Kleurrijk! - Maart 2020 - Vlaams-Brabant en Brussel by Pleegzorg Vlaanderen

Kleurrijk!

Jaargang 5 – nr. 4 – driemaandelijks, maart, april, mei 2020 – Afgiftekantoor: 3000 Leuven X – P 918599

Pleegzorg Vlaams-Brabant en Brussel

Kleurrijk Maart 2020 > Edito <

Beste Lezer, Het blad dat je nu in je handen hebt en de teksten die je zal lezen zijn het resultaat van een Vlaams en kleurrijk verhaal. ‘Vlaams’ omdat alle provinciale diensten voor pleegzorg, samen met de partnerorganisatie Pleegzorg Vlaanderen, de krachten bundelden voor de realisatie van dit contact- en informatieblad. Tegelijk willen we met dit blad het kleurrijke palet aan pleegzorgverhalen verspreiden en delen met al wie zijn of haar steentje bijdraagt aan het leveren van de warmte die met pleegzorg samengaat. Deze Kleurrijk! zal vier keer per jaar verschijnen. Je vindt er een centraal, gemeenschappelijk deel, bestemd voor álle pleegouders, pleegzorgers en betrokken gezinnen in heel Vlaanderen. Daarnaast vind je ook nieuws en informatie over of vanuit Pleegzorg Vlaams-Brabant en Brussel. Wij hopen met deze Kleurrijk! de gemeenschappelijkheid en verbindingen te versterken. Pleegzorgers en pleeggezinnen zijn al lang vragende partij voor een bijkomend informatiekanaal. In het verleden ontvingen we reeds appreciatie voor de nieuwsbrieven die we tot op heden af en toe verstuurden. Uit de verslagen van dialoogdagen en ontmoetingsmomenten met pleegouders, pleegjongeren, ouders en gasten in pleegzorg ondervonden we hoe uitwisseling van ervaringen en informatie steun en vriendschap versterkt. Met dit tijdschrift voor pleegzorg beschikken we nu over een extra kanaal om jullie op de hoogte te houden van belangrijke feiten of nieuwigheden die ons allemaal aanbelangen. Het gaat hier om een eerste nummer, vlijtig samengesteld door een handvol medewerkers binnen pleegzorg. En, zoals dat gaat met nieuwigheden, kijken we uit naar de manier waarop dit initiatief bij de lezers onthaald wordt. Voel je dus vrij om dit eerste nummer in al zijn dimensies te appreciëren en te beoordelen. Breng ons gerust op de hoogte als je suggesties of bemerkingen hebt. Voor onze provincie is Anne Baert (016/35 94 70) lid van de redactieraad. Zij luistert graag naar jullie suggesties of inbreng. Tot slot van dit editoriaal maak ik graag van de gelegenheid gebruik om mijn waardering te uiten voor de inzet van pleeggezinnen en begeleidende professionals. Met hun dagelijkse inzet en betrokkenheid zorgen duizend Vlaams-Brabantse en Brusselse gezinnen, samen met meer dan honderd medewerkers, dat het vuur van pleegzorg blijft branden in het hart van onze samenleving. Jullie zorgen voor 52 warme weken in het jaar! Johan Ieven Algemeen Directeur Pleegzorg Vlaams-Brabant en Brussel

Kleurrijk Maart 2020 > Inhoud <

Edito

Nieuwtjes uit de regioâ&#x20AC;&#x2122;s

Interview

Ronny Mosuse Achtergrondartikel

Pleegzorg leeft! Column

Lies Participatienieuws

Grote Dialoogdag

Vraag het aan Min

COLOFON

Vormgeving: www.dsigngraphics.be

Kleurrijk! verschijnt vier maal per jaar en is een uitgave van Pleegzorg Vlaanderen en de vijf provinciale diensten voor pleegzorg.

Verantwoordelijke uitgever: Pleegzorg Vlaanderen vzw Ravenstraat 98, 3000 Leuven BE0537.432.161 RPR Leuven www.pleegzorgvlaanderen.be info@pleegzorgvlaanderen.be

Redactie: Anne Baert, Hilde Cloet, Mishi Jooken, Charlotte Max, Wilfried Meulenbergs, Karina Van Belle, Bernadette Verdonck

UIT DE REGIO’S Op 29 november 2019 verhuisden alle personeelsleden uit Brugge naar een nieuwe werkplek in de Diksmuidse Heerweg 47 in SintAndries, Brugge. Drie jaar geleden kocht Pleegzorg West-Vlaanderen een oude villa met potentieel tot uitbreiding in de tuin. De bouwcoördinatoren Stefan De Schepper en Pieter De Booserie brachten de vele bouwperikelen tot een goed einde van restauratie tot nieuwbouw. De oude villa kreeg haar glorie van weleer terug en wordt in de wandelgangen ‘het Torentje’ genoemd. Daar zijn de ondersteunende diensten gehuisvest (administratie, HR, PR, ICT, patrimonium). De begeleiders en psychopedagogen nemen de nieuwbouw in de tuin in: een functionele ruimte met verschillende vergaderruimtes.

De kers op onze taart Het is intussen al even geleden, de Week van de Pleegzorg 2019. Van 15 tot 24 november vonden er in Vlaanderen heel wat acties plaats om pleegzorg meer in de kijker te zetten. Zo palmden we met Make Belgium Great Again (MBGA) de Groenplaats in Antwerpen in om aandacht te vragen voor de 980 kinderen en jongeren die wachten op een plekje in een pleeggezin. En misschien heb je de aflevering van MBGA wel gezien waarin pleegzorg aan bod kwam of kwam je naar de Pleegdag die op maar liefst vijf verschillende locaties plaatsvond? Kortom, pleegzorg was die week niet uit de media weg te slaan!

VLAANDEREN

Het Torentje

Tijdens die week grepen wij ook de kans om jullie, de pleegzorgers, nog eens extra te bedanken, want jullie warme engagement is onmisbaar. Hopelijk hebben jullie genoten van het taartje dat jullie in de brievenbus konden vinden.

Vormingsaanbod ervaren pleegzorgers

Een kantoor verhuizen is geen sinecure. We leefden een paar weken tussen de verhuisdozen. Gelukkig hielp een gespecialiseerde verhuisfirma ons om de vele dossiers te verhuizen. En nu? Nu is het allemaal nog even wennen. Deze nieuwe locatie wil een duidelijk aanspreekpunt zijn in de regio Brugge. Altijd welkom!

