Girls First Magazine - Juni 2018

Juni 2018

Vu’s dochter Lia (18) is een van de verdwenen meisjes van Vietnam

Sazeda (16) uit Bangladesh Pip Pellens ambassadeur vecht voor meisjes voor Plan Nederland “Ik wil een betere omgeving voor alle kinderen”

“Ieder meisje moet kunnen bereiken wat ze wil”

Meegelokt naar China en daar verkocht als bruid Vietnamese meisjes verdwijnen spoorloos

2

Inhoud

Inhoud Reportage Jonge activiste vecht voor verandering

3

Wereldproject Peruaanse meisjes leren van zichzelf te houden met dans, toneel en schilderles

6

Wereldnieuws

8

In actie voor Plan Ambassadeur Pip Pellens: “Ik gun ieder meisje dat ze kan worden wat ze wil”

11

Meisjes in… Vietnam Steeds meer meisjes uit afgelegen dorpen in Noord-Vietnam verdwijnen spoorloos

14

Sponsor op reis Iris: “Ik werk voor Plan Nederland en wilde zien wat het werk in Nepal echt inhoudt”

18

Wie bezorgt uw post?

Michael (32) bezorgt in Kenia de sponsorpost voor 540 kinderen

20

colofon Girls first magazine is een uitgave van Plan Nederland, juni 2018

Redactie & vormgeving: Nicole Baltussen, Floor Catshoek, Ulrike Schmidt (Meander Media), Wieteke Blaas, Floor Winter en Ruth Catsburg.

Drukkosten per nummer: € 0,18 Meningen en standpunten in dit tijdschrift naar voren gebracht, hoeven niet overeen te stemmen met de visie van Plan.

Aan dit nummer werkten mee: Demi de Boer (foto: Bill Tanaka), Iris Klaver, Pip Pellens, Michael Rhebergen, Vincent Tremeau, VANMELK en Elisabeth van der Meijde.

Grafische productie: Huig Haverlag

Plan Nederland Postbus 75454 1070 AL Amsterdam www.plannederland.nl 020 549 55 20 (sponsors) BIC (SWIFT): RABONL2U BANK: NL11RABO039.35.86.766

Reportage

Jonge activiste vecht voor verandering Sazeda overtuigt lokale overheden en familie Als de Bengaalse Sazeda (16) via vrienden of kennissen hoort dat er een kindhuwelijk is gepland, gaat zij met de familie in gesprek. "Ik vertel hen wat voor een meisje de gevolgen zijn van een huwelijk op jonge leeftijd. Als het niet lukt om ze te overtuigen dan ga ik naar de lokale overheid om het huwelijk te stoppen."

3

4

Reportage

zus veranderde. “Ik heb mijzelf beloofd nooit jong te trouwen en mij in te zetten voor het stoppen van kindhuwelijken.” Die belofte heeft ze meer dan waargemaakt.

De jongerengroepen waarvan Sazeda lid is, strijden hard voor de rechten van hun leeftijdsgenoten. Sazeda en de andere jongeren hebben de afgelopen jaren samen 107 kindhuwelijken gestopt, 87 studenten terug naar school gestuurd, 72 gevallen van seksueel misbruik gestopt en 14 drugsverslaafde jongeren laten afkicken.

Terwijl de kippen op de achtergrond rustig tokken en vogels over de golfplaten daken lopen, zingt Sazeda vol overgave een liedje. Ze houdt van zingen en wil later zangeres en lerares worden. Het nummer dat ze zingt heeft ze zelf geschreven. Nadat ze haar lied heeft gezongen, legt Sazeda uit hoe het zit met kindhuwelijken: “Kinderen horen te kunnen spelen en naar school te gaan. Als zij vroeg trouwen kan dat niet meer. Als je niet naar school gaat in de huidige maatschappij, dan kun je niet meekomen. Dan zal je falen. Wij hebben onderwijs nodig om te overleven.”

107 kindhuwelijken gestopt Er zit daadkracht in Sazeda, dat kan niet anders. Ze is immers al sinds haar tiende lid van een kinderactiegroep van Plan in Bangladesh. Sazeda: “We organiseren sessies om aandacht te vragen voor onze problemen zoals geen toegang hebben tot gezondheidszorg en kindhuwelijken.

Iedereen praat met elkaar en we discussiëren ook met dorpsleiders en overheidsorganisaties.” Wat waarschijnlijk ook zorgt voor haar overtuiging om hier iets tegen te doen, is het feit dat ze meemaakte hoe haar oudere zus werd uitgehuwelijkt. Ze zag hoe dat het leven van haar

Ook is ze voor zichzelf opgekomen! Haar ouders wilden Sazeda namelijk op haar veertiende tegen haar wil laten trouwen met een onbekende jongen. “Toen ik van mijn huwelijk hoorde, voelde ik mij heel verdrietig. Ik zet mij in om dit tegen te gaan en nota bene mijn eigen ouders probeerden mij uit te huwelijken”, vertelt Sazeda. Ze besloot zich hevig te verzetten en kon haar ouders overtuigen dat school belangrijker is. Ze wil tenslotte graag lerares worden. Een huwelijk zou dit in de weg staan. En ook haar persoonlijke strijd was succesvol; het huwelijk ging niet door.

