Editorial Hier is ie dan weer! Een gloednieuw (veel, maar dan ook echt veel te laat) Palet! Maar in de tussentijd is er ook heel veel gebeurd. Zo hebben jullie hopelijk allemaal kunnen genieten van een welverdiende vakantie, en hebben jullie je rapport verbrand. De redactie heeft zich vooral beziggehouden met redactiezaken (hah, vandaar dat het Palet zo laat is), zoals het winnen van een prijs door Simon op de Nationale Schoolkrantdag! Simon, van harte gefeliciteerd, je hebt die prijs helemaal verdiend! Om even verder te praten over Simon: dit was zijn laatste Palet als hoofdredacteur, wat ik heel jammer vind. Ik vond het heel leuk met je samen te werken Simon, en ik hoop dat je nog voor het Palet blijft schrijven. Heel erg bedankt voor alles! Na al deze formele dingetjes te hebben gemeld, rest mij alleen nog jullie veel leesplezier en veel succes met de laatste weken te wensen!
Redactie Simon van de Beek (hoofdredactie) Marte Boonen [hoofdredactie] Bas Heiligers [eindredactie] Bert Stijns [lay-out] Alexander Darding [coverfoto] Coen Postma Eline Kramp Justine van de Beek [cover bewerking)] Kirsten Houben Lilit Zeltsburg Marit Wolff Philip Janssen [strip] Luuk Beckers (strip) Tei Frambach
Marte Boonen - hoofdredacteur
1een
CHOOLKRANTDAG 2010 Z
aterdag 10 april 2010, half 8 ’s ochtends. Op de snelweg zijn alleen maar wat vrachtwagens die de hele nacht hebben doorgereden, totdat plotseling het nogal vreemde autootje van dhr. Heiligers op het scherm komt. In de auto?
Hoofdredacteur Simon, redacteur Marit en ikzelf, Lilit – en natuurlijk meneer Heiligers zelf, die we die ene keer met ‘je’ en ‘Bas’ mochten aanspreken. Ons doel? Het Singelgrachtsgebouw te Amsterdam (Hogeschool van Amsterdam). En wat daar? De enige echte Schoolkrantdag! Je leest het goed en valt waarschijnlijk terecht uit je stoel; dit jaar gingen we echt met maar 4 personen naar de Schoolkrantdag. Toch was het gezellig, ondanks dat het zo vroeg was (energydrank waren we even vergeten). Twee uurtjes later kwamen we er aan, maar niet voordat Simon en ik hadden ontdekt dat er op een zelfbedieningstankstation in een of ander gat een redelijk schone toilet te vinden was. Maar daar zaten we dan te staren naar de gracht met onze kopjes thee (hun koffieapparaat was stuk) en koekjes. We maakten elkaar even duidelijk dat we geen grote prijzen verwachtten, toen we geroepen werden naar het auditorium. Ene Khalid Boudou
opende de dag met een speech (die alleen over zichzelf leek te gaan), en het rare was dat geen van ons enig idee had wie die man was, tot later op de dag, toen bleek dat hij het boek ‘Het Schnitzelparadijs’ had geschreven.
Na de opening werden we door onenthousiaste studenten naar de lokalen met onze workshops geleid. Ik persoonlijk had er niet veel van verwacht, maar ze bleken echt veel moeilijker te zijn dan ik had gedacht! En natuurlijk waren we allemaal opgelucht op het moment dat de leraar ons chocola en frisdrank uitdeelde, en daarna de lunch. Even waren we elkander kwijt, maar toen we elkaar hadden gevonden zaten we even een uurtje bij elkaar, ervaringen delend. Simon en ik waren als gevolg daarvan wel een paar minuutjes te laat voor onze 2e workshop, maar dat maakte gelukkig niet veel uit. Tegen het eind van de 2e workshop letten nog maar heel weinig mensen op; de prijsuitreiking was immers nabij. Wij veroverden ons een paar zitplaatsen en gingen rustig kijken, nieuwsgierig naar de winnaars van dit jaar. Tot onze grote verbazing werd plotseling de naam van Simon gesproken bij de prijs voor het beste interview. Met grote
SCHOOLKRANTDAG 2010
SCHOOLKRANTDAG 2010 WE WAREN ERBIJ glimlachen gingen we de prijs halen. Natuurlijk kon Simon het niet laten om even een blunder te begaan; hij liet de deksel van zijn beker vallen. Niet dat iemand het merkte, want iedereen zat natuurlijk te staren naar het enorme bord met €250 erop.
Na het eind van de prijsuitreiking gaf Simon even een interview voor op de site van de Schoolkrantdag, daarna kregen we onze goodie bags (tas, shirt, lampjes voor op de fiets) en mochten we vertrekken. Eerst gingen we even iets drinken, namen afscheid van Simon, die een vriend ging bezoeken, stapten in de auto en reden richting Maastricht. Einde! Of nee, nog niet. Ik wil er even aan toevoegen dat we in Weert een heerlijke pizza hebben kunnen ophalen. Meneer Heiligers moest die wel op schoot achter het stuur eten, vandaar de reactie: ‘Ik mag niet bellen achter het stuur, maar wel pizza eten!’ Een gelukte dag begint, verloopt en eindigt op de hiervoor beschreven manier. Lees en leer! Lilit Zeltsburg
2wee
‘Drie vragen aan 6 studenten’ HBO persoon één: Renée Aukes Eerstejaars studente Toegepaste Psychologie, Deventer (Overijssel) Gaat in de zomervakantie op kamers in Deventer 1. Studenten staan erom bekend weinig geld te hebben. Hoe hou jij de broek op? Werk je of leef je gewoon ontzettend zuinig? Ik ben iemand met een enorm gat in haar hand, maar anderzijds doe ik zelden (lees: nooit) een rondje in de kroeg. Ik werk in het weekend; een mager salaris per maand. Gelukkig hoef ik nog niet zoveel te betalen aan vaste lasten, dus red ik het prima. Toch is om een of andere reden mijn geld op als ik het nodig heb. Echt een combinatie tussen gat in ‘t handje en centenpikkie!
roeping gevonden, ik heb het alleen 1 keer moeten overdoen omdat ik niet genoeg studiepunten had. Dat was in Nijmegen, vorig school jaar. Ik deed daar precies dezelfde opleiding, maar het puntensysteem was daar dusdanig streng, en ik was zo jong (16) dat ik het niet gehaald heb. Toen heb ik geen moment getwijfeld over de opleiding psychologie op zich, en heb ik mij direct weer ingeschreven voor deze opleiding, maar dan in Deventer. Psycholoog worden is echt mijn droom, als ik diep nadenk is er ook niets anders wat mij te binnen schiet, om later te worden. HBO persoon twee: Leonie Sta Derdejaars studente HBO International Music Management, Toronto (Canada) Op kamers
2. Hoe ziet het leven van Renée er over 15 jaar uit? Huisje, boompje, beestje of de bekendste filosoof van Nederland?
1. Studenten staan erom bekend weinig geld te hebben. Hoe hou jij de broek op? Werk je of leef je gewoon ontzettend zuinig?
Haha, neurowetenschapper is een heel groot woord! Over 15 jaar woon ik in mijn eigen huisje, het liefst met een praktijk er aan vast. Ik wil genieten van mijn leven, door veel dingen te doen! Maar als ik er zo over nadenk zie ik mezelf toch echt als een persoon die cliënten ontvangt en ze helpt met hun problemen.
Op dit moment ben ik in Canada voor stage en heb ik een lening van EN, de IB-groep en m’n ouders. Ik heb een onbetaalde stage en kan daarvan natuurlijk niet leven. Ik had de keuze om in Nederland te blijven en naast mijn stage te werken óf
3. Hoe bevalt de studie je? Ben je al eens gewisseld van studie, of heb je je roeping echt gevonden? Ik heb in jouw woorden écht mijn
←
H
et thema van deze uitgave is ‘toekomst’. Aan dit thema kun je natuurlijk niet denken zonder een student voor je te zien. Palet zocht 3 HBO-studenten en 3 universitaire studenten en stelde hen enkele vragen.
3rie
geld te lenen en mijn leven compleet te veranderen. Het laatste was het risico waard. Canada is niet heel erg duur en het is makkelijk rondkomen met het geld dat ik heb. Uitgaan en tripjes maken kan nog wel. Zo ga ik volgende week een weekend naar NYC, bijvoorbeeld. Als ik kan bijverdienen doe ik dat, bijv. door te flyeren!
beestje of de bekendste journalist van Nederland? Over vijftien jaar zit ik hopelijk op de stoel waar Dione de Graaff nu dagelijks op zit bij Studio Sport. Maar ik zou het bijvoorbeeld ook niet erg vinden om te schrijven voor een tijdschrift of krant, of om als correspondent naar Amerika of het Midden-Oosten te gaan.
2. Hoe ziet het leven van Leonie er over 15 jaar uit? Huisje, boompje, beestje of de bekendste filosoof van Nederland?
3. Hoe bevalt de studie je? Ben je al eens gewisseld van studie, of heb je je roeping echt gevonden? Eerst ben ik begonnen met de PABO maar dat bleek niks voor mij. Ik had nog nooit gehoord van de studie die ik nu doe in die tijd. Na een dag op tour met de zangeres van The Cranberries waar ik hoorde van studies zoals deze ben ik meteen gaan zoeken en vanaf dag één heb ik het gevoel dat ik op m’n plek ben daar. De studie is leuk, de leraren zijn te gek en het is een kleine opleiding (waardoor je elkaar allemaal kent). Ik heb zo veel geleerd en zoveel goeie
Gelukkig heb ik mijn roeping in één keer gevonden. Ik ben pas net begonnen, zit helemaal goed op mijn plek en het wordt alleen nog maar leuker!
contacten kunnen maken door deze studie. Ik ben zeer tevreden, maar wil wel graag zo snel mogelijk afstuderen en aan het werk in de industrie. Ik vind het geweldig! HBO persoon drie: Nathalie Hoogeveen Eerstejaars studente HBO School voor Journalistiek, Utrecht (Nog) thuiswonend 1. Studenten staan erom bekend weinig geld te hebben. Hoe hou jij de broek op? Werk je of leef je gewoon ontzettend zuinig? Ik heb een bijbaantje, STuFI en wat hulp van mijn ouders. Nu is dat goed te doen maar als ik op kamers ga zal het wel wat zuiniger moeten ben ik bang! 2. Hoe ziet het leven van Nathalie er over 15 jaar uit? Huisje, boompje,
WO persoon één: Bart Mijland Eerstejaars MASTER-student Humanistiek, Utrecht Op kamers
←
Ik ben bezig met het opzetten van mijn eigen management/bookingskantoor en hoop dat dit tegen die tijd winstgevend genoeg is om van te kunnen leven. Ik heb een groot project op de stoep staan, waar ik vanaf september aan ga werken, als school er mee akkoord gaat. Tour management, management/ marketing en coaching is waar ik me op wil focussen, ik hoop dat ik tegen die tijd nog steeds iets doe waar m’n hart ligt, zolang dat het geval is ben ik gelukkig!
