De sociale situatie

in deze straat het grote woonhuis en de magazijnen en bureaus van de pvba Deryckere gesloopt. De grond werd gebruikt voor de aanleg van een privé-parking en een nieuwe ingang van de winkel. Op 11 juni 1990 werd echter van start gegaan met de bouw een volledig nieuw papiermagazijn met los- en laadkades, dat in nauwelijks tien maanden klaar kwam. De architect was Bernard Messine uit Brugge. Het Brugse architectenbureau OIKOS kreeg de opdracht een functionele, architectonisch verantwoorde magazijnruimte te creëren naast en in verbinding met de bestaande gebouwen. Zo mochten zich b.v. in het gebouw geen steunpilaren of liften bevinden. De nodige berekeningen en plannen werden gemaakt door het ingenieursbureau Vansteenland uit Torhout. Aannemer was Cogghe uit Hooglede. Het magazijn is 26 m breed, 54 m lang en 7,40 m hoog en kan ruim 2000 paletten met papier herbergen. Het centrale hoofdmagazijn bestaat uit een ijzeren skelet met een totaal gewicht van 50 ton. Het draagvermogen van de loskades is 6 ton, dat van het verbindingsplatform 1,5 ton. Het spreekt voor zich dat zo'n gebouw op degelijke funderingen rust. Daarom ondersteunen meer dan tachtig betonkernen van 5 à 6 meter diep de structuur. Er werd ondergronds 400 ton grind ingetrild. Door de aanleg van een fraaie groenzone past het industrieel gebouw overigens helemaal in het administratief centrum van de stad.

Maar er is meer. Er is nog het project om later de winkel te vergroten en er is een volledig nieuwe gevel voorzien. De hoofdingang komt in de Kasteelstraat en zal toegang verschaffen tot de vernieuwde drukkerij receptie en de winkel. Het witte hoekhuis krijgt een grondige renovatiebeurt en zal in de Kasteelstraat verlengd worden met een overgangsgebouw.

DE SOCIALE SITUATIE

De firma Strobbe heeft zich steeds ingespannen om de onderlinge banden tussen de werknemers en de directie te verstevigen. Eén van de meest in het oog springende middelen daartoe is ongetwijfeld Druk Snoer geweest. Dit buitenbeentje onder de personeelsbladen, dat opviel door zijn verzorgde typografie, was een initiatief van Anton Strobbe, die er tevens de redacteur van was. Druk Snoer verscheen voor het eerst op 18 oktober 1948. Wat was de inhoud? Op de eerste plaats kwam het sociale luik. Men wijdde 48 artikelen aan personeelsfeesten, nieuwjaarsrecepties, huldigingen, didactische avonden en groepsreisjes. Er was tevens een rubriek personalia waarin nieuwe personeelsleden werden voorgesteld, afscheid werd genomen van werknemers die het bedrijf verlieten en bericht werd gegeven van geboortes, huwelijken en sterfgevallen. Naast deze sociale bijdragen vond men er ook artikelen in waarin de zaakvoerders verslag uitbrachten over hun studiereizen of stages, of kritische kanttekeningen maakten bij een of andere ontwikkeling binnen de grafische industrie. Het blad bevatte ook vaktechnische en zelfs algemeen-culturele artikelen.

Kortom, Druk Snoer wou de samenhorigheid binnen het bedrijf bevorderen en tegelijkertijd een vormende boodschap uitdragen. Het blad werd zeer gewaardeerd, o.a. ook door niemand minder dan Stijn Streuvels : "Druk Snoer was mij een echte verrassing, waar Izegem en de Meesterdrukker alle eer halen! Het is onder alle opzichten voortreffilijk werk en op kunstgebied onberispelijk uitgevoerd', schreef hij in een brief van 13 januari 1954. Na 28 jaar en 67 nummers werd in 1976 de publicatie van Druk Snoer echter opgeheven. Het was te duur geworden, ademde een nQgal paternalistische sfeer uit en voldeed niet meer aan de eisen van een goed en modern bedrijfsblad. Het werd daarom vervangen door Strobbe-berichten, een vlugschrift dat zich beperkt tot het meedelen van korte externe en commerciële berichten en uitsluitend een medium wil zijn voor het verspreiden van noodzakelijke en actuele informatie. Sedert 1977 verschijnt er op het eind van ieder jaar een zeer gedetailleerde Cronycke, waarin de belangrijkste interne gebeurtenissen chronologisch vermeld worden. Deze publicatie is alleen bestemd voor de medewerkers en gepensioneerden van het bedrijf.

Niettegenstaande de familiale sfeer en de goede verstandhouding tussen de beheerders en het personeel, waren er soms toch sociale conflicten. In 1912 brak er tengevolge van een intern conflict voor de eerste keer een staking uit. We behandelen die bij de drukkerij Vandommele. Sectoriële looneisen lagen aan de oorsprong van conflicten in 1962, 1963 en 1964, maar het kwam niet tot een staking. Op 26 februari 1968 brak er wel een sectoriële staking uit, met alweer als inzet een loonsverhoging. De werknemers eisten 150 frank per week meer. Op 6 maart gaven de werkgevers toe en het werk werd hervat. In 1974 werd er van 24 tot 28 juni gestaakt voor een

loonsverhoging van 400 frank per week. Deze actie maakte deel uit van een nationaal conflict. Uiteindelijk aanvaardden de werknemers van Strobbe het nationaal akkoord, zij het wel onder licht gewijzigde vorm, namelijk een loonsverhoging van 300 frank vanaf 1 juli en van 60 frank vanaf 1 oktober. Sindsdien is er bij Strobbe geen enkel noemenswaardig conflict meer geweest.

Tenslotte nog een woordje over de arbeidsduur. In 1956 werd de 45-uren week ingevoerd. Er werd toen nog gewerkt op zaterdagvoormiddag, maar naar oude gewoonte stopte iedereen ' s maandags om 16 uur. In 1963 voerde Strobbe de vijfdagenweek in en werd er vijfmaal 9 uur gewerkt. In de daaropvolgende jaren werd de werkweek geleidelijk aan verkort tot 37 uur : 44 uur vanaf 1 januari 1966, 42 uur vanaf 1 januari 1968,40 uur vanaf 1 januari 1969,39 uur vanaf 1 januari 1979, 38 uur vanaf 1 januari 1980, 37,5 uur vanaf 1 oktober 1983. Sinds 1 oktober 1984 genieten de arbeiders de 37 -urenweek en sinds 1 december 1986 ook de bedienden50 •

Foto van de vierkoppige directie van de Drukkerij Strobbe, Gabriël Strobbe en jozef Oosterlynck, die tijdens de nieuwjaarsreceptie van 2 januari 1989 zijn aficheidsfeest vierde, na 45 jaar trouwe dienst als hoofd van de boekhouding. v.l.n.r.: johan Strobbe, Laurens Strobbe, jozefOosterlynck, Luc Strobbe, Gabriël Strobbe en MichaëlStrobbe.

1968

1990

D

Druivdaar

Dekblaadje van de dagblokkalender "De Druivelaar'; die in 1990 zijn 75-jarig bestaan vierde; een jubileum dat toevallig samenviel met het 100-jarig bestaan van de samensteller-uitgever, de Drukkerij Strobbe b.v.b.a., en de herdenking van "150 jaar drukkers in