oktober 2012
Reportage
75 jaar met hart en ziel voor kinderen Sponsors
Ontmoeting op Java Joke en Piet Beers maakten kennis met Toni
Onderzoek
Gebroken belofte 1 op de 7 kindbruiden is nog geen 15
Mariama (13) moest trouwen
2
Inhoud
colofon
24
Girls first magazine is een uitgave van Plan Nederland Oktober 2012 Meningen en standpunten in dit tijdschrift naar voren gebracht, hoeven niet overeen te stemmen met de visie van Plan.
21
Plan Nederland heeft zich ingespannen om alle rechthebbenden met betrekking tot beeld te bereiken. Als rechthebbende kunt u altijd contact opnemen met de redactie.
10
Coördinatie Nicole Baltussen Redactie en eindredactie Ulrike Schmidt (Meander Media), Saskia Reitsma
18
Vormgeving Ruth Catsburg Aan dit nummer werkten mee Joke Beers, Floor Catshoek, Han Dijsselbloem, Alida Engelsman, Rob de Graaf, Eline Houtkamp, Debbie Langdon-Davies, Jan Jaap Kleinrensink, Hanneke van der Wind
Inhoud Inhoud
75 jaar met hart en ziel voor kinderen
3
Dilemma 6
Ontwikkelingssamenwerking: doorgaan of stoppen? NL nieuws Meisje in…. Niger
7 12
Mariama ontsnapte aan een gedwongen huwelijk Wereldnieuws
16
Gebroken belofte
20
Onderzoek naar kindhuwelijk In actie voor Plan
22
Een kijkje in het Plan-archief Ontmoeting op Java
24
Joke en Piet Beers waren met Plan in Indonesië Standplaats: Honduras
26
Kids First
27
kom ook!
28
Drukwerkbegeleiding Michael Zandwijken Grafische productie Huig Haverlag Girls First Magazine is CO2 neutraal geproduceerd, met 100% plantaardige inkten op FSC-gecertificeerd, 100% chloorvrij papier, gemaakt van duurzaam hout dat afkomstig is van duurzame plantages. Plan Nederland Postbus 75454 1070 AL Amsterdam 020 549 55 20 (sponsors) 020 549 53 04 (bedrijven) info@plannederland.nl bedrijven@plannederland.nl www.plannederland.nl @plannederland www.becauseiamagirl.hyves.nl/ www.facebook.com/plannederland Rabobank: 39.35.86.766 ING: 3452100
Reportage
3
75 jaar met hart en ziel voor kinderen Plan is dit jaar 75. In die jaren hebben miljoenen kinderen in Europa, Afrika, Azië en Latijns-Amerika de steun gekregen die ze nodig hadden om een toekomst op te bouwen. Toch is er ook reden voor bezorgdheid. Het is immers een droef gegeven dat armoede nog steeds het leven tekent van ontelbare kinderen en dat ontwikkelingsorganisaties als Plan dus nog steeds nodig zijn. 75 Jaar Plan is hoe dan ook reden om terug te blikken naar hoe het allemaal begon: met één klein jongetje, een briefje en een bevlogen journalist.
1932
1933
Plan door de jaren heen In de tijdsbalk hieronder leest u de geschiedenis van Plan, vanaf de oprichting tot nu – van grappige weetjes tot gedenkwaardige gebeurtenissen.
4
Reportage
Het is 1937 en Spanje is in de wurggreep van een burgeroorlog. In de straten van de belegerde stad Santander vindt de Britse oorlogscorrespondent John Langdon-Davies een dolende kleuter met een briefje op zijn jasje gespeld: ‘Dit is José en ik ben zijn vader. Als Santander wordt ingenomen, zal ik sterven. Ik smeek degene die mijn zoon vindt voor hem te zorgen.’
De dochter van Freud In de oorlogsjaren vluchtte de beroemde Weense psychoanalist Sigmund Freud met zijn gezin naar Londen. Sigmunds dochter Anna richtte daar samen met Foster Parents Plan de Hampstead War Nurseries in, waar kleine kinderen en hun ouders opvang en steun vonden in de zware oorlogsjaren. Anna Freud schreef haar maandverslagen over de kinderen vaak ’s nachts, als ze door de nachtelijke bombardementen op Londen niet kon slapen. Deze verslagen werden in 1943 gebundeld in het boek ‘War and Children’ (kinderen en oorlog), dat nog steeds geldt als een standaardwerk over de psychische gevolgen van oorlog voor kinderen.
Langdon-Davies tilt José op en legt daarmee de basis voor de wereldwijde organisatie die Plan nu is. Want toen hij een dag later uit Santander moest vluchten, nam hij in zijn krakkemikkige vrachtauto José en zo’n veertig andere kinderen mee, die hij zwervend op straat had gevonden.
Geëvacueerd “Wij zeiden vaak tegen elkaar dat mijn vader zijn pen neerlegde toen hij in Spanje een kind optilde”, zegt Johns dochter Debbie Langdon-Davies bij het 75-jarige jubileum van Plan. ”Hij was een pacifist en haatte oorlogsgeweld en wat dat met kinderen deed.” Samen met zijn kameraad Eric Muggeridge en andere hulpvaardige mensen richtte John Langdon-Davies in de Spaanse Pyreneeën opvanghuizen op voor de kinderen uit Santander en andere slachtoffertjes van de Spaanse Burgeroorlog. De kinderen waren er veilig, ze kregen te eten, ze kregen les en ze kregen liefde en aandacht. Totdat het noodlot opnieuw toesloeg. Want generaal Franco won de oorlog en de kinderkolonies moesten in allerijl worden geëvacueerd. Veel kinderen vluchtten met hun begeleiders te voet de besneeuwde Pyreneeën over naar Frankrijk, waar Langdon-Davies en de zijnen een nieuw veilig onderkomen
1934
1935
De Engelse oorlogsjournalist John Langdon-Davies legt tijdens de Spaanse Burgeroorlog de basis voor het huidige Plan.
1937
Reportage
5
hadden ingericht. Tot de Tweede Wereldoorlog uitbrak en ook Frankrijk te gevaarlijk werd. De 1.200 kinderen van het Foster Parents Plan for War Children werden met hulp van het Rode Kruis naar Engeland gebracht, naar de Sanctuary’s – opvangcentra – van de organisatie in een buitenwijk van Londen.
