Ευρωπαϊκό πρόγραμμα e-twinning Όταν τα παιδιά συνεργάζονται και δημιουργούν… ένα συνεργατικό παραμύθι!!!
Οι περιπέτειες του Λάκη Σταφυλάκη!!!
Ένα παραμύθι για μικρούς μα και μεγάλους…
Τέσσερα σχολεία ένα παραμύθι! Κάθε σχολείο θα συνεχίζει την ιστορία από εκεί που σταμάτησε το προηγούμενο…
Μάιος 2017
Ευρωπαϊκό πρόγραμμα e- twinning
Περιεχόμενα 1. Είσαι ο ήρωάς μας!
Τάξη Β1, 87ο Δ. Σχ. Θεσσαλονίκης
2. Ο Λάκης σε νέες περιπέτειες!
Β2, 3ο Δ. Σχ. Θεσσαλονίκης
3. Σε μια ρώγα από σταφύλι...
Ολοήμερο, 1ο Δ. Σχ. Περαίας
4. Ο Λάκης στον Όλυμπο!
Τάξη Γ2, 1ο Δ. Σχ. Περαίας
5.Ο Λάκης στο όμορφο Αμπελοχώρι!
Τάξη Δ1, 1ο Δ. Σχ. Περαίας
6. Οι ήρωες συναντούν τον Διόνυσο στον δρόμο για την Αιτωλία!
Τάξη Β2, 1ο Δ. Σχ. Περαίας
7. Ταξίδι με προορισμό… το διάστημα!
Τάξη Αγγλικών, 1ο Δ. Σχ. Περαίας
8. Το παιχνίδι του αμπελιού και του τρύγου!
Τάξη Φυσικής Αγωγής (Β2),
9. Φτιάχνω ένα τσαμπί σταφύλι!
Τάξη φυσικής αγωγής (Ολοήμερο), 1ο Δ. Σχ. Περαίας
10. Ώρα για ξεκούραση και χαλάρωση… 11. Όνειρο ήταν;
Τάξη Ε1, 1ο Δ. Σχ. Περαίας
Τάξη Μουσικής (Ολοήμερο), 1ο Δ. Σχ. Περαίας
12. Ο Λάκης Σταφυλάκης και ο Λάρη Σαλιγκάρης στη Σκιάθο!
Τάξη Ε2, 1ο Δ. Σχ. Περαίας
13. Το τέλος του ταξιδιού!
Ολοήμερο, Δ. Σχ. Αγγελοχωρίου
14. Αντί επιλόγου…
Τάξη Β1, 87ο Δ. Σχ. Θεσσαλονίκης
2
Ευρωπαϊκό πρόγραμμα e- twinning
Τάξη Β1, 87ο Δημοτικό σχολείο Θεσσαλονίκης 1. Είσαι ο ήρωάς μας! Μια φορά κι έναν καιρό σ’ ένα αμπέλι μακρινό, ζούσε μια ρώγα από σταφύλι, ο Λάκης ο Σταφυλάκης. Καταγόταν από μεγάλο αμπελοσόι, ήταν της γνωστής οικογενείας των Σταφυλακαίων! Μητέρα του ήταν η Ραλλού η Σταφυλού, η οποία προέρχονταν από τη γενιά της Ξανθιάς Σουλτανίνας. Πατέρας του ήταν ο γνωστός Στάφυλος Σταφυλάκης, από τη γενιά της Δάφνης Μαυροδάφνης. Ο Λάκης Σταφυλάκης γεννήθηκε και μεγάλωνε στον αμπελώνα του κυρ-Βασίλη και της κυράΔήμητρας. Το σπίτι του ήταν το πέμπτο κλίμα, στην τρίτη σειρά, στο πρώτο τσαμπί! Τα είκοσι πέντε αδέρφια του Λάκη ήταν όλα ξανθοκίτρινα, όπως η μητέρα τους, ενώ ο ίδιος ήταν μοβ, όπως η πρόγιαγιά του, η Δάφνη Μαυροδάφνη. Το γεγονός αυτό πολύ τον στενοχωρούσε, γιατί πολλές φορές τον κορόιδευαν για το χρώμα του, οι φίλοι του και τα αδέρφια του. Όταν όλοι οι άλλοι λιάζονταν στον ήλιο, αυτός έβαζε αντηλιακό, φορούσε «Μάρτη», καπέλο και καθόταν στη σκιά για να μη μαυρίσει άλλο. Αλλά ότι και να έκανε, όλο και πιο μοβ γινόταν και πάντα ξεχώριζε. Ο φίλος του ο Λάρης ο Σαλιγκάρης, που ήταν κι αυτός μοβ, του έλεγε να μη στενοχωριέται, διότι είναι ξεχωριστός. Καθώς το καλοκαίρι έφτανε στο τέλος του, ο δυνατός ήλιος έκανε όλα τα σταφύλια να ωριμάζουν και να χρυσίζουν κάτω από το φως του. Έφτασε ο γλυκός Σεπτέμβρης, ο Τρυγητής και ο κυρ-Βασίλης με την κυρα-Δήμητρα πήραν τα καλαθάκια τους και πήγαν στο αμπέλι τους, για να τρυγήσουν τα σταφύλια… Ο Λάκης με τ’ αδέρφια του και τον αχώριστο φίλο του τον Λάρη, έπαιζαν αμέριμνοι κρυφτό με τις αχτίδες του ήλιου και με τους φίλους τους τα πουλιά. Ξαφνικά ένα χέρι άρπαξε όλο το τσαμπί και το έριξε σ’ ένα καλάθι. Ένα άλλο χέρι σήκωσε το καλάθι, για να το μεταφέρει στο πατητήρι. Ο Λάκης άκουσε τ’ αδέρφια του να φωνάζουν «Βοήθειαααα». Ο ίδιος ήταν καλά κρυμμένος. Όταν ήταν στενοχωρημένος επειδή τον κορόιδευαν, που είχε μοβ χρώμα, δεν ήθελε να βλέπει κανέναν. Κι έτσι είχε ανακαλύψει τις καλύτερες κρυψώνες. Βλέποντας το τσαμπί της οικογένειάς του να απομακρύνεται τρόμαξε πολύ. Ενώ πολλές φορές ευχόταν να εξαφανιστούν όλοι τους, τώρα που κινδύνευε να τους χάσει, συνειδητοποίησε πόσο τους αγαπούσε! Ο φίλος του, ο Σαλιγκάρης, που είχε ακούσει κι αυτός τις φωνές βρέθηκε αμέσως δίπλα του. Όταν ήθελε γινόταν γρήγορος τελικά!!! - Τι θα κάνουμε; Ρώτησε ο Σαλιγκάρης. - Πρέπει να τους σώσουμε, Λάρη. - Ναι αλλά πως; 3
Ευρωπαϊκό πρόγραμμα e- twinning
- Θα φωνάξουμε τους φίλους μας τα πουλιά να μας βοηθήσουν. Όλοι μαζί κάτι μπορούμε να κάνουμε. Τρέξε γρήγορα να τα φωνάξεις. - Πόσο να τρέξω… σαλιγκάρι είμαι, το ξέχασες; - Όσο πιο γρήγορα μπορείς. ΞΕΚΙΝΑ όμως! Έτσι κι έγινε. Τα πουλιά ειδοποιήθηκαν κι έτρεξαν να βοηθήσουν. Μόλις νύχτωσε, μπήκαν στο πατητήρι, πήραν όλα τα τσαμπιά και τα μετέφεραν στο δάσος. - Σωθήκαμε, σωθήκαμε, φώναζαν όλα μαζί. - Ζήτω ο Λάκης Σταφυλάκης! - Είσαι ο ήρωάς μας! - Μπράβο! - Ζήτω! Τον σήκωσαν ψηλά στα χέρια τους και τον έφεραν στο κέντρο του ξέφωτου, που είχε στηθεί το γλέντι τους. Όλο το βράδυ χόρευαν και τραγουδούσαν! Το ξημέρωμα τους βρήκε όλους να κοιμούνται ευχαριστημένοι. Ο Λάκης και ο Λάρης καθόταν πάνω σε μια φτέρη και έβλεπαν τον ήλιο να ανατέλλει. - Είδες τελικά πως το ότι ήσουν ξεχωριστός σε βοήθησε να σώσεις όλα τα σταφύλια; Είπε ο Σαλιγκάρης. - Ναι Λάρη, είχες δίκιο τελικά. Έπρεπε να πιστεύω πιο πολύ στον εαυτό μου. - Και τώρα που έγινες ήρωας τι σκέφτεσαι να κάνεις; - Θέλω να γνωρίσω τον κόσμο, απάντησε ο Λάκης Σταφυλάκης. - Θα έρθεις μαζί μου Λάρη; - Τέλεια ιδέα! Πάντα ήθελα να γνωρίσω τον κόσμο! - Ξεκινάμε; - Πάμε φίλε μου… Δρόμο παίρνουν, δρόμο αφήνουν, ώσπου έφτασαν…
Τάξη Β1, 87ο Δημοτικό σχολείο Θεσσαλονίκης, Δασκάλα: Σιούρλα Πολύμνια Συνεχίστε την ιστορία! Σκεφτείτε μια ακόμα περιπέτεια του Λάκη Σταφυλάκη και του φίλου του Λάρη Σαλιγκάρη! Καλή επιτυχία!!!