Bij problemen in hun eigen gezin, zoeken ouders meestal eerst steun in hun eigen kring. Zo komen veel kinderen terecht bij zogenaamde netwerkpleegzorgers: pleegzorgers die familie zijn van het kind (dikwijls grootouders), of mensen uit de vriendenkring. Uiteraard nemen zij die zorg met hart en ziel op, maar dikwijls zijn ze verrast van wat dat allemaal met zich meebrengt: het kind blijkt anders te reageren dan wanneer het vroeger even op bezoek kwam, het kind blijkt zijn ouders té erg te missen,… Kortom, die mensen rolden in pleegzorg zonder de goede voorbereiding die bestandspleegzorgers - mensen die bewust kozen om pleegzorger te worden - wel kregen. Voortaan bieden we alle ‘ervaren pleegouders’ een vorming aan die een antwoord kan bieden op de vele vragen die zij zich stellen tijdens hun pleegzorgengagement.

In elke regio organiseren we op regelmatige basis een reeks van vier vormingsmomenten, waar belangrijke pleegzorgthema’s aan bod komen en waar er veel tijd zal gemaakt worden om ervaringen te delen en te duiden. De eerste reeks vindt plaats in Gent op 21 en 31 maart, en 21 en 28 april. De thema’s die aan bod zullen komen zijn gehechtheid, trauma, moeilijk gedrag en (delen van) ouderschap. Heb je zin om aan te sluiten? Neem meteen contact op met je begeleider of mail naar wilfried.meulenbergs@ pleegzorgoostvlaanderen.be.

OOST-VLAANDEREN

WEST-VLAANDEREN

NIEUWTJES

Kleurrijk Maart 2020 > Nieuwtjes uit de regio’s <

Bedankt! 3 acties t.v.v. Pleegzorg Provincie Antwerpen De gezellige gloed van de Warmste Week ligt al even achter ons. Nu is het een pril lentezonnetje dat ons probeert te verwarmen, maar als we terugdenken aan de mooiste week van het jaar, worden we weer warm vanbinnen. Want pleegzorg was het goede doel van een 50-tal acties. Pleegzorg Provincie Antwerpen kon rekenen op drie geweldige acties. Het Huis van de Mens uit Heren-

tals liet jongeren zelf postkaarten ontwerpen en verkocht ze - samen met superlekkere wafeltjes - o.a. op de markten van Turnhout, Herentals, Mol en Lier. Ze verzamelden ook prachtige prijzen voor hun tombola t.v.v. Pleegzorg Provincie Antwerpen (PPA). Een pleegmama uit Brecht waagde zich aan expeditie ‘koekjes bakken’. Een persoonlijke overwinning, omdat bakken haar niet meteen in de vingers zit.

Maar voor PPA maakte ze graag een uitzondering. Ten slotte lazen we op de site van de Warmste Week: “We doen het om pleegkinderen te helpen, dat vinden wij belangrijk.” Voilà, een korte maar krachtige motivatie die ons veel plezier deed. Net als hun wafelbak die meteen de derde actie was die voor PPA georganiseerd werd. Een dikke merci aan alle mensen die meewerkten aan deze acties!

ANTWERPEN

Kleurrijk Maart 2020 > Nieuwtjes uit de regio’s <

Na jaren van onderhandeling, ontwerpen en afhandelen van administratieve verplichtingen startte Pleegzorg Limburg in 2019 met de effectieve bouw van een nieuwe hoofdzetel op de Welzijnscampus Portavida in Genk. Die site vormt een thuis voor verschillende organisaties die kwaliteitsvolle hulp- en dienstverlening bieden. Portavida betekent letterlijk ‘Poort van het leven’ en wil graag organisaties, maar ook mensen verbinden. Tegelijk wil het een hefboom zijn voor innovatie in zorg en welzijn.

LIMBURG

Pleegzorg Limburg verhuist in 2020 medewerkers van Pleegzorg Limburg. Die zitten momenteel nog versnipperd over verschillende vestigingen in Genk en Hasselt. Het inrichten van één centrale werkplek kan de werking alleen maar ten goede komen, wat niet wegneemt dat verhuizen een hele uitdaging zal worden. In de zomer van 2020 betrekt Pleegzorg Limburg de nieuwe huisvesting, samen met het Centrum Algemeen Welzijn Limburg en het Vertrouwenscentrum Kindermishandeling Limburg.

VLAAMS-BRABANT & BRUSSEL

Het nieuwe gebouw zal de standplaats worden voor alle

Save the date! Stad Leuven en stad Halle organiseren, in samenwerking met Pleegzorg, de theatervoorstelling Kwetsbaarheid en veerkracht, over samenleven en werken met volwassenen met een beperking. Die bijzondere voorstelling is een beklijvende mix van vorming, getuigenis en theater. Gerd Claes kruipt tijdens het stuk in de huid van zowel de zus als de moeder én de therapeute van een volwassene met een beperking. De voorstelling is interessant voor zowel gezinnen,

gasten, als sympathisanten en verwijzers. In Leuven vindt de voorstelling plaats op 6 maart om 20.00 uur, in Halle op 12 maart om 13.30 uur. De voorstellingen zijn gratis, maar reservering is verplicht. Voor de voorstelling in Leuven kan je tickets bestellen via 30cc.be/nl/tickets. Voor de voorstelling in Halle stuur je een mail naar ilse.vercauteren@pleegzorgvbb.be. Opgroeien en opvoeden in verschillende culturen is een uitdaging voor een aantal van onze pleegkinderen en pleeggezinnen. Die kleurrijke verhalen staan

centraal tijdens de Dunyacafés. Op 28 maart (Leuven) en op 26 september (Brussel) organiseert Pleegzorg VlaamsBrabant en Brussel zo’n ontmoetingsmoment. Pleegouders, (pleeg) kinderen en (pleeg) jongeren zijn welkom om op een ontspannen manier met lekker eten en leuke workshops ervaringen met elkaar uit te wisselen.

Kwetsbaarheid en veerkracht een gratis theatervoorstelling in Leuven en Halle

Meer info vind je op www. pleegzorgvlaanderen.be/kalender

Kleurrijk Maart 2020 > Interview <

OMG. Van wie moet ik hier nog allemaal toestemming krijgen, seg.* Het antwoord op deze en vele andere vragen over pleegzorg vind je op www.pleegjongeren.be

Wie beslist wat? Een kweeniehoe moeilijke vraag waarop de website voor en door pleegjongeren toch een antwoord probeert te formuleren. Episch!

Affiche pleegjongeren - toestemming.indd 1

23/01/2020 16:28:57

Kleurrijk Maart 2020 > Interview <

Mijn pleeggezin heeft mij gevormd tot wie ik nu ben

— Tekst: Charlotte Max —

“Als ze mij als kind de keuze hadden gelaten tussen een tehuis en mijn pleeggezin, zou ik voor het pleeggezin gekozen hebben” , vertelt muzikant Ronny Mosuse. Het is duidelijk, de tijd die hij doorbracht bij een pleeggezin in Genk heeft een goed gevoel nagelaten. Al was Ronny’s ervaring met pleegzorg niet altijd positief. “Zoals de start en het einde bij ons zijn verlopen, mag het eigenlijk nooit meer zijn.”