Sazeda: “Ik heb mijzelf beloofd nooit jong te trouwen en mij in te zetten voor het stoppen van kindhuwelijken.”

Hardnekkig probleem Ondanks dat het aantal kindhuwelijken in heel Azië de afgelopen jaren enorm is teruggedrongen, behoort Bangladesh nog steeds tot de landen met de meeste kindhuwelijken ter wereld. Ruim de helft van de meisjes trouwt er voordat ze achttien jaar zijn en bijna één op de vijf zelfs al voor hun vijftiende. Op het platteland liggen deze cijfers nog hoger. En dat terwijl Bengaalse meisjes volgens de wet officieel pas mogen trouwen als ze achttien jaar zijn en jongens vanaf hun 21e. Hoe kan dat?

Grote armoede, gebrek aan voedsel of rampen zetten ouders ertoe aan om hun dochters uit te huwelijken.

Iedere mond minder te voeden scheelt immers. Maar ook

Reportage

Sazeda: “Nota bene mijn eigen ouders probeerden mij uit te huwelijken!” culturele opvattingen en tradities spelen een belangrijke rol, zoals bijvoorbeeld het betalen van een bruidsschat door de ouders van de jongen of man. De prijs van de bruidsschat is lager wanneer een dochter jong is en geen opleiding heeft. Dat vinden veel toekomstige schoonouders van de meisjes interessant. Bovendien zien ook veel ouders het huwelijk als een manier om hun dochter te beschermen tegen verkrachting, ander fysiek geweld en de schande van seks of een zwangerschap voor het huwelijk. Een gebrekkige wetgeving doet de rest. Want in 2017 voerde Bangladesh de Child Marriage Restraint Act in, waardoor een rechter in bijzondere gevallen toch een kindhuwelijk mag toestaan. Een definitie van ‘bijzondere gevallen’ geeft de wet niet. Aan de andere kant introduceert diezelfde wet strengere straffen voor iemand die met een minderjarige trouwt. Maar zolang overheidsfunctionarissen zich laten omkopen om leeftijden op geboorteaktes of andere papieren te manipuleren, is er weinig hoop dat deze wet bijdraagt aan de afschaffing van het kindhuwelijk in Bangladesh.

5

Sazeda gaat door Ondertussen blijft Sazeda geloven in verandering.

Zij vertegenwoordigt als jongerenleider veel jongeren op lokale, provinciale en zelfs nationale bijeenkomsten. Ze is nu de nationale jongerenadviseur voor Plan in Bangladesh, Global Youth Ambassador voor Plan International en eind vorig jaar is zij door Plan genomineerd voor de Inter­nationale Kindervredesprijs 2017. “Mijn doel is om een betere omgeving te creëren voor alle kinderen. Er moet meer aandacht komen voor de bescherming van kinderen. Ook moeten ze een stem krijgen en kunnen meedenken over belangrijke onderwerpen. Alle kinderen verdienen een kans om iets te veranderen in de wereld.”

Fotograaf Michael Rhebergen maakte een fotoreportage van Sazeda en de meisjes voor wie zij zich sterk maakt.

Tijdens zijn bezoek is Michael getuige van een huwelijksceremonie. Daar wordt de brede acceptatie van kindhuwelijken in het land echt duidelijk. “Ik was uitgenodigd om een ‘Gaye Holud’ bij te wonen. Een reinigingsceremonie voor het huwelijk waarbij de handen van de toekomstige bruid worden ingesmeerd met henna en de haren en huid met geelwortel, waarvan je gaat ‘gloeien’. Daarna worden ze gewassen. Het meisje dat in dit geval ging trouwen, Soniya, is net vijftien en de man, Sabuj, is tweeëntwintig. Zij zagen elkaar die dag voor het eerst. Abdul Qadat, de lokale burgemeester, had mij toestemming verleend om aanwezig te zijn. En het was ook burgemeester Qadat die volgens lokale bewoners voor de papieren heeft gezorgd die aangeven dat het meisje de wettelijke leeftijd heeft om te mogen trouwen. Toen Soniya de avond erop na een traditionele maaltijd werd weggegeven aan haar schoonouders, huilde ze hartverscheurend. Toen ik de burgemeester vroeg wat hij eigenlijk van kindhuwelijken vindt, was hij duidelijk: ‘Kindhuwelijken zijn een van de grootste problemen van onze maatschappij’, vertelde hij rustig in zijn ruime kantoor. ‘Het is als een vloek, dit probleem zou verwijderd moeten worden uit de samenleving.’ Toch was hij degene die, als ik de lokale bewoners moet geloven, voor de papieren heeft gezorgd waarmee Soniya legaal kon trouwen.”