3. Hoe bevalt de studie je? Ben je al eens gewisseld van studie, of heb je je roeping echt gevonden?
4ier
1. Studenten staan erom bekend weinig geld te hebben. Hoe hou jij de broek op? Werk je of leef je gewoon ontzettend zuinig? Aangezien ik al heel wat jaren studeer (hiervoor Internationale Betrekkingen) is in maart mijn laatste StuFi uitgekeerd. Pijnlijk! Gelukkig heb ik wel 6,5 jaar StuFi gekregen aangezien Humanistiek een zesjarige opleiding is. Daarnaast heb ik een kleine lening bij DUO en werk ik twee dagen in de week op mijn universiteit. Ik probeer een goede balans te vinden tussen zuinigheid en genieten van het leven.
In 2025 hoop ik een leuke baan te hebben bij een non-gouvernementele organisatie; in het veld van ontwikkelingssamenwerking of mensenrechten bijvoorbeeld. Wie weet werk ik wel voor D66. Bekend hoef ik niet te worden, maar ik hoop in ieder geval een positieve bijdrage te kunnen leveren aan onze wereld. 3. Hoe bevalt de studie je? Ben je al eens gewisseld van studie, of heb je je roeping echt gevonden? Bij Humanistiek voel ik me echt thuis. Hiervoor studeerde ik dus Internationale Betrekkingen, maar ik miste in alle colleges over economie, recht en politiek toch een beetje de menselijke kant van het verhaal. Daarom ben ik overgestapt naar Humanistiek. Beide studies hebben me veel inzicht in de mens en maatschappij gegeven. Gouden combinatie dus!
WO persoon twee: Martijn Verhoeven Tweedejaars student cognitieve wetenschappen, Utrecht Op kamers 1. Studenten staan erom bekend weinig geld te hebben. Hoe hou jij de broek op? Werk je of leef je gewoon ontzettend zuinig? Hmm. Ik werk niet, en ik leef niet zuinig. Ik heb één keer in de zomer hard gewerkt, daar heb ik een tijdje mee gedaan. Voor de rest val ik een beetje onder het kopje ‘rijke pappie en mammie’ want zij betalen mijn studie en praktisch al m’n andere uitgaven. Ik draag in ruil daarvoor wel m’n stufi af! Ik zit er de laatste tijd wel vaker aan te denken om toch maar iets te gaan doen voor m’n geld alleen ik ben wel lastig en veeleisend, dus voorlopig gaat er meer uit dan erin komt. Ik hou het gelukkig nog even vol! 2. Hoe ziet het leven van Martijn er
over 15 jaar uit? Huisje, boompje, beestje of de bekendste filosoof van Nederland? Goeie vraag! Na m’n bachelor wil ik sowieso graag naar Londen (of Parijs) om een master te doen, en iets zegt me dat ik daar wel wil blijven plakken. Nederland is het nèt niet voor mij. Ik zou na m’n master graag een ‘opvallende’ baan willen. Dus geen laboratoriumjob of een kantoorbaan. Een droomberoep voor mij zou bijvoorbeeld de teampsycholoog van voetbalclub Chelsea zijn. Lekker geen vaste werktijden maar toch bezig met wat ik leuk vind! 3. Hoe bevalt de studie je? Ben je al eens gewisseld van studie, of heb je je roeping echt gevonden?
←
2. Hoe ziet het leven van Bart er over 15 jaar uit? Huisje, boompje, beestje of de bekendste filosoof van Nederland?
5ijf
In het begin had ik echt nog de middelbareschool-mentaliteit en fietste ik overal doorheen. Ik heb in het eerste jaar nooit tijd voor school, en nu (in het tweede jaar) breekt dat me een beetje op. Ik heb net een periode achter de rug waarin ik echt helemaal klaar was met school, vooral omdat het gewoon niet lukte. Nu heb ik de goeie moed weer bij elkaar gepakt en heb ik het ook wel goed naar m’n zin! Ik wil niet gelijk zeggen dat het mijn roeping is, want er zijn zoveel dingen die ik leuk vind en die ik ook wel goed kan, maar ik heb het voorlopig goed naar mijn zin! WO persoon drie: Erin Straat Eerstejaars studente bewegingswetenschappen,
Groningen Op kamers
beestje of de bekendste filosoof van Nederland?
1. Studenten staan erom bekend weinig geld te hebben. Hoe hou jij de broek op? Werk je of leef je gewoon ontzettend zuinig?
Ik heb werkelijk waar nog geen enkel idee hoe mijn leven er over 15 jaar uitziet. Bewegingswetenschappen heeft wat dat betreft geen duidelijk toekomstperspectief. Ik zie wel een ‘normaal’ huisje boompje beestje toekomst voor me. Maar wat ik tegen die tijd precies zal doen...
Ik leef dit jaar zeker zuiniger dan toen ik nog thuis woonde. Ineens moet je je eigen huur gaan betalen en eten gaan kopen. Met de STuFI alleen zou ik het niet redden. Mijn ouders zijn gelukkig de armste niet en ondersteunen mij financieel. Ik let wel goed op waar ik mijn geld aan uitgeef, zodat ik de rest van de maand ook genoeg heb. 2. Hoe ziet het leven van Erin er over 15 jaar uit? Huisje, boompje,
3. Hoe bevalt de studie je? Ben je al eens gewisseld van studie, of heb je je roeping echt gevonden? Ik heb meteen na het vwo voor deze studie gekozen. Het kwam uit een studiekeuzetest, ik ging me er iets meer in verdiepen en het leek me erg interessant en leuk. De studie is ook echt iets voor mij, en ik zit in Groningen ook helemaal op mijn plek.3. Hoe bevalt de studie je? Ben je al eens gewisseld van studie, of heb je je roeping echt gevonden?
6es
CABARET SMC 2010 H
ier op het Sint-Maartenscollege hebben we de traditie om elk jaar de muzikale leerlingen op school de kans te geven om te schitteren in een musical of cabaret. Ieder jaar in de aula. ‘Red het cabaret’ stond dit jaar op de posters die leerlingen opriepen om auditie te doen. En het cabaret werd ook zo min of meer gered. Een beetje. Daar zit ik dan te staren naar het foldertje met het programma, naar de namen onder ‘ORKEST’. Ik geloof mijn eigen ogen niet; helemaal aan het eind staat ‘olv. Rémy Dielemans’. Was de dirigent dit jaar écht nog een leerling? Ik vroeg me toch af of dat wel goed zou gaan. Vier acteurtjes komen op het podium en vertellen een of ander leuk introverhaal. Daar begint de muziek. Een intro van Rémy op de piano, daarna wat spel van het orkest, allemaal super. En toen begon het koor te zingen. Niet slecht, alleen werd het soms overstemd door het orkest, en ik zat nog in de eerste rij. Nu begint het spel. De acteurs waren geweldig, daar valt niet aan te twisten.
Een mooi aantal brugklassers ook. Oh, over brugklassers gesproken; er was een prachtige scène over twee typische bruggertjes. Complimenten voor het spel! Nu het moment waar ik extra subtiel moet zijn; solozang. Om het maar kort
en krachtig, doch zacht te zeggen; solozangeresjes, niet meer solozingen, a.u.b. Ik vraag me toch echt wel af wat de criteria waren voor solozang op de audities. Het allermooiste stuk van het hele cabaret was natuurlijk ‘Sjiek is miech dat’, gezongen door meneer van der Put, mijn wiskundeleraar nota bene. En de scène ‘Waar kom jij zo laat vandaan?’, waarin het verschil wordt aangetoond tussen ouders van een jongen en ouders van een meisje, raakte me ook.
En reacties van het publiek? Over het algemeen werd het allemaal heel amusant gevonden. Een enkeling beweerde dat ze ‘iets actueels, iets van 2010’ hadden verwacht, en dat het dat niet was. En dat klopt ook; het cabaret was niet nieuw, en de liedjes waren allemaal remakes van liedjes uit de 80’s. Wat wil ik hiermee nou zeggen? Alleen maar dat het geluid en de solozangers beter konden, voor de rest was Cabaret 2010 een prachtig toneelstuk. Conclusie: orkest o.l.v. Rémy Dielemans uitstekend, volgens het orkest ‘mag hij het wel vaker doen’ – het SMC mag trots zijn op haar vele jonge getalenteerde acteurs – solozangers helemaal niks – volgens publiek zijn ‘Sjiek is miech dat’ en ‘Waar kom jij zo laat vandaan?’ de beste stukken – overall goed!
7ven
‘prijswinnend interview schoolkrantdag 2010’
‘Vroegernu handelde ik in drugs, in zorg’
H
et Amsterdam dat jij kent als toerist is zeker niet het Amsterdam dat Mohamed Bakayan, verslavings- en veldwerker, kent. Zeventien jaar lang was hij zelf verslaafd. Altijd was hij op zoek naar basecoke en toeristen die hij kon oplichten. Tegenwoordig handelt hij nog steeds. Maar niet in drugs. ‘Ik handel nu in zorg’. Hij lacht er hard om. Tien vragen voor de man die zijn leven ingrijpend veranderde…
Wij scholieren staan nog in het begin van ons leven. Dat stond jij ooit ook. Hoe heeft het uiteindelijk zo ver kunnen komen? Waarschijnlijk doordat ik gefrustreerd opgroeide. Ik mocht niet op schoolreisje mee, niet op een voetbalclub. Ik moest (omdat me ouders bang waren voor vervreemding) elk weekend naar de Moskee voor Koranles. Daar had ik een hekel aan. Ik denk dat daar de oorzaak van mijn ontsporing ligt. En op de vraag hoe zijn ‘werkdag’ als verslaafde eruitzag: Overdag sliep ik, of zat ik binnen. Ik was schuw voor gewone mensen. Laat in de avond vertrok in naar de Wallen. Ik bleef daar tot in de ochtend bezig met voornamelijk aan drugs gerelateerde zaken. Natuurlijk heb je ook nog een privé-leven. Neem je de mensen en het leven uit je werk mee naar je privé-leven?; zou je zomaar met je vriendin uit kunnen gaan in Amsterdam? Of zou je dan gestoord worden door je werk? Ik bevind me vaak in een situatie waar privé en werk elkaar overlapt. Hetzij door dat iemand me aanspreekt of dat ik gebeld word. Het werk wat ik doe is een “Way of
Life”… Zeventien jaar lang was je verslaafd en leefde je in en rondom de Wallen. Het was je werkgebied. Dat is eigenlijk niet veranderd: je werkt er nog steeds. Heb je soms niet de behoefte om volledig weg te gaan uit dat gebied en iets heel anders te gaan doen? Om ‘lekker saai’ van 9 tot 5 op een kantoor te gaan zitten, bijvoorbeeld? De spanning die ik vroeger met de drugscene had, heb ik nu met mijn werk op de Wallen. Ik zou nooit iets anders willen doen. Op kantoor zitten van 9 tot 5 is niet voor mij weggelegd!
nodig hebben. Word je daar moe van, of geeft het gevoel van ‘ik help iemand’ je juist energie? Het is bevredigend om iemand te helpen. Moe, word ik wel eens van mensen die steeds terugvallen.
