Πίτερ Εραμιάν: Πάνω στην ειρωνεία οικοδομούνται ταυτότητες philenews.com/el-gr/politismos-anthropoi/389/308133/piter-eramian-pano-stin-eironeia-oikodomountai-taftotites
13/04/2016
08:27 Παρασκευή 03 Μαρτίου 2017 www.philenews.com Τετάρτη, 13 Απριλίου 2016 1:00 μμ - Τελευταία ενημέρωση: Πέμπτη, 14 Απριλίου 2016 10:45 πμ Με ενδιαφέρει η ειρωνεία ως κάτι υλικό, σε μια απλή φόρμα, αντί ως μια ιδέα
Φωτογραφίες: © Στέλιος Καλλινίκου. Χρησιμοποιώντας την ειρωνεία ο Πήτερ Εραμιάν δημιουργεί μια εγκατάσταση με γλυπτά από τσιμέντο μέσα από την οποία επιδιώκει να προκαλέσει και να ενθαρρύνει τον κοινωνικοπολιτικό διάλογο. «Είμαστε αφοσιωμένοι σε εθνικές, ατομικές, θρησκευτικές ταυτότητες οι οποίες δημιουργούνται μέσα από ανασφάλειες, επιθυμίες. Έχουμε ανάγκη να πιστεύουμε σε κάτι για να γεμίσουμε τις «τρύπες» μας», σχολιάζει ο ίδιος. Της Μαρίας Παναγιώτου Προσεγγίζοντας τον χώρο «Θκιό Ππαλιές» στην Παλλουριώτισσα την προσοχή σου τραβά η πινακίδα με νέον, με την επιγραφή «Hopelessly devoted to you». Είναι ο τίτλος της δεύτερης ατομικής έκθεσης του Πήτερ Εραμιάν, ο οποίος είναι εμπνευσμένος από ένα τραγούδι αγάπης από την ταινία «Grease». Η πρώτη ατομική
1/4
του έκθεση ήταν το 2012 στην γκαλερί Όμικρον με τίτλο «Γέλιο». Στη συνάντηση μας ο Πήτερ μου εξηγεί ότι η πινακίδα δεν προβάλλει απλώς τον τίτλο της έκθεσης αλλά αποτελεί μέρος της εγκατάστασης. Προχωρώντας στο εσωτερικό του χώρου, ενός παλιού μηχανουργείου που ο Πήτερ μαζί με τον φωτογράφο Στέλιο Καλλινίκου μετέτρεψαν σε γκαλερί, ξεδιπλώνεται η εγκατάσταση του με μια σειρά γλυπτά φτιαγμένα από λευκό τσιμέντο τα οποία δημιουργούν μια αντίθεση με την πινακίδα νέον. Όπως και σε προηγούμενα πρότζεκτ του ο καλλιτέχνης επιδιώκει και με τη νέα του δουλειά να προκαλέσει και να ενθαρρύνει τον κριτικό κοινωνικοπολιτικό διάλογο.
Η ΠΙΟ ΑΠΛΗ ΜΟΡΦΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑΣ
Η νέα αυτή ενότητά του πήρε ένα χρόνο έρευνας και είχε σαν αφετηρία την ειρωνεία. «Η ειρωνεία ως ένα μέσο για να κάνεις ένα κριτικό σχόλιο ήταν πάντα ένα στοιχείο που με ενδιέφερε στη δουλειά μου» εξηγεί. «Δουλεύοντας πολλές ώρες στο κομπιούτερ και παρακολουθώντας τα memes, δηλαδή φωτογραφίες και βίντεο τα οποία γίνονται viral στο ίντερνετ και έχουν ένα χιούμορ ειρωνικό, σαρκαστικό, παρατήρησα ότι έχασαν πια το κριτικό στοιχείο. Ακόμη και ο Banksy έχει ξεφύγει από το κριτικό στοιχείο. Άρχισε να με προβληματίζει αν μπορεί κάποιος να αντιληφθεί την ειρωνεία ως κάτι υλικό, σε μια απλή φόρμα, αντί ως μια ιδέα. Σκέφτηκα λοιπόν τον όρο minimal irony, δηλαδή την πιο απλή μορφή ειρωνείας που μπορεί να υπάρχει» εξηγεί ο Πήτερ. Πώς όμως μετέφερε την ιδέα αυτή σε γλυπτικές φόρμες; «Βασικά δούλεψα πάνω στην ιδέα του να αναποδογυρίσεις κάτι από μέσα προς τα έξω. Έβγαλα κάποιες τρύπες σε ένα χωράφι τις οποίες γέμισα με λευκό τσιμένο και σίδερο οικοδομής. Έπειτα από δυο μήνες έβγαλα το γέμισμα της τρύπας και έδωσα στις τρύπες τη μορφή αντικειμένου. Αυτή είναι η πιο απλή μορφή ειρωνείας που μπορούσα να σκεφτώ».
