Αναμνηστικό αποφοίτων 2018

1 O Δ Η Μ Ο ΤΙ Κ Ο ΣΧ ΟΛΕ Ι Ο Β ΡΟΝ ΤΑΔ ΟΥ (Α γ . Γεωργ ίο υ)

Α Ν Α Μ Ν Η Σ Τ Ι Κ Ο ΤΩ Ν Α ΠΟ Φ ΟΙΤΩ Ν 2017-2018

Επίσκεψη στο Κάστρο της Χίου (31.05.2018)

Οι εκπαιδευτικοί του σχολείου μας: Γιώργος Παντελίδης, Διευθυντής, Άννα Κοκρή, Ειρήνη Πιταούλη, Βασιλική Κόλλια, Άρτεμις Πίττα, Δήμητρα Μακαρατζή, Βασίλης Βελαλής, Ηρώ Αναστασάκη, Λάμπρος Κουφοπαντελής, Μαρία Νιαμονιτάκη, Τόνια Μπαχά, Γιώργος Μπογιατζής, Ειρήνη Ματθαίου, Ευαγγελία Γαρούφα, Ανδριάνα Μαΐστρου, Νίκος Μαχαιράς, Γιώργος Γεροντίδης, Γιάννης Κορδαλής, Κωνσταντίνος Καραμπάς, Ιωάννα Καρυώτη.

Τα παιδιά θέλουν παπούτσια τα παιδιά θέλουν ψωμί θέλουνε και φάρμακα δούλεψε και συ. Γέλα κλαίγε κι όλο λέγε το παιδί: ζωή. Τίποτ’ άλλο, Ζωή. Ζύμωνε στη σκάφη πρώτο σου ζυμάρι, πρώτο σου ψωμί ένα καλυβάκι μια μικρούλα αυλή για το παιδί. Ζύμωνε το χώμα με το δάκρυ δάκρυ φτιάξε ένα χωμάτινο πουλί να πετάει τη νύχτα και να κελαηδεί για το παιδί. Τούτη είναι η ζωή μας τούτο το μεγάλο, τίποτ’ άλλο γέλα κλάψε, πες ό,τι θες Το παιδί ζωή: ζωή τίποτ’ άλλο.

Aπόσπασμα από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου, «Αναφυλλητό».

«Σκοπός του σχολείου δεν είναι το σοφό, αλλά το ευτυχισμένο παιδί. Και αυτό το παιδί, μόνο από ένα δραστικό και όχι σκυθρωπό σχολείο μπορεί να ολοκληρωθεί» Θεόδωρος Κάστανος, παιδαγωγός (1886-1932)

ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ και μια άλλη αρχίζει. Τα παιδιά μας ολοκλήρωσαν τη φοίτησή τους στο Δημοτικό και ανοίγουν τα πανιά τους για το Γυμνάσιο. Το ταξίδι της γνώσης, παρ’ όλες τις αντιξοότητες και τις δυσκολίες συνεχίζεται. Όλη αυτή η πορεία στο Δημοτικό έδωσε στα παιδιά μας αλλά και σ’ εμάς τους δασκάλους «πλούτο» ανυπολόγιστο. Αισθάνομαι ότι ωφελήθηκα πολύ, γνωρίζοντας και συνεργαζόμενος μαζί τους τα τελευταία τρία διδακτικά έτη. Επενδύσαμε παράλληλα με το μαθησιακό αγαθό, στους τομείς της συνεργασίας, της αλληλοβοήθειας, της ανεκτικότητας, της φιλίας. Αισθάνομαι ότι πετύχαμε πολλά περισσότερα απ’ όσα επενδύσαμε σε γνώση, αγάπη και σε χαμόγελο. Θα θυμάστε πάντα το Δημοτικό και θα χρησιμοποιήσετε όλα εκείνα τα εφόδια που πήρατε για να επιτύχετε όχι μόνο στο Γυμνάσιο αλλά και στην προσωπική σας ζωή. Οι δάσκαλοί σας θα σας παρακολουθούν πάντα με αγάπη και ενδιαφέρον στα μελλοντικά σας βήματα. Οι αποχωρισμοί εκτός από συγκίνηση κρύβουν και ενδιαφέρον, προσμονή, ελπίδες, ευκαιρίες. Καλή συνέχεια στο δρόμο της προόδου! Καλό ταξίδι στη ζωή! Λάμπρος Κουφοπαντελής

Αγαπημένα μου παιδιά, ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΧΡΟΝΟ ΜΑΖΙ, κι αυτή τη στιγμή νιώθω ότι δεν σας έμαθα όσα έπρεπε για τη ζωή, που είναι και ο τελικός στίβος μάχης. Λίγο γιατί η ύλη τρέχει και μαζί της τρέχουμε κι εμείς, λίγο γιατί δυσκολευόμαστε να ξεφύγουμε από τα διδασκαλικά στερεότυπα…. Πρώτα απ’ όλα θα σας ευχηθώ καλή συνέχεια. Η καινούρια χρονιά να εκπληρώσει κάθε επιθυμία σας και πάνω απ’ όλα να σας επιτρέψει να ονειρεύεστε. Να κάνετε σχέδια για το μέλλον σας και θετικές σκέψεις για την εκπλήρωσή τους! Μην αφήσετε κανένα να σταθεί εμπόδιο στη μόρφωσή σας. Νομίζω ότι έχετε αντιληφθεί ότι η ίδια δεν κρύβεται μόνο μέσα στα σχολικά βιβλία. Και κάτι τελευταίο! Ότι κι αν επιλέξετε στη ζωή σας να είστε πάντα ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Να αγαπάτε τους άλλους και να τους σέβεστε. Να εκτιμάτε το μόχθο και να κατανοείτε τις δυσκολίες που περνούν. Να συμπαραστέκεστε σε όσους σας έχουν ανάγκη και να είστε Δίκαιοι. Να είστε ευγενικοί και να χαρίζετε ευτυχία. Και να θυμάστε πάντα ότι θα βρίσκομαι πλάι σας και θα σας καμαρώνω. Η δασκάλα σας Μαρία Νιαμονιτάκη

Γιώργος

ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΤΗ ΤΑΞΗ και συμπληρώσαμε έξι χρόνια

στο Δημοτικό. Όλα τα χρόνια κουβεντιάζαμε και παίζαμε όλοι μαζί. Κάποιες φορές τσακωνόμασταν, αλλά τα ξαναβρίσκαμε πάλι παρέα και συζητούσαμε το λάθος μας. Κάποιοι όμως δεν ήταν μαζί μας από την αρχή όπως ο Δημήτρης ο Κασιδούλης και ο Νίκος Στραβελάκης. Όλες οι εκδρομές ήταν τέλειες. Αλλά η πιο ωραία ήταν στη Βουλή (έκτη τάξη) και στην Κλειδού (ΚΠΕ β’ τάξη).

