Embroidered Thoughts CĂŠcile Ex
Cover: Detail Second Skin, 2007 Light & Shadow Project, 2007 – 2010 Coloured Linen, true self en home, 2009 Deze pagina: Light & Shadow Project, 2007 - 2010
Embroidered Thoughts by a crazy needle woman
© Cécile Ex, december 2012
spiral: the endless moving towards becoming (pesso, 1991) ‘levensvervulling ontstaat wanneer we voldoende in dit proces zitten, wanneer we voldoende meestromen met de stroom van het leven, met zijn goede en kwade dagen, zijn vreugde en zijn pijn, met winnen en verliezen. Enkel wanneer onze beleving voldoende samenvalt met wat er zich aandient op onze levensweg, zullen we tevredenheid en zingeving ervaren.’
Pagina uit ‘evaluatie, 2006’
MY HOME IS MY CASTLE
Hoe zou je thuis kunnen omschrijven? Anders dan het punt van waaruit we vertrekken en waarnaar we altijd willen terugkeren. Een plek die een universeel verlangen oproept naar betekenis, bezinning en veiligheid, maar die uiteindelijk alleen persoonlijk valt te definiëren. Zo heeft thuiskomen voor mij te maken met het borduren van linnen met een dunne zijden draad of het fotograferen van schaduw op mijn witgekalkte buitenmuur. ‘Thuis’ kun je ook als een mentaal anker definiëren, een zienswijze die bepaalt hoe je naar de wereld kijkt. Zo houd ik me bezig met thema’s als ontwikkeling en bewustzijn in de hoop iets van het mysterie te begrijpen dat zich schuilhoudt achter de wereld die we denken te zien. Al eeuwen proberen mystici, wetenschappers en schrijvers dat ‘ondoorgrondelijke iets’ te verklaren. Het denkbeeld dat het dichtst bij me ligt en de basis vormt van de kunst die ik maak, is die van het universum als een oneindig creatief potentieel, voorgesteld als een zee van bewustzijn, intelligentie, energie en licht. Het troostrijke van deze theorie is dat het een bron is waar we altijd en met zijn allen uit kunnen putten en waar we ook onze inzichten aan kunnen teruggeven. Een perpetuum mobile van uitwisseling tot gevolg, die tot kunst leidt, liefde en alles wat er verder voor ons toe doet. In mijn werk leidt dat concreet tot vijf symbolen die telkens terugkeren, waaronder de cirkel, de spiraal en het vierkant, die samen staan voor de beweging van het leven; van potentie naar vorm. De cirkel neemt de meest prominente plaats in omdat ze staat voor eenheid, verbondenheid en het cyclische besef van opkomst en verval, maar vooral van altijd weer een nieuw begin.
Cécile Ex
The Flow of Life: the perpetual state of becoming, 2009
Detail Second Skin, 2007
Detail Second Skin, 2007
Atelier Haarlem, 2010
Shadow Patterns I, 2012
Light & Shadow Project, 2007 - 2010 White Linen, awake, 2008
Light and Shadow Project, 2007 – 2010. White linen, circles en spiral, 2008
Interieur met Golden Sun, 2011
Protection, spring, 2010
Zone of Silence, 2010 – 2012
Schrijven over kunst heeft iets tragisch. Het werk spreekt voor zichzelf. Wie een schilder vraagt of zij er iets over wil zeggen of schrijven krijgt vaak als antwoord dat de betrokkene ‘dan wel spreker of schrijver was geworden’. Zo. En toch. Je kunt delen wat je ziet. Vertellen wat je observeert. En hopen dat het resoneert. Cécile schrijft. Teksten van anderen. Meestentijds. Natuur die al bestaat. Altijd. Maar die veranderen doordat zij er aan gaat zitten. Met haar ogen en haar handen. Vastleggen. Vastleggen voor later, want dat is nu. Cécile stelt een daad. Om met Campert te spreken: zij bevestigt dat zij leeft. En dat, aldus Campert, is poëzie. Je kijkt naar poëzie die je onmiddellijk verstaat. Hier schreeuwt iemand niet. Hier fluistert iemand. Luid en duidelijk. Met een boodschap. Voorbij het rationele. Een waslijn met berichten aan ons. Er wordt geen stelling betrokken, geen taboe doorbroken, geen belediging geuit. Hier ben ik. Waar ben jij?
Email Harry Starren na atelierbezoek, 2010
Full Moon, 2012 >