Het hart van Plan Om dit allemaal te bekostigen, was John Langdon-Davies al in 1937 naar de Verenigde Staten gereisd om sponsors voor zijn kinderen te zoeken. Hij richtte daar de American Committee of Foster Parents Plan for Children in Spain op, en vroeg mensen 25 dollarcent per dag te geven om een vluchtelingenkind ‘te kunnen verzorgen, onderwijs te geven en te laten spelen’. “Maar”, zei Langdon-Davies in zijn oprichtingstoespraak, “iedere Foster Parent moet ook beloven naar zijn kind te schrijven en een persoonlijke relatie te onderhouden. Dat is voor de kinderen heel belangrijk. Want het geeft hen het gevoel dat ze een echte vriend hebben.”
Meest beroemde foster parent ooit De Engelse Paulette Le Mescam kreeg in 1940 de meest beroemde foster parent ooit: Eleonor Roosevelt, de vrouw van de Amerikaanse president. Paulette was 7 en belandde in een van de opvangcentra van Foster Parents Plan for War Children. Alle kinderen in de Sanctuary hadden een foster parent, die hen brieven schreef en pakjes stuurde; die van Paulette was de Amerikaanse first lady. “Ik kreeg veel pakjes”, zegt de inmiddels 79-jarige Paulette. “Een hele mooie rode jurk en een pakje Lux-zeep dat heel lekker rook.” Paulette heeft nog een brief van Eleonor Roosevelt, waarin ze Paulette schrijft dat ze trots is op haar schoolwerk en het een goed idee vindt dat Paulette steno leert.
1937
1938
1939 1945
En aan dat idee is in 75 jaar niets veranderd. Ook niet toen de organisatie steeds groter werd, niet toen de bakens werden verzet van Europa naar Azië, Afrika en Latijns-Amerika en evenmin toen Plan door de Verenigde Naties officieel werd erkend als internationale ontwikkelingsorganisatie. “Mensen vragen me regelmatig wat mijn vader zou hebben gevonden van Plan nu”, zegt Debbie Langdon-Davies. “Hij stierf in 1972, maar ik weet zeker dat hij geroerd zou zijn dat zijn naam nog in ere wordt gehouden en verdrietig dat Plan nog steeds nodig is. Maar hij zou vooral heel erg trots zijn dat het hart van Plan onveranderd is gebleven. Vanaf de eerste kolonies in Noord-Spanje stond hem voor ogen dat we kinderen moeten steunen en beschermen, dat we hen kansen moeten geven via onderwijs en hun talenten moeten koesteren. En dat is wat Plan nog steeds doet.”
‘Foster Parents Plan for War Children’ richt in Engeland Sanctuary’s op voor slachtoffertjes van de Tweede Wereldoorlog. Foster Parents Plan start ook 1947 1948 1949 hulpprogramma’s in Nederland en België.
6
Het dilemma Ontwikkelingssamenwerking: doorgaan of stoppen? Plan viert dit jaar zijn 75e verjaardag. Dat is een gelukwens waard, maar het stemt ook tot naonze eigen gedenken. Na driekwart eeuw ontwikkelingssamenwerking is de wereldwijde (kind)armoede schiedenis weten. nog steeds niet opgelost. Niet door Plan, niet door overheden noch door de VN. Voor sommigen is dat aanleiding om maar helemaal te stoppen met ontwikkelingssamenMaar wie de moeite neemt werking. Ziedaar het dilemma: doorgaan of stoppen met ons werk? om de wereld van nu te vergelijken met die van zestig jaar geLaten we beginnen met te erkennen dat er uit naam van ontwikkelingssaleden, zal grote vooruitgang zien. In menwerking tal van fouten zijn gemaakt. 1950 stierven jaarlijks een dramatische Soms op het hoogste politieke niveau, zoals steun aan militaire regi20 miljoen kinderen vóór hun vijfde vermes tijdens de Koude Oorlog. En vaak werd er de andere kant op jaardag; in 2010 waren dat er 8,5 miljoen. Dat gekeken als er in een ontwikkelingsland misstanden waren. Soms is een indicator van vooruitgang, van ontwikkewerden fouten gemaakt op microniveau, en met de beste beling. Dat komt niet alleen maar door ontwikkelingsdoelingen. Bij Plan dachten we bijvoorbeeld een tijdje dat samenwerking, maar die heeft hierbij wel een rol gewe een individueel kind konden redden, zonder iets te speeld. Soms heel direct, door een project uit te voeren. doen voor diens omgeving. De allergrootste fout van Soms veel indirecter, door de gezondheidszorg in een land ontwikkelingssamenwerking was misschien wel op een hoger plan te tillen. Maar het effect is er ontegenzegde te hoge ambities. De wereld moest en zou gelijk. beter worden, en dat zouden we met een grijpstuiver wel even doen. Daarom is mijn antwoord op het dilemma: ja, we moeten doorgaan. Om de kindersterfte verder omlaag te krijgen. Om de gezondheid van mensen Een druppel om een gloeiende te verbeteren. Om de levensverwachting te laten toenemen. Om goed onderplaat te laten afkoelen. Gekwijs, de basis van alle ontwikkeling, mogelijk te maken. kenwerk, want armoedebeMaar we moeten wel creatief blijven, met nieuwe antwoorden komen. En reken strijding gaat niet over maar dat de kinderen van onze kinderen de vooruitgang zullen zien. En er het hunne een aalmoes. Het nog aan toe te voegen hebben. hele proces duurt generaties, zoals Jan Jaap Kleinrensink (1961) is regionaal directeur Zuidoost-Azië voor Hivos. Van 2008 tot 2011 was hij we ook uit directeur Internationale Programma’s bij Plan Nederland. Hij schreef deze bijdrage op persoonlijke titel.
Wat vindt u? Mail uw reactie naar gfmagazine@plannederland.nl of reageer online door op dit vlak te klikken.
1940
1.200 1941sponsorkinderen
1942
1943
1944
NL nieuws
7
Met wie spreekt u als u Plan Nederland belt? De gezichten van de Costumer Services Wil Verheiden “Wij doen er alles aan om alle vragen te beantwoorden en klachten te behandelen teneinde zoveel mogelijk bijdragen over te kunnen maken voor ons werk in het veld. Lara Hehanusa “Samen met een paar collega’s beantwoord ik alle vragen die via e-mail bij ons binnenkomen. En, net als Tijs, ben ik aanspreekpunt voor sponsors die een kind of project willen bezoeken.”
Rinske Boukhari “Ik vind het de kunst om ervoor te zorgen dat mensen met een klacht toch weer tevreden ophangen. Pas geleden kreeg ik te maken met een wel heel bijzonder bezwaar: een sponsorkind uit Guatemala dat heel ongelukkig was dat het ineens een nieuwe sponsor kreeg. Dat bleek een foutje in onze administratie. Het kostte wat moeite, maar ik heb alles weer terug kunnen draaien.”