Για μένα οι φίλοι μου φαίνονται σαν αδέρφια μου. Γενικά όλοι οι δάσκαλοι ήταν πολύ καλοί και θα μου λείψουν. Με κάποιους δεν είχα πολύ καλή σχέση ενώ με άλλους είχα καλή και δυναμική σχέση. Στο γυμνάσιο ξέρω ότι δεν θα είμαστε όλοι μαζί. Αυτό θα με στεναχωρήσει πολύ. Θα θυμάμαι πάντα ότι με τους φίλους μου θα είμαστε πάντα ΟΜΑΔΑ, ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ.

Σιδερής

ΗΡΘΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ πριν 6 χρόνια στις 11 Σεπτεμ-

βρίου του 2012 στην πρώτη τάξη. Οι καλύτεροι δάσκαλοι ήταν στην Τρίτη και στην έκτη τάξη. Όμως τώρα ήρθε η μέρα που θα φύγω από εδώ και θα πάω στο Γυμνάσιο.

Πιστεύω ότι τα χρόνια που πέρασαν που ήμουν εδώ, ήταν πολύ ωραία. Βιάζομαι πολύ για να πάω στο Γυμνάσιο και είμαι πολύ χαρούμενος. Δεν στεναχωριέμαι και πάρα πολύ που φεύγω, αφού αυτά τα 6 χρόνια τα πέρασα πολύ ωραία.

Ελεάννα

ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΗΡΘΑ ΠΡΙΝ 6 ΧΡΟΝΙΑ στις 11 Σεπτεμβρίου

2012. Στην πρώτη Δημοτικού είχα τον κύριο Δημήτρη. Περνούσαμε φανταστικά. Τον είχα για 3 χρόνια ακόμα. Στην Τετάρτη και την Πέμπτη Δημοτικού είχα την κυρία Άρτεμη. Ώσπου έφτασα στην Έκτη που έχω και θα έχω μέχρι τις 15

Ιουνίου τον κύριο Λάμπρο. Αυτή η χρονιά ήταν διαφορετική, γιατί φέτος κάναμε πολλά πράγματα μαζί με το άλλο τμήμα και πήγαμε σε πολλά μέρη μαζί. Πιστεύω ότι φέτος δεθήκαμε παραπάνω από άλλες χρονιές. Αυτά τα 6 χρόνια στο Δημοτικό θα μείνουν αξέχαστα.

Μίνα

ΠΡΙΝ ΑΠΟ 6 ΧΡΟΝΙΑ είχαμε έρθει για πρώτη φορά στο δη-

μοτικό. Στην πρώτη δημοτικού είχαμε την κυρία Άννα. Ήταν η πρώτη μας δασκάλα που μας έμαθε να γράφουμε και να διαβάζουμε. Τα άλλα πέντε χρόνια τα πέρασα ωραία. Στην Τετάρτη και Πέμπτη δημοτικού είχαμε την κυρία Άρτεμη. Ότι της λέγαμε μας το έκανε μας είχε μάθει κανόνες καλής συμπεριφοράς.

Τώρα φτάσαμε στο τέλος της χρονιάς μας. Θα φύγουμε από το δημοτικό και θα πάμε στο γυμνάσιο. Θα μου λείψουνε οι δάσκαλοι και οι δασκάλες. Στο γυμνάσιο δεν θα είμαι μαζί με τους συμμαθητές μου και θα είμαι με καινούργια παιδιά από άλλα σχολεία.

Κώστας

Επίσκεψη στο Ναυτικό Μουσείο Χίου (Α’ τάξη, 2013)

ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ πέρασα παραπάνω από τη μισή μου ζωή. Η

πρώτη ημέρα που μπήκα ήταν το 2012, στις 11 Σεπτεμβρίου. Αυτά τα 6 χρόνια που πέρασα εδώ θα μου μείνουν αξέχαστα. Πήγα σε πάρα πολλές εκδρομές που δεν θα τις ξεχάσω ποτέ.

Οι αναμνήσεις μου από το Δημοτικό είναι πάρα πολλές. Είμαι πολύ χαρούμενος που θα φύγω από το Δημοτικό και θα πάω στο Γυμνάσιο.

Γιάννης

ΟΤΑΝ ΠΡΩΤΟΗΡΘΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, πήγα στην πρώτη

Δημοτικού. Για δασκάλα είχαμε την κυρία Άννα. Με την κυρία Άννα μάθαμε πώς να διαβάζουμε, πώς να κάνουμε πράξεις και πολλά άλλα. Μετά το τέλος των καλοκαιρινών διακοπών πήγα στη Δευτέρα και δασκάλα είχαμε την κυρία Ειρήνη. Με την κυρία Ειρήνη μάθαμε τις προπαίδειες και πώς να γράφουμε έκθεση. Έπειτα από ένα χρόνο πήγα στην Τρίτη, όπου εκεί είχαμε για δάσκαλο τον κύριο Δημήτρη. Με τον κύριο Δημήτρη αποκτήσαμε δυο καινούρια μαθήματα την Ιστορία

και τα Θρησκευτικά. Όταν ξανάνοιξαν τα σχολεία, πήγα στην Τετάρτη. Δασκάλα είχαμε δυο συνεχόμενες χρονιές την κυρία Άρτεμη. Εκεί μάθαμε για το Βυζάντιο και την αρχαία Ελλάδα. Αργότερα από ένα χρόνο πήγα στην Έκτη. Δάσκαλο έχουμε τον κύριο Λάμπρο με τον οποίο μαθαίνουμε εξισώσεις και για την επανάσταση του 1821. Τέλος όταν φύγω από το Δημοτικό, θα μου λείψουν όλοι οι δάσκαλοι και το σχολείο

Βαγγέλης

ΟΤΑΝ ΗΡΘΑ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ στο Δημοτικό και πήγα στην

