Poëziecentrum - Aanbiedingsbrochure - Voorjaar 2023

VOORJAAR

01 02

Johanna Pas / Lies Colman / Koen Broos Voor mij alleen

Farhad Showghi (vertaling Annelie David) Het alfabet verandert van taal en andere gedichten

Johanna Pas Was, of hoe ik mijn huid verloor Claude van de Berge De witte zon van de dood

Zheng Xiaoqiong (vertaling Silvia Marijnissen) Als ijzer zo stil

Jozef Deleu Het paard van mijn vader Paul Claes Canon van de Nederlandse poëzie De 44 De Herman de Coninckprijs 2023 Lucas Hüsgen De wereldvrede Mattijs Deraedt Kleine wereld De Gedichtenwedstrijd 2023 – Top 100 Woorden zijn de ogen van de gedachte Filip Rogiers Nagenoeg

Nouri Al-Jarrah (vertaling Nassira Takhtoukh & Annemarie Estor) Een boot naar Lesbos

Sofie Verdoodt Anker Kruis Hart Erik Solvanger Waarom het leven in een witte jas sneller gaat

Johanna Pas, Lies Colman & Koen Broos Voor mij alleen

Ik kom je halen om het bos te zien en maanlicht op het stille water

De Belgische Guillaume Lekeu was nauwelijks vierentwintig toen zijn veelbelovende carrière als compo nist abrupt werd afgebroken door een bizarre dood. In zijn korte leven ex ploreerde hij de hoogromantische schrijfstijl vanuit een introvert, bijna egocentrisch perspectief – getuige het scriptum ‘Pour moi seul’ (Voor mij al leen) op één van zijn handschriften. Daarin laveerde hij tussen uitbundigheid, melancholie en nauwelijks verho len zwaarmoedigheid.

Lies Colman, Koen Broos en Johanna Pas doken in hun eigen ver leden als zoekend kunstenaar, en leg den de partituren als blauwdruk op hun eigen werk. Het resultaat werd een bundel waarin ingetogen beschouwin gen over leven en niet-leven, extase en melancholie, in muziek, poëzie en fo tografie aan elkaar worden geregen. Luisterend naar de muziekuitvoering van Lies Colman en Elise Caluwaerts word je meegezogen in het universum van de makers – een boek voor ieder een alleen.

JOHANNA PAS (1969) is dichter, literair vertaler en boekverkoper. Ze vertaalde onder meer werk van Kae Tempest en Emma Donoghue. Haar gedichten verschenen in verschillende literaire tijdschriften en bloemlezingen en ze publiceerde drie poëtische novellen: Alleen met jou, Soms gaan bomen staande

PRIJS: € 23,00

PAGINA’S: 56 PAPERBACK AFMETINGEN: 16 X 24 CM ISBN 978–90-5655–450-7

dood en De rug van een hand. Samen met Lies Colman was ze te zien in de Dead Ladies Show #6.

LIES COLMAN (1978) is pianiste, perfor mer en onderzoeker. Ze legt connecties tussen het onbekende en het bekende, het traditionele en het innovatieve, realiteit en verbeelding. Hiervoor werkt ze samen met artiesten van uiteenlopende kunstvormen, op zoek naar verras sende kruisbestuivingen en beklijvende kunstwerken.

KOEN BROOS (1972) exposeert auto noom werk dat hij verzamelt in genum merde reeksen.

Van meet af aan specialiseerde hij zich in schrijversportretten en theaterfotografie en bepaalde hij mee de identiteit van culturele instellingen en andere.

De gedichten van Farhad Showghi zwe ven tussen proza en poëzie. De toon is eenvoudig, zacht, haast slaapwandelend, de poëzie ongewoon. Deze gewaarwor ding dringt zich op omdat de gedich ten duidelijk niet Noord-West-Europees aandoen, mede door het gebruik van Tsjechische woorden uit zijn kinder tijd, het Farsi van zijn vader, de Duitse moedertaal.

