rdi t n
Rojnameyek ji aliyê ragihandina navendî ya PDK-Sê ve tê weŞandin
10ê pûşper 2715 k 1-7-2015 z
Kurdistan -hejmar (56)
Alîkariya dezgehên navdewletî bo penaberan kêm e
www.Pdk-s.com
Xelk ji buhabûna kelûpelan dilgiran in
2
3
Xelkê Hesekê daxwaza Pêşmerge dikin Hesekê-Adil Ibrahîm Di 25ê Hezîranê de, hejmarek çekdarên DAIŞê ji aliyê başûr û başûrê rojava ve derbasî taxa Neşwe ya rojava li bajarê Hesekê bûn, û li wir bi alîkariya şaneyên veşartî yên DAIŞê êrişî navendên hêzên artêşa Esed li wê taxê kirin. Di encam
de dehan malbatên kurd jî ji taxên kurdan ji tirsa DAIŞê û ketina bombeyan, berê xwe dane her yek ji bajarê Qamişlo, Amûdê, Dirbêsiyê, Dêrik û Serê Kaniyê. Derbarê vê yekê de ofîsa Neteweyên Yekbûyî li Sûriyê ragihand ku zêdetirî 60 hezar kes derbiderî cihên aram bûne,lê jêderên xwecihê dibêjin ku ew rêje ji 100
hezar kes derbas kiriye. Îmad Ehmed yek ji wan kesên ku bûye penaber wiha ji rojnameya Kurdistan re got:” Rêjeya penaberiyê pirr zêde ye,em ne ji tirsekê bûne penaber, lê hêzeke rasteqîne nîne ku parastina me bike û yên li ser erdê baweriya me bi wan nîne. Em dixwazin vegerin ser mal û milkên xwe û ev yek bi cih nabe
eger Pêşmergeyên Kurdistana Sûriyê me neparêzin, bila Pêşmerge werin.” Jina bi navê Sîham Mihemed wiha got:”Em hatine Qamişlo ji ber ku em li ser zarokên xwe ditirsin, ev zêdetirî 4 salne ku em di vî halî de dijîn, bi rastî xelkê me xweragir in, lê bila Kurd bibin yek wê demê sedê wek DAIŞê nikarin me ji xaka me dûr bixin.”
Zinara Erebî tê parastin Dêrik Qamişlo
Serê Kaniyê
Zinara Erebî Hesekê Qamişlo- Elî Can Rejîma Beis li Sûriyê berya 41 salan û bi armanca ji hev veqetandina axa Kurdistana Sûriyê û Erebkirina deverên kurdî, projeya Kembera Erebî cîbicî kir. Zinara Erebî projeyeke nijadperestî ya rejîma Beis bû ku 41 salî berî niha û di
24ê Hezîrana sala 1974an de li herêma Cizîrê ya Kurdistana Sûriyê dest bi pêkanîna wê hat kirin. Kembera Erebî bi qasî 350 km dirêj e û firehbûna wê jî di navbera 10 km. Di encama vê projeyê de, dewletê dest danî ser bêhtirî 2 milyon hektar erdên kurdan. Malbatên Ereb yên ji parêzgehên Reqa û Helebê anîn û li navçeyên kurdan li parêzgeha Hesekê bi zorê
bicihkirin. Derbarê Zinara Erebî û nerîna xelkê Kurdistana Sûriyê rojnameya Kurdistan hin nerîn veguhest. Ehmed Elî derbarê Zinara Erebî wiha got”: Rast e erdê me çûye, lê her diçe malên me jî dê herin, ji ber ku niha Ereb li şûna Kurdan bicih dibin, em razî ne bila zinar tenê be, lê niha sînorê zinarê derbas kiriye, mixabin ev yek ji
ber ne yekrêziya nava mala Kurdî ye.” Ciwan Xelef li ser Zinara Erebî got:”Mixabin niha Erebên Xemir hêza wan heye, û ji aliyê Partiya Yekîtiya Demoqratîk ve têne parastin û xort jî ji bo belavkirina belavokên li ser zinarê ji aliyê asayişa PYDê ve têne girtin.Siyaseta PYDê mîna ya rejîma Esed e, hêvî dikim ku PYDê li xwe vegere û dest ji van karan berde.”