πρώτη τάξη, είχαμε δασκάλα πολύ καλή την κυρία Άννα. Επίσης όταν πρωτοήρθα δεν είχα κανέναν φίλο με αποτέλεσμα οι πρώτες μέρες να είναι δύσκολες. Μετά τις πρώτες μέρες γνώρισα όλα τα παιδιά της τάξης μου και έτσι κάθε μέρα στα διαλλείματα παίζαμε ποδόσφαιρο. Όταν πήγαμε στην έκτη

τάξη όλοι νιώσαμε χαρά γιατί γνωρίζαμε ότι προς το τέλος της σχολικής χρονιάς εκτός ότι θα πηγαίναμε όπως πάντα στην ημερήσια, θα παίζαμε και νεροπόλεμο. Τα συναισθήματά μου είναι ότι χαίρομαι που φεύγω από το δημοτικό και πάω στο γυμνάσιο γιατί θα γνωρίσω καινούργιους φίλους και καινούργιες εμπειρίες.

Δημήτρης

ΦΕΥΓΩ, ΠΑΩ ΓΥΜΝΑΣΙΟ! Τελευταία μέρα στο δημοτικό. Όλοι

περνάμε σε άλλο στάδιο. Θα ωριμάσουμε, θα προχωρήσουμε. Όμως ποτέ δε θα ξεχάσουμε το δημοτικό. Εκεί μεγαλώσαμε , μάθαμε, κάναμε φιλίες, παίξαμε, χάσαμε, νικήσαμε, χτυπήσαμε και σωθήκαμε. Όλοι νιώθουν πολλά συναισθήματα, μα κανείς δεν μπορεί να τα βγάλει αυτή τη στιγμή. Αλλά με τα χρόνια μεγαλώνοντας θα βγουν και θα ξεχειλίσουν.

Όταν πάμε γυμνάσιο θα χωριστούμε και θα χαθούμε, με τα πολλά μαθήματα θα σταματήσουμε να βρισκόμαστε έξω όλοι μαζί. Να παίζουμε, να γελάμε, να τρέχουμε… Η μητέρα μου, μου λέει «όταν μια πόρτα κλείνει, ανοίγει μια άλλη». Την πιστεύω αλλά δεν ξέρω πότε θα έρθει η ώρα να το δεχτώ. Κάποτε θα φύγω οριστικά από τη Χίο και θα πάω στη Λάρισα. Τότε θα αφήσω τα πάντα πίσω αλλά όχι τις αναμνήσεις μου!

Δήμητρα

ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ είχα πολλές καλές και κακές αναμνήσεις. Θα

αρχίσω με τις καλές και δεν θα αναφέρω τις κακές. Στην πρώτη και στη Δευτέρα τάξη είχα μια φίλη η οποία στην Τρίτη έφυγε για προσωπικούς της λόγους. Αυτό με στενοχώρησε γιατί ήμασταν κολλητές. Αυτό που με απασχολεί αυτή τη στιγμή είναι ότι του χρόνου θα πάω στο γυμνάσιο και δεν θα είμαι με τους συμμαθητές

μου. Τα συναισθήματα που μου δημιουργούνται από το γεγονός είναι λύπης αλλά και χαράς. Σκέφτομαι ότι το γυμνάσιο είναι μεγάλο, άνετο, περιποιημένο κ.τ.λ. Το βασικό μου θέμα είναι ότι θα φύγω από το δημοτικό αναγκαστικά. Οι στιγμές που είχα με τους συμμαθητές, τις συμμαθήτριές μου, τους δασκάλους μου με συγκινούν πολύ, γιατί όσο τις θυμάμαι τόσο πιο πολύ επιμένω να μείνω εδώ.

Ευαγγελία

ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΞΙ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ κύλησαν σαν νερό.

Έξι υπέροχα δημιουργικά χρόνια που βάδισα μαζί με τους συμμαθητές μου. Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο στο παρελθόν στον πρώτο χρόνο της φοίτησής μου, όταν για πρώτη φορά πέρασα την πόρτα αυτού του σχολείου τον Σεπτέμβρη του 2012. Τώρα τον Ιούνιο του 2018 αποφοιτώ. Καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας μου σ’ αυτό το σχολείο, πέρασα ωραία, ευχάριστα και αξέχαστα χρόνια και έμαθα πολλά ενδιαφέροντα πράγματα. Είμαι σίγουρη ότι οι δάσκαλοί μου, μου έχουν δώσει τις σωστές βάσεις και τα απαραίτητα εφόδια για τις δυσκολίες που θα συναντήσω. Θα μου μείνει αξέχαστη η πρώτη μέρα εδώ στο δημοτικό,

το φόβο, το άγχος αλλά και την περιέργεια που ένιωθα για το άγνωστο. Και τώρα ήρθε η στιγμή που θα φύγω οριστικά. Τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα. Από τη μια νιώθω άγχος γιατί θα αλλάξω βαθμίδα εκπαίδευσης, αλλά και χαρά επειδή είναι ένας οιωνός που δείχνει ότι μεγαλώνω και αλλάζω στάδιο στη ζωή. Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους δασκάλους μου για τις γνώσεις και τις αξίες που μας έχουν δώσει και που με βοήθησαν να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Ιδιαίτερα όμως τους δασκάλους που είχα αυτά τα χρόνια. Την κ. Α. Κοκρή, την κ. Ε. Πιταούλη, τον κ. Δ. Μανάρα, την κ. Α. Πίττα, τον κ. Λ. Κουφοπαντελή, την κ. Τ. Μπαχά, την κ. Ε. Ματθαίου, τον κ. Γ. Μπογιατζή και φυσικά τον Διευθυντή μας κ. Γ. Παντελίδη. Αντίο για πάντα αγαπητό μου σχολείο

Πελαγία

FIRST MY SCHOOL WAS IN IZMIR. It was very nice and had a

modern decoration. We were going home at 4p.m. Teachers were very good and we learned many useful things. When school finished we organized a party.

The Greek school is older than the Turkish school. We

had more fun this year with more music, trips and athletic activities. I made friends in this school because I was well accepted in this school.

Next year I’ll go to the musical Gymnasium at Thymiana. I hope I’ll have a good time there.

