Palet 11

lente 2003

palet sint maartenscollege

inhoud o.a.

di-rect 21

redactie

piercing 24

blik op blik 3 papagaaienpraat 25 valentijn 5, 6 teacher terror 27 kleverig lesje 7 politiek café 28 dichtkunst 8, 20, 29, 32 wrakanalyse 30 revue backstage 9 engels 31 LiLiLi 10 terrible loverboy 33 gewoon een schooldag 11 god bless 34 mijn rolstoel en ik 13 winterwonderland 35

Katja Klaassen Elke Laudy Tim Fey Maxime Beckers Thur Hutjens Matthieu Chong René Besseling Joris Baeten Steffie van den Akker Marlou Nijpels Christianne Ong Merel Claessen Kim Hutjens Aimée Hagenaars Rick Hoen Pol van Aubel Rudy Hover René Rousseau Andy Politsch Vincent Westerwoudt Bert Stijns

de vier seizoenen 16 verslaafd aan... 36 gerits vs breuls 17

voetbal en zo 37

condomotomaat 19

kietelpagina 39

1een

van de redaktie Voorwoord Een ontzettend veel te vroege zaterdagmorgen in april. Palet gaat, niet geheel uitgeslapen en met een grote behoefte aan koffie, op weg naar de schoolkrantdag te Amsterdam. Dit jaar weliswaar niet genomineerd voor ‘Beste schoolkrant van Nederland’ -volgens insiders alleen maar omdat we anders wéér zouden winnen…- maar dat mag de pret niet drukken.

Voor de redacteuren staan er workshops op het programma, zoals interviewtechnieken en het schrijven van een column. Voor de begeleidende leraren Westerwoudt en Stijns daarentegen; koffie, koffie en nog eens koffie…. En natuurlijk een goed gesprek of een stevige discussie. Zo ook tijdens de lunch. Onder het genot van broodje kaas met welgeteld één piepklein stukje groen dat voor sla zou moeten doorgaan en een bekertje melk, werden de voors en tegens van een condoomautomaat op school doorgenomen. Hierover meer verderop in deze Palet.

Later op de dag werd acteur, schrijver en dichter Ramsey Nasr (bekend van oa.

‘De enclave’) geïnterviewd door ex-TMF vj, zangeres en presentatrice Fabiënne.

Voor menigeen zou het interessanter zijn als Fabiënne het onderwerp van gesprek zou zijn, maar wij waren gelijk fan van Ramsey. Natuurlijk helemaal niet beïnvloed door de charmes van deze aantrekkelijke verschijning, maar puur door zijn literaire kennis en talent.

Na afloop van het interview hebben we

dan gelijk ook maar een interview voor Palet geregeld, en natuurlijk ontbrak een handtekening ook niet aan het geheel.

Ramsey schreef alvast dat Palet eigenlijk dit jaar weer de beste was, en wij gingen tevreden naar huis. Voorlopig althans!

Het interview met deze jonge, prachtige en ook nog intelligente God is te lezen in de volgende Palet. Aanmeldingen voor het NRNPT (Nationaal Ramsey Nasr Promotie Team) sturen naar de redactie van Palet.

Katja.

2wee

blik op blik De rechtstaat is een lastig ding. Goed dat ie er is hoor, dat staat buiten kijf. Echter, sommige leerlingen van het Maartens ervaren af en toe dat er grenzen zijn. Want inderdaad die idioten in Blik op de Weg moeten absoluut gestraft.

Maar om nou onschuldige scholieren zomaar te pas en te onpas de wet te lezen: dat gaat te ver. Men moet in dat soort gevallen beter de grote criminaliteit zoeken! Toch?

Je kent dat wel: Je hebt weer acht geweldige uren school gehad. Natuurlijk ben je dus al in een opperbeste stemming als je tegen half 5 in de regen door het halfdonker naar huis fietst. Velen van ons - leerlingen doen dat door de A2 over te steken via het kruispunt bij het Oranjeplein. Het patroon waarin de stoplichten daar op groen springen kun je zelfs na een leuke zaterdagavond nog dromen. Al flink natgeregend besluit je dus maar om het rode licht even te laten voor wat het is en verder koers naar huis in te zetten.

Aangezien het toch al je geluksdag is, komt daar echter ineens Ome Agent van achter een muurtje uitgesprongen.

Hij neemt je mee naar zijn verstopplek achter het muurtje, waar zijn collega’s

3rie

al grijnzend lekker droog in hun busje donuts zitten te eten. Vanuit je ooghoeken zie je 2 jongens een autoraampje intikken. Je afvragend of ze alleen de radio eruit zullen halen of dat ze de hele auto zullen meenemen, wacht je af wat de agent te zeggen heeft.

“Je reedt door rood licht he!”

“Ja...hoeveel?”

“23 euro, mag ik je paspoort even zien?

Je rommelt wat in je portemonnee. De agent fronst zijn wenkbrauwen. Omdat hij met jou bezig is en zijn collega’s koffiepauze hebben, kunnen twee fietsers zomaar ongestraft zonder achterlicht langsrijden. Je overhandigt je paspoort. Ome agent bekijkt het eens goed en begint de bon uit te schrijven.

“De boete krijg je binnen twee weken thuis.”Na je paspoort en het alweer bijna doorweekte bonnetje in je broekzak te hebben gepropt, ga je verder richting huis. Ter hoogte van de Albert Heijn zie je nog net de gekraakte auto wegrijden...

De bovenstaande weergave van een fietstochtje van school naar huis komt regelmatig in het echt voor. Zeker eens per twee weken staat de politie (van acht tot tien ‘smorgens en van drie tot vijf ‘smiddags), verborgen achter een muurtje of boom, fietsers en brommers op te wachten in de hoop hen voor het een of het ander een boete te kunnen geven.

Aan de controletijden te zien, worden deze acties gewoon doelbewust doorgevoerd om scholieren het leven zuur te maken.

Waarom doet de politie dit? Uit frustratie, omdat de meeste van hen zelf hun school niet hebben afgemaakt? Uit geldbejag, omdat ze anders niet genoeg boetes per maand uitdelen? Ik weet het niet, maar dit getreiter van scholieren moet stoppen!

Als je een agent aanspreekt op deze misselijke acties, zal hij ongetwijfeld zeggen dat de controles worden gedaan voor de verkeersveiligheid en dus ook voor jou eigen veiligheid. Dit is gewoon

lulpraat! Als de controles echt waren bedoeld om het verkeer veiliger te maken, zou de politie zich niet verstoppen achter een muurtje. Ze komen namelijk pas te voorschijn als je al door rood licht bent gereden en je dus (volgens hen) al de kans hebt gelopen om onderuit te worden gereden door een dikke Mercedes of DAF. Als tegenargument zal de politie geven dat de bekeurde mensen er hun lesje van leren en dus in het vervolg niet meer door rood rijden. Ook dit is natuurlijk onzin; er zijn genoeg mensen die meer dan een keer een dergelijke boete hebben gekregen en dus helemaal geen lesje leren van die trieste controles.

Ik durf zelfs te beweren dat de controles het verkeer Onveiliger maken. Sinds ikzelf namelijk een keer zo’n boete heb gehad let ik er meer op of er nergens een blauwe achter een boom staat, dan dat ik om me heen kijk of er een auto aankomt.

Verder is het gewoon een feit dat er genoeg belangrijker werk is voor de politie, dan scholiertjes pesten. Het percentage opgeloste misdrijven bedraagt in Nederland slechts 15%. Het percentage bekeurde door-rood-rijders zal ongetwijfeld veel hoger liggen. Natuurlijk is dit borrelpraat, maar het klopt wel!

Ook leuk is het om te zien hoe een jongen die blijkbaar even geen zin had zijn zuurverdiende geld aan het incasso-bureau over te maken, door 5(!) politie-agenten tegen de grond wordt geslagen omdat hij niet wilde stoppen.

Okee, als het een zwaar criminele is moeten ze wel, die aardige agenten, maar voor iemand die door rood rijdt vind ik het toch een tikkeltje overdreven.

Helaas zal niemand die er iets aan kan doen zich iets van dit beklag aantrekken. Het enige wat ik zelf kan doen, is jullie aanraden netjes op het groene licht te wachten als jullie ergens een blauwe pet boven een muurtje of achter een boom zien uitkomen.

Tim Fey

4ier

Valentijn

1

Op vrijdag 14 februari was het Valentijnsdag. Een echte liefdesdag voor iedereen.

Natuurlijk ook op het Sint Maartenscollege, waar iemand een roos kon geven.

De meeste mensen zijn erg blij als ze zo’n mooie roos krijgen maar sommigen...

Zo was er een jongen die er niet erg blij mee was. Hij kreeg een roos van een anonieme verzender.

Hij was er helemaal niet blij mee en maakte van de brief een propje en gooide de roos zo hard neer dat de bloem eraf viel. Het was wel allemaal heel grappig om te zien.

Maar ja, het ergste moet nog komen, er moest een foto gemaakt worden.

Toen ze kwamen hield hij meteen een boek voor zijn gezicht en zei: Ik ga echt niet op de foto!

Uiteindelijk hebben ze maar een foto van de roos zonder bloem alleen moeten maken.

Maxime Beckers

5ijf

Valentijn Om nog een beetje in de Valentijnspirit te blijven!

Hopelijk heb ook jij een roos ontvangen. Er zijn er maar liefst meer dan 300 verstuurd!

Wanneer je verliefd bent, heb je een topgevoel. Je bent in de wolken. Iedereen kent het wel, hè?

Je fantaseert nogal veel, over dat je een relatie met diegene hebt en bla-bla-bla. Ik probeer jullie ervan te overtuigen, dat het beter is actie te ondernemen, ook al is dat moeilijk.

Waarom is dat beter?

Wanneer je geen actie onderneemt, leef je in de (ja,ja daar is het weer) fantasiewereld! En dat is het makkelijkst. Je kan dan lekker op je luie reet gaan zitten. Je hoeft dan dus geen actie te ondernemen. Je dagdroomt over die persoon. Dat is wel oké, zolang je maar actie onderneemt. Zo niet dan houd je jezelf voor de gek, want die persoon weet dan waarschijnlijk niet eens dat je bestaat. Met andere woorden: Je geeft die persoon niet te kans te voelen wat jij voor hem/ haar voelt.

Laat je dus van je beste kant zien.

Probeer in contact te komen.

Bijvoorbeeld via MSN of SMS. Of je kunt/kon een Valentijnsroos sturen van het SMC. Deze functies zijn handig om de (vriendschaps)relatie mee te beginnen. Je hoeft hem/haar

2

namelijk niet onder de ogen te komen en je kunt uitvinden of diegene wel zo leuk is.

Is hij/ zij echt het einde en ben je zekerste weten verliefd? Ga dan nog een stapje verder. (En dames en heren doe dit a.u.b. niet over MSN en SMS. Je kent deze persoon nu namelijk beter. Hij/ zij zou het, denk ik, ook veel leuker vinden om je ëin het echtí te zien. Zo kan de relatie groeien en laat je echt zien wie je bent.

Maar koppelingpersoon Thuurí, als het nou niks wordt? Geen paniek. Je weet dan de volgende dingen die je eerst niet wist: - Je weet dat deze persoon wel/ juist niet, de moeite waard is.

Bovendien heb je misschien een goede vriendschap.

- Je kunt jezelf in ieder geval niet kwalijk nemen dat je het niet hebt geprobeerd.

- Je kunt weer verder met je liefdesleven met iemand anders. Kortom je leeft niet meer in een fantasiewereld!

Thur Hutjens

6es

Kleverige Lesuren Mahatmathieu Chong geeft zijn les in één Paletpagina. De moraal staat keurig onderaan!

Op een dinsdag na de vakantie gingen kinderen gewoon na het tweede lesuur naar de kantine. Toen de zoemer ging gingen ze naar de volgende les. Ze liepen de trap op. Een meisje uit klas B1F zei tegen haar klasgenootje dat ze een slecht punt had voor biologie (ze wil graag dierenarts worden). Die maakte er een grapje over (ze kon blijkbaar niet tegen grapjes).