6

Wereldproject

Love Yourself!  Assertief met creatieve therapie De pubertijd, we hebben het allemaal moeten doorstaan. In deze fase ontwikkelen meisjes en jongens hun eigen identiteit. Het is een lastige fase, waarin jongeren ook nog eens druk zijn met schoolwerk, het ontdekken van hun seksualiteit en vaak zorgen hebben over de toekomst. Puberende meisjes staan voor extra uitdagingen. Zij hebben vaak een laag zelfbeeld. Ook is de kans op emotionele en mentale problemen groter bij meisjes.

Dit is helemaal lastig in landen als Peru, waar meisjes en vrouwen nog altijd als minderwaardig worden gezien.

Daarom is Plan hier gestart met het project Love Yourself. Door workshops in schilderen, drama en muziek leren meisjes in de puberteit hun emoties te uiten, te reflecteren op het leven en van zichzelf te houden.

Wat is de drijfveer van deze meisjes om mee te doen aan Love Yourself en wat hebben ze geleerd?

Wereldproject

7

Ana María (15): “Volg je dromen, ondanks de obstakels” “De gezelligheid in de klas met de andere meiden vind ik superleuk.

We vertellen elkaar veel over onze levens en kunnen zo van elkaar leren. Ik ken mijzelf nu beter. Ik weet wat ik leuk vind en vooral wat niet. Ook al zijn er obstakels, ik ga mijn dromen waarmaken.”

Mary Cielo (15): “Wie ik ben en wat ik heb is van waarde” “Love Yourself is echt geweldig! De muzieklessen zijn mijn favoriet want daar kan ik al mijn gedachten laten gaan en lol maken. Theater vind ik ook heel leuk; dan kan ik echt mijzelf zijn. Ik heb de laatste tijd ontzettend veel over mijzelf geleerd en ik weet nu dat ik er echt toe doe.”

Sharon (16): “Voor elke deur die dicht gaat, gaat er een nieuwe deur open” “Toen ik hoorde over dit project wist ik meteen dat ik mee wilde doen.

Het opent nieuwe deuren. Ik heb nieuwe kanten van mezelf ontdekt en veel nieuwe vriendinnen gemaakt. Mijn zelfvertrouwen is gegroeid. Ieder mens is uniek, je moet alleen de kans krijgen om je eigen talent te ontdekken.”

Talita (16): “Met passie en hard werken kun je alles” “Tijdens de sessies denk ik veel na over mijzelf. En over wat ik wil met mijn toekomst. Ik leer mijn angsten te overwinnen en spreek nu zelfs in het openbaar.

Zo luisteren mensen op school en in onze dorpen naar ons. Dankzij deze lessen heb ik mijn talent en passie voor muziek ontdekt, hier ga ik echt iets mee doen in de toekomst. Ik weet dat het hard werken wordt, maar het zal me lukken.”

8

Wereldnieuws

Rakayatou uit Nigeria timmert aan haar toekomst Nadat haar dorp eind 2015 werd aangevallen door Boko Haram-strijders, vluchtte Rakayatou (34) samen met haar negen kinderen uit Nigeria. Zonder haar man, die zag ze voor het laatst tijdens de aanval. Nu woont Rakayatou met haar kinderen in Minawao, een vluchtelingenkamp in het noorden van Kameroen. “Het was een moeilijke tijd waarin ik als single moeder moest toekijken hoe mijn kinderen huilden van de honger”, vertelt ze over de periode vlak na aankomst in Kameroen. “Ik moest iets doen, voor hen.” Toen Rakayatou hoorde over de vakopleiding van Plan, twijfelde ze geen moment. “Ik koos voor houtbewerking omdat ik hout een nieuwe waarde wil geven. En ik wist dat het mij geld zou opleveren, zodat ik voor mijn kinderen kan zorgen.” In de zomer van 2017 begon Rakayatou aan haar opleiding. Volgens haar leraar is ze ontzettend gemotiveerd. “Ik ben geraakt door haar interesse in dit beroep. Een vrouw met zo’n mannenbe-

roep is een groot taboe in haar gemeenschap, maar ze leert sneller dan sommige mannelijke medestudenten! Ik weet zeker dat ze zal slagen in dit vak.”

In dit Plan-project leren vluchtelingen zowel sociaal als economisch zelfstandig te worden. Afgestudeerden krijgen gereedschap voor houtbewerking om hun eigen bedrijfjes op te zetten.

Ranjana uit Nepal strijdt tegen kinderhandel Ranjana werkt als controleur op de grens tussen Nepal en India. Met haar officiële blauwe pet stopt ze alle voertuigen met kinderen; bussen, trucks, paard en wagen, maar ook fietsen en motors. Ze controleert alles van binnen en buiten om uit te sluiten dat er kinderen worden verhandeld.

Het is geen gemakkelijke baan. “Soms schreeuwen mensen naar ons of worden we bedreigd. Het is lastig om de kinderhandelaren op te sporen.

We vragen om officiële documenten waarmee ze kunnen aantonen dat hun verhaal klopt.”