2
10ê pûşper 2715 k 1-7-2015 z
Kurdistan -hejmar (56)
www.Pdk-s.com
Fêsel Ismaîl: Alîkariya dezgehên navdewletî bo
penaberan kêm e
P
Sîpan Xelîl
iştî bicihbûna hejmareke mezin ji penaberên Kurdistana Sûriyê li bajar û bajrokên Herêma Kurdistanê, beşekî din li kampên ku ji wan re hatibûn avakirin li her yek ji Dihok û Hewlêrê bi cih bûn. Derbarê rewşa penaberên Kurdistana Sûriyê yên ku li kampan û li bajarê Hewlêrê dimînin, rojnameya Kurdistan hevpeyvînek ligel Fêsel Ismaîl endamê Encumena Bilind ya Kampên Herêma Kurdistanê pêk anî.
Kurdistan: Rewşa penaberan niha çawa ye? Fêsel Ismaîl: Penaberî bi xwe pirsgirêk
e, ji ber ku her kesek, her malbatek ji mal û welatê xwe derketiye û li penabertiyê ketine çadiran de, helbet wê rewşa wan ne mîna ya berê be, dema ku penaber rewşa xwe ya niha bi ya berê re berhev dike bêgumanne wek hev in. Penaber herdem fikir dikin ku ew berê li welat, karê wî hebû, lê niha ne wisa ye û ev yek jî tiştekî suriştî yem bila bi vê yekê xembar nebe û xema vê yekê nexwe. Tevî rewşa zehmet lê rewşa penaberên Kurdistana Sûriyê yên li Herêma Kurdistanê dimînin ji yên kampên Urdin û Libananê pirr xweştir û baştir e, lê wê hin caran rewşa hin kampan ji yên din çêtir be ji ber meseleyên kevinbûna kampan û awayê avakirina wan kampan. Bêguman, rewşa aborî ya nebaş li Herêma Kurdistanê û êrîşên rêxistina terorîst DAIŞê li ser Kurdistanê bandoreke wê ya nebaş li ser rewşa jiyana kampan kir ji ber ku Hikûmeta Kurdistanê gelekî alîkariyê dike, tevî ku ev kar ji Neyeweyên Yekbûyî NY bêhtir tê xwestin, navborî alîkariyê dike lê gelekî kêm e û ne li gor daxwazên penaberan e.
Derbarê kêmbûna alîkariyan we çi kiriye?
Me wek Encumena Bilind ya Kampên Herêma Kurdistanê her roj dengê xwe dighînin Neyeweyên Yekbûyî NY ku bi UN tê naskirin, û hemû dezgehên navdewletî da ku alîkariyên bêhtir pêşkêş bikin, em pêdviyên pêwîst ji bo wan di nava lîstan de amade dikin û pişt re pêşkêş dikin. Raportên me herdem derbarê vê yekê de hene, û bi taybet ji bo şêweyê kar û dabeşkirina alîkariyan, bi rastî em dixwazin dengê wan penaberan bighînin cihê peywendîdar ji ber ku ev yek ji erkê me ye.
Bo çi hin kamp rewşa wan ji yên din baştir e?
Kampa rewşa wê ji yên din baştir e, ew e kampa Dare Şikranê ku ser bi bajarê Hew-
lêrê ve ye, ji ber ku wê demê ew kamp li ser budceya Herêma Kurdistanê hate avakirin û bi şêweyekî pirr baş hate avakirin û gelek xizmetguzariyên giring jê re hatin pêşkêş kirin û cihê wê yê ciyografî jî pirr baş e. Helebet dema avakirina wê jî aramî li Kurdistanê hebû, rewşa wê normal bû, lê ne li gor asta xwestek e. Çima hûn rewşa kampên din jî baş nakin? Başkirina rewşa wan kampan, helbet pere jê re pêwîst in û ev yek ji UN û hemû dezgehên navdewletî tê xwestin, wê demê wê Herêma Kurdistanê ew kamp jî çêkiribana, lê rewşeke zehmet bi ser Herêma Kurdistanê ve hat, divê em rewşa Kurdistanê li ber çavan bigrin, ji ber ku rewşa wê zehmet e. Heta niha kesekî wek Herêma Kurdistanê alîkarî nekiriye.