Showghi is geïntrigeerd door waar neming, de ervaring van tijd en ruimte, het zien en bewegen. Terugkerende motieven zijn: het raam, de deur, het lopen. Aan de ene zijde is er uitzicht op een stad, aan de andere op berg landschappen. Tussen deze twee polen dwalen de teksten, tussen dichtbij en ver weg. Van de lezer wordt een open houding gevraagd, een hernieuwd kijken en waarnemen als in de periode voor de ontwikkeling van de gesproken taal.

FARHAD SHOWGHI (1961) is geboren in Praag. Hij bracht zijn prille kinderjaren door in het Duitse stadje Bad Aibling, in Opper-Beieren, een gebied langs de noordrand van de Alpen. In 1966 ver trok zijn vader met hem naar Teheran, aan de voet van de Elboers, een hoogge bergte. In 1978 keerde hij als jonge man terug naar Duitsland. Tegenwoordig woont en werkt hij als psychiater en au teur in Hamburg. Op zijn eerste bundel, Die Sekunde ist eine bewohnbare Provinz (1987), volgden nog zeven bundels. Zijn werk werd met meerdere literaire prij zen bekroond. Voor Wolkenflug spielt

Zerreißprobe ontving hij in 2018 de pres tigieuze Peter-Huchel-prijs. Showghi vertaalde ook Perzische poëzie naar het Duits.

Deze bloemlezing uit het werk van Farhad Showghi werd samengesteld en vertaald door ANNELIE DAVID (1959). David is dichter en vertaalt Duitstalige poëzie, onder meer van Esther Kinsky, Friederike Mayröcker (i.s.m. Lucas Hüsgen), de Hongaars/Duitse Orsolya Kalász en de Turks/Duitse Özlem Özgül Dündar.

Het alfabet verandert van taal en andere gedichten

Johanna Pas

Was, of hoe ik mijn huid verloor

Door kanker getroffen maakt Johanna Pas in Was, of hoe ik mijn huid verloor balans op van een leven waarin ze reso luut het recht opeist haar eigen identi teit te bepalen. Tegelijkertijd is ze zich scherp bewust van het gegeven dat dit enkel kon dankzij de plaats en de om standigheden waarin ze ter wereld kwam, en de mensen die haar omringden.

Was is een strak gecomponeerde bundel. In vier afdelingen leidt de dich ter ons langs het zoeken naar een eigen identiteit in een strak opgedeelde bi naire maatschappij, de verzoening met en het afscheid van een ouder, de ver zoening met een vergankelijk lichaam en het nakend afscheid van de wereld waarin ze strijdt en leeft.

De gedichten zijn helder maar ner gens eenduidig: de complexiteit ligt in de thematiek en de raak gekozen beel den. Het schuren van de alledaagsheid wordt verzacht door de natuur, dieren en sprookjes. De genadeloosheid van de samenleving voor al wie anders is wordt getemperd door haar milde blik op elk individu. De pijn van een aangekondigd vertrek wordt verlicht door dankbaar heid voor wat was.

Haar poëzie biedt (h)erkenning, en troost, en is voelbaar ontstaan vanuit een persoonlijke en maatschappe lijke noodzaak. Deze bundel is dan ook kenmerkend voor de vrijplaats die Johanna Pas tijdens haar leven voor zichzelf en anderen rondom haar creëerde.

PAPERBACK

AFMETINGEN: 12 X 20 CM ISBN 978–90-5655–080-6

JOHANNA PAS (1969) is dichter, literair vertaler en eigenaar van de voormalige queer boekhandel Kartonnen Dozen in Antwerpen. Ze vertaalde werk van Kae Tempest, Emma Donoghue en Jonathan Kemp. Activisme is een onlosmakelijk onderdeel van haar leven en werk. Haar gedichten verschenen in verschillende literaire tijdschriften en bloemlezingen en ze publiceerde drie poëtische no vellen: Alleen met jou, Soms gaan bomen staande dood en De rug van een hand.

‘Johanna Pas is niet alleen dichter maar ook alchemist; met bezwerende beel den en een meeslepend ritme maakt ze mildheid van woede, troost van pijn, en schoonheid van alles wat lelijk is.’