1945
1946 1955
1946 -
Carlijn van Lieshout “Tja, als sponsors een betalingsachterstand hebben, pakken we de telefoon. Niet altijd de gemakkelijkste gesprekken, maar de meeste mensen blijken toch van goede wil.”
Ineke Braat “We zijn multi-inzetbaar. U kunt bij ons allemaal met alle vragen terecht. Ik geniet vooral van het oprechte enthousiasme waarmee sponsors mij over ‘hun’ kinderen vertellen.”
Francisco Servinus “Als een kind uitgeschreven wordt bij Plan, om wat voor reden ook, bellen we in sommige gevallen sponsors om hen te informeren. De een is blij om bericht te krijgen, de ander vindt het overdreven dat we bellen.”
Tijs de Boer “Bij mij kunt u, net als bij Lara, terecht als u op bezoek wilt bij uw sponsorkind. Verder help ik iedereen op weg die een actie op touw wil zetten om geld te verzamelen voor Plan, maakt niet uit hoe.”
Plan richt zich op alle kinderen in nood, niet alleen op oorlogswezen. Sterren 1947 als Tallulah Bankhead, Harry 1948Belafonte en Peter Ustinov behoren tot de eerste sponsors.
1949
8
Historie
Getuigen van de beginjaren Als eerbetoon aan alle mensen die het werk van Plan mogelijk maken en de kinderen die zij steunen, ging Girls first magazine ter gelegenheid van 75 jaar Plan op zoek naar getuigen van de beginjaren. Een sponsorkind, een sponsor en een vrijwilliger van het eerste uur‌
1950
1944 5.706 sponsorkinderen 1951
1952
1953
1954
Historie
Het sponsorkind van toen “Ik wist niet dat ik sponsors had” Alida Engelsman (71) verloor als klein joods meisje haar beide ouders in de Tweede Wereldoorlog. Ze was nog maar zeven en werd ondergebracht bij pleegouders. Toen ze acht was, vroeg het bureau voor oorlogspleegkinderen steun aan voor Alida bij Foster Parents Plan for War Children, zodat zij fatsoenlijk voor haar konden zorgen. Mevrouw Engelsman wist destijds niet dat zij sponsors had: “Ik herinner me wel dat ik zo nu en dan pakketjes moest ophalen en dat daar eten in zat en lapjes stof. Mijn pleegmoeder maakte er jurkjes van voor mij. En er werd geld gestuurd, maar dat dat eigenlijk voor mij was, daar had ik geen idee van." "Pas veel later realiseerde ik me dat ik ooit werd gesponsord door ene heer en mevrouw Miller uit New York. Ik heb toen nog eens een brief gestuurd, maar heb nooit iets terug gehoord. Waarom weet ik niet. Ik heb het er wel eens met mijn latere pleegmoeder over gehad; zij wist natuurlijk wel van de sponsors af. Maar ja, ze is al 92, en zij kan zich ook niet meer alle details herinneren…”
De vrijwilliger ’’We probeerden ze te laten begrijpen wat het betekent als je geen elektriciteit hebt” “We hebben zelf kinderen en ik wilde ze leren dat er elders in de wereld kinderen zijn die het een stuk minder goed hebben dan wij. En dat ze zo onze welvaart op waarde zouden leren schatten.” Hanneke van der Wind werd sponsor en ging daarna als vrijwilliger aan de slag. Dat was in 1977. “Al snel gaf ik voorlichting op scholen. De kinderen waren altijd heel nieuwsgierig." "We probeerden ze bijvoorbeeld te laten begrijpen wat het betekent als je geen elektriciteit in huis hebt, dat je dan geen TV kunt kijken, om maar iets te noemen. En we lieten ze met litermaatjes uitproberen hoeveel keer je moet scheppen om voldoende water te hebben voor de afwas.” Hanneke van der Wind hielp ook mee bij verschillende evenementen van Plan en de laatste jaren vertaalt ze brieven van sponsorkinderen, van het Engels naar het Nederlands: “Ach, ik ben nu met pensioen en het is een kleine moeite. Zo zie ik Plan ook nog eens vanuit een ander perspectief.”
De sponsor “Uit protest ben ik sponsor geworden” “Ik woonde destijds in the States. Het was de tijd van de Vietnamoorlog en ik vond dat verkeerd en dom, die oorlog. Uit protest ben ik sponsor van Plan geworden.” Meneer De Graaf (83) is nog steeds sponsor, inmiddels van zes kinderen. “Ik ben niet meteen zes kinderen gaan sponsoren, hoor. Dat is zo langzamerhand gebeurd. Ik vond het wel een beetje lastig om contact met hen te onderhouden. Onze brieven liepen nooit synchroon. Als ik iets stuurde, kreeg ik soms een antwoord dat op een eerder of later bericht sloeg. Maar het idee van directe hulp vind ik fundamenteel goed. In het land zelf weten de mensen het beste wat ze nodig hebben. Je bent duurzaam bezig als je mensen helpt om sterker te worden. Dan kunnen zij zelf ook weer anderen vooruithelpen.”
1955
1956
Een actie van Plan en Pan Am voor Hongaarse baby’s 1946 in een Oostenrijks weeshuis levert 1947 duizend luiers en veiligheidsspelden op.
9
10
NL nieuws
‘Steek je hand op voor meisjes’ Kinderen horen op school. Maar nog veel te vaak krijgen meisjes die kans niet. Zij worden thuisgehouden om te helpen, als kind uitgehuwelijkt en van school gehaald om het huishouden toe doen van hun man en schoonfamilie, of nog erger... Plan weet dat juist onderwijs voor meisjes een essentiële schakel is bij het doorbreken van de armoedespiraal. In het kader van de allereerste Werelmeisjesdag op 11 oktober, lanceert Plan daarom de wereldwijde actie ‘Raise Your Hand
for Girls’ (‘Steek je hand op voor meisjes) met als doel vóór 2015 vier miljoen meisjes extra de kans te geven naar school te gaan. En u kunt daarbij helpen. Ga naar de Facebook-pagina van Plan, klik op het 'raise your hand'-logo en doe mee ('raise your hand now'). Wereldwijd verzamelt Plan foto's van mensen met een opgestoken hand en maakt hiervan een collage. Deze wordt overhandigd aan Ban Ki-Moon, secretaris-generaal van de VN, om hem met klem te vragen te helpen dat doel te bereiken.
Ga naar www.facebook.com/plannederland en help mee!