Sinds de aardbeving in Nepal in 2015 is de kinderhandel in het land met 15 procent toegenomen. Veel families zijn hun huis kwijtgeraakt en zijn radeloos. Ze hopen hun kinderen een betere toekomst te bieden door ze mee te geven aan iemand die hen een kansrijker bestaan belooft. De kans is groot dat ze worden blootgesteld aan kinderarbeid of seksuele uitbuiting.

Om kinderhandel tegen te gaan plaatste Plan in augustus 2017 vijf controle­ posten. In de eerste vijf maanden zijn er al meer dan 500 kinderen en volwassenen onderschept. Zij zijn overgedragen aan de politie.

Wereldnieuws

9

Chapeau! Érika (18) uit Ecuador studeert civiele techniek aan de universiteit met een beurs van het Plan Scholarship.

Bijna was dit heel anders gelopen…

Want zes jaar geleden leek het erop dat Érika moest stoppen met school om haar ouders te helpen op het land en in het huishouden. Gelukkig kreeg ze steun van Plan, maakte ze haar middelbare school af en is ze nu een talentvolle student. www. planscholarship.nl

10

Wereldnieuws

Petitie tegen meisjesbesnijdenis aangeboden in Mali Een indrukwekkend totaal van 62.311 mensen uit Nederland, België en Spanje gaf gehoor aan onze oproep om een handtekening te zetten onder onze petitie tegen meisjesbesnijdenis in Mali. Deze handtekeningen zijn begin juni overhandigd aan het Malinese parlementslid Fomba Fatoumata Niambali. Zij strijdt al jaren tegen meisjesbesnijdenis in haar land. En dat is hard nodig, want Mali heeft een van de hoogste percentages (89 procent) meisjesbesnijdenissen van de wereld. Elke dag ondergaan maar liefst 746 meisjes dit pijnlijke ritueel. Met deze petitie kan Fomba Fatoumata Niambali in het parlement meer aandacht vragen voor het invoeren van de wet tegen meisjesbesnijdenis.

Plan strijdt ondertussen ook door. Naast de lobby bij nationale en regionale overheden om meisjesbesnijdenis strafbaar te stellen, geeft Plan in de communities voorlichting over de rechten van meisjes en de medische risico’s van besnijden. Ook worden fabels en taboes de wereld uit geholpen tijdens voorlichtingsbijeenkomsten. Plan werkt samen met (ex-)besnijdsters, lokale chiefs, dorpsoudsten, religieuze leiders en andere rolmodellen om blijvende gedragsverandering te stimuleren.

Zo kaart je tienerzwangerschappen aan in El Salvador Blaas een ballon op, stop hem onder je trui, maak je voet vast aan die van een ander met dezelfde attributen en volbreng het parcours vol obstakels door het bos!

Dit is één van de vele opdrachten die een groep van twintig meisjes én jongens uit El Salvador voorgeschoteld kreeg tijdens een workshop over tienerzwangerschappen.

Helaas zijn deze workshops hard nodig. El Salvador telt namelijk het hoogste aantal tienerzwangerschappen van Centraal-Amerika. En dat komt grotendeels doordat de jongeren er weinig tot niets over weten.

Vooral in de meer afgelegen en arme regio’s is het probleem enorm. Familieplanning is een taboe en het gebruik van voorbehoedsmiddelen wordt als iets negatiefs beschouwd. Resultaat: jonge meisjes worden op een

dag zwanger wakker en weten totaal niet hoe hen dit is overkomen. En dan? Op het afbreken van een zwangerschap staan gevangenisstraffen tot vijftig jaar, zelfs als het leven van de moeder in gevaar is of als er sprake was van verkrachting.

In actie vor Plan

11

Pip Pellens voelt zich helemaal thuis bij Plan Nederland Actrice Pip Pellens (24) zet zich sinds 2016 in voor Plan Nederland. Om het werk van Plan wat beter te leren kennen, bezocht zij projecten in Uganda en Bangladesh. Wie is deze jonge, enthousiaste ambassadeur en waarom is Plan het goede doel van haar keuze?

Wat is typisch Pip? ”We waren thuis met drie meisjes. Mijn ouders voedden ons heel bewust op met het motto ’Als je het wilt, dan kun je het!’ Ik ben me bewust van het feit dat je als vrouw in principe extra moet knokken. Maar ik heb ook altijd geleerd dat je je als meisje niet op je kop moet laten zitten. Dat zit ook echt in mij.”

Wat heb jij met meisjesrechten? ”Ik snap nog steeds niet zo goed dat er zo’n verschil wordt gemaakt tussen mannen en vrouwen. Natuurlijk zie ik dat het wereldwijd een issue is. Maar in mijn hoofd en voor mijn gevoel is het zo normaal dat iedereen gelijk is! Ik wil heel graag meer mensen daarvan overtuigen.”

Waarom ambassadeur van Plan Nederland? ”Plan Nederland zet zich vooral in voor gelijke rechten voor meisjes. Ik gun ieder meisje dat ze kan bereiken wat zij wil, zonder dat haar sekse daarbij een rol speelt. Ik heb op mijn reizen voor Plan gezien dat het echt werkt wat Plan doet. Dus dat support ik graag.”

