõÙĒúąÿĉęÜ×ĂÜÝĞćđðŨîĔîßĊüĉêðøąÝĞćüĆîĒÖŠñĎšðøąÿïõĆ÷ǰÝćÖĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĒúąðøąÿćîÖĆï ĀîŠü÷øĆïïøĉÝćÙǰ
ǰ đêøĊ÷öÖćøĔîÖćøĔĀšÖćøߊü÷đĀúČĂóøąÿÜÛŤǰ ÖøöÖćøýćÿîć ǰ ǰ üćÜÖøąïüîÖćøĔîÖćøêĉéêćöÿëćîÖćøèŤĔîóČĚîìĊęǰ ÿĞćîĆÖđú×ćíĉÖćøîć÷ÖøĆåöîêøĊ ǰ ǰ ÝĆéìĞćÙĎŠöČĂđêøĊ÷öøĆïöČĂÖĆïĂčìÖõĆ÷ĒúąĔĀšÙĞćĒîąîĞćÖćøðäĉïĆêĉêĆüÖŠĂî øąĀüŠćÜ ĀúĆÜîĚĞćìŠüöĔĀšĒÖŠðøąßćßîǰ ǰ ÝĆéđêøĊ÷ö÷ćîóćĀîąĔĀšöĊÿõćóóøšĂöĔßšÜćîđóČęĂđךćߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ ǰ ĒÝšÜĔĀšĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤðäĉïĆêĉÖćøÝĆÜĀüĆéǰ .JOJTUSZǰ0QFSBUJPOĴTǰ$FOUFS .0$ ǰđóČęĂđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöĔî ÖćøøĆïöČĂÖĆïÿëćîÖćøèŤǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜìĊęđÖĊę÷üךĂÜóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
9(56,21
148
ǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ǰ
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÝĆéÖćøõĆ÷óĉïĆêĉĒúąÖćøôŚŪîôĎǰ êŠĂ ǰ ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ ǰ ĒÝšÜĔĀšĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤóĆÖóĉÜǰđóČęĂđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöĔîÖćøøĆïöČĂÖĆïÖćøĂó÷óǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ǰ
ǰ üćÜĒñîÜćîĔîÖćøÝĆéìĞćïĆâßĊĔîýĎî÷ŤóĆÖóĉÜǰ ÖøöðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ ǰ ǰ Öćøđ÷Ċ÷ü÷ćǰ đêøĊ÷öĒñîÝĆéÖćøéšćîÖćøđ÷Ċ÷ü÷ćĀúĆÖđÖĉéđĀêčǰ ǰ ÝĆéêĆĚÜÖĂÜìčîߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰǰ ǰ ÖĞćĀîéĀúĆÖđÖèæŤĔîÖćø×ĂøĆïÙüćöߊü÷đĀúČĂÿĞćĀøĆïñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰǰ ǰ ÝĆéđêøĊ÷öîĆÖÿĆÜÙöÿÜđÙøćąĀŤǰîĆÖÝĉêüĉì÷ćđóČęĂđךćߊü÷đĀúČĂǰĒîąîĞć ǰđ÷Ċ÷ü÷ćìćÜÝĉêĔÝ×ĂÜñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ ÖøąìøüÜ óĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćööĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷Ť ǰ ǰ đêøĊ÷öÖćøĔîÖćøêĆĚÜýĎî÷Ťđ÷Ċ÷ü÷ćìćÜÝĉêĔÝ×ĂÜñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ ǰ ÖćøôŚŪîôĎǰ üćÜĒñîôŚŪîôĎēÙøÜÿøšćÜóČĚîåćîǰ ǰ üćÜĒñîôŚŪîôĎóĊĚîìĊęĂ÷ĎŠĂćýĆ÷ìĊęĕéšøĆïÙüćöđÿĊ÷Āć÷ǰ ǰ üćÜĒñîôŚŪîôĎóČĚîìĊęÿĞćÙĆâǰ ÿëćîìĊęøćßÖćøǰÿëćîýċÖþćǰýćÿîÿëćîǰēïøćèÿëćîǰÿëćîĊ×îÿŠÜǰÿëćîìĊęìŠĂÜđìĊ÷ę üĒúą óČĚîìĊęÿĞćÙĆâìćÜđýøþåÖĉÝ ǰǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü ÷ǰ
ǰ
đöČęĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜìĊęđÖĊę÷üךĂÜóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ ǰ
9(56,21
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÖćøĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ǰǰ ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰ
đêøĊ÷öÙüćöóøšĂöĔîÖćøéĞćđîĉîÖćøđòŜćøąüĆÜĒúąĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ǰĒúąĒÝšÜĔĀšĀîŠü÷ÜćîêŠćÜėøĆïìøćïǰ
ǰ
ÖĞćĀîéĒúąÿøšćÜÙüćöđךćĔÝëċÜĀîšćìĊę×ĂÜđÝšćĀîšćìĊęĔîýĎî÷ŤđêČĂîõĆ÷óĉïĆêĉĒĀŠÜßćêĉòĔîÖćøøĂÜøĆïÿëćîÖćøèČ ǰ
ǰ
ÖĞćĀîé×ĆĚîêĂîĔîÖćøĒÝšÜךĂöĎúđךćöćĔîýĎî÷ŤđêČĂîõĆ÷óĉïĆêĉĒĀŠÜßćêĉ ǰ
ǰ
ÝĆéđêøĊ÷öđÝšćĀîšćìĊęÖćøøĆïĒúąêøüÝÿĂïךĂöĎúǰ
ǰ
êøüÝÿĂïךĂöĎúǰ׊ćüÿćøêŠćÜėǰđòŜćøąüĆÜǰêĉéêćöÿõćüąĂćÖćýǰĒúąðøćÖäÖćøèŤíøøößćêĉĂ÷ĎŠêŠĂđîČęĂÜǰǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîĒúąÝĆéĀćñĎšđßĊę÷üßćâĔîÖćøøüöéĞćđîĉîÖćøüĉđÙøćąĀŤÙüćöđÿĊę÷Üǰ
ǰ
ÝĞćúĂÜÿëćîÖćøèŤÝćÖךĂöĎúìĊęĕéšøĆïđóČęĂýċÖþćñúÖøąìïĒúąđêøĊ÷öÖćøĒÝšÜđêČĂîǰ
ǰ
ÖĞćĀîé×ĆĚîêĂîǰĒúąĀúĆÖđÖèæŤĔîÖćøĒÝšÜ÷ÖøąéĆïÖćøđêČĂîõĆ÷ĔîĒêŠúąéĆï ǰ
ǰ
êøüÝÿĂïǰĒúąđêøĊ÷öÙüćöóøšĂö×ĂÜøąïïÿĞćøĂÜĔîÖćøĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ýĎî÷ŤđêČĂîõĆ÷óĉïĆêĉĒĀŠÜßćêĉǰ ÖøąìøüÜđìÙēîēú÷Ċ ÿćøÿîđìýĒúąÖćøÿČęĂÿćøǰǰ ÖøöĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćǰ ǰ
ǰ ÝĆéđêøĊ÷öĂčðÖøèŤǰĒÝÖÝŠć÷ĔĀšĀîŠü÷ÜćîêŠćÜėđóČęĂøć÷ÜćîÿëćîÖćøèŤĔîĒêŠúąóČîĚ ìĊę ǰ ǰ êøüÝÿĂïÙüćöóøšĂöĔîÖćøÿČęĂÿćøĕð÷ĆÜĀîŠü÷ÜćîêŠćÜėđóČęĂĒÝšÜđêČĂîõĆ ÷ǰ ǰ ÿøšćÜđÙøČĂ׊ć÷đóČęĂîđêČĂîõĆ÷đóČęĂĔĀšđðŨîĂćÿćÿöĆÙøĔîÖćøÖćøĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ĔîóČĚîìĊęǰđߊîǰÖĉÝÖćøüĉì÷čÿöĆÙøđúŠî ǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČîĚ ìĊęǰ ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂýĎî÷ŤđêČĂîõĆ÷ĒĀŠÜßćêĉìĊęđÖĊę÷üךĂÜóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
9(56,21
ǰ 149
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÖćøĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ǰ êŠĂ ǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ
ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ǰ
ǰ ĒÝšÜĔĀšðøąßćßîìøćïëċÜ×ĆĚîêĂîĔîÖćøðäĉïĆêĉĔîÖøèĊÖćøĒÝšÜđêČĂîõĆ ÷ǰ ǰ òřÖàšĂöÖćøđêČĂîõĆ÷ĒúąĂó÷óĀúïõĆ÷ĔîøąéĆïóČĚîìĊęĒúąøąéĆïÝĆÜĀüĆé ǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂýĎî÷ŤđêČĂîõĆ÷ĒĀŠÜßćêĉìĊęđÖĊę÷üךĂÜóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
ǰ
9(56,21
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÖćøĒóì÷ŤĒúąÿćíćøèÿč×ǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ
ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ ǰ
éšćîÖćøĒóì÷Ťǰ ÝĆéìĞćĒñîđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÖćøĒóì÷ŤĒúąÿćíćøèÿč×ǰĒúąàĆÖàšĂöĒñîǰ
ǰ
ÝĆéìĞćēÙøÜÿøšćÜĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïĔîĒêŠúąéšćîđóČęĂúéÙüćöàĚĞćàšĂî
ǰ
đêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîïčÙúćÖøìćÜÖćøĒóì÷ŤĒúąÿćíćøèÿč×ǰēé÷ÖćøÝĆéĀćìøĆó÷ćÖøìćÜÖćøĒóì÷ŤǰðøąÿćîÜćîǰøąéö ÖĞćúĆÜÙîǰĒúąÖĞćĀîéÝĞćîüîĒúąïčÙúćÖøĔîĒêŠúąýĎî÷ŤÖćøĒóì÷Ťǰ
ǰ
ÝĆéĀćĒúąđêøĊ÷öđüßõĆèæŤǰđߊîǰēúĀĉêǰ÷ćǰüĆÙàĊîǰüĆÿéčĂčðÖøèŤìćÜÖćøĒóì÷ŤǰĒúąÖøąÝć÷ĕð÷ĆÜÝčéêŠćÜėĔĀšìĆęüëċÜǰ ÖøöÖćø Ēóì÷ŤǰĂÜÙŤÖøđõÿĆßÖøøöǰÖøöÙüïÙčöēøÙ ǰ
ǰ
ÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤðäĉïĆêĉÖćøߊü÷đĀúČĂéšćîÖćøĒóì÷ŤđóČęĂéĎĒúñĎšðśü÷ǰĒúą×îÿŠÜđüßõĆèæŤǰ
ǰ
ÝĆéêĆĚÜìĊöÜćîǰ 0OFǰ4UPQǰ4FSWJDFT ǰĔîÖćøĔĀšïøĉÖćøìćÜÖćøĒóì÷ŤĒúąÿćíćøèÿč×ǰĒúąðøąÿćøÜćîøąĀüŠćÜĀîŠü÷Üćî êŠćÜėǰ
ǰ
ÝĆéđêøĊ÷öìĊöÞčÖđÞĉîđóČęĂđךćߊü÷đĀúČĂñĎšðśü÷ǰ ǰ.FEJDBMǰ&NFSHFODZǰ3FTQPOTFǰ5FBNǰǰ .&35 ǰ
ǰ
đêøĊ÷öøąïïåćîךĂöĎúìćÜéšćîÿćíćøèÿč×ǰđóČęĂĔĀšÙĞćĒîąîĞćĒúąĔĀš×šĂöĎúĒÖŠðøąßćßîǰøüöìĆĚÜÝĆéìĞćåćîךĂöĎúĂčðÖøèŤǰ đÙøČęĂÜöČĂǰđüßõĆèæŤǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøąìøüÜÿćíćøèÿč×óĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
9(56,21
150
ǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ǰ
ÖøöÖćøĒóì÷Ťǰǰ ĂÜÙŤÖøđõÿĆßÖøøöǰǰ ÖøöÙüïÙčöēøÙǰ ÖøöĂîćöĆ÷ǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîðúĆéÖøąìøüÜ ÿćíćøèÿč×ǰ
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÖćøĒóì÷ŤĒúąÿćíćøèÿč×ǰ êŠĂ ǰ ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ǰ
ÿĞćøüÝñĎšðśü÷đøČĚĂøĆÜđóČęĂìĞćÖćøߊü÷đĀúČĂǰ
ǰ đêøĊ÷öĂćĀćøìćøÖēé÷Öćø×ĂÙüćöĂîčđÙøćąĀŤÝćÖõćÙđĂÖßîǰ ÖøöĂîćöĆ÷ ǰ ǰ éšćîÿćíćøèÿč×ǰ ÿĞćøüÝĒúąđðúĊę÷îïŠĂ×÷ąìĊęđĂ÷ĎŠĔîóČĚîìĊęđÿĊę÷ÜõĆ÷ ǰ ǰ ÝĆéìĞćĒñîøĂÜøĆï×÷ąĔîÝčéđÿĊę÷Üǰǰ ǰ đêøĊ÷öÙüćöóøšĂöĔîÖćøđòŜćøąüĆÜēøÙìĊęÝąöćĔîÖćøđÖĉéĂčìÖõĆ÷ǰ ÿĞćîĆÖÜćîðúĆéÖøąìøüÜÿćíćøèÿč× ǰ ǰ ÝĆéìĞćךĂöĎúđĂÖÿćøĔîÖćøĒÝÖÝŠć÷ĔĀšðøąßćßîĔîÖćøðŜĂÜÖĆîÝćÖēøÙìĊęêćööćÖĆïĂčìÖõĆ÷ǰ ǰ ĔĀšÙüćöøĎšĔîÖćøÝĆéÖćøéšćîÿč×ĂîćöĆ÷ǰÖćøđêøĊ÷öĀšĂÜîĚĞćÞčÖđÞĉîǰ ÖøöĂîćöĆ÷ǰÖøöÙüïÙčöēøÙ ǰ
ǰ
ĔĀšÙĞćĒîąîĞćĒúąÙüćöøĎšĔîÖćøÖĞćÝĆé×÷ąĒúąÿĉęÜðäĉÖĎúøąĀüŠćÜđÖĉéĂčìÖõĆ÷ǰđߊîǰĒÝšÜñĎšðøąÿïõĆ÷ĔîÖćøÖĞćĀîéÝčé×÷ą úĂ÷îĚĞćǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøąìøüÜÿćíćøèÿč×óĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
ǰ
9(56,21
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÙüćööĆęîÙÜÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰ
ÿĞćøüÝǰĒúąÝĆéìĞćךĂöĎú÷čìēíðÖøèŤǰđÙøČęĂÜÝĆÖøÖúǰ÷ćîóćĀîąĒúąĂčðÖøèŤìĊęĔßšĔîÜćîĂčìÖõĆ÷×ĂÜÖĂÜìĆóǰ
ǰ
êøüÝÿĂïÿõćóÖćøĔßšÜćî×ĂÜ÷čìēíðÖøèŤǰđÙøČęĂÜÝĆÖøÖúǰ÷ćîóćĀîąĒúąĂčð ÖøèŤìĊęĔßšĔîÜćîĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ÝĆéĀćĒúąÝĆéđêøĊ÷öđÙøČęĂÜÝĆÖøÖúǰ÷ćîóćĀîąĒúąĂčðÖøèŤđóČęĂÿîĆïÿîčîĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęĔßšĔîÜćîĂčìÖõĆ ÷ǰ
ǰ
àŠĂöĒàöǰïĞćøčÜøĆÖþćđÙøČęĂÜÝĆÖøÖúǰ÷ćîóćĀîąĒúąĂčðÖøèŤĔĀšĂ÷ĎŠĔîÿëćóìĊęÿćöćøëĔßšÜćîĕéšĔîÖøèĊÞčÖđÞĉîǰ
ǰ
đêøĊ÷öÝĆéÿøøÖĞćúĆÜđÝšćĀîšćìĊęĒúąÖĞćĀîéïìïćìĀîšćìĊęÙüćöøĆïñĉéßĂï×ĂÜĀîŠü÷ÜćîéšćîÙüćööĆęîÙÜǰ
ǰ
ÖĞćĀîéóČĚîìĊęøĆïñĉéßĂïǰĒúąñĎšøĆïñĉéßĂïĔîÖćøéĎĒúÙüćöÿÜïđøĊ÷ïøšĂ÷ÖøèĊđÖĉéđĀêčÖćøèŤÞčÖđÞĉîĔîĒêŠúąéšćîǰ ìĀćøǰ êĞćøüÝ ǰ
ǰ
đêøĊ÷öÙüćöóøšĂöĔĀšÖĆïđÝšćĀîšćìĊęĔîýĎî÷ŤïĆâßćÖćøĔîÖćøĒÝšÜđĀêčĔĀšÖĆïđÝšćĀîšćìĊęĔîýĎî÷ŤïĆâßćÖćøĔîÖćøèĊÞčÖđÞĉîǰ
ǰ
òřÖĂïøöĒúąÝĆéêĆĚÜßčéđñßĉâÿëćîÖćøèŤüĉÖùêĉǰ &NFSHFODZǰ3FTQPOTFǰ5FBN ǰ&35 ǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ÖøąìøüÜÖúćēĀöǰ ÿĞćîĆÖÜćîêĞćøüÝĒĀŠÜßćêĉǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü ÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøąìøüÜÖúćēĀöĒúąÿĞćîĆÖÜćîêĞćøüÝĒĀŠÜßćêĉóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
9(56,21
ǰ 151
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÖćøïøĉÝćÙÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰ
đêøĊ÷öÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤĂĞćîü÷ÖćøéšćîÖćøïøĉÝćÙǰ ÿĞćîĆÖÜćîðúĆéîć÷ÖøĆåöîêøĊ ǰ
ǰ
đêøĊ÷öÝĆéêĆĚÜýĎî÷Ť×šĂöĎúéšćîÖćøøĆïïøĉÝćÙǰđóČęĂĒÝšÜÙüćöêšĂÜÖćøĔîÖćøߊü÷đĀúČĂǰǰ
ǰ
ÖĞćĀîéĀúĆÖđÖèæŤĒúąüĉíĊðäĉïĆêĉÜćîĔîéšćîÖćøøĆïïøĉÝćÙǰ
ǰ
ÖĞćĀîéĀúĆÖđÖèæŤĔîÖćøÙüïÙčöǰéĎĒúǰøĆÖþćÖćøđïĉÖÝŠć÷ÿĉęÜ×ĂÜïøĉÝćÙǰ
ǰ
ÝĆéĀćóČĚîìĊęĔîÖćøÝĆéđÖĘïÿĉęÜ×ĂÜïøĉÝćÙǰ
ǰ
üćÜĒñîøąïï×îÿŠÜĒúąúĞćđúĊ÷ÜÿĉęÜ×ĂÜïøĉÝćÙđךćÿĎŠóČĚîìĊęðøąÿóõĆ÷ ǰ
ǰ
ĒÝšÜךĂöĎúĒÖŠðøąßćßîĒúąõćÙđĂÖßîìøćïëċÜ×ĆĚîêĂîÖćøøĆïïøĉÝćÙĒúąÖćøĔĀšÙüćöߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïõĆ÷ ǰ
ǰ
ðøąßćÿĆöóĆîíŤÖĂÜìčîđÜĉîߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïõĆ÷ǰ ÿëćîĊüĉì÷čēìøìĆýîŤĒĀŠÜðøąđìýĕì÷ǰÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷ÜĒĀŠÜ ðøąđìýĕì÷ǰÖøöðøąßćÿĆöóĆîíŤ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ÿĞćîĆÖÜćîðúĆéîć÷ÖøĆåöîêøĊǰ ÿëćîĊüĉì÷čēìøìĆýîŤĒĀŠÜ ðøąđìýĕì÷ǰǰ ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷ÜĒĀŠÜ ðøąđìýĕì÷ǰǰ ÖøöðøąßćÿĆöóĆîíŤǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂÿĞćîĆÖîć÷ÖøĆåöîêøĊóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
ǰ
9(56,21
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰðøąßćÿĆöóĆîíŤĒúąÖćøÝĆéÖćø׊ćüÿćøÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰ
ÝĆéêĆĚÜýĎî÷Ť×šĂöĎúøŠüöǰ +PJOǰ*OGPSNBUJPOǰ$FOUFSǰ ǰ+*$ ǰđóČęĂđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöĔĀšÖćøÿîĆïÿîčîéšćîךĂöĎúĒúą éĞćđîĉîÖćøðøąßćÿĆöóĆîíŤìĆĚÜĔîõćüąðøÖêĉĒúąĔîõćüąÞčÖđÞĉîǰ ÖøöðøąßćÿĆöóĆîíŤ ǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîÖĆïýĎî÷Ť×šĂöĎúøŠüöǰ +PJOǰ*OGPSNBUJPOǰ$FOUFSǰ ǰ+*$ ǰđóČęĂÿîĆïÿîčîéšćîךĂöĎúĒúąĔĀšÙüćöߊü÷đĀúČĂéšć î ðøąßćÿĆöóĆîíŤǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîđóČęĂéĞćđîĉîÖćøðøąßćÿĆöóĆîíŤĒúąêĉéêŠĂÿČęĂÿćø×èąđñßĉâđĀêč×ĂÜĀîŠü÷ÜćîìĊęöĊÙüćöđÖĊę÷üךĂÜĔîÖćø ïøĉĀćøĂčìÖõĆ÷ìĆĚÜøąéĆïðøąđìýǰøąéĆïÝĆÜĀüĆéĒúąøąéĆïóČĚîìĊę ǰ
ǰ
øüïøüöךĂđìĘÝÝøĉÜìĊęđÖĉé×ċĚîĒúąĒÝšÜ׊ćüÿćøñŠćîēÛþÖýĎî÷Ť×šĂöĎúøŠüöǰǰ ÿĞćîĆÖ׊ćüÖøĂÜĒĀŠÜßćêĉ ǰ
ǰ
ĒÝšÜĔĀšÿČęĂöüúßîìøćïëċÜÖøąïüîÖćøĔîÖćøøĆïךĂöĎú׊ćüÿćøǰÿëćîÖćøèŤǰÝćÖýĎî÷Ť×šĂöĎúøŠüöđóČęĂĔßšĔîÖćø ðøąßćÿĆöóĆîíŤǰ
ǰ
ÝĆéÖćøðøąßćÿĆöóĆîíŤǰÖćøĒëúÜÿëćîÖćøèŤǰĒúąÝĆéĔĀšÿČęĂöüúßîÿĆöõćþèŤǰ ÿĞćîĆÖđú×ćíĉÖćøîć÷ÖøĆåöîêøĊ ǰ
ǰ
ðøąßćÿĆöóĆîíŤĒúąĒÝšÜđêČĂîõĆ÷òść÷óúđøČĂîĔĀšðøąßćßîìøćïǰ ÿĞćîĆÖđú×ćíĉÖćøîć÷ÖøĆåöîêøĊ ǰ
ǰ
ðøąßćÿĆöóĆîíŤÙüćöêšĂÜÖćøÿĉęÜ×ĂÜïøĉÝćÙĔîÖćøĔĀšÙüćöߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ðøąßćÿĆöóĆîíŤÖĂÜìčîߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ ǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂÿĞćîĆÖîć÷ÖøĆåöîêøĊóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
9(56,21
152
ǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ÖøöðøąßćÿĆöóĆîíŤǰ ÿĞćîĆÖ׊ćüÖøĂÜĒĀŠÜßćêĉǰ ÿĞćîĆÖđú×ćíĉÖćø îć÷ÖøĆåöîêøĊǰ
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÿČęĂÿćøēìøÙöîćÙöÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰ
ÝĆéøąïïÿČęĂÿćøēìøÙöîćÙöĀúĆÖĒúąøąïïÿČęĂÿćøēìøÙöîćÙöÿĞćøĂÜĔĀšĔßšĕéšìčÖÿëćîÖćøèŤǰ
ǰ
üćÜĒñîÖćøðäĉïĆêĉÖćøéšćîÿČęĂÿćøÞčÖđÞĉîđóČęĂøĂÜøĆïĂčìÖõĆ÷ìĊęĂćÝđÖĉé×ċĚîǰēé÷ðøąÿćîÜćîÖĆïÖĉÝÖćøüĉì÷čÿöĆÙøđúŠî ǰ
ǰ
ÿøšćÜđÙøČĂ׊ć÷øąïïÿČęĂÿćøÿĞćøĂÜøŠüöÖĆïÖĉÝÖćøüĉì÷čÿöĆÙøđúŠî
ǰ
đêøĊ÷öóøšĂöéšćîìøĆó÷ćÖøéšćîÖćøÿČęĂÿćøĔîìčÖĀîŠü÷ÜćîđóČęĂđêøĊ÷öðŜĂÜÖĆîđñßĉâđĀêčǰ
ǰ
êøüÝÿĂïǰêĉéêćöĒúąìéÿĂïøąïïÿČęĂÿćøēìøÙöîćÙöÞčÖđÞĉîđóČęĂĔĀšđÙøČęĂ ÜöČĂǰĂčðÖøèŤĔĀšóøšĂöĔßšÜćîǰ
ǰ
òřÖàšĂöĒñîđñßĉâđĀêčĔîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøèõĆ÷øąéĆïÖøąìøüÜǰéšćîÿČęĂÿćøēìøÙöîćÙöǰđóČęĂĔĀšđÖĉéÖćøïĎøèć ÖćøøąĀüŠćÜĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜǰ ÖøąìøüÜöĀćéĕì÷ǰÖøąìøüÜÖúćēĀö ǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ÖøąìøüÜđìÙēîēú÷Ċ ÿćøÿîđìýĒúąÖćøÿČęĂÿćøǰ ÖøąìøüÜöĀćéĕì÷ǰ ǰÖøąìøüÜÖúćēĀöǰ ÖĉÝÖćøüĉì÷čÿöĆÙøđúŠîǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøąìøüÜđìÙēîēú÷ĊÿćøÿîđìýĒúąÖćøÿČęĂÿćøóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
ǰ
9(56,21
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÙöîćÙöĒúąøąïïēúÝĉÿêĉÖÿŤǰ ÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰ
ÿĞćøüÝđÿšîìćÜÙöîćÙöđóČęĂøĂÜøĆïÖćøĀćđÿšîìćÜÙöîćÙöÿĞćøĂÜĔîÖøèĊđÖĉéĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
êøüÝÿĂïÿõćóđÿšîìćÜÖćøÙöîćÙöøŠüöÖĆïĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęǰĒúąĀćĒîüìćÜĔîÖćøðŜĂÜÖćøøŠüöÖĆïĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊę ǰ
ǰ
ÝĆéĀć÷ćîóćĀîą×ĂÜÿŠüîÜćîÖúćÜĔîÖćøÿîĆïÿîčîÖćøêøüÝÿĂïÿõćóđÿšîìćÜÖćøÙöîćÙöĔîóĊĚîìĊęǰ
ǰ
ïĞćøčÜøĆÖþć÷ćóćĀîąĔĀšóøšĂöĔßšÜćîĕéšǰ
ǰ
ÝĆéđêøĊ÷öđÙøČęĂÜöČĂǰđÙøČęĂÜĔßšĔîÖćøÖŠĂÿøšćÜǰĒúąïĞćøčÜđÿšîìćÜÙöîćÙöìĊęđðŨîđÿšîìćÜĀúĆÖ ǰ
ǰ
ÿĞćøüÝđÿšîìćÜîĚĞćĕĀúǰđóČęĂÖĞćĀîéđÿšîìćÜîĚĞćĔîÖćøøąïć÷îĚĞć ǰ
ǰ
đêøĊ÷öÖćøĔîÖćøðŜĂÜÖĆîïøĉđüèǰìŠćĂćÖćý÷ćîǰÿëćîĊøëĕôǰÿëćîĊ×îÿŠÜÿĉîÙšćĒúąñĎšēé÷ÿćøǰ
ǰ
đêøĊ÷öÖćøĔîÖćøĔĀš×šĂöĎúÿõćóÖćøĔßšÜćîĂÜìŠćĂćÖćý÷ćîǰÿëćîĊøëĕôǰÿëćîĊ×îÿŠÜÿĉîÙšćĒúąñĎšēé÷ÿćøǰ÷ćîóćĀîąǰ đÙøČęĂÜöČĂĒúąĂčðÖøèŤìĊęđÖĊę÷üךĂÜǰ ÖøöÖćø×îÿŠÜìćÜïÖǰìćÜîĚĞćǰìćÜĂćÖćýǰǰÖćøøëĕôĒĀŠÜðøąđìýĕì÷ ǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ÖøąìøüÜÙöîćÙöǰ ÖøöÖćø×îÿŠÜìćÜïÖǰǰ ÖøöÖćø×îÿŠÜìćÜîĚćĞ Ēúą óćèĉß÷îćüĊǰ ÖøöÖćø×îÿŠÜìćÜĂćÖćýǰǰǰ ÖćøøëĕôĒĀŠÜðøąđìýĕì÷ǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøąìøüÜÙöîćÙöóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
9(56,21
ǰ 153
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîđßČĚĂđóúĉÜĒúąóúĆÜÜćîÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ
ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ ǰ
ÿĞćøüÝîĚĞćöĆîǰđßČĚĂđóúĉÜǰÖŢćàĒúąóúĆÜÜćîìĊęöĊĂ÷ĎŠǰđóČęĂĔßšĔîéĞćđîĉîÜćîÖŠĂîÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ĔîĒêŠúąóČĚîìĊę ǰ
ǰ
üĉđÙøćąĀŤǰðøąđöĉîðøĉöćèîĚĞćöĆîǰđßČĚĂđóúĉÜǰÖŢćàĒúąóúĆÜÜćîìĊęÝąêš ĂÜĔßšĔîđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ĒÝšÜĕð÷ĆÜïøĉþĆìñĎšÝĆéÝĞćĀîŠć÷îĚĞćöĆîêŠćÜėĔîÖćøđêøĊ÷öÖćøĔîÖćøÿĞćøĂÜǰđßČĚĂđóúĉÜǰÖŢćàĒúąóúĆÜÜćîĔĀšđóĊ÷ÜóĂøąĀüŠćÜ ÖćøđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîĕð÷ĆÜïøĉþĆìñĎšÝĆéÝĞćĀîŠć÷îĚĞćöĆîĔîÖćø×ĂÙüćöߊü÷đĀúČĂĔîÖćøÝĆéđêøĊ÷ö÷ćîóćĀîąđóČęĂ×îÿŠÜîĚĞćöĆîǰ đßČĚĂđóúĉÜǰÖŢćàĒúąóúĆÜÜćîĔîóČĚîìĊęÞčÖđÞĉî ǰ
ǰ
ÖĞćĀîéóČĚîìĊęĔîÖćøđêøĊ÷öÝĆéêĆĚÜÝčéïøĉĀćøÝĆéÖćøîĚĞćöĆîǰđßČĚĂđóúĉÜǰÖŢćàĒúąóúĆÜÜćîĔîđĀêčÞčÖđÞĉî ǰ
ǰ
êøüÝÿĂïđÿšîìćÜĔîÖćø×îÿŠÜîĚĞćöĆîǰđßČĚĂđóúĉÜǰÖŢćàĒúąóúĆÜÜćîĔîđĀêč ÞčÖđÞĉîĕð÷ĆÜÝčéïøĉĀćøÝĆéÖćøǰ
ǰ
üćÜĒñîðŜĂÜÖĆîĒĀúŠÜñúĉêđßČĚĂđóúĉÜĒúąóúĆÜÜćîǰÿëćîĊÝŠć÷đßČĚĂđóúĉÜĒúąóúĆÜÜćîĕöŠĔĀšîĚĞćìŠüöǰ
ǰ
ÿĞćøüÝĒĀúŠÜñúĉêđßČĚĂđóúĉÜĒúąóúĆÜÜćîǰÿëćîĊÝŠć÷đßČĚĂđóúĉÜĒúąóúĆÜÜćîĒúąàŠĂöĒàöǰïĞćøčÜøĆÖþćÿëćîĊĔĀšöĆęîÙÜĒ×ĘÜĒøÜǰ
ǰ
üćÜĒñîĔîÖćøðŜĂÜÖĆîóĊęîìĊęñúĉêǰÝĆéÝĞćĀîŠć÷ǰÿëćîĊÝŠć÷đßČĚĂđóúĉÜǰĒúąóúĆÜÜćîēé÷ÖćøüćÜĒîüÙĆîÖĆĚîîĚĞćǰüćÜÖøąÿĂï ìøć÷ĒúąüĉíĊĂČęîėǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ÖøöíčøÖĉÝóúĆÜÜćîǰ ïøĉþĆìñĎšÝĆéÝĞćĀîŠć÷îĚĞćöĆî êŠćÜėǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøąìøüÜóúĆÜÜćîóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
ǰ
9(56,21
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîóĉÿĎÝîŤđĂÖúĆÖþèŤǰîĉêĉüĉì÷ćýćÿêøŤǰ ÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ
ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ
ǰ
ÝĆéđêøĊ÷öüĆÿéčĂčðÖøèŤĒúąđÝšćĀîšćìĊęĔîÖćøóĉÿĎÝîŤđĂÖúĆÖþèŤĒúąîĉêĉ üĉì÷ćýćÿêøŤǰ
ǰ
đêøĊ÷öÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤóĉÿĎÝîŤđĂÖúĆÖþèŤïčÙÙúÝĞćîüîöćÖĔîóČĚîìĊęìĊęðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ÝĆéĀćđÝšćĀîšćìĊęîĉêĉüĉì÷ćýćÿêøŤđóČęĂðøąÝĞćÖćøĔîóČĚîìĊęðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ
ýĎî÷ŤðäĉïĆêĉÖćøóĉÿĎÝîŤ đĂÖúĆÖþèŤïčÙÙúǰÿĞćîĆÖÜćî êĞćøüÝĒĀŠÜßćêĉǰ
ǰ
ðøąÿćîÙüćöøŠüööČĂÖĆïñĎšđßĊę÷üßćâĔîÿć×ćêŠćÜėìĆĚÜĔîðøąđìýĒúąêŠćÜðøąđìýǰ
ǰ
ÿîĆïÿîčîߊü÷đĀúČĂøąéĆïÝĆÜĀüĆéĔîÖćøÝĆéđêøĊ÷öñĎšðäĉïĆêĉÜćîǰ
ǰ
ÝĆéĔĀšöĊÖćø×ċĚîìąđïĊ÷îïčÙúćÖøìćÜéšćîóĉÿĎÝîŤđĂÖúĆÖþèŤïčÙÙúǰǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂýĎî÷ŤðäĉïĆêĉÖćøóĉÿĎÝîŤđĂÖúĆÖþèŤïčÙÙúǰÿĞćîĆÖÜćîêĞćøüÝĒĀŠÜßćêĉóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
9(56,21
154
ǰ
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÖćøýċÖþćÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰ
ÝĆéìĞćĒñîĔîÖćøđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöÿëćîýċÖþćĔîÖćøøĆïÿëćîÖćøèŤǰ
ǰ
ÝĆéñĎšđßĊę÷üßćâÝćÖĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔîÖćøĂïøöÙøĎǰĂćÝćø÷ŤǰĔîóČĚîĔîÖćøëŠć÷ìĂéüĉíĊÖćøðãĉïĆêĉêîđóČęĂđêøĊ÷öÙüćöóøšĂö ĔîÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ĔĀšÙüćöøĎšĔîÖćøðãĉïĆêĉêîĔîđóČęĂđêøĊ÷öđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ĔĀšÖĆïÙøĎǰîĆÖýċÖþćǰĒúąðøąßćßîǰǰ
ǰ
đñ÷ĒóøŠĒúąìĞćÙüćöđךćĔÝÖĆïñĎšïøĉĀćøǰÙøĎǰîĆÖýċÖþćǰîĆÖđøĊ÷îĒúąðøąßćßîĔîĀîšćìĊęĔîÖćøÿîĆïÿîčîÖćøðŜĂÜÖĆî ĂčìÖõĆ÷ǰǰ
ǰ
ÿĞćøüÝǰĒúąÙĆéđúČĂÖÿëćîýċÖþćìĊęđĀöćąÿöđðŨîýĎî÷ŤóĆÖóĉÜßĆęüÙøćüǰ
ǰ
đêøĊ÷öÖćøĔîÖćøðøĆïðøčÜÿëćîýċÖþćĔĀšđðŨîýĎî÷ŤóĆÖóĉÜǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ÖøąìøüÜýċÖþćíĉÖćøǰ ǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøąìøüÜýċÖþćíĉÖćøóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
ǰ
9(56,21
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîêŠćÜðøąđìýÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰ
ÿĞćøüÝךĂöĎúĔîÖćøđêøĊ÷öóøšĂöøĆïöČĂĂčìÖõĆ÷ìĊęđÖĊę÷üךĂÜÖĆïêŠćÜðøąđìýǰìĆĚÜîĆÖìŠĂÜđìĊę÷üǰĒøÜÜćîêŠćÜéšćîǰÖćøđñ÷ĒóøŠ ׊ćüǰÖćøøĆïïøĉÝćÙĒúąđøČęĂÜĂČęîėǰìĊęđÖĊę÷üךĂÜǰ
ǰ
ÝĆéìĞćĒñîĔîÖćøđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöÿĞćĀøĆïÿëćîìĎêĒúąĀîŠü÷ÜćîìĊęđðŨîêĆüĒìîÝćÖêŠćÜðøąđìýĔîÖćøøĆïöČĂ ÿëćîÖćøèŤĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ĒÝšÜĒñîđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöĔĀšÖĆïĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜǰ
ǰ
ÝĆéêĆĚÜýĎî÷Ť×šĂöĎúđóČęĂêĉéêŠĂðøąÿćîÜćîĒúąĔĀš×šĂöĎúÖĆïĀîŠü÷ÜćîêŠ ćÜðøąđìýǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ÖøąìøüÜÖćøêŠćÜðøąđìýǰ ĂÜÙŤÖćøÖćßćéÿćÖúøąĀüŠćÜ ðøąđìýǰǰ ÿëćîìĎêǰ
ǰ ǰ ÖĞćĀîé×ĆĚîêĂîĒúąüćÜĒñîÖćøøĆïÙüćöߊü÷đĀúČĂĒúąðøąÿćîÜćîÝćÖêŠćÜðøąđìýǰøüöìĆĚÜÖćøÖøąÝć÷ÿĉęÜ×ĂÜĒúąÖćø ×îÿŠÜǰ ǰ
đêøĊ÷öÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤðäĉïĆêĉÖćøÞčÖđÞĉîǰđóČęĂêĉéêćöÿëćîÖćøèŤǰðøąÿćîÜćîÖĆïĀîŠü÷ÜćîêŠćÜðøąđìýĒúąđךćߊü÷đĀúČĂ ßćüêŠćÜßćêĉìĊęĕéšøĆïñúÖøąìïÝćÖĂčìÖõĆ÷ǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü ÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøąìøüÜÖćøêŠćÜðøąđìýóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
9(56,21
ǰ 155
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÖćøóćèĉß÷ŤÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰ
üćÜĒñîĔîÖćøÙüïÙčöøćÙćÿĉîÙšćĂčðēõÙïøĉēõÙĕöŠĔĀšöĊÖćøÖĆÖêčîĒúąđêøĊ÷öøĆïöČĂđóČęĂĕöŠĔĀšđÖĉéÖćø×ćéĒÙúîÿĉîÙšćǰ
ǰ
ÝĆéÿŠÜđÝšćĀîšćìĊęÿĞćøüÝøćÙćÿĉîÙšćĂčðēõÙïøĉēõÙǰ
ǰ
ÿĞćøüÝÙüćöđÿĊę÷Ü×ĂÜÿĉîÙšćìĊęĂćÝ×ćéĒÙúîĒúąðŜĂÜÖĆîÖćø×ćéĒÙúîÿĉîÙšćǰēé÷ÖćøïĎøèćÖćøךĂöĎúÖĞćúĆÜÖćøñúĉêĒúą ðøĉöćèÙüćöêšĂÜÖćøÿĉîÙšćǰ ÖøąìøüÜĂčêÿćĀÖøøöǰÖøąìøüÜóćèĉß÷Ť ǰ
ǰ
đêøĊ÷öךĂöĎúĒĀúŠÜñúĉêǰýĎî÷ŤÖøąÝć÷ÿĉîÙšćǰĒĀúŠÜîĞćđךćÿĉîÙšćĒêŠúąðøąđõìđóČęĂđêøĊ÷öĀćĒĀúŠÜĂčðēõÙïøĉēõÙǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîÖĆïĒĀúŠÜÝĆéÝĞćĀîŠć÷ÿĉîÙšćĂčðēõÙïøĉēõÙìĆĚÜĔîðøąđìýĒúąêŠ ćÜðøąđìýǰ
ǰ
ÙüïÙčöÖćøÖĆÖêčîÿĉîÙšćēé÷ÖćøÿčŠöêøüÝÿĉîÙšćǰ
ǰ
ÝĆéēÙøÜÖćøÝĞćĀîŠć÷ÿĉîÙšćøćÙćëĎÖđóČęĂĔĀšðøąßćßîđêøĊ÷öóøšĂöÖŠĂîđÖĉéĂčìÖõĆ÷ǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ÖøąìøüÜóćèĉß÷Ťǰ ÖøąìøüÜĂčêÿćĀÖøøöǰǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČîĚ ìĊęǰ ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøąìøüÜóćèĉß÷ŤóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
ǰ
9(56,21
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîĂčêÿćĀÖøøöÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ
ǰ
đêøĊ÷öĒñîÙüćöóøšĂöĒúąÖćøÿîĆïÿîčîÖćøðäĉïĆêĉÜćîĔîÖćøðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćõĆ÷îĉÙöĂčêÿćĀÖøøöĒúąēøÜÜćîêŠćÜėǰ ÖøöēøÜÜćîǰǰ ÖćøîĉÙöĂčêÿćĀÖøøöĒĀŠÜ ÿĞćøüÝóČĚîìĊęđÿĊę÷ÜêŠĂÖćøðøąÿïĂčìÖõĆ÷ĒúąóČĚîìĊęđÿĊę÷ÜêŠĂÖćøøĆęü ĕĀú×ĂÜÿćøđÙöĊĒúąüĆêëčĂĆîêøć÷ǰ ðøąđìýĕì÷ǰ ðøąÿćîÜćîÖĆïĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜĔîÖćøéĎĒúĒúąÙüïÙčöøąïïðŜĂÜÖĆîĂčïĆêĉõĆ÷ÝćÖÿćøđÙöĊĒúąüĆêëčĂĆîêøć÷ÝćÖ ÿĞćîĆÖÜćîĂčêÿćĀÖøøöǰ ēøÜÜćîĂčêÿćĀÖøøöǰ ÖøąìøüÜĂčêÿćĀÖøøöǰ ÿĞćîĆÖÜćîóúĆÜÜćîðøöćèĎđóČęĂ ÝĆéøąéĆïÙüćöÿĞćÙĆâĔîÖćøđÙúČęĂî÷šć÷üĆêëčĂĆîêøć÷ǰđÙøČęĂÜÝĆÖøǰüĆêëčéĉïǰǰ ÿĆîêĉǰ éĎĒúÙüćöðúĂéõĆ÷×ĂÜøąïïĕôôŜćĔîēøÜÜćîĔĀšöĊÙüćöðúĂéõĆ÷ĒúąðŜĂÜÖĆîîĚ ĞćìŠüöøąïïĕôôŜćõć÷ĔîēøÜÜćîǰ
ǰ
ÿîĆïÿîčîđÝšćĀîšćìĊęĒúąĂčðÖøèŤĔîÖćøðŜĂÜÖĆîîĚĞćìŠüöđךćîĉÙöĂčêÿćĀÖøøöǰ
ǰ ǰ ǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøąìøüÜĂčêÿćĀÖøøöóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
9(56,21
156
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîđÖþêøÖøøöÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ
üćÜĒñîðŜĂÜÖĆîĒúąĒÖšĕ×ðŦâĀćõĆ÷íøøößćêĉéšćîđÖþêøìĊęđÖĉéÝćÖĂčìÖõĆ÷ǰ ÿĞćîĆÖÜćîðúĆéÖøąìøüÜđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ǰ ÿĞćîĆÖÜćîðäĉøĎðìĊęéĉîđóČęĂ ÖćøđÖþêøǰ ÝĆéêĆĚÜìĊöÿĞćøüÝóČĚîìĊęĒúąüĉđÙøćąĀŤÙüćöđÿĊę÷Ü×ĂÜóČĚîìĊęđÖþêøǰǰ ÖøöÿŠÜđÿøĉöÿĀÖøèŤǰ êøüÝÿĂïóČĚîìĊęÖćøøąïć÷îĚĞćǰ ÿĞćîĆÖÜćîðäĉøĎðìĊęéĉîđóČęĂÖćøđÖþêø ǰ ÖøöüĉßćÖćøđÖþêøǰǰ ÖøöÖćøךćüǰǰ ÿĞćøüÝĒúąÝĆéĒïŠÜóČĚîìĊęìćÜÖćøđÖþêøđðŨîóČĚîìĊęÿĞćÙĆâìĊęêšĂÜðŜĂÜÖĆîǰĒúąóČĚîìĊęĔĀšîĚĞćñŠćîǰ ÖøöĀöŠĂîĕĀöǰ ÙćéÖćøèŤǰðøąđöĉîÙüćöđÿĊę÷ÜóČĚîìĊęìĊęÝąĕéšøĆïñúÖøąìïǰĒúąðøąđöĉîñúÖøąìïìĊęÝąđÖĉé×ċĚîǰ ÖøöÿŠÜđÿøĉöÿĀÖøèŤ ǰ ÖøąìøüÜđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤǰ ßĊĚĒÝÜøć÷úąđĂĊ÷é×ĂÜÖøąïüîÖćøðúŠĂ÷îĚĞćñŠćîóČĚîìĊęđÖþêøđóČęĂøąïć÷îĚĞćǰĒúąĒÝšÜüĉíĊÖćøđ÷Ċ÷ü÷ćĔĀšđÖþêøÖøìĊęĕéšøĆï ñúÖøąìïǰ
ǰ
ìĞćĒîüðŜĂÜÖĆîóČĚîìĊęđÖþêøìĊęöĊöĎúÙŠćÿĎÜǰ üćÜĒîüÖøąÿĂïìøć÷ ǰ
ǰ
ÝĆéêĆĚÜĀîŠü÷ÜćîđóČęĂêĉéêćöÿëćîÖćøèŤĒúąĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ĒÖŠđÖþêøÖøǰ
ǰ
êøüÝÿĂïĒúąđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîøąïïÿČęĂÿćø×ĂÜđÙøČĂ׊ć÷ÖćøïøĉĀćøÖćøđÖþêøǰ
ǰ đêøĊ÷öÿĞćøĂÜđÙøČęĂÜöČĂǰĂčðÖøèŤìćÜÖćøđÖþêøǰđüßõĆèæŤĒúąóĆîíčŤóČß ǰ ÖøöüĉßćÖćøđÖþêøǰÖøöÖćøךćüǰÖøöĀöŠĂîĕĀö ǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü ÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøąìøüÜđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
ǰ
9(56,21
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîåćîךĂöĎúĒúąÿćøÿîđìýÖŠĂîđÖĉéđĀêčǰ ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰ
øąïčךĂöĎúìĊęÿĞćÙĆâĔîÖćøéĞćđîĉîÖćøðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ÖĞćĀîéøć÷úąđĂĊ÷é×ĆĚîêĂîĔîÖćøÝĆéđÖĘïåćîךĂöĎúǰÖćøĔßšÜćîåćîךĂöĎúĒúąÿĞćøĂÜåćîךĂöĎúǰÖćøéĎĒúåćîךĂöĎúǰÖćø ÿĞćøĂÜåćîךĂöĎúĂ÷ŠćÜđðŨîøąïïĒúąÖĞćĀîéñĎšðäĉïĆêĉÜćîǰǰ
ǰ
ÝĆéìĞćøąïïöćêøåćîÖúćÜéšćîåćîךĂöĎúĒúąÿćøÿîđìýǰđóČęĂĔĀšìčÖĀîŠü÷ÜćîîĞćךĂöĎúĕðóĆçîćǰðøĆïðøčÜøąïï åćîךĂöĎú×ĂÜĒêŠúąĀîŠü÷ÜćîĔĀšđðŨîöćêøåćîđéĊ÷üÖĆîĒúąđßČęĂöē÷ÜÖĆîĕéšǰ
ǰ
đßČęĂöêŠĂåćîךĂöĎúøąĀüŠćÜĀîŠü÷ÜćîĒúąĂÜÙŤÖøìĊęđÖĊę÷üךĂÜǰ
ǰ
ÝĆéìĞćøąïïÙúĆÜךĂöĎúÿćíćøèõĆ÷ĒĀŠÜßćêĉǰ ÖøöðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ ǰ
ǰ
óĆçîćøąïïåćîךĂöĎúÖćøđêøĊ÷öóøšĂöéšćîìøĆó÷ćÖøǰ
ǰ
óĆçîćךĂöĎúÿćøÿîđìýđóČęĂÖćøïøĉÖćøĂÜÙŤÖøðÖÙøĂÜÿŠüîìšĂÜëĉęî ǰ
ǰ
ÝĆéìĞćåćîךĂöĎúĒúąöĊđïĂøŤÿć÷êøÜĔĀšĒÖŠìčÖĀîŠü÷ÜćîđóČęĂÿćöćøë×ĂךĂöĎúĕéšǰ
ǰ
øüïøüöĒúąÝĆéìĞćåćîךĂöĎúĒĀúŠÜîĚĞćÝćÖõćóëŠć÷éćüđìĊ÷öǰǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ÖøöðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ǰ ÖøąìøüÜöĀćéĕì÷ǰ ÖøąìøüÜđìÙēîēú÷ĊĒúą ÿćøÿîđìýǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøąìøüÜöĀćéĕì÷óĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
9(56,21
ǰ 157
ÖŠĂîđÖĉéđĀêč øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ 9(56,21
ǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰǰ 158
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ïøĉĀćøÝĆéÖćøñĎšðøąÿïõĆ÷ǰ
ǰðøąÖćýõĆ÷óĉïĆêĉÞčÖđÞĉîǰ
ǰÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤïĆâßćÖćø đÞóćąÖĉÝÿŠüîĀîšćĔîđ×ê óČĚîìĊęðøąÿïõĆ÷ǰ
ǰĂó÷óñĎšðøąÿïõĆ÷ǰ
ǰêĉéêćöñĎšÿĎâĀć÷Ēúą ÝĆéÖćøñĎšđÿĊ÷ßĊüĉêǰǰ
ǰߊü÷ßĊüĉêñĎšðøąÿïõĆ÷ǰ ñĎšđÿĊ÷ßĊüĉêǰ
ǰ ¦·®µ¦ ´ µ¦ ¼Â¨ǰǰǰǰ ǰǰ ´ n° Á ¸¥É ª ǰ
ÝĆéÖćøēÙøÜÿøšćÜÿîĆïÿîčîñĎšðøąÿïõĆ÷ ǰ ǰïøĉĀćøýĎî÷ŤóĆÖóĉÜ ßĆęüÙøćüǰ
ǰÝĆéÖćø×÷ąǰàćÖǰǰ ǰǰǰǰðøĆÖĀĆÖóĆÜǰ
ǰÝĆéÖćøĒóì÷Ť ÿćíćøèÿč×ǰ
ǰïøĉĀćøÿĉęÜ×ĂÜïøĉÝćÙ
ǰ ¦·®µ¦ ´ µ¦ o µ µ¦Á ¬ ¦ ǰ
ǰøĆÖþćÙüćöðúĂéõĆ÷Ĕî óČĚîìĊęǰ
ǰ ¦·®µ¦ ´ µ¦ o µ µ¦«¹ ¬µ ǰ
ǰïøĉĀćøĀîŠü÷ÜćîìĊęđךć öćđ÷Ċę÷öñĎšðøąÿïõĆ÷ǰ ÝĆéÖćøēÙøÜÿøšćÜÿîĆïÿîčîÖćøÝĆéÖćøǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøîĚĞć
ǰÝĆéÖćøøąïïÿČęĂÿćøǰǰ ǰǰǰǰÞčÖđÞĉîǰ
ǰ o o °¤¼¨ ¦³ µ ǰǰ ǰǰǰǰ¦³®ªnµ Á · Á® »
ǰ ¦·®µ¦ ´ µ¦¦³ ǰ ǰǰǰǰ µ o °¤¼¨ ǰ
ǰðøąßćÿĆöóĆîíŤǰ ǰǰǰǰÿČęĂöüúßîǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîǰ ǰǰǰǰÙöîćÙöǰ
ǰ o° ¦³ µ µ¦ ¼ ã ǰ ǰðÖðŜĂÜÿëćîìĊęÿĞćÙĆâǰ
ǰ
9(56,21
ǰðøąÖćýõĆ÷óĉïĆêĉÞčÖđÞĉîǰ
ÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤïĆâßćÖćøđÞóćąÖĉÝÿŠüîĀîšćĔîđ×êóČĚîìĊęðøąÿïõĆ÷ĂčìÖõĆ÷ ïøĉĀćøÝĆéÖćøîĚĞćǰ
úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
øüïøüöךĂöĎúÝćÖĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜǰ
ǰ
üĉđÙøćąĀŤ×šĂöĎúĒúąðøąđöĉîøąéĆïÙüćöøčîĒøÜ×ĂÜÿëćîÖćøèŤ ǰ
ǰ
ÝĆéìĞćĀîĆÜÿČĂøćßÖćøđóČęĂðøąÖćýĒÝšÜÿëćîÖćøèŤõĆ÷óĉïĆêĉÞčÖđÞĉîǰ
ǰ
êĉéðøąÖćýÿëćîÖćøèŤõĆ÷óĉïĆêĉÖøèĊÞčÖđÞĉîǰèǰìĊęüŠćÖćøĂĞćđõĂǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîǰĒúąÝĆéÿŠÜðøąÖćýĒÝšÜÿëćîÖćøèŤõĆ÷óĉïĆêĉÞčÖđÞĉîĕð÷ĆÜĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜǰ
ǰ
ðøąßćÿĆöóĆîíŤĒÝšÜđêČĂîðøąßćßîĔĀšöĊÙüćöóøšĂöøĆïöČĂÖĆïĂčìÖõĆ÷ǰĒúąĒÝšÜóČĚîìĊęìĊęđðŨîđ×êĀšćöđךćǰñŠćî ÿČęĂĔîóČĚîìĊęêŠćÜėǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ đ×êǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤÝĆÜĀüĆé ǰ ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷ÜĒĀŠÜðøąđìý ĕì÷ðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰ ÿëćîĊüĉì÷čßčößîǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂöĊÖćøĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ÝćÖĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜǰđߊîǰÖøöĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćǰĄúĄǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ךĂöĎúóČĚîìĊęìĊęĂćÝĕéšøĆïñúÖøąìïǰ ךĂöĎúøć÷úąđĂĊ÷é×ĂÜóć÷čǰđÿšîìćÜǰĒúąÙüćöøčîĒøÜ×ĂÜõĆ÷ǰǰ ךĂöĎúÖćøĒÝšÜđêČĂîĔĀšđòŜć øąüĆÜÿëćîÖćøèŤǰ
9(56,21
ǰ 159
ǰÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤïĆâßćÖćøÿŠüîĀîšćĔîóČĚîìĊęðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ ðøąÖćýõĆ÷óĉïĆêĉÞčÖđÞĉî ïøĉĀćøÝĆéÖćøîĚĞćǰ
úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤïĆâßćÖćøÿŠüîĀîšćđóČęĂđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰǰ
ǰ
ÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤøĆïđøČęĂÜךĂøšĂÜđøĊ÷îǰĒÝšÜđĀêčǰĒúąðøąßćÿĆöóĆîíŤ×šĂöĎúêŠćÜėǰ
ǰ
ÝĆéđêøĊ÷öøąïïĕôôŜćǰøąïïÿČęĂÿćøǰđÙøČęĂÜÿŠĂÜÿüŠćÜǰđóČęĂÿĞćøĂÜĔßšĔ îýĎî÷Ťǰ
ǰ
ÝĆéđêøĊ÷öìĊöÜćîđóČęĂđךćߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
øüïøüöךĂöĎúÝćÖĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜǰÝĆéøąïïđÖĘïךĂöĎúĂ÷ŠćÜđðŨî øąïïǰđóČęĂđðŨîךĂöĎúĔĀšÖĆïñĎšïøĉĀćø ĔîÖćøêĆéÿĉîĔÝǰ
ǰ
ÖĞćĀîé×Ăïđ×êĒúąĂĞćîćÝĀîšćìĊęĔîÖćøđךćߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ ÷ǰ
ǰ
ðøąßčöĒúąüĉđÙøćąĀŤðøąđöĉîÿëćîÖćøèŤðøąÝĞćüĆî ǰ
ǰ
ðøąßćÿĆöóĆîíŤĒúąĒÝšÜךĂöĎúǰ׊ćüÿćøĔĀšĒÖŠðøąßćßîǰìčÖüĆîǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜđóČęĂđךćߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ ÷ĔîéšćîêŠćÜėǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ đ×êǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîìšĂÜëĉęîÝĆÜĀüĆéǰǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜĂĞćđõĂǰ ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤÝĆÜĀüĆé ǰ
ǰ ÿŠÜìĊöÜćîđךćߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂđÖĉéÿëćîÖćøèŤĂčìÖõĆ÷ĔîóČĚîìĊęǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
øć÷úąđĂĊ÷éóČĚîìĊęðøąÿïõĆ÷óøšĂöĒñîìĊęǰ ךĂöĎúÙüćöđÿĊ÷Āć÷ĒúąÙüćöêšĂÜÖćøÖćøߊü÷đĀúČĂǰ ÿëćîÖćøèŤõĆ÷ǰ ðøĉöćè øąéĆïîĚĞćǰǰǰ
ǰ
9(56,21
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøîĚĞćǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ðøąÖćýõĆ÷óĉïĆêĉÞčÖđÞĉî ÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤïĆâßćÖćøđÞóćąÖĉÝÿŠüîĀîšćĔîđ×êóČĚîìĊęðøąÿïõĆ÷ĂčìÖõĆ÷ǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤðäĉïĆêĉÖćøđóČęĂøąéöÖĞćúĆÜÙîǰđÙøČęĂÜöČĂǰĂčðÖøèŤĔîÖćøøąïć÷îĚĞćǰ
ǰ
ÝĆéêĆĚÜìĊöÜćîđóČęĂÖćøïøĉĀćøÝĆéÖćøîĚĞćǰøüöëċÜìĊöĕÖúŠđÖúĊę÷ךĂóĉóćìĔîÖćøøąïć÷îĚĞćǰđóČęĂßĊĚĒÝÜךĂđìĘÝÝøĉÜ ĔĀšÖĆïðøąßćßîìĊęĕéšøĆïñúÖøąìïǰ ðøąÿćîÜćîÖĆïĀîŠü÷ÜćîêŠćÜėǰđóČęĂøüïøüöךĂöĎúĒúąðøąđöĉîÿëćîÖćøèŤǰ ĒîüēîšöìĉýìćÜÖćøĕĀú×ĂÜ îĚĞćǰĒúąüĉđÙøćąĀŤĀćüĉíĊÖćøøąïć÷îĚĞćĂ÷ŠćÜđðŨîøąïïǰ
ǰ ǰ
ÖĞćĀîé×ĆĚîêĂîÖćøøąïć÷îĚĞćǰĒúąÖćøðŜĂÜÖĆîîĚĞćĕöŠĔĀšđךćĔîóČĚîìĊęÿĞćÙĆâǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîÖĆïĀîŠü÷ÜćîêŠćÜėǰđóČęĂÝĆéĀćüĆÿéčǰđÙøČęĂÜöČĂǰđÙøČęĂÜÝĆÖ øǰĂčðÖøèŤǰđÙøČęĂÜÿĎïîĚĞć ǰ
ǰ
ÝĆéìĞćøąïïðŜĂÜÖĆîîĚĞćìŠüößĆęüÙøćüǰđߊîǰÙĆîéĉîßĆęüÙøćüǰêĆéëîîǰđðŨîêšîǰ
ǰ
ÖĞćÝĆéÿĉęÜÖĊé×üćÜĔîÖćøøąïć÷îĚĞćǰđߊîǰ×÷ąǰñĆÖêïßüćǰêšîĕöšǰ
ǰ
đøŠÜøąïć÷îĚĞćĂĂÖĂ÷ŠćÜđøŠÜéŠüîǰĀćÖóČĚîìĊęĂčìÖõĆ÷đðŨîïøĉđüèÖüšćÜĔĀšĒïŠÜóČĚîìĊęĂĂÖđðŨîÿŠüîėǰ ;POF ǰ đóČęĂĔĀšÖćøøąïć÷îĚĞćđøĘü÷ĉęÜ×ċĚîǰ
ǰ
êĉéêćöǰêøüÝÿĂïǰĒúąàŠĂöĒàöÝčéđøŠÜøąïć÷ǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ
ǰ
ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ đ×êǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ ēÙøÜÖćøßúðøąìćîǰ ÿĞćîĆÖßúðøąìćîǰ ÿĞćîĆÖÜćîē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ĀîŠü÷ÜćîìĀćøĔîóČĚîìĊęǰ ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜĂĞćđõĂǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
ǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ĒñîìĊęĒúąøć÷úąđĂĊ÷éóČĚîìĊęëĎÖîĚĞćìŠüöǰ ÝĞćîüîđÙøČęĂÜÿĎïîĚĞćìĊęöĊĂ÷ĎŠǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךà Üǰ ĒñîìĊę đÿšîìćÜîĚĞćđóČęĂÖćøøąïć÷îĚĞćǰ ðøĉöćèøąéĆïîĚĞćǰ
9(56,21
160
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰĂó÷óñĎšðøąÿïõĆ÷ǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ߊü÷ßĊüĉêñĎšðøąÿïõĆ÷ êĉéêćöñĎšÿĎâĀć÷ĒúąÝĆéÖćøñĎšđÿĊ÷ßĊüĉê ïøĉĀćøÝĆéÖćøéĎĒúîĆÖìŠĂÜđìĊę÷üǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ĒÝšÜñĎšøĆïñĉéßĂïÿëćîìĊęìĊęĔßšđðŨîýĎî÷ŤóĆÖóĉÜđóČęĂđêøĊ÷öêĆüøĂÜøĆ ïÖćøĂó÷óǰ
ǰ
êĉéêŠĂÖĆïđÝšćĀîšćìĊęĒúąĂćÿćÿöĆÙøǰđóČęĂđêøĊ÷öÙüćöóøšĂö×ĂÜýĎî÷ŤĂó÷óǰ
ǰ
ÝĆéđêøĊ÷öóČĚîìĊęêŠćÜėǰđߊîǰïøĉđüèĂ÷ĎŠĂćýĆ÷ǰøĆÖþćó÷ćïćúǰðøčÜĂćĀćøǰìĊęàĆÖúšćÜǰÿëćîĊøĆïïøĉÝćÙǰĒúąÝčé ìĉĚÜ×÷ąǰêćöìĊęĕéšÖĞćĀîéĕüšǰ
ǰ
êøüÝÿĂïÙüćöóøšĂöéšćîÿćíćøèĎðēõÙǰÿĉęÜĂĞćîü÷ÙüćöÿąéüÖêŠćÜėǰ
ǰ
ðøąÿćîÖĆïĀîŠü÷ìĀćøĒúąêĞćøüÝĔîóČĚîìĊęǰĒúąĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜǰđóČęĂđךćߊü÷đĀúČĂéšćî÷ćîóćĀîą Ēúąøąïï×îÿŠÜđóČęĂĂó÷óñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ĒÝšÜĔĀšñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷đêøĊ÷öÙüćöóøšĂöĔîÖćøĂó÷óǰĒúąĒÝšÜÝčéøüöóúĔîÖćøĂó÷óĒÖŠðøąßćßîǰ
ǰ
ĒÝšÜךĂðäĉïĆêĉĔîÖćøĂó÷óĒÖŠðøąßćßîìĊęĂ÷ĎŠĔîóČĚîìĊęđÿĊę÷Üǰ
ǰ
øüïøüöñĎšêšĂÜÖćøĂó÷óēé÷ĒïŠÜðøąđõìđðŨîÖúčŠöñĎšðśü÷ǰñĎšóĉÖćøǰÙîßøćǰđéĘÖǰĒøÜÜćîêŠćÜéšćüǰÿĆêüŤđúĊĚ÷Üǰ ÿĞćĀøĆïÖøèĊĒøÜÜćîêŠćÜéšćüĔĀšéĞćđîĉîđøČęĂÜêŠĂĕð÷ĆÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜ ǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ đ×êǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ đìýïćúîÙøǰ ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜĂĞćđõĂǰ ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ ÿŠüîøćßÖćøðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰǰ ĀîŠü÷ìĀćøĔîóČĚîìĊęǰǰ êĞćøüÝêøąđüøßć÷Ēéîǰ êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
ðøĉöćèøąéĆïîĚĞćÿĎÜđÖĉîÝčéüĉÖùêǰǰ ǰðøĉöćèîĚĞćòîìĊęêÖĔîóČĚîìĊęǰ óČĚîìĊęĕéšøĆïñúÖøąìïĂ÷ŠćÜøčîĒøÜǰÝîđÖĉîÙüćöÿćöćøëĔîÖćø ÙüïÙčöĕéšǰ ĕéšøĆïÖćøĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ÝćÖßčéđòŜćøąüĆÜÿëćîÖćøèŤǰǰ đöČęĂöĊÙĞćÿĆęÜÝćÖñĎšüŠćøćßÖćø îć÷ĂĞćđõĂ ñĎšïøĉĀćøìšĂÜëĉęîǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
×ĆîĚ êĂîÖćøĂó÷óǰ ÝĞćîüîÙøĆüđøČĂîǰ ÝĞćîüîðøąßćßîĔîóČĚîìĊę đÿšîìćÜÖćøĂó÷óǰ øą÷ąđüúćÖćøĂó÷óǰ
ǰ
9(56,21
ǰĂó÷óñĎšðøąÿïõĆ÷ǰ êŠĂ ǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ߊü÷ßĊüĉêñĎšðøąÿïõĆ÷ êĉéêćöñĎšÿĎâĀć÷ĒúąÝĆéÖćøñĎšđÿĊ÷ßĊüĉê ïøĉĀćøÝĆéÖćøéĎĒúîĆÖìŠĂÜđìĊę÷üǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ éĞćđîĉîÖćøĂó÷óðøąßćßîĕð÷ĆÜýĎî÷ŤóĆÖóĉÜ ǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ǰ
ǰ úÜìąđïĊ÷îñĎšĂó÷óǰđóČęĂêøüÝÿĂïÝĞćîüîñĎšìĊęêĉéÙšćÜĔîóČĚîìĊęđÿĊę÷ ÜõĆ÷ǰ ǰ đöČęĂĂčìÖõĆ÷÷čêĉǰĔĀšéĞćđîĉîĂó÷óÖúĆïǰĒúąêøüÝÿĂïÝĞćîüîĔîìąđïĊ÷îñĎšĂó÷óǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
ðøĉöćèøąéĆïîĚĞćÿĎÜđÖĉîÝčéüĉÖùêǰǰ ǰðøĉöćèîĚĞćòîìĊęêÖĔîóČĚîìĊęǰ óČĚîìĊęĕéšøĆïñúÖøąìïĂ÷ŠćÜøčîĒøÜǰÝîđÖĉîÙüćöÿćöćøëĔîÖćø ÙüïÙčöĕéšǰ ĕéšøĆïÖćøĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ÝćÖßčéđòŜćøąüĆÜÿëćîÖćøèŤǰǰ đöČęĂöĊÙĞćÿĆęÜÝćÖñĎšüŠćøćßÖćø îć÷ĂĞćđõĂ ñĎšïøĉĀćøìšĂÜëĉęîǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
×ĆĚîêĂîÖćøĂó÷óǰ ÝĞćîüîÙøĆüđøČĂîǰ ÝĞćîüîðøąßćßîĔîóČĚîìĊę đÿšîìćÜÖćøĂó÷óǰ øą÷ąđüúćÖćøĂó÷óǰ
9(56,21
ǰ 161
ǰߊü÷ßĊüĉêñĎšðøąÿïõĆ÷ǰ
Ăó÷óñĎšðøąÿïõĆ÷ êĉéêćöñĎšÿĎâĀć÷ĒúąÝĆéÖćøñĎšđÿĊ÷ßĊüĉê ïøĉĀćøÝĆéÖćøéĎĒúîĆÖìŠĂÜđìĊę÷üǰ
úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ÝĆéêĆĚÜìĊöÜćîߊü÷ßĊüĉêñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
êĉéêŠĂĒúąðøąÿćîìĊöÖĎšßĊóÖĎšõĆ÷ðøąÝĞćêĞćïúǰ 0504 ǰĂðóø ǰìĀćøĔîóČĚîìĊęǰĂćÿćÿöĆÙøÝćÖöĎúîĉíĉǰĀøČĂ õćÙđĂÖßîìĊęßĞćîćâđÿšîìćÜĔîóČĚîìĊęǰ
ǰ
øüïøüöÖĞćúĆÜóúĒúąúÜìąđïĊ÷îĂćÿćÿöĆÙøÝćÖöĎúîĉíĉǰĀøČĂõćÙđĂÖßîǰĒúąÝĆéĒïŠÜđðŨîßčéđÙúČęĂîìĊęđøĘü ǰ
ǰ
ÝĆéĀćđÙøČęĂÜöČĂǰĂčðÖøèŤÿĞćĀøĆïßčéđÙúČęĂîìĊęđøĘüđóČęĂߊü÷ßĊüĉêñĎ šðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ÝĆéĀć÷ćîóćĀîąìĆĚÜìćÜïÖǰìćÜîĚĞćǰĒúąìćÜĂćÖćýǰ
ǰ
êøüÝÿĂïøć÷ßČęĂñĎšĂó÷óǰđóČęĂêøüÝĀćñĎšìĊę÷ĆÜêĉéÙšćÜĔîóČĚîìĊęðøąÿïõš÷ǰ
ǰ
éĞćđîĉîÖćøđךćĕð÷ĆÜóČĚîìĊęðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰđóČęĂÙšîĀćñĎšøĂéßĊüĉêǰ
ǰ
ߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰĒúąúĞćđúĊ÷ÜñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ĂĂÖÝćÖóČĚîìĊęðøąÿïõĆ÷ǰ
ǰ
ÖøèĊñĎšðøąÿïõĆ÷ĕöŠĂó÷óǰĔĀšìĉĚÜÿĆâúĆÖþèŤĔîÖćø×ĂÙüćöߊü÷đĀúČĂĕüšĔ ĀšñĎšðøąÿïõĆ÷ǰđóČęĂĔßšĔîÖćø×Ă Ùüćöߊü÷đĀúČĂǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ đ×êǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ ēøÜó÷ćïćúðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ÿŠüîøćßÖćøðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰǰ ĀîŠü÷ìĀćøĔîóČĚîìĊęǰ ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷òść÷ǰǰǰ óúđøČĂîǰ öĎúîĉíĉêŠćÜėǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂðøąßćßîðøąÿïõĆ÷ĔîóČĚîìĊęǰ ǰđöČęĂöĊñĎšïćéđÝĘïĒúąđÿĊ÷ßĊüĉêǰ đöČęĂöĊÖćøĂó÷óðøąßćßîĕð÷ĆÜóČĚîìĊęðúĂéõĆ÷ǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ĒñîìĊęĒúąøć÷úąđĂĊ÷é×ĂÜóČĚîìĊęðøąÿïõĆ÷ǰ ÝĞćîüîĒúąøć÷úąđĂĊ÷é×ĂÜñĎšðøąÿïõĆ÷ ǰ øć÷ßČęĂñĎšïćéđÝĘïĒúąđÿĊ÷ßĊüĉêǰ øć÷ßČęĂ ĒúąìĊęĂ÷ĎŠ×ĂÜñĎšêĉéÙšćÜÿĎâĀć÷ǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂßčéÖĎšõĆ÷ĒúąßčéÙšîĀćߊü÷đĀúČĂǰ
ǰ
9(56,21
ǰêĉéêćöñĎšÿĎâĀć÷ĒúąÝĆéÖćøñĎšđÿĊ÷ßĊüĉêǰ Ăó÷óñĎšðøąÿïõĆ÷ ߊü÷ßĊüĉêñĎšðøąÿïõĆ÷ ïøĉĀćøÝĆéÖćøéĎĒúîĆÖìŠĂÜđìĊę÷üǰ
úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤøĆïĒÝšÜđĀêčñĎšÿĎâĀć÷ǰ
ǰ
ÝĆéêĆĚÜìĊöÜćîÙšîĀćñĎšÿĎâĀć÷ǰ
ǰ
êĉéêŠĂĒúąðøąÿćîìĊöÖĎšßĊóÖĎšõĆ÷ðøąÝĞćêĞćïúǰ 0504 ǰĂðóø ǰìĀćøĔîóČĚîìĊęǰĂćÿćÿöĆÙøÝćÖöĎúîĉíĉǰĀøČĂ õćÙđĂÖßîìĊęßĞćîćâđÿšîìćÜĔîóČĚîìĊęǰ
ǰ
úÜìąđïĊ÷îĂćÿćÿöĆÙøÝćÖöĎúîĉíĉǰĀøČĂõćÙđĂÖßîǰĒúąÝĆéĒïŠÜìĊöÙšîĀćñĎš ÿĎâĀć÷ǰ
ǰ
êøüÝÿĂïךĂöĎúǰĒúąøć÷úąđĂĊ÷é×ĂÜñĎšÿĎâĀć÷ǰđóČęĂÖĞćĀîéóČĚîìĊęÙšîĀćñĎšÿĎâĀć÷ǰ
ǰ
ÙšîĀćĒúąđךćߊü÷đĀúČĂĔîóČĚîìĊęìĊęÖĞćĀîéǰ
ǰ
ÖøèĊöĊßĊüĉêøĂéǰĔĀšðåöó÷ćïćúđïČĚĂÜêšîǰĒúąđÙúČęĂî÷šć÷đóČęĂìĞćÖćøøĆÖþćǰĒúą÷šć÷ĕð÷ĆÜýĎî÷ŤóĆÖóĉÜêŠĂĕðǰ
ǰ
ÖøèĊđÿĊ÷ßĊüĉêǰĔĀšúĞćđúĊ÷ÜñĎšđÿĊ÷ßĊüĉêĂĂÖöćÝćÖóČĚîìĊęðøąÿïõĆ÷ ǰ
ǰ
óĉÿĎÝîŤìćÜîĉêĉüĉì÷ćýćÿêøŤĒúąđðøĊ÷ïđìĊ÷ïךĂöĎúđóČęĂ÷Čî÷ĆîđĂÖúĆÖþèŤǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ýĎî÷ŤðĂŜ ÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøè õĆ÷đ×êǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ ēøÜó÷ćïćúðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰ ÿŠüîøćßÖćøðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰǰ ĀîŠü÷ìĀćøĔîóČĚîìĊęǰ ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷òść÷ óúđøČĂîǰ êĞćøüÝüĉì÷ćÖćøǰ
ǰ êĉéêŠĂÖĆïâćêĉñĎšđÿĊ÷ßĊüĉêđóČęĂøĆïýóǰĒúąÝĆéóĉíĊÖøøöìćÜýćÿîćêŠĂĕðǰ ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂðøąßćßîðøąÿïõĆ÷ĔîóČĚîìĊęǰ ǰđöČęĂöĊÖćøĒÝšÜđĀêčǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ĒñîìĊęĒúąøć÷úąđĂĊ÷é×ĂÜóČĚîìĊęðøąÿïõĆ÷ǰ ÝĞćîüîĒúąøć÷úąđĂĊ÷é×ĂÜñĎšðøąÿïõĆ÷ ǰ øć÷ßČęĂñĎšïćéđÝĘïĒúąđÿĊ÷ßĊüĉêǰ øć÷ßČęĂ ĒúąìĊęĂ÷ĎŠ×ĂÜñĎšêĉéÙšćÜÿĎâĀć÷ǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂßčéÖĎšõĆ÷ĒúąßčéÙšîĀćߊü÷đĀúČĂ ǰ
9(56,21
162
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéĎĒúîĆÖìŠĂÜđìĊę÷üǰ Ăó÷óñĎšðøąÿïõĆ÷ ߊü÷ßĊüĉêñĎšðøąÿïõĆ÷ êĉéêćöñĎšÿĎâĀć÷ĒúąÝĆéÖćøñĎšđÿĊ÷ßĊüĉêǰ
úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ÝĆéêĆĚÜìĊöÜćîìĊęìĊęöĊÙüćöđßĊę÷üßćâìćÜõćþćêŠćÜðøąđìýǰđóČęĂĂĞćîü÷ÙüćöÿąéüÖĒúąéĎĒúøĆÖþćÙüćö ðúĂéõĆ÷îĆÖìŠĂÜđìĊę÷üǰ
ǰ
êĉéêŠĂĒúąðøąÿćîĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜĔîÖćøúĞćđúĊ÷ÜîĆÖìŠĂÜđìĊę÷üĂĂÖÝćÖóČĚîìĊęðøąÿïõĆ÷ǰ
ǰ
ÝĆéĀć÷ćîóćĀîąìĆĚÜìćÜïÖǰìćÜîĚĞćǰĒúąìćÜĂćÖćýǰ
ǰ
ÝĆéđêøĊ÷öýĎî÷ŤóĆÖóĉÜßĆęüÙøćüĔĀšÿĞćĀøĆïîĆÖìŠĂÜđìĊę÷üßćüêŠćÜßćêĉǰ ÖøèĊîĆÖìŠĂÜđìĊę÷üĂ÷ćÖÝąóĞćîĆÖêŠĂǰ
ǰ
êøüÝÿĂïÝĞćîüîîĆÖìŠĂÜđìĊę÷üìĊęĂ÷ĎŠĔîóČĚîìĊęĂčìÖõĆ÷ÖĆïñĎšðøąÖĂïÖćøēøÜĒøöǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîÖĆïēøÜĒøöìĊęóĆÖêŠćÜėǰìĊęðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰđóČęĂĒÝšÜÖćøúĞćđúĊ÷ÜĒÖŠîĆÖìŠĂÜđìĊę÷ü
ǰ
ĂĞćîü÷ÙüćöÿąéüÖĔîÖćøóćîĆÖìŠĂÜđìĊę÷üßćüêŠćÜßćêĉĂĂÖÝćÖóČĚîìĊęðøąÿïĂčìÖõĆ÷ĕð÷ĆÜýĎî÷ŤóĆÖóĉÜ ßĆęüÙøćüǰ
ǰ
úÜìąđïĊ÷îĒúąÝĆéđÖĘïךĂöĎúîĆÖìŠĂÜđìĊę÷üǰ ÿĆâßćêĉǰÿëćîìĊęóĞćîĆÖĔîðøąđìýĕì÷ǰÿĆöõćøą ǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîĒúąĂĞćîü÷ÙüćöÿąéüÖĔîÖćøóćßćüêŠćÜßćêĉÖúĆïðøąđìýĔîÖøèĊîĆÖìŠĂÜđìĊę÷üêšĂÜÖćøÖúĆï ðøąđìýǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ ĀîŠü÷ìĀćøĔîóČĚîìĊęǰ êĞćøüÝîÙøïćúǰ ÿĞćîĆÖÜćîìŠĂÜđìĊę÷üĒúąÖĊāć ÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷òść÷ óúđøČĂîǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂđøĉęöđÖĉéĂčìÖõĆ÷ǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ÝĞćîüîđÙøČęĂÜöČĂǰĂčðÖøèŤĒúąøë×÷ąǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęǰ ĒñîìĊęÿëćîìĊęìĉĚÜ×÷ąđýþàćÖðøĆÖĀĆÖóĆÜ êŠćÜėǰ øć÷úąđĂĊ÷é×ĆĚîêĂîÖćøÝĆéÖćø×÷ąĒúąàćÖÿĉęÜ×ĂÜðøĆÖĀĆÖóĆÜ ǰ ǰ
9(56,21
ǰïøĉĀćøýĎî÷ŤóĆÖóĉÜßĆęüÙøćüǰ
ïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÖćøĒóì÷ŤĒúąÿćíćøèÿč× ÝĆéÖćø×÷ąǰàćÖÿĉęÜ×ĂÜðøĆÖĀĆÖóĆÜ ïøĉĀćøÿĉęÜ×ĂÜïøĉÝćÙ ïøĉÖćø ĀîŠü÷ÜćîìĊęđךćöćêøüÝđ÷Ċę÷öĒúąöĂïÿĉęÜ×ĂÜĔĀšñĎšðøąÿïõĆ÷ ǰ
úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
×ĆîĚ êĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ÖĞćĀîéøąđïĊ÷ïÖćøóĆÖĂćýĆ÷ßĆęüÙøćüĔîýĎî÷ŤóĆÖóĉÜǰ
ǰ
ðøąđöĉîÙüćöêšĂÜÖćøìćÜéšćîðŦÝÝĆ÷ÿĊęǰĒúąÿćíćøèĎðēõÙóČĚîåćîǰ
ǰ
ÝĆéđêøĊ÷öĂćĀćøǰîĚĞćéČęöǰ÷ćøĆÖþćēøÙǰëčÜ÷ĆÜßĊóǰĔĀšđóĊ÷ÜóĂǰ
ǰ
ÿĞćøĂÜøąïïĕôôŜćǰøąïïÿČęĂÿćøǰđÙøČęĂÜÿŠĂÜÿüŠćÜǰĒúąîĚĞćöĆîđßČĚĂđóúĉÜǰĔĀšđóĊ÷ÜóĂǰ
ǰ
ÝĆéđêøĊ÷ö÷ćîóćĀîąđóČęĂøĂÜøĆïÖćøđÙúČęĂî÷šć÷ĒïïđøŠÜéŠüîǰ
ǰ
ÝĆéđêøĊ÷öóČĚîìĊęĂó÷óǰēé÷ĒïŠÜđðŨîóČĚîìĊęóĆÖĂćýĆ÷ǰøĆÖþćó÷ćïćúǰĀšĂ ÜÙøĆüǰĀšĂÜîĚĞćǰìĊęàĆÖúšćÜǰĒúąÝčéìĉĚÜ ×÷ąǰ
ǰ
ÝĆéĀćĂčðÖøèŤĔîÖćøúÜìąđïĊ÷îñĎšĂó÷óǰ
ǰ
úÜìąđïĊ÷îñĎšĂó÷óǰóøšĂöĒÝšÜøąđïĊ÷ïÖćøóĆÖĂćýĆ÷ßĆęüÙøćüǰĒúąĀîšćìĊę×ĂÜñĎšĂó÷óēé÷ĒïŠÜđðŨîéšćî øĆÖþćÙüćöðúĂéõĆ÷ǰÖćøìĞćÙüćöÿąĂćéǰÖćøìĞćÙøĆüǰÖćøðøąÿćîÜćîǰÖćøÿćíćøèÿč×ǰ
ǰ
ÖøèĊñĎšĂó÷óðśü÷ǰĔĀšÝĆéÿŠÜêŠĂñĎšðśü÷ĕð÷ĆÜēøÜó÷ćïćúĔÖúšđÙĊ÷Üǰ
ǰ ĒÝšÜךĂöĎúÿëćîÖćøèŤĔĀšÖĆïñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ðøąÝĞćüĆî ǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ýĎî÷ŤðĂŜ ÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøè õĆ÷đ×êǰ êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰ ĀîŠü÷ìĀćøĔîóČĚîìĊęǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ïøĉþĆìǰÖÿìǰēìøÙöîćÙöǰÝĞćÖĆéǰ öĀćßî ǰ $"5 ǰ ïøĉþĆìǰìĊēĂìĊǰÝĞćÖĆéǰ öĀćßî ǰ 505 ǰǰ ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîóĆçîćßčößîÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðøąÖĆîÿĆÜÙöÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂöĊÖćøĂó÷óðøąßćßîǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
øć÷úąđĂĊ÷éóČĚîìĊęĂó÷óóøšĂöĒñîìĊęõć÷ĔîýĎî÷Ťǰ øć÷ßČęĂĒúąÝĞćîüîñĎšĂó÷óǰ ÝĞćîüîÿćíćøèĎðēõÙĔîýĎî÷Ťǰ ךĂöĎúÙüćö êšĂÜÖćøÙüćöߊü÷đĀúČĂǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜǰ
9(56,21
ǰ 163
ǰïøĉĀćøýĎî÷ŤóĆÖóĉÜßĆęüÙøćüǰ êŠĂ ǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ éĎĒúøąïïÖćøđÖĘï×÷ąĒúąøĆÖþćÙüćöÿąĂćéõć÷ĔîýĎî÷ŤóĆÖóĉÜßĆęüÙøćüǰ ǰ ÝĆéÖĉÝÖøøöîĆîìîćÖćøǰòřÖĂćßĊóĔĀšñĎšĂó÷óǰǰ ǰ ÝĆéĀćÜćîĔĀšñĎšĂó÷óöĊÜćîìĞćĔîߊüÜîĚĞćìŠüöĀøČĂÝĆéĀćøć÷ĕéšđÿøĉöĔĀš ÖĆïñĎšĂó÷óǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ ýĎî÷ŤóĆçîćòŘöČĂĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ ÿëćîýċÖþćĔîóČĚîìĊęǰ
ǰ ðøąÿćîÜćîÖĆïĀîŠü÷Üćîõć÷îĂÖđóČęĂøĆïïøĉÝćÙÿĉęÜ×ĂÜǰ ǰ éĎĒúøąïïøĆÖþćÙüćöÿÜïĒúąÙüćöðúĂéõĆ÷ǰ ǰ ìĞćÙüćöÿąĂćéóČĚîìĊęýĎî÷ŤóĆÖóĉÜßĆęüÙøćüđöČęĂĂó÷óÖúĆïǰ ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂöĊÖćøĂó÷óðøąßćßîǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
øć÷úąđĂĊ÷éóČĚîìĊęĂó÷óóøšĂöĒñîìĊęõć÷ĔîýĎî÷Ťǰ øć÷ßČęĂĒúąÝĞćîüîñĎšĂó÷óǰ ÝĞćîüîÿćíćøèĎðēõÙĔîýĎî÷Ťǰ ךĂöĎúÙüćö êšĂÜÖćøÙüćöߊü÷đĀúČĂǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜǰ
ǰ
9(56,21
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÖćøĒóì÷ŤĒúąÿćíćøèÿč×ǰ
ǰ
×ĆîĚ êĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ éšćîÖćøĒóì÷Ťǰ ÝĆéêĆĚÜēøÜó÷ćïćúÿîćöǰĀîŠü÷ðåöó÷ćïćúĒúąĀîŠü÷ïøĉÖćøÖćøĒóì÷ŤÞčÖđÞĉîǰ &.4 ǰđóČęĂߊü÷đĀúČĂ ñĎšïćéđÝĘïĔîóČĚîìĊęĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîēøÜó÷ćïćúĔîóČĚîìĊęĔÖúšđÙĊ÷ÜđóČęĂøąéöÖĞćúĆÜĒóì÷ŤĒúąó÷ćïćúđךćߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿï ĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ÝĆéßčéĀćĂčðÖøèŤǰđÙøČęĂÜöČĂǰđüßõĆèæŤĔĀšđóĊ÷ÜóĂêŠĂñĎšðśü ÷ǰ
ǰ
ÖĞćĀîéÖúčŠöĂćÿćÿöĆÙøóĉđýþđóČęĂđךćߊü÷đĀúČĂéĎĒúÖúčŠöđðøćąïćÜǰ ñĎšðśü÷đøČĚĂøĆÜǰñĎšóĉÖćøǰñĎšÿĎÜĂć÷č ǰĔî ĂĆêøćĂćÿćÿöĆÙøǰ ǰÙîêŠĂñĎšđðøćąïćÜǰ ǰÙîǰ
ǰ
đךćߊü÷đĀúČĂñĎšïćéđÝĘïĔîóČĚîìĊęĂčìÖõĆ÷ ǰ
ǰ
ÝĆéĔĀšïøĉÖćøøĆÖþćó÷ćïćúôøĊĒÖŠñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷Ĕîÿëćîó÷ćïćúĀøČĂĀîŠü÷Ēóì÷ŤđÙúČęĂîìĊę ǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ýĎî÷ŤðĂŜ ÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøè õĆ÷đ×êǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰǰ ĀîŠü÷ìĀćøĔîóČĚîìĊęǰ êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰǰ ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷òść÷ óúđøČĂîǰ ēøÜó÷ćïćúÿŠÜđÿøĉöÿč×õćó ðøąÝĞćêĞćïúǰǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂöĊÖćøĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ǰǰ đöČęĂöĊÖćøĂó÷óðøąßćßîǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ĒñîìĊęÿëćîìĊęĂó÷óǰǰ ÝĞćîüîĂčðÖøèŤǰđÙøČęĂÜöČĂĒúąđüßõĆèæŤìĊęöĊǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂđÝšćĀîšćìĊęĔĀšÙüćöߊü÷đĀúČĂĔî đïČĚĂÜêšî ñĎšðøąÿćîÜćîǰǰ øć÷ßČęĂóøšĂöøć÷úąđĂĊ÷éñĎšðśü÷ìĊęêšĂÜĕéšøĆïÖćøøĆÖþćǰ øć÷ßČęĂĒúąĒñîìĊęēøÜó÷ćïćúĔÖúšđÙĊ÷Üǰ
9(56,21
164
ïøĉĀćøýĎî÷ŤóĆÖóĉÜßĆęüÙøćü ÝĆéÖćø×÷ąǰàćÖÿĉęÜ×ĂÜðøĆÖĀĆÖóĆÜ ïøĉĀćøÿĉęÜ×ĂÜïøĉÝćÙ ïøĉÖćøĀîŠü÷ÜćîìĊęđךćöćêøüÝ đ÷Ċę÷öĒúąöĂïÿĉęÜ×ĂÜĔĀšñĎšðøąÿïõĆ÷ǰ
úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÖćøĒóì÷ŤĒúąÿćíćøèÿč×ǰ êŠĂ ǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
éšćîÿćíćøèÿč×ǰ îĞćÖúčŠöĂćÿćÿöĆÙøđךćóČĚîìĊęđóČęĂôŚŪîôĎǰđ÷Ċ÷ü÷ćÿõćóÝĉêĔÝĒúąĒîąîĞćÖćøéĎĒúêĆüđĂÜøąĀüŠćÜđÖĉéĂčìÖõĆ÷ĔĀš ñĎšðøąÿïõĆ÷ìøćïǰ ēøÜó÷ćïćúÿŠÜđÿøĉöÿč×õćóðøąÝĞćêĞćïúǰĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéêĞćïú ǰ
ǰ
ðŜĂÜÖĆîĒúąÙüïÙčöēøÙøąïćéìĊęđÖĉéÝćÖÿëćîÖćøèŤĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ĒÝÖÝŠć÷ÿč×ćúĂ÷îĚĞćǰðĎî×ćüǰëčÜéĞćĔĀšñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰǰ ĂćÿćÿöĆÙøÿćíćøèÿč×ǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂöĊÖćøĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ǰǰ đöČęĂöĊÖćøĂó÷óðøąßćßîǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ĒñîìĊęÿëćîìĊęĂó÷óǰǰ ÝĞćîüîĂčðÖøèŤǰđÙøČęĂÜöČĂĒúąđüßõĆèæŤìĊęöĊǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂđÝšćĀîšćìĊęĔĀšÙüćöߊü÷đĀúČĂĔî đïČĚĂÜêšî ñĎšðøąÿćîÜćîǰǰ øć÷ßČęĂóøšĂöøć÷úąđĂĊ÷éñĎšðśü÷ìĊęêšĂÜĕéšøĆïÖćøøĆÖþćǰ øć÷ßČęĂĒúąĒñîìĊęēøÜó÷ćïćúĔÖúšđÙĊ÷Üǰ
ǰ
9(56,21
ǰÝĆéÖćø×÷ąǰàćÖÿĉęÜ×ĂÜðøĆÖĀĆÖóĆÜǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ïøĉĀćøýĎî÷ŤóĆÖóĉÜßĆęüÙøćü ïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÖćøĒóì÷ŤĒúąÿćíćøèÿč× ïøĉĀćøÿĉęÜ×ĂÜïøĉÝćÙ ïøĉÖćøĀîŠü÷ÜćîìĊę đךćöćêøüÝđ÷Ċę÷öĒúąöĂïÿĉęÜ×ĂÜĔĀšñĎšðøąÿïõĆ÷ ǰ ×ĆîĚ êĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ÙĞćîüèðøĉöćè×÷ąĒúąÿĉęÜðäĉÖĎúĔîĒêŠúąüĆî ǰ
ǰ
øüïøüöđÝšćĀîšćìĊęǰĂćÿćÿöĆÙøĔîÖćøÖĞćÝĆé×÷ąĒúąđýþàćÖøąĀüŠćÜđÖĉéĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ÖĞćĀîéÿëćîìĊęÝĆéđÖĘï×÷ąǰēé÷ĒïŠÜóČĚîìĊęĔĀšđðŨîÝčéóĆÖ×÷ąđóČęĂĒ÷Ö×÷ąìĊęîĞćÖúĆïöćĔßšĔĀöŠǰĒúąðÖðŜĂÜ ĕöŠĔĀšîĚĞćìŠüöÿëćîìĊęÝĆéđÖĘïĒúąÖĞćÝĆé×÷ąǰ ÖĂÜÿćíćøèÿč×ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöìšĂÜëĉęî ǰ
ǰ
ÖĞćĀîéÿëćîìĊęÖĞćÝĆé×÷ąĒúąðÖðŜĂÜĕöŠĔĀšîĚĞćìŠüöǰ
ǰ
ÖĞćĀîéđÿšîìćÜÖćøúĞćđúĊ÷Ü×÷ąĕð÷ĆÜóČĚîìĊęÖĞćÝĆé×÷ąǰ
ǰ
ÝĆéđêøĊ÷öĂčðÖøèŤǰđÙøČęĂÜöČĂĔîÖćøìĞćÙüćöÿąĂćéĒúąÖĞćÝĆéđýþàćÖǰ
ǰ
ĒÝšÜÿëćîìĊęĒúąđüúćĔîÖćøÝĆéđÖĘï×÷ąĔĀšðøąßćßîìøćïǰ
ǰ
ÖĞćÝĆéđýþ×÷ąĒúąđýþàćÖðøĆÖĀĆÖóĆÜêćöĀúĆÖÿč×ćõĉïćúǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ ĀîŠü÷ìĀćøĔîóČĚîìĊęǰ Ē×üÜÖćøìćÜÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïìÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷òść÷ óúđøČĂîǰ ÖĂÜÿćíćøèÿč×ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂö ìšĂÜëĉęîǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂøąéĆïîĚĞćđøĉęöúéúÜǰ đöČęĂÿëćîÖćøèŤđøĉęöÿĎŠðÖêĉǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ÝĞćîüîđÙøČęĂÜöČĂǰĂčðÖøèŤĒúąøë×÷ąǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęǰ ĒñîìĊęÿëćîìĊęìĉĚÜ×÷ąđýþàćÖðøĆÖĀĆÖóĆÜ êŠćÜėǰ øć÷úąđĂĊ÷é×ĆĚîêĂîÖćøÝĆéÖćø×÷ąĒúąàćÖÿĉęÜ×ĂÜðøĆÖĀĆÖóĆÜ ǰ
9(56,21
ǰ 165
ǰïøĉĀćøÿĉęÜ×ĂÜïøĉÝćÙǰ
ïøĉĀćøýĎî÷ŤóĆÖóĉÜßĆęüÙøćü ïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÖćøĒóì÷ŤĒúąÿćíćøèÿč× ÝĆéÖćø×÷ąǰàćÖÿĉÜę ×ĂÜðøĆÖĀĆÖóĆÜ ïøĉÖćø ĀîŠü÷ÜćîìĊęđךćöćêøüÝđ÷Ċę÷öĒúąöĂïÿĉęÜ×ĂÜĔĀšñĎšðøąÿïõĆ÷ ǰ
úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
×ĆîĚ êĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ÖĞćĀîéĒúąÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤøĆïïøĉÝćÙǰǰ
ǰ
ÖĞćĀîéïìïćìǰĀîšćìĊęǰÙüćöøĆïñĉéßĂï×ĂÜĒêŠúąĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜǰ
ǰ
ÿĞćøüÝÙüćöêšĂÜÖćøĔîđÙøČęĂÜĂčðēõÙïøĉēõÙĒúąÿĉęÜ×ĂÜìĊęĔßšĔîÖćøéĞćøÜßĊóǰ
ǰ
ÝĆéìĞćĒñîÖćøĒÝÖÝŠć÷ëčÜ÷ĆÜßĊóǰ ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜĂĞćđõĂ ǰ
ǰ
ÖĞćĀîéÝčéøĆïÿĉęÜ×ĂÜĒúąñĎšøĆïñĉéßĂïĒêŠúąÝčéǰ đߊîǰñĎšøĆïñĉéßĂïǰ ǰÙîǰêŠĂñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ ǰ ÙøĆüđøČĂî ǰóøšĂöĒÝšÜĔĀšñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ĔîóČĚîìĊęìøćïǰ
ǰ
ÖĞćĀîéøą÷ąđüúćĒúąÖĞćĀîéóČĚîìĊęüÜøĂïĔîÖćøĒÝÖÝŠć÷ǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîÖĆïĂÜÙŤÖøìĊęêšĂÜÖćøĒÝÖëčÜ÷ĆÜßĊóĀøČĂ×ĂÜïøĉÝćÙǰđóČęĂðŜĂÜÖĆîÖćøĒÝÖÿĉęÜ×ĂÜàĚĞćàšĂîǰ
ǰ
ÖĞćĀîéøąïïÙüïÙčöÖćøøĆï Ĕߚ݊ć÷đÜĉîïøĉÝćÙǰøüöìĆĚÜìĞćïĆâßĊÖćøøĆï ĒÝÖÝŠć÷ÿĉęÜ×ĂÜïøĉÝćÙǰđóČęĂĕöŠĔĀš đÖĉéÙüćöàĚĞćàšĂîǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜĂĞćđõĂǰ ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰǰ ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷òść÷ óúđøČĂîǰ ĂćÿćóĆçîćǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂđÖĉéõĆ÷ĔîóČĚîìĊęǰ đöČĂę öĊÖćøĂó÷óðøąßćßîǰ đöČęĂđÙøČęĂÜĂčðēõÙïøĉēõÙ×ćéĒÙúîǰ đöČęĂðøąßćßîïøĉÝćÙÿĉęÜ×ĂÜǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
øć÷ßČęĂĒúąÝĞćîüîýĎî÷ŤóĆÖóĉÜǰ ÝĞćîüîñĎšĂó÷óĔîĒêŠúąýĎî÷ŤĄǰ ÝĞćîüîĒúąðøąđõìÿĉęÜ×ĂÜìĊęĕéšøĆïïøĉÝćÙ ÝĞćîüîĒúą ðøąđõìÿĉęÜ×ĂÜìĊęêšĂÜÖćøǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂđÝšćĀîšćìĊęĒúąĂćÿćÿöĆÙøêŠćÜėǰ
ǰ
9(56,21
ǰïøĉĀćøÿĉęÜ×ĂÜïøĉÝćÙǰ êŠĂ ǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ïøĉĀćøýĎî÷ŤóĆÖóĉÜßĆęüÙøćü ïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÖćøĒóì÷ŤĒúąÿćíćøèÿč× ÝĆéÖćø×÷ąǰàćÖÿĉÜę ×ĂÜðøĆÖĀĆÖóĆÜ ïøĉÖćø ĀîŠü÷ÜćîìĊęđךćöćêøüÝđ÷Ċę÷öĒúąöĂïÿĉęÜ×ĂÜĔĀšñĎšðøąÿïõĆ÷ ǰ ×ĆîĚ êĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ÝĆéĀćÿĉęÜ×ĂÜÝĞćđðŨîĔîÖćøéĞćøÜßĊóĒúąëčÜ÷ĆÜßĊóĔĀšđóĊ÷ÜóĂĒÖŠñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰēé÷ðøąÿćîÜćî×ĂøĆï ïøĉÝćÙÝćÖĀîŠü÷ÜćîêŠćÜėǰ
ǰ
êĆĚÜēøÜÙøĆüđóČęĂðøąÖĂïĂćĀćøĒúąĒÝÖñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ĒúąđÝšćĀîšćìĊęìĊęđךćߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ ÷ǰ ēé÷ÖĞćĀîéÝčéēøÜÙøĆüĀîċęÜÝčéêŠĂĀîċęÜĀöĎŠïšćîĀøČĂĀîċęÜóČĚîìĊę ǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîÖĆïêĞćøüÝǰìĀćøĒúąĂćÿćÿöĆÙøĔîÖćøĒÝÖÝŠć÷đÙøČęĂÜĂčðēõÙïøĉēõÙĒúąÿĉęÜ×ĂÜìĊęĔßš ðøąÝĞćüĆîĔĀšìĆęüëċÜǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîóĆçîćÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂđÖĉéõĆ÷ĔîóČĚîìĊęǰ đöČęĂöĊÖćøĂó÷óðøąßćßîǰ đöČęĂđÙøČęĂÜĂčðēõÙïøĉēõÙ×ćéĒÙúîǰ đöČęĂðøąßćßîïøĉÝćÙÿĉęÜ×ĂÜǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
øć÷ßČęĂĒúąÝĞćîüîýĎî÷ŤóĆÖóĉÜǰ ÝĞćîüîñĎšĂó÷óĔîĒêŠúąýĎî÷ŤĄǰ ÝĞćîüîĒúąðøąđõìÿĉęÜ×ĂÜìĊęĕéšøĆïïøĉÝćÙ ÝĞćîüîĒúą ðøąđõìÿĉęÜ×ĂÜìĊęêšĂÜÖćøǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂđÝšćĀîšćìĊęĒúąĂćÿćÿöĆÙøêŠćÜėǰ
9(56,21
166
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰïøĉÖćøĀîŠü÷ÜćîìĊęđךćöćêøüÝđ÷Ċę÷öĒúąöĂïÿĉęÜ×ĂÜĔĀšñĎšðøąÿïõĆ÷ǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ïøĉĀćøýĎî÷ŤóĆÖóĉÜßĆęüÙøćü ïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÖćøĒóì÷ŤĒúąÿćíćøèÿč× ÝĆéÖćø×÷ąǰàćÖÿĉÜę ×ĂÜðøĆÖĀĆÖóĆÜ ïøĉĀćø ÿĉęÜ×ĂÜïøĉÝćÙǰ ×ĆîĚ êĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ÖĞćĀîé×ĆĚîêĂîĔîÖćøïøĉÝćÙÿĉęÜ×ĂÜĒúąÖćøđךćêøüÝđ÷Ċę÷öǰ
ǰ
ÖĞćĀîéÝčéúÜìąđïĊ÷îÖćøøĆïïøĉÝćÙÿĉęÜ×ĂÜĒúąđךćêøüÝđ÷Ċę÷öǰ
ǰ
ÖĞćĀîéđÝšćĀîšćìĊęøĆïñĉéßĂïéĎĒúÖćøøĆïïøĉÝćÙǰ
ǰ
ÝĆéìĞćïĆâßĊÖćøøĆïïøĉÝćÙǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîĔîÖćøúÜóČĚîìĊęïøĉÝćÙǰÖĆïĀîŠü÷ÜćîìĊęéĞćđîĉîÖćøĒÝÖÝŠć÷ÿĉî×ĂÜïøĉÝćÙǰđÙøČęĂÜĂčðēõÙïøĉēõÙǰ ĀøČĂëčÜ÷ĆÜßĊóǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîÖĆïñĎšêøüÝđ÷Ċę÷öĒúąñĎšïøĉÝćÙǰđóČęĂÖĞćĀîéóČĚîìĊęǰüĆîǰđüúćĔîÖćøîĞćëčÜ÷ĆÜßĊóǰĒúąÿĉęÜ×ĂÜĕð ĒÝÖÝŠć÷ĔĀšñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰǰ ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜĂĞćđõĂǰ ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰǰ ĂćÿćóĆçîćǰ ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷òść÷ óúđøČĂîǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂđÖĉéõĆ÷ĔîóČĚîìĊęǰ đöČęĂöĊÖćøĂó÷óðøąßćßîǰ đöČęĂđÙøČęĂÜĂčðēõÙïøĉēõÙ×ćéĒÙúîǰ đöČęĂðøąßćßîïøĉÝćÙÿĉęÜ×ĂÜǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
øć÷ßČęĂĒúąÝĞćîüîýĎî÷ŤóĆÖóĉÜǰ ÝĞćîüîñĎšĂó÷óĔîĒêŠúąýĎî÷ŤĄǰ ÝĞćîüîĒúąðøąđõìÿĉęÜ×ĂÜìĊęĕéšøĆïïøĉÝćÙ ÝĞćîüîĒúą ðøąđõìÿĉęÜ×ĂÜìĊęêšĂÜÖćøǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂđÝšćĀîšćìĊęĒúąĂćÿćÿöĆÙøêŠćÜėǰ
ǰ
9(56,21
ǰÝĆéÖćøøąïïÿČęĂÿćøĔîõćüąÞčÖđÞĉîǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ÝĆéÖćøøąïïÿČęĂÿćøĔîõćüąÞčÖđÞĉî ïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÙöîćÙö ĒÝšÜךĂöĎúðøąßćßîøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêč ðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÖĆïÿČęĂöüúßîǰ ×ĆîĚ êĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ÖĞćĀîéĒúąĒÝšÜĀöć÷đú×ēìøýĆóìŤǰÙúČęîÙüćöëĊęÖúćÜǰĒúąÙúČęîÙüćöëĊę×ĂÜüĉì÷čÿČęĂÿćøÞčÖđÞĉîĕð÷ĆÜ ĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜìĆĚÜĀöéǰ
ǰ
ĒÝšÜĀöć÷đú×ēìøýĆóìŤìĊęÿĞćÙĆâĒÖŠñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
êøüÝÿĂïÙüćöóøšĂö×ĂÜøąïïÿČęĂÿćø×èąđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
éĞćøÜøąïïÿČęĂÿćøĔĀšđßČęĂöē÷ÜìčÖĀîŠü÷ÜćîǰĒúąóøšĂöĔßšÜćîǰ ǰßĆęüēöÜǰ
ǰ
êĉéêćöĒúąêøüÝÿĂïÖćøĔßšÜćî×ĂÜøąïïÿČęĂÿćøǰóøšĂöĒÖšĕ×ĂčðÿøøÙìĊęĕöŠÿćöćøëêĉéêŠĂÿČęĂÿćøĕéšǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ïøĉþĆìǰÖÿìǰēìøÙöîćÙöǰÝĞćÖĆéǰ öĀćßî ǰ $"5 ǰ ïøĉþĆìǰìĊēĂìĊǰÝĞćÖĆéǰ öĀćßî ǰ 505 ǰ ÖúčŠöüĉì÷čÿöĆÙøđúŠîìšĂÜëĉęîǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂđÖĉéÿëćîÖćøèŤüĉÖùêĉĔîÖćøĂó÷óðøąßćßîǰ đöČęĂöĊÖćøøąéöĀîŠü÷ÜćîǰđÙøČęĂÜöČĂǰĂčðÖøèŤǰđךćóČĚîìĊęǰĒúąÖćøÿČ ęĂÿćøĕöŠ đðŨîđĂÖõćóǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂĀîŠü÷ÜćîìĊęêšĂÜðøąÿćîÜćîéšü÷ǰ øć÷úąđĂĊ÷é×ĂÜÖćøêĉéêŠĂĒêŠúąßŠĂÜìćÜÖćøÿČęĂÿćøǰ øć÷ßČęĂ đÙøČĂ׊ć÷üĉì÷čĒúąĀöć÷đú×ēìøýĆóìŤêŠćÜėǰ
9(56,21
ǰ 167
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøøąïïåćîךĂöĎúǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ÝĆéĀćđÝšćĀîšćìĊęĔîÖćøøĆïĒÝšÜךĂöĎúǰĒúąéĎĒúÖćøĔßšÜćî×ĂÜøąïïךĂöĎúǰ
ǰ
ĒÝšÜĔĀšĀîŠü÷ÜćîêŠćÜėǰìĊęđÖĊę÷üךĂÜǰĔîóČĚîìĊęǰđóČęĂĔĀšĒÝšÜךĂöĎúìĊęÖĞćĀîéǰĔĀšÖĆïýĎî÷Ť×šĂöĎúǰ
ǰ
ïĆîìċÖךĂöĎúđךćÿĎŠåćîךĂöĎúĂ÷ŠćÜđðŨîøąïïǰ
ǰ
êĉéêćöÿëćîÖćøèŤøüïøüöךĂöĎúìĊęëĎÖêšĂÜĒúąđðŨîðŦÝÝčïĆîǰ
ǰ
ÝĆéìĞćךĂöĎúìĊęöĊÖćøøšĂÜ×ĂǰĒúąÝĆéÿŠÜĔĀšĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂøąéĆïîĚĞćđøĉęöúéúÜǰ đöČęĂÿëćîÖćøèŤđøĉęöÿĎŠðÖêĉǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ךĂöĎúÝćÖĀîŠü÷ÜćîêŠćÜėìĊęðøĆïðøčÜđðŨîðŦÝÝčïĆî ǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ đ×êǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷òść÷ǰǰǰǰ óúđøČĂîǰ ÿĞćîĆÖßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰ êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ ǰ
ǰ
9(56,21
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÙöîćÙöǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ÝĆéÖćøøąïïÿČęĂÿćøĔîõćüąÞčÖđÞĉî ïøĉĀćøÝĆéÖćøøąïïåćîךĂöĎú ĒÝšÜךĂöĎúðøąßćßîøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêč ðøąßćÿĆöóĆîíŤÖĆïÿČęĂöüúßîǰ ×ĆîĚ êĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ÖĞćĀîéđÿšîìćÜÙöîćÙöÿć÷ĀúĆÖĒúąÿć÷øĂÜìĆĚÜìćÜïÖĒúąìćÜđøČĂìĊęÿćöćøëĔßšĕéš×èąđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷
ǰ
ĒÝšÜđÿšîìćÜÙöîćÙöìĊęĔßšÖćøĕéšĒúąĒÝšÜđÿšîìćÜĂĆîêøć÷ìĊęĀšćöĔßšøąĀüŠćÜĂčìÖõĆ÷ǰĔĀšĀîŠü÷ÜćîìĊę đÖĊę÷üךĂÜǰ
ǰ
ĒÝšÜđÿšîìćÜĒúąÝčéøĆïÿŠÜðøąßćßî×èąđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ĒÖŠðøąßćßîǰĒúąĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜǰ
ǰ
îĞć÷ćîóćĀîąđךćߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ÿŠÜĂćÿćÿöĆÙøúÜĔîóČĚîìĊęđóČęĂĒîąîĞćđÿšîìćÜÙöîćÙöìĊęĔßšøąĀüŠćÜđÖĉéĂčìÖõĆ÷ĒúąĂĞćîü÷ÙüćöÿąéüÖéšćî ÖćøÝøćÝøǰ
ǰ
àŠĂöĒàöĒúąđðŗéđÿšîìćÜÙöîćÙöìĊęëĎÖêĆé×ćéǰđߊîǰÖćøüćÜÿąóćîĒïøĊęǰđóČęĂĔĀšđÿšîìćÜÙöîćÙöÿćöćøë ĔßšÖćøĕéšǰ
ǰ
ÝĆéìĞćìćÜđìšćĔĀšñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ÿćöćøëĔßšđðŨîìćÜđéĉîǰ
ǰ
ĀćÖóČĚîìĊęĔéđðŨîóČĚîìĊęüĉÖùêĉĕöŠÿćöćøëĔßšøë÷îêŤĀøČĂđøČĂđךćĕðĕéšǰĔĀšðøąÿćîÜćîìĀćøĀøČĂêĞćøüÝđóČęĂ×Ă ÙüćöÿîĆïÿîčîđăúĉÙĂðđêĂøŤǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ýĎî÷ŤðĂŜ ÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøè õĆ÷đ×êǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ Ē×üÜÖćøìćÜǰ ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïìÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ĀîŠü÷ìĀćøĔîóČĚîìĊęǰ êĞćøüÝõĎíøǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂđÖĉéÿëćîÖćøèŤĔîóČĚîìĊęǰ đöČęĂöĊÖćøĂó÷óĒúą×î÷šć÷ðøąßćßîĂĂÖĕð÷ĆÜÝčéðúĂéõĆ÷ǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ĒñîìĊęóČĚîìĊęĂó÷óĒúąóČĚîìĊęîĚĞćìŠüöǰ đÿšîìćÜÿć÷ĀúĆÖĒúąÿć÷øĂÜǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂ×ĂÜĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ךĂöĎú ÿëćîÖćøèŤ×ĂÜĂčìÖõĆ÷ǰ
9(56,21
168
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰĒÝšÜךĂöĎúðøąßćßîøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ÝĆéÖćøøąïïÿČęĂÿćøĔîõćüąÞčÖđÞĉî ïøĉĀćøÝĆéÖćøøąïïåćîךĂöĎú ïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÙöîćÙö ðøąßćÿĆöóĆîíŤÖĆï ÿČęĂöüúßîǰ ×ĆîĚ êĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ÝĆéìĊöìĊöÜćîĒÝšÜךĂöĎúǰøüöëċÜđÝšćĀîšćìĊęìćÜÝĉêüĉì÷ćǰđóČęĂđÝøÝćñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
øüïøüöךĂöĎúÿëćîÖćøèŤĂčìÖõĆ÷ǰĒúąêøüÝÿĂïøąéĆïÙüćöøčîĒøÜǰ
ǰ
ÝĆéđêøĊ÷öךĂöĎúëćîÖćøèŤǰøüöìĆĚÜךĂöĎúÖćøðäĉïĆêĉêĆü×èąđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰךĂöĎúóČĚîìĊęìĊęÝąìĞćÖćøêĆéĕôǰ ךĂöĎúĔîÖćøðŜĂÜÖĆîĂĆîêøć÷ÝćÖĕôéĎéĒúąÿĆêüŤøšć÷ǰđóČęĂĒÝšÜĔĀšðøąßćßîìøćïǰēé÷ĔßšõćþćìĊęđךćĔÝÜŠć÷ǰ
ǰ
ÖĞćĀîéñĎšìĊęÝąĔĀš×šĂöĎúĀøČĂñĎšĒëúÜ׊ćüÖĆïÿČęĂöüúßîǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîÖĆïÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤÝĆÜĀüĆéǰĒúąÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷ÜðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéĔîÖćøĒÝšÜ ðøąßćßîǰ
ǰ
ĒÝšÜךĂöĎú׊ćüÿćøǰóøšĂöđïĂøŤêĉéêŠĂÞčÖđÞĉîĒÖŠðøąßćßîðøąÝĞćìčÖüĆîñŠćîÿëćîĊüĉì÷čßčößîǰĒúąǰ4.4ǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷ÜðøąÝĞć ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ǰ ÿĞćîĆÖÜćîìšĂÜëĉęîÝĆÜĀüĆéǰǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿëćîĊüĉì÷čßčößîǰ ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ õćÙđĂÖßîǰ "*4ǰ%5"$ǰ536& ǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂđÖĉéÿëćîÖćøèŤĂčìÖõĆ÷ĔîóČĚîìĊęǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ĒñîìĊęĒúąøć÷úąđĂĊ÷é×ĂÜóČĚîìĊęđÖĉéõĆ÷ǰ ךĂöĎúÙüćöđÿĊ÷Āć÷ǰ đÿšîìćÜÖćøÙöîćÙöǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂ×ĂÜߊĂÜìćÜ ÖćøÿČęĂÿćøǰóøšĂöøć÷úąđĂĊ÷éÖćøÿČęĂÿćøǰ ñúÖøąìïìĊęđÖĉé×ċĚîǰ
ǰ
9(56,21
ǰðøąßćÿĆöóĆîíŤÖĆïÿČęĂöüúßîǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ÝĆéÖćøøąïïÿČęĂÿćøĔîõćüąÞčÖđÞĉî ïøĉĀćøÝĆéÖćøøąïïåćîךĂöĎú ïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÙöîćÙö ĒÝšÜךĂöĎúðøąßćßî øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ ×ĆîĚ êĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
øüïøüöךĂöĎúÿëćîÖćøèŤĂčìÖõĆ÷ÝćÖýĎî÷ŤĂĞćîü÷ÖćøđÞóćąÖĉÝǰ
ǰ
êøüÝÿĂïךĂöĎúĒúąÙüćöøčîĒøÜ×ĂÜÿëćîÖćøèŤĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ÝĆéđêøĊ÷öðøąđéĘîĒúą×šĂöĎúìĊęÝąĒëúÜ׊ćüÖĆïÿČęĂöüúßîǰ
ǰ
ÖĞćĀîéñĎšĔĀšÿĆöõćþèŤĒúąñĎšĔĀš×šĂöĎúđóČęĂÿČęĂöüúßîÝąĕéšøĆïךĂöĎú ìĊëę ÖĎ êšĂÜǰ
ǰ
ĒëúÜ׊ćüĒúąðøąßćÿĆöóĆîíŤ×šĂöĎúìĊęëĎÖêšĂÜĒÖŠîĆÖ׊ćüǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîÖĆïÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤÝĆÜĀüĆéĒúąÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ ÷ÜðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ĒÝšÜךĂöĎú׊ćüÿćøǰóøšĂöđïĂøŤêĉéêŠĂÞčÖđÞĉîǰĒÖŠĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜðøąÝĞćìčÖüĆîǰ
ǰ
êøüÝÿĂïÖćøîĞćđÿîĂ׊ćüĔĀšđðŨîĕðêćöךĂđìĘÝÝøĉÜǰĀćÖÙúćéđÙúČęĂîĔĀšĒ ÝšÜךĂöĎúìĊęëĎÖêšĂÜìĆîìĊ ǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷ÜðøąÝĞć ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîìšĂÜëĉęîÝĆÜĀüĆéǰǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿëćîĊüĉì÷čßčößîǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂđÖĉéÿëćîÖćøèŤĂčìÖõĆ÷ĔîóČĚîìĊęǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ĒñîìĊęĒúąøć÷úąđĂĊ÷é×ĂÜóČĚîìĊęđÖĉéõĆ÷ǰ ךĂöĎúÙüćöđÿĊ÷Āć÷ǰ đÿšîìćÜÖćøÙöîćÙöǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂ×ĂÜߊĂÜìćÜ ÖćøÿČęĂÿćøǰóøšĂöøć÷úąđĂĊ÷éÖćøÿČęĂÿćøǰ ñúÖøąìïìĊęđÖĉé×ċĚîǰ
9(56,21
ǰ 169
ǰøĆÖþćÙüćöðúĂéõĆ÷ĒúąéĎĒúÙüćöÿÜïđøĊ÷ïøšĂ÷ĔîóČĚîìĊęðøąÿïõĆ÷ǰ ǰ
úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ÖĞćĀîéđ×êóČĚîìĊęĀšćöđךćøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ĒïŠÜóČĚîìĊęøĆïñĉéßĂïĔĀšßčéߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ðøąÝĞćÿëćîĊêĞ ćøüÝǰßčéÿć÷êøüÝǰßčéÿć÷êøüÝ ðøąÝĞćêĞćïúǰßčéßčößîöüúßîÿĆöóĆîíŤĒúąĂćÿćÿöĆÙøǰ
ǰ
úÜìąđïĊ÷îĂćÿćÿöĆÙøÝćÖöĎúîĉíĉǰĀøČĂõćÙđĂÖßîđóČęĂߊü÷éĎĒúÙüćöÿÜïđøĊ÷ïøšĂ÷ĔîóČĚîìĊęðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ÝĆéêĆĚÜìĊöøĆÖþćÙüćöðúĂéõĆ÷đðŨîßčéߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ðøąÝĞć ÿëćîĊêĞćøüÝǰßčéÿć÷êøüÝǰßčéÿć÷ êøüÝðøąÝĞćêĞćïúǰßčéßčößîöüúßîÿĆöóĆîíŤĒúąĂćÿćÿöĆÙ øǰ
ǰ
ÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤøĆïòćÖìøĆó÷ŤÿĉîøąĀüŠćÜĂčìÖõĆ÷ǰēé÷öĊđÝšćĀîšćìĊęđòŜćéĎĒúǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîÖĆïĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜĒúąðøąßćßîǰđóČęĂĒÝšÜĔĀšìøćïëċ ÜóČĚîìĊęìĊęìĞćÖćøøĆÖþćÙüćö ðúĂéõĆ÷ĒúąýĎî÷ŤøĆïòćÖìøĆó÷Ťÿĉîǰ
ǰ
ÿŠÜđÝšćĀîšćìĊęéĎĒúøĆÖþćÙüćöðúĂéõĆ÷ĔîßĊüĉêĒúąìøĆó÷ŤÿĉîǰøüöìĆĚÜéĎ ĒúÙüćöÿÜïđøĊ÷ïøšĂ÷ĔîóČĚîìĊę ñĎšðøąÿïõĆ÷ĒúąýĎî÷ŤóĆÖóĉÜßĆęüÙøćüǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜĂĞćđõĂǰ êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷òść÷ óúđøČĂîǰ ÖĂÜĂćÿćøĆÖþćéĉîĒéîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂðøąßćßîĂó÷óđךćýĎî÷ŤóĆÖóĉÜǰ đöČęĂđÖĉéÿëćîÖćøèŤĔîóČĚîìĊęǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
øć÷×ČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂđÝšćĀîšćìĊęìĊęÿćöćøëðäĉïĆêĉÜćîĕéšóøšĂöÝĞćîüîÖĞćúĆÜóúǰ ĒñîìĊęĒúąøć÷úąđĂĊ÷é×ĂÜóČĚîìĊęìĊęêšĂÜđךćĕð éĎĒúǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂĀîŠü÷ÜćîìĊęÿîĆïÿîčîÖćøðäĉïĆêĉÜćîǰ
ǰ
9(56,21
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÖćøđÖþêøǰ ×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
üćÜĒñîĔîÖćøÿĞćøüÝóČĚîìĊęìćÜÖćøđÖþêøǰðøąöÜìĊęđÿĊ÷Āć÷ǰǰ
ǰ
ÝĆéìĊöđÝšćĀîšćìĊęĔîÖćøÿĞćøüÝóČĚîìĊęđÖþêøǰóČĚîìĊęðøąöÜĒúąóČĚîìĊęðýčÿĆêüŤìĊęĕéšøĆïÙüćöđÿĊ÷Āć÷ÝćÖĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ÿĞćøüÝóČĚîìĊęÖćøđÖþêøǰóČĚîìĊęðøąöÜìĊęĕéšøĆïÙüćöđÿĊ÷Āć÷ÝćÖĂčìÖõĆ÷ǰøüöìĆĚÜÝĞćîüîóČßĒúąÿĆêüŤìĊęêć÷ ĒúąÿĎâĀć÷ǰ
ǰ
êĆĚÜýĎî÷ŤóĆÖóĉÜÿĆêüŤǰ ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆé ǰ
ǰ
Ăó÷óÿĆêüŤĕð÷ĆÜýĎî÷ŤóĆÖóĉÜÿĆêüŤĀøČĂìĊęðúĂéõĆ÷ǰ ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆé ǰ
ǰ
ĔĀšÙĞćĒîąîĞćĔîÖćøéĎĒúÿĆêüŤĒúąóČßĔîõćüąîĚĞćìŠüöǰ
ǰ
ÙüïÙčöēøÙÿĞćĀøĆïÿĆêüŤĒúąóČßìĊęöćÖĆïîĚĞćǰ
ǰ
ÝĆéĀćĂćĀćøÿĆêüŤǰüĆÙàĊîǰđüßõĆèæŤóČßĒúąÿĆêüŤĔĀšÖĆïđÖþêøÖøìĊęðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ÝĆéĀîŠü÷đÖþêøđÙúČęĂîìĊęǰđóČęĂđðŨîĒĀúŠÜàČĚĂ×ć÷ñúĉêñúìćÜÖćøđÖþêøĒúąðýčÿĆêüŤ×èąđÖĉéĂčìÖõĆ÷ǰøüöìĆĚÜ ÷ćøĆÖþćēøÙÿĆêüŤĒúąóČßǰ
ǰ ÖĞćĀîéđüúćüćÜĒñîđóćąðúĎÖĔĀšđÖþêøÖøǰđöČęĂîĚĞćúéÝąĕéšđóćąðúĎÖĕéšìîĆ ìĊĒúą÷Šîøą÷ąđüúćÖćø đóćąðúĎÖǰđߊîǰÖćøìĞćîćē÷îǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂđÖĉéĂčìÖõĆ÷ǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ÝĞćîüîđÖþêøÖøĔîóČĚîìĊęǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊę ǰǰ
9(56,21
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÖćøýċÖþćǰ
úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
170
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ đ×êǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ ĀîŠü÷ìĀćøĔîóČĚîìĊęǰ ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆé ǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷òść÷ǰǰǰ óúđøČĂîǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÖćøýċÖþćǰ ïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÖćøđÖþêøǰ
úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
×ĆîĚ êĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ÝĆéđÝšćĀîšćìĊęđóČęĂÿĞćøüÝÿëćîýċÖþćìĊęĕéšøĆïñúÖøąìïÝćÖĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
üćÜĒñîĔĀšÙüćöߊü÷đĀúČĂìćÜÖćøýċÖþćĒÖŠÙøĎǰîĆÖđøĊ÷îǰîĆÖýċÖþćĒúąđÝšćĀîšćìĊęǰ
ǰ
üćÜĒñîðøĆïðøčÜÖćøđøĊ÷îÖćøÿĂîĔĀšđðŨîĕðêćöøą÷ąđüúćõćÙÖćøýċÖþćǰ
ǰ
ÝĆéêĆĚÜēøÜđøĊ÷îךćÜëîîĒïïđÙúČęĂîìĊęǰđóČęĂÝĆéÖĉÝÖøøöǰĒÝÖÿĉęÜ×ĂÜĂčðēõÙïøĉēõÙÿĞćĀøĆïđéĘÖǰĔĀš×šĂöĎú ÙüćöøĎšĒÖŠđéĘÖđóČęĂĔĀšđéĘÖĂ÷ĎŠĔîóČĚîìĊęðúĂéõĆ÷ĒúąðŜĂÜÖĆîÖćøÝöîĚ Ğćǰ
ǰ
ÝĆéĔĀšöĊÖćøýċÖþćõć÷ĔîóČĚîìĊęýĎî÷ŤøĂÜøĆïñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ÿîĆïÿîčîÿëćîìĊęýċÖþćĔĀšđðŨîýĎî÷ŤøĂÜøĆïñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ ǰ
ǰ
ÿîĆïÿîčîîĆÖđøĊ÷îǰîĆÖýċÖþćǰĒúąïčÙúćÖøìćÜÖćøýċÖþćđךćߊü÷đĀúČĂñĎðš øąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ÝĞćîüîÿëćîýċÖþćìĊęðøąÿïõĆ÷ǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊę ǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿëćîýċÖþćĔîóČĚîìĊǰę ĀîŠü÷ìĀćøĔîóČĚîìĊęǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷òść÷ǰǰǰ óúđøČĂîǰ
ǰ
9(56,21
ǰðÖðŜĂÜøąïïÿćíćøèĎðēõÙǰ úĞćéĆïǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ đÿøĘÝÿĉĚîǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ðÖðŜĂÜÿëćîìĊęÿĞćÙĆâǰ ×ĆîĚ êĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ÝĆéìĊöđÝšćĀîšćìĊęêøüÝÿĂïÿćíćøèĎðēõÙǰ îĚĞćÖĉîǰîĚĞćĔßšǰĕôôŜć ǰĔĀšÿćöćøëĔßšÜćîĕéšêúĂéǰ ǰßĆęüēöÜǰ
ǰ
ÝĆéúĞćéĆïÙüćöÿĞćÙĆâĔîÖćøðÖðŜĂÜÿćíćøèĎðēõÙǰ
ǰ
øąéöÖĞćúĆÜÝćÖìĊöđÝšćĀîšćìĊęĒúąĂćÿćÿöĆÙøđóČęĂðÖðŜĂÜøąïïÿćíćøèĎðēõÙĔîóČĚîìĊęđÿĊę÷Üǰēé÷ÿøšćÜ ÖĞćĒóÜÖĆîĚ îĚćĞ ǰĒîüÖøąÿĂïìøć÷ĒúąüĉíĂĊ îęČ ėǰ
ǰ
ĀćÖøąïïÿćíćøèĎðēõÙđÿĊ÷Āć÷ǰĔĀšéĞćđîĉîÖćøàŠĂöĒàöøąïïÿćíćøèĎðēõÙĔĀšÿćöćøëĔßšÖćøĕéšǰ
ǰ
ÝĆéđêøĊ÷öĒĀúŠÜîĚĞćéČęöǰîĚĞćĔßšǰøąïïĕôôŜćǰøąïïÿČęĂÿćøǰđÙøČęĂÜÿŠĂÜÿüŠćÜǰđóČęĂÿĞćøĂÜĔßšĔî÷ćöÞčÖđÞĉîǰ
ǰ
ÝĆéđÝšćĀîšćìĊę×ĂÜÖćøĕôôŜćđÙúČęĂî÷šć÷ĀöšĂĒðúÜǰöĉđêĂøŤĕôôŜćĔĀšÖĆïðøąßćßîñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ đ×êǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ ÿĞćîĆÖÜćîìšĂÜëĉęîÝĆÜĀüĆéǰǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ ǰ ĒÖšðŦâĀćîĚĞćđÿĊ÷ĒúąîĞćîĚĞćđÿĊ÷öćìĞćđðŨîîĚĞćéĊēé÷ÖćøĔÿŠÿćøđÙöĊǰ ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂöĊÖćøĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ǰ đöČęĂđÖĉéÿëćîÖćøèŤĔîóČĚîìĊęǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ĒñîìĊęêĆĚÜ×ĂÜøąïïÿćíćøèĎðēõÙǰ ךĂöĎúÿëćîìĊęÿĞćÙĆâêŠćÜėǰĔîóČĚîìĊęóøšĂöĒñîìĊęêĆĚÜǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂĀîŠü÷ÜćîìĊę øĆïñĉéßĂïǰǰ ךĂöĎúÖćøðøąđöĉîÙüćöđÿĊę÷ÜđöČęĂđÖĉéõĆ÷ǰǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂđÝšćĀîšćìĊęǰǰ
9(56,21
ǰ 171
ǰðÖðŜĂÜÿëćîìĊęÿĞćÙĆâǰ ðÖðŜĂÜøąïïÿćíćøèĎðēõÙǰ
úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
×ĆîĚ êĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîÖĆïđÝšćĀîšćìĊęìĊęđÖĊę÷üךĂÜđóČęĂÿĞćøüÝÿëćîìĊęÿĞćÙĆâǰ ÿëćîìĊęøćßÖćøǰÿëćîýċÖþćǰýćÿîÿëćîǰ ēïøćèÿëćîǰÿëćîĊ×îÿŠÜǰÿëćîìĊęìŠĂÜđìĊę÷üĒúąóČĚîìĊęÿĞćÙĆâìćÜđýøþåÖĉÝ ìĊęĕéšøĆïñúÖøąìïÝćÖÖćøđÖĉé ĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ÖĞćĀîé×ĆĚîêĂîĔîÖćøðÖðŜĂÜÿëćîìĊęÿĞćÙĆâēé÷đøĊ÷ÜúĞćéĆïÙüćöÿĞćÙĆâĒúąÙüćöđøŠÜéŠüî
ǰ
ÝĆéĀćđÿšîìćÜÙöîćÙöĀúĆÖđóČęĂđךćĕð÷ĆÜÿëćîìĊęÿĞćÙĆâĒúąÝĆéĀćđÿšîìćÜÙöîćÙöÿć÷øĂÜǰ
ǰ
ðÖðŜĂÜÿëćîìĊęÿĞćÙĆâēé÷ÿøšćÜÖĞćĒóÜÖĆĚîîĚĞćǰĒîüÖøąÿĂïìøć÷ĒúąüĉíĊĂČęîėǰ
ǰ
ÝĆéìĞćøąïïÿĞćøĂÜĕôôŜćǰðøąðćǰđóČęĂĔĀšđÝšćĀîšćìĊęðäĉïĆêĉÜćîĔîóČĚîìĊęĕéšǰ
ǰ
ÝĆéđêøĊ÷öøąïïĕôôŜćǰøąïïÿČęĂÿćøǰđÙøČęĂÜÿŠĂÜÿüŠćÜǰđóČęĂÿĞćøĂÜĔßšĔ î÷ćöÞčÖđÞĉî
ýĎî÷ŤðĂŜ ÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøè õĆ÷đ×êǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ ÖøöýĉúðćÖøǰ ÿĞćîĆÖóčìíýćÿîćÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîìšĂÜëĉęîÝĆÜĀüĆéǰǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜ ÝĆÜĀüĆéǰǰ Ē×üÜÖćøìćÜǰ ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïìÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂöĊÖćøĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ǰ đöČęĂđÖĉéÿëćîÖćøèŤĔîóČĚîìĊęǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ĒñîìĊęêĆĚÜ×ĂÜøąïïÿćíćøèĎðēõÙǰ ךĂöĎúÿëćîìĊęÿĞćÙĆâêŠćÜėǰĔîóČĚîìĊęóøšĂöĒñîìĊęêĆĚÜǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂĀîŠü÷ÜćîìĊę øĆïñĉéßĂïǰǰ ךĂöĎúÖćøðøąđöĉîÙüćöđÿĊę÷ÜđöČęĂđÖĉéõĆ÷ǰǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂđÝšćĀîšćìĊęǰǰ
9(56,21
ǰ
ĒñîÜćî×ĂÜ ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
172
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøîĚĞćøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰ
øüïøüöךĂöĎúǰðøąđöĉîÿëćîÖćøèŤǰðøĉöćèîĚĞćǰøŠüöÖĆïĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚî ìĊęǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîĒúąĔĀš×šĂöĎúÖĆïĀîŠü÷ÜćîĔîÖćøïøĉĀćøÝĆéÖćøîĚĞćĔîóČĚîìĊęìĊęđÖĊę÷üךĂÜǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîÖĆïĀîŠü÷ÜćîǰĒúąÙèąÖøøöÖćøĔîÖćøéĎĒúðøąêĎÖĆîîĚĞćĔîóČĚîìĊęđóČęĂÖĞćĀîéÖćøđðŗéðŗéðøąêĎîĚĞćǰǰ
ǰ
ĒÝšÜךĂöĎúÖćøđðŗéðŗéðøąêĎîĚĞćĒÖŠĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊę ǰ
ǰ
ÖøąÝć÷đÙøČęĂÜöČĂĒúąĂčðÖøèŤÿĎïîĚĞćĔîóČĚîìĊęêćöĒñîÖćøøąïć÷îĚĞćđóČęĂÿĎïîĚĞćĒúąñúĆÖéĆîîĚĞćĂĂÖǰ
ǰ
êøüÝÿĂïÿõćóîĚĞćǰĒúąøĆïĒÝšÜÖćøđðŗéðŗéîĚĞćđóČęĂðøąđöĉîÿëćîÖćøèŤĂ÷ŠćÜêŠĂđîČęĂÜǰ
ǰ
ÖćøïøĉĀćøÝĆéÖćøîĚĞćðøąðćǰ ðøąÿćîÜćîÖĆïÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰĔîÖćøïøĉĀćøÝĆéÖćøîĚĞćðøąðćĔîĒêŠúąóČîĚ ìĊęđóĊ÷ÜóĂĔîÖćøĔßšÜćîǰ
ǰ
êøüÝÿĂïĒúąéĎĒúøĆÖþćøąïïîĚĞćðøąðćǰîĚĞćÿąĂćéĔĀšđóĊ÷ÜóĂĔîÖćøĔßšÜćîǰ
ǰ
ÖøąÝć÷ǰĒúą×îÿŠÜîĚĞćðøąðćĕð÷ĆÜÝčéìĊę×ćéĒÙúîǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ Öøößúðøąìćîǰ ÖøąìøüÜìøĆó÷ćÖøĒúą ÿĉęÜĒüéúšĂöǰ ÖøöĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćǰ ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ ÖćøðøąðćîÙøĀúüÜǰ ÖøöđÝšćìŠćǰ
ǰ ÖćøïøĉĀćøÝĆéÖćøîĚĞćđÿĊ÷ǰ êøüÝÿĂïǰĒúąđòŜćøąüĆÜøąïïïĞćïĆéîĚĞćđÿĊ÷ ǰ ǰ ÝĆéìĞćÿćøĔîÖćøïĞćïĆéîĚĞćđÿĊ÷ǰǰđߊîǰîĚĞćĀöĆÖßĊüõćóđóČęĂĒÝÖÝŠć÷ðøąßćßîǰĔîÖøèĊîĚĞć×ĆÜđðŨîđüúćîćîǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü ÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøößúðøąìćîĒúąÖøąìøüÜđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ ǰ
9(56,21
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰÝĆéÖćøõĆ÷óĉïĆêĉĒúąÖćøôŚŪîôĎøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰ
ÿîĆïÿîčîĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęĔîÖćøÝĆéêĆĚÜĔîýĎî÷ŤĂĞćîü÷ÖćøđÞóćąÖĉÝߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷êćöĒñîÜćîǰ
ǰ
ÿîĆïÿîčîĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęĔîÖćøÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤïøøđìćÿćíćøèõĆ÷đĀúŠćìĆóǰđóČęĂߊü÷đĀúČĂðøąßćßîĒúąĒÖšĕ×ðŦâĀć ĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ĒÝšÜĔĀšĀîŠü÷ÜćîìĀćøĔîÿŠüîÜćîÖúćÜÝĆéÿŠÜìĀćøĔîÖćøđךćߊü÷đĀúČĂñĎš ðøąÿïĂčìÖõĆ÷ĔîóČĚîìĊęǰ
ǰ
ĒÝšÜĂćÿćÿöĆÙøǰĒúąĂćÿćÿõćÖćßćéĕì÷ĔîÖćøߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿóõĆ÷ĔîóČĚîìĊęǰ
ǰ
ÝĆéÿŠÜđÙøČęĂÜöČĂǰĂčðÖøèŤǰđÙøČęĂÜĔßšÿîĆïÿîčîǰđóČęĂĔßšĔîÖćøðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ ǰ
ǰ
ÝĆéđêøĊ÷ö÷ćîóćĀîąĔîÖćøđÙúČęĂî÷šć÷đÝšćĀîšćìĊęĒúąĂćÿćÿöĆÙøĔîÖćøߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿóõĆ÷ĔîóČĚîìĊę ǰ
ǰ
ÝĆéìĊöÜćîĔîÖćøêøüÝÿĂïđòŜćøąüĆÜõĆ÷ÝćÖÿćøđÙöĊĒúąüĆêëčĂĆîêøć÷ĔîÝčéđÿĊę÷ÜøŠüöÖĆïĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęǰ ǰ
ǰ
øĆïĒÝšÜĔĀšÙüćöߊü÷đĀúČĂĔîÖćøđÙúČęĂî÷šć÷ñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ÝćÖĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęǰÿĞćĀøĆïñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ĔîóČĚîìĊęìĊęĕöŠ ÿćöćøëđךćëċÜĕéšǰđߊîǰđăúĉÙĂðđêĂøŤǰ
ǰ
ÿîĆïÿîčîĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęêĆĚÜýĎî÷ŤĂó÷óĒúąÝĆéĀćÙøčõĆèæŤìĊęêšĂÜÖćøǰđߊîǰøąïïÖćøïĞćïĆéîĚĞćǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ÿĞćîĆÖÜćîðúĆéÿĞćîĆÖ îć÷ÖøĆåöîêøĊǰ ÿĞćîĆÖđú×ćíĉÖćø îć÷ÖøĆåöîêøĊǰ ÖĂÜìĆóĂćÖćýǰ ÖøąìøüÜóĆçîćÿĆÜÙöĒúą ÙüćööĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷Ťǰ ÿĞćîĆÖÙèąÖøøöÖćøÖćø ĂćßĊüýċÖþćǰ ýĎî÷ŤðøąßćïéĊǰ ÿõćÖćßćéĕì÷ǰ ÖøöÖćøýćÿîćǰ
ǰ ÿîĆïÿîčîĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęêĆĚÜýĎî÷ŤÿÜđÙøćąĀŤóøąõĉÖþčǰĒúąýĎî÷ŤóĆÖóĉÜßĆęüÙøćüÿĞćĀøĆïĒøÜÜćîêŠćÜéšćüǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü ÷ǰ
ǰ
đöČęĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜìĊęđÖĊę÷üךĂÜóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
9(56,21
ǰ 173
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰÝĆéÖćøõĆ÷óĉïĆêĉĒúąÖćøôŚŪîôĎøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ êŠĂ ǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ
ǰ ÿîĆïÿîčîĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęÝĆéêĆĚÜēøÜÙøĆüĔîýĎî÷ŤóĆÖóĉ Üǰ
ǰ
ǰ ÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤøĆïïøĉÝćÙ×ĂÜÝĆÜĀüĆéǰđóČęĂđðŨîÝčéøĆïïøĉÝćÙđÜĉîĒúąÿĉę Ü×ĂÜđóČęĂÿÜđÙøćąĀŤñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰÝćÖÿŠüîÜćîÖúćÜǰ ǰ øüïøüöÝĆéÿŠÜđÙøČęĂÜĂčðēõÙïøĉēõÙĒúąÿĉęÜ×ĂÜÝĞćđðŨîĔîßĊüĉêðøąÝĞćüĆ îĒÖŠñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ÝćÖÿŠüîÜćîÖúćÜĕð÷ĆÜýĎî÷ŤøĆï ïøĉÝćÙĔîóČĚîìĊęǰ ǰ ðøąÿćîÜćîÖĆïĀîŠü÷ÜćîøćßÖćøĔîêŠćÜðøąđìýĒúąĂÜÙŤÖøøąĀüŠćÜðøąđìýđóČęĂ×ĂÙüćöߊü÷đĀúČĂ ǰ ǰ êĆĚÜýĎî÷ŤøĆïĒÝšÜđĀêčǰ ýĎî÷ŤðøąßćïéĊ ǰĒúąĒÝšÜĔĀšðøąßćßîøĆïìøćïǰ ǰ ÝĆéìĞćđüĘïĕàêŤÿĞćĀøĆïñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰđóČęĂĔĀšðøąßćßîêøüÝÿĂïךĂöĎúÿëćîÖćøèŤĒúą×ĂÙüćöߊü÷đĀúČĂ ǰ ǰ ÿîĆïÿîčîĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęĔîÖćøÝĆéĀćÿĉęÜĂĞćîü÷ÙüćöÿąéüÖéšćîÿćíćøèĎðēõÙĀøČĂÝĆéĀćÿĉęÜìéĒìîǰ
ǰ ÿîĆïÿîčîĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęĔîÖćøÝĆéÖĉÝÖøøöÿĆîìîćÖćøĒúąòřÖĂćßĊóĔîýĎî÷ŤóÖĆ óĉÜǰ ǰ ÝĆéÿč×ćđÙúČęĂîìĊęǰÿč×ćúĂ÷îĚĞćǰĒúąÝĆéÿŠÜĕð÷ĆÜóČĚîìĊęìĊęöĊÙüćöêšĂ ÜÖćøǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜìĊęđÖĊę÷üךĂÜóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
ǰ
9(56,21
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ǰǰ ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰ
êøüÝÿĂïÖćøÙüïÙčöÿëćîÖćøèŤĒêŠúąÝĆÜĀüĆéđóČęĂðøąđöĉîøąéĆïÙüćöøčîĒøÜǰ
ǰ
üĉđÙøćąĀŤ×šĂöĎúĒúąðøąđöĉîøąéĆïÙüćöøčîĒøÜ×ĂÜÿëćîÖćøèŤ ǰ
ǰ
ĔĀš×šĂđÿîĂĒîąĒÖŠñĎšïøĉĀćøđóČęĂ÷ÖøąéĆïÙüćöøčîĒøÜǰĀøČĂúéøąéĆïÙüćöøčîĒøÜǰ
ǰ
ĒÝšÜĕð÷ĆÜĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜĔîÖćø÷ÖøąéĆïÙüćöøčîĒøÜǰđóČĂę đóĉöę öćêøćÖćøĔîÖćøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ǰ
ǰ
ÖøąÝć÷׊ćüđêČĂîõĆ÷ĒÖŠðøąßćßîñŠćîÿČęĂĔĀšìĆęüëċÜ
ǰ
÷ÖđúĉÖÿëćîÖćøèŤđöČęĂóĉÿĎÝîŤìøćïĒîŠßĆéüŠćĕöŠöĊõĆ÷öćëċÜĀøČĂõĆ÷ÿĉĚîÿčéĒúšüǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ýĎî÷ŤđêČĂîõĆ÷ĒĀŠÜßćêĉǰǰ ÖøąìøüÜđìÙēîēú÷Ċ ÿćøÿîđìýĒúąÖćøÿČęĂÿćøǰǰ ÖøöðøąßćÿĆöóĆîíŤǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂýĎî÷ŤđêČĂîõĆ÷ĒĀŠÜßćêĉǰÖøąìøüÜđìÙēîēú÷ĊÿćøÿîđìýĒúąÖćøÿČęĂÿćøǰóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
9(56,21
174
ǰ
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÖćøĒóì÷ŤĒúąÿćíćøèÿč×ǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ
ǰ
ÝĆéĀîŠü÷ÖĎšßĊóǰÖĎšõĆ÷ǰÝćÖÿŠüîÜćîÖúćÜĔîÖćøđÙúČęĂî÷šć÷ñĎšðśü÷ĔîÖøèĊìĊęĕöŠÿćöćøëđךćëċÜĕéšǰđߊîǰđăúĉÙĂðđêĂøŤǰ ĕð÷ĆÜÿëćîïøĉÖćøìćÜÖćøĒóì÷Ťǰ
ǰ
ÝĆéßčéĒóì÷ŤđÙúČęĂîìĊęóøšĂöđüßõĆèæŤđóČęĂđךćÿîĆïÿîčîÖćøߊü÷đĀúČĂ ñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ĔîóČĚîìĊęÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÝĆéìĊöó÷ćïćúǰéĎĒúÿč×ĂîćöĆ÷ĒúąÖćøðŜĂÜÖĆîēøÙĒÖŠñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷đóĉęöđêĉöđóČęĂđךćÿîĆïÿîčîÖćøߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿï ĂčìÖõĆ÷ĔîóČĚîìĊęÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÝĆéĀîŠü÷ÖĎšßĊóđךćߊü÷đĀúČĂñĎšïćéđÝĘïđóĉęöđêĉöđóČęĂđךćÿîĆïÿîčî Öćøߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ĔîóČĚîìĊęÝĆÜĀüĆéǰ
ÖøąìøüÜÿćíćøèÿč×ǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü ÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøąìøüÜÿćíćøèÿč×óĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
ǰ
9(56,21
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÙüćööĆęîÙÜøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰ
ÿîíĉÖĞćúĆÜđךćߊü÷đĀúČĂĒúąÙüïÙčöÿëćîÖćøèŤǰøŠüöÖĆïĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚî ìĊęǰ
ǰ
ðäĉïĆêĉÖćøÙšîĀćñĎšøĂéßĊüĉêĒúąñĎšïćéđÝĘïøŠüöÖĆïĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊę ǰ
ǰ
øĆÖþćÙüćöÿÜïđøĊ÷ïøšĂ÷ǰÙüćöðúĂéõĆ÷ĔîßĊüĉêĒúąìøĆó÷ŤÿĉîĔîóČĚîìĊęðøąÿïĂčìÖõĆ÷øŠüöÖĆïĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊę ǰ
ǰ
đךćøąÜĆïĒúąïøøđìćõĆ÷éšćîÙüćööĆęîÙÜǰĔîÖøèĊđÖĉéÖćøðøąìšüÜǰ
ǰ
àŠĂöĒàöđÿšîìćÜÙöîćÙöđóČęĂĔĀšđךćĕðߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷øŠüöÖĆïĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊę ǰ
ǰ
ÿîĆïÿîčîÖĞćúĆÜóúǰ÷čìēíðÖøèŤǰđÙøČęĂÜÝĆÖøÖúǰ÷ćîóćĀîąĒúąĂčðÖøèŤđóČęĂĔßšĔîÜćîĂčìÖõĆ÷ĒÖŠĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊę ǰ
ǰ
ÿîĆïÿîčîÖćøéĞćđîĉîÖćøêŠćÜėìĊęòść÷óúđøČĂîøšĂÜ×ĂǰđߊîǰøČĚĂàćÖðøĆÖ ĀĆÖóĆÜǰ×î÷šć÷ðøąßćßîǰÝĆéøąđïĊ÷ïÝøćÝøǰđðŨîêšî ǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ÖøąìøüÜÖúćēĀöǰ ÿĞćîĆÖÜćîêĞćøüÝĒĀŠÜßćêĉǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøąìøüÜÖúćēĀöóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
9(56,21
ǰ 175
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÖćøïøĉÝćÙøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ ǰ
ÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤĂĞćîü÷ÖćøéšćîÖćøïøĉÝćÙĔîÿŠüîÜćîÖúćÜǰ
ǰ
ÝĆéêĆĚÜýĎî÷Ť×šĂöĎúéšćîÖćøøĆïïøĉÝćÙǰđóČęĂøüïøüöךĂöĎúĔîÖćøøĆïïøĉÝćÙđÜĉîĒúąÿĉęÜ×ĂÜìĆĚÜõćÙøĆåĒúąđĂÖßîǰ
ǰ
ÝĆéêĆĚÜךĂöĎúÖúćÜđÖĊę÷üÖĆïÖĂÜìčîߊü÷đĀúČĂǰđóČęĂÝĆéđÖĘïךĂöĎú×ĂÜñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰךĂöĎúÖćøøĆïïøĉÝćÙǰךĂöĎúÖćø ߊü÷đĀúČĂúÜĔîøąïïåćîךĂöĎú ǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîÖĆïĀîŠü÷ÜćîøćßÖćøĔîêŠćÜðøąđìýĒúąĂÜÙŤÖøøąĀüŠćÜðøąđìýđóČęĂ×ĂøĆïïøĉÝćÙǰ
ǰ
ÝĆéĀćÿĉęÜ×ĂÜĒÝÖĔĀšðøąßćßîìĊęðøąÿïĂčìÖõĆ ÷ǰ
ǰ
ÙüïÙčöÖćøéĎĒúÖćøøĆïđÜĉîĀøČĂìøĆó÷ŤÿĉîìĊęöĊñĎšïøĉÝćÙĔĀšÖĂÜìčî ǰ
ǰ
ÖĞćĀîéÖćøÖøąÝć÷ÿĉęÜ×ĂÜïøĉÝćÖĕð÷ĆÜóČĚîìĊęêŠćÜėǰ
ǰ
×îÿŠÜ×ĂÜïøĉÝćÙÝćÖñĎšïøĉÝćÙĕðĔĀšñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ĕð÷ĆÜýĎî÷ŤøĆïïøĉÝćÖĔîóČĚîìĊęǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ÿĞćîĆÖîć÷ÖøĆåöîêøĊǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂÿĞćîĆÖîć÷ÖøĆåöîêøĊóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
ǰ
9(56,21
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîðøąßćÿĆöóĆîíŤĒúąÖćøÝĆéÖćø׊ćüÿćø øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ ǰ
øüïøüöךĂöĎú׊ćüÿćøÝćÖĀîŠü÷ÜćîêŠćÜėìĆĚÜõćÙøĆåĒúąđĂÖßîǰìĆĚÜĔîðøąđìýĒúąîĂÖðøąđìýǰ
ǰ
ÝĆéìĞćđĂÖÿćøðøąÖĂïÖćøĒëúÜ׊ćüĒÖŠÿČęĂöüúßîìĆĚÜĔîðøąđìýĒúąêŠćÜðøąđìýǰ ÿëćîìĎêǰÿëćîÖÜÿčúĒúąĂÜÙŤÖø øąĀüŠćÜðøąđìý ǰ
ǰ
êøüÝÿĂïÙüćöëĎÖêšĂÜ×ĂÜĒĀúŠÜ׊ćüĒúąéĞćđîĉîÖćøÙüïÙčöðŦâĀćÝćÖ׊ćüúČĂêŠćÜėǰ
ǰ
ðøąßćÿĆöóĆîíŤ×šĂöĎúìĊęëĎÖêšĂÜĒÖŠÿČęĂöüúßîìĆĚÜĔîðøąđìýĒúąêŠćÜðøąđìýǰ ÿĞćîĆÖ׊ćüÖøĂÜĒĀŠÜßćêĉ ǰ
ǰ
ÿîĆïÿîčîéšćîךĂöĎúĔĀšÖĆïýĎî÷ŤïĆâßćÖćøđÞóćąÖĉÝÿŠüîĀîšć ǰ
ǰ
ÿîĆïÿîčîéšćîךĂöĎúĒúąĔĀšÙĞćðøċÖþćéšćîÖćøðøąßćÿĆöóĆîíŤĒÖŠĀîŠü÷ÜćîøąéĆïÝĆÜĀüĆéĒúąøąéĆïóČĚîìĊę đóČęĂĔĀš×šĂöĎúìĊę ëĎÖêšĂÜĒÖŠðøąßćßîǰ ÖøöðøąßćÿĆöóĆîíŤǰÿĞćîĆÖ׊ćüÖøĂÜĒĀŠÜßćêĉ ǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂÿĞćîĆÖîć÷ÖøĆåöîêøĊóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
9(56,21
176
ǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ
ÿĞćîĆÖîć÷ÖøĆåöîêøĊǰ ÖøöðøąßćÿĆöóĆîíŤǰǰ ÿĞćîĆÖ׊ćüÖøĂÜĒĀŠÜßćêĉǰ ÿëćîìĎêǰǰ ÿëćîÖÜÿčúǰ ĂÜÙŤÖøøąĀüŠćÜðøąđìýǰ
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÿČęĂÿćøēìøÙöîćÙöøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ ǰ
ðãĉïĆêĉÖćøýĎî÷ŤïøĉĀćøÝĆéÖćøüĉÖùêÖćøèŤéšćîÿČęĂÿćøǰøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčÞčÖđÞĉîǰ
ǰ
đòŜćøąüĆÜĒúąêøüÝÿĂïÖćøĔßšÜćî×ĂÜøąïïÿČęĂÿćøĀúĆÖĒúąÿĞćøĂÜǰĔĀšĔßšÜ ćîĕéšøąĀüŠćÜÖćøđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ ǰ
ǰ
ÿîĆïÿîčîéšćîĂčðÖøèŤǰđÙøČęĂÜöČĂĔîÖćøÿČęĂÿćøĒÖŠĀîŠü÷ÜćîêŠćÜėǰđóČęĂĔßšĔîÖćøߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ ÷ǰ
ǰ
ÝĆéøąïïÿČęĂÿćøēìøÙöîćÙöđóČęĂïøĉÖćøĒÖŠĀîŠü÷ÜćîìĊęðäĉïĆêĉÖćøđךćߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
øĆïĒÝšÜðŦâĀć×ĆéךĂÜìćÜøąïïÖćøÿČęĂÿćøÝćÖĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęĒúąĒÖšĕ×ðŦâĀćîĆĚîǰ
ǰ
ĒÝšÜĔĀšĀîŠü÷ÜćîøąéĆïÝĆÜĀüĆé ǰĂĞćđõĂǰìšĂÜëĉęîǰøĆïìøćïëċÜÖøèĊÖćøđךćĔĀšÙüćöߊü÷đĀúČĂǰ
ǰ
ÝĆéĀîŠü÷ÿČęĂÿćøđÙúČęĂîìĊęđóČęĂđךćĕðĒÖšĕ×øąïïìĊę×ĆéךĂÜĔĀšÖúĆïöćĔßšÜćîĕéšēé÷đøĘüìĊęÿčéǰ
ǰ
ÝĆéĀćđÙøČęĂÜöČĂÿČęĂÿćøÿĞćøĂÜđóČęĂĔĀšÿćöćøëĔßšÜćîĕéšßĆęüÙøćüǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ÖøąìøüÜđìÙēîēú÷Ċ ÿćøÿîđìýĒúąÖćøÿČęĂÿćøǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČîĚ ìĊęǰ ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøąìøüÜđìÙēîēú÷ĊÿćøÿîđìýĒúąÖćøÿČęĂÿćøóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
ǰ
9(56,21
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÙöîćÙöĒúąøąïïēúÝĉÿêĉÖÿŤǰ øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ
ǰ
øĆïĒÝšÜðŦâĀćéšćîđÿšîÙöîćÙöǰìĊęëĎÖêĆé×ćéĀøČĂöĊÿĉęÜÖĊé×üćÜĀøČĂĂčïĆêĉđĀêčêŠćÜėǰ
ǰ
ÝĆéÿŠÜđÝšćĀîšćìĊęđóČęĂðøąđöĉîÖćøĒÖšĕ×đÿšîÙöîćÙöìĊęëĎÖêĆé×ćéĀøČĂöĊÿĉęÜÖĊé×üćÜǰ
ǰ
üćÜĒñîĔîÖćøéĆéĒðúÜĒúąĒÖšĕ×ëîîǰìćÜøëĕôǰÿąóćîìĊęßĞćøčéǰđóČęĂĔĀšÿćöćøëÙöîćÙöĒúą×îÿŠÜĕéšǰ
ǰ
ÝĆéĀćđÿšîìćÜÖćøÙöîćÙöÿĞćøĂÜǰđóČęĂàŠĂöĒàöĀøČĂìĞćìćÜßĆęüÙøćüǰ ÖøöìćÜĀúüÜ ǰ
ǰ
ĒÝšÜđÿšîìćÜìĊęëĎÖêĆé×ćéĀøČĂöĊÿĉęÜÖĊé×üćÜǰĔĀšðøąßćßîĔîóČĚîìĊęĒúąîĂÖóČĚîìĊøĆïìøćïǰ
ǰ
ÝĆéÿŠÜ÷ćîóćĀîąǰĂčðÖøèŤÖćø×îÿŠÜĒúąóîĆÖÜćîðøąÝĞć÷ćîóćĀîąǰóøšĂöîĚĞ ćöĆîđßČĚĂđóúĉÜĕð÷ĆÜÝčé×îÿŠÜêŠćÜėǰ
ǰ
ÿîĆïÿîčî÷ćîóćĀîąǰóîĆÖÜćî×ĆïøëóøšĂöîĚĞćöĆîđßČĚĂđóúĉÜĔîÖćøđךćߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïĂč ìÖõĆ÷ĔîóČĚîìĊęǰ ĂÜÙŤÖćø×îÿŠÜ öüúßîÖøčÜđìó ǰ
ǰ
ÿîĆïÿîčîđÙøČęĂÜïĉîǰđăúĉÙĂðđêĂøŤǰđóČęĂ×îÿŠÜǰĂčðÖøèŤǰ÷ćîóćĀîąǰóøšĂöîĚĞćöĆîđßČĚĂđóúĉÜĔîÖćøđךćߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿï ĂčìÖõĆ÷ǰǰ Öøö×îÿŠÜìćÜĂćÖćýǰÿëćïĆîÖćøïĉîóúđøČĂîǰïöÝ Öćøïĉîĕì÷ ǰ
ÖøąìøüÜÙöîćÙöǰ ÖøöìćÜĀúüÜǰ Öøö×îÿŠÜìćÜĂćÖćýǰǰ ÖøöÖćø×îÿŠÜìćÜîĚĞćǰ ÿëćïĆîÖćøïĉîóúđøČĂîǰǰ ïöÝ Öćøïĉîĕì÷ǰ ĂÜÙŤÖćø×îÿŠÜöüúßîÖøčÜđìóǰ ÖøąìøüÜÖúćēĀöǰ ǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøąìøüÜÙöîćÙöóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
9(56,21
ǰ 177
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ ǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÙöîćÙöĒúąøąïïēúÝĉÿêĉÖÿŤǰ øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ êŠĂ ǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ
ÿîĆïÿîčîđøČĂǰđÝšćĀîšćìĊęðøąÝĞćđøČĂǰĂčðÖøèŤ×îÿŠÜóøšĂöîĚĞćöĆîđßČĚ ĂđóúĉÜĔîÖćøđךćߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ ÖøöÖćø ×îÿŠÜìćÜîĚĞć ǰ
ǰ
ǰ ðøąÿćîÜćîéšćîÖćø×î÷šć÷ñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ĕð÷ĆÜýĎî÷ŤøĂÜøĆïñĎšĂó÷óǰ ÖøąìøüÜÙöîćÙöǰÖøąìøüÜÖúćēĀö ǰ
ǰ ĔĀšÙüćöߊü÷đĀúČĂÖĎšõĆ÷ìćÜîĚĞćǰ ÖøöÖćø×îÿŠÜìćÜîĚĞć ǰ ǰ ĒÝšÜĔĀšĀîŠü÷ÜćîøąéĆïÝĆÜĀüĆé ǰĂĞćđõĂǰìšĂÜëĉęîǰøĆïìøćïëċÜÖøèĊĔĀšÙüćöߊü÷đĀúČĂǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøąìøüÜÙöîćÙöóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
ǰ
9(56,21
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîđßČĚĂđóúĉÜĒúąóúĆÜÜćîøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ
ǰ
ÿîĆïÿîčîÖćøÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤïøĉĀćøÝĆéÖćøîĚĞćöĆîǰđßČĚĂđóúĉÜǰÖŢćàĒúąóúĆÜÜćîĔîđĀêčÞčÖđÞĉîǰ
ǰ
êøüÝÿĂïðøĉöćèîĚĞćöĆîǰđßČĚĂđóúĉÜǰÖŢćàĒúąóúĆÜÜćîǰÿĞćøĂÜĔîĒêŠúąÝčé ĒÝÖÝŠć÷ǰ
ǰ
øĆïĒÝšÜÖćø×ćéĒÙúîǰîĚĞćöĆîǰđßČĚĂđóúĉÜǰÖŢćàĒúąóúĆÜÜćîĔîđĀêčÞčÖđÞĉî ǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîÝčéÝĞćĀîŠć÷đßČĚĂđóúĉÜĔîÖćøĒïŠÜÝŠć÷đßČĚĂđóúĉÜǰÖŢćàĒúąóúĆÜÜćîǰÿĞćøĂÜĕð÷ĆÜóČĚîìĆĚ×ćéĒÙúîǰǰ
ǰ
ÖĞćĀîéđÿšîìćÜĔîÖćøúĞćđúĊ÷ÜǰĒúąðøąÿćîÜćî÷ćîóćĀîąđóČęĂ×îÿŠÜîĚĞćöĆ îǰđßČĂĚ đóúĉÜĒúąóúĆÜÜćîǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜđóČęĂđךćߊü÷đĀúČĂĔîđøČęĂÜîĚĞćöĆî ǰđßČĚĂđóúĉÜĒúąóúĆÜÜćîĒÖŠĀîŠü÷ÜćîìĊęøšĂÜ×Ăǰ
ǰ
ÝĆéĀćîĚĞćöĆîđßČĚĂđóúĉÜĒúąĀúŠĂúČęîÿĞćĀøĆï÷ćîóćĀîąìĊęđךćߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ĒÝšÜĔĀšĀîŠü÷ÜćîøąéĆïÝĆÜĀüĆé ǰĂĞćđõĂǰìšĂÜëĉęîǰøĆïìøćïǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČîĚ ìĊęǰ ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøąìøüÜóúĆÜÜćîóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
9(56,21
178
ǰ
ÖøąìøüÜóúĆÜÜćîǰ
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîóĉÿĎÝîŤđĂÖúĆÖþèŤǰîĉêĉüĉì÷ćýćÿêøŤ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ ǰ
ÿĞćøüÝóČĚîìĊęìĊęêšĂÜÖćøÙüćöߊü÷đĀúČĂìćÜîĉêĉüĉì÷ćýćÿêøŤǰ
ǰ
ÝĆéĀćĒúąÝĆéêĆĚÜóČĚîìĊęðäĉïĆêĉÖćøêøüÝÿĂïđĂÖúĆÖþèŤïčÙÙúǰ
ǰ
ÿîĆïÿîčîĒúąßŠü÷đĀúČĂøąéĆïÝĆÜĀüĆéĒúąóČĚîìĊęĔĀšöĊüĆÿéčĂčðÖøèŤđóĊ÷ ÜóĂĔîÖćøðäĉïĆêĉÜćîǰ
ǰ
ĔĀšÙĞćðøċÖþćĔîÖćøêøüÝÿĂïđĂÖúĆÖþèŤïčÙÙúĒÖŠøąéĆïÝĆÜĀüĆéĒúąìšĂÜëĉę îǰ
ǰ
êøüÝÿëćîìĊęđÖĉéđĀêčǰøüïøüöךĂöĎúñĎšÿĎâĀć÷ĒúąñĎšêć÷đóČęĂóĉÿĎÝîŤđ ĂÖúĆÖþèŤǰ
ǰ
ÙšîĀćýóĒúąøĆÖþćĕüšĔĀšÙÜÿõćóđéĉöǰ
ǰ
êøüÝýóóøšĂöđÖĘïךĂöĎúđóČęĂĔßšĔîÖćøóĉÿĎÝîŤđĂÖúĆÖþèŤïčÙÙúǰ
ǰ
óĉÿĎÝîŤđĂÖúĆÖþèŤĒúąéĞćđîĉîÖćøìćÜîĉêĉüĉì÷ćýćÿêøŤǰ
ǰ
ðøąÿćîÖĆïÙøĂïÙøĆüđóČęĂđÖĘïêĆüĂ÷ŠćÜǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ýĎî÷ŤðäĉïĆêĉÖćøǰóĉÿĎÝîŤ đĂÖúĆÖþèŤïčÙÙúǰÿĞćîĆÖÜćî êĞćøüÝĒĀŠÜßćêĉǰ
ǰ ÿøčðĒúąÝĆéìĞćđðŨîøć÷ÜćîÖćøóĉÿĎÝîŤđĂÖúĆÖþèŤïčÙÙúǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂýĎî÷ŤðäĉïĆêĉÖćøǰóĉÿĎÝîŤđĂÖúĆÖþèŤïčÙÙúǰÿĞćîĆÖÜćîêĞćøüÝĒĀŠÜßćêĉóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
ǰ
9(56,21
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÖćøýċÖþćøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰ
ÿĞćøüÝÿëćîýċÖþćìĊęĕéšøĆïñúÖøąìïÝćÖĂčìÖõĆ÷ēé÷ðøąÿćîÜćîÖĆïĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęìĊęðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ÿîĆïÿîčîïčÙúćÖøìćÜéšćîÖćøýċÖþćĒúąñĎšßĞćîćâÖćøĔîÖćøđךćߊü÷đĀúČĂǰĒÖšĕ×üĉÖùêÖćøèŤǰ
ǰ
êĆĚÜýĎî÷ŤóĆÖóĉÜßĆęüÙøćüĔîÿëćîýċÖþćìĊęÙĆéđúČĂÖĕüšǰ
ǰ
ÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤøĆïïøĉÝćÙĒúąßŠü÷đĀúČĂìćÜéšćîÖćøýċÖþćñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷øąéĆïÖøąìøüÜĒúąøąéĆïóČĚîìĊęǰ
ǰ
ÝĆéĔĀšöĊÖćøĂïøöÖćøðãĉïĆêĉêîõć÷ĔêšõćüąÞčÖđÞĉîǰĒúąĀúĆÜÝćÖðøąÿïđĀêčĂčìÖõĆ÷ĔîóČĚîìĊę ǰ
ǰ
ÝĆéĀćïčÙúćÖøÝĆéĔîÖćøĂïøöÖćøðãĉïĆêĉêîõć÷ĔêšõćüąÞčÖđÞĉîǰĒúąĀúĆÜĔîóČĚîìĊęǰ
ǰ
øąéöÖĞćúĆÜÝćÖîĆÖýċÖþćǰîĉÿĉêǰ÷čüÖćßćéǰúĎÖđÿČĂǰđîêøîćøĊĔĀšöĊïìïćìĔîÖćøߊü÷đĀúČĂĔîÖćø×îÿŠÜðøąßćßîĒúą ÿĉÜę ×ĂÜǰǰ
ǰ
đðŗéÿć÷éŠüîøĆïĒÝšÜđĀêčǰ ǰđóČęĂߊü÷đĀúČĂÿëćîýċÖþćǰîĆÖđøĊ÷îǰǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ÖøąìøüÜýċÖþćíĉÖćøǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü ÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøąìøüÜýċÖþćíĉÖćøóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
9(56,21
ǰ 179
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîêŠćÜðøąđìýøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ
ǰ
ÿĞćøüÝĀîŠü÷ÜćîêŠćÜðøąđìýìĊęĕéšøĆïñúÖøąìïÝćÖĂčìÖõĆ÷ēé÷ðøąÿćîÜćîÖĆïĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęìĊęðøąÿïĂčìÖõĆ ÷ ǰ
ǰ
ÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤðäĉïĆêĉÖćøÞčÖđÞĉîĔîÿŠüîÜćîÖúćÜǰđóČęĂđךćߊü÷đĀúČĂßćüêŠćÜßćêĉìĊęĕéšøĆïñúÖøąìïÝćÖĂčìÖõĆ÷ǰǰ
ǰ
ÝĆéêĆĚÜýĎî÷Ť×šĂöĎúĒúąðøąÿćîÜćîđóČęĂĔĀš×šĂöĎúĔîĀúć÷õćþćǰ ÖøąìøüÜÖćøêŠćÜðøąđìý ǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîÖĆïĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęĔîÖćøøĆïĒÝšÜÖćøߊü÷đĀúČĂßćüêŠćÜßćêĉĔîóČĚîìĊęǰĒúąøüïøüöøć÷ßČęĂêćöðøąđìýǰ
ǰ
ĒÝšÜĔĀšÿëćîìĎêǰÿëćîÖÜÿčúǰëċÜøć÷ßČęĂßćüêŠćÜßćêĉĔîóČĚîìĊęìĊęĕéšøĆïÖćøߊü÷đĀúČĂǰ ÖøąìøüÜÖćøêŠćÜðøąđìý ǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîÖĆïĀîŠü÷ÜćîøćßÖćøĔîêŠćÜðøąđìýĒúąĂÜÙŤÖøøąĀüŠćÜðøąđìýđóČęĂ×ĂÙüćöߊü÷đĀúČĂǰǰ
ǰ
ÝĆéÿŠÜđĂÖÿćøðøąÖĂïÖćøĒëúÜ׊ćüĒúąđĀêčÖćøèŤĂčìÖõĆ÷ĒÖŠÿëćîìĎêǰÿëćîÖÜÿčúǰĂÜÙŤÖøøąĀüŠćÜðøąđìýǰĒúą ÿČęĂöüúßîêŠćÜðøąđìýǰ ÖøąìøüÜÖćøêŠćÜðøąđìý ǰ
ǰ
ðøąÿćîÙüćöߊü÷đĀúČĂÝćÖêŠćÜðøąđìýǰ ÖøąìøüÜÖćøêŠćÜðøąđìý ǰ
ÖøąìøüÜÖćøêŠćÜðøąđìýǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøąìøüÜÖćøêŠćÜðøąđìýóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
ǰ
9(56,21
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîĂčêÿćĀÖøøöøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ
ǰ
ÿĞćøüÝóČĚîìĊęîĉÙöĂčêÿćĀÖøøöĒúąēøÜÜćîìĊęĕéšøĆïñúÖøąìïÝćÖĂčìÖõĆ÷ēé÷ðøąÿćîÜćîÖĆïĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊę ǰ
ǰ
üćÜĒñîĔîÖćøïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîĂčêÿćĀÖøøöǰóøšĂöìĆĚÜðøąöćèÖćøÜïðøąöćèĒúąúĞćéĆïÙüćöÿĞćÙĆâĔîÖćø ߊü÷đĀúČĂǰ
ǰ
ÿîĆïÿîčîđÝšćĀîšćìĊęĒúąĂčðÖøèŤĔîÖćøߊü÷đĀúČĂîĉÙöĂčêÿćĀÖøøöĒúąēøÜÜćîǰ
ǰ
ÝĆéêĆĚÜĀîŠü÷ÜćîóĉđýþđóČęĂߊü÷đĀúČĂÞčÖđÞĉîǰ ÖøąìøüÜĂčêÿćĀÖøøö ǰ
ǰ
Ăó÷ó÷šć÷ĒøÜÜćîǰĒúą×î÷šć÷đÙøČęĂÜÝĆÖøǰüĆêëčĂĆîêøć÷ǰ ÖøąìøüÜĂčêÿćĀÖøøöǰÖøąìøüÜĒøÜÜćî ǰ
ǰ
đòŜćøąüĆÜĂčïĆêĉõĆ÷ÝćÖÿćøđÙöĊĒúąüĆêëčĂĆîêøć÷ÝćÖēøÜÜćîĂčêÿćĀÖøøöǰǰ
ǰ
×÷ć÷đüúćÖćøìĞćíčøÖøøöøąĀüŠćÜñĎšðøąÖĂïÖćøÖĆïĀîŠü÷ÜćîøćßÖćøǰ ÖøąìøüÜĂčêÿćĀÖøøöǰÖøąìøüÜóćèĉß÷Ť ǰ
ǰ
÷ÖđüšîÖãøąđïĊ÷ïǰÖĞćĀîéÿĉìíĉðøąē÷ßîŤđóČęĂđĂČĚĂĂĞćîü÷ĔîÖćøߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÖĂïÖćøìĊęðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰđߊîǰÖćø đÙúČęĂî÷šć÷ÿĉîÙšćĒúąĂĂÖîĂÖóČĚîìĊęǰ ÖøąìøüÜĂčêÿćĀÖøøö ǰ
ǰ
éĎĒúßčößîøĂïךćÜîĉÙöĂčêÿćĀÖøøöìĊęĕéšøĆïñúÖøąìïÝćÖēøÜÜćîǰ ÖøąìøüÜĂčêÿćĀÖøøö ǰ
ǰ ÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤóĆÖóĉÜÿĞćĀøĆïñĎšðøąÖĂïÖćø×îćéÖúćÜĒúą×îćé÷ŠĂöǰđóČęĂñúĉêÿĉîÙšćĒúąÖøąÝć÷ÿĉîÙšćǰ ÖøąìøüÜ ĂčêÿćĀÖøøö ǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČîĚ ìĊęǰ ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøąìøüÜĂčêÿćĀÖøøöóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
9(56,21
180
ǰ
ÖøąìøüÜĂčêÿćĀÖøøöǰ ÖøąìøüÜóćèĉß÷Ťǰ
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÖćøóćèĉß÷ŤøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîđÝšćĀîšćìĊęĔîóČĚîìĊęđóČęĂÖćøÿĞćøüÝøćÙćÿĉîÙšćĂčðēõÙïøĉēõÙǰÿĉîÙšćìĊę×ćéĒÙúîĒúąÖćøÖĆÖêčîÿĉîÙšćĔîóČĚîìĊęìĊę ðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
đóĉęöÝčéÝĞćĀîŠć÷ÿĉîÙšćǰ ÖøąìøüÜóćèĉß÷Ť ǰ
ǰ
ÝĆéēÙøÜÖćøÿĉîÙšćøćÙćëĎÖđóČęĂߊü÷ñĎšðøąÿïõĆ÷
ǰ
ðøąÿćîÜćîÝĆéÿŠÜÿĉîÙšćĂčðēõÙïøĉēõÙǰÖĆïñĎšñúĉêǰĒúąðøąÿćîÜćîĔîÖćøÝĆéÿŠÜÿĉęÜ×ĂÜđÙøČęĂÜĔßšìĊęÝĞćđðŨîđךćöćߊü÷đĀúČĂ ĔĀšóČĚîìĊęǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîĔîÖćøÝĆéđêøĊ÷ö÷ćîóćĀîąĔĀšÖćøÝĆéÿŠÜúĞćđúĊ÷ÜüÿĉîÙšćĂčðēõÙïøĉēõÙǰ×ćéĒÙúîđךćöćĔîóČĚîìĊęǰ
ǰ