– Runa Svetlikova

Claude van de Berge

De witte zon van de dood

Verlangt poëzie een verklaring? Beelden en metaforen zeggen alles wat gezegd moet worden, maar toch blijft daarna de vraag: Wat zeggen ze?

In De witte zon van de dood plaatst Claude van de Berge de vraag van bestaan en niet bestaan binnen de Einsteiniaanse wet van het behoud van energie: energie is eeuwig, de mens is energie, dus is de mens eeuwig. Als energie eeuwig is, be stond ze voor het ontstaan van het univer sum, voor het ontstaan van de miljarden andere universa. Het raadsel van het be staande en het niet-bestaande vormt een antropokosmische eenheid, de eenheid die de mysticus Rumi ‘het oneindige van de schoonheid noemde’ en in deze ge dichten het centrale thema is. De ritmen wekken de indruk van een sprekende stem, maar tegelijk streeft hij een sacra liserende, liturgische taal na, om ook het hogere, het sublieme, uit te drukken. Verhalende gedichten wisselen met filo sofische, bespiegelende of bezwerende teksten. Een taal die door de melo dische spanningsbogen de woorden opent voor het onuitsprekelijke, het mysterie in het mysterie, dat verbor gen blijft en onbereikbaar is, tot in het oneindige, maar de kern is van het be staan… En van het gedicht.

CLAUDE VAN DE BERGE (1945) publi ceerde proza, poëtisch proza en ge dichten. Hij neemt in de hedendaagse poëzie een geheel eigen plaats in. Zijn laatste werken, zoals Gebed tot de De grote omhelzing en De vonk, bewe gen zich in de richting van een mys tiek gedragen poëtica en vormen een reactie tegen het blinde zelfbedrog

van een technologische vooruitgangs waan. Gedichten van hem werden opgenomen in allerlei tijdschriften in Vlaanderen en Nederland, zoals De gids, Poëziekrant en Het Liegend Konijn. De witte zon van de dood is zijn tweeën twintigste bundel.

Enkele persstemmen over Gebed tot de leegte: ‘Claude van de Berge neemt een volstrekt unieke plaats in in de Nederlandstalige poëzie. Hij schrijft compromisloze, persoonlijke en tege lijk universele, “schaamteloos” mystieke, meditatieve literatuur. Een abstracte vorm van extase.’ – Johan de Boose

‘Er gebeurt in Gebed tot de leegte iets wat grote poëzie kenmerkt: de woorden overschrijden zichzelf.’ – Renaat Ramon

Zheng

Xiaoqiong

Als ijzer zo stil

IJzer is waarschijnlijk het beeld waar mee de poëzie van Zheng Xiaoqiong het meeste is geassocieerd. Dat harde, koude, scherpe en vaak geroeste ijzer vertegenwoordigt de mechanisatie van de maatschappij. Haar gedichten, met sterke tegenstellingen, personificaties en afgebroken zinssneden, laten zien hoe de mens zelf door de industrialisa tie tot een onderdeel van de machinerie wordt gemaakt: naamloos, een nummer aan een lopende band, zonder rechten. Tegenover die ontmenselijking stelt Zheng, veelal via natuurlijke elemen ten, de onzekerheid, fragmentatie, ont wrichting en kwetsbaarheid van de mens, die door de omstandigheden (lange werkdagen, herhaling van de zelfde beweging, giftige stoffen) lijden aan chronische vermoeidheid, ernstige beroepsziektes, heimwee – ze verke ren in een hopeloze situatie. Zowel li chamelijk als geestelijk wordt de mens door het ijzer vermorzeld tot hij zelf als het ware gevoelloos ijzer wordt, want wie wil overleven in die wereld mag niet kwetsbaar zijn.

ZHENG XIAOQIONG (1980) trok in 2001 naar Dongguan, een van de grote indus triecentra in Zuid-China, in de hoop op een beter leven. Ze werkte er in verschil lende fabrieken en begon daar gedichten over te schrijven. Met dat indringende werk groeide Zheng uit tot een icoon: ze publiceerde zo’n tien dichtbundels, won vele prijzen en is in vele talen vertaald. In 2019 was ze te gast op het Rotterdam Poetry International Festival.