Vertel eens over die reizen…

“De ontmoetingen met de meisjes in Bangladesh vond ik heel intens. Vooral Mayabi herinner ik me nog goed.

Twaalf jaar oud was ze toen ze moest trouwen met een man van 25. Ze vertelde haar verhaal emotieloos, verdoofd door alle ellende. Toen ze op een dag langs een buurthuis liep waar een Plan-bijeenkomst voor slachtoffers van kindhuwelijken was, herkende ze haar eigen verhaal. Ze schreef zich in, kreeg in het opvanghuis naaitrainingen en verdient nu haar eigen geld én is assistent-trainer in het opvanghuis. Ze is zo sterk.”

Hoe vertaal je dat naar je eigen leven?

“De reizen voor Plan hebben mij bewuster gemaakt. Ik vraag me wat vaker af: waar gaat het eigenlijk om? Niet om weer een nieuw bloesje of een uitgebreide lunch.

Veel meisjes en vrouwen in landen als Bangladesh moeten altijd binnen zitten en krijgen pas als laatste te eten.

Wat heb je dan voor kansen? En toch zijn ze al blij met een glimlach. Dat motiveert me alleen maar meer om me voor Plan in te zetten.”

12

In actie voor Plan

Plan Nederland ontvangt ruim € 3,1 miljoen van de Postcode Loterij Op het jaarlijkse Goed Geld Gala ontving Plan Nederland een bedrag van € 3.150.000 namens de deelnemers van de Postcode Loterij. “We zijn ongelooflijk blij met deze bijdrage”, aldus Monique van ’t Hek, directeur van Plan Nederland. “Dankzij de Postcode Loterij kunnen we nóg meer doen voor meisjes en jonge vrouwen in ontwikkelingslanden.”

Met deze bijdrage financiert Plan onder andere projecten tegen meisjesbesnijdenis in Mali. Elke dag worden in dit land bijna 750 meisjes besneden. De besnijdenis wordt op culturele gronden uitgevoerd, er is geen medische noodzaak. Deze traditie komt voort uit de diepgewortelde overtuiging dat de seksualiteit van meisjes en vrouwen in toom moet worden gehouden. Onbesneden vrouwen zouden daarnaast onrein en niet huwbaar zijn.

Mede door eerdere projecten van Plan in Mali, is het aantal meisjesbesnijdenissen al met 15 procent afgenomen en vinden er inmiddels in 65 dorpen geen besnijdenissen meer plaats. Maar het gebruik is nog steeds

Plan-ambassadeur Giovanca, Leonardo DiCaprio en Elsemieke Havenga (Voorzitter Raad van Toezicht van Plan Nederland).

niet wettelijk strafbaar. Daarom lobbyt Plan actief voor nationale wetgeving tegen meisjesbesnijdenis en andere vormen van gendergerelateerd geweld.

Met een goed gevoel op de bank Wie op zoek is naar een exclusief interieurproduct en ook wat goeds wil doen voor onze wereld, zit goed bij VANMELK. Dit ontwerpersduo zorgt er namelijk voor dat alle producten onder eerlijke omstandigheden worden gemaakt. Ook wordt rekening gehouden met duurzame materialen en zij proberen in het productieproces zo weinig mogelijk afval te produceren.

Bovendien heeft VANMELK besloten om met de verkoop van hun ontwerpen iets terug te doen voor de maatschappij. Daarom gaat 2 procent van de opbrengst van hun artikelen naar Plan Nederland. Kijk, dan voelt zo’n mooi kussen op de bank ineens nog een stuk fijner!

In actie voor Plan

13

“Voor mijn verjaardag wil ik helemaal niks” Elisabeth van der Meijde besloot het dit jaar eens anders aan te pakken met haar verjaardag. Ze besefte namelijk dat ze eigenlijk alles al had! Haar huis puilt uit van de spullen en ze heeft echt niks nodig. “Behalve misschien een nieuwe keuken”, grapt ze in haar blog.

Haar eerste idee was, om iedereen een limiet van € 10 op te leggen. “Dan krijg ik tenminste niet iets heel duurs, waar ik dan eigenlijk toch niks mee doe. Maar ja, dan krijg je de echte troep”. Nee, dat wilde ze toch ook niet.

Ze wilde liever niks!

Maar Elisabeth weet ook dat mensen toch graag iets geven met een verjaardag. Van haar kinderen wil ze daarom graag een mooie tekening en ook voor een gouden tip voor een nieuwe woning staat ze zeker open.

De anderen die haar graag iets willen geven? “Ik heb mijn verjaardag gedoneerd aan één van mijn favoriete goede doelen: Plan Nederland. Via Facebook heb ik een inzamelingsactie aangemaakt, daar kun je iets doneren.

Hoeft niet, mag wel!”

Nog van harte gefeliciteerd Elisabeth!

Demi de Boer wil een donatie voor Plan in plaats van cadeautjes Afgelopen jaar bezocht Demi de Boer (22) voor Plan meisjesvoetbalprojecten in Brazilië. Samen met haar vader, ex-profvoetballer Ronald de Boer. Ook waren ze samen onderdeel van de grote La League-finale; het meisjesvoetbalinitiatief van Plan Nederland.

