Poppunt Magazine 28 by VI.BE

www.poppunt.be

MAGAZINE28

DJ Stuff Underworld Popadvies Repetitieruimtes Poppunt en de Rock Rally

Arsenal

music-o-holics popadvies tips dossier terugblik tuig zoekertjes

driemaandelijks maart-april-mei 2006 P109079 Afgiftekantoor Gent X

PUB KEY MUSIC

VOOR WOORD

Vriendschappen, Bloed. Zweet. Tranen. ’t Is een lethal combination, maar ze werkt. Getuige daarvan, dit eerste Poppunt Magazine van 2006. En – misschien een beetje laat – we wensen jullie natuurlijk nog allemaal het beste voor dit jaar. Voor Poppunt is 2006 alvast goed begonnen. En iedereen weet dat dit ook half gewonnen betekent. ’t Klinkt misschien wat cryptisch, maar verder in dit magazine zal je weten waar we zoal een hand in hebben, en het is niet mis. En daarnaast? Rode draden alom! Die vertrekt bij Arsenal, het Belgische antwoord op slecht weer en bad vibes, en trekt zich via een zonnige tour in het buitenland en een gezellige koffieklets met de heren van Underworld langs de frêle, maar uiterst sympathieke Amerikaanse Tracy Bonham, om zich via een samenwerking met HUMO’s Rock Rally en KBC rond de hals van industrial-pioneer en enfint terrible avant la lettre Luc Van Acker en de peter van het 100% Puur-traject Sioen te draaien en zo de de plas over te steken naar de Red Bull Music Academy, voor een paar lessen muziekeducatie. Om maar te zeggen, het gaat de goede kant op. Omdat we geloven in wat we doen. Omdat muziek de zeden verzacht en omdat dit in deze woelige tijden meer dan nodig is. De lente komt eraan. De sappen beginnen te stromen. En wij blijven, samen met jullie, dromen. Grote groet, Voor de redactie, Sven Hoofdredacteur Poppunt Magazine

Poppunt Magazine is het driemaandelijkse tijdschrift van Poppunt vzw. Dagelijks geeft Poppunt praktisch en sociaal-juridisch advies aan muzikanten en dj’s. Onze jaarlijkse Muzikantendag schotelt je een hele dag workshops, infosessies en demofeedback voor, terwijl het interprovinciale vervolgtraject 100% Puur: Pop uit de Provincies jonge bands op tientallen podia zet. On line zijn we ook enorm actief: samen met Studio Brussel onderhouden we het on line demoforum Demopoll. Ondertussen proppen we onze website vol gegevens over alles wat beweegt in het poplandschap, zodat iedereen mekaar weet te vinden. Welkom op www.poppunt.be - 02/5049900 - info@poppunt.be !

POPPUNT maart-nummer Redactie: Sven De Potter, Luc Nowé, Tijs Vastesaeger, Els Michiels, Katrien Molenberghs, Peter Zwertvagher, Jan Vanderhaeghen, Eva Keustermans, Liesbeth Vlerick, Nathalie Van Laecke, David Zegers, David Tampère Fotografie: Koen Bauters Vormgeving: C2A - 0477/97 97 67 Oplage: 5000 exemplaren Verantwoordelijke Uitgever: Luc Nowé, POPPUNT vzw, Kartuizersstraat 19/7, B-1000 Brussel Abonnementen: Abonneer je op Poppunt Magazine door E 12 over te maken op rekeningnummer 413-9292181-26 met vermelding ABO2006.

MUSIC-O-HOLICS: Arsenal. Eén van onze mannen trotseerde wind en regen en trok naar de Nijdrop in Opwijk voor een exotische babbel met John Roan en Hendrik Willemyns, de drijvende krachten achter Arsenal. De zon begon spontaan te schijnen.

DJ-STUFF: Underworld! Goede wijn behoeft geen krans. Maar wel dance! En, tipje van de sluier over de meest recente en toekomstige Red Bull Music Academy.

TIPS: Onze charmantste journaliste had een fijn onderhoud met Thomas De Prins en David Poltrock, mannen die lyrisch vertellen over een piano forte, een klavecimbel en een Fender Rhodes.

DOSSIER: Wij wilden wel eens weten hoe je een kunstig cd-hoesje ontwerpt. Liepen we toch wel niet Tom Boute tegen het lijf zeker; hij maakt de hoesjes voor Sioen, Absynthe Minded en DeLaVega...

PASPOORT: Dames en heren, posters en meer van dat fraais: The Blackbox Revelation en Larsson, toekomstige brokkenmakers.

FOCUS: VZW Repetitieruimtes: Eindelijk! Het nijpende tekort aan repetitieruimten

TIPS: Een paar maanden geleden trok de Amerikaanse singer-songwriter Tracy Bonham door Europa, met in haar koffers een tiental fantastische songs. Poppunt kon haar voor haar concert in de Gentse Handelsbeurs even spreken. Wij waren wel eens benieuwd naar de ervaringen van een vrouw in een overwegend mannelijke pop- en rockomgeving.

lijkt voorbij! VZW Repetitieruimtes zorgt voor plaatsen waar groepen lekker loos kunnen gaan!

FOCUS ROCK RALLY 20 100% PUUR 24 JONGE WOLVEN 31 TERUGBLIK 32 RAPPORT 38 REDBULL MUSIC ACADEMY 40 SNICKERS SK8NUTS 50 ZOEKERTJES 57

MUSIC -O-HOLICS

‘Onze muziek zal altijd a Het multiculturele buikgevoel van John Roan en Hendrik Willemyns

Arsenal speelt er een dj-set in de aftershow van Dear Leader, de nieuwe groep van voormalig The Sheila Divine-frontman Aaron Perrino die ook zijn stem leende aan enkele nummers op Outsides, Arsenals succesvolle tweede die in mei vorig jaar gereleased werd. Terwijl we wachten op de twee frontmannen – ze zitten vast in een file op de ring rond Brussel; ook dat is België op een vrijdagavond – zien we Rockvonk-winnaars Larsson - die het voorprogramma van Dear Leader verzorgen - soundchecken. In het oog te houden die band. Ruim een uur later komt men ons melden dat Hendrik en John zijn gearriveerd. In de backstage van ‘de Nijdrop’ heerst een zenuwachtige drukte. De mannen van Dear Leader zitten in een druk gesprek verwikkeld – Hendrik Willemyns staat tijdens het interview trouwens regelmatig op om even te gaan meepraten – een cameraploeg van Ring-TV loopt binnen en buiten. Door de muren klinken de bassen van Larsson die net aan hun set begonnen zijn. We moeten voortmaken. De aanwezigheid van Aaron Perrino ontlokt ons een eerste vraag.

Foto: Koen Bauters

Hoe komt de voormalige frontman van het ruige The Sheila Divine op een plaat van het subtiele en doorgaans rustige Arsenal terecht? Hendrik Willemyns: “John en ik zijn beiden al jaren grote fans van The Sheila Devine. The New Parade, hun debuutplaat, was fantastisch. We hebben daarom gewoon onze stoute schoenen aangetrokken en Aaron een mailtje gestuurd met de vraag of hij wou zingen op een aantal van onze songs. We hebben heel snel een positief antwoord gekregen.”

Het is vrijdagavond. Het is midden februari. Het is België. Het is koud en het regent pijpenstelen. Een rit langs kronkelige, donkere wegen brengt ons in het landelijke Opwijk waar een ontmoeting met Hendrik Willemyns en John Roan van Arsenal op het programma staat, ironisch genoeg één van de meest zuiders en warm klinkende Belgische bands van het moment. We draaien een onverlicht parkeerterrein op en melden ons even later drijfnat aan bij de deur van Jeugdhuis Nijdrop.

Waren jullie dan niet bang dat de zangstijl van Perrino niet zou matchen met hun eigen sound? John Roan: “Eigenlijk niet. Het is gewoon onze manier van werken. We maken eerst altijd een aantal demotracks en die sturen we op naar de zanger in kwestie. We geven alleen mee welke sfeer we ongeveer beogen maar verder zijn de gastzangers volledig vrij. Ze moeten zich comfortabel voelen bij wat ze doen. Als de demo-tracks met de stem opnieuw terugkomen, gooien we eerst alle basistracks weg. Daarna bouwen we de song rond de stem volledig opnieuw op.” Hendrik Willemyns: “We kiezen misschien niet altijd de meest evidente stemmen, maar we weten wel wat we

d als Arsenal klinken’ met die stemmen moeten doen. We hebben bijvoorbeeld ooit nummers opgenomen met Stijn Meuris, voor ons niet echt een evidente keuze. Maar door het overlijden van zijn vriendin zijn ze jammer genoeg nooit afgewerkt.” Hebben jullie eigenlijk een zeg over de teksten? Hendrik Willemyns: “Neen, daar willlen we ons niet mee bemoeien. Het is een vraag die veel wordt gesteld, wat ik een beetje raar vind als je weet dat we al met Chinese, Malinese, Puertoricaanse, Braziliaanse of Engelse gastzangers hebben gewerkt. We kunnen onmogelijk al die talen zelf meester zijn, dus lijkt het me evident dat ook de zangers verantwoordelijk zijn voor de teksten. De teksten eerst in het Nederlands schrijven en dan laten vertalen, lijkt me een beetje ridicuul. Hoe weten wij immers of zo’n vertaling goed zal klinken.” Niet zomaar Afrikaanse of ZuidAmerikaanse muziek Op de achtergrond zien we groepsleden van Dear Leader regelmatig richting ijskast wandelen voor een Jupiler. Het Belgische bier mist zijn uitwerking niet en de sfeer wordt langzaam maar zeker uitgelatener. Hoe leerden Hendrik Willemyns en John Roan elkaar kennen? John Roan: “Samen met een vriend organiseerde ik vroeger technoparties in de oude Democrazy in Gent. We hebben zo een aantal feesten gedaan met wisselende line-ups. We nodigden ook altijd een live techno-act uit. Op een avond was dat Clutch Assembly, het project waar Hendrik toen mee bezig was. We zijn backstage in gesprek geraakt en daar blijven plakken. Bleek dat we ongelooflijk veel gemeen hadden. We hoorden niet alleen dezelfde platen graag, we hoorden ook dezelfde nummers op die platen graag. Verder hadden we vrijwel op hetzelfde moment de overstap gemaakt van zware gitaarmuziek naar elektronische muziek. Het klikte daarom onmiddellijk.” Hendrik Willemyns: “Ik vond het bijvoorbeeld jammer dat ik geen zware gitaren kon spelen, terwijl John zich op dat vlak wel kon uitleven binnen zijn toenmalige groep. John was dat dan weer beu en wou meer met dancemuziek bezig zijn, wat dan weer mijn specialiteit was. In het begin hebben we nog geprobeerd om beide te mengen, techno met heavy gitaarwerk. Het werkte niet echt. (lacht)”

Arsenal heeft in de loop der jaren een heel eigen sound ontwikkeld – een mix van Braziliaanse en Afrikaanse klanken, vermengd met hiphop, triphop, house of rock – waar alleen zij een patent op lijken te hebben. Hoe is die sound eigenlijk tot stand gekomen? John Roan: “We wisten vooraf zeker niet hoe Arsenal zou of moest klinken. Het is spontaan in die richting geëvolueerd. Onze eerste songs waren trouwens deep-house-nummers met de stem van een Brussels soulzanger erbovenop. Dan leerden we toevallig Mario Vitalino dos Santos kennen in de gang van ons appartementsgebouw. Hij bleek ook muzikant te zijn. Toen we hoorden hoe goed hij was, hebben we onmiddellijk gevraagd of hij geen zin had om samen iets te doen. Uit die eerste samenwerking is A Volta geboren. We waren best wel tevreden met het resultaat, en toen we aan Obeyo Soul begonnen zijn we bewust naar dergelijke stemmen op zoek gegaan. Naast Mario kenden we ook een muzikant uit Mali en die hebben we dan ook gevraagd.” Hendrik Willemyns: “Ik vind wel dat we er telkens een originele draai aan hebben gegeven. We gebruiken dan wel zuiderse stemmen en dwepen met die zuiderse sfeer, maar toch heeft onze muziek een eigenheid, los van het evidente van Afrikaanse of Zuid-Amerikaanse muziek. Onze muziek klinkt niet strikt Malinees of Braziliaans. Ik denk dat we zeker niet in de clichés vervallen, zoals dat met sommige wereldmuziek wel het geval is. We kunnen met eender wie, uit eender welke cultuur samenwerken, het zal altijd als Arsenal klinken. Dat is misschien onze grootste verdienste.” Over alcohol en muziek Voor de opnames van Outsides trokken jullie naar het zuiden van Frankrijk. Ook nu staat er weer een nieuwe reis op het programma. Jullie vertrekken begin maart voor twee weken naar Karlstad in Zweden om er nieuwe nummers op te nemen. Hoe ziet zo’n ‘opnamereis’ er uit? John Roan: “We huren ter plekke een huisje en verhuizen onze volledige studio naar daar. Het is een soort muzikale retraite. We sluiten ons op om alleen maar met muziek bezig te zijn. Deze keer nemen we ook onze eigen drank mee want ginds is alles peperduur.” Euh.... Hendrik Willemyns: “Ik vind dat alcohol

een invloed heeft op de manier waarop je muziek maakt, wat anderen daar ook van denken. Er is een verschil tussen de soorten alcohol die je drinkt en de manier waarop je muziek maakt. Wijn geeft een heel andere vibe dan bijvoorbeeld bier. Ik denk dat wijn echt de passende drank is voor Arsenal.” Hebben jullie eigenlijk een vaste taakverdeling als jullie samenwerken? Hendrik Willemyns: “We schrijven de songs samen maar John bespeelt de instrumenten. Hij heeft de gave om uit elk instrument iets bruikbaars te halen. Zelfs uit instrumenten die hij eigenlijk niet kan bespelen, haalt hij dingen die niemand anders eruit haalt. Nu nemen we bijvoorbeeld een drum mee naar Zweden en, alhoewel John geen drummer is, weet ik zeker dat hij er weer iets fantastisch mee gaat doen. Ik ben dan weer de computer- en synth-man, en diegene die de programming doet.” En gebeuren die opnames altijd in perfecte vrede en harmonie?

�

MUSIC -O-HOLICS

Denken jullie dat het barre winterklimaat in Zweden een invloed zal hebben op jullie muziek? John Roan: “Dat hopen we in ieder geval. Het is onze derde plaat en eigenlijk zou het makkelijk zijn om op dezelfde manier verder te doen. We willen echter voortdurend nieuwe paden betreden en de verandering van omgeving moet ons daarbij helpen. Of de plaat dan donkerder zal zijn? Het zou kunnen van wel, maar dat weten we eigenlijk niet. We weten vooraf ook nooit hoe de omgeving en het klimaat op ons zullen inwerken.” Hendrik Willemyns: “We hopen onszelf in Zweden opnieuw heruit te vinden. Vandaar die verandering van omgeving, om de switch beter te kunnen maken en onszelf te resetten. Het kan dus alle kanten uitgaan. Het kan heel Afrikaans worden, of dan weer niet, instrumentaal, whatever…” Regelmatig bijschaven De muziek van Arsenal is het resultaat van intensief studiowerk. Live staat er echter steeds een hechte band op het podium die de laatste jaren al menige zaal en festival in vuur en vlam zette. Hoe gebeurt die overstap van plaat naar live-muziek? John Roan: “We werken ondertussen al een tijd samen met een vaste kern van muzikanten waarop we steeds kunnen rekenen. Omdat het onmogelijk is om altijd beroep te doen op de gastzangers, en dat zijn er ondertussen nogal wat (Mario Vitalino dos Santos, Gabriel Rios, Balo (Starflam), Aaron Perrino…, nvdr.), nemen Leonie, onze zangeres, en ik altijd de zang voor onze rekening. De meeste van onze muzikanten worden pas geconfronteerd met de plaat als ze al uit is. We gooien de muziek dan gewoon in de groep en zien wat er uitkomt. Het kan dus best zijn dat een nummer live net iets anders klinkt dan op de plaat omdat iedereen zijn eigen inbreng heeft. De eerste concerten zijn daarom tests. We merken snel wat er wel en niet werkt, en waaraan nog moet

Foto: Koen Bauters

Hendrik Willemyns: “We durven in de studio inderdaad al eens boel te maken, maar dat heeft dan meestal helemaal niets met onze muziek te maken. We hebben veel gemeen, maar er zijn ook wel wat karakteriële verschillen. Als je heel de tijd zo kort op elkaar leeft dan kan dat al eens vonken geven. Muzikaal klikt het echter vrijwel altijd. Als ik iets echt niet okee vind, dan zal John dat meestal ook vinden, en omgekeerd.”

gewerkt worden. De muziek wordt dus regelmatig wat bijgeschaafd.” Ondanks het succes van Arsenal, zijn jullie geen fulltime muzikanten. jullie oefenen beiden nog een ander beroep uit. Waarom? John Roan: “We zijn inderdaad niet fulltime met onze muziek bezig. Ik ben zelfstandige en Hendrik werkt freelance zodat we gelukkig zelf kunnen beslissen

” Ik denk dat we zeker niet in de clichés vervallen, zoals dat met sommige wereldmuziek wel het geval is. We kunnen met eender wie, uit eender welke cultuur samenwerken, het zal altijd als Arsenal klinken. Dat is misschien onze grootste verdienste.”

wanneer we muziek maken. Sommige beroepsmuzikanten zullen daar misschien op neerkijken, maar ik bekijk het anders. Omdat we niet financieel afhankelijk zijn van onze muziek hebben we net meer vrijheid om met die muziek te doen wat we willen. We moeten niet zo nodig rekening houden met ons publiek, met het label, enz. We kunnen het ons permitteren om rustig aan onze muziek te werken zonder druk van buitenaf. Dat is een ongelooflijke luxe. De combinatie is soms best vermoeiend, maar we hebben het er voor over.” Tot slot willen we toch nog weten waar jullie naam vandaan komt,

aangezien we ons toch moeilijk kunnen voorstellen dat het iets te maken heeft met die Londense voetbalclub. Hendrik Willemyns: “Al jaren worden we geassocieerd met die voetbalploeg, al heeft het er niets mee te maken. We wilden een korte en krachtige naam, die ook een beetje happy zou klinken én die een soort tegengewicht zou zijn voor onze muziek. Als je bijvoorbeeld in een hardrock-goep speelt is het al te evident om je groep Razorblade of Betonmolen te gaan noemen. Wij wilden die weg niet inslaan en daarom komt Arsenal van wapen’arsenaal’, een munitiedepot, iets wat je totaal niet associeert met onze muziek, waardoor het net weer interessant wordt, vind ik. Al kan onze groepsnaam natuurlijk ook te maken hebben met het feit dat er vlakbij de studio waar we onze eerste plaat opnamen, heel wat wegwijzers stonden naar het Arsenaal. Wie zal het zeggen.” Het interview eindigt hier. Er moeten nog foto’s gemaakt worden en beide heren willen ook Aaron Perrino met zijn nieuwe band nog aan het werk zien. Buiten valt de regen nog steeds met bakken uit de hemel. Op weg naar de wagen proberen we haastig de plassen te ontwijken. Onderweg zetten we Saudade nog eens op. Als die moessonregens nu toch maar eens zouden ophouden. Peter Zwertvagher

Links: http://www.arsenal-music.com

��

STUFF

Underworld:

Beatboxen.

“We houden het in elk geval al langer uit dan Garfunkel.” B – Simon t – k – ten –B – t – k .... Vorig jaar deed Underworld ons land aan, de band die dance een andere richting uitstuurde en miljoenen mensen overal ter wereld tot dansen aanzette. Omdat wij altijd en overal willen bijzijn – als het met muziek te maken heeft tenminste – versierden we een interview met de Underworld-posse. Rick Smith, Karl Hyde en Darren Price. We stuurden één van onze dames op hen af. En daar hadden de mannen niet van terug. Ze pakte hen met haar charme namelijk feestelijk in.

“Na 26 jaar werken met platenfirma’s wilden we onze muziek uitbrengen wanneer wij er zin in hadden.”

Terwijl Rick en Darren een potje voetbal kijken (Engelsen!), neemt Karl de honeurs waar. De enigmatische frontman blijkt een charmante gentleman die me koffie aanbiedt en lyrisch wordt bij de muzak die uit de boxen in de lounge sijpelt. Karl, jij en Rick maken als Underworld al 26 jaar elektronische muziek. Jullie stonden vorig jaar voor de derde keer op I Love Techno. Ligt de sleutel van jullie succes in jullie absorptievermogen? Het ontdekken van nieuwe bands, inspiratie opzuigen en die gebruiken om jullie positie te verzilveren? Karl Hyde: “Nieuwe bands vormen zeker een bron van inspiratie. De voorbije jaren waren vooral Darren Emmersons contacten met de dancewereld essentieel. Nu zijn het vooral onze vrienden bij de radio en op het net die ons tippen. De mensen van het productieteam van wijlen John Peel, Steven Hall bij JBO (Underworlds platenlabel), Sven Väth,… zij voeden ons. Dat is noodzakelijk, want naarmate we ouder worden, zijn we toch iets kieskeuriger geworden qua interesses. We hebben allemaal een gezin en een job. De tijd die we daar niet spenderen, gaat naar het creëren van nieuwe dingen.” Je zegt dat jullie platenjunks zijn, maar toch besloten jullie om de nieuwe ‘plaat’ niet op vinyl uit te brengen. A lovely broken Thing valt enkel te downloaden via jullie site. Vanwaar die ommezwaai? Karl Hyde: “Er zijn verschillende redenen: na 26 jaar werken met platenfirma’s wilden we onze muziek uitbrengen wanneer wij er zin in hadden. We zaten op dat moment zonder duidelijke platendeal en daarom dachten we: waarom proberen we het gewoon niet eens zo? Door onze muziek op deze manier uit te brengen, geven we veel meer: alle muziek, alle artwork, een fotogalerie en een verhaal bij de foto’s. Je krijgt een totaal bouwpakket. En dat zal gebeuren bij elke release via het internet. Eigenlijk gaan we een beetje terug naar de tijd van de piraterij (lachje). We zien onze webradio een beetje als de piraatradio’s van weleer. Een terugkeer naar de goede oude tijd toen we platen verkochten vanuit de autokoffer begin jaren ’90.”