(vertaling

VERSCHIJNT 1 MAART

POËZIECENTRUM, GENT 2023

PRIJS: € 22,00 PAGINA’S: CA. 72 PAPERBACK AFMETINGEN: 14 X 22 CM ISBN 978–90–5655–110–0

SILVIA MARIJNISSEN (1970) is vertaal ster van Chineestalige literatuur. Ze ver taalde romans van Nobelprijswinnaar Mo Yan en van Eileen Chang, moderne poëzie van vele dichters uit China en Taiwan, en klassieke landschapspoë zie. Samen met Anne Sytske Keijser en Mark Leenhouts vertaalde ze de 18-eeuwse klassieker De droom van de rode kamer, waarvoor ze de Filtervertaalprijs kregen.

Silvia Marijnissen)

Jozef Deleu Het paard van mijn vader

VERSCHIJNT 8 MAART

POËZIECENTRUM, GENT 2023

PRIJS: € 19,00 PAGINA’S: 48 HARDBACK AFMETINGEN: 12,5 X 20 CM ISBN 978–90–5655–100–1

grote dagen zonder mededogen ouders verspelen hun kroost

JOZEF DELEU (1937) is dichter, prozaïst, essayist en bloemlezer van o.m. Nieuw Groot Verzenboek. In 2003 stichtte hij Het Liegend Konijn, tijdschrift voor he dendaagse Nederlandstalige poëzie. Hij is er de enige redacteur van. Hij is ook stichter en gewezen hoofdredac teur van de tijdschriften Ons Erfdeel en het Franstalige Septentrion (1957–2002).

In 2019 verschenen zijn verzamelde gedichten onder de titel Ondoorgrond. Gedichten 1963–2019. Bij PoëzieCentrum verscheen eerder ook Geluiden voor de laatste dag (2021).

‘Schrijven is in de traditionele Chinese miniatuurkunst het schilderen van ge dachten. En dat is het wat Deleu ook doet: zonder een woord nodeloos te morsen.’ – De Standaard

Paul Claes

Canon van de Nederlandse Poëzie

Deze nieuwe bloemlezing van de Nederlandse poëzie bestaat uit honderd gedichten die gegrift staan in ons col lectieve geheugen.

Dit boek is twee boeken in één: een canon en een commentaar. Als canon is het een exemplarische bloemlezing, als commentaar een kritische lezing van gedichten uit de Lage Landen. Het commentaar is niet bedoeld om het leesplezier te bederven, maar om het te verdiepen. De toelichting combi neert oud en nieuw: bevindingen van voorgangers en eigen vondsten van de auteur.

Voor leken biedt deze bloemlezing een eerste houvast, voor liefhebbers een betrouwbare leidraad, voor kenners een nieuwe kijk op de oude canon.

VERSCHIJNT 15 MAART POËZIECENTRUM, GENT 2023

PRIJS: € 25,00 PAGINA’S: CA. 360 AFMETINGEN: 16 X 25 CM ISBN 978–90–5655–120–9

Dichter, romancier, essayist, vertaler en bloemlezer PAUL CLAES (1943) is een van de vruchtbaarste en veelzijdig ste auteurs van de Lage Landen. Hij promoveerde tot doctor in de letteren met een proefschrift over Hugo Claus en doceerde aan de universiteiten van Nijmegen en Leuven.

‘Claes ontpopte zich tot Mister Canon met zijn Lyriek van de Lage Landen waarin hij 1000 jaar Nederlandstalige poëziegeschiedenis voorbeeldig becom mentarieert’ – Frank Hellemans

De 44

De Herman de Coninckprijs 2023 pakket bestaande uit 10 boeken en 11 bijhorende posters

Ook in 2023 presenteert de Herman de Coninckprijs De 44: een wonderschone, buitengewone, allesbehalve monotone, ontroerende en opgewekte, simpelweg perfecte poëtische bloemlezing.