Kîjan dezgeh bêhtir alîkariyê dike?
Dezgeha Xêrxwazî ya Barzanî alîkariya wê bê rawestandin e, alîkariya wê bêhemba ye, hemû karînên xwe ji bo alîkariya penaberên Kurdistana Sûriyê terxan kiriye, ne tenê li kampan, me dît çawa li bajarê Kobanî û devera Cizîrê vê yekê dike û niha jî li devera Girê Spî.
Gilî û gazind ji we tê kirin?
Siruştî ye, ku gilî û gazind ji me bê kirin, kesê ku kar neke gazind jê nayê kirin, herdem em hewil didin ku dengê penaberan bighînin cihên peywendîdar, lê dema ev yek pêk tê dikeve berjewendiyên encumenê, lê dema pêk neyê, dibe gilî û gazind jibal penaberan. Bila miletê me bizane ku ne her tiştê di dilê wan de em dikarin bi cih werînin, em tenê navbênkar in di navbera penaberên xwe û dezgehên navdewletî de, hêvî dikin ku miletê me rewşa me ber çav bigre û bila di wê baweriyê de be ku tiştê di dilê wan de em jî dixwazin.
Gelo endamên encumenê nayên guhertin?
Niha kar li ser vê tê kirin, emê kar bikin ku kesê di karê xwe de biser neketiye, em wî bidin aliyekî û li şûna wan hinek kesên nû destnîşan bikin, yan jî endamê encumenê kêm bikin, da ku bêhtir kar birêve biçe.
Karê we xwebexş e?
Belê karê me xwebexş e, û heta niha me tu mûçe wernegirtiye, lê tenê heta niha 2 mehan alîkarî bi wan endaman re ji aliyê hin kesên xêrxwaz re hatiye kirin.
Cêwazî di dabeşkirina alîkariyan de heye?
Ti cêwazî di dema dabeşkirina alîkariyan de li nava kampan nîne, di nava kampan hemû beşên siyasî di malbatan de hene û em wek penaber bi wan re muameletê dikin, ji destpêka karê me de û heta roja
Fêsel Ismaîl îro para ti kesî ji bo kesekî din neçûye. Em alîkariyê bi her kesekî re dikin, çi Kurd be çi Ereb e, ti ferq û cêwazî nîne.
Xizmet li kîjan kampê kêm e?
Dibînim ku kampa Kewrgosk, xizmet gelekî lê kêm e, ji ber ku penaber lê zêde ne û cihê berfirehkirina kampê tine ye û ev yek ne cihê razîbûnê ye libal me, çimkî ew kamp bi awayekî lezgîn hatiye avakirin, em herdem zextê dikin da ku xizmetekê ji xelkê vê kampê re bikin, xelkê me berfirehkirin û çaksazkirina kampan ji me dixwazin, em ji wan re dibêjin, tenê em dikarin dengê we bighînin çimkî em ne kesên ku ava dikin, tenê em navbênkar in. Me ji aliyên peywendîdar e gotiye heger hûn bilez van kampan berfireh nekin, dê emê dengê xwe bighînin cihên mezintir, me projeyek pêşkêş kiriye û dê nêzîk were cîbicîkirin, bi rastî em nema dikarin van meseleyan tehemul bikin ku em êş û derdên miletên xwe bi çavên xwe dibînin û bi taybet penaberên Kobanî ku vê dawiyê ew hatine û bi hejmareke mezin.
Kirîna çadiran heye?
Belê heye û ev yek ne sûncê me ye, penaberên me di pişt me re şûna çadirên xwe difroşin. Me ji Hikûmeta Herêma Kurdistanê xwestiye ku em destê xwe dirêjî vê meseleya kirîn û firoştinê bikin, da ku em vê yekê rawestînin, sûncê encumenê têde nîne û ev karê nebaş ji aliyê penaberan ve tê kirin, bila ev yek bê rawestandin û kesê ku ew çadir jê re ne gerek be, hin malên perîşan hene ku bi hewceyî wî cihî ne.