êøüÝÿĂïÖćøÖĆÖêčîÿĉîÙšćĒúąêøüÝÿĂïøćÙćÿĉîÙšćĂ÷ŠćÜêŠĂđîČęĂÜǰ ÖøąìøüÜóćèĉß÷Ť ǰ
ǰ
×÷ć÷đüúćÖćøìĞćíčøÖøøöøąĀüŠćÜñĎšðøąÖĂïÖćøÖĆïĀîŠü÷ÜćîøćßÖćøǰ ÖøąìøüÜĂčêÿćĀÖøøöǰÖøąìøüÜóćèĉß÷Ť ǰ
ÖøąìøüÜóćèĉß÷Ťǰ ÖøąìøüÜĂčêÿćĀÖøøöǰǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü ÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøąìøüÜóćèĉß÷ŤóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
ǰ
9(56,21
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîÖćøđÖþêøøąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ ǰ
ĒÝšÜךĂöĎúÖćøđðŗéðŗéðøąêĎîĚĞćǰøüöìĆĚÜÖćøßéđß÷ÙüćöđÿĊ÷Āć÷ĔĀšĒÖŠđÖþêøÖøìĊęĕéšøĆïñúÖøąìïǰ
ǰ
ÿîĆïÿîčîđÙøČęĂÜöČĂǰđÙøČęĂÜĔßšǰđüßõĆèæŤǰĂćĀćøÿĆêüŤǰ ǰ
ǰ
ÝĆéßčéđÞóćąÖĉÝúÜóČĚîìĊęðøąÿïĂčìÖõĆ÷đóČęĂĔĀšÙĞćĒîąîĞćĒÖŠđÖþêøÖøǰǰ
ǰ
ĔĀšÙĞćĒîąîĞćĒÖŠđÖþêøĔîđøČęĂÜóĆîíčŤóČßìĊęðúĎÖøąĀüŠćÜîĚĞćìŠüöǰ
ǰ
ÿîĆïÿîčîÖćøÝĆéÖćøéšćîÖćøĂó÷óÿĆêüŤǰ ÖøöðýčÿĆêüŤ ǰ
ǰ
ÿîĆïÿîčîÖćøđÖĘïđÖĊę÷üñúñúĉêìĊęÿćöćøëÝĞćĀîŠć÷ĕéšǰ
ǰ
ÿîĆïÿîčîÖćøÝĆéìĞćîĚĞćĀöĆÖßĊüõćóđóČęĂĒÝÖÝŠć÷ðøąßćßîĒúąđÖþêøÖøǰ ÖøöóĆçîćìĊęéĉî ǰ
ǰ
ÝĆéêúćéúĂ÷îĚĞćđóČęĂĂĞćîü÷ÙüćöÿąéüÖĒÖŠđÖþêøÖøĔîÖćøÝĞćĀîŠć÷ñúñúĉêǰàČĚĂđüßõĆèæŤǰóĆîíčŤóČßìîîĚĞć ǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ
Öøößúðøąìćîǰ ÖøöðýčÿĆêüŤǰ ÖøöóĆçîćìĊęéĉîǰ ÖøąìøüÜđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČîĚ ìĊęǰ ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü ÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøąìøüÜđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
9(56,21
ǰ 181
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîåćîךĂöĎúĒúąÿćøÿîđìýǰ øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰǰǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ ǰ
ÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤÖúćÜÝĆéÖćøéšćîךĂöĎú׊ćüÿćøǰ 1SJNFǰ.JOJTUFSǰ0QFSBUJPOĴTǰ$FOUFSǰ 1.0$ ǰǰđóČęĂøüïøüöךĂöĎúÝćÖ ýĎî÷ŤðäĉïĆêĉÖćøÖøąìøüÜǰ .JOJTUFSǰ0QFSBUJPOĴTǰ$FOUFS .0$ ǰĒúąýĎî÷ŤðäĉïĆêĉÖćøÝĆÜĀüĆéǰ 1SJPWJODJBMǰ.JOJTUFSǰ 0QFSBUJPOĴTǰ$FOUFS 10$
ǰ
ÝĆéđÖĘïךĂöĎúÿëćîÖćøèŤÝćÖĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęĒúąÝĆéđÖĘïđךćĔîåćîךĂöĎúǰ
ǰ
øĆïĒÝšÜÖćøđêČĂîõĆ÷ǰñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰñĎšïćéđÝĘïǰñĎšđÿĊ÷ßĊüĉêǰñĎšÿ ĎâĀć÷ǰĔîóČĚîìĊęìĊęðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰĒúąðøąÿćîÜćîĕð÷ĆÜ ĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜĔîÖćøĔĀšÙüćöߊü÷đĀúČĂǰǰ
ǰ
øĆïĒÝšÜךĂöĎúđÿšîìćÜÖćøđéĉîìćÜìĊęêĆé×ćéÝćÖĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜđóČęĂøüöøüöךĂöĎúêŠćÜėĔîÖćøïøĉĀćøÝĆéÖćøǰǰ
ǰ
ÝĆéìĞćךĂöĎúÖćøïøĉÝćÙÝćÖýĎî÷ŤïøĉÝćÖÿĉęÜ×ĂÜđóČęĂøüöøüöךĂöĎúêŠćÜėĔîÖćøïøĉĀćøÝĆéÖćøǰǰ
ǰ ǰ
üĉđÙøćąĀŤĒúąðøąöüúñúךĂöĎúéšćîêŠćÜėÝćÖךĂöĎúĔîøąïïÙúĆÜךĂöĎúÿćíćøèõĆ÷ĒĀŠÜßćêĉĒúąÝćÖĒĀúŠÜךĂöĎúĂČęîėǰ đóČęĂîĞćĕðĔßšĔîÖćøêĆéÿĉîĔÝǰ
ǰ
ÿîĆïÿîčîÖćøđßČęĂöē÷ÜĒúąĒúÖđðúĊę÷îךĂöĎú×ĂÜåćîךĂöĎúĒêŠúąĀîŠü÷ÜćîǰĒúąÝĆéìĞćøć÷ÜćîÿøčðךĂöĎúđóČęĂĔßšĔîÖćø ïøĉĀćøÝĆéÖćøǰǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ÿĞćîĆÖđú×ćíĉÖćøîć÷ÖøĆåöîêøĊǰ ÖøąìøüÜöĀćéĕì÷ǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøąìøüÜýċÖþćíĉÖćøóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
ǰ
9(56,21
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîåćîךĂöĎúĒúąÿćøÿîđìýǰ øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ êŠĂ ǰ
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ
ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ ǰ
ÿøšćÜÙüćöøŠüööČĂĔîÖćøĔßšøąïïךĂöĎúÿćøÿîđìý×ĂÜìčÖĀîŠü÷ÜćîǰđóČęĂĔĀšđÖĉéÖćøïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ǰ
ǰ
ÝĆéìĞćøąïïđñ÷ĒóøŠ×šĂöĎúÿćøÿîđìýéšćîĂčìÖõĆ÷ñŠćîøąïïđÙøČĂ׊ć÷ĂĉîđêĂøŤđîĘêǰđóČęĂĔĀšĀîŠü÷ÜćîêŠćÜėĒúąðøąßćßî øĆïìøćïĒúąÿćöćøëđךćÿČïÙšîĕéšǰ ÖøöðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ ǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂÖøąìøüÜýċÖþćíĉÖćøóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
9(56,21
182
ǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ǰ
ÖŠĂîđÖĉéđĀêč øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰ ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ 9(56,21
ǰ
ĀúĆÜĂčìÖõĆ÷đÖĉéđĀêčǰǰ 183
ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ
ïøĉĀćøÝĆéÖćøñĎšðøąÿïõĆ÷ǰ ǰÝĆéÖćøñĎšÿĎâĀć÷ǰ ǰĂó÷óñĎšðøąÿïõĆ÷ÖúĆïǰ ǰôŚŪîôĎñĎšðøąÿïõĆ÷ǰ
ǰðøąÖćý÷čêĉõĆ÷óĉïĆêĉ ÞčÖđÞĉîĒúąÿŠÜöĂïǰ
ÝĆéÖćøēÙøÜÿøšćÜÿîĆïÿîčîñĎšðøąÿïõĆ÷ ǰ
ǰôŚŪîôĎđøŠÜéŠüîéšćîìĊęĂ÷ĎŠ ĂćýĆ÷ǰ
ǰ ¦³ µ´¤¡´ r®¨´ Á · °» £´¥ óČĚîìĊęðøąÿïõĆ÷ǰ
ǰôŚŪîôĎÿćíćøèÿč×ǰ ÿč×ćõĉïćúǰ
ǰôŚŪîôĎéšćîÖćøÝĆéÖćøîĚĞćǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøÿĉęÜ×ĂÜ ïøĉÝćÙìĊęÙÜÙšćÜǰ
ÝĆéÖćøēÙøÜÿøšćÜóČĚîåćîǰ ǰôŚŪîôĎéšćîÙöîćÙöĒúąǰ ǰǰēúÝĉÿêĉÖÿŤǰǰ ǰôŚîŪ ôĎøąïï ÿćíćøèĎðēõÙǰ
ǰðøąđöĉîÙüćöđÿĊ÷Āć÷ǰ đ÷Ċ÷ü÷ćǰ
ǰôŚŪîôĎÿëćîìĊęÿĞćÙĆâ ÿĉÜę ĒüéúšĂöǰ ǰôŚŪîôĎéšćîÖćøýċÖþćǰǰ
ǰôŚŪîôĎéšćîđÖþêøǰ ǰ
9(56,21
ǰðøąÖćý÷čêĉõĆ÷óĉïĆêĉÞčÖđÞĉîĒúąÿŠÜöĂïõćøÖĉÝǰ ×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîÖĆïĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜǰđóČęĂðøąÖćý÷čêĉõĆ÷óĉïĆêĉÞčÖđÞĉîĒúą÷ÖđúĉÖýĎî÷ŤĂĞćîü÷ÖćøđÞóćąÖĉÝǰ øüöìĆĚÜ÷čêĉõćøÖĉÝêŠćÜėĔîýĎî÷ŤĂĞćîü÷ÖćøđÞóćąÖĉÝǰǰ
ǰ
óĉÝćøèćÿŠÜöĂïÜćîĔĀšĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜêćöÙüćöđĀöćąÿöǰ
ǰ
ëĂîÖĞćúĆÜóúĒúą×î÷šć÷üĆÿéčǰĂčðÖøèŤǰ÷ćîóćĀîąĂĂÖÝćÖóČĚîìĊę ǰ
ǰ
êøüÝÿĂïÿõćó×ĂÜüĆÿéčǰĂčðÖøèŤǰ÷ćîóćĀîąĒúąüĆÿéčÿĉĚîđðúČĂÜǰóøšĂöìĆĚ ÜàŠĂöĒàöĔĀšĂ÷ĎŠĔîÿõćóóøšĂö ĔßšÜćîǰ
ýĎî÷ŤðĂŜ ÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøè õĆ÷đ×êǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîìšĂÜëĉęîÝĆÜĀüĆéǰǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
úÜìąđïĊ÷îüĆÿéčǰđÙøČęĂÜöČĂǰĂčðÖøèŤǰ÷ćîóćĀîąĒúąüĆÿéčÿĉĚîđðúČĂÜĒúąÝĆéđÖĘïǰ
ǰ
ÿŠÜÙČîüĆÿéčǰĂčðÖøèŤǰ÷ćîóćĀîąĒúąüĆÿéčÿĉĚîđðúČĂÜĕð÷ĆÜĀîŠü÷ÜćîìĊęđ ðŨîđÝšć×ĂÜǰ
ǰ
ÝĆéìĞćïĆâßĊÖćøÿŠÜöĂïõćøÖĉÝĒúąüĆÿéčĂčðÖøèŤĕüšđðŨîĀúĆÖåćîǰđóČęĂĔĀšÖćøߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ đðŨîĕðĂ÷ŠćÜêŠĂđîČęĂÜĒúąöĊñúĔîøą÷ą÷ćüǰǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂđĀêčõĆ÷óĉïĆêĉ÷čêĉúÜǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ǰ
9(56,21
184
ðøąßćÿĆöóĆîíŤĀúĆÜđÖĉéĂčìÖõĆ÷ǰ
úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰðøąßćÿĆöóĆîíŤĀúĆÜđÖĉéĂčìÖõĆ÷ǰǰ ðøąÖćý÷čêĉõĆ÷óĉïĆêĉÞčÖđÞĉîĒúąÿŠÜöĂïõćøÖĉÝǰ
úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ
ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ êøüÝÿĂïךĂöĎúÙüćöëĎÖêšĂÜ×ĂÜÿëćîÖćøèŤ ǰ ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤÝĆÜĀüĆéǰǰ ÝĆéìĞćךĂöĎúĒúąĒÝšÜÿëćîÖćøèŤĔĀšÖĆïĀîŠü÷ÜćîõćÙøĆåêŠćÜėìĊęđךćöćߊü÷đĀúČĂǰđóČęĂđÙúČęĂî÷šć÷ÖĞćóúĂĂÖ ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷ÜðøąÝĞć ÝćÖóČĚîìĊęǰǰ ÝĆÜĀüĆéǰ ÝĆéìĞćøć÷úąđĂĊ÷éךĂöĎúðøąßćÿĆöóĆîíŤÖćøðäĉïĆêĉÜćî×ĂÜøĆåêŠćÜėǰĔĀšÿČęĂøĆïìøćïđóČęĂðŜĂÜÖĆîÖćøïĉéđïČĂî ÿĞćîĆÖÜćîìšĂÜëĉęîÝĆÜĀüĆéǰǰ ךĂöĎúǰĒúąĒÝšÜĔĀšðøąßćßîìøćïǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ðøąßćÿĆöóĆîíŤ×šĂöĎúđïĂøŤēìø×ĂÜĀîŠü÷ÜćîøĆåĔĀšðøąßćßîǰđóČĂę ×ĂÙüćöߊü÷đĀúČĂĔîÖćøôŚŪîôĎĒúąđ÷Ċ÷ü÷ć ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰǰ éšćîêŠćÜėǰ øüïøüöךĂöĎúĒúą×šĂđìĘÝÝøĉÜìĊęđÖĉé×ċĚîǰ
êøüÝÿĂï׊ćüÿćøìĊęðøąßćÿĆöóĆîíŤǰĀćÖךĂöĎúÙúćéđÙúČęĂîǰĒÝšÜךĂöĎúìĊęëĎÖêšĂÜìĆîìĊǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂÿëćîÖćøèŤđøĉęöđךćÿĎŠÿõćüąðÖêĉǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ךĂöĎúóČĚîìĊęðøąÿïõĆ÷ǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂĀîŠü÷ÜćîìĊęđךćĔĀšÖćøߊü÷đĀúČĂ ǰ ךĂöĎúÖćøéĞćđîĉîÖćø×ĂÜĀîŠü÷ÜćîêŠćÜėĒúą ñúÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ ךĂöĎúÖćøðøąÿćîÜćîĀúĆÜÿĉĚîÿčéÿëćîÖćøèŤ ǰ
ǰ
9(56,21
ǰÝĆéÖćøñĎšÿĎâĀć÷ÝćÖđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ Ăó÷óñĎšðøąÿïõĆ÷ÖúĆï ôŚŪîôĎñĎšðøąÿïõĆ÷ǰ
úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤøĆïđøČęĂÜÖøèĊöĊñĎšÿĎâĀć÷ÝćÖĂčìÖõĆ÷ǰđóČęĂêøüÝÿĂïךĂöĎúĒúąéĞćđîĉîÖćøÙšîĀćǰ
ǰ
ÝĆéìĞćåćîךĂöĎúñĎšìĊęÿĎâĀć÷ǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîêøüÝÿĂïøć÷ßČęĂĔîýĎî÷ŤóĆÖóĉÜǰĒúąēøÜó÷ćïćúǰđóČęĂĀćñĎšÿĎâ Āć÷ǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćî÷ĆÜÿČęĂêŠćÜėǰđóČęĂĀćñĎšÿĎâĀć÷ǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîÖĆïêĞćøüÝđóČęĂóĉÿĎÝîŤđĂÖúĆÖþèŤǰÖøèĊÿÜÿĆ÷üŠćñĎšÿĎâĀć÷đÿĊ÷ßĊüĉêĒúšüǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîÖĆïîć÷ìąđïĊ÷îĀøČĂêĞćøüÝǰĀćÖñĎšÿĎâĀć÷đÿĊ÷ßĊüĉêđóČęĂĒÝš ÜÖćøêć÷ǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîĒúąêĉéêŠĂÖĆïâćêĉĂ÷ŠćÜêŠĂđîČęĂÜǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîìšĂÜëĉęîÝĆÜĀüĆéǰǰ ĂÜÙŤÖćøðÖÙøĂÜÿŠüîìšĂÜëĉęîǰ ēøÜó÷ćïćúðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷ÜðøąÝĞć ÝĆÜĀüĆéǰ êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂöĊÖćøĒÝšÜđĀêčǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ÝĞćîüîñĎšÿĎâĀć÷ǰ ÝĞćîüîñĎšÿĎâĀć÷ìĊęÙšîóïǰ åćîךĂöĎúñĎšÿĎâĀć÷ ïćéđÝĘïǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜǰǰ
9(56,21
ǰ 185
ǰĂó÷óñĎšðøąÿïõĆ÷ÖúĆïǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ÝĆéÖćøñĎšÿĎâĀć÷ÝćÖđĀêčĂčìÖõĆ÷ ôŚŪîôĎñĎšðøąÿïõĆ÷ǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîĀîŠü÷÷ćîóćĀîąđóČęĂĂó÷óǰ
ǰ
ĒÝšÜüĆîĒúąđüúćĔîÖćøĂó÷óðøąßćßîÖúĆï ǰ
ǰ
ÖĞćĀîéĒúąĒÝšÜ×ĆĚîêĂîÖćøĂó÷óÖúĆïĒÖŠñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
êøüÝÿĂïøć÷ßČęĂĒúą×šĂöĎúñĎšĂó÷óÝćÖìąđïĊ÷îǰ
ǰ
éĞćđîĉîÖćøĂó÷óÖúĆïǰ
ǰ
ìĞćÙüćöÿąĂćéýĎî÷ŤóĆÖóĉÜǰ
ǰ
ìĞćÙüćöÿąĂćéǰïĞćøčÜøĆÖþćǰĒúąÿŠÜÙČîĂčðÖøèŤǰđÙøČęĂÜĔßšĒÖŠĀîŠü÷ÜćîìĊę÷Čööćǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ đ×êǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜĂĞćđõĂǰ ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ ÿŠüîøćßÖćøðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰǰ ĀîŠü÷ìĀćøĔîóČĚîìĊęǰǰ êĞćøüÝêøąđüøßć÷Ēéîǰ êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
ǰđöČęĂđÖĉéÿëćîÖćøèŤ×ċĚîǰ đöČęĂÿëćîÖćøèŤđøĉęöđךćÿĎŠõćüąðÖêĉǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ǰđÿšîìćÜĔîÖćøĂó÷óǰ ǰÝĞćîüîðøąßćßîìĊęĂó÷óǰ ÝĞćîüî÷ćîóćĀîąǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜĔîÖćø Ăó÷óðøąßćßîÖúĆïÿĎŠïšćîđøČĂîǰ
ǰ
9(56,21
ǰôŚŪîôĎñĎšðøąÿïõĆ÷ǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ
ÝĆéÖćøñĎšÿĎâĀć÷ÝćÖđĀêčĂčìÖõĆ÷ Ăó÷óñĎšðøąÿïõĆ÷ÖúĆïǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤøĆïôŦÜðŦâĀćÝćÖñĎšðøąÿïõĆ÷ĂčìÖõĆ÷ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
øüïøüöðŦâĀćĒúąÿøčððøąđöĉîÙüćöêšĂÜÖćø×ĂÜñĎšĕéšøĆïÙüćöđÿĊ÷Āć÷ǰ
ǰ
ÝĆéêĆĚÜĀîŠü÷ïøøđìćìčÖ׍ĒúąúÜóČĚîìĊęđóČęĂôŚŪîôĎñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ ǰ
ǰ
ÝĆéìĊöđÝšćĀîšćìĊęÿč×õćóÝĉêđóČęĂÿĞćøüÝõćüąÝĉêĔÝñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰĒúąïĞćïĆéǰôŚŪîôĎÿõćóÝĉêĔÝ×ĂÜ ñĎšðøąÿïõĆ÷ǰ
ǰ
éĎĒúñĎšðøąÿïõĆ÷ìĊęĕöŠÿćöćøëߊü÷êĆüđĂÜĕéšĔîøą÷ąĒøÖǰđߊîǰéĎĒúđéĘÖ ÖĞćóøšćǰîĆÖđøĊ÷îǰîĆÖýċÖþćǰÙîóĉÖćøǰ ĒúąñĎšÿĎÜĂć÷čìĊęðøąÿïõĆ÷ǰ
ǰ
ÝĆéĀćÜćîĒúąÖćøòřÖÿĂîĂćßĊóǰđóČęĂÿøšćÜøć÷ĕéšĔĀšÖĆïñĎšìĊęðøąÿïõĆ÷ ǰ
ǰ
ÝĆéÖćøĀćÿĉîÙšćøćÙćëĎÖđóČęĂߊü÷đĀúČĂðøąßćßîìĊęĕéšøĆïñúÖøąìïÝćÖĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
úéĀ÷ŠĂîÙŠćíøøöđîĊ÷öĔîÖćøìĞćđĂÖÿćøøćßÖćø×ĂÜñĎšðøąÿïõĆ÷ìĊęđÿĊ÷Āć÷ĀøČĂÿĎâĀć÷ÝćÖĂčìÖõĆ÷ǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîìšĂÜëĉęîÝĆÜĀüĆéǰǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰǰ ēøÜó÷ćïćúðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîóĆçîćßčößîÝĆÜĀüĆéǰǰ ýĎî÷ŤóĆçîćòŘöČĂĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ ǰÿĞćîĆÖÜćîÿüĆÿéĉÖćøĒúą ÙčšöÙøĂÜĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂÿëćîÖćøèŤđøĉęöđךćÿĎŠÿõćüąðÖêĉǰ đöČęĂÿĞćøüÝÙüćöđÿĊ÷Āć÷đïČĚĂÜêšîǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ךĂöĎúÿøčðÙüćöđÿĊ÷Āć÷đïČĚĂÜêšîĒúąÿĉęÜìĊęñĎšðøąÿïõĆ÷êšĂÜÖćøǰ øć÷ßČęĂĒúąøć÷úąđĂĊ÷é×ĂÜðøąßćßîìĊęêšĂÜĕéšøĆïÖćøđ÷Ċ÷ü÷ć ÿõćóÝĉêĔÝǰ ÖćøøĆÖþćó÷ćïćúǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂ×ĂÜđÝšćĀîšćìĊęìĊęĔĀšÙüćöߊü÷đĀúČĂǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂ×ĂÜ ĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜǰ
9(56,21
186
ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰôŚŪîôĎđøŠÜéŠüîéšćîìĊęĂ÷ĎŠĂćýĆ÷ǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ
ôŚŪîôĎéšćîÿćíćøèÿč×Ēúąÿč×ćõĉïćú ôŚŪîôĎéšćîÖćøÝĆéÖćøîĚĞćǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ÿĞćøüÝÙüćöđÿĊ÷Āć÷éšćîìĊęĂ÷ĎŠĂćýĆ÷ĔîóČĚîìĊęðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
êøüÝÿĂïēÙøÜÿøšćÜÙüćöðúĂéõĆ÷×ĂÜēÙøÜÿøšćÜĂćÙćøǰïšćîđøČĂîǰĀúĆÜĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ÝĆéĀćĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜđךćôŚŪîôĎÿõćóïšćîđøČĂîìĊęđÿĊ÷Āć÷ǰ
ǰ
ÖĞćĀîéêćøćÜđüúćĔîÖćøđךćôŚîŪ ôĎìĂęĊ ÷ĎĂŠ ćýĆ÷ǰ
ǰ
ðøĆïðøčÜǰàŠĂöĒàöìĊęĂ÷ĎŠĂćýĆ÷×ĂÜñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ ÷ǰ
ǰ
ÝĆéÖćøĀćÿĉîÙšćÖŠĂÿøšćÜøćÙćëĎÖđóČęĂߊü÷đĀúČĂĔîÖćøàŠĂöĒàöìĊęĂ÷ĎŠĂćýĆ÷ǰ
ǰ
ĀćÖìĊęĂ÷ĎŠĂćýĆ÷×ĂÜñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ĕöŠÿćöćøëàŠĂöĒàöĕéšǰĔĀšÝĆéĀćìĊęĂ÷ĎŠĂćýĆ÷ĒïïëćüøĒÖŠñĎšðøąÿïõĆ÷ǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ ĀîŠü÷ÜćîìĀćøĔîóČĚîìĊęǰ ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ÿĞćîĆÖÜćîìšĂÜëĉęîÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
ĀúĆÜîĚĞćúéǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ךĂöĎúÙüćöđÿĊ÷Āć÷ǰ ךĂöĎúóČĚîìĊęðøąÿïõĆ÷ǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂĀîŠü÷ÜćîìĊęđךćĔĀšÖćøߊü÷đĀúČĂ ǰ ×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćø ×ĂÜĀîŠü÷ÜćîêŠćÜėĒúąñúÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
9(56,21
ǰôŚŪîôĎéšćîÿćíćøèÿč×Ēúąÿč×ćõĉïćúǰǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ
ôŚŪîôĎđøŠÜéŠüîéšćîìĊęĂ÷ĎŠĂćýĆ÷ ôŚŪîôĎéšćîÖćøÝĆéÖćøîĚĞćǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ĒÝšÜךĂöĎúĒúąðøąßćÿĆöóĆîíŤĒÖŠðøąßćßîĔîÖćøÖĞćÝĆé×÷ąĂ÷ŠćÜëĎÖêšĂÜêćöÿč×ĂîćöĆ÷ǰ
ǰ
ÖĞćĀîéüĆîìĞćÙüćöÿąĂćéÿëćîìĊęÿćíćøèąøŠüöÖĆîǰ
ǰ
ìĞćÙüćöÿąĂćéïšćîđøČĂîǰßčößîǰĒúąÿĉęÜÿćíćøèąðøąē÷ßîŤǰĔîóČĚîìĊęðøąÿïĂčìÖõĆ÷Ēúą×î÷šć÷×÷ąöĎú òĂ÷ǰ
ǰ
øüïøüö×÷ąĒúąĒïŠÜĒ÷Ö×÷ąĒêŠúąðøąđõìǰ
ǰ
îĞć×÷ąöĎúòĂ÷ìĊęđÖĘïøüïøüöĕéšÝćÖĒĀúŠÜßčößîêŠćÜǰėǰ×î÷šć÷đóČęĂîĞćĕð÷ĆÜÿëćîìĊęÖĞćÝĆé×÷ąǰǰ
ǰ
ÖĞćÝĆé×÷ąöĎúòĂ÷ǰēé÷ÖćøîĞćĕðĀöĆÖìĞćðčŞ÷ĀøČĂđñćĔîđêćđñć×÷ąǰĒúąòŦÜÖúïêćöĀúĆÖÿč×ĂîćöĆ÷ǰǰ
ǰ
đòŜćøąüĆÜēøÙøąïćéĒúąÙüïÙčöēøÙøąïćéǰ
ǰ
ðøąßćÿĆöóĆîíŤĒúąĒîąîĞćñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ĔîÖćøéĎĒúêîđĂÜĀúĆÜđÖĉéĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ÝĆéĀćĒúąĒÝÖ÷ćøĆÖþćēøÙìĊęđÖĉéÝćÖîĚĞćìŠüöǰøüöìĆĚÜĒÝÖøĂÜđìšćïĎìĔĀšðøąßćßîìĊęÝąđךćĕðĔîóČĚîìĊęìĊę÷ĆÜöĊ îĚĞć×ĆÜǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìšĂÜëĉęîÝĆÜĀüĆéǰǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ìĊęìĞćÖćøĂĞćđõĂǰ ēøÜó÷ćïćúðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰ ēøÜó÷ćïćúÿŠÜđÿøĉöÿč×õćó ðøąÝĞćêĞćïúǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ öĎúîĉíĉǰ đìýïćúîÙøǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂÿëćîÖćøèŤđøĉęöđךćÿĎŠõćüąðÖêĉǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ǰךĂöĎúÙüćöđÿĊ÷Āć÷ǰ ǰךĂöĎúÖćøĔĀšÙüćöߊü÷đĀúČĂǰ ǰøćïßČęĂĒúąđïĂøŤêĉêŠĂĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ǰךĂöĎúÖćø ðøąßćÿĆöóĆîíŤêŠćÜėǰ
9(56,21
ǰ 187
ǰôŚŪîôĎéšćîÖćøÝĆéÖćøîĚĞćǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ôŚŪîôĎđøŠÜéŠüîéšćîìĊęĂ÷ĎŠĂćýĆ÷ ôŚŪîôĎéšćîÿćíćøèÿč×Ēúąÿč×ćõĉïćúǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ÿĞćøüÝÙüćöđÿĊ÷Āć÷×ĂÜđ×ČęĂîǰÙĆîÖĆĚîîĚĞćǰóîĆÜÖĆĚîîĚĞćǰðøąêĎîĚĞćǰđÙøČęĂÜÿĎïîĚĞćìĊęĔßšĔîÖćøïøĉĀćøÝĆéÖćøîĚĞć ǰ
ǰ
øüïøüöðŦâĀćìĊęđÖĉé×ċĚîÝćÖÖćøïøĉĀćøÝĆéÖćøîĚĞćǰǰ
ǰ
ðøąđöĉîÙüćöđÿĊ÷Āć÷×ĂÜđ×ČęĂîǰÙĆîÖĆĚîîĚĞćǰóîĆÜÖĆĚîîĚĞćđóČęĂĀćĒîüìćÜĔîÖćøĒÖšðŦâĀćǰ
ǰ
ÝĆéĀćđÝšćĀîšćìĊęǰĂčðÖøèŤǰđÙøČęĂÜöČĂĔîÖćøàŠĂöĒàöđ×ČęĂîǰÙĆîÖĆĚîîĚĞćǰóîĆÜÖĆĚîîĚĞćǰðøąêĎîĚĞćǰđÙøČęĂÜÿĎïîĚĞćǰ
ǰ
àŠĂöĒàöĒúąôŚŪîôĎđ×ČęĂîǰÙĆîÖĆĚîîĚĞćǰóîĆÜÖĆĚîîĚĞćǰðøąêĎîĚĞćĀøČĂđÙøČęĂÜÿĎïîĚĞćĔĀšÿćöćøëĔßšÜćîĕéšǰ
ǰ
ìĞćÙüćöÿąĂćéǰïĞćøčÜøĆÖþćĒúąÿŠÜÙČîđÙøČęĂÜÿĎïîĚĞćĀøČĂĂčðÖøèŤìĊęĔßšĔîÖćøÝĆéÖćøîĚĞćìĊę÷Čööćǰ
ǰ
ðøĆïðøčÜøąïïÖćøïøĉĀćøÝĆéÖćøîĚĞćĒúąüćÜĒîüìćÜðŜĂÜÖĆîðŦâĀćđóČęĂĒÖšĕ×ðŦâĀćĂ÷ŠćÜëćüøǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ đ×êǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂÿëćîÖćøèŤđøĉęöđךćÿĎŠÿõćüąðÖêĉǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ÙüćöđÿĊ÷Āć÷×ĂÜđÙøČęĂÜöČĂǰĂčðÖøèŤĒúąÝčéøąïć÷îĚĞć øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂ×ĂÜĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ
ǰ
9(56,21
ǰôŚŪîôĎéšćîÙöîćÙöĒúąēúÝĉÿêĉÖÿŤǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ
ôŚŪîôĎøąïïÿćíćøèĎðēõÙ ôŚŪîôĎéšćîđÖþêø ôŚŪîôĎÿëćîìĊęÿĞćÙĆâĒúąÿĉęÜĒüéúšĂö ôŚŪîôĎéšćîÖćøýċÖþćǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ÝĆéĀćđÝšćĀîšćìĊęÿĞćøüÝÿąóćîǰëîîǰìĊęĕéšøĆïÙüćöđÿĊ÷Āć÷ǰ
ǰ
ÿĞćøüÝÙüćöđÿĊ÷Āć÷×ĂÜÿąóćîǰëîîĒúąøąïï×îÿŠÜöüú×îǰ
ǰ
øüïøüöðŦâĀćĒúąÿøčððøąđöĉîÙüćöđÿĊ÷Āć÷×ĂÜÿąóćîǰëîîĒúąøąïï×îÿŠÜöüú×îǰ
ǰ
ÝĆéĀćđÝšćĀîšćìĊęǰĂčðÖøèŤǰđÙøČęĂÜöČĂĔîÖćøàŠĂöĒàöÿąóćîǰëîîĒúąøąïï×îÿŠÜǰ
ǰ
àŠĂöĒàöǰôŚŪîôĎÿąóćîǰëîîĒúąøąïï×îÿŠÜöüú×îĔĀšÖúĆïÿĎŠÿõćóìĊęÿćöćøëĔßšÜćîĕéšǰ
ǰ
ðøĆïðøčÜēÙøÜÿøšćÜóČĚîìĊęĔĀšøĂÜøĆïÖĆïÖćøĒÖšĕ×ðŦâĀćĂ÷ŠćÜëćüøǰ ëîîǰÿąóćî ǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ đ×êǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïìÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖïĞćøčÜìćÜÝĆÜĀüĆéǰ Ē×üÜÖćøìćÜÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ ÖøöđÝšćìŠćǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂÿëćîÖćøèŤđøĉęöđךćÿĎŠõćüąðÖêĉǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ךĂöĎúÙüćöđÿĊ÷Āć÷ǰ ëîîǰÿąóćîǰøąïïîĚćĞ ǰøąïïĕôôŜć ǰ ǰåćîךĂöĎúđÙøČęĂÜöČĂǰĂčðÖøèŤêŠćÜėǰ øć÷úąđĂĊ÷éēÙøÜÿøšćÜóČĚîåćî ×ĂÜßčößîǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜǰ
9(56,21
188
ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ǰôŚŪîôĎøąïïÿćíćøèĎðēõÙǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ
ôŚŪîôĎéšćîÙöîćÙöĒúąēúÝĉÿêĉÖÿŤ ôŚŪîôĎéšćîđÖþêø ôŚŪîôĎÿëćîìĊęÿĞćÙĆâĒúąÿĉęÜĒüéúšĂö ôŚŪîôĎéšćîÖćøýċÖþćǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ÿĞćøüÝÙüćöđÿĊ÷Āć÷×ĂÜøąïïÿćíćøèĎðēõÙǰ ĒĀúŠÜñúĉêĕôôŜćǰøąïïðøąðćǰøąïïïĞćïĆéîĚĞćđÿĊ÷ ǰǰ
ǰ
øüïøüöðŦâĀćĒúąÿøčððøąđöĉîÙüćöđÿĊ÷Āć÷×ĂÜÿćíćøèĎðēõÙǰ
ǰ
àŠĂöĒàöĒúąïĞćøčÜøĆÖþćøąïïÿćíćøèĎðēõÙĔĀšÿćöćøëĔßšĕéšĂ÷ŠćÜđøĘüìĊęÿčéǰ
ǰ
ðøĆïðøčÜøąïïÿćíćøèĎðēõÙĒúąüćÜĒîüìćÜðŜĂÜÖĆîðŦâĀćǰđóČęĂĒÖšĕ×ðŦâĀćĂ÷ŠćÜëćüøǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ýĎî÷ŤðĂŜ ÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøè õĆ÷đ×êǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰǰǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜ ÝĆÜĀüĆéǰ ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ Ē×üÜÖćøìćÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂÿëćîÖćøèŤđøĉęöđךćÿĎŠõćüąðÖêĉǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ךĂöĎúÙüćöđÿĊ÷Āć÷ǰ ëîîǰÿąóćîǰøąïïîĚćĞ ǰøąïïĕôôŜć ǰ ǰåćîךĂöĎúđÙøČęĂÜöČĂǰĂčðÖøèŤêŠćÜėǰ øć÷úąđĂĊ÷éēÙøÜÿøšćÜóČĚîåćî ×ĂÜßčößîǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜǰ
ǰ
9(56,21
ǰôŚŪîôĎéšćîÖćøđÖþêøǰǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ
ôŚŪîôĎéšćîÙöîćÙöĒúąēúÝĉÿêĉÖÿŤ ôŚŪîôĎøąïïÿćíćøèĎðēõÙ ôŚŪîôĎÿëćîìĊęÿĞćÙĆâĒúąÿĉęÜĒüéúšĂö ôŚŪîôĎéšćîÖćøýċÖþćǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ÝĆéìĊöÿĞćøüÝÙüćöđÿĊ÷Āć÷ìćÜéšćîÖćøđÖþêøĒúąÿøšćÜÙüćöđךćĔÝĔĀšÖĆïđÝšćĀîšćìĊęÿĞćøüÝĔîÖćøÿĞćøüÝ óČĚîìĊęđÿĊ÷Āć÷ǰ
ǰ
ÿĞćøüÝÙüćöđÿĊ÷Āć÷ĔîóČĚîìĊęÖćøđÖþêøǰðøąöÜĒúąðýčÿĆêüŤǰ
ǰ
êĆĚÜÙèąÖøøöÖćøêøüÝÿĂïóČĚîìĊęìĊęĕéšøĆïñúÖøąìïĒúąÖćøđ÷Ċ÷ü÷ćĔîøąéĆïÝĆÜĀüĆéǰĂĞćđõĂǰìšĂÜëĉęî ǰ
ǰ
ÝĆéìĞćðøąßćÙöøąéĆïêĞćïúǰđóČęĂÙüćöēðøŠÜĔÿĔîÖćøđ÷Ċ÷ü÷ćÙüćöđÿĊ÷Āć÷ǰ
ǰ
ÝĆéìĞćïĆâßĊøć÷ßČęĂđÖþêøÖøñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷Ēúąøć÷úąđĂĊ÷éÙüćöđÿĊ÷Āć÷ìĊęĕéšøĆïǰ
ǰ
ðøąßćÿĆöóĆîíŤĒúąðøąÖćýĀúĆÖđÖèæŤĔîÖćøøĆïÙüćöߊü÷đĀúČĂ ǰ
ǰ
ðøąđöĉîĒúąßéđß÷ÙüćöđÿĊ÷Āć÷ĔĀšÿĂéÙúšĂÜÖĆïÙüćöđÿĊ÷Āć÷ÝøĉÜĔîéšćîÖćøđÖþêøǰðøąöÜĒúąðýčÿĆêüŤ ǰ
ǰ
ÝĆéìĞćïĆâßĊöćêøåćîøćÙćüĆÿéčÖŠĂÿøšćÜđóČęĂÙüïÙčöøćÙćüĆÿéčÖŠĂÿøšćÜǰ
ǰ
ÿîĆïÿîčîĂćĀćøÿĆêüŤǰüĆÿéčìćÜÖćøđÖþêøǰÖćøðøąöÜǰðýčÿĆêüŤǰÿćøđÙöĊĒ úą÷ćøĆÖþćēøÙìĊęÝĞćđðŨîǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîìšĂÜëĉęîÝĆÜĀüĆéǰǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉĒúą ÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĂĞćđõĂǰ ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ ǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂÿëćîÖćøèŤđøĉęöđךćÿĎŠÿõćüąðÖêĉǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ǰÙüćöđÿĊ÷Āć÷×ĂÜóČĚîìĊęđÖþêøìĊęĕéšøĆïñúÖøąìïĒúąðøąđõì×ĂÜóČĚîìĊęđÖþêøǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂ×ĂÜđÖþêøÖøìĊęĕéšøĆï ÙüćöđÿĊ÷Āć÷óøšĂöøć÷úąđĂĊ÷éÙüćöđÿĊ÷Āć÷ǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂ×ĂÜĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ךĂöĎúĔîÖćøĔĀšÙüćö ߊü÷đĀúČĂǰ
9(56,21
ǰ 189
ǰôŚŪîôĎéšćîÖćøđÖþêøǰǰ êŠĂ ǰ
ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ
úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ǰ
ǰ ÿîĆïÿîčîĒĀúŠÜđöúĘéóĆîíčŤĒúąĒĀúŠÜóĆîíčŤÿĆêüŤđóČęĂĒÝÖÝŠć÷ĔĀšđÖþêøÖøñĎðš øąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ ǰ ĒîąîĞćÖćøðúĎÖóČßĒúąđÖĘïđÖĊę÷üÖŠĂîîĚĞćìŠüöêćöðäĉìĉîÖćøðúĎÖóČßǰĒúąÿîĆïÿîčîđÖþêøÖøĔĀšĒïŠÜóČĚîìĊę ǰ ÖćøđÖþêøđðŨîóČĚîìĊęøĂÜøĆïîĚĞćēé÷öĊÿĉęÜêĂïĒìîĔĀšđÖþêøÖøìĊęøŠüööČĂǰ ǰ üĉÝĆ÷ĒúąóĆçîćóĆîíčŤóČßĒúąÿĆêüŤìĊęìîêŠĂõćüąîĚĞćìŠüöǰ ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂÿëćîÖćøèŤđøĉęöđךćÿĎŠÿõćüąðÖêĉǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ǰÙüćöđÿĊ÷Āć÷×ĂÜóČĚîìĊęđÖþêøìĊęĕéšøĆïñúÖøąìïĒúąðøąđõì×ĂÜóČĚîìĊęđÖþêøǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂ×ĂÜđÖþêøÖøìĊęĕéšøĆï ÙüćöđÿĊ÷Āć÷óøšĂöøć÷úąđĂĊ÷éÙüćöđÿĊ÷Āć÷ǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂ×ĂÜĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ךĂöĎúĔîÖćøĔĀšÙüćö ߊü÷đĀúČĂǰ
ǰ
9(56,21
ǰôŚŪîôĎÿëćîìĊęÿĞćÙĆâĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöǰ ×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ÿĞćøüÝÙüćöđÿĊ÷Āć÷×ĂÜÿëćîìĊęÿĞćÙĆâ ÿëćîìĊęøćßÖćøǰÿëćîýċÖþćǰýćÿîÿëćîǰēïøćèÿëćîǰÿëćîĊ ×îÿŠÜǰÿëćîìĊęìŠĂÜđìĊę÷üĒúąóČĚîìĊęìćÜđýøþåÖĉÝ ǰĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöǰ
ǰ
êøüÝÿĂïÿõćóöúóĉþĔîÿëćîìĊęÿĞćÙĆâĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöǰ
ǰ
üćÜĒñîÖćøàŠĂöĒàöǰïĎøèąÿëćîìĊęÿĞćÙĆâǰĒúąĒÖšĕ×ðŦâĀćÿĉęÜĒüéúšĂöǰøüöìĆĚÜÝĆéìĞćåćîךĂöĎúÙüćö đÿĊ÷Āć÷×ĂÜÿëćîìĊęÿĞćÙĆâĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöǰ
ǰ
ðøąöćèÖćøøą÷ąđüúćĔîÖćøïĎøèąǰàŠĂöĒàöǰøüöìĆĚÜÝĆéúĞćéĆïÙüćöÿĞćÙĆâĔîÖćøéĞćđîĉîÖćøàŠĂöĒàöǰ
ǰ
ĒÝšÜĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜĒúąðøąÿćîÜćîđÝšćĀîšćìĊęĒúąĂćÿćÿöĆÙøĔîÖćøàŠĂöĒàöǰïĎøèąÿëćîìĊęÿĞćÙĆâ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂö×ĂÜóČĚîìĊęǰ
ǰ
àŠĂöĒàöÿëćîìĊęÿĞćÙĆâĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöĔĀšÖúĆïÿĎŠÿõćóđéĉö ǰ
ǰ
×čéúĂÖúĞćîĚĞćĒúąðøĆïÿõćóõĎöĉìĆýîŤǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂÿëćîÖćøèŤđøĉęöđךćÿĎŠõćüąðÖêĉǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ךĂöĎúÿëćîìĊęìĊęĕéšøĆïÙüćöđÿĊ÷Āć÷ǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ
9(56,21
190
ôŚŪîôĎéšćîÙöîćÙöĒúąēúÝĉÿêĉÖÿŤ ôŚŪîôĎøąïïÿćíćøèĎðēõÙ ôŚŪîôĎéšćîđÖþêø ôŚŪîôĎéšćîÖćøýċÖþćǰ
úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ
ǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìšĂÜëĉęîÝĆÜĀüĆéǰǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜ ÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ðøąëöýċÖþćǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîĂčêÿćĀÖøøöÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîóćèĉß÷ŤÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîìŠĂÜđìĊę÷üĒúąÖĊāć ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰôŚŪîôĎéšćîÖćøýċÖþćǰ úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
ôŚŪîôĎéšćîÙöîćÙöĒúąēúÝĉÿêĉÖÿŤ ôŚŪîôĎøąïïÿćíćøèĎðēõÙ ôŚŪîôĎéšćîđÖþêø ôŚŪîôĎÿëćîìĊęÿĞćÙĆâĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ÿĞćøüÝÙüćöđÿĊ÷Āć÷×ĂÜÿëćîýċÖþćǰĂčðÖøèŤÖćøđøĊ÷îÖćøÿĂîǰ
ǰ
üćÜĒñîÖćøìĞćÙüćöÿąĂćéĒúąôŚŪîôĎÿëćîýċÖþćǰøüöìĆĚÜüćÜĒñîĔîÖćøðøĆïÖćøđøĊ÷îÖćøÿĂîĔĀšìĆîÖĆï õćÙÖćøýċÖþćǰ
ǰ
øąéöîĆÖđøĊ÷îǰîĆÖýċÖþćĒúąĂćÿćÿöĆÙøǰìĞćÙüćöÿąĂćéĒúąôŚŪîôĎÿëćîýċÖþćǰ
ǰ
ÝĆéøąïïÖćøđøĊ÷îÖćøÿĂîĔĀšìĆîÖĆïĀúĆÖÿĎêøÖćøýċÖþćǰ
ǰ
ÿîĆïÿîčîߊü÷đĀúČĂÿČęĂÖćøđøĊ÷îÖćøÿĂîĒÖŠÿëćîýċÖþćìĊęðøąÿïĂčìÖõĆ ÷ǰ
ǰ
ߊü÷đĀúČĂĂčðÖøèŤÖćøđøĊ÷îĒÖŠîĆÖđøĊ÷îǰîĆÖýċÖþćìĊęĕéšøĆïÙüćöđÿĊ÷Āć÷ÝćÖĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ߊü÷đĀúČĂîĆÖđøĊ÷îǰîĆÖýċÖþćĒúąïčÙúćÖøìćÜÖćøýċÖþćìĊęðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂÿëćîÖćøèŤđøĉęöđךćÿĎŠÿõćüąðÖêĉǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ǰÙüćöđÿĊ÷Āć÷×ĂÜÿëćîÖćøýċÖþćǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂ×ĂÜĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîìšĂÜëĉęîÝĆÜĀüĆéǰǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ÿĞćîĆÖÜćîóĆçîćÿÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰ ÿëćîýċÖþćĔîóČĚîìĊęǰ
ǰ
9(56,21
ǰðøąđöĉîÙüćöđÿĊ÷Āć÷ǰđóČęĂđ÷Ċ÷ü÷ćñĎšðøąÿïõĆ÷ǰ úĞćéĆïǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ
ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ
ïøĉĀćøÝĆéÖćøÿĉęÜ×ĂÜïøĉÝćÙìĊęÙÜÙšćÜĂ÷ŠćÜđĀöćąÿöǰǰ ×ĆîĚ êĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
øąéöÖĞćúĆÜÝćÖđÝšćĀîšćìĊęĔîóČĚîìĊęĒúąóČĚîìĊęĂČęîđóČęĂÿĞćøüÝïšćîđøČĂîìĊęĕéšøĆïÙüćöđÿĊ÷Āć÷
ǰ
ÿĞćøüÝǰêøüÝÿĂïךĂöĎúñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ĒúąÙüćöđÿĊ÷Āć÷ìĊęĕéšøĆïǰđóČę ĂĔĀšÙüćöߊü÷đĀúČĂêŠćÜėǰĔĀšêøÜ ÖĆïךĂđìĘÝÝøĉÜǰǰ
ǰ
üćÜĒñîĒúąÖĞćĀîéøąđïĊ÷ï×ĆĚîêĂîĔîÖćøøĆïđÜĉîÙŠćßéđß÷ĒúąđÜĉîߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷óøšĂöĒÝšÜ ðøąßćßîĔĀšìøćïǰēé÷ÖĞćĀîéĂĆêøćÙŠćßéđß÷đðŨîÝĞćîüîìĊęđìŠćÖĆîǰĒêŠĀćÖÙøĆüđøČĂîĔéĕéšøĆïÙüćö đÿĊ÷Āć÷öćÖÖüŠćìĊęÖĞćĀîéĔĀš÷ČęîÙĞćøšĂÜ×ĂđðŨîÖøèĊĕðǰ
ǰ
ÝĆéìĊöđÝšćĀîšćìĊęđóČęĂßĊĚĒÝÜĀúĆÖđÖèæŤĔîÖćøĔĀšÙüćöߊü÷đĀúČĂĔĀšÖĆ ïñĎšðøąÿïðŦâĀćìøćïǰ ÿĞćîĆÖÜćî ìšĂÜëĉęîÝĆÜĀüĆé ǰǰ
ǰ
ÝĆéìĞćïĆâßĊøć÷ßČęĂñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ĒúąìøĆó÷ŤÿĉîìĊęđÿĊ÷Āć÷ĕüšđðŨîĀúĆÖåćîǰǰ
ǰ
ÿøčðÖćøðøąđöĉîÙüćöđÿĊ÷Āć÷ĒúąÙüćöêšĂÜÖćø×ĂÜñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ ĕöŠđÖĉîǰ ǰïćìǰìšĂÜëĉęî đïĉÖÝŠć÷ĕéšìĆîìĊǰĀćÖđÖĉîǰ ǰïćìêšĂÜøć÷ÜćîđóČęĂđïĉÖÝćÖĀîŠü÷ÜćîÖúćÜ ǰ
ǰ
ĂĂÖĀîĆÜÿČĂøĆïøĂÜĔĀšñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ĕüšđðŨîĀúĆÖåćîĔîÖćøøĆïÖćøÿÜđÙøćąĀŤĒúąôŚŪîôĎǰ
ǰ
ÝŠć÷ÙŠćßéđß÷ĒúąđÜĉîߊü÷đĀúČĂñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰǰ
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰǰǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîìšĂÜëĉęîÝĆÜĀüĆéǰǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷ÜðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰ ǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
ǰđöČęĂÿëćîÖćøèŤđøĉęöđךćÿĎŠõćüąðÖêĉǰ ǰđöČęĂöĊÖćøÿĞćøüÝÙüćöđÿĊ÷Āć÷ǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ךĂöĎúìĊęĕéšÝćÖÖćøÿĞćøüÝÙüćöđÿĊ÷Āć÷ǰ óČĚîìĊęìĊęĕéšøĆïÙüćöđÿĊ÷Āć÷ĒúąðøąđõìÙüćöđÿĊ÷Āć÷ ǰ ĀúĆÖđÖèæŤĔîÖćøߊü÷đĀúČĂǰ øć÷ßČęĂĒúąøć÷úąđĂĊ÷éñĎšĕéšøĆïÙüćöđÿĊ÷Āć÷ǰ øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜǰ
9(56,21
ǰ 191
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøÿĉęÜ×ĂÜïøĉÝćÙìĊęÙÜÙšćÜĂ÷ŠćÜđĀöćąÿöǰǰ ðøąđöĉîÙüćöđÿĊ÷Āć÷ǰđóČęĂđ÷Ċ÷ü÷ćñĎšðøąÿïõĆ÷ ǰ
úĞćéĆïǰ
đÿøĘÝÿĉĚîǰ
ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠÖĆîǰ
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
ÿĞćøüÝÿĉęÜ×ĂÜïøĉÝćÙìĊęÙÜÙšćÜǰ
ǰ
ÝĆéìĞćïĆâßĊךĂöĎú×ĂÜïøĉÝćÙÙÜÙšćÜǰ
ǰ
ÝĞćĒîÖðøąđõìÿĉęÜ×ĂÜìĊęÿćöćøëîĞćÖúĆïöćĔßšĔî÷ćöÞčÖđÞĉîĕéšĒúąÿĉęÜ×ĂÜìĊęđðŨîđÙøČęĂÜĂčðēõÙïøĉēõÙǰ
ǰ
ìĞćÙüćöÿąĂćéĒúąïĞćøčÜøĆÖþćÿĉęÜ×ĂÜìĊęÿćöćøëîĞćÖúĆïöćĔßšÜćîĕéšĔĀšĂ÷ĎŠĔîÿõćóóøšĂöĔßšǰĒúą×ċĚî ìąđïĊ÷îüĆÿéčĂčðÖøèŤǰóøšĂöìĆĚÜÝĆéđÖĘï ǰ
ǰ
ÖøèĊÿĉęÜ×ĂÜìĊęÙÜÙšćÜđðŨîÿĉęÜ×ĂÜðøąđõìĂčðēõÙïøĉēõÙǰĔĀšÿĞćøüÝóČĚîìĊęìĊęêšĂÜÖćø×ĂÜïøĉÝćÙǰðøąÿćîÜćî ĒúąÖøąÝć÷×ĂÜïøĉÝćÙìĊęÙÜÙšćÜĕð÷ĆÜóČĚîìĊęìĊęêšĂÜÖćøǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñîǰ
đöČęĂøąéĆïîĚĞćúéúÜǰ đöČęĂÿëćîÖćøèŤđøĉęöđךćÿĎŠõćüąðÖêĉǰ
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆïǰ
ÝĞćîüî×ĂÜïøĉÝćÙìĊęÙÜÙšćÜǰ ÝĞćîüîđÙøČęĂÜöČĂĂčðÖøèŤìĊęîĞćöćĔßšǰ
9(56,21
ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂïǰ ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ đ×êǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ đÿöĊ÷îêøćÝĆÜĀüĆéǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïúǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ĒñîÜćî×ĂÜ ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ ǰĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ
192
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøîĚĞćĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ
ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ
ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ ǰ
ÿĞćøüÝĒúąðøąđöĉîÙüćöđÿĊ÷Āć÷đ×ČęĂîǰĂŠćÜđÖĘïîĚĞćǰðøąêĎîĚĞćǰǰ
ǰ
üćÜĒñîÖćøàŠĂöĒàöǰïĞćøčÜøĆÖþćĒúąðøĆïðøčÜđ×ČęĂîǰĂŠćÜđÖĘïîĚĞćǰðøąêĎîĚĞćǰĔĀšöĊðøąÿĉìíĉõćóĒúąüĉíĊÖćøĂČęîėĔîÖćø ïøĉĀćøÝĆéÖćøîĚĞćĀúĆÜđÖĉéĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ðøąđöĉîĒúąÿøčðÙŠćĔߚ݊ć÷ĔîÖćøéĞćđîĉîÖćøïøĉĀćøÝĆéÖćøîĚĞćĀúĆÜđÖĉéĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ðøąöćèÖćøøą÷ąđüúćĔîÖćøéĞćđîĉîÖćøïøĉĀćøÝĆéÖćøîĚĞćĀúĆÜđÖĉéĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ÝĆéúĞćéĆïÙüćöÿĞćÙĆâĔîÖćøéĞćđîĉîÖćøïøĉĀćøÝĆéÖćøîĚĞćĀúĆÜđÖĉéĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ÝĆéđÝšćĀîšćìĊęàŠĂöĒàöðøąêĎîĚĞćǰđ×ČęĂîìĊęđÿĊ÷Āć÷ǰ
ǰ
óĆçîćĒúąðøĆïðøčÜēÙøÜÖćøĒĀúŠÜîĚĞćíøøößćêĉđóČęĂđðŨîēÙøÜÖćøÿĞćĀøĆïðŜĂÜÖĆîĒúąĒÖšĕ×ðŦâĀćĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
đøĊ÷ÖÙČîĂčðÖøèŤǰđÙøČęĂÜöČĂǰđÙøČęĂÜÝĆÖøǰ÷ćîóćĀîąÝćÖĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęǰ
ǰ
ïĞćøčÜøĆÖþćǰàŠĂöĒàöĔĀšĂ÷ĎŠĔîÿõćóóøšĂöĔßšÜćîǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ Öøößúðøąìćîǰ ÖćøĕôôŜćĒĀŠÜðøąđìýĕì÷ǰ
ǰ ÝĆéìĞćìąđïĊ÷îĂčðÖøèŤǰǰđÙøČęĂÜöČĂǰđÙøČęĂÜÝĆÖøĒúąÝĆéđÖĘ ïǰ ǰ øüïøüöðŦâĀćĔîĂéĊêìĊęđÖĉé×ċĚîĔîÖćøéĞćđîĉîÜćîǰîĞćöćüĉđÙøćąĀŤĒúąĀćĒîüìćÜðŜĂÜÖĆîðŦâĀćǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü ÷ǰ