Op 21 maart 2023 (Wereld Poëziedag) wordt de bloemlezing van de Herman de Coninckprijs 2023 voorgesteld, de vierde editie van deze reeks. De 44 is een bloemlezing met de beste gedichten uit de ingezonden bundels van de Herman de Coninckprijs van dat jaar. Elk jaar een nieuwe inkijk in de Nederlandstalige poëzie. Iedere bloem lezing heeft een getal nodig. Deze bloemlezing geeft 44 gedichten prijs, ook op de cover prijkt 44: het geboortejaar van Herman de Coninck.

VERSCHIJNT 21 MAART BEHOUD DE BEGEERTE/ POËZIECENTRUM, ANTWERPEN/ samengesteld pakket)

AFMETINGEN: 16 X 22 CM ISBN 978-90-5655-191-9

De bloemlezing wordt samenge steld door de jury van de Herman de Coninckprijs 2023: Uschi Cop, Mojdeh Feili, Kristien Hemmerechts (voor zitter), Sophie Kok en Wim Opbrouck. De bloemlezing komt tot stand in een samenwerking tussen Behoud de Begeerte en Poëziecentrum vzw.

Lucas Hüsgen

De wereldvrede

In 2020 had de dichter een goed aantal gedichten bij elkaar. ‘Welke titel geef ik daar eens aan? Laat ik er De wereldvrede van maken. Heb ik meteen een titelge dicht, en heel onbelangrijk is een dergelijk verlangen niet voor de poëzie, al is succes niet gegarandeerd.’ Dat heeft hij in 2022 geweten. Let wel: zonder lijntje naar het Kremlin.

Ter opluistering van de algehele vrolijkheid opent de bundel ook nog eens met een lang en veelvormig ge dicht onder de titel ‘Huis der verbran dingen’. Dat probeert zich onder meer ietwat te verstaan met de natuurkun dige wetmatigheid der entropie, grof gezegd: elke energieopwekking (dus ook die in je eigen lichaam) levert een of andere vorm van rotzooi op. Lekker stabiel, zo’n brandend huis; de woorden alras poging tot omgang met ‘de chaoti sche krachtmeting / van onze eigen ge stalten met de wereld.’

Zo handelt De wereldvrede in zijn geheel van verlangens, onbereik baarheden, afdwalingen, ecologi sche, maatschappelijke, persoonlijke verwarringen. Zou zoiets ook gelden voor de wereldvrede zelf, luidt al licht de angstige vraag. Om het een beetje draaglijk te houden, is er – naast monterheid en ironie, en dan: hoe erg is zulk dwalen eigenlijk? – ook muziek. Niet alleen een gedicht op het werk van componist Salvatore Sciarrino, maar zeker ook de reeks ‘Dolphynarium XL’ met titels die ver wijzen naar oorspronkelijke composities van jazzmuzikant Eric Dolphy.

LUCAS HÜSGEN (1960) debuteerde in 1992 met het prozawerk Zeehond in wormgat. Een requiem voor één stem. Poëzie en proza van hem wer den sindsdien genomineerd dan wel gelonglist voor de C. Buddingh’-prijs 1994, de Ida Gerhardt-prijs 2006, de Libris Literatuur Prijs 2008, de Gouden Uil 2008. Voor het essayistische Nazi te Venlo ontving hij de J. Greshoff-prijs 2012. In 2016 verscheen het fotoboek Biotoop Bahnhof. Samen met Annelie David leverde hij in 2020 Sensorium etc., een bloemlezing uit de poëzie van Friederike Mayröcker.

VERSCHIJNT 22 MAART

POËZIECENTRUM, GENT 2023

PRIJS: € 25,00

PAGINA’S: CA. 256

PAPERBACK

AFMETINGEN: 15 X 23 CM ISBN 978–90-5655–060-8

Mattijs Deraedt

Kleine wereld

Snijd het kroontje van de stad en kijk naar binnen, recht in dat rode klokhuis. Welkom. Eerst je vingertoppen over de daktuin, dan je arm en je hele lijf. Je ligt nu in het midden van de vergeetplaats en kinderen suizen voorbij.