Underworld keert een beetje terug naar de underground? Karl Hyde: “Ergens wel. Maar door zo te werken, maken we de muziek toegankelijk voor iedereen waar ook ter wereld. Vroeger luisterde je simpelweg niet naar dingen die niet bij de plaatselijke platenboer te vinden waren.” Hoe zit het met de vormgeving van jullie werk? Tijdens jullie shows zijn visuals een belangrijk onderdeel en jullie wonnen al prijzen met het artwork van jullie platen. Hoe zit dat met het River Run project waarvoor geen hoes bestaat? Karl Hyde: “Dat is nu het fantastische aan onze nieuwe aanpak. De vormgeving van onze platen kost handenvol geld. Ik vind daarom dat die kwalitatief hoogstaand moeten zijn. Maar er loopt altijd wel iets fout. Ofwel printen ze het niet zoals ik het wil, ofwel zit er een vervelend randje omheen dat er niet hoort en moet alles teruggestuurd worden, de kosten lopen zo nog hoger op. Of het aantal bladzijden dat je mag gebruiken is beperkt, wat ik belachelijk vind. Dus dachten we: waarom maken we niet iets dat je kan downloaden en kan veranderen in wat je wil? Met het artwork dat je met “A lovely broken Thing” kan downloaden, kan je een poster ter grootte van een muur maken. Of een pin, een pet. We geven met elke release over het net verschillende hoezen en fotogalerieën mee. De filosofie erachter is de volgende: toen we jong waren en platen gingen halen, waren dubbel-LP’s altijd de beste. Omdat je uren langer kon kijken naar alle coole stuff die erop stond terwijl je naar de muziek luisterde. Dat zijn we nooit vergeten.” Tomato is een Brits prijswinnend ontwerperscollectief dat jij en Rick begin jaren ’90 mee hielpen uit de grond stampen. Het is verantwoordelijk voor de meeste van jullie clips, visuals en platenhoezen. Jullie zijn er beiden nog fel mee bezig. Zien jullie jezelf in de eerste plaats als muzikanten of eerder als ontwerpers, zowel van sound als van vision? Karl Hyde: “In de eerste plaats als muzikanten en dan pas als mensen die dingen creëren. Hoewel ik een opleiding als ‘fine artist’ heb en een achtergrond als video- en

installatieartiest en Rick uit een wereld van muziek en wetenschap komt, hebben we onszelf nooit als ontwerpers beschouwd. We werken in termen van installaties. We nemen bijvoorbeeld alle foto’s die voor de visuals van de shows en onze hoezen gebruikt worden zelf. We brengen ook boeken uit. Die dingen zijn zeker belangrijk voor ons, maar ze voeden vooral datgene waar we het meeste en het liefst mee bezig zijn: muziek maken. In 1994 begon Underworld met Tomato samen te werken, omdat zij ons stimuleren. We get off on what they do. Maar muziek is zonder twijfel het allerbelangrijkste.” Jullie draaien al ruim 26 jaar. Wat vind jij de belangrijkste danceevolutie van de voorbije kwarteeuw? Karl Hyde:” Ongetwijfeld de komst van de laptop en de verbetering van de bijbehorende software. Vandaag de dag is die zo op punt gesteld dat de muziek die je erop kan maken zo goed als de evenknie is van elektronische studiomuziek. Vroeger moest je tonnen materiaal verslepen, nu kan je als je vijf minuten tijd hebt gewoon rustig op het vliegtuig of de trein je notebook openklappen en aan nummers werken. Op “A lovely broken thing” staat een nummer dat ‘JAL to Tokyo’ heet. Niet toevallig, het nummer is effectief geschreven op de vlucht naar Tokyo. Rick bedacht de muziek op Japan Airlines (JAL). Ik schreef de tekst terwijl ik door de straten van Melbourne liep en even later namen we de zang op in een hotelkamer in het casino van Melbourne. Tot zover het nummer.” Hoe beginnen jullie eigenlijk aan een song? Komt Rick doorgaans met een deuntje aanzetten waar jij tekst en melodie bij verzint? Karl Hyde: “Doorgaans doen we dat samen. Wanneer we apart werken, bvb. vanuit onze thuisstudio’s, dan creëren we files vol muziek die we met elkaar ruilen. Vervolgens beginnen we bovenop elkaars werk te jammen tot we niet meer weten welke stukjes van wie kwamen. Dat doet er uiteindelijk ook niet toe. Rick is duidelijk wel de producer van ons twee, laat daar geen twijfel over bestaan. Hij is ook degene die beslist wanneer een nummer af is. Maar wij beiden brengen materiaal aan.”

STUFF

Underworld verdiende eeuwige roem toen ‘Born Slippy’ op de soundtrack van Trainspotting terechtkwam. Jullie werken momenteel aan de soundtrack voor ‘Breaking and entering’, de nieuwe film van Athony Minghella met Juliette Binoche en Jude Law. Hoe is het daarmee gesteld? Karl Hyde: “We zijn momenteel volop bezig met de opnames in de Abby Road Studios, Londen. Het is heerlijk om in zo’n degelijke orkestrale opnamestudio te werken. Tot nog toe is het fantastisch geweest. We werken samen met een andere componist Gabriel Yared. Een fantastische kerel die normaal voor klassieke orkesten schrijft. Het is een heel interessante samenwerking. Anthony en Gabriel zijn heel openminded. Ze hebben ons met open armen ontvangen en ons carte blanche gegeven. We mogen de sound veranderen, structuren wijzigen. We krijgen in alles het laatste woord. Gabriel is ook een geweldige improvisator. Hij is niet alleen een groot pianist, hij kent allerlei instrumenten en Latijnse en Afrikaanse ritmes. Hij geeft een heleboel kennis aan ons door. Fantastisch! Hij is een pak ouder dan ons, maar heel jong van geest. A very cool spirit. Onze samenwerking met Yared is zo vruchtbaar dat er naast de soundtrack ook nog een plaat in zit. Of nog iets helemaal anders. Weet je, het is eigenlijk onze ambitie om anders te gaan spelen. We willen niet aldoor enkel de ‘high energy’set brengen die we op zaterdagnacht spelen. We zoeken hoe langer hoe meer naar samenwerkingen die ons in staat stellen om verschillende soorten vibes door te geven. We hebben dat idee opgedaan toen we eind jaren ’90 op het experimental sound field op Glastonbury speelden. Daar hebben we 18 uur gespeeld, gespreid over 3 sets. We deden er één bij zonsopgang, één rond de middag en dan nog één ’s avonds laat.” Karl, sta me toe je even te confronteren met een uitspraak van jezelf. Enige tijd geleden liet jij je in een Nederlands interview (met 3 voor 12) ontvallen: ‘Rick en ik zijn de Simon en Garfunkel van de dancewereld’. Karl Hyde: “(lacht luid) Dat klinkt alsof ik in een komische bui was. Maar we zijn nog steeds samen! We hebben het in alle geval al langer uitgehouden

dan Simon en Garfunkel.” Je zei dat eigenlijk om de volgende gelijkenis: jullie teksten zijn donker en roepen duistere beelden op terwijl jullie muziek opwindend en positief klinkt. Karl Hyde: “Ja, dat klopt. Rick heeft de gave om dingen buitenaards te maken en zijn daardoor ook erg positief en verheffend. En hoewel ik nu clean en braaf door mijn dagen stap, hel ik nog steeds over naar de donkere kant des levens. Een uitstekende combinatie me dunkt.” Tot slot een obligate vraag over de Belgische dance. Is er een Belgische act die je inspirerend vindt? Karl Hyde: “Oh god, I’m terrible at names! Eigenlijk heb ik een vreselijk geheugen. Ik zou al die dingen in een zakboekje moeten noteren dat ik dan voortdurend bij me heb… euh, ik kan er niet meteen één opnoemen. Maar dat wil eigenlijk niet veel zeggen. Wat ik wel kwijt wil is het volgende: wat inspirerend is aan België is dat jullie, net als Nederland eigenlijk, dance muziek hartstochtelijk blijven omarmen. Waar vele andere landen dance als een modegegeven zagen en behandelden, is die passie voor het genre hier blijven bestaan. Daardoor gebeuren hier geweldige dingen. Het feit dat we dit muziekgenre niet opgeven en afdoen als modegril, zorgt ervoor dat we het laten evolueren en leven. België is een opwindend land in dat opzicht. Evenementen zoals I Love Techno zijn ontzettend inspirerend. Er bestaat niets vergelijkbaars in de States. Tegenwoordig spelen we niet zo

vaak meer op pure dance festivals, en toen we hier vanmiddag binnenliepen, kreeg ik meteen een WAW-gevoel. Het oog voor detail, het is fantastisch. Het brengt ons helemaal terug naar onze begindagen, toen mensen nog gepassioneerd waren door dance. Het doet goed te zien dat dit nog steeds bestaat. We zijn er zot van!” Nathalie Van Laecke

PUB BEGLEC

TIPS

“Don’t shoot the pianist!”

Foto: Koen Bauters

Thomas De Prins en David Poltrock:

Foto: Koen Bauters

Thomas De Prins en David Poltrock zitten net zoals Sioen, Jan Duthoy (Absynthe Minded), Joeri Cnapelinckx (Kawada) tijdens een concert wild op hun pianoklavier te tokkelen. Omdat Poppunt ook pianisten een warm hart toedraagt, vonden we het meer dan wenselijk om deze Tipspagina’s aan de piano te wijden. We stuurden daarom een van onze charmante dames op pad. Ze ging op koffieklets bij De Prins en Poltrock en - voorwaar - ze bespeelden een gevoelige snaar. Uren trilde ze nog na... “Mij hebben ze naar de muziekschool gestuurd om er piano te leren spelen,” steekt Poltrock van wal. “Er was dus geen ingebakken voorliefde mee gemoeid, maar ik deed het absoluut niet tegen mijn zin.” De Prins: “Ik heb ook niet echt een voorliefde voor toetsen. Toen ik zes was, kregen we thuis een piano, maar pas op mijn zeventiende ben ik met de muziekschool begonnen. Vrij laat dus. Daar kregen we Bach, Beethoven, Cherny, Chopin… Na mijn legerdienst heb ik me aan het conservatorium ingeschreven. Ik heb er onder andere een jazzopleiding gevolgd.” Poltrock: “Ik heb mijn muziekschool afgemaakt. Op mijn achttiende ben ik iets totaal anders gaan studeren. Pas daarna kwam ik op de Jazzstudio in Antwerpen terecht. Twee jaar heb ik het er uitgehouden. En mijn opleiding Productie aan het Gentse conservatorium heb ik ook niet afgemaakt. Ik had al te veel werk om regelmatig naar de les te kunnen gaan.” Jullie hebben allebei jazz gevolgd. Heb je die opleiding nodig om ‘lichtere’ muziek te kunnen spelen? De Prins: “Er wordt vaak gezegd dat die afwijkt van de klassieke opleiding, maar daar ben ik het maar half mee eens, omdat enkel de ritmiek verschilt. Jazz vereist een veel strakkere pulsatie, wat niet wil zeggen dat jazzmusici ritmisch beter zouden zijn dan klassieke muzikanten. Het ritme van de jazz was oorspronkelijk een dansritme: als daarin vertraagd of versneld werd, was dat ontzettend lastig. De pulse moest strak zitten. Alle muziek die daaruit ontstond - funk, soul, house, techno - is nog steeds schatplichtig aan die heartbeat. Dat is voor mij het

enige punt waarop jazz en alle latere evoluties als pop en rock verschillen met klassiek. De timing die aan het begin van een nummer wordt ingezet, is dwingend voor de rest van de song. Hoewel… na de bevrijding van de jaren ’60 en ’70 kan eigenlijk alles.” Jullie geven beiden ook les. De juiste mannen om een antwoord te formuleren of je een opleiding poppiano kan volgen... Poltrock: “Dat kan, maar piano is zodanig technisch dat je eigenlijk niet om die klassieke opleiding heen kan. Of je nu pop, rock, klassiek of jazz speelt, de techniek blijft dezelfde. Bij een klassieke opleiding word je wel geforceerd om véél en ingewikkelde zaken te spelen. Al die bagage draag je mee als je de poprichting uit wil. Het gaat niet meteen om een andere manier van spelen, wel om een andere mentaliteit. Functioneel spelen is de boodschap. En dat leer je pas door ervaring.” De Prins: “Het enige wat volgens mij niet aan te leren valt, is een goed nummer schrijven. Wel mogelijk is in een bepaalde stijl opgeleid worden. Wat niet wil zeggen dat er rigide regels voor bestaan. Een leraar kan helpen door te tonen hoe je moet spelen wat je hoort, maar door ontzettend veel te luisteren, steek je zelf natuurlijk ook heel wat op. Mensen luisteren vaak naar de verkeerde originals, naar lelijke versies van ‘Unchain my heart’, bijvoorbeeld, in plaats van naar Ray Charles.” Poltrock: “Ik heb ook veel gehad aan platen van bands zoals Joy Division, Echo and the Bunnymen, Pink Floyd, ... Die staan echt in mijn geheugen gegrift. Véél luisteren is de belangrijkste raad die ik aan mijn leerlingen geef. Ik vind het bijvoorbeeld vreemd dat mensen fan zijn van Jamiroquai zonder Stevie Wonder te kennen, want net daar haal je je bagage.” Welke voorbeelden zouden jonge pianisten dan in huis moeten halen? Poltrock: “Oude stuff: Pink Floyd, de Bowie van de jaren ’70, etc. Onlangs heb ik Ziggy Stardust and the Spiders from Mars herontdekt. Een plaat die ik heb grijsgedraaid, maar de laatste 15 jaar niet meer had gehoord. Of Lou Reed, maar daar komen behoorlijk weinig toetsen aan te pas. Maar ik ben er wel door beïnvloed.” De Prins: “Ik heb allerlei voorbeelden. Uit de klassieke wereld: Vladimir

Horowitz, Arturo Benedetti Michelangeli, Arturo Schnabel en Martha Argerich. Uit de boogie woogie: Lee Delux Louis. Ook Ellington en Thelonius Monk. In de rock: Little Richard, Jerry Lee Lewis, Allan Toussaint. En Doctor John natuurlijk, een heel straffe blueskerel.” Waarop spelen jullie eigenlijk? De Prins: “Ik speel liefst op echte piano’s, met snaren. Als er geen akoestische staat, neem ik doorgaans mijn Fender Rhodes mee of de Yamaha Stage Piano, een CP70. Of een vleugel, maar die moet dan wel gehuurd worden. Ik ben een man van den taaien touché.” Poltrock: “Ik hou heel veel van alles wat op één of andere manier beweegt. Instrumenten met hamertjes, snaren of toonwieltjes. Ik heb thuis een hoop oude piano’s, synths en elektromechanische instrumenten staan. Ik vind het heel leuk om met een oude Moog of een Roland Jupiter 8 - een dinosaurus uit de

Foto: Koen Bauters

TIPS

synthesizergeschiedenis - aan de slag te gaan, maar dat leeft niet zoals een Fender Rhodes, een Hohner Klavinet of een Würlitzer. Dat vind ik het fijnste: instrumenten die je voelt bewegen en leven, elektromechanische toestellen zoals een Mellotron of akoestische zoals een piano of een harmonium. Ik hou van oude spullen. Momenteel tour ik met Jan Leyers. Daarvoor neem ik overal mijn Lesley mee, een versterker met rotors die vaak op orgels wordt gehangen. Het is een oud beestje dat we bijna dagelijks moeten herstellen. Maar ik zou niet zonder kunnen.” De Prins: “Ik speel ook Hammond, Farfisa en analoge synths, omdat ik ook van dat levende hou. Ik hou niet van digitale keyboards: die klinken te hard en hebben te veel hoge frequenties. In de zaal wordt dat getemperd door de PA, maar op het podium klinkt het slecht. Als het voor mij niet goed klinkt, zal ik ook niet goed spelen. Ik speel liever op een elektrisch crapuleus smerig orgel, dan op een nagebootste piano. Mijn lievelingsinstrument blijft de vleugel. Daar speel ik bij El Tattoo del Tigre altijd op.” Welk instrument zou je een (beginnend) toetsenist aanraden? De Prins: “Een tweedehands buffetpiano. Alleen al omdat het touché van zo’n instrument iets zwaarder is dan van een digitaal instrument. Zo leer je het métier. De overschakeling naar synths gaat heel vlot. Zo’n buffetpiano heb je trouwens al voor 1500 à 2000 euro.” Poltrock: “Veel hangt af van wat je precies wil doen met je materiaal. Als je dance wil maken, kun je niet zonder een aantal analoge of virtueel analoge synths. Voor acid jazz is Hammond of Fender Rhodes het beste. Er is helaas geen one size fits all instrument. Er zijn all in one toestellen op de markt, van Roland bijvoorbeeld. Echte supertoestellen die helaas heel groot, heel zwaar en betrekkelijk duur zijn, maar je kan er alles mee doen. Er zitten goede pianoklanken en behoorlijk goede Rhodes klanken in.” De Prins: “Hetzelfde geldt voor soundmodules. Als je gaat optreden, is zo’n buffetpiano erg onhandig. Dan ben je beter af met een digitale piano met een gewogen keyboard, een goede pianoklank en mogelijkheden om midi aan te sluiten. Er bestaan allerlei modules die klanken genereren. Van Hammond bijvoorbeeld. Al is niets zo goed als het origineel.”

Deze rubriek heet niet voor niets tips… dus, heren, laat die maar aanrukken! De Prins: “Als je gaat optreden, neem je best je eigen versterker mee en vertrek van daar. Zo hoef je niet boos te zijn op de podiummixer. Ik heb veel Fender-stuff: Twin Reverb, Champ, Princeton, Super Reverb. Die gitaarversterkers matchen perfect met Rhodes, ook een Fender piano. Vox is ook erg goed en zelfs een Roland Cube doet goed dienst. Als je maar iets hebt. Er zijn specifieke pianoversterkers, maar daar geloof ik niet echt in. Met digitale piano’s moet je wel opletten want die hebben meer output. Het gevaar bestaat dat je je versterker opblaast. Maar voor piano’s van een oude generatie, zoals een Fender Rhodes, zijn veel gitaarversterkers, behalve Marshall, heel goed. Voor Hammond is een Lesley speaker kabinet nog altijd het beste.” Poltrock: “Live speel ik doorgaans met amp-simulators. Van Line 6 of Roland. Betrekkelijk goede digitale toestellen “Bij een klassieke opleiding word je wel geforceerd om véél en ingewikkelde zaken te spelen. Al die bagage draag je mee als je de poprichting uit wil. Het gaat niet meteen om een andere manier van spelen, wel om een andere mentaliteit. Functioneel spelen is de boodschap. En dat leer je pas door ervaring.”

die een versterker simuleren. De toetsen hebben een ondersteunende rol in de groepen waarbij ik speel. Ik kan dus moeilijk de hele handel meezeulen. Mijn tip is: wijk af van de presets en wees niet bang om te experimenteren! Live heb je er vaak de mogelijkheden niet toe, maar in de studio valt veel uit te proberen. Mensen als Yannick Fonderie en Jeroen Swinnen (zie Daan) zijn op dat vlak heel goed bezig. Die kunnen uitstekend aan de knoppen draaien. Ik ben minder bedreven in klankprogrammatie, maar ik behandel mijn instrument als een gitaar. Ik hang er pedaaltjes aan en jaag er effecten door. De impedantie van elektromechanische instrumenten en gitaren is dezelfde. Je moet wel oppassen met synthesizers. Die hebben een hoger uitgangsvolume dat moet afgezwakt worden zodat

de effecten niet oversturen voor ze hun werk hebben kunnen doen. Ik experimenteer graag met fuzzpedalen en apparaten zoals de Roland Space Echo, een oude tape delay. Stuur dat door een goede amp en je krijgt dingen die helemaal van jezelf zijn. Die klanken zijn echt mijn dada. Geoffrey Burton heeft me daarin op weg gezet. Ondertussen heb ik een mooie verzameling van pedaaltjes en effecten.” Lezen jullie eigen vakliteratuur? Poltrock: “Ja. Ik ben geabonneerd op een Duits vakblaadje dat alle nieuwe spullen bespreekt. De laatste tijd specialiseren ze zich in alles wat computer is, de zogenaamde Soft Synthesizers. Ik zie daar wel een zekere toekomst in. Er zijn al een aantal goede toetsenisten die met hun laptop op het podium staan. Jeroen Swinnen bijvoorbeeld. Ik probeer te volgen wat er softwarematig voorhanden is en af en toe koop ik een interessant programma waarmee je buiten de lijntjes kan kleuren, zoals Reactor van Native Instruments.” De Prins: “Ik lees soms over speelstijlen. Er zijn veel methodes, maar ik geloof niet in één bepaalde methode. Er zijn goede boeken op de markt zoals het Jazz pianoboek van Mark Levine. Dat is een bijbel. Heel interessant, maar je kan je die stijlen onmogelijk allemaal meester maken. Het gaat om keuzes maken.Wat vind ik mooi? Wat kan ik en wat nog niet? De toekomst ligt daartussenin.” Savalas bracht begin februari haar debuut ‘Savalas’ uit. The Internationals lieten op 3 maart hun nieuwe plaat ‘The wonders of the world’ op de mensheid los. Nathalie Van Laecke David Poltrock: www.poltrock.be, www.savalas.be Thomas De Prins: www.internationals.be, www.eltattoodeltigre.com

Thomas De Prins verdiende zijn sporen bij Soul Sucker. Tegenwoordig beroert hij de klavieren bij El Tattoo del Tigre, Les Messieurs en de rootsy skaband The Internationals. David Poltrock toetste echt overal: van Johny Logan tot Hooverphonic. Hij pakte vorige maand uit met zijn eigen project ‘Savalas’ en producet om de haverklap een fijn plaatje.

��

DOSS IER

Tom Boute of de kunst van het

In 1968 brachten The Beatles een dubbelalbum (naam: The Beatles) uit met daarop nummers als Back in the USSR, Ob-la-di, Ob-la-da en Don’t Pass Me By. De plaat werd om meerdere redenen legendarisch: in de eerste plaats de muziek - en het feit dat de dubbele algemeen beschouwd werd als het begin van het einde voor The Beatles – en in de tweede plaats de volledig witte hoes die bijna geen tekstinformatie bevatte. Niemand spreekt dan ook van The Beatles als ze het over het album hebben maar over The White Album. Of hoe een platenhoes haast even befaamd werd als de muziek die ze geacht werd te verpakken. Tom Boute (28), grafisch vormgever en voltijds muziekfreak, bouwde in de loop der jaren heel wat ervaring wat betreft CD-hoes-ontwerpen en weet daarom als geen ander hoe belangrijk een platenhoes voor een groep kan zijn. Logisch toch dat we bij hem langsgaan als we het willen hebben over de do’s en don’ts... We ontmoeten Tom Boute bij hem thuis in Gent. In zijn woonkamer staren we nieuwsgierig naar een kast vol met platen, cd’s en dvd’s. Op de achtergrond doen Talking Heads hun ding. Tom Boute studeerde grafische vormgeving aan het HIGRO in Mariakerke. “Een soort militaire academie, dat was het,” grijnst hij. “Maar ik heb er wel met een computer leren werken.” Hoe een goed ontwerp eruit moet zien, heeft hij dus zelf moeten ontdekken. Het ontwerpen van cd-hoesjes is voor veel grafische ontwerpers zowat een natte droom. Hoe ben jij in het muziekwereldje terechtgekomen? Tom: “Ik heb zelf jaren bas gespeeld en leerde op die manier heel wat muzikanten kennen. Af en toe werd ik gevraagd

cd-hoes-ontwerpen

De verpakking dekt de lading

om een hoesje te ontwerpen voor een demo-cd van een groep. Mijn allereerste echte opdracht was Loop Lizard, nu DeLaVega.” Moet een ontwerper van hoesjes per definitie iets met muziek hebben? Tom: “Ik vind van wel. Als je niet van muziek houdt, kan je toch moeilijk aanvoelen hoe je de muziek kan vertalen naar een hoesje. Als vormgever moet je de taal van de muzikanten ook een beetje begrijpen. Meer zelfs, het feit dat ik zelf een instrument heb bespeeld, helpt me soms om bepaalde zaken op een begrijpbare manier uit te leggen. Ik ontwierp ooit een hoesje voor een demo-cd van DeLaVega, met een bepaald lettertype. Wat later kreeg ik de opdracht om ook datzelfde lettertype te gebruiken voor hun nieuwe cd. Dat zag ik niet zitten. Ik heb hen toen uitgelegd dat als een bepaalde basmelodie werkt voor een

welbepaald nummer, het daarom niet automatisch wil zeggen dat die basmelodie ook werkt voor een ander nummer. Dat begrepen ze onmiddellijk.” Wil jij de muziek eerst gehoord hebben vooraleer je het hoesje ontwerpt? Tom: “Uiteraard, al was het maar om een zicht te krijgen op de doelgroep. Hoe je het ook draait of keert, je bent in de meeste gevallen met een commercieel product bezig. De doelgroep is dus uitermate belangrijk. Als ik Sioen hoor dan weet ik dat de doelgroep zowel bestaat uit mijn nichtje als mijn moeder. Maar zulke zaken worden meestal niet gebrieft. Ik heb eigenlijk het geluk dat ik naar zowat alle muziek kan luisteren; van house tot Strauss, ik heb het allemaal in mijn platenkast zitten. Ik zeg niet dat ik elke dag Sioen zal opzetten, maar ik beluister het wel met evenveel plezier. Als ik een nieuwe demo krijg van Absynthe Minded dan ben ik in de zevende hemel omdat ik het voorrecht krijg om zulke muziek te mogen beluisteren. Ik heb trouwens al hoesjes gemaakt voor zware metalbands. Ook naar zulke muziek kan ik best luisteren, zelfs al is het niet mijn ding.”