Accenture en Plan bieden Indonesische jongeren kansen Adviesbureau Accenture Nederland en Plan hebben de krachten gebundeld om de hoge jeugdwerkloosheid in Indonesië terug te dringen en bieden tot 2015 4.000 jongeren een betere positie op de arbeidsmarkt en hiermee een beter inkomen. In juni 2012 is de aftrap gegeven voor het Youth Economic Empowerment (YEE)-programma, dat kortlopende, marktgerichte beroepsopleidingen en stages verzorgt voor kansarme jongeren en hen begeleidt naar de arbeidsmarkt. Jongeren met ambities om een eigen bedrijfje te starten krijgen een ondernemerstraining en toegang tot microfinanciering. Na het succes in Indonesië, zal Plan de komende jaren het YEE-programma wereldwijd verder gaan uitrollen. Plan en Accenture werken internationaal al langer samen in verschillende strategische projecten. Accenture consultant Eva de Jong bracht onlangs een bezoek aan Padang village in Indonesië en zag met eigen ogen hoe het project lokaal een positieve bijdrage levert aan de toekomstkansen voor jongeren.
NL nieuws
11
Vrolijke e-cards versturen Bekijk alle vrolijke en ontroerende tekeningen van kinderen uit de hele wereld, gemaakt ter gelegenheid van Plan's 75-jarig bestaan. Verras een vriend of kennis met een gratis ecard en vraag daarmee meteen aandacht voor de Plan-campagne voor geboorteregistratie!
Naar school dankzij NIVEA ‘Ieder kind verdient de beste zorg’. Onder dat gemeenschappelijke motto hebben NIVEA en Plan twee jaar geleden de handen ineen geslagen om meer kinderen de kans te geven naar school te gaan. Inmiddels plukken al zo’n 25.000 kinderen de vruchten van de wereldwijde samenwerking van NIVEA-producent Beiersdorf en Plan. In Alta Verapaz bijvoorbeeld, een van de armste streken van Guatemala, is de leeromgeving van 4.800 kinderen in 40 scholen onherkenbaar verbeterd. Er is nieuw meubilair en goed lesmateriaal, er zijn nieuwe waterleidingen en sanitaire voorzieningen aangelegd, keukentjes geïnstalleerd, leerkrachten getraind en ouders geïnformeerd over het belang van onderwijs voor hun kinderen. En dat is nog maar het begin. Het uiteindelijke doel is om in veertig landen in Afrika, Azië en Latijns-Amerika samen te werken voor beter onderwijs voor kinderen.
http://plan-international.org/75/e-card.php
Tiende Marikenloop: Ruim € 44.000 voor veilig onderwijs in Ethiopië Meer dan 15.000 loopsters brachten afgelopen mei tijdens een warme tiende editie van de Marikenloop € 44.188,12 bij elkaar voor het Plan-project ‘Leren zonder angst’, voor veilig onderwijs voor meisjes in Ethiopië. De organisator van de Marikenloop, de grootste vrouwenloop van Nederland, steunt al jaren het werk van Plan voor meisjes in ontwikkelingslanden.
1957
Plan breidt het werkterrein uit naar Azië (Korea en Vietnam) en Latijns-Amerika (Colombia). Het hulpprogramma in Ne1949 derland stopt,1948 omdat het daar economisch weer beter gaat.
12
Meisje in...
"Ik zei hem dat ik nog niet klaar was om seks te hebben met een man"
1959
1960
1961
1954 22.265 sponsorkinderen
1962
Meisje in...
13
Meisje in Niger... Mariama ontsnapte aan een gedwongen huwelijk Mariama is 13 en ontdekte bij toeval dat haar moeder het plan had haar voor 160 euro uit te huwelijken aan een veel oudere man “Ik wist nergens van”, vertelt Mariama geschokt. “Ik had een school’ boek opgehaald bij een vriendin en hoorde op weg naar huis van een paar meisjes dat er mensen bij ons thuis waren die om mijn hand hadden gevraagd.” Het nieuws dat ze moest trouwen brak Mariama. Ze kon er niet van eten en niet van slapen en ging niet meer naar haar vriendinnen, omdat iedereen over haar huwelijk praatte. Mariama smeekte haar oom, die betrokken was bij de ‘deal’, om haar wat meer tijd te geven om op te groeien. “Ik zei hem dat ik er nog niet klaar voor was om
1962
seks te hebben met een man. Ik wilde nog niet trouwen en ik kon aan niets anders meer denken.” Mariama gaat graag naar school en kan goed leren. Ze was een van de beste leerlingen in haar klas. Maar school gaf ook geen troost meer, want na de aankondiging van haar huwelijk begon iedereen haar te plagen: “Daar heb je de nieuwe bruid”, riepen haar klasgenoten. En haar lerares gaf haar ineens huishoudelijke klussen in de klas, omdat ze toch binnenkort zou trouwen. Van ellende bleef Mariama na een tijdje thuis.
‘Bedorven’ Mariama’s moeder Ramatou was zelf tien toen ze trouwde. Nu is ze weduwe, met vier kinderen.
Jaqueline Kennedy wordt erevoorzitter van Plan. Plan zet zich niet meer alleen in om de directe nood van kinde1946 maar gaat ook werken aan 1947 ren te lenigen, structurele verbeteringen van1958 de levensomstandigheden van1959 kinderen.
14
Meisje in...
Plan Nederland voert campagne tegen het kindhuwelijk Dit najaar gaat Plan Nederland grootscheeps campagne voeren om aandacht te vragen voor het drama van miljoenen jonge meisjes in ontwikkelingslanden die hun dromen, hun ambities, vaak hun gezondheid en zeker hun toekomst moeten opgeven omdat ze gedwongen worden te trouwen. U zult ons tegenkomen op de televisie, online en op de social media. Want het kindhuwelijk moet worden gestopt.We houden u op de hoogte via de website: www.plannederland.nl
1970
1971 1971
Er is nauwelijks geld voor eten, dus een kind minder voor wie ze verantwoordelijk is, scheelt zorgen. Hoewel armoede in Niger vaak een excuus is om dochters zo snel mogelijk uit te huwelijken, had de beslissing voor Mariama een huwelijk te regelen voor Ramatou vooral te maken met familie-eer en tradities: “Ik wil graag dat mijn dochter het naar haar zin heeft en plezier heeft met haar vriendinnen. Maar je weet niet wat ze uitspookt. Voor je ’t weet is ze ‘bedorven’ en raakt ze ongehuwd zwanger. Daar ben ik zo bang voor. Want dan wil geen man haar meer hebben.”
John Langdon-Davies 1962overlijdt.
1972
1973
Meisje in...