Ze was razend, deelde een flinke stoot uit naar haar klasgenoot en die had toevallig een flesje met siroop in zijn hand. Hij zwaaide het flesje water naar haar toe. Het zoete en plakkerige drankje droop over haar haren. Zij wilde altijd al een kleurtje in haar haren hebben, maar... dit ging echt te ver. Ze liep met een rode kop naar het klaslokaal. Ze zei dat ze hem nog terug zou pakken.

Na vier leuke lesuren: Engels, biologie,Frans en gym ging iedereen naar de kantine voor de hele korte pauze (tien minuten). Ze greep haar kans om wraak te nemen, liep naar haar slachtoffer toe en keerde een pakje frisdrank om. Recht boven het hoofd van haar klasgenootje. Er kwamen twee grote druppels uit het pakje. Haar klasgenoot deed zonder na te denken het stukje chocola uit zijn mond (dat helemaal onder het speeksel zat) en smeet het toen tegen haar gezicht aan.

Zij probeerde het terug te gooien (wat niet lukte). Haar klasgenootje was nog lang niet klaar en gooide een handvol chips in het haar van het meisje. Ze had er genoeg van, het was haar dag gewoon niet, de zoemer ging alweer, tijd voor het

laatste lesuur! Morgen is er weer een dag, en morgen zal ze wraak nemen.

Wraak op haar klasgenoot. Ze riep nog: “mijn wraak zal ZOET zijn...erg ZOET…” Het kleverige meisje in dit waargebeurde verhaal wil niet met haar naam in de krant. (Geeft ook niet want dat verpest vast het verhaal)

Waarschuwing: val NOOIT iemand aan die een flesje SIROOP in zijn handen heeft.

Mathieu Chong, B1F

7ven

Kampvuur Traag zakt de ziedende zon en geeft rust aan de vermoeid bloeiende bloemen en de blaren de marshmallows liggen klaar als wij, wij beiden, kijken enkel zien elkaar je gitaar vult de lucht bij de gloed van het vuur jij veegt de lange lokken uit je gezicht ziet mij weer wij leunen naar elkaar, jij, ik Jij leunde net te ver want je haar staat in de fik RenĂŠ Besseling

8cht

Revue Backstage Jawel, de eerste voorstelling kwam steeds dichterbij. Weldra zal de hele aula bomvol zitten met je klasgenoten, ouders, familie, en nog erger, docenten!!! Maar..zeg je in jezelf: alles gaat goed, wat kan er nou fout gaan op zo’n avond. We hebben zo hard gerepeteerd en er kan gewoon niets fout gaan, of toch?!

19.30 uur: Nog een halfuur en dan stromen de ongeduldige kijkers naar binnen. Iedereen raakt in paniek “Waar ligt mijn haarspeld?” roept de ene “O nee, mijn haar zit door de war,” roept de ander.

20.00 uur: De deuren gaan open, mensen vechten voor de beste plaatsen.

Je hoort hier en daar een paar opmerkingen van de spelers “Kijk daar zit mijn tante” en “Daar mijn oma”. Mevrouw Bonnemayers trok de luidruchtige kinderen terug, de kijkers mochten hen niet van tevoren zien.

Kinderen die nog niet aan de beurt waren gingen nog het bord bekliederen met tekeningen, letters en ook nog galgje stond er bij, wat de kinderen “kunst” noemden. Over vijf minuten begon de voorstelling. Snel spoten de kinderen zich helemaal vol met deodorant. Een voorbij lopende docent verklaarde dat het net een verstopte parfumerie was. Het koor ging op voor de Hawaïaanse dans. Terwijl ik koortsachtig door die walm van deodorant mijn knuffelbeer aan het zoeken was voor de volgende scène.

Na een minuut gezocht te hebben (het leek wel uren) vond ik de knuffelbeer

onder allerlei tassen dozen, zakken en...kleren. Nu maar snel naar boven rennen want ik ben hierna aan de beurt! Stephanie (met wie ik samen de rol deed) was allang boven. Wij waren nu aan de beurt! Het licht ging uit, Sanne begon voor te lezen en wij kwamen op. We moesten met een hamer de babysitter knock-out slaan.

Toen ik de nephamer omhoog hees vloog de kop ervan af ik dacht: O jee, het gaat fout. Het gaat in ieder geval niet goed maar... de hele zaal barstte in lachen uit! Dit noem je nou “een geluk bij een ongeluk”. We waren klaar, het volgende groepje moest op, het publiek ontving hen weer met een groot applaus. In de kleedkamer werd er een beetje gestoeid (heel erg dus) tussen Cindy en Shawn. Cindy sloeg haar medekoorgenoot Shawn, hij antwoordde daarop door met zijn hakkenschoen recht op haar voet te trappen. Cindy sloeg een kreet.

Cindy’s mede-koorgenoten trokken het woeste paar uit elkaar en gelukkig moest het koor weer op. Cindy en Shawn gingen dus weer op en de ruzie was voor heel even gestopt. De rest van de avond verliep spetterend ,een avond met spetterende spelers, spetterende kijkers, kortom alles was: SPETTEREND Mathieu Chong

Niemand behalve de kinderen die hebben meegedaan weten wat er gebeurd is achter de schermen: Kunst, frustratie, ongelukken, ruzie en paniek ondanks dat allemaal toch nog spetterende

voorstellingen

gegeven.

9gen

Limburgs in dien Laesdossier

Limburgs in dien Laesdossier

‘Doe zits in ‘t vervolgóngerwies. Doe wils gaer tekste in ‘t Limburgs in dien laesdossier opnumme. Dan hübs se hie ‘n lies van beuk veur jóngere.’ Een flyertje met deze woorden kreeg ik onlangs toevallig onder ogen. Afkomstig van de streektaalfunctionaris. Ja, die hebben wij in Limburg. Deze brave man is constant bezig de Limburgse taol te promoten.

Grote vraag: waarom zou ik Limburgs lezen en wat gaat er niét over het dörpsleven beij de kèrk?

Pierre Bakkes zetelt in het Rijksarchief (dat gebouw met de scheur erin bij het Pater Vinktorentje). In vloeiend Remunds stelt hij dat de Limburgse literatuur hartstikke levendig is en vergelijkbaar met andere literaturen. Er komen toneelstukken uit, romans, poezie, kinderverhalen van Öpke Döpke en nog veel meer vormen en stijlen. Maar de spelling wijkt natuurlijk wat af van de standaardtaal, je moet enige moeite doen voor alle ö’s en ao’s.

Tegen het argument dat als het de moeite waard zou zijn, de Nederlandse vertaling reeds in de winkel zou liggen, verdedigt Bakkes zich fel. Je kunt ook nog steeds Franse boeken krijgen, al zijn die vertaald te koop. Bovendien doen veel uitgevers zich meestal niet eens de moeite een dialectboek in te kijken vanwege de vermeende truttigheid. En wie zegt dat het gevoel van Limburgs wel terugkomt in vertaling. Een

Nederlandse auteur gaat toch ook geen Engels schrijven, dat ver van hem afstaat, om z’n afzetgebied te vergroten!

Maar er zit ook wel een hoop troep bij de dialectpublicaties hoor, dat beaamt hij. Ieder Limburgs boek verschijnt standaard in een minimumoplage van 700, de mensen vinden het zo geweldig dat in hun taal (of dat nou Haelens, Mheers, Roermonds of Maastrichts is) een nieuw boek verschijnt dat ze het toch wel willen hebben. Maar sinds een jaar of 15 geleden de boeken Vergaete oorlog (Haelens plat) en Niol (Maasneels) door recensenten ondekt werden, wordt de schriftelijke streektaal serieuzer genomen is met een beetje moeite wel een professioneel oordeel te vinden over Limburgse boeken.

Waarom dan toch deze kleine actie?

De mensen die op zaterdagochtend om 8u30 aan L1 radio gekluisterd zitten om de laatste ontwikkelingen in ‘t plat te horen, vormen niet echt de toekomst van het lezerspubliek. En wie gaat nou Dagblad de Limburger naspitten op zoek naar Nheers op Niveau? Juist. Daarom, op mijn verzoek een kleine top-zoveel (‘t is moeilijk voor hem een vast aantal te kiezen) van de Streektaalfunctionaris.

Must-have-reads in verschillende verschijningsvormen van het Limburgs.

Onderbouw

1. De triologie van Jo Caris: ‘’t Mysterie roond Zwarte Tum’, ‘’t Mysterie roond Kamiel

en Marjan’, en ‘De rink van katali’. Een tweeling maakt vanalles mee. Dit boek heeft veel te maken met de Sint Pietersberg en de plekken eromheen. Onder de aarde in de Sint Pietersberg blijkt nog wel meer te zitten dan een paar gangen...

2. ‘De zeve nunkskes van Mestreech’ 3. ‘’t Krejjekojl-verhaol’. Een Krejjekojl is een askuil. Verder is het lang geleden dat ‘ ie het gelezen heeft, maar het speelt in Maastricht en is erg spannend.

Voordeel is dat je nu eens niet heel ver hoeft te gaan om te kijken waar de plekken zijn waar je boek zich afspeelt.

Bovenbouw (wat literairder dan de onderbouw, in willekeurige volgorde) 1. ‘’t verhaol Muringe mèt en zónder Paulien’ Joep Leerssen 2. ‘D’r Herinneringskunstenaer’ – Joep Leerssen 3. ‘Dae zomer in ‘t Krüts’ - Leo Huys 4. vanzelfsprekend ‘Vergaete Aorlog’ van Wim Kuipers en ‘Niol’ in ‘t Maasneels Joris Baeten

10ien

GEWOON EEN SCHOOLDAG

De ramp die zich dagelijks op scholen voltrekt is soms niet te overzien. Het is goed voor ouders en docenten dat te blijven beseffen. Daarom maakt Palet dat opnieuw inzichtelijk. Want hoe voelt de gemiddelde scholier zich zo dagelijks in ons schooltje?

6.30: Piep!!! Piep!!! Piep!!! Mijn ogen openen zich en zonder te hoeven na denken beweegt mijn hand zich met een vaart naar mijn wekker om er een krachtige mep op te geven. Piep!!! Piep!!!

Mijn grootste angst. Mijn hand vind niet automatisch het stilte knopje. Ik ben absoluut allergisch voor dit geluid. Piep!!!

Wam!!! Zo, die wekker is stil. Ik zink terug in mijn bed en begin me te realiseren dat het weer tijd is om naar school te gaan. Dit alles in een paar seconde.

Ik sta elke ochtend vĂŠĂŠl te vroeg op. Dit om wat meer van de dag mee te maken.

Een beetje relaxen in de vroege morgen kan geen kwaad. Maar dan is het al snel tijd om het veilige huis te verlaten en naar school te fietsen. Damn!

8.10 Mijn jongere broer Raven die in de 2e zit is gewoonlijk sneller dan ik. Ik probeer het moment van weggaan zo lang mogelijk

11lf

uit te stellen. Maar uiteindelijk moet het toch. Vandaag was ik de persoon die als eerste de deur opende en de koude lucht prikkelde onaangenaam. Fiets pakken, hup, op naar school.

School. Je leert er veel nuttige dingen, maar ook een boel onzin. In de les kan ik best opletten maar thuis huiswerk maken.

Afschuwelijk. Ik ben echt allergisch voor school. In ieder geval, ik kwam het lokaal binnen. Wiskunde. Niet echt mín favoriete vak zal ik maar zeggen. Ik ben een paar seconden te laat. Heel H3A begint te krijsen. “Ahh! Steffie, te laat”. Dit met van die vervelende stemmetjes. De hele klas is gewoon geschokt. Natuurlijk Steffie weer, dat vreemde kind. Ik trek me niets aan van het gekrijs. Ik ben het al gewend.

Ongeveer 10 minuten later komt een klasgenoot de klas in. Te laat, lijkt me.

Maar niemand zegt er iets van. Wat ben ik voor een uitzondering dat iedereen kijkt naar wat ik precies doe?