ǰ
đöČęĂĀîŠü÷ÜćîĀîŠü÷ÜćîÖúćÜìĊęđÖĊę÷üךĂÜóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ ǰ
9(56,21
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰÝĆéÖćøõĆ÷óĉïĆêĉĒúąÖćøôŚŪîôĎĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ
ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ
ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ ǰ
ÿĞćøüÝÙüćöđÿĊ÷Āć÷ĒúąðøąđöĉîñúÖøąìïÝćÖđĀêčĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
øüïøüöךĂöĎúñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰÝĞćîüîñĎšïćéđÝĘï đÿĊ÷ßĊüĉêǰÿëćîìĊęđÖĉéõĆ÷ĒúąöĎúÙŠćÙüćöđÿĊ÷Āć÷ēé÷ÝĆéĔĀšĂ÷ĎŠĔîøąïï åćîךĂöĎúǰ
ǰ
ÿøčðÙŠćĔߚ݊ć÷ĔîÖćøéĞćđîĉîÖćøïøĉĀćøÝĆéÖćøõĆ÷óĉïĆêĉøąĀüŠćÜđÖĉéĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ðøąđöĉîÙŠćĔߚ݊ć÷ĔîÖćøéĞćđîĉîÖćøïøĉĀćøÝĆéÖćøõĆ÷óĉïĆêĉĀúĆÜđÖĉéĂčìÖõĆ÷ǰ
ǰ
ÿëćîìĊęÿĞćÙĆâĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöǰ ðøąđöĉîñúÖøąìïÿĉęÜĒüéúšĂöÝćÖÖćøêÖÙšćÜ×ĂÜÿćøđÙöĊǰüĆêëčĂĆîêøć÷ǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîÖĆïĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜĔîÖćøÖĞćÝĆéÿćøđÙöĊĒúąüĆêëčĂĆîêøć÷ìĊęøĆęüĕĀúǰ
ǰ
üćÜĒñîĔîÖćøðøĆïðøčÜÿëćîìĊęÿĞćÙĆâǰ ÿëćîìĊęøćßÖćøǰÿëćîýċÖþćǰýćÿîÿëćîǰēïøćèÿëćîǰÿëćîĊ×îÿŠÜǰÿëćîìĊę ìŠĂÜđìĊę÷üĒúąóČĚîìĊęđýøþåÖĉÝ ǰóČĚîìĊęÿćíćøèąĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöøŠüöÖĆïĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊę ǰ
ǰ
ðøąÿćîÜćîÖćøôŚŪîôĎóČĚîìĊęðøąÿïĂčìÖõĆ÷ÖĆïĀîŠü÷ÜćîìĆĚÜõć÷ĔîðøąđìýĒúąêŠćÜðøąđìýǰǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ
ÿĞćîĆÖîć÷ÖøĆåöîêøĊǰ ÖøąìøüÜöĀćéĕì÷ǰ ÖøąìøüÜÖúćēĀöǰ ÖøąìøüÜìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöǰ ÖøąìøüÜÖćøóĆçîćÿĆÜÙöĒúą ÙüćööĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷Ťǰ ÖøąìøüÜóćèĉß÷Ťǰ ÖøąìøüÜĒøÜÜćîǰ ÖøąìøüÜÖćøÙúĆÜǰǰ ÖøąìøüÜÙöîćÙöǰ ÖøöðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰǰǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ǰ
ǰ øąéöÖĞćúĆÜÙîĒúąĂčðÖøèŤǰđÙøČęĂÜöČĂǰđÙøČęĂÜÝĆÖøđóČęĂđøŠÜàŠĂöĒàöóČĚîìĊęÿćíćøèąĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöǰ ìĀćøïÖ ǰ ǰ ÝĆéêĆĚÜēÙøÜÖćøÝšćÜÜćîĂ÷ŠćÜđøŠÜéŠüîĔîÖćøïĎøèąǰàŠĂöĒàöóČĚîìĊęÿćíćøèąǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČîĚ ìĊęǰ ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü ÷ǰ
ǰ
đöČęĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜìĊęđÖĊę÷üךĂÜóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
9(56,21
ǰ 193
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰÝĆéÖćøõĆ÷óĉïĆêĉĒúąÖćøôŚŪîôĎĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ êŠĂ ǰ
ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ
ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ ǰ ߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîêŠćÜėìĆĚÜõćÙøĆåĒúąõćÙđĂÖßîĔîÖćøÖćøôŚŪîôĎÙüćöđÿĊ÷Āć÷ĒúąôŚŪîôĎñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ǰ
ǰ éšćîÙöîćÙöǰ üćÜĒñîÖćøôŚŪîôĎÿĉęÜĒüéúšĂöĔĀšöĊÙüćöđĀöćąÿöĔîÖćøéĞćøÜßĊüĉê×ĂÜÿĉęÜöĊßĊüĉêǰ ǰ ðøąöćèÖćøøą÷ąđüúćĒúąđøĊ÷ÜúĞćéĆïÙüćöÿĞćÙĆâĔîÖćøàŠĂöïĞćøčÜøĆÖþćđÿšîìćÜÙöîćÙöǰ ǰ ðøąÿćîÜćîÖĆïĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęđóČęĂÿîĆïÿîčîđÝšćĀîšćìĊęĒúąĂčðÖøèŤ ĔîàŠĂöĒàöđÿšîìćÜÙöîćÙöǰ ǰ đøĊ÷ÖÙČîĂčðÖøèŤǰđÙøČęĂÜöČĂǰđÙøČęĂÜÝĆÖøìĊęĔßšĔîÖćøôŚŪîôĎđÿšîìćÜÙöîćÙöÝćÖĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊę ǰ ǰ ïĞćøčÜøĆÖþćǰàŠĂöĒàöĔĀšĂ÷ĎŠĔîÿõćóóøšĂöĔßšÜćîǰ ǰ ÝĆéìĞćìąđïĊ÷îĂčðÖøèŤǰǰđÙøČęĂÜöČĂǰđÙøČęĂÜÝĆÖøĒúąÝĆéđÖĘ ïǰ
ǰ øüïøüöðŦâĀćĔîĂéĊêìĊęđÖĉé×ċĚîĔîÖćøéĞćđîĉîÜćîǰîĞćöćüĉđÙøćąĀŤĒúąĀćĒîüìćÜðŜĂÜÖĆîðŦâĀćđÿšîìćÜÙöîćÙöǰ ǰ éšćîđýøþåÖĉÝǰ üćÜĒñîĔîÖćøôŚŪîôĎđýøþåÖĉÝĀúĆÜđÖĉéĂčìÖõĆ÷ǰ ǰ ðøąöćèÖćøøą÷ąđüúćĒúąđøĊ÷ÜúĞćéĆïÙüćöÿĞćÙĆâĔîÖćøôŚŪîôĎđýøþåÖĉÝǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜìĊęđÖĊę÷üךĂÜóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
ǰ
9(56,21
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰÝĆéÖćøõĆ÷óĉïĆêĉĒúąÖćøôŚŪîôĎĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ êŠĂ ǰ
ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ
ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ ǰ ðøąÿćîÜćîÖĆïĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęđóČęĂéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîôŚŪîôĎđýøþåÖĉÝǰ
ǰ
ǰ ÝĆéēÙøÜÖćøĀćÜćîĔĀšÖĆïñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷đóČęĂÿøšćÜøć÷ĕéšĔĀšÖĆïñĎšðøąÿïõĆ÷ǰ ǰ øüïøüöðŦâĀćĔîĂéĊêìĊęđÖĉé×ċĚîĔîÖćøéĞćđîĉîÜćîǰîĞćöćüĉđÙøćąĀŤĒúąĀćĒîüìćÜðŜĂÜÖĆîðŦâĀćđÿšîìćÜÙöîćÙöǰ
ǰ éšćîÖćøđ÷Ċ÷ü÷ćǰ ÝĆéÿŠÜđÝšćĀîšćìĊęÿĞćøüÝÙüćöđÿĊ÷Āć÷øŠüöÖĆïĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊę ǰ ǰ üćÜĒñîĔîÖćøéĞćđîĉîÖćøđ÷Ċ÷ü÷ćÝĉêĔÝĒÖŠñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ ǰ ÖĞćĀîéĀúĆÖđÖèæŤĔîÖćøđ÷Ċ÷üĒúąÝŠć÷đÜĉîßéđß÷ĔĀšÖĆïñĎšðøąÿïõĆ÷ ǰ ǰ ĒÝšÜĀúĆÖđÖèæŤÖćøßéđß÷ÙüćöđÿĊ÷Āć÷ĔĀšÖĆïĀîŠü÷ÜćîìĊęđÖĊę÷üךĂÜǰ
ǰ ðøąöćèÖćøøą÷ąđüúćĒúąđøĊ÷ÜúĞćéĆïÙüćöÿĞćÙĆâĔîÖćøôŚŪîôĎđýøþåÖĉÝǰ ǰ ðøąÿćîÜćîÖĆïĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęđóČęĂôŚŪîôĎĒúąđ÷Ċ÷ü÷ćñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ǰ ǰ ðøąÿćîÜćîÖĆïĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊęđóČęĂøĆïôŦÜðŦâĀć×ĂÜñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ ÷ĒúąÝĆéÖĉÝÖøøöÿĆîìîćÖćøđóČęĂđ÷Ċ÷ü÷ćÝĉêĔÝ ñĎšðøąÿïõĆ÷ǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜìĊęđÖĊę÷üךĂÜóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
9(56,21
194
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ
ǰ
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰÝĆéÖćøõĆ÷óĉïĆêĉĒúąÖćøôŚŪîôĎĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ êŠĂ ǰ
ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ
ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ ǰ ÝĆéìĞćÿøčðÙŠćĔߚ݊ć÷ĔîÖćøßéđß÷ñĎšðøąÿïĂčìÖõĆ÷ĒúąÝĆéìĞćøć÷ÜćîÖćøđïĉÖÝŠć÷ÙŠćßéđß÷ǰ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ǰ
ǰ øüïøüöðŦâĀćĔîĂéĊêìĊęđÖĉé×ċĚîĔîÖćøđ÷Ċ÷üßéđß÷ÙüćöđÿĊ÷Āć÷ǰîĞćöćüĉđÙøćąĀŤĒúąĀćĒîüìćÜðŜĂÜÖĆîðŦâĀćǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜìĊęđÖĊę÷üךĂÜóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
ǰ
9(56,21
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøÿćíćøèĎðēõÙĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰ
øąïïîĚĞćðøąðćǰ ÿĞćøüÝÙüćöđÿĊ÷Āć÷ĔîøąïïîĚĞćðøąðćĀúĆÜđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ ÷ǰ
ǰ
üćÜĒñîĔîÖćøàŠĂöïĞćøčÜøĆÖþćøąïïîĚĞćðøąðćìĊęđÿĊ÷Āć÷ǰ
ǰ
ðøąöćèÖćøøą÷ąđüúćĒúąđøĊ÷ÜúĞćéĆïÙüćöÿĞćÙĆâĔîÖćøàŠĂöïĞćøčÜøĆÖþćøąïïîĚĞćðøąðćǰ
ǰ
ÝĆéđÝšćĀîšćìĊęđóČęĂïĞćøčÜøĆÖþćǰàŠĂöĒàöøąïïîĚĞćðøąðćǰøüöìĆĚÜđÙøČęĂÜÝĆÖøĒúąĂčðÖøèŤĔĀšÖúĆïÿĎŠÿõćóĔßšÜćîĕéšǰ Öćø ðøąðćîÙøĀúüÜ õĎöĉõćÙ ǰ
ǰ
øüïøüöðŦâĀćĔîĂéĊêìĊęđÖĉé×ċĚîĔîÖćøéĞćđîĉîÜćîǰîĞćöćüĉđÙøćąĀŤĒúąĀćĒîüìćÜðŜĂÜÖĆîðŦâĀćǰ
ǰ
øąïïïĞćïĆéîĚĞćđÿĊ÷ǰ ÿĞćøüÝÙüćöđÿĊ÷Āć÷ĔîøąïïïĞćïĆéîĚĞćđÿĊ÷ĀúĆÜđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ ÷ǰ
ǰ
üćÜĒñîĔîÖćøïĞćïĆéîĚĞćđÿĊ÷ǰ
ǰ
ðøąöćèÖćøøą÷ąđüúćĒúąđøĊ÷ÜúĞćéĆïÙüćöÿĞćÙĆâĔîÖćøïĞćïĆéîĚĞćđÿĊ÷ǰ
ǰ
ÝĆéđÝšćĀîšćìĊęđóČęĂïĞćïĆéîĚĞćđÿĊ÷ĒúąïĞćøčÜøĆÖþćǰàŠĂöĒàöøąïïïĞćïĆéîĚĞćđÿĊ÷ǰøüöìĆĚÜđÙøČęĂÜÝĆÖøĒúąĂčðÖøèŤĔĀšÖúĆïÿĎŠÿõćó ĔßšÜćîĕéšǰ
ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ Öøößúðøąìćîǰ ÖćøĕôôŜćĒĀŠÜðøąđìýĕì÷ǰ ÖćøðøąðćîÙøĀúüÜ õĎöĉõćÙ
ǰ øüïøüöðŦâĀćĔîĂéĊêìĊęđÖĉé×ċĚîĔîÖćøéĞćđîĉîÜćîǰîĞćöćüĉđÙøćąĀŤĒúąĀćĒîüìćÜðŜĂÜÖĆîðŦâĀćǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂĀîŠü÷ÜćîĀîŠü÷ÜćîÖúćÜóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ
9(56,21
ǰ 195
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøÿćíćøèĎðēõÙĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰ
øąïïîĚĞćðøąðćǰ ÿĞćøüÝÙüćöđÿĊ÷Āć÷ĔîøąïïîĚĞćðøąðćĀúĆÜđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ ÷ǰ
ǰ
üćÜĒñîĔîÖćøàŠĂöïĞćøčÜøĆÖþćøąïïîĚĞćðøąðćìĊęđÿĊ÷Āć÷ǰ
ǰ
ðøąöćèÖćøøą÷ąđüúćĒúąđøĊ÷ÜúĞćéĆïÙüćöÿĞćÙĆâĔîÖćøàŠĂöïĞćøčÜøĆÖþćøąïïîĚĞćðøąðćǰ
ǰ
ÝĆéđÝšćĀîšćìĊęđóČęĂïĞćøčÜøĆÖþćǰàŠĂöĒàöøąïïîĚĞćðøąðćǰøüöìĆĚÜđÙøČęĂÜÝĆÖøĒúąĂčðÖøèŤĔĀšÖúĆïÿĎŠÿõćóĔßšÜćîĕéšǰ Öćø ðøąðćîÙøĀúüÜ õĎöĉõćÙ ǰ
ǰ
øüïøüöðŦâĀćĔîĂéĊêìĊęđÖĉé×ċĚîĔîÖćøéĞćđîĉîÜćîǰîĞćöćüĉđÙøćąĀŤĒúąĀćĒîüìćÜðŜĂÜÖĆîðŦâĀćǰ
ǰ
øąïïïĞćïĆéîĚĞćđÿĊ÷ǰ ÿĞćøüÝÙüćöđÿĊ÷Āć÷ĔîøąïïïĞćïĆéîĚĞćđÿĊ÷ĀúĆÜđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ ÷ǰ
ǰ
üćÜĒñîĔîÖćøïĞćïĆéîĚĞćđÿĊ÷ǰ
ǰ
ðøąöćèÖćøøą÷ąđüúćĒúąđøĊ÷ÜúĞćéĆïÙüćöÿĞćÙĆâĔîÖćøïĞćïĆéîĚĞćđÿĊ÷ǰ
ǰ
ÝĆéđÝšćĀîšćìĊęđóČęĂïĞćïĆéîĚĞćđÿĊ÷ĒúąïĞćøčÜøĆÖþćǰàŠĂöĒàöøąïïïĞćïĆéîĚĞćđÿĊ÷ǰøüöìĆĚÜđÙøČęĂÜÝĆÖøĒúąĂčðÖøèŤĔĀšÖúĆïÿĎŠÿõćó ĔßšÜćîĕéšǰ
ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ Öøößúðøąìćîǰ ÖćøĕôôŜćĒĀŠÜðøąđìýĕì÷ǰ ÖćøðøąðćîÙøĀúüÜ õĎöĉõćÙ
ǰ øüïøüöðŦâĀćĔîĂéĊêìĊęđÖĉé×ċĚîĔîÖćøéĞćđîĉîÜćîǰîĞćöćüĉđÙøćąĀŤĒúąĀćĒîüìćÜðŜĂÜÖĆîðŦâĀćǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂĀîŠü÷ÜćîĀîŠü÷ÜćîÖúćÜóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéšǰ ǰ
9(56,21
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰðøĆïðøčÜÖøąïüîÖćøĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰǰ ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ ǰĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ
ǰ
øüïøüöðøąđéĘîðŦâĀćĒúąĂčðÿøøÙìĊęđÖĉé×ċĚîĔîÖøąïüîÖćøĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ǰ
ǰ
êøüÝÿĂïךĂïÖóøŠĂÜìĊęđÖĉé×ċĚîĔîÖćøéĞćđîĉîÜćîǰîĞćöćüĉđÙøćąĀŤĒúąĀćĒîüìćÜĒÖšĕ×ĒúąðŜĂÜÖĆîǰ
ǰ
êøüÝÿĂïõĆ÷ìĊęĂćÝÝąđÖĉé×ċĚîàĚĞćàšĂîǰ
ǰ
đøĊ÷ïđøĊ÷ÜךĂöĎúĒúąÝĆéìĞćđðŨîøć÷ÜćîĒúą×ĆĚîêĂîĔîÖćøéĞćđîĉîÖćøìĆĚÜĀöéǰ
ǰ
ìïìüîĒúąðøĆïðøčÜĒñîđñßĉâđĀêčĔîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿćíćøèõĆ÷øąéĆïÖøąìøüÜǰéšćîĒÝšÜđêČĂîõĆ÷ǰ
ĀúĆÜđÖĉéđĀêčǰ ĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ýĎî÷ŤđêČĂîõĆ÷ĒĀŠÜßćêĉǰ ÖøąìøüÜđìÙēîēú÷Ċÿćøÿîđìý ĒúąÖćøÿČęĂÿćøǰǰ ǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊǰę ÝĆÜĀüĆé ǰ ǰ
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷ǰ
ǰ
đöČęĂýĎî÷ŤđêČĂîõĆ÷ĒĀŠÜßćêĉǰÖøąìøüÜđìÙēîēú÷ĊÿćøÿîđìýĒúąÖćøÿČęĂÿćøóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéš ǰ
9(56,21
196
ǰ
õćÙñîüÖǰǰ
9(56,21
ǰ
õćÙñîüÖǰ ǰÖćøĔßšÙĎŠöČĂǰ
9(56,21
ǰ 197
üĉíĊÖćøĔßšÙĎŠöČĂÖćøéĞćđîĉîÜćîĒñîđñßĉâđĀêčéšćîĂčìÖõĆ÷øąéĆïÝĆÜĀüĆéĒúąĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ ÿćøïĆâĒñîÜćîøąéĆïÝĆÜĀüĆéĒúąĀîŠü÷ÜćîÖúćÜêšĂÜéĞćđîĉîÖćøêćöøą÷ąđüúćÖŠĂîìĊęĂčìÖõĆ÷ÝąđÖĉé×ċĚîǰǰ ÿĊđĀúČĂÜ ǰøąĀüŠćÜìĊęđĀêčĂčìÖõĆ÷đÖĉé×ċĚîǰ ÿĊĒéÜ ǰĒúąĀúĆÜĂčìÖõĆ÷ÿĉĚîÿčéúÜĒúšüǰ ÿĊđ×Ċ÷ü ǰ ïìïćìĀîšćìĊęĀúĆÖìĊęÝĆÜĀüĆéĀøČĂĀîŠü÷ÜćîÖúćÜìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøǰ ߊüÜøą÷ąđüúćĔîÖćø ìĞćĒñîǰÖŠĂîđÖĉéđĀêč ĂčìÖõĆ÷ǰ ÿĊđĀúČĂÜ ǰ øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêčǰǰǰǰǰǰ ÿĊĒéÜ ǰĒúąĀúĆÜđÖĉé đĀêčǰ ÿĊđ×Ċ÷ü ǰ
ïìïćìĀîšćìĊę×ĂÜÝĆÜĀüĆéĔîÖćøéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîđñßĉâđĀêčéšćîĂčìÖõĆ÷ǰ ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷ ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷
Āîšć
ÖŠĂîđÖĉéđĀêčĂčìÖõĆ÷
Āîšć
ǰÝĆéêĆĚÜýĎî÷ŤĂĞćîü÷ÖćøđÞóćąÖĉÝøąéĆïÝĆÜĀüĆé
ǰđêøĊ÷öÝĆ éêĆĚÜ ýĎî÷ŤøĆïïøĉÝćÙ
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂ öđÝšćĀîšćìĊęĒúąĂćÿćÿöĆÙøĔîÖćøðŜĂ ÜÖĆî ïøøđìć ĂčìÖõĆ÷ĒúąÖćøøąéöóČĚîìĊę ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂ öéšćîđÙøČęĂ ÜöČ ĂǰǰĂčðÖøèŤǰ÷ćîóćĀîąĒúąÖćø ÝĆéÿøøìøĆó÷ćÖø ǰđêøĊ÷öøąïïåćîךĂöĎ ú
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÙöîćÙö
ǰÿĞćøĂÜđßČĚ ĂđóúĉÜóúĆÜÜćî
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂö×ĂÜĒñîĂó÷ó
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂ öéšćîøąïïÿČęĂÿćøĒúąđÙøČęĂ ÜöČĂ ÿČęĂÿćø
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÖćøĒóì÷ŤĒúąÿćíćøèÿč×
ǰÿĞćøüÝóČĚîìĊęđÿĊę÷Ü óČĚîìĊęìĊęĕéšøĆïñúÖøąìï
ÝĆéøąïïÖćøÿĞćøüÝÙîĀć÷ĒúąÖøąïüîÖćøìćÜîĉêĉüĉì÷ćýćÿêøŤ
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîéĎĒúÙüćöðúĂéõĆ÷ǰÙüćöÿÜïđøĊ÷ïøšĂ÷Ēúą ÙüćööĆęîÙÜǰ
ǰđòŜćøąüĆÜÿëćîÖćøèŤ
ǰđêøĊ÷öðŜĂÜÖĆî ÿëćîìĊęÿĞćÙĆâǰ
ǰĒÝšÜđêČ ĂîõĆ÷ĒúąđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöðøąßćßîĔîÖćøđñßĉâ đĀêč ĂčìÖõĆ÷
ǰđêøĊ÷öðŜĂÜÖĆîøąïïÿćíćøèĎ ðēõÙ
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîÖćøýċÖþć
ǰđêøĊ÷öÝĆéêĆĚÜ ýĎî÷ŤóĆÖ óĉÜßĆęü Ùøćü
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîđÖþêøÖøøö
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîđÙøČęĂÜĂčðēõÙïøĉēõÙǰ
đú×Āîšć×ĂÜ ĒñîÜćîǰ
ǰêøüÝÿĂïēÙøÜÿøšćÜĔîÖćøðŜĂ ÜÖĆîĂčì ÖõĆ÷
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂ öéšćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÖŠĂîđÖĉ éđĀêčĂčìÖõĆ÷
ßČęĂĒñîÜćîĀúĆÖìĊę ÝĆÜĀüĆéĀøČĂ ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜìĊę êšĂÜéĞćđîĉîÖćøǰ
ǰ
9(56,21
üĉíĊÖćøĔßšÙĎŠöČĂÖćøéĞćđîĉîÜćîĒñîđñßĉâđĀêčéšćîĂčìÖõĆ÷øąéĆïÝĆÜĀüĆéĒúąĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ õćóĒÿéÜúĞćéĆï×ĆĚîêĂîĔîÖćøéĞćđîĉîÜćîêćöĒñîøąéĆïÝĆÜĀüĆéǰĒñîÜćîìĊęÝĆÜĀüĆéêšĂÜéĞćđîĉîÜćîÝą đøĊ÷ÜúĞćéĆïÖŠĂîĀúĆÜǰēé÷ĒñîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÜćîÙüïÙĎŠÖĆîÝąĂ÷ĎŠĔîÖúčŠöđéĊ÷üÖĆîǰ ĒñîÜćîìĊęêšĂÜìĞćÙüïÙĎŠÖĆîǰêšĂÜéĞćđîĉîÜćîĔîøą÷ąđüúćđéĊ÷üÖĆî ǰ
ĒñîÜćî úĞćéĆïĒøÖǰ đøĉęö éĞćđîĉîÖćø ĒñîîĊÖĚ ĂŠ î ĒúšüéĞćđîĉî ĒñîÜćî ĂČęîêŠĂĕð êćöúĎÖýøǰ
ÖŠĂîđÖĉé đĀêčǰ
ïøĉĀćøÝĆéÖćøñĎšðøąÿïõĆ÷
ǰðøąÖćýõĆ÷óĉïĆêĉÞčÖ đÞĉî
ǰÝĆéêĆÜĚ ýĎî÷Ť ïĆâßćÖćø đÞóćąÖĉÝÿŠüîĀîšć Ĕîđ×ê óČĚîìĊęðøąÿïõĆ÷
ǰĂó÷óñĎšðøąÿïõĆ÷
ǰêĉéêćöñĎšÿĎâĀć÷Ēúą ÝĆéÖćøñĎšđÿĊ÷ßĊüĉêǰ
ǰߊü÷ßĊüĉêñĎš ðøąÿïõĆ÷ǰ ñĎšđÿĊ÷ßĊüĉê
¦·® µ¦ ´ µ¦ ¼Â¨ ´ n° Á ¸É¥ª
ÝĆéÖćøēÙøÜÿøšćÜÿîĆïÿîčîñĎšðøąÿïõĆ÷ ǰïøĉĀćøýĎî÷ŤóĆÖóĉ Ü ßĆęüÙøćü
ǰÝĆéÖćø×÷ąǰàćÖǰ ðøĆÖĀĆÖóĆÜ
ǰÝĆéÖćøĒóì÷Ť ÿćíćøèÿč×
ǰïøĉĀćøÿĉÜę ×ĂÜïøĉÝćÙ
ǰøĆÖþćÙüćöðúĂéõĆ÷Ĕî óČĚîìĊę
ǰ ¦·®µ¦ ´ µ¦ o µ µ¦Á ¬ ¦ ¦·®µ¦ ´ µ¦ o µ µ¦«¹ ¬µ
ǰïøĉĀćøĀîŠü÷ÜćîìĊęđךć öćđ÷Ċę÷öñĎšðøąÿïõĆ÷
ĒñîÜćîìĊę éĞćđîĉîÜćîđðŨî úĞćéĆïÿčéìšć÷ǰ
ÝĆéÖćøēÙøÜÿøšćÜÿîĆïÿîčîÖćøÝĆéÖćø
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøîĚĞć
ǰÝĆéÖćøøąïïÿČęĂÿćø ÞčÖđÞĉî
ǰ o o °¤¼¨ ¦³ µ ¦³®ªnµ Á · Á® »
¦·®µ¦ ´ µ¦¦³ µ o °¤¼¨
ǰðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÿČęĂöüúßî
ǰïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćî ÙöîćÙö 9(56,21
198
ǰ
ߊüÜĔî Öćø éĞćđîĉîÜć îêćö Ēñîǰ
ǰ o ° ¦³ µ µ¦ ¼ ã
ǰðÖðŜĂÜÿëćîìĊęÿĞćÙĆâ
üĉíĊÖćøĔßšÙĎŠöČĂÖćøéĞćđîĉîÜćîĒñîđñßĉâđĀêčéšćîĂčìÖõĆ÷øąéĆïÝĆÜĀüĆéĒúąĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ êćøćÜĒÿéÜøć÷úąđĂĊ÷éÖćøéĞćđîĉîÜćîêćöĒñîÜćîĀúĆÖìĊę ÝĆÜĀüĆéêšĂÜéĞćđîĉîÜćîǰðøąÖĂïéšü÷ǰßČęĂĒñîÜćî ĀúĆÖǰßČęĂĒñîÜćîĂČęîìĊęêšĂÜéĞćđîĉîÖćøÙüïÙĎŠǰ×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÜćî ĔîĒñîÜćîĀúĆÖǰĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰ ÿĆââćèìĊęïĂÖüŠćêšĂÜđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúą×šĂöĎúìĊęêšĂÜĔßšĔîÖćøéĞćđîĉîÜćîêćöĒñîÜćîĀúĆÖǰēé÷öĊ ÖćøìĞćߊĂÜàšć÷ÿčéđóČęĂêøüÝÿĂïÖćøéĞćđîĉîÜćîêćöĒñîđÿøĘÝÿĉĚîǰ ßČęĂĒñîÜćîĀúĆÖǰ
ßČęĂĒñîÜćîìĊęêšĂÜìĞć ÙüïÙĎŠÖĆïĒñîîĊĚǰ
ߊüÜøą÷ąđüúćĔîÖćøéĞćđîĉîĒñîǰ
ǰđêøĊ÷öÙüćöóøšĂöéšćîđÙøČęĂÜöČĂǰĂčðÖøèŤǰüĆÿéčÿĉĚîđðúČĂÜǰ÷ćîóćĀîąĒúą ÖćøÝĆéÿøøìøĆó÷ćÖø
đĀêčÖćøèŤìĊęïŠÜïĂÖ ĔĀšđøĉęöĒñîÜćîǰ
ÝĆéêĆĚÜóČĚîìĊę ßĆęüÙøćüǰđóČę ĂøąéöüĆÿ éčǰĂčðÖøèŤǰüĆÿ éčÿĉĚîđðúČĂÜĒúą÷ćîóćĀîąìĊęêš ĂÜĔßšĔîÖćøđñßĉâđĀêč
ÿĞćøüÝĒúąêøüÝÿĂïüĆÿéčǰĂčðÖøèŤǰ÷ćîóćĀîąǰüĆÿéčÿĉĚîđðúČ ĂÜĔĀš óøšĂöĔîÖćøĂĂÖðäĉïĆ êĉÜćî
ߊĂÜêøüÝÿĂïÖćø éĞćđîĉîÜćîǰ
đêøĊ÷öÙüćöóøšĂ öđÝšćĀîšćìĊęĒúąĂćÿćÿöĆÙøĔîÖćøðŜĂ ÜÖĆî ïøøđìćĂčìÖõĆ÷ĒúąÖćøøąéöóČîĚ ìĊęǰ ǰđêøĊ÷öøąïï åćîךĂöĎú đêøĊ÷ öÙüćöóøšĂ öéšćîøąïïÿČęĂÿćøĒúąđÙøČęĂ ÜöČĂ ÿČęĂÿćø
×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉî Öćø
úĞćéĆï
øć÷úąđĂĊ÷é×ĆîĚ êĂî ÖćøéĞćđîĉîÜćîǰ
đÿøĘÝ ÿĉĚî
ĒñîìĊêę šĂÜéĞćđîĉî ÖćøÙüïÙĎŠÖĆî
ÖŠĂîđÖĉéđĀêč
ĀîŠü÷ÜćîøĆïñĉéßĂï ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿć íćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿć íćøèõĆ÷đ×êǰ ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜĂĞćđõĂ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïú ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆé ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂ ÜÖĆîõĆ÷òść÷óú đøČĂî Ē×üÜÖćøìćÜ ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ĀîŠü÷ìĀćøĔîóČĚîìĊę
ÝĆéìĞćìąđïĊ÷îüĆÿéčǰĂčðÖøèŤǰ÷ćîóćĀîąĒúąüĆÿéčÿĉĚîđðúČ ĂÜǰ êćøćÜïĆâßĊüĆÿ éčǰĂčðÖøèŤǰ÷ćîóćĀîąǰüĆÿéč ÿĉĚîđðúČĂÜõćÙñîüÖĀîšć @@ǰ ǰ àŠĂöïĞćøčÜđÙøČęĂÜöČĂǰĂčðÖøèŤǰ÷ćîóćĀîąĔĀšĂ÷ĎŠĔîÿõćóóøšĂöĔßšÜćîǰĒúąđêøĊ÷öüĆ ÿéčÿĉĚîđðúČĂÜǰđߊîǰîĚĞćöĆî đßČĚĂđóúĉÜǰĔĀšđ óĊ÷ÜóĂĔîÖćøĔßš Üćî
êĉéêćöÿëćîą×ĂÜüĆ ÿéčǰĂčðÖøèŤǰ÷ćîóćĀîąǰüĆÿéčÿĉĚîđðúČ ĂÜìĊę öĊĂ÷ĎŠ
ÖĞćĀîéĀîŠü÷ÜćîìĊęÝąøšĂÜ×ĂÙüćöߊü÷đĀúČĂđöČęĂ×ćéĒÙúîüĆÿéčǰĂč ðÖøèŤ ǰ÷ćîóćĀîąǰüĆÿéčÿĉĚîđðúČĂÜ
đêøĊ÷öðøąÿćîÜćîđóČę ĂÝĆéĀćüĆÿéčǰĂčð ÖøèŤǰ÷ćîóćĀîąǰüĆÿéčÿĉĚîđðúČĂÜÿĞćøĂÜǰÖøèĊöĊĕöŠđ óĊ÷ÜóĂ
ÝĆéđêøĊ÷öĒñîÙüćöøŠüööČĂךćöúčŠöîĚĞć ǰ ÝĆïÙĎŠÝĆÜĀüĆ é ǰđóČęĂ×ĂÙüćöߊü÷đĀúČ ĂĔîìćÜéšćîüĆÿ éčǰĂčðÖøèŤǰ ÷ćîóćĀîąǰüĆÿéčÿĉĚîđðúČĂÜÝćÖÝĆÜĀüĆéĂČęî
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöĒñî
đöČęĂ öĊÖćøĒÝšÜđêČ ĂîõĆ÷ĔîóČĚîìĊęǰ đöČęĂ öĊÖćøĂó÷óðøąßćßîĂĂÖÝćÖóČĚîìĊęđÿĊę÷ ÜõĆ÷
ךĂöĎúìĊęêšĂÜĕéšøĆï
øć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêéĉ êŠĂĀîŠü÷ÜćîĔîÖćøÝĆéĀćüĆÿéčĂčðÖøèŤìĊęĔßš ĔîÖćøđñßĉâđĀêčǰ ÝĞćîüî đÙøČęĂÜöČĂĒúąĂčðÖøèŤǰìĊęÿćöćøëĔßš Üćîĕéšǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêéĉ êŠ ĂĒĀúŠÜÝĆ éĀćĒúąĀîŠü÷ÜćîךćÜđÙĊ÷ ÜìĊęÿćöćøëĔĀšÙüćöߊü÷đĀúČĂĕéšǰ øć÷úąđĂĊ÷éÖćø×ĂøĆïÖćø ÿîĆïÿîčîÝćÖĀîŠü÷ÜćîêŠćÜė
øć÷ßČęĂĀîŠü÷Üćî ìĊęđÖĊę÷üךĂÜĔîÖćø ìĞćĒñîǰ
ךĂöĎúĔîÖćøĔßšĔî ÖćøìĞćĒñîÜćîǰ
ǰ
9(56,21
üĉíĊÖćøĔßšÙĎŠöČĂÖćøéĞćđîĉîÜćîĒñîđñßĉâđĀêčéšćîĂčìÖõĆ÷øąéĆïÝĆÜĀüĆéĒúąĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ êćøćÜĒÿéÜøć÷úąđĂĊ÷éÖćøéĞćđîĉîÜćîêćöĒñîÜćîĀúĆÖìĊęĀîŠü÷ÜćîÖúćÜêšĂÜéĞćđîĉîÜćîǰðøąÖĂïéšü÷ǰßČęĂ ĒñîÜćîĀúĆÖǰ×ĆĚîêĂîÖćøéĞćđîĉîÜćîĔîĒñîÜćîĀúĆÖǰĀîŠü÷ÜćîìĊęøĆïñĉéßĂïǰĒúąÿĆââćèìĊęïĂÖüŠćêšĂÜđøĉęö éĞćđîĉîÖćøêćöĒñîǰ ĒñîÜćî×ĂÜ ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ øć÷úąđĂĊ÷é ×ĆĚîêĂîÖćø éĞćđîĉîÜćîǰ
ßČęĂĒñîÜćîǰ
ĀîŠü÷ÜćîÖúćÜ
ߊüÜøą÷ąđüúćĔîÖćøéĞćđîĉîĒñîǰ
ïøĉĀćøÝĆéÖćøéšćîðøąßćÿĆöóĆîíŤĒúąÖćøÝĆéÖćø׊ćüÿćø øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêč ÖĉÝÖøøöĀúĆÖǰ=ĀîšćìĊę×ĂÜĀîŠü÷ÜćîÖúćÜ
ĀîŠü÷ÜćîìĊęøïĆ ñĉéßĂï
øüïøüöךĂöĎú׊ćüÿćøÝćÖĀîŠü÷ÜćîêŠćÜėìĆĚÜõćÙøĆåĒúąđĂÖßîǰìĆĚÜĔîðøąđìýĒúąîĂÖðøąđìýǰ ĒúąðøĆïĔĀšđðŨîðŦÝÝčïĆîĂ÷ĎŠđÿöĂ
ÿĞćîĆÖîć÷ÖøĆåöîêøĊ ÖøöðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÿĞćîĆÖ׊ćüÖøĂÜĒĀŠÜßćêĉ ÿëćîìĎêǰ ÿëćîÖÜÿčú ĂÜÙŤÖøøąĀüŠćÜðøąđìý
ÝĆéìĞćđĂÖÿćøðøąÖĂïÖćøĒëúÜ׊ćüĒÖŠÿĂęČ öüúßîìĆĚÜĔîðøąđìýĒúąêŠćÜðøąđìýǰ ÿëćîìĎêǰÿëćî ÖÜÿčúĒúąĂÜÙŤÖøøąĀüŠćÜðøąđìý
ðøąßćÿĆöóĆîíŤ×šĂöĎúìĊęëĎÖêšĂÜĒÖŠÿČęĂöüúìĆĚÜĔîðøąđìýĒúąêŠćÜðøąđìýǰ ÿĞćîĆÖ׊ćüÖøĂÜĒĀŠÜßćêĉ
đĀêčÖćøèŤìĊęïŠÜ ïĂÖĔĀšđøĉęö ĒñîÜćîđóČęĂ đךćߊü÷đĀúČĂ ÝĆÜĀüĆéǰ
9(56,21
øąĀüŠćÜđÖĉéđĀêč
ÿîĆïÿîčîéšćîךĂöĎúĔĀšÖĆïýĎî÷ŤïĆâßćÖćøđÞóćąÖĉÝÿŠüîĀîšć ÿîĆïÿîčîéšćîךĂöĎúĒúąĔĀšÙĞćðøċÖþćéšćîÖćøðøąßćÿĆöóĆîíŤĒÖŠĀîŠü÷ÜćîøąéĆïÝĆÜĀüĆéĒúąøąéĆï ìšĂÜëĉęîđóČęĂĔĀš×šĂöĎúìĊęëĎÖêšĂÜĒÖŠðøąßćßîǰ ÖøöðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÿĞćîĆÖ׊ćüÖøĂÜĒĀŠÜßćêĉ
øć÷ßČęĂĀîŠü÷Üćî ìĊęđÖĊę÷üךĂÜĔîÖćø ìĞćĒñîǰ øć÷ßČęĂĀîŠü÷Üćî đÞóćąìĊęđÖĊę÷üךĂÜ Ĕî×ĆĚîêĂîîĆĚîǰ
ÿĆââćèĔîÖćøđøĉęöéĞćđîĉîÖćøêćöĒñîĒúąđךćöćéĞćđîĉîÖćøߊü÷đĀúČĂĀîŠü÷ÜćîĔîóČĚîìĊę ÝĆÜĀüĆé
đöČęĂÝĆÜĀüĆéøšĂÜ×ĂÿŠüîÖúćÜĔĀšđךćöćߊü÷
đöČęĂÿĞćîĆÖîć÷ÖøĆåöîêøĊóĉÝćøèćÿëćîÖćøèŤĒúšüóïüŠćÝĆÜĀüĆéĕöŠÿćöćøëøĆïöČĂĕéš ǰ 199
200
201
ǰ
9(56,21
ǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéÖøčÜđìóöĀćîÙøǰ
9(56,21
õćÙñîüÖ ǰøć÷ßČęĂđïĂøŤêĉéêŠĂøć÷ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćĀøĆï øŠćÜ ÙĎŠöČĂõć÷ĔêšĒñîđñßĉâđĀêčéšćî ĂčìÖõĆ÷øąéĆïÝĆÜĀüĆéĒúąĀîŠü÷ÜćîÖúćÜǰ ǰ ǰ
ǰ ǰ
ǰîøćíĉüćÿǰ ǰîŠćîǰ
ǰðŦêêćîĊǰ ǰóøąîÙøýøĊĂ÷čí÷ćǰ
øć÷ßČęĂÝĆÜĀüĆéǰ
ǰúĞćðćÜǰ
ǰúóïčøǰĊ
ǰøćßïčøǰĊ
ǰøąîĂÜǰ
ǰøšĂ÷đĂĘéǰ
ǰ÷ąúćǰ
ǰöčÖéćĀćøǰ
ǰóąđ÷ćǰ
ǰõĎđÖĘêǰ
ǰđóßøïčøĊǰ
ǰóĉþèčēúÖǰ
ǰóĉÝĉêøǰ
ǰóĆìúčÜǰ
ǰóĆÜÜćǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
Āîšćǰ
9(56,21
ǰ
øć÷ßČęĂÝĆÜĀüĆéǰ
ǰĂŠćÜìĂÜǰ
ǰĂčêøéĉêëŤǰ
ǰĀîĂÜïĆüúĞćõĎǰ
ǰĀîĂÜÙć÷ǰ
ǰÿčøćþãøŤíćîĊǰ
ǰÿčē×ìĆ÷ǰ
ǰÿĉÜĀŤïčøĊǰ
ǰÿøąĒÖšüǰ
ǰÿöčìøÿÜÙøćöǰ
ǰÿöčìøðøćÖćøǰ
ǰÿÜ×úćǰ
ǰýøĊÿąđÖþǰ
ǰđú÷ǰ
Āöć÷đĀêčǰ ǰðøąđìýĕì÷öĊìĆĚÜĀöéǰ ǰÝĆÜĀüĆéǰĒêŠöĊđóĊ÷Üǰ ǰÝĆÜĀüĆéìĊęÿŠÜךĂöĎúöćǰĂĊÖǰ ǰÝĆÜĀüĆéĕöŠĕéšÿŠÜךĂöĎúǰ
ǰ ǰ
ǰîÙøÿüøøÙŤǰ
ǰ
ǰđßĊ÷Üøć÷ǰ ǰîîìïčøĊǰ
ǰ
ǰ
ǰÝĆîìïčøĊǰ ǰ
ǰ
ǰÞąđßĉÜđìøćǰ
ǰßčöóøǰ
ǰ
ǰ×ĂîĒÖŠîǰ
ǰßúïčøĊǰ
ǰ
ǰÖøąïĊęǰ
Āîšćǰ ǰ
øć÷ßČęĂÝĆÜĀüĆéǰ ǰÖøčÜđìóöĀćîÙøǰ
ǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ
ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöǰ
ÿĞćîĆÖÿĉęÜĒüéúšĂöǰ ÿĞćîĆÖÖćøÝøćÝøĒúą×îÿŠÜǰ ÿĞćîĆÖñĆÜđöČĂÜǰ ÿĞćîĆÖÖćøýċÖþćǰ
ǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖĂîćöĆ÷ǰ ǰ
9(56,21
ǰ
ÿĞćîĆÖÖćøĒóì÷Ťǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ ÿĞćîĆÖÖćøøąïć÷îĚĞćǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ ǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ÿĞćîĆÖðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿć íćøèõĆ÷ǰ ÿĞćîĆÖÖćøē÷íćǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
ēìøÿćøǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÖøčÜđìóöĀćîÙøǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
Āîšćǰ
øć÷ßČęĂđïĂøŤêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÙĎŠöČĂÖćøéĞćđîĉîÜćîĒñîđñßĉâđĀêčéšćîĂčìÖõĆ÷×ĂÜĒêŠúąÝĆÜĀüĆéǰ
202
ýĎî÷Ťüĉì÷čÿČęĂÿćøǰǰ ýĎî÷Ť óøąøćö ǰ
ýĎî÷ŤïøĉÖćøÖćøĒóì÷ŤÞčÖđÞĉî ÖøčÜđìóöĀćîÙøǰ ýĎî÷Ť đĂøćüĆè ǰ
ÖøöÙüïÙčööúóĉþǰ
ÿëćïĆîÖćøĒóì÷ŤÞčÖđÞĉî ĒĀŠÜßćêĉǰ ýĎî÷ŤîđøîìøŤ ǰ
ýĎî÷Ťüĉì÷čøćöćǰ
ĀîŠü÷Ēóì÷ŤÖĎšßĊüĉêüßĉøó÷ć ïćúǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
9(56,21
ǰ
ēøÜó÷ćïćúÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷Ü ðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îćÜÿćüĂĆâßúĊǰêĆîüćîĉßǰ
îć÷ÿĉø÷ýǰĂćÝĀćâǰ
îć÷üĊøąóÜþŤǰĕüì÷üÜýŤÿÖčúǰ
îó ÝĉøóĆîíŤǰđêšóĆîíŤǰ
îó ÙöÖøĉïǰñĎšÖùê÷ćÙćöĊǰ
îć÷ÿćíčǰîćÙąüĉÿčìíĉĝǰ
ÿĞćîĆÖÜćîßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰǰ ǰ
ǰ
îć÷üøÿĉÜĀŤǰìĉĚÜĂĊéǰ
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷óĉÝĉêøǰüĆçîýĆÖéĉĝǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰǰîć÷đëúĉÜýĆÖéĉĝǰõĎüâćèóÜýŤǰ
ǰ
ǰ ǰÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąǰ ïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ ǰ ÿĞćĀîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúą ïøøđìćÿćíćøèõĆ÷đ×êǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
Ē×üÜÖćøìćÜǰ
ǰ
ĀîŠü÷ìĀćøïÖÝĆÜĀüĆéǰ
ÖĂÜĂćÿćøĆÖþćéĉîĒéî ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ ǰ ǰ
9(56,21
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰ êĞćøüÝêąđüîßć÷Ēéîǰ
ǰ ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îćÜîĉøöúǰĀöČęîÝĉêøǰ îć÷ĂćÙöǰ÷čìíîćǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
îć÷ĂøčèǰÿĉÜĀŤĂĉîìøŤǰ
óĆîđĂÖǰÿčüĆßǰìĂÜĔïǰ
ó ê ì ðćîđìóǰðćèąéĉþǰ
óú ê ê ÝĞćøĎâǰøČęîøö÷Ťǰ
îć÷ÿöđÖĊ÷øêĉǰêøąÖĎúăčîǰ
îć÷üĉúćýǰđöČĂÜìĂÜǰ
îć÷üøüčçĉǰöćĂĉîìøŤǰ
îć÷đðúĊę÷îǰĒÖšüùìíĉĝǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéÖøąïĊęǰ
úĞćéĆïǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÖøąïĊę ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
úĞćéĆïǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÖøąïĊę ǰ
9(56,21
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÖøčÜđìóöĀćîÙøǰ
203
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ îćÜÿčĕúøĆêîŤǰēĂÿëćîîìŤǰ
ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ òść÷óúđøČĂîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷đëúĉÜýĆÖéĉĝǰõĎüâćèóÜýŤǰ
îć÷öćîĉê÷ŤǰöèĊíøøöǰ
îć÷üĉöúǰîćÙóĆîíŤǰ
îćÜÿćüĂøčèǰÿüŠćÜÿĉîĂčéößš÷ ǰ
îć÷èøÜÙŤǰýĉøĉÖčúǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
9(56,21
ǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆé×ĂîĒÖŠîǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷ēĂõćÿǰîüúüĉĕúúĆÖþèŤǰ
îć÷ÿćöćøëǰýøĊüĉøĉ÷ćõøèŤǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
îć÷üĉïĎú÷ŤǰđúĉýüĆçîćÿöïĆêĉǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷ĕóýćúǰēøÝîŤÿøćâøö÷Ťǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÖøąïĊę ǰ ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ
ǰ
îć÷èøÜÙŤǰüčŠîàĉĚüǰ
îć÷üĉÝĉêøŤǰđÖĉéïćÜÖćǰ
îć÷ÿčøĉ÷ąǰðøą÷Ďø÷üÜǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ēøÜó÷ćïćú×ĂîĒÖŠîǰ ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰ ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷ÜĒĀŠÜ ðøąđìýĕì÷ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖßúðøąìćîìĊęǰ ǰ
ýĎî÷ŤĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćǰ
ǰ
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîǰ
ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿć íćøèõĆ÷đ×êđ×êǰ
ǰ
ǰ
ǰÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúą ïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
îć÷óøóĉìĆÖþŤǰǰĒöšîýĉøĉǰ
îćÜÝčæćøĆêîŤǰǰēÿéćýøĊǰ
îć÷ÙĉöĀĆîêŤǰǰ÷ÜøĆêîÖĉÝǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ ǰ
ǰ ǰ
îć÷üĊøąóĆîíŤǰǰÿčóøøèĕß÷öćê÷Ťǰ ǰ
îć÷ìøÜüčçĉǰǰÖĉÝüøüčçĉǰ
ö ú ĂîčöćýǰǰìĂÜĒëöǰ
îć÷ìüĊüĆçîŤǰǰîĉúđóßøøĆêîŤǰ
îć÷ýčõđéßǰǰđĀúĘÖßĎßćêĉǰ
ǰîć÷ÙøøßĉêǰǰÙÜÿö×ĂÜǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆé×ĂîĒÖŠî ǰ
9(56,21
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÖøąïĊę ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
204
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ
ÖĂÜïĆÜÙĆïÖćøêĞćøüÝõĎíø ÝĆÜĀüĆéǰ
ÖĂÜïĆÜÙĆïÖćøêĞćøüÝêøąđüî ßć÷ĒéîõćÙǰ ǰ
öèæúìĀćøïÖìĊęǰǰ ǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷ÿčìíĉǰǰÿčēÖýúǰ
óú ê ê ēßêĉǰǰĕì÷÷ĉęÜǰ
óú ê ê đóĉęöýĆÖéĉĝǰǰõøćéøýĆÖéĉǰĝ
îć÷õĎöĉóĆçîŤǰǰÖüĊÖšĂÜđÖĊ÷øêĉǰ
îć÷íüĆßßĆ÷ǰǰóøĕóøĉîìøŤǰ
îć÷ĕß÷üĆçîŤǰǰÙĞćñč÷ǰ
îć÷ÿĆââúĆÖþèŤǰǰìøĆó÷Ťÿĉîǰ
îć÷ÖîÖǰǰýĉøĉóćîĉßÖøǰ
îć÷üĉēøÝîŤǰǰđêßąÝĆîêąǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ ǰ
ǰǰ ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜ ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîóĆçîćÿĆÜÙöĒúą ÙüćööĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿŠÜđÿøĉöÖćø ðÖÙøĂÜìšĂÜëĉęîÝĆÜĀüĆé ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ìĊęüŠćÖćøĂĞćđõĂđöČĂÜǰ
ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆé ×ĂîĒÖŠîǰ
đìýïćúîÙø×ĂîĒÖŠîǰ
öèæúìĀćøïÖìĊęǰǰ ǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
îć÷íĊøýĆÖéĉĝǰǰæĊÛć÷čóĆîíčŤǰ
îć÷óÜþŤýĆÖéĉĝǰǰêĆĚÜüćîĉßÖóÜþŤǰ
üŠćìĊęǰó ê ǰüĊø÷čìíǰĕü÷õćþǰ
îć÷đÿîŠĀŤǰǰîîìąēßêĉǰ
îć÷ÙčöóúǰǰïøøđìćìčÖ׍ǰǰ
îć÷đöíćǰǰøčŠÜùìĆ÷üĆçîŤǰ
î ÿ ǰĂčĕøüøøèǰǰóĎúöćǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰǰ
ǰǰǰ
ǰ
ǰ ǰǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆé×ĂîĒÖŠî ǰ
9(56,21
Ē×üÜÖćøìćÜ×ĂîĒÖŠîìĊęǰǰ ǰ
Ē×üÜÖćøìćÜ×ĂîĒÖŠîìĊęǰ ǰ
ǰ
Ē×üÜÖćøìćÜ×ĂîĒÖŠîìĊęǰǰ ǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆé×ĂîĒÖŠî ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ǰǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÖćøĕôôŜćÿŠüî õĎöĉõćÙÝĆÜĀüĆéǰ
đĀúŠćÖćßćéǰ
îć÷ðøąđÿøĉåǰǰĂčŠîüĉĕú÷Ťǰ
îć÷øĆÜÿøøÙŤǰǰđëČęĂîîćéĊǰ
ǰîć÷ÿöđÝêîŤǰǰöĊĒÿÜóøćüǰ
îć÷đßćüúĉêǰǰĂĉîìøđýĊ÷øǰ
îć÷ĂîĆîêŤǰǰöĀĆÝÞøĉ÷óĆîíŤǰ
îć÷ðãĉüĆêĉǰǰÙčèéĉúÖóÝîŤǰ
îć÷ÿÜÖøćîêŤǰǰõĆÖéĊÙÜǰ
îć÷ÿöćîǰǰöćîąÖĉÝǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰǰǰǰǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ ǰ
ǰǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
9(56,21
ǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéÝĆîìïčøĊǰ
9(56,21
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþćǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆé×ĂîĒÖŠî ǰ
205
îć÷ÿöïĎøèŤǰǰđÿöøćßǰ
ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿć íćøèõĆ÷đ×êǰ
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰǰ
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ
ēøÜó÷ćïćúóøąðÖđÖúšćǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜ ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷üĉüĆçîŤǰǰǰöĀćñúýĉøĉÖčúǰ
îć÷ïĆââĆêĉǰǰǰĂĆöóĆîýĉøĉǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
îć÷îõćǰǰǰïčè÷đÖĊ÷øêĉǰ
îć÷îĉÖøǰǰǰĀöüÖÿĊðćîǰ
îć÷üĉßćâǰǰǰüĉđýþÿčüøøèǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÝĆîìïčøĊ ǰ
9(56,21
ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷ÜĒĀŠÜ ðøąđìýĕì÷ðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
îć÷íđîýǰǰǰđíĊ÷øîĆîìîŤǰ
ǰ
ǰ ǰÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ ǰîć÷Ēóì÷ŤÖùþèŤǰǰǰðćúÿčìíĉĝǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
îó ĂĆþãćǰǰǰêĊ÷óĆîíŤǰ
îć÷ìĉîÖøǰǰǰÿčìĉîǰ
îć÷ÿčøóÝîŤǰǰǰøĆßßčýĉøĉǰ
îć÷ÿöóúǰǰÙčšöóŠüÜéĊǰ
îć÷üĉÿčìíĉĝǰǰðøąÖĂïÙüćöéĊǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÝĆîìïčøĊ ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ÝĆÜĀüĆéǰǰ ǰÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ îć÷ÝĆÖøÖùþèŤǰǰǰíîąîóøĆêîŤǰ ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ òść÷óúđøČĂîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ
îć÷îóøĆêøŤǰǰǰúĊĚýĉøĉüĆçîÖčúǰ
îć÷ÝčúóÜþŤǰǰǰĒÖšüÜćöǰ
ǰǰîć÷üĉđßĊ÷øǰǰǰîĆÖđÿĊ÷Üǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰêŠĂ ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
9(56,21
ǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéÞąđßĉÜđìøćǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
î ÿ ïčóñćǰǰǰĂĉîìøÿĎêøǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
îć÷ÿüĆÿéĉĝǰǰǰÿćíøüĉýĉþåŤǰ
îć÷ßĆ÷üĉì÷ŤǰǰǰïĞćøčÜǰ
îć÷ïĆâßćǰǰǰÿč×ĒÖšüǰ
îć÷øĆêîĕÖøǰǰǰêĆîýøĊüÜþŤǰ
îć÷ÿčüĉì÷ŤǰǰǰĂćÝîćüĆÜǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÝĆîìïčøĊ ǰ
206
ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜ ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöõĉ ćÙǰ
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ òść÷óúđøČĂîǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ îćÜߊĂôŜćǰǰöĀćüĉîĉÝÞĆ÷öîêøĊǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
îć÷íĊøąǰǰóøßĎêøÜǰ
îć÷ÖĉêêĉǰđðŜćđðŘũ÷öìøĆó÷Ťǰ
îć÷ĕóýćúǰǰüĉöúøĆêîŤǰ
îć÷ÖĆÜüćúǰǰðŗũîĒÖšüǰ
îć÷ïčâùìíĉĝǰǰóúóĆîíčŤǰ
îć÷üĆúúõǰǰÖĆüýøĊǰ
îćÜÿćüĕóúĉîǰǰđĂČĚĂÿöÿÖčúǰ
éø ǰÖüĉîìøŤđÖĊ÷øêĉǰǰîîíŤóúąǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÞąđßĉÜđìøćǰ
îć÷ĂćøĆÖþŤǰǰđìóýĉøĉǰ
îć÷ðŦèèóĆçîŤǰǰüĉì÷ĂíĉÖčúǰ
îć÷øčìíŤǰǰÿč×ÿĞćøćâǰ