“Ik zal vijf jaar geweest zijn toen mijn jongere zus en ik in het pleeggezin terecht kwamen”, begint Ronny Mosuse zijn verhaal. “Maar eigenlijk is dat op een heel moeilijke manier begonnen en ook niet op een goede manier geëindigd. Toen ik ongeveer drie jaar was zaten mijn ouders in een vechtscheiding. Mijn vader, een Congolees, had tegen mijn moeder gezegd: “Het zijn ook mijn kinderen, ik neem ze mee terug naar Congo”. Dat

zorgde bij mijn moeder natuurlijk voor veel angst. Ze heeft dan zelf de beslissing genomen om naar de rechtbank te stappen en ons onder het hoederecht van een jeugdrechter te plaatsen. Zo waren wij tenminste veilig. Haar enige wens was dat haar vijf kinderen altijd samen zouden blijven. Maar het ging helaas niet zoals zij dat wou. De drie oudste jongens werden al snel in een tehuis ondergebracht, terwijl mijn jongste

Kleurrijk Maart 2020 > Interview <

zus en ik nog thuis bleven. Er kwam dan regelmatig bezoek van een of andere sociale voorziening en op een keer moesten mijn zus en ik met die mevrouw mee. Ik weet nog goed dat ik in de auto de hele tijd vroeg “Gaan we dan nu naar mijn broers?” en dat die mevrouw altijd “Ja” antwoordde. Na een lange rit kwamen we aan in een woonwijk en zag ik mensen voor een huis staan glunderen. Toen ik nog eens vroeg of we naar mijn broers gingen zweeg de mevrouw. De mensen voor het huis stelden zich voor als moeke en vake, onze pleegouders. Mijn broers waren nergens te zien. Dat was voor mij een ommekeer in mijn leven. Vanaf dat moment vertrouwde ik lange tijd niemand meer, toch zeker geen volwassenen.” En ook de manier waarop Ronny en zijn zusje na ongeveer drie jaar vertrokken bij het pleeggezin verliep allesbehalve goed. “Op een avond was ik als enige van de kinderen nog beneden”, vertelt Ronny. “Mijn pleegbroer, pleegzus en zusje waren al aan het slapen. Plots zag ik een auto stoppen op de oprit. Een blauwe Citroën DS, die herkende ik meteen als de auto van mijn nonkel. Ik zag mijn mama, tante, nonkel en oma heel boos uitstappen. Er was duidelijk iets mis. Toen ze binnen waren hoorde ik geroep en getier

aan je eigen moeder uit dat je je zélf hebt verstopt omdat je bang bent? Even later zaten mijn zus en ik in de auto en reden we weg van mijn pleegouders. Dat was het laatste, zo ben ik daar weggegaan. Jaren later kwam ik te weten waarom wij toen zo abrupt zijn weggehaald. Mijn moeder had horen zeggen dat mijn zus en ik misschien in aanmerking zouden komen voor adoptie. Dat maakte haar zo boos dat ze ons meteen is komen halen.” Een positief gevoel Na een valse start vond Ronny toch rust bij zijn pleeggezin. “Mijn pleegouders waren superlieve mensen en ik woonde daar samen met mijn zus, een pleegbroer Bruno en een pleegzus Goedele. Er was een soort regelmaat die ik erg apprecieerde: ik stond op, ik ging naar school, er waren mensen die voor mij zorgden en die me graag zagen. Die gewoontes, dat patroon, dat zorgde voor mij voor rust. Al was er ook wel altijd de angst dat die regelmaat zou wegvallen. Zo herinner ik me nog dat ik een fiets had gekregen. Ik was daar heel blij mee, maar tegelijk dacht ik bij mezelf “Is dit maar tijdelijk? Ga ik die fiets weer moeten afgeven?” Als Ronny nu terugkijkt, heeft hij wel een positief gevoel bij die periode.

Het deed hen deugd om van mij te horen dat ik het daar leuk had gevonden. en ik hoorde mijn mama vragen waar haar kinderen waren. Omdat ik bang was, had ik me verstopt achter een kast in de badkamer. Toen mijn moeder me daar vond, riep ze in paniek: “Oh nee, ze hebben mijn kinderen hier verstopt!”. Dat was helemaal niet waar, maar hoe leg je

“Als ze mij als kind de keuze hadden gelaten tussen een tehuis of mijn pleeggezin, dan zou ik voor het pleeggezin gekozen hebben. Dat weet ik heel zeker. In het tehuis was ik blij dat ik bij mijn broers was. We beleefden allerlei avonturen, maar dat was het zo ongeveer. Daar was

ook weinig regelmaat in die zin dat er voortdurend werd gewisseld van opvoeders en begeleiders. In een gezin is er wel regelmaat. Als ik langer bij moeke en vake zou hebben gewoond denk ik wel dat er een soort van hechting zou zijn geweest.” Enkele jaren geleden ging Ronny nog eens op bezoek bij zijn pleegouders in Genk. “Het deed hen deugd om van mij te horen dat ik het daar wel leuk had gevonden. Blijkbaar wisten zij dat helemaal niet, omdat ik me nooit echt had opengesteld. Ik liet me bijvoorbeeld wel knuffelen, maar ik knuffelde niet terug. Ik was dus nogal teruggetrokken en leefde heel erg in mijn eigen wereld. Maar ik denk wel dat ik daar gevormd ben, in dat gezin. Tijdens het gesprek met moeke en vake dacht ik dikwijls “Amai, ik lijk hard op vake.” Hoe ik nu in het leven sta heb ik van hem: de dingen relativeren, het goede willen doen, altijd met een kwinkslag.” Moederliefde Vanaf het moment dat Ronny niet meer thuis woonde had hij nog maar weinig contact met zijn mama. “Je zou denken dat dat het moeilijkste is, de liefde van je mama die wegvalt. Maar ik heb dat nooit zo aangevoeld. Voor mij is die liefde nooit weggevallen. Ik wist dat mijn mama me heel graag zag. En het feit dat ze niet fysiek aanwezig was, maakte niet veel uit. In mijn hoofd en in mijn hart wist ik dat mijn familie mij graag zag. Ik heb ook heel warme herinneringen aan mijn mama.” Hoewel de mama van Ronny er zelf voor koos om haar kinderen toe te vertrouwen aan een jeugdrechter, heeft ze daar achteraf ook heel veel verdriet van gehad. “Op het moment dat mijn mama die keuze maakte en naar de rechtbank stapte, leek dat voor haar de juiste beslissing. Ik denk ook dat dat toen de juiste beslissing was. Maar toen bleek dat haar wens om haar vijf

Kleurrijk Maart 2020 > Interview <

Ronny Mosuse - Geboren in Antwerpen in 1971. - Nam in 1988 deel aan Humoâ&#x20AC;&#x2122;s Rock Rally met The B-Tunes. - Richtte samen met zijn broer Robert en met Bart Peeters The Radios op. - Speelt bij The Clement Peerens Explosition als Sylvain AertbeliĂŤn. - Bracht eigen albums uit: Stronger (2002), Altijd oktober (2005), Allemaal anders (2008) en Halfweg (2017). - Was de allereerste ambassadeur van SOS Kinderdorpen in 2005. - Schreef in 2016 het boek De verborgen geschiedenis van mijn vader.