10.10 De zoemer gaat. Hmm, pauze. In de brugklas en de tweede had ik altijd een hekel aan pauze. Nu niet meer. Eindelijk heb ik meerdere vrienden en vriendinnen om mee te kwekken. De klas is binnen 10 seconden leeg en vrolijk meng ik me tussen het gedrang. Eenmaal in de kantine aangekomen, kauw ik op mijn brood en gooi ik water met een smaakje mijn lichaam in. Een heel intelligent gesprek is er vandaag niet bij. Mijn vriendinnen bij wie ik vandaag bij sta zijn aan het giechelen en ja hoor, jongens aan het bestuderen.

Ohh zegt een van hun, dat vind ik wel een lekker ding. Meer gebeurt er niet. Ik kijk verveeld rond of ik boeiendere personen zie om mee te praten. Maar die hangen waarschijnlijk allemaal in de mediatheek.

Snel nog even een proefwerk leren. Wel ja, waar je maar zin in hebt. Ik dwaal een beetje rond en daar gaat de zoemer weer.

Snel het lokaal opzoeken.

10.30 Koortsachtig loop ik door de gang op de 3e. Ik gluur bij elk lokaal naar binnen.

We zouden toch Nederlands hebben?

Toch hier ergens in de buurt? De lokalen zijn allemaal vol en de gangen leeg. Ik kan nergens een van mijn o zo dierbare klasgenoten zien. Aan het eind van de gang rits ik mijn tas open en haal ik mijn agenda eruit. Meteen vallen allerlei oude proefwerken, tekeningetjes en fotootjes er uit. Een voorbijganger grijnst. Ik erger me en raap alles op. Ik vind gelukkig mijn rooster om tot mijn grote schrik te ontdekken dat ik scheikunde heb in C1.

Sprinten dan maar!

12.10 Na twee vermoeiende lesuren gelukkig weer pauze. Laat ik deze keer iets nuttigers doen. Mijn email checken!

Ik wandel naar de mediatheek en kruip achter een computer. Natuurlijk heb ik mijn schoolpasje niet bij me! Ik smijt mijn tas onder de tafel en start internet. Ik beland al snel in een proestbui als ik een emailtje van mijn neef lees. Daar komt al een van de mediatheek dames. Zet die tas in het rek, is wat ze zegt. Ik ben al opgelucht dat dat alles is. Maar dan fronst ze haar wenkbrauwen. Waar is je schoolpasje? Ik brom dat ik het ga halen. Dat kan ik alleen niet want ik heb het niet bij me. Dus zet ik mijn tas in het rek en ga weer achter mijn computer zitten. Ik lees mijn email uit. Ha! Daar komt nog een email binnen. Snel even lezen. Ik ben zo verdiept in deze mail dat ik niet merk dat mevrouw weer achter me staat. Doe dat eens weg! Je mag hier alleen voor school werken. En waar is je schoolpasje, dat zou je toch pakken?!

Ik leg uit dat ik mijn schoolpasje niet bij me heb en dat ik een email lees over zeer interessante onderwerpen waar ik een werkstuk over moet maken. Het helpt niets. Ik moet verdwijnen. Na nog een paar opmerkingen van mijn kant flipt de vrouw bijna uit en ik maak dat ik wegkom. Ik ga naar de kantine en breng daar de rest

van de pauze door.

13.30 Zo, doen jullie je boeken maar

van tafel af en schuif jullie tafels uit elkaar.

Help!! Een Overhoring!! Ik heb mijn Duitse woordjes wel bekeken en doorgelezen maar echt goed ken ik ze niet Dapper begin ik te schrijven. Hoera! Ik weet alles!

En na de les blijkt dat ik een 10 heb!

14.20 Ha! Eindelijk is het weekend!

Vandaag ga ik geen huiswerk maken. Komt morgen wel. Of zondag. Waarom niet? Ik ben nu lui en vol met vreugde. Eindelijk school verlaten, ook al is het maar voor 2 dagen. Even tijd om te doen waar ik zin in heb inplaats van huiswerk maken!

Steffie van den Akker

12aalf

k Een geluk bij een ongeluk was dat mij

l en i

Een paar weken geleden op een mooie maandagochtend; ik wilde net die dag een zeer goed proefwerk in ontvangst nemen toen mijn knie me weer in de steek liet.

Mijn onderbeen bleef staan en mijn knieschijf en alles daarboven draaide door.

Nooit geweten dat een knieschijf ook opzij van je knie terecht kan komen. Mijn knie zat meteen op slot en buigen of draaien was niet meer mogelijk. Het huilen stond me nader dan het lachen. Ik had weer een stijf been met heel veel pijn. Dit was nu al de 3e keer met deze knie. Achteraf vond ik het jammer dat degene die in het verleden twijfelde aan mijn losse knie op dit moment niet aanwezig was.

to ols e

M

ij n r

dit weer gebeurde in de economieles van mevrouw Lommers. Omdat mevrouw Lommers haar diagnose voor mijn geruststelling nog even wilde bespreken met een collega, werd de eveneens zeer kundige hulp ingeroepen van de heer Scheffers, zeg maar de levende second opinion. De heer Scheffers toonde met behulp van gradenboog en waterpas direct aan dat er iets scheef zat in de knie.

Beide onbetaalde, maar zeer deskundige EHBO-ers kwamen zeer snel tot een gelijkluidende duidelijke conclusie: de knie was nogal dik, vrij warm en de knieschijf zat bijna weer op zijn plaats.

Zij adviseerden om alle eventuele nog aanwezige onzekerheden uit te sluiten, ook nog een arts van het AZM te

raadplegen. Mevrouw Lommers riep mijn vader op en gaf hem haar zeer kundige diagnose en advies. Tot zover was ik ontzettend tevreden over de bijstand van mevrouw Lommers en de heer Scheffers.

Niets dan lof.

Maar door de komst van mijn vader begon het probleem te groeien. Hij wilde mij meteen meenemen naar het AZM, alleen mijn vader wist niet dat je van de

3tien

2e verdieping met een kapotte knie en een stijf in het Maartens niet zomaar beneden komt.

Van hulpmiddelen, die hij als EHBO-er gewend was te gebruiken, zoals een opblaasbare spalk of een kleine rolstoel of zelfs een paar krukken, en dan bedoel ik krukken ter ondersteuning van het lichaam, is in het hele Maartens niets te vinden. Maar dit was voor mevrouw Lommers en mijn vader geen probleem, beiden namen mij in de Maartensgreep en brachten mij met de lift naar beneden.

Beneden gekomen stormt mevrouw Lommers een kantoor binnen en komt terug met een fraaie bureaustoel met wieltjes. Gelukkig wordt er weinig op de stoel gezeten, waardoor de wieltjes zeer soepel lopen. En ik word naar buiten gerold.

En dan denk je dat je alles hebt gehad, maar nee het St. Maartens heeft dan voor gehandicapten een mooie veel te smalle uitgang en een fantastische hellingbaan bedacht.

Ook een bordes tussen uitgang en hellingbaan is niet te vinden. Ik nodig iedereen uit om met een bureaustoel deze hellingbaan te proberen. Six Flags of Snowworld (de beruchte skihelling in landgraaf) kunnen hier nog van leren.

Varianten in de winter als het gevroren heeft zijn ook mogelijk.

Hellingbaan met bureaustoel vond ik zelf te gevaarlijk en dan heeft het St. Maartens een aantal trappen voor je aangelegd.

Dankzij de hulp van de heer Kluten en mevrouw Lommers ging het uiteindelijk toch nog redelijk goed. Iedere sprong naar de volgende tree doet heel veel pijn, maar een weg terug is er niet. Ik zal je zeggen dat doe je 1x maar nooooooooit meer! Tussen al die drukte door had mijn vader de auto over de stoep tot aan de trap gereden en kon ik uhmmm zo instappenÖ Op zo’n moment zie je veel medescholieren

naar je kijken maar helpen bij het openhouden van een deur is er niet bij.

Omdat mijn knie enorm gezwollen was en vol vocht zat kon de arts niets doen.

Heerlijk weer een autorit met veel pijn.

Na een dag thuis te hebben gezeten met ijszakken op mijn knie mochten we de volgende dag weer naar het ziekenhuis.

Arts Jan Bouwma had 12 fotoís nodig en zelfs een echo op de afdeling gynaecologie om tot dezelfde diagnose te komen als mijn leraren mevrouw Lommers en de heer Scheffers. Sjapoo voor beiden.

Vanaf 15.00 uur was men bezig geweest om hun declaratie op te voeren. Tegen half 10 kwam ik half versuft en zeer hongerig het AZM uit met als resultaat een brok gips (RUIM 10 KG) om je been waar je niet goed van wordt! Menig stukadoor zou hier trots op zijn. Arts Jan liet me gaan met de mededeling “Kom maar over een weekje nog eens terug..”.

Tijdens deze week van rusten en flinke verwennerij heb ik enorm veel bezorgde telefoontjes van leraren, leerlingen, vrienden en familie gehad. Dat doet je goed, en nogmaals iedereen bedankt voor het meeleven.

Dan breekt de dag weer aan dat je terug moet naar Arts Jan. Weer fotoís maar de diagnose veranderde niet. De oplossing: 5-6 weken gips van lies tot voet. Dit keer kreeg ik een mooi nieuw soort gips.. dit kuststofgips was stukken lichter en in de zeer mooie kleur fluorescerend geel.

Mijn been moet hoog liggen en op krukken lopen is dan geen optie.. zeker niet op school. want er lopen altijd van die zeer sociale jongens bij die proberen om je krukken onder je uit te halen .

Dus een rolstoel was de enige optie.. De dag voordat je dan eindelijk weer naar school kunt wordt er hoop je door je

klassenmentor nog een heleboel voor je geregeld.

Dan kom je ‘s morgens aan op school, meteen ligt er weer het volgende probleem: Probeer als rolstoeler het St. Maartens binnen te komen.

Met eigen kracht kom je niet boven; degene die duwt glijdt op de bevroren metalen hellingbaan uit en ligt naast de rolstoel bij het begin van de hellingbaan.

Maar als de nood het hoogst is, is de redding meestal nabij en wel in de vorm van Arnold en zijn boys. Deze portiers helpen mij momenteel iedere dag bij het komen en gaan, bedankt jongens. Nog een paar weken maar.  Maar ook het bezoek van alle leslokalen op de 3e verdieping, de lokalen 2.8, 3.8. en 1.8, zijn zeer moeilijk tot niet bereikbaar voor een rolstoeler en alle lokalen onderin in de zijvleugel C2 bijv., zijn slechts bereikbaar als men mij door het raam naar binnen helpt. :-P maar dat is niet echt een mogelijkheid natuurlijk.

De lift, nou probeer eens met de rode lift op de 3e verdieping te komen. Nou, dan neem je toch de kleine lift.. Ik daag jullie uit om met een been van boven tot beneden in het gips in een rolstoel met ondersteuning voor dat been de kleine/goederen/grijze lift te gebruiken. Mijn halve been steekt uit, en de deur gaat niet dicht. Dus ook deze oplossing is uitgesloten.

Het invalidentoilet is perfect, hier kun je pirouettes draaien waar Jos the boss

4tien

Verstappen in zijn grindbak jaloers op zou zijn.

En op dat moment vraag je je af waarom bedenkt mijn klassenmentor niet even dat er ook een mogelijkheid moet zijn om met de roostermaker een wijziging in de lokalen aan te brengen.

Tot slot wil ik niet al te negatief eindigen en wil ik nogmaals mevrouw Lommers, de heren Scheffers en Kluten en Arnold en zijn boys bedanken voor de steun die ik heb gekregen. En natuurlijk meneer Janssen voor het belangeloos afstaan van zijn rolstoel..

Omdat niet alleen ik enorme hinder ondervind bij de toegang van het St. Maartens, maar er ongetwijfeld al meer ervaringsdeskundigen zijn en uiteraard nog komen heb ik wat gesurft op internet.

Ik zal jullie vertellen wat ik heb gevonden over hoe een hellingbaan moet zijn volgens de wet van de toegankelijkheid onder gehandicapten: Een hellingbaan mag niet te steil zijn.