4
Ευρωπαϊκό πρόγραμμα e- twinning
Τάξη Β2, 3ο Δημοτικό Σχολείο Θεσσαλονίκης 2. Ο Λάκης στην πόλη και στον αμπελώνα! Οι δυο φίλοι, αφού χαιρετούν τους συγγενείς και φίλους τους, δρόμο παίρνουν, δρόμο αφήνουν και με πολύ χαρά ξεκινούν το δικό τους διαφορετικό ταξίδι. Το ταξίδι είναι μακρινό και σίγουρα θα διαρκέσει πολύ, μιας και ο φίλος μας ο Λάρης Σαλιγκάρης είναι αργός, και… πάει σαν σαλιγκάρι. -Άντε, Λάρη, ακόμα εκεί είσαι, περπάτα λίγο πιο γρήγορα, με κούρασες. -Αχ, φίλε μου, πρέπει να έχεις υπομονή, μόνο έτσι θα συνεχίσουμε χωρίς νεύρα και μαλώματα το ταξίδι μας. -Καλά, καλά πλάκα σου κάνω, ξέρεις πόσο πολύ σε αγαπώ, άντε, άντε περπάτα. Στο δρόμο τους ενώ προχωρούσαν γελαστοί και συζητούσαν, συνάντησαν ένα ποταμάκι με γάργαρο, καταγάλανο νερό. Ιδρωμένοι και βρώμικοι όπως ήταν από το δρόμο, χωρίς να το σκεφτούν καθόλου, έκαναν μια βουτιά. -Τι απόλαυση είναι αυτή, είπε ο Λάκης. -Καλά ήταν, αλλά νιώθω να κολυμπάω και στη στεριά. Το κέλυφός μου είναι γεμάτο νερό, είπε γελώντας και απολαμβάνοντας την ηλιοθεραπεία. Αφού ξαπόστασαν εκεί για λίγο, ξαναπήραν το δρόμο. Μετά από πολλές ώρες πεζοπορίας έφτασαν σε μια μακρινή, μεγάλη και όμορφη πόλη. Όσα είδαν στην πόλη τους εντυπωσίασαν πολύ. Είδαν πλατείες με παιδικές χαρές, καταστήματα, σχολεία, παιδιά να παίζουν και να διασκεδάζουν. Είδαν πολλούς ανθρώπους να περπατούν άλλοι αργά και ξέγνοιαστα, άλλοι βιαστικά, άλλοι να συζητούν ήρεμα, άλλοι να μαλώνουν και να φωνάζουν. Είδαν αυτοκίνητα, τρένα και λεωφορεία. Πόσο επικίνδυνα ήταν εκεί! Πόσες φορές δεν κινδύνευσαν να ποδοπατηθούν και οι δυο από τους ανθρώπους και τα οχήματα! Ουφ, ευτυχώς γλίτωσαν! Γεμάτοι εμπειρίες, νέες γνώσεις και εικόνες τράβηξαν προς την εξοχή. Ξαφνικά μπροστά τους είδαν μεγάλες εκτάσεις με αμπελώνες. Τι χαρά, τι ευτυχία είδαν κάτι γνώριμο. Γεμάτοι ενθουσιασμό κατευθύνθηκαν προς τα εκεί. -Αα! Αναφώνησε, ο Λάκης Σταφυλάκης. Νιώθω σαν στο σπίτι μου, τι όμορφος αμπελώνας και τι καταπράσινα φύλλα! -Ας σταματήσουμε επιτέλους να ξαποστάσω, δεν αντέχω άλλο τόση βιασύνη, είπε ξεθεωμένος ο Λάρη. Στο αμπέλι είδαν πολλά τσαμπιά σταφύλια με ρώγες χοντρές και λαμπερές να κρέμονται από τα δυνατά κλαδιά του. -Τι περιποιημένο αμπέλι είναι αυτό, είπε ο Λάκης, μακάρι να ζούσα και εγώ εδώ. -Μην είσαι ζηλιάρης και ανικανοποίητος Λάκη, του απάντησε ο πάντα λογικός Λάρη, να χαίρεσαι με αυτά που έχεις. 5
Ευρωπαϊκό πρόγραμμα e- twinning
-Καλά, καλά είπε βιαστικά και γεμάτος ενθουσιασμό απευθύνθηκε στα κατοικούσαν σε αυτό το όμορφο αμπέλι.
σταφύλια που
-Γεια σας φίλοι μου, είμαι Λάκης ο Σταφυλάκης. Είμαι και εγώ μια ρώγα σταφυλιού σαν και εσάς. Έρχομαι από το διπλανό χωριό μαζί με το φίλο μου το Λάρη, είπε και έδειξε το μοβ σαλιγκάρι. -Ε, και τι θέλεις από εμάς, είπαν υποτιμητικά οι λαμπερές χρυσοκίτρινες ρώγες. -Ε, να… λίγο φαγητό, νερό και… φιλοξενία γενικότερα. -Χα, χα, χα, είπαν οι ρώγες. Δεν θα είσαι με τα καλά σου. Μ’ αρέσει που λες ότι είσαι σαν και εμάς. Πες μας, σε παρακαλούμε, σε τι μοιάζεις με εμάς; -Είμαι μια ρώγα κι εγώ, γιατί απορείτε; -Μάλλον μας κάνεις πλάκα. Εσύ είσαι άσχημος, μοβ και καχεκτικός. Τι σχέση έχεις με εμάς τις όμορφες και εντυπωσιακές ρόγες; Αμέσως ο Λάκης θυμήθηκε τα πειράγματα και τις κοροϊδίες των φίλων και αδερφών του, όταν ήταν στο σπίτι του, κατέβασε ντροπαλά, απογοητευμένος το κεφάλι του και σώπασε. Οι άλλες ρώγες καμάρωναν και χαίρονταν με την κακή τους συμπεριφορά, γιατί νόμισαν ότι έκαναν κάτι πολύ έξυπνο. Ο Λάκης έκλεινε τα αυτιά του, πήγε πιο πέρα και άρχισε να κλαίει σιωπηλά. Τότε το λόγο πήρε ο Λάρης ο Σαλιγκάρης, και γεμάτος αγανάκτηση είπε: -Ντροπή σας, είστε αγενείς και κακότροποι. Πώς φέρεστε έτσι σε κάποιον που είναι σαν και εσάς και επιπλέον είναι ήρωας; -Σιγά μην είναι σαν εμάς; -Ήρωας, ήρωας γιατί; -Τι το ηρωικό έκανε; -Σιγά σε πιστέψαμε τώρα… -Άντε, φύγετε γρήγορα από το σπίτι μας, ακουγόταν από παντού οι φωνές από τις ανάγωγες, φαντασμένες ρώγες. Τότε το σοφό και λογικό σαλιγκάρι διηγήθηκε με το νι και με το σίγμα την ιστορία των συγγενών και φίλων του Λάκη και τον τρόπο που αντέδρασε και τελικά τους έσωσε από το σίγουρο τέλος τους στο πατητήρι. Από παντού ακούστηκαν χειροκροτήματα και ζητωκραυγές. -Μπράβο, μπράβο είσαι καταπληκτικός. -Ήρωας , ήρωας… -Ζήτω, ζήτω… -Πες μας τι πρέπει να κάνουμε σε ανάλογη περίπτωση, από τι κινδυνεύουμε; Έκπληκτος ο Λάκης από την αλλαγή στάσης των σταφυλιών αλλά ταυτόχρονα χαρούμενος, τους εξήγησε από τι κινδυνεύουν και τους τρόπους που μπορούν να προφυλαχτούν. Το τι έγινε εκείνο το βράδυ στον αμπελώνα, δεν περιγράφεται. Χοροί, τραγούδια, φαγοπότι ως το πρωί. Τρομερή και φοβερή φιλοξενία. 6
Ευρωπαϊκό πρόγραμμα e- twinning
Την άλλη μέρα οι δυο τόσο διαφορετικοί και ξεχωριστοί φίλοι, αφού χαιρέτησαν τους νέους τους φίλους τους, συνέχισαν το ταξίδι τους…
Οι μαθητές/μαθήτριες του Β2 του 3ου Δ. Σχ. Θεσσαλονίκης και η δασκάλα τους Νασιάρα Παρασκευή Φίλοι μας, του 1ου Δημοτικού Σχολείου Περαίας, η σκυτάλη σε εσάς. Η ιστορία των Λάκη και Λάρη δεν τελειώνει εδώ. Συνεχίστε με όπλο τη φαντασία σας την ιστορία μας. Καλή συνέχεια και καλή επιτυχία!