Kleurrijk Maart 2020 > Interview <

kinderen samen te laten opgroeien niet zou uitkomen, was ze daar heel somber over. Ze was er nooit een voorstander van dat mijn zus en ik gescheiden werden van onze broers en bij een pleeggezin gingen wonen. Vooral omdat mijn zusje toen nog héél jong was. Voor mijn moeder was het alsof ze gefaald had omdat ze niet voor haar allerkleinste kon zorgen. Dat heeft haar veel verdriet bezorgd, haar hele leven lang. Ze heeft zelfs geprobeerd om het hoederecht terug te krijgen, maar tevergeefs.” Pleegkinderen, probleemkinderen? Volgens Ronny is er tegenwoordig geen taboe meer rond pleegzorg: pleegzorgers worden geapprecieerd om hun warme engagement en pleegzorg komt meer en meer in de media. “Maar op de term ‘pleegkind’ rust volgens mij wel nog een beetje een taboe”, nuanceert hij. “Die term heeft voor veel mensen nog een negatieve lading, alsof pleegkinderen altijd voor problemen zorgen. Ze hebben

het vaak lastig, dat is waar, maar dat is iets helemaal anders dan een probleemkind zijn. Je mag ook niet onderschatten wat het voor een pleegkind betekent om dat altijd te ‘bekennen’. Ik herinner me nog goed hoe dat bij mij was. Op school wist natuurlijk iedereen hoe de vork in de steel zat, maar ik probeerde dat toch te verbergen.” Om dat taboe de wereld uit te helpen, kijkt Ronny naar het beleid. “Zoals het bij mij en mijn zus is verlopen, mag het nooit meer zijn. Er moet overlegd worden, er moet veel meer naar de ouders gekeken worden en er is veel begeleiding nodig voor zowel de ouders als de pleegouders en de kinderen zelf. Ik denk wel dat het nu al véél beter is dan toen, maar het blijft immens belangrijk. En om dat te blijven realiseren is er veel geld nodig. Als je als overheid ergens veel geld naartoe laat gaan, geef je bovendien het signaal dat het om iets heel belangrijks gaat. Kortom, ik ben er zeker van dat het kan veranderen, maar ik denk dat het afhangt van het beleid. Ik vind

Jouw advertentie hier?

het fantastisch wat al die mensen doen die zich nu al inzetten voor pleegzorg. Maar het lijken altijd dezelfde mensen die moeten trekken en sleuren. Een vingerknip van een bevoegde minister kan veel veranderen.” Een tip voor pleegzorgers Vanuit zijn ervaring wil Ronny graag nog een goede raad meegeven aan alle pleegzorgers en hen een hart onder de riem steken. “Als een pleegkind teruggetrokken is, betekent dat niet dat hij jou niet graag heeft. Ik denk dat het heel belangrijk is om dat als pleegzorger te onthouden. Ik kan me goed voorstellen dat het heel frustrerend is als je als pleegouder alles investeert in een kind dat nooit zijn hart laat zien. Maar mijn pleegouders hebben me die frustratie nooit laten zien. En ik denk dat ik daardoor goed terecht ben gekomen. Ik wist dat iedereen mij graag zag: mijn pleegouders én mijn ouders.”

Wil jij graag adverteren in dit tijdschrift voor pleegzorgers? Dat kan!

Als jouw onderneming of initiatief operationeel is in heel Vlaanderen en overeenkomt met de waarden van Pleegzorg, kan jij adverteren in dit tijdschrift.

Voor meer informatie over prijzen en deadlines contacteer je Charlotte Max via charlotte.max@pleegzorgvlaanderen.be.

Kleurrijk Maart 2020 > Achtergrondartikel <

Amper zes jaar geleden waren er nog zo’n twintig diensten voor pleegzorg actief in Vlaanderen. Maar sinds het pleegzorgdecreet in 2014 en de fusie die daaruit volgde is er in elke provincie één sterke dienst die zorgt dat pleegzorg groeit en bloeit. We peilden bij de vijf directeurs van de provinciale diensten naar hun ervaringen, de grote evoluties sinds de fusie en de uitdagingen voor de toekomst. — Tekst: Wilfried Meulenbergs —

Zeggen dat pleegzorg de laatste jaren is veranderd, is een understatement. De directeurs van de diensten spreken allemaal over een groeispurt. Die is het gevolg van maatschappelijke evoluties, maar ook van de keuze van de overheid om pleegzorg te beschouwen als eerste te overwegen hulpverleningsvorm wanneer kinderen en jongeren (tijdelijk) niet thuis kunnen opgroeien. Die groei bracht zowel veel uitdagingen als enkele groeipijnen met zich mee.

West-Vlaanderen Nathalie Dessein, algemeen directeur van Pleegzorg West-Vlaanderen, ziet een gestage groei op drie vlakken: “Door de keuze van de overheid voor pleegzorg als “eerste te overwegen hulpvorm bij plaatsing van een jong kind” groeide het aantal plaatsingen enorm, met vooral een toename van de netwerkpleegzorg (opvang bij familie of bekenden) en tegelijk als maar meer samenwerkingsverbanden met vele actoren.”

Die groei stelt de dienst voor enkele serieuze uitdagingen waarop de West-Vlamingen volop inzetten. “Samenwerking is daarbij het sleutelwoord”, benadrukt Nathalie. “Samenwerking binnen de pleegzorgdriehoek (kinderen, pleegzorgers, ouders), maar ook samenwerking met andere hulpverleners binnen en buiten de jeugdhulp.” Om de groei én de differentiatie in pleegzorg goed te begeleiden, wil men in West-Vlaanderen ook de deskundigheid op vlak van cultuur-

Kleurrijk Maart 2020 > Achtergrondartikel <

sensitiviteit en personen met een handicap vergroten. Behandelingspleegzorg wordt bovendien verder uitgebouwd als aanvullende ondersteuning voor pleegzorgers. Er staan in West-Vlaanderen ook enkele spannende veranderingen in de steigers. Onlangs verhuisden alle personeelsleden van de afdeling Brugge naar een nieuwe locatie en binnenkort is ook Roeselare aan de beurt. “Verder plannen we ook een eerste ontmoetingsdag voor pleegzorgers én ouders samen”, voegt Nathalie toe.