Άλντο

ΠΕΡΑΣΑΝ ΕΞΙ ΧΡΟΝΙΑ! Τόσα χρόνια, τόσες αναμνήσεις! Κυρίως

καλές. Τώρα που ξαναείδα τις φωτογραφίες, θυμήθηκα όλες τις δραστηριότητες που κάναμε από τις πρώτες τάξεις. Χαίρομαι πολύ που με είδα μικρό και διαπίστωσα μεγάλη διαφορά. Πως ήμουν και πως είμαι τώρα! Ένιωθα μεγάλη χαρά την πρώτη μέρα που ήρθα εδώ. Θυμάμαι όταν ήμουν στο νηπιαγωγείο ανυπομονούσα να έρθω. Κατά τη διάρκεια των χρόνων έκανα πολλούς και καλούς φίλους που με κάποιους από αυτούς είμαστε μέχρι σήμερα κολλητοί. Γνώρισα καλούς δασκάλους με αποτέλεσμα να νιώθω χαρούμενος κι ευτυχισμένος σ’ αυτό το σχολείο. Φέτος στην Στ’ τάξη είχαμε ένα ευχάριστο ταξίδι στην Αθήνα.

Επισκεφτήκαμε τη Βουλή των Ελλήνων, την Ακρόπολη, το μουσείο της Ακρόπολης, το πλανητάριο, το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και το κέντρο ρομποτικής. Ήταν μια τέλεια εμπειρία. Και ελπίζω να την ξαναζήσω. Σε λίγο καιρό θα αρχίσουμε μια νέα ζωή στο γυμνάσιο και αργότερα στο λύκειο. Πιστεύω θα περάσουμε και εκεί τέλεια. Στεναχωριέμαι γιατί θα χάσω μερικούς φίλους, αλλά έτσι είναι η ζωή. Δεν θα ξεχάσω όλες τις περιπέτειες που περάσαμε όλα αυτά τα έξι χρόνια, ότι σημαντικό κάναμε. Θα μου μείνουν αξέχαστες όλες οι στιγμές. Ευχαριστώ όλους αυτούς που με βοήθησαν να περάσω καλά όλα αυτά τα χρόνια!

Μυρσίνη

ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ για το Δημοτικό είναι

αξέχαστες διότι αυτά τα έξι χρόνια τα πέρασα υπέροχα. Στις 11 Σεπτεμβρίου το 2012 που πρωτοήρθα στο Δημοτικό ένιωθα ανυπομονησία πότε θα γράφω και θα διαβάζω. Αυτά μας τα έμαθε την πρώτη χρονιά η κυρία Άννα Κοκρή με την υπομονή της απέναντι στα μικρά παιδιά και στη Δευτέρα η κυρία Ειρήνη Πιταούλη με το χαμόγελό της. Τα τρία καλύτερά μου χρόνια στο

Δημοτικό είναι όταν ήμουν Τρίτη τάξη με τον κύριο Δημήτρη Μανάρα και στην Τετάρτη και Πέμπτη με την κυρία Άρτεμη Πίττα με την πειθαρχία της στην τάξη. Και τέλος τον κύριο Λάμπρο Κουφοπαντελή στην έκτη με τις ατελείωτες ιστορίες του. Τα πέρασα τέλεια αυτά τα έξι χρόνια και ελπίζω να μου μείνουν αναμνήσεις και στο Γυμνάσιο. Αντίο Δημοτικό

Άγγελος

ΤΩΡΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ! Πάω Γυμνάσιο! Ήρθε η ώρα

να τελειώσουν όλα αυτά τα υπέροχα χρόνια. Πέρασα μιαμια τις τάξεις και έφτασα στην τελευταία. Εδώ γνώρισα τους πρώτους φίλους. Στο γυμνάσιο δεν θα είμαστε μαζί. Λίγες

μέρες έμειναν ακόμη. Τώρα διοργανώνουμε την τελευταία μας παράσταση. Θυμάμαι, ότι πάντα όταν είχα κάτι, οι φίλοι μου με βοηθούσαν. Θα μου μείνουν όλα αξέχαστα!

Χρήστος

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕΡΑ ΦΤΑΝΕΙ! Σήμερα χαιρετούμε τους φίλους

και τους δασκάλους μας. Πάνε έξι χρόνια! Τώρα γυμνάσιο. Λυπάμαι που θα φύγω. Μόνο ένα με κάνει να χαίρομαι: που μεγαλώνω γρήγορα! Νιώθω, λες και χθες ήμουν πρώτη τάξη και σήμερα κιόλας, έκτη. Κάνω πολλές σκέψεις και νιώθω πολλά και όμορφα συναισθήματα. Εγώ θα πάω στο γυμνάσιο του Κάμπου και δεν θα έχω τους φίλους μου, τους οποίους δεν θα πάψω να

σκέφτομαι. Ευτυχώς που μια συμμαθήτριά μου στα γαλλικά μου είπε πως κι εκείνη θα πάει στον Κάμπο. Χαίρομαι που θα έχω κάποιον που θα γνωρίζω από πριν. Εκεί πρέπει να ψάξω για νέους φίλους. Τι να πρωτοθυμηθώ για το σχολείο μου! Τα διαλείμματα ή την ώρα του μαθήματος; Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Θα το έχω για πάντα μέσα στην καρδιά μου!

Λάμπρος

ΠΡΩΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ! Ένα σχολείο φοβερό με πολύ καλές αλλά

και κακές αναμνήσεις. Σχολείο- Παράδεισος! Όλα αυτά τα κατάλαβα στην Έκτη τάξη. Πριν, νόμιζα ότι το σχολείο είναι μια φυλακή από βιβλία και οι φύλακες είναι οι δάσκαλοι. Ώσπου φέτος άλλαξαν τα πράγματα. Είδα την χρονιά αλλιώτικη απ’ τις άλλες. Η «φυλακή με τα βιβλία» και οι «δάσκαλοι-φύλακες» είχαν εξαφανιστεί. Οι πρώτες μου φιλίες μέσα στο σχολείο ήταν με διάφορα παιδιά που άλλοτε είχαμε καλές και όμορφες στιγμές και άλλοτε όχι. Μα αν όντως είσαι πραγματικός φίλος, έναν καβγά, ένα τσακωμό, μια διαφωνία, την διαγράφεις και την αφήνεις πίσω

στο απέραντο παρελθόν και συνεχίζεις για να εξερευνήσεις το μέλλον. Έκτη τάξη! Μια τάξη δύσκολη, αλλά και όμορφη ταυτόχρονα. Διότι μπορεί να μαθαίνεις εξισώσεις και άλλα δύσκολα πράγματα μα είναι η χρονιά που δεν θα ξεχάσεις ποτέ, όσο κι αν περάσουν τα χρόνια. Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω για μια μέρα πίσω στο μακρινό παρελθόν για να δω ξανά τις ωραίες στιγμές που πέρασα σε αυτόν το χώρο. Είμαι σίγουρος πως όσα χρόνια και αν περάσουν μέχρι να το επισκεφτώ ξανά, οι αναμνήσεις θα μείνουν ανεξίτηλα γραμμένες!