In Kleine wereld volg je Mattijs Deraedt op een poëtische reis door zijn directe omgeving. Hij graaft naar de onzicht bare lagen onder de dingen en ontdekt dat er in het alledaagse mysteries schuil gaan. Op een zintuiglijke manier reflec teert hij over de relatie tussen mens en dier, de voedingsindustrie en het leven in de stad. In een taal die mag zingen en kronkelen laat hij verleden en heden in elkaar overvloeien en toont hij dat er in het kleine vaak iets groots te wach ten ligt.

‘Mattijs Deraedt ziet wat jij niet ziet. Vooral in de kleinste dingen, op de nor maalste plekken. Waardoor de lezer, bij het lezen van de gedichten, niet al leen een nieuw paar ogen, maar ook een nieuwe, bezielde wereld krijgt.’ – Peter Verhelst

MATTIJS DERAEDT (1993) is dichter en poëzieredacteur bij het literaire tijdschrift Kluger Hans. Zijn debuut bundel, De schaduw van wat zo graag in de zon was blijven staan (2020), stond op de shortlist van De Grote VERSCHIJNT

De Gedichtenwedstrijd 2023 – Top 100

Woorden zijn de ogen van de gedachte

VERSCHIJNT 3 APRIL POËZIECENTRUM, GENT 2023

PAGINA’S: CA. 128

AFMETINGEN: 14 X 22,5 CM ISBN 978–90–5655–140–7

In de bloemlezing Woorden zijn de ogen van de gedachte staan de 100 beste gedichten van de Nederlandse en Vlaamse inzenders voor De Gedichten wedstrijd 2023. De titel is afkomstig uit het gedicht ‘Over de heldere gedachte’ van Henriette Roland Holst: ‘Woorden zijn de oogen van de gedachte / en doen ons haar inwendig leven kond; / zij ontsluiten haar aard en of er grond / bestaat diens gebrekkigheid te verachten’.

De bundel biedt een verzameling van stemmen van bekende, onbekende, ervaren én beginnende dichters uit het Nederlandse taalgebied. Zoals elk jaar passeren verscheidene onderwerpen de revue. De winnaar van De Gedichtenwedstrijd ontvangt € 5.000, de tweede prijs bedraagt € 2.500 en de derde prijs € 1.000. Daarnaast krijgen de beste 1000 gedichten vakkundige feedback. Een (voor)jury van deskun digen uit de kringen van poëzie tijdschriften Awater en Poëziekrant beoordeelt de gedichten anoniem. De hoofdjury beslist over de uiteinde lijke winnaar.

Filip Rogiers

Nagenoeg

De tijd verdraagt ons zicht niet langer. Hij speelt ons uit, legt in de as wat brandde van verlangen. Wij kijken, ver na sluitertijd, onszelf aan. We zien ons verarmen. Wij staan te barsten in ons spiegelbeeld.

Met Nagenoeg debuteert Filip Rogiers als dichter, elf jaar na zijn prozadebuut, de met de Debuutprijs 2012 gelauwerde verhalenbundel Nauwelijks lichaam. Hij rondt daarmee een thematische cirkel. Ook in zijn gedichten blijkt Rogiers na melijk een even verfijnde als genadeloze chroniqueur van het menselijk tekort. Liefde wordt nagejaagd, maar verra den, verlangen beschaamd, intimiteit even hard gezocht als gevreesd en met de eerste aanraking begint ook de ver wijdering. De helderheid van de taal contrasteert met de vaak gitzwarte en meedogenloos harde inhoud van nage noeg elk gedicht in deze bundel. Soms lijken Rogiers’ gedichten op in taal ge stolde depressies.

Nagenoeg bevat gedichten die Rogiers tergend traag liet rijpen. Tussen het oudste en het jongste gedicht zitten meer dan drie decennia. Ze vonden de voorbije jaren vaak hun weg naar Het Liegend Konijn en Poëziekrant.