Nirxandina te ji alîkariya dezgehên navdewletî re çawa ye?
Karê wan heye, lê ne li gor asta xwestek e, me ji wan re gotiye ku kêmasî gelekî di warê alîkariya penaberan de heye, kêmasî jî bêhtir di warê tenduristî û perwedeyê de ne û me derbarê van kêmasiyan hin proje ji wan dezgehan re pêşkêş kirine, hêvî dikin ku van kêmasiyan tine bikin. Bi sedema xirabûna rewşa Sûriyê bi giştîya Kurdistana Sûriyê bi taybet, zêdetir ji 200 hezar penaberên li Herêma Kurdistanê hene.
10ê pûşper 2715 k 1-7-2015 z
Kurdistan -hejmar (56)
www.Pdk-s.com
Kêmbûna dermanan dibe pirsgirêk Qamişlo- Ciwan Ibrahîm Parêzgeha Hesekê rastî diyardeyeke xerab tê, ew e kêmbûna dermanan bi hemû coreyên xwe ji ber rewşa niha ya ku Kurdistana Sûriyê têde derbas dibe û vê yekê hişt ku nexweşî bi awayekî pirr zêde belav bibin, û her wiha coreyên dermanan hatin guhertin ji ber nebûna dermanên xwecihî. Li ser vê pirsgirêkê dermansazekî bajarê
Qamişlo wiha ji rojnameya Kurdistan re got:”Ji ber rewşa ewlehî ya nebaş û rawestandina kargehên çêkirina dermanan li Sûriyê li bajarên wek Heleb, Şam û Humsê hişt ku coreyên dermanan ji aliyê pijîşkan were guhertin û vê yekê bandoreke nebaş li ser jiyana nexweşan kir, piraniya dermanên nih hemû Tirkî ne û paqijiya wan dermanan jî ne mîna yên
Sûrî ne û ne bi qasî wan bi bandorin jî.” Pijîşkê bi navê Elî Hisên li ser mijara kêmbûna dermanan wiha got:”Helbet bi hebûna rêjeyeke mezin ji penaberên ku ji parêzgehên din hatine deverên me, wê gelek tişt kêm bibin û ji nava wan derman jî, bi hatina wan nexweşî ji ber gemarê zêde bûne û helbet pêwîstiya
Penaberên Giwêlan dixwazin vegerin malên xwe
bû, pêşengeha kar û xebatên rêxistinên navdewletî bû, ku her rêxistnekê xwestibû kar û xebatên xwe bo penaberan çi li kampa Giwêlan, kampên Herêma Kurdistanê çi jî li kampên welatên hawîrdor bi taybet kampên penaberên welatê Sûriyê ku bûne nîşana karîseteke mirovî di vê serdemê de û ji ber vê kirîza kompilêks bi milyonan kes bê cî û war mane. Rojnameya Kurdistan xwest di vê rojê de hêvî û daxwazên penaberan bibihîze û bighîne cîhanê. Necah ku yek ji karmendê rêxistina PU-AMI ye û di warê hişyarî û rahênana penaberan li ser şêweyên xweparastinê kar dike wisa ji Kurdistan re axivî: “Helebet berî her tiştî ez dixwazim ku sala bê em vê rojê nevejînin û em li welat û malên xwe bin, lê ji aliyekî din ve,
Di meha Remezanê de Xelk ji buhabûna kelûpelan dilgiran in
Giwêlan -Idrîs Hiso
Di roja sêşemê de 16 Hizêranê li Kampa Giwêlan ya Penaberên Kurdistana Sûriyê li Herêma Kurdistanê “Roja Cîhanî ya Penaberan” bi çalakiyek mezin hate lidarxistin di bin çavdêriya Hikûmeta Herêma Kurdistanê û Komîta Bilind ya Neteweyên Yekbûyî bo Penaberan “UNHCR” de, hejmarek mezin ji berpirs û kesyetiyên Hikûmeta Kurdistanê û nûnerên gelek welatên cîhanê mîna nûnerê weltên (Ferensa, Siwîd, Amerîka…) lê amade bûn, ji bilî hemî dezgeh û rêxistinên mirovî yên cîhanî ku hin kar û bernameyan li Kampê pêşkêşî penaberan dikin, mîna van rêxisrinan (DOH, Dezgeha Xêrxwaziya Barzanî, BCF, PU-AMI, IRC, ACF, DMC, UPP, UNICEF…hd( Yek ji girîngtirîn çalakiyên vê rojê ew
wan bi dermanan heye, lê derman kêm in û em neçar dibin ku dermanên Tirkî bikar bînin û bandora wan jî kêm e.” Di vê dema dawî de, gelek êş û nexweşî belav bûne, bi taybetî di nav zarokan de, her wiha kêmbûna derman û planên tendirustiyê dibe sedemên serke ji wan nexweşiyan re.