In de documentaire komt naar voren dat jullie tot nu toe in staat zijn geweest ongeveer éénderde van de veelplegers te helpen. Ben je daar tevreden mee of (nog) niet? Wat is jullie streven? We zijn blij met de bereikte resultaten. Inmiddels hebben we meer dan een/derde van de veelplegers geholpen. We streven ernaar om de overige veel-plegers ook van de straat te krijgen.
Moet je wel eens spontaan huilen, bijv. als je thuiskomt van je werk? Nee, ik laat me niet emotioneel leiden door me werk. Hoe erg de situatie van iemand ook is. Ik denk bijvoorbeeld aan het feit dat er mensen op de wereld zijn die niet weten wanneer ze de volgende maaltijd zullen krijgen.
Je lacht veel. Een teken dat je tevreden bent met hoe het nu gaat. Is dat begonnen toen je als veldwerker begon? Ja, dat kun je wel stellen. Toen ik met de drugs was gestopt had ik doelen voor ogen waar ik blij mee zou zijn. Ik heb die doelen ruim overtroffen. Stel: Palet schoolkrant gaf je twee wensen. Welke zouden dit zijn? 1. Dat niemand verslaafd raakt aan middelen. 2. Dat alle hulpbehoeftigen de juiste hulp kunnen krijgen. Dagelijks zie je ongelofelijk veel verslaafden en anderen die (ook emoti-onele) zorg
Simon van de Beek van het Sint-Maartenscollege in Maastricht schreef het Beste Interview. Hij interviewde de Amsterdamse verslavings- en veldwerker, Mohamed Bakayan.
Je werkt nu samen met de agenten die je vroeger arresteerden. Was dat in het begin niet ontzettend vreemd? Ja, dat was in het begin erg vreemd. Opeens ga ik door de voordeur politie-bureaus in. Ik kreeg vertrouwen, en een pas die alle deuren opent. Het was wel even wennen.
Simon
8cht
De jeugd van tegenwoordig is de toekomst.
H
et is een term waar flink mee gegooid wordt de laatste tijd. Of het nu door achtjarige jongetjes is “Hee bitch, flikker op ik ben wel de jeugd van tegenwoordig!”, of door volwassenen “Met de jeugd van tegenwoordig is flink iets mis..” De bovenstaande situatie is letterlijk overgenomen uit het dagelijks leven. De jeugd van tegenwoordig, of “de mensen van de toekomst” is aan het verloederen. Maar zijn we dan zo slecht opgevoed? Zijn we nu werkelijk zo asociaal? En een heel gewaagde vraag: Zijn de volwassenen van deze tijd wel zo goed bezig? Ondertussen is het algemeen bekend dat sommige jongeren een slechte opvoeding krijgen, hetgeen in een aantal gevallen resulteert in asociaal gedrag. Naroepen van mensen, asociaal fietsen of brommeren, knokpartijen, brutaliteit. We weten allemaal dat dit gebeurt, en we schrijven het grotendeels af aan de jeugd. Iemand aangereden door een brommer? Zul je net zien dat het zo’n vijftienjarig knulletje zonder rijbewijs is. Het lef van de mensen, het egoïsme. Schande, Schande, drie keer schande. Volwassenen vergeten vaak dat een groot deel van hen precies hetzelfde doet. Natuurlijk merken ze dat niet, want de volwassenen die dat doen durven dat vaak niet bij hun leeftijdsgenoten. Uiteraard.
Ja, er zijn een hoop vervelende lastpakken van onder de 25, die met grote trots de negatieve toon in “de jeugd van tegenwoordig” aangeven. Ja, er zijn ook een hoop vervelende lastpakken van boven de 25, die mensen net zo goed het leven zuur maken. Helaas is dit een wisselwerking, hoe meer vervelende dingen ouderen doen, hoe vervelender jongeren gaan reageren, en hoe vervelender ouderen de jongeren vinden, en zo weer verder. Laat me een voorbeeld geven. Ik fiets over een smal weggetje (waar ik overigens mag fietsen), en aan de andere kant komt een vrouw aanfietsen. Het soort lieve oma type. Van ieder een kant naderen we een stuk waar maar een iemand tegelijk langs kan. Vriendelijk als ik ben denk ik “Ik laat haar voorgaan, dan hoeft ze niet af te stappen” Ik stap af en de vrouw rijdt door. In het voorbijgaan kijkt ze me even aan en ik glimlach beleefd. De vrouw fietst nors door en ik hoor haar zeggen “achterlijk kut kind” Geloof me, dit is geen uitzondering. Ik heb talloze verhalen gehoord van vrienden die iets probeerden te doen en werden afgesnauwd. Wist je dat in de Quest stond dat als je iets verwacht van iemand, en het blijkt positiever te zijn dan je dacht, je dan toch teleurgesteld bent? Ik kan me de moeite om te helpen dus besparen, ik verander het beeld toch niet. Nu blijf ik nog steeds stoppen bij die
plek als er iemand aankomt, maar ik kan me voorstellen dat een aantal jongeren wel zo denkt. Immers, als dat de reactie is, is asociaal zijn makkelijker. Zo laat ieder elkaar een beetje verloederen. Dit heeft ook met het feit dat we (ja, ook jullie oudjes) vergeten zijn hoe we om moeten gaan met aardige mensen. Zoals de Postbus 51 reclame al zegt: “Aardige mensen, hoe gaan we ermee om? Kijk hier voor een handleiding” Een aantal ouderen zijn zo negatief over jongeren, terwijl het gros van ons het allemaal heel goed bedoeld. Ga er niet meteen van uit dat wij slecht zijn en jullie goed, wij moeten jullie immers later verzorgen.
Marte Boonen
9gen
Gaat het Sint-Maartenscollege VERDWIJNEN?!
T
oekomst, dat is waar deze hele uitgave van het Palet om draait. En als je het als schoolkrant dan over de toekomst hebt, is het natuurlijk wel zo logisch om ook de toekomst van de school te bespreken. Helaas ziet deze er volgens onze docenten helemaal niet zo rooskleurig uit. De docenten van het SMC vrezen namelijk dat de school er binnen enkele jaren niet meer zal staan. Reden genoeg om op onderzoek uit te gaan! Al pratend over het thema toekomst kwamen we uit op de toe -komst van de school. Tijd om docenten te ondervragen en achter hun visie te komen. Helaas kwam ik tot de schokkende ontdekking dat enkele docenten dachten dat onze lieve nieuwe bruggers hun middelbare schoolopleiding niet bij ons zullen afmaken. Omdat de grond waar de school op staat heel duur is, denken sommige docenten dat de grond snel verkocht zal worden. Vooral omdat de flats tegenover de school gesloopt gaan worden, moeten ergens anders toch vervangende woningen gebouwd kunnen worden. Bovendien wordt het aantal middelbare scholieren elk jaar kleiner. Hoewel zich elk jaar nog steeds te veel brugklassers aanmelden voor onze
school, vreest men ook een sterke afname van het aantal scholieren. Zoals we allemaal weten (en vooral de mensen die les hebben gehad van Francort ) vergrijst onze samenleving. Dit betekent dat er steeds meer oudere mensen wonen, en er weinig jongs meer bij komt. Doordat er steeds minder jeugd is, zijn er ook minder studenten en zijn er dus niet zo veel verschillende scholen nodig. Het aantal scholieren van Maastricht zal dan makkelijk opgevangen kunnen worden in een kleiner aantal middelbare scholen. Vanwege de grondwaarde van de school en het teruglopende aantal scholieren vreest een aantal leraren voor het bestaan van onze school. Gelukkig is er ook een aantal docenten dat het minder somber inziet en denkt dat de school nog wel even blijft staan. Hoe en in welke mate weten zij zelf ook niet, maar er zullen over 15 jaar in elk geval nog docenten voor de klas staan. Een volledige automatisering van het onderwijssysteem zien zij nog niet gebeuren, evenals het lesgeven via webcams. Maar aangezien sommige docenten er zo erg van overtuigd zijn dat de school binnen enkele jaren niet meer aan de Noormannensingel staat wilde ik nog wel het een en ander uitzoeken. Ik hoorde namelijk dat er zelfs al plannen bij de gemeente zouden liggen. Daarom ben ik wat na gaan vragen binnen de gemeente
Maar lieve brugklassers en medeleerlingen van het SMC: ik heb goed nieuws! Bij de planners van Maastricht (en deze plannen tot 10 a 15 jaar vooruit) liggen nog nergens plannen om onze school af te breken. Dus voorlopig kunnen we nog lekker blijven zitten waar we zitten. Kirsten Houben
10ien
4 mei en het sintmaartenscollege H
et Sint-Maartenscollege is jaarlijks betrokken bij de herdenking op 4 mei op het Koningsplein. Het Nationale ComitĂŠ 4 en 5 mei heeft in dit jaar 2010 Limburgse leerlingen in de gelegenheid gesteld ook op ander plaatsen een gedicht voor te dragen. Uit onze provincie hebben 220 leerlingen meegedongen. Wat onze school betreft, na drie (externe) juryrondes en een finale is de uitkomst als volgt. Van het SintMaartenscollege dragen hun gedicht voor: Luc Stefelmanns (V4F ) op de Dam te Amsterdam, tijdens de Nationale Herdenking ; Maryam Alaoui ( V4A) : monument kamp Vught; Martine Ouwersloot (V4E): monument kamp Westerbork; Jolein Kluten ( V4D) bij de herdenking in Valkenburg; Tim Coorens ( V4F) op het Koningsplein bij het Provinciale Monument Limburg; Mitch Ramaekers ( V4E) tijdens de provinciale herdenkingsdienst in de Sint Servaasbasiliek. Het gedicht van Sophie Pieters ( V4B) wordt gepubliceerd in een landelijke bundel met herdenkingspoĂŤzie. In Het Palet nr 25 (december 2009) stond de oproep om mee te doen. Het Sint-Maartenscollege heeft aan die oproep gehoord gegeven. We zijn trots
op onze vele jonge dichters, - en in het bijzonder op die leerlingen die overal in het land aan de plechtigheden een waardevolle dichterlijke bijdrage zullen gaan geven. Tineke Voncken AndrĂŠ van Dijk
11lf
‘Ik heb geen idee wat je allemaal kunt worden in de muziekwereld’ I
n het cabaret had hij een van de grootste rollen; hij was niet het jongetje dat te laat thuis kwam, of Jan-Karel die de Kerstviering maar niks vond. Nee, Rémy Dielemans was de allereerste leerling ooit op het Sint-Maar-tenscollege om dirigent te zijn van het schoolorkest. Omdat hij ook bassist is van de band A Nameless Band Called Funk heb ik hem moeten wegtrekken van de fangirls om een paar vraagjes te stellen… Stel je eens voor aan de lezers. Ik ben Rémy Dielemans, ik ben 16 jaar en ik zit op gymnasium 5. Hoe begon je interesse voor muziek? Wat voor muziek vind je leuk? Ik speelde vroeger piano, en mijn leraar vond dat ik talent had, en ook dat ik goed kon zingen… nou ja, sindsdien heb ik een soort passie voor muziek. Ik luister eigenlijk een beetje van alles, The Beatles en zo. Maar ik heb ook wat rapnummers op mijn afspeellijst staan, en ik
luister ook funk, hoewel ik niet kan zeggen dat ik ‘leef voor funk’ o.i.d. … een beetje van alles dus.