7
Ευρωπαϊκό πρόγραμμα e- twinning
Ολοήμερο – 1ο Δημοτικό Σχολείο Περαίας 3. Σε μια ρώγα από σταφύλι ... Ο Λάκης ο Σταφυλάκης και ο Λάρης ο Σαλιγκάρης, οι δυο καλοί φίλοι, έφυγαν με το χάραμα από τον αμπελώνα, όχι όμως πεζοπόροι, αλλά στα φτερά ενός σπουργίτι. Ήθελαν να δουν τον κόσμο από ψηλά. Πόσο φοβήθηκαν, όταν ο σπουργίτης άρχισε να πετά! Στην αρχή ζαλίστηκαν, νόμιζαν πως θα πέσουν και θα τσακιστούν. Όμως όταν συνήθισαν το ύψος και κοίταξαν κάτω όλα τους φάνηκαν υπέροχα. Η γη έμοιαζε με ζωγραφιά! Όλα ήταν μικροσκοπικά, τα σπίτια, τα δένδρα, οι άνθρωποι και ό,τι άλλο υπήρχε πάνω σε αυτήν. Άρχισαν να χοροπηδούν από τη χαρά τους και όπως ήταν φυσικό έχασαν την ισορροπία τους. Προσπάθησαν να κρατηθούν από τα φτερά του σπουργίτι και ξαφνικά βρέθηκαν να πέφτουν στο κενό κρατώντας από ένα πούπουλο ο καθένας. Πόσο τρόμαξαν! Όμως το πούπουλο, σαν αλεξίπτωτο, μείωσε την ταχύτητα της πτώσης τους και αργά αργά πλησίασαν τη γη. Δυστυχώς, όμως, ένα ξαφνικό αεράκι, παρέσυρε τα πούπουλα και οι δύο φίλοι βρέθηκαν μέσα στα νερά του μεγάλου ποταμού, που κυλούσε ορμητικά προς τη θάλασσα. “Βοήθειααααα, Βοήθειααααα! Δεν ξέρουμε κολύμπι! Θα πνιγούμε!”, φώναζαν. Μια νεροχελώνα τους άκουσε, τους λυπήθηκε, τους πήρε στην πλάτη της και τους οδήγησε στην όχθη. Ο Λάκης και ο Λάρης την ευχαρίστησαν και μουσκεμένοι ξάπλωσαν στον ήλιο για να στεγνώσουν. Ήταν πολύ κουρασμένοι και αμέσως αποκοιμήθηκαν. Ξύπνησαν από χαρούμενες φωνές παιδιών που τσαλαβουτούσαν μέσα στα νερά του ποταμού και τραγουδούσαν: “Σε μια ρώγα από σταφύλι έπεσαν οχτώ σπουργίτες και τρωγόπιναν οι φίλοι τσιριτρί τσιριτρό τσιριτρί τσιριτρό...” Ο Λάκης φοβήθηκε πολύ. Με τρεμάμενη φωνή ρώτησε το φίλο του: “Λάρη, θα με φάνε;” “Όχι, καημένε!”, του απάντησε ο Λάρης. “Τραγούδι, είναι. Τους στίχους τους έγραψε πριν πολλά χρόνια ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου και βρίσκεται στο βιβλίο του, Τα Ψηλά Βουνά.
8
Ευρωπαϊκό πρόγραμμα e- twinning
Είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο και ήταν κάποτε αναγνωστικό για τα παιδιά της Τρίτης τάξης του Δημοτικού Σχολείου. Σου προτείνω, όταν θα τελειώσει αυτό το ταξίδι μας, να το διαβάσεις! Θα σου αρέσει πολύ!” “Καλά, θα το διαβάσω κάποτε, αλλά για καλό και για κακό, ας φύγουμε από δω. Δεν ξέρεις καμιά φορά, τι γίνεται; Αν μας βρουν, ίσως να τους έρθει η όρεξη να με φάνε!” Οι δυο φίλοι απομακρύνθηκαν γρήγορα από το ποτάμι συνεχίζοντας το ταξίδι τους...
Τα παιδιά του Ολοήμερου και η δασκάλα τους ΑΝΝΑ ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ εύχονται στον Λάκη Σταφυλάκη και στον Λάρη Σαλιγκάρη “Καλό ταξίδι!”
9
Ευρωπαϊκό πρόγραμμα e- twinning
Τάξη Γ2 – 1ο Δημοτικό Σχολείο Περαίας 4. Ο Λάκης στον Όλυμπο! Ο Λάκης Σταφυλάκης και ο Λάρης Σαλιγκάρης συνέχισαν το ταξίδι τους. Κάποια στιγμή βρέθηκαν σε ένα αμπέλι με πράσινα και κόκκινα σταφύλια. Ήταν η εποχή που άρχιζε ο τρύγος. Ο Λάκης Σταφυλάκης είδε πολλούς συγγενείς των προ παππούδων του και χάρηκε πολύ. Σε μια γωνιά του αμπελιού είδαν και την κυρα – Μάρω, την αλεπού. Την πλησίασαν και έπιασαν φιλίες μαζί της. Εκείνη τους συμπάθησε και οι δυο φίλοι της είπαν για το όνειρό τους να γνωρίσουν τον κόσμο. Η κυρα – Μάρω ενθουσιάστηκε και αποφάσισε να ταξιδέψει μαζί τους, μιας και μπορούσε να τρέξει γρήγορα, ώστε να δουν όσο πιο πολλά μέρη μπορούσαν. Ο Λάκης Σταφυλάκης και ο Λάρης Σαλιγκάρης ανέβηκαν στην πλάτη της. Η κυρα – Μάρω έτρεξε σε νέα μέρη με τους νέους φίλους της, ώσπου έφτασαν σε ένα πανύψηλο βουνό. Το θαύμασαν και οι τρεις και αποφάσισαν να ανεβούν στην κορυφή του. Ώρες πολλές ανηφόριζαν. Θαύμαζαν την άγρια φύση του βουνού με τα ρυάκια και τις λιμνούλες που υπήρχαν εκεί. Ξαφνικά άκουσαν μουσική και τραγούδια από το πιο ψηλό σημείο του βουνού. Έτρεξαν γρήγορα προς τα εκεί και τι να δουν! Άνθρωποι ντυμένοι με χρυσά, λευκά και γαλάζια ρούχα διασκέδαζαν, χόρευαν, έτρωγαν και έπιναν. Όλοι μαζί τραγουδούσαν “Στου Μανώλη την ταβέρνα...” Άρχισαν να χορεύουν μαζί τους και να τραγουδούν. Περνούσαν υπέροχα! Όμως ο Λάκης Σταφυλάκης παρατήρησε έναν άντρα με σγουρά μαλλιά, ντυμένο στα λευκά. Γύρω από τα μαλλιά του κρέμονταν τσαμπιά από σταφύλια. Τον πλησίασε και τον ρώτησε πώς τον λένε και πού βρίσκονταν.
Εκείνος του είπε ότι βρίσκονταν στον Όλυμπο, στο παλάτι των δώδεκα Θεών και ότι ο ίδιος ήταν ο Θεός Διόνυσος, ο Θεός του αμπελιού και του κρασιού. Έπειτα του γνώρισε και τους άλλους Θεούς και ο Λάκης Σταφυλάκης χοροπηδούσε από τη χαρά του. Έτρεξε και είπε τα νέα στους φίλους του που χόρευαν χωρίς σταματημό. Και οι τρεις τους δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι βρίσκονταν ανάμεσα σε Θεούς. 10
Ευρωπαϊκό πρόγραμμα e- twinning
Ο Διόνυσος τους πρότεινε να μείνουν μαζί τους. Όλη μέρα θα γλεντούσαν πίνοντας κρασί, το αγαπημένο ποτό του Θεού και θα περνούσαν ξέγνοιαστα τον καιρό τους. Ο Λάκης Σταφυλάκης όμως και ο Λάρης Σαλιγκάρης ήθελαν να γνωρίσουν και άλλα μέρη. Έτσι αποφάσισαν να μείνουν για λίγο κι έπειτα να συνεχίσουν το ταξίδι τους στον κόσμο.
Αφού έμαθαν από τον Διόνυσο για την καλλιέργεια των αμπελιών, τον τρύγο, το πάτημα των σταφυλιών για να βγει ο μούστος κι έπειτα για τη ζύμωση ώσπου να γίνει το κρασί, ευχαρίστησαν τον Θεό για τη φιλοξενία του και συνέχισαν το ταξίδι τους.
Η κυρα – Μάρω όμως αποφάσισε να μείνει, μιας και είχε ξετρελαθεί με την ομορφιά του τοπίου, αλλά και με τα πολλά σταφύλια που μπορούσε να φάει άφοβα. Η Κωνσταντίνα Μιχαηλίδου, μαθήτρια του Γ2, που έγραψε την ιστορία, οι συμμαθητές, οι συμμαθήτριές της και η δασκάλα τους Τρυφωνία Κόγιου, εύχονται στον Λάκη Σταφυλάκη και στον φίλο του, Λάρη Σαλιγκάρη “Καλό ταξίδι!”