Γιώργος Σιδερής Ελεάννα Μίνα Κώστας Γιάννης Βαγγέλης Δημήτρης Δήμητρα Ευαγγελία Πελαγία Άλντο Μυρσίνη Άγγελος Χρήστος Λάμπρος Νικολέττα Ντορίνα Άγγελος Βερονίκη Γιώργος Νίκος Νίκος Στέλιος Μιχαέλα Βούλα Δωροθέα Ειρήνη Αρετή Αντώνης

Ανδρεάδης Γάνος Γάνου Διακογεωργάκη Ισκής Καράβας Καρυστιανός Κασιδούλης Κάστανου Κατσάλα Κουνενάκη - Ωζέρ Λούπη Μαμουνή Ματσάγκος Μερούσης Μπαλακίτσας Μωραΐτη Οικονόμου Παϊδούσης Πιππίδη Σαραντινός Σεζένιας Στραβελάκης Σφήκας Τσαμπλάκου Τσιρώνη Φλάμου Χαβιάρα Χαλού Ψωμάκης

Απόφοιτοι 1ου Δημοτικού Σχολείου Βροντάδου - 2018

Νικολέττα

ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ πρωτοήρθα πριν από 6 χρόνια. Ήταν 11 Σε-

πτεμβρίου 2012 που κάναμε τον αγιασμό. Την επόμενη μέρα χωριστήκαμε και μπήκαμε στην τάξη για μάθημα με την κυρία Άννα. Ήταν καλή δασκάλα. Μετά σιγά-σιγά πέρασαν τα χρόνια και φτάσαμε στην Έκτη. Ήδη σε λίγες μέρες θα φύγουμε από εδώ. Έχω περάσει ωραίες στιγμές με τους συμμαθητές και φίλους μου τις οποίες δεν θα

ξεχάσω ποτέ. Ευχαριστώ πολύ τους δασκάλους μου που από την πρώτη δημοτικού μέχρι τώρα μου έμαθαν να διαβάζω και να γράφω. Τώρα στην Έκτη έχουμε ένα πολύ καλό δάσκαλο τον κύριο Λάμπρο, που μας έμαθε πάρα πολλά πράγματα μαζί με την κυρία Μαρία. Έτσι πέρασαν τα χρόνια που ήμασταν στο Δημοτικό!

Ντορίνα

ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ήρθα πριν έξι χρόνια στις 11 Σεπτεμβρίου του

2012 στον Αγιασμό. Στις 12 Σεπτεμβρίου που μπήκα στην πρώτη τάξη, σκέψεις και συναισθήματα πλημμύρισαν την καρδιά μου. Ήμουν περήφανη που ήρθα στο μεγάλο σχολείο και τώρα έφθασα εδώ να γράφω συναισθήματα που φεύγω. Είμαι χαρούμενη και στεναχωρημένη γιατί προχωράω σε κάτι καινούριο αλλά αφήνω ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Δεν θα έχω ξανά την ευκαιρία να είμαι με όλους τους συμμαθητές μου στην ίδια τάξη, με τις τρέλες μας, τις «στεναχώριες» μας και όλες τις ωραίες αναμνήσεις μας.

Δεν θα ξεχάσω τον αγαπημένο μου κύριο, τον κύριο Λάμπρο που τον είχα στην Έκτη τάξη. Μας δίδαξε πώς να συμφωνούμε και πώς να είμαστε καλοί φίλοι. Στο Γυμνάσιο θα χωριστούμε και δεν είμαι χαρούμενη για αυτό αλλά θα συναντιόμαστε στο διάλειμμα. Τώρα καταλαβαίνω την αδερφή μου που ήταν λίγο στενοχωρημένη όταν έφυγε και τώρα ήρθα στην θέση της. Θα θυμάμαι πάντα το Δημοτικό και θα το έχω πάντα μέσα στην καρδιά μου. Αντίο Δημοτικό!

Άγγελος

ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ήρθα το 2012, την πρώτη μέρα δηλαδή

στις 11 Σεπτεμβρίου που κάναμε τον αγιασμό. Η κυρία Άννα μας καλωσόρισε με χαρά και τότε πήγαμε στις τάξεις να γνωριστούμε. Στην πρώτη τάξη με τους συμμαθητές μου δεν ήμασταν τόσο καλοί φίλοι όσο τώρα. Με κάποιους όμως ήμουν μαζί από το νηπιαγωγείο. Μετά από έξι χρόνια φτάσαμε εδώ στην Έκτη τάξη με τον κύριο Λάμπρο. Η Έκτη είναι η πιο ωραία

τάξη γιατί τώρα στο τέλος δεν κάνουμε πολύ μάθημα επειδή κάνουμε πρόβες για το θεατρικό που θα ανεβάσουμε στις 15 Ιουνίου. Αυτά τα 6 χρόνια περάσαμε πολλές χαρές και πολλές λύπες με τους συμμαθητές μου και εύχομαι να είμαστε μαζί και στο Γυμνάσιο.