Hoe groter het hoogteverschil, hoe langer de hellingbaan moet zijn. Een helling die een hoogte van 10 cm overbrugt, moet tenminste een meter lang zijn. Een hellingbaan met een hoogteverschil van 50 cm hoort minstens 7.20 m lang te zijn. En een hellingbaan die een meter omhoog gaat, zal zeker 20 m lang moeten zijn. De minimale breedte is 1.20 meter.

Je moet een hellingbaan gemakkelijk op en af kunnen draaien. Daarom hoort er aan het begin en aan het eind van de hellingbaan een vrije ruimte te zijn van tenminste 1.20m bij 1.50m.

Gaat de hellingbaan meer dan 25 cm omhoog, dan hoort er een leuning langs.

De ideale hoogte voor een leuning is tussen de 85 en 95 centimeter. Zit de leuning aan een muur vast, dan moet er tenminste 5 cm ruimte zitten tussen de leuning en de muur, zodat je niet met je hand langs de stenen schraapt. Opzij

langs de hellingbaan hoort op zijn minst een opstaand randje van 4 ‥ 5 cm hoogte, zodat je er niet per ongeluk af kunt rijden.

Ik heb nog enkele jaren te gaan op het St. Maartens en ben benieuwd of ik het nog zal meemaken dat de toegang van het St. Maartenscollege ook vriendelijker en gemakkelijker wordt voor onze gehandicapte medemens.

Marlou Nijpels T2A Tijdelijk ervaringsdeskundige

5tien

WINTER LENTE De zomer is al lang weer voorbij. Maar de lente is in aantocht, en dat betekent (hopelijk) een boel zonneschijn. In de tuin huiswerk maken, lekker languit in het gras liggen, veel vrije dagenÖ Uitslapen en wakker worden in een zonnige kamerÖ Kan het leven beter zijn? Was het altijd maar zomer! Nu moeten wij het doen met herinneringen aan zomer 2002 en al de zomers daarvoor.

Herinneringen aan zomers. Zoveel leuke zomers geweest, eigenlijk houd ik van elke zomer. Zon, regen, in ieder geval 6 weken (of zelfs langer) vakantie! Ik beweer wel eens dat ik op school niet ëleef.í Ik kan mezelf dan ook niet echt dood noemen, maar het is zo dat ik in mijn vrije tijd stukken vrolijker en levendiger ben.

Klasgenoten van mij vinden me een rare snuiter denk ik zo, vaak zit ik maar een beetje stil voor mij uit te staren. Niet zo heel levendig nee. Maar geef me es wat vakantie en ik ben niet meer te stuiten.

De hele dag bezig, of ik slaap uit tot 12 uur, beetje in bed liggen met ín boekje, why not?

Vorige zomer beviel mij wel. Ik heb 3 weken in Oost Duitsland gewerkt, in de buurt van Leipzig. Bloedheet was het daar. Storm was er ook een keer, het dak vloog bijna van de boerderij. Ja, ik werkte op een boerderij. Het dorpje bestond uit 2 boerderijen en in totaal 8 gebouwen.

3 inwoners. Niet echt veel he? Ik moest daar voor alpacaís zorgen, dat zijn een soort kleine lamaís. Het dorp was in zeer slechte staat, het moet opgeknapt worden maar daís erg duur.

ZOMER

T S F R E H

Na deze leuke weken kwamen er een paar andere leuke weken. Griekenland!!

Samen met mijn vader en moeder, en niet vergeten mijn broertje uit T2A vermaakte ik mij op het strand, voornamelijk, in een klein dorpje, Pylos. Griekenland werkt verslavend. Ik wil er het liefst elk jaar heen.

De herfst was ook wel leuk, behalve dat school weer begonnen was. Mijn opa en oma gingen verhuizen, dolle pret, beetje slepen met dozen en ik mocht allerlei spullen hebben omdat ze die niet meer konden gebruiken. Het inrichten van het nieuwe huis brengt altijd problemen met zich mee. Op een gegeven moment was het plan dat in de logeerkamer de tafel in het midden zou staan en de bedden aan de zijkant. Het is een flinke kamer, maar er moesten 3 grote kasten in en een kleintje, een tafel, een tweepersoonsbed, een eenpersoonsbed, en allerlei troep. Nou ja, ga maar eens proberen dat fatsoenlijk in te richten!

Winter, Kerst was natuurlijk leuk, ik ging bij mijn oma in Rotterdam logeren. Altijd leuk, ze is vrij doof, af en toe zorgt dat voor moeilijke situaties, maar wel erg grappig.

Ach, over 70 jaar zijn ook wij waarschijnlijk stokdoof. Het was erg geinig om te sjoelen met mijn oma en een vriendin van haar, mevrouw Van der Neut, die ze altijd Neutje noemt. Om je rot te lachen!

En nu bijna lente. Ik heb er zin in. Op moment van schrijven heb ik Vakantie.

Dus jongens, ik leef!

Steffie van den Akker

6tien

En ook de geschiedenis van het Maartens blijft boeien. Want wie kent wie? Goed: de krullenbul conrector Corten sleet zijn ganse tijd van scholier tot nu op onze school. De heer Herpers had mevrouw Bonnemayers al in de les, maar ook de heer Gerits verdiende zijn sporen. Hij namelijk leidde brulboei Breuls op tot wie hij is. Zo bleek uit een interview van Steffie en Christianne.

Het is vrijdag na het 6e uur en ik loop naar de lerarenkamer om daar op Christianne en dhr. Gerits te wachten. Daar ik nogal sloom was geweest, hoefde ik niet meer te wachten. Christianne en Gerits stonden al vol ongeduld naar mij uit te kijken. Op naar het geschiedenislokaal, en jawel: voor het eerst in de glazen lift.

Christianne en ik maakten het ons gemakkelijk in het lokaal. We zakten lui onderuit in een stoel terwijl de leraar aan zijn bureau ging zitten. Ik gniffelde. De vragen die wij gingen stellen waren niet zo heel speciaal maar de antwoorden daarop zouden vast erg grappig zijn.

Om te beginnen stelde Gerits zichzelf voor, met voornaam en leeftijd. Voor alle nieuwsgierige lezers die nog niet zoveel van hem af weten; hij heet Jean Gerits, hij is 55 jaar en hij is een Belg. Maar dat laatste lijkt iedereen wel te weten. Want als je tegen iemand zegt; “Hee, ik heb geschiedenis van Gerits,” dan is ieders reactie daarop; “Daís toch die Belg?”

Dhr. Gerits lijkt daar echter niet mee te zitten. “Vroeger” vertelde hij, “toen ik hier net op school werkte, was het wel eens vervelend. Toen maakte men regelmatig

grappen over Belgen.” Nu vindt hij het wel leuk om Belg te zijn, want hij is de enige en dus speciaal. “En de rest zijn allemaal maar gewone Nederlanders”, grijnsde hij, waarop Christanne en ik beledigd reageerden.

Toen Gerits nog “kleine Jean”, was speelde hij al graag leraar op school als er een docent uit viel. Als jonge man kwam hij in 1971 op het SMC terecht om 10 uur per week geschiedenisles te geven.

Chris en ik te luisterden naar “de geschiedenis van Gerits.” Na een poosje werden wij wel erg nieuwsgierig over Pascal Breuls, die vroeger een van zijn leerlingen was. De meesten van jullie zullen Breuls wel kennen, het is die gekke vent die nu op het SMC docent economie is. Jean Gerits begon dus over kleine

7tien

Pascal te praten. Dit was een erg plezant onderdeel van het interview.

“Hij heet Pascal Breuls, ik herinner me van hem niet erg veel. In 1987/1988 was mevr. Pekelharing zijn mentor. Hij was de grootse in zijn klas. Zijn cijfers waren in dat jaar voor geschiedenis heel goed (bron: lerarenagenda agenda 87/88). Voor carnaval in de 4e klas (1989/1990) waren zijn cijfers veel minder, en zelfs een keer een 5! In kunstgeschiedenis was hij erg goed. Hij was een heel behulpzame jongen, weet ik nog, en hij was de rechterhand van mevrouw Van Heusden. Ik denk dat hij een jaar of 28 is.”

Chistianne noteerde al deze informatie zo snel mogelijk op ons aantekeningenblaadje en ondertussen was ik nieuwsgierig naar wat dhr. Gerits dan van zijn oud-leerling vond.

“Hij is heel goed in organiseren, regelen.

Hij doet altijd vanalles voor de open dag en dat gaat prima. Hij is vriendelijk en enthousiast. Hij is altijd chique gekleed, erg luidruchtig en als hij ergens binnenkomt heb je dat meteen in de gaten.” Chris en ik lachten. Luidruchtig, dat is hij ja!

tranen van het lachen uit onze ogen en gingen naar beneden, alweer met de glazen lift. Ondertussen vertelde Gerits nog dat hij zichzelf best vriendelijk vindt, en hij is een gelukkig man. Lesgeven vindt hij erg leuk. Hij is wel geneigd om kinderen die altijd aardig tegen hem zijn soms een hoger punt op hun rapport te geven dan ze zouden moeten hebben. Dus een tip voor de leerlingen van dhr. Gerits: wees aardig, doe je best, en zie je rapportpunt omhoog schieten.

Steffie van den Akker Christianne Ong

Dhr. Gerits was nog niet klaar met spreken.

Hij wilde Pascal graag even omschrijven, altijd leuk voor in een schoolkrant.

Keurig gekleed, druk, goede organisator, vriendelijk, knappe kerel (wij kregen meteen weer de slappe lach), ideale schoonzoon (red:???) gezellig, en heel erg springerig. Net een jonge hond, zo speels!”

Toen verkondigde Gerits dat hij Pascal Breuls wel als schoonzoon wilde. Als zijn dochters dat ook zouden willen, zou hij zeer verheugd zijn.

Het interview was klaar. We veegden

8tien

Dé oplossing voor de bananenschillen van meneer Wijshoff* seks? Ja! Seksuele voorlichting wordt toch ook al sinds jaar en dag gegeven in de derde klas, en dan wordt er vooral gesproken over wat je er allemaal wel niet van kunt krijgen als je zonder condoom vrijt. Om nog niet te spreken over het risico dat je als meisje loopt om zwanger te worden. Deze kleine en (nog) onschuldige kindertjes mogen er zelfs eentje proberen. Op een mooi gekleurde plastic dildo weliswaar, maar toch. Als hoogtepunt van deze dag krijgen ze ook nog een condoom mee naar huis. Hoe noemt u dat dan? Ontmoediging?

Dé oplossing voor de bananenschillen van meneer Wijshoff* Op universiteiten en hogescholen is het inmiddels gemeengoed. Ook op middelbare scholen kom je er regelmatig eentje tegen. Alleen op het SMC zijn ze redelijk huiverig. De voor en nadelen van een condoomautomaat op school, geïnspireerd op een gesprek tussen twee leraren. Lees en huiver!

Als je er goed over nadenkt wordt het natuurlijk moeilijk om serieus tegen een condoomautomaat op school te zijn. Het bevorderen van seksueel verkeer tussen leerlingen is een vaak gehoord argument tegen. Het bevorderen van seks? Denk het niet. Het bevorderen van veilige

Is een condoom automaat op school niet net de manier om de jeugd van tegenwoordig aan de condoom te krijgen? Het idee om met zo’n rood gezicht van schaamte je pakje Durex te moeten afrekenen bij de zeer geïnteresseerd kijkende Kruidvat-muts .

Misschien dat het te maken heeft met de katholieke identiteit van de school.

Hoe katholiek de school ook zou mogen zijn (in theorie dan hè!), een school vol met mensen die kruipen van de druipers is ook niet echt iets waar de Opendag– commissie mee te koop zal lopen!

Het SMC staat in onze ogen voor een school met ruimdenkende mensen die alle culturen, geloofsovertuigingen en leefwijzen respecteren. Dat onze school zich identificeert met het Christendom doet toch zeker niets af aan de openheid waarmee er over seksualiteit gesproken kan worden. De paus ziet graag een hoop kindertjes, maar daar is de capaciteit van het SMC toch niet op berekend…

Misschien is het ombouwen van de kantine tot crèche een idee?

Het blijkt dat leraren ook de positieve kanten van zo’n Durex-apparaat inzien.

Voor meneer Wijshoff zou het in ieder geval erg goed uitkomen, want dan heeft ie tenminste een oplossing voor het opbergen van z’n bananenschillen.