Pleegzorg West-Vlaanderen Pleegkinderen/-gasten Pleeggezinnen

Maar elke groei brengt ook de uitdaging mee om die goed te begeleiden. Pleegzorg Oost-Vlaanderen is daarom volop aan het verhuizen naar nieuwe en grotere locaties. Daarnaast hecht men ook veel aandacht aan de integratie van nieuwe medewerkers. En tot slot is er een aparte ‘task force’ opgericht die de opdracht heeft om te zoeken naar een organisatiestructuur, met een aflijning van de diverse jobinvullingen, die beter aansluit bij de realiteit van de nieuwe (groeiende) dienst. In die werkgroep zijn álle afdelingen van de hele organisatie vertegenwoordigd.

703 959

Bestandsgezinnen

9% 288

Netwerkgezinnen

61% 671

Medewerkers

91 146

Pleegzorg Oost-Vlaanderen Pleegkinderen Pleeggasten Pleeggezinnen

Oost-Vlaanderen Johan Van der Sypt, directeur van Pleegzorg Oost-Vlaanderen: “Ik ben ontzettend blij met de bereidheid van medewerkers om met een open geest te kijken naar de samenleving en naar de vragen die aan pleegzorg gesteld worden, ondanks de hoge werkdruk. De wijze waarop onze medewerkers werken aan de bezoekersruimtes, aan cultuursensitieve pleegzorg, aan de begeleiding van niet-begeleide minderjarige vluchtelingen en recent ook slachtoffers van tienerpooiers, toont dat ze mee willen zoeken welke bijdrage pleegzorg kan hebben in het beantwoorden van complexe maatschappelijke vragen.”

2014 2019 1.016 1.411

2014 1.048

2019 1.702

1 20

784

1.315

Bestandsgezinnen

380

420

Netwerkgezinnen

404 895

Medewerkers

102 198

Antwerpen “De laatste jaren heeft pleegzorg een duidelijkere plek gekregen in het jeugdhulpverleningslandschap”, vertelt Heidi Mertens, directeur van Pleegzorg Provincie Antwerpen (PPA). “Onder impuls van het decreet in 2014 heeft PPA een sterke participatiewerking uitgebouwd. Met behulp van participatie proberen we de stem van alle betrokkenen duidelijker naar voren te brengen, zowel in de begeleidingen zelf als op organisatieniveau.” Vandaag begeleidt PPA meer dan 30% van alle pleegzorgsituaties in Vlaanderen. De groei die daaraan vooraf ging en nu nog steeds aanhoudt stelt de organisatie voor grote uitdagingen. Samenwerkingsverbanden binnen én buiten

de jeugdhulp werden sterk uitgebouwd, nieuwe verblijfsvormen in samenwerking met residentiële voorzieningen worden verkend en de groeiende diversiteit in begeleidingen vergt nieuwe aanpakken. Die sterke groei verplicht ook PPA uit te wijken naar nieuwe, grotere en modernere vestigingsplaatsen. Tegelijk zullen nieuwe bezoekruimtes uitgebouwd worden. Heidi benadrukt bovendien dat het belangrijk blijft om te werken aan een juiste beeldvorming van pleegzorg. “Ondanks de sterke inzet op sensibilisering hebben mensen soms nog een verkeerd beeld van pleegzorg of wordt pleegzorg in een negatief daglicht gesteld. We moeten de positieve effecten van pleegzorg nog duidelijker onder de aandacht brengen.”

Pleegzorg Provincie Antwerpen Pleegkinderen en -gasten

2014 1.651

Pleeggezinnen

1.168

2019 2.408

1.792

Bestandsgezinnen

55% 37%

Netwerkgezinnen

45% 63%

Medewerkers

187 274

Kleurrijk Maart 2020 > Achtergrondartikel <

Vlaams-Brabant en Brussel

Limburg

Johan Ieven, algemeen directeur van Pleegzorg Vlaams-Brabant en Brussel (PVBB), vat de uitdagingen van zijn dienst kernachtig samen: “Onze krachtige maatschappelijke inzet behouden, de mix van culturen blijven koesteren en het bruisende Brussel met pleegzorg in Vlaanderen verbinden.”

Ook Ann Vandersanden, algemeen directeur van Pleegzorg Limburg, bevestigt dat er de voorbije jaren een grote groei was, zowel in het aantal begeleidingen, als in het aantal medewerkers. “Sinds de fusie is pleegzorg met zijn verscheidenheid aan modules (perspectiefzoekend, perspectiefbiedend, ondersteunend,…) al veel beter gekend, zowel bij de verwijzers als bij de mensen in de straat.”

In het begin was mobiliteit een grote uitdaging voor de dienst die zowel in Vlaams-Brabant als in Brussel actief is. “Maar dat werd opgelost door een spreiding van de teams over de provincie en de grootstad heen”, vertelt Johan. “Onze band met de hoofdstad zorgt voor een bruisende multiculturele mix, uniek voor onze dienst.” In de toekomst wil PVBB vooral behandelingspleegzorg nog sterker uitbouwen: “Gericht en tijdig inzetten van behandelingspleegzorg heeft een preventief effect. Het versterkt de mogelijkheden van kinderen, ouders, pleegouders en volwassenen.” Daarnaast wil men ook verder aandacht hechten aan het feit dat dankzij pleegzorg, ouders een plaats kunnen hebben in het ontwikkelingstraject van hun kinderen.

De groei in het aantal pleegplaatsingen betekent dat er ook in Limburg als maar meer medewerkers zijn. Dat zorgt voor grote uitdagingen: van opleiding en coaching voor de nieuwe mensen, tot het puur materiële, namelijk een

Pleegkinderen/-gasten Gezinnen

2014 2019 729 1.144 543

861

Bestandspleegzorg

47.7% 44.7%

Netwerkpleegzorg

52.3% 55.3%

Medewerkers

73 124

Op weg naar de toekomst

Mobiele Ambulante Begeleiding (VAPH)

2014 45

2019 70

Pleegkinderen, -jongeren en volwassenen

765

1.110

659 967

Bestandsgezinnen

271

Netwerkgezinnen

388 617

Medewerkers

Pleegzorg Limburg heeft de voorbije jaren bovendien sterk geïnvesteerd in het installeren en uitbouwen van het luik participatie. “Ontmoetingsgroepen en de participatieraad hebben een structurele plek gekregen binnen onze organisatie en we werken onverminderd voort om die plek te bestendigen en verder te versterken”, besluit Ann.