2/4
ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΡΩΝΕΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΟΥΝΤΑΙ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ
Το μπετόν είναι το βασικό υλικό της δουλειάς αυτής γιατί όπως μου εξηγεί είναι ένα δομικό υλικό το οποίο ο ίδιος παραλληλίζει με την ειρωνεία και κατά την άποψή του λειτουργεί ως ένα θεμέλιο πάνω στο οποίο οικοδομούνται πολλά πράγματα. «Θα σας αναφέρω ένα παράδειγμα που ίσως σε κάποιους να φανεί αστείο. Στον ένα χρόνο που επεξεργάζομαι αυτή την ιδέα έχω δει μερικές εκατοντάδες πορτρέτα που προβάλλονται στο ίντερνετ από άντρες και γυναίκες. Έχω παρατηρήσει για παράδειγμα ότι στους άντρες αρέσει να προβάλλουν προς τις γυναίκες το προφίλ του δυνατού ή του σπουδαίου μέσω της σεξουαλικότητας τους. Κάτι αντίστοιχο κάνουν και οι γυναίκες με το δικό τους τρόπο. Δηλαδή όταν νιώθουν μια ανασφάλεια, μια ανεπάρκεια προσπαθούν να δημιουργήσουν μια ταυτότητα αντίθετη από αυτή που είναι στην πραγματικότητα. Η ανασφάλεια αυτή δημιουργεί μια "τρύπα" και στη συνέχεια μια επιθυμία για να γεμίσεις αυτό το κενό. Αυτή η ανασφάλεια είναι κρυμμένη πίσω από τις ταυτότητες που προσπαθούμε να δημιουργήσουμε καθημερινά. Αυτό που βλέπεις σε έναν άνθρωπο μπορεί να είναι το αντίθετο αυτού που είναι στην πραγματικότητα». Στη συνέχεια της κουβέντας επανερχόμαστε στον τίτλο της έκθεσης, «Hopelessly devoted to you». Ο Πήτερ μου λέει ότι η έκθεση λειτουργεί σε διάφορα επίπεδα.
3/4
Το νέον είναι ένα υλικό που συναντούμε σε νυχτερινούς χώρους και με κάποιο τρόπο συνδέεται με τα γλυπτά. «Αυτοί οι νυχτερινοί χώροι έχουν να κάνουν με τις επιθυμίες των ανθρώπων. Ζούμε σε ένα σύστημα το οποίο καθημερινά μας βομβαρδίζει μέσα από τη διαφήμιση, τη διασκέδαση, τις ταινίες, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και συνεχώς μας δημιουργεί νέες ανάγκες και επιθυμίες. Δηλαδή το σύστημα λειτουργεί ως ένα μεγάλο καμπαρέ που μας προσκαλεί να «αγοράσουμε» προϊόντα για να καλύψουμε τις ανάγκες μας». Ο λόγος λοιπόν που διάλεξε αυτό τον τίτλο είναι γιατί πιστεύει πως εμείς ατομικά αλλά και σαν κοινότητες είμαστε «Hopelessly devoted». «Δηλαδή είμαστε αφοσιωμένοι σε εθνικές, ατομικές, θρησκευτικές ταυτότητες οι οποίες δημιουργούνται μέσα από ανασφάλειες, επιθυμίες. Έχουμε ανάγκη να πιστεύουμε σε κάτι για να γεμίσουμε τις "τρύπες" μας. Ο άνθρωπος χρειάζεται να πιστεύει σε κάτι για να αποφύγει την φοβία του θανάτου αλλά και άλλες φοβίες σαν άνθρωπος. Δηλαδή μαθαίνουμε από το σχολείο, από τις ταινίες, τις θρησκείες πώς να φτιάχνουμε αυτές τις ταυτότητες. Όλα αυτά οικοδομούνται πάνω στις ανεπάρκειές μας».
4/4