15
Plan vecht tegen het kindhuwelijk in Niger • De wettelijke minimumleeftijd om te trouwen in Niger is 15 voor meisjes en 18 voor jongens. • 36% van alle meisjes wordt desondanks uitgehuwelijkt vóór hun 15e, 75% vóór hun 18e. • Vooral in landelijke gebieden komt het regelmatig voor dat meisjes al tussen hun 10e en 12e jaar worden beloofd aan een man en vast bij hun schoonfamilie gaan wonen. • Als een meisje trouwt, moet ze van school. Daarmee zijn haar toekomstkansen erg beperkt geworden. • Onderwijs blijkt het beste wapen in de strijd tegen het kindhuwelijk. Doel van het Plan-project IMAGINE (Improve Education of Girls in Niger) is dan ook om meer meisjes in de landelijke gebieden van Niger naar de basisschool te laten gaan. Er doen 156 scholen mee. Een vergelijkbaar project in Burkina Faso is heel succesvol. • In het drie jaar durende project worden 200 scholen gebouwd, met aparte wc’s voor meisjes en jongens en 1.800 onderwijzers getraind. Ook worden 6.000 vrouwen geholpen een eigen inkomen te verwerven.
Onwettig verklaard Plan komt op voor de rechten van meisjes, in Niger en de andere landen bezuiden de Sahara waar kindhuwelijken veel voorkomen. De eerste stap is bewustwording bij de meisjes zelf, gevolgd door voorlichting aan ouders, familieleden en leraren. Ook met religieuze en politieke leiders gaat Plan in gesprek. De Sultan van Dosso, de streek waar Mariama woont, is inmiddels overtuigd: “Ik vind opleiding voor kinderen zeer belangrijk, helemaal voor meisjes – de hoeders van de familie en daarmee van het dorp, de stam en de hele gemeen-
1974
1974
schap. Een jong meisje is een toekomstige moeder, een toekomstige bron van kennis en een vertegenwoordiger van vooruitgang.” Het zijn hoopvolle woorden, maar toch komt het in Niger maar zelden voor dat een huwelijk van een te jong meisje wordt gemeld bij de lokale autoriteiten. Maar Mariama had geluk. Plan kwam achter het voorgenomen huwelijk en nam contact op met Mariama en haar moeder. Een week later oordeelde een lokale rechter dat het huwelijk ontwettig was. Mariama gaat nu weer naar school en is vastbesloten later rechter te worden.
Vanaf 1974 gaat Plan ook in de Cariben en Afrika werken.
16
Wereldnieuws Plan nu ook in Italië
De allereerste Wereldmeisjesdag! Op donderdag 11 oktober wordt wereldwijd de allereerste Wereldmeisjesdag gevierd (International Day of the Girl Child). Na jaren lobby van Plan en een wereldwijde campagne, hebben de Verenigde Naties deze dag in het leven geroepen om aandacht te vragen voor de situatie van meisjes als de meest achtergestelde en gemarginaliseerde groep ter wereld. “Op Wereldmeisjesdag staat de hele wereld even bij stil bij de rechten van meisjes”, zegt Nigel Chapman, CEO van Plan International. “En bij onze verantwoordelijkheid meisjes dezelfde mogelijkheden en kansen te geven als jongens.” Lil Shira uit Kameroen was een van de duizenden meisjes die campagne voerde voor Wereldmeisjesdag. “Als meisjes zijn we het bijna gewoon gaan vinden dat we in alles worden gediscrimineerd, door onze families en in de samenleving. Daarom ben ik heel erg blij met Wereldmeisjesdag! Deze dag toont respect voor meisjes en erkent dat wij ook belangrijk zijn en waarde hebben voor de maatschappij."
1975
1975
Sinds augustus heeft de internationale Plan-boom een nieuwe uitloper: Plan Italië. Onder leiding van directeur Tizania Fattori gaat een klein team aan de slag om sponsors te werven en de Italianen bewust te maken van de zorgwekkende situatie van meisjes in ontwikkelingslanden. In Italië zal daarom de nadruk liggen op de wereldwijde ‘Because I am a Girl’-campagne van Plan voor betere levensomstandigheden en toekomstkansen voor meisjes.
Straatkinderen uit Dhaka tekenen hun dromen In het Nationale Museum van Bangladesh in de hoofdstad Dhaka exposeerde in juni een unieke groep jonge kunstenaars. Straatkinderen uit de Bengalese hoofdstad tekenden op uitnodiging van Plan hun dromen en dat resulteerde in de ontroerende en prachtige tentoonstelling ‘Our Dreams Drawn’ (onze dromen getekend). “Ik heb vlinders getekend”, vertelt Kakoli, een van de jonge straatkunstenaars. “Want zo zou ik wel willen zijn, zo kleurig en blij.” Met de opbrengst van de verkoop van de tekeningen, gaan de straatkinderen hun droom waarmaken, onder begeleiding van onder meer Plan. Kakoli wil een schoonheidssalon als ze groot is. In Bangladesh vechten bijna 700.000 jonge kinderen elke dag om te overleven op straat, de meesten van hen zijn nog geen tien jaar. Plan heeft in Dhaka inmiddels 13 opvanghuizen voor deze kinderen – de zogenoemde drop in centra. Daar vinden de kinderen veiligheid, een luisterend oor, steun en praktische hulp. Ze kunnen ook meedoen aan de lessen die er worden gegeven, bijvoorbeeld in toneel, kunst, muziek of vakonderwijs.
1962wordt opgericht. Foster Parents Plan Nederland
1976
1977
Wereldnieuws
Plan viert 75e verjaardag
17
‘Handleiding’ omgaan met rampen Plan heeft een kinderversie gemaakt van het lijvige rapport ‘Special Report on managing the Risks and Disasters to Advanced Climate Change Adaptation’ dat is samengesteld door klimaatexperts van het internationale Panel on Climate Change (IPCC). De kinderversie heet ‘Climate Extreme’ (extreem klimaat) en is een kruising tussen een lespakket en praktische handleiding. Het leert kinderen hoe ze de kans op een ramp kunnen verminderen en hoe ze zich beter kunnen voorbereiden op een ramp en wat ze kunnen doen om zichzelf te beschermen als een ramp toeslaat. Kinderen kunnen zo een rol spelen bij het verminderen van de schade van een ramp. In de Filipijnen hebben kinderen bijvoorbeeld gelobbyt om hun school verplaatst te krijgen, van een helling waar gemakkelijk een aardverschuiving kan ontstaan naar een veilige plek.