Geen goed zonder slecht Een CD moet verkocht geraken. Dit betekent dat de marketingmensen er hun zeg over willen hebben. Hoeveel vrijheid heb jij nog bij het ontwerpen van een hoesje? Tom: “Dat hangt af van band tot band. The Van Jets bijvoorbeeld hadden al een concreet idee. Ze kozen zelf een foto en ik was eigenlijk alleen nog nodig om alle elementen bij elkaar te laten passen. Een dergelijke manier van werken heeft niets met ontwerpen te maken, maar met zorgen dat alles goed verloopt en dat alles juist en op tijd aan de drukkerij wordt aangeleverd. Ook dat is een belangrijk onderdeel van mijn job. Bij andere groepen krijg ik dan weer carte blanche. Meestal als ik vooraf een concreet uitgewerkt idee heb en het management of de groep daarvan kan overtuigen. Op die manier kan ik zeer doelgericht tewerk gaan. Ik krijg af en toe inspraak in de keuze van de cover en dan stuur ik bijvoorbeeld een fotograaf mee naar de opnames van de videoclip. Een goede briefing is daarbij uiterst belangrijk. De uiteindelijke foto moet zo dicht mogelijk

in de buurt liggen van het beeld dat ik in mijn hoofd heb. Daarom geef ik zo veel mogelijk voorbeelden mee. Als de foto goed is, kan er nog weinig mislopen. Wat ik ook meestal doe, is een soort moodboard opstellen. Ik confronteer de groep of het management met een aantal zeer uiteenlopende hoezen; een hoes van Pink Floyd of een hiphopcover, en vraag hen naar de elementen die ze mooi vinden. Op die manier krijg ik meer zekerheid over de richting die ik uitmoet. Vooral in het begin gebeurde het al eens dat ik een ontwerp klaar had dat de groep wel mooi vond, ‘maar toch niet helemaal hun ding’. (lacht) In zo’n geval kon ik volledig opnieuw beginnen. Toch is het soms moeilijk te begrijpen dat groepen een professional inhuren en hem een ontwerp laten maken om dan achteraf werkelijk alles te veranderen. Het is daarom enorm belangrijk om vooraf eerst een goed gesprek te hebben en bepaalde zaken duidelijk af te spreken. Hoe meer je vooraf uitpraat, hoe minder frustratie achteraf.”

Tegenwoordig kan zowat iedereen die een beetje met een computer kan werken een eigen hoesje ontwerpen. Welke meerwaarde kan een professioneel ontwerper nog bieden? Tom: “Geen goed zonder slecht, zeg ik altijd. Als je op straat een knappe affiche ziet naast een slecht ontworpen affiche, wordt die eerste nog veel beter. Je moet het dus van de positieve kant bekijken. Het leven zou maar saai zijn met alleen maar goed ontworpen hoesjes en affiches. Een professioneel ontwerper heeft, in tegenstelling tot de huis-, tuin- en keukenontwerper, in ieder geval heel wat meer knowhow. Een professioneel vormgever is bijvoorbeeld op de hoogte van de grafische marketingregels. Een amateur is dat meestal niet en zal daarom ook niet nadenken over het te gebruiken lettertype. Hij zal gewoon een cool lettertype uitkiezen. Over de leesbaarheid, de functionaliteit of de manier waarop het lettertype moet

de kunst van het cd-hoes-ontwerpen

DOSS IER

de soorten cd-doosjes; jewelcases of digipacks, kent de amateur weinig of niets, en al evenmin over de manier waarop bestanden aan de drukker moeten aangeleverd worden. Neem nu het hoesje dat ik ontwierp voor de full-cd van DeLaVega, een sober zwart kartonnen hoesje met in het midden een zelf ontworpen wapenschild en de naam en de titel van de groep in een klassiek aandoend lettertype. Ik koos hiervoor bewust een matte papiersoort omdat ik wist dat het effect mooier zou zijn. Een ander facet waar een amateur het moeilijk mee zal hebben, is het inschatten van de oplage en de mogelijkheden in functie van het budget dat beschikbaar is. Zelf bel ik altijd eerst naar de drukkerij om af te spreken wat de mogelijkheden zijn. De budgetten in België zijn klein, maak je daarover geen illusies. Daarom werkt men meestal samen met gespecialiseerde drukkerijen in het buitenland, meestal Nederland of Oostenrijk. Een hoesje ontwerpen voor een groep betekent overigens meer dan dat. In de meeste gevallen moet ik ook de affiches, de merchandising en de website ontwerpen. Alles moet coherent zijn met elkaar. Nog een reden waarom je maar beter op de hoogte kan zijn van de grafische

spelregels.” Een hoes die klaar is, kan je vastnemen en zelfs ruiken Ben jij een kritisch iemand? Tom: “Heel kritisch, zowel voor mijn eigen werk als voor het werk van anderen. Drukkerijen zien me niet altijd graag komen. Vaak interesseert het hen weinig wat ze moeten drukken, zolang de persen maar blijven draaien. Je moet alles dus voortdurend tot in de details opvolgen en controleren. Ik kan echt wakker liggen van mijn werk, ik ga ermee slapen en ik sta ermee op en ben er heel passioneel mee bezig. Toch moet je op een bepaald moment realistisch durven zijn. Alles wat met muziek te maken heeft, doe ik in bijberoep met mijn bedrijfje Melchior. Ik werk echter ook nog altijd voltijds voor een reclamebureau. Ik kan, wegens tijdsgebrek, dus onmogelijk alle werk aannemen en de kwaliteit ervan blijven garanderen. Daarom heb ik Transvormers opgericht, een collectief met een aantal vormgevers, een webdesigner en een programmeur die elkaar kennen en vertrouwen. Er is wederzijds respect, we kennen elkaar door en door en schuwen de kritiek niet. Op die manier kan ik, als het even

te druk wordt, werk doorgeven zonder bang te moeten zijn dat er iets misloopt of dat de opdrachtgever ontevreden is.”. Ben je beïnvloed door bepaalde hoezen of ontwerpers? Tom: “Zeker, ik koop soms platen op de rommelmarkt enkel en alleen omwille van de hoezen, zonder de muziek te kennen of goed te vinden. Er zijn uiteraard ook groepen die ik wel goed vind en waarvan ik ook de hoezen fantastisch vind, zoals Remain in Light van Talking Heads. Ik ben uiteraard één van die mensen die altijd op zoek gaat naar de ontwerpers van de hoezen die ik goed vind. Bij Talking Heads was dat eerst David Byrne zelf, daarna Stefan Sagmeister, een fantastisch graficus die ook Rolling Stones- en Lou Reedcovers heeft gemaakt. Een goede vriend van David Byrne overigens.” Hé, dat zijn wij ook! Bedankt voor de babbel! Peter Zwertvagher

Links www.transvormers.net

��

Poppunt, Humo & KBC

FOCUS

slaan de handen in elkaar As we speak – of liever write – trekt de Humo’s Rock Rally-karavaan nog op volle toeren door het land. Het absolute hoogtepunt is de finale in de AB op 26 maart 2006. Daar wordt niet enkel de zoals steeds fel bediscussieerde top drie bekend gemaakt, maar ook de winnaar van de KBC-Publieksprijs. Deze laatste krijgt een budget van maar liefst 10.000 € ter beschikking. KBC zocht Poppunt aan om samen met de publiekswinnaar dit budget te beheren in functie van de verdere ontwikkeling van de groep. “Die publiekswinnaar hoeft niet noodzakelijk tot de drie laureaten te behoren,” aldus Paul Daels, KBCcommunicatie-adviseur. “Het publiek kan na de halve finales en tijdens de finale online en via een flyersysteem stemmen op hun favoriete band. Op die manier wordt de wedstrijd nog wat opengetrokken. Al kan het natuurlijk wel zijn dat één van de laureaten ook de publieksprijs krijgt en de avond van de finale met een heel mooie som naar huis gaat.” Da’s zeker! Je hebt ook zelf ooit deelgenomen aan de Rock Rally... Paul Daels: “Ja, in 1980 was dat. De tweede editie. Ik ben toen met de groep The Singles tot in de finale geraakt. The Machines hebben toen gewonnen. Wij werden tweede. Kort daarna hebben we een singletje uitgebracht, Summer in Hawaï, dat het vrij goed deed. Het staat nu trouwens op de Belpop-verzamelaar van dat jaar. Trouwens, ik blijf de Rock Rally volgen. Uit interesse en nostalgie, maar ook omdat ik vind dat er in België heel wat straffe muziek gemaakt wordt. Wat je hier hoort is echt van hoog niveau.” Samen met de band zal Poppunt op zoek gaan naar de grootste noden op korte én langere termijn. Afhankelijk van de fase waarin de groep zich bevindt, kan (een deel van) het budget ingezet worden voor het huren van repetitieruimtes, een professionele (pré-) productiefase, opnamesessies in de studio, instrumenten, … Poppunt zal samen met de groep de behoeftes inventariseren en daar meteen ook een volwaardig adviesluik aan koppelen. Het budget van 10.000 € wordt bij voorkeur opgenomen in verschillende schijven. Zo wordt na een eerste fase van geldopname en een goede besteding van het budget ook meteen duidelijk wat de volgende behoeftes zullen zijn. Dan staat meteen de

volgende budgettaire schijf ter beschikking van de band. Hoe het budget zal besteed worden, zal ook te lezen zijn in de vier volgende edities van het Poppunt magazine. Zo presenteren we jou meteen een vervolgverhaal over het reilen en zeilen van de groep vanuit een heel realistische én budgettaire invalshoek. Dat KBC hiervoor Poppunt aangesproken heeft, is niet verwonderlijk. De begeleiding van dit traject past perfect binnen de filosofie van Poppunt: het maximaliseren van kansen voor groepen. Een persoonlijke begeleiding is dan ook meteen de meest gepersonaliseerde vorm van coaching voor een jonge band. Afhankelijk van de fase waarin de groep zich bevindt (al dan niet beschikken over een management, beschikken over degelijke opnames, interesse van een platenfirma, …), kan er ingespeeld worden op hun behoeftes. Maar vooraleer we toe zijn aan de finale, vonden wij het opportuun om Charlie Poel en Jurgen Beckers aan de tand te voelen, twee heren die al een paar edities lang beslissen wie aan de preselecties mag beginnen en tijdens het concours samen met de rest van de jury de bands taxeren op hun kunnen. We ontmoeten beide heren tijdens de preselectie in Gavere. Terwijl het interview plaatsheeft, loopt de zaal stilaan vol. De spanning hangt in de lucht. Heren, jullie zijn tijdens het Rock Rally-traject the musical powers that be en beoordelen de groepen op hun muzikale prestaties. Hebben jullie zelf eigenlijk een verleden als muzikant? Jurgen Beckers: “Ja. Ik heb thuis nog een paar gitaren liggen, maar speel er niet meer op. Het muzikantenleven ligt definitief achter me. Ik heb wel ooit aan Humo’s Rock Rally deelgenomen, met de band The Faggots. Stijn Meuris zat achter de drums, maar verder dan de preselecties zijn we niet geraakt. Het was een beetje een uit de hand gelopen grap van mezelf en een paar Belangcollega’s (Het Belang van Limburg, nvdr.). Maar we hebben ons wel geamuseerd.” Charlie Poel: “Ik ben een van die juryleden die niet gehinderd wordt door kennis van het muzikantenleven.” (lacht) Prijs je gelukkig. Charlie, ik weet dat jij zowat de grote coördinator bent van HUMO’s pop-en rockpagina’s, maar wat houdt dat coördinatorschap

precies in? Charlie Poel: “Ik bepaal in overleg met de hoofdredactie welk interview wanneer verschijnt, welke cd’s besproken worden, welke niet, wanneer welke band of muzikant geïnterviewd moet worden, ... En Jurgen is één van de journalisten die de interviews doet, de cd’s bespreekt, etc.” En samen met jou om de twee jaar de honderden demo’s beluistert van bands die een gooi doen naar het hoogste Rock Rally-schavot. Klinkt boeiend, maar vermoeiend. Charlie Poel: “Ik vind ook dat we een zeer interessante job hebben, al durven we daar tijdens de preselecties wel eens aan te twijfelen (lacht). Zeker als we die zeven à achthonderd demo-inzendingen moeten doorworstelen. Maar goed, er bestaan uiteraard ergere dingen dan dat.” En waarom precies jullie? Zijn jullie er het best voor geplaatst of loopt er bij HUMO gewoon niemand anders rond die zich in dit tijdrovende avontuur wil storten? Charlie Poel: “Het is zo gegroeid, denk ik. Voor de demoselectie en de Rock Rally zelf heb je juryleden nodig met een brede muzieksmaak; één die bovendien aansluit bij de Humo-filosofie. Je kan er niet om het even wie aan laten beginnen. En aangezien ik de verantwoordelijkheid draag voor de muziekpagina’s is het ergens logisch dat ik me met de Rock Rally-demo’s bezighoud. Daarnaast is Jurgen de meest voor de hand liggende keuze. In de jury tijdens de preselecties zitten naast ons beiden ook nog twee andere HUMO-mensen (Katia Vlerick en Geert Op de Beeck) en iemand van Studio Brussel, afwisselend Eppo Jansen en Otto-Jan Ham. Tijdens de finale komen er nog een aantal andere juryleden bij: Kurt Overbergh (de artistiek directeur van de AB, red.), iemand extra van Studio Brussel en een muzikant.

FOCUS

Bij de vorige editie was dat bijvoorbeeld Bent Van Looy (Das Pop).” Hoeveel demo’s hebben jullie dit jaar mogen beluisteren? Charlie Poel: ”Tegen de achthonderd, denk ik.” Dat is de moeite. Ik heb ooit gehoord dat jullie op demoretraite gaan en pas terug onder de mensen komen als de hele luistersessie achter de rug is.... Jurgen Beckers: “Dat is toch een beetje een urban legend, vrees ik. We gaan heus geen weken in de Ardennen zitten...” Charlie Poel: “We zonderen ons doorgaans af bij Jurgen thuis. Met z’n tweeën. Alleen kan je het niet bolwerken. En eigenlijk moet het met twee, want je hebt echt wel een klankbord nodig; iemand met wie je van gedachten kan wisselen of die je bij tijd en stond eens wakker schudt.” Jurgen Beckers: “(lacht) Juist, want het gebeurt soms dat één van beiden soms minder aandachtig aan het luisteren is. Dan roept de ander je wel tot de orde. Trouwens, als je met twee bent, is er altijd één aandachtig. Of zo zou het toch moeten zijn (lacht). Je aandacht verslapt soms, maar dat vind ik normaal: niet alle inzendingen zijn even boeiend.” Ik kan het geloven. Hebben jullie er na een paar uur of de vierhonderd dertigste demo dan echt niet genoeg van? Jurgen Beckers: “Niet meteen, al raak je na een tijdje wel verzadigd. Bij de ene gebeurt dat al wat sneller dan bij de ander. ” Charlie Poel: “Het hangt ook een beetje af van het aanbod. Je hebt momenten dat je twintig, dertig demo’s na elkaar hoort waar echt niets van blijft hangen. Dan wordt het wel moeilijker om je aandacht erbij te houden. En je begint op den duur ook wel aan jezelf te twijfelen: zijn we te streng? Leggen we de lat niet té hoog? Maar dan komt er altijd wel iets ‘frissers’ en kan je weer verder. Al krijg je dan tijdens de preselecties vaak de rekening gepresenteerd: je ziet plots een band waarvan je denkt: “Hoe is die in godsnaam door de selectie geglipt?” En dan blijkt het net om die ene frisse band te gaan die meteen na die dertig slechte kwam. Maar we maken ons zeker geen illusies: ook al worden er massaal veel demo’s opgestuurd, in Vlaanderen komen om de twee jaar heus geen honderd goeie groepen opborrelen. We hebben ook dit jaar talloze demo’s gekregen van bands die er nog niet klaar voor zijn, die best nog twee jaar wachten. Maar ook van bands die er nooit klaar voor zullen zijn. Hoe cru dat ook mag klinken.”

Goed. De demo’s zijn binnen. En dan...? Jurgen Beckers: “...zorgen we ervoor dat er een paar thermossen koffie klaar staan.” Beluisteren jullie alle inzendingen integraal? Charlie Poel: “Neen, dat zou gekkenwerk zijn. En veel te lang duren. Onze uren lopen ook, hé (lacht). We vragen aan de groepen om maximum drie nummers op te sturen, maar daar wordt vaak van afgeweken. We krijgen soms echte full cd’s waarop aangeduid staat waar we moeten naar luisteren. En dan luisteren we ook enkel naar die nummers.“ Jurgen Beckers: “Bij cd’s levert dat geen problemen, omdat je kan skippen, maar bij cassettes beginnen we daar gewoon niet aan.” Charlie Poel: “Als het eerste nummer behoorlijk klinkt, dan skippen we naar het tweede en als dat ook goed zit, moet er in het derde nummer al veel gebeuren wil die band niet in de selectie opgenomen worden. Integraal luisteren doen we niet, tenzij er twijfel bestaat.” Hanteren jullie het principe van selectiebakken. Een voor ‘ja’, een voor ‘neen’ en een voor ‘misschien’? Charlie Poel: “Inderdaad. Exact zoals je het zegt.” Jurgen Beckers: “Je stuurt dat ook een beetje bij, natuurlijk. Als je merkt dat je met die ja-bak ruim gaat toekomen, dan wordt die misschien-bak totaal onbelangrijk. Al is het nog nooit gebeurd dat we geen demo’s uit de misschienbak hebben moeten opvissen. Tussen de eerste driehonderd demo’s zitten heus geen honderd goeie. Eén op drie goeie bands is een utopisch getal. Als er één op zeven demo’s geselecteerd wordt, zit je al met een sterke lichting.” Charlie Poel: “Ik denk dat we voor deze editie negentig goeie hadden en tien uit de ‘misschien’-bak hebben moeten halen. Maar van die laatste tien weet je sowieso dat ze het niet echt lang zullen uitzingen. Ze werden maar met de hakken over de sloot geselecteerd, dus zullen ze live al heel sterk moeten staan, willen ze door de preselecties geraken.” Waarop baseren jullie zich om een groep al dan niet toe te laten tot the magnificent one hundred? Heeft de groepsbio bijvoorbeeld ook een invloed? Charlie Poel: “Eerst en vooral de nummers. De bio zou een invloed kunnen zijn. Als je een veertigjarige singer-songwriter hoort die Dylan-achtige muziek speelt, reageer je daar toch anders op dan als een zestienjarige

hetzelfde doet. Je weet dat die nog kan groeien en met wat coaching wellicht tot boeiende dingen in staat is. Je probeert ook door dingen heen te luisteren: sommige bands nemen in hun garage een zeer krakkemikkig klinkende demo op, anderen doen dat met bekende namen in een studio, maar die eerste kan wel beter zijn omdat die band ideeën heeft. We maken bij de selectie trouwens totaal geen onderscheid tussen de genres: zolang het iets heeft, kan het. Het maakt niet uit of het kleinkunst, metal of Franse chanson is.” Jurgen Beckers: “Als een band onze aandacht trekt, zullen we er naar luisteren.” Charlie Poel: “Hoe het ook zij: ik vind het alleszins een pak makkelijker om uit zevenhonderd inzendingen honderd goeie bands over te houden dan uit honderd bands twintig groepen te selecteren voor de halve finale. Of van twintig halve finalisten naar tien finalisten.” Na de demoselectie begint het pas echt: de bands moeten live bewijzen dat ze iets in hun mars hebben. Voor een jonge band een hele stap. Charlie Poel: “Uiteraard. Wij komen ook nog regelmatig voor verrassingen te staan en vragen ons dan af waarom we deze of gene groep in godsnaam geselecteerd hebben. Een demo maken is trouwens totaal iets anders dan optreden. Zeker als het een eerste optreden betreft durven de zenuwen nogal eens roet in het eten gooien.” Jurgen Beckers: “Op een demo hoor je die niet.” Charlie Poel: “Als je als groep bijvoorbeeld als tiende moet spelen en de drummer drinkt vooraf een paar pinten teveel, tja, dan kan hij het allemaal verknoeien.” Stel dat je een sterke demo hebt, maar je optreden door bijvoorbeeld zenuwen volledig de mist in gaat, hanteren jullie dan het voordeel van

Foto: Koen Baut ers er altijd enorm veel te doen rond de uitslag. Niemand is het eens met de beslissing. Dat is typisch Rock Rally.” Zevenhonderd demo’s, tien preselecties, twee halve finales.... Dat zijn 120 korte optredens op een paar weken tijd. Hoe fris zitten jullie als juryleden nog in de finale? Jurgen Beckers: “Persoonlijk vind ik dat geen vereiste. Als ik slecht geslapen heb of ambetant ben, ga ik dezelfde bands goed vinden als anders. Of ik zal net blijer zijn dat ik een goeie groep gezien heb.” de twijfel? Jurgen Beckers: “Er is natuurlijk een verschil tussen zenuwen hebben en niet kunnen spelen. Iedereen speelt al eens een fout, maar als een band het gewoon niet aankan, dan kunnen ze beter nog twee jaar wachten. “ Charlie Poel: “Van oudere muzikanten verwacht je ook wel iets meer. Bij een jonge band kan je na twee jaar coachen een enorm verschil zien. Je mag ook niet vergeten dat enkel wij twee de tapes beluisterd hebben, en dat er tussen de eerste luistersessie en de laatste preselectie toch wel een hele periode ligt. Dat maakt dat wij de bands uiteindelijk – zoals de andere juryleden – enkel taxeren op wat ze live presteren. Het gaat tenslotte om een livewedstrijd.” De gustibus et coloribus... ik kan me inbeelden dat niet elk jurylid akkoord gaat met de keuze van de bands die mogen doorgaan naar de volgende ronde. Jullie discussiëren wellicht wat af... Charlie Poel: “Niet tijdens de preselecties. Het is pas na de halve finales en de finale dat er zwaar gediscussieerd kan worden.” Jurgen Beckers: “Dat is ook logisch, vind ik. Het wordt ook steeds moeilijker om te kiezen.” Charlie Poel: “Na de tiende preselectie komen we samen en kijken we wie er naar de halve finale kan; soms komen we snel tot een compromis en vinden we de eerste zestien bijvoorbeeld vrij makkelijk, maar wordt er fel gedebatteerd over de andere vier. Je merkt dan ook dat de juryleden hun eigen voorkeuren en genres hebben. Je mag het belang van zulke discussies echt niet onderschatten, want je hebt het tenslotte over iemands toekomst. Twee jaar geleden ging het na de finale tussen Absynth Minded en The Van Jets. Een zeer geanimeerd gesprek was dat. Spannend tot het laatste moment.” Jurgen Beckers: “De dag na de finale is

De gelukkigen die door de preselecties en de halve finales geraken, staan plots in de AB, de rocktempel, on holy ground, .... de zenuwen nemen het dan vaak over van het gezond verstand. En dan kan het goed misgaan. Houden jullie daar dan nog rekening mee? Charlie Poel: “Uiteraard spelen de prestaties in de halve finale en de preselecties mee: als een band daar getoond heeft wat-ie kan, maar iets minder presteert tijdens de finale, weet je toch al wat ze in hun mars hebben. Al denk ik niet dat dat de voorbije edities al meegespeeld heeft. Het klopt wel dat de bands in de AB een pak nerveuzer lopen: de zaal zit afgeladen vol, de televisie is er, Studio Brussel...” Jurgen Beckers: ”Je merkt trouwens ook dat dat het moment is dat snaren springen, effecten niet werken, drumstokken meteen in tweeën geslagen worden...” Elke twee jaar krijgen jullie een nieuwe lading jonge wolven door de strot geramd. En telkens weer hoor je dat de flavour of the month de groepen zeer beïnvloed heeft. Twee jaar geleden hoorde je veel Coldplayen Radiohead-klonen. Dit jaar zal de eightiesgolf ook wel een invloed gehad hebben.... Charlie Poel: “Dat is zo. Dat er veel jaren ’80 tussen zat, is redelijk logisch, maar live valt dat nogal mee. Dit jaar heb je ook opvallend weinig bands die tijdens de preselecties een cover spelen.” Jurgen Beckers: “Tijdens de halve finale moet het wel, natuurlijk. Ik vind die cover een zeer interessant gegeven, omdat het iets vrijgeeft over de groep. Je krijgt soms vreselijke versies van originelen, vaak omdat de band er geen voeling mee heeft. Sommigen maken van een goeie song een slechte cover. En dat betekent toch ergens dat ze niet horen waar het om draait. Het is trouwens ook een van de eerste dingen die we bekijken: wat gaat de band coveren?“ “Ik merk wel dat zich voor deze editie

veel duo’s hebben ingeschreven. Opmerkelijk toch wel. Tot een paar jaar geleden moest een band bestaan uit een drummer, een bassist, gitarist en een zanger, maar ik heb de indruk dat mensen nu gewoon minder moeite doen om een band samen te stellen. “ Charlie Poel:”Ze durven gewoon meer. Een nieuwe trend is ook verschillende bands muzikanten bij elkaar lenen. Dat de bassist van de ene plots opduikt als de zanger bij de andere.” Ik heb zelf al een paar preselecties gezien en ik heb de indruk dat de bands jaar na jaar beter worden.... Jurgen Beckers:”Absoluut. Vooral technisch dan; er staat bijna niemand meer die niet goed kan spelen.” Charlie Poel:”Veel groepen die nu de halve finales niet halen zouden tien, vijftien jaar geleden moeiteloos tot de finale doorgestoten zijn. Als een groep vroeger een ballad durfde te spelen, stond dat vrijwel gelijk aan een vrijbrief voor de finale. Ballads spelen was gewoon not done. Nu kom je dat veel regelmatiger tegen.” Tot slot heren, een kleine pronostiek. Welke bands zijn jullie nu al bijgebleven en zouden kunnen doorstoten naar de finale? Charlie Poel: “Een zeer moeilijke vraag. Ik moet in alle eerlijkheid zeggen dat het de eerste keer is dat de groepen zo aan mekaar gewaagd zijn en dat er tijdens de preselecties niet een paar uitspringen, zoals vorige keer The Van Jets of Absynthe Minded. We hebben als jury intussen een vrij grof raamwerk van kandidaat-halve finalisten (uit de verslagen leer je al een en ander, red.), maar niemand durft voor een of andere groep zijn hand in het vuur steken... Dan laten we het over aan de Poppunt-accolieten... Heren, bedankt voor deze verhelderende babbel. Sven De Potter

Ook jij kan winnen door te stemmen op de KBC publiekswinnaar! Na de halve finales op 4 en 5 maart, worden de finalisten bekend gemaakt en kan er al op gestemd worden. Dit kan via www.humo.be. Verder zal het publiek ook via de stemformulieren die in de AB op 26 maart worden uitgedeeld een stem kunnen uitbrengen. Ook jij kan winnen met de KBC-Publieksprijs! Onder alle stemmers geeft KBC namelijk 25 Humo-jaarabonnementen weg. Je doet er dus niet enkel de groep, maar ook jezelf een plezier mee.