je met je hand moest zwaaien om de maten aan te duiden, ik heb niet echt les gehad. Het belangrijkste was om aan te kunnen geven wie waar moest beginnen met spelen. Maar ik wil er wel mee doorgaan zolang ik nog op school zit, mits ze me de volgende keer wat eerder waarschuwen.
Welke instrumenten bespeel je allemaal, en wat doe je ermee? Ik heb tot mijn 12e pianolessen gevolgd. Daarna vond ik het niet zo leuk meer en ging gitaar spelen, maar dat kan ik nu niet zo goed. Nu volg ik basgitaarlessen op het conservatorium, en ik zing een beetje. Ik doe wel veel met de muziek… Een tijdje geleden stond je met je band A Nameless Band Called Funk in Palet. Wat is daarmee gebeurd sinds die tijd? Het gaat goed! We hebben 2 demo’s opgenomen en we doen mee aan 2 bandwedstrijden, namelijk Jonge Helden en Popsport. We zitten in de halve finale van Jonge Helden. We hebben ook de Limburgse finale van Popsport gewonnen, dat is iets groter… de landelijke finale is op 9 mei in Vlissingen, dus komt allen kijken! Jij was een van de mensen die het orkest van het cabaret samenstelde. Hoe maakte jij je keuze? Dit jaar meldden zich niet zo veel mensen aan, we namen iedereen aan die zich aanmeldde. Echter, niet iedereen die zich had aangemeld trad op met het cabaret. Dat kwam doordat enkele mensen niet kwamen opdagen op de repetities… dus die hebben we doodgewoon gedumpt, haha. Vertel eens over je ervaringen als dirigent. Nou, het was soms erg moeilijk om gezag te houden! Op gegeven moment was het zo druk dat ik het niet leuk meer vond! Maar na alle positieve reacties blijkt wel dat het dat allemaal waard was. Eigenlijk heb ik geen ervaring met dirigeren, ik wist gewoon hoe
Jij doet het profiel NT met muziek. Wil je later iets met dat profiel doen of met muziek? Natuurlijk wil ik liever iets met muziek doen dan met mijn profiel. Dat zei ik ook tegen mijn ouders en de rest van mijn familie. Toen vroegen ze wat ik precies zou willen zijn, wat wel een goede vraag was... Ik heb echt geen idee wat je in de muziekwereld kunt, en het verdient ook niet al te geweldig. Maar natuurlijk wil ik het toch nog graag, haha! Het thema van deze uitgave van Palet is toekomst. Hoe denk jij over de toekomst? Ik heb echt geen idee hoe die eruit zal zien voor mij! Ik weet niet wat ik verder met mijn leven wil gaan doen. En de school… nou, ik had eigenlijk gedacht dat die laptops snel voorbij zouden zijn! En als allerlaatste; als je 3 wensen mocht hebben, welke zouden dat zijn? Als eerste wens ik dat iedereen kan doen wat hij/zij wil. Dat gaat natuurlijk niet werken, maar het zou wel leuk zijn… Als tweede wens ik dat muziek van de 60’s, 70’s, 80’s en 90’s weer ‘in’ zou zijn. En mijn derde wens is om naar Pinkpop te gaan!
12aalf Lilit Zeltsburg
Docentenmode In deze futuristische uitgave van Palet kon een beoordeling op de mode van een beroemde of beruchte leraar natuurlijk niet ontbreken. Hier een docent die nu niet bijzonder wil opvallen, terwijl ze in haar kinderjaren kleurige panty’s van de Hema droeg: Valerie Haenen!
J
asje en hemd Mme Haenen heeft hier gekozen voor een grijze wollen [?] lange jas met daaronder een hip frilly witte hemd. Altijd actueel en heel 2000-2010, vind ik dat. Een vraagje maar; in ons “gesprekje” vertelde Haenen dat ze vroeger wel eens met haar moeders kleding over straat liep, voordat haar moeder het gedragen had. Dit is toch niet van moeder Haenen… toch? Broek Spijkerbroek. Niks op aan te merken. Vroeger droeg Mme Haenen ‘broeken met olifantenpijpen’ en was erg trots op haar eerste Levi’s spijkerbroek. Of dit een Levi’s is zie ik niet meteen, maar olifantenpijpen merk ik hier niet. Kortom, no problem. Schoenen Leuk ontwerp, niet al te hoog hakje, elegant, ladylike. De kleur (een crèmeachtig soort grijs) past niet helemaal bij haar hemd en jasje, maar dat maakt niet veel uit. Oorbellen Misschien niet al te duidelijk, maar deze oorbellen (zilverachtig, ringen, met een bolletje eraan) passen
overal bij, en al helemaal bij deze kleren.
Oplettende leerlingen zullen ze wel kennen; Mme Haenen draagt ze wel vaker. Oordeel Mme Haenen is heel erg modebewust. Ze zegt zelf te dragen waar ze zich bij lekker voelt, soms ‘lieve’ dingen, soms ook iets stoerder. Af en toe bladert ze door modebladen om te kijken wat er allemaal nieuw is, en beweert alleen datgene te dragen wat zij vindt dat haar staat… stiekem heeft ze eigenlijk alleen maar dingen aan die ‘in’ zijn, zou ik zeggen. Haar laatste aankoop getuigt al van modebewustheid; een broekpak, echt een mustmust-MUST in de kast van iedere vrouw, naast het zwarte Chanel-jurkje. Maar mijn punt? Mme Haenen verdient die hartelijke 8.5 gewoon! Lilit
3tien
Het studentenleven: ‘is dat nou echt alleen maar rozengeur en maneschijn?’ E n daar sta je dan, met het welbekende papiertje in je hand. Dat papiertje, dat eigenlijk zo weinig zegt, maar er wel voor zorgt dat je verder mag studeren. Voor de laatste keer loop je de trappen van je oh zo oude vertrouwde schooltje af. Je hele toekomst ligt voor je en je hebt eigenlijk geen idee wat je te wachten staat. En dan, dag 1 op je nieuwe school. Nieuwe gezichten, nieuwe indrukken. Alles nieuw en anders. Voor mij was die eerste dag op de Pabo in Maastricht. Lerares, dát wilde ik worden. Maar hoe dat allemaal in z’n werk ging op die opleiding? Ik had geen idee. Maar dat zou me al vrij snel duidelijk worden. Die eerste week was in één woord geweldig. Met alle eerstejaars studenten op kamp. Een vermoeiende week, waarin veel werd gefeest maar waarin we ook veel hebben geleerd en vooral mooie banden met elkaar gekregen hebben. We leerden elkaar kennen en het was één grote groep, want we hadden allemaal hetzelfde doel: leraar of lerares worden. De weken daarop waren spannend, alles was nieuw en heel anders dan op de middelbare school. Je moet heel veel zelf doen en zelf uitzoeken, er wordt van je verwacht dat je zelfstandig bent. De docenten schrijven je huiswerk niet meer netjes op het bord zodat je het kan overschrijven in je agenda. Nee, dat staat op internet of in readers, ‘zoek het maar op’. Maar na een aantal weken begin je daar aardig aan te wennen en groei je er vanzelf in mee. En dan begint het studentenleven. ‘De mooiste tijd van je leven’, volgens veel ouders. En ik geloof dat ze daar nog gelijk in hebben ook. Het is hard werken, dat zeker. Het HBO is geen eitje. Maar dan is het donderdagavond. Op stap!
Vrijdagavond. Op stap! Zaterdagavond. Op stap! Zondagmorgen. Kater! Maar morgen is het alweer maandag, dus zit je met je duffe kop de hele dag aan je bureau, om maandag alles af te hebben. Ja ja, het leven van een student gaat niet over rozen. Halverwege het jaar ben ik op kamers gaan
wonen. Ik vond het heel gezellig thuis, maar het werd voor mij toch echt eens tijd om zelfstandig te zijn en lekker op mezelf te gaan wonen. Nu woon ik in een studentenhuis met nog 11 andere meiden, en ben ik volwaardig student. Onze keuken is een echte studentenkeuken, de tuin is één grote fietsenstalling en mijn kamer is een heuse ‘walk-in closet’: overal kleren en schoenen, met een mooi paadje naar mijn bed en bureau.
Het is heel erg wennen om van de havo naar het hbo te gaan, de overgang is groot. Maar als je er eenmaal aan gewend bent, nieuwe vrienden hebt gemaakt, uitgaat en veel lol maakt, is het studentenleven geweldig! Oh, en als je hard werkt natuurlijk. Want daar kom je toch echt niet onderuit.