De pers over Rogiers’ proza: ‘… een on-Vlaams ambitieuze roman’ – De Standaard over Angel ‘Een roman van hoog niveau’ – De Morgen over Verman je

FILIP ROGIERS (1966) kwam tot lyrische wasdom door lectuur van Tachtigers en Vijftigers. Als tiener was hij starstruck toen Simon Vinkenoog hem tijdens de Gentse Feesten op het podium riep om een gedicht voor te lezen. Hij recen seerde proza voor Knack en poëzie voor Poëziekrant voor hij in de journalistiek rolde. Sinds 2011 bouwde hij met zijn verhalen en romans ‘geduldig een lite rair reservaat uit’ – Dirk Leyman

PRIJS: € 21,00 PAGINA’S: CA. 56 PAPERBACK AFMETINGEN: 17 X 22 CM ISBN 978–90–5655–150–6

Nouri Al-Jarrah

(vertaling Nassira Takhtoukh & Annemarie Estor)

Een boot naar Lesbos

Een boot naar Lesbos is een monu mentaal gedicht. Het werd geschre ven toen duizenden Syriërs over de Middellandse Zee vluchtten voor het geweld in hun land. Het gedicht is een dramatische getuigenis van de ver schrikkingen die de Syrische families ondergingen gezien door het oog van de geschiedenis, de poëzie van Sappho en de reizen van Odysseus. Deze bundel bevat ook andere gedichten, geschre ven toen de dichter tijdens de vluchte lingencrisis het eiland Lesbos bezocht. De Engelse vertaling van Een boot naar Lesbos werd in 2018 genomineerd voor de Sarah Maguire-prijs voor poëzie in vertaling.

NOURI AL-JARRAH (1956) is bekend als een van de meest invloedrijke he dendaagse dichters van de Arabischsprekende wereld. Zijn werk verwijst naar een verscheidenheid aan cultu rele bronnen en concentreert zich op geschiedenis en mythologie terwijl de verteller reflecteert op metafysische en diepe existentiële vragen – meest recen telijk zijn dit de Syrische burgeroorlog en de vluchtelingencrisis.

Al-Jarrah, een dissident van het Syrische regime, heeft zich altijd po litiek geuit. Hij richtte diverse lite raire tijdschriften op, waaronder Al-Rihla (sinds 1995), Al-Jadeed (sinds 2015), Al-Naqid (1988–1992) en AlKatiba (1993–1995). In 2000 was hij ook medeoprichter van The Centre for Arabic Geographical Literature in Abu Dhabi.

VERSCHIJNT 19 APRIL

POËZIECENTRUM, GENT 2023 PRIJS: € 22,00 PAGINA’S: CA. 88 PAPERBACK AFMETINGEN: 15 X 20 CM ISBN 978–90–5655-161–2

NASSIRA TAKHTOUKH (1975) is opge groeid in Oujda, Marokko en woont sinds eind jaren negentig in Nederland, waar ze nu werkzaam is als docent. Ook publiceert zij artikelen over kunst, cultuur en maatschappij in di verse Arabische tijdschriften en kran ten. Takhtoukh nam het initiatief tot deze eerste in het Nederlands vertaalde dichtbundel van Nouri Al-Jarrah.

ANNEMARIE ESTOR (1973) is dichter, tekstredacteur en docent poëzie. Net als Nouri Al-Jarrah vermengt Estor in haar poëzie het politieke met het my thologische. Estors poëzie wordt gepre zen om haar beeldende en zintuiglijke kwaliteiten. Ze studeerde twee jaar de Arabische taal en verdiepte zich tijdens haar bestuurslidmaatschap van PEN Vlaanderen in de literaire betrekkin gen tussen de Arabische en de Europese landen.

Sofie Verdoodt

Anker Kruis Hart

fose van mens, dier en ding. Erotiek, verlies en moederschap raken hierbij verknoopt. Net wanneer de tijd niets meer overlaat om te wissen, gooit Verdoodt haar anker uit. Van veraf of van heel dichtbij aanschouwen we de grote oversteek, de zielsverhuizing, of de gedaantewissel van een reeks perso nages, waaronder een lyrisch ‘ik’. Deze gedichten zijn als intieme brieven of elegieën voor personages die uit de ei gen as blijven verrijzen.