Dit voorjaar besloot Demi zich opnieuw in te zetten voor Plan. “Mijn verjaardag kwam er aan en ik kreeg van Facebook een melding. Ik kon ervoor kiezen om via mijn account verjaardagsgeld in te zamelen voor een goed doel. Het leek me leuk om dat voor Plan Nederland te doen! Ik wilde toch niks voor mijn verjaardag dus dacht: als ik mijn vrienden om een kleine bijdrage vraag, dan geven ze allemaal iets aan een mooi doel. Ik vond het ook leuk om mijn omgeving bewust te maken van het feit dat ik niet maar één keer iets heb gedaan voor Plan. Ik geloof in Plan en sta volledig achter hun projecten! Een win-win situatie dus.”

Diverse vrienden van Demi doneerden aan Plan Nederland.

“Ik kreeg hele leuke reacties. En toen ik zag dat er ook echt geld binnenkwam, was het zeker een geslaagde verjaardag!”

Wilt u ook een inzamelingsactie starten voor Plan Nederland? Ga naar www.facebook.com/plannederland en klik op ‘inzamelingsactie’. Momenteel is het helaas alleen nog maar mogelijk om te doneren via credit card.

14

Dinh (18)

Meisjes in‌ Vietnam

Meisjes in… Vietnam

15

Twee vriendinnen verdwenen spoorloos Veel Vietnamese meisjes worden ontvoerd en verkocht als kindbruid in China

In de afgelegen gebieden van Noord-Vietnam verdwijnen steeds meer meisjes. Ze zijn soms nog maar dertien jaar oud als ze worden gelokt door hun ontvoerders om vervolgens als bruid te worden verkocht in buurland China. Voor hun familie is het haast onmogelijk om ze op te sporen. Ook Dinh en Lia werden ontvoerd.

Dinh (18) en haar familie wonen in de provincie Ha Giang, een afgelegen berggebied in het noorden van Vietnam. Zij hadden nooit reden om argwaan te koesteren tegen vreemden en ook Dinh was goed van vertrouwen, te goed. Op haar vijftiende ging ze samen met haar vriendin Lia naar de markt. Twee mannen boden de meisjes een lift naar huis aan. Ze accepteerden het aanbod, want het was nog een lang stuk lopen terug naar het dorp. Al snel werd duidelijk dat de auto hen niet naar huis bracht, maar de andere kant op reed. Ergens onderweg werden Dinh en Lia van elkaar gescheiden.

Dinh werd meegenomen naar China, waar ze werd opgesloten in een huis. Ze kreeg te horen dat ze verkocht zou worden als bruid. De ontvoerders bedreigden haar met een wapen en namen foto’s voor haar potentiële kopers.

Ze zouden haar neerschieten als ze zich zou verzetten tegen een huwelijk. Dinh was maanden opgesloten en deed verschillende ontsnappingspogingen. Na acht maanden lukte het haar uiteindelijk om weg te komen.

Naast dat er meisjes worden meegelokt onder valse voorwendselen zoals Dinh en Lia, zijn er ook meisjes die vrijwillig meegaan. De ontvoerders winnen het vertrouwen van een meisje en brengen eerst maanden door met haar. Ze doen zich voor als een nieuwe kennis of zelfs als vriendje, voordat ze uiteindelijk vertellen dat ze haar kunnen helpen aan een baan in China. Met de overtuiging dat de lonen hoger zijn en het leven daar beter is, pakken sommige meisjes deze kans om hun familie te helpen. Pas als ze de grens met China over zijn, ontdekken ze dat ze zijn bedrogen.

Te weinig bruiden in China In China bestaat van oudsher een voorkeur voor een mannelijke erfgenaam; daarom laten veel vrouwen zich aborteren als zij zwanger blijken van een meisje. Het gevolg is een groot tekort aan meisjes. Het probleem is volgens Plan International Vietnam de afgelopen tien jaar alleen maar groter geworden. In 2030 wordt verwacht dat er in China 30 miljoen meer mannen zijn dan vrouwen. Daarom worden steeds vaker meisjes uit Vietnam als bruid verhandeld in China. Voor een Chinese bruid moeten de ouders van de bruidegom zo’n € 13.000 betalen, terwijl een Chinese familie aan de ontvoerders van een Vietnamees meisje naar schatting zo’n € 4.000 betaalt. Het enorme tekort aan meisjes in China en dit grote verschil in de kosten van de ‘bruidsschat’

16

Meisjes in… Vietnam

Vu, de moeder van de vermiste Lia

zorgt ervoor dat steeds meer meisjes van het Vietnamese platteland worden ontvoerd of weggelokt om te trouwen met een onbekende Chinees.

