Φωτογραφίζω για να θυμάμαι το μέλλον. Μαζεύω τις σιωπές του χρόνου και ανατρέφω τις δικές μου. Μόνη μου γνώση πως ό,τι υπάρχει, έχει τη μέρα του και τη νύχτα, ασχέτως ώρας. Δεν μετράω, δεν υπολογίζω, δε λογαριάζω τιμές και δείκτες. Ισορροπώ αυτό που βλέπω με αυτό που θέλω να δω και προχωράω. Άλλοτε τρομάζω και άλλοτε εκπλήσσομαι με τη θέληση των σκιών να ζήσουν. Φωτογραφίζω για να ονειρεύομαι. Σκορπίζω τις φωνές του χώρου και σβήνω τις δικές μου. Μόνη μου γνώση πως ό,τι δεν υπάρχει, νυχτώνει διαρκώς, ασχέτως ώρας.
Μαρία Κοσσυφίδου