EEN TWEEDE KANS VOOR KERST Leesfragment

‘Ging dat over die laatste levering van de wintercollectie?’ vroeg Nina afwezig terwijl Rosalie haar telefoon weglegde. Het viel Rosalie nu pas op dat ze belachelijk veel meldingen op haar Instagramaccount had. ‘Want ik heb de voorbije week al verschillende klanten over de vloer gehad die vroegen naar dat doorschijnende modelletje met lussen. Ik heb hun beloofd dat die reeks vanaf volgende week binnen zal zijn, maar…’

Ze stopte met praten toen ze Rosalies blik zag.

‘Geen lingerieleverancier?’ gokte ze.

Rosalie schudde het hoofd. ‘Nee, het was de burgemeester.’

‘Nora?’ Nina sorteerde de bh’s van de vorige klant en legde ze opnieuw in de juiste lades. ‘Je hebt je voorstel voor het winterdorp nog niet moeten presenteren, toch? Ze zijn wel heel erg ongeduldig.’

Rosalie fronste haar wenkbrauwen en veegde over het telefoonscherm toen het oplichtte. ‘Nora klonk niet zo enthousiast, moet ik zeggen. Ze vroeg of ik vanavond kan langskomen en zei dat ze me een filmpje zou doorsturen dat alles zal verduidelijken.’

Rosalie tikte op de nieuwe melding en wachtte tot het filmpje geladen was. Nina kwam naast haar staan en keek schaamteloos mee over haar schouder.

‘Holy shit’, zei ze toen het filmpje volledig afgespeeld was. ‘Dát heb je me niet verteld?’ Nina keek haar gekwetst aan. ‘Hoe kan je dat nu verzwegen hebben? Jezus, Rosalie, dat ziet eruit als een scène uit De Brieven.’

Verward liet Rosalie haar telefoon zakken. Ze moest de neiging onderdrukken om het filmpje nog een keer te bekijken. En nog een keer. En dan misschien nog een keer, gewoon voor de goede orde.

‘Huh?’

‘Rosalie, ik breng mijn exemplaar van het boek morgen mee en dan lees je het zelf maar een keertje. Ik denk niet dat ik je kan uitleggen hoe romantisch, sexy en vreselijk lief die brieven zijn.’

Romantisch en vreselijk lief waren twee begrippen die Rosalie niet associeerde met de nukkige man waarmee ze gisteren twee uur had doorgebracht. Over sexy wilde ze eventueel nog discussiëren.

‘Nee, het was helemaal niet romantisch’, zei ze verdedigend. ‘In mijn haast om van hem weg te raken, bleef ik met de hak van mijn schoen tussen twee kasseien op de parking steken. Ik dacht dat ik op mijn gezicht zou gaan, Nina, maar Victor hield me tegen. Ik ben er achtennegentig procent zeker van dat het gewoon een reflex was en dat hij er onmiddellijk spijt van had. Volgens mij schrok hij net zo hard van zijn heldhaftige actie als ik. Hij heeft me echt niet zo lang vastgehouden. Dat filmpje is vast vertraagd, waardoor dat zo lijkt.’

Rosalie wist dat ze loog, en Nina’s pretogen gaven aan dat ze er niets van geloofde.

‘Oh, Rosalie, wat als dit het begin is van jullie liefdesverhaal? Je kunt de inspiratie voor zijn volgende boek zijn. Je zou werkelijk een uitstekende muze zijn.’

Hoofdschuddend liet Rosalie een breekmes langs de tape rond een grote, kartonnen doos glijden. Ze duwde de flappen opzij en haalde er een pak papieren draagtasjes uit.

‘Nee, Nina, ik val niet op mannen die elke week gespot worden met een andere vrouw. Bovendien sta ik niet graag in de kijker, en als je samen bent met iemand als Victor James, is dat onlosmakelijk verbonden met belangstelling.’

Nina duwde de zware kartonnen doos met haar voet onder de toonbank, zodat de doorgang weer vrij was en ze met een stapel slipjes door de winkel kon wandelen.

‘Klinkt alsof je er al behoorlijk goed over nagedacht hebt’, zei ze nonchalant.