ez dixwazim spasya Hikûmeta Kurdistanê û hemî dezgeh û rêxistinan bikim ku alîkariyê bi penaberan re dikin.” Sîham ku penbere ji Kurdistana Sûriyê ye dibêje: “Mala me li Qamişlo mezin bû û hewşa me 3 dar têde hebûn, cihê şiştina me paqijbû, ne wek vir.” Hisirê xwe paqij dike û bi kelagirî dibêje: “Em dixwazin vegerin malên xwe.” Mihemed dixwaze dengê xwe di vê rojê de bighîne welatên zilhêz û ji wan dixwaze ku “Hewlên cidî bikin ji bo çareserkirina vê kêşeyê û dibêje: “Bila şer raweste û em û zarokên xwe vegerin kolanên bajarê xwe û em dê nanê xwe ji keda destê xwe bixwin, bila kes xêrê bi me neke.” Ji aliyekî din ve Ehmed dixwaze dengê xwe di vê rojê de bighîne hêz û partiyên Kurdî
û peyama xwe wiha dibêje: “Em li aliyekî de şer dikin û ji aliyekî din ve jiyana me di Kampan de ne kêşe ye, Em amade ne bi nanê hişk bijîn, lê bi mercê ku keda me vê carê jî bê sûde neçe, Ez dengê xwe ji bin kon dighînim patiyên Kudî ku bibin yek çinkû ev derfet bo me hatiye.” Hinek ji penaberan dibêjin çalakî û ahengên wiha zor girîng e, da ku hinek kêf têkeve dilê penaberan û hinekî ji rewşa xemgîniyê derkevin û dibêjin jiyan dê berdewam be, hin kêf û xweşî hin girî û xemgînî, lê herdemê hêviya wan ew e ku wê jiyanê li welatê xwe berdewam bikin welatekî azad û mafnas, ne di bin konên penaberiyê de. Her sal di 20 Hizêranê de welatên cîhanê û di bin siya UN de vê rojê wek roja Penaberan tînin bibîranîn, da ku roniyê bibin ser wan kesên ku ji ber ceng û şer neçar dibin û koçber dibin û balê dikşînin ser êş û azerên wan, da ku welatên cîhanê û UN karibin bi zûtirîn dem dawiyê bi sedemên cengan bînin û penaber vegerin ser hal û malên xwe û aştî li şûna cengê gul vede.