Sms maakt ouders enthousiast over school Plan moedigt ouders in Luweero, Uganda aan meer betrokken te zijn bij het schoolleven van hun kinderen – via sms. Plan Uganda en telecomgigant Nokia hebben de krachten gebundeld en een simpel sms-systeem ontwikkeld, waarmee ouders op gezette tijden een korte update krijgen over de vorderingen van hun kind, ouderavonden en dergelijke. Het gaat om een proefproject, maar de
1978
eerste resultaten zijn hoopgevend. Het aantal ouders dat op ouderavonden verschijnt, is toegenomen en leerlingen zijn gemotiveerder nu ze beter met hun ouders over school kunnen praten. Inzet van de mobiele telefoon op deze manier, levert bovendien een schat aan ervaring die in de toekomst kan worden gebruikt bij andere nieuwe toepassingen van het mobiele netwerk.
101.629 sponsorkinderen
1979
18
Wereldnieuws
Ver weg van Timboektoe Het is snikheet. En overal is stof, dat zich vasthecht op mijn kleren, mijn gezicht, mijn haar. Ik hoor baby’ tjes huilen, kinderen lachen, de vermanende stem van moeders en het geblaat van dieren. Maar de grondtoon hier in het vluchtelingenkamp in Mentao is het zachte gemurmel van mensen die zich voorzichtig beginnen te ontspannen. Een beetje opgelucht, een beetje bezorgd en een beetje bang voor het grote onbekende. Diane, van top tot teen gehuld in roze chiffon, wacht buiten op de stoep van het gezondheidscentrum op de dokter van dit opvangkamp in Burkina Faso. Zij is een alleenstaande moeder van vijf kinderen en een van de duizenden mensen die uit Mali zijn weggevlucht en in de relatieve veiligheid van Mentao terecht zijn gekomen. Het kamp is opgezet door de Burkinese overheid, de Verenigde Naties en internationale hulporganisaties, waaronder Plan. “We zijn hier nu twee maanden en 15 dagen”, vertelt Diane. “We zijn gekomen met paard en wagen en waren een week onderweg. We hadden geen eten en geen water. Dus we hadden geen keus.” Diane moest vluchten uit hun huis in de Malinese stad Timboektoe door de aanvallen van agressieve rebellenbendes die Mali onveilig maken. Elke nacht worden vrouwen verkracht en huizen leeggeroofd en in brand gestoken. “Ik kan nog steeds niet slapen”, zegt Diane. “Als ik mijn ogen dichtdoe, zie ik die rovers weer komen.” Timboektoe ligt minstens 300 kilometer van hier, over ruig terrein. Met de auto ben je dagen onderweg, laat staan in een gammele houten kar, getrokken door een uitgeput
1980
jaren 1982
'80
paard; onbeschermd tegen de meedogenloze elementen. Diane is met 15 familieleden in paniek gevlucht, vrezend voor hun leven en dat van hun kinderen na een aanval van de rebellen. “Godzijdank zijn we nu hier”, zegt ze. Maar in haar ogen is de paniek van toen nog te lezen. Het vluchtelingenkamp in Mentao mag dan een veilige haven zijn voor Diane en haar lotgenoten, een ideale plek kun je het met geen mogelijkheid noemen. Overal worden belangrijke voorzieningen nog opgebouwd en het is nu al krap. Als internationale hulporganisaties doen we ons uiterste best om te zorgen voor voldoende water, accep-
Plan verandert de werkwijze fundamenteel: van helpen naar mensen in staat stellen zichzelf te helpen – empowerment.
19
“Ik kan nog steeds niet slapen”, zegt Diane. “Als ik mijn ogen dichtdoe, zie ik die rovers weer komen.” tabele sanitaire voorzieningen en voldoende te eten, maar iedere dag stromen er meer vluchtelingen het kamp binnen. Vrouwen als Diane, die getraumatiseerd zijn door wat ze hebben gezien en meegemaakt in Mali. De kinderen zitten maar een beetje. Ze hebben geen schoolspullen om te leren en niet eens een bal om mee te spelen. Maar Diane en de duizenden andere vrouwen in het kamp maken er
1984
het beste van. Voor hun kinderen proberen ze er een thuis van te maken. Want ver weg van Timboektoe voelt Diane zich eindelijk veilig.
Tanya Axisa, Noodhulpexpert bij Plan
1985
20
1985
Onderzoek
1986
274.641 sponsorkinderen
1987
Onderzoek
21
Verbroken belofte Plan-onderzoek naar kindhuwelijk
Wereldwijd trouwen elk jaar zo’n tien miljoen meisjes voor ze 18 jaar zijn, vaak tegen hun zin en met een veel oudere man. Deze kindhuwelijken zijn een vorm van misbruik en hebben levenslange consequenties voor de meisjes die er slachtoffer van zijn. Het is een van de grootste problemen in ontwikkelingslanden. In het onderzoeksrapport ‘Breaking Vows: Early and Forced Marriage and Girls' Education’ zet Plan de feiten op een rijtje.
Elke drie seconden wordt er ergens in de wereld een meisje gedwongen te trouwen als ze zelf nog kind is. Eén op de zeven kindbruidjes is nog geen 15. De redenen voor vroege en gedwongen huwelijken zijn heel divers. Armoede is een belangrijke oorzaak. Maar ook oorlog en conflicten werken kindhuwelijken in de hand. Dat geldt vooral voor conflictgebieden waar de geboorte- en sterftecijfers hoog zijn, de werkloosheid groot is en de voorzieningen op het gebied van onderwijs en gezondheidszorg slecht.
meisjes meestal van school, ze moeten gehoorzamen aan hun man en krijgen kinderen als hun lichaam nog helemaal niet klaar is voor een zwangerschap en een geboorte.
Emotionele prijs
Uit het onderzoek van Plan blijkt dat onderwijs voor meisjes cruciaal is voor het uitbannen van het kindhuwelijk. Opgeleide meisjes staan sterker in hun schoenen, weten beter wat hun rechten zijn, hebben meer kansen en kunnen
Maar wat de reden ook is, voor meisjes zijn de gevolgen dramatisch. Nog los van de emotionele prijs als kind te worden meegegeven aan een vaak wildvreemde oude man, moeten de
Fistula Een verschrikkelijk gevolg van te jong bevallen, is fistula, een blijvende beschadiging tussen de baarmoederwand en de blaas of het rectum. Dit heeft blijvende incontinentie tot gevolg, waardoor de meisjes worden verstoten en ziek en getraumatiseerd achterblijven.
later beter voorzien in hun levensonderhoud. Plan vecht daarom wereldwijd voor betere kwaliteit van het onderwijs en een schoolopleiding van minimaal negen jaar voor alle kinderen. Plan geeft voorlichting aan kinderen, ouders en leerkrachten over de rechten van meisjes en het belang van onderwijs. Ook helpt Plan meisjes om hun zelfvertrouwen op te bouwen en benadrukt bij dorpshoofden en lokale organisaties het belang van onderwijs, de schade van kindhuwelijken en de rechten van meisjes. Bovendien lobbyt Plan bij overheden om wetgeving met betrekking tot de minimale huwelijksleeftijd te handhaven of aan te scherpen.