Βερονίκη

ΗΡΘΕ ΑΥΤΗ Η ΣΤΙΓΜΗ μετά από τόσα χρόνια. Να πρέπει να πεις

«Αντίο Δημοτικό». Όταν το βιώνεις, όμως το μυαλό σου είναι έτοιμο να εκραγεί από αναμνήσεις. Μια από αυτές ήταν όταν με την καλύτερή μου φίλη την Ειρήνη πατήσαμε το πόδι μας στα σκαλιά αυτού του κτιρίου. Καμιά μας δεν πίστευε ότι σε τόσο λίγο καιρό θα κάναμε άλλο ένα βήμα για το Γυμνάσιο. Κάναμε ταξίδια, πήγαμε εκδρομές με τους δασκάλους μας. Περάσαμε πολύ όμορφα. Βέβαια δεν

γίνεται να μην υπήρχαν και μερικά καβγαδάκια. Ευτυχώς την επόμενη μέρα ήμασταν πάλι όλοι μαζί σαν μια γροθιά. Από την μια νιώθω συγκίνηση, στενοχώρια και μελαγχολία που θα φύγω. Από την άλλη, μέσα σε ένα χρόνο κάναμε τόσα πολλά πράγματα με τη δασκάλα μας την κυρία Μαρία. Αναμνηστικά, θέατρο, ζωγραφιές, τα πάντα! Λοιπόν «Αντίο»!

Γιώργος

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ήταν τέλεια! Περνούσα ωραία

με την παρέα μου! Δημιουργήθηκαν δεσμοί αλλά και κάποιοι τσακωμοί. Ειδικά στην Τετάρτη τάξη τσακώθηκαν σκληρά δυο συμμαθητές μου. Κάποιοι από εμάς υποστήριζαν τον ένα και κάποιοι τον άλλον. Αυτός ο τσακωμός μας μπέρδεψε λίγο, αλλά εγώ τους έχω φίλους όλους. Πολλές φορές νιώθαμε ότι οι δάσκαλοι μας αδίκησαν αλλά τώρα καταλαβαίνουμε ότι δεν ήταν έτσι. Στεναχωρήθηκα όταν έφυγε η Μαρία από την τάξη. Κάποιοι δεν το έδειξαν απ’ έξω τους, το κράτησαν μέσα τους. Είμαι σίγουρος γι αυτό.

Βρίσκομαι στα σκαλιά του δημοτικού! Έτοιμος να φύγω! Θα έρχομαι όσο πιο συχνά μπορώ για να βλέπω τα παιδιά και τους δασκάλους από κοντά. Το έχουμε κανονίσει. Θα ερχόμαστε πάλι όλοι μαζί. Θυμάμαι ότι εγώ με τον Άγγελο θέλαμε να είμαστε πάντα μπροστά στη γραμμή. Η φιλία μας ξεκίνησε στην Γ’ τάξη. Η καλύτερη εκδρομή μου ήταν στη Βουλή. Ο λόγος που πήρα μέρος στους σχολικούς αγώνες είναι για να εκπροσωπήσω το σχολείο μου στη γ’ φάση. ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΟΥ! Το αγαπώ πολύ. Αυτό το λέω μέσα π’ την καρδιά μου.

Νίκος

ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ήταν έξι χρόνια χαράς, όπου όμως

τον τελευταίο καιρό πήραν άλλη τροπή, λόγω της αποχώρησής μας. Από αυτό έχω κυρίως καλές αναμνήσεις. Θυμάμαι εκδρομές, φιλίες, παιχνίδι, ικανοποίηση και πολλά ακόμη. Σε αυτό το χρονικό διάστημα υπήρχαν πολλές εμπειρίες, άλλες δυσάρεστες και άλλες ευχάριστες. Οι δυσάρεστες ευτυχώς ήταν λίγες αλλά αν και πραγματικά με στιγμάτισαν δεν τις αναφέρω. Οι δάσκαλοί μου, και συγκεκριμένα ο κύριος Δημήτρης, η κυρία Σοφία, ο κύριος Λάμπρος και η κυρία Μαρία ήταν όλοι τους πολύ καλοί τόσο στη δουλειά τους όσο και σαν άνθρωποι. Νομίζω ότι όλοι με την καλή τους συμπεριφορά απέναντι στους μαθητές αποδεικνύουν ότι είναι τελικά και αυτοί που αξίζουν.

Συχνά έχω ακούσει ότι «το σχολείο είναι μια μικρή κοινωνία» και όντως, αν κάποιος το σκεφτεί, είναι. Σε μια κοινωνία όμως βιώνεις τα καλά αλλά και τα αρνητικά της. Από μικροί λοιπόν νιώσαμε τις αδικίες που γινόταν. Άτομα που δεν άξιζαν περνούσαν μπροστά και άλλα έμεναν πίσω, άτομα που δεν έφταιγαν έβρισκαν το μπελά τους επειδή άλλοι είχαν κάνει σοβαρές ζημιές, αλλά φυσικά «όλοι είμαστε υπεύθυνοι». Όμως δεν θέλω να παρεξηγηθώ, Το σχολείο μου ήταν από τα πιο καλά σχολεία και νιώθω περήφανος που όταν με ρωτήσουν σε ποιο σχολείο πάω, μπορώ να λέω «στο πρώτο δημοτικό σχολείο Βροντάδου».

Νίκος

ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ βιώνουμε όλοι τις τελευταίες μέρες μας

στο Δημοτικό. Μετά από αρκετά χρόνια, για κάποιους έξι και για κάποιους άλλους λιγότερα (εγώ ήρθα στην Τρίτη τάξη), καλούμαστε να δημιουργήσουμε το αναμνηστικό μας. Πέρασε τόσο γρήγορα ο καιρός, από τη στιγμή που ήρθα στο συγκεκριμένο σχολείο! Θυμάμαι ακόμα την υποδοχή που δέχτηκα απ’ τα τότε ξένα παιδιά ή τους τωρινούς φίλους μου. Με κάποιους ανέπτυξα φιλίες απ’ την αρχή με κάποιους άλλους σιγά-σιγά.

Το σίγουρο είναι πως τώρα πια ΟΛΟΙ είμαστε δεμένοι και δεν έχουμε διαφορές. Κυρίως φέτος, η χρονιά ήταν πολύ ευχάριστη, αφού μάθαμε και είδαμε νέα πράγματα, για τα οποία μας έδωσε την ευκαιρία το ταξίδι στη Βουλή να τα εξερευνήσουμε. Κατά τη γνώμη μου, αυτή η χρονιά δεν μας βοήθησε μόνο να προετοιμαστούμε για το Γυμνάσιο, αλλά και να σκεφτούμε τον επαγγελματικό προσανατολισμό μας!!!