Pleegzorg Limburg

Pleegzorg Vlaams-Brabant en Brussel

Pleeggezinnen

werkplek voor iedereen. “Daarom startten we met de bouw van onze nieuwe hoofdzetel op de Welzijnscampus Portavida in Genk. Dat gebouw is momenteel in volle opbouw en zal in de zomer van 2020 in gebruik genomen worden.”

350

98 143

De directeurs van de diensten denken volop na over een duurzame toekomst van pleegzorg. Hoe houden we die groei vol? Hoe ondersteunen we het groeiend aantal netwerkgezinnen, mensen die meestal niet voorbereid waren op hun rol als pleegouder? Hoe blijven we geschikte gezinnen vinden voor volwassenen met een handicap en/of psychiatrische problematiek en voor kinderen die niet terecht kunnen bij hun familie of netwerk? Hoe kunnen we antwoorden blijven bieden op nieuwe vragen vanuit de samenleving? Hoe kunnen we de gedreven medewerkers ondersteunen zodat zij hun belangrijke taak blijven aankunnen met eenzelfde enthousiasme? En tot slot: hoe zorgen we ervoor dat pleegzorg zijn kernmissie blijft realiseren: verbondenheid creëren? We hebben dus heel wat om over na te denken. Maar één ding is duidelijk: Pleegzorg leeft! Pleegzorg is springlevend!

Kleurrijk Maart 2020 > Interview <

N E K E O Z S E J P O P DEZE ! N I Z E G G E E L P N E E zorgen g a a r g je il w n e of gastgezin g e le p n r wat jij e e ie n in a j ji m n le e in Woo ig r o dan op een s n o n o o T ? je p o p eggezin! le p voor een pleeg w u jo in t d in v het allerleukste

Deelnemen? veel liefde t e m n e rd e w s Alle popje ksters van a a h n e rs e k a h gemaakt door ag zelf ook ra g je il W t! s e e Het Haakb m dan snel een e e N ? n e k a h je een pop beest.be en k a a th e .h rg o z g kijkje op plee tis patroon. ra g t e h d a lo n w do

1. Maak een foto, filmpje, collage of ander knutselwerk waarin je toont wat jij het allerleukste vindt in jouw pleeggezin. 2. Surf naar www.pleegzorgvlaanderen.be/win-een-popje. 3. Vul je gegevens in en stuur ons jouw meesterwerk. 4. Wie weet win jij wel ĂŠĂŠn van de meer dan 400 popjes!

‘Lies’

Kleurrijk Maart 2020 > Lies <

Hallo, ik ben Lies (40). Ik ben getrouwd met Gert (41) en samen runnen we, naast een eigen zaak, ook nog een gezin met 4 kinderen: Marie (14), Jef (11), Josefien (8) en Lou (4)*. 5 jaar geleden waagden we de sprong als pleeggezin. We begonnen als crisisgezin maar sinds 3 jaar verblijft ons pleegzoontje Lou bij ons. De gezellige chaos en onvermijdelijke drukte in ons gezin zijn een bron van inspiratie voor mijn blog ‘Leef lach Lies’ (www.leeflachlies.com).

Ons ventje werd onlangs vijf. Een leeftijd waarop je zorgeloos door het leven wandelt omdat wat in je omgeving gebeurt nog min of meer aan je voorbij gaat. Zo ook bij hem. Al begint hij meer en meer vragen te stellen. We merken dat hij ergens wel aanvoelt dat zijn leven er anders uitziet dan dat van zijn klasgenootjes. Hij praat over zijn ‘echte’ mama alsof hij haar kent. Hij verzint verhalen over zijn leven voor hij bij ons terecht kwam hoewel hij maar een paar weken oud was - alsof hij het zo voor zichzelf probeert te verklaren. Hij leek overtuigd van dingen die helemaal niet klopten. Hoog tijd dus voor de volgende stap. Onze begeleidster stelde voor om de ‘words and pictures’ methode 1 te gebruiken. Het sprak me onmiddellijk aan. Dat vind ik ook zo leuk aan pleegzorg, dat je regelmatig met nieuwe dingen in contact komt. Je leert constant bij. Het klonk heel simpel: we maken van zijn korte leventje een leuk verhaal met stokventjes. Viel dat even tegen. Het was de zoveelste wake-upcall. Door zijn levensverhaal te schetsen drong het plots tot mij door hoe ingewikkeld het was en wat hij allemaal al had meegemaakt, gelukkig zonder het zelf te beseﬀen. Ooit zal hij te weten komen in welke situatie hij geboren werd. ‘Ooit’ kwam nu wel heel dichtbij. De twijfel sloeg toe. Was het nodig om nu al zijn veilige bubbel te doorprikken? Om hem te confronteren met dingen waar hij

nog veel te jong voor is? Voor de zoveelste keer brak mijn hart, want het liefst van al laat ik hem zo lang mogelijk geloven in zijn eigen gecreëerde sprookje. Ik vond het ook heel moeilijk om te beslissen wat we wel en niet gaan vertellen. Is het wel eerlijk tegenover hem dat we bepaalde personen of gebeurtenissen niet opnemen in het verhaal? De neiging om de waarheid te verbloemen was heel sterk. Ook zijn ‘echte’ papa zal meewerken aan het verhaal waardoor de verantwoordelijkheid gelukkig niet alleen op mijn schouders rust. Het is nog even wachten op het eindresultaat. Erg lang is zijn verhaal niet, wat op zich positief is. Hij is al vlak na zijn geboorte in ons gezin gekomen. Veel andere kinderen hebben tientallen bladzijden nodig alvorens ze bij een pleeggezin belanden. Hoewel het confronterend was, heeft het me weer doen beseﬀen hoe waardevol het is wat wij - en jullie - doen. Hoe hectisch en chaotisch ons gezinsleven soms ook is, we bieden dat ventje, naast heel veel liefde, de nodige stabiliteit en rust. Ook deze ervaring heeft me weer gemotiveerd om beter mijn best te doen en een betere (pleeg)mama te zijn.

1 een verhaallijn met illustraties voor kinderen die helpt om gebeurtenissen te begrijpen die voor volwassenen om hen heen moeilijk bespreekbaar zijn. Het geeft ouders, verzorgers etc. handvatten om de juiste woorden te vinden om moeilijke zaken met kinderen te bespreken.