11
Ευρωπαϊκό πρόγραμμα e- twinning
Τάξη Δ1 – 1ο Δημοτικό Σχολείο Περαίας 5. Ο Λάκης στο όμορφο Αμπελοχώρι! Ο Λάκης ο Σταφυλάκης και ο Λάρης Σαλιγκάρης κατέβηκαν από τον Όλυμπο γεμάτοι γνώσεις. Έμαθαν για τον τρύγο, τον μούστο, το πατητήρι. Ήταν τόσο χαρούμενοι που με την κουβέντα ξεχάστηκαν. Ξαφνικά είδαν μπροστά τους μια πινακίδα που έλεγε προς Αμπελοχώρι.
Κοιτάχτηκαν αμήχανα και γεμάτοι περιέργεια αποφάσισαν να πάνε προς το χωριό. Στο χωριό συνάντησαν ανθρώπους χαρούμενους. Άκουγαν τραγούδια όπως το “Μπαίνω μες στ’
αμπέλι” και το “Αμπέλι μου πλατύφυλλο”. Άρχισαν να χορεύουν και κάποια στιγμή κουράστηκαν. Κάθισαν να ξεκουραστούν αλλά με τη άκρη του ματιού του ο Λάκης ο Σταφυλάκης είδε έναν παππού και γύρω του είχε παιδιά. -Μου αρέσουν οι ιστορίες είπε ο Λάκης. -Τι λες Λάρη να ακούσουμε την ιστορία, μπορεί να μας φανεί χρήσιμη στο μέλλον! -Να την ακούσουμε, έχω μεγάλη περιέργεια είπε ο Λάρης ! “Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα ελάφι και τριγύριζε στο δάσος. Ξαφνικά πετάχτηκαν μπροστά του κάποιοι κυνηγοί. Το καημένο το ελάφι φοβισμένο έτρεξε και κρύφτηκε κάτω από ένα αμπέλι που είχε πυκνό φύλλωμα. Οι κυνηγοί θύμωσαν πολύ που το έχασαν από τα μάτια τους.
12
Ευρωπαϊκό πρόγραμμα e- twinning
Το ελάφι μόλις ξεπέρασε τον φόβο του άρχισε να τρώει με μανία τα κληματόφυλλα! Δεν πέρασε πολύ ώρα και οι κυνηγοί συνάντησαν και πάλι το ελάφι. Δυστυχώς το ελάφι έτρεξε να κρυφτεί πάλι στο αμπέλι αλλά είχε φάει όλα τα φύλλα και οι κυνηγοί το έπιασαν…” Ο παππούς μόλις τελείωσε την ιστορία του έφυγε τόσο βιαστικά σχεδόν αόρατος χωρίς ο Λάρης και ο Λάκης να προλάβουν να τον ρωτήσουν ποιο ήταν το νόημα της ιστορίας. Αρχίζω και καταλαβαίνω το δίδαγμα της ιστορίας είπε ο Λάκης αλλά δε θα σου το πω. Καλύτερα να φύγουμε να συνεχίσουμε το ταξίδι μας. Και πού ξέρεις μπορεί να συναντήσουμε κανένα ελάφι και να το βοηθήσουμε αν κινδυνεύει χρησιμοποιώντας την ιστορία του περίεργου παππού ….
Οι μαθητές/μαθήτριες του Δ1 και ο δάσκαλός τους Μπογιατζής Χρήστος εύχονται στον Λάκη Σταφυλάκη και στον φίλο του, Λάρη Σαλιγκάρη ΄΄Καλό ταξίδι!΄΄
13
Ευρωπαϊκό πρόγραμμα e- twinning
Τάξη Β2 – 1ο Δημοτικό Σχολείο Περαίας 6. Το ταξίδι στην Αιτωλία! Το ταξίδι συνεχίζεται και οι δυο μας ήρωες θέλουν να γνωρίσουν κι άλλα μέρη. Ανέβηκαν, κατέβηκαν βουνά, διέσχισαν λιβάδια! Ο καιρός ήταν καλός και ο ήλιος έλαμπε. Ήταν αρχή της άνοιξης και η φύση γύρω τους ξεδίπλωνε τα καταπράσινα πέπλα της. Γύρω τους πετούσαν πεταλουδίτσες, κελαηδούσαν πουλάκια και όμορφα λαγουδάκια τους κρυφοκοιτούσαν με περιέργεια. Μετά από πολλή περιπλάνηση, αφού ανέβηκαν και κατέβηκαν ρεματιές και λαγκάδια έφτασαν σε ένα αδιέξοδο. Δεν υπήρχε τίποτα εκεί εκτός από μια γέφυρα που ήταν ασταθής και έτοιμη να σπάσει. Αφού οι ήρωες μας δε είχαν άλλη επιλογή, αποφάσισαν να διασχίσουν το πρώτο ξύλο της γέφυρας, ώσπου… ΚΡΑΚ!!! το ξύλο ράγισε, το σχοινί έσπασε και το ξύλο έπεσε μαζί με τον Λάρη Σαλιγκάρη και τον Λάκη Σταφυλάκη. Ο Λάρης ούρλιαξε, και ο Λάκης φώναξε: -Βοήθεια…! Τελικά προσγειώθηκαν σ΄ ένα σκοτεινό μέρος. Το μόνο φως που είδαν ήταν από μια ούτε πολύ μεγάλη ούτε πολύ μικρή τρύπα. Τότε έβγαλαν το κεφάλι τους έξω από την τρύπα και τι να δουν! Βρισκόντουσαν μέσα στο κόκαλο ενός αηδονιού που μέσα του ο Διόνυσος είχε βάλει τη ρίζα του αμπελιού για να το πάει δώρο στον βασιλιά της Αιτωλίας που τον φιλοξένησε. Πήδηξαν κι οι δυο έξω. Μόλις τους είδε ο Διόνυσος χάρηκε που ξανασυναντήθηκαν και άρχισαν να λένε για τις περιπέτειές τους. Τον ρώτησαν τι ήταν αυτό που κρατούσε και εκείνος τους εξήγησε ότι είναι ένα κόκαλο αηδονιού που έβαλε μια ρίζα αμπελιού να την προσφέρει στον βασιλιά της Αιτωλίας Οινέα για να γνωρίσει το αμπέλι και ό, τι μπορεί να γευτεί καθένας από αυτό.
14
Ευρωπαϊκό πρόγραμμα e- twinning
-Να έρθουμε κι εμείς μαζί σου; -Βεβαίως, αλλά μην κάνετε ζημίες. -Έγινε! Συμφώνησαν οι φίλοι μας, αλλά ήθελαν να μάθουν γιατί ο Διόνυσος έβαλε τη ρίζα αμπελιού μέσα στο κόκαλο. -Είναι μεγάλη ιστορία και θα σας την πω όταν βρούμε ένα μέρος να περάσουμε τη νύχτα, είπε ο Διόνυσος. Περπάτησαν λίγο, ώσπου έφτασαν σε μια σπηλιά. Εκεί άναψαν φωτιά και ο Διόνυσος τους διηγήθηκε πως θέλησε να κρατήσει ζωντανή τη ρίζα του αμπελιού και να μην ξεραθεί από τη ζέστη γι’ αυτό την έβαλε μέσα στο κόκαλο. Το ταξίδι για την Αιτωλία ήταν μακρινό. Χρειάστηκαν να βάλουν τη ρίζα του αμπελιού σε μεγαλύτερο κόκαλο λιονταριού, γιατί οι ρίζες μεγάλωσαν και θα ξεραινόταν. Κι όταν κι απ’ αυτό μεγάλωσαν περισσότερο το έβαλαν σε κόκαλο γαϊδουριού. Όταν έφτασαν στον Οινέα τους είπε: -Καλώς τον Διόνυσο και τους φίλους του! Είχατε καλό ταξίδι; -Ναι, και να φανταστείς ότι η γλάστρα του δώρου σου πήρε τρεις μορφές!!! -Τρεις μορφές; Τι εννοείς, Διόνυσε; -Εννοώ ότι το αμπέλι σου το έβαλα σε κόκαλο αηδονιού, σε κόκαλο λιονταριού, αλλά και σε κόκαλο γαϊδουριού!!! -Τέλεια! Θα με βοηθήσεις να φυτέψω το δώρο σου; -Βέβαια! -Πάμε στον βασιλικό μου κήπο! Εκεί καθώς φύτευαν τις ρίζες, ακούστηκε μια φωνή και τι να δουν! Κατά λάθος φύτεψαν και τον Λάκη τον Σταφυλάκη!!! Ο Διόνυσος γέλασε και αμέσως τον έβγαλε και ο Λάκης ηρέμησε. Η χώρα ήταν εύφορη και καρπερή και ο Λάκης και ο Λάρης έμειναν αρκετό καιρό κοντά στον βασιλιά Οινέα, όπου ήταν φιλοξενούμενοί του. Οι καρποί που βγήκαν τις επόμενες χρονιές από τα αμπέλια της Αιτωλίας γέμισαν τα βαρέλια του βασιλιά και των κατοίκων της πλούσιας γης. Ο βασιλιάς έκανε γλέντια στο παλάτι και οι χοροί και τα τραγούδια ακούγονταν σε όλη την όμορφη χώρα του.