Ninih Vang – student PABO & vorig
4tien
hoofdredacteur Palet schoolkrant
ONDERSTEBOVEN
H
et gezeur over die bruggers… Ik denk dat iedereen dat wel kent, maar wat vinden brugklassers van de bovenbouwers? Dat hoor je nooit. Daarom nu 3 brugklassers van G1J aan het woord; Alexandra, Clara en Niek. Op woensdagochtend mag ik Alexandra, Clara en Niek wat vragen stellen over wat zij nou van de bovenbouwers vinden. Hun eerste mening was dat ze duwen, ze irritant zijn, dat ze denken dat zij de belangrijkste van de school zijn en dat ze met hun tassen tegen je aan zwaaien, maar er zijn ook wel aardige bovenbouwers. Op de vraag of ze met bovenbouwers omgaan hebben ze eigenlijk alle 3 een gelijk antwoord; niet echt, maar wel met jongeren uit de wijk en de vrienden
van broers of zussen. Eigenlijk is daar niet echt een reden voor. Ze kennen de bovenbouwers gewoon niet. Ze zijn er wel blij mee dat de bovenbouwers ergens anders pauzeren. Ze vinden dat het leeftijdsverschil niet zou gaan. Verder denken ze dat de bovenbouwers misschien ander eten zouden willen en dat er minder plek zou zijn voor de onderbouwers dan. Bovendien kun je beter omgaan met kinderen van je eigen leeftijd. Ze zeiden ook dat de bovenbouwers veel duwen. Zeker als je een kluisje hebt op de onderste laag word jij of je tas omgeduwd. Ze zouden eigenlijk even moeten vragen of ze er langs mogen en dan zouden de brugklassers ze er wel langs laten. Ondanks het geduw vinden ze niet dat de boven- en onderbouw aparte kluisjes moeten krijgen. Het geduw zal toch wel
blijven. Of zij het anders zouden doen als zij in de bovenbouw zitten weten ze niet. Ze zijn van mening dat je anders gaat denk “als je groter bent”. Bovendien blijven er altijd wel kinderen die duwen. En wat zouden ze nog tegen jullie willen zeggen? Houd op met dat duwen! De conclusie is; de brugklasser hebben ook last van bovenbouwers, maar denken dat het toch wel blijft en je er niet echt veel aan kan doen.
5tien
Marit Wolff
m o d e t e s r r ne Nam a a R 5 P e n O T
T
rui Halfmouw, Beau ter Ham, Meneer K. Bouter, Mevrouw Potappel - Stroop? Ja, ik lieg niet. Deze mensen bestaan echt evenals Conny Plassen, Mevrouw Lies Breuk, Ijsbrand en Gras. Rare maar toch ook wel weer leuke namen. Hier heb je de top 5 van de raarste namen.
5. Op vijf staat Izzy van Gisteren. Een aparte maar wel leuke naam. 4. Op vier staat de naam Wil Krikke. Voor zowel mannen als vrouwen een leuke naam om te hebben. 3. Op de derde plaats en wint daar mee dus de bronzen medaille staat mevrouw Anna Nas. 2. Op nummer 2 staat de heer Coos Busters (wat natuurlijk moet lijken op het TV-programma Ghost Busters) 1. Op nummer 1 en is daarmee de raarste en modernste naam: de heer Stanley Messie.
Coen Postma
6tien
VV-SMC
M
isschien kun je het nog wel herinneren, een tijde terug zijn we gaan kijken bij een groepje docenten die zich op woensdagmiddag verzamelden in de gymzaal van school om een balletje te trappen. Nu, enkele maanden later zijn we weer eens gaan kijken hoe het met onze sportieve docenten staat. Daar sta ik dan, woensdagmiddag 16.15. Na een tijdje wachten komen de eerste sportieve leraren aan en parkeren hun auto voor de gymzaal. Dit vind ik zelf een beetje overdreven, maar ik neem maar aan dat ze zo hard gaan sporten dat ze het stukje naar het sportveld echt niet meer kunnen lopen. Eenmaal in de gymzaal ben ik verbaasd over de docenten die naar binnen wandelen. De samenstelling is namelijk inmiddels flink veranderd. Inmiddels bestaat het groepje uit meneer Westerwoudt, (charmant met groene
VV-SMC kniekousen) meneer Bolweg, meneer Heiligers, meneer Janssen (van Duits), meneer van der Heiden (!) en onze nieuwste aanwinst, meneer Prickaerts. Trots wordt mij verteld dat er inmiddels zelfs al T-shirts gedrukt zijn voor het team. Helaas zijn deze op mysterieuze wijze verdwenen, nog voor dat ze deze überhaupt konden dragen. Gelukkig vinden meer mensen dit jammer en krijgen ze nieuwe shirts van school. Op de shirts komt het logo van de school te staan, maar dat wel nog het hele oude. Ik ben benieuwd hoe het eruit gaat zien! Hoewel de docenten vorige keer zichzelf nog niet goed genoeg vonden om wedstrijdjes te gaan spelen, spelen ze tegenwoordig tegen leerlingen. Vandaag hebben sommige leerlingen zelfs twee tussenuren gewacht om te zien hoe goed de docenten zijn. Na een kleine warming-up en wat rek en strek oefeningen wordt er dan eindelijk gespeeld. Er wordt eerst twee tegen twee gespeeld, en vervolgens drie tegen drie. De leerlingen zijn best aangenaam verrast
over hun tegenpartij. Hoewel Prickaerts en Heiligers een keer met 5-0 verliezen, winnen Janssen en Bolweg met 5-1 en 5-3 van hun tegenspelers. De docenten zullen nog wel even moeten werken aan de techniek en hopen in de toekomst dan ook beter te worden. Verdere toekomstplannen zijn het spelen van grotere partijen, en natuurlijk het trots dragen van de nieuwe shirts. Omdat het Palet het zo’n leuk initiatief vind zouden wij er graag nog een doel aan willen toevoegen… Wij zien graag een elftal verschijnen!
7tien
Zou jij graag een keertje tegen de docenten willen voetballen op woensdagmiddag? Spreek ze eens aan in de gang of stuur ze een mailtje!
‘Je wordt mondhygiëniste ’ Op het internet zijn talloze beroepskeuzetests te vinden, de een beter dan de ander. Voor een goede test tel je een paar euro neer, maar ook de mindere kunnen je al heel wat vertellen. Op zoek naar je toekomstige beroep via internet. - Studiekeuze123 ‘Ontwerp je CD’s, of verkoop je ze liever?’ de eerste vraag in een rij vragen die moeten gaan uitmaken of je beter bent als rapper of als huisarts. Doe de kleine (of na betaling de professionele) test op
http://tinyurl.com/123test-Palet - Werksite
Ben je ‘to-the-point’ of toch een wat ‘instinctiever’ persoon? doe de test op http://tinyurl.com/werksite-Palet - Carrièretijger
Na 60 clicks ben je weer een stap dichterbij je toekomst… zie http:// tinyurl.com/carrieretijger-palet Mocht je al een idee hebben wát je wil gaan doen, is de volgende vraag: waar dan? Blijf je in het gezellige Maastricht of ga toch maar naar wereldstad Amsterdam? Dit lijstje geeft al heel wat info:
Waar?
Gem. kamerhuur?
Kroegen?
Amsterdam Breda Enschede Groningen Leiden Maastricht Nijmegen Rotterdam Tilburg Utrecht
€ 400 € 300 € 230 € 300 € 310 € 280 € 300 € 340 € 250 € 330
1183 156 114 186 60 229 160 522 158 186
Hoeveel studenten? 44000 8000 11100 32000 12000 11000 16000 28000 13000 32000
Tekort kamers? ++++ + 0 + +++ + ++ + ++ ++ 0 = geen tekort + = redelijk tekort (etc.)
8tien
What’s on your iPod
D
it keer heb ik meneer Paulissen een paar vraagjes gesteld over zijn muzieksmaak. Aan jou om te beslissen of het een goede smaak is of niet!
Favoriete soort muziek: Bijna alles! Het ligt ook deels aan het seizoen. Als het bijvoorbeeld carnaval is luister ik graag naar carnavalsmuziek. Maar thuis luister ik vaak klassieke muziek als ik bijvoorbeeld proefwerken aan het nakijken ben. Ook luister ik graag naar jazz! Mijn favorieten zijn Chris Parker en Miles Davis. Hekel aan: Ik hou echt niet van die ‘boemboem’muziek, hardcore. House en trance vind ik wel oké! Favoriete liedje: Secret Garden – You raised me up. Dit liedje is ook tijdens mijn bruiloft gedraaid. Mijn favoriete band is ook Secret Garden, ik neem hun cd’s ook altijd mee als ik op vakantie ga. Instrument: Trombone! Ik speel in Fine Fleur, ‘nne zaate hermenie! Ik speel al trombone sinds mijn 14e, dus nu 25 jaar. Favoriete carnavalsliedje: Doa kump Maria! Misschien wel leuk om te weten: dat liedje is zelfs mijn ringtone!
9tien
Wrakanalyse O
p een van de eerste warme dagen van het jaar, besloten wij ons tussenuur in de zon op te offeren voor een wrakanalyse op de auto van meneer van der Heiden. Vol goede moed liepen wij de parkeerplaats op en troffen daar zijn donkergroene Audi 100 aan. Aan de buitenkant zag alles er normaal uit, afgezien van een deukje op de kofferbak en een iets lelijkere deuk in de bumper. Ook hing de stootstrip bij de linkerachterdeur een beetje los aan de achterkant, en was de auto niet helemaal schoon… maargoed. Dan maar naar binnen. Eenmaal in de auto vonden wij een half dozijn aan ijskrabbers en een flesje de-icer voor je sloten en ramen. Over het algemeen is onze docent goed voorbereid door middel van tissues, landkaarten van Nederland, Duitsland en europa. Ook heeft hij een GPS-ontvanger, dat ons aanwijzingen geeft om te denken aan een TomTom. Voor de toekomst raden wij hem wel aan om de draadjes beter weg te werken, aangezien dit duidelijk
zelf gedaan is. Wij misten wel de het frontje van de radio/Cd-speler, en vonden ook geen cd’s in het dashboardkastje. Wat we daar wel aantroffen waren een vergrootglas met geïntegreerd lampje (!), een bandenspanningsmeter, een kompas (altijd handig) en een klein flesje met pure ethanol. Wij vragen ons hierbij hardop af wat dit in zijn auto doet. In de middenconsole lagen enkele pennen en een schoolbordkrijtje, maarja, we praten nog steeds over een docent. Onder het stuur vonden wij een regenponcho en schadeclaim-papieren Ook lag er in de armleuning een sponsje om de ramen schoon te maken. Wij raden hem aan om hier binnenkort wel gebruik van te maken J. Tussen alle landkaarten lag ook een instructieboekje voor de auto, netjes in het Duits met mooie post-it briefjes ertussen om alles makkelijk te vinden. Helaas konden we zelfs met dit boekje bij de hand de auto niet op contact krijgen, wat een groot raadsel voor ons blijft omdat dit absoluut noodzakelijk is en helemaal niet moeilijk zou moeten zijn.