De creatieve kant van de school zou er ook een enorm stuk op vooruit kunnen gaan, denk maar eens aan de mooie gipsaftreksels die er bij handenarbeid gemaakt kunnen worden van zo’n condoom! Maar wat doe je als je geld in de automaat gooit en er komt niets uit?

Durf je dan naar mevrouw van Heusden te lopen en te zeggen: Joh ... de automaat is stuk! En wat als je er niet bij komt ?

Ook Palet zou er een stuk op vooruitgaan. Papagaaienpraat krijgt een enorme impuls.

Wat denk je hiervan?

Meneer Derks: Ik ben geheelonthouder.

Docent: je bent te laat!

Leerling: ja sorry meneer, ik moest nog even langs de condoomautomaat!

De leerlingen zijn er ook bij gebaat, en dan niet alleen op het seksuele vlak. Nee,

9tien

Ik lig op mijn rug in het gras Mijn ogen gesloten Het moment zo kunnen proeven De warmte van de zon op mijn lichaam Het gekriebel van het gras in mijn nek Ik dans op een wolk Geweven van gouden draden Draden van geluk.

Mijn hemel helderblauw Mijn vingers bespelen de wind Die door mijn haren glijdt Met een zucht van puur genot Verschijnt er een glimlach op mijn gezicht Merel

20tig

DI-RECT IN MARGRATEN Na een eerdere afzegging wegens een tour door Indonesië was het eindelijk zover. De spetters arriveerden in the Greatest Music Town of South Limburg Margraten. (uhm.) en nog wel in de manege.

Het was al vroeg druk op het veilingterrein.

Iedereen probeerde een glimp op te vangen van de boys en alvast zeker te zijn van een plaatsje vooraan,. maar de boys waren nog in geen velden of wegen te zien. Na een kwartiertje wachten buiten in de kou werden we wel verblijd met een soundcheck van Direct om alvast in de stemming te komen..

Toen eindelijk na veel geduw en getrek naar binnen.. Wij stonden best wel vooraan in de rij buiten, dus konden we ook meteen een goed plaatsje zoeken binnen. ( 4e rij begonnen we ) Dj Demo was ook van de partij om van tevoren de menigte in bedwang te houden door een leuk muziekje te spelen (wij rij 3).. en tijdens de optredens als opvulling..

In het voorprogramma speelde de band : The Pickpockets. (wij in rij 2) Een geweldige band die in de Nederlandse hip hop wereld zeer bekend aan het worden is. The Pickpockets bestaat uit 3 vrij jonge jongens die overigens niet lelijk zijn..

Tegen half 10 , 10 uur begonnen the Pickpockets... dat was echt super vet !!!!!!! en pas tegen 11 uur was het eindelijk zover, Di-rect stormde het podium op (wij rij 1).

Iedereen ( al die meiden) begonnen spontaan te schreeuwen bij het zien van Jamie en

Tim. Want zoals waarschijnlijk iedereen weet zijn dat de twee populairsten..

Na een geweldig concert met alle bekende nummers en nieuwe (nog) onbekende nummers, die uit volle borsten werden meegezongen, namen ze afscheid van hun fans in Zuid-Limburg. Snik snik.

Na het concert was er nog een handtekeningensessie en de mogelijkheid om een Di-rect’er een kus te geven. En een eventuele foto te nemen...ook de Pickpockets liepen rond met cd’s.

Achterin de zaal was er ook nog de gelegenheid om een shirt, poster of wat dan ook te kunnen bemachtigen met een officieel Di-rect label...maar naast dat alles had ik nog een xtra-tje : ik mocht na lang gezeurd te hebben bij de manager, ook een interview doen met de enige echte 4 leden van Di-rect ...speciaal voor Palet!

Ik had wel niet zo lang de tijd maar ja, dit is dan het resultaat:

Weten jullie dat wij, Palet, het allerbeste schoolblad 2000 en 2001 zijn. “neey, dat is ons helaas niet bekend. Maar als jij dat zegt dan vinden wij het een hele eer om door het allerbeste schoolblad te worden geïnterviewd.

Wie van jullie heeft de meeste inspiratie, en waar halen jullie die vandaan? Wie schrijft meestal de liedjes en wie de muziek? “Op dit moment schrijven Tim en Ik (Spike) veel basissen voor liedjes. Daar komen we

dan mee aan in de oefenruimte en met zín allen werken we het dan uit tot een compleet nummer. Inspiratie haal ik, Spike, eigenlijk overal uit. Alles wat er om mij heen gebeurt”.

Zitten jullie vaak voor privé-doeleinden op de computer/internet? gebruiken jullie ook wel eens MSN, of zijn jullie ook wel eens aanwezig in een chatbox? “We hebben het op dit moment vrij druk met de discoveralbumtour en de nieuwe plaat, maar ik ben wel een computergame-freak! Laatst heb ik een playstation2 gekocht en dat is echt een nieuwe verslaving’, aldus Spike.

Waar vinden jullie het leuker om op te treden als Di-rect? In Nederland of in het buitenland en waarom?

“Maakt eigenlijk niet uit want live spelen vinden wij sowieso al te gek en dan maakt het niet uit waar, maar in het buitenland is het toch een andere ervaring; spannender en zo”.

Wat was jullie ervaring met de middelbare school, welke opleiding hebben jullie gedaan? Wie heeft welk diploma gehaald?

“Iedereen heeft zijn middelbare school afgemaakt, Spike heeft zijn HAVO vorig jaar

21tig

!

afgemaakt. Op school ging het altijd best goed. We hielden de leraren en leraressen een beetje te vriend en dat was meestal wel een goede tactiek want zo kon je ook nog wel eens wat streken uithalen haha! Nooit blijven zitten ook dus, school vonden wij wel leuk”.

Heeft een van jullie wel eens in de redactie van een schoolkrant gezeten? Of iets voor een schoolkrant geschreven?

“Nee niet echt, maar aan het begin van Direct had Spike wel een interview met zijn eigen schoolkrant”.

Aan welk optreden denken jullie het liefst aan terug en waarom? en aan welk optreden absoluut niet en waarom?

“Parkpop was voor ons een droom die uitkwam want daar stonden we voor zo’n 80.000 mensen te spelen in onze thuisstad en het optreden ging ook goed in tegenstelling tot Pinkpop. Dat was wel te gek maar Tim had last van zín stem door het vele optreden en de spanning was erg hoog.

Daar hebben we eigenlijk niet gespeeld hoe we hadden moeten en kunnen spelen”.

Nu jullie ontzettend beroemd zijn gebeurt er van alles om je heen maar ook met jullie. Wat is het meest vreemde dat jullie

persoonlijk is overkomen als Di-rect lid?

“Uhmmm..tja..fans die je ten huwelijk vragen... je krijgt wel echt de vreemdste vragen, ..echt zoveel, ik weet het niet eens allemaal.. Op meisjes hun voorhoofd signeren, buiken, borsten alles!! Te gek haha!”

Stel jullie zouden broers zijn, zouden jullie dan een andere band met elkaar hebben?

Spike: Weet ik niet, maar nu voelt het ook dat we een soort van broers zijn want Direct is echt een hecht bandje en een team.

Dat werkt supergoed want stel Jamie is ziek, dan zoeken we geen invaldrummer ofzo..

Wat was jullie eerste reactie op de dood van Prins Claus?

Tja, het zat er aan te komen, maar ik weet nog dat Jamie mij sms’te: ‘Beatrix zonder sex.’

Is er ooit een beroemd iemand bij een van jullie optreden geweest? Zo ja, wie?

‘Veel Nederlandse toppers zoals Kane, Anouk en Blof enz. Maar ook Michel Schoots (drummer van de Urban Dance Squad), zegt jou waarschijnlijk weinig maar die waren zo’n 10 jaar geleden wereldberoemd en dat is zeg maar de bron van alle Nu-metal bandjes. Wij hebben ook nog samengewerkt met hem voor het 1e album discover.

Wat vonden jullie van Pim Fortuyn? En hoe denken jullie als Di-rect met een grote voorbeeldfunctie over de normen en waarden in Nederland.

‘Hij was een politicus die eindelijk eens

22tig

zei wat veel mensen dachten. Wij volgen de politiek wel een beetje maar we gaan er geen nummer over schrijven ofzo. We houden ons neutraal op dat gebied.’

Jullie fans zijn voornamelijk schoolgaande pubers. Denken jullie daar ook aan als jullie een liedje schrijven of een optreden verzorgen?

‘Ja, Wij zijn zelf nog pubers J dus dat maakt het contact met je fans veel makkelijker. Je denkwijze is zeg maar ook vaak hetzelfde.’

Tot slot: willen jullie de lezers/lezeressen nog iets vertellen? Zo ja: ga jullie gang ‘KOOP ONZE NIEUWE SINGLE ADRENALINE EN ONZE DVD ‘DI-RECT IN INDONESIE’ EN STOP MET DOWNLOADEN ANDERS IS ER OVER 10 JAAR HELEMAAL GEEN MUZIEK MEER!! ‘

Helemaal ondersteboven van deze “normale” en vooral lieve en melige jongens

die ook nog een mening hebben en deze kunnen en durven uiten neem ik afscheid van hen, jammer genoeg... Ik vertel lekker niet hoe dat is gegaan, maar ik heb er wel enkele mooie foto’s en handtekeningen aan over gehouden...

Met vele andere girls en boys heb ik een geweldige avond gehad met Di-rect , dj Demo en The PickPockets...

Marlou Nijpels

23tig

piercing

Als je een vrouwelijke tepelpiercing-drager bent, kun je dan borstvoeding geven als je een kind krijgt (nadat je de piercing eruit hebt gehaald)? Gaan die kleine melkkliertjes niet kapot van de doorboring door dit stuk metaal?

Aangenomen dat dit misschien zo is, worden deze wanna-benipplepiercings-havers op de hoogte gesteld van het ontploffingsgevoel in hun borsten, wanneer ze hun pasgeboren kindje niet kunnen voeden? Mijn moeder wil me dit namelijk al jaren doen geloven.

Om de een of andere reden wilde ze mij en mijn broertje en zusje geen borstvoeding geven en daar schijnt ze nog steeds niet over uit te zijn. ‘Ja, ik heb daar hele erge pijn van gehad. Het leek alsof ze uit elkaar knalden. Bij je broertje en zusje heb ik zelfs pillen moeten slikken tegen de pijn.’ Nu ik daarover zit na te denken: zou dit misschien de reden zijn waarom ik soms ruzie heb met mijn moeder? Omdat we vanaf het begin minder lichamelijk contact, dus ook minder geestelijk (?), contact hebben gehad dan een kind dat wel de borst heeft gekregen? Maar waarom heb ik minder ruzie met mijn vader dan met mijn moeder? Zou hij me soms borstvoe...nee...

Toen ik vóór Oud&Nieuw met vakantie in Sevilla was, lag ik tijdens Kerst in het zwembad. (Ja, het was misschien iets te koud en ik heb me misschien dagen daarna snotverkouden gevoeld, maar ik moest en zou kunnen vertellen dat ik gezwommen had met Kerst, wanneer ik thuis kwam). Als we met onze geleaste Babybensjes naar de stad gingen en deze wilden parkeren, kwamen we vanzelfsprekend de mannetjes tegen die we iedere keer tegen kwamen als we wilden parkeren. Deze mannetjes, die eruit zagen alsof ze met hun verslaafde lichamen elke seconde in elkaar konden vallen, waren ieder de baas over hun ‘eigen’ stukje openbaar parkeerterrein.

Ze vroegen een kleine bijdrage voor het bewaken van je auto en voor het helpen

met inparkeren. En ze deden dit alsof hun leven ervan af hing (wat misschien in de praktijk ook wel zo was als ze geen fooi kregen).

Waarom interesseer ik me voor verslaafde Spaanse mannetjes die je helpen inparkeren? En waarom weet ik nog steeds niet of het kwaad kan, zo’n tepelpiercing? En waarom breng ik deze twee totaal los van elkaar staande onderwerpen in verband met elkaar in dit stukje? Misschien een kronkel in mijn hoofd of zo.