15
Ευρωπαϊκό πρόγραμμα e- twinning
Πολλές φορές όμως τα αποτελέσματα δεν ήταν και τόσο ευχάριστα. Στην αρχή όλοι έπιναν κρασάκι και τραγουδούσαν σαν αηδονάκια. Στη συνέχεια αν έπιναν περισσότερο θύμωναν, φώναζαν και καβγάδιζαν και οι φωνές τους θύμιζαν το λιοντάρι που βρυχάται. Αν πάλι έπιναν περισσότερο κυλιόντουσαν κάτω και δεν μπορούσαν να σταθούν στα πόδια τους όπως κυλιέται κάτω το γαϊδούρι. Οι φίλοι μας θυμήθηκαν τον Διόνυσο και τα κόκαλα που μετέφερε το δώρο στον Οινέα. Λέει λοιπόν ο Λάρης ο Σαλιγκάρης στον Λάκη: -Μήπως οι χάρες των ζώων έχουν σχέση με το ζουμάκι αυτό που λέγεται κρασάκι; Τότε ο Λάκης ο Σταφυλάκης απάντησε: Όποιος λίγο κρασάκι πιει, σαν αηδονάκι κελαηδεί! Όποιος περισσότερο καταναλώσει σαν το λιοντάρι θα θυμώσει. Όταν συνεχίσει και πιο πολύ πιει σαν το γαϊδουράκι θα κυλιστεί. Γι’ αυτό καλό είναι στο κρασί, μέτρο να βάζει ο καθείς. Το κρασί να δοκιμάζει όχι να τον εξουσιάζει! Έτσι είναι φίλε μου Λάρη! Τι λες συνεχίζουμε το ταξίδι μας, νέους τόπους να γνωρίσουμε; -Φύγαμε, λοιπόν! Έτσι λοιπόν ο Λάκης Σταφυλάκης και ο Λάρης Σαλιγκάρης αφήνουν την Αιτωλία για να γνωρίσουν νέους τόπους και περιπέτειες. Οι μαθητές/μαθήτριες του Β2 του 1ου Δημοτικού Σχολείου Περαίας, που έγραψαν την ιστορία και η δασκάλα τους Αναστασία Παπαστεργίου εύχονται στους ήρωες καλό ταξίδι και ευχάριστες περιπέτειες…
16
Ευρωπαϊκό πρόγραμμα e- twinning
Τάξη ΣΤ΄ Αγγλικά - 1ο Δημοτικό Σχολείο Περαίας 7. Ταξίδι με προορισμό… το διάστημα! Στο δρόμο τους συναντούν ένα πελαργό. Οι δύο φίλοι, του εξιστόρησαν όλες τις περιπέτειές τους ως εκείνη τη στιγμή. Ο πελαργός ενθουσιάστηκε με αυτή την ιστορία και τους είπε ότι μπορεί να τους πάρει μαζί του και να τους μεταφέρει σε ένα μακρινό τόπο όπου εκτοξεύονται πύραυλοι στο διάστημα. Με χαρά και ενθουσιασμό οι δύο φίλοι ανέβηκαν επάνω στα τεράστια φτερά του και ξεκίνησαν με προορισμό το ακρωτήρι Κανάβεραλ. Το ταξίδι ήταν υπέροχο μέχρι τη στιγμή που έπεσαν σε μια τρομακτική θύελλα. Δυστυχώς, δεν μπόρεσαν να κρατηθούν από τον πελαργό και έπεσαν μέσα σε ένα πυκνό, υγρό δάσος πλατύφυλλων δέντρων. Προσγειωθήκαν σώοι και αβλαβής πάνω σε ένα θάμνο. Οι δύο φίλοι περίμεναν να ξημερώσει για να δουν που βρίσκονται. Το πρωί κοίταξαν τριγύρω και είδαν κάποια ντόπια, τροπικά φρούτα. Τους συστήθηκαν και ζήτησαν να μάθουν που βρίσκονται. Το πρώτο φρούτο που τους μίλησε ήταν το μούρο ακάι. Είχε ένα μαύρο-μωβ χρώμα και μεγάλωνε πάνω σε ένα φοίνικα. Τους είπε ότι βρίσκονται στην άκρη του τροπικού δάσους του Αμαζονίου. Ο Λάκης και ο Λάρης με μάτια ορθάνοιχτα, μαζί αναφώνησαν: «Στον Αμαζόνιο!» Οι δύο φίλοι εξήγησαν στο ακάι τι τους συνέβη και ότι πρέπει να συνεχίσουν το ταξίδι τους για το ακρωτήριο Κανάβεραλ. Τότε πετάχτηκε ένα άλλο φρούτο, το camucamu, ήταν ένα κίτρινο-καφέ μούρο που μεγάλωνε πάνω σε κλήμα όπως και ο Λάκης με την οικογένειά του. «Εγώ μπορώ να σας βοηθήσω!» τους είπε. «Ο φίλος μου, ο Παπαγάλος Αμαζόνας, με τη κίτρινη κορώνα, μπορεί να σας πάει όπου θέλετε καθώς είναι κοσμογυρισμένος». Έτσι λοιπόν και έγινε. Σύντομα οι φίλοι βρέθηκαν στο ακρωτήρι Κανάβεραλ, στη NASA. Ευχαρίστησαν τον παπαγάλο και γεμάτοι περιέργεια εξερευνούσαν το χώρο όταν συνάντησαν έναν αστροναύτη. Ο αστροναύτης συγκινήθηκε με την ιστορία τους και αποφάσισε να τους πάρει μαζί του στο διάστημα.
17
Ευρωπαϊκό πρόγραμμα e- twinning
Ο πύραυλος εκτοξεύτηκε και μετά από μία ήρεμη διαδρομή έφτασαν στον Δία. Ο Δίας ήταν ένα πολύ παράξενο μέρος. Δεν έμοιαζε σε τίποτα με την Γη μας. Τον εξερεύνησαν και ο αστροναύτης πήρε δείγματα μαζί του για μελέτη. Από τόσο μακριά η Γη τους φάνηκε τόσο μικρή μα και τόσο όμορφη. Οι δύο φίλοι κατάλαβαν πόσο μοναδική είναι αλλά και πόσο σημαντικό είναι να προστατεύουμε την Γη μας. Είναι το σπίτι όλων μας. Ξαφνικά, ένοιωσαν νοσταλγία και με χαρά ξαναμπήκαν στο διαστημόπλοιο για την επιστροφή. Όταν ξαναπάτησαν στη Γη, ευχαρίστησαν τον αστροναύτη και χώρισαν οι δρόμοι τους. Ο Λάκης και ο Λάρης εξουθενωμένοι βρήκαν ένα ήσυχο πάρκο και ξάπλωσαν στο δροσερό γρασίδι να ξεκουραστούν. Αύριο θα συνέχιζαν το ταξίδι τους. Οι μαθητές/μαθήτριες της ΣΤ΄ τάξης και η εκπαιδευτικός της Αγγλικής Γλώσσας Στεργιανή Αγιομαμίτου του 1ου Δημοτικού Σχολείου Περαίας εύχονται στον Λάκη και στον Λάρη «Καλή συνέχεια στο ταξίδι τους!»
18
Ευρωπαϊκό πρόγραμμα e- twinning
Τάξη Φυσικής Αγωγής (Β2) - 1ο Δημοτικό Σχολείο Περαίας 8. Το παιχνίδι του αμπελιού και του τρύγου! Ο Λάκης Σταφυλάκης και ο Λάρης Σαλιγκάρης συνέχισαν το ταξίδι τους και σύντομα βρέθηκαν σε μια όμορφη παραθαλάσσια πόλη. Την έλεγαν Περαία και θέλησαν να την γνωρίσουν καλύτερα. Καθώς περιπλανιόνταν στους δρόμους της έφθασαν σε ένα μεγάλο κτίριο, που σε μια πινακίδα έγραφε "1ο Δημοτικό Σχολείο Περαίας". Η πόρτα της αυλής ήταν μισάνοιχτη. Την έσπρωξαν και μπήκαν μέσα. Εκείνη τη στιγμή μια ομάδα παιδιών με τη γυμνάστριά τους την κυρία Φωτεινή σκέφτονταν ποιο παιχνίδι να παίξουν. Μόλις είδαν τον Λάκη και τον Λάρη τους καλοδέχτηκαν και τους προσκάλεσαν να παίξουν μαζί τους. Ας παίξουμε ένα παιχνίδι για το αμπέλι και τον τρύγο είπε ο Λάκης ο Σταφυλάκης στον Λάρη τον Σαλιγκάρη και στα άλλα παιδιά. Αμέσως συμφώνησαν όλοι. Χωρίστηκαν σε δυο ομάδες και πήραν δυο μεγάλα στεφάνια, το μπλε και το πράσινο, τα οποία θα παρίσταναν τα κοφίνια για το μάζεμα των σταφυλιών. Σκόρπισαν μπάλες μέσα στην αυλή, οι οποίες θα παρίσταναν τις ρώγες του σταφυλιού. Έχουμε 3 λεπτά είπε ο Λάκης. Όποια ομάδα μαζέψει τις περισσότερες μπάλες (ρώγες σταφυλιού) θα είναι η νικήτρια. Με το σύνθημα σκορπίστηκαν και επιδόθηκαν στο μάζεμα (τρύγο). Μόλις τελείωσε ο χρόνος συγκεντρώθηκαν όλοι στα στεφάνια τους (κοφίνια) και μέτρησαν τις ρώγες που τους αναλογούσαν. Ήταν ισόπαλοι! Τέλος κάθισαν κάτω από τη σκιά του μεγάλου πεύκου της αυλής να ξεκουραστούν. Χτύπησε το κουδούνι και τα παιδιά με τη γυμνάστριά τους κυρία Φωτεινή Αληπασαλή αποχαιρέτησαν τον Λάκη και τον Λάρη και τους ευχήθηκαν "Καλή συνέχεια!" Οι μαθητές/μαθήτριες της Β2 τάξης και η εκπαιδευτικός της Φυσικής Αγωγής Φωτεινή Αληπασαλή του 1ου Δημοτικού Σχολείου Περαίας εύχονται στον Λάκη και στον Λάρη «Καλή συνέχεια στο ταξίδι τους!»
