REIZEN PORSCHIST

Het Spookt In Bhangarh

Heel Rajasthan is gezegend met overblijfselen uit een rijk verleden, maar terwijl vele forten en paleizen geroemd worden om hun sublieme schoonheid en grandeur is er eentje dat om iets helemaal anders bekend staat. Het Bhangarh Fort staat te boek als The most Haunted Fort van India. Een griezelfort dus. Bhangarh ligt slechts op een half uurtje rijden van het Amanbagh resort. In de 17de eeuw was het een welvarend stadje met steegjes, marktpleintjes, tempels, huizen en hoog op de heuvel een prachtig paleis. Een fort, drie dikke vestigingsmuren en vijf massieve poorten beschermden de stad tegen indringers. Het ging de 10.000 bewoners voor de wind en de stad floreerde. Daar kwam in 1720 abrupt een einde aan toen alle bewoners in het niets verdwenen. Hoe en waarom, dat weet niemand. Dat is natuurlijk uitgelezen voer voor een hele resem legenden en verhalen, de ene al angstaanjagender en gruwelijker dan de andere. Eén ding staat volgens de plaatstelijke bevolking als een paal boven water: het gebied is vervloekt. ’s Nachts zouden er angstaanjagende geluiden te horen zijn, vreemde schimmen opduiken en bizarre ongelukken gebeuren. Het gaat zelfs zo ver dat de Archaelogical Survey of India besloot dat het Bhangarh Fort tussen 6 uur ’s avonds en 6 uur ’s ochtends verboden terrein is en niemand het domein mag betreden.

Maar nu is het dag en lopen we dus geen gevaar. Het complex is veel groter dan we verwacht hadden. De gebouwen mogen dan wel na 400 jaar verwaarlozing vervallen zijn, het geheel ziet er nog steeds majestueus uit en vooral in de tempels zien we nog de sporen van vroeger vakmanschap. De vele ruïnes worden nu bewoond door grote groepen resusaapjes die het er reuze naar hun zin hebben. Zeker als ze af en toe een nootje of een stukje fruit van een bezoeker kunnen jatten. Immense banyanbomen strekken hun wortels uit over de gebarsten stenen wat ons aan Angkor Wat in Cambodja doet denken.

Tussen de bezoekers zijn er vele vrouwen van de Meena, een lokale stam. Ze zijn prachtig uitgedost in alle kleuren van de regenboog en beladen met een overvloed aan juwelen. Ze laten zich maar al te graag fotograferen. Hun gulle lach krijgen we er gratis bij. Het is een hele klim naar het paleis zelf maar op de top hebben we een fenomenaal uitzicht over de hele site. Nu pas zien we hoe weelderig groen en bebost de omgeving is. We proberen ons voor te stellen hoe het geweest moet zijn om als maharadja bij het ochtendgloren naar buiten te kijken en te weten dat je heer en meester bent over een terrein dat zich uitstrekt tot aan de horizon. Vervloekt of niet? Wie zal het zeggen? Voor ons is Bhangarh Fort een wondermooie, mysterieuze schim van een raadselachtig verleden.

Op Safari In Ranthambore

Rajasthan kan ook uitpakken met prachtige natuurgebieden met een gevarieerde dierenwereld. Je kan er zelfs op safari gaan, want er leven olifanten, wolven, neushoorns, panters en tijgers. Veel van deze dieren zijn met uitsterven bedreigd wat de Indiase overheid deed beslissen om het wildleven te beschermen met een netwerk van nationale parken en reservaten. Een van die reservaten is het Ranthambore National Park waar zo’n 80 Bengaalse tijgers leven. Van de 40.000 exemplaren die aan het begin van de 20ste eeuw in India leefden, zijn er nu nog een schamele 1.000 over. Het park - ooit het jachtgebied van de maharadja van Jaipur - is sinds 1955 een wildreservaat en is een van de beste plaatsen ter wereld om tijgers in het wild te zien. Het park voert een strikt beleid. Je moet op voorhand een ticket boeken want het aantal bezoekers per dag is beperkt en je moet gebruik maken van een jeep, chauffeur en ranger van het park.

