Outdoorinspiration Dames op pad Ko, onze hond, zit in een transitie van zijn oude bio brokken naar nieuwe vegetarische. Door geen vlees te gebruiken dragen we minder bij aan dieren- en milieuleed. Niet dat Ko nou zoveel brokken eet met zijn schofthoogte van 35 centimeter. De bijdrage zit hem vooral in mijn geloof dat intentie een uitdijende beweging is. Daarnaast willen we natuurlijk ook een blije hond, ook al zijn wij baasjes dat nu nog niet. Hij laat het namelijk niet langer bij twee hoopjes per dag. En er is ook een soort urgentie bij gekomen, vooral in de vroege ochtend. Dus prioriteit numero uno na het opstaan is Ko uitlaten. Het grijst en miezert als ik Ko en zijn aandrang gauw meeneem richting zee. We fietsen een stukje door de mistige duinen tot ik hem een scherpe ‘hierrrr’ moet toefluisteren. Een damhert (Dama dama) steekt over. Ze kijkt me aan maar neemt de tijd om tussen de prikkeldraden van het hek door te stappen. De rust en makheid van het dier geven me het gevoel dat ik hun paadje kruis en zij niet het mijne. Ik omhels deze werkelijkheid graag, je komt niet zo vaak dichtbij het gevoel van ‘wild’. Als het draad uit is dzjiengd en gezwieperd stapt de volgende
er behoedzaam door. Herten lopen op paadjes altijd achter elkaar aan dus het duurt even voordat alle dames over zijn gestoken. Nummer vier, een jongere hinde aarzelt wat zenuwachtig. Dat is te snappen want het prikkeldraad zit maar zo’n 35 cm uit elkaar en een damhertenlijf wat zich daartussen door moet manoeuvreren laat op de prikkels heel wat hertenharen achter zoals ik later zou zien. Ik vraag me dan ook af of dit draad is gespannen om de herten binnen dan wel buiten te houden. Wat bij deze in beide gevallen alvast niet gelukt is. Bij navraag blijkt dat dit hek mijn eigen soortgenoten buiten de omheining houdt en de Konikpaarden binnen. Van oorsprong komen in Zeeland damherten voor, maar dat is al een ijstijdje geleden. Na een lange afwezigheid zijn de dama dama’s sinds 1944 in de Manteling terug. Een stuk of vijftien zijn uit een omheind hertenkamp losgelaten
en verwilderd. Nadat de laatse dame(a) de wildwissel op is gestapt verandert de oversteek van wild weer in een doodnormaal asfalten mensenpaadje naar zee. Met een hondenberm. Ik diep maar vast weer een groen milieuvriendelijk poepzakje uit mijn jas. Guido en Ellen zijn zeeminnaars. Ze zitten in kajaks, eten zeewier, houden van koude zeebaden en scharrelen graag langs de zeeoever. Ze schrijven over hoe de zee en alles in haar buurt hun bezighoudt. Wil je meer weten? Kijk op www.wildwier.nl en www.outdoorinspiration.nl
33