19
Ευρωπαϊκό πρόγραμμα e- twinning
Τάξη Φυσικής Αγωγής (Ολοήμερο) 1ο Δημοτικό Σχολείο Περαίας 9. Φτιάχνω ένα τσαμπί σταφύλι ... Ντριν... Ντριν... Ντριν... ακούστηκε το κουδούνι του σχολείου. Ο Λάκης κοίταξε το ρολόι του. Ήταν 13:15, η ώρα που σχολούν οι μαθητές και οι μαθήτριες του πρωινού κύκλου και μένουν τα παιδιά του Ολοήμερου. Ο Λάκης και ο Λάρη αποφάσισαν να παραμείνουν στην αυλή του σχολείου, να περιμένουν τα παιδιά του Ολοήμερου να ολοκληρώσουν το μεσημεριανό γεύμα τους, να βγουν στην αυλή και να τα γνωρίσουν. Είχαν μάθει από τον Γιώργο, ένα μαθητή του Β2, που έμενε στο Ολοήμερο ότι στο πρόγραμμα του απογευματινού κύκλου εκείνης της ημέρας είχαν Γυμναστική με την κυρία Θεοδώρα, τη γυμνάστρια. Πολύ τους άρεσε το πρωινό παιχνίδι και ήθελαν να παίξουν ξανά και μετά να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Πρώτος ο Γιώργος βγήκε στην αυλή και σύντομα ακολούθησαν και τα άλλα παιδιά. Έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις και όλοι χαρούμενοι δέχτηκαν να παίξουν με τον Λάκη και τον Λάρη. Όμως ποιο παιχνίδι θα έπαιζαν; Αυτό ήταν το μεγάλο πρόβλημά τους. Φωνές και μαλώματα! Η κυρία Θεοδώρα, όμως, έδωσε τη λύση. Τους πρότεινε να παίξουν το παιχνίδι “Φτιάχνω ένα τσαμπί σταφύλι ...” , ήταν ένα παιχνίδι σκυταλοδρομίας με σκυτάλες και πιατίνια. Όλοι συμφώνησαν. Χωρίστηκαν με λάχνισμα σε δυο ομάδες. Κάθε ομάδα αποτελούνταν από 13 παίκτες. Αρχηγός της πρώτης ομάδας ήταν ο Λάκης και της δεύτερης ο Γιώργος. Ο Λάρη αποφάσισε να κάνει τον φωτογράφο, γιατί σαν σαλιγκάρι δεν θα έτρεχε πολύ γρήγορα και η ομάδα του θα έχανε. Ο Λάκης δεν είχε πρόβλημα με την ταχύτητα, γιατί σαν ρώγα από σταφύλι θα κυλούσε και θα έφτανε γρήγορα στο τέρμα. Κάθε ομάδα πήρε 12 πιατίνια ιδίου χρώματος και μια σκυτάλη. Με το σφύριγμα ξεκίνησε το παιχνίδι. Ο πρώτος παίκτης κάθε ομάδας κρατούσε στο ένα χέρι τη σκυτάλη και με το άλλο ένα πιατίνι. Έτρεχε και στο τέλος της διαδρομής άφηνε στο έδαφος το πιατίνι και επέστρεφε πίσω παραδίδοντας τη σκυτάλη στον επόμενο παίκτη. Ο επόμενος παίκτης συνέχιζε το παιχνίδι με τον ίδιο τρόπο. Σκοπός τους ήταν να σχηματίσουν ένα τσαμπί σταφύλι. Η σκυτάλη τοποθετούνταν από τον τελευταίο παίκτη (13ος) σαν κοτσάνι τσαμπιού. Η ομάδα που πρώτη θα σχημάτιζε το τσαμπί του σταφυλιού, θα ήταν η νικήτρια. Το παιχνίδι άρχισε και τελείωσε με φωνές ενθουσιασμού και επαναλήφθηκε αρκετές φορές. Κάθε φορά και άλλη ομάδα κατάφερνε πρώτη να σχηματίσει το δικό της σταφύλι. Η κυρία Θεοδώρα, μετρούσε: ένα – ένα, δύο – ένα, δύο – δύο ... τελικά, ισοπαλία, τρία – τρία και ο Λάρη με την φωτογραφική μηχανή αποθανάτιζε τις προσπάθειες των παικτών. Με το χτύπημα του κουδουνιού για τη λήξη του απογευματινού κύκλου του σχολείου, τα παιδιά και η γυμνάστριά τους, η κυρία Θεοδώρα αποχαιρέτησαν τους δύο φίλους και έφυγαν για τα σπίτια τους. Ο Λάκης ο Σταφυλάκης και ο Λάρη ο Σαλιγκάρης χαρούμενοι συνέχισαν το ταξίδι τους ... Οι μαθητές/ μαθήτριες του ΟΛΟΗΜΕΡΟΥ και η εκπαιδευτικός της Φυσικής Αγωγής Θεοδώρα Λάγου του 1ου Δ. Σχ. Περαίας εύχονται στον Λάκη και στον Λάρη «Καλή συνέχεια στο ταξίδι τους!» 20
Ευρωπαϊκό πρόγραμμα e- twinning
Τάξη Ε1 - 1ο Δημοτικό Σχολείο Περαίας 10. Ώρα για ξεκούραση και χαλάρωση... Οι δύο φίλοι ένιωσαν ιδιαίτερη χαρά για τις εμπειρίες που έζησαν μέχρι τώρα στο ταξίδι τους. Ταυτόχρονα όμως αισθάνθηκαν κούραση και ανάγκη για λίγη ανάπαυλα. Ο τελευταίος προορισμός τους, η παραθαλάσσια Περαία, ήταν ο ιδανικός τόπος για λίγη χαλάρωση. Το καλοκαίρι είχε προχωρήσει για τα καλά και η ζέστη ήταν αφόρητη. Η θαλάσσια αύρα τους οδήγησε στην παραλία της Περαίας. Η θάλασσα ήταν «λάδι», καθαρή, γεμάτη κοχύλια.
Χωρίς να χάσουν λεπτό φόρεσαν τα μαγιό τους και βούτηξαν στη δροσερή θάλασσα. Κολύμπησαν για πολλή ώρα και μετά πήραν την μπάλα τους και άρχισαν να παίζουν διάφορα παιχνίδια. Αφού έπαιξαν πολλά παιχνίδια και έκαναν αμέτρητες βουτιές, αποφάσισαν να ξεκουραστούν κάνοντας ηλιοθεραπεία. Φόρεσαν τα γυαλιά τους, τα καπέλα τους και άπλωσαν αντηλιακό στο σώμα τους, για να μην τους “κάψει” ο ήλιος. Η ώρα πέρασε και ο Λάκης ο Σταφυλάκης με τον φίλο του τον Λάρη το Σαλιγκάρη άρχισαν να πεινάνε. Λίγο πιο δίπλα υπήρχε μία ψαροταβέρνα που οι μυρωδιές της τους είχαν «σπάσει τη μύτη». Παρήγγειλαν πολλές θαλασσινές λιχουδιές και κρασί. Η χαρά τους ήταν απερίγραπτη. Είχαν ανάγκη αυτήν την ξεκούραση. Έφαγαν, ήπιαν, συζήτησαν και οργάνωσαν τη συνέχεια του ταξιδιού τους. Το ηλιοβασίλεμα υπενθύμισε στους δύο φίλους ότι η ώρα πέρασε και έπρεπε να ετοιμαστούν για τις νέες περιπέτειες. Βρήκαν ένα μέρος να κοιμηθούν, να ξεκουραστούν και το επόμενο πρωί ξεκούραστοι και ορεξάτοι να ξεκινήσουν για τον επόμενο προορισμό τους που ήταν … Οι μαθητές/ μαθήτριες του Ε1 και η εκπαιδευτικός Χατζηιωσηφίδου Υπατία του 1ου Δημοτικού Σχολείου Περαίας εύχονται στον Λάκη και στον Λάρη “Καλή συνέχεια στο ταξίδι τους!”