Lia nog steeds vermist Terwijl Dinh weer veilig thuiskwam, liep het anders af voor haar vriendin Lia. Vu (39), Lia’s moeder, heeft haar dochter nog niet teruggevonden. Ook Dinh heeft geen idee waar haar vriendin kan zijn. Vu maakt zich constant zorgen om haar dochter. Ze weet heel goed wat haar dochter als verhandeld meisje kan overkomen. Ook Lia’s broer Sung (17) is continu ongerust. Lia was zijn ‘beste vriend’. Sung praat liefdevol en open over zijn zus. Hij heeft er alles aan gedaan om zijn zus te vinden, maar zonder succes. In de bergen is geen enkele vorm van ondersteuning voor families zoals de zijne. Het enige dat hij en zijn moeder nog hebben van Lia zijn herinneringen en een foto aan de muur in het ouderlijk huis.

Al haar rechten kwijt Wereldwijd zijn er miljoenen meisjes slachtoffer van een gedwongen huwelijk. “Op het moment dat een meisje is verkocht als bruid, is zij al haar rechten kwijt”, vertelt Sharon Kane, directeur van Plan International Vietnam.

"Ze kan niet meer naar school en al haar dromen zijn in een klap weg."

“Ze kan niet meer naar school en al haar dromen zijn in een klap weg. Veel slachtoffers hebben te maken met huiselijk en seksueel geweld door toedoen van hun nieuwe echtgenoot. Ze hebben niet alleen psychische problemen, maar lopen ook de kans op ernstige lichamelijke klachten wanneer zij – als pubermeisje – worden

Meisjes in… Vietnam

gedwongen om moeder te worden terwijl hun lichaam nog helemaal niet klaar is voor een zwangerschap en geboorte.

Onbekend probleem Helaas weten veel bewoners van de Vietnamese dorpen dicht bij de grens nog niet dat hun dochters gevaar lopen om slachtoffer van mensenhandel te worden. Met enorme valleien en steile bergen tussen de verschillende dorpen, verspreidt het nieuws zich niet snel en er zijn geen meldingen op tv over vermiste kinderen. De regionale politie heeft maar beperkte middelen om een zoekactie op te zetten. Het is moeilijk om de ontvoerde meisjes te redden uit hun vreselijke situatie. Meisjes die wel gered worden, hebben bij terugkomst in het dorp vaak ook nog eens te maken met vooroordelen en stigmatisering. Zo worden ze opnieuw slachtoffer. Plan probeert hier verandering in te brengen.

17

Hoe Plan nieuwe slachtoffers voorkomt • Er is mede door Plan een Child Helpline opgezet. In de afgelopen drie jaar zijn hier al meer dan 8.000 meldingen binnengekomen.

• Plan geeft voorlichting aan jongeren en hun ouders in de provincie Ha Giang. Op scholen en in de dorpen wordt gesproken over het bestaan van ontvoeringen.

Vooral meisjes moeten weten wat de gevaren zijn van mensenhandel en hoe geraffineerd de ontvoerders te werk gaan.

• Plan lobbyt daarnaast samen met de Blue Dragon Children’s Foundation en Hagar International bij de overheid om meer te doen om vermiste meisjes te vinden, om slachtoffers die terugkeren te helpen hun leven weer op te pakken en om daders te straffen.

18

Sponsor op reis

"Mijn werk is nu geen ver-van-mijn-bedshow meer" Plan-collega Iris bezoekt sponsorkind Babita in Nepal

Begin 2017 werkte Iris Klaver in principe tijdelijk op de afdeling marketing en fondsenwerving van Plan Nederland. Ze had toen al een langere reis door Azië gepland. Toen ze achter de schermen zag hoe de organisatie in elkaar zit en wat het werk inhoudt, wilde ze er ook privé aan bijdragen. Ze werd, samen met haar broer, sponsor van Babita (9) uit Nepal.

Iris ontmoette haar en het werd één van de hoogtepunten van haar reis.

“Als Nepalezen elkaar groeten, leggen ze hun handen tegen elkaar en zeggen ‘namasté’. Dat betekent zoiets als ‘ik groet de godheid in jou’. Dat vind ik kenmerkend voor hoe de mensen daar met elkaar omgaan. Ze tonen zo veel respect voor de ander! Toen ik in Nepal aankwam, had ik gelijk een gevoel van ’Wauw, fantastisch’.

Het is de combinatie van de lieve, gastvrije mensen, de invloed van het hindoeïsme en boeddhisme, de kleurenrijkdom en het prachtige heuvelachtige landschap wat mij er zo in aantrekt."

dan in het toeristische westen. Vanaf Kathmandu is het zo’n zes tot zeven uur rijden met een openbaar busje, dan een half uur met een terreinwagen en nog een klein half uurtje lopen door de rijstvelden. Toen ik met de drie collega’s van Plan Nepal bij Babita’s eenvoudige hut aan kwam lopen, stond er al een hele rij krukjes klaar.