100% PUUR

�� De 100 % Puur, Pop uit de provincies- karavaan trekt zich stilaan weer op gang. 54 bands zullen de komende twee jaar her en der opduiken, de ziel uit hun lijf spelen en het publiek trachten te overtuigen van hun kunnen. Dat beginnende bands niet moeten wanhopen of denken dat ze – omdat ze uit het kleine België komen – elders geen potten kunnen breken, wordt al een paar jaar bewezen door het Gentse Sioen. De man timmert al vijf jaar aan de weg, en met een vastberadenheid die we nog maar zelden gezien hebben. Ooit solo begonnen in een klein café en nu één van de meest succesvolle exportbands die België rijk is. Tijdens zijn parcours deed de jonge Gentenaar ook het 100 % Puurtraject aan, en kijk waar hij nu staat! Bovendien heeft hij het peterschap van deze 100% Puur-lichting op zich genomen. “Voor mij is alles begonnen in een vrij zatte bui,” zegt Sioen lacherig. “Ik zat tijdens een feestje bij Tom (Tom De Clercq, de manager van Sioen, nvdr.) wat op de piano te spelen en tot mijn verbazing reageerden de gasten zeer enthousiast. Die avond is het allemaal begonnen.” “Voor ik solo ging, speelde ik wel in een ander bandje, Medium, dat ik had opgericht met een paar vrienden. Behalve een paar optredens is daar verder niet veel mee gebeurd. En al hadden we ambitie, het bleef bij af en toe een optreden en pintjes drinken (lacht). De nummertjes die ik toen schreef, bleken niet meteen in die band te passen, maar in plaats van er de brui aan te geven, ben ik verder blijven spelen. Het resultaat was dat ik op een paar maanden tijd meer optredens had dan in de drie jaar met Medium. Ik heb vrijwel in elk Gents café gespeeld. Kwestie van een fanbasis op te bouwen, was dat een zeer goeie zaak. De eerste demo die we opgenomen hebben, was echt een groot succes:

Foto: Koen Bauters

��

we hebben er dat jaar ongeveer 2000 van verkocht. De stap naar een eerste album was dan ook snel gezet: om uit de kosten te geraken moesten we 3000 exemplaren kunnen slijten, en aangezien we al een ruime fanbasis hadden, leek ons dat een zeer haalbare kaart.” Je hebt – in tegenstelling tot veel andere bands – ruim de tijd gehad om het métier onder de knie te krijgen... Frederik: “Ja. Ik zat eigenlijk wel in een luxepositie: als soloartiest kon ik vrijwel overal optreden, terwijl dat met een band van vijf man een pak moeilijker zou geweest zijn. In diezelfde periode werd ik tweede op het OostVlaams Rockconcours en speelde ik op Debuutrock. Grappig was dat ik het Oost-Vlaams Rockconcours niet mocht winnen, omdat de laureaat een optreden op Debuutrock kreeg, waar ik al geprogrammeerd stond. Dijenik (nu Jim Cole) heeft toen gewonnen; terecht eigenlijk. Al die factoren samen hebben ervoor gezorgd dat mijn eerste album (See You Naked) niet lang op zich laten wachten heeft. We vonden trouwens dat het niet echt mis kon lopen. Wat niet betekent dat het in het begin allemaal van een leien dakje liep: mijn eerste single, See You Naked, werd nauwelijks gedraaid, maar aangezien er zoveel fans naar de radio belden om

Cruisin’ te horen, kwam die wel in de ether.” Was jij er in het prille begin zelf van overtuigd dat je iets kon op piano of hebben anderen je daar attent op moeten maken? Frederik: “Beide eigenlijk. Ik weet nog dat ik aan het eerste optreden in het café van Toms ouders een zeer fijn gevoel overgehouden heb. Het enthousiasme van anderen heeft me zeker gemotiveerd: na de optredens verkochten we steeds een paar demo’s en aangezien die vlot van de hand gingen, leek het me wel mogelijk om ermee verder te gaan. Ik vind het nog altijd vrij bizar dat die demo – die we op anderhalf uur opgenomen en gemixt hadden – zo goed van de hand ging.” Maar je was wel gelanceerd. En via het Oost-Vlaams Rockconcours en Debuutrock kwam je terecht in de 100 % Puur-poule.... Frederik: “Ja, en we hebben toen getwijfeld of we dat wel zouden doen, omdat we toen al veel konden spelen. We hadden dat jaar al 50 optredens. Maar 100 % Puur heeft ons toch weer een stapje verder gebracht. ’t Was alvast uitstekende promotie.”

Sioen, de peter van het 100% Puurtraject, zet zijn schouders onder Je hebt een paar jaar alleen gespeeld. Wanneer heb je besloten je te laten omringen door een band? Alleen is natuurlijk ook maar alleen... Frederik: “Toen we beslist hadden een plaat op te nemen, heb ik een band bij elkaar gezocht. Voor we de studio introkken, hebben we twee try outs gedaan, en dat was het. Met Renaud, die nu viool speelt bij Absynthe Minded, had ik wel al veel samengespeeld. Via hem heb ik andere muzikanten leren kennen, zoals Jesse Vrielynck, (Barbie Bangkok en www.movethemusic.com) en Jakob (Absynthe Minded) en Fré, de gitarist die nu bij Members of Marvelas speelt. Ook ongewoon was het feit dat mijn manager in het begin ook niet echt wist waar hij aan begon. We hebben samen alles stapsgewijs moeten leren: toen we bijvoorbeeld zagen dat er steeds meer aanvragen voor optredens binnenkwamen, moesten we iets zoeken om dat legaal te doen en hebben we een vzw opgericht. Ik kroop met Tom achter de computer om alle organisatoren te bestoken met mails, want wij wisten echt nergens van. ’t Was zeer ambachtelijk. Maar als ik nu zie dat we in Duitsland en China mogen gaan spelen, ben ik best wel trots op het feit dat we alles zelf gedaan hebben.” Eigenlijk is de weg die jullie afgelegd hebben de ideale weg, één die alle groepen zouden moeten volgen. Alleen, het is niet velen gegeven om het eerste jaar vijftig optredens te mogen spelen en stelselmatig te groeien. Hoe moeilijk was het eigenlijk om na twee jaar solo spelen plots met een band op te trekken? Frederik: “Ik had al in een band gespeeld, dus dat viel best mee. ’t Moeilijkste was om me een andere speelstijl eigen te maken: als ik een nummer maak, probeer ik het interessant te houden, ook voor mezelf. Mijn rechterhand speelt doorgaans de melodie en de linkerhand het ritme, wat ook een bassist doet. Ik vond het

54 bands.

moeilijk om die nummers te knippen en plaats te maken voor andere instrumenten. Het was toch wel een aanpassing. Wat ik een zeer toffe periode vond, was de opname van de eerste plaat. See You Naked werd geproducet door Pieter-Jan De Smet, en hij ging vooral voor sfeer en dynamiek. Hij heeft nooit gezegd dat bepaalde passages muzikaal niet konden, omdat ze niet volgens het boekske gespeeld werden. Een kritiek waar conservatoriumstudenten wel eens last van durven te hebben (lacht).

dat jaar meer dan 100 keer gespeeld hebben. We hebben op drie jaar tijd, van het begin tot 2004, 250 keer gespeeld. Tot drie optredens per dag. ’t Was een geschifte periode.”

“Ja, en we hebben toen getwijfeld of we dat (100 % Puur, red.) wel zouden doen, omdat we toen al veel konden spelen. We hadden dat jaar al 50 optredens. Maar 100 % Puur heeft ons toch weer een stapje verder gebracht. ’t Was alvast uitstekende promotie.”

In België heb je echt overal gespeeld, van de kleinste dorpsfestivals tot de grootste podia. En nu? Hier heb je je plafond echt wel bereikt, heb ik de indruk.

In vergelijking met de opname van Ease Your Mind ging het er tijdens die eerste opname veel losser toe. We hebben toen in de studio zelfs de Ronde van Vlaanderen gevolgd, iets wat nu absoluut ondenkbaar zou zijn. Studiotijd is duur, hé.” Wanneer heb je eigenlijk beseft dat muziek echt meer dan een hobby werd? Frederik: “Maart 2004, een jaar na de opname van de eerste plaat. Cruisin’ deed het als single zeer goed, ik mocht de soundtrack van Team Spirit schrijven en ook de single Another Ballad werd gepusht. Die kwam terecht in de Afrekening en Carte Blanche (Radio 1)... en in maart 2004 kwamen de optredens binnen: Rock Werchter, Lokerse Feesten, Marktrock, Dranouter... dat overviel ons echt. Toen voelde ik echt wel wat druk. Die zomer is het echt wel ontploft: we speelden op alle grote festivals. Ik denk dat we

Misschien een vreemde vraag, maar als je zoveel speelt kan het niet anders of je hebt er soms totaal geen zin in... Frederik: “Wel, ik zou liegen mocht ik zeggen dat ik bij elk optreden met dezelfde zin op het podium gestapt ben. Maar, ik ben wel altijd blij van het podium gestapt.”

Frederik: “We hebben vorig jaar dan ook een stapje terug gezet en minder festivals gespeeld. Maar we stonden wel hoger op de affiche en kregen meer speeltijd. Dat is natuurlijk zeer aangenaam. Maar zoveel spelen als in 2004 hou je echt niet vol. Bovendien schreef ik dat jaar een nieuwe plaat bijeen, repeteerden we bijna wekelijks en hebben we ‘Ease Your Mind’ opgenomen ook. Geschift was het.” En even out of the picture is ook niet slecht. Overexposure is nergens goed voor. Frederik: “Ik ben daar zelf niet zo mee bezig, maar ik hoor van mijn booker wel dat het wel even genoeg geweest is. Het moet gewoon wat stil worden rond Sioen, althans wat België betreft. Al hebben we vorig jaar een DVD uitgebracht (lacht). In Duitsland kunnen we ook weer van nul beginnen, al heb ik de indruk dat we daar toch ook al een kleine fanbasis hebben.” Verbazingwekkend is dat je ondanks al dat succes met je voeten op de grond blijft.... Frederik: “Ja, en dat zal altijd zo blijven.

100% PUUR

��

dikke nek, je begint nu eenmaal te zweven van al die aandacht, maar als ik iets te hoog van de toren blaas word ik meteen op mijn plaats gezet door mijn directe omgeving. Da’s maar best ook.” Nu, we hebben het daarnet al even aangehaald: je bent nu niet alleen Duitsland aan het veroveren, maar ook China. Frederik: “Zo’n vaart zal het niet lopen, maar in Duitsland komt er toch al tweehonderd man op onze optredens

af. De interesse groeit er alvast: we staan er ondertussen ook al op grotere festivals. Maar we investeren er ook wel veel energie en geld in, al zouden we anders kunnen redeneren: met de opbrengst van twee gouden platen zou ik ook andere zaken kunnen doen, maar ik heb geen zin om me nu al te settelen. Ik stop het geld nu liever in mijn muziek. Omdat het moet ook: in Duitsland ligt onze gage een pak lager dan hier, en de kosten zijn hoger. En dan merk je dat het vooruit gaat, en plots gevraagd wordt om te gaan spelen op een festival in China.

Toevallig eigenlijk: een vriend van mij heeft een klein bedrijfje in China en heeft daar wat mensen aangesproken; een Chinees is zelfs naar België overgekomen om alles op video vast te leggen en te tonen aan zijn collega’s. Grappig, toch? Ik snap wel dat veel bands het niet zien zitten om in het buitenland zoveel energie te steken. Maar ik ben nog jong en moet er nu voor gaan. De weg is lang, maar wel zeer boeiend.” Sven De Potter

100 % Puur, pop uit de provincies editie 3: what’s NEW? De 100% Puur, pop uit de provincies-tour start op 5 april in de AB en geeft aan 54 upcoming bands de kans om twee jaar lang in talloze Vlaamse jeugdhuizen hun ding te doen, in clubs supports te spelen en festivalpodia te veroveren. De poule van bands bestaat uit alle finalisten van de provinciale concours die in het najaar van 2005 plaatsvonden. Amoebe, Kawada, Larsson, Nunan, Ello, LaPaz, Milkman, Starfucker, Pickle Juice, Transit, Black Jettas, Mass Market, James Brayne, The Violent Husbands, Colorless Green Ideas, X-Pozed, Article Number, The Rebelines, Esther Weemaes, Me and Mr. Riche$$, Murk, Balthazar, Rye Jehu, I Do I Do, Amour Fou, Aix, Arquettes, G!rls, Le Rezo, Mauz, One Trick Po, The Blackbox Revelation, The Silver Flakes Commando, Feuerbach, N.O.M., Overdo Hykers, Sun To Sheeva,

The Maple Room, The Rones, The Shovels, Tokamat Fusion Test Reactor, Viggen, Zown, Soma, SimpleSongs, To The Bone, Portland, Delta Junction, Mudbreeder, A Nice View over Trinidad, Muon, Monolite, The Seven Laws of Woo. Peterschap Sioen Nieuw deze editie is dat Sioen de bands onder zijn vleugels neemt: hij zal zich over de bands ontfermen en hen tips geven, hun demo’s beluisteren, etc. Sioens peterschap geeft het project extra draagkracht. Sioen is tenslotte een mooi voorbeeld van wat 100% Puur kan betekenen als groeitraject voor een band. Hij was zelf één van de 100% Puur bands tijdens de eerste editie. Engagement concertzalen 100% Puur, pop uit de provincies is aan zijn derde editie toe en dat vertaalt zich naar een groter vertrouwen van de grotere concertzalen. Zo heeft de

Ancienne Belgique zich geëngageerd om de 100 % Puur-bands een podium te bieden. Op woensdag 5 april 2006 wordt in de AB de aftrap van het nieuwe 100 % seizoen gegeven. Naast de AB zullen ook o.a. de Handelsbeurs en de clubs van het clubcircuit hun podia ter beschikking stellen. Nieuwe website 100% Puur, Pop uit de provincies zal vanaf 5 april te vinden zijn op zijn nieuwe webstek www.100procentpuur.be Hier vind je nieuwtjes over de bands, de kalender, het traject. Daarnaast biedt de zoekfunctie de kans aan programmatoren en fans om hun favoriete bands uit de poel te vissen. Je vindt er ook interessante informatie over het popbeleid van elke provincie en hoe je als band en/of jeugdhuis kan deelnemen aan 100% Puur: pop uit de provincies.

Win exclusieve tickets startmoment AB – club 100% Puur – Pop uit de provincies trapt het nieuwe seizoen af op woensdag 5 april 2006 in de AB. Programmatoren van jeugdhuizen, clubs en festivals kunnen er de finalisten van alle provinciale popconcours ontmoeten en kennismaken met de initiatiefnemers van het project. 100% Puur deelt voor deze party 50 exclusieve duotickets uit. Stuur asap een mail naar info@poppunt.be met in het onderwerp ‘100% Puur exclusief’ en mis deze aftrap niet.

Line up:

20u00 20u00-20u30 20u30 20u45-21u15 21u15-22u00 22u00-22u30 22u30

deuren Tomàn (dj set) verwelkoming Balthazar Styrofoam (dj set) The Germans Sioen (dj set)

Optredens The Germans & Balthazar

Op het programma staan onder andere concerten van The Germans (één van de meest geprogrammeerde groepen uit de vorige 100% Puur editie) en Balthazar, de winnaar van Westtalent en band van de nieuwe lichting.

Sioen, Tomàn & Styrofoam residents

Sioen, ongetwijfeld de meest opvallende groep uit de allereerste 100% Puur editie zal ook aanwezig zijn tijdens dit startmoment. Voor één keer laat hij zijn piano thuis maar toont hij zijn DJ kunsten. Net zoals Sioen spelen ook de bandleden van de Westvlaamse Tomàn en Styrofoam hun favoriete plaatjes.

PAS POORT

BELGIE

BELGIQ

ITSKAART

CARTE

UE BEL GIEN

D IDENTI

BELGIU

TE PERSON ALAUSW EIS IDEN LARS TITY CA mes : BR SON RD AM DECR OOS, JO DIMITRI AN GO DEGREE F, KRISTO VAERTS, ARNE ROBIJN F UITTEB S, Geboorte ROEK plaats en - datum / Place an d date of birth Ge slacht/Sex Nationalite it M,M,M,M BELG Nationality ,M

Naam / Na me Voornam en / Give n na

Geldig va

n - tot / Va

Larsson Larsson in een notendop: De huidige bezetting van Larsson werd voltallig met de komst van zanger Bram Decroos in september 2004. De twee gitaristen en de drummer van Larsson hadden voordien hun sporen al verdiend bij Circle (hardcore/ melodieuze powerrock); de bassist bij de Tiense groep Scarrots (skapunk). Dit resulteerde in krachtige poprock met een eigen sound. Op de vraag naar hun muzikale voorbeelden kregen we te horen dat ze muzikaal ruimdenkende mensen zijn, die luisteren naar alles wat volgens hen goed

Handteke

ning van

lid from -

Kaartnr. / Ca 011-67 17 rd No 01 - we until _are_l

de houd

arsson@

er / Holde

gemaakt is (van jazz, over de Beatles en de Stones, tot Thin Lizzy en zelfs de Confetti’s). Wapenfeiten: Eind 2004 werd de eerste demo opgenomen waarvan nog twee nummers te beluisteren zijn op de site www.thisislarsson.com De groep werd in het voorjaar 2005 ontdekt door Stu Bru. Hun nummer ‘H’ kreeg high rotation, ook al was het een demotrack. Ze mochten ook het voorprogramma doen van Therapy? in de Muziekodroom. In juni besloten ze zich in te schrijven

r’s signa

ture

LARS SON

gmx.net

Foto: Koen Bauters

IDENTITE

voor Rockvonk, zonder de verwachting als winnaar uit de bus te komen. De wedstrijd heeft heel wat deuren geopend. Ze kregen ook de smaak te pakken om deel te nemen aan de Rock Rally. Ze zijn ook te zien in het 100% Puur project Contact: Bookings : l&s agency vzw mark@lsagency.be 011-67 17 01 / www.lsagency.be Management : stage-mania franky@diva.be +32 (0) 474 90 63 64 / www.stage-mania.com we_are_larsson@gmx.net Sven De Potter

PAS POORT

Larsson

PAS POORT

The BlackBox Revelation

BELGIE

IDENTITE

The Blackbox Revelation Dit duo bestaat sinds mei 2005, maar de twee jonge snaken (14 en 16 jaar) speelden voorheen al samen in The Mighty Generators (pop-rock). Ze luisteren vooral naar wat ze ‘oude muziek’ noemen, o.a. Stooges (zie hun cover van ‘I Wanna Be your Dog’) en Led Zeppelin. Wie hen aan de slag zag tijdens het Kampioenschap van Brussel, weet meteen dat dit dé voedingsbodem is voor hun smeuïge garagesound. Zelf vinden ze dat hun muziek op het vlak van melodie ruimer gaat dan garagerock. Qua bezetting,

BELGIQ

ITSKAART

CARTE

UE BEL GIEN

D IDENTI

BELGIU

TE PERSON ALAUSW EIS IDEN THE TITY CA mes : JA BLACKBOX RE RD VELATION N PATERN OSTER, DRIES VA N DIJCK Geboorte pla www.mys ats en- datum / Plac pace.com /theblack e and date of bir th boxrevel Geslach ation Nationalite t/Sex it M,M BE LG Nationality

Naam / Na me Voornam en / Give n na

Geldig va

n - tot / Va

Handteke

ning van

The Blackbox Revelation in een notendop:

Foto: Koen Bauters

PAS POORT

drum en gitaar, duikt onmiddellijk de vergelijking met de White Stripes op. Een toevallige keuze, zo blijkt, die bovendien ook nog werkt. Wapenfeiten: Ze werden opgemerkt door Jan Thys (ex-BMG, ex-Double T music), die besloot hun management te doen. In september besloten ze zich in te schrijven voor het Kampioenschap van Brussel, in de ijdele hoop de finale te bereiken. Hun zilveren medaille kwam naar eigen zeggen onverwacht.

lid from -

de houd

Kaartnr. / Card No info@th eblackbo xrevelat ion.be until

er / Holde

r’s signa

ture

TBBR

Inmiddels is hun eerste demo af (met o.a. twee nummers opgenomen tijdens de studiotijd in de Rockfabriek - een deeltje van de prijzenpot van het Kampioenschap). Blackbox Revelation zal ook te zien zijn in het 100% Puur project. Contact info@theblackboxrevelation.be

De volgende logische stap was dan ook hun deelname aan Rockrally 2006.