21
Ευρωπαϊκό πρόγραμμα e- twinning
Τάξη Μουσικής (Ολοήμερο) - 1ο Δημοτικό Σχολείο Περαίας 11. Όνειρο ήταν; «Αχ ! Τι ωραία που περάσαμε … Μου άρεσαν πολύ τα παιχνίδια στην αυλή του σχολείου αλλά και το μπάνιο στη θάλασσα!» είπε ο Λάκης στον φίλο του τον Λάρη. «Νιώθω μια γλυκιά κούραση και τα μάτια μου βαραίνουν» απάντησε ο Λάρης» Έτσι οι δύο φίλοι βρήκαν ένα ασφαλές και δροσερό μέρος, στο κλαδί μιας μουριάς κάτω από ένα φύλλο και τους πήρε ο ύπνος. Ένας ύπνος παράξενος γιατί, ω! τι περίεργο βρέθηκαν στο ίδιο όνειρο… Ήρθε, λέει, μια νεράιδα, πολύ όμορφη. Η φορεσιά της ήταν καμωμένη από αμπελόφυλλα, τα μαλλιά της σχημάτιζαν κύματα σαν αυτά της θάλασσας όταν φυσάει απαλό αεράκι, στα χέρια της ήταν πλεγμένα βραχιόλια από ρώγες σταφυλιού και κρατούσε ένα άδειο καλάθι. Με μια γρήγορη κίνηση πήρε τους δύο φίλους, τους έβαλε ανάμεσα στα αραχνοΰφαντα φτερά της και άρχισε να πετάει ανεβαίνοντας όλο και πιο ψηλά! Όταν έφτασε κοντά σε ένα μικρό άσπρο συννεφάκι σταμάτησε. Πιάστηκε από μια αόρατη κλωστή που κρεμόταν από το σύννεφο και είπε στους δύο φίλους: “Από εδώ μπορούμε να δούμε κάτω πολύ καθαρά, για κοιτάξτε….” “Πω, πω ,τι όμορφα που είναι!” είπαν με ενθουσιασμό. “Μα σε ποιον τόπο βρισκόμαστε;” ρώτησε ο Λάκης. “Στην Περαία” απάντησε η νεράιδα. “Μα δεν είναι έτσι η Περαία!” σχολίασε ο Λάρης. “Την βλέπουμε πως ήταν στα παλιά χρόνια” είπε η νεράιδα. “Είναι γεμάτη αμπέλια!” αναφώνησαν έκπληκτοι. “Να και οι αμπελουργοί, κατεβαίνουν όλοι μαζί κρατώντας τα καλάθια τους. Είναι έτοιμοι για τον τρύγο” είπε ή νεράιδα δείχνοντας προς τα κάτω. “Αυτή είναι η οδός Αμπελοκήπων! Καταλαβαίνετε τώρα γιατί ονομάστηκε έτσι” συνέχισε. “Σσς ... θαρρώ πως τραγουδούν… ακούστε!” σιγοψιθύρισε ο Λάκης. «Μπαίνω μες τ’ αμπέλι σαν νοικοκυρά … Πάμε κι εμείς να βοηθήσουμε, το μικρό καλάθι να γεμίσουμε, κόκκινα σταφύλια να τρυγήσουμε” τραγούδησαν με κέφι όλοι μαζί. Φσσσστ ... ένα ξαφνικό δυνατό αεράκι κούνησε το κλαδί που κοιμόταν οι δυο φίλοι. Ξύπνησαν, κοιτάχτηκαν για λίγο και άρχισαν να τραγουδούν: “Μπαίνω μες τ΄ αμπέλι…” Γέλασαν με την καρδιά τους. Ήταν νωρίς το απόγευμα… και πάντα αυτήν την ώρα, μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού, κάνει τη βόλτα του από εδώ ο δροσερός αέρας του πελάγους… Είναι ο ίδιος … εκείνος που στα χρόνια τα παλιά χάιδευε απαλά τους καρπούς των αμπελιών της περιοχής και αυτά με τη σειρά τους μας χάριζαν γλυκά σταφύλια και καλά κρασιά… Γεια σου Λάκη Σταφυλάκη, γεια σου Λάρη Σαλιγκάρη, τα παιδιά του Ολοήμερου σχολείου και η εκπαιδευτικός της Μουσικής κ .Πετκάκη Φωτεινή σας ευχόμαστε ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ! 22
Ευρωπαϊκό πρόγραμμα e- twinning
Τάξη Ε2 - 1ο Δημοτικό Σχολείο Περαίας 12. Ο Λάκης Σταφυλάκης και ο Λάρη Σαλιγκάρης στη Σκιάθο! Ο Λάκης ο Σταφυλάκης και ο Λάρη ο Σαλιγκάρης, αφού έπαιξαν ωραία παιχνίδια με τα παιδιά του 1 Δημοτικού Σχολείου Περαίας, κολύμπησαν στη θάλασσα, κοιμήθηκαν στο κλαδί μιας όμορφης μουριάς συνέχισαν το ταξίδι τους. Εκεί κοντά ήταν το Αεροδρόμιο Μακεδονία και πέρασαν από εκεί. - Μήπως να πάμε ένα αεροπορικό ταξιδάκι; είπε ο Λάκης. - Και δεν πάμε! Μας χρειάζεται λίγη ξεκούραση, απάντησε ο Λάρη. Είδαν πως υπήρχαν πτήσεις για Κύπρο, Σκιάθο, Χαβάη και Αμερική. Δύσκολη επιλογή. Τι να διαλέξουν; Αποφάσισαν να πάνε στην όμορφη Σκιάθο. Εκεί έχει και πολύ ωραία φαγητά και προπαντός ωραίο τσίπουρο, φτιαγμένο από γευστικά σταφυλάκια. Περιμένοντας στη σειρά διαπίστωσαν πως δεν είχαν διαβατήριο. Τώρα τι γίνεται; Τότε είδαν μια κυρία με μια τσάντα μισάνοιχτη. Σκέφτηκαν να πηδήξουν μέσα και να ταξιδέψουν κρυφά και φυσικά δωρεάν. Έτσι κι έκαναν. - Ευτυχώς βρήκαμε λύση. Καλά που ήταν και αυτή η τσάντα, είπε ο Λάρη και ο Λάκης συμφώνησε μαζί του. Την ώρα της πτήσης η κυρία άνοιξε την τσάντα της για να πάρει τα γυαλιά της. Ήθελε να διαβάσει το βιβλίο της και δεν έβλεπε. Παίρνοντας όμως τα γυαλιά της από τη μυστική θήκη είδε τον Λάκη και τον Λάρη. Ξαφνιάστηκε και πέταξε την τσάντα στο πάτωμα. Ο Λάρη και ο Λάκης πετάχτηκαν έξω από την τσάντα και ζαλισμένοι καθώς ήταν, πλησίασαν την κυρία για να της εξηγήσουν. -Συγγνώμη που σας τρομάξαμε. Απλά δεν είχαμε διαβατήριο και τρυπώσαμε στην τσάντα σας. Η κυρία κόντεψε να λιποθυμήσει, αλλά ευτυχώς συνήλθε γρήγορα. Να της μιλούν μια ρώγα από σταφύλι και ένα σαλιγκάρι δεν είναι ό,τι πιο συνηθισμένο. Πιάνοντας την κουβέντα με την κυρία, ο Λάκης και ο Λάρη, έμαθαν πως η κυρία λεγόταν Ευτέρπη και πήγαινε στο νησί για να επισκεφτεί την Ιερά Μονή Ευαγγελίστριας. Τότε έμαθαν και κάτι πολύ ενδιαφέρον, πως γύρω από τη Μονή υπήρχαν πολλά αμπέλια, που τα περιποιούνταν οι μοναχοί. - Θα ήταν καλό να μάθουμε τι τα κάνουν όλα αυτά τα σταφύλια που παίρνουν από τα αμπέλια, είπε ο Λάκης. - Εμένα θα με ενδιέφερε, αν θα μπορούσα να μασουλήσω κανένα φυλλαράκι τους. Με έχει πιάσει μια πείνα…, είπε ο Λάρη. Έφτασαν επιτέλους στο νησί και μαζί με την κυρία Ευτέρπη επιβιβάστηκαν σε ένα ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο για να πάνε στη Μονή. Όμως καθώς ανέβαιναν το βουνό το αυτοκίνητό τους έμεινε στο δρόμο. Στον δρόμο δεν υπήρχε ψυχή. Μόνο ένας μοναχός με ένα γαϊδουράκι πήγαινε αργά προς το μοναστήρι. Σταμάτησε και τους ρώτησε τι συνέβη και του εξήγησαν. Εκείνος προσφέρθηκε να τους βάλει επάνω στο γαϊδούρι και να τους πάει μέχρι τη Μονή. Επιτέλους έφτασαν στο μοναστήρι, όπου τους υποδέχτηκαν με χαρά οι υπόλοιποι μοναχοί. Ο Λάκης και ο Λάρη άρχισαν να ρωτούν τους μοναχούς ου
23
Ευρωπαϊκό πρόγραμμα e- twinning
