ทัชมาฮาล รักเหนือกาลเวลา ที่อินเดีย สุดโรแมนติก
พูดถึงสุ สาน ร้ อยทั้งร้ อยจะนึกถึงความทึบทึมเทาหม่ น ความเย็นเยียบไร้ ชีวติ ความสยดสยองอันน่ า สะพรึง และความเงียบสงัดของชีวติ หลังความตาย นั่นเพราะความตายคือการพลัดพราก การจากลา การละ ทิง้ การเปลีย่ นผ่ านสภาพ และการเดินทางครั้งสุ ดท้ ายชี วติ แบบไร้ เพื่อนเดินทาง... แต่ก็มีความตายของบางคนนะครับ ที่สร้างสิ่ งอมตะให้คงอยูบ่ นโลกนี้...ซึ่ งทาให้เราเรี ยนรู ้วา่ บางครั้งความ ตายก็ไม่ใช่การจากพราก แต่อาจเป็ นการคงอยูอ่ ย่างเป็ นนิ รันดร์ ภายในใจของผูเ้ ป็ นที่รัก และบางครั้ง ความ ตายอาจจะทาให้ความชัดเด่นชัดขึ้น จนกลายเป็ นรู ปธรรมอันงดงาม และถูกจารจารึ กไว้บนผืนดินตราบนาน เท่านาน เฉกเช่ นสุ สานแห่ งนี้ สุ สานทีเ่ ต็มไปด้ วยความงดงาม และความรัก สาหรับผม สิ่ งสากลที่มนุษย์ทวั่ พื้นพิภพนี้รู้จกั ดีแบบไม่มีกาแพงพรมแดน เชื้อชาติ ศาสนา ภาษา หรื อใดๆ มาขวางกั้น มีไม่กี่อย่างครับ...ดนตรี กีฬา ศิลปะ ความรัก และในที่สุด...ความตาย แต่ก็มีปรากฎ เมื่อศิลปะ ความรัก และความตาย มาผนึกรวมไว้ดว้ ยกัน ผลลัพธ์ของมัน เป็ นอย่างที่มหากวี รพินทรนาถ ฐากูร เคยรจนาเอาไว้เป็ นภาษาที่ไพเราะมากว่า "คือหยาดนา้ ตาบนร่ องแก้ มแห่ งกาลเวลา"