Daarom hebben we de deuren maar open gezet, wat zoals eerder gezegd was het warm, vooral in de auto. Onze volgende stap was de kofferbak. Hierin vonden wij een AH-tas met lege wijnflessen. Geen verrassing op zich, want wij hadden vreemder opgekeken als het een krat bier was geweest. In een vuilniszak vonden wij nog een apparaat om de banden in top conditie te houden. Bovendien lag er een hele mooie *ahum* groen/bruin/donkerrood geruite deken in de kofferbak. Al met al lijkt meneer van der Heiden een normale docent. Maar als hij er toch een geheime identiteit op na blijkt te houden, hebben wij het nog niet gevonden……
20tig
Simon vertrekt als hoofdredacteur
A
an het eind van mijn eerste jaar (2005) begon ik als brugklasser bij Palet schoolkrant. Langzaam werkte ik me op tot hoofdredacteur. De doelen die ik met het team had, hebben we grotendeels bereikt. De huidige schoolkrant heeft een cover in kleur, iedere uitgave heeft een thema er is meer structuur aangebracht in het blad. Bovendien hebben we een website. Ook heb ik mezélf kunnen ontwikkelen door leiding te geven aan de redactie: van vier jaar schoolkrant heb ik meer zakelijk gevoel gekregen dan van jarenlang het vak economie volgen op school. Hoofdredacteuren van schoolkranten wisselen vaak. Na enkele jaren hoofdredacteurschap vind ook ik het tijd voor een frisse wind door Palet. Met veel energie en toewijding heb ik mij jarenlang ingezet voor het blaadje; het is tijd voor nieuwe mensen aan het roer. Zonder schaamte durf ik te beweren dat Palet schoolkrant tot de absolute top in Nederland behoort – er zijn weinig andere schoolkranten die kunnen zeggen dat ze vijf nationale prijzen hebben binnengehaald. Schrijven voor het schoolblaadje blijf ik nog wel even doen: iedere uitgave zul je één stuk van mij terugvinden in het tijdschrift. Ik ben erg trots op wat we de afgelopen jaren samen met het team hebben bereikt en wens de nieuwe hoofdredactie veel succes!
Uit enkele interviews die ik afgelopen jaren heb mogen doen: - ‘dat heb ik dus niet gezegd. Je legt me de woorden in de mond!’ - een zenuwachtige giechel door Chantal Janzen - ‘waar haal je dat nou weer vandaan?’ - ‘dat vind ik wat te persoonlijk om te vertellen’ - ‘heb je zin in een stuk vlaai bij het interview?’ - ‘ik zit nu midden in een arrestatie, kun je vanmiddag terugbellen?’ - ‘ik bel je straks teruhug!’ - een leraar: ‘Ik streef er tóch niet naar om miljonair te worden’ Alle oude uitgaven zijn terug te vinden via www.palet-papier.nl Simon van de Beek – simon@paletpapier.nl
21tig
Jongerenraad
onder jongeren waar-van de jongerenraad graag wil dat er preventieve voorlichting voor jongeren komt om deze gevaren te leren kennen. Verder organiseren wij ook evenementen en helpen aan andere evenementen, als M2live, ook mee. Hoeveel uur besteed je eraan? Het aantal uren is heel flexibel, als je bijvoorbeeld bezig bent met een advies schrijven dan heb je het even heel druk en moet je er heel veel uren in steken. Ook het organiseren van evenementen kost heel veel tijd. Verder heeft de jongeren raad twee keer per maand een vergadering die gemiddeld ongeveer tweeĂŤneenhalf uur duren. Uit hoeveel mensen betaat de Jr en welke
leeftijd? De jongeren raad bestaat uit elf jongeren, tussen de 16 en 21 jaar, we proberen om de leden van de jongeren zo verscheiden mogelijk te houden, dus uit zo veel mogelijk verschillende scholen. Daarmee willen we bereiken dat alle wij alle jongeren vertegenwoordigen en niet enkel een bepaalde groep.
�
W
at is de Jongerenraad en wat doet de JR? De jongerenraad is een onafhankelijk advies orgaan van gemeente Maastricht. Wij zijn voor en door jongeren en willen de stem van de maastrichtse jongeren laten meetellen in beslissingen van de gemeente. Dit doen wij dmv adviezen die wij schrijven aan het college van burgemeester en wethouders en de gemeent raad, zij zijn verplicht om onze adviezen te bekijken en dit me te nemen in de beslissingen die worden gemaakt. We hebben bijvoorbeeld al adviezen geschreven over het feit dat wij vinden dat er te weinig uitgaans gelegenheden zijn voor de jongeren in Maastricht, en een advies over de gevaren van gehoorschade
Heeft het zin? Heb jij er iets aan? Wat heb je bereikt?
22tig
Het heeft zeker zin, want het is heel belangrijk dat de stem van jongeren in de gemeente Maastricht wordt gehoord. We hebben dit jaar evenementen als MY day georganiseerd, de dag na koninginnendag, het grootste festival voor jongeren in Maastricht. Het was dit jaar nog het eerste jaar dus het stond nog in zijn kinderschoenen, maar er was desondanks al vanalles te doen voor jongeren. We hebben ook al behoorlijk veel adviezen geschreven, die nu worden bekeken door het B en W. Ons advies voor meeloopdagen in de gemeente krijgt dit jaar al een pilot project, mat als doel dat jongeren te weten komen hoe de gemeente werkt. Verder is het ook gewoon heel gezellig, en je leert er echt heel van. Het staat heel mooi op je cv en je krijgt er ook nog een vergoeding voor.
Kun je er ook je maatschappelijke stage van maken? Nee, aangezien je er een vergoeding van krijgt kun je er geen maatschappelijke stage van maken. Krijg je hierdoor meer contact met de gemeente? Hoe is dat? Je krijgt hierdoor inderdaad veel meer contact met de gemeente, in feite ben je zelf een beetje een ambtenaar haha. Maar je merkt zo wel dat gemeente vaak heel complex in elkaar zit. Hoe kan ik lid worden? We zijn nu bezig met het zoeken van nieuwe leden, als je lid wil worden moet je een mailtje sturen naar voorzitter@jrmaastricht. nl, en dan krijg je dan verdere informatie.
Hoe kom je er achter wat alle jongeren vinden? We horen natuurlijk geluiden uit onze eigen vrienden kring, maar het belangrijkste is onze Who Cares. Dit is een groep jongeren in Maastricht die ongeveer eens in de twee maanden een mailtje krijgen met vragen. Hierdoor willen wij te weten komen wat de jongeren van de onderwerpen vinden waarover wij adviezen schrijven. Iedereen kan lid worden van onze Whocares?!, ga dan naar onze site, www.jrmaastricht.nl, en vul je mail adres in, en laat je stem horen in Maastricht! Wat vind jij er leuk aan? Het leukste en minst leuke? Het leukste vind ik toch wel het feit dat je merkt dat je echt een verschil maakt, als bijvoorbeeld adviezen van de jongerenraad zijn aangenomen. Verder zijn de vergaderingen ook altijd gezellig en is het werk dat je doet heel uitdagend. Het minst leuk was het feit dat er op het laatste moment organisaties afzegde voor de duurzame plek die ik had georganiseerd tijdens koninginnen dag, waar organisaties die duurzaam bezig zijn in Maastricht voor jongeren een standje konden krijgen om zich zelf op een leuke wijze te promoten.
23tig
papegaaienpraat Meneer Wiertz (eco) : - ‘’oh nee. Ik heb de aftrekpost er nog niet afgetrokt!’’ - Wiertz ziet mevrouw Thissen pielen met de audioinstallatie en merkt op: ‘ach, vrouwen en techniek...’. Mevrouw Thissen denkt dat hij het serieus meent en zegt pissig: ‘Wiertz, daar ligt het NIET aan!’ - ‘nee, ik ben helemaal niks!’ Meneer van Dijk (ned) : - Meneer breekt zijn verhaal abrupt af: ‘ik word even onrustig want ik zie vier koolmezen...’ - Meneer neemt ‘de nerds’ in bescherming: ‘’mijn favoriete film is the revenge of the nerds’’ - Op troge toon: ‘’over 10 minuten gaan we weer chillen, maar nu aan het werk!’ - Ziet dat een leerling te laat is en vraagt hoe laat hij naar bed is gegaan. Dan geeft hij een tip: ‘in het boek ‘gebruik je hersens’ staat dat pubers veel slaap nodig hebben. Doen dus!’ - Over zichzelf: ‘van Dijk, niet dat soort schuttingtaal gebruiken!’ - Van Dijk: ‘oké, nu ga ik mevrouw Boer imiteren...’ - iemand stoort tijdens de les. VD vraagt:
‘ik ga jou ook eens ergeren op je werk. Nee, nog beter: ik ga gewoon streaken op het voetbalveld als jij moet trainen!’ Mevrouw Savelberg (maw) : -‘’is er nog wat melk in de pap te brokkelen?’’ Meneer Francort (maw) : - Leerling: ‘dat vind ik discriminerend!’ Francort: ‘maar kind, ik discrimineer toch iedere dag?’ Meneer Derks (wis) : - Iemand vraagt aan meneer Derks of hij het niet gezellig zou vinden als meneer Francort mee zou gaan met XPLORE. Daarop is zijn vraag: ‘’Ik toch zeker niet mee met HEM?!’’ - Derks over Francort: ‘’Hij staat bekend als de fool on the hill...’’ (omdat hij in Berg woont) - Een leerling merkt op dat Wijshoff aardig is vandaag. Dan zegt Derks: ‘’Was hij ziek of zo?’’ - Derks: ‘Mijn grappen niet snappen is echt funest voor mijn imago. Maar goed, meneer Francort doet ook zo zijn best op mijn zelfbeeld klein te houden...’ - Derks: ‘Ik ben hier dus echt de baas!’ - leerling: ‘U heeft drie kinderen, toch?’ Derks: ‘Voor zover mijn vrouw weet twee...’