(1983) debuteerde in Doodwater.

Haar werk verscheen in tijdschriften en bloemlezingen als , De Brakke Hond, Nieuw Groot Verzenboek, De Volksverheffing en De Grote Inkijk. Ze werkte mee aan muzikale projecten van BARST en Amenra. Als doctor in de kunstwetenschappen doceert ze en schrijft ze essays over film en kunst.

Erik Solvanger

Waarom het leven in een witte jas sneller gaat

In zijn vierde bundel, Waarom het leven in een witte jas sneller gaat, neemt Erik Solvanger de lezer mee in een verassend actuele wereld waarin lichamelijke, ab surdistische en mythische beelden elkaar afwisselen. Een zoon neemt na een lange tocht afscheid van zijn va der, mensen in bootjes op zee kweken vleugels en bestormen met hun gezan gen de kliffen. Twee hersenhelften lig gen lepeltje-lepeltje in een glazen kom en fluisteren elkaar lieve woordjes toe, een dokter plaatst een kunsthart bij een dichter. Koeien staan met mondkapjes op in de wei en herkauwen het gras, de zee neemt wraak omdat wij land roofden van haar voorouders.

Wees waakzaam op de avond dat de vensters breken, glasscherven als vleermuizen door het donker vliegen.

In Solvangers poëtische universum kan telt de werkelijkheid keer op keer, in een bundel vol waanzin, menselijkheid en hoop.

ERIK SOLVANGER (1976) publiceerde de dichtbundels Het hoofd onder de arm (2013), Slijp het sternum (2008, nomi natie J.C. Bloem-prijs) en Eenvoudig schedellichten (2004). In 2004 won hij de Poëzieprijs van de Gemeente Maastricht. Daarnaast publiceerde hij in meerdere bloemlezingen en literaire tijdschriften, waaronder Poëziekrant Het Liegend Konijn.

Erik Solvanger is dichter, dok ter en boer. Hij werkte als arts in Ethiopië, Kenia en Tanzania. Daarna

specialiseerde hij zich in Amsterdam. Sinds enkele jaren combineert hij zijn werk als psychiater in het ziekenhuis met het leven en werk op de boerderij die al acht generaties in gebruik is. In zijn eigenzinnige poëzie zijn het mythi sche en bizarre innig met het aardse en lichamelijke verstrengeld.

Over Het hoofd onder de arm ‘Solvanger bouwt in Het hoofd onder de arm met bouwstenen die hem ver trouwd zijn voort aan wat een fascine rend oeuvre aan het worden is’ – Thomas Möhlmann ‘In de kern is deze groteske en gruwelijke, absurdistische, diepduistere poëzie juist zeer vitaal en humanistisch – en dat maakt haar buitengewoon intrigerend.’  – Willem Thies ‘Erik Solvanger is een van de bijzonderste dichters van dit moment’ – Gerrit Komrij

PRIJS: € 22,00

PAGINA’S: CA. 80

PAPERBACK

AFMETINGEN: 16 X 23 CM ISBN 978–90-5655–171-1

Uitgeverij PoëzieCentrum vzw Vertegenwoordiging en distributie voor België: ELKEDAG BOEKEN Jodenstraat 16 2000 Antwerpen +32.3.345.60.40 info@elkedagboeken.be www.elkedagboeken.be

Distributie voor Nederland: CENTRAAL BOEKHUIS Erasmusweg 10 – Nl-4104 ak Culemborg T + 31 (0) 345 47 59 11 F + 31 (0) 345 47 53 43 www.boekhuis.nl

Informatie en recensie-exemplaren: POËZIECENTRUM VZW Vrijdagmarkt 36 – B-9000 Gent T + 32 (0) 9 225 22 25 – F + 32 (0) 9 225 90 54 bert.potvliege@poeziecentrum.be www.poeziecentrum.be