Kim Hutjens

24tig

papagaaienpraat Jij was eigenwijs, ik was hoogbegaafd, dus dat gaat precies samen’ - meneer Kluten; waarom de samenwerking met meneer Koekelkoren tijdens het natuurkundepracticum altijd zo soepel verloopt

Een supereditie deze keer, als goedmakertje voor het gemis van Papagaaienpraat in de Kerstpalet. Meestal wordt deze rubriek vol ge-onelined door het alfa-gedeelte van onze onderwijzende elite... Het alfagedeelte en een zeker gammadocent wel te verstaan.

Deze keer niet; bij wijze van uitzondering bleken ook de mannen van de B-vleugel bereid hun aforismen aan te dragen om de Papegaaienpraat mee vol te krijgen.

‘Hé daar, dit is de laatste keer, anders haal ik je naar voren!’

‘Krijg ik wéér de schuld...’

‘Nou, wéér... Ik probeer jullie zoveel mogelijk afwisselend de schuld te geven; ik weet wel dat het een gemeenschappelijke constructie is.’ - meneer De Bruin.

‘Ik ben scherp vandaag, dus ik naai je’ meneer Kluten tegen leerling die niet oplet bij het nabespreken van de toets.

‘Dat (meisje) heeft lol en wij zitten hier maar wat te ploeteren’ - meneer Jansen.

‘Hansworsten! Het wordt tijd dat ik jullie eens wat pittiger maak... Salami ofzo...’

- meneer Kluten.

‘Als hij zich nou beter aan de theorie gehouden had, had het geklopt’ - meneer De Bruin over mislukt experiment.

‘Waarom moeten we dat eigenlijk kunnen bewijzen? Je mag toch op de toets gewoon de formule invullen?’

‘Omdat je op een voorbereidend wetenschappelijke opleiding zit; dan moet je je over dingen verbazen, en niet zomaar iets aannemen!’

‘O..’

- meneer Jansen [wiskunde].

‘Jij leidt dat meisje af en dat meisje leidt jou af, dus dat is een wederkerig systeem’ - meneer Kluten.

‘Maar ja, bij de toets heb je Cabri [voor de niet- N&T’ers (alsof dat er zoveel zijn): meetkundig computerprogramma] niet bij de hand... Misschien bij de volgende lichting, die hebben allemaal een laptop bij zich... Waar zou ik dan zitten?’

‘Bij de koffieautomaat’ ‘Ik drink geen koffie’ ‘Chocomel dan...?’

‘Ook niet...’ - meneer Jansen Meneer Francort: ‘Vraag meneer Gerits maar eens naar Leuven, de 10-daagse veldtocht, dan wordt ‘ie heel nerveus, dan zegt ie: Uhhhh..... frieten.’

Leerling: ‘Ik wens u een gelukkig nieuwjaar.’

Meneer Niekamp: ‘Ik wens iedereen ook een goed 2003, goede resultaten op jullie rapporten en dat iedereen naar een school gaat die hij of zij graag wil. Je kunt gewoon hier op het SMC doorgaan of naar een andere school.

Ik zeg maar wat, het Spinazie college. ‘ Leerling: ‘Meneer, 12 kinderen drinken toch 48 liter water? ‘ Meneer Macco: ‘Watblief, wil je daar

25tig

soms

een

zwembad

mee

vullen?’

Meneer Francort: ‘Ik ben ook maar een mens van vlees en vooral héél veel bloed.’

Meneer Corten: ‘Ik heb mijn grafschrift al klaar: Hier ligt Corten, verder geen puin meer storten.’

Meneer Steinbusch: ‘Denken moet je aan de paarden overlaten.’

Meneer Macco: ‘Als ik je nog een keer zie omdraaien dan neem je morgen maar boterhammen voor mij mee.’

Leerling: ‘Wat wilt u erop?’

Meneer Niekamp : ‘Eerste waarschuwing: kan gebeuren, tweede keer dat is toeval, maar de derde keer dat is een oorlogsverklaring!!!!!!’

Meneer Oomen: ‘Je moet nooit een touw zomaar rond laten slingeren, voor je het weet is iemand zijn gebit kwijt, maar wie het dadelijk met succes kan opvangen krijgt van mij een Snickers.’

Meneer Francort: ‘Een vuilophaler verdient minder, maar heeft het misschien zwaarder. Hij moet alle zakken ophalen ... ik kijk er iedere dag tegenaan.’

Meneer Derks: ‘Als jullie aan het begin van de les hadden gevraagd of we 1 minuut stilte voor prins Claus konden houden had ik gezegd: doe maar vijftig minuten.’

dat je als dat maar ik wil

je vingers niet eraf hakt en gebeurt gooi je het stompje gewoon in de prullenbak, geen rotzooi in mijn lokaal.’

Meneer Corten: ‘De eerste keer was het de duivel, de tweede keer iets anders, maar de derde keer kon je antwoorden. Want, ja!

Dan was God aan de lijn.’

Meneer Francort: ‘Nova is net een mortuarium.’

Meneer Westerwoudt komt binnen in G1 en vraagt aan meneer Jacobs: “Is Kelly er?” Waarop meneer Jacobs antwoordt: “Nee, maar Tim is er wel.”

Meneer Wiertz tijdens lokaalwisseling: ‘Kom maar binnen jongens en meisjes, meneer Jansen staat alweer te springen.’

Leerling: ‘Hoezo, ziet hij ons anders niet?’

Meneer Francort over zijn ervaringen als publiek bij Rons Honeymoon quiz: ‘Ze laten je spontaan, ongedwongen op commando opspringen. Het is een soort 2e Wereldoorlog zonder wapens.’

Meneer Jansen (HV): ‘De les is afgelopen, ga maar naar je mammie toe.’

Meneer Francort over meneer Martens: ‘Hij vindt zichzelf nogal breed geïnteresseerd. Het Eijsden-plus model.’

Meneer Breuls over massa- en stukproductie: ‘Jullie zijn de massa en ik ben het stuk hier in de klas.’

Meneer Corten over studiewijzer: ‘Zie dit niet als dienstregeling voor de bus, maar als dienstregeling voor de NS, onderweg verandert alles.’

Meneer Francort: ‘Meneer Steinbush lijkt me niet zo’n Staphorst-figuur. Hij lijkt me meer een prairie-figuur.’

René, Mathieu, Aimée, Rick, Katja en Pol v. Aubel.

Meneer Jansen (TN): ‘Dit is de machine waarbij je goed moet opletten

26tig

Teacher terror Waar gewerkt wordt maakt men fouten ...Dus ook in het onderwijs. Correctie: vooral in het onderwijs. De meeste leerlingen is het wel een aantal keren in hun schoolcarrière voorgekomen dat een leraar iets flikt dat dus volgens dus heersende school normen en waarden niet door de beugel kan .

Waar ligt de grens van een gewaagde grap en een opmerking die totaal out of line is? Een maatregel die streng maar rechtvaardig is, of een regelrechte naaistreek? Opmerkingen als : ‘Meisje, is het nou wel zo slim om een alcoholist achter de bar te zetten ? als je een poging tot tappen aan het doen bent vind ik net op het randje, maar ik neem aan dat een leraar het recht niet heeft uitspraken te doen als : ‘Jij geeft alleen om iemand als je er zelf beter van kan worden !. Maar het vreemde is dat er docenten zijn die zich dit recht toch keer op keer weer toeeigenen. Een 3 als startcijfer opschrijven bij iemand die nieuw is in de klas getuigt ook niet van veel flexibiliteit (wel van veel creativiteit ...Want wie verzint nou weer zo iets vaags?)

Het is gewoon een feit dat je als leerling maar voor lief moet nemen wat leraren je te zeggen hebben want, hoe graag je dat ook mag willen, een rake opmerking terug maken mag je bij veel leraren niet. Maar gelukkig zijn niet alle docenten zo, er zijn er genoeg die wel tegen een stootje kunnen. En wat denk je hiervan, je werkt je helemaal uit de naad om je proefwerkweek zo goed mogelijk te maken en denkt dat je dat ene punt dat toch niet zo fantastisch was als je gehoopt had nog wel op kan halen met je herkansing...maar wat is het geval? Door alle spanningen rond de revue en dergelijke ben je juist op die ene dag ziek .Aangezien er niets in het PTA staat dat je niet ziek zou mogen zijn op de herkansingsdag maak je je hier natuurlijk niet druk over en geeft je met volle overgave over aan je genezing.

Wat blijkt? Op de herkansingsdag zelf is er een brief uitgedeeld waarin vermeld werd dat mensen die niet aanwezig waren het proefwerk niet meer mochten herkansen.

Op zich is het prettig dat het wordt

medegedeeld ...maar misschien had het meer nut gedaan als het ook werkelijk aan de mensen voor wie het bedoeld was werd verteld . ‘s Dinsdags kom je gelukkig geheel genezen weer op school om vervolgens te horen te krijgen dat je niets mag herkansen ...rechtvaardige maatregel , of regelrechte naaistreek ?Leerlingen hebben het al moeilijk genoeg ...zoniet met school dan wel met alle buitenschoolse verplichtin-gen.

Beste docent , wilt u voorkomen dat u in de toekomst les moet geven in een legbatterij vol stresskippen (Pok!!) dan zult u dit soort acties toch werkelijk achterwege moeten laten. Dit was slechts een voorbeeld van een typische Maartensdocentenactie, maar geloof me er zijn er nog veel meer, te veel om allemaal te noemen. Voor alle mensen die ooit geconfronteerd zijn met de toorn des docents: beste docenten, wij verklaren u unaniem tot doos !

(Uitzonderingen bevestigen natuurlijk de regel!)

Elke

27tig

Nederland: een klein landje met ‘grote’ zorgen In de gekkigheid van formeren herkennen wij de politiekers.

Homohuwelijk, euthanasie, politieke en militaire steun: het maakt allemaal niet uit. Wie weet wordt Nederland straks door Beau van Erven Doorens bestuurd. Met Bridget – formeren doe je zo! – best een verfrissend idee. Rick verhaalt.

Nederland: een klein landje met ‘grote’ zorgen Het was een paar weken geleden. Er dreigde een oorlog tussen Irak en de VS, en in veel landen ging het slecht met de economie. Mensen gingen in grote getale de straat op voor protesten en men sprak alleen nog maar over de dreigende oorlog of de slechte economie, behalve in ons Nederlandje, dat haar naam de laatste tijd steeds meer eer aan doet.

Als je hier de krant opensloeg begon het met Prinses Margarita en eindigde het met Aidols, daartussen in stond ook nog iets over een formatie (ja mensen, men was en is nog steeds aan het ‘formeren’ in ons land).

Terwijl de hele wereld zich druk maakte over een mogelijke oorlog, zaten Bos en Balkenende in hun glazen stolp gezellig een beetje bij te kletsen over wie hun favoriete Aidol en de rest van Nederland deed hetzelfde. Ze noemden het formeren, maar eigenlijk wisten ze al van tevoren dat het CDA de boel zou gaan dwarsbomen, want die wilde met de VVD verder.

Wat moesten ze ook? Een groot deel van het volk had tenslotte aangegeven een PVDA-CDA kabinet te willen, door massaal op beide partijen te stemmen, en het was natuurlijk ongepast om eerst naar een coalitie CDA-VVD te kijken.

Dus Balkenende en Bos klessebesten gezellig wat af in Den Haag, om uiteindelijk dan maar te zeggen dat ‘er geen chemie was’ tussen PVDA en CDA zodat het CDA weer vrolijk verder kan met ‘haar’ VVD en LPF. Terwijl ik deze tekst schrijf zijn er alweer VVD-CDA formateurs benoemd.

‘De deur naar de LPF’ wordt door VVD noch CDA dichtgehouden, maar het zou wel ongeloofwaardig zijn om verder te regeren met de LPF aldus Balkenende.

Het is dus niet uitgesloten dat we een totaal ongeloofwaardig kabinet krijgen.