Στέλιος

ΟΝΟΜΑΖΟΜΑΙ ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΦΗΚΑΣ. Πηγαίνω στο 1ο Δημοτικό

Βροντάδου - Αγ. Γεωργίου. Είμαι στην Στ’ τάξη μαζί με μια καλή δασκάλα και εξαίσιους συμμαθητές. Θυμάμαι ακόμα την πρώτη μου μέρα. Ήταν όταν μπήκε μέσα ο κύριος Δημήτρης και μας καλωσόρισε. Σκέπτομαι ότι η ομάδα μας θα «σπάσει» στο γυμνάσιο, αφού θα είμαστε ίσως σε διαφορετικά τμήματα. Εδώ, έκανα πολλές φιλίες. Οι καλύτερες μου είναι με το Νίκο και τον Άλντο. Αυτός ο χώρος δεν θα μου λείψει επειδή φεύγω, αλλά επειδή αφήνω πίσω τους δασκάλους μου. Πριν λίγες μέρες γυρίσαμε από την Αθήνα. Την καλύτερη εκδρομή μας! Εκεί πέρασα τέλειες στιγμές! Στην κα-

μπίνα και στο ξενοδοχείο ήμουν με το Νίκο και τον Άλντο και τη μητέρα του Νίκου την κυρία Τέτα Φύκαρη. Στο γυρισμό μας οι καλοί μας δάσκαλοι μας πήγαν στη γέφυρα του πλοίου και είδαμε τη διαδικασία που ξεκινάει ένα πλοίο. Ήταν η καλύτερη εμπειρία! Από το σχολείο μου έχω τέλειες αναμνήσεις, όπως η επίσκεψη στη Βουλή, στο πλοίο «ΓΑΥΔΟΣ», στην Ακρόπολη, στο Πλανητάριο, στο Μουσείο της Ακρόπολης, στο Ίδρυμα Νιάρχος κ.τ.λ. Στην Γ’ Δημοτικού βγάλαμε ένα δικό μας παιχνίδι «το τέρας» που συνεχίζουμε και το παίζουμε έως τώρα. Από αυτό τον χώρο έχω μόνο καλές αναμνήσεις!

Μιχαέλα

ΕΙΜΑΙ ΛΙΓΟ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΜΕΝΗ τελευταία στιγμή στο Δημοτικό. Βρίσκομαι πάνω στα σκαλιά που ανέβαινα έξι χρόνια. Θυμάμαι όσα είχα περάσει από τον πρώτο καιρό με τις πλέον τώρα κολλητές μου. Μου περνούν απ’ το μυαλό πολλές καλές αλλά και κακές αναμνήσεις. Μόλις ήρθα δεν ήξερα κανένα παιδί και τώρα που είμαι στην τελευταία τάξη γνωρίζω σχεδόν όλο το σχολείο και είμαι χαρούμενη γι αυτό. Από την άλλη νιώθω και λυπημένη γιατί θα αφήσω όλα αυτά τα παιδιά και το χειρότερο θα αφήσω πίσω τους δασκάλους μου.

Τις καλές εμπειρίες δεν τις θυμάμαι όλες. Πιο πολύ μου έχουν τυπωθεί οι κακές. Μα είμαι σίγουρη ότι όταν μεγαλώσω που θα έχω και άλλα προβλήματα σίγουρα θα λέω «πόσο μηδαμινά ήταν αυτά του δημοτικού». Έχουμε περάσει πολλές στιγμές με τις φίλες μου. Θυμάμαι όταν καβγαδίζαμε (που κι αυτό γινόταν πιο πολύ πάνω στο παιχνίδι), λέγαμε «να ξαναγίνουμε φίλες». Αυτή η φράση θα μείνει για πάντα στο μυαλό μας!

Βούλα

ΠΕΡΑΣΑΝ 6 ΑΞΕΧΑΣΤΑ και γεμάτα αναμνήσεις χρόνια, δηλαδή η

μισή μας ζωή εδώ στο Δημοτικό. Η πρώτη μου φορά που ήρθα σε αυτό το σχολείο ήταν 11 Σεπτεμβρίου 2012. Την πρώτη μέρα δηλαδή στον Αγιασμό θυμάμαι που πέρασα αυτή τη μεγάλη καταπράσινη πόρτα κρατώντας δειλά το χέρι της μαμάς μου. Αλλά μετά από λίγο καιρό έγινε το δεύτερο σπίτι μου. Στην πρώτη δημοτικού είχαμε την κυρία Άννα και μάθαμε τα πρώτα μας γράμματα γεμάτοι ενθουσιασμό και ευχαρίστηση γιατί κάναμε και διάφορες δραστηριότητες. Κατά τη διάρκεια της διαμονής μας στο Δημοτικό είχαμε και πάρα πολύ καλούς και έμπιστους δασκάλους, που μας βοήθησαν να μάθουμε όχι μόνο γράμματα αλλά και συμπεριφορά. Επίσης κάναμε και διάφορες δραστηριότητες όπως το πρόγραμμα Erasmus δυο

φορές, οι εκδρομές που πηγαίναμε στην Κλειδού, οι εκπαιδευτικές εκδρομές και οι αγώνες Στίβου, Μπάσκετ, Χάντμπολ. Όλα αυτά ήταν αξέχαστα. Η αλήθεια είναι ότι θέλω να πάω στο Γυμνάσιο αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσω το Δημοτικό. Γιατί είναι και θα είναι για πάντα το δεύτερο σπίτι μου. Νιώθω όμως χαρά και ικανοποίηση γιατί είχα πολύ καλούς δασκάλους που με ετοίμασαν για το «Μεγάλο Σχολείο». Νιώθω και λύπη γιατί θα αποχωριστώ και τους φίλους μου που θα είναι σε διαφορετικά τμήματα. Έχω ακόμα πολλά συναισθήματα αλλά δεν μπορώ να τα γράψω γιατί θα χρειαζόταν να γράψω ολόκληρο βιβλίο. Όταν περνάς καλά κάπου είναι δύσκολο να φύγεις και αδύνατο να ξεχάσεις.

