TOET

Als altsaxofonist bij een ander harmonieorkest en muzikant van het Regionale Senior Orkest (kan dat?, ja, dat kan!) was ik met nog meer medemuzikanten als steun toegevoegd bij het project Muziek Maak Je Samen voor volwassen. Vrijwel elke sectie had zo’n hulp erbij, want het overgrote deel had voor het eerst een instrument onder zijn hoede en dat maakt je niet helemaal gelijk een muzikant. Nu had ik al eerder geholpen bij zo’n project voor kinderen en tot mijn grote vreugde waren deze mensen niet gillend tikkertje aan het doen of in de palen van het gebouw aan het klimmen.

Mijn echtgenote had haar hele leven al dwarsfluit willen spelen en was toevallig reeds enige maanden eerder begonnen bij Wendy Barten, die dirigeert en dit project onder haar hoede heeft. Kon ik die ook mooi in de gaten houden (mijn vrouw dan, hè).

Ik zat bij een hele belangrijke sectie: de saxen (de belangrijkste is natuurlijk de sectie waar jullie zelf bij zitten). In totaal 5 altsaxen en 2 tenorsaxen. Als strenge leermeester (mij wel toevertrouwd als exberoepsmilitair) begon ik gelijk met corrigeren, voordat we eigenlijk begonnen waren. Een muziekstandaard uit de knoop halen en weer in elkaar zetten, een mondstuk te ver in de mond, scheef zitten, verkeerde houding, etc. Jullie weten zelf wel wat er allemaal fout kan gaan in het begin met alleen maar theorie als basis.

Men had 2 weken geleden het instrument opgehaald en wat kennis gemaakt en 1 noot ingestudeerd. Men moest als eerste die gezamenlijk noot spelen: o.a. een b op de altsax, een e op de tenorsax, een d op de dwarsfluit. Hetgeen zou resulteren in 1 gezamenlijk dezelfde klinkende toon... Nou ja, ongeveer dan.

Aangemoedigd door dit succes werd er gelijk maar een nootje lager toegevoegd, ook dit had natuurlijk geen aanmoedigingsprijs nodig. Wel was jammer dat een noot van 4 tellen, bij de een 3 tellen en bij de ander 5 tellen duurde, maar ja, komt in elk orkest wel eens voor, toch?

In sectiegroepen uiteen gegaan kreeg men de gelegenheid om met de ervaringsdeskundige van dienst allerlei tips en trucs mee te krijgen en het nummer ‘Au Claire De La Lune’ te oefenen, wie kent die niet?

Tevens maakte ik van de gelegenheid gebruik om bij een dame even te kijken waarom en zo weinig geluid uit de sax kwam. Ik wou al privéles gaan geven, maar ik kwam er snel achter (o.a. doordat alle kurk van de nek afviel) dat er slechts 3 noten van de linkerhand het deden. Hij was helemaal ontregeld en sloot niet. Ik was bereidwillig om mijn reparatieset van mijn sax ter beschikking te stellen, maar die bestond slechts uit 1 kleine schroevendraaier, wat niet toereikend was. Het instrument was 2e hands gekocht en had jaren op zolder gelegen. Onderhoud blijft belangrijk!

Na de pauze gooide Wendy het gas erop en liet nieuwe melodieën spelen. Nu kwam ik een beetje handen en voeten tekort. Nu komt er gelijk het lezen van notenschrift bij kijken, hetgeen vertaald moet worden met een bepaalde vingerzetting en dat lukte niet iedereen. Er werd wel herhaald en klonk het bij de herhaling mooier, maar dat kwam omdat sommigen leerlingen gewoon niet meer meededen.

Helaas, dit project heeft totaal maar 10 repetities en we moeten doorrrrr, dus kregen ze gelijk een hoop huiswerk mee. Het mooie was dat men totaal niet ontmoedigd was, sterker nog: de Whatsapp- en studiegroepen werden na afloop direct samengesteld. Er gingen mensen ook les nemen.

Enfin, de leercurve was wat hoog, maar het enthousiasme van de mensen was nog hoger! En dat telt! Ik ga sowieso luisteren naar het eindconcert op 15 april 2023 (moet van mijn vrouw ;-)). Jullie ook?

John Bijleveld

Hannah