Sven De Potter

Foto: Liesbeth Vlerick

JONGE WOLVEN

JONGE WOLVEN Article Number We konden onze verontwaardiging nauwelijks de baas tijdens de finale van Westtalent en, eerlijk waar, we zijn er nog steeds niet goed van. Waarom had de groep jonge wolven die we in dit artikel even zullen doorlichten in Tielt niet gewonnen? Enfin, ieder zijn meug natuurlijk, maar het houdt ons niet tegen de ongekroonde winnaars van Westtalent aan de tand te voelen. Ladies and gentlemen: Article Number!

“Voor Article Number was die finaleplaats sowieso al een enorme verrassing. Totaal onverwacht. Daardoor stonden we ook zonder enige vorm van stress op het podium en zetten we een uitstekend optreden neer.” Aan het woord is Jinte Deprez (18), zanger/gitarist bij Article Number en tevens de songsmid van de groep. “We hadden eigenlijk een betere uitslag verwacht. Het publiek reageerde alvast zeer positief. En dan begin je natuurlijk een beetje te hopen. Het feit dat we in 2003 Debuutrock wonnen en een tweede plaats behaalden in de finale van Novarock deed ons ook geloven dat we niet helemaal kansloos waren.”

Terug naar af Maar het mocht niet zijn en de zeskoppige bende – naast Jinte Deprez, Tine Delys (backinvocaliste), Matthijs Vermeersch (bas), Steven Demuynck (drum), Gertjan Plets (cello/gitaar) en Nick Demuynck (gitaar) - werd terug naar af verwezen: “We hebben een grote vergissing begaan door ons niet in te schrijven voor Humo’s Rock Rally. We hebben er al heel wat commentaar op gekregen. Ook op bepaalde fora vroeg men ons waarom we niet in de preselecties zaten. We hebben onszelf

dus misschien een beetje onderschat. ’t Is echt stom, de komende maanden zullen de affiches vol staan met bands die het goed deden tijdens de Rock Rally. Het wordt dan moeilijk om nog een gaatje te vinden, ook al omdat we niet eens over een serieuze demo of opname beschikken.”

Beschrijf de muziek van Article Number dan eens voor de lezers. “Pfff, moeilijke vraag. In het begin klonken we een beetje als een Nirvanakloon, maar geleidelijk aan zijn er heel wat andere invloeden in onze muziek geslopen, zoals The Beatles. In onze bio staat geloof ik dat we ‘poprock’n roll’ maken. We schrijven in ieder geval nog steeds heel uiteenlopende nummers, maar we werken wel aan een eigen sound.” Voor die sound zorgt onder andere een ongelooflijk rockende – believe it or not – cello. “In het begin gebruikten we de cello slechts sporadisch. Hij was moeilijk te versterken en dus alleen bruikbaar in rustige nummers. Ondertussen heeft Gertjan een goede microfoon op de kop kunnen tikken en kunnen we de cello meer gebruiken. Vooral in melodieuze poppy nummers klinkt hij fantastisch. We experimenteren er zoveel mogelijk mee.” Toch een beetje een raar verhaal Article Number zag het levenslicht in augustus 2002, maar toch duurde het nog een hele poos voor ze zich aan eigen nummers waagden. “Er zat ook nooit haast achter, we hadden toch geen optredens in het vooruitzicht. In het begin was het dus gewoon voor de fun. In 2003 hebben we onszelf dan

Article Number genoemd en stukje bij beetje groeide de groep. Niet alleen qua bezetting, maar ook muzikaal.” Een cruciaal moment in het nog jonge leven van Article Number bleek een gitaristenwissel. Koen Berteele gaf er de brui aan en werd vervangen door de piepjonge Nick Demuynck (15). “Toen Koen aankondigde dat hij zou stoppen, dacht ieder van ons dat het gedaan was met de groep. We hadden nog een aantal optredens in het vooruitzicht en we stonden vreemd genoeg een stuk relaxter op het podium, omdat het ons eigenlijk allemaal niet veel meer kon schelen. Onze optredens werden steeds beter. Op die manier hebben we ontdekt dat optreden leuk kan zijn. Die ‘speelvreugde’ en energie willen we er echt in houden. Eind augustus 2005 is Koen er dan daadwerkelijk mee gestopt. Ons laatste wapenfeit zou de inschrijving voor Westtalent worden, de rest van het verhaal ken je. Ondertussen leeft Article Number nog steeds en wat mij betreft gaan we gewoon verder.” En wat brengt de toekomst? “We weten niet goed hoe of wat, maar hopen toch nog wat optredens te versieren en mee te doen aan lokale muziekwedstrijden. Verder zouden we graag een degelijke demo maken. Ja, laten we daar maar mee beginnen, een degelijke demo. (zucht) Toch een beetje een raar verhaal, Article Number, vind je niet?”

Peter Zwertvagher

Link: www.myspace.com/articlenumber Bookingen: jinte123@hotmail.com

RUGBLIK

Luc Van Acker:

Vroeger was alles beter. Zegt men soms. Omdat wij van Poppunt niet zomaar geloven wat de mensen ons vertellen, nemen we al geruime tijd de proef op de som en inviteren we om de drie maanden een van België’s pop- en rockpioniers die ons vertellen hoe het vroeger echt zat. In de vorige editie mocht Guy Swinnen zijn nostalgische zelf op jullie loslaten, deze keer krijgt Luc Van Acker het woord. De man zette België mee op de industrialkaart en is dikke vriendjes met de mannen van Front 242 en heeft sinds de jaren ’80 als geen ander een stempel gedrukt op het geluid van een aantal Belgische bands. Hij producete de laatste plaat van neeka, maar had ook een hand in het magische Black Europa van Mauro & The Grooms. Op dit moment producet hij de eerste van Tripoli. Met andere woorden, een man met een visie én kennis van zaken. “Vroeger was niet alles beter,” steekt Luc Van Acker van wal. Een uitspraak die onze kritische geest meteen voedt. “Maar je moet dat toch een beetje nuanceren. Sommige dingen gingen makkelijker, andere moeilijker. Wie toen een semi-professioneel muzikant was én Belg, werd bij wijze van spreken beschouwd als een held. Het muzikantenschap had toen nog iets exotisch, iets niet-alledaags. En muziek maken had veelal een sociaal geëngageerde ondertoon. Meer dan nu althans.” The legacy of Bob Dylan! Sinds begin jaren ’90 heeft de Belgische muziekscène een enorme boost gehad. dEUS heeft heel wat in gang gezet, me dunkt. Maar hoe zat het begin jaren ’80? Kon je toen al gewag maken van een Belgische scène? Luc Van Acker: “Niet echt, neen. Je kon voor je platen wel terecht bij een kleine keten van zogenaamde importzaken, waar je Frank Zappa of obscure Brian Eno-albums vond, maar daar hield het eigenlijk wel op. Van een grote scène of megaplatenwinkels was toen absoluut nog geen sprake.” Er bestond toen wel een kleinschalig clubcircuit dat gerund werd door de Chiro; jaarlijks organiseerden die een festivalletje met de groepen van het moment. Het was een klein netwerk, maar het werkte heel goed: via die

32 36

“Als je het echt wil, dan kan het!” scène verkocht de early TC Matic toch al 7000 platen. Trouwens, ik vind dat muziek maken in die tijd iets dieper ging dan nu: als iemand je toen vertelde dat-ie muzikant was, dan wist je dat die iets te vertellen had. Nu is dat totaal anders: heel veel mensen zien het muzikantenschap meer als een sport of een hobby. Ik vind het opmerkelijk dat alles nu – zeker in vergelijking met vroeger – zo goed georganiseerd is. En dan heb ik het hoofdzakelijk over het muziekonderwijs: je kan nu vrijwel overal muziekopleidingen volgen, met als resultaat dat er veel jonge muzikanten rondlopen die alles op de juiste manier spelen, technisch zeer onderlegd zijn, alle wedstrijden winnen, knappe muziek maken, maar toch niet goed weten waar ze eigenlijk mee bezig zijn. De onderbouw ontbreekt een beetje. Dat had je vroeger toch veel minder. Vroeger kregen bands ook veel meer krediet: Won Ton Ton, La Vie est Belle, Arbeid Adelt, ... technisch gezien waren wij allemaal dikke knoeiers, maar we kregen wel een kans. Mochten we nu doen wat we toen deden, zouden we gewoon meteen het deksel op de neus krijgen.Vroeger kon je iets opstarten en uitbouwen. Al heb ik wel de indruk dat het de laatste maanden wel weer aan het veranderen is.” ’t Klinkt wellicht wat belegen, maar werd je dan vroeger meer muzikant uit overtuiging? Luc Van Acker: “Eigenlijk wel. Je ging muziek spelen uit een diepe liefde voor muziek. De muzikanten die ik in die periode leerde kennen, spelen nu nog steeds. Jonge gasten nu hebben er veel minder moeite mee om hun muzikantenloopbaan stop te zetten en in te ruilen voor iets anders. Een heel groot verschil is dat muziek vroeger een grotere sociale background had. Muzikanten waren meer rolmodellen; kijk maar naar The Beatles die enkel door hun lange haar een hele revolutie ontketend hebben. Of Kiss, Alice Cooper, The Tubes en Genesis,... dat had een enorm shockeffect. Toen ik dat als twaalfjarige voor de eerste keer hoorde, wist ik niet waar ik het had. Shock-rocker Marilyn Manson zet die trend enigszins verder, maar wat hij

doet, is allemaal heel erg afgelijnd en heeft totaal niet dezelfde impact als de bands van toen. ’t Is allemaal show.” Als ik naar jaren ’80 muziek luister – ik heb me onlangs een dubbelaar gekocht van TC Matic, met een paar zeer obscure nummers op – hoor ik veel energie, ingehouden agressie, en vooral veel je m’en foutisme. Klinkt het niet, dan botst het... Luc Van Acker: “Ja, maar zo heb je nu ook nog steeds bands. Alleen, je moet er veel harder naar zoeken. Ik luister bijvoorbeeld heel graag naar Camille, een Franse zangeres die heel toffe dingen maakt. Echt schitterend. Mijn nieuwe Edith Piaf.(lacht) Zij maakt haar eigen ding, wars van alle trends. Weet je, muziek maken wordt nu ook veel meer geaccepteerd dan vroeger. Het speciale is er een beetje af. Mijn neefjes spelen ook en hun ouders vragen mij hoe ze dat het best aanpakken. In vergelijking met twintig jaar geleden is dat een enorm verschil: toen kreeg je bij wijze van spreken een draai rond je oren toen je zei dat je muzikant wou worden. Nu kijken de mensen naar programma’s als Idool en zien ze dat er in muziek maken toch wel een carrière schuilt.” Over carrière gesproken: jij hebt het wel gemaakt, moet ik zeggen. Ik heb ooit ergens gelezen: zonder Luc Van Acker geen dance! Dat stond ergens zwart op wit, het moet wel waar zijn dan. Van credits gesproken! Luc Van Acker: “(schrikt op) Wat zegt gij nu! Ik wil die uitspraak over dancemuziek niet op mijn palmares hebben, omdat het niet waar is en ook niet echt eerlijk ten opzichte van al die andere muzikanten die de dance op de kaart gezet hebben. Olivier Adams (Pragha Khan) heeft veel meer invloed gehad. Maar ja, misschien heb ik hem wel onrechtstreeks die richting uitgeduwd: hij woonde in dezelfde straat als ik, hoorde wat ik deed en wou hetzelfde doen. Maar verder dan dat reikt mijn invloed niet. Laat mij maar in mijn obscure kelder zitten.(lacht) Trouwens, als je wat eigenzinnig bezig bent, beïnvloed je anderen sowieso. Toen ik met Shriekback (legendarische 80’s band) in Londen zat, stond de guestlist vol met

“Weet je, muziek maken wordt nu ook veel meer geaccepteerd dan vroeger. (...) Vroeger kreeg je bij wijze van spreken een draai rond je oren toen je zei dat je muzikant wou worden. Nu kijken de mensen naar programma’s als Idool en zien ze dat er in muziek maken toch wel een carrière schuilt.”

de hipste muzikanten van het moment. Die kwamen allemaal ideeën pikken (lacht) Bands als Shriekback, Talking Heads etc. hebben heel wat anderen beïnvloed, precies omdat ze hun eigen koers volgden.” Lang geleden heb je een nummer geschreven met Anna Domino, Zanna, wat ik toen een zeer mooi liedje vond. Nu nog steeds trouwens, het blijft klasse hebben. Wat me opvalt bij jou is dat je steeds je dingen hebt gedaan en zelfs zonder verpinken naar het buitenland verkast bent. Eerst met Shriekback, dan met Revolting Cocks. Was dat zo makkelijk dan? Luc Van Acker: “Ja, en dat is het nu nog. Ik was gewoon heel ambitieus en meende toen ook alles. Dat ik naar het buitenland getrokken ben, vond ik zeer logisch. Ik stond daar echt niet bij stil. Weet je, toen ik als zestienjarige in de krantenwinkel de muziekmagazines NME en Melody Maker doorbladerde, zag ik al die beroemde, interessante muzikanten die ik nooit op straat tegenkwam. Ik snapte dat niet en vroeg me toen echt af waar ik die rock ‘n’ rollwereld kon vinden. In België alleszins niet. Ik ben toen met mijn brommertje naar Londen getrokken – ik mocht aanvankelijk zelfs de boot niet op, omdat ik minderjarig was – op zoek naar de rockscene. Ik wilde die rock ‘n’ rollplaneet echt vinden, want ik wou er deel van uitmaken. En net die drang heeft me tot bij Shriekback gebracht: tijdens één van hun optredens zag ik dat de zanger het nogal moeilijk had met zingen en op hetzelfde moment gitaarspelen. Ik ben na hun optreden op die band afgestapt en heb hen gezegd dat ik bij hun gitaar wou spelen. Die mannen moesten natuurlijk eens hartelijk lachen, maar een maand later – ik had ze een 12” van The fear in my heart en Taking Snapshots meegegeven - kreeg ik een heel beleefde brief waarin ik uitgenodigd werd om toch mee te spelen. Voor een snotneus van achttien uit Tienen is dat toch wel ferm, moet ik zeggen. Later heb ik Front 242 in Brussel leren kennen en via hen in Chicago en tot bij Al Jourgensen (Ministry) geraakt. Ik heb als twaalfjarig baasje ooit aan de grote Johan Verminnen gevraagd hoe hij van zijn muziek kon leven, en of dat wel mogelijk was. Hij antwoordde toen: “Als je het echt wilt, dan kan het.” En sindsdien is dat een beetje mijn moto: als ik het echt wil, dan kan ik het. En hij heeft gelijk gekregen.”

Simple comme bonjour...? Luc Van Acker: “Maar zo is het ook! Weet je, het enige wat je moet doen, is in het muziekgenre dat je goed vindt op zoek gaan naar groepen die je graag hoort. Je gaat naar een optreden en probeert in contact te komen met de entourage. En dan laat je iets horen van jezelf en je zal merken dat die mensen er wel oren naar kunnen hebben. Al kan je voor hetzelfde geld vierkant uitgelachen worden, zoals ik. (lacht) Maar je moet er in geloven en zeer belangrijk, naar het buitenland durven te gaan. Er zijn veel te veel bands die hier op hun gat blijven zitten. Als je naam Ozark Henry is, kan je je het wel permitteren om een paar festivals te spelen en een theatertournee of twee. Maar wie zich muzikaal wil verbeteren, zal toch de competitie met het buitenland moeten aangaan. In België sta je heel snel aan de top en dan eindigt de competitie natuurlijk. Kijk naar iemand als een Admiral Freebee: voor die twee noten kon spelen, zat-ie al aan de top. En wat nu, denk ik dan? ” Ik vind dat ook een vreemde evolutie. Een plaat die in België een beetje scoort en je krijgt alle grote festivals er gratis bij. Knokken zit er niet echt meer bij, me dunkt... Luc Van Acker: “Je zit hier in een gat, hé. Als je echt groot wil worden, moet je weg uit België. Onlangs zei één van de grote bazen van BMG me nog: “We do not expect any music from Belgium.” Niemand zit er op te wachten. Wie het bijvoorbeeld wil maken als tennisser moet naar Wimbledon, wie country wil spelen naar Nashville, ... je moet moven. Maar dat zit echt niet in onze cultuur: wij bougeren niet. Iedereen blijft hier zitten, onder moeders rokken... ” Om even terug te komen op de muziek die jij vroeger maakte: is dat altijd al een droom geweest... Luc Van Acker: “Neen, ik wou eerlijk gezegd een sekte oprichten in een infrastructuur als Bauhaus, waar verschillende disciplines samenkomen. Een audio-visueel trefpunt; dat zou wel

RUGBLIK

mijn ding zijn. Maar mijn vrouw ziet dat niet meteen zitten.(lacht)” Sterke vrouwen behoeden ons voor vreemde uitspattingen. Je zei net dat de scène in België zeer klein was, maar bestond er veel contact onderling? Luc Van Acker: “Oh ja. Er bestond een kleine scène in Hasselt en Leuven, één in Hamont met De Brassers, in Brussel had je Snowy Red, Front 242, etc. Verder had je nog Red Zebra in Gent en Brugge en in Oostende zat Willy Willy met Revenge88. In Antwerpen was het heel rustig, daar gebeurde niet te veel. Een historisch moment voor de Belgische muziek was het Underground On Stage-festival in de Brusselse Beursschouwburg in 1981. Het was de periode dat ik al die mannen leerde kennen, want je kwam tijdens optredens van Joy Division, Bauhaus, etc. steeds dezelfde mensen tegen. Soms vroegen we zelfs aan artiesten of ze even konden wachten omdat een vriend er nog niet was.” ’t Ging er duidelijk iets losser en minder professioneel toe. Er was toen ook nog niet echt sprake van een Belgische muziekindustrie... Luc Van Acker: “Neen, al ging het er in de zeer beperkte groep met Belgische progrockbands als Machiavel, Kandahar, Cleptomania iets professioneler toe. Los daarvan vond ik het een enorm boeiende periode omdat het een pionierstijd was: TC Matic speelde toen trouwens als eerste met een PA; voordien hoorde je alles rechtstreeks van op het podium, enkel de drums

en de zanger werden versterkt. En er werden maximum twee spots gebruikt, omdat anders de zekering te snel sprong. Maar dat gebeurde sowieso: tijdens de stroompanne kreeg je een drumsolo tot er weer stroom was, en toen begon de bas mee te spelen, en dan de gitaar. Maar dankzij TC Matic is men werk beginnen maken van goeie stroomvoorzieningen. Ik weet nog goed dat Marcel Vanthilt vroeger elektriciteit ging aftappen. Hij kroop gewoon in de elektriciteitspalen, en Danny Willems stond beneden met een balk in zijn

“Als je echt groot wil worden, moet je weg uit België. Onlangs zei één van de grote bazen van BMG me nog: “We do not aspect any music from Belgium.” Niemand zit er echt op te wachten. Wie het bijvoorbeeld wil maken als tennisser moet naar Wimbledon, wie country wil spelen naar Nashville, ... je moet moven.Maar dat zit echt niet in onze cultuur: wij bougeren niet. Iedereen blijft hier zitten, onder moeders rokken.”

handen om Marcel los te kloppen mocht die blijven hangen. En hij ging met twee tangen stroom stelen. Heel gevaarlijk!”

brokken gemaakt hebt met Revolting Cocks. ... Luc Van Acker: “Kleine brokken dan toch (lacht). Richard 23 van Front 242 had me meegenomen in zijn koffer (lacht). We hebben in de VS Revolting Cocks opgericht, eigenlijk een klein zandkorreltje in de industrial muziekgeschiedenis. Eigenlijk zaten we toen ergens tussen Throbbing Gristle en al die beginnende industrialgroepen in. Een zeer boeiende periode, dat wel, omdat we ook als een van de eersten bezig waren met samplers en toestanden. ’t Was echt pionierswerk. Weet je, ik ben met een aantal bands echt zeer dicht bij een echte doorbraak geweest, maar er kwam steeds iets tussen. Met Arbeid Adelt voelde ik op een bepaald moment dat onze muziek de tijdgeest perfect weerspiegelde, maar Marcel trok toen naar MTV en dat was dat. Met Shriekback heb ik dat ook gehad: we hadden een paar fantastische nummers klaar die echt iets gedaan zouden hebben, maar de zanger heeft die toen finaal stukgemixt. Maar goed, that was then. Ik vertrek binnenkort voor zes maanden op tournee met Revolting Cocks. Iets waar ik zeer naar uitkijk.” Dan wij ook! Succes ermee! En maak het eighties niet verantwoord! Sven De Potter

Zeg dat wel! Dat je moto duidelijk werkte blijkt uit het feit dat je tot in de VS geraakt bent. En daar redelijk wat

Untitle

Untitled-1 1

21/2/06 17:44:25

POP ADVIES

In Merchtem staat een tuinhuis. En in dat tuinhuis staan versterkers, gitaren, een drumpodium op autobanden en elke dinsdagavond ook vijf Kawadezen die er gaan repeteren. Tot grote ergernis van de buren, want als Kawada repeteert, lijkt het wel alsof ze bij de buren op schoot zitten. Het is niet alleen hard, maar ook luid,...beangstigend luid.