Het volledige rapport ‘Breaking Vows: Early and Forced Marriage and Girls’Education’ kunt u vinden op www.plannederland.nl/rapporten
1988
1986 Naties erkennen Plan officieel 1946 1987als ontwikkelingsorganisatie. 1947 1988 1958 De Verenigde
1989
in actie voor plan Plan Nederland is weliswaar nog geen 75, maar ook 37 jaar werken voor kinderen in ontwikkelingslanden levert heel veel mooie herinneringen op. Herinneringen bijvoorbeeld aan de lange stoet bekende Nederlanders 22
die bereid waren mee te
Viola Holt Televisiepresentatrice
werken, op persoonlijke titel of uit hoofde van hun functie. Een kijkje in ons archief. Kijkt u mee?
Ivo Niehe Televisiepresentator “… Dan wil ik vanaf deze plek in mijn eentje een staande ovatie brengen voor de organisatie waarvan ik gewoon blij ben dat die bestaat en waaraan ik met trots deelneem. Omdat dit een krankzinnige wereld is. En omdat elk stapje op weg naar het verkleinen van de ongelijke kansen in deze wereld zo’n ovatie verdient.” Bij de presentatie van de Plan-televisieshow ‘Gala of the Stars’, 1993
1990
1991
600.000 sponsorkinderen
1993
“Van de verschillende reizen die ik voor Foster Parents Plan heb gemaakt, heeft de laatste naar Haïti … de meeste indruk gemaakt… omdat Foster Parents Plan een brug weet te slaan tussen de schrijnende werkelijkheid en hoop.” Na een bezoek aan Plan in Haïti, 1995
1994
Ali B Rapper “In dit ziekenhuis voeden ze twintig baby’s voor een euro. Eén euro! Wat een fucking corrupte wereld is het toch! In Nederland betaal je een euro als je in een tent naar de wc gaat. Kijk wat je er hier mee kunt doen…” Ali B reisde voor het educatieve Plan-programma ‘Rap Around the World’ naar Bangladesh. In: Children of the World, 2005
Hans van Mierlo Voormalig minister van Buitenlandse Zaken,
“Foster Parents Plan heeft een werkwijze die mij en mijn gezin buitengewoon aanspreekt. De werkelijke betrokkenheid en de relatie met je adoptiekind middels brieven is een effectieve, maar ook oprechte werkwijze gebleken.” In: Het Tijdschrift, 1996
“Een kind kan zijn toekomst niet bouwen op noodhulp. Een kind heeft veel meer nodig: opvoeding, onderwijs, geborgenheid.” Daar blijkt weer het grote belang van een meer langdurige, gerichte betrokkenheid bij het lot van kinderen.” In: Het Tijdschrift,1995
Yvon Jaspers Televisiepresentatrice
Peter van der Vorst Televisiepresentator
“Toen ik veertien was hebben mijn ouders Ngari uit Kenia als Foster Parent-kind geadopteerd. … Ik vond het ontzettend spannend, vooral als hij tekeningen stuurde.”
“Als je terugkomt uit zo’n land relativeer je alles wat je ziet. Dan denk je: ‘Wat een zeikerds zijn we met zijn allen’.” Peter van der Vorst was voor Plan in Kenia. In: Plan Journaal, 2007
In: Children of the World, 2001 1995
1997
Annemarie Jorritsma Voormalig minister van Verkeer en Waterstaat
Plan sponsort 1,1 miljoen kinderen en betrekt hen steeds 1978 1947 meer bij 1946 beslissingen die hun leven beïnvloeden.
1998
1999
23
24
Sponsor op reis
Ontmoeting op Java Een kennismaking met de mooie en minder mooie kanten van Indonesië en met de vaak verwarrende en ingewikkelde kanten van ontwikkelingsproblematiek. Een kennismaking tussen kinderen, families en sponsors; een kijkje in de keuken van Plan. Dat was de belofte aan de deelnemers van de Plan-Indonesiëreis. Een groep van 22 reizigers ging samen met FOX op pad. Joke en Piet Beers gingen ook mee en bezochten hun sponsorkind Toni. Joke vertelt.
ontmoeting met Toni in de buurt van Rembang op Java wat onwennig begon. “Ik herkende hem eerst niet. Hij had gemillimeterd haar, terwijl ik zocht naar de jongen van de foto’s, met een lok. Toni keek alleen maar naar ons. ‘Dat is ook contact’, zeiden Piet en ik toen tegen elkaar. En omdat het in de groep allemaal lekker ongedwongen was, hadden we ruimte om aan elkaar te wennen. Het ijs brak toen Toni doorkreeg dat mijn man volleybaltrainer is. Toni houdt van volleybal.”
Haar hand “Moet je je voorstellen: je bent een puber van een jaar of twaalf en dan moet je in een mooi pak met je moeder mee, in een Plan-busje naar een dorp verderop. Daar staan dan ineens twee vreemde mensen voor je neus, die ‘gezellig’ komen kennismaken.” Joke Beers begrijpt best waarom de
2000
2000
1.172.569 2001 sponsorkinderen
2004
Sinds zijn vader is overleden, nu drie jaar geleden, woont Toni alleen met zijn moeder. Hij helpt haar zoveel hij kan, bijvoorbeeld met water halen iedere dag, maar hij gaat binnenkort ook naar de middelbare school. Joke: “We zijn blij dat Toni’s moeder hem naar school stuurt. Wat zou er
2005
2006
Sponsor op reis
25
Plan organiseert de volgende sponsorreis samen met reisorganisatie Fox in mei of juni 2013. De reis gaat waarschijnlijk naar Vietnam. U kunt zich nu al vrijblijvend aanmelden, dan stellen wij u op de hoogte zodra er meer informatie is. Stuur een e-mail naar info@plannederland.nl
gemakkelijker zijn dan hem thuis te houden om haar te helpen met geld verdienen? Om rond te komen helpt ze een buurman met zijn vee en ze maakt schoon bij mensen. We hebben geprobeerd onze waardering voor haar uit te spreken. Maar het blijft behelpen met een tolk, dus ik heb haar hand vastgepakt. Dat is een taal die iedereen begrijpt, gelukkig.”