We merken al gauw dat het niet makkelijk is om dieren te spotten. Dit is geen weidse Afrikaanse savanne, maar een heuvelig, dichtbebost gebied met her en der een open vlakte of een waterpartij. We zijn aangewezen op de expertise van onze gids. Gelukkig kent hij het park en zijn bewoners op zijn duimpje en leidt hij onze blik naar het moois dat ons omringt. Sambharherten, impala’s, everzwijnen, makaken, stokstaartjes en zwarte bokken passeren de revue. Aan de waterkant ligt een krokodil te soezen. Op de rots voor haar strijkt een grote cormorant neer. Zijn zwarte veren glanzen in de zon. Wat verderop ligt een dode stierantilope met een grote hap uit het achterlichaam. ‘Dit is het werk van een tijger’, weet onze ranger met zekerheid. ‘Waarschijnlijk ligt de tijger nu ergens onder een boom zijn maaltijd te verteren.’ Of hij nog terugkomt? willen we weten. ‘O ja, die komt zeker terug,’ zegt de ranger, ‘de vraag is alleen wanneer.’ We besluiten verder te rijden in de hoop het dier ergens te ontdekken, maar na twee uur hebben we nog steeds geen tijger gezien. Net wanneer we het voor bekeken willen houden, steekt de ranger zijn hand op en maant ons tot stilte.. Zou het dan toch zo ver zijn? En jawel hoor, alsof hij een podium betreedt, wandelt de tijger vanuit het struikgewas naar ons toe. Een gestroomlijnd silhouet met een geelbruine vacht, atletisch en gespierd, een en al gratie en kracht. Zijn amberkleurige ogen kijken ons indringend aan. De tijger is veel groter en imposanter dan we ons hadden voorgesteld. Ongewild maakt een primaire angst zich van ons meester. Eén uithaal en we kunnen onze ontmoeting niet maar navertellen. We hopen dat deze Shere Khan nog weet dat de rest van zijn maaltijd ergens anders in het park op hem ligt te wachten. Na enkele minuten verdwijnt het dier weer. Wat een belevenis! De volgende dag rijden we meteen terug naar dezelfde plek. Een perfect idee, zo blijkt, want we arriveren er net op het moment dat een groep van vijf tijgers hun dorst lest. De ranger kijkt ons lachend aan: ‘Jullie reizen onder een goed gesternte.

AMAN-I-KHAS: ULTIEME LUXE IN VOLLE NATUUR

Wanneer je op safari gaat hoort het er zo’n beetje bij dat je in een tent slaapt. Laat nu de Amangroep nog een tweede accommodatie in India hebben: Aman-i-Khas, op drie uurtjes rijden van Amanbagh en perfect gelegen op de drempel van het Ranthambore reservaat. De tenten-enclave van Amani-Khas is gebouwd naar het voorbeeld van de keizerlijke mogoltenten die heuse mobiele paleizen waren. Dat geeft al een beetje aan hoe dit resort eruit ziet. Er zijn slechts tien gastententen, maar wat voor tenten! Met een oppervlakte van 120 m² en een hoogte van 6 meter heb je een zee van ruimte. De tenten zijn verdeeld in een zit-, woon- en slaapgedeelte van elkaar afgescheiden door roomwitte gordijnen die van de luifel van de tent afdalen. Een elegant interieur met koloniale meubelen en exotische details voorziet in alle luxe. Dit is glamping in overtreffende trap. In het kamp leidt een kleine binnenplaats naar een verhoogd terras. Hier bevinden zich de dining – en wellnesstenten. Ze kijken uit op een verzonken patio met vuurplaats, de ideale plek om te verpozen of na het avondeten de heldere sterrenhemel te bewonderen. Om het helemaal af te maken, staat er een persoonlijke butler voor ons klaar die hier ‘batman’ wordt genoemd, een term uit de Britse cavalerie (niet te verwarren met de fictieve superheld dus). Wij kunnen rekenen op de diensten van Kuldeep. Binnen de kortste keren weet de jongeman alles over onze gewoontes en voorliefdes. Eigenlijk hoeven we met Kuldeep aan onze zijde aan niets meer te denken.