διάφορα: πώς ζουν στη μονή, τι κάνουν κάθε μέρα, τι τρώνε, τι πίνουν και προπαντός τι κάνουν τα σταφύλια που παίρνουν από τα αμπέλια. Στην Ιερά Μονή Ευαγγελίστριας είδαν πως οι μοναχοί με τα σταφύλια των αμπελιών έφτιαχναν κρασί, τον λεγόμενο «Αλυπιακό Οίνο». Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης αναφέρει ότι: “είναι κατάλληλος να ανακουφίζει τας λύπας, τους καημούς και τα βάσανα του κόσμου τούτου”. Επίσης έφτιαχναν και ωραίο τσίπουρο, που το δοκίμασαν στο τραπέζι που τους ετοίμασαν οι μοναχοί, μαζί με μεζέδες τοπικούς. Έφαγαν παραδοσιακή χορτόπιτα και στο τέλος νόστιμα αμυγδαλωτά και το γλυκό του κουταλιού από αμύγδαλα το “άσπρο”, όπως το ονομάζουν οι Σκιαθίτες. Έπειτα από όλο αυτό το καταπληκτικό γεύμα, ο Λάκης και ο Λάρη, πήγαν στο λιμάνι της Σκιάθου για να πάρουν το καράβι. Αποχαιρέτησαν την κυρία Ευτέρπη που τους συνόδευσε ως εκεί . Εκείνη δεν θα έφευγε ακόμα από το νησί. Καθώς το καράβι απομακρυνόταν από το νησί ο Λάκης και ο Λάρη σκέφτονταν να επιστρέψουν στην όμορφη Περαία και από εκεί να συνεχίσουν το ταξίδι τους ... Οι μαθητές/μαθήτριες του Ε2 του 1ου Δημοτικού Σχολείου Περαίας, και ο δάσκαλός τους Ιωάννης Γιαννουλάκης εύχονται στους ήρωες Καλό ταξίδι και ευχάριστες περιπέτειες…
24
Ευρωπαϊκό πρόγραμμα e- twinning
Ολοήμερο - Δημοτικό Σχολείο Αγγελοχωρίου 13. Το τέλος του ταξιδιού! Το καράβι έφερε τους δυο φίλους, τον Λάκη και τον Λάρη, στην Περαία και από εκεί συνέχισαν το ταξίδι τους και έφτασαν σε ένα όμορφο τόπο, λίγα χιλιόμετρα μακριά, το Αγγελοχώρι. Θέλησαν να το γνωρίσουν και άρχισαν να τριγυρίζουν στους δρόμους του. Καθώς περπατούσαν, άκουσαν χαρούμενες φωνές και τραγούδια. Πλησίασαν και διαπίστωσαν πως είχαν φτάσει στο Δημοτικό Σχολείο του Αγγελοχωρίου. Κοίταξαν με περιέργεια από τα κάγκελα μέσα στην αυλή. Μια ομάδα παιδιών τραγουδούσε και χόρευε και μια κυρία με αθλητική ενδυμασία έδινε τις οδηγίες. Χτύπησαν το κουδούνι. Η κυρία με την αθλητική ενδυμασία τους άνοιξε και τα παιδιά έτρεξαν γύρω τους. Συστήθηκαν. Είπαν πως ήταν ο Λάκης Σταφυλάκης και ο Λάρη ο Σαλιγκάρης και πως είχαν ξεκινήσει πριν από αρκετό καιρό ένα ταξίδι, για να γνωρίσουν τον κόσμο και πως σκέφτονταν να επιστρέψουν πίσω, στον τόπο τους, γιατί ήδη είχαν επισκεφτεί πολλούς τόπους, είχαν αποκτήσει πολλές εμπειρίες και ήθελαν να καταγράψουν τις εμπειρίες τους για να μην ξεχαστούν, να ξεκουραστούν, να δουν τους δικούς τους και να προετοιμαστούν για νέες περιπέτειες. Τα παιδιά πάλι τους είπαν, πως ήταν μαθητές και μαθήτριες του Ολοήμερου Προγράμματος του Δημοτικού Σχολείου του Αγγελοχωρίου και πως μαζί με τη γυμνάστριά τους την κυρία Ευδοκία Κασούνη προετοιμάζονταν για τη γιορτή του τέλους της σχολικής χρονιάς 2016 -2017. Τους είπαν επίσης πως κατά τη διάρκεια της χρονιάς ασχολήθηκαν με ένα ενδιαφέρον πρόγραμμα “On a single berry of grapes...”, είχαν αποκτήσει πολλές και ενδιαφέρουσες γνώσεις για το αμπέλι και τα προϊόντα που παράγονται από αυτό, έμαθαν λαχνίσματα, έπαιξαν παραδοσιακά και θεατρικά παιχνίδια, έφτιαξαν κατασκευές, διάβασαν ιστορίες, μύθους, παραδόσεις, παροιμίες, έγραψαν ιστορίες και πως με κέφι τραγούδησαν τραγούδια και χόρεψαν χορούς που αναφέρονταν στο αμπέλι και πως μάλιστα εκείνη τη μέρα μάθαιναν το τραγούδι και το χορό “Μπαίνω μέσα στ’ αμπέλι... “. Τα παιδιά κάλεσαν τους δύο φίλους να τραγουδήσουν και να χορέψουν μαζί τους, οι οποίοι με χαρά αποδέχτηκαν την πρόσκληση. Όλοι μαζί χόρεψαν, τραγούδησαν, γέλασαν και διασκέδασαν μέχρι που χτύπησε το κουδούνι για τη λήξη του Ολοήμερου Προγράμματος. Ο Λάκης και ο Λάρης αποχαιρέτισαν τα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου Αγγελοχωρίου και τη γυμνάστριά τους κυρία Ευδοκία Κασούνη και πήραν το δρόμο της επιστροφής για το 87ο Δημοτικό Σχολείο Θεσσαλονίκης, την αφετηρία των ταξιδιών και περιπετειών τους. Οι μαθητές/μαθήτριες του Ολοήμερου και η εκπαιδευτικός της Φυσικής Αγωγής Ευδοκία Κασούνη του Δημοτικού Σχολείου Αγγελοχωρίου εύχονται στον Λάκη και στον Λάρη “Καλή επιστροφή στο 87ο Δημοτικό Σχολείο Θεσσαλονίκης!» 25
Ευρωπαϊκό πρόγραμμα e- twinning
Τάξη Β1, 87ο Δημοτικό σχολείο Θεσσαλονίκης 14. Αντί επιλόγου… Ο Λάκης Σταφυλάκης και ο Λάρης Σαλιγκάρης έφτασαν στο 87 ο Δημοτικό Σχολείο Θεσσαλονίκης, όπου τους καλοδέχτηκαν τα παιδιά του Β1 και η δασκάλα τους η κυρία Πολύμνια. Τι χαρές, τι πανηγύρια έγιναν εκείνη τη μέρα στο σχολείο δε λέγονται!!! Η τάξη τους άρεσε πολύ, καθώς είδαν πως τα παιδιά μάθαιναν πολλά πράγματα, τραγουδούσαν, γελούσαν, χόρευαν, ζωγράφιζαν και περνούσαν τέλεια! Ακόμη περισσότερο όμως τους άρεσε η αυλή του σχολείου. Εκεί έτρεξαν και έπαιξαν με την ψυχή τους, μαζί με τα παιδιά. Αποφάσισαν λοιπόν να μείνουν εκεί για πάντα. Τα παιδιά όμως τους είπαν πως σε λίγες μέρες κλείνει το σχολείο, για τις καλοκαιρινές διακοπές.
- Λοιπόν Λάκη τι λες να κάνουμε -
-
τώρα; Ξέρεις Λάρη, πέρασα πολύ ωραία σε κάθε περιπέτειά μας, αλλά μου έλειψε ο αμπελώνας μας, το σπίτι μου, τα αδέρφια μου, οι γονείς μου, οι φίλοι μας! Αχ, κι εμένα! Μήπως ήρθε η ώρα να γυρίσουμε πίσω; Ναιιιιιιι! Άντε, πάμε να αποχαιρετίσουμε τα παιδιά και να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής! Αυτή την εποχή ο αμπελώνας μας είναι πολύ ωραίος! Ο καλοκαιρινός ήλιος φωτίζει σαν πύρινη μπάλα και τα φύλλα του αμπελιού λάμπουν στο φως του! Πάμε, πάμε, ξαφνικά δεν μπορώ να περιμένω ούτε λεπτό!!!
Οι δυο φίλοι αποχαιρέτισαν τα παιδιά του Β1 του 87ου Δημοτικού και γεμάτοι εμπειρίες, περιπέτειες και νέες γνώσεις, πήραν το δρόμο του γυρισμού. Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!!!
Τέλος 26