←
B
ijdragen van: Jip Rouvroye, Sophie Bergmans, Julien Beuken, Lisa Reinders, redactieleden
24tig
egaaien papegaaien papegaaien tpraat pape-papepraat papeenpraat gaaienpraat gaaienpraat 25tig Meneer Wijshof (wis) : - ‘Ik heb m’n banaan op, dus ik ben rustig’ - Leerling: ‘Ik geloof wel dat het zo moet, maar’... Wijshof: ‘Hoho! Wacht eens even! Dit is wiskunde, geen geloof!’ - ‘Derks legt dingen uit op een iets lager niveau omdat ie kleiner is, snap je !?’ - ‘Ohh wat een vuile blik! Maar dan heb je toch pech want daar ben ik na jaren ervaring immuun voor geworden!’ - ‘Ja, want meneer Francort is de rechterhand van God’ - ‘Beste kijkbuiskinderen...’ - ‘Hmm, Ik praat hier weer tegen een stelletje zombies!’ - ‘Dus als jullie in een Belgisch restaurant zitten en iemand begint over snorrendozen, vrees niet! Jullie weten nu wat ze bedoelen.’ - ‘Wat doe ik nu weer met m’n dikke
vingers?’ - ‘Naar mij luistert ongeveer uhh niemand op dit instituut’ - ‘Oh wacht, er wordt hier ineens iets gedacht!’
Mevrouw Baeten (ned) : - ‘Tuttel niet zo!’ - ‘Houdt op met die handtastelijkheden in mijn klas! Dat doe je maar onder een struik of zo’ - ‘Ja meisje, ik ben nog niet hélemaal dement!’ - Terwijl ze op het bord zet: max. 1A4tje, zegt ze: ‘Denk eraan! Maximaal een half A4tje’ Meneer Görtzen (lat) : - ‘Dat voel je aan op je theewater’ - ‘Doe mij maar de Partij PILS; Plato Ipv Liberalisme en Socialisme’ - ‘Zullen we de laatste regels dan ook samen doen, live in de uitzending?’ - Tegen leerling: ‘Houd nu toch eens je kwebbel! Wij zijn hier aan het vertalen en dan kom jij er even doorheen fietsen!’ - ‘Shut up le visage!’ - Over slechte grappen: ‘Je weet, ik heb mijn emoties onder controle.’ - ‘Ik vind troost in mijn eigen bestaan’ - Terwijl hij met zijn sleutels speelt: ‘Heeft iemand trouwens mijn sleutels gezien? Oh! Hier!’ - ‘De vogeltjes schijnen, het zonnetje bloeit’ - ‘Wat zit jij nu weer te miepen!?’ - Steekt zijn handen in de lucht en roept: ‘O ye of little faith!’ - ‘Ze kloegen de hele dag door’ (verleden tijd van klagen volgens Görtzen) - ‘Velen, met de n van nicotinepleister’
Meneer Habets (M&O) : - ‘Je wilt niet weten hoeveel gekke dingen ik af en toe zie!’ - (Binnensmonds) ‘Potverdomme! Kinderachtig jochie.’’
Meneer Francort (maw) : - ‘Als ik zo dom was als Sharon Dijkstra zou ik niet eens op TV durven! Zo dom! Iew! Zelfs een taartpunt is nog slimmer’ - ‘Als ik het je voorlees breekt je het vruchtwater’ - ‘Vrouwen hebben meer invoelingsvermogen’ - ‘Amerika? Die zien ons als een scheetje op de landkaart!’ - ‘Je moet Habets niet geloven, die is te klein’ - ‘KWT. Klungelen, Werken en Ten onder gaan.’ - ‘Werkelijk: die wiskunde-leraren praten altijd over wiskunde!’ Leerling: Maar u toch ook over politiek? ‘Nou, uh, dan moeten ze zich maar aanpassen’ - ‘Ik denk dat ze beginnen met het bouwen van die tunnel als Paasmaandag op dinsdag valt’ - ‘Nee. Zeven is niet de Heilige Drieeenheid. Doe niet zo mongolide!’ - ‘Het is belangrijker dat we onzelieveheersbeestjes hebben dan dat er brood op de plank ligt, aldus de groene stroming’ - ‘Als we met jullie oorlog moeten
←
- Derks: ‘Nee, dat kan dus niet. Dat is niet draai genoeg!’ - Over de goeie ouwe tijd: ‘Vroeger kon je de jeugd blijkmaken met een sinaasappel!’ - ‘ ‘s Morgens is het ontzettend veel werk om mijn haar te kammen. Ik word er moe van!’ - ‘Ja bedankt, dat helpte!’ - ‘Je rekenmachientje moet je vriendje worden, niet je vijand’ - Leerling stopt gsm weg, Derks ziet het en zegt: ‘Wat doe je?’ Leerling: ‘Ja meneer, m’n gsm zat niet lekker in m’n broek!’ Derks: ‘Ja dat zegt mijn vrouw ook altijd, zolang ‘t maar lekker zit.’ - ‘Derks tegen leerling: ‘Haha, het is slecht weer en jij moet fietsen. Ik heb een auto!’
papegaaien papegaai praat papepape praat pap gaaienpraat 26tig gaaienpr voeren vinden we het front niet eens!’ - ‘Als je het Marx nu zou kunnen vragen zou hij hetzelfde zeggen : “Francort is een slaaf’ ‘ - ‘De SP wil boetes inkomensafhankelijk maken, dus als mijn tandarts door rood rijdt krijgt hij een boete van 500 euro, als ik erdoor heen rijd krijg ik nog 10 euro terug!’ - ‘Ik ben Jacobs niet! Ik heb geen baard’ - Leerling: ‘Mijn moeder stemt SP’ Francort: ‘Dan stuur haar maar eens langs voor een behandeling!’ - ‘Ik krijg hier van niemand ietsÖ behalve hoofdpijn!’ - Iemand snuit luidruchtig zijn neus en stoort zo drie keer de les ‘Geeft niet hoor! Dat is gewoon jouw manier van je neus snuiten het klinkt weliswaar als een gecastreerde zebra maar ja!’ - ‘Over het ontwikkelingsbeleid van Pronk Als je nu in de jungle gaat zoeken kom je nog altijd Guldens tegen!’ - ‘Al dit je niet bevalt moet je maar een cursus diepzee duiken zonder water doen.’ - ‘Jij bent gewoon een irritante gehaktbal!’
Meneer Westerwoudt (Ned) : - ‘We zijn hier een mongolenkolonie aan het kweken die zijn weerga niet kent...’ - ‘Willen jullie met enige vlotheid gaan zitten stelletje luiwammesen! Bah!’ - ‘De mediatheek. Daar waar rode vloerbedekking ligt en antieke computers staan die zelfs de kringloop niet komt halen...’ Mevrouw van der Esch (Spa) : - ‘Waar kan ik jouw aparte afstandsbediening kopen?!’
- ‘Je kunt trots zijn!’ Leerling vraagt waarom. ‘Je doet 5 VWO en je bent al zo sinds de brugklas!’
Meneer Jaccobs (ges) : - ‘Ohh, heb je pijn aan je keeltje?’ - ‘Ik ben echt niet zo’n indrukwekkend persoon’ - ‘Ik weet niet of die nog steeds populair is, maar jullie hebben vast en zeker van Pax Christi gehoord...’ - Schreeuwde iets door de klas omdat niemand luisterde. Nog geen minuutje later: ‘Doe niet zo onbeheerst!’ - ‘Het is de dag van de complimenten dus ik moet een beetje scoren vandaag!’ - ‘ en je bent natuurlijk meteen op je gemak door de vriendelijke uitstraling die ik heb’ Mevrouw Pekelharing (eng) : - ‘You shouldn’t believe mister Francort!’ - Leerling: ‘But if someone gets high marks for, for instance, biology and low marks for English or Netherlands...’ (hij bedoelde Dutch) Pekelharig (op zachte toon): ‘Looks like you’re one of those’ Meneer Gerits (ex-ges) : - Verbaasd: ‘Awel en meneer Wijshof? Neemt die nog steeds iedere dag een banaan mee?’ Meneer Oomen (LO) : - ‘Stelletje badmutsen!’ - ‘Mevrouw Ceiler zou zeggen: “It’s a drama!”‘
Meneer Bardoul (lat) : - Uit de oude doos: ‘Haha, Görtzen is 33: even oud als Jezus toen die aan het kruis gespijkerd werd!’
Model European Countdown Van 180 naar 7 in drie dagen H
uh? 173 Kilo afvallen in drie dagen?
Nee. Onze taak was vele malen lastiger. Aan ons, oud deelnemers en schoolcoördinator mevrouw Savelberg van het Model European Parliament, was de lastige taak om uit 180 potentiële nieuwe delegatieleden voor het MEPL een groep van 7 leerlingen te selecteren. Dat is nogal iets... Máár, dat was voor ons natuurlijk ook een geweldige uit-daging en iedereen zat dan ook bomvol energie: ‘Let’s do it!’ ‘Uhhh, maar hoe gaan we dit dan aanpakken?!?’
deze plannen opstelden tijdens talloze vergaderingen. Uiteindelijk was het zover: het plan was klaar, de data geprikt, de posters ontworpen. De brieven konden de deur uit! Iedereen met gezond verstand vraagt zich nu toch hopelijk af hoe geweldig die posters wel niet waren, als ze 180 puberende vierdeklassers bijna spontaan aan het debatteren kregen over Europees getinte stellingen. Laat ik dan een geheim verklappen: zo rooskleurig ging het nu ook weer niet. Geweldig om de gezichten te zien van leerlingen als je ze
verteld dat ze twee lesuren en een deel van hun vrije middag moeten opofferen aan een verplichte (dat woord alleen al!) selectieronde voor een of andere Europese shit. Gelukkig konden wij ons perfect verplaatsen in hun situatie (wij immers vonden het vorig jaar ook gewel-dig dat we mochten meedoen…).