îć÷ÿčđöíǰǰǰÿćøąĂćõøèŤǰ
îć÷ĂčìĉýǰǰǰüÜýŤöćÖǰ
îć÷ĕóýćúǰǰǰéĆęîÙčšöǰ
îć÷Ăčéöǰǰìĉó÷Ťđéēßǰǰ
îć÷ïĆîúČĂýĆÖøǰǰðŗũîÝĆîìøŤǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ
9(56,21
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
êĞćøüÝêąđüîßć÷Ēéîǰ
ÖĂÜĂćÿćøĆÖþćéĉîĒéî ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ îć÷öîêŤéîĆ÷ǰǰǰéüÜđéŠîǰ
îć÷Ùøøßĉêǰǰÿč×đÿëĊ÷øǰ
îć÷ĂøĆâǰǰüĉÿčìíĉĒóì÷Ťǰ
îć÷ýĆÖéĉĝÿĉìíĉĝǰǰüĉïĎúÿč×ǰ
îć÷üĉēøÝîŤǰǰðøą÷ĎøüĉüĆçîŤǰ
îć÷ÿčéÿćÙøǰǰõĆìøÖčúîĉþåŤǰ
îćÜîóĂîÜÙŤǰǰÿč×ÿČïóÜýŤ ǰ
îć÷íĊøąǰǰóøßĎêøÜǰ
ó ê Ă ǰ÷øø÷ÜǰǰǰÿøšćÜÙĞćǰǰǰǰ
óú ê ê ǰÿöïĆêĉǰǰïĆüđøČĂÜǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
9(56,21
ǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéßúïčøĊǰ
9(56,21
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
îć÷èøÜÙŤǰǰÖúŠĂöĔÝǰ
ǰ ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ÿĞćĀîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúą ïøøđìćÿćíćøèõĆ÷đ×êǰ ǰ
ǰ ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
îć÷ðŗ÷üĆçîŤǰǰðŗ÷üÜýŤĕóýćúǰǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúą ïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
úĞćéĆïǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÞąđßĉÜđìøćǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÞąđßĉÜđìøćǰ
207
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰǰ
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷Ü ðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
Ē×üÜÖćøìćÜǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷ßĎüÜþŤǰǰßĉēîéöǰ
îć÷ßĆêøßĆ÷ǰǰìĂÜöĊǰ
îć÷ëüĆú÷Ťǰǰìĉöćÿćøǰ
îć÷ĂîüĆßǰÿčüøøèđéßǰǰ
îć÷đÖøĊ÷ÜĕÖøǰǰüĉüĆçîŤóîßćêĉǰ
îć÷Öčöóúǰǰßüîßöǰ
îćÜÝĆîìąîćǰǰüĆÜÙąĂĂöǰ
îć÷đÿÖÿøøǰǰýčõđÝøĉâǰ
îć÷üĉîĆ÷ǰǰóÜþŤóĉìĆÖþŤǰ
îć÷ýčõßĆ÷ǰǰĒÿî÷čêĉíøøöǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰǰ
ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ òść÷óúđøČĂîǰ
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
îć÷ĂõĉßćêĉǰǰîĉúÿúĆïǰ
ó Ý Ă ǰîĉüĆêøŤǰǰđóĉęöñúǰ
îć÷íüĆßßĆ÷ǰǰýøĊìĂÜǰ
îć÷ÿö÷ýǰǰýĉúćĂŠĂîǰ
îć÷ÝêčøÜÙŤǰǰêĆîÖĉöĀÜþŤǰ
îć÷óĎîÿĉìíŤǰǰĂęĞćóĆîíčŤǰ
îćÜúąĂĂÜéćüǰǰĂîčøĆêîŤǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéßúïčøĊ ǰ
9(56,21
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéßúïčøĊ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
îćÜÿčÖĆââćǰǰÿüŠćÜùÖþŤǰ
îćÜĂõĉââćǰǰđøèĎîüúǰ
îć÷ýøć÷čìíǰǰíćîĊüĆçîŤǰ
îć÷ĀąóĆîíŤǰǰóúĆïóúćĕß÷ǰ
îć÷üĊøąǰǰìĂÜðøąĕóǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷ĂõĉßćêǰǰîĉúÿúĆïǰ îć÷ïčâùìíĉĝǰǰĒÿîóćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ó Ă ÿöýĆÖéĉĝǰǰêĆĚÜéĞćøÜíøøöǰ
ó ê Ă óĉÿĉþǰǰēðø÷øčŠÜēøÝîŤǰ
îć÷ðøąóùêĉǰǰÜćîéĊǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
9(56,21
ǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéßčöóøǰ
9(56,21
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÖĂÜĂćÿćøĆÖþćéĉîĒéî ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰ ĀîŠü÷ìĀćøïÖÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéßúïčøĊ ǰ
208
đÿöĊ÷îêøćÝĆÜĀüĆéǰ
ìĊęüŠćÖćøĂĞćđõĂđöČĂÜǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîóĆçîćßčößîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜ đöČĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿŠÜđÿøĉöÖćø ðÖÙøĂÜìšĂÜëĉęîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
ÝĆÜĀüĆéìĀćøïÖǰ
ìĊęìĞćÖćøÿĆÿéĊÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéßčöóøǰ ÿĞćîĆÖÜćîóĆçîćÿĆÜÙöĒúą ÙüćööĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîÖćøðäĉøĎðìĊęéĉî ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ ēÙøÜÖćøßúðøąìćîǰ ÿëćîĊóĆçîćìĊęéĉîǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîóćèĉß÷ŤÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÖćøÙšćõć÷Ĕî ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîóĆçîćíčøÖĉÝÖćøÙšć ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćǰ
ÿĞćîĆÖÜćîóúĆÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēøÜó÷ćïćúßčöóøđ×êĂčéö ýĆÖéĉǰĝ ÿĞćîĆÖÜćîĂčêÿćĀÖøøöÝĆÜĀüĆéǰ êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþćǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆéĀćÜćîÝĆÜĀüĆéǰ ýĎî÷ŤóĆçîćòŘöČĂĒøÜÜćî ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćî÷čêĉíøøöÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ìŠćĂćÖćý÷ćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
Ē×üÜÖćøìćÜǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
9(56,21
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
úĞćéĆïǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéßčöóøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
úĞćéĆïǰ
îć÷ĂčìĆ÷ǰǰÖĆîìąüÜýŤǰ
îć÷ÙøøúĂÜǰ÷čìíßĆ÷ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéßčöóøǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéßčöóøǰ
9(56,21
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéßčöóøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
209
óĉÿĎÝîŤĀúĆÖåćîÝĆÜĀüĆéǰ
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąðćǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
9(56,21
ǰ
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÖĂÜìčîôŚŪîôĎĒúą óĆçîćđÖþêøÖøÿć×ćÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ
Ē×üÜÖćøìćÜìĊęǰ ǰ
Ē×üÜÖćøìćÜìĊęǰ ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÝšćìŠćõĎöĉõćÙǰ
ÿĞćîĆÖÜćîē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜ đöČĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
đÿöĊ÷îêøćÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ĀîŠü÷ìĀćøïÖǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
îć÷øĆßÖùßǰǰÿëĉøćîîìŤǰ
îćÜðŗ÷ąÞĆêøǰǰýøĊßâćǰ
îć÷ìýóøǰǰóĉÿĉþåŤÖčúǰ
îć÷ìøÜÖúéǰǰéüÜĀćÙúĆÜǰ
îć÷üĉøĆêîŤǰǰĒÿîĂčéöǰ
îć÷ÿöĉìíĉǰǰđøČĂÜÝĆîìøŤǰ
îć÷đĂîÖǰǰèĆåēÛþĉêǰ
îć÷îĉ÷öǰǰÿčüøøèðøąõćǰ
îć÷èøÜÙŤǰǰĂĉîìēßêĉǰ
óúêøĊǰíĆî÷üĆêøǰǰðŦââćǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðäĉøĎðìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéđǰ ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ ÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ ǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ
đĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
î ó ßĞćîćâǰǰĀćâÿčìíĉđüßÖčúǰǰ
îćÜìĉóüøøèǰǰǰÿøąîćÙǰ
îć÷íîĎßĆ÷ǰǰéĊđìýîŤǰ
îć÷üĉßĆ÷ǰǰßĆ÷Öĉêêĉóøǰ
îć÷ĕóïĎú÷ŤǰǰøčŠÜóĉïĎúēÿõĉþåŤǰ
îć÷üĉì÷ćǰǰÝĉîêîćüĆçîŤǰ
îć÷óøßĆ÷ǰǰĂčš÷đĂšÜǰ
îć÷îĉđüÿǰǰēøÝîßĆ÷ǰ
îć÷ÿčđìóǰǰìĉó÷ŤøĆêîŤǰ
îćÜĂĉîìĉøćǰǰÿčõćĒÿîǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéđßĊ÷Üøć÷ǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéđßĊ÷Üøć÷ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéđßĊ÷Üøć÷ǰ
9(56,21
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéßčöóøǰ
210
ÿĞćîĆÖÜćîóĆçîćÿĆÜÙöĒúą îć÷ðøĊéćǰǰÖčèćöćǰ ÙüćööĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîóćèĉß÷ŤÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćđßĊ÷Üøć÷ǰ
ýĎî÷ŤòřÖĂćßĊóÿêøĊÝĆÜĀüĆéǰ
ýĎî÷ŤóĆçîćÿĆÜÙöǰĀîŠü÷ìĊęǰ ǰ
ÿëćîÙčšöÙøĂÜĒúąóĆçîć ĂćßĊóǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÖćøÙšćõć÷Ĕî ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷èøÜÙŤÿüĆÿéĉĝǰýčõÖĉÝǰ
îć÷óøýĆÖéĉĝǰǰĒÿÜđÝøĉâǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷ÿèìøøýîŤǰǰðŜĂöđ÷Ęîǰ
îćÜđóĘâÝĉêêŤǰǰÖúĉęî×Ýøǰ
îć÷ÿöóúǰǰÿčðÖćøǰ
îćÜÿćüóĉöóŤóĉýćǰǰóÝîćîčøĆêîŤǰ
îć÷đÞúĉöóúǰǰóÜýŤÞïĆïîõćǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
9(56,21
ǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéîÙøÿüøøÙŤǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîĂčêÿćĀÖøøöÝĆÜĀüĆéǰ îć÷đøČĂÜýĆÖéĉĝǰǰēÛþąÙøøßĉêǰ
ǰ
îć÷îĉóîíŤǰǰÝĞćîÜÿĉøĉýĆÖéĉĝǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéđßĊ÷Üøć÷ǰ
ïøĉþĆìǰÖÿì ēìøÙöîćÙöǰ ÝĞćÖĆéǰ öĀćßî ǰ ÖćøìŠćĂćÖćýĒöŠôŜćĀúüÜǰ
ǰ ǰ
îć÷éĞćøÜǰǰÙúŠĂÜĂĆÖ×øąǰ
îć÷îčßćǰǰÙĞćìĆðîŤǰ
îćÜüøćõøèŤǰǰìćüøøèǰ
îć÷ÝĉøćüčçĉǰǰÿčéđÖêčǰ
îć÷đßþåćǰǰēöÿĉÖøĆêîŤǰ
îć÷ÿüŠćÜǰǰöĆîéĊǰ
îć÷ĕÖøýøĊǰǰðøąüĉÜìøĆó÷Ťǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
Ē×üÜÖćøìćÜîÙøÿüøøÙŤìĊęǰ ǰ
ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜ đöČĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷ÜĒĀŠÜ ðøąđìýĕì÷ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿćíćøèÿč× îć÷Ēóì÷ŤïĆüđøýǰýøĊðøąìĆÖþŤǰ ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷îøĉîìøŤǰÿčüøøèíîąǰ
îć÷ÿčøßĆ÷ǰĂčìĆ÷üĆçîćîîìŤǰ
îć÷ýĉøĉüĆçîŤǰĒ÷šöĕñŠǰ
îć÷đÖĊ÷øêĉýĆÖéĉǰĝ ìĆýîøćóĆîíŤǰ
îćÜÿćüóĉÝĉêøćǰìøÜùÖþŤǰ
îć÷ÿćēøÝîŤǰđóĘÜßĂčŠöǰ
îć÷üĉýćúüÿč÷íćüćóøǰ
îć÷éĉđøÖǰǰöøÿčöǰ
îć÷ĀøøèóǰóčÖÝĆîìøŤǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéîÙøÿüøøÙŤ ǰ
9(56,21
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿć íćøèõĆ÷đ×êǰđ×êǰ ǰǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÖćøÙšćêŠćÜðøąđìýǰ đ×êǰ ǰ
ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéđßĊ÷Üøć÷ǰ
211
Ē×üÜÖćøìćÜîÙøÿüøøÙŤìĊęǰ ǰ
Ē×üÜÖćøìćÜîÙøÿüøøÙŤìĊęǰ ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆé
öèæúìĀćøïÖìĊęǰ ǰ
ÖøöìĀćøøćïìĊęǰ ǰǰ
ÖĂÜĂĞćîü÷ÖćøøĆÖþćÙüćö öĆęîÙÜõć÷ĔîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ó Ă ÿøĉüĉßâǰîćÙìĂÜǰ
ó Ă ýčõēßÙǰíüĆßóĊøąßĆ÷ǰ
óú ê óĆîíŤýĆÖéĉĝǰÝĆîìøŤéšÜǰ
óú ê ê ÞĆîìüĉì÷Ť øćöÿĎê
îć÷ßĆßüćúǰùÖþŤĂøŠćöǰ
îć÷Ăîĉøíč ǰÿčìĆýîŤǰèǰĂ÷čí÷ćǰ
îć÷îøĉîìøŤǰÿčüøøèíîąǰ
îć÷ÿčøßĆ÷ǰĂčìĆ÷üĆçîćîîìŤǰ
îć÷ýĉøĉüĆçîŤǰĒ÷šöĕñŠǰ
îć÷đÖĊ÷øêĉýĆÖéĉǰĝ ìĆýîøćóĆîíŤǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷öćîóǰǰýøĊñċĚÜǰ
îć÷ßĆßóúýĉúðşǰðøąđÿøĉåýøĊǰ
îć÷ÝĞćđøĉâǰÿĆÜ׹üøǰ
îć÷ĂõĉüĆßøŤǰÙĆÝÞÿčüøøèöèĊǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ ǰǰ
ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ òść÷óúđøČĂîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîóĆçîćÿĆÜÙöĒúą îćÜðøĉýîćǰđïâÝćìĉÖčúǰ ÙüćööĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
üŠćìĊęǰø ê ĕóýćúǰðøąìčößćêĉǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ÿĞćîĆÖÜćîóČĚîìĊęÖćøýċÖþć öĆí÷öýċÖþćđ×êǰ ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéîÙøÿüøøÙŤ ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜ đöČĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéîÙøÿüøøÙŤ ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ðøąëöýċÖþćîÙøÿüøøÙŤìĊęǰ ǰ
ǰ ǰ îć÷ÿöđéßǰÿĊĒÿÜǰ
îć÷đÖøĊ÷ÜýĆÖéĉĝǰøĆêîüĉïĎú÷Ťÿöǰ
îć÷ĂøøëÝĉêǰøÜÙŤìĂÜǰ
îćÜúąđĂĊ÷é üÜýŤÿč×
îć÷ïčâ÷ĉîǰóùÖþēßÙǰ
îć÷ÿöïĎøèŤǰýøĊÿčđìóǰ
îć÷ÝĞćđîĊ÷øǰđøŠÜđìĊ÷îǰ
îć÷ÞúĂÜǰ×ĂÜđéĉöǰ
îć÷ĂčéöǰøĆÖþćÿĆê÷Ťǰ
îć÷ïĆèæĎøǰðøąéĉåÿčüøøèǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
9(56,21
ǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéîîìïčøĊǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆé
ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ
ÖĂÜĂćÿćøĆÖþćéĉîĒéî ÝĆÜĀüĆéǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéîÙøÿüøøÙŤ ǰ
212
ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷Üßčößî đöČĂÜǰ
ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷Üßčößî ðćÖđÖøĘéǰ
ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜ ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ĀĆüĀîšćÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷Üǰ
ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ
ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ òść÷óúđøČĂîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþćǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
îćÜÿćüßĆßóøǰóćìøĆó÷Ťöćǰ
îćÜüĉõüćǰǰĂčéöøĆêîŤǰ
îć÷ÿčüĉì÷ŤǰǰöĎúÙĞćǰ
îćÜĂćøĊǰÖúĉęîìĂÜǰ
îć÷÷čìíîćǰÿöïĎøèŤÝĉêêŤǰ
îć÷ÝĉøýĆÖéĉĝǰđÜĉîđÿĘÜǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ
9(56,21
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąðćǰ ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéîîìïčøĊǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąðćÿć×ćǰ
ÖćøĕôôŜćîÙøĀúüÜđ×êǰ
ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ òść÷óúđøČĂîǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ó ê Ă éø íÜßĆ÷ǰǰđ÷Ęîðøąđÿøĉåǰ
đøČĂĂćÖćýêøĊÿčüĉßćǰǰĒÖšüöèĊǰ
îć÷ÿöÿĉìíĉĝǰüøøèóĉøčèǰ
îć÷ÿčđìóǰéĉđøÖüĆçîąǰ
îć÷ÝćêčøÜÙŤǰÙÜöćǰ
îćÜÿćüßĆßóøǰóćìøĆó÷Ťöćǰ
îćÜüĉõüćǰǰĂčéöøĆêîŤǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷ÿčđìóǰéĉđøÖüĆçîąǰ
îć÷ÝćêčøÜÙŤǰÙÜöćǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąðćÿć×ćǰ
ǰ
ǰ
ÖćøĕôôŜćîÙøĀúüÜđ×êǰ
ǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
î ê ÿøøđÿøĉâǰđÿøĊøĆÖþŤǰ
ǰǰ ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
îć÷ÿößĆ÷ǰǰÙĂüèĉßÖĉÝǰ
îć÷ßćêøĊǰïčâîćÙǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
îć÷ÿčüîĆ÷ǰéĊìĂÜĂŠĂîǰ
îć÷åćÖøǰúšĂöýêóøǰ
ǰ
ǰ
îć÷ÿčóÝîŤǰǰêŠĂĂćÝĀćâǰ
óúēìǰÿčøóÜþŤǰóĎúìøĆó÷Ťǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ÖøöóúćíĉÖćøìĀćøïÖǰǰ ÖĂÜĂćÿćøĆÖþćéĉîĒéî ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷ÿčøđéßǰđïĘâÝýĉøĉüøøèǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷ßîĉîìøǰßĎ×üĆâǰ
ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîïĞćøčÜìćÜǰ
ǰ
îć÷ĂčéöǰĂčÖùþãŤéčþãĊǰ
îć÷ÿößć÷ǰǰîĉúÿčüøøèǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ ǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéîîìïčøĊ ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ĀĆüĀîšćÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷Üǰ
î ÿ ĂćõøèŤǰđÿîĊüÜýŤǰèǰĂ÷čí÷ćǰ
ǰǰ
ǰ
ǰ
î ÿ ĂøčèĊǰÖćâÝîÿćúĆÖþèŤǰ
îć÷Ēóì÷ŤÿöóÜþŤǰǰïčâÿČïßćêĉǰ
îć÷đÖĊ÷øêĉýĆÖéĉĝǰĀîĎĒÖšüǰ
ǰ ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéîîìïčøĊ ǰ
9(56,21
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîǰ
ǰ
îć÷ßĆ÷îøĉîìøŤǰóĆîíŤõĉââćõøèŤǰ ǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖßúðøąìćîìĊęǰ ǰǰ
ǰ ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
îć÷óøóÝîŤǰǰđóĘâóćÿǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿć íćøèõĆ÷đ×êǰđ×êǰ ǰ
ǰ ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
îć÷ßĆßüćúǰǰđïĘâúćđàĘÜǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ úĞćéĆïǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéîîìïčøĊ ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéîîìïčøĊ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
213
ÿĞćîĆÖÜćîđìýïćúîÙø îîìïčøĊǰ
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ìĊęüŠćÖćøĂĞćđõĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
9(56,21
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷Ü ðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰ
ÿëćîĊüĉì÷čßčößîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ēøÜó÷ćïćúÝĆÜĀüĆéǰ
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰǰ îć÷üĉđýþèŤǰǰÝćøčðøĆßâŤǰ
ǰ
ǰ
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰ
ýĎî÷ŤðĂŜ ÜÖĆîĒúąïøøđìćǰ ÿćíćøèõĆ÷đ×êǰ ǰÿÜ×úćǰ
ǰ
ǰ
îć÷íćîĉîìøŤǰǰìĂÜ×ēßÙǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷éîĆ÷ǰǰïćđĀöÿąĂĉǰ
îćÜöčÝøĉîìøŤǰǰìĂÜîüúǰ
î ó ÝøĆâǰǰÝĆîìöĆêêčÖćøǰ
î ó üĉøčāĀŤǰǰóĆçÖčúǰ
îć÷ðøąéĉþåŤǰǰðŗũîÖøąÝć÷ǰ
îć÷öąèĊǰĂčìøĆÖþŤǰ
ǰ
ǰ
ǰÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúą îć÷öćĀąöąóĊÿÖøĊǰüćĒöǰ ïøøđìćǰǰǰÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
üŠćìĊęóĆîêøĊíĊøąǰÿĆîêĉđöíĊǰǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
Ē×üÜÖćøìćÜǰ ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ
ĀîŠü÷ìĀćøïÖÝĆÜĀüĆéǰ
ÖĂÜĂćÿćøĆÖþćéĉîĒéî ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
9(56,21
êĞćøüÝêąđüîßć÷Ēéîǰ ǰ ǰ
êĞćøüÝêąđüîßć÷Ēéîǰ ǰ ǰ
ǰ
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
îć÷îĉêĉóÜþŤǰǰìćĀćǰ
ó Ă ÿüŠćÜǰǰóüÜñÖćǰ
ó ê ì ǰĂĞćîü÷ǰǰßĎÿÜÙŤǰ
ó ê ê ǰĂĆÿøĊǰǰêŠüîđóĘÜǰ
óú ê ê ēßêĉǰǰßüćúüĉüĆçîŤǰ
îć÷íîĉêǰǰÿčüøøèēèǰ
îć÷éøúǰǰìĂÜÙčðêŤǰ
îć÷ÿĀßćêĉǰǰÙĞćóĎîǰ
îć÷üĆßøĉîìøŤǰǰÿćöćøëǰ
îć÷ĂîčßĉêǰǰêøąÖĎúöčìčêćǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéîøćíĉüćÿǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéîøćíĉüćÿǰ
îć÷ïčâëĉęîǰöĆęîđÖþüĉì÷Ťǰ
îćÜÿćüóøýøĊǰÖĉÝíøøöǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéîøćíĉüćÿǰ
9(56,21
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéîîìïčøĊ ǰ
214
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷ìüĊýĆÖéĉĝǰǰéćēĂŢąǰ
îć÷đìĉéýĆÖéĉĝǰǰëćüøÿčìíĉĝǰ
î ÿ ǰÖßóøǰǰÙîċÜÙĉéǰ
îć÷ÿĆÜüøèŤǰǰ÷ĊęøĆâýĉøĉǰ
îć÷đÿîŠĀŤǰǰÿõćóĆîíŤǰ
îć÷üĆßøĉîìøŤǰǰøĆÖþŤ÷ĂéÝĉêøǰ
îć÷ßćêøĊǰǰÝĆîìēøÝüÜýŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷üĊøüĆçîŤǰǰüčîćóĆîíŤǰ
îć÷đÿøĊ÷ŤǰǰĒðŜîÙÜǰ
ǰ
ǰǰîć÷ÖĉÝÝćǰǰýøĊđÝøĉâǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
îć÷éúđéßǰǰóĆçîøĆåǰ
îć÷îóöćýǰǰóĎúýĉøĉǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéîøćíĉüćÿǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ
îć÷ÿöđÖĊ÷øêĉǰǰÝĆîĀîĎǰ
îć÷ýĆÖøĉîìøŤǰǰëîĂöóøǰ
îć÷îóéúǰǰđÖĉéîšĂ÷ǰ
îć÷íîćüĉì÷Ťǰǰĕß÷ćîčóÜýŤǰ
îć÷îóöćýǰǰóĎúýĉøĉǰ
îć÷ÿöđÖĊ÷øêĉǰǰÝĆîĀîĎǰ
îć÷ýĆÖøĉîìøŤǰǰëîĂöóøǰ
îć÷îóéúǰǰđÖĉéîšĂ÷ǰ
îć÷îĉĂÿĉ öąĒĂúǰǰöčĀąǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
9(56,21
ǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéîŠćîǰ
9(56,21
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöõĉ ćÙǰ ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ǰ
đìýïćúđöČĂÜîøćíĉüćÿǰ
ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ òść÷óúđøČĂîǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ îć÷ÙöÖùßǰǰÝĆîđöČĂÜǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
úĞćéĆïǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéîøćíĉüćÿǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéîøćíĉüćÿǰ
215
ēøÜó÷ćïćúÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷Ü ðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ ĀîŠü÷ìĀćøïÖÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ
9(56,21
êĞćøüÝêąđüîßć÷Ēéîǰ ǰ
ǰ
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
îć÷ÙčèßĆ÷ǰÿčüøøèǰ
îć÷îóóøǰöĀćÖĆîíćǰ
îć÷ĂĆÙîĊüčíǰÖúĆïîŠüöǰ
îć÷đßĉéßĆ÷ǰÝøĉ÷ąðŦââćǰ
îć÷ðøąìĊðǰìøÜúĞć÷ĂÜǰ
óú ê ßĊüĆîǰēĀúąïčêøǰ
ó ê ì íîóúǰìšćüĀîĎǰ
óú ê ê ÞúĂÜǰïčøĊøĆêîŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ ǰǰîćÜüĉßéćǰüĆÜđÿöĂǰ
ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ òść÷óúđøČĂîǰ
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ÝĆÜĀüĆé ǰ
ǰ
îćÜóĆßøĊǰüĉøĎĀâćèǰ
îć÷üĊøąýĆÖéĉǰĝ Ă÷ĎĂŠ ĂŠ îǰ
îć÷üĊøąđßîǰöĉêøÿĉìíĉĝǰ
îć÷ëîĂöǰđ×Ċ÷üþćǰ
îć÷ÿčđöþǰÿć÷ÿĎÜǰ
îć÷ÝĆêčóøǰïčâøąéöǰ
îćÜĒÖšüÖćâÝîŤǰüÿčóøóÜýŤǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷óĊø÷čìíŤǰĒÿîýøĊǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ø ê Ăõĉüç Ć îŤǰüÜþŤÿöïĎøèŤǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜĂĞćđõĂđöČĂÜǰ
ǰ
9(56,21
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
îć÷ïčâ÷ĆÜǰđøČĂîÖĎúǰ
îć÷ýĆÖéĉĝßĆ÷ǰÝ ñúĉêǰ
îć÷îøĉîìøŤǰđĀúŠćĂćø÷ąǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷úĉ×ĉêǰìĉåĉíøøöđÝøĉâǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
îć÷øĆÜÿøøÙŤǰÿč×ßĆ÷øĆÜÿøøÙŤǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéîŠćîǰ
îć÷ÿö÷ýǰÝćøčóÜþŤǰ
îć÷ÿčøđéßǰïčâîüúǰ
îć÷ßĆ÷üĆçîŤǰïĎøóćüĉÝĉêøîîìŤǰ
îć÷đÖøĊ÷ÜýĆÖéĉĝǰđÝéĊ÷ŤĒðÜǰ
îćÜÿčéćǰöćÖìĂÜǰ
îó óĉýĉþåŤǰýøĊðøąđÿøĉåǰ
îó îĉüĆêĉßĆ÷ǰÿčÝøĉêÝĆîìøŤǰ
ǰ
Ē×üÜÖćøìćÜǰ ǰ
ǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéîŠćîǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰǰ îć÷ßĆ÷ðøąđÿøĉåǰđîêøĂîÜÙŤ ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
îć÷ÿööćêøŤǰôčŜÜüĉì÷ćǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
îć÷ßćÙøǰèǰúĞćðćÜǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
úĞćéĆïǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéîŠćîǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéîŠćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
216 îć÷÷ĂøŤîǰÝĉøąîÙøǰ îćÜđÿćüúĆÖþèŤǰĒĀúąïĆÜǰ îć÷ÝĆÖøÖùßǰüøÿĎêøǰ îć÷üĉÝĉêøǰǰǰǰǰÝĞćðćÖčúǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷Ü ðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ
ǰ
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰ
êĞćøüÝêąđüîßć÷Ēéîǰ
ĀîŠü÷ìĀćøïÖÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷ýĆÖéĉĝéćǰǰüĉđßĊ÷øýĉúðşǰ
îć÷ĂćõøǰĂöêđüì÷Ťǰ
óú ê đøČĂÜýĆÖéĉĝǰÿčüøøèîćÙąǰ
ó ê ì ðŗũîđóßøǰߊĂÙÜǰ
óú ê ê óĉđßþåŤǰðŗêĉđýøþåóĆîíčŤǰ
îć÷öćîóǰđÜŠć÷číćÖøǰ
îć÷ÿÖúǰüøčêêöąǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
Ē×üÜÖćøìćÜǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷íćøĉîìøŤǰÿöïĎøèŤÿćøǰ
îć÷ÿčøýĆÖéĉĝǰĂĉîýøĊĕÖøǰ
îć÷õĎöĉýĆÖéĉĝǰìĂÜĔĀöŠǰ
ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ òść÷óúđøČĂîǰ
9(56,21
ǰ
îć÷éĞćøÜÙŤǰÿĉÜĀŤēêìĂÜǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ ǰǰîćÜîćøĊøĆêîŤǰǰöĉîìøćýĆÖéĉĝǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷óøýĆÖéĉĝǰÿĆÜ×óÜýŤǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷ĕêøøĆêîŤǰĂĆÜÙÿčüøøèǰ îć÷îćüĊǰĀą÷ĊéĂđúćąǰ
ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷ïøøÝÜǰÝÜøĆÖþŤüĆçîćǰ
îć÷ĂčìĆ÷ǰÝĆîìøÿÖčúǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
îćÜÿćüēÿÝĉøĆêîŤǰýøĆè÷čêćîîìŤǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
îćÜÿčÝĉøćǰĂćĒüǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
îć÷üĉÝĉêøǰÝĞćðćÖčúǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
îćÜóøÝĉêǰðøąóĉèüèĉß÷Ťǰ
ēøÜó÷ćïćúÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ēÙøÜÖćøÿŠÜîĚĞćĒúąïĞćøčÜøĆÖþćǰ îć÷ĂîčøĆÖþŤǰíĊøąēßêĉǰ
ǰ
9(56,21
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰǰ îć÷ĒüöćöčǰĒüĀąöąǰ
ǰ
ǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéðŦêêćîĊ ǰ
ǰ
ǰ
îć÷óĉßĆ÷ǰüÜýŤĒðúÜǰǰǰǰǰ
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
üŠćìĊęóĆîêøĊíĊøąǰÿĆîêĉđöíĊǰ
ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿć íćøèõĆ÷đ×êđ×êǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéðŦêêćîĊ ǰ
9(56,21
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéðŦêêćîĊǰ
ǰ
îć÷ðŦââýĆÖ÷Ťǰēÿõèüÿčǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéðŦêêćîĊ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ǰǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
217
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷×üĆâßćêĉǰüÜýŤýõøćîĆîêŤǰ
îćÜÿćüÝĆîìøćǰĕüì÷ŤøčŠÜēøÝîŤǰ
îć÷ßĆ÷üĆçîŤǰýĉøĉîčóÜýŤǰ
îć÷ÿčÖùþäĉĝǰÖúĉęîÿîíĉĝǰ
îć÷íĊøąóĆîíŤǰüĆçîđÝøĉâǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćǰǰǰǰ ÿćíćøèõĆ÷ǰđ×êǰ ǰðìčöíćîĊǰ
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰǰ
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ
ēøÜó÷ćïćúÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
îćÜîĉõćøĆêîŤǰüĆçîßĊüēîðÖøèŤǰ
îć÷ÿčíøøöǰĀîĎÜćöǰ
îć÷ðøąóîíŤǰđĂĊ÷ę öÿčîìøǰ
îćÜîĉê÷ćǰĀĉøĆâðøąéĉþåŤǰ
îó ÿößĆ÷ǰüĉēøÝîŤĒÿÜĂøčè ǰ
îó üĊøąóúǰíĊøąóĆîíŤđÝøĉâǰ
îć÷ĕöêøĊǰðŗêĉîćîîìŤǰ
îć÷ÿčøßĆ÷ǰøĆêîøĆÜÿøøÙŤǰ
îć÷óøóÝîŤǰđóĘâóćÿǰ
îć÷ĂčéöýĆÖéĉĝǰ×ćüĀîĎîćǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéóøąîÙøýøĊĂ÷čí÷ćǰ
9(56,21
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéðŦêêćîĊ ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
Ē×üÜÖćøìćÜĂ÷čí÷ćǰ
ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
îć÷ĂõĉßćêǰÿčêĉÙćǰ
îć÷ÝĞćîĆúǰĕÙêĉüÜýŤǰ
îć÷ðøąöüúǰöĊĒðŜîǰ
îć÷øŠöđöČĂÜǰÝĉîêÖćîîìŤǰ
îć÷ÿčøýĆÖéĉĝǰÿčìíĉđüì÷Ťǰ
îć÷ÿčøßĆ÷ǰĂÝúïčâǰ
ǰǰîćÜðøćèĊǰĕß÷đéßǰ
óú ê ê ĂîčøĆÖþŤǰĒêÜđÖþöǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
îć÷ÝĊøąóÜþŤǰðŗèæąïčêøǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ îć÷ĕóÝĉêøǰēóíĉĝÝĆîìøŤǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéóøąîÙøýøĊĂ÷čí÷ćǰ
9(56,21
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéóøąîÙøýøĊĂ÷čí÷ćǰ
218
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰ êĞćøüÝêąđüîßć÷Ēéîǰ åćîìĆóđøČĂóĆÜÜćǰ
ÖĂÜĂćÿćøĆÖþćéĉîĒéî ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷ÖćøčèǰǰÙÜìĉó÷Ťǰ
îć÷ĂéĉđÖĊ÷øêĉǰđĂĊę÷öüøîĉøĆîéøŤǰ
îó ÿøøóÜþŤǰǰùìíĉĝøĆÖþćǰ
îćÜßĆßâćǰìĂÜĂ÷ĎŠǰ
îćÜíĊøćîčßǰÝĉêîčóÜýŤǰ
ǰǰîć÷ĂčìÖøŤǰđĂŠÜÞšüîǰ
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ
ēøÜó÷ćïćúÝĆÜĀüĆéóĆÜÜćǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷Ü ðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰ
ÿëćîĊüĉì÷čßčößîǰ
ÿĞćîĆÖÜćîē÷íćíĉÖćøĒúąǰǰǰǰǰǰǰǰǰ îć÷üĉßĆ÷ǰÙĆöõĊøðøĊßćǰ ñĆÜđöČĂÜÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷öîêŤßĆ÷ǰÿč×öĎúǰ
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ
ĀöüéÖćøìćÜóĆÜÜćǰ
ǰ
îć÷óĉÝĉêøǰüĆçîýĆÖéĉǰĝ
ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿć íćøèõĆ÷đ×ê ǰõĎđÖĘêǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷õóóúǰǰýĉøĉõĆÙßèąóÜýŤǰ
ǰǰîćÜöćđøĊ÷öǰǰÿčöćêøŤÖčúǰ
îć÷ïčâēßÙǰ×čîđóßøǰ
óú ø ê ïčâßĆ÷ǰöøĉîìøŤóÜþŤǰ
ó ê ì ïčâðøąđÿøĉåǰìĂÜîčš÷ǰ
óú ê ê ĂõĉøĆÖþŤǰĀÜÿŤìĂÜǰ
îć÷ÿčüĉì÷Ťǰ÷ĂéÿčøćÜÙŤǰ
îćÜēÿõèǰîćüćøĆêîŤǰ
îćÜèĆåßćǰóøćĀöèŤ÷Ăéǰ
îć÷ĒîïǰßćöìĂÜǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
îć÷ÿöđÖĊ÷øêĉǰĂĉîìøÙĞćǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
9(56,21
úĞćéĆïǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéóĆÜÜćǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéóĆÜÜćǰ
îć÷îìĊǰïŠĂÿčüøøèǰ
îćÜÿöìøÜǰóĆîíŤđÝøĉâüøÖčúǰ
îć÷ÖùþèŤǰíîćüèĉßǰ
îć÷íüĆßǰÖšĂîîćÙǰ
îć÷ðøąÿćìýĉúðşǰÝćêčøîêŤøĆýöĊǰ
ǰǰîć÷ĂčéöýĆÖéĉĝǰ×ćüĀîĎîćǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéóĆÜÜćǰ
9(56,21
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ òść÷óúđøČĂîǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ ǰǰîćÜüćÿĉîĊǰñĉüñŠĂÜǰ
ǰ
ǰ
îć÷õĎøĉíĆßǰöĊĒÖšüǰ
ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
îć÷óĉì÷ćǰÝĆîùćĕß÷ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ðøąëöýċÖþćǰđ×êǰ ǰ
îćÜđïâÝöćõøèŤǰÿĆâēâßîŤüĉì÷Ťǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéóøąîÙøýøĊĂ÷čí÷ćǰ
219
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ ǰǰîćÜÿčÙîíŤǰǰđÝøĉâÖčúǰ
ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ òść÷óúđøČĂîǰ
ǰ
ǰ
îć÷íî×üĆâǰǰðŗũîìĂÜǰ
îćÜóĉöóøǰ×ĂýćîêĉüĉßĆ÷ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷ÖđìýöîêøĊđöČĂÜóĆÜÜćǰ
îć÷ÖđìýöîêøĊđöČĂÜêąÖĆęüðśćǰ îć÷üĉÿčìíĉĝǰîćüćúŠĂÜǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
îć÷ĂĞćđõĂìšć÷đĀöČĂÜǰ
ǰ
îć÷ßĎēßêĉǰēÖ÷Öčúǰ
îć÷ðøąóùìíĉĝǰ÷ĎëîĆîìŤǰ
üŠćìĊęǰø ê õĎþĉêǰĕß÷ìĂÜǰ
îć÷ĂĞćđõĂìĆïðčéǰ
îć÷öćîĉêǰđóĊ÷øìĂÜǰ
îć÷ĂĞćđõĂÙčøąïčøĊǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéóĆÜÜćǰ
9(56,21
ǰ
ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷ÿĆîêĉǰĒÿÜøąüĊǰ
îćÜđÿćüõćǰÿĉęöýĉúćǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ
îć÷ĕß÷øĆêîŤǰîüĊõćóǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ÝĆÜĀüĆéóĆÜÜćǰ ðøąëö ǰ
ǰ
îć÷ÿöđÖĊ÷øêĉǰÿč×ßćâĕß÷ǰ
îć÷èøÜÙŤóúǰóĆçîýøĊǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷óĆúúõǰđÜĉîìĂÜǰ
îć÷ÝøĎâǰßĎđÖĊ÷øêĉüĆçîćǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
üŠćìĊęǰø Ă ǰóÜýŤýĆÖéĉĝǰđüì÷ćüÜýŤǰ
ǰ
îć÷ĂĞćđõĂêąÖĆęüðśćǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
9(56,21
ǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéóĆìúčÜǰ
9(56,21
îć÷ýĉúðşßĆ÷ǰøćöèĊ÷Ťǰ
îć÷ĂĞćđõĂêąÖĆęüìčŠÜǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷öćîąǰÝøčÜđÖĊ÷øêĉ×Ýøǰ
ǰ
îć÷ĂĞćîćÝǰǰđóĊ÷øïĞćĀ÷Ćéǰ
ǰǰîć÷ðøąÖĂïǰýøĊìüĊǰ
îć÷ĂĞćđõĂđÖćą÷ćüǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷ĂĞćđõĂÖąðÜǰ
îć÷ĂõĉøĆÖþŤǰǰýĆÖéĉĝÿîĉìǰ
ǰ ǰ
ǰ
îć÷ĂĞćđõĂđöČĂÜóĆÜÜćǰ
îć÷ÞÖćÝǰǰóĆçîÖĉÝüĉïĎú÷Ťǰ
îć÷üĉøĆêîŤǰǰøĆÖþŤóĆîíŤǰ
îć÷üĉēøÝîŤǰǰđÖþÿ÷öǰ
îć÷ÿčđìóǰÝĉêđÿøĊǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
úĞćéĆïǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéóĆÜÜćǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéóĆÜÜćǰ
220
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷Ü ðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜ đöČĂÜÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÖĂÜĂćÿćøĆÖþćéĉîĒéî ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ĀîŠü÷ìĀćøïÖÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷ĕóēøÝîŤǰĂĉîìøýøĊǰ
îć÷ßĎßĊóǰüøøíîąđóĊ÷øǰ
ǰ
ǰ
Ͳ
Ͳ
Ͳ ǰ
Ͳ
ǰǰ ǰ
îć÷ßčêĉüĆçîŤǰýøìĂÜǰ
ǰǰîćÜÖćîêŤÖöúǰßöõĎìĂÜǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
îć÷üĉì÷ćǰîčŠîĒÝšÜǰ
ó Ă ĂîčüĆçîŤǰíøøöÝĆÖøǰ
ó͘ê͘ê͘ÝĆÖøóĆîíŤǰó÷Ćïĕß÷Öčúǰ
óú ê ê ýĆÖéĉĝÿöĀöć÷ǰóčìíÖĎúǰ
îć÷üĉßĆ÷ õĎŠÿÖčú×Ýøǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ ǰǰîćÜÿćüĂčÿćĀŤǰøĆÖéšüÜǰ
ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ òść÷óúđøČĂîǰ
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷ÿčóĉîǰìĆïýøĊîüúǰ
îć÷ĕóïĎú÷ŤǰüŠĂÜüĊøą÷čìíŤǰ
îć÷đìĂéýĆÖéĉĝǰüÜýŤÿüĆÿéĉĝǰ
îć÷ðúČĚöǰéüÜÿčüøøèǰ
îć÷ßúĞćǰĂøøëíøøöǰ
îć÷đßćüúĉêǰđóßøÝĞćîÜÙŤǰ
îć÷ðøąóĆîíŤǰĂøøÝîÖčúǰ
îć÷ĂĆÖþøǰđÿîćĕß÷ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ
îć÷ÿĉìíĉÿćøǰýøĊßčöóüÜǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
Ͳ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰǰǰǰǰ ǰ ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
9(56,21
ǰ
ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
îć÷ÿöđÖĊ÷øêĉǰÿčüøøèîĉöĉêøǰ
îć÷üĉÿčìíĉĝǰíøøöđóßøǰ
îć÷üĉöúǰìĉó÷öèæćǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
úĞćéĆïǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰ êĞćøüÝêąđüîßć÷Ēéîǰ
ǰ ǰ
ǰ ǰ
îć÷íîĎǰíøøöĀĉđüýîŤǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéóĆìúčÜ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
Ē×üÜÖćøìćÜǰ
ǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéóĆìúčÜ ǰ
îćÜÿćüÿć÷ÿčîĊ÷ŤǰđÖêčĒÖšüǰ
îć÷ëčîĆîìŤǰÿöïĆêĉ÷ćîčßĉêǰ
îć÷đÝþãćǰÙøøßĉêćîčøĆÖþŤǰ
îć÷üĉîĆ÷ǰóĉöóŤýøǰ
îć÷ïčøĊǰéĊßĆ÷÷ąǰ
îć÷Ēóì÷ŤÿćíĉêǰĕñŠðøąđÿøĉåǰ
îć÷Ēóì÷ŤßĆ÷ýĉúðşǰǰéĞćéšüÜǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
9(56,21
ēøÜó÷ćïćúóĆìúčÜǰ
ǰ
îć÷éîĆ÷üĉì÷Ťǰÿć÷ïĆèæĉêǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
îć÷üĉÿĉìíĉĝǰüÜýŤóĉóĆîíŤǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰǰ
îć÷íîÖøǰêøąïĆîóùÖþŤǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
úĞćéĆïǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéóĆìúčÜ ǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéóĆìúčÜ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
Ͳ
Ͳ
Ͳ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