Δωροθέα

ΕΞΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΑΣΑΝ! Πολλαπλές σκέψεις και

συναισθήματα μπαινοβγαίνουν στο μυαλό μου! Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη μέρα που ήρθα εδώ. Ήμουν μικρή αλλά και κάπως τολμηρή. Παρόλες τις διαμάχες που συνέβησαν ανάμεσα σε αγόρια και κορίτσια, θα μου λείψουν όλοι. Έκανα πολλές φιλίες εδώ, που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ακόμα θυμάμαι την πρώτη γνωριμία με τα παιδιά της τάξης. Σχεδόν με όλους γνωριζόμασταν από πριν. Νιώθω μεγάλη λύπη που αναγκάζομαι να φύγω. Να μεγαλώσω, δε λέω, αλλά μου

φαίνεται ότι έγινε πολύ γρήγορα. Σαν εχθές θυμάμαι που ήμουν στενοχωρημένη που θα έφευγα από το νηπιαγωγείο. Τα χρόνια περνάνε πολύ γρήγορα και τα καλά κρατάνε λίγο. Αν και είναι ωραίο να προχωράς μπροστά, είναι η πρώτη φορά που πραγματικά θέλω να καθίσω εδώ και να μην φύγω. Δεν θέλω να χάσω τις φιλίες μου, τις στεναχώριες μου, τους τσακωμούς. Παλιά μου φαινόταν δεδομένη και βαρετή η παρουσία μου εδώ. Τώρα όμως φαίνεται πολύτιμη. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τίποτα από τις στιγμές μου εδώ!

Ειρήνη

ΗΡΘΕ ΠΙΑ Ο ΚΑΙΡΟΣ να αποχωριστούμε το Δημοτικό! Αυτή

τη στιγμή νιώθω χαρά και λύπη επειδή όσο περνάει ο καιρός καταλαβαίνω ότι όλα φεύγουν πολύ γρήγορα! Από εδώ έχω πολλές αναμνήσεις. Θυμάμαι πολλά πράγματα, αλλά για εμένα το πιο σημαντικό είναι πως αυτή εδώ η αγαπημένη ομάδα, ανεβαίνει ένα ακόμη μεγάλο σκαλοπάτι. Τα πιο ωραία πράγματα που έχουμε κάνει μαζί είναι οι

εκδρομές. Θυμάμαι που μπαίναμε όλοι μαζί στο λεωφορείο, μιλούσαμε και πειράζαμε τα κουμπιά του μέχρι να ακούσουμε την φωνή του δασκάλου μας από το μικρόφωνο. Η επίσκεψή μας στο Γυμνάσιο μας ωφέλησε γιατί τώρα ξέρουμε τι θα αντιμετωπίσουμε. Το ίδιο όμως πέτυχε και το ταξίδι της Βουλής. Μας ένωσε για μια ακόμη φορά! Αντίο Δημοτικό!

KΠΕ Κλειδούς (Α’ τάξη, 2013)

Αρετή

ΣΧΕΔΟΝ ΤΗ ΜΙΣΗ ΜΟΥ ΖΩΗ την έχω περάσει σε αυτό το

σχολείο. Έντεκα Σεπτεμβρίου 2012! Ημέρα που ήρθαμε εδώ για πρώτη φορά. Θυμάμαι ήμασταν Τετάρτη τάξη που έβρεχε, ήταν χειμώνας και παίζαμε κυνηγητό. Επίσης όταν είχαμε τη κυρία Ανθίππη, που ήταν μάλλον η πιο αστεία δασκάλα, που έχω γνωρίσει στη ζωή μου, πως αντιδρούσε όταν κόλλαγε ο υπολογιστής. Η κυρία των Γαλλικών με το παραμικρό φωνάζει,

αλλά είμαι σίγουρη ότι κατά βάθος είναι καλή και το κάνει για το καλό μας. Τώρα φτάσαμε στην έκτη τάξη. Φέτος γράφω τις πιο ωραίες εκθέσεις από ποτέ. Επίσης όταν έρχεται η ώρα για Ιστορία, για Φυσική κλπ, μάλλον από τη βαρεμάρα, παίζει να βλέπω όλη την ώρα μόνο το ρολόι μου. Βασικά … αναλόγως το δάσκαλο που έχω. Δεν σας λέω ποιος είναι ο χειρότερος ή ο καλύτερος.

Αντώνης

ΟΤΑΝ ΗΡΘΑ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ στο Δημοτικό πήγα στην

Πρώτη τάξη. Εκεί γνώρισα την κυρία Άννα, επίσης γνώρισα πολλούς φίλους και επίσης συνάντησα και τα ξαδέρφια μου. Στο πρώτο διάλειμμα γνωρίστηκα και με άλλα παιδιά που ήταν λίγο μεγαλύτερα από εμένα. Μετά από λίγες μέρες αρχίσαμε να παίζουμε πολλά παιχνίδια, όπως ποδόσφαιρο, μπάσκετ,

κρυφτό και κυνηγητό. Ύστερα μαζευτήκαμε όλοι μαζί στην τάξη και γνωριστήκαμε ακόμα καλύτερα. Με τους φίλους αυτούς θα κάνω παρέα ακόμα και όταν πάμε στο Γυμνάσιο. Λυπάμαι που θα φύγω από το Δημοτικό και ελπίζω το Γυμνάσιο να είναι καλύτερο.

«Νεράιδα της Κλειδούς» (Α’ τάξη, 2013)

Ημέρα κατά της σχολικής βίας (B’ τάξη, 2014)

Παρασκευή κουλουρακιών και πίτσας (B’ τάξη, 2014)

Στη Δημοτική Πινακοθήκη Χίου (B’ τάξη, 2014)

Επίσκεψη σε πλοίο του Λιμενικού Σώματος (Δ’ τάξη, 2016) Επίσκεψη στο ΙΕΚ DATA (Δ’ τάξη, 2016)

«Γαλάζιες Σημαίες» (Δ’ τάξη, 2016)

Γιορτή 25ης Μαρτίου (Ε’ τάξη, 2017) Επίσκεψη στο Μουσείο Μαστίχας (Ε’ τάξη, 2017)

Αθήνα, Ευγενίδειο Πλανητάριο (24.05.2018)

Στην Ακρόπολη της Αθήνας και στη γέφυρα του πλοίου NHΣΟΣ ΣΑΜΟΣ (25.05.2018)

Μουσείο Ακρόπολης Αθηνών (24.05.2018)

Το Αναμνηστικό εκδόθηκε με δαπάνη του Συλλόγου Γονέων

ιο Βρ ον τά δο υ (2 01 8)

Ζωγραφιά εξωφύλλου: Μ. Μαμουνή

Επ ίσκ εψ η στ ο Γυ μν άσ