Poppunt en vzw Repetitieruimtes Even een situatieschets. Het repetitiekot in kwestie is een ‘verbouwd tuinhuis’, lees: een enkelwandige houten constructie van 3,5 meter breed en 2,5 diep. Aan de achterkant staat op ongeveer 2 meter een schoolgebouw met een hoge muur. Verder zijn er geen gemeenschappelijke muren of directe buren. De achtergevels van de eerste buurwoningen zijn op ongeveer 50 meter van de repetitieruimte gelegen. Daartussen is enkel open ruimte; er zijn dus geen natuurlijke of gebouwde obstakels die het geluid kunnen tegenhouden. Afgelopen zomer, na meerdere klachten van één bepaalde buur, trok Kawada naar de dichtstbijzijnde doe-het-zelf zaak om in hun hok een tweede houten wand te zetten. Tussen de twee wanden staken ze wat glaswol. Een dubbele deur aan de ingang moest ook geluid tegenhouden. Het resultaat is echter mager. De glaswol houdt misschien wel wat koude tegen, maar qua geluidsisolatie is het niet echt effectief. Het drumpodium op autobanden ziet er misschien wel fancy uit, maar draagt op minder trillingen in de moestuingrond na - weinig bij tot het beperken van de geluidshinder. Om hulp schreeuwend in de dorre

woestijn, kwam Kawada bij Poppunt en vzw Repetitieruimtes terecht. Gewapend met een geluidsmeter, een rugzak vol expertise en oorbeschermers trokken we naar Merchtem om de situatie te bekijken en waar mogelijk tips te geven. De meetresultaten liegen er niet om. In vol repetitiegeweld noteerden we een geluidsniveau tussen 102 en 105 dB (A) (voor de techneuten: A-gewogen in de fast-mode, zoals wettelijk voorzien voor elektronisch versterkte muziek). Buiten, op 1 meter van de deur, gaf de geluidsmeter nog steeds ongeveer 77 dB (A) aan. Op dertig meter hoorden we nog voornamelijk de lage tonen (bas en basdrum), met waarden tot 55 dB (A). Dat geluidsniveau kan je vergelijken met rustig in je bed liggen terwijl op een halve meter naast je bed twee mensen gewoon luidop een gesprek met elkaar voeren….. storend dus. Is er nog hoop? Het probleem bij Kawada is niet zo makkelijk te verhelpen. Een degelijke oplossing vergt immers een grote investering waarbij in de praktijk eigenlijk een volledig nieuwe ruimte zou moeten gebouwd worden. De overlast wordt vooral veroorzaakt door het ‘luchtgeluid’. Dit kan je alleen tegenhouden door

voldoende massa (vb dikke betonmuren) én absorptie te voorzien. Gelukkig heeft Kawada al plannen om deze zomer in een schuur een volledig nieuwe repetitieruimte te bouwen, waar ze met een schone lei kunnen beginnen. In afwachting zit er voor hen niks anders op dan gewoon wat stiller proberen te spelen en de buren af en toe een fles wijn of versgekweekte courgette te schenken. Meer kans op slagen geeft het veranderen van de opstelling in het repetitiekot waarbij de klankbronnen niet op de achtergevels van de buren, maar op de achterliggende schoolmuur gericht staan. Doos-in-doos Voldoende geluidsisolatie, en alle repeteergemak van dien, krijg je eigenlijk alleen met een doos-in-doos systeem. Dit wil zeggen dat je binnen een bestaande ruimte een losstaande box bouwt die niet alleen goed geïsoleerd is, maar ook losstaat van de bestaande muren, vloer en plafond. Vzw Repetitieruimtes is op dit moment, met eigen handen en weinig geld, twee repetitieruimtes aan het bouwen in Sint-Amandsberg volgens dit box-in-box systeem. De repetitieruimtes worden

Repeteren bij de buren op schoot gebouwd in voormalige klaslokalen en meten elk 5 x 4 x 2,4 meter. Op de bestaande vloeren werden eerst metalen profielen gelegd die rusten op een rubberen voetje. Tussen de profielen kwamen isolerende schuimstofmatten en er bovenop twee geschrankte lagen OSB-plaat (goed betaalbare planken die vaak als zoldervloer gebruikt worden). Deze dragende constructie ‘zweeft’ op die manier boven de bestaande vloer waardoor contactgeluid (de trillingen die door bv het drumstel en de versterkers geproduceerd worden) vermeden wordt. De vloer draagt de volledige constructie. Dat wil zeggen dat de zijwanden en het plafond alleen rusten op de zwevende vloer. Dit is nodig als je het contactgeluid wil vermijden. Voor de zijwanden werd gekozen voor een houten frame van balkjes van 5cm breed en 6 cm dik. Ook metalstud-profielen kunnen hiervoor gebruikt worden. Tussen de balken kwamen speciale rotswolplaten die

bieden

geluid langs de naden kan ontsnappen. Het plafond heeft ongeveer dezelfde constructie als de zijwanden. Dus een draagstructuur van houten kepers met rotswolplaten ertussen en vier lagen gipskarton. Ook de deur werd op deze manier gebouwd. Uiteraard werd voldoende elektriciteit en licht voorzien in de ruimte en om naast de ogen en oren ook de neus te sparen tijdens het heftig samen spelen, werd luchtaanvoer en -afvoer geïnstalleerd. Gewoon twee gaten maken in de muren zou al het isolatiewerk teniet doen, dus werd gewerkt met een soort van knalpotsysteem, waardoor ook het

geluid dat eventueel langs daar kan ontsnappen, gestopt wordt. Alles bij elkaar kost elke repetitieruimte ongeveer 3500 euro. Hierbij zit zowel huis-tuin-en-keuken materiaal, als houten balkjes en gipskarton, als professioneel geluidsisolatiemateriaal zoals de metalen studs en de schuimstofmatten voor de vloer en de rotswolplaten voor wanden en plafond. Zit je zélf met vragen, dan kan je zowel bij popadvies@poppunt.be als peter@repetitieruimtes.be terecht. Tijs Vastesaeger en Peter D’Herde

eerste hulp bij repetitiekoten

zowel akoestisch als thermisch een goede isolatie bieden. Aan de voor en achterkant van de balken kwamen telkens twee lagen gipskarton. De twee lagen hebben een verschillende dikte (12,5 mm en 9,5 mm) wat zorgt voor extra geluidsisolatie. Ook hier werden de platen geschrankt zodat er geen

schematische voorstelling van een repetitieruimte

Droom je al jaren van een eigen repetitiekot, wil je je eigen ruimte verbeteren of ook ter beschikking stellen van andere groepen? Vzw Repetitieruimtes en Poppunt zijn volop aan het werken aan een praktische gids voor iedereen die een repetitieruimte wil bouwen, verbeteren en/of beheren. Deze brochure zal nog voor de zomer verschijnen zodat je meteen al je eigen vakantiejob kent. In het vijfde tipboekje uit de Poppunt-reeks zal je niet alleen een pak praktische tips, bouwschema’s en goede raad vinden, maar ook heel wat kennis over geluid, akoestiek, geluidsisolatie en wetgeving kunnen opdoen. Het tipboekje ‘repetitieruimtes’ richt zich ook tot iedereen die een repetitieruimte wil beheren. Hoe stel je een verhuurcontract of huishoudelijk reglement op, wat zijn je verzekeringsplichten en zo meer. Want, hoe meer mensen ook andere groepen een repeteerplek geven, hoe beter we er met zijn allen van worden. De eerste repetitieruimte van de vzw Repetitieruimtes in Sint-Amandsberg werd op 20 februari in gebruik genomen. Wil je deze ruimte eens gaan bekijken of heb je zin om bij wijze van werkervaringsproject zelf mee de handen uit de mouwen te steken bij het bouwen van de tweede ruimte, neem dan contact op met peter@repetitieruimtes.be.

RAP PORT

Werner Dewachter, Busker pur sang

“Busker is eigenlijk de uitloper van het platenlabel Petrol,” vertelt Werner. “Voor de bands die bij dat label zaten, deden we ook de boekingen. Zo hebben we met Petrol de eerste release van Flip Kowlier gedaan, Ocharme Ik. We wilden als label niet enkel afhankelijk zijn van platenverkoop en hebben ons van in het begin ook op het livecircuit gestort. Twee jaar na die eerste release hebben we het boekingsgedeelte en platenlabel opgesplitst, omdat er ook ruimte kwam voor bands die niet bij Petrol getekend hadden.” Ik heb eens op de site gekeken: jullie hebben ondertussen al ruim zeventien bands onder jullie vleugels. En niet de minsten: Gabriel Rios, Moiano, Flip Kowlier, Sioen... Werner Dewacher: “Ja, maar niet alle bands zijn nu actief. Wawadadakwa en Moiano staan op non-actief omdat ze aan een nieuwe plaat aan het werken zijn. En Flip is op dit moment bezig met ‘t Hof Van Commerce. “ Een aantal bands delen muzikanten: Gabriel Rios speelt met dezelfde drummer en toetsenist als Flip Kowlier... dat moet toch soms problemen geven... Werner Dewachter: “’t Is soms wat puzzelen, inderdaad. Maar het lukt vrij aardig om de carrières van iedereen op elkaar af te stemmen. Al kan het dan voor sommige muzikanten aardig druk worden: Peter Lesage (frontman van Moiano die ook bij Kowlier en Rios speelt) heeft zo vorige zomer op één weekend is zes keer moeten spelen. En ik heb hem samen met Karel De Backer (drummer bij Rios, Kowlier en Novastar) ooit is voor een avond naar Spanje laten vliegen, omdat hij daar met Gabriel moest spelen, maar de dag erna alweer in België moest staan met Flip... boeiend is het alleszins wel.” Busker loopt zeer goed, heb ik de indruk. Het kan niet anders of talloze bands willen van dat succes mee profiteren... Werner Dewachter: “Tja, dat is ook zo. We krijgen hier wekelijks een tiental

demo’s binnen van bands die een bookingskantoor zoeken. De meeste moet ik teleurstellen. Hoe jammer ik het soms ook vind. Ik denk dat er ofwel te veel bands zijn of te weinig bookingskantoren. Al beweegt er wel wat. Jesse Vrielynck, een vriend en collega, is onlangs Move the music gestart, een welkome speler in het veld. Nu ja, je mag natuurlijk niet uit het oog verliezen dat het runnen van een bookingskantoor geen walk in the park is: je moet er keihard voor werken. Groepen moeten de kans krijgen om te groeien, dat houdt wel in dat de gages die ze in het begin vragen veel lager liggen en je er als booker ook niet echt veel aan verdient. Meestal gaat het om een vijfjarenplan, al kan het ook anders lopen: kijk naar Stash. Op vier maanden tijd zijn die van jeugdhuisband geëvolueerd naar een grote speler. Toch is dat meer een uitzondering op de regel. Toen ik begon heb ik de eerste drie jaar nagenoeg niets verdiend: ik investeerde alles opnieuw. Nu pluk ik daar de vruchten van. Gelukkig maar, want langer dan dat hou je het ook niet vol (lacht).” Dat kan ik geloven. Wat velen wellicht willen weten is wat een booker precies doet... Werner Dewachter: “Bikkelhard onderhandelen... (lacht). Neen, zo erg is het niet. Als iemand een band boekt, wordt er eerst onderhandeld over de prijs. Als dat afgerond is, maken we een contract op en die administratie wordt verder opgevolgd. Standaard komt er een bookersfee van 15% bovenop de gage van de band. Ik vind het alleszins een zeer boeiende job, al heb ik er wel wat leergeld voor moeten betalen. Maar dat had ik er graag voor over.” Sven De Potter

Foto: Koen Bauters

Hoe komen Gabriel Rios, Flip Kowlier, de mannen van Rumplestitschkin, Sioen en consorten aan hun optredens? Een vraag die wellicht heel wat beginnende bands zich stellen. Wij hebben het antwoord: ze zitten allemaal bij Busker, het bookingskantoor dat vijf jaar geleden door Werner Dewachter uit de grond werd gestampt. Met succes, zo blijkt nu...

��

�

��

Try not to get sand in your hard drive

��

AMPCO BELGIUM Sale of Professional Audio Equipment

��

�

��

STUFF

Red Bull Music Academy, waar Belgen thuis zijn. Melbourne verwelkomt de Red Bull Music Academy 2006

Dit jaar is de Red Bull Music Academy al aan de achtste editie toe. Wat in 1998 begon met drie Duitsers en een lumineus idee – waar 50 Duitsers en Oostenrijkers twee avonden lang met muziek experimenteerden – is uitgegroeid tot een multicultureel evenement dat twee weken duurt. Elk jaar kiezen de organisatoren een andere locatie: dit jaar trekken ze naar Down Under, meer bepaald naar Melbourne. “Dat het Melbourne geworden is, is niet zo heel erg vreemd,” aldus Filip Van Moerkerke (van Play Out! www.playout.be). “Melbourne is een echte multiculturele metropool. En er valt heel wat te beleven.” Kan je nog eens kort uitleggen wat de RBMA precies inhoudt... Filip: “Het is een twee weken durende workshopsessie. Elk jaar worden er

twee keer dertig ‘studenten’ van over de hele wereld uitgenodigd om er les te volgen. Die hebben allemaal met muziek te maken: de geselecteerden krijgen muziekgeschiedenis, lessen in productie, DJ-ing, etc. De workshops worden gegeven door muzikale grootheden. Zo hebben we in Kaapstad de mensen van Kraftwerk gehad en wijlen Bob Moog die kwam uitleggen hoe hij zijn synthesizers gemaakt heeft. DJ Tiga was toen ook van de partij. Elke dag krijgen de studenten twee lectures en tegen de avond kunnen ze in groep één van de vele studio’s gebruiken om muziek te maken. Vaak gebeurt ook dat onder begeleiding van de guestspeakers.” Ik heb gelezen dat muziekfanaten uit de hele wereld zich kunnen inschrijven en dat alle stijlen aan bod komen; toch heb ik de indruk dat het hoofdzakelijk een DJ-gebeuren is. Zo werden vorig jaar de Gentse DJ Fredo

en de minimal techno producer Glen Naedts, aka Akron, geselecteerd.... Filip: “Tot vier jaar geleden was dat misschien nog het geval, maar nu ligt dat enigszins anders. Ik denk dat de verhouding DJ’s - Geen DJ nu ongeveer 60/40 bedraagt. Het gaat veel breder dan louter DJ’en. Dat is ook de opzet van heel het RBMA-gebeuren: het is een smeltkroes waarin muzikanten van elkaar kunnen leren en met elkaar zaken bediscussiëren. Het is niet zo dat we de geselecteerden een platencontract aanbieden. We nodigen ze uit, ze worden naar de stad gevlogen, komen terecht tussen leeftijdgenoten uit andere culturen, leren andere muziek kennen, ... Voor de rest doen ze ermee wat ze zelf willen. En dat werkt: Timaxx die er vorig bij was, is nu fulltime DJ, net zoals Fredo. Een andere Belg, Serge Van de Velde, is nu in Antwerpen een vinylshop begonnen. Het kan echt alle kanten uit.“

Wat moeten mensen doen om deel te kunnen nemen? Filip: “Ze kunnen het inschrijvingsformulier downloaden van de officiële site van de Red Bull Music Academy (http://www.redbullmusicacademy.com). Geïnteresseerden moeten een mix of een selectie van hun werk opsturen en daarna volgt de selectie. Via mail hoor je dan of je al dan niet tot de gelukkigen behoort. Trouwens, tussen april en mei organiseren we info-sessies rond die RBMA, één in Vlaanderen, één in Brussel en één in Wallonië. We nodigen ook steeds iemand uit die over muziek komt vertellen. Maar we hebben het vooral over hoe je je kan inschrijven, wat de verwachtingen zijn, wat niet, ... maar, ’t loont zeer de moeite om mee te dingen naar een selectieplaats.“ Dat beaamt ook Fredo, één van de Belgisce geselecteerden en één van de drijvende krachten achter het DJ-duo Fredo & Thang. ”Ik vond het een schitterende ervaring. Ik was ten eerste al zeer blij dat ik door de strenge selectieprocedure geraakt ben en met zeer gedreven en door muziek geobsedeerde jongelui in contact ben gekomen. Zelfs nu overvalt de nostalgie me nog. Ik heb er echt met heel wat verschillende nationaliteiten contacten gelegd; het was opmerkelijk hoe snel je daar contacten legt. Wat ik wel merkte, is dat wij hier in België wat muziek betreft veel mogelijkheden krijgen, en dat de manier waarop we muziek maken helemaal anders is dan die van mensen uit pakweg Zuid-Afrika of ZuidAmerika. Zeker als ze uit armere streken afkomstig zijn, hebben ze een totaal andere drijfveer. Zij beschouwen muziek meer als een mogelijke ontsnapping.” Wat heb jij er specifiek van opgestoken? Fredo: “Op het gebied van draaien niet zoveel, maar ik heb wel veel geleerd van de productie-workshops. Overdag gingen de lezingen vrijwel allemaal over productie, remixen, het verschil tussen ‘zwarte’ en ‘blanke’ muziek,... allemaal zeer interessant. ” “Ik heb er trouwens een paar van mijn helden ontmoet, dat was echt wel de max. Trouwens, de lesgevers waren ook niet van de minsten: de producer van Marvin Gaye was er en die heeft ons overdonderd, mij althans, met heel straffe verhalen. En dan had je ook de hedendaagse producers, zoals Morgan Geist van Metro Area, Legowelt uit Nederland,... Ik draai de platen van die

mannen al een tijdje. En dan staan ze daar plots voor je. Je krijgt zelfs de kans om met die kerels te spreken; op geen enkel moment heb je het gevoel dat het om een leraarleerling relatie gaat. Wel om muziekfreak meets muziekfreak. En zo moet het zijn.” Ook de Antwerpse minimal technoproducer Glen Naedts werd geselecteerd om deel te nemen aan de Academy, zeer tot zijn eigen verbazing. “Ik had me ingeschreven, maar had absoluut niet verwacht dat ik geselecteerd zou worden,” zegt Glen. “Ik was eigenlijk op zoek naar bevestiging en wou weten of ik op de goeie weg was. Ik wou er natuurlijk ook wel iets van opsteken.” Het feit dat je geselecteerd werd, wil toch iets zeggen me dunkt. Had jij vooraf in België überhaupt al op een podium gestaan? Filip vertelde me net dat jij nog nooit ge-DJ’t had... Glen: “Eén of twee optredens, dat zal het zowat geweest zijn. RBMA kwam echt wel op het goeie moment. Ik kon zeker wat feedback gebruiken; die heb ik ook gekregen. Het voordeel van met dertig verschillende nationaliteiten samen te zitten, is dat iedereen voor elkaar een vreemde is en dat de kritiek op wat je doet zeer eerlijk is. Hier hoor ik maar al te vaak dat ik goed bezig ben, terwijl ik eigenlijk veel meer heb aan opbouwende kritiek. En die heb ik daar gekregen.” En je hebt er ongetwijfeld een aantal grootheden ontmoet... Glen: “Ja, Marco Passarani en Jeff Samuel, bijvoorbeeld. Marco speelt vooral Italo-Disco en Jeff minimal techno. Van die mannen heb ik toch het een en ander geleerd. Vooral op het gebied van techniek: ik kon daar werken op zeer professionele apparatuur, iets wat ik hier niet kan. Ik heb zeer veel opgestoken van de afmix-workshops en studiotechniek. Zeer interessant allemaal.”

Glen: “Uiteraard, omdat er ook zeer goeie feedback kwam. Ik weet nu beter waar ik nog moet aan schaven. Maar, ik moet eerlijk zeggen dat het in België niet zo makkelijk is om in die minimal techno scene door te dringen. Ik zou me er nochtans wat meer willen mee bezighouden.” Wat houdt je tegen! Of zoals Luc Van Acker elders in dit magazine zegt: als je het echt wilt, dan kom je er! Sven De Potter

Links www.redbull.be www.fredo-thang.com www.redbullmusicacademy.com

Je moest er ook live spelen, ook een aparte ervaring wellicht.

TIPS

Tracy Bonham:

“Je bent wat je speelt. En omgekeerd.”

Een paar maanden geleden trok de Amerikaanse singer-songwriter Tracy Bonham door Europa, met in haar koffers een tiental fantastische songs. Je zal je Tracy Bonham wellicht nog wel herinneren van haar samenwerking met Soulwax (de single My Cruel Joke, 1996) en de ferme wereldhit Mother, mother, (uit het album The Burden of Being Upright). Ondertussen heeft ze een nieuw album uit (Blink the brightest), dat ze eind vorig jaar kwam voorstellen – ganz alleine – in de Gentse Handelsbeurs. Een klein, maar magisch concert. De afwezigen hadden echt ongelijk. Poppunt kon haar voor het concert even spreken. Wij waren wel eens benieuwd naar de ervaringen van een vrouw in een overwegend mannelijke pop- en rockomgeving. Tracy Bonham is niet voor één gat te vangen: ze studeerde klassieke piano, viool en leerde onderweg ook nog gitaar spelen. Bovendien is ze gezegend met een fantastische stem. En ademt ze, uit al haar poriën, muziek. “De periode vlak na Mother, mother was echt heel turbulent,” begint Tracy. “Dankzij die plaat kon ik overal ter wereld gaan spelen. Toen ik na de daaraan gekoppelde tour terug thuis kwam, ben ik meteen songs beginnen schrijven, maar door een aantal gebeurtenissen in de muziekindustrie heeft die plaat (Down here) heel lang op zich laten wachten. Pas in 2000 werd ze uitgebracht, maar toen had ik er eerlijk gezegd al geen voeling meer mee. The album lost it’s momentum completely. Muzikaal vond ik het wel een zeer interessante periode, maar ik voelde toen al dat het vet van de soep was: in de VS bestond nauwelijks nog interesse voor vrouwelijke rockmuzikanten, behalve dan voor meiden als Alanis Morissette. En dan nog. Heel de muziekindustrie werd plots overspoeld door agressieve mannelijke bands als Korn en Limp Bizkit.” Is het dan voor een vrouw nog steeds zoveel moeilijker om het te maken in de pop- en rockwereld? Tracy Bonham: “Definitely! En dat komt voor een groot stuk doordat de muziekindustrie hoofdzakelijk gerund wordt door mannen. Zij zetten de grote lijnen uit. Tegenwoordig draait alles rond attitude and money én rond het

verkopen van een product. Dat kan in mijn ogen nooit de bedoeling zijn. Muziek is geen product.” Inderdaad. Voor Belgische bands is het er de laatste jaren ook niet makkelijker op geworden. België is voor de grote platenmaatschappijen niet echt een prioriteit wat betreft het lanceren en het laten rijpen van nieuwe bands. Er wordt weinig geld voor uitgetrokken. Hoe zit dat eigenlijk in de VS, land of hope and glory? Tracy Bonham: “Daar wordt het ook steeds moeilijker. Als je jong en zeer ambitieus bent, kan je ergens geraken, maar je moet verdorie sterk in je schoenen staan. Ik had dat vroeger meer dan nu. Ik wou leven van mijn “Naarmate ik ouder werd en iets communicatiever, vond ik het wel makkelijker om het over mijn privé-leven te hebben. Ik heb ontdekt dat eerlijkheid je vaak verder brengt en mensen meer kan ontroeren. Je bent voor een stuk wat je speelt. En andersom.”

muziek, er opofferingen voor maken, maar ik ben mijn doel onderweg een beetje uit het oog verloren. Ik wou alvast niet beroemd worden of zo, dat kwam er gewoon bij. Ik heb een tijdje wat gas terug moeten nemen, heb in New York een tijdje kleinere optredens gedaan zodat ik weer voeling kreeg met de muziek. In het begin was dat vrij hard, omdat ik veel aandacht gewend was; een groot publiek, promo op MTV etc. Het heeft me terug de liefde voor muziek doen ontdekken. Al heb ik me soms wel afgevraagd hoe het in godsnaam zo moeilijk geworden was om mijn ding te doen. It didn’t seem to make sense. Ik had er geen controle meer over.” Het parcours dat je afgelegd hebt, kan je moeilijk typisch Amerikaans noemen: je hebt een klassieke vioolopleiding gevolgd, maar bent in de pop –en rock terechtgekomen.... Tracy Bonham: “Funny, isn’t it. Dat is eigenlijk een rechtstreeks gevolg van mijn interesses: ik wil veel verschillende dingen uitproberen. Ik heb klassieke viool gestudeerd, maar wou ook jazz zingen. Ik heb zelfs een tijdje overwogen om R&B-zangeres te

worden. Na mijn eerste album wou ik iets anders doen; en zo geschiedde: het tweede album werd een combinatie van rock en klassiek, maar achteraf bekeken was ik toen toch iets té artistiek bezig. Ik wou vooral ernstig genomen worden. Ik denk dat ik toen iets te veel up my own ass zat. (lacht) Maar nu, al die jaren later, wil ik vooral mezelf zijn en alle invloeden die ik heb verzameld, aanwenden om mijn soort muziek te maken.” De puzzel valt stilaan goed in elkaar.... Tracy Bonham: “Yeah! Exactly. Nu weet ik waar ik heen ga en zie ik ook waar oude beslissingen me toe geleid hebben. Ik ben niet meer bang om de verschillende kanten van mezelf te tonen. Op mijn eerste plaat durfde ik dat niet en heb ik doelbewust zeer weinig viool gespeeld. Dat is nu anders.” We zullen het even over songschrijven hebben: hoe makkelijk komen de songs bij jou? Tracy Bonham: “Ik ben pas echt beginnen schrijven toen ik 24 was en dat was al meteen in functie van een album. Ik heb nog nooit songs geschreven los van een plaat. Of omdat ik voelde dat ik het moest doen. Ik kan er natuurlijk wel mijn hart en ziel in leggen, maar toch is het een andere manier van werken. Er is steeds een klein stemmetje in mijn hoofd dat zich afvraagt of wat ik schrijf wel goed albummateriaal is. Soms is dat zeer vermoeiend. Meestal komt de muziek eerst en dan pas de tekst, maar het gebeurt dat de tekst pas veel later komt. But lyricwise I sometimes tear my hair out.” Een goeie songtekst schrijven is inderdaad niet zo makkelijk... Tracy Bonham: “Vooral voor de eerste twee platen had ik het heel moeilijk om mezelf bloot te geven. Soms schrijf ik iets en denk ik meteen daarna: “Oh, schrap dat maar, zoiets kan echt niet.” Maar achteraf bekeken was het toch wel okee. Ik heb mezelf echt gepusht om in mezelf te graven en issues op papier te zetten. Naarmate ik ouder werd en iets communicatiever, vond ik het wel makkelijker om het over mijn privé-leven te hebben. Ik heb ontdekt dat eerlijkheid je vaak verder brengt

TIPS

Tracy Bonham

en mensen meer kan ontroeren. Je bent voor een stuk wat je speelt. En andersom.” Als je begint te schrijven, volg je dan steeds hetzelfde patroon? Tracy Bonham: “Meestal komen eerst de melodie en de structuur van een nummer; de tekst komt vaak later. Het gebeurt dat de melodie me gewoon komt aanwaaien, maar die momenten kan ik op een hand tellen.” Zijn er thema’s waar je absoluut niet over wil zingen? Tracy Bonham: “I promised myself to stop complaining. Ik vind het nu moeilijk om naar mijn tweede album te luisteren, omdat er nogal veel op geklaagd wordt. Cryptisch, dat wel, maar het ging in hoofdzaak om mijn frustraties ten opzichte van de muziekindustrie. Maar er is meer in het leven dan dat. Vandaar de beslissing om het over een andere boeg te gooien en de dingen wat rooskleuriger te zien. Vooral op de eerste plaat reken ik af met een slechte relatie; ik moest toen heel wat uit mijn systeem krijgen. Wat niet betekent dat ik de bad feelings nu uit de weg ga,.... “ Je speelt ook verschillende instrumenten, gitaar, piano en viool en je beschikt ook nog over een fantastische stem. Hoe onderhoud je die? Tracy Bonham: “I don’t (lacht). Ik heb het gevoel dat mijn gitaarspel door de jaren heen beter geworden is. Optreden en songs schrijven hebben daarin veel geholpen. Wat de piano betreft, heb ik vroeger heel wat geoefend, maar mijn niveau is de laatste jaren hetzelfde gebleven. Viool speel ik al mijn hele leven. Daar heb ik echt wel hard voor gewerkt, tot het moment dat ik besloot om rock te gaan spelen. Eigenlijk kan je het vergelijken met fietsen: eens je dat kan, leer je het nooit meer af. Als ik lang niet gespeeld heb, gaat het in het begin wat stroever, maar na verloop van tijd komt alles weer losser. Soms wou ik toch dat ik wat meer discipline had en wat lessen kon nemen. Ik vind mezelf echt redelijk middelmatig...” You are blessed with the voice of an angel. Maar je moet die natuurlijk ook verzorgen. Wat doe je daarvoor? Tracy Bonham: “Je stem is een zeer gevoelig instrument. Te weinig slaap, airco, te veel babbelen, drinken... het heeft allemaal een heel nefaste

“Tegenwoordig draait alles rond attitude and money én rond het verkopen van een product. Dat kan in mijn ogen nooit de bedoeling zijn. Muziek is geen product.

invloed. Alles hangt ook af van hoe sterk je gestel is. En daar heb ik absoluut niet over te klagen (lacht). Maar er zijn momenten geweest dat ik niet wist hoe ik voor mezelf moest zorgen. Dat had natuurlijk een invloed op mijn stem. Ik heb ooit optredens moeten afzeggen doordat ik mijn stem kwijt was. Zeer frustrerend. Toen dat gebeurde kreeg ik de raad om weg te blijven uit rokerige omgevingen, maar dat is vrijwel onbegonnen werk als je aan het toeren bent.Je stem opwarmen voor een optreden is van cruciaal belang. Je zou je eigenlijk moeten voorbereiden zoals een atleet. Ik drink heel veel water, want mijn stembanden moeten vochtig blijven. Ik zou eigenlijk meer moeten doen, maar daar komt het niet echt van. Weet je, ik heb jaren geleden in New York een fantastische leraar gevonden, Don Lawrence.