“Wat hebben we nodig om pleegzorg in de toekomst nog efficiënter en kwalitatiever te maken?” Die vraag stond centraal tijdens de dialoogdagen van pleegjongeren, pleeggasten, ouders en pleegzorgers. Op 31 oktober 2019 vond het hoogtepunt van dat hele traject plaats: tijdens de Grote Dialoogdag in het Vlaams Parlement stelden die groepen zélf hun aanbevelingen voor aan de aanwezigen, de politici en het werkveld. — Tekst: Charlotte Max —

Foto: Klaartje Hallet

Foto: Annelies Hunninck

Kleurrijk Maart 2020 > Participatienieuws <

Op weg naar de pleegzorg van de toekomst Tijdens de Grote Dialoogdag gingen zo’n 200 deelnemers met elkaar in gesprek over de toekomst van pleegzorg in Vlaanderen. Pleegjongeren, pleeggasten, ouders en pleegzorgers toonden tijdens workshops hoe zij het pleegzorgtraject ervaren en waar voor hen de pijnpunten liggen. Op basis van die moeilijkheden formuleerden ze hun eigen aanbevelingen voor de toekomst. In de namiddag gingen vertegenwoordigers van de doelgroepen in dialoog met vertegenwoordigers uit het werkveld en het beleid: Benedikte Van den Bruel van het Vlaams Agentschap Opgroeien, jeugdrechter Inge Claes en Nathalie Dessein, Algemeen Directeur van Pleegzorg West-Vlaanderen. Het panelgesprek werd gemodereerd door Sven Pichal, die zelf ook pleegpapa is. Engagement voor de toekomst Na het debat nam Steffen Van Roosbroeck, de woordvoerder van Vlaams minister van Welzijn Wouter Beke, het woord. In naam van de minister ondertekende hij een engagementsverklaring voor kwalitatievere pleegzorg in Vlaanderen. Bij Pleegzorg Vlaanderen zijn we blij met het engagement van de Vlaamse regering: “Samen met minister Beke en hopelijk nog heel wat ande-

re partners – willen we er werk van maken om alle aanbevelingen om te zetten in concrete maatregelen, zodat pleegzorg in de toekomst nog beter tegemoet komt aan de noden en inzichten van alle betrokken partijen.” Een hoogtepunt voor participatie Met de Grote Dialoogdag kwam het participatietraject dat de pleegzorgdiensten en Pleegzorg Vlaanderen de voorbije vijf jaar faciliteerden tot een hoogtepunt. Toen het decreet pleegzorg in 2014 in werking trad, kreeg de partnerorganisatie Pleegzorg Vlaanderen namelijk de belangrijke taak om de stem van pleegkinderen, pleeggasten, pleegzorgers en ouders van kinderen in pleegzorg te vertegenwoordigen. Dat was de start van een groot participatietraject binnen pleegzorg in Vlaanderen: er werden ontmoetingsgroepen en participatieraden opgezet en tijdens dialoogdagen wisselden we ervaringen uit en dachten we samen na over hoe het beter kan. Wil jij ook graag meedenken over hoe pleegzorg in Vlaanderen beter kan? Laat het ons weten via info@pleegzorgvlaanderen.be.

Kleurrijk Maart 2020 > Participatienieuws <

Engagementsverklaring Praat niet over de doelgroepen, maar mét hen. Er is nood aan meer continuïteit. De doelgroepen vragen maatregelen die ervoor zorgen dat er minder wissels zijn bij de begeleiders, zoals een vermindering van de werklast. De doelgroepen vragen meer ondersteuning en omkadering op maat en van in het begin. Dat omvat onder andere opleiding over armoede en sociale uitsluiting, coaching door een ervaringsdeskundige, begeleiding door een buddy, mogelijkheid tot extra verlof of financiële ondersteuning,… De pleegzorgers vragen verder meer focus op gedeeld ouderschap van bij de start van een plaatsing. De pleeggasten zijn vragende partij voor meer werk op maat met een echte verloning. Ze willen graag zelf de regie in handen kunnen nemen en meer mogelijkheden hebben om activiteiten te doen zodat ze hun netwerk kunnen uitbreiden. De ouders hebben bovendien nood aan duidelijke richtlijnen: wat heeft het kind nodig en wat is nodig om een geschikte ouder te zijn? Die ondersteuning moet tijdig en proactief geboden worden zodat zo veel mogelijk uithuisplaatsingen vermeden kunnen worden. De pleegjongeren willen graag meer als mens behandeld worden in plaats van als een dossier. Daarvoor zijn een begrijpelijke taal en persoonlijke behandeling nodig. Verder vragen ze dat hulp proactief geboden wordt, met extra aandacht voor de urgentie van psychische problemen. De hulp die geboden wordt moet ook efficiënt zijn.

Drie snelle vragen aan Wouter Beke, Vlaams minister van Welzijn Wat vindt u van het initiatief om een Grote Dialoogdag te organiseren? “Dit is een sterk initiatief. Net omdat het alle betrokkenen binnen pleegzorg samenbrengt. Zo krijg je een duidelijk en tegelijk genuanceerd beeld op de uitdagingen die er zijn en de antwoorden die we daarop moeten geven. Een beleid dat vorm krijgt zonder inspraak van de mensen die er elke dag mee bezig zijn, zal altijd vervallen in een ivoren toren-mentaliteit. Ik vind het nog altijd jammer dat ik er op 31 oktober zelf niet bij kon zijn, maar ik heb vernomen dat het meer dan de moeite was.” Waarom was het voor u belangrijk om de engagementsverklaring te (laten) ondertekenen? “Als alle mensen die zo nauw betrokken zijn bij pleegzorg gezamenlijk een reeks aanbevelingen schrijven, dan kan een minister niet anders dan ernaar luisteren. Het zijn in mijn ogen heel terechte vragen die naar voren komen. We zullen niet alles meteen kunnen oplossen. Voor sommige zaken is er geld nodig, maar dat mag ons niet tegenhouden om al het mogelijke te doen om de aanbevelingen uit te voeren. En dat vooral in goed overleg met alle betrokkenen.” Wat mag pleegzorg verwachten van uw beleid de komende vijf jaar? “Ik wil vooral in het geheel van jeugdzorg de volgende jaren een verschil maken. Te veel jonge mensen worden vandaag onvoldoende geholpen. We weten welke belangrijke rol pleegzorg kan spelen op een moment dat zij niet meer thuis kunnen blijven. Het zal er dus vooral op aankomen om meer mensen bereid te vinden om een rol als pleegzorger op te nemen.”

Kleurrijk Maart 2020 > Vraag het aan Min <

Met een pleegkind op vakantie — Tekst: Min Berghmans — Steunpunt Mens en Samenleving (SAM)

In deze periode van het jaar beginnen we reikhalzend uit te kijken naar de zomer: gezellige momenten in de tuin, de zon op je gezicht. Misschien ben je wel van plan om deze zomer even naar het buitenland te trekken, samen met je pleegkind? Wat leuk! Maar als je pleegkind minderjarig is, moet je wel met een aantal dingen rekening houden. tenland geeft. De jeugdrechtbank is bevoegd om zelf ambtshalve de toestemming in plaats van de ouders te geven. Sommige landen vragen naast identiteitsdocumenten ook expliciet een ouderlijke of rechterlijke toestemming, vertaald in de taal van dat land of in het Engels. Dat vraag je best even na bij de ambassade of het consulaat.