En in het midden één stoel; de enige die ze hebben. Je raadt het al: die was voor mij. Babita, twee van haar drie zussen, haar ouders, haar oma, een oudoom en nog wat buren stonden ons nieuwsgierig op te wachten. “Behandel je gasten als goud”, luidt een Nepalees gezegde. Dus ik kreeg als enige een beker water; er is geen stromend water en geen put in de buurt, dus iemand had er ver voor moeten lopen. Bij wijze van zegening kreeg ik bovendien van iedereen een tikka van gekleurde rijstebloem (de bekende rode stip, red.) op mijn voorhoofd én een bloemenkrans. Het was Babita’s verjaardag, althans volgens de maankalender die ze in Nepal kennen, en dus mocht ik ook haar een tikka geven.”

Uiteenlopende culturen

"Ze gaven me zoveel terwijl ze zo weinig hadden" Water en zegeningen “Voor mijn ontmoeting met Babita ben ik naar haar woonplaats gereisd, een dorpje in de buurt van het stadje Sindhuli, in het oosten van Nepal. Het landschap daar is heel groen en heuvelachtig, eigenlijk nog mooier

“Het blijft een beetje een ongemakkelijke situatie dat je elkaar als vreemden uit zulke uiteenlopende culturen ineens ontmoet. En dat je alleen via een vertaler kunt communiceren... Maar eigenlijk gaven Babita’s ouders mij alleen maar het gevoel dat ze het hartstikke leuk vonden mij te zien. En haar oudoom, ook nog eens gehinderd door een spraakgebrek, ontroerde mij met zijn brede lach en een lieve handdruk die zo expliciet toonde hoe blij en dankbaar hij was voor mijn komst.

Babita was nog maar een paar maanden sponsorkind, en

Sponsor op reis

"Het was indrukwekkend om het werk van Plan van dichtbij te zien" dan kwam ik haar nu al opzoeken! Dat vond zij speciaal.

Zij vroeg heel veel over mijn familie. Het feit dat mijn ouders gescheiden zijn, vond ze wel heel bijzonder.

Eerlijk gezegd was ik nog nooit eerder in contact geweest met mensen die materieel zo arm zijn. Hun huis was in de aardbeving van 2015 verwoest geraakt.

In afwachting van een klein geldbedrag ter compensatie van de overheid woonden ze hier nu met zijn achten op zo’n tien vierkante meter, zonder enige privacy. Zonder water dus en zonder elektriciteit. Toch voelde dit als een liefhebbend gezin met geloof in de toekomst. Babita en haar zussen gaan allemaal naar school. Haar ouders benadrukten dat ze hun dochters zo lang mogelijk willen laten doorleren.”

19

Kiene kinderen “Even later nam Babita ons mee naar haar school, waar ik bedolven werd onder wel twintig bloemenkransen. Ik was hier vooral onder de indruk van het enthousiasme van de kinderen over de Children’s Club die is opgezet door Plan. Een groepje leerlingen van verschillende leeftijden bespreekt er regelmatig belangrijke onderwerpen zoals gendergelijkheid, kinderrechten en hoe je voor jezelf kunt opkomen. Dat kinderen onder de twaalf zo kien zijn om zich persoonlijk te ontwikkelen en over dit soort onderwerpen te praten, dat vond ik gaaf om te zien. Dat zie ik hier nog niet voor me. Hier is de noodzaak er ook veel minder natuurlijk, maar toch.

Het was indrukwekkend om het werk van Plan van dichtbij te zien. Dat is waar het uiteindelijk om gaat. Door dit bezoek is dat voor mij veel meer gaan leven en ik ben nog gemotiveerder om dit werk te doen. Gelukkig kreeg ik na mijn reis weer een contract bij Plan, dus ik werk er nog steeds.”

Wie bezorgt uw post?

Een handgeschreven brief uit een klein dorpje aan de andere kant van de wereld.

Die kunt u in uw brievenbus aantreffen wanneer u met uw sponsorkind schrijft. Een bijzondere ervaring. Wat staat er in de brief?

Zit er misschien een tekening bij? Andersom vinden de kinderen het ook een hele belevenis om brieven van u te krijgen! Maar wie bezorgt die brieven nou en hoe gaat dat?

In Bondo in het westen van Kenia is het Michael Odhiambo Ododa (32) die op zijn motor naar de verschillende dorpen rijdt om de brieven en kaartjes persoonlijk af te leveren bij de kinderen. Hij brengt de post naar 540 sponsorkinderen verdeeld over zestien dorpen. Altijd met een brede glimlach op zijn gezicht. Soms leest hij de brieven hardop voor aan de jongere kinderen of hij helpt met het terugschrijven van een brief aan de sponsors.

In 2011 besloot Michael om als vrijwilliger voor Plan te gaan werken. Hij wilde iets doen voor de mensen in zijn community.

Nu springt hij, elke keer als er weer nieuwe post klaar ligt, op zijn motor en rijdt over de hobbelige wegen naar de kinderen.

Michael is een alleenstaande vader van een dochter van vijf en een zoon van drie. Zijn vrouw overleed kort na de geboorte van zijn jongste. Michaels dochter is zelf ook sponsorkind. Hij is erg dankbaar voor de hulp die zijn community daardoor ontvangt. In het dorp zijn nu meer toiletten en waterpunten met schoon drinkwater. Ook hebben ouders en leraren meer geleerd over de rechten van kinderen.