De economie is nog steeds niet aan de beterende hand en in Irak is ook nog lang niet alles in orde, maar in Nederland zijn we na bijna een jaar formeren, regeren, breken, verkiezingen, formeren, weer breken en wéér formeren nog niet in staat om een degelijk kabinet samen te stellen, dat ons land er weer bovenop helpt en de problemen in de wereld serieus bekijkt en aanpakt.

Waar zijn we nu helemaal mee bezig hier in Nederland? Waar maken we ons nu druk om?

Als we ons nu eens druk maakten om de dingen die echt belangrijk zijn, waren de meeste problemen die er spelen binnen twee tellen de wereld uit.

Maar ja, dat begrijpen ze in Den Haag toch pas als het te laat is en iemand die het lukt om daar iets aan te veranderen, om hun egocentrische gedrag uit hun hoofd te praten, die verdient wat mij betreft TIEN lintjes! Want dat zou toch zeer knap zijn.

Uw Politiek verslaggever, Rick Hoen

28tig

Jij Slenterend in het duister, zie ik de maan, schijnend door de bomen…

Slenterend in jouw schaduw, hoor ik de wind, waaiend door de bomen…

Vol verwachting, klopt mijn hart verkrampt door gevoelens.

Angst voor de realiteit, de illusie die wegkwijnt…

Daar wordt op de deur geklopt, met harde zakelijkheid is de stilte verbroken.

Vervlogen de illusie, die ik wekenlang had opgekropt…

Rudy Hover

29tig

Het heerlijk avondje is gekomen, kwam het echter niet voor mij, want al mijn mooiste dromen zijn uiteengespat en nu voorgoed voorbij…

Wrakanalyse Met fruitig frisse moed gaan wij op pad. Wat kan ons na ons vorige wrak -avontuur nog gebeuren? De voorspelling een rijdende vuilnisbelt aan te treffen viel ons toen heel erg mee, dus ook deze keer verwachten wij niets meer dan een keurig verzorgde auto. De vogeltjes fluiten, het zonnetje schijnt en in ons vizier verschijnt... een keurige Citroën. Het fruitige citroentje van de dhr. Corten. Zoals ons werk beaamt gaan wij gaan als eersteklas inspectrices gretig aan de slag.

Zo netjes als dat Berijdbaar Enig Lachwekkende Gevaarte 5 sterren auto van dhr. Westerwoudt, zo rommelig is de auto van dhr. Corten, (de C zal niet voor niets staan voor ‘chaotisch’), en ondanks alle bonnetjes van wasstraten, onderhoudsbeurten en dergelijke, kunnen wij hier weinig van terug zien. Bergen rotzooi op de gekste plaatsen. Angstig kijken we elkaar aan, en we vragen ons af waar we in terecht zijn gekomen. Werk is werk, het moet dan maar. We beginnen een beetje door alle rotzooi te baggeren en vinden een aantal cd’s. Een beetje Vivaldi op z’n tijd kan geen kwaad, moet meneer Corten gedacht hebben aangezien er een behoorlijke collectie uit het oeuvre van deze componist in de auto te vinden is.

Dat deze beste man een groot voorstander van de slogan :’een goed gebit ,is een waardevol bezit!’ kunnen we wel zien aan alle tandenstokers (enkelen zelfs gebruikt!) en kauwgums.

Maar hier hield de ellende jammer genoeg niet op! Tijdschriften vinden we overal, van de Elle wonen tot de Allerhande. Het is een gevarieerd man zullen we hieruit maar concluderen!

We zij zó gespannen van dit onderzoek, wat zich duidelijk lijkt te uiten op onze lachspieren.

Corten’s Car

Met trekkende kaken en gierend gehinnik, kruipen we met alle macht naar het dashboardkastje. Tussen de tranen door kunnen we deze nog net met wat fantasie analyseren.

We komen een aantal pennen tegen, 2 zonnebrillen en een gewone bril.

Niet geheel schokkend, (eerder nog lachwekkender) dachten wij zo. Totdat ons oog viel op een onopvallend wit papiertje!

Na wat ontcijferwerk kwamen wij tot de conclusie dat dit een e-mail van Dhr. Westerwoudt aan de bezitter van deze auto was. OEGH spannend! We hebben natuurlijk, als eerlijke leerlingen, deze niet gelezen (is privé) maar stiekem ging hier dus om een routebeschrijving. Dhr. Westerwoudt besloot deze interessante en vooral informatieve e-mail nog met een goed advies: ‘Kijk niet te lang naar de lingeriewinkel. Belgen hebben namelijk geen Sloggybillboards bij cruciale kruispunten, maar installeren daar lingeriezaken. Kun je na een ongeluk in ieder geval een ‘schoon’ setje kopen! ( is dat ONZE Wester?!) Als dat geen wijsheid van de bovenste plank is dan weten wij het ook niet meer!

Het inspectie team verplaatst zich na

deze bevindingen naar de achterbak.

De gevaren driehoek lacht ons toe, maar gewaagd lachen wij keihard terug, gevolgd door de Glassex en andere autoopkrikkende middelen .Meneer is duidelijk erg zuinig op zijn auto!

Verder vonden we hier en daar wat nagelvijlen, ranzige op wc-papier lijkende papiertjes, schadeformulieren. Hier en daar liggen wat pilletjes, maar we geloven de goede man er maar op dat het hier uitsluitend paracetamol bedraagt.

Het ruig inspectieteam der Palet, Gegroet.

Elke en Aimée

30tig

Blast! De Nederlandse taal verloedert.

Dat is een feit. Niet alleen geven veel managers (?) de taal vreselijke termen als ‘implementeren’ en ‘kick offs’.

Ambtenaren kunnen er ook wat van.

Het gevaar is echter ook dat de televisie de brave Nederlandse burger teveel Engels meegeeft. Daarover maakt René zich druk.

Engels De laatste jaren wordt onze Nederlandse taal veel doorspekt met het Engels. Nu vraag ik mij af waarom ? Ikzelf vind het zeer hinderlijk, ik bedoel we hebben toch een eigen taal, en die komt volgens mij niets te kort, in vergelijking met het Engels. Wat zijn de voordelen van deze Nederlands-Engelse taal? Het enige dat ik mij kan bedenken is dat is dat je minder moeite hebt met het Engels op school. Op school is Engels sowieso al een heel vervelend vak, vind ik, vooral in de 4e en 5e klas krijg je honderden woorden te leren en honderden minuten aan extensive listening en reading, zoals onze docenten Engels dit noemen.

Dezen nemen zich aan het begin van het schooljaar voor, tijdens de Engelse les alleen Engels te praten, maar in de loop van het schooljaar komt hier maar weinig van terecht. Nu zijn Engelse leraren sowieso een beetje eigenaardig. Zo heeft mevrouw Pekelharing de neiging haar hoofd constant onder zo’n 120 graden te houden, en zo haar neus(je) hoog in de lucht te steken. Maar dit doet zij volgens mij alleen maar om te voorkomen dat haar bril van haar neus(je) afvalt.

Maar nu even terug naar de verengelsing

van het Nederlands. Het is natuurlijk op het eerste gezicht niet zo raar dat wij, Nederlanders, zoveel Engelse woorden overnemen, dit komt mede door de vele Engelstalige tv-programma’s, de computers, en natuurlijk de Engelstalige muziek. Wel is het raar als je je bedenkt dat we hier in Maastricht maar een paar kilometers van het Franstalige deel van Belgie afwonen, en zo’n 200 kilometers van Engeland, met daar tussen in nog eens de Noordzee.

Als onze taal niet zo was verengelst, maar verfranst, zeiden we niet; shit, not done en oo my God, maar; merde, pas fait en oo mon Dieu.

Engels René Rousseau, V4A

Blast! De Nederlandse taal verloedert. Dat is een feit. Niet alleen geven veel managers (?) de taal vreselijke termen als ‘implementeren’ en ‘kick offs’. Ambtenaren kunnen er ook wat van. Het gevaar is echter ook dat de televisie de brave Nederlandse burger teveel Engels meegeeft.

Daarover maakt René zich druk.

31tig

Flegmatiek ijzige onverstoorbaarheid, als een koele kikker sto誰cijns starend naar mijn bevroren sloot. ingetogen grienend, zijn contrasterende tinten niet te onderscheiden. hevige frustraties treffen tijdloze gebreken. waanzinsgebieden doortrekkend, buitensporig soppend, in het opgekropte slijm. een onzichtbare striem schuurt venijnig. chaotische waanzin, als finale eruptie. blinde woede

Rudy Hover

32tig

Terrible Loverboy Terrible Loverboy

(Nederlandse vertaling)

Het winnende lied van ‘5 minutes of fame 2002’, van de band Untitled, mét vertaling.

Door de multigetalenteerde zangeres van de band en Palet-redactrice, Christianne. Lees en huiver, een song met hitpotentie!

You said you would always be there for me.

But now after days of blindness I see: You are the biggest loser that’s the truth.

And now I’m sure what Iím going to do.

‘Cause if you think you can treat me like a fool, and if you think that I think you’re really cool, I have to disappoint you ... monstrosity.

You’re such an angel But the next day you act like a devil.

If you think you can fool me, Iíll show you how mean a girl can be.

You give love such a bad name, You think itís fun but you should be ashamed.

I am sure one day youíll have to pay And I see: Itís getting worse every time, terrible loverboy.

I still hear all your lies in my head, And they are driving me awfully mad.

But you have threatened me long enough, And now things will become very rough.

Luckily, lies still have no legs today.

And if you think Iím an easy game to play, I say : Get lost, Ga uit mijn weg... crazy fool.

You’re such an angel, But the next day you act like a devil.

If you think you can fool me, Iíll show you how mean a girl can be.

You give love such a bad name, You think itís fun but you should be ashamed.

I am sure one day youíll have to pay.

And I see: itís getting worse every time, terrible loverboy.

Jij zei dat je er altijd voor mij zou zijn.

Maar nu, na dagen van blindheid zie ik het: Jij bent de allergrootste loser dat is de waarheid.

En nu weet ik zeker wat ik ga doen.

Want als je denkt dat je mij als een dwaas kan behandelen, En als je denkt dat ik denk dat je echt cool bent, Dan moet ik je teleurstellen Ö monster.

Jij bent zo’n engel, Maar de volgende dag gedraag je je als een duivel.

Als je denkt dat je mij voor de gek kunt houden, Zal ik je laten zien hoe gemeen een meisje kan zijn.

Jij geeft liefde een slechte naam.

Je denkt dat het grappig is maar je zou je moeten schamen.

Ik weet het zeker: op een dag moet je ervoor betalen.

En ik zie: het wordt elke keer erger, vreselijke loverboy.

Ik hoor nog steeds al je leugens in mijn hoofd, En ze maken mij vreselijk gek.

Maar jij hebt mij lang genoeg bedreigd, En nu zal ik je eens ruw aanpakken.

Gelukkig wint de waarheid het nog altijd van de leugen.

En als je denkt dat je met mij kunt doen wat je wilt, Zeg ik: verdwijn, kruis niet mijn weg ... gekke dwaas.

Jij bent zo’n engel, Maar de volgende dag gedraag je je als een duivel.

Als je denkt dat je mij voor de gek kunt houden, Zal ik je laten zien hoe gemeen een meisje kan zijn.

Jij geeft liefde een slechte naam.

Je denkt dat het grappig is maar je zou je moeten schamen.

Ik weet het zeker: op een dag moet je ervoor betalen.

En ik zie: het wordt elke keer erger, vreselijke loverboy.

33tig

God bless God bless

Door de praktijken van de Ami’s in Irak valt het Achtuurjournaal heden ten dage meestal flink wat langer uit.

Naast het complete verslag van de die dag geleverde slagen, ondersteund met door een computer doorgerekende satellietfoto’s, laten de heren en dames van de NOS ons ook zien hoe er bij het thuisfront over de aan de gang zijnde oorlog wordt gedacht.

Breede uitgemeten – en terecht – werden daarbij de enorme vredesdemonstraties die wereldwijd worden gehouden. Pastors zien handwrijvend voor het eerst in jaren hun kerken weer overvol stromen – zelfs tot buiten stonden de vredesactivisten in Dresden – en inderderdaad voor een nobel doel.