Fluitjes “De kinderen van het dorp waar we waren, hadden prachtige collages gemaakt met spullen uit het tropische bos. Ik geef zelf creatieve workshops, dus de puurheid ervan trof me. En over puurheid gesproken… Water en hygiëne zijn echt aandachtspunten. Er is een waterbron met een elektrisch pompje in het dorp. Heel helder water komt daar
2007
uit! En nieuwe latrines. Maar vooral de ouderen zijn nog gewend om hun behoefte gewoon buiten te doen. Daar hebben ze iets heel slims op gevonden: de kinderen hebben fluitjes en als ze mensen in de bosjes zien poepen of plassen, fluiten ze! Als geheugensteun dat dat niet de bedoeling is. Jongeren zijn hier echt de ambassadeurs van vooruitgang.” “Ik had verwacht dat ik bij ons vertrek het gevoel zou hebben dat we de mensen hier in de steek laten. Maar dat was niet zo. Plan stimuleert zelfredzaamheid, maar de mensen weten dat ze steun krijgen en generen zich daar niet voor. Ze hebben een mooi soort zelfbewustzijn. Ze zijn trots op wat ze wél hebben.”
Plan publiceert het eerste rapport over meisjes: ‘Because I am a Girl – the State of the World’s Girls’. 1946 1978 1947Plan daarmee wereldkundig1958 1999 Als eerste ontwikkelingsorganisatie maakt hoe slecht meisjes er wereldwijd voor staan.
Standplaats: Honduras Han Dijsselbloem Werkt als: Country Operations Manager en Acting Country Director Werkplek: Tegucigalpa Ambitie: dat er steeds meer burgemeesters zullen zijn, zoals de twee uit dit verhaal
Lessen van Plan “Veel meer dan vroeger is het doel van Plan tegenwoordig om lokale mensen en organisaties zelf toe te rusten om de situatie van kinderen structureel te verbeteren, ook lang nadat Plan is vertrokken. Soms word je daar heel onverwacht aan herinnerd… Een paar weken geleden was ik op bezoek bij Carlos Miranda, al veertien jaar de energieke en succesvolle burgemeester van Comayagua, een middelgrote stad in Honduras. Ik wist niet dat Carlos van 1978 tot 1990 voor Plan Honduras had gewerkt, maar hij haalde met zichtbaar genoegen herinneringen op uit die tijd. ‘Bij Plan leerde ik transparant en efficiënt zijn, naar mensen te luisteren en ze terzijde te staan bij het zoeken naar oplossingen, maar vooral om oog te hebben voor je medemens. Onontbeerlijk voor iedereen in een openbare functie.’
Honduras (Midden-Amerika) Hoofdstad: Tegucigalpa Aantal inwoners: ruim 8 miljoen Oppervlakte: ± 112.000 km2 (ongeveer 3x Nederland) Taal: Spaans Godsdienst: christelijk (overwegend rooms-katholiek) Klimaat: subtropisch, gemiddeld 26˚ C
2009
2010
Het bewijs dat hij de Plan-lessen ter harte had genomen, zag ik in de wachtkamer van het gemeentehuis. Daar wachtten mensen uit de streek om hun problemen en ideeën met de burgervader te bespreken op het dagelijkse inloopspreekuur. Een paar weken later ontmoette ik op een receptie in El Salvador Rosa Cándida Alas, een voormalige vrijwilligster en nu burgemeesteres van het stadje Las Vueltas. Haar gemeente had pas besloten om minstens vijftien procent van de jaarlijkse begroting helemaal te besteden aan zaken die kinderen ten goede komen. Wow, dacht ik later. Overtuigender bewijs voor de langetermijneffecten van ons werk dan deze twee mensen, kun je je niet wensen.”
2011
Nu
1.518.561 sponsorkinderen
Kids first
Kids first
27
Maak je eigen piñata • Blaas een grote ballon op en knoop ‘m dicht • Doop reepjes krantenpapier in behanglijm en plak drie laagjes op de ballon; laat iedere laag goed drogen! • Maak een gat in de opgedroogde papiermâché ballon • Stop de ballon vol met snoepjes, kleine cadeautjes en confetti • Plak het gat dicht met een stukje gaas en papiermâché. Laat drogen • Beschilder de piñata zo mooi mogelijk of maak er een dier, een zon of fantasievorm van. Verzin maar! • Nu het leukste gedeelte: hang de piñata op en laat iedereen op je partijtje er, geblinddoekt, met een stok op slaan… tot het snoepjes en cadeautjes regent.
dig:
Dit heb je no
apier epjes krantenp re & en nn llo • Ba martkt) koop in de bouw e (t m lij ng ha Be • en confetti ne cadeautjes • snoepjes, klei ier er en crepepap pi pa rd eu kl ge • verf, en touwtje • Een blinddoek ee te slaan • Stokken om m
Mangolassi: feesttoetje uit India Aan de slag:
Dit heb je nodig: • 2 rijpe mango’s • 1/4 l halfvolle melk erde • 1 l gezoete gecondense melk an • Een paar draadjes saffra er sup (bij de kruiden in de markt) da• theelepel gemalen kar mom (bij de kruiden) munt • Een paar takjes verse
• Breng de melk aan de kook (niet laten overkoken!) • Doe de gezoete gecondenseerde melk erbij en laat alles zachtjes inkoken tot ongeveer de helft van de hoeveelheid (dat duurt bijna 1 uur) • Doe er tijdens de laatste 10 minuten de saffraan en de kardamom bij • Laat alles 2 tot 3 uur afkoelen in de koelkast • Schil 1 mango, haal het vruchtvlees van de pit en pureer het • Meng de gepureerde mango door de afgekoelde melk, vul in schaaltjes • Schil de andere mango, snij het vruchtvlees in blokjes en leg ze bovenop de pudding, versier met een munttakje
Cadeautjes? In veel landen vieren kinderen geen verjaardag. In Sierra Leone, bijvoorbeeld, in West-Afrika, worden veel kinderen niet ingeschreven bij de gemeente en vergeten ouders na een tijdje wanneer hun kinderen ook al weer geboren zijn. En als ze het wel weten, hebben ouders vaak niet genoeg geld voor cadeautjes of om te trakteren. In Kenia, ook in Afrika, hebben ze een wel heel leuke verjaarstraditie. Na afloop van een feest krijg je de verpakking van je cadeautje weer terug met daarin….een ander cadeautje!
foto: Bob Bronshoff
Vier 75 jaar Plan met ons Stadsschouwburg Amsterdam, 11 oktober 2012
Kom ook! Koop kaarten op www.ssba.nl
foto: Pablo Delfos
Benefietavond voor kinderen in ontwikkelingslanden