Divinidades femininas das augas

Page 1


Nome: Fadas Representación: É unha criatura fantástica e etérea, personificada xeneralmente en forma de muller hermosa, que según a tradición son protectoras da natureza. A maioría delas representanse con alas.

Unha lenda vecellada: Un humilde granjero cayó enfermo en cama y no podía ocuparse del ganado. Siempre había sido un hombre trabajador y generoso que compartía su trigo con las hadas. Así que cuando las Ellylon se enteraron de que no podía trabajar, se presentó una de ellas en su casa para hablar con él. Le dijeron que no se preocupara, que ellas cuidarían de la cosecha y de los animales por él, hasta que se recuperara, pero que debía prometerles que mientras hubiera luz del día , no se asomaría para verlas trabajar. El granjero les agradeció mucho el favor y durante quince días no se movió de su cama hasta el atardecer, cuando observaba sorprendido como las vacas habían sido alimentadas y estaba limpia la granja. Una mañana que se encontraba mejor, se asomó por la ventana para verlas trabajar. Allí estaban pequeñitas, menuditas, con su gorrito rojo, moviéndose rápidamente. Lo más divertido era verlas trabajar entre risas y bromas. No pudo reprimir la risa y las Ellylon lo escucharon. Sin darle tiempo a nada, desaparecieron. Desde ese día no volvieron a ayudarle en la granja, pero le acompañó siempre la buena suerte.


Nome: Sereas Representación: As Sereas eran mulleres moi fermosas mitade peixe e mitade muller. Os seus cantos atraían a todolos mariñeiros que pasaban preto delas.

Unha lenda vecellada: Dende os cantís de Sicilia, o seu son atraía aos mariñeiros de tódolos barcos que pasaban preto, sen poder abstraerense ao meigallo e dozura do seu canto. Calquera mariñeiro que as ouvise e as vise, trabucaríaas cunha muller de cabelos longos e de voz doce que lle aconsellaba e lle falaba como oráculo do seu futuro, pero estes morrían ao estrelarse contra os cons, ou ben cando non podendo fuxir do seu meigallo, arroxánbanse ao mar para poder escoitalas mellor, morrendo irremediblemente. No entanto, se un home podía escoitalas sen se sentir atraído por elas e sobrevivía, unha delas tiña que morrer. Isto propiciouno o heroe Odiseo, máis coñecido coma Ulises. Cando Odiseo viaxaba en barco, segundo conta a Odisea, topouse coas sereas, e para evitar o seu meigallo ordeou aos seu tripulantes, conforme o consello de Circe, que se taparan os oídos con cera para non poder escoitalas, mentres el era atado ao mastro do barco cos oídos descubertos. Deste xeito, ningún dos mariñeiros sufriu dano algún porque non escoitaban as súas voces, mentres Odiseo, a pesares de que implorou unha e outra vez que o soltasen, mantívose xunto ao poste e así puido escoitar o seu canto.


Nome: Xacios Representación: Os xacios son seres mitolóxicos coa metade inferior dun peixe e a metade superior humana, masculina ou, sobre todo, feminina. Encántalles a auga e habitan nas pozas dos ríos.

Unha lenda vecellada: Un pescador veciño de Marce enamorouse perdidamente dunha muller Xacio. Tiveron fillos. Como sempre estaban na auga, o pai, farto de todo isto, votou de casa aos seus fillos, e a Xacia regresou ao Miño. Sen embargo alí os seus anteriores compañeiros asesinárona ao non ser xa unha Xacia coma iles. O pescador arrepentido de votar aos seus fillos e a sua muller quiso volver ao río en busca de ela, pero sólo puido atopar os seus restos despedazados a orilla do Castro de Marce.


Ninfas NOMBRE: Lorelei

Representación Leyenda:Lorelei era una ninfa acuática inmortal, hija de Rin (Rhein). Durante el día vivía en las frescas profundidades del fondo del río, pero de noche se aparecía a la luz de la Luna, sentada en lo alto de un pináculo rocoso, contemplando todo lo que atravesaba la corriente. A veces, la brisa nocturna transportaba algunas de las notas de su canción hasta los oídos de lo remeros, tras lo que, olvidándose del tiempo y del lugar escuchando estas melodías encantadas, se dejaban arrastrar hasta las afiladas y recortadas rocas, donde perecían invariablemente. Se dice que sólo una persona vio a Lorelei de cerca. Se trataba de un joven pescador de Oberwesel, que se reunía con ella cada noche a orillas del río y pasaba unas horas encantadoras con ella, embriagándose de su belleza y escuchando su seductora canción. La tradición dice que , antes de que se separaran, Lorelei le indicaba los sitios donde el joven debería arrojar sus redes por la mañana, instrucciones que siempre obedecía y que de este modo le proporcionaban buenos resultados. Una noche, el joven pescador fue visto dirigiéndose hacia el río, pero como no regresaba se emprendió su búsqueda. Sin encontrarse rastro alguno por los alrededores, los crédulos teutones afirmaron que Lorelei le había arrastrado hasta sus cuevas de coral para poder disfrutar de su compañía por siempre


Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.