4
ΜΑΪΟΣ 2020
Τρέμω στην ιδέα της άρσης των μέτρων!
Σ
το ποίημα του Καβάφη «Περιμένοντας τους Βαρβάρους» ο ποιητής επιχειρεί την πρώτη του έξοδο από τα μικρά δράματα της έγκλειστης ψυχής προς το κοινωνικό επίπεδο. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, διάσημος αρθρογράφος εφημερίδας παγκόσμιας κυκλοφορίας, έγραψε πριν από χρόνια ότι «οι αλυσίδες συνηθειών, είναι πολύ ελαφριές για να τις νοιώσουμε, μέχρι να γίνουν πολύ βαριές για να τις σπάσουμε». Στα καθ’ ημάς τώρα. Ζούμε εδώ και αρκετό καιρό σε «καραντίνα» λόγω της επιδημίας του κορονοϊού. Με sms και χαρτάκι, κυκλοφορούμε και πληρώνουμε πρόστιμα, αν παρανομήσουμε. Με την υγεία των πολιτών δεν παίζουμε, είναι το πρόσχημα που επικαλούνται οι δικοί μας «Βάρβαροι». Κι εμείς, το συνηθίσαμε και με γενναιότητα το αντιμετωπίζουμε. Αναγκαίο καλό, σύμφωνα και με το γνωστό σύνθημα πολιτικού κόμματος που συγκυβέρνησε αλλά στη συνέχεια διαλύθηκε. Στην καθημερινή ενημέρωση μας, ακούμε την ίδια ερώτηση από τους δημοσιογράφους. Πότε θα έχουμε άρση των περιοριστικών μέτρων. Πότε θα επιστρέψουμε στην καθημερινότητα. Πότε θα βγαίνουμε έξω, χωρίς το φόβο του «μπαμπούλα» και άλλα που αφορούν την «επόμενη» μέρα. Μέχρι σήμερα, απαντήσεις δεν παίρνουμε αλλά κάτι μεσοβέζικες δηλώσεις του τύπου, «θα δείξει η καμπύλη του κορονοϊού», «εξαρτάται από το πόσο πει-
θαρχημένα παιδιά είμαγνωστά τους πολιτικά στε», «θα α ξαναπούμε τροπάρια. Οι μέχρι σήμεμόλις περάσουν οι επόμερα, επιστήμονες γιατροί, νες κρίσιμες μέρες»! ερευνητές και επιδημιοΣτην αγορά των κλισέ λόγοι, που μας κρατούυπεκφυγής, υπάρχει υλισαν σε ένα υψηλό επίπεκό για όλα τα θέματα. δο την ποιότητα των Προσωπικά, τρέμω τηλεοπτικών εκπομπών, Άρθρο του στην ιδέα της άρσης των θα περάσουν στην ιστοΘανάση περιοριστικών μέτρων, και ρία. Παπαμιχαήλ Τρέμω στην ιδέα ότι θα της επιστροφής στην καΕπικοινωνιολόγου νονικότητα για όσα θα ξαναρχίσουν πάλι οι ατεακολουθήσουν. λείωτες συζητήσεις των Τρέμω στην ιδέα ότι θα μιλάμε για πολιτικών αρχηγών στο Κοινοβούλιο το παρόν, την καθημερινή επιβίωση, με τις γνωστές αντιπαραθέσεις και τα προβλήματα ατομικών χρεών και κοκορομαχίες. Οι πρόσφυγες, οι μεαδυναμίες υποχρεωτικών πληρωμών τανάστες, οι ρομά και άπαντες οι καφόρων και υποχρεώσεων. Ούτε κουβέ- τατρεγμένοι της κοινωνίας, θα γίνουν ντα για πιθανό ελπιδοφόρο μέλλον. και πάλι εργαλεία φθηνού ανθρωπιΤρέμω στην ιδέα ότι θα ξαναγεμί- σμού και ανέξοδης επίδειξης αντιαυσουν οι τηλεοπτικές οθόνες, με τα ταρχισμού. Τρέμω στην ιδέα ότι η γλώσσα του πρόσωπα των γνωστών αγνώστων πολιτικών ταγών μας, λέγοντας τα σώματος, θα πρέπει να επικαιροποι-
ηθεί για τους πολιτικούς. Το βασικό τους όπλο, η χειραψία με τον πολίτη, συνταξιοδοτήθηκε. Με τους αγκώνες η «ζωντανή» επαφή. Τρέμω στην ιδέα ότι οι καλοκάγαθες προθέσεις και ο άδολος ανθρωπισμός των εχόντων την εξουσία, δεν αρκούν να καθησυχάσουν τα άγχη και αγωνίες των χιλιάδων νέων ανέργων. Ούτε τα κάθε είδους επιδόματα και ενισχύσεις που θα δοθούν. Τρέμω στην ιδέα ότι θα ξεκινήσουν και πάλι οι κλοπές και οι ληστείες λόγω ύπαρξης οικονομικής δραστηριότητας και θα αποτελούν πλέον, μέρος των καθημερινών ειδήσεων. Με τα «μούτρα» στη δουλειά θα πέσουν οι επαΐοντες του κλάδου. Τρέμω στην ιδέα ότι το άνοιγμα των μικρών καταστημάτων δεν θα «ανοίξει» και την αγορά. Χρήμα δεν υπάρχει, άνθρωποι θα κυκλοφορούν φοβισμένοι και θα περιορίσουν τις αγορές στα απολύτως αναγκαία. Τρέμω στην ιδέα ότι και για την πιθανότητα να ξαναπάμε σε εκλογές για δήθεν ανεπαρκή πολιτική νομιμοποίηση ώστε να παρθούν νέα μέτρα, ίσως και μνημόνια, για την αντιμετώπιση της κρίσης. Στο μέσον του ποταμού δεν αλλάζεις άλογο. Ότι σου έλαχε. Τρέμω στην ιδέα μήπως μετά την άρση των μέτρων εκφράσουμε και πάλι τον τελευταίο στίχο του Κώστα Βάρναλη «Και τώρα τι θα γέννουμε χωρίς τα μέτρα. Η καραντίνα ήταν μια κάποια λύση»!