Dêrik-Helebça Sadûn Meha Remezana pîroz hat û xelkê Sûriyê û Kurdistana Sûriyê bi zehmetî pêdviyên jiyana xwe peyda dikin ji ber gelek sideman, ku yek ji wan buhabûna kelûpelên rojane ye. Meha Remezana pîroz careke din di kelkela germa Havînê de bi ser xelkê Sûriyê û Kurdistana Sûriyê de hat, lê buhabûna pêdviyên rojane yên pêwîst ji wê germê xirabtir û zehmetir e. Welatiyên bajarê Dêrikê gazindan ji vê buhabûna bêhemba dikin û daxwaza daketina nirxê kelûpelan jî dikin. Welatiyekê ji rojnameya Kurdistan re wiha got:”Em hatine bazarê da ku pêdviyên pêwîst ji bo xwe bikirin, mîna keskayî ji ber ku kirîna goşt ji me nayê û nirxê goşt gelekî buha ye.” Her wiha xwedanên firoşgehan vê buhabûnê bi birîna riyên serke girê didin. Xwedanê firoşgehekê wiha li ser vê yekê got:”Sedema buhabûnê ew e birîna riyên di navbera Laziqiyê û parêzgeha Hesekê de ye, her wiha bazirganên bajarê Hesekê û
Qamişlo li ser me gelekî wan kelûpelan buha dikin, welatiyên bajêr gelekî dilgiran in ji van nirxan û ev yek ji mafê wan e, ji ber ku milet pirr hejar û perîşan bûye, lewma nikare kelûpelan bi nirxekî buha bikire û neçar dibe ku tiştên pêwîst tenê ji xwe re dabîn bike.” Meha Remezana pîroz ku bi meheke xêrê tê naskirin, lê vê salê berûvajî bandora xwe li jiyana rojane ya welatiyên Kurdistana Sûriyê dike. Welatiyeke din ku li nava bazara Dêrikê bû ji rojnameya Kurdistan re wiha got:” Xelk gelekî perîşan e û nikare tiştekî bikire,eger ew kelûpel erzan bana dê rewş xweş ba, û pêla buhabûnê ya ku bi ser milet de hatiye bi rastî tiştekî pirr zehmet e.” Di meha Remezanê de herdem hewil tê kirin ku nirxê kelûpelan di jêr kontrolê de be, lê hinceta vê yekê jî ew e birîna riyan, rewşa ewlekarî û buhabûna kelûpelan destpê dike û bi zehmetkirin û astenkirina jiyana milet bidawî dibe.
3
4
10ê pûşper 2715 k 1-7-2015 z
çand û Huner
www.Pdk-s.com
3ê helbestvanên Rojava di festîvala helbestê ya Xaniqînê de beşdar bûn Hewlêr-Kurdo Sorkî Li bajarê Xaniqînê yê Başûrê Kurdistanê yekemîn festîvala helbesta ciwanên Kurdên her çar perçeyên Kurdistanê di jêr durişma(Derxistina behreyê gencan) bi beşdarbûna sê helbestvanên Kurdistana Sûriyê birêve çû. Ew festîval li ser vexwendina mala Selam ya rewşenbîrî û sentera çalakiyan ya bajarê Xaniqîna Başûrê Kurdistanê hat lidarxistin. Di nava wê festivalê de, sê helbestvanên Kurdên Kurdistana Sûriyê yên bi nave (Hisên Me’mê- Hisên Şakir – Hozan Dêrşewî) amade bibûn. Di wê festîvalê de, jibilî xwendina helbestê semînarek li ser helbesta Kurdî li Kurdistana Sûriyê hate pêşkêşkirin. Salih Pêjark ku yek ji rêkxerên festivalê bû, wiha li ser festîvalê
got:”Taybetmendiya vê festîvalê ew e ku li bajarê Xaniqînê yê ku hatibû Erebkirin hat lidarxistin, ûher wiha ev bajar li ser sînorê di navbera Rojhilat û Başûrê Kurdistanê de ye.Tiştekî cêwaz e ku ciwanên her çar perçeyên Kurdistanê li vê festîvalê amade bûn û wan helbestvanan ji nêzîk ve hev naskirin.” Ji aliyê xwe ve helbestvan Hozan Dêrşewî ku ew jî li festîvalê beşdar bibû wiha ji rojnameya Kurdistan re got:” Di festîvalê de şêweyên cor bi cor ji helbestên ciwanên her çar parçeyên Kurdistanê hatin xwendin, bi rastî festîvaleke mêjoyî bû ji bo min, lê ya em dilgiran dikirin ku me gelek ji hev tê nedigişt û ev yek bi sedema nebûna zimanekî Kurdî standar.” Di dawiya festîvalê de, xelat li ser hemû beşdaran hate belavkirin û rêkxerên festîvalê dan zanîn ku dê ev festîval her sal bête lidarxistin.