221
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆéĀćÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ
ÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîǰ
Ē×üÜÖćøìćÜǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰǰ
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙÿć×ćǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéóĉÝĉêøǰ
9(56,21
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéóĉÝĉêøǰ ǰǰ
ǰ ǰǰ ǰǰ ǰǰ ǰ ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîĒúą ÿüĆÿéĉÖćøÿĆÜÙöÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîóĆçîćÿĆÜÙöĒúą ÙüćööĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîÿüĆÿéĉÖćøĒúą ÙčšöÙøĂÜĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðøąÖĆîÿĆÜÙö ÝĆÜĀüĆéǰ ýĎî÷ŤóĆçîćòŘöČĂĒøÜÜćîǰǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ
ǰ
ǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰǰ ÖĂÜĂĞćîü÷ÖćøøĆÖþćÙüćö öĆęîÙÜõć÷ĔîÝĆÜĀüĆéǰ ÖĂÜĂĞćîü÷ÖćøðŜĂÜÖĆîĒúą ïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ ēøÜó÷ćïćúóĉÝĉêøǰ ÿëćîĊêĞćøüÝõĎíøđöČĂÜǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ
9(56,21
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜ đöČĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ēìøÿćøǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ ǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéóĉÝĉêøǰ
ǰ
ǰǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
9(56,21
ǰǰ ǰ
ǰǰ
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰǰ
ēìøÿćøǰ
ǰǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéóĉÝĉêøǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
222 îć÷îčÖĎúǰîćÙÙßùìíĉĝǰ îć÷îóéúǰÿĆÝÝĆÜǰǰ îć÷èøÜÙŤǰóøøèÝĉêêŤǰ îć÷ïčâöĆęîǰǰÿč×êúĂéßĊóǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ ǰ
9(56,21
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ó ê ê íøøöîĎâǰđóßøïčøĊÖčú
ó ê Ă ðøĊßćǰĀÜþŤÝøǰ
óú ì ìîÜýĆÖéĉĝǰĂõĉøĆÖþŤē÷íĉîǰ
óú ê îĉüĆçîŤßĆ÷ǰëîĂöíøøöǰ
îć÷üøüÜýŤǰóÜýïčêøǰ
îćÜýĉøćǰÿĉìíćóćîĉßǰ
îć÷ÿÜĆéǰÖčúóøĀöǰ
îć÷ÿčøóúǰÝćøčóÜÿŤǰ
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆé
êĞćøüÝêøąđüîßć÷ĒéîìĊęǰ ǰ
ĒöŠìĆóõćÙìĊęǰ ǰ
ñĎšïĆÜÙĆïÖćøÝĆÜĀüĆéìĀćøïÖǰ
ÖĂÜĂćÿćøĆÖþćéĉîĒéî ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøèŤ íøøößćêĉÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆé ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ǰǰ
îć÷ÿöĆ÷ǰĒÖšüïčêøéĊǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
îć÷îèĆäåüčçĉǰÙÜđüßÖčúǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
Ē×üÜÖćøìćÜǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
îć÷ÿöđÖĊ÷øêĉǰïčâøĂéǰ îć÷üĉøĆêîŤǰĂšîîŠüöǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć đ×êǰ ǰ ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć đ×êǰ ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć đ×êǰ ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîóĆçîćÿĆÜÙöĒúą îć÷ĂčéöǰÙĞćĂčéöǰ ÙüćööĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ îćÜĂöøøĆêîŤǰöĊĒéÜǰ ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ òść÷óúđøČĂîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ
9(56,21
ǰǰ
îćÜÿćüÿčøĊóøǰĂøčèǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ ǰ
îć÷ßĉîîąǰÙßîĉúǰ
éø ïčâøĆÖþŤǰ÷Ăéđóßøǰ
îć÷đßćüùìíĉĝǰðøąđÿøĉåÿÖčúǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
îć÷ÝĞćđøĉâǰïøøđøĊ÷îÖĉÝǰ
ǰ
îć÷ßüóĆîíŤǰĂĆîêøđÿîǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
úĞćéĆïǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
îć÷ĂøÿćǰêĆĚÜĔÝÝĉêǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰ ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷ÜĒĀŠÜ ðøąđìýĕì÷ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜǰ
ǰ
ǰǰ
úĞćéĆïǰ
ēìøÿćøǰ
ǰǰ
îć÷Ēóì÷ŤïčâđêĉöǰêĆîÿčøĆêîŤǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéóĉþèčēúÖǰ
ǰ
ǰǰ
îć÷ðøąéĉþåŤǰǰĂĉîêŢąǰ
ÿĞćîĆÖÜćîßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
îć÷ðŗ÷ąüĆçîŤǰóčìíĉĀĉøĆâîîìŤǰ
ǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéóĉþèčēúÖǰ
9(56,21
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéóĉþèčēúÖǰ
ǰ
ǰ
îć÷óĂǰüÜýŤđóĘâǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
îć÷ïčâ÷ĉęÜǰÙčšöÿčóøøèǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿć íćøèõĆ÷đ×êǰđ×êǰ ǰ ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéóĉþèčēúÖǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
223
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÖćøðøąðćõĎöĉõćÙǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜĂĞćđõĂđöČĂÜǰ
đìýïćúîÙøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷Ü ðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ǰ
ēøÜó÷ćïćúÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰêŠĂǰ ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ ǰ
9(56,21
öèæúìĀćøïÖìĊęǰ ǰǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ÖĂÜïĆâßćÖćøêĞćøüÝêøąđüî ßć÷Ēéî ÙŠć÷îđøýüø ǰ
ǰ ǰ
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîïĞćøčÜìćÜǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰêŠĂǰ ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿć íćøèõĆ÷đ×êđ×êǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ǰ
9(56,21
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéđóßøïčøĊǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
úĞćéĆïǰ
ēìøÿćøǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ēìøÿćøǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéđóßøïčøĊǰ
îć÷đÝøĉâđÖĊ÷øêĉǰđÝøĉâ×Ćîþćǰ
üŠćìĊęóĆîêøĊǰüĊø÷čìíǰĕü÷õćþǰ
îć÷üĆçîąǰÖĆîîąóĆîíŤǰ
îć÷ÿčøĉîìøŤǰåĉêĉðčââćǰ
îć÷üĉøčāĀŤǰĂĆÙÙąǰǰ
îć÷ÿöĉÜǰ÷ĉĚö÷ŠĂÜǰ
îć÷ēßÙǰïĞćøčÜóÜþŤǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéđóßøïčøĊǰ
9(56,21
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéóĉþèčēúÖǰ
224
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰêŠĂǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰêŠĂǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéõĎđÖĘêǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜĂĞćđõĂǰ
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰ ÿëćîĊüĉì÷čßčößîǰ ÿîÜ ē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜǰ ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ
9(56,21
îć÷üÜýÖøǰîčŠîßĎÙĆîíŤǰ
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰǰ îć÷ùìĆ÷ǰóĆßßćîčøĆÖþŤǰ
ǰǰîć÷ÿĆîìĆýîŤǰðćîïšćîǰ
ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿć íćøèõĆ÷đ×êđ×êǰ ǰ
ǰ
îć÷üĉïĎïúŤǰøü÷ÿĉîǰ
î ÿ ÝĉøéćǰéĊßĆ÷÷ąǰ
îć÷Ēóì÷ŤýĆÖéĉĝǰĒìŠîßĆ÷Öčúǰǰ
îć÷ÿöïĆêĉǰóüÜÿöïĆêĉǰ
îć÷üĉüĆçîŤǰĂĉîìøóćîĉßǰ
îć÷íîąǰóøĀöéüÜǰ
îć÷ÿĆîêĉĝǰÝĆîìøüÜþŤǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ ǰ
ǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéõĎđÖĘêǰ
9(56,21
ǰ
ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
úĞćéĆïǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéđóßøïčøĊǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéđóßøïčøĊǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
225
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰ
ìĆóđøČĂõćÙìĊęǰ ǰ
ÖĂÜĂćÿćøĆÖþćéĉîĒéî ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉĒúą ÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷ĂøčèǰđÿîĀŤǰ
îć÷üĊøÿĉåǰóčçĉĕóēøÝîŤǰ
îć÷üĉîĆ÷ǰ×ĆüâĒÖšüǰǰ
îć÷ÿčđöíǰǰĂĞćõøèŤǰ
îć÷ÿčìíĉóÜýŤǰǰÿć÷ÿćÙđøýǰ
îć÷üĉēøÝîŤǰÿčüøøèüÜýŤǰ
óúđøČĂêøĊǰðøą÷číǰõĎŠđìĊ÷îǰ ǰ
ó ê ê ēßêĉǰßüćúüĉçîŤǰ
îć÷íĊøóøǰÝĉøąøĆêîćÖøǰ
ǰ
ǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
îć÷ĕß÷üĆçîŤǰđìóĊǰ
îć÷ĕóïĎú÷ŤǰĂčïĆêĉýôÜÙŤǰǰ
îć÷ðøąđÝĊ÷éǰĂĆÖþøíøøöÖčúǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéõĎđÖĘêǰ
9(56,21
Ē×üÜÖćøìćÜǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
îć÷íĊøą÷čìíŤǰðøąđÿøĉåñúǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ ǰ
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöõĉ ćÙǰ
ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ òść÷óúđøČĂîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
9(56,21
ǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéóąđ÷ćǰ
îć÷óĉýĆÖéĉĝǰßú÷čìíŤǰ
îć÷ÿößćêĉǰđÙøČĂĒóì÷Ťǰ
îć÷ðøąđõìǰêĉúćîîìŤǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ ǰǰîćÜõćüĉèĊǰĂĉîìčÿčêǰ
9(56,21
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷đÝĊ÷øǰìĂÜîčŠîǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
î ÿ ßüîßöǰÝĆîìąüÜþŤǰǰ
îćÜíĉéćǰïčâøĆêîŤǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
îć÷đìüÖùêǰđ×Ęö×ćüǰ ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ
îć÷ÖąüĉǰÿćøèćÙöîŤÖčúǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
úĞćéĆïǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéõĎđÖĘêǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéõĎđÖĘêǰ
226
ēøÜó÷ćïćúÿŠÜđÿøĉöÿč×õćó êĞćïúđÝéĊ÷ŤÙĞćǰ ēøÜó÷ćïćúÿŠÜđÿøĉöÿč×õćó êĞćïúÜĉöǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷Ü ðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰ
ÿëćîĊüĉì÷čßčößîǰ
ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ēøÜó÷ćïćúÝĆÜĀüĆéöčÖéćĀćøǰ îó ĂčéöǰđóßøõĎüéĊǰ
ǰ
îć÷ìüĊǰĕ׊ĒÖšüǰ
ǰǰîćÜÿčúĆÖ×èćǰēÙêøÿöïĆêĉǰ
îć÷ÿćēøßǰïčâïčêøǰ
îć÷ÿćēøÝîŤǰöŠüÜÿööčÖǰ
îó ÝĆèèóĉõĆìøǰßĎðŦââćǰ
îć÷ðøĉââćǰÙĆßöćê÷Ťǰ
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷ÿöñúǰđöČĂÜēÙêøǰ
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰǰ
îć÷öîêŤÿĉìíĉĝǰĕóýćúíîüĆçîŤǰ
ǰ
ǰ
îć÷ïčâߊü÷ǰîšĂ÷ÿĆîđìĊ÷ąǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ ǰ ǰ
9(56,21
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰ êĞćøüÝêąđüîßć÷Ēéîǰ
ǰ ǰ
Ē×üÜÖćøìćÜǰ ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
îć÷ßĎ÷ýǰđßćüŤýĉøĉÖčúǰ
îć÷øŠöĕöšǰîüúêćǰ
îć÷üĉßĆ÷ǰêąüĆîǰ
ǰǰîćÜĂčĕøøĆÖþŤǰúĉĚöíøđïâÝóúǰ
ó ê ì đìĉéùìíĉĝǰÿčüøøèðøąìĆÜǰ
óú ê ê ÿčøßĆ÷ǰÙüøđéßÙčïǰ
îć÷ÖùþéćǰíĊøąßüćúüÜýŤǰ
îć÷üčçĉóÜýŤǰÙĞćõĎĒÿîǰ
îć÷ÿößć÷ǰüÜýŤßŠćÜĀúŠĂǰ
îć÷óĉîĉÝǰüøÝĆÖøŤǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿć íćøèõĆ÷đ×êđ×êǰ ǰ
9(56,21
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéöčÖéćĀćøǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéöčÖéćĀćøǰ
îć÷íĊøąóÜþŤǰǰǰĒÖšüöĎúÙĞćǰ
îćÜĂøĂîÜÙŤǰïčâÝĎïčêøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéöčÖéćĀćøǰ
9(56,21
ǰ
ēøÜó÷ćïćúÿŠÜđÿøĉöÿč×õćó êĞćïúđßĊ÷Üïćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îćÜÝĞćðŘǰÖćýÿîčÖǰ
ēøÜó÷ćïćúÿŠÜđÿøĉöÿč×õćó êĞćïúĀÜÿŤĀĉîǰ
ǰ
ÙčèîøćóĆîíŤǰÝĆîìĉöćǰ
ǰ
îć÷ÿćÙøǰîćêŢąǰ
ēøÜó÷ćïćúÿŠÜđÿøĉöÿč×õćó êĞćïúïšćîêţĂöǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéóąđ÷ćǰ
227
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ ǰǰøšĂ÷đĂÖĀâĉÜÖĆèèĉÖćǰüÿ÷ćÜÖĎøǰ
ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ òść÷óúđøČĂîǰ
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷üĊøçîŤǰĂĆÜÙüèĉßǰ
îć÷óĉìĆÖþŤßĆ÷ǰüøÿč×ǰ
îć÷ïčâߊü÷ǰîšĂ÷ÿĆîđìĊ÷ąǰ
îć÷ĂõĉßćêĉǰĂõĉßćêïčêøǰ
îć÷đóĉęöóĎîǰóÜþŤóüÜđóßøǰ
îć÷üĉßćâǰǰïćÜìŠćĕöšǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
9(56,21
ǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆé÷ąúćǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷ÿøýĆÖéĉĝǰđðŘũ÷öÿÜŠćǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îćÜúéćüĆú÷ŤǰüîēÖÿčöǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜĂĞćđõĂđöČĂÜǰ
ǰ
îć÷øćđßîǰêĆîðøąóĆçîŤǰ
îć÷öúßĆ÷ǰïøĉÿčìíĉĝǰ
îćÜöúĆ÷øĆÖǰìĂÜñćǰǰ
îćÜèĉìåćǰĒÿüÜìĂÜǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ø ì ÿøćüčíǰöÜÙúüÜýŤǰ îć÷ĂćĒüǰñĎĀćéćǰ îć÷îĉóîíŤǰßîöîĆÿǰ
ÿëćîĊüĉì÷čÖüÿ ǰ üðë ǰ ÷ąúćǰ ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜ ÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ
9(56,21
ǰ
îć÷ÿĆöóĆîíŤǰöĎàĂéĊǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷Ēóì÷Ťðøąßćǰß÷ćõĆöǰ
ǰêŠĂǰ ǰ
îć÷Ēóì÷ŤÿüĆÿéĉĝǰĂõĉüĆÝîĊüÜýŤǰ
îć÷ÞúĂÜǰđÖĊ÷øêĉýĆÖéĉĝēÿõèǰ
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ ǰ
ǰ
ēøÜó÷ćïćú÷ąúćǰ
îć÷ÿčø÷čìíǰđĂĊę÷öÿĂćéǰ
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰǰ ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ
üŠćìĊęóĆîêøĊíĊøąǰÿĆîêĉđöíĊǰ
ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿć íćøèõĆ÷đ×êǰ ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
îć÷đüēøÝîŤǰÿć÷ìĂÜĒìšǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆé÷ąúćǰ
9(56,21
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
úĞćéĆïǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéöčÖéćĀćøǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéöčÖéćĀćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
228
ĀîŠü÷đÞóćąÖĉÝ÷ąúćǰ
ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷éčú÷ÿĉìíĉĝǰîĉ÷ćĒöǰ
îć÷ÿÜÖøćîêŤǰõĆÖéĊÙÜǰ
éø Ööúĕß÷ǰÙßßćǰ
ǰǰîć÷îĉ÷öǰÿĂÜĒÖšüǰ
óú ê ðøąêĉîĆîìŤǰÿć÷ĀĆÿéĊǰ
ó ê Ă ĕóēøÝîŤǰìćîíøøöǰ
óú ê ê ēßêĉǰßüćúüĉüĆêîŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ ǰ
ǰ
ǰ
ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ
đìýïćúîÙø÷ąúćǰ
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜĂĞćđõĂđöČĂÜǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
îć÷üßĉøąǰĂĆúõćßîŤǰ
îć÷ßĆ÷ßîąǰÖùê÷ćîćëǰ
îć÷óÜþŤýĆÖéĉĝǰ÷ĉęÜßîöŤđÝøĉâǰ
îć÷öč×êćøŤǰöąìćǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆé÷ąúćǰ
9(56,21
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰ
êĞćøüÝêąđüîßć÷ĒéîǰìĊęǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
îć÷ÖĎšđÖĊ÷øêĉǰüÜýŤÖøąóĆîíčŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
9(56,21
ǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéøšĂ÷đĂĘéǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
îć÷ĂéĉýĆÖéĉĝǰǰìĉóøĆêîŤǰ
îć÷îóøĆêîŤǰĕß÷ćîčóÜýŤǰ
ǰ
îć÷íĊøąóĆÜþŤǰýøĊÿčÙîíŤǰ
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
îć÷ðøąÿĉìíĉĝǰĀîĎÖčšÜǰ
îć÷õĎöĉýĆÖéĉĝǰìĂÜĔĀöŠǰ
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ÝĆÜĀüĆéǰđ×êǰ ǰǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷ĂēèìĆ÷ǰÝĎÜĔÝǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷òśćǰúČĚĂïć÷ǰ
îć÷đüìöîêŤǰïčâñŠĂÜýøĊǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ îćÜĂîÜýĆýøĊǰÿĉöýĉøĉǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
îć÷ĂĞćîü÷óøǰýøĊĂĉÿøćîčÿøèŤǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
Ē×üÜÖćøìćÜǰ
îć÷ÿößć÷ǰðćîĕöšǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
úĞćéĆïǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆé÷ąúćǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆé÷ąúćǰ
229
îć÷üøüøøèǰÖúĉęîĒÖšüǰ
ĂõĉßćêǰÞčîóŠüÜǰ
üŠćìĊęǰøê üøćìøǰýĉøĉüčçǰĉ
ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷Ü ðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜ đöČĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÖĂÜĂćÿćøĆÖþćéĉîĒéî ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ
îć÷ðøĊéćǰßĉêìøÜÿüĆÿéĉĝǰ îć÷ßćêĉǰöÜÙúöćú÷Ťǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ
9(56,21
îć÷üĆßđøîìøŤǰýĉøĉöÜÙúǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ
îćÜÿćüÿčüĉîǰÿĉìíĉïčêøąǰ
îćÜÿćüìĉóüøøèǰÝĆîìøŤßîąǰ
îć÷ÿĆöõćÿǰđúćóćîĉßǰ
óú ê ĕß÷óøǰøĆêĒóì÷Ťǰ
óú ê ê èøÜÙŤüĉì÷ŤǰóŠüÜđõêøćǰ
ǰ
ǰ
ĀîŠü÷ìĀćøïÖǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ òść÷óúđøČĂîÝĆÜĀüĆéǰ
9(56,21
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
îć÷ÿĉîÿöčìøǰĒÿîÿč×ǰ
îć÷ßćêøĊǰßćðąüĆÜǰ
îć÷ĂćèĆêĉǰìĆýîÖĉÝǰ
îćÜÿüŠćÜýøĊǰüÜþŤßĆ÷ßîąǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
îć÷ÿÖúǰÙćöïčý÷Ťǰ
îć÷óøđßþåŤǰĒÿÜìĂÜǰ
ǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ðøąëöýċÖþćøšĂ÷đĂĘéǰđ×êǰ ǰ ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ðøąëöýċÖþćøšĂ÷đĂĘéǰđ×êǰ ǰ ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ðøąëöýċÖþćøšĂ÷đĂĘéǰđ×êǰ ǰ ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć öĆí÷öýċÖþćøšĂ÷đĂĘéǰđ×êǰ ǰ ÿĞćîĆÖÜćîóĆçîćÿĆÜÙöĒúą ÙüćööĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
éø ÿčøĆêîŤǰéüÜßćìöǰ
ǰǰ
îć÷íÜßĆ÷ǰìĉó÷üçîŤǰǰ
ǰ
ǰǰ
îćÜÿćüîúĉîøĆêîŤǰýčõüĆîêŤǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰǰ
îć÷đøČĂÜ÷čìíǰæĊÛąÿüĆÿéĉĝǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
9(56,21
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰ
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
îć÷ÿöđÖĊ÷øêĉǰøĆêîđöíćíøǰ
îć÷öĆÜÖøǰ÷îêŤêøąÖĎúǰ
îć÷ðćîìĂÜǰÿøąÙĎóĆîíŤǰ
îć÷ýĆÖéćǰóøøèąǰ
îć÷ÿĆâßĆ÷ǰđúćĀŤìüĊǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰǰ
ǰêŠĂǰ ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
úĞćéĆïǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰêŠĂǰ ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
îć÷ÿĉìíĉßĆ÷ǰÝĆîìîŤđìýǰǰ
ǰǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéøšĂ÷đĂĘé ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰǰ
îć÷üĊøąïčêøǰüÜýŤðøąìčöǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéøšĂ÷đĂĘé ǰ
îó ÿčøąǰüĉđýþýĆÖéĉĝǰ
îć÷Ēóì÷ŤèøÜÙŤǰĂċĚÜêøąÖĎúǰ
îć÷đĂîÖǰĕß÷ÙĞćõćǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰǰ
îć÷óĉß÷Ć ǰÙßóĉöóŤǰ
ēøÜó÷ćïćúÝĆÜĀüĆéǰ
9(56,21
ǰǰ
îćÜÖöúóøǰÙĞćîċÜǰǰ
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîïĞćøčÜìćÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
îć÷èĆåǰđĂÖÖšćîêøÜǰ
ǰǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰ
ǰǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
îć÷óøđßþåŤǰĒÿÜìĂÜǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
úĞćéĆïǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéøšĂ÷đĂĘé ǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéøšĂ÷đĂĘé ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ēìøÿćøǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
230 îć÷îĆäåóÜýŤǰ×ćüìĂÜǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰ ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷ÜĒĀŠÜ ðøąđìýĕì÷ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜ ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ
îć÷öîĎâǰĂćîĆîìÿùþäŤǰǰ
îć÷üĆîßĆ÷ǰìĉó÷ŤĂĆÖþøǰǰ
îć÷đÖþêøǰÿčüøøèđóßøǰǰ
îć÷ĂîĉøčìǰÙĊøĊîąǰǰ
êĞćøüÝêąđüîßć÷Ēéîǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
îć÷ÿčøîćëǰÝĉêêŤđĂČĂđôŚĂǰǰ
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰ
ó ê ê ìøÜùìíĉĝǰÿč×ÿčüøøèǰǰ
óú ê Ă ìüĊóøǰßĎøĉîìøŤǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷èøÜÙŤǰøĆÖøšĂ÷ǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰǰ ǰ
9(56,21
îć÷ÿöÙĉéǰđêĊę÷üÞĉöǰǰ
îć÷ĂîĆîìŤǰÞĆêøõĎöĉǰǰ ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰǰ
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰǰ ǰ
ǰ
îć÷đßćüúĉêǰîĉçøøĆêîŤǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ ǰ
îćÜóøìĉó÷Ťǰÿč×ÿøćâǰǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ îćÜÖĆâåèćǰĀĉîđöČĂÜđÖŠćǰǰ
ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
îć÷ðøĊßćǰïĆüÖĉÜǰǰ
ǰǰ
ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ òść÷óúđøČĂîǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
îćÜĂčĕøüøøèǰǰïøøÝčÿčüøøèǰǰ
ǰ
îć÷ðøĊßćǰóĆîíŤÿîǰǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰǰ
îć÷ýøĊøĆêîŤǰÿčïøøèõćÿǰǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
îć÷îĉÝǰđóĘßøÙÜǰǰ
ǰǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
îć÷ïčâđÿĊ÷ÜǰĀöĎŠđ÷Ęîǰǰ
îć÷èĆåüĉîǰēÞöýøĊǰǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
Ē×üÜÖćøìćÜǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
úĞćéĆïǰ
îć÷ìĉîÖøǰóÜýŤüĉüĆçîŤǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
îć÷đßüÜýĆÖéĉĝǰÞšüîêĆĚîǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷üĊøąǰđóĘÜìĂÜǰǰ
îć÷ĕóïĎú÷ŤǰđĂĊę÷öÿčüøøèǰǰ
ǰǰ
úĞćéĆïǰ
ēìøÿćøǰ
îćÜÝĉøéćǰéĊßĆ÷÷ąǰǰ
ēøÜó÷ćïćúÝĆÜĀüĆéøąîĂÜǰ
ǰ
9(56,21
ǰ
îćÜÿćüìĉó÷Ťüøøèǰđìýïčêøǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéøąîĂÜǰ
ǰ
ǰǰ
î ó íÜßĆ÷ǰÖĊøêĉĀĆêë÷ćÖøǰǰ
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷óĉÝĉêøǰüĆçîýĆÖéĉĝǰǰ
ǰǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéøąîĂÜǰ
9(56,21
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéøąîĂÜǰ
ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿć íćøèõĆ÷đ×êđ×êǰ ǰ
ǰǰ
ǰ
îć÷đßćüúĉêǰîĉçøøĆêîŤǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéøąîĂÜǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
231
ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ
đìýïćúđöČĂÜøąîĂÜǰǰ
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜĂĞćđõĂđöČĂÜ øąîĂÜǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷Ü ðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜ ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ēøÜó÷ćïćúýĎî÷ŤøćßïčøĊǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
îć÷üĉđßĊ÷øǰÝĆîìøŤÖøąÝŠćÜǰ
îć÷ðøąÖĂïǰüÜýŤöèĊøčŠÜǰ
îćÜÖĊøêĉÖćǰÝĉêøć÷ćîîìŤǰ
îć÷öøÖêǰÙÜìîǰ
î ó ǰïčâđøĊ÷ÜǰǰßĎßĆ÷ĒÿÜøĆêîŤǰ
îó ǰÿößć÷ǰǰđìóđÝøĉâîĉøĆîéøŤǰ
îć÷ÙèĉêǰßĉîüÜýŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
êĞćøüÝêąđüîßć÷ĒéîìĊę ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ÝĆÜĀüĆéìĀćøïÖǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
Ē×üÜÖćøìćÜǰ
ǰ
ǰ ǰ
îć÷ÙÜýĆÖéĉĝǰǰđúĉýðøąéĉþåŤǰ
îćÜüĉöúøĆêîŤǰǰÿčõćÙöǰ
îć÷øĆÜÿøøÙŤǰǰÖĂÜđÜĉîǰ
îć÷ÿößĆ÷ǰöćđÿëĊ÷øǰ
îć÷ĂĞćîü÷ǰǰýøĊē÷íćǰ
ó ê ǰéîčóúǰǰóąēøýĉúðşǰ
ó ê ì ǰüĉēøÝîŤǰǰÿč×đÿøĉöǰ
óú ê ê ǰîĉóîíŤǰǰõĎŠóĆîíŤýøĊǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷ÝĉøîĆîìîŤǰǰðøąÖĂïĕüì÷ÖĉÝǰ ǰ
ǰ
îć÷ÖöúýĆÖéĉĝǰǰñéčÜÖĉÝǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ÿĞćîĆÖÜćîßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
îć÷đßĉéýĆÖéĉĝǰǰöŠüÜÙčšöǰ
ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
îć÷ÿčìĉîǰǰîćÙüÜýŤüćú÷Ťǰǰǰǰǰǰǰǰǰǰǰǰ ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿć íćøèõĆ÷đ×ê ǰ
îć÷ÝĉøóĆçîŤǰóøöÿčüøøèŤǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúą ïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
9(56,21
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ êŠĂǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéøćßïčøĊǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
úĞćéĆïǰ
ēìøÿćøǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ēìøÿćøǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéøćßïčøĊ ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
úĞćéĆïǰ
îć÷ÿčøĆêîŤǰǰǰĂĆÙøüēøÝîŤÖčúǰǰ
îć÷üĉēøÝîŤǰǰǰĒÿÜýĉüąùìíĉĝǰǰ
îć÷ÿöïčâǰǰêĉÖüĆçîćîîìŤǰǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéøćßïčøĊ ǰ
9(56,21
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéøąîĂÜǰ
232
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ðøąëöýċÖþćøćßïčøĊđ×êǰ ǰ
ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąǰ ÙüćööĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷Ťǰ ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéǰ ÝĆÜĀüĆéǰ
ðøąíćîĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆî õĆ÷òść÷óúđøČĂîÝĆÜĀüĆéǰ
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷ĂîĆîêŤüĆçîŤǰìĂÜÿĊĕóúǰ
îć÷íĆööÿĆââŤǰǰĂčŠöđĂĉïǰ
îćÜÿćüîùöúǰǰßĆ÷ÖĊøêĉÖčúǰ
îćÜÿčúĆÖ×èćǰßĉĚîýčõøǰ
îć÷üĉîĆ÷ǰǰýøĊđÝøĉâǰ
îćÜÿćüÝćøčèĊǰǰǰÝĉîćîčÖĎúüÜýŤǰ
îć÷ÿčøóúǰǰǰÝĆîìøŤđøČĂÜǰ
îć÷üĉì÷ćǰǰÝĉîêŤÝĆîìøüÜýŤǰ
ǰǰîć÷ÿčøđßþåǰǰÿčîìøýćÿêøŤǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
9(56,21
ǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéúóïčøĊǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéøćßïčøĊ ǰ
îć÷èøÜđéßǰĒÖšüĂč÷ǰ
îć÷đÖĊ÷ÜĕÖøǰĀîčîõĆÖéĊǰ
îć÷èøÜÙŤýĆÖéĉĝǰǰđÞúĉöđÖĊ÷øêĉǰ
îć÷ÿøøđÿøĉâǰǰÿüîìĂÜǰ
îć÷đĂÖßĆ÷ǰǰǰĂĆÖćâîŤîćǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
óĆîđĂÖðøąóîíŤǰǰýĆÖéĉĝÿčõćǰ îć÷ÖčúóĉßćâǰǰêĆîêĉüĉßüÜþŤǰ
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîǰ ÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ ðøąßćÿĆöóĆîíŤÝĆÜĀüĆéǰ ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷Üǰ ĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ ē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîßúðøąìćîúóïčøĊìĊęǰ îć÷îóóøǰǰßĆ÷óĉßĉêǰ ǰ
ǰ
îć÷ÿößĆ÷ǰǰÞć÷ýøĊýĉøĉǰ
îćÜĂĉÿøĊ÷ŤǰǰóÜýŤÖöúćîîìŤǰ
îć÷ýĉøĉßĆ÷ǰúĉĚöÿÖčúǰ
îć÷đÝêÝĉêøǰǰēóíĉĝðúĆęÜǰ
îć÷üøÿĉÜĀŤǰìĉĚÜĂĊéǰ
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
îć÷ÿöõóǰÿöĉêąýĉøĉǰ
îć÷íĊøýĆÖéĉĝǰǰìøĆó÷Ťýĉøĉǰ
ÿĞćĀîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúą ïøøđìćÿćíćøèõĆ÷đ×êǰ ǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ ǰÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąǰ ïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéúóïčøĊ ǰ
9(56,21
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜǰ ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîǰ ÝĆÜĀüĆéǰ
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ǰ ǰ
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ đ×êǰ ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
úĞćéĆï ìĊǰę
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéøćßïčøĊ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
233
ýĎî÷ŤÿÜÙøćöóĉđýþǰ
ÖĂÜóúøïóĉđýþìĊęǰ ǰ
ýĎî÷ŤĂĞćîü÷ÖćøÿøšćÜĂćüčíǰ
öèæúìĀćøïÖìĊęǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ðøąëöýċÖþćǰđ×êǰ ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ðøąëöýċÖþćǰđ×êǰ ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîóĆçîćÿĆÜÙöĒúą ÙüćööĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷Ťǰ
ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîóú đøČĂîÝĆÜĀüĆéǰ
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
îć÷èĆåõĆìøǰǰÿčüøøèðøąìĊð ǰ
îć÷đéßǰǰÙúšć÷öćÖǰ
îć÷đÿüÖǰǰóčŠööŠüÜǰ
îć÷èøÜÙŤùìíĉĝǰǰìĂÜéĊǰ
îć÷ĂćèĆêĉǰǰìĆýîÖĉÝǰ
îć÷öćîąǰǰĂĆÙøïĆèæĉêǰ
îć÷ÿčđöíĊǰǰÝĆîìøŤĀĂöǰ
îćÜðøĉýîćǰóúĂ÷îšĂ÷ǰ
îć÷óĉöóŤĂîĆåǰǰëćüøöĆîǰ
îć÷ýčõîĆ÷ǰǰîčÖĎúÖĉÝǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéúóïčøĊ ǰ
óú ê ðøąóîíŤǰǰýĆÖéĉĝÿčõćǰ
óú ê ýĉøĉßĆ÷ǰǰđìýîćǰ
óú ê êčúćǰǰðøąđÿøĉåÿč×ǰ
óúēìýčõøĆêîŤǰǰóĆçîćüĉÿčìíĉĝǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ĀîŠü÷ïĆâßćÖćøÿÜÙøćö óĉđýþǰ
ǰ
9(56,21
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷èĆåüčçĉǰǰíĊøąđÿõĊ÷øēÿõèǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷íüĆçßĆ÷ǰǰâćèÿöïĆêĉǰ
îć÷èĆãåŤðóîíǰǰđéČĂîĒÝšÜǰ
îć÷ÿüĉì÷ŤǰǰĂćÝîćüĆÜǰ
îć÷ðøöĉîìøŤǰǰüÜýŤÿčüĆçîŤǰ
îć÷ÿöýĆÖéĉĝǰǰßČęîðøąđÿøĉåÿč×ǰ
ó Ă îóéúǰǰýøĊÝĆîìøŤÿč×ǰ
î Ă îùöúǰǰÝĆÖøÖúöǰ
óú ê ßîĉîìøŤǰǰêĆîÿčüøøèøĆêîŤǰ
óú ê ïčâíøøöǰǰēĂøĉóǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ìšĂÜëĉęîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ
9(56,21
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
îćÜĂøóĉîǰǰÝĉøąóĆîíčŤüćèĉß ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéúóïčøĊ ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöǰ
ǰ
ðŜĂÜÖĆîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÙúĆÜĒÿÜǰÖøöÿøøóćüčí ìĀćøïÖǰ
ǰ ǰ
ÖĂÜïĉîǰ ǰ
ýĎî÷ŤÖćøïĉîìĀćøïÖǰ
ÖĂÜóúìĀćøðŚîĔĀâŠǰ
ýĎî÷ŤÖćøìĀćøðŚîĔĀâŠǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜ×îïì ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷ïĆèæĉêǰǰøĆÖþćéĊǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
Ē×üÜÖćøìćÜúóïčøĊìĊęǰ ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
îć÷ßćêĉßć÷ǰǰöĆæüĉöćú÷Ťǰ
îć÷ßćúĊǰǰßČęîĂčìĆ÷ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
úĞćéĆïǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéúóïčøĊ ǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéúóïčøĊ ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
234 êĞćøüÝõĎíøđöČĂÜǰ
êĞćøüÝìćÜĀúüÜǰ ýĎî÷ŤóĉÿĎÝîŤĀúĆÖåćîǰ ðøąÖĆîÿĆÜÙöÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ ǰ ǰ
î ÿ ìĆýîĊ÷ŤǰǰîîìÝĉêǰ
ó ê Ă óĉìĆÖþŤǰîćÿöüćÿǰ
ó ê Ă Öùêíćóúǰ÷ĊęÿćÙøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîïĞćøčÜìćÜìĊę ǰ
ǰ
9(56,21
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÙčöðøąóùêĉǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÝĆéÖćøìøĆó÷ćÖøðśćĕöšǰ ìĊęǰ ǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤǰ îć÷ßĆ÷èøÜÙŤǰǰÖćāöèĊǰ
ǰ
îć÷đøĉÜèøÜÙŤǰǰèĊ÷üĆçîŤǰ
îć÷ĕóøĆßǰǰđÿîćöîêøĊǰ
îć÷üĊøßćêĉǰǰÝĆîìøǰ
îć÷ĂîčøĆÖþŤǰǰßĎđßĉâǰ
îć÷ÿĞćđøĉÜǰǰĕßîđÿîǰ
îć÷đßüÜǰǰĕß÷ĀúćÖǰ
îć÷ÿößć÷ǰǰđĀöĘÜìąđĀúĘÖǰ
ðøąßćÿĆöóĆîíŤÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷ĕß÷÷ÜÙŤǰǰÝÜĂćÿćßćêĉǰ
îć÷đÿîŠĀŤǰÿčüøøèÙĊøĊǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ýĎî÷Ťǰđ×êǰ ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîßúðøąìćîǰìĊęǰ ǰ
ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ĂčêÿćĀÖøøöÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
9(56,21
ĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ ǰ
ǰ
ìćÜĀúüÜßîïìǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿüĆÿéĉÖćøĒúą ÙčšöÙøĂÜĒøÜÜćîǰ
ǰ ǰ
ÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöǰ
ǰ
ìŠćĂćÖćý÷ćîǰ
ǰ ǰ
óĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćööĆęÜÙÜ ×ĂÜöîčþ÷Ťǰ
ýĎî÷ŤÿøšćÜìćÜǰ
ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
îć÷ÿčøóÜþŤǰóĉîĉêđÖĊ÷øêĉÿÖčúǰ
î ÿ ÿčóøøèĊǰǰÿČïëćÿĊǰ
îć÷õćÿÖøǰÿĆîüÜýŤǰ
îć÷ßćêøĊǰǰĒ×îÜĒÖšüǰ
îć÷ĕóýćúǰǰǰÿĆÝÝąüÿĉîǰ
îć÷ÙöÖùßǰĂćøĊ÷ŤđÖĉéđóĊ÷øǰ
î ÿ üćÿîćǰǰđÖþèćǰ
îćÜĂĆöóüĆîǰǰüøøèēÖǰ
îć÷ĂčéöǰǰÙĞćĂčéöǰ
îć÷ÿčøĉîìøŤǰǰÝĆîìøŤóąđîćüŤǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
úĞćéĆïǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îó ìøÜüčçĉǰǰìøĆó÷ŤìüĊÿĉîǰ
îó ýĉøĉßĆ÷ǰǰõĆìøîčíćóøǰ
îć÷ïčâìüĊǰǰÞĉöóúĊ÷Ťǰ
úĞćéĆïǰ
ēìøÿćøǰ
ēøÜó÷ćïćúúĞćðćÜǰ
ǰ
9(56,21
îć÷ÖčúóĉßćâǰǰêĆîêĉüĉßüÜþŤǰ
ÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéúĞćðćÜǰ
ǰ
ó ê ì ÿĆê÷ćǰǰÙĞćøĆÜþĊǰ
ìšĂÜëĉęîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷üĉüĆçîŤǰǰđßĊ÷øíćîøĆÖþŤǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéúĞćðćÜǰ
9(56,21
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéúĞćðćÜǰ ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷ÿĆúđú×ǰÙĞćĔÝǰ
ÖĂÜĂĞćîü÷ÖćøðŜĂÜÖĆîĒúą ïøøđìćÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéúĞćðćÜǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
235
ðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøîĚĞćõćÙǰ ǰ îć÷ýĉøĉßĆ÷ǰǰÙčèćîóøĆêîŤǰ
ÿĞćîĆÖìøĆó÷ćÖøîĚĞćïćéćúǰ đ×êǰ ǰ
ÿëćîĊüĉì÷čĂÜÙŤÖćø ÿČęĂÿćøöüúßîĒĀŠÜðøąđìý ĕì÷
öèæúìĀćøïÖìĊęǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
óúêøĊđĂîÖǰǰĂĉîìøŤĂĞćîü÷ǰ
îć÷ðøĉîĆîìŤǰǰēöÖ×ÿčüøøèǰ
îć÷ÿĞćđøĉÜǰǰöēîìĆ÷ǰ
îć÷ðøąē÷ßîŤǰǰïčâðøąđÿøĉåǰ
îć÷üĉßâǰǰüĊøą×Ýøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîêĞćïú ĂĞćđõĂđöČĂÜǰ
9(56,21
ìĊęüŠćÖćøĂĞćđõĂđöČĂÜđú÷ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷íîć÷čìíǰßćüîĚĞćðćéǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
îć÷ßĆßóÜþŤǰĂćÝĒÖšüǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéđú÷ǰ
9(56,21
Ē×üÜÖćøìćÜǰ
ǰ
îć÷îÙøǰǰÿčÖÿÜđðúŠÜǰ
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéúĞćðćÜǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
9(56,21
ǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéýøĊÿąđÖþǰ
9(56,21
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéđú÷ǰ
236
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćĀîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúą ïøøđìćÿćíćøèõĆ÷đ×êǰ ǰ
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰǰ
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ
ēøÜó÷ćïćúÝĆÜĀüĆéǰ
ēøÜó÷ćïćúÿŠÜđÿøĉöÿč×õćó ðøąÝĞćêĞćïúǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷Ü ðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜ ÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ Ē×üÜÖćøìćÜǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰ êĞćøüÝêąđüîßć÷Ēéîǰ ǰ ĀîŠü÷ìĀćøïÖÝĆÜĀüĆéǰ ÖĂÜĂćÿćøĆÖþćéĉîĒéî ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
îć÷éĉýîĆîìŤǰßîąÖčúǰ
ó Ă ìüĊýĆÖéĉĝǰĕß÷ē÷ǰ
ó ê ì îóøĆêîŤǰÖĂÜđöČĂÜðŦÖǰ
óú ê ê óÜþŤüčçĉǰóÜþŤýøĊǰ
îć÷đßþåóÜýŤǰĔÝÿöïčâǰ
îć÷üĉđßþåŤǰüøøíîąēÿõèǰ
îć÷ïĞćđĀîĘÝǰüĉøĉ÷ąÿčîìøǰ
îć÷ēÿøĆÝǰÿć÷ïĆüǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéýøĊÿąđÖþǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
îć÷ÙöÖøĉßǰÙčèąéĉúÖǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îćÜĂĞćĕóüøøèǰđðøöõĉøĆÖþŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷üĆßøóÜýŤǰÿč×øĆÖþćǰ ǰ
îć÷ýĉøĉßĆ÷ǰùìíĉøÜÙŤǰ
îć÷üĉýĉþíĉĝǰýøĊÿčüøøèŤǰ
îć÷ðøąÿĉìíĉĝǰóøĀößîąǰ
îć÷îĆîíŤđüēøÝîŤǰïĎßćóĆçîŤǰ
ǰ
ǰ
îć÷ÿöóÜþŤǰÿĉìíĉēßÙÿÖčúßĆ÷ǰ
îć÷ÝĞćđîĊ÷øǰĒøÜđìĊ÷îǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
îćÜÿćüðøąõĆÿÿøǰÖøčèćîîìŤǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ òść÷óúđøČĂîǰ
îć÷ÿčüĉì÷ŤǰÝĆîìøčÖ×ćǰ
îć÷đøČĂÜóúǰüąîąÿîíŤǰ
îć÷ÖøüĉìâŤǰđéßćêĉüÜýŤǰèǰ Ă÷čí÷ćǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ îćÜýĉøéćǰÖĊøêĉđø×ćǰ
9(56,21
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéýøĊÿąđÖþǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
úĞćéĆïǰ
îćÜÿĉøĉÖčúǰđÝþãćïéĊǰ
îć÷óĉîĉÝǰüÜþŤēÿõćǰ
îć÷ðøąüĉǰĂęĞćóĆîíčŤǰ
îć÷ßć÷ǰíĊøąÿčêǰ
îć÷ĕóæĎø÷Ťǰĕß÷õĎöĉÿÖčúǰ
îć÷èøÜÙŤǰ
îć÷ßĆ÷øĆêîŤǰðøąđÿøĉåýøċǰ
îć÷ÿč×ÿĆîêŤǰïčâēìĒÿÜǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéýøĊÿąđÖþǰǰ
9(56,21
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéýøĊÿąđÖþǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
237
ǰ
9(56,21
ÖĂÜĂćÿćøĆÖþćéĉîĒéî ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
êĞćøüÝêąđüîßć÷Ēéîǰ
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ĀîŠü÷ìĀćøïÖÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
Ē×üÜÖćøìćÜǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÿëćîĊüĉì÷čßčößîǰö ìĆÖþĉèǰ
ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
îć÷üĉßĉêǰǰîĉúóĆîíčŤǰ
óú ê đïĘâÝøÜÙŤǰǰđÝøĉâóøǰ
ó ê Ă ßĆ÷èøÜÙŤǰÿčêÿöǰ
óú ê ê ÿčüĉì÷Ťǰđßĉâýĉøǰĉ
îć÷ĕÖüĆú÷ŤǰǰēøÝîćîčÖĎúǰ
îć÷ÿĞćøćâǰǰÿĉîíĎøĀĆåǰ
îć÷ÿöĀöć÷ǰǰÿčé×ćüǰ
îć÷ÖĞćóúǰǰõćÙÿč×ǰ
îć÷óĉßĆ÷ǰǰĂčìĆ÷đßãåŤǰ
øý éø ÿöđÖĊ÷øêĉǰǰÿć÷íîĎǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÿÜ×úćǰ
9(56,21
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéÿÜ×úćǰ ēøÜó÷ćïćúÿŠÜđÿøĉöÿč×õćó ðøąÝĞćêĞćïúìøć÷×ćüǰ ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷Ü ðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ ǰ
ǰ
îć÷èøÜÙŤǰßČęîîĉøĆîéøŤǰ
îć÷éĞćøÜǰđýüêóøĀöǰ
îć÷Ēóì÷ŤýĉøĉßĆ÷ǰúĊüøøèîõćĔÿǰ
îćÜîõćóøǰĂĉîìøĆÖþŤǰ
îć÷Ēóì÷ŤðøĊßćǰüÜýŤýĉúćøĆêîŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ÝĆÜĀüĆéǰ đ×êǰ ǰ ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
îć÷ĂĞćóúǰǰ÷čêĉíøøöǰ
îć÷ýúĔÝǰǰüĉïĎúÖĉÝǰ
îćÜîĉê÷ćǰǰÖĆú÷ćýĉøĉǰ
îć÷öîêøĊǰǰïčââą÷čüąǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷ĒêšöêŠĂǰǰÞĆîìćîčöĆêĉĂćõøèŤǰ ǰ
îć÷ÿć÷ĆèêŤǰǰđĂĊę÷öøĂéǰ
îć÷üĊøßĆ÷ǰǰüĉēøÝîŤĒÿÜĂøčèǰ
îć÷ðŦââćǰǰýĉúðąǰ
îćÜÝĉîêüéĊǰǰóĉì÷đöíćÖĎúǰ
îć÷ĂĞćóúǰǰíøøöðćēúǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÿÜ×úćǰ
9(56,21
ēøÜó÷ćïćúÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷éîĆ÷üĉì÷Ťǰÿć÷ïĆîæĉêǰ
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷üĆîßĆ÷ǰýĆÖéĉĝĂčéöĕß÷ǰ
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰǰ
üŠćìĊęóĆîêøĊíĊøąǰÿĆîêĉđöìĊǰ
ÿĞćîĆÖÜćîßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰǰ îć÷ĂîčüĆçîŤǰĀĉøĆâðøąéĉþåŤǰ
ÿĞćĀîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúą ïøøđìćÿćíćøèõĆ÷đ×êǰǰ
ǰ
îć÷ēÿǰđĀöÖčúǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÿÜ×úćǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
238
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ǰ
îć÷øčŠîǰóčìíöèĊǰ
îć÷ÿöđéßǰìĂÜøĆêîŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþćǰ
ǰ
9(56,21
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
îć÷ÿčóÝîŤǰÖúšćĀćâǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ ǰ
ēìøÿćøǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÿöčìøðøćÖćøǰ
9(56,21
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ǰ
îć÷ÝøĆâǰ÷ŠĂÜîčŠîǰ
ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ òść÷óúđøČĂîǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ îćÜ×îĉþåćǰïčâøćßǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÿÜ×úćǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
9(56,21
ǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéÿöčìøÿÜÙøćöǰ
9(56,21
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéÿöčìøðøćÖćøǰ
239
îć÷ĕóæĎø÷ŤǰǰđúĉýĕÖø
îć÷üĊøąēßÙǰǰĕß÷ÙĉøĉîìøŤ
ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
îć÷îćüĉîǰǰïčý÷Ťðøą÷Ďø
îć÷ßćúĊǰǰóÜþŤýćÿêøŤ
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ îć÷ĂĞćîćÝǰǰøĂéïĞćøčÜ
ǰ
ǰ
ǰ
îćÜ×üĆâüÜýŤǰǰóĉÖčúìĂÜǰǰ
ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰ
îć÷ÖîÖǰǰðŗũîêïĒêŠÜ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ÝĆÜĀüĆéǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÿöčìøÿÜÙøćöǰ
ǰ
îć÷Ùíćìĉó÷ŤǰǰđĂĊę÷öÖöúć
ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
9(56,21
îć÷üĊøóÜþŤǰǰÿćøĉ×ć
ÿëćîĊüĉì÷čßčößî
ǰ
îć÷ßĆ÷ïĎøèŤǰǰĒÝŠöýĉøĉǰ
îćÜÿćüÝĉøćøĆêîŤǰǰÿčîìøĂćÙđî÷Ť
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
îć÷Ēóì÷ŤÿčüĆçîŤǰǰÖĉêêĉéĉúÖÖčú
ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ
îć÷đÖøĊ÷ÜýĆÖéĉĝǰǰđÝĊ÷đÝøĉâóÜþŤǰ
ēøÜó÷ćïćúÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
îć÷ÿčøóúǰǰđ×öšîîćöĆé
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîÝĆÜĀüĆé
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
îć÷ÞĆêøßĆ÷ǰǰìĂÜĒðŜîǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÿöčìøÿÜÙøćöǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆé
ǰ ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ ǰ
ǰ ǰ
îćÜüĆîđóĘâǰǰóøĀöđÖþ îć÷ÿüĆÿéĉĝǰǰÖĉÝÝćöĆ÷
îć÷øčŠÜēøÝîŤǰǰýÜÿîĆîìîŤ îć÷üĉēøÝîŤǰǰßúüĉøĉ÷ąÖčú
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
îć÷ĂčìĆ÷ǰǰÿĉÜĀŤēêìĂÜ
îć÷ÿčíĊǰǰÝċÜöĊñúïčâ
ǰ
ǰ
îć÷ÿöđÖĊ÷øêĉǰøčšÜóøć÷
ǰ
ǰ
îć÷đÿîŠĀŤǰǰøĆêîćõøèŤ
ǰ
îć÷ÞĆêøßĆ÷ǰǰìĂÜĒðŜî
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
óú ê ê üĊøąóúǰǰÿÖčúöĊùìíĉĝ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
9(56,21
ǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéÿøąĒÖšüǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ
ÖĂÜĂćÿćøĆÖþćéĉîĒéî ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÿöčìøÿÜÙøćöǰ
240
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ
ēøÜó÷ćïćúÿöđéĘÝóøą ÷čóøćßÝĆÜĀüĆéǰ
ēøÜó÷ćïćúÿŠÜđÿøĉöÿč×õćó ðøąÝĞćêĞćïúǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷ÜĒĀŠÜ ðøąđìýĕì÷ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
9(56,21
ĀîŠü÷ìĀćøïÖÝĆÜĀüĆéǰ
ÖĂÜĂćÿćøĆÖþćéĉîĒéî ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÖĂÜÖĞćÖćøêĞćøüÝêąđüî ßć÷ĒéîǰìĊęǰ ǰ
ǰ
ǰ
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ
Ē×üÜÖćøìćÜǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜ ÝĆÜĀüĆéǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
îć÷Ăćø÷ĆîêŤǰǰìŠćĔĀâŠǰ
ó ê ëÖúđÖĊ÷øêĉǰǰîüú÷Üǰ
ó ê Ăǰ ÞĆêøöÜÙúǰǰóšîõĆ÷ǰ
ó ê Ă îĉíĉßĆ÷ǰǰÖąüąîĉß ǰ
îć÷ÿĞćøćâǰÿüĆÿéĉĝóĎîǰ
îć÷ĂõĉøĆåǰĕßüÜýŤîšĂ÷ǰ
îć÷ÿčøóúǰǰêĆîøčŠÜđøČĂÜìüĊ ǰ
îć÷ÿĆîêŤßĆ÷ǰǰĒÖšüĀöć÷ǰ
îć÷ĂíĉïĆê÷ŤǰǰóŠüÜúćõǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÿøąĒÖšü ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
îć÷óčçĉóÜýŤǰÿčøóùÖþŤǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷óÜþŤóĉßèĉǰìĂÜĀĉêćîčüĆçîŤǰ
ǰ
î ÿ Ăøîčßǰǰĕüîčÿĉìíĉǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷ÿčøóúǰǰîšĂ÷ĒÿÜǰ
îć÷íøøöîĎâǰǰĒÝŠöýøĊǰ
îć÷ýčõßĆ÷ǰǰéćîćóÜýŤǰ
îć÷ðøąđÿøĉåǰǰöĆęîýĉøĉǰ
îć÷ĂĞćóĆîíčŤǰǰđüāčêĆîêĉǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷óÜýēßþèŤǰǰĕìøÜćöǰ
îć÷ðøąóćÿǰǰïčâÿč×ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ òść÷óúđøČĂîǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
îć÷ßĎßćêĉǰǰÖĆúúĊǰ
îć÷íÜßĆ÷ǰǰüĆçîÿčüøøèǰ
îćÜÝøĆÿǰǰĔ÷đ÷ČęĂǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ ǰǰ
9(56,21
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÿøąĒÖšü ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
úĞćéĆïǰ
î ÿ ýčõüøøèǰǰÿĆÝÝóÜýŤǰ
îć÷ÿčßćêĉǰǰýøĊĕóïĎú÷Ťǰ
î ó ĂĆþãćÜÙŤǰǰøü÷ĂćÝĉèǰ
î ó ĂĆþãćÜÙŤǰǰøü÷ĂćÝĉèǰ
î ó ĂÜĂćÝǰêĆĚÜđÝøĉâǰ
îć÷üøýĆÖéĉĝǰÿĉøĉõćóǰ
îć÷üøýĆÖéĉĝǰǰÿĉøĉõćóǰ
îć÷ðøĊßćǰ×ĞćéĊǰ
îćÜÝøĆÿǰǰĔ÷đ÷ČęĂǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÿøąĒÖšü ǰ
9(56,21
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÿøąĒÖšü ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
241
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîïĞćøčÜìćÜǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîÝĆÜĀüĆé ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
îć÷íîïéĊǰ×üćē÷íćǰ
îć÷ĕóýćúǰÿĆÜ׍öÜÙúǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
îć÷ÿćöćøëǰöĊêĞćđîĉîǰǰǰǰǰǰǰǰǰǰǰǰǰǰǰǰ ǰǰǰǰǰǰǰǰǰǰǰ ǰ êŠĂǰ ǰ
îćÜĂöøÖĉêǰĒÿÜđöúŤǰ
îć÷ÿčßćêĉǰõćđÝĉøâǰ
óú ê ê ēÖýúǰïĆüðøąđÿøĉåǰ
îć÷ĂąîĆîíŤǰìĂÜđÿîĂǰ
îć÷ĂîčÿøèŤǰýøĊüÜþŤâćêĉéĊǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÿĉÜĀŤïčøĊ ǰ
9(56,21
ǰ
ǰ
ǰǰǰǰǰǰǰǰ êŠĂǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰǰ ǰǰǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéÿĉÜĀŤïčøĊǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ ýĎî÷ŤðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìćÿć íćøèõĆ÷đ×êđ×êǰ ǰ ēÙøÜÖćøßúðøąìćîǰ ēøÜó÷ćïćúÿĉÜĀŤïčøĊǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤǰ ÿëćîĊüĉì÷čĂÜÙŤÖćø ÿČęĂÿćøöüúßîĒĀŠÜðøąđìý ĕì÷ ÿĞćîĆÖÜćîē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜ đöČĂÜÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ
ǰ ǰ ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
îć÷ÿčóÝîŤǰǰ÷ýÿĉÜĀŤÙĞćǰ
îćÜÿčÖĆââćǰǰǰîćÙÿč×ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷îøĉîìøŤøĆßêŤǰǰóĉßâÙćöĉîìøŤǰ ǰ
îć÷üĊøýĆÖéĉĝǰǰǰÙúĂÜúćõđÝøĉâǰ
îć÷đÿøĊǰǰÙÜùìíĉĝǰ
îć÷ÿöõóǰǰÿöĉêąÿĉøĉǰ
îć÷ýĉøąǰǰýĉøĉÿĎÜđîĉîǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙÿć×ćǰ
9(56,21
ǰ
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙÝĆÜĀüĆéǰ
îć÷ÿčüĉßćǰǰýøĊĒÿÜĂŠĂîǰ
îć÷ÿčđìóǰǰđúŠćßĎǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ ǰ
ǰ
îćÜđÿćüèĊǰǰõĎüîćîîìŤǰ
ÿĞćîĆÖÜćîóĆçîćÿĆÜÙöĒúą îć÷óĆîđúĉýǰǰÿčéÝĉêøŤǰ ÙüćööĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ðøąëöýċÖþćǰ
îćÜóĆçîüøĆêîŤǰǰõüîąüĉđßĊ÷øǰ
îćÜõĎøĉéćǰǰǰĕüēøÝîÖčúǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÿĉÜĀŤïčøĊ ǰ
9(56,21
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÿĉÜĀŤïčøĊ ǰ ǰǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰǰ
ǰǰ
ǰǰǰǰǰǰǰǰ ǰǰ ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
242 ÿĞćîĆÖÜćîē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜ đöČĂÜÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ Ē×üÜÖćøìćÜǰ ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ
ǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ
îć÷øĆÜÿøøÙŤǰǰ×ĞćĒÝÜǰ
îć÷üĉâťĎǰǰĀöĆęîÖćøǰ îć÷üĉþèčǰǰíĆîüøĆÖþŤÖĉÝǰ îć÷ðøąÝĉîêŤǰǰēóíĉĝđÖþöǰ îć÷ìøÜýĆÖéĉĝǰǰÝĞćðćĕß÷ýøĊǰ îć÷óÝîćøëǰǰđúćýčõúĆÖþèŤǰ óú ê ê øĆÜÿøøÙŤǰÙßĕÖøǰǰǰǰǰǰǰǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîóĆçîćÿĆÜÙöĒúą îć÷ĂčéöǰǰÙĞćĂčéöǰ ÙüćööĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰ
đĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷óîöǰöĊýĉøĉóĆîíčŤǰ
ǰ
îćÜđïâÝöćýǰǰđðúĊę÷îüÜþŤǰ
îćÜÿćüîĉõćǰúĞćđÝĊ÷Öđìýǰ
îć÷ÿößć÷ǰǰüĆçîñúĉîíøǰ
îć÷üĉÿĎêøǰýýĉüĉöúǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷ÿčéđ×êǰǰÿöĆÙøíĆâÖĉÝǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąðćÿčē×ìĆ÷ǰ ÿĞćîĆÖÜćîðøąðćÿüøøÙēúÖǰ
ǰ ǰ
9(56,21
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöõĉ ćÙĂĞćđõĂ ÿüøøÙēúÖǰ
ǰ
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙÝĆÜĀüĆé ÿčē×ìĆ÷ǰ
îć÷îĉøĆâǰǰðćèąéĉþåŤǰ
îć÷öĆÜÖøǰǰõĆìøõĎþĉêǰ
îć÷ÖùþãćǰǰíøøöĒÜąǰ
îć÷îĉüčçǰǰíøøöćíĉõøèŤßĆ÷ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
îć÷ĂĞćîćÝǰǰđÝĉöĒĀúŠǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷đÖĊ÷øêĉóÜþŤǰǰĒÿî÷ćÖčúǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ó ê Ă îóđÖšćǰǰēÖÖĉúüćìĊǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ÖĂÜÖĞćÖĆïÖćøǰ ǰÖĂÜïĆÜÙĆï ÖćøòřÖóĉđýþǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
îć÷ßĆ÷ßćâǰǰÿĆÜ׍ĒÖšüǰ øÖ ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
îć÷ðøąóùêĉǰǰ÷ĂéĕóïĎú÷Ťǰ
ǰ ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
úĞćéĆïǰ
ēìøÿćøǰ
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
9(56,21
ñĎšĂĞćîü÷ÖćøÿëćîĊ Ăčêčîĉ÷öüĉì÷ćǰ
ǰ
ǰ
îć÷ðøĊßćǰǰéšüÜïčâöćǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÿčē×ìĆ÷ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÿčē×ìĆ÷ǰ
9(56,21
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéÿčē×ìĆ÷ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÿčē×ìĆ÷ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
243
îć÷üĊøąüĆçîŤǰǰđúČĂÜùìíĉĝǰ îćÜÿčÖĆââćǰǰÖĆúðĀćǰ
îć÷öćîóǰǰÿčìíĉóÜþŤǰ îć÷ÿöóúǰǰóøĀöđÝĊ÷öǰ
ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜ ÝĆÜĀüĆéǰǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰǰ Ē×üÜÖćøìćÜǰ
ǰ ǰ
ǰ ǰ
ó ê ĂǰĂõĉßćêĉǰǰïčâýøĊēøÝîŤǰ
îć÷ýĉøĉóĆçǰǰóĆçÖčúǰ
îćÜÿćüðøąõćóøøèǰǰÿčüøøè öčÿĉÖǰ
îć÷èĆåóÜýŤǰǰ÷ĂéđöČĂÜǰ
îć÷ýĉþãŤǰǰĂĉîìøüĆêøǰ
îć÷ÿčđöíǰǰíĊøíćéćǰ
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰǰ
ÖĂÜĂćÿćøĆÖþćéĉîĒéî ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
îć÷ÝĉøąóĆçîŤǰǰøč÷ĆîêŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰǰ îć÷üøćìĉêǰǰéŠćîüĉøĉ÷ąÖčúǰ
îć÷ÿčøóúǰǰïčâÿĉîìíčŤǰ îć÷ÿć÷ĆâĀŤǰǰìøĊĂøčèēøÝîŤǰ
ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰǰǰ ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ òść÷óúđøČĂîǰǰ ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰǰ ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ
9(56,21
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć îć÷ÿčßćêĉǰǰđĀúŠćÖĂǰ ðøąëöýċÖþćǰđ×êǰ ǰÝĆÜĀüĆéǰǰ ǰ
îć÷ÿĉìíĉēßÙǰǰđêđÿëĊ÷øǰ
îć÷ÙĞćĒĀÜǰǰĂŠĂîđ÷Ęîǰ
ǰ
îć÷üøÿĉìíĉĝǰǰÝćêčøĆêîŤǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
îćÜëüĆú÷ŤøĆêîŤǰǰíĊíćüĆêîŤÖčúǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰǰ ǰ
ǰ
îć÷íüĆçǰǰïøĉïĎøèŤǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
üŠćìĊęøšĂ÷êøĊüøĉîìøŤǰǰôčŜÜđôŚũĂÜǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ÿĞćîĆÖÜćîïĞćøčÜìćÜÿčøćþãøŤ íćîĊǰìĊęǰ ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
îć÷óĉþèčǰǰýĉúðşÿüĆÿéĉĝǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ÿĞćîĆÖÜćîïĞćøčÜìćÜÿčøćþãøŤ íćîĊǰìĊęǰ ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰêŠĂǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰêŠĂǰ ǰ
ǰ
ǰêŠĂǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰêŠĂǰ ǰ
ǰ ǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÿčøćþãøŤíćîĊǰ ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
îćÜÿčõĆêøćǰǰđúĊę÷öøĆêîŤǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰ ǰ
ēìøÿćøǰ ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ēìøÿćøǰ
îć÷íîÖùêǰǰöèĊøĆêîŤǰ
ēøÜó÷ćïćúÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
9(56,21
îć÷üĊøüĆçîŤǰǰĂĆÜýčóćèĉß÷Ťǰ
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
îć÷ÝøĆâǰǰÝĆîìøŤðúšĂÜǰ
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÿčøćþãøŤíćîĊǰ
9(56,21
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéÿčøćþãøŤíćîĊǰ
üŠćìĊęøšĂ÷êøĊêøąÖĎúǰǰēìíøøöǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéÿčøćþãøŤíćîĊǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
244
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰ
êĞćøüÝêąđüîßć÷Ēéîǰ
ÖĂÜĂćÿćøĆÖþćéĉîĒéî ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
Ē×üÜÖćøìćÜǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
îć÷đÞúĊ÷üǰđìĊ÷îüøøèǰ
îć÷ðøĊéćǰßĉêìøÜÿüĆÿéĉĝǰ
îć÷ÿčìíĉßĆ÷ǰ÷čìíđÖþöÿĆîêŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰêŠĂǰ ǰ
ǰ
ǰ
îć÷ĕóæĎø÷ŤǰöĊöÜÙúǰ
îć÷ÿčóÝîŤǰđóøĉéóøĉĚÜǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÿ Ă ÖĉêêĉÙčèǰïčêøÙčèǰ
ó ê ê ÝćøčïčêøǰđøČĂÜýøĊǰ
óú ê ê ÞúĂÜǰõćÙ÷Ťõĉâēâǰ
ǰ
ǰ
îć÷ïčâđúĉýǰÿćòść÷ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
îć÷óĆúúõǰÝĆîìøŤÜćöðõćÖčúǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéĀîĂÜÙć÷ǰ
9(56,21
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéĀîĂÜÙć÷ǰ îć÷đßĉéßĆ÷ǰĂĆÜÿćßîǰ
ēøÜó÷ćïćúÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷Ü ðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ
ǰ ǰ
îć÷ÝøøēúÜǰĀúĆÖÙĞćǰ
îć÷ÖĉÝÝćǰüĉßćßĆ÷ǰ
îć÷ÿćēøÝîŤǰđøćüĉúĆ÷ǰ
îć÷đéŠîßĆ÷ǰýøÖĉÝǰ
îć÷ÖĉêĉýĆÖéĉĝǰéŠćîüĉïĎú÷Ťǰ
îć÷ÿĞćøćâǰóĉöóŤēÙêøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰêŠĂǰ ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ îćÜóÝîćǰúĉĚöÿčüĆçîŤǰ ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ òść÷óúđøČĂîǰ ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ ǰ
ǰ ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
îć÷öÜÙúǰĂéìîǰ
îć÷üĉēøÝîŤǰüÜýŤìĂÜđĀúČĂÜǰ
îć÷ðøąđÿøĉåǰĂčŠîýĉøĉĕú÷Ťǰ
îć÷ßøĉîìøŤǰÿčüøøèõĎđêǰ
îć÷ēßÙßĆ÷ǰüĉđßĊ÷øßĆ÷÷ąǰ
îć÷ðøąÖĂïǰÖčúđÖúĊĚ÷Üǰ îć÷íĊøóÜþŤǰÿćøĒÿîǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ÝĆÜĀüĆéǰđ×êǰ ǰ
ǰ
îćÜýčõöćÿǰðøąõĆÿßĆ÷ǰ
îćÜüøćõøèŤǰĂĉęöĒÿÜÝĆîìøŤǰ
îć÷ÿöïĆêĉǰđöÛìøÜÖúéǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
Ͳ Ͳ ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰêŠĂǰ ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéĀîĂÜÙć÷ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰǰ îć÷ÿöóøǰéĞćîčš÷ǰ
îć÷ÿøÖùþèŤǰđöČĂÜÿîíĉĝǰ
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
îć÷ßøĉîìøŤǰÿčüøøèõĎđêǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéĀîĂÜÙć÷ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
245
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜĂĞćđõĂđöČĂÜǰ
ǰ
ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷Ü ðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
îć÷ÿöÙüøǰúĊęüĆçîć÷ĉęÜ÷Üǰ
îć÷ðøąöĎúÿĉìíĉĝǰýøĊÿÜÙøćöǰ
îć÷ìøÜđéßǰìĉó÷Ťē÷íćǰ
îć÷ìøÜ÷ýǰÝÜíîćîčÖĉê÷Ťǰ
îć÷ÿčüĉì÷ŤǰÿÜÙøćöǰ
îć÷üčçĉĕÖøǰýĆÖéĉĝÿčøÖćîêŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ÖĂÜĂćÿćøĆÖþćéĉîĒéî ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷óĉì÷ćǰîćöĒéÜǰ
îć÷đÖþöǰýøĊóĆçîŤÖčúǰ
îćÜîĉê÷ćǰìĆÖþĉâǰ
îć÷üĆîßĆ÷ǰëüĉúĕóøǰ
îć÷èĆäåÖĉêêŤǰ×ĂÜìĉó÷Ťǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
îć÷ÖùêóĆçîŤ ÙøčæÖčú
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷üĉüĆíîŤǰêĆîđÿøĊǰ
îć÷ÿëĉêǰÙĞćúćđúĊĚ÷Üǰ
óú ê ê ǰÿĆîìĆêǰĂĉîìîĎÝĉêøǰ
îć÷ÖöúýĆÖéĉĝǰēÿéćýøĊǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
îć÷Ēóì÷ŤíøøöîĎâǰüĉÿĉåíîüøøíǰ ǰ
îć÷ßĉîßĆ÷ǰÿčßćêĉóÜýŤǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ēøÜó÷ćïćúÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
îć÷ĂčéöǰĂĉîÝĆîìøŤêŢąǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰǰ
îć÷ðøąöüúǰúćõÝĉêêŤǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
9(56,21
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéĀîĂÜïĆüúĞćõĎǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
úĞćéĆïǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéĀîĂÜïĆüúĞćõĎǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
úĞćéĆïǰ
îć÷ßćâßĆ÷ǰïčâđÿîĂǰ
îć÷ĂēèìĆ÷ǰíøøöÖčúǰ
îć÷÷čìíîćǰýøĊêąïčêøǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéĀîĂÜïĆüúĞćõĎǰ
9(56,21
ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéĀîĂÜÙć÷ǰ
246
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îćýøćüčíǰÿĆîêĉîĆîêøĆÖþŤǰ
üŠćìĊęøšĂ÷êøĊÿčøýĆÖéĉĝǰüÜýćēøÝîŤǰ
îć÷ßüúĉêøǰĂćõøèŤǰ
îć÷õüĆêǰèøÜÙŤíîßĉêǰ
îć÷ðøąöüúǰúćõÝĉêêŤǰ
îćÜöćÿÿčøĊ÷ŤǰýøĊóøĀööćǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰǰǰǰǰǰǰǰǰǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
9(56,21
ǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéĂčêøéĉêëŤǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ
ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ òść÷óúđøČĂîǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ ǰ
îć÷ÿùþéĉĝǰĕÿ÷ēÿõèǰ
îć÷èĆäåŤǰïčâÙĚĞćöćǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
îć÷ÿĆöóĆîíŤǰǰïčâÝĂÜǰ îć÷ÿĆöóĆîíŤǰǰïčâÝĂÜǰ
îćÜøąóĊóøǰǰöĊÿĂćéǰ îć÷îĉöĉêøǰǰǰîšĂ÷ÿĂîǰ
îć÷üĉÿĉþåǰǰêĆîýĉøĉǰ îć÷ÿö÷ýǰǰđúŠćßĎǰ
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰǰ øšĂ÷đĂÖõĎøĊüøøíîŤǰēßÙđÖĉéǰ îć÷õćèčÞĆêøǰÿüĆÿéĉßĆ÷ǰ
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰǰ ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷ÜĒĀŠÜ ðøąđìýĕì÷Ąǰ ÿëćîĊüĉì÷čǰĂÜÙŤÖćø ÿČęĂÿćøöüúßîĒĀŠÜðøąđìý ĕì÷ ÿĞćîĆÖÜćîē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜ đöČĂÜÝĆÜĀüĆéǰǰǰ ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ ǰ
ǰ ǰ
9(56,21
ǰ
îć÷îĉìĆýîŤǰǰüĆçîíøøöǰ
ÿëćîĊĂčêčîĉ÷öüĉì÷ćÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷ÿčøßĆ÷ǰǰíĆßÖüĉîǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéĂčêøéĉêëŤ ǰ
9(56,21
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜĂĞćđõĂđöČĂÜǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷ÿčßćêĉǰýøĊÿčüøøèǰ ǰ
ǰ
ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ÝĆÜĀüĆéǰđ×êǰ ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
îć÷ðøąõĆÿøǰÿčõćÿĂîǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ÝĆÜĀüĆéǰđ×êǰ ǰ
ǰ
îćÜÿčõćüéĊǰÿĉìíĉöćúĆ÷øĆêîŤǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
úĞćéĆïǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéĀîĂÜïĆüúĞćõĎǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéĀîĂÜïĆüúĞćõĎǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
247
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷ĕóïĎú÷ŤǰđîČęĂÜóČßǰ
óú ê ê óĉđßþåǰǰüĆçîúĆÖþèŤǰ
êĞćøüÝêąđüîßć÷ĒéîìĊęǰ ǰ ó ê ê îóóøǰǰÖüćüĀîċęÜǰ
êĞćøüÝêąđüîßć÷ĒéîìĊęǰ ǰ ó ê ì ǰìüĊǰǰóĉĂĂöïčêøǰ
îć÷ÖùþéćǰßĆ÷÷ćǰ
ÖĂÜïĆÜÙĆïÖćøêĞćøüÝõĎíø ÝĆÜĀüĆéǰǰǰ
êĞćøüÝêąđüîßć÷ĒéîìĊęǰ ǰǰ ó ê ì ǰðøąÖùêĉǰǰ÷ćöćîîìŤǰ
óúêøĊǰóĉđßåǰǰÿč×óÜýŤóĉÿĉåǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÝĆÜĀüĆéĀüĆéìĀćøïÖǰ
ÖĂÜĂćÿćøĆÖþćéĉîĒéî ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰêŠĂ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
îć÷ÿöĂćÝǰǰÿč×îćǰ
îć÷üĊøąóúǰǰÝĆîìøÿÖćǰ
îć÷÷Ü÷čìíǰǰÿĉÜĀŤíüĆßǰ
îć÷ßĆ÷ýĉøĉǰýčõøĆÖþŤÝĉîéćǰ
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰǰ
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰǰ
ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
îć÷ðøąìčöǰóĆçîÖúĆęîǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰǰ îć÷üĊøąóúǰǰÝĆîìøÿÖćǰ
îćÜĂčþèĊ÷ŤǰǰÙĞćÿč×ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ òść÷óúđøČĂîǰǰ
ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰǰǰ
ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéĂčêøéĉêëŤ ǰ
9(56,21
ǰ
îć÷ÿößĆ÷ǰîćÙđÜĉîìĂÜǰ
Ē×üÜÖćøìćÜĂčêøéĉêëŤìĊęǰ ǰ
ǰ
ǰêŠĂǰ ǰ
îć÷ÿĉìíĉēßÙǰǰúĊĚöĉęÜÿüĆÿéĉĝǰ
ǰ
ǰ
îćÜÿćüøĆßîĊǰǰ×ćâüĉì÷đéßǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
Ē×üÜÖćøìćÜĂčêøéĉêëŤìĊęǰ ǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéĂčêøéĉêëŤ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
9(56,21
ǰ
õćÙñîüÖǰ ǰøć÷ßČęĂĒúąđïĂøŤêĉéêŠĂǰ ÝĆÜĀüĆéĂŠćÜìĂÜǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ðøąëöýċÖþćĄđ×êǰ ǰ
ǰ îć÷ĂöøýĆÖéĉĝǰǰðŗũîìĂÜǰ
îć÷ðøąóùìíĉĝǰǰÿč×Ĕ÷ǰ
ǰ îć÷ÿč×čöóĆçîŤǰǰđĀúČĂÜïøĉïĎøèŤ ǰ
îć÷ÿčìĆýîŤǰǰÖćĀúÜǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰǰ
îć÷ìüĊüĆçîŤǰǰĒÿÜÿüŠćÜǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ðøąëöýċÖþćĄđ×êǰ ǰǰ
îć÷åðÖøèŤǰǰÿćÿčîĊ÷Ťǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
îć÷ĂøøèóǰǰđÿČĂÖøąÝŠćÜǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰǰ
ǰ
îć÷đúĂÿĉìíĉĝǰǰÿć÷ĒÖšüöćǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰǰ
îć÷ÿĆîêĉǰǰïøøđìĉÜÝĉêøǰ
îć÷îĉøĆêîŤǰǰåćõĎøïčêøǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéĂčêøéĉêëŤ ǰ
248
ÿĞćîĆÖÜćîðŜĂÜÖĆîĒúąïøøđìć ÿćíćøèõĆ÷ÝĆÜĀüĆéǰ
ýĎî÷ŤðĂŜ ÜÖĆîĒúąïøøđìćǰ ÿćíćøèõĆ÷ǰđ×êǰ ǰ
ēÙøÜÖćøßúðøąìćîÝĆÜĀüĆéǰ
ēøÜó÷ćïćúÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿćíćøèÿč×ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąßćÿĆöóĆîíŤ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿëćîĊüĉì÷čÖøąÝć÷đÿĊ÷Ü ðøąÝĞćÝĆÜĀüĆéǰ
ÿëćîĊüĉì÷čßčößîǰ
ÿĞćîĆÖē÷íćíĉÖćøĒúąñĆÜđöČĂÜ ÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìĊęéĉîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÿĞćîĆÖÜćîïĞćøčÜìćÜǰ
ÿĞćîĆÖÜćîìćÜĀúüÜßîïì ÝĆÜĀüĆéǰ êĞćøüÝõĎíøÝĆÜĀüĆéǰ ÿĆÿéĊÝĆÜĀüĆéǰ ÖĂÜĂćÿćøĆÖþćéĉîĒéî ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîĒøÜÜćîÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîìøĆó÷ćÖøíøøößćêĉ ĒúąÿĉęÜĒüéúšĂöÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøÝĆÜĀüĆéǰ ÿĞćîĆÖÜćîðýčÿĆêüŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćî×îÿŠÜÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
úĞćéĆïǰ
îć÷ðøąÿĉìíĉĝǰǰóüÜìĂÜǰ
îć÷ÿöóĉýǰǰóĎúÿüĆÿéĉĝǰ
îć÷öĉêøßĆ÷ǰǰĂćîĆîìîÿÖčúǰ
î ÿ đîćüøĆêîŤǰǰøĆêîßĂïǰǰ
îć÷ðøĉââćǰđ×öąßĉêǰ
ó Ă ðøąđüýǰǰđßĉéßĎüÜýŤ ǰ
ó ê Ă ìüĊøĆêîŤǰǰýøĊíüĆßóÜýŤǰ
îćÜ÷čóĉîǰǰÖĉêĉöćÿÖčúǰ
îć÷đìĉéĕì÷ǰǰüĉüĉíüøǰ
îć÷ÿčìíĉóÜþŤǰǰđêßąõĎÿĉìíĉóÜýŤǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéĂŠćÜìĂÜǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÙúĆÜÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđ×êóČĚîìĊęÖćøýċÖþć ÝĆÜĀüĆéǰ
ÿĞćîĆÖóĆçîćÿĆÜÙöĒúąÙüćö öĆęîÙÜ×ĂÜöîčþ÷ŤÝĆÜĀüĆéǰǰ
ÿĞćîĆÖÜćîđĀúŠćÖćßćéÝĆÜĀüĆéǰ îćÜýøĊóøøèǰǰýąýĉÿöĉêǰ
ýĎî÷ŤĂćÿćÿöĆÙøðŜĂÜÖĆîõĆ÷ òść÷óúđøČĂîǰ
ÖćøĕôôŜćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ÖćøðøąðćÿŠüîõĎöĉõćÙǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîđÖþêøĒúąÿĀÖøèŤ ÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
îć÷üĉßĆ÷ǰÿć÷ÿčéǰ
îć÷ÿčüĆßǰǰĒÖšüđ×Ċ÷üǰ
îć÷ÞĆêøèøÜÙŤǰǰýĉøĉóøǰèǰøćß ÿĊöćǰ
î ÿ ßčúĊóøǰêĆĚÜùìíĉĝðøćèĊǰ
îć÷đóßøøĆêîŤǰîĉęöóĆîíčŤǰ
îćÜÝĉîêîćǰǰøĆÖÿčÝøĉêüÜýŤǰ
îćÜîÜúĆÖþèŤǰđÖêčđüßÿčøĉ÷ćǰ
îć÷ðøąÖĂïǰđñŠćóÜýŤǰ
ÿĞćîĆÖÜćîÿĀÖøèŤÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
üŠćìĊęǰø ê ÿčøĆêîŤǰǰđÖĉéöąúĉǰ
ÿĞćîĆÖÜćîðøąöÜÝĆÜĀüĆéǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ĂÜÙŤÖćøïøĉĀćøÿŠüîÝĆÜĀüĆéǰ ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜÝĆÜĀüĆéǰ ìĊęìĞćÖćøðÖÙøĂÜĂĞćđõĂđöČĂÜǰ ÖĂÜĂĞćîü÷ÖćøðŜĂÜÖĆîĒúą ïøøđìćÿćíćøèõĆ÷đìýïćú đöČĂÜĂŠćÜìĂÜǰǰ
ǰ ǰ ǰ ǰ
9(56,21
ÿĞćîĆÖÜćîÝĆÜĀüĆéǰ
ǰ
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
îć÷ßĆ÷ǰǰÿčüóĆîíŤǰ
îć÷ÞĆêøßĆ÷ǰǰđ÷ĘîìøüÜǰ
îć÷ÿĞćøćâǰǰêĆîđøČĂÜýøĊǰ
îć÷ÿčøđßþǰǰîĉęöÖčúǰ
îć÷đïâÝóúǰđðøöðøĊéćǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
ǰ
ǰǰǰ
ǰǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
ǰǰ ǰ
ǰǰ ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰǰ ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ ǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ēìøÿćøǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ öČĂëČĂǰ
úĞćéĆïǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰǰ
ǰ ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
ǰ
đïĂøŤēìøýĆóìŤǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéĂŠćÜìĂÜǰ
îć÷đßćüúĉêǰǰĂćÿîÿčüøøèŤ ǰ
îć÷õĆÖéĊǰǰýĆÖéĉĝóĉÿĉþåŤǰ
îć÷ēßÙßĆ÷ǰǰìĂÜýĆÖéĉĝǰ
îćÜÿöóøǰǰöąēîøĆêîŤǰ
îćÜÿöóøǰǰöąēîøĆêîŤǰ
îć÷ÿćēøÝîŤǰǰöąøčöéĊǰ
îó íîĉêǰǰÿč×ñŠĂÜýøĊǰ
îć÷ðøĊßćǰǰóĆîíčŤüćǰ
îć÷ÿöõóǰǰÿöĉêąÿĉøĉǰ
îć÷ÞĆêøèøÜÙŤǰǰýĉøĉóøǰèǰøćß ÿĊöćǰ
ñĎšðøąÿćîÜćîǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéĂŠćÜìĂÜǰ
9(56,21
ßČęĂĀîŠü÷Üćîǰ
úĞćéĆïǰ
êćøćÜךĂöĎúÖćøêĉéêŠĂÿĞćĀøĆïÖćøđñßĉâđĀêčĂčìÖõĆ÷ÝĆÜĀüĆéĂŠćÜìĂÜǰ
ǰ
ǰǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ÙúČęîÙüćöëĊęǰ üĉì÷čÿČęĂÿćøǰ
ǰ
¡ÃзÃǧÁËÒ´ä·Â
¡ÃÁ»‡Í§¡Ñ¹áÅкÃÃà·ÒÊÒ¸ÒóÀÑÂ
Êӹѡ§Ò¹¤³Ð¡ÃÃÁ¡Òà ¢ŒÒÃÒª¡ÒþÅàÃ×͹
ʶҺѹºÑ³±ÔµºÃÔËÒøØáԨÈÈÔ¹·Ã áË‹§¨ØÌÒŧ¡Ã³ ÁËÒÇÔ·ÂÒÅÑÂ
¶Í´º·àÃÕ¹¨Ò¡ ¾ÔÁ¾ ¨Ó¹Ç¹ ਌Ңͧ ¼ÙŒ¼ÅÔµ
â¤Ã§¡ÒÃàÊÃÔÁÊÌҧ¤ÇÒÁࢌÁá¢ç§´ŒÒ¹¡ÒúÃÔËÒèѴ¡ÒÃÊÓËÃѺ¼ÙŒºÃÔËÒÃÃдѺÊÙ§ÀÒ¤ÃÑ° ¸Ñ¹ÇÒ¤Á 2555 1,000 àÅ‹Á Èٹ ¹Ñ¡ºÃÔËÒÃÃдѺÊÙ§ Êӹѡ§Ò¹ ¡.¾. Èٹ ¹Ñ¡ºÃÔËÒÃÃдѺÊÙ§ Êӹѡ§Ò¹ ¡.¾. 47/111 ËÁÙ‹ 4 ¶¹¹µÔÇÒ¹¹· µÓºÅµÅÒ´¢ÇÑÞ ÍÓàÀÍàÁ×ͧ ¹¹·ºØÃÕ 11000 â·ÃÈѾ· 0-2547-1720 â·ÃÊÒà 0-2543-1736
Êӹѡ§Ò¹¤³Ð¡ÃÃÁ¡ÒâŒÒÃÒª¡ÒþÅàÃ×͹ (¡.¾.) 47/111 ËÁÙ‹ 4 ¶¹¹µÔÇÒ¹¹· µÓºÅµÅÒ´¢ÇÑÞ ÍÓàÀÍàÁ×ͧ ¹¹·ºØÃÕ 11000