Zo niet in een klein dorpje – gezien het inwonersaantal kan ik het beter een gehucht noemen – waar de kolossale ranch staat van de president die denkt dat ook de wereldpolitiek op z’n comboys’ aangepakt dient te worden.

Voor een idillyisch witgekalkt houten kerkje tegen een strakblauwe Texas-lucht zien we daar de vertegenwoordigers van the American Dream staan: mollige dames in strechbroek met een klein wit hondje onder de arm, wat minder gestoord uitziende Amerikanen van middelbare leeftijd die toch weer net iets te dom uit hun ogen moeten kijken en een vroom kijkende pastoor.

Die laatste – montuur dateert uit einde jaren ’70, spaarzame haartjes die

morgen duidelijk op nummer gelegd en tot aan het moment van het interveiw met de Nederlandse reporter zorgvuldig tegen de wind beschermt, onberispelijk wit boordje onder met Black Velvet gewassen gewaad – blikt zelfverzekerd in de lens.

“Waar bidt u vandaag voor?” luidt de vraag. “We pray for our President and for our Soldiers.” “Vindt u niet dat de oorlog slecht is en zo spoedig mogelijk beeindigd moet worden?”

Ervan overtuigd dat de interieuwer door een hondsdolle prairiehond gebeten is en het daarom niet snapt legt hij die vertegenwoordiger is van de Almachtige het nog eens uit: “Zij die tegen de oorlog zijn hebben dit boek niet goed gelezen.” Een Bijbel flitsts door het scherm vanonder zijn arm. “God is voor de oorlog zolang wij de mensen van de onderdrukking verlossen. Saddam is slecht en wij, Amerika, zien het als onze plicht – nee sterker, het ís onze plicht – in te grijpen.”

Dan zien we een stukje van de mis: “O Lord, please bless America and please bless our Soldiers and make thier Victory swift, and the American Liberation of Iraq.”

Vervolgens worden nog enkele kerkgangers naar hun mening gevraagd.

“Het heeft nu lang genoeg geduurt,” luidt een wel zeer wijze opmerking. Iemand anders in van mening dat “Somebody’s got to do it and that’s got to be America.

Or else nobody’ll have the guts to handle this.”

Gelukkig wordt daarna de camera

afgezet en begint het volgende deel van de reportage. Speciaal voor de beginnende oorlog heeft een vredesactivist z’n intrek genomen in Bush’ dorp – een al wat ouder wordende vent, baseballpetje op, keurig onderhouden baard en paardestaart. Het geld waarmee hij z’n houten optrekje heeft betaald heeft hij vergaard met de verkoop van anti-oorlogsbuttons.

Een prachtig bord met een in hippiestijl geschilderde witte duif tegen een helderblauwe achtergrond en de tekst STOP THE WAR NOW staat trost naar de straat gericht. Vandaag houdt hij open huis. Iedereen uit het dorp die belangstelling heeft mag komen kijken.

Terug in het dorp – waarschijnlijk in het enige café; de mis is immers afeglopen – wordt de mensen gevraagd wat ze vinden van hun nieuwste inwoner.

“Sommige mensen willen nou eenmaal altijd tegen iedereen ingaan,” is de mening van een heer. “I say he isn’t quite well upstairs,” vult een ander aan.

Een politiewagen stopt voor het huis van de vredesactivist. Die staat rustig op, loopt naar de uitstappende agent en groet hem beleefd. De dienstklopper – haren net iets over de oren en een snor zo van “respect my autority”- zegt dat hij en de

34tig

winterwonderland Kut Kut Kut het is al 13 over 8, ik moet opschieten! Ren half aangekleed het huis uit, richting fiets, DAMN, het is koud. Jas extra dicht doen. Sleutel in slot, slot blokkeert...

GRrr..... Als je iets niet kan gebruiken op dat moment is een fietsenslot dat bevroren is. Na een heleboel tevergeefs gefriemel en getrap ren ik terug het huis in, papa staat daar al heel lief met een beker thee klaar, dan flikker je haast met beker en al om, het tuin pad is errug glad en huppa thee over slot. Joegee Joege, slot doet het weer!

Snel doorfietsen hopen dat Dennis er nog is. Okeej, jippie, dan ontdekt je een halve meter voor het rode stoplicht dat Meneer de Bevriezer je remmen ook heeft bevroren! En de bevroren sneeuw op het wegdek is niet in een vriendelijke bui met als gevolg dat ik pas midden op de weg tot stilstand kom, zelf mijn Martens lieten mij in de steek.

Dan toch nog enigszins heel op school aangekomen, kunt u het wel raden. Sleutel weigert eruit te komen.

Ik bedoel, enerzijds snap ik het wel, ik ben ook errug gehecht aan mijn sleutels maare... Dus ik naar het tekenlokaal waar ik les had, vragen of er iets warms in de buurt was..

Na een dikke 10 minuten naast een waterkoker te hebben gestaan komt er beweging in de zaak en ik huppel naar buiten en haal mijn sleutel eruit.

En heel leuk huppel ik weer terug klemt de deur, die is ook bevroren

en gaat de rest van het kokend heet water over mijn hand.. Auw Auw Auw...

Na een vrij okeej dagje achter de rug hebben gehad huppel ik weer richting fiets en u raad het alweer.

Dus ik huppel een beetje groen/geel ergerend pimpel paarse met gele stippels richting tekenen en sta daar weer te wachten tot water kookt. Mijn slot krijgt weer de volle lading en al gauw zit Muis weer op haar fietsje.

Dit maal richting Opa en Oma. Daar was ik een week geleden ook al geweest, maar omdat Oma mij mij aanzag als de vriendin van mijn nichtje trok ik de conclusie dat het misschien wel een plan was om weer eens wat vaker langs te gaan. 2 uur later stap ik weer de bittere sneeuw in en jah hoor.. Mijn fietsje was dus niet echt in een orginele bui, dus je kunt wel raden. Eerst probeerde ik de sleutel te verwarmen met een kaars maar toen dat niet hielp greep ze naar de koffie. Dus nu stonk mijn fiets ook al naar koffie, Bah Bah Bah..

En nu kan ik dus echt geen fiets of slot meer zien.. Ik houd hier echt trauma’s aan over.. Een fietsslotenfobie. Ik ga maar even langs mijn therapeut.

35tig

Merel

Verslaafd aan spanning en sensatie?

Verslaafd aan spanning en sensatie?

De gemiddelde scholier geniet ervan!

Het kijken naar programma’s vol energieke en stuntende mensen zoals Fear Factory, Explosief en het al zo bekende Jackass. Komen deze namen je niet bekend voor? Dan loop je vast en zeker achter. De kick die de gemiddelde scholier van die beelden krijgt is maar al te bekend. Maar wat drijft onze adolescente zielen ertoe om naar programma’s te kijken waar mensen kotsend en walgend levende insecten naar binnen werken? Is het pure verveling of ligt het psychisch?

Stel je eens even voor: je zwemt 50 meter onder het ijs van de Noordpool zonder zuurstoftank in vrijwel niks anders dan je zwembroekie. Je moet naar het andere gat zwemmen en maar hopen dat je longen het vol houden en dat je de richting maar weet te houden. Je voelt dat je weer moet ademen en dat de zuurstof op is. Je snakt naar adem maar besluit door te trappelen. Je begint te zweten, je hartslag gaat als een gek tekeer. Je hersenen maken nu in een hoog tempo norepinefrine en serotonine aan en in je bloedstroom worden adrenaline en cortisol afgescheiden. Het is erop of eronder.

Bijna letterlijk in dit geval. Gelukkig, je bereikt na zes en een halve minuut de oppervlakte en kunt weer ademen.

Je voelt je herboren, je voelt dat je echt leeft! Wat een kick!

De waaghals die deze stunt ongeveer uithaalde is de Nederlander Wim Hof. Hij is één van de vele sensatiezoekers in de wereld die niet zonder “De Kick” kunnen leven.

Sensatiezoekers hoeven niet altijd de mensen te zijn die een grote mond hebben of de stoere bink zijn. Dat je een sensatiezoeker bent wordt niet bepaald door je uiterlijk!

Maar nu The Big Question: hoe komt het dat mensen zulke gevaarlijke stunts en walgelijke programma’s leuk vinden?

Waaghalzen hebben in hun hersenen een tekort aan serotonine en norepinefrine. Daardoor voelen ze zich vaak duf en verveeld. Om van dat zombiegevoel af te komen storten ze zich in sensationele sporten of hobby’s. Dat maakt de broodnodige norepinefrine en serotonine aan en geeft de waaghals het gevoel dat hij eindelijk “wakker” wordt. Net zoals drugs werkt deze “high” verslavend.

Om het niveau van die hersenstoffen op een lekker peil te houden, moeten waaghalzen steeds nieuwe stunts uithalen.

Aangezien sensatiezucht een biologische oorzaak heeft, lijkt het alsof je er niks tegen kunt doen.

Maar is dat wel waar? Kunnen waaghalzen niet gewoon afkicken?

De hersenen kunnen wel degelijk aan een lager niveau van stress wennen. Een waaghals kan dus best leren met minder enge stunts genoegen te nemen. Dus als jij

iemand kent die behoorlijke last heeft van sensatiezucht kun je zelf actie ondernemen door de persoon gewoon naar een afkickcentrum te sturen.

Enkele kenmerken die je kunnen helpen om nou zeker te weten of je docent/collega/vriend/ vriendin/ pa/ma/broer/zus/oma/opa aan sensatiezucht lijdt volgen hier: o Ze hebben dus een sterke neiging om gevaarlijke stunts uit te halen. o Ze houden van wilde tv-programma’s, zoals avonturenseries. o Natuurfilms en klassieke muziek vinden ze vaak slaapverwekkend. o Ze houden vaak van exotisch en pittig voedsel en deinzen er niet voor terug om in een restaurant bizarre gerechten te bestellen. o Ze drinken meer alcohol, vooral bier. o Ze laten ‘saai’ eten als fruit en brood liever staan. o Zeer belangrijk: ze zijn niet bang aangelegd.

36tig

Voetbal enzo Ik zal er niet omheen draaien: Wat is er mis met voetballen op een schoolplein? Bepaalde mensen op onze school moeten zonodig als we een beetje lol hebben laten blijken dat men over macht beschikt en ons mededelen dat het balletje verwijderd moet worden. Betreffende personen wordt dringend om uitleg gevraagd.

Ik bedoel, met een balletje met een diameter van amper 15 cm. zie ik beslist nog geen ongelukken gebeuren. Afgezien dat we de OOP’ers zowat misselijk hebben gemaakt met de vraag of we het balletje van het dak mochten halen…

Bovendien: betreffende autoriteit is nota bene zelf voetbalfan. Tot voor kort nog een vaak geziene gast op de Boschpoort in de Geusselt.

Het blijkt wel weer dat voetbal in Maastricht dood is. Zelfs een balletje trappen mag niet meer, dat doet nog pijn aan de ogen van onze coördinator.

Men heeft liever dat de jeugd van tegenwoordig op zijn gat zit te roken dan dat men sportief bezig is.

Uitleg is bovendien hoognodig aangezien er in

het schoolregelement geen passages over ballen zijn opgenomen. Bestaat er soms een nieuwe druk? Dan is hij in ieder geval zo nieuw dat zelfs het personeel nog niet op de hoogte is. OOP’er Arnold in ieder geval niet. Die heeft nog staan meevoetballen…

Welke volidioot heeft btw de term Onderwijs Ondersteunend Personeel uitgevonden?! Het vroegere “conciërge” klonk een stuk beter. Niet zo kil.

Bovendien is het takenpakket van de OOP’er volgens mij niet veel anders dan dat van de aloude conciërge. Maarja. Het klinkt duurder.

Over duur gesproken: het sponsorbord bij de hackeyclub heeft duidelijk succes: Onze school is de laatste tijd overbevolkt geraakt door schijnbaar van het geld bulkende “studenten”. Bravo rector. Wat wordt de volgende stap: De tennisclub? Er is ook nog een noodlijdende voetbalclub. Als die gesponsord wordt zal dat zeker de ondersteuning vanuit uw bestuur ten goede komen,

Voetbal enzo

getuige de vele voetbalfans

37tig

38tig

kietelpagina

39tig