Hij geeft ook zangles aan Bon Jovi, Christina Aguilera etc. Hij is wel duur: 250 dollar per uur. Gelukkig kon ik die lessen opnemen en heb ik ze altijd en overal bij. Ik doe die oefeningen voor ik opmoet, en dan mag ik een half uur niet spreken. Jammer genoeg heb ik zulk een goede discipline (lacht).” Tot slot nog dit: tal van jonge mensen zouden wellicht graag in je schoenen staan. Heb je nog wat raad? Tracy Bonham: “Doe het nu! Wacht niet. Als je ergens wil geraken, moet je er gewoon voor gaan, er energie in pompen en dan kom je wel ergens. En je vooral niet laten afschrikken. Believe in your dreams and they will come true.” Sven De Potter

Links: www.tracybonham.com

��

SCHOOL OF AUDIO ENGINEERING Brussel - Amsterdam - Rotterdam

SAE Institute is een internationaal netwerk van scholen op het gebied van geluidstechniek, audio produktie en digitale media technologie. SAE Institute biedt praktijkgerichte opleidingen met uitgebreide studio faciliteiten. Tevens is het mogelijk om een officiële Bachelor graad te behalen. Dit doet SAE in samenwerking met Middlesex University (UK).

Imperial Rocket

Hebben wij je interesse gewekt? Kom dan gerust eens langs en ervaar ZELF hoe SAE Institute jouw carrière een impuls kan geven.

Imperial

> 46 colleges worldwide > State-of-the-art facilities > International recognition > Practical training since 1976 > Certificate - Diploma - Degree > All studio’s are for students only!

SAE Brussel 02/647 9220 SAE Rotterdam +31 10 4117951 SAE Amsterdam +31 20 6228790

www.sae.edu

Double Cat

Starplayer TV - Non Trem

www.euro-instruments.com Serious Guitars - serious players

Novastar - Admiral Freebee - Arsenal - Kate Ryan - Robbie McIntosh (Nora Jones) - Marc Hothan (Slow Horses) Ron Wood (Rolling Stones) - John Platania (Van Morrison) - Billy Gibbons (ZZ Top) - Brian Ray (Paul McCartney) Alan Darby (Eric Clapton)

TERUG VERKRIJGBAAR!

6 ��

��

TIPBOEKJE PLATENCONTRACTEN ��

TIPBOEKJE CD IN EIGEN BEHEER ��

��

� � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � �

��

DEMO DOKTER

DEMO DOK T Maggies Farm Dit Brabants vijftal ontleent zijn naam aan een nummer van ene Robert Z., a.k.a. Bob D., toen die nog als epigoon van de beatniks - met mondschuiver en akoestische gitaar - onder de termen folk en protestsongs pareltjes van poëzie met punkgehalte neerpootte. Een vlag die bij de jongens van op de boerderij een beginnende lading in de zelfde trend dekt. Folk-pop (als dat genre al bestaat) met een donker randje, bezwerende gitaren en een stem die neigt naar een jonge Cave die Dylan covert. Nog iets meer variatie in songstructuur en vocalen en c’est parti.

Kompany - Entartete Musik Op de foto in het biootje af te gaan haalt dit zeer jong geweld de mosterd bij Sonic Youth, Pixies en The Velvet Underground. Via de demopoll wisten ze Eppo Janssens hart te veroveren. Origineel zijn ze alvast. Voor hun

hoesje speelden ze bij wijze van statement leentjebuur bij het NaziMinisterie voor propaganda (een karikatuur van een zwarte jazzmuzikant met oorbel en jodenster).Veel gelijkenis met Schönberg en tijdgenoten is op de demo niet te bespeuren. Wel de tegelijkertijd broze en frêle vocalen, ingehouden rauwheid en noisy gitaren die elke vorm van voorspelbaarheid doorbreken. Tip voor de jeugd: blijf niet op jullie stek hangen, de jeugdhuizen en muziekcafés wachten!

Face the Fax Een gemengd Antwerps-Brabants viertal dat muziek speelt vanuit een tijd toen ze nog niet geboren waren. Een mengeling van ‘77- en streetpunk, rauwe hardcore en gaan-met-die-banaan-se rock ‘n’ roll. Op hun palmares prijken al een reeks wedstrijden en festivalletjes. Op de demo klinkt een fikse portie tegendraadse potigheid (zonder echter in clichés te vervallen. Mooi, blijf tijdens de wintermaanden nog even in het repetitiekot en warm jullie op voor de festivalzomer!

Mogul Een West-Vlaams vijftal dat blijkbaar een stukje woestijn heeft ontdekt tussen de polders. Gedegen stonerrock die de groep een paar maal op Rock Waregem en de betere muziektenten in Gent, Brugge en Leffinge bracht. Uitgebalanceerde melodieën, riffs als een tafelrots en bezwerende sfeerschepping. Het bezorgde hen lovende kritieken van de Demopolljury en de betere muziekblaadjes. Als de Queens of Masters of Reality ooit verlegen zitten om een voorprogramma tijdens een Belgische tour, dan kunnen we deze gasten zeker aanraden.

Perverted - Rope skipping for fireflies (& bonus Album: Dance music for dying Soldiers) Een dubbelaar en een biootje in het Engels. De dames en heren van

��

K TER Perverted gaan ervoor, en dit al ruim twintig jaar. Hun achtste CD namen ze op in het Zuid-Franse Mantet, op 80 km van wat volgens Dali het centrum van de wereld heet te zijn: Perpignan. In de zomer op de verloren gelopen zonnekloppers na een spookstad, die blijkbaar een positieve muzikale vibe uitstraalt op heel wat lokaal talent. En klaarblijkelijk ook op deze Belgische indie-formatie. Elvis Peeters (Aroma di Amore) deed mee zijn ding op de CD, net als wat mensen van The Ex. De mixing was in handen van Zlaya Hadic - de naam zegt u en mij niets, maar hij werkte o.a. voor Sonic Youth en Motorpsycho. De jaren 80 klinken door met vleugjes Gunclub en Dead Kennedies.

Factor X Franstalige dub over hoe alles mis gaat en de redding en/ of de Seigneur die nabij is. Jaren ‘80 synths a la Morroder. Eenvoudig en leuk, maar op dit ene nummer af te gaan weinig x-factor om het lijf. De dokter blijft wat op zijn honger zitten.

De winterkou trotserend en meefluitend met de eerste verdwaalde zwaluwen, vonden ook deze keer heel wat jonge-godenin-wording het kabinet van El Médico. Met de wetenschappelijke accuratesse die hem tot ver buiten de grenzen van ‘s lands popveld vermaardheid bezorgde, hanteerde de man zijn scalpel om de kleinoden die op zijn dissectietafel terechtkwamen te ontleden. Wat leidde tot onderstaande casuïstiek.

The JVE-Experience JVE staat voor Jef van Echelpoel, de alias van Tijs Vaneste, de spil achter dit electroproject. In de met humor gelardeerde bio (titel alleen al: ‘het korte verhaal van...’ om drie volledige A4’ s aan te kondigen) gaat het over walking the thin line between art en fart’ en electronische muziek met rock en metal-invloeden. JVE kreeg zelfs Guy Swinnen zover dat hij een dancenummertje zong over Matchboxautootjes. Fraai, evenals de zware baslijnen en het distorted sfeertje. Enkel,... Niet curiosity killed the cat, in dit geval was het een gebrek aan originaliteit en variatie die het deden. Vanop het dak van de Poppunt-redactie: El Médico

Demo’s? Stuur vandaag nog je demo’s naar El Médico ! Poppunt Kartuizersstraat 19/7 1000 Brussel

��

RAP PORT

De Snickers Sk8nutz tour 2006 Van 1 april tot 14 mei vindt de tweede editie van de Snickers Sk8nutz tour plaats. Een spetterend skate-evenement voor en door skaters. Nieuw dit jaar is dat vijf jonge getalenteerde punkbands hun opwachting mogen maken on stage. Hiervoor wordt samengewerkt met Poppunt. Steven Huyers is de event-coördinator van deze Snickers Sk8nutz tour. Hij werkt voor Navajo, een experiencebureau dat het concept van dit evenement uitdacht. Steven, wat staat er allemaal te gebeuren op de komende Sk8nutz tour? Steven: We willen een edgy evenement opstellen voor de skatejeugd. Het gaat om een tour door zeven skateparken verspreid over Vlaanderen en Wallonië. Het is de bedoeling de skaters een toffe namiddag aan te bieden die helemaal draait rond hun leefcultuur. Wat zal er allemaal georganiseerd worden? Steven: Je hebt de skater pro demos. Professionele internationale teams die hun opwachting zullen maken zoals The Analog Team. Deze teams zullen er bij zijn op de eerste en de

laatste editie. Er zal een DJ Battle zijn, een local bands competition en verschillende skatewedstrijden. Hoe kunnen skaters deelnemen en wat wacht hen aan de finish? Steven: Je schrijft je best vooraf in, maar de ervaring leert dat de meesten dit maar de dag zelf doen. Het evenement start om 12u en daarvoor moet zeker ingeschreven worden. De toegang is totaal gratis, maar voor deelname aan de competitie betaal je vijf euro. Gesponsorde pro-skaters kunnen geldprijzen winnen terwijl de niet gesponsorden skatemateriaal verdienen. Punk is onlosmakelijk verbonden met de fijne kunst der skaten. Is het daarom dat jullie dit jaar vijf jonge punkbands de kans geven hun kunnen te tonen in de local band competition? Steven: Inderdaad. Wij werken daarom vanaf dit jaar samen met Poppunt. Zij houden zich bezig met jong muzikaal talent op te sporen, terwijl Snickers zich richt naar de jonge skaters. Poppunt doet hiervoor een oproep naar getalenteerde jonge punkbands om een demo op te sturen. Een professionele jury zal beslissen wie er als winnaar

uit de bus valt. Deze jury wordt bevolkt door schoon volk zoals Nikolas Van Der Veken (Janez Detd), Johan Quinten (Funtime Records) en Eppo Janssen (Stubru). Het is de bedoeling dat de gekozen groepen in hun eigen regio kunnen optreden. Een band uit de regio van Sint-Niklaas zou dan in het skatepark van Sint-Niklaas het beste van zichzelf kunnen geven. Is dat een bewuste keuze? Steven: We willen de groepen vooral een grotere naambekendheid geven in eigen streek. Daarnaast bestaat er ook een kans dat ze nationaal worden opgemerkt. Sk8nutz werkt samen met een nationale muziekzender die de punkbands volgen in hun skatereport. Wie wordt er op de Sk8nutz tour als headliner verwacht? Steven: We hebben AsIam al vastgelegd. Op 30 april zullen zij in Skatepark The Northpark in Antwerpen hun debuutalbum ‘Home’ voorstellen. Verder ook nog Dearly Deported, The Killbots, Flatcat, en we zijn bezig met Funeral Dress en Dog eat Dog. Vanwaar de interesse van Snickers

in skate en punk? Steven: Hun nieuwe slogan luidt: Get on with it. Het draait allemaal rond de fuel om jezelf te overtreffen. Daarom heeft Snickers zich gericht op de extreme sports en de meest populaire in Vlaanderen is skateboarden. Het parcours 1/4 Sint-Niklaas - IMPACT 8/4 Hasselt - SKATEPARK 15/4 Oostende - DE VEILING 22/4 Tournai - SKATEPARK 30/4 Antwerpen - NORTHPARK 6/5 Verviers - BUBBLES 14/5 Wevelgem – ZUMIEZ finale

AsIam headliner op Sk8nutz tour 2006 Op 30 april maakt AsIam- in het kader van de Sk8nutz tour 2006 - hun opwachting in Skatepark Northpark te Antwerpen. Daar komen ze hun debuutalbum ‘Home’ voorstellen. Geen betere plaats denkbaar om hun muziek te laten thuiskomen. Deze energieke punkrockband heeft alvast beloofd er een groot feest van te maken. Poppunt had een gesprek met de immer goedgezinde leadzanger Stijn Maryns. Hoe is het voor jullie allemaal begonnen? Stijn: Dat is allemaal redelijk snel gegaan. Ik speelde eerst bij A200Club en deed er de zang en drums. Dat werkte echter niet zo goed omdat ik me achteraan het podium bevond. Het publiek wist niet wie er zong. Ik ben er in 2002 mee gestopt en de week daarop was AsIam al gevormd. Hoe kunnen we jullie muziek omschrijven? Maken jullie punkrock pur sang? Stijn: We willen er zoveel mogelijk zaken uithalen. Je kunt onze muziek vergelijken met punk, maar we spelen meer powerpop met een catchy sound. Het is radiovriendelijk, maar dan toch ook weer iets steviger. Wat ik deed met A200Club was echte punkrock. Met AsIam zijn we daar vanaf geweken. Omdat we weten dat we meer aankunnen dan punk alleen, daarom wilden we een meer volwassen geluid creëren. Luisteren naar The Peppers en The Pixies was daarbij een fantastische inspiratiebron. Wat betekent punk voor jullie?

Stijn: Niets meer dan muziek. We gaan niet mee in de hele levensstijl die er rond hangt. Wij hebben allemaal een job en dat zou nogal faliekant kunnen aflopen. Wie zijn jouw grote voorbeelden? Stijn: Ik ben altijd een grote fan van de Pixies geweest. Ook wat Frank Black daarna solo heeft gemaakt. Ik vind hem een geweldige artiest. Verder alles van Lagwagon en ik mag zeker Bad Religion niet vergeten. Van hen kocht ik m’n eerste punkplaat. Hoe gaan jullie te werk wanneer jullie repeteren of de studio induiken? Stijn: Ik speel zowel bij AsIam als Silverene. Voor AsIam schrijf ik de nummers, doe de bas, de zang en voeg de drums toe in mijn homestudio. Het is wel een luxe dat ik daarover kan beschikken. Ik stap vervolgens naar de band en leg het resultaat aan hen voor. Ieder doet zijn ding waarna we alles weer samenbrengen. Dit doen we tot we genoeg nummers hebben, daarna stappen we naar een paar mensen om hun mening te vragen. Dit proces leidde uiteindelijk tot jullie debuutalbum ‘Home’. Hoe zijn de opnames daarvan verlopen? Stijn: Schitterend. We hebben het in november opgenomen samen met Ace, onze producer, in de Globe Studios in Brugge. Hij wou eens iets meer poppy maken voor een breder publiek en zag een samenwerking enorm zitten. Met hem hebben we veertien tracks opgenomen waarvan twaalf het uiteindelijk hebben gehaald. Ace was in het hele AsIam opnameproces van enorm belang. Echt een schitterende producer. Hij is eigenlijk nog vrij jong, maar ik vind hem in België het grootst mogelijke talent op het gebied van mixing.

ballads. We willen zien hoe het publiek er op zal reageren. Op 30 april houden we een cd-voorsteling op de Snickers Sk8nutz tour. Een schitterend evenement waar het publiek onze muziek zeker gaat appreciëren. Wat kan het publiek van AsIam verwachten op het podium? Met welk gevoel willen jullie de fans naar huis laten gaan? Stijn: We houden het liefst van een korte en krachtige set rond de dertig minuten. Als redelijk onbekende band is het niet zo goed om een uur te spelen. Het publiek raakt dan al snel verzadigd. Daarom willen we hen bereiken met een korte en krachtige set die zo gevarieerd mogelijk is. Een optreden dat nog lang zal nazinderen. Zijn jullie zelf ervaren skaters? Gaan jullie op de Sk8nutz tour de ramp onveilig maken? Stijn: Bob en Karel zijn niet echt skaters. Dimitri, onze gitarist, gaat daar zeker alles wel eens uitproberen. Hij is er echt heel goed in. Ik ben meer middelmatig en moet daarnaast opletten dat ik nog kan optreden. Binnenkort ga ik weer snowboarden . Daar hou ik mijn hart al voor vast. Het zou echt een doodzonde zijn mocht er iets gebeuren net nu alles zo goed aan het lopen is. (lacht) David Tampère Links www.snickers-geton.be www.poppunt.be www.asiam.be

Hoe voelen jullie je nu het album klaar is? Stijn: Het belangrijkste voor ons is dat we nu een debuutalbum hebben. We hadden al wel een aantal singles die goed waren onthaald bij het publiek en op de radio. Maar met dit album kunnen we daar vervolg aan geven. Het is echt een heel gevarieerd album geworden. Er staan violen op, akoestische nummers en zelfs enkele

TELE TIJDMACHINE

TELETIJDMACHINE

DJ Buzz (Skeemz):

Foto: Koen Bauters

“In Notting Hill naar het concert van Aswad ”

DJ Buzz DJ Buzz (Skeemz) houdt van Rakim, de vroege Kool and the Gang, George Clinton en Lee Scratch Perry, maar als hij één moment kon uitkiezen...

Dan mocht de teletijdmachine me terugflitsen naar 1983. Meerbepaald richting Londen, Notting Hill. Aswad, een legendarische reggaeband, gaf er een fabelachtig concert dat

hetzelfde jaar nog op LP verscheen. ‘Live and Direct’ blijft een van mijn favoriete platen. Kippenvel krijg ik van die blazers... In de jaren tachtig, nog voor hip hop bij ons voet aan wal had, luisterde ik vooral naar dat soort muziek. Persoonlijk ben ik nog steeds gek op reggae, maar als dj draai ik het zelden. Het ligt momenteel moeilijker om het publiek te doen dansen op reggae, althans waar ik dj, en het is niet aan mij om het publiek dingen in de strot te rammen. Spijtig genoeg stopte Aswad niet op haar hoogtepunt. Ze bleven maar songs maken: flauwe afkooksels van hun eerdere werk. Ze probeerden krampachtig ‘moderne’ invloeden in hun muziek te verwerken. De band koos er echter de foute elementen uit, zodat hun hits plat en commercieel klonken. Als je naar ‘Next to you’ of ‘Shine’ luistert, hoor je dat ze absoluut geen voeling meer hadden met waar het om gaat... Maar toen, die plaats, dat optreden... O ja, na het optreden zou ik Notting Hill nog wat verkennen: in 1983 moet het daar de moeite zijn geweest.”

Eva Keustermans

Skeemz speelt op 30 maart in de Ancienne Belgique.