Li Hesekê grûpek muzîkê bo zarokan hate avakirin Hesekê- Zêwa Zavê
Komeleya Pêlistan a Piştgiriya Zaroktiyê grûpek muzîkê ji bo zarokên bajêr ava kir. Grûpa muzîkê ya ku komeleya navborî ava kiriye, tenê endamên wê temenê wan di navbera 5 ta 12 salan de ne. Ebdilhekîm Mistefa ku endamê encumena rêvber e di nava komeleyê de ye ji rojnameya Kurdistan re got:” Armanca avakirina vê grûpê ew e geşepêdana karîn û şiyanên zarokan û pêşkêşkirina alîkariyê bo grûpa navborî, da ku karê xwe berdewam bike, her wiha peydakirina cihekî taybet
bi perwerdekirina muzîkê ji ber ku baweriya me her dem bi mafê zarokan bo jiyaneke baş û xweş heya.” Ji aliyê xwe ve Welat Xelîl ku berpirsê encumena rêveber ya komeleyê ye wiha ji rojnameya Kurdistan re got:”Rewşa dijwar û zehmet ya ku Kurdistana Sûriyê têde derbas dibe gelek astengî anîne pêş welatiyan û para herî mezin ji van astengiyan, bû pişka zarokan yên ku ti sûnc û gunehê wan di vê yekê de nîne, komeleya me dixwaze di riya lidarxistina çalakiyên cor bi cor rewşa zaro-
kan baştir bike û divê yekê de, dixwazim spasiya Berzan Silêman ku pispor e di warê derûniya zarokan de ye ku gelekî alîkariya me dike. Xelîl axaftina xwe wiha berdewam kir:”Wê di her sê mehên Havînê de her yek ji Zakîre Îsa, Nûra Seydo,Şîlan Xelef, Zêwa Zavê û Ibrahîm Cuma bi awayekî xwebexş zarokan fêr bikin, armanca me ew e ku zarokên Kurdan bê xwendin û guhdan nehêlin. Komela Pêlistan a Piştgiriya Zaroktiyê li bajarê Hesekê berya demekê ji aliyê hin ciwanên kurd yên wî bajarî hatibû damezirandin.”
Xemcivîn romanek bi navê “Zêro” derxist Almanya- Fîras Ekrem
Bergê romanê
Nivîskarê Kurd yê bi navê Ezîz Xemcivîn yekemîn roman bi navê “Zêro” derxist. Derbarê vê romanê de, Ezîz Xemcivîn wiha ji rojnameya Kurdistan re got”: Romana Zêro ji 125 rûpelan pêk tê, hêj ez li Imarata Erebî bûm min destpêka wê nivîsandibû, lê piraniya wê li bajarê Hesekê min nivîsand û li wir bidawî jî kir. Romana “Zêro” bi çend xêzan naveroka wê nayê bersivê, lê dikarim bibêjim ko “Zêro” ezmûneyeke jiyana piraniya civaka me ye.. “Zêro” xwe ji bayê welat têr jiyan kiriye, çavên wî bi
pey Roja ku li Zeviyên welat hiltê herdem dizîvire”. Xemcivîn axaftina xwe wiha berdewam kir û hestên xwe derbarê nivîsandina vê romanê anî ziman:” Hest nayên ziman ez çi berhemê binivîsînim û bidawî bikim. Çi ew helbesta kurt be an roman be, gava mirov ji jiyanê hez bike, ji Zayînê jî hez dike.” Berî vê romanê pênc pirtûkên Xemcivîn çapkirî hene: - (Alfabêya Kurdî) 1990 Şam . -Zindana Piçûk Helbest2005 Dubey.
Ezîz Xemcivîn
- Pejal Helbest 2006 Dubey . - Jiyana Mele Ehmedê Palo (wergerandin) Beyrût . - Gotinên Pêşiyan (Pend) 2011 Silêmaniyê .Û Gelek pirtûkên wî ji bo çapê jî amadekirî hene.