Eeuwenoud Fort

India zou India niet zijn als er ook in dit gebied geen historisch erfgoed te vinden zou zijn. Het Ranthambore Fort , gelegen in het nationaal park, is een van de oudste forten in India en UNESCOwerelderfgoed. Een breed pad met 250 treden leidt naar de uitgestrekte site op de top van de Thambore-berg. Aan de kant van de weg verkoopt een oude man met indrukwekkende snor zelfgemaakte reukwaters van rozen, frangipanibloemen, citroengras en hibiscus. De zachte aroma’s zweven ons tegemoet. Het panorama op de top is adembenemend. We zien eeuwenoude muren, massieve poorten en restanten van paleizen en tempels verspreid over grote grasvlakten tegen een achtergrond van ruige bergen. Het complex dateert van de tiende eeuw. In de overblijfselen schuilt een millenium aan geschiedenis: hoofdstad van een hindu-rijk, verblijfplaats van een sultan, gevangenisfort van een mogol en paleis van een maharadja … Ranthambore heeft een bewogen verleden, heeft volkeren en heersers zien komen en gaan en was het toneel van vele veldslagen en belegeringen.

DESIGN VILLA MET ZEEZICHT

BENISSA | COSTA BLANCA NOORD | SPANJE

PRACHTIGE MODERNE ARCHITECTUUR 3 SLAAPKAMERS | 3 BADKAMERS INFINITY POOL AAN HET STRAND VAN LA FUSTERA

INFODAGEN SPAANS VASTGOED

ZATERDAG 10 & ZONDAG 11 JUNI

MAAK UW AFSPRAAK VIA 03/283.87.87

MUMBAI: EEN OVERWELDIGENDE MEGAPOLIS

Van het liefelijke Indiase platteland naar het hektische Mumbai is een overgang om u tegen te zeggen. Met bijna 23 miljoen inwoners is Mumbai een stad van superlatieven, paradoxen en contrasten. Mumbai is één brok energie en een aanslag op al onze zintuigen. We gunnen ons even de tijd om te wennen aan het meedogenloze ritme van deze megastad. De grote immigratie doorheen de eeuwen heeft ertoe geleid dat Mumbai een enorm gemêleerde bevolking heeft. Mumbai is zowat India in een – weliswaar grote - notendop waar bijna alle bevolkingsgroepen, talen en religies van het land vertegenwoordigd zijn. Het is opmerkelijk hoe makkelijk al die verschillende culturen met elkaar weten om te gaan. Maar verschillen zijn dan ook de standaard in de stad. Een kleine bovenlaag van superrijken woont naast een verpauperd proletariaat. In de bebouwing zien we zowel moderne wolkenkrabbers met veel glas en staal als Victoriaanse gebouwen uit de koloniale tijd, prachtige tempels en historische gebouwen als eindeloze krottenwijken en huurkazernes. De informele economie op straat is in Mumbai even groot en belangrijk als de formele in de gebouwen.

TAJ MAHAL PALACE: HISTORISCHE GRANDEUR

Een van de meest iconische gebouwen van de stad is het prestigieuze Taj Mahal Palace Hotel. Het imposante, in koloniale stijl opgetrokken hotel met de markante centrale rode koepel, opende haar deuren in 1903. De bouw van dit legendarische hotel werd gefinancierd door de Tata’s, een schatrijke familie die nog steeds een dominerende positie in de stad en het land inneemt. Het was een van de eerste zogeheten ‘grand hotels’ ter wereld en maakt onlosmakelijk deel uit van de geschiedenis van de stad. In de beginjaren was het Taj waarschijnlijk de enige plaats ter wereld waar een Britse onderkoning en een Indiase maharadja elkaar informeel konden ontmoeten. Naarmate de decennia verstreken en de goede reputatie van het hotel zich verspreidde, werd de lijst van eminente gasten steeds langer. Zowat iedereen met naam en faam sliep (of slaapt) bij zijn of haar bezoek aan India in dit hotel: alle Amerikaanse presidenten van de laatste vijftig jaar, zo goed