Telex Latent Talent

Open podium Arenbergh Elke tweede zondag van de maand presenteert de Arenbergschouwburg een Open Podium. Een concours dat in mei zal leiden tot een spetterende finale. Ben je bezig met de kunsten der literatuur, muziek, cabaret, stand-up, performance, toneel of heb je een ander geniaal idee? Betreed de bühne en verras het publiek. De deuren staan wagenwijd open vanaf 19u15. Wil je deelnemen of wens je meer info? jozef.staes@arenberg.provant.be

De laureaten van LATENT TALENT.05 zijn bekend. Het gaat om Fixkes, the Hickey Underworld, Goo Darling, tRAM en I (love) Sarah. Op zaterdag 25 maart zullen deze vijf bands op de slothappening van LATENT TALENT.05 een fenomenale showcase geven in het Hof ter Lo. Die avond zal ook Absynthe Minded zijn opwachting maken; je vindt er ook een boel randanimatie. Daarnaast worden de groepen 2 jaar ondersteund door ze te laten optreden in het voorprogramma van een ‘classact’ uit het concertprogramma van CC Luchtbal/Hof ter Lo. Dit kan alleen maar de interesse losweken van collegaconcertorganisatoren. In samenwerking met het muziekcentrum TriX, worden de laureaten eveneens een (semi-) professionele videoclip aangeboden. TriX stelt hiervoor zijn multimediaruimte & knowhow ter beschikking. Met behulp hiervan zullen tien jonge & geëngageerde clipmakers hun lusten in duo kunnen botvieren op één song der laureaten. Meer info: www.ccluchtbal.org, - 03/543.90.33 - filip.janssens@stad.antwerpen.be

The Belgium Guitar Show 2006 Op zaterdag 1 april vindt The Belgium Guitar Show 2006 plaats. Een internationale beurs voor gitaristen, verzamelaars en andere vormen van gitaarverslaving. Op de beurs ligt de nadruk vooral op tweedehands. Je kan er zowel gitaren, versterkers, onderdelen en toebehoren alsook zelfbouwers en herstellers terugvinden. Elke bezoeker mag een instrument mee naar binnen brengen. Dat kan je inruilen, verkopen, de waarde laten bepalen of meer info inwinnen voor een nodige herstelling. Kortom een must voor alle gitaarliefhebbers die er kunnen wegdromen in een wereld van akoestische en elektrische gitaren. zaterdag 1 april 2006 van 10 tot 18 uur in CC. Bellekouter ,Bellestraat 99, Affligem Inkom €3 Meer info : tbgs@skynet.be gsm : 0472 766 520 Satchmo

Je m’en fish wedstrijd oproep Elektronica wedstrijd

Van 1 maart tot en met 30 mei 2006

Het Je m’en fish collectief organiseert met de steun van Poppunt en de Vlaamse Gemeenschapscommissie een elektronicawedstrijd. Ook aanvullende kunsten die perfect in harmonie werken met elektronica zijn meer dan welkom. Maak je zelf elektronica in je slaapkamer? Maak je films, tekeningen, schilderwerken of meer waarvan je denkt dat ze aansluitbaar zijn? Dan kan je van 1 maart tot en met 30 mei 2006 met al je werken bij Je m’en fish terecht. De beste projecten worden aandachtig beluisterd/bekeken door een jury bestaande uit leden van de Je m’en fish-stal. De meest belovende projecten worden doorgestuurd naar de finale waar ze worden beoordeeld door een professionele jury. Alle muzikale projecten worden ook live bijgestaan door een aangepaste visuele show. De finale van 2006 zal plaatsvinden in het Brusselse Kultuurkaffee, VUB (Clubcircuit). De winnaar kan zich verwachten aan een volledige dag studiotijd (inclusief technicus) in het centrum Noisegate ter waarde van ongeveer 200 euro. Je wordt er begeleid in opname en mixing. Hierna wordt er gesleuteld aan het ontwerpen van je audio-cd, videoclip en/of DVD. Je project kan opgestuurd worden naar het volgende adres: Je m’en fish VZW Paepedellelaan 26 bus 2 1160 Brussel

Meer info:

http://www.jemenfish.be http://www.poppunt.be http://www.vgc.be http://www.noisegate.be

TELEX

-OPROEPEN YOUNG TALENT CORNER Rockfabriek en Poppunt organiseren opnamesessies voor hiphop DJ’s Poppunt en Rockfabriek organiseren in het kader van Young Talent Corner opnamesessies voor urban DJ’s. Van maandag 10 april t.e.m. vrijdag 14 april mogen tien dj’s die de middelen niet hebben om opnames te maken een live mixtape opnemen van één uur. Die zullen plaatsvinden in de Rockfabriek waar Saïd aka Pita je zal begeleiden. Wil je hiervoor in aanmerking komen? Stuur dan vóór donderdag 30 maart 2006 een korte motivatie naar katrien@poppunt.be Vergeet zeker je naam en telefoonnummer niet te vermelden. Begin april worden de winnaars opgenomen. Deze tien opgenomen mixtapes komen achteraf rechtstreeks in aanmerking voor een deelname aan Young Talent Corner waar één of meerdere DJ’s een set kunnen winnen op één van de hiphop events in Vlaanderen. Hou de website van YTC in de gaten voor de bekendmaking van het event en/of de club waar we urban DJ’s afvaardigen. Meer info: www.youngtalentcorner.be

Spelen op Polifonics KBVM-URBEM heeft een naamsverandering aangevraagd en ook verkregen. Musicpublishers.be is de nieuwe identiteit waaronder deze overkoepelende organisatie van de belangrijkste muziekuitgevers zal opereren. Met een gloednieuwe website krijgen zowel consumenten als muziekprofessionals een klare en handige kijk op het totale, commerciële gebruik van muziek in al zijn vormen en toepassingen. Daarnaast vind je op de site bovendien de meest recente ontwikkelingen in het uitgebreide vakgebied van de publishers alsook een fikse brok nieuws van onze componisten en auteurs in België en het buitenland. www.musicpublishers.be

Polifonics is een tiendaags muziekfestival dat gelijktijdig wordt georganiseerd in de rand van de Lokerse Feesten. Het heeft plaats van 4 tot 13 augustus in het centrum van Lokeren en richt zich hoofdzakelijk naar talentvolle bands die in de kijker willen staan. Er wordt gezorgd voor een gezellige backstage, een deftige PA, hapjes,drankjes, opnames en een kleine vergoeding. Kortom één van de gezelligste festivalletjes van ‘t land. Polifonics heeft plaats in het Duveldroomschip, een reusachtige tent midden in het stadspark van Lokeren. Op het festival is er wel geen ruimte voor het hardere muziekgenre. Pop, Pop-rock, Singer-songwriter, wereldmuziek, reggae, kleinkunst, Afro, Latin, Disco, Soul, Funk, Blues, Folk,Covers, Jazz.....wordt meer dan gezocht. Waag je kans en stuur voor 31 maart je demo (minstens drie nummers), bio, foto, technische rider en mogelijke data tussen 4 en 13 augustus op naar:

Polifonics Groendreef 65 9160 Lokeren. www.polifonics.be

Telex - muziekeducatie Agenda Maart-April-Mei Agenda April APRIL 8 29

Gitaarsound workshop door Rodrigo Fuentealba Kunstenaarsstatuut infosessie door Randstad Art

Meer info: www.kinkystar.com/academy

Agenda Maart-April-Mei MAART 1 Open Mic Avond 4 Close Harmony workshop door Ronny en Régine Mossuse 19 Pa Cursus Theorie 26 Pa Cursus Theorie APRIL 5 8 9 23 MEI 14

MAART 1 2 8 8 9 11 11 13 13 14 21 29 29

Geschiedenis van de pop infosessie door GERT KEUNEN FLASH Start lessen (multimedia) Online Muziekpromo infosessie door GEERT GEUTEN DURANGO Open studio sessie Elektronica in live muziek masterclass door JEROEN SWINNEN Gitaarsound worskhop door RUDY TROUVÉ Videoclip maken (multimedia) DRUMMERS EN SEQUENCERS Start workshop EQ en COMPRESSOR Start workshop door WERNER PENSAERT DJ-workshop voor gevorderden met DJ LAMONT POPPUNT: Business-handleiding voor muzikanten infosessie BEATPROGRAMMING Start workshop JEF NEVE TRIO Open studiosessie

APRIL 3 3-4 18 19 20 21 22

ABLETON LIVE demosessie gratis RITMESECTIE (bas en drum) Workshop door AXL PELEMAN CUBASE SX 3 Niveau I start lessenreeks (muzieksoftware) LOGIC PRO start lessenreeks (multimedia) REASON 3 niveau I start lessenreeks (muzieksoftware) FLASH start lessenreeks (multimedia) MUZIEKPROMO start (multimedia)

MEI 2 4 5 5 8 17 17 20 24 31

Webdesign start lessenreeks (multimedia) Electronica in Live muziek masterclass Final Cut Pro start lessenreeks (multimedia) DJ-workshop met laptop met DJ LAMONT Samenspel workshop Mintzkov Luna open studio sessie Podcasting (multimedia) DJ-workshop voor gevorderden met DJ LAMONT Cubase SX Niveau II Synths Workshop

Meer info: www.trixonline.be

Open Mic Avond Masterclass Ritmesectie door Axl Peleman en Michael Schack Pa Cursus Praktijk Pa Cursus Praktijk Masterclass Gitaar door Ian Mc Cole, Bart Van Hyck (Sven Van Hees) en Jan Detremmerie (Bolchi, Lunascape, Leki)

Agenda Maart-April-Mei MAART 11 Homestudio, van installatie tot opname workshop door Filip Tanghe 18 Homestudio, van installatie tot opname workshop door Filip Tanghe 22 Geld verdienen als muzikant of als DJ infosessie door Tijs Vastesaeger (gratis)

Meer info:www.hetdepot.be

APRIL 12-14 15

Muziekcentrum Nijdrop

Op vrijdag 17 maart organiseert muziekcentrum Nijdrop een gratis workshop Beatbox met Roxorloops. Deze zal doorgaan van 20u30 tot 22u30. Vooraf inschrijven is wel verplicht.

Meer info: www.nijdrop.be

MEI 3

Cubase workshop door Bram Bosteels Lichttechniek en -bediening (Flexilight - Big Dynamic) workshop door Jo Desmet Auteursrechten, sampling en Sabam Infosessie door Inge Vanderveken (Sabam) gratis Gitaaronderhoud & gitaarsound Infosessie door Steven Janssens (Mauro & The Grooms, the Revelaires, the Whodads, Daan) gratis

Meer info: www.dekreun.be

TELEX MUZIEKEDUCATIE

Muziekeducatie

Agenda Maart-April MAART 7 9

Agenda Maart-April-Mei MAART 8 14 15 21 22 28

APRIL 1 3 4 5

18 19 25 26 MEI 2 3 10 17 24 30

16 PA en liveversterking start cursus Vocal coaching workshop door Sanja Maas PA en liveversterking cursus Vocal coaching workshop door Sanja Maas PA en liveversterking cursus Afro-Cubaanse percussie Workshop door Christophe Millet

Qw1i on the Rocks Vormingsdag Afro-Cubaanse percussie Workshop door Christophe Millet DRUMTWEEDAAGSE: Drumonderhoud workshop door Micha Vandendriessche en Servaas Steurbaut DRUMTWEEDAAGSE: Masterclass door Mario Goossens i.s.m. Sabian cymbals, Gretsch drums, Vic Firth sticks, Gibraltar Hardware Songwriting workshop door Tom Kestens (Lalalover, ex-Das Pop) PA en liveversterking cursus Songwriting workshop door Tom Kestens (Lalalover, ex-Das Pop) Cubase SX voor gevorderden start cursus

21 23 30

APRIL 3-4 11 11 18 18 25 25

Songwriting workshop door Tom Kestens (Lalalover, ex-Das Pop) Cubase SX voor gevorderden cursus Cubase SX voor gevorderden cursus Cubase SX voor gevorderden cursus Cubase SX voor gevorderden cursus Gitaareffecten Roland-workshop door David Piedfort i.s.m. Roland www.rolandce.com

Meer info: www.noisegate.be

MEI 6 6

Inrichten van een homestudio infosessie door Harald Vanherf (Amptec) gratis REASON 3.0… nu ook advanced met pakket Propellerhead Recycle start lessenreeks (muzieksoftware) Werken met een HOMESTUDIO infosessie door Pascal Deweze (Sukilove, Mitsoobishy Jacson, exMetal Molly) gratis REASON 3.0… nu ook advanced met pakket Propellerhead Recycle lessenreeks (muzieksoftware) DIY-mastering infosessie door Harald Vanherf (Amptec) gratis REASON 3.0… nu ook advanced met pakket Propellerhead Recycle lessenreeks (muzieksoftware) REASON 3.0… nu ook advanced met pakket Propellerhead Recycle lessenreeks (muzieksoftware) Specialisatiemodule III: GATES EN COMPRESSORS workshop geluidstechnieken door Fred Pignatelli Songwriting infosessie door Pascal Deweze (Sukilove/Mitsoobishy Jacson) gratis PRO TOOLS voor beginners start lessenreeks (muzieksoftware) Fingerpickin’ infosessie door Frank Vander linden (De Mens) gratis PRO TOOLS voor beginners lessenreeks (muzieksoftware) Begeleiding van akoestische gitaar infosessie door Lazy Horse (band Flip Kowlier) gratis PRO TOOLS voor beginners lessenreeks (muzieksoftware) Sratchen workshop-DJ Lab door Kim Valkenaers (SKPEE) Beatmixen workshop-DJ Lab door DJ Damon

Meer info:www.muziekodroom.be

ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEK

AANBOD - Materiaal FLIGHT-CASE FLIGHT-CASE (zwart) : 110 cm x 38 cm x 50 cm ( LxBxH ) met 4 sterke wielen. In zeer goede staat. 053.79 02 37 j.dewitte@sanoma-magazines.be TECHNICS – WERSI Technics-orgel SX-E30 met flight-case, Technics-module AC-80, met disk-drive, Wersi-module Helios, 11 drawbars en 11 percussiedrawbars. Alles in prima staat, met de juiste midi verbindingen, klaar voor gebruik ! 053.79 02 37 j.dewitte@sanoma-magazines.be Roland jp-8000 roland jp-8000 synth info@queenzapalot.be 650 euro keyboard te koop yamaha PSR-290 te koop, in goede staat, nauwelijks gebruikt. 0498270186 heymanalexander@yahoo.com 150 euro

Muzikanten Ervaren bassist gez... Ervaren muzikanten zijn op zoek naar een ervaren bassist. Voor het opstarten van een nieuwe band. Het genre: powerrock. Als dit je iets zou zeggen neem dan snel contact op. Wij zijn van de omgeving Hasselt/Heusden - Zolder Greetz generator.luck@gmail.com Studio-engineer Freelance studio-engineer/producer voor kwalitatieve opnames tegen een aanvaardbare prijs. Ik werk samen met verschillende studio’s voor opnames, maar heb een eigen studio voor preproducties, editing en mixing (Pro Tools, Logic). berrevd@mail.be 12 euro per uur zanger gitarist Oi, wij zijn op zoek naar een stevige zanger die zich goed kan amuseren op een vleugje stevige rock onze insperatie bronen zijn: Led Zepellin, Iron Maiden, The Kids en den motorhead en dit kan je beleven ergens in de buurt van tessenderloo, kick some ass dirtydeluxekickass@yahoo.com bassistes met lef Ik ben nog op zoek naar een bassiste en violiste met lef. Het gaat om electronische muziek van en voor gekke

mensen. Meer info bel me gerust 0474/ 974933 - Omgeving Gent +32 474 974 933 management@julez-edward.com Zanger(es) gezocht We zijn op zoek naar een talentvolle zanger(es) met een warme, melancholische, volle en ook wel mooie stem om de reeds 5-koppig band te vervolledigen, regio Lokeren Zeveneken. Genre: alternatieve pop rock. the_vladivostoks@hotmail.com bassist M/V gezocht 8 koppige band zoekt bassist - wij hebben op zondag 26/2 en zaterdag 4/3 een repetitie in de rythem Cage in kruibeke van 2 tot 6. Je bent van harte welkom, geef een seintje! 0474/974933 management@julez-edward.com Bassist,gitarist Ik ben op zoek naar een rock/ metal groep.Ik speel al 10 jaar. Ervaring met metal formaties. Graag covers metallica, nirvana , iron maiden........... of ofspring .green day. Liever regio Antwerpen. Repetities in het weekend Michelbpl@hotmail.com violist M/V Wij zoeken een violist M/V,bent u vrij op zondag 26/2, kom dan eens luisteren naar onze muziek en maak kennis met onze andere bandleden. Geef een seintje als we je mogen verwachten, 0479/974933 management@julez-edward.com Dj Ik ben een jonge Dj uit Sint-PietersLeeuw. Ik draai alle genres maar draai vooral 70’s-80’s-90’s, ambiance & dance. Ik heb wel geen materiaal. Als je mij wil inhuren voor jouw party, mail me dan even. Driesovitch@hotmail.com Drummer zoekt... Drummer (met podium- en studio ervaring) zoekt band voor covers OF eigen werk. Genre: rock, maar geen metal! Repetities in de kuststreek. ENKEL super gemotiveerde reacties aub!!! (liefst beetje prettig gestoorde mensen :p) 0494/87.25.78. info@theq.be Baslessen Ik geef basgitaarlessen aan een democratische prijs (10 euri per uur, that is). Hoofdzakelijk voor beginners en dergelijken. Ik breng u techniek, notenleer, akkoordenleer en het maken van eigen baslijntjes bij in de mate van

het mogelijke. baert.bram@telenet.be 10 euro per uur gitarist 25j ik zoek een rock/metal groep Om samen te spelen.ik spel 10 jaar gitaar en bas.Ik heb ervaring met metal band.Graag covers metallica ,iron maiden, nirvana sepultura ................Regio Antwerpen. michelbpl@hotmail.com Clouseau Covergroep!!! Clouseau is met de jaren een zeer respectvolle topper geworden. Ikzelf vind het een goede groep maar ben geen “superfan”. Ik heb deelgenomen aan Idool waar alle 4 de juryleden me vertelden dat mijn stem hen deed denken aan die van Koen Wauters. 0472286831 - 032899290 kimvanrooy@hotmail.com BadRedCar!!!! Punkrock Badredcar zoek optredens!!! en weet je nog een podia waar we kunnen spelen. of wil je ons boeken, stuur ons dan. badredcar@hotmail.com drummer hoi ben drummer uit bredene - ervaring: the studebakers, the lichting tones, plat du jour, serge feys trio, roland, the johnsonz, broadway jazz gang, enz, ben momenteel op zoek, ja op zoek nr een nieuwe groep 059322180 joost.pitteljon@telenet.be violist M/V groep zoekt violist M/V management@julez-edward.com Zangeres zoekt... Hey, Ik ben een 25-jarige zangeres uit Antwerpen en ik ben op zoek naar een rock coverband om mij volledig in uit te leven. My favorite bands; skunk anansie, bush, silverchair, linkin park, kosheen, alice in chains, pearl jam, ....Omgeving antwerpen michnomes@hotmail.com bassist regio westhoek 16 jaar,ervaren, zoek band, zeer gemotiveerd.kwoon in koksijse.kwil vanalles wa spelen mr liefst wat rock en msschn wat jazz elementen of wat anders.stel maar voor.kspeel ook elektrisce gitaar - vragen?mail me: tim@amt.be 0477286460 Maze zoekt optredens De Maastrichtse (jeugdige) band Maze zoekt optredens. Voor informatie zie onze site: www.bandmaze.com - hier zijn ook nummers te horen van onze

ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEKERTJES - ZOEKERTJES-ZOEK

nieuwe cd Soldiers of suburbia. 0031622928132 info@bandmaze.com bassist tienen band? Hallo, ik speel momenteel 9 jaar bas en vind geen band. Mijn probleem is dat ik geen rijbewijs heb en dus een groep zoek waar ik ook materiaal kan laten staan, en dat redelijk bereikbaar is vanuit tienen... 0496970331 jan.boy@paenhuys.be sologit zoekt band Hello folks, Ik ben een (solo)gitarist op zoek naar een band als vanouds : Dio, Whitesnake, Scorpions, Motley Crue, AC/DC, Maiden,Deep Purple... - Regio Vlaams Brabant /Oost Vlaanderen (Asse) 0478747925 nocturno.incognito@skynet.be Gitarist gezocht Muzikanten gezocht voor de disco & pop formatie “Nouvelle kitch”.Hou je van disco,funk,pop & soul,dan bent u de persoon die we zoeken.NK is ontstaan in 2001,het project ligt wegens omstandigheden sinds een paar maanden stil. +32 475 82 05 03 info@nouvellekitch.com bezielde zanger zoekt Ik ben zanger van Antwerpse rockgroep soma (finalisten Frappant, winnaars demopoll, single voor AmuseeVousRockWerchter, enz...) en op zoek naar een fijn nevenproject... mp3-maildemo beschikbaar, mail naar frank.mielants@ telenet.be... 0473 638 111 frank.mielants@telenet.be zoekt u een dj? hier is er dan eentje uit Leuven. ik ben een dj in de stijlen hiphop, drum’n’bass, funkyhouse, ik ben op zoek naar iets leuks, van in een band spelen tot gewone rap’n’cutz. 0498/28 49 61 pthavampire@yahoo.co.uk Band zkt optredens Yellow Chair, is een coverband die twee jaar bestaat. Hun programma bestaat uit nummers met als doel ambiance en leute brengen en het publiek amuseren, zowel pop- en rock behoren tot het uitgebreide repertoire. De groep bestaat uit 6 prille twintigers. 0472/59.50.35 wouter@klabadaster.be KOALA ZKT BLACK VOICE Band KOALA, Heeft net debuut

record af(alleen eigen songs) Zkt voor live te gaan een tweede zwarte stem(zangeres) Live en op plaat werken we met tal van guest vocalisten en hebben een volledige live band. Genre music: Triphop/soul/dub/rock koala-band@telenet.be Punkrock band hey We zijn een 4 ledige Punkrock band BadRedCar.(gerne MxPx, the ataris)en we zijn opzoek naar optredens. intresse check http://www.myspace.com/ badredcar of mail ons badredcar@hotmail.com

Vraag MC gezocht Sicktronick, een live-jungle/breakcore/ met gitaren-duo wil wel ns ziet wat voor vonken het geeft met een MC, man of vrouw, blank of zwart, maakt niet uit! In de nabije toekomst zijn er reeds optredens gepland (eerst volgend : Rector Gent in april). 0472/651700 de_meyer_jeroen@hotmail.com Superzanger gezocht Mr Shark & the Silverfish... de meest gestoorde soul, disco & 80’s band uit Limburg is opzoek naar een zanger met ervaring. Meer info op mrshark.be, via mamo_2000@hotmail.com of mob 0477.84.55.06!! Wie durft? Gezocht!!!Bassist(e) Metalband “Existence Denied” zoekt bassist om de rangen aan te vullen. Leeftijd: 15 tot max. 19 jaar. Meisjes zijn ook welkom! Regio: Halle,SPL,Gooik,Kester en al wat daar nog in de buurt ligt. Ervaring is niet vereist. 0473852083 existencedenied_contact@hotmail.com gitarist(e) gezocht Heb je een passie voor acoustische gitaar, ben je gedreven en kritisch met muziek bezig, en wil je folkpop spelen, dan is Selene’s Garden misschien iets voor jou! Optredens en opnames in het vooruitzicht. Repetities op dinsdagavond te Mechelen. kris@selenesgarden.be Gemotiveerde drummer Singersongwriter zoekt SUPER gemotiveerde drummer met eigen materiaal en vervoer. Liefst ook met een flinke groove en kennis van jazz, rock en funk! Graag iemand die onvoorwaardelijk voor ons kiest en bereid is meerdere malen per week te repeteren. pieter.nuyttens@telenet.be

rock/metal zanger!!!! Ben jij cryptisch en mysterieus als Maynard Keenan (Tool), heb je power als Warrel Dane (Nevermore), of heb je een uniek geluid als Layne Staley (Alice in Chains) dan ben jij wellicht onze man. Colision beweegt zich muzikaal tussen hoger vermelde groepen 0477/550597 stefaanbonte@hotmail.com ZANGER !!!!!!!!!!!!!! wij zoeken nog steeds een zanger. Genre : rock 60’s-70’s-80’s, van Black Sabbath to U2 - Huidige bezetting : drum-gitaar-bas - Regio : Brugge - repetitiekot aanwezig 050/36.39.89 johan.houbart@telenet.be Drummer metalband Melodic Disciples zoekt Drummer. Metal met cleane stem, velen zeggen invloed van metallica, pantera. 8 eigen nummers en paar metallica covers. repeteren in sint-martens-Bodegem --> indien het ver is, ik kom ook elke keer van gent. 0498574525 itsjar@pandora.be KEYBOARD-speler (M/V) KEYBOARD-speler (M/V) gezocht DE KEMELS een juist opgerichte nedercoverband met ervaren muzikanten zoekt DRINGEND een toetsenist. MOTIVATIE belangrijker dan ervaring. Heb je zin om Vlaanderen plat te laten gaan? 0496 44 51 08 info@dekemels.be Toetsenist gezocht Coverband all-round pop/rock ‘70-’90 (met zeer goede groepsgeest, eigen repetitielokaal + PA met technieker) zoekt toffe keyboardspeler. Repetities te Tiegem (10Km van Oudenaarde O-VL). 0498 300 362 didier.conil@skynet.be Hiphop dj gezocht Wij zijn nog op zoek naar een dj, die vlot onze nummers aan elkaar kan mixen, ertussen scratchen en eventueel ook dingen aan onze nummers toevoegen. Kortom,zin om achter de draaitafel te staan met 3 MC’s op grote optredens deze zomer, laat dan iets weten. 0486417627 philippedc@vooruit.be

�

ZOEK

NEEM EEN ABONNEMENT OP POPPUNT MAGAZINE VOOR 1 MEI EN WIN! �� NEEM VOOR 1 MEI EEN ABONNEMENT EN WIN:

DE AKG SOLITUBE GROOT MEMBRAAN LAMPEN STUDIOMICROFOON

EÉN VAN DE 50 POPPUNT BAGS VAN SAMSONITE

DE MOTU TRAVELER AUDIO/ MIDI FIREWIRE INTERFACE VOOR MAC/PC

��

� ��

��

� ��

��