Als pleeggezin kan je een minderjarig pleegkind niet zomaar meenemen naar het buitenland. Daarvoor heb je twee belangrijke documenten nodig, namelijk een geldig identiteitsbewijs en een toestemming voor de reis. Geldig identiteitsbewijs Om naar het buitenland te reizen heeft iedereen een geldig identiteitsbewijs nodig waarmee je het land van bestemming binnen mag en dat je toelaat om ook België weer binnen te komen bij terugkeer. Niet-Belgische minderjarigen zonder geldig verblijfsdocument kunnen bij terugkeer aan de grens tegengehouden worden. Er bestaat wel een uitzonderingsprocedure voor kinderen zonder wettig verblijf als zij reizen binnen de EU. Meer informatie daarover vind je op de website van Vreemdelingenrecht. Het Kids-ID wordt aangevraagd door de ouder, de pleegouder of de verantwoordelijke van de pleeginstelling. Er moet dan wel een bewijs worden voorgelegd van de gerech-

telijke beslissing of van de beslissing van de toegangspoort dat het kind aan het pleeggezin of de voorziening werd toevertrouwd. Voor verre reizen kijk je best even na welke documenten het land van bestemming vraagt. Soms is een Belgische identiteitskaart of verblijfskaart voldoende, maar soms heb je een bijkomend visum en een internationaal paspoort nodig. Als er een paspoort nodig is, moet de minderjarige zelf, als hij kan schrijven, de aanvraag ondertekenen samen met één van zijn ouders. De gemeente, provincie of ambassade/ consulaat kan vragen dat de andere ouder ook tekent, eventueel op een apart document. Voor een Belgisch kind gebeurt de aanvraag in de gemeente waar hij ingeschreven is. Toestemming voor een reis Een reis naar het buitenland is geen ‘dagelijkse handeling’ waar pleegouders zelf over kunnen beslissen. Het is de ouder en, bij dispuut, de familierechtbank die de toestemming voor een reis naar het bui-

Tijd vliegt Wanneer begin je best aan die papierwinkel? Geef je pleegzorgdienst voldoende tijd om de nodige toelatingen aan de ouders of de jeugdrechtbank te vragen. Sommige diensten vragen minimaal zes weken de tijd om een buitenlandse reis voor te bereiden. Voor niet-begeleide minderjarigen voorzie je best een paar maanden extra omwille van hun verblijfsdocumenten. Ook voor het aanvragen van het identiteitsbewijs en indien nodig het paspoort en visum voorzie je best voldoende tijd. Informeren is essentieel Sowieso moeten alle betrokken diensten en ouders geïnformeerd worden over de vakantieplannen voor het pleegkind, zelfs als er geen toestemming nodig is. Het is ook mogelijk om te werken met een algemeen geformuleerde toestemming van de ouders, al dan niet in een bredere afsprakennota.

Bronnen: M. Berghmans, 2015-05 Als minderjarige zonder je ouders op reis vertrekken, www.jeugdrecht.be; C. Smolders, 2017-08 Mogen niet begeleide minderjarige vreemdelingen reizen, www.jeugdrecht.be

Kleurrijk Maart 2020 >Kleurrijk Vlaams-Brabant Juni 2015 en > Brussel xxxxx <

Jongerengroep Op dit moment bestaat de jongerengroep van Vlaams-Brabant en Brussel uit pleegjongeren tussen 12 en 25 jaar. Samen delen zij hun ervaringen in leven en opgroeien. Al pratend kwamen zij tot de slagzin: “Wat ons speciaal maakt, verbindt ons.” De jongerengroep komt ongeveer om de twee maanden samen. Naast gezellig samenzijn, organiseert de groep ook leuke activiteiten, waarin samen koken, spelen en een beetje sport niet ontbreken. De belevenissen op de pleegzorgdag in mei 2019 en het weekend eind september 2019 leverden onvergetelijke herinneringen op. De kracht van de groepsbijeenkomsten vinden we terug in de manier waarop de jongeren hun bezorgdheden kernachtig samen-

vatten. Zij lanceerden ook werkbare voorstellen met het oog op het doorgroeien naar zelfstandigheid, zoals bijvoorbeeld het werken met een ondersteunend buddysysteem of een extra financiële ondersteuning na 18 jaar. Tegelijk blijven zij aangeven hoe belangrijk het is om een beroep te kunnen doen op een netwerk van mensen die steun blijven geven. Voor 2020 liggen al verschillende plannen op tafel. De jongeren hebben er echt zin in en willen hun werking versterken en verbeteren. Ze willen dat iedere leeftijdsgroep zo goed mogelijk zijn stem kan laten horen. Zo willen ze bijvoorbeeld een praatcafé organiseren met getuigenissen die hen ondersteunen op hun weg naar zelfstandigheid.

“Wat ons speciaal maakt, verbindt ons.” Jongeren die willen aansluiten bij de jongerengroep kunnen contact opnemen met Sarah Sterckx, Sanne Dehaes of Sarah Bergé via 016/449 727.

Ontmoetingsgroep Pleegzorgers Pleegzorgers hebben er deugd aan elkaar te ontmoeten, bij voorkeur rond een inleidend thema. Een aantal keer per jaar organiseren we daarom ontmoetingsavonden voor hen. Meestal geeft een gastspreker een introductie, waarna de aanwezigen vragen kunnen stellen en met elkaar in gesprek gaan. Boeiende onderwerpen waren onder meer de impact van armoede op het dagelijkse leven, onderkennen van trauma bij kinderen, hoe voorbereiden op pleegzorg na achttien jaar en een toelichting van het belevingsonderzoek bij pleegkinderen vanuit de VUB. We merken wel dat we voldoende ruimte moeten laten voor het delen van ervaringen. Hoe professioneel ook, een goede ervaring van iemand die er middenin staat, kan daar niet tegenop. De Ondersteuningsgroep Pleegzorgers of ‘denktank’ helpt de ontmoetingsgroep door onderwerpen aan te reiken. Die mensen nemen ook actief deel aan de Participatieraad. Wie zelf ideeën heeft en/of wie mee wil stappen in de Ondersteuningsgroep is welkom. Een stap in de richting van meer diversiteit, onder meer door inbreng vanuit netwerkpleegzorg of pleegzorg voor volwassenen, is heel welkom! Aanmelden kan bij hermine.marchand@pleegzorgvbb.be.

V.U.: Pleegzorg Vlaanderen vzw, Ravenstraat 98, 3000 Leuven

Dans jij t r o k n e n n i b e d j i z e d n aa van K3?