←
Het klinkt al ingewikkeld als je zégt dat je zo rigoureus gaat selecteren, maar als je het dan ook echt moet dóen… dat is weer een heel ander verhaal. Gelukkig hadden we dit jaar een geluk dat ons vorig jaar niet gegund was: we hadden de tijd. We hadden maanden de tijd om een strategie te bedenken. We hadden maanden de tijd om de selectie vorm te geven. We hadden maanden de tijd om een waterdicht plan op te stellen om het onmogelijke mogelijk te maken. Het zal niet als een verassing komen dat mensen die het Europese Parlement hebben gesimuleerd
27tig
Gelukkig echter konden wij ze ook vertellen dat een soortgelijke reactie grote onzin is en niet meer dan een soort puberreflex. Het MEPL was namelijk een van de geweldigste dingen die we dat jaar meemaakten. Enfin. 24 En 25 februari stonden voor de deur en dat betekende: selectierondes! Alle praktische zaken waren geregeld, de stoelen stonden klaar, er was een tafel voor de jury: het ‘feest’ kon beginnen! De middag begon met een, surprise!, openingswoord van niemand minder dan onze eigen mevrouw Savelberg die aan de wieg stond van het Model European Parliament Limburg bij ons op school. Daarna was het de beurt aan iets minder bekende Nederlanders zoals Gerdi Verbeet en andere nationaal bekende politici om het MEP de hemel in de prijzen in een video waarin tevens het veelzijdige programma door (soms over-) enthousiaste deelnemers werd toegelicht. Een groot feest dus! Maar dit was pas het voorgerecht: hierna begon het echte werk. In groepjes van 5 gingen de 4 VWO’ers zich buigen over de hun toegewezen stellingen over uiteenlopende onderwerpen (denk aan pedofielen, het leger, de landbouw, uitwisselingen en vergrijzing). Na een welverdiende pauze ging toen het spannendste deel van start, namelijk de debatten zelf. De jury hield haar pennen in aanslag, de microfoon stond aan, de debatleider schraapte zijn keel en het politieke gekibbel tussen de voor- en tegenstanders begon. Waar de debatten soms zo heftig waren, dat het lastig was om over het applaus heen te praten waren er (helaas) ook momenten waarbij de tijd plots veel sneller om was (lees: het debat twee minuten verkort werd) om verdere gênante vertoningen te besparen. De goede debatten waren echter in de overhand en de zucht van
verlichting die mevrouw Savelberg slaakte na de eerste geslaagde dag moet tot aan de andere kant van de A2 hoorbaar zijn geweest. Het zal geen verassing zijn dat dag twee hetzelfde verliep hoewel daar de kanttekening moet worden gemaakt dat het resultaat soms toch nét ietsje minder was… Maar laten we het gezellig houden! Meneer van Dijk nam het debatleiderschap ook een keertje over van Simon (ja, dezelfde Simon als de ‘Simon van Palet’…) en wist, zoals hij dat altijd weet te bereiken, menig mondje tot glimlach te maken door zijn uitlatingen. Grote afwezige was overigens meneer Bolleman: het verbaasde ons allemaal toch wel een beetje dat hij niet kwam kijken naar de selectieronde voor de nieuwe visitekaartjes van het SMC … Nu begrijpt iedereen dat die jury er niet voor niks zat. Iedereen werd beoordeeld van moment van binnenkomst tot het moment waarop zij ons debatpaleis (de aula…) verlieten. Sommige namen werden met dikke zwarte stift doorgestreept, andere namen werden opgeschreven op een van de vele tientallen lijsten die na afloop waren opgesteld. Er volgden weer vergaderingen en een eerste selectie van ongeveer 50 man was gemaakt. De ‘gelukkigen’ kregen een brief en werden uitgenodigd voor selectieronde twee. Tijdens de tweede selectieronde was het aan de deelnemers die waren komen opdagen (ongeveer 20) om zichzelf ongeveer 3 minuten te presenteren. Dat klinkt heel gemakkelijk, maar dat valt nogal tegen. Het is niet zo easy als het lijkt om jezelf ongegeneerd de hemel in te prijzen zonder strontarrogant over te komen… Naar aanleiding van de presentaties werden weer lijstjes gemaakt en tijdens een laatste vergadering werd dan uiteindelijk toch van ons gevraagd
het onmogelijke te doen: 7 leerlingen te selecteren. Het is niet duidelijk of we het geluk of pech moeten noemen dat er tussen die 20 leerlingen veel meer dan 7 leerlingen zaten die talent genoeg hadden om delegatielid te worden. Feit was echter dat er mensen moesten afvallen, ongeacht hun talenten. Dit leidde tot heftige discussies (dit klinkt heel cliché, maar het is echt waar!) over de leerlingen, maar uiteindelijk was er overeenstemming over de deelnemers! Iedereen die aan de tweede selectieronde meegedaan had kreeg een brief en de nieuwe delegatie van het SMC voor de conferentie van het Model European Parliament Limburg 2010 was compleet! Helaas volgt nu geen ‘en ze leefden nog lang en gelukkig.’, want het selecteren van een delegatie was pas de eerste stap richting MEPL conferentie. Het was (en is) nu tijd om te trainen en voor te bereiden. De onderwerpen zijn bekend, ieder delegatielid heeft een coach (een oud deelnemer) die hem/haar begeleid en er zijn al een paar vergaderingen geweest, kortom: ook dit jaar wordt het MEPL een groot succes! Meer valt er nu niet te vertellen, maar vrees niet: we houden jullie op de hoogte! ;-) (even voor de vorm officieel afsluiten! Whaha!) Namens het Model European Parliament Limburg team van het SintMaartenscollege,
28tig
Julien Beuken
Alles of Niets Auteur: Khalid Boudou
M
elle speelt al een poosje poker op het internet. Langzamerhand is hij verslaafd geraakt. Hij is zelfs een keer blijven zitten, omdat hij niet meer voor school werkte en alleen maar zat te klikken. De ouders van Melle hebben al lang een droom; een bed and breakfast beginnen in Hongarije. Zijn ouders gaan dan ook 5 weken naar Hongarije om een goede plek te vinden. Oom Walter komt in de tussentijd bij hem logeren. Melle neemt zichzelf voor om niet te gaan klikken en gebruikt oom Walter als stok achter de deur. Op een dag kan hij de verleiding niet weerstaan en ‘kijkt’ toch even. Al snel blijft hij in het spel hangen en hoort hij oom Walter niet binnenkomen. Als oom Walter ziet wat Melle aan het doen was komt er een andere oom Walter naar boven. Een oom Walter die pokert. Hij neemt Melle mee naar toernooien en casino’s, maar er zit ook een donkere kant aan. Oom Walter trekt Melle ook mee in de schulden. Na de verdwijning van oom Walter gaat het steeds maar slechter. Mijn indruk na 3 pagina’s lezen; wat een verschrikkelijke schrijfstijl. Het was mijn eerste boek van Boudou, dus ken verder ook zijn schrijfstijl niet. Ben toch verder gegaan met lezen en na een tijdje vergat je het gewoon. Het voordeel van de schrijfstijl; het leest erg makkelijk en wordt erdoor ook aanlokkelijker voor jongeren die niet graag lezen. Dat komt
ook omdat er een lettertype werd gebruikt dat groter was dan gemiddeld en het niet een dik boek is. De woorden zijn niet moeilijk en er staan woorden in die meer van deze tijd zijn. Ik ben het er niet mee eens dat er schaamteloos word gescholden in het boek, maar het komt niet vaak voor en het hoort ook wel een beetje bij de hoofdfiguren. Als je wat verder komt in het boek vervaagt het taalgebruik door het pakkende verhaal. Je kunt jezelf echt in Melle inleven. Het neemt soms een aparte wending en het einde is gewoon geniaal! Echt een compliment aan de schrijver voor het verzinnen van zo’n einde! Als je het hele boek dan hebt gelezen en het nog een keer leest zie je in het verhaal al kleine aanwijzingen vind die het einde al voorspellen, maar ik las er de eerste keer over heen. Mijn conclusie; Mooi boek met verassende wendingen. Makkelijk te lezen en erg toegankelijk voor alle jongeren. Af toe woorden die ik niet in een boek vind passen. Super einde, waardoor alle negatieve punten er minder toe doen! Marit Wolff
29tig
Wanna feel my iPad, see me at Macademie D
e iPad is de nieuwste uitvinding van Apple. Het heeft een mooi design, maar is wel groot. Eigenlijk is het een grote iPod-touch, maar natuurlijk met meer mogelijkheden. Zo kun je er bijvoorbeeld boeken op lezen, op een normaal formaat films kijken, wat bij een iPod Touch vaak een minpunt is, en een eigen digitale boekenkast bijhouden. Zo zijn er ontelbare mogelijkheden met dit geweldig apparaat. SMC had hem aan boord. (Geleend van AM bridge). De iPad is 242,8 mm hoog, 189,7 mm breed en is slechts 13,4 mm dik. Het touchscreen heeft een diameter van 9.7 inch wat zeer groot is. De iPad weegt niet veel slechts 0,68 Kg voor het Wi-fi model en 0.73 Kg voor het Wi-fi + 3G model. Doordat hij zo licht is, is hij zeer gebruiksvriendelijk. Je merkt het bijna niet als je hem in je tas stopt. Je kunt hem echter niet in je broekszak stoppen of in een klein handtasje, daarvoor is hij wel te groot.
Voordelen : De apple iPad is zeer snel waardoor je er makkelijk en goed mee kunt werken Het heeft ontelbare mogelijkheden bijvoorbeeld: een digitale boekenkast bijhouden, een digitale filmkast bijhouden en nog veel meer. Je kunt ermee internetten, zowel bij het goedkope als dure model. Je hebt er vele applicaties voor beschikbaar ( spelletjes, Hyves, twitter etc ) Het touchscreen is zeer gevoelig waardoor het goed te bedienen is, en werkt op meerdere vingers tegelijk, het door apple gepatenteerde “Multi-Touch�. Nadelen : De iPad is zeer groot waardoor hij goed te bedienen is, maar daardoor kun je hem niet goed meenemen. Hij past bijvoorbeeld niet in je broekszak. Wanneer je de iPad bedient krijg je snel vingervlekken.
Er zit nu nog niets productiefs of bijvoorbeeld word of andere bestanden (je kunt wel Pages downloaden maar daar moet je voor betalen). Als je iets wilt typen moet je hem neerleggen en er overheen buigen. Je kan hem ook vasthouden maar dan is de afstand om te groot voor de duimen. Je hebt bluetooth op de iPad maar deze werkt uitsluitend voor bluetooth headsets, toetsenboorden etc. Het is echter niet bestemd voor file-sharing. Made by: Devon Hollander, Raoul Lieben, Sven Hendrikx en Joey Cilissen
30tig
Philip Jansen
31tig
Gespot
32tig
Luuk Beckers
31tig