Reizen Porschist

als elk koninklijk huis ter wereld, internationale filmsterren, muzikanten, rocksterren, noem maar op, plaatsten al hun naam in het gastenboek. Een verblijf hier is dan ook meer dan louter een overnachting. Het is een ervaring, een duik in een rijk historisch verleden. Het hotel is binnenin even indrukwekkend als aan de buitenkant met gewelfde albasten plafonds, onyx zuilen, handgeweven zijden tapijten, kristallen kroonluchters en een eclectische collectie meubels. Naar aanleiding van de 100ste verjaardag werd het hotel volledig onder handen genomen en met veel zorg gerenoveerd zodat het klaar is voor de volgende honderd jaar.

‘WIJ BUIGEN NIET VOOR TERREUR.’

Op 26 november 2008 werd Mumbai getroffen door een reeks gelijktijdig gepleegde terroristische aanslagen. Een van de doelwitten was het Taj Mahal Palace waar de aanslag uitmondde in een driedaagse gijzeling. Gedurende 68 uur zaten ongeveer 450 mensen gevangen in het hotel. Tijdens die belegering kwamen 31 mensen om het leven. Dat er niet meer slachtoffers vielen is te danken aan het heldhaftig optreden van het hotelpersoneel dat niettegenstaande het meedogenloze optreden van de terroristen de veiligheid van de gasten bleef vooropstellen. Verschillende brandhaarden vernielden delen van de historische vleugel. Toch heropende het luxehotel amper een maand na het drama opnieuw de deuren. Het was een overduidelijk statement: terreur krijgt ons niet klein. Alle medewerkers die in het hotel aanwezig waren tijdens de aanslag dachten er precies hetzelfde over. Velen van hen werken vandaag nog steeds in ‘hun Taj’.

Gateway Of India Als Prachtig Decor

Vanuit onze hotelkamer op de vierde verdieping van het Taj Mahal Palace kijken we recht op de Arabische Zee en de Gateway of India . De 26 meter hoge majestueuze triomfboog is een van de bekenste bezienswaardigheden in Mumbai, gebouwd ter ere van het bezoek van koning George V van Engeland in 1911. Op de plek waar hij staat kwamen alle schepen uit alle delen van de wereld aan waardoor de Gateway letterlijk de toegangspoort tot India was. Samen met het Taj Mahal Palace Hotel was dit het eerste wat de bezoekers zagen. Toen de laatste Britse soldaten op 28 februari 1948 India verlieten, liepen ze symbolisch onder de boog door.

Het grote plein voor de poort lijkt ons de ideale plek voor enkele foto’s van de prachtige Taycan die Porsche Centre India ons ter beschikking heeft gesteld. Eén klein probleem: het plein is enkel toegankelijk voor voetgangers. Maar we hebben al wel meer klaargespeeld en wenden ons tot de Mumbai Police die de plaats bewaakt. Voor we het goed en wel beseffen zitten we hopeloos verstrikt in het web van de slome Indiase bureaucratie. We worden van het kastje naar de muur gestuurd en kloppen zowat bij alle havenautoriteiten, politiekantoren en veiligheidsdiensten aan. Na vier uur palaveren en héél veel geduld krijgen we groen licht. We mogen de volgende dag gedurende een half uur met de Porsche op het plein. Halleluja. Bij het ochtendgloren rijden we naar het plein. Zo vroeg op de dag is het er nog rustig. Wanneer de zon haar eerste stralen op de triomfboog werpt en de façade van het Taj Mahal Palace Hotel in een gouden gloed zet, laten we onze camera’s klikken.